«Ἡ ξενομανία».

†. Λέγαμε, τήν περασμένη φορά, εὐρισκόμενοι εἰς τήν θαυμασίαν, μνημειώδη, πνευματική διαθήκη τοῦ Τωβίτ πρός τόν γιό του τόν Τωβία, ὅτι ὁ Τωβίτ θεωρεῖ ὑπερηφάνεια τόν μεικτό γάμο. Γιατί; Ἐπειδή, περιφρονεῖται ὁ λαός στόν ὁποῖο ἀνήκεις. Γράφει: «Καὶ μὴ ὑπερηφανεύου τῇ καρδίᾳ σου… διότι ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ ἀπώλεια καὶ ἀκαταστασία πολλή, καὶ ἐν τῇ ἀχρειότητι ἐλάττωσις καὶ ἔνδεια μεγάλη· ἡ γὰρ ἀχρειότης μήτηρ ἐστὶ τοῦ λιμοῦ». Δηλαδή ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι δέν παίρνεις γυναῖκα ἀπό τόν λαό σου, αὐτό εἶναι μία ὑπερηφάνεια, καί σοῦ λέω, παιδί μου, ὅτι μήν ὑπερηφανεύεσαι διότι στήν ὑπερηφάνεια ὑπάρχει ἡ καταστροφή καί ἡ ἀκαταστασία, «καί ἐν τῇ ἀχρειότητι»- «ἀχρειότης» θά πεῖ πράγματα τά ὁποῖα δέν χρειάζεσαι, καί συνεπῶς εἶναι… Τί εἶναι; ἡ σπατάλη. Θά τό λέμε, λοιπόν, ἀχρειότης ἐδῶ ἀ-χρειότης, ἀ -μή δηλαδή χρειαζούμενα πράγματα. Καί ὅτι στήν σπατάλη ὑπάρχει ἡ ἐλάττωσή της. Δηλαδή μικραίνουν τά οἰκονομικά σου, καί ἔνδεια μεγάλη, καί φτώχεια μεγάλη. Διότι ἡ σπατάλη εἶναι ἡ μάνα τοῦ λιμοῦ, τῆς πείνας. Ὅπως ἀντιλαμβάνεστε, ἐδῶ στην ὑπερηφάνεια ὑπάρχει αὐτή ἡ ὅλη ἁλυσίδα καταστροφῆς, καί προπαντός ὅτι ἡ σπατάλη εἶναι ἡ μάνα τῆς πείνας. Γι’ αὐτό, ὅπως βλέπετε, μερικά πράγματα ἤδη θά τά ἀναφέρουμε, δέν θά τελειώσουμε σήμερα αὐτά πού μᾶς λέγει ἐδῶ τό πνεῦμα τό τοῦ Θεοῦ… Τί εἶπα; «Τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ», διότι αὐτά πού γράφονται στήν Αγία Γραφή, θεονεύστως γράφονται. Καί ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Πᾶσα γραφή θεόπνευστος καί ὠφέλιμος». Εἶναι γιά μᾶς γραμμένα. Βεβαίως ἐγράφησαν περιστατικῶς καί ἱστορικῶς (:γιά συγκεκριμένη περίπτωση), ἀλλά τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, αὐτά τά κατέγραψε γιά μᾶς. Ἔτσι ἔχουμε ἀρκετά πράγματα νά δοῦμε. Τουλάχιστον δύο. Ὅπως εἶναι τό πρῶτο γιά τό ὁποῖο θά μιλήσουμε σήμερα· δηλαδή ἡ ξενομανία καί τό δεύτερον εἶναι ἡ σπατάλη.

     Ἀλλά εἶπα «ξενομανία». Ναί. Ὑπερηφάνεια δέν εἶναι ὅταν στρέφεσαι πρός τούς ξένους καί περιφρονεῖς τόν δικό σου τόν λαό; Δέν εἶναι αὐτό μία ξενομανία; Μία μανία πρός τούς ξένους; Κι αὐτό δέν ἀποτελεῖ ἕνα στοιχεῖον ὑπερηφανείας; Λοιπόν, παιδιά, γι’ αὐτήν θά μιλήσουμε σήμερα. Ἀλλά τί εἶναι ἡ ξενομανία; Ἡ μανία, θά λέγαμε, πρός κάτι τό ξένο. Κάτι πού δέν εἶναι ντόπιο, κάτι πού δέν εἶναι Ἑλληνικό -νά μιλήσουμε στήν ἑλληνική μας πραγματικότητα- κάτι πού εἶναι ἀπ’ ἀλλοῦ, καί νά ἔχουμε ἐκεῖ μία διαρκῆ στροφή. Βέβαια, θά τό ξαναπῶ ἄλλη μία φορά, εἶναι ἀρχή ὑπερηφανείας, εἶναι στοιχεῖον ὑπερηφανείας. Εἶναι μία ἄρνησις τῶν ἡμετέρων, τῶν δικῶν μας πραγμάτων. Καί τῶν δικῶν μας προσώπων! Διότι δέν εἶναι μόνο γιά τά πράγματα, εἶναι καί διά τά πρόσωπα. Θέλετε ἀκόμη, εἶναι καί διά τόν τόπον τόν ἴδιον. Καί εἶναι μία ὑπερβολική προσήλωσις σέ ὅ,τι εἶναι ξενικό. Αὐτό λέγεται ξενομανία. 

