Γι’ αὐτό λέγει στό παιδί του: «Καὶ ἐν παντὶ καιρῷ εὐλόγει Κύριον τὸν Θεὸν», πού θά πεῖ «πάντοτε, κάθε στιγμή (ἐν παντί καιρῷ) νά εὐλογεῖς τόν Θεό». Τί σημαίνει «εὐλογῶ τόν Θεόν»; Σημαίνει «δοξάζω τόν Θεό». Καί πάλι ὅταν Τόν εὐχαριστῶ, πάλι δοξάζω τόν Θεό. Ἔτσι, εὐχαριστῶ, εὐλογῶ καί δοξάζω, καταντοῦν στήν ἴδια ἔννοια. Ἔτσι ἔχουμε καί τόν λειτουργικό τύπο «Ὑμνοῦμεν Σε, εὐλογοῦμεν Σε, προσκυνοῦμεν Σε, δοξολογοῦμεν Σε, εὐχαριστοῦμεν Σοι, διά τήν μεγάλην Σου δόξαν». Ὅλα αὐτά παιδιά, εἶναι ταυτόσημα. Μέσα στήν Μεγάλη Δοξολογία, ἐπαναλαμβάνουμε διαρκῶς τό «Εὐλογητός εἶ, Κύριε» πού θά πεῖ «εἶσαι δοξασμένος, Κύριε». Θά μοῦ πεῖτε… «Κι αὐτό τό ‘’ὑμνοῦμεν’’ ἤ ‘’αἰνοῦμεν’’ -τό ἴδιο εἶναι- κι αὐτό ἔχει δοξολογικό χαρακτῆρα;». Ναί, λέγει ὁ Ἡσύχιος: «’’Αἶνον’’ τήν δοξολογίαν καλεῖ», δηλαδή ὀνομάζει τήν δοξολογίαν, «αἶνον». Ἀπό τό «αἰνῶ» ἤ «ὑμνῶ». Διότι τί ὑμνοῦμε; Τούς αἴνους. Τί θά πεῖ αἰνῶ; Θά πεῖ, λέγω πράγματα τά ὁποῖα ἀφοροῦν σέ κάτι πού τιμᾶ, ἀνεβάζει, ἐπαινεῖ τόν Θεό.
Τό νά δοξάζουμε τόν Θεό κατ’ ἀρχάς εἶναι δίκαιον καί ὀφειλόμενον. Διότι Ἐκεῖνος μᾶς ἐδημιούργησε, μᾶς χάρισε ἕναν ὡραῖο κόσμο τόν ὁποῖο βεβαίως ἔπλασε γιά μᾶς, καί ἀφου ἁμαρτήσαμε, ἐνηνθρώπησε καί μᾶς ἔδωσε τήν σωτηρία. Ἀλλά μᾶς ἔδωσε ἀκόμη καί τήν αἰωνία μακαριότητα τῆς Βασιλείας Του, τήν ὁποία γιά μᾶς ἔδωσε καί χάρισε, καί τήν αἰωνία θεωρία τοῦ προσώπου Του. Δηλαδή πάντοτε, αἰωνίως νά βλέπουμε τό πρόσωπό Του. Τό λέει αὐτό ὡραιότατα εἰς τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, τό νά θεωροῦμε τό πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ. Γι’ ὅλα αὐτά, ἀναμφισβήτητα ὀφείλουμε εὐχαριστία καί δοξολογία. Μάλιστα ἄν γνωρίζατε ὁλόκληρη τήν ἱστορία τοῦ Τωβίτ, τήν ὁποία σᾶς συνιστῶ, τουλάχιστον τά μεγάλα παιδιά, νά τήν διαβάσετε (εἶναι στήν Παλαιά Διαθήκη) θά δεῖτε πῶς ἔγινε ὅταν ὁ Τωβίτ ἐτυφλώθη… Καί πῶς ἐτυφλώθη; Στήν αὐτοθυσία του νά βοηθήσει στήν ταφή νεκρῶν ἀνθρώπων, συγκεκριμένα ἕναν νεκρόν, τόν ὁποῖον εἴχανε στραγγαλίσει οἱ Νινευΐτες καί τόν εἶχαν πετάξει στήν ἀγορά, καί ἐκεῖνος πῆγε κρυφά καί τόν ἔθαψε… κ.λπ… κ.