Ἡ ταπεινοφροσύνη τοῦ Ἁγίου Ἰώαννου Προδρόμου.

†. Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, γιορτάζει το Γενέσιον του μεγάλου προφήτου και Βαπτιστού Ιωάννου, του Προδρόμου. Μεγάλη μορφή και «μείζων τῶν προφητῶν» ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Ανάμεσα, βέβαια, στις αρετές που τον στόλιζαν αυτόν τον τελευταίο προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, εκείνη που ιδιαιτέρως έλαμπε ήταν η αρετή της ταπεινοφροσύνης. Δεν ήταν μικρό πράγμα, τη στιγμή που εσημειώνετο το απόγειο της δόξης του, τη στιγμή που τα φτερά της φήμης του είχαν φτάσει σε όλη την Ιουδαία γη και Σαμάρειαν και Γαλιλαίαν, τη στιγμή που είχε φτάσει να είναι ο πιο δημοφιλής άνθρωπος, να ομολογεί συνειδητά, με όλο το βάθος μιας σωστής ταπεινώσεως, ότι «αὕτη οὖν ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ πεπλήρωται. Ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι.». Δηλαδή «η χαρά για μένα επληρώθη. Έχω πλήρη χαρά. Διότι Εκείνος πρέπει να αυξάνει - ποιος Εκείνος; Ο Μεσσίας- ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος», λέγει, «καὶ ἔμπροσθέν μου γέγονε». «Ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος», χρονικά. «Ἔμπροσθὲν μου γέγονε», ποιοτικά. «Είναι ανώτερός μου». «Ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι». «Εκείνος να αυξάνει, εγώ δε να ελαττώνομαι, να χάνομαι μπροστά Του».

