Ποιά εἶναι ἡ θέση τοῦ χριστιανοῦ ἢ τοῦ χριστιανισμοῦ ἀπέναντι τοῦ πολιτισμοῦ;

†.Σήμερα εἴμαστε χριστιανοί. Καί εἴμαστε μπροστά στό φαινόμενο τοῦ πολιτισμοῦ. Βέβαια σέ κάθε ἐποχή ὁ ἄνθρωπος ἀνέπτυξε πολιτισμό. Ἀπό τήν στιγμή πού ἄρχισε νά κάνει τό χῶμα ἀγγεῖο καί νά τό βάζει στό φοῦρνο καί νά τό ψήνει, ἔκανε πολιτισμό. Καί καλές τέχνες. Ὅταν βρίσκουμε μέσα στά σπήλαια χαράγματα, ἐκεῖ ὁ ἄνθρωπος ἔκανε καλλιτεχνία. Αὐτό εἶναι πολιτισμός. Καί μπορεῖ νά πεῖ κανένας ὅτι ὅλα αὐτά γίνονται, γιατί ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του αὐτή τήν δημιουργικότητα. Ἀλλά ὅμως ἐκεῖ πού ἔφθασε ὁ πολιτισμός ὁ χριστιανός πῶς θά κινηθεῖ; Ἐδῶ ὑπάρχει ἕνα πρόβλημα, τό ὁποῖο πολύ μέ ἔχει ἀπασχολήσει τά τελευταῖα χρόνια καί ὄχι μόνο. Ἀπό τότε πού ἄρχισα νά καταλαβαίνω τόν ἑαυτό μου, τό πρόβλημα αὐτό μέ ἀπασχολεῖ. Εἶναι ἀνάγκη νά μᾶς ἀπασχολήσει τό πρόβλημα αὐτό. Ἂν δέ μᾶς ἀπασχολήσει σημαίνει ὅτι ὑποδουλωθήκαμε χωρίς ὅρους σ’ αὐτό τό θηρίο πού λέγεται πολιτισμός. Ποιά εἶναι ἡ θέση δηλαδή τοῦ χριστιανοῦ ἢ τοῦ χριστιανισμοῦ ἀπέναντι τοῦ πολιτισμοῦ; Πῶς δηλαδή πρέπει νά σταθῶ ἐγὼ σάν χριστιανός ἀπέναντι στόν πολιτισμό;

Πρέπει νά ποῦμε κατ’ ἀρχάς ὅτι μεταξύ του χριστιανισμοῦ καί τοῦ πολιτισμοῦ ὑπάρχει μία ἀντινομία. Ὁ πολιτισμός εἶναι ἡ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νά κάνει ὡραία τή ζωή του ἐπάνω στή γῆ. Νά ξαναβρεῖ καί νά ξαναφτιάξει αὐτό πού ἔχασε. Τί; Τόν παράδεισο. Θέλει νά φτιάξει λοιπόν ἐπάνω στή γῆ τόν παράδεισο. Ποιόν παράδεισο; Ἐκεῖνον πού ἔχασε.

Λέγει ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι ὁ Θεός ἔκανε τούς πρωτοπλάστους στόν παράδεισο τῆς τρυφῆς. Τρυφή θά πεῖ ἀπόλαυση. Βεβαίως δέν ἐννοοῦμε τήν ἀπόλαυση πού αἰσθανόμαστε σήμερα, καθισμένοι σέ μία σειζλόνγκ πολυτελείας, τραβώντας τόν καπνό τοῦ τσιγάρου μας κατά ἡδονιστικό τρόπο καί πίνοντας διάφορα ποτά, οὐίσκι, κόκα - κόλα, δέν ξέρω τί.

Καί βλέποντας ἔτσι ἀπλανῶς. Τί φοβερό! Ἅμα βλέπω αὐτή τήν εἰκόνα … λέγω· ἐκεῖ ἔφτασε ὁ ἄνθρωπος; Ὅταν λέμε, λοιπόν, τρυφή τοῦ παραδείσου, δέν ἐννοοῦμε τόν ἄνθρωπο πού ἀπολαμβάνει μέ ὅλες τίς αἰσθήσεις του τίς ἡδονές τῆς ζωῆς του. Νά φυλάξει ὁ Θεός! Ἡ τρυφή εἶναι μία ἀπόλαυση λεπτή, τήν ὁποία δέν μποροῦμε σήμερα νά καταλάβουμε.

Θέλει ὁ ἄνθρωπος τώρα νά φέρει τόν παράδεισο στή γῆ καί παράδεισο ἐννοεῖ τήν ἀπόλαυση. Τήν τρυφή μέ τήν ἔννοια τῶν ἡδονῶν. Καί ἕναν παράδεισο στόν ὁποῖο βεβαίως δέν θά περπατάει ὁ Θεός. Ἀλλά θά περπατάει μόνον ὁ ἄνθρωπος καί δέν θά ἔχει καμμία ἀνάγκη ἀπό τό Θεό. Στόν παράδεισο τόν ἀρχαῖο ὁ Θεός ἐπεσκέπτετο τούς πρωτοπλάστους.

Σκεφθεῖτε νά ἔχετε ἐπισκέπτη τόν Θεό. Διαβάζουμε στήν Ἁγία Γραφή, ὅτι ὁ Κύριος πῆγε σ’ ἕνα σπίτι κι ἐκεῖ ἔγινε ἐκεῖνο κι ἐκεῖνο παρακάτω κλπ …, σ’ ἕνα σπίτι! Ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός! Δηλαδή ἂν ἤμουνα ἐγὼ ὁ νοικοκύρης ἐκείνου τοῦ σπιτιοῦ, τί θά ἔλεγα, ὅτι ὁ Παντοκράτωρ πού ἔγινε ἄνθρωπος ἦρθε στό σπίτι μου; Καί τόν βλέπω; Πώ, πώ, ἀσύλληπτο πρᾶγμα! Ἀσύλληπτο εἶναι τό πῶς οἱ πρωτόπλαστοι ἐδέχοντο τίς ἐπισκέψεις τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ, πρίν γίνει ἄνθρωπος. Τοῦ Θεοῦ Λόγου. Νά ἡ

ἀντινομία, λοιπόν, τοῦ πολιτισμοῦ.

Θέλει νά φτιάξει ἕναν παράδεισο ἐπί τῆς γῆς χωρίς τό Θεό!  Ἕναν παράδεισο τοῦ τεχνικοῦ καί πνευματικοῦ πολιτισμοῦ.

Ὁ χριστιανισμός μᾶς λέγει, «οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν» (Προς Εβραίους κεφ. 13, 14)

Ἐδῶ δέν ἔχομε πατρίδα. Ἡ ζωή μας εἶναι παροδική. Ὅτι ὅλα τά πράγματα εἶναι ἕνα σχῆμα. Καί ἡ ἰδιοκτησία καί ὁ πλοῦτος καί ὁ γάμος. Εἶναι σχήματα τοῦ παρόντος αἰῶνος. Συνεπῶς δέν πρέπει νά δώσω πάρα πολύ διάσταση σ’ αὐτά. Λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος: «οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μή ἔχοντες» (Α΄ Προς Κορινθίους κεφ. 7, 29)

Αὐτοί πού ἔχουν γυναῖκες, δηλαδή παντρεύτηκαν, θά ζοῦν, θ’ ἀγαποῦν τήν σύζυγό τους, ἀλλά θά ζοῦν κατά τρόπο τέτοιο, σάν νά μήν εἶχαν παντρευτεῖ. Δηλαδή; Νά ἔχουν μπροστά τους τό θέμα τῆς σωτηρίας. Νά μήν τούς ἐμποδίζει ἡ γυναίκα τους γιά τό θέμα τῆς σωτηρίας. 

“Οι ἀγοράζοντες, λέγει, ὡς μή κατέχοντες” (Α΄ Προς Κορινθίους κεφ. 7, 30)

Ὅταν παίρνουμε ἕνα σπίτι, ἕνα χωράφι, ἕνα μαγαζί, ἕνα αὐτοκίνητο, θά τό ἔχουμε σάν νά μήν τό ἔχουμε. Σήμερα μερικοί ἀγοράζουν αὐτοκίνητο, τό πλένουν, τό ξαναπλένουν, τό καθαρίζουν, τό ξανακαθαρίζουν … τό ἔχουν κάνει εἴδωλο τό αὐτοκίνητο.

Μία μερική ὑποδούλωση. «Οἱ δέ χρώμενοι τῷ κόσμω τούτω ὡς μή καταχρώμενοι» (Α΄ Προς Κορινθίους κεφ. 7, 31)

Αὐτοί πού κάνουν χρήση τοῦ κόσμου καί τοῦ πολιτισμοῦ, ὡς μή καταχρώμενοι, να μὴν φτάνουν στήν κατάχρηση. Τίποτα ἀπὸ αὐτὰ. Θά μπῶ στό αὐτοκίνητο, θά λέγαμε μέ τήν σύγχρονη γλώσσα μας, καί θά ξανακατεβῶ ἀπό τό αὐτοκίνητο, νά κάνω τήν δουλειά μου. Ἄναψα τό ἠλεκτρικό, εἶδα, ἔκανα τή δουλειά μου, τελείωσε. Ὄχι νά κολλήσω ἐπάνω στόν πολιτισμό. Μήν κάνω κατάχρηση, ἀλλά χρήση τοῦ κόσμου τούτου. Γιατί; «Παράγει τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου» (Α΄ Προς Κορινθίους κεφ. 7, 31)

Περνάει ἡ μορφή του. «Οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν». Δέν ἔχουμε ἐδῶ πατρίδα.  «Ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Τήν μελλοντική περιμένουμε καί ἐπιζητοῦμε. Ὑπάρχει λοιπόν μία ἀντινομία ἢ δέν ὑπάρχει ἀντινομία; Ἀνάμεσα στόν πολιτισμό καί στό χριστιανισμό; Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τό

πρόβλημα καί ἐπιθυμῶ νά σᾶς κάνω καί ἐσᾶς κοινωνούς τοῦ ἰδίου προβλήματος. Γιατί; Διότι ὁπωσδήποτε ὁ χριστιανός δέν πρέπει νά ἔχει προβλήματα. Ἐκεῖνο πού ἔχει γίνει πιά τῆς μόδας εἶναι ἡ λέξη πρόβλημα. Συναντᾶμε ἕναν ἄνθρωπο στό δρόμο καί τοῦ λέμε τί κάνει καί ἀμέσως μᾶς ἀπαντάει: Προβλήματα, προβλήματα. Έ, ὄχι ἔτσι, ὄχι. Ὁ χριστιανός ἔχει τό πρόβλημα τῆς σωτηρίας του. Πῶς θά σωθεῖ. Πῶς θά ἐπιτύχει νά σωθεῖ. 

Ἀλλά ἐδῶ ὅμως εἶναι θέμα σωτηρίας. Καί συνεχῶς θέλω νά σᾶς κάνω κοινωνούς αὐτοῦ του προβλήματος. Διότι ἂν δέν προσέξουμε καί μποῦμε μέσα στό χάος, στό πέλαγος τοῦ πολιτισμοῦ, τότε … πῶς θά σωθοῦμε; Ὑπάρχει λοιπόν αὐτή ἡ ἀντινομία, ὑπάρχει ἕνα πρόβλημα.

Σᾶς ἀπαντῶ ὡς ἑξῆς. Δέν ὑπάρχει γενική λύση. Ὑπάρχει ὅμως λύση. Ἀλλά ἡ λύση εἶναι προσωπική. Ὁ καθένας καλεῖται νά λύει τό πρόβλημα προσωπικά. Ἐάν ἐρωτήσει κανείς πῶς θά λύσει τό πρόβλημα σχέσεων χριστιανισμοῦ καί πολιτισμοῦ, δέν μπορῶ νά σᾶς ἀπαντήσω. Ἀλλά ἐάν κάποιος ὅμως ἀπ’ αὐτά πού ἀκούει ἀρχίζει νά βρίσκει μίαν ἄκρη, τότε μπορεῖ νά λύσει τό πρόβλημα αὐτό. Εἶναι προσωπικό πρόβλημα. Δέν εἶναι πρόβλημα πού

ἀποτείνεται πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους, γιά νά λυθεῖ γενικά, ὁμαδικά. Δέν γίνεται αὐτό.

Θά μᾶς βοηθήσει μία θαυμάσια περικοπή ἀπό ἕνα πανάρχαιο βιβλίο.

Λέγεται ἡ “πρός Διόγνητον ἐπιστολή”.

(Προς Διόγνητον, ΒΕΠΕΣ 2, ν, 9. Έκδ: Αποστολικής Διακονίας της Ελλάδος, Αθήναι 1955)

Εἶναι, ὅπως λέγεται, τό διαμάντι τῆς μεταποστολικῆς φιλολογίας. Μετά δηλαδή ἀπό τήν Ἁγία Γραφή. Εἶναι 

ἡ παραγωγή τῶν ἀποστολικῶν Πατέρων αὐτό, ὅπως λέγεται. Δέν ξέρομε ποιός τήν ἔγραψε αὐτή τήν ἐπιστολή.

Εἶναι ἄγνωστος ὁ συγγραφέας ἢ ὁ ἀποστολέας. Ἀλλά θά προσπαθήσουμε νά ἀναλύσουμε τήν ἐπιστολή, ὅσο εἶναι δυνατόν. Κι ἐκεῖ θά δοῦμε πῶς μπορεῖ νά κινηθεῖ ὁ χριστιανός ἔναντι τοῦ πολιτισμοῦ. Διότι οὔτε δύναται νά ἀρνηθεῖ τόν πολιτισμό οὔτε δύναται νά τόν ἀποδεχθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου. Πόσο θά ἀρνηθεῖ καί πόσο δέν θά ἀρνηθεῖ; Αὐτό εἶναι ἕνα προσωπικό θέμα.

“Χριστιανοί γάρ οὔτε γῇ οὔτε φωνῇ οὔτε ἔθεσι διακεκριμένοι τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων” (διότι οἱ χριστιανοί οὔτε ὡς πρός τήν πατρίδα, οὔτε ὡς πρός τή γλῶσσα, οὔτε ὡς πρός τά ἤθη ξεχωρίζουν ἀπό τούς λοιπούς ἀνθρώπους). Ἀπό τήν ἀρχή ὁ συγγραφέας περιγράφει τή θέση τῶν χριστιανῶν. Οἱ χριστιανοί εἶναι μέσα στόν κόσμο αὐτό. Δέν εἶναι ἔξω ἀπό

τόν κόσμο. Ἄρα λοιπόν ἔχουν ἐπαφή μέ τόν πολιτισμό. “Οὔτε γάρ που πόλεις ἰδίας κατοικοῦσιν, οὔτε διαλέκτῳ τινὶ παρηλλαγμένῃ χρώνται” (οὔτε ξεχωριστές πόλεις κατοικοῦν, οὔτε καμιά παραλλαγμένη διάλεκτο χρησιμοποιοῦν) «κατοικοῦντες δέ πόλεις ἑλληνίδας τε καί βαρβάρους ὡς ἕκαστος ἐκληρώθη. Καί τοῖς ἐγχωρίοις ἔθεσιν ἀκολουθοῦντες ἔν τε ἐσθῆτι καί διαίτῃ πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας, ἀλλ’ ὡς πάροικοι», (δηλαδή κατοικοῦντες σέ πόλεις ἑλληνικές ἢ βαρβαρικές. Λέγαν οἱ ἀρχαῖοι:

Ἑλληνική πόλις.

Μπορεῖ νά μήν ἦταν ἑλληνική, ἀλλά ἦταν πολιτισμένη. Βαρβαρική πόλις σήμαινε ὅτι ἡ πόλις αὐτή δέν εἶχε πολιτισμό. Μ’ ἄλλα λόγια, κατοικοῦν σέ πόλεις εἴτε πολιτισμένες, εἴτε ἀπολίτιστες, ὁ καθένας ἐκεῖ πού κληρώθηκε νά κατοικεῖ καί ἀκολουθοῦν τά ντόπια ἔθιμα καί στά ροῦχα καί στό φαγητό. Σήμερα ἔχει γενικευθεῖ περίπου ἡ στολή τῶν ἀνθρώπων σ’ ὅλη τήν ὑφήλιο. Ἀλλά καί ἀκόμη διατηροῦνται οἱ λεγόμενες τοπικές ἐνδυμασίες.

Ὁ καθένας ντύνεται κατά τίς συνήθειες τοῦ τόπου του. Καί τρώγει κατά τίς συνήθειες τοῦ τόπου του. Πατρίδες κατοικοῦν δικές τους.

Ἀλλά, ἐδῶ τώρα ἂς προσέξουμε. Σάν πάροικοι. Ναί, ἔχουν πατρίδα ὁ καθένας, δέν εἶναι ὁ καθένας ἄπατρις. Ἀλλά ὁ καθένας ὅμως κατοικεῖ μ’ ἕνα αἴσθημα ὅτι εἶναι πάροικος καί παρεπίδημος. Ὅπως ἕνας πού πάει σέ μία ξένη πόλη καί λέει φιλοξενοῦμαι. Ποῦ εἶναι ἡ πατρίδα μας; Ἡ πατρίδα μας εἶναι στόν οὐρανό. Κατοικοῦμε στήν πόλη, ἀλλά εἴμαστε πάροικοι)· «μετέχουσι πάντων ὡς πολίται καί πανθυπομένουσι ὡς ξένοι»

(Τί ὡραία αὐτά! Μετέχουν σέ ὅλα σάν πολίτες. Θά ψηφίσουν, θά πληρώσουν τόν φόρο τους. Καί τά ὑπομένουν ὅλα. Ὅ,τι μπορεῖ νά περνάει ἕνας πολίτης, σάν νά εἶναι ξένος). «Πᾶσα ξένη πατρίς ἐστιν αὐτῶν καί πᾶσα πατρίς ξένη» (Εἴδατε ἕνα ὡραῖο σχῆμα ἐδῶ; Κάθε ξένη πατρίδα, κάθε ξένος τόπος, εἶναι πατρίδα τους. Καί κάθε πατρίδα τους εἶναι ἕνας ξένος τόπος.)Νά σᾶς πῶ ἕνα μικρό παράδειγμα. Ἤμουν κάτοικος Κηφισιᾶς Ἀθηνῶν.

Ἦταν … ἕνα πολύ ὡραῖο προάστιο, ἴσως τό ὡραιότερο προάστιο τῶν Ἀθηνῶν.

