†.Σε όλη αυτήν την κατάσταση -εδώ είναι τώρα…- δεν υπάρχουν πνευματικά αντισταθμίσματα. Πόσες φορές λέμε: Πού είναι η πνευματική ηγεσία; Πού είναι; Πού είναι; Ποια πνευματική ηγεσία; Όλοι είναι προδομένοι κι όλοι έχουνε γίνει το ίδιο. Δεν υπάρχουν πνευματικά αντισταθμίσματα. Μη μου πείτε ότι θα μπορούσε να προκαλέσει αυτά τα πνευματικά αντισταθμίσματα η Ορθόδοξος Εκκλησία μας. Ναι, αλλά φρόντισαν οι εχθροί της ανθρωπότητας, θα λέγαμε, αυτές οι αντίθεες δυνάμεις, οι σκοτεινές δυνάμεις, φρόντισαν εγκαίρως να εγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια της Εκκλησίας, ακριβώς για να πετύχουν του σκοπού των. Να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. Η Διοίκηση της Εκκλησίας; Χμ… Επροδόθη και προδίδει… Ναι. Επροδόθη και προδίδει. Βλέπει κανείς μια κατάσταση που λυπάται κατάβαθα. Εκείνοι που θα ήσαν φύσει θέσει, οι αρμόδιοι να βοηθήσουν τον σύγχρονο κόσμο και τη νέα γενεά, δεν κάνουν τίποτε, έξω από κάποιες ίσως εξαιρέσεις.
Δεν κάνουν τίποτα. Γιατί; Το να ακούτε, επί παραδείγματι, το τάδε στέλεχος της Εκκλησίας, ή το τάδε… δεν θέλω να σας βάλω βέβαια σε σκέψεις, αλλά αφού δημοσιεύονται, εγώ τι να πω; Κάτι λιγότερο; Ότι είναι τέκτων, ότι είναι Μασόνος, ότι είναι άνθρωπος ο οποίος είναι της ντόλτσε βίτα, της γλυκιάς ζωής. Ή όπως έλεγε ο μακαρίτης επίσκοπος, αλήθεια, τον θυμόσαστε; «Εγώ είμαι μπουρζουά παπάς!» Τ’ άκουσα με τα αυτιά μου. Το είπε ο ίδιος. Το άκουσα με τα αυτιά μου. Θυμόσαστε, ε; «Εγώ είμαι μπουρζουά παπάς!» Τέτοιοι άνθρωποι πώς να ποδηγετήσουν την ανθρωπότητα;Ναι. Κατ’ όνομα είναι Ορθόδοξοι, Χριστιανοί Επίσκοποι, είναι Εκκλησία. Αλλά έχουν εγκλωβιστεί, έχουν δεθεί, έχουν απομονωθεί. Φρόντισαν οι σκοτεινές δυνάμεις να τους βάλουν να αγαπάνε αυτά τα πράγματα. Να επιθυμούν αυτά τα πράγματα. Ή, αν θέλετε καλύτερα, να αναδεικνύουν μέσα στην Εκκλησία ανθρώπους που αλώνονται από τις ηδονές και το χρήμα. Αυτούς προβάλλουν. Κι έτσι δεν υπάρχουν τα πνευματικά, δυστυχώς, τα πνευματικά αντισταθμίσματα…
Απόσπασμα από την 172α ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Σοφία Σειράχ ».
†.Στους ανθρώπους έχει διαμορφωθεί ένας τρόπος του σκέπτεσθαι, στους πάρα πολλούς, στο σύνολο σχεδόν των ανθρώπων, ένας τρόπος του σκέπτεσθαι, μία φιλοσοφία της ζωής. Βλέπετε σήμερα υπάρχει η Α φιλοσοφία της ζωής. Αυτή καθορίζει τι είναι ορθόν και τι είναι λανθασμένο. Αλλά όχι βεβαίως με κριτήρια ευαγγελικά, αλλά με κριτήρια κοσμικά. Μέσα σ’ αυτήν την ισορροπία είμεθα ήδη βυθισμένοι οι άνθρωποι, ιδίως η νέα μας γενεά. Πάει στο σχολειό, πάει από δω, από κει, στην κοινωνία βγαίνει και βλέπει ότι αυτά είναι τα γνωρίσματα έξω, αυτός είναι ο τρόπος, αυτή είναι η φιλοσοφία της ζωής. Κι έτσι σου λέει: «Όλοι όπως σκέπτονται, σκέπτομαι κι εγώ, θα σκέπτομαι διαφορετικά;».
Σας είπα όμως ότι δεν είναι ευαγγελικά τα κριτήρια, αλλά κοσμικά. Λέγει επάνω σε αυτό το σημείο το βιβλίο των Παροιμιών: «Ἒστιν ὁδός, ἣ δοκεῖ παρὰ ἀνθρώποις ὀρθὴ εἶναι, τὰ δὲ τελευταῖα αὐτῆς ἔρχεται εἰς πυθμένα ᾅδου». Υπάρχει δρόμος που μοιάζει στους ανθρώπους ότι είναι σωστός, ορθός. Εκεί που τελειώνει όμως είναι το πηγάδι και πέφτεις μέσα. Α, ώστε λοιπόν μοιάζει ο τρόπος ζωής ορθός στους πολλούς. Σ’ αυτό συντελεί το σύνολο της κοινωνικότητας. Αυτό το «όλοι έτσι κάνουν». «Μα παιδάκι μου, μα…». «Όλοι έτσι κάνουν». Δεν μπορείς να απαγκιστρωθείς από αυτό το «όλοι έτσι κάνουν».
Βέβαια, αν ψάξετε θα βρείτε ότι στο βάθος αυτής της κουβέντας υπάρχει η ανθρωπαρέσκεια. Θέλουμε να αρέσουμε εις τους ανθρώπους, γι΄αυτό και ακολουθούμε εκείνο το οποίον οι άνθρωποι θέλουν και ακολουθούν και σκέπτονται.
Στην εποχή μας όμως υπάρχουν παράγοντες που η νέα γενεά βαδίζει τον δρόμο του θανάτου χωρίς να το προσμετρά. Διάβαζα σε ένα περιοδικό, επιστήμονες το γράφουν, εκείνο το «Τι θα γίνει; Επιτέλους, τι θα γίνει; Πού πάει η γενεά μας;». Αλήθεια, το σκεφτήκαμε; Όχι πανελλήνια. Παγκόσμια. Προσέξτε, παγκόσμια. Δεν είναι πια ένα θέμα στα στενά όρια μιας πατρίδος. Είναι φαινόμενο παγκόσμιο. Τι θα γίνει; Πού πάει αυτή η γενεά; Ποια θα είναι αύριο η ανθρωπότητα; Σε αυτό το κακό που πηγαίνει η νέα γενεά, οι νέοι άνθρωποι, συνετέλεσαν τα εξής στοιχεία.
Πρώτον. Αυτό που ήδη σας είπα. Η φιλοσοφία της ζωής· η οποία είναι υλιστική εις το έπακρον. Τι θα φάμε, τι θα πιούμε; Πώς θα ντυθούμε; Τι θα σπουδάσουμε; Πόσα λεφτά θα βγάλουμε; Θα ακολουθήσω εκείνο το α ή το β επάγγελμα, για να έχω κάπου πολλά χρήματα. Επενδύσεις υλιστικές, πέρα για πέρα, πέρα για πέρα.
Δεύτερον. Στην εποχή μας υπάρχει η αρχή της ήσσονος προσπαθείας. Εδώ δα είναι αυτή η αρχή διάχυτη. Τι σημαίνει; Ότι όσο μπορώ, λιγότερο θα προσπαθήσω για να κερδίσω περισσότερα. Αυτό υπάρχει σε ένα ευρύ φάσμα, σε όλο το φάσμα της ζωής. Από την εκπαίδευση μέχρι την υπαλληλική εργασία, ιδιότητα, παντού. Πώς μπορώ να δουλεύω λιγότερο και να βγάζω περισσότερα. Αυτή η αρχή της ήσσονος, της πιο μικρής, δηλαδή της ήσσονος προσπαθείας. Ολέθριον, ολέθριον, μόνο να το σκεφτούμε είναι ολέθριον… Να πω ότι τα παιδιά μας βγαίνουν αγράμματα; Ή αύριο περισσότερο αγράμματα και μεθαύριο ακόμη περισσότερο αγράμματα; Είναι αυτό το μίνιμουμ, θα λέγαμε, της αποδόσεως. Γιατί, αν δουλέψεις φιλοτίμως, θεωρείσαι ανόητος. Και όχι μόνο ανόητος, αλλά και κάτι άλλο. Εμποδίζεις τους άλλους με τον τρόπο που δουλεύεις να καθιερώσουν την αρχήν της ήσσονος προσπαθείας. Γι΄αυτό και σε κυνηγούν οι άλλοι. Είσαι εχθρός τους. Και κοροϊδεύουν. «Θέλεις να μας κάνεις τον έξυπνο; Ποιος είσαι εσύ; Εσύ θα σώσεις τον κόσμο;». Και άλλα πολλά τέτοια.
Τρίτον. Σας λέω τώρα τι συντελεί στο να ακολουθεί ο πολύς ο κόσμος την πλατείαν οδόν, την εξωμαλισμένην, που δεν υπάρχουν πέτρες τάχα. Όλα είναι ομαλά, ωραία, τσουλάνε πολύ ωραία. Τρίτον. Είναι το πολυδιαφημισμένο από τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως κακό παράδειγμα, σαν υπόδειγμα προς μίμησιν. Προβάλλουν φοβερά πράγματα. Και οι νέοι μας, οι άνθρωποί μας θέλουν να μιμηθούν αυτά τα προβαλλόμενα υποδείγματα. Αυτά τα σύγχρονα ινδάλματα, είτε ανήκουν εις τον χώρον του αθλητισμού, ποδοσφαίρου, είτε δεν ξέρω πού αλλού, είναι, είναι ανυπόφορα ρηχά και κούφια. Φοβερό πράγμα… Αυτά προβάλλουν. Νέοι μου, αυτά είναι τα υποδείγματά σας. Μιμηθείτε τα, όσο μπορείτε περισσότερο. Κι έτσι η νέα γενιά γίνεται κούφια γενεά, χωρίς περιεχόμενο…
Τέταρτον. Σε όλη αυτήν την κατάσταση -εδώ είναι τώρα…- δεν υπάρχουν πνευματικά αντισταθμίσματα. Πόσες φορές λέμε: Πού είναι η πνευματική ηγεσία; Πού είναι; Πού είναι; Ποια πνευματική ηγεσία; Όλοι είναι προδομένοι κι όλοι έχουνε γίνει το ίδιο. Δεν υπάρχουν πνευματικά αντισταθμίσματα. Μη μου πείτε ότι θα μπορούσε να προκαλέσει αυτά τα πνευματικά αντισταθμίσματα η Ορθόδοξος Εκκλησία μας. Ναι, αλλά φρόντισαν οι εχθροί της ανθρωπότητας, θα λέγαμε, αυτές οι αντίθεες δυνάμεις, οι σκοτεινές δυνάμεις, φρόντισαν εγκαίρως να εγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια της Εκκλησίας, ακριβώς για να πετύχουν του σκοπού των. Να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. Η Διοίκηση της Εκκλησίας; Χμ… Επροδόθη και προδίδει… Ναι. Επροδόθη και προδίδει. Βλέπει κανείς μια κατάσταση που λυπάται κατάβαθα. Εκείνοι που θα ήσαν φύσει θέσει, οι αρμόδιοι να βοηθήσουν τον σύγχρονο κόσμο και τη νέα γενεά, δεν κάνουν τίποτε, έξω από κάποιες ίσως εξαιρέσεις.
Δεν κάνουν τίποτα. Γιατί; Το να ακούτε, επί παραδείγματι, το τάδε στέλεχος της Εκκλησίας, ή το τάδε… δεν θέλω να σας βάλω βέβαια σε σκέψεις, αλλά αφού δημοσιεύονται, εγώ τι να πω; Κάτι λιγότερο; Ότι είναι τέκτων, ότι είναι Μασόνος, ότι είναι άνθρωπος ο οποίος είναι της ντόλτσε βίτα, της γλυκιάς ζωής. Ή όπως έλεγε ο μακαρίτης επίσκοπος, αλήθεια, τον θυμόσαστε; «Εγώ είμαι μπουρζουά παπάς!» Τ’ άκουσα με τα αυτιά μου. Το είπε ο ίδιος. Το άκουσα με τα αυτιά μου. Θυμόσαστε, ε; «Εγώ είμαι μπουρζουά παπάς!» Τέτοιοι άνθρωποι πώς να ποδηγετήσουν την ανθρωπότητα;Ναι. Κατ’ όνομα είναι Ορθόδοξοι, Χριστιανοί Επίσκοποι, είναι Εκκλησία. Αλλά έχουν εγκλωβιστεί, έχουν δεθεί, έχουν απομονωθεί. Φρόντισαν οι σκοτεινές δυνάμεις να τους βάλουν να αγαπάνε αυτά τα πράγματα. Να επιθυμούν αυτά τα πράγματα. Ή, αν θέλετε καλύτερα, να αναδεικνύουν μέσα στην Εκκλησία ανθρώπους που αλώνονται από τις ηδονές και το χρήμα. Αυτούς προβάλλουν. Κι έτσι δεν υπάρχουν τα πνευματικά, δυστυχώς, τα πνευματικά αντισταθμίσματα…
Ο αιώνας μας, πέμπτον ακόμη, γι’αυτό τσουλάν οι άνθρωποι, με συγχωρείτε για μερικές λέξεις που λέω, τσουλάνε, κυλούν, πορεύονται σε αυτόν τον πλατύ δρόμο, τον εξομαλισμένο από πέτρες, δυσκολίες δηλαδή, γιατί ο αιώνας μας επιπλέον χαρακτηρίζεται ένας αιών της ακηδίας, ο κατεξοχήν αιών της ακηδίας, της πνευματικής τεμπελιάς, του «δεν βαριέσαι»; Του «δενβαριεστισμού», της φιληδονίας, της ακρατείας και της φιλαυτίας. Ό,τι φιλήδονο, οι σύγχρονοι άνθρωποι το αγαπούν. Γι’αυτό ακριβώς παρουσιάζουν και την ακράτεια, όσο σε καμία άλλη εποχή. Κι όλα αυτά βεβαίως εξυπηρετούν τη φιλαυτία. Για να δείτε τι σχέση υπάρχει ανάμεσα στη φιληδονία και τη φιλαυτία, λέει ο Κούνκελ, ένας Αμερικανός ψυχίατρος το εξής- το οποίον δεν είναι καθόλου περίεργο όπως το λέει- ότι: «Θέλετε να θεραπεύσετε, λέγει, τη φιληδονία, την πορνεία κλπ; Θεραπεύσατε τη φιλαυτία». Διότι η αναζήτησις των ηδονών, δεν είναι παρά γιατί προδίδεται ένας άνθρωπος φίλαυτος. Πώς θα ευχαριστήσω τον εαυτό μου. Ναι.
