Ἐλεύθερος ἄνθρωπος εἶναι αὐτός πού εἶναι κάτω ἀπό τό Θεό.

†.Τί εἶναι ὁ αὐτονομισμός; Ὁ αὐτονομισμός εἶναι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος θέλει νά εἶναι αὐτόνομος ἀπό τό Θεό. Δηλαδή νά μήν ἔχει καμία ἐξάρτηση ἀπό τό Θεό. Σήμερα ἔχουμε πολλούς Χριστιανούς πού ζοῦν μέ αὐτό τόν αὐτονομισμό. Καί δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά τό προπατορικό ἁμάρτημα ἀνανεούμενο καί ἐπαναλαμβανόμενο μέσα στήν Ἱστορία. Καί εἶναι τό πρῶτο ἀνθρώπινο ἁμάρτημα. Ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα δὲν ἔκαναν καμία ἄλλη ἁμαρτία μέσα στόν παράδεισο παρά αὐτή καί μόνο. Τό ἁμάρτημα τῆς αὐτονομίας. Ὅταν καθ’ ὑποβολή τοῦ διαβόλου ζήτησαν νά θεωθοῦν χωρίς τό Θεό. Τί τούς εἶπε ὁ διάβολος; Ὁ Θεός σᾶς εἶπε νά μήν δοκιμάσετε ἀπό τόν καρπό, σᾶς ἔβαλε μία ἐντολή ἀκριβῶς γιά νά σᾶς ἐμποδίσει νά γίνετε θεοί. Ψεῦδος! Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος εἶπε, ὅτι ὁ διάβολος εἶναι ἀπ’ ἀρχῆς ψεύτης. Αὐτός γεννάει τό ψεῦδος. Καί κατόπιν ὑποβάλλει στούς πρωτόπλαστους νά δοκιμάσουν ἀπό τόν καρπό, δηλαδή νά παραβοῦν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, δηλαδή νά μήν ἐξαρτῶνται ἀπό τόν Θεό, ὥστε νά ἐπιτύχουν νά θεωθοῦν. Αὐτή λοιπόν ἡ κατάσταση, ἡ κατάσταση νά θεωθεῖ δηλαδή κανείς χωρίς τόν Θεό, λέγεται αὐτονομία. Καί εἶναι αὐτή ἡ οὐσία τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος. Ἀλλά αὐτό τό προπατορικό ἁμάρτημα, πού πολλές φορές λέμε, τόσο ἀνόητοι ἦσαν οἱ πρωτόπλαστοι νά χάσουν τόν παράδεισο κτλ. τό ἐπαναλαμβάνουμε κι ἐμεῖς. Δέν εἶναι ἕνα ἁμάρτημα πού ἔγινε μία φορά καί τελείωσε. Ἀλλά εἶναι ἕνα ἁμάρτημα ἐπαναλαμβανόμενο ὄχι σέ κάποιες ἐποχές ἢ σέ κάποιες γενεές, ἀλλά σέ ὅλες τίς γενεές, σέ ὅλες τίς ἐποχές, μέχρι πού νά τελειώσει ὁ κόσμος, καί δυστυχῶς ἀπό τήν πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων. Καί ἂν τό θέλετε, δυστυχῶς εἶναι καί πολλοί ἐκεῖνοι οἱ Χριστιανοί, πάρα πολλοί Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι δέχονται ὅτι πρέπει νά ἔχουμε μία ἀπό τόν Θεό αὐτονομία. Δηλαδή νά εἶναι ἀνεξάρτητοι. Σοῦ λέει, δέν εἶμαι ἄθεος, πιστεύω στόν Θεό. Ἀλλά ὁ Θεός εἶναι στόν οὐρανό κι ἐγὼ εἶμαι στήν γῆ. Ἐκεῖνος κοιτάζει, ὅ,τι κοιτάζει στόν οὐρανό κι ἐγὼ κοιτάζω ὅ,τι κοιτάζω στήν γῆ. Ὅ,τι θά ἐπιτύχω, θά τό ἐπιτύχω ἐγὼ ὁ ἴδιος! Καί συνεπῶς, ἀφοῦ θά ἐπιτύχω ἐγὼ ὁ ἴδιος ὅ,τι θά ἐπιτύχω, δέν κινοῦμαι περί τόν Θεό, ἀλλά περί τόν ἑαυτό μου. Καί ἔτσι ἔχουμε τό λεγόμενο ἀνθρωποκεντρισμό. Ἐνῶ δέν εἶναι ὁ ἀνθρωποκεντρισμός παρά τό προπατορικό ἁμάρτημα. Γιατί αὐτό ζήτησε καί ὁ Ἀδάμ νά κάνει. Νά κινηθεῖ, νά θεωθεῖ χωρίς τό Θεό. Ἔτσι καί ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι αὐτονομημένος ἄνθρωπος. Δέν μιλῶ γιά τούς ἄθεους. Ἀλλά γιά ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν στόν Θεό, ἀλλά δέν θέλουν νά ἔχουν καμία σχέση μέ τό Θεό. Νά μή ρυθμίζει τή ζωή τους ὁ Θεός, ἀλλά νά ρυθμίζουν οἱ ἴδιοι τή ζωή τους. Πάντως, ἕνας ὁ ὁποῖος στόν αὐτονομισμό ἔχει τήν αἴσθηση, καλύτερα τήν ψευδαίσθηση, ὅτι εἶναι ἐλεύθερος ἄνθρωπος, στήν πραγματικότητα εἶναι δοῦλος. Εἶναι δοῦλος τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ του. Τήν ἀληθινή ἐλευθερία, μᾶς τή δίνει ὁ Θεός, πού γνωρίζει τήν κατασκευή μας, μᾶς ἀγαπᾶ, εἴμαστε παιδιά του. Γιά νά μπορέσουμε νά ἀποκτήσουμε τό ἀληθινό μέτρο τῆς ἐλευθερίας, θά πρέπει νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν αὐτονομία. Ἐλεύθερος ἄνθρωπος εἶναι αὐτός πού εἶναι κάτω ἀπό τό Θεό. Γιατί μόνο ὁ Θεός ἐλευθερώνει, λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος «τῇ ἐλευθερίᾳ ᾖ ὁ Χριστός ἡμᾶς ἐλευθέρωσε στήκετε καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθαι.» (Πρός Γαλάτας 5,1) Μείνετε στερεοί στήν ἐλευθερία τήν ὁποία ὁ Θεός, ὁ Χριστός μᾶς ἐλευθέρωσε. Καί νά μή μπαίνετε πάλι κάτω ἀπό ζυγούς δουλείας. Καί αὐτοί οἱ ζυγοί τῆς δουλείας εἶναι πάμπολλοι. Ἕνας ἀπό αὐτούς τούς ζυγούς εἶναι ἡ αὐτονομία!