λπ. … πῶς τυφλώθηκε, πῶς στέλνει τό παιδί του νά πάρει κάποια χρήματα -ἐξάλλου αὐτή εἶναι ἡ διαθήκη πού γίνεται καί λέγεται- ὀφειλόμενα εἰς αὐτόν ἀπό κάποιον συγγενῆ καί συμπατριώτη. Πῶς κατόπιν ἀνέβλεψε, δηλαδή θεραπεύτηκαν τά μάτια του, πῶς βρῆκε μιά κατάλληλη σύζυγο ὁ Τωβίας, πῶς ὅλα στάθηκαν ἐξαιρετικά εὐλογημένα. Ἔτσι, σᾶς συνιστῶ νά διαβάσετε τήν ἱστορία αὐτή, λυποῦμαι, ἐπειδή τήν ἔχω πεῖ πολλές φορές, δέν θά ἤθελα νά τήν ἐπαναλάβω γιά τά νεότερα παιδιά, ἀλλά μπορεῖτε νά τήν διαβάσετε. Τί δείχνει; Ὅλα αὐτά δείχνουν ὅτι ἡ οἰκογένεια τοῦ Τωβίτ ἦταν ὑπόχρεη στόν Θεό. Ναί, καί γι’ αὐτό ἀκριβῶς ἐδῶ ἀπ’ τήν καρδιά του, λέγει ὁ Τωβίτ στό παιδί του: «Παιδί μου, ἐν παντὶ καιρῷ νά εὐλογεῖς νά δοξάζεις τόν Θεό». Πῶς ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ ὁδήγησε τά βήματα τοῦ Τωβία… κ.λπ… κ.λπ…. Ἔτσι ὅλα αὐτά δείχνουν ὅτι ἔχουμε χρέος, ὅλοι μας λίγο-πολύ ἔχουμε εὐεργετηθεῖ ἀπό τόν Θεό, δέν ὑπάρχει κανείς πού νά μήν ἔχει εὐεργετηθεῖ… ἄν πεῖ ὅτι δέν εὐεργετήθηκα, μυωπάζει (:δέν βλέπει πιό πέρα), καί καλό θά ἤτανε νά μήν μυωπάζει, καί νά μάθει πῶς εὐεργετήθηκε καί εὐεργετεῖται ἀπό τόν Θεό.
Ἐγώ πιστεύω, να, αὐτήν τήν στιγμή τό ὅτι κάθεστε σ’ αὐτές τίς καρέκλες καί ἀκοῦτε ὅ,τι ἀκοῦτε ὅλο τόν καιρό, δέν εἶναι μία εὐεργεσία ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ; Ἀσφαλῶς. Ἔτσι, λοιπόν, ὀφείλουμε νά εὐχαριστοῦμε καί νά δοξολογοῦμε τόν Θεό. Γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν «πρός Ἐφεσίους» ἐπιστολή του (5, 20): «Εὐχαριστοῦντες πάντοτε ὑπὲρ πάντων». « Νά εὐχαριστοῦμε», λέει, «πάντοτε, γιά κάθε τι (ὄχι ὑπέρ πάντων ἀνθρώπων, προσώπων, εἶναι πραγμάτων, εἶναι οὐδέτερο) ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῷ Θεῷ καὶ πατρί». Ὀφείλουμε, λοιπόν, πάντα νά εὐχαριστοῦμε. Ἀντίθετα, ἐάν δέν εὐχαριστοῦμε καί δέν δοξάζουμε τόν Θεό, αὐτό εἶναι ἕνα πολύ βαρύ ἁμάρτημα. Πού τελικά ὅταν ὁ ἄνθρωπος οὔτε εὐχαριστεῖ οὔτε δοξάζει, ἀπολήγει στόν σκοτισμό τοῦ νοῦ του καί βέβαια εἶναι κοντά σέ μία πλάνη. Γι’ αὐτό σημειώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γιά κείνους