†.Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, τόσο κατά τη γέννησή τους όσο κ κατά τον θάνατό τους. Δεν υπάρχει καμία μα καμία, υπογραμμίζω, μα καμία διαφορά! Όλοι οι άνθρωποι κατά τον ίδιο τρόπο γεννιούνται κ κατά τον ίδιο τρόπο πεθαίνουν. Καμία διαφορά. Βλέπετε ότι η γέννησις κ ο θάνατος εξισώνουν τον άνθρωπο. Τώρα, αν βρίσκουμε διαφορές κ λέμε “εγώ είμ’ αυτός κ εσύ είσ’ αυτός, εγώ είμ’ εγώ κ εσύ είσ’ εσύ”, αυτά θα τα δούμε λίγο πιο κάτω, αυτά είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα κ, όταν βλέπουμε ότι έχουμε ίση την γέννησιν κ ίσον τον θάνατον, την έξοδό μας από τη ζωή αυτή, αυτό, αλήθεια, μας ταπεινώνει. Θα λέγαμε ότι η αληθινή εξίσωσις, ισότης, των ανθρώπων είναι να κατανοήσουν ότι έχουμε αυτά τα δύο στοιχεία κοινά. Ανεξαιρέτως κοινά όλοι οι άνθρωποι!
Γράφει ο σοφός Σολομών -κ είναι γραμμένο στη “Σοφία Σολομώντος”-εις το έβδομον κεφάλαιον γράφει τα εξής: “ειμί μεν καγώ θνητός άνθρωπος, ίσος άπασι και γηγενούς απόγονος Πρωτοπλάστων”. Δηλαδή : κ εγώ, λέγει, είμαι θνητός άνθρωπος και ίσιος με όλους και γηγενούς (θα πει “του χωματένιου, αυτού που είν’ από την ίδια γη”, αυτό θα πει “γηγενής”. Ντόπιος, που είν’ από το ίδιο μέρος, απ’ το ίδιο σημείο, απ’ το ίδιο χώμα), του χωματένιου, δηλαδή, Αδάμ, απόγονος Πρωτοπλάστου. “Τι διαφέρω κ εγώ; Επειδή είμαι βασιλιάς;” “Και εν κοιλία μητρός εγλύφην σάρξ.” Έχει εδώ μία πολύ ωραία έκφραση διατυπώσει “μέσα στην κοιλιά τής μάνας μου ‘εγλύφην’ ” . Γλύπτης” . “Γλύφω”, το “γλυ” με ύψιλον, “γλύφω”, που θα πει “σαν να είμαι ο Θεός, σμιλευτής”, κρατάει μία σμίλη κ ένα σφυράκι κ αρχίζει να γλύφει, δηλαδή να κατασκευάζει ένα άγαλμα, ένα καινούργιο πράγμα, που του κάνει τις πτυχώσεις, ό,τι υπάρχει στον άνθρωπο! Είναι ωραίο, “γλύφειν”, είναι πολύ όμορφο. “Εγλύφην”, λοιπόν, “σαρξ”, θα το λέγαμε σε μια μετάφραση (βλέπετε, πάντα μια μετάφραση ζημιώνει το κείμενο, γι’ αυτό σάς τα διαβάζω, μην πείτε καμιά φορά ότι “μας είναι βαρετά τα κείμενα”, μην το πείτε αυτό! Ύστερα κ κάτι άλλο! Αν θέλετε δεχτείτε το. Μία αντίστασις για να κρατάμε τη γλώσσα μας κ, συνεπώς, την εθνική μας ταυτότητα. Αν θέλετε, πάρτε το κ αυτό). Λοιπόν, “εγλύφην σαρξ”, δηλαδή “σχηματίσθηκα” θα το λέγαμε σε μια μετάφραση.
