Ο σκοπός που έκανε το άγαλμα αυτό -έξω από το να τιμήσει τον προστάτη του θεό Μαρδούχ- ήταν και ένας άλλος. Θέλησε να καλέσει όλους τους άρχοντες όλων των υποκατοχήν λαών και να είναι στα εγκαίνια του αγάλματος, ώστε να δημιουργήσει μία ενότητα θρησκευτική. Βέβαια, δεν είχε σκεφτεί να απαγορεύσει την λατρεία των τοπικών θεών· όπως επί παραδείγματι εάν είχε κατακτήσει τους Σύρους και είχανε δικές τους θεότητες, να τους καταργήσει τις δικές τους θεότητες, όχι· υπήρχε αυτή η άνεσις στην ειδωλολατρία. Να έχεις τους δικούς σου θεούς, αλλά ο κατακτητής να επιβάλει τους δικούς του θεούς, τους οποίους όφειλες να προσκυνήσεις.
†.Πάντοτε από το βιβλίο των πράξεων το δέκατο πέμπτο κεφάλαιο εις τον τριακοστόν στίχον. Το θέμα μας είναι γύρω από την Σύνοδον, την Αποστολικήν, η οποία ετελείωσε βεβαίως και κατά την προσεφέρθη η μάλλον εδόθη στους δύο Αποστόλους, τον Σίλα και τον Ιούδα για να μεταφέρουν την επιστολή αυτή εις την Αντιόχεια αλλά και εις τους άλλους πιστούς εκτός Αντιοχείας που είχαν και εκείνοι σκανδαλιστεί με το θέμα των Ιουδαζόντων Χριστιανών που τους είχαν τόσο πολύ ανακατέψει.
”Οι μεν ουν απολυθέντες ήλθον εις Αντιόχειαν,και συναγαγόντες το πλήθος επέδωκαν την επιστολήν.” Αφού, λέγει, απελύθησαν από την Ιερουσαλήμ ήλθον στην Αντιόχειαν,(ποιοί;) ο Ιούδας και ο Σίλας,οι κομισταί της επιστολής. Και αφού μάζεψαν το πλήθος των πιστών τους έδωσαν την επιστολή. Αφού διετάχθησαν, αυτό θα πει απελύθησαν, Σίλας και Ιούδας αναχωρούν. Πιθανώς, λέγει κάποιος σχολιαστής, να έφυγαν με κάποια τελετή ή καθιέρωση για την αγαθή έκβαση της αποστολής των. Παρ'ότι ήσαν κομισταί βεβαίως ευχαρίστων πραγμάτων αλλά δεν έπαυε η περίπτωση να είναι ακανθώδης, διότι ποιοί θα ήσαν εκείνοι που θα μπορούσαν ίσως να αμφισβητήσουν ακόμη και τα συμπεράσματα και τις αποφάσεις της Συνόδου.
Όπως λοιπόν είχαν αναχωρήσει κάποτε ο Παύλος και ο Βαρνάβας για την Κύπρον και είχε γίνει μια προετοιμασία της αναχωρήσεώς των, σημειώνει μάλιστα το βιβλίο των Πράξεων “τότε νηστεύσαντες και προσευξάμενοι και επιθέντες αυτοίς τας χείρας απέλυσαν” ενήστεψαν, προσευχήθηκαν, καθιέρωσαν με χειροθεσία και τους άφησαν να πάνε στην ιερασποστολή τους. Δεν αποκλείεται και οι δύο αυτοί τώρα, φεύγοντας από τα Ιεροσόλυμα, κάτι αναλογο να είχε συμβεί και με αυτούς. Μπορεί ακόμη και να τους είχαν συνοδεύσει σε κάποια απόσταση Ιεροσολυμίται. Όπως ακριβώς είχε συμβεί και με τους δύο άλλους Αποστόλους, τον Πέτρο-συγγνώμη-τον Βαρνάβα, τον Παύλο, τον Πέτρο κλπ. Αυτοί οι προπομποί είναι ένα σημάδι ευγενείας. Μη ξεχνάμε ότι πρέπει εις τον χώρο της πίστεώς μας να υπάρχει και η ευγένεια. Δε μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να είναι ένα κτήμα της κοσμικότητος η ευγένεια και δεν πρέπει να είναι των χριστιανών και μάλιστα η ευγένεια η καλή, η ειλικρινής, η πηγαία, διότι η ευγένεια του κόσμου είναι υποκριτική, διατηρεί κάποια σχήματα και προσχήματα, στην πραγματικότητα όμως είναι υποκριτική. “Περάστε και από το σπίτι μας να σας φιλέψομε, να σας περιποιηθούμε” και από μέσα μας να λέμε “παπαπα! Να μην έρθουν στο σπίτι μου”, αλλά όμως, η ευγένεια μέσα στο χώρο του Χριστιανισμού είναι πηγαία, είναι σωστή, είναι ειλικρινής, γι'αυτό λοιπόν μη νομίσετε ότι είμαι χριστιανός για να είμαι τάχα έτσι ειλικρινής, ντόμπρος δεν ξέρω πως μερικοί τα παριστάνουν τα πράγματα αυτά ότι δεν πρέπει να είναι ευγενικοί, ότι πρέπει να προσβάλουν τον άλλον κατάφατσα κατάμουτρα. Όχι αγαπητοί μου σε όλους τους τομείς θα είμεθα ευγενείς. Αλλά και για την προσευχή που σας είπα και για την νηστεία που σας είπα όλα αυτά είναι δείγματα ελκύσεως της Θείας Χάριτος δια την προστασία εκείνων που αναλαμβάνουν ένα έργο.
Όλα αυτα τί κάνουν; Συσφίγγουν την αγάπη. Τί ωραίο πράγμα! Συσφίγγουν την αγάπη. Πάντως εάν έπρεπε με ειλικρίνια να σας πω για τις σχέσεις ημών εδώ των ακροατών, θα είχα πολλά παράπονα να σημειώσω. Ισως λίγοι χριστιανοί μας έχουν καταλάβει ότι πρέπει να είναι ευγενείς, να μη δυσανασχετούν και τα λοιπά. Όχι. Διατηρούμε έναν παλαιόν εαυτόν. Το λέγω με ειλικρίνια για να σας βοηθήσω. Εγώ δεν είμαι εκείνος ο οποίος σας επαινώ που έχετε τόσο την φροντίδα ή μάλλον τόσο την όρεξη, την αγάπη, τον αυθορμητισμό να ακούσετε τον λόγο του Θεού; Εγώ σας το λέω και το άλλο, ότι λείπει πολλές φορές μια στοιχειώδης ευγένεια και δημιουργούνται μεταξύ των αδελφών προστριβές. Δεν πρέπει. Να υπάρχει και διάκρισις. Εάν λείπει, έχομε τις προστριβες. Δεν πρέπει.