Ἡ Κηφισιά. Ἐπειδή ἀγαπῶ τό περιβάλλον, αἰσθανόμουν μία λύπη ὅτι θά ἀποχωριστῶ τήν Κηφισιά, ἐρχόμενος στή Λάρισα, στή φοβερή Λάρισα, τήν ἀποψιλωμένη, τήν ἄδεντρη, τήν μέ τόν μολυβένιο οὐρανό καί τά καμένα χωράφια. Τό 1960, ὅταν ἦρθα ἐδῶ ἔκαιγαν τά χωράφια καί

ἔβλεπε κανείς ἕναν οὐρανό μολυβένιο. Δέν ἦταν γαλανός ὁ οὐρανός, ἦταν θαμπός. Ὑπῆρχε μία ἀχλύς καί ἔβλεπες τά χωράφια μαῦρα, μία μαύρη γῆ. Βέβαια περιττό νά σᾶς πῶ ὅτι δέν θά μποροῦσε νά γίνει κἂν σύγκριση. Εἶπα μία κουβέντα, καθεαυτόν ὅμως. «Θεέ μου ποῦ με φέρνεις; Ποῦ ἔρχομαι;», εἶπα. Ἀλλά ἀπήντησα ἀμέσως.

Ἀφοῦ κατοικοῦν ἄνθρωποι ἐδῶ, ἀναμφισβήτητα, ἐγὼ τί ἔχω κανένα παραπάνω προνόμιο νά μήν ἔρθω ἐδῶ; Καί ἔφυγε αὐτή ἡ σκέψη. Εἶχα πεῖ ὅμως πρίν φύγω ἀπό τήν Κηφισιά, τήν ἰδιαιτέρα μου πατρίδα, εἶχα πεῖ: Κηφισιά, ἂν σέ ξεχάσω, ὅπως ἔλεγαν οἱ Ἑβραῖοι γιά τήν Ἱερουσαλήμ εὐρισκόμενοι στή Βαβυλώνα. 

Ἂν σέ ξεχάσω, νά μέ ξεχάσει τό χέρι μου, νά παραλύσει τό χέρι μου, νά κολλήσει ἡ γλώσσα στόν λάρυγγά μου! Τό ἔλεγα αὐτό. Ἔφυγε ἡ μνήμη τῆς Κηφισιᾶς γρήγορα. Οὔτε τή θυμᾶμαι πιά. Ἔχουν περάσει 23 χρόνια. Μπορῶ νά σᾶς πῶ ὅτι τὴν ξέχασα ὕστερα ἀπό τίς πρῶτες ἡμέρες! Δέν ξέρω γιατί. Ἕνα μόνο σᾶς λέγω, ὅτι ἔζησα καί ζῶ αὐτό, “πᾶσα ξένη, κάθε ξένος τόπος, πατρίς καί πᾶσα πατρίς ξένη”. Ξένος εἶμαι ἐδῶ, ἀλλά καί ντόπιος εἶμαι ἐδῶ … κι ὅπου νά πάω εἶμαι ξένος. Αὐτό εἶναι ὁ χριστιανός. Αὐτή εἶναι ἡ σχέση του μέ τόν πολιτισμό καί μέ τόν κόσμο αὐτό.

Ζητῶ συγγνώμη, γιατί σᾶς εἶπα αὐτό τό παράδειγμα, ἀλλά ἐπειδή τό ἔζησα, πρόχειρο τό εἶχα καί σᾶς τό εἶπα)· “νυμφεύονται ὡς πάντες” (οἱ χριστιανοί παντρεύονται ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι). “τεκνογονοῦσι” (κάνουν παιδιά), “ἀλλ’ οὐ ρίπτουσι τά γεννώμενα” (ἀλλά δέν ἀπορρίπτουν ἐκεῖνα πού γεννοῦν. Δέν τά πετᾶνε τά παιδιά τους. Εἴτε μέ ἐκτρώσεις, εἴτε ἀκόμη ζωντανά καί γεννημένα, πού τά πετοῦν καί τά σκοτώνουν τά παιδιά τους)· “τράπεζα κοινήν παρατίθενται ἀλλ’ οὐ κοίτην” (τρῶνε ὅλοι μαζί, ἀλλά δέν ἀνακατεύουν τούς γάμους τους μέ τή μοιχεία)· “Ἐν σαρκί τυγχάνουσι” (ἀκοῦστε αὐτή τή φράση) ἐν σαρκί τυγχάνουσιν ἀλλ’ οὐ κατά σάρκα ζῶσι (δηλαδή εἶναι μέ σώματα, ἀλλά δέν ζοῦνε σαρκικά. Δέν εἶναι ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους σαρκικός. Γιατί ἔγινε ὁ κατακλυσμός; Γιατί ἐπέφερε ό Θεός τήν καταδίκη, τήν τιμωρία αὐτή τοῦ κατακλυσμοῦ; Εἶδε τήν πολλή ἁμαρτία καί εἶπε: “οὐ μή καταμείνη τό Πνεῦμα μου ἐπ’ αὐτοῖς (δέν θά μείνει τό Ἅγιό μου Πνεῦμα σ’ αὐτούς, (γιατί;) διά τό εἶναι αὐτούς σάρκας”, (γιατί εἶναι σαρκικοί).

Ὁ χριστιανός σάρκα φοράει, σῶμα φοράει, ἀλλά δέν ζεῖ ὅμως κατά σαρκικό τρόπο. “Ἐπί γῆς διατρίβουσιν, ἀλλ’ ἐν οὐρανῶ πολιτεύονται” (στή γῆ μένουν, ἀλλά πολιτεύονται οὐράνια), “πείθονται τοῖς ὁρισμένοις νόμοις καί τοῖς ἰδίοις βίοις νικῶσι τούς νόμους”, (ὑπέροχο καί αὐτό. Πείθονται στούς ὁρισμένους νόμους. Εἶναι πολίτες νομοταγεῖς, οἱ χριστιανοί.

Δέν παραβαίνουν τούς νόμους τῆς πολιτείας πού κατοικοῦν. Ἔστω καί ἂν αὐτή ἡ πολιτεία εἶναι εἰδωλολατρική. Ἀλλά μέ τόν τρόπο πού ζοῦν, μέ τόν ὡραῖο τρόπο πού ζοῦν τή ζωή τους, ξεπερνοῦν τούς νόμους! Δέν εἶναι δηλαδή παράνομοι πολίτες. Τί ὑπέροχο αὐτό!

Καί πραγματικά, εἶναι ἐκεῖνο ὑπέροχο καὶ πού λέει καί ὁ Ἀπ. Παῦλος “νόμος δικαίω οὐ κεῖται”. Στόν εὐσεβῆ ἄνθρωπο δέν ὑπάρχει νόμος, γιατί ἡ ἴδια ἡ εὐσέβειά του ἔχει ὑπερβεῖ, ἔχει ξεπεράσει τό νόμο).

    Ὥστε, ἐάν ἔτσι πάνω κάτω προσεγγίσουμε τό θέμα μέ τήν χριστιανική μας ἰδιότητα, ποιά θά εἶναι ἡ σχέση μας ἔναντι τοῦ πολιτισμοῦ; Θά λέγαμε ὅτι τό κριτήριο τοῦ πολιτισμοῦ εἶναι ὁ Χριστός. Ὅσο πιό πολύ Χριστό βάζεις μέσα σου, τόσο λιγότερο χρησιμοποιεῖς τόν πολιτισμό σε ὅ,τι εἶναι ἐξεζητημένο . Ἄλλο πρᾶγμα τό νά δημιουργηθεῖ ἕνα πολιτιστικό ἐπίπεδο πού ἐξυπηρετεῖ καί ἄλλο πρᾶγμα εἶναι τά ἐξεζητημένα.

Τὸ ἐξεζητημένο εἶναι ὅ,τι κι ὅπως θά γυρίσεις, νά πατᾶς κουμπιά καί νά κινεῖσαι. Έ, ὄχι δά. Πάει πολύ! Περπάτα καί λιγάκι, καημένε. Ὅλο τό αὐτοκίνητο, ξέρω γώ. Περπάτα καί λιγάκι. Κούνα καί λίγο τά χέρια σου, ὄχι ὅλο κουμπιά.  Ἐκζήτηση! Ὅταν λοιπόν ὁ χριστιανός χρησιμοποιεῖ κάποια στοιχεῖα τοῦ

πολιτισμοῦ, ὄχι ἐξεζητημένα ὅμως, τότε μπορεῖ νά λέγει ὅτι στέκεται σάν χριστιανός σωστά ἔναντι τοῦ πολιτισμοῦ. Δηλαδή τό κριτήριο εἶναι ὁ Χριστός. Ἔχομε πράγματα, τοῦ πολιτισμοῦ πράγματα, τά ὁποῖα μπορεῖ νά εἶναι σάπια; Ἔ, βέβαια.Ἔχομε πολλά τέτοια πράγματα. Θά πρέπει αὐτά νά τά ἐνσωματώσουμε στήν ὕπαρξή μας; Κάθε ἄλλο. Ὥστε λοιπόν τό κριτήριο εἶναι ὁ Χριστός. Θά λέγαμε, ὁ Χριστός εἶναι Θεάνθρωπος. Μέ τήν ἀνθρώπινή του φύση ὁ Χριστός ἔζησε στή γῆ. Μέ τήν θεία του εἶναι Θεός. Ὁ Χριστός ὅμως παρά ταῦτα ἐρωτήθηκε ποῦ μένει ἀπό τόν Ἰωάννη καί τόν Ἀνδρέα. Κύριε, ποῦ μένεις; Καί πῆγαν, λέγει, ἐκεῖ πού ἔμενε. Ἀλλά αὐτό τό “ποῦ μένεις;” … βεβαίως τό σπίτι πού ἔμενε δέν ἦταν ἰδιοκτησία του. Ἦταν κάποιου, ἴσως, ἂς τό ποῦμε συγγενικοῦ ἀτόμου, ἀφοῦ ἔγινε ἄνθρωπος εἶχε κάποιους συγγενεῖς ἀπ’ τήν Θεοτόκο καί ἀπό τόν Ἰωσήφ. Κάποιο φιλικό σπίτι. Ἀλλά ἦταν σπίτι. Ὑπῆρξαν φορές πού ὁ Χριστός ἔμεινε στήν ὕπαιθρο; Βέβαια, τό εἶπε. Ὅλα, λέει, τά’ ἀγρίμια καί τά πουλιά τοῦ δάσους καί τοῦ βουνοῦ ἔχουν φωλιές, ἀλλά ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου δέν ἔχει ποῦ νά πλαγιάσει. Δέν εἶχε λοιπόν τίποτα δικό του, ἔμενε καί ἔξω πολλές φορές. Ἡ ἀνάγκη τό ἔκανε. Ἔμενε σέ σπίτι; Ναί, ἀλλά τό σπίτι ὅμως δέν εἶναι ἕνα πολιτιστικό στοιχεῖο; Δέν φοροῦσε ροῦχα; Εἶχε ἕνα χιτώνα ὁ ὁποῖος ἦταν ἄρραφος καί ὑφαντός δί’ ὅλου. Δηλαδή ὁλόκληρος ἦταν ἄρραφος. Αὐτός ὁ χιτώνας δέν ὑφάνθηκε σέ κάποιον ἀργαλειό; Ὁ ἀργαλειός δέν εἶναι ἕνα στοιχεῖο πολιτιστικό; Να, λοιπόν πού ὁ Χριστός μπῆκε μέσα στόν πολιτισμό τῆς ἐποχῆς του. Πῶς μπῆκε ὅμως; Ὅσο χρειαζόταν. Δέν ἔφαγε μαγειρεμένο φαγητό; Πόσες φορές! Δέν ἤπιε κρασί; Τό κρασί τί εἶναι; Τό κρασί εἶναι ἀκριβῶς ἕνα πολιτιστικό στοιχεῖο.

Ἀπό τό σταφύλι γίνεται ὁ μοῦστος μέ μία διαδικασία κατασκευῆς. Δέν κάθισε σέ ἀνακλινδρα; Ἀναμφισβήτητα. Ὥστε εἶχε ἐπαφή ὁ Χριστός μέ τόν πολιτισμό. Ἀλλά εἴπαμε. Τόσο ὅσο ἦταν ἀνάγκη. Ὥστε ἡ ἀνθρώπινή του φύση εἶχε μία ἐπαφή μέ τόν πολιτισμό. Ἔχει ὅμως καί τή θεότητά Του. Ἔ, λοιπόν, τό κριτήριό μας θά εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός!

   Ὁ Χριστός θά κάνει καινούριο τόν κόσμο. Ὁ πολιτισμός ἀποπειρᾶται νά βελτιώσει τόν κόσμο. Εἶναι μία ταλαιπωρία σκέτη. Γιατί πετυχαίνει ὁ ἄνθρωπος τό ἀντίθετο. Μέ τόν πολιτισμό καταστρέφει τόν κόσμο. Μέχρι πρίν 10-20 χρόνια δέν μπορούσαμε νά καταλάβουμε ὅτι ὁ πολιτισμός θά

μποροῦσε νά καταστρέψει τή φύση. Τώρα τό βλέπουμε μέ φόβο καί μέ τρόμο.

Σέ μία παγκόσμια κλίμακα. Γίνεται μία τρύπα σ’ ἕνα πλοῖο καί χύνεται τό πετρέλαιο στή θάλασσα. Πῶς νά μαζέψεις αὐτό τό πετρέλαιο; Δέν ξέρουν ποῦ νά βάλουν τά λύματα, δηλαδή τά σκουπίδια, ἀπό τίς πυρηνικές ἀντιδράσεις. Τά βάζουν μέσα σέ κιβώτια μέ χοντρό μολύβι καί πᾶνε καί τά πετᾶνε μέσα στούς ὠκεανούς. Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ἡ ἱστορία θά ἐπεκταθεῖ στά 1000-2000 χρόνια ἀκόμα, ἢ ἂν θέλετε, ἀπεριορίστως, σέ σχέση μ’ ἐκείνους πού δέν πιστεύουν στόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ. Ἡ θάλασσα κάποια μέρα δέν θά φάει αὐτά τά μολύβια; Θά τά φάει. Κι ἂν βγεῖ ἐκείνη ἡ ραδιενέργεια στή θάλασσα … τί θά γίνει; Νά ὁ ταλαίπωρος ἄνθρωπος, πού νομίζει ὅτι μέ τόν πολιτισμό θά διορθώσει τά πράγματα.

Λοιπόν, ὁ χριστιανός αὐτό δέν τό πιστεύει. Ὁ χριστιανός πιστεύει ὅτι ἡ κτίση θά ἀνανεωθεῖ. Ἀλλά θά ἀνανεωθεῖ ὄχι μέ τόν πολιτισμό.Θά τήν ἀνανεώσει ὁ Χριστός. Γι’ αὐτό καί ἡ ἀνακαίνιση τῆς κτίσης λέγεται καί ἀνακεφαλαίωση. Γι’ αὐτό καί ὁ Χριστός λέγεται ἀνακαινιστής καί ἀνακεφαλαιωτής. Θά πεῖ ὁ Χριστός: “ἰδού καινά ποιῶ πάντα”. Τά κάνει ὅλα καινούρια. Ὁ χριστιανός ἔχει τό αἴσθημα ὅτι κατοικεῖ σ’ ἕναν παλιωμένο κόσμο.

Κι ὅπως ἀκριβῶς μπαίνουμε σ’ ἕνα σπίτι πού πάλιωσεκαί ἀπό στιγμή σέ στιγμή ἑτοιμάζεται νά πέσει, κάνουμε μικρές διορθώσεις. Βάζουμε ἕνα τζάμι πού ἔσπασε, ἕνα δοκάρι γιά νά στηρίξουμε ἕναν τοῖχο. Αὐτό τό αἴσθημα ἔχει ὁ χριστιανός. Θεωρεῖ τόν κόσμο παλαιωμένο. Γιατί περιμένει τήν ἀνακαίνιση τῆς δημιουργίας. Ἀλλά ἡ ἀνακαίνιση τῆς δημιουργίας διά τοῦ πολιτισμοῦ θά ἔλεγα ὅτι εἶναι ἕνα προανάκρουσμα τῆς ἀνακαίνισης τῆς κτίσης. Ἐάν ὁ πολιτισμός ἔτσι κινεῖται τότε μποροῦμε νά τοποθετηθοῦμε μέσα σ’ αὐτόν σωστά. Ἂν δέν κινεῖται ἔτσι κι ὁ πολιτισμός νομίζει ὅτι θά διορθώσει τή δημιουργία, ὅτι θά κάνει τόν ἄνθρωπο νά μήν κάνει καθόλου κόπο κλπ εἶναι ἕνας πολιτισμός … δαιμονικός.

 Ἕνας πολιτισμός πού καταστρέφει τόν ἄνθρωπο, καταστρέφει τήν φύση καί αὐτοκαταστρέφεται. Ὅπως ἀκριβῶς ὅταν γίνει ἕνας πυρηνικός ὄλεθρος.

Τί ἔκτισε ὁ ἄνθρωπος πάνω στή γῆ; Τί ἔφτιαξε; Πέφτει μία βόμβα τήν ὁποία ὁ ἴδιος τήν ἔφτιαξε καί ἡ ὁποία εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ τεχνικοῦ καί καταστρέφει κι’ αὐτόν τόν ἴδιο τόν πολιτισμό. Ἀλήθεια εἶναι φοβερό πρᾶγμα. Ἂν γίνουμε σωστοί χριστιανοί, θά δοῦμε σωστά τόν πολιτισμό καί θά τόν χρησιμοποιήσουμε σωστά.

Εὔχομαι νά μήν καταληφθοῦμε ποτέ ἀπό τήν μανία, ἀπό τήν τρέλα, τήν μέθη τοῦ πολιτισμοῦ, νά μή γίνουμε δοῦλοι ἀλλά κύριοι τοῦ πολιτισμοῦ. Καί κύριος τοῦ πολιτισμοῦ εἶναι μόνο ὁ ἀληθινός χριστιανός!

Απόσπασμα από την 27η ομιλία στην κατηγορία 
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://drive.google.com/file/d/1PKTpnYb1nptUbWKH5jo6DJwk7IVel9BA/view?usp=drivesdk

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία.».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20~%20%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Η εχεμύθεια των πιστών σε θέματα εκκλησιαστικά και εν καιρώ διωγμού.

