Λέγει ὅτι εἴμεθα παιδιά προφητῶν, «διότι υἱοὶ προφητῶν ἐσμεν» καί ἔχουμε τήν ἀνάγκη δηλαδή τῆς θείας εὐλογίας. Αὐτό εἶναι πάρα πολύ σπουδαῖο! Πάρα πολύ σπουδαῖο, τό ξαναλέγω. Βέβαια πρίν προχωρήσουμε νά κάνουμε κάποιες διασαφήσεις, ὅτι πρέπει νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι ἐδῶ εἰς τόν χῶρον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης δέν γίνεται λόγος περί ἰσοβίου παρθενίας, ἀλλά μόνο περί παρθενίας μέχρι τόν γάμο. Γι’ αὐτό ἐνθυμεῖσθε, ὁ ἴδιος στίχος (ὁ ἴδιος!) πού λέγει «Πρόσεχε σεαυτῷ παιδίον ἀπό πάσης πορνείας» πού τό εἴχαμε ἀναλύσει σέ τόσα θέματα (σέ ἕνδεκα ἡμίωρα θέματα), τόσο τό «πρόσεχε σευτῷ», ὅσο καί τό «ἀπό πάσης πορνείας», ἀπό κάθε μορφή ἀνηθικότητος. Αὐτά καί πέρυσι λέγαμε, καί ὑπενθυμίζω ὅτι εἶναι ὅλα αὐτά στό ἴδιο χωρίο, καί συνεπῶς ἐδῶ ἐννοεῖ τήν παρθενία μέχρι τόν γάμο. Ἐννοεῖται δηλαδή, πρόσεχε μήν ἐγγίσεις τήν ἀνηθικότητα, εἶναι ἁμάρτημα. Δέν θά ἔχεις τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Θά ἔλθει ἡ ὥρα τοῦ γάμου σου. Ἕως ἐκεῖ.
Ἀλλά ἡ παρθενία ὡς ἰσόβιος κατάσταση, δηλαδή τό νά τήν τηρήσει κανείς ἰσοβίως, μέχρι πού νά πεθάνει, ἀνήκει στόν χῶρο τῆς Καινῆς Διαθήκης, παρά τό ὅτι καί αὐτή ἔχει τούς ἀντιπροσώπους της εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην, ὅπως εἶναι ὁ προφήτης Ἠλιας, ὁ προφήτης Ἐλισσαῖος, καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής. Εἶναι κατ’ ἐξοχήν ἐν παρθενίᾳ καί μάλιστα ἡ Ἐκκλησία μας, ἀναγνωρίζει ὡς παρθένους, μόνο τρία πρόσωπα (στόν χῶρο τῆς Καινῆς Διαθήκης, τώρα), μόνο τρία πρόσωπα. Τήν Θεοτόκον, κατ’ ἐκτίμησιν, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Βαπτιστήν καί τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Εὐαγγελιστή. Βεβαίως πάρα πολλοί ζῆσαν τήν παρθενία -γιά νά μήν ἀπογοητευθεῖ κανείς- καί μάλιστα λέγει ἐκεῖ στὀ βιβλίον τῆς «Ἀποκαλύψεως» ὅτι «βλέπεις αὐτούς, πάρα πολλοί πού ἀκολουθοῦν «τό ἀρνίον ὅπου ἄν ὑπάγῃ», δηλαδή τόν Ἰησοῦν Χριστόν, «οἵ (:οἱ ὁποῖοι, εἶναι ἀναφορικό) μετὰ γυναικῶν οὐκ ἐμολύνθησαν· παρθένοι γάρ εἰσιν». Τό «οὐκ ἐμολύνθησαν» ἀποκλείει τήν περίπτωση πορνείας, ἀλλά ἀποκλείει καί τήν περίπτωση γάμου. Ἀνήκει, ὅπως λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, τό θέμα τῆς παρθενίας, μόνο διά τόν χῶρο τῆς Καινῆς Διαθήκης. Τό γιατί εἶναι τοῦτο, ὅτι στήν Παλαιά Διαθήκη ἔπρεπε νά διατηρεῖται ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἕως ὅτου φέρει τήν Θεοτόκον καί ἐκείνη τόν Μεσσίαν. Ἔπρεπε, λοιπόν, ἱστορικά ὁ λαός αὐτός νά ὑπάρχει. Ἀλλά ἡ παρθενία, δέν γνωρίζει πιά ὅρια ἑνός λαοῦ μέ σύνορα. Ἀνήκει πιά εἰς τήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι ἐγκατεσπαρμένη σ’ ὅλη τή γῆ.
