Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δαίμονες ~ Δαιμονισμός.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δαίμονες ~ Δαιμονισμός.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

19 Οκτωβρίου 2023

Τό φαινόμενον τοῦ δαιμονισμοῦ.

†.Μας καταλαμβάνει φόβος, αγαπητοί μου, κάθε φορά που έχομε ευαγγελική περικοπή, που αναφέρεται εις τους δαίμονες και τους δαιμονισμένους ανθρώπους, δηλαδή θύματα των δαιμόνων.

     Ο Κύριος είχε περάσει στην ανατολική όχθη της λίμνης Γενησαρέτ, ακριβώς για να συναντήσει αυτόν τον περιγραφόμενον δαιμονισμένον άνδρα, που ακούσαμε στην ευαγγελική περικοπή. Και τον ελευθέρωσε. Και όπως γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου». Γι'αυτό φανερώθηκε. Για να λύσει τα έργα του διαβόλου. Και έργο του διαβόλου είναι να κατέχει την κτίσιν και τον άνθρωπο. Και να εμποδίζει την επέμβαση του Θεού. Και η άλογος κτίσις δαιμονίζεται πάντοτε για καταστροφή. Και πρόχειρο παράδειγμα, ο δαιμονισμός των δύο χιλιάδων χοίρων που απεπνίγησαν εις την λίμνην.

    Αλλά δαιμονίζεται και ο άνθρωπος. Και το φάσμα του δαιμονισμού είναι ευρύτατο. Από τον δαιμονισμένο άνθρωπο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, που ζούσε μόνος έξω στην ύπαιθρο σαν θηρίο, μέχρι τον δαιμονισμό των κατοίκων των Γεργεσών, που δεν ήθελαν να τους επισκεφθεί ο Κύριος, και μέχρι τον δαιμονισμό των χοιροβοσκών, που ασκούσαν επάγγελμα μη επιτρεπτόν από τον Θεόν. Βλέπετε, ευρύτατο είναι το φάσμα των δαιμονισμένων ανθρώπων.

     Αλλά τι είναι δαιμονισμός; Οτιδήποτε απομακρύνει ή διατηρεί μακριά από τον Χριστό. Ό,τι δεν είναι κοντά εις τον Χριστόν. Ο Κύριος είπε: «Ὁ μή ὤν μετ' ἐμοῦ κατ ἐμοῦ ἐστι». «Εκείνος που δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου». Δεν υπάρχει τρίτη κατηγορία. Ή θα είσαι με τον Χριστόν ή δεν θα είσαι με τον Χριστόν. Ακόμη, δαιμονισμός είναι ό,τι αντιτίθεται εις τον Χριστόν. Ο άνθρωπος, αγαπητοί, είναι εκ δομής συγγενής του Χριστού, ως κατ’ εικόνα του Χριστού. Και δεν έχει λόγους να είναι μακριά από τον Χριστόν. Επήρε το σχήμα το δικό μας. Για να είμαι ακριβέστερος δογματικά, επήραμε εμείς το σχήμα το δικό Του, γιατί, βάσει του σχήματος που θα εγίνετο, για να αγκαλιάσει, να ντυθεί την κτίσιν, επήρε το σχήμα εκείνο που κατόπιν έδωσε σε μας. Δεν έχει σημασία ότι χρονικά έχομε διαφορά. Δηλαδή δεν έγινε ό,τι ο Αδάμ, αλλά ο Αδάμ έγινε ό,τι ο Χριστός, ό,τι ο Θεός Λόγος όταν θα ενηνθρώπιζε. Συνεπώς η απομάκρυνσις του ανθρώπου, η αποξένωσή του από τον Χριστόν, είναι μία κατάστασις παρά φύσιν. Δηλαδή δαιμονική. Εφόσον έχομε συγγένεια με τον Χριστόν και δεν πλησιάζομε με τον συγγενή μας, είναι μία παρά φύσιν συμπεριφορά. Με την πίστη που έδωσαν οι πρωτόπλαστοι εις τον διάβολο κάποτε, μετεπήδησαν από τον Θεόν εις τον διάβολον. Δηλαδή επίστευσαν εις τα λόγια του διαβόλου τα παραπλανητικά και δεν επίστευσαν εις τον λόγον του Θεού. Ότι… «Δεν θα δοκιμάσετε από τον καρπόν αυτόν. Γιατί την ημέραν που θα δοκιμάσετε, θα πεθάνετε». Και βέβαια ο θάνατος ήταν πρώτιστα πνευματικός. Και πολύ αργότερα ήταν σωματικός.

     Έκτοτε, εφόσον επίστευσαν οι πρωτόπλαστοι εις τον διάβολον, έκτοτε έγιναν δική του περιουσία. Γι'αυτό «ὅλος ὁ κόσμος», όπως μας λέγει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται». Ολόκληρος ο κόσμος είναι στην αγκαλιά του διαβόλου. Το προσέξατε; Ο κόσμος, με την νοοτροπία του, τον τρόπο της ζωής του κ.λπ. ολόκληρος κείται, βρίσκεται στην αγκαλιά του διαβόλου. Είναι φοβερό!

     Τότε, στον Παράδεισο, οι πρωτόπλαστοι, όπως σας είπα, δεν επίστευσαν εις τον λόγον του Θεού. Αλλά στον λόγο του διαβόλου. Έτσι, για να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από τον διάβολο, πρέπει να επιστρέψει και να πιστεύσει τώρα στο θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού. Και αυτό πρέπει να συμβαίνει, από την εποχή της Ενανθρωπήσεως, έως το τέλος της Ιστορίας.

    Το εφεξής μήκος της Ιστορίας, γίνεται κριτήριο για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Άνθρωπε, έρχεσαι εις τον κόσμον. Προ σου, ενηνθρώπισε ο Υιός και Λόγος του Θεού. Σου εμφανίζεται. Πιστεύεις; Έτσι, η κάθε ιστορική στιγμή γίνεται ένα κριτήριον της ζωής του κάθε ανθρώπου. Όταν μάλιστα η καθαροτέρα έκφρασις του δαιμονισμού είναι η ειδωλολατρία, δηλαδή η προσκύνησις της κτίσεως, όπισθεν της οποίας κρύβεται ο διάβολος. Και μη λησμονούμε ότι η ειδωλολατρία επανακάμπτει. Θα το πιστεύατε; Μας το λέγει στην Αποκάλυψη ο λόγος του Θεού. Ο άγγελος που ξεναγεί, ούτως ειπείν εις τα μυστήρια του μέλλοντος και του παρόντος τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή, ο οποίος βλέπει ένα θηρίον, τον δράκοντα, και του λέγει ο άγγελος: «Εκπλήσσεσαι… Τὸ θηρίον ὃ εἶδες(:το θηρίον που είδες, τον δράκοντα), ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς ἀβύσσου καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγειν». Δηλαδή: «Το θηρίο που είδες, ήτο και τώρα δεν υπάρχει, αλλά πρόκειται να ανεβεί πάλι από την άβυσσον, αλλά γρήγορα θα πάει εις την απώλειαν». Είναι η ειδωλολατρία που επεκράτει, ως η γνησιοτέρα, θα έλεγα, έκφρασις, σας το είπα και προηγουμένως, της επικρατείας του σατανά. Η γνησιοτέρα.

     Ερχόμενος ο Χριστός, άρχισαν οι άνθρωποι να πιστεύουν εις τον Χριστόν. Και συνεπώς το θηρίον «οὐκ ἔστι», δεν υπάρχει. Αλλά θα ξαναγυρίσει το θηρίον. Όμως δεν θα κρατήσει πολύ. Πηγαίνει στην απώλεια, εις την άβυσσον. Δηλαδή όταν θα επανακάμψει η ειδωλολατρία –το προσέξατε;- θα επανακάμψει η ειδωλολατρία και επανακάμπτει, ο καιρός μέχρι το τέλος δεν είναι μακρύς. Συνεπώς η ειδωλολατρία είναι σημείον του τέλους της Ιστορίας.

     Ο δαιμονισμός αναφέρεται εις τον όλον άνθρωπον. Άλλοτε μόνον εις το σώμα, όπως επείραξε τον Ιώβ. Του επέφερε πληγές. Οι δε δυνάμεις του σώματος του Ιώβ κατεκρατούντο. Είχε βέβαια μόνον σωματική ασθένεια. Ειδικά δε ο Κύριος, όταν εζήτησε ο διάβολος να πειράξει τον Ιώβ, του είπε: «Πρόσεξε, δεν θα πειράξεις τον νου του, το μυαλό του. Πρόσεξε». Άλλοτε ο δαιμονισμός είναι μόνον εις την ψυχήν. Όπως οι Γεργεσηνοί, που δεν εδέχθησαν τον Χριστόν. «Σε παρακαλούμε», λέει, «Κύριε, φύγε, φύγε». Γιατί επήγαινε για την πόλη τους, να κηρύξει. «Φύγε, φύγε, φύγε». Φοβήθηκαν. Σου λέει…: «Θα δει εδώ μέσα στην πόλη μας…θα δει… Και αν για τον δαιμονισμένο, το σημαντικότερο, για τα… επιτρέψατέ μου, για τα γουρούνια μας πάθαμε τέτοια ζημιά, τι άλλο έχει να μας κάνει, όταν ο Κύριος, ο Ιησούς, μπει μέσα στην πόλη μας;». «Σε παρακαλούμε, φύγε». Και ξαναμπήκε ο Κύριος στο πλοιάριον και επέστρεψε. Δαιμονισμός είναι. Ναι. Δαιμονισμός στην ψυχή. Μπορεί να μην μοιάζει το να κάνει κανείς παλαβά πράγματα, αλλά είναι κορυφαία αυτή η περίπτωσις.

     Ακόμα γεννιέται με τον δαιμονισμό της ψυχής, η απιστία, η αθεΐα. Και δεν είναι μικρά αυτά φυσικά. Δαιμονισμός της ψυχής ακόμη είναι η δαιμονοκράτησις των δυνάμεων της ψυχής. Ποιες είναι οι «δυνάμεις της ψυχής;». Νόησις, συναίσθημα, βούλησις. Αυτά δε και συνιστούν την προσωπικότητα του ανθρώπου, την αυτοσυνειδησία. Αυτό που λέμε «Εγώ». Και ξέρω ότι εγώ είμαι εγώ. Δεν είμαι κάτι άλλο. Δεν είμαι κάποιος άλλος. Δηλαδή, το πρόσωπό μου. Αυτό είναι το πρόσωπο· το εγώ. Το προσωπικό μου εγώ. Μέχρι ο δαιμονισμός φθάνει μέχρι την κατακάλυψη του ανθρωπίνου «εγώ». Δηλαδή κατακάλυψη, θα λέγαμε, αυτής της προσωπικότητος. Τι έλεγε ο δαιμονισμένος όταν ερωτήθηκε από τον Κύριον «Ποιο είναι το όνομά σου;» και απήντησε … δεν είπε: «Τάδε, τάδε λέγομαι». Αλλά είπε: «Λεγεών». Γιατί; Μιλούσαν οι δαίμονες... Αγαπητοί μου, είναι φοβερό πράγμα. Είχα γνωρίσει κάποιον, ο οποίος είχε δαιμόνιον. Στην ψυχή. Όταν τον έπιανε, τον διέτασσε το δαιμόνιο να σηκωθεί το χέρι και να χτυπάει το πρόσωπο. Να χτυπάει με τέτοια μανία που να το στραπατσάρει το πρόσωπο. Με το ίδιο του το χέρι. Και να παρακαλεί το ανθρώπινο «εγώ» που ήταν κάπου παραμερισμένο και δεν μπορούσε να πει τίποτα και να ενεργήσει, να παρακαλεί το δαιμονικό «εγώ»: «Άφησέ με, σε παρακαλώ, άφησέ με…». Ναι. Είχα την μαρτυρία του ιδίου όταν μου το έλεγε αυτό. Βλέπετε λοιπόν ότι κατακαλύπτεται το πρόσωπον του ανθρώπου, δηλαδή η προσωπικότητά του, δηλαδή το «εγώ» του. Να το πω έτσι: «Χάνει» -τι «χάνει» το βάζω εντός εισαγωγικών -την προσωπικότητά του ο άνθρωπος. Γιατί έβαλα εντός εισαγωγικών αυτό; Γιατί όταν ο Κύριος εθεράπευσε τον δαιμονισμένο άνθρωπο, τότε αυτός βρήκε τον εαυτόν του, βρήκε το εγώ του, βρήκε την προσωπικότητά του. Λοιπόν νόησις, βούλησις, συναίσθημα, δεσμεύονται από τον διάβολο. Και άλλοτε, τέλος, ο δαιμονισμός αναφέρεται και εις το σώμα και εις την ψυχή. Δηλαδή εις τον όλον άνθρωπον. Είναι ό,τι φρικτότερον μέσα εις την Δημιουργίαν, αγαπητοί μου, η δαιμονοκράτησις. Ό,τι φρικτότερον.

    Αλλά τι δαιμονίζει τον άνθρωπο;  Η απιστία και η καθ’ όλου, δηλαδή η ολόκληρη αμαρτία. Αυτά τα δυο. Συγκεκριμένα, στο θέμα της πίστεως, η ειδωλολατρία, αν μάλιστα εβαπτίσθης. Παρακολουθήστε, παρακαλώ, την ακολουθία του Βαπτίσματος να δείτε πώς η Εκκλησία διώχνει τους δαίμονες, τον δαίμονα. Όταν λέγει: «Χάσου», δηλαδή «Να εξαφανιστείς», αυτό θα πει «Χάσου», να εξαφανιστείς, και κοιτάζει ο βαπτιζόμενος, στα Κατηχούμενα, προς δυσμάς. «Και να μην ξαναγυρίσεις εις το πλάσμα του Θεού». Φοβερό είναι. Είναι η ειδωλολατρία... Ναι.

     Μετά, εκφράσεις της ειδωλολατρίας, είναι οι λεγόμενες «ανατολικές θρησκείες». Βουδισμός, Γκουρού… όλα αυτά τα πράγματα. Είναι η μαγεία. Η μαγεία είναι ένα κύριο στοιχείο της ειδωλολατρίας. Είναι ο Πνευματισμός, τα μέντιουμ. Και είναι αυτή η δαιμονική μουσική. Ροκ θέλετε να την πείτε, ποπ θέλετε να την πείτε, το θέμα είναι ότι όταν διασκεδάζουν οι νέοι μας, στριγγλίζουν. Η μουσική τούς βοηθάει· η οποία είναι μία στριγγλιάρικη μουσική, σαν να ακούς φωνές δαιμονισμένων στην κόλαση, που βασανίζονται. Εκείνες οι άναρθρες κραυγές, οι άναρθρες κραυγές... Κάποτε μου ΄λεγε ένας νεαρός σπουδαστής της Μουσικής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. «Τι λέτε; -μου λέει- Είναι μελωδία!». Εμ, βέβαια. Και οι κότες, να με συγχωρέσετε, όταν πάνε και τρώνε τις ακαθαρσίες, λένε: «Τι ωραίες που είναι!» Τι να πεις; Έτσι οι άνθρωποι, ακούγοντας αυτήν την μουσική, η οποία είναι αφρικάνικη, που ήσαν Αφρικανοί ειδωλολάτραι, και ήταν η μουσική ειδωλολατρική, ήτανε τελετουργική μουσική, και την πήραμε εμείς οι πολιτισμένοι και την κάναμε μουσική των σαλονιών μας. Αλίμονό μας… Έτσι, οι στριγγλιές, ο ρυθμός της μουσικής, τα πηδήματα του χορού, δαιμονίζουν τους ανθρώπους.

     Κατόπιν είναι η βλασφημία. Εν ευρεία εννοία η βλασφημία. Είναι δαιμονισμός. Από την κοινή βλασφημία των θείων,  αυτά που ακούν τ’ αυτιά μας έξω στον δρόμο, μέχρι την αίρεση, που κι αυτή είναι βλασφημία λόγῳ. Δηλαδή ότι βλασφημάς τον Θεόν, με το να πεις ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ομοούσιος με τον Πατέρα. Ότι το Πνεύμα το Άγιον είναι ενέργεια του Θεού και δεν είναι πρόσωπον. Όταν πεις αυτά είναι βλασφημία. Αυτά που λένε οι αιρετικοί. Οι χιλιασταί και οι όποιοι άλλοι αιρετικοί. Είναι ακόμη και η βλασφημία ἔργῳ(δοτική)· που είναι τα σαρκικά αμαρτήματα. Δηλαδή ενεργώ την βλασφημία. Όχι λέγω. Αλλά ενεργώ την βλασφημία. Επειδή το ανθρώπινο σώμα, σας είπα, τα σαρκικά αμαρτήματα, επειδή το ανθρώπινον σώμα είναι ναός του Αγίου Πνεύματος.