Έβδομον. Είναι η φοβερά εξάπλωσις ηδονιστικών ουσιών· από το κάπνισμα, το οινόπνευμα έως τα ναρκωτικά. Με τα τελευταία μάλιστα, τα ναρκωτικά, η νέα γενεά αδυνατεί πια να αντιδράσει και γίνεται σωματικά και πνευματικά παράλυτη. Δεν μπορεί σε τίποτε να αντιδράσει. Και ρωτά κανείς αυτό που είπαμε στην αρχή. Παγκοσμίως, πού πηγαίνουμε; Η ηθική στάθμη έχει πέσει. Η οικολογία επροδόθη. Και δεν μπορεί πια να συνεχίσει να γίνεται η Γη μας, η Γη μας, ο πλανήτης μας, να γίνεται ο οίκος μας, η κατοικία μας, κατοικία των ανθρώπων.
Εδώ ακόμη έχουμε και φοβερές κοινωνικές ακαταστασίες. Μάλιστα λέει ο Κύριος στο Κατά Λουκάν 21,25, αν και είναι στα έσχατα ,αλλά θα σας το πω: «Καὶ ἐπὶ τῆς γῆς συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης καὶ σάλου, ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ». «Όταν», λέγει, «η θάλασσα θα έχει μανιάσει, θα μπαίνει μέσα στην ξηρά η θάλασσα, θα βουλιάζει η θάλασσα». Έτσι είπε ο Κύριος. Οι άνθρωποι, τα έθνη θα συνέχονται, θα τρομάζουν. Έχει ειπωθεί για τη Μεσόγειο ότι όλα τα λιμάνια της Μεσογείου θα κατεβούν. Δηλαδή θα έχουμε τήξη των πάγων και θα έχουμε πολύ νερό από τους πόλους, διότι κ.τ.λ. κ.τ.λ. και έτσι το νερό θα είναι περισσότερο και τα λιμάνια της Μεσογείου, ειδικά της Μεσογείου, θα βουλιάξουν. Όλα αυτά τρομάζουν τους ανθρώπους, για όλα αυτά που έρχονται. Έτσι είπε ο Κύριος.
Αγαπητοί. Ας μη θεωρηθούμε απαισιόδοξοι. Αν ο Θεός δεν βάλει το χέρι Του, δεν γίνεται τίποτα. Αλλά το μέλλον είναι δυστυχώς ζοφερόν. Βαίνομε στα έσχατα της Ιστορίας. Όλα το δείχνουν. Φθάσαμε στην ανοησία να πριονίζουμε το κλαδί που καθόμαστε. Ή χαλάμε το σπίτι μας, τη Γη, για να πάμε πού; Μπορεί να έχουμε ίσως κάποιες βελτιώσεις κοινωνικές, αλλά η ανθρωπότητα βαίνει στο τέλος της, που και για τους πολλούς το τέλος αυτού του δρόμου είναι ο βόθρος του Άδου.
Απόσπασμα από την 172α ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Σοφία Σειράχ ».
†.Στήν Παλαιά Διαθήκη ο Θεός λέγει: «καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε» (Ησ. 52,11) Κάτι που είναι ακάθαρτο να μην το αγγίζετε. Πρέπει να σας πώ, ότι αυτό πέρασε στην Καινή Διαθήκη, είναι στη δευτέρα (2α) πρός Κορινθίους επιστολή στο 6ο κεφάλαιο στον στίχο 17'. «διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς,» Καί εκεί επαναλαμβάνεται οπότε παίρνει διαστάσεις Καινής Διαθήκης, το λέει εκεί ο Απόστολος Παύλος. Και τι είναι ακάθαρτο; Όταν λέει ο Θεός και παντός ακάθαρτου μη άπτεσθαι; Πάν ότι, είναι δαιμονικό! Πάν ότι είναι, δαιμονική κακοτεχνία, μάγια.
Δέν μου λέτε σας παρακαλώ αν σας πουν ότι, αυτό που βρήκατε εκεί το σακουλάκι.. ξέρω 'γω, είναι μάγια, θα το πιάνατε με τα χέρια σας; Όλοι το ξέρετε αυτό! Αλλά με μία μασιά, με μία τσιμπίδα, το παίρνουμε και το πετάμε στον βόθρο. Όλοι το ξέρουμε αυτό. Δέν το πιάνουμε με τα χέρια μας!
Ακάθαρτο είναι η ανηθικότητα. Η ανηθικότητα με την στενή σημασία και γενικά, ότι είναι αμαρτία, αυτό είναι ακάθαρτο, μάλιστα αναφέρει η Αγία Γραφή το εξής χαρακτηριστικό που και άλλοτε σας έχω πεί, το γνωρίζετε ώς παράδειγμα, το αναφέρει ο Αδελφόθεος Ιούδας στο 23ο χωρίο της επιστολής του, λέει: «μισοῦντες καὶ τὸν ἀπὸ τῆς σαρκὸς ἐσπιλωμένον χιτῶνα». Λέγει, εκείνοι που κάνουν αμαρτίες, σαρκικές αμαρτίες, ειδωλολάτρες είναι και λοιπά. Δέν θα αγγίξετε και τα ρούχα που φοράνε και έρχονται σε επαφή με το σώμα τους με το δέρμα τους. Τί; Θα το επαναλάβω: «μισοῦντες καὶ τὸν ἀπὸ τῆς σαρκὸς ἐσπιλωμένον χιτῶνα.» Όχι ο βρώμικος, που έχει επάνω κόπρανα και ούρα, όχι, αυτά δεν είναι ακάθαρτα. Ο Θεός έκανε τα κόπρανα και τα ούρα, δεν είναι ακάθαρτα. Ακάθαρτο είναι, μόνο ότι είναι αμαρτωλό, αυτό άλλωστε λερώνει τον άνθρωπο, αυτό είναι και ακάθαρτο.
Και όπως λέει και σχολιάζει ο Οικουμένιος: "Μισούντων ὑμῶν καἱ βδελυσσομένων (να φτάνετε να μισείτε και να βδελύσσεστε) καἱ τὁν ὰπὁ της σαρκὁς αὑτῶν ἐσπιλωμένον ήτοι μεμιασμένων αὑτών χιτώνα, ὡς τῇ πρὁς τἡν αὑτῶν σάρκα προσψαύσει, (που ήρθε και άγγιξε δηλαδή) καἱ αὑτοῦ βδελυροῦ χρηματίζοντος." Και τα ρούχα τους είναι βδελυρά. Θα πείτε, μπαα. Ναι, όπως και το αντίστροφο. Τί κάνουμε πολλές φορές, δεν παίρνουμε ένα βαμβακάκι ή ένα κάτι, και πηγαίνουμε στα Άγια λείψανα και απλώς αγγίζουμε τα Άγια λείψανα και λοιπά ή σε μία εικόνα και αγγίζουμε από εκεί; Τί σημαίνει αυτό; Έχουμε μετάδοση αγιασμού. Όπως έχω μετάδοση αγιασμού, από άγια πράγματα και καθαρά, κατά τον ίδιο τρόπο, έχω και μετάδοση δαιμονική και δεν ξέρω τί, ό, τι άλλο που είναι, εκείνα, που είναι του σατανά ή της αμαρτίας. Το κατοχυρώνω, όπως βλέπετε, Εκκλησιαστικά και Αγιογραφικά.
Ο Αβραάμ, ύστερα από τη νίκη του υπέρ των Σοδόμων, χάριν του Λώτ του ανιψιού του. Ο βασιλιάς των Σοδόμων, του πρότεινε να πάρει λαφυρα.. Ξέρετε τί απάντησε ο Αβραάμ, γιατί ήτανε αμαρτωλοί άνθρωποι στα Σόδομα και τα Γόμορρα. Στις ημέρες του Αβραάμ δεν έγινε η καταστροφή των Σοδόμων; Λοιπόν, και λέει ο Αβραάμ: «ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν τὸν ὕψιστον, (θα ορκιστώ δηλαδή) ὃς ἔκτισε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, εἰ ἀπὸ σπαρτίου ἕως σφυρωτῆρος ὑποδήματος λήψομαι ἀπὸ πάντων τῶν σῶν, (εάν θα πάρω λέει μία κλωστή, έως κορδόνια παπουτσιών)» (Γεν. 14,22 - 23) Άν θα πάρω, από όλα αυτά που είναι δικά σου. Δηλαδή που είναι από 'σένα, τον σιχαμένο άνθρωπο. Γιατί ήσαν ομοφυλόφιλοι αυτοί οι άνθρωποι, ήσαν... Α, τί είπα; Αγαπητοί μου, να λυπόμαστε τους ομοφυλοφίλους αμαρτωλούς αλλά.. Δέν ξέρω, δέν ξέρω..
Όλα αυτά διδάσκουν, ότι δέν θα έχουμε κοινωνία, ούτε με πρόσωπα που ο Θεός μισεί, ούτε με πράγματα. Ούτε θα διεκδικούμε κάποιο συμφέρον από αυτούς. Ο Κύριος είπε: « εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ·» (Ματθ. 5,29) Δηλαδή απομάκρυνέ τον, ξεχώρισέ τον. Θα πεί, άν έχεις κάτι πολύ συμφέρον είναι προτιμότερο λέει να το ξεχωρίσεις από το να το αφήσεις, δεν σε συμφέρει, δέν σέ συμφέρει γιατί, θα πας με δύο μάτια στην Κόλαση, δηλαδή, κρατώντας τα συμφέροντά σου, τα όποια συμφέροντά σου εννοείται κυρίως υλικά συμφέροντα. Όλα αυτά πρακτικός, εννοούνται, ότι δέν θα κάνουμε συντροφιά με φιλίες, και συνεταιρισμούς, με ανθρώπους, που δεν έχουν ευσέβεια. Θα ευχόμεθα βέβαια για όλους. Θα ευχόμεθα και για την επιστροφή τους. Θα ευχόμεθα και για την κάθαρσή τους, αλλά κοινωνία όμως, ιδιαίτερη, μαζί τους, δεν θα έχουμε!
Απόσπασμα από την 143η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Σοφία Σειράχ ».
†." ὅτι μεγάλη ἡ δυναστεία τοῦ Κυρίου καὶ ὑπὸ τῶν ταπεινῶν δοξάζεται." (Σοφ. Σειρ. 3,20) Δηλαδή, διότι είναι μεγάλη, η δύναμις του Κυρίου και η εξουσία, και όχι οι υπερήφανοι, αλλά οι ταπεινοί, αναγνωρίζουν αυτήν την υπεροχή του Θεού, την δύναμη του Θεού, για αυτό και τον δοξάζουν. Ά, ώστε λοιπόν οι ταπεινοί δοξάζουν τον Θεό; Οι μή ταπεινοί, δεν δοξάζουν τον Θεό; Αυτό είναι το νόημα του στίχου.
Ο υπερήφανος άνθρωπος αγαπητοί μου, - γιατί έχουμε βεβαίως πολλά σκαλοπάτια υπερηφανείας, όπως έχουμε και πολλά σκαλοπάτια ταπεινώσεως - ο υπερήφανος άνθρωπος, δέν δέχεται την αυθεντία του Θεού! Δέν δέχεται καμίαν αυθεντία, έξω από την δική του την αυθεντία. Βέβαια, όταν φτάσει ο άνθρωπος, να μήν δέχεται, ουδεμίαν αυθεντία, ούτε κάν του Θεού, όχι ανθρώπων μόνο, τότε, αναμφισβήτητα, έχουμε το άκρον άωτον της υπερηφανείας. Διότι ο διάβολος , τί, ολιγώτερον έκανε; Ή καλύτερα, τί περισσότερο έκανε ο διάβολος; Δέν απεδέχθη την αυθεντία του Θεού και έπεσε. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και θά 'θελα να το προσέξετε, γιατί αποτελεί ταυτοχρόνως, ένα στοιχείο, ένα χαρακτηριστικό της εποχής μας.
Έχουμε βεβαίως την αθεΐα, έχουμε και την αναρχία. Η αθεΐα τί είναι; Δέν δέχομαι την αυθεντία του Θεού και όχι μόνο δέν δέχομαι την αυθεντία, αλλά απορρίπτω ακόμη και την ύπαρξη του Θεού, διότι, -κατά δυστυχία θα το πώ και κλαίγοντας θα το 'λεγα ότι- είναι πολλοί οι Χριστιανοί μας -Χριστιανοί ναί.. ναί..- είναι πολλοί οι Χριστιανοί μας εκείνοι οι οποίοι δέν δέχονται την αυθεντία του Θεού, σε ολόκληρο το φάσμα της αποκαλύψεώς του και του λόγου του. Έίναι εκλεκτικοί. Σου λέγουν, αυτό το δέχομαι εκείνο δέν το δέχομαι. Μα εκείνος που είπε το πρώτο, είπε και το δεύτερο. Γιατί το ένα το δέχεσαι και το άλλο δέν το δέχεσαι; Έχουμε λοιπόν, άρνηση αυθεντίας, όχι όμως άρνηση υπάρξεως.
Η αθεΐα είναι, άρνηση καί αυθεντίας του Θεού και άρνηση της υπάρξεως του Θεού. Και επειδή σήμερα είναι πολύ της μόδας, -είπα της μόδα - δηλαδή μπορούμε να κολλάμε αυτήν τη μόδα; Εγώ δέν μπόρεσα να το πώ ποτέ μόδα αυτό, παρότι θα το λέγαμε της μόδας.