“Και συναγαγόντες το πλήθος επέδωκαν την επιστολήν”. Και αφού, λέγει, μάζεψαν το πλήθος, εννοείται των πιστών, τους έδωσαν την επιστολή. Πώς να το φανταστούμε αυτό; Σε ένα χώρο, ίσως κλειστόν χώρο, μπορεί και ύπαιθρος, αν ήσαν πολύς κόσμος να μαζεύτηκαν όλοι και τότε οι δύο Απόστολοι να έδωσαν την επιστολή δημοσίως. Και η οποία και δημοσίως ανεγνώσθη.
Βλέπομε λοιπόν ότι εδώ δίδεται η επιστολή δημόσια. Έχει σημασία αυτό. Δημοσία επίδοσις, δημοσία ανάγνωσις. Δεν επιδίδεται σαν έγγραφο. Όσα εγγραφα θα ήσαν υποδεέστερα εκείνου του εγγράφου, εκείνης της επιστολής σε κάποιον ή σε κάποιους, κάποια πρόσωπα να κρύπτεται το περιεχόμενο του εγγράφου από την εκκλησία. Βλέπομε εδώ να δημοσιεύεται, ε; Δηλαδή δεν έχομε παρασκήνια. Προσέξτε αυτό το πολύ σπουδαίο. Δεν θα ήθελα να πω ότι κάποια πράγματα δεν πρέπει να είναι μυστικά. Διότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να ακούσουν κάτι. Δε θα βγάλομε τα εν οίκω εν δήμω. Δηλαδή αυτά που λέμε και που κάποτε για λόγους τεχνικούς, κάποτε και για λόγους ουσιαστικούς να μην πούμε πράγματα που δεν θα έπρεπε να τα μάθη το πλήθος για πολλούς λόγους. Όμως εκείνο πού μας βοηθάει εμάς να δουμε εδώ είναι ότι δεν υπάρχουν παρασκήνια.
Στην εκκλησία δεν υπήρχαν, την πρώτη την χριστιανικη εκκλησία δεν υπήρχαν παρασκήνια. Πολύ δε παραπάνω δεν υπήρχε, θα λέγαμε, μια πολιτική συμπεριφορά. Πόσες φορές στις ημερές μας λέγεται αυτό, ότι άρχοντες της Εκκλησίας ασκούν μιαν πολιτικήν ή ο καθένας όπως και οι πολιτικοί εξαγγέλουν το πρόγραμμά τους, έτσι και αυτοί πολλές φορές εξαγγέλουν ένα προγραμμα και λέγουν ότι αυτή είναι η πολιτική τους. Η Εκκλησία δε μπορεί να έχει πολιτική. Η πολιτική είναι τερτίπια του κόσμου τούτου, είναι νόθο πράγμα. Δεν είναι γνήσιο πράγμα. Και αυτό να το αποδοκιμάζομε, τουλάχιστον μέσα μας όταν το συναντούμε.
Αναγνόντες δε εχάρησαν επί τη παρακλήσει”. Αφού λοιπόν ανέγνωσαν την επιστολήν δημοσίως σας είπε χάρηκαν επί τη παρακλήσει γι'άυτήν την παρηγορία που πήραν. Χάρηκαν κατ'αρχάς οι εξ εθνών χριστιανοί, για τις αποφάσεις της Συνόδου, διότι δεν τους προσετέθη βάρος. Διότι πράγματι ήταν παρηγορητική η επιστολή. Χάρηκαν όμως και οι εξ Ιουδαίων χριστιανοί, διότι χρόνια τώρα που ζούσαν στον χώρο του νόμου δεν μπορούσαν να βλέπουν έτσι μονοκοντυλιά τους εθνικούς να ποδοπατούν εκείνα που αυτοί τηρούσαν από τον παλαιόν νόμο. Έτσι και οι μεν και οι δε, πραγματικά χάρηκαν. Επιπλέον και οι ψευδοδιδάσκαλοι που είχαν χαλκεύσει ό,τι εχάλκευσαν, εφόσον κανείς δεν τους ανέθεσε να ανακινήσουν θέματα και αυτοί με τη σειρά τους απεστομώθησαν. Δεν είχαν τίποτε άλλο να πουν.
Επιτρέψατέ μου μια μικρή παρένθεση εδώ. Συνέχισαν. Ξέρετε ο εγωϊσμός σ' έναν άνθρωπο, όταν βλέπει ότι μπορεί το γόητρό του να χάνεται, δεν τον αφήνει να παραιτηθεί, έστω και αν η λογική του του λέγει ότι έχει χαμένη την υπόθεση. Οι άνθρωποι αυτοί θα είναι σε κάθε βήμα του Παύλου από πισω. Παρά την Σύνοδον, παρά τις αποφάσεις της Συνόδου, θα είναι από πίσω. Όπου θα πάει ο Παύλος θα είναι από πίσω. Είναι φοβερό. Ωστόσο η είρηνη αποκατεστάθη εις την Εκκλησίαν αφού και οι εξ εθνών χριστιανοί χάρηκαν και οι εξ Ιουδαίων χριστιανοί χάρηκαν και οι δόλιοι εκείνοι εξ Ιουδαίων μια μερίδα εννοείται εξ Ιουδαίων χριστιανοί απεστομώθησαν, επήλθε η ειρήνη. Τί ωραιότερο υπάρχει από την αποκατάσταση της ειρήνης μέσα εις την Εκκλησία!
