25 Σεπτεμβρίου 2021

Ἡ ἱστορική γραμμή τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας καί ἡ γραμμή τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας.

 

†.Βρισκόμαστε στο 13ο Κεφάλαιο της Αποκάλυψης, όπου αναφέρεται η περιγραφή τού αντίχριστου από τον ιερό Ευαγγελιστή Ιωάννη.

   Είδε θηρίο αναδυόμενο από τη θάλασσα “ […] καὶ τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ἄρκου καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος. Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην.” Δηλαδή “και το θηρίο που είδα έμοιαζε με πάρδαλη, τα πόδια του ήταν σαν πόδια αρκούδας, το στόμα του ήταν σαν στόμα λιονταριού κ ο δράκος έδωσε στο θηρίο τη δική του τη δύναμη κ τον θρόνο του κ μεγάλη εξουσία”. Είναι, πράγματι, μια φοβερή περιγραφή, όπως μάς τα λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Το θηρίο που βλέπει ο ιερός Ευαγγελιστής είναι μία επιτομή των τεσσάρων θηρίων που ανεβαίνουν από τη μεγάλη, τη Μεσόγειο Θάλασσα, που είδε σε όραμα ο Δανιήλ κ που μας περιγράφει στο 7ο Κεφάλαιο του βιβλίου του.

   Πάντα κατά το όραμα του Δανιήλ, το πρώτο θηρίο ήταν λέαινα κ αντιπροσώπευε τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία. Το δεύτερο θηρίο ήταν άρκτος, αρκούδα, κ αντιπροσώπευε την Ινδοπερσική Δυναστεία (Αυτοκρατορία). Το τρίτο θηρίο ήταν πάρδαλη κ αντιπροσώπευε τη Μακεδονική Ελληνική Αυτοκρατορία τού Μεγάλου Αλέξανδρου. Το τέταρτο θηρίο δεν ονοματίζεται, γιατί είναι αλλόκοτο, δυσπερίγραπτο κ τερατώδες. Κ αντιπροσωπεύει τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

   Το τέταρτο θηρίο, όπως βλέπει ο Δανιήλ (κ μας περιγράφει στο 7ο Κεφάλαιο του βιβλίου του) είχε δέκα κέρατα. Σε μια στιγμή βλέπει ο Δανιήλ να ξεφυτρώνει ένα φοβερό μικρό κέρατο ανάμεσα στα δέκα, που, με την παρουσία του ξεριζώθηκαν τρία κέρατα. Και σημειώνει ο Δανιήλ: “ […] και ιδού οφθαλμοί ωσεί οφθαλμοί ανθρώπου εν τω κέρατι τούτω και στόμα λαλούν μεγάλα. […] Εθεώρουν και το κέρας εκείνον εποίει πόλεμον μετά των Αγίων και ίσχυσε προς αυτούς” . Να, λέει, μάτια σαν ανθρώπινα σ’ εκείνο το μικρό κέρατο, που είχε στόμα κ λαλούσε μεγάλα πράγματα. Αυτά έβλεπα. Κ το κέρατο εκείνο έκανε πόλεμο με τους Αγίους, τους οποίους κ νίκησε! Κ, όπως ερμηνεύει, Άγγελος, εκεί, στον Δανιήλ, ότι το κέρατο εκείνο είναι βασιλεύς, που, σημειώνει, τώρα, στο κείμενο, “λόγους προς τον Ύψιστον λαλήσει και τους Αγίους Υψίστου παλαιώσει και υπονοήσει τού αλλοιώσαι καιρούς και νόμον και δοθήσεται εν χειρί αυτού έως καιρού”, κατά την ερμηνεία τού Αγγέλου. Αυτός, λέει, ο “βασιλεύς”, αυτό το κέρατο το περίεργο, που ξεφύτρωσε, αυτός, (δηλαδή) ο “βασιλεύς”, θα λαλήσει, θα βγάλει απ’ το στόμα του υβριστικούς λόγους εναντίον τού Θεού. Και τους Αγίους τού Θεού θα τους παλαιώσει, δλδ θα του καταρρακώσει, θα τους εξουθενώσει! Θα τους παραμερίσει, θα τους διώξει! Κ θα σκεφτεί αυτός ο “βασιλεύς” να αλλοιώσει τη φύση και τον Νόμο τού Θεού! Δλδ να αλλοιωθεί όχι μόνον ο ηθικός, ο εξ αποκαλύψεως νόμος αλλά κ ο φυσικός νόμος. Φυσικός νόμος είναι, πχ, η μάνα να μη σκοτώνει το παιδί της. Φυσικός, βιολογικός νόμος στα αισθήματα κ των ζώων. Είδατε ποτέ καμιά μάνα ζώο να πνίγει το ζωάκι της; Όχι! Είναι φυσικό πράγμα!

   Αυτός θα υπονοήσει να αλλοιώσει, ν’ αλλάξει, και την φυσική ηθική κ την εξ αποκαλύψεως ηθική. Όπως, για παράδειγμα, η ομοφυλοφιλία, που δεν χρειάζεται να έχουμε εξ αποκαλύψεως νόμο, ο φυσικός νόμος κ η φυσική ηθική το υπαγορεύει αυτό. Όπως κ το θέμα τής μοιχείας. Υπάρχουν ζώα που είναι με έναν σύζυγο. Τα χελιδόνια, τα περιστέρια, οι πελαργοί κ τόσα άλλα! Έχουν έναν σύζυγο! Έναν! “Και δοθήσεται εν χειρί αυτού” θα του δοθεί η εξουσία να τα κάνει αυτά όλα 3,5 χρόνια.

   Η περιγραφή αυτή τού Δανιήλ συμπίπτει με την περιγραφή που μας κάνει ο ιερός Ευαγγελιστής κ πρόκειται για τον αντίχριστο. Ώστε, για τον αντίχριστο, σαφέστατα, μιλά κ ο Δανιήλ. Το ότι τοποθετεί ο Δανιήλ τον αντίχριστο στην 4η Ρωμαϊκή Δυναστεία αυτό (το κάνει) πολύ σωστά, γιατί οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες ήταν διώκτες των Χριστιανών κ, συνεπώς, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ενεργεί ως αντίθεος δύναμη. Όμως, η περιγραφή δεν εξαντλείται στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά επεκτείνεται στον τελικό των εσχάτων αντίχριστο, τύπος τού οποίου είναι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με την καισαρολατρία της. Το υπογραμμίζω αυτό.

   Το μυστήριο της ανομίας, που είναι ο ερχομός του αντίχριστου, ήδη ενεργείται στην Παλαιά Διαθήκη. Το βλέπουμε στον Δανιήλ. Αλλά αυτό συμβαίνει διότι ενεργούσε στην Παλαιά Διαθήκη κ η Άκτιστη Ενέργεια του Τίμιου Σταυρού. Όταν πέρασαν οι Ισραηλίτες από την Ερυθρά Θάλασσα, πέρασαν με την Άκτιστη Ενέργεια κ Δύναμη του Τίμιου Σταυρού, του Οποίου η Άκτιστη Ενέργεια είναι άναρχη -όλες οι Ενέργειες του Θεού είναι άναρχες, δηλαδή αιώνιες- και προηγείται τού ιστορικού Σταυρού. Όπως χτύπησε το ραβδί του, πρώτα για να κοπεί στη μέση η θάλασσα κ μετά για να ενωθεί η θάλασσα, αποτέλεσε, με την κίνηση αυτήν, ο Μωϋσής, με το ραβδί του, το σημείο τού Τίμιου Σταυρού. Ή στην έρημο με τα φίδια, που ύψωσε τον όφιν επί σταυρού κ.τ.λ. .

   Αλλά τα δύο αυτά μυστήρια -της ευσέβειας κ ανομίας- ξεκινούν κ ενεργούν από τους πρώτους απογόνους τού Αδάμ. Αυτά τα μυστήρια της ευσέβειας κ της ανομίας ήδη περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη. Το Μυστήριο της ευσέβειας είναι η ΠΙΣΤΗ. Αλλά το μυστήριο της ευσέβειας είναι και η ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Ακούστε πώς το λέει ο Απόστολος Παύλος (Α’ Τιμόθεος, 3,9) : “έχοντες το μυστήριον της πίστεως εν καθαρά συνειδήσει”. Η πίστη δεν είν’ απλώς ένα φαινόμενο “πιστεύω στον Θεό”. Είναι ένα μυστήριο, που ενεργείται μέσα στον κόσμο κ με την Ενέργεια την Άκτιστη του Τίμιου Σταυρού. Θα ήταν αδιανόητο να πιστέψουν οι άνθρωποι στον Θεό, αν δεν ενεργούσε η Δύναμη του Τίμιου Σταυρού. Κ στην Παλαιά κ στην Καινή Διαθήκη, σ’ όλο το μήκος τής Ιστορίας.

   Αλλά κ στην Πρώτη προς Τιμόθεον Επιστολή ο Απόστολος Παύλος (3,16) μάς λέει: “και ομολογουμένως μέγα εστί το τής ευσεβείας μυστήριον”. Ποιο είναι το μυστήριο της ευσέβειας; Δείτε το σε μια θαυμαστή περιληπτικότητα! “Θεός εφανερώθη εν Σαρκί, εδικαιώθη εν, Πνεύματι” (δικαιώθηκε ο Θεός που σαρκώθηκε από το Άγιο Πνεύμα, με τα έργα τού Ιησού Χριστού, τα θαύματα κ.τ.λ.) ” -για πρώτη φορά στην ιστορία των Αγγέλων έγινε ορατός ο Θεός εν την ενανθρωπίσει- “εκηρύχθη το άπλωμα του Χριστιανισμού σ’ όλον τον κόσμο κ της εκκλησίας, έγινε πιστευτός στον κόσμο κ “ανελήφθη εν δόξη” . Έφυγε πάλι. “Εφανερώθη εν σαρκί, ανελήφθη εν δόξη.” Μπήκε στην Ιστορία, βγήκε από την Ιστορία. Αυτό είναι το μυστήριο της ευσέβειας.

   Αν έπρεπε αυτήν τη θαυμαστή περίληψη του Απόστολου Παύλου να την κάνουμε ακόμη περιληπτικότερη, θα λέγαμε ότι το μυστήριο της ευσέβειας είναι “Θεός εφανερώθη εν σαρκί”, δλδ η ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ τού Υιού τού Θεού, δλδ ο Ιησούς Χριστός. Αυτό είναι το μυστήριο της ευσέβειας. Αυτό που πιστεύουμε. Αυτό που είμαστε, που λέμε “Χριστιανισμός”. Αυτό ενεργεί από την εποχή τού Αδάμ κ της Εύας. Και τα δύο μυστήρια.

   Μέσα στον Παράδεισο έρχεται ο διάβολος να πειράξει τους Πρωτόπλαστους. Την ίδιαν ώρα έρχεται ο Θεός κ λέει στους Πρωτόπλαστους: “αμαρτήσατε, θα τιμωρηθείτε”. Εισάγεται ο θάνατος. “Αλλά από σένα, τη γυναίκα, θα έρθει Εκείνος που θα συντρίψει το κεφάλι τού όφεως”. Αυτός δε, ο όφις, θα πληγώσει μόνο την Πτέρνα Του. Δηλαδή τίποτα, κάτι ελάχιστο. Αυτό το τελευταίο τι είναι; Είναι το μυστήριο της ευσέβειας. Δλδ ότι θα ενανθρωπίσει ο Υιός τού Θεού, θα έρθει από τη γυναίκα, από την Υπεραγία Θεοτόκο.

   Είδατε πού κατατέθηκε ο θεμέλιος της ενανθρώπισης; Μέσα στο Παράδεισο! Συνεπώς, από τότε, επειδή πάντα στη Γη υπήρχαν δίκαιοι, ήδη ενεργεί το μυστήριο της ευσέβειας, που θα φανερωθεί για πρώτη φορά σε μια μεγάλη έκταση με την ενανθρώπιση του Υιού τού Θεού, 2000 χρόνια πίσω, κ που θα ξαναφανερωθεί με τη Δεύτερη του Χριστού Παρουσία, που θα είναι η Οριστική κ Τελευταία Παρουσία τού Υιού τού Θεού μέσα στην Ιστορία, του μυστηρίου τής ευσέβειας. Ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί.

   Από την άλλη μεριά, τώρα, έχουμε το μυστήριο της ανομίας. Την ίδιαν ώρα ο διάβολος ακούει ότι απόγονος της Εύας θα είναι Εκείνος που θα του συντρίψει την κεφαλή κ έχει τον νου του κ προσέχει κ ερευνά. Ερευνούσε τις παρθένους, για να δει Ποιος είν’ Εκείνος που θα γεννηθεί. Και “η μεν Παρθενία τής Θεοτόκου έλαθεν”, δηλαδή τού ξέφυγε. Αλλά δεν του ξέφυγε, όμως, η Αγιότης τού Ιησού Χριστού. Του Οποίου τη Θεότητα δεν Τη βλέπει, διότι ο Θεός είναι αόρατος. Βλέπει μόνο την ανθρώπινη φύση Του, δλδ το Σώμα Του κ την Ψυχή Του. Τίποτα. Κ τώρα βλέπουμε το μυστήριο της ανομίας ξεκινά από τον Παράδεισο.

   Το μυστήριο της ανομίας αναφέρεται πάλι στην Αγία Γραφή. Μας το λέει ο Απόστολος Παύλος στην Δεύτερη Θεσσαλονικείς (2,7) “το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται τής ανομίας”. Ήδη ενεργείται, γίνεται, υπάρχει. Για να δούμε, λοιπόν, τη σειρά:

   Το μυστήριο της ευσέβειας το διασώζει ο Άβελ. Κ το μυστήριο της ανομίας το διασώζει ο Κάϊν. Βλέποντας ο διάβολος ότι ο Άβελ θα γίνει, λόγω τής αρετής του, ο φορέας τού μυστηρίου τής ευσέβειας, εμπνέει στον Κάϊν να τον φονεύσει. Κ φονεύει τον Άβελ. Στη θέση τού Άβελ, που δείχνει ότι πάει να ματαιωθεί το μυστήριο της ευσέβειας, γεννιέται ο Σηθ. Αλλά κάνει εντύπωση ότι έκαναν μόνο τρία παιδιά ο Αδάμ κ η Εύα. Απόδειξη ότι έτσι είναι τα πράγματα κ ότι ο Σηθ θα κρατήσει τη σειρά τού Μεσσία είναι αυτό: ο Αδάμ κ η Εύα έκαναν πολλά παιδιά, αγόρια κ κορίτσια, αλλά προβάλλεται ο Σηθ. Κ, μάλιστα, προβάλλεται ως αντικαταστάτης τού Άβελ. Κ ξεκινούν δύο γενιές. Η μία γενιά είναι τού Σηθ, που είναι προσηλωμένη στον Θεό κ ζει κάτω από το Θέλημα κ τη Γνώση τού Θεού τού Αληθινού. Αντίθετα, από τον Κάϊν ξεκινά μια γενιά αποστατημένη από τον Θεό, χειραφετημένη, κ δημιουργεί πολιτισμό (μην ξεχνάτε ότι ο πολιτισμός είναι γέννημα της γενιάς τού Κάϊν) κ, τέλος, φτάνει σε μιαν αμαρτωλή κατάσταση τέτοια, που λέει ο Θεός “η γενιά τού Σηθ δεν θα αναμειχθεί με τη γενιά τού Κάϊν, θα είναι χωριστά”. Ξεκινούν, λοιπόν, δύο αφετηρίες, δυο γραμμές, που πρέπει να φτάσουν στα έσχατα της Ιστορίας.

   Ο διάβολος μπαίνει να ματαιώσει ανά πάσα στιγμή το έργο τής σωτηρίας. Κ επιφέρει μείξη των γενεών κ αμαρτάνουν όλοι εκτός από τον Νώε. Κ ο Θεός επιφέρει τον Κατακλυσμό. Σώθηκε ο Νώε με τα τρία του παιδιά, τον Σημ, τον Χαμ κ τον Ιάφεθ. Απ’ τα τρία παιδιά τού Νώε εκείνος που φέρει, τώρα, την ευθεία γραμμή από τον Σηθ είναι ο Σημ, ο πρώτος.

   Ξεχωρίζει διαρκώς ο Θεός τούς απογόνους τού Σηθ κ φτάνει στον Αβραάμ. Συνήθης ο  Αβραάμ. Τον Αβραάμ τον παίρνει ο Θεός κ φτιάχνει έναν λαό, τους Ισραηλίτες. Κ ο λαός αυτός φέρνει ένα Πρόσωπο, την Θεοτόκο. Η Θεοτόκος, τέλος, έφερε τον Μεσσία στον κόσμο. Κοιτάξτε την περιπέτεια της ευθείας γραμμής. Από την άλλη μεριά, όλος ο άλλος κόσμος κρατά τη σειρά τού αντίχριστου, του διαβόλου, για να φέρει τον αντίχριστο όλος ο άλλος κόσμος. Δημιουργείται η Εκκλησία επάνω στη Γη. Με την Παρουσία τού Χριστού έχουμε τη Δημιουργία κ τη φανέρωση της Εκκλησίας μέσα στην Ιστορία.

