†.Αλλά για να δείτε τα πράγματα πως έχουν και πώς μυστικά σφραγίζει ο Θεός, θα σας πώ έστω με λίγα λόγια και θεωρείται και πρωτότυπος περίπτωση, την σφράγιση που γίνεται στο όραμα του Ιεζεκιήλ. Σημειώσατε ότι αυτή η σφράγισις παρακαλώ, γενικά κάθε σφράγισις δεν είναι παρά να επιτελεστεί κάτι, να γίνει κάτι ή να αναγνωριστεί κάτι. Εμείς διαρκώς σφραγίζουμε. Όταν επί παραδείγματι τελούμε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, λέει η φυλλάδα μας μέσα, ότι ο Ιερεύς σφραγίζει το Άγιο Ποτήριο. Τί θα πει σφραγίζει; Με το χέρι μας εναποθέτομε το σημείον του Σταυρού, προσέξτε, με το χέρι είς θέσιν ευλογιάς ευλογούμε σταυροειδώς το Άγιον Ποτήριον, αυτό λέγεται σφράγισις. Ακόμη, όταν ένα κεφάλι ενός ανθρώπου το σταυρώνουμε από πάνω, λέγεται σφράγισις, σφραγίζω. Με τί σφραγίδα; Τον Τίμιο Σταυρό.
Ακούστε τα τώρα όλα αυτά, στο όραμα του Ιεζεκιήλ.
Είναι στο 8' και 9' κεφάλαια. Θερμά Θα σας παρακαλέσω, όταν θα πάτε στο σπίτι σας να τα διαβάσετε αυτά τα δύο κεφάλαια, θα εκπλαγείτε. Άν έχετε δίπλα και μιά ερμηνεία, θα σας βοηθήσει πάρα πολύ. Εκεί διηγείται ο προφήτης, ότι μιλούσε με τους πρεσβυτέρους στο σπίτι του, συζητούσαν διάφορα θέματα. «Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἕκτῳ ἔτει ἐν τῷ πέμπτῳ μηνί, πέμπτῃ τοῦ μηνός, ἐγὼ ἐκαθήμην ἐν τῷ οἴκῳ, καὶ οἱ πρεσβύτεροι Ἰούδα ἐκάθηντο ἐνώπιόν μου, καὶ ἐγένετο ἐπ᾿ ἐμὲ χεὶρ Κυρίου,» (Ιεζ. 8,1) Είναι πολύ μακριά από την Ιερουσαλήμ, είναι στη Βαβυλώνα. Εκεί λέγει, έγινε μία αρπαγή του, αρπάχτηκε από τα μαλλιά. «καὶ ἐξέτεινεν ὁμοίωμα χειρὸς καὶ ἀνέλαβέ με τῆς κορυφῆς μου καὶ ἀνέλαβέ με πνεῦμα ἀναμέσον τῆς γῆς καὶ ἀναμέσον τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἤγαγέ με εἰς Ἱερουσαλὴμ ἐν ὁράσει Θεοῦ ἐπὶ τὰ πρόθυρα τῆς πύλης τῆς ἐσωτέρας τῆς βλεπούσης εἰς βοῤῥᾶν, οὗ ἦν ἡ στήλη τοῦ κτωμένου.» (Ιεζ. 8,3) Βέβαια, οι πρεσβύτεροι δίπλα δέν αντελήφθησαν παρά μόνο, ότι ο προφήτης έπεσε σε μίαν έκσταση. Η μεταφορά του δέν έγινε σωματική, αλλά η μεταφορά του έγινε έν πνεύματι είς την Ιερουσαλήμ, ο ίδιος όμως αντελήφθη την αρπαγή του, ώς να ήταν σωματική, αλλά οι πρεσβύτεροι που είναι στο σπίτι μέσα τον βλέπουν παρόντα, απλώς δεν τους μιλά, είναι σε έκσταση. Τον παίρνει ο Θεός και τον φέρνει στο ναό του Σολομώντος και τον τοποθετεί, σε ένα ορισμένο σημείο του ναού. «καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς σου πρὸς βοῤῥᾶν· καὶ ἀνέβλεψα τοῖς ὀφθαλμοῖς μου πρὸς βοῤῥᾶν, καὶ ἰδοὺ ἀπὸ βοῤῥᾶ ἐπὶ τὴν πύλην τὴν πρὸς ἀνατολάς.» (Ιεζ. 8,5) Είναι πολλά, μόνο πολύ γρήγορα θα σας τα πώ. Και εκεί βλέπει σε μία πρώτη εικόνα, τα ανομήματα του λαού, ακόμα και τη λατρεία που κάνουν είς τον κερδώον Ερμή. «καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ἑώρακας τί οὗτοι ποιοῦσιν; ἀνομίας μεγάλας ποιοῦσιν ὧδε τοῦ ἀπέχεσθαι ἀπὸ τῶν ἁγίων μου, καὶ ἔτι ὄψει ἀνομίας μείζονας.» (Ιεζ. 8,6) Τον παίρνει από εκεί ο Θεός και τον πάει σε άλλο σημείο του ναού, εκεί σε ένα μέρος σε ένα δωμάτιο, του λέει σκάψε. «καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ὄρυξον· καὶ ὤρυξα, καὶ ἰδοὺ θύρα μία.» (Ιεζ. 8,8) Έσκαψε ο προφήτης - πάντοτε εν πνεύματι προσέξτε, είναι όραμα - και αφού έσκαψε έναν τοίχο, του λέει είσελθε, μπες μέσα από αυτήν την τρύπα που έσκασες, σαν σε ένα υπόγειο μέσα. «καὶ εἶπε πρός με· εἴσελθε καὶ ἰδὲ τάς ἀνομίας, ἃς οὗτοι ποιοῦσιν ὧδε.» (Ιεζ. 8,9) Είναι δευτέρα εικόνα αυτή. Μπές να δείς, εδώ μέσα τι κάνουν άνθρωποι, τί ανομίες κάνουν. «καὶ εἰσῆλθον καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ μάταια βδελύγματα καὶ πάντα τὰ εἴδωλα οἴκου Ἰσραὴλ διαγεγραμμένα ἐπ᾿ αὐτοῦ κύκλῳ,» (Ιεζ. 8,10) Μάταια βδελύγματα θα πεί είδωλα. Τα μάταια, είναι πάντοτε τα είδωλα στην Παλαιά Διαθήκη και τα βδελύγματα, είναι πάντοτε τα είδωλα. «καὶ ἑβδομήκοντα ἄνδρες ἐκ τῶν πρεσβυτέρων οἴκου Ἰσραήλ, καὶ Ἰεζονίας ὁ τοῦ Σαφὰν ἐν μέσῳ αὐτῶν εἱστήκει πρὸ προσώπου αὐτῶν, καὶ ἕκαστος θυμιατήριον αὐτοῦ εἶχεν ἐν τῇ χειρί, καὶ ἡ ἀτμὶς τοῦ θυμιάματος ἀνέβαινε.» (Ιεζ. 8,11) 70' άνδρες πρεσβύτεροι, σοβαροί συνεπώς άνθρωποι καὶ Ἰεζονίας ὁ τοῦ Σαφὰν, κάποιο επίσημο πρόσωπο, εν μέσω των ειδώλων, και έκαστος από αυτούς τους πρεσβυτέρους είχε ένα θυμιατό, και θυμίαζαν τα είδωλα.
