Ἡ δαιμονική μέθοδος τῆς συνυπάρξεως τοῦ διαλόγου, τῆς διεισδύσεως καί τῆς ἀνατροπῆς.

†.Αν ερωτήσετε όμως παιδιά πώς κατάφερε ο διάβολος να μετακινήσει τους Πρωτόπλαστους από τον Παράδεισο;

Πώς κατάφερε ο διάβολος να μετακινήσει τους Πρωτόπλαστους από τον Παράδεισο κ να έχουμε όλην αυτήν την περιπέτεια της ανθρώπινης ιστορίας; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο

διάβολος μετήλθε 4 στάδια (4 φάσεις), για να το επιτύχει αυτό. Αυτές οι φάσεις είναι:

 α. Η συνύπαρξη,

 β. Ο διάλογος,

 γ. Η διείσδυση και

 δ. Η ανατροπή.

Την ίδια μέθοδο ο διάβολος μετέρχεται όχι μόνον τότε αλλά κ πάντοτε, μέσα στην Ιστορία, μέχρι σήμερα και μέχρι να τελειώσει ο κόσμος. Την ίδια μέθοδο μετέρχεται ο διάβολος , διότι θέλει να επιτύχει την ανατροπή τού πλάσματος που λέγεται Άνθρωπος. Από φθόνο προς τον άνθρωπο ο διάβολος πάντοτε κινείται.

Για να το δείτε αυτό, θα σας διαβάσω μια πολύ μικρή περικοπή από το Βιβλίο τής “Γενέσεως” κ θα το δείτε ανάγλυφο αυτό. Στο Γ’ Κεφάλαιο της “Γενέσεως” μας σημειώνει ο Μωϋσής:

 “Οδὲ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ

Θεός. Καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· τί ὅτι εἶπεν ὁ Θεός, οὐ μὴ φάγητε ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ παραδείσου; καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ τῷ ὄφει· ἀπὸ καρποῦ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου φαγούμεθα, ἀπὸ δὲ τοῦ καρποῦ τοῦ ξύλου, ὅ ἐστιν ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου, εἶπεν ὁ Θεός, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ, οὐ δὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε. Καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε· ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν. Καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι, καὶ λαβοῦσα ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς καὶ ἔφαγον.

Καὶ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν δύο, καὶ ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν, καὶ ἔρραψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα.”

Σ’ αυτήν τη μικρή περιοκοπή είναι κ περικλείεται ό,τι σάς είπα. Δηλαδή πώς ακριβώς ο

διάβολος εργάσθηκε να εξώσει τους Πρωτόπλαστους από τον Παράδεισο.

Το πρώτο είναι η συνύπαρξη.

Ο διάβολος βρέθηκε μπροστά τους. Βέβαια, δεν βρέθηκε σαν κάτι που μπορούσε να τους

τρομάξει, αλλά υπό την μορφή ενός φιδιού. Τώρα, το εάν διάβολος μπήκε σ’ ένα φίδι ή, απλώς, εμφανίστηκε σαν φίδι αυτό δεν έχει κ πολλή σημασία. Ο διάβολος έχει την δυνατότητα να

μετασχηματίζεται. Όπως κ οι Άγγελοι. Φυσικά, αυτός ο μετασχηματισμός δεν είναι

μετασχηματισμός πραγματικός αλλά είναι , ας το πούμε, φανταστικός. Δηλαδή, για μια στιγμή, ο άνθρωπος νομίζει ότι βλέπει κάτι, ενώ, στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι αληθές. Όπως οι Άγγελοι εμφανίζονται ως άνθρωπος, αλλά δεν είναι πραγματικοί άνθρωποι. Και, για μια στιγμή, μπορεί αυτό το σχήμα να χαθεί από τα μάτια τού ανθρώπου κ να μνη ξαναδεί το Άγγελο, γιατί ήταν μόνον ένα σχήμα.

Έτσι, λοιπόν, ο διάβολος δημιούργησε προϋποθέσεις συνυπάρξεως και εμφανίσθηκε στους Πρωτόπλαστους. Δεν εμφανίζεται όπως είναι! Δεν θα ήταν δυνατόν αυτό, βέβαια, ως πνεύμα που είναι, αλλά διαλέγει το σχήμα τού όφεως.

Φυσικά, μιλούσε. Αυτό θα ‘πρεπε, ήδη, να δημιουργήσει μίαν απορία στους Πρωτόπλαστους: πώς μπορούσε ένα ζώο, που δεν ανήκει στη δική τους την κατηγορία, δηλαδή δεν είναι

άνθρωπος, πώς μπορούσε αυτό να ομιλεί; ότι μπορεί να ομιλήσει ένα φίδι (δηλαδή καλύτερα ο διάβολος, διά μέσου ενός ζώου), αυτό δεν είναι περίεργο! Σας θυμίζω την όνο τού Βαρλαάμ, από την Παλαιά Διαθήκη, από το Δευτερονόμιο, που εκεί αναφέρεται ότι γύρισε η όνος τού Βαρλαάμ και λέγει στον Βαρλαάμ: “τι με χτυπάς; Δεν βλέπεις ποιος με εμποδίζει να περπατήσω;” Φυσικά δεν μίλησε το γαϊδουράκι! Διότι την ίδια στιγμή έβλεπε έναν Άγγελο μπροστά του ο Βαρλαάμ και δεν μίλησε το γαϊδουράκι. Μίλησε ο Άγγελος. Έτσι κι εδώ: δεν μιλάει το φίδι · μιλάει ο διάβολος. Έπρεπε, όμως, αυτό να δημιουργήσει μιαν απορία στους Πρωτόπλαστους: “πώς θα ήταν δυνατόν ποτέ το φίδι να μπορεί να ομιλεί;”

 Ωστόσο, βρέθηκε μαζί τους (ο διάβολος), υπό την μορφή τού όφεως. Και αυτό το ότι “βρέθηκε” και οι Πρωτόπλαστοι αποδέχονται αυτήν την ύπαρξη του διαβόλου μαζί τους (δηλ. την

συνύπαρξη) από ‘κεί αρχίζει το κακό. Θα μπορούσαν να πουν, με τνη πρώτη φράση που θα

‘λεγε ο διάβολος “λυπούμεθα αλλά δεν έχουμε καμία κοινωνία μαζί σου, δεν ξέρουμε ποιος είσαι”. Πολύ δε παραπάνω, εάν υποτεθεί ότι άκουγαν και τα παρακάτω που θα έλεγε ο διάβολος, για να δημιουργήσει όλην εκείνη τη διαδικασία τής πλάνης, που δημιούργησε στους

Πρωτόπλαστους. Και θα μπορούσαν να του πουν “ σταμάτα! Ό,τι , ακριβώς , συμβαίνει τώρα (μ’ εσένα) δεν συμφωνεί μ’ ό,τι μάς είπε ο Θεός “ . Αυτό οι Πρωτόπλαστοι δεν το έκαναν. Έτσι άφησαν, για μια στιγμή, να συνυπάρξουν με τον διάβολο. Αυτά έχουν τεράστια σημασία στην καθημερινή μας ζωή. Γιατί τις ίδιες αυτές φράσεις τίς χρησιμοποιεί ο διάβολος ανά πάσα στιγμή σε όλους τούς ανθρώπους. Αυτή η συνύπαρξη του καλού και τού κακού , που, στην εποχή μας, θεωρείται ότι είναι κάτι πάρα πολύ φυσικό και απλό, που, όμως, είναι κάτι πολύ καταστρεπτικό, όσες φορές εμφανίσθηκε, δημιούργησε καταστροφή. Αν θέλουμε να ρίξουμε μία ματιά στην ιστορία τού ανθρώπου, θα δούμε ότι ο Θεός απαγορεύει την συνύπαρξη των απογόνων τού Κάιν με τους απογόνους τού Σηθ. Ο δε Σηθ είναι σε αντικατάσταση του Άβελ, που τον είχε φονεύσει ο Κάιν. Είναι δε ο ευσεβής, ο πνευματικός άνθρωπος ο Σηθ, εκείνος που δημιουργεί τη γενεά των υιών τού Θεού (ενώ η γενεά τού Κάιν λέγεται “οι υιοί των ανθρώπων” , που δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό) και η γενεά αυτή θα φέρει αργότερα τον Μεσσία. Θα δούμε στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, όταν κινείται κ περιγράφει τη γενεαλογία τού Κυρίου μας (ο Λουκάς) κ κινείται εκ των κάτω προς τα άνω, δηλαδή από τον Χριστό προς τούς γεννήτορές του, καταλήγει στον Σηθ. Του Σηθ, λέγει, του Αδάμ τού Θεού. Δεν κατάγεται, λοιπόν, ο Χριστός από την γενεά τού Κάιν, αλλά από την γενεά τού Σηθ.

