†.Στό προηγούμενο θέμα ὁμιλήσαμε γιά τή δημιουργία τοῦ φυτικοῦ βασιλείου. Ὅτι ὁ Θεός τήν τρίτη ἡμέρα διευθέτησε τά νερά, τά ὁποῖα ἦσαν ὑπό μορφή νεφῶν, εἶχαν πέσει ὡς βροχή ἐπάνω στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς διεμορφώθησαν, καί ἀπετέλεσαν τήν ξηρά καί τή θάλασσα, τά ποτάμια καί τίς λίμνες καί τήν ἴδια ἡμέρα ἐνεφανίσθηκε ἡ ζωή, τό φαινόμενο τῆς ζωῆς ὑπό τήν μορφή τοῦ φυτικοῦ βασιλείου, αυτά λέγαμε την περασμένη φορά. “καὶ εἶπεν ὁ Θεός· βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ᾿ ὁμοιότητα, καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς. καὶ ἐγένετο οὕτως. Καὶ ἐξήνεγκεν ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ᾿ ὁμοιότητα, καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα τρίτη.” (Γένεσις, κεφ. 1, 11 - 13.) Ἡ προσταγή λοιπόν τοῦ Θεοῦ, εἶπεν ὁ Θεός! Παντοῦ βλέπομε τήν προσταγή τοῦ Θεοῦ. Μά ὅταν βλέπομε τήν προσταγή τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά πάντοτε ὁ ἐνυπόστατος Θεός Λόγος. Ὅταν λέγει “εἶπεν ὁ Θεός”, ἑρμηνεύαμε εἰς τό πρῶτο μας θέμα, πάντοτε εἶναι ὁ Θεός Λόγος, ὁ ὁποῖος δημιουργεῖ.
~ Ἡ δημιουργία τῆς ζωῆς. ~
Ὥστε, εἶπεν ὁ Θεός. Δηλαδή ὁ Θεός Λόγος τώρα προβαίνει σέ μία δευτέρα πράξη, ὄχι πλέον ἐκ τοῦ μή ὄντος, ὅπως ἦτο τό φῶς ἐκ τοῦ ὁποίου ἔγινε ὅλο τό σύμπαν, ἀλλά ἐκ τοῦ ὄντος πού εἶναι ἡ ζωή. Διότι λέγει σαφῶς “εἶπεν ὁ Θεός βλαστησάτω ἡ γῆ, βοτάνην χόρτου”. Δηλαδή ἡ γῆ νά βλαστήσει, ἀλλά ἡ γῆ εἶναι προϋπάρχουσα κατάσταση, εἶναι ὕλη καί ἐκ τῆς νεκρᾶς ὕλης νά προέλθει ἡ ζωή. Ὥστε ἐκ τῆς νεκρᾶς ὕλης προῆλθε ἡ ζωή. Ἀπό τί; Πῶς.. Ἔτσι ὁ Θεός ἐδημιούργησε τίς προϋποθέσεις, ἐδημιούργησε καί τή μεγάλη ὑπόθεση τῆς δημιουργίας τῆς ζωῆς! Βέβαια κι ἐμεῖς ἐπιχειροῦμε νά δημιουργήσουμε τή ζωή, ἴσως ἀπό τή νεκρά ὕλη ὅπως θά δοῦμε πιό κάτω, νά μιμηθοῦμε τό ἔργο τοῦ Θεοῦ, αλλά θα το δούμε αυτό λίγο πιο κάτω..
~ Ἡ διαιώνιση τοῦ εἴδους. ~
Όταν όμως ο Θεός είπε “βλαστησάτω ἡ γῆ, βοτάνην χόρτου” αυτό, δέν είναι μία προσταγή σε μία συγκεκριμένη στιγμή η οποία, μένει αλλά επαναλαμβάνεται.. με ποίαν έννοια, ότι το φαινόμενο της ζωής δεν θα ήταν σε κάποια ιστορική στιγμή για τα φυτά, και κατόπιν θα εξαφανίζονταν, αντιθέτως, θα έμενε η δημιουργία της ζωής όχι πια ως αρχική δημιουργία αλλά ως διαιώνιση του είδους, και αυτή η διαιώνιση του είδους θα ήταν με εκείνο το θαυμαστό που σας έλεγα την περασμένη φορά, που λέγεται σπόρος! Αυτό που λέει εδώ ο Θεός "βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα, κατὰ γένος καὶ καθ᾿ ὁμοιότητα". Σπεῖρον σπέρμα. Σπέρμα, δηλαδή σπόρος ο οποίος θα πέσει από το αρχικό φυτό, θα πέσει στη Γή, αυτό θα πεί σπέρνω, θα σπείρετε το σπέρμα, ο σπόρος, και από εκεί και από εκεί θα βλαστάνει τώρα μία καινούργια ζωή και θα διαιωνίζεται η φυτική ζωή.
Αλλά αυτή η διαιώνιση, είναι θα λέγαμε τώρα μία τρίτη πράξη δημιουργίας. Για να το καταλάβετε όταν θα φτάσουμε στην Χριστιανική Ανθρωπολογία στους τρεις πρώτους ανθρώπους στον Αδάμ στην Εύα και τον Κάιν έχουμε τρία διαφορετικά είδη δημιουργίας. Ο Αδάμ δημιουργείται απο το χώμα, δηλαδή από την ύλη,
από την υπάρχουσα ύλη, την Γή. Η Εύα δημιουργείται εκ της πλευράς του Αδάμ Συνεπώς όχι εκ νεκράς ύλης, αλλά, εκ ζώσης ύλης. Ο Κάιν δημιουργείται με έναν τρίτο τρόπο δημιουργίας, εκ του γάμου του Αδάμ και της Εύας. Έχουμε λοιπόν τρεις τρόπους δημιουργικούς. Ο πρώτος είναι θαύμα! Ο δεύτερος, της Εύας, είναι θαύμα! Καί ο τρίτος είναι θαύμα! Έχουμε λοιπόν τρεις θαυμαστούς τρόπους δημιουργίας, και ο τρίτος αυτός τρόπος επαναλαμβάνεται. Είναι συνεπώς ένα επαναλαμβανόμενο θαύμα. Δέν έχουμε βέβαια σήμερα εκ της νεκράς ύλης δημιουργία ανθρώπου, ούτε εκ της πλευράς του ανδρός να γίνει μία γυναίκα, έχουμε όμως την γέννηση ενός ανθρώπου. Συνηθίζουμε να λέμε ότι κάτι που επαναλαμβάνεται δεν είναι θαύμα, ή αν θέλετε αντίστροφα, τι είναι θαύμα; Εκείνο που ξεφεύγει από την επανάληψη και αποτελεί