Αθανάσιος Άμβωνας: Τσιγάρο ~ Ναρκωτικά.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τσιγάρο ~ Ναρκωτικά.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

21 Μαρτίου 2025

«Τά ναρκωτικά».

†. Θά ἐπαναλάβουμε, παιδιά, τήν συμβουλή τοῦ Τωβίτ πρός τόν Τωβία, τόν γιό του: «Οἶνον εἰς μέθην μὴ πίῃς, καὶ μὴ πορευθήτω μετὰ σοῦ μέθη ἐν τῇ ὁδῷ σου», «Κρασί -οἰνοπνευματῶδες ποτόν- σέ βαθμό μέθης νά μήν πιεῖς, οὔτε νά κάνεις συντροφιά μέ ἄνθρωπο πού μεθᾶ».

Λέγαμε ὃτι μιά πηγή μέθης, μιά πηγή μέθης -μετά τό οἰνόπνευμα καί τό κάπνισμα- εἶναι μιά τρίτη, τά ναρκωτικά. Σᾶς εἶχα, ἐξάλλου, ὑποσχεθεῖ ὅτι κάτι θά λέγαμε γι’ αὐτά. Βέβαια ὅλοι ἔχουμε ἀκούσει γιά τά ναρκωτικά. Ἡ διάδοσίς τους δυστυχῶς εἶναι παγκοσμία. Ἐδῶ στήν Ἑλλάδα τά ναρκωτικά παίρνουν ἀνησυχητικές διαστάσεις, καί μάλιστα στούς ἐφήβους μας! Ἐδῶ εἶναι τό φοβερόν. Βέβαια, δέν θά ἀναφερθοῦμε σήμερα καί θά ‘θελα μ’ ἕνα μάθημα νά τελειώσουμε -δέν μοῦ εἶναι εὐχάριστο θέμα- στά εἴδη τῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν, κάτι πού νομίζω-πιστεύω ὅτι ὅλοι γνωρίζετε, κυκλοφοροῦν ἀρκετά βιβλία, μπορεῖ κανείς νά διαβάσει τί ναρκωτικές οὐσίες ὑπάρχουν. Οὔτε ἀκόμη θά ἀναφερθοῦμε στά ὀλέθρια ἀποτελέσματά τους, γιατί, εἴτε εἴδαμε μέ τά μάτια μας, εἴτε διαβάσαμε στίς ἐφημερίδες, τί παθαίνουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι παίρνουν ναρκωτικά.

Εἶναι βέβαια ἐκπληκτικόν, φοβερόν… θυμοῦμαι πρίν ἀπό κανα-δυό χρόνια ἐδῶ στήν κεντρική πλατεῖα τῆς πόλεώς μας ἦταν ἕνας νέος σ’ ἐκεῖνα τά δρομάκια πού ὑπάρχουν ὅταν διασχίζεται ἡ πλατεῖα, καί περνᾶ βέβαια πολύς κόσμος ἀπό κεῖ… Ἓνας νέος -καλοκαίρι ἦταν- ἦταν ξαπλωμένος ἀνάσκελα, βέβαια δέν πιστεύω ὅτι θά διάλεξε τόν τόπον αὐτόν γιά νά κοιμηθεῖ! Δέν τό νομίζω αὐτό, μποροῦσε νά πάει ἔξω… Κι ἄν δέν εἶχε σπίτι, δέν εἶχε κρεβάτι, νά πάει ἀλλοῦ νά κοιμηθεῖ ἄν νύσταζε. Ἐγώ ἄν νύσταζα καί δέν εἶχα σπίτι, ἔ, κάπου θα πήγαινα, τέλος πάντων… σ’ ἕνα ἀπόμερο μέρος. Ἐκεῖ αὐτός μές στήν κεντρική πλατεῖα, ἐκεῖ βρέθηκε, ἐκεῖ ἐπῆλθε ἡ μέθη, προφανῶς ἀπό ναρκωτικά, καί ἦταν… τόν ἔβλεπαν ὅλοι ὅπως περνοῦσαν, κι ἔλεγαν: «Πω!Πώ!» Λοιπόν, ὅλοι ἔχουμε δεῖ, καί συχνά ἀκοῦμε ὅτι κάποιος πέθανε -εἴτε κοπέλα εἶναι, εἴτε ἀγόρι εἶναι- ἀπό τήν ὑπερβολική χρήση τῶν ναρκωτικῶν. Ἐν τούτοις μένει μιά ἀπορία: Γιατί ἀφοῦ γνωρίζουμε ὅλοι ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀχρηστεύεται μέ τά ναρκωτικά, ἀχρηστεύεται ψυχοσωματικά, καί φθάνει ἀκόμα καί μέχρι τόν θάνατο, τότε γιατί ἔχουμε αὔξηση τῆς διαδόσεως. Γιά ποιόν λόγο δηλαδή, βλέπουμε νά γίνεται ἡ διάδοσις περισσοτέρα καί περισσοτέρα; Αὐτό πρέπει νά ἐρευνήσουμε, γιατί αὐτό ἔχει πάρα πολύ ἐνδιαφέρον. Σέ τίποτε ἄλλο δέν θά ἀσχοληθῶ μέ τά ναρκωτικά.

Κυριότατα, ὅπως ἤδη εἴπαμε καί τήν περασμένη φορά μέ τό κάπνισμα καί μέ τό οἰνόπνευμα, ἡ μέθη εἶναι θέμα πίστεως, σέ θέματα καθημερινότητος. Εἶναι ἐκεῖνο πού μᾶς εἶπε ὁ Κύριος, εἶναι στόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη (3, 12) ὅτι: «Εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν (:Ἂν σᾶς εἶπα ἐπίγεια πράγματα)- ὅπως φέρ’ εἰπεῖν μέθη, μή μεθᾶτε· δέν βλέπετε τί παθαίνει ἕνας ὁ ὁποῖος μεθᾶ;- καὶ οὐ πιστεύετε (:καί δέν πιστεύετε), πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε;». Ἄρα -εἶναι ἡ τρίτη φορά πού τό λέγω, στά δύο προηγούμενα μαθήματά μας καί τώρα- εἶναι θέμα πίστεως. Εἶναι θέμα πίστεως στήν καθημερινότητα. Μήν πηγαίνεις ἐκεῖ, παιδί μου, θά πάθεις κακό. Ἐάν δέν τό πιστέψεις, δέν θά τό ἐφαρμόσεις. Πρέπει νά τό πιστέψεις, τελείωσε. Μπορεῖ νά γνωρίζεις, μπορεῖ νά διάβασες… μπορεῖ… πρέπει νά τό πιστέψεις. Διότι, ἄν ἦταν μόνο νά γνώριζες, τότε πάλι τό ἐρώτημα: Γιατί ὑπάρχουν τόσοι; Ἐνῶ γνωρίζουν, ἐνῶ ὑπάρχει μία ἐνημέρωση στά θέματα αὐτά. Ποιός δέν εἶδε, φέρ’ εἰπεῖν, μεθυσμένο ἄνθρωπο; Ποιός δέν ἄκουσε γά τό κάπνισμα; Καί ποιός δέν εἶδε καί δέν ἄκουσε γιά τά ναρκωτικά; Τότε γιατί ὑπάρχει ἡ αὔξησις; Τότε εἶναι θέμα -καί τό ἐπαναλαμβάνω καί τό τονίζω- πίστεως. Μοιάζει τό πρᾶγμα σάν τίς μῦγες πού ἐνῶ βλέπουν στήν μυγοπαγίδα πού κρεμᾶμε κάτω ἀπό τό φῶς, στούς χώρους τοῦ σπιτιοῦ μας, βλέπουν τίς ἄλλες μῦγες ἐκεῖ, νά ‘ναι κολλημένες, νά μήν μποροῦν νά ἐλευθερωθοῦν νά φύγουν, καί θά πᾶνε νέες μῦγες νά πᾶν νά κολλήσουν, πάλι ἐκεῖ, στή μυγοπαγίδα. Καί βέβαια οἱ μῦγες δέν ἔχουν λογική, ὁ ἄνθρωπος ὅμως ἔχει λογική, καί νά πεῖ: «Αὐτός ἔπαθε αὐτό. Τόσοι καί τόσοι παθαίνουν αὐτό, γιατί ἐγώ δέν θά πάθω, καί νά μήν ἀκολουθήσω αὐτό πού ἔπαθαν ἐκεῖνοι;».

Βλέπετε; Σᾶς ἔλεγα -καί τό λέω ξανά- ὅτι πολλές φορές λέμε: «Αὐτά συμβαίνουν στούς ἄλλους, σέ μᾶς δέν θά συμβοῦν». Γιατί δέν θά συμβοῦν; Ἐγώ σάν πνευματικός, ἀκούω φοβερά πράγματα, ἀνήκουστα, περίεργα πράγματα. Ξέρετε τί λέγω; «Ἄνθρωποι τά ἔκαναν αὐτά, καί γώ εἶμαι ἄνθρωπος. Γιατί δέν θά μποροῦσα καί ἐγώ νά κάνω αὐτά τά ἀνήκουστα!». Μήν σᾶς κάνει ἐντύπωση. Ναί, Γιατί; Γιατί δέν εἶμαι κάτι διαφορετικό ἀπό τούς ἄλλους, δέν εἶμαι ἄγγελος, εἶμαι ἄνθρωπος. Κι ὅπως, λοιπόν, ἔκαναν αὐτοί αὐτά τά «κάποια», μπορῶ νά κάνω καί ἐγώ. Μόνον τότε, ἐάν ἔχουμε αὐτήν τήν στοιχειωδεστάτην ταπείνωση, ὅτι μποροῦμε καί μεῖς νά πάθουμε τά ἴδια, μόνο τότε θά προσέχουμε, κι ἀκόμη κάτι ἄλλο: καί θά μᾶς φυλάξει κι ὁ Θεός. Ἀλλιώτικα, ἄν διαθέτουμε μία ὑπερηφάνεια ὅτι ἐμεῖς δέν παθαίνουμε τίποτα, ἐκεῖ ἀκριβῶς τήν παθαίνουμε.