   Ένας σταθμός που πάει να ματαιώσει το Έργο τού Μεσσία, από την εποχή τού Μεσσία, είναι ο Ιούδας. Ο Ιούδας είναι ό,τι ο Κάιν, που πάει να φονεύσει τον Άβελ. Σαφώς το λέει ο ιερός Ευαγγελιστής : “εισήλθε ο σατανάς εις τον Ιούδα, για να προδώσει τον Κύριο κ να ματαιώσει το Έργο τού Κυρίου”. Ο Ιούδας, λοιπόν, είναι πνευματικός απόγονος του Κάιν.

   Μετά από τον Ιούδα, γίνεται η μεγάλη σύγκρουση, η πρώτη ιστορική σύγκρουση Χριστού κ διαβόλου πάνω στον Σταυρό. Η πρώτη μεγάλη ιστορική σύγκρουση. Εκεί, όμως ο διάβολος έχασε τη μάχη, γιατί ο Χριστός φάνηκε δίκαιος πάνω στον Σταυρό κ αναστήθηκε.

   Η μάχη συνεχίζεται. Ο διάβολος κυνηγά τη γυναίκα (δλδ. την Εκκλησία), η οποία καταφεύγει στην έρημο. Η Εκκλησία συνεχίζει την πορεία της, πάμε για τα έσχατα, ταξιδεύουμε για τα έσχατα σε δυο παράλληλες πλεύσεις. Από την μια είναι ο Χριστός, από την άλλη ο αντίχριστος, όργανο του διαβόλου.

   Έρχεται ο Άρειος. Η παρατήρηση δεν είναι δική μου, είναι τού πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς. Κ λέει ότι έρχεται ο Άρειος να ματαιώσει το Έργο τού Χριστού, με το να διακηρύξει ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός κ, έτσι, να ματαιώσει το έργο τής σωτηρίας μέσα στην Εκκλησία κ να ξεφτιλίσει την Εκκλησία. Τον νικά η Εκκλησία τον Άρειο.

   Κ προχωρούμε, πολύ λυπηρό να το λέμε, στη χριστιανική Δύση. Εξάλλου κ ο Άρειος τι ήταν; Ιεράρχης ήταν. Κ, μάλιστα, ασκητικότατος. Αλλά ήταν αιρετικότατος. Φτάνουμε στη χριστιανική Δύση, που αντιπροσωπεύεται από τους εκάστοτε πάπες, από τον πάπα. Κ η χριστιανική Δύση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κοσμικοποίηση της Εκκλησίας. Το κοσμικό φρόνημα μέσα στην Εκκλησία, σε βαθμό που λέει ο Πατήρ Αυγουστίνος Πόποβιτς ότι η σειρά είναι: Ιούδας ---> Άρειος ---> πάπας ---> αντίχριστος.

   Κ επικαλούμαι, ακόμη, τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε “να καταράστε τον πάπα!!”. Γιατί; Ο Χριστός μάς είπε να μην καταριόμαστε κανέναν άνθρωπο. Άρα γιατί να καταριόμαστε τον πάπα; Δεν εννοεί να τον καταριόμαστε σαν πρόσωπο αλλά σαν σημείο που αντιπροσωπεύει μια εκκοσμικευμένη Εκκλησία. Μ’ αυτήν την έννοια να τον καταριέστε. Να καταριέστε τον πάπα, διότι η νοθεία που η Δύση μπορεί να επιφέρει στην Ορθοδοξία είναι φοβερή κ θανάσιμη. Ματαίωση της σωτηρίας. Αυτή η μάχη γίνεται λυσσαλέα μεταξύ δυτικής σκέψης και βιώματος με την ανατολική σκέψη κ βίωμα. Αμείλικτος αγώνας κ πόλεμος σε όλους τούς αιώνες. Κ, στο τέλος, θα έλθει ο αντίχριστος, θα τον φέρει ο διάβολος κ, από την άλλη πλευρά, θα έρθει ο Χριστός, κατά τη Δεύτερή Του Παρουσία κ εκεί τελειώνει όλη αυτή η διαδρομή.

   Είδατε, λοιπόν, από πού ξεκινά αυτός ο αγώνας κ ο πόλεμος; Ξεκινάει από τον Παράδεισο των πρωτόπλαστων έως τα έσχατα. Όλ’ αυτά που είπατε τα πιο πολλά έχουν γίνει. Είμαστε στο τέλος. Είμαστε κοντά στο αντίχριστο. Δεν μένει παρά να έρθει μόνο ο αντίχριστος. Όλοι οι άλλοι έχουν έλθει.

   Έτσι, έχουμε αυτήν την ιστορική πορεία τού μυστηρίου τής ευσέβειας κ την ιστορική πορεία τού μυστηρίου τής ανομίας. Συμβαδίζουν κ η τελική σύγκρουση ιστορική θα γίνει στα έσχατα, “Χριστού εμφανισθέντος ξανά και αντιχρίστου”. Το λέει σαφώς ο Απόστολος Παύλος ότι ο Χριστός θα αναλώσει τον αντίχριστο. Θα είναι η τελευταία, η οριστική σύγκρουση κ η νίκη του Χριστού. Ορίστε πώς μάς το λέει ο Δανιήλ, στο 7ο Κεφάλαιό του είναι πολύ σπουδαίο. Ό,τι είναι το 13ο στην Αποκάλυψη είναι το 7ο στον Δανιήλ. Λέει: “έως ου ήλθεν ο παλαιός ημερών”. “Έως ου ήλθεν” είναι η Δευτέρα τού Χριστού Παρουσία. “Και το κρίμα έδωκεν αγίοις Υψίστου και ο καιρός έφθασε και την Βασιλείαν κατέσχον οι άγιοι.” Δηλαδή έφθασε ο καιρός, τέλειωσε, έγινε κ Κρίση κ τη Βασιλεία την πήραν οι Άγιοι. Τελείωσε. Ο διάβολος, ο αντίχριστος, ο ψευδοπροφήτης βυθίστηκαν στην γέεννα του πυρός. Αυτή είναι η πορεία Χριστού κ αντίχριστου μέσα στην Ιστορία προ Χριστού κ μετά Χριστόν.

   Κ συνεχίζει ο ιερός Ευαγγελιστής: “καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην”. Στον αντίχριστο ο διάβολος έδωσε τη δύναμη τη δική του,.τον θρόνο τον δικό του κ μεγάλη εξουσία.

   Ώστε, λοιπόν, η αόρατη πηγή τής εξουσίας κ της δύναμης του αντίχριστου, ο οποίος πάντα θα είναι ένας άνθρωπος, θα είναι ο δράκων σατανάς. Είναι αυτό που γράφει ο Απόστολος Παύλος, ότι ο άνθρωπος της ανομίας θα κινείται κατ’ ενέργεια του σατανά (Β’ Θεσ/νικείς, 3,9). Εξάλλου, φαίνεται ότι ο δράκων εμφανίζεται με 10 κέρατα, 7 κεφαλές κ 10 διαβήματα. Όπως, ακριβώς, κ το θηρίο αντίχριστος, με 10 κέρατα, 7 κεφαλές κ 10 διαβήματα. Η ταυτότητα αυτών, δράκοντος κ θηρίου, αποδεικνύει ότι έχει δώσει την εξουσία κ τη βασιλεία στον αντίχριστο ο διάβολος. Δεν πρόκειται για ενανθρώπιση του σατανά αλλά κατ’ ενέργεια του σατανά. Δεν θα γίνει ο διάβολος άνθρωπος, όπως έγινε Άνθρωπος ο Θεός, αλλά κατ’ ενέργεια του σατανά θα γίνει αυτό, που σημαίνει ότι ο διάβολος θα μπει μέσα σ’ έναν άνθρωπο. Κ κοιτάξτε την πονηριά τού διαβόλου, πόσες φορές κινήθηκε να ματαιώσει την Εκκλησία! Επτά Οικουμενικές Σύνοδοι κ Τοπικές Σύνοδοι ήταν η προσπάθεια να ματαιωθεί το έργο τού σατανά, ο οποίος πήγαινε να ματαιώσει το έργο τής Εκκλησίας! Κ ο διάβολος είχε εμπνεύσει ότι δεν έγινε ο Θεός Άνθρωπος αλλά ότι μπήκε μέσα σ’ έναν Άνθρωπο!! Η Θεοτόκος, λέει, δεν είναι Θεότοκος αλλά είναι Χριστοτόκος! Το αντιμετώπισε ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, ότι δεν γέννησε η Παναγία τον Θεό, δλδ που ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση στα Σπλάγχνα τής Θεοτόκου η Θεία Φύση. Όχι! Ότι, δηλαδή, γέννησε έναν Άνθρωπο (Χριστοτόκος) και μετά εισήλθε ο Θεός! Και ενοίκησε, κατοίκησε μέσα σε αυτόν τον Άνθρωπο, που γέννησε η Θεοτόκος! Αυτό είναι φοβερό! Είναι φοβερό! Η Παναγία ΔΕΝ είναι Χριστοτόκος! Είναι ΘΕΟΤΌΚΟΣ!!! Αυτό, δηλαδή, που θα κάνει ο ίδιος ο διάβολος το ενέπνευσε στους Χριστιανούς να το υποστηρίξουν, για να τορπιλίσει την Εκκλησία κ τη σωτηρία!

   Έτσι, ο Χριστός, ο Ιησούς, γίνεται πραγματικά Άνθρωπος κ παραμένει με την Ανθρώπινη Φύση Του στον Ουρανό κ θα παραμείνει εις τους αιώνας των αιώνων! Ο διάβολος δεν γίνεται άνθρωπος, αλλά ενεργεί σε έναν άνθρωπο, ο οποίος θα γεννηθεί από τη μάνα του κ τον πατέρα του φυσιολογικά κ θα είναι κατ’ ενέργεια του σατανά. Δλδ κατά την ενέργεια του σατανά θα κινείται ο άνθρωπος αυτός. Θα ‘ναι άλλο πρόσωπο. Άλλο ο διάβολος, άλλο αυτός. Ενώ στον Ιησού Χριστό ΔΕΝ έχουμε δύο πρόσωπα ~ έχουμε δύο Φύσεις, την Ανθρώπινη κ τη Θεία ~ αλλά έχουμε Ένα Πρόσωπο. Μία Υπόσταση.

   Ακόμα, ο Ιερός Αυγουστίνος αποκαλεί τον αντίχριστο “πίθηκο του Χριστού”. Ο πίθηκος, όπως ξέρετε, μιμείται ό,τι βλέπει. Κ ο αντίχριστος θα κάνει μια προσπάθεια να μιμηθεί ό,τι συνέβη στη ζωή τού Χριστού. Η πρώτη περίπτωση μίμησης είναι αυτή, ότι ενανθρώπισε ο διάβολος, αλλά δεν θα φαίνεται, φυσικά, ως διάβολος, δεν θα είναι παρά ένα κακέκτυπο μίμησης. Να θυμάστε ότι το “πίθηκος Χριστού” είναι ο αντίχριστος. Κ όποια σχέση έχει ο Θεός με τον Χριστό τέτοια σχέση έχει ο διάβολος με τον αντίχριστο. Αλλά, επαναλαμβάνω, χωρίς την ενανθρώπιση, αλλά από μία μίμηση κ, μάλιστα, κακεκτύπως. Απ’ όλ’ αυτά αντιλαμβανόμαστε ότι οι καιροί τού αντίχριστου είναι χαλεποί, δύσκολοι πολύ.

   “Καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆ ὀπίσω τοῦ θηρίου.” Συνεχίζει κ μας λέει ο ιερός Ευαγγελιστής ότι ένα από τα 7 κεφάλια τού αντίχριστου ήταν σαν σφαγμένη. Κ, συνεπώς, πεσμένη προς τα κάτω. Η πληγή, όμως, αυτή τού θανάτου θεραπεύτηκε. Κ, όταν θεραπεύτηκε αυτή η πληγή σ’ ένα από τα κεφάλια τού αντίχριστου, τότε όλη η Γη θαύμασε το γεγονός. Τι, άραγε, να θέλει να μας πει ο ιερός Ευαγγελιστής, πίσω απ’ αυτήν τη λεπτομέρεια της εικόνας;

   O αντίχριστος, είπαμε, είναι ο “πίθηκος του Χριστού’. Έτσι, λοιπόν, ή ο ίδιος ή κάποιοι που υπηρετούν τις βουλές κ τα θελήματά του (μία εκ των κεφαλών αυτού, κ, όπως λέει ο Άγιος Ανδρέας Καισαρείας, ένας εκ των υπασπιστών του) θα θανατωθεί. Άγνωστο το από τι θα θανατωθεί. Και, στη συνέχεια, σατανική ενεργεία, θα ζωογονηθεί κ θα σταθεί μία -κακέκτυπη, φυσικά- απομίμηση του θανατωθέντα κ αναστηθέντα Ιησού Χριστού! Ο αντίχριστος θα μιμηθεί τον θάνατο κ την Ανάσταση του Χριστού! Θα φθάσει μέχρι το σημείο αυτό!! Να μιμηθεί τον θάνατο κ την Ανάσταση του Χριστού! Ναι! Με την εξής, όμως, διαφορά. Διότι τι άλλο θέλει να κάνει; Θέλει να μιμηθεί τον Χριστό που αναστήθηκε. Το “Εσφαγμένον -αλλά Εστηκός- Αρνίον”!! Αλλά η διαφορά, όμως, είναι πολύ σπουδαία. Προσέξτε την: το Αρνίον, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, όταν θανατώθηκε, ζωογονήθηκε διά παντός. Κ, μάλιστα, με οριστική νίκη κατά τού θανάτου. Ενώ η αναζωογόνηση του αντίχριστου θα είναι παροδική.

   Είναι, ακόμη, αξιοσημείωτο το ρήμα που βάζει ο ιερός Ευαγγελιστής, ότι η πληγή θεραπεύθηκε! Οι Πληγές τού Χριστού, μετά από την καθήλωση στον Σταυρό και μετά απ’ την Ανάσταση, έμειναν (είναι Αυτές που ψηλάφησαν οι Μαθητές κ ο Θωμάς) και μένουν -κ θα μένουν στον αιώνα- προς πίστωση της αληθινής Ανάστασης αλλά κ του αληθινού Προσώπου τού Ιησού Χριστού. Δηλαδή ότι είναι ο Ίδιος, Αυτός που σταυρώθηκε κ αναστήθηκε, όπως μάς λέει κ στο πρώτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης ο άγιος Ευαγγελιστής, που λέει ότι ”όψονται εις Ον εξεκέντησαν”. “Και κόψονται”, δλδ θα θρηνήσουν οι φυλές τής Γης κ οι λαοί κ οι γλώσσες. Γιατί θα δουν Εκείνον, τον Οποίον έχουν σταυρώσει μέσα στους αιώνες, “ανασταυρούντες”, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, “τον Υιον τού Θεού”, με τις αμαρτίες τους κ τις απιστίες τους.

   Αλλά ο Κύριος, όμως, όταν εμφανίσθηκε στους Μαθητές Του, δεν τους εμφανίσθηκε σαν θεραπευμένος, όπως ακριβώς βγαίνει κάποιος από ένα νοσοκομείο, αλλά ως Αναστημένος από τους νεκρούς. Είναι, λοιπόν, σαφής η διάκριση! Η πληγή τού αντίχριστου θα θεραπευθεί, αλλά ο Χριστός αναστάθηκε πραγματικά!

   Συνεπώς, πρόκειται περί απάτης κ η ομοιότητα Χριστού κ αντίχριστου, από την οποίαν θα πλανηθούν πολλοί, θα είναι φαινομενική ( απατηλή, ψεύτικη ). Φαίνεται δε αυτό και από τούς επόμενους στίχους, θα μας το πει λίγο πιο κάτω ο ιερός Ευαγγελιστής, ότι επρόκειτο περί ψευδοθαύματος (μας το λέει κ ο Απόστολος Παύλος αυτό), ότι θα κάνει τέρατα κ σημεία ο διάβολος κ το μεγαλύτερο σημείο που θα κάνει θα είναι η θεραπεία αυτής τής πληγής τής “ως θανατωθείσης κεφαλής”, απομίμηση θανάτου κ Ανάστασης! Το μεγαλύτερο θαύμα που θα κάνει ο αντίχριστος με την ενέργεια του διαβόλου.

   Προσέξτε, όμως, και μία παρατήρηση. Ο ιερός Ευαγγελιστής σημειώνει “ως εσφαγμένη εις θάνατον”. Δλδ ΣΑΝ σφαγμένη για να πάει να πεθάνει. Όπως λέμε ότι “η ψυχή μου είναι έτοιμη προς θάνατο”. Το “εις” κ το “προς” δείχνουν κατεύθυνση. Δεν δείχνουν κατάσταση οριστική αλλά κατεύθυνση, Λέω “πηγαίνω προς την πλατεία”. Δεν είμαι στην πλατεία. Όταν, λοιπόν, λέει “εις θάνατον”, δεν λέει “θάνατον” αλλά “προς τον θάνατο”, όπως ένας, ο οποίος ετοιμάζεται να πεθάνει. Κατ’ αρχάς, λοιπόν, αυτό το “εις θάνατον” κ το “ως εσφαγμένη”, που θα πει “σαν πεθαμένη, πληγωμένη”, αυτό σημαίνει ότι θα εμφανιστεί ή ο αντίχριστος ή κάποιος από τους υπασπιστές του ΣΑΝ νεκρός, αλλά ΌΧΙ νεκρός. Κ, συνεπώς, θα πρόκειται για απάτη! Δεν θα είναι αληθινή ανάσταση αλλά απάτη !!