    Γενικά είναι η αμαρτία, η κάθε αμαρτία, που επιμένει και δεν θέλει να εξαλειφθεί. Με την μετάνοια φυσικά. Και τέλος, είναι η μετάληψις των θείων δώρων της Θείας Κοινωνίας. Όταν γίνεται με υπάρχουσες αμαρτίες και με την απιστία τού τι είναι η Θεία Ευχαριστία. Ανανεώνομε τελευταία στιγμή που πάμε να κοινωνήσομε. Ότι πιστεύομε ότι αυτό τούτο είναι το σώμα του Χριστού και αυτό τούτο είναι το Αίμα του Χριστού. Η αίσθησή μας βέβαια δεν μας πληροφορεί, γιατί είναι ἐν μυστηρίῳ. Αισθανόμεθα σαν κρασί και ψωμί. Αλλά στην πραγματικότητα, όμως, είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Γι'αυτό λέει ο Απόστολος Παύλος: «Τι συγχώρεση θα πάρει ο άνθρωπος ,που την παίρνει από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, όταν ‘’κοινὸν ἠγησάμενος τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ’’ όταν θεωρεί κοινόν, τίποτα, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού;». Αφού μ’ αυτό παίρνει την συγχώρεση. Άρα δεν υπάρχει συγχώρεση για τον άνθρωπον αυτόν. Και επ’ αυτού αναφέρονται ανατριχιαστικά παραδείγματα. Και από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, αλλά και σύγχρονα. Να κοινωνεί κάποιος, να πηγαίνει δύο μέτρα πίσω, πιο πέρα, και να πέφτει χάμω, να αφρίζει, να χτυπιέται. Γιατί; Γιατί δαιμονίστηκε, αγαπητοί μου, επειδή κοινώνησε χωρίς να πιστεύει.

     Και ποια τα αποτελέσματα του δαιμονισμού; Μας λέγει η σημερινή ευαγγελική περικοπή ότι αυτός ο ταλαίπωρος άνθρωπος, ο δαιμονισμένος, «ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο», δεν φορούσε ρούχα. Τα έβγαζε τα ρούχα του. Έχομε την σημερινή μόδα και τον σύγχρονο γυμνισμό, χειμώνα-καλοκαίρι, μη νομίσετε, που γίνονται σκάνδαλο στα παιδιά του Θεού, στον λαό του Θεού. Οι γυναίκες δεν βάζουν φρένο εις την μόδα. Θα ‘θελα να καταλάβω, να μάθω, να δω, εάν η φούστα έγινε μόνον είκοσι πόντοι, τα σούπερ σούπερ μίνι, ύστερα από λίγο καιρό, τι θα γίνει; Να ο δαιμονισμός. Ο άνθρωπος αυτός, λέει, δεν ντυνόταν. Γιατί ο Θεός έκανε, λέει, δερματίνους χιτώνας κι έντυσε τους πρωτοπλάστους. Γιατί; Γιατί η απλότητα εξαφανίστηκε. Κι έτσι λοιπόν υπήρχε πάντοτε ανάγκη του ενδύματος. Αν δεν υπάρχει, το βγάλομε δηλαδή το ένδυμα του Θεού, το ένδυμα που έχομε, σκανδαλίζομε τους άλλους ανθρώπους. Λέει, επί παραδείγματι, ο Κύριος εις την επιστολή του στον επίσκοπο της Περγάμου: «Ἀλλὰ ἔχω κατὰ σοῦ(:έχω κάτι εναντίον σου, λέγει στον επίσκοπο της Περγάμου)  ὀλίγα, ὅτι ἔχεις ἐκεῖ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν Βαλαάμ, ὃς ἐδίδαξε τὸν Βαλὰκ βαλεῖν σκάνδαλον ἐνώπιον τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα καὶ πορνεῦσαι. Οὕτως ἔχεις καὶ σὺ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν τῶν Νικολαϊτῶν ὁμοίως». Ο Βαλάκ ήταν ένας βασιλιάς των Μωαβιτών. Είδε τους Εβραίους να έρχονται από την έρημο δύο εκατομμύρια άνθρωποι. «Τι θα κάνω; Θα μου φάνε την πόλη. Θα με γλύψουν», λέγει, «όπως η αγελάδα γλύφει το χορτάρι». Κι εκάλεσε έναν μάγο από την Περσία, από την Μεσοποταμία, τον Βαλαάμ. Ο βασιλιάς ελέγετο Βαλάκ. Και του λέει: «Θέλω να μου τους καταραστείς!». Δεν έπιασε τίποτε. Τρεις φορές έγινε αυτό. Του λέγει: « Εγώ θα σου πω μια συμβουλή. Κάνε τελετές -ήταν οι τελετές του Βεελθεγώρ- και κάλεσε τους Εβραίους στις γιορτές. Αυτοί θα θυσιάσουν εις τα είδωλα και κατόπιν, όπως συνήθως ήταν οι γιορτές των ειδωλολατρών, ξεχύνονταν σε γεύματα και πορνεία. Και τότε ο Θεός», λέει, «θα τους αποστραφεί». Και το έκανε ο Βαλάκ. Και εφονεύθησαν εκείνη την ημέρα είκοσι τρεις χιλιάδες άνδρες! Είναι μία φοβερή ιστορία. Γράφεται εις το βιβλίον «Αριθμοί», της Παλαιάς Διαθήκης. Τι είπε; «Για να πετύχεις εσύ, να τους τιμωρήσει αυτούς ο Θεός». Έτσι λοιπόν κι εδώ, λέει, «έχεις τους Νικολαΐτας, οι οποίοι δείχνουν την γύμνια τους και τις πορνείες τους», μην πω τώρα πιο πολλά, δεν παίρνει η ώρα, για τους Νικολαΐτες. «Και αυτούς», λέει, «θα τους τιμωρήσω». Ο Νικολαϊτισμός ήταν ο ερωτισμός. Ο ερωτισμός σήμερα; Ξέχυλος εις τους δρόμους, ξέχυλος! Είδατε; Σκάνδαλον.

     Ακόμη, αυτός ο ταλαίπωρος δαιμονισμένος «καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν». Δεν έμενε στο σπίτι. Δαιμονισμός είναι ακόμη, αν θέλετε να παραλληλίσομε τα πράγματα, όταν οι άνθρωποι, ιδία οι νέοι και οι νέες, από το πρωί ξεπορτίζουν από το σπίτι τους. Πηγαίνετε εις την πλατεία Λαρίσης να δείτε στους πεζοδρόμους, όταν είναι ωραία μάλιστα ημέρα, αν δεν είναι ωραία ημέρα, κάθονται στα εσωτερικά, στον δρόμο κάθονται, αγόρια και κορίτσια, σε μία αεργία, χωρίς να κάνουν καμία δουλειά. Βρε κοπέλα μου, δεν έχεις δουλειά στο σπίτι σου; Και βγήκες στον δρόμο πρωί πρωί; Εσύ, νέε μου, δεν έχεις τίποτα να κάνεις; Και βλέπετε απλώνουν την αρίδα τους, το καφεδάκι τους, το τσιγαράκι τους κ.λπ. Γεμάτοι οι πεζόδρομοι της Λαρίσης. Πηγαίνετε να ιδείτε. Τι σημαίνει αυτό;  Δεν μένουν στο σπίτι τους οι άνθρωποι να κάνουν λίγο προκοπή. Βγαίνουν έξω. Ξεπορτίζουν. Δεν εννοώ την εκδρομή. Νόμιμος. Αλλά εννοώ αυτό το καθημερινό που γίνεται.

     Κι ακόμα τι λέει;  Ότι ο δαιμονισμένος αυτός έμενε εις τα μνήματα. Δεν έμενε ἐν οἰκίᾳ. Αλλά «ἐν τοῖς μνήμασι». Στα μνήματα. Την εποχή εκείνη τα μνήματα ήσαν μικρά σπήλαια σε λοφίσκους κτλ. Είναι τα μνήματα της αμαρτίας· όπου υπάρχει εκεί η πνευματική νέκρωσις. Είναι τα ποικίλα καταγώγια της αμαρτίας. Οι καφετέριες, οι δισκοθήκες, τα καμπαρέ κ.τ.λ. που χαρακτηρίζονται από την Αγία Γραφή, αγαπητοί μου, «καταγώγια θανάτου καὶ ταμεῖα ἅδου». Εκεί καταφεύγουν οι άνθρωποι...

     Πέστε μου, λοιπόν, τώρα εάν έχομε τον δαιμονισμόν εν ευρεία εννοία, σε κάθε εποχή και ιδιαίτατα εις την εποχή μας. Αγαπητοί, φοβερόν το φαινόμενον του δαιμονισμού. Η θέα του σημερινού δαιμονισμένου του Ευαγγελίου, είναι αρκετή να μας πείσει. Σπίτι σας, ξαναδιαβάστε την περικοπή. Να δείτε τι ταλαίπωρος άνθρωπος ήταν. Αλλά και σήμερα οι άνθρωποι έχουν δαιμονική συμπεριφορά. Προπαντός πολλοί από τους νέους μας.

      Είπαμε ότι δύο κατηγορίες δαιμονίζουν τον άνθρωπο. Η απιστία και η αμαρτία. Λοιπόν· να προσέξουμε. Ας κρατάμε τις πύλες της ψυχής κλειστές στα πάθη και εις την αλλοτρίωση από τον Θεό. Να ζούμε την δυναμική πίστη και την δυναμική αγιότητα. Είπα «δυναμική». Δηλαδή μία πίστη που θα αυξάνει κατά το αίτημα των μαθητών: «Κύριε, πρόσθες ἡμῖν πίστιν». «Να προσθέσεις σε μας την πίστιν». Αυτή λέγεται «δυναμική πίστις». Και λέγεται ακόμη και «δυναμική αγιότητα», με το ανέβασμα. Και να μην φοβούμεθα. Ό,τι και να συμβαίνει. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμον ίνα λύση τα έργα του διαβόλου. Αρκεί να ανήκομε αποκλειστικά και μόνο στον Κύριόν μας Ιησούν Χριστόν. Αμήν.


697η ομιλία στην κατηγορία
« Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

12 Ιανουαρίου 2023

🇷🇺 Когда место становиться оскверненным демонами?

Теперь мы подходим ко второму пункту, опять же благодаря авве Иоанну (имеется в в иду прп. Иоанн Лествичник). Он сказал следующее: «Дети мои, не будем осквернять [1] место сие, которое отцы наши очистили от демонов». Мы действительно говорим об осквернении места. Могли ли вы когда-нибудь представить себе, что существует также осквернение от демонов? Это изречение (аввы Иоанна)весьма глубоко, но многим оно и неизвестно: может ли место быть осквернено демонами?

Молитвы экзорцизма (на изгнание злых духов-демонов) в Требнике нашей Церкви изобилуют этим мнением-положением, а именно, что место может быть осквернено, то есть место может быть осквернено присутствием бесов. Например, молитва св. Василия говорит следующее, когда священник обращается к изгоняемому, и, конечно же, он действительно обращается к бесам: «Изыди, убойся, бежи, нечистый и окаянный душе, …, идеже вы можете спрятаться, откуда мы вемы и откуда не вемы».[2]

О, разве демоны могут появиться откуда-то? Значит, демоны могут осквернять определенное место? Да! Что оскверняет место? Это вообще грех. Обратите внимание на это: это грех вообще, грех, который совершается в определенном месте. Точнее, блудные грехи, а также языческие обряды и совершение магических действий. Эти вещи оскверняют место; и это место становится жилищем бесов, подобно тому, как люди, творящие эти магические, бесовские дела, также становятся жилищем, вместилищем демонов. Во всяком случае, сначала человек оскверняется демонами, а потом оскверняется и место.

А как место можно очистить? Слышали ли  вы, как авва Иоанн велел ученикам своим не осквернять место сие, так как отцы очистили его? Но каким на самом деле образом? Послушайте: место очищается, во-первых, экзорцизмами (молитвами на изгнание демонов), то есть изгнанием бесов; во-вторых, святой водой, и в-третьих, и это самое главное, святой жизнью людей. Авва Иоанн как бы говорил своим ученикам: «Братья, не грешите. Наши предки освятили это место; поэтому, пожалуйста, не оскверняйте его грехами! Так как они изгнали бесов.

Итак, дорогие мои люди, всякий раз, когда мы приобретаем что-нибудь новое, дом, поле, механизм, машину, что-либо еще, прежде всего мы совершаем освящение воды (то есть малое водосвятие- прим.перев.), именно для того, чтобы удалить подальше от этого места возможно обитающих демонов. То же самое делается с теми, кто собирается принять Крещение. В данном случае здесь  два места: вода в купели и человек, которого собираются крестить. И то, и другое — жилища демонов. Именно поэтому и произносятся заклинательные молитвы, чтобы изгнать из воды и изгнать из сердца и тела человека скрывающихся в них демонов. Обратите на это внимание: они таятся, устраивают там свое логово. Это очень характерно для них. Вот почему мы читаем эти заклинательные молитвы, когда оглашенный смотрит на запад, а священник (тот священник, который там, или если их два, то один из них); а потом подходим к купели и, изгнав бесов из воды (дуновением священника на воду), (и освятив ее призыванием Святого Духа и осенением крестным знамением воды –прим.переводчика) совершаем крещение.

Отсюда берет начало народная вера в призраков. Не то чтобы это душа умершего, конечно; когда каждый человек умирает, каким бы грешным он ни был, его душа попадает на подобающее ей место. Душа человека никуда не ходит, она не становится вампиром; вместо этого демоны выдают себя за души человеческие, особенно за души грешников, потому что эти люди осквернили место своим грехом, и поэтому теперь бесы приходят и населяют это место, где человек согрешил, и таким образом делают это место нечистым. Не думайте, что это сказки; все это абсолютно верно. Следовательно, нечисто место, где был совершен грех.

Теперь обратите внимание еще на одну вещь. Нечисто и то место, где грязно спрятано сокровище — деньги. Вы знаете, вот уже сорок пятьдесят лет — я не буду упоминать о тех случаях, которые происходили здесь, в Греции [*] — огромные суммы денег были спрятаны, зарыты. Вы знаете, при каких условиях часто прятали и закапывали эти деньги? В убийственных условиях; многие были убиты. Часто мужчины отправлялись прятать сокровища (которое они, конечно же, украли неизвестно откуда). Я лично знаю такую историю: их было четверо; они спрятали сокровище, а затем один убил остальных троих, чтобы однажды вернуться в Грецию и найти сокровище. Демоны сидят на таких сокровищах, потому что это оскверненное место, потому что там люди убивали друг друга. Вы, должно быть, много раз слышали такие истории, и, как вы прекрасно знаете, в наше время некоторые путешествуют по горам на мотоциклах, чтобы найти деньги и сокровища. Повторяю: эти места осквернены, они нечисты. Насколько же они нечисты? Потому что там сидят демоны. И если кто-то действительно найдет эти деньги, то ни к чему хорошему это не приведет, невозможно! Вот почему, мои дорогие, как говорит нам здесь авва Иоанн, будем осторожны, чтобы не осквернить место, где мы живем, ни несправедливостью, ни безнравственностью, ни каким бы то ни было грехом вообще. Место осквернено, лица и тела людей осквернены, даже вещи осквернены. В Новом Завете написано следующее. Иуда, брат Господа нашего, говорит: «гнушаясь даже одеждою, которая осквернена плотью» [3](ср. Иуды 23). Одежду, соприкоснувшуюся с кожей грешных людей, не брать и не использовать.

