«Ἐν ἀρχῇ» - Ἡ δημιουργία τοῦ χωροχρόνου.

 

†.Πρέπει κατ’ ἀρχήν νά εὐχαριστήσουμε τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό πού μᾶς 

ἀξίωσε πάλι νά ἐπανέλθουμε στόν τόπο αὐτό νά ἀκουστεῖ ὁ θεῖος του λόγος. 

  Στήν ἀρχαία Ἐκκλησία ἡ βάπτιση γινόταν σέ μεγάλη ἡλικία. Ἐπειδή 

τώρα ὑπάρχει ὁ νηπιοβαπτισμός, ἡ κατήχηση γίνεται μετά τό βάπτισμά μας. Εἶναι μία ἀληθινή εὐλογία νά καταλάβουμε ὅτι πρέπει νά συμπληρώσουμε τήν κατήχησή μας μετά τό βάπτισμά μας. Δέν εἶναι ἡ κατήχηση οὔτε πολυτέλεια, οὔτε κάτι τό ἔκτακτο ἤ ἄν θέλετε κάτι τό προαιρετικό. Ἡ κατήχηση εἶναι ἀναγκαιοτάτη. Ἄν συνειδητοποιήσουμε ὅτι πρέπει νά ἀποκτήσουμε τή γνώση τοῦ περιεχομένου τῆς πίστεώς μας, τότε ἀναμφισβήτητα θά φροντίσουμε νά συμπληρώνουμε τήν γνώση μας, τήν πνευματική, τήν θεολογική, τή χριστιανική, ὄχι μόνο στήν παιδική ἤ ἐφηβική ἡλικία, ἀλλά σέ ὁλόκληρη τή ζωή μας. Οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ μέχρι πού πέθαναν ἐλέγοντο μαθητές˙ πού σημαίνει εἶχαν πνεῦμα μαθητείας. Κι ἐμεῖς μέχρι πού νά πεθάνουμε πρέπει νά ἔχουμε πνεῦμα μαθητείας. Ἄν θέλετε, ὅλα τά κακά πού ἔχουν ἐπισωρευθεῖ στή ζωή μας, εἶναι ἐπειδή ἀκριβῶς λείπει ἡ κατήχηση. Ὁ λαός μας, στή συντριπτική πλειοψηφία του, εἶναι ἀπληροφόρητος στά θέματα τῆς πίστεως. Εἶναι ἀκατήχητος. Καί αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη συμφορά.

Ἡ χριστιανική κοσμολογία καί ἡ χριστιανική ἀνθρωπολογία

   Τά φετινά μας θέματα θά εἶναι ἡ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ καί ἡ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ. Τί εἶναι αὐτή ἡ Κοσμολογία; Ὑπάρχει ἕνα μάθημα, ἤ ὑπῆρχε τουλάχιστον στήν ἐποχή μου, ἡ λεγόμενη Κοσμογραφία. Μήπως εἶναι κάτι ἀνάλογο; Καί ἡ ἀνθρωπολογία; Τί ἀκριβῶς εἶναι; Θυμᾶμαι, στό σχολείο γιά λόγους ἐποπτικούς, εἴχαμε καί ἕναν σκελετό. Πιστεύω κι ἐσεῖς στό σχολεῖο σας νά ἔχετε δεῖ κάποιο σκελετό ἀνθρώπινο σέ φυσικό μέγεθος. Καί ἐκεῖ γινόταν ἡ μελέτη τῶν ὀστῶν κι ἄλλα πράγματα γύρω ἀπό τήν ἀνθρώπινη κατασκευή. Μήπως εἶναι αὐτό; Θά λέγαμε περίπου ναί.

Ὅταν λέμε Κοσμολογία ἐννοοῦμε ὅτι ἀναφερόμεθα στά θέματα περί δημιουργίας τοῦ κόσμου. Πελώριο θέμα αὐτό, πού ἀπησχόλησε πάντα τούς φιλοσόφους, καί μάλιστα τούς πρώϊμους φιλοσόφους, ὡς πρός τούς ¨Ἕλληνες ἐννοῶ πρώϊμους φιλοσόφους, ἄν θέλετε, τούς προσωκρατικούς φιλοσόφους πού προσπαθοῦσαν νά μποῦν στό μυστήριο τῆς δημιουργίας. Τί εἶναι ὁ κόσμος; Ποιός τόν δημιούργησε; Τί σκοπό ἔχει; Ποῦ θά καταλήξει; Αὐτό τό πράγμα λέγεται κοσμολογία χριστιανική. Καί ὅταν λέμε ἀνθρωπολογία χριστιανική ἐννοοῦμε τά θέματα, πού ἀναφέρονται στή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου. Γιατί λέγεται χριστιανική; Διότι θά τό δοῦμε τό θέμα ὄχι ἀπό φιλοσοφικῆς πλευρᾶς, μά οὔτε καί ἀπό ἐπιστημονικῆς πλευρᾶς. Ἀλλά θά τό δοῦμε ἀπό πλευρᾶς χριστιανικῆς, ἁγιογραφικῆς. Θά μοῦ πεῖτε, ὅμως, ὅτι ναί, ἀλλά ἡ ἐπιστήμη ἤ ἡ φιλοσοφία μπορεῖ νά λέγει τοῦτο ἤ ἐκεῖνο. Μάλιστα. Κάπου κάπου θά ἀναφερόμαστε καί στά θέματα τῆς φιλοσοφίας καί τῆς ἐπιστήμης. Ὅμως νά σᾶς πῶ ὅτι τώρα θά κάνουμε ἐπιστημονική ἀνάλυση; Τότε δέ θά ἦταν κατήχηση ἐδῶ πέρα. Τότε τί θά γίνει; Ἀκοῦστε τί θά γίνει. Οἱ χρυσοχόοι ἔχουν μία πέτρα, πού λέγεται «λυδία λίθος». Ὅταν τούς πᾶτε ἕνα κόσμημά σας χρυσό ἤ πού τό ὑπολογίζεται ὅτι εἶναι χρυσό, ἤ ψάχνετε πόσων καρατίων εἶναι, τό παίρνει ὁ χρυσοχόος τό κόσμημά σας τό τρίβει ἐπάνω στήν πέτρα καί ἐπάνω στήν πέτρα μένει μία γραμμή ἀπό τό μέταλλο. Βάζει μετά ἕνα ὀξύ καί ἀπό τόν τρόπο πού θά σκουραίνει ἤ ὄχι καί πόσο θά σκουραίνει, αὐτό πού ἄφησε ὡς μέταλλο πάνω στήν πέτρα τό κόσμημα, κρίνει, ἄν εἶναι χρυσός καί πόσων καρατίων εἶναι.

Ἔτσι, ἐάν μάθουμε πολύ καλά ἀπό χριστιανικῆς πλευρᾶς τό περιεχόμενο τῆς πίστεώς μας, βῆμα βῆμα, σᾶς βεβαιώνω, ὅποιες θεωρίες κι ἄν διαβάσετε ἤ ἄν ἀκούσετε περί δημιουργίας τοῦ κόσμου καί δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου θά μπορεῖτε, ἀνά πᾶσα στιγμή νά κρίνετε, ἐάν αὐτό ἀντέχει χριστιανικά. Διότι ἐπιτέλους αὐτή τή στιγμή αὐτό εἶναι τό θέμα μας. Μᾶς ἐνδιαφέρουν ἀπό χριστιανικῆς πλευρᾶς ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα κυκλοφοροῦν.

Φέτος, ἐπί παραδείγματι, γιορτάζουμε τά ἑκατό χρόνια ἀπό τότε πού δημοσιεύθηκε ἡ θεωρία τοῦ Δαρβίνου, ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως. Ἡ θεωρία αὐτή λέγει ὅτι τά εἴδη ἔχουν μία ἐξέλιξη καί ὁ ἄνθρωπος προέρχεται ἀπό τόν πίθηκο. Πόσα τέτοια λέγονται ἢ γράφονται στίς ἐφημερίδες κτλ.. Καί ἀναρωτιέστε· δηλαδή δέν μᾶς ἔκανε ὁ Θεός; Καταγόμαστε ἀπό τόν πίθηκο κατά ἐξελικτικό τρόπο καί τυχαῖο; Δηλαδή αὐτή ἡ ἐξέλιξη δέν ἔχει κανένα σχέδιο; Γίνεται ἔτσι μέ τόν παράγοντα τύχη; Αὐτός ὁ κόσμος τυχαῖα βρέθηκε; Καί τί εἶναι αὐτός ὁ κόσμος; Σ’ ὅλα αὐτά θά μπορεῖτε ἀνά πᾶσα στιγμή νά ἀπαντήσετε πρῶτα στόν ἑαυτό σας καί μετά καί εἰς τό περιβάλλον σας, ἐάν μάθετε πολύ καλά τά θέματα αὐτά.

Συνεπῶς θά δοῦμε αὐτά τά θέματα, τήν Χριστιανική Κοσμολογία καί τήν Χριστιανική Ἀνθρωπολογία, ἀπό ἁγιογραφικής πλευρᾶς. Τί λέγει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Τί μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ.

Τό βιβλίο τῆς Γενέσεως. 

   Βέβαια ὁλόκληρη ἡ Ἁγία Γραφή ἀναφέρεται στά θέματα αὐτά. Ὅμως τό κατ’ἐξοχήν βιβλίο ἀπ’ ὅπου θά πάρουμε ὅλες τίς πληροφορίες, που θά ἀναλύσουμε, θά εἶναι τό βιβλίο τῆς Γενέσεως. Τό βιβλίο αὐτό εἶναι γραμμένο ἀπό τό Μωϋσέα τόν 15ο αἰώνα π.Χ.. Εἶναι τό πρῶτο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί συνεπῶς καί ὁλοκλήρου τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Τό βιβλίο αὐτό θεωρεῖται ἀπό πάρα πολλούς, πού εἶναι ἀπληροφόρητοι, ὅτι εἶναι μυθικό καί δέν ἀντέχει στήν ἐπιστήμη. Ὅτι δέν μποροῦμε πιά νά ἀναφερόμαστε στήν ἱστορία τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὕας καί ὅτι ὁ Θεός ἔκανε σέ ἕξι μέρες τόν κόσμο. Κι ὅμως παρ’ ὅ,τι σᾶς εἶπα ὅτι δέν κάνουμε ἐπιστήμη, ἐν τούτοις θά δεῖτε ὅτι εἶναι τόσο καταπληκτικά αὐτά τά ὁποῖα γράφει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ πού ἀφήνουν κατάπληκτο τό μελετητή, ὄχι τόν ἀναγνώστη, τό μελετητή, σέ σχέση μ’ ἐκεῖνα τά ὁποῖα λέγει ἡ ἐπιστήμη. Κι ἔτσι, χωρίς νά κάνουμε ἐπιστήμη, θά συγκρίνουμε τά πράγματα μέ τήν ἐπιστήμη. Καί θά παίρνουμε μία αὐθεντική ἀπάντηση. Εἶναι γνωστό ὅτι οὔτε οἱ φιλόσοφοι, οὔτε οἱ ἐπιστήμονες μποροῦν νά μᾶς δώσουν αὐθεντική ἀπάντηση. Σήμερα λένε αὐτό κι αὔριο λένε ἐκεῖνο. Διαρκῶς ἡ ἐπιστήμη ἀναθεωρεῖ. Γι’ αὐτό ἐξάλλου λέμε ὅτι διατυπώνουν θεωρίες. Ὅταν βροῦν οι ἐρευνητές ἐπιστήμονες κάτι καλύτερο ἐγκαταλείπουν τήν παλαιότερη θεωρία καί διατυπώνουν νεότερη θεωρία. Ἀλλά καί πάλι θεωρία. Οἱ ἐπιστημονικές ἀλήθειες εἶναι πολύ λίγες. Ὡς ἐπί τό πλεῖστον στήν ἐπιστήμη κινούμεθα μέ τίς θεωρίες. Δηλαδή μέ ἕνα ἐπιστημονικό «πιστεύω». Αὐτό εἶναι ἡ θεωρία. Ἕνα ἐπιστημονικό «πιστεύω». Καί δέν εἶναι ἡ δομή ὁλοκλήρου της ἐπιστήμης ἀπό ἐπιστημονικές ἀλήθειες. Δηλαδή κάτι πού νά εἶναι ἀποδεδειγμένο. Γι’ αὐτό λέμε ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως. Ἡ θεωρία περί τῆς γενέσεως τοῦ σύμπαντος. Ποιά θεωρία; Α’, Β’, Γ’, Δ’ θεωρία. Πλῆθος θεωριῶν. Καί ὅλες αὐτές προσπαθοῦν, ἀποπειρῶνται νά δώσουν μία ἀπάντηση. Γιατί δέν ἔχει δοθεῖ αὐθεντική ἀπάντηση. 

  Πρίν προχωρήσω στό θέμα, θά ‘θελα νά πῶ ὅτι τό βιβλίο τῆς Γενέσεως εἶναι πολύ ἀρχαῖο, εἶναι 3.500 ἐτῶν. Ἴσως κάποιος θά ἔλεγε: « Μά τέτοιο παλιό βιβλίο θά πάρουμε νά ἀντλήσουμε πληροφορίες;» Τό καταπληκτικό εἶναι ὅτι ἔχουν γραφεῖ καί διατυπωθεῖ σ’ αὐτό τό βιβλίο τόσα πολλά πράγματα, τά ὁποῖα σήμερα μόλις ἀνακαλύπτουμε. Αὐτό ἀνεβάζει τή βαθμολογία τῆς θεοπνευστίας τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Καί εἰδικότερα τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως. Ἀκόμη πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι μπορεί νά ἀκούσετε ἤ νά διαβάσετε ὅτι ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως πιθανόν νά χρησιμοποίησε ἐξωβιβλικές πηγές, νά πῆρε ἀπό τούς Βαβυλωνίους ἤ τούς Αἰγυπτίους στοιχεῖα νά συνθέσει τό βιβλίο «Γένεσις». Ὑπάρχει τόση ἀπόσταση μεταξύ τῶν βαβυλωνιακῶν καί τῶν αἰγυπτιακῶν πηγῶν ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, ὥστε θά ἦταν ἀστεῖο νά ποῦμε ὅτι ὁ Μωυσῆς ἐπῆρε στοιχεῖα ἀπό τήν βαβυλωνιακή ἤ τήν αἰγυπτιακή φιλολογία, κοσμολογία, ἀνθρωπολογία. Θά τό δεῖ κανείς μέ μία πρώτη ματιά, ἄν διαβάσει ἕνα κείμενο βαβυλωνιακό ἤ αἰγυπτιακό καί διαβάσει καί τήν Ἁγία Γραφή. Θά τό δεῖ ἀμέσως. Ἐπειδή στήν ἐποχή μας ἔχουμε θεοποιήσει τήν ἐπιστήμη, κατά κάποιο τρόπο θά τήν χρησιμοποιοῦμε καί θά ἀναφερόμαστε σ’ αὐτήν. Καθώς θα ἀναλύουμε τήν Ἁγία Γραφή, θά ἀναλύουμε δηλαδή τά θέματα αὐτά ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, ὅπου χρειάζεται θά γίνεται ἀναφορά καί στήν ἐπιστήμη. 

Γνῶμες εἰδικῶν ἐπιστημόνων

   Πρίν προχωρήσω θά ἤθελα σ’ αὐτό τό σημεῖο νά σᾶς ἔλεγα τήν γνώμη δύo μεγάλων ἐπιστημόνων. Ὁ μεγάλος φυσικός Amber (Ἀμπέρ, Ἀντρέ Μαρί (1775-1836), Γάλλος φυσικομαθηματικός.), πρός τιμήν τοῦ ὁποίου ἔχουμε τή μονάδα μετρήσεως τοῦ ρεύματος, εἶπε τό ἑξῆς: « Ὁ Μωυσῆς, αὐτά πού ἔγραψε πρίν 3.500 χρόνια ἀπό σήμερα, ἤ εἶχε τίς γεωλογικές καί κοσμογραφικές γνώσεις τῆς ἐποχῆς μας, ἤ ἦταν θεόπνευστος.» Ἀλλά τό νά ἔχει τίς γνώσεις τῆς ἐποχῆς μας ὁ Μωυσῆς εἶναι ἐντελῶς ἀδύνατον. Πῶς θά ἦταν δυνατόν νά ἔχει τίς γνώσεις τῆς ἐποχῆς μας; Ἐδῶ δέν γνώριζαν ἄν ἡ Γῆ γυρίζει γύρω ἀπό τόν ἥλιο ἤ ὁ ἥλιος γύρω ἀπό τή Γῆ. Ἕνα θέμα πού ἦταν τελείως ἀνύποπτο καί μάλιστα τόν 15ο αἰώνα π. Χ.. Ἀφοῦ, λοιπόν, δέν εἶχε τίς γνώσεις τῆς ἐποχῆς μας ὁ Μωυσῆς καί μάλιστα αὐτά τά δεδομένα τῆς Γεωλογίας πού εἶναι ἀνακαλύψεις τῶν τελευταίων 100 ἐτῶν, δέν μένει παρά ἐκεῖνα πού κατέγραψε ὁ Μωυσῆς στό βιβλίο τῆς Γενέσεως νά εἶναι θεόπνευστα. Καί μία ἄλλη γνώμη τοῦ Λά Παράν. Ὁ μεγάλος αὐτός γεωλόγος τῆς Γαλλικῆς Ἀκαδημίας εἶπε τό ἑξῆς: «Ἐάν ἔπρεπε νά συνοψίσω σέ 40 γραμμές τά αὐθεντικότερα πορίσματα τῆς Γεωλογίας, θά ἀντέγραφα τό κείμενο τῆς Γενέσεως. Δηλαδή τήν ἱστορία τῆς δημιουργίας, ὅπως τήν ἔγραψε ὁ Μωυσῆς.» Ἡ γνώμη αὐτή δίνει ἕνα ἀπροσμέτρητο κῦρος καί μία μεγαλειώδη αὐθεντία στό βιβλίο τῆς Γενέσεως.

  Αὐτά σάν μία μικρή εἰσαγωγή στά θέματα πού θά κάνουμε φέτος. Ἐγώ προσωπικά, ἄν θέλετε, τά θεωρῶ μεγαλειώδη θέματα. Πολύ σπουδαῖα. Ὅταν μποῦμε στά θέματα τῆς χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας θά ποῦμε τί θά πεῖ « ἄνθρωπος», τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Κάποτε ἕνας Ἕλληνας φιλόσοφος, ὁ Διογένης, εἶχε πάρει ἕναν κόκορα. Τόν εἶχε μαδήσει καί εἶπε: «Νά ὁ ἄνθρωπος!» Ὅπως ξέρετε τά πόδια εἶναι κανονικά, οἱ φτεροῦγες ἔμοιαζαν μέ χέρια. Κι ἔτσι λέει εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι μυστήριο! Μυστήριο! Δέν ξέρουμε τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Μέχρι τώρα δέν ἀπάντησε κανείς τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Οὔτε ἡ ἐπιστήμη, οὔτε ἡ φιλοσοφία. Πολύ δέ παραπάνω ποιός εἶναι ὁ σκοπός πού ὑπάρχει ὁ ἄνθρωπος.

Ἡ γυναίκα καί ὁ φεμινισμός

  Θέλετε παρακάτω; Λέμε, ἡ γυναίκα εἶναι ἄνθρωπος; Βέβαια κάτω ἀπό τό κλίμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, κάτω ἀπό τό κλίμα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἐρώτηση φαίνεται ἀνόητη. Εἶναι αὐτονόητο ὅτι εἶναι ἄνθρωπος ἡ γυναίκα. Κι ὅμως δέν ἦταν κάποτε αὐτονόητο. Κι αὐτό εἶχε πρακτικές συνέπειες. Γι’ αὐτό κι ἀναπτύχθηκε ὁ φεμινισμός. Σήμερα λέμε ὅτι ἡ γυναίκα εἶναι ἴση μέ τόν ἄνδρα. Κάποτε γίνονταν διαμάχες γιά τό θέμα αὐτό. Ἄν μάθουμε ὅμως πώς ἔγινε ἡ γυναίκα, ἀπό ποῦ ἔγινε ἡ γυναίκα καί πῶς στάθηκε δίπλα στόν ἄνδρα, θά πάρουμε ὅλα τά στοιχεῖα τοῦ γνήσιου χριστιανικοῦ φεμινισμοῦ. Γι’ αὐτό τά κείμενα αὐτά εἶναι πολυτιμότατα! Μᾶς γεμίζουν μέ ἐνθουσιασμό τήν ψυχή καί σάν «λυδία λίθος» μποροῦν νά μᾶς δίνουν ἀνά πάσα στιγμή τό γνήσιο καί ἀληθινό. Διότι ξέρετε πόσα φοβερά πράγματα ἔχει ὁ κοσμικός φεμινισμός; Ἔχει τόσα ἀρνητικά στοιχεῖα, πού κάνουν τή γυναίκα νά εἶναι ἕνα κατάντημα. Ὁ κοσμικός φεμινισμός φαινομενικά προσπαθεί να κάνει τήν γυναῖκα ἴση μέ τόν ἄνδρα· στην πραγματικότητα ὅμως τήν ἀνδροποιεῖ καί τήν εὐτελίζει. Ἐμεῖς θά κρατᾶμε τό μέτρο. Καί τό μέτρο τό δίνει ἡ Ἁγία Γραφή. Ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ! 