   Ο Κύριος ειδοποιεί (Ματθαίος 24,24) : “ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα καὶ τέρατα (τέρας είναι το μεγάλο θαύμα, το τεράστιο θαύμα) πρὸς τὸ ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. […] Ιδοὺ προείρηκα ὑμῖν (να, σας ειδοποιώ, σας το προείπα)”. Ώστε να πλανηθούν, ει δυνατόν, κ οι εκλεκτοί!

   Ο δε Απόστολος Παύλος μάς γράφει (Β’ Θεσ/κείς, 2, 9-11) : “ου ( του αντίχριστου ) η παρουσία κατ’ ενέργειαν του σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους”. Α! Λοιπόν, εδώ είναι! “Σημεία” θα πει θαύματα. “Τέρατα” θα πει μεγάλα θαύματα! Αλλά ψεύδους, δηλαδή απάτης! Είδατε πώς συμφωνούν; Είδατε τι λέει ο Ευαγγελιστής; “Ως εσφαγμένη”, “εις θάνατον”. Απάτη, όμως, αυτό.

   Κ συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος “ […] καὶ τέρασι ψεύδους καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ( γι’ αυτούς που θα χαθούν ) ἀνθ' ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο”. Ποιοι θα είν’ αυτοί οι χαμένοι, που γύρισαν την πλάτη στην Αλήθεια του Χριστού; Κ συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος: “ […] εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς· καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει ( γι’ αυτόν τον λόγο θα επιτρέψει ο Θεός να έρθει πνεύμα πλάνης, να πιστέψουν στο ψεύδος κ να χαθούν )” .

   Η μαγεία κ ο πνευματισμός πόσα θα είχαν να μας πουν εν προκειμένω; Μέγας μάγος κ μέγας πνευματιστής ο αντίχριστος, γιατί η μαγεία κ ο πνευματισμός είναι έργα κ ημέρες τού διαβόλου!

   Μην πηγαίνουμε ποτέ σε πόρτες φλυτζανούδων, καφετζούδων, μάγων κ.τ.λ., να λύσουν κ να δέσουν μάγια! Προς Θεού! Υπηρετούν τα σχέδια του διαβόλου!

   Για να δώσουμε, όμως, ένα μέτρο αυτής τής απάτης, γιατί πρέπει να λέτε “μα πώς θα είναι αυτά;” , έχετε πάει ποτέ σε καμιά πνευματιστική συνεδρίαση; Εγώ δεν έχω πάει κ ούτε θέλω να πάω κ μού απαγορεύεται να πάω. Κ σ’ εσάς απαγορεύεται να πάτε. Μας το απαγορεύει ο Λόγος τού Θεού κ οι Κανόνες τής Εκκλησίας μας. Μην πάτε ποτέ. Αλλά, αν διαβάσουμε τι.γίνεται σ’ αυτές τις λεγόμενες πνευματιστικές συνεδριάσεις, τέρατα κ σημεία γίνονται! Όλ’ αυτά δείχνουν το ψεύδος κ την απάτη τού σατανά.

   Θα σας πω μιαν ιστορία, για να πάρετε ένα μέτρο αυτής τής απάτης για το πώς θα επιτελεί ο αντίχριστος σημεία, τα οποία, όμως θα είναι ψεύδη! Θα λένε οι άνθρωποι: “μα δεν βλέπεις ότι αυτός αναστήθηκε, ότι άνοιξε τα μάτια του;” Ψεύδος θα είναι! Πώς θα είναι ψεύδος; Θα σας πω μιαν ιστορία:

   ~ Κάποτε, στο Άγιον Όρος, ήταν ένας μοναχός, ασκητής, μόνος του κ ασκούνταν. Πολύ ευσεβής άνθρωπος. Φαίνεται, όμως, ότι είχε αποκτήσει λίγη υπερηφάνεια από την πολλή του άσκηση. Κ ο διάβολος ήθελε να τον πειράξει κ, μάλιστα, να τον εξαφανίσει. Εμφανίζεται ο διάβολος ως μια συνοδεία που ήρθε δήθεν από την Κωνσταντινούπολη, πολυμελής συνοδεία -δαίμονες ήταν- να πουν στον ασκητή ότι η αρετή του έφθασε μέχρι την Κων/πολη κ, επειδή είχε χηρεύσει ο θρόνος, ήρθαν οι Κων/πολίτες να τον πάρουν για να τον αναδείξουν Πατριάρχη. Βέβαια, αυτός δεν ήθελε. Επειδή, όμως, επέμενε πολύ αυτή η δήθεν αντιπροσωπεία (ήταν δαίμονες), δέχθηκε κ είπε “ας γίνει το Θέλημα του Θεού · αφού τόσο πολύ το θέλει ο Θεός, ας το δεχθώ”. Ετοιμάστηκε, πήρε τα πράγματά του κ κατέβηκε στην παραλία, που ήταν ένα μεγάλο πλοίο, με πολύ κόσμο, που τον περίμενε τιμητικά να τον παραλάβει κ να τον πάει στην Κων/πολη. Κατά τη συνήθειά του, όταν ήθελε να ταξιδέψει, έκανε τον Σταυρό του. Όταν στάθηκε, λοιπόν,.μπροστά στην προκυμαία, έκανε τον Σταυρό τους άνθρωπος αυτός. Κ, μόλις έκανε τον Σταυρό του, χάθηκαν όλα από μπροστά του. Και πλοία κ τιμητικές συνοδείες, όλα! Πάνε! Τι ήταν αυτό; Φαντασία τού διαβόλου ήταν! Κ τι επεδίωκε ο διάβολος; Να τον πάνε ν’ ανεβεί στο πλοίο κ να πέσει μέσα στη θάλασσα κ να πνιγεί! ~ Αυτά λέγονται θαύματα κατά φαντασία, που θα βλέπουν οι άνθρωποι κ θα τα νομίζουν αληθινά!

   Υπάρχει κ άλλο ένα “θαύμα”, σε εισαγωγικά η λέξη “θαύμα”, στην Κρήτη, μας το διηγείται ο Σωζόμενος κ ο Σωκράτης, οι ιστορικοί. Όμως δεν θα σας το διηγηθώ τώρα. Αυτό που σας είπα τώρα είν’ αρκετό να καταλάβετε κ να πάρετε ένα μέτρο αυτής τής απάτης. Για να καταλάβετε αυτό που γράφει ο ιερός Ευαγγελιστής “και εθαύμασεν όλη η Γη οπίσω τού θηρίου”. Θα γράψουν οι εφημερίδες κ θα διανεμηθεί στη διαπασών ότι έγινε θαύμα ή έγιναν θαύματα πολλά εκ μέρους τού αντίχριστου κ ο κόσμος θα θαυμάσει.

   Αλλά βλέπει κανείς, όμως, μιαν επιπολαιότητα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, του άπιστους. Αυτοί που είναι άπιστοι, που καυχώνται για τον ορθολογισμό τους κ την απιστία τους, αυτοί οι ίδιοι θα σταθούν θύματα αυτής τής ίδιας της απιστίας τους, όπως σάς διάβασα στον Απόστολο Παύλο, κατά παραχώρηση του Θεού, γι’ αυτήν τους, ακριβώς, την απιστία. Κ θα θαυμάσουν για το θαύμα, δήθεν, αυτής τής ψευδονεκρανάστασης, όπως μάς το λέει ο Άγιος Ανδρέας Καισαρείας. Δείτε το: “Το εις τον Αντίχριστον φαινόμενον εν πλάνη θαύμα, εις τον ενεργούντα εν αυτώ Διάβολον την αναφοράν έξει”. Την αναφορά για το “θαύμα” την έχει στον διάβολο. Ο διάβολος θα κάνει τα “θαύματα”. “Δι’ εκείνου γαρ ο δράκων προσκυνηθήσεται.” Δι’ εκείνου, του αντίχριστου, θα προσκυνηθεί ο διάβολος.

   Αυτό το “οπίσω τού θηρίου”, που μας σημειώνει ο ιερός Ευαγγελιστής εκφράζει την ευκολία με την οποίαν οι άπιστοι κ θαυμαστές του θα γίνουν θιασώτες κ οπαδοί του.

   Κ κάτι ακόμη: όλη η Γη θα τον έχει θαυμάσει. Σας ξαναδιαβάζω τον στίχο: “και εθαύμαζε όλη η Γη οπίσω τού θηρίου” . Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι κ η τηλεόραση, πάλι, θα έχει εδώ τον λόγο κ θα είναι στην υπηρεσία τού αντίχριστου · μήπως κ σήμερα δεν είναι η τηλεόραση στην υπηρεσία του;

   Θα σας το πω πάλι, προσέχετε την τηλεόραση! Αν δεν έχετε τηλεόραση, μη βάλετε. Αν έχετε, διώξτε την απ’ το σπίτι σας. Πολύ παραπάνω, αν έχετε παιδιά, Η αγωγή των παιδιών σας θα γίνει πολύ δύσκολη αν δεν το προσέξετε. Η τηλεόραση είναι υπηρέτρια του αντίχριστου. Έχουμε καιρούς έσχατους, καιρούς αντίχριστους, το ζούμε αυτό καθημερινά.

   “Καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;” Και τότε οι άνθρωποι θα προσκυνήσουν τον διάβολο, που θα έχει δώσει την εξουσία στον αντίχριστο κ θα προσκυνήσουν το θηρίο κ θα πουν: “ποιος είναι όμοιος με το θηρίο, με τον αντίχριστο; Ποιος μπορεί να κάνει πόλεμο κ να νικήσει το θηρίο;” . Έτσι θα λένε οι άνθρωποι της Γης.

   Προσέξτε, πίσω απ’ αυτές τις απλοϊκές λέξεις κρύβεται όλο το νόημα στη συμπεριφορά τής Ιστορίας. Προσέξτε το αυτό. Αποτέλεσμα του θάμπους κ του θαυμασμού που θα καταλάβει όλους τούς κατοίκους τής Γης από τη θεραπεία κ την αναζωογόνηση της “ως εσφαγμένης εις θάνατον κεφαλής”, που λέγαμε, θα είναι αυτή η λατρευτική τιμή τού δράκοντα-διαβόλου κ του θηρίου-αντίχριστου. Θα αποδοθεί τιμή λατρείας. Αυτή η λατρεία μόνο στον Θεό απονέμεται. Αυτή η τιμή, λοιπόν, σημαίνει “απονομή θείας τιμής”. Θα θεοποιήσουν τον αντίχριστο, θα θεοποιήσουν κ τον διάβολο. Έτσι, θα έχει πληρωθεί στο άκρον άωτον η αρχαία επιθυμία κ το παλιό πάθος του διαβόλου κ η υπερηφάνεια του να προσκυνηθεί.

   Βέβαια, κάθε ειδωλολατρική θέση είναι μια λατρεία τού σατανά, πράγμα που συνέβαινε κ συμβαίνει μέσα στους αιώνες. Τότε, όμως, στα έσχατα, πρόκειται περί άμεσης κ αμιγούς σατανολατρίας. Είναι το φαινόμενο που παρατηρείται στις μέρες μας με φρίκη κ, μάλιστα, στην πολιτισμένη κ χριστιανική Αμερική από ομάδες ανθρώπων, που λατρεύουν άμεσα τον σατανά, με την επίκληση του ονόματός του ως … θεού!!!

   Στην παλιά ειδωλολατρία, προσκυνούσαν οι άνθρωποι τον σατανά ανύποπτα. Αλλά τώρα τον προσκυνούν όχι ανύποπτα αλλά πεισματικά. Λένε “λατρεύουμε τον σατανά”.

   Το ίδιο πράγμα συμβαίνει κ στη μασονία. Μάλιστα, στους ανώτερους βαθμούς μύησης, όπου λατρεύεται με πάθος ο σατανάς, ως “μπαθομέτ”, με αυτό το όνομα. Είναι ένα άγαλμα τραγοπόδη κ κερασφόρου θεού. Φέρει κέρατα, τραγοπόδαρα κ κάθεται σταυροπόδι. Αυτή είν’ η μορφή του αγάλματός του. Γιατί, όμως, παρουσιάζεται σαν τραγοπόδης κ κερασφόρος ο διάβολος; Διότι, κατά θεία παραχώρηση, όσες φορές οι άνθρωποι έβλεπαν τον σατανά, τον έβλεπαν με τον τρόπο αυτόν, σαν τραγί τον έβλεπαν. Ο Θεός το επέτρεπε έτσι. Γι’ αυτόν τον λόγο, αυτό το σχήμα το συναντούμε σε πάρα πολλές θεότητες όλων των λαών κ όλων των εποχών. Γιατί σε όλους τούς λαούς ο Θεός επέτρεπε να φέρεται ο διάβολος σαν τραγί. Γι αυτό λατρεύεται το τραγί ή οι θεότητες με ποικίλα ονόματα κ με τραγίσια όψη. Τότε, όμως, στα έσχατα, θα λατρευτεί ο διάβολος, όπως σας είπα, ευθέως κ άμεσα. Κ ο αντίχριστος κ ο διάβολος. Που θα του έχει δοθεί τού αντίχριστου κάθε εξουσία από τον σατανά. Τύπος, όμως, τής προσκύνησης του αντίχριστου είναι η καισαρολατρία, που σας είπα προηγουμένως, με το τέταρτο θηρίο τού Δανιήλ, που είναι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που προσκυνήθηκαν οι Αυτοκράτορες. Τύπος αυτής τής προσκύνησης, λοιπόν, του αντίχριστου, είναι η καισαρολατρία. Όλων των αιώνων, από την εποχή τού Ναβουχοδονόσορα, που ζήτησε να προσκυνηθεί από τους τρεις παίδες, που αρνήθηκαν, κ οι οποίοι είναι τύπος των πιστών των εσχάτων όλων των αιώνων κ των εσχάτων, μέχρι των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων αλλά κ επέκεινα, μέχρι τα έσχατα.

   Η καισαρολατρία στους χριστιανικούς χώρους σήμερα, δυστυχώς, κ στον αιώνα μας, είναι μία πραγματικότητα. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα με κάθε τρόπο επεδίωξαν αυτήν την καισαρολατρία.


52α ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες του βιβλίου 
« Αποκάλυψις » εδώ ↓.
http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τά προσωνύμια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.

 

†.Σήμερα η εκκλησία μας, αγαπητοί μου, τιμά την μνήμην του αγίου ενδόξου αποστόλου και ευαγγελιστού Ιωάννου. Και εφόσον η Ιερά μας Μονή έχει το προνόμιον να θεωρεί σαν προστάτη της τον ηγαπημένον μαθητήν, μετά από την Υπεραγίαν Θεοτόκον και τον μεγαλομάρτυρα Δημήτριον, οφείλομε να εγκωμιάσομε τον μεγάλον Απόστολο του Χριστού. Αλλά πώς να εγκωμιάσει κανείς έναν άγιον; Πρέπει να είναι στο παραπλήσιον ύψος του, για να τιμήσει δεόντως έναν άγιον. Ύστερα, όπως λέει η Γραφή: «Οὐχ ὡραῖος αἶνος ἐν στόματι ἁμαρτωλοῦ». «Δεν είναι ωραίος ο αίνος, η δοξολογία, εις το στόμα ενός αμαρτωλού ανθρώπου». Αλλά για την αγάπη του λαού του Θεού και για την αγάπη προς τον μεγάλον Απόστολον, θα επιχειρηθούν λίγα απλά λόγια, σαν αγριολούλουδα του βουνού μας, που τα συλλέξαμε για να του τα προσφέρουμε.

     Ο άγιος Ιωάννης ζούσε εις την Βησθαϊδά της Γαλιλαίας. Ήταν παιδί του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης και μικρότερος αδερφός του Ιακώβου, ο οποίος και αυτός έγινε Απόστολος και διακρίνεται από τον Ιάκωβο, τον επίσκοπο Ιεροσολύμων, τον λεγόμενον «αδερφό του Κυρίου» και ο πρώτος, ο Απόστολος, λέγεται Ιάκωβος ο Μεγάλος και ο δεύτερος, ο πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων, λέγεται Ιάκωβος ο Μικρός, για διάκριση.

