†.Είναι γνωστό ότι από την πρώτη εντολή εξαρτώνται όλες οι άλλες οι Εντολές, είτε σάν εφαρμογή είτε σάν παράβαση. Γι' αυτό μου πρέπει να διασώζεται η αλήθεια περί του Θεού. Και η θεολογία δέν είναι μία άκαρπη και μία σχολαστική ενασχόληση, αλλά είναι η αφετηρία όλων των εντολών, ακόμη και αυτής της σωτηρίας. Οταν μιλάμε περί του Θεού, δέν είναι κάτι που μπορούμε να λέμε, ότι, ε, κι αν δεν ξέρουμε πολλά πράγματα δεν χρειάζεται. Διότι αυτή η γνώση του Θεού διατηρεί και διαφυλάσσει την τήρηση της πρώτης εντολής, που λεγε ο Θεός «οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ.» Είναι δέ γνωστό, ότι ο άνθρωπος ρέπει προς την ειδωλολατρία και συνεπώς έχει ανάγκη ανά πάσα στιγμή να διασώζεται απ' αυτήν τη γνώση, την βαθιά και αληθινή περί του Θεού.
Ακόμα είναι πολύ χαρακτηριστική η περιγραφή την οποία μας κάνει ο Απόστολος Παύλος, για τις συνέπειες της παραβάσεως αυτών κυρίως, των δύο εντολών που αναφέρονται εις τον Θεό. Μας περιγράφει την κατάσταση του αρχαίου κόσμου, στο πρώτο κεφάλαιο στην προς Ρωμαίους επιστολή του. Και τούτο διότι ο αρχαίος κόσμος έτσι ήταν όταν τον βρήκε το Ευαγγέλιο. Αλλά και κάτι ακόμα. Και ξανάγινε ο αρχαίος κόσμος, ή καλύτερα ο Χριστιανικός κόσμος, ξανάγινε ό,τι ήταν πριν γνωρίσει το Ευαγγέλιο. Τ' ακούσατε αυτό που είπα; Το Ευαγγέλιο βρήκε έναν αχρείο αρχαίο κόσμο και τον έκανε Χριστιανικό. Και αυτός ο Χριστιανικός κόσμος ξανάγινε πάλι αχρείος. Και αρνήθηκε το Ευαγγέλιο. Μόνο ανάγνωση θα σας κάνω χωρίς ανάλυση, γιατί έχει περάσει η ώρα.
«διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία·/φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,/καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν./Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς,/οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν./Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν (ο Λεσβιασμός),/ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι (Ομοφυλοφιλία) τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες./Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν (να λένε πράγματα χαζά), ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,/πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξία, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου κακοηθείας,/ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς,/ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας·/οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.» (Ρωμ. 1, 21 - 32) Νά κατάλογος του αρχαίου κόσμου. Μα νά και ο κατάλογος του συγχρόνου Δυτικού Χριστιανικού κόσμου. Είναι ο ίδιος. Έτσι βλέπουμε, ειδωλολατρία και ακατάστατος βίος είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα. Αλλά οι σύγχρονοι Χριστιανοί, έκαναν ένα βήμα παραπέρα από τον αρχαίο κόσμο. Το Ευαγγέλιο βρήκε τον αρχαίο κόσμο να ειδωλολατρεί. Αλλά σήμερα οι Χριστιανοί έκαναν ακόμη ένα βήμα θρασύτητος. Από την ειδωλολατρία μετεπήδησαν στην αθεΐα. Το φαινόμενο της αθεΐας δέν υπήρχε στον αρχαίο κόσμο. Υπάρχει όμως στον σύγχρονο κόσμο. Συνεπώς ο σημερινός μας κόσμος είναι χειρότερος από κάθε προηγούμενη κατάσταση, διότι αρνήθηκε τον σωτήρα του Χριστό.
Λέγει Ο Απόστολος Πέτρος: «καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην (τον Ιησούν Χριστόν) ἀρνούμενοι ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν·(φέρνουν στον εαυτό τους γρήγορη καταστροφή)/καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι᾿ οὓς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται·» (Β Πε. 2, 1 - 2) Η οδός της αληθείας είναι το Ευαγγέλιο. Θα βλασφημηθεί το Ευαγγέλιο, με την ζωή αυτών των Χριστιανών, που έγιναν πολλοί, πολλοί, πολλοί. Κι επειδή σήμερα αποστατούμε από τον Θεό, τον ζώντα Θεό, γι' αυτό θα έρθει και η αθέτηση των εντολών και η αποσύνθεση των κοινωνιών μας. Αντιπροσωπευτικά ο ιερός Ευαγγελιστής αναφέρει τον φόνο, την πορνεία, την κλοπή και τη μαγεία.
Πρώτο λοιπόν. Ο φόνος. Οσο ποτέ στην Ιστορία δέν λογαριάζεται σήμερα η ανθρώπινη ζωή, παρότι φωνάζουμε υποκριτικότατα περί δικαιωμάτων του ανθρώπου. Η αναρχία, ο πληρωμένος φόνος, ο βασανισμός Χριστιανών ανά τον κόσμο, η φονικότατοι πόλεμοι, η αδιαφορία για την υγεία και την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων με την μόλυνση του περιβάλλοντος, την νοθεία των τροφίμων, την νοθεία των φαρμάκων κλπ κλπ. Δηλαδή όλα αυτά που είναι στην κατηγορία του αμέσου και του εμμέσου φόνου.
Δεύτερον η πορνεία. Υπό την γενική αυτή ονομασία πορνεία, υπάρχει ολόκληρη κλιμάκωση ανηθικότητος, που κοκκινίζει κάθε έντιμος άνθρωπος αν πρέπει ν' αναφερθεί. Καταντήσαμε αγαπητοί μου αληθινά Σόδομα και Γόμορρα. Ντρέπεσαι να πείς σήμερα, ότι δέν μετέρχεσαι την αμαρτία που μετέρχεται ο κόσμος. Ντρέπεσαι σήμερα να πείς, ότι δέν πας να κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι. Ντρέπεται να πει σήμερα μιά κοπέλα ότι δέν έχει φίλο. Ντρέπεται να πει σήμερα ένας νέος ότι δέν έχει γνωρίσει την ανηθικότητα. Ντρέπεται. Γιατί; Γιατί το κακό έχει γίνει πάρα πολύ κακό. Εχει γίνει πάρα πολύ. Εχει βγεί και έχει ξεχυθεί, έχει ξεχειλίσει στα πεζοδρόμια, και το αφύσικο να θεωρείται φυσικό. Το αμαρτωλό να θεωρείται κανονικό. Πάρα πολύ κανονικό.
Και ο αγνός και εγκρατής και φρόνιμος και συνετός και σώφρων άνθρωπος, αυτός να θεωρείται ότι είναι έξω από κάθε φύση και κάθε πραγματικότητα. Η φιλολογία δέ της ανηθικότητος, όπως είναι οι ταινίες στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, φωτογραφίες, μυθιστορήματα, όλα αυτά έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Αλλά και η κλοπή. Είναι χαρακτηριστική αυτή η αναφορά αυτού του αμαρτήματος, που λέει «ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν», από τις κλοπές τους. Η παρουσία της κλοπής χαρακτηρίζει την απουσία της αγάπης και του σεβασμού του άλλου ανθρώπου. Την ιδιοτέλεια, τον ευδαιμονισμό, την απιστία, και πολλά άλλα σύνδρομα. Σήμερα όλοι κλέβουν. Η κλοπή έγινε επιστήμη. Αλλά και η ιεροσυλία έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο. Οι άνθρωποι κλέπτουν σήμερα κατά μία λαϊκή έκφραση "και της Παναγιάς τα μάτια." Αλλά άν υπάρχουν ακόμη σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, ακούσατε, 17 εκατομμύρια θα πεθάνουνε το 1982. 17 εκατομμύρια παιδιά. Αυτή είναι η υψηλή κλοπή των αγαθών των άλλων λαών προς ίδιον όφελος ολίγων λαών.
