Ἡ Πέμπτη δημιουργική ἡμέρα. Ἡ δημιουργία ἰχθύων καί πετεινῶν.★★★★★

†.Εἴχαμε ἀναλύσει τά τῆς δημιουργίας τῆς τέταρτης ἡμέρας, πού αναφέρετε για τόν ἥλιο, τή σελήνη και τ’ ἀστέρια, τά οὐράνια σώματα. Ἐρχόμαστε τώρα στήν πέμπτη δημιουργική ἡμέρα. Πάντα εὑρισκόμαστε στο πρῶτο Κεφάλαιο. «Καί εἶπεν ὁ Θεός· ἐξαγαγέτω τά ὓδατα ἑρπετά ψυχῶν ζωσῶν καί πετεινά πετόμενα ἐπί τῆς γῆς κατά τό στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ. και ἐγένετο οὓτως. καί ἐποίησεν ὁ Θεός τά κήτη τά μεγάλα καί πᾶσαν ψυχήν ζῴων ἑρπετῶν, ἃ ἐξήγαγε τά ὓδατα κατά γένη αὐτῶν, καί πᾶν πετεινόν πτερωτόν κατά γένος. Καί εἶδεν ὁ Θεός ὃτι καλά. καί εὐλόγησεν αὐτά ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τά ὓδατα ἐν ταῖς θαλάσσαις, καί τά πέτρινη πληθυνέσθωσαν ἐπί τῆς γῆς. καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα πέμπτη.» (Γένεσις, κεφ. 1, 20-23)

   Ὥστε, λοιπόν, κατά τήν πέμπτη δημιουργική ἡμέρα ἒχομε τήν δημιουργία τῶν ὑδροβίων ζώων καί τῶν πτηνῶν. Τά χερσαία ζῶα θά δημιουργηθοῦν κατά τήν ἕκτη ἡμέρα, στό τέλος τῆς ὁποίας ἕκτης ἡμέρας θά ἒχουμε καί τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποίος εἶναι ἡ τελευταία λέξη ὅλης τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Ὃπως ἀντιλαμβάνεσθε, κατά τήν πέμπτη δημιουργική ἡμέρα ἒχουμε τήν μεγάλη στιγμή τῆς δημιουργίας τῆς ζωικής ζωῆς, ὓστερα ἀπό τήν δημιουργία τῆς φυτικῆς ζωῆς, ποῦ ἔγινε κατά τήν τρίτη. Εἶναι πολύ μεγάλη αὐτή ἡ στιγμή κατά την ὁποία δημιουργεῖται ἡ ζωική ζωή, τό φανόμενο τῆς ζωῆς! Εἶναι τό πιό καταπληκτικό καί τό πιό σοφό στοιχεῖο τῆς δημιουργίας τοῦ ὁρατοῦ κόσμου. Πῶς δημιουργεῖται αὐτή ἡ ζωή; «Καί εἶπεν ὁ Θεός· ἐξαγαγέτω τά ὓδατα ἑρπετά ψυχῶν ζωσῶν καί πετεινά πετόμενα ἐπί τῆς γῆς» (Γένεσις, κεφ. 1, 20) Εἶπε ὁ Θεός· νά βγάλουν τά νερά ἑρπετά ψυχῶν ζωσῶν. Δηλαδή ψυχές πού θά ζοῦν, καί πετεινά, πουλιά πού θά πετοῦν στόν ἀέρα ἐπί τῆς γῆς. Ὅταν λέγει «ἑρπετά», ὁ Μ. Βασίλειος ἑρμηνεύει, ὅτι ἐπειδή τά ψάρια κολυμποῦν μέσα στό νερό, ὅλα δηλ. τά ὑδρόβια, κολυμποῦν μέσα στό νερό, γι’ αὐτό ἀκριβῶς, αὐτό τό κολύμβημα, εἶναι ἕνα εἶδος γλιστρήματος, πού ἕρπει τό ζῶο μέσα στό νερό, ὅπως ἕνα ἑρπετό θά ἦταν ἐπάνω στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς, ὅπως εἶναι ἕνα φίδι. Γι’ αὐτό τό λόγο ὅλα τά ἐνάλια, ὅλα δηλ. ἐκεῖνα τά ὁποῖα εἶναι μέσα στά νερά μέσα στίς θάλασσες, ἀπό τήν Ἁγία Γραφή λέγονται ἑρπετά. Μήν σᾶς μπερδεύει, λοιπόν, ὅτι ἔχουμε χερσαῖα ἑρπετά. Τά χερσαῖα ἑρπετά, ὅπως ἐπί παραδείγματι τά φίδια κ.ἄ. χερσαῖα, θά γίνουν τήν 6η δημιουργική ἡμέρα. Ὁ κροκόδειλος εἶναι τήν πέμπτη δημιουργική ἡμέρα, διότι εἶναι ὑδρόβιο. Ὁ βάτραχος τό ἴδιο. Αὐτά εἶναι ἀμφίβια, ὅπως γνωρίζετε, μποροῦν νά ζήσουν καί ἐκτός νερού, Καί λέγονται ἀμφίβια. Ἤθελα μόνο νά σᾶς διευκρινίσω ὅτι μέ τή λέξη «ἑρπετά», ἐννοεῖ ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα ζοῦν μέσα στά νερά.

~ Τρόπος δημιουργίας της ζωής.~

   Ὥστε πῶς δημιουργεῖται ἡ ζωή; Ἀκοῦστε πῶς δημιουργεῖται. «εἶπεν ὁ Θεός· ἐξαγαγέτω τά ὓδατα». Εἶπεν ὁ Θεός, νά βγάλουν τά νερά. Λέγει ὁ Μ. Βασίλειος στην εξαήμερό του μία πολύ ὡραία θέση : «Ἡ μέν φωνή τοῦ προστάγματος μικρά, μᾶλλον δέ οὐδέ φωνή, ἀλλά ροπή μόνον καί ὁρμή τοῦ θελήματος» Η φωνή, λέγει, πού εἶπε ὁ Θεός νά γίνει ζωή εἶναι μικρή «Εἶπεν ὁ Θεός» νά βγάλουν τά νερά ψάρια καί πουλιά νά πετοῦν στόν ἀέρα. Ἡ φωνή, λέγει, εἶναι μικρή, δηλαδή μικρός ὁ λόγος ἤ μᾶλλον, δέν ὑπάρχει καθόλου φωνή. Διότι ἔπρεπε κάπως νά γραφτεῖ νά τό ἀκούσει ὁ Μωυσῆς πού τοῦ ἀποκαλύπτει ὁ Θεός πῶς ἔγινε ἡ δημιουργία, γιά νά καταγράψει κατά τόν τρόπο πού καταγράφει, ὅπως ἄκουσε ἀπό το Θεό. Ἄρα, οὔτε κἄν φωνή ὑπάρχει ἀλλά τί; Ροπή. Ροπή θά πεῖ μία κλίση, καί ὅπως λέει παρακάτω, μία ὁρμή, τί, τοῦ θελήματος! Ὁ Θεός θέλει νά γίνει αυτό καί γίνεται αὐτό. Ὅ,τι θέλησε, λέει ἡ Ἁγία Γραφή εποίησε , ὅ,τι θέλησε ὁ Θεός τό ἔκανε. Ἀλλά, πρόσεξε ὅμως ἐδῶ, πῶς δημιουργεῖται αὐτή ἡ ζωική ζωή, ἤ μᾶλλον ποῦ δημιουργεῖται αὐτή ἡ ζωική ζωή; Δημιουργεῖται μέσα στά νερά! Ἐνῶ ὁ πλανήτης μας εἶναι ἀζωικός, δέν ἔχει ζωή καί προβαίνει ὁ Θεός στή δημιουργία των φυτών τήν τρίτη ἡμέρα, τοῦ φυτικοῦ βασιλείου, τώρα προβαίνει στή δημιουργία τοῦ ζωικοῦ βασιλείου καί ἀρχίζει νά γεμίζει ὁ πλανήτης μας μέ ζωή. Θά δοῦμε ὅτι, - καί τό ξέρουμε αυτό σήμερα, ἀλλά τό βλέπουμε καί στή δημιουργία πῶς τό κάνει ὁ Θεός - ἡ ζωή, καί ἡ φυτική καί ἡ ζωική στόν πλανήτη μας, κυριολεκτικά σφύζει! Δέν ὑπάρχει τετραγωνικό χιλιοστό ἐπάνω στό πλανήτη μας, πού δέν ὑπάρχει ζωή. δέν ὑπάρχει τετραγωνικό χιλιοστά! Ἄν θά πάρετε χῶμα, ὄχι βέβαια σέ κάποια πολύ μεγάλα βάθη, ἀλλά σέ κάποιο βάθος τῆς γῆς, καί τό προσέξετε, τό παρατηρήσετε κάτω ἀπό τό μικροσκόπιο θά δείτε μικροοργανισμούς χιλιάδες καί ἑκατομμύρια! Εἴτε ἀνήκουν στό φυτικό βασίλειο εἴτε στό ζωικό, μικρόβια κτλ. Ἡ ζωή κυριολεκτικά σφύζει! Τήν βλέπουμε μάλιστα κατά έναν τρόπο αἰσθητό ὡς ἑξῆς : Βλέπετε βράχια, λέτε βράχια μέσα στή θάλασσα. Ὅπως τά δέρνει τό κύμα, αὐτά πιάνουν ἀπάνω ζωή, εἴτε φυτική εἴτε ζωική. Βλέπετε πολλές φορές βράχια στά βουνά. Βρέχει καί βλέπετε νά πιάνει ζωή, νά πιάνουν ζωή τά βράχια. Τά κεραμίδια, τά κεραμίδια τῶν σπιτιῶν μας τά βλέπετε νά πρασινίζουν, ὅταν βρέχει, γιατί πρασινίζουν; Διότι πάει καί ἐπικάθηται ἐκεῖ ἡ ζωή, ἡ φυτική ζωή, παντού εἶναι ἡ ζωή, παντού! Αὐτό πού σᾶς είπα, πραγματικά ἡ ζωή σφύζει καί σέ ἕνα τετραγωνικό χιλιοστό ἐπάνω στόν πλανήτη μας, εἴτε ζωική εἴτε φυτική ζωή. Ἀλλά, ποῦ πρωτοδημιουργήθηκε ἡ ζωή, ἡ ζωική ζωή! Μᾶς λέει ἡ Ἁγία Γραφή εἰς τά ὕδατα, στά νερά. Αὐτό μᾶς λέει καί ἡ ἐπιστήμη. Αὐτό κάνει κατάπληξη. Τό ὅτι δηλαδή βλέπουμε, ὅτι πράγματα, τά ὁποῖα παρατήρησε πολύ ἀργότερα ἡ ἐπιστήμη, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τά εἶχε ἤδη ἀποκαλύψει. Καί κάτι ἄλλο κάνει ἐντύπωση. Ὅτι πρῶτα ὁ Θεός κάνει τά ἐνάλια, δηλαδή αὐτά πού εἶναι μέσα στά νερά, στίς θάλασσες. (ἐνάλια θά πεῖ θάλασσα, ἀπό τό «ἅλς», παρά τήν ἅλς, παρά τήν παραλία). Ἀλλά ἐδῶ ἡ Ἁγία Γραφή, ὅταν λέγει θάλασσα, ἐννοεῖ ὅλα τά συστήματα τῶν ὑδάτων. Εἴτε εἶναι ποτάμια, εἴτε εἶναι λίμνες, εἴτε εἶναι αὐτό πού λέμε στή γλώσσα μας σήμερα θάλασσα. Ή τά γλυκά ή τά ἁλμυρά νερά.

~ Ἡ δημιουργία τῶν ζώων πρό τῆς δημιουργίας τῶν πτηνών. ~

   Κάνει ἐντύπωση, ὅτι ἡ δημιουργία τῶν ἔνυδρων ζώων προηγεῖται τῆς δημιουργίας τῶν πτηνῶν, ἄλλο σημεῖο αὐτό.Πρῶτα ὁ Θεός ἔκανε τά ἔνυδρα, μετά ἔκανε τά πτηνά. Ἀλλά ἐδῶ θά ἤθελα νά σᾶς πῶ κάτι. Ἐνῶ ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς σημειώνει τή σειρά τῆς δημιουργίας τοῦ ζωικοῦ βασιλείου, ὅπως τά ἔχουμε ἀπό τά ἀτελέστερα στά τελειότερα, διότι τό πτηνό ἦταν τελειότερο ζῶο ἀπό τό ζῶο τῆς θάλασσας, δηλαδή ἀπό τό ζῶο πού εἶναι μέσα στά νερά· καί μάλιστα τά ζῶα πού εἶναι μέσα στά νερά εἶναι ἀκοινώνητα σέ σχέση μέ τόν ἄνθρωπο. Δέν ἔχουν φωνή, τουλάχιστον δέν τήν ἀκοῦμε ἐμεῖς τήν φωνή τους. Πιθανῶς νά ἔχουν, νά ἔχουν ἴσως ὑπερήχους, ἀλλά σέ σχέση μέ τόν ἄνθρωπο δέν ἔχουν κοινωνία. Εἴδατε ποτέ ὁ ἄνθρωπος νά ἐξημερώσει τά ψάρια; Ποτέ! Δέν ἔχουν κοινωνία τά ψάρια μέ τόν ἄνθρωπο. Τά πουλιά ὅμως ἔχουν, ἔχουν ἀρκετή. Παρακάτω ἔχουν τά θηλαστικά ἀκόμη περισσότερη, πολύ μεγάλη μάλιστα κοινωνία ἔχουν τά θηλαστικά, πού εἶναι τελειότερα ἀκόμη ζῶα. Συνεπῶς πηγαίνουμε ἀπό τά ἀτελέστερα στά τελειότερα. Δέν σημαίνει ὅμως αὐτό, - ὅπως θά δοῦμε, πρῶτα ὁ Θεός, τήν ἐρχόμενη φορά, σ’ αὐτήν τή διαβόητη θεωρία τῆς ἐξελίξεως - δέν σημαίνει ὅτι ἔχουμε ἐξέλιξη τῶν ψαριῶν πού βγῆκαν στή ξηρά καί ἀπετέλεσαν τά πτηνά. Διότι σαφῶς μᾶς λέγει ἐδῶ, ὅτι ὁ Θεός δημιουργεῖ ὅ,τι δημιουργεῖ, ναί μέν ἐκ τῶν ἀτελεστέρων πρός τά τελειότερα, ἀλλά κατά γένος. Διότι θά δοῦμε τήν ἐρχόμενη φορά ὅτι ἔχουμε μία ἀνεπάρκεια ἑρμηνευτική στό θέμα τῆς ἐξέλιξης τῶν ὄντων. Δηλαδή δέν μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἔχουμε πραγματικά ἐξέλιξη μέ τήν ἔννοια ὅτι φεύγουμε ἀπό τό ἕνα εἶδος καί πηγαίνουμε στό ἄλλο. Ἀπό τό ἀτελέστερο στό τελειότερο κατά ἐξελικτικό τρόπο. Αὐτό πού θά δοῦμε, ὅπως σᾶς εἶπα, τήν ἐρχόμενη φορά, εἶναι ἀνεπαρκές νά μᾶς ἀποδειχθεῖ.

~ Θεολογία καί θεωρία τῆς ἐξέλιξης. ~

   Ἡ θεωρία τῆς ἐξέλιξης ἔχει πολλές ἐνδείξεις, ἀλλά δέν ἔχει ἀποδείξεις. Δέν ἔχει ἀποδείξεις. Ἐκεῖνο πού θά ‘θελα μόνο νά σᾶς πῶ εἶναι ὅτι ἐδῶ σαφῶς ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ἔχουμε δημιουργία τῶν εἰδῶν κατά γένος. Ἀκοῦστε πώς τό λέγει: « Καί ἐποίησεν ὁ Θεός τά κήτη τά μεγάλα (ποιά εἶναι αὐτά τά κήτη τά μεγάλα; Εἶναι τά ψάρια, εἶναι τά ἔνυδρα, τά ὁποῖα εἶναι πολύ μεγάλα. Ὅπως εἶναι ἡ φάλαινα, ἡ φώκια, τά δελφίνια, οἱ καρχαρίες κτλ.. Μάλιστα τό κορυφαῖο ἀπό τά κήτη εἶναι ἡ φάλαινα, ὅπως θά γνωρίζετε) καί πᾶσαν ψυχήν ζώων ἑρπετῶν, (ψαριῶν δηλαδή, ὅπως σᾶς εἶπα) ἃ ἐξήγαγε τά ὓδατα κατά γένη αὐτῶν, καί πᾶν πετεινόν πτερωτόν κατά γένος». (Γένεσις, κεφ. 1, 21) Ὥστε κατά γένος τά ψάρια, κατά γένος τά πτηνά. Τά ψάρια κάνουν ψάρια, τά πτηνά κάνουν πτηνά, καί ὅτι τά ψάρια δέν ἔκαναν πτηνά. Εἴδατε, δυό φορές τό λέγει, κατά γένος τά ψάρια, κατά γένος τά πτηνά. Σάν νά λέγαμε ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ θεωρία τῆς ἐξέλιξης δέν ἔχει οὐδεμίαν ἰσχύ. Καί μήν ξεχνᾶμε ὅτι οἱ ἄνθρωποι πολλές φορές ταλαιπωρήθηκαν μέ θεωρίες μέσα στήν ἱστορία, ἰδίως στήν ἱστορία τῆς ἐπιστήμης μέ πολλές θεωρίες. Αλλά οἱ μέν θεωρίες παρέρχονται καί ἡ μία διαδέχεται τήν ἄλλη. Αλλά ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μένει πάντοτε ἀσάλευτος καί παρατηροῦμε ὅτι περιέχει τήν ἀλήθεια. Διότι αὐτή ἡ ἀλήθεια εἶναι ἐξ ἀποκαλύψεως! Οὔτε τήν ἐπινοήσαμε, οὔτε τή φανταστήκαμε, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Θεός μᾶς ἀπεκάλυψε πῶς ἔγινε ἡ δημιουργία. Ὥστε, δέν ἔχουμε παρά ἰδιαιτέρα δημιουργική πράξη γιά τά ψάρια ἰδιαιτέρα δημιουργική πράξη γιά τά πτηνά, καί δέν ἔχουμε μίξη γενῶν, ἀνακάτεμα τῶν γενῶν, δέν ἔχουμε. Τό κάθε ἕνα ἔχει τό γένος του. Ὅταν κανείς θά ἔβλεπε τή ζωή νά βγαίνει ἀπό τά νερά, ἕνας μάλιστα ἐξελικτικός, θά νόμιζε ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή ὁμιλεῖ περί τῆς θεωρίας τῆς ἐξέλιξης. Γιατί μήν ξεχνᾶτε ὅτι πολλές φορές θεολογοῦντες ἐξελικτικοί ἤ θεολόγοι πού ὑποστηρίζουν τή θεωρία τῆς ἐξελίξεως, -γιατί υπάρχουν και θεολόγοι που υποστηρίζουν τη θεωρία της εξελίξεως, υπάρχουν. Αυτό βέβαια πώς να το χαρακτηρίσει κανείς δέν ξέρω, και λέγω τούτο ότι, αν κάνεις τα διάβαζε μέσα στην Αγία Γραφή μπορεί να έβγαζε το συμπέρασμα ότι ίσως δηλαδή να πεί κάτι,  ότι η Αγία Γραφή μιλάει για την θεωρία της εξελίξεως-  ἕνας, λοιπόν, πού θά ἔβλεπε τή ζωή νά βγαίνει ἀπό τά νερά, θά ἔλεγε πρῶτα - πρῶτα ὅτι ἔχουμε αὐτόματη γένεση.

~ Αὐτόματη γένεση. ~

   Τί εἶναι ἡ αὐτόματη γένεση; Ὅτι ἡ ζωή βγαίνει ἀπό τή νεκρή ὕλη. Γίνεται μόνη της, καί μετά ἐξελίσσεται ἀπό τούς μονοκυττάρους ὀργανισμούς καί πᾶμε πιό πέρα, πιό πέρα, πιό πέρα, καί ἔχουμε τήν κλιμάκωση ὅλου τοῦ ζωικοῦ καί τοῦ φυτικοῦ βασιλείου. Δέν εἶναι τά πράγματα ἔτσι! Σᾶς τό ἔχω καί ἄλλες φορές πεῖ, όχι μόνο μία φορά.Ἕνας θεατής πού βλέπει τή δημιουργία, τοποθετημένος ἐπάνω στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς, βλέπει γιά μία στιγμή τή γῆ νά βγάζει χόρτο καί ή θάλασσα νά βγάζει ζωή, ψάρια καί θά πεῖ, ἄ, ὥστε, λοιπόν, ἡ νεκρά ὕλη βγάζει ζωή. Ναί, ἀλλά δέν ἄκουσε τήν προσταγή τοῦ Θεοῦ. Δέν ἄκουσε τό «εἶπεν ὁ Θεός» ἤ δέ γνωρίζει, - νά μείνω στά χνάρια τοῦ Μ. Βασιλείου - δέ γνωρίζει, δέν ἀντιλαμβάνεται τήν ὁρμή καί τή ροπή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ νά δημιουργηθεῖ ἡ ζωή ἐκ τῆς νεκρᾶς ὕλης. Ὥστε, δέν ἔχουμε αὐτόματη γένεση, δέ βγάζει ἡ νεκρά ὕλη μόνη της την ζωή. Διότι ἡ νεκρά ὕλη καθαυτή θά ἦταν σοφή καί θά ἦταν Θεός ἡ νεκρά ὕλη. Καί επειδή κάπως ἔτσι πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι, φθάνουν νά λατρεύουν τή γῆ καί τόν ἥλιο. Ὅτι ὁ ἥλιος μέ τίς ἀκτίνες του, τή θερμότητα τού γονιμοποιεῖ τή γῆ καί βγάζει τή ζωή. Στο βάθος αυτής της πίστεως ήταν όλες οι αρχαίες μυστηριακές λατρειες. Πιστεύουν ότι η νεκρά η ύλη βγάζει την ζωή, ἀλλά ἐδῶ εἶναι μία πλάνη. Διότι δέν μπορεῖ κανείς νά δεῖ αὐτό τό θέλημα καί τήν προσταγή τοῦ Θεοῦ. Τώρα ὅμως μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Θεός καί μᾶς λέγει ὅτι «εἶπεν ὁ Θεός νά γίνει ζωή». Ὥστε ἀπό τή νεκρά ὕλη ὁ Θεός δημιουργεῖ τη ζωή, ἀλλά ὁ Θεός τή δημιουργεῖ, ὄχι αὐτομάτως. Ἄρα δέν ἔχουμε αὐτόματη γένεση τῆς ζωῆς, ἀλλά ἔχουμε δημιουργική πράξη. Αὐτό ἔχει πολλή σημασία. Ἔχουμε δηλαδή δημιουργία. Ὁ Θεός εἶναι παντοδύναμος. Μήπως τήν ὕλη ἀπό ποῦτήν ἐφτίαξε; Ἐκ τοῦ μηδενός. Καί ἐκ τοῦ μηδενός φέρει τήν ὕλη εἰς τό εἶναι. Καί ἐκ τῆς ὕλης δημιουργεῖ τή ζωή, ὅπως θά δοῦμε παρακάτω, ὅτι «ὁ Θεός χοῦν λαβών ἀπό τῆς γῆς ἔπλασεν τόν ἂνθρωπον». (Γένεσις, κεφ. 2, 7) Θέλει ὅμως νά τοῦ δώσει μία πνοή, ὅπως εἶναι ἡ ψυχή του, ἡ ὁποία καί αὐτή δέν εἶναι ἄκτιστη. Δέν εἶναι τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου ἄκτιστο, δέν εἶναι ἕνα κομμάτι τῆς θεότητας.

~ Δημιουργία τῶν πνευμάτων. ~

   Τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δημιούργημα. Θέλει ὁ Θεός καί δημιουργεῖ τά πνεύματα. «Ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καί τούς λειτουργούς αὐτοῦ πυρός φλόγα» λέγει ἕνας ψαλμός. Κοιτάξτε, «Ὁ ποιῶν»· ποιώ, θά πεῖ κατασκευάζω. «Ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους αὐτοῦ» Τί; Πνεύματα! Αὐτός πού κάνει τούς ἀγγέλους του Πνεύματα. Ἀλλά τί τούς κάνει; Τούς ποιεῖ, τούς δημιουργεῖ. Ἄρα καί τά πνεύματα εἶναι κτίσματα, καί οἱ ἄγγελοι εἶναι κτίσματα. Ὁ Θεός κάνει ὅ,τι θέλει. Ἕνα, ὅτι ὁ Θεός τά κάνει ὅλα αὐτά, δέν γίνονται μόνα τούς, ἐκεῖ ἐπιμένω, ὅπως καί τό ἀντιλαμβάνεσθε. Δέν γίνονται μόνα τους. Ὅλα τά κάνει ὁ Θεός.