    Μαθήτευσε ο μέγας απόστολος Ιωάννης στον κύκλο των μαθητών πρώτα πρώτα του Τιμίου Προδρόμου μαζί με τον αδελφό του Πέτρου, τον Ανδρέα. Και κάποτε όταν ο Κύριος ενεφανίσθη εις τον ορίζοντα και είπε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής: «Να, ο αμνός του Θεού», άφησαν τον Ιωάννην τον Πρόδρομον, ο Ανδρέας και ο Ιωάννης ο Θεολόγος και ακολούθησαν τον Κύριον. Και μάλιστα, λέγει εκεί, ότι γύρισε ο Ιησούς να δει ποιος Τον ακολουθεί. Δεν τολμούσαν τίποτε άλλο να κάνουν παρά όταν ο Κύριος είπε: «Ποιον ζητάτε;», απήντησαν οι δύο, σε αμηχανία ευρισκόμενοι: «Κύριε, πού μένεις;». «Ελάτε και θα δείτε», τους είπε ο Κύριος, βγάζοντάς τους από αυτήν την αμηχανία. Κι έμειναν, λέγει, εκείνη την ημέρα, ακούγοντας τα λόγια Του. Μάλιστα ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος αγαπάει όπου είναι αυτόπτης μάρτυς, αυτό να το καταθέτει και να λέει λεπτομέρειες οι οποίες προδίδουν ακριβώς ότι ήταν αυτόπτης. «Ήταν», λέει, «κάπου 4 το απόγευμα»- σας το λέγω με τη συνήθη γλώσσα που έχομε στην ώρα· γιατί η ώρα, και εις τους αρχαίους Έλληνες και εις τους Εβραίους άρχιζε από τις 6 το πρωί. 6 και 4 μετά το μεσημέρι, είναι 10. Σημειώνει έτσι, λοιπόν, ο Ιωάννης: «Ήταν ωσεί ώρα δεκάτη», θυμάται και την ώρα! Είναι εμπειρίες οι οποίες δεν εξαλείφονται ποτέ από τη μνήμη…

    Μαθήτευσε ο Ιωάννης, αφού εκλήθη από τον Κύριον και εις τον κύκλον των δώδεκα μαθητών και ίσως ήτο ο Ιωάννης ο νεότερος από όλους τους μαθητάς, άγαμος, ενώ ο Πέτρος ήτο έγγαμος. Είχε ορμητικό χαρακτήρα ο Ιωάννης, με την καλή σημασία της λέξεως «ορμητικό χαρακτήρα», αλλά και βαθιά και τρυφερά αισθήματα. Από τα ονόματα και τους χαρακτηρισμούς που έλαβε από Αυτόν τον Κύριον, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήτο μία αγία ψυχή υψιπετής έως τα κράσπεδα της Θεότητος, που παρά ταύτα εγεννήθη και μεγάλωσε σε μία εποχή παρακμής του λαού του, εκπεσμού δε του θρησκευτικού συναισθήματος των Εβραίων και της πολλής πλεοναζούσης αμαρτίας. Ναι. Σε μία τέτοια εποχή γεννήθηκε ο Ιωάννης ο Θεολόγος. Ήτο λοιπόν ως κρίνον, όπως λέγει το βιβλίο του Άσματος, «ὡς κρίνον ἐν μέσῳ ἀκανθῶν». Δεν τον εμπόδισε όμως να αναπτύξει την προσωπικότητά του εκείνη η οποία ανεδείχθη. Το λέω για να το γνωρίζουμε, γιατί πολλές φορές λέμε, δικαιολογώντας την ακηδία μας, την αφροντισιά μας, ότι «Μα ξέρετε σε τι εποχή ζούμε;». Ξέρω σε τι εποχή ζούμε. Όλοι οι άγιοι δεν έζησαν σε εποχές ωραίες, ανθόσπαρτες, εύκολες, ευνοϊκές, όχι! Ο καθένας στην εποχή του έζησε αυτό που έζησε. Έτσι λοιπόν ο Ιωάννης βρέθηκε ανάμεσα σε μία εποχή, σε έναν κόσμο πάρα πολύ διεφθαρμένον. Είχε διαφθορά και η ηγεσία και ο λαός. Έτσι λοιπόν κρίνεται «ὡς κρίνον ἐν μέσῳ ἀκανθῶν». Και όπως λέει στη συνέχεια το   «ᾎσμα ᾀσμάτων», ότι «ήλθε εκείνος ο οποίος ποιμαίνει εις τα κρίνα, να τον συλλέξει»· δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, ο ποιμήν των κρίνων.

     Ας δούμε όμως τη θέση του κοντά εις τον Κύριον και τα ονόματα ή τους χαρακτηρισμούς που Αυτός ο Κύριος του έδωσε. Και πρώτα. Εκλέγεται μεταξύ των Δώδεκα που είναι οι πιο εκλεκτοί κάτω από τον ουρανό- δεν έχει σημασία αν εξελέγη και ο Ιούδας· ο Χριστός δεν εξέλεξε τον προδότη Του, ο Χριστός εξέλεξε τον Ιούδα ως μαθητή Του. Ξέρετε ότι απεστάλη με τους δώδεκα, ανά δύο, ανά τρεις, σε χωριά και πόλεις, στην Ιουδαία και εις την Γαλιλαία, για να πουν: «Η Βασιλεία του Θεού εγγίζει»; Ξέρετε ότι ο Ιούδας επήρε στα χέρια του και την εξουσία να κάνει θαύματα; Έτσι, δεν εξέλεξε ο Κύριος τον προδότη Του, όχι! Εξέλεξε έναν μαθητήν. Έγινε προδότης. Όχι ότι αυτό το αγνοούσε ο Κύριος, ο Ίδιος μας το λέει: «Εγώ σας εξέλεξα, ξέρω ο καθένας ποιος είναι». Έγινε προδότης ο Ιούδας. Απώλεσε την χάριν και μάλιστα το μέγα προνόμιον να καλείται μαθητής εκ των Δώδεκα. Και μάλιστα όταν ο Κύριος είπε, υπάρχοντος του Ιούδα, ότι «Θα καθίσετε σε δώδεκα θρόνους, κρίνοντας τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ»· «δώδεκα φυλές του Ισραήλ» δεν είναι καθαυτό οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ -σημειώσατέ το-αλλά είναι μεταφορικώς όλος ο κόσμος. Όλη η υφήλιος βρίσκεται μοιρασμένη σε δώδεκα φυλές, κατά τα πρότυπα των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Δηλαδή, έκφρασις είναι για να γίνει φανερή η κρίση των αποστόλων εφ’ όλης της γης. Εφ’ όλου του κόσμου!

      Δεύτερον. Ο Ιωάννης εκλέγεται μεταξύ των τριών από τους δώδεκα αποστόλους σε εκείνον τον ιδιαίτερον και κορυφαίον χορόν, που ήταν ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Θυμηθείτε εις το Θαβώρ, αυτούς τους τρεις επήρε ο Κύριος-δεν είναι της ώρας να πούμε: «Άραγε γιατί;». Θυμηθείτε ακόμη ότι αυτούς τους τρεις πήρε προκειμένου να αναστήσει τη θυγατέρα του Ιαείρου. Οι άλλοι έμειναν απέξω. Όλοι εκλεκτοί, αυτοί όμως ήσαν οι εκλεκτοί των εκλεκτών. Και ήταν μέσα εις τον χορόν αυτόν των τριών, κι αυτός ο Ιωάννης. Θυμηθείτε ακόμη την υπερφυά εκείνη κατάσταση που βρέθηκε ο Κύριος επάνω εις το όρος Θαβώρ, οι τρεις αυτοί μόνο ήσαν, και μάλιστα, άκουσαν και την φωνήν του Ουρανίου Πατρός: «Αὐτοῦ ἀκούετε»· «Αυτόν να ακούτε». Είδαν, άκουσαν την φωνή του Ουρανίου Πατρός, οπότε ο Ιωάννης, μαζί με τους άλλους, δεν γίνεται μόνο μαθητής του Χριστού, αλλά και μαθητής του Πατρός, γιατί είπε «Αὐτοῦ ἀκούετε» η ουράνιος φωνή και υπακούουν, και μαθητεύουν στην ουρανία αυτήν φωνή. Είδαν ακόμα ένα φοβερό παρελθόν, τον Μωυσέα, που έζησε 1500 χρόνια προ Χριστού, και τον Ηλία, που έζησε 8 αιώνες προ Χριστού-ξέρετε τι θα πει να έχεις μία εποπτεία της Ιστορίας και του παρελθόντος και του παρόντος και, σε άλλες περιπτώσεις, που έχομε και του μέλλοντος αιώνος; Είναι καταπληκτικό! Είναι προνόμιο που ποιος μπορεί να έχει παρά μόνο κάποιες ψυχές απόλυτα απόλυτα εκλεκτές;

    Ακόμα, αγαπητοί, γίνεται συγγραφεύς του Ευαγγελίου και της Αποκαλύψεως και των τριών επιστολών του. Αν αφαιρέσομε την Αποκάλυψη- δεν την αφαιρώ παρά μόνο για να εκφράσω αυτό που θα σας πω τώρα· γιατί η Αποκάλυψη έχει τρομερές σκηνές- το Ευαγγέλιον και οι επιστολές έχουν μία υφήν τρυφερότητος, μεγαλείου, με εκείνους μάλιστα τους επαναλαμβανομένους Παρακειμένους, «ἑωράκαμεν» (είναι Παρακείμενος του ὁράω-ῶ), που είναι τόσο χαριτωμένο το ύφος του Ιωάννου εις το Ευαγγέλιό του και εις τις επιστολές του. Μα, τρισχαριτωμένο! Όχι ότι δεν είναι στην Αποκάλυψη, αλλά επειδή όπως σας είπα εκεί επικρατούν οι σκηνές των πληγών, εκεί κάπως περιορίζεται το ύφος αυτό της τρυφερότητος. Πώς θα γίνει;

    Ακόμη, είχε το προνόμιον, αφού στάθηκε ένας ευαγγελιστής, ο τέταρτος, όχι στην ποιότητα, αλλά θα λέγαμε εις την χρονολογικήν συγγραφήν. Είναι ο τελευταίος που συγγράφει το ευαγγέλιό του και όπως αναφέρει το βιβλίο των Αριθμών στην Παλαιά Διαθήκη, εκεί οι Εβραίοι είχαν μοιραστεί για λόγους διοικήσεως, για λόγους κυβερνήσεως σε τμήματα. Και κάθε τμήμα είχε τη σημαία του. Έχομε λοιπόν τέσσερις σημαίες που είναι τα σύμβολα που έχομε των τεσσάρων ευαγγελιστών. Ο βους, ο λέων-μάλιστα ο λέων ήτανε στη φυλή του Ιούδα-και πήρε παρακαλώ τη θέση ενός ζώου που ήταν ένα από τα τέσσερα που είχανε στις τέσσερις αυτές σημαίες του παλαιού Ισραήλ. Αυτό το ζωγραφίζουμε, το ξέρετε, επάνω εις τον τρούλον, που έχομε τον Παντοκράτορα. Επήρε και αυτό το προνόμιον, αν το θέλετε, και έτσι το ευαγγέλιό του είναι μεγαλοφωνότατον και απροσπέραστον σε ύψος θεολογίας, τίποτα δεν ξεπερνάει τη συγγραφή του ευαγγελίου του Ιωάννου.

      Για το βιβλίο της Αποκαλύψεως, σας είπα προηγουμένως, επάνω εις το Θαβώρ, έζησε το παρόν- το παρόν: ο Διδάσκαλος μεταμορφούται· είναι εκεί και ο Ιάκωβος, είναι και ο Πέτρος. Έχει την αίσθηση του παρόντος. Όταν όμως βλέπει, βλέπει, με τα μάτια του, βλέπει, τον Μωυσέα και τον Ηλία, ζει το παρελθόν. Ζει ακόμη ένα κομματάκι αιωνιότητος του αιωνίου Θεού που λέει «Αὐτοῦ ἀκούετε» αλλά ζει και κάτι άλλο. Εκείνο το οποίο σας είπα προηγουμένως, αλλού γράφεται, θα σας το πω: ό,τι ακριβώς αναφέρεται στην Αποκάλυψιν. Και τι λέγει παρακαλώ τώρα εδώ ο Ιησούς Χριστός που είναι πίσω και πάνω από τον Ιωάννην εις την Πάτμον, ότι «Γράψε», «ἃ εἰσὶν καὶ ἃ μέλλει γενέσθαι», αλλά για να γράψει εκείνα που υπάρχουν, «ἃ εἰσὶν καὶ ἃ μέλλει γενέσθαι», είναι το μέλλον! Να και το μέλλον! Το οποίο παρόν και το οποίο μέλλον βλέπει με το προφητικό του μάτι τώρα ο Ιωάννης. Δεν είναι καταπληκτικόν;

    Έζησε όλα τα γεγονότα της τριετίας του δημοσίου βίου του Κυρίου τόσο κοντά, όσο κανένας άλλος. Μόνο αυτός, από τους Αποστόλους, και όλους τους πριν και μετά από αυτόν, κατόρθωσε να καλείται Παρθένος. Σήμερα η παρθενία που τυχαίνει ειρωνείας και κοροϊδίας ασταμάτητης- ασταμάτητης!- και πολύ παραπάνω αν υποτεθεί ότι είναι αγόρι, πόσο τον κοροϊδεύουν οι άλλοι αν ανακαλύψουν ότι είναι εν παρθενία…-, δεν έτρεξε τους δρόμους και τα μονοπάτια και τα σκαλοπάτια δεν ανέβηκε της πορνείας, και αποκαλείται εδώ Παρθένος. Προσέξτε όμως τι λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς για την παρθενία του αγίου Αποστόλου: «Μόνος ὡς ἕοικεν, -μόνος όπως φαίνεται- ἀμφότερον ἐν παρθενίᾳ διά βίου φυλάξας, διά βίου ἐν παρθενίᾳ, καί ψυχήν καί σῶμα». Είναι εκείνο που έλεγε ο Μέγας Βασίλειος: «Καὶ γυναῖκα ἀγνοῶ, καὶ παρθένος οὐκ εἰμί». «Δεν είμαι παρθένος, παρότι», λέει, «δεν ήρθα σε επαφή με άλλο σώμα»-Γιατί; Γιατί έβλεπε ο Μέγας Βασίλειος την ψυχή του. Εδώ, λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ότι ήταν και στην ψυχή ο Ιωάννης παρθένος. Και λέγει: «Καί ψυχήν καί σῶμα · καί τόν νοῦν καί τήν αἲσθησιν· τήν μέν οὖν τοῦ σώματος παρθενίαν, ὀλίγοι μέν ἲσχυσαν· ἲσασιν δέ σχεδόν ἃπαντες ψυχῆς δέ ἀκριβῆς παρθενία ἡ πρός πᾶσαν κακίαν ἀσυνδύαστος γνώμη»· δηλαδή ασυμβίβαστη γνώμη. «ᾫστε διά τοῦ προσρήματος τούτου τό ἀναμάρτητον σχεδόν προσμαρτυρεῖται τῷ Ἰωάννῃ- κάπου περίπου να μπορούμε να τον πούμε ἀναμάρτητον- δι’ ὃ καί ἠγαπημένος γέγονεν τῷ ἐκ φύσεως ἀναμαρτήτω μόνῳ Χριστῷ- καί μόνος παρθένος ὁ Χριστός- καί τοῦτο μόνος ἁπάντων προσεκτήσατο τό ἐπώνυμον». Είδατε;

     Αγαπητοί μου ακόμη αποκαλείται ο Ιωάννης «υιός της Παρθένου». Ποιας Παρθένου; Της Θεοτόκου. Γιατί; Διότι απλούστατα όταν ο Κύριος είπε στον Ιωάννη: «Να η μητέρα σου» και στη μητέρα Του: «Να ο υιός σου», ο παρθένος παραλαμβάνει την Παρθένον εις τα ίδια, εις το σπίτι του. Εις μόνον τον παρθένον μαθητήν Του εμπιστεύεται τη μητέρα Του, την Παρθένον. Σας κάνει εντύπωση αυτό; Έτσι λοιπόν είναι και υιός της Παρθένου Μαρίας και αδερφός του Παρθένου Ιησού. Πωπω προνόμια…! Κατά συσσώρευσιν, αλήθεια…

     Λέει πάλι ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Υιός αγαπητός, Εκείνος, και αυτός- είναι μετάφραση- μαθητής αγαπητός· στον κόλπον του Πατρός Εκείνος, δηλαδή ο Ιησούς· και αυτός επιστήθιος στον Ιησούν. Παρθένος Εκείνος, και αυτός διά της χάριτος Εκείνου. Παρθένου Υιός Εκείνος, της ιδίας και αυτός-της ιδίας Παρθένου. Εβρόντησε εξ ουρανού ο Κύριος, όπως λέει ο 17ος ψαλμός, και αυτός είναι βροντή-και τον αποκάλεσε «βροντή» αυτός ο ίδιος ο Χριστός: «βοανεργές», δηλαδή υιός βροντής. Γι΄αυτό και αποκαλείται βροντή περισσότερο από τους άλλους και βροντής υιός», συνεχίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, «και μάλιστα βροντή θεολογικοτάτη, που αντηχεί σε όλα τα πέρατα της γης, και θεολογεί τον Λόγον του Πατρός ότι ‘’ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος’’» κ.λπ. που είναι πραγματική βροντή θεολογική· «και προς τον Θεόν είναι και Θεός είναι και η αυτοζωή είναι και το φως το αληθινόν είναι, που φωτίζει κάθε άνθρωπον που έρχεται στον κόσμον και δια του Οποίου έγιναν στην αρχή τα πάντα». Αυτά σημειώνει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

      Αγαπητοί. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης ήτο «ὁ ἠγαπημένος μαθητής» · ήτο «ὁ ἐπιπεσῶν ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ» . Ξέρετε πόσες φορές το λέει αυτό; Πέντε φορές το λέει. Και δίνει την ταυτότητα του εαυτού του. Την ταυτότητα του εαυτού του. «Εκείνος», λέει, «ο μαθητής», «ὃν ἠγάπα ὁ ᾿Ιησοῦς», «εκείνος ο μαθητής επί το στήθος του Οποίου επέπεσεν ο μαθητής αυτός». Πέντε φορές το λέγει… Και έτσι θα μας πει ακόμα ότι «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί». Είναι αγάπη. Και μας εδίδαξε στις επιστολές και στο ευαγγέλιό του την ακροτάτην αρετήν της αγάπης. Μας δίδαξε ότι η ενέργεια της αγάπης είναι διπλή· και στον Θεό και στον πλησίον. Και όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος πάλι: «ἀμερίστως μερίζων»· διακρίνει τις δύο αγάπες, τις διακρίνει, αλλά τις διακρίνει αμέριστα, χωρίς να τις ξεχωρίζει. Τις ξεχωρίζει χωρίς να τις ξεχωρίζει. Πώς; Εκείνος λέει που αγαπάει τον Θεόν, αγαπάει και τον πλησίον. Εκείνος που αγαπάει τον πλησίον, αγαπάει και τον Θεόν. Δύο αγάπες, αλλά είναι αμέριστες, αξεχώριστες. Έτσι ο ευαγγελιστής Ιωάννης μάς έδειξε τα δύο πόδια της θεογνωσίας, που είναι η αγάπη σαν πράξις και η θεολογία σαν θεωρία. Με αυτά τα δύο πόδια πρέπει να κατευθυνόμεθα εμείς αγαπητοί μου, προς τον Θεόν και να Τον αναζητούμε. Με τα δύο αυτά πόδια, περπάτησε και ο μακαριστός επίσκοπός μας Θεολόγος, που σήμερα είχαμε το μνημόσυνό του. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Άλλος τρόπος είναι ουτοπία.