Βέβαια, εἶναι καί ἄλλα αἴτια διαδόσεως τῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν, θά τό λέγω ἔτσι διότι εἶναι πολλές οὐσίες, εἶναι φυσικές οὐσίες εἶναι καί τεχνητές οὐσίες, χημικές, ὅπως θα γνωρίζετε. Ὅπως εἶναι ἡ μίμησις. Ὅπως εἶναι ἀκόμα ἡ περιέργεια. Μἀλιστα στούς νέους ἀνθρώπους, στούς ἐφήβους μάλιστα, εἶναι πάρα πολύ μεγάλο στοιχεῖο, παράγων σπουδαῖος, ἡ περιέργεια: «Γιά, νά δῶ, τί νά εἶναι ἄραγε αὐτό, τί νά εἶναι;». Εἶναι ἀκόμη ἡ ἄγνοια, νά μή γνωρίζει κανείς τί ἀποτελέσματα θά ἔχει καί πῶς θά αἰχμαλωτιστεῖ καί θά ἐγκλωβιστεῖ μέσα σ’ αὐτό τό κύκλωμα, τό φοβερό κύκλωμα τῶν ναρκωτικῶν. Εἶναι ἀκόμη ἡ κακή συντροφιά. «Γιατί ὁ φίλος ἤ οἱ φίλοι ἤ οἱ συμμαθητές κάνουν χρήση; Γιά, νά δοκιμάσω κι ἐγώ, νά δοκιμάσουμε κι ἐμεῖς… ἔ, ἐπειδή εἴμασταν στήν ἴδια παρέα». Ἀκόμα εἶναι καί ἡ μόδα. «Εἶναι κάτι πού… ἔ, ὅλοι ἔτσι κάνουν, θά κάνω κι ἐγώ», καί ὅ,τι ἄλλος παράγων μπορεῖ νά ὑπάρξει. Ὅλα αὐτά ἀναμφισβήτητα συντελοῦν.

Ἀλλά τό ἀληθινό αἴτιο εἶναι βαθύτερο, καί αὐτό θελω τώρα νά προσέξετε, διότι ἄν τό ἀνακαλύψουμε αὐτό τό βαθύτερον αἴτιο, ἐκεῖ εὔκολα θά βροῦμε καί τή θεραπεία. Εἶναι λόγοι ὑπαρξιακοί. Τί θά πεῖ «λόγοι ὑπαρξιακοί»; Θά πεῖ ὅτι εἶναι θέμα πνευματικῆς κρίσεως. Ὅταν ἕνας νέος ἄνθρωπος περνάει μία πνευματική κρίση, τότε κινδυνεύει νά πέσει στά ναρκωτικά ὁ σύχρονος ἄνθρωπος, ὁ σύχρονος . Καί μάλιστα τονίζω καί ὑπογραμμίζω ξανά καί ξανά ὁ νέος ἄνθρωπος, ὁ σύγχρονος νέος ἄνθρωπος, ἔχει σήμερα ἄδεια ψυχή! Φρόντισαν -τουλάχιστον στήν πατρίδα μας, ἀπ’ ὅ,τι ξέρουμε- οἱ ὑλιστικές θεωρίες νά τοῦ σκοτώσουν μές στήν ψυχή του τά ἰδανικά. Ἀφοῦ βέβαια προηγουμένως τοῦ σκότωσαν μέσα στήν καρδιά του, τόν Θεό! Τοῦ σκότωσαν, καί στήν καρδιά, καί στόν νοῦ. Ὅταν αὐτές οἱ ποικίλες -ξαναλέγω- ὑλιστικές θεωρίες, νά μένουν σέ τοῦτο τό ἀποτέλεσμα, σέ τοῦτο τό συμπέρασμα: «Οὐκ ἔστι Θεός», «δέν ὑπάρχει Θεός». Καί νά τό δείχνουν μέ ποικίλους τρόπους, μέ ψευδο-ἐπιστημονικά πορίσματα. «Τάχα, δῆθεν ἡ ἐπιστήμη τοῦτο ἤ ἐκεῖνο…». Στήν πραγματικότητα δέν εἶναι ἡ ἐπιστήμη. Δέν εἶναι δυνατόν νά ἀντιστρατεύεται ἡ ἐπιστήμη στά θέματα τῆς πίστεως. Γιατί; Διότι ἔχουν κοινή προέλευση. Καί ἡ ἐπιστήμη -πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ μελέτη τῆς φύσεως- ἀπό τόν Θεό ἔρχεται -Ποιός ἔκανε τήν φύσιν;- καί ἡ θρησκεία ἀπό τόν Θεό ἔρχεται. Εἶναι δυνατόν, λοιπόν, ἀπό τήν αὐτήν πηγήν νά ὑπάρχουν ἀντιφάσεις; Εἶναι δυνατόν; Ἀσφαλῶς ὄχι.

Ἔτσι, ὅταν μιλᾶμε γιά ἐπιστήμη, στήν πραγματικότητα εἶναι μία ψευδο-ἐπιστήμη, ἡ ὁποία πολλάκις ὑπηρετεῖ σκοτεινούς σκοπούς. Δηλαδή, σκοπιμότητες ποικίλες. Μία ἀπό τίς σκοπιμότητες εἶναι καί ἡ πολιτική. Ἔχουμε, ὅμως, καί ἄλλες σκοπιμότητες· καί ἄλλες... Ὅταν, φέρ’ εἰπεῖν, κάποτε οἱ Ἄγγλοι προσπαθοῦσαν νά διαδοθοῦν, νά καλλιεργεῖται καί νά διαδίδεται, κάτι τό ναρκωτικό στήν Κίνα, γιά νά ἔχουν τήν Κίνα κάτω ἀπό τήν δική τους ἐπικράτεια. Βέβαια, ὁ Θεός τιμωρεῖ, σήμερα εἶναι τό ἀντίστροφο, ἡ Κίνα δέν καλλιεργεῖ πλέον ναρκωτικά -ἐπί ποινῇ θανάτου!-, ὀρθότατα, ἀλλά καλλιεργοῦν ναρκωτικά τά ὁποῖα στέλνουν στήν Ἀγγλία! Τά ὁποῖα βρίσκεις καί εἰς τό περίπτερον. Ἔτσι τιμωρεῖ ὁ Θεός. Καλά νά πάθουν! Ὄχι τι ἄλλο, πού σᾶς εἶπα γιά νά δεῖτε ὅτι ὑπάρχουν καί σκοπιμότητες. Σκοτεινές σκοπιμότητες, πού γίνονται αἰτία διαδόσεως τῶν ναρκωτικῶν.

Φρόντισαν κυρίως, ὅμως, ἐκεῖνοι πού νόμιζαν, ἤθελαν, ἔτσι τό ‘κριναν, νά σκοτώσουν (γιατί αὐτό ἐνδιαφέρει τόν Θεό) μέσα στόν νοῦ καί μέσα στήν καρδιά τῆς νεολαίας μας. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχασε αὐτόν τόν ὑπαρξιακό του προσανατολισμό, δηλαδή ἔχασε τό νόημα τῆς ὑπάρξεώς του (:«Γιατί ὑπάρχω;») καί ἀπάντηση στό «Γιατί ὑπάρχω;» δέν μπορεῖ νά δώσει οὔτε ἡ ἐπιστήμη οὔτε ἡ Φιλοσοφία, παρά μόνον ὁ Θεός. Ἔχασε, λοιπόν, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος -καί νέος μάλιστα- αὐτόν τόν ὑπαρξιακό του προσανατολισμό, τό νόημα τῆς ὑπάρξεώς του, γιατί ὑπάρχει. Ἀλλά ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πλασμένη γιά τόν Θεό. Τό λέει αὐτό πολύ ὡραῖα ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος στίς «Ἐξομολογήσεις» του, στόν 1ο στίχο τοῦ 1ου κεφαλαίου του: «Ἔπλασες ἐμᾶς», λέγει, «γιά τόν Ἑαυτό Σου καί δέν ἡσυχάζουμε ἕως ὅτου βρεθοῦμε στούς κόλπους Σου». Ἕνα στοιχεῖο, λοιπόν, τοῦ κατ’ εἰκόνα πού ἔχει ὁ κάθε ἄνθρωπος, εἶναι ἡ φορά του (:ἡ κατεύθυνσή του) πρός τόν Θεό. Κάθε ἄνθρωπος ἔχει αὐτήν τήν φορά, τήν κατεύθυνση πρός τόν Θεό. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ζητᾶ -ἀφοῦ πέθανε ὁ Θεός μέσα του, πῶς θά ‘χει τώρα αὐτήν τήν φορά αὐτήν τήν κατεύθυνση, ἀφοῦ πέθανε ὁ Θεός μέσα του, τοῦ σκότωσαν τόν Θεό μέσα του- ζητᾶ ἀντισταθμίσματα, αὐτῶν τῶν ἐφέσεων τῆς ψυχῆς του, σέ ὑποκατάστατα τοῦ Θεοῦ, σέ ὑποκατάστατα τοῦ Παραδείσου, καί σέ ὑποκατάστατα τῆς χαρᾶς, κι αὐτά εἶναι (ἀνάμεσα στά πολλά) τά ναρκωτικά. Γι’ αὐτό μιλᾶνε γιά «παραδείσους τῶν ναρκωτικῶν». Βλέπετε;