Ἀλλά θά ἔπρεπε νά σᾶς πῶ, ὅτι σ’ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ὑπακούει στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δέν δημιουργεῖται μία ἑτερονομία. Θά ἐξηγήσω τήν λέξη. Ἑτερονομία θά πεῖ νά ὑπάρχει κάποιος ἀπό πάνω μου καί νά κινοῦμαι ἐγὼ πάντοτε κατά τή θέληση ἐκείνου τοῦ κάποιου, κατά τρόπο πού ἐγὼ νά μήν ἔχω πλέον ἐλευθερία θελήσεως. Αὐτό λέγεται ἑτερονομία. Καί δέν εἶναι ὑπακοή ἀλλά ὑποταγή. Ὅπως ἀκριβῶς ὑποτάσσεται κάποιος δοῦλος στό ἀφεντικό του. Ὅπως συνέβαινε στήν ἀρχαία ἐποχή μέ τούς δούλους. Ἀλλά αὐτό σημαίνει ὅτι δέν θά εἶμαι σέ αὐτονομία, θά πέσω στήν ἑτερονομία; Ἄλλος θά κυβερνάει τή ζωή μου; Ὅταν κυβερνάει ὁ Θεός τή ζωή μου, δέν τήν κυβερνᾶ ἐρήμην της ἐλευθερίας μου. Θέλω νά εἶμαι κάτω ἀπό τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί συνεπῶς κάτω ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Πῶς ἕνα παιδί μέ τό νά ὑποτάσσεται στό σπίτι του, στούς γονεῖς του, γιατί τούς ἀγαπᾶ καί τό ἀγαποῦν δέν σημαίνει ὅτι καταργεῖται ἡ ἐλευθερία του. Ἀλλά σημαίνει ὅτι ὁ ἴδιος δίδει τόν ἑαυτό του νά ὑποτάσσεται στούς γονεῖς του. Εἶναι ἐλεύθερος! Ἀπόδειξη ὅτι ὁ Θεός δέν μᾶς δουλώνει, δέν μᾶς ὑποδουλώνει, δέν μᾶς ὑποτάσσει ὅπως ὑποτάσσουν ἐχθρικά στρατεύματα. Εἶναι ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀνά πᾶσα στιγμή δύναται νά πεῖ, δέν δέχομαι τό Θεό. Μπορεῖ νά ἐγκαταλείψει τόν Θεό. Ἀνά πάσα στιγμή. Τρανό παράδειγμα, αὐτοί οἱ πρωτόπλαστοι. Οἱ πρωτόπλαστοι δέχθηκαν μία ἐντολή. Μποροῦσαν νά κάνουν ὅμως ὅ,τι θέλουν. Ἦσαν ἐλεύθεροι. Μποροῦσαν μέ τήν ἐλευθερία τους νά ποῦν: θά ὑπακούσουμε στόν Θεό ἢ δέν θά ὑπακούσουμε στόν Θεό. Προτίμησαν τό τελευταῖο. Νά μήν ὑπακούσουν στόν Θεό. Δέν σημαίνει λοιπόν, ὅτι, ὅταν εἶμαι στήν ὑπακοή τοῦ Θεοῦ, εἶμαι σέ ἑτερονομία. Δηλαδή σέ μία ὑποταγή πού ἡ βούλησή μου, ἡ θέλησή μου εἶναι σκλαβωμένη. Καί δέν μπορῶ νά κάνω κάτι διαφορετικό. Ἂν καμιά φορά, καί γιά νά τά παίρνουμε λίγο πρακτικότατα τά πράγματα, ἂν καμιά φορᾶ στήν πνευματική μας ζωή αἰσθανόμαστε αὐτό τό θέλει ὁ Θεός, ἀλλά ἐμεῖς δυσανασχετοῦμε, δέν μποροῦμε, ἐδῶ δέν πρόκειται περί ὑποταγῆς, γιατί καταρχάς μόνοι μας θέλουμε νά ζήσουμε τήν Χριστιανική ζωή· θέλω ἐπί παραδείγματι τό πρωί νά σηκωθῶ νά πάω στήν Ἐκκλησία, ἀλλά βαριέμαι, τί θά πρέπει νά κάνω τώρα ἐδῶ; Ὁ Θεός θέλει νά πάω στήν ἐκκλησία. Ἐγὼ δέν θέλω νά πάω στήν Ἐκκλησία. Δέν θέλω πραγματικά στήν ἐκκλησία; Ἢ ἁπλῶς βαριέμαι; Ἂν εἶχα ἕνα τρόπο νά βρισκόμουνα στήν Ἐκκλησία θά ἤθελα. Δέν ἔχω ἀντίρρηση. 

