†...Κι όπως εμείς σήμερα σκεφτόμαστε ότι είσορμώντας το δυτικό πνεύμα, που είναι ήδη ξεφτισμένο, χάνουμε την ελληνική μας ταυτότητα και προσπαθούμε να φέρουμε μια αντίσταστη σ' αυτό το ανοσιούργημα που επιτελείται, το ίδιο άκριβώς προσπαθούσαν να κάνουν και οι Εβραίοι τότε, τον 2ο αιώνα π.Χ.. Ελπίζω τώρα να με καταλαβαίνετε. Αγωνίζονταν δηλαδή να αντιμετωπίσουν το ρεύμα της ελληνικής σκέψεως, που έμπαινε μέσα στην πατρίδα τους και ήθελε να τους αλλάξει εκείνο που είχαν: την πίστη στον αληθινό Θεό, με όλες τις προφητικές προσδοκίες περί του Μεσσίου, ως Λυτρωτού της ανθρωπότητος. Είναι συνεπώς πελώριο θέμα, πραγματικά. Θα μπορούσα ώρα πολλή να σας μιλώ επάνω σ' αυτό, αλλά βγαίνω από το θέμα μου.
Στις ημέρες εκείνες λοιπόν μαρτύρησαν οι επτά
Μακκαβαίοι με αυτό το θαυμαστό μαρτύριο, που είναι
υπόδειγμα χριστιανικού μαρτυρίου, μοναδικό μέσα
στην Παλαιά Διαθήκη τέτοιου τύπου. Βεβαίως οι Έβραίοι υπέφεραν πολλά κατά τις πολεμικές τους επιχειρήσεις, τις ήττες τους από διάφορους εχθρούς και λοιπά, αλλά μαρτύριο για την Πίστη ουδέποτε τούς έπιβλήθηκε. Μόνο οι επτά Μακκαβαίοι μαρτύρησαν για την Πίστη, και έτσι αποτελούν, όπως σας είπα, υπόδειγμα, πρότυπο χριστιανικού μαρτυρίου. Είναι ιδεώδες μαρτύριο! Ο τρόπος με τον οποίο αυτά τα επτά
παλληκάρια αντιμετωπίζουν το μαρτύριό τους είναι υποδειγματικός.
'Ηταν μία μητέρα, χήρα, είχε πεθάνει ο σύζυγός της, με τον οποίο είχε αποκτήσει επτά αγόρια, επτά παλληκάρια, το ένα ωραιότερο και καλύτερο από το άλλο. Ο Αντίοχος ο Επιφανής λοιπόν είχε επιβάλει τότε στους Ισραηλίτες να τρώνε χοιρινό κρέας, γιατί αυτός ήταν ένας τρόπος να μπορέσει να καταργήσει τα βαθέα του Νόμου. Όπως και σήμερα, που λέμε να καταργήσουμε τη νηστεία, να αλλάξουμε και το πότε θα γιορτάζουμε το Πάσχα,
(Το Ορθόδοξο Πάσχα γιορτάζεται πάντοτε την πρώτη Κυριακη μετά την πρώτη πανσέληνο της εαρινής ισημερίας.) ώστε να συνεορτάζουμε με τους αλλόθρησκους και αλλόδοξους, να κάνουμε την
εβδομάδα όχι επτά μέρες αλλά δέκα μέρες, κάτι τέτοια, που μοιάζουν εξωτερικοί τύποι, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά το δόλωμα για να πετάξουμε και την ουσία. Μή σας κάνει εντύπωση αυτό. Έτσι λοιπόν ας μη θεωρηθεί στενοκεφαλιά το ότι τα επτά αυτά παιδιά επέμεναν να μη φάνε χοιρινό κρέας. Δεν ήταν στενοκεφαλιά. Ο λόγος ήταν αυτός.