     Κι αυτή του η μεγάλη ταπείνωση, αγαπητοί μου, δεν ήταν απλώς μία κουβέντα. Ήταν λόγια που έκρυβαν μια σειρά από ενέργειες. Ήταν λόγια που έδειχναν μια ήδη παρμένη στάση. Όταν ερωτάται επισήμως από τους ιερείς: «Μήπως αυτός είναι ο Χριστός;» - «Χριστός» θα πει Μεσσίας· Εκείνος ο οποίος έρχεται να σώσει τον λαό Του· Μεσσίας είναι η εβραϊκή λέξη, ονομασία, «Χριστός» είναι η ελληνική· από το χρίω, που σημαίνει «εκείνος που εχρίσθη για κάποιον ειδικόν σκοπόν»· κι αυτός ο σκοπός είναι η σωτηρία των ανθρώπων.
      Δεν σφετερίζεται ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ξένους τίτλους και ξένα αξιώματα. Αλλά τι λέει; «Όχι. Δεν είμαι εγώ». «Μήπως είσαι ο Ηλίας;». Διότι ήτανε καταγεγραμμένο ότι ο Ηλίας θα επανέλθει. Μάλιστα στη Σοφία Σειράχ τονίζεται αυτό, ότι ο Ηλίας θα επανέλθει. Αλλά πάλι λέγει: «Δεν είμαι εγώ». «Ποιος είσαι; Μήπως είσαι ο κατεξοχήν προφήτης που λέγει και ονοματίζει ο Μωυσής;». «Όχι, δεν είμαι εγώ». Αρκείται να σημειώσει ότι απλώς ήταν μία «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ». Είδατε; Λέει «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ». Δεν λέει «φωνή βοώσης», αλλά «φωνὴ βοῶντος». Δηλαδή ανθρώπου βοώντος. Εκεί πάει το «βοῶντος». Θα μπορούσε να ήτανε «φωνὴ βοῶντος», γιατί εκεί πάει το «βοῶντος». «Φωνή ανθρώπου που απλώς φωνάζει εις την έρημον». Μεγάλη ταπείνωσις. «Εγώ δεν είμαι τίποτα. Μόνο μια φωνή. Μόνο μια φωνή». Κι όμως ο Ιωάννης, κατ’ αυτήν την μαρτυρίαν του Κυρίου μας Ιησού ήτο «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν». Και μάλιστα λέει: «Προφήτης Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ οὐδεὶς ἐστίν». Άλλος ευαγγελιστής λέει: «Οὐκ ἐγήγερται». Δηλαδή δεν βρέθηκε προφήτης μεγαλύτερος από τον Ιωάννη. «Μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν». «Ο μεγαλύτερος που ποτέ γεννήθηκε από γυναίκα». Σκεφτείτε. Κι όμως, βλέπει κανείς την ταπείνωσή του. Έτσι θα λέγαμε, αγαπητοί μου, ω, αυτή η αγία ταπείνωσις… Το βλέπουμε αυτό και από την ιερή ιστορία. Με την αρετή της ταπεινοφροσύνης κοσμούνται βέβαια όλες οι άγιες κορυφές, όλοι οι άγιοι- δεν θα μπορούσε να είναι κανείς άγιος, εάν δεν είχε ταπείνωση.
     Τι είναι, όμως, η ταπείνωσις; Μας λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος ότι είναι η στολή του Θεού. Τι είναι; Η στολή του Θεού. Γιατί ο Θεός την ταπείνωσιν περιεβλήθη και ήλθε εδώ εις την γην. Αν η ταπείνωσις δεν ήτο η στολή της θεότητος, τότε ο Ιησούς δεν θα έφτανε στον Ιορδάνη να βαπτιστεί από τον Ιωάννη. Αλλά, τι λέω; Δεν θα έφτανε εις την γην, ώστε η θεότης να περιβληθεί την ταπείνωσιν, το ένδυμα, την στολή της ταπεινώσεως· διότι, επειδή ακριβώς είναι η αρετή που υπάρχει εις τον Θεόν, γι'αυτό ο Υιός και Λόγος του Θεού έκλινεν, χαμήλωσε ουρανούς και κατέβη και ήλθε εδώ εις την γην.
     Και όποιος άνθρωπος προσπαθεί να ζει ταπεινά, του Θεού μοιάζει, αναμφισβήτητα, και είναι παιδί του Θεού. Χαρακτηριστικά γράφει για τον ταπεινό άνθρωπο ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος τα εξής- σας διαβάζω σε απόδοση, σε μετάφραση: « Ο ταπεινός άνθρωπος όλους τους αγαπά και όλοι τον αγαπούν. Όλοι τον επιθυμούν, και όπου φθάνει, σαν άγγελο φωτός τον υποδέχονται. Ο σοφός και ο διδάσκαλος σωπαίνουν μπροστά του. Όλοι το στόμα του κοιτάζουν και τα λόγια του προσέχουν, σαν λόγια Θεού. Τα απλά και μετρημένα του λόγια είναι σαν τα λόγια των σοφών και είναι γλυκύτερα από το μέλι στον φάρυγγα. Απ’ όλους σαν Θεός λογαριάζεται, έστω κι αν είναι αγράμματος και άσημος στην εμφάνιση». Αυτά λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Έχει πολλά, γράφει πολλά.
      Ωστόσο, η ταπείνωσις, αγαπητοί, είναι μια μυστική δύναμις που κυριολεκτικά υποβάλλει το περιβάλλον. Υποβάλλει και επιβάλλεται στο περιβάλλον. Είναι μια αρετή που δίδει σε εκείνους που την επέτυχαν, προηγουμένως, όλες τις άλλες αρετές. Προηγούνται όλες οι αρετές. Θα λέγαμε, η συνισταμένη όλων των αρετών, η συνισταμένη, είναι η ταπείνωσις. Πρέπει να έχεις ζήσει όλες τις αρετές προκειμένου να έχεις ταπείνωση. Δεν είναι η πρώτη. Είναι η τελευταία· δηλαδή, έρχεται στο τέλος. Η ταπείνωση δεν είναι ο αυτοεξευτελισμός, όπως μερικοί νομίζουν. Είναι μία πραγματική γνώσις του εαυτού μας. Βαθεία γνώσις του εαυτού μας.
     Λέγει ο Μέγας Βασίλειος τι είναι ταπείνωσις και απαντά: «Ἡ ἀπόθεσις τοῦ ματαίου φρονήματος καὶ ἡ του ἐπ’ ἅρματος καὶ ὕψους ἀλαζονικοῦ καὶ οἰήματος διακένου πρὸς τὴν οἰκείαν ἀξίαν ἐπάνοδος». Να φύγεις από ψηλά, από την αλαζονεία, και να κατέβεις χαμηλά. Δεν θα ‘θελα παρά να κρατούσατε τις τρεις τελευταίες λέξεις· απ’ αυτό που λέγει ο Μέγας Βασίλειος. Τι είναι ταπείνωσις; «Πρὸς τὴν οἰκείαν ἀξίαν ἐπάνοδος».  «Να γυρίσεις πίσω στην πραγματική σου αξία». Δηλαδή, να γυρίσεις εκεί που είσαι. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο υπερήφανος, ο αλαζών, δεν είναι, δεν βρίσκεται στην πραγματική του αξία, είναι κάπου αλλού. Κάπου αλλού, κάπου αλλού. Τώρα καλείται να γυρίσει πίσω στην πραγματική του αξία και να δει πραγματικά ποιος είναι. Τι είναι λοιπόν, ταπείνωσις; «Ἡ ἐπάνοδος πρὸς τὴν οἰκείαν ἀξίαν». Πάρα πολύ σημαντικό. Για να μπορεί δηλαδή κανείς να βλέπει ποιος είναι ο ίδιος.
    Η ταπείνωσις διαποτίζει ολόκληρη την προσωπικότητα του ανθρώπου, ολόκληρη. Και χαρακτηρίζεται από την πληρότητα τριών πτυχών της ανθρωπίνης προσωπικότητος. Από την ηθικήν πτυχή, από την διανοητική πτυχή και από την υλική ή σωματική πτυχή. Για να τα δούμε αυτά τα τρία· για να μπορούμε επισημαίνοντες, να ξέρομε πώς θα κινηθούμε να προσπαθήσουμε να πετύχουμε ό,τι μπορούμε από αυτήν την θαυμασία αρετή, την στολή της θεότητος.
       Και πρώτα είναι η ηθική ταπείνωσις. Τι είναι αυτό; Είναι η γνώσις, η συναίσθησις της αμαρτωλότητός μας. Ταπείνωση σημαίνει συγκέντρωση της καρδιάς. Σημαίνει ότι μαζεύει η καρδιά, ενώ η αλαζονεία σκορπάει την καρδιά. Μέσα σ’ αυτήν τη συγκέντρωση της καρδιάς βλέπει ο άνθρωπος την αληθινή του αξία, την αληθινή του κατάσταση, ότι αυτός είναι. Ο απόστολος Παύλος, στην πορεία της ηθικής του ζωής, κατέβηκε, αγαπητοί μου, τρία σκαλοπάτια ταπεινώσεως. Το πρώτο σκαλοπάτι- ή καλύτερα, να σας διαβάσω τι έλεγε- το πρώτο σκαλοπάτι: «Είμαι ο έσχατος των αποστόλων». Βάζει τον εαυτόν του στη γραμμή, στον στίχο, στη γραμμή των αποστόλων- απόστολος δεν ήταν; Πώς θα το ηρνείτο αυτό. Και τι λέει; «Είμαι ο έσχατος των αποστόλων». Ο τελευταίος. Όχι χρονικά ο έσχατος, αλλά ποιοτικά ο έσχατος. Διότι και χρονικά ήταν τελευταίος. Άλλο τώρα ότι έχομε τον μέγαν Παύλον. Τον Μέγα Παύλον. Τον φωτιστή των Ελλήνων· που σήμερα ειρωνευόμεθα τον Παύλον, τον βγάζομε έξω, δεν τον θέλομε, τον λέμε: «ασκημομούρη»! Ακούτε; Έτσι τον λένε οι δωδεκαθεΐτες. Δωδεκαθεΐτες. Ποιοι είναι αυτοί; Εκείνοι που επιστρέφουν εις την ειδωλολατρία και πιστεύουν στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου. Και πολλά άλλα…! «Ήρθε», λένε, «αυτός ο ασκημομούρης να προσβάλει την ωραία μας θρησκεία»! Μπράβο σας Έλληνες! Μπράβο σας… Δεν ντρέπεστε που μιλάτε με τον τρόπον αυτόν; Ο ΜΕΓΑΣ Παύλος…
     Δεύτερο σκαλοπάτι. Έλεγε ότι «είμαι ο έσχατος των ανθρώπων», «είμαι ο τελευταίος των ανθρώπων». Ο τελευταίος των ανθρώπων, ε; Και το τρίτο σκαλοπάτι: «Είμαι ο έσχατος των αμαρτωλών». Των αποστόλων, των ανθρώπων, των αμαρτωλών. Έτσι μιλούσε ο Παύλος, έτσι έβλεπε τον εαυτό του, είχε γυρίσει «ἐπὶ τὴν οἰκείαν ἀξίαν». Αλήθεια, «ἐπὶ τὴν οἰκείαν ἀξίαν»; Εκεί. Έτσι έβλεπε. Και καλά έκανε. Και αυτό και το γράφει αυτό σε μια του επιστολή. Όμως, άλλο τώρα ότι ήταν ο μέγας Παύλος. Και πρέπει κι εμείς να γίνομε οι τελώναι της παραβολής τελώνου και Φαρισαίου.
     Και πηγαίνομε, αγαπητοί μου, εις το δεύτερον. Εις την διανοητικήν ταπείνωσιν. Τι είναι αυτή η διανοητική ταπείνωσις; Είναι η ταπείνωσις της διανοίας. Δηλαδή του νου μας. Του μυαλού μας. Και τι είναι εδώ; Είναι η ακριβής γνώσις των προσόντων μας. Κάθε άνθρωπος έχει προσόντα. Ξέρετε ότι τα προσόντα είναι η προίκα που δίνει ο Θεός σε κάθε άνθρωπον που έρχεται εις τον κόσμον; Και βέβαια τον κάθε άνθρωπον τον προικίζει αναλόγως. Δεν υπάρχει όμως ούτε ένας άνθρωπος που να μην έχει προίκα. Μερικοί λένε: «Δεν μου έδωσε τίποτε ο Θεός. Δεν έχω τίποτα». Δεν βλέπεις καλά, αδελφέ μου. Ο Θεός και σένα σε προίκισε. Και μόνο γιατί σου έδωσε αθάνατη ψυχή, δεν είναι πελωρία προίκα; Αλλά και προσόντα. Ποιος είναι εκείνος ο οποίος μπορεί να πει ότι «δεν έχω τίποτα, τίποτα, τίποτα!». Δεν μπορείς να το πεις αυτό. Αλλά πρόσεξε όμως: Αυτά που έχεις θα πεις: «Δεν είναι από μένα. Είναι από τον Θεό. Η προίκα μου είναι από τον Θεό».
     Γι'αυτό έλεγε ο απόστολος Παύλος, στην προς Ρωμαίους έγραφε: «Μὴ ὑπερφρονεῖν παρ᾿ ὃ δεῖ φρονεῖν, ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν» - έχει αυτήν την ομοιοκαταληξία, και είναι χαριτωμένη πρότασις. Δηλαδή, να μην υπερφρονεί κανείς- είναι το αντίθετο, γιατί, ξέρετε, έχουμε δύο καταστάσεις, θα σας τις πω παρακάτω, «να μην έχει κανείς παραπανίσιο φρόνημα για τον εαυτό του, αλλά πρέπει να φρονεί για εκείνο το οποίον πρέπει να φρονεί και να σωφρονεί, δηλαδή να έχει το μυαλό του σωστό». Γιατί, ξέρετε; Διότι εκείνος ο οποίος θα ήθελε ή νόμιζε, ό,τι ακριβώς σας είπα, να μην εκτιμήσει ότι ο Θεός, από τον Θεό πήρε κάτι, αρχίζει να πηγαίνει στο άλλο άκρο, που λέγεται, στο άλλο άκρο του άξονος, που λέγεται: «αισθήματα μειονεκτικότητος». Ο άνθρωπος που έχει αισθήματα μειονεκτικότητος, το ξέρετε ότι είναι υπερήφανος; Είναι το άλλο άκρον. Η άλλη, θα λέγαμε, πλευρά. Ναι, ναι, ναι, ναι! Ο άνθρωπος που έχει αισθήματα μειονεκτικότητος, δεν είναι ταπεινός. Ο ταπεινός ποτέ δεν έχει αισθήματα μειονεκτικότητος. Μα ποτέ! Όταν λέει: «Ε, εμείς, ε, τα φτωχαδάκια, οι κακόμοιροι, οι έτσι, οι αλλιώς…». Δεν είσαι ταπεινός άνθρωπος. Είσαι υπερήφανος. Πάσχεις μάλιστα απ’ αυτό που δεν έπρεπε να πάσχεις, από το αίσθημα της κατωτερότητος, όπως σας είπα.
        Γι'αυτό λέει ο Παύλος στην δευτέρα προς Κορινθίους επιστολή του ότι «ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ». Η ικανότητά μας είναι από τον Θεό. Ναι. Σου λέει ο άλλος: «Έχεις αυτό». «Δόξα τῷ Θεῷ». Ακούστε: «Δόξα τῷ Θεῷ. Μου το έδωσε ο Θεός για να υπηρετώ την Εκκλησία Του. Να υπηρετώ την δόξα Του. Δόξα τῷ Θεῷ! Δεν το αρνούμαι. Δεν το αρνούμαι, αλλά δοξάζω τον Θεόν, γιατί σε Εκείνον αποδίδω εκείνον το οποίον έχω».
     Ακόμη πρέπει να ενθυμούμεθα, παρότι αυτό σημειώθηκε στον προ-χριστιανικό κόσμο, τα λεγόμενα «χαρτία» του Σωκράτους. Το χαρτί δεν είναι η ύλη, απλώς αυτό που σήμερα  λέμε «χαρτί», ήτανε απλώς η ύλη που έγραφαν, αδιάφορο αν ήταν διφθέρα, αν ήταν πάπυρος, αν ήταν ό,τι… ελέγοντο χαρτία. Του λένε, λοιπόν, του Σωκράτη όπως τον έβλεπαν πολύ σοφόν άνθρωπον. Καθόταν εκεί στην αγορά και συζητούσε με τους νέους και προβλημάτιζε και έλυνε και προβλήματα… Θαυμάσιος άνθρωπος! Τον είχα αγαπήσει από την εποχή του σχολείου που μαθαίναμε γι’ αυτόν και τον διέσωσε θαυμάσια ο πολύ μεγάλος και καλός μαθητής του, ο Πλάτων. Του είπανε: «Λοιπόν, Σωκράτη, αυτά τα οποία λες και είναι σοφά πράγματα, γιατί δεν τα γράφεις; Να μείνουνε σε βιβλίο. Πόσοι γράψανε και γράψανε». Ξέρετε τι απήντησε; «Θεωρώ τα χαρτία πολυτιμότερα, με μεγαλύτερη αξία, από την δική μου σοφία». Ναι, ναι! Έτσι μίλησε ο Σωκράτης. Ο προχριστιανικός Σωκράτης.
      Όταν δε κάποτε είχαν επαινέσει τον μεγάλο Νεύτωνα, τον μεγάλο αυτόν επιστήμονα, και του είπαν ότι είναι σοφός, σπουδαίος και τρανός, ξέρετε τι είπε; «Εμείς μοιάζουμε με μικρά παιδάκια που παίζουμε με τα κοχύλια μιας παραλίας που μπροστά μας επεκτείνεται ένας απέραντος ωκεανός γνώσεως και επιστήμης». Αυτό απήντησε ο μεγάλος Νεύτων· ο οποίος, όταν έλεγε το όνομα του Θεού, και φορούσε καπέλο, απεκαλύπτετο. Οι αληθινά σοφοί είναι και ταπεινοί άνθρωποι. Και έτσι μιλούν και ορθώς μιλούν και μας εκπλήσσει αυτό. Πάντως, η διανοητική ταπείνωσις είναι πάρα πολύ σπουδαία. Πάρα πολύ...
      Και πηγαίνομε εις το τρίτο, που είναι η σωματική ή η λεγομένη «υλική» ταπείνωσις. Τι είναι αυτό; Να διαθέτομε μια αληθινή γνώση των σωματικών μας και υλικών μας προσόντων. Και των περιουσιακών μας, ακόμη, δυνατοτήτων. Ναι. Έλεγε ο Σοφός Σειράχ, είναι στο 25ον κεφάλαιον, έλεγε: «Τρία εἴδη ἐμίσησεν ἡ ψυχή μου· πτωχὸν ὑπερήφανον, καὶ πλούσιον ψεύστην, γέροντα μοιχὸν ἐλαττούμενον συνέσει». «Τρία πράγματα», λέει, «εμίσησε η ψυχή μου: Όταν ο φτωχός είναι υπερήφανος, υπερηφανεύεται ότι έχει, ότι κάνει, ότι δείχνει… Τον πλούσιο που λέει ψέματα -Γιατί, άνθρωπε, λες ψέματα; Τι έχεις να κερδίσεις περισσότερο; Δεν είσαι ευχαριστημένος με όσα έχεις; Λες ψέματα; Για να κερδίσεις περισσότερα; - Και τον γέροντα που του λείπει το μυαλό και είναι μοιχός». Κυνηγάει γυναίκες. Ο γέρος άνθρωπος… «Αυτά τα τρία», λέει, «τα μίσησε η ψυχή μου».
      Εγώ μένω στο πρώτο-γιατί αυτό είναι το θέμα μας- είναι ο υπερήφανος πτωχός. Αγαπητοί μου, δεν πρέπει να υπάρχει αυτή η αλαζονεία. Δεν πρέπει να υπάρχει. Πρέπει να ζυγίζομε πάρα πολύ καλά τι έχομε και τι δεν έχομε. Κι αν ακόμη έχομε, δεν πρέπει να υπερηφανευόμεθα. Ε, να λέει κανείς: «Είσαι πλούσιος; Μόνο θα σου θέσω ένα ερώτημα: Τα πλούτη σου πώς τα απέκτησες; Με δικαιοσύνη; Μήπως με αδικίες; Αν με αδικίες απέκτησες τα πλούτη σου, άντε κρύψε τη μούρη σου να μη σε βλέπουν οι άνθρωποι, γιατί θα σε κατηγορούν. Αν, όμως, τίμια και δίκαια απέκτησες την περιουσία σου, ε, να λες: Δόξα τῷ Θεῷ».
      Ξέρετε οι Εβραίοι πίστευαν μία πλάνη φοβερή φοβερή: Εάν κάποιος ήταν πλούσιος, πίστευε ότι είναι και ενάρετος: «Γιατί», λέει, «ο Θεός είδε την αρετή μου και μου έδωσε πλούτη». Έτσι εσκέπτοντο οι Εβραίοι! Αλίμονο, αλίμονο… Και μάλιστα, όταν βλέπει κανένας ότι η πτωχεία, και μάλιστα η θεληματική πτωχεία, η εκουσία πτωχεία είναι αρετή, και μάλιστα είναι η πρώτη αρετή -Πώς αρχίζουν οι Μακαρισμοί; «Μακάριοι», λέει, «οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». «Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι». Ξέρετε τι θα πει αυτό; Μην ερμηνεύομε στραβά και λέμε ότι είναι οι κουτοί άνθρωποι. «Πτωχός τῷ πνεύματι» θα πει αυτός που είναι πτωχός δια της ιδίας των προαιρέσεως. Δια της ιδίας των θελήσεως. Θέλω να είμαι πτωχός. Όχι ότι δεν μπορώ να είμαι πλούσιος. Δεν θέλω να είμαι πλούσιος! Για την Βασιλεία του Θεού. Όλοι οι άγιοι ήσαν πτωχοί. Θεληματικά πτωχοί. Και μάλιστα ξεκινάει έτσι ο ορμαθός των Μακαρισμών. Αυτή η πτωχεία είναι σπουδαία. Πάρα πολύ σπουδαία. Το να μην έχεις, όμως, και να υπερηφανεύεσαι, α ! Δείχνει ανόητον άνθρωπον.
      Ακόμη, είναι τα προσόντα μας. Τα σωματικά μας προσόντα. Ότι είμαι δυνατός, ότι έχω γερά πόδια, ότι τούτο, ότι έχω υγεία… Γιατί αλαζονεύεσαι, άνθρωπέ μου; Μια ριπή και έπεσες κάτω. Μια αρρώστια, ένα μικρόβιο και έπεσες κάτω. Και λες και υπερηφανεύεσαι ότι είσαι υγιής, ότι είσαι γερός, ότι είσαι… ότι είσαι… ότι είσαι… Ξέρεις τι σε περιμένει αύριο; Δεν πρέπει, λοιπόν, να υπερηφανευόμεθα ούτε για την υγεία μας, ούτε για τον πλούτο που είπαμε, ούτε για την υγεία μας, ούτε για τα προσόντα μας, τα οποιαδήποτε, γιατί είναι αλαζονεία. Να πάμε να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο να μας κοιτάζουν όλοι… Να πάρεις αυτοκίνητο, μιλώντας στην εποχή μου, σε συγχρόνους ανθρώπους, θα έλεγα: Δεν είναι αμαρτία να έχει κανείς ένα αυτοκίνητο. Αν μάλιστα έχει υποθέσεις, δουλειές που χρειάζεται ένα αυτοκίνητο. Πώς να το κάνουμε; Το χρειάζεται. Είναι τα συμπληρωματικά του πόδια. Να πάρεις ένα αυτοκίνητο. Πρόσεξε όμως: Μην πάρεις τέτοιο που να αλαζονεύεσαι και να λες ότι «Τόσο το αγόρασα…». Πρόσεξέ το αυτό.
      Πάντως, αγαπητοί μου, πρέπει να έχουμε αυτήν την ταπείνωση. Ξέρετε τι έπαθε ένας μαθητής του Σωκράτη, μια που τον θυμήθηκα σήμερα; Αλαζονευόταν, αλαζονευόταν ότι έχει πάρα πολλά κτήματα. Και ο πανέξυπνος Σωκράτης του λέγει: «Σε παρακαλώ, κάτω στο χώμα, φτιάξε μου τον χάρτη της Αττικής. Αυτός, λοιπόν, έφτιαξε το περίγραμμα της Αττικής. Του λέει: «Ωραία. Μπορείς να μου βρεις πού είναι τώρα τα χωράφια σου;». «Α», λέει, «είναι πολύ μικρά έναντι του χώρου της εκτάσεως της Αττικής». «Ε, καημένε», του λέει, «για τόσο μικρά χωράφια αλαζονεύεσαι;».
      Είδατε; Αγαπητοί, για να μπορέσουμε να μπούμε στην Βασιλεία του Θεού θα πρέπει να περάσουμε σκύβοντας από την πολύ χαμηλή της θύρα, που είναι η ταπείνωση. Ναι! Ένα θαυμάσιο υπόδειγμα ταπεινώσεως προβάλλεται σήμερα, ο εορταζόμενος άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Σημειώσατε ότι στους αγίους ποτέ δεν γιορτάζομε γενέθλια. Πότε γεννήθηκαν. Η γενέθλιος ημέρα του κάθε αγίου είναι μόνο η ημέρα που εμαρτύρησε ή έζησε, τελείωσε την ζωή του, οσιακά. Μόνο σε τρία πρόσωπα γιορτάζουμε γενέθλια: Στον Κύριό μας Ιησού Χριστόν, τα γνωστά μας Χριστούγεννα, το Γενέσιον της Θεοτόκου, ως προοίμιον της μεγάλης χαράς που θα ερχόταν εις τον κόσμον και το Γενέσιον του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Γι'αυτό η Εκκλησία βάζει, βάζει πλάι, δεξιά Του, στον Χριστό, βάζει την Παναγία και από εκεί βάζει τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Μεγάλος είναι ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Εντούτοις, η ταπεινοφροσύνη του ήταν πάρα πολύ μεγάλη και βαθιά.
     Η ταπεινοφροσύνη να είναι για όλους μας ο ευθυγραμμιστής όλων των πράξεων της ζωής μας, να είναι το σύνθημα της ζωής μας. Ναι, το σύνθημα της ζωής μας: Ταπεινόφρονες. Αμήν.