εξαίρεση. Εγώ θα σας έλεγα - και σας το είχα πει ήδη από την περασμένη φορά - ότι, ολόκληρη η δημιουργία σε όλες τις μορφές της είναι ένα θαύμα! Δηλαδή, ολιγότερο θαύμα είναι η δημιουργία ενός νέου ανθρώπου με τον τρόπο της γεννήσεως, από τον τρόπο της δημιουργίας της Εύας εκ της πλευράς του Αδάμ, ή του Αδάμ εκ του χώματος.. Δέν είναι καθόλου! Όταν κάποτε αύριο εσείς γίνετε γονείς ή μελετήσετε διαβάσετε δείτε το παιδί σας τότε θα αρχίσετε να στέκεστε σκεπτικοί, μπροστά σε αυτό το μυστήριο, ότι ένας καινούργιος άνθρωπος που θα σας βλέπει - ώ, εκείνο το θα σας βλέπει - και θα λέτε : αυτό το παιδί είναι από μένα, αλλά δεν είμαι εγώ! Είναι ένα καινούργιο πλάσμα! Και θα μένετε έκπληκτοι μπροστά σε αυτό το μυστήριο της ζωής! Συνεπώς όταν έχουμε εδώ το φαινόμενο του σπόρου, ο όποιος σπόρος σπείρετε για να δημιουργηθεί ένα καινούργιο φυτό, - ναί βέβαια - δεν έχουμε την αρχική δημιουργία, εκ της γης εκ της νεκράς ύλης, αλλά έχουμε την διαιώνιση υπό τη μορφή πια του σπόρου. Ο Θεός βάζει όλες τις δυνάμεις εκεί μέσα εις τον σπόρο, για να δημιουργηθεί η ζωή! Ο σπόρος όπως λέγαμε και την περασμένη φορά είναι πλήρες φυτό! Μάλιστα έν μικρογραφία όπως λέγεται ή ευκόλως μεταφερόμενον. Ένα φυτό που μεταφέρεται με ευκολία και μέσα περιέχονται όλα τα γνωρίσματα του γένους. Εἶναι καταπληκτικό ὅτι ἡ ἔκφραση “κατά γένος καί καθ’ ὁμοιότητα” (Γένεσις, κεφ. 1, 11.) ὅπως λέγει τό βιβλίο τῆς Γενέσεως, θά πεῖ ὅτι αὐτό τό φυτό θ’ ἀφήσει ἀπογόνους πού θά εἶναι τοῦ ἰδίου φυτοῦ, καί ἔτσι θά εἶναι τοῦ ἰδίου γένους καί θά εἶναι καί καθ’ ὁμοιότητα. Ἄν ἔχουμε κάποιες παραλλαγές, ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἐπεμβαίνοντας μέσα στή φύση, καί ἔχομε τίς παραλλαγές, ὅπως εἶναι ὁ ἐμβολιασμός, - μένω πάντα στο φυτικό Βασίλειο στο ζωικό ακόμα δεν πέρασα, και θα δούμε άλλα πράγματα - ἀλλά σ’ αὐτό τό σημεῖο ἄν ἔχω διασταυρώσεις στό ζωικό βασίλειο, κάπου καί ποῦ δηλαδή εἶναι κάποιες σπάνιες περιπτώσεις παραβιάσεως τῆς φύσης, τότε ξέρετε τί ἔχομε; Ἔχομε μία καινούρια μορφή, δέν μοιάζει τό θυγατρικό μέ τό μητρικό αλλά ὅταν ὅμως ξαναφυτέψω τό θυγατρικό, ή πάρω τον σπόρο του θυγατρικού ξαναγυρίζω στό μητρικό. Ἕνα παράδειγμα. Πάρετε μία τριανταφυλλιά ἡ ὁποία εἶναι μπολιασμένη, τί θά πεῖ μπολιασμένη; Ἦταν ἄγρια καί τώρα ἐγώ μέ διασταυρώσεις καί μέ βελτιώσεις κτλ. καταφέρω νά ἔχω πολύ ὡραία τριαντάφυλλα, καί νά μή μοιάζουν αὐτά μέ τό μητρικό φυτό. Πάρτε τούς σπόρους τοῦ θυγατρικοῦ φυτοῦ, σπείρατέ τους καί θά δεῖτε κάτι καταπληκτικό.Οἱ σπόροι θά βγάλουν τριανταφυλλιές πού θά ’ναι ὅμοιες μέ τή γιαγιά, δηλαδή μέ τήν πρώτη την τριανταφυλλιά, καί ὄχι μέ ἐκεῖνο τό ὁποῖο εἴχατε είδη βελτιώσει ἐσεῖς. Εἶναι καταπληκτικό! Αὐτό τό “κατά γένος καί καθ’ ὁμοιότητα”, λοιπόν, διατηρεῖται μέσα στή δημιουργία. Ὅταν ἔχουμε κάποιες, σᾶς εἶπα παραβιάσεις, αὐτές ξαναγυρίζουν πάλι πίσω.
Γιατί ἄν δέν ξαναγύριζαν πίσω, τότε θά εἴχαμε τήν δημιουργία νέων γενῶν, ἀλλ’ αὐτό τό πράγμα δέν μποροῦμε νά τό ἐπιτύχουμε. Ὅ,τι ὑπάρχει ὑπάρχει, μία βελτίωση ναί, νέο γένος δέν ἔχουμε! Δέν ὑπάρχει νέο γένος!
~ Τά ἄξυλα καί ξυλώδη φυτά. ~
Ἀκόμα βλέπομε ὅτι τά φυτά δημιουργοῦνται τήν τρίτη ἡμέρα καί ὁ ἥλιος δημιουργεῖται τήν τέταρτη ἡμέρα. Ἐδῶ θεωρήθηκε ὅτι ὑπάρχει ἕνα σημεῖο εὐάλωτο, τῆς αὐθεντίας καί τοῦ κύρους τῆς διηγήσεως τῆς Ἑξαημέρου τοῦ Μωϋσέως, ἀλλά δέν εἶναι αὐτό σωστό, διότι ἔχει ἀποδειχθεῖ τό ἑξῆς. Ὅτι ὁ ἥλιος ἐμφανίζεται τήν τετάρτη ἡμέρα πλήρως ὡς ἡλιοφάνεια, αλλά ὑπῆρχεν ὅμως ἔμμεσο φῶς. θα δούμε λίγο πιο κάτω ότι πράγματι ο Θεός, δημιουργεί τον ήλιο την τετάρτη ημέρα αλλά ήδη σας το είπα από μία περασμένη φορά δεν δημιουργήθηκε την τετάρτη ημέρα, ὁ ἥλιος δημιουργήθηκε, ὅπως καί ἡ γῆ, τήν πρώτη ἡμέρα. Όταν δηλαδή διαμορωνόταν το σύμπαν. Οἱ μετέπειτα ἡμέρες εἶναι ὅ,τι ἀφορᾶ είς την διαμόρφωση τῆς γῆς. Ὅταν λέγει ὁ Θεός· εἶπε νά γίνει τό φῶς, σημαίνει ἔγινε τό σύμπαν. Διότι ἐκ τοῦ φωτός, ἐκ τῆς ἐνεργείας, ἔχομε πᾶν ὅ,τι ὡς ὑλικό πιά στοιχεῖο καί ὡς ἐνέργεια φωτός. Ἔχομε μέσα εἰς τό σύμπαν πᾶν ὅ,τι ἀφορᾶ ἐφ’ ἑξῆς πέραν τῆς πρώτης ἡμέρας, ἔχομε ὅ,τι ἀφορᾶ τήν διαμόρφωση τῆς γῆς. Ὁ ἥλιος, λοιπόν, δέν διαμορφώνεται τήν τετάρτη ἡμέρα, οὔτε ἡ σελήνη, οὔτε τ’ ἀστέρια, - λέει καί τ’ ἀστέρια τήν τετάρτη ἡμέρα - ὄχι, φαίνονται τήν τετάρτη ἡμέρα! Διότι ἀφοῦ τά νερά ἔπεσαν ἐπί τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς καί ἡ ἀτμόσφαιρα ἐκκαθάρισε, ἕνας πάντα παρατηρητής - αὐτό δέν θά τό ξεχνᾶτε ποτέ - εὑρισκόμενος ἐπί τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς θά δεῖ τόν ἥλιον. Γιά τόν παρατηρητή, λοιπόν, πού περιγράφει τήν ἱστορία τῆς γῆς, ὁ ἥλιος “δημιουργείται” τήν τετάρτη ἡμέρα. Ἀλλά ναί μέν ἐμφανίζεται ὁ ἥλιος, τήν τετάρτη ἡμέρα, ἀλλά δέν σημαίνει ὅτι ὑπῆρχε πλῆρες σκότος. Ὅπως σήμερα ἔχομε μία συννεφιά, ἄν θέλετε μία βαριά συννεφιά, ἀλλά ὑπάρχει φῶς, εἶναι τό ἔμμεσον φῶς, καί ἔχει γίνει ἀντιληπτόν ὅτι γιά νά ζήσει ἕνα φυτό χρειάζεται ὁπωσδήποτε θερμότητα, χρειάζεται ὑγρασία καί χρειάζεται καί φῶς. Ἐδῶ θερμότης ὑπῆρχε. Ὑγρασία ὑπῆρχε. Ἀλλά ἔλλειπε τό φῶς, τό φῶς ἦτο ἔμμεσο.. και παρατηρήθηκε τούτο, ότι, η ποώδης βλάστηση δύναται να ζήσει με έμμεσο φώς. Καί πράγματι σ’ αὐτή τήν ἐποχή, ἡ ὁποία λέγεται καί λιθανθρακοφόρος περίοδος ἀπό τήν Γεωλογία, ἔχομε κάρβουνο - λιθάνθρακες, πού ἀποτελεῖται τό κάρβουνο αὐτό ἀπό πέτρες, ὑπουρίδες, καλαμίτες, κελεπιδόδενδρα, πού τήν ἐποχή ἐκείνη ἦσαν 20 μέ 25 μέτρα, σήμερα εἶναι θάμνοι. Βλέπετε τήν πτέρη, τό πολύ νά φτάσει δυό μέτρα καί ὁ κορμός της εἶναι πάρα πολύ λεπτός, τότε ἧσαν δένδρα ὁλόκληρα, ἕνεκα τῆς πολλῆς ὑγρασίας καί θερμοκρασίας, καί τά φυτά αὐτά ζοῦν μέ ἔμμεσο φῶς. Κάποτε στήν κατοχή, τή γερμανική, ἐκεῖ στήν αὐλή μας εἶχαν φέρει οἱ Γερμανοί λιθάνθρακες γιά χρήση τῆς κουζίνας τους, καί θυμάμαι πήγα ἐκεῖ καί σκάλιζα στά κάρβουνα, δέν ξέρω πῶς ἔτσι, καί βρῆκα ἕνα κάρβουνο τό ὁποῖο εἶχε μία ἀποτύπωση πτέριδος. Τό ἔσπασα σέ κάποια κομμάτια καί βρῆκα πλῆθος ἀποτυπώσεις φύλλων πτέριδος. Δεν ξέχασα να σας το φέρω να σας το δείξω. Θα ήταν αδύνατον να σας το δείξω, διότι από μακριά πώς να σας το δείξω.. Ἄν εἴχαμε ἕνα ἐπισκόπιο, τότε θά τό πρόβαλα καί θά τό βλέπατε αυτό, εἶναι κάτι καταπληκτικό. Θά δεῖτε ὄχι μόνο ὅλο τό συγκρότημα τοῦ φύλλου, δηλαδή ό μίσχος μέ τά ἐπί μέρους φυλλαράκια στήν ἄκρη, ὅπως εἶναι οἱ πτέρες, ἀλλά καί τίς ἴνες τῶν φύλλων τῆς πτέριδος ἔχουν ἀποτυπωθεῖ ἐπάνω στό κάρβουνο, καί οἱ ἴνες! Τόσο καταπληκτικό πού πιό ζωηρά βλέπεται ἐπάνω στήν ἀποτύπωση τοῦ καρβούνου, τοῦ ἄνθρακος ἡ πτέριδα, παρά ἐάν εἴχαμε ἕνα φυτό αὐτή τήν στιγμή καί τό βλέπαμε ἐκ τοῦ φυσικοῦ. Σημειώσατε δέ, ότι είς αὐτά τά κάρβουνα πού βρῆκαν καί βρίσκουν βέβαια τέτοιες ἀποτυπώσεις τῶν δένδρων, τῶν φυτῶν, λείπουν οἱ ἐτήσιοι κύκλοι ἀπό τόν κορμό τους. Εἶναι γνωστό ὅτι φυτό τό ὁποῖο μεγαλώνει κάτω ἀπό σκιά δέν ἀναπτύσσει ἐτησίους κύκλους στόν κορμό του. Μόνο ἐάν τό φυτό εἶναι ξυλῶδες καί εἶναι στήν ἄμεση ἀκτινοβολία τοῦ ἡλίου, τότε δημιουργεῖ τούς γνωστούς ἐτησίους κύκλους. Ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ ἐτήσιοι κύκλοι; Ἅμα κόψουμε ἕνα δένδρο βλέπομε νά ὑπάρχουν στόν κορμό του κύκλοι. Ἄν μετρήσουμε αὐτούς τούς κύκλους βγάζομε τήν ἡλικία του δένδρου. Πού σημαίνει ὅτι κάθε χρόνο, γύρω ἀπό τήν περιστροφή τῆς γῆς, γύρω ἀπό τήν περιστροφή τοῦ ἡλίου πού κάνει ἡ γῆ μας, γιατί ἔχομε τήν ἐπίδραση τοῦ ἡλίου τόν χειμώνα καί τό καλοκαίρι, προσθέτει στό φυτό ἕναν κύκλο φυτικό. Αὐτοί οἱ φυτικοί κύκλοι, πού λέγονται ἐτήσιοι κύκλοι τοῦ φυτοῦ, δέν ὑπάρχουν, πού φανερώνει ὅτι πράγματι δέν εἴχαμε ἥλιο τότε. Δέν εἴχαμε δηλαδή ἄμεση ἀκτινοβολία τοῦ ἡλίου. Καί κάτι ἄλλο πού εἶναι, ἔτσι, πολύ χαρακτηριστικό. Λέει τό ἱερόν κείμενον ὅτι, ἀκοῦστε : “εἶπεν ὁ Θεός· βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ᾿ὁμοιότητα, καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς”. Πρῶτα