   Καί τώρα ἔρχομαι στό ἱερό κείμενο:

«1) Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν. 2) ἡ δέ γῆ ἢν ἀόρατος καί ἀκατασκεύαστος, καί σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καί πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος.3) καί εἶπεν ὁ Θεός ˙γενηθήτω φῶς˙ καί ἐγένετο φῶς.»

(Γένεσις, κεφ. 1, στ. 1-3)

Σταματῶ ἕως ἐδῶ. « Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν». Νά τό μεταφράσω. Εἶναι ἁπλό. «Στήν ἀρχή ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν οὐρανόν καί τήν Γῆν.» Τί σημαίνει αὐτό; Λέγει ὁ Ἀκάκιος Καισαρείας: «Εἶναι τό ἴδιο πρός τό «ἐποίησεν ὁ Θεός ἀρχήν τοῦ χρόνου καί ἀρχήν τοῦ κόσμου.» Ὥστε, λοιπόν, βλέπουμε ὅτι ἐξ ἀρχῆς τίθενται δυό στοιχεῖα. Τό στοιχεῖο τοῦ χρόνου καί τό στοιχεῖο τοῦ χώρου. Βέβαια, ἂν κανείς ξέρει ἔστω καί λίγα μαθηματικά καί λίγη φυσική ἀπό τό σχολεῖο, θά τά ἀπολαύσει τά θέματα αὐτά. Ὁ στίχος αὐτός: «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν» (Γένεσις, κεφ. 1, στ. 1) 

κατά τή συνήθεια τοῦ ἱεροῦ συγγραφέα, ἀποτελεῖ καί τό προοίμιον τοῦ ὅλου βιβλίου. Ὥστε τί θά μᾶς πεῖ ἐδῶ; Θά μᾶς πεῖ καί θά μᾶς καταδείξει ὅτι ὁ Θεός ἔκανε τόν οὐρανό καί τή Γῆ. «Ἐν ἀρχῇ». Ἄς μείνουμε στίς δυό πρῶτες λέξεις. «Ἐν ἀρχῇ». Ὅταν λέγει «ἀρχῇ» ἀμέσως ὑποδηλώνει χρόνο. Λέμε: «Ὅταν θ’ ἀρχίσουν τά μαθήματα.» Αὐτό

τί ὑποδηλώνει; Χρόνο. Ὅταν θά ἀρχίσω νά τρώω. Ὑποδηλώνει χρόνο. 

Ἀλλά ὁ χρόνος στούς ἀρχαίους ἔμεινε ἀπαρατήρητος. Δηλαδή οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι παρατήρησαν κυρίως τό θέμα τῆς δημιουργίας ἐρήμην τοῦ χρόνου. Δηλαδή δέν πρόσεξαν τό θέμα τοῦ χρόνου. Ἔβλεπαν μπροστά τους μόνο τή δημιουργία. Ἀλλά δημιουργία χωρίς τό χρόνο εἶναι ἕνα ἀκατανόητο πράγμα. Εἶναι τελείως ἀκατανόητο. Ἁπλούστατα, διότι μέσα στή δημιουργία ἔχουμε συμβεβηκότα, ἔχουμε γεγονότα. Αὐτά τά γεγονότα ἔχουν ἀρχή καί τέλος. Ἔστω ἐπί μέρους. Ἂς ποῦμε ὅτι θά ἀρχίσει τό μάθημά μας καί θά τελειώσει. Μετά θά ἀρχίσει ἡ ὁμιλία ἡ παρακάτω καί

θά τελειώσει. Αὐτά εἶναι συμβεβηκότα, αὐτά πού συμβαίνουν. Αὐτά εἶναι 

μικρά μικρά κομμάτια χρόνου. Ἀλλά καί ὁλόκληρη ἡ δημιουργία ὁπωσδήποτε ἀποτελεῖται ἀπό αὐτά τά μικρά μικρά κομμάτια τοῦ χώρου πού γίνεται μία ἐκδήλωση. Ἀκόμη καί κάτι ἄν στέκεται. Κι ἄν εἶναι στατικό. Λέμε ἕνα κτίριο, προσέξτε με, ἕνα κτίριο. Τί ἔχει αὐτό; Δέν ἔχει τίποτα συμβεβηκότα. Ποιός σᾶς τό εἶπε; Πῶς δέν ἔχει; Μέσα στό χρόνο ἔχει συμβεβηκότα. Ἔχει τήν φθορά. Ὑπάρχει τίποτα χωρίς τήν φθορά; Δέν ἔχει σημασία ἂν ὁ ναός αὐτός κρατήσει 200 χρόνια, ὁ Ὄλυμπος κρατήσει 500.000 χρόνια καί τό ρολόι μου κρατήσει μόνο 5 χρόνια. Δέν ἔχει καμία σημασία αὐτό. Σημασία ἔχει ὅτι ὑπάρχει μεταβολή. Καί ἡ μεταβολή πάντα γράφεται μέ τό χρόνο. Δέν εἶναι, λοιπόν, ἡ δημιουργία κάτι στατικό. Μπαίνει ὁ χρόνος. Αὐτό εἶναι πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Γραφῆς, γιατί μᾶς 

εἰσάγει ἀμέσως στή δημιουργία τοῦ χώρου καί τοῦ χρόνου. Μέ τό «ἐν 

ἀρχῇ» ἀναφέρεται στό χρόνο. Μέ τό «ἐποίησεν τόν οὐρανόν καί τήν γῆν» 

ἀναφέρεται στό χῶρο. Καί ἔτσι ἔχουμε τοῦτο τό καταπληκτικό. Χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια γιά νά τό καταλάβει ὁ ἄνθρωπος. Καί τό κατάλαβε μόλις τώρα. Βέβαια οἱ φιλόσοφοι κάτι εἶχαν ἀρχίσει νά ἀντιλαμβάνονται, ἀλλά ἡ ἐπιστήμη τώρα τελευταία τό διατύπωσε.

Χῶρος καί χρόνος εἶναι δυό πράγματα πού δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα καί δέν χωρίζουν. Λέμε ἔχω ἕνα ὕφασμα. Τό ὕφασμα αὐτό ἀποτελεῖται ἀπό κλωστές. Ποιά εἶναι ἡ διευθέτηση τῶν κλωστῶν τοῦ ὑφάσματος; Ἀπό τίς κάθετες καί τίς ὁριζόντιες. Ἐάν βγάλω τίς κάθετες 

κλωστές, ἔχω ὕφασμα; Ἔχω ἁπλῶς μία σειρά ἀπό κλωστές. Δέν ἔχω ὅμως 

ὕφασμα. Ἐάν βγάλω τίς ὁριζόντιες καί μείνουν οἱ κάθετες, ἔχω ὕφασμα; Ὄχι. Γιά νά ἔχω ὕφασμα πρέπει νά ἔχω καί τίς ὁριζόντιες καί τίς κάθετες κλωστές. Γιά νά ἔχω τή δημιουργία πρέπει νά ἔχω καί τό χῶρο καί τό χρόνο. Δέν νοεῖται ὁ χῶρος χωρίς τό χρόνο. Δέν νοεῖται ὁ χρόνος χωρίς τό χῶρο. Εἶναι δυό πράγματα τά ὁποῖα ὑπάρχουν ταυτόχρονα. Μήπως ἔγινε λίγο πιό μπροστά ὁ χρόνος; Ὄχι. Μήπως ἔγινε λίγο πιό μπροστά ὁ χῶρος; Ὄχι. Ἔγιναν μαζί.

Αὐτό τό λέγει πολύ ὡραῖα ὁ ἱερός Αὐγουστίνος. Βεβαίως τό λέγει ἀπό

τήν Ἁγία Γραφή. Τί λέγει; Αὐτό τό θαυμάσιο καί ἀξιομνημόνευτο ρητό 

του: «Non in tempore sed cum tempore finxit deus mudum». «Ὄχι ἐν χρόνῳ, 

ἀλλά μετά χρόνου, ὁ Θεός ἐστερέωσε, ἐδημιούργησε τόν κόσμο.» Που δείχνει ὅτι δέν ὑπῆρχε ὁ χρόνος καί σέ κάποια στιγμή ξεκινᾶ ἡ δημιουργία. Ἀλλά ὁ χῶρος καί ὁ χρόνος εἶναι μαζί. Εἶναι μεγαλειῶδες! Εἶναι μεγαλειῶδες!

Ὁ Πλάτων εἶχε πεῖ τό ἑξῆς: « Ὁ Θεός ἔκανε τόν κόσμο μαζί μέ τό χρόνο, ὥστε ἂν ποτέ διαλυθοῦν, νά διαλυθοῦν μαζί.» Εἶναι μεγάλη ἀλήθεια αὐτή, τήν ὁποία θά δοῦμε πιό κάτω.

  Ἔτσι φθάνομε, ἀπό τό «ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν», φθάνομε στό χωροχρόνο τοῦ Ἀϊνστάιν. Ξέρετε ὅτι μέχρι πρίν τοῦ

Ἀϊνστάιν τά φαινόμενα τά ἐξετάζαμε ἐπιστημονικά ἐρήμην τοῦ χρόνου. 

Σήμερα λέμε ὅτι ἡ ταχύτητα ἰσοῦται μέ τό διάστημα διά τοῦ χρόνου. Ὁ χρόνος μπαίνει μέσα σέ ὅλα τά στοιχεῖα. Ἀλλά προσέξτε! Ὁ χρόνος δέν εἴχαμε ἀντιληφθεῖ ὅτι παίζει ἕναν τόσο σπουδαῖο ρόλο, ὅταν κάποτε ἡ ταχύτητα γίνει πολύ μεγάλη. Ὅταν ἡ ταχύτητα μέ τήν ὁποία μπορεῖ νά κινηθεῖ ἡ ὕλη φθάσει στήν ὁριακή τιμή τῆς ταχύτητας τοῦ φωτός, τότε ἀμέσως ἔχομε ἐνέργεια. Ἡ ἐνέργεια ξέρετε μέ τί ἰσοῦται. Ἡ ἐνέργεια εἶναι ἴση μέ τή μάζα ἐπί τό τετράγωνον τῆς ταχύτητας τοῦ φωτός. Αὐτό εἶναι 

ἕνα θεμέλιο. Γιά νά δοῦμε ὅτι ἀπό τό «ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν» πού μοιάζει ἁπλοϊκό, καί ὅμως δέν εἶναι ἁπλοϊκό, εἶναι ἁπλῶς ἁπλοῦν. Ἁπλοϊκό θά πεῖ ἀφελές, κουτό. Ἁπλοῦν θά πεῖ σοφό, ἀλλά προσφέρεται πολύ ἁπλά. Αὐτό τό ἁπλοῦν μᾶς κάνει σήμερα καί

φθάνομε στόν χωροχρόνο τοῦ Ἀϊνστάιν. Καταπληκτικό! Μεγαλειῶδες!

Ἡ ἀρχή καί τό τέλος.

   Ἀλλά καί ἀκόμη κάτι ἄλλο. Ὅταν λέγει «ἐν ἀρχῇ» σημαίνει ὅτι ἔχομε 

ἀρχή καί τέλος. Διότι πάντα ὅ,τι ἀρχίζει τελειώνει. Εἶναι ἂν θέλετε καί μία 

φιλοσοφική θέση αὐτή. Ὅ,τι ἀρχίζει, τελειώνει. Αὐτό ξέρετε τί μεγάλη ἀξία ἔχει γιά τήν ἀρετή τῆς ὑπομονῆς; Κάποτε, ἐπί παραδείγματι, μπορεῖ νά μέ ταλαιπωρεῖ ἕνας ἄνθρωπος. Νά μοῦ λέει, νά μοῦ λέει, νά μοῦ λέει καί νά μέ ταλαιπωρεῖ ἀφάνταστα. Ξέρετε πῶς ὑπομένω; Ὅτι ὁπωσδήποτε κάποτε θά τελειώσει. Κάποια ὥρα θά τελειώσει. Ναί. Αὐτό εἶναι πολύ σπουδαῖο, διότι ἀφοῦ θά τελειώσει, γιατί νά τοῦ βάλω τίς φωνές; Κάνω ὑπομονή. Ἡ ζωή μας ἔχει βάσανα. Λέμε θά τελειώσει. Ὅσα καί νά εἶναι. Καί ἂν δώσουμε ἀξία στή ζωή καί πέρα ἀπό τό θάνατο, τότε γεννιέται μία 

σπουδαιότατη ἀρετή. Ἡ ἀρετή τῆς ὑπομονῆς. Ὅλα τελειώνουν. Μέσα στό

λαό μας, καί στόν πιό ἀγράμματο ἄνθρωπο, εἶναι διαποτισμένη αὐτή ἡ

ἀλήθεια. Ὅ,τι ἀρχίζει, τελειώνει.

Ὅταν, λοιπόν, λέει «ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν», ὑπονοεῖ καί τέλος. Καί λέμε τώρα· ἡ δημιουργία ἔχει τέλος; Μά βέβαια. Ὑπάρχει τέλος; Μά ἀφοῦ ὑπῆρξε ἀρχή; Ὑπάρχει καί τέλος. Καί ποιό εἶναι αὐτό τό τέλος; Τί ἔννοια ἔχει αὐτό τό τέλος τῆς δημιουργίας; Δηλαδή αὐτό τό σύμπαν θά τελειώσει μία μέρα; Τό φαντάζεσθε ὅτι αὐτοί οἱ ἴδιοι οἱ ἐπιστήμονές μᾶς μιλοῦν γιά τό τέλος τοῦ σύμπαντος;

Ἡ φυσική πλευρά τῆς δημιουργίας

Ἔχομε δυό πλευρές. Εἶναι ἡ φυσική πλευρά καί ἡ ἀποκαλυπτική πλευρά. Καί πρῶτα-πρῶτα νά πάρουμε τή φυσική πλευρά. Μᾶς λέγει ἡ ἴδια ἡ ἐπιστήμη ὅτι τό σύμπαν πεθαίνει. Μάλιστα γιά τόν ἥλιο τό δικό μας -ὑπάρχουν δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων ἥλιοι- λέγεται ὅτι πεθαίνει. Ἂν θέλετε νά σᾶς δώσω καί μερικά στοιχεῖα. Ὑπολογίζουν ὅτι ἡ ὅλη ζωή τοῦ ἥλιου εἶναι 107 ἐπί 10 εἰς τήν ἐνάτην χρόνια. Δηλαδή δέκα εἰς τήν 

ἐνάτη εἶναι τό δισεκατομμύριο. Συνεπῶς 107 δισεκατομμύρια χρόνια εἶναι ἡ ὅλη ζωή τοῦ ἥλιου. Μέχρι τώρα ἔχει μόλις τή νηπιακή ἡλικία τῶν 6 ἐπί 10 εἰς τήν ἐνάτην. Δηλαδή ἂν εἴχαμε ἕναν ἄνθρωπο που θα ζοῦσε 107 χρόνια, αὐτός εἶναι τώρα 6 χρονῶν. Ἔχει νά ζήσει αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἀκόμα 101 χρόνια. Ἡ ζωή, λοιπόν, τοῦ ἥλιου μας εἶναι 6 ἐπί 10 εἰς τήν ἐνάτην, δηλαδή ἕξι δισεκατομμύρια χρόνια. 

Ἀκοῦστε ὅμως τώρα. Ὁ ἥλιος χάνει ὕλη. Χάνει τήν ὕλη διά τῆς ἐνεργείας, διά τοῦ φωτός. Μάλιστα ἡ Γῆ μας, ἂν τό θέλετε, γίνεται βαρύτερη καί βαρύτερη δεχόμενη ὕλη ὑπό τή μορφή τοῦ φωτός. Μέσα σέ ἕνα δευτερόλεπτο χάνει ὁ ἥλιος τέσσερα ἑκατομμύρια τόννους ὕλης. Μέσα σέ

ἕνα λεπτό χάνει 250 δισεκατομμύρια τόννους. Σέ ἕνα 24ωρο χάνει 360 δισεκατομμύρια τόνους ὕλης. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τί θά γίνει; Ἀφοῦ χάνει, δέν προστίθεται τίποτα, ἀκόμη κι ἂν περάσουν, ἄλλα 101 δισεκατομμύρια χρόνια. Θά τά χάσει αὐτά ὁ ἥλιος. Ἄρα πεθαίνει ὁ ἥλιος. Ὅπως πε-

θαίνει ὁ ἥλιος, πεθαίνει καί τό σύμπαν. Ὁλόκληρο τό σύμπαν πεθαίνει.

Τί θά πεῖ ὅμως πεθαίνει τό σύμπαν; Πεθαίνει μέ τό λεγόμενο θερμικό θάνατο. Ἡ θεωρία τοῦ θερμικοῦ θανάτου μᾶς λέει τά ἑξῆς: Ὅπως ξέρετε, κατά τό δεύτερο θερμοδυναμικό ἀξίωμα αὐτῆς τῆς 

ποιοτικῆς ὑποτιμήσεως τῆς ἐνέργειας, δέν χάνεται τίποτα. Ἡ ποιότητα 

μόνο πέφτει. Αὐτό δείχνει ὅτι δέν ἔχουμε ἀπώλεια ἐνέργειας. Ξέρετε ὅτι 

ὑπάρχει ἡ ἀρχή τῆς διατηρήσεως τῆς ὕλης, ἡ ἀρχή τοῦ Λαβουαζιέ, Ἀντουᾶν Λωρᾶν Λαβουαζιέ (Antoine Laurent Lavoisier), Γάλλος χημικός, 1743 -1794. Σύμφωνα μέ τήν ἀρχή τῆς διατηρήσεως τῆς ἐνέργειας, δέν χάνεται τίποτα. 

