Αθανάσιος Άμβωνας: Μέθη.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μέθη.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

21 Μαρτίου 2025

«Περί μέθης» (β΄).

†. Ενθυμεῖσθε, τήν περασμένη φορά, εἴχαμε μιλήσει γιά τό θέμα τῆς μέθης, ὅταν ὁ Τωβίτ λέει στό παιδί του, τόν Τωβία «Οἶνον εἰς μέθην μὴ πίῃς, καὶ μὴ πορευθήτω μετὰ σοῦ μέθη ἐν τῇ ὁδῷ σου», δηλαδή «Μήν πιεῖς κρασί σέ βαθμό μέθης». Ὄχι «Μήν πιεῖς κρασί», ἀλλά «Μήν πιεῖς κρασί σέ βαθμό μέθης». Καί ἀκόμη: «Μήν κάνεις συντροφιά μέ ἀνθρώπους πού πίνουν κρασί». Καί εἴδαμε μερικά πράγματα γύρω ἀπό τό θέμα αὐτῆς τῆς μέθης, ἀλλά γιά νά συνεχίσουμε καί νά ὁλοκληρώσουμε τό θέμα αὐτό, γιατί, παιδιά, ὅταν βλέπω μεθυσμένους ἀνθρώπους ἤ ἀκούω ἱστορίες μεθυσμένων πῶς τείνει τό σπίτι τους νά διαλυθεῖ, σᾶς βεβαιώνω ὅτι μέ πιάνει μία κατάθλιψη καί ὅτι κάποια παιδιά, ἀγόρια ἤ κορίτσια, μποροῦν νά φτάσουν στό θέμα τό νά ἔχουνε… νά ‘ναι ἀλκοολικοί, νά πίνουν, δηλαδή, οἰνοπνευματώδη ποτά καί νά φθάνουν σ’ αὐτή τήν ἀπαράδεκτη κατάσταση, σᾶς βεβαιώνω ὅτι αἰσθάνομαι πάρα πολύ ἄσχημα. Γι’ αὐτόν τόν λόγο κάνουμε τά θέματα αὐτά, ἐξάλλου ὁ Τωβίτ λέγοντας αὐτά στόν γιό του, πόσο περισσότερο θά μπορούσαμε νά τά ποῦμε στήν ἐποχή μας, μιά ἐποχή ἡ ὁποία εἶναι μουσκεμένη στά οἰνοπνευματώδη ποτά; Ἕνα φιλόσοφος τόν περασμένον αἰῶνα ὁ Eduart Spranger, ἄν θυμᾶμαι καλά (στό βιβλίο του «Ψυχολογία τῆς ἐφηβικής ἡλικίας»), ἔλεγε ὅτι ἡ Εὐρώπη εἶναι μουσκεμένη στά οἰνοπνευματώδη ποτά. Πόσο περισσότερον ἔ; Καί μάλιστα ἡ ἀρχαιότητα δέν ἐγνώριζε τόσο ἰχυρά πού, ὅπως εἶναι τό τζίν, τό οὐΐσκι, ἡ βότκα… κ.λπ., ἀλλά ἐγνώριζε ἤπια, ὅπως τό κρασί, ἐπί παραδείγματι, πού σᾶς ἔλεγα τήν περασμένη φορά εἶναι 12-15 βαθμούς, ἐνῶ τά ἄλλα εἶναι ἄνω τῶν 30 βαθμῶν (ὅπως εἶναι τό τσίπουρο καί τό οὖζο), μέχρι καί 90 βαθμούς. Τό δέ οἰνόπνευμα θά γνωρίζετε εἶναι κάπου ἐκεῖ στό 95-96-97 γιατί δέν ὑπάρχει οἰνόπνευμα 100%, θά τό ἔχετε μάθει αὐτό στήν Χημεία στό σχολεῖο σας. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πόσο περισσότερο στήν ἐποχή μας θά ἔπρεπε νά ἐπιμένουμε στό νά προσέχουν τά παιδιά μας ἀπό τά οἰνοπνευματώδη ποτά.

Ἀλλά τί εἶναι ἐκεῖνο πού ὁδηγεῖ στή μέθη; Θά ‘λεγε κανείς: «Δέν ἔχουμε δεῖ μεθυσμένους, δέν ἔχουμε δεῖ τήν ἱστορία τους;». Ὅσο γι’ αὐτό -λέγαμε τήν περασμένη φορά- ὅτι εἶναι θέμα πίστεως. Ναί, εἶναι θέμα πίστεως, παιδιά. Ὁ Κύριος εἶπε: «Σᾶς λέγω καθημερινά πράγματα, πράγματα τῆς καθημερινότητος, καί δέν πιστεύετε!». Ὅπως σᾶς εἶπα στίς πελώριες διαφημιστικές ἀφίσες ὑπάρχει ἡ ἐπιγραφή ἀπό κάτω ὅτι τό κάπνισμα βλάπτει σοβαρά τήν ὑγεία, παρά ταῦτα ποιός δέν καπνίζει ἐπειδή διάβασε αὐτήν τήν… δέν προσέχουνε, δέν τούς ἐνδιαφέρει! Σοῦ λέει: «Ἂλλος θά γίνει καρκινοπαθής, ὄχι ἐγώ!». Εἶναι θέμα πίστεως, πραγματικά θέμα πίστεως. Ἀλλά, λέμε τώρα, τί εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον ὁδηγεῖ εἰς τήν μέθην; Εἶναι παιδιά ὁ ἡ-δο-νι-σμός. Τί εἶναι αὐτό; Ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν στιγμή πού μέσα στόν Παράδεισο εἶδε τόν καρπό, πού εἶπε ὁ Θεός νά μήν τόν δοκιμάσει (καί δοκίμασε), εἰσήγαγε στήν ζωή του τόν ἡδονισμό. Λέγει, ἐκεῖ, στό βιβλίον τῆς Γενέσεως (3,6): «Καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν (:ὡραῖο νά τό βλέπεις) καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι (:εἶναι καλό, ὡραῖο νά τό δοκιμάσεις) καὶ λαβοῦσα ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς, καὶ ἔφαγον (: Ἔδωσε καί στόν ἄνδρα της καί ἔφαγε καί ἐκεῖνος)». Δέν τό βλέπανε μέχρι τότε; Κάποιος ἔπρεπε νά τούς ἀνοίξει τά μάτια. Κι αὐτός ὁ κάποιος ἦταν ὁ διάβολος, πλάθοντας ἕνα μῦθο ὅτι «ὁ Θεός σᾶς εἶπε νά μή δοκιμάσετε ἀπό τόν καρπόν, διά νά μήν ἀνοιχτοῦν τά μάτια σας καί γίνετε θεοί». Ἀπο τήν στιγμή, ὅμως, πού οἱ πρωτόπλαστοι δοκίμασαν βλέποντες ὡραῖον τόν καρπόν, καί μετά εἶπαν «Νά δοκιμάσουμε, θά εἶναι ὡραῖος», ἀλλά ἤτανε κάτι πιό μέσα, ἦταν ἡ ἐπιθυμία τῆς θεώσεως χωρίς τόν Θεό, ἔτσι γεννήθηκε ἡ ἐπιθυμία, ἦλθε ἡ ἡδονή καί ἀκολούθησε ἡ ὀδύνη. Ἐπιθυμία-ἡδονή-ὀδύνη, αὐτό τό τρίπτυχο, ἐπιθυμεῖς, δοκιμάζεις -αὐτό τό ἡδονιστικόν-) λοιπόν καί κατόπιν ἔρχεται ἡ ὀδύνη, ὁ πόνος ἡ καταστροφή!

Καί κάτι ἀκόμη: Μέ τήν ἀναζήτηση τῆς ἡδονῆς χάθηκε -αὐτό θέλω ἰδιαιτέρως νά τό ἐνθυμεῖσθε- τό μέτρον τῆς χρήσεως, διότι ποιός ἔκανε, παρακαλῶ, τό ἀμπέλι καί ποιός ἔδωσε τήν δυνατότητα ὁ καρπός τῆς ἀμπέλου νά γίνεται κρασί; Ὅμως ὁ Θεός ἔβαλε στόν ἄνθρωπο τό μέτρον τῆς χρήσεως (τό ὑπογραμμίζω), ἀλλά ἀναζητώντας τήν ἡδονή χάθηκε τό μέτρον τῆς χρήσεως καί ἔγινε καί παράχρησις καί ἔγινε καί κατάχρησις. Θυμᾶμαι ἕνας φίλος μου -ἤμουνα 19 χρονων… κάπου ἐκεῖ- μοῦ ‘χε δώσει ἕνα κουτί σοκολατάκια «Παυλίδης», εἶχε μέσα πάρα πολλά σοκολατάκια, ἤτανε μεγάλο κουτί, ὅταν ἔφαγα ἕνα σοκολατάκι, δημιουργήθηκε κάτι… δέν ξέρω, κάτι στό στόμα μου μέσα, πού τρέχει σάλιο καί δεύτερον καί τρίτον, παιδιά, ἔτρωγα καί δέν σταματοῦσα… Αὐτό τό πρᾶγμα εἶναι ἡ ἡδονή. Ἡ ἡδονή φτάνει νά συνεχίζεται καί νά χάνεται τό μέτρον, νά πεῖ κανείς: «Ἐδῶ θά σταματήσω!». Ποιός σταμάτησε μπροστά στό κρασί; Ποιός σταμάτησε μπροστά στό ὁποιοδήποτε ἡδονιστικό στοιχεῖο; Ἄρα, λοιπόν, ἀπώλεια τοῦ μέτρου. Κι ὅταν ἔχουμε ἀπώλεια τοῦ μέτρου, ἔχουμε τήν κατάχρηση, δηλαδή ξεπεράσαμε.