Έτσι, ο Θεός είπε να μη συνυπάρξει η μία γενεά με την άλλη. Η καθεμιά χωριστά. Σημειώστε δε ότι εδώ υπάρχει αρκετός ορθολογισμός : “γιατί; Τι έχω να πάθω;” “Ό,τι έπαθαν κι οι Πρωτόπλαστοι!” είν’ η απάντηση. Είναι το πρώτο στάδιο του κακού η συνύπαρξη. Αλλά ό,τι έπαθα κι οι δύο, εκείνες, γενεές. Διότι εκείνες οι δύο γενεές, κάποια στιγμή, ξέχασαν την εντολή τού Θεού κ συνυπήρξαν. Είδαν, λέει, οι υιοί τού Θεού τας θυγατέρας των υιών των ανθρώπων ότι ήσαν ωραίες και δημιούργησαν συνύπαρξη! Κι αυτή η συνύπαρξη δημιούργησε τον Κατακλυσμό! Διότι έφθασαν οι άνθρωποι αυτοί να γίνουν, όπως λέει ο Θεός, σάρκες. “Ου μή καταμείνη το Πνεύμα Μου εν αυτοίς διά τό είναι αυτούς σάρκας!” Κι έγινε ο Κατακλυσμός! Διότι εφθάρησαν οι άνθρωποι εκείνοι. Από πού εφθάρησαν; Από την συνύπαρξη. Γι’ αυτόν τον λόγο κ οι Εβραίοι, όταν κατοίκησαν τη Γη τής Επαγγελίας, πήραν την εντολή από τον Θεό να μην μειχθούν με τους γειτονικούς τους λαούς. Κ τους είπε ο Θεός “δεν θα δημιουργήσετε μεικτού γάμους, δεν θα δημιουργήσετε κοινές γιορτές ούτε θ ανοίξετε εμπορικές δοσοληψίες.

Θα ‘λεγε κανείς για μια στιγμή ότι αυτό σήμερα είναι κάτι το απαράδεκτο. Και, όμως, παιδιά,

αυτό στάθηκε αιτία οι Εβραίοι να χάσουν την ευλογία τού Θεού, διότι μπήκαν στις συνήθειες των

ειδωλολατρών, των γειτονικών λαών με τους ειδωλολάτρες, και, έτσι, τιμωρούμενοι από τον Θεό, εσύρθησαν αιχμάλωτοι, αφού, βεβαίως, προηγουμένως, πολλές φορές, με πολέμους,

έπαθαν ζημιές στη χώρα τους, εσύρθησαν αιχμάλωτοι, τον μεν βόρειο βασίλειο στους

Ασσυρίους, στη Νινευί, το δε νότιο βασίλειο, ύστερα από κάποια χρόνια, στη Βαβυλώνα. Αλλά κ τότε δημιουργήθηκαν δύο βασίλεια, δηλαδή βόρειο κ νότιο βασίλειο, κι αυτό ήταν αποτέλεσμα του ότι δεν πρόσεξαν και δημιούργησαν συνυπάρξεις με γειτονικούς λαούς. Δηλαδή, μπήκαν γυναίκες ως σύζυγοι στη ζωή των Εβραίων, στη ζωή τού βασιλικού οίκου, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αυτό το κακό. Το είπε ο Θεός “θα σας τιμωρήσω γι’ αυτό το οποίο έχει γίνει”. 

Έφθασαν μέσα στην ίδια πόλη που λατρευόταν ο Θεός, στον Ναό τού Σολομώντος, να έχουν ανεγερθεί κ να είναι διαφόρων θεοτήτων των γειτονικών λαών, προς χάρη των γυναικών που είχε ήδη μπει, πια, στη ζωή των Εβραίων.

Αυτό Θεός το ανανεώνει στην Καινή Διαθήκη (διότι μπορεί να πείτε ότι αυτό ήταν στην Παλαιά Διαθήκη) και, βέβαια, ο Θεός είχε το σχέδιό Του, δεν ήθελε να μειχθεί ο λαός αυτός, οι Εβραίοι, για να φέρει τον Μεσσία. Να φέρει την Θεοτόκο και, διά τής Θεοτόκου, τον Μεσσία. Έπρεπε, λοιπόν, ο λαός αυτός ν’ αποτελεί το υγιές πλαίσιον, στο οποίο έπρεπε να γεννηθεί και αναπτυχθεί ο Μεσσίας. Αλλά, όμως, μη νομίζετε ότι αυτό ανήκει στην Παλαιά Διαθήκη · είναι και μία πραγματικότητα της καινής Διαθήκης. Κ, μάλιστα, αν το θέλετε, ακόμη αυστηρότερα. Και, ναι μεν, ο Θεός έλεγε “τα σύνορα των Εβραίων να είναι κλειστά”. Σήμερα έχουμε νοητά σύνορα, που πρέπει ο κάθε πιστός να ξέρει ότι πέραν από αυτό δεν θα κινηθεί. Κι αυτά τα νοητά σύνορα είναι αναγκαιότατα, αν θέλει ο πιστός να ζήσει κ να μείνει πιστός κ όρθιος κ να μην προχωρήσει στο πρώτο στάδιο της καταστροφής του, που είναι η συνύπαρξη. Δηλαδή η συνύπαρξη με το κακό. Γι’ αυτό λέγει στην Προς Κορινθίους Επιστολή του, στην Δευτέρα Επιστολή, 6,14 έως 18, τα εξής ο Απόστολος Παύλος:

“Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις” . Το “ετεροζυγώ” είναι από την Παλαιά Διαθήκη ως λέξη. Και αναφέρεται στον Νόμο τού Θεού στα ζώα. Λέει “δεν θα ζεύξεις δύο διαφορετικά ζώα, όταν θέλεις αν οργώσεις” . Δεν μπορείς να βάλεις, επί παραδείγματι, βόδι και άλογο ή βόδι και γάιδαρο. Όχι, λέει, θα βάλεις ή το ένα ζώο ή το άλλο ζώο. Δεν θα κάνεις αυτό το ζευγάρωμα, τρόπον τινά, να βάλεις σ’ έναν ζυγό, για να οργώσεις το χωράφι σου, δυο διαφορετικά ζώα! Άν λάβουμε υπ’ όψη το κλειδί τής ερμηνείας τού θέματος, θα έλεγε κανείς: “γιατί;” . Είναι σε μια περίπτωση που λέει ο Απόστολος Παύλος ότι “ου φιμώσεις βουν αλοώντα’ , δηλαδή δεν θα φιμώσεις βόδι το οποίο αλωνίζει, άσε το να φάει όσο θέλει. Μες στην Καινή Διαθήκη, τώρα, ο Απόστολος Παύλος (το λέει). Αυτό γράφει κ για μας. Ότι Άξιος εργάτης τού μισθού αυτού.

