Λέγαμε τήν περασμένη φορά, πῶς θά ἀντιμετωπιστεῖ ἀπό ἕναν νέον ἄνθρωπον καί γενικά ἀπό ἕναν ἄνθρωπον τό θέμα αὐτό, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἕνα ἀπό τά ἑπτά θανάσιμα ἁμαρτήματα, διότι ἡ πορνεία εἶναι ἁμάρτημα πού ὁ Θεός δέν τό ἀνέχεται καί δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία ἀνευλόγητη κατάσταση, ὅπως ἤδη λέγαμε. Κι ἀναφέραμε μερικά σημεῖα πού μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Κασσιανός ὁ Ρωμαῖος, ἀπό τόν 1ο τόμο τῆς Φιλοκαλίας. Νά ποῦμε ἀκόμη ἕνα-δύο σημεῖα καί θά προχωρήσουμε παρακάτω. Λέγει ὁ Ἅγιος Κασσιανός ὅτι θά πρέπει ὅταν ἔρχονται οἱ λογισμοί… διότι οἱ λογισμοί τῆς ἀνηθικότητος εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι καλλιεργοῦν καί προωθοῦν τήν ἀνηθικότητα, ἄν δέν ὑπάρχουν λογισμοί, μαραίνεται, οὕτως εἰπεῖν, τό πάθος, ἡ ὁρμή ἀνακόπτεται, γιά νά μπορεῖ νά πραγματωθεῖ. Λέγει λοιπόν: «Ἀλλά προσήκει κατά τό γεγραμμένον εἰς τάς πρωΐας ἀποκτείνειν πάντας τούς ἁμαρτωλούς τῆς γῆς». Κάτι εἴπαμε τήν περασμένη φορά ἀλλά ἐπειδή δέν ἔμενε πιά χρόνος καί θά θέλαμε λιγάκι νά τό ὁλοκληρώσουμε, γι’ αὐτό ἐπανέρχομαι. Αὐτό εἶναι ἀπό τόν 100όν ψαλμόν, τόν 8ον στίχον καί, ὅπως εἶναι γνωστό, τό Ψαλτήρι ἔχει καί τό ἐπίπεδο τῆς ἱστορίας του, δηλαδή ἀναφέρεται σέ κάτι πού εἶναι ἱστορικό, ἀλλά καί τό ἐπίπεδο τό πνευματικόν, πού οἱ Πατέρες -ἰδίως τῆς ἐρήμου- πολύ μεγάλη χρήση κάνουν, δηλαδή οἱ Νηπτικοί Πατέρες -πολύ μεγάλη χρήση- ὅπως καί ἀπό ἄλλα βιβλία ἤ ἀπ’ ὅλα τά βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἐδῶ λέγει, κατά λέξη, ὅτι «τά πρωϊνά πρέπει νά σκοτώνουμε ὅλους τούς ἁμαρτωλούς τῆς γῆς». Τά πρωϊνά, «τάς πρωΐας». Αὐτό τό πρᾶγμα πῶς μποροῦμε νά τό καταλάβουμε; Πνευματικά σημαίνει… ἁμαρτωλοί τῆς γῆς εἶναι οἱ λογισμοί, λέγουν οἱ Νηπτικοί Πατέρες. Τό πρωΐ εἶναι τό ξεκίνημα τῆς ἡμέρας. Καί συνεπῶς θά πρέπει νά σκοτώνουμε, δηλαδή νά μήν ἀφήνουμε νά ἀναπτυχθοῦν οἱ λογισμοί στό ξεκίνημά τους. Μόλις ἔλθει ἕνας λογισμός -καί οἱ λογισμοί εἶναι πάμπολλοι στόν κάθε ἄνθρωπο- νά πρέπει ἀμέσως νά τόν ἀποτρέπουμε. Ἄν θέλετε τό μυστικό μιᾶς ἐπιτυχημένης πνευματικῆς ζωῆς πού σημειώνει προκοπή, εἶναι αὐτό. Δέν εἶναι δικό μας πρᾶγμα ὁ ἐρχομός τῶν λογισμῶν. Δικό μας πρᾶγμα εἶναι νά κρατήσουμε, νά ἀποδεχθοῦμε ἤ νά μήν ἀποδεχθοῦμε αὐτόν τόν λογισμόν. Πολλοί στενοχωροῦνται καί μόνο γιατί ἦλθε ἕνας ρυπαρός (βρώμικος) λογισμός. Καί στενοχωροῦνται καί αὐτό εἶναι βέβαια ἀπό ἄγνοια, ἀλλά τήν ἐκμεταλεύεται ὁ διάβολος, γιά νά κουράσει τόν ἄνθρωπο. