†.«καὶ ἄλλος δεύτερος ἄγγελος ἠκολούθησε λέγων· ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἣ ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πεπότικε πάντα ἔθνη.» (Αποκ. 14,8)
Κι' άλλος, δεύτερος άγγελος που ακολουθεί τον πρώτο, στο μεσουράνημα εννοείται, έλεγε: Έπεσε, έπεσε, η Βαβυλών η μεγάλη, η οποία απ' το κρασί της ορμής, θυμός, πότε σε όλα τα έθνη.
Εδώ έχουμε μία ευχάριστη αγγελία, ότι επιτέλους έπεσε η Βαβυλώνα. Αλλά και ταυτοχρόνως, είναι δυσάρεστη και τρομερή αυτή η είδηση, διότι όταν πέφτει η Βαβυλώνα, τότε παρασύρει όλα τα έθνη εις την καταστροφή. Ποια είναι όμως αυτή η Βαβυλώνα; δέν υπάρχει Βαβυλώνας σήμερα ε, είναι γνωστό ότι η Βαβυλώνα καταστράφηκε. Καταστράφηκε μάλιστα τον 6ο αιώνα, π.Χ, όταν την κατέστρεψαν οι Πέρσες, οι οποίοι μπήκαν στη Βαβυλώνα μέσα σε μία νύχτα, και η πόλις έπαθε μεγάλη φθορά. Μετά όμως καταστράφηκε οριστικά. Ο Μέγας Αλέξανδρος όταν περνούσε από εκεί, λέγουν οι ιστορικοί, του είπαν για μιά στιγμή, καί για την Βαβυλώνα καί για την Νινευή, ότι εδώ είναι τα ερείπια της Νινευής, και μετά της Βαβυλώνος. Δέν υπήρχε πια τίποτε. Ακούτε, δέν υπήρχε τίποτε. Δηλαδή και η Νινευή, η μεγάλη εκείνη πόλις, η οποία και αυτή αποτελεί ένα σύμβολο, που κήρυξε εκεί ο Ιωνάς, και η Βαβυλώνα, ήδη από την αρχαιότητα δεν υπάρχουν πλέον. Πώς εδώ αναφέρεται η Βαβυλώνα; Τί σημαίνει Βαβυλώνα; Είναι οι αντίθετες δυνάμεις η Βαβυλών. Διότι είχε πραγματικά σταθεί στην εποχή της, ήταν μία πόλη που αντιστάθηκε στο θέλημα του Θεού. Σας θυμίζω όχι μόνο το τι έκανε ο αρχιμάγειρος του Ναβουχοδονόσορος, ο οποίος λεηλάτησε τον ναό του Θεού και τον πυρπόλησε, σας θυμίζω ακόμη και εκείνο το αμάρτημα που επέβαλε η Βαβυλώνα στους λαούς και τα έθνη της εποχής της, να προσκυνήσουν την χρυσή εικόνα του Μαρδούχ, κατ άλλους του Μαρδούχ, κατ' άλλους του Ναβουχοδονόσορος. Σας είπα, ή του Μαρδούχ του θεού, του πολιούχου της Βαβυλώνος, ή του Ναβουχοδονόσορος, και δέν προσκύνησαν οι τρεις εκείνοι νέοι, οι τρείς παίδες οι οποίοι ρίχτηκαν εις το καμίνι του πυρός. Για να πάρετε μία εικόνα ποιά ήταν η Βαβυλώνα. Ηταν εκείνη που υπηρέτησε την και καισαρολατρεία. Υπηρέτησε την θεοποίηση του ανθρώπου. Έτσι, η Βαβυλών στέκεται το σύμβολο των αντιθέων δυνάμεων. Γραφεί ο Αρέθας: "Και τίς ή Βαβυλών; Ουκ άλλη , ή ούτος ο φθαρτός κόσμος." Δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτός ο φθαρτός κόσμος. Και συνεπώς είναι το σύμβολο, του φθαρτού κόσμου. Του παρερχομένου και του αποστατημένου απο τον Θεό. Βαβυλών ακόμη όπως ξέρετε σημαίνει σύγχυση. Μας το λέγει η Αγία Γραφή, το βιβλίο της Γενέσεως. Οτι το όνομα αυτό δόθηκε, γιατί έγινε η σύγχυσις των γλωσσών, εις εκείνη την γνωστή πυργοποιία. Γράφει ο Άνθιμος Ιεροσολύμων, και ο Ανδρέας Καισαρείας το γράφει: "Βαβυλών δέ, ο ερμηνεύεται σύγχυσις, τροπικώς λέγεται ο παρών κόσμος, δι' ο και πόλις μεγάλη είρηται." Βαβυλών λέγει, που ερμηνεύεται σύγχυση, τροπικά λέγεται ο παρών κόσμος. Γι' αυτό και λέγεται μεγάλη πόλις, επειδή ο κόσμος όλος είναι μεγάλος, πολύς. Οπότε, τί βλέπουμε. Όπως τότε, οι απόγονοι του Νώε επιχείρησαν την πυργοποιία, να φθάσουν λέγει έως τα σύννεφα, έως τον ουρανό. Γιατί; Σαν ένα σημάδι μνημειακό, ότι θα ξεχυθούν σ' όλο τον κόσμο, κάποτε ξεκίνησαν από ένα σημείο.
Προσέξτε αυτό που σας λέγω, απο ένα σημείο ξεκίνησαν. Απο τον τόπο εκείνον, την πόλη εκείνη που ονομάστηκε κατόπιν Βαβυλωνία, Βαβυλώνα. Κι ονομάστηκε έτσι γιατί έγινε σύγχυσις των γλωσσών. Τί ήταν εκείνος ο πύργος; Ήτανε το μνημείο, το υλικό μνημείο ενώσεως των λαών. Προσέξτε, το υλικό μνημείο ενώσεως των λαών, της ενότητος των λαών. Το σύμβολο, υλικό σύμβολο, ενότητος των λαών. Όπως ακριβώς, και σήμερα ζητούμε ενότητες των λαών, με πολιτιστικές ή εμπορικές συμφωνίες και δοσοληψίες. Εχουμε δηλαδή υλικά σημεία ενότητος των λαών. Ακόμα και μία γλώσσα, αν υποτεθεί ότι αύριο δέν θα μιλάμε Ελληνικά, αλλά θα μιλάμε μια άλλη γλώσσα, Ευρωπαϊκή, γιατί είναι κι αυτό στο πρόγραμμα όπως λέγεται. Λοιπόν, άν αύριο δεν μιλάμε Ελληνικά, εν ονόματι τίνος θα είναι; Εν ονόματι της Πανευρώπης . Το σχέδιο δεν είναι καινούργιο. Ανοίξτε σας παρακαλώ στην εγκυκλοπαίδεια την μεγάλη του Πυρσού, νομίζω στο λήμμα "Ευρώπη", νομίζω, δέν θυμάμαι αυτήν τη στιγμή, γιατί τώρα μου ήρθε στο μυαλό μου να σας το πώ, να δείτε ότι το σχέδιο είναι από τον περασμένο αιώνα για μία Πανευρώπη. Δέν είναι καινούργιο σχέδιο. Δέν είναι. Ξέρετε ακόμη, ότι καθιερώθηκε εκείνη η γλώσσα ή Εσπεράντο, αυτή η νεκρή γλώσσα, γιατί λέτε; Για να συνεννοούνται οι άνθρωποι μεταξύ τους. Γιατί νομίζουν ότι η γλώσσα εμποδίζει τους ανθρώπους να έχουν ενότητα. Κι αν λοιπόν έχουμε μία κοινή γλώσσα, ή ένα κοινό ημερολόγιο, σύγχρονο πράγμα αυτό, θα έχουμε μία ενότητα. Προσέξτε, ανοητεύουν. Εδώ στην Ελλάδα έχουμε κοινή γλώσσα την Ελληνική, έχουμε κοινό ημερολόγιο, και τρωγόμαστε. Σ' όλες τις εποχές τρωγόμαστε. Γιατί τρωγόμαστε; Γιατί μας λείπει η αγάπη, απλούστατα. Εδώ σ' ένα σπίτι τρωγόμαστε. Γιατί; Μας λείπει η αγάπη. Το ημερολόγιο φταίει; Η γλώσσα φταίει; Τίποτε δεν φταίει. Λείπει η αγάπη, λείπει το Πνεύμα του Θεού. Δεν υπάρχει το πνεύμα του Θεού.
Συνεπώς εδώ βλέπουμε ότι την εποχή που χτίστηκε η Βαβυλώνα, θέλησαν να κτίσουν ένα μνημείο υλικής ενότητος των λαών, που θα έφευγαν μακριά. Το ίδιο πράγμα κάνουμε και σήμερα. Κτίζουμε αυτά τα υλικά σημεία, υλικά μνημεία, κοινή γλώσσα, κοινό ημερολόγιο, εμπορικές σχέσεις, πολιτιστικές σχέσεις μεταξύ των λαών, βλέπετε; Όχι εμείς οι Έλληνες, όχι εμείς οι Έλληνες, προσέξτε, όλοι οι λαοί κινούνται από την Ανατολή στη Δύση και από τη Δύση στην Ανατολή, για να έχουν τέτοιου είδους ενότητες. Αλλά, το δυστύχημα είναι για 'μας, ό,τι έγινε τότε, σύγχυσις, γίνεται και σήμερα. Υπάρχει σύγχυση. Ολο αυτό το κατασκεύασμα, λέγεται Βαβυλών. Μ' αυτήν την έννοια τώρα έρχεται ο άγγελος να πεί: "Έπεσεν, έπεσε, η Βαβυλών". Και θα αποδειχθεί, όπως τότε στην πυργοποιία ότι ματαιοπονούσαν, και τότε στο τέλος της Ιστορίας θα πούν οι άνθρωποι, πόσο μάταια ήταν αυτά που κάναμε.. Να το πώ με μία λέξη: "Τί μάταιος ήταν αυτός ο εξελιγμένος και προηγμένος τεχνικός πολιτισμός." Πήγαμε, φτάσαμε, ταξιδέψαμε, ανεβήκαμε στα ουράνια, και τί βγάλαμε; Αυτό στο τέλος θα πουν οι άνθρωποι, τί βγάλαμε; Ματαιοπονήσαμε. Θα πέσει η Βαβυλών, δηλαδή πλέον δέν θα έχει την ισχύ της.