Τί εἶναι λοιπόν ἐκεῖνο τό ὁποῖο μέ ἐμποδίζει; Ὄχι ὅτι δέν θέλω νά πάω στήν Ἐκκλησία, ἀλλά μία νωθρότητα τοῦ σώματός μου. Ὄχι τῆς ψυχῆς μου· τοῦ σώματός μου. Κάποτε καί τῆς ψυχῆς μου μπορεῖ νά εἶναι, ἐνῶ στό βάθος θέλω. Τί πρέπει νά κάνω τώρα ἐδῶ ἐγώ; Πρέπει αὐτό τό νωθρό ἑαυτό μου νά τόν σπρώξω, τρόπον τινά. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός εἶπε, ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βιάζεται. Καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὑφίσταται βιασμό. Εἶναι σάν μία πόλη, ἡ ὁποία ἔχει ψηλά τείχη, καί ὑπάρχουν ἀπ’ ἔξω οἱ ἐκπορθοῦντες τήν πόλη αὐτή. Αὐτοί πού τή βιάζουν, βιάζουν τά τείχη της, τελικά ρίπτουν τά τείχη της καί μπαίνουν μέσα στήν πόλη. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, λοιπόν, βιάζεται. Δέν ἐκβιάζεται. Καί ἐκεῖνοι πού εἶναι βιαστές, αὐτοί τήν κερδίζουν. Τί θά ἐκβιάσω; Ὁ Χριστός εἶπε ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι μέσα μας. Ξεκινάει ἀπό μέσα μας. Ξεκινάει ἀπό τό ἐσωτερικό μας. Ξεκινάει ὑποκειμενικά γιά νά καταλήξει ἀντικειμενικά. Θά γίνει καί ἀπ’ ἔξω μας ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Προσέξτε με τί εἶπα. Εἶναι ἀπό μέσα μας καί θά γίνει κι ἀπ’ ἔξω μας. Διότι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι μόνο μέσα μου. δέν εἶναι δηλαδή μία πνευματική κατάσταση. Ἀλλά εἶναι καί μία δημιουργία πού εἶναι γύρω μου. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅμως μερικοί λένε δυστυχῶς, ἂν καί δέν εἶναι τώρα τό θέμα μας αὐτό, ὅτι ἡ κόλαση καί ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι πνευματικές καταστάσεις. Λάθος! Γιατί ὁ ἄνθρωπος ἔχει σῶμα. Καί μέ τό σῶμα του θά βρεθεῖ καί στά δυό. Καί στήν κόλαση καί στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ συνεπῶς σημαίνει ὅτι καί ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἡ κόλαση εἶναι καί ἐξ ὑποκειμένου καί ἐξ ἀντικειμένου. Εἶναι καί μέσα μου, εἶναι καί ἀπ’ ἔξω μου. Γιά νά φθάσω λοιπόν ἐγὼ τώρα τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἂν τήν ἐγκαθιδρύσω μέσα μου, πρέπει νά βιάσω τό νωθρό ἑαυτό μου. Καί τί θά πῶ; «Σήκω, θά πῶ στόν ἑαυτό μου, σήκω. Σήκω ἀπ’ τό κρεβάτι σου. Πήγαινε στήν ἐκκλησία». Βαριέσαι νά κάνεις προσευχή. «Σήκω νά κάνεις προσευχή». Πρέπει νάἐκβιάσω τόν ἑαυτό μου γιά νά κάνω προσευχή. Ὅπως, καί ἂν τό θέλετε, νά τό πάρω παράλληλο καί σέ βιοτικά πράγματα. Στό σχολεῖο. Πέστε μου σᾶς παρακαλῶ. Ἐγὼ μία ζωή ὁλόκληρη, ὅταν ἤμουν ἔφηβος, τέτοια ἐποχή, ἄνοιξη, πάντα εἶχα ἐξετάσεις. Διάβαζα καί ἔβλεπα τήν ὡραία φύση καί ἔλεγα, «τί ὡραία κι ἐγὼ εἶμαι κλεισμένος μέσα· πότε θά τελειώσει αὐτή ἡ ἱστορία; Μία ζωή, ἔλεγα, εἶμαι κλεισμένος καί δέν ἀπολαμβάνω τήν ἄνοιξη». Ὅταν τελείωσαν τά διαβάσματα καί οἱ ἐξετάσεις, ὅποτε μποροῦσα νά χαρῶ τήν ἄνοιξη. Ποιός μέ κρατοῦσε μέσα; Ἐγὼ ὁ ἴδιος. Γιατί; Ἐβίαζα τόν ἑαυτό μου νά καθίσω νά διαβάσω καί νά δώσω ἐξετάσεις. Δέν μέ βίαζε κανένας. Ἐγὼ ἐβίαζα τόν ἑαυτό μου. Συνεπῶς; Εἶμαι ἐλεύθερος. Δέν ὑποτάσσομαι· ὅμως ὑπακούω στό θέλημα τοῦ Θεοῦ· γιατί κρίνω ὅτι αὐτό εἶναι τό συμφέρον μου. Τό νά μήν πέσω στό ἁμάρτημα τῆς αὐτονομίας, δέν σημαίνει ὅτι κατ’ ἀνάγκη θά πέσω στήν ἑτερονομία. Ὄχι! Ἀλλά στήν ὑπακοή τοῦ Θεοῦ μέ ὅλη μου τήν ἐλευθερία νά ἐκβιάζω τόν ἑαυτό μου γι’ αὐτό τό ζήτημα. Πάνω σ’ αὐτό τό σημεῖο, θά ‘θελα νά σᾶς ἔλεγα, ἐπειδή δυστυχῶς ὑπάρχουν πολλά φιλοσοφικά συστήματα, ἰδίως τά ὑπαρξιακά ἢ ἂν θέλετε τά ὑπαρξιστικά, νά τό πῶ ἔτσι, καί τὰ ὁποῖα ἑλκύουν πολύ τούς ἀνθρώπους σήμερα, καί μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἡ νεολαία μας κυρίως ζεῖ τά συμπεράσματα πιά αὐτῶν τῶν ὑπαρξιστικῶν φιλοσοφικῶν συστημάτων. Τί ἀκριβῶς εἶναι, αὐτά τά ὑπαρξιστικά φιλοσοφικά συστήματα, πού ἀναφέρονται δηλαδή στήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη; Δέν ἔχουν τίποτα ἄλλο παρά μία ἀνθρωποκεντρική θεμελίωση. Βάζουν στό κέντρο τόν ἄνθρωπο. Καί συνεπῶς ἐπαναλαμβάνουν τό προπατορικό ἁμάρτημα. Τό ἐπιχείρημα; Ἡ ἀπόλυτη ἐλευθερία. Ἐξάλλου αὐτό ὁ διάβολος εἶπε στούς πρωτόπλαστους. Ἔχετε μία δέσμευση. Ναί μέν ὅλα δικά σας, γιατί λέγει, σᾶς εἶπε ὁ Θεός, πονηρότατος, σᾶς εἶπε ὁ Θεός, λέγει, νά μήν δοκιμάσετε κανένα καρπό ἀπό τόν κῆπο, τόν παράδεισο. «Ὄχι, λέει ἡ Εὕα, ἀλλά μόνο ἀπ’ αὐτό τό δέντρο.» (Γένεσις κεφ. 3,2) Ὡς ἂν τούς ἔλεγε· ὅτι ὁ Θεός ὅλα τά ἀπαγορεύει (κι αὐτό δέν μᾶς λέγουν καί αὐτοί οἱ ἄνθρωποι; Μᾶς λένε ὅτι, εἶσαι Χριστιανός; Ὅλα σέ σένα ἀπαγορεύονται. Ποιά ἀπαγορεύονται; Κι ἐμεῖς λέμε: Νά μόνο αὐτό ἀπαγορεύεται. Ἡ ἀνηθικότητα ἀπαγορεύεται, τά ναρκωτικά ἀπαγορεύονται, ἡ τεμπελιά ἀπαγορεύεται, τό ψέμα ἀπαγορεύεται, ἂχ καημένε…..) λέει τώρα ὁ διάβολος στούς πρωτόπλαστους: εἶναι γιά νά μήν ἀνοίξουν τά μάτια σας. Δηλαδή τούς ὑποβάλλει τήν ἀπόλυτη ἐλευθερία. Καί ἐδῶ τά ὑπαρξιακά, ὑπαρξιστικά αὐτά συστήματα, τά ἀνθρωποκεντρικά, αὐτά ὑποβάλλουν τήν ἀπόλυτη ἐλευθερία. Ὅταν τό παιδί φτάνει νά λέγει ὅτι δέν ἀναγνωρίζω οὐδεμία αὐθεντία· οὔτε τό δάσκαλό μου, οὔτε τόν καθηγητή μου, οὔτε τόν ἱερέα, οὔτε τόν πατέρα μου, οὔτε τήν μάνα μου. Αὐθεντία δέν ὑπάρχει. Τότε ποιός εἶναι αὐθεντία; Εἶμαι ἐγώ. Καί ποιός εἶναι γιά τόν καθένα ἡ αὐθεντία; Ἡ ἀφεντιά του. Ἀλλά ἐάν ἐγὼ εἶμαι ἡ αὐθεντία γιά τόν ἑαυτό μου, τότε μπορῶ νά λέγω ὅτι αἰσθάνομαι ἀπόλυτη ἐλευθερία. Τό σύνθημα τῆς ἀπόλυτης ἐλευθερίας. Ἀλλά ὅταν ἀκολουθήσω τό σύνθημα τῆς ἀπολύτου ἐλευθερίας, στήν πραγματικότητα ἔχω δουλωθεῖ. Ἔχω γίνει δοῦλος. Ἐλεύθερος δέν εἶμαι νά καπνίσω; Ἐλεύθερος εἶμαι. Μά, ὅταν καπνίσω γίνομαι δοῦλος τοῦ τσιγάρου. Ἐλεύθερος δέν εἶμαι νά πιῶ ναρκωτικά; Ἐλεύθερος εἶμαι. Ἐάν τά πιῶ, τότε γίνομαι δοῦλος τῶν ναρκωτικῶν. Καί βλέπετε τούς ἀνθρώπους νά γίνονται τά θύματα τῆς ἀπόλυτης ἐλευθερίας. Νά σᾶς παρακαλοῦν καί νά σᾶς λέγουν: Ἐλευθερῶστε μας! Ἐλευθερῶστε μας. Θέλω νά ἐλευθερωθῶ ἀπό τά ναρκωτικά, μά δέν μπορῶ. Πιάστε με, βάλτε με κάπου, κάντε μέ ἀποτοξίνωση, θέλω νά ἐλευθερωθῶ. Γιατί παιδί μου; Εἶσαι δοῦλος; Καί ζητᾶς ἐλευθερία; Μά ἐν ὀνόματι τῆς ἐλευθερίας δέν ξεκίνησες νά κάνεις ὅ,τι ἔκανες, νά παίρνεις ναρκωτικά; Πῶς τώρα λέγεις, σῶστέ με, ἐλευθερῶστέ μέ; Ἅ, σημαίνει λοιπόν, ὅτι ἡ ἀπόλυτη ἐλευθερία τήν ὁποία διάλεξες σέ ὁδήγησε σέ σκλαβιά. Μετά ἡ ἀνηθικότητα. Ἀρχίζουν ἀπό τό Δημοτικό Σχολεῖο ἀκόμα νά ἔχουν φίλους ἢ φίλες. Λένε: εἶμαι ἐλευθερωμένη κοπέλα. Ἀκούσατε: εἶναι τίτλος τῆς ἐποχῆς μας αὐτό. Ἐλευθερωμένη κοπέλα. Παλιότερα λέγαμε χειραφετημένη κοπέλα. Σήμερα, λέγεται, «ἡ ἐλευθερωμένη κοπέλα». Ἀκοῦστε τί εἶπα. Ἡ ἐλευθερωμένη κοπέλα. Δηλαδή νά κάνει ὅ,τι θέλει. Θύματα πέφτουν καί ἐγκλημάτων ἀκόμα. Ἀλλά ἔχουν ἤδη πέσει θύματα τοῦ ἴδιου του ἑαυτοῦ τους. Εἶναι δυστυχισμένα πλάσματα οἱ κοπέλες αὐτές. Ὥστε θά ξέρετε πολύ καλά, ὅτι ἡ ἀπόλυτη ἐλευθερία, στό τέλος ὁδηγεῖ στό μή προορισμό τῆς ὑπάρξεως. Δέν μπορεῖς νά ὁδηγηθεῖς στή θέωση. Χάνεις τόν προορισμό σου. Καί ποῦ φθάνεις; Στήν κόλαση! Ξέρετε πῶς τό ἔλεγε αὐτό ὁ Σάρτρ; Αὐτός πού διέφθειρε τήν νεολαία τῆς Εὐρώπης. Ἔλεγε: «Ὁ ἄλλος ἄνθρωπος εἶναι ἡ κόλασή μου». Οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας λένε, ὅταν δεῖς τόν ἄλλον ἄνθρωπο εἶναι ὡς νά εἶδες τό Θεό. Διότι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, εἶναι εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Εἶδες, λέει, τόν πλησίον σου, τόν ἀδελφόν σου; Εἶδες Κύριον τόν Θεόν σου. Καί ὁ Χριστιανισμός ὑπαρξισμός εἶναι. Δηλαδή ἀναφέρεται στήν ὕπαρξη. Ἀλλά εἶναι θεοκεντρικός. Καί ὅλα τ’ ἄλλα συστήματα ὑπαρξισμός εἶναι, ἀλλά ἀναφέρονται στήν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἀνθρωποκεντρικά συστήματα. Ποῦ ὁδηγεῖ ὁ Χριστιανισμός ποῦ ἐνδιαφέρεται γιά τήν ὕπαρξη; Ὁδηγεῖ στό Θεό. Εἶδες, λέγει, τόν ἀδελφό σου; Εἶδες Κύριον τόν Θεόν σου. Αὐτό δέν εἶχε πεῖ καί ὁ Ἰακὼβ στόν Ἠσαῦ, ὅταν τόν εἶδε; Εἶδα, λέγει, ὅταν εἶδα τό πρόσωπό σου, ὡς νά εἶδον τόν Κύριον, τόν Θεόν μου». Ὁπότε μέσα στή θέα τῶν προσώπων τῶν ἄλλων ἀνθρώπων εἶναι εὐτυχισμένος ὁ ἄνθρωπος. Μέσα στήν ἀγάπη καί τήν κοινωνία τῶν προσώπων τῶν ἄλλων. Ὁ ὑπαρξισμός, ὁ ἐγωκεντρισμός ποῦ ὁδηγεῖ; Στήν ἀπομόνωση. Δηλαδή δέν ἀναγνωρίζω κανένα πρόσωπο· εἶμαι ἡ αὐθεντία, καί μόνο ἐγὼ εἶμαι ἡ αὐθεντία. Ἡ παρουσία τοῦ ἄλλου γιά μένα εἶναι κόλαση. Κόλαση! Καί στό τέλος ἀπομονώνομαι καί εἶμαι δυστυχισμένος. Γι’ αὐτό σήμερα ἔχουμε τήν κόλαση στούς ἀνθρώπους πρίν ἀπό τήν κόλαση. Μέσα στήν ψυχή τους ἔχει ἐγκαθιδρυθεῖ ἡ κόλαση. Καί αἰσθάνονται δυστυχισμένοι ἄνθρωποι. Αὐτή, λοιπόν, ἡ ἀπόλυτη ἐλευθερία ὁδηγεῖ στήν κατάσταση τῆς δουλείας. Πρέπει νά ἐλευθερωθοῦμε. Κι ἔτσι νά ἀνοίξει πραγματικά ὁ δρόμος γιά νά μπορέσουμε νά φθάσουμε στή θέωση. Αὐτά δηλαδή πρέπει νά παραμεριστοῦν. Πρέπει νά τά βγάλουμε ἀπό τήν μέση. Ὅπως καταλάβατε, στήν ἐποχή μας ἔχουμε πολλά ἐμπόδια. Ἐγώ σᾶς τά συνόψισα γιά νά τά δεῖτε σέ μία θεωρητική θεμελίωση. Καί νά μήν παγιδεύεστε, ὅπως παγιδεύτηκαν οἱ πρωτόπλαστοι.

