Ἡ ἐναρκτήριος προσευχή «Βασιλεῦ Οὐράνιε».

†. Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

     Σήμερα, αγαπητοί μου, δευτέρα ημέρα από της Κυριακής της Αγίας Πεντηκοστής, έχομε σύναξη των πιστών για να τιμήσομε το τρίτο πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, το Πνεύμα το Άγιον. Είναι Αυτό που υπούργησε το γεγονός της Πεντηκοστής και καθ’ όλη την εβδομάδα, έχομε την Διακαινήσιμον της Οικονομίας του Αγίου Πνεύματος, όπως και την Διακαινήσιμον του Πάσχα είχαμε την Οικονομίαν του Υιού. Ο Πατήρ στέλνει τον Θεόν Λόγον εις τον κόσμον, που με την Ενανθρώπησή Του ο κόσμος σώζεται. Στέλνει και το Πνεύμα το Άγιον ο Πατήρ, για να συμπληρωθεί η σωτηρία των ανθρώπων. Κι όπως λέγεται, ο Υιός και το Πνεύμα, λέγει ένας πατήρ της Εκκλησίας μας, «ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον είναι τα δύο χέρια του Πατρός με τα οποία σώζεται ο κόσμος». Και συνεπώς, όπου ο Υιός, εκεί και το Πνεύμα το Άγιον.

     Μια εικόνα των όσων είπαμε μέχρι αυτή τη στιγμή, ότι δηλαδή ο Πατήρ στέλνει τον Υιόν, αλλά στέλνει και το Πνεύμα το Άγιον εις τον κόσμον για να σωθεί ο κόσμος, ή να καταστραφεί ο κόσμος -έχομε και την αρνητική πλευρά, αυτήν την εικόνα που θα σας πω είναι η αρνητική πλευρά. Στέλνει και τα δύο πρόσωπα εις τον κόσμον, τον Υιόν και το Πνεύμα το Άγιον, και το βλέπουμε αυτό εις την εικόνα της φιλοξενίας του Αβραάμ. Όλοι θα γνωρίζετε ότι τρία πρόσωπα, τρεις άγγελοι –όταν λέμε «άγγελοι» μην πηγαίνει το μυαλό σας ότι εμφανίστηκαν εις τον Αβραάμ με φτερά κ.λπ. κ.λπ. αυτό είναι μία εύρεσις ζωγραφική. Τρεις άνδρες, τους οποίους φιλοξενεί, διστάζει όμως ο Αβραάμ,  ότι δεν ήσαν συνήθη πρόσωπα. Γι'αυτό και σπεύδει να φιλοξενήσει με όλη του την καρδιά. Τελείωσε το γεύμα, εκεί σηκώθηκαν για να φύγουν. Εκεί διαμείβεται ένας διάλογος και μεταξύ των τριών προσώπων, αλλά και μεταξύ των τριών προσώπων και του Αβραάμ. Και τότε τελικά, για να μη λέγω πολλά, ο ένας εκ των τριών, ο εις εκ των τριών, έμεινε με τον Αβραάμ και οι δύο απεστάλησαν εις τα Σόδομα. Η περιοχή που έμενε ο Αβραάμ ήταν ορεινή. Τα Σόδομα ήταν στο νότιο άκρον της Νεκράς Θαλάσσης, που δεν ήταν ακόμη τότε «νεκρά θάλασσα» και της οποίας η στάθμη είναι κάπου 700-800 μέτρα πιο κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου Θαλάσσης.

        Και λέει ο εἷς που έμεινε με τον Αβραάμ: «Πάω να δω ότι κάνουν οι άνθρωποι αυτοί μία φοβερή αμαρτία –ομοφυλοφιλία-, πάω να δω, έτσι είναι τα πράγματα;». Δηλαδή ο Θεός δεν πιστεύει στα αυτιά Του- πάντοτε βεβαίως ανθρωποπαθώς- δεν πιστεύει στα αυτιά Του ότι είναι δυνατόν οι άνθρωποι να κάνουν τέτοια πράγματα. Γι’ αυτόν τον λόγο βλέπομε αυτήν την κίνησιν. Αλλά τα Σόδομα ήτανε σύμβολον του κόσμου, του αμαρτωλού κόσμου. Και στέλλονται οι δύο- ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον- δια να δουν τι γίνεται κάτω στη γη. Βεβαίως στέλλονται για να σώσουν, απ’ τον Πατέρα στέλλονται για να σώσουν, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, στέλλονται για να καταστρέψουν. Πάντως, όντως, όπως λέγει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, είναι τα δύο χέρια του Πατρός, ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον. Έτσι το Πνεύμα το Άγιον μένει αχώριστον εις τις ενέργειες του Υιού και ακριβέστερα ενεργεί πάντοτε ο Άγιος Τριαδικός Θεός. Δηλαδή και τα τρία πρόσωπα. Ενεργεί «ὁ Πατὴρ διὰ τοῦ Υἱοῦ ἐν ἁγίῳ Πνεύματι». Αυτή είναι η δογματική διατύπωσις του πράγματος. «Ὁ εἷς Θεὸς ἐν τρισὶν προσώποις». Όχι ότι έχουμε εναλλαγή του ενός Θεού σε τρία πρόσωπα, είναι τρία μόνιμα πρόσωπα, μία ουσία.

      Σχεδόν σε όλες τις ακολουθίες του εικοσιτετραώρου αρχίζομε με προσευχή στο Άγιον Πνεύμα. Αυτό μας ανοίγει τον δρόμο να προσεγγίσομε τον Άγιον Τριαδικόν Θεόν. Πολλά θα ήθελα να πω, πώς, δηλαδή, ο Πατήρ ελκύει τους ανθρώπους προς τον Υιόν ή το Πνεύμα το Άγιον πώς ελκύει προς τον Υιόν και πώς οι άνθρωποι γνωρίζουν τον Πατέρα δια του Υιού, αυτή η ποικίλη σχέσις, αλλά τα αντιπαρέρχομαι.

       Είναι γνωστόν ότι αυτή η προσευχή, η οποία είναι προοιμιακή της όλης προσευχής μας, είναι το γνωστότατον «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας …». Είναι ανάγκη για μια σύντομη ανάλυση αυτής της προσευχής, αφού θα την πούμε τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα, το πρωί και το βράδυ- και προσέξτε, αγαπητοί μου, πρέπει να κάνουμε προσευχή και το πρωί και το βράδυ. Ούτε μόνο το πρωί ούτε μόνο το βράδυ. Και πολύ χειρότερα, να μην κάνουμε καθόλου προσευχή. Πρέπει να κάνουμε και το πρωί και το βράδυ. Ωστόσο, αυτή η σύντομη ανάλυσις θα μας δώσει την ευκαιρία για μία προσέγγιση σ’ αυτήν την προσευχήν, την τόσο σπουδαία και αναγκαία.

     Σ’ αυτήν την προσευχή το μεγαλύτερο μέρος καταλαμβάνει το προοίμιον. Είναι σύνηθες αυτό σε πολλές προσευχές της Εκκλησίας μας. Αν έχουμε δέκα στίχους- για παράδειγμα σας το λέγω, είναι η τεχνική του πράγματος-  οι εφτά στίχοι, οι οκτώ στίχοι να είναι προοίμιον. Κάτι που βέβαια, αν θα γράφαμε μία έκθεση ιδεών, δεν θα βάζαμε τόσους στίχους για ένα προοίμιον. Και το προοίμιον αυτό περιέχει χαρακτηριστικά στοιχεία που αναφέρονται εις το Πρόσωπον που προσευχόμεθα. Και οι άλλοι δύο στίχοι- αφού πήραμε μονάδα δέκα- είναι το κύριο θέμα. Ας δούμε. Μάλιστα αυτό το υπόλοιπον δεν είναι παρά η αίτησις, που θα ζητήσουμε από το Πνεύμα το Άγιον, αφού θα πούμε πολλά χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν εις το Πνεύμα το Άγιον και δεν είναι παρά τρία επιμέρους αιτήματα συντομότατα.

       Και προχωρώ: «Βασιλεῦ οὐράνιε». Εδώ, αποκαλούμε το τρίτον Πρόσωπον «ουράνιον Βασιλέα». Όπως ομοίως αποκαλούμε και τον Πατέρα και τον Υιόν «ουρανίους βασιλείς». «Ουράνιον βασιλέα» τον καθένα. Και το Πνεύμα το Άγιον λοιπόν, το αποκαλούμε «ουράνιον Βασιλέα». Τι δείχνει αυτό; Ότι έχομε εδώ μία ισοτιμία των Προσώπων. Θυμάμαι- μικρά παιδιά ήμασταν και μας το δίδασκαν αυτό- ότι πώς πρέπει να κάνουμε τον σταυρό μας, και ότι δεν πρέπει να είναι έτσι, ή όπως κάνουν οι ρωμαιοκαθολικοί έτσι, αλλά έτσι, και τα δάχτυλα να είναι ίσα. Ίσα. Για να δείξουμε, να εκφράσουμε ότι ο Πατήρ και ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον είναι ισότιμα. Είναι πολύ σημαντικό. Πολλοί δεν κάνουν καλά τον σταυρό τους και πρέπει να σας πω ότι κάνοντας τον σταυρό μας ομολογούμε πάρα πολλά πράγματα. Γι'αυτό πρέπει να γίνεται ο σταυρός κα-νο-νι-κά.

     Έτσι, βλέπομε σ’ αυτήν την ισοτιμίαν, ο Πατήρ γεννά τον Υιόν και το Πνεύμα το Άγιον εκπορεύεται εκ του Πατρός. Αποστέλλεται όμως από τον Πατέρα, αποστέλλεται και από τον Υιόν. Άλλο «εκπορεύομαι» και άλλο «αποστέλλω»· ή «αποστέλλομαι». Αλλά εμείς οι άνθρωποι, αγαπητοί μου, δεν καταλαβαίνουμε τίποτε απ΄όλα αυτά. Τα λέμε, αποτελούν δόξα του Θεού, αλλά δεν καταλαβαίνομε τίποτα. Διότι ούτε η γέννησις – ο Πατήρ, λέει, γεννά προαιωνίως τον Υιόν -όχι η γέννησις εκ της Παρθένου, αυτό είναι στην Ενανθρώπηση, αλλά γέννησις εκ της ουσίας του Πατρός. Τι σημαίνει αυτό; Λένε οι Πατέρες: «Μη σκεφθείτε ότι μπορεί να είναι όλη εκείνη η διαδικασία μιας γεννήσεως, κύησης κ.τ.λ. Όχι». Και ακόμη δεν καταλαβαίνουμε και πώς το Πνεύμα το Άγιον εκπορεύεται εκ του Πατρός. Το θέμα είναι ότι τα λέμε, το ξαναλέγω ότι αποτελούν αυτά δόξα γιατί είναι στοιχεία της θεότητος, αλλά δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Μόνο καταλαβαίνουμε ότι είναι ομοούσια. Τίποτε άλλο. Αυτό θα πει «γεννάται», είναι ομοούσιος με τον Πατέρα ο Υιός κ.λπ. Τίποτα περισσότερο δεν καταλαβαίνουμε.

     Και προχωρώ. «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε». Είναι μια ονομασία –Παράκλητος- που αποδίδεται και εις τον Υιόν. Λέγει ο ίδιος ο Κύριος στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο τα εξής: «Καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα –δηλαδή θα παρακαλέσω τον Πατέρα- καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν(:να σας δώσει άλλον Παράκλητον. Εγώ έμεινα μαζί σας ως Παράκλητος πρώτος. Τώρα θα παρακαλέσω τον Πατέρα να στείλει άλλον Παράκλητον, δεύτερον Παράκλητον)». –Όχι ποιοτικώς πρώτος, δεύτερος, απλώς που να πάρουν κάποια θέση οι παράκλητοι αυτοί χρονικώς μέσα στην ζωή των ανθρώπων- «ἵνα μένῃ μεθ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα (: για να μένει μαζί σας εις τον αιώνα. Αιωνίως, μέσα στην Εκκλησία), «τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ (:το οποίο) ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν(:δεν μπορεί να το λάβει), ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό (:ούτε το βλέπει, ούτε το γνωρίζει)».

     Παράκλητος, λοιπόν, ο Υιός, Παράκλητος και το Πνεύμα το Άγιον. Αλλά τι σημαίνει Παράκλητος; Είναι η ελληνική λέξις Παράκλητος, η ελληνική λέξη. Τι προνόμια έχομε εμείς οι Έλληνες και δεν τα καταλαβαίνομε! Μόνον εις τον χώρον της Αγίας Γραφής ότι εγράφη ελληνικά και ότι μεταφράζεται η Αγία Γραφή εκ της ελληνικής και μόνο αυτό μας δίνει το προβάδισμα. Αλλά…, σερνόμαστε σαν φτωχοσυγγενείς πίσω από εκείνους οι οποίοι…- και να μη μιλήσω περισσότερο.

      «Παράκλητος» σημαίνει «παρήγορος». Μάλιστα ο Βαρνάβας, αυτός που προσεκολλήθη με τους Αποστόλους, είναι από τους πρώτους, όχι εκ των δώδεκα- ελέγετο Βαρνάβας, εβραϊκό όνομα βέβαια, βαρ-νάβας, ελληνικά μεταφράζεται: «υιός παρακλήσεως». Γιατί ελέγετο «υιός παρακλήσεως»; Είχε ένα χάρισμα. Ένα χάρισμα πολύ εξαιρετικό από το Πνεύμα το Άγιον. Είχε την δυνατότητα να παρηγορεί τους ανθρώπους. Ξέρετε δεν έχουν όλοι το χάρισμα αυτό. Μπορεί να έρθει κάποιος που πενθείτε στο σπίτι σας να σας παρηγορήσει, και αντί να σας παρηγορήσει, να σας κάνει έξω φρενών με εκείνα τα οποία θα πει. Έτσι λοιπόν, υιός παρακλήσεως ο Βαρνάβας. Εδώ Παράκλητος εκείνος ο οποίος δίδει την παρηγορίαν. Δεν υπάρχει όντως, αγαπητοί μου, μεγαλύτερος Παράκλητος, πέρα και πάνω απ’ όλα τα πράγματα, από τον Υιόν και το Πνεύμα το Άγιον. Παράκλητος ο ένας, Παράκλητος και ο άλλος. Η μεγάλη μας παρηγορία είναι τα δύο αυτά πρόσωπα· που έρχονται εις τον κόσμον. Και το Πνεύμα το Άγιον μένει μέσα εις την Εκκλησίαν· και τελεί τα μυστήρια κ.ο.κ.

      Και συνεχίζω: «τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας», λέγει η προσευχή στη συνέχεια. Ήδη ο Κύριος, σας το διάβασα μόλις τώρα, ονόμασε το Άγιο Πνεύμα: «τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας». Έτσι το ονόμασε ο Χριστός. Όταν ο απόστολος Πέτρος επέπληξε τον Ανανία, που πήγε κάποια χρήματα υπέρ των πτωχών της Εκκλησίας, αλλά είχε κρατήσει όμως κάποια, και είπε ότι τόσο πούλησε το χωράφι του –το ξέρετε, εξιστορείται εις το βιβλίον των Πράξεων- και του λέει: «Πόσο το πούλησες το χωράφι σου;». Λέει «Τόσο». «Ἀνανία», του λέει ο απόστολος Πέτρος, «διατί ἐπλήρωσεν ὁ σατανᾶς τὴν καρδίαν σου, ψεύσασθαί σε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον;». «Ανανία, γιατί μπήκε ο διάβολος μες στην καρδιά σου και σε έκανε να πεις ψέματα, πού; Εις το Πνεύμα το Άγιον… Γιατί; Γιατί το Πνεύμα το Άγιον είναι το Πνεύμα της αληθείας. Και τούτο διότι ο Θεός είναι πάντοτε αληθής. Είναι πάντοτε αληθής. Πλήττει δε πάντοτε το ψεύδος, που παράγεται, κατά κανόνα, από τον διάβολον. Βέβαια και ο άνθρωπος λέει ψέματα, διότι και αυτός έχει ελευθέραν προαίρεσιν και λέει ψέματα. Πολλοί λένε: «Και ποιον έβλαψα με αυτό το ψέμα που είπα;». Το θέμα δεν είναι ότι έβλαψες ή δεν έβλαψες. Το θέμα είναι ότι προσέβαλες το Πνεύμα της αληθείας.