Ἔχουμε, ὅμως, καί τήν παράχρηση πού σημαίνει κάτι πιό πέρα ἀπό τό φυσιολογικό. Θά σᾶς τό πῶ, τό ‘χω ἀκούσει, τό ‘χω δεῖ μά τά μάτια μου, βέβαια καί ἐδῶ στήν Ἐλλάδα τό κάνουν αὐτό Ἕλληνες, ἀλλά καί ἐγώ τό εἶδα τότε καί μέ τούς Γερμανούς πού εἴχαμε στήν Κατοχή καί μέ τούς Ἄγγλους πού εἶχαν ἔρθει μετά τούς Γερμανούς. Ἔπιναν-ἔπιναν-ἔπιναν, ἐγίνοντο «τάβλες»… τί θά πεῖ «τάβλα» ἄς μήν πῶ πιό πολύ, ἔβγαιναν ἔξω… βέβαια τό πολύ οἰνόπνευμα, μπύρες κρασί… τέτοια, προκαλεῖ συχνή οὔρηση, κατόπιν πήγαιναν, ξερνοῦσαν καί γύριζαν νά ξαναπιοῦν! Αὐτό λέγεται πιά παράχρηση. Θυμᾶμαι ἕναν καθηγητή, καθηγητής ἐκπαιδευτικός, μαθηματικός, ἔλεγε: «Ἂχ νά ἦταν νά εἴχαμε μία βρυσούλα, ἐδῶ στήν κοιλιά, νά πίνουμε, νά πίνουμε, νά τό βγάζουμε ἀπό κεῖ, καί νά ξαναπίνουμε, νά ξαναπίνουμε!». Βλέπετε, λοιπόν, κατάχρησις καί παράχρησις, ὅταν φθάνω νά προκαλῶ τόν ἐμετό μόνο καί μόνο γιατί τό ἡδονιστικό στοιχεῖο μέ πιέζει νά ἱκανοποιεῖται διαρκῶς. Σᾶς εἶπα, τό ἀμπέλι ὁ Θεός τό ἔκανε, ἄν θέλετε καί τά ναρκωτικά, ἀλλά ἔχουνε κάποιο σκοπό. Ὁ σκοπός τῶν ναρκωτικῶν εἶναι ὅποιος ἦταν μέχρι τώρα. Νά προκληθεῖ μία νάρκωσις γιά νά γίνει φέρ’ εἰπεῖν μία ἐγχείρησις. Ἤ ἀκόμη ἄν θέλετε -γιατί πῶς θά μποροῦσε νά γίνει ἐγχείρηση χωρίς νάρκωση;- Ὁ καφές. Ξέρετε ὅτι ὁ καφές πού ἔχει τήν καφεΐνη, δέν εἶναι ἐδώδιμον, ἀλλά λέγεται εὐφραντικόν, ἀλλά εἶναι φαρμακευτικόν εἶδος; Βέβαια πουλιέται στά μπακάλικα, ὅπως σήμερα πουλιῶνται τά ναρκωτικά εἰς τά περίπτερα, ὄχι στήν Ἑλλάδα, ἀλλά στό ἐξωτερικό. Πηγαίνεις στό περίπτερο καί παίρνεις μιά δόση ναρκωτικοῦ! Συνεπῶς τί βλέπουμε, ἐκεῖνο τό ὁποῖον εἶναι φαρμακευτικόν, πέρασε εἰς τά ἐδώδιμα (ἐδώδιμον θά πεῖ φαγώσιμον, ἐκεῖνο τό ὁποῖον τρώγεται). Αὐτό ὅμως δέν εἶναι κάτι φοβερό; Διότι πλέον φτάσαμε στό σημεῖο παθαίνοντας μία ἄμβλυνση, νά φτάνουμε τά φαρμακευτικά νά τά κάνουμε ἐδώδιμα, νά τά κάνουμε, θά λέγαμε, στοιχεῖα τῆς καθημερινότητας. Τό τσιγάρο τί εἶναι, δέν εἶναι κάτι ἀνάλογο (γιά τό ὁποῖο, πρῶτα ὁ Θεός, θά μιλήσουμε τήν ἐρχομένη φορά);

Ὥστε, ὁ Θεός ἔκανε τό ἀμπέλι, καί μάλιστα, ἄν θέλετε, ἀπό τό γένημα τῆς ἀμπέλου ἐπῆρε καί ἔκανε, σύστησε τό ἱερώτατον μυστήριον, τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἄν ρωτήσετε: «Τό δένδρον γνώσεως καλοῦ καί κακοῦ ἦταν μές στόν Παράδεισο;». Ὦ παιδιά, εἶναι μέσα στήν καθημερινότητά μας. Σοῦ λέει ὁ Θεός: «Μήν δοκιμάσεις ἀπ’ αὐτό γιατί θά πάθεις κακό, θά πεθάνεις. Μήν κάνεις κατάχρηση, γιατί θά ζημιώσεις». Τί νομίζετε ὅτι εἶναι τό ἀμπέλι; Τί νομίζετε ὅτι εἶναι ἡ παπαρούνα (τά ναρκωτικά); Εἶναι τό δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Τί λένε γιά τά ναρκωτικά, ἐπί παραδείγματι: «Ἂ, πιές ναρκωτικό, θά βρεθεῖς στόν Παράδεισο». Ὅ,τι ἔλεγε ὁ διάβολος τότε στούς πρωτοπλάστους: «Θ’ ἀνοίξουν τά μάτια σου, θά νιώσεις… θά νιώσεις…». Ἐσύ μπορεῖς νά πεῖς ὄχι; Ἔτσι τό δέντρο τῆς γνώσεως καλοῦ καί τοῦ κακοῦ εἶναι στή ζωή μας, μέσα στήν πεζή καθημερινότητά μας. Μποροῦμε νά λέμε ὄχι; Ὁ Θεός θέλει νά λέμε τό «Ὄχι». Ἔτσι, ποῦ εἶναι τό ἁμάρτημα; Στήν κατάχρηση (ξαναγυρίζω στό οἰνόπνευμα) καί εἰς τήν παράχρηση. Ἡ χρῆσις; Δέν ἀπαγορεύεται. Λέγει ἡ Ἁγία Γραφή (στίς «Παροιμίες» εἶναι): «Καί οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου», λίγο. Ὡραῖα συνιστᾶ ὁ Tihamer Toth: «Παιδί μου», λέγει, «ὅσο εἶσαι μαθητής καί φοιτητής, μήν βάλεις στό στόμα σου κρασί. Μήν βάζεις. Χρειάζεσαι πολλή διαύγεια στό μυαλό σου, μήν βάλεις οἰνοπνευματῶδες ποτόν». Ἀκόμη λέγει, αὐτός ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στόν Τιμόθεον (5,23): «Μηκέτι ὑδροπότει (:Μήν πίνεις νερό) ἀλλ' οἴνῳ ὀλίγῳ χρῶ -εἴδατε; ὀλίγον, δέν λέει πολύ- (:λίγο κρασί νά χρησιμοποιεῖς) διὰ τὸν στόμαχόν σου καὶ τὰς πυκνάς σου ἀσθενείας». «Διότι θά σέ βοηθήσει». Εἶχε τό στομάχι του ὁ Τιμόθεος καί τοῦ λέγει «Νά πίνεις πολύ λίγο κρασί».

