†.Εἴπαμε ὅτι τό καθ’ ὁμοίωση εἶναι τρόπον τινά στήν ἀπόφαση τοῦ Θοῦ, τό δέ κατ΄ εἰκόνα εἶναι στήν ἐκτέλεση. Ἀλλά τοῦτο εἶναι φαινομενικό διότι τό καθ’ ὁμοίωση εἶναι κατατεθειμένο ὡς δυνατότητα στόν ἄνθρωπο νά ὁμοιάσει τοῦ Θεοῦ. Τό καθ’ ὁμοίωση εἶναι ἡ ὁδός στό νά φτάσει ὁ ἄνθρωπος στό κατ’ εἰκόνα, διότι τό κατ’ εἰκόνα ὑπάρχει δυνάμει μέσα του καί ὀφείλει νά γίνει «ἐνεργεία». Δηλαδή νά ζωντανέψει ὁ ἄνθρωπος, νά πραγματώσει, νά ἀξιοποιήσει τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα του. Αὐτή ἡ
ἀξιοποίηση, πραγμάτωση τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ μέσα στόν ἄνθρωπο πρέπει νά γίνει μέ τό καθ’ ὁμοίωση. Εἶναι ἀδύνατον νά φτάσει ὁ ἄνθρωπος νά πραγματώσει τό κατ’ εἰκόνα, ἐάν δέν πραγματώσει τό καθ’ ὁμοίωση. Ἄρα τό ἔχουμε τό καθ’ ὁμοίωση. Εἶναι ἡ δυνατότητα. Εἶναι ἐκεῖνο πού ἐμεῖς σάν δουλειά, σάν ἐργασία θά κάνουμε, γιά νά φθάσουμε στό κατ’ εἰκόνα.
Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.
Καί τώρα ἐρχόμαστε στό κατ’ εἰκόνα. Ὁ Θεός ἔκανε τόν ἄνθρωπο, «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν.» (Γένεσις, κεφ. 1, 27) Τί εἶναι αὐτό τό κατ’ εἰκόνα; Ποῦ ἀναφέρεται; Ἀναφέρεται στήν ψυχή; Ἀναφέρεται στό σῶμα; Ἀναφέρεται καί στήν ψυχή καί στό σῶμα; Στά ἐγχειρίδια τοῦ σχολείου ἔχουμε μάθει ὅτι κατ’ εἰκόνα ἀναφέρεται στήν ψυχή. (Στό σχολικό ἐγχειρίδιο ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ τῆς Α΄ τάξης Γενικοῦ Λυκείου ἀναφέρεται: «Τό στοιχεῖο τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ στο ἄνθρωπο εἶναι τό λογικό καί ἡ ἐλεύθερη βούληση…» σ.31)
Εἶναι ἀτελές αὐτό. Δέν εἶναι πλῆρες. Διότι τό κατ’ εἰκόνα ἀναφέρεται σέ ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο. Βέβαια ἄν ἔχουμε τό κατ’ εἰκόνα ἐμεῖς δέν τό ξέρουμε. Πρέπει νά μᾶς ἀποκαλυφθεῖ. Καί πράγματι μᾶς ἀποκαλύπτεται. Μᾶς λέγει ὁ Θεός ὅτι μᾶς δημιούργησε κατ’ εἰκόνα δική του. Γιά νά γνωρίσουμε ἐμεῖς τό Θεό πρέπει νά γνωρίσουμε τήν εἰκόνα του, τόν ἑαυτό μας. Ἤ ἀντίστροφα. Γιά νά γνωρίσουμε τήν εἰκόνα μας, τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς, πρέπει νά γνωρίσουμε τό Θεό. Αὐτό τό δεύτερο, τό ἀντίστροφο πού σᾶς εἶπα, αὐτό ὑπάρχει στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας στήν Ἀνατολή. Δηλαδή στούς ἀνατολικούς Πατέρες, ὅπως λένε. Ἀλλά αὐτό ὅτι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνα θέμα πιστευτέον, νά πῶς τό λέει ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου: «Ἀλλ’ εἶναι μέν πιστεύειν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τό κατ’ εἰκόνα ἐν παντί δέ μάλιστα καί οὐχ ἁπλῶς. Ποῦ δέ ἐστιν ἢ ποῦ πεπλήρωται τό κατ΄εἰκόνα αὐτῷ μόνῳ ἔγνωσται τῷ Θεῷ, κατά χάριν τῷ ἀνθρώπῳ δωρησαμένῳ τό κατ΄εἰκόνα.» Κατ’ ἀρχάς ὁ Θεός κατά χάρη ἔδωσε τό κατ’ εἰκόνα στόν ἄνθρωπο. Μποροῦσε νά μήν τό δώσει. Σημειώσατε ὅτι ἔχουμε κοινά γνωρίσματα μέ τά ζῶα. Πάρα πολλά κοινά γνωρίσματα μέ τά ζῶα. Ἂν θέλετε δέ νά πάρετε ὡς παράδειγμα τά θηλαστικά, τά ἔχουμε σχεδόν ὅλα κοινά. Τρῶνε αὐτά, τρῶμε καί ἐμεῖς. Ὅπως ὅλοι οἱ ὀργανισμοί. Κοιμοῦνται, κοιμόμαστε. Ἔχουμε μάτια, αὐτιά, κινούμεθα μέ τά πόδια, γεννᾶμε κ.