Δεν σας θυμίζει την μασονική στοά αυτό, με τα διάφορα τα μασονικά σύμβολα που υπάρχουν; Σε φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες, αλλά και που ξέρουμε από βιβλία που κυκλοφόρησαν, που έχουνε φωτογραφίες από το εσωτερικό μίας στοάς είναι αυτό.
Έχουμε το βήμα τους στο βάθος, που είναι η εικόνα του ηλίου, η εικόνα της σελήνης, το τρίγωνο το μασονικό, ο διαβήτης και τα λοιπά, αυτά τα σύμβολα. Αυτός ο ναός, ναός είναι, η στοά, που είναι κλειδωμένη, δεν μπαίνει κανένας μέσα. Γύρω είναι ανύποπτοι οι άνθρωποι που κατοικούν, εκεί που βρίσκεται μία στοά τέλος πάντων.
Ανύποπτοι, δέν ξέρουνε τι γίνεται μέσα. Ο Θεός τρυπάει μία τρύπα στον τοίχο και λέει στον προφήτη μπες μέσα να δείς τι γίνεται. Ακούστε, μπές μέσα να δείς τι γίνεται!
Η περιγραφή σας θυμίζει στοά μασονική που κάθονται οι άνθρωποι αυτοί;
Έχουνε πολλά στοιχεία τέτοια και θυμιάματα έχουνε και πολλά άλλα έχουνε. Γιατί έχουνε λατρεία, λατρεύουν τον Μ.Α.Τ.Σ τον ήλιο, γι' αυτό έχουν αριστερά και δεξιά του βήματος τον ήλιο και τη σελήνη. Και στις δύο ισημερίες του έτους παραθέτουν τραπέζι προς τιμήν του ηλίου. Θα πώ για ακόμη μία φορά, αυτά όλα σας θυμίζουν την μασονική στοά;
Επειδή υπάρχουν πολλές μασονικές στοές και πολλοι μασόνοι, ακούστε και στη συνέχεια τί θα γίνει..
Τρίτη εικόνα .
Τον πάει ο Θεός τον προφήτη σε ένα άλλο σημείο του ναού
«καὶ εἰσήγαγέ με ἐπὶ τὰ πρόθυρα τῆς πύλης οἴκου Κυρίου τῆς βλεπούσης πρὸς βοῤῥᾶν, καὶ ἰδοὺ ἐκεῖ γυναῖκες καθήμεναι θρηνοῦσαι τὸν Θαμμούζ,» (Ιεζ. 8,14) Ο Θαμμούζ είναι ο Άδωνις, είναι θεότης που πεθαίνει και αναστήνεται, είναι η φύσις.
Είναι η λατρεία της φύσεως που πεθαίνει και αναστήνεται την άνοιξη και τον χειμώνα. Τον χειμώνα πεθαίνει η φύσις, την άνοιξη αναστήνεται. Και αυτή η θεότητα, δηλαδή η λατρεία της φύσεως με το όνομα Άδωνις ή Θαμμούζ, είναι λέξις, ονομασία, της περιοχής εκεί.
Είδες - λέγει - τί κάνουν αυτές οι γυναίκες, κλαίνε τον Θαμμούζ, δηλαδή στον θάνατόν του.
Ώστε και γυναίκες ειδωλολατρούν;
Κυρίως οι γυναίκες, κυρίως οι γυναίκες!
Τετάρτη εικόνα.
Σε άλλο σημείο του ναού τώρα, έξω μάλιστα από το ναό, σε ένα σημείο που είναι μεταξύ θυσιαστηρίου και προπυλαίων ναού, «καὶ εἰσήγαγέ με εἰς τὴν αὐλὴν οἴκου Κυρίου τὴν ἐσωτέραν, καὶ ἰδοὺ ἐπὶ τῶν προθύρων τοῦ ναοῦ Κυρίου ἀναμέσον τῶν αἰλὰμ καὶ ἀναμέσον τοῦ θυσιαστηρίου ὡς εἴκοσι ἄνδρες, τὰ ὀπίσθια αὐτῶν πρὸς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἀπέναντι, καὶ οὗτοι προσκυνοῦσι τῷ ἡλίῳ·» (Ιεζ. 8,16) Εκεί - λέγει - είδα ώς 20 άντρες τα οπίσθια αυτών προς τον ναό του Κυρίου, και τα πρόσωπα αυτών απέναντι και αυτοί προσκυνούσαν τον ήλιο. Επειδή ο ναός του Σολομώντος ήταν προσανατολισμένος αντίθετα απ' ότι είναι προσανατολισμένος ο δικός μας ο ναός.
Είναι γνωστό, ότι η πόρτα κάθε χριστιανικού ναού, βλέπει προς την δύση. Η πύλη του ναού του Σολομώντος, έβλεπε προς την ανατολή. Έτσι, αυτοί είχαν τα οπίσθιά τους στο ναό και είχαν μπροστά τους τον ήλιο, τον οποίο λατρεύουν.
Είδατε παρακαλώ, λατρεύουν τον ήλιο. Σας θυμίζει τους μασόνους που λατρεύουν τον Μ.Α.Τ.Σ,
τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα Του Σύμπαντος, που είναι ο ήλιος; Τί θα γίνει τώρα; Περιμένετε..
«καὶ εἶπε πρός με· ἑώρακας, υἱὲ ἀνθρώπου; μὴ μικρὰ τῷ οἴκῳ Ἰούδα τοῦ ποιεῖν τὰς ἀνομίας, ἃς πεποιήκασιν ὧδε; διότι ἔπλησαν τὴν γῆν ἀνομίας, καὶ ἰδοὺ αὐτοὶ ὡς μυκτηρίζοντες.» (Ιεζ. 8,17)
Τα είδες υιέ ανθρώπου αυτά;
Λέγει ο Θεός εις τον προφήτη Ιεζεκιήλ, τα είδες τα ανομήματα του λαού μου και κρυφά και φανερά. Άλλα κρυφά και άλλα φανερά, τα είδες; Βλέπει έξι άνδρες που κρατούν πελέκεις, τσεκούρια, και τους δίνεται εντολή να σφάξουν όλους τους κατοίκους της πόλεως, δια τα ανομήματα αυτά. Πρίν όμως γίνει η σφαγή, εμφανίζεται ένας άλλος άνδρας, έβδομος, ο οποίος φοράει ποδήρη χιτώνα και έχει ειδική στολή με μία ειδική ζώνη. Αυτός, αν το θέλετε, είναι ο μετά ταύτα ενανθρωπήσας Θεός Λόγος. Του δίδεται εντολή - από τον Θεόν Πατέρα προφανώς - εντολή σε αυτόν τον έβδομο τον άνδρα, ο οποίος δέν κρατά τσεκούρι αυτός, αλλά οι άλλοι έξι.
«καὶ ἰδοὺ ἓξ ἄνδρες ἤρχοντο ἀπὸ τῆς ὁδοῦ τῆς πύλης τῆς ὑψηλῆς τῆς βλεπούσης πρὸς βοῤῥᾶν, καὶ ἑκάστου πέλυξ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ· καὶ εἷς ἀνὴρ ἐν μέσῳ αὐτῶν ἐνδεδυκὼς ποδήρη, καὶ ζώνη σαπφείρου ἐπὶ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ· καὶ εἰσήλθοσαν καὶ ἔστησαν ἐχόμενοι τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χαλκοῦ.» (Ιεζ. 9,2)
Και του λέγει η φωνή, να διασχίσεις όλη την Ιερουσαλήμ, όλη την πόλη.
«καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· δίελθε μέσην τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ δὸς τὸ σημεῖον ἐπὶ τὰ μέτωπα τῶν ἀνδρῶν τῶν καταστεναζόντων καὶ τῶν κατωδυνωμένων ἐπὶ πάσαις ταῖς ἀνομίαις ταῖς γινομέναις ἐν μέσῳ αὐτῆς.» (Ιεζ. 9,4) Και δώσε το σημείον. Που; Επάνω στα μέτωπα των ανδρών εκείνον, που βλέπουν αυτά τα ανομήματα, τις ειδωλολατρείες,
- τους μασονισμούς - τις ανηθικότητες, τις βρωμιές, ό, τι βλέπουν. Δέν μπορούν να κάνουν τίποτα, μόνο ένα πράγμα κάνουν, στενάζουν και πονούν.
Θα ξαναπώ τις μετοχές εδώ
“τῶν καταστεναζόντων καὶ τῶν κατωδυνωμένων",
δεν κάνουν τίποτ' άλλο στενάζουν και πονούν για την κατάσταση που υπήρχε στα Ιεροσόλυμα.
"ἐπὶ πάσαις ταῖς ἀνομίαις ταῖς γινομέναις ἐν μέσῳ αὐτῆς", για όλες τις ανομίες που γίνονται μέσα στην πόλη.
«..ἐπὶ δὲ πάντας, ἐφ᾿ οὕς ἐστι τὸ σημεῖον, μὴ ἐγγίσητε·καὶ ἀπὸ τῶν ἁγίων μου ἄρξασθε..» (Ιεζ. 9,6)
Σ' όλους εκείνους, πού θα βρείτε εσείς οι έξι άνδρες το σημείο στα μέτωπα, αυτών των κάποιων ανδρών, μην τους εγγίσητε.
Εδώ μία μικρή παρένθεση. Ενθυμείσθε μιάν άλλη σφράγιση που έκαναν οι Εβραίοι με το αίμα του αρνιού στην Αίγυπτο, πάνω από τα ανώφλια τών σπιτιών των και ο Άγγελος ολοθρευτής δέν εισήρχετο δια να πεθάνει το πρωτότοκο παιδί; Και εκεί σφράγισις ήτο.
«καί διελεύσομαι ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ καὶ πατάξω πᾶν πρωτότοκον ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἐν πᾶσι τοῖς θεοῖς τῶν Αἰγυπτίων ποιήσω τὴν ἐκδίκησιν· ἐγὼ Κύριος. καὶ ἔσται τὸ αἷμα ὑμῖν ἐν σημείῳ ἐπὶ τῶν οἰκιῶν, ἐν αἷς ὑμεῖς ἐστε ἐκεῖ, καὶ ὄψομαι τὸ αἷμα καὶ σκεπάσω ὑμᾶς, καὶ οὐκ ἔσται ἐν ὑμῖν πληγὴ τοῦ ἐκτριβῆναι, ὅταν παίω ἐν γῇ Αἰγύπτῳ.» (Εξ. 12, 12 - 13)
Οι Αιγύπτιοι οδύρονται για τους θανάτους των πρωτοτόκων, οι Εβραίοι όχι, γιατί;
Έτυχαν σφραγίσεως.
Όσοι έχουν το σημείον στα μέτωπά τους, αυτούς δέν θα τους εγγίσητε, δέν θα τους πειράξετε, αρχίστε το τσεκούρωμα, ακούστε, "καὶ ἀπὸ τῶν ἁγίων μου ἄρξασθε"
θα αρχίσετε να τσεκουρώνετε και να σφάζετε, από τους αγίους μου, ή απο τα άγιά μου.
Δηλαδή, από το ναό που είναι εκεί ο Αρχιερεύς, οι Ιερείς, γιατί και αυτοί πέφτανε στην αμαρτία και οι πρεσβύτεροι, απ' αυτούς αρχίστε να σφάζετε. Δηλαδή η καταστροφή θ' αρχίσει να πέφτει από 'κεί. Γι' αυτό πολλές φορές λέμε - το έχω πεί πολλές φορές, ίσως όχι δημοσίως, ιδιωτικά - όταν θα έρθει η εκδίκησις του Θεού στον λαό μας, από 'μάς τους κληρικούς θα ξεκινήσει η εκδίκησις. Και δέν το λέγω αυθαιρέτως, αλλά νά, "ἀπὸ τῶν ἁγίων μου ἄρξασθε" λέγει ο Θεός.
Ναί, εμείς θα πληρώσουμε πρώτοι! Γιατί εμείς είμαστε οι πρώτοι που προδώσαμε τον Θεό, και ακολουθεί πίσω μας ο λαός σ' αυτή τη προδοσία του Θεού και στην αποστασία.
Αυτή είναι η αλήθεια αγαπητοί μου.
Και τίθεται τώρα το ερώτημα : και ποιο είναι αυτό το σημείον;
Οι εβδομήκοντα έχουν την λέξη σημείον. Το εβραϊκό κείμενο έχει την λέξη Τ' (ταυ) ακούσατέ το.
Το Εβραϊκό σημείο είναι αυτό εδώ - ת -
(ο πατήρ Αθανάσιος δείχνει στο σημείο αυτό στους ακροατές του το Εβραϊκό γράμμα) αυτό είναι το αντίστοιχο στο Εβραϊκό αλφάβητο, το αντίστοιχο στο Φοινικικό, που είναι το γράμμα (Τ). Το 22ο γράμμα του Εβραϊκού αλφαβήτου.
Στο φοινικικό αλφάβητο είναι αυτό το σημείο - + -
σταυρός, για αυτό και λέγεται ταυ. Το 'χουμε και εμείς οι Έλληνες, κατά μιά θεωρία πήραμε από τους Φοίνικες το αλφάβητο, κατά μιά θεωρία, δεν εξετάζω πιο πολλά γλωσσολογικά.
Αλλά αυτό το (τ) είς εμάς τους Έλληνες, δέν διατηρεί την άνω κεραία.
Αντιθέτως στην μικρογράμματη γραφή στη Λατινική γλώσσα (t) διατηρεί και την άνω κεραία. Βλέπετε ότι είναι ένας σταυρός και σημαίνει ότι, εκείνος ο έβδομος ανήρ, που έβαζε το σημείο επί των μετώπων τι ήταν το σημείον αυτό; Ήταν ο Σταυρός.
Σας έχω και άλλοτε πεί, ότι η άκτιστος ενέργεια του Τιμίου Σταυρού ενήργει πάντοτε είς την Παλαιάν Διαθήκην.
Και εδώ τώρα στη σφράγιση δεν είναι τίποτε άλλο παρά το σημείον του Σταυρού. Όταν κάνεις θα έχει αρνηθεί τον Τίμιον Σταυρόν, και το πώς αρνείται τον Τίμιον Σταυρόν, με δύο τρόπους.
Θεωρητικά, με το να μήν πιστεύει είς τον Χριστόν. Πρακτικά, με το να αρνείται την δύναμη του Σταυρού, όπως λέγει ο Απόστολος στην προς φιλιππησίους, ότι εκείνοι οι χριστιανοί, «ὧν ὁ Θεὸς ἡ κοιλία» (Φιλιπ. 3,19)
Αυτοί, είναι οι εχθροί του Σταυρού του Χριστού. Δηλαδή, βαπτισμένοι, δέν αρνούνται θεωρητικά τον Σταυρόν, τον προσκυνούν, στην ζωή τους όμως τον έχουν αρνηθεί. Πώς;
Με το να είναι οι άνθρωποι των ηδονών και των διασκεδάσεων.