λέει “βοτάνην” καί μετά λέει “ξύλον κάρπιμον”. Ξύλον θά πεῖ δένδρον. Τό δένδρον εἶναι, ὄχι πλέον ἡ βοτάνη, τό ἄξυλον δένδρον, ἀλλά ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν ἀκτινοβολία τοῦ ἡλίου καί εἶναι πλῆρες φυτόν. Διότι βοτάνη εἶναι ἀτελές φυτόν. Ἡ φτέρη ἐπί παραδείγματι εἶναι ἀτελές φυτόν. Καί κάνει ἐντύπωση ὅτι πρῶτα βάζει τήν βοτάνην καί μετά βάζει τό ξύλον, δηλαδή τό δένδρον. Τί σημαίνει; Ὅτι πράγματι, ἔτσι μᾶς λέγει πλέον ἐδῶ ἡ ἐπιστήμη, ὅτι πρῶτα ἔγινε τό ἄξυλον φυτόν καί μετά τό ξυλῶδες φυτόν. Δέν σᾶς κάνει αὐτό ἐντύπωση; Καί ἀκόμη κάνει ἐντύπωση τό ἑξῆς: Ὅτι τό “σπεῖρον σπέρμα”ἀναφέρεται δυό φορές. Τόσον διά τή βοτάνη, τό ἄξυλον δηλαδή φυτόν, ὅσο καί διά τό ξυλῶδες φυτόν. Πού δείχνει ὅτι εἶναι ἄλλο τό ἕνα καί ἄλλο τό ἄλλο, εἶναι δυό διαφορετικές κατηγορίες φυτῶν. Αὐτό κάνει πολλή ἐντύπωση, καί ὄχι μόνο συνεπώς εἶναι ἕνα σημεῖο τρωτό γιά νά κατηγορήσουμε τό βιβλίο τῆς Γενέσεως, ἀλλά θαυμαστό καί καταπληκτικό! Τό ὁποῖο ἴσως, στήν συλλογή πού κάνει στίς παρατηρήσεις που κάνει, - πότε πιά - ὄχι φυσικά στήν ἐποχή τοῦ Μωϋσέως στα πράγματα, ἀλλά πότε, τόν 4ο αἰώνα ὁ Ἀριστοτέλης, αὐτό δέν θά τό παρατηροῦσε εὔκολα, μάλιστα. Γιά νά δείτε πόσο πόσο θεόπνευστη Πραγματικά είναι η Αγία Γραφή.
~ Μυστηριακές θρησκεῖες. ~
Ἀλλά ἐδῶ ἄς πάρουμε καί ἕνα ἄλλο σημεῖο. Αὐτό, ἄν προσέξατε, στά θέματα πού κάνομε, ἐπειδή κάνομε κατήχηση,τμή ξεχνάτε ότι κάνουμε Χριστιανική κατήχηση. Ἐδῶ δέν εἶναι ἕνα φροντιστήριο φυσικῆς, γι’ αὐτό δέ μένομε μόνο σέ κάποια στοιχεῖα φυσικῆς και τίποτε άλλο, τα μαθαίνετε αυτά και στο σχολείο σας, είναι περιττό.. Ἐδῶ μαθαίνομε ὅτι ὁ δημιουργός τοῦ παντός εἶναι ὁ Θεός, καί ἔτσι προσπαθοῦμε μέσα στό ἱερό κείμενο, νά βροῦμε καί λεγόμενα - μυστικά σημεῖα - . Μυστικό δέν σημαίνει κρυφό, ἀλλά θά πεῖ ὅτι πίσω ἀπό ἐκεῖνο τό ὁποῖον ὑπάρχει, τί μποροῦμε ἄλλο νά δοῦμε. Φερ’ εἰπεῖν, τό θέμα φῶς. Τό θέμα φῶς, βεβαίως, εἶναι ἕνα θέμα τό ὁποῖον γίνεται ἀντικείμενον ἐρεύνης ἐπιστημονικῆς, ἀλλά εἶναι καί κάτι παραπέρα. Εἶναι εἰκόνα τοῦ ἀκτίστου φωτός, δηλαδή τῆς θείας δόξης. Όπως σας έλεγα ὁ Θεός κάνει τό φῶς, γιατί ὁ ἴδιος εἶναι φῶς! Λέει ὁ Εὐάγγ. Ἰωάννης ὅτι ὁ Θεός φῶς ἐστί! (Κατά Ιωάννην, κεφ. 1, 9.) Ἔτσι κι ἐδῶ. Δέν μποροῦμε νά λέμε κάτι για ότι βλέπομε στή φύση, χωρίς νά βαθαίνουμε σε ένα πνευματικότερο στοιχείο. Ὁ ἄνθρωπος πάντοτε ἤθελε νά ἑρμηνεύει τήν φύση. Ἡ ἑρμηνεία τῆς φύσης ἐδημιούργησε τίς λεγόμενες μυστηριακές θρησκεῖες. Ὅλες κατά βάση οἱ μυστηριακές θρησκεῖες - και θα σας πώ τί είναι αυτές - δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ ἑρμηνεία τῶν φυσικῶν φαινομένων καί δή τῆς βλαστήσεως καί τῆς ζωῆς, δηλαδή τοῦ φυτικοῦ καί τοῦ ζωικοῦ βασιλείου. Στήν Ἑλλάδα εἴχαμε τά Ὀρφικά μυστήρια καί τά μυστήρια της Περσεφόνης, δηλαδή τῆς κόρης, ὅπως ἐλέγετο, τῆς Δήμητρος. Στήν Αἴγυπτο ἦταν τά μυστήρια τῆς Ἴσιδος. Στή Μ. Ἀσία ἦσαν τά μυστήρια τῆς Κυβέλης. Ἡ Κυβέλη, ἡ Ἶσις καί ἡ Δήμητρα στήν πραγματικότητα εἶναι ἡ ιδία θεότης μέ διαφορετικά ὀνόματα, εἶναι ἡ θεότης Γῆ. Ὁ Ἀπόλλων εἶναι ὁ θεός ἥλιος, ὁ Ὄσιρις στήν Αἴγυπτο εἶναι ὁ θεός ἥλιος, κ.ο.κ. νά μήν πολυπραγμονῶ. Ὅλα αὐτά δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία προσπάθεια νά θεοποιηθεῖ ἡ κτήσης, ἤ νά ἑρμηνευθεῖ θεοποιουμένη. Προσέξτε, νά ἑρμηνευθεῖ καί ταυτόχρονα νά θεοποιηθεί. Καί τί παρατηρεῖ ὁ ἄνθρωπος, παρατηρεῖ ὅτι μέ τό φῶς ἔχομε τήν ζωτικότητα τῆς ζωῆς ἐπάνω στή γῆ μας. Ἔχομε τή βλάστηση, ἔχομε τά ζῶα, καί ἔτσι δημιουργοῦνται δυό θεότητες, ὁ θεός ἥλιος, ὁ ὁποῖος γονιμοποιεῖ τήν θεά γῆ καί γεννᾶται ἐκ τῆς γονιμοποιήσεως, ἐκ τοῦ γάμου, ἐκ τῆς συζεύξεως ἡλίου καί γῆς, δημιουργεῖται ἡ ζωή. Στήν Αἴγυπτο ἔλεγαν ὅτι ἐκ τοῦ Ὀσίριδος καί τῆς Ἴσιδος γεννᾶται ὁ Ὧρος καί εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Δηλαδή ὁ ἄνθρωπος προῆλθε ἐκ τῆς ἑνώσεως ἡλίου καί γῆς, δηλαδή αὐτόματη γένεση τῆς ζωῆς. Ὅτι ὁ ἥλιος θεοποιούμενος.. δέν εἶναι τυχαῖο τό ὅτι ὁ ἥλιος εἶναι ἀρσενικοῦ γένους, ἡ γῆ, θηλυκοῦ γένους πάντα γεννᾶ,