       Ομοίως το Πνεύμα το Άγιον είναι γνωστό ότι ενέπνεε πάντοτε τους προφήτας. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Γι'αυτό μία προφητεία είναι θεόπνευστος και αληθής. Γράφει ο απόστολος Πέτρος: «Πᾶσα προφητεία γραφῆς ἰδίας ἐπιλύσεως οὐ γίνεται. Οὐ γὰρ θελήματι ἀνθρώπου ἠνέχθη ποτὲ προφητεία, ἀλλ᾿ ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι». «Άγιοι Θεού άνθρωποι, φερόμενοι από το Πνεύμα το Άγιον, ελάλησαν. Και είπαν την προφητεία». Αγαπητοί, ξέρετε τι σημαίνει αυτό για μας; Σημαίνει ότι όταν διαβάζομε μια προφητεία, εάν μεν πραγματοποιήθηκε η προφητεία αυτή, επαληθεύομε την προφητεία. Εάν, ακόμη, δεν ήρθε η ώρα να επαληθευτεί αυτή η προφητεία, να πραγματοποιηθεί αυτή η προφητεία, αυτό για μας, εάν πιστεύομε εις το Πνεύμα το Άγιον, που είναι το «τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας», έχουμε μεγίστην ασφάλειαν και ελπίδα ότι τα πράγματα έτσι θα είναι. Πάμπολλες προφητείες, θα λέγαμε οι περισσότερες των χριστολογικών λεγομένων προφητειών, έχουν εκπληρωθεί. Όχι όμως ακόμη όλες. Δεν εκπληρώθηκε η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία. Δεν εκπληρώθηκε η Κρίσις. Αλλά είτε διότι κατέχομε το μεγαλύτερο μέρος των εκπληρωθέντων και έχομε την βεβαιότητα ότι θα εκπληρωθούν και οι υπόλοιπες- είτε, το σημαντικότερον, ότι απλούστατα δεν ψεύδεται το Πνεύμα το Άγιον. Όταν έχομε λοιπόν προφητείες ποικίλες που αναφέρονται- μες στην Εκκλησία- για την σωτηρία μας, αυτές όλες θα επαληθεύσουν. Κι αυτό είναι πολύ μεγάλο πράγμα για μας.

       «Ὁ πανταχοῦ παρών»- συνεχίζομε την προσευχή. Ξέρετε ότι οι άγιοι άγγελοι δεν είναι πανταχού παρόντες, αυτό είναι γνωστό. Εάν ένας άγιος άγγελος είναι εδώ, δεν είναι εκεί. Κι ας είναι πνεύματα. Μπορεί να κινούνται, αλλά δεν είναι πανταχού παρόντες. Και οι άγιοι άγγελοι, όπως και οι άνθρωποι, είμεθα πε-ρι-γε-γραμ-μέ-νοι. Έχουμε όρια. Περιγεγραμμένοι. Έτσι λοιπόν, δεν είναι οι άγιοι άγγελοι πανταχού παρόντες. Το Πνεύμα το Άγιον όμως είναι πανταχού παρόν. Τι σημαίνει αυτό; Ότι επειδή ακριβώς είναι Θεός, γι'αυτό ακριβώς είναι και πανταχού παρών.

     «Καὶ τὰ πάντα πληρῶν», συνεχίζει η προσευχή. Αυτό, για να το καταλάβουμε, είναι κάτι πάρα πολύ σπουδαίο. Αυτό συμβαίνει μόνο εις τον Θεόν. Ότι τα πάντα πληροί. Δεν είναι κάπου ο Θεός- προσέξατέ το- και βλέπει κάτι που είναι απέναντί Του. Εγώ αυτή την στιγμή είμαι απέναντί σας. Σας βλέπω και με βλέπετε. Δεν είναι αυτή η θέσις του Θεού. Ο Θεός δεν είναι κάπου και βλέπει τους ανθρώπους, δεν είναι κάπου και βλέπει το σύμπαν, αλλά είναι σε κάθε σημείο του Σύμπαντος, σε κάθε άνθρωπο. Είναι ακριβώς αυτό που λέγει η έκφρασις: «τὰ πάντα πληρῶν». Πληροί τα πάντα. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι ακόμη, όπως λέει και ένας Ψαλμός, ότι και στα έγκατα της θαλάσσης είναι, και στα βοτσαλάκια είναι, δηλαδή σε ένα βότσαλο μέσα είναι, λέει ο Ψαλμωδός: «Πού να πάω; Όπου να πάω, είσαι Εσύ εκεί». Το «είσαι Εσύ εκεί», όχι με την επισκοπή Σου, όχι με την επιτήρησή Σου, αλλά με ολόκληρη την παρουσία Σου. Αυτό το πράγμα λέει τίποτα για μας εάν το μάθομε; Αγαπητοί μου είναι πάρα πολύ σπουδαίο πράγμα, ο Θεός μάς βλέπει, μας ακούει, είναι μέσα μας, είναι μέσα σε ολόκληρη την Δημιουργία- όχι όμως βεβαίως κατά πανθεϊστικόν τρόπον, να φυλάξει ο Θεός…

      «Ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν», συνεχίζει η προσευχή. Όπως και ο Υιός είναι ο θησαυρός των αγαθών. Αφού και ο Πατήρ είναι θησαυρός των αγαθών, και ο Υιός είναι θησαυρός των αγαθών και το Πνεύμα το Άγιον είναι θησαυρός των αγαθών, αφού είναι Ένας ο Θεός.Τι λέγει ο Απόστολος Παύλος στους Κολοσσαείς; «ἐν ᾧ(:ἐν τῷ ὁποίῳ Χριστῷ) εἰσι πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι». Ναι. Όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως, όλοι οι θησαυροί των μυστηρίων, τα πάντα είναι απόκρυφα εις τον Ιησούν Χριστόν· αλλά και εις το Πνεύμα το Άγιον. Το Πνεύμα το Άγιον είναι όντως ο θησαυρός των αγαθών· διότι ό,τι εδόθη εις τους ανθρώπους, εκ του θησαυρού του Υιού και εκ του θησαυρού του Αγίου Πνεύματος εδόθη. Τα πάντα. Το Πνεύμα το Άγιον είναι η αληθής και αναφαίρετος προίκα, προίκα του κάθε ανθρώπου που  βαπτίζεται. Ευθύς μετά το βάπτισμα παίρνομε- τι παίρνομε;- το μυστήριον του Χρίσματος. Ξέρετε το μυστήριον του Χρίσματος που χρίει ο ιερεύς τον βαπτιζόμενον μετά από την βάπτισή του. Αυτό είναι το υλικόν σημείον παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, λοιπόν, παίρνουμε την προίκα μας. Κι είναι πολύ σημαντικό αυτό.

     «Καὶ ζωῆς χορηγός», λέει στη συνέχεια. Ναι. Πρώτιστα είναι χορηγός το Άγιο Πνεύμα της πνευματικής ζωής. Αλλά και χορηγός και της βιολογικής ζωής. Μην ξεχνάμε, ο Θεός, λέει, «ἐμφυσήσας εἰς τοὺς μυκτήρας», τα ρουθούνια του Αδάμ, λέγει, του έδωσε ζωή. Εκείνο το «ἐμφυσήσας» τι είναι; Όπως και το ως πνοή ανέμου ήρθε την ημέρα της Πεντηκοστής το Πνεύμα το Άγιον. Και έδωσε το Πνεύμα το Άγιον και του έδωσε ζωή. Αυτό σημαίνει.

     Αλλά και κάτι ακόμα. Όταν θα φύγουμε από τον κόσμον αυτόν, και θα πεθάνουμε δηλαδή και θα αναστηθούμε –προσέξατέ το, σωματικώς θα αναστηθούμε, μην το ξεχνάτε αυτό· μην προσκρούει στον ορθολογισμό μας αυτό που σας λέω, κατά το «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν», τι; Τότε θα τρώμε; Θα πίνομε; Θα παντρευόμαστε; Σωστά το είπε ο Χριστός, στην Βασιλεία του Θεού δεν υπάρχει γάμος. Γάμος υπάρχει όπου υπάρχει ο θάνατος. Αλλά τότε τι; Πώς θα ζούμε; Θα ‘ χουμε, λέει, πνευματικό σώμα. Όταν λέει πνευματικό σώμα δεν σημαίνει άυλον, αλλά σημαίνει: θα τρέφεται η ύπαρξίς μας από το Πνεύμα το Άγιον. Δεν θα τρέφεται πια από τις τροφές. «Ὁ Θεός», λέγει ο απόστολος Παύλος, «καί ταύτην» –Ποια; Την κοιλίαν, το πεπτικό σύστημα- «καί ταῦτα» - ποια; Τα βρώματα- «ο Θεός», λέγει, «θα καταργήσει».

      Και αφού όλα αυτά αποτελούν το προοίμιον που είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Αγίου Πνεύματος, ερχόμεθα τώρα, αγαπητοί μου, να δούμε και το αίτημα. Είναι τρία τα σημεία του αιτήματος: «Ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν», «καὶ καθάρισον ἡμᾶς», «καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν». Είδατε πόσο μικρότερος είναι ο χώρος του αιτήματος; Τι άλλο πρώτα θα ζητούσαμε από το να έλθει, να σκηνώσει, να κατοικήσει στην ύπαρξή μας το Πνεύμα το Άγιον; Ναι, είμεθα ναός του Αγίου Πνεύματος, λέει ο Απόστολος Παύλος. Ακόμη, «καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος»- και η κάθε κηλίδα είναι η αμαρτία. Ας θυμηθούμε πρώτιστα το βάπτισμα, που καθαριζόμαστε. Ύστερα το μυστήριον της Ιεράς Εξομολογήσεως, αλλά και γιατί όχι και του Ευχελαίου, που μας καθαρίζει το Πνεύμα το Άγιον. «Καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν». «Ω Αγαθέ- αγαθός είναι μόνος ο Θεός· ο ίδιος ο Χριστός το είπε σε εκείνον τον νεανίσκο- έλα να μας σώσεις».

      Αγαπητοί, ο Κύριος μάς είπε: «Ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν». Ποιοι θα ενοικήσουν στον ευσεβή άνθρωπο; Και ο Πατήρ και ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον. Αγαπητοί, να αγαπήσομε το Πνεύμα το Άγιον, αυτόν τον άγνωστον. Βέβαια, αποτεινόμενοι σε ένα Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, στον Πατέρα, αυτόματα αποτεινόμαστε και στα άλλα δύο Πρόσωπα. Αυτόματα. Δεν αδικούμε κανένα Πρόσωπο. Εντούτοις, μια προσευχή εις το Άγιο Πνεύμα έχει μία ξεχωριστή χάρη. Ας θυμηθούμε την προσευχή στο Άγιο Πνεύμα του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, αυτή η περίφημη, περίφημη προσευχή, για να νιώσομε όλη την χάρη και όλο το άρωμα αυτής της θαυμασίας προσευχής. Αμήν.

10η ομιλία στην κατηγορία : " Μνήμη Ἁγίων ".
► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_19.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://drive.google.com/file/d/1X7GIQVC2zCc3Lr7tGV-Aoyp5XbofXJU3/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40o9I2jFsY8IjMSH_yrMTqC1

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%9C%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD.?m=1

🔸Απομαγνητοφώνηση και επιμέλεια : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†. Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Εἰς τήν Ἀνάλυψιν τοῦ Χριστοῦ.

†. Η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, μένει έκθαμβη μπροστά στο γεγονός της Αναλήψεως στον ουρανό του ιδρυτού της και Κυρίου της. Έζησε την Σάρκωσιν του Θεού Λόγου, Τον είδε να κηρύττει ως «ἐξουσίαν ἔχων», Τον θεώρησε επί του Σταυρού, διεπίστωσε την Ανάστασή Του και τώρα Τον βλέπει με δέος να ανέρχεται μετά σαρκός εις τον ουρανόν. Αυτός ο κύκλος, ή αυτή, αν θέλετε, η βύθισις του Θεού Λόγου μέσα στη δημιουργία Του και η εκ νέου ανάδυσή Του, αφού στάθηκε «σκυλευτής», λαφυραγωγός των ιδίων Του κτισμάτων, που ο διάβολος είχε ιδιοποιηθεί, άφησε εκπλήκτους τους ανθρώπους. Όλη αυτή την ιστορία –του εκτός ιστορίας Θεού, βέβαια- με λακωνικό τρόπο και ποιητικό ταυτόχρονα, εκφράζει ο απόστολος Παύλος στην πρώτη του επιστολή στον Τιμόθεο. Γράφει: «Καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ». Είναι στο τρίτο κεφάλαιο της πρώτης προς Τιμόθεον επιστολής. Το κείμενο αυτό είναι μία συντομοτάτη περίληψις του Χριστιανισμού. Και μάλιστα, για λόγους αναδείξεως, αρχίζει με την Ενανθρώπηση και τελειώνει με την Ανάληψη.

        Ας δούμε τώρα αυτό το ιερό κείμενο του Αποστόλου Παύλου να το αναλύσομε, να το προσεγγίσομε. «Καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον». «Εὐσέβεια» εδώ ονομάζεται ο Χριστιανισμός. «Εὐσέβεια» λέγεται ο Χριστιανισμός, γιατί δείχνει, όπως λέγει ο Οικουμένιος, την κατ’ ευδοκίαν στάση του ανθρώπου έναντι του Θεού. Πράγματι είναι μυστήριον διότι ο άνθρωπος, αποκαλυπτόμενο το μυστήριο αυτό, έμεινε, μένει και θα μένει πάντοτε έκπληκτος. Λέγεται «μυστήριον» ακόμη σαν κάτι που εκρύπτετο και τώρα φανερούται. Γι’αυτό λέει ο Απόστολος Παύλος εις την προς Κολοσσαείς επιστολή του, «τὸ μυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν, νυνὶ δὲ ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, οἷς ἠθέλησεν ὁ Θεὸς γνωρίσαι τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὅς ἐστι Χριστὸς ἐν ὑμῖν, ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης». Όλο το μυστήριο είναι ο Ιησούς Χριστός. Και θέλησε ο Θεός Πατήρ να αποκαλύψει σε μας αυτό το μυστήριον, ακριβώς στα έθνη, στους λαούς, ακριβώς για να μας δώσει το μέτρον της αγάπης Του. Και είναι το μοναδικό σε αξία. Γι’αυτό και είναι μέγα το μυστήριον αυτό.

       Και αναλυόμενο είναι: «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί». Το «ἐφανερώθη» τι υπαινίσσεται; Υπαινίσσεται αποκάλυψη της προτέρας αΐδιου ζωής του Λόγου. Ότι ο Θεός Λόγος ήτο πάντοτε. Να κάνω μία διάκριση, την οποία πολλάκις την έχω κάνει, μεταξύ του «αιωνίου» και του «αΐδιου». «Αιώνιος» θα πει κάτι που αρχίζει, αλλά δεν τελειώνει. Εμείς, επί παραδείγματι, άπαξ και γεννηθήκαμε, ήρθαμε εις την ύπαρξη, είτε ευρισκόμενοι εις την Βασιλεία του Θεού, είτε ευρισκόμενοι εις τον Άδη και εις την Κόλαση, δεν θα έχομε τέλος. Έτσι ο άνθρωπος είναι «αιώνιος». Ο Θεός είναι «αΐδιος»· που σημαίνει ότι δεν έχει ούτε αρχή, ούτε τέλος. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ του «αιωνίου» και του «αΐδιου».