То, что я рассказал вам сегодня вечером, может показаться вам странным, даже фантастическим. Но это не так! Я даже использовал Священное Писание. Поэтому будем осторожны. Только добродетель и святость могут изгнать демонов и очистить место. Они очищают место, а также очищают тела. Вот почему, мои дорогие, мы очищаемся исповедью. Со Святым Причастием мы освящаемся и становимся святыми. А когда у нас есть святое место, святое тело, святая душа, тогда демоны изгоняются и никогда больше не приходят.

🔹🔹🔹
Примечания:

[1] Греческий глагол, использованный в этой цитате (ῥυπόω), и вариация, используемая в тексте (ῥυπαίνω), означают «осквернить и осквернять, сквернить» и «сквернить, обезобразить, быть или стать нечистым, испачкаться; метафорически, загрязнять, заражать» соответственно (LSJ).

[*] о. Афанасий, вероятно, имеет в виду Вторую мировую войну, Гражданскую войну в Греции и последовавшую за ними массовую эмиграцию.

[2] Эти молитвы могут быть прочитаны только теми священниками, которые имеют особое епископское и старческое благословение на совершение отчитки, то есть особого чина для изгнания бесов.

[3] В славянском переводе: ненавидяще и яже от плоти оскверненную ризу


Απόσπασμα από την 43η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες Χαιρετισμῶν ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίες Χαιρετισμῶν.
Ὁμιλίες τῶν πέντε Παρασκευῶν τῶν Χαιρετισμῶν " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/milies-xairetism-n
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qrqUA571X8p-lUei-0Ykwa

Расшифровка магнитозаписи беседы :
https://apologet.spb.ru/ru

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

10 Δεκεμβρίου 2021

Περί δαιμόνων.

†.Ἐνθυμεῖσθε ὅτι ὁ Τωβίας μέ τόν Ραφαήλ τόν ἄγγελο, ἐδέχθησαν τό τραπέζι πού ἔκανε ὁ Ραγουήλ πρός τιμήν τους καί κατά τήν διάρκεια τοῦ τραπεζιοῦ ἐζητήθη ἡ κόρη τοῦ Ραγουήλ, ἡ Σάρρα - ἡ ὁποία ἦτο καί συγγενής τοῦ Τωβία-εἰς γάμον, ἀφοῦ βεβαίως ὁ Ραγουήλ, μετά πολλῆς εἰλικρινείας ἀνέφερε, ἐκεῖνο τό ἄς τό ποῦμε «κουσούρι» τῆς Σάρρας, ὅτι εἶχε ἐκεῖνο τό φοβερό δαιμόνιο, πού ἔπνιγε, ἐφόνευε, ὅποιον ἄνδρα ἐπαντρεύετο ἡ κοπέλα αὐτή. Καί εἶχε ἑπτά ἄνδρες μέχρι τότε παντρευτεῖ, καί οἱ ἑπτά εἶχαν πεθάνει. Καί φυσικά ἐφόσον τώρα ὄγδοος ζητᾶ σέ γάμον τήν κοπέλα, ὤφειλε -ἐδῶ εἶναι ἡ μεγάλη εἰλικρίνεια τοῦ Ραγουήλ- ὤφειλε; ὤφειλε, νά δείξη εἰλικρίνεια καί νά πεῖ, παιδί μου ἄκουσε νά σοῦ πῶ, θέλεις νά πάρης τήν κόρη μου·  ναί, ἀλλά θά σοῦ πῶ τήν ἀλήθεια. Εἶναι αὐτή κι αὐτή. Καί φυσικά ἐπειδή εἶχε κατά νοῦν ὅτι θά συντελοῦσε -ὁ Τωβίας- στήν θεραπεία τοῦ κοριτσιοῦ ἐπιμένει νά τήν πάρει. Καί ἀφοῦ ἔγινε ὁ γάμος μ’ ἐκεῖνα τά τρία «σημεῖα»· ἡ ἄρμοσις τῶν χειρῶν, το βιβλίον τοῦ γάμου, ἐν ἀντιθέσει μέ τό βιβλίον τοῦ ἀποστασίου πού εἴχαμε πεῖ, τοῦ διαζυγίου, καί ἡ εὐλογία. Αὐτά τά τρία σημεῖα τά ὁποῖα εἶναι τά μοναδικά εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην, τά μοναδικά, καί τά ὁποῖα ἀποτελοῦν καί τά τρία αὐτά, στοιχεῖα ἐκ τοῦ χριστιανικοῦ γάμου, τοῦ γάμου πλέον ὡς μυστηρίου. Διότι ὁ γάμος εἰς τήν Παλαιά Διαθήκη, δέν ἀποτελεῖ μυστήριον.

    Μετά φυσικά ἀπό ὅλα αὐτά, ἐκάθισαν νά φᾶνε. Πρέπει νά θυμόσαστε ὅτι ὁ Τωβίας, ἐπέμενε ὅτι δέν θά καθήση νά φάει, ἐάν προηγουμένως ὅλα αὐτά δέν τελειώσουν. Ἐτελείωσαν καί κάθισαν νά φᾶνε. Ὅταν ἐτελείωσε τό τραπέζι … «ὅτε δὲ συνετέλεσαν δειπνοῦντες, τότε, εἰσήγαγον Τωβίαν πρὸς αὐτήν», διότι ἐνθυμεῖσθε ἀπ’ τό περασμένο θέμα, τό ὄγδοο κεφάλαιο, ὅτι ἡ Ἔδνα (ἡ μητέρα τῆς Σάρρας) ἑτοίμασε ἕνα διαμέρισμα καί ἐκεῖ ὁδήγησε τήν Σάρρα, ὅπως μετά καί τόν Τωβία. «ὁ δὲ πορευόμενος ἐμνήσθη τῶν λόγων Ραφαὴλ καὶ ἔλαβε τὴν τέφραν τῶν θυμιαμάτων καὶ ἐπέθηκε τὴν καρδίαν τοῦ ἰχθύος καὶ τὸ ἧπαρ καὶ ἐκάπνισεν.» (Τωβ. 8, 1-2) Αὐτό τό «ἐμνήσθη» σημαίνει ὅτι ἦταν ἀνά πᾶσα στιγμή στό μυαλό του, ἐκεῖνο τό ὁποῖο τοῦ εἶχε πεῖ ὁ ἄγγελος. Καί πράγματι, ἐπῆρε τήν καρδιά τοῦ ψαριοῦ, ἐπῆρε καί τό συκώτι -τά ὁποῖα εἶχαν πλέον ξεραθεῖ- καί ἐπῆρε τό θυμιατό, ἔβαλε μέσα κάρβουνα ἀναμμένα, ἔριξε αὐτά ἐπάνω, καί μέ τόν καπνόν ἐθυμίασε τήν Σάρρα. Δέν θά μείνω ἄλλο πιά σ’ αὐτό τό σημεῖο. Τό θυμόσαστε ὅτι εἴχαμε πεῖ πολλά, εἰς τό σημεῖο αὐτό τοῦ θυμιάματος. Ἴσως ἡ μισή ὥρα, ὁ μισός χρόνος εἶχε  στό περασμένο μας θέμα γι’ αὐτό τό σημεῖο, τό πολύ σημαντικό.

    «ὅτε δὲ ὠσφράνθη τὸ δαιμόνιον τῆς ὀσμῆς, ἔφυγεν εἰς τὰ ἀνώτατα Αἰγύπτου καὶ ἔδησεν αὐτὸ ὁ ἄγγελος». (Τωβ. 8, 3). Ἐδῶ τώρα ἔχουμε ἕνα ἄλλο χωρίο τό ὁποῖο ὁμολογουμένως ἔχει πολλήν ἀποκάλυψιν. Διότι ὅπως εἶναι γνωστό, πράγματα τά ὁποῖα ἀναφέρονται, πέραν ἀπό τόν φυσικόν κόσμον, ἀλλά ἀνήκουν εἰς τόν πνευματικόν κόσμον, εἰς τόν μεταφυσικόν κόσμον, δέν μποροῦμε ἐμεῖς νά ἔχωμε γνῶσιν σαφῆ. Αὐτήν γνῶσιν δυνάμεθα νά τήν ἔχωμε μόνον ἐξ ἀποκαλύψεως, καί φυσικά ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς ἀποκαλύπτει πολλές πτυχές τοῦ πνευματικοῦ κόσμου. Ἐδῶ λέγει ὅτι ὅταν ὠσφράνθηκε τό δαιμόνιο τήν ὀσμήν ἀπό τόν καπνόν … Τό δαιμόνιο ὀσφραίνεται;  δέν εἶναι πνεῦμα ὁ δαίμων; Τί σχέση ἔχει τό πνεῦμα μέ τόν καπνόν;  … ἴσως κάποιος θά πεῖ. Εἶναι γνωστή ἡ παροιμία ὅτι ὁ διάβολος φεύγει ἅμα μυρίζει λιβάνι. Τό λέει ὁ λαός αὐτό. Ἀλλά τό λιβάνι εἶναι, πραγματικά, ὡς μυρωδιά, πού φυγαδεύει τόν διάβολο; Τότε νά ‘χεις ἕνα θυμιατό καί ὅπου πᾶς νά συναντᾶς … καί παίρνω τά κάρβουνα τά τσιρίζω καί ρίχνω λιβάνι. Ἐρωτῶ· εἶναι πράγματι τώρα αὐτή ἡ ἄσχημη μυρωδιά τοῦ λιβανιοῦ πού θά διώξη τόν διάβολο; Φυσικά ὄχι! Διότι δέν ἔχει καμία σχέση τό πνεῦμα, εἶτε ἀγαθόν εἶναι, εἴτε πονηρόν εἶναι, μέ μίαν ὀσμήν καθαρῶς ὑλικήν. Ἐκεῖνο πού φυγαδεύει τόν διάβολο εἶναι ὅτι τό λιβάνι πού μπαίνει στό θυμιατό, συνοδεύεται μετά προσευχῆς, κι ἀποτείνεται πρός τόν Θεό. Τό «κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου», δείχνει ἀκριβῶς ὅτι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ κατευθύνεται, ἡ προσευχή σάν τό θυμίαμα, καί τό θυμίαμα σάν τήν προσευχή. Διότι αὐτή ἡ κατεύθυνσις πρός τά πάνω τοῦ θυμιάματος … ἄν θέλετε ἀπό φυσικῆς πλευρᾶς πόσο φτάνει; δέκα μέτρα, φτάνει; Ἀλλά τί εἶναι στήν πραγματικότητα; Εἶναι ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ διά τοῦ ἀρωματικοῦ καπνοῦ. Ἡ λατρεία αὐτή προσφέρεται ὡς θυσία, ἀφενός, διότι καίεται αὐτό τό πρᾶγμα καί ὡς προσευχή, ἀφετέρου. Ἐκεῖνο λοιπόν πού φυγαδεύει τόν διάβολο, δέν εἶναι αὐτή αὔτη ἡ ὑλική ὀσμή, ἀλλά ἡ λατρεία καί ἡ προσευχή. Ἴσως τό καταλάβατε. Ἐδῶ λοιπόν τώρα τί συμβαίνει; Ἐπειδή ἦτο ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ νά καπνιστεῖ τό δαιμόνιο,  μέ τόν καπνό τοῦ συκωτιοῦ καί τῆς καρδιᾶς ἀπό τό ψάρι, γι’ αὐτό φεύγει τό δαιμόνιο. Τί ὀσφραίνεται; Δέν ὀσφραίνεται αὐτόν τοῦτον τόν καπνόν, ἀλλά αὐτήν τήν ἀπειλή τοῦ Θεοῦ: ’’Φύγε ἀπό δῶ! Φύγε ἀπό δῶ!’’, καί ὅτι φυγαδεύει, ὄχι αὐτή αὔτη ἡ ὀσμή, ἀλλά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ διάβολος μπροστά εἰς τόν Θεόν, πραγματικά τήκεται. Πῶς ἔτρεμε ὁ διάβολος μπροστά εἰς τόν Χριστόν; Ἤ ἀκόμα ἄν θέλετε, νά πάρουμε σύγχρονες περιπτώσεις, δαιμονισμένων ἀνθρώπων καί τούς πηγαίνουμε στόν Ἄγιο Γεράσιμο, ἄς ποῦμε, ἤ εἰς τόν Ἅγιο Διονύσιο ἤ στόν Ἅγιο Σπυρίδωνα. Ξέρετε τί φωνάζουν; ‘’Μ’ ἔκαψες! Μ’ ἔκαψες! Μ’ἔκαψες!’’ φωνάζουν οἱ δαίμονες, μπροστά στόν Ἅγιο. Μ’ἔκαψες! Γιατί τόν ἔκαψε, τί τόν ἔκαψε; Ἔβαλε καμιά φωτιά ὁ Ἅγιος, τίποτε; Ὄχι. Ὅπως καί οἱ δαίμονες μπροστά στόν Χριστό· ἡ ἀκτινοβολία τῆς θείας δόξης … ἐδῶ πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι τά Ἅγια λείψανα μέ τά ἱερά σκηνώματα τῶν ἁγίων - κατά συγκυρία, καί τά τρία αὐτά τά ἀναφερθέντα, εἶναι ὁλόκληρα τά σώματα- εἶναι κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι ὁ Θεός … εἶναι ὑλικές ἐστίες θείας δόξης. Σάν τή δόξα ἐκείνη πού εἶδαμε μέ τόν Χριστό στό Θαβώρ. Ἀλλά αὐτή ἡ δόξα πού λαμπρύνει τούς εὐσεβεῖς, εἶναι ὁ Θεός. Διά δέ τούς ἀσεβεῖς -πολλῷ μᾶλλον διά τούς δαίμονας- εἶναι πῦρ. Ἀλλά τό πρῶτον εἶναι φῶς ἄ-πυρον καί τό δεύτερον εἶναι πῦρ ἄ-φωτον. Εἶναι αὐτό τό πῦρ τῆς κολάσεως, τό ὁποῖο ἐνῶ θά ὑπάρχει, δέν θά φωτίζει, γι’ αὐτό ὁμιλεῖ ὁ Κύριος γιά δυό ἀντιφατικά πράγματα· εἰς τό πῦρ τό ἐξώτερον καί εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον. Πῶς εἶναι πῦρ καί σκότος; Τό πῦρ ὁπωσδήποτε δέν δίνει ἕναν φωτισμόν; Εἶναι τό ἀφεγγές πῦρ. Εἶναι τό πῦρ τῆς Θείας δόξης … ἤ καλύτερα, εἶναι ἡ Θεία δόξα ἡ ὁποία εἰς μέν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ φθάνει ὡς φῶς καί φωτίζει τούς δικαίους, εἰς δέ τήν κόλασιν φθάνει ὡς πῦρ καί κατακαίει τούς ἁμαρτωλούς καί τούς δαίμονες.