οἱ ὁποῖοι δέν δοξάζουν τόν Θεό ἤ δέν δόξασαν πῶς ὁ νοῦς των ἐσκοτίσθη. Λέει στήν «πρός Ρωμαίους» στό 1ο κεφάλαιο: «Διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν (:δέν τόν ἐδόξασαν ὡς Θεόν) ἢ εὐχαρίστησαν, -βλέπετε ὅτι τό «δοξάζω» καί τό «εὐχαριστῶ» πηγαίνουνε πλάϊ-πλάϊ, βεβαίως διακρίνονται, ἀλλά καί ἐν ταυτῷ ταυτίζονται, εἶναι καί τά δυό) καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία». «Σκοτίστηκε ὁ νοῦς των». Γιατί; Διότι δέν ἔφθασαν νά δοξάσουν τόν Θεό ἤ νά Τόν εὐχαριστήσουν. Ἐκεῖνο πού μᾶς παραγγέλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «πάντοτε ὑπέρ πάντων», τό πάντοτε ἀναφέρεται στόν χρόνο, «ὑπέρ πάντων» ἀναφέρεται γιά ὅλα τά περιστατικά. Τί σημαίνει; Σημαίνει ὃτι καί γιά τά εὐχάριστα καί γιά τά δυσάρεστα, ὀφείλουμε νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό. Γιατί καί τά δυσάρεστα πού μπορεῖ νά μᾶς συμβοῦν, στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀπεργάζονται τό κέρδος μας καί τήν σωτηρία μας. Ναί. Λέγει πάλι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Τοῖς ἀγαπῶσι τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν», «γιά κείνους πού ἀγαπᾶνε τόν Θεό, μά ὅ,τι κάνουν ἔστω καί ἄν αὐτό ἀποβεῖ θλιβερό, δυσάρεστο, ὅλα», λέγει, «συνεργοῦν στήν σωτηρία μας, στό ἀγαθόν». Ἀλλά πότε ὅμως, μέ μιά βασική προϋπόθεση: Θά πιστεύω καί θά ἀγαπῶ τόν Θεόν.
Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ἔλεγε πάντοτε… δοξολογοῦσε πάντοτε τόν Θεό, ἦταν μία ἀνάγκη τῆς ψυχῆς του, γι’ αὐτό ἄν καί ἡ ζωή του ἦταν ἕνα μαρτύριο (ἐδόξαζε ὅμως), ὅταν ἐπορεύετο τήν μεγάλη του ἐξορία στήν Μ. Ἀσία -ὅπου καί πέθανε κατά τή διάρκεια τῆς πορείας του στόν τόπο τῆς ἐξορίας του, στόν ὁποῖο τόπο δέν ἔφτασε ποτέ, γιατί πέθανε στόν δρόμο- εἶπε (πεθαίνοντας!): «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν», «Δόξα τῷ Θεῷ γιά ὅλα, εἴτε εὐχάριστα εἴτε δυσάρεστα». Ἐκεῖνο δέ τό πάντοτε δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά αὐτό πού λέγει ὁ Τωβίτ: «ἐν παντί καιρῷ». Καί δείχνει ὅτι συνεχῶς πρέπει νά εὐχαριστοῦμε καί νά δοξάζουμε τόν Θεό.