Τί πρέπει νά γίνει; Τί πρέπει νά γίνει… Μήπως ἡ ἐνημερωσις; Ἀσφαλῶς χρήσιμη εἶναι ἡ ἐνημέρωσις, ὥστε νά μήν ὑπάρξει αἰτία ἡ ἄγνοια. Ἀλλά δέν εἶναι ἐπαρκής. Ὅπου ἀκούω, ὅ,τι διαβάζω, ὅ,τι ὁμιλίες ἔχουνε γίνει γιά τά ναρκωτικά, ὅλοι μιλοῦν γιά ἐνημέρωση. Ναί. Ὅπως ἀκριβῶς ὁμιλοῦν γιά ἐνημέρωση καί γιά τό AIDS. Μά δέν εἶναι ἐκεῖ ἡ λύση στήν ἐνημέρωση, ἀναμφισβήτητα εἶναι, ἀλλά δέν εἶναι, δέν εἶναι ἐπαρκής. Μήν ἁμαρτάνεις μέ τήν ἀνηθικότητα. Αὐτή εἶναι ἡ πληρότης τοῦ πράγματος. Ἔτσι καί ἐδῶ, δέν εἶναι ἐπαρκής αὐτή ἡ ἐνημέρωση. Ἡ ἀπόκρουσις, λοιπόν, τῶν ναρκωτικῶν δέν εἶναι θέμα μόνον ἐνημερώσεως, ἀλλά κυριότατα -καί παρακαλῶ πολύ ἀκούσατέ το- εἶναι θέμα πνευματικῆς θεμελιώσεως. Εἴδατε ἐσεῖς ποτέ πνευματικόν ἄνθρωπον, εἴδατε ποτέ νά φτάσει, νά καταλήξει, νά παίρνει ναρκωτικά; Πνευματικός ἄνθρωπος, τό εἴδατε ποτέ ἐσεῖς αὐτό; Πνευματικός νέος, πού ἀκούει λόγο Θεοῦ, πού ἐξομολογεῖται, πού κοινωνεῖ, πού ἐκκλησιάζεται, ζεῖ τόν Θεό, ζεῖ πνευματικά, εἴδατε ποτέ ἐσεῖς κάποιον τέτοιον ἄνθρωπον νέον, νά ἔχει φτάσει στά ναρκωτικά; Ἐγώ δέν ἔχω δεῖ. Ἐκτός ἄν ἀφήσει τόν Θεό, πεθάνει ὁ Θεός μέσα του, πάρει τήν ἄγουσαν (:τόν δρόμο) πρός τόν κόσμον, τότε ἄλλη παράγραφος. Ἔχασε ὅμως τόν δρόμο του. Ἀλλά ὅσο ζεῖ πνευματικά, ἐσεῖς τό εἴδατε αὐτό;

Τί σημαίνει λοιπόν; Χρειάζεται, βέβαια ἐνημέρωσις, ἀλλά κυριότατα, αὐτή ἡ πνευματική θεμελίωσις. Ὁ ἄνθρωπος, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος καί δή ὁ σύγχρονος νέος, πρέπει νά ξαναβρεῖ τόν Θεό. Πῶς θά βοηθήσουμε τούς νέους μας, νά ξαναβροῦν τόν Θεό. Ἔχουμε κάποιες, ἔτσι… πολύ συγκινητικές ὁμολογίες, πρώην ναρκομανῶν, πού αὐτό λέν… θά ‘χετε ἀκούσει. Καί στό ραδιόφωνο παρουσιάστηκαν καί στήν τηλεόραση, καί σέ ἔντυπα…: «Ἐκεῖνο πού μέ ἔσωσε -νά λέει ὁ Α ὁ Β (ἀγόρια - κορίτσια)- ἦταν ὁ Θεός. Βρῆκα τόν Θεό!». Ἀλλά πρέπει, ὅμως, νά Τόν ἔχουμε χάσει πρῶτα τόν Θεό καί μετά νά Τόν βροῦμε; Δέν πρέπει. Διότι νομίζετε -θά τό δοῦμε λίγο πιό κάτω-) ἐκεῖνος πού ἔκανε ἔστω καί μία φορά χρήση, εἶναι σάν νά μήν εἶχε κάνει χρήση; Δέν εἶναι τό ἴδιο. Προσέξατέ το, δέν εἶναι τό ἴδιο. Ὄχι θέμα γοήτρου, θέμα οὐσίας, θά τό δοῦμε λίγο πιό κάτω. Βέβαια, πιστεύουμε στήν ἀποτοξίνωση, ἐσεῖς πιστεύετε ὅτι ἡ ἀποτοξίνωσις εἶναι πλήρης; Ποιός μᾶς λέει ὅτι ἕνας πού ἔπεσε στά ναρκωτικά, ὅτι ἀποτοξινούμενος, δέν θά ἐπανέλθει κάποτε εἰς αὐτά; Πᾶρτε τό κάπνισμα· ποιός σᾶς ἐγγυᾶται ὅτι αὐτός πού ἔκοψε τό τσιγάρο, κάποια στιγμή δέν θά ξανακαπνίσει; Ἐάν αὐτό στό τσιγάρο πού εἶναι ἐλαφρύτερο, πόσο περισσότερο εἰς τά ναρκωτικά; Πόσο περισσότερο;

Λοιπόν, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος πρέπει νά ξαναβρεῖ τόν Θεό, πρέπει ν’ ἀρχίσει νά «πεινάει» καί νά «διψάει» τόν Θεό. Ἔτσι, μέ λαχτάρα, μέ συνείδηση, ἐγώ πιστεύω ὅτι ἐσεῖς πού ἀκοῦτε ὅλα αὐτά θέματα, ἔρχεστε ἐλευθέρως, ἀγαπᾶτε τόν Θεό, πραγματικά μέσα σας ἐπιθυμεῖτε τήν κοινωνία σας μέ τόν Θεό, ὅπως ὁ ἄσωτος υἱός τῆς παραβολῆς, πού εἶχε μείνει στά ξυλοκέρατα, καί ἐκεῖ πού ἦταν σάν ὑποκατάστατα, θά λέγαμε, τῆς καλῆς τροφῆς τοῦ σπιτιοῦ τοῦ πατέρα, καί τί εἶπε; «Τί καθομαι ἐδῶ, θά γυρίσω εἰς τόν πατέρα». Καί νοστάλγησε τήν ἐπιστροφή. Καί τήν πραγματοποίησε τήν ἐπιστροφή του. Ἀλλά συνειδητά. Τό ‘νιωθε! Τό ‘νιωθε! Δέν εἶχε πρό τῆς φυγῆς του, συνειδητοποιήσει ὅτι ἔπρεπε νά μένει κοντά στόν πατέρα. Εὐτυχεῖς ἄν σεῖς -ὅλοι μας!- συνειδητοποιήσουμε ὅτι δέν πρέπει νά φύγουμε ἀπό τόν Θεόν, ἀπό τόν πατέρα μας, δέν πρέπει. Ἀλλά -θά ἐπανέλθω-, ποιός σήμερα θά πεῖ στή νεολαία μας ὅτι τό ἀνικανοποίητον τῆς ψυχῆς των βρίσκεται στήν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ; Θά σοῦ ποῦν: «Ὂχι, δέν εἶναι ἐκεῖ τό ἀνικανοποίητον τῆς ψυχῆς τους». Γυρεύουν πολλά χρήματα ἀπό τούς γονεῖς, ἀκόμη κλέπτουν χρήματα, σήμερα ἀπ’ τό σπίτι αὔριο ἀπό κάπου ἀλλοῦ, εἶναι γνωστό, γιά νά ἱκανοποιηθοῦν οἱ ἐπιθυμίες τῆς ψυχῆς… διασκεδάσεις… κι ὅ,τι… κι ὅ,τι… ὅ,τι ἄλλα, ὅτι στήν πραγματικότητα αὐτά ὅλα δέν θά τούς σβήσουν τήν ψυχήν, τήν δίψαν τῆς ψυχῆς.

Ἡ δίψα εἶναι μεταφυσική. Εἶναι σάν νά πίνεις ἁλατισμένο νερό· διψᾶς πιό πολύ. Δέν ξεδιψᾶς μέ τόν τρόπον αὐτόν. Πιστεύεις ὅτι ἄν εἶχες χρήματα κι ἔκανες μεγαλοπρεπεῖς διασκεδάσεις, σπάταλες, πού νά σπαταλᾶς ἐκεῖ καί τά χρήματά σου καί τήν ψυχή σου καί τό σῶμα σου, ἐκεῖ θά βρεῖ ἱκανοποίηση ἡ ψυχή σου. Κάποιος νέος μέ ἐπεσκέφθη τελευταῖα καί ἔδειχνε μιά μελαγχολία. Κατάλαβα ὅτι δέν ἦταν μελαγχολία ἀπό κεῖνες τίς μελαγχολίες πού πᾶμε στούς ψυχιάτρους. Ἔνιωσε τήν ἀηδία τῆς κοσμικῆς ζωῆς. Αὐτός εἶναι σέ καλό δρόμο, πραγματικά σέ καλό δρόμο, νά γνωρίσει, νά συνειδητοποιήσει, τί πραγματικά τοῦ λείπει. Ναί, ὅπως ἀκριβῶς, θά φᾶμε κάτι θά μᾶς πειράξει στό στομάχι καί θά αἰσθανθοῦμε τήν ἐπιθυμία νά κάνουμε ἐμετό, νά ξεράσουμε. Τό παράδειγμα εἶναι, ἐξάλλου, καί στόν Ἅγιο Ἰάκωβο τόν Ἀδελφόθεο: Νά ξεράσει κανείς ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἔφαγε γιά νά συνέλθει.