     Ἀλλά σᾶς εἶπα πρός κάτι τό ἡμέτερο, κάτι τό δικό μας. Ποιό εἶναι αὐτό τό «ἡμέτερον»; Μιλάω γιά μᾶς, τούς Ἕλληνες, συγκεκριμένα, γιά τόν ἑαυτόν μας μιλῶ. Τί εἶναι αὐτό τό ἡμέτερον; Κατ’ ἀρχάς εἶναι ἡ πατρίδα μας ἡ ἴδια, στό σύνολό της. Ναί. Γιατί νά προτιμοῦμε τίς ξένες πατρίδες καί νά ὑποτιμοῦμε τήν δική μας τήν πατρίδα; Βέβαια θά ἐπαινέσουμε καί μία ξένη πατρίδα δέν τίθεται θέμα, ἀλλά γιά νά τήν ἐπαινέσουμε θά πρέπει νά ὑποτιμήσουμε τήν δική μας τήν πατρίδα; Εἶναι σωστό αὐτό; Δηλαδή αὐτή ἡ λεγομένη «ἐθνική ὑπερηφάνεια» -ἐγώ θά τό πῶ ἀλλιώτικα: ἡ «ἐθνική ἀξιοπρέπεια» (δέν μ’ ἀρέσει ἡ λέξη «ὑπερηφάνεια»)- εἶναι κάτι πού πρέπει νά πεταχτεῖ στό καλάθι τῶν ἀχρήστων; Δέν μποροῦμε νά ἔχουμε μέσα μας αὐτήν τήν ἐθνική ἀξιοπρέπεια; «Ἄν», λέγει, «δέν ἐπαινέσεις τό σπίτι σου, θά πέσει νά σέ πλακώσει». Ἔτσι λέει μία λαϊκή παροιμία. Ἔτσι, ὁ Καζαντζάκης ἐπί παραδείγματι, ντρεπόνταν πού ἦταν Ἕλληνας. Εἶπε δέ τούς Ἕλληνες -θά τό ξέρετε αὐτό- τούς εἶπε «φελάχους». Ὡραῖα! Νά ὑποτιμᾶς τήν πατρίδα καί τούς συμπατριῶτες! Βέβαια πολλοί Ἕλληνες ὅταν πηγαίνουν στό ἐξωτερικό (ὄχι ὅλοι, δόξα τῷ Θεῷ ὄχι ὅλοι, ντρέπονται νά ποῦν ὅτι εἶναι Ἕλληνες), δέν θέλουν κἄν νά τό δείξουν αὐτό τό πρᾶγμα, τό ἀποφεύγουν. Γιατί; Διότι ἁπλούστατα πάσχουν ἀπό ἕνα κόμπλεξ ὅτι ὅ,τι εἶναι ἑλληνικό εἶναι κατώτερο. Δέν πα’ νά ὑπάρχει ἡ Ἱστορία, δέν πα’ νά ὑπάρχουν τόσα πράγματα, θά τά θεωρήσω ἤ τά θεωρῶ κατώτερα, καί θεωρῶ κάτι τό ἀνώτερο ἀπ’ αὐτά πού εἶναι στό ἐξωτερικό.