Προσέξτε όμως εδώ να δείτε. Για να πάρουμε μια εικόνα της αξίας του πράγματος ας το δούμε το θέμα αντίστροφα. Και μάλιστα εάν το θέλετε και επικαιρότατα. Όταν λέω αντίστροφα εννοώ δηλαδή μια πραγματικότητα όχι σαν εκείνη που μας περιγράφουν το βιβλίο των Πράξεων αλλά κάτι πολύ διαφορετικό. Και σας είπα επικαιρότατα. Σας είπα ότι ο σκοπός μιας Συνόδου είναι να φέρει την ειρήνη. Έρχεται η ειρήνη πάντοτε; Λοιπόν, φημολογείται η συγκρότησις μιας Συνόδου πανορθοδόξου Οικουμενική η οποία λέγεται ότι θα είναι η Ογδόη Οικουμενική Σύνοδος. Ξέρετε ότι μέχρι τώρα έχουμε επτά Οικουμενικάς Συνόδους και τας τοπικάς Συνόδους. Έτσι λοιπόν φημολογείται μια Ογδόη Οικουμενική Σύνοδος η οποία θα γίνει στις μέρες μας, θα γίνει στις μέρες μας. Θα! Είναι πολλά χρόνια που έχουν ήδη αρχίσει και ξεκινήσει εργασίες γι' αυτήν την Ογδόη Οικουμενική Σύνοδο. Έχουν δημιουργηθεί ακόμα, έχουν πραγματοποιηθεί και προσύνοδοι, έχουν εξαγγελθεί προγραμματικές δηλώσεις από τον καινούριο μας πατριάρχη (Βαρθολομαίος) ότι θα προσπαθήσει να πραγματώσει την Ογδόην Οικουμενική Σύνοδο, μεταξύ των άλλων που είπε και λέγονται κατά καιρούς πολλά. Ρωτούμε: Tί μπορεί να περιέχει αυτή η Ογδόη Οικουμενική Σύνοδος; Γι' αυτό θέλω να καταλάβετε ότι αυτά που λέμε από το βιβλίο των Πράξεων, τα οποία αποτελούν υπόδειγμα και υποδείγματα και θετικά και αρνητικά, το βιβλίο δεν αποσιωπά τα αρνητικά υποδείγματα αλλά είναι υποδείγματα για να ξέρομε πώς θα στεκώμεθα στην πορεία της Εκκλησίας μέσα στην Ιστορία. Λοιπόν, τί θα περιέχει αυτή η Σύνοδος; Δηλαδή με τί θα ασχοληθεί; Δεν είμαι πολύ ενημερωμένος για το πρόγραμμα αλλά και να ήμουν, όπως λέει ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς, ο οποίος έκανε δύο υπομνήματα εις την - γιατί τώρα είναι νεκρός, είναι κεκοιμημένος ο πατήρ Ιουστίνος - έκανε δύο υπομνήματα εις την ιερά Σύνοδο της Σερβικής Εκκλησίας, στο Βελιγράδι. Τα υπομνήματα αυτά έχουνε μεταφραστεί Ελληνικά, τα 'χουμε στα χέρια μας. Βέβαια τούτο το πράγμα λέει ότι είναι χαρακτηριστικό πως σε κάθε εργασία που γίνεται προσυνοδική αλλάζουν και τα θέματα. Και έτσι δεν είναι κάτι σταθερό. Αυτό βέβαια το κατακρίνει ο πατήρ Ιουστίνος. Ειλικρινά αυτά που γράφει ο πατήρ Ιουστίνος είναι κάτω από την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. ”Μυρίζει” Πνεύμα Άγιον,ό,τι λέγει και ό,τι γράφει. Είναι πολύ σπουδαία.
Αλλα θα σας αναφέρω μόνο ένα σημείον, το οποίο κάπου το διάβασα, δεν ενθυμούμαι, είναι καιρός. Το θέμα της νηστείας. Ένα από τα θέματα θα είναι και το θέμα της νηστείας. Τροποποιείται η νηστεία επί του ελαφρότερον. Συγκεκριμένα, θα πει η Σύνοδος αυτή, θα ζητήσει να καθιερωθεί ότι την Τετάρτη και την Παρασκευή μπορούμε να τρώμε ψάρι, ενώ είναι γνωστό ότι μέχρι τώρα ό,τι καθιερώθηκε και εθεσπίσθη, η Τετάρτη και η Παρασκευή δεν έχει λάδι, είναι αλάδωτα. Άλλο τώρα εαν για κάποιους λόγους, που ρυθμίζονται αυτά από τον πνευματικόν, ατομικά για τον καθέναν μπορεί κανείς να τρώει εκείνο που πρέπει να φάει. Έχει τούτο, έχει εκείνο, μια άλφα βήτα αρρώστεια, είναι μικρό παιδί, ηλικιωμένος άνθρωπος, έχει ό,τι έχει και μπορούμε να επιτρέψουμε και το λάδι και το γάλα και το κρέας. Ναι! Μη σας κάνει εντύπωση. Όταν έχουμε έναν άνθρωπο εξηντλημένο επάνω στο κρεβάτι θα του επιβάλουμε νηστείαν; Και όπως πολύ ορθά λέγουν οι Πατέρες ότι η νηστεία δεν είναι σωματοκτόνος αλλά πάθοκτονος. Δε σκοτώνει το σώμα, σκοτώνει τα πάθη. Θα ήταν κανείς αδιάκριτος και ανόητος εαν έβαζε μια νηστεία αυστηρή σ' έναν άνθρωπο ο οποίος βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου. Λοιπόν, εδώ τροποποιείται τώρα και η Τετάρτη και η Παρασκευή περιέχει ψάρι. Προσέξτε, αυτό που σας λέγω είναι μόνο ένα δείγμα, εξ όνυχος ο λέων, όπως λέμε. Σημειώσατε ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει ψάρι Τετάρτη και Παρασκευή. Πρέπει να σας το πω αυτό, εάν δε το γνωρίζατε. Ε, έτσι το 'καναν. Μήπως, εδώ λέμε, να πονηρευόμαστε;! Δεν είναι θέμα, η λέξις δεν είναι ωραία να πονηρεύωμαι αλλά μήπως κάτι αρχίζω να υποπτεύωμαι; Να μη μένωμε ανύποπτοι. Μήπως; Η καθιέρωσις ψαριού αυτές τις δύο ημέρες της εβδομάδος θα ήθελε να μας κάνει να μοιάζωμε με την πνευματικότητα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας; Βάζω το “μήπως”. Σας “μυρίζει” τίποτε; Εμένα μου “μυρίζει.
Λοιπόν, ακόμη και οι Τεσσαρακοστές οι οποίες, ξέρετε πως, είναι μάλιστα η Μεγάλη Σαρακοστή όταν έχει τις πέντε ημέρες από τις επτά της εβδομάδος και σαρανταεννέα ημέρες, εφτά εφτά σαρανταεννιά, πενήντα ημέρες, εννοείται μαζί με την Μεγάλη Εβδομάδα είναι αλάδωτη, χωρίς λάδι και οι Σαρακοστές ομοίως θα σμικρύνουν, θα γίνουνε μικρότερες, έχουνε τα επιχειρήματά τους. Τα ξέρω. Τα έχουν τα επιχειρήματα. Μες στην Ιστορία πολλά ειπώθηκαν δε θέλω όμως να σας πω πιο πολλά, διότι δεν έχομε και καιρό. Όμως τόσον αυτό όσο και τί άλλα ακόμη θα ειπωθούν ο Θεός το ξέρει, μπορεί ακόμη ενδεχομένως, προσέξτε, ενδεχομένως, δεν ξέρω τίποτα, το ξαναλέω τρίτη φορά, ενδεχομένως να επιτρέψουν και τις εξωγαμικές σχέσεις με την έννοια ότι σήμερα η εποχή μας είναι τέτοια που ένας νέος άνθρωπος δεν μπορεί να αντέξει σε μια εγκράτεια. Ενδεχομένως. Διότι όταν αρκεί να γίνει ο κατήφορος, αρκεί να αρχίσει ο κατήφορος όταν ο κατήφορος αρχίσει τότε τίποτα δεν τον κρατά και δεν τον σταματά. Λοιπόν ερωτώ εάν τέτοια πράγματα θεσπίσουν και φυσικά εκείνοι που δεν έχουν και πολλή ευσέβεια,θα το χειροκροτήσουν. Και ξέρετε τί θα πουν; Να προοδευτικές αντιλήψεις, προοδευτικές αντιλήψεις. Μάλιστα, όχι εσείς οι χριστιανοί που μένετε με σκουριασμένες θέσεις. Θέλετε να σας πω ένα μικρό πειραματάκι; Τώρα μου 'ρθε στο νου, δηλαδή στο στόμα να σας πω εσείς οι παλαιοχριστιανοί, ναι γιατί στις ημέρες μας έγινε ένα κίνημα των λεγομένων Νεορθοδόξων. Αυτό ένα βλακώδες και επικίνδυνο ήτανε αλλά κάνει τη ζημιά του όμως. Μπορείτε να φανταστείτε αν μερικά τολμηρά πράγματα θεσπίσει αυτή η Ογδόη Οικουμενική Σύνοδος,πόσο τότε θα ζωηρέψει αυτή η θέσις των λεγομένων Νεορθοδόξων; Γιατί θα αναγκαστούν κάπως έτσι να ονομάσουν τον εαυτό τους. Ίσως για να αφήσουν στις θέσεις των, τους χριστιανούς που θα εφαρμόζουν ό,τι μέχρι σήμερα η Εκκλησία εγνώρισε και εθέσπισε. Kαι να τους πει παλαιορθοδόξους.