Και τέλος η μαγεία. Πού είναι συνάρτηση της ειδωλολατρίας και υποκατάστατο της πίστεως. Σήμερα οι άνθρωποι πιστεύουν κάθε παραλογισμό. Ό,τι να τους πείς θα το πιστέψουν. Εκτός από τον αληθινό Θεό. Κάποτε, έλεγε ένας νεότερος, στην Αίγυπτο όλα είχαν θεοποιηθεί. Και ο Νείλος και οι κροκόδειλοι τα ποντίκια και οι γάτες. Εκτός από τον αληθινό Θεό. Το ίδιο έχουμε και σήμερα. Ολα μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να τα πιστέψει, όλα να τα θεωρήσει πραγματικά, τις πιο ανόητες νοσηρές φαντασιώσεις, μπορεί να τις δεχτεί ως πραγματικότητες, εκτός από τον αληθινό Θεό και το Ευαγγέλιο. Αυτός ο δαιμονισμός που εισήλθε με την μαγεία, οδήγησε στην δαιμονοπληξία σε βαθμό αξιοθρήνητο. Οσο ποτέ άλλοτε έχουμε σήμερα δαιμονοπλήκτους ανθρώπους. Αγαπητοί μου σήμερα ο κόσμος μας παρουσιάζει την εικόνα του παραλύτου της Βηθεσδά. Κατάκοιτος, παράλυτος, ανίσχυρος να υγιάνει. Εχει όμως μία διαφορά με τον παράλυτο της Βηθεσδά. Εκείνος ζήτησε να γίνει καλά. Αλλά ο σύγχρονος κόσμος μας, θέλει να μείνει στην πώρωσή του και στην αμετανοησία του. Αυτή είναι η διαφορά. Ακριβώς αυτή η κατάσταση που λέγεται ο ιερός Ευαγγελιστής, το αποτέλεσμα της έκτης πληγής ως αμετανοησία, αυτή ακριβώς η κατάσταση θα φέρει και τις υπόλοιπες 2 ουαί. Τα δύο παρακάτω αλίμονα. Αλλά, τότε, ώ, αγαπητοί μου τότε, ο Θεός να μας ελεήσει.
Απόσπασμα από την 41η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».
†.Και ερχόμαστε τώρα αγαπητοί μου στην πληγή που επέρχεται από το σάλπισμα του έκτου αγγέλου. Βρισκόμαστε στο 9ο κεφάλαιο του βιβλίου της Αποκαλύψεως, και σας διαβάζω: «Καὶ ὁ ἕκτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ ἤκουσα φωνὴν μίαν ἐκ τῶν τεσσάρων κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χρυσοῦ τοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ,/λέγοντος τῷ ἕκτῳ ἀγγέλῳ· ὁ ἔχων τὴν σάλπιγγα, λῦσον τοὺς τέσσαρας ἀγγέλους τοὺς δεδεμένους ἐπὶ τῷ ποταμῷ τῷ μεγάλῳ Εὐφράτῃ./καὶ ἐλύθησαν οἱ τέσσαρες ἄγγελοι οἱ ἡτοιμασμένοι εἰς τὴν ὥραν καὶ εἰς τὴν ἡμέραν καὶ μῆνα καὶ ἐνιαυτόν, ἵνα ἀποκτείνωσι τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων./καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν στρατευμάτων τοῦ ἵππου δύο μυριάδες μυριάδων· ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν./καὶ οὕτως εἶδον τοὺς ἵππους ἐν τῇ ὁράσει καὶ τοὺς καθημένους ἐπ᾿ αὐτῶν, ἔχοντας θώρακας πυρίνους καὶ ὑακινθίνους καὶ θειώδεις· καὶ αἱ κεφαλαὶ τῶν ἵππων ὡς κεφαλαὶ λεόντων, καὶ ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν ἐκπορεύεται πῦρ καὶ καπνὸς καὶ θεῖον./ἀπὸ τῶν τριῶν πληγῶν τούτων ἀπεκτάνθησαν τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων, ἐκ τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ καπνοῦ καὶ τοῦ θείου τοῦ ἐκπορευομένου ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν./ἡ γὰρ ἐξουσία τῶν ἵππων ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἐστι καὶ ἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν· αἱ γὰρ οὐραὶ αὐτῶν ὅμοιαι ὄφεσιν, ἔχουσαι κεφαλάς, καὶ ἐν αὐταῖς ἀδικοῦσι./καὶ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, οἳ οὐκ ἀπεκτάνθησαν ἐν ταῖς πληγαῖς ταύταις, οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν, ἵνα μὴ προσκυνήσωσι τὰ δαιμόνια καὶ τὰ εἴδωλα τὰ χρυσᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶ καὶ τὰ χαλκᾶ καὶ τὰ λίθινα καὶ τὰ ξύλινα, ἃ οὔτε βλέπειν δύναται οὔτε ἀκούειν οὔτε περιπατεῖν,/καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν.
(Αποκ. 9,13 - 21)
Αυτή είναι αγαπητοί μου η 6η πληγή που αναφέρει εδώ ο ιερός Ευαγγελιστής στην Αποκάλυψή του, με το σάλπισμα του 6ου αγγέλου, η οποία είναι η 2α ουαί, το 2ο αλίμονο. Είναι μία πληγή περισσότερο φοβερή από την προηγουμένη. Ας δούμε αναλυτικά το ιερό κείμενο. «Καὶ ὁ ἕκτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ ἤκουσα φωνὴν μίαν ἐκ τῶν τεσσάρων κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χρυσοῦ τοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ,/λέγοντος τῷ ἕκτῳ ἀγγέλῳ· ὁ ἔχων τὴν σάλπιγγα, λῦσον τοὺς τέσσαρας ἀγγέλους τοὺς δεδεμένους ἐπὶ τῷ ποταμῷ τῷ μεγάλῳ Εὐφράτῃ.» Σάλπισε ο έκτος άγγελος και άκουσα μιά φωνή από τα τέσσερα κέρατα του θυσιαστηρίου του χρυσού, πού βρίσκεται ενώπιον του Θεού, να λέγει σ' αυτόν τον έκτο άγγελο. Αυτός που έχει την σάλπιγγα να λύσει τους τέσσερις αγγέλους, πού ήσαν δεμένοι στον ποταμό τον μεγάλο τον Ευφράτη.
Όπως αντιλαμβάνεστε, έρχεται με το σάλπισμα του 6ου αγγέλου η 2α ουαί. Το δεύτερο αλίμονο. Η πληγή που επακολουθεί είναι εντονότερη και καταστρεπτικότερη της προηγουμένης ή των προηγουμένων πληγών, με τα πέντε προηγούμενα σαλπίσματα. Και κύριο θέμα αυτής της πληγής είναι ένας τρομακτικός πόλεμος. Που δέν έχει το προηγούμενο του εις την Ιστορία. Η πληγή έχει έναν πολύ έντονο εσχατολογικό χαρακτήρα. Αλλά υπάρχουν προανακρούσματά της μέσα σε κάθε εποχή, σε όλες τις εποχές. Διότι όλοι οι πόλεμοι που γίνονται είναι προανακρούσματα αυτής της μεγάλης πληγής, αυτού του ενός, μεγάλου, τρομακτικού πολέμου. Είναι εκείνο που είχε πεί ο Κύριος. «μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων·.» (Ματθ 24,6) Εδώ πολλές φορές έχει ειπωθεί ότι δέν είναι κάτι που θα έπρεπε να θεωρηθεί αυτονόητο. Ότι οι πόλεμοι πάντοτε γίνονταν κλπ, διότι απλούστατα, με την εξάπλωση του Χριστιανισμού, υποτίθεται ότι οι λαοί δέν θα έκαναν πολέμους μεταξύ τους μεταξύ τους ως χριστιανικοί λαοί. Και θα θεωρούνταν ότι επί της γης υπήρχε ειρήνη του Θεού. Ο Κύριος όμως ειδοποιεί ότι, όχι μόνο δέν θα υπάρχει ειρήνη, αλλά θα υπάρχουν πόλεμοι και αυτοι προοδευτικά θα γίνονται μεγαλύτεροι και μεγαλύτεροι, έως ότου φτάσουμε σε αυτόν τον τρομακτικό πόλεμο, που σας είπα προηγουμένως και που προηγούμενό του δέν έχει. Ετσι προετοιμαζόμαστε γι' αυτόν τον μεγάλο πόλεμο, και αυτοί οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, μοναδικοί στην Ιστορία, είναι προϋπάντηση αυτού του μεγάλου, του εσχατολογικού πολέμου, που στην περιγραφή του, όπως μας την κάνει ο ιερός Ευαγγελιστής, είναι αδιανόητος. Όμως, όπως θα δείτε, έχει όλες τις προδιαγραφές της πραγματικότητος.