     Ἀκόμα «ἡμέτερον» (:δικό μας) εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική πίστη. Τό ξέρετε ὃτι ἐλεύθερον κράτος -ἐλεύθερον!- πού νά εἶναι Ὀρθόδοξον συμπαγῶς, εἶναι μόνο ἡ Ἑλλάς; Κι ὅτι ὀρθόδοξοι Χριστιανοί φυσικά σ’ ὅλο τόν κόσμο ὑπάρχουν, ἀλλά μέ τήν μορφή πού εἴμαστε ἐμεῖς πουθενά ἀλλοῦ δέν ὑπάρχει. Αὐτό δέν εἶναι ἕνα πολύ σπουδαῖο στοιχεῖο καί προνόμιο; Ὅταν μάλιστα ἐγράφη ἡ Καινή Διαθήκη εἰς τήν ἑλληνική γλῶσσα; Ὅταν καί ἡ Παλαιά μετεφράσθη τόν 3ον αἰῶνα π.Χ. εἰς τήν ἑλληνικήν; Ὅταν οἱ ξένοι κάθονται καί δουλεύουνε πάνω σ’ αὐτά τά κείμενα, ὅπως ἐπί παραδείγματι, εἶναι τά λεγόμενα «Ταμεῖα». «Ταμεῖα» εἶναι κάποια βιβλία (Ταμεῖο Καινῆς, Ταμεῖο Παλαιᾶς Διαθήκης, πού μπορεῖ νά βρεῖ κανείς μέ πολλή εὐκολία κάτι πού ζητᾶ μέσα στήν Ἁγία Γραφή), κι ὅτι ὑπάρχει τό «Ταμεῖον» τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στήν ἑλληνική γλῶσσα, τῶν Ο’ (Ἑβδομήκοντα)! Δηλαδή καθιερωμένη μετάφραση στήν ἑλληνική. Διότι αὐτήν τήν καθιερωμένη μετάφραση, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, χρησιμοποίησαν καί οἱ ἱεροί συγγραφεῖς τῆς Καινῆς Διαθήκης. Καί οἱ Εὐαγγελιστές, καί ὁ Λουκᾶς, καί ὁ Παῦλος, χρησιμοποίησαν τήν ἑλληνικήν μετάφρασιν τῶν Ἑβδομήκοντα (Ο’). Ὅταν οἱ ἄλλοι δέν τά ἔχουν αὐτά στήν γλῶσσα τους. Ὅταν ὑπάρχουν οἱ Πατέρες πού ἐκδίδονται -Πατέρες, Ἕλληνες Πατέρες!- εἰς τήν Εὐρώπην! Πολλά χρόνια πίσω, μά πολλά χρόνια! Θέλετε; Καί κάποιους αἰῶνες πίσω. Καί ἐμεῖς μάλιστα, μόλις ξεκινήσαμε εἰς τό δεύτερον ἥμισυ τοῦ 20ου αἰῶνος, κάτι νά δημοσιεύουμε. Κι ἄν θέλετε αὐτή ἡ σειρά τοῦ Migne Ἑλλήνων Πατέρων, δέν εἶναι παρά φωτογραφία καί ἀνατύπωση. Ἄλλοι δούλεψαν. Αὐτά δέν εἶναι προνόμια; Καί τά ὑποτιμοῦμε ἐμεῖς ὅλα αὐτά, καί τρέχουμε σέ ξένες φυλλάδες, νά βροῦμε τί; Τί; Ὅταν ἀκόμα ὑποτιμοῦμε τήν Ὀρθόδοξο πίστη μας, καί ἀνατρέχουμε καί καταφεύγουμε σέ αἱρέσεις κι ἄλλα ρεύματα πού ἔρχονται ἀπ’ ἔξω; Ἔρχονται θρησκευτικά ρεύματα ἀπό τήν Ἀνατολή, ἀπό τήν Ἄπω Ἀνατολή, ἀπό τίς Ἰνδίες καί τρέχουμε ἀνοητότατα νά ἀσπαστοῦμε, ἐγκταλείποντας βεβαίως τήν ὀρθόδοξο πίστη μας, να ἀσπαστοῦμε αὐτά τά καμώματα τῆς ἀνθρωπίνης ἐπινοήσεως. Δέν εἶναι ντροπή; Τί μᾶς κάνει νά φτάνουμε ἐκεῖ; Ἡ ἄγνοιά μας, ἡ ξενομανία μας; Ὃ,τι θέλετε πεῖτε. Ὅλα αὐτά ὁδηγοῦν σήμερα τούς Νεοέλληνες νά φτάνουν στό σημεῖο αὐτό. 

    Ἀκόμη ἀρνούμεθα τίς ὡραιότατες Ἑλληνο-χριστιανικές μας παραδόσεις. Τί ὡραῖο πρᾶγμα -οἱ ξένοι, ξέρετε, μᾶς ζηλεύουν, μᾶς ζηλεύουν ναί- τό Πάσχα μέ τίς λαμπάδες μέ τά κόκκινα τ’ αὐγά, μέ τόν ὀβελία… Τί ὡραῖο περιβάλλον δημιουργεῖται, πού μᾶς ζηλεύουν -τό ξαναλέγω!- οἱ ξένοι, ἐμεῖς αὐτά νά τά θεωροῦμε ὅτι εἶναι χωριάτικες συνήθειες καί ξεπερασμένες. 

     Ἀκόμη ἀρνούμεθα τόν χριστιανικόν γάμον καί σπεύδουμε νά δημιουργοῦμε πολιτικόν γάμον. Αὐτό δέν εἶναι κάτι πού ἦρθε ἀπ’ ἔξω; Ποτέ δέν διανοήθηκε ὁ Ἕλληνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός νά δημιουργήσει οἰκογένεια χωρίς τή ἱερολογία τοῦ γάμου, χωρίς, δηλαδή, τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτό ἦρθε ἀπ’ ἔξω. Κι ἔτσι καθιερώνουμε καί τρέχουν πολλοί δικοί μας νά κάνουν πολιτικόν γάμον.