Τίποτε το περίεργον. Σας είπα το φαινόμενο των Νεορθοδόξων είναι θέμα της εποχής μας και έκανε πολλή ζημιά. Δεν πάω πιο σε λεπτομέρειες ίσως διαβάζετε ίσως ενημερώνεστε και θα γνωρίζετε πολλά. Όμως μπορείτε να φανταστείτε τί αποτελέσματα θα είχαμε από αποφάσεις, τέτοιες αποφάσεις μιας τέτοιας Συνόδου. Τί άβολο. Εγώ είχα ετοιμάσει τις σημειώσεις μου γι' αυτά που θα σας πω, εχάρηκα όμως όταν είδα ότι ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς λέει το ίδιο πράγμα. Σχίσματα. Όπως είχαμε κάποτε με την μεταφορά του ημερολογίου το παλαιοημερολογητικόν φαινόμενον, έτσι θα έχομε και όταν τέτοια πράγματα γίνουν διότι πολλοί θα πουν “εγώ δεν τα δέχομαι αυτά τα πράγματα”. Δε θα γίνουν σχίσματα; Και λέγει τίποτα καλό να μην περιμένομε από μια τέτοια Σύνοδο, λέει ο πατήρ Ιουστίνος παρά μόνο σχίσματα, σχίσματα, σχίσματα. Λέγει και κάτι άλλο. Και αιρέσεις. Δεν είναι πολύ φυσικό; Τί σας είπα; Θα σας πω το αντίστροφον παράδειγμα. Κάθε άλλο παρά θα ευχαριστήσει μια απόφασις μιας τέτοιας Συνόδου όπως ευχαρίστησε η απόφασις της Συνόδου των Ιεροσολύμων. Εάν ερωτήσετε, καλά και τί είναι εκείνο που θα τους έκανε έτσι να κινηθούν; Μάλιστα. Παρατηρεί ο πατήρ Ιουστίνος, αυτό βέβαια δέκα χρόνια πίσω, παραπάνω από δέκα χρόνια πίσω, παρατηρεί ότι υπάρχει μια βιασύνη. Η βιασύνη υπάρχει και σήμερα. Βιασύνη! να γίνει αυτή η Σύνοδος. Εγώ θα σας έλεγα, εγώ, προσωπική μου γνώμη, δεν ήρθε να μου το πει κανείς, ούτε φυσικά το διάβασα πουθενά, ότι μια τέτοια Σύνοδο δεν την κινεί το Πνεύμα το Άγιο. Την κινεί, την κινούν οι σκοτεινές δυνάμεις με επικεφαλής την Μασωνία. Ας γίνει αυτό δεκτό. Ναι. Εάν ερωτήσετε, καλά γιατί, γιατί ξέρετε θέλουνε να μας κομματιάσουνε, ακριβώς αυτό επιδιώκουν, να γίνουμε σχίσματα και να προσβάλλουν την Εκκλησία. Καλά ας τα αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι, σε τί έχουμε και τί έχουμε να κερδίσουμε; Διότι οι ένοχοι, εκείνοι πού καταλύουν Τετάρτη και Παρασκευή και Σαρακοστές, για να μην αισθάνονται άσχημα, σου λέει το καθόρισε η Εκκλησία. Έτσι αφαιρείται από αυτούς το αίσθημα της ενοχής.
Α, γι' αυτούς γίνεται όλη αυτή η δουλειά; Και γι 'αυτούς. Το θέμα είναι πολύ απλό. Δε μπορείς να φας να νηστέψεις; Πήγαινε στον πνευματικό σου, σας το είπα και προηγουμένως, και το θέμα δύνασαι να το ρυθμίσεις. Αλλά όχι, πρέπει εκείνοι που έχουνε λίγη ευσέβεια ή υποτονικήν ευσέβεια να μην αισθάνονται ένοχοι, όταν τους προβάλλετε ότι έτσι πρέπει να ζουν, έτσι πρέπει να νηστεύουν. Γι'αυτό αυτή η Σύνοδος εάν θα εγίνετο, θα χαρακτηριστεί ψευτοσύνοδος. Δε θα γίνει αποδεκτή.
Είναι όμως και κάτι άλλο. Εκείνοι οι οποίοι θα συγκαλούσαν τη Σύνοδο ή εκείνοι που θα παρακαθήσουν, εδώ τώρα θέλω να το προσέξετε καλά καλά αυτό, εκείνοι οι οποίοι θα παρακαθήσουν εις την Σύνοδον, ποιοί θα είναι; Ξέρομε από την Iστορία στας Συνόδους έλαβαν μέρος οι επίσκοποι. Στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο έλαβαν μέρος τριακόσιοι δέκα οχτώ (318) Πατέρες. Τώρα αν ο Μέγας Αθανάσιος τότε ήτο διάκονος, ήτο όμως από προσώπου Πατριάρχου Αλεξανδρείας, δεν πήγε από μόνος του, ήτο από προσώπου, αντιπρόσωπος. Είναι επίσκοποι συνήθως. Αυτοί οι επίσκοποι που θα καθήσουν, για να συζητήσουν τα θέματα της Συνόδου, σε ποιά πνευματική κατάσταση βρίσκονται; Oρθοδοξούν ή δεν ορθοδοξούν; Όσο μπορώ να ξέρω, όσο μπορούμε να ξέρουμε, και εγώ και εσείς όλοι μας να ξέρουμε, σήμερα εκείνοι οι οποίοι θα παρακαθήσουν έχουν αλωθεί από τον Οικουμενισμό. Απερίφραστα, ίσως κάποιες εξαιρέσεις θα υπάρχουν, οι άνθρωποι αυτοί δεν ορθοδοξούν. Έστω και αν λέγονται Πατριάρχαι, αν λέγονται Αρχιεπίσκοποι, αν λέγονται Επίσκοποι. Δεν ορθοδοξούν. Το γνωρίζουμε αυτό από ατομικές δηλώσεις που κάνουν από τον τρόπο που κινούνται και εκφράζονται. Το γνωρίζομε αυτό. Θα το πω άλλη μια φορά. Έχουν αλωθεί και από τη Μασωνίαν και από τον Οικουμενισμόν. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι άμα θα καθίσουν στο τραπέζι των συζητήσεων, θα κινηθούν εν Πνεύματι Αγίω; Δε νομίζω. Δε νομίζω. Είναι πολύ σοβαρά πράγματα, είναι πάρα πολύ σοβαρά.