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κουραστεῖ παλεύοντας, τότε μπορεῖ εὐκολότερα νά τόν ὑπερνικήσει ὁ διάβολος. Θά πρέπει ποτέ νά μήν κουραζόμαστε εἰς τόν ἀγῶνα μας. Καί ἐν προκειμένῳ θά λέμε:· «Ἧρθε ὁ λογισμός αὐτός -ὅσο βρώμικος καί ρυπαρός ἄς εἶναι- θά ποῦμε: Ποτέ δέν εἶναι δική μου αὐτή ἡ ἁμαρτία, εἴτε βεβαίως ἔρχεται ἀπό τόν διάβολο, εἴτε ἀκόμη αὐτός ὁ λογισμός μπορεῖ νά ἀναδύεται ἀπό τό βρώμικο ὑποσυνείδητό μου. Ὅπως καί νά ‘χει τό πρᾶγμα, ἁμαρτία δέν δέν εἶναι». Δέν πρέπει νά κουράσουμε τόν ἑαυτό μας στήν προσπάθεια, νά διώξουμε αὐτόν τόν κακόν λογισμόν. Δηλαδή ὄχι νά διώξουμε… συγγνώμη… νά ποῦμε ὅτι εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ὅτι κάναμε ἁμαρτία. Ὄχι, ἀλλά θά πρέπει νά μήν κρατήσουμε ποτέ ἕναν τέτοιο λογισμό. Στό πρῶτο ξεκίνημα θά πρέπει αὐτά τά πράγματα νά τελειώνουν.
Καί ἀκόμη ἕνα σημεῖο μᾶς δίδει ὁ Ἅγιος Κασσιανός. Ἐπειδή βέβαια εἶναι ἀρκετό κείμενο ἐκεῖνα τά ὁποῖα λέγει, γι’ αὐτό πῆρα μόνο τά κύρια σημεῖα, καί λέγει: «Συμβάλλεται -δηλαδή συμβάλλει, δηλαδή βοηθάει- πνευματική μελέτη, νηστεία, προφυλακή». Ὅλα αὐτά βεβαίως βοηθοῦν. Ὅπως εἶναι ἡ πνευματική μελέτη… Ἡ πνευματική μελέτη ἔχει τίς ἐξῆς θέσεις. Ὅταν μελετῶ… αὐτό τό ὁποῖον λέμε, παίρνω ἕνα βιβλίο καί μελετῶ τήν Ἁγία Γραφή ἤ ἕνα πατερικό βιβλίο. Ἀλλά ἡ πνευματική μελέτη δέν εἶναι μόνο μέ τήν χρήση ἑνός βιβλίου, μπορῶ νά κάνω τή μελέτη μέ τόν νοῦ μου τῶν ὅσων ἔχω διαβάσει ἤ ἀκόμα μπορεῖ νά ὑπάρχει κι ἕνα προχώρημα τῶν ὅσων ἔχω ἐγώ διαβάσει. Διάβασα ἀπ’ τήν Ἁγία Γραφή κάτι. Αὐτό ἐγώ τό μελετῶ. Τό μελετῶ-τό μελετῶ συνεχῶς. Ὅπως ἀκριβῶς κάνουν τά μυρηκαστικά ζῶα. Τρώγουν τήν τροφή τους καί μετά μέ τήν ἡσυχία τους κάθονται καί ἀναχαράζουν (μυρηκάζουν) ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἤδη ἔχουν προσλάβει. Αὐτό πρέπει νά κάνουμε. Ἄν θέλετε αὐτό εἰς τήν γλῶσσα τῶν Πατέρων λέγεται «θεωρία». Δηλαδή νά μπορῶ νά βαθαίνω μέσα εἰς τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, εἰς τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ, νά βαθαίνω διαρκῶς γιά νά μπορῶ νά καταλάβω κάτι περισσότερο καί περισσότερο. Τό πόσο μεγάλο πρᾶγμα εἶναι ἡ ἀξία αὐτῆς τῆς πνευματικῆς μελέτης, μόλις καί ἀνάγκη νά σᾶς τό πῶ. Ἀρκεῖ νά σᾶς σημειώσω ὅτι ἀρνητικῶς δέν ἀφήνει περιθώρια, νά σκεφθοῦμε κακούς λογισμούς, διότι ὁ νοῦς εἶναι ἀπασχολημένος. Καί εἶναι ἀπασχολημένος πάντοτε μέ τούς ἀγαθοὐς λογισμούς, μ’ αὐτήν τήν πνευματική μελέτη. Μέ τό νά βλέπω, ν’ ἀκούω, νά διαβάζω, νά σκέπτομαι (ὑπογραμμίζω τό τελευταῖο). Νά σκέπτομαι! Νά δουλεύω ἐκεῖνο τό ὁποῖο διάβασα, ἐκεῖνο τό ὁποῖο παρετήρησα. Καί ἔτσι, νά ξέρετε, δημιουργεῖται μία καινούρια διαρκῶς γνώση.