    Αὐτό ὠσφράνθηκε τό δαιμόνιο. Καί λέω «ὠσφράνθηκε» διότι ἔχουμε καπνό. Δέν μποροῦσε νά πεῖ «εἶδε» ἤ «ἄκουσε», διότι ἡ ὀσμή ἀναφέρεται στήν ὄσφρηση. Ἀλλά στήν πραγματικότητα -εἶναι δηλαδή κάτι πολύ … ἄς τό ποῦμε ἀνθρωπομορφικόν- φυγαδεύει τόν διάβολο ἡ Θεία δόξα. Κι ἀκόμη, εἶναι παρών ὁ ἄγγελος. Ὁ διάβολος βλέπει τόν ἄγγελο. Δέν εἶδε βεβαίως τίποτε ὁ Τωβίας ἀπό τόν ἄγγελο, ἀλλά βλέπει ὅμως ὁ δαίμων καί φυγαδεύεται. Ἕνα σημεῖο· ὅτι «ἔφυγεν εἰς τὰ ἀνώτατα Αἰγύπτου». Τί σημαίνει ἐδῶ; Πραγματικά ὅλο αὐτό τό χωρίο εἶναι πάρα πολύ περίεργο. Ἀλλά καί ἐδῶ θά σᾶς δείξω τώρα τή συμφωνία Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης. Κατ’ ἀρχάς ἀπό τά Ἐκβάτανα ἕως τά ἀνώτατα τῆς Αἰγύπτου, πόσο μακριά δηλαδή, εἶναι γιά τό πνεῦμα σχεδόν τίποτα. Εἶναι περίπου ἀκαριαία ὑπόθεσις. Ἀλλά ἡ ἀπόσταση αὐτή θέλει νά δείξη, ὅτι εἶναι τόσο μακριά -πάλι ἀπό ἀνθρωπίνης τοποθετήσεως- ὥστε δέν πρόκειται νά ξαναγυρίση τό πονηρό πνεῦμα πίσω, καί πῆγε πολύ μακριά. Γιατί στά «ἀνώτατα τῆς Αἰγύπτου» κι ὄχι κάπου ἀλλοῦ; Δύο λόγοι. Ὅταν λέγει «ἀνώτατα» δέν εἶναι παρά ἡ ἄνω Αἴγυπτος καί βαίνει ἀπό τή Θηβαΐδα. Εἶναι ἡ ἔρημος τῆς Αἰγύπτου, ἡ Θηβαΐς. Προσέξτε αὐτό τό σημεῖο, Θηβαΐς, κρατῆστε το στό μυαλό σας. Κατ’ ἀρχάς εἶναι γνωστό … πᾶρτε ἕναν χάρτη τοῦ ἀρχαίου κόσμου, θά δεῖτε ὅτι τά ἀνώτατα τῆς Αἰγύπτου, ἦταν τά ὅρια τοῦ κόσμου, τοῦ τότε, τοῦ παλαιοῦ κόσμου, τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου, ἀπό πλευρᾶς Νότου. Δέν εἶχαν πάει οἱ ἄνθρωποι παραπέρα ἀπό αὐτήν τήν ἔρημον. Εἶναι γνωστό ὅτι οἱ ἐκβολές (;) (μάλλον θέλει νά πεῖ πηγές) τοῦ Νείλου ποταμοῦ ἀνεκαλύφθησαν τόν περασμένον αἰῶνα, ἄν δέν κάνω λάθος. Συνεπῶς ἐκεῖ ἐθεωρεῖτο ὅτι εἶναι τά ὅρια τοῦ κόσμου. Ὅπως καί τό Γιβραλτάρ, οἱ στῆλες τοῦ Ἡρακλέους (ἔτσι δέν λέγονται;), ἦταν τά ὅρια τοῦ κόσμου. Ὁ Ἀτλαντικός ὠκεανός ἦταν τά ὅρια τοῦ κόσμου. Θέλει νά δείξη λοιπόν ὅτι ὁ διάβολος πῆγε στό ἄκρον τοῦ κόσμου, δέν ἔχει πιά καμία σχέση, ἀλλά ἔχει ὅμως … εἶναι σχηματικό αὐτό, προσέξτε, εἶναι ἐντελῶς σχηματικό. Θέλει νά δείξη τήν ἀπομάκρυνση. Καί κάτι ἀκόμα. Ὅταν λέγει, εἰς τά ἀνώτατα τῆς Αἰγύπτου, θέλει νά δείξη τήν Θηβαΐδα, πού ἦταν ἔρημος. Καί τί σχέση ἔχει ἡ ἔρημος μέ τόν διάβολον; Ἔχει πολλή σχέση. Ἡ Παλαιά Διαθήκη σέ πολλά της σημεῖα, μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ ἔρημος εἶναι ἡ κατοικία τῶν δαιμόνων. Καί τό βιβλίο τοῦ Ἡσαΐου κλπ. μᾶς τό δείχνουν αὐτό.

    Ἀλλά καί ὁ Κύριος στήν Καινή Διαθήκη μᾶς τό δείχνει. Σᾶς διαβάζω ἀπό τό «Κατά Ματθαῖον» Εὐαγγέλιο: «Ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, -δεῖτε συμφωνία παρακαλῶ!- διέρχεται δι᾿ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει».(Μτθ ιβ΄, 43) Ποιοί εἶναι οἱ ἄνυδροι τόποι; Εἶναι ἡ ἔρημος. Ὄχι, ἡ ἔρημος ἀπό ἀνθρώπους· ἡ ἔρημος ὅ,τι λέει ἡ λέξη· ἡ ἔρημος Σαχάρα. Ὥστε ἡ ἔρημος εἶναι κατοικητήριο τῶν δαιμόνων; Ἔχει καμία σχέση ὁ τόπος μέ τά πνεύματα; Ἐκεῖνο πού δέν μποροῦμε νά καταλάβουμε, ἦταν πού δέν θέλαμε νά καταλάβουμε καί τοῦτο γιατί μέσα μας ὑπάρχει -εἰδικά σέ μᾶς τούς Ἕλληνες, γενικότερα εἰς τόν Δυτικόν κόσμον- καί εἴμεθα διαρκῶς -εἴτε τό θέλουμε εἴτε δέν θέλουμε, εἴτε τό καταλαβαίνουμε εἴτε ὄχι- κάτω ἀπό τήν Πλατωνική φιλοσοφία, πού δέν μποροῦμε νά καταλάβουμε, δέν χωράει τό μυαλό μας, ὅτι μπορεῖ νά συνδέονται τό πνεῦμα καί ἡ ὕλη. Αὐτό εἶναι καθαρά Πλατωνικό, δέν εἶναι Χριστιανικό. Γι’ αὐτό, ὅτι θά τοποθετοῦσε ἡ Ἁγία Γραφή τό πνεῦμα σέ σχέση μέ τήν ὕλη, αὐτό τό ἀπορρίπτουμε. Δέν τό καταλαβαίνουμε. Ὁ Πλατωνισμός, νά τό ξέρετε πολύ καλά δέν ἔκανε καμία σύνδεση τοῦ πνεύματος μέ τήν ὕλη. Καί ἤτανε μάλιστα φυλακή ἡ ὕλη, τοῦ πνεύματος. Ἤτανε φυλακισμένο τό πνεῦμα, ἡ ψυχή, μέσα στήν ὕλη, μέσα στό σῶμα, μέσα στόν παρόντα κόσμον. Κι ἤθελε μία ἀπελευθέρωση. Ἐδῶ ὅμως βλέπουμε ὅτι ὁ Χριστιανισμός μᾶς ἀποκαλύπτει ἄλλα πράγματα. Ἔχει σχέση ὁ πνευματικός κόσμος μέ τόν ὑλικόν, τόσο πολύ, οἵαν σχέσιν  ἔχει ἡ ψυχή μέ τό σῶμα. Ὄχι σχέσις φυλακῆς πρός φυλακισμένον, ἀλλά σχέσις κατοικίας μέ νοικοκύρη· τόσο πολύ, πού ὅπως ὁ νοικοκύρης χάνει τό σπίτι του καί τό ζητάει  -ποιός ἅμα χάσει στό σπίτι του δέν τό το ζητάει;- πέστε μου ἅμα τελειώσουμε ἀπό δῶ πού θά πᾶμε; Ὅπου ἀλλοῦ, δέν μποροῦμε νά φανταστοῦμε, ἐκτός ἀπό τό σπίτι μας, σπίτι μας θά πᾶμε. Σπίτι μας θά πᾶμε! Εἶναι ὁ πιό ἀγαπητός μας τόπος! Ὅταν οἱ ψυχές φύγουν ἀπό τά σώματα, φεύγουνε δραματικά. Γι’ αὐτό εἶναι πικρός ὁ θάνατος. Ἄν ἤτανε ἐχθρική, ἡ θέσις, ἡ στάσις, ἡ σχέση ψυχῆς-σώματος δέν θά ἐλυπεῖτο ἡ ψυχή φεύγουσα. Θά ἐχαίρετο. Κι ἐδῶ εἶναι Πλατωνικό πού πολλοί πιστεύουν … ἄ, λέει ἔφυγε ἡ ψυχή, ἐλευθερώθηκε. Τί ἐλευθερώθηκε; ἀπό ποῦ ἐλευθερώθηκε; Ἀπό τό ἄρρωστο σῶμα; Μά εἶναι ἄρρωστο γιατί ἔχει  … τό σῶμα. Ἀλλά τότε; ἡ ψυχή δέν βρίσκει ἀνάπαυση ἕως ὅτου ξαναβρεῖ τό σῶμα της. Γι’ αὐτό οἱ μάρτυρες … καί οἱ μάρτυρες, δέν βοοῦν οἱ μάρτυρες στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Ὄχι ἀκόμη στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, εἶναι στόν Παράδεισο. Ἄλλο πρᾶγμα εἶναι ὁ Παράδεισος, κι ἄλλο πρᾶγμα εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Παράδεισος εἶναι μιά πρόγευσις τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Τί λένε; «ἕως πότε, ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν τό ἐπὶ τῆς γῆς ἐκχυθέν;» Ἕως πότε; Πόσο θά περιμένουμε ἀκόμα; Περιμένετε ἀκόμα, λέει, τό ἐσφαγμένον ἀρνίον, περιμένετε, ἕως ὅτου προστεθοῦν κι ἄλλοι ἀδελφοί σας, γιά τήν μαρτυρίαν τοῦ ἐσφαγμένου ἀρνίου. Κι ἄλλοι μάρτυρες δηλαδή θά προστεθοῦν. Καί τούς δόθηκε, παρηγορία· χιτών λευκός καί κλαδί φοίνικος. Σύμβολα νίκης. Ἀλλά γιατί ἀναμένουν; -κάτω ἀπό τόν θρόνον, λέει, τοῦ ἐσφαγμένου ἀρνίου- κάτω ἀπό τόν θρόνο, βοοῦν· ἕως πότε; δέν μπορεῖ ἡ ψυχή νά μένει χωρίς τό σῶμα της. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν «πρός Ρωμαίους» (8ο κεφ.) … δέν ζητᾶμε, λέγει, νά ἀπεκδυθοῦμε τό σῶμα, ἀλλά ζητᾶμε νά ἐνδυθῆ τό σῶμα αὐτό ἀθανασία. Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅποια σχέση λοιπόν, ὑπάρχει στήν ψυχή μέ τό σῶμα, τέτοια σχέση ὑπάρχει καί τῶν πνευμάτων μέ τήν Ὕλη. Ἰδίᾳ τῶν πονηρῶν πνευμάτων πού ἔπεσαν ἀπό τήν φωτοφορίαν, ἐπάνω σ’ αὐτόν τόν ὑλικόν κόσμον, ἰδίως ἐπάνω στή γῆ μας. Καί οἱ δαίμονες ἐδῶ κυκλοφοροῦν, ἐπάνω στή γῆ. Ὄχι οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων … -οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων πηγαίνουν εἰς τόν οἰκεῖον τόπον- οἱ δαίμονες κυκλοφοροῦν ἐδῶ καί ἀγαποῦν πολύ, ἰδιαιτέρως, νά βρίσκονται μέσα στόν ἄνθρωπο. Τό χωρίο πού σᾶς διάβασα ἀπό τό κατά Ματθαῖον (12 κεφάλαιο) … καὶ οὐχ εὑρίσκει ἀνάπαυσιν, καί ξαναγυρίζει, λέγει, τό πνεῦμα στόν ἄνθρωπο, καί ζητάει νά ξανακατοικήσει· βρίσκει, λέγει, σεσαρωμένη τήν ψυχή, τήν κατοικία της τήν παλιά, τήν φωλιά καί φέρει, λέει, … ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ  κλπ. Ἀλλά καί ὁ δαιμονισμένος τῶν Γερσεσηνῶν δέν ἦταν παρά ἡ φωλιά τῶν δαιμόνων, διότι οἱ δαίμονες ἀγαποῦν νά μένουν εἰς τούς ἀνθρώπους. Τό θέλουν, τό ἐπιθυμοῦν, γιά νά κάνουν ἀκόμα πιό πολύ κακό κι ἔχουνε μιά σχέση μέ τόν ἄνθρωπο γιά τήν κόλαση, διότι οἱ δαίμονες γιά νά γλυτώνουν ἀπό τό πῦρ τῆς κολάσεως, θά προσπαθοῦν νά μποῦν μέσα εἰς τούς ἀνθρώπους, πού θά εἶναι καί ἐκεῖνοι στήν κόλαση -σῶμα καί ψυχή θά εἶναι ἔ; μετά τήν ἀνάσταση, σῶμα καί ψυχή- καί τότε οἱ μέν δαίμονες θά προσπαθοῦν νά βροῦν, ἕνα καταφύγιο μέσα εἰς στούς ἀνθρώπους, οἱ δέ ἄνθρωποι θά ὑφίστανται διπλοῦν μαρτύριον, διότι θά ἔχουν, τήν τιμωρία τῆς κολάσεως καί τήν παρουσία τῶν δαιμόνων μέσα τους. Εἶναι φρικῶδες! Εἶναι πραγματικά φρικῶδες! Ἐκεῖνο πού θέλω νά σᾶς πῶ εἶναι ὅτι οἱ δαίμονες ἔχουνε σχέση μέ τήν ὕλη, κι ὅτι ἡ ἔρημος πάντα ἐθεωρεῖτο ἡ κατοικία τῶν δαιμόνων. Γιατί ἡ ἔρημος; Διότι ἐκεῖ φυγαδεύει ὁ Θεός τούς δαίμονες, γιά μήν προκαλοῦν πάντοτε τό πολύ κακό εἰς τούς ἀνθρώπους. Ἐάν ἀγαπητοί μου, οι ἄγγελοι δέν φυλοῦσαν τόν κόσμον -διότι ξέρετε τόν προστατεύουν τόν κόσμον οἱ ἄγγελοι- οἱ δαίμονες μέσα σέ κλάσμα τοῦ λεπτοῦ, θά εἴχανε κυριολεκτικά καταστρέψει τή γῆ καί τόν κόσμον ὁλόκληρον. Ψυχή ζῶσα δέν θά εἶχε μείνει ἐπάνω στόν πλανήτη μας, οὔτε καί ζωντανά, οὔτε καί φυτά τίποτα. Θά ἤτανε πλήρης ἡ καταστροφή. Οἱ ἄγγελοι φυλοῦν τούς δαίμονες νά μήν πλησιάζουν.

    Ἀλλά ἀφοῦ οἱ δαίμονες κατοικοῦν στήν ἔρημον, τότε κι ἐκεῖνος πού θέλει νά νικήσει τόν διάβολον, θά πάει καί στήν ἔρημο. Ὁ Χριστός πῆγε στήν ἔρημο φερόμενος ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γιατί; Πειρασθῆναι ὑπό τοῦ διαβόλου. Ἔτσι δέν λέει τό 4ο κεφάλαιο κατά Ματθαῖον; ἀνήχθη εἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου,(Μτθ δ΄ 1-4) · δέν πῆγε στήν ἐρημιά, νά ‘χει ἡσυχία, νά προσευχηθεῖ (αὐτό εἶναι ἄλλο στοιχεῖο), πῆγε, πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου. Καί οἱ ἀσκητές γι’ αὐτό πήγαιναν στήν Θηβαΐδα. Ἄραγε εἶναι τυχαῖο -δέν νομίζω- τό γεγονός ὅτι ὁ δαίμονας δέθηκε ἐκεῖ στήν Θηβαΐδα εἰς τά ἀνώτατα τῆς Αἰγύπτου, μέ τό γεγονός ὅτι οἱ ἀσκητές πήγαιναν στήν ἔρημο τῆς Θηβαΐδος; Δέν εἶναι τυχαῖο. Βεβαίως ὁ μοναχισμός παντοῦ ὑπῆρχε, καί ὁ ἀσκητισμός. Εἴδαμε, εἶναι γνωστό ὅτι ἡ κοιτίς τοῦ ἀσκητισμοῦ εἶναι ἡ Θηβαΐς. Ἐκεῖ καί ὁ μέγας Ἀντώνιος ἐκεῖ καί ἡ γένεσις τοῦ ἰδιορύθμου ἀσκητισμοῦ, ἐκεῖ καί ἡ γένεσις τοῦ κοινοβιακοῦ ασκητισμοῦ. Ἐκεῖ, στή Θηβαΐδα. Ὥστε ἔχει σημασία.