ἡ μητέρα γῆ. Πόσες φορές ἔχετε ἀκούσει αὐτή τήν ἔκφραση. Ἔτσι, λοιπόν, δημιουργεῖται μία θρησκεία, ἑρμηνεύοντας τά φαινόμενα τῆς ζωῆς. Μάλιστα ὅτι ὁ ἥλιος « πεθαίνει » στό χειμερινό ἡλιοστάσιο πέφτει χαμηλά.. στό θερινό ἡλιοστάσιο ἀνέρχεται πάλι ψηλά καί « ἀναζωογονεῖται» πεθαίνει καί ἀνασταίνεται. Ἐπάνω σ’ αὐτό τό φαινόμενο στηρίζεται καί ὁ Μασονισμός, ὁ ὁποῖος εἶναι θρησκεία. Άν σας πουν η ρωτήσετε εσείς για τον εαυτό σας τί είναι ο Μασονισμός, εἶναι μία μυστηριακή θρησκεία καί δέν κάνει τίποτε ἄλλο, παρά νά προσπαθεῖ νά ἑρμηνεύσει τό φαινόμενο τῆς ζωῆς καί καταλήγει στόν μύθο τοῦ Ὀσίριδος καί τῆς Ἴσιδος, ἤ ἄν θέλετε ἀκόμη καί σέ ἕναν ἄλλο μύθο, τόν μύθο τοῦ Χιράμ. Γιά νά μήν πολυπραγμονῶ ὅμως, δέν εἶναι παρά καί ἐκεῖ ἡ προσωποποίηση τοῦ ἡλίου. Ἀλλά ἐγῶ ἑρμηνεύω τά φαινόμενα τῆς ζωῆς, ὅπως τά βλέπω στή φύση. Θέλω ὅμως νά μετέχω στά φαινόμενα τῆς ζωῆς. Ὅπως ὅταν ἔχω τόν Χριστό, μετέχω στόν Χριστό. Πῶς μετέχω; Τρώγοντας τό σῶμα του καί πίνοντας τό αἷμα του καί γίνομαι σύσσωμος καί σύναιμος μέ τόν Χριστό. Ἔτσι κι ἐδῶ, ὅταν δημιουργήσω προϋποθέσεις νά ἑνωθῶ μέ τόν ἥλιο καί τή γῆ, δηλαδή νά ἑνωθῶ κατά μυστηριακό τρόπο, τότε αὐτό πιά πού ἀρχίζω νά δημιουργῶ σάν θρησκεία, λέγεται μυστηριακή θρησκεία. Ἔτσι θα δείτε οἱ τέκτονες, οἱ Μασόνοι, στά δυό ἡλιοστάσια πού ἔχομε, τό ἐαρινόν καί τό φθινοπωρινό ἡλιοστάσιο, - όταν ο ήλιος είναι ίση μέρα ίση νύχτα - τότε κάνουν τραπέζι, ἔχουν συνεστίαση πρός τιμή τοῦ θεοῦ ἡλίου. Αὐτός δέ ὁ θεός ἥλιος ὀνομάζεται εἰς τήν γλώσσα τήν δική τους Μ.Α.Τ.Σ. Εἶναι ἀρχικά τῶν λέξεων Μέγας Ἀρχιτέκτων Τοῦ Σύμπαντος, θεοποιοῦν τόν ἥλιο καί ἑρμηνεύουν τό φαινόμενο τῆς ζωῆς. Εἶναι, λοιπόν, μία μυστηριακή θρησκεία καί μέ τό τραπέζι πού θά κάνουν, προσπαθοῦν νά μετέχουν - αὐτό θά πεῖ μυστικισμός, μυστική ζωή - νά μετέχουν στό φαινόμενο τῆς ζωῆς. Ἔτσι, κοιτάξετε τώρα ἐδῶ, τί ὡραία! Πρῶτα ἔγινε ἡ βλάστηση καί μετά ὁ ἥλιος. Γιατί λέτε; Γιά νά χτυπηθεῖ κάθε μυστηριακή θρησκεία. Διότι ὅλες οἱ μυστηριακές θρησκεῖες λέγουν ὅτι ἡ παρουσία τοῦ ἡλίου γονιμοποιεῖ τή γῆ. Μά ἐδῶ ἔχομε γονιμοποίηση τῆς γῆς, ἔχομε τήν παρουσία τῆς βλαστήσεως, πρίν ἀκόμη ἐμφανισθεῖ τό φῶς τοῦ ἡλίου, πρίν δηλαδή ἐμφανισθεῖ ὁ ἥλιος, που δείχνει ὅτι μπορεῖς νά ἑρμηνεύεις ὅ,τι θέλεις, ἀλλά δέν εἶναι θρησκεία αὐτά τά πράγματα, εἶναι ψευδή, εἶναι δαιμονικά! Ἔτσι, θά λέγαμε, τό ὅτι δημιουργεῖται πρῶτα ἡ βλάστηση καί μετά ὁ ἥλιος,
εἶναι μία ἀπάντηση καταπέλτης ἐναντίον πάσης μυστηριακῆς, δηλαδή εἰδωλολατρικῆς θρησκείας καί συνεπῶς καί τοῦ Μασονισμοῦ. Γιατί μήν νομίσετε ὅτι αὐτά τά πράγματα εἶναι παρωχημένα πράγματα.. Ότι, έ καλά, σήμερα ἔχομε τήν θρησκεία τῆς Δήμητρος; Παιδάκια μου έχομε και τήν θρησκεία τῆς Δήμητρος καί τήν θρησκεία τῆς Ἴσιδος καί τοῦ Οσίριδος, ναί, ἔχομε, μάλιστα ἔχομε. Γιατί; Ποῦ; Πῶς; Ἔχομε τόσους Μασόνους, πού πιστεύουν αὐτά τά πράγματα, καί προσκυνοῦν τό θεό ἥλιο, τόν Μ. Α. Τ. Σ μάλιστα! Ἄρα εἶναι πολύ ἐπίκαιρα καί πολύ σπουδαία καί δέν πρέπει νά βλέπουμε μόνο τή δημιουργία, ἀπό φυσικῆς πλευρᾶς, ἀλλά ἐφόσον καί ἄλλοι τή βλέπουν πιό μέσα, πιό βαθιά, φιλοσοφοῦν πάνω είς τήν φύση καί ἐμεῖς θά θεολογήσουμε, δέν θά φιλοσοφήσουμε, ἀλλά θά θεολογήσουμε, διότι ἡ θεολογία εἶναι ἀνωτέρα τῆς φιλοσοφίας. Ἡ φιλοσοφία εἶναι καρπός τοῦ ἀνθρωπίνου νοῦ. Ἡ θεολογία εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ! Μποροῦσε νά ξέρει κανείς αὐτήν ἐδῶ τή γένεση, πῶς ἔγινε ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου, ἡ ἑξαήμερος; Δέν εἶναι προϊόν ἀνθρωπίνης λογικῆς, ἀνθρωπίνου νοῦ, ἀλλά τί εἶναι; Εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ! Ἀποκαλύπτει ὁ Θεός στόν Μωυσέα τή δημιουργία κι ἐκεῖνος τήν περιγράφει. Έτσι , ἐκεῖνοι φιλοσοφοῦν καί ὁδηγοῦνται είς τον δαιμονισμό.. Ἐμεῖς θεολογοῦμε καί ὁδηγούμεθα είς τήν