Αθανάσιος Άμβωνας: 🔹Ὁμιλίαι Κυριακῶν.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 🔹Ὁμιλίαι Κυριακῶν.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

27 Σεπτεμβρίου 2025

Τό ἀγαθόν Ξεκίνημα.

†. Ήδη εισερχόμεθα, αγαπητοί μου, εις την ευαγγελικήν περίοδο του Λουκά. Τελείωσε του Ματθαίου και εισερχόμεθα, όπως σας είπα, στην ευαγγελικήν περίοδο του Λουκά. Εφεξής τα ευαγγελικά αναγνώσματα θα λαμβάνονται από τον Ευαγγελιστήν Λουκάν. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας θέτει στην πρώτη Κυριακή του Λουκά, σήμερα, περικοπή που αναφέρεται εις την αρχή του κηρύγματος του Ιησού.

Όλα δείχνουν, όπως ακούσαμε και την ευαγγελική περικοπή, όλα δείχνουν το αγαθό τους ξεκίνημα. Το πρώτο κήρυγμα, οι πρώτοι ακροαταί, οι πρώτοι μαθηταί, οι πρώτες εντυπώσεις, το πρώτο θαύμα, εν ευρεία εννοία, θαύμα σε μία ευρεία δημοσιότητα θαύμα, διότι είχε προηγηθεί το θαύμα της Κανά, οι πρώτοι καρποί. Αξίζει να τα δούμε όλα αυτά. Γιατί κι εμείς κάποτε κάνομε κάποια ξεκινήματα σε πολλούς τομείς της ζωής μας, σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Ξεκινούμε. Ο Κύριος βρίσκεται εις τον αιγιαλόν της λίμνης Γενησαρέτ, ένα πρωινό. Ήδη κάποιος κόσμος ήθελε να ακούσει από το στόμα Του κάποιον αγαθό λόγο. Ήταν ο κόσμος εκείνος που σύχναζε κοντά στον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Και είχε ακούσει από το στόμα του προφήτου, αυτού του προφήτου της ερήμου, ότι ο Ιησούς ήταν ο αμνός του Θεού, που είχε προφητεύσει ο Ησαΐας, που σηκώνει τις αμαρτίες του κόσμου. Και Τον είχε δείξει ο Ιωάννης. «Αυτός, ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ». Και είπε ακόμη ο Ιωάννης ότι δεν ήταν ικανός να λύσει τον ιμάντα των υποδημάτων του Ιησού. Ήταν τόσο μεγάλος. Βέβαια χρονικά ο Ιωάννης προηγείται. Γι’ αυτό έλεγε ότι «εγώ προηγούμαι, Εκείνος ακολουθεί, χρονικά. Όμως ἔμπροσθέν μου γέγονεν». Δηλαδή «είναι τόσο μεγάλη προσωπικότης, ώστε είναι μπροστά από μένα». Και έλεγε στον κόσμο ακόμη ότι το Πνεύμα το Άγιον «ὠσεὶ περιστερὰ ἐπεκάθισε εἰς τὸν Ἰησοῦν, σαν ο δάκτυλος του Πατρός, που έδειχνε τον Υιόν Του». Και ότι ακούστηκε ακόμη φωνή από τον ουρανό που έλεγε ότι «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον Οποίον εγώ έχω ευδοκήσει. Και εις τον Οποίον έπρεπε όλοι να ακούν».

Και ο Ιωάννης αυτά διεκήρυττε εις την έρημον. Έτσι άνοιγε τον δρόμο, όπως έπρεπε, γι’ αυτό και λέγεται και Πρό-δρομος, άνοιγε τον δρόμο προς τον Ιησούν. Και τώρα, ο λαός εκείνος που Τον άκουγε εις την ερημιά παρά τον Ιορδάνην, εκείνο το πλήθος τώρα, συνωστίζεται εις τον αιγιαλόν της Τιβεριάδος της λίμνης, για να ακούσει τον Ιησούν, «τόν ἀμνὸν τοῦ Θεοῦ, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου».

Και το κήρυγμα του Κυρίου, του Ιησού, ήταν το πρώτο. Δεν γνωρίζομε βέβαια εκεί παρά την λίμνην τι εδίδαξε, γιατί σημειώνει ως εξής ο Λουκάς το πράγμα: «Καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους». Εδίδασκε στην παραλία, αλλά το πλήθος ήταν τόσο που ήταν συνωστισμός μεγάλος. Και παρεκάλεσε τον Πέτρον -ακόμη δεν ήτο μαθητής Του- τον Σίμωνα: «Σε παρακαλώ», του λέει, «μπορώ να μπω στο πλοιάριό σου και από εκεί να κηρύξω;». Οπότε εκεί εκάθητο ο Κύριος. Ήταν κάπως ψηλότερα, θα λέγαμε, από την παραλία, Τον έβλεπε το πλήθος κι εκεί ο Κύριος εκήρυττε.

Αλλά λέγει εδώ: «Καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. Ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν… κ.λπ. Όταν δε έπαυσε πια να λαλεί…». Ώστε δεν μας διασώζει ο ευαγγελιστής Λουκάς το περιεχόμενον του πρώτου κηρύγματος του Κυρίου. Ο Ματθαίος όμως μας λέγει το εξής: «Από τότε…». Πότε; Μετά την Βάπτιση και διαμονή Του σαράντα ημέρες εις την έρημον «ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε, ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Ποιο, λοιπόν, ήταν το περιεχόμενον του κηρύγματος του Ιησού; «Μετανοείτε, διότι έχει πλησιάσει η Βασιλεία των Ουρανών». Αυτό εξάλλου ήταν και το περιεχόμενον του κηρύγματος του Ιωάννου στον λαό και έρχεται τώρα ο Ιησούς για να συνδέσει το δικό Του το κήρυγμα με το κήρυγμα του Ιωάννου, λέγοντας το ίδιο θέμα, τόσο δια να τιμήσει τον Ιωάννη, ότι ορθώς έλεγε ό,τι έλεγε, όσο και δια να ξεκινήσει από τον Ιωάννη.

Διότι, εάν ερωτήσετε, «η καρδία των κηρυγμάτων του Κυρίου ποια ήτο;». Ότι η Βασιλεία του Θεού έρχεται. Ήρθε. Όχι είναι κοντά σας. Είναι μπροστά σας. Διότι τι είναι η Βασιλεία του Θεού; Είναι αυτό το θεανθρώπινον πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Εφόσον, λοιπόν, ήλθε ο Υιός του Θεού ως άνθρωπος, ήλθε η Βασιλεία του Θεού. Βεβαίως και αυτό. Αλλά ήλθε ανάμεσά μας η Βασιλεία του Θεού. Ξαναλέγω, η Βασιλεία του Θεού δεν είναι κάτι ξέχωρο από τον Θεό, δεν είναι κάτι ξέχωρο από τον Χριστό. Είναι Αυτός Ούτος ο Ιησούς Χριστός. Εκείνο, λοιπόν, το «ἤγγικεν» θα λέγαμε: Πόσο πλησίασε; Δεν θα μπορούσε να πλησιάσει περισσότερο. Παρά μόνο ένα πήδημα, ας μου επιτραπεί η λέξις, ας την βάλω εντός εισαγωγικών, ένα «πήδημα», από το στόμα του Χριστού που ήταν το κήρυγμα, να φθάσει μέσα μου. Ποιος; Ο Ιησούς Χριστός. Και να είναι δικός μου ο Ιησούς Χριστός. Αυτό δε, θα πραγματοποιηθεί πια με το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Όπως οι μαθηταί είχαν, βέβαια, τον Κύριον τρία χρόνια πλάι τους. Εκείνη τη νύχτα, στον δείπνο που παρέθεσε ο Κύριος, το τελευταίο δείπνο, ο Κύριος δεν ήταν πια πλάι τους· ήτανε μέσα τους. Συνεπώς, ας μου επιτραπεί, μια δρασκελιά ήταν όλη η ιστορία. Ο Ιησούς, δηλαδή ο φορέας της Βασιλείας Του, να είναι μέσα μας.

Το πλήθος -ένα άλλο σημείο- το πλήθος, οι ακροαταί, συνωθούσαν τον Κύριον. Ήθελαν να ακούσουν. Αλήθεια, πολλές φορές ο λαός, και σε μας ακόμη, σε μας, μας ενοχλεί υπερβολικά. Δεν λογαριάζει, έχεις - δεν έχεις ανάγκες, μπορείς - δεν μπορείς, στο βάθος ο λαός έχει δίκαιο. Έχει δίκαιο. Διότι έχει ανάγκες ο λαός. Θέλει, θέλει να σωθεί ο λαός. Είναι αλήθεια αυτό. Έτσι, σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς: «Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν ὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ» . Ο όχλος τι έκανε; «Ἐπικεῖσθαι αὐτῷ». Ἐπί + κεῖμαι. Βρίσκομαι από πάνω. «Ἐπικεῖσθαι αὐτῷ». «Είχε ανέβει στο κεφάλι του», θα λέγαμε. Πώς να το μεταφράσομε; Τον συνέθλιβαν, Τον ζουλούσαν. Και ο Κύριος εζήτησε από τον Σίμωνα, τον μετέπειτα Πέτρον, που ήταν ψαράς, να του παραχωρήσει για λίγη ώρα…- το καΐκι του ήταν δίπλα στην άμμο, γιατί όλη νύχτα ψάρευαν, δεν έπιασαν τίποτε, να το σύρει λίγο πιο μέσα στη θάλασσα και από εκεί να κηρύττει εις τον λαόν. Ήταν το πρώτο πολύ πλήθος, ώστε ο ευαγγελιστής Λουκάς το πλήθος αυτό να το λέει «ὂχλον». Πολύ πλήθος. Άραγε όμως αυτό το πλήθος πώς άκουε; Άκουε; Πώς άκουε; Άκουγε. Αλλά πώς άκουγε; Έδειχνε ενδιαφέρον φυσικά. Πολύ ενδιαφέρον. Πιθανώς όμως δεν μπορούσε να φθάσει σε εκείνο το βάθος της εννοίας και της πραγματικότητος της Βασιλείας του Θεού. Άκουγε για την Βασιλεία του Θεού. Πώς να φθάσει; Δεν πειράζει. Ο Κύριος ανέχεται. Γνωρίζει την ανθρωπίνη αδυναμία και περιοριστικότητα. Θα έρθει η ώρα που ο όχλος αυτός θα γνωρίσει τι είναι η Βασιλεία του Θεού. Τώρα απλώς ο Κύριος κηρύσσει την Βασιλεία του Θεού.

Αλλά τίθεται το ερώτημα: Εμείς, ύστερα από 2000 χρόνια Χριστιανισμού, που ακούσαμε πολλάκις τον λόγον του Θεού, εκκλησιαστήκαμε, κοινωνήσαμε, εξομολογηθήκαμε κατ’ επανάληψιν, άραγε έχομε συλλάβει την έννοια της Βασιλείας του Θεού; Αν ψάξουμε, αν κάνομε μία περιγραφή της Βασιλείας του Θεού εδώ στη Γη, μέσα μας, στη Γη, στη Γη είναι η Εκκλησία. Τι είναι η Εκκλησία; Τι είναι η Εκκλησία; Το σώμα του Χριστού. Τι είναι μέσα μας; Τι είπε ο Χριστός; «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ἡμῶν ἐστίν». Είναι βασιλιάς, ο Χριστός, της καρδιάς μας; Και ποια είναι αυτή η Βασιλεία του Χριστού; Είναι υποκειμενική; Όχι αντικειμενική; Η Εκκλησία του Θεού, η Εκκλησία του Χριστού είναι και υποκειμενική και αντικειμενική. Είναι μέσα μου και απέξω μου. Γιατί; Γιατί είναι και εξ αντικειμένου. Θα βλέπομε το πρόσωπο του Χριστού στη Βασιλεία Του. Θα βλέπομε ο ένας τον άλλον. Και εξ υποκειμένου και εξ αντικειμένου. Το γνωρίζομε αυτό; Γνωρίζομε την φύσιν της Βασιλείας του Θεού, παρά τα κηρύγματα και παρά τον χρόνον τον τόσο πολύ, 20 αιώνες πέρασαν, μπορούμε να πούμε ότι γνωρίζομε;

Αυτό το κήρυγμα ήταν λυτρωτικό. Έφερε την λύτρωση, την ουρανία λύτρωση, την αιωνία λύτρωση, αυτό που αλλάζει τον άνθρωπο. Και τον καταρτίζει να φθάσει από την επιγεία πραγματικότητα της Βασιλείας -σας είπα, είναι η Εκκλησία- εις την ουρανία πραγματικότητα της Βασιλείας, την εξ αντικειμένου, μετά την ανάστασιν των νεκρών. Τα μαθήματα αυτά της Βασιλείας του Θεού ήταν δύσκολα. Όχι διότι ήταν δύσκολα. Αλλά όπως ένας άνθρωπος που μπορεί να έβγαλε και Δημοτικό και Γυμνάσιο και Πανεπιστήμιο ακόμη και να έμεινε 50 χρόνια μακριά από τα βιβλία, να βόσκει πρόβατα, δεν ξέρω πού αιχμάλωτος, αν τον γυρίσετε κάποτε και του πείτε μερικά πράγματα να σας γράψει και να σας ομιλήσει, τα έχει ξεχάσει. Γιατί δεν είχε επαφή και τα ξέχασε τα γράμματα· τα ξέχασε. Έτσι και εδώ ο άνθρωπος. Ήτο έτοιμος, ήτο πλασμένος να δεχθεί την Βασιλεία του Θεού. Βγαίνοντας από τον Παράδεισον ο άνθρωπος αγρίεψε. Έμεινε -εντός εισαγωγικών- «αγράμματος». Αγράμματος ως προς τα μαθήματα της Βασιλείας του Θεού. Γι΄αυτό, λοιπόν, τα μαθήματα της Βασιλείας του Θεού μοιάζουν δύσκολα. Μοιάζουν δύσκολα. Πρέπει κανείς να μαθητεύσει με ιδιαιτέρα προσοχή, υπομονή και επιμονή.

Όμως, ο λαός που είχε μείνει στην άγνοια και στην αμάθεια, πώς μπορούσε να καταλάβει αυτά τα μαθήματα της Βασιλείας του Θεού; Τι είπα; Ο λαός του Ισραήλ, ο οποίος είχε αμεληθεί από τους άρχοντες, μήπως εμείς σήμερα τι κάνομε; Ο λαός του Θεού δεν είναι ημελημένος; Δεν είναι αγνοημένος; Δεν έχει τεθεί εις το περιθώριον; Ποιος εργάζεται για τον λαό; Εξαιρέσεις μόνον. Ποιος εργάζεται; Τριακόσιες πενήντα αιρέσεις υπάρχουν και αλωνίζουν την πατρίδα μας. Ποιος έρχεται να φωνάξει και να καταρτίσει τον λαό μας αυτόν; Και δεν είναι γιατί πρέπει να πούμε τις αιρέσεις και να πούμε στον λαό να προσέξει. Όχι, όχι, όχι… Πρέπει να πούμε στον λαό το μήνυμα το ορθόδοξον, ώστε όποια αίρεση κι αν έρθει, να μην κολλά. Επάνω σε μια επιφάνεια, το σελοτέιπ κολλάει; Σίγουρα όχι. Και ένας λαός που είναι καταρτισμένος ορθόδοξα, χριστιανικά, μύριες αιρέσεις κι αν έρθουν, θα κολλήσουν εις το σώμα του; Όχι. Αλλά ο λαός μας δεν είναι καταρτισμένος. Αυτό είναι το τραγικό μας. Και ποιος φταίει; Εμείς. Εμείς. Εμείς. Εμείς φταίμε. Ο υλισμός και ο ευδαιμονισμός, με τον τρόπο που ζούμε, όλα αυτά έχουνε βάλει βύσματα, βύσματα στα αυτιά των Χριστιανών και δεν εννοούν τίποτα. Ο υλισμός και ο ευδαιμονισμός, χόντρυναν το μυαλό των Ορθοδόξων Χριστιανών μας και δεν κατανοούν πια τίποτα. Και το χειρότερο; Γίνεται συγκατάβασις για να κατανοήσει ο λαός. Όπως ένας που έπρεπε να καταλαβαίνει πανεπιστημιακά μαθήματα, επειδή όμως δεν καταλαβαίνει πια, κατεβαίνομε στο επίπεδο του Δημοτικού σχολείου για να βοηθήσομε τον άλλον να καταλάβει.

Το λέει ο Απόστολος στους Εβραίους: «Κάποτε», λέει, «σας πότισα με γάλα. Έπρεπε δια τον καιρόν, να είσαστε τώρα διδάσκαλοι. Και συνεπώς να λαμβάνετε στερεάν τροφήν. Αλλά σεις ακόμη γάλα γυρεύετε». Έτσι κι εδώ. Κατεβαίνομε, κατεβαίνομε, κατεβαίνομε, να τα κάνομε πολύ απλά. Και να πούμε μόνο πέντε πράγματα και τίποτε άλλο για την Βασιλεία του Θεού. Αυτή, όμως, η συγκατάβασις, επειδή ο λαός μας είναι δεμένος με τον κόσμον, την συγκατάβαση την κάνομε όχι γλωσσικά, όχι εννοιολογικά μόνο πια, αλλά βάζομε και στοιχεία κοσμικά. Και συνεπώς κοσμικεύομε τον λόγο του Θεού, αλλά είναι γνωστό ότι η εκκοσμίκευσις του Χριστιανισμού δεν σώζει. Να το ξέρετε αυτό. Όταν θα φύγετε, αυτό να θυμόσαστε. Ο εκκοσμικευμένος Χριστιανισμός δεν σώζει.

