Οἱ ἐκκοσμικευμένοι ἀκροαταί.

 

†.Όταν μιλούσε ο Κύριος, αγαπητοί μου, είχε πάντοτε μπροστά Του ένα πυκνό ακροατήριον. Και ο λόγος του Θεού έπεφτε στις καρδιές άλλοτε απαλά, άλλοτε συγκλονιστικά και άλλοτε υποκριτικά και αδιάφορα. Και ο λόγος ήταν πάντοτε ο ίδιος για όλους. Οι καρδιές, όμως, των ακροατών ήταν διαφορετικές. Ο σπόρος του λόγου έπεφτε σε διαφορετικά εδάφη. Γι'αυτό ο Κύριος είπε την παραβολή του σπορέως, που ακούσαμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ήθελε οι ακροαταί Του να συνειδητοποιήσουν την ποιότητα του εδάφους που ο καθένας είχε.

     Και ο Κύριος μίλησε για τέσσερις κατηγορίες «εδαφών»-ακροατών. Στην πρώτη κατηγορία, μας πληροφορεί ο Κύριος, ο σπόρος, ο λόγος του Θεού, πέφτει, λέει, «παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό». Δεν έπεσε ένα μέρος του σπόρου εις το χωράφι. Αλλά στο μονοπάτι δίπλα, εις τον δρόμον, που ήταν πατημένη γη. Ήρθαν όμως και τα πουλιά, αφού δεν μπόρεσε αυτός ο σπόρος να ανακατευθεί με το χώμα και το μέρος αυτό του σπόρου, το κατέφαγαν, λέγει, τα πουλιά του ουρανού. Πρόκειται για τους ανθρώπους εκείνους που η καρδιά τους είναι γη πατημένη. Δηλαδή δεν φυτρώνει τίποτα. Είναι οι πωρωμένοι άνθρωποι. Τίποτε δεν εγγίζει την καρδιά τους. Ούτε κι αυτή ακόμη δύναται να εγγίσει η χάρις του Θεού. Γιατί ο άνθρωπος είναι ελεύθερος.

       Επιπλέον, κι αν έμεινε κάτι μέσα στην καρδιά, έρχεται, λέγει η παραβολή, έρχεται ο διάβολος και παίρνει από την καρδιά τους ό,τι άκουσαν. Και συμπληρώνει ο Κύριος ερμηνεύοντας την παραβολή: «ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν». Για να φθάσουν, αφού δεν θα άκουγαν ή δεν θα ήθελαν να ακούσουν ή δεν θα ήθελαν να κατανοήσουν, ώστε να φθάσουν να μην πιστέψουν κι έτσι να μη σωθούν. Στο βάθος οι άνθρωποι αυτοί είναι άνθρωποι άπιστοι. Αυτό το έδειξαν τελευταία -μην σας κάνει εντύπωση, πιστεύω θα συμφωνήσετε μαζί μου- οι γιορτές της Πάτμου. Μαζεύτηκαν άνθρωποι, είπαν, έκαναν, έδειξαν, προεβλήθησαν και μοιάζουν όλοι αυτοί σαν την πρώτη κατηγορία, που έπεσε ο σπόρος παρά την οδόν, από την γιορτή -όπως τουλάχιστον φάνηκε- δεν άγγιξε τίποτα την καρδιά τους. Από το βιβλίο της Αποκαλύψεως δεν ήγγισε τίποτα στην καρδιά τους… Αντίθετα μάλιστα, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την γιορτή χωρίς να πάρουν τίποτε. Κρίμα…

      Έχομε και την δευτέρα κατηγορία ακροατών. Είναι οι «ἐπὶ τὴν πέτραν», μας λέγει ο Κύριος, που ο σπόρος γίνεται δεκτός, αλλά γρήγορα χάνεται η ικμάδα, η υγρασία. Γιατί πάνω στην πέτρα έχει λίγο χώμα, εκεί πήγε να φυτρώσει, κάτω από το χώμα αυτό το λίγο δεν μπορούσε να διατηρηθεί υγρασία, ικμάδα, και ξηραίνεται ο σπόρος αυτός. Δηλαδή με άλλα λόγια είναι οι άνθρωποι, οι επιπόλαιοι άνθρωποι, που δεν διαθέτουν βάθος ψυχής και ακούν, χαίρονται, αλλά γρήγορα ξεχνούν.

     Είναι και η τρίτη κατηγορία ακροατών. Εκεί, μας λέγει ο Κύριος ότι ο σπόρος πέφτει «ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό».  Ήταν ένα μέρος που στο χωράφι, που εκεί φύτρωσαν και αγκάθια. Μεγάλωσε ο σίτος, μεγάλωσαν και τα αγκάθια και επειδή τα αγκάθια, τα αγριόχορτα, μεγαλώνουν πιο εύκολα και πιο γρήγορα, έπνιξαν, λέγει, τα βλαστάρια του σίτου. Ο λόγος του Θεού εκεί δεν μπορεί να αναπτυχθεί, όπως ερμηνεύει ο Κύριος, γιατί οι ποικίλες βιοτικές φροντίδες αποπνίγουν κάθε αγαθή προαίρεση. Και τέλος, μας λέγει η παραβολή, ότι υπάρχει και η τέταρτη κατηγορία, που είναι η γη η αγαθή· που καρποφορεί τριακονταπλάσια, εξηκονταπλάσια και εκατονταπλάσια.

      Από τις τρεις πρώτες στείρες κατηγορίες που  δεν καρποφορούν, η τρίτη ίσως θα πρέπει να είναι και η πιο χαρακτηριστική. Αλλά ας δούμε. Η τρίτη κατηγορία είναι εκείνη που, όπως σας είπα, ακούν, αλλά η θέλησή τους συμπνίγεται με τα αγκάθια της βιοτικής μερίμνης. Αυτοί οι Χριστιανοί έχουν δυνάμεις και νοητικές και συναισθηματικές και βουλητικές. Εντούτοις έχουν κάνει ένα κάποιο λάθος, μια λανθασμένη εκτίμηση. Δεν ιεράρχησαν σωστά όλες τις αξίες της ζωής. Και βέβαια πολλά πράγματα στη ζωή είναι αξίες. Το επάγγελμα, ο γάμος, οι ποικίλες επιτυχίες. Όλα αυτά είναι αξίες. Αλλά δεν μπόρεσαν να εννοήσουν ότι η αξία της σωτηρίας είναι πιο πάνω απ΄ όλες τις αξίες της ζωής. Ότι κατέχει την κορυφή, θα λέγαμε, των αξιών η σωτηρία. Είναι εκείνο που κάποτε είπε ο Κύριος: «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, ἀλλά ζημιώσῃ εἰς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;». Τι ωφελεί;

     Γι΄αυτό λοιπόν τα πράγματα έχουν μία ιεράρχηση. Πρέπει να μπει πάνω πάνω η αξία της σωτηρίας. Έτσι οι άνθρωποι αυτοί, αξιόλογοι άνθρωποι, αλλά έκαναν και κάνουν αυτό το λάθος, να μην ιεραρχούν σωστά τα πράγματα. Έτσι θυσιάζουν πολλές φορές την σωτηρία τους, με πολύ κατώτερα πράγματα. Ή αν θέλετε, απολυτοποιούν κατώτερα πράγματα. Φερειπείν, σου λέει: «Για να μεγαλώσω τα παιδιά μου και δεν φθάνει ο μισθός, μισθός λιτότητος, πρέπει και να… καταχραστώ το ταμείον εις το οποίο εργάζομαι. Ή στα εμπορεύματα που εγώ κινούμαι ή δεν ξέρω τι. Δηλαδή να κλέψω. Αλλά αυτό δεν είναι κακό. Δεν είναι κακό, γιατί θα μεγαλώσω τα παιδιά μου». Εδώ τι κάνω; Απολυτοποιώ μερικά πράγματα. Όπως, φερειπείν, την οικογένεια. Απολυτοποιώ τα παιδιά. Και παραβαίνω τον νόμο του Θεού. Πολύ συχνά το λέγουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Δεν έχει σημασία αν παραβαίνω κάτι. Σημασία έχει τι επιτυγχάνω. Μία χήρα γυναίκα, μπορεί ακόμη να δοθεί εις την ανηθικότητα, μόνο και μόνο για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Και μπορεί να σου λέγει: «Τι να κάνω; Δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά». Εδώ λοιπόν, τι κάνομε; Βάζουν οι άνθρωποι αυτοί πράγματα κοσμικά, πράγματα κατώτερα, πιο κάτω από το θέμα της σωτηρίας. Είναι ο άνθρωπος που θέτει ακόμα και αυτήν την θρησκευτικότητα σαν μέσο για να αποκτήσει κοσμικά οφέλη. Όπως έγινε, θα επαναλάβω, όπως έγινε με τις γιορτές της Πάτμου. Πάρα πολλοί από αυτούς, τίποτα δεν πιστεύουν. Βρήκαν την ευκαιρία ή να προβληθούν -θα επαναλάβω τι είπα προηγουμένως- ή να κερδίσουν χρήματα ή ό,τι άλλο.

     Όλα αυτά όμως τι είναι; Πρόκειται για τον εκκοσμικευμένο Χριστιανό, που θέλει να ακούει μεν τον λόγο του Θεού, αλλά με μέτρο. Και ο καθένας βέβαια διατηρεί το δικό του μέτρο. Δεν υπάρχει εξ αντικειμένου μέτρον. Αλλά μέτρον εξ υποκειμένου. Γιατί φοβάται την πνευματική ανάπτυξη, μήπως στερηθεί κοσμικές χαρές. Είναι… αθλιότης. Έτσι, αν δουν κάποτε οι γονείς τα παιδιά τους ή το παιδί τους να αυξάνει πνευματικά, αμέσως έρχονται και το εμποδίζουν. Αυτοί οι ίδιοι που έστειλαν το παιδί τους στην Εκκλησία, στην εξομολόγηση, στο κατηχητικό σχολείο. Όταν δουν ότι τα πράγματα πηγαίνουν παραπανίσια... «Α! Έλα δω». Γιατί; Φοβούνται το παιδί τους να αναπτυχθεί πνευματικά. Το θέλουν εγκλωβισμένο μέσα στο κλουβί της κοσμικότητος. Ότι το παιδί τους θα στερηθεί τα αγαθά του κόσμου τούτου. Έτσι κορυφαία αξία οι ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι, οι οποίοι έχουν μόνο επίχρισμα Χριστιανισμού, όχι βάθος, τοποθετούν την κοσμικότητα, και πιο κάτω, τον λόγο του Θεού, που σώζει…

      Ακόμη και η νόμιμη μέριμνα μπορεί να γίνει εμπόδιο. Η νόμιμη μέριμνα είναι να φροντίσω για το σπίτι μου, για την διατροφή μου, για την εργασία μου, για τις σπουδές μου. Είναι μια νόμιμη μέριμνα. Κι αυτή ακόμη μπορεί να σταθεί εμπόδιο όταν ο άνθρωπος δεν προσέξει. Ο Κύριος παρέστησε αυτήν την κατάσταση με αγκαθιές που μεγαλώνουν και συμπνίγουν το νόημα της σωτηρίας του ανθρώπου. Αλλά αυτή η κατάσταση αν συνεχιστεί, τότε οι άνθρωποι της τρίτης αυτής κατηγορίας, γρήγορα περνούν στις δύο πρώτες κατηγορίες. Δηλαδή στον επιπόλαιο τύπο και εις τον λιθώδη τύπο, τον πωρωμένον άνθρωπο. Αρκεί η κατάσταση αυτή να χρονίσει. Κι εκεί ο κίνδυνος είναι μέγιστος. Γιατί εγγίζει πλέον την αμετανοησία. Και μόνο γιατί θα μπορούσαμε να το σκεφθούμε αυτό αγαπητοί μου, θα μας έπρεπε να μας τρομάζει.

      Αν έπρεπε να χαρακτηρίσομε τους ανθρώπους της τρίτης κατηγορίας, τον άνθρωπο, τον ακροατή της τρίτης κατηγορίας, που έχει εκκοσμικευθεί, θα βρίσκαμε ότι στο βάθος έχει απιστία. Ναι. Όχι απιστία στην ύπαρξη του Θεού, ομνύει ότι «Δεν έχω απιστία, πιστεύω στον Θεό», αλλά απιστία στην πρόνοια του Θεού, εις την φροντίδα του Θεού. «Τι περισσότερο», θα μπορούσε να του πει κανείς, «άνθρωπέ μου, θα προσέθετες σε όλο εκείνο το βάρος της βιοτικής μερίμνης; Τι θα μπορούσες περισσότερο; Μάλλον θα κέρδιζες το γνωστό άγχος της εποχής. Και κάθε κέρδος θα έμενε τότε, αν έτσι τοποθετείς τα πράγματα, θα έμενε ανευλόγητο». Θυμάμαι μια φορά έναν άνθρωπο, τσαγκάρης ήταν, δεν πήγαινε ποτέ την Κυριακή στην Εκκλησία και του λέγω: «Α, δεν κάνετε καλά. Παρακαλώ να πηγαίνετε στην Εκκλησία». «Α», μου λέει, έτσι, με αυτό το ύφος- «α, η εργασία είναι ιερόν πράγμα». Τι έκανε ο άνθρωπος αυτός; Απολυτοποίησε την εργασία. Κι έχασε τη σωτηρία. Και αν κάθε μας προσπάθεια μένει ανευλόγητη, θα επαναλάβω, τότε ποιο θα είναι το κέρδος; Εδώ ας θυμηθούμε, αγαπητοί μου, τον Ψαλμωδό που λέγει: «Ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες». Είναι ο 126ος Ψαλμός. «Εάν», λέει, ο Κύριος, «δεν οικοδομήσει σπίτι και σπιτικό, μάταια κοπιάζουν εκείνοι που οικοδομούν». Το σπιτικό είναι η οικογένεια, είναι ο γάμος, είναι η γυναίκα και τα παιδιά, είναι ο σύζυγος και τα παιδιά. Οἶκος είναι και το ντουβάρι, τα ντουβάρια. Πόσες φορές δεν έχομε δει ανθρώπους, κατά ιδιωτικόν τρόπον, ή να κτίζουν το σπίτι τους σήμερα Κυριακή ή να σοφατίζουν ή να ασπρίζουν ή να διορθώνουν κάτι. Περνάς, τους βλέπεις και λες: «Καημένοι άνθρωποι, αυτό που κάνετε, είναι ανευλόγητο. Και είναι ανευλόγητο γιατί ο Θεός είπε να μην κάνομε τέτοιες δουλειές εν ημέρα Κυριακή».

    «Ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων». Εάν ο Κύριος δεν φυλάξει μια πόλη, ένα κράτος, δεν είναι δυνατόν ποτέ να φυλάξεις την πόλη σου. Εάν ο Κύριος δεν φυλάξει. « Εἰς μάτην ὑμῖν ἐστι τὸ ὀρθρίζειν, ἐγείρεσθαι μετὰ τὸ καθῆσθαι, οἱ ἐσθίοντες ἄρτον ὀδύνης, ὅταν δῷ τοῖς ἀγαπητοῖς αὐτοῦ ὕπνον». Δηλαδή ματαίως σηκώνεσαι πολύ πρωί για να πας στην δουλειά σου και όταν καθίσεις να φας, γρήγορα πάλι σηκώνεσαι, για να τρέξεις στη δουλειά σου, και τρως ψωμί οδύνης, γρήγορα γρήγορα, δεν πάει στο στομάχι σου το ψωμί, το φαΐ, δεν πετυχαίνεις τίποτα. «Όταν ο Κύριος», λέει, «δίδει σε εκείνους που τους αγαπά, ύπνον». Εκείνον τον ύπνον τον μακάριον να κοιμηθούν ήσυχα την νύχτα, χωρίς εφιάλτες, χωρίς προβλήματα, χωρίς αγωνίες και άγχος.

     Ο Κύριος, αγαπητοί μου, μας ειδοποίησε: «Προσέχετε δὲ ἑαυτοῖς, μήποτε βαρυνθῶσι ὑμῶν αἱ καρδίαι, ἐν κρεπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιοτικαῖς». «Προσέξτε», λέει, «μη βαρύνουν οι καρδιές σας, οι ψυχές σας, με την κραιπάλη, με τη μέθη και με τις βιοτικές μέριμνες». Α, ώστε λοιπόν αυτά βαραίνουν τον άνθρωπο. Ναι. Μας θυμίζει ακόμη την παραγγελία του Θεού, που λέγει… στην Παλαιά Διαθήκη: «Πρόσεχε σεαυτῷ καὶ φύλαξον τὴν ψυχὴν σοῦ σφόδρα». Πρόσεξε τον εαυτόν σου. Και φύλαξε πάρα πολύ την ψυχή σου. Οι βιοτικές μέριμνες -για να μείνω σ’ αυτές- εμποδίζουν να καθίσεις στο τραπέζι της Βασιλείας του Θεού. Θυμηθείτε εκείνη την άλλη παραβολή, αγαπητοί, που ο Κύριος στέλνει τον δούλο Του να παραγγείλει: «Το τραπέζι είναι έτοιμο, το τραπέζι της Βασιλείας», τι λέγει ο πρώτος; «Ἀγρόν ἠγόρασα». Τι λέγει ο δεύτερος; «Ζεύγη βοῶν πέντε ἠγόρασα». Τι λέγει ο τρίτος; «Γυναῖκα ἔγημα». Παντρεύτηκα. Και οι τρεις δεν είχαν καιρό. Είχαν εμπλακεί μέσα στις βιοτικές μέριμνες. Νόμιμον είναι να αγοράσεις χωράφι. Νόμιμον είναι να αγοράσεις βόδια να πας να οργώσεις το χωράφι του. Νόμιμον είναι να παντρευτείς. Αλλά δεν μπορούν αυτά να γίνουν εμπόδιο. Και ο λόγος του Θεού να πηγαίνει χαμένος. Αλλά αν η μέθη και η κραιπάλη παραλύουν και βαραίνουν την βούληση του ανθρώπου, εξίσου ενεργούν και οι βιοτικές μέριμνες. Παραλύουν την βούληση του ανθρώπου. Δεν έχει διάθεση για κάτι άλλο.