~ Πειράματα. ~

   Ἀπόδειξη, ὅτι ἔχουν γίνει χιλιάδες πειράματα διά νά ἐπαναλάβουν τό φαινόμενο τῆς ζωῆς ἀπό τή νεκρά ὕλη. Δέν κατάφεραν τίποτα! Τίποτα! Νά ἀναπαραγάγουν ζωή ἀπό τή νεκρά ὕλη, δέν τό πέτυχαν. Μήπως τουλάχιστον ἡ νεκρά ὕλη δίνει ζωή, για μιά στιγμή τυχαῖα κάτω ἀπό εἰδικές συνθῆκες; Ὅπως, ἐπί παραδείγματι, κάποτε βρέθηκε ἄς ποῦμε, ἡ γῆ μας κάτω ἀπό εἰδικές συνθῆκες καί ἡ θάλασσα ἔβγαλε τά ψάρια. Μήπως πάλι ἔχουμε τήν ἴδια περίπτωση; Οὔτε στό ἐργαστήριο μποροῦμε νά τό πετύχουμε μέ πειράματα, οὔτε παρετηρήθη ποτέ αὐτόματη γένεση! Γιά νά δεῖτε εδώ ὁ ἄνθρωπος πόσο ἀφελής εἶναι καί νομίζει ὅτι εἶναι σοφός, ἀκοῦστε ἕνα παράδειγμα πού θά σᾶς πῶ. Ξέρετε πῶς ὑποστηρίχθηκε ἐπιστημονικά ἡ αὐτόματη γένεση; Διότι βέβαια ἡ αὐτόματη γένεση δέν εἶναι μία καινούρια θεωρία. Τήν πίστευαν ὅλοι οἱ ἀρχαῖοι λαοί πού σᾶς ἀνέφερα προηγουμένως λατρεύοντες μυστηριακά τόν ἥλιο καί τή γῆ. Ἀλλά δέ θά ἐπεκταθῶ πιό πολύ ἐκεῖ. Ἐπιστημονικά ἐδῶ καί 2-3 αἰῶνες ὑποστηρίχθηκε τό ἑξῆς γιά τήν αὐτόματη γένεση. Ακούστε - ακούστε! Και αυτό λέγεται επιστήμη τώρα. Για να δείτε εν ονόματι της επιστήμης τι ανοησίες κάνει ο άνθρωπος. Ὑπῆρχε μία συνταγή γιά νά ἀποδειχθεῖ ὅτι ἡ νεκρά ὕλη βγάζει ζωή. Παίρνετε, λέγει, ἕνα φίδι σκοτωμένο, τό θάπτετε στή θερμή ἄμμο τοῦ Νείλου ποταμοῦ, - τώρα αὐτό μπορεῖ κανείς νά τό θάψει ὁπουδήποτε.Τέλος πάντων αυτό έλεγε η συνταγή - καί θά δείτε, ύστερα ἀπό λίγες ημέρες νά ὑπάρχουν σκουλήκια. Ποῦ βρέθηκαν τά σκουλήκια; Τά ἐγέννησεν ἡ νεκρή θερμή ἄμμος τοῦ Νείλου ποταμοῦ. Εἶναι ἀστεῖο νά τό λέει κανείς.Πάρετε λέει βασιλικό και κοπανήσατέ τον, και βάλτε τον μεταξύ δύο κεραμιδιών, θα δείτε λέει να βγάζει σκορπιούς. Παιδιά είναι τόσο απλά, σας τα είπα αλλά, κάνω μία μικρή επανάληψη με τα πειράματα του Παστέρ. Γιατί το φίδι βγάζει σκουλήκια; Μα ότι θάψουμε στη γη βγάζει σκουλήκια! Γιατί απλούστατα, είχε τα αυγά σκουληκιών  αυτός ο οργανισμός! Και τώρα που θάφτηκε, τα σκουλήκια αυτά βγήκαν από το αυγό τους, τρώνε το σώμα που είναι θαμμένο, και τα λοιπά και τα λοιπά. Τή γνωστή διαδικασία των εντόμων, των σκουληκιών και τα λοιπά. Λοιπόν, ο νεκρός οργανισμός ή η νεκρά ύλη, έβγαλε τα σκουλήκια; Είδατε αφέλεια. Αυτά υποστηρίζονταν παρακαλώ επιστημονικά. Ούτε επαναλήφθηκε ως πείραμα το φαινόμενο της ζωής, ούτε επαναλήφθηκε μέσα στη φύση το φαινόμενο της ζωής. Άπαξ είπε ο Θεός και εγένετο η ζωή, και από τη ζωή τώρα έχουμε συνεχίσει με ένα τρόπο μόνο, δεν ξανά δημιουργεί ο Θεός την ζωή, την διαιωνίζει με τα σπέρματα. Το κάθε ένα θα αφήσει τα αυγά του, θα αφήσει τους απογόνους του. Όλα έχουν αυγά, και τα φυτά και τα ζώα και τα θηλαστικά όλα έχουν αυγά. Συνεπώς, από το ωάριο ξεκινάνε όλα, από το σπέρμα. Εχουμε τη διαιώνιση της ζωής, όχι αυτομάτως, όχι εξελικτικός, αλλά κατά γένος και από τους ζωντανούςοργανισμούς, το ένα από το άλλο. Μεταξύ των ζώων, - όλων των ζώων γενικά - υπάρχουν και ωφέλιμα και βλαβερά. Θα 'λεγε κανείς, ο Θεός έκανε τα βλαβερά, μετά την πτώση των πρωτοπλάστων; Γιατί ξέρουμε ότι η βλαβερότης και των φυτών και των ζώων, είναι επικίνδυνη για τον άνθρωπο, τον βλάπτει. Μετά την πτώση έγιναν αυτά; Όχι! Ο Θεός έκανε και τα ωφέλιμα και τα βλαβερά, πρό της πτώσεως των πρωτοπλάστων. Με την διαφορά μόνο, ότι δεν μπορούσαν, να βλάψουν τον άνθρωπο. Πάρτε ένα παράδειγμα, το φίδι, το φίδι που είναι δηλητηριώδες. Το δηλητήριο του το είχε, από την αρχή. Όπως και τα μικρόβια υπήρχαν, από την αρχή, αλλά ο άνθρωπος ήταν άτρωτος. Το φίδι καταρχάς, δέν πήγαινε να τσιμπήσει τον άνθρωπο, και δεν τον πείραζε. Τα δέ μικρόβια, δεν έβλαπταν τον άνθρωπο. Δηλαδή ο οργανισμός στον άνθρωπο του ανθρώπου, ήταν ανεπηρέαστος από την παρουσία των μικροβίων. Όταν αμαρτήσει ο άνθρωπος, ασθένησε, δηλαδή αδυνάτισε και αδυνατίζοντας δέχτηκε την προσβολή των μικροβίων, ή των βλαβερών φυτών - αν τα δοκιμάσει εννοείται - ή των βλαβερών ζώων. Να σας πάρω τα ναρκωτικά. Πρώτα-πρώτα τα έκανε ο Θεός τα ναρκωτικά. Δεν σημαίνει όμως, - όπως λέγει ο Μέγας Βασίλειος - ότι, ό,τι υπάρχει μέσα στη φύση πρέπει να περάσει από την κοιλιά μας. Ακούστε το αυτό. Ο Θεός Έκανε πάρα πολλά πράγματα τα οποία, δεν θα περάσουν από την κοιλιά μας, αναμφισβήτητα! Και όμως, εμείς όλα θέλουμε να τα περάσουμε από την κοιλιά μας. Εάν ο Θεός έκανε το όπιο, έκανε δηλαδή εκείνα τα φυτά που μας δίνουν τα ναρκωτικά, αυτό σημαίνει ότι δύναται να χρησιμοποιηθούν για ποικίλους σκοπούς, εκτός από αυτό που κάνουμε εμείς σήμερα, να παίρνουμε τα ναρκωτικά. Ο Θεός έκανε τον καπνό, το φυτό καπνός. Δεν σημαίνει με αυτό ότι πρέπει να κάνουμε τσιγάρα να καπνίζουμε, γιατί θα βλαπτούμε, είναι πάρα πολύ φυσικό. Γιατί όμως ο Θεός έκανε τον καπνό, και έβαλε μέσα τη νικοτίνη που είναι δηλητήριο, και τα λοιπά και τα λοιπά. Καί ποιός σας είπε ότι τα δηλητήρια δεν είναι θεραπευτικά στοιχεία. Αλλά θεραπεύτηκα στοιχεία. Δέν είναι φαγώσιμα, ούτε μπορούμε να τα κάνουμε τσιγάρα να τα καπνίζουμε, ή ότι άλλο. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι, και τα βλαβερά και τα ωφέλιμα, ο Θεός τα έκανε, τότε που δημιούργησε τα όντα. 

  Τα ζώα, κατά τον Μέγα Βασίλειο, διακρίνονται σε ωφέλιμα, σε ωραία, σε ευχάριστα και σε διδακτικά. Τέσσερις κατηγορίες. Ωφέλιμα, ευχάριστα, ωραία και διδακτικά. Που σημαίνει. Αλλα ζώα είναι χρήσιμα και ευχάριστα να τα φας, να τραφούμε. Αλλα ζώα είναι πολύ ωραία, να τα βλέπουμε. Αλλο ότι ένα πολύ ωραίο ζώο μπορούμε να το φάμε κιόλας. Υπάρχουν όμως και ζώα, τα οποία μπορούμε να τα βλέπουμε, είναι ωραία, χωρίς να μπορούμε να τα φάμε διότι, δεν είναι ωφέλιμα. Γιατί είναι ωραία; Γιατί παιδιά η αισθητική, είναι τροφή και αυτή της ψυχής, μην το ξεχνάτε.

   Κάποτε μας έλεγε ένας Ρώσος δάσκαλος μας, στον καιρό της κατοχής. Είχε κάνει στην φυλακή, και η φυλακή είχε μόνο τέσσερα ντουβάρια, ήτανε κάτι πολύ απελπιστικό. Έτσι, είχε δείξει μία επιθυμία. Άν ερχότανε κανένα περιοδικό μέσα στη φυλακή, - αν μπορούσε να έχει ένα περιοδικό - να βγάλει τις εικόνες και να τις βάλεις στον τοίχο. Γιατί; Όταν βάζουμε εικόνες στους τοίχους - όταν λέω εικόνες, δέν εννοώ εικόνες του Χριστού, της Παναγίας, εννοώ ζωγραφιές, τοπία, προσωπογραφίες, αυτά που βάζουμε στους τοίχους. Ζωγραφίζουμε τους τοίχους και τα λοιπά.- τί νομίζετε, αυτό ότι είναι πολυτέλεια; Ανάγκη της ψυχής είναι! Θα σας κάνει εντύπωση αν σας πω ότι, ο άνθρωπος των σπηλαίων, ζωγράφιζε τα εσωτερικά τοιχώματα των σπηλαίων που κατοικούσε. Και βρίσκουμε σήμερα στα σπήλαια των τρωγλοδυέτων ανθρώπων, που κατοικούσαν στα σπήλαια δηλαδή,  βρίσκουμε ζωγραφιές. Πανάρχαιες, προϊστορικές ζωγραφιές. Ήτανε ανάγκη του ανθρώπου να ζωγραφίσει.  Ή αισθητική, είναι ανάγκη της ψυχής, είναι σπουδαίο πράγμα. Μα ζωγραφιά λέγεται. Μα μουσική λέγεται. Εκείνο που είναι με τον γενικό χαρακτηρισμό, ωραίο! Έτσι λοιπόν ο Θεός, για να ικανοποιήσει την ανθρωπίνη ψυχή, φτιάχνει και ωραία πράγματα. Κατόπιν, φτιάχνει ευχάριστα πράγματα, και φτιάχνει και διδακτικά. Έίναι μερικά ζώα, έντομα, πτηνά, ψάρια, τα οποία έχουνε αρετές, και άλλα έχουνε κακίες και πάθη. Φυσικά, ούτε τα μέν έχουνε αρετή, ούτε τα δέ έχουνε κακίες, διότι, και τα πάθη και οι κακίες, είναι έργα της προαιρέσεως της ελευθέρας, που εργάζεται ο άνθρωπος μόνο, γιατί αυτός είναι ελεύθερος. Αλλά εκ φύσεως έχουν, ή την κακιά ή την αρετή. Επί παραδείγματι, μπορείτε να δείτε το περιστέρι, να αγαπά την οικογενειακή ζωή. Υπάρχουν πουλιά, όπως είναι ο πελαργός, πέθανε ο ένας ο σύζυγος, το άλλο μένει εν χηρεία! Δέν ξαναπαντρεύεται. Για να σου μάθει, - λέγει ο Μέγας Βασίλειος - ότι δεν πρέπει να κυνηγάς, 2ους και 3ους και 10ους γάμους. Όχι! Πέθανε η γυναίκα σου, πέθανε ο άντρας σου, δέν θα ξαναπαντρευτείς, τελείωσε. Στο διδάσκει το ζώο αυτό, το πτηνό. Τα μυρμήγκια είναι προκομμένα, όπως και οι μέλισσες. Τα τζιτζίκια είναι τεμπέλικα. Και βλέπει κανείς σε όλα αυτά τα ζώα, βλέπει στο γουρούνι, πλύνε το καθάρισέ το, σαπούνισέ το, αμέσως θα πάει στο βούρκο. Σε διδάσκει, και σου λέει ότι, εσύ άμα καθαρίζεις, πρόσεχε, μην πηγαίνεις στο βούρκο της αμαρτίας. Η γάτα, ρίξατέ της κάτι επάνω να λερωθεί, αμέσως θα αρχίσει να γλύφετε για να καθαριστεί, δεν ανέχεται τίποτε επάνω της, ούτε την ίδια της την ακαθαρσία. Ποιος δίδαξε τη γάτα να είναι καθαρή  στο αποχωρητήριό της; Και στο αποχωρητήριό της είναι καθαρή η γάτα, για να σου πει ότι δεν πρέπει να είσαι ακάθαρτος.

   Ώστε λοιπόν τα ζώα τι κάνουν, διδάσκουν, και θετικός και αρνητικός. Τί δεν πρέπει να κάνεις, και τι πρέπει να κάνεις. Θα μου πείτε γιατί ο Θεός το έκανε αυτό; Πρόβλεπε ότι ο άνθρωπος θα ξεπέσει. Ο άνθρωπος έχει συνείδηση. Έχει έμφυτο τον νόμο του Θεού. Δέν έχει ανάγκη από την διδασκαλία της δημιουργίας. Λέει ο Πασκάλ : "όταν ο Θεός σε φέρνει να σε διδάξει, πράγματα που ανήκουν στο ζωικό και στο φυτικό βασίλειο, σημαίνει, ταλαίπωρε, φτωχέ άνθρωπε, ότι είσαι ξεπεσμένος. όταν διδάσκεσαι από αυτά, που είναι κατώτερα από σένα. Επειδή λοιπόν ο άνθρωπος, θα κατέστρεφε μέσα του τρόπον τινά, τον έμφυτο νόμο του Θεού, τον νόμο της συνειδήσεως. Γι αυτό ο Θεός έβαλε, πάθη και αρετές στα ζώα, τρόπον τινά, για να μας διδάσκει και να μας επαναφέρει στο σωστό, και τον ίσιο δρόμο. Ώστε λοιπόν η φύσις, μας ωφελεί πολύ. Μας διδάσκει πολύ, ναί, αρκεί να έχουμε καθαρά μάτια.

   Λέγει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης : "άν έχεις καθαρά μάτια, μπορείς να διδαχθείς πολλά πράγματα από την δημιουργία". Ακούστε κάτι περίφημο από τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο, - που αφού προέρχονται από ασκητάς αυτά τα πράγματα, έχουν πάρα πολύ αξία - λέγει, στην 23η ομιλία του : "Ανάγνωθι συνεχώς και ακορέστως (διάβαζε συνεχώς και χωρίς να χορταίνεις,) εν ταίς βίβλοις των διδασκάλων περί προνοίας Θεού. (περί δημιουργίας, περί προνοίας, περί τών ζώων, περί τών φυτών.) Διότι αύται καθοδηγούσι τον νουν (καθοδηγούν τον νού) εις το ιδείν την τάξιν των κτισμάτων του Θεού και των έργων αυτού, και ενδυμανούσιν αυτός εξ αυτών και κατασκευάζουσιν αυτόν κεκτήσθαι νοήματα φωτολαμπή (όταν βλέπει κανείς  με προσοχή την δημιουργία, αποκτά φωτολαμπή νοήματα, σκέψεις φωτεινές) εκ της λεπτότητος αυτών (η σοφία, η πολυδαιδαλότης, η σκοπιμότης, εκείνα.. εκείνα.) και οδεύσαι ποιούσι μετά καθαρότητος προς κατανόησιν των κτισμάτων του Θεού. Είδατε παρακαλώ! Καί εγώ με τη σειρά μου θα σας έλεγα, διαβάζετε ό,τι υπάρχει μέσα στη δημιουργία, διαβάζετε. Μή διαβάζετε μυθιστορήματα, αυτά τα βρώμικα που κυκλοφορούν στην εποχή μας και περιοδικά. Διαβάζετε βιβλία που αναφέρονται στην δημιουργία του Θεού. Και έχετε καθαρά μάτια, καθαρή καρδιά, και θα ωφεληθείτε πραγματικά πολύ! Αλλά και εσείς οι ίδιοι να παρατηρείται όλα αυτά μέσα στη δημιουργία. 

   Δυστυχώς η ώρα πέρασε να σας έλεγα μερικά παραδείγματα τα οποία είναι πάρα πολύ σπουδαία, και ακριβώς οικοδομούν τον άνθρωπο πνευματικά. Γιατί δεν είναι για να πούμε  μερικά πράγματα για να περάσει η ώρα μας, αλλά οικοδομούν τον άνθρωπο. Επιτρέψατέμου πάρα πολύ γρήγορα να σας πω για 2-3 έντομα μόνο, μερικά χαρακτηριστικά.

   Τήν μέλισσα την ξέρετε όλοι σας. Έχει δύο πελώρια σύνθετα μάτια, που αποτελούνται αυτά τα δύο πελώρια μάτια, από 6.000 μικρότερα μάτια. Η μέλισσα δεν βλέπει χρώματα βλέπει άσπρο - μαύρο. Μπορεί να μυρίσει ένα λουλουδάκι π.χ μηλιάς σε απόσταση ενός χιλιομέτρου! Μιά φορά εδώ στη Λάρισα που έμενα,  Μου είχανε στείλει από το χωριό του πατέρα μου, από το σπίτι, λίγο μέλι και λίγο σησάμι. Και κάθισα να κάνω λίγο παστέλι στο τζάκι του σπιτιού. Σε λίγο ακούω ένα βουουουουου, κάνω έτσι, από πού είναι αυτό το βουητό; Και τι παρατηρώ, από την καπνοδόχο άρχισαν να κατεβαίνουν μέλισσες. Είναι γνωστό ότι η Λάρισα μέσα δεν έχει μελίσσια. Από πού ήρθαν αυτά; Μπορεί από 2-3 χιλιόμετρα μακριά να ήρθαν αυτά, τους μύρισε το παστέλι που έφτιαχνα. Σας κάνει εντύπωση αυτό; Η μέλισσα έχει πολύ οργανωμένη κοινωνική ζωή, που θα την ζήλευαν οι άνθρωποι αναμφισβήτητα! Έχει αυστηροτάτους νόμους! Έχει εργατικότητα! Έχει πειθαρχία! Ξέρετε, δεν έχει μέλη στην κοινωνία της η μέλισσα, που να λέγονται αναρχικοί! Δέν έχει αναρχικούς η μέλισσα! Όλες οι μέλισσες είναι πειθαρχημένες, σε ένα βαθμό καταπληκτικό. Έχουνε υποταγή, έχουνε στοργή στα καινούργια μελισσάκια. Με τί περιποίηση φροντίζουν για τις καινούργιες μέλισσες. Οἱ κηφήνες, ύστερα από τον προορισμό που χρειάζονται φονεύονται. Κάθονται φρουροί εκεί στην πόρτα της κυψέλης, και δεν αφήνουν να περάσει μέσα κηφήνας. Στη Σουηδία, όταν παίρνεις ναρκωτικά, σε ηλικία 27 χρονών θεώρησε άχρηστος, και σου δίνουνε σύνταξη. Στην Κυψέλη αν είσαι άνεργος «άνθρωπος» και άχρηστος δεν μπαίνεις μέσα. Αυτά κάνουν οι μέλισσες αυτά κάνουν οι άνθρωποι..

Νά γιατί πρέπει να ξαναγυρίσουμε στα ζώα να πάρουμε - αν δεν πηγαίνουμε στο Ευαγγέλιο -  να γυρίσουμε μέσα στην ίδια την φύση, για να πάρουμε μαθήματα, κοινωνικής ζωής και Κοινωνικής συμπεριφοράς. Στήν κηρήθρα η μέλισσα, - που δεν είναι τίποτε άλλο παρά, ένας εξαγωγικός ρόμβος - η ευλογημένη λύνει ένα πρόβλημα των ανώτερων μαθηματικών. Κάποτε μου έτυχε και μένα αυτό το πρόβλημα στις εξετάσεις. Είναι το λεγόμενο πρόβλημα μεγίστου και ελαχίστου. Αυτό το πρόβλημα λέει το εξής : Μέ τα λιγότερα υλικά, να αποκτήσω την μεγαλύτερη χωρητικότητα. Γι' αυτό λέγεται μεγίστου και ελαχίστου. Το πρόβλημα το λύνει αυτό η μέλισσα, με τά εξαγωνικά κελάκια της κηρήθρας της. Τα οποία, μόνο υπό ορισμένη γωνία, εξυπηρετούν τον σκοπό τον πραγματικό, και βρίσκει πραγματικά και το τελευταίο λεπτό μοίρας, και δευτερόλεπτο μοίρας, για να κάνεις σωστές τις γωνίες που θα εξυπηρετηθεί το σχέδιό της. Έχει δέ, καταπληκτική αίσθηση της καθέτου και της οριζοντίου. Άν γυρίσετε λίγο την κυψέλη στραβά, την αφήσετε στραβά, η μέλισσα δεν θα κάνει στραβά μέσα την κηρήθρα της, θα την κάνει πάντοτε με βάση την κατακόρυφο. Όλα αυτά βέβαια ο Θεός τα έχει πλουτίσει, τα έντομα τα ζώα και τα λοιπά, για να μας δείξει την Σοφία του ο Θεός Λόγος!

   Εκείνο το μυρμήγκι.. κοινωνία ολόκληρη! θυμάμαι κάποτε επάνω στο μοναστήρι που παρακολουθήσαμε για μερικές ώρες,  μία πολεμική μάχη που δόθηκε ανάμεσα σε δύο φωλιές. Ήτανε μία φωλιά εδώ και μία φωλιά εκεί.  Ήτανε διαφορετικά μυρμήγκια και δώσανε μάχη για μερικές ώρες. Βλέπαμε λοιπόν το ένα να αγκαλιάζει το άλλο και να προσπαθεί το ένα να αποκεφαλίσει το άλλο, όπως ακριβώς γίνεται ο πόλεμος των ανθρώπων. Ύστερα από μερικές ώρες βλέπαμε πάνω στο πεδίο της μάχης, ακέφαλα μυρμήγκια, τραυματίες και τα λοιπά. Τελείωσε η μάχη, δεν ξέρω ποιος νίκησε - πώς θα μπορούσα να το ξέρω αυτό - και βλέπατε μετά τραυματιοφορείς, να κουβαλάει η κάθε φωλιά, τους δικούς της τραυματίες, τους δικούς της νεκρούς στη φωλιά της δική τους. Δηλαδή κάτι καταπληκτικό! Αυτό το είδαμε. Και κάτι άλλο. Δέν ξέρω αν έχετε δεί, ότι όταν έχουμε τριανταφυλλιές, γρήγορα γεμίζουμε  μελίγκρα. Ξέρετε ποιός κουβαλάει τη μελίγκρα, το μυρμήγκι! Γιατί; Παίρνει τη μελίγκρα και την πάει στις κορυφές των φυτών, τρώει η μελίγκρα χυμούς, και εκεί πάει μετά από πίσω την γαργαλάει, και τις πίνει μία σταγονίτσα μέλι, γιατί αγαπάει πολύ την ζάχαρη και το μέλι ο μύρμηγκας, και γίνεται βουκόλος παρακαλώ! Όπως εμείς βόσκουμε τις αγελάδες και τις αρμέγουμε, έτσι το μυρμήγκι βόσκει, τρόπον τινά την μελίγκρα, την μεταφέρει σε βοσκοτόπια για να έχει το μέλι της. Γιά την νυχτερίδα. Όλοι ξέρετε το ραντάρ που έχει! Ο αετός. Ο αετός λύνει το πρόβλημα της συντομοτέρας οδού. Και όπως θα ξέρετε η συντομοτέρα οδός δεν είναι η ευθεία, αλλά είναι μία καμπύλη. Και το φως το ίδιο, δεν ακολουθεί την ευθεία σε μεγάλες αποστάσεις, αλλά ακολουθεί μία καμπύλη.

   Αλλά τί να πρωτοπεί κανείς, όπως λέει και ο Μέγας Βασίλειος. Τί να σας πρωτοπώ. Έρχομαι τούτο να σας πω ότι όλα αυτά με πάρα πολύ μεγάλη σοφία, και με πολλή αγάπη τα έκανε ο Θεός, για να μας δείξει ποιός είναι ο Θεός, και πόσο μας αγαπάει εμάς τους ανθρώπους.

9-1-1983

10η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Σημεῖα», «Καιροί», «Ἡμέραι», «Ἐνιαυτοί».