Καί τι εἶναι μέθη; Λέγει ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς στόν «Παιδαγωγό» του»: «Μέθη ἐστίν ἀκράτου χρῆσις σφοδρωτέρα», ἅμα ξεπεράσεις τά μέτρα. Ἡ μέθη εἶναι ἔκφραση, ἀκόμη, τῆς ἀσωτίας, παιδιά. Λέγει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ: «Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, -γράφει στούς Ἐφεσίους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος- ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία (:Καί μή μεθᾶτε μέ κρασί, γιατί σ’ αὐτό ὑπάρχει ἡ ἀσωτία)». Καί ἀσωτία σημαίνει σπατάλη. Σπατάλη ὄχι μόνο χρημάτων, ἀλλά καί σωμάτων, ἀλλά καί ψυχῶν. Σπατάλη. «Ζῶν», λέγει, «ἀσώτως» -στήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ- σπατάλησε τήν ψυχή του καί τό σῶμα του, ὁ ἄσωτος υἱός. Δέν εἶναι δυνατόν ποτέ ὁ μέθυσος νά κάνει προκοπή στήν ζωή του, ἀφοῦ ζεῖ ἄσωτη ζωή. Εἶναι ἀδύνατο νά κάνει προκοπή. Γι’ αὐτό λέγει τό βιβλίο τῶν «Παροιμιῶν» (23, 21): «Πᾶς μέθυσος πτωχεύσει», «Κάθε μέθυσος θά φτάσει νά γίνει φτωχός». Ἀκόμη ἡ μέθη, παιδιά, ὁδηγεῖ στήν ἀκολασία καί στήν ἀνηθικότητα. Πόσοι ἔχασαν -καί κυρίως κοπέλες- τήν παρθενικότητά τους ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ οἰνοπνεύματος! Πόσες κοπέλες, ἀλλά καί πόσα ἀγόρια, ἔχασαν τήν παρθενικότητά τους -θά ξαναπῶ ἄλλη μιά φορά- ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ οἰνοπνεύματος! Σ’ ἕνα πάρτι, πού ζαλίστηκαν, πού μέθυσαν, κι ἔφθασαν στό σημεῖο αὐτό. Μάλιστα λέγεται ὅτι κάποτε σ’ ἕνα πάρτι μεταμφιεσμένων μέ μάσκες κ.λπ… ἕνας νέος μέ μία κοπέλα βρέθηκαν κάπου στόν κῆπο ἐκεῖ στά σκοτεινά, κι ἔκαναν καί τήν ἁμαρτία. Καί τί ἀπεκαλύφθη, παιδιά; Ὅτι ἦσαν ἀδέλφια! Ἀλλά ὅπως ἦταν μεταμφιεσμένοι, ἀλλά καί μεθυσμένοι, δέν μπόρεσαν αὐτό νά τό ἀντιληφθοῦν.

Λέγει ἀκόμη τό βιβλίο τῶν «Παροιμιῶν» (20,1): «Ἀκόλαστον οἶνος καὶ ὑβριστικὸν μέθη». Κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ κρασιοῦ γίνονται ἀκόμη καί φοβερά ἐγκλήματα καί φόνοι. Διαβάζουμε στίς ἐφημερίδες, στό καφενεῖο τοῦ χωριοῦ… στήν ταβέρνα… δέν ξέρω ἐκεῖ ποῦ… ἐκεῖ πού πίνουν κρασί οἱ ἄνθρωποι, ἐκεῖ γίνονται πολλάκις καί φόνοι, ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ οἰνοπνεύματος. Ἐάν εἶναι κακό πρᾶγμα ἡ μέθη, εἶναι πολύ ἄσχημο πρᾶγμα γιά τόν ἄνδρα νά μεθᾶ, πολύ χειρότερο εἶναι γιά τήν γυναῖκα. Ἔχετε δεῖ μεθυσμένη γυναῖκα; Ὦ, εἶναι ἕνα θέαμα φοβερόν. Γι’ αὐτό λέγει ἡ Ἁγία Γραφή: «Ὀργή μεγάλη γυνή μέθυσος» (Σοφ. Σειρ. 26, 8). Ἐγώ γνώριζα μία γυναῖκα, μάλιστα ἦτο ἀπό τήν ἀριστοκρατία… κ.λπ… κ.λπ., πέθανε ὁ ἄνδρας της, πελώριο σπίτι (πλουσία ἦτο) καί εἶχε σέ κάθε δωμάτιο ἀπό ἕνα μπουκάλι οὐΐσκι… κ.λπ. Ὅπως πήγαινε στά δωμάτια, ὅπως περνοῦσε, σταματοῦσε στό κάθε δωμάτιο, κι ἔπινε λίγο. Πήγαινε στό ἄλλο, ἔπινε λίγο. Πώ! Νά δεῖτε ἕνα πρόσωπο! Ὦ νά δεῖτε κάτι πεταγμένα μάτια! Ὦ νά δεῖτε ὕφος! Καί νά πεῖτε: «Πῶς παραμορφώνει τόν ἄνθρωπο τό οἰνόπνευμα;». Καί σᾶς εἶπα πολύ χειρότερα ἄν ἔχουμε καί τήν μέθη στήν γυναῖκα.

Ἡ μέθη ἀνήκει στά σαρκικά ἁμαρτήματα, πού δέν μπορεῖ κανείς νά κερδίσει τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀποκλείεται. Γι’ αὐτό λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «μή πλανᾶσθε· μέθυσοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι (:Οἱ μέθυσοι δέν θά κληρονομήσουν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, μήν ἔχετε πλανεμένη ἀντίληψη)». Πόσο δέ περισσότερο ἐάν κανείς πεθάνει ἤ σκοτωθεῖ ὑπό τήν ἐπήρειαν τῆς μέθης. Ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς ἔχει χάσει τήν ψυχή του. Καί γράφει στούς Γαλάτας (5,19): «Φανερὰ δέ ἐστι τὰ ἔργα τῆς σαρκός (:Εἶναι φανερά δε), λέγει, (:τά ἔργα τῆς σαρκός), ἅτινα ἐστι (:τά ὁποῖα εἶναι) ἅτινά … μέθαι, κῶμοι – «κῶμος» εἶναι τά γλέντια τά ἄσωτα, τραγούδια καί πολλή ἀσωτία λέγεται «κῶμος») καὶ τὰ ὅμοια τούτοις... καί οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν (:καί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κάνουν τέτοια, Βασιλείαν Θεοῦ δέν θά κληρονομήσουν)». Καί πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι στά ἔσχατα, ἕνα σημάδι ὅτι εἴμαστε στά ἔσχατα, εἶναι αὐτό: ὅτι οἱ ἄνθρωποι θά παραδοθοῦν στίς ἡδονές. Σᾶς κάνει ἐντύπωση ὅτι τήν ἐποχή μας τό οἰνόπνευμα, τό τσιγάρο καί τά ναρκωτικά, κάνουν τόν γῦρο τῆς γῆς; Γιατί; Διότι οἱ ἄνθρωποι ἔγιναν ἡδονιστικοί. Ἔ, λοιπόν, αὐτό τό στοιχεῖο ὅταν γίνει πολύ, εἶναι ἕνα σημάδι τῶν ἐσχάτων. Λέγει ὁ Κύριος: «Προσέχετε δέ ἑαυτοῖς -κι αὐτή εἶναι ἐσχατολογική, κυριότατα, εἰδοποίηση- μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ (:μή βαρύνουν οἱ καρδιές σας μέ τήν κραιπάλη καί τή μέθη) καὶ αἰφνίδιος ἐφ᾿ ὑμᾶς ἐπιστῇ ἡ ἡμέρα ἐκείνη· ἀγρυπνεῖτε οὗν». Θά ρθεῖ ξαφνικά ἡ ἡμέρα ἐκείνη. Ποιά ἡμέρα; Ἡ ἡμέρα τῆς Δευτέρας, τοῦ Χριστοῦ, Παρουσίας. Ἀγρυπνεῖτε λοιπόν. Σέ τί νά ἀγρυπνεῖτε; Μήν φτάσετε στήν κραιπάλη καί εἰς τήν μέθη. Τί εἶναι ἡ κραιπάλη; Εἶναι ἡ ὑπερβολή τῆς μέθης. Τί εἶναι ἡ μέθη; Ἡ ὑπερβολή, τό ξεπέρασμα τοῦ μέτρου. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ὅτι ἔχουμε ἐδῶ καταστάσεις ἀνεπίτρεπτες.

Ἀκόμη οἱ συντροφιές πού πίνουν κρασί (οἰνοπνευματώδη ποτά), δέν πρέπει ποτέ νά ὑπάρχουν. Αὐτό εἶπε ὁ Τωβίτ στόν Τωβία: «Πρόσεξε παιδί μου, μή σέ συνοδεύει», λέει, «μέθη», δηλαδή ἄνθρωποι πού μεθοῦν, «γιατί καί σύ θά γίνεις τό ἴδιο». Εἴδατε ἄνθρωπο νά κάνει παρέα μέ μπεκρῆδες καί αὐτός νά μήν εἶναι μπεκρῆς, νά εἶναι νηφάλιος; Εἴδατε ποτέ ἐσεῖς νά ξημεροβραδιάζει μέ μπεκρῆδες καί αὐτός νά μήν πίνει κρασί; Τό εἴδατε πουθενά ποτέ ἐσεῖς; Νά γιατί λέει, λοιπόν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ἒγραψα ὑμῖν μὴ συναμίγνυσθαι –δηλαδή, «Σας έγραψα να μήν μπερδεύεστε»- ἐάν τις ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος ᾖ -«ὅτι εἶναι» (ᾖ=ὑποτακτική τοῦ εἰμί)- μέθυσος…, τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν». «Μ’ ἕναν τέτοιο; Οὔτε νά τρῶτε μαζί του!». Γιατί; Γιατί θά σᾶς ὁδηγήσει μέ τά καμώματά του σέ ἐκεῖνο πού εἶναι κι αὐτός. Γι’ αὐτό ἄς προσέξουμε. Ξέρω ὅτι πολλοί ἄνθρωποί μας (ναί, ναί) ἀκοῦνε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί μεγάλοι καί νεότεροι, καί μετά ἀπό τήν ὁμιλία, θά πᾶνε σέ κάνα ταβερνάκι, θά πᾶνε σέ καμιά καφετέρια, σέ καμία ντίσκο… Ὄχι. Ἄκουσες τόν λόγο τοῦ Θεοῦ; Μήν τόν μπερδεύεις μέ πράγματα τά ὁποῖα θά τόν καταστρέψουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ! Μήν μπερδεύεις. Μήν πηγαίνετε, παιδιά, -ἰδίως τά μεγαλύτερα, οἱ νέοι- σέ ταβερνάκια, σέ οὐζερί ἤ σέ ντίσκο, ὅπως σᾶς εἶπα… κ.λπ.