Έτσι, όταν προκλήθηκαν να φάνε χοιρινό κρέας, είπαν το όχι. Και τότε ο Αντίοχος ο Επιφανής τους απείλησε ότι θα τους βασανίσει. Αξίζει να διαβάσετε
στο Β' Μακκαβαίων το 7ο κεφάλαιο. Ολόκληρο το
κεφάλαιο αναφέρεται στο μαρτύριό τους. Θα παρακαλέσω πολύ, στο σπίτι σας να το διαβάσετε. Το πρωτότυπο βιβλίο είναι γραμμένο στα ελληνικά• έχει μία ώραιότατη γλώσσα, όχι από μετάφραση. Σταχυολογώ
κάποιες απαντήσεις μερικών από τα επτά αυτά αγόρια.
Αφού μαρτύρησε ο πρώτος και πέθανε, έρχεται η σειρά του δευτέρου, που ενώ πεθαίνει, λέει στον Αντίοχο τον Επιφανή: «σὺ μὲν ἀλάστωρ ἐκ τοῦ παρόντος ἡμᾶς ζῆν ἀπολύεις, ὁ δὲ τοῦ κόσμου βασιλεὺς ἀποθανόντας ἡμᾶς ὑπὲρ τῶν αὐτοῦ νόμων εἰς αἰώνιον ἀναβίωσιν ζωῆς ἡμᾶς ἀναστήσει». (Β Μακ. 7,9)
Δηλαδή: Σύ μέν, αλιτήριε, προσπαθείς να μάς βγάλεις από την παρούσα ζωή, να μας ξοφλήσεις, να πεθάνουμε πρόωρα, βιάζεσαι να μας πεθάνεις• αλλά ο Βασιλιάς του κόσμου, ο αιώνιος Θεός, που τηρούμε μέχρι θανάτου τις
εντολές Του, θα μας αναστήσει σε μια αιώνια ζωή!
Ο τρίτος, πεθαίνοντας, είπε τα εξής: «ἐξ οὐρανοῦ ταῦτα κέκτημαι καὶ διὰ τοὺς αὐτοῦ νόμους ὑπερορῶ ταῦτα καὶ παρ᾿ αὐτοῦ ταῦτα πάλιν ἐλπίζω κομίσασθαι». (Β Μακ. 7,11)
Δηλαδή: Αυτά τα μέλη μου, τα χέρια, τα πόδια, λέει στον Αντίοχο, αυτά τα μέλη του σώματός μου τα έχω αποκτήσει από τον Ουρανό, δηλαδή από τον Θεό, ο Θεός μου τα έδωσε -ο Θεός δίνει τη ζωή και την ύπαρξη σε κάθε άνθρωπο που γεννιέται- καί γιά χάρη του νόμου Του δεν τα υπολογίζω, τα περιφρονώ
και τα παραβλέπω, και έχω την ελπίδα ότι από τον Θεό πάλι θα τα ξαναπάρω πίσω.
Προσέξτε: 2ος αιώνας π.Χ.! Είναι πραγματικά καταπληκτικό να βλέπει κανείς πως το Πνεύμα του Θεού καταγράφει αυτά μέσα στο βιβλίο της Αγίας Γραφής! Σας κάνει εντύπωση;... Δέν λέει για την ψυχή τίποτα, δεν μιλάει για την ψυχή• μιλάει για τα μέλη του
σώματος. Διότι στο μαρτύριο, άν το θέλετε, δεν μπορεί να μπεί η ψυχή. Πού να μπεί; στους τροχούς; στα τηγάνια; στα βραστά λάδια; στά ξέστρα; πού; τι;... Tó σώμα υφίσταται αυτά, τα μέλη του δεινοπαθούν. Εξάλλου το είπε, ότι αυτά τα μέλη του σώματός του τώρα δεινοπαθούν, και χάνει αυτά που του τα έδωσε ο Θεός, και θα τα αποκτήσει πάλι. Θα επανακτήσει τα χέρια του και τα πόδια του και τα μάτια του και τα αυτιά του• όλα!
Σας κάνει εντύπωση αυτό, το ότι μιλάει για αναβίωση των μελών του ανθρώπινου σώματος; Τί ρεαλισμός!...