Ἀλλά τότε θά μοῦ πεῖτε, πῶς πεθαίνουν τά πράγματα; Πεθαίνουν, γιατί κινεῖται ἡ γῆ γύρω ἀπό τόν ἥλιο. Ἡ θερμοκρασία τοῦ ἥλιου εἶναι τέτοια πού τήν κάνει νά κινεῖται. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τούς ἄλλους πλανῆτες. Ἐάν ὁ ἥλιος δέν ἔχει θερμοκρασία, δέν ἔχει φῶς, θά κινεῖται; Δέν θά κινεῖται. Τότε τί θά γίνει; Σημαίνει ὅτι ἡ ἐνέργεια τοῦ σύμπαντος που εἶναι ὑπό μορφή τοῦ φωτός πέφτει στή μορφή τῆς θερμότητας. Ἡ θερμότητα εἶναι ἡ πιό χαμηλή μορφή ἐνέργειας. Καί κάθε σημεῖο τῆς ἐνέργειας αὐτῆς εἶναι ἐπί τοῦ αὐτοῦ ἐπιπέδου. Καί ἀφοῦ δέν ἔχουμε διαφορά δυναμικοῦ, ἔχομε θάνατο. Ἕνα παράδειγμα: Ἡ θάλασσα ἔχει ἐνέργεια; Τρομακτική! Τρομακτική! Ἐάν εἴχαμε τή

θάλασσα πάνω ἀπό τόν Ὄλυμπο, γιά φανταστεῖτε, καί ἔπεφτε μέσα σέ ἕναν μεγάλο ἀγωγό, τί θά μᾶς κινοῦσε! Τί μηχανήματα, τί ἠλεκτρισμό θά μᾶς παρήγαγε! Ἀλλά γιά νά πᾶμε τή θάλασσα στόν Ὄλυμπο θέλουμε ἐνέργεια. Δέν μποροῦμε νά τήν πᾶμε τή θάλασσα στόν Ὄλυμπο. Ἡ θάλασσα εἶναι σ’ ἕνα ἐπίπεδο. Γιά νά σηκώσω τή θάλασσα πιό πάνω θέλω ἐνέργεια. Ἄρα, λοιπόν,γιά νά τῆς δώσω ἐνέργεια τί θά πάρω; Θά πάρω λιγότερη ἀπό αὐτή πού θά τῆς δώσω. Δέν ἀξίζει ὁ κόπος. Γιατί; Ἡ θάλασσα ἔχει μεγάλη ἀξία, ἐπειδή εἶναι ἐνέργεια, ἀλλά τήν ἔχει στό ἴδιο ἐπίπεδο.Προσέξτε, στό ἴδιο ἐπίπεδο. Δέν μπορῶ νά τό ἐκμεταλλευτῶ τό στοιχεῖο αὐτό τῆς ἐνέργειας. Καί ἡ θάλασσα θά ἔμενε ἀκίνητη μετά. Μπορεῖ ν΄ἀνεβεῖ ἡ θάλασσα στή στεριά; Μένει ἐκεῖ. Ἔτσι καί ἡ ἐνέργεια τοῦ σύμπαντος θά πέσει στό αὐτό ἐπίπεδο. Ὅλα τά σημεῖα τῆς ἐνέργειας θά εἶναι στό αὐτό ἐπίπεδο. Δέν θά ἔχουν διαφορά, μέ ἀποτέλεσμα νά μήν 

ὑπάρχει κίνηση. Δηλαδή θάνατος! Ἀλλά θάνατος δέ σημαίνει ἐξαφάνιση. 

Σημαίνει ἀκινησία. Ἐνας πεθαμένος ἄνθρωπος, γιατί εἶναι πεθαμένος; 

Γιατί εἶναι νεκρός; Δέν ἔχει κίνηση. Δέν ἔχει ζωή. Κατά τά ἄλλα, ἡ ὕλη του; Κλεῖστέ τον, παρακαλῶ, ἑρμητικά, μέσα σέ μία γυάλα, νά μή φύγει τίποτα ἀπ’ ὅ,τι διαλυθεῖ καί ζυγίζετε κάθε χρόνο αὐτό πού ἔχετε μέσα στή γυάλα. Δέν θά χαθεῖ τίποτα. Κι ὅμως ἔχουμε θάνατο.

Ἔτσι, λοιπόν, ἡ ἐπιστήμη μᾶς λέει ὅτι ἔχουμε τόν θερμικό θάνατο τοῦ σύμπαντος καί αὐτό γίνεται μέ βάση τόν νόμο τῆς ἐντροπίας. Ἔτσι λέγεται στή φυσική. Αὐτά ἀπό φυσικῆς πλευρᾶς. 

Ὥστε, λοιπόν, καλά εἶπε ὁ Μωυσῆς θεοπνεύστως ὅτι τό σύμπαν εἶχε ἀρχή. Ἂν θέλετε ἀκόμα, μήν πᾶτε στούς φιλοσόφους, πηγαίνετε στά ὑλιστικά συστήματα, τίς ὑλιστικές θεωρίες τῆς ἐποχῆς μας. Ἀνοῖξτε, ἐπί παραδείγματι, τό μικρό φιλοσοφικό λεξικό, πηγαίνετε στό λῆμμα «ὕλη». Ξέρετε τί θά δεῖτε; Ὅτι εἶναι αἰώνια ἡ ὕλη. Ἀφέλεια! Κι ὅμως μ΄αὐτά ποτίζουν τούς ἀνθρώπους σήμερα στήν ἐποχή μας τά ὑλιστικά συστήματα.

Ἡ ἀποκαλυπτική πλευρά τῆς δημιουργίας.

Ἀλλά ἔχομε καί τήν ἀποκαλυπτική πλευρά. Τό τέλος, ὅπως μᾶς λέει ἡ ἐπιστήμη, δέν εἶναι ἡ ἐξαφάνιση. Εἶναι ἀκινησία. Μάλιστα. Μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Θεός καί μᾶς λέγει: Τό τέλος πράγματι δέν εἶναι ἐξαφάνιση. Γιατί ὅ,τι δημιουργεῖ ὁ Θεός δέν γυρίζει στό μηδέν, ὅπως θά

δοῦμε παρακάτω. Ὁ Θεός ἐκ τοῦ μηδενός ἔκανε τόν κόσμο. Καί μετά τί γίνεται; Γίνεται ἀλλαγή. Μεταλλαγή σέ ἰδιότυπο χωροχρόνο. Κι αὐτός ὁ ἰδιότυπος χωροχρόνος μετά ἀπό τό θάνατο τοῦ σύμπαντος, ὁ ὁποῖος δέν συμπίπτει μέ τό φυσικό θάνατο -σημειώσατέ το αὐτό- ἀλλά μέ τήν Δευτέρα τοῦ Χριστοῦ Παρουσία. Αὐτός ὁ ἰδιότυπος χωροχρόνος δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 

Ἀκοῦστε πὼς τό λέει ἕνας Ψαλμός. Ὁ 101 Ψαλμός στ. 26-27: «Κατ’ ἀρχάς Σύ, Κύριε, τήν γῆν θεμελίωσας, καί τά ἔργα τῶν χειρῶν Σου εἰσίν οἱ οὐρανοί˙ αὐτοί ἀπολοῦνται, σύ δέ διαμένεις, (Μποροῦν νά χαθοῦν. Σύ ὅμως μένεις. Δέν θά χαθοῦν ὅμως.) καί πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, (Ὅλοι οἱ οὐρανοί, ὅλη ἡ γῆ, ὁλόκληρη ἡ δημιουργία θά παλιώσει ὅπως τό ἱμάτιο.) καί ὡσεί περιβόλαιον ἐλίξεις αὐτούς καί ἀλλαγήσονται. (Καί Σύ σάν καλός ράφτης θά τό γυρίσεις μέσα ἔξω τό ἱμάτιο καί θά τό κάνεις καινούργιο.)». Ξέρετε παλιότερα πού ἦταν ἀκριβά τά ροῦχα τά γυρίζαμε μέσα ἔξω καί τά κάναμε πάλι καινούργια. Αὐτό θά κάνει ὁ Θεός. Θά γυρίσει, λέει, μέσα-ἔξω τήν δημιουργία. Τί θά πεῖ αὐτό τό «μέσα-ἔξω»; Εἶναι θέμα τοῦ Θεοῦ. Θά γίνει καινούργια ἡ δημιουργία.

Καί λέει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης:(Ἀποκάλυψις Ἰωάννου, κεφ.21,στ. 1-5) 

«Καί εἶδον οὐρανόν καινόν καί γῆν καινήν· ὁ γάρ πρῶτος οὐρανός καί ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθον, καί ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἔτι. Ἄρα θά ’χει ἄλλη μορφή τό σύμπαν. Δέν θά εἶναι ἡ σφαιρική μορφή. Δέν θά εἶναι ἡ θάλασσα, δέν θά εἶναι ὅπως ξέρομε τό σύμπαν. Παίρνει τήν θάλασσα σάν στοιχεῖο.

Καί εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπί τῷ θρόνῳ (ὁ Χριστός)· ἰδού καινά ποιῶ πάντα.»

(Νά, ὅλα τά κάνω καινούργια!) Ὥστε βλέπομε, λοιπόν, ὅτι ὁ Θεός θεμελιώνει τό χρόνο, θεμελιώνει τόν χῶρο, ἀλλά ὁ ἴδιος μένει ἔξω ἀπό τό χῶρο καί τό χρόνο. Δέν ταυτίζεται μέ τό χῶρο καί τό χρόνο, ἀλλά εἶναι δημιουργός τοῦ χωροχρόνου, δημιουργός 

τοῦ σύμπαντος.

24-10-1982

1η ομιλία στην κατηγορία 
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου δέν ἔχει καμία σχέση μέ τόν ὑλικό κόσμο.

†.«Καί ἔπλασεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπό τῆς γῆς καί ἐνεφύσησεν εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ πνοήν ζωῆς, καί ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν». (Γένεσις κεφ.2, 7) Καί ἔπλασε, λέει, ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, ἀφοῦ ἔλαβε χῶμα ἀπό τή γῆ. Καί φύσηξε στό πρόσωπο αὐτοῦ, στούς μυκτῆρας, στά ρουθούνια, καί ἐφύσηξεν πνοή ζωῆς. Καί ἔγινε ὁ ἄνθρωπος ζωντανή ψυχή. Βλέπουμε ὅτι στήν περίπτωση τῆς κατασκευῆς τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, ὁ Θεός παίρνει τά ὑλικά στοιχεῖα ἀπό τήν δημιουργία του. Δηλαδή ἀπ’ αὐτά πού ὑπάρχουν. Δηλαδή ἐκ τῶν ὄντων.

   Ἀντιθέτως γιά τήν ψυχή δέν παίρνει κανένα ὑλικό στοιχεῖο ἀλλά σημειώνει μία πράξη. Ἐμφυσᾶ. Ἐνεφύσησεν, λέγει. Αὐτό σημαίνει ὅτι γιά τήν ψυχή κάνει ἰδιαίτερη δημιουργική πράξη. Ἐξάλλου ἐκεῖνο τό «ἔπλασεν ὁ Θεός», ἀναφέρεται στόν ἄνθρωπο. «Καί ἔπλασεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον». Δέν λέγει, ἔπλασε ὁ Θεός τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ἔπλασε τόν ἄνθρωπο. Καί συνεπῶς τόσο τό σῶμα ὅσο καί ἡ ψυχή εἶναι δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἐκεῖνο πού ἔχει σημασία εἶναι ὅτι ἡ ψυχή εἶναι κτίσμα. Ὄχι ὅμως ἀπό ὑπάρχουσα ὕλη! Ἔχει πάρα πολλή σημασία. Πολλοί νομίζουν, ὅτι ἡ ψυχή εἶναι κάτι πού, βεβαίως εἶναι πνευματικό, εἶναι ἄυλο, ἀλλά ὅτι δέν εἶναι κτίσμα. Ὅπως καί οἱ ἄγγελοι εἶναι πνεύματα ἀλλά εἶναι κτίσματα. Λέγει σαφῶς ἡ Ἁγία Γραφή «ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα». (Ψαλμός 103, 4)
Αὐτός πού κάνει τούς ἀγγέλους του πνεύματα. Εἴδατε τί ρῆμα βάζει; Ὁ ποιῶν. Αὐτός πού κάμνει. Τό ρῆμα «ποιῶ» θά πεῖ κατασκευάζω. Θά πεῖ ὄχι γεννῶ. Καί δέν εἶναι ἀπό τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ οἱ ἄγγελοι καί συνεπῶς οὔτε καί ἡ ψυχή εἶναι ἀπό τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ. Τό θέμα εἶναι ὅτι ἡ ψυχή εἶναι κτίσμα. Εἶναι πλάσμα καί ἡ ψυχή. Ξαναϋπογραμμίζω, ὄχι ὅμως ἀπό ὑπάρχουσα ὕλη. Δηλαδή δέν ἔχει καμία σχέση μέ τόν ὑλικό κόσμο. Ἀπό τόν ὁποῖο ὑλικό κόσμο ἔγινε τό ἀνθρώπινο σῶμα. Τοῦτο διότι θεωρεῖται ἀπό τούς ὑλιστές, ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ψυχή εἶναι ἀποτέλεσμα μίας μορφῆς τῆς ὕλης. Ὅπως ἀκριβῶς εἶναι καί ἡ ἐνέργεια. Τί εἶναι ἡ ἐνέργεια; Εἶναι μία μορφή τῆς ὕλης. Λέγουν λοιπόν ὅτι ἡ ψυχή καί ἡ συνείδηση εἶναι μία μορφή ὕλης, δηλαδή εἶναι ἐνέργεια καί τίποτα ἄλλο. Ἐδῶ μᾶς λέγει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι οὔτε μορφή ὕλης, οὔτε ἐνέργεια ἡ ἀνθρώπινη ψυχή.

   Ὁ πνευματισμός καί τά μέντιουμ στά ὁποῖα πηγαίνουν οἱ ἄνθρωποι νά ρωτήσουν τά λεγόμενα πνεύματα (τούς δαίμονες) περί τοῦ πρακτέου, περί τοῦ μέλλοντος κ.ο.κ. εἶναι δαιμονισμός. Τούς δαίμονες ἐρωτοῦν ἐκεῖνοι πού πηγαίνουν στά μέντιουμ. Προσέξτε με: κατά κανόνα. Μηδεμιᾶς ἐξαιρέσεως. Κατά κανόνα. Οὐδέποτε ὁ Θεός θά κατέβαινε στό ἐπίπεδο αὐτό, νά πηγαίνουμε στά μαντεῖα καί νά ἐρωτοῦμε τό Θεό. Ποιό Θεό; Ὁ Θεός ἐκεῖ κατεβαίνει; Στό μαντεῖο, στό ἐπίπεδο τοῦ μαντείου κατεβαίνει; Ὁ Θεός νά φυλάξει. Οἱ δαίμονες ὑπηρετοῦν τά μαντεῖα. Καί ὅταν πηγαίνουμε ἐκεῖ νά ρωτήσουμε τά μέντιουμ περί διαφόρων θεμάτων καί πραγμάτων, τούς δαίμονες, ρωτοῦμε. Ὁ πνευματισμός εἶναι μία θρησκεία. Καί τό δυστύχημα εἶναι ὅτι ἐκμεταλλεύονται καί στοιχεῖα τῆς πίστεώς μας, τήν ὁποία βεβαίως πίστη δέ δέχονται. Τό Χριστιανισμό, στήν πραγματικότητα ἀπορρίπτουν. Καί ἑρμηνεύουν τά πράγματα, ὅπως αὐτοί κρίνουν. Ἐπί παραδείγματι, μιλᾶνε γιά τόν ἅγιο Νεκτάριο, ὅτι τόν ἐπικαλέστηκαν, εἶχα διαβάσει ἕνα ἔντυπό τους καί στήν αἴθουσα πού τόν ἐπικαλέστηκαν, παρουσιάστηκαν, λένε, σπινθῆρες. Ὅπως ἀκριβῶς εἶναι ἐκεῖνο τό πείραμα τῆς Φυσικῆς, τό πείραμα τοῦ Χέρζ, ὁ ὁποῖος παρήγαγε ὑψίσυχνα ρεύματα μέ μία μηχανή καί στά ἀντικείμενα μέσα τοῦ δωματίου, παρουσιάστηκαν σπινθῆρες. Γιατί ἔγινε μεταφορά τῆς ἐνέργειας. Ἐξάλλου πάνω σ’ αὐτό τό φαινόμενο, σ’ αὐτό τό πείραμα δηλαδή στηρίζονται οἱ τηλεπικοινωνίες. Τό ραδιόφωνο, ὁ ἀσύρματος κτλ. γενικά οἱ ἀσύρματες ἐπικοινωνίες. Ἔτσι περίπου τοποθετοῦν καί τήν παρουσία τοῦ ἁγίου Νεκταρίου μέσα στήν σύναξή τους. Καί τό θεώρησαν μεγάλη εὐλογία, λέγουν, τό ὅτι μέ τήν μορφή σπινθήρων ἐμφανίστηκε ὁ ἅγιος Νεκτάριος μέσα στήν συνεδρίασή τους τήν πνευματιστική. Αὐτά εἶναι καθαρά-καθαρά δαιμονικά καμώματα.

   Ἡ ψυχή δέν εἶναι ἐνέργεια γιά νά παρουσιάζει σπινθηρισμούς, ὅπως θά παρουσίαζε ἡ ἠλεκτρική ἐνέργεια ἐπάνω στά μεταλλικά ἀντικείμενα, ὅταν ἔχουμε ἕνα θυελλώδη καιρό καί εἶναι ἡ ἀτμόσφαιρα ἠλεκτρικῶς φορτισμένη, κεκορεσμένων σέ φορτισμό ἠλεκτρισμοῦ, βλέπετε νά ἠλεκτρίζουν τά ἀντικείμενα κτλ.. Τέτοια πράγματα δέν ὑπάρχουν ἐδῶ. Γι’ αὐτό ἐπιμένω σ’ αὐτό τό σημεῖο, νά μήν παρασυρθεῖτε ποτέ, διότι ἡ ψυχή, λέω γιά πέμπτη φορά, δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν ὕλη. Μόνο τό σῶμα ἔχει σχέση μέ τήν ὕλη. Τό πνεῦμα, ἡ ψυχή, δέν ἔχει καμία σχέση. Ἐξάλλου αὐτό τό ρῆμα «ἐνεφύσησε» θέλει νά δείξει, ὅπως λέγει ὁ Θεοδώρητος, «τῆς ψυχῆς τήν φύσιν», θέλει νά δείξει τήν φύση τῆς ψυχῆς. Ὅτι εἶναι κάτι ἄλλο. Ἂν ρωτήσετε, ποιά εἶναι ἡ οὐσία τῆς ψυχῆς; Θά ἀπαντούσαμε. Ἔχουμε ἀναλύσει ποιά εἶναι ἡ οὐσία τοῦ σώματος; Εἶναι γνωστό ὅτι τήν ὕλη τήν ἀγνοοῦμε. Δέν γνωρίζουμε τί πρᾶγμα εἶναι ἡ ὕλη. Δηλαδή ὁ ἄνθρωπος τήν ἀγνοεῖ, ὄχι τήν ἀγνοοῦμε ἐμεῖς οἱ παρόντες. Οἱ ἄνθρωποι, οἱ ἐπιστήμονες ἀγνοοῦν τί πράγμα εἶναι ἡ ὕλη. Κι ὅταν λέμε ἄτομο ὕλης κι ὅταν ἀκόμη μιλᾶμε γιά τά ὑποατομικά στοιχεῖα, δηλαδή αὐτά πού συνιστοῦν τό ἄτομο τῆς ὕλης, τό πρωτόνιο ἢ τό ἠλεκτρόνιο, παίρνω αὐτά τά θεμελιώδη, ἑνός ἀτομικοῦ στοιχείου. Ὅταν λέμε πρωτόνιο, δέν ξέρουμε τί πράγμα εἶναι. Ὅταν λέμε ἠλεκτρόνιο δέν ξέρουμε τί πρᾶγμα εἶναι. Δηλαδή ἡ φύση, τόσο τῆς ὕλης ὅσο καί τῆς ἐνέργειας, μᾶς εἶναι ἄγνωστα πράγματα. Ἡ φύση, ἡ οὐσία τῆς ὕλης, ὄχι ἡ συμπεριφορά.
Ἡ συμπεριφορά εἶναι εὔκολο πρᾶγμα, τό βλέπουμε. Μάλιστα τά φαινόμενα, πού ἔχουμε στή φύση μας, τά φαινόμενα ὀφείλονται στή συμπεριφορά τῆς ὕλης. Ἀλλά ἡ οὐσία, ἡ ὑφή τῆς ὕλης μας εἶναι ἄγνωστα. Δέν ξέρουμε τί πρᾶγμα εἶναι. Καί ἴσως, τό καί πιθανότατο, ὁ ἄνθρωπος οὐδέποτε θά γνωρίσει τήν ὑφή, τήν οὐσία τῆς ὕλης. Ποτέ. Ἐάν λοιπόν ἐκεῖνο τό ὁποῖο μποροῦμε νά τό χρησιμοποιήσουμε σάν ἀντικείμενο ἔρευνας τῆς ὕλης τό ἀγνοοῦμε, πόσο περισσότερο θά μπορούσαμε νά ξέρουμε ποιά εἶναι ἡ οὐσία τῆς ψυχῆς, τοῦ πνεύματος. Τί εἶναι πνεῦμα; Δέν ξέρουμε. Τί εἶναι ὕλη; Δέν ξέρουμε. Ἂν κάποιος σᾶς πεῖ ὅτι ξέρουμε τί εἶναι ὕλη, εἶναι ἀφελής. Καί πολύ παραπάνω ἂν ἰσχυριζόταν ὅτι μποροῦμε νά ξέρουμε καί τί εἶναι πνεῦμα.