Μία ὡραία εἰκόνα περιγραφῆς μεθύσου, μᾶς κάνει τό βιβλίο τῶν «Παροιμιῶν». θά σᾶς τό διαβάσω σέ μετάφραση. Εἶναι πολλά. Εἶναι στό 23ον κεφάλαιον, σέ μετάφραση, γιά νά γλυτώνουμε, λίγο, τόν χρόνο. Λέει: «Σέ ποιόν ταιριάζει τό ‘’ἀλίμονον’’»; Ποιός θορυβεῖται καί τσακώνεται; Ποιός ὁδηγεῖται στά δικαστήρια; Ποιός προκαλεῖ τήν ἀηδία μέ τά ξεράσματά του καί τίς ἀνοησίες του. Σέ ποιόν συμβαίνουν συντρίμματα καί χτυπήματα, χωρίς λόγο; Ποιανοῦ τά μάτια εἶναι σβησμένα; Δέν εἶναι ἐκείνων πού περνοῦν τόν καιρό τους κοντά στά κρασιά; Δέν εἶναι ἐκείνων πού ψάχνουν νά βροῦν ποῦ γίνονται οἱ οἰνοποσίες; Ἄν δε ρίχνεις τά μάτια σου στό μπουκάλι τοῦ κρασιοῦ καί στό κρασοπότηρο, σίγουρα γρήγορα θά καταντήσεις πιό γυμνός κι ἀπ’ τό γουδόχερο (ὕπερος), ἀπό τόν ‘’ὕπερον’’. Τό κατάντημα τοῦ μπεκρῆ -συνεχίζει- εἶναι σάν νά δαγκώθηκε ἀπό δηλητηριασμένο φίδι. Τεντώνεται καί παραλύει ὁ ὀργανισμός του, σάν νά χύθηκε δηλητήριο μέσα του ἀπό φίδι μέ κέρατα -«κερασφόρος ὄφις», τό κείμενο-. Ὅταν μεθύσει, τρικλίζει, σάν νά βρίσκεται σέ φουρτουνιασμένη θάλασσα, κι ὁ μεθυσμένος λέει: ‘’Μέ χτυποῦσαν, καί δέν πόνεσα -ξέρετε δέν καταλαβαίνει τίποτα-, μέ κορόϊδεψαν καί δέν τό κατάλαβα, καί λές -σύ ὁ μέθυσος- πότε θά ξημερώσει νά πάω νά βρῶ τήν παρέα μου στό καπηλειό’’! Γι’ αὐτό μήν μεθᾶτε μέ κρασί, ἀλλά συναναστρέφεσθε μέ ἀνθρώπους σοβαρούς καί εὐσεβεῖς, κάνοντας συντροφιά σ’ ἀνοιχτούς ὑπαίθριους χώρους, δηλαδή περιπάτους. Μήν ζηλεύει ἡ καρδιά σου τούς ἄσωτους ἀνθρώπους, ἀλλά μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ νά ζεῖς, ὅλη τήν ἡμέρα». Αὐτά, παιδιά, λέγει γιά τό θέμα τοῦ οἰνοπνεύματος ἡ Ἁγία Γραφή. Ἔτσι, ἄν εἴδατε ποτέ ἄνθρωπο μεθυσμένο, ἄν εἴδατε τό σπίτι του τί δρᾶμα περνάει, νά πεῖτε: «Νά μέ φυλάξει ὁ Θεός! ποτέ μήν φτάσω στό σημεῖο νά γίνω ἕνας μέθυσος ἄνθρωπος». Καί θά ἐπαναλάβω, ἀγορια-κορίτσια, ὅσο εἶστε μαθητες ἤ σπουδαστές-φοιτητές, μήν βάλετε στό στόμα σας κρασί. Ἀργότερα μπορεῖτε νά πιεῖτε, ἀλλά πολύ λίγο, πάντα λίγο, πάντα λίγο, ποτέ μήν φτάνουμε στό θέμα τῆς μέθης.

Ἀλλά, παιδιά, εἴπαμε νά μή μεθᾶμε. Πρέπει ὅμως νά σᾶς πῶ ὅτι ὑπάρχει καί μιά ἄλλη μέθη πού τήν προκαλεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Θυμόσαστε τί εἶπαν οἱ ἄνθρωποι ὅταν εἶδαν τούς Ἀποστόλους στόν ἐνθουσιασμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς; «Ἄ!», λέγει, «γλεύκους μεμεστωμένοι εἰσί» (Πράξεις 2, 13) Δηλαδή «Εἶναι μεθυσμένοι, γι’ αὐτό συμπεριφέρονται ἔτσι». Κι ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λέγει: «Ἑννιά ἡ ὥρα τό πρωΐ -3η ἦταν πρωϊνή, ἐννέα δηλαδή- δέν μεθοῦν οἱ ἄνθρωποι, δέν εἴμαστε μεθυσμένοι». Δέν διαβάσατε τήν προφητεία τοῦ Ἰωήλ, πού λέγει ὅτι θά ρθοῦν μέρες πού θά μεθύσουν οἱ ἄνθρωποι μέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιο; Ὤ! Ἡ μέθη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὦ ἡ μέθη αὐτή! Μακάρι νά μεθᾶμε ὅλοι, παιδιά, μέ τήν μέθη αὐτήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι’ αὐτό λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γράφει στούς Ἐφεσίους (5, 18) καί τούς λέγει: «Μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ (:Μήν μεθᾶτε μέ κρασί) ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι -βλέπετε πλάϊ στήν μέθη μέ τό κρασί, βάζει τήν μέθη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος- λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ». Εἶναι ὁ ἐνθουσιασμός, ὅταν ἔχει κανείς τό Πνεῦμα τό Ἅγιο τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλά κάτι περισσότερο. Ξέρετε ὅτι ἡ νεότητα εἶναι μιά ὡραία μέθη; Εἶναι μιά μέθη χωρίς κρασί. Διότι ὑπάρχει ἡ ὑγεία, ὑπάρχει ὁ ἐνθουσιασμός, εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού γίνεται, πού κτίζεται καί συνεπῶς ἔχει μιά ζωηρότητα, μιά κινητικότητα, ὁ νέος ἄνθρωπος. Ἡ νεότητα εἶναι πράγματι μία μέθη χωρίς κρασί. Καί ἅμα ξέρεις νά ζήσεις τότε δέν χρειάζεται τό κρασί. Λέει κάπου ἕνας ψαλμικός στίχος (Ψαλμ. 42,4) «Εὐχαριστῶ τόν Κύριό μου πού ἔχει εὐφράνει τήν νεότητά μου, αὐτός ὁ Ὁποῖος μοῦ εὐφραίνει τήν νεότητά μου». Ναί, βάλε τόν Χριστό μές στήν καρδιά σου, ζῆσε πνευματική ζωή καί τότε θά ἔχεις αὐτήν τήν μέθη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού εἶναι ἡ πιό ὡραία, ἡ πιό ἀσφαλεστέρα, ἡ πιό λαμπρή, ἐκείνη ἡ μέθη πού θά σέ ἀνεβάσει, μέχρι τόν οὐρανό!

37η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Περί μέθης» (α΄).

†. Πάντοτε εὐρισκόμενοι, παιδιά, εἰς τήν πνευματική διαθήκη τοῦ Τωβίτ –καί, νά σᾶς πῶ τήν ἀλήθεια, κοντεύει νά τελειώσει καί λυπᾶμαι, θά ‘θελα νά εἶχε περισσότερα πράγματα καί πιστεύω καί σεῖς θά θέλατε νά εἶχε περισσότερα πράγματα. Εἴδαμε τήν περασμένη φορά νά λέγει ὁ Τωβίτ στόν Τωβία τόν γιό του «Ὃ μισεῖς, ἐκεῖνο τό ὁποῖο μισεῖς, στόν ἄλλο νά μήν τό κάνεις». Καί εἶναι πολύ σπουδαῖο, παρότι ἔχει ἕναν ἀρνητικόν χαρακτῆρα. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε: «Ἐκεῖνο πού ἀγαπᾶς, ἐκεῖνο πού θέλεις νά σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι, κάν΄το καί σύ. Ἀλλά ἐάν θές νά σ’ ἀγαποῦν, θ’ ἀγαπᾶς». Εἶναι καί ἡ θετική πλευρά. Ὅμως, ἄν τηρούσαμε ἔστω αὐτή τήν ἀρνητική πλευρά, «Μήν κάνεις στόν ἄλλο ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἐσύ μισεῖς, δέν θέλεις, δέν σ’ ἀρέσει», θά εἴχαμε μία πολύ -παρά ταῦτα ξαναλέγω- ὡραία κοινωνία. Οὔτε ἀναρχίες, οὔτε ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἀνακατώνουν μία κοινωνία.

