†.«Καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, κατ’ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς».
(Γένεσις κεφ. A’, στίχος 27) «Καί εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γῆν καί κατακυριεύσατε αὐτῆς καί ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί πάντων τῶν πτηνῶν καί πάσης της γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί τῆς γῆς.» «Καὶ κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε.» «Καί εὐλόγησεν ὁ Θεός τήν ἡμέραν τήν ἑβδόμην καί ἡγίασεν αὐτήν.» (Ό. π., στίχος 28) Καί ἔκανε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο κατ’ εἰκόνα Θεοῦ τόν ἔκανε. Ἄνδρα καί γυναίκα. Καί τούς εὐλόγησε ὁ Θεός· καί εἶπε. Νά αὐξάνεσθε καί νά πληθύνεσθε, νά γεμίσετε τήν γῆ καί νά τήν κατακυριεύσετε. Νά τήν κατακτήσετε. Καί νά εἶστε οἱ κύριοι σέ κάθε τι πού ὑπάρχει πάνω στή γῆ πού ζεῖ καί κινεῖται. Καί σταμάτησε ὁ Θεός τήν ἡμέρα τήν ἑβδόμη ἀπό ὅλα τά ἔργα του. Καί εὐλόγησε ὁ Θεός τήν ἡμέρα τήν ἑβδόμη καί τήν ἁγίασε.
Ἐκεῖνο πού βλέπουμε σήμερα νά ὑπάρχει σάν μία κεντρική ἰδέα, εἶναι ὅτι ὁ Θεός εὐλογεῖ. Εὐλογεῖ τόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα. Εὐλογεῖ καί τούς δυό τούς ἀνθρώπους. Λίγο πιό πάνω, στήν Χριστιανική Κοσμολογία, εἴδαμε νά εὐλογεῖ αὐτά τά κτίσματα πού ἔκανε καί λίγο πιό κάτω εἴδαμε νά εὐλογεῖ τήν ἕβδομη ἡμέρα. Συνεπῶς, παρατηροῦμε ὅτι ὁ Θεός ἔχει ἐδῶ δυό ἐνέργειες. Ἡ μία εἶναι ἡ δημιουργία καθαυτή καί ἡ ἄλλη ἡ εὐλογία τῆς δημιουργίας. Εὐλογεῖ ὁ Θεός πρῶτο τήν ἄλογη κτίση. Δηλαδή τήν κτίση πού δέν ἔχει λογική. Ὅπως εἶναι τά ζῶα καί τά πουλιά. Εὐλογεῖ τόν ἄνθρωπο καί εὐλογεῖ καί τό χρόνο. Ἂν λογαριάσετε τὴν ἄλογο κτίση ὡς χῶρο, τότε θὰ λέγαμε ὅτι ὁ Θεὸς εὐλογεῖ τό χῶρο, τόν χρόνο καί τόν ἄνθρωπο. Ἐπειδή ὅλα συμπεριλαμβάνονται μέσα στό χῶρο καί στό χρόνο, θά λέγαμε τότε εὐλογεῖ τά πάντα. Εὐλογεῖ ὁλόκληρη τήν δημιουργία. Καί ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος εἶναι μέσα σ’ αὐτόν τό χωροχρόνο, εὐλογεῖ ἰδιαιτέρως ὄχι μόνο τόν χωροχρόνο πού μένει ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά εὐλογεῖ καί τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο. Καί μάλιστα μέ μία ξεχωριστή εὐλογία.
Τί εἶναι ἡ εὐλογία;
Τί εἶναι ἡ εὐλογία; Καί εὐλόγησε, λέγει, αὐτούς ὁ Θεός. Τί θά πεῖ αὐτό, εὐλόγησε ὁ Θεός; Τί εἶναι αὐτή ἡ εὐλογία; Εὐλογία εἶναι ἡ κατάφαση τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ θέληση τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ εὔνοια τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό θέλω τοῦ Θεοῦ. Μ’ ἄλλα λόγια, μποροῦσε νά κάνει τήν δημιουργία ὁ Θεός καί νά μήν τήν εὐλογήσει; Μποροῦσε νά τό κάνει αὐτό. Νά πεῖ, ἔκανα τή δημιουργία, τώρα δέν μοῦ ἀρέσει, καί τήν καταστρέφω. Σημαίνει· δέν τήν εὐλογῶ. Δέν ὑπάρχει σ’ αὐτό πού ἔφτιαξα ἡ κατάφαση, ἡ θέληση. Αὐτό συμβαίνει σέ ὅλους μας. Κατασκευάζουμε κάτι καί δέν μᾶς ἀρέσει. Τό χαλᾶμε. Συνεπῶς ἡ δημιουργία ὁλόκληρη χωρίς τήν κατάφαση τοῦ Θεοῦ, δηλαδή χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ δέν μπορεῖ νά σταθεῖ. Πολύ παραπάνω δέ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος.