Ἔτσι, θά σᾶς ἔλεγα, παιδιά, συνηθεῖστε ἀπό τήν μικρή σας ἡλικία, ἀπό τήν νεανική σας ἡλικία, νά δοξάζετε καί νά εὐχαριστεῖτε τόν Θεό. Θά σᾶς κάνω ἕνα ἐρώτημα, δέν περιμένω ἀπάντηση, πέστε μου τό βράδυ στἠν προσευχή σας, τήν Κυριακή τό βράδυ, ἄν ὄχι κάθε μέρα, ἔχετε ποτέ εὐχαριστήσει τόν Θεό γιά τήν εὐκαιρία πού δίνει, ν’ ἀκούσετε λίγο λόγο Θεοῦ; Φοβᾶμαι μήπως δέν τό σκεφθήκατε ποτέ. Φοβᾶμαι μήπως τό θεωρεῖτε αὐτονόητο. Παιδιά, δέν εἶναι τίποτε αὐτονόητο, ἔτσι καί κάτι γίνεται καί ὅλα σταματοῦν. Τί μπορεῖ νά γίνει; Ἔ, ὅ,τι μπορεῖ νά γίνει, καί ὅλα σταματοῦν! Ἄραγε σκεφθήκατε νά εὐχαριστεῖτε τόν Θεό γι’ αὐτό τό πρᾶγμα; «Κύριε, Σ’ εὐχαριστοῦμε γιατί μᾶς ἔδωσες τήν εὐκαιρία νά ‘χουμε μίαν κατήχησιν, ν’ ἀκούγεται ὁ λόγος Σου». Σημειώσατε ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἀπειλεῖ τό ἐξῆς -εἶναι στόν προφήτη Ἀμώς- «Θά σᾶς δώσω», λέει, «λιμόν (πεῖνα, ὄχι «λοιμόν»), «ὄχι», λέει, «πεῖνα ἄρτου, ἀλλά πεῖνα λόγου Θεοῦ». Δηλαδή μ’ ἄλλα λόγια, δέν θ’ ἀκουστεῖ, δέν θ’ ἀκούγεται πουθενά ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ! Τό φαντάζεστε αὐτό, ὅτι μπορεῖ νά συμβεῖ; Καί συνέβη, πολλές φορές. Ναί. Ἄρα ,λοιπόν, ὅταν ἔχουμε ὄχι τόν λιμόν, ἀλλά τήν ἀφθονία -καί νά πῶ καί μιά ἄλλη λέξη πού δέν τήν ξέρετε- τήν «εὐθηνίαν», πού θά πεῖ πλοῦτος, τόν πλοῦτον τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, σκεφθήκαμε νά εὐχαριστήσουμε; Ἐπιμένω σ’ αὐτό. Ἐπιμένω, νά εὐχαριστεῖτε τό Θεό ὅταν ἀκοῦτε τόν λόγο τόν δικό Του.
Ἀκόμη σημειώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στούς Θεσσαλονικεῖς: «Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ ἀδιαλείπτως», Εἴδατε; Ἀδιαλείπτως! Τί θά πεῖ «ἀδιαλείπτως»; Χωρίς διάλειμμα, εὐχαριστοῦμε τόν Θεό. Συνεχῶς. Κι αὐτό τό «ἀδιαλείπτως» (τό «ἐν παντί καιρῷ» δηλαδή), δείχνει ὃτι ὅσες εὐχαριστίες, καί δοξολογίες ἄν ποῦμε, ποτέ δέν θά φθάσουμε νά ἀποπληρώσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας. Εἶναι τόσα πολλά ἐκεῖνα τά ὁποῖα μᾶς ἔχει ὁ Θεός δώσει. Κι ἀκόμα τί μᾶς ἔχει ἑτοιμάσει! Καί λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Δέν εἶναι δυνατόν νά τά πεῖ κανείς, οὔτε νά τά σκεφθεῖ, οὔτε νά τά ἐπιθυμήσει τά ἀγαθά ἅ (:ἐκεῖνα τά ὁποῖα) ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν (:ἔχει ἑτοιμάσει σ’ ἐκείνους πού Τόν ἀγαποῦν)». Γι’ αὐτό καί λέει ὁ Ψαλμωδός (Ψαλ. 115): «Τί ἀνταποδώσω τῷ Κυρίῳ περί πάντων ὧν ἀνταπέδωκέ μοι;». «Πῶς», λέει, «τί νά Τοῦ ἀνταποδώσω, πῶς νά Τόν εὐχαριστήσω τόν Κύριον γιά ὅ,τι μοῦ ‘χει δώσει;». Κάτι παρόμοιο λέει κι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στούς Θεσσαλονικεῖς (Α΄, 3, 9): «Τίνα εὐχαριστίαν δυνάμεθα τῷ Θεῷ ἀνταποδοῦναι;», εἶναι ἴδια ἔννοια ὅπως καί τοῦ Ψαλμωδοῦ. «Τί εὐχαριστία», λέει, «πῶς, πῶς… καί ὅμως δέν θέλει τίποτα ἄλλο ὁ Θεός παρά ἕνα ἐγκάρδιο ‘’εὐχαριστῶ’’, ἐγκάρδιο ‘’δόξα τῷ Θεῷ’’». Νά σας θυμίσω τόν ἕνα λεπρό ἐκ τῶν δέκα πού ἐθεραπεύθη καί γύρισε νά εὐχαριστήσει τόν Θεό, καί τοῦ εἶπε ὁ Κύριος: «Νά δοξάσεις τόν Θεό»; Καί μάλιστα παρεπονέθη ὁ Κύριος γιατί, οἱ ἄλλοι τάχα δέν θεραπεύτηκαν, γιά νά γυρίσουν νά δοξάσουν τόν Θεό;