Στή συνέχεια τοῦ ἰδίου χωρίου, πάντα στό 4ο κεφάλαιο, ἐκεῖ πού εἶναι ἁπλωμένη ὅλη ἡ πνευματική διαθήκη τοῦ Τωβίτ, στόν 15ον στίχον στή συνέχεια, λέει τά ἐξῆς: «Οἶνον εἰς μέθην μὴ πίῃς, καὶ μὴ πορευθήτω μετὰ σοῦ μέθη ἐν τῇ ὁδῷ σου»· δηλαδή, «Μήν πιεῖς κρασί γιά νά μεθύσεις. Ἀνθρώπους πού ἀγαπᾶνε τό κρασί, μήν πορευθεῖς μαζί τους, μήν πας μαζί τους». Ὡραῖος στίχος, θαυμασία συμβουλή καί σπουδαιοτάτη καί ἐπικαιροτάτη, παρότι μοιάζει ὡστόσο ὅτι εἶναι μία συμβουλή αὐτονόητη. Δηλαδή θά ‘ταν περιττό νά πεῖ στό παιδί του: «Μήν, παιδάκι μου, φθάσεις πίνοντας κρασί νά μεθύσεις. Μήν πηγαίνεις νά κάνεις συντροφιά μέ ἀνθρώπους μπεκρούλιακες» (νά τό πῶ ἔτσι), διότι ἀσφαλῶς καί ὁ Τωβίας θά εἶδε ἀποτελέσματα τῆς μέθης, ὅπως καί ὅλους τούς αἰῶνες ἀσφαλῶς θά μποροῦσαν νά βλέπουν οἱ ἄνθρωποι ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μεθοῦν καί τί ἀποτελέσματα θά ἔχουν. Λέγεται γιά τόν Κύρο, τόν βασιλιᾶ τῶν Περσῶν, ἅμα ἦταν μικρός, εἶδε τούς μεγάλους νά ‘χουν μεθύσει καί νά κάνουν περίεργα πράγματα καί ἐκεῖνα πού κάνει ἕνας μεθυσμένος, καί τούς εἶπε ὅτι «Εἴσαστε ἔξω ἀπ’ τόν ἑαυτό σας, καί ποτέ δέν θά ‘θελα ἐγώ νά ἔφτανα στό σημεῖο νά πίνω κρασί καί νά μοιάσω μέ σᾶς πού ‘σαστε σάν τρελοί». Βλέπετε, σ’ ὅλους τούς αἰῶνες τό φαινόμενο εἶναι γνωστό, ἐν τούτοις, ξαναλέγω, δέν εἶναι αὐτονόητη ἡ συμβουλή αὐτή. Ποιός δέν εἶδε, λοιπόν, τό κατάντημα ἑνός μέθυσου; Κι ὅμως… κι ὅμως, ξοπίσω ἀπό τό τραγικό, αὐτό, παράδειγμα τοῦ κάθε μεθυσμένου, πολλοί ἀκολουθοῦν, πολλοί ἀκολουθοῦν... Βλέπεις ἐσύ ὁ νέος, ἡ νέα, βλέπεις αὐτός ποῦ κατάντησε. Καί σέ λίγο τό κάνεις καί σύ. Θά ‘λεγε κανείς: «Γιατί;». Γιατί ἁπλούστατα, μία τέτοια προτροπή: «Παιδί μου, πρόσεχε μήν μεθύσεις», δέν εἶναι αὐτονόητη, εἶναι κάτι περισσότερο.

Ἐδῶ θέλω νά προσέξετε αὐτό πού θά σᾶς πῶ, γιατί ἐπεκτείνεται καί σέ ἄλλα πράγματα. Γιά πάρα πολλά πράγματα τῆς καθημερινότητος χρειάζεται ἡ πίστη! Ναί, ἡ πίστις! Ἡ πίστις, παιδιά, δέν εἶναι μόνο γιά πράγματα μή βλεπόμενα, ἀλλά καί γιά πράγματα βλεπόμενα! Νά, βλέπεις τόν ἄλλον πῶς κινεῖται. Γι’ αὐτό ὁ Κύριος, ξέρετε τί μᾶς εἶπε (Ἰω. 3,12); «Εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε;». «Ἐάν», λέγει, «τά ἐπίγεια πράγματα, φέρ’ εἰπεῖν ‘’μήν πίνετε κρασί’’, βλέπετε ἄσχημα ἀποτελέσματα, καί δέν τό δέχεστε, δέν πιστεύετε, ποῦ νά σᾶς πῶ γιά νά πιστέψετε ἐπουράνια πράγματα (μή βλεπόμενα)»; Ὥστε λοιπόν, πρέπει νά ξέρετε, νά τό ξέρετε αὐτό, ὅτι καί γιά τά ἐπίγεια πράγματα χρειάζεται πίστις. Μή μόνο μείνετε ὅτι… «Νά, νά, νά, τά βλέπω καθημερινά αὐτά τά ἀποτελέσματα τά ἄσχημα». Ποιός δέν βλέπει, παρακαλῶ, τά ἀποτελέσματα τῶν ναρκωτικῶν (γιά τά ὁποῖα θά μιλήσουμε σέ ξεχωριστό θέμα); Ποιός δέν βλέπει αὐτά; Κι ὅμως συνέχεια νέα θύματα στόν τομέα τῶν ναρκωτικῶν. Εἶναι θέμα πίστεως. Ποῦ; Θά ἔλεγα κυριότατα στόν Θεό. Ἀφοῦ τό λέει ὁ Χριστός, ὅτι καί στά ἐπίγεια πράγματα χρειάζεται πίστις! Τελείωσε. Ἀφοῦ τό εἶπε ὁ Χριστός, τελείωσε! Γιά νά μήν πάω εἰς τόν ὀρθόν λόγον, στό ἀνθρώπινο μυαλό, ἐκεῖνο πού λέει ὁ Ἀπόστολος μέ τήν ἐξῆς ἔκφραση: «κατ’ ἄνθρωπον ὁμιλῶ». Αὐτή του ἡ φράσις σημαίνει: «Μιλάω μέ τήν ἀνθρώπινη λογική καί τήν ἀνθρώπινη ἐμπειρία», εἶναι χρήσιμη, ἀναμφισβήτητα.

Ὥστε, λοιπόν, χρειάζεται ἡ πίστις. Βλέπετε τεράστιες ἀφίσες διαφημίσεως τοῦ τσιγάρου, τεράστιες, τετραγωνικά ὁλόκληρα ὑπάρχουν, πάνω σέ τοποθετημένες… αὐτές, ἀπό δῶ κι ἀπό κεῖ μές στήν πόλη μας καί παντοῦ. Κι ἀπό κάτω γράφει: «Τό κάπνισμα βλάπτει σοβαρά τήν ὑγεία». Δέν μοῦ λέτε, ποιός προσέχει τήν κάτω ἐπιγραφή; Ἀρκετά μεγάλα γράμματα! Βλέπουμε ἀπό κεῖ καί πάνω, τό διαφημιζόμενο τσιγάρο. Τί σημαίνει αὐτό; Ὅταν μάλιστα ξέρουμε… χθές ἡ «Ἐλευθερία» ἔγραψε ὅτι ἐρχόμεθα παγκοσμίως τρίτοι στό κάπνισμα, μετά τήν Κούβα καί τήν Κύπρο, καί εἶπα: «Μπά! Τόσο πολύ καπνίζουν στήν Κύπρο;». Ἡ Ἑλλάδα ἔχεται τρίτη, τό ‘γραφε ἡ χθεσινή «Ἐλευθερία», ἡ ἐφημερίδα. Μοῦ τό ἔδειξαν καί τό εἶδα καί γώ. Σᾶς ἐρωτῶ: Ὃταν συνιστᾶται καί λέγεται εἰς τήν διαπασῶν ὅτι εἶναι καρκινογόνο τό τσιγάρο, ὅτι… τοῦτο, ὅτι ἐκεῖνο, γιατί, παρακαλῶ, καπνίζουμε; Εἶναι ἤ δέν εἶναι θέμα πίστεως; Κι ὅμως, παρ’ ὅλο τόν ρεαλισμό τοῦ πράγματος, πρέπει νά φθάσουμε στήν πίστη. Παιδί μου, δέν θά καπνίσεις, μόνο ἐάν πιστέψεις. Ἐάν δέν πιστέψεις, θά καπνίσεις, παρ’ ὅτι βλέπεις τίς στατιστικές νά λένε φοβερά πράγματα, πόσοι καρκινοπαθεῖς ὑπάρχουν, ἰδίως καρκίνος τῆς γλώσσης, τῶν χειλέων, τοῦ λάρυγγος, τοῦ στομάχου καί τῆς κύστεως, ἰδίως στούς ἄνδρες. Τώρα καί στίς γυναῖκες, γιατί ἀπό κεῖ περνάει ἡ νικοτίνη, ἀπό τήν κύστη. Περνάει ἀπ’ τούς πνεύμονες, πάει στό αἷμα, ἀπό κεῖ καθαρίζει ἀπ’ τά νεφρά τό αἷμα καί τά νεφρά βγάζουν τά οὖρα καί πᾶνε στήν κύστη, καί ἐκεῖ παραμένοντας τά οὖρα ἔχουνε μέσα τήν νικοτίνη, καί τότε ἔχουμε πληγές μέσα εἰς τήν κύστην, πού ἔχουνε προκληθεῖ -καρκινές πληγές!- ἀπό τήν παρουσία τῆς νικοτίνης… κ.λπ. Λοιπόν, αὐτά τά ξέρουμε, ἄς προσέχουμε. Ἐπιμένω καί πάλι, πρέπει νά πιστέψουμε στά πράγματα τῆς καθημερινότητος.