Δηλαδή ο πνευματικός εργάτης θα φάει. Εκείνος που εργάζεται. Ή “τω Θεώ μέλει περί των βοών ή δι’ ημάς πάντως λέγει; Δι’ ημάς γαρ εγράφη”. Μήπως ενδιαφέρεται ο Θεός για τα βόδια;

Για σας δε γράφτηκε αυτό; Ώστε, λοιπόν, αυτό το “δεν θα βάλεις δυο ζώα διαφορετικά να οργώνουν” αναφέρται στους ανθρώπους με μίαν εικόνα στα ζώα. Και ποιο είν’ αυτό; “Δεν θα μπεις κάτω απ’ τον ίδιο ζυγό εσύ, ο πιστός, μ τον άπιστο.” Να ξαναδιαβάζω τη φράση του: “μη γίνεστε ετεροζυγούντες απίστοις” . Είναι πολύ σημαντικό αυτό, εξαιρετικά σημαντικό. Και,

μάλιστα μπορούμε να πούμε στη λέξη “ετεροζυγούντες” υπάρχει πάλι το κλειδί τής ορθής ερμηνείας τής Παλαιάς Διαθήκης.

Λέει ακόμη : “εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος, και ακαθάρτου μη άπτεσθε καγώ εισδέξομαι υμάς”. Το λέει στην Παλαιά και το ανανεώνει το Πνεύμα τού Θεού στην Καινή. Γιατί το λέει αυτό στούς Κορινθίους τώρα ο Απόστολος Παύλος. Λέει “βγείτε από ανάμεσά τους” . Ποιοι είναι αυτοί, από τους οποίους πρέπει να βγείτε; Οι άπιστοι, οι διεφθαρμένοι. Ο λαό, δηλαδή, ο μακράν τού Θεού. Τι θα πει “βγαίνω από ανάμεσά τους” ; 

Σημαίνει ότι θα βγω τροπικά. Δεν θα βγω τοπικά. Ο ίδιος ο Απίστολος Παύλος λέει: “μη

συναναμείγεσθε πόρνοι” , μην κάνετε, δηλαδή, συντροφιά με ανήθικους ανθρώπους. Και δεν

εννοώ, λέει, τους ανήθικους ανθρώπους τού κόσμου, διότι, τότε, αλλιώτικα, θα οφείλαμε να εξέλθουμε των πόλεων κ να πάρουμε τα βουνά. Αλλ’ εννοώ, λέει, εάν κάποιος αδελφός ονομάζεται ότι είναι ανήθικος, με αυτόν ούτε θα φάτε μαζί. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Τι σημαίνει εδώ πέρα; Σημαίνει ότι “τροπικά θα εξέλθω” ; Δεν θα φύγω από την πόλη μου. Τότε, σας είπα, υπήρχαν αισθητά σύνορα. Οι Εβραίοι δεν έπρεπε να έχουν σχέση με τους γειτονικούς λαούς. Σήμερα δεν πρέπει να έχουμε σχέση τροπική με τους ανθρώπους τής αμαρτίας, τους ανθρώπους, δηλαδή, τους αλλοτριωμένους. Έστω κι αν όλοι είμαστε Χριστιανοί. Αλλά κατ’ επίφαση. Γι’ αυτό μπορούμε να πούμε ότι οι συνθήκες σήμερα είναι πάλι οι ίδιες μ εκείνες που υπήρχαν όταν ο Απόστολος Παύλος Έγραφε την πρώτη και Δευτέρα Προς Κορινθίους

Επιστολές του. Ας το ξέρουμε, λοιπόν, αυτό. Έτσι θα βγούμε: τροπικά. Στο Πανεπιστήμιο, σε

μια Στρατιωτική Σχολή, οπουδήποτε, στην κοινωνία, στην γειτονιά, στην πολυκατοικία, στην ίδια την οικογένεια ενίοτε. Συνυπάρχουμε, θα λέγαμε, κατά τρόπον που εγώ είμαι δίπλα στον άλλον.

Στην πόλη κινούμαι, μπαίνω στο λεωφορείο, στο τρένο, περπατάω στα καταστήματα, στα πεζοδρόμια. Αλλά δεν θα έχω μαζί με τους άλλους μία κοινωνία, οπότε ο τρόπος μου θα είν’ εκείνος που δεν θα μετέχω, δεν θα συνυπάρχω με αυτούς. Δείτε πόσο σημαντικό είν’ αυτό.

“Και ‘αφορίσθητε’ λέγει Κύριος ο Θεός.” : χωριστείτε. “Αφορίζω” θα πει “ξεχωρίζω”. “Και ακαθάρτου μη άπτεσθε” = τίποτα το ακάθαρτο μην το αγγίζετε. Όχι να το ζείτε! Ούτε αν να το αγγίζετε! “Καγώ εισδέξομαι υμάς” = και εγώ θα σας δεχθώ. “Θα γίνετε παιδιά Μου” λέει ο Θεός.

Βλέπετε, θα λέγαμε από μιαν άποψη, ποια είναι η στάση των Χριστιανών μέσα στη ζωή; Ίσως πολλές φορές δημιουργείται το πρόβλημα πώς πρέπει να σταθούμε μέσα σ’ έναν σύγχρονο κόσμο με τα είδωλά του, ο οποίος κατ’ επίφαση είναι χριστιανικός. Εμείς υποτίθεται ότι ξεκινάμε

να ζήσουμε όχι κατ’ επίφαση αλλά κατά συνείδηση την χριστιανική μας ιδιότητα. Πώς πρέπει να σταθώ; Αυτό το πρόβλημα, το πώς πρέπει να σταθώ, στο λύνει ο Λόγος τού Θεού. Θα συνυπάρχω μεν, αλλά θα έχω εξέλθει από τον κόσμο αυτόν τροπικά. Κάθομαι με τον πλαϊνό μου στο θρανίο κ παρακολουθώ μαθήματα. Αν κ με τον πλαϊνό μου θα έχω την καλημέρα μου, τη συμφοιτητική, τη συμμαθητική, αλλά δεν θα έχω ιδιαίτερες συντροφιές μαζί του. Λέει ο Κύριος το εξής, για να δείτε την εικόνα τού πράγματος ακόμα καλύτερα. Στο ίδιο κρεβάτι, λέει, κοιμούνται δυο άνθρωποι. Σ’ ένα κρεβάτι για να κοιμούνται δυο άνθρωποι, πρέπει να ‘χουν πολύ στενή συγγένεια. Ή θα είναι δύο σύζυγοι ή θα είναι πατέρας με γιο ή μάνα με κόρη. Ο ένας παραλαμβάνεται, λέει, κι ο άλλος αφήνεται. Στον ίδιο μύλο, λέει, αλέθουν δυο γυναίκες. Η μια

παραλαμβάνεται, η άλλη αφήνεται. Σε τι παραλαμβάνεται κ αφήνεται; Γίνεται η Κρίση, ο ένας πηγαίνει στη Βασιλεία τού Θεού κι άλλος πηγαίνει κάτω, για να δικαστεί. Για την κόλαση. Ενώ είναι μαζί! Κοιτάξτε! Ενώ είναι μαζί! Βλέπουμε, λοιπόν, αυτή την συνύπαρξη να μην είναι, παρά συνύπαρξη αισθητή αλλά όχι τροπική. Δυο άνθρωποι τόσο κοντά ~ μπορεί ο ένας να σώζεται κι ο άλλος να μη σώζεται. Αν πραγματικά επιθυμείτε τη σωτηρία σας, αυτό πρέπει να το σκεφτείτε πάρα πολύ σοβαρά. Έτσι, θα λέγαμε, δε θα πρέπει να συνυπάρχουμε ως προς το κοσμικό φρόνημα με τους άλλους ανθρώπους, Και, όπως λέει ο Απ. Παύλος (Προς Ρωμαίους 12,2) “μη

συσχηματίζεσθε τω αιώνι τούτω αλλά μεταμορφούσθε τη ανακαινώσει του νοός υμών”. Είδατε;

“Μη συσχηματίζεσθε”, το “συνυπάρχω” και το “συσχηματίζομαι” είναι το ίδιο! Δηλαδή γίνομαι το ίδιο σχήμα. Ποιο είν’ εκείνο που θα με κάνει το ίδιο σχήμα με τους άλλους; Το κοσμικό φρόνημα.