Ο τέταρτος είπε: «αἱρετὸν μεταλλάσσοντα ὑπ᾿ ἀνθρώπων τὰς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ προσδοκᾶν ἐλπίδας πάλιν ἀναστήσεσθαι ὑπ᾿ αὐτοῦ· σοὶ μὲν γὰρ ἀνάστασις εἰς ζωὴν οὐκ ἔσται». (Β Μακ. 7,14)
Δηλαδή: Είναι προτιμότερο να πεθαίνει κανείς από τα χέρια των ανθρώπων, με την ελπίδα που έχει στόν Θεό ότι θα αναστηθεί
και πάλι από Εκείνον. Για σένα όμως, βασιλιά, ή άνάστασή σου δεν θα είναι προς τη ζωή. Ώστε Λοιπόν κι εσύ, βασιλιά, θα αναστηθείς! Κι εγώ θα αναστηθώ, κι εσύ θα αναστηθείς!... Αλλά εγώ θα αναστηθώ «είς ανάστασιν ζωής», σύ όμως θα αναστηθείς «είς ανάστασιν κρίσεως».
<<καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως>>. (Ιω. 5,29) Καταπληκτικό!
Τέλος, όταν ο Αντίοχος βλέπει ότι νικιέται από τα νεαρά αυτά παιδιά, που μένουν σταθερά στην Πίστη τους παρά το φρικτό
μαρτύριο που υφίστανται, ελπίζει ότι θα ικανοποιήσει πλέον τον εγωισμό του κερδίζοντας τον τελευταίο, τον έβδομο, που ήταν το πιο μικρό παιδί.
Έτσι, νομίζοντας ότι η μητέρα τους η Σολομονή, πονά τώρα -θαυμάστε την παρακαλώ• ήταν παρούσα στο μαρτύριο των παιδιών και της!- και ελπίζοντας ότι σαν μάνα θα επηρεάσει το μικρό της το παιδί να θυσιάσει στα είδωλα και να φάει χοιρινό κρέας, της στέλνει τον μικρό να του μιλήσει, υπολογίζοντας πώς
θα του έλεγε ό,τι μια μητέρα θα μπορούσε να πεί σε τέτοιες στιγμές στο παιδί της: «Παιδί μου, σε παρακαλώ λυπήσου με! "Έξι αδέλφια σου έχασα, έξι παιδιά μου έχασα• μή σε χάσω κι εσένα!». Εκεί υπολόγιζε ο Αντίοχος,
Ακούστε όμως τι είπε αυτή η ένδοξη, ή μακαρία μητέρα στο παιδί της: «υἱέ, ἐλέησόν με τὴν ἐν γαστρὶ περιενέγκασάν σε μῆνας ἐννέα καὶ θηλάσασάν σε ἔτη τρία καὶ ἐκθρέψασάν σε καὶ ἀγαγοῦσαν εἰς τὴν ἡλικίαν ταύτην καὶ τροφοφορήσασαν».
(Β Μακ. 7,27)
Δηλαδή: Παιδί μου, λυπήσου με! Λυπήσου εμένα, που σε κράτησα εννέα μήνες στα σπλάχνα μου, εμένα που σε θήλασα τρία χρόνια -τόσος ήταν ο θηλασμός στους Εβραίους- και σε έθρεψα και σε μεγάλωσα και σε έφερα στήν ήλικία που βρίσκεσαι τώρα! Παιδί μου, λυπήσου με!...
Και συνεχίζει: «ἀξιῶσε, τέκνον, ἀναβλέψαντα εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς πάντα ἰδόντα, γνῶναι ὅτι ἐξ οὐκ ὄντων ἐποίησεν αὐτὰ ὁ Θεὸς καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος οὕτως γεγένηται». (Β Μακ. 7,28)
Απαιτώ, παιδί μου -όχι «σε παρακαλώ», αλλά «αξιώνω, απαιτώ»!- ρίξε μια ματιά στον ουρανό, δές τα αστέρια τ' αναρίθμητα, και δες ότι όλα αυτά τα δημιούργησε ο Θεός. Ρίξε μια ματιά στούς ανθρώπους• όλους ο Θεός τους έκανε. Όλα αυτά, και τους άνθρώπους και τ' αστέρια και τη γή, τα δημιούργησε
«ἐξ οὐκ ὄντων», από το μηδέν.