Ωστόσο ο Ιησούς, άρχισε να σπείρει τον πρώτο Του σπόρο. Λίγο αργότερα, με την παραβολή του σπορέως, θα δείξει ότι όλοι οι ακροαταί δεν εδέχοντο τον λόγο του Θεού με θέρμη, με ενδιαφέρον, με ενθουσιασμό· ώστε στους πολλούς, ο λόγος του Θεού που ακούγεται σαν σπόρος, να πηγαίνει χαμένος. Ένα μόνον μικρό ποσοστό να βρίσκει ανταπόκριση. Κρίμα, κρίμα…

Ήσαν όμως εκεί και οι πρώτοι υποψήφιοι μαθηταί. Ήσαν δύο ζεύγη αδελφών. Ο Ανδρέας και ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Βέβαια, προϋπήρξε μία γνωριμία τους με τον Ιησούν Χριστόν. Σας θυμίζω τον Απόστολο Ανδρέα, που ήτο μαθητής του Ιωάννου του Βαπτιστού. Και όταν ο Ιωάννης έδειξε τον Κύριον… περιπατούσε, λέγει, εκεί, στην άκρη του Ιορδάνου, και είπε: «Να ο Αμνός του Θεού», ο Ανδρέας αυτό το άκουσε. Με έναν άλλον μαζί πήγαν, Τον ακολούθησαν. Και Του είπαν: «Κύριε, πού μένεις;». Συνεπώς υπήρχε μία γνωριμία. Σας είπα προηγουμένως, ένα πολύ πλήθος εγνώριζε από το κήρυγμα του Ιωάννου τον Ιησούν. Έτσι έχομε τα δύο αδέλφια, τον Ανδρέα και τον Πέτρο. Ο Ανδρέας έφερε τον Πέτρον εις τον Ιησούν. Μετά έχομε το δεύτερο ζεύγος, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη.

Αυτά τα δύο ζεύγη είχαν δύο καΐκια, το κάθε ζεύγος από ένα καΐκι, ήσαν συνέταιροι «κοινωνοί», λέει, στην εργασία, και ψάρευαν και ζούσαν. Ήταν το επάγγελμά τους. Βέβαια μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ότι στον γάμο της Κανά που κλήθηκε ο Ιησούς, ήταν και κάποιοι, δεν ξέρομε, κάποιοι μαθηταί. Εδώ, όμως, στον αιγιαλό της Τιβεριάδος, γίνεται κάτι το συγκλονιστικόν. Αφού τα δύο ζεύγη αδελφών άκουσαν το κήρυγμα του Ιησού και ασφαλώς κατενύγησαν, έρχεται τώρα το θαύμα της καταπληκτικής αλιείας. Και όμως, το δίχτυ εσχίζετο από το πλήθος των ψαριών. Ψάρεψαν μεσημεριάτικα. Ποιος ψαράς πηγαίνει να ρίξει δίχτυα το μεσημέρι; Ο Πέτρος είπε: «Κύριε, ψάρια δεν πιάνουν το μεσημέρι. Όλη την νύχτα εξάλλου, που είναι ο κατάλληλος χρόνος, ψάρι δεν πιάσαμε. Αλλά επειδή το λες Εσύ, ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίχτυον, επειδή το λες Εσύ, θα το κάνω». Και ήταν τα ψάρια τόσα πολλά, ώστε να σχίζεται το δίχτυον. Έμειναν κατάπληκτοι οι μαθηταί, οι υποψήφιοι μαθηταί, οι ψαράδες εκείνοι. Έμειναν κατάπληκτοι. Και ο εκδηλωτικός Πέτρος γονατίζει προ του Ιησού και Του λέγει: «Ἔξελθε ἀπ’ ἐμοῦ (: Βγες, Κύριε από το καΐκι μου. Όχι ότι Τον έδιωχνε) ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλὸς εἰμί, Κύριε». «Δεν έχεις θέση Εσύ εδώ στο καΐκι. Εγώ είμαι αμαρτωλός άνθρωπος. Εσύ είσαι άγιος». Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί τόσο ο Πέτρος, όσο και οι άλλοι μαθηταί, δέχθηκαν κάτι. «Θάμβος», λέει. «Θάμβος» θα πει «έκπληξις». Εκείνο που λέμε «ανοίγουν τα μάτια μου τετράδιπλα μπροστά σε κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω. Αυτό λέγεται «θάμβος». «Θάμβος περιέσχεν αὐτόν -Ποιον; Τον Πέτρον) καὶ πάντας τους σὺν αὐτῷ(:και όλους που ήταν γύρω του)». Έτσι βλέπετε ότι αυτό το θάμβος, αυτή η έκπληξις, δεν θα σβήσει ποτέ από τα μάτια και την καρδιά των μαθητών και θα γίνουν εφεξής μαθηταί του Χριστού.

Είναι οι πρώτοι μαθηταί και Απόστολοι κατοπινά. Και κάτι καταπληκτικό, που δείχνει ακριβώς αυτό το θάμβος: «Καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν (:έσυραν τα πλοία στην παραλία) ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ». Τ’ άφησαν όλα. Δεν πήραν τα ψάρια, τα πολλά, πολλά, πολλά εκείνα ψάρια, να πάνε να τα πουλήσουν εκεί στην Ιερουσαλήμ ή κάπου αλλού. Όχι, τίποτα απ’ αυτά. Τ΄άφησαν όπως ήσαν. Και όπως μας λέει ο ευαγγελιστής Ματθαίος ότι το ζεύγος Ιάκωβος και Ιωάννης, γι’ αυτούς… «οἱ δὲ ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν -άφησαν και τον πατέρα τους- ἠκολούθησαν αὐτῷ». Ηκολούθησαν τον Χριστό. Τ΄άφησαν όλα! Αυτό το πράγμα δείχνει το μέτρον του θάμβους· που, επειδή αργότερα στη ζωή του Κυρίου, τρία χρόνια, είδαν, είδαν, ό,τι είδαν προπαντός την Ανάσταση, την Ανάληψη, όλα αυτά, διετήρησαν αυτό το θάμβος μέσα στην καρδιά τους· που επιτέλους επιτέλους η Ανάστασις και η Ανάληψις ήταν πολύ πιο ψηλότερα από το θάμβος μιας καταπληκτικής αλιείας.

Μπορούμε να αντιληφθούμε λοιπόν όλη αυτή την ιστορία; Αν σήμερα κάποιος άφηνε τον πατέρα του και την μάνα του! Ω σήμερα! Θα του έλεγαν: «Τρελός είσαι». Θα του έλεγαν πολλά και πολλά, πολλά και πολλά. Κι όμως ο Ζεβεδαίος αγαπητοί μου, ο πατέρας του δευτέρου ζεύγους, Ιακώβου και Ιωάννου - κοιτάξτε, ποιον είπα; Ο Ζεβεδαίος. Ξέρομε το όνομά του. Αν ήταν ένας… κοινός, που θα έλεγε στα παιδιά του: «Τι; Αυτόν θα ακολουθήσετε; Καθίστε εδώ, έχομε δουλειές». Ποιος θα ήξερε σήμερα τον Ζεβεδαίο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη; Σήμερα, όμως, ξέρομε τον Ζεβεδαίο, τον πατέρα τους. Γιατί; Γιατί άφησε τα παιδιά του να πάνε να ακολουθήσουν τον Ιησούν. Ταλαίπωροι γονείς, σεις που δεν αφήνετε τα παιδιά σας να ακολουθήσουν τον Κύριον και να διακονήσουν το Ευαγγέλιό Του, ταλαίπωροι γονείς…

Κι όμως και σήμερα, αγαπητοί, κάποιος που μελετά κατ’ αίσθησιν τον λόγον του Θεού, μπορεί να δεχθεί αυτή την αλλοίωση της δεξιάς του Υψίστου, να γίνει ένθερμος μαθητής του Χριστού, να καταλάβει την καρδιά του αυτό το θάμβος. Επιτρέψατέ μου να σας πω κάτι, από ιδίαν εμπειρίαν. Ξέρω κάποιους αδελφούς Χριστιανούς, άνδρες και γυναίκες, που έχουν δεχθεί αυτό το θάμβος μέσα στην καρδιά τους. Επιτρέψατέ μου να σας το πω. Για να μη νομίσετε ότι ζούμε σε μια ατμόσφαιρα ουτοπιστική. Ο Κύριος Ιησούς έχει πάντοτε τους εκλεκτούς Του, τους μαθητάς Του, σε όλους τους αιώνες και σε όλες τις εποχές.

Και ποιες ήσαν οι πρώτες εντυπώσεις από την παρουσία του Ιησού; Ο όχλος να συνωθείται για να Τον ακούσει. Το κήρυγμα άφηνε καταπλήκτους τους ακροατάς. Οι μαθηταί έφθασαν στο θάμβος, στην έκπληξη για ό,τι είδαν και άκουσαν. Και ο καρπός, οι τέσσερις πρώτοι ψαράδες να γίνουν μαθηταί Του και Απόστολοί Του. Κι όταν αργότερα, την ημέρα της Πεντηκοστής, ο Πέτρος ομίλησε σε μία λαοθάλασσα, λαοθάλασσα, αυτός ο ψαράς, όπως τότε ο Ιησούς παρά την λίμνην της Τιβεριάδος, τρεις χιλιάδες από τους ακροατάς του επίστεψαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Αγαπητοί, κι εμείς ας ξεκινήσομε. Μπορεί να βαπτιστήκαμε ορθόδοξοι Χριστιανοί, αλλά δεν ενεργοποιήσαμε αυτή μας την ιδιότητα. Τώρα τον Σεπτέμβριο σε πολλά πράγματα μπαίνει μια αρχή. Ας κάνομε αρχή, να συνειδητοποιήσομε αυτό που ήδη είμαστε· βαπτισμένοι ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ας δείξομε πιο πολλή επιμέλεια στην άσκηση. Αυτή που συντηρεί και πλουτίζει τις αρετές. Στις σχέσεις μας με την οικογένειά μας, με τους συνεργάτες μας, στην εργασία, ας φροντίσομε να είμαστε πιο καλοί. Σε όλα τα πράγματα χρειαζόμαστε αρχή. Ένα αγαθό ξεκίνημα. Και τότε η ζωή μας θα αρχίσει να αλλάζει. Ο Κύριος Ιησούς που μίλησε τότε στην ακρολιμνιά της Τιβεριάδος, θα έχει εγκατασταθεί στην καρδιά μας. Αυτό θα είναι το πιο εντυπωσιακό θαύμα. Πιο ανώτερο από εκείνη τη θαυμαστή αλιεία που στέκεται τύπος σε κάθε αλιεία ανθρώπων μέσα στην ιστορία που πραγματοποιεί η χάρις του Θεού.

617η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_25.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

🔸Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

04 Ιουλίου 2025

Πίστις καί Θεολογία. (β΄ ἔκδοσις)

†. Μας αφήνει καταπλήκτους, αγαπητοί μου, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, η θαυμασία στάσις του εκατοντάρχου προς τον Κύριον. Και βέβαια και το ενδιαφέρον του δια τον παράλυτον δούλον του, αλλά κυρίως δια την στάσιν του έναντι του Κυρίου, ως προς την θεραπείαν του δούλου του. Τι είπε; Στην πρόταση του Κυρίου -δεν ήτανε παιδί του, ήτανε δούλος του, κι αυτός ήταν, παρακαλώ, και Ρωμαίος πολίτης και στρατιωτικός, υποτίθεται σκληρός άνθρωπος- στην πρόταση του Κυρίου που του είπε: «Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν», «Εγώ αφού έλθω στο σπίτι σου, θα τον θεραπεύσω», τι απαντά; «Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου». «Δεν είμαι ικανός, Κύριε, να έρθεις στο σπίτι μου, δεν είμαι ικανός. Πες μόνο έναν λόγο και ο δούλος μου θα θεραπευθεί». Και στη συνέχεια αναφέρει σαν παράδειγμα ότι και αυτός υπό εξουσίαν είναι, αλλά και εξουσιάζει τους στρατιώτες του και τους δούλους του και δίνει προφορικές εντολές και πραγματοποιούνται.

Ο Κύριος εθαύμασε την πίστη του εκατοντάρχου. Και είπε: «Πω, πω, πω! Τέτοια πίστη δεν ηύρα ούτε στον Ισραήλ!». Και αυτή του η πίστις εστάθη ικανή να προσεγγίζει τα κράσπεδα της θεολογίας, όπως θα δούμε. Αυτό δε, θα είναι και το θέμα μας. Ότι η πίστις εγγίζει τα κράσπεδα της θεολογίας. Και εισέρχεται εις την θεολογίαν.

Πάντως έχομε εδώ μια αποκάλυψη: ότι η πίστις γίνεται οδός της θεολογίας. «Πώς γίνεται η πίστις οδός προς την θεολογία;», θα ερωτήσετε. Τι είπε ο εκατόνταρχος; «Μόνον εἰπὲ λόγῳ», «λόγῳ»που σημαίνει, όπως λέγει ο Ζιγαβηνός, «εἰπὲ ἕν λόγον ψιλόν, ὃν βούλῃ καὶ αὐτίκα ὁ λόγος ἔργον γενήσεται». «Μόνο μια κουβέντα πες, έναν λόγο, ψιλόν λόγον, σκέτον λόγον και τότε θα γίνει ο λόγος σου αυτός, θα γίνει έργον». Και όπως σημειώνει και προσθέτει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Οὐδὲ γὰρ οὕτως εἶπε παρακάλεσον, οὐδὲ εἶπεν εὖξαι καὶ ἱκέτευσον, ἀλλ’ ἐπίταξον μόνον». Ότι δηλαδή δεν είπε ο εκατόνταρχος εις τον Κύριον: «Κύριε, παρακάλεσε τον Θεό, Κύριε, ευχήσου», αλλά τι; «Ἐπίταξον». «Δώσε διαταγή». Και ο Ζιγαβηνός πάλι λέγει: «Ὁρᾷς μέγεθος πίστεως;». «Βλέπεις εδώ το μέγεθος της πίστεως;». Εξάλλου ο ίδιος ο Κύριος, αγαπητοί, όπως σας είπα, εθαύμασε και είπε εις αυτούς που Τον ακολουθούσαν, αυτό που ήδη σας είπα: «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον». Ο Ισραήλ, ο οποίος εγνώριζε από προγόνων τον Θεόν, ο Ισραήλ που είδε πολλά θαύματα, ο Ισραήλ που στάθηκε ο επιούσιος λαός του Θεού, «τέτοια πίστη στον λαόν αυτόν δεν βρήκα». Θα ‘λεγε κανείς ότι αυτά που είπε ο εκατόνταρχος ήταν ένα προοίμιον της πίστεως των εθνών. Και ότι τα «έθνη», δηλαδή οι ειδωλολάτραι, Έλληνες, Ρωμαίοι και όλοι οι λαοί της γης, στάθηκαν, πραγματικά στάθηκαν ανώτεροι από τον Ισραήλ· που μέχρι σήμερα ακόμη δεν εννοεί να πιστέψει.

Η πίστις, λοιπόν, βεβαιωμένη από τον Κύριον. Αυτή η πίστις όμως γίνεται οδηγός και οδός προς την θεολογία. Τι είπε; Η απάντησις ποια ήταν; «Μόνον εἰπὲ λόγῳ». Είναι σαν να έλεγε: «Συ είσαι ο Λόγος του Πατρός». Να η θεολογία αμέσως: «Συ είσαι ο Λόγος του Πατρός». Ή: «τῷ Λ(λ)όγω Κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν». Όπως λέγει η Παλαιά Διαθήκη. Ή: «Αὐτὸς εἶπε καὶ ἐγενήθησαν». «Αυτός είπε μόνο και έγιναν όλα». «Αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν». «Αυτός παρήγγειλε και όλα δημιουργήθηκαν». Αναγνώριζε, λοιπόν, δια της πίστεως εις το πρόσωπον του Ιησού τον Θεόν Λόγον. Εδώ είναι η Θεολογία. «Οὗ χωρὶς -του Θεού Λόγου, όπως μας λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης- οὗ χωρὶς -αὐτοῦ- ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν», «τίποτα δεν έγινε απ’ ό,τι έχει γίνει». Να ο σύνδεσμος εδώ πίστεως και Θεολογίας. Η μεγάλη πίστις, η ξέχυλη πίστις οδηγεί στην Θεολογία.