Απόσπασμα από την 21η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου.

†.Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος!
Ὤ, αὐτό τό «ἐλεύθερος»!
Θά θέλαμε νά κάναμε ὁλόκληρο θέμα τί εἶναι ἐλευθερία. Φυσικά αὐτή τή στιγμή δέν θά μιλήσουμε γιά τήν ἐλευθερία, παρά μόνο ὅτι ἀποτελεῖ ἕνα στοιχεῖο τῆς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ στόν ἄνθρωπο. Ἐπειδή, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα αὐτῆς τῆς ἀπολύτου αὐτεξουσιότητας, πού εἶναι ὁ Χριστός, γι’ αὐτό τό λόγο εἶναι καί ἐλεύθερος. Ὁ Θεός εἶναι ἐλεύθερος. Κάνει ὅ,τι θέλει. Δέν δεσμεύεται ἀπό τίποτε. Καί τόν ἄνθρωπο, τήν εἰκόνα του, τόν ἔκανε ἐλεύθερο. Ἔτσι ἡ προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἐλεύθερη. Λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης. «Ἐν τῷ αὐτεξουσίῳ τῆς προαιρέσεως (δηλαδή στήν ἐλευθερία τῆς προαιρέσεως, προαίρεση θά πεῖ αὐτό πού θέλω) πρός τόν ἐξουσιάζοντα πάντων εἶχε τήν ὁμοιότητα». Πρός ποιόν ἔχει τήν ὁμοιότητα; Πρός Ἐκεῖνον πού ἐξουσιάζει τά πάντα. Ποιός εἶναι; Ὁ Θεός Λόγος! Ὁ Θεός Λόγος; Δέν εἶναι ὁ Θεός Λόγος. Ἦταν ὁ Θεός Λόγος, τώρα ὅμως εἶναι ὁ ἐνυπόστατος Θεός Λόγος πού ἔγινε ἄνθρωπος. Δηλαδή ἡ ἐνυπόστατη Σοφία. Ὁ ἐνυπόστατος Θεός Λόγος (ἐνυπόστατος θά πεῖ προσωπικός, αὐτός πού ἔχει πρόσωπο), ἀλλά εἶναι τώρα δυό οὐσίες καί ἕνα πρόσωπο! Ποιές εἶναι οἱ δυό οὐσίες; Εἶναι ἡ θεότητα καί ἡ ἀνθρωπότητα. Ὁ Χριστός εἶπε ὅτι ἔχει τήν ἐξουσία. «Ἐδόθη μοί πάσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς». (Κατά Ματθαίον κεφ. 28,18) Δηλαδή ὁ Χριστός, ὄχι ὡς Θεός, γιατί ὡς Θεός εἶναι δημιουργός τῶν πάντων καί βεβαίως εἶναι ἐξουσιαστής τῶν πάντων, ἀλλά ὡς Θεάνθρωπος καί μέ τήν ἀνθρώπινή του φύση εἶναι ἐξουσιαστής τῶν πάντων, οὐρανοῦ καί γῆς. Ἐνώπιον τοῦ ὁποίου θά προσκυνήσει ὁ οὐρανός, ἡ γῆ καί τά καταχθόνια. «Πᾶν γόνυ κάμψη», λέει στούς Φιλιππησσίους ὁ Ἀπ. Παῦλος, «ἐπουρανίων τε καί ἐπιγείων καί καταχθονίων». Ὅ,τι θέλει, εἶναι ἐλεύθερος ὁ Χριστός νά τό πράξει. Ὅ,τι θέλει. Κατά τήν εἰκόνα, λοιπόν, τή δική του ἤ μᾶλλον κατά τήν πραγματικότητα τή δική του φτιάχνει τήν εἰκόνα του, πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Τόν κάνει ἐλεύθερο. Ἐπάνω σ’ αὐτό τό θέμα «ἐλευθερία» εἶναι κάτι ἀπύθμενο, σέ ποιό βαθμό ἀφήνει ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο νά εἶναι ἐλεύθερος. Ξέρετε ἕνα μέτρο; Τόσο ἐλεύθερος ὥστε νά διαλέγει μόνος του τήν κόλαση. Καί νά μή τόν ἐμποδίζει. Τέτοια ἐλευθερία δέν τήν ἔχουν οἱ γονεῖς στά παιδιά τους, πού καυχῶνται ὅτι τ’ ἀφήνουν ἐλεύθερα. Καί μάλιστα οἱ γονεῖς οἱ ἐλευθεριάζοντες. Ἐάν ἐπί παραδείγματι τό παιδί ἔλεγε στόν πατέρα του καί στή μάνα του: «Ξέρεις, πατέρα καί μητέρα; Ἀποφάσισα νά αὐτοκτονήσω». Θά ἄφηναν τό παιδί τους νά αὐτοκτονήσει; Κάθε ἄλλο. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος λέει στό Θεό: «Ξέρεις, Κύριε, ἀπεφάσισα νά αὐτοκτονήσω». Δέν ἐμφανίζεται ὁ Θεός νά σ’ ἐμποδίσει. Αὐτοκτονεῖς! Ἀπεφάσισα νά ἔχω Κύριό μου τόν διάβολο. Δικαίωμά σου. Θέλω νά πάω στήν κόλαση. Δικαίωμά σου. Δέν σέ πιστεύω. Δικαίωμά σου. Εἶναι σέ ὑπερθετικό βαθμό ἀσύλληπτο τό τί διάσταση ἔχει αὐτή ἡ ἐλευθερία πού ἔδωσε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο. Θά μοῦ πεῖτε· γιατί μας κάνει ἐλεύθερους; Ἐάν δέν μᾶς ἔκανε ἐλεύθερους, θά φωνάζαμε, γιατί δέν μᾶς ἔκανε ἐλεύθερους καί ἔτσι δέν θά μπορούσαμε μέ τόν τρόπο αὐτό νά ἁμαρτάνουμε ἤ νά ἀποστατοῦμε.