Κύριο ἔργο τῶν ἁγίων ἀγγέλων εἶναι ἡ διαρκής δοξολογία του Θεοῦ. Αὐτό εἶναι τό κύριο ἔργο των. Προσέξετε κάτι θά σᾶς πῶ πού μᾶς εἶναι χρήσιμο. Αὐτό θά εἶναι καί τό ἔργο ὅσων βρεθοῦν στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἄν ρωτήσετε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ τί θά κάνουμε; Τί θά κάνουμε; Ἐργασία; Δέν χρειάζεται… ἤ μᾶλλον τήν ἐργασία ὅπως τήν ξέρουμε, δέν θά ὑπάρχει. Τί θά κάνουμε, λοιπόν, στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Δυό πράγματα θά συμβαίνουν. Τό ἕνα εἶναι ἡ θεωρία τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ καί τό ἄλλο εἶναι ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Ὅπως τό καταλαβαίνουμε τώρα, αἰσθανόμεθα ὅτι θά ὑπάρχει μία πλῆξις. Δηλαδή; Μόνο θά βλέπουμε εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων, εἰς τούς «ἀλήκτους» -στούς ἀτέλειωτους, πού δέν λήγουν ποτέ- αἰῶνες, αὐτό θά συμβαίνει; Ναί. Καί δέν θά ὑπάρξει κάποια πλῆξις; Ὄχι. Συνηθίζω νά λέγω ἕνα παράδειγμα -τό ‘χω πεῖ πολλές φορές, πιθανόν νά τό ‘χετε καί σεῖς ἀκούσει κάπου- εἶναι τό ἐξῆς: Βλέποντες τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ θά ἐκτυλίσσεται μία καινούρια γνώση, θά ξετυλίγεται μιά καινούρια γνῶσις τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή θά γνωρίζουμε κάτι περισσότερο στόν Θεό, καί γνωρίζοντες αὐτό τό «κάτι» μένουμε σέ ἔκπληξη. Ἔτσι συμβαίνει καί μέ τούς ἁγίους ἀγγέλους. Καί ἐκπλησσόμενοι δοξολογοῦμε.
Ὅταν τελειώσει ἡ δοξολογία… γιατί λέει στό βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως» ὅτι ὅταν τελειώσει ἐκεῖνο τό … ὁ Τρισάγιος ὕμνος… «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος» κι αὐτό πού λέμε ἐμεῖς στήν Ἐκκλησία ἀπό τούς ἁγίους ἀγγέλους εἶναι… ὅταν τελειώσει, ξανοίγεται-ξεδιπλώνεται μιά καινούρια γνώση τοῦ Θεοῦ στά μάτια τῶν ἀγγέλων καί ἐκπλησσόμενοι ἐπαναλαμβάνουν τόν ὕμνον. Καί πάλι ἅμα τελειώσει, ἐκπλησσόμενοι ἐπαναλαμβάνουν τόν ὕμνον. Εἶναι δηλαδή μία διαρκής ἔκπληξις ἕνα «Ἂαααα!», ὅπως κανείς νά γυρίζει αἴθουσες μιᾶς ἐκθέσεως, καί νά βλέπει πάντα κάτι καταπληκτικότερο καί μένει ἔκπληκτος, θαμπωμενος καί λέει: «Ἂαααα!». Ἔ, αὐτό τό «Ἂαααα!» δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία δοξολογία διαρκής τοῦ Θεοῦ. Φυσικά δέν μποροῦμε αὐτά τά πράγματα νά τά καταλάβουμε, στόν χῶρο καί στόν χρόνο πού τώρα βρισκόμαστε. Εἴθε ὁ Θεός, ὅμως, νά μᾶς ἀξίωνε νά φτάναμε ἐκεῖ.