Καί τί εἶναι ἡ παρθενία -ἡ ὁποία βεβαίως τιμᾶται εἰς τόν χῶρον τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἄλλο ἄν ἡ ἐποχή μας σήμερα εἶναι τέτοια πού δέν τιμᾶ, γιατί ζοῦμε ἔσχατες, ἀντίχριστες ἡμέρες- δέν εἶναι παρά μία πρόγευσις τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, διότι μέσα εἰς τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δέν θά ὑπάρχει ὁ γάμος. Ἔτσι ἡ ἰσόβιος παρθενία… δέν θά ὑπάρχει ὁ γάμος στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ -τό ξαναλέμε ἔτσι;- ὁ Κύριος εἶπε: «Στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ οὔτε παντρεύονται οὔτε νυμφεύονται, ἀλλά εἶναι», λέγει, «ὅπως οἱ ἄγγελοι». Κι ὅταν λέγει «ὅπως οἱ ἄγγελοι» ἐννοεῖ, ὄχι ἀσώματοι (παρότι θά ἔχουμε τό σῶμα ἐξ ἀναστάσεως), ἀλλά μέ τήν ἔννοια ὅτι ὅπως οἱ ἄγγελοι δέν ἔχουν γάμο, ἔτσι καί μεῖς εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ δέν θά ἔχουμε γάμο. Καί τοῦτο διότι δέν ὑπάρχει λόγος νά ὑπάρχει ὁ γάμος. Γιατί δέν ὑπάρχει λόγος; Γιατί δέν θά ὑπάρχει ὁ θάνατος. Ὁ γάμος εἶναι ἕνα σχῆμα στήν παρουσία τοῦ θανάτου. Ὅταν, λοιπόν, ὁ θάνατος δέν θά ὑπάρχει πιά, τότε εἶναι περιττός ὁ γάμος. Στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ θά εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θά εἶναι ἄξιοι ν’ ἀνήκουν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Εἶναι λοιπόν μία πρόγευσις ἡ παρθενία, τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ παρθενία δύναται νά συναντηθεῖ τόσο μέσα εἰς τόν μοναχισμόν, ὅσο καί ἔξω ἀπό τόν μοναχισμόν. Δηλαδή δέν εἶναι ἀπαραίτητος νά εἶναι κανείς μοναχός διά νά εἶναι ἐν παρθενίᾳ, ἀρκεῖ νά εἶναι σέ μίαν νόμιμον παρθενίαν καί ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναῖκα, ὄχι διότι δέν κατάφερε καί ὁ ἕνας καί ὁ ἄλλος νά παντρευτοῦν, ἀλλά διότι δέν ἤθελαν νά παντρευτοῦν, διότι ἀφιέρωσαν τόν ἑαυτόν των εἰς τόν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος, μήν ξεχνᾶτε, καθομοιώθη μέ μᾶς, ἀλλά ὑπάρχει ὁ γάμος εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν; Δέν ξέρω ἄν τό σκεφθήκατε ποτέ. Εἶναι περιττόν. Γιατί; Γιατί ἁπλούστατα ὁ Χριστός ἦρθε νά δώσει τήν αἰώνιο ζωή καί νά καταργήσει τόν θάνατον. Πῶς, λοιπόν, θά μετήρχετο ἕνα σχῆμα πού μυρίζει θάνατο; Αὐτό εἶναι τό σπουδαῖο. Βλέπετε πόσο σημαντικά πράγματα εἶναι αὐτά.