Προσέξτε. Οι άνθρωποι οι σκοτεινοί, οι σκοτεινές δυνάμεις έχουν ήδη χαλκέψει και έχουν ήδη πείσει αυτούς τους ανθρώπους που κατέχονται από οικουμενιστικές θέσεις Βεβαίως! Βεβαίως! είναι Οικουμενισταί δυστυχώς πλην εξαιρέσεων. Το υπογραμμίζω αυτό. Λοιπόν στο σχέδιο των σκοτεινών δυνάμεων που έχουν ήδη εγκλωβίσει την Εκκλησία του Χριστού, υπάρχει το εξής σχέδιον. Βεβαίως δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας, δε σας λέω καινούρια πράγματα, τα γνωρίζετε από χρόνια και τα διαβάζετε και τα ξαναδιαβάζετε, η πρώτη, το πρώτο βήμα των ανθρώπων αυτών είναι η πρώτη φάση να επέλθει, μετά δηλαδή από την από την διορθόδοξη αυτή κίνηση, ένωσις των Εκκλησιών. Ήτοι Ορθοδοξίας, Ρωμαιοκαθολικισμού και Προτεσταντισμού. Αυτή είναι η πρώτη φάσις. Αλλά εάν γνωρίζομε ότι σε αιρετικές θέσεις δεν υπάρχει σωτηρία και μάλιστα ακριβέστερα εις στους Προτεστάντες δεν υπάρχει καν η έννοια της Εκκλησίας, δεν υπάρχει ιερωσύνη και αφού δεν υπάρχει ιερωσύνη δεν υπάρχει Εκκλησία. Και συνεπώς και τα μυστήριά τους. Ξέρετε τί είναι η Εκκλησία. Το Σώμα του Χριστού. Αφού λοιπόν δεν έχομε ιερωσύνη, δεν έχομε και το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Το οποίο βεβαίως δε δέχονται όπως το δεχόμεθα εμείς,ότι είναι αυτό τούτο το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Πέστε μου τί είδους σωτηρία μπορούμε να έχομε κάτω από τέτοιες θέσεις νοθευμένης αναιμικής πίστεως; Είναι δυνατόν ποτέ;
Αλλά δε σταματάει το κακό εκεί. Έχομε και ακόμη μια φάση. Είναι η φάσις ενώσεως του Χριστιανισμού με τα τρία αυτά, Ορθοδοξία ,Ρωμαιοκαθολικισμος και Προτεσταντισμός με τις άλλες θρησκείες. Όλα αυτά έχουνε ήδη μπει σε δοκιμασία, δηλαδή όπως όταν θέλωμε να κάνωμε μια παράσταση, θεατρική παράσταση, γίνεται μια δοκιμή και δεύτερη και τρίτη. Ε, μετά γίνεται μια πρόβα τζενεράλε, μια γενική πρόβα. Όλες αυτές οι συναντήσεις που γίνονται, πότε εδώ και πότε εκεί και που είναι δυστυχώς και ορθόδοξοι, μα στην Ευρώπη είναι, μα στην Αμερική, είναι καμώματα της γενικής πρόβας. Να δουν πώς πάει το πράγμα. Ώστε λοιπόν το μεθεπόμενο βήμα είναι αυτό. Είναι η ένωσις όλων των θρησκειών. Μα σας ερωτω: τότε γιατί τότε να είμαι χριστιανός; Και αν λέμε ότι ο Χριστιανισμός σώζει και τίποτα άλλο δε σώζει, ότι η Ορθοδοξία σώζει και τίποτα άλλο δε σώζει, τότε; Τότε το κριτήριο δεν είναι πια η σωτηρία. Ποιό θα είναι το κριτήριο; Το κριτήριο είναι κάτι άλλο. Ας πούμε ότι είναι πολιτικό, ας πούμε ότι είναι κοινωνικό το κριτήριο. Διότι μη ξεχνάτε, σύγχρονοι ηγέται, πολιτικοί ηγέται σ' όλο τον κόσμο, την θρησκεία δεν τη βλέπουν σαν ένα στοιχείο καλύψεως των αναγκών, ψυχικών αναγκών του ανθρώπου. Και αυτό δεν είναι μόνο στον Χριστιανισμό είναι και στις άλλες θρησκείες. Αλλά σαν ένα στοιχείο που μπορεί κανείς να επηρεάζει τα πλήθη, να επηρεάζει τους λαούς.