Κάποτε ὁ ἄνθρωπος ἦταν εὐτυχής, παιδιά, στόν Παράδεισο γιατί εἶχε κοινωνία μέ τόν Θεό. Ὅταν ἐξορίστηκε -τόν ἔβγαλε ὁ Θεός ἀπό τόν Παράδεισο- ἔσπευσε νά φτιάξει τεχνητούς παραδείσους, γιά νά ἀντικαταστήσουν τόν ἀπωλεσθέντα Παράδεισο. Κι αὐτοί οἱ τεχνητοί «παράδεισοι» εἶναι λογῆς-λογῆς, καί ἕνας ἀπ’ αὐτούς τούς τεχνητούς παραδείσους εἶναι οἱ ναρκωτικές οὐσίες. Διάβαζα σχετικά -πολλές φορές ἔχω διαβάσει, δέν μ’ ἀρέσουν, τί νά κρατήσει κανείς ἀπ αὐτά;- κρατάει, λέει, ἕνα τέταρτο, μισή ὥρα, μία ὥρα… πού πηγαίνεις… ποῦ καί πῶς, μετά γίνεσαι ἕνα ράκος! Ἕνα ράκος πραγματικά. Καί ὅμως, θά λέγαμε, ὅλοι αὐτοί εἶναι ὄντως παράδεισοι -ἀφοῦ κανείς ἔτσι αἰσθάνεται- ἤ εἶναι κόλαση! Εἶναι κόλαση, παιδιά, πραγματική κόλαση. Κάποτε ἔκανα τήν ἀφελῆ ἐρώτηση, μάλιστα σ’ ἕναν ὁ ὁποῖος μοῦ εἶπε κάποια στιγμή ὅτι ἔπινε ναρκωτικά -μεγάλης ἡλικίας ἤτανε…μεγάλης… ἔ… μεσαίας ἡλικίας-: «Καί ποῦ βρήκατε», λέγω, «ναρκωτικά; Ποῦ βρήκατε αὐτό πού ἤπιατε;». Αὐτός χαμογέλασε -γι’ αὐτό, σᾶς εἶπα, ἔκανα τήν ἀφελῆ ἐρώτηση-: «Ἡ προσφορά τῶν ναρκωτικῶν εἶναι στό πρῶτο σκόνταμμά μας! Ἀρκεῖ νά ζητήσει κανείς ναρκωτικά. Τά βρίσκει πάρα πολύ εὔκολα». Λέγουν ὅτι τά ναρκωτικά σήμερα κυριολεκτικά ζώνουν τά σχολεῖα! Κι εἶναι ἀλήθεια. Προσφέρονται ἀκόμη, σάν ἡδύποτα!... σάν αὐτοκόλλητα(!) -νά μήν μείνω σέ περιγραφές περισσότερες…-, σάν χαλκομανίες… Πᾶς νά γλύψεις γιά νά κολλήσεις κάτι καί ἐκεῖ -ἔχουν ἔρθει ἀπ’ τό ἐξωτερικό αὐτά- ἔχει ναρκωτική οὐσία! Βρίσκονται, ἀκόμη, τά ναρκωτικά στίς καφετέριες, δέν ἔχω καιρό νά σᾶς πῶ καί παραδείγματα… στίς ντίσκο… στά μπάρ… στά parties… στά ἠλεκρονικά… κι ὅπου ἀλλοῦ. Κυκλοφοροῦν! Οἱ ἔμποροι τοῦ θανάτου μπαίνουνε σ’ ὅλα αὐτά, καί προμηθεύουν ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θέλουν (ἀρκεῖ βέβαια νά ἔχουν καί χρήματα!).

Θά μπορούσαμε νά χαρακτηρίσουμε ὅλες αὐτές τίς πόρτες πού σᾶς ἀνέφερα, ὅπως τίς ὀνομάζει ἡ Ἁγία Γραφή : «Ὁδοί Ἅδου κατάγουσαι εἰς τά ταμιεῖα τοῦ θανάτου» (Παροιμίαι 7, 27), «Εἶναι δρόμοι τοῦ Ἅδου (:πού ὁδηγοῦν στόν Ἅδη) κι ἀπό κεῖ κατεβάζουν («κατάγουσαι») εἰς τά ταμιεῖα τοῦ θανάτου». Ναί, εἰς τά ταμιεῖα τοῦ θανάτου. Αὐτές εἶναι οἱ πόρτες, παιδιά, πού σᾶς ἀνέφερα προηγουμένως. Ἅδης καί θάνατος εἶναι ὅλοι αὐτοί οἱ χῶροι. Νά τό ξαναπῶ; Ἅδης καί θάνατος εἶναι ὅλοι αὐτοί οἱ χῶροι! Καί παρακαλῶ πάρα πολύ προσέξετε, μήν πηγαίνετε σ’ αὐτούς τούς τόπους. Ξεκινᾶμε, ξέρετε, ἀπό τήν καφετέρια. Ἕνας πνευματικός ἄνθρωπος, ἕνας πνευματικός νέος δέν πηγαίνει ποτέ στήν καφετέρια. Ὄχι μόνο γιατί μπορεῖ νά μπλέξει ἐκεῖ μέ τά ναρκωτικά, ἀλλά εἶναι καί πολλοί-πολλοί ἄλλοι λόγοι. Γι’ αὐτό λέγει τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ: «… καὶ μὴ πορευθήτω μετὰ σοῦ μέθη ἐν τῇ ὁδῷ σου» πού λέγει ὁ Τωβίτ στόν Τωβία. Δηλαδή, μήν κάνεις συντροφιά. Γιατί σ’ αὐτούς τούς τόπους, παιδιά, δέν πηγαίνουμε μόνοι μας, πηγαίνουμε μέ συντροφιά. Γι’ αὐτό λέγει: «Πρόσεξε τή συντροφιά σου». Εἶναι ἐκεῖνο πού λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος: «Οἱ ἐν πλάνῃ ἀναστρεφόμενοι», «αὐτοί οἱ ὁποῖοι κάνουν συναναστροφές ἐν πλάνῃ».

Πρέπει ἀκόμη νά σημειώσουμε ὅτι οἱ ναρκωτικές οὐσίες δημιουργοῦν μία φοβερή ἐξάρτηση. Φοβερή ἐξάρτηση! «ᾯ γάρ τις ἥττηται, τούτῳ καὶ δεδούλωται» (Β΄ Πετρ. 2,18-19). «Ὅπου κανείς ἔχει νικηθεῖ, ἐκεῖ καί ἔχει ὑποδουλωθεῖ». Ὅπως καί τό οἰνόπνευμα, ὅπως καί ὁ καπνός, ἀλλά σέ ἀσύγκριτα μεγάλο βαθμό -ἀσύγκριτα μεγάλο βαθμό!- εἶναι τά ναρκωτικά, ἀπό τά ὁποῖα ἐξαρτῶνται καί δέν μποροῦν νά ἀπαλλαγοῦν. Εἶναι οἱ λεγόμενοι «ἐξηρτημένοι». Οἱ ναρκωτικές οὐσίες ἀκόμη ἀφήνουν μία «μνήμη» -σᾶς τό ‘λεγα καί στά προηγούμενα- καί γιά τίς ἄλλες οὐσίες, πολύ περισσότερο τά ναρκωτικά. Μνήμη ὅπως στό κομπιούτερ πού λέει member, μνήμη στόν ἄνθρωπο καί δέν μπορεῖ εὔκολα νά ἀπαλλαγεῖ. Κάποια στιγμή ξαναγυρίζει στά ναρκωτικά. Μάλιστα τό LSD ὕστερα ἀπό μῆνες, ξαναγυρίζει στά ναρκωτικά. Εἶμαι μάρτυς μιᾶς ἱστορίας τρομακτικῆς. Εἶμαι μάρτυς! Ἔτσι, μπροστά μου.

Ἡ καλύτερη θεραπεία, ξέρετε ποιά εἶναι; Ἡ μή προσέγγισις. Μακριά! Μακριά! Ὄχι νά θεραπευτοῦμε, δέν θά πλησιάσουμε. Ἡ χρήση τῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν ἐκτός ἀπό λόγους ὑπαρξιακούς, εἶναι καί μία δειλία ἀντιμετωπίσεως τῆς πραγματικότητος τῆς ζωῆς. Ὁ Κύριος πρό τοῦ Σταυροῦ (:πρίν σταυρωθεῖ) ἐδέχθη μιά ναρκωτική οὐσία πού προσέφεραν φιλανθρώπως κάποιες γυναῖκες: «Καὶ ἐδίδουν αὐτῷ πιεῖν (:Καί τοῦ διναν νά πιεῖ) ἐσμυρνισμένον οἶνον (:ναρκωτικές οὐσίες μέσα σέ κρασί)· ὁ δὲ οὐκ ἔλαβε (:Αὐτός ὃμως δέν τίς πῆρε)» (Μαρκ. 15,23). Γιατί; Ἤθελε νά ἀντιμετωπίσει τό Πάθος σέ ὅλη τήν διασταση, σέ ὅλη τήν πραγματικότητά του. Εἶναι γνωστό ἀκόμα ὅτι οἱ ναρκωτικές οὐσίες νεκρώνουν, καταστρέφουν τόν νοῦ, τήν βούληση καί τό συναίσθημα, συνήθως ἀνεπανορθώτως καί ἀμετακλήτως. Καταστρέφουν καί τό σῶμα. Στέλνουν γρήγορα στόν θάνατο. Καταστρέφουν τόν ὅλον ἄνθρωπο. Καί χάνει τήν σωτηρία του ὁ ἄνθρωπος καί δέν εἶναι πιά τίποτε. Καί στήν παροῦσα καί στή μελλουσα ζωή εἶναι ἄχρηστος. Ἀλλά τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μᾶς λέγει: «Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς (:Νεκρώσατε τά μέλη σας τά ἐπί τῆς γῆς)». Ποιά; «… Πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν… » (Κολ. 3, 5-7). Αὐτά θά νεκρώσουμε, ὄχι νά νεκρωθοῦμε ἀπό τά ναρκωτικά. Αὐτά θά νεκρώσουμε· τό πάθος καί τήν κακήν ἐπιθυμίαν… Δι’ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας» (Κολ. 3,5-7). Εἶναι φοβερό ὅταν τιμωροῦνται οἰ ἄνθρωποι ἀπ’ αὐτό. Μήν, λοιπόν, ποτέ, μά ποτέ! Μά ποτέ! Μήν γευθοῦμε πράγματα πού ὁ Θεός δέν τά θέλει.