Καί βέβαια ὁ Κύριος, ἐρωτηθείς κάποτε διά τό θέμα τῆς ἀγαμίας (τῆς παρθενίας) τῆς ἰσοβίου παρθενίας… τόν ρώτησαν οἱ μαθητές Του, γιατί εἶχε μιλήσει γιά τό διαζύγιο καί τά πράγματα δέν ἦσαν εὐχάριστα… λέει ὁ Κύριος: « Δέν μπορεῖς νά πάρεις διαζύγιο, διότι ἐκείνους πού ὁ Θεός ἔχει συζεύξει, ἄνθρωπος νά μήν τούς διαλύει». Τό διαζύγιο, παιδιά, εὐαγγελικῶς δέν ἐπιτρέπεται, κι ἄν ληφθεῖ διαζύγιο γιά κάποιο λόγο, δέν ἐπιτρέπεται ὁ γάμος ἐκ διαζυγίου. Ἄν μοῦ πεῖτε τώρα τί γίνεται…. ἔ, ἐγώ σᾶς μιλάω τί λέει τό Εὐαγγέλιο. Κι ὅπως λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, λέει θά κριθοῦμε μέ βάση τό Εὐαγγέλιο καί τά λόγια τοῦ Χριστοῦ. Λοιπόν, ἔτσι ἀπόρησαν οἱ μαθητές καί εἶπαν: «Δέν συμφέρει κανείς νά παντρευτεῖ, διότι ἄν τοῦ τύχει ἕνας κακός σύζυγος ἤ μία κακή σύζυγος, τότε τί μπορεῖ νά κάνει;». Κι ὁ Κύριος ἀπήντησε: «Οἷς δέδοται» (Ματθ. ιθ΄, 11) πού θά πεῖ: «εἰς ἐκείνους εἰς τούς ὁποίους ἔχει δοθεῖ». Δηλαδή εἶναι δῶρο, δέν μπορεῖ ὁ καθένας νά τηρήσει τήν ἰσόβιον ἀγαμίαν. Προσέξτε, ὁ καθένας ὁφείλει νά τηρήσει τήν ἀγαμία του ἕως τόν γάμο του, γι’ αὐτό καί τιμωρεῖται ἡ ἀνηθικότητα. Τελείως ἀπαγορεύεται ἡ ἀνηθικότης, καί τιμωρεῖται, αὐστηρῶς, κι εἶναι ἕνα ἀπό τά ἑπτά θανάσιμα ἁμαρτήματα, ἀλλά διά τήν ἰσόβιον ἀγαμίαν, λέει ὁ Κύριος, δέν μπορεῖ ὁ καθένας νά τό ἐπιτύχει καί πράγματι τό βλέπει κανείς παρά μόνο σ’ ἐκείνους πού ἔχει δοθεῖ, δηλαδή ὡς δῶρον.
Ἐδῶ ἄς παρεμβάλω ἕναν λόγο τοῦ πατρός Παϊσίου ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, πού λέει ὃτι ὁ καθένας μπορεῖ νά τό ἔχει αὐτό, ἀρκεῖ μόνο νά τό θέλει. Δέν εἶναι, λοιπόν, ἐκεῖνο τό «οἷς δέδοται»· πράγματι ὁ Κύριος, εὐθύς μετά εἶπε, εὐθύς μετά : «Ὁ δυνάμενος χωρεῖν, χωρείτω»: «Αὐτός πού μπορεῖ νά τό πραγματώσει, νά τό πραγματώσει». «Ὁ δυνάμενος χωρεῖν, χωρείτω». Ἄ, ὥστε λοιπόν εἶναι δύο πράγματα ἡ παρθενία. Εἶναι ἡ κλῆσις ἀπό τόν Θεό καί ἡ προσπάθεια τοῦ ἰδίου τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι δυό πράγματα. Ἡ σύζευξις αὐτῶν τῶν δύο δίδει τήν ἰσόβιον ἀγαμίαν. Ἀλλά ὅτι ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, κι ἔχει δίκιο ὁ πατήρ Παΐσιος στό Ἅγιον Ὄρος πού τό λέει αὐτό. Θά σᾶς πῶ ἕνα λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Λέγει: «Θά ἤθελα ὁ καθένας ἀπό σᾶς -πού γράφει στούς Κορινθίους (Α΄ Ἐπιστολή, 7ο κεφάλαιο)- νά εἴσαστε ὅπως εἶμαι καί ἐγώ. Ἀλλά ὁ καθένας ἐπῆρε ἴδιον χάρισμα, ἄλλος μὲν οὕτως, ἄλλος δὲ οὕτως». Πλήν ὅμως ἑφτά φορές (!) μέ διαφορετικό τρόπο ἐκφράσεως ἀναφέρεται εἰς τόν γάμον λέγων: «Τί νά σᾶς κάνω; Σᾶς λυπᾶμαι (φείδομαι ὑμῶν)». Ἀκόμη λέγει: «Θά ‘χετε ἄν παντρευτεῖτε, θλῖψιν τῇ σαρκὶ», ἀκόμη δέ τόσα ἄλλα λέει. Ἑφτά φορές τό λέγει αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος! Τί θέλει νά δείξει ἐδῶ; Ὑποκρύπτεται ἡ περίπτωση, ἄν κανείς θέλει, ἑλκύει τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί μένει ἄγαμος. Ἔχει δίκιο λοιπόν ὁ πατήρ Παΐσιος πού τό λέγει αὐτό. Ὡστόσο δέν εἶναι γιά ὅλους, ἀφοῦ -ἄς τό πάρουμε ἔτσι χονδρικά- εἰς ἐκείνους μόνο πού δόθηκε ἡ ἀγαμία (ἡ παρθενία ἐννοεῖται ἡ ἰσόβιος), καί ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δύναται νά τήν ἐπιτύχει μέ προσπάθεια, ὄχι ὑπερβολική! ὄχι! Ἅμα κανείς ἀγαπᾶ τόν Θεό, ἐπικαλεῖται τήν χάρη Του καί προσέχει μερικά πράγματα, θά σᾶς πῶ καί γώ μέ τήν σειρά μου· ἡ ἀγαμία εἶναι κατορθωτή ἀπ’ ὅλους, ἀρκεῖ νά προσέχει κανείς μερικά πράγματα. Τίποτα ἄλλο. Καί νά τά προσέχει μάλιστα ἰσοβίως, μέχρι 100 χρονῶ! Ναί.