Απόσπασμα από την 23η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὁ Χριστός θά ξανάρθει καί ὁ κόσμος θά τελειώσει.

†. Ὅταν ἐξηγοῦμε σέ ἕναν ἄνθρωπο κάτι, ἕνα θέμα, πολλές φορές βλέπομε ὅτι ὁ ἀκροατής μας δέν τό καταλαβαίνει. Ἐάν δέν ὀφείλεται σέ μᾶς, δηλαδή ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε τήν δυνατότητα νά ἐξηγήσουμε, ἀλλά ὀφείλετε στόν ἀκροατή μας, κατά ἕνα μεγάλο ποσοστό ξέρετε ποῦ ὀφείλεται; Ὅταν δέν καταλάβει κάτι; Ἂς ποῦμε, τοῦ ἐξηγοῦμε ἕναν δρόμο. «Ξέρετε κύριε, τοῦ λέμε τοῦ ἀλλουνοῦ, θά προχωρήσετε ἀπό δῶ, θά πᾶτε ἀπό κεῖ…», αὐτός τήν ὥρα πού τοῦ μιλᾶμε ἔχει στό νοῦ του κάτι ἄλλο. Δηλαδή ἔχει μία ἀντίληψη δική του φτιαγμένη γιά 'κεῖνο πού ζητάει. Καί δέν εἶναι ἀπαλλαγμένος ἀπό τήν δική του τήν ἀντίληψη γιά νά ἀκούσει αὐτό πού τοῦ λέμε. Ἔτσι, προσπαθεῖ ν’ ἀκούσει μέν ἐμᾶς, χωρίς νά ἀπαλλαγεῖ ὅμως ἀπό τή δική του ἀντίληψη. Τό ἀποτέλεσμα θά εἶναι νά μήν καταλάβει τελικά τίποτα. Νά τά μπερδέψει. Αὐτόπού σᾶς εἶπα εἶναι πάρα πολύ σπουδαῖο. Γι’ αὐτό εἶναι πολύ σπουδαῖο ν’ ἀπαλλάσσεται κανείς ἀπό μία ἀντίληψη πού ἔχει γιά νά καταλάβει κάτι. Στή ἐπιστήμη ὁ ἀληθινός ἐπιστήμων, γιά νά καταλάβει κάτι πρέπει νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό ὅσες ἀντιλήψεις ἔχει γι’ αὐτό τό κάτι. Νά τίς βάλει στήν ἄκρη. Δέν τίς πετάει. Τίς βάζει στήν ἄκρη ὅμως γιά μία στιγμή. Γιά ν’ ἀνοίξει τόν δρόμο γιά μία νέα ἔρευνα. Ἐάν μένω σέ παλιές ἀντιλήψεις οὐδέποτε θά καταλάβω ἐκεῖνο, τό ὁποῖο ψάχνω νά βρῶ. Πρέπει, λοιπόν, κατά κάποιο τρόπο ν’ ἀλλάξω μίαν ἀντίληψη. Ἔτσι κι ἐδῶ. Εἴμαστε μέσα στόν κόσμο πού ζοῦμε, ἀπό τίς παραδόσεις μας, τίς ἀνθρώπινες παραδόσεις, ἀπό τούς ἀνθρώπους πού λένε τόσα πολλά, κτλ κτλ, εἴμεθα πνιγμένος μέσα σέ ποικίλες ἀντιλήψεις. Πρέπει ν’ ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτές. Μία λοιπόν ἀντίληψη εἶναι ὅτι ἡ Ἱστορία εἶναι κυκλική. Ἐδῶ τώρα θέλω πάρα πολύ νά προσέξετε καί θά δεῖτε τί σημασία ἔχει αὐτό. Μπορεῖ νά τά διατυπώνουμε μέ μία ὁρολογία λίγο δύσκολη, ἀλλά ὅμως εἶναι πράγματα πού τά συναντοῦμε καθημερινά.

Ἡ κυκλική ἀντίληψη τῆς ἱστορίας.

   Τί εἶναι αὐτή ἡ κυκλική ἀντίληψη τῆς Ἱστορίας. Ὅπως θά ξέρετε ἡ Ἱστορία θέτει ἕνα ἐρώτημα. Ἔχει ἢ δέν ἔχει τέλος; Τελειώνει ἢ δέν τελειώνει; Ἐάν ἡ Ἱστορία δέν ἔχει τέλος, τότε εἶναι κυκλική. Ὅπως καί οἱ ἐποχές τοῦ ἔτους εἶναι κυκλικές. Βλέπετε ἔχουμε ἄνοιξη. Τί σημαίνει ἔχουμε ἄνοιξη; Σημαίνει ὅτι καί πέρυσι εἴχαμε ἄνοιξη. Ξαναγυρίζουμε ἐποχικά στό ἴδιο σημεῖο. Σημαίνει λοιπόν ὅτι ὅταν κάνω κύκλους, διαδρομές κυκλικές, δέν τελειώνω ποτέ. Διότι στόν κύκλο ἐπάνω, στήν περιφέρειά του, δέν ὑπάρχει οὔτε ἀρχή οὔτε τέλος. Μπορῶ νά πάρω ὡραιότατα ἀφετηρία τό χειμώνα ἢ τό καλοκαίρι. Ἀνά πᾶσα στιγμή παίρνω μία ἀφετηρία. Στόν κύκλο, λοιπόν, στήν κυκλική μορφή δέν ἔχω οὔτε ἀρχή οὔτε τέλος.

Ἡ εὐθύγραμμη ἀντίληψη τῆς ἱστορίας.

   Ἀντιθέτως, ἐάν πῶ ὅτι ἡ Ἱστορία τελειώνει, τότε ὁπωσδήποτε ἡ Ἱστορία εἶναι εὐθύγραμμη. Σημαίνει, δέν ξαναγυρίζω στό ἴδιο σημεῖο. Καί αὐτό θά μπορούσαμε νά τό ποῦμε ὡς ἑξῆς: ὅτι ὁ Χριστιανισμός διδάσκει - καί θά σᾶς τό ἐξηγήσω αὐτό παρακάτω - ὅτι ἡ Ἱστορία ἔχει τέλος! Ἄρα λοιπόν ἀφοῦ ἔχει τέλος εἶναι εὐθύγραμμη. Καί τό τέλος δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ ἀνακεφαλαίωση ὄλου τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἀπό τόν ἀνακεφαλαιωτή, τόν Ἰησοῦ Χριστό. Τί θά πεῖ ἀνακεφαλαίωση; Θά πεῖ ἀποκατάσταση. Θά πεῖ διόρθωση, ἀποκατάσταση. Θά ἀποκαταστήσει λοιπόν τή φθορά ὁ Χριστός στό τέλος τῆς Ἱστορίας. Δηλαδή ὁ κόσμος θά τελειώσει, θά τό διορθώσει καί θά ζήσει στήν αἰωνιότητα. Ἀλλά ζώντας στήν αἰωνιότητα ὁ κόσμος, δηλαδή τό σύμπαν, δηλαδή ἡ κτιστή του δημιουργία, ἡ κτιστή ὁρατή δημιουργία, γιά νά ζήσει στήν αἰωνιότητα σημαίνει ὅτι τελειώνει ἡ Ἱστορία. Τί εἶναι ἡ Ἱστορία; Ἡ Ἱστορία εἶναι γεγονότα. Εἶναι συμβεβηκότα. Εἶναι αὐτό πού λέμε, «θ’ ἀνοίξω τό ραδιόφωνο ν’ ἀκούσω εἰδήσεις, θά διαβάσω στήν ἐφημερίδα ν’ ἀκούσω τά περιστατικά.» Τί εἶναι αὐτό καί τί εἶναι ἐκεῖνο. Σήμερα ἔχουμε αὐτό, αὔριο ἔχουμε ἐκεῖνο, χθές εἴχαμε ἐκεῖνο. Αὐτά λέγονται συμβεβηκότα. Στήν Ἱστορία ὑπάρχουν τά συμβεβηκότα. Ἀλλά ὅμως προσέξτε κάτι. Στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βεβαίως δέν ἔχουμε συμβεβηκότα. Ἐκεῖ τί ἔχουμε; Ἔχουμε τήν ἀπέραντη μακαριότητα, ὄχι ὅμως στατική μακαριότητα, ἀλλά δυναμική. Δηλαδή δέν εἶναι μία μακαριότητα, ὅπως λέγει ὁ Βουδισμός. Ὅπως εἶναι τό “Νιρβάνα”, δηλαδή μία κατάσταση τέλματος καί ἀκινησίας. Ὄχι. Ἀλλά μία δυναμικότητα. Μέσα σ’ αὐτή τή δυναμικότητα πού θά ὑπάρχουν οἱ ἄνθρωποι ὁλόκληροι μέ τά σώματα καί τίς ψυχές τους, ὁλόκληροι, γιατί θά γίνει ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, θά ὑπάρχει μία δυναμικότητα. Πρῶτα-πρῶτα στό θέμα τῆς θέας τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ. Ὕστερα στό θέμα τῆς γνώσης τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ θά εἶναι εἰς τό διηνεκές. Θά πλουτίζεται καί θά πλουτίζεται συνεχῶς καί συνεχῶς. Ἄρα βλέπουμε ὅτι δέν ὑπάρχει στατικότητα στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχει δυναμικότητα χωρίς συμβεβηκότα. Χωρίς γεγονότα.

Ἡ ἔννοια τοῦ Α καί τοῦ Ω τοῦ Χριστοῦ.

   Ἔτσι, λοιπόν, δεχόμεθα ὅτι ἡ Ἱστορία εἶναι εὐθύγραμμη. Καί ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἰς τό τέλος τῆς Ἱστορίας ὅλα θά τά διορθώσει. Νά πῶς τό λέγει αὐτό. (Αποκ. 1, 8) Ὅτι εἶναι ὁ ἴδιος τό Α καί τό Ω. Σέ τί Α; Τό γράμμα Α στό ἀλφάβητο τό ἑλληνικό σημαίνει ἀρχή καί τό Ω σημαίνει τέλος. Ὅταν λέγει ὁ Χριστός γιά τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι τό Α καί τό Ω, σημαίνει ὅτι στόν Χριστό ὑπάρχει ἡ ἀρχή τῆς δημιουργίας, στόν Χριστό ὑπάρχει καί τό τέλος τῆς δημιουργίας. Ἄρα, λοιπόν, ὁ Θεός ἀρχίζει τόν κόσμο, ὁ Θεός τόν τελειώνει. Ὁ Χριστός λοιπόν εἶναι τό Α καί τό Ὢ τῆς δημιουργίας. Ἀκόμα, λέγει ὁ ἴδιος, “ ἰδού καινά ποιῶ πάντα.” (Αποκ. 21, 5) Θά τό πεῖ στό τέλος τῆς Ἱστορίας. Νά, ὅλα τά κάνω καινούρια. Αὐτή εἶναι ἡ θέση τοῦ Εὐαγγελίου. Τοῦ Χριστοῦ ἡ θέση.

Ὁ ἐπαναλαμβανόμενος κύκλος τῆς Ἱστορίας.

   Ἀλλά, ἐν τούτοις, ὅπως σᾶς εἶπα, ἀπό τούς πολλούς, εἴτε ἀπό μία φιλοσοφική ἀντίληψη, εἴτε ἀπό μία λαϊκή ἀντίληψη, ὅπως θέλετε πάρτέ το, ἡ Ἱστορία θεωρεῖται κυκλική. Τί θά πεῖ κυκλική; Δηλαδή στατική. Παρά τά συμβεβηκότα. Πού δέν ἔχει οὔτε ἀρχή, ὅπως σᾶς ἐξήγησα, οὔτε τέλος. Ἀλλά μία τέτοια ἀντίληψη τῆς Ἱστορίας τί κάνει; Διαιωνίζει τίς διαμάχες τῶν ἀνθρώπων, δημιουργεῖ ἀτελείωτα συμβεβηκότα, ἀτελείωτα, πού δέν τελειώνουν ποτέ, ἀφοῦ εἶναι κυκλική ἡ Ἱστορία, καί δίνει τήν ψευδαίσθηση ὅτι ὁ ἄνθρωπος τότε θά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τήν Ἱστορία, ἐάν φύγει ἀπό τή γῆ. Καί πάει κάπου στό σύμπαν. Δέν εἶναι μόνο ἡ περιέργεια πού ὑπάρχει στόν ἄνθρωπο νά δεῖ τί ὑπάρχει ἔξω ἀπό τή γῆ. Καί ἡ ἐλπίδα του, ἡ κρυφή του ἐλπίδα, ὅτι μπορεῖ νά φύγει ἀπό τό σύμπαν καί νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό αὐτόν τόν κύκλο τόν ἐπαναλαμβανόμενο τῆς Ἱστορίας. Αὐτό θά σᾶς τό πῶ μέ ἕναν πολύ-πολύ μικρό συνηθισμένο παραδειγματάκι.

Ἡ κυκλική μορφή τῆς ζωῆς μας.

   Μέσα στήν ἑβδομάδα ζοῦμε τά γεγονότα κυκλικά, τά γεγονότα τῶν ἐργασιῶν μας καί τοῦ σχολείου μας κτλ.. Πᾶμε τό πρωί στό σχολεῖο, τελειώνουμε τό βράδυ. Τό ἴδιο πρᾶγμα κάνουμε, στό τέλος βαριόμαστε. Ἔρχεται ἡ 5η, 6η, 7η ἡμέρα, βαριόμαστε. Καί λέμε, θέλω τώρα μία διέξοδο, ἕνα σταμάτημα. Νά σπάσω τό φαινόμενο τοῦ κύκλου. Κι ἀκόμα νά φύγω ἀπό τό σπίτι μου νά πάω λίγο πιό ἔξω, σέ μία ἐξοχή. Οἱ ἄνθρωποι συχνά φεύγουν ἀπό τήν καθημερινότητα. Καί μάλιστα ἐπειδή τώρα ἔχουμε καί τά ὀχήματα, ἔχουν τόν τρόπο πιό ἄνετα καί εὔκολα νά φύγουν ἀπό τό σπίτι τους. Τί νομίζετε ὅτι εἶναι αὐτό; Εἶναι μία φυγή ἀπό μία κυκλική μορφή ἀπό τήν Ἱστορία. Νά φύγει ἀπό τήν Ἱστορία. Ἀλλά εἶναι ψευδαίσθηση. Διότι, ὅπου πάει, κουβαλάει τόν ἑαυτό του. Καί τήν ἀντίληψή του. Καί στό φεγγάρι ἂν πάει, κι ὅπου ἀλλοῦ, ἂν πάει νά κατοικήσει, κουβαλάει τά ἴδια πράγματα πού εἶχε, πού ἔχει καί ἐδῶ στή γῆ.

Ὁ Χριστός θά ξανάρθει καί ὁ κόσμος θά τελειώσει.

   Ἀκόμα αὐτό θά τό δεῖτε νά τό λέει ὁ κόσμος ὡς ἑξῆς. Πολύ ἁπλά τό λέει ἔτσι. Ὅτι, δέν βαριέσαι, πάντα τά πράγματα ἔτσι γίνονταν, ἔτσι καί θά γίνονται πάντα ἔτσι τά πράγματα. Ξέρετε τί σημαίνει αὐτό; Ὁ Χριστός δέν θά ξαναρθεῖ. Πρακτικά μιλῶ τώρα, ὁ λαός μας ἔτσι τό λέει. Ἅμα ἀκούσετε νά λένε οἱ ἄνθρωποι, δέ βαριέσαι πάντα ἔτσι γινόταν, ὁ κόσμος δέν τελειώνει, ὁ Χριστός δέν θά ξαναρθεῖ. Αὐτοί πού λέγουν ὅτι ὁ Χριστός δέ θά ξανάρθει, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί πιστεύουν σέ μία κυκλική μορφή τῆς Ἱστορίας. Ἀπό αὐτό πρέπει νά ἀπαλλαγοῦμε. Ὁ Χριστός θά ξανάρθει. Εἶναι θεμελιώδους σημασίας. Διότι εἶναι τό κριτήριο τῶν πράξεών μας. Εἶναι πάρα πολύ ἁπλό. Ἐάν ξέρω ὅτι θά πεθάνω, ρυθμίζω πῶς θά ζήσω. Ρυθμίζω τίς σχέσεις μου καί τή συμπεριφορά μου μέ τούς ἄλλους. Ἀναμφισβήτητα! Ἐάν ξέρω ὅτι δεν θά πεθάνω, τότε δέ μέ νοιάζει ὅπως καί ἂν ρυθμίσω τίς σχέσεις μου. Δέ μέ νοιάζει. Ὅταν ξέρω ὅτι δέ θά πεθάνω, λογαριασμό δέ θά δώσω πουθενά σέ κανέναν. Γιά ποιό λόγο, λοιπόν, νά ἔχω ἀγαθή σχέση μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους; Ἔτσι καί στήν Ἱστορία. Λέμε, ἡ Ἑλλάδα πρέπει νά ζήσει. Πρέπει νά ζήσει… Ὡραία. θά κάνουμε τό πᾶν δυνατόν λοιπόν νά ζήσει. Τί θά κάνουμε; Πολέμους. Ἀλλά ἐάν ξέρουμε ὅτι ἡ Ἱστορία θά τελειώσει, τότε γρήγορα θά ἀντιληφθοῦμε ὅτι πολλά πράγματα πού προσπαθοῦμε νά πετύχουμε εἶναι ματαιοπονία. Ἢ ὁ πολιτισμός. Ποῦ θά φθάσει ὁ πολιτισμός; Ποῦ θά φθάσει; Κι ἔτσι ὑπάρχει ἕνα τρεχαλητό. Δέ βγαίνουμε πουθενά. Βρισκόμαστε σέ ἕνα ἀδιέξοδο. Τίποτε ἄλλο. Ὁ κόσμος θά τελειώσει.

Απόσπασμα από την 20η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὁ θάνατος εἶναι τό πιό ἀφύσικο καί παραλογικόν πρᾶγμα μέσα στή δημιουργία.

†.Εἴχαμε ἀναφερθεῖ ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖται ἀπό τά ὑλικά στοιχεῖα τά συναντώμενα στή φύση, δηλ. στή γῆ. Καί συνεπῶς πράγματι εἶναι χοῦς, χῶμα ἀπό τή γῆ. Καί μάλιστα δώσαμε καί μερικές ἀναλύσεις τῆς κατασκευῆς του, ἀλλά παρά ταῦτα, ἐκ πρώτης ὄψεως, μοιάζει νά ἔχει μία εὐτέλεια, μία φτώχεια δηλαδή. Ἐν τούτοις τό ἀνθρώπινο σῶμα ἔχει ἀξία, γιατί ἔχει κατασκευασθεῖ γι΄ αὐτήν τήν αἰωνιότητα. Αὐτό εἶναι πού κάνει τό ἀνθρώπινο σῶμα, ἢ ἂν θέλετε γενικά τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη καί συνεπῶς συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ σώματος, τό κάνει νά ἔχει μεγίστη ἀξία. Τόσο μεγάλη ἀξία, ὥστε γι’ αὐτό τό σῶμα, γι΄ αὐτόν τόν ἄνθρωπο δηλαδή, (γιατί ἄνθρωπος θά πεῖ σῶμα καί ψυχή), ἀπεστάλησαν οἱ προφῆτες, ἐτανύσθηκε ὁ οὐρανός, ὁ ἔναστρος οὐρανός, ὅπως λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἀλλά ἦλθε καί αὐτός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γιά νά δείξει ἀκριβῶς τή μεγάλη ἀξία «ἄνθρωπος». Καί ἀπό τήν πλευρά τοῦ σώματος. Τό σῶμα, λοιπόν, εἶναι μέρος τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, χωρίς τό ὁποῖο σῶμα ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά λέγεται ἄνθρωπος. Αὐτό εἶναι ἕνα δόγμα τῆς πίστεώς μας, θεμελιῶδες, τό ὁποῖον βεβαίως οὐδέποτε διανοήθηκε ὁ ἄνθρωπος, ὅπως καί ὅλες οἱ φυσικές θρησκεῖες. Καμία φυσική θρησκεία. Φυσική θά πεῖ κατ΄ ἐπινόηση θρησκεία. Ὅπως δηλαδή τήν φαντάστηκαν οἱ ἄνθρωποι. Ὁ Χριστιανισμός δέν εἶναι κατ΄ ἐπίνοια, κατ΄ ἐπινόηση θρησκεία. Εἶναι ἐξ ἀποκαλύψεως.