†.Ἑρμηνευτικά εἴμαστε στή τέταρτη ἡμέρα τῆς δημιουργίας. Εἶπε ὁ Θεός «γενηθήτωσαν φωστῆρες». (Γένεσις, κεφ. 1, 14) Νά γίνουν δηλαδή ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη καί τ’ ἀστέρια. Λέγαμε τήν περασμένη φορά γιά τό μέγεθος καί τό μεγαλεῖο τοῦ οὐρανοῦ. Φυσικά ἐκεῖνα πού εἴπαμε ἦταν στοιχειώδη καί ἁπλῶς ἔδωσαν μία πολύ μικρή εἰκόνα, γύρω ἀπό τό πόσο μεγάλο εἶναι τό σύμπαν. Καί φυσικά δέν ἔχουμε φθάσει στήν ἀντίληψη τοῦ τέρματος τοῦ σύμπαντος. Τό σύμπαν ὁρίζεται ἀπό πλευρᾶς ἔκτασής του, ὅτι εἶναι ἕνα πεπερασμένο ἄπειρο. Βέβαια αὐτό εἶναι σχῆμα ὀξύμωρο. Πῶς εἶναι ἄπειρο, ἀφοῦ εἶναι πεπερασμένο. Ἀλλά ἀκριβῶς αὐτή ἡ ὀξύμωρη ἔκφραση δείχνει ὅτι δέν μποροῦμε νά συλλάβουμε τό πόσο μεγάλο εἶναι τό σύμπαν καί δέν μποροῦμε νά καταλάβουμε ὅτι εἶναι δυνατόν νά μήν ἔχει τέλος. Ἐμεῖς εἴμαστε σ’ ἕνα σημεῖο τοῦ σύμπαντος. Κάθε σημεῖο τοῦ σύμπαντος ὅμως εἶναι ἕνα κέντρο τοῦ σύμπαντος. Ὅπου νά πᾶμε θά εἴμαστε πάντοτε στήν καρδιά τοῦ σύμπαντος. Δηλαδή μέ ἄλλα λόγια δέν θά βροῦμε ποτέ μία ἄκρη. Καί ποτέ δέν μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἐδῶ φθάσαμε στά σύνορα, πέρα ἀπό τά ὁποῖα δέν ὑπάρχει σύμπαν. Εἶναι ἀκατανόητο. Τό ἀνθρώπινο μυαλό δέν χωράει τήν ἔννοια τοῦ μηδενός. Ὁ ἄνθρωπος πάντα κινεῖται μέσα στό χῶρο καί στό χρόνο. Καί ἐφόσον δέν κατανοεῖ τίποτα ἀπ’ ὅλα αὐτά, ἔδωσε καί τόν ὁρισμό, ὅτι τό σύμπαν εἶναι ἕνα «πεπερασμένο ἄπειρο».

~ Ποιά ἡ φύση τοῦ φωτός. ~

   Ἡ φύση τοῦ φωτός, ὅπως πιά τό δεχόμαστε ἀπό τούς φορεῖς τοῦ φωτός, πού εἶναι ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη καί τ’ ἀστέρια, ποιά μπορεῖ νά εἶναι; Βεβαίως λέγαμε στό θέμα μας περί τοῦ φωτός, ὅτι εἶναι ἄγνωστη ἡ φύση τοῦ φωτός. Εἶναι γνωστές μόνο οἱ ἰδιότητες, τίς ὁποῖες μπορεῖ νά ἔχει. Ἡ γνώση περί τοῦ φωτός ἔχει περάσει ἀπό μιά κρίση. Στήν ἀρχή τό φῶς μελετήθηκε ἀπό τόν Νεύτωνα (Isaac Newton 1643 - 1727) Ἄγγλος, φυσικός, μαθηματικός, ἀστρονόμος καί μηχανικός. Διατύπωσε τούς νόμους τῆς φυσικῆς, ἀνακάλυψε τό νόμο τῆς παγκόσμιας ἕλξεως καί τό σκεδασμό τοῦ φωτός.) Τό φῶς εἶπε ὁ Νεύτων εἶναι μικρά σωματίδια, βλήματα δηλαδή, καί συνεπῶς τό ὑπήγαγε στή μελέτη τῆς μηχανικῆς. Γι’ αὐτό ἔχουμε τό φαινόμενο τῆς ἀνάκλασης. Πέφτει μία ἡλιακή ἀκτίνα στόν καθρέφτη καί ἀνακλᾶται. Ἡ γωνία πρόσπτωσης ἰσοῦται μέ τήν γωνία ἀνάκλασης. Ἔτσι ὅμως δέν μποροῦσε νά ἑρμηνευθεῖ τό φαινόμενο τῆς διάθλασης. Ὁ Φρεσνέλ (Augustin Fresnel1788 - 1827) εἶπε ὅτι τό φῶς εἶναι κυματοειδοῦς ὑφῆς καί ἔτσι μποροῦσε νά ἐξηγήσει τό φαινόμενο τῆς διάθλασης. Τελικά παρετηρήθη ὅτι τό φῶς ἔχει διπλή συμπεριφορά. Συμβαίνει καί τό φαινόμενο τῆς ἀνάκλασης καί τό φαινόμενο τῆς διάθλασης. Τέλος ὁ Ντέ Μπρολί (Louis De Broglie 1892 - 1987) εἶπε ὅτι τό φῶς στήν ὑφή του εἶναι δυό πράγματα. Εἶναι καί βλῆμα, σωμάτιον, εἶναι καί κύμα. Κι ἔτσι συνενώνει καί τίς δυό θεωρίες. Παρά ταῦτα ὅμως ἡ φύση τοῦ φωτός παραμένει ἄγνωστη. Διότι δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά ἡ φύση τῆς ἐνέργειας ἤ ἡ φύση τῆς ὕλης, ἡ ὁποία παραμένει ἄγνωστη. Καί φαίνεται ὅτι πάντα στόν ἄνθρωπο θά παραμένει ἄγνωστη.

~ Ἡ φωτεινότητα καί ἡ καυστικότητα τοῦ φωτός. ~

   Ὅμως ἀπό τίς ἰδιότητες μποροῦμε πολλά πράγματα νά ἔχουμε. Δυό βασικές ἰδιότητες τοῦ φωτός εἶναι ἡ φωτεινότητα καί ἡ καυστικότητα. 

Δηλαδή τό φῶς φωτίζει, τό φῶς καίει. Τό φῶς ἔχει πάρα πολλές ἰδιότητες. Ἔχει καί βιολογικές ἰδιότητες, ἔχει καί χημικές ἰδιότητες κτλ.. Ἀλλά μένω σ’ αὐτές τίς δυό, τίς ὁποῖες καί θά σχολιάσω.

~ Ἡ φωτεινότητα τοῦ φωτός. ~

   Τό φῶς εἶναι τρόπον τινά εἰκόνα τῆς δόξας τοῦ φωτός. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί ἡ δημιουργία ἀντιπροσωπευομένη ἀπό τό φῶς εἶναι εἰκόνα ὄχι τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ. Ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ εἶναι φῶς. Μόνο εἶναι φῶς ἄκτιστο. Εἶναι ἀδημιούργητο. Συνιστᾶ τρόπον τινά αὐτή τή θεότητα. Λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὅτι ὁ Θεός φῶς ἐστι! Εἶναι ὁ Θεός φῶς. (Α’ Ιωάννου, κεφ. 1, 5) Ἀλλά ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι φῶς, τό φῶς αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ οἱ ἄνθρωποι δύνανται νά τό δοῦν. Ἐνῶ τόν Θεό δέν μπορεῖ κανείς νά τόν δεῖ. «Θεόν οὐδείς ἑώρακε πώποτε» (Κατά Ιωάννην, κεφ. 1, 18) Τόν Θεό ποτέ κανείς δέν ἔχει δεῖ «οὐδέ ἰδεῖν δύναται» Οὔτε μπορεῖ νά δεῖ. Ἔτσι πῶς θά μπορούσαμε νά ταιριάξουμε τό «Ποτέ δέν εἶδε, οὔτε μπορεῖ νά δεῖ» μέ τό «εἶδον καί τήν δόξαν Αὐτοῦ». (Κατά Λουκάν, κεφ 9, 32) Ἡ θεία δόξα δέν ἀποτελεῖ στοιχεῖο τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεία δόξα εἶναι ἄκτιστη, ἀδημιούργητη πλήν ὅμως εἶναι ὁρατή. Ἡ θεία δόξα καί ὄχι ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτή πού ἀνακλᾶται ἀπό τό φυσικό φῶς, τό κτιστό, τό δημιουργημένο φῶς, πού ἔχουμε μέσα στήν δημιουργία. Συνεπῶς ἡ φωτεινότητα τοῦ φωτός μᾶς βοηθεῖ νά μιλήσουμε γιά τή φωτεινότητα τῆς θείας δόξας. Ὁ Χριστός εἶπε ὅτι «οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασίλειᾳ τοῦ Πατρός αὐτῶν». Θά λάμψουν σάν τό ἥλιο στήν βασιλεία τοῦ Πατέρα τους. Ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξη τοῦ δικαίου θά γίνει φῶς! Καί ἡ ψυχή του καί τό σῶμα του. Ὅταν θ’ ἀναστηθοῦμε θά γίνουμε φῶς. Ὥστε στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐκεῖνο πού θά ὑπάρχει θά εἶναι τό φῶς. Τό ἄκτιστο φῶς! Ἡ θεία δόξα! Εἰκόνα τοῦ ὁποίου εἶναι τό φῶς τό κτιστό. Ἔτσι τό φῶς εἶναι φορέας τῆς μακαριότητας τοῦ Θεοῦ. Ὅταν δέχομαι τό ἡλιακό φῶς, τί παθαίνω, τί ὑφίσταμαι; Μέ ζωογονεῖ βιολογικά. Γιατί ἄν εἶμαι στό σκοτάδι θά ἀρρωστήσω. Μοῦ δίνει μία θερμότητα. Μοῦ δίνει μία θαλπωρή, μοῦ δίνει πολλά στοιχεῖα. Ἔχω χημικές μεταβολές μέσα μου ἀπό τό φῶς. Ἔτσι καί ἡ θεία δόξα, τό φῶς τῆς θείας δόξας. Γίνεται φορέας θείας μακαριότητος. Ἡ θεία δόξα μοῦ δίνει τή χαρά, τήν ἀνεκλάλητη χαρά, τήν εἰρήνη καί πᾶσα εὐτυχία. Προπαντός ὅμως τήν γνώση τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι αὐτή ἡ θεία δόξα κουβαλάει μαζί της ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα τῆς μακαριότητας τοῦ Θεοῦ. Αὐτό θά συμβαίνει στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ εἶναι φῶς. Καί φωτίζει τούς πιστούς. Πάρτε ἕνα μικρό παράδειγμα. Οἱ τρεῖς μαθητές Πέτρος, Ἰάκωβος καί Ἰωάννης ἐπάνω εἰς τό Θαβώρ, τί ἐδέχθησαν; Ἐδέχθησαν τό φῶς τῆς θείας δόξας. Ἔλαμψε ὁ Χριστός. Καί αὐτή ἡ θεία δόξα ἐφώτισε τά πρόσωπα τῶν μαθητῶν. Καί εἶπε ὁ Ἄπ. Πέτρος «καλόν ἐστι ἡμᾶς ὧδε εἶναι». (Κατά Λουκάν, κεφ 9, 33) Εἶναι πολύ ὡραία νά εἴμαστε ἐδῶ.

~ Ἡ καυστικότητα τοῦ φωτός. ~

   Ἀλλ’ ὅπως τό φῶς ἔχει καυστικότητα καί ἄν ἐκτεθῶ στίς ἡλιακές ἀκτῖνες θά καῶ, ἔτσι καί τό φῶς τῆς θείας δόξας ἔχει καί καυστικότητα. Καί ποιά εἶναι αὐτή ἡ καυστικότητα; Εἶναι αὐτή πού καίει τούς ἀσεβεῖς. Λέμε ὅτι στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει φῶς. Ἐνῶ στήν κόλαση ὑπάρχει τό πῦρ τό αἰώνιο, πού κατακαίει. Καί ταυτοχρόνως λέμε ὅτι θά ὑπάρχει σκότος, σκότος ἐξώτερον. Ἐξώτερο θά πεῖ ἀπομακρυσμένο σκοτάδι, πυκνό σκοτάδι, χωρίς ἴχνος φωτός. Αὐτή εἶναι ἡ φωτιά τῆς κολάσεως. Ἡ φωτιά αὐτή θά εἶναι ἀφεγγής. Δέν θά φωτίζει. Ὅταν φεύγει ἀπό τό Θεό ἡθεία δόξα, ἡ φωτεινότητα τῆς θείας δόξας θα σταματᾶ στούς δικαίους. Θά σταματᾶ στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Χωρίς τήν καυστικότητα. Καί θα συνεχίζει νά πηγαίνει στούς ἁμαρτωλούς στήν κόλαση χωρίς τήν φωτεινότητα, ἀλλά μόνο μέ τήν καυστικότητα. Γι’ αὐτό στήν κόλαση θά ὑπάρχει αὐτός ὁ φοβερός βασανισμός. Εἶναι ἡ καυστικότητα τῆς θείας δόξας, τοῦ θείου φωτός χωρίς τήν φωτεινότητα.

~ Τά οὐράνια σημεῖα. ~

   Αὐτά μποροῦμε νά τά ἔχουμε καί στό κτιστό φῶς, γιά νά μποροῦμε νά συλλάβουμε τί συμβαίνει στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τί συμβαίνει στήν κόλαση. Γι’ αὐτό ἔμεινα στίς δυό αὐτές ἰδιότητες τοῦ φωτός, δηλαδή στήν καυστικότητα καί στήν φωτεινότητα. Προχωρῶ. Καί συνεχίζει ὁ ἱερός συγγραφέας νά λέγει: «Καί ἔστωσαν (ποιοί; Οἱ φωστῆρες οἱ μεγάλοι. Ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη. Καί οἱ ἀστέρες εἶναι, ἀλλά προπαντός ὅμως ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη) εἰς σημεῖα καί εἰς καιρούς καί εἰς ἡμέρας καί εἰς ἐνιαυτούς». Καί νά σταθοῦν τά οὐράνια σώματα σέ σημάδια, σέ καιρούς, σέ ἡμέρες καί σέ χρονιές, ἐνιαυτούς, ἔτη. Τέσσερα λοιπόν στοιχεῖα. Τέσσερα στοιχεῖα τά ὁποῖα εἶναι παραπέρα ἀπό τήν φωτεινότητά τους. Ἡ φωτεινότητα τοῦ ἥλιου μᾶς δίνει πολλά ἀγαθά ἐπάνω στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Χωρίς φῶς δέν μπορεῖ νά ζήσει τίποτα. Πέρα ἀπό τό φῶς ἔχουμε καί ἄλλα στοιχεῖα. Ὅπως βλέπουμε ἐδῶ εἶναι σημεῖα, γιά νά δείχνουν καιρούς, ἡμέρες καί χρόνια. Δηλαδή μέτρηση τοῦ χρόνου. Καί ἀκόμη, ἄν τό θέλετε ἐκεῖνο τό «σημεῖα» δέν εἶναι μέτρηση τοῦ χρόνου μόνο.

~ Τά μετεωρολογικά σημεῖα. ~

   Γιά νά τά δοῦμε αὐτά, μέ κάποια συντομία. Κατ’ ἀρχάς εἶναι τά σημεῖα. Ποιά εἶναι αὐτά τά σημεῖα; Εἶναι τά μετεωρολογικά σημεῖα. Μετεωρολογικά, φυσικά φαινόμενα. Ὅπως εἶναι ἡ ὑγρασία, τό ψῦχος, ἡ κακοκαιρία, ἡ θύελλα, πού ὅλα αὐτά καθορίζονται ἀπό τά οὐράνια σώματα καί ἀπό τή θέση τους ὡς πρός τή γῆ. Ἤ μᾶλλον ἀπό τή θέση τῆς γῆς ὡς πρός αὐτά ἀκριβέστερα. Ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι ἡ γῆ εἶναι κεκλιμένη, ἔχει κεκλιμένο τόν ἄξονά της κατά τρόπο πού τό βόρειο ἡμισφαίριό της, στό ὁποῖο βρισκόμαστε ἐμεῖς, δέχεται τίς ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου πλαγίως, ὥστε νά ἐκθέτει στόν ἥλιο περισσότερο τό νότιο ἡμισφαίριό της καί λιγότερο τό βόρειο ἡμισφαίριό της, τότε προφανῶς ἔχουμε χειμώνα. Ἔτσι ἔχουμε τό φαινόμενο τοῦ χειμώνα. Καί τί σημαίνει χειμώνας. Σημαίνει ὑγρασία, αὔριο καλοκαιρία, μετά θύελλα, χιόνι, ταραχή τοῦ νεροῦ τῆς θάλασσας, ἄνεμοι. Ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα εἶναι σημεῖα πού δημιουργοῦνται ἀπό τήν θέση ἤ τή σχέση τῆς γῆς ἀπέναντι στά οὐράνια σώματα.

~ Τά πνευματικά σημεῖα. ~

   Ἀκόμη σημεῖα εἶναι καί πνευματικά σημεῖα. Ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη καί τ’ ἄλλα ἀστέρια εἶναι φυσικά σώματα, ταυτοχρόνως μᾶς δίνουν σημεῖα πνευματικά. Καί νά σᾶς πῶ μερικά. Ὅπως θά ἐνθυμεῖστε ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ εἶχε ζητήσει νά παραταθεῖ ἡ ἡμέρα, γιά νά δοθεῖ ἔκβαση νικηφόρα τῶν Ἑβραίων ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν του. Καί εἶπε ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, νά σταθεῖ ὁ ἥλιος. (Ιησούς του Ναυή, κεφ. 10, 12) Καί στάθηκε! Ὁ ἥλιος! Αὐτό τό «στάθηκε» εἶναι ἕνα σημεῖο. Ἀλλά ἕνα σημεῖο τό ὁποῖον δέν εἶναι φυσικό, εἶναι πνευματικό σημεῖο. Αὐτό ἦταν τό ἀποτέλεσμα μιᾶς προσευχῆς ἑνός ἀνθρώπου, γιά τήν ἐπιτυχία ἑνός ἔργου πού ὁ Θεός ὡς κύριος τοῦ παντός δύναται νά τό δώσει. Ἀκόμη ἔχουμε ὄχι μόνο σταμάτημα τοῦ ἥλιου, ἀλλά καί ἀναδρομή τοῦ ἥλιου. Ἐνῶ δηλαδή κινεῖται ἀπό τήν Ἀνατολή πρός τή Δύση, νά κινηθεῖ ὁ ἥλιος ἀπό τή Δύση πρός τήν Ἀνατολή. Δηλαδή σέ κάποιο σημεῖο, ὅταν τείνει νά βασιλεύσει, ν’ ἀρχίσει ν’ ἀνεβαίνει πρός τά ἐπάνω πάλι. Ἀλλά ἀντίθετα αὐτό συνέβη στήν ἐποχή τοῦ Ἠσαΐα . Ὅταν ἐκεῖ εἶπε τήν μεγάλη του προφητεία ὁ Ἠσαΐας, δίνοντας αὐτό σημεῖο: «Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ». (Ἡσαΐας, κεφ. 7, 14) Νά ἡ Παρθένος θά ἐγκυμονήσει καί θά γεννήσει υἱό. Τό ὄνομά του; Προφητικό ὄνομα. «Μαζί μας ὁ Θεός». Δηλαδή; Θά εἶναι ὁ Θεός αὐτός! Σημεῖο! Ἀλλά τό σημεῖο αὐτό ἔπρεπε νά βεβαιωθεῖ. Καί βεβαιώνεται μ’ ἕνα ἄλλο σημεῖο. Φυσικό σημεῖο. Μέ τήν ἀναδρομή τοῦ ἥλιου. Καί τότε εἶχαν ἡλιακά ρολόγια μέ βαθμίδες, καί τότε οἱ βαθμίδες ἄρχισαν νά δείχνουν τόν ἥλιο νά γυρίζει πρός τά πίσω. Εἶναι καταπληκτικό. Ἕνα θαῦμα καί αὐτό. Θαῦμα, ἀληθινό θαῦμα! Πάντως ὅμως σημεῖο, διότι ἔδειχνε τό σημεῖο αὐτό ἕνα ἄλλο σημεῖο. Τό σημεῖο τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Καί σημεῖο θά πεῖ στή γλώσσα τῆς Ἁγίας Γραφῆς θαῦμα. Ἐποίησε, λέγει, ὁ Ἰησοῦς σημεῖα. Δηλαδή θαύματα. Σᾶς θυμίζω ἀκόμη τό ἀστέρι τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτό τί ἦταν; Ἕνα σημεῖο! Ἦταν φυσικό ἀστέρι; Ὄχι, φυσικά. Ἀλλά ὡστόσο, εἶναι ἕνα ἀστέρι, κατά τό φαινόμενο, καί τό βλέπουμε νά δείχνει τόν τόπο τῆς γέννησης τοῦ Χριστοῦ. Ἔχουμε ὅμως ἕνα καθαρά φυσικό φαινόμενο, τό ὁποῖο δέχεται τήν ἐπίδραση, τήν ἄμεση ἐπίδραση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί φεύγει ἀπό τά φυσικά του ὅρια. Εἶναι ὁ σκοτισμός τοῦ ἥλιου ἐπί τρίωρο κατά τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, ὅταν εἶδε ὁ Κεντυρίων, ὁ ἑκατόνταρχος, νά σκοτίζεται ὁ ἥλιος χωρίς νά εἶναι ἔκλειψη. Ἀναδρομικά πηγαίνοντας ἡ ἐπιστήμη δέν βρίσκει ἔκλειψη τότε. Καί ἄν θά θέλαμε νά ποῦμε γιά ἔκλειψη ἡλίου, σέ περίπτωση ἔκλειψης ποτέ δέν μένει σκότος ἐφ’ὅλης της γῆς. Φυσικά ἐννοεῖ τή γῆ τῆς Ἰουδαίας καί κατ’ ἐπέκταση ὁλόκληρη τή γῆ. Ἡ ἔννοια τοῦ σκότους τοῦ ἐφ’ὅλης τῆς γῆς εἶναι διαφοροποιουμένη πάντοτε στήν Ἁγία Γραφή. Ἔχοντας τήν παράδοση τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου γιά τό θέμα αὐτό, φαίνεται ὅτι αὐτό ἦταν ἕνα φαινόμενο παγκόσμιο. Ὁ σκοτισμός, λοιπόν, τοῦ ἥλιου δέν ἦταν ἀποτέλεσμα ἔκλειψης, διότι ἐπί τρίωρο ἔμεινε σκότος. Εἶναι γνωστό ὅτι ποτέ δέν κρατάει ἔκλειψη ἡλίου 3 ὦρες. Ποτέ. Ἀλλά μόνο λίγη ὥρα. Ἐδῶ ἔχουμε ἕνα σημεῖο. Τό σημεῖο αὐτό ἔδειχνε ἕνα ἄλλο σημεῖο. Ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πέθανε ἐπί τοῦ σταυροῦ ἔχοντας θεατή σάρκα. Πέθανε σάν ἀποτέλεσμα τῆς κακουργίας τῶν ἀνθρώπων. Καταπληκτικό!

~ Ἐσχατολογικά σημεῖα. ~

   Περιμένουμε ἀκόμη καί ἄλλα σημεῖα, τά ἐσχατολογικά. Τό βιβλίο τῆς  Ἀποκάλυψης λέγει, ὅτι ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη θά σκοτισθοῦν. Καί τά ἀστέρια θά πέφτουν. (Αποκάλυψις Ιωάννου, κεφ. 8, 12) Αὐτά τά σημεῖα εἶναι πολύ σπουδαῖα καί τά λέμε «σημεῖα τῶν καιρῶν». Ὄχι τοῦ καιροῦ τοῦ μετεωρολογικοῦ, ἀλλά τοῦ πνευματικοῦ καιροῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ δημιουργός τοῦ παντός, δίνει τήν εὐκαιρία νά δοῦμε τά πράγματα ἔτσι. «Ὀψίας γενομένης λέγετε». (Ὅταν βραδιάσει, ὅταν γίνει ἑσπέρα λέγετε) εὐδία. (δηλαδή καλός καιρός) πυρράζει γάρ ὁ οὐρανός»·(διότι ὁ οὐρανός εἶναι κόκκινος. Τό λέμε κι ἐμεῖς σήμερα. Ὅταν ἡ δύση εἶναι κόκκινη αὔριο θά ἔχουμε καλό καιρό)· καί πρωί· σήμερον χειμών· πυρράζει γάρ στυγνάζων ὁ οὐρανός»· (Τό πρωί λέτε: χειμώνα θά ἔχουμε σήμερα. Γιατί; Διότι ἡ ἀνατολή εἶναι κόκκινη καί ἔχει σύννεφα. Στυγνάζων ὁ οὐρανός, δηλαδή εἶναι σκυθρωπός, ἔχει σύννεφα. Καί θά ἔχουμε χειμώνα πράγματι, τό πρωί, τήν ἀνατολή, ὅταν ἔχουμε σύννεφα κι εἶναι κόκκινη ἡ ἀνατολή ἔχουμε κακοκαιρία).Υποκριταί , τό μέν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τά δέ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι»; (Ὑποκριτές, τά σημεῖα τῶν καιρῶν, τά σημεῖα πού δίνουν τά μετεωρολογικά στοιχεῖα, τά διακρίνετε, καί τά ξέρετε. Τά σημεῖα τῶν πνευματικῶν καιρῶν δέν τά διακρίνετε; Δέν τά βλέπετε; (Κατά Ματθαίον, κεφ. 16, 2-3) Εἴδατε παρακαλῶ; Γι’ αὐτό λέγει καί ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος πρός τόν Ἅγιον Πολύκαρπον σέ μία ἐπιστολή, ὅταν πήγαινε γιά τό μαρτύριο: «Τούς καιρούς καταμάνθανε, τόν ἀναμενόμενον προσδόκα». Καταμάνθανε, νά μελετᾶς καί νά μαθαίνεις ἐπακριβῶς τούς καιρούς. Ποιούς καιρούς; Τά σημεῖα τῶν καιρῶν. Τούς πνευματικούς καιρούς. Καί νά ἀναμένεις καί νά προσδοκᾶς ἐκεῖνον τόν ὁποῖον περιμένουμε. Τόν Ἰησοῦ Χριστό! Κι ἐμεῖς νά μελετοῦμε τά σημεῖα τῶν καιρῶν, τά πνευματικά σημάδια, ὅταν βλέπουμε τούς ἀνθρώπους νά πέφτουν πολύ στήν ἁμαρτία, τό φαινόμενο τῆς ἀποστασίας, τό σημεῖο τῆς ἀποστασίας καί νά λέμε: «Ἐγγύς ὁ Κύριος!». Κοντά εἶναι ὁ Χριστός. Δέν θ’ ἀργήσει νά ἔρθει.