    Ἀλλά κι ἕνα ἄλλο χωρίο θά σᾶς διαβάσω, εἶναι ἀπό τήν Ἀποκάλυψη. Λέγει ἐκεῖ ὁ ἄγγελος, φωνάζει· ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, καὶ ἐγένετο κατοικητήριον δαιμονίων καὶ φυλακὴ παντὸς πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου·(Ἀπ  ιη΄ 2) Γιατί αὐτό, κατοικητήριον δαιμονίων, καὶ φυλακὴ παντὸς πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου; Εἰς τήν Βαβυλών α ἡ ὁποία ἔπεσε καί ἔπεσε, καί σέ ἐρείπια. Συνεπῶς ἐπί τῶν ἐρειπίων της κατοικοῦν δαίμονες; Ἄραγε εἶναι τόσο τυχαῖο; Θά μοῦ πεῖτε τώρα … πάτερ μου, τέτοιες παραδοξότητες, παραμύθια μεσσαιωνικῶν τόμων;  Ἄραγε εἶναι τυχαῖο τό ὅτι ὁ λαός πιστεύει ὅτι στά ἐρείπια κατοικοῦν δαίμονες; Νά ἔγινε τυχαῖα; Δέν εἶναι τυχαῖο. Σέ τί ἐρείπια; Ὄχι ἀπλῶς ἐρείπια. Ἀγαπητοί μου, ἐγώ ἔχω μία συγκεκριμένη περίπτωση τήν ὁποία ὑποπτεύομαι καί φοβοῦμαι. Καί σ’ αὐτήν τήν περίπτωση νά κάνω ἁγιασμό. Δέν θά σᾶς τήν πῶ ὅμως. Ἔτσι λοιπόν στούς τόπους ἐκείνους πού ἐρήμωσαν ἐν ἁμαρτίαις, κατοικοῦν δαίμονες. Αὐτό πού λέμε «στοιχειωμένο». Δηλαδή γιά νά καταλάβετε· τά κόκαλα τῶν ἁγίων, γίνονται κατοικητήρια θείας δόξης; Γι’ αὐτό καί θαυματουργοῦν. Ἔτσι καί ὁ τόπος καί τά κόκαλα ἀνθρώπων ἐν ἁμαρτίαις ἀποβιωσάντων γίνονται κατοικητήρια δαιμόνων. Κατοικητήρια δαιμόνων! Φοβερόν; Φοβερόν! Εἶναι σᾶς λέω μία περίπτωση καί συμπτωματικά τήν ἐπεσήμανα ἐγώ μόνος μου, καί οἱ πατέρες μετά τήν παρατήρησαν μόνοι τους, καί μοῦ λένε, ξέρετε… ‘’αὐτό τό πρᾶγμα’’, καί λέω· ‘’ξέρετε, κι ἐγώ τό σκέφθηκα’’. Λοιπόν νά κατοικεῖ ὁ δαίμων μέχρι κυριαρχίας. Μένει σ’ αὐτόν τόν τόπο, μόνον ἐδῶ, νά, ἀλλά νά μήν ἔχει ἐδῶ. Εἶναι φοβερό! Θά σᾶς τό ἀποδείξω καί μ’ ἕνα τελευταῖο γεγονός πού διάβασα πάλι ἀπόψε σ’ αὐτό τό σημεῖο εἶναι πολύ ἐνδιαφέρον. Στήν Βάπτιση γίνονται δύο πράξεις· εἶναι τά «κατηχούμενα» τά ὁποία λέγονται ἐκεῖ στήν εἴσοδο τοῦ ναοῦ, εἰς τό παιδί πού θά βαπτιστεῖ ἤ στόν ἄνθρωπο τόν μεγάλο. Τά «κατηχούμενα» δέν εἶναι παρά, τρεῖς εὐχές ἐξορκισμοῦ. Πᾶτε νά παρακολουθῆστε βάπτιση, ἐκεῖ στά κατηχούμενα, θά δεῖτε καί θά τό ἀκούσετε αὐτό. Τρεῖς εὐχές ἐξορκισμοῦ, μέ σκοπό τήν ἀπέλαση τοῦ διαβόλου. ‘’Φύγε, λέει ὁ ἱερεύς, πονηρόν πνεῦμα πού ἐμφωλεύεις σ’ αὐτόν τόν ἄνθρωπο· ποιός ἄνθρωπος; αὐτός πού εἶναι ὑπό βάπτιση· γιατί; γιατί μέχρι τότε εἶναι παιδί τοῦ παλαιοῦ Ἀδάμ καί συνεπῶς κατοικητήριον δαιμόνων. Ὁ ἄνθρωπος! κατοικητήριον δαιμόνων! Καί φυγαδεύει ὁ ἱερεύς μέ τήν εὐχή τοῦ ἐξορκισμοῦ ἤ ἀφορκισμοῦ. Ἡ μία πράξις. Τελείωσε ἀπό κεῖ, ἐρχόμαστε στήν κολυμβῆθρα. Ἐδῶ τώρα ὁ ἱερεύς τί κάνει; Ἀφορκίζει τό νερό, διότι τό νερό εἶναι δαιμονοκρατούμενον. Καί τό ἀφορκίζει διά νά ἐπιτελέση τή βάφτιση. Τί θά πεῖ ἁγιασμός; Λέμε· νερό ἁγιασμός. Σημαίνει, ἐφυγαδεύσαμε τήν ἐπικράτηση τοῦ διαβόλου σ’ αὐτό τό νερό καί ἐγκαταστήσαμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι γεμᾶτη ἀπό τέτοιες πράξεις. Κι ἔτσι νομίζω δέν κατοχύρωσα ἕναν μῦθο, ἀλλά κατοχύρωσα μία πραγματικότητα, πού εἶναι πράξις καί παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας μας, καί πού ἔχει τήν ἀφετηρία της  εἰς αὐτήν τήν Ἁγίαν Γραφήν.

    Ἀλλά καί ἕνα ἀκόμη σημεῖο ἐκεῖ πού λέει ὅτι ὁ ἄγγελος ἔδησεν. Ποιός ἄγγελος κατ’ ἀρχάς; Εἶναι ὁ Ραφαήλ πού εἶναι μαζί μέ τόν Τωβία. Εἶναι ἄγγελος. Εἶναι κατά τό φαινόμενον ἄνθρωπος. Αὐτός, ὁ ἄγγελος, βλέπει τόν διάβολο -ὅπως καί ὁ διάβολος βλέπει τόν ἄγγελο- καί τόν περιάδραξε, -νά μέ συγχωρέσετε- τόν βούτηξε, ὁ ἄγγελος, προσέξτε ἀφοῦ σᾶς εἶπα τόν βούτηξε, τόν περιάδραξε, δηλαδή τόν φούχτιασε … εἶναι  χαρακτηριστικό διότι γίνεται μάχη μεταξύ τῶν δαιμόνων καί τῶν ἀγγέλων. Μπορεῖτε νά τό καταλάβετε αὐτό; Γίνεται μάχη πραγματική. Καί τόν ἀπώθησε ἐκεῖ,  μακριά, καί τόν ἔδηεσε. Μέ τί τόν ἔδεσε; Μέ σκοινιά, μέ ἀλυσίδες; Ὄχι. Τῷ ὀνόματι Κυρίου. Αὐτά εἶναι τά δεσμά. Ὁ ἱερεύς λέγει στίς ευχές τοῦ ἐξορκισμοῦ· σέ ἐξορκίζω, δαιμόνιον παμπόνηρον … κλπ. κλπ. … εἰς τό ὄνομα Ἐκείνου ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Παντοκράτωρ, ὁ Δημιουργός τοῦ παντός ὁ … ὁ … ὁ … ὁ, Ἐκεῖνος πού εἶπε ν’ ἀνοίξουν τά μάτια τῶν τυφλῶν, Ἐκεῖνος πού περπάτησε ἐπάνω στή θάλασσα, Ἐκεῖνος πού  κτλ … στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἤ στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ … αὐτός ὁ ὁρκισμός εἰς τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἤ τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τό δέσιμο. Κι ἐπειδή ὁ διάβολος φοβεῖται τόν Θεόν, μένει ἐκεῖ, ἀκινητοποιεῖται. Τόν ἀκινητοποιεῖ αὐτός ὁ Θεός. Κι ὕστερα, ἀγαπητοί μου, μυστήρια ὑπάρχουνε γύρω μας, τά ὁποῖα δέν μποροῦμε νά τά καταλάβουμε. Μόνο ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς τά ἀποκαλύπτει.
Εἶναι καταπληκτικά πράγματα.


Απόσπασμα από την 13η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Τωβίτ ».

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
"Τωβίτ. (Ὁμιλίες βασισμένες στό βιβλίο τῆς Π. Διαθήκης Τωβίτ).

" εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/vivlion-tovit
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oED0GDYsRHnrDdY5_m61pt

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Καραμίντζα.

Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου δια χειρός του αξιοτίμου κ. Γεωργίου Μαλούση.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

12 Απριλίου 2021

Η νέα γενεά μπροστά στο φαινόμενο του Δαιμονισμού. Δ΄ Νηστειῶν. (Μάρκ. 9, 17-31)

†.Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας άγει την τετάρτην Κυριακήν των Νηστειών. Σε αυτήν την Κυριακή προβάλλει το πρόσωπον του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, συγγραφέως του βιβλίου «Κλίμαξ», για να μας θυμίσει ότι σκαλί- σκαλί πρέπει να ανεβαίνουμε την κλίμακα των αρετών. Αλήθεια, μια Σαρακοστή γίνεται κλίμακα ανοδικής πορείας; Τίθεται το ερώτημα. Ή μένουμε μόνο σε μια τυπική νηστεία, που πολλές φορές μας καλλιεργεί μια κρυφή υπερηφάνεια; Μάλιστα είναι μια ευκαιρία, μια που έγινε λόγος αν δεν έχουμε γνωρίσει αυτό το θαυμάσιον βιβλίον της «Κλίμακος» μέχρι τώρα, ευκαιρία να το γνωρίσουμε, να το προσεγγίσουμε. Είναι θαυμάσιο βιβλίο.

     Ακόμη η Εκκλησία μας προβάλλει και την ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στη θεραπεία ενός δαιμονιζόμενου νέου, που έγινε ευθύς μετά την κάθοδο του Κυρίου μας από το όρος Θαβώρ, μετά τη Μεταμόρφωση. Και εκείνος ο ταλαίπωρος πατέρας αυτού του δαιμονιζόμενου παιδιού, λέγει στον Κύριον: «Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε(:έφερα τον υιόν μου σε σένα), ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν(:τον ρίχνει κάτω), καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται (:γίνεται αναίσθητος)». Πρόκειται για μια φρικτή περιγραφή δαιμονιζόμενου ανθρώπου και μάλιστα νέου ανθρώπου. Αλλά ταυτόχρονα προβάλλεται και η ιστορία ενός γονιού που πάσχει ένεκα του δαιμονιζομένου παιδιού του. Το παιδί δαιμονισμένο. Ο γονιός σε απόγνωση. Αλλά ας προσεγγίσουμε να δούμε αυτά τα δύο τραγικά πρόσωπα.  Το παιδί, ο νέος, είχε δαιμόνιο· που η συμπεριφορά του τον καθιστούσε άλαλον και κωφόν. Ούτε άκουγε το παιδί, ούτε λαλούσε. Όχι ότι δεν άκουγε και δεν λαλούσε αλλά όταν δαιμονίστηκε, ούτε άκουγε ούτε λαλούσε. Είχε λοιπόν πνεύμα άλαλον και κωφόν. Εκ του αποτελέσματος κρίνουμε το δαιμόνιον πώς ενεργεί. Και το αποκαλούμε έτσι.

    Αυτή όμως η ιστορία ίσως να μοιάζει ότι είναι σπανία, αλλά δεν είναι. Αντίθετα εμφανίζεται και σε βαρύτερες μορφές, όταν μάλιστα αναφέρεται όχι απλώς σε μία αλαλία ή σε μία κώφωση, αλλά σε κάτι πολύ-πολύ χειρότερο, όπως θα δούμε στη συνέχεια και μάλιστα στην εποχή μας. Παρατηρούμε ότι τα σύγχρονα παιδιά μας, σε ένα μεγάλο μέρος, είναι ενεργούμενα του σατανά. Μη μας εκπλήσσει. Ενεργούμενα του σατανά. Όπως στην εποχή του Χριστού υπήρχαν πολλοί δαιμονισμένοι, έτσι και στην εποχή μας υπάρχουν δυστυχώς, πολλοί νέοι, ιδίως νέοι, δαιμονισμένοι. Και είναι ενεργούμενοι από τον σατανά.

    Διότι πρώτον, κάνουν κακή χρήση της ελευθερίας. Λέγει ο λόγος του Θεού: «῾Υμεῖς γὰρ ἐπ' ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί· μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί, ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις» [: Γαλ. 5,13] . Προσέξτε όμως, διότι δεν πρέπει να σταθεί η ελευθερία που μας έδωσε ο Χριστός και εκ φύσεως, δηλαδή σύμφωνα με το κατ΄εικόνα, αλλά και την ελευθερία που μας έδωκε με την χάριν που έφερε στον κόσμον με την παρουσία Του, προσέξτε μη γίνει αυτή η ελευθερία «ἀφορμή τῇ σαρκί», αφορμή για να ζήσουμε σαρκικόν βίον· διότι δυστυχώς, παρά τη διευκρίνιση που μας κάνει ο λόγος του Θεού εδώ, πάρα πολλοί νέοι, πάρα πολλοί άνθρωποι, μικροί, μεγάλοι, την ελευθερία την θεωρούν ως ασυδοσία. Και μάλιστα ακριβώς μια ευκαιρία για σαρκική ζωή. Και μάλιστα με κάθε τρόπο προσπαθούν να αμυνθούν υπέρ του δικαιώματος αυτού, της ελευθερίας των, για να κάνουν ό,τι θα ήθελαν ζώντας σαρκική ζωή. Πάντως από μια τέτοια αντίληψη περί ελευθερίας γεννιέται η βαναυσότης, όταν υπάρχει η ασυδοσία, γεννιέται η βαναυσότης, ο αναρχισμός, το ποδοπάτημα κάθε αυθεντίας που υπάρχει, ακόμη και της Εκκλησίας του Θεού.

     Η ελευθερία των πρωτοπλάστων ήταν να πουν «όχι» στον πονηρό. Και όχι να διαλέξουν ανάμεσα στον διάβολο και στον Θεό. Δεν ήταν να διαλέξουν. Αλλά να πουν σαν δυνατότητα το «όχι» στον διάβολον. Αυτό είναι η ουσία της ελευθερίας. Είναι τεραστίας σημασίας το μέγα αυτό θέμα που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο και που λέγεται ελευθερία. Και το πώς μπορούμε να εννοούμε την έννοια της ελευθερίας.

    Ένα δεύτερον. Το γιατί δαιμονίζονται σήμερα οι νέοι μας, γιατί είναι ενεργούμενοι του σατανά. Δεύτερον κάνουν κακή χρήση της λογικής. Η λογική, γνωρίζουμε όλοι ότι είναι ο ηγεμών νους, που κυβερνά τον άνθρωπον. Λέμε στον 50ο ψαλμό και ζητούμε: «καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με(:και με το ηγεμονικό αυτό πνεύμα, τον νου, να με στηρίξεις)». Η λογική έχει περιέλθει δυστυχώς σε πολλούς εκ των νέων μας, στη νεοτέρα γενεά, έχει περιέλθει εις τον Ορθολογισμόν. Γιατί έχει αρρωστήσει. Και ο Ορθολογισμός είναι μια αρρώστια του νου. Όταν θέλει να δέχεται μόνον ό,τι καταλαβαίνει. Ό,τι δεν καταλαβαίνει, δεν το δέχεται. Γι’ αυτό ακριβώς ο ορθολογισμός απορρίπτει την πίστιν.

    Μια τέτοια όμως λογική είναι δαιμονική. Είναι μια λογική που δεν μπορεί να κατανοήσει εκείνα  για τα οποία πλάσθηκε. Να κατανοήσει τον Θεό. Εξυπηρετεί αυτή η λογική κατώτερα πράγματα, ανάξιά της. Και όχι ανωτέρους σκοπούς ή ακόμη και τη σωτηρία. Ο νους δεν ανέρχεται, αλλά κατέρχεται. Δεν ανάγεται, αλλά κατάγεται. Συνεπώς, όταν έχουμε έναν τέτοιον νουν, μια τέτοια λογική, πώς είναι δυνατόν να μην δώσουμε ευκαιρία εις τον σατανά να κάνει κατάκτησή μας, να κάνει κατάληψή μας; Για να χρησιμοποιήσω μία σύγχρονη έκφραση. Έτσι ο άνθρωπος που έχει τόσο φτωχό νου, δεν σκέφτεται τον Θεό πια·ενώ έπρεπε να σκέφτεται τον Θεό. Γι’αυτό του δόθηκε η λογική. Δεν σκέφτεται τον Θεό, αλλά γήινα, φτωχά, ρηχά και τιποτένια πράγματα.