30η ομιλία στην κατηγορία : ομιλία στην κατηγορία :
" Μνήμη Ἁγίων ".

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_19.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://drive.google.com/file/d/1X7GIQVC2zCc3Lr7tGV-Aoyp5XbofXJU3/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40o9I2jFsY8IjMSH_yrMTqC1

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%9C%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD.?m=1

🔸Απομαγνητοφώνηση και ηλεκτρονική επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†. Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Οἱ ἐποπτεῖες τοῦ Θεοῦ.

†. Το πρώτο ξεκίνημα, αγαπητοί μου, του Ενανθρωπήσαντος Θεού Λόγου, όπως είδαμε να μας περιγράφει στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Ένα ξεκίνημα απόλυτα φυσικό και ανθρώπινο και ταυτόχρονα θείο και υπερφυσικό.

     Ο Κύριος περιπατεί εις τον αιγιαλόν της λίμνης της Τιβεριάδος και εκεί εις την ακρολιμνιά, δύο αδέλφια ψαράδες, ο Πέτρος και ο Ανδρέας, ασχολούνται με την ψαρική και το καΐκι τους. Βέβαια προηγήθηκε ένα κήρυγμα του Κυρίου στα πλήθη, μια θαυμαστή αλιεία και μάλιστα εις το καΐκι του Πέτρου και του Ανδρέα και σε ένα ακόμη ζευγάρι αδέλφια, τον Ιάκωβον και τον Ιωάννην.

      Με πολλή λιτότητα μας περιγράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος τα εξής: «Περιπατῶν ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς. Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς». Δηλαδή: «Περιπατώντας», λέει, «ο Κύριος παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας, είδε δύο αδέλφια. Πήγε λίγο πιο κάτω, είδε άλλα δύο αδέλφια και τους εκάλεσε».

     Εξέρχεται, βλέπετε, ο Κύριος για να εκλέξει τους δώδεκα μαθητάς Του. Και αποτείνεται στα δύο ζεύγη των αδελφών. Ασφαλώς ο Κύριος θα είδε στη λίμνη κι άλλους ψαράδες. Αλλά αποτείνεται και σε ένα δεύτερο ζεύγος ψαράδων. Επισημαίνει αυτούς τους τέσσερις ψαράδες. Γιατί δεν απετάνθηκε σε άλλους; Και γιατί απετάθη εις αυτούς τους τέσσερις μόνο; Τι μπορούσε να βλέπει σ’ αυτούς ο Κύριος; Ασφαλώς το βάθος της αγαθής των προαιρέσεως. Και ο Κύριος δεν αστόχησε. Έβλεπε, λοιπόν, και ως Θεός. Όχι μόνον ως άνθρωπος. Αλλά και ως Θεός.

     Αυτό που προηγουμένως σας είπα, ότι ήταν ένα ξεκίνημα απόλυτα φυσικό και ανθρώπινο, και ταυτόχρονα θείο και υπερφυσικό. Αργότερα, όταν θα αναφερθεί εις τον Ιούδα τον προδότη, θα πει: «Οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς δώδεκα ἐξελεξάμην;». «Εγώ», λέγει, «δεν σας εξέλεξα εσάς τους δώδεκα;». «Καὶ εἷς ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν». «Και ένας από σας είναι διάβολος». Και εννοούσε τον Ιούδα τον Ισκαριώτη. Ακόμη, θα μας σημειώσει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ἐγώ οἶδα οὓς ἐξελεξάμην». «Εγώ γνωρίζω ποιους έχω διαλέξει». Και ακόμη θα μας σημειώσει ο ίδιος ευαγγελιστής: «Οὐχ ὑμεῖς μὲ ἐξελέξατε, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς». «Δεν με διαλέξατε εσείς Εμένα, αλλά Εγώ διάλεξα εσάς». Κι εδώ φαίνεται η υπερφυσική γνώσις του Ιησού Χριστού. Έτσι εκλέγει σαν άνθρωπος και εκτιμά την ανθρώπινη προαίρεση σαν Θεός.

