†.Ο Απόστολος Παύλος κατά πανηγυρικό τρόπο θα πεί στην Α' Πρός Κορινθίους επιστολή του: «Νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο». (Α Κορ. 15,20) Δηλαδή: Τώρα πιά η αλήθεια είναι πώς ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, κάνοντας την αρχή για την ανάσταση όλων των νεκρών, δηλαδή είναι το ξεκίνημα, τα πρωτόλεια, (Πρώιμοι καρποί, που ωριμάζουν πρώτοι, και ακολουθεί ολόκληρη η συγκομιδή. Έτσι και ο Χριστός Ανέστη πρώτος, και βεβαιώνει ότι θα ακολουθήσει η ανάσταση όλων των κεκοιμημένων). ο πρώτος άπό τους νεκρούς που θα αναστηθούν την «έσχατη ημέρα»• είναι ο πρώτος, και ακολουθούν όλοι οι άλλοι άνθρωποι, οι πάντες, όλοι ανεξαιρέτως!
Στη συνέχεια ίδιος, στην Α΄ Πρός Κορινθίους επιστολή του, δίνει μέσα σε πέντε και το αιτιολογικό διάγραμμα και του θανάτου και της ζωής, δηλαδή θα λέγαμε τη θεολογία του θανάτου και τη θεολογία της αναστάσεως. Είναι μεγαλειώδες ακούστε το: «ἐπειδὴ γὰρ δι᾿ ἀνθρώπου ὁ θάνατος, καὶ δι᾿ ἀνθρώπου ἀνάστασις νεκρῶν./ ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ Ἀδὰμ πάντες ἀποθνήσκουσιν, οὕτω καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιηθήσονται./ ἕκαστος δὲ ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι· ἀπαρχὴ Χριστός, ἔπειτα οἱ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ·/ εἶτα τὸ τέλος, ὅταν παραδῷ τὴν βασιλείαν τῷ Θεῷ καὶ πατρί, ὅταν καταργήσῃ πᾶσαν ἀρχὴν καὶ πᾶσαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν./ δεῖ γὰρ αὐτὸν βασιλεύειν ἄχρις οὗ ἂν θῇ πάντας τοὺς ἐχθροὺς ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ./ ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος·» (Α Κορ. 15, 21 - 27) Τι ωραίο!
Εδώ, με απλά και λιτά λόγια, δίδεται ολόκληρο το διάγραμμα της θεολογίας θανάτου και ζωής. Πώς μπήκε ο θάνατος στον κόσμο; Δι' ενός ανθρώπου, του Αδάμ: «ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε». (Γεν. 2,17) είχε πει ο Θεός. Επειδή οι πρωτόπλαστοι παρέβησαν την εντολή του Θεού, μπήκε ο θάνατος στη ζωή, μπήκε ο θάνατος στον κόσμο. Έτσι λοιπόν πεθαίνουμε, γιατί πέθανε ο Αδάμ. Κι ο Αδάμ πέθανε : γιατί και παρέβη την εντολή του Θεού. Κατά παρόμοιο τρόπο, και διά μέσου ενός ανθρώπου θα γίνει και η ανάσταση των νεκρών. Ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος που θα μας δώσει την ανάσταση των νεκρών; Είναι ο Ιησούς Χριστός, ο νέος Αδάμ. Ο πρώτος Αδάμ είναι αντιπροσωπευτικός του θανάτου• ο δεύτερος, ο νέος Αδάμ, ο Ιησούς Χριστός, είναι αντιπροσωπευτικός της αναστάσεως και της ζωής. Όπως λοιπόν ήρθε ο θάνατος με τον πρώτο, έτσι και με τον δεύτερο ήρθε η ανάσταση. Ο πρώτος παρέβη και πέθανε• ο δεύτερος υπάκουσε στο θέλημα του Πατρός, αναστήθηκε, και θα αναστήσει κι εμάς. Όπως λοιπόν στον 'Αδάμ όλοι πεθαίνουμε, έτσι στον Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούμε. «ἕκαστος δὲ ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι· ἀπαρχὴ Χριστός, ἔπειτα οἱ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ·» (Κορ. 15,23) Ποιά είναι αυτά τα «τάγματα»; Είναι οι δύο τάξεις: οι ευσεβείς και οι ασεβείς• οι μέν θά αναστηθούν «είς ανάστασιν ζωής», ενώ οι άλλοι «είς ανάστασιν κρίσεως». «καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως». (Ιω. 5,29) Σε άλλα σημεία ο Απόστολος Παύλος μιλάει σαφέστερα και λέει: «ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ᾿ οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον,/ ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα». (Α Θεσ. 4, 16 - 17) Πρώτα θά αναστηθούν οι νεκροί πού πίστευαν στον Χριστό· έπειτα, εμείς που θα ζούμε, όσοι απομένουμε, θα αρπαχθούμε με σύννεφα για να προϋπαντήσουμε τον Κύριο στον αέρα. Δεν τον ενδιαφέρει τι θα γίνουν οι αμαρτωλοί. Μιλάει στους Θεσσαλονικείς, στους αγίους, διότι Χριστιανός θα πει άγιος, και λέει ότι οι άγιοι θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού. Δεν ενδιαφέρεται καθόλου γιά τούς αμαρτωλούς• γι' αυτό λέει εδώ απλώς «ἕκαστος δὲ ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι».