ο.κ. Ἔχουμε πάμπολλα κοινά γνωρίσματα καί χαρακτηριστικά. Ἐδῶ μπερδεύονται οἱ ἄνθρωποι. Ὅταν δέν ἔχουν τήν ἀποκάλυψη λέγουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα ζῶο. Ἢ ὅτι εἶναι κατόπιν ἐξελίξεως τῶν ζώων. Φτάσαμε στόν πίθηκο καί ἀπό τόν πίθηκο στόν ἄνθρωπο. Εἶναι πολύ εὔκολο νά πέσει κανείς σ’ αὐτό τό λάθος. Γιατί; Διότι πρέπει νά μᾶς ἀποκαλυφθεῖ ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἕνα ἐπιπλέον γνώρισμα πού δέν τό ἔχουν τά ζῶα. Καί αὐτό τό γνώρισμα εἶναι τό κατ’ εἰκόνα Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Μάλιστα ἔχουν τά ζῶα καί γνωρίσματα τά ὁποῖα θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι ἀνήκουν στό συναισθηματικό κόσμο. Θά πεῖτε· τά ζῶα ἔχουν ψυχή; Ἀνήκουν στό λογικό κόσμο. Ξέρετε ὅτι ἡ γάτα ξέρει νά μετράει ὡς τό τέσσερα, πέντε; Ἂν τῆς λείπει ἕνα γατάκι μπορεῖ νά τό ἀναζητήσει. Ἡ κότα ὅμως δέν ξέρει νά μετράει. Διότι ἔχει εἴκοσι πουλιά καί ἂν τῆς ἀφαιρέσουμε ἕνα - ἕνα ἢ καί ὅλα, τῆς μείνει ὅμως ἕνα πουλί, κλωσσόπουλο, τότε δέν ἔχει τήν αἴσθηση ὅτι τῆς λείπουν τά πουλιά. Ἂν τῆς πάρουμε καί τό τελευταῖο, τότε θά ἀρχίσει νά τό ἀναζητάει. Ἔχουν ὅμως συναισθηματικό κόσμο. Ἔχουν τρυφερότητα, ἔχουν στοργή. Γνωρίζουν τό δρόμο. Ἔχουν μία «λογικότητα», ἔχουν πολλά πράγματα. Ἐκεῖνο πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά διαφέρει ἀπό τά ζῶα εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Τίποτε ἄλλο. Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ! Καί αὐτό μᾶς τό ἐδώρισε ὁ Θεός, μᾶς τό ἐχάρισε. Καί εἶναι θέμα πίστεως. Διότι ὅ,τι εἶναι θέμα ἀποκαλύψεως, εἶναι καί θέμα πίστεως. Παράδειγμα: Κανείς δέν ξέρει ὅτι οἱ γονεῖς εἶναι γονεῖς του. Πιστεύουμε ὅτι αὐτοί εἶναι οἱ γονεῖς μας. Γιατί πιστεύουμε; Μᾶς τό εἶπαν. Μᾶς τό ἀπεκάλυψαν. Κι ἐμεῖς τό πιστεύουμε. Πάντα σέ μία ἀποκάλυψη ἔχουμε πίστη. Τώρα τί εἶναι ἐκεῖνο πού μπορεῖ νά μᾶς πείσει ὅτι πράγματι ἔτσι εἶναι; Κάποια χαρακτηριστικά. Ἂν δοῦμε ὅτι τό πρόσωπό μας μοιάζει μέ τῆς μητέρας ἢ τοῦ πατέρα μας, τότε θά ποῦμε ὅτι εἶναι οἱ γονεῖς μας. Ἂν, λοιπόν, δῶ ὅτι μοιάζω μέ τό Θεό, τότε θά πῶ ὅτι πράγματι εἶμαι τοῦ Θεοῦ δημιούργημα. Πράγματι εἶμαι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Καί ποῦ εἶναι, λέγει, κατ’ εἰκόνα ἐν παντί. Καί μάλιστα καί οὐχ ἁπλῶς. «Ποῦ δέ ἐστι καί ποῦ πληροῦται τό κατ’ εἰκόνα αὐτῷ μόνῳ ἔγνωσται τῷ Θεῷ». Ὁ Θεός μόνο ξέρει ποῦ εἶναι. Εἶναι στό σῶμα, στήν ψυχή, καί στά δυό; Ἀλλ’ θά δοῦμε - παρ’ ὅ,τι ἀποτελεῖ μυστήριο - ὅτι εἶναι σ’ ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο.
Ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀθεώρητος.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης λέγει ὅτι «ἀθεώρητος ἡ τοῦ ἀνθρώπου φύσις». (Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης: Περί κατασκευῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἐκδόσεις Τέρτιος).
Ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀθεώρητος. Δηλαδή δέν τήν ἔχει δεῖ ὁ ἄνθρωπος τήν ἀνθρώπινη φύση. Σήμερα τό ξέρουμε αὐτό. Τήν ἐποχή ἐκείνη δέν μποροῦσαν νά τό ξέρουν. Παρά μόνο ἕνα πάρα πολύ δυνατό
φιλοσοφικό μυαλό θά μποροῦσε νά τό διαισθανθεῖ. Σήμερα ξέρουμε ὅτι οὔτε τήν ὕλη δέν ἔχουμε δεῖ. Δέν εἶναι παιδαριῶδες αὐτό οὔτε ἁπλῶς ἕνας τρόπος τοῦ λέγειν. Ὁ ἄνθρωπος οὔτε τήν ὕλη δέν ἔχει δεῖ. Διότι μόνο θεωρίες ἔχουμε γιά τή δομή τῆς ὕλης. Λέμε ὅτι ἀποτελεῖται ἀπό τά ἄτομα τῆς ὕλης καί τό ἄτομο τῆς ὕλης ἀποτελεῖται ἀπό εκείνα κι εκείνα… Κι ὅτι ὑπάρχουν ἑλκτικές δυνάμεις ἀνάμεσα στούς πυρῆνες καί τά ἠλεκτρόνια γύρω ἀπό τούς πυρῆνες. Kαί αὐτά μεταξύ τους τά ἄτομα καί οἱ ἑλκτικές δυνάμεις ἔχουν ἕνα τρόπο νά συνδέονται. Βλέπετε, πάω νά κόψω ἕνα σίδερο καί δέν κόβεται ὁ σίδηρος, γιατί ἔχει πάρα πολύ μεγάλες ἑλκτικές δυνάμεις, ἐνῶ οἱ ἑλκτικές δυνάμεις μέσα στό νερό εἶναι χαλαρές. Γι’ αὐτό καί μετακινεῖται, παίρνει σχῆμα τό νερό ποικίλο. Δέν εἶδε ὁ ἄνθρωπος τή δομή τῆς ὕλης, ἀλλά ἔφτιαξε κάποιες θεωρίες γιά νά ἀποκτήσει μία εἰκόνα μέ κάποια δεδομένα πού ἔχει. Ἐάν, λοιπόν, τήν ὕλη δέν εἴδαμε καί τή δομή της καί ὅτι ξέρουμε εἶναι ἀποτέλεσμα θεωρίας ἢ θεωριῶν, πόσο μᾶλλον νά δεῖ κανείς τήν ἀνθρώπινη φύση! Ἔχουμε τό ὑλικό σῶμα γιά τό ὁποῖο μιλᾶμε τόσην ὥρα, πού εἶναι παρμένο ἀπό τή γῆ. Ἔχουμε τό φαινόμενο τῆς ζωῆς. Εἶναι ὕλη σύν ζωή. Εἶναι ἐπιπλέον τό θέμα ψυχή. Σύν ψυχή. Θέλετε ἀκόμη νά πῶ; Σέ ὅλα αὐτά, σῶμα, ὕλη, ζωή, ψυχή, προσθέσατε, παρακαλῶ, τό φαινόμενο τῆς ζωῆς. Αὐτά εἶναι ἀθεώρητα πράγματα. Δέν τά εἴδαμε ποτέ. Ἐάν τά εἴχαμε δεῖ δέν θά ὑπῆρχαν οἱ ἀντίθετες ἀπόψεις νά λέγουν ὑπάρχει ἢ δέν ὑπάρχει ψυχή; Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού λένε ὅτι δέν ὑπάρχει ψυχή. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού δέν πιστεύουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει ὅτι ἀθεώρητος εἶναι πράγματι ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης.
Τί ἀποκαλύπτει ἡ Ἁγία Γραφή γιά τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ.
Ἀλλά παρ’ ὅλα αὐτά μποροῦμε νά δοῦμε, ὅπως ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς ἀποκαλύπτει μερικά πράγματα, νά δοῦμε τί εἶναι αὐτό τό κατ’ εἰκόνα. Λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος « τοῦ Χριστοῦ, ὃς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ». (Β’ Πρός Κορινθίους,4,4) καί «ὃς ἐστιν (ὁ Χριστός)εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως». (Πρός Κολασσαείς,1,15)
καί «τά πάντα δι’ αὐτοῦ καί εἰς αὐτόν ἔκτισται.» Ἐδῶ ἔχουμε κάτι σπουδαῖο. Τί εἶναι ὁ Χριστός; Δέν εἶναι ὁ Θεός Λόγος. Εἶναι ὁ Θεός Λόγος καί ἡ ἀνθρώπινη φύση. Συνεπῶς Θεάνθρωπος. Αὐτός εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ Χριστός, ὁ Θεάνθρωπος, εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι μᾶς λέγει ἡ Ἁγία Γραφή. Καί ὅτι τά πάντα διά τοῦ Ἰησοῦ ἔγιναν, διά τοῦ Θεοῦ Λόγου καί γιά λογαριασμό του ἔγιναν. Ἀναφέρεται καί στήν ἀνθρώπινη φύση. Ἀλλά ἂς τό δοῦμε αὐτό. Γιατί ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατ’ εἰκόνα Θεοῦ. Ἐδῶ λέγει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι κατ’ εἰκόνα Θεοῦ. Ἐάν ὁ Χριστός εἶναι κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, τότε ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατ’ εἰκόνα Χριστοῦ. Συνεπῶς ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα εἰκόνος. Ὁ Θεός, ὁ Χριστός, ὁ ἄνθρωπος.