Λέγει ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Σιναΐτης: «Πρόσεχε», λέγει, «τόν δαίμονα τῆς πορνείας, ἕως θανάτου σου». Δηλαδή, μέχρι πού νά πεθάνεις νά προσέχεις, διότι -νομίζω σᾶς τό ‘χω ξαναπεῖ αὐτό- ἐγώ συνήντησα πρό πολλῶν-πολλῶν ἐτῶν κρατούμενον εἰς τίς φυλακές Λαρίσης, 84 ἐτῶν γέροντα, πού εἶχε κάνει φόνο, γιά λόγους μιᾶς γυναικός. Δηλαδή σκότωσε τόν ἀντίζηλον γιά μιά γυναῖκα! Πώ πώ! φοβερό ἔ; Παιδιά, 100 χρονῶ κι ἡ Ἱστορία τό μαρτυράει, κι ἡ πραγματικότητα τό μαρτυράει. Ποτέ μήν πεῖς: «Μά γέρασα! Ἂς μήν προσέχω». Ποτέ δέν πρέπει αὐτό τό στοιχεῖο νά εἰπωθεῖ. Ὀφείλουμε νά προσέχουμε, σ’ ὁποιαδήποτε ἡλικία κι ἄν βρισκόμαστε, μέχρι πού ἡ ψυχή μας νά βγαίνει καί νά λέμε: «Πρέπει νά προσέχουμε». Αὐτό «καί ἡ ψυχή μας» ὑπάρχει καί μιά διήγηση στό Γεροντικό… ἀλλά ἁπλώνω πολύ τό θέμα.
Πάντως, ὅμως, στόν κόσμον αὐτόν σκοπός δέν εἶναι ὁ γάμος· οὔτε καί ἡ παρθενία. Ἁπλῶς καί μάλιστα ὁ γάμος νά θεωρεῖται ἀπό πολλούς χριστιανούς μας ὡς ἰδεῶδες σχῆμα. Προσέξτε τί εἶπα: «Σχῆμα»! Σχῆμα εἶναι. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Παράγει τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου». Ὁ γάμος εἶναι γιατί ὑπάρχει ὁ θάνατος. Σωστό. Θά περάσει, γιατί «παράγει» θά πεῖ «περνάει». Ἔτσι ὁ σκοπός μας, δέν εἶναι παιδιά ὁ γάμος, μά οὔτε καί ἡ παρθενία. Βλέπετε, πικραίνεται μιά κοπέλα, πικραίνεται ἕνα ἀγόρι γιατί δέν κατάφερε νά παντρευτεῖ, περνᾶν τά χρόνια καί αὐτοδηλητηριάζεται, καί μάλιστα ἀποκτάει μία μέσα (πιό πολύ τό κορίτσι), μία ψυχολογία πολύ ἄσχημη. Εἶναι ἡ ψυχολογία τοῦ «ἀκούσια ἀνύπαντρου κοριτσιοῦ». «Δέν παντρεύτηκα», σοῦ λέει… λέει, «οἱ φιλενάδες μου παντρεύτηκαν… ξέρω γώ… οἱ ἀδελφές μου παντρεύτηκαν, ἐγώ δέν παντρεύτηκα», κι ἀρχίζει νά αὐτοδηλητηριάζεται κι ἀποκτάει αὐτήν τήν εἰδική ψυχολογία πού λέγεται γεροντοκορισμός. Ὅμως ὅταν δέν ζήσει ἡ ἀνύπαντρη κοπέλα καί τό ἀνύπαντρο ἀγόρι, αὐτήν τήν ψυχολογία, τότε δέν ὑπάρχει θέμα, νά πέσει σ’ αὐτόν τόν λάκκο τοῦ γεροντοκορισμοῦ. Εἴτε ἄνδρας εἴτε γυναῖκα, σᾶς τό ξαναλέω. Καί τό χαίρεται! Καί ἀφιερώνει κανείς μάλιστα ἔστω κι ἀπό μίαν φιλοτιμίαν… εἶδε ὅτι δέν κατάφερε νά παντρευτεῖ, ἀφιερώνει τόν ἑαυτό του (της) στόν Χριστό καί λέει: « Δέν θέλω νά παντρευτῶ πλέον, πέρασα τά… 35, τά 40, δέν θέλω νά παντρευτῶ». Ναί. Ὁπότε δέν ὑπάρχει περίπτωση αὐτῆς τῆς ὄχι εὐχαρίστου ψυχολογίας, καί διά τό πρόσωπο πού φέρει αὐτήν, ἀλλά καί διά τό περιβάλλον μέσα στό ὁποῖο ὑπάρχει τό πρόσωπο αὐτό.