     Αγαπητοί. Ο άγιος Ιωάννης ο ευαγγελιστής, ο μαθητής ο ηγαπημένος, ο παρθένος, ο υιός της Παρθένου, ο υιός της βροντής και της θεολογίας και της αγάπης στέκεται οροθέσιον στα βήματά μας στον Θεό. Εμείς, όσο μπορούμε, το κατά δύναμιν, ας τον ακολουθήσομε.


8η ομιλία στην κατηγορία
« Μνήμη Αγίων ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας
" Μνήμη Αγίων " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qFnx_UZ0gQ-sphclbJ6E6y

Απομαγνητοφώνηση και ηλεκτρονική επιμέλεια κειμένου:Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

17 Σεπτεμβρίου 2021

Ἡ ζημία τῆς ψυχῆς.

 

 †.Σήμερα, αγαπητοί μου, έχομε την Κυριακή την μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Όπως βλέπομε, η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, πλαισιώνεται από δύο Κυριακές. Την προ της Υψώσεως και τη μετά τηνΎψωσιν. Αυτό δείχνει λειτουργικά τη σπουδαιότητα του Τιμίου Σταυρού εις την σωτηρία μας. Γι΄αυτό και ο Κύριος ετόνισε: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι». Εδώ ο Κύριος ζητά μία ταύτιση του σταυρού του πιστού με τον Σταυρό τον δικό Του. «Όποιος θέλει να είναι δικός μου μαθητής, όποιος με αποδέχεται, θα σηκώσει τον σταυρό του και θα με ακολουθήσει». Και όλα αυτά γιατί η αξία της σωτηρίας της ψυχής δεν έχει αντάλλαγμα.

     Είπε στη συνέχεια ο Κύριος όπως ακούσαμε σήμερα εις την ευαγγελική περικοπή: «Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ  τόν κόσμον ὄλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ; Ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;». Δηλαδή τι έχει να ωφεληθεί ο άνθρωπος εάν κερδίσει τον κόσμον, με την έννοια που ο διάβολος είπε κάποτε προς τον Χριστόν: «Προσκύνησέ με και θα σου δώσω όλες τις βασιλείες του κόσμου». Είτε με την έννοιαν του σύμπαντος κόσμου. Ό,τι και να πιάσετε, ό,τι και να πάρετε, η αξία της ψυχής είναι ανωτέρα ολοκλήρου του ορατού κτιστού κόσμου. Τι λοιπόν έχει να κερδίσει ο άνθρωπος, εάν το σύμπαν ολόκληρο κατακτήσει, κερδίσει, αλλά χάσει την ψυχή του; «Ζημιωθῇ» -προσέξτε το ρήμα- «ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ». Ή ακόμη, τι αντάλλαγμα μπορεί να δώσει ο άνθρωπος για την ψυχή του; Δεν υπάρχει αντάλλαγμα.

    Η αξία λοιπόν της ψυχής. Μεγάλο πράγμα! Τι είναι η ψυχή; Που έχει τόσο μεγάλη αξία; «Ὁμοίωμα Θεοῦ», λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης. «Ἐμφύσημα Θεοῦ», λέγει ο άγιος Ειρηναίος Λυώνος. «Ἡ ψυχή μας», ακόμη, λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, «ἐστίν –είναι- οὐσία νοερά, ἀσώματος, ἀπαθής, ἀθάνατος». Και είναι αθάνατος όχι εκ κατασκευής, αλλά είναι αθάνατος γιατί το θέλει ο Θεός. Όπως και οι άγιοι άγγελοι, δεν είναι αθάνατοι εκ κατασκευής, αλλά γιατί το θέλει ο Θεός να είναι αθάνατοι. Κατά τα άλλα, ο Θεός είναι ο μόνος, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, «ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν». Την αθανασία από μόνος Του την έχει ο Θεός. Εμείς την έχομε από τον Θεόν, γιατί αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Η αξία της πάντως, η αξία της ψυχής μπορεί να προσμετρηθεί και με το γεγονός της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Εάν φθάνει ο Θεός Λόγος να ενανθρωπήσει χάριν των ανθρώπων, αυτό είναι καταπληκτικό! Και ακόμη, να φθάσει μέχρι του θανάτου και δη, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, θανάτου σταυρικού.

    Bλέπομε λοιπόν ότι είναι όντως απροσμέτρητη η αξία της ανθρωπίνης ψυχής. Αν θέλετε, να ακριβολογήσω, η αξία της ανθρωπίνης υπάρξεως. Το σώμα ουσιαστικά δεν βγαίνει έξω από τη σωτηρία. Αφού μάλιστα θα τύχει αναστάσεως. Αλλά τώρα ας μιλήσουμε για την ψυχήν. Η ψυχή είναι δεμένη με το σώμα. Και το σώμα είναι δεμένο με την ψυχήν. Είναι ένα δέσιμο, μια ένωσις ακατανόητος…

    Ωστόσο, αυτήν την ατίμητην ψυχήν, έρχεται τώρα ο κάτοχός της άνθρωπος να την παίξει στα ζάρια των ηδονών του βίου τούτου. Ναι! Να την παίξει στα ζάρια. Αν είχαμε δύο ή περισσότερες ψυχές, αγαπητοί μου, ίσως θα μπορούσαμε τη μία να τη διακινδυνεύσουμε, να την παίξουμε κορώνα-γράμματα. Αλλά έχομε μόνον μία και μοναδική ψυχή. Δεν έχομε δεύτερη και τρίτη. Μπορούμε λοιπόν αυτήν την ατίμητη ψυχή που είδαμε μόνο με δύο λόγια, τι αξία έχει, μπορούμε να τη ζημιώσομε; Ο Κύριος χρησιμοποίησε αυτό το ρήμα: «Ποιος», λέγει, «θα έφθανε να ζημιώσει την ψυχή του, γιατί θα ήθελε πράγματα τα οποία θα είναι έξω από μένα;». Ο Κύριος είπε λοιπόν «καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;». Αυτό σημαίνει κατά τον λόγον του Χριστού, ότι η ψυχή είναι δεκτική και σωτηρίας και ζημίας.Και τα δύο αυτά, και η σωτηρία, το κέρδος δηλαδή, και η ζημία, εδώ είναι το καταπληκτικό, με αιώνιες διαστάσεις! Πρέπει λοιπόν να σκεφθούμε, πρέπει να σκεφθούμε, πρέπει να σκεφθούμε πάρα πολύ αυτό το «αιώνιες διαστάσεις»…

    Και τι ζημιώνει την ψυχήν; Καθετί που δεν ανήκει στην ευδοκία του Θεού. Και είναι  πρώτιστα η αμαρτία. Τι σημαίνει αμαρτία; Είναι η παράβαση των εντολών του Θεού. Οι εντολές του Θεού μάς φέρουν από το παρά φύσιν που ζούμε, μας φέρουν στο κατά φύσιν. Και εξ αυτού εις το υπέρ φύσιν. Ο Αδάμ εις τον Παράδεισον ζούσε τη ζωή κατά φύσιν, όπως ο Θεός εδημιούργησε τα πράγματα. Με την πτώση του όμως, πέρασε εις τον χώρον του παρά φύσιν. Έτσι, έρχεται παρακαλώ ο Χριστός να μας επαναφέρει από το παρά φύσιν εις το κατά φύσιν. Γι΄αυτό, λέγει ένας πατήρ εκκλησιαστικός ότι ο Χριστιανισμός… τι είναι ο Χριστιανισμός; Βέβαια πολλά πράγματα μπορούμε να πούμε τι είναι ο Χριστιανισμός, αλλά μία όψις: Η επαναφορά εις το κατά φύσιν του ανθρώπου. Αυτό είναι ο Χριστιανισμός. Για παράδειγμα, για να δείτε αυτό το παρά φύσιν και κατά φύσιν, η χρήσις του οίνου, του κρασιού, ο Θεός μάς έδωσε το κρασί. Και συνεπώς η χρήση του είναι κατά φύσιν. Μάλιστα, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο Κύριος Ιησούς επήρε το κρασί την ώρα του Μυστικού Δείπνου, το καθηγίασε και είπε ότι «Αυτό είναι το αίμα μου». Συνεπώς βλέπει κανείς εδώ μία υπερβατικότητα του κρασιού. Γίνεται Αίμα Χριστού. Έτσι, δηλαδή από το κατά φύσιν περνάει εις το υπέρ φύσιν. Έτσι, δεν είναι κάτι κακό το κρασί. Αναμφισβήτητα. Αν όμως μεθάς, με το κρασί, τότε βρίσκεσαι εις το παρά φύσιν. Και συνεπώς αμαρτάνεις. Ό,τι ανήκει στο παρά φύσιν είναι αμαρτία.

      Πάρτε ακόμη τον γάμο. Ο Θεός ευλόγησε τον γάμο. Είναι κατά φύσιν, να κάνεις τα παιδιά σου κ.λπ. Διότι αφού μπήκε ο θάνατος, βεβαίως μπαίνει ο γάμος. Διότι αν δεν υπήρχε ο θάνατος, δεν θα υπήρχε ο γάμος. Προσέξατέ το αυτό. Σχήμα είναι, σχήμα του παρόντος αιώνος. Ωστόσο τυχαίνει ευλογίας. Αφού η όλη κατασκευή του ανθρώπου, έστω έγινε a priori, έγινε εκ των προτέρων, για να έλθει στον γάμο, ο Θεός «προειδότος», λέγει ο άγιος Ειρηναίος, ότι θα έπεφτε ο άνθρωπος και συνεπώς αυτό το θαυμαστό δημιούργημά Του θα εχάνετο. Γι΄αυτό μπαίνει ο γάμος. Αν όμως ζεις στην πορνεία, δηλαδή μία ανευλόγητη κατάσταση, τότε είσαι έξω από τον νόμο του Θεού και αμαρτάνεις.

     Υπάρχουν αμαρτήματα όμως, αγαπητοί, που είναι και έξω από τη φύση και έξω από τον νόμο. Η πορνεία είναι στη φύση αλλά δεν είναι στον νόμο, είναι έξω από τον νόμο. Αλλά εκείνο το αμάρτημα που είναι και έξω από τη φύση και έξω από τον νόμο είναι η ομοφυλοφιλία· η οποία όσο πάει και πληθαίνει, πληθαίνει, πληθαίνει. Σε λίγο καιρό θα ακολουθήσουμε εκείνο που γράφει ο Ιονέσκο, ένα θεατρικό έργο, που λέγει ότι κάποτε μες την πόλη ένας έβγαλε ένα κέρατο. Δεν ήξερε πώς να το κρύψει. Ήρθε πυρετός, μία επιδημία και έβγαλε ένα κέρατο. Ιιιι…! Πώς να το κρύψει το κέρατο αυτό τώρα που έβγαλε; Σε λίγο όμως έπεσε ο πυρετός σε όλη την πόλη και έβγαλαν όλοι οι άνθρωποι από ένα κέρατο. Ένας δεν είχε βγάλει. Κι αυτός που δεν έβγαλε το κέρατο, μετά ντρεπόταν να εμφανιστεί! Σε όλους που είχαν βγάλει το κέρατο. Εδώ βρίσκει εφαρμογή το πράγμα.

     Κι όταν αυτή η κατάσταση αγαπητοί ποσοτικά γίνει πολλή και γίνεται, καθημερινά γίνεται, τότε είναι η εποχή του Αντιχρίστου! Το λέγει αυτό ο άγιος Ιερώνυμος. «Όταν στους χριστιανικούς λαούς γίνει, λέει, πολλή η ομοφυλοφιλία, είναι κοντά το τέλος της Ιστορίας». Έχομε δε, τώρα φεύγω λιγάκι από το θέμα, δεν πειράζει, έχομε δε ιστορικό προηγούμενο, τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Το πυρ που έκαυσε, πυρ και θείον που έκαυσε τα Σόδομα και τα Γόμορρα, με το πυρ και το θείον παριστάνεται και η κόλασις. Είναι λοιπόν ένα ιστορικό προηγούμενο η καταστροφή των Σοδόμων. Διότι θα έρθει ο Αντίχριστος και θα ευνοηθούν όλα αυτά τα πάθη. Διότι, λέει το βιβλίο του Δανιήλ στο 7ο κεφάλαιο: «ὑπονοήσει -Ποιος θα υπονοήσει; Ο Αντίχριστος. Δηλαδή θα σκεφτεί- τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον». «Να αλλοιώσει καιρούς -εδώ θα πει φύσιν-Να αλλοιώσει την φύσιν, να αλλοιώσει και τον νόμο!». Αυτά λοιπόν θα γίνουν εν ημέραις Αντιχρίστου. Δηλαδή όταν θα έλθει αυτή η Νέα Τάξις των πραγμάτων. Γίνεται πάρα πολύς λόγος για τη νέα τάξη των πραγμάτων. Μεταξύ των οποίων είναι και αυτό. Η αλλοίωσις φύσεως και νόμου Θεού.

     Αυτό που λέει ο Ησαΐας, θα φθάσομε στο σημείο, σε σχέση με εκείνο που σας είπα με το θεατρικό έργο του Ιονέσκο, που λέγει…ένας έβγαλε ένα κέρατο κτλ. «Οὐαὶ -λέγει ο προφήτης Ησαΐας. «Αλίμονο»- οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν». Δηλαδή έχομε εδώ μία πλήρη διαστροφή του ορθού. Σήμερα να βγει ένα αγόρι να πει στους συμμαθητάς του, να πει στους συστρατιώτας του ότι «ζω εν παρθενία»; Ιιιιι! Πού να το πει! Πού να το πει; Όλα αυτά, θα έχουν χάσει βεβαίως όταν γίνουν, την έννοια της αμαρτίας. Σου λέει ο άλλος: «Γιατί; Είναι αμαρτία να έχω φιλενάδα; Να έχω φίλο; Τι τάχα; Είναι αμαρτία;». Χάθηκε η έννοια της αμαρτίας. Αυτή η κατάσταση βεβαιότατα ζημιώνει φοβερά την ψυχήν. Αν δεν φθάσει βεβαίως η ψυχή να μετανοήσει. Γιατί αντιληφθήκατε τι λέμε. Τι ζημιώνει την ψυχήν.

     Έχομε και ένα δεύτερο. Είναι εκείνο που βέβαια ζημιώνει την ψυχήν, η απιστία. Απιστία σημαίνει χωρισμό από τον Θεό, σημαίνει αποστασία. Και η εποχή μας είναι εποχή αποστασίας. Και δεν είναι απλώς εποχή αποστασίας, αλλά και στροφή κατά του Θεού, εναντίον του Θεού. Πόλεμο κατά του Θεού, με κάθε τρόπο και κάθε ύβριν. Η λέξις «ύβρις» με την αρχαιοελληνικήν έννοια του όρου. Και στην περίπτωση αυτή φοβούμαι ότι δεν υπάρχει, αγαπητοί μου, πλέον μετάνοια. Είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, που ο Κύριος μάς είπε ότι σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει μετάνοια. Όσο μετενόησε ο Καζαντζάκης, άλλο τόσο θα μετανοήσουν και αυτοί. Διότι ο Καζαντζάκης έπεσε εις την ύβριν κατά του Ιησού Χριστού. Το πώς έπεσε, όλοι το ξέρετε. Και για να δείτε ότι δεν υπάρχει εδώ μετάνοια, δηλαδή όχι δεν συγχωρεί ο Θεός, αλλά δεν μπορεί ο άνθρωπος που έφθασε εις την ύβριν, να μετανοήσει. Δεν μπορεί!