     Ἀκόμα ξενομανία δέν εἶναι ὅταν ἀρνούμεθα τήν ὡραιοτάτη μας καί ἀκριβεστάτη μας καί πλουσιωτάτη μας γλῶσσα; Καί τί κάνουμε; Πιθηκίζουμε, μέ Ἐγγλέζικα, μέ Γαλλικά… δέν ξέρω… μέ Γερμανικά… μέ Ἰταλικά… κ.λπ… κ.λπ. Προσέξτε! Δέν θέλω νά πῶ νά μή μάθουμε γλῶσσες -θά τό πω καί λίγο πιό κάτω- ἀλλά ὅταν μιλᾶμε τήν ἑλληνική γλῶσσα καί τήν ἀνακατεύουμε μέ τήν γλῶσσα ἐκείνη πού μαθαίνουμε λέξεις ἀπό τήν ξένη αὐτή γλῶσσα. Γιατί δέν μιλᾶμε καθαρά τήν γλῶσσα τήν ἑλληνική; Ἤ ἀκόμη ἄν θέλετε, νά μή μιλᾶμε ἑλληνικά καί νά μιλᾶμε μιά ξένη γλῶσσα, ἐδῶ στόν τόπο μας! Μέ Ἕλληνες πάλι! Γιατί; Μήπως γιά λόγους ἀσκήσεως; Ὄχι. Ἀπό τί; Ἀπό ἕναν μιμητισμόν. Νά σᾶς τό πῶ μέ μία ξένη λέξη πού ἔχει καθιερωθεῖ; Σνομπισμός. Ἤ, ἀκόμα, γιατί ὑπάρχει ἡ μόδα. Αὐτό δέν εἶναι πάρα πολύ κακό; Τό θέμα εἶναι ὅτι, ὅ,τι ἑλληνικόν, ὅ,τι δικό μας, ὅ,τι «ἡμέτερον» τό ἀπεμπολοῦμε, τό διώχνουμε, γιά νά κρατοῦμε πάντοτε κάτι ξένο, γιά νά φαινόμεθα ὅτι εἴμεθα προοδευτικοί. Μά εἶναι προοδευτισμός αὐτό τό πρᾶγμα; Δέν εἶναι δεδομένο, εἶναι ζητούμενον. Εἶναι προοδευτισμός αὐτό;

     Ἀλλά βέβαια ὅ,τι καλό ἔχουν οἱ ξένοι, μποροῦμε νά τό μιμηθοῦμε, δέν τίθεται θέμα. Φυσικά ἐμεῖς μιμούμεθα τό κακό. Καί μάλιστα καί τό κακό, κακεκτύπως. Ὄχι, μποροῦμε κάτι καλό. Δέν ἔχουμε σωβινισμό. Τί θά πεῖ «σωβινισμός»; Τό νά πεῖ κανείς ἐκεῖνο πού ἔλεγαν καί οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες. Τί ἔλεγαν; «Πᾶς μή Ἕλλην βάρβαρος». Ξέρετε ὅτι ὁ Χίτλερ θέλησε νά δημιουργήσει μία καθαρή φυλή, τήν Ἀρία φυλή, καί νά ἐπιβληθεῖ σ’ ὅλη τήν γῆ. Γι’ αὐτό ἔκανε τόν Β’ Παγκόσμιον πόλεμον -καί δέν εἶναι μακριά νά ξεφυτρώσει κάνας τρίτος τέτοιος… γιατί ὁ πρῶτος ἦταν ὁ Κάιζερ, ὁ αὐτοκράτωρ τῆς Γερμανίας μέ τόν Α’ Παγκόσμιον πόλεμον… δηλαδή πάλι ἡ Γερμανία νά ξαναφυτρώσει… νά πετάξει κανέναν πόλεμον, καί νά γίνει καί Παγκόσμιος. Ναί, ναί! Τό φοβοῦνται πολλοί αὐτό, πολλοί! πολλοί Εὐρωπαῖοι, ἀλλά, δέν ἀποκλείεται. Ποιός ἔχει ἐμπιστοσύνη σ’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους ὅταν μέσα στό αἷμα τους ἔτσι σκέφτονται, ὄχι ἁπλῶς ἐθνικιστικά, σωβινιστικά! Ὥστε ὁ Χίτλερ νά λέει –τότε, στόν Β’ Παγκόσμιον πόλεμον- : «Deutschland Uber Alles» -εἴχαμε Γερμανούς βεβαίως ἐδῶ, καί τό ‘λεγαν καί τό ξανάλεγαν αὐτοί καί ἐκαυχῶντο καί ξανα-ἐκαυχῶντο. Τί θά πεῖ «Deutschland Uber Alles»; Θά πεῖ: «Ἡ Γερμανία ὑπεράνω ὅλων». Ἐνθυμοῦμαι πού μᾶς ὑποτιμοῦσαν… -ἐδῶ πού τά λέμε, ὁ Χίτλερ ἐθαύμαζε τούς Ἕλληνες, ἔχουμε πολλά τέτοια στοιχεῖα, ἀλλά ὅμως ὑποτιμοῦσε ὅλη τήν ἄλλη ἀνθρωπότητα καί ἔβαζε στήν κορυφή τῆς ἀνθρωπότητος τήν Γερμανία. Οἱ ὁποῖοι ἄνθρωποι (τῆς γῆς μας) ἔπρεπε νά ὑπηρετοῦν τήν Γερμανία. Αὐτό λέγεται σωβινισμός! Πρός Θεοῦ, δέν θά θέλαμε ποτέ νά μιλήσουμε κατά τόν ἴδιο τρόπο. 