Έτσι αν τα πράγματα έχουν, δεν ενδιαφέρει το φαινόμενο που λέμε σωτηρία. Τους είναι τελείως αδιάφορο. Θα έχουν επιτύχει όμως κάτι άλλο. Την λεγομένη παγκοσμία ειρήνη και την λεγομένη παγκοσμία αγάπη. Γι' αυτό πολύ ορθά εστάλη μήνυμα ναί! από τον Άγιο Φλωρίνης ναί! και αγάπη και εν αληθεία και αυτό το αγάπη εν αληθεία είναι εκφράσεις του Ευαγγελιστού Ιωάννου, του λεγομένου κατ' εξοχήν Αποστόλου της αγάπης, δεν παραλείπει να λέγει ο Ευαγγελιστής για το θέμα αγάπη. Κάποτε κάναμε μια ομιλία στην γιορτή του Αγίου Ιωάννου και έδειξα, θα τη θυμόσαστε ίσως την ομιλία αυτή, ας μου επιτραπεί να πω την λέξη πόσο σκληρός Απόστολος ήτο ο Ιωάννης ή αν θέλετε να βάλω τη λέξη μέσα σε εισαγωγικά “σκληρός”. Μα ο μαθητής της αγάπης, μα ο επιπεσών επί το στήθος του Ιησού, σκληρός; Διαβάστε τις επιστολές του να δείτε, για να μην πω εκείνο το σκληρό που είπε για τον συμμαθητή του τον Ιούδα, γιατί λέει το έκανε αυτό ο Ιούδας; Γιατί κρατούσε το γλωσσόκομον, το ταμείο και ήτο κλέπτης. Ακούσατε, ήταν κλέπτης. Αν του επετρέπετο θα έλεγε ο παλιάνθρωπος. Ήτο κλέπτης. Είδατε; Διαβάστε τις επιστολές. Δεν φέρει ο άλλος αλήθειαν; Καλημέρα δε θα του πείτε. Στο σπίτι σας δεν θα τον βάλετε. Για να δείτε ότι η αγάπη δεν είναι σαλιαρίσματα δεν είναι φτωχοί, φτηνοί, ρηχοί συναισθηματισμοί, ματς και μουτς. Η αγάπη πρέπει να είναι εν αληθεία. Θα σε αγαπώ εάν είσαι εν αληθεία, αν είσαι ορθόδοξος. Εάν δεν είσαι, θα σε αγαπώ με την έννοια να σε σώσω. Δεν θα έχω όμως κοινωνία μαζί σου. Γιατί αν χάσω το κριτήριο της ορθοδοξότητος που είναι η σωτηρία, τότε τί κάνομε; Μα δεν κάνομε τίποτε. Μα δεν μας ενδιαφέρει. Έχουν αλωθεί οι ταγοί της Εκκλησίας μας. Θα το πω άλλη μια φορά. Τους ενδιαφέρει το κοινωνικόν στοιχείον. Θα έχουνε ειρήνη στην κοινωνία, στον κόσμο, δε θα 'χομε πολέμους, θα 'χομε αγάπη. Εκεί σταματάμε; Πέστε μου πότε εμφανίστηκε μεγαλύτερη αίρεσις απ' αυτήν εδώ; Την οποία σερβίρει η παναίρεσις, κατά τον πατέρα Ιουστίνο, του Οικομενισμού. Ναι. Το αντιλαμβάνεστε; Θα το ξαναπώ τρίτη φορά, δεν έχομε το στοιχείον τη σωτηρίας και συνεπώς ματαιοπονούμε.
Κατεβάσαμε τον Χριστιανισμό στο επίπεδο του κοινωνισμού. Αυτό δεν είναι καινούριο. Και 'δω στην Ελλάδα έχει επιχειρηθεί και εν πολλοίς,εν πολλοίς, εν πολλοίς ήδη υπηρετείται από τίς ενορίες αυτό το στοιχείο και βλέπετε,τί να σας πω, τί νας πω; Να σας πω ότι και το κήρυγμα σήμερα το χριστιανικό έχει κοινωνικόν χαρακτήρα. Γιατί...όχι σωτηριολογικόν, κοινωνικόν. Τί να σας πω; Να σας πω η κατήχησις; H οποία εξαντλείται, των παιδιών η κατήχησις με τα πνευματικά κέντρα που έχομε στις ενορίες, εξαντλείται κυριώτατα εις την ψυχαγωγίαν και το θέμα, το μάθημα που θα ειπωθεί δεν είναι εκείνο που τελικά θα σώσει, θα συγκλονήσει και θα αναμορφώσει το παιδί. Είναι μερικές ρετσέτες, συνταγές, θα λέγαμε, ηθικολογικές. Πού είναι η σωτηρία; Πού είναι η σωτηρία; Η σωτηρία εκεί βρίσκεται;
Έχει λοιπόν ξεκινήσει ο κατήφορος. Σας έλεγα μια παλιά φορά, δυο τρία χρόνια πίσω, πώς αυτό το ρεύμα κινήθηκε στην νότιο Αμερική. Και μάλιστα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας άνθρωποι κινήθηκαν έτσι. Να διαβάσει κανείς, μεταφράστηκε ένα βιβλίο, μια κυρία, αν έχετε την καλοσύνη, ίσως με ακούει αυτή την στιγμη, αυτή η κυρία μου το 'δωσε και την ευχαριστώ, έφριξα όταν είδα όλα εκείνα που γράφουν ως θέσεις, το κατέβασμα του Χριστιανισμού σ'ένα επίπεδο κοινωνικο, τίποτε άλλο. Τίποτε άλλο. Ας ξυπνήσομε. Ας υποπτευθούμε, ο Χριστιανισμός είναι σωτηρία. Αν διορθώνει την κοινωνία, αν κάνει τους ανθώπους με άλφα κεφαλαίο ανθρώπους, άλλο θέμα. Αυτά είναι δευτερογενή αποτελέσματα. Αλλά το κύριο στοιχείο είναι η σωτηρία. Αυτό όμως ήδη δεν υπηρετείται.
Λοιπόν αυτά που λέμε με κύριο στοιχείο την Ογδόη Οικουμενική Σύνοδο και δεν ξέρομε τί άλλα θα μπορούν να σταθούν και να βρεθούν, ξέρετε ότι αποτελούν έναν πειρασμόν εις τον χώρον της Εκκλησίας παγκοσμίως; Ναί ένας πειρασμός. Αυτός ο πειρασμός ξέρετε τι θα επιδιώκει να επιτύχει; Και γιατί είναι πειρασμός, γιατί ειναι πειρασμός; Διότι θα προσπαθήσει να ξεθωριάσει το Θεανθρώπινον πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αν σας ερωτήσουν, μα δεν είναι καλα; Όχι δεν είναι καλά. Μα πού, τί; Προσπαθούν να ξεθωριάσουν, μια πρόθεση είναι μόνο, τίποτε άλλο, το Θεανθρώπινον πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Εκείνο που ο Άρειος δεν τα κατάφερε και εκείνο που ο Μονοφυσιτισμός δεν τα κατάφερε, ο Οικουμενισμός έβαλε μπροστά να τα καταφέρει. Διότι όταν ξεθωριάσουν και το ανθρώπινο και το Θείο στοιχείο εις το πρόσωπο του Ιησού Χριστού,τότε τί έχω, τί έχω;
Αυτός ο πειρασμός φαίνεται ότι θα είναι ο τελευταίος της Ιστορίας. Εδώ τώρα προσέξατε καλά,φαίνεται ότι θα είναι ο τελευταίος της Ιστορίας. Πειρασμός δεινός. Διότι είναι προφητευμένο και το προφητεύει ο Χριστός. Λέγει εις τον άγγελον, δηλαδή στον επίσκοπον της Εκκλησίας της Φιλαδελφείας και είναι εις το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Ακούστε τί λέει. ”Ότι ετήρησας τον λόγο της υπομονής μου καγώ σε τηρήσω εκ της ώρας του πειρασμού της μελλούσης (ώρας εννοείται) έρχεσθαι επί της οικουμένης όλης (ακούστε,επί της οικουμένης όλης) πειράσαι τους κατοικούντας επί της γης. Έρχομαι ταχύ. Κράτει ο έχεις, ινα μηδείς λάβη τον στέφανόν σου. Επειδή, λέγει, εσύ εφύλαξες, ετήρησες τον λόγο της υπομονής μου, δηλαδή ό,τι αφορά στο να έχεις υπομονή και να με κρατάς μέσα εμένα τον Κύριον, μέσα σε αντίξοες καταστάσεις, και Εγώ θα σε φυλάξω, επειδή ετήρησες και Εγώ θα σε τηρήσω, θα σε φυλάξω. Είδατε; Εφύλαξες, θα σε φυλάξω.