Ένας άνθρωπος σοβαρός, σε θέματα πίστεως, μπορεί να παίζει, όπως παίζει με τα ρούχα του, άν πρέπει τα κουμπιά στο σακάκι να είναι όπως λέμε, κουμπωτά ή σταυρωτά, και να αλλάζουμε.. Αν πρέπει το ρεβέρ να υπάρχει στο παντελόνι ή να μην υπάρχει.. Έτσι μπορούμε να λέμε, δέχομαι τον Θεό τώρα ή δεν τον δέχομαι.. είναι θέμα μόδας ο Θεός; Έίναι θέμα αντιλήψεως για μία εποχή; Έίναι αδιανόητο πράγμα. Έίναι αδιανόητο! Καί εκείνος ο οποίος είναι πιστός, και χάριν της μόδας αυτής, αρνείται τον Θεό, είναι.. είναι.. τί να πώ.. είναι αχαρακτήριστος! Μόνο πιστός δέν θα μπορούσε αυτός ο άνθρωπος να ειπωθεί.
Αλλά έχουμε και την αναρχία. Η αναρχία ξέρετε τι είναι;
Η αναρχία είναι το εξής : άρνηση πάσης ανθρωπίνης αυθεντίας.
Αρνούμαι πάσαν αρχή και πάσαν εξουσία. Καί την αρχή των ανθρώπων, ώς αρχή, ώς εξουσία, καί τους νόμους και οτιδήποτε, τα αρνούμαι όλα, τα απορρίπτω όλα! Δηλαδή, δέν δέχομαι την αυθεντία του Θεού, ώς αθεΐα, δεν δέχομαι την αυθεντία των ανθρώπων ώς αναρχία.
Δεν ξέρω, άν άλλη εποχή παρουσίασε αυτό το φαινόμενο της αναρχίας και της αθεΐας, όσο ο σύγχρονος κόσμος..
Θέλετε να σας αποκαλύψω και κάτι άλλο που θα εκπλαγείτε..
Ότι το φαινόμενο της αναρχίας και της αθεΐας, δεν εμφανίστηκε είς τον κόσμο της Ανατολής αλλά εις τον κόσμο της Δύσεως. Και όταν λέμε Ανατολή, εννοούμε, τους μή Χριστιανικούς λαούς, Κίνα - Ιαπωνία - Ινδίες Αφρική και τα λοιπά.. τους μή χριστιανικούς λαούς. Αντιθέτως, η αναρχία και η αθεΐα εμφανίστηκαν, στην Δύση. Δηλαδή, καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε επί Χριστιανικού εδάφους. Η Ρωσία είναι Δύση, δέν είναι Ανατολή η Ρωσία το υπογραμμίζω αυτό. Επί Χριστιανικού εδάφους αναπτύχθηκαν αυτές οι δύο μάστιγες της ανθρωπότητος. Άν ρωτήσετε γιατί; Θα σας απαντήσω, διότι δεν βιώθηκε ορθά ο Χριστιανισμός.
Και οι Χριστιανικοί λαοί εν ευρεία εννοία - τώρα δεν ξέρω πώς θα το ακούσετε αυτό - δαιμονίστηκαν. Θέλω να πώ, ότι βρέθηκαν κάτω από την κυριαρχία του σατανά δηλαδή είναι το φαινόμενο της εκκοσμικεύσεως του Χριστιανισμού, αυτό είναι! Και από την στιγμή που ο Χριστιανισμός θα εκκοσμικευθεί, απ' την στιγμή εκείνη και πέρα, πάνω σε αυτό το έδαφος δύνονται να αναπτυχθούν, όλων των λογιών τα μικρόβια.. όλες οι ιδεολογίες που απομακρύνουν τον άνθρωπο από τον Θεό. Δέν είναι λοιπόν τυχαίο, ότι ανεπτύχθησαν, όλα αυτά, τα περίεργα και τα παράξενα,
αθεΐα - αναρχία σε χώρο, σε έδαφος Χριστιανικό.
Ο υπερήφανος λοιπόν, δέν δέχεται ουδεμία αυθεντία. Ούτε του Θεού, ούτε του ανθρώπου. Τον εαυτό του μόνο έχει ως πρότυπο. Αυτό που θα κάνω εγώ, αυτό είναι και αυθεντικό. Επόμενο λοιπόν είναι, οι υπερήφανοι να μην δοξάζουν τον Θεό, για όλες τις ενέργειές του μέσα στην δημιουργία και μέσα στην ιστορία, παρά μόνο, οι πιστοί και οι ταπεινοί, να δοξάζουν τον Θεό. Το θέμα είναι πολύ πρακτικό, θα σας έλεγα ότι βρίσκεται μέσα στην καθημερινότητά της ζωής μας. Αυτά βέβαια που σας είπα, είναι ήδη στην καθημερινότητα, αλλά θα θελα να σας έλεγα κάτι πιο δικό μας πιο κοντινό μας γιατί σας είπα, υπάρχει μεγάλη κλιμάκωση σε αυτά τα πράγματα..
Όταν αγαπητοί για κάθε έργο μας, δέν αναφερόμαστε στον Θεό, και για κάθε έργο μας δεν δοξάζουμε τον Θεό, για κάθε ευεργεσία του Θεού δεν προβαίνουμε σε ευγνωμοσύνη και ευχαριστία θεωρούμε τα πάντα σαν προϊόντα των ικανοτήτων μας, των προσόντων μας, της υγείας μας, του κόπου μας και της τσέπης μας. Όταν πείς στον άλλον δόξασε τον Θεό. Νά 'ναι καλά η τσέπη μου! Μά, δέν ευχαριστείς τον Θεό γι' αυτό; Να 'ναι καλά τα χέρια μου!
Φτωχέ άνθρωπε ποιός είσαι; Μέσα στην δημιουργία αυτό το πολλοστημόριο που είναι κοντά στο μηδέν! Ποιός είσαι; Και λέγεις να 'ναι καλά η υγεία μου και ο κόπος μου, και η εξυπνάδα μου, και τα προσόντα μου. Και όλα αυτά που έχεις ποιός σου τα έδωσε άνθρωπε; Τί έχεις «ὃ οὐκ ἔλαβες;», λέει ο Απόστολος Παύλος, τί έχεις που δεν το έχεις πάρει; «εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών;»
(Α Κορ. 4,7) εάν δέ και έλαβες από τον Θεό, τί καυχιέσαι ότι τίποτα δεν πήρες από τον Θεό; Ψεύτη και υποκριτή άνθρωπε. Γιατί; Είναι υπερήφανος ο άνθρωπος.
Μπορεί να σας πεί η γυναίκα σας, ο άντρας σας, δόξασε τον Θεό! Δέν βγαίνει από το στόμα. Δόξασε τον Θεό! Δέν βγαίνει από το στόμα! Τόσο δύσκολο; Μιά λέξη. Αμ, δεν είναι μία λέξη, είναι ένα περιεχόμενο, και αυτό το περιεχόμενο, προσκρούει, στην αυτού υψηλότητα την αφεντιά μου, γιατί είμαι υπερήφανος. Είναι φοβερό!
Ίσως τεθεί το ερώτημα όμως, "Καλά, πώς δέν αντιλαμβάνονται, οι άνθρωποι, ότι, πρώτη αυθεντία είναι ο Θεός; Έτσι, πώς το καταλαβαίνουν αυτό το πράγμα;" Γιά έναν, ξέρετε, ταπεινό άνθρωπο, είναι αυτονόητο. Μου τα δίνει όλα ο Θεός. Πώς ο μή ταπεινός δεν τα καταλαβαίνει αυτά; Και λέει εδώ ο στίχος του Ιερού κειμένου ότι, "θα τον δοξάσουν μόνο οι ταπεινοί όχι οι υπερήφανοι", διότι, η υπερηφάνεια αγαπητοί μου, τυφλώνει τα μάτια της ψυχής και δεν ανέχεται τίποτα, πιο πάνω από αυτήν. Έτσι, ο άνθρωπος διαστρέφεται και δεν βλέπει πιά φυσικά, αλλά αφύσικα, παρά φύσιν. Δίνει αξία σε κάτι που δέν έχει αξία, και αναξιοποιεί, κάτι που έχει αξία. Έχει μ' άλλα λόγια χάσει ο άνθρωπος το μέτρο των αξιών. Και το 'χασε, γιατί είναι υπερήφανος. Δεν ξέρει πιά, τί έχει αξία και τί, δέν έχει αξία. Λέγει κάτι θαυμάσιο, ο Άγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός : "Διά της ταπεινοφροσύνης, έρχεται η χάρη και ανοίγει τον οφθαλμό της ψυχής, τον οποίο τύφλωσε ο διάβολος. Ποιός τύφλωσε το μάτι της ψυχής; Ο διάβολος. Με την ταπείνωση τί γίνεται; Ανοίγει το μάτι της ψυχής και αμέσως αρχίζει να τα βλέπει τα πράγματα κατά φύση, όπως είναι. Δέν δελεάζεται, δέν παγιδεύεται πλέον, από την εξωτερική θεωρία των πραγμάτων όπως πρίν, όταν ήταν υπερήφανος. Τώρα βλέπει, χωρίς εμπαθή προσκόλληση τον χρυσό, το ασήμι, τους πολύτιμους λίθους, και δεν πλανάται, ούτε κρίνει εσφαλμένα από εμπάθεια" Κοιτάξτε, εδώ είναι τώρα.
Βλέπει λέγει, όλα τα πράγματα στον κόσμον αυτόν, αυτό που είναι, όπως είναι. Τον χρυσό τον βλέπει χρυσό. Τον άργυρο, άργυρο. Τους τιμίους λίθους, τιμίους λίθους. Δηλαδή τί; Ότι αυτά, βγαίνουν από την Γή. Ότι αυτά, είναι όπως όλα τα υλικά πράγματα του κόσμου, και τίποτε άλλο. Αλλά οι άνθρωποι είπαμε, όχι! Ο χρυσός θα έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία! Όσο για ένα μεγάλο διαμάντι.. γι' αυτό μπορούμε να κάνουμε ομηρικές μάχες για να το αποκτήσουμε. Δώσαμε συμβατική αξία. Συνεπώς, ο υπερήφανος, ζεί μέσα σε μία συμβατικότητα. Άρα λοιπόν ζεί αφύσικα, ζεί παρά φύσιν. Ο ταπεινός, ζεί, μέσα στην ίδια την φύση των πραγμάτων, δηλαδή είναι πραγματιστής. Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει ένα πολύ ωραίο βιβλίο, έχει μεταφραστεί Ελληνικά βέβαια -μόνο που δεν έχει μεταφραστεί, έτσι, ολόκληρο ατόφιο, σε όλο το κείμενό του- είναι του 16ου αιώνος και είναι στη σειρά των παιδικών βιβλίων. "Ροβινσών Κρούσος" είναι του Ντάνιελ Ντεφόε. Είναι ένα θαυμάσιο βιβλίο. Εκεί, έχει έναν νεαρό, αυτός ο "Ροβινσών Κρούσος", ο οποίος μπαίνει σε ένα πλοίο, αύτανδρο το πλοίο πνίγεται, και αυτός έπεσε σε ένα νησάκι. Άμα έγινε ηρεμία, βρήκε μέσα στο καράβι αυτό που ήδη βούλιαζε, βρήκε μία μπάλα χρυσού, βρήκε μία Αγία Γραφή και λίγα σπυριά στάρι. Έμεινε 20 χρόνια στο νησί αυτό.
Εκεί έμαθε, ότι ο χρυσός δέν είχε καμία αξία! Ουδεμία αξία δεν είχε. Είχε αξία μόνο η Αγία Γραφή και εκείνος ο σπόρος του σταριού, τον οποίον έσπειρε και σιγά-σιγά έβγαζε το ψωμί του. Και διάβαζε τον λόγο του Θεού. Αυτό θα πεί, -χωρίς να πέσω σε κανένα ερημονήσι από ναυάγιο- αλλά από ταπείνωση να καταλάβω, τί πράγμα έχει αξία στον κόσμο αυτό και τι δεν έχει. Οπότε, αν χάσω τα αγαθά μου, δέν θα οδύρομαι, -βέβαια το λέει και η λέξη, χρήμα, από το χρήση- όμως αγαπητοί μου, αν χάσω τα χρήματα, ή χάσω και αυτή την υγεία μου, γιατί να οδύρομαι; Γιατί να μη δώ τα πράγματα όπως είναι; Πότε θα τα δώ όπως είναι; Όταν γίνω ταπεινός άνθρωπος. Είναι πάρα πολύ σπουδαίο πράγμα αυτό.
Απόσπασμα από την 16η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Σοφία Σειράχ ».
†…Ξέρετε στην εποχή του Νώε υπήρχε ευημερία, πολλή ευημερία και οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν και αμάρταναν. Και ήρθε ξαφνική η καταστροφή. Το διαβάζουμε στην Αγία Γραφή. Το επαναλαμβάνει ο Κύριος στην Καινή Διαθήκη, «όπως στις ημέρες του Νώε έτρωγαν, έπιναν παντρευόντουσαν αμέριμνοι μέσα εις την πολλή τους ευημερία και ήρθε ξαφνική η καταστροφή τους», ο όλεθρος ο Κατακλυσμός.
Βεβαίως δεν ήταν αιφνίδιος ο κατακλυσμός. Ξέρετε πόσο καιρό έκανε ο Νώε να φτιάξει την Κιβωτόν; 120 χρόνια. Και αυτό όχι επειδή τα μέσα της εποχής ήταν ατελή και για να γίνει ένα τεράστιο κατασκεύασμα όπως εκείνη η Κιβωτός της οποίας τα μέτρα μας δίνει η Αγία Γραφή πόσο μεγάλη ήτο εκείνη η Κιβωτός υπερωκεάνιο ολόκληρο ήταν, όχι μόνο για αυτό αλλά διότι ο Θεός μακροθυμούσε 120 χρόνια. Όχι μόνον αυτό, εκείνη η κατασκευή της Κιβωτού εγίνετο ένα κήρυγμα μετανοίας. Οι άνθρωποι ρωτούσαν τον Νώε:
-Νώε τι φτιάχνεις;
-Μία Κιβωτό, απαντούσε ο Νώε. -Σε τί θα σου χρειαστεί;
-Ο Θεός θα καταστρέψει τον κόσμο, διότι ο κόσμος έγινε σαρκικός.