Το θυσιαστήριο που βλέπει ο ιερός Ευαγγελιστής, είναι εκείνο που είχε δει και ο Μωυσής στο Σινά, και που του ζητήθηκε να το αντιγράψει ακριβώς, πού είναι η κιβωτός της διαθήκης. Ακόμα είναι το θυσιαστήριο το χρυσούν, των θυμιαμάτων. Η φωνή που ακούστηκε από τα κέρατα, τα τέσσερα άκρα του θυσιαστηρίου, είναι η φωνή του Θεού. Και είναι απάντηση στις προσευχές των αγίων, των οποίων οι προσευχές ανέρχονται στον Θεό ως θυμίαμα. Μία εικόνα που την είχαμε δει μία προηγούμενη φορά. Και τί λέγει αυτή η φωνή του Θεού; Ο άγγελος που σαλπίζει, -είναι μία μοναδική περίπτωση εδω- ο ίδιος άγγελος να λύσει τους τέσσερις αγγέλους, που είναι δεμένοι στην περιοχή του Ευφράτου ποταμού. Ποιοί είναι αυτοί οι τέσσερις άγγελοι που είναι δεμένοι; Προφανώς δεν είναι εκείνοι που είδαμε στο 7ο κεφάλαιο, στίχος 1, που κρατούν τις τέσσερις γωνιές της γής, και εκεί κρατούν τους ανέμους, θα εξαπέλυαν τους ανέμους , αλλά ζητήθηκε σε αυτούς, κρατήστε τους ανέμους. Δηλαδή συγκρατήσετε την καταστροφή, για να σφραγίσουμε τους πιστούς. Είναι μία ωραία εικόνα που δείχνει ότι συγκρατείται η οργή του Θεού, προκειμένου να σφραγιστούν οι πιστοί. Έτσι βλέπουμε μιά άλλη εικόνα εκεί που δέν είναι αυτοί οι τέσσερις άγγελοι. Είναι άλλοι άγγελοι. Αυτοί οι τέσσερις άγγελοι που λύονται είναι πονηροί δαίμονες. Δέν είναι άγγελοι. Οι οποίοι λυόμενοι, κατά θείαν παραχώρηση, πρόκειται να προκαλέσουν αυτόν τον τρομακτικό πόλεμο, και κατά την διάρκεια του οποίου πρόκειται να φονευθεί το τρίτο της γής.
Ένα βασικό χαρακτηριστικό αυτής της έκτης πληγής είναι ο συγκεκριμένος τόπος. Είδαμε μέχρι τώρα, ομιλεί πάντοτε γενικά. Ομιλεί για τις θάλασσες, ομιλεί για τα ποτάμια, αλλά όλη η γή μας έχει θάλασσες, όλη η γή μας έχει ποτάμια. Εδώ όμως έχουμε ένα συγκεκριμένο τόπο. Και αυτός ο τόπος είναι η περιοχή του Ευφράτου ποταμού. Ο Ευφράτης ποταμός είναι γνωστόν βρίσκεται στην πρόσω Ασία, στην εγγύς Ανατολή, η εκβολή του είναι στον Περσικό κόλπο. Είναι ένα ποτάμι που συνορεύει, βρέχει θα λέγαμε, την Περσία και το σημερινό Ιράκ. Καλύτερα βέβαια πηγάζει από το βουνό Αραράτ της Αρμενίας, από εκεί εξ' άλλου πηγάζει και ο Τίγρης ποταμός. Είναι δύο ποτάμια, τα οποία και τα δύο εκβάλλουν στον Περσικό κόλπο. Κάποτε στην αρχαιότητα ήταν χωριστά αυτά τα ποτάμια, σήμερα έχουνε κοινή εκβολή. Εχουν συναντηθεί. Γιατί διαρκώς αλλάζει η κοίτη των ποταμών, όλων των ποταμών, πολύ παραπάνω όταν είναι πάρα πολύ μεγάλα ποτάμια. Αλλά τίθεται το ερώτημα. Όταν λέγει ότι όλα αυτά θα συμβούν, και μας προετοιμάζει, μας βάζει πρώτα το σκηνικό, τον τόπο, την περιοχή του Ευφράτου ποταμού, που θα συμβεί ο μεγάλος αυτός πόλεμος. Τίθεται το ερώτημα: "Αυτός ο τόπος είναι πραγματικός; Ή είναι νοητός;" Όπως νοητή είναι και η Βαβυλώνα. Πολλές φορές θα δούμε παρακάτω, να αναφέρεται η Βαβυλώνα, η πόρνη, η μεγάλη πόλις. Αλλά δέν υπάρχει σήμερα η Βαβυλώνα, είναι γνωστό. Αλλά μεταφέρεται όμως το ήθος αυτής της πόλεως και η συμπεριφορά της μέσα στην Ιστορία, ώστε όλοι οι ερμηνευτές να λέγουν ότι ο ιερός Ευαγγελιστής, όταν έγραφε για την μεγάλη πόρνη που πλάνα τον κόσμο κλπ, ότι ήταν η Ρώμη. Την εποχή εκείνη. Αλλά μπορεί να μήν είναι η Ρώμη μόνο. Σε μιά εποχή να είναι κάτι άλλο και κάτι άλλο παρακάτω• μπορεί κάποτε να είναι ένα ολόκληρο κράτος. Αν λάβει υπ' όψιν κάνεις, ότι αυτή η αρχαία Βαβυλώνα ήταν κράτος. Αλλο ότι επεκτάθηκε και φυσικά η πόλη μετά έγινε μία πρωτεύουσα. Αλλά όπως και στην Ελλάδα είχαμε πόλεις-κράτη, έτσι και η Βαβυλώνα πρίν γίνει αυτοκρατορία ήταν πόλη κράτος. Ο Ναβουχοδονόσορ είναι εκείνος που πραγματικά στάθηκε ένας διαμορφωτής και αναμορφωτής αυτής της πόλεως, και την επέκτεινε σε απέραντο κράτος. Και πολύ πλούσιο. Ομως αγαπητοί μου η Βαβυλών σήμερα δεν υπάρχει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει ισχύ ο λόγος στην Αποκάλυψη. Εξ' άλλου προ πολλού είχε παύσει να υπάρχει όταν την ανέγραφε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης την Αποκάλυψή του.
Άρα; Μήπως και ο Ευφράτης ποταμός δέν είναι ο συγκεκριμένος εκείνος τόπος, αλλά είναι ένας νοητός τόπος; Δηλαδή κάπου στη γή; Αυτό δέν μπορούμε εύκολα να του απαντήσουμε. Ακόμη ο Ευφράτης είναι ένας από τα 4 μεγάλα ποτάμια του Παραδείσου. Που αναφέρονται δηλαδή στην Αγία Γραφή. Οτι ο Θεός έφτιαξε τον Παράδεισο ανάμεσα σε τέσσερα ποτάμια. Τον Τίγρη, τον Ευφράτη, των Γεών και τον Φισών.