Η Θεοτόκος, βέβαια, κανένα θαύμα δεν είδε εις τον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν της. Δεν είδε κανένα θαύμα. Επειδή, όμως, επίστευσε Ποιος ήταν ο Υιός της, γι'αυτό με βεβαιότητα λέγει εις τους υπηρέτας, εις τον γάμον της Κανά: «Ό,τι σας πει, να το κάνετε». Διότι είχε πεποίθησιν ότι αυτό θα ήταν το σωστό. Και πράγματι σε λίγο δοκιμάζουν το νερό των υδριών να γίνεται κρασί. Δηλαδή με σαφήνεια εδώ γράφει ο Ιωάννης ότι εκεί έκανε αρχή των σημείων, όπως σημειώνει. Δηλαδή το πρώτο θαύμα. Γιατί απλούστατα δεν είχε προηγηθεί κανένα άλλο θαύμα. Πώς, λοιπόν, το εγνώριζε αυτό η Θεοτόκος; Ήταν η πίστις. Και μάλιστα ότι Εκείνον που κυοφόρησε και εγέννησε είναι ο Θεός Λόγος. Αν εκείνη δεν το εγνώριζε, ποιος θα το γνώριζε; Εγώ; Κι εσείς; Είναι η πρώτη που ανεγνώρισε ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός Λόγος, ο Υιός του Θεού. Και η Χαναναία· της οποίας την πίστιν πάλι ο Κύριος εθαύμασε. Και αυτή δεν ήτο Εβραία. Και αυτή ήτο ειδωλολάτρης. Με πίστη παρεβίασε τον χρόνον της σωτηρίας των εθνών. Και αυτή στάθηκε προοίμιον της σωτηρίας των εθνών.

Η πίστη, λοιπόν, ανοίγει τα μυστήρια των βουλών του Θεού και οδηγεί εις την θεολογία. Θέλετε να μπείτε στην θεολογία; Θέλομε να μπούμε στην θεολογία; Είναι δε το ύψιστον δώρον του Ουρανού η θεολογία. Δεν είναι τα χαρίσματα εκείνα τα όποια, όποια, όποια. Ας πούμε η αγάπη, που ακούσαμε στη σημερινή αποστολική περικοπή· για την αγάπη. «Εγώ θα σας πω, θα σας δείξω», λέει ο απόστολος Παύλος, «θα σας δείξω καθ’ υπερβολήν οδόν χαρισμάτων». Και είναι η αγάπη. Πάνω και από την αγάπη είναι το χάρισμα -χάρισμα!- της Θεολογίας. Αν έχομε κι εμείς, λοιπόν, ζώσα και σταθερά πίστη, θα οδηγούμεθα πάντοτε εις τον χώρον τον δικό της. Και ο πηγαιμός μας εκεί, αποτελεί στοιχείον της σωτηρίας μας. Δεν είναι, λοιπόν, πολυτέλεια η θεολογία. Είναι ανάγκη να την γνωρίζομε. Είναι το μάτι που κατοπτεύει τα μυστήρια του Θεού. Τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού. Η θεολογία. Όταν μας δίνει ο Θεός την δυνατότητα να κατοπτεύουμε τα μυστήρια της Βασιλείας Του.

Θεολογία είναι- δεν είναι μόνον για τους θεολόγους, όπως κανείς θα πίστευε. Αυτοί μαθαίνουν μία θεολογία στο Πανεπιστήμιο, άντε, να μην πω τίποτα περισσότερο, «Όλα καλά είναι, όλα ωραία είναι», δεν είναι αυτό. Θεολογία είναι να γνωρίζεις τον Θεόν και να μιλάς για τον Θεό. Άραγε όλοι οι θεολόγοι που σπούδασαν στα Πανεπιστήμια μιλάνε για τον Θεό; Γνωρίζουν τον Θεό; Αλλά, τι να πω άλλο; Αφήνω σε σας να απαντήσετε. «Οὐδὲν γὰρ πτωχότερον –λέει ο Διάδοχος Φωτικής - διανοίας ἐκτὸς Θεοῦ φιλοσοφούσης τὰ τοῦ Θεοῦ». «Δεν υπάρχει», λέει, πιο φτωχό πράγμα της διανοίας του να θέλει να φιλοσοφεί, να θεολογεί τα του Θεού, χωρίς τον Θεό».

Η θεολογία ακόμη προϋποθέτει κάθαρση καρδιάς. Πρέπει να έχομε καθαρή καρδιά. Γι'αυτό πάλι ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος μας λέγει: «Οὔτε τῷ θεολογούντι ἁρμόζει μετάνοια, οὔτε τῷ μετανοοῦντι θεολογία(: Δεν ταιριάζει –λέγει- σε εκείνον ο οποίος θεολογεί, δεν ταιριάζει η μετάνοια. -Γιατί; Γιατί έχει καθαρή καρδιά. Άρα τι να την κάνει την μετάνοια;- Αλλά και ούτε εις εκείνον που μετανοεί, του ταιριάζει η θεολογία). Καθ' ὅσον γὰρ ὑψηλοτέρα ἡ θεολογία τῆς μετανοίας ἐστίν». Βλέπετε ότι η μετάνοια είναι σπουδαία. Εντούτοις, λέγει, όσο απέχει η Ανατολή από την Δύση, έτσι υψηλοτέρα είναι η θεολογία από την μετάνοια.

Και τώρα, αγαπητοί μου, μαζί με τον εκατόνταρχον, που ήγγισε με την πίστη του τα κράσπεδα της θεολογίας, ας προσπαθήσουμε κι εμείς κάτι να ανιχνεύσομε από τον ωκεανό της θεολογίας. Τι είπε ο εκατόνταρχος; Που εθαύμασε ο Κύριος; «Μόνον εἰπὲ λόγῳ». «Μόνον λόγο πες». Εκεί όχι μόνον έδειχνε την πίστη του, όπως ήδη είπαμε, ο εκατόνταρχος, αλλά και θεολογούσε. Έστω αμυδρώς. Εγίνετο μύστης του προσώπου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού· που Τον είχε ήδη μπροστά του. Ωμολόγει ότι Αυτός είναι ο Θεός Λόγος, ο Υιός του Πατρός. Και ότι αυτός ο Λόγος του Πατρός δεν είναι ενδιάθετος, αλλά υποστατικός. Τι θα πει «ενδιάθετος»; Σαν κάτι που το έχομε μέσα μας. Όχι! Είναι υποστατικός. Δηλαδή, πρόσωπο. Είναι πρόσωπο. Και ο εκατόνταρχος είχε μπροστά του το πρόσωπο του Θεού Λόγου. Αφού ήταν ορατός και αισθητός με την Ενανθρώπησή Του.

«Ὁ γὰρ τοῦ Πατρὸς τῶν ὅλων Λόγος -λέγει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς- οὐχ οὗτος ἐστὶν ὁ προφορικός, ἔχων καθ΄εαυτόν οἰκείαν ὑπόστασιν». Δεν είναι -αυτό που σας είπα- δεν είναι ο προφορικός λόγος, ο ψιλός, ο σκέτος λόγος. Είναι υπόστασις. Είναι πρόσωπον. Είναι πρόσωπον ο Θεός Λόγος. Όπως λέμε: «Πατήρ, Λόγος, Πνεῦμα». «Εἰ τις ἐνδιάθετον ἢ προφορικὸν λόγον λέγει τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ἀνάθεμα ἔστω», λέει ένα σύμβολον των αναθεμάτων του έτους 351: «Όποιος λέγει ότι ο Θεός Λόγος είναι ενδιάθετος ή προφορικός, δηλαδή δεν είναι πρόσωπον, ανάθεμα έστω. Να μην είναι μέσα στην Εκκλησία». Δηλαδή χώρια, δηλαδή αποδοκιμάζεται. Και όπως λέγει ο Μέγας Αθανάσιος: «Λόγον δὲ οὐ προφορικόν –βλέπετε εδώ συμφωνίαν όλων- (:Δεν είναι ο προφορικός λόγος)- οὐκ ἐνδιάθετον, οὐκ ἀπόρροιαν τοῦ τελείου, οὐ τμήσιν τῆς ἀπαθοῦς φύσεως, οὔτε προβολὴν ἀλλοιῶν αὐτοτελεῖ». «Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι», λέει. «Παρά είναι πρόσωπον, ξεχωριστό, αυτοτελής».

Και ο άγιος Ιγνάτιος μάς λέγει, ο Θεοφόρος: «Εἷς Θεὸς ἐστιν, ὁ φανερώσας ἑαυτὸν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ, ὃς ἐστὶν Αὐτοῦ Λόγος ἀπὸ σιγῆς προελθών». Γράφει εις τους Μαγνησιείς στην επιστολή του. Κι αυτή η σιγή, που λέει «προῆλθε ἐκ σιγῆς», είναι η κατάστασις του Υιού προ της ορατής και αοράτου Δημιουργίας. Ήταν σε σιγή. Είδατε οι Εβραίοι; Οι Εβραίοι ομιλούν περί Θεού. Δεν γνωρίζουν τον Τριαδικό Θεό. Παρότι Εκείνος έδωσε τον Νόμον επάνω εις το Σινά. Κι Εκείνος πέρασε τον λαό Του από την Ερυθρά Θάλασσα. Εκείνος πέρασε τον λαό Του από τον Ιορδάνη ποταμό.

Ναι. Το «εἶπεν ὁ Θεός» είναι κρυπτογραφημένο στην Αγία Γραφή. Ακούστε πώς ξεκινάει: «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν». Έτσι δεν αρχίζει η Παλαιά Διαθήκη; Μ΄αυτά τα μεγαλόπρεπα λόγια: «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν». Αν ξέρατε, αγαπητοί μου, τι θεολογία κρύβει αυτή η φράσις! «Καὶ εἶπεν ὁ Θεός». «Εἶπεν ὁ Θεός». Τι λέγει εδώ; «Εἶπεν». Εδώ έρχεται τώρα ο Λόγος Του, το δεύτερον πρόσωπον, να δημιουργήσει τα πάντα. Και να φιλοτεχνήσει τα πάντα. Κι ευθύς παρακάτω θα πει: «Καὶ Πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τῆς ἀβύσσου». «Πνεῦμα Θεοῦ»: Να το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Από τον πρώτο στίχο, αγαπητοί μου, της Παλαιάς Διαθήκης, στο πρώτο της βιβλίο. Έρχεται σαν κλώσα το Πνεύμα το Άγιον, «ἐπεφέρετο». Δεν εμφανίστηκε το Πνεύμα το Άγιον ως περιστερά; Εδώ λοιπόν… πολύ αργότερα έχομε την εικόνα αυτή. Έρχεται, λοιπόν, τώρα και επωάζει τα ύδατα· και βγαίνει ζωή! Οι επιστήμονες μάς λένε ότι η πρώτη ζωή εμφανίστηκε εις τα ύδατα! Τι μεγαλοπρέπεια! Τι ακρίβεια ο λόγος του Θεού! Ναι, αγαπητοί.

Έτσι, το «εἶπεν ὁ Θεός» δείχνει την άχρονον Γέννησιν του Λόγου και ταυτόχρονα την Δημιουργία του παντός. Ὁ Λόγος ἀεὶ γεννᾶται. Λέγει ο Αθηναγόρας: «Ἐξ ἀρχῆς δὲ ὁ Θεός, νοῦς ἀΐδιος ὤν -δηλαδή πάντοτε, εξαρχής, νους χωρίς αρχή. «Αΐδιος» θα πει κάτι που έχει αρχή, αλλά δεν έχει αρχή- εἶχεν Αὐτὸς ἐν ἑαυτῷ τὸν Λόγον (:είχεν Εκείνος, ο Πατήρ, τον Λόγον) ἀϊδίως λογικὸς ὤν». «Χωρίς αρχή Τον είχε μέσα Του». Και πάντα Τον γεννά. Και γεννώμενος ο Λόγος κάνει την παρουσία Του εις την Δημιουργίαν και εις τον κόσμον.

Και όταν τον εγέννησε τον Θεόν Λόγον, λέει ο Ιππόλυτος: «Οὐκ ἐνωθείς Αὐτὸς τοῦ Λόγου, ἀλλὰ Λόγον γεννήσας καὶ τῷ Λόγῳ Αὐτοῦ διὰ παντὸς ὁμιλῶν». «Όταν γέννησε τον Λόγον, δεν άδειασε ο Θεός Πατήρ από τον Λόγον. Όχι. Αλλά Τον είχε πάντοτε, διὰ παντὸς ὁμιλῶν. Αλλά Τον είχε πάντα τον Λόγον ἐν ἑαυτῷ, τον Λόγον και κάνοντας –ας πούμε την λέξη αυτή- πάντα συντροφιά μαζί Του». Όταν ο Θεός Λόγος ήρθε εις τον κόσμον αυτόν, γενόμενος άνθρωπος, δεν άφησε τους κόλπους του Πατρός. Προσέξτε, δεν άφησε τους κόλπους του Πατρός. Ήταν πάντοτε εις τους κόλπους του Πατρός. Γιατί είναι μία η ουσία, ο Πατήρ, ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον.

Ω αγαπητοί μου, ο Κύριος είπε στην αρχιερατική Του προσευχή: «Ὅτι ἠγάπησάς με - λέγει ο Υιός στον Πατέρα- πρὸ καταβολῆς κόσμου». «Με αγάπησες πριν γίνει ο κόσμος αυτός». Πού ήταν ο Θεός Λόγος; «Ἐν τῷ Πατρί». Πότε εκδηλούται; Όταν ο Πατήρ αποφασίζει να δημιουργήσει τον κόσμον. Γεννά τον Υιόν και δημιουργείται ο κόσμος. Και τώρα «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν», όπως λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. «Και τώρα, χωρίς να αφήσει τους κόλπους του Πατρός, έρχεται ανάμεσά μας και σκηνώνει, βάζει την σκηνή Του, την κατοικία Του, ανάμεσά μας». Και Αυτός ο Λόγος είναι Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού.Τώρα μπορούμε να κατανοήσομε ότι «Ἐν ἀρχῇ- που γράφει ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής- ἦν (:ήτο) ὁ Λόγος -πάντοτε ήτο-, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος (:Ήταν Θεός ο Λόγος). Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. Πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν». «Και τίποτα δεν έγινε απ΄ ό,τι έχει γίνει».

Έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε πολλές φράσεις στην Παλαιά Διαθήκη, αγαπητοί, που ομιλούν δια τον Λόγον σε σχέση με την Δημιουργία και την Ιστορία. Ενδεικτικώς, σας λέγω· γράφει εις τον Ψαλμόν τον 32ο ο Δαβίδ: «Τῷ λόγῳ Κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν». Πώς εστερεώθησαν οι ουρανοί; «Τῷ λόγῳ Κυρίου». Ποιος είναι ο Λόγος; Το δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος. «Ὁ λόγος σου ἀλήθεια», λέγει ο 118ος Ψαλμός. «Ἐξαποστελεῖ τὸν λόγον αὐτοῦ», λέγει ο 147ος Ψαλμός. Τον αποστέλλει. «Εἶπεν ὁ Θεὸς· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς». Είναι όλα αυτά, αγαπητοί, εκφράσεις της Παλαιάς Διαθήκης. Κρυμμένος ο Λόγος μέσα στην Παλαιά Διαθήκη. Τι λέτε; Πρέπει να διαβάζομε την Παλαιά Διαθήκη; Αν ήξερε κανείς πόσο αδικεί τον εαυτό του, εάν δεν διαβάζει την Παλαιά Διαθήκη… Μην πείτε ότι είναι η «Παλαιά» Διαθήκη. Εκείνη ανοίγει τον δρόμο για να γνωρίσομε τον Θεόν Λόγον. Θα διαβάζομε και την Παλαιά Διαθήκη. Είναι δύσκολη. Και στην γραμματική της έκφραση ακόμη. Θα έχομε όμως βοηθήματα, θα έχομε ερμηνευτικά βοηθήματα, θα τα παρακολουθούμε και θα διαβάζουμε. Ως προς την Ιστορία, το ίδιο. Αλλά να, ο χρόνος περνά.

Αγαπητοί, ο εκατόνταρχος επίστευσε και θεολόγησε. Και έγινε θαυμαστός από τον Θεόν. Αφού είπε: «Δεν βρήκα σε όλον τον Ισραήλ τόσο πιστόν άνθρωπο, με μεγάλη πίστη, σαν τον εκατόνταρχο». Και έτσι, λοιπόν, του δόθηκε και η αμοιβή. Απεκαλύφθη το πρόσωπον του Θεού Λόγου, του Ενανθρωπήσαντος, εις αυτόν τον άνθρωπο, τον εκατόνταρχο. Βέβαια περιττόν να σας πω, αυτός πρέπει να έγινε Χριστιανός μετά ταύτα. Και θα έλεγε: «Εγώ είδα τον Θεόν Λόγον. Τον είδα!». Αυτά είναι τα μεγάλα και θαυμαστά. Θα μου πείτε: «Και ο Ηρώδης είδε και ο Πιλάτος είδε και οι Αρχιερείς είδαν». Αλλά σε αυτούς δεν απεκαλύφθη ο Θεός Λόγος. Αυτά είναι τα μεγάλα και θαυμαστά, αγαπητοί μου, πράγματα, που ο άνθρωπος πρέπει να αγαπήσει και να γνωρίσει. Και δεν αποτελούν, όπως είπαμε, πολυτέλεια, αλλά ζωτική ανάγκη και βασική προϋπόθεση της σωτηρίας μας. Γι΄αυτό ο σοφός Σολομών, όταν του εζητήθη, όταν του ειπώθηκε τι να ζητήσει -Πλούσιος; Ήταν! Βασιλιάς ήτανε και μάλιστα γιος ένδοξος του Δαβίδ ήταν ο Σολομών- Τι ζήτησε; Την Σοφία, την Σοφία. Την σοφίαν, κατ’ αρχάς την λεκτικήν σοφίαν. Και ύστερα, πίσω από την λεκτική σοφίαν, εζήτησε και ήθελε να δει την Σοφίαν που ήταν πάρεδρος του θρόνου του Πατρός. Δηλαδή, τον Θεόν Λόγον. Γι'αυτό έγραψε ό,τι έγραψε· που είναι θεόπνευστα. Ακούστε πώς το λέγει αυτό:

«Θεέ πατέρων -δηλαδή «των προγόνων, Θεέ»- καὶ Κύριε τοῦ ἐλέους, ὁ ποιήσας τὰ πάντα ἐν λόγῳ Σου(:Συ που τα έκανες όλα με τον λόγον Σου) καὶ τῇ Σοφίᾳ Σου –δηλαδή, που είναι ο Υιός Σου- κατεσκεύσασας ἄνθρωπον (:κατασκεύασες τον άνθρωπο) δός μοι (:δώσε μου) τὴν τῶν Σῶν θρόνων πάρεδρον σοφίαν(:Δωσ’ μου Αυτήν την Σοφίαν -πάντα με κεφαλαίο αυτή η λέξη, η Σοφία, που - προσέξτε- παρεδρεύει εις τον δικό Σου θρόνο - Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα) καὶ μή με ἀποδοκιμάσῃς ἐκ παίδων σου Σου (:Μη με αποδοκιμάσεις εκ των δούλων Σου. Εγώ είμαι αμαρτωλός. Αλλά δος μου αυτήν την Σοφίαν)».