ἀλήθεια, διότι ἔχομε τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ. Ἡ κτίση δέν φτιάχνει τόν ἑαυτό της, δέν θεοποιεῖται, δέν δύναται νά θεοποιηθεῖ, ὁ Θεός δημιουργεῖ τήν κτίση, ἡ κτίση εἶναι κτίσμα καί σάν κτίσμα δέν δύναται νά εἶναι Θεός. Οὔτε ὁ ἥλιος δύναται νά εἶναι Θεός, οὔτε ἡ γῆ δύναται νά εἶναι Θεός. Καλά μου παιδιά προσέξτε αυτά τα θέματα, βάλτε τα καλά στο μυαλό σας. Αύριο παντρεύεστε έναν άνθρωπο και ανακαλύπτετε ότι αυτός μπορεί να είναι μασόνος και να έχετε τραβήγματα και να λέτε Θεέ μου τι συμβαίνει εδώ. Και ἄν δέν ἔχετε κατάρτιση, τότε καί ἐσεῖς θά συμπλέετε μέ τέτοιου εἴδους φιλοσοφικές φλυαρίες καί ἀνοησίες. Ἀλλά, ποιά εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ζωῆς κατά τήν ἐπιστήμη; Πῶς δηλαδή ἡ ζωή ἄρχισε; Εδώ, ἐπειδὴ βέβαια δέν ήθελε ποτέ ἡ ἐπιστήμη νά μείνει σ’ ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἀποκαλύπτει ὁ Θεός, θά ήθελε πειραματικά νά ἀποδείξει ἐκεῖνο τό ὁποῖο βρίσκει καί ὑποστηρίζει, γι’ αὐτό ἐρευνᾶ, καλά κάνει, δικαίωμά της, νά ἐρευνᾶ. Προκειμένου ὅμως νά ἑρμηνεύσει τό φαινόμενον τῆς ζωῆς, διότι καθ’ ἠμᾶς εἶναι ἑρμηνευμένον. Εἶπεν ὁ Θεός νά γίνει ἡ βλάστηση. Δηλαδή ὁ Θεός δημιουργός ἔκανε τά φυτά, δέν ἔγιναν μόνα τους. Ὁ Θεός Λόγος ἀκριβέστερα! Αὐτός πού κατόπιν ἐνηνθρώπησε, δηλαδή ὁ Ἰησοῦς Χριστός!
~ Διάφορες ἐπιστημονικές θεωρίες περί τῆς ζωῆς. ~
Ἡ ἐπιστήμη ὅμως τί λέγει ἐν προκειμένῳ; Προσπαθεῖ για νά ἐξηγήσει τό φαινόμενον τῆς ζωῆς μέ διάφορες θεωρίες. Δέν εἶναι βέβαια καινούργιες αὐτές, θά σᾶς πῶ κάποιες λίγο παλιότερες, γιατί συνεχῶς καί συνεχῶς προστίθενται καινούργιες καί καινούριες, ἀλλά πάντοτε στριφογυρίζουν γύρω ἀπό τά ἴδια μοτίβα. Ἡ πρώτη θεωρία εἶναι ὅτι ἔγινε μεταφορά ἀπό ἄλλον πλανήτη. Κάποια σπέρματα τῆς ζωῆς, ὑπό μορφήν βεβαίως πολύ ἀφανῶν στό μάτι ὀργανισμῶν, ὅπως εἶναι τά σπέρματα τῶν μυκήτων. Ξέρετε ὅτι ἔχομε κάπου 3.000 εἴδη μυκήτων, μανιτάρια ἔ! Ἀπό τό μανιτάρι πού τρῶμε στό βουνό, μέχρι τό μανιτάρι πού λέγεται μούχλα - ἡ μούχλα εἶναι μύκητες - κτλ. Ἀλλά εἶναι τόσο μικροσκοπικοί αὐτοί οἱ μύκητες, ὥστε δέν μποροῦμε νά τούς δοῦμε. Ας πούμε σπόρια αὐτῶν τῶν μυκήτων, ἤ γενικά κάποιου φυτού, πού ὑπῆρχε σέ κάποιον πλανήτη, ἀπεφάσισε νά κάνει ο σπόρος αυτός τό ταξίδι μεταξύ ἐκεῖνου του κάποιου πλανήτου ἕως τή γῆ μας, συνεπῶς ἦρθε ἀπό ἕναν ἄλλον πλανήτη ἡ ζωή. Αὐτό ὅμως, ἐλέγχεται! Πρῶτα-πρῶτα ὑπάρχει ἕνα ἀπόλυτο μηδέν στόν ἀστρικό χῶρο. Ὑπάρχει ἀκόμα μία ἔντονος ἀκτινοβολία ἀκτίνων Γ, πού ὅπως ξέρετε, οἱ ἀκτίνες Γ σκοτώνουν τή ζωή. Δηλαδή όπως τώρα, γίνεται, γιά νά παστεριώσουμε τό γάλα χωρίς νά τό βράσουμε, τό περνᾶμε ἀπό ἀκτίνες Γ καί ἔτσι οἱ ἀκτίνες Γ σκοτώνουν ό, τι μικροοργανισμό ὑπάρχει μέσα στό γάλα, και χωρίς νά βράσει αὐτό μποροῦμε νά τό πίνουμε. Αὐτό λέγεται παστερίωση. Συνεπῶς οἱ ἀκτίνες Γ σκοτώνουν τήν ζωή! Πῶς λοιπόν, θά ταξίδευε τώρα αὐτός ὁ σπόρος στό διάστημα νά φθάσει ἐδῶ στή γῆ, που ὑπάρχει ἔντονος κοσμική, ἀκτινοβολία Γ..? Εἶναι ἡ Α, ἡ Β καί ἡ Γ. Έτσι τελικά δέν θά κατάφερνε νά ἔλθει ἡ ζωή στή γῆ παρά μόνο νεκρά. Ἀκόμη, ὅταν θά ἔφθανε αὐτός ὁ σπόρος στή γῆ, χρειάζονται καταπληκτικοί συνδυασμοί γιά νά φθάσουμε στό σημεῖο νά ἔχουμε τήν ποικιλία τῶν φυτῶν. Ξέρετε πόσα εἴδη φυτῶν ὑπάρχουν; 400.000 εἴδη φυτῶν! Εἴδη, φυτῶν, 400.000! Ἔτσι πού θά λέγαμε, κάθισε ὁ Θεός Λόγος καί ἔφτιαξε ἕνα-ἕνα φυτό. Εἶναι καταπληκτικό! Μόνο ὁ πιστός ἄνθρωπος μπορεῖ αὐτό νά τό ἀπολαμβάνει, νά τό ζεῖ! Ἕνα - ἕνα φυτό μέ ἰδιαίτερη ἀγάπη καί μέ ἰδιαίτερα γνωρίσματα καί χαρακτηριστικά. Ἐκεῖνο πού δέν ἔχει αὐτό, τό ἔχει τό ἄλλο! Σχήματα, χρώματα, ποικιλίες! Στόν κορμό, στά φύλλα, στήν ρίζα, στόν τρόπο πού θά τραφεῖ, πού θά μεγαλώσει, στό ἀνάστημά του, στούς σπόρους του, μεγάλη ποικιλία. 400.000 εἴδη φυτῶν! Ἐν παρόδῳ σᾶς λέγω, - θά φθάσουμε βέβαια ἐκεῖ - ὑπάρχουν καί 600.000 ἔντομα! Εἴδη ἐντόμων 600.000! Ἀλλά τότε πᾶμε σέ μία ἄλλη θεωρία παρακάτω τῆς ἐξελίξεως.