    «Θεὸς ὤν καὶ Θεοῦ Υἱός», λέγει ο Θεοδώρητος, «καὶ ἀόρατον ἔχων τὴν φύσιν δῆλος ἄπασιν ἐνανθρωπήσας ἐγένετο». Σε όλους έγινε φανερός –«δῆλος»– έγινε φανερός. Σε όλους τους ανθρώπους. Η σοφία και η αγάπη του Θεού κατέστησε ορατόν τον Θεόν, δια σαρκός. Ο Θεός είναι αόρατος. Και εις αυτούς τους αγίους αγγέλους. Θα το πω και πιο κάτω ακόμη: Και εις αυτούς τους αγίους αγγέλους. Ήτανε πάντοτε γνωστός παρά μόνο εις τον εαυτόν Του: ο Πατήρ, ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον, αυτή η κοινωνία των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος, που και αποτελεί Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι, την βρίσκομε, και αυτή είναι αΐδιος η Εκκλησία· διότι συναντούμε την εκκλησίαν, δηλαδή την κοινωνία των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος. Εφόσον, λοιπόν, πάντοτε υπήρχε ο Θεός, πάντοτε υπήρχε και η κοινωνία των τριών προσώπων και συνεπώς πάντοτε και η Εκκλησία. Έτσι και η Εκκλησία είναι αΐδιος.

      Μόνο που θέλησε ο Θεός, από την αγάπη Του, να κάνει μίαν εξωτερικήν προβολήν. Δηλαδή αυτήν την κοινωνία που είχε ο Θεός να την μεταδώσει, να την προωθήσει εις τους αγίους αγγέλους και εις τον άνθρωπο, εις τους ανθρώπους. Και έτσι, λοιπόν, η Εκκλησία φθάνει από τον Θεόν και αφού έγινε και εις τους αγίους αγγέλους, γίνεται τώρα και εις τους ανθρώπους. Αυτή είναι η Εκκλησία. Αυτή που τόσο υποτιμούμε. Διότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κοινωνία των προσώπων.

      Έτσι, η σοφία και η αγάπη του Θεού κατέστησε ορατόν τον Θεόν δια σαρκός. Είναι εκείνο που θα σημειώσει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ο Θεολόγος, ο όντως Θεολόγος: «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο», «ο Λόγος έγινε σάρκα». Πολλές φορές έχω πει, αλλά δεν πειράζει αν επαναλαμβάνομε τα ίδια πράγματα, με ακούτε ίσως ξανά και ξανά σε κάποιες θέσεις, διότι ο σκοπός των ομιλιών μας δεν είναι παρά ό,τι είναι ένα μάθημα. Για να μάθουμε και να εδραιώσουμε το μάθημα αυτό, ότι μπορούσε, αν το μεταφράζαμε αυτό το «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο», κατά λέξη ξέρετε πώς θα το μεταφράζαμε; «Ο Λόγος έγινε κρέας». Άσχημη έκφρασις. Άσχημη, το ξαναλέγω. Αλλά γιατί όμως βάζει εδώ ότι ο Λόγος «σάρξ»– δεν λέει «Ὁ Λόγος ἄνθρωπος ἐγένετο»; Δεν λέγει ότι «Ὁ Λόγος σῶμα ἐγένετο», αλλά λέγει «σὰρξ ἐγένετο». Αυτό το χοντρό, αυτό το αποκρουστικό εκ πρώτης όψεως. Γιατί; Διότι ήθελε να τονίσει ο ευαγγελιστής Ιωάννης ότι πραγματικά ο Θεός Λόγος έγινε εκείνο που δεν ήταν. Δηλαδή πήρε την ανθρωπίνην φύσιν, αλλά κατά έναν τρόπον που δεν μπορούμε να καταλάβουμε και που ο τρόπος αυτός μας είναι μεν φανερός –έγινε άνθρωπος- χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε τίποτα περισσότερο. Και το έκανε αυτό ο Λόγος αφού έκλινεν ουρανούς και κατέβη. Χαμήλωσε τους ουρανούς και κατέβηκε στη γη. Είναι μία έκφρασις, είναι από τον Ψαλμόν τον 17^ον που δείχνει πώς ο Θεός έρχεται. Κατεβαίνει. Θα το λέγαμε: «Συγκαταβαίνει». Αυτή η συγκατάβασις του Θεού στο επίπεδο της ανθρωπίνης φύσεως.

      Και συνεχίζομε αυτήν την ανάλυση του Αποστόλου Παύλου- σας είπα ότι είναι  μεγάλης σημασίας και αξίας- «ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι». Ότι «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο» και ότι «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι». Τι θα πει «ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι»; Ποιος θα έδιδε την μαρτυρία ότι ο άνθρωπος Ιησούς είναι ο ενανθρωπήσας Θεός Λόγος; Μόνο το Πνεύμα το Άγιον. Και η μαρτυρία αυτή δίδεται διαρκώς… Αναφέρω και να θυμίσω κατά την Βάπτισιν που κατήλθε το Πνεύμα το Άγιον και ηκούσθη εκείνο το «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον Οποίο έχει ευδοκήσει η καρδία μου»; Αλλά ακόμη, ο ίδιος ο Κύριος, σημειώνει το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, ότι τα θαύματα τα οποία επετέλει εις τον κόσμον αυτόν ήσαν «ἐν δακτύλῳ Θεοῦ». «Ἐν δακτύλῳ Θεοῦ». Δηλαδή ποιος είναι αυτός ο «δάκτυλος του Θεού»; Είναι το Πνεύμα το Άγιον. Όπως το Πνεύμα το Άγιον ως περιστερά έδωσε την μαρτυρίαν εις τον Ιησούν Χριστόν- τι ήτο η περιστερά κατά την Βάπτισιν; Ήταν ο δάκτυλος του Πατρός. Ώστε, λοιπόν, το Πνεύμα το Άγιον είναι ο δάκτυλος του Πατρός.

      «Καὶ ὁ Παράκλητος», όπως λέγει ο ίδιος ο Χριστός, «μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ». «Εκείνος θα είναι ο μάρτυράς μου». Κυριότατα δε εις την ημέραν της Πεντηκοστής. Διότι, όπως οι Εβραίοι λέγαν ότι «ο Ιησούς ήτανε πλάνος, ήταν σφετεριστής θείων ιδιοτήτων, έλεγε, έλεγε –«έγκλημα καθοσιώσεως»- ότι ήτο ο Υιός του Θεού. Ε, λοιπόν, είναι άξιος θανάτου. Γιατί –έλεγαν στον Πιλάτο- έκανε τον εαυτόν του ίσον με τον Θεό». Τρόμαξε ο Πιλάτος… «Ίσο με τον Θεό; Δηλαδή ποιος είναι ο Ιησούς;». Λοιπόν προσέξτε: Θα έπρεπε τότε, πεθαίνοντας ο Ιησούς, όχι μόνο να μην είχε αναστηθεί, αλλά θα έπρεπε και να είχε κατοικήσει τον Άδη, εάν ήταν σφετεριστής θείων ιδιοτήτων. Όμως τον βλέπουμε τώρα να ανέρχεται εις τον ουρανό. Πώς, λοιπόν, είναι σφετεριστής θείων ιδιοτήτων; Άρα, λοιπόν, ο Ιησούς είναι όντως Υιός του Θεού, ομοούσιος με τον Πατέρα.

       Και όχι μόνο είναι η Πεντηκοστή, που βλέπομε ότι ανήλθε ο Υιός και κατήλθε το Πνεύμα το Άγιον, αλλά είναι και ότι το Πνεύμα το Άγιον μένει εις την εκκλησίαν και δίδει διαρκώς την μαρτυρία Του περί του προσώπου του Ιησού Χριστού. Γι’αυτό είπε ο Απόστολος Παύλος ότι κανείς δεν λέγει τον Ιησούν Χριστόν «Κύριον», «εἰ μὴ ἐν πνεύματι ἁγίῳ». Δεν μπορείς να ομολογήσεις τον Ιησού Χριστόν ότι είναι Θεός, ότι είναι Κύριος, παρά μόνο αν έχεις το Πνεύμα το Άγιον. Άρα, το αντίθετο, εάν δεν ομολογείς τον Ιησούν ότι είναι Υιός του Θεού, ότι είναι Θεός, δεν έχεις το Πνεύμα το Άγιον. Θέλετε, λοιπόν, να κάνετε ένα τεστ; Μία δοκιμασία στον εαυτό σας; Ένα ερώτημα: «Έχω το Πνεύμα το Άγιον; Πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός;». Εάν πω: «Ναι!», τότε έχω το Πνεύμα το Άγιον. Εάν δεν το πω αυτό, τότε δεν έχω το Πνεύμα το Άγιον. Φυσικά, είναι, θα λέγαμε, μια πρώτη φάσις αυτό. Γιατί είναι και πολλά άλλα παρακάτω· που φανερώνουν ότι έχω το Πνεύμα το Άγιον.Έτσι, λοιπόν, βλέπομε ότι την μαρτυρία αυτό που είπε εδώ, γράφει ο απόστολος Παύλος, «ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι», δικαιώθηκε ότι είναι Θεός Ενανθρωπήσας από το Πνεύμα το Άγιον. Το βλέπει κανείς πολύ καθαρά.

       Και συνεχίζει ο απόστολος Παύλος: «Ὤφθη ἀγγέλοις».  Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ορατής και αοράτου Δημιουργίας που γίνεται ο Θεός ορατός. Είναι η πρώτη φορά. Ποτέ οι άγγελοι, οι άγιοι άγγελοι δεν είχαν δει τον Θεό. Ποτέ, μα ποτέ, μα ποτέ! Τον είδαν τώρα εις το πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Πώς εγνώριζαν, όμως, ότι μπορούσε να υπήρχε ο Θεός; Δια της πίστεως. Διότι η πίστις δεν είναι μόνο για τον άνθρωπο, είναι και για τους αγγέλους. Ωστόσο, λέει ο Οικουμένιος: «Μεθ’ ἡμῶν εἶδον οἱ ἄγγελοι τὸν Χριστόν». «Μαζί μας οι άγγελοι είδαν τον Χριστό». «Μεθ’ ἡμῶν», «μαζί μας». «Πρότερον αὐτὸν οὐχ ὁρῶντες». «Πιο μπροστά δεν Τον έβλεπαν». «Τὴν γὰρ ἀόρατον τῆς Θεότητος φύσιν, οὐδὲ ἐκεῖνοι ἑώρων». Διότι, λέει, την αόρατο φύση του Θεού ούτε οι άγιοι άγγελοι μπορούσαν να βλέπουν. «Σαρκωθέντα δὲ ἐθεάσαντο». «Όταν όμως σαρκώθηκε, Τον είδαν».

      Ξέρετε ότι η σωτηρία με την σάρκωση του Θεού Λόγου δεν ήτανε μόνο δια τον άνθρωπον. Ήτανε και δια τους αγίους αγγέλους. Και ότι σταθεροποιήθηκε αφού πίστεψαν. Εκείνο το νήπιον της Βηθλεέμ είναι ο Θεός Λόγος. Αφού υπηρέτησε το μυστήριο αυτό- ποιος το υπηρέτησε; Ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Παγιώθηκε, σταθεροποιήθηκε η αγιότητα των αγγέλων και δεν κινδυνεύουν πλέον να πέσουν. Σημειώσατε ότι κάποιοι έπεσαν: είναι οι δαίμονες. Οι άγιοι άγγελοι, όμως, παγιώθηκαν με την Ενανθρώπηση του Θεού Λόγου και είναι ευγνώμονες οι άγιοι άγγελοι εις τον Θεόν Λόγον που Τον είδαν και παγιώθηκαν εις την αγιότητα, αλλά είναι και ευγνώμονες οι άγιοι άγγελοι και εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον· που έφερε τον Υιόν του Θεού εις τον κόσμον. Δεν ήρθε διαμέσου αγγέλων, αλλά διαμέσου ανθρώπου, της Υπεραγίας Θεοτόκου. Είναι λίγο δύσκολα αυτά που σας λέγω, να με συγχωρέσετε, αλλά είναι αναγκαία να τα μάθομε.

     Έτσι, λοιπόν, πρώτος ο αρχάγγελος Γαβριήλ είδε, είδε, είδε την Σάρκωση του Λόγου. Ακούσατε τι γράφει το ιερό κείμενο. Όχι το ιερό κείμενο, αλλά αυτό που λέμε εις τους Χαιρετισμούς: «Ἄγγελος πρωτοστάτης –δηλαδή αρχάγγελος-, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε· καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ (:με την ασώματο φωνή του), σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε, ἐξίστατο». «Σε είδε να σωματώνεσαι, Κύριε». Όταν έλεγε στην Παναγία: «Χαῖρε!», ταυτοχρόνως έβλεπε, όταν η Παναγία ρώτησε: «Πώς θα μου γίνει αυτό;» κ.λπ. κι εκείνος είπε: «Με το Πνεύμα το Άγιον»– είδε τον Θεόν Λόγον να σωματούται, να παίρνει την ανθρωπίνη φύση. Πού; Εις τα σπλάχνα της Θεοτόκου. «Ἵστατο καὶ ἐξίστατο» -αφού το ποιητικό: «Ἵστατο καὶ ἐξίστατο» – «στεκόταν και ταυτόχρονα έμενε εκστατικός». Αλλά και καθ’ όλον τον επίγειον βίον του, οι άγγελοι, τον βίο του Χριστού μας, τον έβλεπαν και τον παρακολουθούσαν. Ναι. Και σ’ αυτούς ετέθη όπως σας είπα, το ξαναλέγω, η πίστις. Και πιστεύσαντες οι άγιοι άγγελοι εσώθηκαν οριστικώς, αμετατρέπτως και αμετακλήτως.

     Πηγαίνουμε εις τον επόμενον στίχον του αποστόλου Παύλου: «Ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν». «Κηρύχτηκε», λέει, «στα έθνη». Ναι. «Σε ποιους;», λέει ο Ζιγαβηνός. «Ἐκηρύχθη τοῖς ἀλλοτρίοις τῆς θεογνωσίας». «Σε εκείνους οι οποίοι ήσαν αποξενωμένοι από την θεογνωσία». «Τοῖς ἀπεγνωσμένοις, τοῖς διαβεβλημένοις». Δηλαδή στους απελπισμένους, σ’ αυτούς εκηρύχθη, και σ’ αυτούς οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί σαν παιδιά του Θεού ως απόβλητοι. Σ’ αυτούς κηρύχτηκε ο Ιησούς Χριστός. Το ευαγγέλιο και η σωτηρία ηκολούθησε την οδόν του κηρύγματος, γιατί έπρεπε να διασωθεί η πίστις.