Γι'αυτό και μέσα στα έργα του, αν διαβάσετε στην Παλαιά Διαθήκη, στην Σοφία Σολομώντος -έχομε κι άλλα βιβλία, τα λεγόμενα «σοφιολογικά», και η «Σοφία Σειράχ» σοφιολογικό είναι, αυτή που κάνομε κάθε Τρίτη παρακαλώ, και θα παρακαλέσω, σας υπενθυμίζω να έρχεστε, θα ακούσετε και θα μάθετε πολλά πράγματα. Έτσι η Σοφία είναι πρόσωπο. Είναι πρόσωπον. Παρεδρεύει με τον Πατέρα. «Και χαιρόμουν -λέγει, το γράφει τώρα ο Σολομών αυτό· ακούστε τι γράφει) ήταν η Σοφία μαζί με τον Πατέρα και συνδημιουργούσε. Και η χαρά μου ήταν -αμέσως δίνει πρόσωπο στον Θεόν Λόγον- και η χαρά μου ήταν να βρίσκομαι ανάμεσα στους ανθρώπους». «Και δεν ησύχασε - το λέει η Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου αυτό σε μία ευχή- δεν ησύχασε ο Θεός Λόγος (δηλαδή ανυπομονούσε, ας μιλήσουμε έτσι ανθρώπινα), ανυπομονούσε πότε θα έρθει η ώρα»- Ναι! Πότε ήρθε; «Ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου», τότε ήρθε. Για να βρεθεί ανάμεσα εις τους ανθρώπους που τους εδημιούργησε και συνεπώς τους αγαπούσε πάρα πολύ. Και ο Σολομών ζητούσε την Σοφία του Θεού, που είναι ο Λόγος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός.

Εις το ανθρώπινον πρόσωπον του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όταν, αγαπητοί μου, πιστέψομε ζωντανά και θερμά, τότε θα αρχίσει να αναβλύζει πλουσία η Θεολογία. Αμήν.

881η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος».

†. Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, στη σημερινή προς Ρωμαίους επιστολή του, περικοπή που ακούσαμε προηγουμένως, κάνει λόγο για την αμαρτία. Και δείχνει ότι η αμαρτία, ενώ φαίνεται ότι είναι ελευθερία, όμως στην πραγματικότητα είναι αιχμαλωσία του ανθρώπου, και κάτι χειρότερο: Η αμαρτία αποφέρει τον θάνατον. Έτσι γράφει συμπερασματικά: «Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος». Προφανώς αυτό που γράφει είναι σπουδαιότατον και έτσι μας ενδιαφέρει να το προσεγγίσομε και να το ερευνήσουμε. Αναφέρεται το όλο χωρίον σε τρεις λέξεις: «Ἁμαρτία, ὀψώνια, θάνατος». Και δείχνουν σαφώς το αίτιον και το αποτέλεσμα: Η αμαρτία φέρει τον θάνατον.

Αλλά τι είναι αμαρτία; Πρέπει να ομολογήσομε, αγαπητοί, ότι πολλοί μας Χριστιανοί δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αμαρτία. Έχουν αγνωσία της αμαρτίας. Με ανείπωτα κακές συνέπειες στο θέμα αυτό. Επιπλέον η έννοια της αμαρτίας φιλοσοφικά ή όπως οι αρχαίοι Έλληνες την θεωρούσαν, είναι η αστοχία. Δηλαδή όταν αστοχεί κανείς, αυτό λέγεται «ἁμαρτία». Μάλιστα ο Όμηρος χρησιμοποιεί την λέξη και μάλιστα το ρήμα «ἁμαρτάνω» και σημαίνει -έχει σημασία πολλή- αστοχώ, αποτυγχάνω, αποπλανώμαι, χάνω, στερούμαι, αμελώ. Και το περίεργον είναι ότι και σήμερα ακόμη στους πολλούς Χριστιανούς μας και μάλιστα λογίους Χριστιανούς μας υπάρχει αυτή η έννοια, όπως στον Όμηρο, αυτή η έννοια για την αμαρτία· δηλαδή ως αστοχία.

Στον χώρο, όμως, της Αγίας Γραφής, η έννοια της αμαρτίας έχει κάτι το πολύ βαθύτερο: Είναι βαρεία προσβολή κατά του Θεού Δημιουργού. Αυτό είναι αμαρτία. Όταν προσβάλλω τον Θεόν. Και είναι ικανή αυτή η αμαρτία να προκαλεί την πτώσιν του ανθρώπου, τον χωρισμό του από τον Θεό, τον θάνατον, τόσο τον πνευματικό, όσο και τον σωματικόν, και την αιωνία κόλαση. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πόσο διαφέρει η έννοια της αμαρτίας στους φιλοσόφους, στους «σκεπτομένους» ανθρώπους, από την έννοια την αγιογραφικήν.

Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι η αμαρτία έχει ένα βαθύ θεολογικό χαρακτήρα. Και γιατί είναι ο χαρακτήρας της θεολογικός; Διότι προσβάλλει τον Θεό ή έχει άμεση σχέση με τον Θεό. Γι'αυτό έχει θεολογική διάσταση. Και προφανώς και το αντίστροφο: Η άφεση των αμαρτιών ή της αμαρτίας η άφεσις, δηλαδή η συγχώρησις, έχει θεολογική διάσταση. Και προφανώς και το αντίστροφο. Η άφεση των αμαρτιών ή της αμαρτίας η άφεσις, δηλαδή η συγχώρησις, έχει πάλι θεολογικό χαρακτήρα. Γιατί ο Θεός θα είναι Εκείνος ο Οποίος θα συγχωρήσει, και μόνον ο Θεός. Και κανείς άλλος. Έτσι, είτε σαν προσβολή, είτε σαν άφεσις, έχει θεολογική διάσταση και το ένα και το άλλο, και αυτό είναι εκείνο που ολότελα διαφέρει από το πώς αντιλαμβάνονται τα πράγματα οι έξω άνθρωποι. Δεν είναι η αμαρτία καθόλου αστοχία. Προσέξατέ το γιατί κυκλοφορεί σε θεολογικούς κύκλους αυτή η αντίληψις. Γι'αυτό επιμένω. Γι'αυτό και οι Φαρισαίοι είπαν όταν άκουσαν τον λόγο του Κυρίου σε εκείνον τον παράλυτο: «Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι», «Τὶς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς, ὁ Θεός;». Ορθώς. Ποιος μπορεί να συγχωρήσει, να αφήσει αμαρτίες, παρά μόνος ο Θεός. Ορθώς. Το λάθος τους δεν ήταν σε αυτό το σημείο. Αλλά στο ότι δεν είχαν αναγνωρίσει ήδη τον Ιησούν Χριστόν, ως τον Ενανθρωπήσαντα Κύριον του Ισραήλ. Εκεί ήταν το λάθος τους. Και συνεπώς, αφού ήταν ο Ενανθρωπήσας Κύριος του Ισραήλ, ο Γιαχβέ, ο Κύριος, είχε συνεπώς το δικαίωμα να συγχωρήσει. Αφού ήτο ο Θεός.

Αλλά ποια είναι η φύσις της αμαρτίας; Η φύσις της αμαρτίας, κατά την Καινήν Διαθήκην, είναι η ανομία. Δηλαδή η μη τήρησις του νόμου. Δηλαδή η παράβασις της εντολής του Θεού. Γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Α΄ του επιστολή: «Καὶ ἡ ἁμαρτία ἐστὶν ἡ ἀνομία». Όταν κάνεις εκείνο που ο Θεός δεν θέλει. Ή έρχεσαι σε αντίθεση με εκείνο που ο Θεός θέλει, τότε αναμφισβήτητα τελείς αμαρτίαν.

Αλλά αξίζει να δούμε και πώς οι Πατέρες μιλούν για την αμαρτία, ο καθένας βλέποντάς την από μία σκοπιά. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς λέγει ότι «Αμαρτία είναι ο θάνατος της ψυχής· και η ζωή της κακίας». Ο δε άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος σημειώνει: «Ἡ δὲ ἁμαρτία ἐστὶ τοῦ καλοῦ παρεκτροπή, ὃ μὴ φύσις τε καὶ νόμος χαρίζεται». Δηλαδή είναι μία κατάστασις που βγαίνει έξω, δεν χαρίζεται ούτε η φύσις που βγαίνει έξω, δεν χαρίζεται ούτε η φύσις, δεν αφήνει περιθώρια ούτε η φύσις ούτε ο νόμος. Όταν είσαι έξω από την φύση, έξω από την φύση, έξω από τον νόμο. Επί παραδείγματι, η ανηθικότης, η πορνεία είναι έξω από τον νόμο, όχι έξω από την φύση. Η ομοφυλοφιλία είναι έξω από την φύση. Αυτή είναι η διαφορά. Έξω, λοιπόν, από τον νόμο, έξω από την φύση.

Και ακόμη λέγει ο άγιος Γρηγόριος ότι «πτῶσις ἐστὶν ἡ ἁμαρτία». Τι είναι η αμαρτία; Πτώσις. Πέφτεις. Και ο άγιος Κύριλλος ο Αλεξανδρείας σημειώνει ότι είναι κάτι το «νόθον ἡ ἁμαρτία καὶ παρὰ φύσιν». Γιατί; Ο Θεός μάς έπλασε να ζούμε κατά φύσιν. Όταν δεν ζω όπως ο Θεός θέλει, τότε δεν ζω κατά φύσιν. Και συνεπώς αυτό είναι η αμαρτία. Είναι το παρά φύσιν η αμαρτία, γενικώς. Αν επί παραδείγματι πιω κρασί, αυτό είναι κατά φύσιν. Εάν μεθύσω, αυτό είναι έξω από την φύση, πέρα από την φύση, κ.ο.κ. Γι’ αυτό θα’ θελα να σας τονίσω και να το γνωρίζομε, πάντοτε ο Θεός δεν αντιφάσκει εις εαυτόν, όταν λέγει και ζητά κάτι που νομίζομε ότι είναι παρά φύσιν. Πάντοτε ο Θεός ζητάει το κατά φύσιν. Θέλετε; Κι ο θάνατος ακόμη δεν είναι κατά φύσιν. Είναι παρά φύσιν. Αν ερωτήσετε, γιατί ο Χριστός ανέστησε -τουλάχιστον τρεις αναγραφόμενοι στην Αγία Γραφή, στην Καινή Διαθήκη, αν όχι περισσότεροι- θα σας έλεγα: Δια να δείξει την επαναφορά του ανθρώπου εις το κατά φύσιν. Ότι ο άνθρωπος δεν πεθαίνει, δεν έπρεπε να πεθαίνει.

Έτσι λοιπόν, τι είναι αμαρτία; Ό,τι βγαίνει έξω από την φύση. Η αμαρτία, το κακό δηλαδή η αμαρτία… -λέω το «κακό» για να σας βοηθήσω λίγο να καταλάβομε, έχει ουσία; Είναι ένα πρόβλημα που πάντοτε απησχόλησε τους φιλοσόφους. Το κακόν έχει ουσία; Η αμαρτία έχει ουσία; Αγαπητοί μου, δεν έχει ουσία η αμαρτία. Διότι όλες οι ουσίες είναι δημιουργήματα του Θεού. Όποια ουσία κι αν υπάρχει στον κόσμον αυτόν, είναι δημιούργημα του Θεού. Συνεπώς εάν υπάρχει ουσία στο κακόν, τότε δεν είναι δυνατόν παρά ο Θεός να έκανε την αμαρτία και το κακόν. Άπαγε όμως. Άρα η αμαρτία δεν έχει ουσία.

Τότε πού βρίσκεται; Βρίσκεται εις την προαίρεσιν. Ο διάβολος, ο οποίος είναι η φύσις, το ον εκείνο που αμαρτάνει διαρκώς, είναι δημιούργημα του Θεού. Αλλά ο Θεός δεν έκανε τον διάβολον αμαρτωλόν. Ο διάβολος ήτο άγγελος αγαθός και έπεσε. Συνεπώς πού είναι η αμαρτία; Είναι εις την προαίρεσιν. Προσέξατέ το, είναι πολύ σπουδαίο. Όποιος κανείς σκέπτεται ή διάβασε φιλοσοφικά και θεολογικά, θα καταλάβει πόσο σπουδαίο πράγμα είναι αυτό. Γι΄αυτό λέγει ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής: «Ἡ ἁμαρτία οὐκ ἔστι τῆς φύσεως, ἀλλὰ τῆς κακῆς προαιρέσεως». Ομοίως λέγει ο άγιος Μάξιμος: «Παρακοῆς ἔργον ἐστὶν ἡ ἁμαρτία». Είναι έργον της παρακοής. «Θέλω να ακούσω;». «Δεν θέλω να ακούσω;». Οι πρωτόπλαστοι είπαν: «Δεν θα ακούσομε τον Θεό». Και αμέσως έγινε η αμαρτία. Πού ήταν; Στο «Δεν θα ακούσομε τον Θεό». Δηλαδή εις την προαίρεσιν.

Το δε υλικό που αφορμάται εκ της προαιρέσεως για την αμαρτία, είναι τι λένε; Είναι τρία πράγματα που αναζητεί ο άνθρωπος και φυσικά αμαρτάνει: Είναι η φιληδονία, είναι η φιλοδοξία και η φιλαργυρία. Αυτά τα τρία, που αποτελούν κεφαλάρι όλων των άλλων παθών. Λέγει ο αββάς Δωρόθεος, ασκητικός πατήρ: «Φιληδονία -φιληδονία είναι καθετί που θα μου δώσει και θα μου παρέξει την ηδονήν· από την γαστριμαργία μέχρι τα γενετήσια κλπ. κλπ.-, φιλοδοξία καὶ φιλαργυρία, ἐξ ὧν συνίσταται πᾶσα ἁμαρτία». «Απ’ αυτά τα τρία», λέει, «συνίσταται κάθε αμαρτία».

Η αμαρτία, πρέπει να σημειώσομε, ότι καταστρέφει την ελευθερία του ανθρώπου, όπως την έδωσε την ελευθερία αυτή ο Θεός. Και καθιστά τον άνθρωπον πραγματικά δούλον. «Πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν», λέγει ο Κύριος, «δοῦλος ἐστὶν τῆς ἁμαρτίας». Έχει αφεντικό την αμαρτία. Και ενώ μοιάζει ότι έχει στοιχεία ελευθερίας η αμαρτία, «Θέλω να κάνω αυτό, γιατί έτσι μου αρέσει», αυτό θα με δουλώσει. Και θα γίνει αφεντικό μου η αμαρτία. Καταστρέφει λοιπόν, λυμαίνεται την ελευθερίαν η αμαρτία. Και θα πει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Ἐπειδὴ εἰσῆλθεν ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν κόσμον –εννοείται-, ἐλυμήνατο τὴν ἐλευθερίαν καὶ διέφθειρε τήν ἀπὸ τῆς φύσεως δεδομένην ἀξίαν». Κατέστρεψε τον άνθρωπο, που έχει αυτή την αξία. Είναι εικόνα του Θεού λαμπρή και την ποδοπάτησε η αμαρτία την εικόνα αυτή του Θεού.

Η ασθένεια έχει καμία σχέση με την αμαρτία; Βεβαίως ναι. Υπάρχει ένα θαυμάσιο χωρίον εις την Σοφίαν Σειράχ στο 38ο κεφάλαιο. Και λέγει εκεί: «Ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτόν, ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ». «Όποιος αμαρτάνει απέναντι στον Δημιουργό του, θα πέσει στα χέρια του γιατρού!». Αχ, να μπορούσαμε αυτό να το βάλομε στα νοσοκομεία μας, στα σχολειά μας, παντού, να το βλέπουν οι άνθρωποι: «Όποιος αμαρτάνει στον Θεό, θα πέσει στα χέρια του γιατρού».Αλλά κάθε αρρώστια είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας; Όχι. Όχι! Λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, ερωτά: «Πάντα τὰ νοσήματα ἐξ ἁμαρτημάτων;». Όλες οι αρρώστιες είναι από αμαρτήματα; Και απαντάει: «Οὐ πάντα μέν, ἀλλὰ τὰ πλείονα». «Δεν είναι βέβαια», λέει, «όλα, αλλά τα περισσότερα». Είναι από αμαρτίες.