Τί εἶναι μέθη; Πρίν ἀπαντήσουμε, πρέπει νά δοῦμε τί προκαλεῖ στόν ἄνθρωπο τό φαινόμενο τῆς μέθης. Στήν ἐποχή τοῦ Τωβίτ, μέθη, ἦταν γνωστό ὅτι προκαλοῦσε μόνον τό οἰνόπνευμα. Δηλαδή τά οἰνοπνευματώδη ποτά. Δέν ἦταν ἀκόμη γνωστό -ὅπως καί στήν ἐποχή μας βεβαίως- ἀλλά δέν ὑπῆρχαν γνωστές ἄλλες πηγές μέθης, ὅπως εἶναι τό τσιγάρο… ναί, δέν κάνω λάθος, ὅταν θά μιλήσουμε, θά δεῖτε τί μέθη προκαλεῖ καί αὐτό, οὔτε ἀκόμη τά ναρκωτικά. Ναί, δέν ὑπῆρχαν αὐτά ὡς μέσα, θά λέγαμε, μέθης, παρά μόνο τό οἰνόπνευμα. Ἀλλά τί εἶναι μέθη; Εἶναι ἕνα φαινόμενο πού προκαλοῦν οἱ λεγόμενες «μεθυστικές οὐσίες». Εἶναι ἡ ἀπώλεια, ὅπως λέει ἡ ἰατρική, τῆς διανοητικῆς διαύγειας, ἡ θόλωσις τοῦ νοῦ, τῆς διανοίας. Θολώνει τό μυαλό. Τό ἀντίθετο, ὅταν δέν θολώνει τό μυαλό, λέγεται νηφαλιότης. Ἄν ἀνοίξετε ἕνα λεξικό, θά βρεῖτε ὅτι νηφάλιος εἶναι ἐκεῖνος ὀ ὁποῖος «ἀπέχει οἴνου», δηλαδή δέν μετέχει στό κρασί καί ἀκόμη (κάθε μεθυστική οὐσία φυσικά, καί προπαντός καί κυρίως εἰς τό οἰνόπνευμα, γιά τό ὁποῖο ἔχουμε καί τό θέμα μας), ἔχει, δηλαδή, διαύγεια τοῦ νοῦ. Οἱ λέξεις «νήφω-νηφάλιος-νηφαλιότης» σημαίνουν τόν ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος δέν πίνει κρασί, ἔχει καθαρό μυαλό, ἔχει καθαρή σκέψη, καί μεταφορικῶς - χρησιμοποιοῦνται πολύ οἱ λέξεις καί φράσεις νήφω/νηπτικός/νηπτικοί Πατέρες/νηφαλιότης, νῆψις καρδιᾶς- θά πεῖ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν ἔχει μεθύσει (μεταφορικῶς) ἀπό μιά πνευματικῆς φύσεως πηγή, πού γεννάει καί δημιουργεῖ τήν θόλωση τοῦ νοῦ καί τό μπέρδεμα τῆς καρδιᾶς, καί εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἕνα μεθυστικό στοιχεῖο, ἀλλά πνευματικά, σέ πνευματική, ἐννοεῖται, διάσταση.

Ἡ ἰατρική μᾶς λέγει ὅτι εἶναι ἕνα σύνολο διαταραχῶν, κυρίως ψυχικῶν διαταραχῶν. Κυρίως ψυχικῶν! Πρόκειται γιά ὀξεῖα δηλητηρίαση. Αὐτή, βέβαια, ἡ δηλητηρίασις πού ἐπέρχεται μέ τό οἰνόπνευμα (πάντα στό οἰνόπνευμα μένω) ξεχωρίζει ἀπό τίς ἄλλες γνωστές δηλητηριάσεις πού μποροῦμε νά ἔχουμε, ὅπως τροφικές… κ.λπ. ἤ φαρμακευτικές δηλητηριάσεις, γιατί αὐτή ἡ δηλητηρίασις ἀπό τό οἰνόπνευμα, ἔχει δικά της γνωρίσματα πού κύρια θέση κατέχει, ὅπως λέγει ἡ ἰατρική, τό λεγόμενον «συστάδιον εὐφορίας». Ὅταν φάω ἕνα δηλητηριασμένο πρᾶγμα, μέ πιάνει ἡ κοιλιά μου, ἔχω εὐκοιλιότητα, ἔχω ἐμετούς, χάνω τόν ἑαυτό μου, μέ πᾶνε στό Νοσοκομεῖο… Στήν περίπτωση τοῦ κρασιοῦ, ἔχω μίαν εὐφορίαν, γελάω… εἶμαι εὔθυμος… καί ἄλλα πολλά. Αὐτή εἶναι ἡ διαφορά δηλητηριάσεως ἀπό τό οἰνόπνευμα, καί ἀπό τίς ἄλλες οὐσίες πού μποροῦν νά προκαλέσουν μιά δηλητηρίαση. Ὥστε, λοιπόν, πρόκειται γιά ὀξεῖα δηλητηρίαση. Τί εἶναι μέθη; Ἀπάντησις: ὀξεῖα δηλητηρίασις τοῦ ἀνθρώπου. Ὀξεῖα! Αὐτή ἡ δηλητηρίαση εἶναι φοβερή. Δημιουργεῖ, πέρα ἀπό αὐτήν τήν βιολογική, θά λέγαμε, διάσταση τῆς μέθης, ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο σέ πράγματα τά ὁποῖα δέν εἶναι σωστά. Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος βεβαίως θέλει νά μεθᾶ, τί εἶναι; Γιατί ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ νά μεθᾶ; Γιά ποιόν λόγο; Πέρα, λοιπόν, ἀπ’ αὐτά πού εἴπαμε, νά δοῦμε κάτι ἄλλο: Γιατί θέλει νά μεθᾶ; Ἴσως εἶναι μία ἀναζήτησις μιᾶς εὐθύμου καταστάσεως, πού γρήγορα βεβαίως ξεπερνιέται, τελειώνει, δηλαδή, γιά νά φθάσει στά γνωστά δυσάρεστα φαινόμενα τῆς μέθης.