Καί ἔτσι μας λέγει τό βιβλίο Σοφία Σολομῶντος, ὅτι ὁ Θεός ἔκτισε τόν ἄνθρωπο «ἐπ΄ ἀφθαρσίᾳ καί εἰκόνα τῆς ἰδῖας ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτόν, φθόνῳ δέ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον». (Σοφία Σολομῶντος κεφ. 2, 23) Ὥστε, λοιπόν, ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπο γιά νά εἶναι ἀθάνατος. Εἴδατε; Ἔπ΄ ἀφθαρσία. Πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι ὑπάρχει διάκριση μεταξύ ἀφθαρσίας καί ἀθανασίας. Ἡ ἀφθαρσία ἀναφέρεται στήν μεταβολή τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, ὅπως ἐπί παραδείγματι τοῦ ὅτι μεγαλώνω, τοῦ ὅτι ἀρρωσταίνω, τοῦ ὅτι αἰσθάνομαι αὐτή τή στιγμή νά πεινῶ ἢ νά εἶμαι χορτᾶτος. Αὐτές οἱ μεταβολές τοῦ σώματος λέγονται φθορά. Ὅλες αὐτές. Τό ὅτι εἶμαι νέος καί γηράσκω… Αὐτά δέν ἀναφέρονται στό θέμα «θνητότητα», ἀλλά στό θέμα «φθαρτότητα». Ἔτσι ὁ Χριστός, ὅπως γνωρίζετε, ἐνίκησε καί τή φθαρτότητα καί τή θνητότητα. Καί τά δύο.

 Ἔτσι βλέπομε ὅτι τό ἀνθρώπινο σῶμα, ὁ ἄνθρωπος καλύτερα, ἔχει κατασκευασθεῖ νά εἶναι ἄφθαρτος. Καί ὅτι ὁ θάνατος, γιά τόν ὁποῖο θά μιλήσουμε ἰδιαιτέρως, ὁ θάνατος εἶναι ὁ μεγάλος παρείσακτος μέσα στή δημιουργία. Ὁ θάνατος δημιουργήθηκε ἀπό τό φθόνο τοῦ διαβόλου. Δηλαδή ὁ διάβολος εἰσηγήθηκε στούς πρωτοπλάστους τήν παρακοή καί ἡ παρακοή ἐγέννησε τόν θάνατο. Ὁ θάνατος ὅμως, ὅπως τό βλέπετε καθαρά, δέν εἶναι δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Ὁ θάνατος δέν εἶναι φυσικό φαινόμενο! Θά τό πῶ ἄλλη μία φορά. Ὁ θάνατος δέν εἶναι φυσικό φαινόμενο. Δέν εἶναι ἐκεῖνο πού πολύ λαϊκά λέμε, τί νά κάνουμε; Πεθαίνομε. Ὁ θάνατος… ἔτσι εἶναι, ἔτσι εἶναι, νά πεθαίνουμε. Δέν εἶναι καθόλου ἔτσι νά πεθαίνουμε. Ὁ θάνατος εἶναι τό πιό ἀφύσικο πρᾶγμα!

Τό πιό παραλογικόν πρᾶγμα καί ἡ μεγαλύτερη καλικατούρα μέσα στή δημιουργία. Ὁ θάνατος 

ἐξοβελίζεται. Καί ὑπερνικᾶται μέ τό θάνατο καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Καί θά ἀναστηθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Συνεπῶς βλέπομε καθαρά ὅτι ὁ Θεός δέν ἔκανε τό θάνατο, ἀλλά ἔκανε τόν ἄνθρωπο γιά νά εἶναι ἀθάνατος.

Απόσπασμα από την 22α ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Συλλογισμοί τῶν ἀσεβῶν περί τῆς ζωῆς.

†.Θά ἤθελα νά σᾶς δείξω κατ΄ ἀρχάς τί στάση κρατάει ὁ κόσμος. Ὑπάρχουν οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν καμία γνώση ὅλων αὐτῶν. Ἄλλοι μπορεῖ νά ἔχουν γνώση, ἀλλά ἀδιαφοροῦν, δηλαδή δέν πιστεύουν. Στό βιβλίο «Σοφία Σολομῶντος» ἀναφέρεται κατά ὑποδειγματικό, κλασικό τρόπο, τό πῶς μιλάει ὁ ἁμαρτωλός σέ ἄπιστους, πού δέν ἔχουν καμία γνώση τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Εἶναι κλασικός τύπος. «Εἶπον γάρ ἐν ἐαυτοῖς λογισάμενοι οὐκ ὀρθῶς (εἶπαν οἱ ἁμαρτωλοί καί ἀσεβεῖς ἄνθρωποι στόν ἑαυτό τους, ὄχι βέβαια ὀρθά) ὀλίγος ἐστι καί λυπηρός ὁ βίος ἡμῶν, καί οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τελευτῇ ἀνθρώπου, καί οὐκ ἐγνώσθη ὁ ἀναλύσας ἐξ ἅδου». (Σοφία Σολομῶντος κεφ. 2ο, 1-11) Τί εἶπαν αὐτοί; Εἶπαν ὅτι ἡ ζωή μας εἶναι μικρή καί γεμάτη ἀπό λύπες. Καί δέν ὑπάρχει πιά θεραπεία τοῦ κακοῦ, ὅταν φθάσουμε νά πεθάνουμε. Δέν μποροῦμε νά ξαναγυρίσουμε. Καί κανείς δέν εἶναι ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά γύρισε, ὅταν ἀπέθανε καί κατέβηκε στόν ἅδη. Κανείς δέν γύρισε πίσω). Τί παρατηρήσεις κάνουν; Ἐντελῶς φυσικές. Γιατί; Τούς λείπει ἡ γνώση. Τούς λείπει τό γιατί ὁ ἄνθρωπος ἔφθασε νά πεθάνει. Τούς λείπει ἡ γνώση τῆς ἀνάστασης τῶν νεκρῶν. Μάλιστα αὐτά δέν τά ἀκοῦμε στήν καθημερινή μας ζωή; Πόσοι εἶναι ἐκεῖνοι πού λένε, καί ποιός γύρισε νά μᾶς πεῖ τί ὑπάρχει ἐκεῖ κάτω; Καί τό λένε μάλιστα εἰρωνικά, σάν νά μιλᾶνε γιά πράγματα μέ τά ὁποῖα μποροῦμε νά παίζουμε. Ἐνῶ εἶναι τόσο πολύ σοβαρά. Συνεχίζουν νά λέγουν: «ὅτι αὐτοσχεδίως ἐγεννήθημεν, (Πώ, πώ, εἴδατε; Αὐτοσχεδίως ἐγεννήθημεν. Δηλαδή ἔτσι «κουτουροῦ», στήν τύχη. Ἂν ἔπρεπε νά τό διατυπώσουμε μέ ἕνα σύγχρονο ὅρο θά λέγαμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος παρήχθη ἀπό τήν νεκράν ὕλην αὐτομάτως. Εἶναι ἡ αὐτόματος γένεση καί τῶν ζώων καί τῶν ἀνθρώπων. Συνεπῶς λοιπόν, στριφογύρισαν, λέει, τά μόρια τῆς ὕλης, στριφογύριζαν, στριφογύριζαν καὶ ἔφτιαξαν τήν ζωή καί ἀπό ἐκεῖ ἄρχισαν νά στριφογυρίζουν, νά στριφογυρίζουν καί ἔφτιαξαν τόν ἄνθρωπο. Τυχαίως, λοιπόν, τυχαίως. Ποιός Θεός μᾶς ἐδημιούργησε; Κανένας. Εἴδατε πῶς τό λέγουν ἐδῶ; Ὅτι «αὐτοσχεδίως ἐγεννήθημεν καί μετά τοῦτο ἐσόμεθα ὡς οὐχ ὑπάρξαντες» (καί μετά ἄπ΄αὐτό θά εἴμαστε σάν μήν ὑπήρξαμε ποτέ. Ὁ Σάρτρ, ὁ Γάλλος αὐτός φιλόσοφος ὑπαρξιστής, μηδενιστής, ἔλεγε: Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος; Εἶναι, λέγει, ὅπως ὅταν σέ μία ἠρεμοῦσα ἐπιφάνεια νεροῦ γίνει γιά μία στιγμή εἶναι πίδακας, ἕνα συντριβανάκι, δηλαδή ἕνα μέρος τοῦ νεροῦ παίρνει ὕπαρξη, ὑπόσταση, ξαναπέφτει κάτω τό νερό αὐτό καί ξαναγίνεται πάλι ἡ ἠρεμοῦσα ἐπιφάνεια τοῦ νεροῦ. Αὐτό, λέγει, εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἀπό τήν ὕλη ἀνεβαίνει ὁ ἄνθρωπος, ἀναδεικνύεται, ξανακατεβαίνει στήν ὕλη, χάνεται.

Εἴδατε πῶς τό λέγουν οἱ ἀρχαῖοι; Τό λέγαν στήν ἐποχή τοῦ Σολομῶντος αὐτό. Καί μετά τοῦτο ἐσόμεθα ὡς οὐχ ὑπάρξαντες. (Σάν νά μήν ὑπήρξαμε ποτέ) ὅτι καπνός ἡ πνοή ἐν ρισίν ἡμῶν, καί ὁ λόγος σπινθήρ ἐν κινήσει καρδίας ἡμῶν, (γιατί, λέει, ἡ πνοή μας στή μύτη μας εἶναι σάν ἕνας καπνός, καί ὁ λόγος μας σάν μία σπίθα, ἕνας σπινθήρας πού κινεῖται στίς καρδιές μας, στίς ψυχές μας. Δέν ὑπάρχει ψυχή, λένε. Τί λέει ὁ ὑλισμός; Ἂν ἀνοίξετε τό μικρό φιλοσοφικό λεξικό, πού εἶναι ὑλιστικό, θά δεῖτε νά λέγουν τί εἶναι ἡ ψυχή. Μία ἐνέργεια, λέει, τῆς ὕλης, μία μορφή τῆς ὕλης. Δέν εἶναι τίποτε ἄλλο. Καί ὅπως ἀκριβῶς τό ἠλεκτρικό φεύγει ἀπό τόν λαμπτῆρα, ὅταν δέν διοχετεύεται  ἐκεῖ καί εἶναι ἄχρηστο, δέν ἀνάβει, Ὅπως ἀπό τήν σόμπα ἂν σταματήσει ἡ φωτιά κ.ο.κ., ἔτσι, λέγει, τό μικρό φιλοσοφικό λεξικό, εἶναι καί ἡ ἀνθρώπινη ψυχή. Μία ἐνέργεια, μία μορφή τῆς ὕλης, γιατί ξέρουμε ὅτι πράγματι ἡ ἐνέργεια εἶναι μία μορφή τῆς ὕλης. Αὐτό εἶναι ἡ ψυχή; Αὐτό εἶναι ἡ ψυχή. Βλέπετε, λοιπόν, πῶς σκέπτονται;) οὗ σβεσθέντος τέφρα ἀποβήσεται τό σῶμα καί τό πνεῦμα διαχυθήσεται ὡς χαῦνος ἀήρ. (Ὅταν, λέει, σβήσει, φύγει ἡ ἐνέργεια αὐτή, καταπαύσει, τότε ὁ ἄνθρωπος γίνεται τέφρα, γίνεται στάχτη. Τίποτ΄ ἄλλο. Χάνεται, λέει, αὐτή ἡ ἐνέργεια, διαχέεται ἡ ἐνέργεια μές στή δημιουργία. Τίποτε ἄλλο) καί τό ὄνομα ἡμῶν ἐπιλησθήσεται ἐν χρόνῳ (θά ξεχασθεῖ τ΄ ὄνομά μας) καί οὐδείς μνημονεύσει τῶν ἔργων ἡμῶν καί παρελεύσεται ὁ βίος ἡμῶν ὡς ἴχνη νεφέλης καί ὡς ὁμίχλη διασκεδασθήσεται διωχθεῖσα ὑπό ἀκτίνων ἡλίου καί ὑπό θερμότηττος αὐτοῦ βαρυνθεῖσα σκιᾶς γάρ πάροδος ὁ βίος ἡμῶν (πέρασμα σκιάς, λέει, εἶναι ἡ ζωή μας) καί οὐκ ἔστιν ἀναποδισμός τῆς τελευτῆς ἡμῶν, ὅτι κατεσφραγίσθη καί οὐδείς ἀναστρέφει. (Ἀναποδισμός θά πεῖ γύρισμα. Κανείς δέν ξαναγυρίζει πίσω. Τά πράγματα ἔτσι δημιουργήθηκαν, κατασκευάσθηκαν, κατεσφραγίσθησαν καί κανείς δέν γυρίζει πίσω. Οὐδείς ἀναστρέφει. Ἐμεῖς ξέρομε ὅτι ξαναγυρίζομε. Ὅτι ἔχομε ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Μιλοῦν οἱ ὑλιστές τοῦ 10ου αἰώνα πρό Χριστοῦ. Εἴδατε ταυτότητα ἰδεῶν; Καί σήμερα ἔτσι μιλᾶνε) δεῦτε οὖν (Ἄ, τώρα τό πρακτικό συμπέρασμα. Βλέπετε; Ὅπως θά τοποθετήσεις τήν φιλοσοφία σου, θά εἶναι καί ἡ ζωή σου. Τί λέγουν; Τά ἐπακόλουθα τῆς φιλοσοφίας τους. Ὁ Χριστιανός πού ξέρει ποιά εἶναι ἡ ἀξία τοῦ σώματος τί θά πεῖ; Τά ἐπακόλουθα τῆς πίστεώς του. Ἀκοῦστε λοιπόν τί λέγουν οἱ ὑλισταί) δεῦτε οὖν (ἐλᾶτε λοιπόν) καί ἀπολαύσωμεν τῶν ὄντων ἀγαθῶν καί χρησώμεθα τῇ κτίσει ὡς ἐν νεότητι σπουδαίως. (Ἐλᾶτε, λέει, νά κάνουμε χρήση τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν, ὅ,τι ὑπάρχει μέσα στή δημιουργία, σάν νέοι ἄνθρωποι καί νά διασκεδάσουμε, νά φᾶμε, νά πιοῦμε) οἴνου πολυτελοῦς καί μύρων πλησθῶμεν (νά γεμίσουμε ἀπό ἀρώματα, ἀπό κρασί πολυτελές) καί μή παροδευσάτω ἡμᾶς ἄνθος ἀέρος (μή περάσει κάτι πού νά μήν τό μυρίσει ἡ μύτη μας) στεψώμεθα ρόδων κάλυξι πρίν ἢ μαρανθῆναι (νά βάλουμε στεφάνια μέ λουλούδια τριανταφυλλιᾶς, πρίν τά λουλούδια μαρανθοῦν, ἀλλά πρίν κι ἐμεῖς μαραθοῦμε) μηδείς ἡμῶν ἄμοιρος ἔστω τῆς ἡμετέρας ἀγερωχίας. (Κανείς νά μήν μείνει ἄμοιρος. Βλέπετε κάνουν καί προσηλυτισμό. Εἴδατε ὁ προσηλυτισμός ἐδῶ; Ἐλᾶτε, εἴμαστε ἐμεῖς, ἐλᾶτε κι ἐσεῖς. Κανείς νά μή μείνει ἄμοιρος τῆς δικῆς μας ἀγερωχίας. Πού σημαίνει αὐτή ἡ ἀγερωχία, μία ὑπερηφάνεια. Τί σημαίνει ἀγερωχία; Ποῦ θά φθάσουμε νά πεθάνουμε. Εἶναι ἡ ἀγερωχία καί ἡ ὑπερηφάνεια τῆς εὐθανασίας. Ξέρετε ὅτι μιλώντας γιά τήν εὐθανασία λέμε νά πεθάνουμε ἀξιοπρεπῶς. Ἔτσι ἦρθε ἡ ὥρα νά δοῦμε ὅτι παθαίνουμε «πάρκινσον», παθαίνομε «καρκίνο», παθαίνομε ἀρρώστιες πού μᾶς φεύγουν τά οὖρα κτλ., τό μυαλό. Πρίν συμβοῦν αὐτά, ἐλᾶτε νά αὐτοκτονήσουμε. Ἡ εὐθανασία. Τό ἐπιχείρημα. Γιατί αὐτοκτονεῖς ἄνθρωπε; Ὅπως τελευταία ὁ ἀντιπρόεδρος μίας τέτοιας ἑταιρείας τῆς εὐθανασίας, ὁ διάσημος φιλόσοφος Κέσλερ αὐτοκτόνησε μέ τήν γυναίκα του. Γιατί αὐτοκτονεῖς διάσημε φιλόσοφε Κέσλερ; Γιατί ἔπρεπε νά ζήσουμε καί νά πεθάνουμε ἀξιοπρεπῶς. Ἰδού ἡ ἀγερωχία. Ἐλᾶτε, λέγει, ἐλᾶτε, νά μετέχετε κι ἐσεῖς τῆς δικῆς μας ἀγερωχίας). Πανταχῇ καταλίπωμεν σύμβολα τῆς εὐφροσύνης, ὅτι αὕτη ἡ μερίς ἡμῶν καί ὁ κλῆρος οὗτος. (Παίρνει ἠθική στάση στήν κοινωνία;) καταδυναστεύσωμεν πάντα δίκαιον (φτωχόν, δίκαιον ἄνθρωπον, νά γίνουμε δυνάστες του) μή φεισώμεθα χήρας (νά μήν λυπηθοῦμε τήν χήρα γυναίκα καί νά ποῦμε, χήρα γυναίκα!) μηδέ πρεσβύτου ἐντραπῶμεν πολιᾶς πολυχρονίους (οὔτε νά ντραποῦμε τά ἄσπρα μαλλιά ἑνός γέρου ἀνθρώπου. Δηλαδή ἀσέβεια! Δηλαδή ἀντικοινωνικές πράξεις. Ἔμ, βέβαια) ἔστω δέ ἡμῶν ἡ ἰσχύς νόμος τῆς δικαιοσύνης (ἄ, τό δίκαιον τοῦ ἰσχυροτέρου, ἡ ζούγκλα. Τό λεοντάρι τρώει τή μαϊμού, γιατί εἶναι πιό δυνατό, φυσικά) τό γάρ ἀσθενές ἄχρηστον ἐλέγχεται» (Εἶσαι τιποτένιος ἐσύ, ἐγὼ σέ τρώγω, δέν εἶσαι τίποτε. Τό δίκαιον τοῦ ἰσχυροτέρου). Ὥστε βγαίνει καί ἠθική! Βεβαίως βγαίνει καί ἠθική. Βγαίνει βιοθεωρία. Ἀπό ποιά; Ἀπό τήν κοσμοθεωρία τους. Ποιά; Τήν ὑλιστική. Τί στάση πῆραν ἀπέναντι στό σῶμα; Ἀπέναντι στόν ἄνθρωπο; Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι τίποτα. Ὅτι αὐτοσχεδίως εὑρέθηκε.

Απόσπασμα από την 22η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τό κατ' εὐδοκίαν καί τό κατά παραχώρηση θέλημα τοῦ Θεοῦ.

†.Τί εἶναι ἡ εὐλογία; Καί εὐλόγησε, λέγει, αὐτούς ὁ Θεός. Τί θά πεῖ αὐτό, εὐλόγησε ὁ Θεός; Τί εἶναι αὐτή ἡ εὐλογία; Εὐλογία εἶναι ἡ κατάφαση τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ θέληση τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ εὔνοια τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό θέλω τοῦ Θεοῦ. Μ’ ἄλλα λόγια, μποροῦσε νά κάνει τήν δημιουργία ὁ Θεός καί νά μήν τήν εὐλογήσει; Μποροῦσε νά τό κάνει αὐτό. Νά πεῖ, ἔκανα τή δημιουργία, τώρα δέν μοῦ ἀρέσει, καί τήν καταστρέφω. Σημαίνει· δέν τήν εὐλογῶ. Δέν ὑπάρχει σ’ αὐτό πού ἔφτιαξα ἡ κατάφαση, ἡ θέληση. Αὐτό συμβαίνει σέ ὅλους μας. Κατασκευάζουμε κάτι καί δέν μᾶς ἀρέσει. Τό χαλᾶμε. Συνεπῶς ἡ δημιουργία ὁλόκληρη χωρίς τήν κατάφαση τοῦ Θεοῦ, δηλαδή χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ δέν μπορεῖ νά σταθεῖ. Πολύ παραπάνω δέ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος.