Σᾶς εἶπα ὅμως ὅτι καί ἡ παρθενία δέν εἶναι σκοπός, διότι ἁπλούστατα ἀποτελεῖ ὑπέδαφος, ἐπί τοῦ ὁποίου ὑπεδάφους καλλιεργοῦνται οἱ ἀρετές. Εἶναι ἀδύνατον νά κερδίσεις ἀρετές μέ ὑπέδαφος, φέρ’ εἰπεῖν, πορνικό. Ἀδύνατον! Δέν εἶναι δυνατόν. Δέν εἶναι δυνατόν! Δέν εἶναι δυνατόν! Διότι ἡ κάθε σου ἀρετή θά εἶναι ἀκάθαρτη. Καί ἡ ἐλεημοσύνη σου καί ἡ ἀγάπη σου, ὅλα θά εἶναι ἀκάθαρτα. Πρέπει, λοιπόν, νά ὑπάρχει προϋπόθεσις τῆς ἁγνότητος, τῆς καθαρότητος. Σᾶς θυμίζω τήν παραβολή τῶν δέκα παρθένων, πού, παρθένοι καί οἱ δέκα –παρότι ἐκεῖ ὀνοματίζονται οἱ χριστιανοί- ἀλλά οἱ πέντε, λέγει, σώθηκαν οἱ πέντε δέν σώθηκαν. Βλέπετε ὅτι ἡ παρθενία δέν κατάφερε νά σώσει τίς πέντε… γιατί; Γιατί εἴχανε μωρία, δέν εἴχανε σύνεση. Δέν εἶναι, λοιπόν, ἀρκετή, ὅπως εἴδαμε, ἡ παρθενία. Ἐπειδή, ὅμως, ἡ παρθενία θέλει ἱδρῶτα, θέλει κόπον, καθετί πού περιέχει κόπο -λέγουν οἱ Πατέρες- εἶναι ἀρετή. Ἄν ἔχω ἐμφύτως κάτι, αὐτό δέν εἶναι ἀρετή. Ὅταν ὅμως καταβάλλω κόπο γι’ αὐτό, τότε ἐπειδή καταβάλλεται πολύς ἱδρῶτας καί πολύς κόπος, ἡ παρθενία τελικά χάριν τοῦ ἱδρῶτος της γίνεται ἀρετή. Ἔτσι εἶναι δυό πράγματα· εἶναι ὑπέδαφος ἀρετῶν καί ταυτόχρονα εἶναι ἀρετή.
Εἴτε γάμος ὑπάρχει, εἴτε παρθενία ὑπάρχει, ὅ,τι διαλέξει κανείς κι ὅ,τι νομίζει ὅτι μπορεῖ… κανείς δέν δεσμεύεται, οὔτε ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεόν, πρέπει νά εἶναι ὅμως ἐν Κυρίῳ, καί ὁ γάμος καί ἡ παρθενία. Καί τά δύο. Κι ὄχι νά εἶναι ἀπό μία ἰδιοτροπία ἤ, ἄν θέλετε, ἀπό μία φιληδονία ὁ γάμος, καί ἡ ἀγαμία ἀπό μία ἰδιοτροπία. Στό ἴδιο βιβλίο πού ἔχουμε (τό βιβλίο τοῦ Τωβίτ) ἄν τό διαβάσετε (καλό θά ἦταν) -εἶναι ἕνα ἀπό τά βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης- θά δεῖτε ὅτι ὅταν ὁ Τωβίας ὅταν ἔφυγε γιά νά πάει νά πάρει ἐκεῖνο τό δάνειο πού εἶχε δώσει ὁ πατέρας του σ’ ἕναν συμπατριώτη εἰς τούς Ράγους τῆς Μηδίας, ἐκεῖ τελικά καθ’ ὑπόδειξιν τοῦ ἀρχαγγέλου Ραφαήλ παντρεύτηκε τήν κόρη