Καί ἡ νηστεία, ὁμοίως, βοηθάει πολύ. Ἄν δεῖτε ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος νηστεύει, αὐτός θά καταφέρει νά νικήσει πολλούς πειρασμούς καί μάλιστα τούς σαρκικούς. Ἄν δεῖτε ἄνθρωπο πού εἶναι στήν ἀνηθικότητα, 99% ὁ ἄνθρωπος αὐτός δέν νηστεύει. Διότι δέν ἔχει καί τιμήσει τή νηστεία. Ἡ νηστεία εἶναι μεγάλο πρᾶγμα, ἔχει πολύ μεγάλη ἀξία στό θέμα πού μιλᾶμε τώρα. Καί νά ὑπάρχει καί ἡ προφυλακή, δηλαδή τό προφύλαγμα. Νά φυλαγόμαστε. Νά εἴμεθα πάντοτε ἑτοιμοπόλεμοι, μέ τό δάχτυλο στή σκανδάλη. Τί θά πεῖ αὐτό; Νά μήν πιάνομαι στόν ὕπνο, διότι ὁ αἰφνιδιασμός εἶναι ἕνα ὅπλο τοῦ διαβόλου. Θά πρέπει, λοιπόν, νά ἔχω πάντα τόν νοῦ μου. Μέ καλοῦν κάπου… κάποιοι ἄνθρωποι μέ χαιρετοῦν… κάτι πέφτει στά χέρια μου… θά πρέπει νά εἶμαι ἕτοιμος. Αὐτό τό «κάτι» μήπως μέ βλάψει; Θά πρέπει λοιπόν νά ἔχω μία προφυλακή.
Παιδιά, ἡ ἁγνότης εἶναι ἡ ὑπερνίκηση τῆς πορνείας. Κι εἶναι ἀρετή ἡ ἁγνότης. Ὅποιος ἐπιθυμεῖ τόν γάμο, πρέπει νά προσέλθει σ’ αὐτόν ἐν παρθενίᾳ. Καί τότε θά μπορεῖ νά ἔχει καί τόν ἔπαινο καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Προσέξατε ὅτι ὅταν γίνεται ἡ ἱερολογία τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου -πολλές φορές ἔχουμε βρεθεῖ, βεβαίως, ὅλοι μας-εἶναι μία κίνησις, μία πρᾶξις πού λέγεται «στεφάνωμα». Εἶναι δύο στεφάνια… παλαιότερα εἶχαν μορφή στέμματος, σέ κάποιον ναό ἐδῶ… χωριοῦ μας, κάποτε εἶχα δεῖ αὐτά τά στέμματα. Ἦταν ὅπως ἀκριβῶς εἶναι τά στέμματα τά βασιλικά. Δηλαδή πραγματικό στέμμα. Ἐξάλλου, αὐτό θά πεῖ «Στέφεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ… κλπ.». Στέψις, εἶναι στέμματα. Βέβαια ἐπί τό ἁπλούστερον ἔφθασαν νά γίνονται ἁπλῶς ἕνα στεφάνι, καί παλαιότερα ἦταν μέ λουλούδια… ἔ, τελικά ἔφθασε νά εἶναι μέ ψεύτικα λουλούδια. Δέν ἔχει σημασία αὐτό, ἔχει σημασία τό στεφάνωμα. Εἶναι γνωστό ὅτι τό στεφάνωμα δέν εἶναι παρά ἡ ἀνακήρυξη τῆς νίκης ἐκείνου τόν ὁποῖον στεφανώνουμε. Νίκησε αὐτός πού στεφανώνουν. Δέν ἀποτελεῖ δέ, θά λέγαμε, σημεῖον οὐσιῶδες τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου, ἀλλά εἶναι ἕνα σημεῖο πού πλαισιώνει τό γάμο. Βέβαια φτάσαμε νά τό βλέπουμε σάν κυριώτατο ὥστε νά λέμε ὅτι «Θά στεφανωθῶ»!, δηλαδή θά παντρευτῶ. Λέμε: «Καλά στέφανα» κ.