†.Εδώ τίθεται ένα πάρα πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα -το οποίο εμένα με απασχολεί πολλά χρόνια, μια που κι εσείς κι εγώ βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία και αποτελούμε την Εκκλησίαν- είναι το εξής: είναι η μυστικότητα των θεμάτων τής εκκλησίας εκ μέρους των πιστών.
   Κάποτε η Εκκλησία ήταν ένα μικρό κύκλωμα. Ένα λείψανο του κλειστού τής Εκκλησίας. Είναι αυτό που ακούμε: λείψανο. Που λέγεται “τας θύρας, τας θύρας”. Δηλαδή, κλείστε τις πόρτες! Βέβαια, σήμερα δεν κλείνουμε τις πόρτες, γιατί υποτίθεται ότι δεν υπάρχει λόγος να κλείσουμε τις πόρτες. Κι έχουμε δώσει στους νεοτέρους ερμηνευτάς τής Θείας Λειτουργίας μία διάσταση, θα λέγαμε, κάπως μεταφορική: “κλείστε τις πόρτες τής ψυχής, που είναι οι πέντε αισθήσεις”. Δηλαδή τα μάτια σας να μη βλέπουν παράξενα μες στην εκκλησία, τ’ αφτιά σας να μην ακούν κάτι που δε θά ‘πρεπε ν’ ακούσουν κ.ο.κ. . Κλείστε, μ’ άλλα λόγια, όλα εκείνα τα σημεία, τα οποία θα μπορούσαν να σας κάνουν να μην έχετε συγκέντρωση κατά τη θεία Λειτουργία.
   Όμως, αυτό το παράγγελμα δεν είναι πραγματικό. Είναι καθαρά τεχνικό, όπως εκείνο το “Σοφί. Ορθοί” . “Σοφία.” Έχει τελεία. Μετά “Ορθοί.” . Έχει τελεία. Που σημαίνει (ότι) το Ευαγγέλιο είναι Σοφία, όταν βγαίνει ο ιερεύς και λέει “Σοφία” και θά ‘πρεπε εκεί να σταματάμε: “Σοφία.” . Μία διακοπή, που να δείχνει “τελεία” . Και, μετά, “Ορθοί.” . Και πάλι τελεία! Που θα πει: “Το Ευαγγέλιο είν’ η Σοφία τού Θεού. Σηκωθείτε από τα καθίσματά σας” . Διότι οι πιστοί, από την αρχαία Ελλάδα, εκάθηντο ή μπορούσαν να καθίσουν. Όπως και σήμερα, που έχουμε καθίσματα, η δε φτάνουν για όλους -όπως θέλετε πάρτε το- πάντως, μπορούσαν να καθίσουν εις τα σκαμνιά τους, εις τους “σκίμποδες” (“ο σκύμπους – του σκύμποδος” είναι το σκαμνί - και τι περίεργο πράγμα! Να πω κι ένα γλωσσολογικό: ο σκίμπους, ελληνικοτάτη λέξις, έτσι; Ο σκίμπους – του σκίμποδος, που είναι το σκαμνί, επήγε στην Ευρώπη και γύρισε με την ονομασία “σκαμπό”) . Λοιπόν, μπορούσαν να καθίσουν. Εκεί τι; Έπρεπε να σηκωθούν την ώρα εκείνη. Να σηκωθούν! Αυτά είναι τεχνικά παραγγέλματα! Τεχνικά! Και φρόντιζαν οι αρμόδιοι, διάκονοι συνήθως, ε, ό,τι ήταν, οι αρμόδιοι, για όλ’ αυτά. Έτσι, κι εδώ, με το “τας θύρας, τας θύρας!” θα πει: “κλείστε τις πόρτες!” . Τεχνικό παράγγελμα. Γιατί;
   Η Εκκλησία ήταν μια κλειστή υπόθεσις. Εάν δεν ήσουν βαπτισμένος, δεν μπορούσες να μπεις στην Εκκλησία. Μετά οι κατηχούμενοι μπαίναν αλλά φεύγαν, όταν θα γινόταν η Θεία Λειτουργία, δηλαδή το κύριο σώμα, δηλαδή ο Καθαγιασμός των Τίμιων Δώρων. Θα φεύγαν. Στους χρόνους τού διωγμού, ήταν η εκκλησία κρυμμένη. Το τι έκανε εκείνη και πώς ενεργούσε δεν έπρεπε ποτέ να το μάθουν εκείνοι που δεν είχανε σχέση με την Εκκλησία. Δεν έπρεπε ποτέ. Αυτό το κρυφό, το μυστικό  τού Χριστιανισμού ετηρείτο μετά απολύτου σχολαστικότητος.
   Σας έλεγα μια περασμένη φορά (θα το δούμε, θα το διαβάσουμε, όταν δούμε τις μυσταγωγικές κατηχήσεις τού Αγίου Κυρίλλου) υπάρχει απ’ έξω (δεν τό ‘γραψε ο Άγιος Κύριλλος, τό ‘γραψε άλλος) “πρόσεξε, λέει, “δε θα το παραδώσεις αυτό εις τους αμυήτους.” Αλλά ο Άγιος Κύριλλος, εις την πρώτη κατήχηση, το λέει με σαφήνεια: “πρόσεξε, διότι, αν μπήκες να περιπολήσεις το τι κάνουμε εμείς εδώ, σε περιπολεί ο Θεός! Και πρόσεξε καλά!”, το τονίζει και το ξανατονίζει αυτό ο Άγιος Κύριλλος! Διότι δεν έπρεπε να υπάρχουν άνθρωποι, που θα έμπαιναν ως κατάσκοποι, να δουν τι κάνουν οι Χριστιανοί μέσα στη Λειτουργία τους! Δεν έπρεπε! Εδιώκοντο δε οι Χριστιανοί! Συνεπώς, ήταν αναγκαιοτάτη η περίπτωσις διατηρήσεως μυστικών και εκ μέρους των κληρικών και εκ μέρους των λαϊκών. Πώς μπορούσε ένας ιερεύς να κυκλοφορεί;
   Εκείνο που θα γίνει ή έχει γίνει ή θα γίνει, τι γίνεται, όπως θέλετε πάρτε το, ας πούμε ότι κάποια μέρα των ημερών δε φοράω ράσα -όχι από μοντερνισμό αλλά διότι απαγορεύονται ρητώς και κατηγορηματικώς- δε φοράω, λοιπόν, ράσα, έχω μίαν περιβολή και εμφάνιση κοσμικού και λαϊκού (δεν ξέρει κανείς ότι είμαι ιερεύς - μάλιστα, με την ευκαιρία το λέω γιατί
μού ‘καναν δώρο αυτές τις μέρες από κάπου ένα πολύ μικρό, πολύ μικρό επιτραχήλιο, στενό και μικρό. Λέω: αυτό το βάζει κανείς από μέσα, δεν το βλέπει κανένας και μπορεί να κάνει δουλειά!!! Εγώ, τουλάχιστον, τό ‘χω κάνει αυτό που σας λέω, έχω εξομολογήσει ανθρώπους στον δρόμο! Στον δρόμο! Το φαντάζεστε; Ή, μπαίνοντας στην είσοδο μιας πολυκατοικίας και το επιτραχήλιο το φοράω από μέσα από το ράσο.) . Τώρα φοράμε και τα ράσα, κάποια φορά μπορεί να μην τα φοράμε και να είναι από μέσα, σαν πουκάμισο, από μέσα, ένα πολύ μικρό επιτραχήλιο, πολύ μικρό, που το φοράει κανείς και να λέει στον άλλον “λοιπόν, Γιωργάκη, τι νέα, τι κάνουμε στο σπίτι; Λέγε τις αμαρτίες σου!!! Κι αρχίζει και λέει ο άλλος: “Πώς πάνε οι δουλειές;” Δηλαδή, με άλλα λόγια, κάποια κρυφά, κάποια δυνατά τα λέμε, ότι συζητούμε, και ο άλλος κάνει την εξομολόγησή του! Μπορείτε να φανταστείτε την περίπτωση αυτός που εξομολογήθηκε να πάει να πει -σε αδελφούς, εννοείται- ότι “ξέρετε, ο Πατήρ Αθανάσιος με εξομολόγησε στον δρόμο! Ο οποίος, βέβαια, δε φοράει ράσα!!” , έτσι; Και τώρα, κρυφά αυτά τα πράγματα -είναι διωγμός, δεν ξέρω τι είναι- τώρα αυτός ο δεύτερος, ο τρίτος, ο δέκατος, που θα το μάθουνε (γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν εχεμύθεια), να παν να πουν: “α, αυτός είναι ιερεύς και εξομολογεί!”. Πάνε, λοιπόν, και συλλαμβάνουν τον Πατέρα Αθανάσιο, (με την κατηγορία) ότι κάνει εξομολόγηση και είναι παπάς.
   Και, για να μη νομίσετε ότι αυτά είναι μακρινά πράγματα, δεν είναι παρά ελάχιστα χρόνια, ίσως 5-6 χρόνια, όταν διαβάσαμε στις εφημερίδες το εξής περιστατικό: στη Ρωσία, ένας ανώτατος αξιωματούχος τής ρωσικής ιεραρχίας βρέθηκε νεκρός μέσα εις το τρένο! Πήγαινε να κάνει επιθεώρηση -ας πούμε λογιστική, δεν ξέρω τι πήγαινε να κάνει, πάντως ανώτατος αξιωματούχος- και είχε και μία βαλιτσούλα, την οποίαν πάντοτε έπαιρνε μαζί του. Πέθανε ο άνθρωπος μέσα στο τρένο από καρδιακή προσβολή. Και, όταν άνοιξαν το βαλιτσάκι, ξέρετε τι βρήκανε μέσα; Μίαν επισκοπικήν στολήν!! Ήταν κρυφός Επίσκοπος!
   Αχ! Στις ημέρες μας! Λοιπόν, αύριο μπορεί νά ‘ναι χειρότερα τα πράγματα. Δεν ξέρουμε, έχουμε παλινδρομήσεις των φαινομένων. Ερωτώ: ανάμεσα στους πιστούς υπάρχει η εχεμύθεια; Όταν ο Απόστολος Πέτρος τούς κάνει να ησυχάσουν και τούς είπε ό,τι τούς είπε, μπορούσε κανείς να πάει από αυτούς την άλλη μέρα στο σπίτι του, στη γειτονιά, και να πει “ξέρετε, είδαμε τον Πέτρο, κτλ κτλ!!!” ; Τσιμουδιά!! Τσιμουδιά!! Φερμουάρ!! Τ’ ακούτε;
   Δυστυχώς, ανάμεσα στους πιστούς μας υπάρχουν επιπόλαιοι άνθρωποι, ακριτόμυθοι, αβαθείς και ανεύθυνοι, που μπορούν αυτοί, χωρίς να λογαριάσουν το βάθος των πραγμάτων, να δημιουργήσουνε πάρα πολύ κακό στην Εκκλησία! Μαζεύονται 50 άνθρωποι και κάνουνε κρυφά κάποια Λειτουργία. Κρυφά από αρχές κι εξουσίες!! Και πάει κάποιος/-α και το λέει στη γειτονιά: “Αχ, να δεις μια ωραία Λειτουργία!!” . “Πού, πώς, τι;” Ξέρετε! Κρατιέται μυστικό; Κυκλοφορεί! Και μετά, άμα ξαναπάμε δεύτερη φορά εκεί, έρχονται και μας συλλαμβάνουν. Και τι κάνουμε παρακάτω; Τι κάνουμε παρακάτω; Εμένα αυτό το πρόβλημα μου ήταν πάντοτε!
   Αν έλθουν δύσκολες ημέρες, πώς θα μπορούσε κανείς να ασκήσει ποιμαντικήν, όταν οι άνθρωποι έχουν αυτήν την επιπολαιότητα; Γιατί πρέπει να σας πω ότι, σε καιρό διωγμού, το θέμα αυτό, ως πρόβλημα, είναι σχεδόν αξεπέραστο. Είναι πρόβλημα. Γι’ αυτό οι πιστοί πρέπει, αγαπητοί μου, να αποκτούν μίαν εκκλησιαστική συνείδηση και μίαν υπευθυνότητα έναντι της Εκκλησίας, ώστε να μη φθάσουν να βλάψουν την Εκκλησία. Και μην ξεχνάμε ότι, στις έσχατες ημέρες, που δε θα είναι εύκολη η Θεία Λειτουργία, τι πιστεύετε; Όταν θα πάρουν τα βουνά οι Χριστιανοί, στις ημέρες Αντιχρίστου ή παραμονών Αντιχρίστου, αυτό το θέμα δε θα υπάρχει; Είναι πάρα πολύ σπουδαίο θέμα. Πάρα πολύ! Το πώς μπορείς να κάνεις μία Θεία Λειτουργία κρυφά, πώς ν’ ασκείς τα πνευματικά σου καθήκοντα κρυφά! Τότε, ο αποτέλεσμα θα είναι: εκείνοι, που δε θα είναι σοβαροί και θα είναι ακριτόμυθοι, έτοιμοι κάτι να τους φύγει από τα δόντια τους, να πουν, δηλαδή, από το έπος των δοντιών τους, όπως λέγεται, τότε θα παραχωρήσει ο Θεός (έτσι το καταλαβαίνω) να προσκυνήσουν οι άνθρωποι αυτοί τον Αντίχριστον. Θα μου πείτε “γιατί;” . Είναι πολύ απλό. Είναι πολύ απλό. Διότι θα συλληφθούν. Και τότε, επειδή έφθασαν σ’ αυτή την επιπολαιότητα, για να μην κακοποιηθούν από τις αρχές κι εξουσίες, θα αρνηθούν τον Χριστό!! Συνεπώς, θα
προσκυνήσουν τον Αντίχριστον. Αυτό έχουν να πάθουν εκείνου που δεν κρατάνε ένα μυστικό.
   Σας παρακαλώ, ας ασκούμεθα στο σημείο αυτό να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, να είμαστε σοβαροί, να είμεθα εχέμυθοι σε θέματα Εκκλησίας. Να μην είμεθα έτοιμοι να βγούμε έξω και να πούμε ό,τι μάς κατέβει στο μυαλό μας. Και, πολλές φορές, τα λέμε και παραποιημένα εκείνα, τα οποία ακούμε μέσα στην Εκκλησία. Βέβαια, ένας τέτοιος τύπος, είτε το καταλαβαίνει είτε δεν το καταλαβαίνει, γίνεται προδότης. Και, δυστυχώς, όπως λέγει το Πνεύμα το Άγιον, διά γραφίδος τού Αποστόλου Παύλου, στις έσχατες ημέρες θα υπάρξουν και οι προδόται. Λέγει στον Τιμόθεο, στην δευτέρα του Επιστολή (3,4) “έσονται γαρ οι άνθρωποι εν εσχάταις ημέραις άσπονδοι προδόται”. “Άσπονδοι”, όπως λέει ένας ερμηνευτής, “ου βέβαιοι περί τής φιλίας ουδέ αληθείς περί ά συντίθενται!” . Είν’ εκείνοι, οι οποίοι έχουνε μία επιπολαιότητα γύρω από τις συμφωνίες που κάνουν. Αυτοί λέγονται “άσπονδοι”, δεν είναι “τής αυτής σπονδής”, από ‘κεί κατάγεται. Συνεπώς, είν’ εκείνοι, που αθετούν τις συμφωνίες τους. Και μετά λέει “προδόται”. Προσέξτε! “Προδόται!” Και το θέμα, βέβαια, είναι ευρύ!
   (Το θέμα) τού προδότου και τής προδοσίας είναι ευρύ! Μπορεί κανείς να γίνει προδότης από επιπολαιότητα. Όπως κάποτε πίεσαν κάποια παιδιά να πουν πού βρίσκεται ο Άγιος Πολύκαρπος, ο Επίσκοπος Σμύρνης. Και τα παιδιά αυτά υπέδειξαν πού βρίσκεται ο Άγιος Πολύκαρπος. Και τον συνέλαβαν τον Άγιο Πολύκαρπο. Αλλά κάποτε, όμως, και από μία διάθεση προδοσίας. Δυστυχώς, ποτέ δεν έχει λείψει αυτό το στοιχείο τής προδοσίας. Είτε για να πετύχει κανείς κάτι καλύτερο στη ζωή ή όπως θέλετε. Πάντως, προδόται είν’ εκείνοι, οι οποίοι μπορεί να φτάσουν να προδώσουν τούς οικείους τής πίστεως αλλά και τους οικείους-οικείους τους, δηλαδή τους κατά σάρκαν συγγενείς τους. Όπως μάς τό ‘χει πει ο Κύριος, “θα προδώσει”, λέει, “ο πατέρας το παιδί (κτλ κτλ) σε ημέρες τέτοιες, δύσκολες”.
   Ακόμη προδόται είναι εκείνοι, οι οποίοι μπορούν να καταδώσουν πιστούς, το τι κάνουν, στους εχθρούς τους, στους διώκτας τους. Ακόμη προδόται είν’ κείνοι, οι οποίοι, όπως μάς είπε ο Κύριος, “θα προδίδει ο ένας τον άλλον από ποικίλα συμφέροντα”. Ποικίλα, σας το ξαναλέγω! Και η προδοσία, ακόμη, μέσα στην Εκκλησία έχει έναν ευρύτερο χαρακτήρα. Όπως ένας, που μπορεί να γράψει ένα βιβλίο -να βαπτίσθηκε Χριστιανός, ε;- να γράψει ένα βιβλίο, το οποίο να είναι, ας πούμε, οικουμενιστικόν. Οικουμενιστικόν, δηλαδή να προσπαθεί ν’ αποπλανήσει τους πιστούς εις την αίρεσιν του οικουμενισμού. Δεν είναι προδότης αυτός; Και ούτω καθεξής.
   Γι’ αυτό, λοιπόν, ας προσέχουμε πάρα πολύ και μην ξεχνάμε ότι προδότες βρίσκονται στον χώρο μιας υποτονισμένης πνευματικότητος. Διότι εκείνος που έχει μίαν ακμαία πνευματικότητα, ανθούσα-ανθηρά πνευματικότητα, ο άνθρωπος αυτός προτιμάει να γίνει μάρτυς παρά προδότης.