Αυτή εδώ η έκφραση είναι μοναδική στην Αγία Γραφή, ως έκφραση, την οποία θα ζήλευαν όλα τα φιλοσοφικά συστήματα. Είναι βέβαια έξω από κάθε λογική, και είναι θέμα μόνο αποκαλύψεως ότι εκ του μηδενός δημιουργήθηκε το παν. Τη φράση αυτή την έχει πάρει και ο Μέγας Βασίλειος και την έχει βάλει μέσα
στη Θεία Λειτουργία του.
«...ό εκ του μη όντος εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα...»
Διότι ο Αριστοτέλης έλεγε
ότι εκ του μηδενός μηδέν,
«ουκ άν ποτε ουδέν γένοιτο εκ μηδενός», «ουδέν αν εκ
μηδενός αν γενέσθαι» κ.ά.
ενώ η αποκάλυψη του Θεου λέει ότι εκ του μηδενός τα πάντα, εκ του μη όντος εις το είναι τα πάντα! Αυτό είπε μία μάνα στο παιδί της, στο μικρό της το παιδί!
«Λυπήσου με, λοιπόν, παιδί μου, πρόσεξε, αξιώ»,
«μὴ φοβηθῇς τὸν δήμιον τοῦτον, ἀλλὰ τῶν ἀδελφῶν ἄξιος γενόμενος, ἐπίδεξαι τὸν θάνατον, ἵνα ἐν τῷ ἐλέει σὺν τοῖς ἀδελφοῖς σου κομίσωμαί σε». (Β Μακ. 7,29)
Δηλαδή: Παιδί μου, μή τον φοβηθείς αυτόν τον δήμιο, αλλά να γίνεις ισάξιος με τους αδελφούς σου. Όπως εκείνοι
φάνηκαν άξιοι, να γίνεις κι εσύ ισάξιος με αυτούς.
Δέξου τον θάνατο τον μαρτυρικό, για να σε αποκτήσω πάλι, με τους αδελφούς σου, στον καιρό του ελέους του Θεού. Προσέξτε: Ποιό είναι αυτό το έλεος του Θεού; Είναι η ανάσταση των νεκρών! Δηλαδή: Όταν θα δώσει ο Θεός το έλεός Του να αναστηθούν οι άνθρωποι, τότε τα παιδιά μου, εσένα μαζί με τα αδέλφια σου, να σάς ξαναποκτήσω!
Είδατε, παρακαλώ, μέγεθος ομολογίας πίστεως στην καθολική ανάσταση των νεκρών;... Μας καταπλήσσει, αγαπητοί! Αλλά θα προχωρήσω και λίγο πιό πέρα:
Είδατε την ηρωική ψυχή μιας μητέρας, της θαυμασίας και μακαρίας αυτής μητέρας, της ηρωίδος της Πίστεως αλλά και της πατρίδος της;...
(σ.σ Τό Λείψανό της Αγίας Σολομονής φυλάσσεται ἀδιάφθορο στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου, στό Φανάρι ΚΠόλεως, μαζί μέ τά ἐπίσης ἀδιάφθορα Λείψανα τῶν Ἁγίων Θεοφανοῦς τῆς Βασιλίσσης καί Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 1η Αὐγούστου.)