Πρέπει να σας πώ, ότι στην Παλαιά Διαθήκη, είναι γνωστό, ότι Βαβυλών ονομάζεται κατά προσωποποίηση, όλος ο αμαρτωλός και ο αποστατημένος κόσμος. Στην Καινή Διαθήκη προσωποποίηση των αντιθέων δυνάμεων είναι η Ρώμη. Στην Παλαιά Διαθήκη η ιστορική Βαβυλώνα. Στην Καινή Διαθήκη είναι η ιστορική Ρώμη. Δηλαδή η Ρώμη, πραγματικά η Ρώμη. Αλλά αναφερομένη όμως με την παλαιά της ονομασία. Ώς αντίθεες δυνάμεις. Βαβυλών πάλι. Εδώ στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, όταν λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης "Έπεσεν, έπεσε η Βαβυλών" θα το 'λεγε έτσι: " Έπεσεν, έπεσε η Ρώμη", έπεσε η Ρώμη." Ήταν δέ αντίληψη των Χριστιανών του 1ου αιώνος, αλλά και των Ιουδαίων του 1ου αιώνος, ότι η νέα Βαβυλώνα είναι η Ρώμη. Τώρα τί είναι η Ρώμη, σας το είχα αναλύσει ήδη τον Μάιο, όταν σας είχα πεί με την Καισαρολατρεία της, τί εισήγαγε εις τον κόσμο και ως διώκτης των Χριστιανών, η Ρώμη.
Ώστε λοιπόν, θα πέσει η Ρώμη. Ποιά Ρώμη; Η ιστορική Ρώμη, αυτή που υπάρχει τώρα; Ω αγαπητοί μου, σύμβολο έγινε η Ρώμη. Προσέξτε, έγινε σύμβολο η Ρώμη. Και σας είπα, είναι οι αντίθεες δυνάμεις. Όταν γράφει "Έπεσεν, έπεσε" αυτό το διπλό, εκφράζει την απόλυτη βεβαιότητα της πτώσεως και καταργήσεως πάσης αντιθέου πολιτικής ή πνευματικής δυνάμεως με έκδηλο αντιχριστιανικό χαρακτήρα.
Γράφει ο προφήτης Ιερεμίας: «Ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσι καὶ ἀκουστὰ ποιήσατε καὶ μὴ κρύψητε, εἴπατε· ἑάλωκε Βαβυλών, κατῃσχύνθη Βῆλος ἡ ἀπτόητος, ἡ τρυφερὰ παρεδόθη Μαρωδάχ.» (Ιερ. 27,2) και λίγο πιο κάτω «καὶ οὐκ ἔσται ὁ κατοικῶν ἐν αὐτῇ ἀπὸ ἀνθρώπου καὶ ἕως κτήνους.» (Ιερ. 27,3)
Δηλαδή αναγγείλετε στους λαούς και να γίνει ακουστό αυτό, μή το κρύψετε, αλώθηκε η Βαβυλών, έπεσε η Βαβυλώνα. Κατῃσχύνθη Βῆλος, ο θεός Βήλ, ἡ ἀπτόητος, ἡ τρυφερὰ παρεδόθη Μαρωδάχ.
ο ηδονιστικός θεός Μαρδούχ, έπεσε κι αυτός. Παραδόθηκε. Δέν θα υπάρχει εκείνος που θα κατοικεί σε αυτήν, από ανθρώπου έως κτήνους. Κι εκείνο που είναι καταπληκτικό είναι το εξής. Αυτά πραγματοποιήθηκαν μέχρι κεραίας, όπως σας είπα προηγουμένως, στην ιστορική Βαβυλώνα, χωρίς να εξαντλείται η προφητεία για την ιστορική Βαβυλώνα, όπως και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, που την προφητεύει ο Κύριος, έγινε ιστορικός τύπος των εσχάτων. Χωρίς να εξαντλείται η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ, αλλά επεκτείνεται στα έσχατα, με την έννοια της καταστροφής του κόσμου.
Ώστε λοιπόν η Βαβυλώνα και η Ρώμη είναι ένα σύμβολο, του πεπαλαιωμένου, φθαρμένου και αποστατημένου κόσμου. Αυτή η νοητή λοιπόν Βαβυλών «ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πεπότικε πάντα ἔθνη.» που λέγει ο Ευαγγελιστής, δηλαδή απο το κρασί της ορμής της αποστασίας της επέδρασε σε όλα τα έθνη, είναι κάτι καταπληκτικό.
Νά τι γράφει ο Ανδρέας Καισαρείας: "Οίνον δε θυμού πορνείας (οίνος θυμού θα πει κρασί ορμής, και το κρασί όπως μεθά κανείς δείχνει την ορμητικότητα) καλεί ου μόνον την εξ ειδωλολατρείας βακχείαν και των φρενών έκστασιν , αλλά και την εκ πάσης αμαρτίας μέθην και παραφοράν". Δεν δείχνει μόνον, λέγει, την βακχεία, επειδή περί κρασιού ο λόγος, γι' αυτό και χρησιμοποιεί αυτό το ουσιαστικό, βακχεία, από τον Βάκχο, την βακχεία, την μέθη δηλαδή της ειδωλολατρίας, και την έκσταση, τό σάλεμα των φρενών. Απο ποιά άποψη; Όταν ο άνθρωπος κάνει απονενοημένα πράγματα, μέσα σ' ολόκληρη την υφήλιο το βλέπουμε αυτό αγαπητοί μου, να κάνουν οι άνθρωποι απονενοημένα πράγματα. Από το σημείο μιάς πυρηνικής εκρήξεως, μέχρι, μέχρι, μέχρι. Απονενοημένα πράγματα. Όχι, λέει μόνο αυτά, αλλά και από την μέθη κάθε αμαρτίας και παραφοράς. Εκείνο που κάνει εντύπωση, ότι η Βαβυλών είναι πολύ ζωηρή στην εποχή μας. Και ότι αυτή η Βαβυλών, η νοητή Βαβυλώνα, εξαπλουμένη επιδρά δυσμενώς και κακώς, σε όλο τον κόσμο. Προσέξτε, πώς επιδρά; Με χίλιους τρόπους. Οι σπουδαιότεροι: Είναι τα μέσα τηλεπικοινωνίας, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο, (σ.σ και το Ίντερνετ). Ακόμα και οι εμπορικές σχέσεις. Έτσι έχουμε μία μεγάλη επικοινωνία των λαών και με τον τρόπο αυτό η νοητή Βαβυλώνα ποτίζει με το κρασί της πορνείας της, δηλαδή την αποστασία της, ποτίζει όλα τα έθνη. Έτσι θα δείτε, αυτόν τον λεγόμενο πολιτισμό, να πηγαίνει στις εσχατιές της γής, μέχρι τους Εσκιμώους. Οι Εσκιμώοι κοντεύουν να φθαρούν, να εξαφανιστούν από τον πολιτισμό που πήγε στον τόπο τους. Παντού χώνεται αυτός ο πολιτισμός μας, και δέν είναι απλός πολιτισμός, με την έννοια να σου πάει το ηλεκτρικό, να σου πάει μία άνεση στοιχειώδη, αλλά πηγαίνει σαν φορέας φθοράς, παρακμής, διαστροφής.
Σαν παραδείγματα θα σας πω ακόμη, αυτού του κρασιού που ποτίζεται ο κόσμος θα σας αναφέρω, την μουσική Pop, Jazz, Rock, και ειδικότερα την Pop. Εχει τρελαθεί όλη η υφήλιος με τη μουσική αυτή. Σας αναφέρω το κάπνισμα, που τρελάθηκε όλος ο κόσμος. Δέν υπάρχει γωνιά της γης που να μήν καπνίζουν οι άνθρωποι. Σας αναφέρω τα ναρκωτικά, που δέν υπάρχει γωνιά της γης που να μήν τα χρησιμοποιεί. Και η έννοια της ελευθερίας, που δεν είναι παρά ασυδοσία και αναρχία. Το έγκλημα, όλοι οι λαοί πιά αρχίζουν να δέχονται την επίδραση της εξάρσέως του εγκλήματος καί οι γενετήσιες διαστροφές.