Τι είπε ο Θεός: «Ου μη καταμείνη το Πνεύμα μου εν αυτοίς, δια το είναι αυτούς σάρκα»
Δεν θα μείνει το Πνεύμα μου το Άγιο ανάμεσά τους, γιατί οι άνθρωποι έγιναν σαρκικοί.
Μα θα πει κάποιος σάρκες δεν είμαστε; Ναι σάρκες είμαστε αλλά το πνεύμα μας έγινε σαρκικό, με σαρκικό φρόνημα ώστε να ζούμε μέσα σε αυτό το χώρο της ευημερίας και να μην λογαριάζουμε πια τίποτα. Και ήταν κήρυγμα μετανοίας, η Κιβωτός ότι θα καταστρέψει ο Θεός τον κόσμο επειδή ευημερεί και μετεβλήθει σε σαρκικότητα, μετέβαλε την ζωή του σε σαρκικότητα, έγινε σαρκικός ο κόσμος. Και οι άνθρωποι γελούσαν. Και δεν περίμεναν, εννοείται, να συμβεί ό,τι συνέβει και ό,τι τους έλεγε ο Νώε. Τέλειωσαν τα 120 χρόνια και λέγει ο Θεός στον Νώε: Μπες τώρα μέσα στην Κιβωτὸ. Και ο Νώε εισήλθε στην Κιβωτό. Και έκλεισε ο Θεός από έξω την πόρτα της κιβωτού. Και αυτό δείχνει την τρυφερότητα του Θεού για εκείνους που έκλεισε μέσα στην Κιβωτό για να τους σώσει. Ήταν η σφραγίδα της ευλογίας. Εγώ σας κλείνω εδώ, για να σας φυλάξω. Και ξέσπασε μετά ο Κατακλυσμός. Γι αυτόν τον κόσμο ήταν αιφνίδιος ο κατακλυσμός, αιφνιδία η απώλεια και η καταστροφή, ο όλεθρος, όχι δια τον Νώε, όχι για εκείνον.
Αλλά και σήμερα παιδιά θα λέγαμε ότι από την ειδωλολατρία της σάρκας και της ευημερίας λείπει το Πνεύμα το Άγιο. Και ο Χριστός ειδοποίησε και μας είπε ότι κατά τον ίδιο τρόπο θα γίνει και όταν πρόκειται να ξανάρθει.
Εγώ ειδοποιώ, και δεν ειδοποιώ εγώ, ειδοποιεί ο Χριστός.
Ας προσέξουμε.
Ο Χριστός είπε: «Όπως στις ημέρες του Νώε οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν και παντρεύονταν και ζούσαν σαρκικότατα μέσα στο είδωλο στον χώρο της ευημερίας των, λατρεύοντας το είδωλο της ευημερίας και ήρθε καταστροφή ξαφνική, έτσι θα γίνει και στις ημέρες του υιού του Ανθρώπου, δηλαδή όταν θα ξανάρθω εγώ».
Όπως στην εποχή του Λώτ, η καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων έγινε σε ιστορικούς χρόνους , δηλαδή σε χρόνους που τους μετράμε διότι την εποχή του Νώε δεν είχαμε τον τρόπο να την μετρήσουμε πότε έγινε. Αλλά η καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων έγινε το 2000 π.Χ. δηλαδή μόλις 4000 χρόνια μακριά από εμάς σήμερα και είναι αυτή η καταστροφή φοβερή. Υποδειγματική. Με πυρ και θείο καταστράφηκαν οι πόλεις αυτές. Μέχρι το 1000 μ.Χ. οι άνθρωποι μπορούσαν να δουν μέσα στην λίμνη στη Νεκρά θάλασσα στο βυθό τα κτίρια αυτών των πόλεων. Βεβαίως!
Και τι λέει τώρα ο Χριστός, αυτό το αξιοσημείωτο και σπουδαίο: Όπως τότε, λέγει, έτρωγαν, έπιναν, φύτευαν, πουλούσαν, αγόραζαν -λέει για τα Σόδομα και τα Γόμμορα- δέν λέει αμάρταναν, ευκόλως εννοείτε, ζούσαν μέσα σε αυτήν την ευημερία τους και την ξεγνοιασιά τους και ήρθε η καταστροφή, έτσι θα είναι και όταν Εγώ θα έρθω.
Δηλαδή τι θα πει αυτό; Τις παραμονές της δικής μου ελεύσεως της δικής μου παρουσίας οι άνθρωποι θα δείχνουν το ίδιο πράγμα.
Μήπως ζούμε παραμονές της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας; Γιατί βλέπουμε αυτό το φαινόμενο της ευημερίας σε μια παγκοσμία κλίμακα, αυτή η εγκατάλειψη του Θεού, η Αποστασία όπως λέει ο απόστολος Παύλος στους Θεσσαλονικείς. Θα έρθει πρώτα η Αποστασία μετά ο Αντίχριστος μετά ο Χριστός.
Πού ακούστηκε ποτέ στα χρονικά της Ελληνικής ιστορίας να έχουμε αθεΐα; Ποτέ στα 2000 χρόνια Χριστιανισμού. Ποτέ!
Μήπως ετοιμάζουμε την Αποστασία που θα έρθει ο Αντίχριστος και μετά η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία;
Γι' αυτό παιδιά γρήγορα να γκρεμίζουμε τα είδωλα αυτά μέσα από την ψυχή μας. Αλλά μένουν και άλλα είδωλα στημένα μέσα στον Χριστιανικό μας χώρο που πρέπει να τα γνωρίζουμε, να τα επισημάνουμε και να τα γκρεμίζουμε.
Απόσπασμα από την 17η ομιλία στην κατηγορία
« Σύγχρονα καυτά θέματα ».
†.Σεβαστοί πατέρες και αγαπητοί μου αδελφοί. Και πάλι με την Χάρη και ευλογία του Αγίου Τριαδικού Θεού μας, συνεκεντρώθημεν εις τον οικείον μας τόπον, στον Ιερόν Ναόν του Αγίου Χαραλάμπους. Και εκείνο που πάντοτε μας συνάζει, είναι ο αιώνιος λόγος του Θεού.
Ο λόγος του Θεού, καταρχάς, ως το Δεύτερον Πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, η ενυπόστατος σοφία του Θεού που ενηνθρώπησε και ήλθε εις τα ίδια, όπως λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Ήλθε τόσο κοντά μας, όμοιος με εμάς, γενόμενος άνθρωπος. Αλλά και ο λόγος του Θεού, εκ δευτέρου, ως Ευαγγέλιον, ως ρήματα Χριστού, που έχουν πάντοτε την ζωήν την αιώνιον.
Είπε ο Κύριος: "ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον," Και τούτο γιατί ο λόγος του Θεού δίδει την ασφάλειαν και του ήθους αλλά και και της Ορθοδόξου Πίστεως. Όταν κανείς μελετάει τον λόγο του Θεού ξέρει πως πρέπει να ζήσει, πώς πρέπει να πολιτευθεί αλλά και πως πρέπει να πιστεύει. Και, κάτι ακόμη περισσότερο, δίδει ο λόγος του Θεού δύναμη, χάρη, φωτισμό, γιατί είναι ο ζων λόγος του Θεού. Και ο λαός του Θεού, αγαπά τον λόγον του Θεού.
Είχαμε αρχίσει με την βοήθεια του Αγίου Τριαδικού Θεού μας και τις πρεσβείες του Μεγάλου Παύλου την Προς Ρωμαίους Επιστολήν αυτήν και θα συνεχίσουμε. Ήδη είχαμε κάνει μία εισαγωγή στην επιστολήν στην περυσινή περίοδο – μόνο δύο θέματα είχαμε κάνει – όμως για μια υπενθύμιση επαναλαμβάνομε συνοπτικά ότι η επιστολή αυτή του Παύλου εγράφη από την Κόρινθο αποτεινομένη προς την Εκκλησία της Ρώμης. Χωρίς ακόμη βέβαια ο Παύλος να έχει γνωρίσει προσωπικά την Χριστιανικήν παροικίαν της Ρώμης, και εύχεται μάλιστα στην επιστολή του να τον ευοδώσει ο Θεός κάποτε να βρεθεί ανάμεσά τους. Και βρέθηκε, βέβαια υπό περιέργους συνθήκας, βρέθηκε ως δέσμιος. Ενθυμίστε από τις Πράξεις των Αποστόλων που πρόσφατα τελειώσαμε, οδηγήθηκε εκεί ως δέσμιος. Και αυτό ήταν μία ευλογία. Ίσως εκείνοι που κάνουν κριτική των γεγονότων της ιστορίας να έλεγαν, αδίκως πάντοτε και αστόχως, ότι δεν πήγε κατά ομαλόν τρόπον αλλά πήγε ως δέσμιος. Αλλά, εγώ αυτήν την στιγμή αν φορούσα αλυσίδες δια το όνομα του Ιησού Χριστού δεν θα ήταν κάτι που θα προκαλούσε έκπληξη εις το ακροατήριον; Ε, ο Παύλος πήγε με τις αλυσίδες του εις την Ρώμη ακριβώς για να δείξει ότι είναι μαρτυρικό το Ευαγγέλιο και ο ίδιος είναι ένας μάρτυρας.
Θεωρείται δε αυτή η επιστολή του Προς Ρωμαίους ως το Κατά Παύλον Ευαγγέλιον. Κινείται στον άξονα δύο σπουδαίων πόλων -λέγαμε πριν τελειώσουμε τα θέματά μας πέρυσι. Ο ένας, ότι η εν Χριστώ δικαίωσις, δηλαδή η εν Χριστώ σωτηρία, δέν προέρχεται από την τήρηση του Μωσαϊκού τελετουργικού νόμου, όπως ισχυρίζοντο οι Ραββίνοι. Ότι έπρεπε να περάσεις από τον τελετουργικό νόμον και να διατηρείς τον τελετουργικόν νόμον, αλλά από την πίστη στο θεανθρώπινον Πρόσωπο του Χριστού, του οποίου τύπος επιτέλους ήταν ο τελετουργικός νόμος. Εφόσον έχω πλέον την ουσία, ο τύπος δεν μου χρειάζεται. Και δεύτερον, ότι η σωτηρία δεν περιορίζεται στα στενά όρια του Ισραήλ, αλλά επεκτείνεται και εις τα έθνη. Η Εκκλησία είναι παγκόσμιος. Ο Χριστιανισμός είναι παγκόσμιος.
Η επιστολή του Παύλου διεκομίσθη από την Κόρινθο εις την Ρώμην από την Φοίβην. Μια γυναίκα, πολύ σοβαρή γυναίκα για να [της] εμπιστευθεί ο Παύλος την επιστολή του. Μεγάλο πράγμα αυτό, πρέπει να ήταν πολύ σπουδαία προσωπικότης η Φοίβη η οποία ήτο και διάκονος της Εκκλησίας των Κεγχρεών. Και εγράφη η επιστολή αυτή περί το τέλος του 56' ή αρχές του 57' μετά Χριστόν φυσικά. Μην λησμονούμε ότι οι επιστολές του Παύλου αποτελούν Αγία Γραφή, δηλαδή, λόγον Θεού. Η προσέγγισή μας λοιπόν σ’ αυτές τις επιστολές του Παύλου, δηλαδή στον λόγο στην ερμηνεία των επιστολών του Παύλου, έχει να μας δώσει πολύ ωφέλειαν και αυτήν την ιδίαν αιώνιαν ζωήν.
Είχαμε σταματήσει στην ανάλυση του τετάρτου χωρίου του πρώτου κεφαλαίου. Χάριν όμως ενότητος με τα φετινά μας θέματα, ξαναδιαβάζουμε τα τέσσερα πρώτα αυτά χωρία για να προχωρήσουμε παρακάτω. "Παῦλος, δοῦλος Ἰησοῦ Χριστοῦ, κλητὸς ἀπόστολος, ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιον Θεοῦ ὃ προεπηγγείλατο διὰ τῶν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς ἁγίαις περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυΐδ κατὰ σάρκα, τοῦ ὁρισθέντος υἱοῦ Θεοῦ ἐν δυνάμει κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνης ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν, Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν." Είναι πυκνότατον σε νοήματα, γι’ αυτό επτρέψατέ μου μία σύντομη απόδοση.