39η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Τό κάπνισμα».

†. Μιλήσαμε, τήν περασμένη φορά, γιά τήν μέθη, ὅπως θά ἐνθυμεῖσθε, σύμφωνα μ’ ἐκεῖνα πού συμβουλεύει ὁ Τωβίτ εἰς τόν Τωβία, γιατί συνεχίζουμε πάντοτε εὐρισκόμενοι εἰς τήν πνευματική διαθήκη τοῦ Τωβίτ, πρός τόν γιό του τόν Τωβία. Καί τοῦ γράφει, καί τοῦ λέγει: «Οἶνον εἰς μέθην μὴ πίῃς, καὶ μὴ πορευθήτω μετὰ σοῦ μέθη ἐν τῇ ὁδῷ σου»· δηλαδή: «Μήν φθάσεις νά πίνεις κρασί καί νά μεθᾶς, οὔτε νά κάνεις συντροφιά μέ ἀνθρώπους πού πίνουν οἰνόπνευμα (κρασί)».

Ἀλλά ἡ μέθη, ὅπως ἤδη εἴπαμε ἀπό τήν περασμένη φορά, δέν προέρχεται μόνο ἀπό τό οἰνόπνευμα (ὅπως ἤτανε γνωστό στήν ἐποχή τοῦ Τωβίτ), ἀλλά ἔχει καί ἄλλες πηγές, ὅπως εἶναι τά ναρκωτικά. Στήν ἐποχή ἐκείνη καί μάλιστα π.Χ. βεβαίως δέν ἦταν γνωστά τά ναρκωτικά. Ἀλλά ἄν πεῖτε ὅτι τό κάπνισμα -γιά τό ὁποῖο θά μιλήσουμε σήμερα- δέν προκαλεῖ μέθη (δηλαδή ὅπως τά ναρκωτικά προκαλοῦν μίαν μέθην, μάλιστα ἰδιότυπον μέθην, ὄχι ἀκριβῶς ὅπως τό οἰνόπνευμα), ὡστόσο ὑπάρχει τό εὐφραντικό στοιχεῖο, ἐκεῖνο πού δημιουργεῖ μίαν ὅπως λέγεται «εὐφορίαν», μία …, ἔτσι…, εὐχαρίστηση, σέ φέρνει… σέ εἰσαγάγει μέσα σέ παραδείσους κ.λπ., θά σᾶς ἔλεγα ὅτι τό κάπνισμα ἀνήκει στά ναρκωτικά καί θεωρεῖται ναρκωτικόν κοινῆς ἀποδοχῆς. Θά τό ξαναπῶ ἄλλη μία φορά, γιατί θά ἤθελα νά τό τυπώσετε καλά στό μυαλό σας καί νά τό ξέρετε: Τό κάπνισμα ἀνήκει στά ναρκωτικά. Προκαλεῖ ὅ,τι προκαλοῦν καί τ’ ἄλλα ναρκωτικά (βεβαίως σέ ἐλαφροτέρα μορφή), γι’ αὐτό ἀκριβῶς καί εἶναι ὅπως σᾶς εἶπα, ναρκωτικόν κοινῆς ἀποδοχῆς. Δηλαδή τί; Ὅλοι τό ἀποδεχόμεθα καί δέν ὑπάρχει θέμα, γι’ αὐτό. Καί αὐτό προκαλεῖ ὁμοίως τό κάπνισμα, τήν δηλητηρίαση, ὅπως καί τό οἰνόπνευμα, ὅπως καί ὅλα ἐκεῖνα τά ναρκωτικά πού προκαλοῦν βαριές μορφές δηλητηριάσεως εἰς τόν ὀργανισμόν, γι’ αὐτό μιλᾶμε καί ἀποτοξίνωση. Ἕνας ὁ ὁποῖος ἔχει πλέον παραδοθεῖ εἰς τό οἰνόπνευμα, χρήζει (ἔχει ἀνάγκη) ἀπό ἀποτοξίνωση, ὅπως ἀκριβῶς κι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος κάνει χρήση τῶν ναρκωτικῶν. Ἔτσι καί τό κάπνισμα, παιδιά, προκαλεῖ δηλητηρίαση. Μάλιστα σέ κεῖνον πού πρωτοκαπνίζει, δημιουργεῖ, ἀποφέρει μία ναυτία ἰσχυρή, δηλαδή μία ζάλη. Ζαλίζεται κανείς ὅταν πρωτοκαπνίσει, μετά προκαλεῖ ἐμετόν, προκαλεῖ ἀκόμη μίαν ὠχρότητα τοῦ προσώπου, ἕναν ἴλιγγο κι ἕναν ψυχρό ἱδρῶτα. Ξαναλέγω σέ κεῖνον πού πρωτοξεκινᾶ. Βέβαια ἴσως δέν ἐμφανίζονται τά ἀποτελέσματα αὐτά σέ ὅλους, ἀλλά ἀρκετοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ὅταν πρωτοχρησιμοποιήσουν τόν καπνόν (τό κάπνισμα) παθαίνουν αὐτά τά πράγματα.

Ὅταν ὁ ὀργανισμός συνηθίσει, βεβαίως δέν ὑπάρχουν αὐτά… Βλέπουμε σήμερα τούς ἀνθρώπους καπνίζουν, δέν ἔχουν κανένα πρόβλημα, δέν ὑπάρχει θέμα οὔτε ἐμετοῦ, οὔτε ἰλίγγου, τίποτε ἀπ’ ὅλα αὐτά πού ἀναφέραμε, ἐν τούτοις τά συμπτώματα ἀπό τό κάπνισμα κλιμακώνονται ἀπό τήν ἐλαφρά λαρυγγίτιδα μέχρι τόν καρκίνο καί τήν συγκοπή τῆς καρδιᾶς. Γι’ αὐτό εἶναι πασίγνωστο -πασίγνωστο!- ὅτι ἕνα πολύ ἀρκετό ποσοστό τοῦ καρκίνου πού ὑπάρχει σήμερα ὀφείλεται στόν καπνό- τό ξέρουμε ὅλοι μας, τό λέγουν παντοῦ πρός πᾶσαν κατεύθυνση τά ἰατρικά συνέδρια κ.λπ.- ὅπως ὁμοίως καί καρδιακές προσβολές, γι’ αὐτό θά πεῖ ὁ γιατρός σέ ἐκεῖνον πού καπνίζει καί ἔχει καρδιά ὅτι δέν πρέπει πλέον νά καπνίζει… κ.ο.κ. Βλέπετε, λοιπόν, ὅτι τά πρῶτα μέν συμπτώματα ὑποχωροῦν ἄμεσα γρήγορα, ἔχουμε ὅμως ἄσχημα ἀποτελέσματα ἀπό τήν χρήση τοῦ καπνοῦ. Ὅλα αὐτά δείχνουν ὅτι πρόκειται πράγματι γιά μιά δηλητηρίαση τοῦ ὀργανισμοῦ. Γι’ αὐτό σ’ ἕνα νοσοκομεῖο στήν Ἀμερική τῆς Rhode Island ὑπάρχει μία ἐπιγραφή πού λέει: «Δέν πουλᾶμε τσιγάρα -ἐννοεῖται στό κυλικεῖο τοῦ Νοσοκομείου-, σᾶς ἀγαπᾶμε πολύ». Ἔμ βέβαια, ὅταν ἀγαπᾶς κάποιον πολύ δέν τοῦ προσφέρεις ἕνα τσιγάρο, καί πολύ παραπάνω δέν τόν εἰσαγάγεις στό νά μάθει νά καπνίζει. Σήμερα γίνεται μιά πάρα πολύ μεγάλη ἐκστρατεία κατά τοῦ καπνίσματος. Στήν Ἀμερική μάλιστα μπορεῖ κανείς νά χάσει τήν δουλειά του, ἐάν ὑποτεθεῖ ὅτι ἀπαγορεύεται αὐστηρῶς τό κάπνισμα, σέ κάποιο γραφεῖο πού ἐργάζεται ἤ σέ κάποιο ἐργοστάσιο. Μπορεῖ νά φτάσει νά χάσει τήν δουλειά του. Ξεκίνησαν αὐτήν τήν ἐκστρατεία κατά τοῦ καπνοῦ στήν Ἀμερική, κι ὅπως σᾶς εἶπα, ὑπάρχουν ἐργασιακοί χῶροι πού ἀπαγορεύουν ἀπολύτως-ἀπολύτως τό τσιγάρο.