Ρῖξτε μία ματιά στήν παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ. Πατέρα, δός μοι τό ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. Ποιά εἶναι αὐτή; Οὐσία στήν ἀρχαία ἑλληνική θά πεῖ περιουσία. Ἐκεῖνο πού μου ἀνήκει. Κάτ΄ ἀρχάς δέν τοῦ ἀνῆκε τίποτε. Ἀλλά θέλει ὁ Θεός νά ἀνήκει στόν ἄνθρωπο μία περιουσία. Καί ἡ
περιουσία αὐτή εἶναι τό «κατ’ εἰκόνα». Εἶναι ἡ περιουσία μας. Βλέπετε ὁ ἄνθρωπος γεννήθηκε γυμνός. Καί ἀπό πλευρᾶς σωματικῆς δυνάμεως
εἶναι κατώτερος ἀπό πολλά ζῷα, ἀπό πάρα πολλά ζῷα. Ἀκόμα, δέν φέρει φυσική κάλυψη. Δέν ἔχει προβιά, νά μπορεῖ νά φυλάγεται, ἤ πούπουλα νά φυλάγεται ἀπό τά κρύο. Μάλιστα ὅταν οἱ πρωτόπλαστοι ἔπεσαν, ὁ
Θεός τούς ἔφτιαξε δερμάτινους χιτῶνες. Τί εἶναι αὐτοί οἱ δερμάτινοι χιτῶνες; Ἔχουν πάρα πολύ μεγάλη ἀξία καί σημασία. Λοιπόν, ὁ Θεός ἔκανε τόν ἄνθρωπο γυμνό. Δηλαδή δέν ἔχει μυϊκή δύναμη τόση ὅση ἔχουν
τά ζῷα. Τίποτε. Ἐν τούτοις ἔχει περιουσία μεγάλη, τήν ὁποία δέν ἔχουν τά ζῷα. Εἶναι τό κατ’ εἰκόνα. Αὐτό εἶναι πού εἶπε· δός μοί τό ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. Καί τώρα παίρνει τήν εἰκόνα ὁ ἄνθρωπος, τό κατ’ εἰκόνα, καί τό κατασπαταλᾷ. Κατασπαταλᾷ τήν περιουσία. Ἐπῆγε, λέει, νά ζήσει
μετά τῶν ἀνηθίκων ἀνθρώπων μακριά ἀπό τόν πατέρα. Μακριά.
Αὐτή εἶναι ἡ ἀποστασία. Τόν ἐμπόδισε ὁ πατέρας; Ὄχι. Τί εἶπε; Θές τήν περιουσία ποῦ σοῦ ἀνήκει; Πάρ’ τήν! Δέν ἐμποδίζει.
Τί θά πεῖ ὅμως ἐδῶ· κατασπαταλῶ τήν περιουσία τοῦ πατέρα; Ξοδεύω τά χαρίσματα, τά γνωρίσματα τῆς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ σέ μένα, ἐκεῖ πού
ὁ Θεός δέν θέλει. Μοῦ δίδει τήν ἐλευθερία, ὥστε ἐλεύθερα νά ἀγαπήσω τόν Θεό; Ἐγώ λέω· ὄχι δέν σέ ἀγαπῶ. Μοῦ δίδει τήν ἐλευθερία νά κυριαρχῶ ἐπί τῆς γῆς; Μάλιστα. Χρησιμοποιῶ τό χαρακτηριστικό αὐτό νά ἐξουσιάζω τούς ἀνθρώπους καί νά τούς κάνω δούλους. Μοῦ δίδει τό γνώρισμα τοῦ λογικοῦ; Μάλιστα. Τό παίρνω τό λογικό μου καί γίνομαι ἐφευρέτης
κακῶν. Πῶς θά κλέψω, πώς θά ἀνοίξω κλειδαριές, πώς θά κάνω βόμβες νά σκοτώσω, πώς μέ ὁποιονδήποτε τρόπο θά καταστρέψω καί θά ἀναποδογυρίσω τήν ἀνθρωπότητα καί τό σύμπαν ὁλόκληρο. Αὐτό θά πεῖ. παίρνω τήν περιουσία τοῦ πατέρα, τό κατ’ εἰκόνα, καί τό σπαταλῶ μακρᾶν τοῦ Θεοῦ.
Μακριά ἀπό τόν Πατέρα.

Απόσπασμα από την 17η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἐλευθερία καί ὕπαρξις. Τοῦ Ἀσώτου. (Α΄ Κορ. 6, 12-20)

†. «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος.»

   Οι λόγοι αυτοί, αγαπητοί μου, του Αποστόλου Παύλου στους Κορινθίους, είναι βαρυσήμαντοι. Η Εκκλησία μας καταλλήλως τοποθέτησε την σημερινήν αποστολικήν περικοπήν παράλληλα με την παραβολή του ασώτου υιού. Για να δείξει, με διδασκαλία μεν λόγων, ότι όλα τα πράγματα επιτρέπονται, αλλά δεν συμφέρουν. Ο ευαγγελιστής Λουκάς μάς παρουσιάζει το ίδιο πράγμα, το ίδιο θέμα με μία εικόνα. Με την εικόνα του ασώτου υιού. Ο άσωτος υιός μπορούσε να μένει, μπορούσε και να φύγει. Αλλά δεν συνέφερε να φύγει. Αυτό ακριβώς θέλει να πει ο απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου,  εδώ σήμερα.

    «Πάντα μοι ἔξεστιν», όλα μου επιτρέπονται, «ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει» · δεν συμφέρουν όλα. Όλα μου επιτρέπονται, αλλά εγώ δεν θα εξουσιαστώ από τίποτε. Εδώ βλέπει κανείς να καθορίζει την ελευθερία ο απόστολος Παύλος, σε σχέση με την ύπαρξη· διότι όταν η ύπαρξίς μου πρέπει να κινείται κατά τρόπον ασφαλή, μία ελευθερία στην ύπαρξή μου, θα μπορούσε να είναι μοιραία, εάν είναι αδιάκριτη. Μου επιτρέπεται να πάρω και δηλητήριο. Αλλά δεν με συμφέρει, γιατί αυτό θα καταστρέψει την ύπαρξή μου. Αυτό λοιπόν θέλει πρώτα πρώρα να τονίσει εδώ, το μεγάλο αυτό θέμα της ελευθερίας και της υπάρξεως, ο Απόστολος Παύλος. Ας το σημειώσουμε αυτό.