   Ἐδῶ ἴσως γεννηθεῖ ἡ ἀπορία. Ἀφοῦ τίποτα δέν μπορεῖ νά σταθεῖ χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, τότε ὁ διάβολος καί ὁ ἁμαρτωλός καί ἀσεβής ἄνθρωπος, πῶς μποροῦν νά στέκονται; Μήπως καί αὐτοί ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Σᾶς ἀπαντῶ. Δέν ὑπάρχει ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στό διάβολο. Οὔτε φυσικά καί στόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο. Ἀλλά ἐδῶ ὑπάρχει τό «κατά παραχώρηση» θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι καταπληκτικό. Ὁ Θεός θέλει νά ὑπάρχει ὁ διάβολος; Βέβαια ὁ Θεός δέν ἔκανε τό διάβολο. Ὁ Θεός ἔκανε τόν ἀγαθό ἄγγελο, ἀλλά μέ τήν προαίρεσή του, τήν ἐλευθερία του, ἔχει ἁμαρτήσει. Ὁ Θεός δέν τόν ξαναγυρίζει στό μηδέν. Διότι θέλει νά ὑπάρχει ὁ διάβολος. Αὐτό τό «θέλω» τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι κατ’ εὐδοκία, δέν εἶναι ἀπό κατάφαση, ἀλλά γιατί τό παραχωρεῖ ὁ Θεός νά ὑπάρχει. Εἶναι ἐκεῖνο τό φοβερό πού λέγει ὁ πατέρας Ἰουστίνος Πόποβιτς, ὅταν ἦρθε ὁ Χριστός στόν κόσμο καί τόν σταύρωσαν οἱ ἄνθρωποι,τόν θανάτωσαν, λέγει τὸ ἑξῆς· «Οἱ ἄνθρωποι καταδίκασαν τόν Θεό σέ θάνατο καί ὁ Θεός καταδίκασε τούς ἀνθρώπους στήν ἀθανασία.» Δηλαδή σέ καταδικάζω νά μή πεθάνεις. Ξέρεις τί θά πεῖ αὐτό; Ὁ ἄνθρωπος μέσα στή γῆ αὐτή θά πεῖ· δέν μ΄ ἀρέσει ἡ ζωή αὐτοκτονῶ. Αὐτοκτονεῖς; Δέν ἔχεις δικαίωμα νά τό λές αὐτό· ἀλλά ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει λές· μπορῶ νά αὐτοκτονήσω. Ξέρεις τί θά πεῖ τό νά βρεθεῖς σάν ψυχή, ἐκεῖ πού θά βρεθεῖς, καί μετά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν μέ τό πλῆρες σῶμά σου, καί νά θέλεις νά πεθάνεις, νά θέλεις νά γίνεις μηδέν καί νά μήν μπορεῖς; Εἶναι φοβερό. Αὐτό θά πεῖ καταδίκασε ὁ Θεός καί τό διάβολο καί τούς ἀσεβεῖς νά μήν πεθαίνουν, τούς καταδίκασε στήν ἀθανασία. Αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὄχι κατ’ εὐδοκία, ἀλλά κατά παραχώρηση. Τό παραχωρεῖ αὐτό ὁ Θεός. Ἐκεῖνο πού πρέπει νά καταλάβουμε εἶναι ὅτι χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ τίποτα δέν στέκεται. Τίποτα μέσα σ’ ὁλόκληρη τήν δημιουργία. Λέγει πολύ ὡραία ὁ 103 ψαλμός· «Ἀποστρέψαντος δέ Σου τό πρόσωπον, ταραχθήσονται». Ὅλα τά πράγματα, ὅλα τά κτίσματα, ὅταν ἐσύ γυρίσεις τό πρόσωπό σου, θά ταραχθοῦν. «Ἀντανελεῖς τό πνεῦμα αὐτῶν, καί ἐκλείψουσι, καί εἰς τόν χοῦν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν». Θά γυρίσουν πίσω στό χῶμα. Ἀντιθέτως· «ἐξαποστελεῖς τό Πνεῦμα σου (θά στείλεις τό Πνεῦμα σου τό Ἅγιο) καί κτισθήσονται (θά δημιουργηθοῦν), καί ἀνακαινιεῖς τό πρόσωπον τῆς γῆς». (Καί θά τό κάνει τό πρόσωπο τῆς γῆς καινούριο). «Ἀνοίξαντός σου τήν χεῖρα, τά σύμπαντα  πλησθήσονται χρηστότητος». Ὅταν θ’ ἀνοίξεις τό χέρι σου, τά σύμπαντα ὅλα θά γεμίσουν ἀπό εὐλογίες, ἀπό χρηστότητα.

   Ἡ εὐλογία εἶναι ἕνα στοιχεῖο τελείως ἀπαραίτητο. Ὅταν εὐλογεῖ ὁ Θεός τήν κτίση, τό χρόνο καί τόν ἄνθρωπο αὐτά εὐοδώνονται. Θά ἤθελα νά σᾶς κάνω ἕνα ἐρώτημα πρίν προχωρήσω στήν εὐλογία καί στό περιεχόμενό της. Θά ἤθελα νά σᾶς ρωτήσω, ὅ,τι κάνουμε ἐμεῖς, ἔχουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Ἀποφασίζουμε νά μάθουμε γράμματα. Νά πραγματοποιήσουμε ἕνα ταξίδι, νά ἀγοράσουμε ἕνα ἀντικείμενο, νά διεκπεραιώσουμε μία ὑπόθεση, ἔχουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτό τό ὁποῖο κάνουμε; Ζητᾶμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Ἄν μοῦ πεῖτε· καί πῶς μποροῦμε νά ζητήσουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Νά σᾶς πῶ. Καταρχᾶς μέν τό ἀντικείμενο πού θά ζητήσουμε νά γίνει ἀντικείμενο τῆς προσευχῆς μας. Θά ποῦμε ἁπλά στήν προσευχή μας· «Κύριε, ἔχω σκοπό νά κάνω ἕνα ταξίδι. Αὐτό τό ταξίδι τό εὐοδώνεις; Τό εὐλογεῖς; Τό θέλεις; Ἐάν τό θέλεις, ἐσύ τό θέλεις, προσέξτε, ἐφόσον εἶναι κάτω ἀπό τό θέλημα τῆς εὐδοκίας σου, τῆς εὔνοιάς σου, τότε νά τό ἐπιτρέψεις νά γίνει. Ἐάν ἀντιθέτως δέν τό θέλεις, τότε ἐμπόδισε, νά μή γίνει». Ποιό τό ἀποτέλεσμα; Νά εἶστε σίγουροι ὅτι θά πάρετε ἀπάντηση. Διότι, ἐάν πεῖτε, Θεέ μου, ἐγὼ θέλω νά γίνει αὐτό, γιατί τό θέλω ἐγώ, τότε, πιθανῶς θά τό ἐπιτρέψει ὁ Θεός. Θές νά πᾶς ταξίδι; Ἐπιμένεις; Πήγαινε. Πήγαινε. Θυμηθεῖτε τόν ἄσωτο τῆς παραβολῆς. Τί εἶπε; Πατέρα, δῶσέ μου τό ἐπιβάλλον μέρος τῆς περιουσίας. Δῶσέ μου τό μέρος τῆς περιουσίας πού μοῦ ἀνήκει. Πάρε το. Φοβερή αὐτή ἡ ἐλευθερία πού δίνει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο. Φοβερή. Τρομάζει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν δεῖ σέ ποιό βαθμό φθάνει ἡ ἐλευθερία πού τοῦ δίνει ὁ Θεός. Θές νά φύγεις; Φύγε. Στό δίνω. Ἀλλά ἐγὼ δέν τό θέλω τό ταξίδι. Συνεπῶς δέν θά ἔχεις τό θέλημα τῆς εὐδοκίας μου, ἀλλά θά ἔχεις τό θέλημα τῆς παραχώρησής μου. Δηλαδή ἄν σου τύχει κανένα δυστύχημα στό δρόμο, νά τό ξέρεις εἶναι γιατί ἐγὼ δέν θά σ’ ἔχω εὐλογήσει. Δέν θά σ’ ἔχω προστατεύσει. Ἤθελες μόνος σου νά τό κάνεις αὐτό. Ἀλλά θά εἶναι χωρίς τή δική μου εὐλογία.

Απόσπασμα από την 25η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τί ἀποκαλύπτει ἡ Ἁγία Γραφή γιά τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ.

†. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης λέγει ὅτι «ἀθεώρητος ἡ τοῦ ἀνθρώπου φύσις». (Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης: Περί κατασκευῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἐκδόσεις Τέρτιος).

Ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀθεώρητος. Δηλαδή δέν τήν ἔχει δεῖ ὁ ἄνθρωπος τήν ἀνθρώπινη φύση. Σήμερα τό ξέρουμε αὐτό. Τήν ἐποχή ἐκείνη δέν μποροῦσαν νά τό ξέρουν. Παρά μόνο ἕνα πάρα πολύ δυνατό φιλοσοφικό μυαλό θά μποροῦσε νά τό διαισθανθεῖ. Σήμερα ξέρουμε ὅτι οὔτε τήν ὕλη δέν ἔχουμε δεῖ. Δέν εἶναι παιδαριῶδες αὐτό οὔτε ἁπλῶς ἕνας τρόπος τοῦ λέγειν. Ὁ ἄνθρωπος οὔτε τήν ὕλη δέν ἔχει δεῖ. Διότι μόνο θεωρίες ἔχουμε γιά τή δομή τῆς ὕλης. Λέμε ὅτι ἀποτελεῖται ἀπό τά ἄτομα τῆς ὕλης καί τό ἄτομο τῆς ὕλης ἀποτελεῖται ἀπό εκείνα κι εκείνα… Κι ὅτι ὑπάρχουν ἑλκτικές δυνάμεις ἀνάμεσα στούς πυρῆνες καί τά ἠλεκτρόνια γύρω ἀπό τούς πυρῆνες. Kαί αὐτά μεταξύ τους τά ἄτομα καί οἱ ἑλκτικές δυνάμεις ἔχουν ἕνα τρόπο νά συνδέονται. Βλέπετε, πάω νά κόψω ἕνα σίδερο καί δέν κόβεται ὁ σίδηρος, γιατί ἔχει πάρα πολύ μεγάλες ἑλκτικές δυνάμεις, ἐνῶ οἱ ἑλκτικές δυνάμεις μέσα στό νερό εἶναι χαλαρές. Γι’ αὐτό καί μετακινεῖται, παίρνει σχῆμα τό νερό ποικίλο. Δέν εἶδε ὁ ἄνθρωπος τή δομή τῆς ὕλης, ἀλλά ἔφτιαξε κάποιες θεωρίες γιά νά ἀποκτήσει μία εἰκόνα μέ κάποια δεδομένα πού ἔχει. Ἐάν, λοιπόν, τήν ὕλη δέν εἴδαμε καί τή δομή της καί ὅτι ξέρουμε εἶναι ἀποτέλεσμα θεωρίας ἢ θεωριῶν, πόσο μᾶλλον νά δεῖ κανείς τήν ἀνθρώπινη φύση! Ἔχουμε τό ὑλικό σῶμα γιά τό ὁποῖο μιλᾶμε τόσην ὥρα, πού εἶναι παρμένο ἀπό τή γῆ. Ἔχουμε τό φαινόμενο τῆς ζωῆς. Εἶναι ὕλη σύν ζωή. Εἶναι ἐπιπλέον τό θέμα ψυχή. Σύν ψυχή. Θέλετε ἀκόμη νά πῶ; Σέ ὅλα αὐτά, σῶμα, ὕλη, ζωή, ψυχή, προσθέσατε, παρακαλῶ, τό φαινόμενο τῆς ζωῆς. Αὐτά εἶναι ἀθεώρητα πράγματα. Δέν τά εἴδαμε ποτέ. Ἐάν τά εἴχαμε δεῖ δέν θά ὑπῆρχαν οἱ ἀντίθετες ἀπόψεις νά λέγουν ὑπάρχει ἢ δέν ὑπάρχει ψυχή; Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού λένε ὅτι δέν ὑπάρχει ψυχή. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού δέν πιστεύουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει ὅτι ἀθεώρητος εἶναι πράγματι ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης.

   Ἀλλά παρ’ ὅλα αὐτά μποροῦμε νά δοῦμε, ὅπως ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς ἀποκαλύπτει μερικά πράγματα, νά δοῦμε τί εἶναι αὐτό τό κατ’ εἰκόνα. Λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος « τοῦ Χριστοῦ, ὃς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ». (Β’ Πρός Κορινθίους,4,4) καί «ὃς ἐστιν (ὁ Χριστός)εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως». (Πρός Κολασσαείς,1,15) καί «τά πάντα δι’ αὐτοῦ καί εἰς αὐτόν ἔκτισται.» Ἐδῶ ἔχουμε κάτι σπουδαῖο. Τί εἶναι ὁ Χριστός; Δέν εἶναι ὁ Θεός Λόγος. Εἶναι ὁ Θεός Λόγος καί ἡ ἀνθρώπινη φύση. Συνεπῶς Θεάνθρωπος. Αὐτός εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ Χριστός, ὁ Θεάνθρωπος, εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι μᾶς λέγει ἡ Ἁγία Γραφή. Καί ὅτι τά πάντα διά τοῦ Ἰησοῦ ἔγιναν, διά τοῦ Θεοῦ Λόγου καί γιά λογαριασμό του ἔγιναν. Ἀναφέρεται καί στήν ἀνθρώπινη φύση. Ἀλλά ἂς τό δοῦμε αὐτό. Γιατί ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατ’ εἰκόνα Θεοῦ. Ἐδῶ λέγει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι κατ’ εἰκόνα Θεοῦ. Ἐάν ὁ Χριστός εἶναι κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, τότε ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατ’ εἰκόνα Χριστοῦ. Συνεπῶς ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα εἰκόνος. Ὁ Θεός, ὁ Χριστός, ὁ ἄνθρωπος.

Ἂν μάθω καί πιστέψω καί δεχτῶ ὅτι εἶμαι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, αὐτό γιά τή ζωή μου ἀλλά καί γιά τό περιβάλλον μου ἔχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Λέγει ὁ ἅγιος Εἰρηναῖος τά ἑξῆς σπουδαία μάλιστα: «Ἐν τοῖς πρόσθεν χρόνοις ἐλέγετο μέν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ γεγονέναι τόν ἄνθρωπον, οὐκ ἐδείκνυτο δέ». Ἐδῶ μία μικρή παρένθεση. Εἴδατε ὅτι μᾶς χρειάζονται τά ἀρχαῖα. Πῶς θά διαβάζαμε τά κείμενα αὐτά; Θά μοῦ πεῖτε, θά μᾶς τά προσφέρουν σέ μετάφραση. Κι ἂν δέν μᾶς τά μεταφράζουν; Οἱ ξένοι, Εὐρωπαῖοι, Ἀμερικανοί, Γιαπωνέζοι, μαθαίνουν ἀρχαῖα Ἑλληνικά γιά νά διαβάζουν πρωτοτύπως καί τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί τούς ἀρχαίους Ἕλληνες συγγραφεῖς. Δέν ἐξυπηρετεῖ ἐπιστημονικά ἡ μετάφραση. Πρέπει νά ξέρω τό κείμενο. Νά δῶ τή λέξη. Νά δῶ τό σχηματισμό της, τήν ἔννοιά της, τήν ὑφή της, τή δομή της. Ἂν αὐτά τά πράγματα δέν τά μάθω, δέ θά μάθω ποτέ τό νόημα τῶν πραγμάτων. Καί πῶς θά τά μάθω ἂν δέν ξέρω ἀρχαία Ἑλληνικά; Εἰλικρινά, σᾶς λέγω, εἶναι ἔγκλημα. Σέ λίγο δέν θά μπορεῖτε νά διαβάσετε ἕνα κείμενο μέ τόνους. Ὅπως ἐγὼ δέν μπορῶ νά διαβάσω ἕνα κείμενο χωρίς τόνους. Θά μοῦ πεῖτε θά συνηθίσω. Ἐγὼ μέν θά συνηθίσω, δέν ἔχει καί πολλή σημασία. Για σᾶς ὅμως πού θά συνηθίσετε τό χωρίς τόνους κείμενο καί θά πρέπει νά διαβάσετε τόσα βιβλία πού τυπώθηκαν μέχρι τώρα μέ τόνους, τί θά γίνει; Πού θά τά βλέπετε παράξενα αὐτά. Καί αὐτό εἶναι ἕνα δυστύχημα. Στό τέλος θά ἀποκοπεῖτε ἀπό τίς ρίζες καί τῆς πίστης καί τῆς γενιᾶς μας. Ναί, ἔχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Ἂς εἶναι. «Ἐν τοῖς πρόσθεν χρόνοις…» Ποιούς πρόσθεν χρόνους; Δηλαδή πρό Χριστοῦ. Λεγόταν μέν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔγινε κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, «οὐκ ἐδείκνυτο δε». Δέν φαινόταν ὅμως. «Ἔτι γάρ ἀόρατος ἦν ὁ Λόγος οὗ κατ’ εἰκόνα ὁ ἄνθρωπος ἐγεγόνει.» (Γιατί ἀκόμα ὁ Λόγος ἦταν ἀόρατος, δέν εἶχε γίνει ἄνθρωπος. Εἶναι τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Δέν εἶχε, λοιπόν, ἀκόμη γίνει ἄνθρωπος, γιατί ὁ ἄνθρωπος ἔγινε κατ’ εἰκόνα τοῦ Λόγου). Πῶς γίνεται αὐτό; Ἐδῶ θέλω νά προσέξετε. Λέμε ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος. Ποιανοῦ ἔμοιασε; Τοῦ Ἀδάμ. Λάθος! Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὅταν εἶχε «στό νοῦ του» νά κάνει τόν κόσμο, τό ἄκρον ἄωτον τῆς δημιουργίας θά ἦταν ὁ ἄνθρωπος. Ἡ κορυφή τῆς δημιουργίας θά ἦταν ὁ ἄνθρωπος. Ὅταν εἶχε σκοπό λοιπόν νά κάνει τόν ἄνθρωπο, εἶχε σκοπό νά κάνει μία ὕπαρξη μέ τήν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ Θεός Λόγος θά ἑνωνόταν καί ἑνωμένος τώρα μέ αὐτό τό πλάσμα πού λέγεται ἄνθρωπος, θά ἐπικοινωνοῦσε μέ τή δημιουργία του. Καί θά γινόταν ὁ ἀόρατος Θεός ὁρατός στή δημιουργία του. Στά ζῶα καί σέ κάποια δημιουργήματα πού τοῦ ἔμοιαζαν. Δηλαδή τούς ἀνθρώπους.