    Τρίτον, γιατί είναι ενεργούμενοι aπό τον διάβολο σήμερα οι νέοι μας. Γιατί κάνουν κακή χρήση του σώματός των. Πιστεύουν ότι τους ανήκει. Αλλά ο λόγος του Θεού μας λέγει στην Α΄Κορ. 6ο κεφ. Προς το τέλος του κεφαλαίου στο 19ον χωρίον: «καί  οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν» .Ομιλεί για το σώμα εκεί ο Απόστολος Παύλος· που το παραδίδουν οι άνθρωποι στην ανηθικότητα. Λέγει: «Είστε ναός του Αγίου Πνεύματος και δεν ανήκετε εις τον εαυτόν σας». Το Πνεύμα του Θεού καθιστά, γιατί Εκείνο έχει ιδιοκτησία Του το σώμα μας, καθιστά το σώμα μας κατοικητήριό Του, ναό δικό Του. Έτσι, αντί ναός του Αγίου Πνεύματος το σώμα μας, μεταβάλλεται με την ανηθικότητα, κυριότατα, σε σπήλαιο ληστών και δαιμόνων. Ακόμη είναι όλα εκείνα τα ηδονιστικά, από την γαστριμαργία μέχρι το οινόπνευμα και το τσιγάρο και τα ναρκωτικά, που είναι τόσο διαδεδομένα στην εποχή μας, που μεταβάλλουν κυριολεκτικά, κυριολεκτικά, ό,τι λέει η λέξις, το σώμα του ανθρώπου, ιδίως του νέου ανθρώπου, σε κατοικητήριο των  δαιμόνων. Τι κρίμα! Αντί του Αγίου Πνεύματος. Έτσι το ανθρώπινο σώμα γίνεται ένα ερείπιο, άχρηστο για εκείνον που το φέρει. Γίνεται ένας τέτοιος άνθρωπος, μη δυνάμενος πια ούτε να σκεφθεί,ούτε να εργαστεί, ούτε οικογένεια να φτιάξει, ούτε να σπουδάσει, τίποτα, τίποτα, γίνεται ένα άχθος αρούρης, ένα βάρος της γης.

    Αφού τα παιδιά μας είναι ενεργούμενα του σατανά, τότε, αγαπητοί μου, έρχεται το δαιμόνιον, το άλαλο και κωφό. Έχομε ποικίλα δαιμόνια. Γιατί κι αυτά έχουν κάποια ειδικότητα· που προσβάλλουν αντιστοίχως τον άνθρωπο. Δεν είναι μάταιο το ότι  η Γραφή, ο ίδιος ο Κύριος είπε «σύ, τό δαιμόνιον τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν» ή ό,τι άλλο, άλλος χαρακτηρισμός, ανάλογα με εκείνο που προσβάλλει την ανθρωπίνη ύπαρξη. Έρχεται λοιπόν το δαιμόνιον το άλαλον και κωφόν και αναπαύεται μέσα σε ένα τέτοιο σώμα, σε έναν τέτοιον άνθρωπο ,και σώμα και ψυχή. Και μεταβάλλει τον νέον σε μια άλαλη και κωφή ύπαρξη. Σήμερα, μάλιστα, με την παρουσία της τηλεοράσεως, λιγόστεψε-θα κάνω και μεταφορές, επιτρέψατέ μου, λιγόστεψε και δεν είναι λιγότερο δαιμονισμοί αυτά που θα αναφέρω, λιγόστεψε το λεξιλόγιο των νέων μας, έγινε πάμπτωχο, πάμπτωχο... Οι νέοι μας πια μεταξύ τους δεν μιλούν. Μάλιστα αυτήν την θαυμασία δυνατότητα που μας έδωσε ο Θεός, αυτού του ενάρθρου λόγου. Δεν μιλούν πια οι νέοι μας, αλλά γρυλίζουν. Μμ.μμ.μμ. Γρυλίζουν, δεν μιλούν. Τι ωραία μάλιστα η ελληνική γλώσσα, τι ωραία που είναι! Είναι τόσο πλουσία, τόσο πλουσία. Και δεν τη γνωρίζουμε την γλώσσα μας.

    Ακόμη, έπαψαν να μιλούν για τον Θεό. Το κωφόν και άλαλον πνεύμα,δεν τους αφήνει να μιλήσουν για τον Θεό. Με οτιδήποτε ασχολούνται εκτός από τον Θεό. Δεν προσεύχονται. Δεν συζητούν για ό,τι είναι πνευματικόν. Πολλοί νέοι μας έφθασαν στη λησμοσύνη του Θεού, Τον ξέχασαν τον Θεό. Τι συμφορά! Και μπήκαν εις τον χώρον της αθεΐας. Κάποτε και της οργανωμένης αθεΐας. Αντίθετα, οργιάζει ο σατανισμός. Γιατί όχι; Και μόνο γιατί υπάρχει ο σατανισμός διάχυτος στην εποχή  μας, από τη μουσική, που γίνεται φορέας του σατανισμού και δαιμονίζονται όχι λίγοι νέοι με την μουσική, μέχρι πράξεις και τελετές λατρείας του σατανά, μπορούμε, ερωτώ, μπορούμε να μην έχουμε σήμερα δαιμονισμένη τη νεότητά μας; Μπορούμε;

    Κατειλημμένα τα παιδιά μας από το κωφόν πνεύμα, ομοίως δεν τους επιτρέπει να ακούν. Το κωφόν πνεύμα, το κωφόν δαιμόνιον, δεν επιτρέπει να ακούν. Τι; Δεν δέχονται οποιαδήποτε αγαθή προτροπή που θα τους γίνει, είτε από τους γονείς είτε από τους διδασκάλους. Δεν αναγνωρίζουν καμία αυθεντία. Είναι αυτόνομοι. Δαιμονικώς αυτόνομοι. Ό,τι έχει ο διάβολος, το μεταδίδει. Γι’αυτό ο διάβολος, έγινε διάβολος. Ζήτησε την αυτονομία. Κι έτσι, την προσφέρει στους ανθρώπους για να φύγουν από τον Θεό. Εν ονόματι μιας ελευθερίας. Τι τραγικό, αλήθεια: Δεν θέλουν να ακούσουν το Ευαγγέλιον. Δεν θέλουν να ακούσουν τη Θεία Λειτουργία. Ζαλίζονται, λένε, να πάνε στη Λειτουργία. Αισθάνονται μια ανιαρότητα. Μπαίνουν μέσα και βγαίνουν γρήγορα έξω. Δεν μπορούν. Άραγε γιατί; Τι συμβαίνει; Γιατί δεν το παθαίνουν αυτό σε άλλους χώρους; Και το παθαίνουν ειδικά εις την Λειτουργία; Δεν τους αφήνει το κωφόν πνεύμα αν ακούσουν την Θεία Λειτουργία, να αγιασθούν και να σωθούν. Δεν θέλουν τίποτα το καλό ποτέ να ακούσουν. Γιατί το θεωρούν κατεστημένο και παρωχημένο, μπαγιάτικο, παλιό, περασμένο, ντεμοντέ, εκτός μόδας...

    Και τα αποτελέσματα από μια τέτοια δαιμονοληψία, ποια μπορεί να είναι; Ποια μπορεί να είναι; Τα απαριθμεί ο ταλαίπωρος εκείνος πατέρας στον Κύριον, για τον γιο του τον δαιμονισμένο. Και λέγει: «Κύριε, ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν». Τι θα πει; Τον ρίχνει χάμω. Πέφτει χάμω. Και οι νέοι μας πηγαίνουν από πτώση σε πτώση και από γκρεμό σε γκρεμό. Και δεν μπορεί κανείς να τους βοηθήσει, γιατί δε θέλουν να ακούσουν για να βοηθηθούν. Είναι γνωστό ότι ένας άνθρωπος μόνον τότε βοηθάται, όταν αποδεχθεί την βοήθειαν. Ακόμα και την ιατρικήν βοήθειαν. Δεν μπορεί ο γιατρός να επέμβει, να σου κάνει θεραπεία, εάν δεν αποδεχθείς την θεραπείαν. Πολύ περισσότερο για άλλα πράγματα, πνευματικά θέματα, δεν είναι δυνατόν να σου προσφερθεί η βοήθεια εάν δεν την αποδεχθείς. Αλλά δεν αφήνει το δαιμόνιο να αποδεχθείς.

     Δεύτερο χαρακτηριστικό του νέου εκείνου. Ότι αφρίζει. Από τον σύγχρονο χορό οι νέοι μας κυριολεκτικά καταλαμβάνονται από μανία. Καταλαμβάνονται από ένα άμοκ και αφρίζουν. Τα πάντα σπάζουν, γκρεμίζουν, καταστρέφουν, ύστερα από μία τέτοια μανία. Αφρίζουν, κυριολεκτικά αφρίζουν. Τυπικό παράδειγμα είναι η παρουσία των νέων στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Τι γίνεται εκεί… Άστε ότι δεν είναι καλός τόπος να πάει κανείς. Σίγουρα δεν είναι καλός τόπος. Ένας τόπος μανίας, όπως λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, στην εποχή του ήταν το Ιπποδρόμιον, αντίστοιχο είναι το ποδόσφαιρο σήμερα, διότι έστω κι αν κάποιος ήθελε να πάει, φοβείται να πάει. Από τη μανία και τη βία που ασκείται σήμερα εις τους χώρους αυτούς. Αφρίζουν λοιπόν οι άνθρωποι, κυριολεκτικά αφρίζουν. Για να μην πω ακόμη και η μορφή των διασκεδάσεων που σήμερα οι νέοι μας έχουν και μετέρχονται, τους κάνει κυριολεκτικά να αφρίζουν.

     Και ένα τρίτο χαρακτηριστικό, λέει ο ταλαίπωρος πατέρας στον Κύριον, ότι τρίζει τους οδόντας. «Το παιδί μου, Κύριε,», λέγει, «τρίζει τα δόντια του». Ξέρετε τι είναι αυτό μεταφερόμενον; Η πολιτικοποίησις και κομματοποίησις των νέων μας, η αναρχία κλπ, που κάνει τους μεν να τρίζουν τα δόντια των εναντίον των δε. Βλέπουν οι μεν τους δε ως αντιπάλους, μέσα στο ίδιο το σχολείο, στο ίδιο το σχολείο, μέσα στην κοινωνία, στον δρόμο, παντού, και οι μεν τρίζουν τα δόντια κατά των δε.
Και ένα τέταρτο χαρακτηριστικό. «Το παιδί μου», λέει, «Κύριε, ξηραίνεται». Είπε κι άλλα. Είπε ότι πάει να ρίξει τον εαυτό του στη φωτιά άλλοτε και άλλοτε στο νερό. Δηλαδή τάση αυτοκτονίας. Ξέρετε, από μία στατιστική, και δεν είναι μία αυτή,στην εποχή μας, εδώ στον χώρο τον δικό μας, τον ελληνικό χώρο, ξέρετε πόσο έχουν αυξηθεί οι αυτοκτονίες; Και μάλιστα των νέων μας που είναι στρατιώται; Αυτό τι δείχνει; Δεν δείχνει έναν δαιμονισμό; Λοιπόν, ξηραίνεται, λέει, Κύριε, ξηραίνεται. Τι θα πει; Λέμε «ξεράθηκε αυτός ο άνθρωπος». Δηλαδή, σαν να κοκάλωσε. Όπως συμβαίνει πολλές φορές με το φαινόμενο της Ιστορίας. Είναι γνωστό, η νεολαία μας αποκτά αναισθησία του νου, της καρδιάς και της συνειδήσεως. Γίνονται αναίσθητοι οι νέοι μας.

    Είναι όμως και ο γονιός, είναι και ο γονιός. Τι να πούμε γι’ αυτόν τον γονιό; Όταν ρωτήθηκε από τον Κύριον αυτός ο γονιός, ο πατέρας «πόσος καιρός είναι που πάσχει το παιδί» κι εκείνος απήντησε «παιδιόθεν», δηλαδή από παιδί, από νέο παιδί. Αυτό σημαίνει ότι ο Κύριος που ήταν τρία χρόνια, γιατί αυτά συνέβησαν, σας είπα, μετά από τη Μεταμόρφωση του Κυρίου, λίγο προ του Πάθους, αυτό σημαίνει ότι τρία χρόνια, δεν άκουσε αυτός ο πατέρας για τον Κύριον; Γιατί δεν πήγε το παιδί του εκεί; Γι’αυτό ο Κύριος είπε «ὦ γενεὰ ἄπιστος»· διότι ο πατέρας ηλέγχθη μάλιστα από τον Κύριον όταν του είχε πει: «εάν μπορείς». Εάν μπορώ; Το θέμα δεν είναι εάν μπορώ εγώ, αλλά εάν εσύ πιστεύεις. Είχε λοιπόν έλλειψη πίστεως ο πατέρας αυτός, φαίνεται καθαρά. Και δεν πήγε το παιδί του εις τον Κύριον τρία χρόνια.

   Όταν οι γονείς δεν ασκούν την χριστιανική αγωγή στα παιδιά τους, δεν τα προτρέπουν να εκκλησιάζονται, δεν επιτηρούν τα παιδιά τους να προσεύχονται το πρωί και το βράδυ… Επιτρέψατέ μου, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέγω τα ίδια και στα ίδια πρόσωπα χρόνια ολόκληρα, να κάνουν, φερ’ειπείν, το πρωί προσευχή και δεν κάνουν. Και παντρεύονται και κάνουν παιδιά και τα παιδιά τους ομοίως το πρωί δεν κάνουν προσευχή. Τι θέλετε; Δεν τα προτρέπουν να εξομολογούνται, να κοινωνούν, να ευσεβούνται. Εδώ είναι αυτή η τεράστια ευθύνη της γενεάς των γονέων και των παππούδων, γιατί και οι παπούδες δεν δίδουν πολλές φορές καλό παράδειγμα, ότι δεν εδημιούργησαν προϋποθέσεις να οδηγηθεί η νέα γενεά στον Χριστό.

    Αγαπητοί, περιμένετε να αναφερθεί η θεραπεία; Να σας πω για θεραπεία; Το φάρμακο είναι ένα και μόνον. Ο Χριστός. Αυτός είναι το φάρμακο. Είναι ο μόνος που είπε εις τον δαίμονα, αποτεινόμενος στο παιδί: «Τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω(-Ποιος; Εγώ. Όχι άλλος, Εγώ, Εγώ σε διατάζω-), ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν».

    Aλλά γιατί να μιλάμε για θεραπεία και όχι για πρόληψη; Γιατί να μην ασκηθεί χριστιανική αγωγή νηπιόθεν, εγκαίρως; Πρέπει να αρρωστήσει το παιδί μας; Πρέπει να δαιμονιστεί, για να τρέχουμε από δω και από κει; Κι όταν δούμε μάλιστα ότι δεν πετύχαμε και σπουδαία πράγματα ή τίποτα, γιατί μέσα μας φωλιάζει η απιστία, απόδειξις; Πάμε σε άλλες πόρτες. Στις πόρτες του μάγου, της χαρτορίχτρας, της καφετζούς, στον Πνευματισμό κ. ο. κ.