Ἂν μάθω καί πιστέψω καί δεχτῶ ὅτι εἶμαι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, αὐτό γιά τή ζωή μου ἀλλά καί γιά τό περιβάλλον μου ἔχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Λέγει ὁ ἅγιος Εἰρηναῖος τά ἑξῆς σπουδαία μάλιστα: «Ἐν τοῖς πρόσθεν χρόνοις ἐλέγετο μέν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ γεγονέναι τόν ἄνθρωπον, οὐκ ἐδείκνυτο δέ». Ἐδῶ μία μικρή παρένθεση. Εἴδατε ὅτι μᾶς χρειάζονται τά ἀρχαῖα. Πῶς θά διαβάζαμε τά κείμενα αὐτά; Θά μοῦ πεῖτε, θά μᾶς τά προσφέρουν σέ μετάφραση. Κι ἂν δέν μᾶς τά μεταφράζουν; Οἱ ξένοι, Εὐρωπαῖοι, Ἀμερικανοί, Γιαπωνέζοι, μαθαίνουν ἀρχαῖα Ἑλληνικά γιά νά διαβάζουν πρωτοτύπως καί τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί τούς ἀρχαίους Ἕλληνες συγγραφεῖς. Δέν ἐξυπηρετεῖ ἐπιστημονικά ἡ μετάφραση. Πρέπει νά ξέρω τό κείμενο. Νά δῶ τή λέξη. Νά δῶ τό σχηματισμό της, τήν ἔννοιά της, τήν ὑφή της, τή δομή της. Ἂν αὐτά τά πράγματα δέν τά μάθω, δέ θά μάθω ποτέ τό νόημα τῶν πραγμάτων. Καί πῶς θά τά μάθω ἂν δέν ξέρω ἀρχαία Ἑλληνικά; Εἰλικρινά, σᾶς λέγω, εἶναι ἔγκλημα. Σέ λίγο δέν θά μπορεῖτε νά διαβάσετε ἕνα κείμενο μέ τόνους. Ὅπως ἐγὼ δέν μπορῶ νά διαβάσω ἕνα κείμενο χωρίς τόνους. Θά μοῦ πεῖτε θά συνηθίσω. Ἐγὼ μέν θά συνηθίσω, δέν ἔχει καί πολλή σημασία. Για σᾶς ὅμως πού θά συνηθίσετε τό χωρίς τόνους κείμενο καί θά πρέπει νά διαβάσετε τόσα βιβλία πού τυπώθηκαν μέχρι τώρα μέ τόνους, τί θά γίνει; Πού θά τά βλέπετε παράξενα αὐτά. Καί αὐτό εἶναι ἕνα δυστύχημα. Στό τέλος θά ἀποκοπεῖτε ἀπό τίς ρίζες καί τῆς πίστης καί τῆς γενιᾶς μας. Ναί, ἔχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Ἂς εἶναι. «Ἐν τοῖς πρόσθεν χρόνοις…» Ποιούς πρόσθεν χρόνους; Δηλαδή πρό Χριστοῦ. Λεγόταν μέν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔγινε κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, «οὐκ ἐδείκνυτο δε». Δέν φαινόταν ὅμως. «Ἔτι γάρ ἀόρατος ἦν ὁ Λόγος οὗ κατ’ εἰκόνα ὁ ἄνθρωπος ἐγεγόνει.» (Γιατί ἀκόμα ὁ Λόγος ἦταν ἀόρατος, δέν εἶχε γίνει ἄνθρωπος. Εἶναι τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Δέν εἶχε, λοιπόν, ἀκόμη γίνει ἄνθρωπος, γιατί ὁ ἄνθρωπος ἔγινε κατ’ εἰκόνα τοῦ Λόγου). Πῶς γίνεται αὐτό; Ἐδῶ θέλω νά προσέξετε. Λέμε ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος. Ποιανοῦ ἔμοιασε; Τοῦ Ἀδάμ. Λάθος! Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὅταν εἶχε «στό νοῦ του» νά κάνει τόν κόσμο, τό ἄκρον ἄωτον τῆς δημιουργίας θά ἦταν ὁ ἄνθρωπος. Ἡ κορυφή τῆς δημιουργίας θά ἦταν ὁ ἄνθρωπος. Ὅταν εἶχε σκοπό λοιπόν νά κάνει τόν ἄνθρωπο, εἶχε σκοπό νά κάνει μία ὕπαρξη μέ τήν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ Θεός Λόγος θά ἑνωνόταν καί ἑνωμένος τώρα μέ αὐτό τό πλάσμα πού λέγεται ἄνθρωπος, θά ἐπικοινωνοῦσε μέ τή δημιουργία του. Καί θά γινόταν ὁ ἀόρατος Θεός ὁρατός στή δημιουργία του. Στά ζῶα καί σέ κάποια δημιουργήματα πού τοῦ ἔμοιαζαν. Δηλαδή τούς ἀνθρώπους.
Ὥστε δέν ἔγινε ὁ Θεός σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα τοῦ Ἀδάμ. Ἀλλά ὁ Ἀδάμ ἔγινε σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Δέν ἔχει σημασία πού ἱστορικά προηγεῖται ὁ Ἀδάμ τοῦ Χριστοῦ. Δέν ἔχει καμία σημασία. Ἄρα λοιπόν βλέπομε ἐδῶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ὁ Ἀδάμ, γίνεται μέ βάση τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ Λόγου πού θά ἐπρόκειτο νά ἐνανθρωπήσει. Γι’ αὐτό πῆρε ὁ ἄνθρωπος τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ἐπειδή ὅμως ἀκόμη δέν φάνηκε ὁ Χριστός καί ἤδη γράφεται ἡ Παλαιά Διαθήκη, τί λέγει; Ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔγινε κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι Θεός, δέν εἶναι λάθος. Μέ τή διαφορά μόνο πὼς ἐκεῖ εἶναι περιληπτικά, ἐνῶ στήν Καινή Διαθήκη εἶναι ἀναλυτικά. Ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔγινε κατά τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ εἶναι Θεός, ὁ ὁποῖος Χριστός κατά τήν ἀνθρώπινη φύση του εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, διότι ἐπιτέλους ὁ ἴδιος ὁ Χριστός εἶναι καί Θεός. Ἡ ἀνθρώπινη φύση εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά στό ἴδιο πρόσωπο στόν Ἰησοῦ Χριστό εἶναι καί ἡ θεία καί ἡ ἀνθρώπινη φύση. Μέ βάση λοιπόν τή θεία καί ἀνθρώπινη φύση γίνεται ὁ ἄνθρωπος. Ἄρα, ποῦ εἶναι παρακαλῶ τώρα τό κατ’ εἰκόνα; Ἀναμφισβήτητα εἶναι σέ ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο. Εἶναι καί στήν ἀνθρώπινη φύση. Ἂν πεῖ κάποιος, δηλαδή ὁ Θεός εἶναι ἄνθρωπος; Δίνομε ἀνθρώπινες διαστάσεις στό Θεό; Ναί. Γιατί; Γιατί ὁ Θεός σάρξ ἐγένετο. Φαίνεται παράξενο ἐκ πρώτης ὄψεως. Ὁ ἄπειρος, ὁ ἀπερινόητος Θεός, τό ἄπειρον πνεῦμα γίνεται ἄνθρωπος. Ἄρα ποῦ εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο; Σ’ ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο. Καταπληκτικό! Καταπληκτικό! Ὅταν κοινωνοῦσε ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος ἔβλεπε τό Χριστό στά μέλη του ὁλόκληρο. Καί μάλιστα εἶχε μία ἀνάλυση πού δέ θά ἀντέχατε αὐτή τή στιγμή νά σᾶς τήν κάνω, τό πῶς ἀκριβῶς ἔβλεπε τό Χριστό στά μέλη του. Σ’ ὅλα τά μέλη του ἀναδυόμενο τό Χριστό. Διότι πῶς θά ἔπαιρνε τό Χριστό σ’ ὅλα τά μέλη του, ἐάν δέν ἦταν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἐάν ὁ Χριστός δέν ἦταν κι αὐτός τό ἴδιο; Στήν ἀνθρώπινή του φύση. Καί γράφει σέ ἕνα ποίημα: « Ποῦ νά σταθῶ; Ποῦ νά καθίσω; Ποῦ νά ἁπλώσω τά πόδια μου, ποῦ τά χέρια μου; Ὅλα τά βλέπω θεοειδή, χριστοειδή· αἰδοῦμαι, ντρέπομαι, ποῦ νά κοιτάξω;» Καί φανταστεῖτε ὅτι δέν εἶναι φιλολογία. Δέν εἶναι μία ἔμπνευση φιλολογική τό ποίημα.
Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος ζοῦσε μέσα στό ἄκτιστο φῶς τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτά τά πράγματα τά ἔβλεπε. Ἔβλεπε τήν ὕπαρξή του νά εἶναι μέσα στό φῶς τῆς
Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι φοβερά μυστήρια, φοβερά πράγματα. Ξαναγυρίζω στόν ἅγιο Εἰρηναῖο, ὁ ἄνθρωπος ἔγινε κατά τήν εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. « Ἔτι γάρ ἀόρατος ἦν ὁ Λόγος οὗ κατ’ εἰκόνα ὁ ἄνθρωπος ἐγεγόνει». «Διά τοῦτο καί τήν ὁμοίωσιν ῥᾳδίως ἀπέβαλε,
(Ἐπειδή δέν ἔβλεπε τό πρότυπό του, γιατί ὁ Λόγος ἐνανθρώπησε μετά, ἐπειδή δέν τόν ἔβλεπε, γι’ αὐτό καί εὔκολα ἀπέβαλε τό καθ’ ὁμοίωση. Δέν εἶχε πρόσωπο νά ζητάει νά ὁμοιάζει. Δέν εὐθύνεται βέβαια γι’ αὐτό ὁ Θεός.) ὁπότε δέ σάρξ ἐγένετο ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ τά ἀμφότερα ἐπεκύρωσε. (δηλαδή ὅταν ἔγινε σάρξ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τότε καί τά δυό, καί τό κατ’ εἰκόνα καί τό κατ’ ὁμοίωση, τά ἐπεκύρωσε.)καί γάρ τήν εἰκόνα ἔδειξε ἀληθῶς αὐτός τοῦτο γενόμενος ὅπερ ἦν ἡ εἰκὼν αὐτοῦ. (Δηλαδή ἡ
ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό πρωτότυπο τῆς κατασκευῆς τοῦ ἀνθρώπου, πού ἀποτελεῖ καί εἰκόνα τοῦ πρωτοτύπου, δηλαδή τοῦ Χριστοῦ.) καί τήν ὁμοίωσιν βεβαίως κατέστησεν συνεξομοιώσας τόν ἄνθρωπον τῷ ἀοράτῳ πατρί» (δηλ. πῶς συνεξομοίωσε τόν ἄνθρωπο μέ τόν ἀόρατο πατέρα; Ὅταν εἶπε στήν Κ. Δ. « ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι ὥσπερ ὁ πατήρ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστι.» Δηλαδή νά ὁμοιάσετε τοῦ πατέρα σας. Εἶναι τό καθ’ ὁμοίωση.) Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο προσδιορίζει τή δομή, τήν καταγωγή καί τόν προορισμό τοῦ ἀνθρώπου.
Βλέπει κανένας, λοιπόν, ἐδῶ καταπληκτικά πράγματα. Ὅτι αὐτό τό «κατ’ εἰκόνα» εἶναι πάρα πολύ σπουδαῖο.
Τώρα, ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο προσδιορίζει τρία βασικά σημεῖα. Τό πρῶτο βασικό σημεῖο εἶναι τό ἑξῆς: Εἶναι ἡ δομή τοῦ ἀνθρώπου. Πῶς εἶναι φτιαγμένος ὁ ἄνθρωπος.