Ο Παύλος, δούλος του Ιησού Χριστού, που τον κάλεσε ο Θεός να γίνει Απόστολος και τον ξεχώρισε για να διαδώσει το Ευαγγέλιον προς όλους τους πιστούς της Ρώμης, που τους αγάπησε και τους εκάλεσε ο Θεός. Ο Θεός είχε προαναγγείλει με τους προφήτας του στις Άγιες Γραφές το Ευαγγέλιον για τον Υιόν Του τον Ιησού Χριστόν, τον Κύριόν μας, ο οποίος όταν έγινε άνθρωπος γεννήθηκε από την γενεά του Δαυΐδ. Απεδείχθη όμως Υιός του Θεού με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος που αγιάζει όταν ανεστήθη από τους νεκρούς. Αυτή είναι η απόδοσις του προοιμίου, το οποίον βέβαια προοίμιο δεν τερματίζεται εδώ αλλά συνεχίζει και λίγο πιο κάτω σε μερικά ακόμη χωρία. Ας δούμε όμως το πέμπτο χωρίο, απ’ όπου ξεκινάμε και τα θέματά μας. "δι᾿ οὗ ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν πίστεως ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ," δια του οποίου, Ιησού Χριστού, όλοι ελάβαμε την χάριν που είναι δώρον από την σωτηρία μας όπως και το Αποστολικό αξίωμα με σκοπό να διαδοθεί η πίστις και η υπακοή σε όλους του εθνικούς για την δόξα του δικού του ονόματος. Και παίρνουμε τώρα μικρά τμήματα αυτού του χωρίου. "δι᾿ οὗ ἐλάβομεν χάριν, δια του οποίου ελάβαμε χάρη." Ο Χριστός είναι ο κομιστής της σωτηρίας μας αγαπητοί μου. Επειδή είναι θέλημα του Πατρός αλλά ταυτόχρονα είναι και ο Ίδιος η σωτηρία μας. Προσέξατέ το αυτό. Ο Χριστός δεν είναι όπως ένας Άγγελος, από τους Αγγέλους του Θεού που μας φέρνει κάτι. Ναι, φένρει κάτι και ταυτόχρονα είναι ο Ίδιος αυτό το κάτι. Φέρνει τη σωτηρία αλλά είναι και ο Ίδιος η σωτηρία. Αυτό είναι θεμελιώδους σημασίας. Έτσι, μας φέρνει το Ευαγγέλιον αλλά ο Ίδιος είναι Ευαγγέλιον. Μας φέρνει την σωτηρία αλλά ο Ίδιος είναι η σωτηρία. Και χάρις (δι᾿ οὗ ἐλάβομεν χάριν), και χάρις λέγεται η σωτηρία. Τί είναι αυτή η χάρις; Ότι εμείς οι κατάκριτοι άνθρωποι βρήκαμε χάρη, άρα σωθήκαμε. Είναι πάρα πολύ σπουδαίο αυτό. Δεν μου άξιζε, αλλά μου δόθηκε χάρις και χάρις αυτό σημαίνει. Τί; Ότι μου δίδεται κάτι χωρίς να το αξίζω. "καὶ ἀποστολὴν", λέει αμέσως η επόμενη λέξη. Είναι το χάρισμα της αποστολικότητος, ή το χάρισμα του ιεραποστόλου. Ο Κύριος βέβαια, θα απήρχετο εις τον ουρανόν αλλά θα άφηνε όμως εκείνους οι οποίοι θα συνέχιζαν το έργον της σωτηρίας. Αποστέλλει ανθρώπους στο έργο της σωτηρίας των ανθρώπων. Είναι ακριβώς εκείνο που συμβαίνει με την Παραβολή του Καλού Σαμαρείτου, ότι έπρεπε την επομένη να φύγει ο καλός Σαμαρείτης και άφησε τον τραυματία του εις το πανδοχείον και εις τα χέρια του πανδοχέως και του είπε, εγώ φεύγω, θα επανέλθω, επιμελήθητι αυτού, φρόντισέ τον. Έτσι λοιπόν, το πανδοχείον είναι η Εκκλησία, ο πανδοχεύς είναι ο ιερεύς που τελεί τα Μυστήρια της σωτηρίας. Είναι μεγάλη υπόθεση αυτή.
Και συνεχίζει, "εἰς ὑπακοὴν πίστεως." Παρακαλώ προσέξτε αυτό το μικρό ημιστίχιον. Όταν προσφέρεται η πίστις και γίνεται αποδεκτή, αυτή βέβαια πρέπει να συνοδεύεται και με την υπακοή. Πίστεψες; Εφεξής θα εκδηλώσεις την υπακοή σου εις το Ευαγγέλιον, εις τον Ιησούν Χριστόν. Εις τους πρωτοπλάστους έτσι ετέθη το θέμα. Έπρεπε να πιστέψουν εις τα λόγια του Θεού και εν συνεχεία να υπακούσουν σε εκείνο το οποίο τους είπε. Σ’ αυτούς όμως και τα δύο απωλέσθησαν. Οι πρωτόπλαστοι κάπου έδειξαν απιστίαν, γιατί βρέθηκε ο λόγος του σατανά να καλύψει τον λόγον του Θεού και να πέσει το βάρος της πίστεως όχι εις τον λόγον του Θεού αλλά εις τον λόγον του σατανά. «θανάτω αποθανείσθε». Ο διάβολος, "ουχί θανάτω αποθανείσθε", το αντίθετο. Και επειδή εγυάλισε η άποψις του σατανά στα μάτια των πρωτοπλάστων αθέτησαν την πίστιν. Αθετούντες την πίστιν δεν έμειναν εις την υπακοήν του Θεού. Έτσι, η πίστις διατηρεί και αυξάνει την υπακοή. Σας είπα να προσέξετε. Ναι, έχω κάτι να σας πω πολύ σημαντικό. Λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος: Ουκ είπεν, εις ζήτησιν και κατασκευήν,.. Δηλαδή, δεν είπε να έχεις φιλοσοφικήν αναζήτησιν. Προσέξατέ το αυτό, δηλαδή την διαλεκτικήν. Η φιλοσοφία ελέγετο και διαλεκτική τέχνη, όπως θα γνωρίζετε. Δεν σου είπε να διατηρήσεις την διαλεκτική, δηλαδή την συζήτησιν. Να σου πω, να μου πεις, να μου πεις, να σου πω, και δια της διαλεκτικής μεθόδου να βρούμε την αλήθειαν. Ποιά αλήθεια; Την φιλοσοφική σκέψη. Αυτό αν θέλεις κάνε το με τους άλλους ανθρώπους όχι εις τον χώρο της Πίστεως αλλά σε άλλον χώρο. Αν έχω τον χώρον της φιλοσοφίας των επιστημών, κάνε το εκεί. Έχουμε την φιλοσοφία των μαθηματικών.. την φιλοσοφία της φυσικής.. έχουμε, έχουμε την φιλοσοφία της ιστορίας.. Κάνε ό,τι θέλεις εκεί. Μπορείς να συζητήσεις, και με την διαλεκτικήν να βρεις κάτι που πρώτα δεν το ‘ξερες. Να βρεις ας το πούμε την αλήθειαν.
Αλλά, -αυτό λέει τώρα ο Ιερός Χρυσόστομος που σας είπα να προσέξουμε- αλλά τί λέει, αλλ’, εις υπακοήν, συνεχίζει ο Ιερός Χρυσόστομος. Δεν θα κάνεις συζήτηση για εκείνο το οποίο σου προσφέρεται, θα δείξεις υπακοή. Θέλημά σου είναι, δικό σου ζήτημα είναι αν θέλεις να πιστέψεις ή να μην πιστέψεις. Επίστεψες; Θα έρθει μετά η υπακοή. Δεν σηκώνει συζήτηση!
Και συνεχίζει, Όταν γαρ ο Δεσπότης αποφήνηταί τι, όταν αποφαίνεται ο Κύριος σε κάτι, τους ακούοντας ου περιεργάζεσθαι χρή τα λεγόμενα αλλά δέχεσθαι μόνον. Εκείνοι οι οποίοι ακούουν δεν πρέπει να περιεργάζονται τα λεγόμενα. Και γιατί; Και γιατί; Και γιατί; Και γιατί; Το βλέπω αυτό μερικές φορές, πολλές φορές και ιδίως σε νέους ανθρώπους. Του λες, παιδάκι μου αυτό λέγει ο Θεός. Γιατί; σου λέει. Είναι κάτι που θα το ‘χετε δοκιμάσει κι εσείς με τα παιδιά σας. Παιδί μου, ο λόγος του Θεού λέγει αυτό. Γιατί; Προβάλλεται η αντίρρησις.
Έτσι λοιπόν αυτή είναι η γνώμη του Ιερού Χρυσοστόμου, ότι ό,τι το Ευαγγέλιον λέγει είναι πίστις εις υπακοήν. Είναι πολύ σπουδαίο. Μπορώ να πω ότι είναι ένα κεντρικό σημείο όχι μόνο στην Προς Ρωμαίους επιστολή του Παύλου αλλά σε όλες τις επιστολές του. Πίστις εις υπακοήν. Θα πιστέψεις και θα δείξεις υπακοή. Όλα τ’ άλλα στρέφονται, γυρίζουν γύρω από αυτήν την κεντρική θέση που αποτελεί πράγματι πυρήνα, θα λέγαμε, της χριστιανικής ιδιότητος. Δεν πρέπει λοιπόν να περιεργαζόμεθα, άλλο πράγμα εάν έχομε κάτι που πρέπει να το διασαφηνίσουμε. Αυτό είναι άλλη παράγραφος. Κάτι δεν το καταλάβαμε. Με άλλα λόγια, το Ευαγγέλιον δεν είναι σε κάθε εποχή υπόθεση διαλεκτικής αλλά πίστεως και υπακοής. Ίσως, όχι, και σ’ άλλες εποχές αλλά ίσως στην εποχή μας περισσότερο, το Ευαγγέλιον έγινε αντικείμενον διαλεκτικής. Το αποτέλεσμα; Χωρίς υπακοή ότι το λέει ο Θεός αυτό. Το αποτέλεσμα; Να έχομε δημιουργήσει μία εικόνα νόθου Ευαγγελίου. Όταν ας πούμε θα θέλαμε να έχομε έναν κοινωνισμόν και να λέμε ότι το Ευαγγέλιον δεν είναι παρά ένας οδηγός κοινωνισμού. Αυτό είναι λάθος! Το ότι μπορεί να σου δείξει με τους δείκτες του έναν σωστό κοινωνισμόν δεν υπάρχει αντίρρηση. Το να πεις όμως το ότι το Ευαγγέλιον είναι εγχειρίδιον κοινωνισμού, αυτό είναι λάθος. Το Ευαγγέλιον είναι αποκάλυψις, είναι γεγονότα, είναι ενανθρώπησις, είναι αποκάλυψις του λόγου του Θεού με την έννοια ότι ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος και έρχεται να μας σώσει. Το δέχεσαι; Όλη η άλλη κουβέντα αρχίζει να είναι εκ του πονηρού.
Θα επαναλάβω ότι είπα προηγουμένως. Μόνο αν θέλομε να έχουμε μία διασάφηση, όπως έχουμε την περίπτωση των ‘Αποριών’. Μια απορία δεν είναι παρά μια διασάφηση μίας Ευαγγελικής θέσεως, δεν είναι φυσικά διαλεκτική για να βρούμε την αλήθεια. Και λέγει ο Θεοφύλακτος : "ίνα οι διδασκόμενοι υπακούωσι αναντιρρήτως πιστεύοντες." Να υπακούουν πιστεύοντες αναντίρρητα. Θα μου πείτε στην εποχή της δημοκρατίας, των ελευθέρων ιδεών και τα λοιπά, αυτό δεν μου ταιριάζει. Πολύ ωραία. Θα μπορούσα να σου πω κάποια στοιχεία απολογητικής αλλά δεν σου τα λέγω. Δεν σου ταιριάζει; Ε, τότε μην λες ότι είσαι Χριστιανός. Αν επιμένεις να λες ότι είσαι Χριστιανός έχεις ένα Ευαγγέλιο δικής σου κατασκευής, και Ευαγγέλια δικής μας κατασκευής δεν σώζουν. Το δέχεσαι ή δεν το δέχεσαι; Θα δείξεις υπακοή. Το λέγει ο Θεός. Τελείωσε!
Ένα παράδειγμα θα σας πω, είναι απ’ την Παλαιά Διαθήκη αυτό γιατί πολλάκις το έχω χρησιμοποιήσει. Να λέγω σε ένα κορίτσι ότι δεν πρέπει να φοράει παντελόνι και μου λέει, γιατί; Της λέγω. Θα μπορούσα πολλά να σου εξηγήσω αλλά ίσως δεν θα έπρεπε να σου εξηγήσω, άν θες και επιμένεις θα σου εξηγήσω. Ένας είναι ο βασικός και κύριος λόγος. Το λέγει ο Θεός. Είναι στο Δευτερονόμιο, 23ο κεφάλαιο. Το λέγει ο Θεός ότι η γυναίκα δεν θα βάλει επάνω της αντρικά σκεύη και λοιπά και λοιπά. Λοιπόν, το λέγει ο Θεός. Τί ζητείται; Ζητείται πίστις και υπακοή. Αλλά εάν θέλεις να σου εξηγήσω, γιατί ο Θεός πολλές φορές μας κάνει και τη χάρη αυτή να μας εξηγεί. Φέρ’ ειπείν είπε στους μαθητάς του ότι ανεστήθη. Τον είδαν. Καταρχάς τους το είχε προαναγγείλει. Τον είδαν. Και καλεί ο Ίδιος να βάλουν τον δάκτυλόν των εις τον τύπον των ήλων. Δεν το έκανε μόνο ο Θωμάς. Και οι άλλοι μαθηταί την πρώτη ημέρα της Αναστάσεως.
Και λέγω τώρα στο κορίτσι. Αν θέλεις η ψυχολογία λέγει, -μια που είπα αυτό το παράδειγμα- ότι όταν ο άνδρας φοράει γυναικεία ρούχα αποκτάει μία γυναικεία ψυχολογία. Έχετε αντίρρηση σε αυτό; Δεν υπάρχει πιο αληθινότερο από αυτό. Γι’ αυτό οι ομοφυλόφιλοι, -με συμπαθάτε- βάζουν γυναικεία ρούχα, να αισθάνονται γυναίκες. Δεν υπάρχει ουδεμίαν αντίρρηση σ’ αυτό. Η δε γυναίκα, γιατί όχι, όταν βάζει ανδρικά ρούχα αισθάνεται ανδρική ψυχολογία. Συνεπώς, είναι ένας όρος γερμανικός στην ψυχολογία -δεν ξέρω γερμανικά, είναι ένας όρος μισός πήχης όπως η γερμανική γλώσσα έχει πολύ μεγάλες λέξεις σύνθετες- λέγεται στην ψυχολογία, ψυχολογικός ερμαφροδιτισμός. Ερμαφροδιτισμός θα πει κάτι το αρσενικοθήλυκο. Ψυχολογικός στον τομέα της ψυχολογίας όχι στο σώμα, γιατί άντρας γεννήθηκες κανονικά, γυναίκα κανονικά, αλλά στην ψυχολογία σου. Η ψυχολογία αυτή είναι ερμαφροδιτική, αρσενικοθήλυκη. Αν θέλεις λοιπόν σου δίνω και την εξήγηση. Αν και δεν θα έπρεπε να σου τη δώσω την εξήγηση, σου την δίνω εν τοιαύτη περιπτώσει, ενώ επιζητείται τώρα αυτό που αποτελεί ΚΕΝΤΡΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ και να το θυμάστε. Τρεις λέξεις, ΕΙΣ ΥΠΑΚΟΗΝ ΠΙΣΤΕΩΣ! Αυτό είναι το Ευαγγέλιον: εις υπακοήν πίστεως. Γιατί; Επειδή ο Θεός έθεσε εις τους πρωτοπλάστους την πίστη ότι θα πεθάνουν αν δοκιμάσουν τον καρπόν και συνεπώς πρέπει να δείξουν υπακοή, που η υπακοή είναι η εφαρμογή της πίστεως. Επειδή δεν έδειξαν την πίστη και την υπακοή, ο Θεός εις τας μεθόδους Του επιμένει. Δεν αλλάζει μεθόδους. Επιμένει. Όταν λοιπόν έρχεται ο Ιησούς Χριστός εις τον κόσμον και προσφέρει το Ευαγγέλιόν Του στην ουσία ξέρετε τί γίνεται; Επανάληψις των όσων είπε ο Θεός εις τους πρωτοπλάστους. Εις υπακοήν πίστεως. Το ίδιο πράγμα, η ιδία μέθοδος. Θέλεις να σωθείς; Θα κάνεις αυτό που είπα εις τους πρωτοπλάστους. Θα δείξεις πίστη και υπακοή. Είναι καταπληκτικόν!