     Λέγει ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του: «Πῶς οὖν ἐπικαλέσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν;(:Πώς θα επικαλεστούν Εκείνον τον Οποίον δεν επίστευσαν;).Πῶς δὲ πιστεύσουσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν;(:Πώς δε, θα πιστεύσουν εάν δεν άκουσαν;). Πῶς δὲ ἀκούσουσι χωρὶς κηρύσσοντος;(:Χωρίς να υπάρχει εκείνος ο οποίος θα κηρύξει, πώς θα ακούσουν;). Πῶς δὲ κηρύξουσιν ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσι;(:Πώς θα κηρύξουνε εάν δεν αποσταλούν;)». Όπως ο Κύριος είπε: «Πηγαίνετε στα έθνη» κ.τ.λ. κ.τ.λ.  «Ἂρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Θεοῦ», λέει στην προς Ρωμαίους όπως σας είπα, στο δέκατο κεφάλαιο. Ότι η πίστις είναι εξ ακοής, θα ακούσεις και θα πιστέψεις. Δεν θα δεις. Θα ακούσεις. Θα δεις μετά. «Ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Θεοῦ». «Και η ακοή είναι με τον λόγο του Θεού». Ξέρετε εκείνοι οι οποίοι υπηρετούν τον λόγο του Θεού, επειδή βλέπω τώρα κάποια πρόσωπα μπροστά μου, τα οποία πρόσωπα υπηρετούν τον λόγο του Θεού, αν μπορούσαν να συλλάβουν τι θα πει τι κάνουν, θα τρόμαζαν. Θα τρόμαζαν! Ότι φθάνουν δια του λόγου του Θεού, στα αυτιά των άλλων, για να γεννηθεί μέσα τους η πίστις. Και η πίστις εκείνη η οποία θα σώσει. Ας είναι.

    Και συνεχίζει ο Απόστολος: «Ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ», «έγινε πιστευτός εις τον κόσμον» από το κήρυγμα ο Θεός Λόγος. Και επιστεύθη στον κόσμον, παρά τα φοβερά εμπόδια του διαβόλου, γιατί ήταν η γνησιότης της σωτηρίας. Γι’αυτό έγιναν τα εμπόδια. Το παν έκανε ο διάβολος να ματαιώσει την έλευση του Χριστού. Θέλετε- δυστυχώς δεν έχομε χρόνο- μια πάρα πολύ γρήγορη αναδρομή εις την ιστορία; Άκουσε ο διάβολος ότι θα τον συντρίψει εκείνος που θα γεννηθεί από την Εύα. Δεν μιλάει «από το σπέρμα του Αδάμ», αλλά λέει «από το σπέρμα της Εύας». Η Εύα δεν έχει σπέρμα. Η γυναίκα δεν έχει σπέρμα. Εδώ το άκουσε αυτό ο διάβολος· όταν καταδικάστηκε εκείνο το δειλινό εις τον Παράδεισον. Προσέξτε τώρα. Έψαχνε, όπως λέγουν οι Πατέρες, όλας τας παρθένους να βρει ποια είναι εκείνη η οποία θα φέρει, θα φέρει, θα φέρει Εκείνον που θα του συντρίψει την κεφαλή. Έκαναν παιδιά ο Αδάμ και η Εύα. Τότε είδε ότι ο Άβελ ήταν ένα ήμερο παιδί, ήμερο πρόσωπο, ο Κάιν είχε κακία- δεν ξέρω εκείνο το κάπα καμιά φορά, δεν ξέρω τι φανερώνει… Τέλος πάντων. Και έβαλε τον Κάιν να σκοτώσει τον Άβελ- ξέρετε γιατί; Να ματαιώσει τον ερχομόν του Μεσσίου. Απόδειξις; Απόδειξις ότι εις αντικατάστασιν του Άβελ γέννησαν ο Αδάμ και η Εύα τον Σηθ. Το όνομα Σηθ σημαίνει αντικατάστασις. Αλλά γιατί αφού έκαναν πάρα πολλά παιδιά να θεωρείται αντικατάστασις του Άβελ ο Σηθ; Αντικατάστασις στο γένος του ερχομού του Μεσσίου. Θέλετε; Πηγαίνετε σπίτι σας, ανοίξατε το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, που έχει την ανιούσα της γενεαλογίας του Χριστού και λέει ότι «ο Χριστός κατάγεται από τον Σηθ, τον Αδάμ, τον Θεόν». Ώστε, λοιπόν, τι εξεπροσώπει ο Κάιν; Εξεπροσώπει τον Αντίχριστον. Η ιστορία του Αντιχρίστου αρχίζει από κει. Αλλά, φαγώθηκε ο χρόνος.

Έτσι, λοιπόν, επιστεύθη εις τον κόσμον, παρά τα φοβερά εμπόδια του διαβόλου, όπως σας είπα, διότι το Πνεύμα το Άγιον εφώτισε τις αγαθές προαιρέσεις και επίστευσαν όλοι όσοι ήσαν γραμμένοι εις το βιβλίον της ζωής, ως διαθέτοντες αγαθήν προαίρεσιν. Η πίστις είναι πάντοτε παλαιά και η πάντοτε νέα οδός προσεγγίσεως του Θεού και της σωτηρίας. Γι’αυτό ο Υιός του Θεού περιεβλήθη την ανθρωπίνη φύση, για να τονίσει την αξία της πίστεως.

«Ἀνελήφθη ἐν δόξῃ», ο τελευταίος στίχος. Ο Υιός του Θεού εισήλθε στην κτίσιν γυμνός υλικότητος. Ως Θεός. Δεν έφερε τίποτα το υλικόν. Και έφυγε, όπως λέει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, «ἔμπλουτος χρηστότητος». Πήρε μαζί Του την ανθρωπίνη φύση, ήρθε πτωχός και έφυγε πλούσιος, συναποκομίζων την ανθρωπίνη φύσιν. Καταλάβατε; Δεν την απέβαλε την ανθρωπίνη φύση, γιατί αυτήν ακριβώς ήθελε να σώσει. Και έφυγε μαζί με την ανθρωπίνη φύση. Έφυγε επί νεφελών ως Κύριος, παντοδύναμος, λέγει ο Ζηγαβινός, ἀγγέλων διακονούντων. Ήταν η φυσική έξοδος του Θεού Λόγου, που με το μέγα μυστήριον της Σαρκώσεως ήνωσε τον ουρανόν και την γην, τα άκτιστα με τα κτιστά. Είναι ο μέγας Ανακεφαλαιωτής, γιατί ανακεφαλαίωσις θα πει σύναψις, θα πει ένωσις.

Αγαπητοί. Σήμερα γιορτάζουμε το γεγονός της Αναλήψεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και η Ανάληψίς Του δεν σημαίνει εγκατάλειψη του κόσμου, αλλά σωτηρία του κόσμου. Κι εμείς όλοι ζούμε τα γεγονότα, γιατί αυτά μας πρόλαβαν. Και η Εκκλησία υμνεί τον μέγαν αίτιον της σωτηρίας μας και λέγει: «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου». Αμήν.

28η ομιλία στην κατηγορία : " Μνήμη Ἁγίων ".

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_19.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://drive.google.com/file/d/1X7GIQVC2zCc3Lr7tGV-Aoyp5XbofXJU3/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40o9I2jFsY8IjMSH_yrMTqC1

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%9C%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD.?m=1

🔸Απομαγνητοφώνηση και επιμέλεια : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Μνήμη Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

†. Η εορτή, αγαπητοί μου, των αγίων θεοστέπτων και ισαποστόλων βασιλέων, αγίου Κωνσταντίνου και αγίας Ελένης μάς δίνει την ευκαιρία να δούμε ένα μεγάλο σταθμό στην πορεία της Εκκλησίας μας μέσα εις τους αιώνες. Η Εκκλησία εβρίσκετο, όπως γνωρίζετε και πρέπει να γνωρίζουμε, να διαβάζουμε, θα λέγαμε, την πορεία της Εκκλησίας μες στην ιστορία, εβρίσκετο εις απηνή διωγμόν υπό της τότε κρατούσης πολιτείας, η οποία θεωρούσε σαν εσχάτη προδοσία εκ μέρους των Χριστιανών το γεγονός ότι δεν εθυσίαζαν στην «αγαθή τύχη» του αυτοκράτορος, του Καίσαρος. Έτσι, τρεις αιώνες η Εκκλησία δίδει συνεχώς μάρτυρες εις την θριαμβεύουσα Εκκλησία.

     Το βιβλίο της Αποκαλύψεως μάς δίδει μία θαυμασία εικόνα των μαρτύρων στον ουρανό. Θα σας το διαβάσω, παρότι είναι λίγο μακρά η περικοπή: «Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν πέμπτην σφραγῖδα», γράφει ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής, «εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἣν εἶχον(Αυτός ο χώρος, νοητός πάντοτε, κάτω από το θυσιαστήριον δεν είναι παρά ο Παράδεισος)»· «ἐσφαγμένων», λοιπόν, «διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἣν εἶχον(:την οποίαν είχαν)· «καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς; Καὶ ἐδόθη αὐτοῖς ἑκάστῳ στολὴ λευκή, καὶ ἐρρέθη αὐτοῖς(:ειπώθηκε εις αυτούς) ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν –σημειώσατε: «χρόνον μικρόν»-, ἕως πληρώσωσι καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καὶ αὐτοί».

     Βλέπει κανείς ότι το θέμα του διωγμού των Χριστιανών και του μαρτυρίου των Χριστιανών θα είναι έως το τέλος της ιστορίας. Οι δε Πατέρες μάς λέγουν, συγκεκριμένα ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, ότι προς το τέλος της Ιστορίας, το μαρτύριο θα είναι φοβερότερο και οδυνηρότερο· των Χριστιανών· ιδίᾳ στις ημέρες του Αντιχρίστου. Όταν μάλιστα –το είδαμε στον αιώνα μας, να κάνουν, να προσβάλλουν τον μάρτυρα, με πράγματα τα οποία, βέβαια, οι παλαιότεροι αιώνες δεν τα είχαν διανοηθεί· όπως, φερειπείν, μίαν φαρμακευτικήν, φαρμακευτικήν προσέξτε, ένα φαρμακευτικόν μαρτύριον ή ένα ψυχολογικόν μαρτύριον κ.ο.κ. Να κάνουν, φερειπείν, σε ανθρώπους υγιείς μεγάλες δόσεις ινσουλίνης, μόνο και μόνο για να υφίστανται μαρτύριον- είναι φοβερό πράγμα… Αυτά γίνηκαν λίγα χρόνια πιο πίσω. Τα ξέρετε πού γίνηκαν. Ο Θεός να ελεεί πάντως, το μαρτύριον θα υπάρχει και θα επιτείνεται.

     Αλλά ο Κύριος του ελέους έδωσε κάποια άνεση στον λαό Του, χρησιμοποιώντας σαν εκλεκτό όργανό Του, τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνον και την μητέρα του αγίαν Ελένη. Ήταν η ευτυχής ημέρα του 311 μ.Χ., με το διάταγμα του Μεδιολάνου, που κατέπαυσε κάθε διωγμός της Εκκλησίας. Εθεωρήθη το γεγονός τεράστια μεγάλο, ανακουφίστηκε η Εκκλησία, ανέπνευσε η Εκκλησία και πολύ δικαίως ανεκήρυξε τον μεγάλον, αυτόν, αυτοκράτορα, τον Κωνσταντίνο –δεν ήτο βαπτισμένος· αργότερα εβαπτίσθη ο Μέγας Κωνσταντίνος- και την μητέρα του, αγίαν Ελένη, η οποία βεβαίως κατήγετο από τον Πόντο η αγία Ελένη, ήταν Ποντία και αυτή ήτο βαπτισμένη. Και έτσι τους ανεκήρυξε δικαιότατα ως αγίους.

      Υπάρχει, όμως, και η άλλη όψις του θέματος. Αυτή, η οποία πάρα πολύ μας ενδιαφέρει, όπως θα το δείτε. Η άνεση της Εκκλησίας έδωσε την αφορμή ώστε οι Χριστιανοί να χαλαρώσουν εις τα ήθη. Αυτό είναι παρατηρημένο. Αυτό το γνωρίζουμε. Προς αντιμετώπισιν του πράγματος εδημιουργήθη ο μοναχισμός· ο οποίος βέβαια υπήρχε και προ του διατάγματος του Μεδιολάνου, υπήρχε, πάντοτε υπήρχε, αλλά όμως ο μοναχισμός ιδιαιτέρως εγιγαντώθη κατά τους μετά χρόνους των διωγμών. Γιατί; Γιατί η Εκκλησία εδέχθη, βέβαια, αυτήν την έξωθεν άνεσιν, αλλά ελησμονήθη, όμως, ότι η φύσις της Εκκλησίας είναι ασκητική, είναι μαρτυρική και συνεπώς τώρα που της δόθηκε η άνεσις, κάπου τα πράγματα άρχισαν να μην πηγαίνουν καλά, εφόσον, βέβαια, ο κόσμος όλος κατά την μαρτυρία της Αγίας Γραφής, «ὅλος κεῖται ἐν τῷ πονηρῷ». Έτσι λοιπόν οι Χριστιανοί βρέθηκαν μέσα εις έναν κόσμο, ο οποίος κόσμος ζούσε ό,τι πονηρόν.

        Το θέμα είναι ότι ναι μεν, καλή είναι η άνεσις, να μην έχουμε διωγμούς, αλλά θα είμεθα, όμως, προσεκτικοί. Γιατί, μην ξεχνάμε, ότι όταν έχομε την έξωθεν,αυτήν, άνεσιν, τότε ο διάβολος είναι ο μεγάλος διώκτης. Και διώκει. Και ξέρετε πώς διώκει; Με την εκκοσμίκευση της Εκκλησίας. Εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα, που η εκκοσμίκευση της Εκκλησίας οδηγεί, μετά μαθηματικής ακριβείας, εις την αποστασίαν. Το λέει ο απόστολος Παύλος εις τους Θεσσαλονικείς: «Θα ‘ρθουν οι μέρες που…-σχετικά με τον Αντίχριστον- και τότε θα έρθει και η αποστασία». Αλλά πώς θα έρθει η αποστασία; Παρατηρήσατέ το στην εποχή μας. Παρατηρήσατέ το εις τους εαυτούς μας. Όπου έχουμε μίαν ελευθερία κινήσεων, δεν πάμε καλά. Καθόλου καλά… Αυτό είναι το μεγάλο θέμα.

     Ο μεγάλος διώκτης, δε, κατά τον Ιερόν Χρυσόστομον, είναι ο ευδαιμονισμός: «Έχω όλα τα αγαθά. Γιατί να προσέχω; Γιατί να μη γευθώ εγώ τα αγαθά τα οποία μου δίδονται; Θα ήμουν ανόητος να μην τα δεχθώ». Οπότε, με τον τρόπον αυτόν, επέρχεται, όπως σας είπα, και η χαλάρωσις της Εκκλησίας. Και ναι μεν ο Θεός έδωσε την άνεση από τους διωγμούς και ο Μέγας Κωνσταντίνος είναι όντως μέγας, αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η άνεσις είναι σχετική. Πρέπει πάρα πολύ να προσέχομε.