Το να σκέφτομαι κοσμικά, όπως σκέφτεται ο κόσμος. Όχι, να μη σκεφτόμαστε κοσμικά. “Μή συσχηματίζεσθε”, λέγει, “το αιώνι τούτω” . Αλλά “μεταμορφουσθε”, δηλαδή ν’ αλλάζει η ψυχή σας, ο νους σας να σκέπτεται εκείνο το οποίο θέλει ο Θεός.

Μετά από την συνύπαρξη, ο διάβολος μετέρχεται (είναι σπουδαία μέθοδος αυτή τού

διαβόλου) μίαν άλλη φάση. Όταν δει ότι πέτυχε στην συνύπαρξη, ανοίγει διάλογο. Είναι ο διάλογος. Τι λέει στην Εύα πρώτα; Φαίνεται ότι ο Αδάμ πιο πέρα ήταν, απουσίαζε. Μετά, φαίνεται, ήλθε ο Αδάμ. Λέει “τι ότι είπεν ο Θεός να μη φάτε από τούς καρπούς των δένδρων τού Παραδείσου;” “Τι ότι” , δηλαδή “τι είναι αυτό που ακούω;” .Τι είν’ αυτό που είπε ο Θεός; Κι η Εύα λέει: “όχι, αυτό δεν είναι αληθινό! Μπορούμε να φάμε απ’ όλους τούς καρπούς των δένδρων τού Παραδείσου, πλην των καρπών τούτου τού δένδρου”. Λέει “τι;” . Ανοίγει διάλογο μαζί της.

“Ξέρετε” , λέει, “γιατί σάς το είπε ο Θεός αυτό (όπως σας διάβασα την περικοπή) ; Για να μη γίνετε θεοί! Γνώριζε ο Θεός ότι την ημέρα που θα δοκιμάσετε τον καρπό, θα άνοιγαν τα μάτια σας κ θα γινόσασταν θεοί! Για να μην γίνετε, λοιπόν, θεοί, γι’ αυτό σάς είπε ο Θεός να μην

δοκιμάσετε” . Και υποβάλλει την ιδέα τής ισοθεΐας. Αλλά πώς υπεβλήθη η ιδέα τής ισοθεΐας; Με τον διάλογο! Δευτέρα φάση, λοιπόν, ο διάλογος. Ξέρετε ότι ο διάλογος έχει δυο μορφές. Η μία μορφή του είναι η διασάφηση και η άλλη είναι η διερεύνηση. Όταν θέλουμε να διασαφήσουμε κάτι μες στον Χριστιανισμό, βεβαίως, ο διάλογος είναι αναγκαιότατος. Ρωτούμε: τι θέλε να πεί εδώ η Αγία Γραφή; Τι εννοεί εδώ η Αγία Γραφή; Οι Μαθητές, πολλές φορές, είχαν ανοίξει διάλογο με τον Κύριο, ζητώντας διασάφηση. Υπάρχει, όμως, και ο διάλογος ως διερεύνηση.

Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι μελετούν την Αγία Γραφή, αλλά δεν τη μελετούν για να τη μάθουν, αλλά διερευνούν να βρουν την αλήθεια ( είναι, τάχα, εδώ η αλήθεια ; ) . Και, όπως ανοίγουν διάλογο με άλλους πνευματικούς ανθρώπους, να δουν πού είναι η αλήθεια. Όχι! Αυτό είν’ απαράδεκτο το δεύτερο. “Πιστεύω” θα πει ότι “πιστεύω το Ευαγγέλιο όπως είναι” . Αν ανοίγω διάλογο, θέλω να μάθω περισσότερα πράγματα και να γνωρίζω κ την αλήθεια, η οποία μού είναι αποδεκτή εκ των προτέρων. Όταν έρχομαι κ λέγω “κ πώς αυτό;” κ “γιατί εκείνο;” κ απιστώ κ.τ.λ., αυτό είναι διάλογος που φανερώνει ορθολογισμό κ είναι επικίνδυνο πράγμα αυτός ο

διάλογος. Μην ξεχνάτε δε ότι, με τον διάλογο που ανοίγουμε, δημιουργείται η λεγόμενη

“διαλεκτική”. Και ξέρετε τι είναι η “διαλεκτική” ; “Διαλεκτική τέχνη” είν’ ο διάλογος, αλλά η “διαλεκτική - ο “διαλεκτισμός”, αν θέλετε - είναι το εξής πράγμα: Κάνεις διάλογο με την Αγία Γραφή. Και λέει ο Λόγος τού Θεού αυτό. Λες εσύ: “γιατί να το δεχτώ όπως είναι κ να μην βάλουμε λίγο νερό στο κρασί μας;” . Δηλαδή γιατί θα πρέπει να είναι έτσι κ να μην είναι αλλιώς;

Με άλλα λόγια, με τον διάλογο βάζουμε κ δημιουργούμε έναν συμβιβασμό. Είναι αυτό που λένε οι καταστηματάρχες, όταν κάθεσαι εσύ στη βιτρίνα κ βλέπεις τα πρόσωπα της βιτρίνας κ ανοίγει ο καταστηματάρχης την πόρτα κ σου λέει “περάστε, κύριε”. “Μα δεν θέλω τίποτα να ψωνίσω” λες εσύ. “Όχι, κύριε, περάστε να κουβεντιάσουμε!” Υπάρχει έξω από την βιτρίνα τής Εμπορικής Τραπέζης (στη Λάρισα), της Εμπορικής Πίστεως, λέει το εξής: “ελάτε να κουβεντιάσουμε” . Να η

μέθοδος! “Ελάτε να κουβεντιάσουμε!” Διότι ξέρει πολύ καλά ο τραπεζίτης ότι, αν εσύ δρασκελίσεις την πόρτα τής τραπέζης κ πας να κουβεντιάσεις, θα σε καταφέρει αν έχεις χίλιες

δραχμές στην άκρη να τις κάνεις κατάθεση! Οπότε θα επωφεληθεί η Τράπεζα. “Ελάτε να συζητήσουμε, ελάτε να κουβεντιάσουμε”, είναι σπουδαίο αυτό. Και στο “ελάτε να κουβεντιάσουμε” τότε τι γίνεται; Αν το κάνουμε αυτό με το Ευαγγέλιο, τότε σημαίνει ότι αρχίζουμε μια διαλεκτική κι αρχίζει ο συμβιβασμός. Κι τότε, τελικά, δεν δεχόμαστε το Ευαγγέλιο όπως είναι αλλά όπως το θέλουμε εμείς. Δηλαδή στα μέτρα ΜΑΣ. Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό; Να δεχθούμε ένα Ευαγγέλιο στα μέτρα ΜΑΣ; Αυτό είναι φοβερό πράγμα. Τότε δεν έχουμε γνήσιο Ευαγγέλιο. Τότε δεν προσαρμόζουμε εμείς τη ζωή μας με το Ευαγγέλιο αλλά

προσπαθούμε να εφαρμόσουμε το Ευαγγέλιο με τη δική μας τη ζωή. Έτσι, θα λέγαμε ότι ο διάλογος που ανοίγει είναι διαβολικός διάλογος. Ο διάλογος που ανοίγει ο διάβολος με τον κάθε

πιστό κρύβει αυτήν την τέχνη να παρασύρει.