Άραγε απ’ όσους ακούν την ευαγγελική περικοπή, εσείς που ακούτε, ποιος από σας θα σκεφθεί σοβαρά; Μην πούμε αυτά είναι για τους άλλους, γιατί δε γνωρίζεις εσύ ο γονιός, αδελφέ μου, αύριο τι βρίσκει το παιδί σου. Δεν ξέρεις τι βρίσκει το παιδί σου, τι το συναντά το παιδί σου. Για να μη λες, άμα το συναντήσει κάτι κακό, ότι…κακιά ώρα το βρήκε. Δεν υπάρχουν κακές ώρες. Ο διάβολος συναντά το παιδί σου, γιατί δεν το έμαθες να αγωνίζεται εναντίον του σατανά. Σήμερα, λοιπόν, σήμερα, από τώρα, οδήγησε το παιδί σου στον Χριστό. Είναι η καλύτερη και η σωστότερη οδήγηση, να γίνεις εσύ ο γονιός σωστός και θερμός Χριστιανός. Όχι να πάρεις το παιδί σου και να το πας στον Χριστό. Θα πάρεις το παιδί σου, αφού κι εσύ έχεις βρει τον Χριστό. Έτσι έχεις την ελπίδα, όχι τη βεβαιότητα, είναι πονηρή η εποχή μας, έχεις την ελπίδα να δεις παιδιά όχι μόνο απηλλαγμένα από το δαιμόνιο το κωφό και το άλαλο, αλλά να δεις και παιδιά μέσα στην Χάρη του Θεού, μέσα στο φως του Χριστού λουσμένα.


559η ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας " Ομιλίες Κυριακών " 🔻
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

11 Απριλίου 2021

Το δαιμονικό στοιχείο μέσα στην κτίση.

†.Επιτρέψατέ μου όμως να δούμε και την τρίτη πλευρά. Δέν είναι ουσιαστικά μία τρίτη, αλλά μία επέκταση της δευτέρας. Ο πεπτωκός εις την γην αστήρ, όπως λέγει το ιερό κείμενο, το αστέρι που έπεσε στην γή είναι ο διάβολος. Και συνεπώς ο διάβολος φέρει, προσέξτε, το δαιμονικό στοιχείο μέσα στην κτίση. Με αυτό το δαιμονικό στοιχείο ενέπνευσε και τους πρωτοπλάστους. Όταν τους έβαλε την ιδέα του κακού. Όταν τους είπε, ότι μπορούν να θεωθούν χωρίς Θεό, ότι μπορούν να υπάρξουν αυτόνομα, χωρίς τον Θεό και χωρίς να είναι ο σκοπός τους ο Θεός, τους έβαλε ουσιαστικά και ανύποπτα, στους ταλαίπωρους γενάρχες μας το στοιχείο το δαιμονικό. Ξέρετε, αυτό το δαιμονικό στοιχείο μέχρι σήμερα συνεχίζεται από τον διάβολο να υποβάλλετε συνεχώς στους ανθρώπους. Αλλά προσέξτε όμως. Το κακό δεν είναι οντολογικό. Όταν λέμε δεν είναι οντολογικό, δέν υπάρχει κάπου το κακό. Ο διάβολος δεν είναι μία ύπαρξις που οντολογικά είναι το κακό. Ο διάβολος είναι αγαθός άγγελος και έγινε κακός. Αλλά το κακό δεν υπάρχει κάπου. Ακόμη αν θέλετε δεν είναι αρχή το κακό. Με την έννοια την φιλοσοφική, το κακό δεν είναι αρχή.
Γράφει ο άγιος Διάδοχος Φωτικής : "Τὸ κακόν, οὔτε ἐν φύσει ἐστίν, οὔτε μὴν (ἀλλὰ οὔτε) φύσει τς ἐστὶ κακός· κακὸν γάρ τι ὁ Θεὸς οὐκ ἐποίησεν. Ὅτε δὲ ἐν τῇ ἐπιθυμίᾳ τῆς καρδίας εἰς εἶδός τις φέρει (πραγματοποιεῖ κάποιος) τὸ οὐκ ὂν ἐν οὐσίᾳ (τὸ κατ᾿ οὐσίαν ἀνύπαρκτο), τότε ἄρχεται εἶναι, ὅπερ ἂν ὁ τοῦτο ποιῶν ἐθέλοι (ἀρχίζει νὰ λαμβάνει τὴν ὅποια ὑπόσταση τοῦ δίδει αὐτός που τὸ πράττει)- δεῖ οὖν ἀεὶ τῇ ἐπιμελείᾳ τῆς μνήμης τοῦ Θεοῦ, ἀμελεῖν τῆς ἕξεως τοῦ κακοῦ. Δυνατωτέρα γάρ ἐστιν ἡ φύσις τοῦ καλοῦ, τῆς ἕξεως τοῦ κακοῦ· ἐπειδὴ τὸ μέν, ἐστί, τὸ δὲ οὔκ ἐστι· εἰ μὴ μόνον ἐν τῷ πράττεσθαι."
   Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι το κακό δεν υπάρχει στην φύση ούτε κανείς είναι εκ φύσεως κακός. Το κακό είναι στην προαίρεση. Από τη στιγμή που θα διαπράξω το κακό τότε παίρνει υπόσταση το κακό. Αλλά υπάρχει όμως στην ελευθερία του ανθρώπου. Εις την προαίρεση του και εν τω πράττειν. Ενώ δηλαδή το θέλω και θέλω να το πράξω εκεί ακριβώς υπάρχει το κακό. Έτσι δεν υπάρχει το κακό ώς ουσία, αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο. Προσέξτε. Γι' αυτό θέτει ο Θεός στους πρωτοπλάστους την δοκιμασία της θελήσεως με τα δύο δέντρα. Της ζωής και της γνώσεως του καλού και του κακού. Αυτό ώς δοκιμασία θα ανανεωθεί αργότερα εις τους Εβραίους όταν είναι στην έρημο.
   Διαβάζουμε στο Δευτερονόμιο 30, 15 και 19 τα εξής : λέγει ο Θεός :
"Ἰδοὺ δέδωκα πρὸ προσώπου σου σήμερον τὴν ζωήν καὶ τὸν θάνατον, τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν... τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν κατάραν· ἔκλεξαι τὴν ζωὴν σύ, ἵνα ζήσῃς σὺ καὶ τὸ σπέρμα σου." Μπροστά σου τα 'χω βάλει και τα δύο. Καί το καλό καί το κακό. Καί την ζωή καί τον θάνατο. Καί την ευλογία καί την κατάρα. Εσύ όμως να διαλέξεις την ζωή. Και έτσι να μπορέσεις να ζήσεις ευλογημένα εσύ και οι απόγονοί σου.

   Έτσι θα λέγαμε το δαιμονικό στοιχείο, χωρίς να το δημιουργήσει ο Θεός, το υπογραμμίζω αυτό, υπάρχει σε κάθε λογική και ελευθέρα ύπαρξη. Τι είναι ο διάβολος; Ο διάβολος, αγαθός άγγελος, μόνος του σκέφθηκε το κακό. Δημιούργησε το δαιμονικό στοιχείο. Ο άνθρωπος πάλι δύναται να γίνει πηγή του κακού, γιατί είναι ελεύθερος και λογικός. Και συνεπώς, όταν ο Θεός λέγει, μπροστά σου βάζω την ζωή και τον θάνατο, την ευλογία και την κατάρα, σημαίνει - αλλά προτρέπει ο Θεός, εσύ θα διαλέξεις την ζωή - ότι δύνασαι να δημιουργήσεις μέσα σου και να γίνεις πηγή του δαιμονικού στοιχείου. Ο διάβολος τί κάνει; Ο διάβολος απλώς εξωθεί τον άνθρωπο εις το κακό, εάν ο άνθρωπος τελικά συγκατατεθεί. Αλλά και ο ίδιος ο άνθρωπος είναι δημιουργός του δαιμονικού στοιχείου. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε.
   Όταν λοιπόν έπεσε ο Εωσφόρος επί της γης έκ της φωτοφορίας, όπως μας λέγει η Εκκλησία μας, δημιούργησε προϋποθέσεις του κακού επάνω στη γή. Έτσι ο άνθρωπος άφησε το φρέαρ, - περί φρέατος ο λόγος, ερμηνεύουμε την εικόνα, μην το ξεχνάτε αυτό, την εικόνα της πληγής της 5ης -, έτσι ο άνθρωπος άφησε το φρέαρ, το πηγάδι, το φρέαρ των αισθήσεών του ανοικτό. Και γέμισε από τις αναθυμιάσεις του κακού, ο ηγεμών νούς, και σκοτίσθηκε. Που είναι ο ήλιος. Ακόμη άφησε ανοιχτό το φρέαρ του υποσυνειδήτου. Και αναδύθηκε στην επιφάνεια της κοινωνικής ζωής κάθε καταστρεπτικό στοιχείο. Αναδύθηκε το δαιμονικό στοιχείο, αναδύθηκε ο ορθολογισμός, η αθεΐα, πού είναι εικόνα των κακοποιών στοιχείων του ανθρωπίνου υποσυνειδήτου. Να τα αναλύσω αυτά; Να τα κάνω έτσι λιγάκι λιανά, λιγάκι πρακτικά.
   Όταν εισβάλει στο κάθε σπίτι αγαπητοί μου η τηλεόραση με τα πορνό της, που πάμε και αγοράζουμε βεβαίως στην τηλεόραση για να την έχουμε, δέν μας την χαρίζουν ε, δηλαδή πληρώνουμε. Ξέρετε, στην τελευταία ανάλυση, όταν δοθεί η συμβουλή "μην βλέπετε τηλεόραση", είναι αδιανόητο στο σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος, μα, πληρώνει για να βλέπει τηλεόραση, κι' εσύ του λές να μην δει τηλεόραση, είναι σαν να πληρώνει στον κινηματογράφο ένα αδρό εισιτήριο να μπεί μέσα, και να του πείς εσύ να έχει κλειστά τα μάτια του και να κοιμάται. Μα, γι' αυτό πληρώνει. Για να πάει να δεί. Άρα λοιπόν αφήσαμε το φρέαρ των αισθήσεων ανοιχτό. Τί θα βγεί τώρα από μέσα; Δεν θα βγούν τόσοι πειρασμοί; Δεν θα βγούν οι αναθυμιάσεις των πειρασμών των αισθήσεων; Είπα μόνο την τηλεόραση, δέν λέω όλα τα άλλα. Δέν λέω τους πειρασμούς της αφής, που είναι οι χοροί στην ντισκοτέκ και όπου αλλού, κακόφημοι χοροί, που είναι πολύ βασανιστική η αίσθηση της αφής. Όλα αυτά σκοτίζουν το μυαλό, τον ηγεμόνα νού, τον ήλιο που λέγει ο ιερός Ευαγγελιστής, βγήκε το σύννεφο αυτό, από μέσα από το φρέαρ της αβύσσου και σκίασε τον ήλιο. Βέβαια αφήνει θα λέγαμε, μόλις κάποια ηλιοφάνεια, βέβαια ο άνθρωπος κάποτε καταλαβαίνει, αλλά δεν μπορεί όμως να δει καθαρά.

   Τί να πώ για το ανθρώπινο υποσυνείδητο που το αφήσαμε ανοιχτό; Όταν σήμερα αγαπητοί μου λέμε στην αγωγή - ένα μικρό παράδειγμα θα σας πώ, όλα σας τα λέγω ενδεικτικά μόνο, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε μεγάλες αναλύσεις - πέστε μου, όταν στην αγωγή των παιδιών της νέας γενιάς επικράτησε το δόγμα "μη επιπλήττεις το παιδί διότι θα γίνει κομπλεξικό" είναι γνωστό ότι το παιδί, της κάθε εποχής το παιδί, είναι ο πεσμένος Αδάμ. Η αγωγή σκοπό έχει να μεταβάλει το παιδί ~ πεπτωκότα Αδάμ, σε άνθρωπο της Χάριτος. Που θα ξέρει να καθαρίζει και την συνείδηση και το υποσυνείδητο. Η σύγχρονη αγωγή λέγει : " Άσε το παιδί να ζεί όπως θέλει." Δηλαδή; Ο πεσμένος Αδάμ. Οπότε το παιδί, για να μην πάθει τάχα κόμπλεξ βγάζει από το υποσυνείδητό του εκείνα τα οποία υπάρχουν στην πεπαλαιωμένη ανθρωπότητα, στους απόγονους του Αδάμ. Αυτή δε η πεπαλαιωμένη ανθρωπότητα, όταν βγεί στην επιφάνεια, δεν είναι τίποτε άλλο παρά, η εγκληματικότητα και όλα τα σπορικά πάθη της διατροφής, που έχει ποτέ καλλιεργήσει ο άνθρωπος μέσα του. Όλα αυτά τώρα βγαίνουν από το ανοιχτό φρέαρ της αβύσσου και έρχονται να βασανίσουν. Διότι όταν έχουμε κοινωνίες ανθρώπων, μέσα στις οποίες επικρατούν οι ικανοποιήσεις των αισθήσεων και τα εκβράσματα και οι αναβλύσεις,
καταστάσεων που βρίσκονται εις το υποσυνείδητο, αυτή η κοινωνία ποιά μπορεί να είναι; Το Συλλαμβάνετε; Το πιάνετε αγαπητοί μου;

Αλλά δεν είναι ανάγκη να την πιάσουμε την έννοια αυτή. Μιά ματιά στη σύγχρονη κοινωνία και το βλέπουμε αυτό. Βλέπει κανείς ανάγλυφη την πραγματικότητα στη σύγχρονη κοινωνική μας ζωή. Όχι τον Ελληνικό χώρο αλλά σε μία παγκοσμία κλίμακα.

Έτσι η αμφιβολία, η απαισιοδοξία, ο μηδενισμός, η ανασφάλεια, το βάρος της παρουσίας της δημιουργίας, ξέρετε ο άνθρωπος που δεν έχει Θεό μέσα του, ξέρετε πώς αισθάνεται το σύμπαν; Να πέσει να τον πλακώσει. Είναι ένα αίσθημα που ίσως πολλοί δεν το καταλαβαίνουμε. Αλλά υπάρχει όμως εις τους ανθρώπους. Αισθάνεται ότι θα πέσει να τον πλακώσει. Ή ακόμα ο φόβος ενός εχθρικού σύμπαντος. Όταν φοβάται τον σεισμό, φοβάται την καταιγίδα, φοβάται όλα αυτά τα στοιχεία, τα οποία τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματικά φύγει από το ρυθμό τους, όλα αυτά μπροστά στον άνθρωπο, τον σύγχρονο άνθρωπο δημιουργούν ένα σύμπαν εχθρικό. Όλα αυτά έρχονται, να βασανίσουν, δίκην ακρίδων, που λέγει η πληγή, έρχονται να βασανίσουν τον άνθρωπο, τον χωρίς νόημα υπάρξεως και τον χωρίς Θεό.
   Έτσι έχουμε τις ακρίδες ερινύες, που βασανίζουν τόσο φοβερά τον άνθρωπο. Θα σας πώ ακόμα ένα μικρό παράδειγμα. Πάρτε τα ναρκωτικά. Τα ναρκωτικά τί είναι; Είναι το αντιστάθμισμα της λύπης που καταφεύγει ο άνθρωπος ο σύγχρονος. Και το τσιγάρο, αγαπητοί μου, το τσιγάρο είναι και αυτό ένα είδος ναρκωτικού. Βέβαια είναι πολύ ελαφρύ, αλλά είναι η γέφυρα που οδηγεί στα ναρκωτικά. Ενας νέος που ποτέ του δεν δοκίμασε να καπνίσει, είναι, αν όχι αδύνατον, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο να γνωρίσει τα ναρκωτικά. Ο άνθρωπος ο οποίος δέν θα ήθελε να δημιουργεί αντισταθμίσματα ηδονιστικά από την πικρία της ζωής, ο άνθρωπος αυτός μπορεί ν' αντέξει. Αλλά οι πιο πολλοί άνθρωποι ακριβώς γιατί άφησαν τις αισθήσεις τους να απολαμβάνουν πάν ότι ηδονιστικό υπάρχει, όπως καταλαβαίνετε, ο άνθρωπος υπόκειται πολύ εύκολα πια στην πρόκληση κάθε ηδονιστικού στοιχείου που του προσφέρετε. Πρόχειρο, πολύ πρόχειρο είναι σήμερα τα ναρκωτικά. Ο νέος ιδίως, που θα χρησιμοποιήσει τα ναρκωτικά. Ταυτοχρόνως με τη γεύση της ηδονής καταστρέφεται. Έτσι έχουμε την απόλαυση της ηδονής με την αυτοκαταστροφή. Ο σύγχρονος άνθρωπος είτε στη θεωρία, είτε στην πράξη δημιουργεί τον αυτομηδενισμό. Είναι τραγικό. Είναι τραγικό  Είναι τραγικό Έχει φτάσει η ανθρωπότητα σ' ένα φοβερό αδιέξοδο. Δέν ξέρω με ποιον τρόπο να εκφράσω αυτό το αδιέξοδο που έχει φτάσει η ανθρωπότητα, σε τεράστιες μάζες. Είναι αξιολύπητη η ανθρωπότητα, είναι ακριβώς αυτή η πληγή που βασανίζει τους ανθρώπους με όλα αυτά τα οποία λίγοι έχουν διαλέξει.