Απόσπασμα από την 127η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Πράξεις τῶν Ἀποστόλων " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/prajeis-tvn-apostolvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40p7Et6JDFh5WqirjYcNS0eB

Απομαγνητοφώνηση : Μαρία Δερμιτζάκη:
https://youtube.com/@orthodoxaskirtimata

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Οσο πηγαίνουμε πρός τά έσχατα τα πράγματα θα χειροτερεύουν για τους Χριστιανούς. 💎

†.  Όσο πηγαίνουμε προς το τέλος, τα πράγματα δε θα είναι καλύτερα, αλλά θα είναι χειρότερα. Μερικοί νομίζουν κ ονειρεύονται ότι θα έρθει μία χρυσή εποχή, που θα τρώμε με χρυσά κουτάλια, θα υπάρχει μόνο η Βασιλεία του Θεού επάνω εις τη Γη κτλ.. Βέβαια, περιττό να σας πω ότι κάτι τέτοια, συνήθως, τα λένε οι χιλιασταί. Αλλά, δυστυχώς, δεν τα λέγουν οι χιλιασταί (μόνο), κάποτε τα λέγουν κ οι Ορθόδοξοι, γιατί ερμηνεύουν στραβά εκείνα τα 1000 χρόνια, ότι θα επικρατήσει η Βασιλεία τού Θεού πάνω στη Γη.
   Και, με την ευκαιρία, θα σας έλεγα ότι αυτά τα διαβόητα 1000 χρόνια, που τά ΄χουν τόσο κακοποιήσει, κυρίως, οι αιρετικοί (κ μάλιστα οι χιλιασταί, όπου κ τ’ όνομά τους “χιλιασταί”, από τα 1000 χρόνια), δεν είναι παρά ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Γι’ αυτό βάζει 1000 το Πνεύμα τού Θεού, όπως βάζει “10 Παρθένοι”, για να πει “οι μισές Παρθένοι στάθηκαν ευσεβείς κ οι άλλες μισές όχι”, για να μην αρχίζει να βγάζει ποσοστά ο άνθρωπος κ να πει πόσοι θα σωθούν. Στρογγυλός αριθμός, 10. Πέντε κ πέντε. Έτσι κ εδώ. “1000” σημαίνει πάρα πολλά κ όχι 1000 χρόνια! Αλλά σημαίνει πάρα πολλά χρόνια. Πόσα; Ο Θεός ξέρει! Και είναι τα χρόνια, που μεσολαβούν, κατά την Ορθόδοξη διδασκαλία τής εκκλησίας μας, ανάμεσα σε δύο αφετηρίες: στην Πρώτη Παρουσία τού Χριστού κ εις τη Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού. Αυτό το διάστημα, το μεταξύ των δύο Παρουσιών τού Χριστού, είναι τα 1000 χρόνια τής Αποκαλύψεως. Κ αυτά τα 1000 χρόνια, που λέγει ότι θα δεθεί ο Σατανάς, δεν είναι παρά ο λεγόμενος “χρόνος τού Ευαγγελίου”. Έτσι ερμηνεύουν οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας. Δηλαδή ο χρόνος, ο καιρός, που κηρύσσεται το Ευαγγέλιον. Και όποιος δέχεται το Ευαγγέλιον, πραγματικά, ζει την Ειρήνη τού Θεού.
   Αλλά μόνο, βεβαίως, όποιος άνθρωπος ή όποια οικογένεια ή όποιος λαός ακολουθεί το Ευαγγέλιον τότε έχει Ειρήνη, τότε γι’ αυτούς είναι δεμένος ο Σατανάς! Δε μένει πιο πολύς χρόνος, για να σας εξηγήσω τι σημαίνει “δεμένος” κ, όπως λέγει μέσα το Βιβλίο τής αποκαλύψεως ότι θα λυθεί ο Σατανάς πάει να πει ότι οι άνθρωποι θ’ αρχίσουν ν’ αποδέχονται εκείνα, τα οποία κάποτε είχαν ζήσει στον καιρό τής ειδωλολατρείας, όπως θα το δούμε στη συνέχεια. Συνεπώς, δεν πηγαίνουμε σε καλύτερες ημέρες! Πηγαίνουμε σε χειρότερες ημέρες! Σε ημέρες περισσότερου κ περισσότερου πειρασμού! Όλη η Αγία Γραφή, όλο το πνεύμα τής Αγίας Γραφής αυτό το πράγμα τό δείχνει! Γι’ αυτό, αν πιστεύουμε αυτά τα 1000 χρόνια, θα νομίζαμε κ θα λέγαμε στον εαυτό μας ότι δεν είναι ανάγκη πια, τα πράγματα θα ‘ρθούν όμορφα κ δεν υπάρχει λόγος ν’ αγωνιζόμαστε. Όχι! Πρέπει να επιτείνουμε περισσότερο κ περισσότερο τον αγώνα μας αυτόν!
   Εξάλλου, ο Κύριος ειπε τα εξής, στο Κατά Ματθαίον 24 Κεφ. : “Και τότε ( = πότε; Τις παραμονές τής Δευτέρας τού Χριστού Παρουσίας. Προσέξτε με, σε όλη την ιστορία, αλλά ειδικότερα κ τονισμένα στις ημέρες που θα ξανάρθει ο Χριστός) σκανδαλισθήσονται πολλοί” ( = ποιοι; Από τους Χριστιανούς!). Σε τι θα σκανδαλισθούν; Στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Δεν είχε πει ο Κύριος στους 11 Μαθητάς Του να Τον περιμένουν κ να μην κοιμηθούν εις τον Κήπον τής Γεθσημανής; “Για να μη σκανδαλισθείτε” τούς είπε! Αλλά προσέθεσε. Σε τι να σκανδαλισθούν; Ακούστε, παρακαλώ. “Σκάνδαλο” θα πει πως έχω ένα παλούκι -τα λέω κ λίγο απλούστερα, για να είμαι κατανοητός- το οποίον εκείνος που περπατάει δεν το βλέπει. Κ εκεί σκοντάφτει κ πέφτει επάνω στο παλούκι. Αυτό θα πει “σκανδαλίζομαι”. Έπεσα στο παλούκι επάνω. Σκόνταψα, δηλαδή. Όταν, όμως, βλέπω κ το δω το παλούκι, τότε δεν πέφτω απάνω του. Άρα δεν σκανδαλίζομαι.
   Τι ήταν ο σκανδαλισμός τότε στο πρόσωπο του Χριστού; Όταν ο Κύριος τους το είπε αυτό, σε λίγο θα έβλεπαν να Τον συλλαμβάνουν τον Κύριον. Κ εκείνοι ήδη είχαν πιστέψει ότι είναι ο Υιός τού Θεού! Δεν είχε πει ο Ναθαναήλ “Συ είσαι, Κύριε, ο Υιός τού Θεού, ο Βασιλιάς τού Ισραήλ” ; Δεν είχε πει ο Απόστολος Πέτρος “Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός τού Θεού τού ζώντος” ; Τώρα Τον βλέπουν να συλλαμβάνεται από μερικούς στρατιώτες, απ’ τους υπηρέτας τού ναού!

Πού είναι, λοιπόν, εκείνα που είπαν; Πέφτουν στο κενό; Δεν είναι, δηλαδή, ο Βασιλιάς τού Ισραήλ; Δεν είναι ο μοναδικός Υιός τού Θεού; Αυτό σήμαινε “σκανδαλισμός”. Θα εταράσσονται. Σε ποιον πιστέψαμε τρία χρόνια; ποιον ακολουθήσαμε; Απατηθήκαμε; Γι’ αυτό ο Χριστός τούς είπε “προσεύχεσθε να μην μπείτε σε σκανδαλισμό!” Έως ότου ξεπεραστεί η Σταύρωσις κ έλθει η Ανάστασις! Κ τότε θα λέγανε, πράγματι, πια ότι είναι ο Υιός τού Θεού! Αλλά εκείνο το τριήμερο ήτανε κρίσιμον. Αυτό θα πει “σκανδαλίζομαι”.
   Κ ο Κύριος, που λέγει “και τότε (πότε; Ιδίως τις παραμονές τής Δευτέρας Μου Παρουσίας) πολλοί θα είν’ εκείνοι, οι οποίοι θα σκανδαλιστούν!” . Ακούστε, πολλοί! Δηλαδή ποιοι; Εκ των Χριστιανών! { Τι θα πει “θα σκανδαλιστούν” ; Δε θα πιστεύουν στο Θεανθρώπινο πρόσωπό Μου. Γιατί θα σκανδαλιστούν; Θα πουν: 2000 χρόνια πέρασαν, πού είναι η Δικαιοσύνη επάνω στη Γη; Πού είναι να φάμε με χρυσά κουτάλια; Πού είναι να ζήσουμε χωρίς πολέμους; Εχρεωκόπησε, λοιπόν, ο Χριστός. Εχρεωκόπησε  η Εκκλησία. Αυτό λέγεται “σκανδαλισμός” . Αν διαβάσουν καλά, όμως, την Αγία Γραφή, θα δουν ότι άλλη είναι η Ειρήνη τού Χριστού κ άλλη είναι η ειρήνη τού κόσμου. Η ειρήνη τού Χριστού έρχεται, γιατί το θέλει κανείς. Είναι μία εσωτερική υπόθεση,  αλλά, όταν οι άνθρωποι δεν πίστεψαν στον Χριστό, πώς θα έλθει η ειρήνη; Για να καταλάβετε τι θα πει “θα σκανδαλισθούν”. }
   “Και αλλήλους παραδώσουσι και μισήσουσιν αλλήλους” ! Ποιοι; Οι Χριστιανοί! Ο ένας θα παραδίδει, θ’ αρχίσει να προδίδει κ να παραδίδει στα δικαστήρια τον αδελφό του! Και τον κατά σάρκαν αδελφό του κ τον κατά πίστη αδελφό του κ ο ένας θα μισήσει τον άλλον! Ποιοι, δηλαδή; Εκείνοι που σκανδαλίσθηκαν, εκείνοι που δεν πιστεύουν πια στον Χριστό θ’ αρχίσουν να μισούν εκείνους που πιστεύουν στον Χριστό. Πάρτε την ελληνική πραγματικότητα κ δείτε το καλά καλά. Πόσοι είν’ εκείνοι οι Έλληνες που αυτή τη στιγμή δεν πιστεύουν κ υβρίζουν το θεανθρώπινον πρόσωπον του Χριστού; Και υβρίζουν τους πιστούς και σκανδαλίζονται μαζί τους; Και θα ‘ρθούν, βέβαια, κ χειρότερα. Κ όλ’ αυτά γιατί; “Διά το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη την πολλών” Επειδή θά ‘χει πολλή νίκη η ανομία, δηλαδή δε θα υπάρχουν πια όσιοι, αυτό το λέει ο Ψαλμωδός εδώ, “εκλέλοιπεν, Κύριε, σώσον με”! “Εκλέλοιπεν όσιος.” Δεν υπάρχει πια ο ευσεβής!
   Και, επειδή η ευσέβεια θά ‘χει λείψει, γι’ αυτό, λέγει, η αγάπη θα έχει παγώσει! Το ακούσατε αυτό; “Η αγάπη”, λέγει, “ψυγήσεται” ! Θα παγώσει η αγάπη. Δηλαδή, όπως συνήθως το λέμε, δε θα είναι παρά οι άνθρωποι, τότε, περιφερόμενα ψυγεία! Αδιάφοροι, ο ένας απέναντι στον άλλον, δε με νοιάζει τι κάνεις, δε με νοιάζει πώς ζεις, δε με νοιάζει τίποτα! Μια αδιαφορία ολότελη, φοβερή! Και θα γίνουν οι άνθρωποι ατομισταί εις υπερθετικόν βαθμόν. Όπως το λέει ο Απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο, “τους εσχάτους καιρούς οι άνθρωποι θα γίνουν”, λέγει, “φίλαυτοι, θ’ αγαπάνε τον εαυτούλη τους”, δεν θ’ αγαπάνε κανέναν πια άλλον άνθρωπο, παρά μόνο τον εαυτό τους! Φοβερή εποχή! Κ βλέπουμε σήμερα πόση φιλαυτία υπάρχει εις τους ανθρώπους.
   Σημειώνει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, αυτός  ο σύγχρονος Άγιός μας, ότι, όταν θα πλησιάζει το τέλος, οι ευσεβείς ιερείς θα είναι σπάνιοι. “Θα περπατάτε”, λέει, “χιλιόμετρα, χιλιόμετρα! Μέρες θα περπατάτε, για να βρείτε έναν ευσεβή ιερέα, παπά” . Και οι ευσεβείς ιερείς και οι ευσεβείς λαϊκοί θα είναι πολύ λίγοι! Αλλού λέει η Αγία Γραφή ότι οι ιερείς θα γίνουν σαν τους λαϊκούς. Δηλαδή θ’ αρχίσουν να ξεπέφτουν οι ιερείς. Και, καταλαβαίνετε, όλ’ αυτά δείχνουν ένα ξέπεσμα. Οπότε, πάλι φωνάζει ο Δαβίδ “Κύριε, σώσον με, ότι εκλέλοιπεν όσιος!” . Έχει εξαφανισθεί ο ευσεβής πάνω στη Γη.
   Ένα όραμα ενός αρχαίου ασκητού έδειχνε ότι ζώα ακάθαρτα, μουλάρια, άλογα, γαϊδούρια, γουρούνια, είχαν μπει μέσα στο Ιερό. Κ άρχισαν να κλωτσούν την Αγία Τράπεζα κ να αφοδεύουν πάνω στην Αγία Τράπεζα! Αυτό το όραμα έδειχνε -φοβερό!!!- έδειχνε πώς θα σταθούν πρώτον οι αιρετικοί εναντίον τής εκκλησίας κ, ύστερα, αυτοί οι ίδιοι οι Ορθόδοξοι, οι οποίοι, δυστυχώς, θ’ αρχίσουν να γίνονται ασεβείς.