Ὥστε δέν ἔγινε ὁ Θεός σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα τοῦ Ἀδάμ. Ἀλλά ὁ Ἀδάμ ἔγινε σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Δέν ἔχει σημασία πού ἱστορικά προηγεῖται ὁ Ἀδάμ τοῦ Χριστοῦ. Δέν ἔχει καμία σημασία. Ἄρα λοιπόν βλέπομε ἐδῶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ὁ Ἀδάμ, γίνεται μέ βάση τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ Λόγου πού θά ἐπρόκειτο νά ἐνανθρωπήσει. Γι’ αὐτό πῆρε ὁ ἄνθρωπος τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ἐπειδή ὅμως ἀκόμη δέν φάνηκε ὁ Χριστός καί ἤδη γράφεται ἡ Παλαιά Διαθήκη, τί λέγει; Ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔγινε κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι Θεός, δέν εἶναι λάθος. Μέ τή διαφορά μόνο πὼς ἐκεῖ εἶναι περιληπτικά, ἐνῶ στήν Καινή Διαθήκη εἶναι ἀναλυτικά. Ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔγινε κατά τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ εἶναι Θεός, ὁ ὁποῖος Χριστός κατά τήν ἀνθρώπινη φύση του εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, διότι ἐπιτέλους ὁ ἴδιος ὁ Χριστός εἶναι καί Θεός. Ἡ ἀνθρώπινη φύση εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά στό ἴδιο πρόσωπο στόν Ἰησοῦ Χριστό εἶναι καί ἡ θεία καί ἡ ἀνθρώπινη φύση. Μέ βάση λοιπόν τή θεία καί ἀνθρώπινη φύση γίνεται ὁ ἄνθρωπος. Ἄρα, ποῦ εἶναι παρακαλῶ τώρα τό κατ’ εἰκόνα; Ἀναμφισβήτητα εἶναι σέ ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο. Εἶναι καί στήν ἀνθρώπινη φύση. Ἂν πεῖ κάποιος, δηλαδή ὁ Θεός εἶναι ἄνθρωπος; Δίνομε ἀνθρώπινες διαστάσεις στό Θεό; Ναί. Γιατί; Γιατί ὁ Θεός σάρξ ἐγένετο. Φαίνεται παράξενο ἐκ πρώτης ὄψεως. Ὁ ἄπειρος, ὁ ἀπερινόητος Θεός, τό ἄπειρον πνεῦμα γίνεται ἄνθρωπος. Ἄρα ποῦ εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο; Σ’ ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο. Καταπληκτικό! Καταπληκτικό! Ὅταν κοινωνοῦσε ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος ἔβλεπε τό Χριστό στά μέλη του ὁλόκληρο. Καί μάλιστα εἶχε μία ἀνάλυση πού δέ θά ἀντέχατε αὐτή τή στιγμή νά σᾶς τήν κάνω, τό πῶς ἀκριβῶς ἔβλεπε τό Χριστό στά μέλη του. Σ’ ὅλα τά μέλη του ἀναδυόμενο τό Χριστό. Διότι πῶς θά ἔπαιρνε τό Χριστό σ’ ὅλα τά μέλη του, ἐάν δέν ἦταν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἐάν ὁ Χριστός δέν ἦταν κι αὐτός τό ἴδιο; Στήν ἀνθρώπινή του φύση. Καί γράφει σέ ἕνα ποίημα: « Ποῦ νά σταθῶ; Ποῦ νά καθίσω; Ποῦ νά ἁπλώσω τά πόδια μου, ποῦ τά χέρια μου; Ὅλα τά βλέπω θεοειδή, χριστοειδή· αἰδοῦμαι, ντρέπομαι, ποῦ νά κοιτάξω;» Καί φανταστεῖτε ὅτι δέν εἶναι φιλολογία. Δέν εἶναι μία ἔμπνευση φιλολογική τό ποίημα.

 Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος ζοῦσε μέσα στό ἄκτιστο φῶς τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτά τά πράγματα τά ἔβλεπε. Ἔβλεπε τήν ὕπαρξή του νά εἶναι μέσα στό φῶς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι φοβερά μυστήρια, φοβερά πράγματα. Ξαναγυρίζω στόν ἅγιο Εἰρηναῖο, ὁ ἄνθρωπος ἔγινε κατά τήν εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. « Ἔτι γάρ ἀόρατος ἦν ὁ Λόγος οὗ κατ’ εἰκόνα ὁ ἄνθρωπος ἐγεγόνει». «Διά τοῦτο καί τήν ὁμοίωσιν ῥᾳδίως ἀπέβαλε, (Ἐπειδή δέν ἔβλεπε τό πρότυπό του, γιατί ὁ Λόγος ἐνανθρώπησε μετά, ἐπειδή δέν τόν ἔβλεπε, γι’ αὐτό καί εὔκολα ἀπέβαλε τό καθ’ ὁμοίωση. Δέν εἶχε πρόσωπο νά ζητάει νά ὁμοιάζει. Δέν εὐθύνεται βέβαια γι’ αὐτό ὁ Θεός.) ὁπότε δέ σάρξ ἐγένετο ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ τά ἀμφότερα ἐπεκύρωσε. (δηλαδή ὅταν ἔγινε σάρξ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τότε καί τά δυό, καί τό κατ’ εἰκόνα καί τό κατ’ ὁμοίωση, τά ἐπεκύρωσε.)καί γάρ τήν εἰκόνα ἔδειξε ἀληθῶς αὐτός τοῦτο γενόμενος ὅπερ ἦν ἡ εἰκὼν αὐτοῦ. (Δηλαδή ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό πρωτότυπο τῆς κατασκευῆς τοῦ ἀνθρώπου, πού ἀποτελεῖ καί εἰκόνα τοῦ πρωτοτύπου, δηλαδή τοῦ Χριστοῦ.) καί τήν ὁμοίωσιν βεβαίως κατέστησεν συνεξομοιώσας τόν ἄνθρωπον τῷ ἀοράτῳ πατρί» (δηλ. πῶς συνεξομοίωσε τόν ἄνθρωπο μέ τόν ἀόρατο πατέρα; Ὅταν εἶπε στήν Κ. Δ. « ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι ὥσπερ ὁ πατήρ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστι.» Δηλαδή νά ὁμοιάσετε τοῦ πατέρα σας. Εἶναι τό καθ’ ὁμοίωση.)

Απόσπασμα από την 16η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Πῶς δημιουργεῖται μία ψυχή;

†.[...] Καί τόν μέν Ἀδάμ ὁ Θεός τόν ἔκανε ἔτσι. Πῶς; Ἐπῆρε, λέγει, μέ τά χέρια του ὁ Θεός χῶμα, ἔκανε τήν ἀνθρώπινη κατασκευή, δηλαδή ἐπῆρε ὑλικά, ἔκανε τήν ἀνθρώπινη κατασκευή, ἐφύσηξε. Δηλαδή δέν πῆρε ὑλικά καί ἔδωσε τό ἀνθρώπινο πνεῦμα. Καί ἔγινε ὁ Ἀδάμ. Ὁ πρωτόπλαστος. Ἐγὼ πῶς ἔγινα; Ἐφύσηξε στήν δική μου κατασκευή ὁ Θεός γιά νά γίνει ἡ ψυχή μου; ἐγὼ ἤμουν μέσα στήν μητέρα μου καί στόν πατέρα μου. Ἦλθε ὁ Θεός καί ἐκεῖ μέ δημιούργησε φυσώντας πάλι; Μέ ἄλλα λόγια, πῶς δημιουργεῖται μετά μία ψυχή; Κοιτάξτε πόσες ψυχές ἔχουμε. Ἑκατομμύρια ψυχές ἔχουμε. Ἂν θέλετε, δισεκατομμύρια ψυχές ἔχουν περάσει πάνω ἀπό τόν πλανήτη μας. Ὅλες αὐτές οἱ ψυχές πῶς ἔγιναν; Καί τό μέν ἀνθρώπινο σῶμα, τό καταλαβαίνουμε πῶς γίνεται. Ξέρουμε, πῶς γίνεται. Ὅπως καί στά ζῶα. Ὅπως καί στά φυτά. Ἔχουμε τόν σπόρο. Κι ἔχοντας τόν σπόρο ἔχουμε τό καινούριο φυτό. Ἢ τό καινούριο ζῶο. Ἔχω τό αὐγό κι ἔχω τήν καινούρια κότα. Ἔτσι, λοιπόν, ὑπάρχει ὁ σπόρος, τό σπέρμα. Σέ ὅλα τά ζωντανά πράγματα. Καί μέ τόν τρόπο αὐτόν ἔχουμε τόν πολλαπλασιασμό. Ἡ ψυχή; Πῶς πολλαπλασιάζεται ἡ ψυχή; Πολλαπλασιάζεται; Πῶς γίνεται ἡ ψυχή; Πάνω στό ἐρώτημα αὐτό, ἔχουν διατυπωθεῖ διάφορες θεωρίες, διότι στό βάθος ἀποτελεῖ ἕνα μυστήριο τό θέμα καί εἶναι εὔλογη ἡ ἀπορία.

Ἡ θεωρία τῆς ἀπόρροιας.

   Ὑπάρχει ἡ θεωρία τῆς ἀπόρροιας. Αὐτό πού ἀπορρέει, φεύγει ἀπό κάπου. Δηλαδή γιά νά καταλάβετε, παίρνω μία κηρήθρα, ἡ ὁποία εἶναι γεμάτη ἀπό μέλι, τό παράδειγμα δέν εἶναι δικό μου, τό παράδειγμα εἶναι πανάρχαιο. Παίρνω τήν κηρήθρα, καί τήν βλέπετε νά ἔχει μία αὐτοτέλεια. Τήν ζουλῶ τήν κηρήθρα καί ἀρχίζει νά ρέει τό μέλι. Τό μέλι, λέμε, ρέει ἢ ἀπορρέει. Ἐκεῖνο πού ἔχω μέσα στό πιάτο μου, εἶναι ἡ ἀπόρροια ἐκείνου τοῦ πράγματος πού ζούληξα. Τῆς κηρήθρας. Σημαίνει λοιπόν, ἀπό ἕνα πρᾶγμα, μ’ ἕνα ζούληγμα ἔχω κάτι ἄλλο. Μήπως, λοιπόν, ὅταν ὁ Θεός ἐνεφύσησε, φύσηξε στό πρόσωπο τό ἀνθρώπου, ὁ Θεός ἔβγαλε κάτι ἀπό μέσα του καί τό ἔδωσε στόν ἄνθρωπο; Ἐάν ὑποτεθεῖ ὅτι ἡ ψυχή εἶναι ἀπόρροια τοῦ Θεοῦ, ὅπως τό μέλι ἀπόρροια τῆς κηρήθρας, τότε θά πρέπει ἡ ψυχή μου νά εἶναι ἕνα κομματάκι τῆς θεότητας. Διότι καί ὁ Θεός λέγεται πνεῦμα καί ἐγὼ λέγομαι πνεῦμα. Μήπως λοιπόν εἶναι αὐτό; Ἀλλά τότε θά ἔπρεπε, ὁ Θεός νά κατακερματίζεται. Δηλαδή νά παίρνουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ὅσο περισσότεροι γινόμεθα, νά παίρνουμε κομματάκια - κομματάκια ἀπό τήν θεότητα. Ἀλλά τό πνεῦμα δέν κατακερματίζεται. Δέν κομματιάζεται. Δέν εἶναι δυνατόν αὐτό τό πρᾶγμα. Κι ὕστερα κάτι ἄλλο. Ἂν ἐγὼ ἁμαρτάνω, τότε θά ἁμάρτανε τί; Ἕνα κομματάκι τῆς θεότητας. Μά ἡ θεότητα δέν ἁμαρτάνει ποτέ. Εἶναι ἄτρεπτος. Χωρίς τροπή. Δηλαδή χωρίς ἀλλαγή. Δέν μεταβάλλεται ἡ θεία οὐσία. Ἂν λοιπόν δεχθῶ ὅτι τό φύσημα ἦταν κάτι πού ἔφυγε ἀπό τόν Θεό, οὐσία δηλαδή καί ἦλθε σέ μένα τόν ἄνθρωπο, τότε θά πεῖ ὅτι ἔχω ψυχές, δημιουργία ψυχῶν ἐξ ἀπορροίας, δηλαδή ἀπό τήν ἀπόρροια. Αὐτό διδάσκει ὁ Πανθεϊσμός. Διότι, ἂν ἐγὼ ἔχω ἕνα κομματάκι τῆς θεότητας εἶμαι ὁ Θεός! Ἂν ἐσύ ἔχεις ἕνα κομματάκι τῆς θεότητας εἶσαι θεός. Τότε ἐμεῖς ἀποτελοῦμε τήν φύση, καί τότε λοιπόν ὅλη ἡ φύση εἶναι Θεός.

Ποιός δίνει λοιπόν τίς ψυχές; Τίς δίνει ὁ Θεός. Ποιός Θεός; Ἡ φύση. Θεός ~ φύση. Φύση ~ Θεός.

Δηλαδή Πανθεϊσμός. Τόν Πανθεϊσμό διδάσκει καί ὁ Βουδισμός. Ὁ Βουδισμός δυστυχῶς εἰσήχθη καί στήν Ἑλλάδα καί δέν ἔχει λίγα θύματα. Οἱ θρησκεῖες διακινοῦνται, οἱ εἰδωλολατρικές θρησκεῖες. Μέ ὅλα τά παρακλάδια του, γιατί ἔχει πολλές, θά λέγαμε, ἐκδόσεις. Κάθε Γκουρού, κάθε δάσκαλος ἔχει κι ἕναν τρόπο νά διδάξει τόν Βουδισμό καί ἕνα περιεχόμενο. Δέν εἶναι ἕνα κλειστό θέμα δηλαδή ὁ Βουδισμός, ἀλλά ἕνα ἀνοικτό θέμα. Βασικά καί θεμελιακά ὁ Βουδισμός εἶναι Πανθεϊσμός. Συνεπῶς, ἡ θεωρία ὅτι οἱ ψυχές ἀπέρρευσαν ἀπό τήν θεία οὐσία, δῆθεν ἀπό τό φύσημα πού ἔκανε ὁ Θεός, εἶναι ἀπορριπτέα. Καί καταδικαστέα.

Θέλετε νά ἐπιμείνω λίγο στό ἐνεφύσησε. Πολύ ἀκριβῶς τό εἶπε, πολύ ὡραῖα τό εἶπε ὁ ἱερός συγγραφέας. Ὅταν ἐγὼ φυσῶ μέ τό στόμα μου, δέν δίδω τίποτε ἀπό τήν οὐσία μου. ἀπολύτως τίποτα. Προσλαμβάνω ἀέρα καί ἀποδίδω ἀέρα. Ἀλλά ὁ προσλαμβανόμενος καί ἀποδιδόμενος ἀέρας, δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν δική μου τήν οὐσία. Ἄρα βλέπουμε ἐδῶ ὅτι πολύ σωστά βάζει τό ρῆμα «ἐνεφύσησε» γιά νά δείξει δυό πράγματα. Ταυτοχρόνως. Πρῶτο ὅτι δέν εἶναι ἡ ψυχή ἀπό τήν θεία οὐσία καί δεύτερο ὅτι δέν εἶναι ἀπό τήν ὑπάρχουσα ὕλη, ἀλλά ὑπάρχει ἕνας ξεχωριστός δημιουργικός τρόπος γιά τήν ψυχή.

Ἡ θεωρία τοῦ Δαρβίνου.

   Ὑπάρχει καί μία δεύτερη θεωρία. Προσέξτε ἐδῶ. Ὅταν ἔχω τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, ἑνός ἀνθρώπου στά σπλάχνα τῆς μάνας του, ὅταν συλλαμβάνεται ἕνας ἄνθρωπος, ἐκεῖ κατά τή σύλληψή του, τί ὑπάρχει; Ὑπάρχει τό σῶμα του; Ἀναμφισβήτητα! Διότι δέν θά ἦταν κατανοητή ἡ σύλληψη. Ἐκεῖ ἡ ψυχή ὑπάρχει;

Ἐδῶ τώρα νά δοῦμε πόσο πρακτικά εἶναι αὐτά καί πόσο ὑπάρχουν στήν καθημερινότητα, ἀρκεῖ νά σᾶς πῶ ἕνα σημεῖο. Τό θέμα τῆς ἔκτρωσης. Δηλαδή τό νά πετάξουμε τό ἔμβρυο. Νά διακόψουμε τήν κύηση. Εἴτε τό θέλουμε, ἔτσι, δέν θέλουμε ἄλλο παιδί, ἢ γιατί ἀκόμη ὑπάρχει κάποιος λόγος. Ἂς ποῦμε, κυκλοφορεῖ τώρα, μεταδίδεται ἡ ἐρυθρά, ἡ ἱλαρά, δέν ξέρω τί, καί ὅπως ξέρετε μία νεαρή γυναίκα, ὅταν ἐγκυμονεῖ καί δέν πέρασε τίς ἀρρώστιες αὐτές, κινδυνεύει τό ἔμβρυο νά πάθει ζημιά. Νά κάνουμε λοιπόν ἔκτρωση. Νά ἀποβάλλουμε τό ἔμβρυο. Μά, δέν εἶναι ἄνθρωπος πού θά τόν σκοτώσουμε; Ὄχι, λένε μερικοί. Διότι μέχρι τριῶν μηνῶν, ὄχι μόνο δέν κινδυνεύει ἡ γυναίκα, λέγουν, κινδυνεύει καί παρακινδυνεύει, ἀλλά καί τό ἔμβρυο δέν εἶναι ἄνθρωπος. Τότε τί εἶναι; Εἶναι ἁπλῶς μόνο μία σωματική ὕπαρξη, ἀλλά δέν ἔχει ψυχή. Ἐάν ὑποτεθεῖ ὅτι προηγεῖται τό σῶμα καί ἀκολουθεῖ ἡ ψυχή τότε ἔχουμε τή θεωρία τοῦ Δαρβινισμοῦ. Ὅτι γεννιέται πρῶτα ἕνα ζῶο, ὁ ἄνθρωπος, καί ὕστερα προσλαμβάνει καί τή ψυχή καί γίνεται ἄνθρωπος. Ποιά ἡ διαφορά μεταξύ τοῦ πιθήκου καί τοῦ ἀνθρώπου; Ὅτι ὁ πίθηκος δέν ἔχει λογική ψυχῆ. Ὥστε λοιπόν, μήπως μέσα στά σπλάχνα τῆς μάνας τοῦ ἀνθρώπου, σᾶς τό λέγω ὁ Χέγκελ τό ὑποστήριξε αὐτό καί ἄλλοι ἐπιστήμονες, πλαστογράφοι τῆς ἐπιστήμης ὅμως, μήπως περνάει ἀπό κάποια στάδια ζωώδους μορφῆς καί ζωῆς; Καί κατόπιν γίνεται ἄνθρωπος; Ἂν δεχθεῖ ὅτι τό ἔμβρυο δέν ἔχει ψυχή ἕως τούς τρεῖς μῆνες, ἢ καί παρακάτω τότε δέχομαι τήν θεωρία τοῦ Δαρβίνου. Ὅτι ὁ ἄνθρωπος περνάει ἀπό τή ζωώδη κατάσταση. Ἀλλά αὐτό ἀπό Εὐαγγελικῆς πλευρᾶς εἶναι ἀπορριπτέο. Λέει σαφῶς τό ἱερό κείμενο: «Ὁ Θεός ἔκανε τόν ἄνθρωπο. Δέν ἔχει καμία σχέση μέ τά ζῶα. Τά ζῶα ἔγιναν πολύ πιό μπροστά. Ἄλλη πράξη δημιουργική. Τελείως ἄλλη πράξη.

Ἡ Πλατωνική θεωρία περί ὕπαρξης τῶν ψυχῶν.

   Εἶναι ἀκόμη ἡ Πλατωνική θεωρία περί ὕπαρξης τῶν ψυχῶν. Ὅτι οἱ ψυχές δέν δημιουργήθηκαν, ἀλλά προϋπάρχουν. Εἶναι ἀδημιούργητες καί ἄχρονες. Ἁμάρτησαν, λέει, σ’ ἕνα χῶρο τοῦ οὐρανοῦ, καί γιά νά τιμωρηθοῦν, ὁ Θεός ἐγκλωβίζει αὐτές τίς ψυχές σ’ ἕνα σῶμα, κι ὅταν συλλαμβάνεται ἕνας ἄνθρωπος, παίρνει ὁ Θεός μία ψυχή, ἀπ’ αὐτές πού ὑπάρχουν στόν οὐρανό, τήν βάζει σ’ ἕνα ἔμβρυο καί γίνεται ἕνας ἄνθρωπος. Καί ἔτσι σάν ἄνθρωπος νά ἐξιλεωθεῖ στήν ζωή του καί μετά νά ξεφύγει πάλι ἡ ψυχή νά ξαναπάει στόν οὐρανό. Ὅτι δηλαδή ἡ ψυχή προϋπάρχει. Αὐτή εἶναι μία Πλατωνική ἀντίληψη περί τῆς ὑπάρξεως τῶν ψυχῶν. Ἂν δεχθοῦμε ὅτι ἡ ψυχή ἔγινε πρώτη καί τό σῶμα ἔγινε κατόπιν, τότε μιλᾶμε γι’ αὐτή τήν προΰπαρξη τῶν ψυχῶν, τήν ὁποία προΰπαρξη ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει καταδικάσει. Εἶναι αἱρετική θέση καί σέ κανένα σημεῖο ἡ Ἁγία Γραφή δέν μιλάει γιά τέτοιο πρᾶγμα.