     Θέλετε ἀκόμη κάτι, καί οἱ Ἑβραῖοι ἦσαν καί δείχνουν αὐτόν τόν σωβινισμόν. Γι’ αὐτό ὅταν εἶδαν ὅτι ὁ Μεσσίας μποροῦσε νά φεύγει ἀπό τά χέρια τους, τόν ἀρνήθηκαν, καί νά πηγαίνει στούς ἔξω ἀπό αὐτούς ἤ στούς ἐθνικούς, ζηλοτύπησαν, καί ζηλοτυποῦν μέχρι σήμερα. Γιατί; Γιατί ἤθελαν τόν Μεσσία ἀποκλειστικά δικό τους. Τί εἶναι αὐτό; Δέν εἶναι σωβινισμός; Δέν εἶναι δηλαδή κάτι πού δέν ἐπιτρέπεται γιά ἕναν, ὁπωσδήποτε, λαόν. Βεβαίως ἔτσι εἶναι. 

     Δέν θά ἤθελα, λοιπόν, νά σᾶς μιλήσω ὅτι σκέπτομαι σωβινιστικά καί σᾶς μιλάω τώρα ἔτσι, ὅταν λέμε ὅτι δέν θά ἀπορρίψουμε τά ἡμέτερα. Ὄχι. Καί κάτι πού ἔχει ἕνας ξένος λαός καί τό ὁποῖο μπορεῖ νά εἶναι καλό, θά τό ἀποδεχθοῦμε. Βεβαίως θα χρησιμοποιήσουμε μία-δύο-πέντε-ἑπτά ξένες γλῶσσες. Θέλετε; Μάθετέ τες. Κανείς δέν λέει νά μήν μάθετε μία ξένη γλῶσσα ἤ περισσότερες. Θέλετε ἀκόμη; Καί ξένες λέξεις μποροῦμε νά χρησιμοποιήσουμε καί μάλιστα ἐκεῖνες ἔχουνε πλέον πολιτογραφηθεῖ στή γλῶσσα μας. Εἴδατε προηγουμένως τί εἶπα; Σωβινισμός. Δέν εἶναι ἑλληνική λέξη. Εἶναι πολλές λέξεις πού ἔχουνε πλέον πολιτογραφηθεῖ. Θά τίς χρησιμοποιήσουμε, δέν εἶναι κακό. Ὄχι ὅμως νά ὑποτιμοῦμε τήν ἑλληνική γλῶσσα καί νά ‘χουμε τόσες λέξεις ξένες μέσα στή γλῶσσα μας, ὅταν μιλᾶμε γιά νά κάνουμε τί… δέν ξέρω, ἐπίδειξη; … Δέν ξέρω. Κι εἶναι αὐτό πάρα πολύ κακό. Ἀκόμη ἔχετε προσέξει ὅτι στά καταστήματά μας ἔχουμε συνήθως ξενόγλωσσες ἐπιγραφές; Καί μάλιστα τί ξενόγλωσσες… Χμ!... Ὃταν, φέρ’ εἰπεῖν, βάζει μισή ἑλληνική καί μισή… ἄ… γαλλική… ξέρω γώ… ἐγγλέζικη, ἀμερικάνικη, γερμανική. Ξέρετε πῶς λέγονται αὐτά; Λέγονται «φραγκοχιώτικα»! Ναί. Αὐτά τά φραγκοχιώτικα. Ἔ, ὡραῖα εἶναι, δηλαδή, αὐτά ἔτσι νά τά λέμε ἤ νά βάζουμε τίς ἐπιγραφές; Νά λέμε… ξέρω γώ… «Αὐτό τό κατάστημα πουλάει… ‘’ξυλοδέρμ’’». Ξύλο-δέρμ. Ξύλο-δέρμα(δέν λέει: δέρμα)· ξυλοδέρμ…! Τό κόβει, τό κάνει ξένη λέξη, δηλαδή κόβει τήν τελευταία λέξη. Δηλαδή, ὅ,τι σᾶς εἶπα, φραγκοχιώτικα.