Θυμηθείτε τον Κύριο στην έρημο. Πάει κ Τού λέει ο διάβολος ότι “αν πεινάς, πες οι πέτρες αυτές να γίνουν ψωμιά”. Ο Κύριος, μονολεκτικά, γέγραπται (είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή). Ο
διάβολος, λέει, γέγραπται Προχωρά στον δεύτερο πειρασμό, ο διάβολος λέει “γέγραπται”
(δηλαδή είναι γραμμένο), επικαλείται, βλέπετε, την Αγία Γραφή. Αλλά (το κάνει) με νοθεία. Κι ο Κύριος απαντάει, πάλι , “γέγραπται”, χρησιμοποιεί πάλι την Αγία Γραφή, αλλά (με) ορθόδοξη
ερμηνεία. Στον τρίτο πειρασμό, Τού λέει ο διάβολος να πέσει να τον προσκυνήσει ο Κύριος κ θα Του δώσει όλα τ’ αγαθά τής γης. Κι ο Κύριος, άνευ διαλόγου, “ύπαγε οπίσω μου, σατανά”.
Δηλαδή, πάρε δρόμο, φύγε από ‘δώ πέρα! Κόβει τον διάλογο. Ξέρετε ότι αυτήν τη στιγμή
υπάρχει ένας φοβερός διάλογος ανάμεσα στον κόσμο κ την Εκκλησία; Γίνεται γνωστό ότι “ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται” λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Όλος. “Εν τω πονηρώ κείται” .
Η Εκκλησία ανοίγει διάλογο με τον κόσμο κ ο κόσμος ανοίγει διάλογο με την Εκκλησία. Μας
λένε πολλές φορές : “ε όχι κι όλο προσευχές! Ε, τέλος πάντων, βρε αδελφέ, κ λίγο κάπως έτσι, κάποια ανοίγματα! Γιατί, αν δεν κάνετε κάποια ανοίγματα, θα χάσετε τους πιστούς από την Εκκλησία” . Ακούσατε; “Θα χάσετε τους πιστούς από την Εκκλησία”. Κ, όμως, αντί να
εκκλησιαστικοποιούμε τον κόσμο, κοσμικοποιούμε την Εκκλησία. Ιδού το αποτέλεσμα του διαλόγου. Ξέρετε πως ο διάλογος αυτός υπάρχει, αυτήν τη στιγμή, ανάμεσα στους ορθόδοξους
κ τους ετερόδοξους; Τι λέτε; Έχουν καμία όρεξη οι ετερόδοξοι να γίνουν ορθόδοξοι; Μακάρι να
‘ταν αυτό! Δεν είν’ αυτό! Αλλά να καταστρέψουν την Ορθοδοξία. Το ξέρετε ότι υπάρχει ένας διάλογος, λέγεται Οικουμενισμός αυτό, που υπάρχει, τώρα, ανάμεσα στον Χριστιανισμό και τα
άλλα θρησκεύματα; Πάλι οικουμενιστικό το φαινόμενο σε μια δεύτερη φάση. Τι λέτε; Θα ‘θελαν τ’ άλλα θρησκεύματα να γίνουν Χριστιανοί; Κάθε άλλο! Θέλουν συνύπαρξη και, εκ της
συνυπάρξεως, μετά, να οδηγηθούν στα υπόλοιπα στάδια, δηλαδή να ανατρέψουν την Εκκλησία.
Βλέπετε τι φοβερό πράγμα είναι ο διάλογος; Ας προσέξουμε, λοιπόν, πάρα πολύ στο θέμα αυτό.
Στον πνευματικό μας αγώνα, ξέρετε, ο διάβολος ανοίγει διάλογο και μέσα στη σκέψη μας. Σου λέει : “γιατί να μην το κάνεις αυτό; Γιατί να μην πας εκεί;” Δεν μας λέει ΄τι είναι αμαρτία. Λέει κανείς: “μα, πώς θα το κάνω;” “Δεν είναι τίποτα σπουδαίο.” Ακριβώς αυτό λέει ένας Πατήρ, ο Ησύχιος ο Πρεσβύτερος, λέει το εξής: “δει τον αγωνιζόμενον ένδον (εκείνον που αγωνίζεται
εσωτερικά) κατά στιγμήν χρόνου έχειν τα τέσσερα ταύτα. Κάθε στιγμή τού χρόνου έχει μπροστά
του αυτά τα τέσσερα σημεία: ταπείνωση, προσοχή, προσοχή άκρα, αντίρρηση κ προσευχή. Τα τέσσερα αυτά. Ήρθε κάποια πονηρή σκέψη; Έχεις ταπείνωση, Θα πεις “ο Κύριος δεν λέει αυτό.
Ο Κύριος αυτό το λέει; Δεν θα το δεχτώ” . Ταπείνωση. Η προσοχή. Άκρα προσοχή! Τι θα πει, ακόμη, αντίρρηση; Θα πει ότι από εθνικής πλευράς ο διάλογος γίνεται τώρα κ υπάρχει κίνδυνος να αλωθεί η Ελλάς. Ξερετε ότι η Κων/πολη, όταν αλώθηκε, το 1453, δεν ήταν ένα ξαφνικό, θα λέγαμε, γενονός; Είχε γίνει προεργασία αλώσεως. Ξέρετε ότι μέσα στην Πόλη ήδη υπήρχαν τζαμιά; Υπήρχαν τζαμιά μες στην Πόλη. Το ξέρετε αυτό; Που σημαίνει ότι η Πόλις είχε τις πόρτες
της ανοιχτές κ άφηνε περιθώρια διαβρώσεως; Είχε διαβρωθεί τότε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και, τελικά, περιορίστηκε μόνο σε μία πόλη. Όλη, δηλαδή, η Αυτοκρατορία δεν ήταν παρά μία μόνο πόλις. Αλώθηκε και αυτή κ τελείωσε. Κ αυτή τη στιγμή κ η Πατρίδα μας ολόκληρη υφίσταται φθορά, τριβή, με αποτέλεσμα, κάποια στιγμή, να πέσει. Κ, αν πέσει, να πούμε: “πώς έπεσε η Ελλάς;” . Μα είχε προηγηθεί αυτή η τριβή. Είχαν προηγηθεί αυτά τα στάδια. Πρώτον, είπαμε, η συνύπαρξη. Δεύτερον, ο διάλογος. Αυτήν τη στιγμή, ζούμε τη συνύπαρξη κ τον διάλογο. Ζούμε δε κ το τρίτο σημείο, το οποίο μπορούμε να πούμε ότι κ αυτό έχει εμφανέστατη αρχίσει, είναι η διείσδυση.
Τι είναι τώα η διείσδυση; Θα ξαναγυρίσω, πάλι, στην αρχική ιστορία που σας διάβασα από
την Παλαιά Διαθήκη. Ο διάβολος, με πάρα πολλή τέχνη, πείθει την Εύα ότι ο Θεός απαγορεύει την βρώση τού καρπού, μόνον από φθόνο, για να μην γίνουν θεοί ο Αδάμ κ η Εύα. Κ, όπως λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, “τη ελπίδι τής ισοθεΐας φυσιοθείσα μεγάλα ην λοιπόν φανταζομένη” .
Πώς, τώρα, ο διάβολος κάνει τη διείσδυση; Πείθει! Και, αφού πείθει την Εύα κ τον Αδάμ (σε τι τους έπεισε; ότι μπορούν αν γίνουν Θεοί), τώρα φαντάζονται! Ξέρετε δε εκείνη τη στιγμή για πρώτη φορά οι Πρωτόπλαστοι αποκτούν και φαντασία. Η φαντασία είναι γνωστό ότι είναι ένα
μεταπτωτικό φαινόμενο. Αρχίζουν, λοιπόν, οι Πρωτόπλαστοι να φαντάζονται πώς θα είναι, όταν θα είναι θεοί! Αλλά, όταν εγώ ήδη φαντάζομαι, όταν είαι μόνος μου, εκείνο που μου είπε ο άλλος, με τη συνύπαρξη κ τον διάλογο, σημαίνει ότι αυτό είναι, πια, κάτι που ο άλλος έβαλε σ’ εμένα μέσα μου. Μπήκε, μπήκε σ’ εμένα μέσα. Έκανε διείσδυση. Και κατάφερε να με κάνει να