Ἔχουμε, λοιπόν, τή θεωρία καί τήν δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά καί στήν παροῦσα ζωή κύριον καί κορυφαῖον ἔργον μας εἶναι ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό σᾶς εἶπα, προσέξτε -θά τό ποῦμε λίγο πιό κάτω πού σᾶς εἶπα- οἱ ἅγιοι ἄγγελοι ἔχουνε κύριον ἔργον τήν δοξολογία, διότι καί ὑπηρετοῦν τό ἔργο τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὑπηρετοῦν καί τήν δική μας τήν σωτηρία. Τί εἶναι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι; «Εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα -ὅπως λέει στήν «πρός Ἑβραίους» ἐπιστολή του ὁ Ἀπόστολος Παῦλος- διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;». «Ἔρχονται νά ὑπηρετήσουν, οἱ Ἅγιοι ἄγγελοι, τήν δική μας τήν σωτηρία». Τό κύριον, ὅμως, ἔργον τους εἶναι ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, γιά τούς ἁγίους ἀγγέλους: «Ἀγγέλοις ἔργον δοξολογεῖν Θεόν», καί μαζί μ’ αὐτούς καί μεῖς, «τάξιν ἀγγέλων ἀπολαμβάνοντες (: παίρνοντας τήν τάξιν τῶν ἁγίων ἀγγέλων, ὀφείλουμε νά ὑμνοῦμε καί νά δοξολογοῦμε διαρκῶς τόν Θεό)». Μποροῦμε νά κάνουμε τήν δουλειά μας, νά περπατᾶμε, νά ταξιδεύουμε, κι ἀπό μέσα μας νά ἔχουμε μίαν ἔφεσιν διαρκοῦς εὐχαριστίας καί δοξολογίας πρός τόν Θεό. «Δόξα τῷ Θεῷ, Δόξα τῷ Θεῷ, Δόξα τῷ Θεῷ, Σ’ εὐχαριστοῦμε Κύριε, Σ’ εὐχαριστοῦμε, Δόξα τῷ Θεῷ!».
Πρέπει δέ νά σᾶς πῶ ὅτι αὐτό ξέρετε πότε ἐπιτυγχάνεται; Ὅταν ἔχουμε τήν λεγομένην «θεωρίαν». Τί θά πεῖ «θεωρία»; Κατά τούς Πατέρες «θεωρία» θά πεῖ βλέπω, αὐτό πού λέει ἡ λέξις τό ρῆμα «θεωρῶ», αὐτό σημαίνει βλέπω. Τί βλέπω; Ὅταν, μέ τό μυαλό μου, μέ τήν φαντασία μου, διαρκῶς ἀνακαλύπτω ἤ μᾶλλον ἀναχαράζω, μηρυκάζω διαρκῶς τά ἔργα τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τό ἕνα λουλουδάκι πού θά δῶ, μέχρι… δέν ξέρω τί ἄλλο, διαρκῶς μέσα μου νά ἔχω μίαν ἔφεσιν, ἔχοντας τήν θεωρία (:νά βλέπω αὐτά), νά δοξάζω διαρκῶς τόν Θεό. Ναί. Καί μές στήν Ἱστορία τά γεγονότα, καί μέσα στήν φύση. Αὐτό φαίνεται σέ πάρα πολλά σημεῖα στήν Θεία Λειτουργία. Ἐκεῖνο πού σᾶς εἶπα «τάξιν ἀγγέλων λαμβάνοντες», εἶναι ἐκεῖνο πού λέμε: «Οἱ τά Χερουβίμ μυστικῶς εἰκονίζοντες, και τῇ ζωοποιῷ Τριάδι, τόν Τρισάγιον ὕμνον προσάδοντες», δηλαδή «ἐμεῖς πού εἰκονίζομεν μυστικῶς τά Χερουβίμ, μαζί μ’ ἐκείνους -λέγει- ὕμνον προσάδοντες, ὕμνον ψάλλοντες στόν Θεό -σέ ποιόν;- εἰς τήν ζωοποιό Τριάδα, εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν». Θά τονίσουμε, λοιπόν, ὅτι ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἔργον, εἶναι πρᾶξις, καί μάλιστα ἔργον πρώτιστον. Καί σάν ἔργον εἶναι ἀρετή, καί σάν ἀρετή ἀμείβεται ἀπό τόν Θεό. Γι’ αὐτό ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Σωτήριον χρῆμα τό δοξολογεῖν»· «χρῆμα» θά πεῖ «πρᾶγμα», θά πεῖ «χρῆσις», «εἶναι», λέγει, «κάτι τό ὁποῖον πραγματικά σώζει, τό νά δοξολογεῖ κανείς τόν Θεό».