     Κάποια καλή ξένη μουσική, δέν μποροῦμε νά τήν ἀποδεχθοῦμε; Ὃπως ἡ καθιερωμένη κλασική μουσική; Ἀναμφισβήτητα ναί. Γιατί ὅμως νά ἔχουμε αὐτή μανία -μανία κυριολεκτικά- νά στρεφόμεθα στήν ξένη ἐκείνη μουσική (αὐτήν τήν λαϊκή ξένη μουσική), ἡ ὁποία ἔχει ξετρελάνει τόν κόσμον. Εἶναι -γιά μένα… δέν ξέρω… κακόηχος! Θέλετε; Καί δαιμονική! Θέλετε; Καί διεγείρει κατώτερα ἔνστικτα! Μιά μουσική πού ἄν τήν ἀκούσεις μετά τά μεσάνυχτα, τήν μουσική αὐτή, πού εἶναι βέβαια τῆς μόδας… οἱ τραγουδιστές αὐτῶν τῶν τραγουδιῶν (τῶν Ἀμερικάνικων τραγουδιῶν) εἶναι ἀπό τά χασικλίδικα τοῦ τόπου εκείνου … κ.λπ. Ἐάν δέν πιοῦν χασίς δέν … δηλαδή ἄλλα ναρκωτικά -γιατί δέν ἔχουνε χασίς ἐκεῖ, τό ‘χουμε ἐμεῖς, εἶναι πιό λαϊκό τό δικό μας αὐτό- ἄν δέν διαθέτεις βραχνή φωνή, ἄν δέν διαθέτεις κάποια μέθη, δέν μπορεῖς νά ἀποδώσεις τό τραγούδι σου. Κι ἀκοῦς τούς ἀνθρώπους αὐτούς -γιατί αὐτή εἶναι ἡ μουσική πού προσφέρουν- σάν νά τούς πνίγουν τόν λαιμό καί νά ζητοῦν βοήθεια. Κι αὐτό λέγεται μουσική! Ἤ ἀκόμη σάν νά εἶναι κολασμένοι στήν κόλαση πού βασανίζονται ἀπό τά κολαστήρια τῆς Κολάσεως καί ξεφωνίζουν φοβερά. Παιδιά, σᾶς ἐρωτῶ, ἀλήθεια διασκεδάζετε μέ τέτοια μουσική; Δέν μπορῶ νά τό διανοηθῶ! Δέν φοβόσαστε; Δέν τρομάζετε; Σᾶς ἀρέσει; Τό ‘χω θέσει τό θέμα αὐτό καί ξέρετε τί ἀπάντηση ἔχω πάρει; «Ναί, μᾶς ἀρέσει». Σᾶς ἀρέσει; Γιατί, λοιπόν, καταφεύγουμε σ’ αὐτά τά ξενικά τραγούδια καί ξενική μουσική, γιατί; Τί ὡραῖο ἔχουν; Μόνο καί μόνο γιατί εἶναι ξένα; Αὐτό δέν εἶναι ἐπιχείρημα. 

     Ἀκόμη, καλές ἰδέες, ἔχουν βεβαίως καί οἱ ξένοι, δέν τίθεται θέμα. Πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι κανεἰς λαός δέν εἶναι αὐτάρκης. Δέν μπορεῖ κανείς λαός νά κλείσει τά σύνορά του καί νά πεῖ: «Ἐγώ εἶμαι αὐτάρκης, δέν θέλω τίποτε ἄλλο πιά». Τά ‘χουμε ὅλα. Δέν ἔχουμε ἀνάγκη τίποτε ν’ ἀκούσουμε… κ.λπ… κ,λπ… Ποιός λαός εἶναι αὐτάρκης; Κανένας! Πῶς, λοιπόν, θά ποῦμε ὅτι δέν μποροῦμε ἀπό τούς ξένους κάτι νά πάρουμε; Ἀλλά ἐκεῖνο πού θά πάρουμε θά εἶναι καλό. Καί οἱ ἰδέες, θά εἶναι καλές, ἀλλά προσοχή· οὔτε τά δικά μας θά πετάξουμε γιά ν’ ἀντικαταστήσουμε αὐτά μέ ξένες ἰδέες, οὔτε ἀνεξέλεγκτα θ’ ἀφήσουμε τίς ξένες ἰδέες (ἴσως ἀνατρεπτικές, ἴσως ἀθεϊστικές) νά μποῦν στή χώρα μας καί νά μᾶς χαλάσουν. Θά μοῦ πεῖτε: «Θά βάλουμε λογοκρισία;». Θά σᾶς ἀπαντοῦσα: «Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πρέπει νά εἴμεθα λογοκρισία. Ὅταν δῶ κάτι πού δέν εἶναι σωστό, δέν θά τό πιάσω στά χέρια μου. Πολύ δέ παραπάνω, δέν θά τό ἀποδεχθῶ». Ἐάν οἱ γονεῖς σας -γιατί ἐσεῖς βέβαια δέν ἔχετε ἐμπειρία γιά νά γνωρίζετε- καί σᾶς ποῦν: «Τό βιβλίο αὐτό, παιδί μου, δέν εἶναι καλό πού θά διαβάσεις», δείξτε ταπείνωση καί ὑπακοή. Ξέρουνε πιό πολλά οἱ γονεῖς σας. Γιατί ἄν δέν τούς ἀκούσετε, θά ζημιωθεῖτε ἀφάνταστα. Αὐτό ἔχουμε πάθει στήν Ἑλλάδα σήμερα κι ἔχουμε φοβερά ζημιωθεῖ, κι ἔχει μπεῖ ὁ ἀναρχισμός κι ὁ ἀνατρεπτισμός… κ.λπ. καί τόσα μύρια κακά πράγματα, ἔχουνε μπεῖ, γιατί; Γιατί ἀφήνουμε τά πάντα νά κινοῦνται ἐν ὀνόματι τῆς ἐλευθερίας. Σᾶς ξαναλέγω, δέν εἶναι λογοκρισία νά σοῦ πεῖ ὁ καθηγητής σου-ὁ δάσκαλός σου, ὁ ἱερεύς, ἡ Ἑκκλησία, οἱ γονεῖς σου, νά σοῦ ποῦν: «Μήν τό πιάνεις αὐτό στά χέρια σου, μήν τό διαβάσεις. Ἔχεις περιέργεια, θά καταστραφεῖς!». Δέν μιλᾶμε, λοιπόν, γιά λογοκρισία, ἀλλά πρέπει νά γίνουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι λογοκρισία, δηλαδή ἐμεῖς νά λέμε θά δεχθοῦμε ἤ δέν θά δεχθοῦμε κάτι. Ἀλλά, θά μοῦ πεῖτε, ἀπαιτεῖται μία ὡριμότητα στόν λαό μας. Δέν τήν ἔχουμε τήν ὡριμότητα. Τί νά πῶ; 