Τό κατά παραχώρηση θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἐδῶ ἴσως γεννηθεῖ ἡ ἀπορία. Ἀφοῦ τίποτα δέν μπορεῖ νά σταθεῖ χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, τότε ὁ διάβολος καί ὁ ἁμαρτωλός καί ἀσεβής ἄνθρωπος, πῶς μποροῦν νά στέκονται; Μήπως καί αὐτοί ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Σᾶς ἀπαντῶ. Δέν ὑπάρχει ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στό διάβολο. Οὔτε φυσικά καί στόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο. Ἀλλά ἐδῶ ὑπάρχει τό «κατά παραχώρηση» θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι καταπληκτικό. Ὁ Θεός θέλει νά ὑπάρχει ὁ διάβολος; Βέβαια ὁ Θεός δέν ἔκανε τό διάβολο. Ὁ Θεός ἔκανε τόν ἀγαθό ἄγγελο, ἀλλά μέ τήν προαίρεσή του, τήν ἐλευθερία του, ἔχει ἁμαρτήσει. Ὁ Θεός δέν τόν ξαναγυρίζει στό μηδέν. Διότι θέλει νά ὑπάρχει ὁ διάβολος. Αὐτό τό «θέλω» τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι κατ’ εὐδοκία, δέν εἶναι ἀπό κατάφαση, ἀλλά γιατί τό παραχωρεῖ ὁ Θεός νά ὑπάρχει. Εἶναι ἐκεῖνο τό φοβερό πού λέγει ὁ πατέρας Ἰουστίνος Πόποβιτς, ὅταν ἦρθε ὁ Χριστός στόν κόσμο καί τόν σταύρωσαν οἱ ἄνθρωποι,τόν θανάτωσαν, λέγει τὸ ἑξῆς· «Οἱ ἄνθρωποι καταδίκασαν τόν Θεό σέ θάνατο καί ὁ Θεός καταδίκασε τούς ἀνθρώπους στήν ἀθανασία.» Δηλαδή σέ καταδικάζω νά μή πεθάνεις. Ξέρεις τί θά πεῖ αὐτό; Ὁ ἄνθρωπος μέσα στή γῆ αὐτή θά πεῖ· δέν μ΄ ἀρέσει ἡ ζωή αὐτοκτονῶ. Αὐτοκτονεῖς; Δέν ἔχεις δικαίωμα νά τό λές αὐτό· ἀλλά ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει λές· μπορῶ νά αὐτοκτονήσω. Ξέρεις τί θά πεῖ τό νά βρεθεῖς σάν ψυχή, ἐκεῖ πού θά βρεθεῖς, καί μετά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν μέ τό πλῆρες σῶμά σου, καί νά θέλεις νά πεθάνεις, νά θέλεις νά γίνεις μηδέν καί νά μήν μπορεῖς; Εἶναι φοβερό. Αὐτό θά πεῖ καταδίκασε ὁ Θεός καί τό διάβολο καί τούς ἀσεβεῖς νά μήν πεθαίνουν, τούς καταδίκασε στήν ἀθανασία. Αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὄχι κατ’ εὐδοκία, ἀλλά κατά παραχώρηση. Τό παραχωρεῖ αὐτό ὁ Θεός. Ἐκεῖνο πού πρέπει νά καταλάβουμε εἶναι ὅτι χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ τίποτα δέν στέκεται. Τίποτα μέσα σ’ ὁλόκληρη τήν δημιουργία. Λέγει πολύ ὡραία ὁ 103 ψαλμός· «Ἀποστρέψαντος δέ Σου τό πρόσωπον, ταραχθήσονται». Ὅλα τά πράγματα, ὅλα τά κτίσματα, ὅταν ἐσύ γυρίσεις τό πρόσωπό σου, θά ταραχθοῦν. «Ἀντανελεῖς τό πνεῦμα αὐτῶν, καί ἐκλείψουσι, καί εἰς τόν χοῦν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν». Θά γυρίσουν πίσω στό χῶμα. Ἀντιθέτως· «ἐξαποστελεῖς τό Πνεῦμα σου (θά στείλεις τό Πνεῦμα σου τό Ἅγιο) καί κτισθήσονται (θά δημιουργηθοῦν), καί ἀνακαινιεῖς τό πρόσωπον τῆς γῆς». (Καί θά τό κάνει τό πρόσωπο τῆς γῆς καινούριο). «Ἀνοίξαντός σου τήν χεῖρα, τά σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος». Ὅταν θ’ ἀνοίξεις τό χέρι σου, τά σύμπαντα ὅλα θά γεμίσουν ἀπό εὐλογίες, ἀπό χρηστότητα.
Ἡ εὐλογία εἶναι ἕνα στοιχεῖο τελείως ἀπαραίτητο. Ὅταν εὐλογεῖ ὁ Θεός τήν κτίση, τό χρόνο καί τόν ἄνθρωπο αὐτά εὐοδώνονται. Θά ἤθελα νά σᾶς κάνω ἕνα ἐρώτημα πρίν προχωρήσω στήν εὐλογία καί στό περιεχόμενό της. Θά ἤθελα νά σᾶς ρωτήσω, ὅ,τι κάνουμε ἐμεῖς, ἔχουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Ἀποφασίζουμε νά μάθουμε γράμματα.
Νά πραγματοποιήσουμε ἕνα ταξίδι, νά ἀγοράσουμε ἕνα ἀντικείμενο, νά διεκπεραιώσουμε μία ὑπόθεση, ἔχουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτό τό ὁποῖο κάνουμε; Ζητᾶμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Ἄν μοῦ πεῖτε· καί πῶς μποροῦμε νά ζητήσουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Νά σᾶς πῶ. Καταρχᾶς μέν τό ἀντικείμενο πού θά ζητήσουμε νά γίνει ἀντικείμενο τῆς προσευχῆς μας. Θά ποῦμε ἁπλά στήν προσευχή μας· «Κύριε, ἔχω σκοπό νά κάνω ἕνα ταξίδι. Αὐτό τό ταξίδι τό εὐοδώνεις; Τό εὐλογεῖς; Τό θέλεις; Ἐάν τό θέλεις, ἐσύ τό θέλεις, προσέξτε, ἐφόσον εἶναι κάτω ἀπό τό θέλημα τῆς εὐδοκίας σου, τῆς εὔνοιάς σου, τότε νά τό ἐπιτρέψεις νά γίνει. Ἐάν ἀντιθέτως δέν τό θέλεις, τότε ἐμπόδισε, νά μή γίνει». Ποιό τό ἀποτέλεσμα; Νά εἶστε σίγουροι ὅτι θά πάρετε ἀπάντηση. Διότι, ἐάν πεῖτε, Θεέ μου, ἐγὼ θέλω νά
γίνει αὐτό, γιατί τό θέλω ἐγώ, τότε…, πιθανῶς θά τό ἐπιτρέψει ὁ Θεός. Θές νά πᾶς ταξίδι; Ἐπιμένεις; Πήγαινε. Πήγαινε. Θυμηθεῖτε τόν ἄσωτο τῆς παραβολῆς. Τί εἶπε; Πατέρα, δῶσέ μου τό ἐπιβάλλον μέρος τῆς περιουσίας. Δῶσέ μου τό μέρος τῆς περιουσίας πού μοῦ ἀνήκει. Πάρε το. Φοβερή αὐτή ἡ ἐλευθερία πού δίνει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο. Φοβερή. Τρομάζει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν δεῖ σέ ποιό βαθμό φθάνει ἡ ἐλευθερία πού τοῦ δίνει ὁ Θεός. Θές νά φύγεις; Φύγε. Στό δίνω. Ἀλλά ἐγὼ δέν τό θέλω τό ταξίδι. Συνεπῶς δέν θά ἔχεις τό θέλημα τῆς εὐδοκίας μου, ἀλλά θά ἔχεις τό θέλημα τῆς παραχώρησής μου. Δηλαδή ἄν σου τύχει κανένα δυστύχημα στό δρόμο, νά τό ξέρεις εἶναι γιατί ἐγὼ δέν θά σ’ ἔχω εὐλογήσει. Δέν θά σ’ ἔχω προστατεύσει. Ἤθελες μόνος σου νά τό κάνεις αὐτό. Ἀλλά θά εἶναι χωρίς τή δική μου εὐλογία.