      Ο  Κύριος, αναλύοντας την παραβολή, είπε ότι αυτή η κατηγορία ακροατών, που ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο, είναι οι άνθρωποι που ακούν μεν τον λόγο του Θεού, στην ερμηνεία τώρα ο Κύριος, «ἀλλ΄ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι». Τις αγκαθιές τώρα τις αναλύει ο Κύριος. Οι μέριμνες, ο πλούτος και οι ηδονές. Τελικά δεν μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να φέρουν καρπόν. Αναφέρει, δηλαδή, τρία εμπόδια, τρεις «πέδες», τρία φρένα. Τις βιοτικές μέριμνες, τον πλούτο και τις ηδονές.

     Η επιθυμία του πλουτισμού ομοίως δεν βοηθάει τον άνθρωπο στην εφαρμογή των όσων θα ακούσει. Γιατί πάντοτε δεν έχει καιρό. Γράφει ο Απόστολος Παύλος εις την Α΄προς Τιμόθεον επιστολήν του: «Οἱ βουλόμενοι πλουτεῖν(:Εκείνοι που θέλουν να πλουτίσουν)  ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα καὶ ἐπιθυμίας πολλὰς ἀνοήτους καὶ βλαβεράς, αἵτινες(:οι οποίες)βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν(:τους βυθίζουν στην καταστροφή). Ῥίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία -Όχι ως τσιγκουνιά. Ως αγάπη προς τα χρήματα. Δηλαδή, η φιλοχρηματία-, ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν(:Μερικοί -λέγει- επεθύμησαν την φιλοχρηματία και πλανήθηκαν) ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς(:έφυγαν από την πίστη και ‘’περιέπειραν’’, θα πει εκάρφωσαν τον εαυτό τους με καρφιά πολλών οδυνών)».

      Αλλά και οι ποικίλες ανέσεις και ηδονές, που είπε ο Κύριος, από τον πλούτο, λέει, και τις ηδονές, είναι το ίδιο πράγμα. Αρκεί να σκεφθεί κανένας ότι ο πλούτος, οι ανέσεις και οι ηδονές, έχουν, προσέξτε, αντισταυρικό χαρακτήρα. Αντισταυρικό χαρακτήρα· που δεν σε αφήνουν να ακούσεις και να ζήσεις το σταυρικό μήνυμα του Ευαγγελίου. Και όχι μόνο, αλλά και σε μεταβάλλουν σε εχθρό του Ευαγγελίου, εχθρό του Χριστού. Να πώς το λέγει: «Εχθρό του Χριστού». Να πώς το λέγει ο Απόστολος Παύλος, το γράφει εις τους Φιλιππησίους: «Πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν(:Πολλοί, λέει, εκ των Χριστιανών μας ζουν), οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν(:για τους οποίους πολλές φορές σας είχα πει), νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω(:τώρα δε που σας γράφω, το χαρτί -να το πω έτσι με μία σύγχρονη έκφραση- βρέχεται από τα δάκρυά μου), τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια(:που το τέλος τους είναι η απώλεια, η καταστροφή), ὧν(:των οποίων)  ὁ θεὸς ἡ κοιλία καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν(:κάνουν πορνείες, μοιχείες, ασωτίες, γλέντια, διασκεδάσεις), οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες(:αυτοί οι οποίοι φρονούν τα επίγεια)!». Πώς τους είπε; «Ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ». Συνεπώς η ζωή τους… ναι μεν, Χριστιανοί βαφτίστηκαν, είναι αντισταυρική. Και λέγονται «εχθροί του σταυρού του Χριστού».

      Αγαπητοί, η κατηγορία των εκκοσμικευμένων ακροατών, δηλαδή η τρίτη κατηγορία, είναι όντως αξιολύπητη. Είναι αξιόλογοι άνθρωποι. Το είπαμε. Αλλά οι μέριμνες του βίου, η επιθυμία του πλουτισμού και οι ηδονές της ζωής τούς ανακόπτουν. Κι αν ακούσουν ή ακούουν, ίσως κάποτε χρόνια ολόκληρα να ακούουν τον λόγο του Θεού, όμως δεν τελεσφορούν, δεν φέρουν τέλος, δηλαδή σκοπόν. Δεν καρποφορούν. Αλλά κινδυνεύουν και να απολιθωθούν κάποια φορά. Παγιώνεται μία περίεργη κατάσταση μες στην ψυχή τους. Αν κάποια στιγμή τους πεις ότι είναι απολιθωμένοι άνθρωποι, θα σου πουν ότι χρόνια ακούν λόγο Θεού. Κι όμως είναι απολιθωμένοι άνθρωποι. Γιατί δεν παρουσιάζουν καμίαν αύξησιν.

     Εμείς, αγαπητοί μου, εμείς, ας εξετάσομε σε ποια κατηγορία ακροατών βρισκόμαστε. Ας προσπαθήσομε, με πολλή φιλοτιμία να καταστήσομε τον εαυτό μας γη αγαθή. Δεν είναι εύκολο. Είναι κοπιαστικόν. Δεν είναι εύκολο. Κι εκεί θα πέφτει άφθονος ο θείος σπόρος. Και θα φυτρώνει το φυτό της θεολογίας και της πρακτικής. Κι εμείς θα έχομε την χαρά της καρποφορίας. Μια χαρά που κανείς δεν μπορεί να μας την κλέψει ή να μας την αφαιρέσει. Η δοκιμή θα μας πείσει.

651η ομιλία στην κατηγορία
« Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἀγαθή γῆ τῆς καρδίας.

†.Όταν αγαπητοί μου, ο Κύριος περιήρχετο όλην την χώραν του Ισραήλ, εκήρυττε και εθεράπευε τους ανθρώπους που είχαν ή ασθένεια ή αναπηρία. Ήταν λοιπόν πολύ φυσικό να τρέχει ο κόσμος από κοντά, ξοπίσω Του. Αλλά γιατί έτρεχε; Γιατί εθεραπεύετο. Όχι λοιπόν διότι ήθελε να ακούσει την διδασκαλία Του, αλλά γιατί εθεραπεύετο. Το τονίζω αυτό. Αυτή όμως η περίπτωσις, του ότι εθεραπεύετο, ήτο δευτερεύουσα. Δεν  ήτο η πρωτεύουσα. Ο Κύριος ήθελε να ακούσουν την διδασκαλία Του. Αν θέλετε, ένας τρόπος προσελκύσεως ήτο η θεραπεία.

     Αν ο σκοπός ήτο η θεραπεία, τότε θα έπρεπε να θεραπεύσει όλους τους ανθρώπους του Ισραήλ ή ακόμη θα έπρεπε να αναστήσει όλους τους νεκρούς του Ισραήλ. Ύστερα δεν θα μπορούσε να τέλειωνε ο Χριστιανισμός όσο ο Κύριος ήταν στην Γη. Θα πρέπει λοιπόν κατά τη διάρκεια του Χριστιανισμού μες στους αιώνες να εθεραπεύοντο όσοι ήσαν Χριστιανοί και να μην πέθαινε κανείς από όσοι ήσαν Χριστιανοί. Άτοπον... Εδώ βλέπει κανείς πραγματικά ότι το θέμα της θεραπείας, της αποκαταστάσεως της υγείας ή της ολοκληρίας, αν κανείς ήτο χωλός, τυφλός κ.λπ. παράλυτος, είναι δευτερεύον. Θα ήθελα να το υπογραμμίσω. Είναι δευτερεύον. Το πρώτον είναι η διδασκαλία και το Θεανθρώπινον πρόσωπον του Ιησού Χριστού.  Είδατε, αγαπητοί μου, όταν κάπου ακουστεί ένα θαύμα πώς τρέχουν οι άνθρωποι; Θα έπρεπε τουλάχιστον με την ίδια προθυμία να έτρεχαν οι άνθρωποι όταν ηκούετο και λόγος Θεού. Με την ίδια προθυμία, το ξαναλέγω.

     Ο ιερός Ευαγγελιστής σημειώνει το περιστατικόν. Λέγει: «Συνιόντος δὲ ὄχλου πολλοῦ καὶ τῶν κατὰ πόλιν ἐπιπορευομένων πρὸς αὐτὸν εἶπε διὰ παραβολῆς». Γιατί είπε δια παραβολής; Της γνωστής παραβολής του σπείροντος γεωργού, του σπορέως. Γιατί δια παραβολής είπε αυτά που ήθελε να πει; Γιατί ήταν κόσμος που έτρεχε ξωπίσω Του. Εγύρισε προς τον κόσμον και τους είπε την παραβολή. Και η παραβολή αυτή του σπορέως, δεν είναι παρά μια παραβολή με εικόνα που έρχεται να δείξει και να καταδείξει τις ποικίλες διαθέσεις του ακροατηρίου Του. «Τρέχετε -σαν να τους έλεγε- από πίσω μου; Θα σας πω Εγώ ποια είναι η καρδιά σας». Και βέβαια, όλων των ακροατών δεν ήτο ιδία η καρδία· ήτο ποικίλη. Ε, αυτήν την ποικίλη κατάσταση την εκθέτει εις την παραβολή του σπορέως.

     Είναι γνωστή η παραβολή. Την ακούσαμε και προηγουμένως. «Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ». «Εβγήκε αυτός που σπέρνει, να σπείρει τον σπόρο του και ένα μέρος του σπόρου», λέγει, «έπεσε κατά την οδόν και ένα μέρος έπεσε», λέγει, «εις την πέτραν». Δηλαδή σε έδαφος που από κάτω είχε πέτρα. Ένα μέρος έπεσε μέσα σε τόπο που βγήκαν και αγκαθιές και ένα μέρος έπεσε εις την γην την αγαθήν.

     Η πρώτη κατηγορία είναι εκείνη, που έπεσε, λέει, «παρὰ τὴν ὁδόν». Η οδός είναι το μονοπάτι δίπλα στο χωράφι. Είναι πατημένη γη. Δεν φυτρώνει τίποτα. Είναι πατημένη γη. Είναι αυτός ο σπόρος ο «παρὰ τὴν ὁδόν», είναι οι πωρωμένοι άνθρωποι. «Έρχεται», λέει, «ο διάβολος, παίρνει από την καρδιά ό,τι άκουσαν». Δεν μένει τίποτα. Δεν μένει τίποτα…

     Κατόπιν είναι η δευτέρα κατηγορία, που ο σπόρος πέφτει, αλλά δεν έχει ικμάδα, δεν έχει υγρασία. Και τότε ξεραίνεται. Δηλαδή είναι οι επιπόλαιοι άνθρωποι. Χαίρονται, ακούν τον λόγο του Θεού. Μπορεί να δακρύσουν, να κλάψουν, να πουν: «Τι ωραίος που ήτο ο λόγος του Θεού!». Αλλά σε λίγο όλα έχουνε φύγει. Γιατί ήτο επιπολαία αυτή η επίδρασις του λόγου του Θεού στην καρδιά τους.

     Και ακόμη είναι εκείνοι που ο σπόρος πέφτει στις αγκαθιές. Δηλαδή καλή γη, αλλά ταυτόχρονα φυτρώνουν και αγκαθιές. Φυτρώνει ο σπόρος, φυτρώνουν και τ’ αγκάθια. Μεγαλώνει ο σπόρος, μεγαλώνουν και τα αγκάθια. Είναι εκείνοι που συμπνίγονται -χαρακτηριστικό ρήμα που ο Κύριος ερμηνεύει- συμπνίγονται μαζί με τις αγκαθιές· ο σπόρος συμπνίγεται. Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν καλή διάθεση, αλλά οι βιοτικές μέριμνες δεν τους αφήνουν περιθώρια να φροντίσουν για την ανάπτυξη της πνευματικής των ζωής.

     Τέλος, είναι και η τετάρτη κατηγορία. Είναι εκείνη «ἡ γῆ ἡ ἀγαθή». Λέει ο Κύριος ότι αυτή η γη είναι αγαθή. «Ἀγαθή» θα πει καλή. Και αποφέρει, όταν εκεί πέσει ο σπόρος, καρπόν εκατονταπλασίονα, πολλήν καρποφορίαν.

     Ας μείνομε, αγαπητοί μου, στην αγάπη σας, στην τετάρτη κατηγορία των ακροατών. Σ’ αυτήν την γη την αγαθή. Όταν ο Κύριος έμεινε με τους μαθητάς Του, Του εζήτησαν να τους ερμηνεύσει την παραβολή. Και ο Κύριος την ηρμήνευσεν. Γι’ αυτή την τετάρτη κατηγορία είπε το εξής: «Τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ». «Τι είναι», λέγει, «ο σπόρος που πέφτει στην καλή γη; Είναι που πέφτει στην καρδιά την καλή και την αγαθή. Και ακούουν, κρατάνε τον λόγο και καρποφορούν με πολλή υπομονή».

     Ας δούμε, αγαπητοί μου, αυτήν την κατηγορία, όπως σας είπα, σε μια κάποια ανάλυσή της. Και πρώτα πρώτα ομιλεί περί καλής γης. Τι είναι αυτή η καλή γη; Είναι η καλή και αγαθή καρδία, όπως ο Κύριος ερμηνεύει. Συνεπώς είναι κάτι έξω από την ποιότητα του σπόρου. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Σημειώνει ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας ότι ο σπόρος ήταν μιας και της αυτής ποιότητος. Τι διαφοροποιείτο; Διαφοροποιείτο το έδαφος. Ο σπόρος ο ίδιος. Το έδαφος διαφοροποιείται. Δηλαδή οι καρδιές. Έτσι το πρόβλημα δεν υπάρχει στον σπόρο, υπάρχει στη γη. Εκεί είναι το πρόβλημα που έχομε διαφορετικήν απόδοσιν. Είναι οι ποικίλες ποιότητες των καρδιών.

      «Και πώς διαμορφώνεται μια καρδιά;», θα θέλατε ασφαλώς να ερωτήσετε. Πώς μπορεί να διαμορφωθεί και να γίνει αυτή η καρδιά εκείνο που πρέπει; Τι είναι οι παράγοντες εκείνοι που συντελούν στο να γίνει μία α ή β ή γ ή δ ποιότητα καρδιάς; Τι είναι; Προσέξτε. Καταρχάς είναι η κληρονομικότητα. Είναι οι πρόγονοι. Είναι πολύ σπουδαίος παράγων η κληρονομικότης. Γι'αυτό λέει κάποιος σύγχρονος συγγραφεύς, ο Τίχαμερ Τοθ (Tihamer Toht) ότι όταν, λέει, κάνεις ένα γερό παιδί, όταν αύριο θα παντρευτείς και κάνεις ένα γερό, καλό παιδί, εισπράττεις συγχαρητήρια από τους άλλους. Γιατί; Κληροδότησες καλά στοιχεία στο παιδί σου. Αγαπητοί μου, το θέμα αυτό είναι πολύ σημαντικό. Επιτρέψατέ μου μόνο μία μικρή παρένθεση. Σήμερα έχομε και κάποιους παράγοντες παρελκυστικούς της κληρονομικότητος. Εάν η μητέρα πάρει κάποιο φάρμακο κατά τη διάρκεια της κυήσεως και το παιδί δεν βγει σωστό, βεβαίως δεν έχομε θέμα κληρονομικότητος. Έχομε θέμα επιδράσεως του φαρμάκου. Θα ‘θελα λοιπόν αυτό να το σημειώσω, για να μην πιστεύει  κανείς ότι… «Μα ποιοι στάθηκαν οι πρόγονοί μου, ώστε το παιδί μου να είναι έτσι κι έτσι;». Σας ξαναλέγω, έχομε επίδραση των φαρμάκων. Τι απλούστερον της ασπιρίνης; Κι όμως, είναι πολύ μεγάλη η επίδραση της ασπιρίνης. Ναι! Εν τοιαύτη περιπτώσει έχομε την κληρονομικότητα. Έχομε τους προγόνους.

     Ακόμη, είναι η περίοδος της κυήσεως του εμβρύου, που δέχεται ποικίλες επιδράσεις, από τις ποικίλες ψυχικές καταστάσεις της μητέρας. Αν η μητέρα είναι σε ευχάριστη κατάσταση ή δυσάρεστη. Αν έχει πικρία, αν έχει αδημονία, αν έχει άγχος, αν έχει ειρήνη, όλα αυτά ενσταλάζουν εις το έμβρυον, τον αυριανό άνθρωπο.

      Ακόμα, είναι η αγωγή στα πολύ βρεφικά χρόνια. Δηλαδή από την πρώτη ημέρα της γεννήσεως. Μην σας κάνει εντύπωση. Έχει διαπιστωθεί αυτό. Το παιδί, επί παραδείγματι, δεν μπορεί να ακούει φωνές! Όταν οι γονείς μαλώνουν πάνω από την κούνια θα πίστευαν ότι… πού το παιδί καταλαβαίνει; Κι όμως το παιδί δεν μπορεί να ακούει φωνές. Δεν θα σας πει βέβαια ότι «Πάψτε επιτέλους, δεν μπορώ να σας ακούω». Δεν μπορεί το παιδί αυτό να σας το πει. Δέχεται όμως επιδράσεις. Είναι, λοιπόν, αυτά τα πρώτα, τα καταπρώτα βρεφικά χρόνια της ζωής του ως αγωγή, ως περιβάλλον.