ο.κ. Ἔχει μείνει σάν κύριο σημεῖο. Τό κύριο σημεῖο -μέ τήν εὐκαιρία τώρα, παρενθετικά τό λέγω- τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου, εἶναι ὅταν ὁ ἱερεύς παίρνει τά χέρια τοῦ ἀνδρός καί τῆς γυναικός καί τά ἑνώνει καί λέγει ἐκεῖ μία εὐχή «Ἅρμοσον αὐτούς…» κ.λπ. κ.λπ. Αὐτό ἀποτελεῖ τό κυριώτατο σημεῖο τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου. Αὐτό τό «ἅρμοσον» δηλαδή «Νά ἑνώσεις, νά ἁρμόσεις, νά συνδέσεις». Τά στέφανα, σᾶς εἶπα, εἶναι ἕνα σημεῖο πού ἀνήκει στό πλαίσιο τοῦ ὅλου γάμου, τοῦ ὅλου μυστηρίου. Δέν πειράζει κι αὐτό, ἀλλά θά’ θελα νά μείνω πάνω σέ τοῦτο τό σημεῖο. Γιατί στεφανώνουμε τούς νεονύμφους; Τούς στεφανώνουμε ὡς νικητάς στό σκάμμα τῆς ἁγνότητος. Ὅτι κατάφεραν καί ἔμειναν ἁγνοί καί ἐν παρθενίᾳ -ἡ παρθενία δέν ἀνήκει μόνο στό κορίτσι, κάνουμε μεγάλο λάθος νά τό νομίζουμε ἔτσι, ἀνήκει καί στό ἀγόρι. Τό ξαναλέγω αὐτό, δέν ὑπάρχει Εὐαγγέλιο γυναικῶν καί Εὐαγγέλιο ἀνδρῶν, μυστήρια γυναικῶν καί μυστήρια ἀνδρῶν, μία εἶναι ἡ προσφορά τοῦ Θεοῦ- συνεπῶς ὅτι ἐκείνη τή στιγμή, τούς στεφανώνουμε (ἐπαναλαμβάνω) ἐπειδή ἔφθασαν εἰς τό μυστήριον τοῦ γάμου νικητές. Νικητές ἐπαναλαμβάνω, στό σκάμμα τῆς ἁγνότητος. Εἶναι πάρα πολύ ὡραῖο αὐτό, πολύ ὡραῖο! Τώρα τί νά πεῖ κανένας, δέν εἶναι μία παρωδία ὅταν οἱ ἄνθρωποι πηγαίνουν νά παντρευτοῦν καί ἔχουνε προηγουμένως ἁλωνίσει στήν ἁμαρτία, καί εἶναι προχωρημένες οἱ σχέσεις, (οἱ σχέσεις πρίν τό γάμο) πού εἶναι πιά περίπου μία καθιερωμένη κατάσταση, καί αὐτό δείχνει ξέφτισμα τῶν χριστιανῶν μας. Τί νά πεῖ κανείς, δέν εἶναι μία παρωδία; Ἐγώ θα ντρεπόμουνα, θά αἰσθανόμουνα ντροπή. Μέ στεφανώνει ἡ Ἐκκλησία; Μά δέν εἶμαι ἄξιος στεφανώματος! Νά τό πάρετε, παιδιά, τό στεφάνι αὐτό ἐπαξίως. Καί δέν εἶναι ἁπλῶς τό στεφάνι, εἶναι ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ πίσω ἀπό τό στεφάνι. Καί μήν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ ἁγνότητα εἶναι τό ὑπέδαφος ὅλων τῶν ἀρετῶν. Δέν μπορεῖ νά ἀναπτυχθεῖ καμμία ἀρετή, ἔξω, πέρα ἀπ’ αὐτό τό ὑπέδαφος τῆς ἁγνότητος.