Ο Σταύρος είναι το αντίστροφο. Είναι το σύμβολον της εγκρατείας. είναι το σύμβολον της κακοπαθείας, αυτό θα πεί Σταυρός. Γι' αυτό τους αποκαλεί ο Απόστολος Παύλος αυτούς τους χριστιανούς «ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ,» (Φιλιπ. 3,18)
Είναι φανερό λοιπόν, εάν κάνεις αρνήθηκε τον Τίμιον Σταυρόν, ή πρακτικά ή θεωρητικά, δέν έχει την σφραγίδα του Θεού και συνεπώς, υπόκειται είς την καταστροφή. Αγαπητοί μου, να ερευνήσομε και να πούμε στον εαυτό μας, "έχω τη σφραγίδα του Θεού;".
Την πήραμε στο βάπτισμά μας και στο χρίσμα μας, τη διατηρώ;
Είμαι πιστός άνθρωπος;
Ζώ κατά τον νόμο του Θεού, έτσι, που να μπορώ να διατηρώ την σφραγίδα ανεξάλειπτη, αυτή του Χριστού; Είναι ένα μεγάλο θέμα. Είναι ένα θέμα το οποίο, απασχολεί όλους χριστιανους σε κάθε εποχή, ιδιαίτερα τότε, όταν θα έλθει ο Αντίχριστος. Αλλά και τώρα, μήν πούμε ότι αυτά τα λέμε για τότε. Και για τώρα. Γιατί σας εξήγησα, διότι αυτή η σφράγισης έγινε πολλές φορές μέσα στην ιστορία, πολλές φορές.
Θέλετε ακόμη κάτι.
Σε μία επικειμένη καταστροφή.
Αύριο, γίνεται μία καταστροφή, αύριο το πρωί. Αύριο χτυπάνε οι σειρήνες και γίνεται αύριο μιά καταστροφή, ποιοί θα σωθούν;
Μόνο εκείνοι που έχουνε το σημείον του Σταυρού στα μέτωπά τους. Τίνι τρόπω θα σωθούν; Βέβαια, πιθανότατα θα σωθεί και η ζωή τους, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Αλλά σε μιά τέτοια καταστροφή, που τότε οι άνθρωποι θα στραφούν εναντίον του Θεού, μη νομίσετε, τότε αυτοί δέν θα πέσουν, θα μείνουν όρθιοι, δέν θα τους τρομάξει τίποτα, θα μείνουν πιστοί άνθρωποι.
Σε ό, τι στρατόπεδα και αν οδηγηθούν. Σε ό, τι κρεματόρια και αν μπούν, φούρνους.
Σε ό, τι μαρτύρια κι' αν υποβληθούν, θα μείνουν όρθιοι.
Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, αυτήν τη σφραγίδα την έχουμε ανάγκη πάντοτε. Να την έχουμε πάντοτε τη σφραγίδα αυτή. Γι' αυτό πρέπει να ρωτήσουμε: "Την έχουμε την σφραγίδα του Χριστού; Την διατηρούμε;"
Απόσπασμα από την 49η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».
†.Μιά άλλη ερώτηση λέει το εξής: “Πώς εξηγείται την φράση «μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται
ἀπολέσαι;»„
Είναι γνωστό, ότι πράγματι μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται
ἀπολέσαι. Δηλαδή δεν του δίνει μυαλό να σκεφτεί μία σωστή λύση, σ' εκείνον που σκέπτεται ασεβώς. Και ο Θεός πήρε την απόφαση να τον καταστρέψει, να τον τιμωρήσει Δέν του δίνει μυαλό να σκεφτεί. Είναι αλήθεια; Είναι αλήθεια. Είναι έτσι. Έχουμε πάμπολλα τέτοια παραδείγματα, πάμπολλα μέσα και στην Αγία Γραφή, πάμπολλα και είς την Εκκλησιαστική μας Ιστορία.
Μάλιστα, θυμάμαι κάποτε είχε συμμαχήσει, είναι στην Παλαιά Διαθήκη, την εποχή του Ελισσαίου, είχε συμμαχήσει ο βασιλιάς του Βόρειου Βασιλείου με το Νότιο Βασίλειο για να κάνουνε από κοινού έναν πόλεμο εναντίον ενός εχθρού Ανατολικά της πατρίδος των.
Ένας πόλεμος τον οποίον ο Θεός δέν τον ήθελε. Δέν έπρεπε να γίνει. Τότε είχε εμφανιστεί ο προφήτης Ελισσαίος, είπε ότι αυτό δέν πρέπει να γίνει. Ο βασιλιάς του Βόρειου Βασιλείου κατεβαίνει στο Νότιο Βασίλειο στα Ιεροσόλυμα, εκεί εμφανίζεται κάποιος άλλος προφήτης και λέει ότι: “δέν θα το κάνεις αυτό, δέν θα ευλογήσει ο Θεός αυτό το πράγμα.„ Και μάλιστα θύμωσε ο βασιλιάς και του λέει: “Άντε, πάντοτε όλο δυσάρεστα πράγματα μου λες.„ Γιατί του λέει: “Θα νικηθείς.„ “Όλο δυσάρεστα πράγματα μου λες.„ “Κι' όχι μόνο θα νικηθείς αλλά και θα σκοτωθείς„ του λέει. Αλλά επειδή ήταν ειδωλολατρών ο βασιλιάς του Βόρειου Βασιλείου, ειδωλολατρών. Ξέρετε το Βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ είχε εκτραπεί στην ειδωλολατρία από την εποχή που θεμελιώθηκε. Και ο θεμελιωτής του Βόρειου Βασιλείου ήταν ο Ιεροβοάμ. Ο πρώτος ειδωλολατρήσας.
Έναςδούλος του Σολομώντος ήταν αυτός,
Έγινε ο πόλεμος αυτός. Και τελικά νικήθηκαν οι Εβραίοι. Κι ο βασιλιάς του Βόρειου Βασιλείου φονεύθηκε. Μόλις γλίτωσε ο βασιλιάς του Νότιου Βασιλείου, μόλις γλίτωσε. Λοιπόν, τί έγινε εδώ; Ο Θεός εμώρανε αυτόν, να μην ακούει τους προφήτες. Επί πλέον, επειδή ήταν ειδωλολατρών και έπρεπε να τιμωρηθεί, επέτρεψε ο Θεός, πήγε αυτός να κάνει πόλεμο και σκοτώθηκε.
Εκείνον λοιπόν που ο Θεός θέλει να καταστρέψει τον μωραίνει. Θα σας πώ πώς έχει το πράγμα. Πώς μωραίνεται ο άνθρωπος. Γιατί μπορεί να πεί κάποιος “ο Θεός μωραίνει τον άνθρωπο;„ Δέν είναι εκεί. Υπάρχει ένας πειρασμός εδώ, να εξηγήσουμε αλλιώτικα• όπως ακριβώς υπάρχει στην Αγία Γραφή η εξής φράση• είναι μία άλλη απορία: «ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλεεῖ, ὃν δὲ θέλει σκληρύνει.» (Ρωμ. 9,18)
Πώς ερμηνεύεται; λέει εδώ.