Τό δεύτερο βασικό σημεῖο εἶναι ὁ προορισμός τοῦ ἀνθρώπου. Τί νόημα ἔχει ἡ ὕπαρξή του. Γιατί ὑπάρχει ὁ ἄνθρωπος; Καί τό τρίτο σημεῖο εἶναι ἡ καταγωγή. Ἀπό ποῦ κατάγεται. Αὐτά τά τρία σημεῖα θά τά ἀναλύσουμε. Σᾶς εἶπα στήν ἀρχή· δέν θά μπορέσω ποτέ νά γνωρίσω ποιός εἶμαι ἐγὼ ἐάν δέ γνωρίσω τόν Ἰησοῦ Χριστόν. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μοῦ δείχνει ποιός εἶμαι ἐγὼ ὁ ἄνθρωπος. Καί ὄχι μόνο ποιός εἶμαι στή δομή μου, ἀλλά καί στόν προορισμό μου. Ξέρετε
ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχασε τό δρόμο του. Ἀφοῦ ὅμως ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἔχω τό πρωτότυπο, το μοντέλο, ἐκεῖνο μοῦ δείχνει ποιός εἶμαι ἐγώ. Ξέρω τό μοντέλο Χριστός τί ἔγινε; Πῆγε στόν οὐρανό. Ποῦ εἶναι; Εἶναι στόν κόλπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ποιός εἶναι ὁ προορισμός μου λοιπόν; Ὁ προορισμός μου εἶναι νά κάνω ἕνα ἐπάγγελμα, νά πάω στρατιώτης, νά παντρευτῶ, νά κάνω παιδιά; Καί μετά; Νά πεθάνω! Τελείωσα; Δέν ξέρω ποιός εἶναι ὁ προορισμός μου. Βρεῖτε ἕναν ἄνθρωπο νά σᾶς πεῖ ἂν ἔμαθε ἀπό πουθενά, ἀπό τήν ἐπιστήμη, ποιός εἶναι ὁ προορισμός τοῦ ἀνθρώπου. Δέν τό ξέρουμε. Μελετώντας τό Χριστό βρίσκουμε τόν προορισμό μας. Θά ζήσουμε μέσα στήν μακαριότητα τῆς Ἁγίας Τριάδος! Δηλαδή τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ θά ζήσουμε. Ἄρα λοιπόν βλέπετε ἀπό ποῦ ξεκινῶ γιά νά μάθω τήν ἀνθρωπολογία; Ἀπό ποῦ; Ἀπό τήν Χριστολογία! Θά μάθω τόν Χριστό, γιά νά μάθω ποιός εἶμαι ἐγώ. Εἶναι σπουδαῖο αὐτό; Πολύ σπουδαῖο!
Ἡ δομή τοῦ ἀνθρώπου.
Θά ξεκινήσουμε μέ τή δομή τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ δομή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι χριστολογική. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ἄρα ὅ,τι εἶναι ὁ Χριστός εἶναι καί ὁ ἄνθρωπος. Καί ἐδῶ τώρα ἔχομε κάτι πολύ σπουδαῖο.
Σᾶς εἶπα μοντέλο. Νά διορθώσω τή λέξη; Νά διορθώσω τή λέξη μοντέλο. Δέν μ’ ἀρέσει. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα δέν εἶναι ἑλληνική. Καί χρησιμοποιεῖται σέ ἄλλα πράγματα. Θά βάλω μία ἄλλη λέξη. Προσέξατέ την: Ἀρχέτυπο. Ἡ ἑλληνική λέξη πού χρησιμοποιοῦμε ἀντί τῆς λέξης μοντέλο εἶναι ἀρχέτυπο. Ὁ τύπος τοῦ ἀρχικοῦ λέγεται ἀρχέτυπο.
Ἡ λογική στοιχεῖο τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.
Ὥστε ἐγὼ εἶμαι εἰκόνα ἑνός ἀρχέτυπου. Ποιό εἶναι τό ἀρχέτυπο; Ὁ Χριστός! Αὐτό εἶναι. Ἀφοῦ τό ἀρχέτυπο εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος, τότε ὁ ἄνθρωπος εἶναι λογικός. Λογικός, ἐπειδή δημιουργήθηκε κατ’ εἰκόνα Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος Χριστός εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Πατρός, πού ἑνώθηκε μέ τήν ἀνθρώπινη φύση. Νά τό πῶ κι ἔτσι: Ὁ ὑποστατικός Λόγος τοῦ Πατρός. Ὑποστατικός θά πεῖ προσωπικός. Δηλαδή ἐγὼ εἶμαι λογικός, ἐπειδή ὁ Χριστός εἶναι λογικός. Πρῶτα θά τό λέγαμε ἀλλιώτικα. Θά λέγαμε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι λογικός, ἐπειδή ἐγὼ εἶμαι λογικός. Δέν εἶναι σωστό. Ἀκριβέστερα πρέπει νά πῶ ὅτι ἐπειδή εἶναι λογικός ὁ Χριστός, γι’ αὐτό τό λόγο εἶμαι ἐγὼ λογικός, πού εἶμαι εἰκόνα του. Ἔτσι δέν πηγαίνω γιά νά βρῶ μέ βάση τόν ἑαυτό μου τό Θεό, ἀλλά μέ βάση τό Θεό πού ἔγινε ἄνθρωπος νά βρῶ τόν ἑαυτό μου. Ἡ λογική εἶναι τό πρῶτο στοιχεῖο τῆς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ στόν ἄνθρωπο. Ξέρετε πῶς λέγεται ὁ Χριστός στή θεία του φύση; Λόγος! Λόγος στά ἑλληνικά εἶναι μία πολυσήμαντη λέξη καί μία ἀπό τίς σημασίες τῆς