Ἡ πορνεία πρέπει νά φύγει ὁλόκληρη ἀπό τήν ζωή μας. Ὁλότελα πρέπει νά φύγει. Εἶναι μερικά παιδιά, παιδιά, πού λέγουν τό ἐξῆς· ἐρωτῶ: «Μήπως, παιδάκι μου, καμιά φορά… ἔ, συνέβη κι ἔπεσες στήν ἀνηθικότητα;». Πάρα πολλές φορές παίρνω τήν ἐξῆς ἀπάντηση: «Ὂχι ἀκόμα, γιατί εἶμαι μικρός!». Πού ξέρετε τί σημαίνει αὐτό; «Ἔ, ἅμα μεγαλώσω τά πράγματα θά ἀλλάξουν. Καί ἐγώ δηλαδή θά μπῶ στό ἴδιο κανάλι, στό ἴδιο ρεῦμα πού εἶναι καί οἱ ἄλλοι». Ὄχι! Ποτέ δέν πρέπει νά συμβεῖ πορνεία. Πρέπει τό παιδί μεγαλώνοντας ἀπό ἔφηβος… κ.λπ. νά συνειδητοποιεῖ αὐτά πού λέμε τώρα, ὅτι ἡ ἁγνότητα εἶναι ἀρετή, ὅτι εἶναι θεμελιώδους σημασίας… κ.λπ. κ.λπ. καί ὄχι νά περιμένουμε πότε θά ρθει ἡ ὥρα νά μεγαλώσουμε γιά νά κάνουμε ὅ,τι κάνουν οἱ ἄλλοι. Παιδιά, προσέξτε, σέ ἀγόρια καί κορίτσια τό λέγω αὐτό, προσέξτε. Ἀλλά πρέπει μπροστά στό πάθος τῆς ἀνηθικότητος νά τρεπόμεθα εἰς φυγήν. Εἶναι γνωστό ὅτι στόν πόλεμο, ὅταν γυρίσουμε τήν πλάτη μας, εἶναι ὑποτιμητικό. Δείχνει ἧττα. Ἀκόμη, σ’ ὁποιονδήποτε πειρασμό ἄν γυρίσουμε τήν πλάτη μας εἶναι ἧττα. Εἶναι ἡ μόνη ἔνδοξη ἧττα (ἧττα θά πεῖ νά εἶσαι νικημένος) στό θέμα τῆς ἀνηθικότητος, νά πάρεις δρόμο καί νά φύγεις. Γι’ αὐτό λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος αὐτό τό πολύ σπουδαῖο στήν Α’ Πρός Κορινθίους (6,18): «Φεύγετε τὴν πορνείαν». Δηλαδή: «Πάρετε δρόμο καί φεύγετε. Φεύγετε καί ὅλο φεύγετε ἀπό προσώπου πορνείας». Πρέπει, λοιπόν, νά φεύγουμε.
Δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγει ὅτι κάθε πάθος ἀντιπροσωπεύεται ἀπό ἕναν δαίμονα. Ὄχι μεταφορικά, ἀλλά πραγματικά. Δηλαδή λέμε: «ὁ δαίμων τῆς γαστριμαργίας», «ὁ δαίμων τῆς φιλαργυρίας»… κ.λπ. Δέν εἶναι ἔκφρασις, ἀλλά εἶναι πραγματικότης. Ἔτσι λέμε· ὁ δαίμων τῆς πορνείας. Καί τό πνεῦμα τῆς πορνείας κινεῖται στόν ἄνθρωπο κατά ἕναν μεθοδικό τρόπο. Σᾶς τό ξαναλέγω, πίσω ἀπό τά πάθη -ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά το πῶ μέ αὐτήν τήν ἔκφραση- εἶναι εἰδικευμένα πονηρά πνεύματα, πού μᾶς σπρώχνουν στήν ἁμαρτία. Εἰδικευμένα! Τό λέγω καί τό ξανατονίζω. Ἔτσι θά πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι τά πνεύματα αὐτά τά πονηρά -ἰδίως τό πνεῦμα τῆς πορνείας- κινεῖται ὅπως σᾶς εἶπα μεθοδικά εἰς τόν ἄνθρωπο, ἕως ὅτου τόν καταβάλλει, τόν νικήσει. Κατ’ ἀρχάς κάνει ἀνεπαίσθητη τήν ἀρχή του, ἀνεπαίσθητη! Ἔτσι πού νά λέγει κανείς…: «Μά κακό εἶναι αὐτό;» - γιά νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο σ’ ἕνα τραγικό τέλος. Τό πονηρό πνεῦμα τῆς ἀνηθικότητος ἔχει μία μακρά πίστωση χρόνου. Ἀπό τί ἀρχίζει; Ἀρχίζει ἀπό τήν προσβολή τῶν αἰσθήσεων. Δηλαδή προσβάλλει τίς αἰσθήσεις. Εἰδικώτερα τρεῖς αἰσθήσεις. Προσέξτε· ὅλες τίς αἰσθήσεις.