Και λέει στη συνέχεια: «ἀπαρχὴ Χριστός, ἔπειτα οἱ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ·/ εἶτα τὸ τέλος,.../ ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος·» Δηλαδή: Πρώτος Ανέστη ο Χριστός, η απαρχή• έπειτα θα αναστηθούν όσοι ανήκουν στον Χριστό, κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του. Έπειτα έρχεται το τέλος... Τελευταίος εχθρός που καταργείται είναι ο θάνατος. Ώστε λοιπόν η ανάσταση των νεκρών θα είναι η τελευταία πράξη της Ιστορίας. Πολλοί εχθροί απειλούν τον άνθρωπο και οι δαίμονες, και οι αρρώστιες, και οι ποικίλες δοκιμασίες• πολλοί εχθροί• ο τελευταίος όμως έχθρός που θα νικηθεί είναι ο θάνατος.
Η πεποίθηση περί της αναστάσεως των νεκρών υπήρχε πάντοτε στην Εκκλησία. Όταν ο Απόστολος Παύλος, στην Α' Πρός Κορινθίους, μιλάει για περίπου πεντακοσίους αυτόπτες μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού και παραπέμπει τους Κορινθίους σ' αυτούς, από τους οποίους «ἔπειτα ὤφθη ἐπάνω πεντακοσίοις ἀδελφοῖς ἐφάπαξ, ἐξ ὧν οἱ πλείους μένουσιν ἕως ἄρτι, τινὲς δὲ καὶ ἐκοιμήθησαν·» (Α Κορ. 15,6) οι πιο πολλοί ζούν έως τώρα, και επάνω σ' αυτούς τους μάρτυρες στηρίζει τη μεγάλη αλήθεια περί της αναστάσεως των νεκρών, τούτο σημαίνει ότι η Παράδοση της Εκκλησίας θεωρούσε πάντοτε ως θεμελιώδες δόγμα πίστεως την ανάσταση των νεκρών. Θεμελιώδες δόγμα! Εάν βγάλεις αυτό, τότε και το άλλο, της Αναστάσεως του Χριστού, είναι ανώφελο. Γιατί να πανηγυρίσω ότι ο Χριστός αναστήθηκε; Εγώ θα αναστηθώ; Έάν εγώ θα αναστηθώ λόγω της 'Αναστάσεως του Χριστού, τότε να χειροκροτήσω τον Χριστό! Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, βλέποντας αυτά που μας χάρισε ο Χριστός, απευθύνεται σ' Αυτόν σαν σε άνθρωπο και του λέει: «Εύγε, Ιησού! Μπράβο Ιησού!... Ιησού σε χειροκροτώ, γιατί κι εγώ θα αναστηθώ. (Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός. Expositio fidei, 77. 53 - 58, Die Schriften des Johannes von Damaskos, τομ. 2 εκδ. De Gruyter, Berlin 1973. «Εύγε, ώ Χριστέ, Θεού Λόγε και Σοφία και Δύναμις και Θεέ Παντοκ. ράτωρ. Τι σοι τούτων απάντων οι άποροι ήμείς αντιδοίημεν; Σα γάρ άπαντα, και αιτείς παρ' ημών ουδέν ή το σώζεσθαι, αυτός και τούτο διδούς και λαμβάνουσι χάριν ειδώς δι' άφατον αγαθότητα -σοι χάρις τω τό είναι δεδωκότι και το ευ είναι χαρισαμένω- κάκ τούτου παραπεσόντας αύθις επαναγαγών προς τούτο διά της αφάτου συγκαταβάσεως). Εάν ο Χριστός αναστήθηκε, αλλά έγώ δεν θα αναστηθώ, τότε τι αξία έχει να πώ το Χριστός Ανέστη; Τι αξία έχει να γιορτάσω το Πάσχα; Τι αξία έχουν όλα αυτά, που τόσο πανηγυρικά τα παρουσιάζουμε, εάν δεν νικήθηκε ο «έσχατος εχθρός», ο θάνατος; Αυτό πανηγυρίζουμε: τον θάνατο του θανάτου, τη νίκη κατά του θανάτου! Η Παράδοση της Εκκλησίας πάντα διατήρησε και πρόβαλε αυτό το θεμελιώδες δόγμα, την ανάσταση των νεκρών. Πάντοτε!
Απόσπασμα από την 3η ομιλία στην κατηγορία
« Ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/h-anastasis-tvn-nekrvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40rGCaIN1q0EiOT8FsCxhgQw
Απομαγνητοφώνηση :
Ιερά μονή Κομνηνείου.
Αθανάσιος Άμβωνας.
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.