Ρίξτε μια ματιά στην πατρίδα μας. Θα βρείτε πολλούς ευσεβείς; Που να είναι έτοιμοι πολλοί εκ των Ορθοδόξων Χριστιανών μας, εκείνοι που ήδη έχουν βαπτισθεί, θα τους δείτε, αγαπητοί μου, αν τους δοθεί το σύνθημα, να γκρεμίσουνε τους ναούς κ να βεβηλώσουν τα Ιερά! Δεν είναι πολλά χρόνια, όταν το είδαμε αυτό να επιτελείται κ σ’ αυτήν την πατρίδα μας! Έπαιρναν την ξιφολόγχη κ έβγαζαν τα μάτια, από τις τοιχογραφίες, τα μάτια των Αγίων, του Χριστού, της Παναγίας! Πηγαίντε στην ύπαιθρο, στην ύπαιθρο την ελλαδική, να δείτε, σε πολλές εκκλησίες, εκεί, με την ξιφολόγχη, βγαλμένα τα Μάτια Τής Παναγιάς, του Χριστού, των Αγίων!!! Βλέπετε; “Εκλέλοιπεν όσιος!” Έχει εκλείψει ο ευσεβής άνθρωπος. Θα μου πείτε “γιατί τα λέμε αυτά;” . Οφείλουμε να τα επισημάνουμε. Για να θρηνήσουμε; Αγαπητοί μου, ΚΑΙ για να θρηνήσουμε! Αλλά, κυριότατα, για να φυλάξουμε τον εαυτόν μας! Πόσοι με ακούτε αυτή τη στιγμή; Αν ο καθένας κ η καθεμιά σας μπορούσαμε να φυλάξουμε τον εαυτόν μας από ένα τέτοιο κατάντημα, αυτός είν’ ο σκοπός που λέμε κ αναλύουμε, αγαπητοί μου, αυτόν τον Ψαλμόν.
   Κάποτε ο Κύριος είχε πει στους Φαρισαίους κ τους Σαδδουκαίους : “ υποκριταί! Το μεν πρόσωπον τού ουρανού γιγνώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι; ” . Λέτε “είναι η Δύσις κατακόκκινη. Θά ‘χουμε ωραία ημέρα αύριο” . Λέτε “είναι κατακόκκινη η Ανατολή το πρωί. Θά ‘χουμε κακοκαιρία αύριο” ( = Υποκριταί! Τον μετεωρολογικόν ουρανόν κ τον μετεωρολογικόν τον καιρόν ξέρετε να τον διακρίνετε, τι καιρό θα έχουμε! Τους πνευματικούς καιρούς, όπως λέγει, εδώ, τα σημεία των καιρών, τα σημάδια των καιρών, τους πνευματικούς ορίζοντες, γιατί δεν τους διακρίνετε; Γιατί δε βλέπετε ότι εκείνο γίνεται, εκείνο γίνεται, εκείνο γίνεται, για να πείτε ‘πού πάμε, τι κάνουμε; Μήπως κ εμείς συμπεριληφθούμε σ’ αυτή τη μάζα των ανθρώπων, που είναι ασεβείς για να ειπωθεί κ για μας ότι δεν υπάρχει πια ευσεβής άνθρωπος; ’ ) .
   Γι’ αυτόν τον λόγο, στο τελευταίο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, που ξέρετε ότι το βιβλίο τής Αποκαλύψεως δεν είναι παρά ένα οδοιπορικόν σε προφητικό χώρο τής πορείας τής εκκλησίας. Το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων είναι ένα οδοιπορικό, αλλά στον χώρο τής ιστορίας, της πορείας τής εκκλησίας. Γι’ αυτό, οι Πράξεις των Αποστόλων κ το βιβλίο τής Αποκαλύψεως δείχνουν, το ένα ιστορικά κ το άλλο προφητικά, την πορεία τής εκκλησίας που θα τερματίσει. Και ο τερματισμός της επάνω στη Γη θα είναι κ θα συμπέσει με τη Δευτέρα τού Χριστού Παρουσία.
   Λοιπόν, αγαπητοί, προσέξτε να δείτε, εδώ, το φοβερόν κ καταπληκτικόν: ειδοποιεί το Πνεύμα τού Θεού ότι ο πιστός οφείλει ν’ αντιδιαστείλει τον εαυτόν του από τους απίστους. Τι θα πει “να αντιδιαστείλει” ; (Θα πει) να ξεχωρίσει τον εαυτόν του από τους άλλους. Προσέξτε, γιατί αυτός ο ξεχωρισμός δεν είν’ ακαδημαϊκός. Είναι οδυνηρότατος, όπως ευθύς αμέσως θα σας το δείξω. Ακούστε τι λόγια λέγει. Είναι τρία τέσσερα χωρία πριν τελειώσει το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου τής Αγίας Γραφής, ολοκλήρου τής Αγίας Γραφής. Ακούστε : “ο αδικών αδικησάτω έτι” ( = αυτός που αδικεί να αδικεί πιο πολύ) . Σα να τού λέει ο Θεός “Κάνεις 50 αδικίες την ημέρα; Κάν’ τες 70, αύριο κάνεις 80 κ μεθαύριο κάνεις 100!” Ακούσατε τι λέει ο Θεός; “Θέλεις αδικίες; Κάν’ τις πιο πολλές!” Παράξενο, ε; “Και ο ρυπαρός ρυπανθήτω έτι.” “Έτι” θα πει “ακόμη” ( = κι εκείνος, ο οποίος είναι ρυπαρός, δηλ. ανόσιος, δηλ. ασεβής, δηλ. ανήθικος, δηλ. βρομιάρης! Να γίνει πιο βρομιάρης. Πας κάθε μέρα στην πορνεία; Δυο φορές την ημέρα να πηγαίνεις, να γίνεις πιο ρυπαρός! ) . “Και ο δίκαιος”, λέει ο Λόγος τού Θεού, “δικαιοσύνην ποιησάτο έτι” ( = ο δίκαιος, αν κάνει 50 δικαιοσύνες, να τις κάνει 70! ) . “Και ο άγιος αγιασθήτω έτι”  ( = κ εκείνος που αγιάζεται κ γίνεται άγιος να γίνει ακόμη πιο άγιος! ) . Συνεπώς, ακόμη πιο βρόμικος ο ασεβής, ακόμη πιο άγιος ο ευσεβής. Κ πέστε μου, όταν πηγαίνει ο ένας από ‘δώ κ ο άλλος πηγαίνει από ‘κεί, ο άλλος, δηλαδή, απομακρύνεται από τον άλλον, η απόστασις μεγαλώνει; Μεγαλώνει! Ένα χάσμα!
   Θυμηθείτε ο Αβραάμ τι είπε στον πλούσιον. Ο Αβραάμ, στην παραβολή τού πλουσίου κ του Λαζάρου. “Παιδί μου”, του λέει, “πώς να ‘ρθούμε σ’ εσάς; Χάσμα μέγα εστήρικται! Χάσμα μεγάλο! Ούτε εμείς μπορούμε να ‘ρθούμε σ’ εσάς ούτε εσείς σ’ εμάς!” Αυτό θέλει να πει το χωρίο που σας διάβασα! Κ είναι εσχατολογικόν. Αναφέρεται στους πιστούς που θα ζουν κατ’ εξοχήν στο τέλος τής ιστορίας. Και πιστεύω ότι θα έχετε αντιληφθεί ότι στα τελευταία τής ιστορίας βρισκόμαστε! Μην το ξεχνάτε αυτό, μην το ξεχνάτε! Συνεπώς, τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ο πιστός πρέπει να δημιουργεί, από πλευράς ποιότητας, χάσμα μεταξύ τού απίστου κ του ρυπαρού. Δεν πρέπει να συγχρωτίζεται, δεν πρέπει να είναι μαζί, αλλά πρέπει να χωρίσει!
   Έτσι, λοιπόν, βλέπουμε ότι ο πιστός άνθρωπος πρέπει να ξεχωρίσει από τον άπιστο. Ο άγιος από τον ανόσιον, ο ρυπαρός από τον ρυπωμένο, τον βρόμικο, τον πνευματικά βρόμικο. Πρέπει να ξεχωρίσει, Όχι να ξεχωρίσει σε απόσταση τοπική. Δηλαδή δε θα πάω να κατοικήσω κάπου κ να λέω ότι δεν θα υπάρχουν δίπλα μου βρόμικοι κ αμαρτωλοί άνθρωποι. Ποιοτικά, τροπικά. Δηλαδή εγώ μένω εδώ, μπορεί να μένω στο σπίτι μου, μαζί με τη μάνα μου κ τον πατέρα μου, το παιδί μου, την κόρη μου, τη γυναίκα μου, αλλά η διαφορά μου μ’ αυτούς θα είναι πολύ μεγάλη. Προσέξτε αυτό το σημείο. Για να μην πείτε “πώς θα γίνει αυτό;” . Ξέρετε, ο Χριστός είπε το εξής πολύ φοβερόν, πρέπει να τρομάξουμε: “δυο άνθρωποι κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι”. Ποιοι μπορεί να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι; Ή μάνα με κόρη ή γιος με πατέρα ή σύζυγος με τη σύζυγό του. Το συνηθέστερο είναι οι δύο σύζυγοι, που είναι στο ίδιο κρεβάτι. “Ο ένας παραλαμβάνεται κ ο άλλος αφήνεται.” “Δυο γυναίκες, λέγει, αλέθουν στον χειρόμυλο. Γυρίζουν μαζί την πέτρα τού μύλου. Η μια παραλαμβάνεται κ η άλλη μένει κάτω.” Τι θα πει αυτό; τη στιγμή που θα ‘ρθει ο Κύριος, ο ένας παίρνεται από τους αγγέλους, για να συναντήσει τον Κύριον, κ ο άλλος μπαίνει στη Γη, για να κριθεί. Τόσο κοντινή η απόστασις, όπως των δύο συζύγων ή των δύο γυναικών που αλέθουν, που, στο χερούλι απάνω τής πέτρας ακουμπούνε κ τα δύο χέρια κ είναι τόσο κοντά; Είναι τόσο κοντά κ είναι τόσο μακριά!! Δε θα ξεχωρίσουμε, λοιπόν, τοπικά! Θα ξεχωρίσουμε τροπικά! Αμαρτάνουν οι άλλοι; Ας αμαρτάνουν! Τρέχουν σε φιέστες αμαρτωλές κ ειδωλολατρικές; Ας τρέχουν, εμείς δε θα πάμε! Πηγαίνουν σε διασκεδάσεις αμαρτωλές; Ας πηγαίνουν! Εμείς δε θα πάμε! Καταλάβατε πώς θα ξεχωρίσουμε;
   Για να το δείτε αυτό, λέγει κάτι, το οποίο είναι πολύ σπουδαίο! Λέει ο Θεός (είναι εις την Παλαιά Διαθήκη κ το χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος κ εις την Καινή Διαθήκη, είναι στη δευτέρα Επιστολή προς Κορινθίους, στο έκτον κεφάλαιον) : “εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε”, λέει ο θεός στον δικό του τον λαό -κ ξέρετε ποιος είναι ο λαός ο δικός Του: οι πιστοί- τι; “Εξέλθετε εκ μέσου αυτών” ( = βγείτε από ανάμεσά τους). Κάποτε χρειάζεται να γίνει κ τοπικά -κ θα γίνει, στις ημέρες τού Αντιχρίστου- τοπικά. Οι πιστοί θα πάρουν τα βουνά! Κ τοπικά θα γίνει! Τώρα γίνεται τροπικά. “Εξέλθετε”, λοιπόν! “Βγείτε από ανάμεσά τους!”  Και “αφορίσθητε”! “Αφορίζω” θα πει “ξεχωρίζω”. Στον δρόμο σου κ στον δρόμο μου. Το ακούσατε αυτό;
   Σας λέει μία κυρία, ένας κύριος, ξέρω ‘γώ: “πάμε σ’ εκείνη τη διασκέδαση;” “Οχι, δεν πηγαίνω.” “Μα, τι είσαι εσύ, καθυστερημένος άνθρωπος; Γιατί να μην έρθεις να πάμε, να διασκεδάσουμε;” “Άκουσε, αυτός είν’  δρόμος μου. Πήγαινε, λοιπόν, εσύ στον δικό σου τον δρόμο κ εγώ στον δικό μου τον δρόμο.” Αυτό θα πει “ο άγιος να γίνει πιο άγιος, ο ρυπαρός να γίνει πιο ρυπαρός” . Πιστεύω πως το καταλάβατε αυτό, ε; “Και ακαθάρτου μη άπτεσθαι καγώ εισδέξομαι υμάς” ( = τίποτα το ακάθαρτο δε θα το αγγίξετε) . Ποιο είναι το “ακάθαρτο”; Καθετί που είν’ αμαρτωλό. Καθετί. Κ εγώ τότε θα σας δεχθώ.
   Κ επιμένω να σας λέγω: αυτά δεν ισχύουν μόνο για τους μεγάλους, ισχύουν κ για την αγωγή των παιδιών. Όταν τα παιδιά σας θα σας πουν κ θα σας παρακαλούν κ θα επιμένουν κ θα δυστροπούν κ θα αντιστέκονται κ θ’ αντιδρούν να πάνε σ’ ένα πάρτι, να πάνε σε μιαν αμαρτωλή διασκέδαση, να πάνε δεν ξέρω πού να πάνε, θα πείτε “παιδί μου, όχι!” “Μα, μου!!” “Όχι!! Παιδί μου, όχι!!” Προσέξτε, θα ξεκινήσουμε από τη νηπιακή ηλικία. Αν κάποτε το παιδί μεγαλώσει κ συνηθίσει αυτό, τότε, αναμφισβήτητα, σώθηκε! Αν, όμως, επιμένει τη δυστροπία του κ μεγαλώσει, είναι υπεύθυνος αυτός για τον εαυτό του. Κ το αγόρι κ το κορίτσι.

Απόσπασμα από την 8η ομιλία στην κατηγορία « Μηνύματα Ψαλμῶν ».

†.Ξέρετε αγαπητοί μου ότι σήμερα προσφέρεται ένα Ευαγγέλιο νοθευμένο; Ξέρετε ότι πολλές φορές εμείς οι κληρικοί  οι κήρυκες του λόγου του Θεού, -λυπηρό αλλά πρέπει να σας ειδοποιήσω- εμείς οι κήρυκες του λόγου του Θεού πολλές φορές προσφέρουμε ένα Ευαγγέλιο νοθευμένο; Με τι νοθευμένο; Με κοσμικότητα. 

   Πολλές φορές, με το επιχείρημα να κάνουμε πιο μαλακά τα πράγματα, πιο απαλά, πιο εύκολα,
αρχίζουμε να βάζουμε νερό, να νοθεύουμε το Ευαγγέλιο, που είναι ένα άκρατο κρασί δηλαδή ανόθευτο κρασί, βάζουμε νερό. Λέμε, τώρα, έ, να, η εποχή είναι τέτοια, ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει πολλά πράγματα... έ, ας κάνουμε κάποιες παραχωρήσεις. 
Δέν πειράζει αυτό, δέν πειράζει εκείνο, ας πάμε εδώ, ας πάμε εκεί... Αυτό είναι το νοθευμένο Ευαγγέλιο. Και μπορώ να σας πω ότι σε μία συντριπτική πλειονότητα, ο χριστιανικός μας πληθυσμός  κάνει αυτήν τη μετάθεση, από το γνήσιο Ευαγγέλιο σε αυτό το άλλο. Δηλαδή τι κάνει; Μετατίθεται, μεταναστεύει. Μεταναστεύει από την αλήθεια του Θεού εις τη πλάνη, εις τον εύκολο βίο. Και να τα κάνω πιο συγκεκριμένα.

   Όταν πεί η μάνα, μία κυρία από εσάς, ένας πατέρας από εσάς πεί, έ, δεν βαριέσαι, το παιδί μου το αγόρι μου, όλοι έτσι κάνουν... Και αν έχει και μία φιλενάδα και πέφτει στην πορνεία, τί πειράζει; Ή πει μία κυρία από εσάς, μία μητέρα, και πώς θα παντρέψω το κορίτσι μου αν δεν βγεί λιγάκι πιο έξω; Και το λίγο πιο έξω σημαίνει να έχει μία γνωριμία με κάποιον. Ώστε με αυτόν τον τρόπο έ; Η ελπίδα να παντρευτεί, να βρεί σύζυγο. Τώρα, άν αυτός ο κάποιος είναι ο δέκατος, ή ο εκατοστός, αυτή είναι άλλη παράγραφος. Η μητέρα κλείνει τα μάτια της, κοντά και ο πατέρας, και πολλές φορές τον φίλο ή την φίλη φιλοξενούν σε αυτό το ίδιο το σπίτι στο ίδιο κρεβάτι. Αυτά τι είναι; Αυτά είναι μετάθεσης από το Ευαγγέλιο σε ένα νοθευμένο Ευαγγέλιο, το καταλαβαίνετε; Το αντιλαμβάνεστε; Όταν, θέλουμε να ζήσουμε, κοσμικά στην πραγματικότητα, αλλά, με το ένα πόδι μας στον Χριστό και με το άλλο πόδι στον κόσμο, και δεν θέλουμε να αποχωριστούμε τον κόσμο. Γιατί, θα πούμε, και τι θα λέει ο κόσμος; Αυτή, θα λέγαμε, η ισχυρή ανθρωπαρέσκεια που υπάρχει σήμερα στους χριστιανούς μας. Στοιχειώδες παράδειγμα θα σας πώ.

   Κάνετε ένα μνημόσυνο και είναι μεγάλη Σαρακοστή και βάζετε κρέας. Κυριακή ας πούμε κάνετε το μνημόσυνο και βάζετε κρέας. Κρέας έχετε; Μα αφού είναι μεγάλη Σαρακοστή. Ήδη πάρα πολλοί από τους καλεσμένους σας δέν θα θέλουν να φάνε κρέας γιατί νηστεύουν. Εσείς λέτε, όχι, για να μη μας κατηγορήσουν ότι τους δώσαμε κάτι το λαδερό και συνεπώς  δείχνουμε την φτώχεια μας.. Όχι, Θα βάλουμε κρέας. Μα τότε γιατί κάλεσες; Αυτόν τον λαό τον κάλεσες για να προσευχηθεί στο Θεό να συγχωρήσει την ψυχή του κεκοιμημένου σου προσώπου, δεν εξοργίζεις τον Θεό με αυτό που κάνεις; Δεν το λογαριάζεις αδελφέ μου; Δεν το λογαριάζεις γιατί η ανθρωπαρέσκεια είναι τόσο φοβερά ριζωμένη μέσα μας, πού πιο πολύ λογαριάζουμε τους ανθρώπους, από το Θεό!

Απόσπασμα από την 11η ομιλία στην κατηγορία
« Μηνύματα Ψαλμῶν ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Μηνύματα Ψαλμῶν.
Μηνύματα ἀπό τον
Ἱερόν Ψαλτήρα " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/mhnymata-calmvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40rqoNes8Mm396tjRKtKZP5q

Απομαγνητοφώνηση : Μαρία Δερμιτζάκη:
https://youtube.com/@orthodoxaskirtimata

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Στην εποχή μας προσπαθούμε να περάσουμε τα όρια του δόγματος.

†.Τό ξέρετε ότι στην εποχή μας προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τα όρια του δόγματος; Ξέρετε πόσοι θεολόγοι θέλουν να παρουσιαστούν πρωτότυποι, κοινωνιολόγοι, φιλόσοφοι, να γυαλίσουν οι άνθρωποι, να κάνουν την καριέρα τους; Ο καθένας, αν θέλει να κάνει την καριέρα του, ας την κάνει όπως θέλει, αλλά, ο θεολόγος να κάνει καριέρα από πλευράς τί; Να υπερβεί τα όρια της Εκκλησίας, τα όρια του δόγματος; Πόσα πράγματα παρουσιάζουν!

   Στη Δύση, μή μιλάμε πιά για το θέμα αυτό. Στη Δύση όχι έχουνε ξεπεραστεί τα όρια, αλλά ούτε κάν μπορούν να γνωρίζουν η να μιλάνε για όρια, αυτά υπάρχουνε μόνο είς την Ανατολή, μόνο, προσέξατέ το. Θα δεί κανείς, μια Αγγλικανική θεολογία. να τραβάει τα μαλλιά του. Προσέξτε, Αγγλικανική θεολογία, με την οποία Αγγλικανική εμείς τώρα συνδιαλεγόμεθα... Να τραβάει τα μαλλιά του! Γιατί; Υπερέβησαν τα όρια!

   Αγαπητοί μου, όλοι μας μπορούμε να συντελέσουμε σ αυτό, στο να μήν υπερβούμε τα όρια. Ακόμα κι όταν βλέπουμε κάποιους να τα υπερβαίνουν, ως λαός, να διαμαρτυρηθούμε και να πούμε : "Όχι κύριοι! Κάτω τα χέρια από τα όρια που οι Πατέρες μας έχουν θέσει." 
Αυτά στο θέμα του δόγματος.

   Αλλά είναι και σε άλλο τομέα ακόμα, όχι μόνο στο δόγμα, είναι και στο ήθος. Το ήθος το Χριστιανικό είναι το γνωστό ήθος, η τήρηση των εντολών όπως τις διαβάζουμε στην Αγία Γραφή. Σήμερα έχουμε υπερβεί τα πράγματα. Έχομε αλλαγή. Έχομε τροποποίηση. Δηλαδή, πλέον καταπατήσαμε τα όρια. Τί παρακαλώ θα πει, αποποινικοποίηση της μοιχείας; Σημαίνει, ότι παραμερίζω την εντολή ου μοιχεύσεις, και επαινούμαι από πάνω, με το να μην τιμωρηθώ και, να έχω και την δυνατότητα να παντρευτώ εκείνη με την οποία έχω μοιχεύσει.
Δεν είναι παραμέρισις των ορίων του ήθους; Όταν γίνεται νόμος να μήν τιμωρείται η άμβλωσις, η έκτρωσις, δηλαδή ο φόνος, εδώ τί παραμερίζω; Δέν παραμερίζω το ου φονεύσεις; Και ούτω καθ εξής.
   Έτσι, έχοντας αυτόν τον παραμερισμό του ήθους, έχουμε φτάσει σε κάτι το εξαμβλωτικό, κάτι το καταπληκτικό, το αφόρητο. Βέβαια, η νέα γενεά αυτό δέν το βλέπει αφόρητο, μάλιστα το χειροκροτεί.
Όμως, εκείνοι που έζησαν μέσα σε αυτά τα όρια του ήθους, το βλέπουν με μεγάλη τους θλίψη αυτό το φαινόμενο, της καταπατήσεως πλέον αυτών των ορίων.

   Σήμερα, πόσοι άνθρωποι πέρασαν και τί μου είπαν.. Αγαπητοί μου, έχω τρομάξει με αυτά που άκουσα, έχω τρομάξει, με καταλαβαίνετε; Έχω τρομάξει!
Καί λέγω, Θεέ μου πού πάμε; Πού βρισκόμαστε; Έν πάσει ανέσει πλέον οι νεοέλληνες κινούνται προς καταπάτηση κάθε ντροπής και κάθε ορίου ήθους.
Δέν υπάρχει πλέον ντροπή, δεν υπάρχει. Είναι φοβερό. Και όμως η εντολή του Θεού είναι σαφής «Οὐ μετακινήσεις ὅρια, ἅ (τά οποία) ἔστησαν οἱ πατέρες σου». (Δευτ. 19,14) Όμως, επειδή ακριβώς έχουμε μετακινήσει αυτά τα όρια, γι' αυτό το λόγο έχομε και θα έχομε, τις φοβερές επιπτώσεις.

   Οι Εβραίοι ξέρετε τι επάθαιναν όταν παρέβαιναν αυτά τα όρια; Τους μίκρυνε ο Θεός. Πώς τους μίκρυνε; Άφηνε τους εχθρούς τους, - δεν προστάτευε το λαό - περνούσαν στην γή Χαναάν, στην γή της επαγγελίας, κυρίευαν εδάφη τους, κι έτσι ο λαός του Ισραήλ από εδαφικής πλευράς, μίκραινε. Είναι τόσο εξοργιστικά αυτά που τελεσιουργούνται τα τελευταία χρόνια, είναι τόσο θα επαναλάβω εξοργιστικά, και περίεργα αυτά που τελεσιουργούνται τα τελευταία χρόνια, ώστε, θα επιτρέψει ο Θεός, χωρίς να είμεθα προφήτες, αλλά το βλέπει κανείς, - να γιατί ο Ισραήλ λέγεται τυπικός λαός - θα επιτρέψει ο Θεός, να μικρύνουμε εδαφικά , να μικρύνουμε. Θα μου πείτε, θα το ευχόμουνα; Άπαγε! Όταν μάλιστα σκέφτομαι εκείνα τα νησιά μας, τα ακραία νησιά μας, τα προς ανατολάς, με πιάνει ίλιγγος. Και θα σας πώ γιατί. Όταν το σκέφτομαι.. Άν χάσουμε μία Χίο, μία Μυτιλήνη, ή μία Σάμο, ή τα Δωδεκάνησα.