Λοιπόν, για την πρώτη απορία. Αίρει την Χάρη του ο Θεός. Κι από την στιγμή που θα αρθεί η Χάρις του θεού από έναν άνθρωπο, κινείται κατά μωρίαν. Ο Χριστός είπε ότι: «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.» (Ιω. 15,5)
Χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Τί είναι εκείνο που δεν μπορούμε να κάνουμε; Δέν μπορώ να κινηθώ έτσι και έτσι; Δέν θα σου βγεί σε καλό. Είναι ανευλόγητο πράγμα. Και συνεπώς, αιρομένης της χάριτος κινείσαι, κατά μωρόν τρόπο. Όχι λοιπόν ότι ο Θεός μωραίνει, δηλαδή πάει και βάζει μωρία μέσα στον άνθρωπο. Αλλά με την έννοια ότι παίρνει την χάρη Του και ο άνθρωπος χωρίς την χάρη του Θεού δεν κάνει τίποτα. Προσέξτε αυτό που είπε ο Χριστός. Ότι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.» Αυτό να μην το ξεχνούμε ποτέ.
Και με την ευκαιρία μάλιστα που είναι συναφείς αυτές οι δύο απορίες, έχει ως εξής: Βέβαια, όχι ότι ο Θεός προσωποληπτεί, ώστε να πεί ότι αυτόν τον μωραίνω κι εκείνον του δίνω εξυπνάδα. Όχι. Στον Θεό τέτοια πράγματα, τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Δέν υπάρχει προσωποληψία στον Θεό. Αλλά ότι ο Θεός αίρει την χάρη Του, σας είπα, και ως παράδειγμα φέρεται η περίπτωσις του Φαραώ εις την Αίγυπτο.
Λέει η Γραφή το εξής: «λέγει γὰρ ἡ γραφὴ τῷ Φαραὼ ὅτι εἰς αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειρά σε, ὅπως ἐνδείξωμαι ἐν σοὶ τὴν δυναμίν μου, καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ.»
(Ρωμ. 9,17)
Γι' αυτό, λέει, σε ἐξήγειρα, λέει ο Θεός στον Φαραώ, για να δείξω σε σένα την δύναμή μου, κι όπως φημισθεί το όνομά μου σε όλο τον κόσμο. Αυτό λέγεται πέντε φορές αγαπητοί μου στην Παλαιά Διαθήκη, Έξοδος 7ο κεφ. και εξής• μέσα είναι διάφορα χωρία, στο 7ο κεφάλαιο, στο 8ο κεφάλαιο, και στο 9ο κεφάλαιο της Εξόδου. Εδώ δείχνει ότι.. 5 φορές, σας είπα λέγεται, ότι εσκλήρυνε ο Φαραώ την καρδιά αυτού. Πέντε φορές. Και συνεπώς, ο ίδιος ο Φαραώ σκληραίνοντας την καρδιά του, μή θέλοντας να αφήσει τον λαό του Θεού να πάει να λατρέψει τον Θεό. Γιατί υπονόησε ότι αυτοί θα του φύγουνε. Και φεύγοντας αυτοί θα έχανε εργατικά χέρια, για τα οποία μισθούς δέν πλήρωνε. Μικρό πράγμα τόσος λαός να του κάνει τέτοια έργα.. Ξέρετε ότι κάποια μεγάλα έργα που έχουν μείνει στην Ιστορία τα έχουν φτιάξει οι Εβραίοι. Βέβαια όχι όλα τα έργα της Αιγύπτου. Αλλά μεγάλα έργα, όπως είναι οι Πυραμίδες, οχυρώσεις πόλεων.. Αναφέρονται, άν θυμάμαι καλά τρεις οχυρώσεις πόλεων. Αυτά τα έκαναν οι Εβραίοι με τα χέρια τους. Φοβερή δουλειά. Σου λέει, εγώ να χάσω τέτοια εργατικά χέρια; και μάλιστα όταν δέν πληρώνω τίποτα, δέν πληρώνω μισθούς σ' αυτούς.
Αλλά τι βλέπουμε εδώ; Ενώ 5 φορές σκληραίνει ο Φαραώ την καρδιά του, δηλαδή αρνείται να φύγει ο λαός, αντιστοίχως, λέει η Αγία Γραφή στα κεφάλαια που σας είπα, ότι πεντάκις πάλι ο Θεός εσκλήρυνε αυτόν.
Πώς το καταλαβαίνουμε;
Εγώ σκληρύνω την καρδιά μου και μετά λέει: “Ο Θεός μου σκλήρυνε την καρδιά μου„
Δηλαδή τι θα πεί αυτό; Επιτρέπει ο Θεός να μένω με σκληρυμένη καρδιά. Αυτό θα πεί. Είπα όπως λέει ο Οικουμένιος: “Το σκληρύνει ἀντί τοῦ ἐᾶ αὐτόν σκληρόν εἶναι„ Δηλαδή το “σκληρύνει ο Θεός„ είναι αντί του “αφήνει ο Θεός να μένει σκληρή η καρδιά ενός ανθρώπου.„ Δηλαδή δεν την μεταστρέφει την καρδιά του ανθρώπου ο Θεός, την αφήνει να είναι, μ' άλλα λόγια σκληρή.
Όταν λέει, επί παραδείγματι, ο Θεός, το λέει ο Χριστός αυτό: «τὸν ἐρχόμενον πρός με οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω».
(Ιω. 6,37) Εκείνον ο όποιος έρχεται σε μένα, έξω δέν θα τον βγάλω. Ή «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.» (Α Τιμ. 2,4)
Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι. Αλλά εξαρτάται από την προαίρεση του ανθρώπου.
Λέει ο Ωριγένης ένα πάρα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, που αναφέρεται και μέσα στη Δογματική μας. Η περίπτωση είναι, όπως κάτω από τις ηλιακές ακτίνες έχουμε δύο υλικά, τον κηρόν και τον πηλόν. Δηλαδή το κερί και τον πηλό. Κάτω από τις ίδιες ηλιακές ακτίνες, ο μέν κηρός, το κερί, λιώνει, ο δέ πηλός σκληραίνει. Τί σημαίνει αυτό; Η Χάρις του Θεού είναι πάντα η ίδια. Αλλά απέναντι στη Χάρη του Θεού, άλλοι άνθρωποι δείχνουν προαίρεση τέτοια, που να είναι ένα άνοιγμα προς τη Χάρη του Θεού και να δεχθούν την Χάρη του Θεού. Και άλλοι άνθρωποι δείχνουν προαίρεση τέτοια που να κλείνει η καρδιά τους και να αντιδρούν στον Θεό.
Έτσι, δεν είναι ότι ο Θεός είναι άδικος, μη γένοιτο, αλλά η στάση του ανθρώπου είναι τέτοια απέναντι στον Θεό, καλή, αγαθής προαιρέσεως ή κακής προαιρέσεως.
Αυτή είναι αγαπητοί μου, η έννοια αυτού του χωρίου.
127η ομιλία στην κατηγορία
« Απαντήσεις Αποριών ».
†.Υπάρχει και η άλλη όψις. Όχι μόνο των πιστών αλλά και των ασεβών όπως λέγαμε την περασμένη φορά αναλύοντας το 21ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως στίχος 7 ότι εκεί ο Χριστός θα δώσει στον διψώνα και είς τον νικώντα την αιώνιον ζωήν. Υπάρχει όμως και η άλλη όψις. Εκείνη που δείχνει πώς θα τιμωρηθούν οι αμαρτωλοί.
«τοῖς δὲ δειλοῖς (αυτό το δέ συνδέει το ένα με το άλλο, δηλαδή, τις δύο αυτές όψεις)
καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος».