     Έχω τρομάξει μπροστά σ’ αυτό που λέμε «εκκοσμίκευση» και μάλιστα, η εκκοσμίκευσις αυτή παίρνει χίλιες μορφές. Βλέπετε τον τελευταίο καιρό –να μείνω μόνον εις τον χώρο τον εκκλησιαστικό- αν διαβάζετε, αν παρακολουθείτε, ιδιαιτέρως τονίζονται πολλές αλλαγές μέσα στην Εκκλησία μας, «χάριν», λένε, «εκσυγχρονισμού». Βέβαια, και μια εκδήλωση να βγάλομε κι εμείς τα ράσα μας και άλλα πολλά και τοιαύτα και τοιαύτα. Γιατί να βγάλω τα ράσα μου; Για να πηγαίνω στον κινηματογράφο άνετα; Να μην πουν: «Α, δες αυτός ο παπάς…» -γιατί σήμερα αν πάω σε έναν κινηματογράφο με τα ράσα μου θα μου πουν: «Δείτε, δείτε, ένας παπάς πάει στον κινηματογράφο!». Αυτό έχει γίνει στην Αμερική, είναι γνωστό. Κι εκεί, οι Ορθόδοξοι – όχι οι Ρώσοι όμως- ορθόδοξοι ιερείς απέβαλαν το ράσο. Και μπορούν να βρίσκονται όπου θέλουν… Αλλά τότε όμως, εάν εγώ μπορώ να πηγαίνω όπου θέλω, χωρίς να έχω τουλάχιστον τον εξωτερικόν έλεγχον, δεν εκκοσμικεύομαι;

      Όλες δε αυτές οι αλλαγές που προτείνονται, ιδίως στην Θεία Λειτουργία κ.λπ. κ.λπ. δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας τρόπος να λιγοστεύομε τα πράγματα, και ποσοτικώς και ποιοτικώς, και στο τέλος να παραδώσουμε στους μετά από μας μίαν κατάσταση αγνώριστη. Είναι τραγικό! Είναι φοβερό! Αλήθεια, θα είχαμε ποτέ σκεφτεί αν αυτήν την στιγμή εμείς οι Έλληνες βρισκόμεθα κάτω από μίαν ξενικήν κατοχήν –ας πούμε γερμανική κατοχή· που περάσαμε πρόσφατα, εις τον αιώνα μας- θα είχαμε διανοηθεί ποτέ κατά την διάρκεια της ξενικής κατοχής να προβούμε σε διορθώσεις, σε ανανεώσεις, σε εκσυγχρονισμούς κ.λπ; Νομίζω ποτέ δεν θα το είχαμε σκεφθεί!

     Γι'αυτό, αγαπητοί μου, εκείνο που δυναμώνει τους Χριστιανούς είναι ο διωγμός. Είναι ο διωγμός. Βέβαια, ένας άνεμος φυσάει πάνω στα δέντρα. Αν ποτέ δεν φυσούσε, και πρώτη φορά γινόταν ένας άνεμος, πολλά δέντρα θα είχαν ξεριζωθεί. Ξέρετε τι είναι εκείνο που τα κρατάει τα δέντρα να μην ξεριζωθούν; Και να απλώνουν βαθύτερα και βαθύτερα τις ρίζες των; Οι άνεμοι που υπάρχουν. Τι νομίζετε; Οι άνεμοι που υπάρχουν κάνουν το δέντρο να αντιστέκεται και να είναι ανθεκτικό σε κάποια βία του ανέμου. Και απλώνει πιο βαθιά ακόμα τις ρίζες. Αυτό είναι με τους Χριστιανούς. Είναι -δεν θέλομε να μειώσομε- αυτό το χάρισμα που μας έδωσε ο Μέγας Κωνσταντίνος, και μάλιστα προήδρευσε, παρακαλώ, και εις την πρώτην Οικουμενικήν Σύνοδον, δεν θα ‘θελα να το μειώσω, αντιθέτως, μάλιστα, να δοξάζομε τον Θεό, αλλά μην ξεχνάμε όμως ότι όταν έχουμε μίαν άνεσιν, οπουδήποτε αυτή αν υπάρχει, ιδίως στον ευδαιμονισμόν, τα πράγματα δεν θα πάνε καθόλου καλά.

    Έτσι, αγαπητοί, μη μας τρομάζει κάθε διωγμός. Πολλές φορές λένε: «Να, ξέρετε θα στραφούν εναντίον της Εκκλησίας…». Ας στραφούν! Ε, λοιπόν; Και τι θα γίνει; Το ξέρουμε. Το ‘παν και οι Πατέρες μας, ότι «ἡ Ἐκκλησία διωκομένη νικᾶ». Ρωτάει κάπου ρητορικότατα ο Ιερός Χρυσόστομος: «Πού είναι εκείνοι οι οποίοι εδίωξαν την Εκκλησία; Πού είναι; Όλοι εσίγησαν. Γιατί; Γιατί δεν είχανε βοηθόν τον Θεόν». «Ἡ Ἐκκλησία», λέει, «γιγαντοῦται». Μη φοβόμαστε. Αυτό είναι αλήθεια. Μπορεί αυτή τη στιγμή ίσως να έχομε αυτήν την ελευθερία, αυτήν την άνεση, αλλά προς Θεού, μη μας οδηγήσει αυτή η άνεσις εις την εκκοσμίκευσιν. Πολύ θα το παρακαλέσω! Η εκκοσμίκευσις είναι, είναι μπροστά μας, είναι μια απειλή μας, πρέπει να το ξέρουμε· γιατί απευθύνεται πλέον, κατευθύνεται πλέον αυτή η άνεσις, η εκκοσμίκευσις, όπως σας είπα και προηγουμένως, προς την αποστασία. Μη φοβόμαστε τον διωγμόν.

     Και ξέρετε, ο πιστός έχει τον καθημερινό του διωγμόν. Όταν κάποτε τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, με τους οικείους του, με τον γείτονα, με την κοινωνία, λέει: «Με κοροϊδεύουν». «Και δεν χαίρεσαι;». Α δεν χαίρεσαι... Και διαμαρτύρεσαι! Και λες: «Με κοροϊδεύουν». Τα παιδιά· πάρτε τα κορίτσια- σήμερα αρχίζουν μάλιστα τα παιδιά και τις εξετάσεις των· να τους βοηθήσει ο Θεός να πάνε καλά-. Όμως, όμως, όταν πείτε σε ένα κορίτσι να βάλει φουστάνι και όχι παντελόνι, θα σας πει: «Μα με κοροϊδεύουνε». Και δεν χαίρεσαι; Μια φορά, γιατί ήταν φανάρια δηλαδή, μας σταμάτησαν εκεί στην γέφυρα της Λαρίσης, που περνάμε από την άλλη μεριά· σταματήσαμε εκεί, εκείνη την ώρα δε περνούσε και ένα σχολείο, δημοτικό σχολείο ήτανε, και πήγαιναν αυτές τις ολιγόωρες εκδρομούλες εις το Αλκαζάρ. Κι εμείς ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητο. Δεν είδα κανένα κοριτσάκι να φοράει φουστάνι. Όλα τα παιδάκια, τα κοριτσάκια φορούσανε παντελόνι. Οπότε λέει κανείς για μια στιγμή: «Να, το παιδί μου έρχεται διαμαρτυρόμενο ότι το κοροϊδεύουνε, γιατί αποτελεί μοναδικότητα εις το σχολείο». Εδώ τώρα η μητέρα και ο πατέρας πρέπει να βοηθήσουν το παιδί να καταλάβει ότι ακριβώς αυτή η μοναδικότητα είναι σπουδαία! Το καταλαβαίνουν, όμως, οι γονείς;

       Αγαπητοί, σας είπα, ας προσέχομε. Ας προσέχομε γιατί δεν πρέπει ποτέ από την ζωή μας, την καθημερινότητα, να λείπει η ασκητικότητα. Μάλιστα, να την προκαλούμε. Ακριβώς όπως προκαλείται και η άσκησις σε κάποιους ανθρώπους νέους· φερειπείν, στρατιώτες, θα κάνουνε τις πορείες τους, ακούσατε; Τις πορείες τους, χωρίς να υπάρχει πρόβλημα. Να καταρτίζονται. Να βρίσκονται, δηλαδή, σε μία κίνηση. Κι εμείς οι Χριστιανοί σε μια ασκητικότητα. Και πρέπει πάντοτε να ζούμε την μαρτυρικότητα του Ευαγγελίου. Τότε, έχουμε μία ελπίδα, όταν θα ‘ρθουν τα χειρότερα και τα δελεαστικότατα, να μπορούμε να λέμε: «Όχι!». Αλλά το λέει αυτό ο Χριστιανός εκείνος που συνήθισε τον εαυτό του να ζει την μαρτυρική ευαγγελικότητα. Αμήν.

52η ομιλία στην κατηγορία :
" Μνήμη Ἁγίων ".

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_19.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://drive.google.com/file/d/1X7GIQVC2zCc3Lr7tGV-Aoyp5XbofXJU3/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40o9I2jFsY8IjMSH_yrMTqC1

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%9C%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD.?m=1

🔸Απομαγνητοφώνηση και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἐνυπόστατος Σοφία τοῦ Θεοῦ.

†. Αγαπητοί μου, καλώς ήρθατε. Χαιρόμαστε που ήρθατε και θα θέλαμε λίγα λόγια να σας πούμε· όπως συνηθίζουμε εις τους εκδρομείς μας και προσκυνητάς μας. Αλλά μη λογαριάσετε ότι αυτά που θα πούμε ότι θα είναι μία ομιλία. Όχι. Αλλά θα είναι ένα μάθημα. Ένα μάθημα στο οποίον και εγώ και εσείς οφείλομε να μαθητεύσουμε. Γι’αυτό θα δείξετε πολλή υπομονή σε ό,τι ακούσετε. Γιατί είναι εκτάκτως ενδιαφέροντα αυτά που θα σας πω. Ξαναλέγω, πρέπει να μαθητεύσουμε.

      Είναι γνωστό, αγαπητοί μου, ότι σήμερα εορτάζουμε την Μεσοπεντηκοστή. Δηλαδή, μία εορτή που γιορτάζεται 25 ημέρες μετά το Πάσχα και 25 ημέρες πριν από την κυριώνυμη εορτή της Πεντηκοστής. Και λογαριάζεται αυτή η εορτή δεσποτική· δηλαδή αναφέρεται εις τον Δεσπότην Κύριον Ιησούν Χριστόν. Βλέπουμε τις εορτές, να έχουμε τις εορτές των αγίων, τις εορτές της Θεοτόκου και τις εορτές του Δεσπότου Χριστού. Εκείνες, λοιπόν, οι γιορτές που αναφέρονται εις τον Χριστόν λέγονται «δεσποτικές εορτές». Και μάλιστα, η σημερινή δεσποτική εορτή αναφέρεται –σε ποιον άραγε;- εις την Ενυπόστατον Σοφίαν του Θεού. Να εξηγήσω, όμως, από την αρχή, γιατί αυτό θα αποτελεί το κύριο θέμα μας, το οποίο πρέπει να μάθομε και πρέπει να επικρατεί στη ζωή μας.

      Είναι γνωστό ότι ο Θεός είναι Τριαδικός. Ο Πατήρ, ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον. Τρία πρόσωπα. Αλλά είναι μία η ουσία. Και συνεπώς, ένας Θεός. Ο Πατήρ γεννά τον Υιόν. Ο Υιός γεννάται από τον Πατέρα. Όταν λέμε όμως «γεννά ο Πατήρ» και «γεννάται ο Υιός», μην πηγαίνει το μυαλό σας, όπως λένε οι Πατέρες, εις όλην εκείνην την διαδικασίαν μιας γέννας, όπως συμβαίνει εις τους ανθρώπους. Αλλά, απλούστατα, σημαίνει όπως το γεννώμενον είναι εκ της ουσίας του πατρός και της μητρός –συνεπώς είναι ομοούσιον- θέλει να εκφράσει ότι ο Υιός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα. Επειδή δε η Γραφή ομιλεί περί Γεννήσεως, ότι γεννάει ο Πατήρ τον Υιόν, τίποτ’ άλλο δεν ξέρομε. Είναι ένα βαθύ, βαθύτατον μυστήριον.

     Το Πνεύμα το Άγιον εκπορεύεται εκ του Πατρός. Δεν ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Λέμε μόνο την λέξη, και μόνο που θα πούμε την λέξη, αποτελεί δοξολογία εις τον Άγιον Τριαδικόν Θεόν. Αν πούμε κάτι άλλο, τότε δεν θα είναι παρά βλασφημία. Είναι ακριβώς οι βλασφημίες των αιρετικών. Το Πνεύμα το Άγιον, λοιπόν, εκπορεύεται εκ του Πατρός, αποστέλλεται από τον Υιόν. Και από τον Πατέρα αποστέλλεται, αλλά και από τον Υιόν αποστέλλεται.

      Ο Υιός έχει πολλά ονόματα, πάμπολλα. Όπως και το Πνεύμα το Άγιον έχει πολλά ονόματα. Όταν δίδομε σε ένα πρόσωπο πολλά ονόματα, τα ονόματα αυτά εκφράζουν εκείνο που δεν μπορεί να εκφρασθεί. Όπως, πάρτε παράδειγμα, θέλουμε να πούμε για ένα πρόσωπο που δεν ξέρουμε το όνομά του, το έχουμε ξεχάσει. Και λέμε εις τους άλλους: «Εκείνος που είναι λίγο ψηλός, που έχει μαύρα μαλλιά, που είναι… έτσι, που είναι έτσι…, που είναι… έτσι -γιατί δεν ξέρουμε το όνομα». Έτσι και εδώ αγαπητοί μου, ο Υιός, περί του Οποίου και ο λόγος σήμερα, αφού γιορτάζει σήμερα, σήμερα της Μεσοπεντηκοστής, σας είπα δεσποτική εορτή, επειδή δεν μπορούμε να πούμε πολλά πράγματα, λέμε πολλά ονόματα. Για να εκφράσουμε τι; Χαρακτηρισμούς, χαρακτήρες, ιδιότητες του προσώπου αυτού. Θέλετε; Άκτιστες ενέργειες του Προσώπου Αυτού. Ενέργειες τις οποίες εκφράζει και με τις ενέργειες, με την ευκαιρία των ενεργειών, αποδίδομε ονόματα.

     Ένα, λοιπόν, από τα ονόματα αυτά, ή μερικά, είναι ο Λόγος του Θεού– το λάμδα κεφαλαίον- ο Λόγος του Θεού. Λέμε, στην Παλαιά Διαθήκην: «Τῷ λόγῳ Κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν». Δηλαδή «το σύμπαν έγινε με τον Λόγο του Κυρίου». «Κύριος» εδώ εκφράζεται ο Πατήρ, «Λόγος» είναι ο Υιός. Ότι δηλαδή ο Πατήρ δημιουργεί το σύμπαν δια του Λόγου Του. Δεν έχει καμία σχέση με τον λεκτικόν λόγον. Άλλο είναι ο λεκτικός λόγος, αυτό που τώρα εγώ σας μιλάω, μιλάτε, μιλάμε. Αλλά είναι όνομα: ο Λόγος του Θεού.

      Ακόμα, αφού σας είπα προηγουμένως περί γεννήσεως, είναι ο Υιός του Θεού. Και όταν ο Θεός δημιουργεί -δημιουργεί βέβαια ο Άγιος Τριαδικός Θεός- το σύμπαν, αυτό που δημιουργεί και τους αγίους αγγέλους και το σύμπαν ολόκληρο και τον άνθρωπον, αυτό λέγεται στη δογματική, λέγεται «εξωτερική προβολή του Θεού». Ο Θεός είναι αυθύπαρκτος. Υπάρχει από μόνος Του. Όταν, όμως, αποφασίζει να δημιουργήσει τον κόσμον, τότε αυτό που θα κάνει, είναι έξω από τον εαυτόν Του. Κι όπως ένα παλιό παράδειγμα, θα το ‘χετε ίσως διαβάσει- όπως ακριβώς είναι ο ζωγράφος έξω από τον μουσαμά, τον μουσαμά του, που ζωγραφίζει. Ο ζωγράφος είναι απέξω. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Θεός δημιουργεί το σύμπαν, τον άνθρωπο, τους αγγέλους, τα πάντα, ό,τι υπάρχει, χωρίς μ’ αυτό να σημαίνει ότι ο Θεός δίνει κάποιο κομματάκι από την ύπαρξή Του, από την ουσία Του. Το σύμπαν είναι κτιστόν. Ο Θεός είναι άκτιστος.