«ποταμὸς δὲ ἐκπορεύεται ἐξ Ἐδὲμ ποτίζειν τὸν παράδεισον· ἐκεῖθεν ἀφορίζεται εἰς τέσσαρας ἀρχάς./ὄνομα τῷ ἑνὶ Φισῶν· οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Εὐιλάτ, ἐκεῖ οὗ ἐστι τὸ χρυσίον·/τὸ δὲ χρυσίον τῆς γῆς ἐκείνης καλόν· καὶ ἐκεῖ ἐστιν ὁ ἄνθραξ καὶ ὁ λίθος ὁ πράσινος./καὶ ὄνομα τῷ ποταμῷ τῷ δευτέρῳ Γεῶν· οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Αἰθιοπίας./καὶ ὁ ποταμὸς ὁ τρίτος Τίγρις· οὗτος ὁ προπορευόμενος κατέναντι Ἀσσυρίων. ὁ δὲ ποταμὸς ὁ τέταρτος Εὐφράτης.» (Γεν. 2,10 - 14)
Ποιοί είναι αυτοί, ο Γεών και ο Φισών, ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε, ούτε είναι της ώρας να το πούμε, παρ' ότι, άλλοι είπαν ότι είναι ο Νείλος ποταμός, είναι ο Ινδός ποταμός, και άλλα πολλά, επεκτείνοντας τόσο πολύ τον χώρο του Παραδείσου, αλλά μπορεί όμως να αποτελούν και παραποτάμους αυτών των δύο ποταμών. Δεν το ξέρουμε αυτό. Ενα είναι ότι στον τόπον εκείνο τον συγκεκριμένο και όχι νοητόν πια, ιστορικά συγκεκριμένο τόπο, ήταν ο Παράδεισος των πρωτοπλάστων. Πιστεύω ότι όλοι γνωρίζετε ότι ο Παράδεισος ήταν επάνω εδώ στην γή. Δεν ήταν νοητός, ήταν αισθητός. Ηταν πραγματικός Παράδεισος. Σηκώθηκε η Χάρις του Θεού, και τότε βεβαίως πιά δέν είναι παράδεισος. Αν διαβάσετε, σήμερα η περιοχή αυτή, παρότι είναι πολύ εύφορη, όμως είναι απελπιστική από πλευράς θέας. Η περιοχή εκείνη που κλείεται εκεί ανάμεσα στα δύο αυτά μεγάλα ποτάμια. Αν διαβάσετε θα δείτε, είναι πολύ άσχημο τοπίο, και νοσογόνο τοπίο. Κι όμως εκεί κάποτε ήταν ο Παράδεισος. Που δείχνει ότι πράγματι σηκώθηκε. Κατόπιν ο παράδεισος έγινε νοητός. Δηλαδή πλέον οι ψυχές, όταν οι πιστοί φύγουν από την παρούσα ζωή, ο Άβελ, επί παραδείγματι, βγήκε από τον Παράδεισο, αλλά πήγε στον Άδη και εκεί ανέμενε τον λυτρωτή. Κατέβηκε ο Χριστός ως ψυχή, ενωμένη όμως με τη θεότητα, διότι το σώμα ήταν επί του Σταυρού, και στην συνέχεια στον τάφο, και εκεί δημιούργησε ο Χριστός τον Παράδεισο. Και έκτοτε είναι ο Παράδεισος. Ο τόπος των δικαίων, που αναμένουν την ανάσταση των νεκρών. Δηλαδή να ξαναπάρουν τα σώματά τους πίσω.
Τώρα, γιατί εκεί που είχε τεθεί ο πρώτος τόπος κατοικίας των ανθρώπων, ο Παράδεισος, γιατί εκεί θα γίνει καταστροφή; Πολύ θεολογικό νού πρέπει να έχει κανείς, και αποτελεί ένα από τα μυστήρια του Θεού. Κατά μήκος αυτού του ποταμού, κάνουμε μία διερεύνηση, όπως βλέπετε, βρίσκονταν περίφημες πόλεις. Ηταν η Βαβυλώνα, ξακουστή. Ήταν η Ακκάδ, έχουμε και τη λεγόμενη Ακκαδική γραφή. Έχουμε και την Ούρ, που ήταν και η πατρίδα του Αβραάμ. Μεγάλες πόλεις αυτές. Ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας και ο Αρέθας μετά ταύτα μας λέγουν, ότι πιθανώς από την περιοχή εκείνη να προέλθει ο Αντίχριστος, από Εβραίους, που είχαν μεταφερθεί ως αιχμάλωτοι τον 6ο αιώνα προ Χριστού, και δέν γύρισαν πίσω, έμειναν εκεί• και από 'κεί να προέλθει ο Αντίχριστος. Υπάρχει μία μαρτυρία, έμμεση, σε αυτήν την ίδια την Αποκάλυψη και από εκεί αντλούν αυτήν την ερμηνεία. Ό,τι και να πούμε το γεγονός είναι ότι ο Ευφράτης φαίνεται, μπορεί να συνδέει τον εαυτό του με το παρελθόν, με την ιστορία που σας είπα μέχρι τώρα, μπορεί όμως και να μήν συνδέει τον εαυτό του με το παρελθόν. Αλλά απλώς να αναφέρεται σαν ένας πραγματικός τόπος φοβερού θεάτρου πολεμικών συγκρούσεων. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τις προφητείες του μέλλοντος, σε σχέση μ' εκείνες που ξεπληρώθηκαν ήδη. Να σας πω μία. Λέγει: «οὗ ἔστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ.» (Ψαλ. 131,7) Εκεί που στάθηκαν, λέγει, τα πόδια του Θεού. Ελεγε μία παλιά προφητεία. Τώρα μου' ρθε στο μυαλό και σας την είπα. Σαν παράδειγμα. Ενας ερμηνευτής των προφητειων π.Χ, θα του ήταν αδιανόητο να σκεφτεί την περίπτωση ότι θα μπορούσαν τα πόδια του Θεού να σταθούν πάνω στη γή. Κι όμως αγαπητοί μου, ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος και στάθηκαν τα πόδια του πάνω στη γή. Ο,τι λοιπόν ερμηνεία να δίναν τότε, αλληγορική, ό,τι θέλετε, δέν θα μπορούσαν ποτέ να προσεγγίσουν αυτό το γράμμα που λέει: "Του οποίου τα πόδια στάθηκαν." Στάθηκαν τα πόδια του Χριστού. Περπάτησε ο Χριστός πάνω στη γή. Βλέπετε ότι πάρα πολλές φορές προφητείες έτσι κινούνται. Η άλλη του Βαρούχ που λέει: «καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη.» (Βαρ. 3,38) Ότι φανερώθηκε ο Θεός και συνανεστράφη με τους ανθρώπους. Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλές εδώ ερμηνείες, αλλά όχι την κατά γράμμα. Οτι δηλαδή πως συνανεστράφη ο Θεός στους ανθρώπους; Μα πώς; Ε, νά πώς συνανεστράφη. Άν λέγαν, ξέρετε, τί ερμηνεία θα σας δώσουμε; Ακούσετε. Θα σας δώσουμε την ερμηνεία ότι ο Θεός τόσο πολύ συνανεστράφη, ώστε έφαγε ψωμί και αλάτι μαζί με τους ανθρώπους. Τί λες εκεί; Εκτός πραγματικότητος είσαι. Ετσι δε λέει παρακαλώ το βιβλίο των Πράξεων; Ότι φάγαμε και ήπιαμε μαζί του λέει ο Απόστολος Πέτρος σε μία του ομιλία. Και ο Ιησούς ήταν «συναλιζόμενος αὐτοῖς». (Πραξ. 1,4). Συναλίζομαι θα πεί συνγευματίζω. Αλλά έχει όμως την ρίζα στο αλάτι. Που ο λαός μας έχει την λαϊκή αυτή έκφραση: "Φάγαμε μ' αυτόν ψωμί και αλάτι. Που δείχνει πάρα πολύ κοντινή κοινωνία.
Για φανταστείτε λοιπόν, μεταφερθείτε παρακαλώ στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι, όλοι μαζί να μεταφερθούμε και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Αν έπρεπε να δώσουμε ερμηνείες ακριβέστατες, που να είναι και τοπικές και τροπικές πάνω στις συνήθειές μας και πάνω στη γή μας, τί ερμηνείες θα δίναμε; Θα θεωρούνταν υπερβολικές. Και όμως δέν στάθηκαν στην πραγμάτωσή τους υπερβολικές. Διότι πράγματι ο Υιός του Θεού ενανθρώπισε. Γιατί θα πρέπει στο μέλλον λοιπόν, για τις προφητείες που ανήκουν τώρα στο μέλλον, ώς προς εμάς, γιατί θα πρέπει κάθε προφητεία να την μεταφέρουμε σ' ένα νεφελωειδές σκηνικό; Όταν λέει Ευφράτης, γιατί να μην πούμε, βεβαίως, ίσως θα πούμε, δέν είμαστε σίγουροι, αλλά γιατί να μην πούμε είναι ο Ευφράτης, πολύ απλά, είναι ο Ευφράτης, δηλαδή η περιοχή του Ευφράτου, δηλαδή η περιοχή της Μεσοποταμίας. Εκεί που είναι σήμερα το Ιράκ, εκεί που σήμερα είναι η Περσία. Γιατί να μην το πούμε και έτσι. Σας το βάζω στην κρίση σας φυσικά, κανείς δεν είναι αλάνθαστος, ούτε προφήτες είμαστε. Μία προφητεία για να λυθεί πάλι προφήτη θέλει. Γι' αυτό ακριβώς όλοι που έχουν ερμηνεύσει το βιβλίο της Αποκαλύψεως διατηρούν μία επιφυλακτικότητα. Σας λέγω μόνο όλες αυτές τις πλευρές.