~ Ἐφάμαρτη ἡ μανία τῆς ἀστρολογίας. ~

   Αὐτά ἀποτελοῦν τά σημεῖα τῶν καιρῶν. Ἀλλά  ἐάν ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη ἔγιναν γιά νά διακρίνονται οἱ καιροί, τότε ἀποκλείεται κάθε ἀστρολογία καί κάθε τερατοσκοπία. Τί εἶναι ἡ ἀστρολογία; Άν καί ὑπῆρχε πάντοτε ἡ ἀστρολογία καί ἀπασχολοῦσε τούς ἀνθρώπους, στήν ἐποχή μας ὅμως ἔγινε μανία. Δέν ὑπάρχει ἐφημερίδα καί περιοδικό πού νά μήν δημοσιεύσουν ἕνα ζωδιακό πίνακα, ἀστρολογικό πίνακα πού νά σᾶς πληροφοροῦν την κάθε ἡμέρα, ποιά θά εἶναι ἡ πορεία τοῦ ἀστερισμοῦ σας καί τῆς τυχῆς σας καί τί θά σᾶς συμβεῖ μέσα στήν ἡμέρα αὐτή! Δηλαδή νά συμβουλευτούμε και να δούμε τί πρέπει συμβουλή να πάρουμε, και πώς σήμερα θά κινηθοῦμε.  Ἔχουν τίποτα τ’ ἀστέρια νά μᾶς ποῦν; Νά φυλάξει ὁ Θεός! Τήν πορεία τῆς ζωῆς μας τήν ρυθμίζει ὁ Θεός καί ἡ δική μας ἐλευθερία. Τά ἀστέρια ἐπιδροῦν ἐπί τῆς γῆς, για να λέμε ὅτι γεννήθηκα τόν Γενάρη, τόν Μάη ἤ τόν Σεπτέμβρη καί βρίσκομαι κάτω ἀπό τόν Α ἤ Β ἤ Γ ἀστερισμό καί δέχομαι τής επιδράσεις τοῦ ἀστερισμοῦ ἐκείνου, και ότι πρέπει κάτω από αυτές της επιδράσεις, να υπάρξει ολόκληρη η ζωή μου;  Ὁ Θεός νά φυλάξει! Ποτέ μήν ἀσχοληθείτε μήν τήν ἀστρολογία! Ποτέ μήν πείτε τί ἔχουν τ’ ἀστέρια νά μου ποῦν, ἤ νά ψάχνετε μέ κάποια περιέργεια, νοσηρή πάντοτε, ἐκείνους τούς πίνακες τούς ἀστρολογικούς, στίς ἐφημερίδες καί τά περιοδικά, γιά νά μάθετε περί τίνος πρόκειται. Σᾶς πληροφορῶ ὅτι πρόκειται περί πολύ μεγάλης ἁμαρτίας. Διότι ἐκεῖ, ἔχουμε τά σημεῖα τοῦ διαβόλου. Ὁ Θεός γιά νά μᾶς τιμωρήσει ἀφήνει νά βγοῦν ἐκεῖνα τά ὁποῖα συμβουλευόμαστε δίνοντας -φοβερό καί νά τό λέει κανείς- πνεῦμα πλάνης. Καί ὅταν εσείς συμβουλεύεστε τον αστρολογικό πίνακα και σας βγαίνουν αὐτά πού λένε οἱ ἀστρολόγοι, τότε νά τό ξέρουμε, σᾶς ἐγκατέλειψε ὁ Θεός. Σας  ἔδωσε πνεῦμα πλάνης γιά νά ἐπαληθεύουν, και εσύ να πιστεύεις αυτά και να μένεις σ' αυτά. Και αν σου δώσει κάποιος συμβουλή και σου πεί, τί και πώς, εσύ να πείς τί λές, αφού επαληθεύουν, ἐδῶ εἶναι τό δυστύχημα. Προσέξτε, θά τό ἐξομολογηθεῖτε στήν ἐξομολόγησή σας, ἄν ἀσχοληθήκατε μέ τήν ἀστρολογία, τά ζώδια κλπ. Προσέξτε, εἶναι πάρα πολύ σοβαρή ἁμαρτία! Ἀκόμα δέν ὑπάρχει, ἀλήθεια, σταματημός γύρω ἀπό τά φοβερά αὐτά πράγματα εἶναι καί ὅταν ἔχουμε τόν λεγόμενο σεληνιασμό. Ὅτι δῆθεν ἀπό τίς ἀλλοιώσεις τῆς σελήνης ἔχουμε ἐπίδραση ἐπί τῶν ἀνθρώπων καί ὑφίστανται τό γνωστό νόσημα τοῦ σεληνιασμοῦ. Πέφτει χάμω καί ἀφρίζει κτλ. κτλ. Δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν σελήνη τό φαινόμενο, καμία σχέση. Ἀλλά ὁ διάβολος τά κάνει ἔτσι, τά πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι δέχονται τήν ἐπίδραση τῶν οὐρανίων σωμάτων. Καί ἀκόμα, ἔχουμε κι ἄλλα πράγματα, ὅταν ἐπί παραδείγματι βγεῖ κανείς πολύ στόν ἥλιο καί πάθει μία ἡλίαση, μετά πονάει τό κεφάλι, γίνεται τό γνωστό ξεμέτρημα τοῦ ἥλιου. Ξεμετρᾶμε τόν ἄνθρωπο γιά νά τοῦ φύγει ὁ πονοκέφαλος ἀπό τήν ἐπίδραση τοῦ ἥλιου.  Ὅλα αὐτά εἶναι δαιμονικά. Προσέξτε!  Ἄν πᾶτε σέ κάποιον ἄνθρωπο καί ἀρχίσει νά μετράει καί νά λέει λόγια, να το ξέρετε, βρισκόμαστε στην περίπτωση που μιλάμε τόση ώρα, εἶναι φοβερή ἁμαρτία. Εἶναι ἡ πόρτα τοῦ Σατανᾶ!

~ Ὁ κατάλληλος καιρός γιά κάθε ἐνέργεια. ~

   Ἀλλά, ἄς προχωρήσουμε. Ἔχουμε καί τούς καιρούς. Σημεῖα, καιροί, ἡμέρες, ἐνιαυτοί. Τί εἶναι οἱ καιροί; Εἶναι ὁ χρόνος τῆς σπορᾶς. Τῆς ἀνθήσεως. Τῆς καρποφορίας. Πότε θά σπείρουμε, πότε θά θερίσουμε. Εἶναι ὁ καιρός τῆς μεταναστεύσεως τῶν πτηνῶν. Βλέπετε; Τά χελιδόνια βλέπουν. Εἶναι θαυμάσιοι μετεωρολόγοι τά χελιδόνια. Γνωρίζουν πότε πρέπει νά ἔρθουν στίς βόρειες χῶρες καί πότε πρέπει νά φύγουν γιά τίς νότιες χῶρες. Ἀκόμα εἶναι ὁ καιρός τῶν ἐμπορικῶν ἐπιχειρήσεων. Λέμε, ὅτι ξεκινᾶμε τώρα γιά τίς δουλειές μας. 1η Σεπτεμβρίου, ξεκινᾶμε τό σχολεῖο κ.ο.κ.. Εἶναι τά ταξίδια, πού παλαιότερα μάλιστα ὑπολόγιζαν τούς καιρούς. Διότι δέν εἶχαν τό πετρέλαιο, τόν ἠλεκτρισμό καί ἐκινοῦντο μέ τόν ἄνεμο. Τά πλοῖα ἦταν ἀτελῆ καί ὑπολόγιζαν τίς φουρτοῦνες καί τούς ἀνέμους. Μέ ἄλλα λόγια εἶναι τό μέτρημα τῶν ἀνθρωπίνων διακινήσεων. Εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖο λέγει ὁ σοφός Σολομώντας: «Καιρός τῷ παντί πράγματι». (Εκκλησιαστής, κεφ. 3,1) Πόσο σοφό εἶναι αὐτό! Ἀκόμη λέγει: «Καιρός τοῦ σιγᾶν καί καιρός τοῦ λαλεῖν».(Ό.π.,7) Εἶναι ὁ καιρός νά μιλήσεις, ἀλλά καί ὁ καιρός νά σιωπήσεις. Ὁ καιρός νά γελάσεις καί ὁ καιρός νά πενθήσεις. Ἄν γελᾶς ἐκεῖ πού πρέπει νά πενθήσουν οἱ ἄλλοι, εἶσαι γελοῖος. Ἄν μιλᾶς ἐκεῖ πού οἱ ἄλλοι σιωποῦν, εἶσαι ἀνόητος. Θά μιλήσεις, ὅταν πρέπει νά μιλήσεις. Δέν θά μιλήσεις, ὅταν δέν πρέπει νά μιλήσεις. Καιρός τοῦ σιγᾶν, καιρός τοῦ λαλεῖν. Ὁ καιρός πού θά κτίσουμε, λέει, ὁ καιρός πού θά γκρεμίσουμε. Ὁ καιρός πού θά φυτέψουμε καί ὁ καιρός πού θά ξεφυτέψουμε. (Ό.π.,2) Καί γιά νά μήν πολυπραγμονῶ ὑπάρχει ὁ κατάλληλος καιρός γιά κάθε πράγμα. Καί ξέρετε τί δίνει τό μέτρο τῆς σύνεσης στόν κάθε ἄνθρωπο; Τό νά μπορεῖ στόν κάθε καιρό νά κάνει ἐκεῖνο πού πρέπει.

   Ἕνα πολύ πρακτικό καί γρήγορο παραδειγματάκι. Εἶσαι μαθητής καί μαθήτρια; Αὐτό σημαίνει: Εἶναι ὁ καιρός πού πρέπει νά διαβάσεις. Ἐάν δέν διαβάσεις τώρα πού εἶσαι μαθητής καί μαθήτρια, καί πεῖς· «δέν βαριέσαι», τότε πότε θά πρέπει νά διαβάσεις; Ὅταν πιά θά ἔχει περάσει ἡ ἡλικία τοῦ σχολείου σου; Τότε εἶναι ἀργά πιά. Θά πεῖς λοιπόν: Τώρα εἶναι καιρός νά διαβάσω. Ἤ εἶναι ὁ καιρός νά φτιάξω τόν χαρακτῆρα μου. Πότε θά τόν φτιάξεις; Ἅμα δέν τόν φτιάξεις τώρα πού εἶσαι στήν ἐφηβική σου ἡλικία; Πότε θά τόν φτιάξεις; Ἅμα μεγαλώσεις; Δέν πρόκειται νά φτιαχτεῖ. Δέν πρόκειται. Αὐτά ὡς πρός τούς καιρούς.

~ Ἡ διαδοχή τῶν ἡμερῶν. ~

   Τό τρίτο εἶναι οἱ ἡμέρες. Εἶναι γιά νά διακρίνουμε τήν ἕβδομη ἡμέρα. Βλέπετε ὁ Θεός τί ὡραία πού τά ἔχει κάνει. Νυχτώνει, ξημερώνει κι ἔτσι μετρᾶμε αὐτές τίς διαδοχές τῆς ἡλιοφάνειας. Τί θά πεῖ ἔχω ἡμέρα; Ἔχω ἡλιοφάνεια. Τί θά πεῖ ἔχω νύχτα; Ἔχω τήν ἀπουσία τοῦ ἡλιακοῦ φωτός. Καί συνεπῶς τί εἶναι τό ἡμερονύκτιο; Μία διαδοχή φωτός καί σκότους. Ἔτσι μετρῶ τίς ἡμέρες. Καί ἔχω τήν ἕβδομη ἡμέρα, τήν ἡμέρα τῆς ἀνάπαυσης. Ἀκόμα, τήν πρώτη τοῦ μηνός. Ἡ πρώτη τοῦ ἔτους. Ἀκόμη τίς γιορτές. Τί σοφά πού εἶναι! Ὅλα ἀπό τά οὐράνια σώματα ὅπως ὁ Θεός τά ἔχει τοποθετήσει.

~ Ἡ μέτρηση τῶν χρόνων. ~

   Καί τέταρτο εἶναι οἱ ἐνιαυτοί. Τά χρόνια. Εἶναι καί τά σεληνιακά χρόνια. (Ἔχουμε καί τήν σεληνιακή μέτρηση. Δέν τήν χρησιμοποιοῦμε ὅμως). Ἔχουμε καί τά ἡλιακά ἔτη, τά ἡλιακά χρόνια. Αὐτά χρησιμοποιοῦμε. Λέμε ἕνας χρόνος, εἶναι μία πλήρη περιφορά τῆς γῆς περί τόν ἥλιο. Καί αὐτά εἶναι γιά νά μετρᾶται ὁ χρόνος. Λέμε, τόσα χρόνια ἀπό ἐκεῖνο τό γεγονός. Καί ἀκόμα γιά νά κάνουμε καί ἐξακρίβωση αὐτῆς τῆς ἀνακύκλησης τῶν φαινομένων. Λέμε φθινόπωρο, ἄνοιξη κτλ., πότε θά ἔχουμε φθινόπωρο, πότε θά ἔχουμε ἄνοιξη. Καί ἀκόμα μετρᾶμε τήν ἀνθρώπινη ζωή. Τά ζῶα ἔχουνε τήν αἴσθηση τοῦ χρόνου. Τήν ἔχουν, ὄχι σάν μέτρηση ὅμως. Τό ζῶο δέν ξέρει ὅτι θά πεθάνει. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως ξέρει ὅτι θά πεθάνει. Αὐτό τοῦ συνιστᾶ βέβαια καί τήν τραγικότητα. Ἄν εἶναι πιστός ὅμως λέγει: Εἶναι ὁ χρόνος πού πρέπει νά μετανοήσω καί ὅτι πρέπει νά φύγω ἀπό τήν παροῦσα ζωή γιά τήν παντοτινή, τήν αἰώνια πατρίδα μου. «Οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». (Προς Εβραίους, κεφ. 13, 14) Πῶς θά γίνει αὐτό; Ὅταν μποροῦμε νά μετρᾶμε τά χρόνια τῆς ζωῆς μας. Ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη, τ’ ἀστέρια ἐπιδροῦν ἐπάνω στή γῆ μας ποικιλοτρόπως. Ἐπιδροῦν πάνω στή ζωή μας μέ τήν θερμότητά τους, μέ τίς χημικές ἀλλοιώσεις, μέ φαινόμενα, ὅπως τό φαινόμενο τῆς βροχῆς, τό φαινόμενο τῆς παλλίροιας. Ὅλα αὐτά ἔχουν τήν ἀξία τους καί δίνουν τήν κίνηση ἐπάνω στόν πλανήτη μας, τή γῆ. Ἀλλά ὑπάρχει ὅμως κι ἕνα μυστικό νόημα καί τοῦ ἥλιου καί τῆς σελήνης. Ποιό εἶναι αὐτό τό μυστικό νόημα; Εἶναι ὅτι ἡ σελήνη εἶναι τό σύμβολο τῆς μεταβολῆς τῶν γήινων πραγμάτων. Ἐπειδή ἔχει φάσεις, ἀλλάζει ὁ δίσκος σέ φωτεινότητα. Καί ὁ ἥλιος εἶναι τό σύμβολο τῆς σταθερότητας τῶν οὐράνιων πραγμάτων. Ἔτσι βλέπουμε ὡραιότατα στό βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης, ἡ γυνή, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Θεοτόκος, περιβάλλεται τόν ἥλιο καί πατᾶ πάνω στή σελήνη. (Αποκάλυψις Ιωάννου, κεφ. 12, 1) Πού σημαίνει: Πατάει ἐπάνω στά πρόσκαιρα καί μεταβαλλόμενα καί γήινα πράγματα, γιά νά ἔρθει νά μείνει μόνο στά οὐράνια, τά ὁποῖα καί περιβάλλεται. «Γυνή περιβεβλημένη τόν ἥλιον».

   Ἐδῶ κλείνουμε καί τή δημιουργία τῆς τέταρτης ἡμέρας μέ τά οὐράνια σώματα. Μένουν πολύ λίγα λεπτά ἀκόμα, θά ἤθελα νά σᾶς ἔλεγα μέ τήν εὐκαιρία πού τό θέμα μας αὐτό εἶναι τό τελευταῖο πρό τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων, μερικά στοιχεῖα γύρω ἀπό τόν μεγάλο γεγονός τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ.

~ Ἐμβάθυνση στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. ~

   Ἡ Ἁγία Γραφή, λέγει, ὅτι ὁ Χριστός γεννήθηκε νύκτα. Οἱ βοσκοί πού ἔβοσκαν καί φύλαγαν σκοπιές στά πρόβατά τους τή νύκτα, εἶδαν ἐκεῖνο τό ἐξαίσιο θέαμα, τούς ἀγγέλους ν’ ἀνεβαίνουν καί νά κατεβαίνουν στή γῆ κι ἐκεῖνον τόν ἄγγελο νά τούς λέγει ὅτι σήμερα γεννήθηκε Σωτήρ. Ἦταν νύκτα. Ἔτσι ξέρουμε ὅτι ὁ Χριστός γεννήθηκε νύχτα. Στήν Βηθλεέμ. Ἡ νύχτα εἶναι ἕνα σύμβολο. Εἶναι τό σύμβολο τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἄγνοιας καί τῆς εἰδωλολατρίας. Πράγματι ὁ Χριστός γεννήθηκε μέσα σ’ ἕναν κόσμο ἁμαρτίας, ἄγνοιας καί εἰδωλολατρίας. Τί βρῆκε πάνω στή γῆ; Φοβερή ἁμαρτία. Ἔκλυση τῶν ἠθῶν σ’ ἀπίστευτο βαθμό. Τόσο πολύ, ὥστε εἶπε κάποιος: Ἄν λίγο ἀργοῦσε ὁ Χριστός νά ἔρθει στόν κόσμο θά εὕρισκε τήν ἀνθρωπότητα ἕνα πτῶμα. Ἀλλά πότε ἦρθε ὁ Χριστός; Ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου. Τότε ἔστειλε ὁ Πατήρ τόν Υἱό Του νά ἔρθει στόν κόσμο. Καί αὐτή ἡ ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό ὁδήγησε στήν εἰδωλολατρία. Καί ὅλα αὐτά τελικά στήν ἄγνοια τοῦ Θεοῦ. Βαθύ σκοτάδι τῆς ἀγνοίας. Ἀλλά βλέπουμε, ὅταν ὁ Χριστός ἐγεννήθη, ἕνα ἀστέρι λαμπρό ἔδειχνε τόν τόπο πού εἶχε γεννηθεῖ. Τό λαμπρό αὐτό ἀστέρι πού ἔλαμπε πιό πέρα καί πιό πάνω ἀπ’ ὅλα τ’ ἄλλα ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ εἶναι ἕνα σύμβολο. Δείχνει τό Χριστό πού εἶναι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης. Συνεπῶς τό ἀστέρι αὐτό ἦταν ἕνας πρόδρομος πρίν ἀπό τόν Πρόδρομο. Τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Βαπτιστή. Ὁ Πρόδρομος ἦταν λύχνος. Ἦταν τό κεράκι. Πού ἔδειχνε τό μεγάλο τό φῶς, τόν ἥλιο. Καί εἶπε: «Αὐτός εἶναι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης. Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ἐγώ τί εἶμαι; Πρόδρομός του. Ἕνα λυχνάρι». Ἔτσι κι ἐδῶ ἔρχεται τό ἀστέρι τῆς γέννησης, νά δείξει τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, τόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱό τοῦ Θεοῦ. Καί δείχνει τόν δρόμο στούς μάγους νά προσκυνήσουν τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης. Ὅλα αὐτά τά ἐκφράζει ὡραῖα τό ἀπολυτίκιο τῆς γέννησης. Ὅλη ἡ δημιουργία ἔγινε γιά νά ὑπηρετήσει τήν ἐνανθρώπηση. Εἶναι ἡ λεγόμενη Χριστιανική Κοσμολογία. Ὅλα ἔγιναν γιά νά φθάσει ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ νά γίνει ἄνθρωπος. Ναί, γι’ αὐτό ἔγινε ὁ κόσμος. Γιά ν’ ἀγκαλιάσει μέ τόν τρόπο τῆς ἐνανθρώπησης ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁλόκληρη τήν δημιουργία του. Ἔτσι, ὅλα αὐτά πού λέμε δίνουν τό πλαίσιο τρόπον τινά, γιά νά ἔρθει αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Θεός νά ἐγκαθιδρυθεῖ διά τῆς ἐνανθρώπησης μέσα σ’ ὁλόκληρη τή δημιουργία του. Εἶναι καταπληκτικό! Ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός ἦταν νύκτα. Καί εἶχε ἡσυχία. Γιατί τήν νύχτα πάντα ἔχει ἡσυχία. Αὐτή ἡ ἡσυχία τῆς νύχτας εἶναι καί αὐτή ἕνα σύμβολο. Εἶναι τό σύμβολο τῆς περισυλλογῆς καί τῆς ἐμβάθυνσης στό μυστήριο πού στέκεται κορυφαῖο μέσα σ’ ὁλόκληρή τη δημιουργία. Τό μυστήριο τῆς ἐνανθρώπησης! Καλούμεθα νά μείνουμε σ’ αὐτή τή σιωπή τῆς νύχτας, νά μπορέσουμε νά βαθύνουμε σ’ αὐτό τό μυστήριο. Εἴδατε ἡ Ἐκκλησία μας γιά νά βοηθήσει κάπως ἐξωτερικά, θά ἔλεγα αἰσθητικά, θέτει τήν λειτουργία τῶν Χριστουγέννων στίς 5 τό πρωί, πού εἶναι νύχτα. Γιά νά δείξει ὅτι ὁ Χριστός γεννήθηκε νύχτα. Καί ὅτι μέσα στή νύχτα τό παμμέγιστο αὐτό μυστήριο ἦρθε νά γίνει φανερό καί νά ξεδιπλωθεῖ καί στά μάτια αὐτῶν τῶν ἀγγέλων. Διότι γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία τους οἱ ἄγγελοι ἔβλεπαν τόν Θεό. Οἱ ἄγγελοι δέν βλέπουν τό Θεό. Βλέπουν τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὄχι τό Θεό. Οὐδείς εἶδε ποτέ τό Θεό. Γιά πρώτη φορά οἱ ἄγγελοι ἔβλεπαν τόν Θεό στό πρόσωπο τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Καί εἶπαν: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ». Γιά πρώτη φορά! Καταπληκτικό! Ἔτσι κι ἐμεῖς μέσα σ’ αὐτή τήν αἰσθητή νύχτα νά μεταφερθοῦμε στή νοητή ἡσυχία, στό μυστήριο αὐτό πού ξεδιπλώθηκε, γιά νά μπορέσουμε νά τό βαθύνουμε, νά μπορέσουμε νά τό ζήσουμε καί νά καταλάβουμε ὅτι ὁ Θεός ἦλθε ἐπί γῆς. Ὁ Θεός ἦλθε ἀνάμεσά μας. Ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν. Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο. Καί ὅταν αὐτό τό καταλάβουμε, τό βιώσουμε, τό ζήσουμε, τότε μαζί μέ τόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν τοῦ Θεοῦ θά θεωθοῦμε κι ἐμεῖς. Γιατί Ἐκεῖνος μᾶς θεώνει. Καί τότε θά δοῦμε τό πρόσωπό Του στήν ἀτελείωτη βασιλεία τή δική Του, πού εἶναι πιά ἡ ὄγδοη ἡμέρα τῆς δημιουργίας.

19-12-1982

 

9η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τετάρτη δημιουργική ἡμέρα. «Γενηθήτωσαν φωστῆρες».

†.Συνεχίζουμε τό θέμα γιά τή δημιουργία τῶν φυτῶν. Παρατηροῦμε ὅτι στά φυτά ὑπάρχει μία ἐντελέχεια. Ὁ ὅρος «ἐντελέχεια» εἶναι τοῦ Ἀριστοτέλους. Καί σημαίνει ἐν - τέλος - ἔχειν. Τέλος, θά πεῖ σκοπός. Δηλαδή ὅτι ὑπάρχει ἕνας σκοπός στά δημιουργήματα, στά ὄντα. Ὅταν δηλαδή ἔχουμε ἕνα δημιούργημα, ἕνα φυτό ἐν προκειμένῳ, αὐτό εἶναι ἐνταγμένο μέσα σέ ἕνα σκοπό. Δέν εἶναι ξεκάρφωτο. Δέν εἶναι τυχαῖο. Δέν ὑπάρχει τύχη μέσα στά δημιουργήματα. Ὄχι μόνο δέν εὑρέθη τυχαίως ὁ κόσμος μέ τά στολίδια του καί τίς ὀμορφιές του, ἀλλά ὅλα ἔχουν ἕνα σκοπό. Συνεπῶς πᾶν ὅ,τι διαγράφει ἕνα σκοπό σημαίνει ὅτι δέν εἶναι τυχαῖο. Αὐτό τό παρατηροῦν φιλόσοφοι χριστιανοί, ἀλλά καί καθένας πού ἔχει ὑγιῆ νοῦ βλέπει ὅτι σ’ ὅλα τά δημιουργήματα ὑπάρχει μία ἐντελέχεια. Συνεπῶς δέν εἶναι δυνατόν νά στηριχθεῖ τό στοιχεῖο πού λέμε τύχη.