    Εάν δούμε το πράγμα εντελώς μονομερώς, δηλαδή δούμε την ελευθερία μόνο σαν κάτι το οποίο θα μπορούσε να υπάρχει αυθύπαρκτον, αγνοώντας την ύπαρξη, τότε πραγματικά η ελευθερία μας οδηγεί στην καταστροφή. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Είναι πολύ κοινό παράδειγμα, πολύ συνηθισμένο, σύγχρονο. Έχω δικαίωμα να πάρω ναρκωτικά; Έχω δικαίωμα. Μπορώ να πάρω ναρκωτικά. Μπορεί κανείς να με εμποδίσει αν εγώ θέλω; Όχι. Είμαι ελεύθερος να το κάνω; Ναι. Αυτό που θα χρησιμοποιήσω όμως, θα ωφελήσει ή θα βλάψει την ύπαρξή μου; Μήπως ακριβώς αυτή η ελευθερία οδηγήσει την ύπαρξή μου στην καταστροφή; Αναμφισβήτητα, ναι. Έτσι στην εποχή μας βλέπουμε να θεάται η ελευθερία ερήμην της υπάρξεως. Σου λέγει… «Εγώ θέλω να απολαύσω αυτό. Δεν με ενδιαφέρει τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στην ίδια μου την ύπαρξη». Ας το προσέξουμε, αγαπητοί μου, αυτό. Ο λόγος του Θεού μάς επαναφέρει σε κάτι που δεν μπορούμε να το συλλάβουμε, ότι έχει μία σχέση η ελευθερία με την ύπαρξη. Αν θα έπρεπε να δούμε το θέμα υπαρξιστικά, υπαρξιακά, δηλαδή μόνο από μία φιλοσοφική πλευρά, θα μπορούσαμε να πούμε - φιλοσοφική, όχι χριστιανική-  θα μπορούσαμε να πούμε, ένας που θα είχε ένα σωστό μυαλό, ότι δεν μπορεί χάριν της ελευθερίας να καταστραφεί η ύπαρξις.

   Σήμερα στην εποχή που ζούμε, που λέμε ότι υπάρχει η ελευθερία, λέμε ταυτοχρόνως ότι στηρίζουμε και την ύπαρξη, γι΄αυτό και στον αιώνα μας έχουμε αυτά τα υπαρξιστικά ρεύματα, ακριβώς για να διατηρήσουμε την ύπαρξη, αλλά ματαιοπονούμε. Έχουμε βάλει αυτές τις δύο δυνάμεις να στέκονται αντίθετα. Αυτά τα δύο αγαθά, την ελευθερία και την ύπαρξη, να στέκονται αντίθετα. Ενώ το πράγμα δεν είναι έτσι. Το ένα πρέπει να περιφρουρεί το άλλο. Η ελευθερία πρέπει να περιφρουρεί την ύπαρξη. Γι΄αυτό λέγει, θα επαναλάβω, ο απόστολος Παύλος: «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει».  Όλα μου επιτρέπονται, αλλά όλα δεν με συμφέρουν. Γιατί; Διότι εκείνα τα οποία θα μου επετρέποντο και θα μπορούσαν να με καταστρέψουν, άρα δεν με συμφέρουν.

     Είναι όμως και μία δευτέρα θέσις. Το «πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος.». Όλα μου επιτρέπονται, αλλά εγώ δεν μπορώ να δουλωθώ. Εδώ ακριβώς υπάρχει, στην πράξη επάνω, ένα οξύμωρο σχήμα. Είναι δυνατόν η ελευθερία να δουλώνει; Δηλαδή να υποδουλώνει; Είναι δυνατόν; Δεν είναι οξύμωρο; Σαν να λέμε: «Άναψε το φως για να γίνει σκοτάδι». Αυτό είναι το οξύμωρον σχήμα. Είναι δυνατόν λοιπόν να έχω ελευθερία και η ελευθερία να με δουλώνει; Δεν είναι δυνατόν. Αυτό λέγει ο Απόστολος: «Όλα μου επιτρέπονται. Αλλά εκείνα που μου επιτρέπονται ενδεχομένως θα φθάσουν να με υποδουλώσουν. Και αφού θα με υποδουλώσουν, τελικά η ελευθερία με οδηγεί σε μία υποδούλωση».

    Και αυτό, αγαπητοί μου, συμβαίνει στην εποχή μας. Σήμερα εν ονόματι της ελευθερίας καλλιεργούμε τα πάθη. Και τα πάθη μας υποδουλώνουν. Είμεθα υποδουλωμένοι στα ίδια μας τα πάθη. Όταν βλέπετε, θα γυρίσω στο ίδιο μου παράδειγμα το προηγούμενο, εκείνον που χρησιμοποιεί τα ναρκωτικά, γιατί είναι ελεύθερος να τα χρησιμοποιήσει, όταν βλέπετε αυτόν τον άνθρωπο, τον νέο άνθρωπο ενδεχομένως, να σας λέγει: «ελεύθερα χρησιμοποίησα τα ναρκωτικά, αλλά υποδουλώθηκα, σας παρακαλώ, σώστε με»… Από τι να σε σώσουμε; Από έναν καταναγκασμόν· διότι ακριβώς αυτό σου είναι πάθος και σου δημιουργεί καταναγκασμόν. Αυτός λοιπόν ο καταναγκασμός δεν είναι ελευθερία πια· διότι είναι ακριβώς σαν το υποζύγιο που το ζεύξαμε στο μαγγανοπήγαδο, του κλείσαμε τα μάτια, το καμιτσούμε από πίσω και αυτό γυρίζει γύρω γύρω, γύρω γύρω, γύρω γύρω, εκείνη η παλιά εικόνα του μαγγανοπήγαδου που γνωρίζετε, έτσι μοιάζει ο άνθρωπος ο οποίος τελικά από την ελευθερία του οδηγήθηκε στη δουλεία.

    Σήμερα, αγαπητοί μου, εν ονόματι της δουλείας, έχουμε γίνει όλοι δούλοι του διαβόλου. Όταν γυρίσουμε και γίνουμε δούλοι του Θεού, τότε γινόμαστε ελεύθεροι. Το θέμα της ελευθερίας είναι πολύ λεπτό. Δεν κυβερνούν τα πάθη την ελευθερία, αλλά  η ελευθερία κυβερνά και την ύπαρξη και τον ίδιο ολόκληρον τον άνθρωπον και την πορεία του και τη ζωή του. Είναι λεπτό πράγμα η ελευθερία. Μια κακή της χρήση οδηγεί εκεί που δεν θα το περίμενε κανείς.

    Γιατί όμως τα είπε αυτά τα λόγια ο απόστολος Παύλος; Τα είπε, αγαπητοί μου, διότι φαίνεται, όταν είχε βρεθεί στην Κόρινθο, είχε πει στους Κορινθίους: «Πάντα μοι ἔξεστιν…». Όλα μου επιτρέπονται. Σε τι; Στο θέμα των φαγητών· διότι το θέμα των φαγητών ήταν περιορισμένο από τον νόμο τον παλιό, για λόγους παιδαγωγικούς.