Ἀναζητάει ὁ ἄνθρωπος αὐτό. Γιατί; Ἴσως τό φαινόμενο νά εἶναι ψυχολογικόν. Βέβαια, εἶναι γνωστό ὅτι καί ἡ παχυσαρκία, ἔξω ἀπό τίς βιολογικές της διαστάσεις… γιατί μπορεῖ νά εἶναι τό σκαρί τοῦ ἀνθρώπου, μπορεῖ… ἔ, διάφοροι λόγοι, νά θέλει νά φάει ἀρκετά, γιατί ἔχει ἀνάγκη πολλῆς τροφῆς…, ἔχει καί ψυχολογικά αἴτια -ἀκούσατέ το εἶναι πολύ σημαντικό νά τό ξέρετε- ὡς ἐξῆς: Ὃταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι πικραμένος, ἀπογοητευμένος, ἔχει μία, θά λέγαμε, ψυχική ἀφορία. Ζητάει -γιά νά φέρει ἕνα ἀντιστάθμισμα αὐτῆς του τῆς ψυχικῆς ἀφορίας- κάτι τό εὐχάριστο. Ἔτσι, ἄλλος τρώγει πολύ, γιά νά ἀντιμετωπίσει αὐτή του τήν κατάσταση τήν ψυχολογική, τήν δυσάρεστη ἤ τρώει πολλά γλυκά, καί φυσικά παχαίνει. Ἤ ἀκόμη, πίνει οἰνοπνευματώδη ποτά. Ἤ, ἀκόμη, μπορεῖ νά παίρνει ναρκωτικά -θά τό δοῦμε αὐτό καί εἰδικότερα- ἤ, ἀκόμη, νά πέφτει σέ σαρκικά ἁμαρτήματα. Ξέρετε ὅτι ἕνα μερίδιο τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων, εἶναι ἕνα ἀντιστάθμισμα, σέ μία θλίψη πού περνάει ὁ ἄνθρωπος, ὁ νέος ἡ νέα… κ.λπ; Ἓνα ἀντιστάθμισμα. Ἄλλο τώρα ὅτι γρήγορα περνάει αὐτό τό ἀντιστάθμισμα, εἶναι ψεύτικο ἀναμφισβήτητα, καί τότε δημιουργεῖται μία μέθοδος «μαγγανοπήγαδο». Ἔχετε δεῖ μαγγανοπήγαδο; Πού γυρνάει, γυρνάει, γυρνάει… γυρνάει καί τό γύρισμα τό κάνει ἕνα ὑποζύγιο συνήθως… γυρίζει τό ὑποζύγιο, γαϊδουράκι, ἄλογο… ξέρω γώ, γυρίζει γύρω-γύρω ἀπ’ τό μαγγανοπήγαδο, γιά νά βγάλει νερό. Γυρίζει γύρω-γύρω, δηλαδή αὐτές οἱ διαρκεῖς ἐπαναλήψεις. Ἔχουμε, λοιπόν, καί ψυχολογικά αἴτια, εἶναι ἡ ἀναζήτησις μιᾶς διεξόδου, σέ κάτι πού εἶναι ἀδιέξοδο. Ἐνθυμοῦμαι ἕναν ἄνθρωπο -μακαρίτης τώρα- μᾶς ἔλεγε ὁ ἴδιος, εἶχε ἀνοίξει ἕνα μανάβικο (καί αὐτό πρό τοῦ πολέμου, πρό τοῦ ’40) καί περίμενε πελάτες, ὅπως κάθε καταστηματάρχης περιμένει πελάτες νά μποῦν νά ψωνίσουν. Τήν πρώτη μέρα δέν μπήκανε πελάτες, τήν δεύτερη μέρα δέν μπήκανε, τήν τρίτη δέν μπήκανε, τό ἐμπόρευμα ἦταν λαχανικά, τί ἔπρεπε νά γίνει; Ἀκοῦστε τί ἔκανε ὁ ἄνθρωπος αὐτός βλέποντας ὅτι δέν μπορεῖ νά πουλήσει τά λαχανικά του κι ὅτι δέν μπαίνει κανείς πελάτης, ἄφησε τά ρολά τοῦ καταστήματος ἀνοιχτά -τότε ὑπήρχανε ρολά, τώρα ἔχουνε ἁπλῶς μιά πόρτα ἐκεῖ τζαμένια… - ἄφησε τά ρολά ἀνοιχτά, πῆγε καί μέθυσε, ἔγινε «φέσι» στό μεθύσι -ἔτσι τό λένε-, καί τόν πήγανε σηκωτό στό σπίτι του. Γιατί; Διότι δέν μποροῦσε ἀντιμετωπίσει αὐτήν τήν ἐμπορική δυσπραγία τοῦ καταστήματός του. Καί ποῦ βρῆκε τήν διέξοδο; Πῆγε καί τήν βρῆκε στό οἰνόπνευμα. Ἀλλά αὐτό, θά ‘λεγε κανένας, αὐτό εἶναι μία λύσις ἤ εἶναι μία ψευδαίσθηση καί ὅταν φύγω ἀπό τήν ψευδαίσθηση, ἀναζητῶ νέα ψευδαίσθηση; Γι’ αὐτό, σᾶς εἶπα, τό μαγγανοπήγαδο εἶναι ἡ ἀναζήτηση νέων καί νέων ψευδαισθήσεων.

Εἶναι φοβερό πρᾶγμα αὐτό. Ἐπαναλαμβάνοντας, ὅμως, ὁ ἄνθρωπος διαρκῶς αὐτήν τήν κατάσταση τῆς μέθης, δέν κάνει τίποτε ἄλλο παρά νά καταστρέφει τήν ὑγεία του, τό σῶμα του καί τήν ψυχή του. Γι’ αὐτό καί ἔχουμε βαριές καταστάσεις, βαριά καταστροφή σπουδαίων ὀργάνων. Ξέρετε ἡ πρώτη καταστροφή ποῦ εἶναι, εἶναι στόν ἐγκέφαλο. Ἡ δεύτερη καταστροφή ξέρετε ποῦ εἶναι. Εἶναι στό συκώτι. Λέμε «κίρρωση τοῦ ἥπατος», πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία κατάχρηση τοῦ οἰνοπνεύματος. Βεβαίως ἔχουμε καί κίρρωση τοῦ ἥπατος, ἔξω ἀπό θέμα κρασιοῦ, καί εἶναι καρκίνος τοῦ ἥπατος, ἀλλά ἔχουμε τήν κίρρωση τοῦ ἥπατος ἀπό τά οἰνοπνευματώδη. Μετά καταστρέφεται τό στομάχι, καί ὅ,τι ἄλλο μπορεῖ νά καταστραφεῖ εἰς τόν ἄνθρωπο αὐτόν. Ἔχουμε, λοιπόν, καταστροφή σημαντικῶν ὀργάνων τοῦ σώματος τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά καί ψυχικῶς καταστρέφει -ὅπως στή συνέχεια θά τό δοῦμε- καταστρέφει φοβερά, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ οὔτε νά σκεφτεῖ. Κατέστρεψε τό ὄργανο μέ τό ὁποῖο μπορεῖ νά σκέπτεται. Καί ποιό εἶναι αὐτό; Ὁ ἐγκέφαλος. Ἡ ψυχή σκέφτεται ἐκφραζομένη διά τοῦ ἐγκεφάλου. Ὅταν, λοιπόν, τόν ἐγκέφαλο τόν καταστρέψουμε, πῶς θά σκεφθοῦμε; Συμπέρασμα ὅτι ἡ μέθη καταστρέφει τόν ἄνθρωπο ψυχοσωματικά καί, συνεπῶς, ἀφοῦ ἔτσι τόν καταστρέφει, εἶναι ἕνα βαρύτατον ἁμάρτημα. Ἀλλά τό κακό ἀπό τήν μέθη δέν σταματάει ἐδῶ. Προκαλεῖ -ὅπως σᾶς εἶπα καταστρέφει τόν ἐγκέφαλον, δέν μπορεῖς νά σκεφθεῖς- συνεπῶς προκαλεῖ μίαν βαρεῖα ἄμβλυνση τῆς σκέψεως. Μπορεῖ ἕνας ὁ ὁποῖος κατέστρεψε τό μυαλό του νά γίνει ἐπιστήμων; Δέν μπορεῖ νά κάνει τά καθημερινά του. Κατέστρεψε τό μυαλό του. Καί νά φανταστεῖτε, παιδιά -θά τό ποῦμε, σήμερα δέν μᾶς μένει καιρός, θέλω νά συνεχίσουμε, μπορεῖ νά τό ποῦμε καί σήμερα- ὅτι κυριότατα νέοι εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πίνουν, σήμερα, οἰνοπνευματώδη ποτά. Παιδί μου, πῶς θά γίνεις ἐπιστήμων, πῶς θά προκόψεις, πῶς θά κάνεις οἰκογένεια; Ἔτσι, λοιπόν, ἔχουμε μία βαρεῖα ἄμβλυνση τῆς σκέψεως, δέν σκέπτεσαι μέ βάθος… κ.λπ.

Ἀκόμη, ἡ ὑπερβολική χρῆσις τοῦ οἰνοπνεύματος ἀνοίγει τόν δρόμον στήν ψυχοπάθεια. Τό λέει αὐτό ἡ ἰατρική. Ἀκόμη προκαλεῖ τήν φοβερή, ἐκείνη, ἀρρώστια (καί εἶναι τοῦ νευρικοῦ συστήματος) καί λέγεται «τρομῶδες παραλήρημα», ‘’tremendοus delirium’’. Τό λέμε καί στήν γλῶσσα μας αὐτό: «Αὐτός ἔπαθε ντελίριο», ‘’delirium’’ εἶναι, δηλαδή, τρέλα. Ἀκόμη προκαλεῖ ἀντικοινωνική συμπεριφορά. Ὦ, πά! Πά! Μιά φορά θυμᾶμαι, ἕνας γείτονάς μου (ἐδῶ στή Λάρισα)… πώπώ! Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔπινε συχνά κρασί, σχεδόν πάντα ἤτανε μεθυσμένος! Ἔ βάδιζα στήν ὁδό Φαρσάλων… κάπου ἐκεῖ πού εἶναι τώρα ἡ διάβαση τοῦ τρένου, κάπου ἐκεῖ βρισκόμουν, καί αὐτός μόλις μέ εἶδε, ἦρθε ἀπ’ τό ἀπέναντι πεζοδρόμιο (ἐξάλλου ἦταν καί γείτονας) μέ γνώριζε: «Παπά μου», μοῦ λέγει, «παπά μου!»· καί ἄρχισε νά μ’ ἀγκαλιάζει καί νά μέ φιλάει. Ἐγώ εἶχα ἦρθα σέ πολύ δύσκολη θέση! Καί νά μήν μπορῶ νά φύγω ἀπό τά χέρια του! Ποῦ νά ξεκολλήσω ἀπό τά χέρια του! Πέσαν τ’ αὐτιά μου ἀπό ντροπή. Αὐτό, θά λέγαμε, εἶναι στοιχειώδης ἀντικοινωνική συμπεριφορά.