Όπως και το θέμα της νηστείας. Είπε, δεν θα φάτε. Και όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, δεν μπορούμε να μπούμε εις την Βασιλεία του Θεού αν δεν νηστεύσομε. Επειδή δεν νηστεύσαμε γι’ αυτό απωλέσαμε, χάσαμε τον Παράδεισο. Βλέπετε;
Η μέθοδος του Θεού είναι πάντοτε η ιδία. Όσες παρεκκλίσεις κι αν κάνεις φτωχέ, άθλιε, ταλαίπωρε άνθρωπε, ο Θεός επιμένει εις τας μεθόδους του. Είναι καταπληκτικόν! Γιατί; Αι μέθοδοι ταυτοχρόνως αποτελούν και ουσία. Διότι εις υπακοήν πίστεως είναι μέθοδος αλλά είναι ταυτόχρονα και ουσία.
Αντιληφθήκαμε λοιπόν πως το πράγμα υπάρχει. Γι’ αυτό σας είπα είναι πολύ-πολύ σπουδαίο αυτό. Η φρασούλα του Παύλου, θα την επαναλάβω: "δι᾿ οὗ ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν πίστεως." Είδατε πόσο πυκνός είναι ο Παύλος; Πόση θεολογία έχει σε αυτήν την πυκνότητά του; Είναι μία πυκνότητα που την ομολογεί και ο Απόστολος Πέτρος σε μια του επιστολή. Ότι έχει λέει ο αδελφός ημών Παύλος μερικά δυσνόητα ή πυκνά. Τα οποία οι αμαθείς διαστρέφουν προς ιδίαν των απώλειαν. Θα μου πείτε, μα τί πρέπει να κάνουμε; Το είπαμε, υπακοή πίστεως. Δηλαδή τί; Δεν το καταλαβαίνω; Θα πάω να ερωτήσω. Τι θα κάνω εκεί; Θα δείξω υπακοή. Ναι, θα δείξω υπακοή. Αυτό δεν το καταλαβαίνω -σε κάποιον που τα καταλαβαίνει, τα αναγνωρίζει- εξήγησέ μου το. Χαριτωμένο, χαριτωμένο. Και όταν ο Θεός δει, λέει ο Ιερός Χρυσόστομος μιλώντας για την αξία της Αγίας Γραφής, δει λέγει την επιμονή σου για κάτι που δεν καταλαβαίνεις και πας να ερωτήσεις, σίγουρα θα σου το αποκαλύψει και είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Απόσπασμα από την 3η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Πρός Ρωμαίους ».
†..Έγραψε ο Παύλος πιο πάνω, ότι οι άνθρωποι εγνώριζαν μεν τον Θεό δια της κτίσεως, όμως ηλλαξαν την δόξα του άφθαρτου Θεού, ηλλαξαν και παρουσίασαν την πολυθεΐα ότι ο Θεός είναι άνθρωπος, με ανθρωπίνη φύση. Ότι είναι ταύρος, τράγος, Νείλος (ποταμός) καλαμπόκι και λοιπά. Τώρα, επανέρχεται ο Παύλος με ένα ισχυρότερο τρόπο διατυπώσεως, χρησιμοποιώντας τη λέξη "μετήλλαξαν" στο προηγούμενο είπε "ήλλαξαν" τώρα μας λέει "μετήλλαξαν" και κάνει αυτήν την επανάληψη, για να τονίσει την σοβαρότητα του αμαρτήματος, που είναι η ειδωλολατρία.
Και εμείς, στην εποχή μας τονίζουμε αυτήν τη σοβαρότητα στο ίδιο αμάρτημα, δηλαδή στην παρουσία της ειδωλολατρίας και μάλιστα, με την χονδρή της μορφή, ώς λατρεία που σας είπα του δωδεκαθέου και κανείς δεν συγκινείται. Να κάνει κανείς ένα κήρυγμα ότι « αγαπητοί μου Χριστιανοί, ξέρετε ότι επανέρχεται η λατρεία του δωδεκαθέου; Υπάρχουν Ορθόδοξοι Χριστιανοί μας βαπτισθέντες, οι οποίοι εξετράπησαν είς την λατρεία του δωδεκάθεου του Ολύμπου και ότι αυτό σαν γάγγραινα -για να χρησιμοποιήσω την λέξη του Παύλου- σαν γάγγραινα θα απλωθεί μέσα είς την ανθρώπινη Χριστιανική μας κοινωνία;» Δέν παίρνουν είδηση οι Χριστιανοί μας. Έ καί! Ακούτε; Πρέπει λοιπόν κάποτε να δούμε, διωγμούς εκ μέρους της ειδωλολατρίας, διωγμούς των Χριστιανών! Για να τους τσούξει τους Χριστιανούς! Α, έτσι; Ναί έτσι! Τον καιρό που ήταν η μειοψηφία, εμείς αγρόν αγοράσαμε.
Και αυτός ο διωγμός μη νομίζετε, έχει αρχίσει. Θέλετε να πώ κάνα παράδειγμα; Άν είσαι Τέκτων, δηλαδή ειδωλολάτρης πιστεύεις στον Μ.Α.Τ.Σ, στον Μ.έγαλο Α.ρχιτέκτονα Τ.ου Σ.ύμπαντος, τότε βρίσκεις εργασία και εύκολα ανέρχεσαι - αναριχάσαι την κοινωνική κλίμακα. Αν δέν είσαι Τέκτων, δέν είσαι ειδωλολάτρης, τότε, αναμένεις εργασία και εργασία δεν υπάρχει!
Σήμερα έχουμε αυτόν τον κοινωνικόν, ΠΡΟΣΈΞΤΕ, διωγμό. Κοινωνικό διωγμό. Μιλάμε εναντίον του ρατσισμού, ρατσισμός λέει να μή δεχθείς τον Τσιγγάνο, να τον έχεις να μένει στα αντίσκηνα μέχρι σήμερα, ρατσισμός. Και όμως συντηρούμε τον ρατσισμό, όταν ο άλλος δέν είναι ομόφρων με εμάς, δεν είναι ειδωλολάτρης. Και τότε διακρίνομε τους Χριστιανούς και λέμε: «Αυτός γιατί να πιάσει δουλειά; Δέν υπάρχει λόγος.» να ρατσισμός! Και όσο ο καιρός περνά, τα πράγματα θα γίνονται ακόμη και ακόμη δυσκολότερα να μου το θυμόμαστε. Ιδίως οι νεότεροι, να μου το θυμόμαστε..
12/12/1996'
Απόσπασμα από την 11η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Πρός Ρωμαίους ».
†... Μετά όμως έχουμε ένα τρίτο και τελευταίο βήμα του οικουμενισμού.
Είπαμε, πρώτα Ορθοδοξία - Ρωμαιοκαθολικισμός - Προτεσταντισμός.
Αυτά προσεταιρίζοντε Ιουδαϊσμό - Μωαμεθανισμό. Αυτά τα πέντε ενωμένα.
Και πάμε τώρα, στο τρίτο βήμα. Το βήμα είναι, όλες οι λεγόμενες φυσικές θρησκείες που είναι ειδωλολατρικές, Βουδισμός και λοιπά.. και λοιπά.. να ενωθούν όλα αυτή η λεγόμενη υπέρ θρησκεία. Οι άνθρωποι οι Ορθόδοξοι - δέν αναγνωρίζω κανέναν άλλον - όταν θα έρθει αυτό.. και έρχεται..θα είναι ο μεγάλος πειρασμός των εσχάτων!
Τί σημαίνει μεγάλος πειρασμός των εσχάτων; Είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή, στην Καινή Διαθήκη, είναι ο πειρασμός αυτός, που θα δημιουργήσει την αμφισβήτηση του Θεανθρωπίνου προσώπου του Χριστού. Που ανοίγει αυτή η αμφισβήτηση, διάπλατα τον δρόμο προς τον οικουμενισμό. Αυτός είναι ο τελευταίος πειρασμός της ιστορίας. Θα σας τον πώ, ποιος είναι.
Στην θρησκεία, την πρό του Αντιχρίστου, πριν εμφανιστεί ο Αντίχριστος, θα ενωθούν όλες οι θρησκείες, θα τις ενώσει ο οικουμενισμός στην θρησκεία, την πρό του Αντιχρίστου. Γιατί θα είναι η πρό του Αντιχρίστου; Διότι με την παρουσία του Αντιχρίστου, αφού βέβαια ο οικουμενισμός έργο του διαβόλου 100%, πώς τον λέει τον οικουμενισμό ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς.. παναίρεση!
Δέν είναι μία αίρεση, είναι το σύνολο όλων των αιρέσεων, που πότε εμφανίστηκαν επάνω στη Γή. Αυτός, ο οικουμενισμός οδηγεί στον Αντίχριστο. Γι' αυτό σας είπα, πριν από τον Αντίχριστο, θα φτάσουμε στον οικουμενισμό. Όταν θα έρθει ο Αντίχριστος, τότε αυτός, θα καταργήσει τον οικουμενισμό.
Ακούστε τι παιχνίδι γίνεται..
Θα τον καταργήσει τον οικουμενισμό και αυτό, δέν είναι, γιατί το φανταζόμαστε έτσι.. είναι γραμμένο στην Καινή Διαθήκη ακούσατέ το. Στήν δευτέρα (Β') προς Θεσσαλονίκης γράφει ο Απόστολος Παύλος : " ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός." (Β' Θεσσαλονικείς 2,4)
Ο Αντίχριστος, θα είναι ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος, αυτός, που θα αντίκειται στον Χριστό, άρα Αντίχριστος!
Όχι απλώς, να υπερηφανεύεται, αλλά υπεραιρόμενος!
Πιο πάνω, από κάθε τί που ποτέ, στάθηκε πάνω στη Γή αξιόλογο. Επί πάντα λεγόμενον θεόν ή σέβασμα. Θα λέει, ότι είναι επάνω, για κάθε τί που λέγεται, ότι είναι θεός ή είναι σέβασμα, δηλαδή, πάνω από τον Άγιο Τριαδικό Θεό.. Πάνω από τον Βούδα.. πάνω.. πάνω.. από όλα!
θα καταργήσει, όλες τις θρησκείες που θα έχουν ενωθεί, ώστε αυτός, στο ναό του Θεού, σαν θεός θα καθίσει και θα πεί, εγώ είμαι θεός! Δέν υπάρχει άλλος Θεός.. Και θα αποδεικνύει τον εαυτό του ότι είναι θεός.
Θα αποδεικνύει με ψεύτικα θαύματα, το λέει ο Απόστολος Παύλος πιο κάτω, είναι φοβερό πράγμα, είναι φοβερό, πού οδηγεί ο οικουμενισμός..!
Άλλα δύο λόγια, για τον μεγάλο πειρασμό των εσχάτων..
Ο Κύριος, μας ειδοποιεί στην Αποκάλυψη και γράφει στον Άγγελο της Φιλαδελφείας: " ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς.
(Αποκ. 3,10) Εσύ φύλαξες! Εγώ, θα σε φυλάξω από την ώρα του πειρασμού που πρόκειται να έλθει, επάνω σε ολόκληρη την οικουμένη, για να θέσει σε δοκιμασία, αυτούς, που κατοικούν επάνω στο πρόσωπό της Γής. Και ποιος είναι αυτός ο πειρασμός; Η αμφισβήτηση, του Θεανθρωπίνου προσώπου του Χριστού. Ποιος είναι ο Χριστός; Ποιος είναι;
Η θεοσοφία και ο μασονισμός, το έχουνε δείξει αυτό. Έχουνε μία εικόνα, διαφόρων μεγεθών, το λεγόμενο « Δείπνο » ο μυστικός δείπνος των Μυστών. Από την λέξη μύστης / μυστήριο / μυστικός. Εξάλλου, μυστικός, θα πεί, αυτός, που ενώνεται με τον Θεό. Με τον Χριστό εν προκειμένω στο μυστικό δείπνο. Ακούστε πώς..
Έχουνε στη μέση τον Χριστό. Αριστερά του και δεξιά του, έχουν άλλους, όχι τους 12 μαθητές, ο Ζωροάστρης, ο Μίθρας ο Μωυσής, ο Μωάμεθ ο Βούδας αριστερά του και δεξιά του.. αυτοί λέγονται μύστες και συνεπώς, δέχονται τον Χριστό ώς μύστη, της τάξεως ενός Βούδα ενός Μωάμεθ, ενός.. ξέρω 'γώ..
Άρα αμφισβήτησης του Θεανθρωπίνου προσώπου του Χριστού! Αυτό κυκλοφορεί.
Αν ποτέ πάτε σε ένα σπίτι και δείτε αυτό το κάδρο, να ξέρετε ότι, στο σπίτι αυτό, υπάρχει μασόνος.
Ώστε, αυτός είναι ο μεγάλος πειρασμός..!