Πολύ συχνά ἀκούγεται ἰδίως στήν ἐποχή μας, πού ὑπάρχει ἡ ἀθεΐα, ὅτι ὁ κόσμος εὑρέθη τυχαίως. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερος παραλογισμός ἀπό αὐτό. Τό νά ὑποστηρίζει καί νά πιστεύει κανείς ὅτι ὁ κόσμος εἶναι τυχαῖος, ὅτι τά ὄντα δέν ἔχουν προδιαγραμμένο σκοπό.

~ Τί φανερώνει ἡ ἰσορροπία τοῦ φυτικοῦ καί ζωικοῦ βασιλείου. ~

   Παρατηροῦμε ἀκόμη ὅτι τά φυτά εἶναι ἡ βάση τοῦ ζωικοῦ βασιλείου. Ἐάν τά φυτά δέν ὑπῆρχαν, δέν θά ὑπῆρχε τό ζωικό βασίλειο. Καί πολύ σοφά μᾶς σημειώνει τό ἱερό κείμενο ὅτι πρῶτα δημιουργήθηκαν τά φυτά καί κατόπιν δημιουργήθηκε τό ζωικό βασίλειο. Καί πράγματι, ὄχι μόνο εἶναι ἀναγκαῖο τό φυτικό βασίλειο γιά τό ζωικό, ἀλλά καί μεταξύ τοῦ ζωικοῦ καί φυτικοῦ βασιλείου ὑπάρχει μία ἰσορροπία. Δέν μπορεῖ δηλαδή τό φυτικό βασίλειο νά αὐξηθεῖ περισσότερο ἀπό τό ζωικό. Καί ἀντιστρόφως. Δέν μπορεῖ τό ζωικό νά ἀναπτυχθεῖ περισσότερο ἀπό τό φυτικό. Διότι ἄν εἴχαμε μία ἀνισορροπία μεταξύ αὐτῶν τῶν δύο βασιλείων, με άλλα λόγια, ἐάν ὑπῆρχαν μόνο τά φυτά, τότε θά εἶχε ἐξαντληθεῖ ὅλο τό διοξείδιο τοῦ ἄνθρακα. Ἐάν εἴχαμε μόνο τά ζῶα θά εἶχε ἐξαντληθεῖ ὅλο τό ὀξυγόνο τῆς ἀτμόσφαιρας. Ἔτσι ὑπάρχει μία ἰσορροπία ἀνάμεσα σ’ αὐτά τά δυό βασίλεια. Ἀλλά καί ἐπάνω στή γῆ θά εἴχαμε μία ἀνατροπή τῶν βιολογικῶν νόμων ἀνάμεσα στά δυό αὐτά βασίλεια, ἐάν δέν ὑπῆρχε μία ἰσορροπία. Ἕνα παράδειγμα. Κάποτε μία οἰκογένεια Ἄγγλων εἶχε μεταναστεύσει ἀπό τήν Ἀγγλία γιά τήν Αὐστραλία. Καί πῆραν μαζί τους ἕνα φυτό κακτοειδές τό ὁποῖο φύτευσαν στήν αὐλή τους. Αὐτό βρῆκε γόνιμο ἔδαφος ἐκεῖ καί ἀνεπτύχθη. 

Ἀνεπτύχθη ὅμως πάρα πολύ. Τόσο πολύ ὥστε σέ μερικές δεκάδες χρόνια τό φυτό αὐτό κατέλαβε ἀπέραντες ἐκτάσεις πού δέν μποροῦσαν νά τό ἐξαλείψουν. Ὅπως εἶναι στά χωράφια τά δικά μας ἡ ἀγριάδα. Ὅλοι θά ξέρετε ὅτι εἶναι ἕνα φυτό τό ὁποῖο εὔκολα δέν ἐξαλείφεται. Ἔχει κονδύλους μέσα στό ἔδαφος. Ὅ,τι θέλετε κάνετε, ἀκόμη καί νά κοσκινίσετε τό χῶμα, ἕνα ριζίδιο νά μείνει μές στό χῶμα θά βγάλει τήν ἀγριάδα. Πατήσατέ την ὅσο θέλετε τήν ἀγριάδα ἀπό πάνω. Αὐτή θά ἐπιμείνει νά βγεῖ. Χρόνια 

ὁλόκληρα ἐάν πατᾶτε τήν ἀγριάδα ἀπό πάνω, θά ἐξακολουθεῖ νά βγαίνει. 

Ἔτσι ἐκεῖνο τό φυτό στήν Αὐστραλία ἄρχισε νά δημιουργεῖ προβλήματα στήν γεωργία. Προβλήματα πολύ σοβαρά. Δέν ἤξεραν μέ ποιό τρόπο νά τό ἐξαλείψουν. Καί τότε ὕστερα ἀπό μελέτες πού ἔκαναν, ἀνακάλυψαν ὅτι στήν Ἀφρική ὑπῆρχε ἕνας μικροοργανισμός, ὅπως εἶναι ἡ μελίγκρα, τό ὁποῖο λέγεται «λάκ». Παρατήρησαν ὅτι αὐτό τό λάκ, τό ἔντομο, ἀγαποῦσε πολύ αὐτό τό φυτό. Τό μετέφεραν λοιπόν στήν Αὐστραλία καί τό ἔβαλαν ἐπάνω στά φυτά αὐτά. Βρίσκοντας τόσο πλούσια τροφή αὐτό τό ἔντομο, ἄρχισε νά τρώει τό κακτοειδές φυτό. Σέ λίγο καιρό τό εἶχε φάει ὅλο. Ἀλλά τί παρετηρήθη ὅμως; Μή ἔχοντας τί ἄλλο νά φάει, ψόφησε καί αὐτό. Δηλαδή τί παρατηροῦμε, ὅτι ὑπῆρχε μία ἰσορροπία ἀνάμεσα σ’ αὐτά τά δυό. Δέν μποροῦσε δηλαδή τό ζωικό βασίλειο νά ἀφήσει παραπάνω τό φυτικό νά ἀναπτυχθεῖ. Ὑπάρχει λοιπόν ἰσορροπία ἀνάμεσα στό φυτικό καί ζωικό βασίλειο.

~ Σκοπός τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. ~

   Ἀκόμη τά φυτά δέν εἶναι μηχανές. Μπορεῖ, ὅμως τό φυτό νά μᾶς δίνει τήν ἐντύπωση ὅτι εἶναι ἕνα πράγμα ἀκίνητο. Ἔχει ζωή μέσα του πάρα πολύ. Δέν σημαίνει ὅτι ἐπειδή δέν περπατάει δέν ἔχει ζωή. Ἀλλά ὅμως δέν εἶναι μία μηχανή ὁ ὀργανισμός ἑνός φυτοῦ. Ἡ μηχανή δέχεται ἀπ’ ἔξω τήν κίνηση καί βρίσκεται πάντοτε κάτω ἀπό τήν φροντίδα τοῦ κατασκευαστοῦ της. Ἀλλά ἕνα ἔμβιον ὄν, ὅπως εἶναι τό φυτό, εἶναι αὐτοτελές, εἶναι αὐτενέργητο, ἐνεργεῖ μόνο του, εἶναι αὐτοκίνητο, κινεῖται μόνο του, τείνει πάντοτε πρός ἕνα σκοπό. Καί ὁ σκοπός αὐτός εἶναι ὅτι θά ξεκινήσει ἀπό τό σπόρο του, θά φυτρώσει, θά ἀναπτυχθεῖ, θά βγάλει τήν ἀνθοφορία του, θά δώσει καρπό καί θά πεθάνει. Ἀκολουθεῖ, λοιπόν, ἕνα βιολογικό κύκλο. Μέ ἕνα ἀπώτερο σκοπό νά διατηρηθεῖ τό εἶδος του ἐπάνω στή γῆ. Τώρα ἐάν ὁλόκληρη βεβαίως ἡ δημιουργία στούς ἐπί μέρους σκοπούς διατηρεῖ ὅλα αὐτά καί ἔχει ἕνα τελικό σκοπό, αὐτό πιά δέν εἶναι θέμα τῆς ἐπιστήμης, εἶναι θέμα τῆς φιλοσοφίας. Καί ἐάν κανείς 

εἶναι Χριστιανός, εἶναι θέμα τῆς θεολογίας. Θά μᾶς ἀποκαλύψει ἡ θεολογία, γιατί ὑπάρχουν ὅλα αὐτά. Γιά ποιό σκοπό ὑπάρχουν. Καί βεβαίως δέν ὑπάρχουν παρά γιά νά ὑπηρετήσουν τόν ἄνθρωπο καί τή δόξα τοῦ Θεοῦ. 

Διότι ὁ Θεός ἤθελε νά κάνει τόν ἄνθρωπο. Ἀλλά γιά νά φτάσει νά κάνει τόν ἄνθρωπο, ἔπρεπε νά δημιουργήσει γιά τόν ἄνθρωπο προϋποθέσεις. Καί ὁ στολισμός τῆς γῆς μέ τό ζωικό καί τό φυτικό βασίλειο κτλ. κτλ. εἶχε τό σκοπό του. Ὅπως ὅταν παντρεύουμε δυό ἀνθρώπους θά τούς κάνουμε τό νοικοκυριό τους. Θά βάλουμε καινούργια ἔπιπλα, κτλ.. Ἔτσι, λοιπόν, καί ὁ Θεός ἔκανε τό νοικοκυριό τοῦ ἀνθρώπου. Ἄρα ὁ κόσμος, ὅσο κι ἄν μοιάζει αὐτό ἀλαζονικό ἀπό τούς ἀνόητους πού φιλοσοφοῦν, καί τελικά καταλήγουν ὅτι δέν εἶναι ἀλαζονικό, ὁ κόσμος ὁλόκληρος ἔγινε γιά τόν ἄνθρωπο. Καί ὁ ἄνθρωπος ἔγινε γιά τό Θεό. Συνεπῶς ξεκινᾶ ὁλόκληρη ἡ δημιουργία ἀπό τό Θεό, φτιάχνεται μέ τό Θεό καί ὁδηγεῖται στό Θεό. Εἶναι αὐτό πού λέγει ὁ Ἄπ. Παῦλος «ἐξ οὗ καί δι’ οὗ καί εἰς Αὐτόν τά πάντα». Ἀπό τόν ὁποῖον, διά τοῦ ὁποίου καί εἰς τόν ὁποῖον τά πάντα. Ἡ ἐπιτομή τῆς δημιουργίας εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Καί ὁ ἄνθρωπος δίνει νόημα στή δημιουργία. Διότι ἀναρωτιέται κανείς, γιατί ὑπάρχουν φυτά, γιατί ὑπάρχουν ζῶα, γιατί ὑπάρχουν τά πουλιά, τά μυρμήγκια, τά φίδια, οἱ ἐλέφαντες, τά τετράποδα γενικῶς, γιατί ὑπάρχουν; Δέν ὑπάρχουν παρά μόνο γιά νά πάρουν νόημα ἀπό τήν παρουσία τοῦ ἀνθρώπου. Ἄν δέν ὑπάρχει ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχουν νόημα αὐτά. Συνεπῶς ὁ ἀπώτατος σκοπός τῶν δημιουργημάτων εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἀλλά ἡ παρουσία τοῦ ἀνθρώπου δίνει νόημα πιά στήν ὕπαρξη καί στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Διότι ὁ ἄνθρωπος θά πάρει νόημα, ὅταν κλείσει ὁ κύκλος αὐτός στό Θεό. Λέγει ὁ Ἄπ. Παῦλος ὅτι διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ και δι’ αὐτόν τά όρατά καί τα αόρατα, τά πάντα ἔκτισται (ἔχουν κτισθεῖ). (Κολασσαείς.1, 16)  Ὅλα ἔχουν γίνει γιά λογαριασμό τοῦ Θεοῦ Λόγου, πού ἐνανθρώπησε. Ἔτσι κλείνει ὁ κύκλος. Παρατηροῦμε ἀκόμα ὅτι ὑπάρχουν 400.000 εἴδη φυτῶν. Τόση μεγάλη ἡ ποικιλία, τόσος πλοῦτος! Τελευταία ἔχουν ἀποκαλύψει ὅτι στήν ἔρημο Σαχάρα, ἐκεῖ πού θά πίστευε κανείς ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτε, ὑπάρχει ἕνα φυτό. Τό φυτό αὐτό εἶναι πολύ μικροσκοπικό. Εἶναι τόσο μικροσκοπικό πού τό βλέπουν μόνο μέ φακό. Δέν φαίνεται μέ γυμνό μάτι, τό φυτό αὐτό. Καί ἔχουν κάνει σχέδια, ὅτι αὐτό τό φυτό μπορεῖ νά δώσει πολλά προϊόντα, ὅταν εἰδικῶς τό ἐκμεταλλευτοῦν. Ἀκόμα καί στήν ἔρημο, στήν καυτή, τήν ἡλιοκαμένη ἄμμο ὑπάρχει ζωή; Ναί, ἡ ζωή σφύζει στόν πλανήτη μας. Δέν ὑπάρχει οὔτε ἕνα τετραγωνικό ἑκατοστό ἐπί τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς πού νά μήν ἔχει ζωή. Δέν ὑπάρχει! Εἴτε ἀπό τό ζωικό εἴτε ἀπό τό φυτικό βασίλειο. Οἱ μύκητες εἶναι φυτά. Ὑπάρχουν 3.000 εἴδη! Οἱ μύκητες! Δηλαδή τά μανιτάρια. Ἕνας μύκητας εἶναι καί ἡ γνωστή πενικιλίνη. Ὅλα αὐτά λέγονται τεραμυκίνη, πενικιλίνη (τέρα θά πεῖ γῆ καί τό δεύτερο συνθετικό «μυκίνη» εἶναι οἱ μύκητες). Εἶναι δηλαδή φυτά, τά ὁποῖα δίνουν τόν καρπό τους, ὁ ὁποῖος ἔχει ποικίλη ὠφελιμότητα. Μπορεῖ νά εἶναι δηλητηριῶδες τό προϊόν τους, μπορεῖ νά φονεύει κάτι ἄλλο κ.ο.κ.. Καί πράγματι παρατηροῦμε ὅτι ὑπάρχει μία ὠφελιμότητα στά φυτά. Μία ἀπέραντη ὠφελιμότητα πού ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει παρά ἐλάχιστα ἀνακαλύψει.

~ Ὁ λόγος τῆς ὀμορφιᾶς τοῦ σύμπαντος. ~

   Ἀλλά στό φυτικό βασίλειο ὑπάρχει καί ὀμορφιά. Διότι ἡ ὀμορφιά εἶναι βέβαια στό γενικό σχέδιο τῆς σκοπιμότητας, ἀλλά καί ταυτόχρονα ξεφεύγει. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι διακατέχονται ἀπό τήν ἑξῆς φιλοσοφική θέση. Δέν ἐνδιαφέρει τό ὡραῖο ἀλλά τό ὠφέλιμο. Καί εἶναι ὁ γνωστός μας ὠφελιμισμός. Ἀλλά ὁ ὠφελιμισμός εἶναι ὁ θάνατος τῆς ὀμορφιᾶς. Τό νά πεῖς ὅτι δέν μ’ ἐνδιαφέρει ἕνας πίνακας ζωγραφικῆς, παρά μ’ ἐνδιαφέρει μόνο πόσο τιμᾶται καί πόσα λεφτά θά πάρω, ἄν τόν πουλήσω, τότε καταλαβαίνετε σκοτώνουμε ἕνα ὁλόκληρο κόσμο, τόν κόσμο τῆς ὀμορφιᾶς. Ἄν τό θέλετε μέ τήν πλατιά σημασία τῆς λέξεως καί ἡ ὀμορφιά ἔχει τήν ὠφελιμότητά της. Γεμίζει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεός δέν μένει μόνο ἁπλῶς σέ μία σκοπιμότητα τῶν φυτῶν. Τά στολίζει κιόλας. Τά κάνει ὄμορφα. Θά μοῦ πεῖτε, γιατί νά κάνει ἕνα φυτό ὄμορφο ὁ Θεός, γιά ποιό λόγο; Γιατί κάνει τήν ποικιλία χρωμάτων τῶν φύλλων καί τῶν ἀνθέων; Γιά νά προσελκυσθοῦν οἱ μέλισσες; Ὑπάρχει ἕνας κύκλος ἤ μᾶλλον ὑπάρχει ἕνας συνδυασμός ζωικοῦ καί φυτικοῦ βασιλείου ἀτελεύτητος. Ἀτελεύτητος! Ἀλλά μέσα σ’ αὐτούς τούς συνδυασμούς, στά δεσίματα φυτικοῦ καί ζωικοῦ, ὑπάρχει πάντοτε τοῦτο: Νά θαυμάζει ὁ ἄνθρωπος. Νά χαίρεται ὁ ἄνθρωπος. Τό ἴδιο τό φυτό, ἕνα τριαντάφυλλο ἐπί παραδείγματι, ἔχει συνείδηση τοῦ ἑαυτοῦ του; Ξέρει τό χρῶμα του; Ἀναγνωρίζει τήν ὀμορφιά του; Ἀναμφισβήτητα ὄχι. Τά ζῶα ὅσο κι ἄν ἑλκυστοῦν ἀπό ἕνα φυτό, μένουν στήν ἐντύπωση καί τή σκοπιμότητα νά τό δοῦν, νά τό φᾶνε, νά τό τρυγήσουν, νά πάρουν τό μέλι. Μόνο ὁ ἄνθρωπος θά εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀναγνωρίζει τήν ὀμορφιά. Γιατί μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἔχει ποίηση. Μέσα του ἔχει τήν πνοή τοῦ δημιουργοῦ του, ὁ ὁποῖος εἶναι ποιητής! Μέ τήν πλατιά σημασία τῆς λέξης ποιητής. Δημιουργός! Καί ὁ ἄνθρωπος γίνεται πολύ εὐτυχισμένος μπροστά σ’ αὐτή τήν ὀμορφιά. Βέβαια ἡ ὀμορφιά δέν εἶναι σκοπός. Εἶναι ἕνα μέσο. Δυστυχῶς ἐκεῖνοι πού ἔχουν μία εὐαισθησία στό θέμα τῆς ὀμορφιᾶς, μένουν σ’ αὐτό τό σημεῖο. Καί καταλήγουν νά εἶναι εἰδωλολάτρες. Καί εἶναι δυστύχημα. Ὁ Θεός δέν ἔκανε τή φύση πολύ ὡραία γιά νά μείνουμε στή φύση. Ἀλλά θαυμάζοντας τή φύση νά φθάσουμε στόν Δημιουργό. Καί τότε βεβαίως δέν εἰδωλολατροῦμε. Τότε ἡ ὀμορφιά δέν εἶναι ὁ σκοπός, ἀλλά τό μέσο. Δέν σταματοῦμε σ’ αὐτή. Ὑπάρχουν ζωγράφοι, ποιητές, μουσικοί κτλ. οἱ ὁποῖοι βέβαια ἔχουν μία εὐαισθησία στήν ὀμορφιά, στό ρυθμό, στό χρῶμα, στό παιχνίδισμα τοῦ φωτός μέ τήν σκιά. Ὅλα αὐτά τούς γοητεύουν. Ἀλλά μένουν σ’ αὐτά. Καί ἡ δική μας ἡ ψυχή ἔχει μία εὐαισθησία καί θά λέγαμε καλό εἶναι νά καλλιεργοῦμε μέσα μας τήν ἀξία τοῦ ὡραίου, τήν ὀμορφιά. Ὀμορφιά δέν εἶναι τό μακιγιάζ στό πρόσωπο. Ἐκεῖνο εἶναι ἀσχήμια. Ὁμιλῶ για τήν ἀξία τοῦ ὡραίου πού ὑπάρχει διάχυτη μέσα στή δημιουργία, τήν ὁποία θέλουμε νά τή ζήσουμε, νά τή χαροῦμε. Εἶναι πολύ ὡραῖο πρᾶγμα. Νά δεῖς τό παιχνίδισμα τοῦ φωτός μέσα στήν κτίση. Εἶναι ἄλλο πρᾶγμα! Γι’ αὐτό ἔχουμε καί τήν φωτογραφική τέχνη, γιά ν’ ἀποθανατίζουμε αὐτά τά παιχνιδίσματα φωτός καί σκιᾶς, πού μᾶς τά δίδουν τά ἀντικείμενα. Καλλιεργήστε τό ὡραῖο. Ἅμα καλλιεργήσουμε τό ὡραῖο δέν θά ἀναζητήσουμε κάποιες ἄλλες ἄνομες ἐπιδιώξεις καί ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς. Ὄχι. Γιατί θά ἔχουμε δημιουργήσει μέσα στήν ψυχή μας ἀντισταθμίσματα. Τό ν’ ἀγαπᾶς τή φωτογραφία, τήν τέχνη τῆς φωτογραφίας, τή ζωγραφική ἤ τή μουσική, ὅλα αὐτά εἶναι πολύ ὡραῖα. Προσέξτε ὅμως. Ὑπάρχει καί ἡ κακή μουσική, ἡ κακή ζωγραφική πού ὁδηγοῦν μακριά ἀπό τόν Θεό. Ὁ Θεός νά φυλάξει! Ἤ σέ καταστάσεις ἁμαρτωλές. Ἀκόμα, ἐάν καλλιεργήσουμε τήν ὑψηλή τέχνη, τή λογοτεχνία, τήν ποίηση, ὅ,τι εἶναι, δέν θά πρέπει ποτέ νά μείνουμε ἐκεῖ. Θά πρέπει νά φθάσουμε στό Θεό. Καί νά ὑμνήσουμε τό Θεό. Λέμε ὅτι ἡ φύση ὑμνεῖ τό Θεό. Πῶς τόν ὑμνεῖ; Τά πουλιά ὑμνοῦν τό Θεό. Τά πουλιά δέν ἔχουν συνείδηση. Ἡ ἴδια ἡ παρουσία τους εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία δημιουργεῖ τόν ὕμνο στό Θεό. Ἡ παρουσία τῶν φυτῶν, τῶν πτηνῶν, τῶν ζώων γενικά, ὅλης της κτίσης, τοῦ ἥλιου, τῆς σελήνης, τοῦ φωτός, ὅλα αὐτά δημιουργοῦν μέ τήν παρουσία τους ὕμνο στό Θεό. Ἀκόμα αὐτή ἡ ὀμορφιά ἐπαινέθηκε καί ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο. «Σᾶς βεβαιώνω ὅτι οὔτε ὁ Σολομών, ὁ πλουσιότερος βασιλιάς ἐκ τῶν βασιλέων τοῦ Ἰσραήλ, μπόρεσε νά ντυθεῖ μέ τόση δόξα καί τόση ὀμορφιά ὅση ἕνα κρινάκι τοῦ ἀγροῦ» (Κατά Ματθαῖον.6, 28-29) Ἕνα κρινάκι τοῦ ἀγροῦ πού σήμερα ὑπάρχει καί αὔριο δέν ὑπάρχει. Καί ξεραμένο πιά τό βάζομε στό φοῦρνο. Νά ζεστάνουμε τόν φοῦρνο. Βλέπετε; Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας λέγει: «ἐμβλέψατε λέγει, ἐμβλέψατε». Ἐκεῖνο τό «ἐμβλέπω» εἶναι τό ἐν-βλέπω. Κοιτάξτε μετά προσοχῆς. Στά κρινάκια τοῦ ἀγροῦ, στά πουλιά τοῦ οὐρανοῦ. Ἴσως δοῦμε τήν ὀμορφιά, ἴσως ὅμως ἀνακαλύψουμε κάτι πέρα ἀπ’ τήν ὀμορφιά. Τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ! Τήν σοφία τοῦ Θεοῦ! Τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ! Ἔτσι ἅμα πάρουμε κάποτε ἕνα λουλούδι στά χέρια μας μποροῦμε νά ποῦμε τί ὡραῖο

πού εἶναι αὐτό! Τί ὡραῖα πράγματα πού δημιούργησε ὁ Θεός Λόγος! Αὐτός πού ἔγινε ἄνθρωπος. Τόν ἀναγνωρίζουμε ἀλήθεια; Αὐτός ἔκανε τό λουλούδι πού κρατᾶμε στά χέρια μας. Ὁ Θεός Λόγος πού ἔγινε ἄνθρωπος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Καί προχωροῦμε πιό κάτω. «Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα τρίτη». Εἶδε ὁ Θεός ὅτι ἦταν ὅλα καλά. Πολύ καλά. Κάθε φορά θά μᾶς τό πεῖ αὐτό. Ὅτι θά κλείσει ἡ ἡμέρα, ποιά ἡμέρα; 

Ἡ δημιουργική ἡμέρα. Καί ὅτι βλέποντας ὁ Θεός ἐκεῖνα πού δημιουργεῖ, τά χαρακτηρίζει καλά. Καί ἤδη περνᾶμε στήν τέταρτη δημιουργική ἡμέρα. Εἶναι ἡ δημιουργία τοῦ ἥλιου, τῆς σελήνης καί τῶν ἀστέρων. «Καί εἶπεν ὁ Θεός. γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν (φωτισμόν) ἐπί τῆς γῆς, τοῦ διαχωρίζειν ἀνά μέσον τῆς ἡμέρας καί ἀνά μέσον τῆς νυκτός. καί ἔστωσαν εἰς σημεῖα καί εἰς καιρούς καί εἰς ἡμέρας καί εἰς ἐνιαυτούς. καί ἔστωσαν εἰς φαῦσιν ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ, ὥστε φαίνειν (φωτίζειν) ἐπί τῆς γῆς. καί ἐγένετο οὕτως. καί ἐποίησεν ὁ Θεός τούς δύο φωστῆρας τούς μεγάλους, τόν φωστῆρα τόν μέγαν εἰς ἀρχάς τῆς ἡμέρας καί τόν φωστῆρα τόν ἐλάσσω εἰς ἀρχάς τῆς νυκτός, καί τούς ἀστέρας. καί ἔθετο αὐτούς ὁ Θεός ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ, ὥστε φαίνειν ἐπί τῆς γῆς καί ἄρχειν τῆς ἡμέρας καί τῆς νυκτός καί διαχωρίζειν ἀνά μέσον τοῦ φωτός καί ἀνά μέσον τοῦ σκότους. καί εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν. καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί, ἡμέρα τετάρτη». (Γένεσις.1, 14-19)

~ Ἑρμηνεία τῆς δημιουργίας τῶν ἀστέρων κατά τό φαινόμενο. ~

   Ὥστε στήν τέταρτη δημιουργική ἡμέρα ἔχομε τήν δημιουργία τοῦ ἥλιου, τῆς σελήνης καί τῶν ἀστέρων. Ὄχι ὅτι δημιουργήθηκαν αὐτά τήν τέταρτη ἡμέρα, ἀλλά ἐφάνησαν τήν τέταρτη ἡμέρα. Τόσον ὁ ἥλιος, ὅσο καί ἡ σελήνη, ὅσο καί οἱ ἀστέρες δέν ἕπονται τῆς δημιουργίας τῆς γῆς. Ἡ γῆ μας, ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη καί τ’ ἄλλα ἀστέρια ἔγιναν τήν πρώτη ἡμέρα. Ὅταν ἔγινε τό φῶς. Καί τό φῶς εἶναι ἡ οὐσία, ἡ ὑπόσταση τοῦ ὁρατοῦ κόσμου. Ἀπό τό φῶς, ὡς ἐνέργεια, ὁ Θεός ἔκανε τήν ὕλη. Ἔκανε τό φοβερό σύμπαν. Ἔτσι ὅλα ἔγιναν τήν πρώτη ἡμέρα. Ἀλλά ἡ διακόσμηση καί ἡ ἐμφάνιση, ἀκολουθοῦν, ὅπως τά βλέπει ἕνας παρατηρητής εὐρισκόμενος ἐπί τῆς γῆς, κατά τίς ἑπόμενες λεγόμενες δημιουργικές ἡμέρες. 