    Ἔχετε δεῖ στήν πόλη μας, καί σέ κάθε πόλη… ἄν πᾶτε στήν Θεσσαλονίκη…Ὤ! Εἶχα πάει πρίν ἀπό πολύ καιρό· ἔξω ἀπ’ τά Πανεπιστήμια, τί ἦταν γραμμένα στούς τοίχους! Ρώτησα: «Τί εἶναι ἐδῶ;». «Τό Πανεπιστήμιο». «Σοβαρά; Κι ὅλα αὐτά τά γραμμένα τί εἶναι;». Καί μοῦ εἶπαν: «Καί πού νά μπεῖτε μέσα! Νά δεῖτε τί εἶναι γραμμένο!». Καί ξέρετε οἱ πιό πολλές ἐπιγραφές ἀπ ‘ αυτές πού γράφονται -στούς τοίχους, νά ρθουμε στήν πόλη μας, αὐτές πού τίς βλέπουμε καθημερινά- ξέρετε ὅτι εἶναι οἱ περισσότερες ξενόγλωσσες; Ἔλεγε, ἐπί παραδείγματι, γιά κάποιον πολιτικόν τάδε: ’’Go home’’! Δηλαδή: «Πήγαινε στό σπίτι σου». Δέν τό γράφουν ἑλληνικά, τό γράφουν μέ ξένα. Ἤ: ‘’I love gou’’, «Σ’ ἀγαπάω». Δέν τό γράφουν με ἑλληνικά, τό γράφουν μέ ξένα! Γιατί; Πρῶτα-πρῶτα δέν πρέπει νά γράφουμε στούς τοίχους. Ἔχουμε καταλερώσει καί καταρυπάνει τούς τοίχους. Εἶναι ὡραῖο θέαμα μία πόλις νά εἶναι βρώμικη ἀπό αὐτές τίς ἐπιγραφές; Φτιάχνει ἕνας ἕνα ὡραῖο σπίτι, τό ἀσπρίζει, τό καθαρίζει, τέλος πάντων, ἕνα καινούριο σπίτι, καί πάει ὁ ἄλλος μέ τήν βούρτσα μέ τό πινέλο καί μέ τό σπρέι, καί τοῦ γράφει καί τοῦ λερώνει τούς τοίχους! Εἶναι σωστό αὐτό τό πρᾶγμα, εἶναι πρέπον; Ἀναμφισβήτητα ὄχι. Λοιπόν, προσοχή, παιδιά, καί εἰς τό σημεῖον αὐτό. Προσοχή, πάρα πολλή προσοχή. Οὔτε στούς τοίχους θά γράφουμε, οὔτε ξενόγλωσσα θά γράφουμε. Θές νά γράψεις σέ κάποιον πού δέν ξέρει ἑλληνικά; Θά τοῦ γράψεις βεβαίως στήν ξένη γλῶσσα. Ὄχι ὅμως αὐτό τό κατάντημα.

     Ἄν ἕνας Ἕλληνας πεῖ κάτι πολύ σοφό, κανείς βέβαια δέν θά τόν προσέξει. Ἄν κάποιος ξένος πεῖ μία ἀνοησία, ἀμέσως ἡ ἀνοησία του αὐτή θά γίνει ἀνάρπαστη. Γιατί; Ἐπειδή εἶναι ξένος. Αὐτό θά πεῖ ξενομανία. Καί θέλετε νά ξέρετε; Εἴμεθα ξενομανεῖς, ἀπό τήν ἐποχή τῆς Ἀθηναϊκῆς Πολιτείας, π.Χ. Εἴμεθα ξενομανεῖς, ἀπό τήν ἀρχαιότητα. Ναί, ναί. Ἐρωτοτροπούσαμε μέ τούς Πέρσες… καί δέν ξέρω τί… καί δέν ξέρω τί… εἶναι δηλαδή παλιό, τῆς φυλῆς μας, ἁμάρτημα ἡ ξενομανία.