Πώς βρέθηκε η αμαρτία; Είπαμε ξεκίνησε από την προαίρεση. Την επενόησε ο άνθρωπος; Αγαπητοί μου, ο άνθρωπος δεν επενόησε την αμαρτία. Αλλά από μόνος του την επενόησε ο διάβολος. Γι΄αυτό και έπεσε. Ξέρετε τι συνέπεια έχει αυτό; Ο άνθρωπος, επειδή δεν επενόησε την αμαρτία από μόνος του, αλλά επλανήθη και παρεσύρθη, γι'αυτό έχει την δυνατότητα να μετανοήσει και να επανέλθει. Ενώ αντίθετα ο διάβολος, επειδή μόνος επενόησε την αμαρτία, δεν δύναται να μετανοήσει εις τον αιώνα τον άπαντα, ποτέ, ποτέ, ποτέ εις την αιωνιότητα δεν πρόκειται ο διάβολος να μετανοήσει. Η αμαρτία εις τον διάβολον είναι παγιωμένη. Όχι στον άνθρωπον. Είναι πολύ σημαντικό αυτό.

Γι΄αυτό ο διάβολος λέγεται από Αυτόν τον ίδιον τον Κύριον «ἀνθρωποκτόνος» ότι είναι «ἀπ’ ἀρχῆς». Πάντοτε, μόλις είδε το δημιούργημα «άνθρωπος», έσπευσε να τον φονεύσει. Τον εφόνευσε δια της αμαρτίας. Διότι ο Θεός, είπε στην παράβαση της εντολής του θα εισήρχετο ο θάνατος. Με τον τρόπον αυτόν εφόνευσε τον άνθρωπον, γι'αυτό και λέγει ο Κύριος… ο Κύριος το λέγει, ότι είναι ανθρωποκτόνος απ’ αρχής. Ακόμη τον αποκαλεί ο Κύριος «πατέρα τοῦ ψεύδους». Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων τον αποκαλεί «ἀρχηγὸν τῆς ἁμαρτίας» και ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής «σπορέα τῆς ἁμαρτίας». Και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος «διδάσκαλον καὶ εἰσηγητὴν τῆς ἁμαρτίας». Διότι εισηγήθη εις τους πρωτοπλάστους την αμαρτία. Ἐξ οὗ και «διάβολος»: Διέβαλε τον Θεόν εις τους πρωτοπλάστους, ψευδόμενος. Ότι «ο Θεός θέλει το κακό σας. Δεν θέλει να γίνετε θεοί».

Πάντως, όπως είπαμε ήδη και πρέπει να το τονίσουμε, ότι στον άνθρωπο «ἀρχὴ ἁμαρτίας ἡ προαίρεσις». Αν θέλω, αμαρτάνω. Αν θέλω, δεν αμαρτάνω. Κι όπως λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Κακὸν ἔσχατον ἡ ἁμαρτία». «Είναι το τελευταίον κακόν». Και πάλι ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει: «Οὐδὲν οὕτως ἀλόγιστον ὡς ἁμαρτία». «Δεν υπάρχει τίποτε το παράλογο, όσο η αμαρτία». Αυτό, αγαπητοί μου, μπορούμε να το δούμε, όταν έχομε μία στοιχειωδώς καθαρή καρδιά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος παραλογισμός από την αμαρτία. Μεγαλύτερος παραλογισμός... Να αδικήσεις τον άλλον; Να τον σκοτώσεις; Να τον κλέψεις; Να βλασφημήσεις τον Κύριον; Τι; Να μεθύσεις; Τι; Τι; Τι; Δεν υπάρχει μεγαλύτερος παραλογισμός. Αλλά κι αν σκεφθεί κανείς ότι με την αμαρτία χάνει τα πάντα, χάνει τον Θεό, σας ερωτώ, υπάρχει μεγαλύτερος παραλογισμός; «Οὐδὲν οὕτως ἀνόητον καὶ μωρὸν καὶ ῥαγδαῖον (:Δεν υπάρχει –λέει- τίποτε το πιο μανιώδες). Πάντα ἀνατρέπει καὶ συγχεῖ καὶ ἀπόλλυσι ἔνθα ἂν εἰσπηδήσῃ (:Όπου εισπηδήσει η αμαρτία, μπει η αμαρτία, εκεί όλα τα ανατρέπει, όλα τα μπερδεύει, όλα τα καταστρέφει)». Φοβερόν πράγμα η αμαρτία.

Θέλησε ο Ιερός Χρυσόστομος να την περιγράψει. Λέει: «Αν έπρεπε κάποιος ζωγράφος να την ζωγράφιζε την αμαρτία, σ’ έναν ζωγραφικό πίνακα, άραγε πώς θα την παρουσίαζε;». Ακούστε τι λέγει: «Ἀηδὴς ἰδεῖν (:το να την βλέπεις είναι μία αηδία), φορτικὴ καὶ ἐπαχθὴς (:φορτική και βαριά). Καὶ εἰ τις αὐτὴν ἂν ἔπλαττε ζωγράφος (:αν κανείς θα ήθελε ζωγράφος να την ζωγραφίσει) οὐκ ἂν μοὶ δοκεῖ ἁμαρτεῖν οὕτως αὐτὴν ἀναπλάττων (: νομίζω ότι δεν θα έκανε λάθος -εδώ «ἁμαρτεῖν» θα πει: θα έκανε λάθος να την αναπλάσει ως τι; ) γυναῖκα τινὰ θηριόμορφον( -λέει: «γυναῖκα», επειδή είναι θηλυκού γένους η λέξις αμαρτία- σαν μια γυναίκα που έχει πρόσωπον θηρίου, βάρβαρον), πῦρ πνέουσα (:βγάζει από τα ρουθούνια της φωτιά), ἀτερπή (:άσχημη), μέλαινα (: μαύρη)».

Αυτή είναι η αμαρτία με δυο λόγια. Και η αμαρτία τώρα έχει το δικό της «ὀψώνιον». Τι θα πει «ὀψώνιον»; Λέγει ο Θεοδώρητος, ένας ερμηνευτής: «Τὸν μισθὸν ὀψώνιον κέκληκε». Τι θα πει «ὀψώνιον»; Θα πει μισθός. Τι είχε πει ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής στους στρατιώτες που πήγαν να τον επισκεφθούν; «Ἀρκεῖσθε τοῖς ὀψωνίοις ὑμῶν». Να αρκείστε στον μισθό σας. Μην κάνετε εκβιασμούς, να ζητάτε περισσότερα, από τους ανθρώπους, χρήματα. Ώστε λοιπόν τι θα πει «ὀψώνιον»; Θα πει μισθός. Και ποιος είναι ο μισθός της αμαρτίας; Ο θάνατος! Κι αυτός ο θάνατος έχει ένα ευρύ φάσμα. Θάνατος σημαίνει η απομάκρυνση από τον Θεό. Και συνεπώς η απουσία του Θεού. Υπάρχει, άραγε, μεγαλύτερη δυστυχία στα ζώντα και λογικά όντα από την απουσία του Θεού;

Είναι ακόμη η απουσία της θείας χάριτος. Είναι ο άμοιρος, του Θεού, άνθρωπος. Ο οριστικά και αμετάκλητα καταδικασμένος στην αιωνία κόλαση και καταδίκη. Θάνατος, όμως, δεν είναι ο πνευματικός μόνον. Είναι και ο βιολογικός. Και ο βιολογικός είναι συνέπεια του πνευματικού θανάτου. Πρέπει να ξέρομε: ο Θεός δεν έκανε τον θάνατον. Θα ήθελα να το μαθαίναμε κάποτε αυτό. Μη λέμε εκείνο το αθεολόγητον: «Ε, τι να κάνομε, ο Θεός έδωσε τον θάνατον και πεθαίνομε όλοι οι άνθρωποι. Φυσικό πράγμα είναι». Δεν είναι φυσικό πράγμα ο θάνατος. Ο θάνατος είναι μία μεγάλη καρικατούρα μέσα εις την Δημιουργίαν. Ο θάνατος είναι το πιο αφύσικον πράγμα. Γι’ αυτό ανέστησε ο Χριστός κάποιους, για να δείξει ότι δεν είναι φυσική κατάσταση ο θάνατος. Και ο Ίδιος ανεστήθη για να δείξει ποιος θα ήταν ο άνθρωπος εάν δεν αμάρτανε ή ποιος θα είναι εφεξής εάν προσκολληθεί εις τον Ιησούν Χριστόν. Κι όπως Εκείνος Ανεστήθη, έτσι τώρα και ο άνθρωπος θα αναστηθεί, εφόσον όμως είναι πιστός εις τον Ιησούν Χριστόν.

Ο Θεός, λοιπόν, δεν έκανε τον θάνατον, ούτε τον πνευματικόν, ούτε τον βιολογικόν. Ακούστε τι λέγει στο βιβλίον της Σοφίας Σολομώντος: «Ὃτι ὁ Θεὸς ἔκτισε τὸν ἄνθρωπον ἐπ᾿ ἀφθαρσίᾳ (:Τον έκανε να μην πεθαίνει ποτέ). Φθόνῳ δέ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον(: Αλλά με τον φθόνο του διαβόλου εισήλθεν ο θάνατος εις τον κόσμον)». Διότι παρέσυρε ο διάβολος τους πρωτοπλάστους, τους ξεγέλασε κι έτσι αμάρτησαν και εισήλθε ο θάνατος.

Πρέπει να το καταλάβομε, αγαπητοί, στην πάντα πραγματικότητα και πολύ παραπάνω σήμερα όπως το βλέπομε, τον βιολογικόν θάνατον ακολουθεί ο πνευματικός θάνατος. Βλέπομε σήμερα τους ανθρώπους, ω, αλήθεια, να κάνουν χρήση όλων των ηδονιστικών στοιχείων από την ανηθικότητα, το οινόπνευμα, μέχρι τις ποικίλες καταχρήσεις του σώματος, μέχρι τα ναρκωτικά. Όλα αυτά οδηγούν και στον βιολογικόν θάνατον. Κάνω έκκληση στην νοημοσύνη μας, να προσέξομε, ιδίως οι νέοι άνθρωποι, τα νέα παιδιά, ποτέ μην αναζητούν τα ηδονιστικά στοιχεία, που οδηγούν εις τον θάνατον. Όντως «τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος».

Αγαπητοί, αφού η αμαρτία, κατά τον Ιερόν Χρυσόστομον, είναι το έσχατον κακόν, αυτήν και μόνον αυτήν πρέπει να φοβούμεθα. Τίποτε άλλο. Τίποτα μη μας τρομάζει. Ούτε απειλές ανθρώπων, ούτε αδικίες, ούτε η αφαίρεση της ζωής μας, όσο η αμαρτία. Ο Ιερός Χρυσόστομος μόνον αυτήν εφοβείτο. Γι'αυτό ήταν γενναίος σε όλες τις περιπέτειες της ζωής. Ο Κύριος είπε: «Μὴ οὖν φοβηθῆτε αὐτούς, τοὺς διώκτας σας. Φοβήθητε δὲ μᾶλλον τον δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ». Πότε αυτό θα γινόταν; Όταν θα αμαρτάναμε.

Η αμαρτία έχει επίγειες και αιώνιες επιπτώσεις. Πολλάκις δε ο λαός του Ισραήλ από την έρημο που έμεινε 40 χρόνια, σε όλη την ιστορική του πορεία, όταν αμάρτανε, έπεφτε βαρύ το χέρι του Θεού. Αρκεί να θυμηθούμε μόνο ένα: τα λεγόμενα «μνήματα τῶν ἐπιθυμιῶν»· που πέθαναν χιλιάδες άνθρωποι, γιατί επεθύμησαν όχι το «μάννα» που τους έδινε ο Θεός αλλά τις τροφές της Αιγύπτου… Και πέθαναν από χολέρα, από δηλητηρίαση, με τα ορτύκια. Και ονομάστηκαν τα μνήματά τους, «μνήματα επιθυμιών».

Από την αμαρτία φυλάττει μόνον ο φόβος του Θεού. Αυτόν τον φόβον του Θεού είχε ο Ιωσήφ και δεν αμάρτησε εις την Αίγυπτο με την γυναίκα του Πετεφρή. Σήμερα, αγαπητοί μου, ο φόβος του Θεού εξέλειπε. Οι πολλοί γινήκαμε α-θεόφοβοι. Και όμως: «Ἀρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου»· και «Ὁ φόβος Κυρίου ἁγνός». Αυτά λέγει η Αγία Γραφή. Μόνον αν συνειδητοποιήσομε τι σημαίνει αμαρτία, τι δύναμη έχει η αμαρτία και πού μπορεί να μας στείλει, τότε θα αρχίσει να γεννιέται ο αγνός φόβος του Κυρίου μέσα μας, όχι μόνο για να μας φυλάξει από την αμαρτία, αλλά και να μας ανοίξει οδούς αρετής και αγιότητος και ζωής.

Αγαπητοί, μην ξεχνάμε ποτέ: «Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος».

569η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

23 Ιουνίου 2025

Οἱ ἐποπτεῖες τοῦ Θεοῦ.

†. Το πρώτο ξεκίνημα, αγαπητοί μου, του Ενανθρωπήσαντος Θεού Λόγου, όπως είδαμε να μας περιγράφει στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Ένα ξεκίνημα απόλυτα φυσικό και ανθρώπινο και ταυτόχρονα θείο και υπερφυσικό.

Ο Κύριος περιπατεί εις τον αιγιαλόν της λίμνης της Τιβεριάδος και εκεί εις την ακρολιμνιά, δύο αδέλφια ψαράδες, ο Πέτρος και ο Ανδρέας, ασχολούνται με την ψαρική και το καΐκι τους. Βέβαια προηγήθηκε ένα κήρυγμα του Κυρίου στα πλήθη, μια θαυμαστή αλιεία και μάλιστα εις το καΐκι του Πέτρου και του Ανδρέα και σε ένα ακόμη ζευγάρι αδέλφια, τον Ιάκωβον και τον Ιωάννην.

Με πολλή λιτότητα μας περιγράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος τα εξής: «Περιπατῶν ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς. Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς». Δηλαδή: «Περιπατώντας», λέει, «ο Κύριος παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας, είδε δύο αδέλφια. Πήγε λίγο πιο κάτω, είδε άλλα δύο αδέλφια και τους εκάλεσε».

Εξέρχεται, βλέπετε, ο Κύριος για να εκλέξει τους δώδεκα μαθητάς Του. Και αποτείνεται στα δύο ζεύγη των αδελφών. Ασφαλώς ο Κύριος θα είδε στη λίμνη κι άλλους ψαράδες. Αλλά αποτείνεται και σε ένα δεύτερο ζεύγος ψαράδων. Επισημαίνει αυτούς τους τέσσερις ψαράδες. Γιατί δεν απετάνθηκε σε άλλους; Και γιατί απετάθη εις αυτούς τους τέσσερις μόνο; Τι μπορούσε να βλέπει σ’ αυτούς ο Κύριος; Ασφαλώς το βάθος της αγαθής των προαιρέσεως. Και ο Κύριος δεν αστόχησε. Έβλεπε, λοιπόν, και ως Θεός. Όχι μόνον ως άνθρωπος. Αλλά και ως Θεός.

Αυτό που προηγουμένως σας είπα, ότι ήταν ένα ξεκίνημα απόλυτα φυσικό και ανθρώπινο, και ταυτόχρονα θείο και υπερφυσικό. Αργότερα, όταν θα αναφερθεί εις τον Ιούδα τον προδότη, θα πει: «Οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς δώδεκα ἐξελεξάμην;». «Εγώ», λέγει, «δεν σας εξέλεξα εσάς τους δώδεκα;». «Καὶ εἷς ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν». «Και ένας από σας είναι διάβολος». Και εννοούσε τον Ιούδα τον Ισκαριώτη. Ακόμη, θα μας σημειώσει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ἐγώ οἶδα οὓς ἐξελεξάμην». «Εγώ γνωρίζω ποιους έχω διαλέξει». Και ακόμη θα μας σημειώσει ο ίδιος ευαγγελιστής: «Οὐχ ὑμεῖς μὲ ἐξελέξατε, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς». «Δεν με διαλέξατε εσείς Εμένα, αλλά Εγώ διάλεξα εσάς». Κι εδώ φαίνεται η υπερφυσική γνώσις του Ιησού Χριστού. Έτσι εκλέγει σαν άνθρωπος και εκτιμά την ανθρώπινη προαίρεση σαν Θεός.

Ώστε, λοιπόν, μας βλέπει ο Χριστός. Μας γνωρίζει ο Χριστός. Μας εποπτεύει. Και φυσικά δεν λαθεύει. Κι αν απήλθε στον ουρανό και μας είπε ότι μαζί μας θα είναι έως της συντελείας του αιώνος, όλες τις ημέρες της Ιστορίας, έως ότου παρέλθει ο κόσμος και έως εκεί πάλι μας εποπτεύει, μας βλέπει. «Εγώ είμαι», λέγει, «μαζί σας».