      Και για να σας το κατοχυρώσω, ακούστε δύο χωρία από την προς Εβραίους επιστολήν. Το ένα είναι στο 6ο κεφάλαιο. Λέγει: «Ἀδύνατον γὰρ -Είδατε; Αδύνατον. Κρατήστε αυτή την λέξη, γιατί θα επακολουθήσει αρκετό κείμενο- τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος ῾Αγίου καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ρῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος, καὶ παραπεσόντας -Αυτοί γεύτηκαν τον Θεό, γεύτηκαν τον Χριστό, γεύτηκαν τη χάρη του Θεού και τώρα…-·«καὶ παραπεσόντας»· όχι η συνηθισμένη αμαρτία που κάνομε κάθε μέρα. Γι'αυτό η φιλανθρωπία του Θεού μας έδωσε το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, αλλά με τον τρόπο που σας εξήγησα προηγουμένως, με την έννοια της ύβρεως. Προσέξτε, ύβρις δεν είναι οι βλάσφημοι που βλασφημούν τα θεία. Όχι, όχι, όχι, όχι... Δεν είναι αυτό η ύβρις. Αλλά όταν στρέφεσαι κατά του Θεού, τον γελοιοποιείς τον Θεόν, τον Χριστόν τον γελοιοποιείς κ.λπ-, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν -δηλαδή παίρνομε το «αδύνατον» της αρχής του χωρίου. Είναι αδύνατον να ανακαινιστεί κανείς πάλι εις μετάνοια. Δεν μπορεί να μετανοήσει- ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ -Τον ξανασταυρώνουν τον Υιό του Θεού. Προσέξτε μία λεξούλα:  καὶ παραδειγματίζοντας». «Παραδειγματίζω» θα πει «θέτω εις ύβριν τον Υιόν του Θεού, Τον χλευάζω». Το ακούσατε; Τον χλευάζω. Στρέφομαι εναντίον Του.

    Ομοίως γράφει ο απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους στο 10ο κεφάλαιο: «Ἑκουσίως γὰρ ἁμαρτανόντων ἡμῶν -θεληματικά· έτσι, γιατί το θέλω να αμαρτάνω- μετὰ τὸ λαβεῖν τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας -μετά το Βάπτισμα κλπ.-, οὐκέτι περὶ ἁμαρτιῶν ἀπολείπεται θυσία -Δεν μένει πια άλλη θυσία. Μία είναι η θυσία. Το Αίμα του Χριστού. Το έβρισες το Αίμα του Χριστού. Πώς θα σωθείς;-, φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεως καὶ πυρὸς ζῆλος -είναι το πυρ της κολάσεως- ἐσθίειν μέλλοντος τοὺς ὑπεναντίους-πρόκειται να φάει εκείνους οι οποίοι αντιτίθενται. Λέει για την Παλαιά Διαθήκη. Το παραλείπω για να μην πολυλογώ- πόσῳ μᾶλλον –λέγει, εκεί αναφέρεται το «πόσῳ μᾶλλον»- δοκεῖτε χείρονος ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὁ τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας -τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας!- καὶ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης κοινὸν ἡγησάμενος -και θεωρώντας το αίμα της διαθήκης, το αίμα του Χριστού ότιείναι ε,τι είναι; Όπως το αίμα όλων των ανθρώπων, των ζώων, τι είναι; Και δεν είναι του Θεανθρώπου το Αίμα), ἐν ᾧ ἡγιάσθη -με το οποίο αίμα του Χριστού αγιάστηκε-, καὶ τὸ Πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας; -Και το Πνεύμα της χάριτος αφού το έχει βρίσει;». Δεν υπάρχει μετάνοια. Αυτό, το πόσο ζημιώνει την ψυχήν; Μόλις και ανάγκη να το πούμε.

     Ο δε Ιωάννης, ο Ιωάννης, ο μαθητής της αγάπης, ακούστε παρακαλώ τι λέγει στην πρώτη του επιστολή: Έχει πολλά, σας παίρνω το κύριο σημείο: «Ἒστιν ἁμαρτία πρὸς θάνατον· οὐ περὶ ἐκείνης λέγω ἵνα ἐρωτήσῃ». Δηλαδή υπάρχει αμαρτία που συγχωρείται. Οι αμαρτίες που κάνομε κάθε μέρα. Συγχωρούνται. Υπάρχει όμως, λέει, αμαρτία, η οποία οδηγεί στον θάνατο. Γι’ αυτήν την αμαρτία, γι’ αυτόν τον αμαρτωλό με τέτοια αμαρτία, δεν μπορείς να παρακαλέσεις τον Θεό. Είδατε; «Οὐ περὶ ἐκείνης λέγω ἵνα ἐρωτήσῃ». «Ἐρωτῶ» θα πει «παρακαλώ». Δεν μπορεί να παρακαλέσει ούτε τον Θεό, τίποτα, τίποτα, τίποτα. Δεν μπορεί. Είναι η αμαρτία προς θάνατον. Ποια είναι αυτή η αμαρτία προς θάνατον; Είναι αυτά που σας διάβασα αναλυτικά από τον Απόστολο Παύλο στην προς Εβραίους επιστολή του. Είναι λοιπόν αντιληπτόν ότι εδώ έχομε μία τέτοια κατάσταση που είναι ανυπόφορα ζημιωτική της ψυχής. Και ανεπίστρεπτα. Εκεί η ψυχή ζει πια τον αιώνιο θάνατό της.

     Και ένα τρίτο σημείο. Εκείνο που τελεσίδικα βεβαίως πλέον ζημιώνει την ψυχή και δεν μπορεί κανείς από εκεί να βγει· η αιώνια κόλασις. Η απόληξις. Γίνεται ο άνθρωπος ο υιός της απωλείας. Όπως έγινε ο Ιούδας. Ο χαμένος άνθρωπος. Θα ξαναπώ: Αιωνία κόλαση. Προσέξατέ το. Από κει δεν υπάρχει ελπίδα διαφυγής. Και εκεί είναι ο αιώνιος βασανισμός. Σκότος εξώτερον, βρυγμός οδόντων, πυρ αφεγγές, φωτιά που δεν δίνει φως. Αλλά βεβαίως και απώλεια θεωρίας, βεβαίως, του προσώπου του Χριστού. Δεν μπορείς πια να βλέπεις το πρόσωπο του Χριστού. Που θα βλέπουν εκείνοι που θα είναι στη Βασιλεία του Θεού. Κι εκεί που οδύρεται ο Ιερός Χρυσόστομος για την κόλαση είναι τούτο. «Α», λέει, «δεν υπολογίζω τας βασάνους της κολάσεως, υπολογίζω ότι θα χάσω την θεωρία -από το «θεωρώ», το «βλέπω»- του γαληνού εκείνου προσώπου του Ιησού Χριστού».

     Θυμηθείτε τους λόγους του Χριστού: «Πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ». «Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον». Προσέξτε, στην κόλαση θα μπούμε με τα σώματά μας. Γιατί προ της κολάσεως θα γίνει η ανάστασις των νεκρών. Και στη Βασιλεία του Θεού θα μπούμε με τα σώματά μας. Όπως σας βλέπω και με βλέπετε· πού είναι εκείνοι που κοροϊδεύουν και κοροϊδεύουν και λένε: «Τι είναι η κόλασις; Καζάνια με φωτιά και τέτοια;». Ωωωω, να ήταν καζάνια με βραστό νερό και το πυρ να ήταν αυτό που βάζομε κάτω από τα καζάνια και βράζει το νερό…· καλά θα ήταν! Αυτό το πυρ, ξέρετε ποιο είναι; Το πυρ αυτό ξεκινάει από τον Θεόν. Είναι η άκτιστος ενέργεια του φωτός. Είπα να μη σας το πω, αλλά…, το λέγει ο Μέγας Βασίλειος αυτό. Προσέξτε. Κάπου διαχωρίζεται, διαχωρίζεται αυτό το άκτιστον φως. Και σαν φως, μένει στη Βασιλεία του Θεού· γι΄αυτό θα είναι φωτοφόροι οι σωσμένοι άνθρωποι. Σαν πυρ χωρίς φως, πηγαίνει εις τους κολασμένους. Γι'αυτό λοιπόν είναι πυρ που καίει και που δεν είναι φωτεινόν. Από τον Θεό ξεκινά. Άκτιστος ενέργεια είναι αυτό το πυρ της κολάσεως. Φρίκη! Φρίκη! Μία πικρή εικόνα να πάρετε από τους δαιμονισμένους ανθρώπους, όταν πάνε σε κάποιον άγιο, άγιο Νεκτάριο, άγιο Διονύσιο, άγιο Γεράσιμο, άγιο Σπυρίδωνα και ξέρετε τι φωνάζουν αυτοί. «Με καις, με καις, με καις!». Τι είναι αυτό που καίει; Οι δαίμονες φωνάζουν. «Με καις, με καις!». Γι΄αυτό και λένε τον καθένα απ΄αυτούς τους αγίους, τους λένε «καψάληδες». Καψάληδες. «Με καις, με καις!». Καίεται ο διάβολος, καίονται οι δαίμονες με το άκτιστον αυτό πυρ που έρχεται από τον Θεό. Και μην ξεχνάμε ο λόγος του Θεού είναι αψευδής, δεν ψεύδεται. Λέει ο απόστολος Παύλος: «Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος». Ο Χριστός το είπε. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη γίνει.

      Αγαπητοί, όλα τούτα που αναφέραμε, ζημιώνουν την ψυχήν. Η σωτηρία μας είναι «ἐν οὐ παικτοῖς». Δεν είναι αντικείμενο να παίζομε. Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά. Μία μόνο ψυχή έχομε. Κι αυτή δεν θα ξαναέρθει στον κόσμον αυτόν. Μη λοιπόν την παραδίδομε στην «κυβεία» -κύβους που παίζουν τα τυχερά παιγνίδια. «Στην κυβεία», λέει ο απόστολος Παύλος, «της πλάνης και της αμαρτίας». Αλλά και στην καθημερινότητα· με την τριβή των απροσεξιών μας, χάνομε την ειρήνη μας, την αγάπη μας, την χαρά μας. Και αυτό ομοίως ζημιώνει την ψυχήν. Γιατί να ζημιώνομε κάθε μέρα; Ας ακούσομε λοιπόν ακόμη μία φορά τον λόγο του Χριστού: «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;».


729η ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας " Ομιλίες Κυριακών " 🔻
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

12 Σεπτεμβρίου 2021

Η Εκκλησία γνωρίζει τα μέλη της ή τα αγνοεί; 💎

†.“Ονοματογραφία τέως υμίν γέγονε και στρατείας κλήσις. Νυμφαγωγίας λαμπάδες και Ουρανίου Πολιτείας επιθυμία. Και πρόθεσις αγαθή και ελπίς επακολουθούσα.” Καθένας απ’ τους χαρακτηρισμούς έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Θα ήθελα να μείνω, κυρίως, στο “ονοματογραφία τέως υμίν γέγονε”.

   Τι είναι αυτή η “ονοματογραφία” ; Είναι ονοματικός κατάλογος. Τέως υμίν γέγονε” σημαίνει ότι έχει γίνει, έχετε γραφτεί στον κατάλογο. Οι πιστοί γράφονται στα δίπτυχα της εκκλησίας κ
μνημονεύονται. Οι κατηχούμενοι γράφονται στον κατάλογο της εκκλησίας, για να εισαχθούν στην εκκλησία. Μετά από αυτό, γράφονται στα δίπτυχα της εκκλησίας. Εδώ έχουμε ένα πολύ
σπουδαίο φαινόμενο.

   Η εκκλησία γνωρίζει τα μέλη της; ή τα αγνοεί;
Όταν η εκκλησία κρατάει καταλόγους, αυτό σημαίνει ότι γνωρίζει τα μέλη της. Όταν δεν κρατά, σημαίνει ότι δεν τα γνωρίζει. Μην μου πείτε την περίπτωση ότι μία ενορία κρατά τα ονόματα των ενοριτών, για να μπορεί να βγάζει πιστοποιητικά για την πρόνοια! Για άλλους σκοπούς που χρειάζεται ο ενορίτης για να πάει στον Ιερέα κ να ζητήσει ένα πιστοποιητικό, για να πάει το παιδί του σ’ ένα πανεπιστημιακό οικοτροφείο, ποια είναι η οικογενειακή του κατάσταση. ΔΕΝ είναι αυτό. Εδώ είναι, απλώς, ότι μεταβλήθηκε το γραφείο τής ενορίας σ’ ένα γραφείο τής Πολιτείας. Κ βέβαια, τα παλιά χρόνια ήταν ακόμα χειρότερα τα πράγματα.

   Τώρα πολλά έχουν φύγει απ’ τα χέρια τού Ιερέα, καλώς ή κακώς. Πάντως σήμερα δεν έχει πολλά ο εφημέριος, γιατί έχουν δημιουργηθεί άλλα γραφεία, και καλώς έχει γίνει αυτό, από μίαν άποψη, διότι ανήκουν στην Πολιτεία. Χρησιμοποιούνταν οι ιερείς για θέματα τέτοια. Γι’ αυτούς τούς καταλόγους πρόκειται; Όχι! Αλλά για τι πρόκειται; Πρόκειται για καταλόγους στους οποίους καταχωρούνται τα ονόματα των πιστών, όχι με τη ληξιαρχική έννοια, αλλά για να ξέρουμε ποιοι είναι οι πιστοί μας. Διότι η εκκλησία, όχι κατά την περίοδο των διωγμών αλλά και μετά ταύτα, δλδ μέχρι πριν γίνει ο νηπιοβαπτισμός, η εκκλησία, στην πραγματικότητα, ήταν κλειστή.
   Εκείνο το “τας θύρας, τας θύρας”, που σήμερα είναι απολίθωμα μέσα στη Θεία Λειτουργία, κάποτε ήταν μία ουσία! Δεν ήταν πάντα ένα απολίθωμα. Κ σήμαινε -τεχνικός όρος- σήμαινε ότι έπρεπε να κλείσουν οι πόρτες για τους κατηχούμενους κ για τους ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση κ έπρεπε να μείνουν μόνον οι πιστοί μέσα στη λατρεία. Σημαίνει, λοιπόν, ότι υπήρχε έλεγχος στις πόρτες ποιος μπαίνει ή ποιος μένει μέσα στη Λειτουργία. Όταν έλεγαν “τας θύρας, τας θύρας”, δεν εννοούσαν μόνον ότι υπήρχε κάποιος θυρωρός ή κάποιο εντεταλμένο πρόσωπο που έπρεπε να κλείσει τις πόρτες για να γίνει το μυστήριο, όχι! Αλλά κ οι πιστοί κοιτούσαν μεταξύ τους μήπως κάποιος είναι άγνωστος. Δλδ οι πιστοί κοιτούσαν γύρω τους μήπως είδαν κάποιο άγνωστο πρόσωπο. Δεν μπορούσε να μείνει κανένας που δεν ήταν γνωστός, που δεν ήταν γραμμένος στους καταλόγους! Έπρεπε να βγει έξω. Άρα η εκκλησία ήταν κλειστή.
   Μετά, όμως, άνοιξαν οι πόρτες τής εκκλησίας κ έμεινα ανοικτά κοκαλωμένες. Τα τελευταία
χρόνια έχει τεθεί το ζήτημα αν θα πρέπει πάλι να ξανακλείσει η εκκλησία. Πριν από πολύ λίγα χρόνια είχε προκύψει ένα τέτοιο θέμα. Το είχε φέρει ο Άγιος Φλωρίνης. Κ είχε γράψει κάποιους καταλόγους των πιστών. Αυτό έγινε αντικείμενο ποικίλης επίθεσης. Δεν ήταν δίκαιο. Η εκκλησία πρέπει να ξαναγυρίσει στον παλιό τρόπο λειτουργίας κ οργάνωσής της, Πρέπει να ξέρει τους πιστούς της. Όχι να έρθει κάποιος να πει στον Ιερέα “παππούλη μου, πρόσεξε, αυτός που θα έρθει για βάπτιση είναι κουμπάρος κ θ’ απαγγείλει το Σύμβολο της Πίστεως τυπικά, είναι μασόνος κ, πρόσεξε, μην τον δεχθείς!”. Μασόνος!! Ξέρετε τι πάει να πει ο μασόνος, ο
ειδωλολάτρης, να γίνει ο κουμπάρος, ο ανάδοχος κ ν’ απαγγείλει, χωρίς να πιστεύει τίποτα, το Σύμβολο της Πίστεως; Είναι βεβήλωση, είναι αδιανόητο πράγμα! Όταν, όμως, η εκκλησία έχει τις πόρτες της κλειστές, γνωρίζει τα παιδιά της κ τα μέλη της κα τα καταρτίζει. Διότι αυτό το κλειστό κύκλωμα, η κλειστή εκκλησία, έχει πάρα πολλά πλεονεκτήματα.