     Ώστε, λοιπόν, μας βλέπει ο Χριστός. Μας γνωρίζει ο Χριστός. Μας εποπτεύει. Και φυσικά δεν λαθεύει. Κι αν απήλθε στον ουρανό και μας είπε ότι μαζί μας θα είναι έως της συντελείας του αιώνος, όλες τις ημέρες της Ιστορίας, έως ότου παρέλθει ο κόσμος και έως εκεί πάλι μας εποπτεύει, μας βλέπει. «Εγώ είμαι», λέγει, «μαζί σας».

     Βλέπει στα δύο ζεύγη των μαθητών, αγαπητοί, τόσο την αγαθή τους προαίρεση, όσο και την προθυμία τους. Αλλά και εις τα άλλα δύο ζεύγη το ίδιο. Που άφησαν πατέρα, δίχτυα, καΐκια και Τον ακολούθησαν με ολοκληρωτική προσφορά. Αυτό μας καταπλήσσει.

     Μήπως ο Θεός, όμως, προσωποληπτεί; Αποτείνεται εις αυτούς τους τέσσερις, δείχνοντας μίαν προσωποληψίαν; Όχι βέβαια. Κι εμάς ο Θεός μάς καλεί. Ναι, κι εμάς. Τόσο στη σωτηρία μας, εφόσον «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», όσο και σε ειδικά όργανα διακονίας. Ζηλεύεις τον Ιερό Χρυσόστομο, πάτερ Αθανάσιε; Μπορείς να φθάσεις, άμα θέλεις. Τι έκανες για να φθάσεις; Ζηλεύεις τον Α, τον Β, τον Γ, τον Δ Πατέρα της Εκκλησίας μας; Μπορείς κι εσύ να γίνεις. Γιατί δεν έγινες; Δεν προσωποληπτεί, λοιπόν, ο Θεός. Εμείς δεν προσφέρομε τον εαυτόν μας σωστά. Αν μου πείτε ότι έδωσε ειδικά χαρίσματα εις αυτούς…Και ποιος σας είπε ότι ο Θεός δίνει έτσι κατά τρόπον περίεργον, σπάταλον τα χαρίσματά Του; Είδε την προαίρεσή σου; Είδε τον κόπο σου; Θα σου δώσει χαρίσματα! Θα σου δώσει χαρίσματα. Εργάστηκες λοιπόν; Δεν προσωποληπτεί ο Θεός. Αλλά δίδει εκεί που βλέπει ότι θα αξιοποιηθούν εκείνα τα οποία θα δώσει.

      Αλλά όλοι, δυστυχώς, δεν έχουν προετοιμάσει τον εαυτό τους για μια τέτοια διακονία. Τι λέγω διακονία; Εδώ ούτε για την ίδια τους την σωτηρία δεν έχουν φροντίσει. Οι μαθηταί; Ω, οι μαθηταί! Αν θέλετε να ρίξομε μια ματιά σ’ αυτούς… ιδιωτικά ετοίμαζαν τον εαυτό τους, πρώτιστα με την προσεκτική τους ζωή. Ύστερα με την μελέτη και με την προσευχή. Έχομε ένα μικρό δείγμα. Όταν ο Φίλιππος βρήκε τον φίλο του, τον Ναθαναήλ, τι του είπε; «Εκείνον τον οποίον έγραψε ο Μωυσής και οι προφήται, δηλαδή τον Μεσσία, τον βρήκαμε». Πού Τον βρήκαν; Τον βρήκαν πρώτα πρώτα στις Γραφές. Τα γνωρίσματα του Μεσσίου τα βρήκαν στις Γραφές. Οι άρχοντες, φύσει-θέσει, έπρεπε να γνωρίζουν τα γνωρίσματα του Μεσσίου. Και όχι μόνον δεν τα εγνώριζαν, γιατί δεν μελετούσαν τον λόγον του Θεού. Γιατί, νομίζετε σήμερα, δεσποτάδες και αρχιερείς μελετούν τον λόγο του Θεού; Αν μελετούσαν τον λόγον του Θεού, δεν θα ‘σερναν σαν σκυλάκι την Εκκλησία στον Οικουμενισμό ή δεν ξέρω πού αλλού! Αν μελετούσαν. Αν μελετούσαν. Ναι! Κάποτε, θυμάμαι εδώ και σαράντα χρόνια, ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι(Canterbury), Αγγλικανός, συμμετείχε σε μία προσπάθεια να αμνηστευτούν οι ομοφυλόφιλοι. Και είπα πολύ απλά: «Μα δεν άνοιξε την Αγία Γραφή να διαβάσει ότι δεν πρόκειται περί ασθενείας αλλά πρόκειται περί αμαρτίας; Εκεί δεν διάβασε τίποτε;». Ιδού. Αυτό είναι το πράγμα.

      Λοιπόν μελετούσαν οι υποψήφιοι μαθηταί του Χριστού, χωρίς να ξέρουν ότι θα χρηματίσουν μαθηταί του Χριστού. Πού να το φανταστούν! Πού να φανταστούν μία τόσο μεγάλη τιμή. Λοιπόν, μελετούσαν τις Γραφές, για Εκείνον που έγραψε ο Μωυσής και οι προφήται. Και είχαν μάθει τα χαρακτηριστικά του Μεσσίου. Και είχαν μάθει ακόμα ότι ο Μεσσίας είναι παθητός. Ότι θα εσταυρούτο. Πρόσεξαν οι άρχοντες του λαού για τον Μεσσία ότι θα ήτο παθητός; Όπως ακριβώς ο γάιδαρος, με συμπαθάτε, όταν δει ένα αυλάκι με νερό, κοντοστέκεται. Και μετά -το φοβάται ο γάιδαρος το νερό- και μετά δίνει έναν πήδο και περνάει το ποταμάκι. Αυτό ‘κάναν οι άρχοντες. Όπου έβρισκαν σημείο ότι ο Ιησούς, ο Μεσσίας είναι παθητός, κοντοστεκόντουσαν κι αμέσως το ξεπερνούσαν. Κατάντημά τους. Γιατί; Γιατί άλλα πράγματα προσανατόλιζαν την σκέψη τους. Ότι ο Μεσσίας είναι εθνικός λυτρωτής! Εθνικός λυτρωτής. Και θα τους δώσει να φάνε με χρυσά κουτάλια. Εκεί πήγαινε το μυαλό τους. Κι όταν βλέπανε τον Μεσσία παθητόν, στην Γραφή, στον Ησαΐα, σας είπα, εκεί, με ένα πήδημα το ξεπερνούσαν. Κι όταν είδαν τον Ιησούν επί του Σταυρού: «Τι είδους Μεσσίας είναι αυτός, ο οποίος ήδη επί του Σταυρού πάσχει;». Βλέπετε, παρακαλώ; Έκαναν σωστή μελέτη; Σίγουρα όχι. 

     Ενώ οι μαθηταί, όχι μελετούσαν τις Γραφές, τις έβλεπαν σωστά αλλά και προσδοκούσαν. Μάλιστα έχομε και μιαν άλλη αποκάλυψη κάπου. Εκείνη η προφήτις η Άννα, η θαυμαστή, εκείνη, γυναίκα, η χήρα, κόντευε τα 100 της χρόνια, με τον Συμεών, εκείνον τον θαυμάσιον άνθρωπο, τον δίκαιο, τον Θεοδόχον, όπως τον λέμε, που εκράτησε στην αγκαλιά του το νήπιον «Ιησούς», ξέρετε τι; Έχει μία παρατήρηση εκεί ο ευαγγελιστής Λουκάς. Ξέρετε τι παρατήρηση; Ότι η Άννα έλεγε και σε όσους εκείνους είχαν σωστή αντίληψη περί Μεσσίου στα Ιεροσόλυμα, ότι ο Μεσσίας ήλθε. Εκείνοι που είχαν σωστή αντίληψη περί Μεσσίου. Ναι παρακαλώ. Αυτό θα πει «μελετάω σωστά». Και έτσι προετοίμαζε ο κάθε μαθητής το εαυτού σκεύος, για να σταθεί εύχρηστος καιρῷ τῷ δέοντι εις τον Κύριον.

      Ακόμη, καλεί ο Θεός, αλλά όλοι, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνονται. Όχι μόνο στη δική Του διακονία, αλλά ούτε, όπως ήδη σας είπα, και στην προσωπική τους σωτηρία. Δεν ακούν. Εκείνος ο ταλαίπωρος Δημάς, συνεργάτης του Παύλου, συνεργάτης ενός Παύλου…: «Δημᾶς γάρ με ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰῶνα, καὶ ἐπορεύθη εἰς Θεσσαλονίκην». Στην πατρίδα του δηλαδή.

      Εποπτεύει, λοιπόν, ο Κύριος κάθε προαίρεση και κάθε ενέργεια εκείνων που θα Του αφοσιωθούν. Και τους εποπτεύει προ καταβολής κόσμου!!! Το ακούσατε; Πριν θεμελιωθεί ο κόσμος, τους εποπτεύει. Μα, ακόμη δεν ήρθαν εις το προσκήνιον της Ιστορίας. Πώς, λοιπόν, προ καταβολής κόσμου, πριν ακόμη καν γίνει η Δημιουργία ολόκληρη, τους γνωρίζει, τους εποπτεύει, τους βλέπει; Ακούστε τι σημειώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης εις το βιβλίον της Αποκαλύψεως: «Και προσκυνήσουσιν -εννοείται τον Αντίχριστον, γράφει στο 13ο κεφάλαιό του- αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου». «Δεν είναι γραμμένοι», λέει, «στο βιβλίον της ζωής του αρνίου, που είναι σφαγμένον προ καταβολής κόσμου»!. Προορισμένος, οὕτως εἰπεῖν, οἰκείᾳ βουλήσει, ο Θεός Λόγος να ενανθρωπήσει και να δώσει τον εαυτό Του για τους ανθρώπους και εκείνοι οι οποίοι θα ήσαν γραμμένοι στο βιβλίον της ζωής, προ καταβολής κόσμου! Μην πείτε, λοιπόν, ότι αυτά είναι γραμμένα και συνεπώς από τα γραμμένα κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Είναι ένα πολύ πολύ πρόχειρο και επιπόλαιο επιχείρημα, ότι «Αφού είναι γραμμένα… πώς; Έχω καμίαν, τάχα, ευθύνη;». Απλώς, αγαπητοί μου, είναι τα ονόματα γραμμένα με βάση την προαίρεση που θα έδειχναν όταν θα έλθουν στο προσκήνιο της Ιστορίας. 