του, τήν Σάρα. Ὅμως λέγεται γι’ αὐτήν, κάθε φορά πού παντρευόταν, πρίν ἀκόμη… δηλαδή τήν ἴδια μέρα πού παντρευόταν, ὁ σύζυγός της πέθαινε. Ἑφτά γάμους ἔκανε καί πέθαναν καί οἱ ἑφτά! Μάλιστα περνοῦσε πολύ δύσκολες μέρες γιατί οἱ ὑπηρέτριες πού εἶχαν, τήν κορόϊδευαν, καί εἶχε φτάσει σέ μία ἀπόγνωση ἡ κοπέλα. Ἄν ρωτήσετε γιατί πέθαιναν; Διότι, ἐκεῖνοι πού ἤθελαν νά τήν παντρευτοῦν, ἐπαντρεύοντο μέ πνεῦμα φιληδονίας, καί ἄφηναν τόν δαίμονα -τόν Ἀσμοδαῖο ὅπως ὀνομάζεται ἐκεῖ -τελικά νά θανατώνει τούς ἄνδρες αὐτούς, ἀλλά καθ’ ὑπόδειξιν πάντοτε τοῦ Ραφαήλ (τοῦ ἀγγέλου) ὁ Τωβίτ ἔκανε προσευχή, εἶναι μιά χαριτωμένη προσευχή, καί λέει: «Κύριε, ἐγώ παντρεύομαι τήν ἀδερφή μου αὐτή (ἀδερφή ἐλέγετο, δέν ἦτο ἀδελφή κατά σάρκα, ἔτσι ἐλέγετο, ὅπως καί οἱ συμπατριῶτες λέγονται «ἀδελφοί»), ὄχι», λέγει, «γι’ ἄλλον σκοπό, παρά μόνο γιατἰ Ἐσύ τό θέλεις, γιά νά ὑπάρχει ὁ λαός Σου!». Ὡραῖο αὐτό! Δηλαδή δέν ὑπάρχει τό στοιχεῖον τῆς φιληδονίας. Πολύ ὡραῖο! Κι ἔτσι ἔζησε ὁ Τωβίας, βέβαια πῆγε κρυφά-κρυφά, ἀφοῦ ἀποβραδίς ἤδη ἔσκαψε τόν λάκκο ὁ πατέρας τῆς κοπέλας, νά θάψει καί τόν ὄγδοον! Ἔ, τόν βρῆκε ὅτι δέν εἶχε πεθάνει. Βέβαια θά ‘τανε πολύ ὡραῖο νά κάναμε ὁλόκληρο τό βιβλίο, ἀλλά… τέλος πάντων, ἐγώ σᾶς τό διηγοῦμαι, γιατί μόνον στήν πνευματική διαθήκη τοῦ Τωβίτ θά μείνουμε. Βλέπετε, λοιπόν, πῶς τά πράγματα ἔχουν, τί θά πεῖ «ἐν Κυρίῳ». Καί ἡ παρθενία, δέν θά εἶναι μία φιλοσοφική διάθεσις, ἔτσι μιά ἰδιοτροπία, γιατί ἔτσι μ’ ἀρέσει… «Ἐν Κυρίῳ»! Γιά νά ἔχει ἀξία, νά εἶναι ἀρετή. Καί ὁ γάμος νά εἶναι κι αὐτός «ἐν Κυρίῳ». Πάντως, δέν πρέπει νά ὑποτιμηθεῖ, οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο. Ὄχι γιατί εἶσαι ἄγαμος νά ὑποτιμήσεις τόν γάμον, οὔτε γιατί εἶσαι ἔγγαμος νά ὑποτιμήσεις τήν ἀγαμία καί τήν παρθενία. Ὄχι. «Ἕκαστος ἐφ’ ᾧ ἐκλήθη», ὀ καθένας ἐκεῖ πού κλήθηκε, ἐκεῖ πού εἶναι, ἀρκεῖ νά εἶναι, ὅπως σᾶς εἶπα, «ἐν Κυρίῳ» καί νά φανεῖ ἄξιος τῆς κλήσεως ἀπό τόν Θεό.