Ἡ εὐλογία τῶν γονιῶν καί τῶν διδασκάλων.
Πρέπει νά ζητᾶμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη, νά ζητᾶμε τήν εὐλογία καί ἀπό ἀνθρώπους. Τήν εὐλογία τήν παίρνουμε κι ἀπό ἀνθρώπους. Ὁ δάσκαλος εἶναι πάρα πολύ σπουδαῖο πρόσωπο. Ὅταν μνημονεύουμε στίς ἀκολουθίες μνημονεύουμε τούς γονεῖς ἡμῶν καί διδασκάλους. Τούς γονεῖς ἡμῶν, ἐντάξει, τό καταλαβαίνουμε. Γιά τούς ἀρτοποιούς μας, τούς μπακάληδες, τούς γεωργούς, τούς γιατρούς, τούς ἀξιωματικούς δέν λέμε τίποτα ἀπ’ ὅλα αὐτά. Τούς γονεῖς ἡμῶν καί διδασκάλους! Ξέρετε τί ἔλεγε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος; Κι ἦταν εἰδωλολάτρης. Νά δεῖτε τώρα ποιό εἶναι τό κλειδί τῆς ἀπάντησης. Ὅτι, «τό ζῆν (τό ὅτι ζῶ) τό ὀφείλω εἰς τόν πατέραν μου, τό Φίλιππο καί στή μάνα μου. Τό εὖ ζῆν (τό νά ζῶ καλά, νά ζῶ σωστά) τό ὀφείλω στόν δάσκαλό μου τόν Ἀριστοτέλη». Ὁ δάσκαλος, μέ τήν εὐρεία ἔννοια, εἶναι αὐτός πού στέκεται πλάι στούς γονεῖς. Γι΄ αὐτό μνημονεύουμε τούς δασκάλους. Γι’ αὐτό καί ἡ κατάρα τοῦ δασκάλου εἶναι πλάι στήν κατάρα τοῦ γονιοῦ. Καί ἡ εὐλογία τοῦ δασκάλου, ἡ εὐχή του, εἶναι πλάι στήν εὐλογία καί τήν εὐχή τοῦ γονιοῦ. Εἶναι σπουδαῖο!
Ἡ εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ.
Καί τόν πνευματικό μας μποροῦμε νά ρωτήσουμε καί γενικά ἕναν ἱερέα. Αὐτά εἶναι τά πρόσωπα ἀπό τά ὁποῖα μποροῦμε νά πάρουμε εὐλογία. Θά πεῖτε στόν πνευματικό σας: «πάτερ μου, ἔχω τήν εὐλογία νά κάνω αὐτό;». Εἶναι ὄργανο τοῦ Θεοῦ ὁ ἱερέας. Φωτίζεται τήν ὥρα ἐκείνη ἀπό τόν Θεό, ἂν πρέπει νά τό κάνετε ἢ ὄχι. Μήν τό ἐκβιάσετε νά γίνει ὁπωσδήποτε. Ἐκτός ἂν ἐξηγήσετε κάποια πράγματα. Διότι ἀλλιώτικα δέν γίνεται τίποτα.
Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι βλέπει κανένας ὅτι πρέπει νά παίρνουμε αὐτή τήν εὐλογία ὁπωσδήποτε. Σκεφθεῖτε ἐκείνη τήν συγκινητική ἱστορία τοῦ Ἰακώβ. Ὅταν ἐπιστρέφει στή γῆ Χαναάν, πρίν μπεῖ μέσα στή γῆ Χαναάν εἶδε ἕνα ὅραμα. Εἶδε ὅτι πάλευε μ’ ἕναν ἄνθρωπο. Ἐκεῖ ἦταν ὁ Θεός! Καί ὅπως πάλευε, τόν εἶχε πιάσει αὐτόν τόν ἄνθρωπο ὁ Ἰακώβ, δηλαδή τό Θεό καί δέν τόν ἄφηνε νά φύγει. Ὅλη νύχτα, λέει, πάλευε. Ξημερώνοντας, τοῦ λέγει αὐτός ὁ ἄνθρωπος, ἄφησέ με νά φύγω. Καί τοῦ λέγει ὁ Ἰακώβ: Δέν θά σέ ἀφήσω, ἂν δέν μέ εὐλογήσεις! «Οὐ μή σέ ἀποστείλω, ἐάν μή με εὐλογήσῃς». Καί ηὐλόγησεν αὐτόν ἐκεῖ. Καί τοῦ εἶπε, δέν θά λέγεσαι πιά Ἰακώβ, ἀλλά θά λέγεσαι Ἰσραήλ. Καί Ἰσραήλ θά πεῖ εὐλογημένος. Ὥστε δέν τόν ἄφηνε νά φύγει, εἴδατε; Τόν εἶχε πιάσει. Ἀγαπάει ὁ Θεός, ξέρετε, νά συλλαμβάνεται. Ἀπό τί; Ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ἀπό τήν ἐπιμονή τοῦ ἀνθρώπου, νά θέλει ὁ ἄνθρωπος, νά θέλει ὁ Θεός ἀπό τόν ἄνθρωπο ἐπίμονα νά τοῦ ζητάει τήν εὐλογία. Εἶναι μεγάλο πρᾶγμα. Εἶναι πολύ συγκινητικό. Καί ξέρετε σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις ὁ Θεός προσποιεῖται ὅτι δέν στό δίνει, ὅτι κάνει - ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά πῶ τήν λέξη, γιά νά τό κάνω ζωντανό - κάνει τά νάζια του. Θυμηθεῖτε ἐκείνη τήν περίπτωση ὅταν οἱ δύο πρός Ἐμμαούς περπατοῦν μέ τόν Χριστό. Τοῦ λένε νά ἔρθει στό σπίτι τους. Κι ἐκεῖνος δέν θέλει. Βάζει μία λεξούλα ὁ Λουκᾶς καί λέγει «καί παρεβιάσαντο αὐτόν», τόν παρεβίασαν, μέ τό ζόρι τόν πῆραν στό σπίτι τους. Τάχα δέν ἤθελε ὁ Χριστός νά πάει στό σπίτι τους; Γι’ αὐτούς εἶχε ἐμφανιστεῖ . Βλέπετε; Νά τό ξαναπῶ κάνει τά νάζια του ὁ Χριστός. Δηλαδή θέλει νά τόν παρακαλέσεις. Τό ἀγαπάει