     Εποπτεύει και τα έθνη. Έστω κι αν αυτά δεν γνωρίζουν τον αληθινό Θεό. Γιατί όλα Του ανήκουν. Και τούτο γιατί είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα, αν το θέλετε, της Θείας Προνοίας.

    Βλέπομε εδώ ότι ο Θεός, κατά τρόπον ανθρωπομορφικόν, λέγει για τα Σόδομα. Είναι οι τρεις άνδρες και λέγουν μεταξύ των στον Αβραάμ: «Καταβὰς οὖν ὄψομαι –δεν είπε «καταβάντες»· γιατί Ένας είναι ο Θεός. Αυτή η περίφημη περικοπή-, εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ». «Έφθασε», λέει, μήνυμα στον ουρανό ότι αυτοί οι άνθρωποι κάνουν αυτήν την αμαρτία, την ομοφυλοφιλία. Εγώ –λέει ο Θεός, ανθρωπομορφικά, προσέξτε, δηλαδή σαν να μιλάει άνθρωπος- δεν πίστεψα στ’ αυτιά μου και κατέβηκα να δω, έτσι είναι;». Δεν πιστεύει ούτε ο Θεός σε τέτοια που επινοούν αμαρτωλά πράγματα οι άνθρωποι.

      Το ίδιο και με την Νινευί, την πρωτεύουσα των Ασσυρίων. Κι επειδή είδε την προαίρεσή τους, έστειλε τον Ιωνά να κηρύξει κήρυγμα μετανοίας. Αγαπητοί μου, να μην πολυπραγμονώ, ενήστευσε ολόκληρη η πόλις, ακόμη ενήστευσαν και τα υποζύγιά τους. Βλέπετε;

    Ο Θεός, λοιπόν, εποπτεύει τα έθνη. Έτσι ο Θεός κοιτάζει τους ανθρώπους των Εθνών, πώς ζουν, τι αμαρτίες κάνουν, φανερές ή κρυφές, τι γράφουν -για να ‘ρθω στην εποχή μας- τι γράφουν οι εφημερίδες, τι φωτογραφίες δημοσιεύουν οι εφημερίδες, τι θεατρικά έργα παίζονται, τι διδάσκουν στα σχολεία κ.λπ. κ.λπ. Κι έρχεται να κρίνει κάθε πόλη και κάθε λαό, απ΄ ό,τι ο Κύριος βλέπει. Κι όπως λέγει ο Ψαλμωδός στον 65ον Ψαλμό του: «Οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἐπιβλέπουσιν». «Τα μάτια», λέει, «του Θεού επιβλέπουν, βλέπουν μετ’ ακριβείας εις τα έθνη». 

     Και μία ακόμη ωραία εικόνα του Ψαλμωδού, που μας λέγει, πώς ο Θεός βλέπει τα πάντα. Είναι στον 13ο Ψαλμό. Λέγει: «Κύριος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν». Σαν να είναι ένα πάτωμα ο ουρανός και ανοίγει μία καταπακτή, ένα παράθυρο και από κει, λέει, διέκυψεν ο Κύριος, προσέξτε, πάντα ανθρωπομορφικά, δηλαδή έσκυψε να δει τι γίνεται πάνω στη Γη. Αν υπάρχει κανείς που να έχει μυαλό, αν είναι «συνιών», κι αν υπάρχει, τουλάχιστον, «ἐκζητῶν τὸν Θεόν». Να είναι, δηλαδή, στην έρευνά Του. Και όχι σε μία νωχελή αδιαφορία του. Είδατε; «Τοῦ ἰδεῖν». Για να ιδεί. Ωραία εικόνα, πραγματικά, αυτή.

    Ο Χριστός, λοιπόν, αγαπητοί μου, μας βλέπει. Και στην προσευχή μας, μας βλέπει και στην μελέτη μας, και στις αναζητήσεις μας και εις τον αγώνα μας. Μας βλέπει. Τι είπε στον Ναθαναήλ ο Χριστός; «Πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε». «Πριν σε φωνάξει», λέγει, «ο φίλος σου ο Φίλιππος, σε είδα κάτω από την συκιά». Τι έκανε εκεί κάτω από την συκιά; Πρέπει να ήταν αρκετά μακριά ο Ιησούς Χριστός, αρκετά-αρκετά μακριά, κι αυτή η συκιά πρέπει να ήταν μέσα σε ένα οικόπεδο, σε μία μάντρα, ντουβάρι γύρω γύρω. Γι'αυτό εξεπλάγη ο Ναθαναήλ. Τι έκανε εκεί, ξέρετε, ο Ναθαναήλ; Έκανε την προσευχή του. «Εγώ», λέει, «σε είδα, εκεί». Γιατί; Πού την έκανε; Εις Εκείνον που σε λίγο θα τον συναντήσει. Βλέπετε;

     Ο Χριστός μάς βλέπει και στην Εξομολόγηση. Το ακούσατε; Άραγε αληθεύομε στην εξομολόγηση; Εξομολογούμεθα ειλικρινά; Κρύβομε κι από τον πνευματικό; Να τον εξαπατήσομε; Γιατί πολλοί νομίζουν ότι πρέπει να υφαρπάξουν την ευχήν της συγχωρήσεως. Φτωχοί άνθρωποι! Ο ιερεύς δεν είναι παντογνώστης. Με βάση εκείνα που του λες, θα κανονίσει. Ο Χριστός θα είναι Εκείνος που θα σε συγχωρήσει· ή δεν θα σε συγχωρήσει. Προσπαθείς να υποκλέψεις την ευχή εις την εξομολόγηση, κρύπτοντας ή αλλοιώνοντας το περιεχόμενο της εξομολογήσεώς σου; 

     Πολλοί λέγουν: «Πράγματι με βλέπει ο Χριστός;». Να η απάντησις. Ακούστε τι λέγει ο Ψαλμωδός: «Καὶ εἶπαν -αυτοί οι κάποιοι-· οὐκ ὄψεται Κύριος(:ο Κύριος δεν βλέπει). Σύνετε δή, ἄφρονες ἐν τῷ λαῷ· καί, μωροί, ποτὲ φρονήσατε(: Ελάτε –λέει- να βάλετε μυαλό, σεις οι άρχοντες, σεις, όποιοι είσαστε). Ὁ φυτεύσας τὸ οὖς οὐχὶ ἀκούει;(:Αυτός που φύτευσε τα αυτιά όχι μόνον εις τους ανθρώπους, μα και στις μύγες και στα κουνούπια, δεν ακούει;). Ἢ ὁ πλάσας τὸν ὀφθαλμὸν οὐχὶ κατανοεῖ;(:ή Εκείνος που έκανε τα μάτια, -όχι μόνον στους ανθρώπους, θα επαναλάβω,  και στις μύγες και στα κουνούπια, και μάλιστα λέει ένας λογοτέχνης μας, ο Στρατής Μυριβήλης, αν, λέγει, μία μύγα θα μπορούσε να ξέρει πώς βλέπει ο άνθρωπος, ενώ αυτή βλέπει πολύ διαφορετικά, γιατί έχει δύο πελώρια σύνθετα μάτια, όπως και η μέλισσα, με μερικές χιλιάδες μάτια, θα ‘σκαζε στα γέλια! Έτσι λέει ο Στρατής Μυριβήλης- Αυτός, λοιπόν, που κατασκεύασε το μάτι, Αυτός δεν βλέπει;)». Είναι νομίζω ένα λογικότατον επιχείρημα.

     Ο Χριστός βλέπει, ακόμα, αγαπητοί μου, και τους πειρασμούς μας. Και αν αυτοί οι πειρασμοί είναι έξωθεν, έρχονται απέξω, γιατί και ο άνθρωπος γεννά πειρασμούς στον εαυτό του, αυτό έχει πολύ μεγάλη παρηγορία: «Δεν βλέπει ο Κύριος τι πειρασμό περνάω;». Λέγει εις τον ἂγγελον της Εφέσου, στο βιβλίον της «Αποκαλύψεως». «Ἂγγελος» είναι ο επίσκοπος. «Οἶδα τὰ ἔργα σου καὶ τὸν κόπον σου καὶ τὴν ὑπομονήν σου». «Γνωρίζω τα έργα σου, γνωρίζω τον κόπο σου, γνωρίζω και την υπομονή σου». Και θα πει ακόμη και εις τον άγγελον της Σμύρνης: «Οἶδά σου τὰ ἔργα καὶ τὴν θλῖψιν καὶ τὴν πτωχείαν».  «Γνωρίζω τα έργα σου και πόσο σε στενοχωρούν οι άνθρωποι -αυτό θα πει θλίψις- αλλά βλέπω και την πτωχεία σου». Όλα αυτά γιατί; Γιατί όπως λέγει ο 7ος Ψαλμός, είναι ο Χριστός ο Κύριος, ο «ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς». «Εξετάζει», λέει, «καρδίας και νεφρούς». Η «καρδία» εθεωρείτο η έδρα των σκέψεων. Δεν λέω πιο πολλά γιατί θα αργήσω. Οι δε «νεφροί» η έδρα των επιθυμιών και των ενεργειών. Δηλαδή σε ξέρει, σε βλέπει. Άνθρωπε, σε βλέπει.

      Ο Χριστός μάς εποπτεύει ακόμη, αγαπητοί, και στις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. Έκανες καλά τον σταυρό σου; Σε είδε. Δεν έκανες καλά τον σταυρό σου αλλά επιπόλαια; Κι αυτό το είδε.

      Κάποτε κλήθηκε σε ένα δείπνο ο Κύριος, από κάποιον Φαρισαίον. Και εκεί, μας σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς, τούτο το καταπληκτικό. Πήγε σε μια γωνιά ο Κύριος, μέχρι να έρθουν όλοι οι καλεσμένοι «ἐπέχων πῶς τὰς πρωτοκκλησίας ἐξελέγοντο».  «Έβλεπε και παρατηρούσε πώς ο καθένας διάλεγε την πρώτη θέση». «Να τρέξω, να πιάσω την πρώτη θέση». Τας πρωτοκαθεδρίας. Και κατόπιν είπε εκείνη την περίφημη παραβολή, «όταν σε καλέσουν», λέει, «σε δείπνο μην τρέξεις να πιάσεις την πρώτη θέση» κ.τ.λ. κ.τ.λ.