   Πρώτα πρώτα είμεθα πατριώτες, αγαπάμε την πατρίδα μας. Αγαπάμε τους ομοεθνείς μας, τους ομοφύλους μας, τους αγαπάμε. Να πέσουν κάτω από τον ζυγόν, και ιδία των Τούρκων; Τί τραβάνε βέβαια οι λαοί εκείνοι, εμείς πρώτα-πρώτα τί τραβήξαμε σαν Έλληνες και προσφάτως εις την Κύπρον απ' τους Τούρκους..
Είναι Φοβεροί άνθρωποι! Βέβαια, κάθε ξενική κατοχή είναι βαριά, πολύ παραπάνω όταν έχουμε τέτοιους κατακτητάς όπως είναι οι Τούρκοι, των οποίων την γεύση, είχαμε μακροχρονίως..
   Το φαντάζεστε λοιπόν αυτό αγαπητοί μου να καταλάβουν τα νησιά αυτά, τα οποία θα τα ξεριζώσουν πραγματικά, θα φύγουν οι Έλληνες από κει , θα εγκαταστήσουν Τούρκους εκεί, και καταδίκους Τούρκους ακόμα, για να τα γεμίσουν τα νησιά, κι' ύστερα να πουν, Τούρκικα τα νησιά, εκατό τοις εκατό.

   Πρώτα πρώτα λοιπόν γιατί είμαστε Έλληνες και έτσι σκεφτόμαστε, και οφείλουμε έτσι να σκεφτόμαστε, εγώ όμως ιδιαιτέρως, γιατί είναι και η πατρίδα μου εκεί. Οἱ πρόγονοι και του πατέρα μου και τις μητέρας μου κατάγονται απο την Μυτιλήνη, γι' αυτό και Μυτιληναίος λέγομαι. Αλλά η μητέρα μου κατάγεται και απο την Σάμο και, συνεπώς και η Μυτιλήνη και η Σάμος είναι πατρίδες μου, ένας λόγος δηλαδή παραπάνω. Αλλά εγώ τον δεύτερο αυτόν λόγο, δέν τον θεωρώ σπουδαίο όσο θεωρώ τον πρώτο, ότι κατοικούν Έλληνες, Ορθόδοξοι Χριστιανοί οι οποίοι θα κακοποιηθούν αφάνταστα και, θα μικρύνουμε. Αλλά αγαπητοί μου θα μικρύνουμε.. Διότι αν εμείς οι άνθρωποι εξανιστάμεθα για ότι τελεσιουργείται από την ανομία και το κακό, πόσο περισσότερο ο Θεός πρέπει να βλέπει το κακό και να το απεχθάνεται και να το βδελύσσεται και θα επιτρέψει, μαζί με άλλα δεινά που μπορούν να μας βρούν και αυτή την σμίκρυνση από πλευράς εδαφών της πατρίδος μας. Το λέγω και λυπούμαι αλλά.. αφού αμαρτάνουμε τόσο κατάφωρα μπροστά στον Θεό και τίποτα δεν ντρεπόμαστε, χάθηκε κάθε ντροπή και κάθε σχήμα ευλαβείας, έ, τότε, δέ μας περιμένει παρά, μία τέτοια τιμωρία.

Απόσπασμα από την 32α ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης 
« Δευτερονόμιο ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Δευτερονόμιον " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/deyteronomion
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qPkYlFb6f_t8gVuUJ5zLVX

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Πώς θα φυλαχθούν οι πιστοί από έναν πνευματικό κίνδυνο.

†.Εδώ αγαπητοί μου θέλω να προσέξετε. Αυτό το σημείο θέλω να το προσέξετε. … Είναι το μέγα πρόβλημα προφυλάξεως των πιστών από έναν κόσμο φοβερής διαφθοράς και καταλύσεως των πάντων. Ζωτικότατο πρόβλημα: πως θα φυλάξουμε τα μέλη της Εκκλησίας τα υγιά να μην μολυνθούν και να μείνουν στην θέση τους.
Είναι αξιοπαρατήρητο ότι η προληπτική αγωγή είναι σπουδαιοτέρα της θεραπευτικής αγωγής.

Όταν λέγει ο Κύριος στον Επίσκοπο, στήριξε τα λοιπά μέλη της Εκκλησίας σου, θέλει να πει, αυτοί που δεν έπεσαν στήριξέ τους. Άμα πέσουν, άμα νεκρωθούν, είναι δύσκολο να τους ζωντανέψεις μετά. Είναι σα να πούμε ότι το μίασμα του Χιλιασμού στην πόλη μας δεν πρέπει να μείνει. Δεν πρέπει να κάνουμε θεραπευτική αγωγή τόσο, όσο προληπτική αγωγή. Θα βοηθήσουμε τους ανθρώπους μας, τους πιστούς μας, να κατανοήσουν τι είναι η Ορθοδοξία και τότε και μόνοι τους θα είναι σε θέση να μην δεχτούν ποτέ το μίασμα της αιρέσεως. Παρά να πάμε να θεραπεύσουμε έναν που προσεβλήθη από την αίρεση. Είναι πολύ δυσκολότερο και τα αποτελέσματα είναι πολύ πενιχρότερα, Ενώ είναι πλούσια τα αποτελέσματα με μία προληπτική αγωγή και το υπογραμμίζω.
Και τίθεται τώρα το ερώτημα: Πως θα στηριχθούν και φυλαχθούν, τα υγιά μέλη της Εκκλησίας σήμερα;
Υπάρχουν τρεις τρόποι: Η συνύπαρξις, η ύπαρξις και η απομόνωσις. 

Όταν λέμε «συνύπαρξη» εννοούμε ο πιστός να συνυπάρχει μέσα εις τον κόσμον με τους ανθρώπους του κόσμου, όπως ακριβώς σήμερα γίνεται. Δηλαδή, συνύπαρξη θα σήμαινε εδώ να ζει ο πιστός όπως ακριβώς ζει ο κόσμος. Είναι αυτό το άνοιγμα της Εκκλησίας που παρατηρούμε σήμερα. Να θέλει να δεχθεί κάθε κοσμική εισβολή και να κοσμικοποιηθεί. Ανοίγουμε τις πόρτες διάπλατα της Εκκλησίας, και λέμε; «Περάστε κύριοι, Τί, έχετε απαιτήσεις; Τί θελετε; Θέλετε στην Λατρεία κιθάρα; Να σας την βάλουμε την κιθάρα στην Λατρεία. Τί θέλετε; Χορωδία; Να σας βάλουμε χορωδία. Τι θέλετε; Να περικόψουμε; Να περικόψουμε, αρκεί να ‘ρθείτε.» Ανοίγουμε διάπλατα τις πόρτες και δεχόμαστε τους ανθρώπους όπως είναι,.Έτοιμοι να κάνουμε κάθε αβαρία, ακόμη να αμνηστεύσουμε και την πορνεία. Να αμνηστεύσουμε και την πορνεία, το ξανατονίζω και πολλά άλλα να αμνηστεύσουμε αρκεί, δήθεν, να παρουσιάσουμε στους ανθρώπους μας ότι «κατανοούμε» τον κόσμο.(εντός εισαγωγικών βάζω την λέξη κατανοούμε) Ότι «Κατανοούμε τον κόσμο και ότι θα πρέπει με κάθε τρόπο να τον βοηθήσουμε κάνοντας τα στραβά μάτια σε εκείνα τα οποία έχει. Έτσι θα δεχτούμε σιωπηρά και την έκτρωση και άλλα πράγματα….
Μην νομίζετε ότι είναι ουτοπιστικά αυτά που λέγω,
αυτά γίνονται σήμερα. (σ. σ 1981!)
Αν ξέρατε πως σκεφτόμαστε. Αν ξέρατε πως σκέφτονται τα κληρικά μυαλά. Οι ποιμένες αν ξέρατε σήμερα,.. Δεν μιλάω για τους Ευρωπαίους ποιμένες του Προτεσταντικού και του Ρωμαιοκαθολικού κόσμου. Ω εκεί υπάρχει! Φρίξον ήλιε! Μιλώ για μας, για μας. Αν ξέρατε σήμερα πως σκεφτόμαστε. Έτσι να μπορούσαμε να πετάξουμε μερικά ταμπού, όπως λένε, αν ξέρατε τι αποκαλύψεις θα είχαμε. Αν ξέρατε τί θα λέγαμε εις τον κόσμο. Αν ξέρατε…
Λοιπόν, αυτό λέγεται συνύπαρξις. Αυτό λέγεται άνοιγμα της Εκκλησίας, δήθεν για να «βοηθήσει» και να «κατανοήσει» τον «σύγχρονο», «κουρασμένο» και «προβληματικόν» άνθρωπο.

Και το «επιχείρημα»; Για να μην φανεί η Εκκλησία «οπισθοδρομική και αντικοινωνική». Ότι πρέπει να ακολουθούμε τον «σύγχρονο» άνθρωπο από πίσω. Όπως ακριβώς η μαμά αφήνει το παιδάκι να πάει στο σχολείο, στο νηπιαγωγείο, και πηγαίνει από πίσω και το παρακολουθεί. Έτσι λοιπόν τώρα η Εκκλησία θα παρακολουθεί από πίσω τον «σύγχρονο» άνθρωπο.

Ή αν θέλετε, όταν κάποιος θα ήτανε πονηρός (ο διάβολος το κάνει αυτό) θα έκανε το εξής: Κάποτε ξέρετε κάποιος είχε γουρούνια και ήθελε να τα πάει στο σφαγείο. Τα γουρούνια είναι πάρα πολύ δύσκολα ζώα. Έκανε το εξής. Είχε ένα ντουρβά βαλανίδια και πετούσε λοιπόν λίγα βαλανίδια χάμω. Τρέχαν τα γουρούνια να φάνε τα βαλανίδια. Προχωρούσε αυτός. Πετούσε μερικά βαλανίδια, τα γουρούνια από πίσω. Και τα πήγε με τα βαλανίδια μια χαρά στο σφαγείο. Αυτό κάνει ο διάβολος. Τρέχει ο σύγχρονος κόσμος και τρέχει αλαφιασμένη από πίσω η Εκκλησία να τον σώσει και ταυτοχρόνως, -τι πονηρός είναι ο διάβολος- απομακρύνει την Εκκλησία από τον κύριο σκοπό Της και από τον προορισμό Της πραγματικά να σώσει τους ανθρώπους. Γιατί απλούστατα, σ’ αυτό το τρεχαλητό Της από πίσω από τον «σύγχρονο» άνθρωπο κάνει χίλιες μύριες αβαρίες, οι οποίες τελικά καθ’ εαυτές δεν σώζουν. Αυτό κάνει ο διάβολος.

Αλλά, ακούστε πως το λέγει αυτό ο Απόστολος Παύλος. Να το κατοχυρώσουμε.
Β’ Κορ. 6,14
Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις·"
( ἑτεροζυγοῦντες: Με τους απίστους μην μπαίνετε στον ίδιο ζυγό. Δεν σηκώνεται, δεν γίνεται.)
τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ;
(Γιατί ποια είναι η μετοχή της δικαιοσύνης με την ανομία; Της αρετής με την αμαρτία;)
τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;
(Ποιά είναι η κοινωνία του φωτός με το σκοτάδι;)
τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ;
(Ποιά είναι η συμφωνία μεταξύ Χριστού, κάπου να ταιριάζουν, κάποια σημεία, και Σατανά;)
ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;
(Ποιά είναι η μερίδα του πιστού με τον άπιστον;)

Ακούστε λοιπόν. Αυτό το «ετεροζυγούντες» το αναλύει με τέσσερα στοιχεία. 1ον) μετοχή.
2ον) κοινωνία.
3ον) συμφώνησις.
4ον) μερίς.
Και τα τέσσερα αυτά με μία λέξη θα τα λέγαμε συνύπαρξη. Και λέγει ο Απόστολος. Ποιά είναι δυνατόν να υπάρχει συνύπαρξις τέτοια; Με τον άπιστον, με τον διεφθαρμένον, με τον διάβολον. Υπάρχει συνύπαρξις; Δεν υπάρχει. Απορρίπτεται λοιπόν αυτή η μέθοδος.
Είπα προηγουμένως -αν προσέξατε θα με διορθώνατε- είπα τρεις τρόποι υπάρχουν σήμερα να διατηρήσουμε τα υγιά μέλη. Θα με διορθώνατε ότι αυτός ο τρόπος δεν είναι για διατήρηση των υγειών μελών της Εκκλησίας. Αγαπητοί μου, τον ανέφερα τον τρόπον αυτόν, διότι θεωρείται ένας τρόπος να διατηρηθεί ο πιστός. Ουτοπία. Δεν είναι δυνατόν, να το ξέρετε. Δέν είναι δυνατόν.
   Ερχόμεθα εις τον δεύτερον τρόπον. Είναι η απλή ύπαρξις του πιστού μέσα εις τον κόσμον, χωρίς να μετέχει εις το ήθος του κόσμου. Αντιθέτως, φροντίζει να επηρεάζει το περιβάλλον του, όσο μπορεί και αν μπορεί, εις το να δεχτεί το περιβάλλον του το Ευαγγέλιον.
Γράφει ο Απόστολος Παύλος. Α΄ Κορ. 5, 9-10
"μὴ συναναμίγνυσθαι πόρνοις, καὶ οὐ πάντως τοῖς πόρνοις τοῦ κόσμου τούτου ἢ τοῖς πλεονέκταις ἢ ἅρπαξιν ἢ εἰδωλαλάτραις· ἐπεὶ ὀφείλετε ἄρα ἐκ τοῦ κόσμου ἐξελθεῖν·"
Μήν, λέγει, συναναμίγνυσθαι,
μην ανακατεύεστε με τους πόρνους και δεν εννοώ τους πόρνους του κόσμου (τότε ήσαν οι άνθρωποι οι έξω της Εκκλησίας) ή τους πλεονέκτας ή τους άρπαγες ή τους ειδωλολάτρες, γιατί τότε θα έπρεπε να βγείτε από τον κόσμο να πάτε στα βουνά. Αλλά εάν κάποιος αδελφός ονομάζεται ότι είναι πόρνος, με αυτόν μηδὲ συνεσθίειν, ούτε να τρώτε μαζί του.
Όμως μπορούμε να πούμε σήμερα ότι όλοι είναι Χριστιανοί. Συνεπώς, τί θα κάνουμε; Ακούστε λοιπόν. Ο νους του χωρίου είναι ο εξής, ότι εσύ ο Χριστιανός, δύνασαι να είσαι μέσα εις τον κόσμον. Αν τώρα ο μπακάλης είναι παλιάνθρωπος, ο χασάπης είναι ειδωλολάτρης, ο δικηγόρος είναι μασόνος, ο τέταρτος είναι δεν ξέρω τι… ό,τι είναι, πάντως κατ’ ουσίαν έχουν απεμπολήσει, έχουν διώξει, έχουν πατήσει την Χριστιανική τους ιδιότητα, εσύ τί θα κάνεις τώρα; Η κοινωνία είναι πολύ διεφθαρμένη. Τί θα κάνεις; Ακούστε αγαπητοί μου. Θα μπω στον μπακάλη να ψωνίσω και στον χασάπη. Αυτό που έκαναν και οι αρχαίοι Χριστιανοί. Αυτό θέλει να πει ο Απόστολος Παύλος. Αυτό είναι ο νους του χωρίου. Θα μπω να ψωνίσω. Θα κάνω τις δουλειές μου. Θα συνεργαστώ δηλαδή μέσ' την κοινωνία με αυτούς τους παράγοντες τους κοινωνικούς, αλλά δεν θα έχω καμία σχέση με το κοσμικόν ήθος, διότι εγώ έχω το δικό μου, το Ορθόδοξον Χριστιανικόν ήθος. Θα λέω σε όλον τον κόσμο καλημέρα σας, πως είστε.
Όταν μάλιστα ο Απόστολος Παύλος λέγει -προκειμένου να χειροτονηθεί κάποιος- να παρθεί η γνώμη και των έξω, εννοεί των ειδωλολατρών, των παλιανθρώπων, ότι αυτός πράγματι είναι σπουδαίος άνθρωπος για να γίνει πρεσβύτερος ή επίσκοπος. Σημαίνει ότι πως θα με δει ο άλλος ότι είμαι σωστός άνθρωπος; Θα πω την καλημέρα μου. Καλημέρα σας, πως είστε, τί κάνετε. Καλά ευχαριστώ. Χαίρετε. Δεν θα έχω καμία συνάφεια μαζί του. Ούτε σε επισκέψεις, ούτε σε κουμπαριές, ούτε σε εκδρομές, ούτε σε διασκεδάσεις. Τίποτα πουθενά. Αυτό θα το ονομάζαμε απλώς, υπάρχω μέσα εις τον κόσμον. Χρησιμοποιώ τον κόσμο αλλά δεν έχω το ήθος του κόσμου. Προς τούτο όμως, πρέπει να αποκτήσουμε συνείδηση του πράγματος για να φυλαγόμαστε. Εσείς σαν μεγάλοι και τα παιδιά σας αναλόγως βοηθήστε. Πείτε, παιδί μου θα πας στο σχολείο -δεν μπορεί το παιδί να μην πάει στο σχολείο- πρόσεξε όμως, ιδιαίτερες συντροφιές και δούναι λαβείν και σχέσεις με συμμαθητάς σου και λοιπά δεν θα έχεις. Θα πας να μάθεις γράμματα και θα ‘ρθεις εδώ. Θα μου πείτε, δεν θα δεχτεί επιδράσεις το παιδί; Θα αγωνιζόμαστε να μην τις δεχτεί τις επιδράσεις. Θα βοηθάμε το παιδί, όσο τούτο είναι δυνατόν.
   Και η τρίτη περίπτωσις είναι της απομονώσεως, η οποία σε πολλά σημεία στην εποχή μας είναι αναγκαιοτάτη. Πρέπει να σημειώσουμε ότι την απομόνωση την συνιστά αυτός ο Θεός. Είναι στον Ησαΐα 52,11 και στον Ιερεμία, είναι στην Β’ Κορινθίους 6,17.
"διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε,"
(Αφορίζω θα πει ξεχωρίζω. Βγαίνω και ξεχωρίζω τον εαυτόν μου.)
λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε,
(Ακάθαρτο τίποτε δεν θα εγγίσετε.)
κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς,
(Και θα σας δεχθώ) "
Που σημαίνει ότι υπάρχουν περιπτώσεις που θα δείξουμε απομόνωση. Θα απομονώσουμε τα παιδιά μας και τον εαυτόν μας. Ναι. Υπάρχουν περιπτώσεις. Δεν θα πάμε σε τηλεοράσεις επί παραδείγματι. Δεν θα πάμε στον κινηματογράφο. Θα απομονωθούμε στο σημείο αυτό. Τελείωσε, πάει. Αν θέλετε να σωθούμε, κι αν θέλετε και τα παιδιά σας να γίνουν καλά παιδιά. Ακούσατέ με που σας το λέω. Εγώ το βγάζω αυτό και σαν συμπέρασμα πρακτικό από την πραγματικότητα.
Είναι φανερό ότι με αυτούς τους τελευταίους δύο τρόπους σε συνδυασμό, της υπάρξεως και της απομονώσεως -όχι της συνυπάρξεως- πρέπει να προφυλαχθούν τα υγιά μέλη της Εκκλησίας για να μην νεκρωθούν πνευματικά. Ίσως θα αποδοθεί η κατηγορία του απομονωτισμού και της καθυστερήσεως, της μη προόδου, ή των παρωπίδων ή του σκοταδισμού, όπως συνήθως λένε.
Αγαπητοί μου δεν μας ενδιαφέρει. 
Ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται.