Εἰδικότερα τρεῖς. Εἶναι ἡ ὅρασις, εἶναι ἡ ἀκοή καί ἡ ἀφή. Εἶναι, τό τί βλέπει κανείς, τό τί ἀκούει καί τό τί πιάνει. Στόν χῶρο τῆς ὁράσεως -πού ἄλλοτε ἔχουμε μιλήσει γι’ αὐτό τό θέμα- εἶναι ὁ κινηματογράφος, εἶναι ἡ τηλεόρασις, εἶναι ἡ ἔντυπη εἰκόνα, εἶναι ἡ ἀσχημοσύνη τοῦ δρόμου, ἡ γύμνια, ἡ γυμνότητα πού ὑπάρχει στόν δρόμο καί κάθε… ἀθλιότητα πού ὑπάρχει, καί ὅλα αὐτά δημιουργοῦν μίαν πρόκλησιν. Προσβάλλεται, λοιπόν, ἡ αἴσθησις τῆς ὁράσεως. Ἐκεῖνα πού βλέπουμε- καί δυστυχῶς καί μέσα στό σπίτι μας μέ τήν τηλεόραση, καί ἀπ’ ἔξω μ’ ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα σᾶς εἶπα- αὐτά ὅπως σᾶς ἀνέφερα προηγουμένως γιά τήν πνευματική μελέτη, ὅταν κανείς ἀναχαράζει (μυρηκάζει) τό ὑλικό πού πῆρε, τώρα εἶναι ἐδῶ τό ἀρνητικό ὑλικό, τό ἁμαρτωλό ὑλικό. Σέ ποιόν δέν συμβαίνει αὐτό; Σ ὅλους μας συμβαίνει. Βλέπουμε, λοιπόν, μία κακή εἰκόνα -καμμιά φορά δέν ἔχουμε καιρό ἐκείνη τήν ὥρα, εἴμεθα ἀπασχολημένοι μέ κάτι ἄλλο- ὅταν θά μείνουμε μόνοι μας, στήν ἀνάπαυση τοῦ κρεβατιοῦ μας ἤ τοῦ γραφείου μας … κ.λπ… ἤ εκεῖ πού διαβάζουμε ἕνα βιλίο, τήν ἐφημερίδα μας… τέλος πάντων ἔχουμε μίαν ἄνεσιν χρόνου, ἐκεῖ ἔρχεται «ἐκεῖνο», τό ἀνακαλοῦμε, κι ἀρχίζουμε νά τό περιεργαζόμαστε καί νά τό ἐπεξεργαζώμεθα, καί νά τό βαθαίνουμε, τό πονηρό αὐτό. Καί μᾶς δημιουργεῖ -βεβαιότατα!- ἕναν πειρασμόν.
Ἀκόμη ἔχουμε ἀκροάματα. Τά ἀκροάματα εἶναι ἀπό τίς βρώμικες ἱστορίες πού θά ἀκούσουμε ἀπό συμμαθητές. Μάλιστα σχετικές ἱστορίες ἀπό τίς ἐμπειρίες των τίς ἐρωτικές, γιατί τό ‘χουν καύχημα νά διηγηθοῦν τήν ἑπομένη στούς συμμαθητές των καί εἰς τίς συμμαθήτριές των, πῶς πέρασαν, τί δοκίμασαν, τί ἔκαναν. Ξέρετε πόσο προκλητικές εἶναι αὐτές οἱ ἀφηγήσεις; Φοβερό πρᾶγμα! Τί πειρασμό δημιουργοῦν! Φοβερό πρᾶγμα! Ὁ καθένας λίγο ἤ πολύ μπορεῖ νά τό ἔχει δοκιμάσει. Ἀλλά εἶναι μετά καί τά τραγούδια τά διάφορα, τά κοσμικά, τά ὁποῖα καί αὐτά προωθοῦν (ὡς ἀκροάματα) στήν ἀνηθικότητα. Ὅπως εἶναι κυριώτατα ἡ ξένη μουσική, ἡ ὁποία δέν ἔχει μόνο τό θέμα «ἀκρόαμα», ἔχει καί τό θέμα «ἀφή». Δηλαδή ὅπως εἶναι ὁ χορός (ἔρχομαι στό τρίτο, στήν τρίτην αἴσθησιν), διότι ὅταν χορεύει κανείς μ’ ἕνα ἄλλο πρόσωπο, βεβαίως ἔρχεται