Ὅτι φθάνει ἐδῶ ἡ ζωή, ἄν μποροῦσε νά φθάσει, καί νά τύχει τέτοιων ἐπεξεργασιῶν καί τέτοιων συνδυασμῶν, ὥστε στό τέλος ν’ ἀναπτυχθεῖ αὐτό τό ὁποῖο ἔπρεπε ν’ ἀναπτυχθεῖ. Ἀλλά, δέν θά πέθαινε αὐτός ὁ σπόρος μέχρι ποῦ νά δώσει τό θαῦμα τῆς ποικιλίας τῶν φυτῶν.. θά πέθαινε! Πῶς ἦταν δυνατόν νά ἐπιζήσει αὐτό τό πρᾶγμα πού χρειάζεται τόση πολυπλοκότατοι συνδυασμοί όπως θα πούμε όταν θα φτάσουμε λίγο παρακάτω, στην θεωρία της εξελίξεως, όταν θα πούμε το ζωικό Βασίλειο.
Ἄρα δέν εἶναι δυνατόν νά μεταφέρθηκε ἀπό ἄλλον πλανήτη. Ἀλλά μήπως ἦρθε μέ κάποιον μετεωρίτη, δέν ξέρω πῶς; Χρησιμοποίησε σκάφος τόν μετεωρίτη καί ἔφθασε εἰς τήν γῆν; Ἀλλ’ ὁ μετεωρίτης πυρακτοῦται, συνεπῶς ὁ σπόρος θά κατεστρέφετο, θά ἦταν δυνατόν ποτέ νά μεταφερθεῖ; Τί βλέπομε, λοιπόν, ὅτι τό πρόβλημα δέν λύνεται, ἀλλ’ ἁπλῶς μετατίθεται. Διότι θά λέγαμε μέ τήν σειρά μας καί ἐκεῖ σ’ ἐκεῖνον τόν πλανήτη ἡ ζωή πῶς βρέθηκε; Ἄρα δέν λύομε τό πρόβλημα, ἁπλῶς τό μεταθέτουμε. Καί πηγαίνομε σέ μία τρίτη θεωρία, ἡ ὁποία βεβαίως πάρα πολύ κυκλοφόρησε καί πάρα πολύ διεδόθη, ἡ λεγομένη αὐτοβιογένεση ἤ αὐτόματος γένεση τῆς ζωῆς. Γένεσις όχι γέννησις με ένα - ν - γράφεται γένεσις από το γίγνομαι, όχι το γεννώ. Συνεπῶς ἔχομε έτσι ἐδῶ τή θεωρία τῆς αὐτομάτου γενέσεως, ὅτι ἡ νεκρά ὕλη μόνη της ἐδημιούργησε τή ζωή. Κάτω ἀπό εἰδικές συνθῆκες θερμοκρασίας, φωτός καί ὑγρασίας ἡ ὕλη ἡ ἴδια κάποτε ἄρχισε νά σαλεύει καί νά δημιουργεῖ τό φαινόμενο τῆς ζωῆς. Μετά ἀπό τό φαινόμενον τῆς ζωῆς ἔχομε τήν θεωρία τῆς ἐξελίξεως, πού ἔχομε τήν ποικιλία τῶν εἰδῶν, καί ἔτσι προσπαθοῦν νά ἑρμηνεύσουν τό φαινόμενο τῆς ζωῆς. Αλλά, κατά δυστυχίαν ἐκείνων πού βγάζουν τίς θεωρίες αὐτές, δέν ἐπαληθεύει. Δέν ἐπαληθεύει οὔτε ἡ αὐτόματος γένεση, και εξηγώ. Μόνο επειδή πέρασε η ώρα, πάρα πολύ γρήγορα θα σας μιλήσω στο σημείο αυτό. Κάποτε ὁ Φρεμύ, Γάλλος, ὑπεστήριζε ὅτι ἐκ τῆς νεκρᾶς ὕλης μποροῦσε νά δημιουργήσει ζωή. Τά πειράματα δέ πού ἐγίνοντο ἦταν τόσο ἀφελῆ. Φερ’ εἰπεῖν, ἕνα κομμάτι κρέας ἔβγαζε σκουλήκια κι ἔλεγε ὅτι ἁπλούστατα τό κρέας ἔβγαλε σκουλήκια. Ἀκόμη ἔσκαβαν στή γῆ, ἔβρισκαν σκουλήκια. Ἡ νεκρά ὕλη ἔβγαλε τά σκουλήκια, ἔλεγαν. Τότε, ὁ Παστέρ πρῶτος ἀντιμετώπισε τόν Φρεμύ, σε μία σειρά πειραμάτων πού ἔκανε στό γλεῦκος, στό μοῦστο. Ὅταν θλίβουμε τά σταφύλια, βγαίνει ὁ μοῦστος, τό γλεῦκος. Τότε όλοι το ξέρουμε ὅτι ἀρχίζει μία ζύμωση. Ὅτι ἐκεῖ ὑπάρχουν κάποιοι μύκητες, κάποιοι μικροοργανισμοί, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὑπεύθυνοι θα λέγαμε τῆς μετατροπῆς τῆς ζαχάρεως τοῦ μούστου τῶν σταφυλιῶν σέ οἰνόπνευμα. Ἐνῶ ὁ μοῦστος εἶναι γλυκός, κατόπιν μεταβάλλεται σέ οἰνοπνευματῶδες ποτό. Πού σημαίνει ὅτι ἡ ζάχαρη ἔγινε οἰνόπνευμα. Πῶς ἔγινε αὐτό τό πράγμα; Ἔγινε μόνο του, θά μποροῦσαν νά ποῦν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν τήν αὐτοβιογένεση, τήν αὐτόματο γένεση. Πῶς ἔγινε μόνο του; Ἔ, λοιπόν, ὁ Παστέρ ἀπέδειξε ὅτι δέν γίνεται μόνο του. Ὅτι στά φλούδια τῶν σταφυλιῶν, ὅταν εἶναι στό ἀμπέλι ἀκόμα, πᾶνε καί ἐπικάθηνται οἱ μύκητες. Κι ἐκεῖ, ὅταν συνθλιβούν τά σταφύλια, ἀνακατεύονται καί οἱ μύκητες. Στενοχωροῦνται ἀπό τό ὅτι δέν ἔχουν νά ἀναπνεύσουν, ἀρχίζει δέ ὁ μοῦστος νά βράζει, νά βγάζει διοξείδιο τοῦ ἄνθρακος, ἀναπνέουν αὐτά. Τά