Ἀπό μιά σύγχρονη στατιστική, παιδιά, ἡ ὁποία δημοσιεύτηκε αὐτές τίς μέρες, καί στήν τοπική μας ἐφημερίδα «Ἐλευθερία», οἱ πρῶτες τρεῖς χῶρες πού καπνίζουν περισσότερο -κατ’ ἀναλογίαν, πάντοτε, φυσικά- εἶναι (στόν κόσμον ὅλο!) ἡ Κούβα, μετά ἔρχεται ἡ Κύπρος καί μετά ἔρχεται ἡ Ἑλλάδα. Βλέπετε ὅτι ἔχουμε μερικά ἀπ’ τήν ἀνάποδη, προνόμια, δηλαδή ἀρνητικά προνόμια δυστυχῶς... Αὐτά ὅλα τί λένε; Λένε ὅτι παρά τίς ἀπαγορεύσεις (ἐννοεῖται ὄχι κατ’ ἀστυνομικόν τρόπον), τίς εἰδοποιήσεις θά ἔλεγα, βλέπετε τί τεράστιες ἀφίσσες ὑπάρχουν στούς δρόμους ὅτι τό κάπνισμα βλάπτει τήν ὑγεία σοβαρά, παρά ταῦτα δυστυχῶς δέν εἶναι ἀρκετό νά εἰδοποιήσουμε.

Τό ἴδιο πρᾶγμα, παιδιά, συμβαίνει καί στά ναρκωτικά, τό ἴδιο πρᾶγμα συμβαίνει καί στίς ἄλλες ἀρρώστιες, ὅπως τό ΑIDS. Bλέπετε ὅτι ἐξαπολύουν ἐνημέρωση, καί δέν θέλω νά πῶ ὅτι ἡ ἐνημέρωσις εἶναι κακή, ἀλλά δέν εἶναι ἐπαρκής. Τό νά σοῦ πῶ «Πρόσεξε» ἀλλά νά σέ ἀφήσω, μήν σοῦ πῶ γιατί πρέπει νά προσέξεις διότι πίσω ἀπ’ τήν ἀρρώστια ὑπάρχει κάτι ἄλλο, εἶναι ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἄν δέν σοῦ βάλω, λοιπόν, τόν φόβο τοῦ Θεοῦ μέσα σου, ὅσα νά σοῦ πῶ, δέν θά προσέξεις. Καί εἶναι ἐκεῖνο πού σᾶς εἶπα καί τήν περασμένη φορά -καί πάντα θά τό λέγω- εἶναι θέμα πίστεως! Πρέπει νά πιστέψεις αὐτό πού λέγει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Τό ἀκοῦς ὅτι βλάπτει αὐτό. Πίστεψέ το. Τό εἶπε ὁ Χριστός ἔτσι (ἐνθυμεῖσθε πού σᾶς τό εἶπα): «Σᾶς εἶπα τά ἐπίγεια πράγματα, καί δέν πιστεύετε, ποῦ νά νά σᾶς πῶ γιά τά ἐπουράνια πράγματα»! Λοιπόν, πέρα ἀπό μιά εἰδοποίηση, ἀπό μιά ἐνημέρωση, χρειάζεται καί ὑπάρχει ἀνάγκη νά ὑπάρχει μία πίστις, νά ὑπάρχει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, μία πνευματικότητα γιά νά ὁλοκληρώσω τήν προφύλαξή μου ἀπό ὅλα αὐτά τά ὁποῖα εἶναι βλαβερά.

Ἀλλά τί εἶναι ὁ καπνός; Ἄ, πρέπει δέ νά σᾶς πῶ ὅτι μιά στατιστική πού ‘χε γίνει πέρσι-πρόπερσι … κ.λπ. στά σχολειά -Πώ! Πώ! Καί στήν Λάρισα- ἀπογοητευτικόν τό ἀποτέλεσμα. Στόν μαθητόκοσμο,ναί, ἀπογοητευτικόν τό ἀποτέλεσμα! Ἀλλά δέν θέλω, παιδιά, νά μείνω σέ στατιστικές, ὅ,τι εἶπα-εἶπα, ἔ, αὐτές μπορεῖτε ὁπουδήποτε νά τίς βρεῖτε, θά ἐπιθυμοῦσα νά καταλαβαίναμε τό θέμα σέ μιά πνευματική βάση, σέ μιά θεολογική βάση γιά νά ἀποκτήσουμε αὐτόν τό φόβο τοῦ Θεοῦ καί νά εἴμεθα προσεκτικοί. Ἀλλά, τί εἶναι ὁ καπνός; Ὁ καπνός εἶναι, ὅπως θά γνωρίζετε ἕνα ἐτήσιο φυτό. Ἐτήσιο λέγεται γιατί κρατάει μόνο ἕνα χρόνο καί πρέπει νά ξανασπείρουμε πάλι. Ὁνομάζεται τό φυτόν αὐτό «Νικοτινιάνα» (Nicotiana tabacum) καί συναντᾶται σέ 40 εἴδη. Εἶναι φυτόν ἰθαγενές τῆς Αὐστραλίας, τῆς Ἀφρικῆς καί τῆς Ἀμερικῆς. Ἐπειδή οὔτε ἡ Ἀφρική εἶχε ἐξερευνηθεῖ ὁλόκληρη -πολύ δέ παραπάνω ἡ Αὐστραλία- ἐπειδή ὅμως εἶχε -500 χρόνια ἔχουμε φέτος ἀπό τήν ἀνακάλυψη τῆς Ἀμερικῆς- γι’ αὐτό ἀκριβῶς ἔχουμε τό φυτό αὐτό πρώτιστα ἀπό τήν Ἀμερική. Γι’ αὐτό γιά πρώτη φορά οἱ ναύτες τοῦ Κολόμπο, τό 1492 εἶναι μία ἡμερομηνία… ἔτσι, χαρακτηριστική αὐτή, καί παρετήρησαν ἐκεῖ στούς ἰθαγενεῖς τῆς Κούβας -νησί εἶναι ἡ Κούβα-, ὅτι ἔκαναν χρήση αὐτοῦ τοῦ φυτοῦ. Τό μετέφεραν στήν Ἱσπανία καί ἀπό τήν Λισσαβῶνα τῆς Πορτογαλίας, τό μετέφερε στή Γαλλία ὁ ἐκεῖ Γάλλος πρέσβης πού ἐλέγετο Ζάν Νικό (Jean Nicot), (ἔχει ἕνα «t», ταῦ, στό τέλος, ὅσο μπορῶ νά ξέρω, γιά νά εἰπωθεῖ, νά προφερθεῖ τό «t» πρέπει νά ὑπάρξει ἕνα «e» στό τέλος, νά τό ποῦμε νικότ). Ἀπό τότε ἄρχισε νά καλλιεργεῖται αὐτό τό φυτό στήν Εὐρώπη, ἀλλά κυρίως γιά θεραπευτικούς σκοπούς. Κρίναν ὅτι εἶχε θεραπευτικούς σκοπούς, δηλαδή γιά λόγους ἰατρικούς. Ἀργότερα, ὅμως, χρησιμοποιήθηκε ἀπό τούς πολλούς-πολλούς πλέον, ὅπως καί ὁ καφές ξέρετε ἔ; Ὁ καφές δέν εἶναι ἐδώδιμον (δέν εἶναι τρωγώσιμον) προϊόν. Ἐν τούτοις τό ‘χουμε κάνει νά εἶναι φαγώσιμο. Πλέον ὅταν ξέφυγε ἀπ’ αὐτήν τήν ἰατρική, θά λέγαμε, χρήση τό τσιγάρο, ἔκανε πλέον -σήμερα τό ξέρουμε αὐτό πολύ καλά- τόν γῦρο τῆς γῆς. Δέν ὑπάρχει χώρα στήν ὁποία νά μήν ὑπάρχει τό τσιγάρο πού καπνίζεται ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἀπό τό ὄνομα τοῦ Nicot καί τῆς Ἀμρικανικῆς νήσου Τομπάγκο (Τομπάγκο) ὠνομάστηκε καί πλέον ἐπίσημα τό φυτό αὐτό: Nicotiana tabacum. Γι’ αὐτό εἶναι γνωστό μάλιστα στούς παλαιοτέρους καί ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, ὡς «ταμπάκο».