Μια μικρή παρενθεσούλα. Σας το 'χω πει παλιά αλλά είναι μια που 'ρθε εδώ η κουβέντα, το θέμα, ο Χριστός βγαίνει στο τέλος της Αποκαλύψεως καβαλάρης και λέει έχω το μισθό μου μαζί μου, θα το πούμε έτσι απλοελληνικά, στην τσέπη μου τον μισθό μου. Παίρνει ο Χριστός μισθό; Ναι. Ποιός είναι ο μισθός του Χριστού; Είναι οι πιστοί. Είναι οι πιστοί. Διότι Εκείνος πέθανε για τους πιστούς και συνεπώς αφού τους κέρδισε, είναι ο μισθός του. Και ο μισθός των πιστών, που μας κατηγορούν ότι περί μισθού ο λόγος, και ότι η Βασιλεία του Θεού παίρνει διαστάσεις μισθού, και συνεπώς αυτο δεν είναι και πάρα πολύ ωραίο και ποιός είναι ο μισθός του πιστού; Ειναι ο Χριστός. Ώστε λοιπόν. Ο μισθός του πιστού είναι ο Χριστός και μισθός του Χριστού είναι ο πιστός. Μη το ξεχάσετε ποτέ σας αυτό. Ποτέ σας μη το ξεχάσετε είναι πάρα πολυ σημαντικό. Εδώ λοιπόν, εφύλαξες, θα σε φυλάξω. Ναι. Μου 'δωσες θα σου δώσω. Μου 'δωσες τους καρπούς της γης που είναι μέσα στο Άγιο Δισκάριον, κρασί και ψωμί, έβαλες και τον κόπο σου εκεί μέσα, γιατί το κρασί δεν είναι σταφύλια ούτε το ψωμί είναι σιτάρι, έβαλες τον κόπο σου και εγώ σου δίνω το Σώμα μου και το Αίμα μου. Μου έδωσες θα σου δώσω. Ναι. Προσέξατέ το. Λοιπόν. Εσύ εφύλαξες και 'γω θα σε φυλάξω. Από που θα σε φυλάξω; Από την ώρα του πειρασμού που πρόκειται να έλθει, της μελλούσης ώρας. Έρχεσθαι. Απαρέμφατον. Αυτός ο πειρασμός πρέπει να είναι κάτι πολύ μεγάλο, όταν έρχεται επί της οικουμένης όλης, σε όλον τον κόσμο. Πολύ μεγάλος πειρασμός. Πειράσαι, να θέσει υπό δοκιμασία εκείνους που κατοικούν επί της γης. Δεν είναι στην Εκκλησία σου,θα 'ρθει ο πειρασμός, στην επικράτειά σου,στα όρια τα μητροπολιτικά σου, αλλά θα είναι εφ' όλης της γης. Έρχομαι ταχύ. Έρχομαι γρήγορα. Κράτα καλά εκείνο το οποίον έχεις, για να μην πάρει κανείς το στεφάνι της τιμής σου και της δόξης σου.
Αλλά προσέξτε εδώ. Ποιός είναι ο πειρασμός αυτός; Είναι γραμμένο. Ο πειρασμός αυτός αφού θα καλύπτει ολόκληρη την οικουμένη δεν θα είναι παρά η μεγάλη νοθεία της πίστεως, της πίστεως εις το Θεανθρώπινον πρόσωπο του Χριστού, εις το Θεανθρώπινον πρόσωπο του Χριστού. Και αυτό θα το πετύχει μόνον ο Οικουμενισμός. Αφού θα ενωθεί με τις άλλες θρησκείες. Αφού θα ενωθεί με τις άλλες θρησκείες. Με συγχωρείτε που τα λέω δύο και τρεις φορές. Συνέχομαι.
Έτσι ο Οικουμενισμός κατ 'ουσίαν προσβάλλει το Θεανθρώπινον πρόσωπο του Χριστού, μέχρι να το εξαφανίσει. Αλλά εάν θέλει να εξαφανίσει το Θεανθρώπινον πρόσωπον του Χριστού, κάτι που θα το κάνει ο Αντίχριστος, τότε τί είναι ο Οικουμενισμός; Είναι αντίχριστος μέθοδος, αντίχριστος τρόπος. Προσέξατε. Όταν βγάζουν διαγγέλματα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα δηλαδή ταγοί της Εκκλησίας, προσέξτε κάτι, δεν αναφέρουν τον Αγιον Τριαδικόν Θεόν, ούτε αναφέρουν τον Ιησούν Χριστόν. Ούτε μια φορά. Αλλά τί; Ο Θεός. Μα ο Θεός είναι και ο Ματς, ο μέγας αρχιτέκτων του σύμπαντος που είναι ο θεός των Μασώνων. Και για να υπηρετήσουν και να ευχαριστήσουν αυτά τα πανάθλια αφεντικά τους, δεν λένε το όνομα του Χριστού ή το όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού. Λένε, ο Θεός. Διαβάστε διαγγέλματα μεγάλων προσώπων και θα με θυμηθείτε. Και θα το δείτε. Μυρίζει, μυρίζει. Σημειώσατε ότι το 'γραφε αυτό ο πατήρ... σ'ένα βιβλιαράκι του, ο πατήρ Γεώργιος Καψάνης ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου. Είχε πάει κάποτε στην Αμερική, δεν ξέρω για ποιόν σκοπό, και είχε βρεθεί σ 'ένα συνέδριο Προτεσταντικό. Υπήρχαν παραφυάδες Προτεσταντικές, που δεν πίστευαν εις τον Ιησού Χριστόν και ελέχθη το εξής και εφ εξής λέγεται αυτό στα συνέδρια, “μη μιλάτε δια τον Χριστόν απλώς λέτε, ο Θεός” γιατί είναι κάποιοι σύνεδροι που σκανδαλίζονται. Ιδού, δε σας λέω παραμύθια, σας λέω αλήθεια.