      Κατόπιν είναι και η αγωγή των μετέπειτα χρόνων. Και έρχεται και η αγωγή του σχολείου, η αγωγή της οικογενείας, η αγωγή του σχολείου και η αγωγή της κοινωνίας. Όλα αυτά, όπως αντιλαμβάνεσθε, χωρίς να παραλείψομε και την ιστορική εποχή στην οποία ζει ο κάθε άνθρωπος. Άλλη είναι η εποχή των παππούδων μας και άλλη η εποχή η σύγχρονη· που ένα σύγχρονο παιδί μεγαλώνει σε μία κοινωνία… αυτή που γνωρίζομε όλοι σήμερα. Είναι λοιπόν και η ιστορική εποχή. Όλα αυτά, αντιλαμβάνεσθε, έρχονται να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα του ανθρώπου, την καρδιά του, το έδαφος επί του οποίου θα δεχθεί ο άνθρωπος τον σπόρον του Θεού.

      Όμως πρέπει να σας πω ότι πέρα και πάνω απ’ όλα αυτά, τον λόγον τον έχει η προαίρεσις. Και η προαίρεσις είναι το μυστήριον των μυστηρίων. Μπορεί να είναι οι πιο δυσμενείς καταστάσεις, κι όμως να έχομε μίαν αγαθή προαίρεσιν και το αντίστροφο. Τι είναι αυτή η προαίρεσις; Είναι εκπληκτικόν! Σας είπα, είναι το μυστηριωδέστερο μυστήριο, αν επιτρέπεται η έκφρασή μου αυτή. Είναι αυτό που με δύο λόγια, με μια παροιμία ο λαός λέγει: «Από το ρόδο βγαίνει αγκάθι, αλλά και από το αγκάθι βγαίνει ρόδο». Τι είναι αυτό; Πάνε όλα στην άκρη. Και η κληρονομικότητα και η αγωγή, όλα πάνε στην άκρη. Και προβάλλει η προαίρεση. Γι΄αυτό, αγαπητοί μου, τελικά ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τον εαυτόν του, έξω από την εποχή του και το περιβάλλον του και τις αγωγές τις οποίες έχει υποστεί.

     Έτσι η καρδιά του ανθρώπου συνιστά τη γη που θα δεχθεί τον σπόρο του Θεού. Ή θα τον δεχθεί σωστά ή δεν θα τον δεχθεί σωστά. Και κάθε καρδιά, όπως σας είπα, είναι υπεύθυνη γι’ αυτήν της την διαμόρφωση. Γι'αυτό δεν θα ερωτηθεί ο κάθε άνθρωπος εν ημέρα κρίσεως, ούτε θα θεωρηθούν ελαφρυντικά ότι… «Σε ποια εποχή έζησες; Πώς διαμορφώθηκες;». Τέτοια πράγματα δεν μας αναφέρει πουθενά ο λόγος του Θεού. Μάλιστα μια μαρτυρία είναι οι άγιοι του 20ού αιώνος. Θα ειπωθεί: «Πώς ο Νεκτάριος έγινε άγιος; Έζησε τον 20όν αιώνα. Εσύ γιατί επικαλείσαι την διεφθαρμένη εποχή σου;». Επιμένω πάρα πολύ, όπως αντιλαμβάνεσθε, εις τον παράγοντα προαίρεση.

     Αλλά μία αγαθή και καλή καρδιά, πώς δέχεται τον λόγο του Θεού; Για να δούμε τις διαδικασίες περνά. Καταρχάς λέει: «Ἀκούσαντες τόν λόγον». Σε πληθυντικό αριθμό. Είναι εκείνοι που ακούνε τον λόγο του Θεού. Είναι η ακρόασις. Είναι και η μελέτη του λόγου του Θεού. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο που ακούει, γίνεται αναζήτησις όχι μόνο αυτού καθ’ εαυτόν του λόγου του Θεού, αλλά και η εμβάθυνσις. Όχι δηλαδή να αναζητήσει να ακούσει, αλλά και αναζητώντας και βρίσκοντας, να εμβαθύνει εις τον λόγον του Θεού. Σ’ αυτές, αγαπητοί μου, τις καρδιές, ο λόγος του Θεού ασκεί μια γοητεία. Θέλγονται από τον λόγο του Θεού, εκθαμβώνονται. Όπως πολύ συχνά μας λέγουν τα Ευαγγέλια, ότι ακούγοντας τον λόγον του Θεού, κάποιοι ακροαταί εθαμβούντο, εξεπλήσσοντο, ανοίγουν τα μάτια, η ψυχή εξίσταται. Τι είναι αυτά! Τα οποία ακούγονται! Και τίποτα μία τέτοια ψυχή δεν βάζει τον λόγο του Θεού, τίποτα ίσο της, ίσο του. Ποτέ ίσο του, τίποτα δεν βάζει. Όλα είναι κατώτερα από τον λόγο του Θεού.

      Γράφει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος: «Νόει μοι (:Κατανόησέ μου, δηλαδή, κατάλαβέ με) οὗν κιβώτιον τόν Χριστοῦ Εὐαγγέλιον καὶ τὰς λοιπὰς θείας γραφάς(:ότι… τι είναι το ευαγγέλιον του Χριστού; Ένα κιβωτίδιον), ἐχούσας ἐν αὐταῖς ἐγκεκλεισμένην καὶ ἐσφραγισμένην τὴν αἰώνιον ζωὴν(:εκεί κλεισμένη και σφραγισμένη είναι η αιώνιος ζωή) καὶ σὺν αὐτῇ τά ἐν αὐτῇ ἄρρητα(:εκεί είναι τα ανείπωτα, τα άρρητα λόγια του Θεού, οι άρρητες έννοιες) καὶ αἰσθητοῖς ὄμμασι μὴ καθορώμενα αἰώνια ἀγαθὰ κατὰ τὴν τοῦ Κυρίου φωνὴν (:εκεί που δεν τα βλέπουν τα αισθητά μάτια αυτά τα αγαθά, όπως ο Κύριος είπε: «Ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς». Είδατε τι ρήμα βάζει; «Ἐρευνᾶτε») ὃτι ἐν αὐταῖς (:ταῖς γραφαῖς) ἐστὶν ἡ ζωὴ ἡ αἰώνιος». Και έτσι κανείς το αντιληφθεί, όπως σας είπα, μένει έκθαμβος. Έχουν οι άνθρωποι αυτοί την αίσθηση της ευωδίας. Και διαρκώς έλκονται, όπως οι μέλισσες από τις οσμές των λουλουδιών. Ανακαλύπτουν χρυσόν και πολύτιμα μαργαριτάρια. Θυμηθείτε και την ανάλογη παραβολή του πολυτίμου μαργαρίτου και του θησαυρού. Αισθάνονται όπως εκείνος που βλέπει έργα τέχνης εκπληκτικά μέσα σε ένα μουσείο. Δεν μπορεί να φύγει η σκέψη του, γιατί ελκύεται από εκείνα που βλέπει. Και ο λόγος του Θεού μένει διαρκώς στην ακοή τους και στην καρδιά τους.

    Ένα δεύτερο στάδιο. «Καί ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι». Τι θα πει «κατέχω»; Κρατώ, συγκρατώ. Δεν είναι… επιτραπείτω μοι, εκείνο το «Μπαινάκης και βγαινάκης» που λέει ο λαός. Από δω μπήκε και από δω βγήκε. Όχι. Κρατιέται ο λόγος του Θεού. Συγκρατείται ο λόγος του Θεού. Τον συγκρατούν τον λόγον του Θεού, χωρίς διαρροές. Κρίνουν ότι είναι ολόκληρος χρυσάφι. Δεν έχει σκουριά για να αποβληθεί κάτι. Ακόμη, δεν κάνουν στον λόγο του Θεού επιλογή. Κρατώ αυτό και πετάω εκείνο. Σαν λόγος Θεού, γίνεται ολότελα αποδεκτός, χωρίς κριτική. Δεν κάνουν κριτική, γιατί έτσι και γιατί αλλιώς. Αν θα κάνουν ερώτημα «Γιατί άραγε το λέει έτσι;» είναι για να βαθύνουν περισσότερο. Όχι για να κριτικάρουν και να απορρίψουν. Πιστεύουν απόλυτα εις τον λόγον του Θεού. Λέγουν αυτό που λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος». «Ο λόγος του Θεού είναι αξιόπιστος και ακόμη άξιος πάσης αποδοχής».

       Βέβαια είναι γνωστό ότι η εκκοσμίκευσις σακατεύει τον λόγο του Θεού. Κυριολεκτικά. Γιατί τον νοθεύει με τις ιδέες του κόσμου τούτου. Όμως, εκείνος που προσλαμβάνει τον λόγο του Θεού, δεν θέλει το κοσμικό φρόνημα, ακριβώς για να μην κατακομματιαστεί και νοθευτεί και χαλάσει ο λόγος του Θεού. Ακόμη «κατέχουσι» σημαίνει ότι δεν αφήνουν τίποτε να παρερμηνευθεί απ’ ό,τι εγράφη στα Ευαγγέλια και απ’ ό,τι οι Πατέρες σαν ερμηνεία μας παρέδωκαν. Σήμερα είναι των Αγίων Πατέρων της 7ης εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου. Δεν θέλουν παρά μόνον τι είναι γραμμένο και πώς οι Πατέρες ερμηνεύουν αυτό που είναι γραμμένο. Δεν αφήνουν τίποτε από έξω ιδέες, από εκκοσμικευμένες τοποθετήσεις να ερμηνευθεί ο λόγος του Θεού. «Κατέχουσι» ακόμη σημαίνει ότι ιδιοποίησαν, έκαναν δικό τους, θυμηθείτε την πρόθεση «κατά», «ἔχω+κατά», «κατέχουσι», έκαναν καταδικό τους, ιδιοποίησαν τον λόγο του Θεού.

      Ακόμη, έχοντας στην κατοχή τους τον λόγο του Θεού, μια τρίτη φάσις, «καρποφοροῦσιν». Είναι ο λόγος του Θεού γόνιμος μέσα εις την ψυχή τους. Είδατε τι είπε ο Κύριος; Αποφέρει εκατονταπλασίονα καρπόν. Δηλαδή τι; Μες στην ψυχή τους, ο λόγος του Θεού διαρκώς γεννά, γεννά αρετές. Και όταν ο αναγνώστης μάλιστα προσέχει στον λόγο του Θεού και κάθε λεπτομέρεια, μεταφέρει αυτήν την λεπτομέρεια μέσα εις την ψυχή του και τότε γίνεται «ὀσμὴ Χριστοῦ εἰς ζωήν», όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος. Δηλαδή οι λεπτομέρειες είναι οι ψηφίδες που απαρτίζουν το μωσαϊκό της προσωπικότητος του Χριστού μέσα στο δικό τους το πρόσωπο. Έτσι γίνονται ζωντανή εικόνα του Χριστού. Γίνονται, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, «ἐπιστολὴ Χριστοῦ γινωσκομένη καὶ ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων». Πουθενά δεν σταματούν. Όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Μηδαμοῦ ἵστασθε». Δεν πιστεύουν κάποια στιγμή ότι έφθασαν, ότι είναι φτασμένοι ποτέ. Αλλά διαρκώς ανεβαίνουν, προκόβουν, αισθάνονται έλλειψιν. Και όσο πιο πολύ αισθάνονται αυτήν την έλλειψιν, τόσο και πιο πολύ προκόπτουν. Κυριολεκτικά καρποφορούν τον λόγο του Θεού με μια ολοφάνερη προκοπή, αγαπητοί μου.

      Και τα τρία, η ακρόασις του λόγου του Θεού, η κατοχή του και η καρποφορία του, γίνονται βεβαίως πάντοτε, όπως λέγει ο Κύριος στην παραβολή, «ἐν ὑπομονῇ». Είναι το μυστικό της επιτυχίας. Μέσα στην κτίση, αγαπητοί, τίποτα δεν γίνεται απότομα. Τα πάντα έχουν συνάρτηση τον χρόνον. Είτε είναι μικρός, είτε είναι μακρύς, είτε είναι αιώνες. Έχουν συνάρτηση τον χρόνο. Το ίδιο συμβαίνει και στην πνευματική καρποφορία. Θες να καρποφορήσεις; Θα δέσεις την προσπάθειά σου με την υπομονή. Χρειάζεται λοιπόν υπομονή και επιμονή. Ο Κύριος μάς είπε: «Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν». «Αποκτήσατε, κερδίσατε τις ψυχές σας  με την υπομονή σας». Ακόμη, «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται». «Αυτός που θα υπομείνει έως το τέλος, αυτός θα σωθεί». Ο Θεός είναι γνωστό ότι αγαπά να κρύπτεται σε εκείνους που Τον αναζητούν. Και μόνο σε εκείνους που έχουν επιμονή και υπομονή, αποκαλύπτεται και παραδίδεται.

      Αγαπητοί μου, ο Κύριος σήμερα μας εδίδαξε την πορεία της σωτηρίας. Μας είπε να ακούμε τον λόγο του Θεού. Μας είπε να τον κρατούμε. Και να καρποφορούμε, με το εργαλείον της υπομονής. Όποιος νομίζει ότι η γη της καρδιάς του θέλει μια προετοιμασία για να δεχθεί τον σπόρο του Θεού, μη διστάσει. Ας ξεκινήσει. Και θα επιτύχει πολλά. Γι’ αυτό εξάλλου ο Κύριος είπε και την παραβολήν αυτήν, για να αφυπνίσει. Και θα επιτύχει πολλά. Όταν το θέλει. Η χάρις του Θεού, σίγουρα, αγαπητοί μου, είναι έτοιμη να τον βοηθήσει.

486η ομιλία στην κατηγορία
« Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Οἱ Πονηροί ἄνθρωποι.

†.Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, γράφει στην Β΄ του προς Τιμόθεον επιστολή του που ακούσαμε σήμερα, από την Ρώμη, κάπου στα 66-67 μ.Χ. φυσικά. Είναι η τελευταία του επιστολή. Και θεωρείται το κύκνειον άσμα του, γιατί ο Απόστολος Παύλος μετά εμαρτύρησε στη Ρώμη, την ιδίαν χρονολογία, δηλαδή το 67 με 68.

     Στην επιστολή του αυτή στον Τιμόθεο, που πολύ αγαπούσε και ήταν ήδη επίσκοπος Εφέσου, του γράφει πολύ σπουδαία από ποιμαντικής πλευράς πράγματα. Μεταξύ άλλων του τονίζει την επικειμένη αποστασία και μάλιστα παραθέτει έναν μακρύ κατάλογο, που κατά τις έσχατες ημέρες θα φθάσουν εκεί. Κατάλογο χαρακτηρισμών. Θα φθάσουν εκεί ως κατάντημα οι Χριστιανοί.

    «Τοῦτο δὲ γίνωσκε»,του γράφει, «ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί (:Θα ‘ρθουν, θα σταθούν δύσκολοι καιροί)·ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι». Και παραθέτει, αγαπητοί μου, και απαριθμεί είκοσι δύο χαρακτηρισμούς! Όταν λέει «οι άνθρωποι» εννοεί οι Χριστιανοί! Θα είναι τέτοιοι, τέτοιοι, τέτοιοι. Βαρύτατα δε αμαρτήματα και πολύ δικαιολογημένα βάζει πρώτα το «φίλαυτοι». Διότι εκ της φιλαυτίας, είναι εκείνη η νοσηρά αγάπη του ανθρώπου προς τον εαυτόν του, απορρέουν όλα τα κακά, όλα τα πάθη, όλες οι κακίες, απορρέουν από την φιλαυτία. Μην το ξεχνούμε αυτό ποτέ.

     Έναντι αυτής της φοβεράς καταστάσεως που ανεμένετο και φυσικά καταστάσεως αποστασίας, και φυσικά αυτή αρχίζει, κάθε κατάσταση, στους προφήτας, από την στιγμή που γράφουν την προφητεία· αρχίζει. Βεβαίως προοδευτικά, για να φθάσει εις το αποκορύφωμα. Έναντι λοιπόν αυτής της καταστάσεως, ο Απόστολος Παύλος γράφει εις τον Τιμόθεον, δια να τον καταστήσει ενήμερον και έτοιμον να προσέχει τόσο τον εαυτό του να μην πέσει, αλλά και το ποίμνιο που του ενεπιστεύθη ο Κύριος, να το επιμεληθεί και να το στηρίξει και να το προσέξει. Γι'αυτό γράφει: «Σύ δέ παρηκολούθηκάς μου…» κ.τ.λ. από τη σημερινή αποστολική περικοπή, «εν αντιθέσει με εκείνα που σου γράφω πιο πάνω», που δεν τα ακούσαμε σήμερα στην αποστολική περικοπή, «Σύ δέ», αυτό το «δέ» το αντιθετικόν, «αυτά μεν για κείνους, συ όμως, ‘’σύ δε’’, μου έχεις παρακολουθήσει τον τρόπο μου, την ζωή μου, τους διωγμούς μου και μάλιστα τον διωγμόν στα Λύστρα», από τα οποία Λύστρα κατήγετο ο Τιμόθεος, και ήτο αυτόπτης μάρτυς του λιθοβολισμού του Στεφάνου, «και ότι απ΄ όλα αυτά με απήλλαξεν ο Κύριος», αλλά επιπροσθέτει: «Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ διωχθήσονται(:Και όποιος θέλει πραγματικά να ζήσει την ευσέβεια, θα διωχθεί)·  πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι(:Αλλά πονηροί άνθρωποι και γόητες- ἐπαοιδοί, ἐπαοιδός, δηλαδή μάγος- αυτοί, λέγει, θα προκόψουν στο χειρότερο. Πλανώντες και πλανώμενοι. Πλανούν και πλανώνται). Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης». «Συ όμως, πρόσεξε, Τιμόθεε. Θα μείνεις σε εκείνα που έμαθες και σε εκείνα που πήρες την πίστωσιν ότι είναι αληθή)».