Τά μεγάλα αὐτά χρονικά διαστήματα. Τά φαινόμενα εἶναι ὅπως φαίνονται. Ὄχι ὅπως εἶναι στήν πραγματικότητα, ἀλλά ὅπως φαίνονται. Ὅταν γίνει ἡ περιγραφή τῶν φαινομένων κατά τό φαινόμενο, ἀναμφισβήτητα ἔχουμε δημώδη ἔκφραση, δημώδη περιγραφή. Ἄν ἕνας ποιητής, ἕνας πεζογράφος ἔπαιρνε νά γράψει τίς ὀμορφιές τῆς φύσης ὄχι κατά τό φαινόμενο, ἀλλά κατά ἐπιστημονικό τρόπο, μόνο ποίημα δέν θά ἦταν αὐτό πού θά ἔφτιαχνε. Δίνει πολύ ὡραία εἰκόνα περιγραφῆς τῶν πραγμάτων ὁ ποιητής, ὅταν μιλᾶ μέ δημώδη τρόπο. Ἕνα παράδειγμα. Ὁ ἥλιος, λένε, ἀνέβηκε μία καλαμιά πάνω ἀπ’ τό βουνό. Οὔτε στό βουνό ἀνέβηκε ὁ ἥλιος, οὔτε μία καλαμιά. Μία καλαμιά θά πεῖ δυό μέτρα, τρία μέτρα. Ἄν ἔπρεπε νά τό ποῦμε μ’ ἄλλα λόγια, θά λέγαμε, ὅτι περιστρεφόμενη ἡ γῆ, ὕστερα ἀπό τόσο χρόνο, ἔφτασε μέ τήν περιστροφή της στό ὑπό τόση γωνία σημεῖο κτλ., ἔδωσε τήν ἐντύπωση ὅτι ὁ ἥλιος εἶναι σέ ἐκεῖνο τό σημεῖο τοῦ οὐρανοῦ κτλ. Ἄν ἔγραφες ποίημα ἤ ἕνα διήγημα κι ἔγραφες ἔτσι, τί θά ἦταν αὐτό τό πράγμα; Φοβερό πράγμα! Γράφουμε λοιπόν κατά δημώδη τρόπο, τά φαινόμενα ὅπως φαίνονται. Ἀπόδειξη λοιπόν τοῦ πράγματος εἶναι τό ἑξῆς. Τί λέγει; Ἔκανε δυό μεγάλους φωστῆρες, λέγει, ὁ Θεός. Τήν ἥλιο καί τήν σελήνη. Ὁ ἥλιος εἶναι ὁ μέγας φωστήρας. Καί ὁ ἐλάσσων, ὁ μικρότερος, εἶναι ἡ σελήνη. Ἀλλά ξέρουμε ὅτι ἡ σελήνη εἶναι ἕνας δορυφόρος. Εἶναι καί πολύ μικρός. Μπορεῖ νά συγκριθεῖ ἡ σελήνη μέ τ’ ἀστέρια; Θά σᾶς πῶ τώρα μερικά νούμερα καί θά τρομάξετε. Κατά τό 

φαινόμενο ἡ σελήνη εἶναι τό μεγαλύτερο ἀστέρι ἐπάνω στόν οὐρανό. Διότι δίνει τό πιό πολύ φῶς, ἐπειδή εἶναι πολύ κοντά. Κατά τό φαινόμενο. Στήν πραγματικότητα εἶναι τό μικρότερο. Τήν πρώτη ἡμέρα ἔχουμε τήν δημιουργία τοῦ φωτός, πού εἶναι ἡ ὑπόσταση τοῦ ὁρατοῦ κόσμου. Ὁ ἥλιος ὅμως; Ὁ ἥλιος εἶναι σῶμα διάπυρο, δέν εἶναι τό φῶς. Εἶναι ὁ φορέας τοῦ φωτός. Πολύ ὡραία τό λέγει ο Μ. Βασίλειος. «Φῶς καί φωστήρ διάφορα ὄντα» (Μ. Βασιλείου, Εξαήμερος, κεφ. 6, 12, «Γρηγόριος ο Παλαμάς») Διάφορα ὄντα θά πεῖ διαφέρουν μεταξύ τους. Διάφορα ὑπάρχοντα, νά τό πῶ ἔτσι. Ποιό; Τό φῶς καί ὁ φωστήρ. Ὁ ἥλιος εἶναι ὁ φωστήρ. Εἶναι φορέας δηλαδή. Καί πολύ σωστά λέγει ἡ Ἁγία Γραφή· ἔκανε τούς φωστῆρες. Δέν λέγει· ἔκανε τό φῶς. Γιά τό φῶς μίλησε τήν πρώτη ἡμέρα. Ἀλλά τώρα τέταρτη ἡμέρα εἶναι οἱ φωστῆρες. Οἱ ὁποῖοι δέν δημιουργοῦνται, ἀλλά φαίνονται τήν τέταρτη ἡμέρα. Ὥστε φάνηκε πλέον ὁ οὐρανός τήν τέταρτη ἡμέρα. Ἔχουμε ξεκαθάρισμα πλέον τῆς ἀτμόσφαιρας. Ἄν εἴχαμε ἕναν θεατή ἐπί τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς θά ἔλεγε· τί ὡραῖο θέαμα! Ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη, τ’ ἀστέρια! Αὐτός ὁ θεατής δέν ὑπῆρχε βεβαίως τότε. Εἴμαστε ὅμως ἐμεῖς θεατές. Καί τό δυστύχημα εἶναι τό ἑξῆς. Ἄν σέ κάποιον πεῖτε, νά σηκώσει τό κεφάλι του νά δεῖ τόν ἥλιο πόσο λαμπρός εἶναι καί πόσο ὡραία εἶναι ἡ σελήνη μέ τίς φάσεις της καί τ’ ἀστέρια, θά σοῦ πεῖ εἶναι πάρα πολύ κοινό πράγμα καί πεζό. Δηλαδή ἐπειδή τό βλέπουμε κάθε μέρα τό φαινόμενο τοῦ οὐρανοῦ

εἶναι πεζό; Δέν κάνει ἐντύπωση; Αὐτό φανερώνει μία ἀρρώστια τῆς ψυχῆς. Ἄς δοῦμε ὅλα τά πράγματα τοῦ κόσμου τούτου μέ παρθένα μάτια. Πού θά πεῖ μέ καθαρά μάτια ἀπό πλευρᾶς ἁμαρτίας. Νά μήν κάνουμε ἁμαρτίες. Θά τά δοῦμε νά λάμπουν. Θά τά δοῦμε ἀλλιώτικα. Ἄς δοῦμε ὅλα τά πράγματα τοῦ κόσμου, σάν νά τά βλέπουμε γιά πρώτη φορά. Μήν πέφτει στά μάτια μας ἡ σκόνη τῆς συνήθειας. Καμιά φορά λέμε γιά ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔτσι θέλουν νά βλέπουν τά κτίσματα, λέμε ὅτι χάζεψαν. 

Δέν χάζεψαν, ἀλλ’ ἁπλῶς πέταξαν μακριά τους τήν σκόνη τῆς συνήθειας. Καί βλέπουν μέ μάτια ἀλλιώτικα. Βλέπουν σάν νά βλέπουν γιά πρώτη φορά. Νά βλέπουμε τήν δημιουργία πόσο ὡραία εἶναι καί νά τήν ἀπολαμβάνουμε. Καί νά εἴμαστε ἀληθινά χαρούμενοι καί ἀληθινά 

εὐτυχισμένοι μέσα σ’ αὐτόν τόν κόσμο πού τόν βλέπουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι εἶναι ἄσχημος. Βλέπουν ἕνα τριαντάφυλλο, μέ τ’ ἀγκάθια του, φυσικά κτλ. Ἐάν βλέπεις ἄσχημα, λές: Κοίταξε νά δεῖς καί τά τριαντάφυλλα βγάζουν ἀγκάθια. Ἐάν βλέπεις ὄμορφα, λές: Γιά δές: καί τά ἀγκάθια βγάζουν τριαντάφυλλα! Ἕνα ποτήρι πού εἶναι μισό, ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἔχει καλά μάτια δηλαδή πεσιμιστικά, ἀπαισιόδοξα μάτια, ξέρετε τί λέγει; Γιά κοίταξε, ἕνα ποτήρι μισό-ἄδειο. Ὁ αἰσιόδοξος ἄνθρωπος, αὐτός πού ἔχει ἄλλα μάτια, λέει: Ἕνα ποτήρι μισογεμάτο. Τό ἴδιο πράγμα. Αὐτό θέλω νά σᾶς πῶ τόση ὥρα. Νά ἀποκτήσουμε κάποια ἄλλα μάτια, νά βλέπουμε μέ ἄλλο τρόπο. Ἔτσι ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, ὁ ἀσκητής αὐτός πού ἔγραψε ἀσκητικά πράγματα, γράφει: «Ἄπληστα νά διαβάζεις τά βιβλία τῶν φυσιοδιφῶν. Θά σέ ὠφελήσουν πολύ.» (Ὁσίου Ἰσάακ τοῦ Σύρου, Λόγοι ἀσκητικοί, Κέφ. 23, 14)

   Μοῦ ἔχει κάνει μεγάλη ἐντύπωση. Ἑτοιμάζουμε 

ἕνα μικρό μουσειάκι στό μοναστήρι καί σκέπτομαι νά βάλω ὡς πινακίδα τό ρητό τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου. Ἄν ἤξερα ὅτι θά ζήσω 500 χρόνια θά ‘φτιαχνα πολλά. Θά ἔκανα καί ἕνα μουσεῖο Φυσικῆς Ἱστορίας. Νά γεμίσει ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Στήν Κηφισιά εἶναι τό μουσεῖο Γουλανδρή, μουσεῖο Φυσικῆς Ἱστορίας. Τί ὡραῖα πράγματα ὑπάρχουν στόν κόσμο αὐτό! Λέγει ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, νά ρουφᾶς, νά παίρνεις πάντοτε αὐτά πού γράφουν οἱ φυσιοδίφες. Γιατί ἐκεῖ θά δεῖς τήν ὀμορφιά τοῦ Θεοῦ. Τήν ὀμορφιά τοῦ δημιουργοῦ. Νά διαβάζουμε κι ἐμεῖς ἀστρονομικά βιβλία, βιβλία Γεωλογίας, Ὀρυκτολογίας, Φυσικῆς, Βοτανολογίας, Ζωολογίας, ὅ,τι εἶναι. Ἔχουμε πολύ νά ὠφεληθοῦμε.

~ Τό ἀπέραντο 

σύμπαν. ~

   Κι ἂς ρίξουμε, λοιπόν, μία ματιά τώρα στόν οὐρανό. Αὐτός ὁ θόλος τοῦ οὐρανοῦ φυσικά δέν εἶναι ὁ μοναδικός, γιατί βλέπουν ἕναν ἄλλο οὐρανό αὐτοί πού εἶναι στό νότιο ἡμισφαίριο τῆς γῆς. Δηλαδή ὑπάρχουν ἀστέρες πού δέν εἶναι θεατοί στό βόρειο ἡμισφαίριο καί ἀντιστρόφως. Αὐτό τό πλῆθος τῶν ἀστέρων καί ἡ ἔκταση τοῦ κοσμικοῦ χώρου μᾶς καταπλήσσει. Πρίν ἀπό μερικά χρόνια, τό μεγαλύτερο τηλεσκόπιο ἦταν στό ὄρος «Πάνομαρ» τῆς Ἀμερικῆς. Ἤταν 5 μέτρα ἡ διάμετρος τοῦ φακοῦ του. Ἀλλά σήμερα ἔχομε ἕναν ἄλλο στή Ρωσία πού εἶναι 6 μέτρα. Μέ μεγαλύτερη δηλαδή διάμετρο κατά ἕνα μέτρο. Τί ἀποκαλύπτουν, λοιπόν, τά τηλεσκόπια αὐτά; Ἐμεῖς ἀνήκουμε στόν ἥλιο. Εἶναι ἡ γειτονιά μας. Κι ὅταν μιλᾶμε γιά διαπλανητικά ἀστέρια εἶναι μέσα στό πλανητικό μας σύστημα. Ποῦ νά φύγουμε ἀπό τό πλανητικό σύστημα. Εἶναι μᾶλλον ἀδύνατον. Ἐδῶ δοκιμάζεται ὁ ὑπερενθουσιασμός ὅτι κατακτήσαμε τό σύμπαν καί δέν ἔχουμε ἀνάγκη τό Θεό. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη μωρία ἀπ’ αὐτή τήν θέση. Λοιπόν, ἐμεῖς ἀνήκουμε στόν ἥλιο μέ τούς πλανῆτες του. Ὁ ἥλιός μας ἀνήκει σ’ ἕνα γαλαξία. Εἶναι ὁ γνωστός μας γαλαξίας πού τόν βλέπουμε σάν ἕνα νεφέλωμα ἀπ’ τήν μία ἄκρη στήν ἄλλη ἄκρη τοῦ οὐρανοῦ. Μέσα σ’ αὐτόν τόν γαλαξία ὑπάρχουν 200 δισεκατομύρια ἥλιοι! Ὑπάρχουν ἥλιοι, 10 ἕως 50 χιλιάδες φορές μεγαλύτεροι ἀπό τόν δικό μας τόν ἥλιο! Ὁ ἕνας δέ ἀπό τόν ἄλλο εἶναι τόσο μακριά, ὅσο ἐμεῖς εἴμεθα μακριά ἀπό αὐτούς. Τί ἔκταση ἔχει ὁ δικός μας γαλαξίας; Καί δέν εἶναι ὁ μοναδικός γαλαξίας μέσα στό σύμπαν. Ὑπάρχουν καί ἄλλοι, 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες! Ὁ ἥλιός μας εἶναι ἕνα δισεκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες φορές μεγαλύτερος ἀπό τήν γῆ. Ὁ Σείριος εἶναι δώδεκα φορές μεγαλύτερος ἀπό τόν ἥλιό μας. Ἡ ἀπόσταση γῆς καί ἥλιου εἶναι 149.600.000χιλιόμετρα. Καί λαμβάνεται σάν μία ἀστρονομική μονάδα. Ἐπειδή ἔχουμε νά κάνουμε μέ δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια ἀποστάσεις, παίρνουμε ἀστρονομική μονάδα τήν μεταξύ ἥλιου καί γῆς ἀπόσταση. Ἡ ἀπόσταση μεταξύ τοῦ ἥλιου καί τοῦ Πλούτωνος, πού εἶναι ἕνας ἀπό τούς πλανῆτες τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος, εἶναι 50 ἀστρονομικές μονάδες. Ἀπέχει 50 φορές περισσότερο ἀπό ὅ,τι ἐμεῖς ἀπό τόν ἥλιο. Συνεπῶς ἕνας θεατής στόν Πλούτωνα βλέπει τόν ἥλιο πάρα πολύ μικρό. Τί θά πεῖ ἔτη φωτός; Τό φῶς τρέχει. Πόσο τρέχει; Σέ ἕνα δευτερόλεπτο τρέχει 300 ἑκατομμύρια μέτρα. Γιά νά πάρετε μία εἰκόνα, εἶναι 7 ½ φορές ὁ γῦρος τῆς γῆς. Νά πάρετε ἀκόμα μία εἰκόνα, τό φῶς ἀπό τόν ἥλιο γιά νά φθάσει στή γῆ, ἄν κάποιος εἶχε ἕναν διακόπτη καί ἄναβε τό φῶς τοῦ ἥλιου, νά τό πάρω ἔτσι παραστατικά, τό φῶς θά ἔφθανε στήν γῆ μας ὕστερα ἀπό ὀκτώ λεπτά περίπου. Λοιπόν, ὅταν τό φῶς τώρα τρέχει, τρέχει, τρέχει, τρέχει ἕνα χρόνο, δηλαδή 360 ἡμέρες, ἤ 365ἡμέρες, ξέρετε τί ἀπόσταση καλύπτει; Ἐννέα ἑκατομμύρια τετρακόσιες ἑξήντα χιλιάδες, ἤ καλύτερα 9,5 Χ 10 εἰς τήν δωδεκάτη. Δηλαδή στήν 6η εἶναι τό ἑκατομμύριο, στήν 9η τό δισεκατομμύριο, στήν 12η εἶναι τό τρισεκατομμύριο χιλιόμετρα. 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα τό ἔτος! Ἐν τούτοις ὁ πλησιέστερος πλανήτης ἀστέρας πού εἶναι κοντά στόν Κένταυρο, ἀπέχει 4 ἔτη φωτός! Ὁ πιό κοντινός! Ποῦ νά πᾶμε λοιπόν; Πρέπει νά ταξιδεύουμε μέ αὐτή τήν ταχύτητα, καί ὕστερα ἀπό 4 χρόνια φωτός θά φθάσουμε ἐκεῖ. Ἔξω δηλαδή ἀπό τό πλανητικό μας σύστημα. Ὁ Σείριος ἀπέχει 9 ἔτη φωτός. Ὁ Βέγας 27 ἔτη φωτός, ὁ Στάχυς τῆς Παρθένου 300 ἔτη φωτός. Ὁ πλησιέστερος γαλαξίας μας, ἔξω ἀπό τόν δικό μας, πού εἶναι τῆς Ἀνδρομέδας, ἀπέχει 1,5 ἑκατομμύριο ἔτη φωτός! Καί ἡ διάμετρος τοῦ σύμπαντος, τελευταία μέτρηση, ἐκεῖ δηλαδή πού ἔφθασε τό μάτι μας, ὄχι ὅτι εἶναι τόσο, ἐκεῖ ἔφθασε τό μάτι μας, 18 δισεκατομμύρια ἔτη φωτός! Τί εἶναι τό σύμπαν; Φοβερό! Φοβερό! Κι ὅμως, αὐτό δείχνει τήν δύναμη, τήν σοφία καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ! Αὐτό τό σύμπαν ἔγινε μόνο του; Εἶναι δυνατόν ποτέ νά ἔγινε μόνο του; Καί νά ὑπάρξει τάξη καί σκοπός σ’ αὐτές τίς τροχιές τῶν ἀπειράριθμων ἀστέρων καί τῶν γαλαξιῶν; Μόνο ἕνας τρελός θά μποροῦσε νά τό πεῖ αὐτό. Ἡ ἀθεΐα εἶναι μία τρέλα. Ἐκεῖνος πού ἔχει λίγο καθαρό μυαλό θά πεῖ. Ὁ Θεός τά ἔκανε ὅλα. Δυνατός ὁ Θεός, σοφός ὁ Θεός, ἀγαθός ὁ Θεός, ὡραῖος ὁ Θεός!

12-12-1982

 

8η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Περί φυτικῆς ζωῆς. Θεωρίες περί τῆς ἀρχῆς τῆς ζωῆς. Αὐτόματος γένεσις...

†.Στό προηγούμενο θέμα ὁμιλήσαμε γιά τή δημιουργία τοῦ φυτικοῦ βασιλείου. Ὅτι ὁ Θεός τήν τρίτη ἡμέρα διευθέτησε τά νερά, τά ὁποῖα ἦσαν ὑπό μορφή νεφῶν, εἶχαν πέσει ὡς βροχή ἐπάνω στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς διεμορφώθησαν, καί ἀπετέλεσαν τήν ξηρά καί τή θάλασσα, τά ποτάμια καί τίς λίμνες καί τήν ἴδια ἡμέρα ἐνεφανίσθηκε ἡ ζωή, τό φαινόμενο τῆς ζωῆς ὑπό τήν μορφή τοῦ φυτικοῦ βασιλείου, αυτά λέγαμε την περασμένη φορά. “καὶ εἶπεν ὁ Θεός· βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ᾿ ὁμοιότητα, καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς. καὶ ἐγένετο οὕτως. Καὶ ἐξήνεγκεν ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ᾿ ὁμοιότητα, καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα τρίτη.” (Γένεσις, κεφ. 1, 11 - 13.) Ἡ προσταγή λοιπόν τοῦ Θεοῦ, εἶπεν ὁ Θεός! Παντοῦ βλέπομε τήν προσταγή τοῦ Θεοῦ. Μά ὅταν βλέπομε τήν προσταγή τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά πάντοτε ὁ ἐνυπόστατος Θεός Λόγος. Ὅταν λέγει “εἶπεν ὁ Θεός”, ἑρμηνεύαμε εἰς τό πρῶτο μας θέμα, πάντοτε εἶναι ὁ Θεός Λόγος, ὁ ὁποῖος δημιουργεῖ.

~ Ἡ δημιουργία τῆς ζωῆς. ~

   Ὥστε, εἶπεν ὁ Θεός. Δηλαδή ὁ Θεός Λόγος τώρα προβαίνει σέ μία δευτέρα πράξη, ὄχι πλέον ἐκ τοῦ μή ὄντος, ὅπως ἦτο τό φῶς ἐκ τοῦ ὁποίου ἔγινε ὅλο τό σύμπαν, ἀλλά ἐκ τοῦ ὄντος πού εἶναι ἡ ζωή. Διότι λέγει σαφῶς “εἶπεν ὁ Θεός βλαστησάτω ἡ γῆ, βοτάνην χόρτου”. Δηλαδή ἡ γῆ νά βλαστήσει, ἀλλά ἡ γῆ εἶναι προϋπάρχουσα κατάσταση, εἶναι ὕλη καί ἐκ τῆς νεκρᾶς ὕλης νά προέλθει ἡ ζωή. Ὥστε ἐκ τῆς νεκρᾶς ὕλης προῆλθε ἡ ζωή. Ἀπό τί; Πῶς..  Ἔτσι ὁ Θεός ἐδημιούργησε τίς προϋποθέσεις, ἐδημιούργησε καί τή μεγάλη ὑπόθεση τῆς δημιουργίας τῆς ζωῆς! Βέβαια κι ἐμεῖς ἐπιχειροῦμε νά δημιουργήσουμε τή ζωή, ἴσως ἀπό τή νεκρά ὕλη ὅπως θά δοῦμε πιό κάτω, νά μιμηθοῦμε τό ἔργο τοῦ Θεοῦ, αλλά θα το δούμε αυτό λίγο πιο κάτω.. 

 

~ Ἡ διαιώνιση τοῦ εἴδους. ~

   Όταν όμως ο Θεός είπε “βλαστησάτω ἡ γῆ, βοτάνην χόρτου” αυτό, δέν είναι μία προσταγή σε μία συγκεκριμένη στιγμή η οποία, μένει αλλά επαναλαμβάνεται.. με ποίαν έννοια, ότι το φαινόμενο της ζωής δεν θα ήταν σε κάποια ιστορική στιγμή για τα φυτά, και κατόπιν θα εξαφανίζονταν, αντιθέτως, θα έμενε η δημιουργία της ζωής όχι πια ως αρχική δημιουργία αλλά ως διαιώνιση του είδους, και αυτή η διαιώνιση του είδους θα ήταν με εκείνο το θαυμαστό που σας έλεγα την περασμένη φορά, που λέγεται σπόρος! Αυτό που λέει εδώ ο Θεός "βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα, κατὰ γένος καὶ καθ᾿ ὁμοιότητα". Σπεῖρον σπέρμα. Σπέρμα, δηλαδή σπόρος ο οποίος θα πέσει από το αρχικό φυτό, θα πέσει στη Γή, αυτό θα πεί σπέρνω, θα σπείρετε το σπέρμα, ο σπόρος, και από εκεί και από εκεί θα βλαστάνει τώρα μία καινούργια ζωή και θα διαιωνίζεται η φυτική ζωή.