«καὶ ἐλύθησαν οἱ τέσσαρες ἄγγελοι οἱ ἡτοιμασμένοι εἰς τὴν ὥραν καὶ εἰς τὴν ἡμέραν καὶ μῆνα καὶ ἐνιαυτόν, ἵνα ἀποκτείνωσι τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων.» (Αποκ. 9,15) Λύθηκαν οι τέσσερις άγγελοι, αυτοί που ετοιμάστηκαν την συγκεκριμένη ώρα, την ημέρα, τον μήνα και τον χρόνο για να σκοτώσουν τον τρίτο των ανθρώπων. Μας κάνει εντύπωση αυτή η διατύπωση του χρόνου κατά ανιούσα κλίμακα. Ξεκινάει από την ώρα, πάει στην ημέρα, προχωρεί στον μήνα, και φτάνει στον χρόνο. Μας κάνει πολύ εντύπωση αυτό. Φανερώνει ότι η απόφασή του Θεού, για να ομιλεί με αυτόν τον τρόπο, είναι αμετάβλητη και οριστική. Εκείνο το οποίο είπε ο Θεός θα γίνει οπωσδήποτε. Αλλά και ακόμα αυτή η ακρίβεια η χρονική, φανερώνει την μέχρι λεπτομερειών πραγμάτωση της πληγής. Οταν λέει την ώρα, την ημέρα, τον μήνα και τον χρόνο, που είναι όλα θα λέγαμε χορδισμένα, δείχνει την πραγμάτωση κάθε λεπτομέρειας απ' ότι ήδη προφυτεύεται. Αυτό φυσικά δέν αφορά μόνο σ' αυτήν την πληγή, αλλά αφορά σε όλο το βιβλίο της Αποκαλύψεως, και σε όλες τις προφητείες της Αγίας Γραφής.
Ακόμη παρατηρούμε στον στίχο αυτό, ότι θα φονευθεί το τρίτο των ανθρώπων της γής. Που δείχνει πόσο φονική θα πρέπει να είναι αυτή η πολεμική σύρραξη. Αν υποτεθεί ότι σήμερα ο πληθυσμός της γης είναι 4½ δισεκατομμύρια άνθρωποι, (η ομιλία εκφωνήθηκε στις 07/02/82. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις του ΟΗΕ ο παγκόσμιος πληθυσμός θα φτάσει τα 8 δισεκατομμύρια το έτος 2023 έναντι 7,875 δισεκατομμυρίων το 2021.), δηλαδή 4½ χιλιάδες εκατομμύρια. Το 1/3 είναι 1.500 εκατομμύρια άνθρωποι.
Ώστε, όταν λέγει ότι θα φονευθούν, αν πάρουμε τα δεδομένα τα σημερινά, ότι θα φονευθεί το τρίτο των ανθρώπων, θα πρέπει να φονευθεί 1½ δισεκατομμύριο άνθρωποι. Είναι, είναι πάρα πολύ μεγάλος αριθμός αυτός. Αν λάβετε υπ' όψιν ότι, άν δεν κάνω λάθος, διορθώσατέ με, ότι στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μου φαίνεται κάπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι φονεύθηκαν. Συνεπώς 30 φορές περισσότεροι, θα φονευθούν, από ότι φονεύθηκαν στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι πολύ μεγάλο. Προσέξτε όμως κάτι. Η δυνατότητα όμως να φονευθούν τόσοι άνθρωποι σήμερα υπάρχει. Και δημιουργεί ίλιγγο αυτό το μέγεθος της καταστροφής. Είναι πάρα πολύ εύκολο σήμερα να φονευθούν οι άνθρωποι αυτοί. 1,5 δισεκατομμύριο. Και μάλιστα, και μέσα σε μιά μέρα αν θέλετε. Για να μην πώ, και πιο γρήγορα από μιά μέρα. Μήν ξεχνάμε ότι έχουμε προδιαγραφές δυνατοτήτων. Μήν το ξεχνούμε αυτό.
«καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν στρατευμάτων τοῦ ἵππου δύο μυριάδες μυριάδων· ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν.» (Αποκ. 9,16) Και ο αριθμός των στρατευμάτων του ιππικού ήσαν δύο μυριάδες μυριάδων. Σημαίνει 200 εκατομμύρια. Ακουσα τον αριθμό, δηλαδή έρχεται ο ιερός Ευαγγελιστής να μας δώσει λεπτομέρειες από την πολεμική αυτή εικόνα. Όπως αντιληφθήκατε πρόκειται περί ιππικού. Διότι λέγει: "και ο αριθμός των στρατευμάτων του ιππικού." Αλλά όπως φαίνεται από την συνέχεια της περιγραφής, δέν πρόκειται περί πραγματικών ίππων, πραγματικά άλογα. Αλλά διατηρεί όμως την ονομασία "ιππικόν" και πρόκειται, θα το δούμε στην συνέχεια, περί φοβερών μηχανημάτων. Θα λέγαμε αρμάτων μάχης. Εξάλλου και σήμερα το μηχανοκίνητο, τα τάνκ που έχει ο στρατός μας, αν το θέλετε, επειδή η Αποκάλυψη γράφτηκε στην Ελληνική γλώσσα, νομίζω ότι πολλά σημεία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στην Ελληνική και από την Ελληνική γλώσσα, της οποίας θα γίνουμε εμείς οι νεκροθάφτες, η γενιά μας θα γίνει η νεκροθάπτης γενεά της Ελληνικής γλώσσης, και ότι ο αριθμός 666, που είναι ο αριθμός του ονόματός του Αντιχρίστου, θα μετρηθεί με το Ελληνικό αλφάβητο. Εάν μέχρι τότε υπάρχει, και όχι το Λατινικό, κατά τα παρασκευαζόμένα.
Ετσι στο μηχανικό, ένα τμήμα του στρατού, δηλαδή μία μορφή πολεμική του στρατού, ένα όπλο, είναι και τα άρματα μάχης. Αυτά τα άρματα μάχης έχουν αντικαταστήσει το ιππικό. Είναι γνωστό. Το παλιό ιππικό. Διατηρήθηκε όμως η ονοματολογία στα άρματα μάχης. Έτσι λέμε "ίλη, ίλαρχος", δέν λέμε φερ' ειπείν λοχαγός, υπολοχαγός, αλλά λέμε ίλαρχος, επίλαρχος κ.ο.κ. Αναφέρεται από το σώμα του ιππικού. Του Παλαιού ιππικού. Διατηρήθηκε λοιπόν η ονοματολογία, αλλά δέν είναι όμως πιά άλογα, αλλά είναι άρματα μάχης. Έτσι κι εδώ, μιλάει μέν περί ίππων, αλλά δέν είναι ίπποι, αλλά είναι μηχανήματα, όπως θα δούμε, φοβερά.