    Δεν υπάρχει κανένα σημείον που να πούμε ότι ανήκει στον Θεό. Από την δημιουργία. Γιατί αν κάτι θα μπορούσε να ανήκε εις τον Θεόν από την δημιουργία, τότε θα πρέπει να πούμε ότι έχουμε πανθεϊσμόν: «Το σύμπαν είναι θεός και μπορούμε να το τιμούμε». Υπήρξε ο πανθεϊσμός. Και η λέξη, πιστεύω, σας είναι γνωστή. Πανθεϊσμός. Όλοι οι λαοί λάτρευσαν το σύμπαν-και οι Έλληνες. Έχομε την –ξέρω ‘γω πώς να το πω;- την εύνοια, εμείς εδώ που είμαστε στο μοναστήρι, έχομε τον Όλυμπο απέναντί μας. Τι ελάτρευσαν οι αρχαίοι Έλληνες; Ελάτρευσαν την θάλασσα, με τον Ποσειδώνα. Την γη, με την Δήμητρα. Τον κεραυνό, με τον Δία. Κ.λπ. κ.λπ. Αυτό λέγεται: «Πανθεϊσμός».

      Αλλά και κάτι ακόμα. Αν υποτεθεί ότι κάτι αμαρτάνει από την δημιουργία, τότε αμαρτάνει η θεότητα! Άτοπα πράγματα! Θα σας πω τι αίρεσις υπήρχε κάποτε εις την Αφρικήν – Βόρειο Αφρική- ότι «τότε», μάλιστα αντιμετωπίζει την αίρεση αυτή ο Ιερός Αυγουστίνος, «όσο μεγαλύτερη ποσότητα έχουμε από την δημιουργία, αφού περιέχει θεότητα, τόσο πιο πολλή θεότητα περιέχει, δηλαδή είναι πιο πολύ θεός!». Φερειπείν, «πιο πολύ θεό έχει», λέει, «ο ελέφαντας από ένα μυρμήγκι!». Άτοπα πράγματα! Άτοπα…

       Αγαπητοί μου, ο Θεός είναι έξω από την Δημιουργία Του. Και δημιουργεί τον κόσμον. Εξωτερική προβολή, σας είπα, του Θεού, είναι η δημιουργία. Όμως ο Θεός δίνει γνωρίσματα εις την δημιουργία Του εκείνα τα οποία θα μπορούσαν να ανακλούν δικές Του ιδιότητες, δικά Του χαρακτηριστικά. Αλλά ανακλούν. Άλλο πράγμα να έχω ένα καθρέπτη που να μου δείχνει τον ήλιο, όταν τον βάλω απέναντι στον ήλιο τον καθρέπτη, κι άλλο πράγμα να έχω πάρει τον ήλιο, να τον έχω βάλει μέσα εις τον καθρέπτη. Άτοπον. Ανακλά. Έτσι και εδώ. Ο Θεός είναι φως. Είναι φως ο Θεός. Μας το λέει και μας το ξαναλέει αυτό η Αγία Γραφή και όσες φορές έχομε μια εμφάνιση όχι της ουσίας του Θεού, αλλά της δόξης του Θεού, έχομε φως. Πάρτε την Μεταμόρφωση. Κ.λπ. κ.λπ.

        Αλλά ο Θεός είναι Φως άκτιστον. Και δημιουργεί τώρα ένα γνώρισμα του δικού Του ακτίστου φωτός, το φως το υλικόν. Κατά το: «Εἶπεν ὁ Θεὸς γενηθήτω φῶς καὶ ἐγένετο φῶς».  Τι ωραίο αυτό… Τι ωραίο… Είπε ο Θεός να γίνει φως και έγινε φως.

     Μετά, λέμε «ο Θεός είναι άπειρος», δεν έχει διαστάσεις. Μάλιστα λέγεται με την εξής λέξη -θα την έχετε ακούσει πολλές φορές από τις ευχές- «απερίγραπτος». «Απερίγραπτος» θα πει δεν έχει περιγραφήν. Θυμηθείτε λίγο την Γεωμετρία- προσέξτε, μάθημα κάνομε. Δεν κάνω ομιλία. Μάθημα κάνομε. Κι αυτά πρέπει να τα μάθομε. Θα δείτε πού θα φτάσουμε… Λοιπόν, λέμε «περιγεγραμμένον σχήμα», «κύκλος περιγεγραμμένος» κ.λπ. «Απερίγραπτος» θα πει δεν έχει όρια. Ο Θεός δίνει τώρα ένα στοιχείο δικό Του, σαν εικόνα όμως, και λέμε «το σύμπαν είναι άπειρον», άντε βρες την άκρη του. Ποιος την βρήκε την άκρη του σύμπαντος… Οι αστρονόμοι; Τίποτα… Και ούτω καθεξής. Και ούτω καθεξής…Όλα αυτά, λοιπόν, δείχνουν την σφραγίδα του Θεού στο σύμπαν. Γι’αυτό είπαν οι σοφοί: «Εκείνος που λέει ‘’Δεν υπάρχει Θεός’’, δηλαδή αυτός που είναι άθεος, είναι μωρός και το μυαλό του δεν δουλεύει καλά». Μωρία.

       Αλλά ο Θεός, όμως, δεν είναι το σύμπαν. Δεν μπορώ να ταυτίσω τον Θεόν, τον Άκτιστον, με το κτίσμα. Δεν είναι δυνατόν ποτέ. Αλλά ο Θεός κάποτε, ας  πω την λέξη «αποφασίζει». Ξέρετε, εμείς οι άνθρωποι λέμε λέξεις, οι οποίες δεν ταιριάζουν στον Θεό. Η λέξις «αποφασίζω» είναι στον άνθρωπο, δεν είναι στον Θεό. Γιατί ο Θεός είχε – πάλι εδώ λάθος θα κάνω- στον νου Του- ποιον «νου»; Ο Θεός δεν έχει νου, όπως έχομε εμείς- τι; Να δημιουργήσει το σύμπαν προ καταβολής κόσμου. Τι; Δεν υπήρχε τίποτε. Να κάνει τώρα το σύμπαν. Θέλετε; Και μέσα εις το σύμπαν ήταν ακόμα και η Ενανθρώπησις και η θυσία του Υιού του Θεού και… και… και… Όλα. Προκαταβολικά. Μάλιστα, δυο τρεις φορές το ‘χομε στην Αγία Γραφή, και Παλαιά και Καινή Διαθήκη, το «πρό καταβολῆς κόσμου». Εμείς, οι άνθρωποι είμεθα γνωστοί εις τον Θεόν, πριν γίνουμε. «Πρό καταβολῆς κόσμου». «Καταβολή» θα πει «θεμελίωσις». Δεν υπήρχε το σύμπαν. Και ο Θεός τα έχει –ανθρώπινα θα μιλήσω- στον νου Του.

      Και «αποφασίζει» -η λέξις ανθρώπινη «αποφασίζει»- να δημιουργήσει τώρα. Και τι κάνει; Εδώ τώρα προσέξτε… Ο Άγιος Τριαδικός Θεός. Και ο Πατήρ και ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον. Μάλιστα υπάρχει η εξής δογματική έκφρασις: «Ὁ Πατὴρ δι’ Υἱοῦ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι». Που θα πει: «Ο Πατέρας δημιουργεί διαμέσου του Υιού –σαν να ‘ναι τα χέρια, τα χέρια του Πατρός ο Υιός- ἐν  Ἁγίῳ Πνεύματι»· που σημαίνει αυτό ότι όλα αυτά θα συντηρούνται από το Πνεύμα το Άγιον. Ώστε, λοιπόν, ο Υιός, αν και και τα δύο πρόσωπα, Υιός και Πνεύμα Άγιον, θεωρούνται τα χέρια του Πατρός, ένας ο Θεός. Εκφράσεις ε; Πλούσιες εκφράσεις, πλούσιες, πολύ πλούσιες εκφράσεις, ωραιότατες, μεγαλειώδεις…

       Πλάι στον Πατέρα, επειδή αφορά στον Υιόν, γι’αυτό δεν γίνεται αναφορά στο Άγιον Πνεύμα, όχι ότι απουσιάζει, αλλά επειδή η αναφορά είναι εις τον Υιόν. Και λέει η Αγία Γραφή. Η Παλαιά Διαθήκη. Πού λέει; Πού; Και πού δεν το λέει αυτό… Πού δεν το λέει- αρκεί να ξέρει κανείς να μελετάει την Αγία Γραφή. «Εγώ», λέγει, «η Σοφία»– η Σοφία…· περί της οποίας και ο λόγος σας είπα· αλλά η Σοφία είναι ο Υιός. Είναι Ενυπόστατος αυτή η Σοφία. «Ενυπόστατος» θα πει «πρόσωπον». Δεν είναι, όπως λέμε εμείς, οι Έλληνες, ότι «αυτός ο άνθρωπος έχει σοφία». Η έννοια της σοφίας εδώ καθ’ ημάς, τους Έλληνες, είναι νοητική. Είναι νοητική. Δηλαδή, δεν έχει ιδιαίτερη υπόσταση. Λέμε: «Αυτός είναι σοφός. Ξέρει πολλά, είναι σοφός». Εδώ η Σοφία του Θεού είναι ενυπόστατος, είναι πρόσωπον. Και είναι το δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος. Οπότε βλέπει κανείς εδώ, αγαπητοί, πλάι στον Πατέρα να είναι η Ενυπόστατος Σοφία του Θεού. Και μιλάει τώρα η Σοφία από μόνη της. Βάζει διαρκώς μέσα στην κουβέντα –«κουβέντα» εντός εισαγωγικών- στην αποκάλυψή της βάζει το «Εγώ»: – «Εγώ η Σοφία, ήμουνα πλάι», λέει, «στον Θεόν – εννοείται Πατέρα- και συνδημιουργούσα μαζί Του». Είναι γνωστό ότι όταν ο Θεός έκανε το σύμπαν, όλο το σύμπαν, η δημιουργία προηγήθηκε των αγίων αγγέλων. Ο Θεός δεν χρησιμοποιεί τους αγίους αγγέλους ως συνδημιουργούς Του- αν το πει κανείς αυτό είναι αιρετικόν. Οι άγγελοι ξέρετε τι είναι; Οι άγγελοι είναι μόνον θεαταί. Υπάρχουν και βλέπουν τώρα το σύμπαν να γίνεται και λέει εις το βιβλίον του Ιώβ: «Όταν», λέει, «οι άγγελοι με είδαν να δημιουργώ, ‘’ᾔνεσάν με’’, με εδοξολόγησαν». Οι άγγελοι, λοιπόν, δεν μετέχουν στην Δημιουργία- τους βγάζουμε λοιπόν. Τους βγάζουμε. Ποιοι δημιουργούν; Τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος.

      Έτσι, λοιπόν, το δεύτερο πρόσωπον λέγει, που λέγεται εδώ «η Σοφία του Θεού», και είναι πρόσωπον– αυτό θα το επαναλαμβάνω διαρκώς όπως κάνουν και οι σχολαστικοί δάσκαλοι. Στο σχολείο τα λένε και τα ξαναλένε και τα ξαναλένε… Δεν πειράζει. Μην στενοχωρηθείτε γι’ αυτό. Γιατί πρέπει να το μάθουμε. Σας έκανα εξήγηση. Μάθημα θα κάνουμε. Δεν κάνουμε καμία ρητορική ομιλία. Μάθημα! Κι εγώ μαθητεύω, κι εσείς μαθητεύετε. Λοιπόν, η Σοφία πλάι στον Πατέρα- «Εγώ», λέει η Σοφία, «συνδημιουργούσα με τον Πατέρα, με τον Θεόν». «Συνδημιουργούσα». Τι; Ό,τι έγινε.

      Όταν ήρθε η ώρα να κάνει τον άνθρωπο -πω μεγαλείον!- εκεί λέγει: «Εγώ, η Σοφία, ήμουνα γεμάτη χαρά! Που έκανα τον άνθρωπο. Και αδημονούσα –πωπω…- αδημονούσα πότε θα έρθει η ώρα να βρεθώ πλάι στον άνθρωπο». Κι αυτό λέγεται «ἐνανθρώπησις». Δηλαδή, η Σοφία του Θεού η Ενυπόστατος είναι ο μετέπειτα Ιησούς Χριστός! Εδώ θα έθετα το ερώτημα: « Ξέρομε Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός, του Οποίου και το όνομα φέρομε και λεγόμεθα Χριστιανοί;». Αν έτσι κρίνομε μ’ αυτά που λέμε, δεν ξέρομε τίποτα… Κι αλίμονό μας! Σαν να μην ξέρεις τίποτα για την ιστορία του πατέρα σου που σ’ έφτιαξε! Να μην ξέρεις πού είναι τα χωράφια του! Να μην ξέρεις τίποτα! Επιτρέπεται; Γι’αυτό σας είπα ένα μάθημα, να μάθομε Ποιος είναι ο Χριστός.

       Ώστε λοιπόν, η Ενυπόστατος Σοφία, που συνδημιουργεί με τον Πατέρα και λέγεται Σοφία γιατί όλα έγιναν με πάρα πολλή σοφία και με τάξη, και με… εκπληκτικά πράγματα. Λέει ο Ψαλμωδός: «Ποιος είμαι εγώ ο άνθρωπος; Ποιος είμαι εγώ ο άνθρωπος; Αλλά Εσύ, ω Ενυπόστατη Σοφία, ἐθαυμαστώθης ἐξ ἐμοῦ». Το θυμόσαστε αυτό από το Ψαλτήρι; «Ἐθαυμαστώθης ἐξ ἐμοῦ». Τι θα πει «ἐθαυμαστώθης»; «Έγινες θαυμαστή, Εσύ, η Σοφία, από την δική μου ανθρώπινη κατασκευή».  Ρωτήστε έναν γιατρό: « Ξέρεις τι είναι ο άνθρωπος;». Κατ΄αρχάς το σώμα του ακόμη, του ανθρώπου το σώμα, δεν έχει ερευνηθεί. Το ξέρετε αυτό; Διαρκώς ερευνάται! Ατελευτήτως ερευνάται το ανθρώπινον σώμα. Πού να σας πει ο γιατρός- πού το ξέρει;- και ποιος είναι ο σκοπός αυτής της υπάρξεως αυτού του σώματος που λέγεται «άνθρωπος». Ε, λοιπόν, «έγινες θαυμαστός, ο Θεός, έγινες θαυμαστή  Εσύ, η Ενυπόστατη Σοφία, ἐξ ἐμοῦ». Τι θα πει «ἐξ ἐμοῦ»; «Από μένα, από την κατασκευή μου». Καταπληκτικά πράγματα… Γι’αυτό και Σοφία λέγεται.

     Λοιπόν, αγαπητοί –να προχωρήσουμε λίγο- σήμερα γιορτάζουμε την Ενυπόστατον Σοφίαν του Θεού που είναι «μεσούσης τῆς ἑορτῆς», δηλαδή Μεσοπεντηκοστή. Αν προσέξατε το Ευαγγέλιον, ο Χριστός είχε ανέβει στα Ιεροσόλυμα στην εορτή της Σκηνοπηγίας- μία από τις τρεις μεγάλες γιορτές του έτους στους Εβραίους, ήτανε δε πολύ πανηγυρική αυτή η εορτή, πάρα πολύ πανηγυρική· με φωταψίες, με πολλά πολλά… Οι δε Εβραίοι έμεναν στις σκηνές. Και εκεί στις σκηνές προσπαθούσαν να θυμηθούν πώς πέρασαν οι πρόγονοί τους εις την έρημον σαράντα χρόνια. Η εορτή αυτή ήταν περί το τέλος Σεπτεμβρίου, αρχές Οκτωβρίου. Χαρούμενη γιορτή! Τότε ανέβηκε ο Ιησούς Χριστός στα Ιεροσόλυμα. Kaι τους είπε: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου –από τις φωταψίες-. Χαίρεστε. Ναι. Εγώ σας έδωσα την εντολή να γιορτάζετε την εορτή αυτή, αλλά Εγώ είμαι το φως του κόσμου». Έβαζαν σε μία χρυσή στάμνα νερό από την κολυμβήθρα της Βηθεσδά, την δεξαμενή, πήγαινε ένας ιερεύς με συνοδεία κ.τ.λ., με μουσικές, λιτανεία ολόκληρη να πάρει νερό να πλύνουν το θυσιαστήριον, «Εγώ είμαι το νερό το ζωντανό. Εγώ είμαι το φως, Εγώ είμαι το νερό, το ζωντανό νερό».