   Θα το πω μ’ ένα παράδειγμα το οποίο δεν είναι δικό μου, είναι ενός ξένου θεολόγου. Λέει ότι με το να μην είναι οι πόρτες τής εκκλησίας κλειστές κ να μη γνωρίζει η εκκλησία τα μέλη της κ το να εισέρχονται στην εκκλησία χωρίς κατήχηση είναι όπως μια χύτρα, που έχει πολύ βραστό νερό, να πέσει μέσα κρύο, οπότε κόβεται το βράσιμο. Αυτό γίνεται. Η χύτρα τής εκκλησίας, μέχρι τον καιρό που είχαμε τις πόρτες της κλειστές κ είχαμε τους κατηχούμενους να
καταρτίζονται για να μπουν στην εκκλησία κ όχι να μπαίνουν με βρόμικα πόδια κ με τα τσαρούχια, αλλά θα έμπαιναν με προσοχή κ με κατάρτιση, από τον καιρό που άνοιξαν οι πόρτες κ έγινε ο νηπιοβαπτισμός, τότε κόπηκε ο βρασμός τής εκκλησίας, κόπηκε ο ενθουσιασμός, κόπηκε όλη εκείνη η λαχτάρα των μελών της να γίνουν άγιοι.
   Κ σήμερα φτάσαμε στο σημείο τα ίδια τα μέλη τής εκκλησίας να ειρωνεύονται εκείνους που είναι πιστοί κ να τους λένε “άγιοι θέλετε να γίνετε, να μας κάνετε τον έξυπνο ή να μας παραστήσετε τον άγιο;” . Πού φτάσαμε ! Φοβερό πράγμα, φοβερό!
   Αλλά η εκκλησία οπωσδήποτε θα αναγκαστεί, μια ημέρα, να ξανακλείσει τις πόρτες της οπωσδήποτε Κ θα ξέρει τα μέλη της κ θα τα γράψει σε καταλόγους. Θα έχει, δλδ, ονοματογραφία, δλδ καταλόγους ονομάτων, Κ θα το κάνει, ιδίως, στην περίπτωση του αντίχριστου, όταν θα διωχθεί η εκκλησία απ τον αντίχριστο, τότε η εκκλησία, οπωσδήποτε, θα ξέρει τους πιστούς της.

   Είναι πολύ μεγάλο θέμα αυτό κ μεγάλο πρόβλημα το αν πρέπει να γίνει ονοματογραφία, το πώς θα γίνει κ.τ.λ. . Έχει ακανθώδη σημεία. Αλλά έδωσα την αφορμή με τον λόγο μου αυτόν να
ειπωθούν αυτά, για να τα ξέρετε κ να προετοιμαζόμαστε για μια τέτοια περίπτωση ότι κάποτε είναι ανάγκη να γίνει. Γιατί ξέρετε τι είχαν κατηγορήσει τον Άγιο Φλωρίνης; Ότι κρατάει κ διατηρεί φακέλους των πιστών. Ό,τι θέλει, δλδ, μπορεί κανείς να πει! Για Όνομα του Θεού! Σημαίνει, δλδ, ότι φακελώνω τούς πιστούς μου, τους ενορίτες μου; Αν είναι δυνατόν! Πείτε μου ποιο σωματείο που έχει μέλη δεν κρατάει τα μέλη του γραμμένα σε έναν κατάλογο! Πείτε μου! Όταν γράφουν τα μέλη σε έναν κατάλογο, σημαίνει ότι είναι φακελωμένα τα μέλη (με την κακή σημασία τής λέξης); Αλλά, είπαμε, όταν θέλουμε να χτυπήσουμε την εκκλησία, βρίσκουμε τόσους τρόπους για να το κάνουμε!
   “Ονοματογραφία”, λοιπόν, “τέως υμίν γέγονε”. Ήδη η ονοματογραφία έχει γίνει. “Και στρατείας κλήσις”. Α, λοιπόν! Ώστε, λοιπόν, εκείνος που μπαίνει στον χώρο τού Χριστιανισμού μπαίνει σε χώρο στίβου και χώρο στρατείας! Ε, βέβαια! Τι λέει ο Απόστολος Παύλο στον Τιμόθεο; Του λέει “να αγωνιστείς, να κακοπαθήσεις ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού”. Είναι μία κλήση στράτευσης. Ο Χριστιανός είναι ένας στρατιώτης κ πρέπει ν’ αγωνιστεί.
   Τι κάνει ο στρατιώτης, αλήθεια; Ο καλός στρατιώτης, σε περίοδο ειρήνης κ πολέμου, μένει φρουρός κ φυλάει. Τι άλλο κάνει, σε περίπτωση πολέμου; Πολεμάει! Επειδή υπάρχει δε πόλεμος πάντοτε, χωρίς ποτέ ειρήνη, μεταξύ Χριστού κ διαβόλου, τότε οι πιστοί έχουν πάντα έναν πόλεμο.
   Πολύ χαρακτηριστικά, λοιπόν, εδώ λέει ότι “ήδη κληθήκατε σε μια στρατεία”. Πώς έλεγε ο Απόστολος Παύλος το θέμα τής στρατείας; “Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται ταις τού βίου πραγματείαις, ίνα τω Στρατολογήσαντι αρέση.” Κανείς, λέει, δεν μπαίνει σε πραμάτειες
κοσμικές, όταν στρατευθεί, για ν’ αρέσει σε Εκείνον που τον στρατολήγησε. Είδατε πώς λέγεται εδώ ο Χριστός; Λέγεται “Στρατολόγος” ! “Ίνα τω Στρατολογήσαντι αρέση” : ποιος είν’ Αυτός ο Στρατολογών; Είναι ο Χριστός! Ο Στρατολόγος. Κ εγώ τι είμαι: Είμαι ο στρατευόμενος, δλδ ο στρατιώτης, που πρέπει να αρέσω στον Κύριό μου. Αλλιώτικα, δεν πρέπει ν’ ανταποκριθώ, να μην είμαι Χριστιανός. Όλ’ αυτά αποτελούν την ουσία τής κλειστής πύλης τής εκκλησίας.
   Διότι η εκκλησία δεν είν’ απλώς για να κάνει καταλόγους κ να κλείσει τις πόρτες της. Αυτό είν’ ενα τεχνικό στοιχείο. Το θέμα είναι ν’ αποκτήσει συνειδητούς Χριστιανούς, που να είναι διατεθειμένοι για μια στρατεία (στράτευση), αλλιώς να μην μπαίνουν (οι Χριστιανοί που δεν είναι διατεθειμένοι) μέσα. Κ, αν δεν είναι εκείνοι που θα κρατούν πάντα τη σωστή στρατεία κ ν’ ανταποκρίνονται, τότε είναι εκπεσόντα μέλη, άνθρωποι που έχουν ξεπέσει, δεν μπορούν να σταθούν πλέον.
   Είναι, λοιπόν, ουσιώδη σημεία κ όχι, απλώς, μερικά πράγματα μηχανιστικά κ τεχνικά.
 

Απόσπασμα από την 1η ομιλία στο βιβλίο των "Κατηχησεων του Αγίου Κυρίλλου" Αρχιεπισκόπου ιεροσολύμων.

Απομαγνητοφώνηση :
Μαρία Δερμιτζάκη.

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου " εδώ ⬇️.
http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/katixhseis-agioy-kyrilloy
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pflatKwmt7YTFImD8-XbX0

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

11 Σεπτεμβρίου 2021

Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, τό αἰώνιον καύχημά μας.

 

†.Στις 14 Σεπτεμβρίου, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας εορτάζει την παγκόσμιον Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού. Αυτό σημαίνει ότι μετά την εύρεσή του από την βασιλομήτορα Αγίαν Ελένην, υψώθη από του άμβωνος ο ευρεθείς Τίμιος Σταυρός, υπό του τότε Πατριάρχου Ιεροσολύμων Μακαρίου, περί το 325.

      Η Εκκλησία μας για να προσδώσει αίγλην και τιμήν, θεώρησε την εορτήν του Τιμίου Σταυρού ως έναν αντίλαλον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Μεγάλης Παρασκευής. Γι΄αυτό νηστεύομε την ημέρα αυτή. Όλοι το γνωρίζομε. Ακόμη έθεσε την εορτήν της Μεταμορφώσεως 40 ημέρες προ της Υψώσεως. Είναι 40 ημέρες. Και δημιουργεί έναν αντίλαλο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Καινή Διαθήκη γράφει ότι η Μεταμόρφωσις έγινε ολίγον προ του Πάθους. Δηλαδή λίγες ημέρες προ της 15ης του μηνός Νισσάν, δηλαδή στα μέσα περίπου του Φεβρουαρίου ή του Μαρτίου. Ακόμη η Εκκλησία όρισε δυο Κυριακές, η μία προ και η άλλη μετά, με υμνολογικό και ευαγγελικό περιεχόμενο σχετικό με τον Τίμιον Σταυρόν. Έτσι οι δύο αυτές Κυριακές, εκ των οποίων η πρώτη είναι σήμερα, στέκονται σαν στήλες τιμής και συνοδείας της μεγάλης εορτής.

      Αν ερωτήσετε γιατί όλα αυτά, η απάντησις είναι ότι όλη η θεολογία της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο κορυφώνεται εις την σταυρική θυσία του Χριστού. Όπως το ακούσαμε και εις την σημερινή ευαγγελική περικοπή: «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον -τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμον ή τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμον-, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν -ώστε εκείνος ο οποίος πιστεύει εις αυτόν- μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον». Εκείνο το «οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον», αυτό το «οὕτω» είναι απροσμέτρητον.

     Ακόμη, το κέντρον του Ευαγγελίου είναι ο Σταυρός του Χριστού. Είναι το κέντρον της πνευματικής ζωής, ο Τίμιος Σταυρός. Το κέντρον, το υπογραμμίζω και το ξαναλέγω, της πνευματικής ζωής. Εάν δεν βάλεις στη ζωή σου ως κέντρον τον Τίμιον Σταυρόν, είναι αδύνατον να κατανοήσεις και πολύ περισσότερο να βιώσεις την πνευματική ζωή. Αυτά που εμείς –επιτρέψατέ μου- όπως ζούμε πνευματική ζωή, επιτρέψατέ μου, πασαλείμματα είναι. Δεν αποτελούν πραγματικά την πνευματική ζωή. Γιατί απλούστατα πολλές φορές απ’ όλα αυτά λείπει η έννοια του Σταυρού. Αν αφαιρεθεί ο Σταυρός ή το περί Σταυρού κήρυγμα, τότε δεν έχομε σωτηρία. Γι΄αυτό γράφει ο Απόστολος Παύλος εις την Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του: «Ὁ λόγος γὰρ  ὁ τοῦ σταυροῦ -λόγος θα πει κήρυγμα. Δηλαδή το κήρυγμα του Σταυρού-τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί  -για εκείνους οι οποίοι τελικά μένουν αμετανόητοι και οι οποίοι βεβαίως θα χαθούν, δεν θα σωθούν, γι’ αυτούς ο Τίμιος Σταυρός είναι μωρία: «Πώς είναι δυνατόν ένας Ενανθρωπήσας Θεός να σταυρώνεται;»·  και μάλιστα δια τους Εβραίους,λέγει, ότι είναι σκάνδαλον. Διότι αν είναι ο Γιαχβέ, δηλαδή ο Κύριος, ο Κύριος της δόξης, ο Άγιος του Ισραήλ, όπως τον είδε καθήμενον επί θρόνου αιωρουμένου ο προφήτης Ησαΐας, πώς είναι δυνατόν ποτέ να φθάσει εις τον Σταυρόν; Άρα δεν είναι. Αυτό είναι σκάνδαλο εις τους Εβραίους, που δεν τους αφήνει να επιστρέψουν εις Χριστόν)· τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι - αλλά για εκείνους οι οποίοι πιστεύουν, σώζονται, γι’αυτούς είναι ο Τίμιος Σταυρός, είναι δύναμις-». Και έκφρασις βεβαίως της αγάπης του Θεού Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, του Αγίου Τριαδικού Θεού δηλαδή.

       Δια του Σταυρού, αγαπητοί μου, επανερχόμεθα εις τον απωλεσθέντα Παράδεισον· που είναι το σύμβολον της αρνήσεως του κόσμου, γιατί ο κόσμος εσταύρωσε τον Χριστόν. Κι εμείς λοιπόν, αν αποδεχόμεθα τον Σταυρόν, ουσιαστικά μένομε στην άρνηση του κόσμου.

    Είναι και το σύμβολον της ασκήσεως ο Τίμιος Σταυρός. Δεν λέει ο Απόστολος στους Φιλιππησίους ότι μερικοί Χριστιανοί, «ὧν ὁ Θεὸς ἡ κοιλία», «που η κοιλιά τους», λέει, «είναι ο Θεός τους, δηλαδή τι θα φάμε, τι θα πιούμε και πώς θα αφροδισιάσουμε», και τους αποκαλεί αυτούς «ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ». Γιατί; Γιατί απλούστατα απέρριψαν την άσκηση και συνεπώς τον Τίμιον Σταυρόν.

      Ακόμα, ο Τίμιος Σταυρός του Χριστού είναι το δένδρον της ζωής. Ενθυμείστε ότι στον Παράδεισον ο Θεός, λέγει, εφύτευσε δύο δέντρα. Ο Παράδεισος, σας υπενθυμίζω, ήταν επάνω εις την Γην. Η λέξις Παράδεισος είναι περσική και θα πει «μεγάλος κήπος». Και ήτο μεταξύ των δύο ποταμών του Ευφράτου και του Τίγρητος. Λοιπόν, εφύτευσε, λέει, εκεί ο Θεός, δύο δέντρα. Το ένα δένδρον ήταν της γνώσεως του καλού και του κακού. Το άλλον δένδρον ήταν της ζωής. Και είπε εις τους πρωτοπλάστους: «Δεν θα δοκιμάσετε από το δένδρον της γνώσεως». Εκείνοι απατηθέντες από τον διάβολον, εδοκίμασαν, παρά την ειδοποίηση του Θεού ότι «ἐν ᾗ ἡμέρᾳ φάγεσθε, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε». Και τους εξεδίωξε ο Θεός από τον Παράδεισον. Ήταν μία περιοχή αυτή. Όλο το υπόλοιπον του πλανήτου μας ελέγετο Γη. Το τμήμα αυτό ελέγετο Παράδεισος. Σύμβολον της Βασιλείας του Θεού. Σήμερα εκεί πηγαίνομε. Είναι το σημερινό Ιράκ, αν το θέλετε. Σύμβολον. Το ένα δένδρον, που εξαπατήθηκαν και έφαγαν τον καρπόν, τους οδήγησε εις τον θάνατον. Η αγάπη του Θεού τούς εξεδίωξε για να μην εγγίσουν από το δένδρον της ζωής. Γιατί τότε το κακόν, όπως λένε οι Πατέρες, θα εγίνετο αθάνατον. Έτσι επεφύλαξε τον καρπόν του δένδρου της ζωής για αργότερα.

     Και ποιο είναι το δένδρον της ζωής; Είναι, αγαπητοί μου, ο Ιησούς Χριστός. Ή, αν θέλετε, είναι ο Σταυρός. Και όπως εκεί εκρέμοντο οι καρποί του δένδρου της ζωής, έτσι εδώ κρεμάται ο Χριστός. Εάν λοιπόν τώρα φάμε τον καρπόν εκείνου του δένδρου και παίρνομε εντολή, εάν δεν δοκιμάσομε από τον καρπόν αυτόν του δένδρου της ζωής, αμαρτάνομε. Είναι το αντίθετο από ό,τι ήταν τότε. Δηλαδή τι είναι ο καρπός; Το σώμα και το αίμα του Χριστού. Και με αυτό έχομε την ζωήν, την αιώνιον ζωήν.

       Είδατε λοιπόν όλα αυτά πώς προτυπώθηκαν, πώς προπαρασκεύσαν τον άνθρωπο αλλά και τον ερχομό του Υιού του Θεού με την Ενανθρώπηση εις τον κόσμον αυτόν. Πρέπει λοιπόν τώρα για να ζήσουμε, να φάμε τον καρπόν του δένδρου της ζωής· που ξαναλέγω είναι ο Τίμιος Σταυρός, επί του οποίου είναι ο Χριστός· το σώμα Του και το αίμα Του.