Ἅμα σύλληψη, ἅμα ἄνθρωπος.

   Τότε λοιπόν τί ἔγινε; Πρῶτα ἔγινε ἡ ψυχή καί μετά ἔγινε τό σῶμα; Πρῶτα ἔγινε τό σῶμα καί μετά ἔγινε ἡ ψυχή; Οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο. Ἀκοῦστε: ἅμα σύλληψη, ἅμα ἄνθρωπος! Ψυχή καί σῶμα ταυτοχρόνως τήν ἴδια στιγμή συνυπάρχουν. Ψυχή καί σῶμα. Καί ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης, ὥστε νά μήν εἶναι, λέγει, ὁ ἄνθρωπος «ἑαυτοῦ προγενέστερός τε καί νεώτερος». Νά εἶναι εἴτε προγενέστερος, εἴτε νεότερος τοῦ ἑαυτοῦ του. Ὄχι. Εἶναι ταυτόχρονο. Δέν προηγεῖται οὔτε τό σῶμα οὔτε ἡ ψυχή. Ταυτόχρονα εἶναι αὐτά τά πράγματα. Συνεπῶς, πρακτικά, ξέρετε τί σημαίνει αὐτό; Ἅμα σύλληψη, ἅμα ἄνθρωπος;

Σημαίνει, ἐάν κάνει κανείς ἔκτρωση, τότε αὐτό εἶναι φόνος μέ ὅλες τίς συνέπειες, ὅπως ἂν θά σκότωνε τό παιδί του στήν κούνια. Θά ἔβαζε τά χέρια του νά τό πνίξει. Εἶναι τό ἴδιο. Ἔγκλημα! Εἶναι τό ἴδιο ἔγκλημα, μέ τίς ἴδιες διαστάσεις, μέ κανένα ἐλαφρυντικό, ὅταν φονεύουμε καί τό ἔμβρυο, πού εἶναι στά σπλάχνα τῆς μάνας, ἔστω καί ἂν εἶναι ἡλικίας ἑνός δευτερολέπτου. Τί νά πῶ ἄλλο; Τό ἔμβρυο εἶναι πλήρης ἄνθρωπος. Πλήρης ἄνθρωπος. Ὅπως καί ὁ σπόρος εἶναι πλῆρες φυτό. Δυνάμει, σιγά - σιγά θά ξεδιπλωθεῖ. Ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος σιγά-σιγά θά ξεδιπλωθεῖ. Δυνάμει εἶναι πλήρης ἄνθρωπος.

Ἡ διαδοχή τοῦ γένους.

   Τότε λοιπόν μήπως ὁ Θεός δημιουργεῖ κάθε μία ψυχή ξεχωριστά; Ὄχι. Διότι ἂν ὁ Θεός δημιουργεῖ ψυχές, φέρεται ὁ Θεός ὅτι δέν συνετέλεσε τή δημιουργία του. Διότι μᾶς λέγει σαφῶς ἡ Ἁγία Γραφή, ὅτι ὅταν ὁ Θεός ἔκανε καί τόν ἄνθρωπο συνετέλεσε τήν δημιουργία του. Δηλαδή ἔκλεισε ἡ δημιουργία. Ἀπό τότε ὅταν κατέπαυσε τῶν ἔργων του, δέ δημιούργησε οὔτε ἕνα ἄτομο τῆς ὕλης παραπάνω. Ἀλλά οὔτε δύναται νά ἐκμηδενισθεῖ καί νά ἐξαφανισθεῖ ἔστω καί ἕνα ἄτομο τῆς ὕλης. Αὐτό τό ξέρουμε καί ἀπό τήν ἐπιστήμη ἀκόμη. Ἄρα, λοιπόν, ἂν ὁ Θεός δημιουργεῖ καινούριες ψυχές, θά πρέπει νά θεωρηθεῖ ὅτι ὁ Θεός δέν συνετέλεσε τήν δημιουργία του, ἀλλά συνεχίζει νά δημιουργεῖ. Ἀλλά κι ἂν ὑποτεθεῖ ὅτι ὁ Θεός δημιουργεῖ μία - μία ξεχωριστή ψυχή,- τότε δέν ἑρμηνεύεται ἡ κληρονομικότητα τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος. Διότι θά ἔπρεπε κάθε καινούρια ψυχή, σώνει καί καλά νά φέρει τό προπατορικό ἁμάρτημα; Ἀφοῦ εἶναι καινούρια; Γιατί ἂν τό φέρει τό προπατορικό ἁμάρτημα; Οὔτε λοιπόν ἀπό κεῖ συμφωνεῖ τό πρᾶγμα, νά δοῦμε ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά δημιουργεῖ ξεχωριστές ψυχές. Ἀκόμα, μήπως ὑπάρχει περίπτωση, ὅταν δέν εὐλογεῖ ὁ Θεός μία ἕνωση γάμου, ὅπως ἔχουμε τά λεγόμενα ἐξώγαμα παιδιά, ὁ Θεός γίνεται ὑπηρέτης τῶν ἐξώγαμων παιδιῶν; Δηλαδή συντελεῖ στό νά γίνει ἕνας ἄνθρωπος, ἂν οἱ γονεῖς του, ἔτσι θέλησαν, ὅπως καί τυχαίως καί δέν ξέρω τί; Τόν κάνουμε ὑπηρέτη τῶν ἄνομων πράξεων; Ἄνομων καταστάσεων; Βλέπετε ὅλα αὐτά δέν εὐοδώνουν, τό νά δεχθοῦμε ὅτι ὁ Θεός δημιουργεῖ μία ψυχή κάθε μία ξεχωριστή. Τότε λοιπόν τί μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ὑπάρχει γιά τή δημιουργία μίας καινούργιας ψυχῆς;

Ὑπάρχει ἡ θεωρία τῆς λεγόμενης μεταφύτευσης. Προσέξτε αὐτό τό σημεῖο. Ὅπως θά ξέρετε, ἔχουμε πολλά φυτά τά ὁποῖα δέν πολλαπλασιάζονται μέ σπόρο ἀλλά μέ καταβολάδα. Βάζουμε ἕνα κλαδί, τό βάζουμε στό ἔδαφος, κάνει ρίζες, κόβουμε τό κλαδί αὐτό ἀπό τό μητρικό φυτό καί ἔχουμε ἕνα καινούριο φυτό. Αὐτό θά μπορούσαμε νά τό ποῦμε ὅτι εἶναι ἡ θεωρία τῆς καταβολάδος ἢ ἀκόμη τῆς μεταφύτευσης μέ τόν τρόπο αὐτό. Προσέξτε ἐδῶ. Βασικά ἀποτελεῖ ἕνα μυστήριο. Ἀλλά, ἔχουμε κάποιους ὑπαινιγμούς γιά νά στηρίζουμε αὐτή τή θεωρία, στήν ἴδια τήν Ἁγία Γραφή.

Ὅπως θά ξέρετε, εἶπε ὁ Θεός, αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε. Δηλαδή; «Ἐν αὐτῷ, ὅπως λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, ἦσαν οἱ λόγοι τῆς διαδοχῆς τοῦ γένους». Τί θά πεῖ «ἐν αὐτῷ»; Μέσα στόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο ἦσαν οἱ λόγοι τῆς διαδοχῆς. Τί θά πεῖ διαδοχή; Διαδοχή, θά πεῖ κληρονομικότητα, νά

βγάλει νέους ἀπογόνους. Οἱ λόγοι, λοιπόν, τῆς διαδοχῆς ἦσαν μέσα στόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο. Διότι ἔτσι ἐξηγεῖται ἐκεῖνο τό «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε». Τί θά πεῖ «πληθύνεσθε»; Ποῦ τό εἶπε ὁ Θεός τό «πληθύνεσθε»; Τό εἶπε στούς πρωτόπλαστους. Δέν συντελεῖ ὁ Θεός λοιπόν, τώρα, παρά οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι. Ἄρα μέσα στόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ δυνατότητα αὐτοῦ τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ψυχῶν. Ὅπως εἶναι καί ὁ πολλαπλασιασμός τῶν σωμάτων.

Απόσπασμα από την 23η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Γάμος και τεκνογονία.

†.Αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε.

Τί σημαίνει αὐτό τό «πληθύνεσθε»; Εἶναι ἡ εὐλογία τῆς τεκνογονίας διά τοῦ γάμου. Πρέπει δηλαδή νά πάρουμε τήν εὐλογία αὐτή. Ἐδῶ προσέξτε κάτι. Προσέξτε κάτι. Ὁ πολιτικός γάμος δέν ἔχει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Διότι πέρα ἀπό μία φυσική κατάσταση εἶναι ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἐάν δέν πάρεις τήν εὐλογία, πῶς γίνεται; Θά μοῦ πεῖς· καί δέν μπορεῖς νά κάνεις παιδιά ἅμα δέν παντρευτεῖς μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Ναί, ἀλλά αὐτά τά παιδιά τί θά γίνουν; Ἂν πεῖτε ὅτι κι ἐκεῖνος πού παντρεύεται στήν ἐκκλησία καί παίρνει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, μήπως ἔχει πιό πολύ προκοπή; Θά σᾶς ἀπαντήσω. Καί πότε συνειδητοποίησε ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος πάει νά παντρευτεῖ στήν ἐκκλησία, πότε συνειδητοποίησε, σᾶς ξαναλέω ἄλλη μία φορά, τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Ἀλλά τί; Ὅταν λέμε παντρεύομαι, ἁπλῶς βάζουμε τό θέμα τῆς Ἐκκλησίας σάν μία τελετή. Τί κουφέτα θά ἔχουμε, τί μπομπονιέρες θά προσφέρουμε, μέσα σέ τί τούλια θά εἶναι στολισμένη ἡ νύφη καί τί φιγούρα θά κάνει, καί ἂν πετύχουν ὡραῖες οἱ φωτογραφίες, ὅταν τήν φωτογραφίζουμε. Καί τόν γαμπρό. Δέ θέλω νά πῶ ὅτι πρέπει νά βγάλουμε τίς μπομπονιέρες καί τά κουφέτα καί τό ντύσιμο τῆς νύφης. Ὄχι. Τά λευκά τῆς νύφης εἶναι τό σύμβολο τῆς ἁγνότητας καί τῆς καθαριότητας. Ὄχι. Δέν θά τά βγάλουμε. Ἀλλά δέν μποροῦμε νά μείνουμε σέ αὐτά. Ὅταν παντρεύεται κανείς μέ τέτοια νοοτροπία καί μετά τό σπιτικό του δέν πηγαίνει καλά, σημαίνει ὅτι δέν ἔχει ἀξιοποιήσει αὐτή τήν εὐλογία πού δίνει ὁ Θεός στό γάμο. Εἶναι σπουδαῖο πράγμα αὐτό. Δέν ξέρω αὔριο πῶς θά εἶναι διαμορφωμένη ἡ κοινωνία. Μπορεῖ σέ πέντε-δέκα χρόνια ἡ κοινωνία μας νά ἔχει περισσότερη καί περισσότερη ἐξαχρείωση. Δέν θά ποῦμε δέ βαριέσαι καί τί εἶναι ὁ θρησκευτικός γάμος, νά, οἱ παπάδες παίρνουν δέκα λεπτά ἐκεῖ, καί τίποτα ἄλλο. Δέν εἶναι αὐτό. Ἀλλά ἐάν θά κάνετε θρησκευτικό γάμο νά ἀξιοποιήσετε αὐτή τήν εὐλογία τοῦ γάμου. Πῆρες ἕνα πτυχίο καί γράφει ἐπάνω τό ὄνομά σου καί δέν ξέρω τί ἄλλο γράφουν ἐπάνω. Καί τό βαθμό σου. Δέν ἀξιοποιεῖς τό πτυχίο σου. Φταίει τό πτυχίο σου; Καί τώρα ἐάν δέν ἀξιοποιεῖς τήν εὐλογία τοῦ γάμου, φταίει ἡ εὐλογία μετά; Ἀκόμη τό νά ἀποκτήσουμε παιδιά ἢ ὄχι εἶναι θέμα τοῦ Θεοῦ. Πόσο χαίρομαι κάπου-κάπου ἅμα ἀκούω γιατρούς νά τό λέγουν αὐτό. Ἡ στειρότητα στήν Παλαιά Διαθήκη ἦταν μία ἀπουσία εὐλογίας. Ἀλλά στήν Παλαιά Διαθήκη. Στήν Παλαιά Διαθήκη κύρια, θά λέγαμε, ἀγαθά ἤσαν κυρίως δύο. Φυσικά ἀγαθά αὐτά τά δύο. Ἡ μακροζωία «ἔσῃ μακροχρόνιος ἐπί τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς» καί ἡ πολυτοκία, τά πολλά παιδιά. Φυσικά εἶναι περιττό νά σᾶς πῶ ὅτι στήν Καινή Διαθήκη αὐτά τά δυό φυσικά ἀγαθά ἔχουν ἀξία, ἀλλά σχετική. Δηλαδή μέ ἄλλα λόγια ἂν δέν κάνεις παιδιά αὔριο, μή πεῖς δέν ἔχω τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού μαραζώνουν, μαραζώνουν, γιατί δέν ἔκαναν παιδιά. Δέν πειράζει. Ἦταν ἀγαθό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, δέν εἶναι ἀγαθό τῆς Καινῆς Διαθήκης. Τό γιατί, δέν εἶναι τῆς ὥρας νά σᾶς τό ἐξηγήσω. Γι’ αὐτό ὑπῆρξε ἐκείνη ἡ εὐλογία πού λέγει στόν 127 ψαλμό «Καί ἴδοις υἱοὺς τῶν υἱῶν σου. Εἰρήνη ἐπί τόν Ἰσραήλ». (Ψαλμός 127,6) Καί θά δεῖς τά παιδιά τῶν παιδιῶν σου. Θά δεῖς ἐγγόνια, δισέγγονα, τρισέγγονα. Θά ζήσεις πολλά χρόνια καί θά δεῖς πλῆθος ἀπό τούς ἀπογόνους σου γύρω σου. Αὐτό δέν ὑπάρχει πιά. Ὅ,τι σοῦ δώσει ὁ Θεός, ὅ,τι ἐπιτρέψει ὁ Θεός. Δέν εἶναι δηλαδή πιά ἀγαθό τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Ὁ ἔλεγχος τῶν γεννήσεων.

   Ἀλλά παρά ταῦτα, πρέπει νά σᾶς πῶ ἐδῶ, ὅτι ὑπάρχει κάτι φοβερό. Ποιό εἶναι τό φοβερό; Εἶναι ἡ ἱστορία πού χαλκεύτηκε τόν περασμένο αἰῶνα ἀπό κάποιον Ἄγγλο Οἰκονομολόγο καί κληρικό πού πέθανε τό 1834 καί ὀνομαζόταν Θωμᾶς Μάλθους. Καί ἡ θεωρία του ὀνομάστηκε Μαλθουσιανισμός. Ἐπειδή δέ τήν ἐπεξεργάστηκαν τήν θεωρία αὐτή,πῆρε τὸ ὄνομα νεομαλθουσιαλισμός. Τί εἶπε αὐτή ἡ θεωρία; Προσέξτε. Διατύπωσε ὅτι ὁ πληθυσμός αὐξάνει κατά γεωμετρική πρόοδο. Καί σάν οἰκονομολόγος πού ἦταν εἶπε ὅτι ἂν αὐξηθεῖ ὁ πληθυσμός θ’ ἀρχίσουμε νά πεινᾶμε. Διότι τά τρόφιμα δέν αὐξάνουν γεωμετρικά. Γεωμετρική πρόοδος εἶναι 2, 4, 8, 16, 32, 64, μία ἀριθμητική πρόοδος εἶναι 1, 2, 3, 4, 5, 6. Αὐξάνει τό ἕνα πολύ τό ἄλλο λίγο, θά πεινάσει λοιπόν ὁ κόσμος. Ἔτσι ἡ θεωρία του αὐτή ἀπό οἰκονομολογική πέρασε νά γίνει κοινωνιολογική! Πρέπει νά σᾶς πῶ, μέ κάποιες ἐπεξεργασίες πού ἔφτιαξε αὐτή ἡ θεωρία του, σήμερα ἡ θεωρία τοῦ νεομαλθουσιαλισμοῦ εἶναι στή μέγιστη ἐπικαιρότητα. Καί φέρει τό ὄνομα ἔλεγχος τῶν γεννήσεων, ἡ προγραμματισμένη οἰκογένεια. Ἔχουνε βγάλει καί ἀφίσες σ’ ὅλο τόν κόσμο. Στήν Κίνα, ἐάν, λέγει, κάνεις ἕνα παιδί, τότε ἔχεις καί ἀπό πάνω ἐπιμίσθιο. Ἐάν κάνεις δυό χάνεις τό ἐπιμίσθιο. Ἐάν κάνεις τρία δέν σοῦ δίνουν καθόλου σημασία. Σ’ ἀναγκάζουν λοιπόν νά κάνεις ἕνα παιδί. Γιατί; Εἴμαστε, λέγει, ἕνα δισεκατομμύριο ἄνθρωποι, τί θά κάνουμε; Πρέπει νά  ἐλαττωθοῦμε. Ἔτσι καί ὁ Δυτικός κόσμος ἔχει αὐτή τή θεωρία. Τοῦ Μάλθους. Πού λέγει: προγραμματισμένη οἰκογένεια καί μέ ἀφίσες, μέ διαφημίσεις κτλ. παρουσιάζουν στά περιοδικά κτλ. ἕναν ἄνδρα, μία γυναίκα, τόν μπαμπά καί τή μαμά, μέ ἕνα ἢ δυό παιδάκια. Εἶναι ἡ μόδα τοῦ ἑνός ἢ τῶν δυό παιδιῶν. Νά πῶ κάτι ἄλλο; Κι ἐπειδή ὑπάρχει αὐτή ἡ θεωρία, ἂν κάποιο παιδί στό σχολεῖο ἐρωτηθεῖ· ἡ μητέρα σου πόσα παιδιά ἔχει καί ἀπαντήσει· εἴμαστε τέσσερα, πέντε· τῆς λένε: μπά, τί εἶναι ἡ μάνα σου, κουνέλα; Τό παιδί ντρέπεται μετά. Πάει σπίτι καί στενοχωριέται. Μάλιστα μοῦ εἶχε τύχει κάποτε ἕνα περιστατικό πού ἦταν μία ἐγκυμονοῦσα, καί ὅταν ἡ κοπέλα ἄκουσε τό «κουνέλα εἶναι ἡ μάνα σου» προσβλήθηκε. Καί πῆγε καί προσπάθησε νά κλωτσήσει τήν κοιλιά τῆς μάνας της γιά νά πεθάνει τό παιδί. Βρέ, παιδί μου, γιατί τό χτυπᾶς; Καί κατόπιν ἀνακάλυψε ὅτι ἡ δασκάλα εἶπε αὐτό. Βλέπετε, παρακαλῶ; Καί σήμερα τό παιδί μίας πολύτεκνης οἰκογένειας ντρέπεται νά πάει μέ τά ἄλλα του τ’ ἀδέλφια. Δαιμονικά πράγματα. Τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς προγραμματισμένης οἰκογένειας, ξέρετε ποιό εἶναι; Εἶναι οἱ ἐκτρώσεις. Καί ἡ ἀποποινικοποίηση τῶν ἐκτρώσεων. Ὥστε, λοιπόν, τί εἶναι οἱ ἐκτρώσεις; Εἶναι ὁ φόνος ἐκ προμελέτης. Δικαιολογίες; Δέν ἔχουμε πολλά χρήματα νά ζήσουμε. Ἐργάζεται καί ἡ σύζυγος ἔξω. Τί θά κάνουμε; Ἀπιστία καί φιλαυτία. Εἶναι ἀνάγκη νά πιστέψει ὁ νέος καί ἡ νέα στήν πρόνοια καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός εἶπε· αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε. Δικό σου θέμα εἶναι πόσα παιδιά θά σοῦ δώσει ὁ Θεός, ἀλλά ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει δέν μπορεῖς νά μπεῖς στή θεωρία τοῦ προγραμματισμοῦ. Εἶναι θεωρία δαιμονική.

Απόσπασμα από την 25η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.