(Αποκ. 21,8)
Δηλαδή γι' αυτούς καθορίζει ο Κύριος περιληπτικά εδώ ότι οι θέσεις τους είναι η αιώνια κόλαση. Αξίζει να αναλύσουμε τα χαρακτηριστικά στοιχεία αυτών των αμαρτωλών και τούτο για να γνωρίζουμε βαθύτερα το κακό και να το αποφύγουμε. Πάντως σας ξαναλέω, κοινή κατάληξη όλων αυτών είναι η αιωνία κόλαση. Ο δεύτερος θάνατος. Ό,τι και να αναλύσουμε πάντα θα λέμε, αυτή η κατηγορία είναι για την αιωνία κόλαση.
Και πρώτα-πρώτα είναι οι δειλοί. Τοῖς δὲ δειλοῖς... Σας κάνει εντύπωση αγαπητοί μου ότι προηγείται η δειλία όλων των άλλων αμαρτημάτων;
Και θα μπορούσατε να φανταστείτε ποτέ ότι η δειλία θα μπορούσε να αποτελεί βαρύ αμάρτημα και δή στην σειρά το πρώτο; Θα μπορούσατε αυτό να το φανταστείτε; Εάν τώρα το αναλύσουμε, πιστεύω να δικαιώσετε το γιατί η δειλία είναι βαρύ αμάρτημα.
Κατ' αρχάς πρέπει να πούμε ότι από την δειλία πάσχουν πολλοί πιστοί. Σας παρακαλώ αυτό το σημείο να το θυμόσαστε. Να το θυμάμαι κι' εγώ για τον εαυτό μου. Δέν ξέρω αύριο τι έρχεται. Δέν ξέρω αύριο τι θα υπάρχει. Δέν ξέρω πού θα βρίσκομαι και δέν ξέρω τι δειλία μπορεί να δείξω. Δέν το ξέρω. Δέν προεξοφλεί ποτέ κανείς το μέλλον σε τέτοια θέματα. Ποτέ. Εκείνος ο οποίος προεξοφλεί το μέλλον ότι θα είναι γενναίος, δέν ξέρει τίποτε. Μάλιστα χαρακτηριστικώς θα σας έλεγα αναφέρεται στο μαρτυρολόγιο του αγίου Πολυκάρπου Σμύρνης, μία ιστορία, είναι περιστατικό. Για κάποιον "Κόηντον " που είχε έρθει από το εσωτερικό της Μικράς Ασίας εις την Σμύρνη με καμία 12άρια πιστούς χριστιανούς, αποφασισμένοι όλοι να μαρτυρήσουν. Είναι εκείνο που λέει κάνεις "θα πάω να γίνω μάρτυρας." κάτσε καλά. Πας να γίνεις μάρτυρας...
Την ίδια εποχή, διότι ο συντάκτης αυτής της βιογραφίας του μαρτυρολογίου του αγίου Πολυκάρπου, γράφει βεβαίως το μαρτυρολόγιο του αγίου Πολυκάρπου, γράφει και την ιστορία του Κοήντου αυτού, την ίδια στιγμή να αναζητείται να συλληφθεί ο άγιος Πολύκαρπος και κρύπτεται. Κρύπτεται απο σπίτι σε σπίτι ο άγιος Πολύκαρπος. Μάλιστα σε αγροτικά σπίτια. Ήρθε κάποια στιγμή, από μία προδοσία, και συνελήφθη ο άγιος Πολύκαρπος. Κρυπτόμενος όμως. Διότι ακολούθησε την συμβουλή του Κυρίου, την εντολή του Κυρίου, ότι όταν θα σας διώχνουν, φεύγετε.
«ὅταν δὲ διώκωσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, φεύγετε εἰς τὴν ἄλλην·» (Ματθ. 10,23)
Όταν σας κυνηγούν θα κρύβεστε Ήρθε η ώρα να συλληφθείτε άλλη παράγραφος. Αυτήν την εντολή του κυρίου μας ακολούθησε ο Άγιος Πολύκαρπος. Και όταν ήρθε η ώρα να συλληφθεί, συλληφθείς δεν αρνήθηκε τον Χριστό. Ο άλλος, ο Κόηντος, γι' αυτό και αναφέρει το περιστατικό αυτό ο βιογράφος, μ' αυτούς τους κάπου 12, που φτάνουν στην Σμύρνη με καύχηση, υπερηφάνεια, λέγοντες ότι θα μαρτυρήσουν για τον Χριστό. Πήγαν λοιπόν και λένε: "ξέρετε, είμαστε Χριστιανοί." Βεβαίως τους συνέλαβαν αμέσως, τους οδήγησαν στην φυλακή και ορίστηκε να ριχθούν στα θηρία. Όταν οδηγήθηκαν στο θέατρο για να ριφθούν στα θηρία, στο στάδιο, δειλίασαν αγαπητοί μου και θυσίασαν στα είδωλα. Και το αναφέρει το περιστατικό αυτό ο συγγραφέας, ο βιογράφος, για να δείξει πόσο απονενοημένο πράγμα είναι το να καυχάται κανείς ότι δεν είναι δειλός. Και να παρουσιάζει παλικαρισμούς και να λέει: εγώ; εγώ να δειλιάσω; Μή λέμε μεγάλη κουβέντα αγαπητοί μου. Δέν ξέρω τι θα κάνω, δέν ξέρετε τί θα γίνετε. Εκείνους που χαρακτηρίζουμε δειλούς, σε μία στιγμή μπορεί να γίνουν λεοντάρια. Κι' εκείνοι που μπορεί να εμφανίζονται λεοντάρια να φανούν δειλότατοι και να υποχωρήσουν.
Πάντως πρέπει να σας πώ ότι κρίνοντες έτσι γενικά τους Χριστιανούς μας, μας καταλαμβάνει δειλία όλους μας. Λίγο ή πολύ. Πρέπει να σας το πώ αυτό. Κάτι που έρχεται σαν σύννεφο και μας καλύπτει όλους τους πιστούς, είναι η δειλία. Και φαίνεται στην ίδια τη ζωή μας, όπως θα το δείτε, αναλυόμενο το θέμα.
Ο δειλός τί είναι; Ο δειλός είναι ο αντιτιθέμενος εις τον αγωνιζόμενο. Και εις τον νικώντα. Προηγουμένως τί είπε; Ότι Εκείνος που διψά κι εκείνος που αγωνίζεται και νικά, να έρθει να του δώσω το νερό της ζωής. Ο δειλός τί είναι; Ο δειλός είναι εκείνος ο οποίος δεν αναλαμβάνει τον πνευματικό του αγώνα επειδή τον βρίσκει βαρύ, δυσκατόρθωτο, αλλά προπαντός να φοβείται τις αντίθεες δυνάμεις του κόσμου. Προπαντός αυτό. Δηλαδή για να καταλάβετε, ό,τι έρχεται σε αντίθεση από εκείνο που πιστεύει, φοβείται να το αντιμετωπίσει και τελικά προδίδει εκείνο που πιστεύει ένεκα της δειλίας του.
Ακόμα είναι η δειλία, όπως σας είπα της πίστεως, σε καιρό διωγμού. Ο διωγμός βέβαια παίρνει μία μεγάλη κλιμάκωση. Μή ξεχνάμε ότι το Ευαγγέλιο και στις πιο χρυσές εποχές του είχε τον διωγμό του. Διότι είναι στη φύση του μέσα να υπάρχει ο διωγμός. Ευαγγέλιο που δεν έχει διωγμό δεν είναι γνήσιο. Θα το πώ άλλη μία φορά. Είναι στη φύση του Ευαγγελίου να διώκεται. Αλλιώτικα θα έπρεπε να διαψευσθείε, ο ίδιος ο λόγος του Θεού. Λέει ο Απόστολος Παύλος ότι «καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται·» (Β Τιμ. 3,12)
Απ' την στιγμή που παίρνεις την απόφαση να ζήσεις ευσεβή ζωή, θα υποστείς διωγμό. Είδατε τί λέγει; «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν διωχθήσονται».