Νά ποιό είναι το κρασί, ο θυμός της πορνείας, δηλαδή ποιό είναι αυτό το κρασί, αυτή η ορμή που ξεχύνεται σ' όλον τον κόσμο και ποτίζει όλα τα έθνη. Δηλαδή επιδρά δυσμενώς σε όλα τα έθνη. Προσέξτε. Οταν γράφει ότι η Βαβυλώνα πεπότικε, ότι η Βαβυλώνα έχει ποτίσει όλα τα έθνη, σαν να φεύγει από κάποιο κέντρο αυτό το πότισμα, δηλαδή το κακό να ξεκινάει από κάπου, και να διαχέεται προς όλο τον κόσμο. Ποιο είναι αυτό το κέντρο από το οποίο διαχέεται όλο αυτό το κακό; Ποιό είναι το κέντρο αυτής της νοητής Βαβυλώνος; Χωρίς περιστροφές, το κέντρο είναι ο Δυτικός κόσμος. Και ως γεωγραφία, αλλά κυρίως ώς νοοτροπία. Δεν είναι τόσο μόνο ως γεωγραφία, γιατί μπορεί να βρείτε αυτό και στην Ιαπωνία, που είναι Ανατολικός κόσμος, όσο κυρίως ως νοοτροπία. Δηλαδή η νοοτροπία του Δυτικού κόσμου, που κατά βάση είναι η Ελληνική νοοτροπία. Προσέξτε, κατά βάση είναι η Ελληνική νοοτροπία, η αρχαία Ελληνική, η οποία έγινε η Δυτική νοοτροπία. Αυτή η νοοτροπία η Δυτική, όχι μόνο ως γεωγραφία, αλλά κυρίως ως νοοτροπία, είναι εκείνη η οποία έχει ποτίσει όλο τον κόσμο με τη διαφθορά και την αποστασία. Αυτό είναι το κακό. Απ' αυτό το κέντρο ξεπηδά όλο το κακό και ξεχύνεται σ' όλο τον κόσμο. Απ' την Αμερική μέχρι την Ιαπωνία, κι απ' τον Βόρειο Πόλο μέχρι το Νότιο πόλο, θα δείτε να υπάρχουν αυτά που σας ανέφερα προηγουμένως. Η μουσική Pop, το κάπνισμα, τα ναρκωτικά, η ασυδοσία, το έγκλημα, οι γενετήσιες διαστροφές. Πού γεννήθηκαν αυτά; Στην Δυτική νοοτροπία.
Αγαπητοί μου, αυτή είναι η νοητή Βαβυλώνα. Κι έρχεται τώρα να πεί ο άγγελος "Έπεσε η Βαβυλών". Δηλαδή αυτός ο διεφθαρμένος κόσμος θα πέσει, και θα γίνει νέα τάξη, και αυτή η νέα τάξη δεν θα είναι παρά, η Βασιλεία του Θεού. Όταν ο χριστός θα κρίνει τον κόσμο, και θα φέρει έναν καινούργιο κόσμο. Οχι κατά υλιστικό ή προτεσταντικό τρόπο, αλλά θα είναι η Βασιλεία του Θεού στην οποία, δέν θα υπάρχει ούτε βρῶσις ούτε καὶ πόσις.
«οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ·» (Ρωμ. 14,17)
Απόσπασμα από την 60η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».
Και είδα, σας αποδίδω, άλλον άγγελο να πετά στο μεσουράνημα, να κρατά Ευαγγέλιο αιώνιο, ευαγγελίζοντας αυτούς που κάθονται, που βρίσκονται στην επιφάνεια της γής, σε κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό. Και έλεγε με φωνή μεγάλη, φοβηθείτε τον Κύριον και δώσετε δόξα εις αυτόν, γιατί ήλθε η ώρα της κρίσεώς του, και προσκυνήσατε εκείνον που δημιούργησε τον ουρανό και την γή και τη θάλασσα και τας πηγάς των υδάτων.
Μετά το παρεμβληθέν διαψαλμα του ισταμένου αρνιού που περιστοιχίζεται από τις 144.000 των αφιερωμένων πιστών, επανέρχεται αγαπητοί μου ο ιερός Ευαγγελιστής εις την συνέχεια των καταθλιπτικών εικόνων της Ιστορίας της ανθρωπότητος και της Εκκλησίας. Βεβαίως μετά από την παρουσία του Αντιχρίστου, ευθύς μετά, το υπογραμμίζω, σας το έχω πει δυο-τρεις φορές μέχρι τώρα, δέν μεσολαβεί τίποτα μετά από τον Αντίχριστο, ευθύς μετά έρχεται ο Χριστός, ο οποίος θα έλθει όχι ως λυτρωτής αλλά ως κριτής. Ετσι εφ' εξής, τα αναφερόμενα παρακάτω κεφάλαια, καλύπτοντας από την προπαρασκευή της κρίσεως και καταλήγουν στην τελική κρίση, η οποία συμπίπτει πάντοτε με τη Δευτέρα του Χριστού Παρουσία. Οταν λέμε κρίση, εννοούμε την αποκατάσταση του δικαίου και της αδικίας εις το πρόσωπο των δικαίων και των αληθινών Χριστιανών, όπως και την τιμωρία της αδικίας και του ψεύδους εις το πρόσωπο των ασεβών και αδίκων και απίστων ανθρώπων.
Όπως προ του Αντιχρίστου έχουμε τον χρόνο της δράσεως των επί μέρους αντιχρίστων, έτσι και προ της τελικής κρίσεως έχουμε την μερική κρίση της Ιστορίας. Όπως έχουμε πολλούς αντιχρίστους, έχουμε πολλές κρίσεις. Πολλές κρίσεις του Χριστού. Αυτή η μερική κρίση της Ιστορίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτή η επέμβαση του Χριστού κριτού εις τα επί μέρους γεγονότα της Ιστορίας. Όπως ακριβώς βλέπουμε να επεμβαίνει ο Θεός εις την Ιστορία του Ισραήλ καθ' όλο το μήκος της υπάρξεώς της, έτσι ο Θεός επεμβαίνει πάντοτε μέσα στην Ιστορία για να δημιουργεί αυτές τις επί μέρους κρίσεις.
Οι επεμβάσεις αυτές του Θεού, έχουν είτε παιδαγωγικό χαρακτήρα είτε καταδικαστικό χαρακτήρα, αναλόγως το πώς θα κρίνει ο Θεός. Η τελική κρίση όμως δέν θα έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα, αλλά μόνον, και κατά μόνον καταδικαστικό χαρακτήρα. Με βάση αυτά που σας είπα, παρατηρούμε ότι πρό της τελικής κρίσεως, ήδη η κρίση ενεργείται, η κρίση επιτελείται. Οπως και πρό του ερχομού του Αντιχρίστου ο Αντίχριστος δρά και ενεργεί. Αυτό φαίνεται από πολλά χωρία της Αγίας Γραφής. Ότι η κρίση ήδη επιτελείται, αποτελεί ένα μυστήριο. Πώς ο Θεός επεμβαίνει μέσα στην Ιστορία και κρίνει την Ιστορία. Και φυσικά τούτο είναι ολοφάνερο στα μάτια των πιστών, στους απίστους ίσως δεν φαίνεται, ή καλύτερα φαίνεται, αλλά δέν θα ήθελαν ποτέ να εξηγήσουν το φαινόμενο θεολογικά, αλλά με άλλα κριτήρια. Εκείνα τα οποία προσφέρει η κοσμική φιλοσοφία της Ιστορίας. Με τα κριτήρια αυτά κρίνουν τα αποτελέσματα της Ιστορίας. Επί παραδείγματι, Γιατί εμείς νικούσαμε το 1940; Γιατί νικήθηκε η Γερμανία κατά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο; Αυτά τα γιατί της Ιστορίας, δέν τα ερμηνεύουν πότε θεολογικά οι ιστορικοι. Διότι δέν έχουν θεολογικά μάτια. Προσπαθούν να κάνουν ερμηνεία φιλοσοφική της Ιστορίας. Οχι όμως θεολογική. Επί παραδείγματι, πώς μπορεί να κριθεί το θαύμα της νίκης των Ελλήνων εναντίον δύο αυτοκρατοριών, της Ιταλίας και της Γερμανίας; Δύναται να εξηγηθεί με ποικίλες θεωρίες και είτε υλιστικές θεωρίες, είτε οικονομικές, βεβαίως υλιστική είναι, άν και εδώ είναι τώρα το σπουδαίο, ότι αυτές οι θεωρίες επαληθεύουν από την ανάποδη. Θα έπρεπε με βάση τις θεωρίες αυτές, να είχε κερδίσει τον πόλεμο και η Γερμανία και η Ιταλία. Διότι κάποιοι άλλοι παράγοντες μπαίνουν. Ποιοί είναι αυτοί οι παράγοντες οι οποίοι τελικά δίνουν την νίκη στην Ελλάδα; Αυτοί οι άλλοι παράγοντες ερμηνεύονται είτε υλιστικά είτε ιδεαλιστικά, όπως θέλετε πάρτε το. Το θέμα είναι ότι, δέν αναγνωρίζεται ο Θεός ότι επεμβαίνει μέσα στην Ιστορία. Για τους Χριστιανούς έχουμε τις επί μέρους κρίσεις της Ιστορίας. Όπως λέγει ο Θεός: Εσείς, λέει στους Εβραίους, δέν με ακούτε, θα σας παραδώσω στα χέρια των Βαβυλωνίων, αλλά εγώ κατόπιν θα τιμωρήσω τους Βαβυλωνίους. Ετσι η καταστροφή της Βαβυλώνος, ως ερμηνεία της Ιστορίας, μπορεί να ειπωθεί ότι θέλετε. Αλλά η σωστή ερμηνεία είναι ότι ο Θεός τιμωρεί τους Βαβυλωνίους, επειδή εκείνοι με τη σειρά τους είχαν τιμωρήσει τους Εβραίους, αλλά οι Εβραίοι τιμωρήθηκαν από τους Βαβυλωνίους, επειδή παρέβησαν τις εντολές του Θεού. Δηλαδή βλέπουμε μία πολυπλοκότητα, μία πολυδαιδαλότητα μέσα στην Ιστορία. Αυτά όλα δέν μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε, παρά μόνο ό,τι μας αποκαλύπτει ο Θεός. Και μόνο μπορούμε να καταλάβουμε μερικά πράγματα, όταν δεχθούμε την θεολογική ερμηνεία της Ιστορίας και όχι την φιλοσοφική ερμηνεία της Ιστορίας. Κι ακόμα εαν θέλετε, μέσα στην Ιστορία συμβαίνουν πολλά πράγματα ανεξήγητα. Αυτά θα εξηγηθούν, πότε λέτε; Εις την Βασιλεία του Θεού, που θα βλέπουν τις ενέργειες του Θεού, έστω εκ των υστέρων, σαν κάτι όπως σήμερα θα προβάλαμε μία ταινία με τα γεγονότα του πολέμου 40 - 41, και θα καθόμαστε σε μιά καρέκλα να τα βλέπουμε ανέτως αυτά, έτσι τότε οι πιστοί μέσα στη Βασιλεία του Θεού, θα βλέπουν να ξετυλίγεται η Ιστορία και οι επεμβάσεις του Θεού,και θα βλέπουνε την σοφία και την αγάπη του Θεού και θα δοξολογούν τον Θεό.