σκέπτομαι εκείνο το οποίο ήθελε ο άλλος. Αυτό λέγεται διείσδυση. Τι θα πει “πλύση εγκεφάλου”;
Για να χρησιμοποιήσω, παρακαλώ, σύγχρονους όρους; Τι άλλο είν ‘η πλύση εγκεφάλου, παρά
εκείνο το “πες, πες, πες” συνέχεια! Γιατί, φυσικά, δεν μπορώ τον εγκέφαλό μου να τον βάλω σε κανένα πλυντήριο ηλεκτρικό, να του κάνω μπουγάδα. Αλλά εκείνο το “πες, πες” συνέχεια, μα
στο ραδιόφωνο, μα στην τηλεόραση, μα δεν ξέρω πού κ.τ.λ., με τα έντυπα, τις κουβέντες, συνεχώς - συνεχώς, αρχίζει, μετά, αυτό το “κάτι” να μπαίνει μέσα μου! Να περνάει μες από το
πετσί μου! Δλδ να γίνεται αυτή, όπως είπαμε, η διείσδυση κ που, φυσικά, είναι φοβερό πράγμα!
Ας θυμηθούμε πάλι την ιστορία. Ξέρετε ότι οι Μωαβίτες, πλάι στους Εβραίους, όταν οι Εβραίοι, προ των πυλών τής γης Χαναάν, ετοιμάζονταν να εισέλθουν στη γη Χαναάν, στρατοπέδευσαν, οι Μωαβίτες τρόμαξαν. Ήταν δύο εκατομμύρια λαός οι Εβραίοι. Και σκέφτηκαν κ είπαν : “με ποιον τρόπο αυτούς θα τους εξοντώσουμε;” . Κάλεσαν τον Βαρλαάμ, που σας είπα στην αρχή τής ιστορίας, (μάγος ήταν αυτός) να του πουν να τους εξορκίσει, ούτως
ειπείν, να τους μαγέψει, να καταστραφούν, ν’ απομακρυνθούν. Βέβαια, εκείνος είπε, κατ’ έμπνευση Θεού, “δεν μπορώ” λέει “να καταραστώ έναν λαό, τον οποίον ευλογεί ο Θεός”.
Φοβερό πράγμα αυτό! “Ευλογεί ο Θεός.” Αλλά θα σας πω μία μέθοδο. Τη μέθοδο της
συνυπάρξεως, του διαλόγου κ της διεισδύσεως. “Καλέσατέ τους” λέει “σε γιορτές δικές σας. Σε γιορτές. Και πείτε να ‘ρθούν, να θυσιάσουν στους δικούς σας θεούς, να γιορτάσουν μαζί σας κ,
τότε, θα θυμώσει ο Θεός εναντίον τους κ θα τους τιμωρήσει κ θα γλιτώσετε απ’ αυτούς”.
Ακούσατε, παρακαλώ; Ο δε Βαρλαάμ στα ελληνικά λέγεται Νικόλαος. Και οι “Νικολαΐτες”
αναφέρονται στο βιβλίο τής Αποκαλύψεως. Και λέει ότι “μισώ τούς Νικολαΐτες” λέει ο Θεός “και τα έργα τους. Τους μισώ!” . Βλέπετε, παρακαλώ; “Μισώ τα έργα των Νικολαΐτών.” Επί λέξει.
Βλέπετε; Διότι “τότε” λέει “έκαναν τον λαό μου να ειδωλολατρήσει” κι αυτό πια είναι στην Καινή Διαθήκη. Γιατί η Αποκάλυψη ανήκει στην Καινή Διαθήκη. Τι έκανε, λοιπόν, ο λαός; Κλήθηκε κ
πήγε. 23.000 άνδρες. “Και ετελέσθη δε Βελθεγώρ. “Ετελέσθη” θα πει “τελετουργήθηκε”, δηλαδή
ετέλεσαν θυσίες στον Βελθεγώρ. Έφαγαν από τις θυσίες, ήπιαν και πόρνευσαν. Μέσα στην πορνεία. Και, τότε, οργίστηκε ο Θεός και εφονεύθησαν εκείνες οι 23.000 άνδρες. Αυτό λέγεται
“διείσδυση”. Είναι δε φοβερό. “Μην το πείτε” (αριθμόν 26 κεφάλαιο) , “μην πείτε ότι αυτό ανήκει στην Παλαιά.” Σας είπα: η ιστορία τού Βαρλαάμ περνάει στην καινή Διαθήκη με το όνομα “Νικολαΐτης” κ “Νικολαΐτες”.
Έτσι, θα λέγαμε, τι έχουμε διείσδυση εμείς στην εποχή μας; Η μόδα. Εν ευρεία εννοία. Όχι η μόδα που θα ντυθώ. Η μόδα “mode” ξέρετε τι θα πει; Τρόπος. Λέμε “fashion” στα αγγλικά, τρόπος. Λέμε “old fashion”, παλιός τρόπος, παλιά μόδα. Είναι ο τρόπος, με τον οποίον πρώτα - πρώτα σκέφτομαι. Μετά ο τρόπος που ντύνομαι, ο τρόπος που συμπεριφέρομαι, ο τρόπος που
κινούμαι. Όλ’ αυτά αποτελούν τη μόδα. Σ’ άλλη εποχή αλλιώτικα οι άνθρωποι σκεφτόντουσαν, αλλιώτικα ντυνόντουσαν, αλλιώτικα τρώγαν, άλλο πρωτόκολλο συμπεριφοράς κ ευγενείας είχαν κ.ο.κ. . Αυτό λέγεται “μόδα” . Η μόδα, λοιπόν, εν ευρεία εννοία, δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά ένας τρόπος διεισδύσεως μέσα στη ζωή των ανθρώπων. Σε μια χριστιανική κοινωνία αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Αλλά, εάν η μόδα σάς κάνει να ντύνεστε, αν μας κάνει να ντυνόμαστε κατά τρόπον που αυτό θα μας οδηγήσει, τελικά, στην κοσμικότητα, είναι επικίνδυνο! Η μουσική! Είν’
ένας τρόπος, που μπορεί μα μας φέρει κοντά στον κόσμο. Η συμπεριφορά τής ζωής, γενικά, είν’ ένας τρόπος, που μπορεί να μας φέρει κοντά στον κόσμο. Όλ’ αυτά αποτελούν ια σοβαρότατη
διείσδυση , που, τελικά, καταλύει τα πάντα! Τα πάντα! Τον Χριστιανό, κυριολεκτικά, τον διαλύει.
Διείσδυση είναι κάθε μορφής προπαγάνδα. Είτε πολιτική είναι είτε οικονομική είτε
βιοθεωρητική είτε κοσμοθεωρητική, που όλ’ αυτά, διά μέσου τής διαφημίσεως, που σας εξήγησα
προηγουμένως, μέσω των μ.μ.μ., δημιουργούν μια διείσδυση κ ο εχθρός βρίσκεται έξω από τα
τείχη, εντός των τειχών. Έτσι, βλέπουμε σήμερα τη διείσδυση μέσα στην παιδεία μας, την οποίαν έχει, κυριολεκτικά, διαλύσει · μέσα στην οικογένειά μας · μέσα στην Πατρίδα μας · και μέσα στον κοινωνικό μας βίο. Γι’ αυτό σάς είπα, αυτήν τη στιγμή, ως προς εμάς, τους Έλληνες, βρισκόμαστε στο τρίτο στάδιο τής καταστροφής μας. Έγινε η συνύπαρξη, περάσαμε στον
διάλογο κ τώρα είμαστε στη διείσδυση. Όταν λέμε, βέβαια, ότι περάσαμε στο τρίτο στάδιο, δεν σημαίνει ότι ακόμα δεν υπάρχει το πρώτο κ το δεύτερο! Προχωρούμε, απλώς, αλλά τ’ άλλα, τα προηγούμενα, ομοίως, υπάρχουν! Και εργάζονται! Ξέρετε τι μένει; Το τέταρτο στάδιο!