Ἀλλά τί εἶναι ἐκεῖνο πού κάνει τόν καπνό νά ἔχει τόσο εὐρεῖα διάδοση; Ἄν διαβάσετε τήν ἱστορία τοῦ καπνίσματος, τοῦ καπνοῦ, θά δεῖτε ὅτι εἶχε πολύ περιπετειώδη… γυρίζοντας τόν γῦρο τῆς γῆς. Σημειώσατε ὅτι ὅταν πρωτοενεφανίσθη στήν Περσία, ὑπῆρχε νόμος, πού ἄν κανείς ἔκανε χρήση τοῦ καπνοῦ, ἐθανατοῦτο. Δηλαδή θανατική ποινή! Ἔ, ὅπως δηλαδή τά ναρκωτικά… κ.λπ. Ἀλλά τί εἶναι ἐκεῖνο -ἐπαναλαμβάνουμε- πού κάνει τόν καπνό νά ἔχει μία τόσο εὐρεῖα διάδοση; Γιατί κάτι ἄλλο δέν ἔχει διάδοση. Ἁπλούστατα, θά λέγαμε, εἶναι ὅπως καί τά ναρκωτικά. Ἐκτός ἀπό τήν μίμηση, διότι ὅταν βλέπει κάποιος τόν ἄλλο νά καπνίζει, θέλει κι αὐτός νά μιμηθεῖ, μάλιστα κυρίως στίς συντροφιές. Ἐκτός, λοιπόν, ἀπό τήν μίμηση πού ὑπάρχει, ὀφείλεται ἡ εὐρυτάτη αὐτή διάδοσή του στήν ἐπίδρασή του, στήν ψυχική πιά σφαίρα τοῦ ἀνθρώπου ὅπου ἐκεῖ βελτιώνεται ἡ ψυχική διάθεσις τοῦ ἀνθρώπου, βελτιώνεται. Καταστέλλεται ἡ διέγερσις τοῦ νευρικοῦ συτήματος, ὅταν κανείς εἶναι σέ μιά κατάσταση νευρικότητος, θά τό δεῖτε, ἀμέσως θα βγάλει νά καπνίσει τσιγάρο… εἶναι στενοχωρημένος, ἀμέσως θα βγάλει νά καπνίσει τσιγάρο, εἶναι ἕνα εἶδος διεξόδου καί δημιουργεῖ μία «νάρκωση» (τήν λέξη ἄς τήν βάλω μέσα σέ εἰσαγωγικά), καί λέγω τήν λέξη αὐτή γιατί ἁπλούστατα μιλήσαμε γιά ναρκωτικό κοινῆς ἀποδοχῆς, ὅπως εἴπαμε προηγουμένως καί εἶναι εὐχάριστη στόν ὀργανισμό, πολύ εὐχάριστη. Διότι ἔτσι… ἄ τρόπον τινα δημιουργεῖ μία διάθεση καλή.

Εἶχα δεῖ πρίν ἀπό δύο χρόνια πού εἶχα πάει στήν Ἀθήνα… δέν ξέρω, ἐδῶ δέν τήν εἶδα αὐτήν τήν διαφήμιση, ἑνός ξένου τσιγάρου (βέβαια κατά κανόνα οἱ διαφημίσεις αὐτές εἶναι πολλά τετραγωνικά μέτρα, πού κανείς βλέπει ἀπό πολύ μακριά τί γράφει) κι ἔλεγε ἀπό κάτω: «Ὅποιος καπνίσει, θά ξανακαπνίσει». Τί σημαίνει αὐτό; Βέβαια ὑποτίθεται διαφημιζόμενον τό τσιγάρο αὐτό ὅτι εἶναι τόσο ἐκλεκτό, εἶναι τόσο ὡραῖο πού θά ξανακαπνίσεις. Ἄμ δέν εἶναι ἐκεῖ τό θέμα. Τό θέμα εἶναι -ὅπως καί λέγεται ψιθυρίζεται- ὅτι ἄν ὄχι σέ ὅλα τά ξένα καπνά, σ’ αὐτό τουλάχιστον, σ’ αὐτήν μάρκα καπνοῦ, σ’ αὐτήν τήν ὀνομασία καπνοῦ, βάζουνε μέσα καί λίγο ναρκωτικό. Ὁπότε βέβαια ὅταν καπνίσεις, θά ξανακαπνίσεις. Ἐνυμεῖσθε -δέν ξέρω ἀκόμη ἄν ὑπάρχει- στήν Coca Cola «Ὅποιος πίνει, ξαναπίνει» . Γιατί ξαναπίνει; Εἶναι πιά κοινό μυστικό ὅτι μέσα στήν Coca Cola ὑπάρχει κάποιο ναρκωτικό. Καί ἡ ὀνομασία ἀκόμα ‘’ Coca Cola ’’, τό coca μπορεῖ νά βάζουνε λίγο κοκαΐνη (καί τό ὄνομα ἀκόμα τό δείχνει αὐτό) … ἤ δέν ξέρω τί.

Μάλιστα μέ τήν εὐκαιρία, θά σᾶς ἔλεγα, τέτοια ποτά, τῶν ὁποίων ἡ σύνθεσις εἶναι κρυφή, ἔρχεται ἐδῶ ἡ πρώτη ὕλη καί κατόπιν τήν ἀραιώνουν καί τή βάζουν στίς μποτίλιες, ποτέ νά μήν χρησιμοποιεῖτε. Ἄστε ὅτι αὐτή ἡ οὐσία… δέν ξέρω, εἶναι μιά οὐσία πού ἐπικρατεῖ στήν ἀμερικάνικη νοοτροπία… σαπούνια κρέμες… μυρίζει αὐτή ἡ μυρωδιά (ὅπως καί ἡ Coca Cola) κι ὅταν τήν πρωτομύρισα (ὅπως κι ἄλλες οὐσίες συναφεῖς ἀμερικάνικες) ξέρετε πῶς μοῦ ‘μοιασε; -τώρα μπορῶ νά εἶμαι ὑπερβολικός- Σάν πατημένος κοριός! Μυρίσατε ποτέ κοριό; Δέν ἔχουμε κοριούς θά μοῦ πεῖτε καί δέν μυρίσαμε τί θά πεῖ «πατημένος κοριός». Ἔ… ἔτσι μοῦ φάνηκε, ἔτσι μοῦ ἦρθε… δέν ξέρω… δέν ξέρω. Πάντως ὅπως κι ἄν ἔχει τό πρᾶγμα, προσέξτε ὅλα αὐτά τά ἡδύποτα, «ὅποιος πίνει, ξαναπίνει», «ὅποιος καπνίσει, θά ξανακαπνίσει», προσέχετέ τα, γιατί εἶναι ὅλα αὐτά ἐπικίνδυνα. Αὐτό δείχνει, ὅμως, ὅτι προσφέρει στόν ἄνθρωπο τήν εὐχαρίστηση, τήν ἡδονή. Προσέξτε! τήν ἡδονή, τήν εὐχαρίστηση. Κι αὐτή μέ τή σειρά της, διεγείρει τό νευρικό σύστημα, ἀφήνει τήν «μνήμη» της… γι’ αὐτό ἐξάλλου εἶναι καί δύσκολο κανείς νά ἀποσυνηθίσει κάτι τέτοιο, τό τσιγάρο, τά ναρκωτικά, τό οἰνόπνευμα, εἶναι πάρα πολύ δύσκολο, καί τελικά ἀπολήγει σέ πάθος. Εἶπα ἀφήνει «μνήμη». Πράγματι. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι κάποια στιγμή ἔκοψαν τό τσιγάρο, καί σέ κάποια στιγμή ὕστερα ἀπό πολλά χρόνια, νά τούς ἦρθε ἔτσι κάπως ἡ μυρωδιά καί νά ξύπνησε μέσα τους κάτι καί νά ἀναζητήσουν πάλι τό τσιγάρο. Καί ἔτσι βλέπουμε ὅτι ἐπανέρχονται στό κάπνισμα, γιατἰ γι’ αὐτό μιλᾶμε, ὅπως καί στά ναρκωτικά… ὅπως… ὅπως καί σέ ἄλλα πράγματα, καί στό οἰνόπνευμα, ἐξηγούμεθα, ὅλα αὐτά ἀφήνουν μίαν «μνήμην» στό νευρικό σύστημα. Ναί, ἄν σᾶς ποῦν ὅτι κάποιος ἔκανε χρήση ναρκωτικῶν ἤ οἰνοπνεύματος… μεθοῦσε… κ.λπ. καί σᾶς τόν συστήνουν γιά… γαμπρόν, ἐγώ θά σᾶς ἔλεγα, ἄν εἶχα κόρη, δέν θά τόν ἔπαιρνα αὐτόν γιά γαμπρό. Γιατί τίποτα δέν μέ πληροφορεῖ ὅτι αὐτός εἰς τό μέλλον δέν μπορεῖ νά «ξαναθυμηθεῖ» τό πάθος του. Ναί, εἶναι ἀκριβῶς ὅπως ἔχουμε τά computrers πού γιά μιά στιγμή βγάλαμε μία πράξη, βγάλαμε ἕνα ἀποτέλεσμα, πατᾶμε ἕνα κουμπί πού λέει memory (μνήμη) καί τό ἀφήνουμε ἐκεῖ. Προχωροῦμε παρακάτω, ξαναπατᾶμε τό κουμπί αὐτό καί μᾶς ἔρχεται ἐκεῖνο τό ἀποτέλεσμα πού τό «ἀποταμιεύσαμε» τρόπον τινα μέσα στό κομπιούτερ. Λοιπόν, ἀντιλαμβάνεστε αὐτό τό πρᾶγμα εἶναι στό οἰνόπνευμα, στά ναρκωτικά καί στό κάπνισμα. Θέλει, λοιπόν, πάρα-πάρα πολλή προσοχή, ἄς τό προσέξουμε αὐτό τό σημεῖο.