Αλλά ας δούμε και κάποια χωρία από την Αγία Γραφή πώς επεμβαίνει ο Θεός και κρίνει μερικώς την Ιστορία. Διότι τελικώς, θα κριθεί εις τα έσχατα. Γράφει ο Απόστολος Παύλος: «κρινόμενοι δὲ ὑπὸ τοῦ Κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν.» (Α Κορ. 11,32)
Α, ώστε επεμβαίνει ο Θεός στη ζωή των πιστών. Ναί. Πώς επεμβαίνει; Επεμβαίνει με μία αμαρτία μου που θα κάνω, θα έρθει να με παιδαγωγήσει. Κάνει κρίση σ' εμένα, μου δημιουργεί κρίση, δηλαδή δικαστήριο, και με παιδαγωγεί με την κρίση εκείνη που μου κάνει. Και λέγει τώρα ο Απόστολος: "Κρινόμενοι από τον Κύριο, παιδαγωγούμεθα ώστε να μην κατακριθούμε κατά την τελική κρίση, που είναι καταδικαστική μαζί με τον κόσμο. Το καταλάβατε;
Ακόμη λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν (τον Χριστό) οὐ κρίνεται, ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται» (Ιω. 3,18) Αυτός που δέν πιστεύει εις τον Χριστόν, ήδη έχει κριθεί. Πώς ἤδη κέκριται, εάν η κρίση αναμένεται στα έσχατα; Είναι η ίδια έννοια που λέμε, ο Αντίχριστος έρχεται και ήδη πολλοί αντίχριστοι υπάρχουν. Είναι ακριβώς η ίδια θέση. Γι' αυτό σας πήρα παράλληλα το θέμα του Αντιχρίστου με τους αντιχρίστους, και το θέμα της κρίσεως με τις επιμέρους κρίσεις. Τα πήρα παράλληλα. «αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, (λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης) ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς·» (Ιω. 3,19) Και σημειώνει πάλι ο ιερός Ευαγγελιστής, το λέγει ο Χριστός: «νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω·» (Ιω. 12,31) Τώρα, αυτό το "νῦν" πότε είναι; Τώρα, εκείνη τη βραδιά. Εκείνη τη βραδιά που ο Κύριος ήταν στον κήπο της Γεθσημανή. Που την άλλη μέρα θα σταυρωθεί. Τώρα, λέγει, τώρα, τώρα, υπάρχει κρίση στον κόσμο αυτόν, υπάρχει κρίση αυτού του κόσμου. Προσέξτε, όχι στον κόσμο, αλλά αυτού του κόσμου. Τώρα, "νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου," ποιός είναι ο άρχων του κόσμου τούτου; ο διάβολος. "Ἐκβληθήσεται ἔξω·" θα πεταχτεί έξω. Που σημαίνει, θα κριθεί. Ώστε ο διάβολος κρίθηκε ήδη. Με την σταύρωση του Χριστού. Αλλά η τελευταία καταδίκη, δεν θα είναι παρά εκείνο το οποίο θα βάλει την σφραγίδα του τελεσιδίκου. Μη πάτε μακριά αγαπητοί μου. Ενας άνθρωπος ο οποίος πεθαίνει, γι αυτόν η κρίση τελείωσε. Τελείωσε γι αυτόν η κρίση. Κρίθηκε. Εάν βρίσκεται εις τον Άδη, ξέρει ότι όταν θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, τότε θα έχει την καταδίκη του πλέον την οριστική. Οταν είναι εις τον Παράδεισο ξέρει ότι δέ θα καταδικαστεί. Θα εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού. Κρίθηκε. Λέγει ο Κύριος: «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου🔷 ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.» (Ιω. 5,24) Ο πιστός σε κρίση δέν έρχεται, αλλά μεταβέβηκε από τούτη την ζωή στην αιωνία ζωή, χωρίς να έλθει σε κρίση, σε καταδίκη, καθόλου τίποτε. Σε κρίση δεν έρχεται. Βλέπετε λοιπόν πώς ενεργείται η κρίση μέσα στην Ιστορία;
Πάντως ο ιερός Ευαγγελιστής τώρα στην Αποκάλυψη, μας δίνει μία εικόνα, αυτή που σας διάβασα, προπαρασκευής της κρίσεως, η οποία επεκτείνεται εις την έκθεση των επτά φιαλών. Που είναι μία σειρά από πληγές, και οι οποίες είναι οι τελευταίες μέσα εις την Ιστορία. Θυμάστε ότι είχαμε άλλες δύο επτάδες. Τώρα έχουμε την τελευταία επτάδα. Δέν σημαίνει βεβαίως ότι τελειώνει η μία ιστορικά για ν' αρχίσει η άλλη και κατόπιν η άλλη. Θυμάστε που σας είχα πεί ότι και οι τρείς επτάδες ενεργούν παραλλήλως, όταν είχαμε κάνει ένα θέμα, πώς θα ερμηνεύσουμε το βιβλίο της Αποκαλύψεως; Θα πρέπει να πάρουμε τα γεγονότα σε μία ευθεία του χρόνου ή σε μία ελικοειδή γραμμή; Θυμάσαι τον τρόπο της ερμηνείας. Που σημαίνει έχουμε επανάληψη και επανάληψη. Ώστε, η πρώτη πληγή της πρώτης επτάδος, η πρώτη πληγή της δευτέρας επτάδος και η πρώτη πληγή της τρίτης επτάδος, στην πραγματικότητα είναι μία πληγή, η οποία συνεχίζει μέσα στους αιώνες, καλύπτουσα όλες τις πτυχές της, έως τα έσχατα. Μένει λοιπόν να δούμε τις πληγές των επτά φιαλών. Που θα είναι, όπως είπαμε, η τελευταία πια φάση της κάθε πληγής.
Ο άγγελος τον οποίο βλέπει ο ιερός Ευαγγελιστής, είναι ένας νέος άγγελος, δηλαδή νέος με την έννοια, πρώτη φορά εμφανίζεται στο προσκήνιο, δέν έχει σχέση με τις εμφανίσεις των προηγουμένων αγγέλων. Γιατί λέγει, "και είδα άλλον άγγελο, άλλον Άγγελο πετόμενον εν μεσουρανήματι κλπ. Τί θα πει αυτό; Που δείχνει ότι το μήνυμά του έπρεπε να γίνει αντιληπτό, απ' όλους τους κατοίκους της γής. Αυτό θα πει ότι μεσουρανεί. Είναι στο κέντρο του ουρανού, στο Ζενίθ. Αυτό είναι το μεσουράνημα. Πετάει στο κέντρο. Που σημαίνει ότι έχουμε μία αντίληψη του αγγέλου, προσέξατέ το, οπτικοακουστική. Τον βλέπουμε και τον ακούμε. Προσέξτε, δεν είναι άγγελος, είναι εικόνα αυτό, θα το δείτε στην συνέχεια.
Αυτή η οπτικοακουστική παρουσία του Ευαγγελίου, γιατί κρατάει Ευαγγέλιο ο άγγελος, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η παρουσία του Ευαγγελίου, ως απολύτως αναγκαιοτάτη. Που σημαίνει, ότι πρέπει να αποσταλούν άνθρωποι να κηρύξουν, τους οποίους ανθρώπους που θα κηρύξουν, πρέπει να τους δεί και να τους ακούσει ο κόσμος. Είναι αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος: «πῶς δὲ πιστεύσουσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν; πῶς δὲ ἀκούσουσι χωρὶς κηρύσσοντος;» (Ρωμ. 10,14) Πώς θα πιστέψουν αν δεν ακούσουν; Πώς θα ακούσουν εάν δεν πάει κάποιος να τους κηρύξει να τον δούν; Και φυσικά να τον ακούσουν. Αυτό είναι. Οτι το Ευαγγέλιο θα κινηθεί προς όλες τις κατευθύνσεις της γής μας, για να γίνει αντιληπτό από όλους τους ανθρώπους, από αποστόλους, ιεραποστόλους. Αυτό θα πεί είναι εν μεσουρανήματι ο άγγελος, τον βλέπουν όλοι ήκαλύτερα, το βλέπουν όλοι το Ευαγγέλιο, το ακούνε όλοι το Ευαγγέλιο. Προσέξτε αυτό το σημείο, έχει σημασία. Κρατά ο άγγελος Ευαγγέλιο αιώνιο, όπως λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εδώ. Είναι αιώνιο, χωρίς ποτέ να παλιώνει, που δίνει σ' εκείνους που πιστεύουν την αιώνιον ζωή, που είναι αιωνίου κύρους, που δίνει το χαρούμενο μήνυμα, την αγαθήν αγγελία, ότι οι βουλές του Θεού βρίσκουν την πραγμάτωσή τους, ότι δηλαδή έρχεται η σωτηρία των πιστών δια της παγκοσμίου κρίσεως του κριτού. Είναι συνεπώς αιώνιο, όπως λέγει ο Ανδρέας Καισαρείας, να το πει κανείς με δυο λόγια, "αιώνιον Ευαγγέλιον , το εξ αιώνος τούτο παρά [ τω ] Θεώ προωρίσθαι." Αυτό το Ευαγγέλιο που αιωνίως έχει προορισθεί από τον Θεό να είναι αυτό. Γι' αυτό λέγεται αιώνιο Ευαγγέλιο.