“Δεκαμηνιαίω χρόνω” = δέκα μήνες, λέγει, κυοφορήθηκα. Μπα;;; Ξέρουμε εννιά! Εδώ, αγαπητοί μου, είναι σεληνιακοί μήνες! Δεν είναι δε χωρίς σημασία το πράγμα. Ξέρετε ότι ο σεληνιακός μήνας είναι 27 ημέρες. Κάνει δε εντύπωση ότι κ η έμμηνος ροή έχει αυτόν τον χρόνον. Τον μήνα αλλά τον σεληνιακό μήνα. Συνεπώς, 10 x 27 = 270 ημέρες. Δηλαδή πόσο είναι; Οι 30 (3 x 9 = 27) ημέρες. Αυτό είναι δεκαμηνιαίο, δηλαδή δέκα μήνες έμεινα στα σπλάχνα της μητέρας μου. “Παγάς εν αίματι εκ σπέρματος ανδρός κ ηδονής ύπνω συνελθούσης” = με τον γνωστό τρόπο, που γεννιούνται όλοι οι άνθρωποι. “Και εγώ δε γενόμενος έσπασα τον κοινόν αέρα και επί την ομοιοπαθή κατέπεσον γην” = κ εγώ, λέγει, “γενόμενος”, που θα πει “έφθασα στην ωριμότητα”, δηλαδή ωρίμασα μέσα στα σπλάχνα τής μάνας μου, σχηματίσθηκα πολύ πια, δεν υπήρχε ανάγκη να μείνω περισσότερο, καθόλου - καθόλου πια μέσα στα σπλάχνα τής μάνας μου, τελειώθηκα, ολοκληρώθηκα, έσπασα τον κοινόν αέρα. Κι εδώ, πάλι, ωραίο το ρήμα αυτό: “έσπασα”, “σπάζω” θα πει “κομματιάζω”. Διότι καθετί που έρχεται, ένα δημιούργημα, αυτό το ρολόι που σας δείχνω, αυτή τη στιγμή όπως το κινώ, σπάζει τον αέρα ή τον διαχωρίζει. Ωραίο, λοιπόν, αυτό το ρήμα “έσπασα” τον κοινόν αέρα. Γιατί λέει “κοινόν”; Γιατί ο κοινός αέρας λέγεται (έτσι), γιατί όλοι τον αναπνέουμε κ όλοι είμεθα βυθισμένοι μέσα εις αυτόν. Σκεφτήκατε ποτέ ότι είμαστε ανά πάσα στιγμή βυθισμένοι μέσα εις τον αέρα; Μπορεί να λέμε : “τα καημένα τα ψάρια! Δε στεναχωριούνται μέσα στη θάλασσα, όπως είναι βυθισμένα;” . Μα κι εμείς είμεθα βυθισμένοι. Με τη διαφορά, μόνο, πως η πυκνότητα του νερού είναι μεγαλυτέρα από την πυκνότητα του αέρα. Κ εμείς, λοιπόν, βυθισμένοι είμαστε.
Έτσι, αν κανείς αρχίζει να συνειδητοποιεί τη θέση του μέσα στη Δημιουργία, πολλά πράγματα έχει να ωφεληθεί κ να μάθει. Κ συνεχίζει ο σοφός Σολομών κ λέει : “έσπασα τον κοινόν αέρα κ επί την ομοιοπαθή κατέπεσον γην” = ότι “κατέπεσον” -κοιτάξτε, προσέξτε αυτό το ρήμα- “κατέπεσον”, όπως γεννιούνται, πάρτε τα θηλαστικά, βλέπετε, τα
μοσχαράκια που θα γεννηθούν, τα κατσικάκια, τα προβατάκια, πέφτουν! Πέφτουν στη γη. Πέφτουν στη γη! Είναι μία συμβολική, θα λέγαμε, εικόνα, που δείχνει ότι πάλι, κάποια μέρα, θα ξαναγυρίσουν στη γη. “Κατέπεσον”, λέει, “στη γη την ομοιοπαθή” . Γιατί την αποκαλεί “ομοιοπαθή” ; = Που έχει τα ίδια για όλους μας βάσανα. Τα ίδια βάσανα έχει για όλους μας! “Πρώτην φωνήν την ομοίαν πάσιν ίσα κλαίων” = και η πρώτη φωνή που είχα ήταν το κλάμα. Το κλάμα το ίδιο, που είναι σ’ όλα τα παιδιά τού κόσμου όλων των αιώνων κ όλων των εποχών. Όλοι έχουμε την ίδια φωνή, το κλάμα!