Πρέπει νά καταλάβουμε ἀκόμη ὅτι ὅσα ὁ Θεός ἐδημιούργησε, δέν εἶναι φαγώσιμα, δέν εἶναι ἐδώδιμα ἤ κατάλληλα νά χρησιμοποιοῦνται ἀπό τόν ἀνθρώπινο ὀργανισμό. Ἐμεῖς περιέργως, ὅ,τι μέσα στήν κτίση ὑπάρχει, τό καταπίνουμε, τό τρῶμε, τό παίρνουμε. Δέν εἶναι σωστό. Πολλά ἀπ’ αὐτά πού ὁ Θεός ἐδημιούργησε εἶναι ἁπλῶς ὑλικά γιά ἰατρική χρήση, γιά μιά θεραπεία… κ.λπ. Μοῦ φαίνεται, παιδιά, ὅτι ὁ Θεός τό δέντρον τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ τό ‘χει φυτεμένο πάνω στή γῆ καί παραμένει φυτεμένο. Καί μᾶς λέει: «Αὐτό δέν πρέπει νά τό δοκιμάσεις», ὁ ταλαίπωρος ἄνθρωπος τό δοκιμάζει. Καί σκάβει μέ τά χέρια του -θα τό δοῦμε λίγο πιό κάτω- αὐτόν τόν ἴδιο τό θάνατό του! Δέν εἶναι κάτι πολύ φοβερό; Γι’ αὐτό, λοιπόν, ἄς προσέξουμε νά μήν δοκιμάζουμε ἀπό τό δέντρον τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Τί ἔσπρωξε μέχρις ἐκεῖ τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα; Δυό πράγματα: Ὁ διάβολος καί ἡ περιέργεια. Δέν πρέπει νά ἔχουμε στά πράγματα αὐτά περιέργεια, ἐφόσον -σᾶς εἶπα προηγουμένως, θέμα πίστεως- ξέρουμε ὅτι αὐτό θά μᾶς κάνει κακό. Γιατί; Ποῦ; Πῶς; Γιατί τό βλέπουμε στούς ἄλλους. Μά τό βλέπουμε στούς ἄλλους! Θυμηθεῖτε τόν Αἰσώπειον μῦθον πού ἡ ἀλεποῦ δέν ἔμπαινε στή φωλιά τοῦ λιονταριοῦ: «Μπά! Κυρά ἀλεποῦ, πῶς ἐσύ δέν μπῆκες νά ὑποβάλλεις τά σέβη σου στόν βασιλέα τῶν ζώων;». Κι ἐκείνη πονηροτάτη, ἐφυεστάτη ἀπαντάει: «Περιμένω νά βγοῦν τά ζῶα πού μπῆκαν, γιά νά μοῦ ποῦν τίς ἐντυπώσεις των». Δηλαδή «Βλέπω ὅτι μπαίνουν, ἀλλά δέ βγαίνουν! Δηλαδή τά τρῶς ἐσύ τό λιοντάρι! Ἔ τί νά μπῶ κι ἐγώ σά χαζή, ἡ ἀλεποῦ, γιά νά φᾶς κι ἐμένα;». «Νά μοῦ ποῦν τίς ἐντυπώσεις των!». Γιατί, ἀλήθεια, δέν θά μπορούσαμε κι ἐμεῖς, νά παρατηροῦμε, ἀπό ἐμπειρία πλέον τί ἔπαθε ὁ συμμαθητής μας, ὁ ἄλλος ὁ ἄνθρωπος, κάθε μέρα βλέπουμε στίς ἐφημερίδες, νέους πού πέφτουν κάτω ἀπ’ τά ναρκωτικά, πεθαίνουν ἤ καρκίνοι ἀπό τό τσιγάρο… κ.ο.κ.

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, παιδιά, στά βιβλία του «Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον» καί «Πνευματικά Γυμνάσματα» ἀναφέρεται στόν καπνό καί τόν κατακρίνει βαρύτατα. Λέγει πολλούς χαρακτηρισμούς ἄσχημους πραγματικά. «Τό ἀηδές, αὐτό, χόρτο»… κι ἄλλα πολλά… Τό κάπνισμα, ἐκτός ἀπό τή βιολογική βλάβη πού προκαλεῖ -ὅπως μέχρι τώρα ἤδη εἴπαμε- εἶναι καί δείκτης ἠθικῶν παρεκτροπῶν. Μ’ ἄλλα λόγια, δείχνει ὅτι ἄν δῶ ἕνα παιδί… ὅλοι μας ἄν δοῦμε ἕνα παιδί, ἕναν νεαρό πού καπνίζει, δείχνει ὅτι αὐτός ἔχει κάνει κακές συναναστροφές, ἐπειδή συνήθως γίνεται ἀπομίμηση τῶν συναναστροφῶν καί συνεπῶς δέν μποροῦμε πιά νά μιλᾶμε -ὅταν δοῦμε μιά κοπέλα, ἕνα ἀγόρι νά καπνίζει- γιά πνευματική ζωή. Δέν εἶναι δυνατόν! Θά μοῦ πεῖτε: «Εἶναι δυνατόν!». Δέν ἔχετε δίκιο. Πολλούς σήμερα βλέπουμε μέ πολύ περίεργη ἀμφίεση, μοντέρνα, τό τσιγάρο, τά ναρκωτικά, καί τό οὐΐσκι κ.λπ. νά ‘χουνε καί δῶ στό χέρι τους περασμένο ἕνα κομποσχοίνι. Τό ‘χετε δεῖ τό φαινόμενο αὐτό, (ἰδίως οἱ φοιτητές στήΝ Θεσσαλονίκη ἤ ὅπου ἀλλοῦ) τό ‘χετε δεῖ; Ἒ, αὐτό τό φαινόμενο,λοιπόν,ὑπάρχει. Πῶς τώρα μποροῦμε νά μπερδεύουμε μιά πνευματικότητα μέ ἕναν τέτοιο τρόπο ζωῆς, ἐγώ δέν μπορῶ νά τό καταλάβω. Πάντως σᾶς πληροφορῶ καί σᾶς λέγω, δέν μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά πνευματική ζωή. Γράφει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: «Ὁ ἀνήδονον καὶ ἄνοσον τὸ σῶμα διατηρῶν». «Αὐτός λέει, «πού διατηρεῖ τό σῶμα του χωρίς ἡδονές (ἀναζήτηση δηλαδή ἡδονῶν) καί ὑγιές», σύνδουλον αὐτὸ ἔχει πρὸς τὴν τῶν κρειττόνων ὑπηρεσίαν», «τό ἔχει ὑπηρέτη -τό σῶμα του- γιά καλύτερες δουλειές». Θά ‘λεγε κανένας, παιδάκι κου, καταστρέφεις τήν ψυχή σου, τό σῶμα σου, δέν ὑπάρχουν καλύτερα πράγματα στήν ζωή σου νά κάνεις; Συνεπῶς, γιατί καπνίζεις, γιατί καταστρέφεις τό σῶμα σου καί τήν ψυχή σου; Προσοχή, ἀκόμη, θά σᾶς ἔλεγα, στήν πρώτη δοκιμή. Ἀπό μιά στατιστική -εἶχε δημοσιευθεῖ πρότινος- στούς 100 πού πρωτοδοκιμάζουν τό τσιγάρο, οἱ 70 (πολύ μεγάλο ποσοστό!) γίνονται τακτικοί καπνιστές.

Θά σᾶς ἔλεγα, καυχηθεῖτε ἐν Κυρίῳ ὅτι ποτέ δέν καπνίσατε. Καυχηθεῖτε ἐν Κυρίῳ: «Δέν κάπνισα ποτέ στή ζωή μου», νά πεῖτε. Φοβηθεῖτε τόν Θεό. Αὐτά εἶναι τά σωστά πού πρέπει νά λέμε γιά ὅλες αὐτές τίς ἡδονιστικές οὐσίες, γιατί θά πέσει βαρύ τό χέρι τοῦ Θεοῦ ἐπάνω στήν ὑγεία σας. Λέγει ρητῶς τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, κάτι πού σημειώνεται στό βιβλίο τῆς «Σοφίας Σειράχ» στό 38ον κεφάλαιον -ἀκοῦστε- πού θά ‘πρεπε νά ὑπάρχει παντοῦ, στά σχολειά, στά νοσοκομεῖα, παντοῦ: «Ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ.». «Ἐκεῖνος πού ἁμαρτάνει ἀπέναντι στόν Δημιουργό του, αὐτός στό τέλος θά πέσει στά χέρια τοῦ γιατροῦ!». Πολύ φυσικό, τό καταλαβαίνετε. Καί σ’ ὅλες αὐτές τίς οὐσίες, ὅπως καί στά ναρκωτικά –πού, πρῶτα ὁ Θεός, θά μιλήσουμε τήν ἐρχομένη φορά- εἶναι κρυμμένος ὁ θάνατος! Καί πάλι ἐδῶ, θά λέγαμε, χρειάζεται ἡ πίστις, ὅπως σᾶς εἶπα, ναί εἶναι κρυμμένος ὁ θάνατος, μέσα σέ πολυτελῆ καί διαφημιζόμενα κουτιά. Γι’ αὐτό λέγει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο στήν Σοφία Σολομῶντος, στό 1ο κεφάλαιο: «Μὴ ζηλοῦτε θάνατον ἐν πλάνῃ ζωῆς ὑμῶν, μηδὲ ἐπισπᾶσθε ὄλεθρον ἔργοις χειρῶν ὑμῶν»· δηλαδή: «Ἀπό τήν πλανεμένη ζωή σας, μήν ἐλκύετε ἄκαιρα τόν θάνατο ἐπάνω σας, μήν σέρνετε ἐπάνω σας, μέ τά ἔργα τῶν χεριῶν σας τήν καταστροφή». Μιά ἔκκληση ἀγάπης ἤθελα νά κάνω, -εἶναι καί ἀπό τόν Θεό, εἶναι καί ἀπό μᾶς- παιδιά, ποτέ μά ποτέ, μήν δοκιμάσετε τό κάπνισμα. Κι ἄν κανείς δοκίμασε, ἄς προσευχηθεῖ θερμά στόν Θεό νά τόν ἀπαλλάξει ἀπ’ αὐτό τό πάθος, γιατί τό κάπνισμα εἶναι ἕνα πάθος ἰσχυρό καί ὀλέθριο.

38η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".