Η παρουσία του οράματος με αυτόν τον άγγελο που πετά στο μεσουράνημα και κρατά το αιώνιο Ευαγγέλιο, δείχνει, αφενός μέν την ανάγκη της μετανοίας σ' εκείνους που κηρύχθηκε το Ευαγγέλιο. Και το Ευαγγέλιο κηρύχθηκε αγαπητοί μου σε όλα τα έθνη, σ' όλους τους λαούς, θα το δούμε στη συνέχεια, που λέει στη συνέχεια ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, σε κάθε λαό, σε κάθε φυλή, σε κάθε γλώσσα. Το Ευαγγέλιο εκεί που κηρύχθηκε πρέπει να ξανακηρυχθεί. Σαν ένα κήρυγμα μετανοίας και επιστροφής. Σ' εκείνους που δέν κηρύχθηκε το Ευαγγέλιο θα πρέπει να γίνει ακουστό για να δοθεί μία μαρτυρία. Να πώς το λέει ο Κύριος: «καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.» (Ματθ. 24,14) Αυτό το Ευαγγέλιο, θα κηρυχθεί λέγει σ' όλη την οικουμένη εις μαρτύριο, σαν μαρτυρία, ότι κηρύχθηκε και έμειναν άπιστοι οι άνθρωποι, εάν υποτεθεί θα μείνουν άπιστοι, εκείνοι που θα μείνουν άπιστοι. Και τότε θα έρθει το τέλος.Α, ώστε λοιπόν ο Ευαγγελισμός της οικουμένης είναι ένα σημείο του τέλους. Αγαπητοί μου προσέξατέ το. Οταν το Ευαγγέλιο κηρυχθεί στην οικουμένη άπασαν, που είπε ο Κύριος: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη,» (Ματθ. 28,19) κλπ, και τώρα λέγει, ότι, όταν θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο τότε θα έλθει το τέλος. Σημείον λοιπόν του τέλους. Αυτό θέλω να κρατήσετε, σημείον του τέλους. Και αναφέρετε τώρα εδώ για να προπαρασκευάσει ο ιερός Ευαγγελιστής στο κείμενό του, την κρίση, που θα 'ρθεί ο Χριστός. Σήμερα το Ευαγγέλιο κηρύχθηκε παντού; Θα μπορούσαμε να πούμε, το μαρτυρούν οι εκατοντάδες γλώσσες που μεταφράστηκε το Ευαγγέλιο. Εκατοντάδες γλώσσες. Αν θέλετε να μιλήσω και για τις διαλέκτους, κάπου στις 1.800 γλώσσες και διαλέκτους έχει μεταφραστεί η Αγία Γραφή. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ουσιαστικά ότι το Ευαγγέλιο κηρύχθηκε. Θα μου πείτε, μα μόνο το ένα δισεκατομμύριο από τα 4½ (1982. Σήμερα, 2021, ±7,800,000,000) του πληθυσμού της γης είναι Χριστιανοί. Ανοίξτε το δειγματολόγιο γλωσσών της Αγίας Γραφής. Υπάρχει ένα βιβλίο, και είναι δειγματολόγιο των γλωσσών. Παίρνει ένα χωρίο και έχει ένα δείγμα γραφής. Να δείτε σε πόσες διαλέκτους στην Κινεζική γλώσσα έχει μεταφραστεί το Ευαγγέλιο. 20-25 διαλέκτους. Στην Κινεζική γλώσσα. Μα θα μου πείτε, η Κίνα που είναι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι (σήμερα 1,4) δέν είναι Χριστιανοί. Ναί, αλλά το Ευαγγέλιο κηρύχθηκε όμως. Κηρύχθηκε; Κηρύχθηκε. Διότι τί έννοια θα είχε η μετάφραση του Ευαγγελίου; Καλά μεταφράστηκε Θα μου πείτε, αλλά το Ευαγγέλιο έγινε αποδεκτό; Εδώ πρέπει να γίνει μία διασάφηση και μιά διάκριση. Θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο, όχι θα πιστευθεί το Ευαγγέλιο. Αυτό το σημείο παρακαλώ προσέξατέ το. Εξάλλου αυτή η φρασούλα του Κυρίου ότι θα κηρυχθεί «εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι» (Ματθ.24,14) δηλαδή σαν μάρτυρας. Πού; Την ημέρα της κρίσεως. Ότι δηλαδή η ημέρα της κρίσεως έχει μάρτυρες, θα έχει μαρτυρίες. Και η μαρτυρία είναι ότι, αν πούν Κύριε δεν ξέραμε ποτέ τίποτα.. Το Ευαγγέλιο έφτασε στα αυτιά σας, μεταφράστηκε το Ευαγγέλιο, το πήρατε να το διαβάσετε; Ώστε, δέν σημαίνει -σαν ένα σημείο του τέλους- ότι θα γίνουν όλοι οι κάτοικοι της γής Χριστιανοί. Προσέξατε αυτό το σημείο. Μην περιμένετε τα 4½ δισεκατομμύρια των ανθρώπων να γίνουν Χριστιανοί. Δέν θα γίνουν. «οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις.» (Β Θεσ. 3,2) Μόνο θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο. Κι ακόμα, ο ίδιος ο Κύριος το είπε, ότι όταν θα έλθει ξανά, θα βρεί την πίστη επάνω στην γή; «πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. 18,8) Δέν θα τη βρεί, ούτε σε εκείνους τους λεγομένους χριστιανικούς λαούς. Ούτε εις αυτούς.
Και ποιο είναι το περιεχόμενο του Ευαγγελισμού των Εθνών; Όπως λέγει εδώ ο άγγελος, ο όποιος πετά εν μεσουρανήματι δηλαδή είναι εμφανής, είναι σε δημόσιο χώρο, δέν είναι κρυμμένος. Οτι το κήρυγμα του Ευαγγελίου προσφέρεται προς πάσα κατεύθυνση εμφανώς. Όχι στα κρυφά.
Πρώτον. «φοβήθητε τὸν Κύριον» το πρώτο σημείο. Είναι ο φόβος του Θεού, που οδηγεί στην βαθιά πίστη. Που αυτός ο φόβος που θα γεννήσει την πίστη, θα δημιουργήσει την αποφυγή της αμαρτίας και την τήρηση των εντολών. Είναι κατά κάποιον τρόπο μιά επανάληψη του κηρύγματος, του μηνύματος του Ιωάννου του Προδρόμου και του Κυρίου που έλεγαν: «μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. 4,17) Αυτό σημαίνει "φοβήθητε τὸν Κύριον", δηλαδή συγκλονιστείτε. Μέσα σας νιώστε αλλαγή επιστροφής. Μετανοήσατε, γυρίσατε πίσω εις τον Θεό. Εξάλλου το μήνυμα "φοβήθητε τὸν Κύριον" είναι καί για τους ειδωλολάτρες. Αν θα διαβάσετε το βιβλίο των Πράξεων θα το δείτε αυτό. Οτι οι Απόστολοι κηρύσουν το Ευαγγέλιο με κεντρικό σημείο "φοβηθείτε τον Θεό", γυρίστε πίσω.
Δεύτερον. «δότε αὐτῷ δόξαν». Ο σκοπός της μετανοίας και της εφαρμογής του Ευαγγελίου, είναι η δόξα του Θεού. Στον οποίο Θεό ανήκει η δόξα. Σε αυτόν μόνο, και σε κανέναν άλλον. Μόνο στον Θεό.