πολύ αὐτό. Καί τότε σοῦ δίνει πλούσια, πλουσιότατη τήν εὐλογία του. Πάντως, ἂν δέν ἔχει κανείς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ δέν προκόβει. Μήν τό ξεχνᾶτε. Λέει ὁ 126ος ψαλμός «ἐάν μή Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες». Ἐάν ὁ Θεός, λέγει, δέν οἰκοδομήσει οἶκον (οἶκος εἶναι καί τό σπίτι, εἶναι καί ἡ οἰκογένεια) ματαιοπονοῦν ἐκεῖνοι πού κτίζουν σπίτι, ἐκεῖνοι πού παντρεύονται νά φτιάξουν σπιτικό. Μάταια! «Ἐάν μή Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπησεν ὁ φυλάσσων». Ἐάν ὁ Θεός, λέει, δέ φυλάξει τήν πόλη, δέν πάει νά βάλεις σκοπιές, δέν πάει νά βάλεις ραντάρ, δέν πάει νά βάλεις κανόνια, νά ἔχεις ὁπλοστάσιο, ἐάν ὁ Θεός δέν φυλάξει τήν πατρίδα σου, δέν θά σέ κρατήσει τίποτα. Ἐάν ὁ Θεός δέν εὐλογήσει, δέν ἔχεις τίποτα. Καταλαβαίνετε λοιπόν ὅτι αὐτή ἡ εὐλογία εἶναι τόσο σπουδαία. Καί ἀνανεώνεται ἡ εὐλογία. Εὐλόγησε ὁ Θεός τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα, ἀλλά αὐτοί ξέπεσαν. Μετά ἦρθε ὁ κατακλυσμός. Κι ὅταν ὁ Νῶε μέ τά παιδιά του καί τίς γυναῖκες τους σώθηκαν, τούς ξαναευλογεῖ ὁ Θεός. Καί λέγει ἐκεῖ τό ἱερό κείμενο· «καί εὐλόγησεν ὁ Θεός τόν Νῶε καί τούς υἱούς αὐτοῦ καί εἶπεν αὐτοῖς· αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γῆν καί κατακυριεύσατε αὐτῆς». (Γένεσις κεφ. 9, 1)
Ἀνανέωση τῆς εὐλογίας. Ἡ εὐλογία εἶναι σπουδαία.
Θυμᾶμαι, ὅταν ἤμουνα μικρός, δέν πήγαινα σχολεῖο, ἐάν δέν ἔπαιρνα τήν εὐλογία τῆς μητέρας μου. Θυμᾶμαι ἕνα
περιστατικό. Πήγαινα στήν Γ’ τάξη τοῦ Δημοτικοῦ, κάτι εἶχα κάνει στήν μητέρα μου καί τῆς λέγω· δῶσε μου τήν εὐχή σου, τήν εὐλογία σου, νά πάω στό σχολεῖο. Μοῦ λέει, δέν σοῦ τή δίνω. Διότι τήν εἶχα στενοχωρήσει.
Ἐγὼ νά ζητῶ, δῶσέ μου τήν εὐχή σου, δέν φεύγω. Φύγε, φύγε, μοῦ λέει, δέν σοῦ δίνω τήν εὐχή μου. Τό ἔκανε ἐπίτηδες. Ὅπως κάνει ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους. Καί τῆς λέω. Δέν θά πάω στό σχολεῖο, ἐάν δέν μοῦ δώσεις τήν εὐχή σου. Τό θυμοῦμαι αὐτό πραγματικά καί αἰσθάνομαι κάτι διαφορετικό. Εἶναι, εἶναι πολύ σημαντικό, νά παίρνουμε τήν εὐλογία ἀπό ἀνθρώπους, ἀπό πρόσωπα ἀπό τὰ ὁποῖα ἀπορρέει ἡ εὐλογία ἀπό προσώπου τοῦ Θεοῦ. Διότι στήν πραγματικότητα τήν εὐλογία τήν δίνει μόνο ὁ Θεός. Πρέπει νά σᾶς πῶ, ὅτι χαίρομαι ἰδιαιτέρως ὅταν πρόκειται νά γράψετε ἐξετάσεις, ἢ νά πραγματοποιήσετε ὁποιαδήποτε ὑπόθεσή σας, παίρνετε τηλέφωνο ἢ μέ βλέπετε ἂν εἶμαι κοντά σας καί μοῦ λέτε· πάτερ ἀρχίζουμε τίς ἐξετάσεις, δῶστέ μας τήν εὐλογία σας. Ὑπάρχουν φοιτητές καί φοιτήτριες πού τηλεφωνοῦν ἀπό Θεσσαλονίκη, ἀπό Ἀθήνα, ὅτι αὔριο γράφουμε ἐκεῖνο τό μάθημα. Ἐγὼ τό σημειώνω τό μάθημα καί τή μέρα καί τήν
ὥρα. Καί εὐχόμαστε καί παρακαλοῦμε τό Θεό. Τότε μόνο, σᾶς λέγω, ὅτι ἀλήθεια βλέπει κανένας, ἐπειδή παίρνει τήν εὐλογία ἔχει καί εὐλογημένα ἀποτελέσματα. Βέβαια, πολλές φορές μπορεῖ ὁ Θεός νά μή θέλει κάτι. Καί παρότι πήραμε τήν εὐλογία δέν δεχθήκαμε αὐτό πού θέλαμε.Εἶναι γιατί ἔτσι τό ἤθελε ὁ Θεός. Ἀλλά γενικά σᾶς λέγω ὅτι ἔχουμε τά ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς εὐλογίας. Ὅταν ὁ Θεός εὐλόγησε τούς πρωτόπλαστους εἶπε: «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γῆν καί κατακυριεύσατε αὐτῆς». Παρατηροῦμε ὅτι ὑπάρχουν ἐδῶ τέσσερα ρήματα μέ ξεχωριστή σημασία. Αὐξάνεσθε, πληθύνεσθε, πληρώσατε, κατακυριεύσατε. Γιά νά τά δοῦμε καί τά τέσσερα, τά ὁποῖα ὁπωσδήποτε ἔχουν μία διαφοροποίηση.