Αυτός ο πειρασμός όμως, ήδη ενεργείται στην εποχή μας ώστε, δημιουργεί την απιστία εις το Θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού. Και δυστυχώς, σε αυτόν τον πειρασμό και η πατρίδα μας είναι εκείνη η οποία, - τί να πώ .. δέν καταλαβαίνει -
η οποία κατασκευάζει αυτόν τον πειρασμό. Όταν διαρκώς απομακρύνεται με την αποστασία, από τον Ιησού Χριστό ώστε, μπορεί να ακούσετε από κάποιον βουλευτή καμιά φορά.. ο Θεός, χωρίς να ξέρουμε σε τί Θεό πιστεύει.
Ακούσατε ποτέ το όνομα Χριστός;
Ποτέ! Τι σημαίνει αυτό αγαπητοί μου, σημαίνει, ότι τα πράγματα, πηγαίνουν διαρκώς σε αυτή την αποχριστιάνιση,
τί να πούμε... Στωμεν καλώς!
Γι αυτό θα σωθεί μόνο το λείμμα.
Γι αυτό μας είναι χρήσιμο να ξέρουμε, ποιό είναι το όνομα του Θεού.
Διότι και ο Βουδισμός λέει θεός..
Και ο Μωαμεθανισμός λέει θεός..
Ποιος είναι όμως αυτός ο θεός..
Πατήρ Υιός και Άγιο Πνεύμα!
Ένας Θεός, τρία τα πρόσωπα.
Ο Αγιος Τριαδικός Θεός!
Απόσπασμα από την 9η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Προφήτης Ησαΐας ».
†.Είχα διαβάσει προ πολλών ετών ένα βιβλιαράκι κάποιου θεολόγου και ηγουμένου μονής Αγίου Ορους, που είχε επισκεφτεί κάποτε σε ένα συνέδριο, - ως λαϊκός τότε - ένα συνέδριο θα λέγαμε υποτίθεται χριστιανικό. Δηλαδή του Συμβουλίου των Εκκλησιών, τα γνωστά αυτά μαγειρέματα. Και ακούστε, έλεγαν εκεί : Μην αναφέρετε το όνομα του Χριστού, παρά μόνο να λέτε ο Θεός, ο Κύριος, διότι στο συνέδριό μας εδώ, είναι και προτεστάνται αντιτριαδισταί, οι οποίοι θα εσοκάροντο - ούτως ειπείν - εάν άκουγαν το όνομα του Ιησού Χριστού. Βλέπετε που φτάνουμε; Και ξέρετε πόσο χρήσιμο θα μας είναι αυτό, όταν λέμε ποιος είναι ο Θεός μου. Ο Πατήρ ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον! 1+1+1=1. Ένας Θεός, Τριαδικός! Γιατί; Διότι ήρθε η ώρα.
Ο οικουμενισμός, που είναι ένας σύγχρονος συγκρητισμός που έρχεται να ανακατέψει, ό, τι βρίσκει μπροστά του, όπως σας έλεγα πρότινος. Και ο όποιος παλαιός συγκρητισμός, που εμφανίστηκε μόλις εμφανίστηκε ο Χριστιανισμός, να είμαι ακριβέστερος ο συγκρητισμός ήτανε με το όνομα γνωστικισμός που είχε εμφανιστεί τον 3ο π.χ. αιώνα, και βέβαια τον βρήκε ο Χριστιανισμός. Έτσι, όταν εμφανίστηκε ο Χριστιανισμός, έρχεται ο γνωστικισμός να τον καταπιεί. Και έτσι έχουμε τις διαφορές αυτές αποχρώσεις, που έχουμε ιουδαΐζοντα γνωστικισμό, δηλαδή ο γνωστικισμός που πήρε στοιχεία από τον ιουδαϊσμό, ή χριστιανίζοντα γνωστικισμό, που παίρνει στοιχεία από τον χριστιανισμό. Όμως στην πραγματικότητα, δεν ήτανε παρά ένα ανακάτωμα, μία συλλογή απ' όλες τις θρησκείες, μηδ' αυτού του βουδισμού. 3ος αιώνας π.Χ ξεκινάνε αυτά, και φτάνουμε μετά Χριστόν μηδ' αυτού του βουδισμού εξαιρουμένου, όταν υπηρέτησε το θέμα του γνωστικισμού καί με βουδιστικά στοιχεία, ο Μάνης. Συνεπώς, στοιχεία φιλοσοφικά, θρησκευτικά, όλα μαζί ανακατωμένα. Έτσι λοιπόν, όταν ενεφανίσθη ο γνωστικισμός, δηλαδή ο οικουμενισμός στην παλαιά του φόρμα (που ήταν συγκρητισμός -αυτό το ανακάτωμα), η Εκκλησία τον επολέμησε τον γνωστικισμό (τον οικουμενισμό). Λυπούμαι, πολύ λυπούμαι που ούτε μια φορά δεν άκουσα όλα μου τα χρόνια κανένα κήρυγμα, πουθενά, ποτέ, που να κάνει αναφορά εις τον γνωστικισμόν. Πουθενά. Ποτέ, δεν το άκουσα αυτό, όσων χρονών είμαι. Δυστύχημα, θα έλεγε κανένας. Γιατί κύριοι; Δεν βλέπετε κίνδυνο εις τον γνωστικισμόν; Δεν βλέπετε τι εμφανίζεται; Και που σας έλεγα μια περασμένη φορά ότι ο γνωστικισμός είναι η ψυχή της θεοσοφίας, η οποία είναι η ψυχή του μασονισμού. Δηλαδή, τί είναι ο γνωστικισμός; Η ψυχή του μασονισμού. Είναι η φιλοσοφία του μασονισμού, του τεκτονισμού. Δεν το βλέπετε αυτό; Δεν το βλέπετε; Και αυτόυ του οικουμενισμού σήμερα, - πρώτα γνωστικισμός, σήμερα οικουμενισμός, στην πραγματικότητα ξαναλέγω οικουμενισμός. Ξαναλέγω, είναι ένας συγκρητισμός, ένα ανακάτωμα.. - αυτού του οικουμενισμού έχοντε πολλοί ιεράρχαι και ιερείς, ακόμη και θεολόγοι. Δεν έχετε ακούσει την φράση, την κουβέντα, ότι αυτός ο δεσπότης , ή αυτός ο πατριάρχης , ή αυτός ο αρχιεπίσκοπος - όποιος, έχουμε αρκετούς αρχιεπισκόπους - ότι είναι οικουμενιστής; Δεν το έχετε ακούσει; Δεν έχετε ακούσει ότι αυτός ο θεολόγος είναι οικουμενιστής; Και για να γνωρίζομε, να σας πω ακόμη δυό λόγια.
Το πρώτο βήμα του οικουμενισμού - και προχωράει, προχωράει και δεν λογαριάζει τίποτα - το πρώτο βήμα είναι η ένωσις Ορθοδόξων, Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών. Το πρώτο βήμα, με αυτό που λέμε, που δουλεύει τώρα κάποιες δεκαετίες, το λεγόμενο διαβόητον «Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών». Κάπου-κάπου, λέμε εμείς οι Ορθόδοξοι: Τί βγάζουμε με το να πηγαίνουμε εις αυτό το «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών»; Τι βγάζουμε; Βγάζουμε τίποτα; Έγινε κανείς από αυτούς Ορθόδοξος;
Στο δεύτερο βήμα του οικουμενισμού είναι. Προσέξετε. Αυτές τις ημέρες ανακοινώθηκε.. Κι αν ξέρατε από ποιον. Αν ξέρατε από ποιον. Μέγαν Ιεράρχην. … Τι να το κρύψω; Το είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης (Βαρθολομαίος). Τι να το κρύψω.
Στο δεύτερο βήμα είναι ο προσεταιρισμός Ιουδαϊσμού και Μωαμεθανισμού. Η Ρώμη είναι έτοιμη να το κάνει. Κάποιες συμμαχίες της Ρώμης με τους Μωαμεθανούς εναντίον των Ορθοδόξων στην Σερβία, στην Γιουγκοσλαβία, είναι τοις πάσι γνωστόν. Το λέγουν οι δημοσιογράφοι, δεν το λέγουν οι Χριστιανοί. Ένωσις λοιπόν μετά από την ένωση Ρωμαιοκαθολικών, Ορθοδόξων και Προτεσταντών, με τον Ιουδαϊσμό και τον Μωαμεθανισμό. Εννοείται, όχι ότι οι Μωαμεθανοί θα πιστέψουν, Όχι. Με τις θέσεις που υπάρχουν.
Δεν είπε, προς γνώσιν, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας ότι παρεξηγήσαμε, λέει, εμείς οι Ορθόδοξοι τον Μωάμεθ! Τον παρεξηγήσαμε! Ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του Θεού! Σε τίποτα δεν μας έβλαψε ο Μωαμεθανισμός -άκουσον, άκουσον- ενώ εμείς αδικήσαμε τον Μωάμεθ! Δηλαδή δεν μας έβλαψε σε τίποτα, έ; Όλοι οι νεομάρτυρες επί επικρατείας Μωαμεθανισμού; Και όταν είναι άνθρωποι τόσο φανατισμένοι, δεν μας έβλαψαν σε τίποτα; Και όταν έχουν εξισλαμίσει.. Όπου πάτησαν οι Τούρκοι το πόδι τους, οι Άραβες πρώτα, που σάρωσαν όλες τις Εκκλησίες της Βορείου Αφρικής; Πού είναι οι Αρχαίες Εκκλησίες της Βορείου Αφρικής; Πού είναι; Δεν υπάρχει καμμιά. Ακούστε. Καμμιά. Και πέρασαν μέχρι την Ισπανία και ήσαν έτοιμοι να μπουν μέσα στην καρδιά της Ευρώπης. Όταν στην Μικρά Ασία εξισλάμισαν όσοι Έλληνες βρέθηκαν εκεί. Όταν εξισλάμισαν τα παιδιά από το παιδομάζωμα και τους έκαναν γενίτσαρους. Α, δεν μας έβλαψαν τίποτα, έτσι; Και όταν σήμερα υπάρχει έναν ισλαμικόν κράτος, το οποίον δεν ξέρομε τι είδους επιπτώσεις θα έχει δια την (ακόμη τέλος πάντων) λεγομένη Χριστιανική Ευρώπη; Δεν μας έβλαψαν!
Λοιπόν. Έκκλησις να προσέξουμε παρακαλώ τον Μωαμεθανισμό. Γιατί αυτή η έκκλησις; Υπάρχει η πολιτική σκοπιμότης. Ο Ελληνισμός της Αλεξανδρείας έχει μείνει ελάχιστος, όπως ελάχιστος έχει μείνει και ο Ελληνισμός της Κωνσταντινουπόλεως. Δύο, δυόμιση χιλιάδες είναι στην Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες. Άλλοι περίπου τόσοι είναι στην Αλεξάνδρεια. Φοβάται λοιπόν ο Πατριάρχης ότι αν χάσει ολότελα το ποίμνιό του δεν θα είναι Πατριάρχης. Ενθυμείστε πως εξεδιώχθησαν οι Έλληνες -δεν είναι πολλά χρόνια, 20-30 χρόνια- που εξεδιώχθησαν οι Έλληνες της Αλεξανδρείας, της Αιγύπτου και έχασαν και τις περιουσίες των, όταν εξεδιώχθη ο βασιλιάς ο Φαρούκ. Κι εκεί εστράφησαν και εναντίον των ξένων, βέβαια μη εξαιρουμένων και των Ελλήνων. Εκεί είχε αναπτυχθεί πάρα πολύ καλά ο Ελληνισμός και η Ελληνική πόλις Αλεξάνδρεια που την είχε ιδρύσει ο Μέγας Αλέξανδρος. Και τώρα θέλουν να ιδρύσουν πανεπιστήμιο -πρόσφατο είναι αυτό- στην Αλεξάνδρεια για να ξαναγίνει μαγνήτης, να ελκύσει Έλληνες. Φοβάμαι όμως, το υποπτεύομαι πάρα πολύ, δεν σας το λέω σίγουρα αλλά το υποπτεύομαι πάρα πολύ, ότι αυτό θα είναι στα χέρια του μασονισμού. Γιατί το υποπτεύομαι; - πρόσφατα πράγματα των ημερών αυτών (1993) - Έγινε ένα συνέδριο εις τους Δελφούς για την απόφαση να γίνει το πανεπιστήμιο εις την Αλεξάνδρεια. Μα εκεί συνήθως γίνονται συνέδρια των μασόνων, των τεκτόνων, των ανθρώπων που δεν έχουν καμμία σχέση με την Εκκλησίαν και τον Χριστόν. Δέν λέγω πιο πολλά γιατί δέν ξέρω πιο πολλά, αυτά που άκουσα - αυτήκοος είμαι, τα άκουσα από μία ομιλία - αυτά σας λέγω.
Έτσι λοιπόν, νομίζουμε ότι με αυτούς τους τρόπους θα μείνουμε εις την Αλεξάνδρεια, εις την Αίγυπτο. Πόσο ταλαίπωροι είμαστε. Αν δούμε το θέμα μας υπό το πρίσμα της Αγίας Γραφής, θα πούμε το ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Γι’ αυτό μας έδιωξε ο Θεός από την Κωνσταντινούπολη, κι έμεινε πληθυσμός ούτε μιας κωμοπόλεως, με αρχηγό θα λέγαμε τον Οικουμενικό, ως Μητροπολίτη τρόπον τινά της εκεί Ελληνικής κοινότητος. Κι άλλοι περίπου τόσοι είναι στην Αλεξάνδρεια. Γι’ αυτό μασ έδιωξε ο Θεός, επειδή ενδίδουμε σε τέτοιες σκοπιμότητες. Αλλά δέν το καταλαβαίνουμε. Είναι επί θύραις ο οικουμενισμός. Δέν είναι κάπου μακρινό, κάποτε, θα.. Είναι επί θύραις ο οικουμενισμός, ας το προσέξουμε αυτό. Λυπούμαι που τα λέγω, αλλά πρέπει να ειπωθούν. Για να ετοιμαζόμαστε και να ξέρουμε.
Μετά όμως έχουμε ένα τρίτο και τελευταίο βήμα του οικουμενισμού. Είπαμε, πρώτα Ορθοδοξία - Ρωμαιοκαθολικισμός - Προτεσταντισμός. Αυτά προσεταιρίζοντε Ιουδαϊσμό - Μωαμεθανισμό. Αυτά τα πέντε ενωμένα.