    Έτσι νομίζομε, αγαπητοί, ότι ο Χριστιανισμός είναι τήρησις μόνον μερικών βασικών εντολών και όχι άρωμα ζωής. Αγαπητοί, πώς μας βλέπει τον καθένα μας ο Θεός; Πώς μας βλέπει στην καθημερινότητα της ζωής μας; Στο σπίτι, στον δρόμο, στην εργασία, στις ποικίλες ιδιωτικές μας υποθέσεις; 

       Μας εποπτεύει ακόμη, πώς σκεπτόμαστε, πώς μιλούμε, πώς ενεργούμε, με κάθε μας κίνηση. Ξέρετε τι κέρδος θα είχαμε εάν είχαμε αυτήν την αίσθηση; Δεν θα αμαρτάναμε. Να το μέγα κέρδος. Ακόμη και θα συγκινούμεθα όταν θα αισθανόμαστε ότι ο Κύριος μάς βλέπει σε μια καλή μας προσπάθεια. 

      Η «Σοφία Σειράχ» έχει μία χαρακτηριστική περικοπή πάνω σ’ αυτό το θέμα. Είναι, αγαπητοί, εις το 23ον κεφάλαιον. Θα σας την πω σε μετάφραση, σε απόδοση: «Ποιος με βλέπει; Σκοτάδι γύρω μου υπάρχει -λέγει ο άνθρωπος- και τα ντουβάρια με καλύπτουν. Κανείς δεν με βλέπει. Τι έχω να φοβηθώ; - Κι εκεί μάλιστα αναφέρεται στο θέμα της μοιχείας-. Και όμως, τα μάτια του Κυρίου είναι μυριοπλάσια φωτεινότερα του ηλίου και πέφτουν σε όλους τους τρόπους ζωής των ανθρώπων και παρατηρούν σε απόκρυφα μέρη. Πριν ακόμη δημιουργηθούν τα πάντα, είναι γνωστά στον Κύριον, όπως είναι γνωστά και μετά που έχουν γίνει».

     Ο Κύριος, λοιπόν, μας βλέπει. Ο Κύριος μάς εποπτεύει. Ο Κύριος περιπολεί και το σώμα μας και την ψυχή μας. Έτσι ο αμαρτωλός να ανησυχήσει, για να διορθωθεί. Αλλά και ο φοβούμενος τον Κύριον, να χαρεί. Τίποτα δεν αγνοεί ο Θεός. Ούτε την ελεημοσύνη μας, ούτε την υπομονή μας, ούτε την σωφροσύνη μας, ούτε την μετάνοιά μας, ούτε ένα μας δάκρυ. Όλα τα εποπτεύει ο Θεός. Και τα καλά και τα κακά. Ναι, αγαπητοί μου, όλα τα βλέπει ο Θεός.

762η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†. Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τά κρυπτά τῶν ἀνθρώπων. (β΄ ἔκδοσις)

†. Στη σημερινή αποστολική περικοπή, σεβασμιώτατε, αγαπητοί μου αδελφοί, ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στην κρίση του Θεού, που θα είναι τόσο για τους Ιουδαίους, όσο και δια τους εθνικούς. Εκείνοι που έλαβαν τον νόμον, οι Ιουδαίοι και εκείνοι οι εθνικοί, οι ειδωλολάτραι, που είχαν έμφυτον τον ηθικόν νόμον, τον νόμον της συνειδήσεώς των. Και τούτο γιατί ο Θεός είναι παντογνώστης, αλλά και απροσωπόληπτος. Και ο Θεός βλέπει το εσωτερικόν του κάθε ανθρώπου, διότι τίποτα δεν υπάρχει σκιασμένο στα μάτια του Θεού. Όλα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα. Και συνεπώς στην κρίση Του θα σταθεί δίκαιος.  

       Γι'αυτό σημειώνει ο απόστολος Παύλος ότι «ὁ Θεὸς κρινεῖ (:θα κρίνει) τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ». Ότι, δηλαδή, ο Θεός θα κρίνει εκείνα τα οποία δεν φαίνονται στους άλλους ανθρώπους. Ενίοτε και εις τους αγγέλους. Εκείνα τα οποία ο άνθρωπος σκέπτεται, επιθυμεί, αλλά και ακόμη και ενεργεί μακριά από τα μάτια των άλλων ανθρώπων, «σύμφωνα», λέγει ο απόστολος, « με το Ευαγγέλιον που κηρύττω, ότι δηλαδή ο Ιησούς Χριστός θα έλθει να κρίνει τον κόσμον».

       Ώστε υπάρχουν κρυπτά εις τους ανθρώπους; Βεβαίως υπάρχουν κρυπτά! Διότι ο άνθρωπος είναι ένας μικρός, κλειστός κόσμος, ορατός μόνον εις τον Θεόν. Ενώπιον του Οποίου, όπως ήδη σας είπα, πάσα φύσις είναι γυμνή και τετραχηλισμένη. Δηλαδή «τετραχηλισμένη» θα πει φανερωμένη. Και το λέγει αυτό ο προφήτης Ησαΐας, αλλά και εις την προς Εβραίους το αναφέρει και το καταγράφει ο απόστολος Παύλος. Κι αυτό δείχνει την ύπαρξιν της ελευθερίας και της προαιρέσεως και της ευθύνης. Διότι αλλιώτικα, πώς θα μπορούσε να κρίνει ο Θεός; Εάν δεν υπήρχε ελευθερία, προαίρεσις και ευθύνη; Υπευθυνότης; Και ακόμη κρίνει διότι βλέπει και τα έξω και τα έσω.

      Μέσα σ’ αυτόν, λοιπόν, τον κλειστόν χώρον, που λέγεται άνθρωπος, απεργάζεται το καλόν και το κακόν, το αγαθόν και το πονηρόν. Μέσα εις αυτόν τον χώρον. Πόσοι είμεθα εδώ; Ο καθένας έχει τον δικό του τον κόσμον. Κλειστός, απαραβίαστος, σε βαθμό που μπορεί ο άνθρωπος να υποστεί μαρτύριον και θάνατον και να μην ανοίξει τον εσωτερικό του κόσμο. Τι σκέπτομαι εγώ τώρα; Που σας βλέπω. Τι σκέπτεσθε εσείς που με βλέπετε; Κανείς δεν μπορεί αυτό να το ξέρει. Μόνος κλειδούχος είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Εγώ κρατώ το κλειδί του εσωτερικού μου κόσμου. Μέσα εκεί δύναμαι να απεργασθώ ό,τι θέλω! Και σκέψεις και επιθυμίες και αποφάσεις. Ώστε, λοιπόν, αυτός ο κλειστός, ανθρώπινος κόσμος, κατά τον Παύλον λέγεται «τὰ κρυπτὰ τοῦ ἀνθρώπου». Τα κρυπτά. Και αυτά «τὰ κρυπτὰ τοῦ ἀνθρώπου», εν ημέρα Κρίσεως, θα αποκαλυφθούν. Θα αποκαλυφθούν παρά την θέληση του ανθρώπου. Διότι Εκείνος που μας έκανε να έχομε κρυπτόν κόσμον, συνεπώς Αυτός που κρατάει το ύψιστον κλειδί, Αυτός θα μας ανοίξει τα κρυπτά, θέλομε δεν θέλομε. Διότι εκεί θα μάθομε, εάν από τον κόσμον αυτόν δεν το μάθομε, ότι ο Κύριος των πάντων είναι Αυτός ο Θεός.

      Έτσι μπορούμε να δούμε, αγαπητοί, αυτήν την όλη θέση του κρυπτού κόσμου. Στην Παλαιά Διαθήκη εντέλλεται ο Θεός, στο «Δευτερονόμιον», 15,9: «Πρόσεχε σεαυτῷ (:Πρόσεχε τον εαυτό σου), μὴ γένηται ῥῆμα κρυπτὸν ἐν τῇ καρδίᾳ σου ἀνόμημα». «Πρόσεξε. Μη δημιουργηθεί, γίνει, κάτι κρυφό και βρώμικο, κάτι που να είναι παράνομο. Πρόσεξέ το». Πάνω, εξάλλου, σ’ αυτήν την εντολή στηρίζεται και το έργον της καθάρσεως της καρδίας, τόσο σαν συντήρηση, όσο και σαν θεραπεία. Η κάθαρση της καρδιάς.

     Και πρώτα η καρδιά, σαν κρυπτός χώρος που εργάζεται ο άνθρωπος το κακόν. Μέσα στην καρδιά αυτή ο άνθρωπος εργάζεται το μυστήριον της ασεβείας, της απιστίας, της αθεΐας και της ανομίας. Τι είναι εκείνο που, κάποτε δύο αδέλφια, κάποτε δίδυμα τα αδέλφια, από τον ίδιο πατέρα και την ίδια μάνα, με τα ίδια κύτταρα, τι είναι εκείνο που κάνει τον ένα ευσεβή και τον άλλο ασεβή; Τον έναν ένθεον και τον άλλον άθεον; Είναι η προαίρεσις. Και πού είναι αυτή; Είναι εις τα βάθη της καρδιάς. Και αποτελεί ακριβώς αυτό το γιατί ο ένας έτσι και γιατί ο άλλος έτσι, αποτελεί μυστήριον. Είναι το μυστήριον το κεκρυμμένον εις τα βάθη της καρδιάς, το οποίον, επαναλαμβάνω, μόνος ο Θεός βλέπει.

     Και ο Θεός, όπως βλέπομε, αποκαλύπτει αυτά τα κρυπτά, πρώτα της ασεβείας του Ισραήλ, του ισραηλιτικού λαού. Είναι κάτι που όταν δει κανείς πολλά σημεία στην Αγία Γραφή, τον πιάνει τρόμος. Θυμηθείτε -συγνώμη που κάνω αυτό το πρωθύστερο, όταν ο Αδάμ και η Εύα παρέβησαν την εντολήν του Θεού, ήτο παρών ο Θεός; Ήτο. Αοράτως παρών. Σε λίγο όμως -όχι ακριβώς σε λίγο, η παράβαση πρέπει να συνέβη κάπου το μεσημέρι. Γιατί; Γιατί το μεσημέρι; Είναι η ώρα που πεινάει ο άνθρωπος. Και δια να επιτύχει ο διάβολος καλύτερα το σχέδιό του, διάλεξε αυτήν την ώρα· που θα πεινούσαν οι πρωτόπλαστοι, για να τους πει να φάνε τον καρπόν που ο Θεός είπε: «Όχι». 