     Και ποιοι θα ασκούσαν, παρακαλώ, τον διωγμό εναντίον των ευσεβών; Διότι ως να του λέγει ο Παύλος του Τιμοθέου: «Εγώ μεν εδιώχθην εις την ζωήν μου». Είναι δε μόλις εις την δύσιν του βίου του. Σας είπα, η τελευταία επιστολή. «Κι εσύ θα διωχθείς». Έμμεσα του το υπενθυμίζει. Και πράγματι ο Τιμόθεος, αγαπητοί μου, μαρτυρικά ετελείωσε την ζωή του εις την Έφεσον. Ποιοι όμως θα ασκούσαν αυτόν τον διωγμόν των ευσεβών; «Πονηροί ἄνθρωποι καὶ γόητες». Δηλαδή κακοί άνθρωποι και άνθρωποι μετερχόμενοι τη μαγεία, με την ενέργειαν του σατανά. Θα έλεγε κανείς: «Υπάρχουν κακοί άνθρωποι εις τον κόσμον αυτόν; Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μετέρχονται τις τέχνες του διαβόλου ή τις κακοτεχνίες, όπως λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων; Εις βάρος των ευσεβών ανθρώπων;». Βεβαιότατα, ναι. Δυστυχώς, αγαπητοί μου, ναι! Και ουδέποτε οι άνθρωποι αυτοί θα λείψουν. Και όχι μόνον δεν θα λείψουν, αλλά προϊόντος του χρόνου και φθάνοντας στο τέλος της Ιστορίας, θα πυκνώσουν.

     Σ’ αυτό το σημείο θα θέλαμε να μείνομε, στην αγάπη σας, αγαπητοί μου, να  ιδούμε ποιοι είναι αυτοί οι πονηροί άνθρωποι και οι γόητες. «Πονηροὶ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». Αυτό θα είναι το θέμα μας.

    Ποιοι είναι αυτοί οι πονηροί άνθρωποι; Είναι αυτοί που σπρώχνονται από μια μοχθηρή κακότητα να διώκουν ό,τι ανήκει εις τον Θεόν. Θα γράψει ο Απόστολος Παύλος, ήδη είχε γράψει, γιατί οι προς Θεσσαλονικείς επιστολές, μάλιστα η πρώτη είναι και η πρώτη επιστολή του, εδώ γράφει στην δευτέρα του επιστολή, γράφει: «Τὸ λοιπόν, προσεύχεσθε, ἀδελφοί, περὶ ἡμῶν, ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων· οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις». «Σας παρακαλώ, αδελφοί, προσευχηθείτε για μας, για να απαλλαγούμε από τους ατόπους και πονηρούς ανθρώπους. Διότι δεν ανήκει σε όλους η πίστις».

      Ποιοι είναι αυτοί οι «ἂτοποι»; Είναι μοναδική περίπτωση που συναντάται στην Αγία Γραφή, δεν ξέρω σε άλλα φιλολογικά κείμενα, που το «ἂτοπος» δεν αναφέρεται σε πράγματα αλλά σε πρόσωπα. Γιατί λέμε: «Αυτό είναι άτοπο πράγμα». Άτοπο. Δηλαδή δεν είναι σε τόπο. Δεν είναι θεμελιωμένο. Είναι ξεκάρφωτο. Είναι μετέωρον. Εδώ αναφέρεται σε ανθρώπους· αυτό το «ἂτοποι». Δηλαδή είναι οι απρεπείς, είναι οι άδικοι, είναι κυριολεκτικά οι παράλογοι. Αυτός που είναι έξω χώρου και χρόνου, θα λέγαμε. Ο παράλογος άνθρωπος. Όχι ότι είναι για τα σίδερα. Όχι ότι είναι για τρελοκομείο. Αλλά γιατί θέλει να σκέπτεται έτσι. Δεν έπαθε τίποτε το μυαλό. Αλλά έχει πάθει διαστροφή ηθική. Όχι οργανική. Αλλά ηθική διαστροφή. Και ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι οι άτοποι και οι πονηροί; «Οἱ ἀντιλέγοντες τῷ κηρύγματι» λέγει ο Χρυσόστομος. Εκείνοι οι οποίοι διαρκώς θέλουν να αντιλέγουν εις τον λόγον του Θεού. Και φαίνεται ότι τέτοιοι ήσαν γνωστοί εις τους Θεσσαλονικείς, για να τους τα γράφει αυτά ο Απόστολος Παύλος. Ο Λουκάς στις Πράξεις μάς σημειώνει τούτο. Ότι όταν έφθασε ο Παύλος και ο Σίλας εις την Θεσσαλονίκην προερχόμενοι από τους Φιλίππους, πέρασαν την Αμφίπολιν και ήρθαν εις την Θεσσαλονίκην, εκεί άρχισαν να κηρύσσουν, οι Ιουδαίοι ζήλεψαν όταν είδαν τους Έλληνας να πιστεύουν, έστριψαν πραγματικά, ήταν κάτι φοβερό, και ακούστε τι σημειώνει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στις Πράξεις στο 17^ο κεφάλαιο: «Προσλαβόμενοι οἱ ἀπειθοῦντες Ἰουδαῖοι τῶν ἀγοραίων τινὰς ἄνδρας πονηροὺς καὶ ὀχλοποιήσαντες ἐθορύβουν τὴν πόλιν». «Πήγαν και βρήκαν», λέει, «αγοραίους ανθρώπους». «Ἀγοραῖοι» είναι οι … «ἀγοραῖοι», ε;  Οι αγοραίοι άνθρωποι… Εκείνοι που δεν έχουν όχι απλώς μόρφωσιν γραμματική, εκείνοι οι οποίοι έχουν έναν τρόπο, ένα χαρακτήρα χυδαίον. Αυτούς, λέει, βρήκαν. Τους αποκαλεί «ἀγοραίους καί πονηρούς». Και τους είπαν να οχλοποιήσουν και να θορυβούν την πόλιν. Να μαζέψουν κόσμο, να αρχίσουν να φωνάζουν εις βάρος του Παύλου και του Σίλα. Αυτοί είναι οι πονηροί άνθρωποι.

     Τους είχε λοιπόν υπόψιν ο Παύλος, τους είχαν όμως υπόψιν και οι Θεσσαλονικείς. Γι'αυτό ακριβώς φυγαδεύεται ο Παύλος από την Θεσσαλονίκην και πήγε εις την Βέροιαν, για να πει ότι εκεί οι άνθρωποι ήσαν ευγενέστεροι εκείνου του φοβερού όχλου των πονηρών, των πονηρευομένων ανθρώπων εις την Θεσσαλονίκην. Και κάτι ανάλογο συνέβη εις τον Παύλον όταν ήταν και εις την Έφεσον. Αυτή τη φορά κάποιος ειδωλολάτρης, Δημήτριος, αργυροκόπος, το λέει η λέξη, αργυροκόπος, έκανε νομίσματα ή έκανε μικρά ομοιώματα του ναού της Αρτέμιδος, αργυρά ή από άλλο μέταλλο, κυρίως αργυρά, τα οποία πουλούσε εις τους προσκυνητάς που ήρχοντο εις την Έφεσον. Και είχε πολλή δουλειά. Είχε μια βιοτεχνία, θα λέγαμε. Όταν είδε τον Παύλο να κηρύσσει ότι τα είδωλα δεν είναι τίποτε, ξεσήκωσε την πόλιν εις υπερθετικόν βαθμόν. Διαβάστε, παρακαλώ, εκεί εις το 19^ον κεφάλαιον να δείτε τι έκανε αυτός ο άνθρωπος και σε τι δύσκολη θέση βρέθηκε ο Απόστολος Παύλος.

     Έτσι λοιπόν ο Απόστολος Παύλος θα σημειώσει και την αιτίαν γιατί υπάρχουν αυτοί οι πονηροί άνθρωποι. Τι λέγει; Ότι: «Οὐ γάρ πάντων ἡ πίστις». Διότι δεν είναι για όλους η πίστις. Δηλαδή ότι οι άνθρωποι αυτοί, ένεκα της κακής των προαιρέσεως, δεν θέλουν να δεχθούν την πίστιν και μεταβάλλονται σε πονηρούς και κακούς και σε ατόπους ανθρώπους. Έτσι γίνονται, αγαπητοί μου, οι άνθρωποι αυτοί οι άτοποι και οι πονηροί, με πολλήν ευκολίαν, όργανα του διαβόλου. Γίνονται, όπως λέγει ο Κύριος, «υἱοί τοῦ πονηροῦ».  Είναι πονηροί αυτοί γιατί ο πάτρωνάς τους ο διάβολος είναι πονηρός. Δεν λέμε εξάλλου:  «καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ»; Πονηρός λοιπόν είναι ο διάβολος, πονηροί και τα όργανά του. Έτσι, ακόμη αποκαλούνται από τον Κύριον και «ζιζάνια» οι άνθρωποι αυτοί. Πίσω λοιπόν από τους πονηρούς ανθρώπους κρύπτεται και ενεργεί εκ του ασφαλούς ο διάβολος.

     Στην εποχή μας, αγαπητοί μου, υπάρχουν πονηροί άνθρωποι και στρέφονται κατά της πίστεώς μας. Προσέξτε. Είναι πολλοί. Είναι ένα φαινόμενο ίσως περισσότερο τονισμένο από κάθε άλλη εποχή. Και οι άνθρωποι αυτοί οι πονηροί, στρέφονται εναντίον της πίστεως και είναι οργανωμένοι. Στην παλιά εποχή δεν ήσαν οργανωμένοι. Μπορούσε η οργάνωσις να γίνει πρόχειρα επί τόπου. Τώρα, οι πονηροί κατά της Εκκλησίας άνθρωποι είναι οργανωμένοι και αν θέλετε, σε μία παγκοσμία κλίμακα. Και χρησιμοποιούν μεθόδους εναντίον των πιστών, κατ’ επιστήμην.

      Ακόμη, υπό το σχήμα κοινωνικών συστημάτων, δρουν ανενόχλητοι κατά της Εκκλησίας και των πιστών. Τώρα αν, ένδον του κάστρου, του φρουρίου, των τειχών, δηλαδή πιστοί ή κληρικοί, σε όποιο βαθμό,  μπορούν να συμμαχούν με τους απέξω, αυτό είναι άλλη παράγραφος και δυστυχώς συμβαίνει κι αυτό… Χρησιμοποιούν οι πονηροί άνθρωποι κατά της Εκκλησίας την προπαγάνδα. Προπαγάνδα δεν είναι ελληνική λέξις, όπως ξέρετε, αλλά συνηθίστηκε και λέγεται πια στη γλώσσα μας, θα πει διάδοσις. Propagate είναι ιταλική λέξις,  αλλά αγγλικά σας το είπα, θα πει διαδίδω. Είναι η διάδοσις. Είναι εκείνο που κάνουν για να πετύχουν κάτι με σύστημα και με υπομονή. Και αυτή ακριβώς η προπαγάνδα έρχεται να καλύψει όλα τα Μέσα Ενημερώσεως. Και το χειρότερο, να εισβάλει μέσα στην οικογένεια, μέσα στην παιδεία και μέσα εις την πολιτεία. Είναι διώκται της Εκκλησίας, του Χριστού, κρυφοί και φανεροί. Στον αιώνα μας έχουν πιάσει όλα τα πόστα της κοινωνικής ζωής. Όλα τα πόστα. Και δρουν και ενεργούν με φανατισμό και με μανία. Δεν πρέπει δε να ξεχνάμε εκείνο που λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψή του, ότι είναι δηλαδή αυτό γραμμένο το φαινόμενον: «Οὐαὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν (:Αλίμονο στη γη και τη θάλασσα), ὅτι κατέβη ὁ διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει». Είναι στο 12^ο κεφάλαιο, στον 12^ο στίχο. Δηλαδή «Αλίμονο πια στη Γη και την θάλασσα, δηλαδή στην Υφήλιο, γιατί κατέβηκε ο διάβολος· ασχολείται επίμονα με τους ανθρώπους. Και έχει μεγάλο θυμό. Γιατί βλέπει ότι λίγος καιρός τού μένει». Τελειώνει δηλαδή η Ιστορία. Θα μπορούσαμε να πούμε, αγαπητοί μου, ότι το φαινόμενον αυτό της οργανωμένης μανίας, δεν είναι παρά ο μέγας θυμός του διαβόλου. Αβίαστο είναι. Ερμηνευτικά αβίαστο. Το καταλαβαίνετε. Και μπορεί να θεωρηθεί όταν λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης ότι λίγος καιρός του μένει, ως ένα φαινόμενον εσχατολογικόν. Τα εσχατολογικά φαινόμενα δεν είναι επτά, όπως λέγουν μερικοί. Είναι πάμπολλα! Είναι πάμπολλα, είναι πάμπολλα. Αρκεί να ψάξει κανείς στην Γραφή και θα βρει πάρα πολλά. Να λοιπόν ένα εσχατολογικόν στοιχείον, σημείον.

Ακόμα, οι πονηροί άνθρωποι ενεργούν με την κακότητά τους και διαμέσου της αιρέσεως. Τι λέμε; Πασίγνωστο. Λέμε ότι ο Χιλιασμός δεν είναι παρά ο Σιωνισμός ο οποίος δρα μέσα στους λαούς δια της θρησκείας και δια της αιρέσεως ακριβέστερα και δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επικράτησις του Σιωνισμού, μάλιστα από τα κατώτερα στρώματα. Τι είναι ο Μασονισμός; Θρησκεία είναι. Ειδωλολατρική. Τι είναι; Κι αυτό, του Σιωνισμού κατασκεύασμα είναι. Εδώ και δυόμισι αιώνες η ιστορία του είναι στη μορφή που έχομε σήμερα, με σκοπό να… - επιτρέψατέ μου την λέξη- να γραπώσει τα ανώτερα στρώματα, τους μορφωμένους, τους έχοντας τον πλούτον ή τα αξιώματα. Έτσι βλέπομε ότι η αίρεσις είναι ένα σημαντικό όπλο του σατανά. Και παν ό,τι στρέφεται κατά του Χριστού, εξ ορισμού είναι αντίχριστον. Αφού στέκεται κατά του Χριστού, εξ ορισμού λοιπόν είναι αντίχριστον. Και ο έσχατος Αντίχριστος, ως πρόσωπον πια τι θα κάνει; Τι άλλο παρά θα ενεργήσει κατά του Χριστού και θα εξαπολύσει εκείνον τον φοβερόν διωγμόν κατά των Χριστιανών. Και αυτό είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή και μάλιστα εις το βιβλίον του Δανιήλ. Ο απόστολος Παύλος γράφει ότι «ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ» οι άνθρωποι αυτοί. «Ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τόν νοῦν, ἀδόκιμοι περί τήν πίστιν». Πώς τους αποκαλεί; Κατεφθαρμένους εις τον νουν. Χαλασμένους. Κατεφθαρμένος, όχι απλώς εφθαρμένος αλλά κατεφθαρμένος, σημαίνει ο χαλασμένος. Είναι χαλασμένοι άνθρωποι αυτοί. Δεν έχουν ελπίδα να αλλάξουν. Γι'αυτό λέγει: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν, παραιτοῦ, εἰδῶς ὅτι ἐξέστραπτεν» (εκ του ἐκ-στρέφω). Δηλαδή εδώ βλέπει κανένας ότι οι άνθρωποι αυτοί πράγματι είναι κατεφθαρμένοι. Είναι σε μία εκστροφή, σε ένα εκτροχίασμα. Δεν έχουν ποτέ μα ποτέ την ελπίδα να σωθούν, να καταλάβουν την αλήθειαν. Είτε λοιπόν πούμε  κατεφθαρμένοι τὸν νοῦν, είτε πούμε ότι «ἐξέστραπτε», να πάρω την λέξη, την φράση, όπως είναι στη σύνταξή του «ἐξέστραπτε ὁ τοιοῦτος» δηλαδή ο αιρετικός, έχει εκ-στραφεί, είναι το ίδιο πράγμα. Ο Κύριος το βεβαιώνει και λέγει: «Ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά». Είναι πονηρός. Πονηρή παρακαταθήκη, πονηρή αποθήκη, πονηρός νους, πονηρή καρδιά. Όλα είναι πονηρά. Τα μάτια του γυαλίζουν πονηρά, η γλώσσα του είναι πονηρή, κάθε του ενέργεια είναι πονηρή. Από πού τα αντλεί; Από τον πονηρόν εαυτόν του.

      Ακόμη χειρότεροι είναι, αγαπητοί μου, οι μετερχόμενοι τις κακοτεχνίες, την μαγεία, που λέει: «γόητες». Γοητεύω, γητεύω, γητειά, γόης, γόητες, είναι οι μάγοι. Κατά μεταφορά σήμερα λέμε, κάποιος που είναι πολύ ωραίος ή είναι θαυμάσιος, ξέρω ‘γω, «γοητεύει» λέει αυτός, δηλαδή μαγεύει. Δηλαδή επιβάλλεται.