Απόσπασμα από την 19η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

Απομαγνητοφώνηση: Φαίη.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Σήμερα ο τίτλος ορθόδοξος χριστιανός δέν είναι ένα δεδομένο αλλά ένα ζητούμενο. -ϖ-

†. Ο τίτλος αγαπητοί μου σήμερα «είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός» πρέπει να πούμε ότι δεν είναι ένα δεδομένον αλλά ένα ζητούμενον. Δεν μπορώ να λέγω «είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός» αλλά ως εξής: «Είμαι Ορθόδοξος Χριστινός;;;» Είναι ζητούμενον.
Πρέπει ακόμη να ερωτούμε: Πράγματι η Ελλάς κατοικείται από Έλληνας Ορθοδόξους Χριστιανούς;;;
Εάν πράγματι κατοικείται, τότε, Άγιος ο Θεός. Τότε πάντως θα παύσουμε να είμεθα νεκροί, όταν η ζώσα παρουσία του Αγίου Πνεύματος αναρριπίζει τις καρδιές μας και την Πατρίδα μας.
   Αλλά δεν ξέρω σήμερα αν το Πνεύμα το Άγιον κατοικεί πάνω από την Πατρίδα μας. Πόσο φοβάμαι εκείνο το λεγόμενον "ους ο Θεός βούλεται απολέσαι μωραίνει." Πόσο φοβάμαι ότι σήμερα πάσχουμε από μία μωρία.
 Όλοι μας. Όλοι μας και ο τελευταίος γονιός. Όλοι μας και κληρικοί και λαϊκοί και οι τελευταίοι πολίτες πάσχουμε από μια μωρία. Το κλίμα της εποχής. Ο τρόπος που ζούμε. Ο τρόπος που σκεφτόμαστε. Ω δυστυχώς. Έχουν αλλάξει αυτά και δεν ξέρω πια αν το Πνεύμα του Θεού κατοικεί πάνω από την Πατρίδα μας και μέσα στις καρδιές μας.

   Αγαπητοί μου, το ξέρετε ότι ο μέσος Έλλην, αυτός που καταλαβαίνει την εφημερίδα που διαβάζει, έχει αλλάξει νοοτροπία στο θέμα της Πίστεως; Έχει γίνει τέτοια πλύσις εγκεφάλου από δεκαετίες. Αγαπητοί μου από τον καιρό, για να μην πω κι ακόμη πιο μπροστά, από τον καιρό που η Τουρκία ήλθε ως κατοχή εδώ στην Ελλάδα 400 χρόνια, οι ξένες προπαγάνδες του Προτεσταντισμού και του Ρωμαιοκαθολικισμού ασκούσαν τον προσηλυτισμό τους. Και εις αυτόν τον χώρο τον ηπειρωτικό της Ελλάδος και εις την Μικράν Ασία και εις τους Αγίους Τόπους. Παντού σε όλον τον χώρον. Και εις την Βουλγαρία και εις την Σερβία ασκούσαν προσηλυτισμό. Για να μην πω και πιο μπροστά, από τους χρόνους ακόμη του Βυζαντίου. Διαβάστε λίγο ιστορία, θα το δείτε αυτό. Ε λοιπόν σιγά-σιγά -μακρόπνοα σχέδια- όλα αυτά τα πράγματα έρχονται σε μία στάθμη. Η στάθμη είναι τούτη: ότι ο σημερινός μέσος Έλλην έχει αλλάξει νοοτροπία. Ο σημερινός μέσος Έλλην δεν έχει πλέον Ορθόδοξη νοοτροπία. Πρέπει να σας πω ότι αυτό είναι το φοβερό και το φρικτό. Το ίσως ίσως ίσως για κάποια πολλά-πολλά χρόνια, ανεπανόρθωτο. Έτσι, μην περιμένουμε να πούμε, θα ‘ρθουν να μας προσβάλλουν την Πίστη μας απ’ έξω. Έχει ήδη προσβληθεί. Έχει προσβληθεί. Μία μόνη κίνησις να γίνει για μια στιγμή… θα ιδήτε. Ο λαός ΔΕΝ θα διαμαρτυρηθεί. Αυτό είναι το δυστύχημα. Υπήρξαν εποχές που ο λαός ξεσηκωνόταν. Τώρα ο λαός δεν θα διαμαρτυρηθεί. Τόσο διότι η νοοτροπία του έχει αλλάξει, όσο και το ότι αδιαφορεί. Κάποτε αυτά τα πράγματα, της Πίστεως τα πράγματα, ήταν η ζωή του πιστού. Σήμερα δεν είναι η ζωή του. Η ζωή του είναι οι μπίζνες, είναι η καλοπέραση, είναι οι «υπόθεσες» (με συγχωρείτε, βάζω εντός εισαγωγικών την λέξη). Αυτό είναι όλο. Δεν ενδιαφέρεται σήμερα για την Πίστη του, οπότε έχομε νέκρωση. Έχομε νέκρωση. Αλλοίμονό μας όμως. Γρήγορα θα δουλωθούμε. Θα δουλωθούμε πνευματικά. Θα χάσουμε αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό της Ορθοδοξίας μας. Θα τον χάσουμε. Δεν ξέρω ποιοι θα τον κρατήσουν αλλά ήδη έχει χαθεί. Τι θα τον χάσουμε; Ήδη έχει χαθεί. Μην οδυρώμεθα όμως. Αν εδώ μερικοί άνθρωποι ακούτε αυτά που ακούτε, σας παρακαλώ και σας ικετεύω, ας προσέξουμε, να μείνει η νοοτροπία Ορθόδοξος. Ορθόδοξος Χριστιανική. Να είμεθα πνευματικοί άνθρωποι, όχι να έχουμε απλώς σχήμα ευσεβείας αλλά να έχουμε αληθινή πνευματική ζωή.

Απόσπασμα από την 19η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

Απομαγνητοφώνηση: Φαίη.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Κοσμικοποιημένος Χριστιανισμός και Αθεΐα.

†.Μπορεί όμως αυτή η 5η πληγή του 5ου σαλπίσματος να θεαθεί και πνευματικώς.

   Ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας γράφει τα εξής : "οἶμαι (νομίζω) δὲ καὶ διὰ τούτων τῶν ἀκρίδων τοὺς πονηροὺς μᾶλλον νοεῖσθαι δαίμονας τοὺς ἡτοιμασμένους εἰς τὸν καθ' ἡμῶν πόλεμον."
Νομίζω ότι πρέπει να λογαριάσουμε αυτές τις ακρίδες, τις ιδιότυπες, τις περίεργες, τον πόλεμο των δαιμόνων εναντίον των ανθρώπων. Πολλοί ερμηνευταί, και παλαιοί και νεότεροι, είδαν ως ακρίδες τερατόμορφες, όλες εκείνες τις αιρέσεις με τις συνέπειές τους. Επί παραδείγματι, η πτώση του Πάπα του επισκόπου Ρώμης, είχε φοβερές συνέπειες. Μιλώ χωρίς πάθος, πιστέψτε με, ομιλώ χωρίς πάθος. Θα το δείτε στη συνέχεια κάνοντας μία ιστορική ανάλυση. Η Δύσις έκανε πολλές καταχρήσεις. Αυτές οι καταχρήσεις οδήγησαν τελικά στον Προτεσταντισμό. Το ξέρουν και τα παιδιά του σχολείου αυτό. Ο Προτεσταντισμός δέν θα είχε δημιουργηθεί, εάν δεν έβλεπε ο Λούθηρος, ιερεύς της Ρωμαϊκής εκκλησίας, δέν έβλεπε αυτές τις ανείπωτες πράγματι καταχρήσεις. Ο Προτεσταντισμός όμως που δημιουργήθηκε και αυτή τη στιγμή έχει πολλά εκατομμύρια πιστών, δεν είναι εκκλησία. Είναι κοινότητες. Απλούστατα διότι η Εκκλησία συνίσταται από το μυστήριο της ιεροσύνης. Το μυστήριο της ιεροσύνης συνιστά την Εκκλησία και συνίσταται από την Εκκλησία. Δηλαδή η ιεροσύνη, η παρουσία της ιεροσύνης κάνει, τελεί, όλα τα μυστήρια και το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και το βάπτισμά, που συνιστούν την Εκκλησία. Αλλά και η ιεροσύνη λαμβάνεται μέσ' την Εκκλησία, μέσα στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, δηλαδή κατά το μυστήριο της Θείας Λειτουργίας λαμβάνεται και το μυστήριο της ιεροσύνης. Έτσι η ιεροσύνη συνιστά και συνιστάται υπό της Εκκλησίας. Εφόσον δέν υπάρχει ιεροσύνης στον Προτεσταντισμό μην αναζητούμε ματαίως Εκκλησία.

   Αντιλαμβάνεσθε όμως τι σημαίνει αυτό, ότι εκατομμύρια Χριστιανοί δέν είναι Εκκλησία; Το αντιλαμβάνεστε αυτό;
Είναι κάτι που όταν κάνεις θα 'θελε να τα βάλει κάτω και να τα σκεφθεί, τον πιάνει ίλιγγος, πώς αυτοί οι άνθρωποι θα σωθούν, τί θα γίνει; Ακόμα, η Ρωμαϊκή εκκλησία, ενόθευσε το πνεύμα του Ευαγγελίου, και από "σταυρικόν" το οποίο διατήρησε πάντοτε η Ανατολή, το μετέβαλε σε "πολιτιστικό". Έτσι την Εκκλησία, η Ρώμη, την μετέβαλε σε πολιτικό και οικονομικό οργανισμό. Δέν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε αυτό, όταν μιλάμε για τη Ρωμαϊκή εκκλησία , η οποία είναι το Βατικανό, και είναι κράτος.
Και ο επίσκοπος της Ρώμης ταυτοχρόνως είναι και ο πρόεδρος, να το πώ έτσι, του κράτους του Βατικανού. Έτσι στα χέρια του κρατά και την εκκλησιαστική, αλλά και την πολιτική εξουσία. Αυτή η νόθευση που έγινε στη Δύση έχει συνέπειες. Δημιούργησε την Αναγέννηση. Είναι γνωστό ότι η Αναγέννηση, δημιουργήθηκε από μία αντίδραση προς τη Ρωμαϊκή εκκλησία, επειδή έβλεπαν οι άνθρωποι της Δύσεως να υπάρχει μία τελμάτωση, κι' αυτή η τελμάτωσις ήταν πολύ φυσικό, εφόσον αυτή η εκκλησία ουσιαστικά είχε πεθάνει. Έτσι δημιουργήθηκε ένα ρεύμα που ζήτησε την απαλλαγή των ανθρώπων από την εκκλησία , αλλά και την στροφή στον πολιτισμό και είς τον ανθρωπισμό της αρχαιότητος. Ουσιαστικά το πνεύμα της Αναγεννήσεως είναι αυτό. Έφτασαν μέχρι σημείου ακόμη, στην αρχιτεκτονική, που είναι καθαρά μιμητισμός, και είναι βεβαίως στοιχεία τα οποία δεν είναι παρά μία αντιγραφή και μία επανάληψις, διότι Αναγέννηση δέν σημαίνει δημιουργία, ακόμη και είς την αρχιτεκτονική δόθηκε ο ρυθμός ο αρχαιοελληνικός.
   Έτσι, βαθμηδόν αλλά και σταθερά άρχισε η Δυτική Χριστιανοσύνη, να προχωρεί είς την κοσμικότητα και είς τον σεκουλαρισμό (SECULUS =αιών) το να δημιουργεί χριστιανούς τον νύν αιώνος, να βλέπουν την Εκκλησία σαν έναν τρόπο, να μπορούν να διατηρούν τις κοινωνίες τους, για να απολαμβάνουν τα αγαθά τους, κι' επειδή αυτό δημιούργησε ποικίλες ταξικές αντιδράσεις, ή στο χώρο της φιλοσοφίας ή στο χώρο των κοινωνικών ρευμάτων, έτσι δημιουργήθηκε πολύ γρήγορα η αθεΐα. Η αθεΐα αγαπητοί μου γεννήθηκε στην Δύση. Οι αιρέσεις υπήρξαν στην Ανατολή, αλλά ποτέ δεν γέννησαν την αθεΐα. Το φαινόμενο της αθεΐας 2.000 χρόνια τώρα στην Ανατολή ουδέποτε εμφανίστηκε. Είναι προϊόν της Δύσεως. Άν μου πείτε ότι στον χώρο της Ορθοδοξίας, στον χώρο της Ρωσίας, αναπτύχθηκε η αθεΐα αυτό δεν είναι τυχαίο. Πρέπει να σας πώ ότι και στη Ρωσία έγινε δυστυχώς μία αναγέννηση θρησκευτική, που δέχτηκε επιδράσεις της Ρωμαϊκής εκκλησίας. Κι 'αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, και δεν είναι τυχαίο, σας λέγω ότι εις αυτόν τον χώρο, να αναπτυχθεί ό,τι αναπτύχθηκε. Ετσι η αθεΐα με τη σειρά της γέννησε τα αθεϊστικά κοινωνικά συστήματα, με αποτέλεσμα να υπάρχει ό,τι γράφει ο άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος στην επιστολή του 4, 1 έως 2. "Πόθεν πόλεμοι καὶ μάχαι ἐν ὑμῖν; οὐκ ἐντεῦθεν ἐκ τῶν ἡδονῶν ὑμῶν τῶν στρατευομένων ἐν τοῖς μέλεσιν ὑμῶν;" Από που οι μάχες και οι πόλεμοι; Δέν ξεκινούν από τις ηδονές σας που εδράζουν εις τα μέλη σας; Δηλαδή τί θα φάμε, τί θα πιούμε, τί θα απολαύσουμε, τί θα ακούσουμε, τί θα δούμε.
  "ἐπιθυμεῖτε, καὶ οὐκ ἔχετε· φονεύετε καὶ ζηλοῦτε, καὶ οὐ δύνασθε ἐπιτυχεῖν· μάχεσθε καὶ πολεμεῖτε, καὶ οὐκ ἔχετε, διὰ τὸ μὴ αἰτεῖσθαι ὑμᾶς·"
Έτσι στα γρήγορα, στα γρήγορα, γιατί δέν έχουμε καιρό εδώ να κάνουμε ανάλυση της Ιστορίας, αλλά μερικά, ενδεικτικά για να δικαιολογήσουμε αυτήν την πληγή, από πνευματικής πλευράς.
   Η Ευρώπη κάποια στιγμή αρχίζει να ανακαλύπτει την Αφρική, την Άπω Ανατολή και την Αμερική. Και τι κάνει; Αποικίες! Και τι γίνεται η Ευρώπη; Αποικιοκράτης! Και στενάζουν κάτω από την αποικιοκρατία εκατομμύρια άνθρωποι. Ερωτώ, όταν πηγαίνουν οι ιεραπόστολοι του Δυτικού κόσμου, της Ευρώπης, να κηρύξουν Χριστιανισμό, στην Αφρική, ή στην Άπω Ανατολή, στην Κίνα, στις Ινδίες και λοιπά, θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν δεκτοί, όπως θα γίνονταν ιεραπόστολοι που δεν κουβαλούν τέτοια μιάσματα;
Που πίσω ακριβώς από την ιεραποστολή την Χριστιανική, είχαν κατακτητικούς σκοπούς; Να γιατί δημιουργήθηκαν οι αντιδράσεις και στο τέλος η αθεΐα, από έναν κοσμικοποιημένο χριστιανισμό. Απο έναν χριστιανισμό, που μάλλον, μάλλον ήταν δόλωμα και πιο μέσα ήταν το αγκίστρι των συμφερόντων και των ηδονών. Γιατί απλούστατα η Ευρώπη ήθελε να ζήσει υλιστικά. Δεν σκέφτηκε χριστιανικά η Ευρώπη, να πεί, να γίνουμε ιεραπόστολοι και να εκχριστιανίσουμε την Αφρική και την Αμερική και την Άπω Ανατολή. Να γίνουμε αληθινοί ιεραπόστολοι, όπως έγιναν οι ιεραπόστολοι οι Βυζαντινοί, χωρίς να έχουν βλέψεις κατακτητικές. Είναι χαρακτηριστικό αυτό. Οπως και μέχρι σήμερα εμείς οι Έλληνες, όπου πάμε να κηρύξουμε Χριστό, δέν έχουμε αποικιοκρατικό χαρακτήρα, αλλά θέλουμε να κηρύξουμε Χριστό μ' όλη μας την καρδιά σε εκείνους που τον αγνοούν. Αυτό όμως δεν έγινε από την Δυτική Χριστιανοσύνη.
   Ένας νεότερος ερμηνευτής σημειώνει σε ένα του βιβλίο που ερμήνευσε την Αποκάλυψη τα εξής : Ότι η Γαλλική επανάσταση έγινε το 1789. Τί είναι η Γαλλική επανάσταση; Βέβαια είναι πολλά πράγματα, και μέχρι σήμερα αναφέρεται η Γαλλική επανάσταση από πολλούς και διαπολλών. Όμως ουσιαστικά αγαπητοί μου δεν είναι παρά ένας σταθμός, είναι μία αφετηρία υλιστικών και αθεϊστικών κοινωνικών συστημάτων. Άν ήθελε να μιλήσει για μία ελευθερία ή για μία ισότητα, αυτή η ελευθερία και η ισότητα είναι έξω από τον Θεό. Αυτό είναι πολύ γνωστό σε όλους. Με αποτέλεσμα σήμερα ο κόσμος να κυβερνάται από αυτές τις αρχές. Εξ' άλλου και διακηρύσσεται ποικιλοτρόπως. Οτι κυβερνούμαστε από τις αρχές της Γαλλικής επαναστάσεως. Αυτό τι είχε; Αυτό είχε σαν συνέπεια, σαν αποτέλεσμα ό,τι έχουμε σήμερα. Το αδιέξοδο της αναρχίας, τον ηθικό ξεπεσμό, και την παρουσία του εγκλήματος. Ο Δυτικός κόσμος, η δυτική Χριστιανοσύνη, έφθασε σε αυτό το αδιέξοδο, γιατί ξεκίνησε εσφαλμένα. Νά γιατί ο Πάπας χαρακτηρίζεται "αντίχριστος". Νά γιατί ξεκινάει όλο το κακό από την Ρωμαϊκή εκκλησία, η οποία δέν τοποθέτησε σωστά το Ευαγγέλιο. Βλέπετε δέν υπάρχει πάθος. Αυτή η ίδια η Ιστορία αναλυομένη απάντα.
   Έτσι όλη αυτή η κατάσταση οδήγησε την ανθρωπότητα αυτή που την ζούμε σήμερα, εμείς όπως είμαστε, εμείς οι Έλληνες έχουμε πια δεχθεί την επίδραση της Δύσεως αναφανδόν. Έτσι οδήγησε αυτή η κατάσταση, όπως σας είπα την ανθρωπότητα εις το αίσθημα της ανασφάλειας, είς τα ψυχικά νοσήματα, αυτό που λέμε όλα - όλα "Δυτικό πολιτισμό" Τί νομίζετε ότι είναι ο Δυτικός πολιτισμός; Είναι όλα αυτά. Αυτό το αίσθημα της ανασφάλειας, τα ψυχικά νοσήματα, ο φόβος ενός πυρηνικού πολέμου, που κυριολεκτικά βασανίζει τον δυτικο άνθρωπο. Έτσι για να το δείτε, έρχονται οι μύστες της Ανατολής, του Βουδισμού, του ανατολικού διαλογισμού. Και λέγουν : Ω, ταλαίπωροι Ευρωπαίοι! Χαλαρώστε. Εχετε φόβο; Καθίστε, λέει, το πρωί στο σπίτι σας μία ώρα, και χαλάρωσε τις δυνάμεις σας. Τί θα πεί χαλαρώστε; Θα πεί ότι ο δυτικός άνθρωπος είναι εκείνος, ο οποίος ζεί, μέσα σ' αυτό τον φαύλο κύκλο της αγωνίας. Του άγχους. Των ψυχικών νοσημάτων. Του αισθήματος της ανασφάλειας και του φόβου ενός πυρηνικού πολέμου. Και έχουμε όλα αυτά τα κακά.
   Έτσι όλα αυτά αγαπητοί μου βασανίζουν τον άνθρωπο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή η περιγραφόμενη εικόνα της πληγής από το 5ο σάλπισμα, είναι ουσιαστικά εικόνα του συγχρόνου πραγματικότητος. Που βασανίζονται οι άνθρωποι απ' αυτό που οι ίδιοι έχουν χαλκεύση.