Κ λέει, ακόμη, μερικά (τα παραλείπω) “ […] μία δε πάντων είσοδος εις τον βίον, έξοδός τε ίση” = μία είσοδος υπάρχει στον κόσμος αυτόν: η γέννησις η γνωστή, με τον γνωστό τρόπο, τον φυσικόν, όλοι κατά τον ίδιο τρόπο γεννιόμαστε. Και ο Ιωάννης Ο Βαπτιστής και η Θεοτόκος από τους γονείς Της. Μόνος ο Κύριος αποτελεί εξαίρεση. Και τούτον είναι το καινόν υπό τον ήλιον. Διότι λέγει ο εκκλησιαστής: “ουδέν καινόν υπό τον ήλιον” = δεν υπάρχει τίποτα το καινούργιο, είναι φαινόμενα επαναλαμβανόμενα. Ένα μόνο καινούργιο υπάρχει, όπως ερμηνεύει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: η εκ Παρθένου Γέννησις του Ιησού Χριστού. Και, ξέρετε, γιατί, μια που τό ‘φερε η κουβέντα τώρα, να το πούμε, εν παρενθέσει αυτό, βέβαια, εν παρενθέσει, διότι, όχι για να τιμήσει, μόνο, την παρθενίαν, γιατί τάχα δε θα ετιμάτο ο γάμος. Ποιος είναι ο δημιουργός τού γάμου; Δεν είναι ο ίδιος ο Κύριος; Δεν ετίμησε με την Παρουσία Του τον γάμο τής Κανά κ εκεί ετέλεσε κ το θαύμα, το πρώτο, όπως μας λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, να μεταβάλει το νερό σε κρασί; Δεν είναι αυτό ή ό,τι άλλο θα μπορούσε να πει κανένας. Είναι τούτο: η διάσπασις του σπέρματος είναι μεταπτωτικόν φαινόμενον, που δείχνει ότι, επειδή υπάρχει ο θάνατος, γι’ αυτό υπάρχει το σπέρμα. Συνεπώς, η εκ Παρθένου γέννησις σημαίνει “δεν μπαίνει ο Κύριος εις τον κύκλον τού θανάτου”.
Αλλά, εάν ο Κύριος πέθανε επί τού Σταυρού, θα μου κάνετε αυτή την ένσταση, “μα δεν πέθανε επί τού Σταυρού;” , ΘΈΛΗΣΕ κ πέθανε! Ακούστε, ακούστε κ το υπογραμμίζω! Δεν ήταν θνητή η σάρκα τού Χριστού! ΘΈΛΗΣΕ κ πέθανε! Κ πέθανε όποτε Εκείνος θέλησε. Κ πέθανε όπως Εκείνος θέλησε. Ίσως δεν το ξέρατε αυτό, αλλά ο Χριστός δεν ήταν θνητός. Θέλησε να γευτεί τον θάνατον. Πώς είναι δυνατόν να είναι θνητός, αφού αυτή η σάρκα που πήρε από την Θεοτόκον, το Πνεύμα το Άγιον την εθέωσε; Κ κάτι που είναι θεωμένο πεθαίνει; Δεν πεθαίνει!! Γιατί, σας ξαναλέγω άλλη μία φορά, δεν μπήκε στη διαδικασία του σπέρματος, που είναι το στοιχείο τού θανάτου. Για να διασωθεί, δηλαδή, η ζωή υπάρχει το σπέρμα, επειδή υπάρχει ο θάνατος! Κ ο Κύριος της ζωής δεν μπαίνει στη διαδικασία τού θανάτου. “Έτσι”, λέει εδώ ο σοφός Σολομών, “κοινή η είσοδος πάντων αλλά κ η έξοδος είναι ίση”.
Κοινά ερχόμεθα, κοινά φεύγουμε. Όλοι γεννιόμαστε, όλοι πεθαίνουμε. Δεν είναι κρίμα, αλήθεια, να κοκορευόμαστε, να καυχιόμαστε, να υπερηφανευόμαστε ότι “εγώ είμαι πορφυρογέννητος, γεννήθηκα αλλιώτικα απ’ ό,τι εσύ, εσύ είσαι σε μια καλύβα, σ’ ένα χωριό, εγώ στην πόλη, εγώ έχω αυτά τ’ αξιώματα, εσύ ποιος είσαι; “ , τόσο κουτά πράγματα. Γι’ αυτό είναι χρήσιμα αυτά που λέει η Γραφή, πρώτα - πρώτα τά λέει η Γραφή, τα μελετούμε, δεν τίθεται θέμα. Μας κάνει συνετούς φιλοσόφους. Φιλοσοφούμε πάνω στην πραγματικότητα κ γινόμεθα ακόμη πιο συνετοί.