Ἔχουμε τόσες καί τόσες, θά λέγαμε, μορφές κοινωνικῆς συμπεριφορᾶς κακῆς. Ἀκόμη, δημιουργεῖ ἀπογόνους μέ τάση τό ἔγκλημα ἤ μέ τάση τό οἰνόπνευμα. Δηλαδή, νά θέλουνε νά γίνουνε μπεκρῆδες τά παιδιά μας. Ὁδηγεῖ, ἀκόμη, τους ἀπογόνους -ὡραῖο παράδειγμα ἀναφέρει ὁ Τίχαμερ Τόθ (Tihamer Toth) σ’ ἕνα του βιβλιαράκι, δέν θά σᾶς τό πῶ γιατί εἶναι μεγάλο παράδειγμα, μέ μία γυναῖκα πού ἔπινε, τί ἀπογόνους ἔβγαλε καί πόσο ἀπησχόλησαν τίς φυλακές οἱ ἀπόγονοί της… κ.λπ. κ.λπ. καί πόσο κόστισε στό γαλλικό δημόσιο- ὁδηγεῖ, λοιπόν, ἀκόμη τούς ἀπογόνους (τό οἰνόπνευμα) στήν ἀλητεία, ὅπως καί οἱ ἴδιοι πού πίνουν, ἀλλά καί τά παιδιά τους, μέ ἀντικοινωνική συμπεριφορά τά παιδιά τους. Ἀκόμη, δημιουργεῖ ἀπογόνους -καί θά δεῖτε σέ ποιό σημεῖο, θά σᾶς τό πῶ πιό κάτω- μέ ἐλαττωμένη εὐφυΐα, βούληση καί κοινωνικότητα. Δηλαδή, τό παιδί αὐτό δέν ἔχει πολλές δυνατότητες. Ἐδῶ τώρα θέλω νά προσέξετε -πού τό συνιστοῦν πολλοί γιατροί αὐτό- κατά τήν σύλληψη ἑνός νέου ἀνθρώπου, ἄν ὁ ἕνας γονιός βρίσκεται κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια τῆς μέθης, ὑπάρχει πιθανότης 50% τό παιδί πού θά γεννηθεῖ, νά ἔχει βλάβη. Ἐάν καί οἱ δύο σύζυγοι -καί ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα- βρίσκονται κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ οἰνοπνεύματος, τότε ἀντιλαμβάνεστε ὅτι τό ποσοστόν βλάβης τοῦ ἐμβρύου ἀνεβαίνει πολύ, μέχρι ἀκόμη καί 100%. Καταλαβαίνετε τί σημαίνει αὐτό; Ἄν εἶχα τήν δυνατότητα νά σᾶς ἔλεγα περισσότερα, θά τρομάζατε, παιδιά, μπροστά σ’ αὐτό τό ἀποτέλεσμα.

Ἀκόμη, ἄν λογαριάσουμε ὅτι στήν ἐποχή μας τά λαμβανόμενα οἰνοπνευματώδη ποτά εἶναι σκληρά, ὅπως εἶναι τό τζίν, τό οὐΐσκι, ἡ βότκα… κ.λπ. καί τό κοινό κρασί, αὐτό πού ἔπιναν πάντοτε οἱ ἄνθρωποι… καί ἐμεῖς τά δικά μας κρασιά, ὅποιας παραγωγῆς καί ἄν εἶναι, ξέρετε σέ πόσους βαθμούς κυμαίνονται τά κρασιά τά ἑλληνικά; Ἔξω ἀπό τό σαμιώτικο, τήν μαυροδάφνη, πού εἶναι 17ο -18ο βαθμοί, ἔχουνε 12 μέ 15 βαθμούς. Τό κοινό κρασί: 12 μέ 15 βαθμούς. Ξέρετε ὅτι αὐτά πού ἀνέφερα, τά σκληρά ποτά, φτάνουν ἀκόμη καί μέχρι τους 90 βαθμούς; Τό ξέρετε αὐτό; Πρό ἐτῶν ἐπειδή κάποια μπουκάλια ἀπό αὐτά ἤτανε ὡραῖα (τά χρειαζόμουνα γιά κάποιο σκοπό), κάποιος ἀδερφός, φίλος, ἔβρισκε πάρα πολλά μπουκάλια, ποῦ, λέτε; Στά καλάθια τῶν ἀπορριμάτων, στό πάρκο ἐδῶ τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου. Γιατί; Γιατί τήν νύχτα οἱ νεαροί καί οἱ νεαρές πίνανε αὐτά ποτά. Σκληρά ποτά! Μέ καταλαβαίνετε; Σκληρά ποτά! Λοιπόν, καί χρῆστες αὐτοῦ τοῦ οἰνοπνεύματος κυριότατα εἶναι νέοι ἄνθρωποι. Βέβαια θεωρεῖται ὅτι εἶναι πολιτισμένο πρᾶγμα, νά ἔχεις στό σπίτι σου τήν λεγομένην «κάβα». Τί εἶναι αὐτή ἡ κάβα; Εἶναι, ἁπλῶς νά ‘χεις μιά βιτρίνα μέ οἰνοπνευματώδη ποτά, καί μάλιστα ἀκριβά ποτά, τῶν ὁποίων τό οἰνόπνευμα, σᾶς εἶπα, μέχρι τό 90% φτάνει, καί προσφέρεται βεβαίως (γιατί ὑπάρχει ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου), καί πᾶτε σ’ ἕνα σπίτι καί σᾶς λέει: «Πίνετε, παρακαλῶ, ἕνα οὐϊσκάκι;» (δηλαδή οὐΐσκι…). Ἔτσι πήγαμε στά ξένα ποτά… Ξέρετε ὅτι τό τσίπουρο (πού εἶναι φοβερό τό τσίπουρο, φοβερό εἶναι, καμιά φορά πονάει τό δόντι μου, καί βάζω ἐδῶ … καί φυσάω τό στόμα μου, γιατί τό ‘καψε! Καί λέω: «Πῶς τό πίνουν τό τσίπουρο; -ἐννοεῖται σκέτο- Πώ! Πώ! Πῶς τό πίνουν τό τσίπουρο; -Ξαναλέω, σκέτο!-, δέν τούς καίει;». Ἔ βέβαια τούς καίει… τούς καίει τό στομάχι … κ.λπ…. κ.λπ. Ἔ, λοιπόν, τό τσίπουρο εἶναι γύρω στούς 30 μέ 40 βαθμούς. Διπλάσιοι βαθμοί εἶναι αὐτά τά ἄλλα. Δηλαδή, σχεδόν σκέτο οἰνόπνευμα!

Ἔ, αὐτά τά παιδιά τί θά γίνουν; Ποῦ θά πᾶνε, τί θά πάθουν; Τό ἀντιλαμβάνεστε παρακαλῶ. Κι ὅταν γίνει συνήθεια, σᾶς ἐρωτῶ, παιδιά μου, τί μητέρες καί τί πατέρες θά γίνετε; Κι ἄν ἀπό τήν ἐπήρεια αὐτή, σπρωχνόμενοι, ὠθούμενοι, ἀπό τό πάθος, σᾶς ἀρέσει νά πίνετε καί μεθαύριο σάν σύζυγοι, συλληφθεῖ παιδί σας, κάτω ἀπό κατάσταση μέθης, τί θά γίνει τό ταλαίπωρο, ἐκεῖνο, παιδί σας; Νά σᾶς πῶ τί θά γίνει. Θά γίνει ἕνα παιδί πού θά σᾶς βασανίζει καί θά σᾶς μαθητεύει ὅτι δέν ξεκινήσατε καλά τή ζωή σας, γιατί τό παιδί αὐτό θά σᾶς διδάξει ὅτι κάνατε ἕνα μεγάλο λάθος εἰς τήν ζωή. Ἔτσι, ἀκόμη, παρατηροῦμε ὅτι χρῆστες εἶναι πολύ νέοι ἄνθρωποι δηλαδή νέα παιδιά, ἔφηβοι. Ξέρετε γιατί; Ἐπειδή τό μέθυσμα δίδει τήν ψευδαίσθηση ὅτι μεγάλωσαν. Μπορεῖ ὁ ἔφηβος τῆς Α΄, Β΄, Γ΄ Γυμνασίου νά πεῖ τήν ἄλλη μέρα στο σχολεῖο ὅτι γιά πρώτη φορά στήν ζωή του μέθυσε! Ὅπως θά πεῖ ὅτι μετῆλθε καί σαρκικά ἁμαρτήματα, κι αὐτό τοῦ δίνει τήν σιγουριά, τήν αἴσθηση, τήν πληροφορία, ὅτι μεγάλωσε! Πόσο βλακώδη πράγματα εἶναι αὐτά! Πόσο ἀπονενοημένα πράγματα εἶναι αὐτά!

Παιδιά, ξέρετε γιατί τά λέμε αὐτά; Γιά νά μήν φτάσουμε στό σημεῖο νά πάθουμε αὐτές τίς ζημιές. Ἀλλά, πρῶτα ὁ Θεός, θά συνεχίσουμε.

36η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".