Βλέπει στα δύο ζεύγη των μαθητών, αγαπητοί, τόσο την αγαθή τους προαίρεση, όσο και την προθυμία τους. Αλλά και εις τα άλλα δύο ζεύγη το ίδιο. Που άφησαν πατέρα, δίχτυα, καΐκια και Τον ακολούθησαν με ολοκληρωτική προσφορά. Αυτό μας καταπλήσσει.

Μήπως ο Θεός, όμως, προσωποληπτεί; Αποτείνεται εις αυτούς τους τέσσερις, δείχνοντας μίαν προσωποληψίαν; Όχι βέβαια. Κι εμάς ο Θεός μάς καλεί. Ναι, κι εμάς. Τόσο στη σωτηρία μας, εφόσον «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», όσο και σε ειδικά όργανα διακονίας. Ζηλεύεις τον Ιερό Χρυσόστομο, πάτερ Αθανάσιε; Μπορείς να φθάσεις, άμα θέλεις. Τι έκανες για να φθάσεις; Ζηλεύεις τον Α, τον Β, τον Γ, τον Δ Πατέρα της Εκκλησίας μας; Μπορείς κι εσύ να γίνεις. Γιατί δεν έγινες; Δεν προσωποληπτεί, λοιπόν, ο Θεός. Εμείς δεν προσφέρομε τον εαυτόν μας σωστά. Αν μου πείτε ότι έδωσε ειδικά χαρίσματα εις αυτούς…Και ποιος σας είπε ότι ο Θεός δίνει έτσι κατά τρόπον περίεργον, σπάταλον τα χαρίσματά Του; Είδε την προαίρεσή σου; Είδε τον κόπο σου; Θα σου δώσει χαρίσματα! Θα σου δώσει χαρίσματα. Εργάστηκες λοιπόν; Δεν προσωποληπτεί ο Θεός. Αλλά δίδει εκεί που βλέπει ότι θα αξιοποιηθούν εκείνα τα οποία θα δώσει.

Αλλά όλοι, δυστυχώς, δεν έχουν προετοιμάσει τον εαυτό τους για μια τέτοια διακονία. Τι λέγω διακονία; Εδώ ούτε για την ίδια τους την σωτηρία δεν έχουν φροντίσει. Οι μαθηταί; Ω, οι μαθηταί! Αν θέλετε να ρίξομε μια ματιά σ’ αυτούς… ιδιωτικά ετοίμαζαν τον εαυτό τους, πρώτιστα με την προσεκτική τους ζωή. Ύστερα με την μελέτη και με την προσευχή. Έχομε ένα μικρό δείγμα. Όταν ο Φίλιππος βρήκε τον φίλο του, τον Ναθαναήλ, τι του είπε; «Εκείνον τον οποίον έγραψε ο Μωυσής και οι προφήται, δηλαδή τον Μεσσία, τον βρήκαμε». Πού Τον βρήκαν; Τον βρήκαν πρώτα πρώτα στις Γραφές. Τα γνωρίσματα του Μεσσίου τα βρήκαν στις Γραφές. Οι άρχοντες, φύσει-θέσει, έπρεπε να γνωρίζουν τα γνωρίσματα του Μεσσίου. Και όχι μόνον δεν τα εγνώριζαν, γιατί δεν μελετούσαν τον λόγον του Θεού. Γιατί, νομίζετε σήμερα, δεσποτάδες και αρχιερείς μελετούν τον λόγο του Θεού; Αν μελετούσαν τον λόγον του Θεού, δεν θα ‘σερναν σαν σκυλάκι την Εκκλησία στον Οικουμενισμό ή δεν ξέρω πού αλλού! Αν μελετούσαν. Αν μελετούσαν. Ναι! Κάποτε, θυμάμαι εδώ και σαράντα χρόνια, ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι(Canterbury), Αγγλικανός, συμμετείχε σε μία προσπάθεια να αμνηστευτούν οι ομοφυλόφιλοι. Και είπα πολύ απλά: «Μα δεν άνοιξε την Αγία Γραφή να διαβάσει ότι δεν πρόκειται περί ασθενείας αλλά πρόκειται περί αμαρτίας; Εκεί δεν διάβασε τίποτε;». Ιδού. Αυτό είναι το πράγμα.

Λοιπόν μελετούσαν οι υποψήφιοι μαθηταί του Χριστού, χωρίς να ξέρουν ότι θα χρηματίσουν μαθηταί του Χριστού. Πού να το φανταστούν! Πού να φανταστούν μία τόσο μεγάλη τιμή. Λοιπόν, μελετούσαν τις Γραφές, για Εκείνον που έγραψε ο Μωυσής και οι προφήται. Και είχαν μάθει τα χαρακτηριστικά του Μεσσίου. Και είχαν μάθει ακόμα ότι ο Μεσσίας είναι παθητός. Ότι θα εσταυρούτο. Πρόσεξαν οι άρχοντες του λαού για τον Μεσσία ότι θα ήτο παθητός; Όπως ακριβώς ο γάιδαρος, με συμπαθάτε, όταν δει ένα αυλάκι με νερό, κοντοστέκεται. Και μετά -το φοβάται ο γάιδαρος το νερό- και μετά δίνει έναν πήδο και περνάει το ποταμάκι. Αυτό ‘κάναν οι άρχοντες. Όπου έβρισκαν σημείο ότι ο Ιησούς, ο Μεσσίας είναι παθητός, κοντοστεκόντουσαν κι αμέσως το ξεπερνούσαν. Κατάντημά τους. Γιατί; Γιατί άλλα πράγματα προσανατόλιζαν την σκέψη τους. Ότι ο Μεσσίας είναι εθνικός λυτρωτής! Εθνικός λυτρωτής. Και θα τους δώσει να φάνε με χρυσά κουτάλια. Εκεί πήγαινε το μυαλό τους. Κι όταν βλέπανε τον Μεσσία παθητόν, στην Γραφή, στον Ησαΐα, σας είπα, εκεί, με ένα πήδημα το ξεπερνούσαν. Κι όταν είδαν τον Ιησούν επί του Σταυρού: «Τι είδους Μεσσίας είναι αυτός, ο οποίος ήδη επί του Σταυρού πάσχει;». Βλέπετε, παρακαλώ; Έκαναν σωστή μελέτη; Σίγουρα όχι.

Ενώ οι μαθηταί, όχι μελετούσαν τις Γραφές, τις έβλεπαν σωστά αλλά και προσδοκούσαν. Μάλιστα έχομε και μιαν άλλη αποκάλυψη κάπου. Εκείνη η προφήτις η Άννα, η θαυμαστή, εκείνη, γυναίκα, η χήρα, κόντευε τα 100 της χρόνια, με τον Συμεών, εκείνον τον θαυμάσιον άνθρωπο, τον δίκαιο, τον Θεοδόχον, όπως τον λέμε, που εκράτησε στην αγκαλιά του το νήπιον «Ιησούς», ξέρετε τι; Έχει μία παρατήρηση εκεί ο ευαγγελιστής Λουκάς. Ξέρετε τι παρατήρηση; Ότι η Άννα έλεγε και σε όσους εκείνους είχαν σωστή αντίληψη περί Μεσσίου στα Ιεροσόλυμα, ότι ο Μεσσίας ήλθε. Εκείνοι που είχαν σωστή αντίληψη περί Μεσσίου. Ναι παρακαλώ. Αυτό θα πει «μελετάω σωστά». Και έτσι προετοίμαζε ο κάθε μαθητής το εαυτού σκεύος, για να σταθεί εύχρηστος καιρῷ τῷ δέοντι εις τον Κύριον.

Ακόμη, καλεί ο Θεός, αλλά όλοι, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνονται. Όχι μόνο στη δική Του διακονία, αλλά ούτε, όπως ήδη σας είπα, και στην προσωπική τους σωτηρία. Δεν ακούν. Εκείνος ο ταλαίπωρος Δημάς, συνεργάτης του Παύλου, συνεργάτης ενός Παύλου…: «Δημᾶς γάρ με ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰῶνα, καὶ ἐπορεύθη εἰς Θεσσαλονίκην». Στην πατρίδα του δηλαδή.

Εποπτεύει, λοιπόν, ο Κύριος κάθε προαίρεση και κάθε ενέργεια εκείνων που θα Του αφοσιωθούν. Και τους εποπτεύει προ καταβολής κόσμου!!! Το ακούσατε; Πριν θεμελιωθεί ο κόσμος, τους εποπτεύει. Μα, ακόμη δεν ήρθαν εις το προσκήνιον της Ιστορίας. Πώς, λοιπόν, προ καταβολής κόσμου, πριν ακόμη καν γίνει η Δημιουργία ολόκληρη, τους γνωρίζει, τους εποπτεύει, τους βλέπει; Ακούστε τι σημειώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης εις το βιβλίον της Αποκαλύψεως: «Και προσκυνήσουσιν -εννοείται τον Αντίχριστον, γράφει στο 13ο κεφάλαιό του- αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου». «Δεν είναι γραμμένοι», λέει, «στο βιβλίον της ζωής του αρνίου, που είναι σφαγμένον προ καταβολής κόσμου»!. Προορισμένος, οὕτως εἰπεῖν, οἰκείᾳ βουλήσει, ο Θεός Λόγος να ενανθρωπήσει και να δώσει τον εαυτό Του για τους ανθρώπους και εκείνοι οι οποίοι θα ήσαν γραμμένοι στο βιβλίον της ζωής, προ καταβολής κόσμου! Μην πείτε, λοιπόν, ότι αυτά είναι γραμμένα και συνεπώς από τα γραμμένα κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Είναι ένα πολύ πολύ πρόχειρο και επιπόλαιο επιχείρημα, ότι «Αφού είναι γραμμένα… πώς; Έχω καμίαν, τάχα, ευθύνη;». Απλώς, αγαπητοί μου, είναι τα ονόματα γραμμένα με βάση την προαίρεση που θα έδειχναν όταν θα έλθουν στο προσκήνιο της Ιστορίας.

Εποπτεύει και τα έθνη. Έστω κι αν αυτά δεν γνωρίζουν τον αληθινό Θεό. Γιατί όλα Του ανήκουν. Και τούτο γιατί είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα, αν το θέλετε, της Θείας Προνοίας.

Βλέπομε εδώ ότι ο Θεός, κατά τρόπον ανθρωπομορφικόν, λέγει για τα Σόδομα. Είναι οι τρεις άνδρες και λέγουν μεταξύ των στον Αβραάμ: «Καταβὰς οὖν ὄψομαι –δεν είπε «καταβάντες»· γιατί Ένας είναι ο Θεός. Αυτή η περίφημη περικοπή-, εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ». «Έφθασε», λέει, μήνυμα στον ουρανό ότι αυτοί οι άνθρωποι κάνουν αυτήν την αμαρτία, την ομοφυλοφιλία. Εγώ –λέει ο Θεός, ανθρωπομορφικά, προσέξτε, δηλαδή σαν να μιλάει άνθρωπος- δεν πίστεψα στ’ αυτιά μου και κατέβηκα να δω, έτσι είναι;». Δεν πιστεύει ούτε ο Θεός σε τέτοια που επινοούν αμαρτωλά πράγματα οι άνθρωποι.

Το ίδιο και με την Νινευί, την πρωτεύουσα των Ασσυρίων. Κι επειδή είδε την προαίρεσή τους, έστειλε τον Ιωνά να κηρύξει κήρυγμα μετανοίας. Αγαπητοί μου, να μην πολυπραγμονώ, ενήστευσε ολόκληρη η πόλις, ακόμη ενήστευσαν και τα υποζύγιά τους. Βλέπετε;

Ο Θεός, λοιπόν, εποπτεύει τα έθνη. Έτσι ο Θεός κοιτάζει τους ανθρώπους των Εθνών, πώς ζουν, τι αμαρτίες κάνουν, φανερές ή κρυφές, τι γράφουν -για να ‘ρθω στην εποχή μας- τι γράφουν οι εφημερίδες, τι φωτογραφίες δημοσιεύουν οι εφημερίδες, τι θεατρικά έργα παίζονται, τι διδάσκουν στα σχολεία κ.λπ. κ.λπ. Κι έρχεται να κρίνει κάθε πόλη και κάθε λαό, απ΄ ό,τι ο Κύριος βλέπει. Κι όπως λέγει ο Ψαλμωδός στον 65ον Ψαλμό του: «Οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἐπιβλέπουσιν». «Τα μάτια», λέει, «του Θεού επιβλέπουν, βλέπουν μετ’ ακριβείας εις τα έθνη».

Και μία ακόμη ωραία εικόνα του Ψαλμωδού, που μας λέγει, πώς ο Θεός βλέπει τα πάντα. Είναι στον 13ο Ψαλμό. Λέγει: «Κύριος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν». Σαν να είναι ένα πάτωμα ο ουρανός και ανοίγει μία καταπακτή, ένα παράθυρο και από κει, λέει, διέκυψεν ο Κύριος, προσέξτε, πάντα ανθρωπομορφικά, δηλαδή έσκυψε να δει τι γίνεται πάνω στη Γη. Αν υπάρχει κανείς που να έχει μυαλό, αν είναι «συνιών», κι αν υπάρχει, τουλάχιστον, «ἐκζητῶν τὸν Θεόν». Να είναι, δηλαδή, στην έρευνά Του. Και όχι σε μία νωχελή αδιαφορία του. Είδατε; «Τοῦ ἰδεῖν». Για να ιδεί. Ωραία εικόνα, πραγματικά, αυτή.

Ο Χριστός, λοιπόν, αγαπητοί μου, μας βλέπει. Και στην προσευχή μας, μας βλέπει και στην μελέτη μας, και στις αναζητήσεις μας και εις τον αγώνα μας. Μας βλέπει. Τι είπε στον Ναθαναήλ ο Χριστός; «Πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε». «Πριν σε φωνάξει», λέγει, «ο φίλος σου ο Φίλιππος, σε είδα κάτω από την συκιά». Τι έκανε εκεί κάτω από την συκιά; Πρέπει να ήταν αρκετά μακριά ο Ιησούς Χριστός, αρκετά-αρκετά μακριά, κι αυτή η συκιά πρέπει να ήταν μέσα σε ένα οικόπεδο, σε μία μάντρα, ντουβάρι γύρω γύρω. Γι'αυτό εξεπλάγη ο Ναθαναήλ. Τι έκανε εκεί, ξέρετε, ο Ναθαναήλ; Έκανε την προσευχή του. «Εγώ», λέει, «σε είδα, εκεί». Γιατί; Πού την έκανε; Εις Εκείνον που σε λίγο θα τον συναντήσει. Βλέπετε;

Ο Χριστός μάς βλέπει και στην Εξομολόγηση. Το ακούσατε; Άραγε αληθεύομε στην εξομολόγηση; Εξομολογούμεθα ειλικρινά; Κρύβομε κι από τον πνευματικό; Να τον εξαπατήσομε; Γιατί πολλοί νομίζουν ότι πρέπει να υφαρπάξουν την ευχήν της συγχωρήσεως. Φτωχοί άνθρωποι! Ο ιερεύς δεν είναι παντογνώστης. Με βάση εκείνα που του λες, θα κανονίσει. Ο Χριστός θα είναι Εκείνος που θα σε συγχωρήσει· ή δεν θα σε συγχωρήσει. Προσπαθείς να υποκλέψεις την ευχή εις την εξομολόγηση, κρύπτοντας ή αλλοιώνοντας το περιεχόμενο της εξομολογήσεώς σου;

Πολλοί λέγουν: «Πράγματι με βλέπει ο Χριστός;». Να η απάντησις. Ακούστε τι λέγει ο Ψαλμωδός: «Καὶ εἶπαν -αυτοί οι κάποιοι-· οὐκ ὄψεται Κύριος(:ο Κύριος δεν βλέπει). Σύνετε δή, ἄφρονες ἐν τῷ λαῷ· καί, μωροί, ποτὲ φρονήσατε(: Ελάτε –λέει- να βάλετε μυαλό, σεις οι άρχοντες, σεις, όποιοι είσαστε). Ὁ φυτεύσας τὸ οὖς οὐχὶ ἀκούει;(:Αυτός που φύτευσε τα αυτιά όχι μόνον εις τους ανθρώπους, μα και στις μύγες και στα κουνούπια, δεν ακούει;). Ἢ ὁ πλάσας τὸν ὀφθαλμὸν οὐχὶ κατανοεῖ;(:ή Εκείνος που έκανε τα μάτια, -όχι μόνον στους ανθρώπους, θα επαναλάβω, και στις μύγες και στα κουνούπια, και μάλιστα λέει ένας λογοτέχνης μας, ο Στρατής Μυριβήλης, αν, λέγει, μία μύγα θα μπορούσε να ξέρει πώς βλέπει ο άνθρωπος, ενώ αυτή βλέπει πολύ διαφορετικά, γιατί έχει δύο πελώρια σύνθετα μάτια, όπως και η μέλισσα, με μερικές χιλιάδες μάτια, θα ‘σκαζε στα γέλια! Έτσι λέει ο Στρατής Μυριβήλης- Αυτός, λοιπόν, που κατασκεύασε το μάτι, Αυτός δεν βλέπει;)». Είναι νομίζω ένα λογικότατον επιχείρημα.