Όταν όμως προσβάλλεται η πίστις έρχεται η αποστασία. Για την οποία μιλάει ο Απόστολος Παύλος και η οποία με τη σειρά της συνεπιφέρει την έκλυση των ηθών. Ποιός αρνείται σήμερα ότι δεν έχομε αποστασία και συνεπώς έκλυση ηθών; Διότι αν είχαμε την πίστη δεν θα είχαμε την έκλυση των ηθών. Και τί λέγει ο Χριστός; Επειδή ετήρησες τον λόγο της υπομονής μου.., εδώ δηλαδή ο λόγος της υπομονής του Χριστού. Tί είναι αυτό; Eίναι η υπομονή που δίνει ο Χριστός σ' εκείνους που πήραν την απόφαση να μείνουν κοντά, προσέξτε, εις τον ανόθευτον Χριστόν, εις τον ανόθευτον Χριστόν. Τί λέγει ακόμη ο Κύριος; ”Έρχομαι ταχύ”. Άκουσα, πω φρίκη! από θεολόγον, μεγάλον, τρανόν στην Αθήνα, ”εμείς περιμένομε, λέει, η Ιστορία να πάει ένα εκκατομύριο χρόνια”. Γελάσατε; Γελάτε; Εκπλήττεστε; Ακούτε, η Ιστορία να κρατήσει και συνεπώς και η Εκκλησία, ο Χριστιανισμός, ένα εκατομμύριο χρόνια. Σάμπως έχομε εμείς την περιοχή για να καλύψωμε την θεωρία της εξελίξεως και να χρειαζόμαστε τα εκατομμύρια χρόνια.”Έρχομαι ταχύ” λέει ο Χριστός, έρχομαι γρήγορα. Και όπως σας το είχα πει παλιότερα, λέγαμε για την, για τις προφητείες στην Αποκάλυψη, ότι από τον Αβραάμ μέχρι τον Χριστόν έχομε δύο χιλιάδες εκατό χρόνια. Και παρατηρούμε ότι οι προφήται μιλούν για κάτι που θα 'ρχόνταν αργά. Τον έκτο αιώνα ζει ο Δανιήλ. Και του λέγει ο άγγελος “Δανιήλ κοιμήσου, θα πεθάνεις, θα 'ργήσουν αυτά να γίνουν”. Ακούσατε; Θα' ργήσουν να γίνουν. Ο Κύριος προφητεύει στην Καινή Διαθήκη “έρχομαι ταχύ”. Εγώ νομίζω ότι αν πέρασαν δυο χιλιάδες εκατό χρόνια, δεν μπορούν να περάσουν περισσότερα, τώρα στον χώρο της Καινής. Ήδη διανύομε τα δυο χιλιάδες χρόνια, δεν μπορεί να είναι μακριά το τέλος. Αν μου πείτε πλανώμαι. Δεν ξέρω. Η αίσθησή σας, το Πνεύμα του Θεού, πώς σας φωτίζει να καταλαβαίνετε; Είναι μακριά το τέλος ή είναι κοντά το τέλος; Όταν παντού βλέπομε, όπως λέει ο Μπρασιώτης στο υπόμνημά του στην Αποκάλυψη, αισθανόμεθα τις προφητείες του Χριστού ότι έρχεται γρήγορα, και των Αποστόλων, σαν να ακούμε τον καλπασμό, πως ακούμε σε μια απόσταση τρακόσια μέτρα τα πέταλα των αλόγων που τρέχουν, έτσι ακούμε λέγει τον καλπασμόν των γεγονότων που έρχονται,ότι έρχεται ο Χριστός.
”Ερχομαι ταχύ” λοιπόν λέγει ο Κύριος. Και αυτό το “ταχύ” κάθε στιγμή που περνάει είναι ιστορικά συντομότερο από την προηγουμένη στιγμή. Επόμενο θα μου πείτε. Επειδή όμως είναι και γραμμένο εις την προς Ρωμαίους λέει ο Απόστολος: “Mην γαρ διότι τώρα εγγύτερον υμών η σωτηρία ή ότε επιστέψαμε”. Πιο κοντά είναι η σωτηρία μας από την ώρα που πιστέψαμε. Μη. Πηγαίνομε προς το τέλος. Ή μας καταλαμβάνει, τρέχει με καλπασμόν αυτό το τέλος.
”Κράτει ο έχεις”. Κράτα, λέγει, αυτό που έχεις. Τί έχεις; Αυτό που έχομε αγαπητοί μου είναι η ορθή πίστις και η ορθή πνευματικότης και η ορθή, η καλή ομολογία. Τρία πράγματα. Η ορθή πίστις είναι εκείνη η οποία γεννά την ορθή πνευματικότητα. Δεν θα ήταν κανείς πεισματάρης όπως οι Πατέρες των Συνόδων να επιμένουν δια μιαν αλήθειαν, εάν απ'αυτήν την αλήθειαν δεν απέρρεε η ορθή πνευματικότης, βάση της οποίας θα σωθούμε. Αν δεν ζήσεις σωστά, δεν έχεις ορθή πνευματικότητα, πώς θα σωθείς; Αλλά η ορθή πνευματικότης απορρέει από την ορθή πίστι. Πολύ επόμενο. Και πώς μπορείς να σταθείς όντως ομολογητής του Χριστού,αν τα πράγματα δεν είναι έτσι; Δηλαδή πώς; Δηλαδή να είσαι ο άνθρωπος που είσαι σωσμένος και που αναμένεις την Βασιλεία του Θεού. Γιατί ένας Χριστιανισμός σ'ένα κοινωνικό επίπεδο, γιατί να δώσει ο άλλος τη ζωή του. Αν είναι να περνάω καλά στη ζωή αυτή, γιατί να δώσω τη ζωή μου; Δεν εχει καν νόημα, αγαπητοί μου, η ομολογία, αφού είναι κατεβασμένο στο επίπεδο του κοινωνισμού το θέμα του Χριστιανισμού. Χρειάζεται λοιπόν επαγρύπνησις. Επαγρύπνησις. Όντως οι μέρες είναι πονηρές. Γι' αυτό λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στη δευτέρα του επιστολή. ”Βλέπετε εαυτούς, ίνα μη απολέσωμεν ό ηργασάμεθα”. Προσέχετε, αυτό θα πει βλέπετε, προσέχετε τον εαυτόν σας, για να μη χάσωμε εκείνο που δουλέψαμε. ”Αλλά μισθόν πλήρη απολάβωμεν”. Και όταν μιλάμε για έναν πλήρη μισθό δεν είναι παρά αυτή η Βασιλεία του Θεού, δεν είναι παρά αυτή η Βασιλεία του Θεού.
Έτσι οι πιστοί, αγαπητοί, όταν βλέπουν τέτοιες και οικουμενιστάς συνέδρους πώς θα ήτο δυνατόν να χαίρουν όπως έχαιραν τότε οι παραλήπται της επιστολής της Αποστολικής Συνόδου; Έχαιρον λέγει. Είχαν τους λόγους τους να χαίρουν. Σήμερα δεν έχουμε τους λόγους μας να χαίρουμε. Γι'αυτό σας είπα θα σας έλεγα ένα παράδειγμα, όλα αυτά που σας ανέφερα από την ανάποδη, αντίστροφα. Οι πιστοί χαίρουν μόνον ό,τι είναι σύμφωνον με το Πνεύμα το Άγιον και μόνο τότε χαίρουν.
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.
162η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων».