σέ μία ἀφή, δηλαδή ἕνα πιάσιμο, μέ τόν ἄλλον ἄνθρωπο. Ξέρετε ὅτι ἡ ἀφή -στόν ἄνθρωπο τουλάχιστον, λέω τουλάχιστον γιατί- στά ζῶα ἔχουμε κάτι διαφορετικό- εἶναι ἡ βασανιστικοτέρα -κατά τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη- αἴσθησις; Ὅταν ἀκουμπήσεις ἐπάνω σέ ξένο σῶμα… ἀκουμπήσεις, ἐδῶ χωρίς νά τό θέλεις, σοῦ δημιουργεῖ πειρασμό, πολύ παραπάνω ἐάν τό θέλεις καί τό ἐπιδιώκεις. Κι ὅταν ἁπλώνεις τό χέρι σου, ν’ ἀκουμπήσεις σέ ξένο σῶμα, ξέρε το: Θά γίνει πάθος καί δέν θά μπορέσεις νά μαζέψεις ποτέ τά χέρια σου! Θά μποροῦσα νά πῶ περισσότερα ἐπάνω σ’ αὐτό τό σημεῖο, ἀλλά ἄς τά ἀντιπαρέλθω. Δέν θέλω. Μόνο τοῦτο: Ἂνθρωποι πού ἁπλώνουν εὔκολα χέρι, ἔρχονται κι ἀκουμπᾶν ἀπάνω σου… μπαίνεις σ’ ἕνα λεωφορεῖο, σ’ ἕναν συνωστισμό καί τόν βλέπεις ἔρχεται ὁ ἄλλος ἐπίτηδες, γιατί ακριβῶς θέλει νά ἱκανοποιήσει τήν αἴσθηση τῆς ἀφῆς… αὐτούς θά μπορούσαμε νά τούς ποῦμε… -γιατί ὅμως καί τίς πρῶτες περιπτώσεις, ἀλλά ἰδίως ἐδῶ- μουρντάρηδες καί παλιανθρώπους. Καί δέν λογαριάζουν ὅτι μπορεῖ νά ἐκτεθοῦν δημοσίως (δέν τό λογαριάζουν αὐτό), τό πάθος τούς κάνει νά ἀναζητοῦν αὐτό πού θέλουν, ἀρκεῖ νά πετύχουν αὐτό πού θέλουν. Τίποτα ἄλλο. Ἄν ἐκτεθοῦν ἤ ντροπιαστοῦν, αὐτό γι’ αὐτούς εἶναι δεύτερο. Γιά νά δεῖτε πόσο εἶναι δυνατό τό πάθος τῶν αἰσθήσεων, κυρίως τῆς ἀφῆς, ὅπως σᾶς εἶπα, πού εἶναι βασανιστική.
Ἔτσι οἱ αἰσθήσεις συγκεντρώνουν τό «ὑλικό» τους, αὐτά σωρρεύονται μέσα στή φαντασία, ἡ φαντασία ἔχει αὐτήν τήν προσθαφαιρετικήν ἱκανότητα (νά προσθέτει καί ν’ ἀφαιρεῖ), ὥστε νά διαζωγραφίζει ὅσο καλύτερα μπορεῖ ἐκεῖνα τά ὁποῖα σάν ὑλικό πῆρε… ἔρχεται κι ὁ μεγάλος «μπογιατζῆς» πού λέγεται διάβολος, μέ τόν χρωστῆρα του, τό πινέλο του καί μέ τό ντενεκάκι μέ τά χρώματα κι ἀρχίζει νά ζωγραφίζει καί αὐτός, ἀκριβῶς γιά νά φτάσει νά ἐπιτελεστεῖ ἡ ἁμαρτία. Ἐξάπτεται, δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος καί κατόπιν, ἅμα τοῦ πεῖς τέτοιου ἀνθρώπου νά μείνει ἐγκρατής καί ἁγνός, σοῦ λέει: «Εἶναι ἀδύνατον». Ἄν ἀκούσετε ἀνθρώπους πού λένε «Εἶναι ἀδύνατον», νά τό ξέρετε, ἔχουν ἀφήσει τόν ἑαυτό τους νά δουλωθεῖ στό ὑλικό τό ὁποῖον μεταφέρουν οἱ αἰσθήσεις μέσα εἰς τήν φαντασία.