Ο Χριστός βλέπει, ακόμα, αγαπητοί μου, και τους πειρασμούς μας. Και αν αυτοί οι πειρασμοί είναι έξωθεν, έρχονται απέξω, γιατί και ο άνθρωπος γεννά πειρασμούς στον εαυτό του, αυτό έχει πολύ μεγάλη παρηγορία: «Δεν βλέπει ο Κύριος τι πειρασμό περνάω;». Λέγει εις τον ἂγγελον της Εφέσου, στο βιβλίον της «Αποκαλύψεως». «Ἂγγελος» είναι ο επίσκοπος. «Οἶδα τὰ ἔργα σου καὶ τὸν κόπον σου καὶ τὴν ὑπομονήν σου». «Γνωρίζω τα έργα σου, γνωρίζω τον κόπο σου, γνωρίζω και την υπομονή σου». Και θα πει ακόμη και εις τον άγγελον της Σμύρνης: «Οἶδά σου τὰ ἔργα καὶ τὴν θλῖψιν καὶ τὴν πτωχείαν». «Γνωρίζω τα έργα σου και πόσο σε στενοχωρούν οι άνθρωποι -αυτό θα πει θλίψις- αλλά βλέπω και την πτωχεία σου». Όλα αυτά γιατί; Γιατί όπως λέγει ο 7ος Ψαλμός, είναι ο Χριστός ο Κύριος, ο «ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς». «Εξετάζει», λέει, «καρδίας και νεφρούς». Η «καρδία» εθεωρείτο η έδρα των σκέψεων. Δεν λέω πιο πολλά γιατί θα αργήσω. Οι δε «νεφροί» η έδρα των επιθυμιών και των ενεργειών. Δηλαδή σε ξέρει, σε βλέπει. Άνθρωπε, σε βλέπει.

Ο Χριστός μάς εποπτεύει ακόμη, αγαπητοί, και στις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. Έκανες καλά τον σταυρό σου; Σε είδε. Δεν έκανες καλά τον σταυρό σου αλλά επιπόλαια; Κι αυτό το είδε.

Κάποτε κλήθηκε σε ένα δείπνο ο Κύριος, από κάποιον Φαρισαίον. Και εκεί, μας σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς, τούτο το καταπληκτικό. Πήγε σε μια γωνιά ο Κύριος, μέχρι να έρθουν όλοι οι καλεσμένοι «ἐπέχων πῶς τὰς πρωτοκκλησίας ἐξελέγοντο». «Έβλεπε και παρατηρούσε πώς ο καθένας διάλεγε την πρώτη θέση». «Να τρέξω, να πιάσω την πρώτη θέση». Τας πρωτοκαθεδρίας. Και κατόπιν είπε εκείνη την περίφημη παραβολή, «όταν σε καλέσουν», λέει, «σε δείπνο μην τρέξεις να πιάσεις την πρώτη θέση» κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Έτσι νομίζομε, αγαπητοί, ότι ο Χριστιανισμός είναι τήρησις μόνον μερικών βασικών εντολών και όχι άρωμα ζωής. Αγαπητοί, πώς μας βλέπει τον καθένα μας ο Θεός; Πώς μας βλέπει στην καθημερινότητα της ζωής μας; Στο σπίτι, στον δρόμο, στην εργασία, στις ποικίλες ιδιωτικές μας υποθέσεις;

Μας εποπτεύει ακόμη, πώς σκεπτόμαστε, πώς μιλούμε, πώς ενεργούμε, με κάθε μας κίνηση. Ξέρετε τι κέρδος θα είχαμε εάν είχαμε αυτήν την αίσθηση; Δεν θα αμαρτάναμε. Να το μέγα κέρδος. Ακόμη και θα συγκινούμεθα όταν θα αισθανόμαστε ότι ο Κύριος μάς βλέπει σε μια καλή μας προσπάθεια.

Η «Σοφία Σειράχ» έχει μία χαρακτηριστική περικοπή πάνω σ’ αυτό το θέμα. Είναι, αγαπητοί, εις το 23ον κεφάλαιον. Θα σας την πω σε μετάφραση, σε απόδοση: «Ποιος με βλέπει; Σκοτάδι γύρω μου υπάρχει -λέγει ο άνθρωπος- και τα ντουβάρια με καλύπτουν. Κανείς δεν με βλέπει. Τι έχω να φοβηθώ; - Κι εκεί μάλιστα αναφέρεται στο θέμα της μοιχείας-. Και όμως, τα μάτια του Κυρίου είναι μυριοπλάσια φωτεινότερα του ηλίου και πέφτουν σε όλους τους τρόπους ζωής των ανθρώπων και παρατηρούν σε απόκρυφα μέρη. Πριν ακόμη δημιουργηθούν τα πάντα, είναι γνωστά στον Κύριον, όπως είναι γνωστά και μετά που έχουν γίνει».

Ο Κύριος, λοιπόν, μας βλέπει. Ο Κύριος μάς εποπτεύει. Ο Κύριος περιπολεί και το σώμα μας και την ψυχή μας. Έτσι ο αμαρτωλός να ανησυχήσει, για να διορθωθεί. Αλλά και ο φοβούμενος τον Κύριον, να χαρεί. Τίποτα δεν αγνοεί ο Θεός. Ούτε την ελεημοσύνη μας, ούτε την υπομονή μας, ούτε την σωφροσύνη μας, ούτε την μετάνοιά μας, ούτε ένα μας δάκρυ. Όλα τα εποπτεύει ο Θεός. Και τα καλά και τα κακά. Ναι, αγαπητοί μου, όλα τα βλέπει ο Θεός.

762η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†. Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τά κρυπτά τῶν ἀνθρώπων. (β΄ ἔκδοσις)

†. Στη σημερινή αποστολική περικοπή, σεβασμιώτατε, αγαπητοί μου αδελφοί, ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στην κρίση του Θεού, που θα είναι τόσο για τους Ιουδαίους, όσο και δια τους εθνικούς. Εκείνοι που έλαβαν τον νόμον, οι Ιουδαίοι και εκείνοι οι εθνικοί, οι ειδωλολάτραι, που είχαν έμφυτον τον ηθικόν νόμον, τον νόμον της συνειδήσεώς των. Και τούτο γιατί ο Θεός είναι παντογνώστης, αλλά και απροσωπόληπτος. Και ο Θεός βλέπει το εσωτερικόν του κάθε ανθρώπου, διότι τίποτα δεν υπάρχει σκιασμένο στα μάτια του Θεού. Όλα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα. Και συνεπώς στην κρίση Του θα σταθεί δίκαιος.

Γι'αυτό σημειώνει ο απόστολος Παύλος ότι «ὁ Θεὸς κρινεῖ (:θα κρίνει) τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ». Ότι, δηλαδή, ο Θεός θα κρίνει εκείνα τα οποία δεν φαίνονται στους άλλους ανθρώπους. Ενίοτε και εις τους αγγέλους. Εκείνα τα οποία ο άνθρωπος σκέπτεται, επιθυμεί, αλλά και ακόμη και ενεργεί μακριά από τα μάτια των άλλων ανθρώπων, «σύμφωνα», λέγει ο απόστολος, « με το Ευαγγέλιον που κηρύττω, ότι δηλαδή ο Ιησούς Χριστός θα έλθει να κρίνει τον κόσμον».

Ώστε υπάρχουν κρυπτά εις τους ανθρώπους; Βεβαίως υπάρχουν κρυπτά! Διότι ο άνθρωπος είναι ένας μικρός, κλειστός κόσμος, ορατός μόνον εις τον Θεόν. Ενώπιον του Οποίου, όπως ήδη σας είπα, πάσα φύσις είναι γυμνή και τετραχηλισμένη. Δηλαδή «τετραχηλισμένη» θα πει φανερωμένη. Και το λέγει αυτό ο προφήτης Ησαΐας, αλλά και εις την προς Εβραίους το αναφέρει και το καταγράφει ο απόστολος Παύλος. Κι αυτό δείχνει την ύπαρξιν της ελευθερίας και της προαιρέσεως και της ευθύνης. Διότι αλλιώτικα, πώς θα μπορούσε να κρίνει ο Θεός; Εάν δεν υπήρχε ελευθερία, προαίρεσις και ευθύνη; Υπευθυνότης; Και ακόμη κρίνει διότι βλέπει και τα έξω και τα έσω.

Μέσα σ’ αυτόν, λοιπόν, τον κλειστόν χώρον, που λέγεται άνθρωπος, απεργάζεται το καλόν και το κακόν, το αγαθόν και το πονηρόν. Μέσα εις αυτόν τον χώρον. Πόσοι είμεθα εδώ; Ο καθένας έχει τον δικό του τον κόσμον. Κλειστός, απαραβίαστος, σε βαθμό που μπορεί ο άνθρωπος να υποστεί μαρτύριον και θάνατον και να μην ανοίξει τον εσωτερικό του κόσμο. Τι σκέπτομαι εγώ τώρα; Που σας βλέπω. Τι σκέπτεσθε εσείς που με βλέπετε; Κανείς δεν μπορεί αυτό να το ξέρει. Μόνος κλειδούχος είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Εγώ κρατώ το κλειδί του εσωτερικού μου κόσμου. Μέσα εκεί δύναμαι να απεργασθώ ό,τι θέλω! Και σκέψεις και επιθυμίες και αποφάσεις. Ώστε, λοιπόν, αυτός ο κλειστός, ανθρώπινος κόσμος, κατά τον Παύλον λέγεται «τὰ κρυπτὰ τοῦ ἀνθρώπου». Τα κρυπτά. Και αυτά «τὰ κρυπτὰ τοῦ ἀνθρώπου», εν ημέρα Κρίσεως, θα αποκαλυφθούν. Θα αποκαλυφθούν παρά την θέληση του ανθρώπου. Διότι Εκείνος που μας έκανε να έχομε κρυπτόν κόσμον, συνεπώς Αυτός που κρατάει το ύψιστον κλειδί, Αυτός θα μας ανοίξει τα κρυπτά, θέλομε δεν θέλομε. Διότι εκεί θα μάθομε, εάν από τον κόσμον αυτόν δεν το μάθομε, ότι ο Κύριος των πάντων είναι Αυτός ο Θεός.

Έτσι μπορούμε να δούμε, αγαπητοί, αυτήν την όλη θέση του κρυπτού κόσμου. Στην Παλαιά Διαθήκη εντέλλεται ο Θεός, στο «Δευτερονόμιον», 15,9: «Πρόσεχε σεαυτῷ (:Πρόσεχε τον εαυτό σου), μὴ γένηται ῥῆμα κρυπτὸν ἐν τῇ καρδίᾳ σου ἀνόμημα». «Πρόσεξε. Μη δημιουργηθεί, γίνει, κάτι κρυφό και βρώμικο, κάτι που να είναι παράνομο. Πρόσεξέ το». Πάνω, εξάλλου, σ’ αυτήν την εντολή στηρίζεται και το έργον της καθάρσεως της καρδίας, τόσο σαν συντήρηση, όσο και σαν θεραπεία. Η κάθαρση της καρδιάς.

Και πρώτα η καρδιά, σαν κρυπτός χώρος που εργάζεται ο άνθρωπος το κακόν. Μέσα στην καρδιά αυτή ο άνθρωπος εργάζεται το μυστήριον της ασεβείας, της απιστίας, της αθεΐας και της ανομίας. Τι είναι εκείνο που, κάποτε δύο αδέλφια, κάποτε δίδυμα τα αδέλφια, από τον ίδιο πατέρα και την ίδια μάνα, με τα ίδια κύτταρα, τι είναι εκείνο που κάνει τον ένα ευσεβή και τον άλλο ασεβή; Τον έναν ένθεον και τον άλλον άθεον; Είναι η προαίρεσις. Και πού είναι αυτή; Είναι εις τα βάθη της καρδιάς. Και αποτελεί ακριβώς αυτό το γιατί ο ένας έτσι και γιατί ο άλλος έτσι, αποτελεί μυστήριον. Είναι το μυστήριον το κεκρυμμένον εις τα βάθη της καρδιάς, το οποίον, επαναλαμβάνω, μόνος ο Θεός βλέπει.

Και ο Θεός, όπως βλέπομε, αποκαλύπτει αυτά τα κρυπτά, πρώτα της ασεβείας του Ισραήλ, του ισραηλιτικού λαού. Είναι κάτι που όταν δει κανείς πολλά σημεία στην Αγία Γραφή, τον πιάνει τρόμος. Θυμηθείτε -συγνώμη που κάνω αυτό το πρωθύστερο, όταν ο Αδάμ και η Εύα παρέβησαν την εντολήν του Θεού, ήτο παρών ο Θεός; Ήτο. Αοράτως παρών. Σε λίγο όμως -όχι ακριβώς σε λίγο, η παράβαση πρέπει να συνέβη κάπου το μεσημέρι. Γιατί; Γιατί το μεσημέρι; Είναι η ώρα που πεινάει ο άνθρωπος. Και δια να επιτύχει ο διάβολος καλύτερα το σχέδιό του, διάλεξε αυτήν την ώρα· που θα πεινούσαν οι πρωτόπλαστοι, για να τους πει να φάνε τον καρπόν που ο Θεός είπε: «Όχι».

Πέρασαν μερικές ώρες. Κατά το δειλινόν, εκεί πια που ο ήλιος βασίλευε, έρχεται ο Θεός. Και μάλιστα αν θέλετε να ξέρετε, χαρά μου να το λέγω, ότι είναι το δεύτερον Πρόσωπον της Αγίας Τριάδος. Είναι ο Θεός Λόγος, που και εδημιούργησε και επισκέπτεται τον Αδάμ και την Εύα και ο μετέπειτα ενανθρωπήσας. «Αδάμ, πού είσαι;». Εκείνος κρύφτηκε. Και ο Κύριος ερωτά: «Μήπως έφαγες από τον καρπόν που σου είπα να μη φας;». Ο Κύριος εγνώριζε. Αλλά μπαίνοντας μέσα στον ανθρώπινο διάλογο, έπρεπε να διατηρηθούν, να υπάρξουν τα ανθρώπινα σχήματα. Γι'αυτό ερωτά. Όχι διότι είχε ανάγκη να ερωτήσει ο Θεός, για να μάθει. Αλλά για να αναπτύξει, πάντα σε ανθρώπινες διαστάσεις, αυτόν τον διάλογον. «Μήπως τούτο;».

Ο Θεός γνωρίζει λοιπόν. Γνωρίζει τα πάντα. Ό,τι σκεφτόμαστε και ό,τι πράττομε. Εξάλλου και ο Κάιν τι έκανε; Νόμισε ότι δεν τον βλέπει ο Θεός, όταν εφόνευσε τον αδελφό του, τον Άβελ. Και του λέγει ο Θεός: «Κάιν, τι είναι αυτό που έκανες;». Αλλά κατοπινά και τον Ισραήλ ελέγχει ο Θεός. Διότι, θα σας φανεί παράξενο, ένας λαός είναι συγκροτημένος κατά τέτοιον τρόπον που να υπάρχουν εκείνοι που διοικούν και εκείνοι που διοικούνται. Εκείνο με το οποίο διοικούν είναι ο νόμος. Οι μεν είναι φύλακες του νόμου, οι διοικούντες, ο δε λαός είναι τηρητής του νόμου. Ο Θεός έτσι έκανε την κοινωνικήν δομήν. Έτσι το θέλει.

Όμως, αγαπητοί μου, προσέξτε κάτι. Υπάρχουν εποχές που οι άρχοντες εκτρέπονται. Και βρίσκονται σε καταστάσεις ανεπίτρεπτες. Και οι ταλαίπωροι -είναι εποχές θρησκευτικής παρακμής- και οι ταλαίπωροι νομίζουν ότι ο Θεός δεν τους βλέπει. Αλλά και εις τον χώρον της πολιτείας, έξω, θα λέγαμε, από τους νόμους του Θεού, κάτι ανάλογο συμβαίνει. Κι όμως, το μάτι του Θεού που βλέπει τα πάντα, σε οποιονδήποτε χώρο κι αν κινείται ο άνθρωπος, τον βλέπει και τον κρίνει.