Οἱ τέσσερις ἔννοιες τοῦ
«αὐξάνεσθε».
1. Σωματική αὔξηση.
Καί πρῶτα τό «αὐξάνεσθε». Τί θά πεῖ αὐξάνεσθε; Ἐξυπακούεται ἡ εὐλογία. Διότι τώρα ἐδῶ ἡ εὐλογία σέ τί; Ἀπό τί ἀποτελεῖται; Ἀπό αὐτά τά τέσσερα. Παίρνουν λοιπόν οἱ πρωτόπλαστοι καί δι’ αὐτῶν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τήν εὐλογία νά αὐξάνουν. Εἶναι ὁ πρῶτος καρπός τῆς εὐλογίας. Καί πρῶτα-πρῶτα εἶναι, ἡ φυσική αὔξηση τοῦ σώματος. Νά μεγαλώσει ὁ ἄνθρωπος. Θά τό φανταζόσαστε νά γεννιέται καί νά πεθαίνει; Ἢ νά γεννιέται ἀλλά νά εἶναι καχεκτικός καί νά μήν μπορεῖ νά ἀναπτυχθεῖ; Ἡ φυσική λοιπόν ἀνάπτυξη τοῦ σώματος εἶναι σπουδαία. Γιά τήν ὁποία μάλιστα οἱ γονεῖς τῶν παιδιῶν τόσο πολύ ἐνδιαφέρονται. Ἂν ἀντιληφθοῦν κάποια στιγμή, ὅτι τό παιδί τους δέν μεγαλώνει φυσιολογικά τρέχουν στό γιατρό. Γιά νά ἀναπτυχθεῖ ὁ ἄνθρωπος, νά αὐξηθεῖ, πρέπει νά ἔχει τήν εὐλογία. Εἶναι σπουδαῖο.
2. Πνευματική αὔξηση.
Θά ἔλεγα ἀκόμη, ἐκεῖνο τό «αὐξάνεσθε» ἔχει καί κάτι βαθύτερο. Εἶναι ἡ πνευματική αὔξηση. Μήν ξεχνᾶτε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνο σῶμα. Καί ὅταν λέγει «αὐξάνεσθε» ὁ Θεός, προφανῶς ἐννοεῖ τόν ὅλο ἄνθρωπο. Καί συνεπῶς καί τό πνεῦμα. Καί ἔτσι ἔχουμε καί τήν πνευματική αὔξηση. Πρῶτα εἶναι ἡ μάθηση. Ἡ εὐλογία ἀναφέρεται νά αὐξηθεῖ στήν μάθηση. Δηλαδή νά ἀρχίσεις νά ἀποκτᾶς γνώση. Νά ἀρχίσεις νά ἀποκτᾶς σοφία. Ὅλα αὐτά δέν εἶναι δυνατόν νά γίνουν ἐάν δέν πάρουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Βεβαίως ἔχουμε πάρει τήν εὐλογία στό πρόσωπο τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, στό πρόσωπο τοῦ Νῶε καί τῶν παιδιῶν του ἀλλά αὐτή ὅμως ἡ αὔξηση σάν εὐλογία πρέπει νά ἀνανεώνεται. Ὑπάρχει μία εὐχή πού εἶναι στό μεγάλο Εὐχολόγιο τῆς Ἐκκλησίας πού λέγει ὅτι προκειμένου τό παιδί νά μάθει γράμματα πρέπει νά δεχθεῖ τήν εὐχή αὐτή. Στά σχολεῖα, ὅταν ἀρχίζουμε τά μαθήματα, κάνουμε ἁγιασμό. Καί ἐδῶ στίς ὁμιλίες μας κάνουμε τόν ἁγιασμό, ὥστε νά ἔχουμε ἕναν κεντρικό ἁγιασμό γιά ὅλη τήν πνευματική ἐργασία πού θά γίνει φέτος. Τί θά πεῖ ἁγιασμός; Θά πεῖ ἐπικαλούμαστε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Χωρίς τήν ὁποία δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτα. Δέν μπορεῖ νά ἔχουμε ἀληθινή σοφία καί ἀληθινή μάθηση. Θά μοῦ πεῖτε, καί τόσοι ἄνθρωποι, πού εἶναι μαθητές καί μαθαίνουν πολλά πράγματα καί ἔχουν σοφία, αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, δέν πῆραν εὐλογία. Πῶς προκόβουν; Ὑπάρχει ἡ προκοπή, ἡ ὁποία στό τέλος πηγαίνει στό χειρότερο. Ὑπάρχει ἐπιστήμη καί σοφία πού τελικά ὁδηγεῖ στό δαιμονισμό. Ὁ πολιτισμός μας, τό ξέρετε ὅτι στό βάθος ἔχει τό δαιμονικό στοιχεῖο; Τό ξέρετε αὐτό; Δέν θέλει φιλοσοφία νά τό καταλάβουμε. Ἐπί παραδείγματι, ἀνακαλύψαμε τίς δυνάμεις τῆς φύσης. Αὐτό εἶναι ἀποτέλεσμα μίας σοφίας καί μίας μάθησης καί μίας ἐπιστήμης. Ἢ καλύτερα πολλῶν ἐπιστημῶν καί πολλῶν τεχνῶν. Μάλιστα. Ἀνακαλύψαμε τίς δυνάμεις τῆς φύσης. Τίς περιορίσαμε. Τίς βάλαμε μέσα σέ μία βόμβα καί κατέχουμε τώρα τή βόμβα στά χέρια μας καί ἀπειλοῦμε τόν ἄλλο νά τοῦ ρίξουμε τή βόμβα καί νά τόν σκοτώσουμε, νά τόν λιανίσουμε. Σοφία εἶναι αὐτό. Ἀλλά τί σοφία; Εἶναι αὐτό πού λέγει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος· «δαιμονιώδης». Μία σοφία ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στήν καταστροφή τόν ἄνθρωπο. Ἄρα, γιά νά ἔχουμε μία σοφία πού πραγματικά θά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἀλήθεια, μία σοφία πού οἰκοδομεῖ καί δέν καταστρέφει, πρέπει νά ἔχουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ξέρετε ὅτι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἐργάσθηκαν ἐπάνω στήν ἀτομική ἐνέργεια, τούς ἔπιασε φόβος καί τρόμος. Δέν εἶναι μόνο ὁ Ἀϊνστάιν. Εἶναι κι ἄλλοι πού δούλεψαν πάνω στήν ἀτομική ἐνέργεια καί τούς ἔχει πιάσει φόβος καί τρόμος, γιατί σκέφτηκαν ὅλα αὐτά πού τώρα κρατᾶμε στά χέρια μας και εἶπαν· ἐάν οἱ ἄνθρωποι δέν συμφωνήσουν καί δέν ἔχουν ἀγάπη καί κοινωνία μεταξύ τους, τί θά συμβεῖ; Τί θά γίνει ἡ ἀνθρωπότητα; Βλέπετε; Εἶναι μία σοφία χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
3. Ἡ ὡριμότητα τῆς προσωπικότητας.