Αλλά αυτή η διαιώνιση, είναι θα λέγαμε τώρα μία τρίτη πράξη δημιουργίας. Για να το καταλάβετε όταν θα φτάσουμε στην Χριστιανική Ανθρωπολογία  στους τρεις πρώτους ανθρώπους στον Αδάμ στην Εύα και τον Κάιν έχουμε τρία διαφορετικά είδη δημιουργίας. Ο Αδάμ δημιουργείται απο το χώμα, δηλαδή από την ύλη,

από την υπάρχουσα ύλη, την Γή. Η Εύα δημιουργείται εκ της πλευράς του Αδάμ Συνεπώς όχι εκ νεκράς ύλης, αλλά, εκ ζώσης ύλης. Ο Κάιν δημιουργείται με έναν τρίτο τρόπο δημιουργίας, εκ του γάμου του Αδάμ και της Εύας. Έχουμε λοιπόν τρεις τρόπους δημιουργικούς. Ο πρώτος είναι θαύμα! Ο δεύτερος, της Εύας, είναι θαύμα! Καί ο τρίτος είναι θαύμα!  Έχουμε λοιπόν τρεις θαυμαστούς τρόπους δημιουργίας, και ο τρίτος αυτός τρόπος επαναλαμβάνεται. Είναι συνεπώς ένα επαναλαμβανόμενο θαύμα. Δέν έχουμε βέβαια σήμερα εκ της νεκράς ύλης δημιουργία ανθρώπου, ούτε εκ της πλευράς του ανδρός να γίνει μία γυναίκα, έχουμε όμως την γέννηση ενός ανθρώπου. Συνηθίζουμε να λέμε ότι κάτι που επαναλαμβάνεται δεν είναι θαύμα, ή αν θέλετε αντίστροφα, τι είναι θαύμα; Εκείνο που ξεφεύγει από την επανάληψη και αποτελεί εξαίρεση. Εγώ θα σας έλεγα - και σας το είχα πει ήδη από την περασμένη φορά - ότι, ολόκληρη η δημιουργία σε όλες τις μορφές της είναι ένα θαύμα! Δηλαδή, ολιγότερο θαύμα είναι η δημιουργία ενός νέου ανθρώπου με τον τρόπο της γεννήσεως, από τον τρόπο της δημιουργίας της Εύας εκ της πλευράς του Αδάμ, ή του Αδάμ εκ του χώματος.. Δέν είναι καθόλου! Όταν κάποτε αύριο εσείς γίνετε γονείς ή μελετήσετε διαβάσετε δείτε το παιδί σας τότε θα αρχίσετε να στέκεστε σκεπτικοί, μπροστά σε αυτό το μυστήριο, ότι ένας καινούργιος άνθρωπος που θα σας βλέπει - ώ, εκείνο το θα σας βλέπει - και θα λέτε : αυτό το παιδί είναι από μένα, αλλά δεν είμαι εγώ! Είναι ένα καινούργιο πλάσμα! Και θα μένετε έκπληκτοι μπροστά σε αυτό το μυστήριο της ζωής! Συνεπώς όταν έχουμε εδώ το φαινόμενο του σπόρου, ο όποιος σπόρος σπείρετε για να δημιουργηθεί ένα καινούργιο φυτό, - ναί βέβαια - δεν έχουμε την αρχική δημιουργία, εκ της γης εκ της νεκράς ύλης, αλλά έχουμε την διαιώνιση υπό τη μορφή πια του σπόρου. Ο Θεός βάζει όλες τις δυνάμεις εκεί μέσα εις τον σπόρο, για να δημιουργηθεί η ζωή! Ο σπόρος όπως λέγαμε και την περασμένη φορά είναι πλήρες φυτό! Μάλιστα έν μικρογραφία όπως λέγεται ή ευκόλως μεταφερόμενον. Ένα φυτό που μεταφέρεται με ευκολία και μέσα περιέχονται όλα τα γνωρίσματα του γένους. Εἶναι καταπληκτικό ὅτι ἡ ἔκφραση “κατά γένος καί καθ’ ὁμοιότητα” (Γένεσις, κεφ. 1, 11.) ὅπως λέγει τό βιβλίο τῆς Γενέσεως, θά πεῖ ὅτι αὐτό τό φυτό θ’ ἀφήσει ἀπογόνους πού θά εἶναι τοῦ ἰδίου φυτοῦ, καί ἔτσι θά εἶναι τοῦ ἰδίου γένους καί θά εἶναι καί καθ’ ὁμοιότητα.  Ἄν ἔχουμε κάποιες παραλλαγές, ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἐπεμβαίνοντας μέσα στή φύση, καί ἔχομε τίς παραλλαγές, ὅπως εἶναι ὁ ἐμβολιασμός, - μένω πάντα στο φυτικό Βασίλειο στο ζωικό ακόμα δεν πέρασα, και θα δούμε άλλα πράγματα - ἀλλά σ’ αὐτό τό σημεῖο ἄν ἔχω διασταυρώσεις στό ζωικό βασίλειο, κάπου καί ποῦ δηλαδή εἶναι κάποιες σπάνιες περιπτώσεις παραβιάσεως τῆς φύσης, τότε ξέρετε τί ἔχομε; Ἔχομε μία καινούρια μορφή, δέν μοιάζει τό θυγατρικό μέ τό μητρικό αλλά ὅταν ὅμως ξαναφυτέψω τό θυγατρικό, ή πάρω τον σπόρο του θυγατρικού ξαναγυρίζω στό μητρικό. Ἕνα παράδειγμα. Πάρετε μία τριανταφυλλιά ἡ ὁποία εἶναι μπολιασμένη, τί θά πεῖ μπολιασμένη; Ἦταν ἄγρια καί τώρα ἐγώ μέ διασταυρώσεις καί μέ βελτιώσεις κτλ. καταφέρω νά ἔχω πολύ ὡραία τριαντάφυλλα, καί νά μή μοιάζουν αὐτά μέ τό μητρικό φυτό. Πάρτε τούς σπόρους τοῦ θυγατρικοῦ φυτοῦ, σπείρατέ τους καί θά δεῖτε κάτι καταπληκτικό.Οἱ σπόροι θά βγάλουν τριανταφυλλιές πού θά ’ναι ὅμοιες μέ τή γιαγιά, δηλαδή μέ τήν πρώτη την τριανταφυλλιά, καί ὄχι μέ ἐκεῖνο τό ὁποῖο εἴχατε είδη βελτιώσει ἐσεῖς. Εἶναι καταπληκτικό! Αὐτό τό “κατά γένος καί καθ’ ὁμοιότητα”, λοιπόν, διατηρεῖται μέσα στή δημιουργία. Ὅταν ἔχουμε κάποιες, σᾶς εἶπα παραβιάσεις, αὐτές ξαναγυρίζουν πάλι πίσω.

Γιατί ἄν δέν ξαναγύριζαν πίσω, τότε θά εἴχαμε τήν δημιουργία νέων γενῶν, ἀλλ’ αὐτό τό πράγμα δέν μποροῦμε νά τό ἐπιτύχουμε. Ὅ,τι ὑπάρχει ὑπάρχει, μία βελτίωση ναί, νέο γένος δέν ἔχουμε! Δέν ὑπάρχει νέο γένος!

 

~ Τά ἄξυλα καί ξυλώδη φυτά. ~

   Ἀκόμα βλέπομε ὅτι τά φυτά δημιουργοῦνται τήν τρίτη ἡμέρα καί ὁ ἥλιος δημιουργεῖται τήν τέταρτη ἡμέρα. Ἐδῶ θεωρήθηκε ὅτι ὑπάρχει ἕνα σημεῖο εὐάλωτο, τῆς αὐθεντίας καί τοῦ κύρους τῆς διηγήσεως τῆς Ἑξαημέρου τοῦ Μωϋσέως, ἀλλά δέν εἶναι αὐτό σωστό, διότι ἔχει ἀποδειχθεῖ τό ἑξῆς. Ὅτι ὁ ἥλιος ἐμφανίζεται τήν τετάρτη ἡμέρα πλήρως ὡς ἡλιοφάνεια, αλλά ὑπῆρχεν ὅμως ἔμμεσο φῶς. θα δούμε λίγο πιο κάτω ότι πράγματι ο Θεός, δημιουργεί τον ήλιο την τετάρτη ημέρα αλλά ήδη σας το είπα από μία περασμένη φορά δεν δημιουργήθηκε την τετάρτη ημέρα, ὁ ἥλιος δημιουργήθηκε, ὅπως καί ἡ γῆ, τήν πρώτη ἡμέρα. Όταν δηλαδή διαμορωνόταν το σύμπαν. Οἱ μετέπειτα ἡμέρες εἶναι ὅ,τι ἀφορᾶ είς την διαμόρφωση τῆς γῆς. Ὅταν λέγει ὁ Θεός· εἶπε νά γίνει τό φῶς, σημαίνει ἔγινε τό σύμπαν. Διότι ἐκ τοῦ φωτός, ἐκ τῆς ἐνεργείας, ἔχομε πᾶν ὅ,τι ὡς ὑλικό πιά στοιχεῖο καί ὡς ἐνέργεια φωτός. Ἔχομε μέσα εἰς τό σύμπαν πᾶν ὅ,τι ἀφορᾶ ἐφ’ ἑξῆς πέραν τῆς πρώτης ἡμέρας, ἔχομε ὅ,τι ἀφορᾶ τήν διαμόρφωση τῆς γῆς. Ὁ ἥλιος, λοιπόν, δέν διαμορφώνεται τήν τετάρτη ἡμέρα, οὔτε ἡ σελήνη, οὔτε τ’ ἀστέρια, - λέει καί τ’ ἀστέρια τήν τετάρτη ἡμέρα - ὄχι, φαίνονται τήν τετάρτη ἡμέρα! Διότι ἀφοῦ τά νερά ἔπεσαν ἐπί τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς καί ἡ ἀτμόσφαιρα ἐκκαθάρισε, ἕνας πάντα παρατηρητής - αὐτό δέν θά τό ξεχνᾶτε ποτέ - εὑρισκόμενος ἐπί τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς θά δεῖ τόν ἥλιον. Γιά τόν παρατηρητή, λοιπόν, πού περιγράφει τήν ἱστορία τῆς γῆς, ὁ ἥλιος “δημιουργείται” τήν τετάρτη ἡμέρα. Ἀλλά ναί μέν ἐμφανίζεται ὁ ἥλιος, τήν τετάρτη ἡμέρα, ἀλλά δέν σημαίνει ὅτι ὑπῆρχε πλῆρες σκότος. Ὅπως σήμερα ἔχομε μία συννεφιά, ἄν θέλετε μία βαριά συννεφιά, ἀλλά ὑπάρχει φῶς, εἶναι τό ἔμμεσον φῶς, καί ἔχει γίνει ἀντιληπτόν ὅτι γιά νά ζήσει ἕνα φυτό χρειάζεται ὁπωσδήποτε θερμότητα, χρειάζεται ὑγρασία καί χρειάζεται καί φῶς. Ἐδῶ θερμότης ὑπῆρχε. Ὑγρασία ὑπῆρχε. Ἀλλά ἔλλειπε τό φῶς, τό φῶς ἦτο ἔμμεσο.. και παρατηρήθηκε τούτο, ότι, η ποώδης βλάστηση δύναται να ζήσει με έμμεσο φώς. Καί πράγματι σ’ αὐτή τήν ἐποχή, ἡ ὁποία λέγεται καί λιθανθρακοφόρος περίοδος ἀπό τήν Γεωλογία, ἔχομε κάρβουνο - λιθάνθρακες, πού ἀποτελεῖται τό κάρβουνο αὐτό ἀπό πέτρες, ὑπουρίδες, καλαμίτες, κελεπιδόδενδρα, πού τήν ἐποχή ἐκείνη ἦσαν 20 μέ 25 μέτρα, σήμερα εἶναι θάμνοι. Βλέπετε τήν πτέρη, τό πολύ νά φτάσει δυό μέτρα καί ὁ κορμός της εἶναι πάρα πολύ λεπτός, τότε ἧσαν δένδρα ὁλόκληρα, ἕνεκα τῆς πολλῆς ὑγρασίας καί θερμοκρασίας, καί τά φυτά αὐτά ζοῦν μέ ἔμμεσο φῶς. Κάποτε στήν κατοχή, τή γερμανική, ἐκεῖ στήν αὐλή μας εἶχαν φέρει οἱ Γερμανοί λιθάνθρακες γιά χρήση τῆς κουζίνας τους, καί θυμάμαι πήγα ἐκεῖ καί σκάλιζα στά κάρβουνα, δέν ξέρω πῶς ἔτσι, καί βρῆκα ἕνα κάρβουνο τό ὁποῖο εἶχε μία ἀποτύπωση πτέριδος. Τό ἔσπασα σέ κάποια κομμάτια καί βρῆκα πλῆθος ἀποτυπώσεις φύλλων πτέριδος. Δεν ξέχασα να σας το φέρω να σας το δείξω. Θα ήταν αδύνατον να σας το δείξω, διότι από μακριά πώς να σας το δείξω..  Ἄν εἴχαμε ἕνα ἐπισκόπιο, τότε θά τό πρόβαλα καί θά τό βλέπατε αυτό, εἶναι κάτι καταπληκτικό. Θά δεῖτε ὄχι μόνο ὅλο τό συγκρότημα τοῦ φύλλου, δηλαδή ό μίσχος μέ τά ἐπί μέρους φυλλαράκια στήν ἄκρη, ὅπως εἶναι οἱ πτέρες, ἀλλά καί τίς ἴνες τῶν φύλλων τῆς πτέριδος ἔχουν ἀποτυπωθεῖ ἐπάνω στό κάρβουνο, καί οἱ ἴνες! Τόσο καταπληκτικό πού πιό ζωηρά βλέπεται ἐπάνω στήν ἀποτύπωση τοῦ καρβούνου, τοῦ ἄνθρακος ἡ πτέριδα, παρά ἐάν εἴχαμε ἕνα φυτό αὐτή τήν στιγμή καί τό βλέπαμε ἐκ τοῦ φυσικοῦ. Σημειώσατε δέ, ότι είς αὐτά τά κάρβουνα πού βρῆκαν καί βρίσκουν βέβαια τέτοιες ἀποτυπώσεις τῶν δένδρων, τῶν φυτῶν, λείπουν οἱ ἐτήσιοι κύκλοι ἀπό τόν κορμό τους. Εἶναι γνωστό ὅτι φυτό τό ὁποῖο μεγαλώνει κάτω ἀπό σκιά δέν ἀναπτύσσει ἐτησίους κύκλους στόν κορμό του. Μόνο ἐάν τό φυτό εἶναι ξυλῶδες καί εἶναι στήν ἄμεση ἀκτινοβολία τοῦ ἡλίου, τότε δημιουργεῖ τούς γνωστούς ἐτησίους κύκλους. Ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ ἐτήσιοι κύκλοι;  Ἅμα κόψουμε ἕνα δένδρο βλέπομε νά ὑπάρχουν στόν κορμό του κύκλοι. Ἄν μετρήσουμε αὐτούς τούς κύκλους βγάζομε τήν ἡλικία του δένδρου. Πού σημαίνει ὅτι κάθε χρόνο, γύρω ἀπό τήν περιστροφή τῆς γῆς, γύρω ἀπό τήν περιστροφή τοῦ ἡλίου πού κάνει ἡ γῆ μας, γιατί ἔχομε τήν ἐπίδραση τοῦ ἡλίου τόν χειμώνα καί τό καλοκαίρι, προσθέτει στό φυτό ἕναν κύκλο φυτικό. Αὐτοί οἱ φυτικοί κύκλοι, πού λέγονται ἐτήσιοι κύκλοι τοῦ φυτοῦ, δέν ὑπάρχουν, πού φανερώνει ὅτι πράγματι δέν εἴχαμε ἥλιο τότε. Δέν εἴχαμε δηλαδή ἄμεση ἀκτινοβολία τοῦ ἡλίου. Καί κάτι ἄλλο πού εἶναι, ἔτσι, πολύ χαρακτηριστικό. Λέει τό ἱερόν κείμενον ὅτι, ἀκοῦστε : “εἶπεν ὁ Θεός· βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ᾿ὁμοιότητα, καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς”. Πρῶτα λέει “βοτάνην” καί μετά λέει “ξύλον κάρπιμον”. Ξύλον θά πεῖ δένδρον. Τό δένδρον εἶναι, ὄχι πλέον ἡ βοτάνη, τό ἄξυλον δένδρον, ἀλλά ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν ἀκτινοβολία τοῦ ἡλίου καί εἶναι πλῆρες φυτόν. Διότι βοτάνη εἶναι ἀτελές φυτόν. Ἡ φτέρη ἐπί παραδείγματι εἶναι ἀτελές φυτόν. Καί κάνει ἐντύπωση ὅτι πρῶτα βάζει τήν βοτάνην καί μετά βάζει τό ξύλον, δηλαδή τό δένδρον. Τί σημαίνει;  Ὅτι πράγματι, ἔτσι μᾶς λέγει πλέον ἐδῶ ἡ ἐπιστήμη, ὅτι πρῶτα ἔγινε τό ἄξυλον φυτόν καί μετά τό ξυλῶδες φυτόν. Δέν σᾶς κάνει αὐτό ἐντύπωση; Καί ἀκόμη κάνει ἐντύπωση τό ἑξῆς: Ὅτι τό “σπεῖρον σπέρμα”ἀναφέρεται δυό φορές. Τόσον διά τή βοτάνη, τό ἄξυλον δηλαδή φυτόν, ὅσο καί διά τό ξυλῶδες φυτόν. Πού δείχνει ὅτι εἶναι ἄλλο τό ἕνα καί ἄλλο τό ἄλλο, εἶναι δυό διαφορετικές κατηγορίες φυτῶν. Αὐτό κάνει πολλή ἐντύπωση, καί ὄχι μόνο συνεπώς εἶναι ἕνα σημεῖο τρωτό γιά νά κατηγορήσουμε τό βιβλίο τῆς Γενέσεως, ἀλλά θαυμαστό καί καταπληκτικό! Τό ὁποῖο ἴσως, στήν συλλογή πού κάνει στίς παρατηρήσεις που κάνει, - πότε πιά - ὄχι φυσικά στήν ἐποχή τοῦ Μωϋσέως στα πράγματα, ἀλλά πότε, τόν 4ο αἰώνα ὁ Ἀριστοτέλης, αὐτό δέν θά τό παρατηροῦσε εὔκολα, μάλιστα. Γιά νά δείτε πόσο πόσο θεόπνευστη Πραγματικά είναι η Αγία Γραφή.

~ Μυστηριακές θρησκεῖες. ~

   Ἀλλά ἐδῶ ἄς πάρουμε καί ἕνα ἄλλο σημεῖο. Αὐτό, ἄν προσέξατε, στά θέματα πού κάνομε, ἐπειδή κάνομε κατήχηση,τμή ξεχνάτε ότι κάνουμε Χριστιανική κατήχηση. Ἐδῶ δέν εἶναι ἕνα φροντιστήριο φυσικῆς, γι’ αὐτό δέ μένομε μόνο σέ κάποια στοιχεῖα φυσικῆς και τίποτε άλλο, τα μαθαίνετε αυτά και στο σχολείο σας, είναι περιττό..  Ἐδῶ μαθαίνομε ὅτι ὁ δημιουργός τοῦ παντός εἶναι ὁ Θεός, καί ἔτσι προσπαθοῦμε μέσα στό ἱερό κείμενο, νά βροῦμε καί λεγόμενα - μυστικά σημεῖα - . Μυστικό δέν σημαίνει κρυφό, ἀλλά θά πεῖ ὅτι πίσω ἀπό ἐκεῖνο τό ὁποῖον ὑπάρχει, τί μποροῦμε ἄλλο νά δοῦμε. Φερ’ εἰπεῖν, τό θέμα φῶς. Τό θέμα φῶς, βεβαίως, εἶναι ἕνα θέμα τό ὁποῖον γίνεται ἀντικείμενον ἐρεύνης ἐπιστημονικῆς, ἀλλά εἶναι καί κάτι παραπέρα. Εἶναι εἰκόνα τοῦ ἀκτίστου φωτός, δηλαδή τῆς θείας δόξης. Όπως σας έλεγα ὁ Θεός κάνει τό φῶς, γιατί ὁ ἴδιος εἶναι φῶς! Λέει ὁ Εὐάγγ. Ἰωάννης ὅτι ὁ Θεός φῶς ἐστί! (Κατά Ιωάννην, κεφ. 1, 9.) Ἔτσι κι ἐδῶ. Δέν μποροῦμε νά λέμε κάτι για ότι βλέπομε στή φύση, χωρίς νά βαθαίνουμε σε ένα πνευματικότερο στοιχείο. Ὁ ἄνθρωπος πάντοτε ἤθελε νά ἑρμηνεύει τήν φύση. Ἡ ἑρμηνεία τῆς φύσης ἐδημιούργησε τίς λεγόμενες μυστηριακές θρησκεῖες. Ὅλες κατά βάση οἱ μυστηριακές θρησκεῖες - και θα σας πώ τί είναι αυτές - δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ ἑρμηνεία τῶν φυσικῶν φαινομένων καί δή τῆς βλαστήσεως καί τῆς ζωῆς, δηλαδή τοῦ φυτικοῦ καί τοῦ ζωικοῦ βασιλείου. Στήν Ἑλλάδα εἴχαμε τά Ὀρφικά μυστήρια καί τά μυστήρια της Περσεφόνης, δηλαδή τῆς κόρης, ὅπως ἐλέγετο, τῆς Δήμητρος. Στήν Αἴγυπτο ἦταν τά μυστήρια τῆς Ἴσιδος. Στή Μ. Ἀσία ἦσαν τά μυστήρια τῆς Κυβέλης. Ἡ Κυβέλη, ἡ Ἶσις καί ἡ Δήμητρα στήν πραγματικότητα εἶναι ἡ ιδία θεότης μέ διαφορετικά ὀνόματα, εἶναι ἡ θεότης Γῆ. Ὁ Ἀπόλλων εἶναι ὁ θεός ἥλιος, ὁ Ὄσιρις στήν Αἴγυπτο εἶναι ὁ θεός ἥλιος, κ.ο.κ. νά μήν πολυπραγμονῶ. Ὅλα αὐτά δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία προσπάθεια νά θεοποιηθεῖ ἡ κτήσης, ἤ νά ἑρμηνευθεῖ θεοποιουμένη. Προσέξτε, νά ἑρμηνευθεῖ καί ταυτόχρονα νά θεοποιηθεί. Καί τί παρατηρεῖ ὁ ἄνθρωπος, παρατηρεῖ ὅτι μέ τό φῶς ἔχομε τήν ζωτικότητα τῆς ζωῆς ἐπάνω στή γῆ μας. Ἔχομε τή βλάστηση, ἔχομε τά ζῶα, καί ἔτσι δημιουργοῦνται δυό θεότητες, ὁ θεός ἥλιος, ὁ ὁποῖος γονιμοποιεῖ τήν θεά γῆ καί γεννᾶται ἐκ τῆς γονιμοποιήσεως, ἐκ τοῦ γάμου, ἐκ τῆς συζεύξεως ἡλίου καί γῆς, δημιουργεῖται ἡ ζωή. Στήν Αἴγυπτο ἔλεγαν ὅτι ἐκ τοῦ Ὀσίριδος καί τῆς Ἴσιδος γεννᾶται ὁ Ὧρος καί εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Δηλαδή ὁ ἄνθρωπος προῆλθε ἐκ τῆς ἑνώσεως ἡλίου καί γῆς, δηλαδή αὐτόματη γένεση τῆς ζωῆς. Ὅτι ὁ ἥλιος θεοποιούμενος.. δέν εἶναι τυχαῖο τό ὅτι ὁ ἥλιος εἶναι ἀρσενικοῦ γένους, ἡ γῆ, θηλυκοῦ γένους πάντα γεννᾶ,