Ακόμη λέγει ότι ο αριθμός των στρατευμάτων του ιππικού ήταν 200 εκατομμύρια. Τι θα πρέπει εδώ να φανταστούμε; Ότι αναφέρεται στα άλογα ή στους ιππείς; Ε, προφανώς αν λάβουμε υπ' όψιν ότι ένα άλογο έχει έναν ιππέα, ε, όπως θέλετε πάρτε το. Το γεγονός είναι ότι οι στρατιώτες μάλλον είναι 200 εκατομμύρια άνθρωποι. Μας κάνει όπως βλέπετε εντύπωση, αυτός ο πάρα πολύ μεγάλος αριθμός. Ίσως να θέλει να μας προλάβει ο ιερός Ευαγγελιστής θεοπνεύστως, στην απορία μας μήπως πρόκειται περί λάθους; Γιατί ξέρετε ότι στα κείμενα έχουν παρεμβληθεί και λάθη. Ιδίως σε αριθμούς, μάλιστα , στην Παλαιά Διαθήκη μπορούμε να λέμε, μήπως έγινε κάποιο αντιγραφικό λάθος; Ή ακόμη, μήπως πρόκειται περί ενός αλληγορικού αριθμού; Άν δείτε παλαιότερες ερμηνείες προφανώς ομιλούν περί αλληγορικού αριθμού. Γι' αυτό σπεύδει ο ιερός Ευαγγελιστής να μας πεί: «ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν.» Άκουσα, τόσο γιατί θα 'θελε να μας δείξει ότι δέν τα μέτρησε, πώς να τα μετρήσει, και διότι μας βεβαιώνει ότι είναι ο αριθμός αυτός, διότι εάν υποτεθεί ότι ήταν ένας μικρότερος αριθμός, τότε γιατί να πεί ότι "ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν" των στρατευμάτων; Τότε αγαπητοί μου που γράφτηκε το βιβλίο της Αποκαλύψεως, ασφαλώς ο αριθμός αυτός ήταν ακατανόητος. Αλλά όχι όμως και σήμερα. Οχι σήμερα. Αν υποτεθεί ότι η σύρραξη αυτή του πολέμου, μπορεί να γίνει στο χώρο της Μεσοποταμίας, η Κίνα μόνη, μπορεί να προσφέρει στρατό 200 εκατομμυρίων. Μόνη η Κίνα. Αν λάβετε υπόψιν ότι η Κίνα αυτήν τη στιγμή (07/02/82) είναι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι, χίλια εκατομμύρια δηλαδή άνθρωποι, (Σήμερα, 2021, η Κίνα εκτιμάται ότι έχει πληθυσμό 1,411,000,000. Και η Ινδία 1,393,000,000) αν πάρουμε το 1/5 να είναι στρατεύσιμο, δηλαδή να είναι άντρες στρατεύσιμοι, τότε αμέσως έχουμε τα 200 εκατομμύρια στρατό. Μόνη η Κίνα μπορεί αυτή τη στιγμή δύναται να προσφέρει αυτόν τον αριθμό στρατού, πολύ παραπάνω και οι γειτονικές της χώρες.
«καὶ οὕτως εἶδον τοὺς ἵππους ἐν τῇ ὁράσει καὶ τοὺς καθημένους ἐπ᾿ αὐτῶν, ἔχοντας θώρακας πυρίνους καὶ ὑακινθίνους καὶ θειώδεις· καὶ αἱ κεφαλαὶ τῶν ἵππων ὡς κεφαλαὶ λεόντων, καὶ ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν ἐκπορεύεται πῦρ καὶ καπνὸς καὶ θεῖον.» (Αποκ. 9,17) Έτσι είδα, λέγει, αυτούς τους ίππους στο όραμά μου και αυτούς που κάθονταν επάνω στους ίππους, να έχουν θώρακες πύρινους, κυανούς και θειώδεις, κίτρινους. Και οι κεφαλές των ίππων, ήσαν σαν κεφάλια λιονταριών, και από τα στόματά τους έβγαινε φωτιά καπνός και θειάφι. Βλέπετε ότι ο ιερός συγγραφέας προχωρεί στην λεπτομερή ανάλυση και περιγραφή της εικόνος του οράματός του. Κάνει σαφή διάκριση ίππων και αναβατών. Και μας λέγει ότι οι ιππείς και οι αναβάτες έχουν τους αυτούς θώρακες. Πρώτο λοιπόν σημείο, ίπποι και αναβάτες έχουν τους ίδιους θώρακες. Ο θώρακας είναι εκείνο που έβαζαν οι παλαιοί πολεμιστές, ένα σιδερένιο κατασκεύασμα, για να προφυλάξουν αυτήν την περιοχή του στήθους από ένα ακόντιο, από το ξίφος του εχθρού. Πρώτο λοιπόν είναι αυτό. Ιπποι και αναβάτες έχουν θώρακα. Και το άλογο έχει θώρακα και ο αναβάτης έχει θώρακα. Αλλά, προσέξτε τώρα, αυτά τα 200 εκατομμύρια που είδε, οι θώρακες ίππων και αναβατών, ως προς το χρώμα έχουνε μία διαφοροποίηση. Δηλαδή ο ίππος και ο αναβάτης έχουν το ίδιο χρώμα. Αλλά όλοι οι ίπποι και οι αναβάτες δεν έχουν το ίδιο χρώμα. Αυτό είναι πολύ φυσικό εκ πρώτης όψεως. Οταν βλέπουμε επί παραδείγματι 2 ομάδες να παίζουν ποδόσφαιρο, βάζουμε δύο διαφορετικά χρώματα, για να γνωρίζουμε τις αντίπαλες ομάδες. Βάζουμε το πράσινο και το κόκκινο, παράδειγμα. Ετσι αν θα βλέπαμε κάποιους παίκτες να παίζουν, θα βλέπαμε τους μισούς να είναι πράσινοι και τους άλλους μισούς να είναι κόκκινοι, ή μπλέ, ή κίτρινοι, ή δεν ξέρω τι άλλο. Ώστε, εδώ σαφώς βλέπουμε να υπάρχουν τρείς συμπλεκόμενες ομάδες. Ο άγιος Ιωάννης τους ονομάζει "πυρίνους", δηλαδή κόκκινους, "ὑακινθίνους", δηλαδή κυανούς, μπλέ, και "θειώδεις" δηλαδή κίτρινους. Είναι λοιπόν κόκκινοι, μπλέ και κίτρινοι. Τα τρία αυτά χρώματα που αντιστοιχούν σε τρία πιθανώς αντίπαλα στρατόπεδα. Ερωτώ, άραγε έχουν τίποτα να μας θυμίσουν; Ποιοί είναι οι κόκκινοι; Ποιοί είναι η κίτρινοι; και ποιοι είναι η κυανοί; Μήπως αντιπροσωπεύουν τους Ρώσους, τους Κινέζους, και τον Δυτικό κόσμο;
Παρατηρούμε ακόμη ότι οι κεφαλές των ίππων μοιάζουν με κεφαλές λεόντων. Είναι σύμβολο δυνάμεως. Μήπως είναι τα άρματα μάχης; Από το στόμα αυτών των ιδιοτύπων αλόγων εκπορεύεται, βγαίνει, απ' τα στόματά τους, πύρ καπνός και θείον. Κατά κάποιον τρόπο, αυτά τα εκπορευόμενα τρία υλικά, αντιστοιχούν προς τα τρία χρώματα που ήδη αναφέρθηκαν. Ο καπνός αντιστοιχεί προς το υακίνθινος, το πύρ από το πύρινος, το θείον από το ότι είναι θειώδης, κίτρινος.