Καί ἀκόμη αὐτό τό «αὐξάνεσθε» εἶναι ἡ ὡριμότητα τῆς προσωπικότητας. Τί εἶναι βέβαια αὐτή ἡ ὡριμότητα;
Ἡ ὡριμότητα εἶναι κάτι πάρα πέρα ἀπό τοῦ νά λένε· αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶναι σοβαρός ἄνθρωπος. Σοβαρός ἄνθρωπος δέν εἶναι αὐτός πού φοράει γραβάτα καί σφιχτό κολλάρο. Σοβαρός ἄνθρωπος εἶναι αὐτός πού σκέπτεται σωστά, πολύ σωστά, αὐτός πού εἶναι μία ὥριμη προσωπικότητα.
4. Αὔξηση ἀρετῶν.
Ἀκόμη ἡ εὐλογία στήν αὔξηση ἀναφέρεται στήν αὔξηση τῶν ἀρετῶν, στήν αὔξηση τῆς πνευματικότητας. Νά μποροῦμε δηλαδή νά αὐξηθοῦμε πνευματικά. Μεγάλο πρᾶγμα αὐτό. Εἶναι αὐτό πού λέμε, ὅτι αὐτός ὁ ἄνθρωπος ὡριμάζει πνευματικά. Δέν ὑπάρχει ὡραιότερο θέαμα ἀπό ἕνα ἄνθρωπο πνευματικό καί μάλιστα νέο ἄνθρωπο. Ἕνα ἀγόρι ἢ κορίτσι πού νά ὡριμάζει πνευματικά καί νά ἔχει προκοπή. Νά ἔχει πρόοδο πνευματική. Νά τόν βλέπεις φέτος νά εἶναι πιό προοδευμένος ἀπό πέρυσι καί ἀπό πρόπερσι. Ἐκεῖνο πού λέγει στήν Ἀποκάλυψη ὁ Θεός «ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι». Ὁ ἅγιος νά ἁγιασθεῖ ἀκόμη πιό πολύ. Εἶναι ἀνάγκη,λοιπόν, μέσα ἀπ’ αὐτή τήν εὐλογία νά αὐξηθεῖ αὐτός ὁ ἁγιασμός. Μεγάλο πρᾶγμα! Ἀλλά, μέχρι πόσο θά αὐξάνει; Μᾶς τό λέγει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. «Εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ». Ἡλικία, ξέρετε, θά πεῖ ἀνάστημα. Καί ἐν προκειμένῳ, θά πεῖ τό ἠθικό ἀνάστημα τοῦ Χριστοῦ. Τό μέτρο τοῦ ἠθικοῦ ἀναστήματος τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ. Μέ ἄλλα λόγια. Τό μοντέλο μας θά εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Καί ἡ αὔξησή μας θά εἶναι μέ βάση αὐτό τό μοντέλο. Πρέπει νά αὐξήσουμε μέσα μας τίς τέσσερις θεμελιώδεις ἀρετές. Ποῦ τίς εἶχαν καί οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες αὐτές τίς ἀρετές, καί πού οἱ Πατέρες τίς θεωροῦν πραγματικά θεμελιώδεις, γιατί πάνω σέ αὐτές στηρίζονται ὅλες οἱ ἄλλες. Καί ἡ πίστη καί ἡ ἐλπίδα καί ἡ ἀγάπη. Ποιές εἶναι αὐτές οἱ τέσσερις; Εἶναι ἡ φρόνηση, εἶναι ἡ σωφροσύνη, εἶναι ἡ ἀνδρεία καί ἡ δικαιοσύνη. Ἡ φρόνηση εἶναι ἡ σύνεση, νά ἔχει κανένας τόν νοῦ του, εἶναι ἡ διάκριση, ἡ σοφία. Ἡ σωφροσύνη εἶναι ἡ ἁγνότητα, ἡ ἐγκράτεια, ἡ αὐτοκυριαρχία. Ἡ ἀνδρεία εἶναι ἡ βουλητικότητα, εἶναι ἡ ὑπομονή, εἶναι ἡ ἐπιμονή. Καί ἡ δικαιοσύνη εἶναι ἡ ἐντιμότητα, μέ τήν εὐρεία καί στενή σημασία τῆς λέξεως δικαιοσύνη, πού ἁπλώνεται, ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, πάνω στίς ἄλλες τρεῖς ἀρετές. Σ’ αὐτά πρέπει νά ἔχουμε μία αὔξηση.
«Πληθύνεσθε»:Ἡ εὐλογία τῆς τεκνογονίας.
Δεύτερον. Πληθύνεσθε. Αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε.