     Ἀκόμη κάτι πού πρέπει νά σᾶς τό πῶ, εἰδικά σέ σᾶς, ἀναπτύσσεται μία ἀλληλογραφία φιλίας μέ ξένους. Μαθαίνουμε φέρ’ εἰπεῖν μία ξένη γλῶσσα, φροντίζουμε ν’ ἀνοίξουμε μία ἀλληλογραφία. Ναί, ἀλλά μ’ αὐτό τό πρόσωπο πού ἀνοίγεις ἀλληλογραφία ἀγόρι ἤ κορίτσι, ξέρεις τί θά σοῦ βγεῖ; Μετά θά σοῦ πεῖ… θά σέ καλέσει, θά τόν καλέσεις, θά τήν καλέσεις νά ρθεῖ ἐδῶ, καί τί θά βγεῖ ἀπ’ αὐτά; Θυμᾶμαι, παιδιά, ὅταν μετά τήν γερμανική Κατοχή ἦρθαν στήν Ἑλλάδα βέβαια τά συμμαχικά στρατεύματα. Τί ἦταν ἐκεῖνο; Ἄν ξέρατε πῶς ἀγκαλιάσαμε ὅλους αὐτούς καί μάλιστα τούς Ἄγγλους στρατιῶτες! Ξέρετε ἀπ’ αὐτό τό ἀγκάλιασμα πόσα κακά βγῆκαν; Δέν… δέν μπορῶ νά σᾶς τά πῶ. Τά ‘χω ζήσει! Καί ἐγώ ὁ ἴδιος πού σᾶς μιλάω, εἶχα δείξει διάθεση ἀγκαλιάσματος. Βλέπαμε ἕναν στρατιώτη Ἄγγλο στόν δρόμο, τοῦ ἀνοίγαμε κουβέντα… κ.λπ… κ.λπ. καί χωρίς νά πολυελέγξουμε: «Ἒλα στό σπίτι». Τραπεζώματα, ἐπισκέψεις… τοῦτα, κεῖνα… βγήκανε πολλά κακά πράγματα. Ἐννοῶ «κακά» ἀπό πλευρᾶς ἤθους. Κι ὅμως αὐτούς, ἄν τό θέλετε -δέν εἶμαι ἐχθρικά διακείμενος πρός τούς ξένους, ὄχι, ὄχι- ἀλλά ἡ Ἱστορία ὅμως δέν πρέπει νά λησμονεῖται. Αὐτούς πού τούς ἀγκαλιάσαμε, πού τούς τραπεζώσαμε, πού τούς ἀγαπήσαμε, ὕστερα ἀπό λίγο καιρό, εἶναι ἐκεῖνοι πού ἀπηγχόνιζαν τά Ἑλληνόπουλα εἰς τήν Κύπρον! Εἶναι αὐτοί οἱ ἴδιοι οἱ ὁποῖοι ἐδημιούργησαν καί τήν τραγωδία τῆς Κύπρου, καί τό χειρότερο: Τήν διατηροῦν καί τήν συντηροῦν, αὐτήν τήν τραγωδία τῆς Κύπρου.

     Θά ‘θελα ὅμως νά σᾶς πῶ κάτι. Ἴσως δέν ἔχουμε ὑποπτευθεῖ ὅτι ἡ ξενομανία εἶναι ἕνας φορέας. Ἕνας φορέας ἐπί τοῦ ὁποίου θά στηριχτεῖ ἡ διείσδυσις τῶν ἰδεῶν τοῦ Ἀντιχρίστου σέ ὅλα τά ἔθνη. Τό λέγει αὐτό ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης. «Ἔλα νά σοῦ δείξω…»: «Δεῦρο δείξω σοι τὸ κρῖμα τῆς πόρνης τῆς μεγάλης τῆς καθημένης ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν, μεθ᾿ ἧς ἐπόρνευσαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ ἐμεθύσθησαν οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν ἐκ τοῦ οἴνου τῆς πορνείας αὐτῆς (μέ τήν πνευματική ἔννοια «πορνεία»)». Τί θά πεῖ μέθυσαν, «ἐμεθύσθησαν»; Θά πεῖ: Ἒγινε ἡ ξενομανία (ὑπάρχει ξενομανία), ἔγιναν οἱ διεισδύσεις καί ἔτσι ὅλες αὐτές οἱ ἰδέες σήμερα καί ὁ πολιτισμός κυκλοφορεῖ σ’ ὅλη τή γῆ, καί γίνεται φορέας γιά νά ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος. Παιδιά, ἡ ξενομανία σάν αἴσθημα, πρέπει νά σᾶς πῶ, ὅτι καταργεῖ καί τά σύνορα. Κι ὅταν τά σύνορα ἀνοίξουν –πού τό λεγαμε τήν περασμένη φορά-τότε γίνεται ἡ διακίνησις ποικίλων ἰδεῶν καί ἀθρόα ἡ καταστροφή τῶν λαῶν. Ἄς προσέξουμε, λοιπόν, θ’ ἀγαπᾶμε ὅλους τούς λαούς τῆς γῆς, θά παίρνουμε ὅ,τι καλό ἔχουν καί ὄχι βέβαια τό κακό.

25η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.