Αλήθεια, δεν ξέρω πώς εμείς θα βλέπαμε τα παιδιά μας, αγαπητοί μου, τι θα τα συμβουλεύαμε, αν θα είχαμε παιδιά. Μήπως θα φοβόμασταν μη πάθουν τίποτα, όταν θα βρίσκονταν σε έναν κίνδυνο, και μάλιστα για την Πίστη τους; Μήπως είμαστε έτοιμοι να τα
απεμπολήσουμε όλα, να τα κλωτσήσουμε όλα, αρκεί το
παιδί μας νά μή δεινοπαθήσει; Ποιά μητέρα θα είχε τη
δύναμη να πεί αυτά τα λόγια στο παιδί της, όπως τα είπε η Σολομονή; Αλλά αυτά γράφηκαν για τη Σολομονή ως υπόδειγμα. Και μη νομίσετε ότι θα ήταν μικρότερη ή αξία κάθε γυναίκας, οποιασδήποτε εποχής, όταν θα μιλούσε μ' αυτόν τον τρόπο στα παιδιά της. Κατά την ημέρα της Κρίσεως, την ημέρα των λογαριασμών που θα ζητήσει ο Θεός, θα δοξασθεί και εκείνη πλάι στη Σολομονή με τα ένδοξα εκείνα παιδιά της. Ναι!
Όμως ένα μόνο σας παρακαλώ: να τρέφουμε τα παιδιά μας μας με ηρωικό πνεύμα! Αυτό μόνο σας λέω. Με ήρωϊκό πνεύμα να τρέφουμε τα παιδιά μας, και όχι με πνεύμα μαλθακό, με το πνεύμα της καλοζωίας, με το
πνεύμα εκείνο του βολέματος, με το πνεύμα του να μη
δεινοπαθήσει, να μην κακοπάθει το παιδί μας, και δεν βαριέσαι παρακάτω...! Όχι, αγαπητοί μου, όχι• ήρωικό πνεύμα να δώσουμε στα παιδιά μας!... Αλλά τα παιδιά μας βέβαια θα πρέπει να δούν και σε μας αυτό το ηρωικό πνεύμα. Δημιουργήστε ήρωες και της Πίστεως και της πατρίδος μας! Γιατί, μή το ξεχνάμε, αν κάποτε μάς χτυπήσουν οι εχθροί, δεν θα πολεμήσουν οι όποιοι- όποιοι
Έλληνες, αλλά θα πολεμήσουν μόνο εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό. Έτσι είναι τα πράγματα, και πιστεύω θα συμφωνείτε κι εσείς. Την πατρίδα τους την αγαπούν μόνον όσοι πιστεύουν και αγαπούν τον Θεό• αλλιώτικα θα πούν εκείνο το ιστορικό
«Pourquoi?» (Κατά την διάρκεια του Α' Παγκοσμίου πολέμου οι Γάλλοι στρατιώτες, κάτω από τις οδηγίες του στρατάρχη Πεταίν αλλά και επηρεασμένοι από το αντιπολεμικό πνεύμα των καιρών, οδηγήθηκαν στο «Pourquoi?».) δηλαδή «Γιατί να πολεμήσουμε; Για ποιόν
λόγο;». Βεβαίως κανείς δεν θα ήθελε να πολεμά• αλλά όταν απειλούνται ιερά και όσια, δέν θά πολεμήσει; Λοιπόν, θα πολεμήσουν μόνον εκείνοι οι ήρωες που είναι ήρωες της Πίστεως. Πάντως τα λόγια της γυναίκας αυτής, της Σολομονής, είναι ένα μνημείο αληθινής παιδαγωγικής, ορθής
αντιλήψεως σχέσεων γονέων και παιδιών και ορθής πίστεως στόν Θεό• ακόμα αποκαλύπτουν και μιά προφητική δύναμη για τη μέλλουσα ανάσταση των νεκρών, που αποτελεί καθολική πίστη.
Απόσπασμα από την 2α ομιλία στην κατηγορία
« Ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/h-anastasis-tvn-nekrvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40rGCaIN1q0EiOT8FsCxhgQw
Απομαγνητοφώνηση :
Ιερά μονή Κομνηνείου.
Αθανάσιος Άμβωνας.
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