Τρίτο σημείο. «προσκυνήσατε τῷ ποιήσαντι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πηγὰς ὑδάτων.» Αυτό το "προσκυνήσατε μόνο τον Θεό", και για να κάνει σαφή τον λόγο, αυτός που είναι δημιουργός του παντός. Όχι την κτίση, μήν λατρεύετε την κτίση, αλλά τον κτίστη. Η κτίση είναι δημιούργημα. Ούτε τον Αντίχριστο θα λατρεύσετε, που θα στήσει την εικόνα του για να προσκυνηθεί. Θα είναι μία υπόμνηση της πρώτης εντολής: «Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις.» (Ματθ. 4,10)
Λέγουν αγαπητοί μου οι πατέρες της Εκκλησίας μας το εξής. Γιατί όταν σας μίλησα για τον Αντίχριστο, σας είπα την φυσιογνωμία του, σας είπα χαρακτηριστικά. Είναι πολλά. Ενα σημείο είναι κι αυτό που θα σας πώ τώρα. Οι ημέρες εκείνες θα είναι τόσο φοβερές, ώστε, εκείνος που θα ομολογεί μόνον Ιησού Χριστό ως Θεό, χωρίς να τηρεί τις εντολές του Χριστού, θα σώζεται. Αυτό το λέγει ένας ασκητής, κι άλλη φορά σας το έχω πεί, θα το επαναλάβω. Τότε, στην έρημο της άνω Αιγύπτου που ζούσαν οι ασκητές, τέθηκε ένα ερώτημα: — Γέροντα, λέγουν σε έναν ασκητή, εμείς έχουμε πολλή άσκηση, ζούμε όπως ζούμε. (Και πράγματι ήταν τρομερή η άσκηση, αν διαβάσετε τον τρόπο που ζούσαν οι ασκητές στην έρημο, ούτε από μακριά μπορούμε εμείς να μιμηθούμε.) Μετά από εμάς τι θα γίνει; Οι άνθρωποι θα ζουν κατά τον ίδιο τρόπο; Κι απαντάει εκείνος: — Όχι. Όταν θα περάσουν χρόνια, οι άνθρωποι θα κάνουν το μισό έργο από εκείνο που κάνουμε εμείς.
Σκεφθείτε μόνο, -κάνω μία παρένθεση- ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, που ζει τον 10ο αιώνα, λέγει στους μοναχούς του στο μοναστήρι, ήτανε πάρα την Κωνσταντινούπολη, λέγει, δέν μπορούμε να ζήσουμε, δέν ζούμε όπως έζησε ο Μέγας Αντώνιος και οι μεγάλοι ασκητές. Τουλάχιστον λίγο δέν μπορούμε; Λέγει αυτά στους μοναχούς του τον 10ο αιώνα. Τι θα λέγαμε στον 20ο; Βάλτε με το μυαλό σας. Λοιπόν, μισό έργο, λέγει θα πράττουν οι άνθρωποι τότε, οι ασκητές, μισό από εκείνο που κάνουμε εμείς. Και μετά απ' αυτούς; Μετά απ' αυτούς, δέν θα έχουν καθόλου έργο, παρά μόνο θα έχουν πίστη θα ομολογούν πίστη. Αλλά, εκείνοι που θα ομολογούν πίστη στον Χριστό, θα είναι ανώτεροι από εμάς. Γιατί; Θα είναι τόσο φρικτές οι ημέρες εκείνες, που αγαπητοί μου, δέν θα υπάρχουν περιθώρια έργου, αλλά για να ομολογήσεις μόνο Χριστό, θα υφίστασαι τρομερό μαρτύριο.
Βλέπετε συνεπώς ότι εδώ έχουμε μία υπόμνηση της πρώτης εντολής, ότι μόνο τον Θεό θα προσκυνήσεις και θα λατρεύσεις, όχι τα είδωλα. Η υπόμνηση της πρώτης εντολής είναι ότι πια μένει μόνο ένα σημείο, το σημείο να μείνεις πιστός εις τον αληθινό Θεό, τίποτε άλλο. Θα είναι τόσο δηλαδή φοβερές εκείνες οι ημέρες. Το βλέπουμε και εμείς αυτό, δηλαδή μέσα σε 20 χρόνια μπορεί να βγάλει κανείς μία στατιστική. Επιτρέψτε μου να πώ αυτό το πράγμα. Οτι πράγματα που λέγαμε με κάποια αυστηρότητα πρίν από 20 χρόνια, τώρα δέν μπορούμε να τα πούμε με τόση αυστηρότητα, δέν μπορούμε. Οι άνθρωποι διαρκώς αλλάζουν. Οχι ότι παραβαίνουμε τους κανόνες της Εκκλησίας μας, να φυλάξει ο Θεός, αλλά βλέπουμε τους ανθρώπους ότι δεν δύναται πλέον να εφαρμόσουν εκείνο το οποίο λέγει ο λόγος του Θεού. Και είναι πιστοί άνθρωποι. Επιθυμούν να εφαρμόσουν αλλά δεν δύνανται σε όλο το βάθος και το μέγεθος του πράγματος να το εφαρμόσουν.
Τέταρτον. «ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς κρίσεως αὐτοῦ» Δηλαδή ήρθε το τέλος. Η ώρα της κρίσεως. Πέρα απ' αυτό το τέλος, πέρα απ' αυτήν την ώρα της κρίσεώς, δέν θα υπάρξει ούτε μετάνοια, ούτε Ευαγγελισμός, αλλά κρίση που θα οδηγήσει είτε προς την αιώνιο ζωή είτε εις την αιωνία Κόλαση.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί κάτι πολύ σημαντικό, και παρακαλώ προσέξατέ το. Πρόκειται για εκείνους που κατά καιρούς εμφανίζονται, και είναι αιρετικοί βεβαίως αυτοί, και προαναγγέλλουν το τέλος και την κρίση του Θεού. Και λέγουν ότι ήρθε το τέλος. Ότι η κρίση επίκειται του Θεού. Αλλά αυτό το τέλος, το θεωρούν, είτε ως φυσική ή πυρηνική καταστροφή, ή ακόμα την κρίση του Θεού σαν καταστροφή των ασεβών, και υλιστική απόλαυση των αγαθών, κατά τον χιλιαστικό τρόπο που σας έδειξα προηγουμένως, μ' εκείνο το έντυπο των χιλιαστών. Ότι περιμένουμε μία γή να την απολαύσουμε γεμάτη από αγαθά. Πάντως είτε κατά χιλιαστικό τρόπο υπάρχει αυτή η ερμηνεία, είτε κατά πεντηκοστιανικό τρόπο, προτεσταντικό τρόπο, το θέμα που καθορίζονται χρονολογίες και θα 'ρθεί τότε ο Χριστός και έτσι θα είναι όταν θα' ρθεί και τούτο κι εκείνο. Αυτά δέν επαληθεύουν. Φυσικόν είναι, δέν επαληθεύουν. Διαψεύδονται αυτοί οι οποίοι τα εξαγγέλλουν. Αυτό το τέλος του κόσμου. Θυμηθείτε πόσες φορές οι εφημερίδες έχουν δημοσιεύσει γι' αυτο το τέλος του κόσμου. Αγαπητοί μου, όλα αυτά είναι δαιμονικές κατασκευές, είναι δαιμονικά τερτίπια που τα λέει ο διάβολος. Γιατί λέτε; Για να γελοιοποιεί το γνήσιο χριστιανικό κήρυγμα, και να αποτρέψει τους ανθρώπους από την εν Θεώ μετάνοια. Γι' αυτό λέγει αυτά. Να γελοιοποιήσει το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Αφού δέν ήρθε, ε, δέν θα 'ρθει ο Χριστός. Διαψεύστηκε λοιπόν. Διαψεύστηκε εκείνος. Και γίνεται μία γελοιοποίηση του Ευαγγελίου. Δηλαδή είναι δαιμονικό κήρυγμα αυτό.
«καὶ ἄλλος δεύτερος ἄγγελος ἠκολούθησε λέγων· ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἣ ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πεπότικε πάντα ἔθνη.» (Αποκ. 14,8)
Κι' άλλος, δεύτερος άγγελος που ακολουθεί τον πρώτο, στο μεσουράνημα εννοείται, έλεγε: Έπεσε, έπεσε, η Βαβυλών η μεγάλη, η οποία απ' το κρασί της ορμής, θυμός, πότε σε όλα τα έθνη.