Ἀκόμη δοξολογία τοῦ Θεοῦ, παιδιά, εἶναι ὅταν ἀναφερόμαστε στίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Ὅπως εἶναι στήν ἀγάπη Του, στήν δικαιοσύνη Του, στήν πρόνοιά Του, στή διακυβέρνησή Του… κ.ο.κ. Λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος σέ μία του ὁμιλία στό Ἅγιον Πνεῦμα: «Δοξολογία τοῦ Πνεύματος -δηλαδή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (ἀλλά καί γενικά τοῦ Θεοῦ)- ἐστίν ἡ τῶν προσόντων αὐτῷ ἀπαρίθμησις». Εἶναι ἡ ἀπαρίθμησις. Τό νά ἀπαριθμεῖ κανείς διαρκῶς τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ: ὁ Θεός εἶναι Ἅγιος, ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, ὁ Θεός εἶναι δικαιοσύνη… Γι’ αὐτό καί στήν Θεία Λειτουργία -καί μάλιστα στήν Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου- γίνεται μία διήγησις -ἀναφορά- στό ἔργο τῆς σωτηρίας μας. Σᾶς διαβάζω ἕνα μικρό κομματάκι ἀπό μία μεγάλη εὐχή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: «… πλάσας γὰρ τὸν ἄνθρωπον (:ἀφοῦ ἔπλασες τόν ἄνθρωπο) χοῦν λαβὼν ἀπὸ τῆς γῆς (: ἀφοῦ πῆρες χῶμα ἀπό τήν γῆ) καὶ εἰκόνι τῇ σῇ, ὁ Θεός, τιμήσας (: καί τόν ἐτίμησες μέ τήν δική Σου εἰκόνα) τέθεικας αὐτὸν ἐν τῷ Παραδείσῳ τῆς τρυφῆς (:τόν ἔβαλες μέσα στόν Παράδεισο τῆς ἀπολαύσεως) ἀλλὰ παρακούσαντα σοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ (:ἀλλά ἀφοῦ σέ παρήκουσε… κ.λπ. ξέπεσε). Ὅτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τῶν καιρῶν -(ἀφήνω σημεῖα) Ποιό; Ὁ χρόνος τῆς Ἐνανθρωπήσεως- ἐλάλησας ἡμῖν ἐν αὐτῷ τῷ Υἱῷ σου (:μᾶς μίλησες διά τοῦ Υἱοῦ Σου) δι᾿ οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησας (:διά τοῦ ὁποίου Υἱοῦ Σου ἔκανες καί τόν χρόνο (:τούς ἀιῶνες)». Αὐτό τί εἶναι; Μία ἔκθεση, εἶναι μία διήγησις. Κι αὐτή ἡ διήγησις δέν εἶναι τίποτε παρά μία δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Διότι ὅταν ἀναφερόμεθα στά ἔργα τοῦ Θεοῦ διηγούμενοι (ὑπογραμμίζω), δέν κάνουμε τίποτε ἄλλο παρά νά δοξάζουμε τόν Θεό.