ἡ μητέρα γῆ. Πόσες φορές ἔχετε ἀκούσει αὐτή τήν ἔκφραση. Ἔτσι, λοιπόν, δημιουργεῖται μία θρησκεία, ἑρμηνεύοντας τά φαινόμενα τῆς ζωῆς. Μάλιστα ὅτι ὁ ἥλιος « πεθαίνει » στό χειμερινό ἡλιοστάσιο πέφτει χαμηλά.. στό θερινό ἡλιοστάσιο ἀνέρχεται πάλι ψηλά καί « ἀναζωογονεῖται» πεθαίνει καί ἀνασταίνεται. Ἐπάνω σ’ αὐτό τό φαινόμενο στηρίζεται καί ὁ Μασονισμός, ὁ ὁποῖος εἶναι θρησκεία. Άν σας πουν η ρωτήσετε εσείς για τον εαυτό σας τί είναι ο Μασονισμός, εἶναι μία μυστηριακή θρησκεία καί δέν κάνει τίποτε ἄλλο, παρά νά προσπαθεῖ νά ἑρμηνεύσει τό φαινόμενο τῆς ζωῆς καί καταλήγει στόν μύθο τοῦ Ὀσίριδος καί τῆς Ἴσιδος, ἤ ἄν θέλετε ἀκόμη καί σέ ἕναν ἄλλο μύθο, τόν μύθο τοῦ Χιράμ. Γιά νά μήν πολυπραγμονῶ ὅμως, δέν εἶναι παρά καί ἐκεῖ ἡ προσωποποίηση τοῦ ἡλίου. Ἀλλά ἐγῶ ἑρμηνεύω τά φαινόμενα τῆς ζωῆς, ὅπως τά βλέπω στή φύση. Θέλω ὅμως νά μετέχω στά φαινόμενα τῆς ζωῆς. Ὅπως ὅταν ἔχω τόν Χριστό, μετέχω στόν Χριστό. Πῶς μετέχω; Τρώγοντας τό σῶμα του καί πίνοντας τό αἷμα του καί γίνομαι σύσσωμος καί σύναιμος μέ τόν Χριστό. Ἔτσι κι ἐδῶ, ὅταν δημιουργήσω προϋποθέσεις νά ἑνωθῶ μέ τόν ἥλιο καί τή γῆ, δηλαδή νά ἑνωθῶ κατά μυστηριακό τρόπο, τότε αὐτό πιά πού ἀρχίζω νά δημιουργῶ σάν θρησκεία, λέγεται μυστηριακή θρησκεία. Ἔτσι θα δείτε οἱ τέκτονες, οἱ Μασόνοι, στά δυό ἡλιοστάσια πού ἔχομε, τό ἐαρινόν καί τό φθινοπωρινό ἡλιοστάσιο, - όταν ο ήλιος είναι ίση μέρα ίση νύχτα - τότε κάνουν τραπέζι, ἔχουν συνεστίαση πρός τιμή τοῦ θεοῦ ἡλίου. Αὐτός δέ ὁ θεός ἥλιος ὀνομάζεται εἰς τήν γλώσσα τήν δική τους Μ.Α.Τ.Σ. Εἶναι ἀρχικά τῶν λέξεων Μέγας Ἀρχιτέκτων Τοῦ Σύμπαντος, θεοποιοῦν τόν ἥλιο καί ἑρμηνεύουν τό φαινόμενο τῆς ζωῆς. Εἶναι, λοιπόν, μία μυστηριακή θρησκεία καί μέ τό τραπέζι πού θά κάνουν, προσπαθοῦν νά μετέχουν - αὐτό θά πεῖ μυστικισμός, μυστική ζωή - νά μετέχουν στό φαινόμενο τῆς ζωῆς.  Ἔτσι, κοιτάξετε τώρα ἐδῶ, τί ὡραία! Πρῶτα ἔγινε ἡ βλάστηση καί μετά ὁ ἥλιος. Γιατί λέτε; Γιά νά χτυπηθεῖ κάθε μυστηριακή θρησκεία. Διότι ὅλες οἱ μυστηριακές θρησκεῖες λέγουν ὅτι ἡ παρουσία τοῦ ἡλίου γονιμοποιεῖ τή γῆ. Μά ἐδῶ ἔχομε γονιμοποίηση τῆς γῆς, ἔχομε τήν παρουσία τῆς βλαστήσεως, πρίν ἀκόμη ἐμφανισθεῖ τό φῶς τοῦ ἡλίου, πρίν δηλαδή ἐμφανισθεῖ ὁ ἥλιος, που δείχνει ὅτι μπορεῖς νά ἑρμηνεύεις ὅ,τι θέλεις, ἀλλά δέν εἶναι θρησκεία αὐτά τά πράγματα, εἶναι ψευδή, εἶναι δαιμονικά! Ἔτσι, θά λέγαμε, τό ὅτι δημιουργεῖται πρῶτα ἡ βλάστηση καί μετά ὁ ἥλιος,

εἶναι μία ἀπάντηση καταπέλτης ἐναντίον πάσης μυστηριακῆς, δηλαδή εἰδωλολατρικῆς θρησκείας καί συνεπῶς καί τοῦ Μασονισμοῦ. Γιατί μήν νομίσετε ὅτι αὐτά τά πράγματα εἶναι παρωχημένα πράγματα.. Ότι, έ καλά, σήμερα ἔχομε τήν θρησκεία τῆς Δήμητρος; Παιδάκια μου έχομε και τήν θρησκεία τῆς Δήμητρος καί τήν θρησκεία τῆς Ἴσιδος καί τοῦ Οσίριδος, ναί, ἔχομε, μάλιστα ἔχομε. Γιατί; Ποῦ; Πῶς; Ἔχομε τόσους Μασόνους, πού πιστεύουν αὐτά τά πράγματα, καί προσκυνοῦν τό θεό ἥλιο, τόν Μ. Α. Τ. Σ μάλιστα! Ἄρα εἶναι πολύ ἐπίκαιρα καί πολύ σπουδαία καί δέν πρέπει νά βλέπουμε μόνο τή δημιουργία, ἀπό φυσικῆς πλευρᾶς, ἀλλά  ἐφόσον καί ἄλλοι τή βλέπουν πιό μέσα, πιό βαθιά, φιλοσοφοῦν πάνω είς τήν φύση καί ἐμεῖς θά θεολογήσουμε, δέν θά φιλοσοφήσουμε, ἀλλά θά θεολογήσουμε, διότι ἡ θεολογία εἶναι ἀνωτέρα τῆς φιλοσοφίας. Ἡ φιλοσοφία εἶναι καρπός τοῦ ἀνθρωπίνου νοῦ. Ἡ θεολογία εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ! Μποροῦσε νά ξέρει κανείς αὐτήν ἐδῶ τή γένεση, πῶς ἔγινε ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου, ἡ ἑξαήμερος; Δέν εἶναι προϊόν ἀνθρωπίνης λογικῆς, ἀνθρωπίνου νοῦ, ἀλλά τί εἶναι; Εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ! Ἀποκαλύπτει ὁ Θεός στόν Μωυσέα τή δημιουργία κι ἐκεῖνος τήν περιγράφει. Έτσι , ἐκεῖνοι φιλοσοφοῦν καί ὁδηγοῦνται είς τον δαιμονισμό.. Ἐμεῖς θεολογοῦμε καί ὁδηγούμεθα είς τήν ἀλήθεια, διότι ἔχομε τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ. Ἡ κτίση δέν φτιάχνει τόν ἑαυτό της, δέν θεοποιεῖται, δέν δύναται νά θεοποιηθεῖ, ὁ Θεός δημιουργεῖ τήν κτίση, ἡ κτίση εἶναι κτίσμα καί σάν κτίσμα δέν δύναται νά εἶναι Θεός. Οὔτε ὁ ἥλιος δύναται νά εἶναι Θεός, οὔτε ἡ γῆ δύναται νά εἶναι Θεός. Καλά μου παιδιά προσέξτε αυτά τα θέματα, βάλτε τα καλά στο μυαλό σας. Αύριο  παντρεύεστε έναν άνθρωπο και ανακαλύπτετε ότι αυτός μπορεί να είναι μασόνος και να έχετε τραβήγματα και να λέτε Θεέ μου τι συμβαίνει εδώ. Και ἄν δέν ἔχετε κατάρτιση, τότε καί ἐσεῖς θά συμπλέετε μέ τέτοιου εἴδους φιλοσοφικές φλυαρίες καί ἀνοησίες. Ἀλλά, ποιά εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ζωῆς κατά τήν ἐπιστήμη; Πῶς δηλαδή ἡ ζωή ἄρχισε;  Εδώ, ἐπειδὴ βέβαια δέν ήθελε ποτέ ἡ ἐπιστήμη νά μείνει σ’ ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἀποκαλύπτει ὁ Θεός, θά ήθελε πειραματικά νά ἀποδείξει ἐκεῖνο τό ὁποῖο βρίσκει καί ὑποστηρίζει, γι’ αὐτό ἐρευνᾶ, καλά κάνει, δικαίωμά της, νά ἐρευνᾶ. Προκειμένου ὅμως νά ἑρμηνεύσει τό φαινόμενον τῆς ζωῆς, διότι καθ’ ἠμᾶς εἶναι ἑρμηνευμένον. Εἶπεν ὁ Θεός νά γίνει ἡ βλάστηση. Δηλαδή ὁ Θεός δημιουργός ἔκανε τά φυτά, δέν ἔγιναν μόνα τους. Ὁ Θεός Λόγος ἀκριβέστερα! Αὐτός πού κατόπιν ἐνηνθρώπησε, δηλαδή ὁ Ἰησοῦς Χριστός!

~ Διάφορες ἐπιστημονικές θεωρίες περί τῆς ζωῆς. ~

    Ἡ ἐπιστήμη ὅμως τί λέγει ἐν προκειμένῳ; Προσπαθεῖ για νά ἐξηγήσει τό φαινόμενον τῆς ζωῆς μέ διάφορες θεωρίες. Δέν εἶναι βέβαια καινούργιες αὐτές, θά σᾶς πῶ κάποιες λίγο παλιότερες, γιατί συνεχῶς καί συνεχῶς προστίθενται καινούργιες καί καινούριες, ἀλλά πάντοτε στριφογυρίζουν γύρω ἀπό τά ἴδια μοτίβα. Ἡ πρώτη θεωρία εἶναι ὅτι ἔγινε μεταφορά ἀπό ἄλλον πλανήτη. Κάποια σπέρματα τῆς ζωῆς, ὑπό μορφήν βεβαίως πολύ ἀφανῶν στό μάτι ὀργανισμῶν, ὅπως εἶναι τά σπέρματα τῶν μυκήτων. Ξέρετε ὅτι ἔχομε κάπου 3.000 εἴδη μυκήτων, μανιτάρια ἔ! Ἀπό τό μανιτάρι πού τρῶμε στό βουνό, μέχρι τό μανιτάρι πού λέγεται μούχλα - ἡ μούχλα εἶναι μύκητες - κτλ. Ἀλλά εἶναι τόσο μικροσκοπικοί αὐτοί οἱ μύκητες, ὥστε δέν μποροῦμε νά τούς δοῦμε. Ας πούμε σπόρια αὐτῶν τῶν μυκήτων, ἤ γενικά κάποιου φυτού, πού ὑπῆρχε σέ κάποιον πλανήτη, ἀπεφάσισε νά κάνει ο σπόρος αυτός τό ταξίδι μεταξύ ἐκεῖνου του κάποιου πλανήτου ἕως τή γῆ μας, συνεπῶς ἦρθε ἀπό ἕναν ἄλλον πλανήτη ἡ ζωή. Αὐτό ὅμως, ἐλέγχεται! Πρῶτα-πρῶτα ὑπάρχει ἕνα ἀπόλυτο μηδέν στόν ἀστρικό χῶρο. Ὑπάρχει ἀκόμα μία ἔντονος ἀκτινοβολία ἀκτίνων Γ, πού ὅπως ξέρετε, οἱ ἀκτίνες Γ σκοτώνουν τή ζωή. Δηλαδή όπως τώρα, γίνεται, γιά νά παστεριώσουμε τό γάλα χωρίς νά τό βράσουμε, τό περνᾶμε ἀπό ἀκτίνες Γ καί ἔτσι οἱ ἀκτίνες Γ σκοτώνουν ό, τι μικροοργανισμό ὑπάρχει μέσα στό γάλα, και χωρίς νά βράσει αὐτό μποροῦμε νά τό πίνουμε. Αὐτό λέγεται παστερίωση. Συνεπῶς οἱ ἀκτίνες Γ σκοτώνουν τήν ζωή! Πῶς λοιπόν, θά ταξίδευε τώρα αὐτός ὁ σπόρος στό διάστημα νά φθάσει ἐδῶ στή γῆ, που ὑπάρχει ἔντονος κοσμική, ἀκτινοβολία Γ..? Εἶναι ἡ Α, ἡ Β καί ἡ Γ. Έτσι τελικά δέν θά κατάφερνε νά ἔλθει ἡ ζωή στή γῆ παρά μόνο νεκρά. Ἀκόμη, ὅταν θά ἔφθανε αὐτός ὁ σπόρος στή γῆ, χρειάζονται καταπληκτικοί συνδυασμοί γιά νά φθάσουμε στό σημεῖο νά ἔχουμε τήν ποικιλία τῶν φυτῶν. Ξέρετε πόσα εἴδη φυτῶν ὑπάρχουν; 400.000 εἴδη φυτῶν! Εἴδη, φυτῶν, 400.000! Ἔτσι πού θά λέγαμε, κάθισε ὁ Θεός Λόγος καί ἔφτιαξε ἕνα-ἕνα φυτό. Εἶναι καταπληκτικό! Μόνο ὁ πιστός ἄνθρωπος μπορεῖ αὐτό νά τό ἀπολαμβάνει, νά τό ζεῖ!  Ἕνα - ἕνα φυτό μέ ἰδιαίτερη ἀγάπη καί μέ ἰδιαίτερα γνωρίσματα καί χαρακτηριστικά. Ἐκεῖνο πού δέν ἔχει αὐτό, τό ἔχει τό ἄλλο! Σχήματα, χρώματα, ποικιλίες! Στόν κορμό, στά φύλλα, στήν ρίζα, στόν τρόπο πού θά τραφεῖ, πού θά μεγαλώσει, στό ἀνάστημά του, στούς σπόρους του, μεγάλη ποικιλία. 400.000 εἴδη φυτῶν! Ἐν παρόδῳ σᾶς λέγω, - θά φθάσουμε βέβαια ἐκεῖ - ὑπάρχουν καί 600.000 ἔντομα! Εἴδη ἐντόμων 600.000! Ἀλλά τότε πᾶμε σέ μία ἄλλη θεωρία παρακάτω τῆς ἐξελίξεως.

 Ὅτι φθάνει ἐδῶ ἡ ζωή, ἄν μποροῦσε νά φθάσει, καί νά τύχει τέτοιων ἐπεξεργασιῶν καί τέτοιων συνδυασμῶν, ὥστε στό τέλος ν’ ἀναπτυχθεῖ αὐτό τό ὁποῖο ἔπρεπε ν’ ἀναπτυχθεῖ. Ἀλλά, δέν θά πέθαινε αὐτός ὁ σπόρος μέχρι ποῦ νά δώσει τό θαῦμα τῆς ποικιλίας τῶν φυτῶν.. θά πέθαινε! Πῶς ἦταν δυνατόν νά ἐπιζήσει αὐτό τό πρᾶγμα πού χρειάζεται τόση πολυπλοκότατοι συνδυασμοί όπως θα πούμε όταν θα φτάσουμε λίγο παρακάτω, στην θεωρία της εξελίξεως, όταν θα πούμε το ζωικό Βασίλειο.

Ἄρα δέν εἶναι δυνατόν νά μεταφέρθηκε ἀπό ἄλλον πλανήτη. Ἀλλά μήπως ἦρθε μέ κάποιον μετεωρίτη, δέν ξέρω πῶς; Χρησιμοποίησε σκάφος τόν μετεωρίτη καί ἔφθασε εἰς τήν γῆν; Ἀλλ’ ὁ μετεωρίτης πυρακτοῦται, συνεπῶς ὁ σπόρος θά κατεστρέφετο, θά ἦταν δυνατόν ποτέ νά μεταφερθεῖ; Τί βλέπομε, λοιπόν, ὅτι τό πρόβλημα δέν λύνεται, ἀλλ’ ἁπλῶς μετατίθεται. Διότι θά λέγαμε μέ τήν σειρά μας καί ἐκεῖ σ’ ἐκεῖνον τόν πλανήτη ἡ ζωή πῶς βρέθηκε; Ἄρα δέν λύομε τό πρόβλημα, ἁπλῶς τό μεταθέτουμε. Καί πηγαίνομε σέ μία τρίτη θεωρία, ἡ ὁποία βεβαίως πάρα πολύ κυκλοφόρησε καί πάρα πολύ διεδόθη, ἡ λεγομένη αὐτοβιογένεση ἤ αὐτόματος γένεση τῆς ζωῆς. Γένεσις όχι γέννησις με ένα - ν - γράφεται γένεσις από το γίγνομαι, όχι το γεννώ. Συνεπῶς ἔχομε έτσι ἐδῶ τή θεωρία τῆς αὐτομάτου γενέσεως, ὅτι ἡ νεκρά ὕλη μόνη της ἐδημιούργησε τή ζωή. Κάτω ἀπό εἰδικές συνθῆκες θερμοκρασίας, φωτός καί ὑγρασίας ἡ ὕλη ἡ ἴδια κάποτε ἄρχισε νά σαλεύει καί νά δημιουργεῖ τό φαινόμενο τῆς ζωῆς. Μετά ἀπό τό φαινόμενον τῆς ζωῆς ἔχομε τήν θεωρία τῆς ἐξελίξεως, πού ἔχομε τήν ποικιλία τῶν εἰδῶν, καί ἔτσι προσπαθοῦν νά ἑρμηνεύσουν τό φαινόμενο τῆς ζωῆς. Αλλά, κατά δυστυχίαν ἐκείνων πού βγάζουν τίς θεωρίες αὐτές, δέν ἐπαληθεύει. Δέν ἐπαληθεύει οὔτε ἡ αὐτόματος γένεση, και εξηγώ. Μόνο επειδή πέρασε η ώρα, πάρα πολύ γρήγορα θα σας μιλήσω στο σημείο αυτό. Κάποτε ὁ Φρεμύ, Γάλλος, ὑπεστήριζε ὅτι ἐκ τῆς νεκρᾶς ὕλης μποροῦσε νά δημιουργήσει ζωή. Τά πειράματα δέ πού ἐγίνοντο ἦταν τόσο ἀφελῆ. Φερ’ εἰπεῖν, ἕνα κομμάτι κρέας ἔβγαζε σκουλήκια κι ἔλεγε ὅτι ἁπλούστατα τό κρέας ἔβγαλε σκουλήκια. Ἀκόμη ἔσκαβαν στή γῆ, ἔβρισκαν σκουλήκια. Ἡ νεκρά ὕλη ἔβγαλε τά σκουλήκια, ἔλεγαν. Τότε, ὁ Παστέρ πρῶτος ἀντιμετώπισε τόν Φρεμύ, σε μία σειρά πειραμάτων πού ἔκανε στό γλεῦκος, στό μοῦστο. Ὅταν θλίβουμε τά σταφύλια, βγαίνει ὁ μοῦστος, τό γλεῦκος. Τότε όλοι το ξέρουμε ὅτι ἀρχίζει μία ζύμωση.  Ὅτι ἐκεῖ ὑπάρχουν κάποιοι μύκητες, κάποιοι μικροοργανισμοί, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὑπεύθυνοι θα λέγαμε τῆς μετατροπῆς τῆς ζαχάρεως τοῦ μούστου τῶν σταφυλιῶν σέ οἰνόπνευμα. Ἐνῶ ὁ μοῦστος εἶναι γλυκός, κατόπιν μεταβάλλεται σέ οἰνοπνευματῶδες ποτό. Πού σημαίνει ὅτι ἡ ζάχαρη ἔγινε οἰνόπνευμα. Πῶς ἔγινε αὐτό τό πράγμα; Ἔγινε μόνο του, θά μποροῦσαν νά ποῦν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν τήν αὐτοβιογένεση, τήν αὐτόματο γένεση. Πῶς ἔγινε μόνο του;  Ἔ, λοιπόν, ὁ Παστέρ ἀπέδειξε ὅτι δέν γίνεται μόνο του. Ὅτι στά φλούδια τῶν σταφυλιῶν, ὅταν εἶναι στό ἀμπέλι ἀκόμα, πᾶνε καί ἐπικάθηνται οἱ μύκητες. Κι ἐκεῖ, ὅταν συνθλιβούν τά σταφύλια, ἀνακατεύονται καί οἱ μύκητες. Στενοχωροῦνται ἀπό τό ὅτι δέν ἔχουν νά ἀναπνεύσουν, ἀρχίζει δέ ὁ μοῦστος νά βράζει, νά βγάζει διοξείδιο τοῦ ἄνθρακος, ἀναπνέουν αὐτά. Τά φυτά βγάζουν διοξείδιο του άνθρακος  διότι ἀναπνέουν. Γι’ αὐτό ἄν μείνετε σ΄ ἕνα δωμάτιο, πού ὑπάρχει ἕνα βαρέλι μέ μοῦστο θά πεθάνετε. Εἶναι γνωστό. Ἡ φλόγα τοῦ κεριοῦ σβήνει ἐπάνω ἀπό τό βαρέλι. Τό διοξείδιο τοῦ ἄνθρακα δέν εὐοδώνει τή φλόγα, διότι τό ὀξυγόνο εὐοδώνει τήν φλόγα. Ὁπότε, τί ἔκανε τώρα ὁ Παστέρ. Ἐτύλιξε τό σταφύλι, λίγο μετά τήν ἀνθοφορία, τό ἔβαλε μέσα σ’ ἕνα ἐπίδεσμο, τέτοιο πού νά μήν πᾶνε νά ἐπικαθίσουν μύκητες ἐπάνω στό σταφύλι. Πῆρε, λοιπόν, μία σειρά ἀπό σταφύλια τέτοια. Μετά πῆρε μία ἄλλη σειρά σταφύλια πού τά ἄφησε ἐλεύθερα. Ἔπειτα ὅλα αὐτά ζουλώντας τα σέ σειρά ἀπό δοκιμαστικούς σωλῆνες ἔκανε πειράματα. Μία τρίτη κατηγορία ἦταν ὅτι πῆρε τόν μοῦστο ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἐζημοῦτο καί τόν ἔβρασε. Τρεῖς, λοιπόν, κατηγορίες. Ἡ μία ὅτι ἔβαλε βαμβάκια πάνω ἀπό τά σταφύλια, νά μήν πᾶνε νά ἐπικαθίσουν οἱ μύκητες. Τό δεύτερο ὅτι πῆρε φυσικά σταφύλια. Ἡ τρίτη κατηγορία ἔβρασε τό μοῦστο ἀπό 

τά φυσικά σταφύλια. Τί παρατηρήθηκε λοιπόν; Τά σταφύλια πού δέν ἔβρασαν καί δέν εἶχαν καμία προστασία ζυμώθηκαν καί ἀπετέλεσαν κρασί. Τά σταφύλια πού ἔβαλε τά βαμβάκια δέν ἔγιναν κρασί, δέν ἔγινε ζύμωση. Καί ὁ μοῦστος, ὁ ὁποῖος ἔβρασε, αὐτό τό ξέρει κάθε νοικοκυρά πού κάνει μουσταλευριά, ὅτι αὐτός ὁ μοῦστος, δέν γίνεται κρασί. Τί σημαίνει; Κάτι πάει καί κάθεται ἐκεῖ πέρα, κι ὅταν τό βράσουμε αὐτό ψοφάει, δηλαδή νεκροῦται. Καί τί διεπιστώθη;  Ὅτι δέν γεννοῦσε τό γλεῦκος τή ζωή, ἀλλά ὑπῆρχε ἐκεῖ μέσα. Ἔτσι μέ τά περίφημα πειράματά του ὁ Παστέρ ἀντιμετώπισε τόν Φρεμύ. Ὁ Παστέρ γιά νά ἀντιμετωπίσει τόν Πουσέ πῆρε κρέας πού τ’ ἄφησε ἐκτεθειμένο, και ἔβγαλε σκουλήκια. Κρέας πού τό ‘βαλε σέ παστεριωμένη (ἡ λέξη παστεριωμένος εἶναι ἀπό τό ὄνομα τοῦ Παστέρ) φιάλη, πού δέν ὑπῆρχε ἀέρας μέσα. Κρέας κονσέρβας δηλαδή πού δέν ὑπῆρχαν σ’ αὐτό μικρόβια. Καί ἀπέδειξε τελικά ὅτι δέν παράγεται ἡ ζωή ἀπό τήν νεκρά ὕλη, ἀλλά ὑπάρχει διάχυτη στόν πλανήτη μας, χωρίς νά μποροῦμε νά ἑρμηνεύσουμε τό φαινόμενο τῆς γενέσεως τῆς ζωῆς. Ἔτσι ὑπῆρχε ἕνα ἀξίωμα βιολογικό. Πρῶτος τό διετύπωσε ὁ Οὐίλιαμ Χάρβεϊ τόν 17ο αἰώνα. Τό “omne vivum ex ovo”. Πᾶν ζῶν ἐξ ᾠοῦ, ἀπό αὐγό, δηλαδή ἀπό σπέρμα. Ὅταν ἔχομε τό φαινόμενο τῆς ζωῆς, ἔχομε σπέρμα. Ἀλλιώτικα δέν ἐξηγεῖται τό φαινόμενον τῆς ζωῆς. Κατόπιν διετυπώθη ὡς ἑξῆς. Τό ἴδιο πράγμα εἶναι. “Omne vivum ex vivo”. Κάθε τί πού ζεῖ, προέρχεται ἀπό τή ζωή. Πᾶν ζῶν ἐκ ζῶντος. Κατά λέξη. Κάθε φαινόμενον ζωῆς εἶναι πάλι ἀπό ζωή. Δέν ἔχομε δηλαδή γένεση τῆς ζωῆς ἐκ τῆς νεκρᾶς ὕλης. Αὐτό ἔγινε ἅπαξ, μία φορά, πότε; Ὅταν ὁ Θεός εἶπε νά γίνει ἡ ζωή ἀπό τήν νεκρά ὕλη καί ἔγινε ἡ ζωή ἀπό τήν νεκρά ὕλη, ἐφ’ ἑξῆς δέν ἐπαναλαμβάνεται τό φαινόμενο. Βέβαια τό 1935 ἡ Ἰολογία ἀνεκάλυψε τούς λεγομένους διηθητούς ἰούς, πού εἶναι χημικά μόρια μέ ἰδιότητες πού μοιάζουν μέ αὐτές τῶν ζώντων ὀργανισμῶν. Στό τέλος ὅμως ἀπεδείχθη ὅτι αὐτά δέν εἶναι παρά φορεῖς τῆς ζωῆς καί ὄχι ἡ ἴδια ἡ ζωή. Ἔτσι βλέπομε ὅτι καί τό κύτταρο εἶναι πολυπλοκότατο, τό λέει ἡ Βιολογία. Κατά συνέπεια ἡ αὐτόματη γένεση εἶναι ἀδύνατη. Δέν μένει παρά μόνο τοῦτο, ἡ δημιουργία τῆς ζωῆς. Καί μόνο ἡ δημιουργία τῆς ζωῆς ἀπό Θεό δημιουργό!

5-12-1982

7η ομιλία στην κατηγορία
« Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Χριστιανική Κοσμολογία - Ἀνθρωπολογία " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/xristianikh-kosmologia-anurvpologia
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pgmRsIiRCioth8a5E4bM7r

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.