     Αυτοί οι άνθρωποι, τη αιτήσει άλλων ανθρώπων, ομοίως πονηρών, έρχονται να δημιουργήσουν τις φοβερές αυτές κακοτεχνίες. «Πάει», λέγει, «στα μάγια». Κι όχι να χαλάσει, αλλά και να φτιάξει μάγια, εναντίον τρίτου. Τι να σας πω πάνω σ΄αυτό; Το θέμα μου δεν είναι… -η ώρα περνά. Είναι οι ασκούντες την μαγεία σε όλο της το φάσμα. Από την Αστρολογία, την Αριθμοσοφία, τις ποικίλες μορφές της μαντείας, καφεμαντεία, χειρομαντεία, χαρτομαντεία κ.λπ. τη μαγεία έως τον Πνευματισμό. Όλο αυτό το φάσμα είναι φάσμα που μετέρχονται οι άνθρωποι αυτοί οι πονηροί. Όλα αυτά τα πονηρά κατασκευάσματα σκοπόν έχουν, αγαπητοί μου, να τρικλοποδίσουν τον πιστόν. Και είναι πολλοί αυτοί, δυστυχώς, που τα δέχονται. Δυστυχώς...

       Οι μετερχόμενοι αυτά τα μηνύματα κι αυτές τις κακοτεχνίες, σας είπα είναι άνθρωποι πονηρότατοι, γνήσια παιδιά του διαβόλου. Εκείνον τον Ελύμα τον μάγον, πώς τον είπε ο Απόστολος Παύλος στην Κύπρο; «Υιέ διαβόλου». Έτσι τον απεκάλεσε. «Που αντιστέκεσαι στην αλήθεια». Για να εμποδίσει τον Σέργιον Παύλον, τον διοικητήν της Κύπρου να μην πιστεύσει εις Χριστόν. Ακόμη ο Απόστολος Παύλος αναφέρει δύο μάγους. Το αναφέρει λίγο πιο πάνω από την περικοπή που είπαμε σήμερα την αποστολική. Που αναφέρεται η περίπτωσις στην εναντίωσίν των κατά του Μωυσέως. Όταν ενεμφανίσθη προ του Φαραώ κλπ. κλπ. Διαβάσατέ τα στο βιβλίο της Ἐξόδου: «Ὃν τρόπον δὲ Ἰαννῆς καὶ Ἰαμβρῆς -:Με τον ίδιο τρόπο που ο Ιαννής και ο Ιαμβρής…- Τα ονόματα δεν είναι γραμμένα στην Παλαιά Διαθήκη εκ παραδόσεως τα χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος- ἀντέστησαν Μωΰσεῖ, οὕτω καὶ οὗτοι(:έτσι, κατά τον ίδιον τρόπον) ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ.  ἀλλ᾿ οὐ προκόψουσιν ἐπὶ πλεῖον (:Αλλά δεν θα προκόψουν πιο πολύ)· ἡ γὰρ ἄνοια αὐτῶν ἔκδηλος ἔσται πᾶσιν (:η αμυαλοσύνη τους, η αφροσύνη τους, θα γίνει γρήγορα φανερή), ὡς καὶ ἡ ἐκείνων ἐγένετο (:όπως έγινε και σε εκείνους)». «Προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». Όπως ακούσαμε σήμερα να λέγει ο Απόστολος.

     Πονηροί άνθρωποι είναι, αγαπητοί μου, και όσοι προσπαθούν να διαστρέψουν την αλήθεια δια της τέχνης ή της φιλοσοφίας. Θα το πούμε κι αυτό. Αποπροσανατολίζουν τους πιστούς και τους ρίπτουν στα πηγάδια της αμφιβολίας,της απιστίας, της ανηθικότητος, του υλισμού και της αυτοθεώσεως, που είναι το προπατορικόν αμάρτημα, διαμέσου των μέσων ενημερώσεως, ραδιόφωνο, τηλεόραση, βιβλία κ.ο.κ. Είναι οι σύγχρονοι κουλτουριάρηδες που προβάλλουν με όλον τον οχετόν της καρδιάς των, που εκτοξεύουν προς πάσαν κατεύθυνσιν και ρυπαίνουν τα πάντα και τους πάντας. Προσβάλλουν, εν ονόματι της κουλτούρας, όπως λένε, κάθε όσιο και ιερό που εσεβάσθησαν οι αιώνες. Ούτε ο Ιησούς Χριστός δεν απετέλεσε εξαίρεσιν. Είναι οι προαγωγοί- ξέρετε τι θα πει προαγωγός- της απιστίας, της αθεΐας και της αποστασίας. Όλοι αυτοί πάλι «προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». Γι'αυτό ακούστε πώς χαρακτηρίζει αυτούς τους ανθρώπους ο Απόστολος Πέτρος. Δεν ερμηνεύω γιατί περνά η ώρα. «Οὗτοί εἰσι πηγαὶ ἄνυδροι, νεφέλαι ὑπὸ λαίλαπος ἐλαυνόμεναι, ὑπέρογκα ματαιότητος φθεγγόμενοι, δελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαις σαρκὸς ἀσελγείαις τοὺς ὄντως ἀποφυγόντας(:εκείνοι που είναι αγνοί άνθρωποι, τους παρασύρουν στην αμαρτία)  τοὺς ἐν πλάνῃ ἀναστρεφομένους, ἐλευθερίαν αὐτοῖς ἐπαγγελλόμενοι(:τους υπόσχονται ελευθερία), αὐτοὶ δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς». Και πράγματι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλοι αυτοί αλληλοϋποστηρίζονται μεταξύ των. Θα το έχετε αντιληφθεί πολύ καλά πόσο αλληλοϋποστηρίζονται. Κι αν κάποιος απ’ αυτούς πεθάνει, πώς τον προβάλλουν... Ο νοών νοείτω. Αποτελούν, κατά το Ψαλτήρι, «συναγωγή πονηρευομένων». 

     Αλλά και οι πιστοί καθημερινά αντιμετωπίζουν, αγαπητοί μου, τους πονηρούς ανθρώπους· που με κάθε τρόπο επιθυμούν να τους βλάψουν. Κάποια φορά όμως μπορεί να ζηλέψει ο πιστός τη ζωή του πονηρού ανθρώπου, επειδή οι πονηροί γίνηκαν πάρα πολλοί σήμερα, υπερτερούν και δίδουν μία ψευδή εικόνα ευτυχούντων ανθρώπων, ελευθερωμένων και χειραφετημένων ανθρώπων, αλλά και των…εξηρτημένων στο κατάντημά τους. Ξεκινάς, αδελφέ μου, να είσαι χειραφετημένος; Θα γίνεις εξηρτημένος. Και ξέρετε ποιοι λέγονται «εξηρτημένα πρόσωπα». Οι ναρκομανείς… Αυτοί έτσι ξεκίνησαν, με ελευθερία. Και είναι εξηρτημένα πρόσωπα. Εξαρτώνται από άλλους. Εξαρτώνται πρώτα πρώτα από τα ναρκωτικά και μετά από άλλους ανθρώπους. Εντούτοις, οι άνθρωποι αυτοί, οι εξηρτημένοι, γίνονται ινδάλματα δυστυχώς της νεολαίας μας. Γι'αυτό παραγγέλλει το Πνεύμα το Άγιον: «Μή παραζήλου ἐν πονηρευομένοις μηδὲ ζήλου τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν·  ὅτι ὡσεὶ χόρτος ταχὺ ἀποξηρανθήσονται καὶ ὡσεὶ λάχανα χλόης ταχὺ ἀποπεσοῦνται».  «Πρόσεξε», λέει, «μην τους ζηλέψεις». Γι΄αυτό συνεχίζει να λέγει το Πνεύμα το Άγιον και να παραγγέλλει: «Οὐδέ παροικήσει σοι πονηρευόμενος (:Μη μείνει κανείς κοντά σου πονηρός άνθρωπος)». Ο πιστός πρέπει να λέγει αυτό που λέγει ο Ψαλμωδός: «Ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων. Ἐκκλίνατε ἀπ᾿ ἐμοῦ, οἱ πονηρευόμενοι». Φύγετε από δω πέρα, από μπροστά μου, σεις που είσαστε πονηροί. Έτσι, αγαπητοί μου, στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ποτέ ο πιστός δεν πρέπει να κάνει κακές συναναστροφές ή πονηρές συναλλαγές και συμφωνίες πάσης φύσεως και πάσης μορφής. Διότι «οἱ πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται», όπως λέγει ο 36^ος Ψαλμός.

     Ακόμη, σε σύναξη πιστών ο πονηρός δεν πρέπει να έχει καμίαν θέσιν. Γι'αυτό η Γραφή παραγγέλλει και δια του Δευτερονομίου και το ανανεώνει ο Απόστολος Παύλος στην Α΄προς Κορινθίους επιστολή του: «Καὶ ἐξαρεῖτε τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν». «Θα τον βγάλετε τον πονηρόν από ανάμεσά σας. Δεν μπορεί να υπάρχει και να κινείται ο πονηρός ανάμεσά σας». Και τι; Πώς αυτό; Υπενθυμίζει ο Απόστολος τι εννοεί πονηρούς: «Ἔγραψα ὑμῖν ἐν τῇ ἐπιστολῇ -εις Κορινθίους- μὴ συναναμίγνυσθαι πόρνοις(:μην έχετε παρέα με πόρνους). Νῦν δὲ ἔγραψα ὑμῖν μὴ συναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος ᾖ πόρνος ἢ πλεονέκτης ἢ εἰδωλολάτρης ἢ λοίδορος ἢ μέθυσος ἢ ἅρπαξ, τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν». Ούτε να τρώτε με τέτοιους ανθρώπους. Γιατί; Γιατί είναι πονηροί.

      Αγαπητοί μου, έτσι χαρακτηρίζεται το ήθος των πονηρών ανθρώπων. Γι'αυτό ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας σημειώνει ότι «καθὼς Κάϊν ἐκ τοῦ πονηροῦ ἦν καὶ ἔσφαξε τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· καὶ χάριν τίνος ἔσφαξεν αὐτόν; ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρὰ ἦν, τὰ δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δίκαια».

     Αγαπητοί μου, ας προσέξομε. Τι σας είπα; Λέμε στο Πάτερ ἡμῶν: «ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ». Τελειώνοντας την προσευχή της η Εσθήρ, αγαπητοί μου, παρακαλεί τον Θεόν και λέγει… η Εσθήρ. Να γλυτώσει από εκείνον τον Αμάν τον φοβερόν: «Ῥῦσαι ἡμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν πονηρευομένων». Αυτό πρέπει να το λέγει ο κάθε πιστός.

452η ομιλία στην κατηγορία
« Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Μηνύματα Ἀφυπνίσεως, Ἑδραιώσεως, Ἀνδρείας καί Ἰσχύος.

†.Τελειώνοντας, αγαπητοί μου, την Α΄ του επιστολή στους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος τούς γράφει: «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε». Με τα τέσσερα αυτά δυνατά ρήματα, σε τόνο προστακτικής και συνεπώς εντολής, θέλει να αφυπνίσει τους Κορινθίους από τον πνευματικόν λήθαργον και την επιπολαιότητά των, τόσον εις την πίστιν, όσο και εις την πνευματικήν ζωήν. Και φυσικά αυτές οι προστακτικές, δηλαδή εντολές, αποτείνονται προς όλους τους Χριστιανούς, όλων των εποχών και συνεπώς και της εποχής μας.

     Γρηγορείτε. Μένετε ξύπνιοι. «Γρηγορέω-γρηγορῶ», μένω ξύπνιος. Πρόκειται για ένα εγερτήριο σάλπισμα από τον πνευματικόν ύπνον και πνευματικόν λήθαργον. Ο Χριστιανός και κάποτε ολόκληρη η τοπική Εκκλησία, μπορεί να καταληφθεί από μια νωχέλεια, από μια ακηδία, από μια πνευματική ανεμελιά, που να θυμίζει ύπνο. Και μία εικόνα αυτής της υπνηλίας, αν και σωματικής, όμως εικόνα της πνευματικής υπνηλίας, είναι εκείνος ο κάρος, δηλαδή εκείνος ο νυσταγμός, εκείνη η νάρκη που είχε καταλάβει τους ένδεκα μαθητάς στον κήπο της Γεθσημανή. Όταν ο Κύριος τους είπε : «Οὕτως οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαι μετ' ἐμοῦ! (: Έτσι λοιπόν; Ούτε μια ώρα δεν μπορέσατε να μείνετε ξυπνητοί μαζί μου;). Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε, ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν (:Μένετε ξυπνητοί. -Κι εδώ βεβαίως εννοεί το ξύπνημα το σωματικό· ενώ φυσικά εξυπακούεται και το ξύπνημα το πνευματικό. Γι'αυτό λέγει: «Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε». Γιατί; «Διότι υπάρχει κίνδυνος, τώρα, σε λιγάκι, να μπείτε σε φοβερό πειρασμό για το πρόσωπό μου, όταν θα με δείτε να παραδίδομαι στα χέρια των αμαρτωλών. Συνεπώς γρηγορείτε και προσεύχεσθε, για να μην μπείτε στον πειρασμόν».

    Είπαμε ότι εις τον πνευματικόν αυτόν ύπνο μπορεί να πέσει μία ολόκληρη τοπική Εκκλησία. Γι'αυτό ο Κύριος παραγγέλλει εις τον επίσκοπον της Εκκλησίας των Σάρδεων, της Μικράς Ασίας, που είναι γραμμένο στην Αποκάλυψη, είναι μία από τις επτά -της Αποκαλύψεως, επτά, γιατί φυσικά περισσότερες ήσαν- μια από τις επτά της Αποκαλύψεως Εκκλησίες: «Γίνου γρηγορῶν(:Ξύπνα!). Ἐάν οὔν μή γρηγορήσῃς, ἤξω ἐπί σέ ὡς κλέπτῃς, καί οὐ μή γνώσῃ ποίαν ὥραν ἤξω ἐπί σέ». «Ξύπνα! Γιατί αν δεν ξυπνήσεις, θα έρθω σαν τον κλέφτη, που έρχεται να κλέψει το σπίτι που κοιμάται ο νοικοκύρης. Και δεν θα γνωρίζεις την ώρα που θα έρθω σε σένα. Να σε κρίνω δηλαδή».

     Συνήθως ο Κύριος, αγαπητοί μου, συνόδευε την διδασκαλία Του, συνήθως σας είπα, με το «Γρηγορεῖτε», «Μένετε ξυπνητοί». Είναι ένα πολύ συνηθισμένο μήνυμα, σύνθημα του Κυρίου. «Περί δέ τῆς ἡμέρας ἐκείνης», λέγει,  «ἢ τῆς ὥρας οὐδείς οἶδεν». Πότε; Όταν θα ξανάρθει ο Κύριος. «Βλέπετε, ἀγρυπνεῖτε καί προσεύχεσθε». Βλέπετε θα πει προσέχετε. Μένετε ξύπνιοι. Προσεύχεσθε. «Οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ καιρός ἐστιν». «Δεν ξέρετε πότε είναι ο καιρός που θα έλθω εγώ, ή που θα φύγετε εσείς από τον κόσμον αυτόν». «Γρηγορεῖτε οὖν (:Λοιπόν, μένετε ξύπνιοι), οὐκ οἴδατε γάρ πότε ὁ κύριος τῆς οἰκίας ἔρχεται». - Ο «κύριος τῆς οἰκίας» είναι ο Θεός. Η «οἰκία» είναι η Βασιλεία του Θεού, είναι η Εκκλησία- «ὀψὲ ἢ μεσονυκτίου ἢ ἀλεκτοροφωνίας ἢ πρωΐ (:αν θα είναι αργά το βράδυ ή θα είναι μεσάνυχτα ή θα είναι η ώρα που κάπου εκεί λαλούν τα κοκόρια ή θα είναι πρωί. Δεν ξέρετε πότε θα έλθει) μὴ ἐλθὼν ἐξαίφνης εὕρῃ ὑμᾶς καθεύδοντας». «Μήπως έρθει ξαφνικά και θα σας βρει να κοιμάστε». «Ἃ δὲ ὑμῖν λέγω, πᾶσι λέγω· γρηγορεῖτε (:Εκείνα που λέγω, τα λέγω για όλους σας. Γρηγορείτε, μένετε ξυπνητοί)».