φυτά βγάζουν διοξείδιο του άνθρακος διότι ἀναπνέουν. Γι’ αὐτό ἄν μείνετε σ΄ ἕνα δωμάτιο, πού ὑπάρχει ἕνα βαρέλι μέ μοῦστο θά πεθάνετε. Εἶναι γνωστό. Ἡ φλόγα τοῦ κεριοῦ σβήνει ἐπάνω ἀπό τό βαρέλι. Τό διοξείδιο τοῦ ἄνθρακα δέν εὐοδώνει τή φλόγα, διότι τό ὀξυγόνο εὐοδώνει τήν φλόγα. Ὁπότε, τί ἔκανε τώρα ὁ Παστέρ. Ἐτύλιξε τό σταφύλι, λίγο μετά τήν ἀνθοφορία, τό ἔβαλε μέσα σ’ ἕνα ἐπίδεσμο, τέτοιο πού νά μήν πᾶνε νά ἐπικαθίσουν μύκητες ἐπάνω στό σταφύλι. Πῆρε, λοιπόν, μία σειρά ἀπό σταφύλια τέτοια. Μετά πῆρε μία ἄλλη σειρά σταφύλια πού τά ἄφησε ἐλεύθερα. Ἔπειτα ὅλα αὐτά ζουλώντας τα σέ σειρά ἀπό δοκιμαστικούς σωλῆνες ἔκανε πειράματα. Μία τρίτη κατηγορία ἦταν ὅτι πῆρε τόν μοῦστο ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἐζημοῦτο καί τόν ἔβρασε. Τρεῖς, λοιπόν, κατηγορίες. Ἡ μία ὅτι ἔβαλε βαμβάκια πάνω ἀπό τά σταφύλια, νά μήν πᾶνε νά ἐπικαθίσουν οἱ μύκητες. Τό δεύτερο ὅτι πῆρε φυσικά σταφύλια. Ἡ τρίτη κατηγορία ἔβρασε τό μοῦστο ἀπό
τά φυσικά σταφύλια. Τί παρατηρήθηκε λοιπόν; Τά σταφύλια πού δέν ἔβρασαν καί δέν εἶχαν καμία προστασία ζυμώθηκαν καί ἀπετέλεσαν κρασί. Τά σταφύλια πού ἔβαλε τά βαμβάκια δέν ἔγιναν κρασί, δέν ἔγινε ζύμωση. Καί ὁ μοῦστος, ὁ ὁποῖος ἔβρασε, αὐτό τό ξέρει κάθε νοικοκυρά πού κάνει μουσταλευριά, ὅτι αὐτός ὁ μοῦστος, δέν γίνεται κρασί. Τί σημαίνει; Κάτι πάει καί κάθεται ἐκεῖ πέρα, κι ὅταν τό βράσουμε αὐτό ψοφάει, δηλαδή νεκροῦται. Καί τί διεπιστώθη; Ὅτι δέν γεννοῦσε τό γλεῦκος τή ζωή, ἀλλά ὑπῆρχε ἐκεῖ μέσα. Ἔτσι μέ τά περίφημα πειράματά του ὁ Παστέρ ἀντιμετώπισε τόν Φρεμύ. Ὁ Παστέρ γιά νά ἀντιμετωπίσει τόν Πουσέ πῆρε κρέας πού τ’ ἄφησε ἐκτεθειμένο, και ἔβγαλε σκουλήκια. Κρέας πού τό ‘βαλε σέ παστεριωμένη (ἡ λέξη παστεριωμένος εἶναι ἀπό τό ὄνομα τοῦ Παστέρ) φιάλη, πού δέν ὑπῆρχε ἀέρας μέσα. Κρέας κονσέρβας δηλαδή πού δέν ὑπῆρχαν σ’ αὐτό μικρόβια. Καί ἀπέδειξε τελικά ὅτι δέν παράγεται ἡ ζωή ἀπό τήν νεκρά ὕλη, ἀλλά ὑπάρχει διάχυτη στόν πλανήτη μας, χωρίς νά μποροῦμε νά ἑρμηνεύσουμε τό φαινόμενο τῆς γενέσεως τῆς ζωῆς. Ἔτσι ὑπῆρχε ἕνα ἀξίωμα βιολογικό. Πρῶτος τό διετύπωσε ὁ Οὐίλιαμ Χάρβεϊ τόν 17ο αἰώνα. Τό “omne vivum ex ovo”. Πᾶν ζῶν ἐξ ᾠοῦ, ἀπό αὐγό, δηλαδή ἀπό σπέρμα. Ὅταν ἔχομε τό φαινόμενο τῆς ζωῆς, ἔχομε σπέρμα. Ἀλλιώτικα δέν ἐξηγεῖται τό φαινόμενον τῆς ζωῆς. Κατόπιν διετυπώθη ὡς ἑξῆς. Τό ἴδιο πράγμα εἶναι. “Omne vivum ex vivo”. Κάθε τί πού ζεῖ, προέρχεται ἀπό τή ζωή. Πᾶν ζῶν ἐκ ζῶντος. Κατά λέξη. Κάθε φαινόμενον ζωῆς εἶναι πάλι ἀπό ζωή. Δέν ἔχομε δηλαδή γένεση τῆς ζωῆς ἐκ τῆς νεκρᾶς ὕλης. Αὐτό ἔγινε ἅπαξ, μία φορά, πότε; Ὅταν ὁ Θεός εἶπε νά γίνει ἡ ζωή ἀπό τήν νεκρά ὕλη καί ἔγινε ἡ ζωή ἀπό τήν νεκρά ὕλη, ἐφ’ ἑξῆς δέν ἐπαναλαμβάνεται τό φαινόμενο. Βέβαια τό 1935 ἡ Ἰολογία ἀνεκάλυψε τούς λεγομένους διηθητούς ἰούς, πού εἶναι χημικά μόρια μέ ἰδιότητες πού μοιάζουν μέ αὐτές τῶν ζώντων ὀργανισμῶν. Στό τέλος ὅμως ἀπεδείχθη ὅτι αὐτά δέν εἶναι παρά φορεῖς τῆς ζωῆς καί ὄχι ἡ ἴδια ἡ ζωή. Ἔτσι βλέπομε ὅτι καί τό κύτταρο εἶναι πολυπλοκότατο, τό λέει ἡ Βιολογία. Κατά συνέπεια ἡ αὐτόματη γένεση εἶναι ἀδύνατη. Δέν μένει παρά μόνο τοῦτο, ἡ δημιουργία τῆς ζωῆς. Καί μόνο ἡ δημιουργία τῆς ζωῆς ἀπό Θεό δημιουργό!
5-12-1982
7η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.