Απόσπασμα από την 40η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Σήθ και Κάϊν. Ανατολικός και Δυτικός Χριστιανισμός.

†.Δέν είναι τυχαίο ότι ο πολιτισμός αναπτύχθηκε από την γενιά του Κάϊν. Πήγε λέει, ο Κάϊν απέναντι από τον παράδεισο που έφυγαν οι γονείς του, και εκεί έκτισε πόλη. Δηλαδή όχι με την έννοια όπως την ξέρουμε σήμερα, αλλά ένα τόπο κατοικίας. Και ανέπτυξε τον πολιτισμό. Αυτό αν θέλετε διαβάστε το, με κάποιο όμως βοήθημα για να το καταλάβετε. Στο 4ο κεφάλαιο 17 - 24 στίχοι. Τέσσερις απόγονοί του, τέσσερα παιδιά του, δημιουργούν τον πολιτισμό. Μάλιστα για την μία θυγατέρα, τρία αγόρια ένα κορίτσι, αυτή λέγεται κατά την παράδοση των Εβραίων, ότι εφεύρε το γνέσιμο των μαλλιών και έκανε ύφασμα. Έτσι η γενναία του Κάϊν, προσέξτε λίγο, είναι λεπτό το σημείο, ανέπτυξε τον πολιτισμό. Δέν είναι σας είπα τυχαίο αυτό. Ο Κάϊν πήρε την κατάρα από το Θεό. Και θέλησε να βρεί ένα αντιστάθμισμα της κατάρας που τον κυνηγούσε, στον πολιτισμό. Ο οποίος πολιτισμός έρχεται να απαλύνει τη ζωή του ανθρώπου.

  Αντιθέτως η γενναία τους Σήθ, ο οποίος Σήθ, γεννήθηκε εις αντικατάσταση του Αβελ, που εφονεύθηκε από τον Κάϊν, η γενεά του Σήθ έμεινε εις την λατρεία του Θεού, αλλά και την απλότητα της ζωής. Υπογραμμίζω. Στη λατρεία του Θεού και εις την απλότητα της ζωής. Επί παραδείγματι ο Ενώς, που είναι υιός του Σήθ, λέγει εκεί η Γένεσις 4, 26 το εξής : "οὗτος ἤλπισεν ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ." ενώ αυτό δέν υπάρχει εις τον Κάϊν.

Έτσι δημιουργήθηκαν αγαπητοί μου δύο ρεύματα. Ακούσατέ το. Το ρεύμα Το ένα είναι του Κάϊν, που είναι μακριά από το Θεό, δημιουργεί πολιτισμό με καλπάζοντα τρόπο, δια να απαλύνει την τραχύτητα της ζωής. Αλλά και να αντισταθμίσει την πικρία της ψυχής. Που δεν έχει η ψυχή γαλήνη και ειρήνη επειδή είναι μακριά από τον Θεό.
   Από την άλλη μεριά το άλλο, η άλλη πλευρά, η άλλη γενιά του Σήθ, που λατρεύουν τον Θεό και ζουν απλά. Δέν ανοίγουν πολιτισμό με την έννοια που τον δημιουργεί ο Κάϊν. Έτσι αυτά τα δύο ρεύματα κινήθηκαν. Ας μου επιτραπεί να το πώ, άν δέν κάνω λάθος, αυτά τα δύο ρεύματα κινήθηκαν μέσα εις αυτή την Εκκλησία του Χριστού. Στην Ανατολή κινήθηκε η γενεά του Σήθ. Στην Δύση η γενεά  Κάϊν. Η Δύση, η Χριστιανική Δύση, ανέπτυξε τον πολιτισμό γιατί έχασε το Θεό. Η Ανατολή διατήρησε τη λατρεία του Θεού κι' επειδή δεν είχε ανάγκη να αναπτύξει πολύ πολιτισμό, μη μου πείτε για Τουρκοκρατία, βγάλτε το αυτό. Η Ανατολή ήταν μέσα στη φόρμα της, μέσα στο μεδούλι της, η Ανατολή είχε τη λατρεία του Θεού. Και ανέπτυξε μία απλή ζωή.
   Βέβαια ο τεχνικός πολιτισμός μέχρις ενός βαθμού δύναται να υπηρετήσει τον άνθρωπο και να του απαλύνει τη ζωή του, οπωσδήποτε. Αλλά πέρα όμως από τα όρια αυτά, μεταβάλλεται ο πολιτισμός σε άγχος, σε βλάβη, σε κατάρα. Η χρήσις της γής και των υλικών, στην απλή μορφή, δέν έχουνε κανένα κίνδυνο, ούτε στην ψυχοσωματική υγεία του ανθρώπου, ούτε εις το περιβάλλον του. Πάρτε την εικόνα αυτή που υπήρχε λίγο παλιότερα. Οι γεωργοί μας, όχι λιπάσματα, έπαιρναν λίγο σιτάρι, όχι λιπάσματα, όχι άλλα πράγματα που χαλάνε σήμερα την γή. Ξαναλέω, παίρνανε λίγο σιτάρι. Τα καρπούζια ήταν μικρά. Τα ροδάκινα, α, τα μακαρίτικα τα ροδάκινα, δέν υπάρχουν πια, τα ροδάκινα ήταν όλο άρωμα, μικρά όμως. Όλα μικρά ήταν, δέν είχαν λιπάσματα. Οι ντομάτες μικρές. Δέν ήταν όμως και οι απαιτήσεις των ανθρώπων μεγάλες. Έτρωγαν λιτά και απλά. Είναι αυτό που λέγει Απόστολος Παύλος "οἱ χρώμενοι τῷ κόσμῳ τούτῳ ὡς μὴ καταχρώμενοι·" (Α' κορινθίους 7, 31) Δέν γινόταν κατάχρηση ούτε στην κατανάλωση ούτε στη γή. Έτσι και ο άνθρωπος και το περιβάλλον διατηρούσαν μία υγεία. Ήλθε όμως μία άλλη εποχή. Ήλθε η πληγή η 5η. Ο άνθρωπος επειδή θέλει να ικανοποιεί τις αισθήσεις του ηδονιστικά, το δαιμονικό στοιχείο μπήκε μέσα στη ζωή του, μέσα στον πολιτισμό του, και τώρα αρχίζει να παραβιάζει την φύση να του αποδώσει ό,τι περισσότερο μπορεί. Και χρησιμοποιεί την Χημεία, χρησιμοποιεί την πυρηνική ενέργεια, χρησιμοποιεί όλα εκείνα τα οποία καταστρέφουν τη ζωή του, αλλά καταστρέφουν και το περιβάλλον του. Πολύ ωραία το εκφράζει αυτό ο ιερός ψαλμωδός ως εξής : "
- Αγαπητοί μου ξέρετε όλα είναι κατατεθημένα στην Αγία Γραφή - λέγει στον 16ο ψαλμό στιχος14ο το εξής :" καὶ τῶν κεκρυμμένων σου ἐπλήσθη ἡ γαστὴρ αὐτῶν, ἐχορτάσθησαν υίῶν, καὶ ἀφῆκαν τὰ κατάλοιπα τοῖς νηπίοις αὐτῶν."
Από τα κεκρυμμένα σου χόρτασε η κοιλιά τους. Ποιά είναι τα κρυμμένα του Θεού; Πάμε να βγάλουμε από τους ωκεανούς, πάμε να βγάλουμε από τα έγκατα της γής, πάμε να βγάλουμε δέν ξέρω τί, να φτιάξουμε να φάμε. Όχι για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, αλλά για να χορτάσουμε τις επιθυμίες μας. "ἐχορτάσθησαν υίῶν, καὶ ἀφῆκαν τὰ κατάλοιπα τοῖς νηπίοις αὐτῶν."
Προσέξτε αυτόν τον στίχο. Ο Βατικανός κώδικας, αντί "υίῶν", παιδιών, έχει "ὑείων" που θα πεί χοιρινά κρέατα. Που δείχνει ακόμη, ότι τρώγουν οι άνθρωποι και απαγορευμένες τροφές. Απαγορευόταν εις τους Εβραίους το κρέας το χοιρινό. Συνεπώς χορταίνουν και με απαγορευμένες τροφές. Σήμερα αγαπητοί μου τι τρώμε! Τι έχουνε μέσα αυτά που τρώμε..!
   Ακόμα η μετάφραση εκ του εβραϊκού έχει ως εξής : - Γιατί αυτό που σας διάβασα είναι εκ των εβδομήκοντα. - "των οποίων τα τέκνα είναι χορτασμένα, οι οποίοι αφήνουν τα υπόλοιπα για τα βρέφη τους" δηλαδή για τα εγγόνια τους, αυτό εννοεί για τα βρέφη τους. Χορτασμένη γενιά, χορτασμένα τα παιδιά και αφήνουν και για τα εγγόνια τους. Πράγμα που δείχνει έκτυπα την καταναλωτική μας κοινωνία. Έτσι, εκβιάζουμε αγαπητοί μου την φύση. Προσέξτε τι είπα, εκβιάζουμε την φύση. Να δώσει φρούτα και λαχανικά υπερμεγέθη, μα και σε κάθε εποχή.
Προσέξτε : Αγγουράκια το καλοκαίρι, αγγουράκια τον χειμώνα. Ντομάτες το καλοκαίρι, ντομάτες τον χειμώνα. Τώρα αυτές οι ντομάτες, τα αγγουράκια πώς γίνονται, με ενέσεις, με λιπάσματα, με ορμόνες.. άλλη παράγραφος. Άν τώρα με αυτά αρρωσταίνουμε, άλλη παράγραφος. Βλέπετε η λαιμαργία μας, να αλλάξουμε τις εποχές, να φάμε. Γιατί να φάμε αγγουράκια και ντομάτες τώρα τον χειμώνα; Να φάμε Λάχανα. Θα είναι πιό νόστιμα τα αγγουράκια και οι ντομάτες το καλοκαίρι άμα τα φάμε. Και γιατί να τρώμε το καλοκαίρι λάχανα; Να τα φάμε τον χειμώνα. Βλέπετε αγαπητοί μου; Εκβιάζουμε τη φύση. Κρέατα; Ζώα; Μεγαλωμένα με ορμόνες. Γιατί; Γιατί γίναμε κρεατοφάγοι. Να φάμε πολύ κρέας. Άν φάμε λιγότερο; Άν φάμε λιγότερο τότε, δέν έχουμε ανάγκη να παχαίνουμε για να φτιάχνουμε κοτόπουλα 20 ημερών 30 ημερών και να είναι ενός κιλού.
Αφύσικα πράγματα. Αφύσικα πράγματα. Προϊόντα έτσι σε υπερφυσικό μέγεθος με τη χρήση χημικών και δεν ξέρω τι άλλων.

   Αξιοσημείωτο είναι αυτό που λέει ο ψαλμωδός στην συνέχεια του 16ου ψαλμού. Αυτοί είναι, εκείνοι που τρώνε από τα κεκρυμμένα του Θεού και χορταίνει η κοιλιά τους "ἐγὼ δὲ (λέει ο ψαλμωδος)
ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ σου, χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναί μοι τὴν δόξαν σου."
Είναι η πλευρά του Σήθ. Η άλλη πλευρά είναι η πλευρά του Κάϊν. Είναι πολύ ενδεικτικό αυτό. Έτσι βλέπουμε, ο άνθρωπος όπως μιλάει εδώ, εγώ θα χορτάσω με τη δόξα σου, θα καλλιεργήσω την γή απλά. Έτσι, βλέπει τον Θεό, χορταίνει με Θεό, και από την φύση θα πάρει αυτό που είναι αναγκαίο του, χωρίς εκβιασμό της φύσεως. Είναι αυτό που λέει ο Κύριος "ούκ επ' άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος." Ο άνθρωπος είπε : Όχι, με άρτο θα ζήσει μόνο ο άνθρωπος! Αλλά από τη στιγμή που θα πούμε όχι με άρτο θα ζήσει ο άνθρωπος μόνο, αλλά και με τον λόγο του Θεού, και με τη θεωρία του Θεού, τότε δημιουργούμε ισορροπία δυνάμεων μέσα στη φύση, και δέν έχουμε αυτόν τον βασανισμό που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος στο σύγχρονο πολιτισμό. Θα μπορούσαμε να πούμε αγαπητοί μου, ότι είναι εκείνο που οι αρχαίοι Έλληνες ήθελαν να το δείξουν, να δείξουν αυτόν τον εκβιασμό με τον μύθο των ασκών του Αιόλου, που άνοιξαν τους ασκούς βγήκαν οι αέρηδες από εκεί και έφεραν το πλοίο του Οδυσσέως, ενώ κοιμόταν έγινε αυτό, το έφεραν πίσω στο νησί του Αιόλου, ο οποίος δυσαρεστήθηκε όταν τους είδαν να γυρίζουν πίσω, γιατί αυτός ο ίδιος έβαλε τους αέρηδες, τους ανέμους μέσα στους ασκούς για να φτάσουν στην Ιθάκη. Ή ακόμα άν θέλετε μ' εκείνον τον άλλο τον μύθο του μαθητευομένου μάγου, που είναι και ένα μουσικό κομμάτι αυτό, που βλέπουν εκεί τον μαθητευόμενο μάγο ή έβλεπε το αφεντικό του τον μάγο, σε μία απουσία του,
σκέφτηκε και είπε : πώς μπορώ να επιστρατεύσω τις μυστικές δυνάμεις της φύσεως να μη υπηρετήσουν;
Ανοιξε τα βιβλία, άρχισε να διαβάζει, κι' ήρθαν οι δαίμονες, το δαιμονικό στοιχείο. Και του λέγουν στις διαταγές σου. Και τότε λέγει αυτός. Ηθελε να πλύνει, να σφουγγαρίσει μέσα το εργαστήριο. "Νερό θέλω". Πήγαν αυτοί πιάσαν να κουβαλούν νερό από το πηγάδι. Α, λέγει, τί θαυμάσια, τί θαυμάσια. Το νερό πόσο άκοπα έρχεται τώρα για να σφουγγαρίσω. Κουβαλούσαν νερό, χύναν τους κουβάδες μέσα χωρίς να σταματούν. Άρχισε να ανησυχεί. Ε, καλά, λέει, φτάνει. Τίποτα Κουβαλούσαν συνέχεια. Κουβαλούσαν, κουβαλούσαν, άρχισε το νερό ν' ανεβαίνει. Τον έπιασε τρομάρα. Άρχισαν τα αντικείμενα να επιπλέον μέσα στο εργαστήριο. Καταφθάνει ο μάγος, του λέει, τι είναι αυτά; Κι' αυτός ήξερε το μυστικό, και έβαλε τις δυνάμεις αυτές της φύσεως, το δαιμονικό στοιχείο στη θέση του. Αγαπητοί μου ο άνθρωπος ανακάλυψε το δαιμονικό στοιχείο, μέσα στην κτίση, το απελευθέρωσε και τώρα φωνάζει να ελέγξει το δαιμονικό στοιχείο, αλλά δεν μπορεί. Ελέγξτε παρακαλώ την ατομική ενέργεια, ελέγξτε παρακαλώ τις βόμβες που απειλούν την ανθρωπότητα. Υπάρχει έλεγχος; Πάει. Ξεφεύγει από τα χέρια μας αγαπητοί μου ο έλεγχος αυτός. Έτσι, θα λέγαμε σήμερα ο πολιτισμός προσπαθεί να απελευθερώσει τις δυνάμεις της φύσεως, με αποτέλεσμα αυτή η απελευθέρωση, έστω κι αν χρησιμοποιηθεί, όπως λένε για ειρηνικούς σκοπούς, όμως δυστυχώς σας είπα, ξέφυγε. Η ραδιενέργεια, οι χημικές ενώσεις, όλα αυτά προκαλούν τόσο κακό στον άνθρωπο, μα και στο περιβάλλον του.

Απόσπασμα από την 40η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.