Τί σημαίνει αὐτό τό «πληθύνεσθε»; Εἶναι ἡ εὐλογία τῆς τεκνογονίας διά τοῦ γάμου. Πρέπει δηλαδή νά πάρουμε τήν εὐλογία αὐτή. Ἐδῶ προσέξτε κάτι. Προσέξτε κάτι. Ὁ πολιτικός γάμος δέν ἔχει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Διότι πέρα ἀπό μία φυσική κατάσταση εἶναι ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἐάν δέν πάρεις τήν εὐλογία, πῶς γίνεται; Θά μοῦ πεῖς· καί δέν μπορεῖς νά κάνεις παιδιά ἅμα δέν παντρευτεῖς μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Ναί, ἀλλά αὐτά τά παιδιά τί θά γίνουν; Ἂν πεῖτε ὅτι κι ἐκεῖνος πού παντρεύεται στήν ἐκκλησία καί παίρνει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, μήπως ἔχει πιό πολύ προκοπή; Θά σᾶς ἀπαντήσω. Καί πότε συνειδητοποίησε ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος πάει νά παντρευτεῖ στήν ἐκκλησία, πότε συνειδητοποίησε, σᾶς ξαναλέω ἄλλη μία φορά, τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Ἀλλά τί; Ὅταν λέμε παντρεύομαι, ἁπλῶς βάζουμε τό θέμα τῆς Ἐκκλησίας σάν μία τελετή. Τί κουφέτα θά ἔχουμε, τί μπομπονιέρες θά προσφέρουμε, μέσα σέ τί τούλια θά εἶναι στολισμένη ἡ νύφη καί τί φιγούρα θά κάνει, καί ἂν πετύχουν ὡραῖες οἱ φωτογραφίες, ὅταν τήν φωτογραφίζουμε. Καί τόν γαμπρό. Δέ θέλω νά πῶ ὅτι πρέπει νά βγάλουμε τίς μπομπονιέρες καί τά κουφέτα καί τό ντύσιμο τῆς νύφης. Ὄχι. Τά λευκά τῆς νύφης εἶναι τό σύμβολο τῆς ἁγνότητας καί τῆς καθαριότητας. Ὄχι. Δέν θά τά βγάλουμε. Ἀλλά δέν μποροῦμε νά μείνουμε σέ αὐτά. Ὅταν παντρεύεται κανείς μέ τέτοια νοοτροπία καί μετά τό σπιτικό του δέν πηγαίνει καλά, σημαίνει ὅτι δέν ἔχει ἀξιοποιήσει αὐτή τήν εὐλογία πού δίνει ὁ Θεός στό γάμο. Εἶναι σπουδαῖο πράγμα αὐτό. Δέν ξέρω αὔριο πῶς θά εἶναι διαμορφωμένη ἡ κοινωνία. Μπορεῖ σέ πέντε-δέκα χρόνια ἡ κοινωνία μας νά ἔχει περισσότερη καί περισσότερη ἐξαχρείωση. Δέν θά ποῦμε δέ βαριέσαι καί τί εἶναι ὁ θρησκευτικός γάμος, νά, οἱ παπάδες παίρνουν δέκα λεπτά ἐκεῖ, καί τίποτα ἄλλο. Δέν εἶναι αὐτό. Ἀλλά ἐάν θά κάνετε θρησκευτικό γάμο νά ἀξιοποιήσετε αὐτή τήν εὐλογία τοῦ γάμου. Πῆρες ἕνα πτυχίο καί γράφει ἐπάνω τό ὄνομά σου καί δέν ξέρω τί ἄλλο γράφουν ἐπάνω. Καί τό βαθμό σου. Δέν ἀξιοποιεῖς τό πτυχίο σου. Φταίει τό πτυχίο
σου; Καί τώρα ἐάν δέν ἀξιοποιεῖς τήν εὐλογία τοῦ γάμου, φταίει ἡ εὐλογία μετά; Ἀκόμη τό νά ἀποκτήσουμε παιδιά ἢ ὄχι εἶναι θέμα τοῦ Θεοῦ. Πόσο χαίρομαι κάπου-κάπου ἅμα ἀκούω γιατρούς νά τό λέγουν αὐτό.
Ἡ στειρότητα στήν Παλαιά Διαθήκη ἦταν μία ἀπουσία εὐλογίας. Ἀλλά στήν Παλαιά Διαθήκη. Στήν Παλαιά Διαθήκη κύρια, θά λέγαμε, ἀγαθά ἤσαν κυρίως δύο. Φυσικά ἀγαθά αὐτά τά δύο. Ἡ μακροζωία «ἔσῃ μακροχρόνιος ἐπί τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς» καί ἡ πολυτοκία, τά πολλά παιδιά. Φυσικά εἶναι περιττό νά σᾶς πῶ ὅτι στήν Καινή Διαθήκη αὐτά τά δυό φυσικά ἀγαθά ἔχουν ἀξία, ἀλλά σχετική. Δηλαδή μέ ἄλλα λόγια ἂν δέν κάνεις παιδιά αὔριο, μή πεῖς δέν ἔχω τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού μαραζώνουν, μαραζώνουν, γιατί δέν ἔκαναν παιδιά. Δέν πειράζει. Ἦταν ἀγαθό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, δέν εἶναι ἀγαθό τῆς Καινῆς Διαθήκης. Τό γιατί, δέν εἶναι τῆς ὥρας νά σᾶς τό ἐξηγήσω. Γι’ αὐτό ὑπῆρξε ἐκείνη ἡ εὐλογία πού λέγει στόν 127 ψαλμό «Καί ἴδοις υἱοὺς τῶν υἱῶν σου. Εἰρήνη ἐπί τόν Ἰσραήλ». (Ψαλμός 127,6) Καί θά δεῖς τά παιδιά τῶν παιδιῶν σου. Θά δεῖς ἐγγόνια, δισέγγονα, τρισέγγονα. Θά ζήσεις πολλά χρόνια καί θά δεῖς πλῆθος ἀπό τούς ἀπογόνους σου γύρω σου. Αὐτό δέν ὑπάρχει πιά. Ὅ,τι σοῦ δώσει ὁ Θεός, ὅ,τι ἐπιτρέψει ὁ Θεός. Δέν εἶναι δηλαδή πιά ἀγαθό τῆς Καινῆς Διαθήκης.