Καί τώρα νά δοῦμε, παιδιά, μερικά στοιχεῖα πού μᾶς ἀναφέρει ὁ Τωβίτ. Λέει τά ἐξῆς: «Καὶ γυναῖκα πρῶτον λάβε ἀπὸ τοῦ σπέρματος τῶν πατέρων σου· μὴ λάβῃς γυναῖκα ἀλλοτρίαν (:ξένη) ἣ (:ἡ ὁποία) οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ πατρός σου (:πού δέν εἶναι ἀπό τή φυλή τοῦ πατέρα σου)». Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ Θεός ἔδωσε ἐντολή οἱ γάμοι νά γίνονται πάντοτε μέ πρόσωπα τῆς ἰδίας φυλῆς (οἱ Ἑβραῖοι ἦσαν 12 φυλές). Ὁ Θεός εἶχε τούς λόγους Του γιά νά τό πεῖ αὐτό. Ὅμως ὁ Θεός συγκατέβαινε μέ γάμους ἄλλων φυλῶν. Δηλαδή ἕνα ἀγόρι νά παντρευτεῖ μία κοπέλα ἀπό ἄλλη φυλή. Ἄλλη φυλή πού νά ἀνήκουν -καί οἱ 12 φυλές φυσικά- εἰς τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά, γάμος μέ ἀλλοτρίους -ἔξω δηλαδή ἀπό τόν λαό τοῦ Θεοῦ- ὁ Θεός τελείως, μά τελείως! Τό ἀπηγόρευε αὐτό. Ἔτσι νά ἀναφέρω κάνα-δυό παραδείγματα… Κάποτε λόγω ἀνεχείας (φτώχειας) εἶχε μεταναστεύσει μία οἰκογένεια -κατοικοῦσαν στή Βηθλεέμ, ἦταν Ἰουδαῖοι, ἀπό τήν φυλή τοῦ Ἰούδα- ὁ Ἐλιμέλεχ, ἡ γυναῖκα του, ἡ Νοεμίν, καί τά δυό τους τά ἀγόρια. Μετανάστευσαν, πέρασαν τόν Ἰορδάνη ποταμό καί ἔμειναν στή χώρα Μωάβ, δηλαδή τῶν Μωαβιτῶν. Ἐκεῖ ὁ Ἐλιμέλεχ πέθανε. Καί τά δύο του ἀγόρια παντρεύτηκαν Μωαβίτισσες, ἀλλά αὐτό βέβαια ὁ Θεός δέν τό ἤθελε, καί πέθαναν καί τά δύο παιδιά! Καί δέν ἔκαναν παιδιά! Ἔτσι ἔμεινε ἡ Νοεμίν μαζί μέ τίς δύο της νῦφες… Ἂλλαξαν τά πράγματα, οἱ συνθῆκες, ζήτησε αὐτή νά γυρίσει πίσω στήν πατρίδα της… ἤ μᾶλλον αὐτές εἶπαν νά τήν ἀκολουθήσουν… τελικά μόνο ἡ Ρούθ τήν ἀκολούθησε, ἐκείνη ἐπέμενε -εἶπε μιά μεγάλη κουβέντα ἡ Ρούθ- τῆς εἶπε: «Ἡ πατρίδα σου πατρίδα μου, ὁ Θεός σου Θεός μου…». Πώ, πώ! Αὐτό… τέλος πάντων, τό θέμα εἶναι ἄν θέλετε νά τά διαβάσετε εἰς τό βιβλίον πού λέγεται «Ρούθ». Εἶναι μέ τ’ ὄνομα αὐτῆς τῆς Μωαβιτίσσης. Εἶναι δέ περίεργο, καί εἶναι καί πρωτοκανονικό… δέν λέω πιό πολλά τί θά πεῖ αὐτό, τοῦ ὅτι παίρνει-φέρνει τό ὄνομα τό βιβλίο αὐτό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὄνομα Μωαβίτισσας! Εἶναι ἐκπληκτικό. Πάντως βλέπει κανείς ἐδῶ ὁ Θεός ρητῶς ἀπαγορεύει τούς μεικτούς γάμους.