      Αλλά γιατί αυτός ο τονισμός από τον Κύριον, του «γρηγορεῖτε»; Γιατί απλούστατα μένει άγρυπνος, αγαπητοί μου, ο διάβολος και ποτέ δεν ησυχάζει, έως ότου καταστρέψει τον άνθρωπον. Πρέπει να αποκτήσομε «γρήγορον» πνεύμα. Δηλαδή πνεύμα ξυπνητό. Αυτό που λέμε «ἔξυπνος». Αυτός που δεν είναι στον ύπνο. Δηλαδή αυτός που έχει νουν εύστροφον. Αυτός που το μυαλό του γυρίζει, είναι ξυπνητός. Κάτι που πρέπει, αυτό το γρήγορον πνεύμα, πρέπει να διαποτίζει ολόκληρη την ύπαρξή μας, είτε ενσυνείδητα, είτε ασυνείδητα. Δηλαδή είτε ευρισκόμεθα σε κατάσταση συνειδητήν, είτε σε κατάσταση ασυνείδητον.  Δηλαδή, είτε έχομε… αυτή την στιγμή ας πούμε εσείς ακούτε αυτόν τον λόγον και έχετε μίαν εγρήγορσιν· γιατί ακούτε. Κάποια στιγμή ασχολούμεθα με κάτι άλλο. Ή αν θέλετε ακόμα και κοιμόμαστε τον βιολογικόν ύπνον. Όταν το πνεύμα το γρήγορον, δηλαδή το ξυπνητόν, μπει μέσα στην ύπαρξή μας, μπει μέσα σ’ αυτό το κύτταρό μας, τότε προσέχομε και αν ακόμα κοιμόμαστε τον βιολογικόν ύπνον ή με οτιδήποτε άλλο ασχολούμεθα. Είναι αυτό που είχαν οι άγιοι πάντοτε. Δεν πιανόντουσαν στον ύπνο ποτέ. Είχαν αυτήν την παντοτινή μέρα-νύχτα εγρήγορσιν. Γι΄αυτό γράφει ο άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας στον άγιο Πολύκαρπο: «Γρηγόρει, ἀκοίμητον πνεῦμα κεκτημένος». «Να μένεις ξυπνητός, συ που έχεις αποκτήσει αυτό το ακοίμητον πνεύμα». Προσέξτε: ακοίμητον· που δεν κοιμάται ποτέ. Εάν έχομε εγρήγορση, αγαπητοί, επαγρύπνηση, τότε δεν χρειαζόμαστε πια την βοήθεια των άλλων. Γιατί απλούστατα δεν κινδυνεύομε. Αφού προσέχομε εμείς, δεν μας προσέχουν οι άλλοι. Γι'αυτό λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος ότι: «Ἄν γρηγορῶμεν, οὐ δεησόμεθα τῆς ἑτέρων βοηθείας». «Εάν είμεθα ξυπνητοί, δεν έχομε ανάγκη την βοήθεια των άλλων».

     Αλλά σε τι να αγρυπνούμε; Πρώτον, εις τον ερχομό του Χριστού. Ακούσατε προηγουμένως τι είπε ο Κύριος. Αλλά, σας διαβάζω, όχι τώρα από το Ευαγγέλιον, από ένα πολύ πολύ παλιό βιβλίο, γραμμένο μετά τα Ευαγγέλια θα λέγαμε, μετά την Καινή Διαθήκη, που λέγεται «Βιβλίον Διδαχής των δώδεκα Αποστόλων». Πανάρχαιο βιβλίο. Λέγει εκεί: «Γρηγορεῖτε ὑπέρ τῆς ζωῆς ὑμῶν(:Μένετε ξύπνιοι)· οἱ λύχνοι ὑμῶν μή σβεσθήτωσαν (:τα λυχνάρια σας να μη σβήσουν) -Αυτό μας θυμίζει και την παραβολή των δέκα παρθένων, που ο Κύριος ήθελε να υπάρχουν αναμμένα τα λυχνάρια ή να υπάρχει το έλαιον, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να ανάψει) καί αἱ ὀσφύες ὑμῶν μή ἐκλυέσθωσαν (:και οι μέσες σας να μην αποκάμνουν) -Αυτό μας θυμίζει όταν οι Εβραίοι έφευγαν από την Αίγυπτο, που έπρεπε να ζωστούν με μία ζώνη, να είναι έτοιμοι· στο δεξί χέρι έπρεπε να κρατούν το ραβδί και στο αριστερό χέρι έπρεπε να κρατούν τα παπούτσια τους! Διότι και αυτά θα τους εμπόδιζαν να περπατήσουν. Και η ζώνη που θα φορούσαν, θα έπρεπε να σηκώνει τον χιτώνα προς τα πάνω, ψηλά, για να μην μπερδεύονται τα πόδια στο περπάτημα. Αυτό θα πει λοιπόν, όπως το παίρνει εδώ ο ιερός συντάκτης:  «αἱ ὀσφύες ὑμῶν μή ἐκλυέσθωσαν, ἀλλά γίνεσθε ἕτοιμοι· οὐ γάρ οἴδατε τήν ὥραν, ἐν ᾗ ὁ κύριος ἔρχεται(:Γιατί δεν ξέρετε την ώρα που ο Κύριος έρχεται)». Πρέπει λοιπόν να έχομε εγρήγορση, να είμεθα έτοιμοι για να υπαντήσομε τον Κύριον ερχόμενον από τον ουρανό επί των νεφελών.

    Δεύτερον. Πρέπει να έχομε εγρήγορση στον ερχομό του πλάνου, δηλαδή του Αντιχρίστου. Και πάλι παίρνω από την Διδαχήν, το βιβλίο «Διδαχή». Διότι: «Ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις πληθυνθήσονται οἱ ψευδοπροφῆται -Μην ξεχνάτε δε ότι αυτά τα βιβλία και τα πατερικά γενικά, απηχούν την Αγίαν Γραφήν. Γι’ αυτό βλέπετε, σχεδόν κείμενον Καινής Διαθήκης-«Ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις πληθυνθήσονται οἱ ψευδοπροφῆται (:Θα πληθύνουν οι ψευδοπροφήται) καί οἱ φθορεῖς (:εκείνοι οι οποίοι καταστρέφουν την Εκκλησία του Χριστού) -Ποιοι είναι; Όχι να καταστρέψουν τα ντουβάρια. Από εκείνους που καταστρέφουν τα ντουβάρια, δηλαδή γκρεμίζουν Εκκλησίες ή εμποδίζουν να κτιστούν Εκκλησίες, μέχρι εκείνοι που φθείρουν το πνεύμα της Εκκλησίας- καί στραφήσονται τά πρόβατα εἰς λύκους(:και θα γίνουν τα πρόβατα σε λύκους) - Γιατί αυτοί που θα γκρεμούν, αυτοί που θα γίνονται διώκται, τι νομίζετε; Θα είναι βαφτισμένοι Χριστιανοί! Ο αιώνας μας το έχει δείξει καταφάνερα. Βαφτισμένοι Χριστιανοί είναι εκείνοι που στρέφονται εναντίον της Εκκλησίας- καί ἡ ἀγάπη στραφήσεται εἰς μῖσος (:αντί να έχομε αγάπη, θα έχομε μίσος)· αὐξανούσης γάρ της ἀνομίας μισήσουσιν ἀλλήλους καί διώξουσι καί παραδώσουσι, καί τότε φανήσεται ὁ κοσμοπλανής (:και τότε θα φανεί αυτός που πλανά τον κόσμον - Κοσμοπλανής. Είναι ο Αντίχριστος. Είναι ένα άλλο του όνομα) ὡς υἱός Θεοῦ(:Θα ‘ρθει σαν υιός Θεού) καί ποιήσει σημεῖα καί τέρατα(:θα κάνει θαύματα) καί ἡ γῆ παραδοθήσεται εἰς χεῖρας αὐτοῦ -Η γη ολόκληρη. Θα γίνει παγκόσμιος κυβερνήτης!- καί ποιήσει ἀθέμιτα ἃ οὐδέποτε γέγονεν ἐξ αἰῶνος (:και θα νομοθετήσει πράγματα τόσο αθέμιτα, τόσο άσχημα, που ποτέ δεν νομοθετήθηκαν τέτοιοι νόμοι από αρχής κτίσεως ανθρώπου)». Βλέπετε; Πώς μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ο νόμος των αμβλώσεων, των εκτρώσεων, ο νόμος της μοιχείας, δηλαδή η αμνήστευση της μοιχείας κ.λπ., πέστε μου, θα μπορούμε να λέμε, θα μπορούμε να λέμε αν έχομε εγρήγορση ότι αυτοί οι νόμοι είναι καλοί; Αν δεν έχομε εγρήγορση, θα λέμε: «Επιτέλους απελευθερόμεθα από την νόμιμον σύζυγό μας ή από τον νόμιμον σύζυγό μας και ακόμη μπορούμε να κρατήσομε όσα παιδιά θέλομε, κατ’ επιλογήν· τα υπόλοιπα τα στέλνομε στον βόθρον τον βιολογικόν». Έτσι βλέπετε τι σημαίνει «έχω εγρήγορσιν»;

    Τρίτον. Χρειάζεται εγρήγορσις στην παρουσία των αιρέσεων. Η αίρεσις δεν είναι η καλή προϋπόθεσις μιας αληθινής λατρείας του Θεού. Θυμηθείτε, ο Κύριος που είπε εκεί στην διδασκαλία Του στη Σαμαρείτιδα γυναίκα ότι πρέπει να προσκυνούμε τον Θεό «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ». Όχι ««ἐν πνεύματι». «Ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ»! Γιατί αν δεν υπάρχει η αλήθεια, η δογματική αλήθεια, τότε αυτό δεν είναι λατρεία αληθινή. Η αίρεσις ακόμα δεν είναι η καλή προϋπόθεσις και της όλης πνευματικότητος. Η αίρεσις έχει σαν καρπό την λανθασμένη πνευματική ζωή, με την οποία δεν ευαρεστούμε στον Θεό. Η αίρεσις ακόμη είναι μία βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος. Η αίρεσις είναι μία διαβολική επινόησις. Στηρίζεται δε στον ανθρώπινο λόγο, στην ανθρωπίνη λογική. Και είναι μία επανάληψις του προπατορικού αμαρτήματος. Για όλους αυτούς τους λόγους, που η αίρεσις δεν μας εισαγάγει δηλαδή εις την Βασιλείαν του Θεού, πρέπει να έχομε επαγρύπνησιν. Να αγρυπνούμε επί της ορθοδόξου πίστεώς μας και ορθοδόξου πνευματικότητός μας.

    Τέταρτον. Επαγρύπνησις και σ’ αυτήν την πνευματική μας πορεία, τόσο την προσωπική, όσο και την πορεία των κοντινών μας, της μάνας μου, του πατέρα μου, της γυναίκας μου, του ανδρός μου, του παιδιού μου, του γείτονά μου, του φίλου μου. Πρέπει να έχουμε μία επαγρύπνηση. Ακόμη είναι ανάγκη να έχομε μία διαρκή αυτοκριτική: «Πηγαίνω καλά; Ή μήπως δεν πηγαίνω καλά;». Μια επαγρύπνηση μίας αυτοτελματώσεως. «Μήπως βούλιαξα;». «Πού βρίσκομαι;». Γιατί πολλές φορές όταν κατεβαίνομε, βυθιζόμεθα, αυτοτελματούμεθα, δεν παίρνομε είδηση. Και αυτό είναι πολύ κακό. Αν η γλώσσα μας είναι σωστή, αν η φαντασία μας έχει σωστούς, καθαρούς λογισμούς, αν η καρδιά μας στον συναισθηματικό της χώρο είναι εκείνη που έχει αγαθά αισθήματα, αν ο νους μας σκέφτεται καλά, υγιά, βαθιά και όχι ρηχά, αν ζούμε κοσμικά ή πνευματικά, όλα αυτά, για να μπορούμε να τα δούμε, χρειαζόμαστε εγρήγορση. Λοιπόν, γρηγορεῖτε, λέει ο Κύριος.

       Είπε όμως και «στήκετε ἐν τῇ πίστει» όπως σημειώνει το Πνεύμα του Θεού, δια γραφίδος Αποστόλου Παύλου.  Τι θα πει «στήκετε ἐν τῇ πίστει»; «Να στέκεστε», λέει, «επάνω στην πίστη». Η πίστις, είναι, αγαπητοί μου, το θεμέλιο της σωτηρίας μας. Πρέπει να έχομε εδραιωθεί πάνω εις την πίστη. Εδραιώνομαι θα πει σιγουρεύω την ύπαρξή μου, τα βήματά μου, την στάση μου επάνω στο αντικείμενον που λέγεται «πίστις». Γι'αυτό λέγει ο Απόστολος Παύλος «Στήκετε ἐν τῇ πίστει». «Να στέκεστε». Τι θα πει: «Να στέκεστε;». Όπως λέγει ένας Εκκλησιαστικός συγγραφεύς, «Στήκετε, μὴ σαλεύεστε, ἀλλὰ βέβαιοι γίνεσθε».  «Βέβαιος» θα πει σίγουρος. «Μη σαλεύεστε, μη κουνιόσαστε, μην είσαστε έτοιμοι να ανατραπείτε ή να βγείτε από τον αντικείμενον της πίστεως, από τον χώρο της πίστεως». Αυτό το σχήμα δε της σωτηρίας, ο Απόστολος Παύλος το σημειώνει ως εξής -είναι από την Α΄ Κορ. 15,1. Λέγει: «Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον ὃ εὐηγγελισάμην ὑμῖν(:Σας κάνω γνωστό το Ευαγγέλιον), ὃ καὶ παρελάβετε, ἐν ᾧ καὶ ἑστήκατε, δι᾿ οὗ καὶ σῴζεσθε». Τι είπε; Πρώτον: «παρελάβετε». Δηλαδή, καταρχάς, το ακούσατε. «Εγώ το ευαγγελίστηκα σε σας το Ευαγγέλιο, εσείς το ακούσατε». Είναι η ακρόασις του Ευαγγελίου. Μετά «παρελάβετε», δηλαδή το αποδεχθήκατε, συμφωνήσατε. «Ναι. Το αποδέχομαι». Κατόπιν τι λέει; «Ἐν ᾧ καὶ ἑστήκατε». «Επάνω στο οποίον Ευαγγέλιο έχετε στηριχθεί, δηλαδή αρχίζετε να εφαρμόζετε»· «δι᾿ οὗ καὶ σῴζεσθε(: δια του οποίου Ευαγγελίου και σώζεστε)» . Βλέπετε, παρακαλώ, αυτό το σχήμα της σωτηρίας πώς κινείται; «Ακούω το Ευαγγέλιο, το αποδέχομαι, στηρίζομαι, σώζομαι».

     Ώστε λοιπόν βλέπομε ότι αυτό το «στήκετε ἐν τῇ πίστει» είναι θεμελιώδους σημασίας. Τι όμως σημαίνει «στήκετε»; Τι θα πει «στέκεστε»; Το «μή σαλεύεσθε». Δηλαδή, μην κουνιόσαστε. Σάλος και σαλεύω. Σαλεύομαι, σαλεύω, σάλος. Σάλος θα πει κάτι που κουνιέται. Λέμε… η θάλασσα έχει σάλον. Δηλαδή η επιφάνειά της έχει κύμα. Είναι εκείνο που λέγει ο 120 Ψαλμός: «Μή δῴης εἰς σάλον τόν πόδα σου». «Το πόδι σου», λέει, «μην το δώσεις σε κάτι που κουνάει, σε κάτι που γλυστράει». Κι αυτό δεν είναι παρά το ολισθηρόν έδαφος των βιοτικών μεριμνών, των σαρκικών επιθυμιών και των ποικίλων αιωριών της απιστίας και της αποστασίας. Εκεί μην πάνε τα πόδια σου. Θα είσαι επί του Ευαγγελίου, δεν θα είσαι άστατος άνθρωπος, θα είσαι στερεωμένος επάνω στο Ευαγγέλιον και αυτό για σένα θα είναι το θεμέλιό σου. Δεν θα μετακινηθείς ποτέ από κει. Πέστε μου, όταν βάλαμε θεμέλια για να κτίσουμε το σπίτι μας, τα ντουβάρια πάνε κατὰ τὸ δοκοῦν, τῆδε κακεῖσε, από δω και από κει και χοροπηδούν; Ή είναι πάντα στερεωμένα στα θεμέλια που βάλαμε στο σπίτι μας; Και σημειώνει ο Απόστολος Παύλος: «Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί», λέει στους Κορινθίους, πιο μπροστά το λέει, στο 15 κεφάλαιο: «Ἑδραῖοι γίνεσθε». Τι θα πει «ἑδραῖος»; Από το «ἕδρα», στήριγμα, «στηρίζομαι, πλατιά-πλατιά», επιτρέψατέ μου να πω: «ανοίγω τα πόδια μου να στερεωθώ καλά». Όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε κάποιον άνθρωπο, έναν εχθρό, θέλομε να παλέψομε μαζί του, δεν στεκόμεθα με ενωμένα τα πόδια. Ανοίγομε τα πόδια για να αποκτήσομε μιαν εδραίωσιν, μία στερέωση του σώματός μας. Αυτό θα πει λοιπόν «Ἑδραῖοι γίνεσθε». Αμετακίνητοι. Όχι να σαλεύεστε. «Εἰδότες ὅτι ὁ κόπος ὑμῶν οὐκ ἔστι κενός ἐν Κυρίῳ». «Γνωρίζοντες ότι ο κόπος σας δεν θα πάει χαμένος».