   Ο Θεός έλεγε: «Αυτό είναι καθαρό, εκείνο είναι ακάθαρτο. Αυτό μπορείς να το φας, εκείνο δεν μπορείς να το φας». Έτσι λοιπόν είχε πει, φαίνεται, την κουβέντα «Πάντα μοι ἔξεστιν». «Τα πάντα καθαρά στον καθαρόν», όπως λέγει κάπου αλλού. Δεν υπάρχει κάτι ακάθαρτο. Αλλά όπως συνήθως γίνεται, το λέγει κι ο απόστολος Πέτρος για τον απόστολο Παύλο αυτό, αλλά δεν είναι όμως ειδικά για τον απόστολο Παύλο, όπως συνήθως γίνεται οι άνθρωποι απομονώνουν μία φράση του λόγου του Θεού και την ερμηνεύουν όπως θα επιθυμούσαν. Μην ξεχνάτε, μην πάτε μακριά, ο απόστολος Παύλος δεν είπε : «Πάντα δοκιμάζετε, τό καλόν κατέχετε»;. Το λέγει αυτό στους Θεσσαλονικείς. Πού αναφέρεται αυτό; Αναφέρεται στο θέμα των προφητών μέσα στην Εκκλησία, να δοκιμάζουν οι πιστοί εκείνα τα οποία λέγονται εάν είναι ορθά. Το παίρνουμε εμείς, γιατί έτσι μας αρέσει, γιατί έτσι μας συμφέρει και λέμε: «Τα πάντα δοκιμάζετε, τό καλόν κατέχετε». Δηλαδή όλα δοκίμασέ τα. Αμαρτωλά και μη αμαρτωλά. Μάθε να κρατάς μόνο το καλό. Ναι. Αλλά αν δοκιμάσω το κακό… αν αυτό δεν με γυρίσει πάλι πίσω; Αν φυτέψω μία σφαίρα στο κεφάλι μου, για να τη δοκιμάσω, να δω πώς τάχα σκοτώνει αυτή η σφαίρα, έχω τη δυνατότητα να ξαναγυρίσω κρατώντας το καλό; Να μην το επαναλάβω αυτό;

    Αγαπητοί μου, βλέπετε τι τάση έχουν οι άνθρωποι να ερμηνεύουν κατά τις επιθυμίες τους τον λόγο του Θεού; Έτσι λοιπόν κι εδώ. Ο απόστολος είπε στην Κόρινθο «Πάντα μοι ἔξεστιν», για το θέμα των φαγητών. Αλλά αυτό, το θέμα των φαγητών, είναι αδιάφορον· διότι ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να τρώγει. Μόνο φυσικά δεν πρέπει να υπερβεί τα όριά του.  Γι΄αυτό ευθύς αμέσως λέγει: «Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν». Τα φαγητά είναι δια την κοιλίαν και η κοιλία για τα φαγητά. Όλα μου επιτρέπονται αυτά. Αλλά προσέξτε. Αν επί παραδείγματι, φάω και ξεκοιλιαστώ, αυτό δεν με συμφέρει. Αλλά εν τοιαύτη περιπτώσει, θα έρθει κάποια στιγμή, που και η κοιλία και τα φαγητά θα καταργηθούν. Όχι όμως το σώμα. Γιατί θα αναστηθεί. Υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν μπορείς να τα δοκιμάσεις. Διότι… αν θες, το κάνεις, είσαι ελεύθερος, είσαι ελεύθερος, όπως και οι πρωτόπλαστοι ήσαν ελεύθεροι να δοκιμάσουνε την αναποδιά τους και την αναχώρησή τους από τον Παράδεισο, αλλά όμως δεν συμφέρει αυτό. Κι εκείνα που δεν συμφέρουν είναι τα σαρκικά αμαρτήματα. Εκεί δεν μπορείς να πεις «θα δοκιμάσω». Εκεί είναι ο θάνατος.

     Και ο Παύλος όταν ομιλεί, στους Κορινθίους ομιλεί, όπου εκεί ελατρεύετο η θεά Αφροδίτη, και η αμαρτία των σαρκικών παθών ήταν διάχυτη. Κι έρχεται και λέγει: «Δεν μπορείς να παραδώσεις το σώμα σου στην αμαρτία. Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει». Και πάνω ακριβώς σε αυτό το θέμα, αγαπητοί μου, επιχειρεί κάθε απόδειξη και κάθε επιχείρημα ο απόστολος Παύλος, για να πείσει τους Κορινθίους ότι επί των σαρκικών αμαρτημάτων δεν έχουν συμφέρον να κάνουν τίποτε απολύτως. Συμφέρον έχουν να φυλάξουν τον εαυτό τους αγνό και καθαρό.

    Τα επιχειρήματά του; Τα ακούσατε στην αποστολική περικοπή. Πολύ σύντομα θα σας τα πω. Πρώτον επιχείρημα: Δεν μπορείς να παραδώσεις το σώμα σου στην αμαρτία, γιατί θα αναστηθεί το σώμα σου αυτό. Το πεπτικό σου σύστημα που μπορείς σήμερα να φας, θα καταργηθεί. «Ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην (τήν κοιλίαν) καὶ ταῦτα (τά βρώματα) καταργήσει». Αυτά δεν θα αναστηθούν ως λειτουργία. Το σώμα όμως θα αναστηθεί. Και δεν μπορείς να το παραδώσεις στην αμαρτία. Διότι αν το παραδώσεις στην αμαρτία, θα είναι ακατάλληλο δια να εισέλθει στην βασιλεία του Θεού. «Ὁ δὲ Θεὸς», λέγει, «καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε (τον Ιησούν Χριστόν) καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ». Συνεπώς αφού θα αναστηθούμε, αφού το σώμα που θα πάρουμε θα είναι καινούριο, καινούριο, αλλά θα φέρει τα στίγματα της αμαρτίας, αν επιτελέσαμε αμαρτίες σαρκικές στον παρόντα κόσμον. Γιατί η αμαρτία έχει μεταφυσικήν και αιώνιαν διάστασιν. Πρώτον λοιπόν επιχείρημα. Θα αναστηθούμε, λέει στους Κορινθίους.

    Δεύτερον επιχείρημα. Το σώμα μας είναι μέλος του σώματος του Χριστού. Πώς είναι μέλος του σώματος του Χριστού; Όταν κοινωνώ σώματος και αίματος Χριστού, γίνομαι μέλος του σώματος και του αίματος του Χριστού. Το σκεφτήκατε ποτέ, αγαπητοί μου, ότι δεν ανοίγω το νοητόν στόμα μου δια να κοινωνήσει του σώματος και αίματος του Χριστού η νοητή ψυχή μου. Ανοίγω το πραγματικό μου, το σωματικό μου στόμα. Αυτό το στόμα με τη γλώσσα και τα δόντια μέσα. Πώς να το πω; Πιο ρεαλιστικά, πώς να το πω; Για να πάρω αυτό το σώμα και το αίμα του Χριστού, κατ΄αισθητόν τρόπον. Όταν λοιπόν εγώ παίρνω το σώμα, υπογραμμίζω, και το αίμα, υπογραμμίζω, του Χριστού, εγώ, ψυχοσωματικά Τον παίρνω, αναμφισβήτητα τότε γίνομαι μέλος Του, γίνομαι μέλος του δικού Του σώματος.