Ἀκόμη τὀ ἴδιο παρατηροῦμε καί εἰς τόν Σαμψών, τόν Κριτή. Κάποτε εἶδε μία γυναῖκα, Φιλισταία, θυγατέρα τῶν ἀλλοφύλων, ὅπως γράφει ἐκεῖ. Τήν θέλησε γιά γυναῖκα του, καί τό εἶπε στούς γονεῖς του. Καί οἱ γονεῖς του τοῦ εἶπαν: «Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ· μὴ οὐκ εἰσὶ θυγατέρες τῶν ἀδελφῶν σου καὶ ἐκ παντὸς τοῦ λαοῦ μου γυνή», «δέν ὑπάρχουν», λέει, «κορίτσια ἀπό τόν λαό μας» «ὅτι σὺ πορεύῃ λαβεῖν γυναῖκα ἀπὸ τῶν ἀλλοφύλων τῶν ἀπεριτμήτων; (:πηγαίνεις νά ζητήσεις σύζυγο ἀπό τούς ξένους, τούς ἀλλοφύλους, δέν ὑπάρχει γυναῖκα στόν λαό μας; Ὁ Σαμψών ἐπέμενε, μέ γνωστά ἀποτελέσματα. Κατόπιν πῆρε τήν γνωστή Δαλιδά, τό γνωρίζετε, μέ πολύ ἄσχημα ἀποτελέσματα. Βέβαια δέν θά κρίνω κάτι περισσότερο, παρά μόνο ἄν θέλετε νά μιλήσω μέ κάποιαν ἀκρίβεια, αὐτά ἦταν κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ, διότι ὁ Θεός εἶχε κάποιο σκοπό, κάποιο σχέδιο, τόσο μέ τό θέμα τοῦ Σαμψών, ὅσο καί μέ τό θέμα τῆς Ρούθ. Σημειώσατε ὅτι ἡ Ρούθ ἔγινε πρόγονος τοῦ Δαυΐδ καί συνεπῶς εἶναι πρόγονος τοῦ Μεσσίου. Ξέρετε γιατί; -καί τό καταχωρεῖ αὐτό ὁ Ματθαῖος στή γενεαλογία τοῦ Μεσσίου-. Διότι θά συμπεριλαμβάνοντο στήν σωτηρίαν, καί οἱ ἐθνικοί, οἱ εἰδωλολάτρες. Ἔχει πολλή σημασία αὐτό, ἀλλά δέν μποροῦσαν ὅμως νά καταργήσουν, αὐτές οἱ ἐξαιρέσεις τόν κανόνα. Ὁ κανόνας ἦταν ὅτι δέν ἔπρεπε ὁπωσδήποτε νά παίρνει κανείς ἀλλοτρία γυναῖκα ἤ ἀλλότριο σύζυγο, ξένο.
Ὁ Σολομῶν στό σημεῖο αὐτό, δέν πρόσεξε, παιδιά, καί δυστυχῶς οἱ κάποιες γυναῖκες πού εἶχε (ἀλλότριες), αὐτές αἱ σύζυγοι, εἰσήγαγον καί τήν λατρεία τῶν θεοτήτων των, τῆς θρησκείας των. Ἔτσι στήν Ἱερουσαλήμ ἐλατρεύετο ὁ ἀληθινός Θεός, εἰς τόν ὁμώνυμον Ναόν τοῦ Σολομῶντος, ἀλλά ἐλατρεύοντο ὅμως καί οἱ θεοί τῶν συζύγων τοῦ Σολομῶντος, πού ἦσαν εἰδωλολάτρισσες. Βέβαια γι’ αὐτό ὁ Θεός πάρα πολύ ἐθύμωσε καί εἶπε: « Δέν θά τιμωρήσω ἐσένα, ἀλλά τούς ἀπογόνους σου. Καί δέν θά τιμωρήσω ἐσένα χάριν τοῦ πατέρα σου τοῦ Δαυΐδ». Καί τιμωρήθηκε! Κι ἀπό τότε, χωρίστηκε τό βασίλειο σέ δύο, μέ ἀπρόβλεπτες συνέπειες, πολύ ἄσχημες. Παιδιά, τό ἴδιο συνέβη καί στήν Κωνσταντινούπολη, γιά νά ἔρθουμε στήν πραγματικότητα τήν δική μας. Τό ξέρετε ὅτι ἡ πολιτική κατά τούς χρόνους τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, εἶχε σταθεῖ πιό πάνω ἀπό τήν πίστιν; Ξέρετε ὅτι ἐκτός ἀπό τόν ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας, ὑπῆρχαν καί τζαμιά μέσα είς τήν Κωνσταντινούπολη; Τό ξέρετε αὐτό; Μή νομίσετε ὅτι ἡ ἀπώλεια τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἤτανε παρωνυχίς. Ἐπειδή, τουλάχιστον, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες -ἄν ὄχι ὅλοι οἱ λαοί- ἔχουμε μία παράλληλη κίνηση… ὅ,τι ἔπαθαν οἱ Ἑβραῖοι μέ τήν παρακοή τους, ἔχουμε πάθει κι ἐμεῖς, παιδιά, μέ τήν παρακοή μας. Καί τιμωρηθήκαμε! Καί τήν χάσαμε! Ὃπως τήν Κωνσταντινούπολη, ὅπως καί οἱ Ἑβραῖοι σύρθηκαν στήν Βαβυλῶνα αἰχμάλωτοι. Καί εἰς τήν Νινευῆ καί εἰς τήν Βαβυλῶνα. Ὅμως ἐπειδή τό θέμα εἶναι ἐνδιαφέρον, θά συνεχίσουμε, πρῶτα ὁ Θεός, τήν ἐρχομένη Κυριακή.
21η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1
Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.
Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk
💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