«ἀπὸ τῶν τριῶν πληγῶν τούτων ἀπεκτάνθησαν τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων, ἐκ τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ καπνοῦ καὶ τοῦ θείου τοῦ ἐκπορευομένου ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν./ ἡ γὰρ ἐξουσία τῶν ἵππων ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἐστι καὶ ἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν· αἱ γὰρ οὐραὶ αὐτῶν ὅμοιαι ὄφεσιν, ἔχουσαι κεφαλάς, καὶ ἐν αὐταῖς ἀδικοῦσι.» (Αποκ. 9,18 - 19)
Απ' αυτές τις τρείς πληγές φονεύθηκε το τρίτο των ανθρώπων, από το πύρ, τον καπνό και το θειάφι, που βγαίνουν από τα στόματα των ίππων αυτών. Διότι η εξουσία των ίππων είναι στο στόμα τους. Μα και στις ουρές τους. Γιατί οι ουρές τους είναι όμοιες με φίδια. Που έχουν κεφάλια. Και ομοίως με αυτές αδικούν, βλάπτουν. Οπως λέγει εδώ ο ιερός Ευαγγελιστής, βλέπουμε, ότι έχουμε μία διαφοροποίηση της πληγής, ενώ είναι μία πληγή, είναι η έκτη πληγή. Από αυτές τις τρεις πληγές έχουμε μία διαφοροποίηση των πληγών, και αναφέρεται ως προς τα τρία υλικά, του πυρός, του καπνού και του θείου. Και με αυτά τα τρία φονεύονται το τρίτο των ανθρώπων της γής. Ισως πρόκειται, περί τριών διαφορετικών αποτελεσμάτων που πλήττονται οι άνθρωποι. Οταν λέγει πύρ, επί παραδείγματι, να είναι εκείνοι που θα φονευθούν από την πτώση ατομικών βομβών. Πυρηνικών όπλων. Οταν λέγει θείον, να είναι ίσως ένας πόλεμος χημικός, που να συμπληρώσει τις πυρηνικές βόμβες, κ.ο.κ. Φαίνεται λοιπόν για να μιλάει για τρείς πληγές, ενώ είναι μία στην πραγματικότητα, έχουμε αυτήν την διαφοροποίηση των αποτελεσμάτων. Τα άλογα αυτά, οι ίπποι αυτοί, έχουν ουρές που μοιάζουν με φίδια, και έχουνε κεφάλια. Προφανώς πρόκειται για άρματα μάχης που προσβάλλουν και με το εμπρόσθιο μέρος και με το οπίσθιο μέρος, διότι και με τα στόματα και με τις ουρές, αδικούν, βλάπτουν, δηλαδή καταστρέφουν. Είναι κάτι που το βλέπουμε πάρα πολύ καλά σε ένα άρμα μάχης. Δύναται και μπροστά να πλήξει και πίσω να πλήξει. Προσέξτε, αν απ' αυτά που είπαμε μπορείτε κάτι να καταλάβετε. Ότι όλες οι προδιαγραφές της πληγής, σήμερα είναι δυνατές. Προσέξατέ το. Ολες οι προδιαγραφές της πληγής. Πυρηνικά άρματα μάχης υπάρχουν. Στρατός 200 εκατομμυρίων εύκολα συγκεντρώνεται και όπως σας είπα μόνο από την Κίνα. Η Μεσοποταμία και γενικά η Μέση Ανατολή με τα πετρέλαιά της και την στρατηγική της θέση, φαίνεται σήμερα ότι είναι πάρα πολύ επίμαχος. Τι σημαίνουν αυτά; Τί σημαίνει αυτή η πληγή; Μήπως καμία παγκοσμία σύρραξη να περιμένουμε σ' εκείνον τον τόπο; Ότι σας λέγω τα θέτω ερωτηματικά, δέν μπορώ ν' απαντήσω. Μήπως λοιπόν εκεί να περιμένουμε αυτήν την φοβερή σύρραξη; Την μοναδική στην Ιστορία πολεμική σύρραξη εκεί, σε εκείνον τον τόπο;
«καὶ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, οἳ οὐκ ἀπεκτάνθησαν ἐν ταῖς πληγαῖς ταύταις, οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν, ἵνα μὴ προσκυνήσωσι τὰ δαιμόνια καὶ τὰ εἴδωλα τὰ χρυσᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶ καὶ τὰ χαλκᾶ καὶ τὰ λίθινα καὶ τὰ ξύλινα, ἃ οὔτε βλέπειν δύναται οὔτε ἀκούειν οὔτε περιπατεῖν,/καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν.» (Αποκ. 9, 20 - 21) Και οι υπόλοιποι από τους ανθρώπους που δεν φονεύθηκαν στις σφαγές αυτές, προσέξτε τί λέγει, "σφαγές." Δέν μετανόησαν από τα έργα των χεριών τους για να μήν προσκυνήσουν τα δαιμόνια και τα είδωλα τα χρυσά και τ' ασημένια και τα χάλκινα και τα λίθινα και τα ξύλινα, τα οποία ούτε μπορούν να βλέπουν, ούτε μπορούν να ακούν, ούτε μπορούν να περπατούν. Και δεν μετανόησαν από τους φόνους τους, ούτε από τις μαγείες τους, ούτε από τις πορνείες τους, ούτε από τις κλεψιές τους.
Αγαπητοι μου, ποιό είναι το αποτέλεσμα αυτής της πληγής των ασεβών ανθρώπων; Είναι η πώρωση και η αμετανοησία. Θυμίζει η περίπτωση, αυτόν τον σκληρυθέντα Φαραώ, που όσο η μία πληγή διαδέχονταν την άλλη, τόσο περισσότερο ο Φαραώ σκληρυνόταν. Η μετάνοια του ήταν φαινομενική. Και σε κάθε πληγή υπό το κράτος του φόβου, έλεγε στον Μωυσέα και τον Ααρών: «ἡμάρτηκα ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν καὶ εἰς ὑμᾶς·/προσδέξασθε οὖν μου τὴν ἁμαρτίαν ἔτι νῦν καὶ προσεύξασθε πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν, καὶ περιελέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸν θάνατον τοῦτον.» (Εξ. 10, 16 - 17) Αμάρτησα ενώπιον του Θεού σας και μπροστά σας. Δεχθείτε λοιπόν την αμαρτία μου και προσευχηθείτε στον Θεό σας, για να πάρει από 'μένα αυτό το θανατικό. Αυτό το κακό της κάθε πληγής. Είδατε τί έλεγε ο Φαραώ; Σε κάθε πληγή αυτό έλεγε. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι και εμείς δυστυχώς, έχουμε μία Φαραωνική μετάνοια. Οταν έρχεται μία πληγή, ένας πόλεμος, ένα κακό, μετανοούμε. Μόλις φύγει, τα ξεχνάμε όλα. Φαίνεται καθαρά, πολύ καθαρά, ότι η τιμωρία, όσο σκληρή κι αν να είναι, δέν επιφέρει πάντοτε την μετάνοια, εάν δεν υπάρχει και ένας ακόμη παράγων. Και αυτός ο παράγων είναι η Χάρις του Θεού. Είναι η παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Είναι η αγαθή προαίρεση. Προπαντός αυτό το τελευταίο. Είναι η αγαθή προαίρεση. Ο Φαραώ, όταν έβλεπε την επανάληψη της πληγής, έστω και κακεκτύπως όπως την επαναλάμβαναν οι μάγοι, τί έλεγε; Δέν πίστευε στον Θεό. Δεν άφηνε τους Εβραίους να φύγουν από την Αίγυπτο. Το ίδιο συμβαίνει και με εμάς. Ενα θαύμα του Θεού από τους πολλούς πώς εξηγείται; Ως τυχαίο, ή ως φυσικό, ή αν θέλετε ακόμη και ως πνευματικό.
Αλλά ας δούμε αυτό το περιεχόμενο, αυτής της αμετανοησία τους. Προσέξατε. Οπως λέγει από τους φόνους τους, τις ειδωλολατρίες τους, τις κλοπές τους κλπ, βλέπουμε ότι αναφέρει ενδεικτικά ο ιερός Ευαγγελιστής την παράβαση της 1ης, της 2ας, της 6ης και της 7ης εντολής.
Η πρώτη εντολή: «οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ.» (Εξ. 20,3) Δέν θα υπάρχουν άλλοι θεοί έξω από 'μένα.
Η δευτέρα εντολή: «οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς./οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδὲ μὴ λατρεύσεις αὐτοῖς·» (Εξ. 20, 4 - 5)
Η έκτη εντολή: «οὐ μοιχεύσεις.» (Εξ. 20,13)
Η έβδομη εντολή: «οὐ κλέψεις.» (Εξ. 20,14)
Είναι γνωστό ότι από την πρώτη εντολή εξαρτώνται όλες οι άλλες οι εντολές• είτε σάν εφαρμογή είτε σάν παράβαση. Γι' αυτό μου πρέπει να διασώζεται η αλήθεια περί του Θεού. Και η θεολογία δέν είναι μία άκαρπη και μία σχολαστική ενασχόληση, αλλά είναι η αφετηρία όλων των εντολών, ακόμη και αυτής της σωτηρίας. Οταν μιλάμε περί του Θεού, δέν είναι κάτι που μπορούμε να λέμε, ότι, ε, κι αν δεν ξέρουμε πολλά πράγματα δεν χρειάζεται. Διότι αυτή η γνώση του Θεού διατηρεί και διαφυλάσσει την τήρηση της πρώτης εντολής, που λεγε ο Θεός «οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ.» Είναι δέ γνωστό, ότι ο άνθρωπος ρέπει προς την ειδωλολατρία και συνεπώς έχει ανάγκη ανά πάσα στιγμή να διασώζεται απ' αυτήν τη γνώση, την βαθιά και αληθινή περί του Θεού.
Ακόμα είναι πολύ χαρακτηριστική η περιγραφή την οποία μας κάνει ο Απόστολος Παύλος, για τις συνέπειες της παραβάσεως αυτών κυρίως, των δύο εντολών που αναφέρονται εις τον Θεό. Μας περιγράφει την κατάσταση του αρχαίου κόσμου, στο πρώτο κεφάλαιο στην προς Ρωμαίους επιστολή του. Και τούτο διότι ο αρχαίος κόσμος έτσι ήταν όταν τον βρήκε το Ευαγγέλιο. Αλλά και κάτι ακόμα. Και ξανάγινε ο αρχαίος κόσμος, ή καλύτερα ο Χριστιανικός κόσμος, ξανάγινε ό,τι ήταν πριν γνωρίσει το Ευαγγέλιο. Τ' ακούσατε αυτό που είπα; Το Ευαγγέλιο βρήκε έναν αχρείο αρχαίο κόσμο και τον έκανε Χριστιανικό. Και αυτός ο Χριστιανικός κόσμος ξανάγινε πάλι αχρείος. Και αρνήθηκε το Ευαγγέλιο. Μόνο ανάγνωση θα σας κάνω χωρίς ανάλυση, γιατί έχει περάσει η ώρα.
«διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία·/φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,/καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν./Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς,/οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν./Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν (ο Λεσβιασμός),/ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι (Ομοφυλοφιλία) τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες./Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν (να λένε πράγματα χαζά), ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,/πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξία, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου κακοηθείας,/ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς,/ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας·/οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.» (Ρωμ. 1, 21 - 32) Νά κατάλογος του αρχαίου κόσμου. Μα νά και ο κατάλογος του συγχρόνου Δυτικού Χριστιανικού κόσμου. Είναι ο ίδιος. Έτσι βλέπουμε, ειδωλολατρία και ακατάστατος βίος είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα. Αλλά οι σύγχρονοι Χριστιανοί, έκαναν ένα βήμα παραπέρα από τον αρχαίο κόσμο. Το Ευαγγέλιο βρήκε τον αρχαίο κόσμο να ειδωλολατρεί. Αλλά σήμερα οι Χριστιανοί έκαναν ακόμη ένα βήμα θρασύτητος. Από την ειδωλολατρία μετεπήδησαν στην αθεΐα. Το φαινόμενο της αθεΐας δέν υπήρχε στον αρχαίο κόσμο. Υπάρχει όμως στον σύγχρονο κόσμο. Συνεπώς ο σημερινός μας κόσμος είναι χειρότερος από κάθε προηγούμενη κατάσταση, διότι αρνήθηκε τον σωτήρα του Χριστό.
Λέγει Ο Απόστολος Πέτρος: «καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην (τον Ιησούν Χριστόν) ἀρνούμενοι ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν·(φέρνουν στον εαυτό τους γρήγορη καταστροφή)/καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι᾿ οὓς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται·» (Β Πε. 2, 1 - 2) Η οδός της αληθείας είναι το Ευαγγέλιο. Θα βλασφημηθεί το Ευαγγέλιο, με την ζωή αυτών των Χριστιανών, που έγιναν πολλοί, πολλοί, πολλοί. Κι επειδή σήμερα αποστατούμε από τον Θεό, τον ζώντα Θεό, γι' αυτό θα έρθει και η αθέτηση των εντολών και η αποσύνθεση των κοινωνιών μας. Αντιπροσωπευτικά ο ιερός Ευαγγελιστής αναφέρει τον φόνο, την πορνεία, την κλοπή και τη μαγεία.
Πρώτο λοιπόν. Ο φόνος. Οσο ποτέ στην Ιστορία δέν λογαριάζεται σήμερα η ανθρώπινη ζωή, παρότι φωνάζουμε υποκριτικότατα περί δικαιωμάτων του ανθρώπου. Η αναρχία, ο πληρωμένος φόνος, ο βασανισμός Χριστιανών ανά τον κόσμο, η φονικότατοι πόλεμοι, η αδιαφορία για την υγεία και την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων με την μόλυνση του περιβάλλοντος, την νοθεία των τροφίμων, την νοθεία των φαρμάκων κλπ κλπ. Δηλαδή όλα αυτά που είναι στην κατηγορία του αμέσου και του εμμέσου φόνου.
Δεύτερον η πορνεία. Υπό την γενική αυτή ονομασία πορνεία, υπάρχει ολόκληρη κλιμάκωση ανηθικότητος, που κοκκινίζει κάθε έντιμος άνθρωπος αν πρέπει ν' αναφερθεί. Καταντήσαμε αγαπητοί μου αληθινά Σόδομα και Γόμορρα. Ντρέπεσαι να πείς σήμερα, ότι δέν μετέρχεσαι την αμαρτία που μετέρχεται ο κόσμος. Ντρέπεσαι σήμερα να πείς, ότι δέν πας να κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι. Ντρέπεται να πει σήμερα μιά κοπέλα ότι δέν έχει φίλο. Ντρέπεται να πει σήμερα ένας νέος ότι δέν έχει γνωρίσει την ανηθικότητα. Ντρέπεται. Γιατί; Γιατί το κακό έχει γίνει πάρα πολύ κακό. Εχει γίνει πάρα πολύ. Εχει βγεί και έχει ξεχυθεί, έχει ξεχειλίσει στα πεζοδρόμια, και το αφύσικο να θεωρείται φυσικό. Το αμαρτωλό να θεωρείται κανονικό. Πάρα πολύ κανονικό.
Και ο αγνός και εγκρατής και φρόνιμος και συνετός και σώφρων άνθρωπος, αυτός να θεωρείται ότι είναι έξω από κάθε φύση και κάθε πραγματικότητα. Η φιλολογία δέ της ανηθικότητος, όπως είναι οι ταινίες στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, φωτογραφίες, μυθιστορήματα, όλα αυτά έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Αλλά και η κλοπή. Είναι χαρακτηριστική αυτή η αναφορά αυτού του αμαρτήματος, που λέει «ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν», από τις κλοπές τους. Η παρουσία της κλοπής χαρακτηρίζει την απουσία της αγάπης και του σεβασμού του άλλου ανθρώπου. Την ιδιοτέλεια, τον ευδαιμονισμό, την απιστία, και πολλά άλλα σύνδρομα. Σήμερα όλοι κλέβουν. Η κλοπή έγινε επιστήμη. Αλλά και η ιεροσυλία έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο. Οι άνθρωποι κλέπτουν σήμερα κατά μία λαϊκή έκφραση "και της Παναγιάς τα μάτια." Αλλά άν υπάρχουν ακόμη σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, ακούσατε, 17 εκατομμύρια θα πεθάνουνε το 1982. 17 εκατομμύρια παιδιά. Αυτή είναι η υψηλή κλοπή των αγαθών των άλλων λαών προς ίδιον όφελος ολίγων λαών.
Και τέλος η μαγεία. Πού είναι συνάρτηση της ειδωλολατρίας και υποκατάστατο της πίστεως. Σήμερα οι άνθρωποι πιστεύουν κάθε παραλογισμό. Ό,τι να τους πείς θα το πιστέψουν. Εκτός από τον αληθινό Θεό. Κάποτε, έλεγε ένας νεότερος, στην Αίγυπτο όλα είχαν θεοποιηθεί. Και ο Νείλος και οι κροκόδειλοι τα ποντίκια και οι γάτες. Εκτός από τον αληθινό Θεό. Το ίδιο έχουμε και σήμερα. Ολα μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να τα πιστέψει, όλα να τα θεωρήσει πραγματικά, τις πιο ανόητες νοσηρές φαντασιώσεις, μπορεί να τις δεχτεί ως πραγματικότητες, εκτός από τον αληθινό Θεό και το Ευαγγέλιο. Αυτός ο δαιμονισμός που εισήλθε με την μαγεία, οδήγησε στην δαιμονοπληξία σε βαθμό αξιοθρήνητο. Οσο ποτέ άλλοτε έχουμε σήμερα δαιμονοπλήκτους ανθρώπους. Αγαπητοί μου σήμερα ο κόσμος μας παρουσιάζει την εικόνα του παραλύτου της Βηθεσδά. Κατάκοιτος, παράλυτος, ανίσχυρος να υγιάνει. Εχει όμως μία διαφορά με τον παράλυτο της Βηθεσδά. Εκείνος ζήτησε να γίνει καλά. Αλλά ο σύγχρονος κόσμος μας, θέλει να μείνει στην πώρωσή του και στην αμετανοησία του. Αυτή είναι η διαφορά. Ακριβώς αυτή η κατάσταση που λέγεται ο ιερός Ευαγγελιστής, το αποτέλεσμα της έκτης πληγής ως αμετανοησία, αυτή ακριβώς η κατάσταση θα φέρει και τις υπόλοιπες 2 ουαί. Τα δύο παρακάτω αλίμονα. Αλλά, τότε, ώ, αγαπητοί μου τότε, ο Θεός να μας ελεήσει.
41η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