Την ίδια γλώσσα μιλάει, αγαπητοί μου, κ ο σοφός Σειράχ, λίγο πιο κάτω, δηλαδή στο τεσσαρακοστόν κεφάλαιον στον πρώτο στίχο, κ λέει: “ασχολία μεγάλη έκτισται παντί ανθρώπω κι ζυγός βαρύς επί υιούς Αδάμ αφ’ ημέρας εξόδου εκ γαστρός μητρός αυτών, έως ημέρας επιστροφής εις μητέρα πάντων” = ότι οι άνθρωποι έχουν πολλή φροντίδα, απ’ τη στιγμή που θα γεννηθούν, μέχρι να επιστρέψουν εις την μητέρα όλων, δηλαδή την Γη. Γιατί αποκαλείται η Γη “μητέρα μας” ; Γιατί απ’ αυτά τα στοιχεία τα δικά της εδανείσθη, ούτως ειπείν, ο Κύριος κ έκανε τον άνθρωπο. Και, εξάλλου, σ’ αυτήν, πάλι, ξαναγυρίζουμε! Αλλά, αν η κοινωνική ζωή διαφοροποιείται στους ανθρώπους, όπως προηγουμένως σάς έλεγα, οφείλεται εις αυτόν τον ανθρώπινον εγωισμό. “Εγώ είμ’ εγώ κ εσύ είσ’ εσύ.” Κ οφείλεται στην ανθρώπινη αυτή φιλαυτία! Είναι πολύ φοβερό πράγμα!
Αλλά υπάρχει κ η υγιής θέση τού πράγματος. Είναι η διαφοροποίησις των χαρισμάτων, αλλ’ αυτό εκφράζει μία κοινωνία ανθρώπων, που αποτελούν ένα σώμα, που έχει μέλη πολλά, με διαφορετική λειτουργικότητα. Ένα σώμα έχει χέρια, έχει πόδια, έχει μάτια, έχει αφτιά, έχει μύτη, έχει ό,τι έχει. Αυτά όλα τα μέλη τού σώματος δεν είναι σε κάποιαν αντίθεση ούτε ακόμη το ένα δύναται να καυχηθεί εναντίον τού άλλου ότι “εγώ είμαι μάτια κ με περιφρόνηση στρέφομαι σ’ εσάς, που είσαστε πόδια” ! Τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει! Αλλά υπάρχει τι; Μία λειτουργικότης. Γι’ αυτό, αγαπητοί μου, κ ευστοχότατα (κ δεν είναι μόνον εικόνα αλλά είναι κ πραγματικότης) ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί την εκκλησία “Σώμα Χριστού κ μέλη εκ μέρους” = είμεθα, δηλαδή, μερικά επί μέρους. Αυτό θα πει επί μέρους: μέλη τού σώματος του Χριστού. Όλοι είμεθα κ ανήκουμε σε ένα σώμα, το Σώμα τού Χριστού. Γι’ αυτό δεν πρέπει μέσα στην εκκλησία να υπάρχει καύχησις κάποιου εις βάρος κάποιου άλλου.
Πόσο στηλιτεύει ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, που λέγει ότι “έρχεται ένας πλούσιος, μπαίνει μες στην εκκλησία ( ‘χρυσοδακτύλιος ανήρ’ : έτσι τον αποκαλεί ) κ τού λέει ‘ααα, κάτσε εδώ, σε μια καλή θέση’. Έρχεται ο φτωχός κ τού λέει ‘κάτσε στο υποπόδιο των ποδών μου, κάτσε σ’ αυτό το σκαμνί!’ ” . Γιατί;;!! Εδώ αυτό θέλει να διορθώσει ο Άγιος Ιάκωβος στην επιστολή του: να μην υπάρχει αυτή η διάκρισις. Αλλά η διάκρισις των χαρισμάτων είναι δια να υπηρετεί το σώμα τής κοινωνίας, ειδικότερα το σώμα τού Χριστού, λειτουργικά!! “Εσύ έχεις αυτό το χάρισμα κ θα βοηθήσεις εμένα κ εγώ έχω τούτο το χάρισμα κ θα βοηθήσω εσένα.” Διότι μπορείτε να φαντασθείτε, αν όλοι οι άνθρωποι είχαν όλα τα χαρίσματα ο καθένας, τότε δε θα υπήρχε ένας ατομισμός; Δε θα υπήρχε μία αυτάρκεια; Θά ‘λεγε ο καθένας : “δε σ’ έχω ανάγκη, δύναμαι να υπάρξω μόνος μου!” .