Ακούστε, λοιπόν, ένα τμήμα, μία περικοπή από τον προφήτη Ιεζεκιήλ. Σας παραπέμπω να πάτε να το μελετήσετε αυτό το κομμάτι. Είναι στο 8ον κεφάλαιον. Από εκεί εγώ σταχυολογώ μερικά σημεία και σας τα αποδίδω σε μετάφραση: «Και μου είπε: Σε μένα τον προφήτη, τον Ιεζεκιήλ, μου είπε ο Θεός. «Υιέ ανθρώπου, σκάψε». Και έσκαψα. Και να μία πόρτα. Κι ο Κύριος μου είπε: «Μπες μέσα και δες τις παρανομίες που αυτοί διαπράττουν εδώ». Και μπήκα. Και είδα, και να, τα ‘’μάταια’’ – «μάταια» λέγεται η ειδωλολατρία- και βδελυρά είδωλα, ζωγραφισμένα ολόγυρα σε όλες τις πλευρές -Ξέρετε δε, πού ήταν αυτή η αίθουσα; Κάτω από τον ναό του Σολομώντος. Αλλά όραμα όμως-. Εβδομήντα άνδρες από τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ, κι ο καθένας κρατούσε στο χέρι του θυμιατό, και θυμίαζε τα είδωλα και το θυμίαμα ανέβαινε προς τα πάνω. Και τότε μου είπε ο Κύριος: «Βλέπεις, υιέ ανθρώπου, τι κάνουν οι πρεσβύτεροι του ισραηλιτικού λαού, ο καθένας μέσα στον απόκρυφο κοιτώνα του; Γιατί είπαν: ‘’Ο Κύριος δεν μας βλέπει -Και συνεπώς μπορούμε να ειδωλολατρήσομε. Στα μάτια του λαού, θα βρεθούμε σε δοξολογίες, σε λειτουργίες, σε επίσημες παραστάσεις. Σπίτι μας; Μόνοι μας; Θα στραφούμε στην ειδωλολατρία μας’’. Και τούτο γιατί είπαν -λέγει ο Θεός-: ‘’Ο Κύριος δεν μας βλέπει’’». Είναι η κρυφή λατρεία του σατανά· που κρυφά, εκεί στην κρυφή λατρεία του σατανά, κρυφά εγκαταλείπεται ο Θεός. Τι νομίζετε ότι είναι, αγαπητοί μου, κάθε μασονική στοά; Τι νομίζετε, αγαπητοί μου, κάθε άντρον της μαγείας ότι είναι; Ο τόπος της λατρείας του σατανά. Και θα έλεγε ο Θεός: «Κοίταξε, κοιτάξτε, αυτοί κρυφά τι τελεσιουργούν, τι πράττουν, τι κάνουν».

Ακόμη και εις αυτόν τον κρυπτόν χώρον της καρδιάς εργάζεται ο άνθρωπος την ποικίλη ανομία. Εκεί εργάζεται την πονηρά επιθυμία της σαρκός. Εκεί απεργάζεται όλα τα σχέδια και τις πλεκτάνες, για να δολιώσει τον συνάνθρωπό του. Εκεί απεργάζεται, εις τα κρυπτά της καρδίας του και τα σχέδια τα φονικά, της εξοντώσεως των άλλων ανθρώπων. Εκεί, λοιπόν, και οι λογισμοί οι πονηροί. Εκεί οι ανήθικοι, εκεί οι άδικοι λογισμοί. Εκεί και οι κρυπτές αποφάσεις του κακού.

Αλλά, όμως, μέσα στην Ιστορία έχομε αρκετά παραδείγματα που βλέπομε τα κρυπτά του ανθρώπου να τα αποκαλύπτει ο Θεός. Τι να σας πω; Ο Χριστός έβλεπε, παρακαλώ, την καρδιά του Ιούδα; Βεβαίως. Πολύ πρώιμα έλεγε εις τους μαθητάς Του ότι «Κάποιος θα με παραδώσει». Ακόμη ακόμη από τον χορτασμό των πεντακισχιλίων. Από κει το είχε πει για πρώτη φορά ο Κύριος, όπως μας τα περιγράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Και όταν ο Ιούδας τον πρόδωσε, ο Χριστός είπε: «Εγώ δεν σας διάλεξα; Ήξερα ποιους διάλεξα». Κι όταν διάλεγε τον Ιούδα, έβλεπε την προδοσία. Τι λέγω; Ο Υιός του Θεού έβλεπε την προδοσία πριν καν γίνει ο κόσμος, το σύμπαν ολόκληρο. Διότι η Ιστορία, που είναι μέσα στον χρόνο, αλλά ο Θεός είναι έξω από τον χρόνο, τα βλέπει όλα. Πολύ παραπάνω, ο Θεός γνωρίζει, πριν εγώ γίνω, αν θα σωθώ ή δεν θα σωθώ. Όχι καθορίζοντας την πορεία της ζωής μου.

Γιατί θα ‘λεγε κάποιος: «Τότε ο Ιούδας δικαιούται». Όπως μερικοί ανόητοι θέλησαν να δικαιώσουν τον Ιούδα. Όχι, αγαπητοί μου. Όπως ο αστρονόμος γνωρίζει πότε θα γίνει έκλειψις… Αν θέλετε πείτε σε έναν αστρονόμο και σήμερα μάλιστα με τα μέσα που έχομε, τα κομπιούτερς, μέσα σε 1000 χρόνια, σ’ αυτό το σημείο της γης που βρισκόμεθα, πόσες φορές θα γίνει έκλειψη ηλίου. Βάζει μπροστά το κομπιούτερ και πολύ γρήγορα σας λέει: «Τότε, τότε, τότε». Ερωτώ: «Αυτές οι εκλείψεις του ηλίου, μες στα χίλια χρόνια, θα γίνουν γιατί το είπε ο αστρονόμος; Ή γιατί ο ήλιος θα εξέλειπε, δηλαδή θα είχε την έκλειψιν και έτσι ο αστρονόμος βλέπει τι θα γίνει;». Αυτό είναι. Ο Θεός βλέπει… ο άνθρωπος ελευθέρως τι θα κάνει. Δεν καθορίζει ο Θεός τον άνθρωπο τι θα κάνει. Δεν είναι πιόνι. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Και συνεπώς τα κρυπτά της καρδίας του τού ανήκουν. Γι’ αυτό και τα αποκαλύπτει ο Θεός, γι'αυτό και τιμωρεί ο Θεός. Γι'αυτό ακριβώς έρχεται να πει ο απόστολος Παύλος: «Μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους(:Μη γίνετε συγκοινωνοί με τα έργα τα άκαρπα, τα έργα τα σκοτεινά). Τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν(:Γιατί αυτά που γίνονται κρυφά απ΄αυτούς, είναι αισχρόν και να τα πεις, όχι να τα πράξεις, ακόμη και να τα πεις, να τα αναφέρεις, να τα περιγράψεις)».

Λέγει ωραιότατα ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων ότι το κάθε κακό είναι γραμμένο και το βλέπει ο Θεός. Είναι γραμμένο πού; Στα πεπραγμένα του ανθρώπου. Να τι λέγει στην 15η Κατήχησή του: «Ἀγωνιάσωμεν, ἀδελφοί, μὴ Θεὸς ἡμῶν καταγνῷ(:μήπως –λέγει- μας κατηγορήσει ο Θεός), ὃς ἐξετάσεως ἢ ἐλέγχων οὐ χρείαν ἔχει πρὸς κατάγνωσιν(:δεν έχει ανάγκη από ανάκριση και από πληροφορίες για να μας κατηγορήσει). Μὴ εἴπῃς ὅτι νυκτὸς ἐπόρνευσα ἢ ἐμάγευσα ἢ ἕτερόν τι ἔπραξα, καὶ ἄνθρωπος οὐ παρῆν ἐκεῖ(: Μην πεις: ‘’Νύχτα έκανα την πορνεία’’)». Είναι μάλιστα, κάτι ανάλογο με εκείνο που λέγει η «Σοφία Σολομώντος»: «Κλείστηκα στο σπίτι μου, έκλεισα το φως, έκλεισα τις πόρτες μου, σκοτάδι υπάρχει, δεν με βλέπει κανείς και επιτελώ στο κρεβάτι μου την μοιχεία». Εκεί αναφέρεται στην μοιχεία. Και λέγει στη συνέχεια η «Σοφία Σολομώντος»: «Ανόητε άνθρωπε! Ὀφθαλμοὶ Κυρίου, μυριοπλάσιοι ἡλίου». Τα μάτια του Κυρίου είναι μύριες φορές πιο λαμπερά από τον ήλιο. Και σε βλέπουν. Μην πεις: «Σκοτάδι και δεν βλέπει». «Καὶ ἄνθρωπος οὐ παρῆν ἐκεῖ», λέγει ο άγιος Κύριλλος. «Και ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρών». «Ἀνάγραπτός σου ἐστὶν πᾶσα πλεονεξία, ἀνάγραπτός σου ἐστὶν πᾶσα πορνεία, ἀνάγραπτός σου πᾶσα ἐστὶν ἐπιορκία καὶ βλασφημία καὶ φαρμακεῖα καὶ κλοπὴ καὶ φόνος(:Όλα είναι γραμμένα. Και κάθε σου επιορκία -δηλαδή αθέτησις όρκου- και βλασφημία και μαγεία και κλοπή και φόνος. Όλα είναι γραμμένα. Τα βλέπει ο Θεός. Δεν θα ξεφύγεις)».

Και μάλιστα, το σπουδαίον είναι ότι όλα αυτά γίνονται φανερά πολλές φορές από την παρούσα ζωή. Αλλά οπωσδήποτε κατά την ημέρα της Κρίσεως. Λέγει ο Κύριος στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: «Οὐδὲν κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται». «Κανένα κρυφό δεν υπάρχει που να μην γίνει γνωστό και φανερό». Και όπως γράφει ο Απόστολος στην Α΄ Κορινθίους: «Ὃς (:ο Οποίος Θεός) καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν». «Θα ρίξει προβολέα και όλα τότε μες στην καρδιά θα γίνουν φανερά. Και όπως λέγει και η «Σοφία Σειράχ»: «Ἀποκαλύψει Κύριος τὰ κρυπτά σου καὶ ἐν μέσῳ συναγωγῆς καταβαλεῖ σε (:και μάλιστα ανάμεσα σε ανθρώπους θα σου φανερώσει τα κρυπτά). Ὅτι οὐ προσῆλθες φόβῳ Κυρίου(:Διότι δεν προσήλθες με τον φόβο του Θεού) καὶ ἡ καρδία σου πλήρης δόλου (:και η καρδιά σου, γεμάτη από δόλο)».

Λέγει δε και ένας ψαλμικός στίχος: «Εσύ τα έκανες κρυφά, αλλά Εγώ θα σε θεατρίσω!». Όσες φορές διαβάζω αυτόν τον Ψαλμό, αγαπητοί μου, με πιάνει φρίκη. Με πιάνει φρίκη. Δηλαδή, κάνω κάτι κρυφό, δεν με βλέπει κανένας. Θα το βγάλει στη φόρα ο Θεός... Και μόνο να φοβηθούμε και να ντραπούμε την Ιστορία, είναι αρκετό. Πολύ δε περισσότερο να φοβηθούμε την ημέρα της Κρίσεως. Είναι ο 49ος Ψαλμός: «Σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω(: Συ εμίσησες – λέει- την παιδείαν, δηλαδή την θείαν παιδαγωγίαν. Και πήρες τα λόγια μου και τα ‘βαλες από πίσω σου. Δηλαδή, με περιφρόνησες). Εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ(:Αν έβλεπες κάποιον κλέφτη, πήγαινες κι εσύ μαζί του), καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα σου ἐτίθεις(:και μαζί με τον μοιχό φίλο σου, την παρέα σου, κι εσύ πήγαινες στην ίδια πράξη). Τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε κακίαν(:το στόμα σου γέμισε από κακία), καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητας(:η γλώσσα σου –κοιτάξτε το ρήμα- περιέπλεκε. Είναι όλη αυτή η περιπλοκή και οι μηχανές και οι δολοπλοκίες που κάνουν οι άνθρωποι για να βλάψουν τον άλλον)». Λέει κι άλλα. Τα αποσιωπώ. «Ταῦτα ἐποίησας, καὶ ἐσίγησα(:Αυτά έκανες κι εγώ έκλεισα το στόμα μου -λέγει ο Θεός. Εσίγησα. Έως πότε όμως;). Ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας σου(:αλλά θα σε ελέγξω και θα παρουσιάσω τις αμαρτίες σου κατά πρόσωπό σου. Δηλαδή θα σε θεατρίσω. Θα σε θεατρίσω για τις αμαρτίες τις οποίες έκανες)».

Πότε, όμως, οι κρυφές αμαρτίες δεν θα ‘ρθουν εις την επιφάνειαν; Ακούστε. Μόνο όσες εξομολογηθούμε. Οι αμαρτίες οι εξομολογημένες μετά ειλικρινείας, ούτε εις τον παρόντα κόσμον, θα γίνουν φανερές, ούτε εις τον μέλλοντα αιώνα και κόσμο θα γίνουν φανερές. Γι'αυτό λέγει ο Ψαλμωδός: «Μακάριοι (:Ευτυχισμένοι) ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι». «Ευτυχισμένοι εκείνοι που αφέθηκαν οι αμαρτίες τους, οι ανομίες τους και καλύφτηκαν οι αμαρτίες τους». Μα, σας είπα: Υπάρχει τίποτα για τα μάτια του Θεού καλυμμένο; Δεν υπάρχει. Μόνο ένα υπάρχει καλυμμένο. Ό,τι συγχωρεθεί. Αυτό το διαλύει ο Θεός. Θα ήθελα να ρωτήσω: Μας συμφέρει να εξομολογούμεθα; Μας συμφέρει;

Είναι, όμως, και τα κρυπτά της καρδίας τα αγαθά. Όχι μόνο τα κακά. Είναι, όπως λέγει ο Απόστολος Πέτρος: «ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέος καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές». «Ο άνθρωπος που κρύβει μέσα του τον θησαυρό της πίστεως και της πραότητος και της ειρήνης. Αυτός ο εσωτερικός κόσμος, αυτός ο κρυπτός κόσμος, είναι», λέγει, «ενώπιον των οφθαλμών του Θεού, το αληθινά πολυτελές». Και όπως λέγει ο Κύριος στο κατά Ματθαίον: «Καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ». Βλέπει την νηστεία σου και ό,τι άλλο. Το βλέπει. Κρυφά, να επιτελείται και να τελεσιουργείται στην ψυχή σου. Θα το κάνει φανερό. Πώς θα το κάνει φανερό; Θα το κάνει φανερό με χαρίσματα. Θα σου δώσει χαρίσματα, τα οποία, πώς θα το κάνομε, δεν κρύβονται.

Γι΄αυτό πάλι λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων: «Θάρσησον(:Πάρε θάρρος), ἔργασαι(:δούλεψε), μόνον ἀγώνισαι προθύμως(:πρόθυμα να αγωνιστείς). Οὐδὲν γὰρ ἀπόλλυται(:Γιατί τίποτα δεν χάνεται).Ἀνάγραπτός ἐστί σου πᾶσα προσευχὴ καὶ ψαλμῳδία(:Είναι γραμμένη και η κάθε σου προσευχή και κάθε σου ψαλμωδία), ἀνάγραπτός ἐστι πᾶσα ἐλεημοσύνη(:και κάθε σου ελεημοσύνη κι αυτή είναι γραμμένη), ἀνάγραπτός ἐστι πᾶσα νηστεία (:κι αυτή είναι γραμμένη, η νηστεία σου), ἀνάγραπτός ἐστι πᾶς ὁ διαφυλαχθεὶς γάμος καλῶς(:είναι γραμμένος και ο τίμιος ο γάμος, που φυλάχτηκε και δεν πήγες στη μοιχεία), ἀνάγραπτός ἐστιν ἐγκράτεια διὰ θεὸν τελεσθεῖσα (:γραμμένη είναι και η εγκράτεια που έγινε για την αγάπη του Θεού)».

Αγαπητοί, σεβασμιώτατε και αγαπητοί μου αδελφοί, αναφέρει ο άγιος Κλήμης Ρώμης εις τα λεγόμενα «Λόγια του Χριστού», δεν έχω χρόνο να σας αναλύσω πιο πολύ, το πότε έρχεται η Βασιλεία του Θεού. Είναι από τα προφορικά λόγια που δεν γράφτηκαν στα ευαγγέλια· διασώθηκαν προφορικώς. Και ο Κύριος απήντησε: «Ὅταν ἔσται τὸ ἔξω ὡς τὸ ἔσω, τὴν ψυχήν, λέγει, τὸ ἔσω, τὸ δὲ ἔξω τὸ σῶμα, λέγει (: Όταν, λέει, το από μέσα είναι ίδιο με το έξω. Η ψυχή ίδια με το σώμα). Ὃν τρόπον οὖν σου τὸ σῶμα φαίνεται, οὕτως καὶ ἡ ψυχή σου δῆλος ἔστω ἐν τοῖς καλοῖς ἔργοις». Να μην έχεις κρυφά. Δηλαδή ο εσωτερικός σου κόσμος να είναι διαυγής, καθαρός. Να το πω με μια σύγχρονη έκφραση: Πρόσεξε, άνθρωπε, μη δημιουργήσεις υποσυνείδητο. Μόνο συνείδηση. Μην απωθείς στο υποσυνείδητο τα βρώμικα πράγματα. Και τούτο γιατί ο Θεός, «είναι ο Θεός ο αιώνιος των κρυπτών γνώστης», όπως λέγει εκεί στο βιβλίο της Σωσάννας στον Δανιήλ. Και εν ημέρα κρίσεως, όλα θα αποκαλυφθούν. Κι όταν γνωρίζομε, έχομε επίγνωση της αποκαλύψεως των κρυπτών μας, θα φροντίσομε όχι να μην έχομε, για να μην αποκαλυφθούν, αλλά γιατί δεν πρέπει να έχομε. Γιατί το έσω πρέπει να είναι ίδιο με το έξω. Να είμεθα εκείνο που είπε ο Κύριος δια τον Ναθαναήλ: «Να, ένας άνθρωπος που δεν έχει δόλο».

500η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†. Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.