      Έτσι, λοιπόν, ετοποθετήθηκε στην Μεσοπεντηκοστή- γιατί εμείς φύγαμε από τις γιορτές των Εβραίων- που εμφανίστηκε ο Χριστός κατά το Ευαγγέλιον, την περικοπή που ακούσαμε, και γιορτάζουμε σήμερα, της Μεσοπεντηκοστής. Έτσι, έχομε τα εξής από την υμνολογία την σημερινή. Προσέξτε: «Ἐν τῷ ἱερῷ ἐπέστης, ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ» (Το ιερό είναι ο ναός του Σολομώντος. «Εις το ιερό», λέει, «ήρθες και στάθηκες, Εσύ, η Σοφία του Θεού»-περί της οποίας ο λόγος ε;) «μεσούσης τῆς ἑορτῆς». Το «μεσούσης» το αναφέρει ο ευαγγελιστής Ιωάννης που ήτανε στην εορτή της Σκηνοπηγίας, σας είπα,  «διδάσκων καὶ ἐλέγχων τους ἀπειθεῖς Ἰουδαίους, τοὺς Φαρισαίους καὶ Γραμματεῖς, καὶ βοῶν παρρησίᾳ πρὸς αὐτοὺς, Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρὸς μὲ καὶ πινέτω ὕδωρ ζωηρὸν καὶ οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Ὁ πιστεύων τῇ ἐμῇ χρηστότητι ποταμοὶ ῥεύσουσιν ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτοῦ ζωῆς αἰωνίου. Ὦ τῆς ἀγαθότητος καὶ τῆς εὐσπλαχνίας Σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα Σοι».

        Εκείνο δε το «από την κοιλιά του»- ξέρετε «κοιλιά» κατά την εβραϊκή ψυχολογία, είναι τα εντόσθια. Ακριβέστερα είναι η καρδία: «Απ’ την καρδιά του», λέει, «θα βγουν νερά άφθονα». Τι θα πει; Υπαινιγμός του Αγίου Πνεύματος. Γι’αυτό και λέγεται η ανάλογη περικοπή την ημέρα της Πεντηκοστής. Βεβαίως. Ώστε «μεσούσης της εορτής ήλθες», λέγει, «Εσύ, η Σοφία του Θεού»- δικαιολογώ εδώ όσα σας λέγω, ότι έχομε εδώ την Σοφία του Θεού. Έχει πολύ μεγάλη σημασία, αγαπητοί μου, η γνώσις ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Λόγος του Θεού. Είναι η Σοφία του Θεού. Όπως σας είπα προηγουμένως, ότι αυτό συνιστά τη σωτηρία μας. Είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.

       Έτσι, λοιπόν, όταν έχομε μια εικόνα του Χριστού, κάνω την προσευχή μου: «Εσύ είσαι η Ενυπόστατος Σοφία του Θεού; Προσπαθώ να Σε καταλάβω, τι μπορώ να καταλάβω από Σένα; Εσύ έκανες το σύμπαν;»… Είναι καταπληκτικά αυτά πράγματα, αγαπητοί μου, μα τόσο καταπληκτικά, που ο άνθρωπος συγκλονίζεται, που μπορεί να κάνει και κινήσεις τέτοιες που ο άλλος να χαμογελάσει. Έτσι δεν είναι; Ναι. Να κάνει κινήσεις τέτοιες που να χαμογελάσει.  Να σας πω ένα παράδειγμα; Όταν μετεφέρετο η Κιβωτός της Διαθήκης από την Σιλώμ, την Βηθλεέμ, στα Ιεροσόλυμα, ο Δαβίδ ήτανε τόσο έξαλλος απ’ τη χαρά του, που αξιώθηκε να μεταφέρει την Κιβωτό, ώστε μπροστά από την Κιβωτό- υπήρχανε και όργανα, μουσική κ.τ.λ.- χοροπηδούσε! Από το παράθυρο τον είδε η γυναίκα του,  μία του γυναίκα. Τον είδε. Και όταν γύρισε στο παλάτι, του λέει: «Μα τρελάθηκες;», του λέει, «Παλαβός είσαι; Χόρευες σαν μικρό παιδί, σαν τρελός, εχόρευες μπροστά στην Κιβωτό της Διαθήκης;».  Πού είναι ο πατήρ Ειρηναίος, που είναι ο ιερομνήμων, να θυμηθώ το όνομα αυτής. Δεν πειράζει. Τόσο θύμωσε μαζί της ο Δαβίδ, που της λέει: «Παιδί να μην αποκτήσεις». Και όταν απέκτησε αυτή η γυναίκα του παιδί, επειδή του ‘κανε την παρατήρηση, επειδή εξεδήλωνε την χαρά του με κινήσεις και με συγκλονισμό. Συμφωνείτε;

      Λοιπόν, προχωρώ. Αν ψάξουμε την Αγία Γραφή, θα δούμε πολλά πράγματα. Λέει: «Πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο» ο ευαγγελιστής Ιωάννης –είναι ο τρίτος στίχος στο ευαγγέλιό του- «καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν». «Και χωρίς Αυτόν δεν έγινε τίποτε απ’ ό,τι έχει γίνει». Ποιος, λοιπόν, δημιουργεί; Η Ενυπόστατος Σοφία του Θεού. Ο Θεός Λόγος· που είναι κάτι το τόσο καταπληκτικό και συγκλονιστικό. Θα ‘θελα όμως να σας πω. Δηλαδή, αν μου δίνατε πέντε ώρες, θα τις κατανάλωνα- Τι λέω; Το θέμα αυτό το έκανα σε 17 ώρες το ΄96, και είναι γραμμένες αυτές οι ομιλίες. 17 ώρες! Αν μου τις δώσετε, θα επαναλάβω ό,τι είπα τότε. Αλλά επειδή είμεθα άνθρωποι και πεινάμε και διψάμε, γι’ αυτό γρήγορα θα τελειώσομε.

      Θα ήθελα κάτι που δεν το ξέρουνε ούτε καθηγηταί Πανεπιστημίου αυτό. Μια φορά το λέγανε σε έναν καθηγητή Πανεπιστημίου, ενώπιον πολλών θεολόγων, και δεν το καταλάβαινε και το ηρνείτο. Ακούσατέ το. Ακούσατέ το: «Καθ’ όλον το μήκος της Παλαιάς Διαθήκης, από τον καιρόν που ο Θεός δημιουργεί τον Αδάμ και την Εύα εις τον Παράδεισο μέχρι την Ενανθρώπηση, λέμε: «Ο Θεός, ο Θεός πέρασε τους Εβραίους από την Ερυθρά Θάλασσα, έδωσε τον Νόμο επάνω στο Σινά, τούτο, τούτο, εκείνο, εκείνο…»· -όπου αναφέρεται ο Θεός. Ποιος είναι αυτός ο Θεός; Ξέρετε Ποιος είναι; Η Ενυπόστατος Σοφία του Θεού. Σ΄ όλο το μήκος της Παλαιάς Διαθήκης. Δεν είναι ο Πατήρ, αλλά είναι ο Υιός. Και δεν ησύχαζε –το λέει το βιβλίο των Παροιμιών αυτό- έως ότου γίνει άνθρωπος, να έρθει ανάμεσά μας. Μάλιστα ο Βαρούχ ο προφήτης είναι καταπληκτικός. Λέει: «Ο Θεός είπε στο φως: ‘’Πήγαινε’’. Και πηγαίνει!  Το ανακαλεί: ‘’Έλα!’’. Κι έρχεται, το φως. ‘’Μετά δέ ταῦτα – Ποια; Μετά την Δημιουργία, που είπε να πάει το φως, να γυρίσει το φως, που είπε ο Θεός ‘’Γενηθήτω φως’’– μετά δε ταῦτα ήρθε ανάμεσά μας και έγινε άνθρωπος. Ακούτε; Άνθρωπος Αυτός που δημιούργησε το φως; Ναι! Και μας συνανεστράφη.

      Έτσι λέει και ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ἦλθε», λέει, «εἰς τὰ ἴδια» («τὰ ἴδια», ξέρετε, ε, λίγα Αρχαία από το σχολείο μας, τα «ἴδια» είναι το σπίτι μας, η κατοικία μας- ήρθε στο σπίτι μας!)«καὶ τοῖς ἀνθρώποις», λέει, «συνανεστράφη», λέει ο Βαρούχ. Και εμείς ξέρετε τι κάναμε οι άνθρωποι; Δεν Τον εγνωρίσαμε, Τον αρπάξαμε και Τον σταυρώσαμε. Για σκεφθείτε… Αλλ’ Εκείνος ανεστήθη. Όλα τα πράγματα ήταν αυτά ζυγισμένα.

     Λοιπόν. Ο μετέπειτα, δηλαδή, Ιησούς Χριστός. Έτσι δημιουργεί και τον άνθρωπο, όπως σας είπα, και μπορούσα να σας πω τώρα εδώ μερικά χαρακτηριστικά που θα τρομάξετε. Λέει η «Σοφία Σολομώντος» («Σοφία Σολομώντος», «Παροιμίες», «Σοφία Σειράχ», τα λεγόμενα «σοφιολογικά βιβλία»· αναφέρονται εις την Ενυπόστατον Σοφίαν, κατά θαυμαστόν τρόπον. Μάλιστα, στην Καινή Διαθήκη μόνον μία φορά αναφέρεται το όνομα «Σοφία»: «Καί ἐδικαιώθη», λέει, «ἡ Σοφία» κ.λπ., δηλαδή «δικαιώθηκε». Εκείνα τα οποία έκανε και είπε, «δικαιώθηκε». Αλλά έχομε έμμεσα χωρία πολλών συγγραφέων της Καινής Διαθήκης που αναφέρονται εις την Σοφία του Θεού). Λοιπόν ακούστε εδώ, τι λέει η «Σοφία Σολομώντος»: «Αὕτη πραθέντα δίκαιον οὐκ ἐγκατέλειπεν, ἀλλ’ ἐξ ἁμαρτίας ἐφείσατο αὐτόν».

      Ποιος είναι αυτός ο «δίκαιος»; Τώρα εδώ θα είναι λιγάκι ανακατωμένα, δεν αρχίζω από την αρχή, θα πω κάποια άλλα που προηγούνται χρονικώς αλλά δεν πειράζει, ο δίκαιος ήτανε ο Ιωσήφ, το ενδέκατο παιδί του Ιακώβ. Είναι γνωστό, ζηλοτύπησαν τα αδέρφια του, και τον οδήγησαν πού; Τον πούλησαν! Πουλήθηκε αυτός από τους εμπόρους στην Αίγυπτον, τον αγόρασε ο Πετεφρής, ήτανε περίπου δεκαοκτώ χρονών παλληκαράκι. Μας λέει η Αγία Γραφή ότι ήτανε πάρα πολύ ωραίο παλληκάρι. Και επειδή ήτανε πολύ ωραίο παλληκάρι, η γυναίκα του Πετεφρή τον ερωτεύτηκε. «Έπεσαν», λέει, «οι οφθαλμοί γυναικός Πετεφρή επάνω στον Ιωσήφ». Κάποια φορά ήρθε από τα χωράφια και του επετέθη! Και τότε, εκείνος, λέγει –του ‘βγαλε τα ρούχα! Ακούστε, βιαία σκηνή- τότε εκείνος για να γλυτώσει, να μην κάνει την αμαρτία, πήδηξε από το παράθυρο και έφυγε. Την μνήμη του Ιωσήφ την γιορτάζουμε την Μεγάλη Δευτέρα. Του «παγκάλου». «Πάγκαλος» θα πει πολύ καλός. Και πολύ ωραίος και πολύ καλό παιδί. Για να μην αμαρτήσει.

      Και λέει εδώ τώρα η «Σοφία Σολομώντος» ότι «Αὕτη – Ποια; Η Ενυπόστατος Σοφία- πραθέντα δίκαιον (:όταν πουλήθηκε ο δίκαιος, δηλαδή ο Ιωσήφ), οὐκ ἐγκατέλειπεν (:δεν τον άφησε -Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Αν γίνουμε παιδιά της Ενυποστάτου Σοφίας, ούτε εμάς θα μας εγκαταλείψει. Τ’ ακούτε; Έχουμε και πρακτικά στοιχεία) «ἀλλ’ ἐξ ἁμαρτίας ἐφείσατο αὐτόν (:αλλά τον εγλύτωσε από την αμαρτία)». Την Μεγάλη Δευτέρα λέμε: «Δεν ντρεπόταν που του ‘βγαλε τα ρούχα και εβγήκε γυμνός, ένα μόνο, να μην έκανε την αμαρτία». Και τώρα; Είναι γνωστόν ότι τον πέταξαν εις τον λάκκον, δηλαδή εις την φυλακήν, που ήτανε κάτω από το παλάτι του Φαραώ. Ήτανε αυτοκρατορική, βασιλική αυτή η φυλακή. Ξέρετε πόσο έμεινε εκεί; Δέκα χρόνια! Χωρίς να μην φταίει σε τίποτα… Θα ΄λεγε κανείς: «Και ποιος θυμόταν;». Δούλος ήτανε! Αφού πουλήθηκε. «Ποιος θυμόταν τον Ιωσήφ; Ποιος εγνώριζε τον Ιωσήφ;». Ξέρετε πώς απεκαλύφθη με εκείνα τα όνειρα που εξήγησε, να μην πολυπραγμονώ. Ακούστε τώρα τι λέγει στη συνέχεια η «Σοφία Σολομώντος»: «Συγκατέβη αὐτῷ εἰς λάκκον καὶ ἐν δεσμοῖς οὐκ ἀφῆκεν αὐτὸν ἕως οὐ ἤνεγκεν αὐτῷ –δοτική- σκῆπτρα βασιλείας». Ποιος «συγκατέβη»; Ποιο είναι το υποκείμενον; Κατέβηκε εις τον λάκκον, δηλαδή εις την φυλακή. Η Σοφία. Η Ενυπόστατος Σοφία κατέβηκε μαζί του εις την φυλακή! Και έμεινε τώρα, η Ενυπόστατος Σοφία, δέκα χρόνια μαζί με τον Ιωσήφ μέσα στην φυλακή για να τον προστατεύει! Δεν είναι συγκλονιστικό πράγμα αυτό; Και δεν τον άφησε, λέει, στα δεσμά του, δηλαδή στην φυλακή που ήταν, έως ότου του έδωσε το σκήπτρον της βασιλείας. Τον ανέβασε στον θρόνο τον βασιλικό. Ποιος τον ανέβασε; Η Ενυπόστατος Σοφία. Η Σοφία του Θεού. Δηλαδή ο μετέπειτα Ιησούς Χριστός.