Και πάμε τώρα, στο τρίτο βήμα. Το βήμα είναι, όλες οι λεγόμενες φυσικές θρησκείες που είναι ειδωλολατρικές, Βουδισμός και λοιπά.. και λοιπά.. να ενωθούν όλα αυτή η λεγόμενη υπέρ θρησκεία. Οι άνθρωποι οι Ορθόδοξοι - δέν αναγνωρίζω κανέναν άλλον - όταν θα έρθει αυτό, και έρχεται, θα είναι ο μεγάλος πειρασμός των εσχάτων! Τί σημαίνει μεγάλος πειρασμός των εσχάτων; Είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή, στην Καινή Διαθήκη, είναι ο πειρασμός αυτός, που θα δημιουργήσει την αμφισβήτηση του Θεανθρωπίνου προσώπου του Χριστού· που ανοίγει αυτή η αμφισβήτηση, διάπλατα τον δρόμο προς τον οικουμενισμό. Αυτός είναι ο τελευταίος πειρασμός της Ιστορίας. Θα σας τον πώ, ποιος είναι.
Στην θρησκεία, την πρό του Αντιχρίστου, πριν εμφανιστεί ο Αντίχριστος, θα ενωθούν όλες οι θρησκείες, θα τις ενώσει ο οικουμενισμός στην θρησκεία, την πρό του Αντιχρίστου. Γιατί θα είναι η πρό του Αντιχρίστου; Διότι με την παρουσία του Αντιχρίστου, - αφού βέβαια ο οικουμενισμός έργο του διαβόλου 100% όπως τον λέει τον οικουμενισμό ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς, ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ! Δέν είναι μία αίρεση, είναι το σύνολο όλων των αιρέσεων, που πότε εμφανίστηκαν επάνω στη γή. Αυτός, ο οικουμενισμός οδηγεί στον Αντίχριστο. Γι' αυτό σας είπα, πριν από τον Αντίχριστο, θα φτάσουμε στον οικουμενισμό - όταν θα έρθει ο Αντίχριστος, τότε αυτός, θα καταργήσει τον οικουμενισμό.
Ακούστε τι παιχνίδι γίνεται. Θα τον καταργήσει τον οικουμενισμό και αυτό, δέν είναι, γιατί το φανταζόμαστε έτσι, είναι γραμμένο στην Καινή Διαθήκη ακούσατέ το. Στήν δευτέρα (Β') προς Θεσσαλονίκης γράφει ο Απόστολος Παύλος : " ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός." (Β' Θεσσαλονικείς 2,4) Ο Αντίχριστος, θα είναι ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος, αυτός, που θα αντίκειται στον Χριστό, άρα Αντίχριστος! Όχι απλώς, να υπερηφανεύεται, αλλά υπεραιρόμενος. Πιο πάνω, από κάθε τί που ποτέ, στάθηκε πάνω στη Γή αξιόλογο, επί πάντα λεγόμενον θεόν ή σέβασμα. Θα λέει, ότι είναι επάνω, για κάθε τί που λέγεται ότι είναι θεός ή είναι σέβασμα, δηλαδή, πάνω από τον Άγιο Τριαδικό Θεό. Πάνω από τον Βούδα, πάνω, πάνω από όλα! Θα καταργήσει, όλες τις θρησκείες που θα έχουν ενωθεί, ώστε αυτός, στο ναό του Θεού, σαν θεός θα καθίσει και θα πεί, εγώ είμαι θεός. Δέν υπάρχει άλλος Θεός. Και θα αποδεικνύει τον εαυτό του ότι είναι θεός. Θα αποδεικνύει με ψεύτικα θαύματα, το λέει ο Απόστολος Παύλος πιο κάτω, είναι φοβερό πράγμα, είναι φοβερό, πού οδηγεί ο οικουμενισμός..!
Άλλα δύο λόγια, για τον μεγάλο πειρασμό των εσχάτων. Ο Κύριος, μας ειδοποιεί στην Αποκάλυψη και γράφει στον Άγγελο της Φιλαδελφείας: " ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς. (Αποκ. 3,10) Εσύ φύλαξες. Εγώ, θα σε φυλάξω από την ώρα του πειρασμού που πρόκειται να έλθει, επάνω σε ολόκληρη την οικουμένη, για να θέσει σε δοκιμασία, αυτούς, που κατοικούν επάνω στο πρόσωπό της γής. Και ποιος είναι αυτός ο πειρασμός; Η αμφισβήτηση, του Θεανθρωπίνου προσώπου του Χριστού. Ποιος είναι ο Χριστός; Ποιος είναι; Η θεοσοφία και ο μασονισμός, το έχουνε δείξει αυτό. Έχουνε μία εικόνα, διαφόρων μεγεθών, το λεγόμενο « Δείπνο », «Ο μυστικός δείπνος των Μυστών.» Από την λέξη μύστης / μυστήριο / μυστικός. Εξάλλου, μυστικός, θα πεί, αυτός, που ενώνεται με τον Θεό. Με τον Χριστό ενπροκειμένω στο μυστικό δείπνο. Ακούστε πώς.
Έχουνε στη μέση τον Χριστό. Αριστερά του και δεξιά του, έχουν άλλους..(όχι τους 12 μαθητές) ο Ζωροάστρης, ο Μίθρας ο Μωυσής, ο Μωάμεθ ο Βούδας, αριστερά του και δεξιά του. Αυτοί λέγονται μύστες και συνεπώς, δέχονται τον Χριστό ώς μύστη, της τάξεως ενός Βούδα ενός Μωάμεθ, ενός, ξέρω 'γώ.. Άρα αμφισβήτησης του Θεανθρωπίνου προσώπου του Χριστού. Αυτό κυκλοφορεί. Αν ποτέ πάτε σε ένα σπίτι και δείτε αυτό το κάδρο, να ξέρετε ότι, στο σπίτι αυτό, υπάρχει μασόνος.
Ώστε, αυτός είναι ο μεγάλος πειρασμός. Αυτός ο πειρασμός όμως, ήδη ενεργείται στην εποχή μας ώστε, δημιουργεί την απιστία εις το Θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού. Και δυστυχώς, σε αυτόν τον πειρασμό και η πατρίδα μας είναι εκείνη η οποία, - τί να πώ, δέν καταλαβαίνει - η οποία κατασκευάζει αυτόν τον πειρασμό. Όταν διαρκώς απομακρύνεται με την αποστασία, από τον Ιησού Χριστό ώστε, μπορεί να ακούσετε από κάποιον βουλευτή καμιά φορά, ο Θεός, χωρίς να ξέρουμε σε τί Θεό πιστεύει. Ακούσατε ποτέ το όνομα Χριστός; Ποτέ! Τι σημαίνει αυτό αγαπητοί μου, σημαίνει, ότι τα πράγματα, πηγαίνουν διαρκώς σε αυτή την αποχριστιάνιση. Τί να πούμε. Στωμεν καλώς. Γι' αυτό θα σωθεί μόνο το λείμμα. Γι' αυτό μας είναι χρήσιμο να ξέρουμε, ποιό είναι το όνομα του Θεού. Διότι και ο Βουδισμός λέει θεός.. Και ο Μωαμεθανισμός λέει θεός.. Ποιος είναι όμως αυτός ο θεός;
Πατήρ Υιός και Άγιο Πνεύμα! Ένας Θεός, τρία τα πρόσωπα. Ο Αγιος Τριαδικός Θεός!
Απόσπασμα από την 9η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Προφήτης Ησαΐας ».
†.Στο δεύτερο βήμα του οικουμενισμού είναι. Προσέξετε. Αυτές τις ημέρες ανακοινώθηκε.. Κι αν ξέρατε από ποιον. Αν ξέρατε από ποιον. Μέγαν Ιεράρχην. … Τι να το κρύψω; Το είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης (Βαρθολομαίος). Τι να το κρύψω...
Στο δεύτερο βήμα είναι ο προσεταιρισμός Ιουδαϊσμού και Μωαμεθανισμού. Η Ρώμη είναι έτοιμη να το κάνει. Κάποιες συμμαχίες της Ρώμης με τους Μωαμεθανούς εναντίον των Ορθοδόξων στην Σερβία, στην Γιουγκοσλαβία, είναι τοις πάσι γνωστόν. Το λέγουν οι δημοσιογράφοι, δεν το λέγουν οι Χριστιανοί. Ένωσις λοιπόν μετά από την ένωση Ρωμαιοκαθολικών, Ορθοδόξων και Προτεσταντών, με τον Ιουδαϊσμό και τον Μωαμεθανισμό. Εννοείται, όχι ότι οι Μωαμεθανοί θα πιστέψουν, Όχι. Με τις θέσεις που υπάρχουν.
Δεν είπε, προς γνώσιν, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας ότι παρεξηγήσαμε, λέει, εμείς οι Ορθόδοξοι τον Μωάμεθ! Τον παρεξηγήσαμε! Ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του Θεού! Σε τίποτα δεν μας έβλαψε ο Μωαμεθανισμός -άκουσον, άκουσον- ενώ εμείς αδικήσαμε τον Μωάμεθ! Δηλαδή δεν μας έβλαψε σε τίποτα, έ; Όλοι οι νεομάρτυρες επί επικρατείας Μωαμεθανισμού; Και όταν είναι άνθρωποι τόσο φανατισμένοι, δεν μας έβλαψαν σε τίποτα; Και όταν έχουν εξισλαμίσει.. Όπου πάτησαν οι Τούρκοι το πόδι τους, οι Άραβες πρώτα, που σάρωσαν όλες τις Εκκλησίες της Βορείου Αφρικής; Πού είναι οι Αρχαίες Εκκλησίες της Βορείου Αφρικής; Πού είναι; Δεν υπάρχει καμμιά. Ακούστε. Καμμιά. Και πέρασαν μέχρι την Ισπανία και ήσαν έτοιμοι να μπουν μέσα στην καρδιά της Ευρώπης. Όταν στην Μικρά Ασία εξισλάμισαν όσοι Έλληνες βρέθηκαν εκεί. Όταν εξισλάμισαν τα παιδιά από το παιδομάζωμα και τους έκαναν γενίτσαρους. Α, δεν μας έβλαψαν τίποτα, έτσι; Και όταν σήμερα υπάρχει έναν ισλαμικόν κράτος, το οποίον δεν ξέρομε τι είδους επιπτώσεις θα έχει δια την (ακόμη τέλος πάντων) λεγομένη Χριστιανική Ευρώπη; Δεν μας έβλαψαν!
Λοιπόν. Έκκλησις να προσέξουμε παρακαλώ τον Μωαμεθανισμό. Γιατί αυτή η έκκλησις; Υπάρχει η πολιτική σκοπιμότης. Ο Ελληνισμός της Αλεξανδρείας έχει μείνει ελάχιστος, όπως ελάχιστος έχει μείνει και ο Ελληνισμός της Κωνσταντινουπόλεως. Δύο, δυόμιση χιλιάδες είναι στην Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες. Άλλοι περίπου τόσοι είναι στην Αλεξάνδρεια. Φοβάται λοιπόν ο Πατριάρχης ότι αν χάσει ολότελα το ποίμνιό του δεν θα είναι Πατριάρχης.
Ενθυμείστε πως εξεδιώχθησαν οι Έλληνες -δεν είναι πολλά χρόνια, 20-30 χρόνια- που εξεδιώχθησαν οι Έλληνες της Αλεξανδρείας, της Αιγύπτου και έχασαν και τις περιουσίες των, όταν εξεδιώχθη ο Βασιλιάς ο Φαρούκ. Κι εκεί εστράφησαν και εναντίον των ξένων, βέβαια μη εξαιρουμένων και των Ελλήνων. Εκεί είχε αναπτυχθεί πάρα πολύ καλά ο Ελληνισμός και η Ελληνική Πόλις Αλεξάνδρεια που την είχε ιδρύσει ο Μέγας Αλέξανδρος. Και τώρα θέλουν να ιδρύσουν πανεπιστήμιο -πρόσφατο είναι αυτό- στην Αλεξάνδρεια για να ξαναγίνει μαγνήτης, να ελκύσει Έλληνες. Φοβάμαι όμως, το υποπτεύομαι πάρα πολύ, δεν σας το λέω σίγουρα αλλά το υποπτεύομαι πάρα πολύ, ότι αυτό θα είναι στα χέρια του μασονισμού. Γιατί το υποπτεύομαι; - πρόσφατα πράγματα των ημερών αυτών (1993) - Έγινε ένα συνέδριο εις τους Δελφούς για την απόφαση να γίνει το πανεπιστήμιο εις την Αλεξάνδρεια. Μα εκεί συνήθως γίνονται συνέδρια των μασόνων, των τεκτόνων, των ανθρώπων που δεν έχουν καμμία σχέση με την Εκκλησίαν και τον Χριστόν. Δέν λέγω πιο πολλά γιατί δέν ξέρω πιο πολλά, αυτά που άκουσα - αυτήκοος είμαι, τα άκουσα από μία ομιλία - αυτά σας λέγω.
Έτσι λοιπόν, νομίζουμε ότι με αυτούς τους τρόπους θα μείνουμε εις την Αλεξάνδρεια, εις την Αίγυπτο. Πόσο ταλαίπωροι είμαστε. Αν δούμε το θέμα μας υπό το πρίσμα της Αγίας Γραφής, θα πούμε το ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Γι’ αυτό μας έδιωξε ο Θεός από την Κωνσταντινούπολη, κι έμεινε πληθυσμός ούτε μιας κωμοπόλεως, με αρχηγό θα λέγαμε τον Οικουμενικό, ως Μητροπολίτη τρόπον τινά της εκεί Ελληνικής κοινότητος. Κι άλλοι περίπου τόσοι είναι στην Αλεξάνδρεια. Γι’ αυτό μασ έδιωξε ο Θεός, επειδή ενδίδουμε σε τέτοιες σκοπιμότητες. Αλλά δέν το καταλαβαίνουμε.
Απόσπασμα από την 9η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Προφήτης Ησαΐας ».