    Και λέγει ο Απόστολος, σε μία απορία: «Εάν υποτεθεί ότι πηγαίνω στην ανηθικότητα», λέγει, «ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη;». Η Γραφή δεν λέγει ότι «ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν»; Ώστε λοιπόν θα καταστήσω τα μέλη του Χριστού, μέλη ανηθίκου γυναικός, επειδή κοινωνώ και πηγαίνω και στην αμαρτία; «Μή γένοιτο», λέγει. Ακατανόητο πράγμα αυτό. Βάλτε τώρα με το μυαλό σας, αγαπητοί μου, πόσοι είναι εκείνοι οι οποίοι μετέρχονται σαρκικά αμαρτήματα κα ανεξομολόγητοι πηγαίνουν και κοινωνούν! Βάλτε με το μυαλό σας τώρα. Βάλτε τι γίνεται τώρα... Κι έτσι να φρικιά ο απόστολος μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα…

    Αλλά ακόμα, είναι ναός του Αγίου Πνεύματος το σώμα μας. Ποτέ δεν θα μπορούσε να φανταστεί ο άνθρωπος και το πιο δυνατό μυαλό, ότι θα μπορούσε η ύπαρξίς του να γίνει ναός του Θεού. «Οι θεοί κατοικούν στον Όλυμπο και εμείς στην πεδιάδα. Δεν υπάρχει καμία σχέσις ανάμεσα στους θεούς και τον άνθρωπο». Έτσι θα εσκέπτετο ο άνθρωπος. Ήρθε όμως ο Θεός, ο αληθινός Θεός, να μας αποκαλύψει ότι εκείνα που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ποτέ και να συλλάβουμε, είναι πραγματικότητες. Ότι ο Θεός κατοικεί στον ουρανό. Ο ζων Θεός. Και ταυτόχρονα μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Και όταν ο άνθρωπος τον δέχεται τον Θεό, μάλιστα διά του Ιησού Χριστού, δηλαδή του Ενανθρωπήσαντος Θεού, τότε γίνεται ο ίδιος ο άνθρωπος κατοικητήριο του Θεού. Αυτό δεν μπορούσε ποτέ να το συλλάβει ο άνθρωπος. Είναι μία αλήθεια που μας αποκαλύπτεται. Και συνεπώς έρχεται το Πνεύμα του Θεού -εδώ βέβαια τονίζει το Πνεύμα του Θεού- ο όλος Άγιος Τριαδικός Θεός κατοικεί, αγαπητοί μου, στην κάθε ύπαρξη. Και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα στον άνθρωπο. Αφού κατοικεί, είναι κατοικία Του. Δηλαδή είναι ναός. Αυτό θα πει ναός. Θα πει κατοικία.

    Πώς λοιπόν είναι δυνατόν αυτό το σώμα, αφού είναι κατοικία του Θεού, του Αγίου Πνεύματος, πώς είναι δυνατόν αυτό να παραδοθεί στην αμαρτία; Δεν είναι δυνατόν ποτέ. Αυτό μόνο ακόμη να σκεφτεί κανείς, εάν αυτόν τον υλικόν ναόν, τον βεβηλώσει κανείς, κάνοντας εδώ βρώμικες πράξεις, πώς θα εχαρακτηρίζετο; Αλλά επιτέλους αυτός ο ναός είναι λίθινος. Και ο ναός αυτός θα κατεδαφιστεί μια ημέρα. Ο ναός αυτός δεν θα μείνει στην αιωνιότητα. Λέγει ο απόστολος: «Ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος». «Εσείς», λέγει, «εσείς, οι υπάρξεις σας είσαστε ναός του ζωντανού Θεού· που αυτοί οι ναοί καταλύονται και ξαναχτίζονται». Θα πεθάνω και θα αναστηθώ. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν αυτός ο ναός του Θεού, ο ναός του Αγίου Πνεύματος, να είναι ταυτόχρονα και σπήλαιο και άντρον ληστών και βρωμεροτήτων;

    Αλλά και ακόμη κάτι άλλο λέει ο απόστολος Παύλος: «Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ». Δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν με το σώμα σας και με το πνεύμα σας, που και τα δύο ανήκουν στον Θεό. Πώς μπορώ να δοξάσω τον Θεό με το σώμα μου; Με το πνεύμα μου το καταλαβαίνω.  Δηλαδή εάν ο νους μου υψωθεί και δοξάσει τον Θεό. Με το σώμα μου πώς μπορώ να δοξάσω τον Θεό; «Δοξάζω» δεν σημαίνει «λέγω λόγια». Είναι κι αυτό. «Δοξάζω» έχει μία ευρύτερη σημασία. Μόνη η παρουσία μου ως άγιος, αυτό ακριβώς είναι μία δοξολογία στον Θεό. Εάν δηλαδή εγώ ετήρησα το σώμα μου σε αγνότητα, δεν το άφησα να γίνει κατοικητήριο δαιμόνων, κατοικητήριο ανηθικότητος, τότε αυτό το ίδιο το σώμα μου είναι μία δοξολογία εις τον Θεό. Παίρνει μία δοξολογική διάσταση το σώμα μου. Αυτό το τονίζει ο απόστολος Παύλος. Γι΄αυτό ο σωστός Χριστιανός μόνο που υπάρχει στον κόσμον αυτόν είναι μία νότα δοξολογίας εις τον Θεό, μέσα στον κόσμο αυτό. Και το σώμα του, όταν το διατηρεί μακριά από την αμαρτία και την ανηθικότητα, τότε και αυτό είναι μία δοξολογία στον Θεό.

    Αγαπητοί μου, το θέμα είναι ότι δεν μπορούμε να συλλάβουμε πολλές φορές, τι μας συμφέρει και τι δεν μας συμφέρει. Είμεθα απληροφόρητοι. Αν κάποτε μελετήσωμε τον λόγο του Θεού, αντιληφθούμε την οντολογία μας, δηλαδή αποκτήσουμε μία γνώση χριστιανικής ανθρωπολογίας, δηλαδή να γνωρίσουμε ποιοι είμαστε, τότε αυτό θα μας οδηγήσει στο να μπορέσουμε να σταθούμε σωστά μπροστά στον Θεό. Τότε θα αξιοποιήσουμε την ύπαρξή μας. Τότε η ελευθερία μας, η οποία μας έχει δοθεί από τον Θεό σαν ένα πολύ ακριβό δώρο…- δύο είναι τα ακριβά δώρα του Θεού. Είναι πολλά, αλλά δύο είναι τα πιο ακριβά, τα πιο τίμια, τα πιο πολύτιμα. Είναι η λογική και η ελευθερία.

    Ποτέ δεν μπορεί να νοηθεί η ελευθερία χωρίς τη λογική. Δεν αξιοποιείται. Ένα ζώο είναι ελεύθερο να κάνει κάτι, αλλά δεν έχει λογική. Και δεν έχει καμία αξία αυτό. Αλλά και ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει μία λογική χωρίς ελευθερία. Διότι μία λογική χωρίς ελευθερία, είναι κι αυτό αναξιοποίητο. Ελευθερία και λογική είναι ένα αδιάσπαστο ζευγάρι αγαθών, δωρεών του Θεού. Αυτά τα δυο πρέπει να πηγαίνουν μαζί. Η λογική και η ελευθερία. Η ελευθερία μας λοιπόν μέσα στον χώρο του Θεού πρέπει να είναι εκείνο το στοιχείο που θα μας οδηγήσει στη διατήρηση της υπάρξεώς μας.

    Όπως λέγει…- στην αρχή σας είπα: «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει» και πρέπει να μας οδηγήσει στη σωστή διατήρηση της υπάρξεώς μας. Τι θα πει «σωστή διατήρηση»; Αν μαρτυρήσω για τον Χριστό, δεν καταστρέφω την ύπαρξή μου; Όχι. Η ύπαρξις οράται από τη γωνιά της αιωνιότητος. Όταν θα αναστηθώ, πού θα βρεθώ; Από εκεί οράται το πράγμα. Έτσι, αν καταστρέψω την ύπαρξή μου με τα πάθη, την κατέστρεψα για πάντα. Αν παραδώσω την ύπαρξή μου στο μαρτύριο για την αγάπη του Χριστού, τότε διετήρησα αληθινά και σωστά την ύπαρξή μου. Έτσι θα παρακαλέσω να μην ξεχνάμε ποτέ ότι ελευθερία και ύπαρξις είναι δύο πράγματα που πηγαίνουν πλάι πλάι. Το ένα περιφρουρεί το άλλο. Η ελευθερία περιφρουρεί την ύπαρξη. Δεν πρέπει να την καταστρέφει. Και όταν μάθουμε τον νόμο του Θεού, όταν μάθουμε την οντολογία μας, τότε πραγματικά θα αξιοποιήσουμε ό,τι ο Θεός είχε στον νου Του για μας. Να μας φέρει στην ύπαρξη και να μας πάρει μαζί Του στην αιωνία Του μακαριότητα.

220η ομιλία στην κατηγορία « Ομιλίες Κυριακών ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: 
Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.