Εδώ έχουμε μία ευχάριστη αγγελία, ότι επιτέλους έπεσε η Βαβυλώνα. Αλλά και ταυτοχρόνως, είναι δυσάρεστη και τρομερή αυτή η είδηση, διότι όταν πέφτει η Βαβυλώνα, τότε παρασύρει όλα τα έθνη εις την καταστροφή. Ποια είναι όμως αυτή η Βαβυλώνα; δέν υπάρχει Βαβυλώνας σήμερα ε, είναι γνωστό ότι η Βαβυλώνα καταστράφηκε. Καταστράφηκε μάλιστα τον 6ο αιώνα, π.Χ, όταν την κατέστρεψαν οι Πέρσες, οι οποίοι μπήκαν στη Βαβυλώνα μέσα σε μία νύχτα, και η πόλις έπαθε μεγάλη φθορά. Μετά όμως καταστράφηκε οριστικά. Ο Μέγας Αλέξανδρος όταν περνούσε από εκεί, λέγουν οι ιστορικοί, του είπαν για μιά στιγμή, καί για την Βαβυλώνα καί για την Νινευή, ότι εδώ είναι τα ερείπια της Νινευής, και μετά της Βαβυλώνος. Δέν υπήρχε πια τίποτε. Ακούτε, δέν υπήρχε τίποτε. Δηλαδή και η Νινευή, η μεγάλη εκείνη πόλις, η οποία και αυτή αποτελεί ένα σύμβολο, που κήρυξε εκεί ο Ιωνάς, και η Βαβυλώνα, ήδη από την αρχαιότητα δεν υπάρχουν πλέον. Πώς εδώ αναφέρεται η Βαβυλώνα; Τί σημαίνει Βαβυλώνα; Είναι οι αντίθετες δυνάμεις η Βαβυλών. Διότι είχε πραγματικά σταθεί στην εποχή της, ήταν μία πόλη που αντιστάθηκε στο θέλημα του Θεού. Σας θυμίζω όχι μόνο το τι έκανε ο αρχιμάγειρος του Ναβουχοδονόσορος, ο οποίος λεηλάτησε τον ναό του Θεού και τον πυρπόλησε, σας θυμίζω ακόμη και εκείνο το αμάρτημα που επέβαλε η Βαβυλώνα στους λαούς και τα έθνη της εποχής της, να προσκυνήσουν την χρυσή εικόνα του Μαρδούχ, κατ άλλους του Μαρδούχ, κατ' άλλους του Ναβουχοδονόσορος. Σας είπα, ή του Μαρδούχ του θεού, του πολιούχου της Βαβυλώνος, ή του Ναβουχοδονόσορος, και δέν προσκύνησαν οι τρεις εκείνοι νέοι, οι τρείς παίδες οι οποίοι ρίχτηκαν εις το καμίνι του πυρός. Για να πάρετε μία εικόνα ποιά ήταν η Βαβυλώνα. Ηταν εκείνη που υπηρέτησε την και καισαρολατρεία. Υπηρέτησε την θεοποίηση του ανθρώπου. Έτσι, η Βαβυλών στέκεται το σύμβολο των αντιθέων δυνάμεων. Γραφεί ο Αρέθας: "Και τίς ή Βαβυλών; Ουκ άλλη , ή ούτος ο φθαρτός κόσμος." Δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτός ο φθαρτός κόσμος. Και συνεπώς είναι το σύμβολο, του φθαρτού κόσμου. Του παρερχομένου και του αποστατημένου απο τον Θεό. Βαβυλών ακόμη όπως ξέρετε σημαίνει σύγχυση. Μας το λέγει η Αγία Γραφή, το βιβλίο της Γενέσεως. Οτι το όνομα αυτό δόθηκε, γιατί έγινε η σύγχυσις των γλωσσών, εις εκείνη την γνωστή πυργοποιία. Γράφει ο Άνθιμος Ιεροσολύμων, και ο Ανδρέας Καισαρείας το γράφει: "Βαβυλών δέ, ο ερμηνεύεται σύγχυσις, τροπικώς λέγεται ο παρών κόσμος, δι' ο και πόλις μεγάλη είρηται." Βαβυλών λέγει, που ερμηνεύεται σύγχυση, τροπικά λέγεται ο παρών κόσμος. Γι' αυτό και λέγεται μεγάλη πόλις, επειδή ο κόσμος όλος είναι μεγάλος, πολύς. Οπότε, τί βλέπουμε. Όπως τότε, οι απόγονοι του Νώε επιχείρησαν την πυργοποιία, να φθάσουν λέγει έως τα σύννεφα, έως τον ουρανό. Γιατί; Σαν ένα σημάδι μνημειακό, ότι θα ξεχυθούν σ' όλο τον κόσμο, κάποτε ξεκίνησαν από ένα σημείο.
Προσέξτε αυτό που σας λέγω, απο ένα σημείο ξεκίνησαν. Απο τον τόπο εκείνον, την πόλη εκείνη που ονομάστηκε κατόπιν Βαβυλωνία, Βαβυλώνα. Κι ονομάστηκε έτσι γιατί έγινε σύγχυσις των γλωσσών. Τί ήταν εκείνος ο πύργος; Ήτανε το μνημείο, το υλικό μνημείο ενώσεως των λαών. Προσέξτε, το υλικό μνημείο ενώσεως των λαών, της ενότητος των λαών. Το σύμβολο, υλικό σύμβολο, ενότητος των λαών. Όπως ακριβώς, και σήμερα ζητούμε ενότητες των λαών, με πολιτιστικές ή εμπορικές συμφωνίες και δοσοληψίες. Εχουμε δηλαδή υλικά σημεία ενότητος των λαών. Ακόμα και μία γλώσσα, αν υποτεθεί ότι αύριο δέν θα μιλάμε Ελληνικά, αλλά θα μιλάμε μια άλλη γλώσσα, Ευρωπαϊκή, γιατί είναι κι αυτό στο πρόγραμμα όπως λέγεται. Λοιπόν, άν αύριο δεν μιλάμε Ελληνικά, εν ονόματι τίνος θα είναι; Εν ονόματι της Πανευρώπης . Το σχέδιο δεν είναι καινούργιο. Ανοίξτε σας παρακαλώ στην εγκυκλοπαίδεια την μεγάλη του Πυρσού, νομίζω στο λήμμα "Ευρώπη", νομίζω, δέν θυμάμαι αυτήν τη στιγμή, γιατί τώρα μου ήρθε στο μυαλό μου να σας το πώ, να δείτε ότι το σχέδιο είναι από τον περασμένο αιώνα για μία Πανευρώπη. Δέν είναι καινούργιο σχέδιο. Δέν είναι. Ξέρετε ακόμη, ότι καθιερώθηκε εκείνη η γλώσσα ή Εσπεράντο, αυτή η νεκρή γλώσσα, γιατί λέτε; Για να συνεννοούνται οι άνθρωποι μεταξύ τους. Γιατί νομίζουν ότι η γλώσσα εμποδίζει τους ανθρώπους να έχουν ενότητα. Κι αν λοιπόν έχουμε μία κοινή γλώσσα, ή ένα κοινό ημερολόγιο, σύγχρονο πράγμα αυτό, θα έχουμε μία ενότητα. Προσέξτε, ανοητεύουν. Εδώ στην Ελλάδα έχουμε κοινή γλώσσα την Ελληνική, έχουμε κοινό ημερολόγιο, και τρωγόμαστε. Σ' όλες τις εποχές τρωγόμαστε. Γιατί τρωγόμαστε; Γιατί μας λείπει η αγάπη, απλούστατα. Εδώ σ' ένα σπίτι τρωγόμαστε. Γιατί; Μας λείπει η αγάπη. Το ημερολόγιο φταίει; Η γλώσσα φταίει; Τίποτε δεν φταίει. Λείπει η αγάπη, λείπει το Πνεύμα του Θεού. Δεν υπάρχει το πνεύμα του Θεού.
Συνεπώς εδώ βλέπουμε ότι την εποχή που χτίστηκε η Βαβυλώνα, θέλησαν να κτίσουν ένα μνημείο υλικής ενότητος των λαών, που θα έφευγαν μακριά. Το ίδιο πράγμα κάνουμε και σήμερα. Κτίζουμε αυτά τα υλικά σημεία, υλικά μνημεία, κοινή γλώσσα, κοινό ημερολόγιο, εμπορικές σχέσεις, πολιτιστικές σχέσεις μεταξύ των λαών, βλέπετε; Όχι εμείς οι Έλληνες, όχι εμείς οι Έλληνες, προσέξτε, όλοι οι λαοί κινούνται από την Ανατολή στη Δύση και από τη Δύση στην Ανατολή, για να έχουν τέτοιου είδους ενότητες. Αλλά, το δυστύχημα είναι για 'μας, ό,τι έγινε τότε, σύγχυσις, γίνεται και σήμερα. Υπάρχει σύγχυση. Ολο αυτό το κατασκεύασμα, λέγεται Βαβυλών. Μ' αυτήν την έννοια τώρα έρχεται ο άγγελος να πεί: "Έπεσεν, έπεσε, η Βαβυλών". Και θα αποδειχθεί, όπως τότε στην πυργοποιία ότι ματαιοπονούσαν, και τότε στο τέλος της Ιστορίας θα πούν οι άνθρωποι, πόσο μάταια ήταν αυτά που κάναμε.. Να το πώ με μία λέξη: "Τί μάταιος ήταν αυτός ο εξελιγμένος και προηγμένος τεχνικός πολιτισμός." Πήγαμε, φτάσαμε, ταξιδέψαμε, ανεβήκαμε στα ουράνια, και τί βγάλαμε; Αυτό στο τέλος θα πουν οι άνθρωποι, τί βγάλαμε; Ματαιοπονήσαμε. Θα πέσει η Βαβυλών, δηλαδή πλέον δέν θα έχει την ισχύ της.
Πρέπει να σας πώ, ότι στην Παλαιά Διαθήκη, είναι γνωστό, ότι Βαβυλών ονομάζεται κατά προσωποποίηση, όλος ο αμαρτωλός και ο αποστατημένος κόσμος. Στην Καινή Διαθήκη προσωποποίηση των αντιθέων δυνάμεων είναι η Ρώμη. Στην Παλαιά Διαθήκη η ιστορική Βαβυλώνα. Στην Καινή Διαθήκη είναι η ιστορική Ρώμη. Δηλαδή η Ρώμη, πραγματικά η Ρώμη. Αλλά αναφερομένη όμως με την παλαιά της ονομασία. Ώς αντίθεες δυνάμεις. Βαβυλών πάλι. Εδώ στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, όταν λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης "Έπεσεν, έπεσε η Βαβυλών" θα το 'λεγε έτσι: " Έπεσεν, έπεσε η Ρώμη", έπεσε η Ρώμη." Ήταν δέ αντίληψη των Χριστιανών του 1ου αιώνος, αλλά και των Ιουδαίων του 1ου αιώνος, ότι η νέα Βαβυλώνα είναι η Ρώμη. Τώρα τί είναι η Ρώμη, σας το είχα αναλύσει ήδη τον Μάιο, όταν σας είχα πεί με την Καισαρολατρεία της, τί εισήγαγε εις τον κόσμο και ως διώκτης των Χριστιανών, η Ρώμη.
Ώστε λοιπόν, θα πέσει η Ρώμη. Ποιά Ρώμη; Η ιστορική Ρώμη, αυτή που υπάρχει τώρα; Ω αγαπητοί μου, σύμβολο έγινε η Ρώμη. Προσέξτε, έγινε σύμβολο η Ρώμη. Και σας είπα, είναι οι αντίθεες δυνάμεις. Όταν γράφει "Έπεσεν, έπεσε" αυτό το διπλό, εκφράζει την απόλυτη βεβαιότητα της πτώσεως και καταργήσεως πάσης αντιθέου πολιτικής ή πνευματικής δυνάμεως με έκδηλο αντιχριστιανικό χαρακτήρα.