    Είναι όμως και ένα τρίτο που παραγγέλλει το Πνεύμα του Θεού. Είναι το «ἀνδρίζεσθε». Γίνεσθε ανδρείοι. Και άνδρες. Παρότι το «ἀνδρεῖος» θα λέγαμε έχει κάποια σχέση με το «άνδρας» γιατί υποτίθεται ότι ο άνδρας έχει ανδρεία, όχι, ἀνδρίζεσθε· άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Η ανδρεία, αγαπητοί μου, είναι μία θεμελιακή και αφετηριακή αρετή. Λέγω «αφετηριακή» γιατί μαζί με τις άλλες τρεις, «φρόνησις, σωφροσύνη και δικαιοσύνη» απ’ αυτές τις τέσσερις, ξεκινούν όλες οι άλλες αρετές. Η ανδρεία για τον Χριστιανό είναι κορυφαία αρετή. Γιατί μ’ αυτήν, προσέξτε, θα σηκώσει τον σταυρό του. Σώζεσαι, αδελφέ μου, χωρίς να σηκώσεις τον σταυρό σου; Όχι. Για να σηκώσεις λοιπόν τον σταυρό σου πρέπει να έχεις ανδρεία. Δηλαδή θα αντιμετωπίσεις έναν αντιτιθέμενον κόσμον και θα έλθεις μαζί του σε σύγκρουση. Τι χρειάζεσαι; Δεν χρειάζεσαι ανδρεία; Από το φρόνημα της ανδρείας, από το ανδρείον φρόνημα γεννιέται η επιμονή, σας είπα, είναι αφετηριακές αυτές οι αρετές, η επιμονή και η υπομονή. Και η υπομονή και η επιμονή είναι οι αρετές με τις οποίες θα σωθούμε. Αμφιβάλλετε; «Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος –λέει ο Κύριος-οὗτος σωθήσεται». «Αυτός που θα υπομείνει μέχρι το τέλος της ζωής του, αυτός θα σωθεί». Αμφιβάλλετε; «Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν», λέγει ο Κύριος. «Με την υπομονή σας κτήσασθε, κερδίστε τις ψυχές σας». Ώστε λοιπόν κερδίζω την ψυχή μου με την υπομονή μου; Ναι. Η ανδρεία και την πίστιν διατηρεί, γιατί δεν την χάνω όταν έχω ανδρεία, δεν σαλεύομαι, δεν σκανδαλίζομαι, αλλά και την πνευματική ζωή ολοκληρώνει. Όταν δω τους άλλους πώς ζουν και οι άλλοι με ειρωνεύονται κι έχω ανδρεία και λέγω «Όχι· έτσι πρέπει να ζήσω», τότε δεν ολοκληρώνει την πνευματική μου ζωή η υπομονή και η ανδρεία; Στην εποχή μας, αγαπητοί μου, η ανδρεία λείπει. Εννοώ από τους Χριστιανούς μας. Σε απελπιστικόν βαθμόν λείπει η ανδρεία. Έτσι και μας αφαιρούν τα αγαθά μας, τα προδίδομε όλα. Για να πάρετε μια πρόγευση, τι θα κάνομε όταν θα έλθει ο Αντίχριστος. Πόσο εύκολα θα παραδοθούμε. Χρειαζόμαστε ανδρεία, φρόνημα ανδρείας, όσο τίποτε άλλο αυτό στην εποχή μας.

     Και το τελευταίο. Το Πνεύμα του Θεού μάς σημειώνει: «Κραταιοῦσθε». Δηλαδή λέει ένας Εκκλησιαστικός συγγραφεύς: «Οἷον ἀναλάβετε τήν ἰσχύν». Δηλαδή «να έχετε δύναμιν». Και ισχύς είναι η δύναμις που παρέχεται από το Πνεύμα το Άγιον. Χωρίς αυτήν την ισχύν, την δύναμη, μοιάζομε σαν παράλυτοι. Κι αυτή η ισχύς χρειάζεται για να μπορέσομε να φέρομε εις πέρας την ανοικοδόμηση του πύργου της πνευματικής μας ζωής, όπως λέγει ο Κύριος στην παραβολή εκείνου του κάποιου ανθρώπου που ανέλαβε να κτίσει, να οικοδομήσει πύργον. «Τοῦ οἰκοδομοῦντος τόν πύργον». Τι σημειώνει εκεί ο Κύριος; Ακούστε τι σημειώνει: «Καί μή ἰσχύσαντος ἐκτελέσαι -Έβαλε θεμέλια, απλώθηκε, οικοδομή μεγάλη. Καί μή ἰσχύσαντος ἐκτελέσαι (:Και μη δυναμένου πια, δεν μπόρεσε να το φέρει εις πέρας το οικοδόμημα) πάντες οἱ θεωροῦντες ἄρξωνται αὐτῶ ἐμπαίζειν(:όλοι αρχίζουν, που βλέπουν, να τον κοροϊδεύουν) λέγοντες ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἤρξατο οἰκοδομεῖν καί οὐκ ἴσχυσεν ἐκτελέσαι (:Ξεκίνησε να κτίζει· δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει)». Ξεκινάς, αδελφέ μου, την πνευματική σου ζωή, ενθουσιάστηκες από ένα κήρυγμα, μέσα σου γεννήθηκε ένα αίσθημα αγάπης και εμπιστοσύνης και πίστεως, αλλά δεν είδες πόσο δύναμη έχεις και δεν επεκαλέσθης το Πνεύμα το Άγιον, για να σου δώσει την δύναμη να μπορέσεις να φέρεις εις πέρας τη σωτηρία σου, το οικοδόμημα της σωτηρίας σου.

       Αγαπητοί μου, το Πνεύμα του Θεού μάς παραγγέλλει να γρηγορούμε. Γιατί οι καιροί είναι χαλεποί. Μας εντέλλεται το Πνεύμα το Άγιον να στεκόμαστε στην πίστη, γιατί πολλοί είναι εκείνοι που την προσβάλλουν. Προπαντός δε, προσβάλλουν το θεανθρώπινο πρόσωπον του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

      Μας λέγει ακόμα να έχομε ανδρεία. Γιατί δεν είμαστε, όπως σημειώνει στην προς Εβραίους ο Απόστολος Παύλος «τέκνα ὑποστολῆς», μαζέματος. Υποστέλλω τη σημαία. Να μαζευτώ, όταν ο άλλος μου βάζει μια φωνή, να μαζευτώ στο καβουκάκι μου. «Όχι», λέει ο Απόστολος Παύλος, «δεν είμαστε τέκνα υποστολής εις απώλειαν· που οδηγούμεθα στην καταστροφήν». «Ἀλλά δυνάμεως καί ἀγάπης καί σωφρονισμοῦ». «Ο Θεός», λέγει, «δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως». Μας έδωσε δύναμιν, μας έδωσε ισχύν· τέλος, θα λέγαμε, την ισχύν του Αγίου Πνεύματος. Και όλα αυτά, προσέξτε, είναι εντολές. Προσέξτε, όλα αυτά, αγαπητοί μου, είναι εντολές. Κι εκείνος που τηρεί τις εντολές του Θεού έχει ζωήν αιώνιον.

407η ομιλία στην κατηγορία
« Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Θυσία Δικαιωμάτων.

†.Ο Παύλος, αγαπητοί μου, αγαπούσε πολύ τους Κορινθίους. Εντούτοις, ήταν η Εκκλησία εκείνη, που της χάρισε βέβαια δύο μεγάλες επιστολές, με θέματα τέτοια όμως που έδειχναν ότι πολύ οι Κορίνθιοι τον είχαν λυπήσει. Και αιτία ήταν άλλοτε οι διχοστασίες τους , άλλοτε η στάση τους απέναντι εις τον αιμομίκτη συμπατριώτη τους, για την οποία υπόθεση είπε ο Παύλος: «Και δεν επενθήσατε; Και μένετε ψυχροί και αδιάφοροι;». Άλλοτε η υποτίμηση που του έκαναν, έναντι άλλων εργατών του Ευαγγελίου: «Ο Απολλώς; Α, είναι καλύτερος από τον Παύλο!». Άλλοτε ότι δεν ήταν ο Παύλος ἐκ τῶν ὑπέρ λίαν Ἀποστόλων. Επειδή –ακούσατε- ηργάζετο χειρονακτικά! Που είναι η σημερινή αποστολική περικοπή κ.ο.κ. Ένα σωρό θέματα, που τα καταγράφει στις επιστολές του και δείχνει πόσο εκείνος μεν τους αγαπούσε, εκείνοι δε διαρκώς τον ελύπιζαν. Γι'αυτό κάπου λέει: «Πλατύνθητε, ὦ Κορίνθιοι». «Πλατύνατε την καρδιά σας, ω Κορίνθιοι. Εγώ ένας, δεν χωρώ μες στην καρδιά σας, σεις όλοι χωράτε μες στην καρδιά μου». Με πικρία τα έγραφε αυτά και με παράπονο ο Παύλος.

Έτσι, γράφει, από τη σημερινή αποστολική περικοπή: «Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι (:Μπορεί σε άλλους να μην είμαι απόστολος, αλλά για σας είμαι). Ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ(:Γιατί η σφραγίδα της δικής μου αποστολής εσείς είσαστε εν Κυρίω). Ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲ ἀνακρίνουσιν αὕτη ἐστί». Και συνεχίζει παρακάτω. «Η δική μου απολογία…» ομιλεί περί απολογίας... Διότι συχνά πυκνά τον κάθιζαν στο σκαμνί του κατηγορουμένου. Τον Παύλο. Ναι! Οι Κορίνθιοι! Γι'αυτό λέγει «η δική μου απολογία, για κείνους που με ανακρίνουν και μου λέγουν τούτο ή εκείνο, αυτή είναι». Και συνεχίζει και λέει κι άλλα πολλά. Και όλα αυτά γιατί; Γιατί οι Κορίνθιοι ήσαν πεφυσιωμένοι, ήσαν υπερήφανοι. Έτσι ο Παύλος …ίσως επειδή ήταν κάτοικοι μιας πολύ μεγάλης πόλεως της Μεσογείου, ήταν κοσμοπολίτικη η Κόρινθος και είχε πάρει το μυαλό τους αέρα. Ήσαν πραγματικά φαντασμένοι άνθρωποι.

Έτσι ο Παύλος έφθασε να γράψει, σε σχέση με υλικά πράγματα, που δεν εδέχετο, χρήματα κ.λπ. θυσιάζοντας τα δικαιώματά του, χάριν της απροσκόπτου διαδόσεως του Ευαγγελίου. Και τι γράφει; «Ἐγὼ δὲ οὐδενὶ ἐχρησάμην τούτων (:Όχι· δεν έκανα χρήση απ’ όσα τυχόν θα θέλατε να μου προσφέρετε, σε τίποτα).  Οὐκ ἔγραψα δὲ ταῦτα ἵνα οὕτω γένηται ἐν ἐμοί(:Και δεν τα έγραψα αυτά, για να μου γίνουν έτσι . Δηλαδή «τώρα να μου δίνετε το σιτηρέσιό μου». Περί σιτηρεσίου ο λόγος. Περί διατροφής του Παύλου και των συνεργατών του. Ο Παύλος ηργάζετο με τα χέρια του για να βγάλει το ψωμί του. Καταπληκτικό! Και δεν τα γράφω, λέει, αυτά, για να μου δώσετε τώρα το σιτηρέσιον)· καλὸν γάρ μοι μᾶλλον ἀποθανεῖν ἢ τὸ καύχημά μου ἵνα τις κενώσῃ (:είναι προτιμότερο να πεθάνω, παρά κανείς να μου αφαιρέσει αυτό το καύχημα, ότι δεν παίρνω χρήματα από σας, δεν παίρνω το σιτηρέσιό μου)». Και το καύχημα του Παύλου τι ήταν; Να προσφέρει αδάπανον το Ευαγγέλιον του Χριστού. Χωρίς χρήματα. Αδάπανον το Ευαγγέλιον. Και οι Κορίνθιοι, αντί να αισθάνονται καύχημα για έναν τέτοιον απόστολό τους, που ήταν ανώτερος πάντων, ακριβώς για να μη γίνεται βάρος εις αυτούς ως προς τα οικονομικά, τώρα τον κατηγορούν. Τον κατηγορούν και τι λένε; «Α, για να μην παίρνει χρήματα, πρέπει να είναι δευτέρας κατηγορίας απόστολος, γιατί η πρώτης κατηγορίας απόστολος, εκ των – έτσι ελέγοντο- υπέρ λίαν αποστόλων αν ήταν, -επειδή δε συνέπεσε η περίπτωση εκ των υστέρων ο Παύλος να κριθεί από τον Χριστόν-, γι'αυτό δεν παίρνει χρήματα και δουλεύει. Είναι κατώτερος απόστολος». Ακούστε, ακούστε... Αλήθεια, θα έλεγε κανείς, θα απορούσε με τους Κορινθίους, πόσο απουσία ικανότητος υπήρχε σ’ αυτούς, ορθής εκτιμήσεως των πραγμάτων.

Eντούτοις ο Παύλος επιμένει: «Τίς οὖν μοί ἐστιν ὁ μισθός;(:Ποιος λοιπόν είναι ο μισθός μου; -λέει ο Παύλος)  ἵνα εὐαγγελιζόμενος ἀδάπανον θήσω τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸ μὴ καταχρήσασθαι τῇ ἐξουσίᾳ μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ». «Ποιος είναι ο μισθός μου; Να ευαγγελίζομαι», λέγει, «εγώ θέλω μισθόν από τον Χριστόν, αδάπανον το Ευαγγέλιον, χωρίς χρήματα». Πούουου, Παύλε άγιε! Πού να σ’ ακούγαμε! «Να θέσω», λέει, «αδάπανον το Ευαγγέλιον του Χριστού, στο να μη φθάσω να κάνω ενδεχομένως κατάχρησιν της εξουσίας μου εις το Ευαγγέλιον». Τι σημαίνει «ἐξουσία»; Ναι, είχε εξουσία. Η εξουσία δεν είναι τι άλλο, παρά τα δικαιώματα. Προσέξτε, η λέξις «ἐξουσία» σημαίνει δικαιώματα. Να το ενθυμείσθε, γιατί θα το χρησιμοποιήσομε πιο κάτω αρκετά. Δηλαδή ο Παύλος παραιτείται των δικαιωμάτων του, για προσωπική του συντήρηση, ακριβώς για να μη δώσει αφορμή κατηγορίας εις το Ευαγγέλιον· «ἵνα μὴ ἐγκοπήν τινα δώσῃ». «Ἐγκοπή», «ἐγκόπτω» θα πει «κάτι που σταματώ, κάτι που βλάπτω». Υπάρχουνε διάφορα συνώνυμα. Και λέει μάλιστα ο Ιερός Χρυσόστομος: «Είδες; Όχι μόνον απλώς φοβάται την ἐγκοπήν, την βλάβη αλλά κι εκείνο το ‘’τι’’, ‘’ἐγκοπήν τινά’’, τοσοδούτσικη βλάβη να μην επιφέρω εις το Ευαγγέλιον του Χριστού. Τοσοδούτσικη. Εκείνο το ‘’τι’’, το ‘’τόσο δα’’». «Ἀλλ᾿ οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, ἀλλὰ πάντα στέγομεν(:Δεν δώσαμε, λέει, δεν κάναμε χρήση σ’ αυτό μας το δικαίωμα, αλλά όλα τα υποφέρομε, ‘’πάντα στέγομεν’’, όλα τα υποφέρομε), ἵνα μὴ ἐγκοπήν τινά -τινά, ε;-  δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ».

Εμείς τι θα λέγαμε σε όλα αυτά; Όποιος καταλαβαίνει τον Παύλο, όποιος τον ζει, θα έλεγε: «Ω αθάνατε Παύλε, γνησιότατε ερμηνευτά του Χριστού… Ω αθάνατε Παύλε!». Έτσι σήμερα, με την αποστολική περικοπή που μας δίδεται αυτή η ευκαιρία να δούμε το θέμα, ποιο θέμα; Της θυσίας των δικαιωμάτων. Της θυσίας των δικαιωμάτων… Και τα δικαιώματα, πλάι στα καθήκοντα, υπάρχουν σε πολλούς τομείς της ζωής.

Και πρώτα πρώτα στον χώρο του Ευαγγελίου. Ο Παύλος ήταν κορυφαίος στη θυσία των δικαιωμάτων του. Αναφέρεται βέβαια στα δικαιώματα που έδωσε ο Χριστός στους διακόνους Του, όπως και ο παλαιός νόμος το προέβλεπε, είναι ο μόνος απόστολος που μίλησε για τα δικαιώματα των διακόνων του Χριστού, άλλο ότι δεν έπαιρνε τίποτε- και το πόρισμα των όσων γράφει είναι τούτο- που είναι παρμένο από την Παλαιά Διαθήκη: «Ἄξιος ὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ». «Άξιος είναι ο εργάτης του  μισθού του». Δούλεψε στο Ευαγγέλιο, θα ζήσει από το Ευαγγέλιο. Λέγει: «Δεν ξέρετε ότι εκείνοι που ηργάζοντο εις το θυσιαστήριον ετρέφοντο εκ του θυσιαστηρίου;». Στην Παλαιά Διαθήκη. Σήμερα, θα λέγαμε: «Να πάρει ο ιερεύς το πρόσφορο». Να. Τα πολλά πρόσφορα. Παράδειγμα. Και μάλιστα, με την ευκαιρία, μια που ανέφερα, που είπα αυτό, στο βιβλίο των Αποστολικών Διαταγών, αναφέρει πόσα πρόσφορα θα πάρει ο Επίσκοπος, πόσα θα πάρει ο πρεσβύτερος ή οι πρεσβύτεροι, ο διάκονος και πάει παρακάτω. Ώστε εκ του θυσιαστηρίου θα ζήσει ο εργάτης του Ευαγγελίου.

Μάλιστα, λέγει, το λέει η Παλαιά Διαθήκη και το ερμηνεύει ο Παύλος : «Οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα». «Δεν θα βάλεις φίμωτρο εις το βόδι που αλωνίζει». Είναι γνωστό, ότι όπως γυρίζει, στα παλιά αλώνια, αν ενθυμείσθε, σε εκείνα τα παλιά πέτρινα αλώνια και γύριζε γύρω γύρω ένα ή δύο βόδια μαζί, πατημένα, ξύλο, σανίδι από πίσω και λιάνιζαν εκεί το σιτάρι να βγει το άγανο και να μείνει ο σίτος. Για μια στιγμή το βόδι μπορούσε να σκύψει και κάτι να φάει. «Μην του βάλεις φίμωτρο. Δουλεύει. Άστο να φάει», έλεγε ο παλιός νόμος. Και λέει ο Παύλος: «Μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ; (:Μήπως ο Θεός ενδιαφέρεται για τα βόδια;) Οὐχί περί ἡμῶν ἐγράφη;». «Δεν εγράφησαν», λέει, «αυτά τα πράγματα για μας;». Ότι δεν θα φιμώσεις τον εργάτη του Ευαγγελίου. Θα φάει εκείνο που του ανήκει από το Ευαγγέλιο.