      Μία τέτοια γνώσις περί του Τιμίου Σταυρού, ό,τι είπαμε, μας αποκαλύπτει το μέγεθος της αγάπης του Θεού. Και είναι το κλειδί της επανεισόδου μας εις την Βασιλείαν του Θεού. Έτσι ξαναγυρίζομε πίσω εις την Βασιλείαν του Θεού. Αλλά η Βασιλεία του Θεού είναι πολύ καλυτέρα και πολύ ευτυχεστέρα απ΄ ό,τι ήτο ο αρχαίος Παράδεισος. Δηλαδή είναι το βασίλειον της αθανασίας και της αφθαρσίας· που λέει ο Απόστολος Παύλος στους Γαλάτας το εξής: «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ». «Σε μένα», λέει, «μη γένοιτο να καυχηθώ για οτιδήποτε. Η καύχησίς μου είναι ο Τίμιος Σταυρός», λέγει ο Παύλος· «που επί του Σταυρού απέθανε ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριός μου», που λέει ο Παύλος. Δια του οποίου Σταυρού, «ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ». «Για τον κόσμο; Έχω πεθάνει. Δεν είμαι ζωντανός για τον κόσμο». Εννοείται «κόσμος», το κοσμικόν φρόνημα. Αυτό που κατακεραυνώνει στην προς Φιλιππησίους, που σας είπα προηγουμένως, «ὧν ὁ Θεὸς ἡ κοιλία» και δεν βαριέσαι και… Όχι. «Το φρόνημα της σαρκός, το φρόνημα του κόσμου, να σκέπτομαι δηλαδή κοσμικά, αυτό, για μένα τον Παύλο, έχει πεθάνει. Κι εγώ έχω πεθάνει για τον κόσμο». Πολύ σπουδαίο αυτό. Μας ανοίγει τον δρόμο να ζήσουμε κι εμείς ακριβώς το ίδιο. Ώστε το καύχημα του Παύλου και μάλιστα το μοναδικό καύχημα του Παύλου είναι ο Σταυρός του Χριστού. Ο σταυρωμένος Χριστός! Γιατί, ξέρετε, ντρεπόμαστε πολλές φορές να πούμε ότι λατρεύομε έναν εσταυρωμένον Θεόν.

Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, στις Κατηχήσεις του, συγκεκριμένα στην 13η Κατήχησή του, αναφέρεται εις τον Τίμιον Σταυρόν. Μπορούμε από εκεί να πάρομε μία μικρή επιλογή, τι λέγει δια τον Τίμιον Σταυρόν. Προσέξατε. Γράφει: «Καύχημα μὲν τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας καὶ πᾶσα πρᾶξις Ἰησοῦ, καύχημα δὲ καυχημάτων ὁ σταυρός- Κάθε πράξη του Ιησού, για την Εκκλησία είναι καύχημα. Αλλά το καύχημα των καυχημάτων είναι ο σταυρός». Και παρατηρεί ότι γι΄αυτό ο Παύλος, παρατηρεί ο άγιος Κύριλλος, έλεγε ότι το καύχημά του ήταν ο σταυρός. Και σημειώνει ακόμα: «Καὶ μὴ θαυμάσῃς εἰ (εάν) κόσμος ὅλος ἐλυτρώθη. Οὐ γὰρ ἦν ἄνθρωπος ψιλός, ἀλλὰ υἱὸς θεοῦ μονογενής, ὁ ὑπεραποθνήσκων». «Και μην απορήσεις γιατί τούτο σου λέγω, εάν ελυτρώθη», λέει, «όλος ο κόσμος δια του Σταυρού, γιατί απλούστατα, Εκείνος που εσταυρώθη, δεν ήτο ψιλός άνθρωπος-το «ψι» με γιώτα, ξαναλέγω-, δηλαδή γυμνός, σκέτος άνθρωπος. Αλλά τι ήταν; Ο Υιός του Θεού, που ενηνθρώπησε ο μονογενής, ‘’ὁ ὑπεραποθνήσκων’’. Αυτός ο Οποίος πεθαίνει για όλους».

      Ακόμη γράφει ο άγιος Κύριλλος: «Μὴ τοίνυν ἐπαισχυνώμεθα τῷ σταυρῷ τοῦ σωτῆρος, ἀλλὰ μᾶλλον ἐγκαυχώμεθα». Δηλαδή «μην ντρεπόμαστε τον σταυρόν του Χριστού· αλλά μάλλον να έχομε καύχημα». Είδατε πώς τα πράγματα αλλάζουν; Είδατε πώς ο διάβολος κατάφερε να κάνομε τον σταυρό μας κρυφά, για να μη μας βλέπουν οι άλλοι και πουν ότι …χμ, ότι είμαστε Χριστιανοί. Μα, δεν βαφτίστηκες; Δεν είσαι Χριστιανός; Γιατί κρύβεις την ιδιότητά σου αυτή; Κι όπως και πρόσφατα σας το είπα και πολλές φορές σας το έχω πει, όταν περνούν από κάπου, μία Εκκλησία, κάνουν τον σταυρό τους κάτω από το σακάκι τους. Κλήθηκες, αγαπητέ μου, σε ένα διπλωματικό τραπέζι, που είναι…,ε, όποιοι είναι εκεί; -αυτοί, βέβαια, άλλοι πιστεύουν, άλλοι δεν πιστεύουν-, εσύ να κάνεις τον σταυρό σου κι έτσι να αρχίζεις να τρως. Επήγες στο εστιατόριο; Ποιος κάνει τον σταυρό του στο εστιατόριο; Αλλά γιατί; Την ευεργεσία τη δεχόμεθα, δηλαδή το φαγητό, την ομολογία την αρνούμεθα. Αυτό δεν είναι ασυνεπές, ανακόλουθον; Τι θα κάνομε; Θα κάνομε τον σταυρό μας. Και θα πούμε και την ευχή. Το «Πάτερ ἡμῶν» φερ’ ειπείν, αν πήγαμε μεσημέρι. Έτσι λέγει ο άγιος Κύριλλος, ότι πρέπει να μην ντρεπόμεθα τον Τίμιον Σταυρόν, αλλά πρέπει δια του Τιμίου Σταυρού να ομολογούμε τον Χριστόν. Και συνεχίζει:

     «Ὁμολογῶ τὸν σταυρόν, ἐπειδὴ οἶδα τὴν ἀνάστασιν -λέγει ο άγιος Κύριλλος: «Ομολογώ τον Χριστόν, δεν ντρέπομαι. Γιατί; Γιατί ακολούθησε η Ανάστασις»-· Εἰ γὰρ σταυρωθεὶς ἀπέμεινεν, οὐκ ἂν ἴσως ὡμολόγησα, συνέκρυψα γὰρ ἂν τάχα τῷ ἐμῷ διδασκάλῳ -«Γιατί εάν δεν είχε αναστηθεί, τότε πιθανώς να μην ομολογούσα και να ντρεπόμουνα, γιατί ο Διδάσκαλος απέθανε επί του σταυρού». Και θεωρήθηκε βέβαια αφού μάλιστα σταυρώθηκε ανάμεσα σε δύο ληστάς, ίσως ίσως και αρχιληστής. Ποιος ξέρει πού, πώς; Αλλά αφού ακολούθησε η Ανάστασις, γιατί να κρύψω την ομολογία ότι πιστεύω εις τον Κύριον Ιησούν τον Εσταυρωμένον;-· ἀναστάσεως δὲ τὸν σταυρὸν διαδεξαμένης οὐκ ἐπαισχύνομαι διηγούμενος». «Αφού ακολούθησε», λέει, η Ανάσταση, «δεν ντρέπομαι να διηγηθώ την σταύρωσιν του Χριστού».

     Συνεχίζει ο άγιος Κύριλλος: «Εἴ τις ἀπιστεῖ τῇ δυνάμει τοῦ σταυρωθέντος, ἐξεταζέτω τοὺς δαίμονας -Είναι ένα πολύ καλό επιχείρημα αυτό, έστω και έμμεσο. «Όποιος», λέει, «απιστεί εις την δύναμιν του Χριστού, να δει τι κάνουν απέναντι στον Χριστό οι δαίμονες». Ξαναλέγω είναι έμμεσος απόδειξις. Δεν θα ‘πρεπε εκεί να σταθούμε. Αλλά εν τοιαύτη περιπτώσει, κατά παραχώρησιν μπορούμε κι εκεί να σταθούμε-. Εἴ τις οὐ πιστεύει τοῖς λόγοις, πιστευέτω τοῖς φαινομένοις». «Όποιος δεν πιστεύει στα λόγια», του Ευαγγελίου εννοείται, «να πιστεύσει στα φαινόμενα». Τι δηλαδή; Όπως είναι το φαινόμενο του Πνευματισμού· που φυγαδεύονται οι δαίμονες. Έχει συμβεί πολλές φορές. Μία κυρία, ένας κύριος, πάνε εις το μέντιουμ, στο πνευματιστικό τραπεζάκι. Κι εκεί - πω πω πω, φοβερό…- ας πούμε ότι είναι γυναίκα αυτή η οποία είναι μέντιουμ. Μέντιουμ θα πει μέσον, μεσάζων. Σου λέει αμέσως: «Κυρία μου, βγάλτε τον σταυρό που έχετε στον λαιμό σας». Γιατί; Γιατί την πληροφόρησαν οι δαίμονες ότι δεν θα της αποκαλύψουν τίποτα, εάν ο πελάτης της δεν βγάλει τον σταυρό. «Δεν είναι μία απόδειξις ότι εδώ οι δαίμονες πτήσσουσιν», λέει, «τρομάζουν, παίρνουνε δρόμο μπροστά εις τον Σταυρόν του Χριστού;». Ακόμη, όπως είναι τα μάγια, οι κακοτεχνίες του διαβόλου. Όλα αυτά δείχνουν, όταν πάμε τον Τίμιο Σταυρό, κεραυνώνουμε τους δαίμονες.

      Όπως συνέβη κάποτε με εκείνον τον δαιμονισμένο ή τους δαιμονισμένους: «Τί ἐμοί καί σοί, Ἰησοῦ υἱέ τοῦ Θεοῦ». «Τι διαφορά υπάρχει ανάμεσα σε μας -Ποιους; Τους δαίμονες- και σε Σένα, που είσαι ο Υιός του Θεού;». Βλέπετε πώς τρομάζουν οι δαίμονες; Όχι τότε στο Ευαγγέλιο που είναι γραμμένο. Αλλά και τώρα σήμερα όπως σας εξήγησα. Να πας στη μάγισσα, θα σου πει να βγάλεις τον σταυρό σου ή ό,τι άλλο. Και συνεχίζει: «Πολλοὶ κατὰ τὴν οἰκουμένην ἐσταυρώθησαν -ο άγιος Κύριλλος συνεχίζει-, «ἀλλ' οὐδένα πτήσσουσιν οἱ δαίμονες». «Πολλοί», λέει, «σταυρώθηκαν στην οικουμένη, πολλοί». Ήταν εξάλλου ο ρωμαϊκός τρόπος εκτελέσεως των καταδίκων. Ρωμαϊκός. «Αλλά κανέναν», λέει, «απ’ αυτούς δεν φοβήθηκαν οι δαίμονες». «Τοῦ δὲ ὑπὲρ ἡμῶν σταυρωθέντος Χριστοῦ καὶ τὸ σημεῖον ἰδόντες μόνον τοῦ σταυροῦ πτήσσουσιν οἱ δαίμονες -Παίρνουν δρόμο και φεύγουνε. Μόνο τον σταυρό να δουν· όχι και τον Χριστόν». Όλα αυτά τι είναι; Και συνεχίζει: «Ἔπαθεν οὖν Ἰησοῦς κατὰ ἀλήθειαν ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων- Πράγματι, όταν λέει «κατὰ ἀλήθειαν», σημαίνει πράγματι πέθανε επί του Σταυρού. Δεν είναι φαινομενικός ο θάνατος επί του Σταυρού. Γι΄αυτό και το λέει ο Απόστολος Παύλος· λέγει ότι «ἀπέθανεν ἐπί Ποντίου Πιλάτου», πραγματικά, προσέξτε· κατά τας γραφάς». Αυτό το πήραμε εμείς και το έχομε στο Σύμβολο της Πίστεως. Όπως το λένε οι γραφές. Πέθανε πραγματικά. «Οὐ γὰρ δόκησις ὁ σταυρός –«Δεν ήταν», λέει, «κατά φαντασίαν ο Σταυρός»-, ἐπεὶ δόκησις καὶ ἡ λύτρωσις -τότε θα ήταν κατά φαντασίαν και η σωτηρία. Οὐ φαντασιώδης ὁ θάνατος- «Δεν ήταν κατά φαντασίαν ο θάνατος»-, ἐπεὶ καὶ μυθώδης ἡ σωτηρία –«γιατί τότε θα ήταν και η σωτηρία μας ένας μύθος». Τὸ μὲν οὖν πάθος ἀληθές - Πράγματι πέθανε ο Χριστός επί του Σταυρού. Έτσι αληθεύει και η Ανάστασις-, ἀληθῶς γὰρ ἐσταυρώθη, καὶ οὐκ ἐπαισχυνόμεθα -Πράγματι πέθανε επί του Σταυρού και δεν ντρεπόμεθα να το πούμε-. Ἐσταυρώθη, καὶ οὐκ ἀρνούμεθα, ἀλλὰ μᾶλλον καυχῶμαι λέγων. κἂν γὰρ ἀρνήσωμαι νῦν, ἐλέγχει με οὗτος ὁ Γολγοθᾶς, οὗ πλησίον νῦν πάντες πάρεσμεν – «Αν αρνηθώ, θα με ελέγξει», λέει, «εδώ κοντά μου που είναι ο Γολγοθάς». Ξέρετε, ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, ήταν επίσκοπος Ιεροσολύμων, αυτά τα γράφει γύρω στο 350 μ.Χ. και λέει: «Να, εδώ κοντά μας είναι ο Γολγοθάς». Φοβερή παράδοσις, ότι πέθανε ο Ιησούς επί του Σταυρού κτλ. κτλ.- Ἐλέγχει με τοῦ σταυροῦ τὸ ξύλον -το οποίον είχε βρεθεί από την αγία Ελένη, μόλις 25 χρόνια πιο μπροστά. «Με ελέγχει», λέει, «το ξύλον του Σταυρού» τὸ κατὰ μικρὸν ἐντεῦθεν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ λοιπὸν διαδοθέν»· «που το κόψανε μικρά μικρά κομματάκια και το σκόρπισαν σε όλη την Οικουμένη». Σήμερα, το μεγαλύτερον τεμάχιον του Τιμίου Σταυρού βρίσκεται εις το Άγιον Όρος.

       «Καὶ θέλεις γνῶναι σαφῶς, ὅτι δόξα ἐστὶ τῷ Ἰησοῦ ὁ σταυρός;- Θέλεις να δεις με σαφήνεια ότι ο Σταυρός αποτελεί δόξα του Ιησού;-. Αὐτοῦ ἄκουε λέγοντος- Άκουσε τι λέει ο Ίδιος- ἐλήλυθεν ἡ ὥρα, ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου –«Ήλθε η ώρα για να δοξασθεί ο υιός του ανθρώπου». Και το έλεγε στους μαθητάς Του λίγο πριν σταυρωθεί-. Βλέπεις πῶς δόξαν οἰκείαν οἶδε τὸν σταυρόν;». «Αναγνωρίζει ότι δόξα δική Του είναι ο σταυρός. Αν Εκείνος λοιπόν το θεωρεί δόξα, γιατί έκανε το θέλημα του Πατρός και δια του οποίου Σταυρού σώζει τον κόσμον, εγώ γιατί θα ντραπώ;».

     Αγαπητοί, ο Απόστολος Παύλος γράφει: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι»· ότι «Έχω συσταυρωθεί με τον Χριστόν». Κι αν ο Σταυρός είναι η δόξα του Ιησού, τότε και όποιος σταυρούται με τον Ιησούν, συνδοξάζεται. Όλοι οι άγιοι κρατούσαν τον σταυρό. Και όλοι δοξάστηκαν. Δόξα μας λοιπόν είναι ο σταυρός του Χριστού.

      Σήμερα, όπως σας είπα, πολλοί δυστυχώς, αρνούνται τον σταυρόν, γιατί αρνούνται τον Χριστόν. Έτσι η ομολογία μας και το καύχημά μας για τον Σταυρό του Χριστού, μας βάζει χρονικά στην εποχή του Παύλου και των πρωτομαρτύρων. Έκφρασις αυτής της δόξης και της καυχήσεως είναι το σημείον του σταυρού σωστά. Κάποιος προηγουμένως ήρθε εδώ και κοινώνησε, ένας κύριος, καρικατούρα σταυρού... Αγαπητοί μου, σωστά θα κάνομε τον σταυρό μας, σωστά. Ακούσατε; Σωστά. Έγινε καρικατούρα. Και γίνεται έτσι, πάντα κάπου να περικρύψουμε ότι εκάναμε τον σταυρό μας. Έτσι λοιπόν θα κάνουμε το σημείον του σταυρού ἐν παντί τόπῳ και χρόνῳ, μπροστά στα μάτια και των πιστών και των απίστων.

     Έτσι, ας κλείσομε με τα σημερινά αποστολικά λόγια, που είπε ο Παύλος δηλαδή: «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ - Σε τίποτα, μη γένοιτο, σε τίποτα δεν θα καυχηθώ, παρά μόνον εις τον σταυρόν του Χριστού-, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ -δια του οποίου σε μένα ο κόσμος σταυρώθηκε και εγώ για τον κόσμο». Αμήν.


848η ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας " Ομιλίες Κυριακών " 🔻
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.