Η ανατροπή!
Λέει ο Ιερός Χρυσόστομος:
“ο διάβολος την απάτην εισαγαγείν δυνηθείη και την γυναίκα υποσκελίσας τον οικείον σκοπόν αποπληρώση” Τι έκανε, τελικά, ο διάβολος; Το πέτυχε εκείνο που ήθελε, να δει τούς Πρωτοπλάστους να απλώνουν το χέρι τους, να παίρνουν τον καρπό κ να
τρώνε. Μόλις τον έφαγαν, άνοιξαν τα μάτια τους. Ποια μάτια; Ήταν κλειστά πρώτα τα μάτια τους;
Όχι! Κάποια άλλα μάτια! Της ψυχής! Είδαν ότι έκαναν κάτι, που δεν έπρεπε να γίνει. Δηλαδή είχαν υποσκελιστεί. “Σκέλος” θα πει πόδι. “Υποσκελίζω” θα πει ανατρέπω, τρικλοποδίζω,
αναποδογυρίζω τον άλλον. Είχαν υποσκελιστεί. Και τι θα πει ότι οι Πρωτόπλαστοι είχαν ήδη ανατραπεί, ότι είχαν υποσκελισθεί; (Θα πει ότι) έφυγε η Θεία Χάρις απ’ αυτούς πια. Ακόμη (ότι) οι ίδιοι έφυγαν από τον Παράδεισο. Ακόμη (ότι) εισήχθη ο θάνατος στους Πρωτοπλάστους.
Αλλά το ίδιο πράγμα κάνει ο διάβολος σ’ όλη μας τη ζωή. Σε όλους μας!
Θα σας πω μια περίπτωση που έει ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος κ αναφέρεται στον προσωπικό
αγώνα τού καθενός μας. Λέει το εξής: “προ μεν τού τελεσθήναι την ανομίαν σμικρύνει αυτήν ο εχθρός εν οφθαλμοίς αυτών σφόδρα. Μάλιστα δε την επιθυμίαν τής σαρκικής ηδονής τοσούτον
ελαττοί αυτήν προ τού γενέσθαι, ώστε σχεδόν φαίνεσθαι τω αδελφώ ταύτην μηδέν διαφέρουσαν του εκχέαντος ποτήριον ψυχρού ύδατος εις το έδαφος”. Δηλαδή: πριν τελεσθεί, λέγει, η αμαρτία, ο εχθρός (ο διάβολος) την μικραίνει. Την μικραίνει μπρος στα μάτια μας πάρα πολύ. Ξέρετε δε πώς λέγεται αυτή η μέθοδος του διαβόλου; (Λέγεται) “μέθοδος μυρμηγκολέων”. Έχετε ακούσει αυτήν τη λέξη; Είναι, βεβαίως, μια πλαστή λέξη αυτή των Πατέρων και της Αγίας Γραφής και θέλουν να παρουσιάσουν τα εξής. Είναι γνωστό ότι ο διάβολος χρησιμοποιεί τη μέθοδο του
μυρμηγκολέοντος: όταν θέλει να σου παρουσιάσει ότι μία πράξη δεν είναι τίποτα, προκειμένου να σε ανατρέψει, σου λέει ότι είναι τόσο μικρή, σαν μυρμηγκάκι. Όταν την επιτελέσεις δε, τότε σού την μεγαλώνει κ σου την παρουσιάζει σαν λιοντάρι! Μυρμηγκολέων! Και την πρώτη μεν περίπτωση την κάνει, για αν σε κάνει να κάνεις την αμαρτία, την δεύτερη δε για να σε
απογοητεύσει, να απελπιστείς,ν’ απογοητευτείς κ να σε οδηγήσει, πλέον, στην απόγνωση!
Είδατε; Μέθοδος “μυρμηγκολέων”! Σμικρύνει, λοιπόν, ο διάβολος την αμαρτία πάρα πολύ κ σού
λέει, μπροστά στα μάτια σου [για την σαρκική αμαρτία, την σαρκική ηδονή, “τοσούτον”, λέει, “την ελαττοί” (= την σμικραίνει) , ώστε να σου λέει πως] “δεν είναι τίποτα σπουδαίο πράγμα, είναι τόσο απλό να κάνεις μια σαρκική αμαρτία, σαν να χύνεις ένα ποτήρι νερό χάμω” ! Αλλά ποτέ δεν αισθανθήκαμε άσχημα, αν πήραμε ένα ποτήρι νερό κ το χύσαμε χάμω! Ποτέ! Αλλά, όταν, όμως, κάνουμε αυτό, την σαρκική αμαρτία, τότε λέμε “τι έκανα τώρα; Τι έγινε, τώρα, εδώ πέρα;”
κι έγινε κάτι φοβερό! Για να μου παρουσιάσει, τώρα, την δυσκολία το μεγάλο τού πράγματος, το ασυγχώρητο του πράγματος, για να με ρίξει στην απόγνωση! Βλέπετε, παρακαλώ; Έτσι ανατρέπει, πραγματικά, ο διάβολος.
Αλλά αυτά (συμβαίνουν) στον προσωπικό μας αγώνα! Δυστυχώς, σε μία μεγαλογραφία, το θέμα αναφέρεται κ στους λαούς. Πρέπει να πούμε ότι η ανατροπή που παρουσιάζεται σ’ έναν λαό δεν είναι παρά το φαινόμενο της παρακμής κ της διαλύσεως. Όταν ένας λαός παρακμάζει, διαλύει από τα ήθη του, η γλώσσα του εκβαρβαρίζεται, τα ήθη του διαλύονται, η εκπαίδευσή του
τινάζεται στον αέρα, ο οικογενειακός βίος γίνεται ανύπαρκτος, έχουμε, αναμφισβήτητα, μία παρακμή! Αυτά όλα στην Πατρίδα μας - κατ’ αρχάς αυτά γίνονται σχεδόν σ’ όλον τον κόσμο,
αλλά ιδιαιτέρως στην πατρίδα μας – μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε σ’ αυτήν την
τελευταία, πλέον, φάση. Στη φάση τής ανατροπής.
Θα ‘θελα να σας ρωτήσω: το βλέπετε, άραγε, αυτό; Μπορείτε να το διακρίνετε; Αυτά που είπαμε σήμερα ίσως να τα βλέπετε, αλλά να μην τα είχατε μαζέψει στο μυαλό σας, σαν μια διατύπωση, σαν έναν τρόπο. Ξέρετε, όταν κανείς έχει τη δυνατότητα να διατυπώνει μέσα του εκείνο το οποίο βλέπει, τότε το κατακτά! Εκεί φαίνεται κ ο καλός σπουδαστής στην έκθεση. Τι θα πει “κάνω έκθεση;” και γιατί πάντα η έκθεση ήταν τεκμήριο εισαγωγής σε μιαν ανώτατη Σχολή;
Όταν ξέρεις να διατυπώνεις την άποψή σου, τη σκέψη σου, σημαίνει πως έχεις κατακτήσει αυτό
το οποίο θέλεις. Όταν ξέρεις να τα κατατάσσεις αυτά, τα βλέπεις καθαρά μπροστά σου. Αυτό εγώ έκανα σήμερα σ’ εσάς. Αυτά τα βλέπετε κ , φυσικά, τα διακρίνετε, αλλά τώρα, ίσως, τα κατατάσσετε μέσα σας ακόμη καλύτερα. Και τότε μπορείτε να κάνετε μια καλύτερη αυτοκριτική,
ως Χριστιανοί κ ως Έλληνες. Κ να πείτε “τι κάνουμε;” . Χωρίς κόπο. “E, σε τι επoχή
βρισκόμαστε;” “Σε ποιαν κατάσταση αυτήν τη στιγμή είν’ ο λαός μας;” Πολύ σοβαρά! Τι νομίζετε;
Στο εάν χτίζουμε μικρά ή μεγάλα σπίτια, εκεί είναι η ακμή ή η παρακμή; Στους ανθρώπους είναι η παρακμή ή η ακμή! Ξέρετε πώς ξεκίνησαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι, τον 8ο αιώνα π.Χ.; Ξεκίνησαν