Ἀλλά ὁ διάβολος,παιδιά, δέν προσβάλλει μόνο τίς αἰσθήσεις γιά νά προκαλέσει μία πορνική διάθεση, κινεῖ καί κάτι λεπτότερο καί μάλιστα περισσότερο ἀποτελεσματικό. Τί μπορεῖ νά εἶναι αὐτό; Ἐδῶ ἰδιαιτέρως πρέπει νά προσέξετε, τό ὁποῖο, ὅπως βλέπω τό ρολόϊ καί τρέχει, δέν θά προλάβουμε, βέβαια, νά ὁλοκληρώσουμε σήμερα, ἀλλά, δέν πειράζει, ἄς κάνουμε ἀρχή. Ἔρχονται νά προσβληθοῦν οἱ χορδές τῆς καρδίας ἀπό τόν δαίμονα τῆς πορνείας. Ὄχι τῆς φαντασίας, πού λέγαμε προηγουμένως… γιατί ἡ φαντασία τί εἶναι; Εἶναι τό ἐνδιάμεσον μεταξύ νοῦ (νοός) καί αἰσθήσεων. Τώρα ὄχι αὐτό. Ἔρχεται νά πληγεῖ, νά χτυπηθεῖ ἡ καρδιά μέ τήν ἔννοια τήν συναισθηματική. Ἐδῶ, λοιπόν, ἔχουμε τήν συναισθηματικότητα πού ἀνθεῖ μέσα εἰς τό πάθος τῆς πορνείας. Τί θά πεῖ συναισθηματικότητα; Ὅταν βλέπεις ἕνα πρόσωπο, δέν αἰσθάνεσαι πειρασμόν σαρκικόν, ἀλλά συμπαθεῖς τό πρόσωπο αὐτό. Δηλαδή ἀρχίζεις νά τό ἐρωτεύεσαι, νά τό βλέπεις, νά θέλεις νά τό βλέπεις καί να αἰσθάνεσαι ὅτι δέν μπορεῖς νά κάνεις ὅταν δέν τό βλέπεις. Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ἔχουμε αὐτήν τή συναισθηματικότητα. Μάλιστα παρατηρεῖται τό ἐξῆς: Ὅταν ὑπάρξει μία γνησία συναισθηματικότης, τότε τρόπον τινα -τό ὁμολογοῦν οἱ ἄνθρωποι- ἀναστέλλονται ὅλες οἱ σαρκικές ὁρμές καί καταστάσεις. Δηλαδή τό πάθος στήν ὠμότητά του δέν προβάλλεται, γιατί ὑποχωρεῖ μπροστά στήν ἀνάπτυξη τήν συναισθηματική.
Ἄν ρωτήσετε τί ἀπό τά δύο, δηλαδή ἡ σαρκική ἐπιθυμία ἤ ἡ συναισθηματική ποιό εἶναι πιό ἰσχυρό, θά σᾶς ἔλεγα: εἶναι ἡ συναισθηματική. Εἶναι κάτι πού πάντα τό ἤξερα καί τό ἔβλεπα αὐτό, γιατί ἀπό πολύ νέος ἤμουνα κατηχητής καί τό ‘βλεπα αὐτό στά παιδιά, ἀλλά χάρηκα ὅταν ἔμαθα κάποτε ὅτι ὁ πατήρ Παΐσιος πού εἶναι στό Ἅγιον Ὄρος, εἶχε πεῖ τήν ἐξῆς πολύ ἀξιόλογη κουβέντα: «Παιδιά πού ἔρχονται ἐδῶ, πού ἔχουν πέσει στήν ἀνηθικότητα, κι εἴχανε δεινούς σαρκικούς πειραμούς, τελικά (ἐπειδή περιορίστηκαν… κ.λπ.) ἔμειναν κι ἔγιναν μοναχοί. Παιδιά τά ὁποῖα δέν ἔπεσαν ποτέ στήν ἀνηθικότητα, ἀλλά ὑπῆρχε ἡ συναισθηματικότητα, τά παιδιά αὐτά δέν ἔμειναν στό Ὄρος γιά νά γίνουν μοναχοί». Ἀπ’ αὐτό τό μικρό παράδειγμα, τό πολύ παρατηρημένο, μπορεῖτε νά καταλάβετε πόσο δύναμη ἔχει ἡ συναισθηματικότης. Ὅταν, λοιπόν, αὐτή ἡ συναισθηματικότης βρίσκεται μέσα στό πάθος τῆς πορνείας, εἶναι κάτι πάρα πολύ ἐπικίνδυνο, φοβερά ἐπικίνδυνο.
14η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1
Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.
Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk
💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.