     Πέρασαν μερικές ώρες. Κατά το δειλινόν, εκεί πια που ο ήλιος βασίλευε, έρχεται ο Θεός. Και μάλιστα αν θέλετε να ξέρετε, χαρά μου να το λέγω, ότι είναι το δεύτερον Πρόσωπον της Αγίας Τριάδος. Είναι ο Θεός Λόγος, που και εδημιούργησε και επισκέπτεται τον Αδάμ και την Εύα και ο μετέπειτα ενανθρωπήσας. «Αδάμ, πού είσαι;». Εκείνος κρύφτηκε. Και ο Κύριος ερωτά: «Μήπως έφαγες από τον καρπόν που σου είπα να μη φας;». Ο Κύριος εγνώριζε. Αλλά μπαίνοντας μέσα στον ανθρώπινο διάλογο, έπρεπε να διατηρηθούν, να υπάρξουν τα ανθρώπινα σχήματα. Γι'αυτό ερωτά. Όχι διότι είχε ανάγκη να ερωτήσει ο Θεός, για να μάθει. Αλλά για να αναπτύξει, πάντα σε ανθρώπινες διαστάσεις, αυτόν τον διάλογον. «Μήπως τούτο;». 

    Ο Θεός γνωρίζει λοιπόν. Γνωρίζει τα πάντα. Ό,τι σκεφτόμαστε και ό,τι πράττομε. Εξάλλου και ο Κάιν τι έκανε; Νόμισε ότι δεν τον βλέπει ο Θεός, όταν εφόνευσε τον αδελφό του, τον Άβελ. Και του λέγει ο Θεός: «Κάιν, τι είναι αυτό που έκανες;». Αλλά κατοπινά και τον Ισραήλ ελέγχει ο Θεός. Διότι, θα σας φανεί παράξενο, ένας λαός είναι συγκροτημένος κατά τέτοιον τρόπον που να υπάρχουν εκείνοι που διοικούν και εκείνοι που διοικούνται. Εκείνο με το οποίο διοικούν είναι ο νόμος. Οι μεν είναι φύλακες του νόμου, οι διοικούντες, ο δε λαός είναι τηρητής του νόμου. Ο Θεός έτσι έκανε την κοινωνικήν δομήν. Έτσι το θέλει. 

     Όμως, αγαπητοί μου, προσέξτε κάτι. Υπάρχουν εποχές που οι άρχοντες εκτρέπονται. Και βρίσκονται σε καταστάσεις ανεπίτρεπτες. Και οι ταλαίπωροι -είναι εποχές θρησκευτικής παρακμής- και οι ταλαίπωροι νομίζουν ότι ο Θεός δεν τους βλέπει. Αλλά και εις τον χώρον της πολιτείας, έξω, θα λέγαμε, από τους νόμους του Θεού, κάτι ανάλογο συμβαίνει. Κι όμως, το μάτι του Θεού που βλέπει τα πάντα, σε οποιονδήποτε χώρο κι αν κινείται ο άνθρωπος, τον βλέπει και τον κρίνει. 

     Ακούστε, λοιπόν, ένα τμήμα, μία περικοπή από τον προφήτη Ιεζεκιήλ. Σας παραπέμπω να πάτε να το μελετήσετε αυτό το κομμάτι. Είναι στο 8ον κεφάλαιον. Από εκεί εγώ σταχυολογώ μερικά σημεία και σας τα αποδίδω σε μετάφραση: «Και μου είπε: Σε μένα τον προφήτη, τον Ιεζεκιήλ, μου είπε ο Θεός. «Υιέ ανθρώπου, σκάψε». Και έσκαψα. Και να μία πόρτα. Κι ο Κύριος μου είπε: «Μπες μέσα και δες τις παρανομίες που αυτοί διαπράττουν εδώ». Και μπήκα. Και είδα, και να, τα ‘’μάταια’’ – «μάταια» λέγεται η ειδωλολατρία- και βδελυρά είδωλα, ζωγραφισμένα ολόγυρα σε όλες τις πλευρές -Ξέρετε δε, πού ήταν αυτή η αίθουσα; Κάτω από τον ναό του  Σολομώντος. Αλλά όραμα όμως-. Εβδομήντα άνδρες από τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ, κι ο καθένας κρατούσε στο χέρι του θυμιατό, και θυμίαζε τα είδωλα και το θυμίαμα ανέβαινε προς τα πάνω. Και τότε μου είπε ο Κύριος: «Βλέπεις, υιέ ανθρώπου, τι κάνουν οι πρεσβύτεροι του ισραηλιτικού λαού, ο καθένας μέσα στον απόκρυφο κοιτώνα του; Γιατί είπαν: ‘’Ο Κύριος δεν μας βλέπει -Και συνεπώς μπορούμε να ειδωλολατρήσομε. Στα μάτια του λαού, θα βρεθούμε σε δοξολογίες, σε λειτουργίες, σε επίσημες παραστάσεις. Σπίτι μας; Μόνοι μας; Θα στραφούμε στην ειδωλολατρία μας’’. Και τούτο γιατί είπαν -λέγει ο Θεός-: ‘’Ο Κύριος δεν μας βλέπει’’». Είναι η κρυφή λατρεία του σατανά· που κρυφά, εκεί στην κρυφή λατρεία του σατανά, κρυφά εγκαταλείπεται ο Θεός. Τι νομίζετε ότι είναι, αγαπητοί μου, κάθε μασονική στοά; Τι νομίζετε, αγαπητοί μου, κάθε άντρον της μαγείας ότι είναι; Ο τόπος της λατρείας του σατανά. Και θα έλεγε ο Θεός: «Κοίταξε, κοιτάξτε, αυτοί κρυφά τι τελεσιουργούν, τι πράττουν, τι κάνουν».

     Ακόμη και εις αυτόν τον κρυπτόν χώρον της καρδιάς εργάζεται ο άνθρωπος την ποικίλη ανομία. Εκεί εργάζεται την πονηρά επιθυμία της σαρκός. Εκεί απεργάζεται όλα τα σχέδια και τις πλεκτάνες, για να δολιώσει τον συνάνθρωπό του. Εκεί απεργάζεται, εις τα κρυπτά της καρδίας του και τα σχέδια τα φονικά, της εξοντώσεως των άλλων ανθρώπων. Εκεί, λοιπόν, και οι λογισμοί οι πονηροί. Εκεί οι ανήθικοι, εκεί οι άδικοι λογισμοί. Εκεί και οι κρυπτές αποφάσεις του κακού.

       Αλλά, όμως, μέσα στην Ιστορία έχομε αρκετά παραδείγματα που βλέπομε τα κρυπτά του ανθρώπου να τα αποκαλύπτει ο Θεός. Τι να σας πω; Ο Χριστός έβλεπε, παρακαλώ, την καρδιά του Ιούδα; Βεβαίως. Πολύ πρώιμα έλεγε εις τους μαθητάς Του ότι «Κάποιος θα με παραδώσει». Ακόμη ακόμη από τον χορτασμό των πεντακισχιλίων. Από κει το είχε πει για πρώτη φορά ο Κύριος, όπως μας τα περιγράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Και όταν ο Ιούδας τον πρόδωσε, ο Χριστός είπε: «Εγώ δεν σας διάλεξα; Ήξερα ποιους διάλεξα». Κι όταν διάλεγε τον Ιούδα, έβλεπε την προδοσία. Τι λέγω; Ο Υιός του Θεού έβλεπε την προδοσία πριν καν γίνει ο κόσμος, το σύμπαν ολόκληρο. Διότι η Ιστορία, που είναι μέσα στον χρόνο, αλλά ο Θεός είναι έξω από τον χρόνο, τα βλέπει όλα. Πολύ παραπάνω, ο Θεός γνωρίζει, πριν εγώ γίνω, αν θα σωθώ ή δεν θα σωθώ. Όχι καθορίζοντας την πορεία της ζωής μου. 

      Γιατί θα ‘λεγε κάποιος: «Τότε ο Ιούδας δικαιούται». Όπως μερικοί ανόητοι θέλησαν να δικαιώσουν τον Ιούδα. Όχι, αγαπητοί μου. Όπως ο αστρονόμος γνωρίζει πότε θα γίνει έκλειψις… Αν θέλετε πείτε σε έναν αστρονόμο και σήμερα μάλιστα με τα μέσα που έχομε, τα κομπιούτερς, μέσα σε 1000 χρόνια, σ’ αυτό το σημείο της γης που βρισκόμεθα, πόσες φορές θα γίνει έκλειψη ηλίου. Βάζει μπροστά το κομπιούτερ και πολύ γρήγορα σας λέει: «Τότε, τότε, τότε». Ερωτώ: «Αυτές οι εκλείψεις του ηλίου, μες στα χίλια χρόνια, θα γίνουν γιατί το είπε ο αστρονόμος; Ή γιατί ο ήλιος θα εξέλειπε, δηλαδή θα είχε την έκλειψιν και έτσι ο αστρονόμος βλέπει τι θα γίνει;». Αυτό είναι. Ο Θεός βλέπει… ο άνθρωπος ελευθέρως τι θα κάνει. Δεν καθορίζει ο Θεός τον άνθρωπο τι θα κάνει. Δεν είναι πιόνι. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Και συνεπώς τα κρυπτά της καρδίας του τού ανήκουν. Γι’ αυτό και τα αποκαλύπτει ο Θεός, γι'αυτό και τιμωρεί ο Θεός. Γι'αυτό ακριβώς έρχεται να πει ο απόστολος Παύλος: «Μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους(:Μη γίνετε συγκοινωνοί με τα έργα τα άκαρπα, τα έργα τα σκοτεινά). Τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν(:Γιατί αυτά που γίνονται κρυφά απ΄αυτούς, είναι αισχρόν και να τα πεις, όχι να τα πράξεις, ακόμη και να τα πεις, να τα αναφέρεις, να τα περιγράψεις)».