λέξης «λόγος» εἶναι αὐτό πού λέμε ἁπλά στή γλώσσα μας λογική. Ἀφοῦ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ Θεός Λόγος, ὁ θεῖος Λόγος, ἡ θεία Λογική, ἐγώ ὁ ἄνθρωπος πού εἶμαι εἰκόνα Του, ἔχω λογική. Τί θά πεῖ λογική; Τουλάχιστον στά ἀνθρώπινα μέτρα πού τήν ξέρουμε. Μποροῦμε νά δώσουμε ἕναν ὁρισμό τῆς «λογικῆς»; Ὅσο νά ψάξουμε τίποτα δέν θά ποῦμε. Ἡ λογική εἶναι ἐμπειρία. Ἂν κάτι κάνω, αὐτό πού δέν θά κάνατε ἐσεῖς καί αὐτό μοιάζει ἔξω ἀπό τά τέσσερα κατηγορήματα τῆς λογικῆς του Ἀριστοτέλους, τότε λέγομαι παράλογος, λέγομαι τρελός. Γιατί; Τί θά πεῖ τρελός; Θά πεῖ κάνω κάτι πού δέν εἶναι στή συνήθη ἐμπειρία. Ξέρετε ὅτι ὑπῆρξε μία κατηγορία ἁγίων πού ἐλέγοντο σαλοί, τρελοί. Ἡ συμπεριφορά τους ἔμοιαζε τρελή. Ἀλλά γιατί νά πάω σ’ αὐτούς; Πηγαίνω σ’ αὐτόν πού ζεῖ χριστιανική ζωή. Ἂν βγεῖς νά πεῖς ὅτι ζεῖς ζωή ἐγκρατείας σέ μία ἐποχή πού διαφημίζουν ὄχι πιά τήν ἐγκράτεια, ἀλλά τίς διαστροφές θά σέ περάσουν γιά τρελό… Ἄκουγα μία ἐκπομπή, μία κριτική θεάτρου. Ὅλα μ’ ἐνδιαφέρουν, πολλές φορές καί σέ ἔντυπα διαβάζω κριτική θεάτρου, κινηματογράφου. Ἔμεινα κατάπληκτος! Τί διαστροφές ἔχουν μπεῖ στά περιεχόμενα τοῦ κινηματογράφου, τοῦ θεάτρου! Δέν εἶναι καινούργιο. Κι ἄλλες φορές ἔχω ἀκούσει καί μοῦ ἔχουν πεῖ καί ἔχω διαβάσει. Ζοῦμε σέ μία ἐποχή πού πιά λανσάρεται θά λέγαμε ἡ διαστροφή. Καί τό σπουδαῖο εἶναι ὅτι δέν προβληματίζει. Ἄκουσα τήν ἑξῆς ἀμίμητη φράση. Ὅτι δέν προβληματίζουν, ἐκεῖνοι πού ζοῦν τίς διαστροφές, ἀλλά προβληματίζουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ζοῦν φυσιολογική ζωή. Ἔγινε ἡ διαστροφή τόση πολλή, πού ἀρχίζουμε νά ἀντιστρέφουμε τούς ὅρους καί νά λέμε: «τί εἶναι λογικό;» Σᾶς τό εἶπα σάν παράδειγμα αὐτό. Ἕνα θεατρικό ἔργο τοῦ Ἰονέσκου λέει ὅτι κάποιος ἔπιασε γρίπη κι ἔβγαλε ἕνα κέρατο. Αὐτός ντρεπόταν νά παρουσιαστεῖ. Κατόπιν ἔβγαλε καί δεύτερος καί τρίτος. Κάποιος μιλοῦσε μ’ ἐκεῖνον πού ἔβγαλε κέρατο. Ἔγινες σάν ρινόκερος, τοῦ λέει. Ὅταν ἔβγαλε ὅλη ἡ πόλη, ὁ καθένας ἀπό ἕνα κέρατο, ἔτρεχε νά κρυφτεῖ αὐτός πού δεν είχε κέρατο, γιατί δέν ἔμοιαζε μέ τούς ἄλλους. Εἶναι πολύ ὡραία αὐτή ἡ παράσταση πού δείχνει τί εἶναι ἡ λογική. Λογική εἶναι μία ἐμπειρία καί λέμε· ὅ,τι κάνουν οἱ ἄλλοι τό κάνω καί ἐγώ. Ἀλλά ὅταν ἡ λογική περνάει σέ διάφορες φάσεις πού δέν μοιάζει ἡ μία τήν ἄλλη, τότε «χάσαμε τά νερά» μας. Τότε τί εἶναι λογική; Πρέπει νά πάρουμε τό πρωτότυπο. Τό Θεό Λόγο πού ἐνανθρώπησε, τόν Ἰησοῦ Χριστό, γιά νά συγκρίνουμε τή λογική μας μέ τή λογική του Χριστοῦ, γιά νά βροῦμε τί εἶναι ἡ λογική. Δηλαδή πάλι ἐμπειρικά. Δέν μποροῦμε νά δώσουμε ὁρισμό τῆς λογικῆς.
Ὥστε εἶμαι εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, γιατί ἔχω τήν λογική πού ἔχει Ἐκεῖνος. Εἶμαι φτιαγμένος σύμφωνα μ’ ἐκεῖνο πού εἶναι φτιαγμένος Ἐκεῖνος. Ὁ Χριστός. Ἀκοῦστε πῶς τό λέει αὐτό ὁ Μ. Ἀθανάσιος. «Κατά τήν ἑαυτοῦ εἰκόνα ἐποίησεν αὐτούς.» Κατά τή δική του εἰκόνα, ὁ Χριστός, ἔκανε τούς ἀνθρώπους. « Μεταδούς αὐτοῖς καί τῆς τοῦ ἰδίου λόγου δυνάμεως.» Καί τούς μετέδωσε καί τή δύναμη τοῦ λόγου, τῆς λογικῆς. «ἵνα ὥσπερ σκιᾶς ἔχοντες τοῦ λόγου καί γενόμενοι λογικοί διαμένειν ἐν μακαριότητι δυνηθῶσι.» Ὥστε ἔχοντας, λέγει, αὐτή τή σκιά τοῦ λόγου, ἀφοῦ γίνουμε οἱ ἄνθρωποι λογικοί, νά μείνουμε στήν μακαριότητα τοῦ Θεοῦ Λόγου.
Ἡ δημιουργικότητα στοιχεῖο τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.