Και ο Κύριος αφιερώνει τον τελευταίο του μακαρισμό σε εκείνους οι οποίοι θα διωχθούν.
«μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ».(Ματθ. 5,11)
Λέγει Μακάριοι είσαστε, ευτυχισμένοι είσαστε όταν σας διώξουν, όταν θα βγάλουν λόγια πονηρά για σας. Πονηρά ε; Ρήματα πονηρά. Θα πούν ότι αυτός είναι τέτοιος και τέτοιος και τέτοιος.. Μή φοβηθείτε. Τα ίδια έκαναν και είς τους προφήτες. Οι προφήτες παρακαλώ, δεν έζησαν κάποιες εποχές, όχι όλοι, καλές; Άλλοι σε πολύ δύσκολες εποχές. Στην Παλαιά Διαθήκη, πέστε μου, ποιός προφήτης δεν διώχθηκε; Ποιος προφήτης;
Άν σας πώ, κι αυτός ο Μωυσής ακόμη κινδύνευσε να λυντσαρισθεί από τους Εβραίους που θέλησαν να γυρίσουν πίσω στην Αίγυπτο, και μόλις πρόλαβε, μόλις πρόλαβε ο Μωυσής, ο ηγέτης και προφήτης. Μόλις πρόλαβε μαζί με τον αδερφό του τον Ααρών που πήγανε στην σκηνή του μαρτυρίου να κρυφτούν. Από εκείνο το μαινόμενο πλήθος. Και εκεί κατέβηκε αμέσως η θεία δόξα και τους έκανε πέρα τους διώκοντας. Και λέγει ο Θεός "Ε, ήρθε η ώρα όλους αυτούς να τους σακατέψω". Δέν υπάρχει κανείς πού να θέλησε να ζήσει η ζωή Θεού, ζωή ευσεβείας, και να μην διώχθηκε. Να το ξέρετε δηλαδή αυτό. Ευαγγέλιο που δεν διώκεται δεν είναι γνήσιο.
Άρα, θα λέγαμε, ότι πάντα υπάρχει ο διωγμός του Ευαγγελίου. Που; Από πού; Από την ειρωνεία, την χλεύη, τις αντιθέσεις των οικείων μας, δέν διαψεύδεται η Αγία Γραφή όταν λέγει «καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ». (Ματθ. 10,36)
Ο Κύριος περιφραστικά επάνω σ' αυτό πόσα είπε: «ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς». (Ματθ. 10,35)
θα στραφεί, λέει, η μάνα εναντίον σου, ο πατέρας σου, ο πατέρας εναντίον του γιου και ο γιος εναντίον του πατέρα. Όλα αυτά τι δείχνουν; Διωγμό μέχρι το σημείο του μαρτυρίου του αίματος. Όλη αυτή η κλιμάκωση είναι ένα μαρτύριο. Ε, λοιπόν αγαπητοί, η δειλία, σ' οποιοδήποτε σημεία αυτής της κλιμακώσεως βρίσκεται η εποχή σου, εάν δείξεις την δειλία, τότε ανήκεις στην κατηγορία που λέει: τοῖς δὲ δειλοῖς... τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος». (Αποκ. 21,8).
Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν ότι το θέμα της δειλίας είναι μεγάλο πράγμα. Βλέπετε το παιδί πάει στο σχολείο, και το κοροϊδεύουν οι συμμαθητές του επειδή κάνει το σταυρό του. Επειδή πηγαίνει στην Εκκλησία. Επειδή πηγαίνει στο κατηχητικό σχολείο. Και να γυρίσει σπίτι και να πεί, δέν ξαναπάω στην Εκκλησία, δέν κάνω τον σταυρό μου. Γιατί παιδάκι μου, να λέγουν οι γονείς. Διότι με κοροϊδεύουν τα παιδιά. Δειλία! Ακούσατε; Δειλία! Να μας φυλάξει ο Θεός.
Ακόμα, σε δύσκολες στιγμές είναι η δειλία προ ανθρωπίνων δικαστηρίων και βασανιστηρίων. Νομίζετε ότι όσοι ήχθησαν από τους χριστιανούς μπροστά σε βασιλείς και ηγεμόνες -το είπε ο Κύριος, και εκεί θα δώσετε λέγει λόγο, θα σας ζητήσουν απολογία- όσοι οδηγήθησαν μπροστά σε δικαστήρια και ηγεμόνες, όλοι αυτοί έδωσαν την καλήν ομολογία; Έτσι νομίζετε; Όχι δεν είναι έτσι αγαπητοί μου. Υπήρξαν και εκείνοι οι οποίοι εγκατέλειψαν τον αγώνα από δειλία. Θυσίασαν εις τα είδωλα. Είναι οι μελανές μορφές των Χριστιανών μας.
Γι' αυτό λέγει ο Απ. Παύλος πάνω σ' αυτό: «μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ». (Β Τιμ. 1,8)
Μήν λοιπόν ντραπείς το μαρτύριο του κυρίου μας Ιησού Χριστού. Δηλαδή την μαρτυρία.
Αλλά και τον σταυρό του. Λέγει ο άγιος Κύριλλος πάνω σ' αυτό. Γιατί ξέρετε, τώρα ο σταυρός, τέλος πάντων καθιερώθηκε, όπως και να το κάνουμε καθιερώθηκε. Υπήρξε εποχή που θεωρούταν αντικείμενον χλεύης. Λέγει ο άγιος Κύριλλος: Ντρέπεσαι να κάνεις τον σταυρό σου; Γιατί να ντραπείς; Επειδή εθεωρείτο όργανο επί του οποίου εθανατούντο οι εγκληματίες; Οι κακούργοι; Λοιπόν, άν ο Χριστός, λέγει, δέν είχε αναστηθεί, να ντραπώ να κάνω το σταυρό μου. Αφού ο Χριστός αναστήθηκε, θα κάνω τον σταυρό μου.