   Αλλά να προχωρήσω λίγο.
Το δαιμονικό στοιχείο αγαπητοί μου, το συναντούμε και στον πολιτισμό.

Δέν είναι τυχαίο ότι ο πολιτισμός αναπτύχθηκε από την γενιά του Κάϊν. Πήγε λέει, ο Κάϊν απέναντι από τον παράδεισο που έφυγαν οι γονείς του, και εκεί έκτισε πόλη. Δηλαδή όχι με την έννοια όπως την ξέρουμε σήμερα, αλλά ένα τόπο κατοικίας. Και ανέπτυξε τον πολιτισμό. Αυτό αν θέλετε διαβάστε το, με κάποιο όμως βοήθημα για να το καταλάβετε. Στο 4ο κεφάλαιο 17 - 24 στίχοι. Τέσσερις απόγονοί του, τέσσερα παιδιά του, δημιουργούν τον πολιτισμό. Μάλιστα για την μία θυγατέρα, τρία αγόρια ένα κορίτσι, αυτή λέγεται κατά την παράδοση των Εβραίων, ότι εφεύρε το γνέσιμο των μαλλιών και έκανε ύφασμα. Έτσι η γενναία του Κάϊν, προσέξτε λίγο, είναι λεπτό το σημείο, ανέπτυξε τον πολιτισμό. Δέν είναι σας είπα τυχαίο αυτό. Ο Κάϊν πήρε την κατάρα από το Θεό. Και θέλησε να βρεί ένα αντιστάθμισμα της κατάρας που τον κυνηγούσε, στον πολιτισμό. Ο οποίος πολιτισμός έρχεται να απαλύνει τη ζωή του ανθρώπου.

  Αντιθέτως η γενναία τους Σήθ, ο οποίος Σήθ, γεννήθηκε εις αντικατάσταση του Αβελ, που εφονεύθηκε από τον Κάϊν, η γενεά του Σήθ έμεινε εις την λατρεία του Θεού, αλλά και την απλότητα της ζωής. Υπογραμμίζω. Στη λατρεία του Θεού και εις την απλότητα της ζωής. Επί παραδείγματι ο Ενώς, που είναι υιός του Σήθ, λέγει εκεί η Γένεσις 4, 26 το εξής : "οὗτος ἤλπισεν ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ." ενώ αυτό δέν υπάρχει εις τον Κάϊν.

Έτσι δημιουργήθηκαν αγαπητοί μου δύο ρεύματα. Ακούσατέ το. Το ρεύμα Το ένα είναι του Κάϊν, που είναι μακριά από το Θεό, δημιουργεί πολιτισμό με καλπάζοντα τρόπο, δια να απαλύνει την τραχύτητα της ζωής. Αλλά και να αντισταθμίσει την πικρία της ψυχής. Που δεν έχει η ψυχή γαλήνη και ειρήνη επειδή είναι μακριά από τον Θεό.
   Από την άλλη μεριά το άλλο, η άλλη πλευρά, η άλλη γενιά του Σήθ, που λατρεύουν τον Θεό και ζουν απλά. Δέν ανοίγουν πολιτισμό με την έννοια που τον δημιουργεί ο Κάϊν. Έτσι αυτά τα δύο ρεύματα κινήθηκαν. Ας μου επιτραπεί να το πώ, άν δέν κάνω λάθος, αυτά τα δύο ρεύματα κινήθηκαν μέσα εις αυτή την Εκκλησία του Χριστού. Στην Ανατολή κινήθηκε η γενεά του Σήθ. Στην Δύση η γενεά  Κάϊν. Η Δύση, η Χριστιανική Δύση, ανέπτυξε τον πολιτισμό γιατί έχασε το Θεό. Η Ανατολή διατήρησε τη λατρεία του Θεού κι' επειδή δεν είχε ανάγκη να αναπτύξει πολύ πολιτισμό, μη μου πείτε για Τουρκοκρατία, βγάλτε το αυτό. Η Ανατολή ήταν μέσα στη φόρμα της, μέσα στο μεδούλι της, η Ανατολή είχε τη λατρεία του Θεού. Και ανέπτυξε μία απλή ζωή.
   Βέβαια ο τεχνικός πολιτισμός μέχρις ενός βαθμού δύναται να υπηρετήσει τον άνθρωπο και να του απαλύνει τη ζωή του, οπωσδήποτε. Αλλά πέρα όμως από τα όρια αυτά, μεταβάλλεται ο πολιτισμός σε άγχος, σε βλάβη, σε κατάρα. Η χρήσις της γής και των υλικών, στην απλή μορφή, δέν έχουνε κανένα κίνδυνο, ούτε στην ψυχοσωματική υγεία του ανθρώπου, ούτε εις το περιβάλλον του. Πάρτε την εικόνα αυτή που υπήρχε λίγο παλιότερα. Οι γεωργοί μας, όχι λιπάσματα, έπαιρναν λίγο σιτάρι, όχι λιπάσματα, όχι άλλα πράγματα που χαλάνε σήμερα την γή. Ξαναλέω, παίρνανε λίγο σιτάρι. Τα καρπούζια ήταν μικρά. Τα ροδάκινα, α, τα μακαρίτικα τα ροδάκινα, δέν υπάρχουν πια, τα ροδάκινα ήταν όλο άρωμα, μικρά όμως. Όλα μικρά ήταν, δέν είχαν λιπάσματα. Οι ντομάτες μικρές. Δέν ήταν όμως και οι απαιτήσεις των ανθρώπων μεγάλες. Έτρωγαν λιτά και απλά. Είναι αυτό που λέγει Απόστολος Παύλος "οἱ χρώμενοι τῷ κόσμῳ τούτῳ ὡς μὴ καταχρώμενοι·" (Α' κορινθίους 7, 31) Δέν γινόταν κατάχρηση ούτε στην κατανάλωση ούτε στη γή. Έτσι και ο άνθρωπος και το περιβάλλον διατηρούσαν μία υγεία. Ήλθε όμως μία άλλη εποχή. Ήλθε η πληγή η 5η. Ο άνθρωπος επειδή θέλει να ικανοποιεί τις αισθήσεις του ηδονιστικά, το δαιμονικό στοιχείο μπήκε μέσα στη ζωή του, μέσα στον πολιτισμό του, και τώρα αρχίζει να παραβιάζει την φύση να του αποδώσει ό,τι περισσότερο μπορεί. Και χρησιμοποιεί την Χημεία, χρησιμοποιεί την πυρηνική ενέργεια, χρησιμοποιεί όλα εκείνα τα οποία καταστρέφουν τη ζωή του, αλλά καταστρέφουν και το περιβάλλον του. Πολύ ωραία το εκφράζει αυτό ο ιερός ψαλμωδός ως εξής : "
- Αγαπητοί μου ξέρετε όλα είναι κατατεθημένα στην Αγία Γραφή - λέγει στον 16ο ψαλμό στιχος14ο το εξής :" καὶ τῶν κεκρυμμένων σου ἐπλήσθη ἡ γαστὴρ αὐτῶν, ἐχορτάσθησαν υίῶν, καὶ ἀφῆκαν τὰ κατάλοιπα τοῖς νηπίοις αὐτῶν."
Από τα κεκρυμμένα σου χόρτασε η κοιλιά τους. Ποιά είναι τα κρυμμένα του Θεού; Πάμε να βγάλουμε από τους ωκεανούς, πάμε να βγάλουμε από τα έγκατα της γής, πάμε να βγάλουμε δέν ξέρω τί, να φτιάξουμε να φάμε. Όχι για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, αλλά για να χορτάσουμε τις επιθυμίες μας. "ἐχορτάσθησαν υίῶν, καὶ ἀφῆκαν τὰ κατάλοιπα τοῖς νηπίοις αὐτῶν."
Προσέξτε αυτόν τον στίχο. Ο Βατικανός κώδικας, αντί "υίῶν", παιδιών, έχει "ὑείων" που θα πεί χοιρινά κρέατα. Που δείχνει ακόμη, ότι τρώγουν οι άνθρωποι και απαγορευμένες τροφές. Απαγορευόταν εις τους Εβραίους το κρέας το χοιρινό. Συνεπώς χορταίνουν και με απαγορευμένες τροφές. Σήμερα αγαπητοί μου τι τρώμε! Τι έχουνε μέσα αυτά που τρώμε..!
   Ακόμα η μετάφραση εκ του εβραϊκού έχει ως εξής : - Γιατί αυτό που σας διάβασα είναι εκ των εβδομήκοντα. - "των οποίων τα τέκνα είναι χορτασμένα, οι οποίοι αφήνουν τα υπόλοιπα για τα βρέφη τους" δηλαδή για τα εγγόνια τους, αυτό εννοεί για τα βρέφη τους. Χορτασμένη γενιά, χορτασμένα τα παιδιά και αφήνουν και για τα εγγόνια τους. Πράγμα που δείχνει έκτυπα την καταναλωτική μας κοινωνία. Έτσι, εκβιάζουμε αγαπητοί μου την φύση. Προσέξτε τι είπα, εκβιάζουμε την φύση. Να δώσει φρούτα και λαχανικά υπερμεγέθη, μα και σε κάθε εποχή.
Προσέξτε : Αγγουράκια το καλοκαίρι, αγγουράκια τον χειμώνα. Ντομάτες το καλοκαίρι, ντομάτες τον χειμώνα. Τώρα αυτές οι ντομάτες, τα αγγουράκια πώς γίνονται, με ενέσεις, με λιπάσματα, με ορμόνες.. άλλη παράγραφος. Άν τώρα με αυτά αρρωσταίνουμε, άλλη παράγραφος. Βλέπετε η λαιμαργία μας, να αλλάξουμε τις εποχές, να φάμε. Γιατί να φάμε αγγουράκια και ντομάτες τώρα τον χειμώνα; Να φάμε Λάχανα. Θα είναι πιό νόστιμα τα αγγουράκια και οι ντομάτες το καλοκαίρι άμα τα φάμε. Και γιατί να τρώμε το καλοκαίρι λάχανα; Να τα φάμε τον χειμώνα. Βλέπετε αγαπητοί μου; Εκβιάζουμε τη φύση. Κρέατα; Ζώα; Μεγαλωμένα με ορμόνες. Γιατί; Γιατί γίναμε κρεατοφάγοι. Να φάμε πολύ κρέας. Άν φάμε λιγότερο; Άν φάμε λιγότερο τότε, δέν έχουμε ανάγκη να παχαίνουμε για να φτιάχνουμε κοτόπουλα 20 ημερών 30 ημερών και να είναι ενός κιλού.
Αφύσικα πράγματα. Αφύσικα πράγματα. Προϊόντα έτσι σε υπερφυσικό μέγεθος με τη χρήση χημικών και δεν ξέρω τι άλλων.

   Αξιοσημείωτο είναι αυτό που λέει ο ψαλμωδός στην συνέχεια του 16ου ψαλμού. Αυτοί είναι, εκείνοι που τρώνε από τα κεκρυμμένα του Θεού και χορταίνει η κοιλιά τους "ἐγὼ δὲ (λέει ο ψαλμωδος)
ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ σου, χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναί μοι τὴν δόξαν σου."
Είναι η πλευρά του Σήθ. Η άλλη πλευρά είναι η πλευρά του Κάϊν. Είναι πολύ ενδεικτικό αυτό. Έτσι βλέπουμε, ο άνθρωπος όπως μιλάει εδώ, εγώ θα χορτάσω με τη δόξα σου, θα καλλιεργήσω την γή απλά. Έτσι, βλέπει τον Θεό, χορταίνει με Θεό, και από την φύση θα πάρει αυτό που είναι αναγκαίο του, χωρίς εκβιασμό της φύσεως. Είναι αυτό που λέει ο Κύριος "ούκ επ' άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος." Ο άνθρωπος είπε : Όχι, με άρτο θα ζήσει μόνο ο άνθρωπος! Αλλά από τη στιγμή που θα πούμε όχι με άρτο θα ζήσει ο άνθρωπος μόνο, αλλά και με τον λόγο του Θεού, και με τη θεωρία του Θεού, τότε δημιουργούμε ισορροπία δυνάμεων μέσα στη φύση, και δέν έχουμε αυτόν τον βασανισμό που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος στο σύγχρονο πολιτισμό. Θα μπορούσαμε να πούμε αγαπητοί μου, ότι είναι εκείνο που οι αρχαίοι Έλληνες ήθελαν να το δείξουν, να δείξουν αυτόν τον εκβιασμό με τον μύθο των ασκών του Αιόλου, που άνοιξαν τους ασκούς βγήκαν οι αέρηδες από εκεί και έφεραν το πλοίο του Οδυσσέως, ενώ κοιμόταν έγινε αυτό, το έφεραν πίσω στο νησί του Αιόλου, ο οποίος δυσαρεστήθηκε όταν τους είδαν να γυρίζουν πίσω, γιατί αυτός ο ίδιος έβαλε τους αέρηδες, τους ανέμους μέσα στους ασκούς για να φτάσουν στην Ιθάκη. Ή ακόμα άν θέλετε μ' εκείνον τον άλλο τον μύθο του μαθητευομένου μάγου, που είναι και ένα μουσικό κομμάτι αυτό, που βλέπουν εκεί τον μαθητευόμενο μάγο ή έβλεπε το αφεντικό του τον μάγο, σε μία απουσία του,
σκέφτηκε και είπε : πώς μπορώ να επιστρατεύσω τις μυστικές δυνάμεις της φύσεως να μη υπηρετήσουν;
Ανοιξε τα βιβλία, άρχισε να διαβάζει, κι' ήρθαν οι δαίμονες, το δαιμονικό στοιχείο. Και του λέγουν στις διαταγές σου. Και τότε λέγει αυτός. Ηθελε να πλύνει, να σφουγγαρίσει μέσα το εργαστήριο. "Νερό θέλω". Πήγαν αυτοί πιάσαν να κουβαλούν νερό από το πηγάδι. Α, λέγει, τί θαυμάσια, τί θαυμάσια. Το νερό πόσο άκοπα έρχεται τώρα για να σφουγγαρίσω. Κουβαλούσαν νερό, χύναν τους κουβάδες μέσα χωρίς να σταματούν. Άρχισε να ανησυχεί. Ε, καλά, λέει, φτάνει. Τίποτα Κουβαλούσαν συνέχεια. Κουβαλούσαν, κουβαλούσαν, άρχισε το νερό ν' ανεβαίνει. Τον έπιασε τρομάρα. Άρχισαν τα αντικείμενα να επιπλέον μέσα στο εργαστήριο. Καταφθάνει ο μάγος, του λέει, τι είναι αυτά; Κι' αυτός ήξερε το μυστικό, και έβαλε τις δυνάμεις αυτές της φύσεως, το δαιμονικό στοιχείο στη θέση του. Αγαπητοί μου ο άνθρωπος ανακάλυψε το δαιμονικό στοιχείο, μέσα στην κτίση, το απελευθέρωσε και τώρα φωνάζει να ελέγξει το δαιμονικό στοιχείο, αλλά δεν μπορεί. Ελέγξτε παρακαλώ την ατομική ενέργεια, ελέγξτε παρακαλώ τις βόμβες που απειλούν την ανθρωπότητα. Υπάρχει έλεγχος; Πάει. Ξεφεύγει από τα χέρια μας αγαπητοί μου ο έλεγχος αυτός. Έτσι, θα λέγαμε σήμερα ο πολιτισμός προσπαθεί να απελευθερώσει τις δυνάμεις της φύσεως, με αποτέλεσμα αυτή η απελευθέρωση, έστω κι αν χρησιμοποιηθεί, όπως λένε για ειρηνικούς σκοπούς, όμως δυστυχώς σας είπα, ξέφυγε. Η ραδιενέργεια, οι χημικές ενώσεις, όλα αυτά προκαλούν τόσο κακό στον άνθρωπο, μα και στο περιβάλλον του.


Απόσπασμα από την 40η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.