Ακόμη ( πόσες φορές τό ‘χω σκεφθεί; ) , γιατί στον γάμο να υπάρχουν δυο άνθρωποι; Γιατί; Παράξενο! Δε θα μπορούσε μια γυναίκα να γεννάει μόνη της; Κατά βούλησιν; “Θέλω κ γεννώ” ή “δε θέλω κ δε γεννώ” ; Γιατί να υπάρχουν δύο άνθρωποι; Για να υπάρχει κοινωνία!! Να υπάρχει κοινωνία τής αγάπης κ της συνεργασίας! Να μην υπάρχει εκείνη η αίσθηση της αυταρκείας, ότι “εγώ μόνος μου μπορώ να κάνω ό,τι θέλω να κάνω” . Όχι, δεν μπορώ μόνος μου. Με τη συνδρομή τη δική σου θα κάνω ό,τι θα κάνω! Γι’ αυτό, αν κανείς φιλοσοφεί κ τον γάμο, τότε… Τότε…!!! Τότε, πόσο πρέπει ν’ αγαπάει ο άνδρας τη γυναίκα κ η γυναίκα τον άνδρα; Διότι έχουμε κοινωνία αγάπης.
Να σας πω κ ένα άλλο: υπάρχουν άνθρωποι, που δεν έχουν δυνατότητες μυαλού, δεν έχουν μεγάλη ευφυϊα. Άλλοι είναι με πολύ μεγάλη. Κ εκεί πρέπει να υπάρξει μια αλληλοβοήθεια. Ξέρετε, ακόμη, κάτι άλλο, που είναι κοινωνικό φαινόμενο; Υπάρχει ο πλούσιο ή οι πλούσιοι, υπάρχουν κ οι φτωχοί. Αυτό, δεν ξέρω, πάντως υπάρχει. Πώς θα πρέπει να γίνεται, όμως, εδώ; Να υπάρχει μία κοινωνία πλούτου κ πενίας. Το λέει ωραιότατα αυτό ο Απόστολος Παύλος στη Λογία, που μιλεί στην πρώτη κ δευτέρα Επιστολή προς Κορινθίους. Λέγει: “εσείς μαζεύτε χρήματα” (αυτή είναι η Λογία, η Αποταμίευσις) να στείλετε ένα χρηματικόν ποσόν εις τους αδελφούς τής Ιερουσαλήμ, οι οποίοι πένονται ( = δυστυχούν ) ” . Και, μάλιστα, εν όψει μιας αναγγελίας πείνης. “Και εκείνοι”, λέγει, “θα προσεύχονται για σας. Και θα υπάρξει κοινωνία” . Αυτό είναι. “Και θα υπάρξει κοινωνία”, είδατε; Αυτή η κοινωνία είναι το μεγάλο πράγμα, το οποίον, ανα πάσα στιγμή, είτε με τα πνευματικά είτε με τα υλικά πράγματα, πρέπει να επιδιώκεται. ΚΟΙΝΩΝΊΑ. ΚΟΙΝΩΝΊΑ. Γι’ αυτό, ακριβώς, κ όλοι μας αποτελούμε ένα σώμα, το Σώμα τού Χριστού.
Απόσπασμα από την 125η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης
« Σοφία Σειράχ ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Σοφία Σειράχ " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/sofia-seirax
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oRvQcJSffpry9_VIhWtola
Απομαγνητοφώνηση :
Μαρία Δερμιτζάκη:
https://youtube.com/@orthodoxaskirtimata
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.