      Λέγει ωραιότατα ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων ότι το κάθε κακό είναι γραμμένο και το βλέπει ο Θεός. Είναι γραμμένο πού; Στα πεπραγμένα του ανθρώπου. Να τι λέγει στην 15η Κατήχησή του: «Ἀγωνιάσωμεν, ἀδελφοί, μὴ Θεὸς ἡμῶν καταγνῷ(:μήπως –λέγει- μας κατηγορήσει ο Θεός), ὃς ἐξετάσεως ἢ ἐλέγχων οὐ χρείαν ἔχει πρὸς κατάγνωσιν(:δεν έχει ανάγκη από ανάκριση και από πληροφορίες για να μας κατηγορήσει). Μὴ εἴπῃς ὅτι νυκτὸς ἐπόρνευσα ἢ ἐμάγευσα ἢ ἕτερόν τι ἔπραξα, καὶ ἄνθρωπος οὐ παρῆν ἐκεῖ(: Μην πεις: ‘’Νύχτα έκανα την πορνεία’’)». Είναι μάλιστα, κάτι ανάλογο με εκείνο που λέγει η «Σοφία Σολομώντος»: «Κλείστηκα στο σπίτι μου, έκλεισα το φως, έκλεισα τις πόρτες μου, σκοτάδι υπάρχει, δεν με βλέπει κανείς και επιτελώ στο κρεβάτι μου την μοιχεία». Εκεί αναφέρεται στην μοιχεία. Και λέγει στη συνέχεια η «Σοφία Σολομώντος»: «Ανόητε άνθρωπε! Ὀφθαλμοὶ Κυρίου, μυριοπλάσιοι ἡλίου». Τα μάτια του Κυρίου είναι μύριες φορές πιο λαμπερά από τον ήλιο. Και σε βλέπουν. Μην πεις: «Σκοτάδι και δεν βλέπει». «Καὶ ἄνθρωπος οὐ παρῆν ἐκεῖ», λέγει ο άγιος Κύριλλος. «Και ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρών». «Ἀνάγραπτός σου ἐστὶν πᾶσα πλεονεξία, ἀνάγραπτός σου ἐστὶν πᾶσα πορνεία, ἀνάγραπτός σου πᾶσα ἐστὶν ἐπιορκία καὶ βλασφημία καὶ φαρμακεῖα καὶ κλοπὴ καὶ φόνος(:Όλα είναι γραμμένα. Και κάθε σου επιορκία -δηλαδή αθέτησις όρκου- και βλασφημία και μαγεία και κλοπή και φόνος. Όλα είναι γραμμένα. Τα βλέπει ο Θεός. Δεν θα ξεφύγεις)». 

      Και μάλιστα, το σπουδαίον είναι ότι όλα αυτά γίνονται φανερά πολλές φορές από την παρούσα ζωή. Αλλά οπωσδήποτε κατά την ημέρα της Κρίσεως. Λέγει ο Κύριος στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: «Οὐδὲν κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται».  «Κανένα κρυφό δεν υπάρχει που να μην γίνει γνωστό και φανερό». Και όπως γράφει ο Απόστολος στην Α΄ Κορινθίους: «Ὃς (:ο Οποίος Θεός) καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν». «Θα ρίξει προβολέα και όλα τότε μες στην καρδιά θα γίνουν φανερά. Και όπως λέγει και η «Σοφία Σειράχ»: «Ἀποκαλύψει Κύριος τὰ κρυπτά σου καὶ ἐν μέσῳ συναγωγῆς καταβαλεῖ σε (:και μάλιστα ανάμεσα σε ανθρώπους θα σου φανερώσει τα κρυπτά). Ὅτι οὐ προσῆλθες φόβῳ Κυρίου(:Διότι δεν προσήλθες με τον φόβο του Θεού)  καὶ ἡ καρδία σου πλήρης δόλου (:και η καρδιά σου, γεμάτη από δόλο)». 

        Λέγει δε και ένας ψαλμικός στίχος: «Εσύ τα έκανες κρυφά, αλλά Εγώ θα σε θεατρίσω!». Όσες φορές διαβάζω αυτόν τον Ψαλμό, αγαπητοί μου, με πιάνει φρίκη. Με πιάνει φρίκη. Δηλαδή, κάνω κάτι κρυφό, δεν με βλέπει κανένας. Θα το βγάλει στη φόρα ο Θεός... Και μόνο να φοβηθούμε και να ντραπούμε την Ιστορία, είναι αρκετό. Πολύ δε περισσότερο να φοβηθούμε την ημέρα της Κρίσεως. Είναι ο 49ος Ψαλμός: «Σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω(: Συ εμίσησες – λέει- την παιδείαν, δηλαδή την θείαν παιδαγωγίαν. Και πήρες τα λόγια μου και τα ‘βαλες από πίσω σου. Δηλαδή, με περιφρόνησες). Εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ(:Αν έβλεπες κάποιον κλέφτη, πήγαινες κι εσύ μαζί του), καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα σου ἐτίθεις(:και μαζί με τον μοιχό φίλο σου, την παρέα σου, κι εσύ πήγαινες στην ίδια πράξη). Τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε κακίαν(:το στόμα σου γέμισε από κακία), καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητας(:η γλώσσα σου –κοιτάξτε το ρήμα- περιέπλεκε. Είναι όλη αυτή η περιπλοκή και οι μηχανές και οι δολοπλοκίες που κάνουν οι άνθρωποι για να βλάψουν τον άλλον)». Λέει κι άλλα. Τα αποσιωπώ. «Ταῦτα ἐποίησας, καὶ ἐσίγησα(:Αυτά έκανες κι εγώ έκλεισα το στόμα μου -λέγει ο Θεός. Εσίγησα. Έως πότε όμως;). Ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας σου(:αλλά θα σε ελέγξω και θα παρουσιάσω τις αμαρτίες σου κατά πρόσωπό σου. Δηλαδή θα σε θεατρίσω. Θα σε θεατρίσω για τις αμαρτίες τις οποίες έκανες)».

     Πότε, όμως, οι κρυφές αμαρτίες δεν θα ‘ρθουν εις την επιφάνειαν; Ακούστε. Μόνο όσες εξομολογηθούμε. Οι αμαρτίες οι εξομολογημένες μετά ειλικρινείας, ούτε εις τον παρόντα κόσμον, θα γίνουν φανερές, ούτε εις τον μέλλοντα αιώνα και κόσμο θα γίνουν φανερές. Γι'αυτό λέγει ο Ψαλμωδός: «Μακάριοι (:Ευτυχισμένοι) ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι». «Ευτυχισμένοι εκείνοι που αφέθηκαν οι αμαρτίες τους, οι ανομίες τους και καλύφτηκαν οι αμαρτίες τους». Μα, σας είπα: Υπάρχει τίποτα για τα μάτια του Θεού καλυμμένο; Δεν υπάρχει. Μόνο ένα υπάρχει καλυμμένο. Ό,τι συγχωρεθεί. Αυτό το διαλύει ο Θεός. Θα ήθελα να ρωτήσω: Μας συμφέρει να εξομολογούμεθα; Μας συμφέρει; 

     Είναι, όμως, και τα κρυπτά της καρδίας τα αγαθά. Όχι μόνο τα κακά. Είναι, όπως λέγει ο Απόστολος Πέτρος: «ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέος καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές». «Ο άνθρωπος που κρύβει μέσα του τον θησαυρό της πίστεως και της πραότητος και της ειρήνης. Αυτός ο εσωτερικός κόσμος, αυτός ο κρυπτός κόσμος, είναι», λέγει, «ενώπιον των οφθαλμών του Θεού, το αληθινά πολυτελές». Και όπως λέγει ο Κύριος στο κατά Ματθαίον: «Καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ».  Βλέπει την νηστεία σου και ό,τι άλλο. Το βλέπει. Κρυφά, να επιτελείται και να τελεσιουργείται στην ψυχή σου. Θα το κάνει φανερό. Πώς θα το κάνει φανερό; Θα το κάνει φανερό με χαρίσματα. Θα σου δώσει χαρίσματα, τα οποία, πώς θα το κάνομε, δεν κρύβονται. 

      Γι΄αυτό πάλι λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων: «Θάρσησον(:Πάρε θάρρος), ἔργασαι(:δούλεψε), μόνον ἀγώνισαι προθύμως(:πρόθυμα να αγωνιστείς). Οὐδὲν γὰρ ἀπόλλυται(:Γιατί τίποτα δεν χάνεται).Ἀνάγραπτός ἐστί σου πᾶσα προσευχὴ καὶ ψαλμῳδία(:Είναι γραμμένη και η κάθε σου προσευχή και κάθε σου ψαλμωδία), ἀνάγραπτός ἐστι πᾶσα ἐλεημοσύνη(:και κάθε σου ελεημοσύνη κι αυτή είναι γραμμένη), ἀνάγραπτός ἐστι πᾶσα νηστεία (:κι αυτή είναι γραμμένη, η νηστεία σου), ἀνάγραπτός ἐστι πᾶς ὁ διαφυλαχθεὶς γάμος καλῶς(:είναι γραμμένος και ο τίμιος ο γάμος, που φυλάχτηκε και δεν πήγες στη μοιχεία), ἀνάγραπτός ἐστιν ἐγκράτεια διὰ θεὸν τελεσθεῖσα (:γραμμένη είναι και η εγκράτεια που έγινε για την αγάπη του Θεού)».

      Αγαπητοί, σεβασμιώτατε και αγαπητοί μου αδελφοί, αναφέρει ο άγιος Κλήμης Ρώμης εις τα λεγόμενα «Λόγια του Χριστού», δεν έχω χρόνο να σας αναλύσω πιο πολύ, το πότε έρχεται η Βασιλεία του Θεού. Είναι από τα προφορικά λόγια που δεν γράφτηκαν στα ευαγγέλια· διασώθηκαν προφορικώς. Και ο Κύριος απήντησε: «Ὅταν ἔσται τὸ ἔξω ὡς τὸ ἔσω, τὴν ψυχήν, λέγει, τὸ ἔσω, τὸ δὲ ἔξω τὸ σῶμα, λέγει (: Όταν, λέει, το από μέσα είναι ίδιο με το έξω. Η ψυχή ίδια με το σώμα). Ὃν τρόπον οὖν σου τὸ σῶμα φαίνεται, οὕτως καὶ ἡ ψυχή σου δῆλος ἔστω ἐν τοῖς καλοῖς ἔργοις». Να μην έχεις κρυφά. Δηλαδή ο εσωτερικός σου κόσμος να είναι διαυγής, καθαρός. Να το πω με μια σύγχρονη έκφραση: Πρόσεξε, άνθρωπε, μη δημιουργήσεις υποσυνείδητο. Μόνο συνείδηση. Μην απωθείς στο υποσυνείδητο τα βρώμικα πράγματα. Και τούτο γιατί ο Θεός, «είναι ο Θεός ο αιώνιος των κρυπτών γνώστης», όπως λέγει εκεί στο βιβλίο της Σωσάννας στον Δανιήλ. Και εν ημέρα κρίσεως, όλα θα αποκαλυφθούν. Κι όταν γνωρίζομε, έχομε επίγνωση της αποκαλύψεως των κρυπτών μας, θα φροντίσομε όχι να μην έχομε, για να μην αποκαλυφθούν, αλλά γιατί δεν πρέπει να έχομε. Γιατί το έσω πρέπει να είναι ίδιο με το έξω. Να είμεθα εκείνο που είπε ο Κύριος δια τον Ναθαναήλ: «Να, ένας άνθρωπος που δεν έχει δόλο».

500η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†. Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.