      Ένα άλλο – σας λέω είναι πλησμονή, πλησμονή, πραγματικά, θεμάτων, αλλά… – όταν ο Ναβουχοδονόσορ από ζήλεια κάποιων που δεν ήθελαν, δεν χώνευαν τους τρεις παίδες και τον Δανιήλ, έδωσε εντολή να προσκυνηθεί μια χρυσή εικόνα του Μαρδούχ. Όχι δική του, αλλά του θεού της Βαβυλώνος, του Μαρδούχ. «Και όποιος δεν προσκυνήσει», λέει, «την χρυσή εικόνα του πολιούχου της Βαβυλώνας, αυτός», λέει, «θα πεταχτεί στο πυρωμένο καμίνι». Το ξέρετε. Φαίνεται ότι ο Δανιήλ εκείνον τον καιρό έλειπε, κάπου ήταν. Αλλά, να δείτε σε μία πεδιάδα, τον κόσμο να προσκυνάει, τρεις ‘μείναν όρθιοι! Αλήθεια, τρεις ‘μείναν όρθιοι. Ήταν οι τρεις Παίδες! Τους συνέλαβαν, τους πήγαν στον Ναβουχοδονόσορα: –«Γιατί δεν προσκυνάτε εσείς;». -«Γιατί ο Θεός μας μάς είπε να μην προσκυνούμε παρά μόνο τον Θεό τον αληθινό». -«Και ποιοι είσαστε εσείς αυτοί; Και ποιος θα σας γλυτώσει από τα χέρια τα δικά μου;». Και είπαν: «Αν ο Θεός θέλει να θανατωθούμε, θα θανατωθούμε. Αν θέλει, όμως, να μας γλυτώσει, θα μας γλυτώσει. Εμείς, πάντως, δεν προσκυνούμε την χρυσή σου εικόνα». «Άναψαν», λέει, «το καμίνι επταπλάσια». Ο αριθμός επτά, θυμίζει και Βαβυλώνα, ο αριθμός επτά- είναι σε υπερβολικό βαθμό καμένο το καμίνι. Ήτανε, λέει, η φωτιά ανέβαινε 49· 7 επί 7 = 49. Το επταδικόν σύστημα. Εμείς έχουμε το δεκαδικό σύστημα. Επταδικόν σύστημα. Βλέπετε την αρχαιότητα των πραγμάτων. «Έφταναν», λέει, «σαρανταεννέα πήχες». Και πέταξαν τους τρεις νέους μέσα. Δεν κάηκαν. Παρά μόνο, λέγει, τα σκοινιά που ήτανε δεμένα τα χέρια τους. Ούτε τα ρούχα τους δεν κάηκαν! Ούτε μία- το λέει επί λέξει- ούτε μία τρίχα από τα μαλλιά τους δεν κάηκε.

      Λέει ο Χριστός: «Σας βεβαιώνω ότι οι μάρτυρες δεν θα χάσουν ούτε μία τρίχα από το κεφάλι τους». Θέλετε απόδειξη; Οι τρεις παίδες στο καμίνι. Λένε πολλοί: «Δεν έχουμε», λέει, «αποδείξεις της πίστεως». Δεν έχουμε αποδείξεις της πίστεως;; Λοιπόν. Πήγε ο Ναβουχοδονόσορ να δει. Τι να δει; Και τι είδε μέσα στο καμίνι; Τέσσερις βρήκε. «Μπα… Εγώ», λέει, «δεν έριξα τρεις; Ο τέταρτος ποιος είναι; Του οποίου η μορφή είναι ωσεί μορφή αγγέλου!». Ποιος ήταν ο τέταρτος, ξέρετε; Η ενυπόστατος Σοφία του Θεού! Δεν συγκλονίζει αυτό το πράγμα; Και τους γλύτωσε. Και το σπουδαίο ξέρετε ποιο είναι; Όταν τους έβγαλε απέξω, έβγαλε ένα διάταγμα ο Ναβουχοδονόσορ να τιμάται και να λατρεύεται ο Θεός των Τριών Παίδων. Είδατε; Να τιμάται ο Θεός των τριών Παίδων!

        Αλλά ας προχωρήσουμε. Λέει πάλι η «Σοφία Σολομώντος» ότι η Ενυπόστατος Σοφία, λέει, «διεβίβασεν αὐτοὺς θάλασσαν ἐρυθρὰν καὶ διήγαγεν αὐτοὺς δι’ ὕδατος πολλοῦ».  Το θαύμα του περάσματος από την Ερυθρά Θάλασσα. Ποιος τους πέρασε; Τους Εβραίους; Η Ενυπόστατος Σοφία! Για φανταστείτε…

      Ακόμα, στην έρημο, στην έρημο τώρα… Ξέρετε τι λέει εις τον Δαβίδ; Του λέει το εξής: «Α, θέλεις να μου κτίσεις οίκον; Καλά». Ο γνωστός ναός, τον οποίον δεν έκτισε αυτός, αλλά έκτισε ο Σολομών διότι…-υπάρχει μια ιστορία. «Αλλά το ξέρεις», λέει στον Δαβίδ, «ότι Εγώ με τον λαό σου έμεινα στις σκηνές στην έρημο σαράντα χρόνια;». Έμεινε στις σκηνές! Δεν είχε, λέει, σπίτι. «Τώρα θα μου κάνεις σπίτι; Ναόν; Εγώ έμεινα μαζί σας, με τον λαό, τον λαό σου, έμεινα σαράντα χρόνια στην έρημο!». Έμεινε, λοιπόν, στην έρημο ο Θεός Λόγος, ε; Η  Ενυπόστατος Σοφία του Θεού. Και λέγει.  -Θα θυμόσαστε, από το δημοτικό σχολείο τα είχαμε μάθει αυτά, ότι το βράδυ ενεφανίζετο μία στήλη πυρός. Για να φωτίζει το στρατόπεδο. Ήτανε δύο εκατομμύρια οι Εβραίοι. Την ημέρα, στην έρημο κάτω από το Σινά ήτανε, εγίνετο μια ομπρέλα τρόπον τινά και τους εσκέπαζε για να τους δίνει σκιά. Ποιος ήτανε η ομπρέλα και η πύρινη φλόγα; Ο Ενυπόστατος Θεός Λόγος. Η Σοφία του Θεού. Ακούστε πώς το λέει: «Καὶ ἐγένετο αὐτοῖς – στους Εβραίους- εἰς σκέπην ἡμέρας (:που τους σκέπαζε την ημέρα) καὶ εἰς φλόγαν ἄστρων τὴν νύκτα». Δηλαδή τον λαό Του ο Θεός Λόγος, η Ενυπόστατος Σοφία, δεν τον άφηνε, τον είχε διαρκώς μαζί.

      Και το ίδιο πράγμα λέει και η «Σοφία Σειράχ». Είναι το περίφημο 24^ον κεφάλαιον, που αναφέρεται εις την Σοφία του Θεού τα εξής: «Ἐγώ – Εγὼ η Σοφία- ἐν ὑψηλοῖς κατεσκήνωσα καὶ ὁ θρόνος μου ἐν στύλῳ νεφέλης». «Ἐν ὑψηλοῖς κατεσκήνωσα». Ξέρετε εκείνο το «ἐν ὑψηλοῖς» τι σημαίνει; «Εγώ είμαι Εκείνος που κατοικώ στον θρόνο, στον ουρανό, παρὰ τῷ Πατρί». Εντούτοις, έχω δύο θρόνους. Ο ένας θρόνος είναι στον ουρανό και ο άλλος θρόνος είναι αυτή η στήλη φωτός. Πωπω…

      Στο Σινά. Στο Σινά η Ενυπόστατος Σοφία έδωσε τον νόμον. Το λέει και ο Απόστολος Παύλος, έχομε πολλές μαρτυρίες. Δεν έδωσε ο Πατήρ τον νόμο στο Σινά, αλλά ο Υιός, η Σοφία του Θεού έδωσε τον νόμο επάνω εις το Σινά.

      Ακόμα, λέει η «Σοφία Σολομώντος»: «Ἡ Σοφία ἤνοιξε στόμα κωφῶν καὶ γλώσσας νηπίων ἔθηκε τρανάς». Ο Χριστός, όταν ήρθε, έδινε συνεχώς στοιχεία για να διαπιστώσουμε την ιδιότητά Του. Αυτό το πράγμα το λένε και οι προφήται. Δηλαδή τι; Άνοιξε μάτια τυφλών, άνοιξε στους κουφούς να ακούνε κ.τ.λ. κ.τ.λ. Ξέρετε γιατί άνοιξε τα μάτια των τυφλών; Για να δουν την Ενυπόστατον Σοφίαν. Γι’αυτό άνοιξε τα μάτια τους.

       Ώστε, λοιπόν, είναι ο Ίδιος· που κατοπινά έγινε άνθρωπος. Και είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι ο Χριστός μας; Ναι αγαπητοί μου, Αυτός είναι ο Χριστός μας! «Καί τῇ Σοφίᾳ(δοτική)- λέει η «Σοφία Σολομώντος»-  ἐσώθησαν». Με τη Σοφία σώθηκαν. Ένας λαός που υπάρχει μέχρι σήμερα, οι Εβραίοι. «Και οὐ συνετέλεσεν ὁ πρῶτος γνῶναι αὐτήν – λέει η «Σοφία Σειράχ» στο 24^ον κεφάλαιον, 28^ον στίχον-, καὶ οὕτως ὁ ἔσχατος οὐκ ἐξιχνίασεν αὐτήν». Δηλαδή: Ποιος είναι ο πρώτος; Είναι ο Αδάμ. Ούτε ο Αδάμ εγνώρισε την Σοφία του Θεού -παρέβη την εντολή της· παρέβη την εντολή- ούτε ο τελευταίος, που θα ζήσει, άνθρωπος, θα μπορέσει να καταλάβει Ποιος είναι η Σοφία του Θεού. Δηλαδή οι άνθρωποι δεν έμαθαν Ποιος είναι, Ποια είναι η Σοφία του Θεού. Κι όμως, μας προκαλεί να την μάθομε· και να Την γνωρίσομε.

        Ο δε Απόστολος Παύλος λέγει το εξής: «Ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν – είναι στο πρώτο κεφάλαιο προς Κορινθίους- αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς – είμεθα οι κλητοί, που κληθήκαμε– Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι (:και σε Ιουδαίους και σε Έλληνες) Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν». Έτσι γράφει ο απόστολος Παύλος.

     Είδατε, λοιπόν, ότι ο Χριστός είναι η Σοφία του Θεού. Άραγε αυτό το πράγμα καμιά φορά θα το μάθουμε; Θα το καταλάβουμε; Πάρα πολύ συχνά ο απόστολος Παύλος, ο οποίος μπήκε στο βάθος αυτής της Ενυποστάτου Σοφίας, γι’αυτό ο φανατικός Παύλος έγινε αυτός που έγινε· δεν λογάριαζε ούτε κούραση, ούτε κινδύνους, τίποτε, παρά να υπηρετήσει την Ενυπόστατον Σοφίαν του Θεού. Ο μέγας Παύλος… Λοιπόν, προσέξτε. Πολύ συχνά γράφει, στις επιστολές του, την λέξη «ἐπίγνωσις». Τι θα πει «ἐπίγνωσις»; Το ουσιαστικόν «ἐπίγνωσις». Τι θα πει «ἐπίγνωσις»; Γνώσις που να είναι σε βάθος. Όχι γνώσις· επίγνωσις. Λέμε σε έναν άνθρωπο: «Έχεις επίγνωση περί τίνος πρόκειται, αυτό το οποίον κάνεις, ή θέλεις να κάνεις; Δηλαδή, «το μελέτησες; Μπήκες στο πνεύμα του πράγματος;». Αυτό θα πει «επίγνωσις».

     Και λέει τώρα εδώ ο Απόστολος Παύλος το εξής: «Μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες (:έως ότου φτάσουμε όλοι –εννοείται οι Χριστιανοί) εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως (: μίαν πίστη να έχομε, να μην υπάρχουν αιρέσεις– και τώρα, ξέρετε, έχουμε τον Οικουμενισμόν, την παγκοσμιοποίηση, που πάει να τα κάνει όλα σαλάτα, μέσα σε μία χοάνη να τα ρίξει όλα. Προσοχή, προσοχή! Δεν θα υπήρχε μεγαλύτερη αμαρτία από του να δεχθώ τον Οικουμενισμόν. Ο μακαριστός πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς έλεγε ότι είναι η μεγαλύτερη αίρεσις όλων των αιώνων και όλων των εποχών. Αυτή που τώρα αναφαίνεται. Είναι η παγκοσμιοποίησις, όχι των οικονομικών που έχουμε τώρα αυτήν την στιγμή, αλλά η παγκοσμιοποίηση της θρησκείας! Είναι η μεγαλύτερη αμαρτία· διότι είναι το ανακάτεμα, το μάζεμα όλων των θρησκειών. Για σκεφθείτε αυτό το πράγμα. Πάρα πολλή προσοχή! Ακούτε δε τις λέξεις που λένε: «Ε, ένας είναι ο Θεός. Τι θα πει αν είσαι Μωαμεθανός, αν είσαι Βουδιστής, ένας είναι ο Θεός». Έτσι είναι; Είναι ψεύτικοι αυτοί όλοι οι θεοί. Συνεπώς, προσέξτε, κλείστε την πόρτα της ψυχής σας να μην δεχθεί το κήρυγμα του Οικουμενισμού).

       Και λέει τώρα «εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως», λέει ο Απόστολος Παύλος, «καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ». Είναι στην προς Εφεσίους 4,13. Τι είπε; «Καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ». Δηλαδή να γνωρίσομε στο βάθος Ποιος είναι ο Υιός του Θεού. Λίγα εκ των οποίων είπαμε σήμερα. Γι’αυτό σας κράτησα -να, σε λίγα λεπτά θα πάμε μία ώρα. Ναι, αγαπητοί μου. Δεν λυπάμαι που σας κούρασα. Μάθημα ήτανε. Και θα έπρεπε να μάθομε Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός στον Οποίο πιστεύουμε και λατρεύουμε· και υβρίζομε και εγκαταλείπομε! Να μάθουμε Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός. Από την στιγμή που θα μάθομε Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός διαρκώς θα συγκλονιζόμεθα. Θέλετε να συγκλονιστείτε στην προσευχή σας; Θέλετε να έχετε δάκρυα; Όχι δάκρυα μετανοίας- είναι άλλη παράγραφος αυτό. Δάκρυα αγάπης. Επιγνώσεως δάκρυα. Μάθετε Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός. Αν θέλετε να έχετε μία μεγαλειώδη προσευχή. Όχι μετανοίας, το ξαναλέω. Καλά και τα δάκρυα μετανοίας, καλά και τα δάκρυα τα παρακάτω, αλλά τα δάκρυα της επιγνώσεως του Ιησού Χριστού είναι μεγαλειώδη. «Εσύ είσαι, Χριστέ μου; Εσύ που έκανες το σύμπαν, έκανες κι εμένα και που έφτασες και στον σταυρό, γιατί μας αγαπάς εμάς τους ανθρώπους;». Μα δεν το καταλαβαίνομε αυτό. Πού να το καταλάβομε… Το μυστήριον της αγάπης του Θεού είναι τεράστιον. Είναι τεράστιον…

      Και έτσι μπορούμε να πούμε ούτε λίγο, ούτε πολύ, αγαπητοί μου, ότι είμεθα Χριστιανοί. Τότε μόνο μπορούμε να το πούμε. Το μάθατε το μάθημα; Μάλιστα, λέτε. Κι εγώ χαίρομαι πάρα πολύ και εύχομαι να γυρίσουμε σπίτι μας καλοί μαθηταί της μαθητείας της Σοφίας της Ενυποστάτου του Θεού. Ευχαριστώ που με ακούσατε. Ο Κύριος να σας ευλογεί.

9η ομιλία στην κατηγορία :
" Μνήμη Ἁγίων ".

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️

https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_19.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://drive.google.com/file/d/1X7GIQVC2zCc3Lr7tGV-Aoyp5XbofXJU3/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40o9I2jFsY8IjMSH_yrMTqC1

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%9C%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD.?m=1

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.