ως ένας λαός πολύ υγιής, ρωμαλέος λαός! Διότι είχαν αυστηρότατα ήθη, συνολικά κ
οικογενειακά κ εθνικά. Μια χούφτα λαός ήταν κ, όμως, κατέκτησαν όλον τον κόσμο. Όταν αυτός ο ίδιος ο λαός άρχισε ν’ απολαμβάνει τα αγαθά των κατακτήσεών του, να τρώει, να πίνει να
διασκεδάζει κ να γεύεται τις ηδονές τής γης, άρχισε να διαλύεται. Αυτό είναι το μικρόβιο της πτώσεως όλων των αυτοκρατοριών. Έτσι έπεσε η Βαβυλώνα. Πριν από την Βαβυλώνα, έτσι έπεσαν οι Ασσύριοι. Έτσι χάθηκε κ η Αίγυπτος. Έτσι κ οι Έλληνες, με τον Μεγαλέξανδρο!
Υπήρχε ζωτικότητα, υπήρχε ακμή! Απλωθήκαμε σ’ όλον τον κόσμο, φάγαμε, ήπιαμε,
διασκεδάσαμε, χαθήκαμε! Διαλύσαμε! Μετά ήλθαν οι Ρωμαίοι. Μετά, στην νεότερη Ιστορία, έχουμε νεότερους λαούς.
Τι είναι σήμερα η Αγγλία; Σήμερα η νεολαία δεν έχει τίποτ’ άλλο μπρος στα μάτια της παρά την ομοφυλοφιλία, τα ναρκωτικά κ τίποτ’ άλλο. Τι νομίζετε; Έπεσε η Αγγλία! Έτσι θα πέσουν κ άλλες αυτοκρατορίες που υπάρχουν στην εποχή μας. Ναι! Έτσι πέφτουν ! Κοσμοκράτειρα ήταν
η Αγγλία. Κι άλλοι λαοί σήμερα είναι κοσμοκράτορες. Θα πέσουν κ αυτοί. Γιατί; Διότι δεν προσέχουν. Οι Αμερικανοί ! Θα πέσουν κ αυτοί! Διότι, μια φορά, ένας Βουλευτής, Γερουσιαστής
στην Βουλή, κάτι παραπάνω από 25 χρόνια - το διάβαζα στην εφημερίδα - άρχισε να
διατραγωδεί την κατάσταση της νεολαίας των Η.Π.Α. κ να λέει ότι “όπως πηγαίνουμε, ο λαός μας γρήγορα θα φθαρεί”. Σημειώστε δε ότι η Αυτοκρατορία δεν πέθανε από την μία μέρα στην άλλη. Βάλτε δεκαετίες, πεντηκονταετίες. Αλλά πεθαίνουν, όμως, ε; Και, λέγοντας αυτά με τόση ένταση κ τόσο πάθος μέσα στη Βουλή, λιποθύμησε, έλεγε η είδηση! Δλδ συνείχετο ο άνθρωπος
ότι ο λαός μας δεν πάει καλά! Για να μην πω κι άλλους λαούς, οι οποίοι δεν πηγαίνουν καλά. Κι εμείς οι Έλληνες δεν πηγαίνουμε καλά. Έχουμε δε πάρα πολλά σημάδια · όχι, απλώς, σαν τα σημάδια τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Γι’ αυτό έπεσε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, είχε φθαρεί
εκ των ένδον. Δεν φταίει ο Μοναχισμός ούτε οι μοναστικές έριδες ούτε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, που θέλουν μερικοί ιστορικοί να το βλέπουν έτσι. Όχι! Η διαφθορά τού λαού. Γι΄ αυτό
πέσαμε. Τα σημάδια τα παλιά τής παρακμής ήταν έκδηλα. Σήμερα, όμως, έχουμε κ κάποια άλλα. Δεν υπερβάλλω. Ό,τι θέλετε πείτε. Το κυριότερο σημείο, η χειρότερη φθορά είν’ η γλώσσα. Δεν είναι ούτ’ αυτή η ίδια η Εκκλησία μας. Η χειρότερη φθορά είναι η γλώσσα. Η
γλώσσα από τη στιγμή που θ’ αρχίσει να λησμονείται σ’ έναν λαό, ο λαός αυτός δεν υπάρχει.
Θα μου πείτε “τι έκανα οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι;” Ξέρετε, σε μια νύχτα χάθηκαν αυτοί. Πώς χάθηκαν; Ξεχάστηκε η γλώσσα, ξεχάστηκε η ιστορία (γιατί σήμερα έχουμε και αλλοίωση της ιστορίας), χάθηκαν αυτοί οι λαοί. Έχουμε, λοιπόν, το φαινόμενο λαών που χάνονται μέσα στην
ιστορία; Ναι. Πού οφείλεται; Στο θέμα τής ελλείψεως μνήμης, πια, ιστορίας και γλώσσας.
Φοβάμαι πάρα πολύ για την Πατρίδα μας. Γι’ αυτό σάς είπα αυτά τα λίγο λάγια. Αν με ρωτήσετε “τι πρέπει να κάνουμε, πώς πρέπει να κινηθούμε;”, θα πάρουμε τα λόγια τού Κυρίου:
“αγρυπνείτε κ προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν”. Διότι αυτές οι 4 φάσεις που ο διάβολος μετέρχεται είναι φάσεις τού διαβόλου. Στάδια του διαβόλου. Τι είπε ο Κύριος;
“Αγρυπνείτε κ προσεύχεσθε.” Τι σημαίνει “αγρυπνείτε”; (Σημαίνει) μένετε άγρυπνοι,
επισημαίνετε, βλέπετε. Τι γίνεται! Πώς το κακό τελεσιουργείται. Πώς το μυστήριο τής ανομίας
εξελίσσεται. Μένετε, λοιπόν, άγρυπνοι. Και το άλλο, το “προσεύχεστε”, σημαίνει “διατηρείτε πνευματικότητα”. Και επικοινωνία με τον Ουρανό. Αυτή η διατήρηση της πνευματικότητας είναι
μέγα κεφάλαιο κ αληθινή αντίσταση στο κακό. Μιλάμε για “εθνική αντίσταση” .
Τι είναι αυτή η “εθνική αντίσταση”; Αν συνέβη προχθές, χθες, πέρσι, πριν είκοσι, τριάντα κ σαράντα χρόνια; Είν’ αστείο, Μιλάμε κ γιορτάζουμε για αντιστάσεις, την στιγμή που, ήδη,
υποδουλωνόμαστε. Είναι ιστορική ειρωνεία.
Η αντίσταση είναι το “προσέχετε κ προσεύχεστε”.
Το “αγρυπνείτε κ προσεύχεσθε”. Αυτή είναι η αντίσταση. Είναι σπουδαία η αντίσταση την οποίαν μπορούμε να έχουμε κ να έχετε εσείς κ η νέα γενεά, όταν είστε κοντά στον Χριστό! Όταν αγρυπνείτε κ προσεύχεστε! Όταν ζείτε πνευματική ζωή! Τότε, πραγματικά, έχουμε μιαν ελπίδα και σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί να ζήσουμε και σαν Έλληνες, ομοίως, να επιζήσουμε!!

8η ομιλία στην κατηγορία « Ομιλίες εις προσκυνητὰς ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίες εἰς προσκυνητὰς " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-proskynhtas
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pcaJFSqeP8BhtiUyk-htJ9

Απομαγνητοφώνηση :
Μαρία Δερμιτζάκη:
https://youtube.com/@orthodoxaskirtimata

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.