Ἀκόμη, παιδιά, ὁ Θεός δοξάζεται καί ἀπό ἕναν ἁγιασμένο βίο, ἀπό τόν ἁγιασμένο βίο τοῦ χριστιανοῦ. Γι’ αὐτό ὁ Κύριος εἶπε (Ματθ. 5, 16): «ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς». «Νά δοῦν τά καλά σας ἔργα, νά δοῦν τήν ζωή σας, καί νά δοξάσουν τόν Πατέρα σας τόν οὐράνιο». Ἤ ὅπως λέει ὁ Ὠριγένης: «Δοξάζεται ὁ Θεός διά τῆς εὐωδίας τοῦ βίου τῶν δικαίων». Πῶς δοξάζεται; Μέ τήν εὐωδία, μέ τήν μυρωδιά τοῦ βίου τῶν δικαίων. Ὅτι ζοῦν μία ὡραία πνευματική ζωή. Κι ἐκεῖνο πού λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Α΄ Κορ. 6, 20) ἀναφέρεται στά θέματα τῆς ἀνηθικότητος, καί λέγει: «Ὄχι, ὄχι, μακριά ἡ ἀνηθικότητα! Μακριά ἡ ἀνηθικότητα! Δοξάσατε οὗν (:δοξάσατε, λοιπόν), τόν Θεόν, ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καί ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν (:καί μέ τό σῶμα σας καί μέ τό πνεῦμα σας)- Εἴδατε; Καί μέ τό σῶμα σας (ἅμα μένει ἁγνό) καί μέ τό πνεῦμα σας-, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ (:πού καί τά δυό εἶναι τοῦ Θεοῦ)».
Τέλος, δοξολογικό στοιχεῖο γιά τόν Θεό εἶναι τό μαρτύριον. Ναί, τό μαρτύριον. Καί τό μαρτύριον εἶναι τό μέγιστον δῶρον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στόν πιστόν, ὅπως καί ἡ ὑψίστη δοξολογία στόν Θεό, ὅταν δώσουμε τήν μαρτυρία μας καί μαρτυρήσουμε. «Ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη -λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Φιλιππ. 1,29)- (:χαρίστηκε), τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν (: ὄχι μόνο πιστεύοντας εἰς Αὐτόν) ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν (:ἀλλά καί τό νά πάσχεις γιά τόν Χριστό εἶναι προνόμιο κι αὐτό, εἶναι μία ἀληθινή δοξολογία)». Λέγει ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος Σμύρνης: «Ἐάν πάσχομεν διά τό ὄνομα (τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ) δοξάζομεν αὐτόν». Ἄς Τόν δοξάζουμε. Γιατί πράγματι εἶναι μέγα τό προνόμιο νά πάσχει κανείς γιά τό Χριστό. Καί τό καταπληκτικό, παιδιά, ξέρετε ποιό εἶναι; Ὅτι ἐνῶ ἐμεῖς καλούμεθα νά δοξάσουμε τόν Θεό, ἀλλά καί ὁ Θεός δοξάζει ἐκεῖνον ἤ ἐκείνους πού Τόν δοξάζουν. Ναί, ἐκείνους πού Τόν δοξάζουν, τούς δοξαζει. Ὅπως περιφρονεῖ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι Τόν ἀτιμάζουν καί Τόν περιφρονοῦν. Λέγει στό «Α΄ Βασιλειῶν», στό 2ο κεφάλαιο, στίχος 30 (τό λέει ὁ Θεός): «Τοὺς δοξάζοντάς με δοξάσω, καὶ ὁ ἐξουθενῶν με ἀτιμασθήσεται (:Ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μέ δοξάζουν θά τοὺς δοξάσω, καὶ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μέ ἐξουθενώνει [:μέ βάζει στήν ἄκρη, μέ περιφρονεῖ], αὐτός θά ἀτιμασθεῖ)». Δηλαδή θά φθάσει στήν ἀτιμία, δηλαδή στήν ἀπουσία τιμῆς. Γι’ αὐτό, παιδιά, ἄς προσέξουμε πάρα πολύ, νά δοξάζουμε πάντα τόν Θεό. Χρέος μας εἶναι. Τί λέγει ὁ Τωβίτ στόν Τωβία; «Καὶ ἐν παντὶ καιρῷ εὐλόγει Κύριον τὸν Θεὸν».
42η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1
Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.
Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk
💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.