Ὁ ἔλεγχος τῶν γεννήσεων.
Ἀλλά παρά ταῦτα, πρέπει νά σᾶς πῶ ἐδῶ, ὅτι ὑπάρχει κάτι φοβερό. Ποιό εἶναι τό φοβερό; Εἶναι ἡ ἱστορία πού χαλκεύτηκε τόν περασμένο αἰῶνα ἀπό κάποιον Ἄγγλο Οἰκονομολόγο καί κληρικό πού πέθανε τό 1834 καί ὀνομαζόταν Θωμᾶς Μάλθους. Καί ἡ θεωρία του ὀνομάστηκε Μαλθουσιανισμός. Ἐπειδή δέ τήν ἐπεξεργάστηκαν τήν θεωρία αὐτή,πῆρε τὸ ὄνομα νεομαλθουσιαλισμός. Τί εἶπε αὐτή ἡ θεωρία; Προσέξτε. Διατύπωσε ὅτι ὁ πληθυσμός αὐξάνει κατά γεωμετρική πρόοδο. Καί σάν οἰκονομολόγος πού ἦταν εἶπε ὅτι ἂν αὐξηθεῖ ὁ πληθυσμός θ’ ἀρχίσουμε νά πεινᾶμε. Διότι τά τρόφιμα δέν αὐξάνουν γεωμετρικά. Γεωμετρική πρόοδος εἶναι 2, 4, 8, 16, 32, 64, μία ἀριθμητική πρόοδος εἶναι 1, 2, 3, 4, 5, 6. Αὐξάνει τό ἕνα πολύ τό ἄλλο λίγο, θά πεινάσει λοιπόν ὁ κόσμος. Ἔτσι ἡ θεωρία του αὐτή ἀπό οἰκονομολογική πέρασε νά γίνει κοινωνιολογική! Πρέπει νά σᾶς πῶ, μέ κάποιες ἐπεξεργασίες πού ἔφτιαξε αὐτή ἡ θεωρία του, σήμερα ἡ θεωρία τοῦ νεομαλθουσιαλισμοῦ εἶναι στή μέγιστη ἐπικαιρότητα. Καί φέρει τό ὄνομα ἔλεγχος τῶν γεννήσεων, ἡ προγραμματισμένη οἰκογένεια. Ἔχουνε βγάλει καί ἀφίσες σ’ ὅλο τόν κόσμο. Στήν Κίνα, ἐάν, λέγει, κάνεις ἕνα παιδί, τότε ἔχεις καί ἀπό πάνω ἐπιμίσθιο. Ἐάν κάνεις δυό χάνεις τό ἐπιμίσθιο. Ἐάν κάνεις τρία δέν σοῦ δίνουν καθόλου σημασία. Σ’ ἀναγκάζουν λοιπόν νά κάνεις ἕνα παιδί. Γιατί; Εἴμαστε, λέγει, ἕνα δισεκατομμύριο ἄνθρωποι, τί θά κάνουμε; Πρέπει νά ἐλαττωθοῦμε. Ἔτσι καί ὁ Δυτικός κόσμος ἔχει αὐτή τή θεωρία. Τοῦ Μάλθους. Πού λέγει: προγραμματισμένη οἰκογένεια καί μέ ἀφίσες, μέ διαφημίσεις κτλ. παρουσιάζουν στά περιοδικά κτλ. ἕναν ἄνδρα, μία γυναίκα, τόν μπαμπά καί τή μαμά, μέ ἕνα ἢ δυό παιδάκια. Εἶναι ἡ μόδα τοῦ ἑνός ἢ τῶν δυό παιδιῶν. Νά πῶ κάτι ἄλλο; Κι ἐπειδή ὑπάρχει αὐτή ἡ θεωρία, ἂν κάποιο παιδί στό σχολεῖο ἐρωτηθεῖ· ἡ μητέρα σου πόσα παιδιά ἔχει καί ἀπαντήσει· εἴμαστε τέσσερα, πέντε· τῆς λένε: μπά, τί εἶναι ἡ μάνα σου, κουνέλα; Τό παιδί ντρέπεται μετά. Πάει σπίτι καί στενοχωριέται. Μάλιστα μοῦ εἶχε τύχει κάποτε ἕνα περιστατικό πού ἦταν μία ἐγκυμονοῦσα, καί ὅταν ἡ κοπέλα ἄκουσε τό «κουνέλα εἶναι ἡ μάνα σου» προσβλήθηκε. Καί πῆγε καί προσπάθησε νά κλωτσήσει τήν κοιλιά τῆς μάνας της γιά νά πεθάνει τό παιδί. Βρέ, παιδί μου, γιατί τό χτυπᾶς; Καί κατόπιν ἀνακάλυψε ὅτι ἡ δασκάλα εἶπε αὐτό. Βλέπετε, παρακαλῶ; Καί σήμερα τό παιδί μίας πολύτεκνης οἰκογένειας ντρέπεται νά πάει μέ τά ἄλλα του τ’ ἀδέλφια. Δαιμονικά πράγματα. Τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς προγραμματισμένης οἰκογένειας, ξέρετε ποιό εἶναι; Εἶναι οἱ ἐκτρώσεις. Καί ἡ ἀποποινικοποίηση τῶν ἐκτρώσεων. Ὥστε, λοιπόν, τί εἶναι οἱ ἐκτρώσεις; Εἶναι ὁ φόνος ἐκ προμελέτης. Δικαιολογίες; Δέν ἔχουμε πολλά χρήματα νά ζήσουμε. Ἐργάζεται καί ἡ σύζυγος ἔξω. Τί θά κάνουμε; Ἀπιστία καί φιλαυτία. Εἶναι ἀνάγκη νά πιστέψει ὁ νέος καί ἡ νέα στήν πρόνοια καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός εἶπε· αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε. Δικό σου θέμα εἶναι πόσα παιδιά θά σοῦ δώσει ὁ Θεός, ἀλλά ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει δέν μπορεῖς νά μπεῖς στή θεωρία τοῦ προγραμματισμοῦ. Εἶναι θεωρία δαιμονική. Ἀλλά μένει καί τό «πληρώσατε». Μένει καί τό «κατακυριεύσατε».
2-10-1983
25η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk
🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.