Γράφει ο προφήτης Ιερεμίας: «Ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσι καὶ ἀκουστὰ ποιήσατε καὶ μὴ κρύψητε, εἴπατε· ἑάλωκε Βαβυλών, κατῃσχύνθη Βῆλος ἡ ἀπτόητος, ἡ τρυφερὰ παρεδόθη Μαρωδάχ.» (Ιερ. 27,2) και λίγο πιο κάτω «καὶ οὐκ ἔσται ὁ κατοικῶν ἐν αὐτῇ ἀπὸ ἀνθρώπου καὶ ἕως κτήνους.» (Ιερ. 27,3)
Δηλαδή αναγγείλετε στους λαούς και να γίνει ακουστό αυτό, μή το κρύψετε, αλώθηκε η Βαβυλών, έπεσε η Βαβυλώνα. Κατῃσχύνθη Βῆλος, ο θεός Βήλ, ἡ ἀπτόητος, ἡ τρυφερὰ παρεδόθη Μαρωδάχ.
ο ηδονιστικός θεός Μαρδούχ, έπεσε κι αυτός. Παραδόθηκε. Δέν θα υπάρχει εκείνος που θα κατοικεί σε αυτήν, από ανθρώπου έως κτήνους. Κι εκείνο που είναι καταπληκτικό είναι το εξής. Αυτά πραγματοποιήθηκαν μέχρι κεραίας, όπως σας είπα προηγουμένως, στην ιστορική Βαβυλώνα, χωρίς να εξαντλείται η προφητεία για την ιστορική Βαβυλώνα, όπως και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, που την προφητεύει ο Κύριος, έγινε ιστορικός τύπος των εσχάτων. Χωρίς να εξαντλείται η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ, αλλά επεκτείνεται στα έσχατα, με την έννοια της καταστροφής του κόσμου.
Ώστε λοιπόν η Βαβυλώνα και η Ρώμη είναι ένα σύμβολο, του πεπαλαιωμένου, φθαρμένου και αποστατημένου κόσμου. Αυτή η νοητή λοιπόν Βαβυλών «ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πεπότικε πάντα ἔθνη.» που λέγει ο Ευαγγελιστής, δηλαδή απο το κρασί της ορμής της αποστασίας της επέδρασε σε όλα τα έθνη, είναι κάτι καταπληκτικό.
Νά τι γράφει ο Ανδρέας Καισαρείας: "Οίνον δε θυμού πορνείας (οίνος θυμού θα πει κρασί ορμής, και το κρασί όπως μεθά κανείς δείχνει την ορμητικότητα) καλεί ου μόνον την εξ ειδωλολατρείας βακχείαν και των φρενών έκστασιν , αλλά και την εκ πάσης αμαρτίας μέθην και παραφοράν". Δεν δείχνει μόνον, λέγει, την βακχεία, επειδή περί κρασιού ο λόγος, γι' αυτό και χρησιμοποιεί αυτό το ουσιαστικό, βακχεία, από τον Βάκχο, την βακχεία, την μέθη δηλαδή της ειδωλολατρίας, και την έκσταση, τό σάλεμα των φρενών. Απο ποιά άποψη; Όταν ο άνθρωπος κάνει απονενοημένα πράγματα, μέσα σ' ολόκληρη την υφήλιο το βλέπουμε αυτό αγαπητοί μου, να κάνουν οι άνθρωποι απονενοημένα πράγματα. Από το σημείο μιάς πυρηνικής εκρήξεως, μέχρι, μέχρι, μέχρι. Απονενοημένα πράγματα. Όχι, λέει μόνο αυτά, αλλά και από την μέθη κάθε αμαρτίας και παραφοράς. Εκείνο που κάνει εντύπωση, ότι η Βαβυλών είναι πολύ ζωηρή στην εποχή μας. Και ότι αυτή η Βαβυλών, η νοητή Βαβυλώνα, εξαπλουμένη επιδρά δυσμενώς και κακώς, σε όλο τον κόσμο. Προσέξτε, πώς επιδρά; Με χίλιους τρόπους. Οι σπουδαιότεροι: Είναι τα μέσα τηλεπικοινωνίας, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο, (σ.σ και το Ίντερνετ). Ακόμα και οι εμπορικές σχέσεις. Έτσι έχουμε μία μεγάλη επικοινωνία των λαών και με τον τρόπο αυτό η νοητή Βαβυλώνα ποτίζει με το κρασί της πορνείας της, δηλαδή την αποστασία της, ποτίζει όλα τα έθνη. Έτσι θα δείτε, αυτόν τον λεγόμενο πολιτισμό, να πηγαίνει στις εσχατιές της γής, μέχρι τους Εσκιμώους. Οι Εσκιμώοι κοντεύουν να φθαρούν, να εξαφανιστούν από τον πολιτισμό που πήγε στον τόπο τους. Παντού χώνεται αυτός ο πολιτισμός μας, και δέν είναι απλός πολιτισμός, με την έννοια να σου πάει το ηλεκτρικό, να σου πάει μία άνεση στοιχειώδη, αλλά πηγαίνει σαν φορέας φθοράς, παρακμής, διαστροφής.
Σαν παραδείγματα θα σας πω ακόμη, αυτού του κρασιού που ποτίζεται ο κόσμος θα σας αναφέρω, την μουσική Pop, Jazz, Rock, και ειδικότερα την Pop. Εχει τρελαθεί όλη η υφήλιος με τη μουσική αυτή. Σας αναφέρω το κάπνισμα, που τρελάθηκε όλος ο κόσμος. Δέν υπάρχει γωνιά της γης που να μήν καπνίζουν οι άνθρωποι. Σας αναφέρω τα ναρκωτικά, που δέν υπάρχει γωνιά της γης που να μήν τα χρησιμοποιεί. Και η έννοια της ελευθερίας, που δεν είναι παρά ασυδοσία και αναρχία. Το έγκλημα, όλοι οι λαοί πιά αρχίζουν να δέχονται την επίδραση της εξάρσέως του εγκλήματος καί οι γενετήσιες διαστροφές.
Νά ποιό είναι το κρασί, ο θυμός της πορνείας, δηλαδή ποιό είναι αυτό το κρασί, αυτή η ορμή που ξεχύνεται σ' όλον τον κόσμο και ποτίζει όλα τα έθνη. Δηλαδή επιδρά δυσμενώς σε όλα τα έθνη. Προσέξτε. Οταν γράφει ότι η Βαβυλώνα πεπότικε, ότι η Βαβυλώνα έχει ποτίσει όλα τα έθνη, σαν να φεύγει από κάποιο κέντρο αυτό το πότισμα, δηλαδή το κακό να ξεκινάει από κάπου, και να διαχέεται προς όλο τον κόσμο. Ποιο είναι αυτό το κέντρο από το οποίο διαχέεται όλο αυτό το κακό; Ποιό είναι το κέντρο αυτής της νοητής Βαβυλώνος; Χωρίς περιστροφές, το κέντρο είναι ο Δυτικός κόσμος. Και ως γεωγραφία, αλλά κυρίως ώς νοοτροπία. Δεν είναι τόσο μόνο ως γεωγραφία, γιατί μπορεί να βρείτε αυτό και στην Ιαπωνία, που είναι Ανατολικός κόσμος, όσο κυρίως ως νοοτροπία. Δηλαδή η νοοτροπία του Δυτικού κόσμου, που κατά βάση είναι η Ελληνική νοοτροπία. Προσέξτε, κατά βάση είναι η Ελληνική νοοτροπία, η αρχαία Ελληνική, η οποία έγινε η Δυτική νοοτροπία. Αυτή η νοοτροπία η Δυτική, όχι μόνο ως γεωγραφία, αλλά κυρίως ως νοοτροπία, είναι εκείνη η οποία έχει ποτίσει όλο τον κόσμο με τη διαφθορά και την αποστασία. Αυτό είναι το κακό. Απ' αυτό το κέντρο ξεπηδά όλο το κακό και ξεχύνεται σ' όλο τον κόσμο. Απ' την Αμερική μέχρι την Ιαπωνία, κι απ' τον Βόρειο Πόλο μέχρι το Νότιο πόλο, θα δείτε να υπάρχουν αυτά που σας ανέφερα προηγουμένως. Η μουσική Pop, το κάπνισμα, τα ναρκωτικά, η ασυδοσία, το έγκλημα, οι γενετήσιες διαστροφές. Πού γεννήθηκαν αυτά; Στην Δυτική νοοτροπία.
Αγαπητοί μου, αυτή είναι η νοητή Βαβυλώνα. Κι έρχεται τώρα να πεί ο άγγελος "Έπεσε η Βαβυλών". Δηλαδή αυτός ο διεφθαρμένος κόσμος θα πέσει, και θα γίνει νέα τάξη, και αυτή η νέα τάξη δεν θα είναι παρά, η Βασιλεία του Θεού. Όταν ο χριστός θα κρίνει τον κόσμο, και θα φέρει έναν καινούργιο κόσμο. Οχι κατά υλιστικό ή προτεσταντικό τρόπο, αλλά θα είναι η Βασιλεία του Θεού στην οποία, δέν θα υπάρχει ούτε βρῶσις ούτε καὶ πόσις.
«οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ·» (Ρωμ. 14,17)
60η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