Βλέπετε, σπουδαῖο στοιχεῖο αὐτό, ἡ λογική! Ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιουργός, λέμε. Ἐπειδή εἶναι εἰκόνα τοῦ κατ’ ἐξοχήν Δημιουργοῦ Λόγου. Ὁ Θεός Λόγος ἔκανε τά πάντα. Ἔβαλε λοιπόν μέσα στόν ἄνθρωπο τη δυνατότητα να δημιουργεῖ. Τί να δημιουργεῖ; Κατ’ ἀρχάς ὄχι ἐκ τοῦ μή ὄντος ἀλλά ἐκ τοῦ ὄντος. Ὁ ἄνθρωπος δημιουργεῖ ἐκ τοῦ ὄντος. Δηλαδή παίρνει κάτι καί τό διαμορφώνει. Ἡ «τέχνη» εἶναι μία δημιουργία. Εἴδατε πῶς τό λέμε; Δημιουργία. Ἀλλά εἶναι καί κάτι βαθύτερο. Λέγει ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξαντρεύς τό ἑξῆς. «κατά τοῦτο εἰκὼν ὁ ἄνθρωπος γίνεται τοῦ Θεοῦ, καθ’ ὅ εἰς γέννησιν ἀνθρώπου ἄνθρωπος συνεργεῖ.» Ὁ ἄνθρωπος μέ τή δική του ἐνέργεια προβαίνει καί δημιουργεῖ μέ τή γέννηση νέο ἄνθρωπο. Προσέξτε ἐδῶ. Ὁ Θεός ἔκανε τόν ἄνθρωπο. Ὁ Θεός Λόγος. Καί ἔβαλε μέσα στόν ἄνθρωπο τή δυνατότητα νά πολλαπλασιαστεῖ. Δέν πολλαπλασιάζεται ὅμως, ὅταν δέν θέλει ὁ ἄνθρωπος. Ὅταν ὅμως θελήσει ὁ ἄνθρωπος ἔρχεται εἰς γάμου κοινωνία, παντρεύεται δηλαδή καί τότε κάνει παιδιά. Δηλαδή τί ἔκανε τώρα ἐδῶ ὁ ἄνθρωπος; Ἔδωσε προέκταση ἢ ἀξιοποίησε ἐκεῖνο πού ἤδη ὁ Θεός δημιουργός ἔβαλε μέσα του. Καί τώρα τί γίνεται ὁ ἄνθρωπος; Κι αὐτός δημιουργός. Καί συνεπῶς συνδημιουργός, ἐν προκειμένῳ. Βλέπετε, λοιπόν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιουργός, γιατί ὁ Θεός Λόγος εἶναι δημιουργός. Νά σᾶς τό πῶ, ἔτσι, μέ μία ἐκτυπότερη εἰκόνα. Ὁ Θεός ἔκανε τόν Ἀδάμ. Ὁ Ἀδάμ δέν γεννήθηκε. Οὔτε προῆλθε ἀπό τά ζῷα. Θά τό δοῦμε παρακάτω αὐτό. « Χοῦν λαβών ἀπό τῆς γῆς…», πῆρε χῶμα ἀπό τή γῆ, ὁ Θεός καί ἔκανε τόν ἄνθρωπο. Τόν Ἀδάμ. Πρώτη δημιουργία. Μετά, δεύτερη φάση δημιουργίας, ἀπό τόν Ἀδάμ, τή ζῶσα ὕλη τοῦ Ἀδάμ, δημιουργεῖ τήν Εὕα. Τή γυναίκα. Καί στίς δυό περιπτώσεις ὁ ἄνθρωπος δέν μετεῖχε. Μόλις ἔκανε τόν ἄνθρωπο, δηλαδή τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα, τόν ἄνδρα καί τή γυναίκα - καί οἱ δυό εἶναι ἄνθρωποι - τί κάνει τώρα; Δίνει τή δυνατότητα ἀνάμεσα στούς δυό νά δημιουργηθεῖ ὁ τρίτος ἄνθρωπος. Ὁ Κάιν. Καί ὁ τρίτος ἄνθρωπος ἔγινε μέ τήν ἐπέμβαση τῶν ἰδίων τῶν ἀνθρώπων. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀδάμ, ὅπως καί ἡ Εὕα, ὅταν ἔκανε τόν Κάιν ξέρετε τί εἶπε; Ἔκανα, λέει,ἀπέκτησα ἄνθρωπο διά τοῦ Θεοῦ. Ἔβαλε ὁ Θεός μέσα τή δυνατότητα, ποιά; Νά δημιουργεῖ. Ποιός; Ὁ ἄνθρωπος! Κι ἔτσι ὁ Κάιν ἔγινε ἀπό δημιούργημα τῶν γονιῶν του, τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας. Εἶναι καταπληκτικό αὐτό. Βλέπετε, λοιπόν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος γίνεται δημιουργός, γιατί ἀκριβῶς ὁ Θεός Λόγος εἶναι δημιουργός;
Ἔχουμε κι ἄλλα πολλά νά ποῦμε γύρω ἀπό τό θέμα τῶν χαρακτηριστικῶν τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ. Τῆς εἰκόνας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέσα στόν ἄνθρωπο. Εἶναι καί ἄλλα στοιχεῖα. Καί εἴπαμε μόνο δυό. Εἴπαμε τή λογικότητα καί τή δημιουργικότητα. Εἶναι καί ἄλλα στοιχεῖα. Ἀλλά αὐτά τάἄλλα στοιχεῖα θά τά δοῦμε τήν ἐρχόμενη φορά. Ἐκεῖνο πού θά ‘θελα, τελειώνοντας, νά σᾶς τονίσω εἶναι τοῦτο τό σημεῖον. Ἂς προσέξουμε τά σημεῖα αὐτά, διότι τότε θά ποῦμε ὅτι δέν ὑπάρχει μεγαλειωδέστερο πλάσμα ἀπό τόν ἄνθρωπο πάνω στή γῆ. Καί νά παύσουμε νά λέμε δέν ὑπάρχει ἀθλιότερο πλάσμα ἀπό τόν ἄνθρωπο πάνω στή γῆ. Αὐτό ἐξαρτᾶται ἀπό τή στάση πού θά πάρουμε σ’ αὐτό πού μᾶς ἀποκαλύπτει ο Θεός. Τοῦ ποιός εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἂν τό μάθουμε, λοιπόν, αὐτό, τότε δέν θά δοῦμε τήν ἀθλιότητά του, ἀλλά καί τή μεγαλειότητά του.
20-2-1983
16η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk
🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.