Ενώ κατοχυρώνει τα πράγματα έτσι, ο Παύλος δεν παίρνει τίποτα. Εδώ είναι το καταπληκτικόν. Παραιτείται από το δικαίωμά του αυτό, μόνο και μόνο για να μην πουν: «Πολλά πήρε ο Παύλος… Κατάχρηση έκανε». Χρησιμοποιήθηκε εξάλλου το ρήμα. «Ἀλλ᾿ οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ». «Δεν κάναμε κατάχρηση αυτής της εξουσίας». Όμως ο Παύλος παραιτείται από το δικαίωμα μένοντας στο αξίωμά του: «Μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία». «Σε κανέναν καμία δεν δίνομε ‘’προσκοπήν’’, σκόνταμμα, σκάνδαλο, για να μη ‘’μωμηθῇ ἡ διακονία’’, να μην κατηγορηθεί η διακονία του Ευαγγελίου».

Ω Παύλε, τόσο πολύ αγαπούσες το Ευαγγέλιον; Ω Παύλε, τόσο πολύ αγαπούσες τον λόγο του Θεού; Που θα ήθελες να τον πάρουν οι ακροαταί σου ατόφιον και πουθενά να μην σκοντάψουν; Ω μεγάλε Παύλε…. Ο ίδιος έγραψε ακόμη στον Τιμόθεο: «Παραδιατριβαὶ διεφθαρμένων ἀνθρώπων τὸν νοῦν καὶ ἀπεστερημένων τῆς ἀληθείας(:μη έχοντας την αλήθεια ή την χάρη του Θεού), νομιζόντων πορισμὸν εἶναι τὴν εὐσέβειαν(:που νομίζουν ότι η ευσέβεια είναι πορισμός. Να πλουτίσεις, με το να είσαι ευσεβής ή να είσαι ιερεύς, να πλουτίσεις…)». Και γράφει στον Τιμόθεο: «Ἀφίστασο ἀπὸ τῶν τοιούτων (:Μακριά απ΄ αυτούς, μακριά απ’ αυτούς)»... Και αυτό είναι δυστυχώς, το ότι μέσα στην Ιστορία, διαμέσου των αιώνων, είχαμε και έχομε πάντοτε αυτούς τους «διεφθαρμένους τὸν νοῦν» ανθρώπους, οι οποίοι τίποτα δεν καταλαβαίνουν. Χοιρώδεις άνθρωποι. Εργάζονται εις την Εκκλησίαν για να κερδίσουν και για να πλουτίσουν. Και θα προσθέσει ο Παύλος στον Τιμόθεο, στην Α΄προς Τιμόθεο: « Ἒστι δὲ πορισμὸς μέγας ἡ εὐσέβεια μετὰ αὐταρκείας». «Πορισμός» θα πει πλούτος. «Είναι μέγας ο πλούτος, το να έχεις την ευσέβειαν με την αυτάρκεια». Εκείνο το … «μου φθάνει να ζήσω». Ακούστε: «Μου φθάνει να ζήσω. Δεν πρέπει να πλουτίσω».

Και θα φιλοσοφήσει ο Παύλος: «Οὐδὲν γὰρ εἰσηνέγκαμεν εἰς τὸν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα· ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα». «Είναι φανερό», λέει, «στον κόσμο αυτόν δεν φέραμε τίποτα. Καθένας που γεννιέται, δεν φέρνει ούτε λεφτά, ούτε κουβέρτες, ούτε παπούτσια, τίποτα. Από την κοιλιά της μάνας του φέρνει τίποτα; Γυμνός γεννιέται». Φανερόν. Και ποιος δεν το ξέρει αυτό; Κι όταν φύγομε από τον κόσμον αυτόν, δεν παίρνομε πάλι τίποτα. Έτσι φιλοσοφεί ο Παύλος. Κοινός νους· που ο καθένας μπορεί αυτό να το δει. Και βγάζει το συμπέρασμά του. Έχοντες λοιπόν διατροφάς και σκεπάσματα… -σκέπασμα είναι τα ρούχα, είναι τα παπούτσια, είναι η στέγη. Κι αυτό σκέπασμα είναι. «Έχοντες», λέει, «διατροφάς και σκεπάσματα, έχοντες να ζήσομε και να σκεπαστούμε, σ’ αυτά να αρκεστούμε». Αυτά είναι για όλους. Και για τους κληρικούς, πολλῷ δέ μᾶλλον…

Εάν όμως κανείς θέλει να προσφέρει την διακονία του στην Εκκλησία, μάλιστα εάν δεν είναι κληρικός, είναι λαϊκός, και έχει άλλοθεν έσοδα, έχει χωράφια, έχει μαγαζί, ξέρω ΄γω, ποτέ μη δεχθεί αμοιβή για την διακονία του αυτή εις την Εκκλησία. Ποτέ μη δεχθεί αμοιβή. Επίτροπος; Τι κάνεις; Ερανική επιτροπή; Μην πάρεις τίποτα! Πρόσεξε αδελφέ. Μην πάρεις τίποτα! Μιμήσου τον Παύλο. Ακόμη, μην υπάρξει σε σένα καμία υστεροβουλία, σε αυτήν την διακονία του Ευαγγελίου. Ότι… «Ε, αργότερα, εις το μέλλον, κάτι θα ζητήσω, κάπου, κάπως θα ωφεληθώ», μελλοντικά οφέλη δηλαδή. Ούτε φήμη, ούτε προνόμια, ούτε δόξα. Με ταπείνωση υπηρέτησε, διακόνησε την Εκκλησία, τον λόγο του Θεού, ό,τι είναι. Το αξίωμα του Παύλου δια ένα αδάπανον Ευαγγέλιο, πρέπει να είναι διαρκώς μπροστά στα μάτια μας. Να το ΄χουμε στον νου μας διαρκώς. Να ζούμε για την Εκκλησία και όχι από την Εκκλησία, όπως υπάρχει μία σύγχρονη έκφρασις. Σήμερα δυστυχώς πάσχομε. Πάσχομε, πάσχομε. Γιατί λησμονήσαμε τον Παύλο. Ή καλύτερα …βλέπετε κάθε χρόνο ακούγεται η περικοπή αυτή. Ποιος την προσέχει; Ποιος την θεολογεί; Ποιος την βαθαίνει; Λησμονήσαμε τον Παύλο. Ή, καλύτερα, τις επιταγές του Αγίου Πνεύματος. Και η εποχή μας έχει πολύ μεγάλη ευαισθησία. Εάν δει εσένα ή κληρικός ή λαϊκός που υπηρετεί στην Εκκλησία να αρπάζεις, το μυαλό σου, το μάτι σου να είναι στα υλικά αγαθά, πρόσεξε, γύρω σου θα σκανδαλισθούν. Γι'αυτό σήμερα είναι πολλοί οι σκανδαλιζόμενοι.

Η θυσία των δικαιωμάτων, αγαπητοί μου, είναι το αντίθετο της φιλαυτίας. Είσαι φίλαυτος; Ουδέποτε θα θυσιάσεις τα δικαιώματά σου. Θυσιάζεις τα δικαιώματά σου; Δεν είσαι φίλαυτος. Δύο ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Δεν ζητώ τα δικά μου, αλλά των άλλων. Όπως λέει ο Παύλος, πάλι στην Α΄προς Κορινθίους, στο επόμενο κεφάλαιο το λέει: «Μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω(:Κανείς να μη ζητά το δικό του), ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος (:αλλά το κέρδος του αλλουνού)». Μέχρι ενός βαθμού, βέβαια, θα κοιτάξω και το δικό μου. Αλλά όχι διαρκώς το δικό μου. Γιατί αλλιώτικα μεταβάλλομαι σε φίλαυτον, όπως σας είπα.

Συνεπώς, κίνητρον της παραιτήσεως δικαιωμάτων ποιο είναι; Η αγάπη. Η αγάπη στον Χριστό. Η αγάπη στην Εκκλησία Του. Η αγάπη στον κάθε άνθρωπο, κατά τον τύπο της παραβολής του Καλού Σαμαρείτου. Όποιος και να είναι αυτός ο άλλος άνθρωπος, δείξε του την αγάπη σου, δείξε του την εξυπηρέτηση. Έτσι, παραιτείται ο θυσιαζόμενος από χρήματα, από προνόμια, από προσωπική ανάπαυση, ακόμη και από την σωματική του υγεία. Παραιτείται. Για να προσφέρει. Να προσφέρει προσφερόμενος. Να δαπανά εαυτόν, δαπανώμενος.

Πολλάκις ακόμη, ο άνθρωπος της θυσίας, που το έχει μέσα του ή που το διδάχτηκε από το Ευαγγέλιον, πολλάκις διαλέγει επάγγελμα που να είναι προσφορά. Όπως είναι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού -Έπαψε να ΄ναι. Κάνουν απεργίες οι εκπαιδευτικοί. Ας είναι…-. Για να προσφερθεί. Το επάγγελμα του γιατρού. Για να προσφέρει -Έπαψε να είναι. Για να βγάζουν χρήματα σήμερα...-. Το επάγγελμα του νοσηλευτού, της νοσοκόμου, του νοσοκόμου. Ξέρετε τι προσφορά είναι αυτή; Ξέρετε ότι οι αδερφές νοσοκόμες είναι σαν άγγελοι μέσα εις το νοσοκομείο; Και με εκείνη την άσπρη στολή τους, νομίζεις ότι κατέβηκαν από τον ουρανό να υπηρετήσουν και πάλι να ξαναφύγουν.

Ακόμη, παραιτείται ο πιστός, αγαπητοί, και από κοινωνικά δικαιώματα, κοινωνικά δικαιώματα, προκειμένου να διατηρήσει την ειρήνη. Και από κοινωνικά δικαιώματα. Ο Ισαάκ, επί παραδείγματι, ο γιος του Αβραάμ, έκανε μια ανόρυξη φρέατος, έσκαβε, για να βρει νερό. Είχε ποίμνια κ.τ.λ. κάπου έκανε την εγκατάστασή του, έσκαβε για να βγάλει  νερό. Μόλις το έβλεπαν οι πλαϊνοί λαοί, πήγαιναν και του έπαιρναν το πηγάδι και λέγανε: «Α, αυτό είναι δικό μας!». Πήγαινε πιο πέρα… ποτέ δεν μάλωσε, πήγαινε πιο πέρα, ξανάσκαβε, έβρισκε νερό, πήγαιναν άλλοι…: «Α, αυτό είναι δικό μας!». Αγαπητοί μου ο Ισαάκ, τύπος του Ιησού Χριστού, πράος, ποτέ δεν στράφηκε εναντίον των ή να κάνει μία μάχη, αλλά παρητείτο από το κάθε πηγάδι που έσκαβε. Κι αυτό εγίνετο κατ’ επανάληψιν. Μόνο και μόνο για να μην έχει προστριβές με τους γειτονικούς εκεί - μικρές φυλές, μικρούς λαούς.

Ομοίως, αγαπητοί, είναι και τα λεγόμενα «κληρονομικά δικαιώματα»· που λίγο πολύ βρισκόμαστε κάτω απ’ αυτά.  Προκειμένου να διατηρήσει κανείς την ειρήνη του και την αγάπη με τα αδέλφια του και με τους στενούς συγγενείς του, δέχεται να του δώσουν ό,τι αυτοί κρίνουν. Ξέρω ΄γω, ένα οικόπεδο, το χωρίζομε στα τέσσερα, ποιος θα πάρει τη γωνία. «Να ρίξομε κλήρο». «Όχι αδερφοί, πάρτε εσείς και δώστε μου όποιο θέλετε». Ας πούμε, ένα τυφλό κομμάτι του οικοπέδου, που δεν είναι γωνιά, που δεν βλέπει σε δρόμο. Και ακόμη μπορεί να φθάσει να παραιτηθεί τελείως. Να πει: «Παραιτούμαι από την περιουσία και κάνετε ό,τι θέλετε». Ή δέχεται ό,τι του δώσουν ή παραιτείται ολότελα, όταν βλέπει ότι μαλώνουν τα αδέλφια και οι συγγενείς. Στα δικαστήρια αυτός ο άνθρωπος δεν τρέχει ποτέ. Γι'αυτό και ο Θεός τον ευλογεί. Πόσες φορές έχω πει σε σας, στην Εξομολόγηση, που το’ χω χαρεί μέχρι τον ουρανό, να μου λέτε, άνδρες, γυναίκες: «Πάτερ μου, σκέφτηκα να παραιτηθώ». «Άγιος ο Θεός!», λέγω. «Και να δεις πόσο θα σε ευλογήσει ο Θεός. Δεν θα πεινάσεις ούτε συ, ούτε τα παιδιά σου».

Αλλά και μέσα στην καθημερινότητα, αγαπητοί μου, υπάρχουν θυσιαζόμενα δικαιώματα. Όπως μια προτεραιότητα κάπου, στο αυτοκίνητο, στην τράπεζα, σε ένα μαγαζί πάμε να ψωνίσομε, και προσφέρει κανείς την προτεραιότητά του, γιατί είναι κάποιος ηλικιωμένος άνθρωπος, είναι ένας ανήμπορος άνθρωπος. Θυσιάζει ακόμη την άνεσή του στο λεωφορείο, στο τρένο, δεν ξέρω πού. Αυτά είναι καθημερινά-καθημερινά. Θυσιαζόμενα δικαιώματα. Γι'αυτό λέει ο αββάς Δωρόθεος, είναι στην πέμπτη του διδασκαλία: «Ὅταν γάρ κρατῶμεν τό ἴδιον θέλημα καί στοιχῶμεν –γιατί όταν ζητάω τα δικαιώματά μου, ζητάω το δικό μου το θέλημα- τοῖς δικαιώμασιν ἡμῶν, τότε λοιπόν ὡς καλόν πρᾶγμα ποιοῦντες ἑαυτοῖς ἐπιβουλεύομεν καί οὔτε οἴδαμεν πῶς ἀπολλύμεθα». Να σας το μεταφράσω: «Όταν μένομε δεμένοι με το θέλημά μας και ρυθμίζομε την ζωή μας με βάση τα δικαιώματά μας, υπάρχουν άνθρωποι - οι πιο πολλοί ίσως, που δεν θυσιάζουν τίποτε από τα δικαιώματά τους -‘’Τίποτε’’, σου λέει: ‘’Μου ανήκει’’, ‘’Έχω δικαίωμα’’-, τότε έχοντας την εντύπωση», συνεχίζει ο αββάς Δωρόθεος, «ότι κάνομε κάτι καλό, προετοιμάζομε άθελά μας το κακό μας και χανόμαστε χωρίς να το καταλαβαίνομε». Γιατί χωρίς να το καταλαβαίνομε; Γιατί μιλάμε για τα δικαιώματά μας εν ονόματι της δικαιοσύνης… Εκεί –επιτρέψατέ μου την λέξη- την πατάμε!

Η θυσία των δικαιωμάτων στην καθημερινότητα, αγαπητοί μου, εξορίζει, όπως σας είπα, την φιλαυτία. Και εγκαθιδρύει την αγάπη και την χριστιανική κοινωνικότητα.

Αγαπητοί, έφθασε ο Παύλος να πει κάποτε από αγάπη για τους συμπατριώτες του: «Ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα, οἵτινές εἰσιν Ἰσραηλῖται». «Θα ευχόμουν – «ἀνάθεμα» θα πει χώρισμα- να χωριστώ από τον Χριστόν -Ποιος; Ο Παύλος· που αγαπούσε τόσο τον Χριστόν- για λογαριασμό των συμπατριωτών μου, προκειμένου να γνωρίσουν τον Χριστό οι Ισραηλίται». Είδατε κουβέντα; Όταν ο Χριστιανός θυσιάζει τα δικαιώματά του, τότε όλα αυτά, θα τα έχει εξασφαλίσει στη Βασιλεία του Θεού. Μην το πάρετε περίεργον. Στην Αποκάλυψη γράφει τα εξής: «Καὶ ἐδόθη αὐτῇ(:δόθηκε εις την Εκκλησία δηλαδή, εις την νύμφην) ἵνα περιβάληται βύσσινον λαμπρὸν καθαρόν· τὸ γὰρ βύσσινον -δηλαδή βυσσινί χρώμα χιτώνα-  τὰ δικαιώματα τῶν ἁγίων ἐστί ». Είναι  «τὰ δικαιώματα τῶν ἁγίων». Παρότι, «δικαιώματα» εδώ σημαίνει η αγιότητα, οι αρετές των αγίων, όμως μπορούμε να πούμε ότι οι άγιοι στην Βασιλεία του Θεού διασώζουν, διασώζουν τα δικαιώματά τους. Ποια; Εκείνα που θυσίασαν εις τον παρόντα κόσμον. Εκεί ακριβώς τα απολαμβάνουν. Και μάλιστα όταν φθάνουν εις το ύψιστον δικαίωμα της ζωής και εκεί να παραιτούνται, γινόμενοι μάρτυρες για την αγάπη του Χριστού, τότε εκεί βρίσκουν και την αληθινή ζωή.

Αγαπητοί, ας συνηθίζομε, με κάποιαν ευκολία, από τα μικρά, να θυσιάζομε τα δικαιώματά μας, από τα μικρά… Πρότυπό μας αιώνιον ο Παύλος, ο αιώνιος Παύλος· που κι αυτός είχε πρότυπο τον Κύριόν μας Ιησούν Χριστόν.

615η ομιλία στην κατηγορία
« Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.