Γιατί, ναί, σταυρώθηκε ο Χριστός ανέστήθηκε όμως. Δέν ντρέπομαι να κάνω τον σταυρό μου. Αυτό είναι το μεγάλο πράγμα. Γι' αυτό, λέγει, μη φοβηθείς, μην ντραπείς να δώσεις την μαρτυρία σου για τον Κύριο Ιησού Χριστό, αλλά και τον σταυρό του. Αλλά και το μαρτύριο που θα σε καλέσει ο Χριστός να υποστείς, μή το ντραπείς. Διότι εκείνος που υφίσταται μαρτύριο εξευτελίζεται. Σας θυμίζω όχι μακρινούς χρόνους, μόλις αγαπητοί μου 150 χρόνια πίσω. Το μαρτύριο του αγίου Γεδεών. Του έν Τυρνάβω μαρτυρήσαντος. Ο οποίος μαρτύρησε, θα λέγαμε, περίπου 20 αιώνες μετά Χριστόν. Περίπου, ας το πούμε έτσι. Το μαρτύριο του πως ήταν; 30 Δεκεμβρίου εορτάζουμε. Τον έγδυσαν, του έβαλαν μία αντεριά από πρόβατο με τις κοιλιές επάνω στο κεφάλι του, γυμνός, και τον έβαλαν ανάποδα σε ένα γάιδαρο και τον περιέφεραν μέσα στον Τύρναβο, στους δρόμους για διαπόμπευση. Διότι εκείνος ο οποίος Θα υποστεί το μαρτύριο διαπομπεύεται. Γι' αυτό λέει εδώ ο Απόστολος «μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς» (Β Τιμ. 1,8)
Μήν ντραπείς. «μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ» Ούτε εμένα που είμαι τώρα φυλακισμένος στη Ρώμη για λογαριασμό του κυρίου μας Ιησού. Μήν με ντραπείς ούτε εμένα. «ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ» Κοιτάξτε τι βάζει. «Συγκακοπάθησον». Γιατί βάζει την πρόθεση σύν; Για να δείξει ότι το Ευαγγέλιο ήδη κακοπαθεί. Είναι αυτό που σας είπα. Ευαγγέλιον μαρτυρικό. Πρέπει λοιπόν, αφού το Ευαγγέλιο διαδιδόμενο υφίσταται μαρτύριο, κακοπάθεια, εσύ κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο φρόντισε να συγκακοπαθήσεις με το Ευαγγέλιο. Ωραίο αυτό έ; Να συγκακοπαθήσω με το Ευαγγέλιο! «κατὰ δύναμιν Θεοῦ». «οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ». (Β Τιμ. 1,7)
Διότι ο Θεός δέν μας έχει δώσει πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα δυνάμεως, πνεύμα αγάπης, πνεύμα σωφρονισμού.
Τέλος θα λέγαμε είναι δειλία πρό του σταυρικού Ευαγγελίου, και η αγάπη προς την κοσμική ζωή. Το Ευαγγέλιο είναι σταυρικό. Δέν συμφωνείτε; Ανοίξατέ το να το δούμε. Λέει τόσα πράγματα που δείχνουν τη σταυρικότητά του, που δείχνουν την κακοπάθειά του. Φοβάσαι να το εφαρμόσεις αδελφέ μου; Γιατί φοβάσαι; Διότι θέλεις τις ηδονές του κόσμου. Τί είσαι λοιπόν; Είσαι δειλός. Είναι μία δειλία μπροστά στην πνευματική ζωή. Φοβάσαι την πνευματική ζωή.
Τέτοιους Χριστιανούς έχουμε πολλούς αγαπητοί, πρέπει να σας το πώ. Με λύπη σας το λέω αυτό. Πάνω σ' αυτό γράφει ο Αρέθας: « Δειλούς καλεί τους εκουσίω ασθενεία προς τα απολαυστικά του παρόντος αιώνος αποκλείναντας». Εκείνοι που θεληματικά παρουσιάζουν μία ασθενή βούληση και έτσι στρέφονται προς τα απολαυστικά και ηδονιστικά του αιώνος τούτου. Δειλία! Γιατί δέ μένεις εγκρατής αδελφέ μου; Γιατί τρέχεις την ανηθικότητα και δε μένεις εγκρατής; Φοβάσαι έ; Γιατί Φοβάσαι; Θα σας το πεί. Μήν αρρωστήσω, μή τρελαθώ, λέει. Ακούστε, μή τρελαθώ. Και οι γονείς σπρώχνουν τα παιδιά του στην ανηθικότητα μην τρελαθούν μένοντας εγκρατείς. Τα σπρώχνουν στην κοσμική ζωή μήν τυχόν γίνουν υποχόντρια. Μήπως γίνουν μελαγχολικά. Μήπως γίνουν ψυχοπαθή τα παιδιά τους αν δεν βγούν έξω να ξεσκάσουν. Να ξεσκάσουν, θα ξεσκάσουνε, αλλά να ξεσκάσουν στην κοσμική ζωή; Αυτό είναι δειλία αγαπητοί μου.
Δεύτερον, «τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις». (Αποκ. 21,8)
Είναι οι άπιστοι. Όπως βλέπουμε εδώ το θέμα της πίστεως ή απιστίας έχει δύο όψεις. Η μια όψεις είναι οι αναξιόπιστοι στη θεία κλήση. Εκείνοι που εκλήθησαν από τον Χριστό κατά το «ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε» που λέει Εφεσίους 4,1 ο Απόστολος Παύλος, και να εκπίπτουν, να εκπίπτουν αγαπητοί μου αυτής της κλήσεως. Από τί; Από διαφόρους λόγους, και τελικά να φέρονται αναξιόπιστοι αυτής της κλήσεως. Το βάπτισμά μας όπως ξέρετε, είναι μία θεία κλήσις. Και όταν δέν ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του αγίου Βαπτίσματος, είναι μία αναξιοπιστία. Λέμε, δεν δίνω πίστη σ' αυτόν τον άνθρωπο. Δηλαδη είναι αναξιόπιστος. Από εμπορικής πλευράς το λέμε πολλές φορές. Βλέπετε ότι αυτή η αναξιοπιστία είναι ένα σημαντικό πράγμα.
Ακόμη αναξιοπιστία είναι όταν αναλάβουμε ευθύνες θείας οικονομίας. Δηλαδη όπως είναι η ιεροσύνη. Ή άλλα διακονήματα μέσα εις την Εκκλησία. Τι λέει εκεί ο Απόστολος Παύλος. Είμαστε διάκονοι, λέει, μυστηρίων Θεού. Είμαστε διαχειριστές, οικονόμοι, διαχειριστές μυστηρίων Θεού. Εάν λοιπόν κάποιος ανέλαβε να είναι ιερεύς, ομιλητής του λόγου του Θεού, λειτουργός του Θεού, κατηχητής, λαϊκός ακόμη, οποιοδήποτε διακόνημα.. και δέν φανεί, δέν φανεί σωστός απέναντι στη διακονία του, αυτός είναι άπιστος, δηλαδή αναξιόπιστος.
Ακούστε πώς το λέει αυτό σε μία παραβολή του ο Κύριος.
«τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς οἰκονόμος καὶ φρόνιμος, ὃν καταστήσει ὁ κύριος ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ;»
(Λουκ. 12,42)
Ποιος άραγε θα είναι εκείνος ο πιστός και φρόνιμος οικονόμος, δηλαδή ο αξιόπιστος τον οποίον θα καταστήσει ο κύριός του, επάνω στα υπάρχοντά του, επάνω στο "έχει" του, στο "είναι" του, που είναι η Εκκλησία; Που είναι η Εκκλησία, αυτή είναι η θεραπεία. Που είναι η Εκκλησία, και του κάνει του άλλου να είναι ο υπεύθυνος σ' ένα τομέα μέσα στην Εκκλησία. Εάν δέν φανεί αξιόπιστος; Τι λόγο θα δώσουμε αγαπητοί μου εμείς οι ιερείς έναντι του Θεού; Κατά πόσο ποιμάναμε θεοφιλώς ή όχι το ποίμνιό του. Εάν φανήκαμε αξιόπιστοι, εάν φανήκαμε φρόνιμοι οικονόμοι του, διαχειριστές του ή όχι.
Πολλές φορές το σκέφτομαι αυτό και λέγω, να μας ελεήσει ο Θεός. Να μας ελεήσει. Παραλείψεις; Παραβάσεις; Πλήθος! Πλήθος! Ο Κύριος να μας βοηθήσει, να μας ελεήσει, τουλάχιστον να καταλαβαίνουμε έστω, στοιχειωδώς, να μπορούμε να δείξουμε αξιοπιστία. Να σταθούμε πιστοί οικονόμοι όσο μας είναι τούτο δυνατόν. Και να εύχεστε κι εσείς για μας παρακαλώ. Να εύχεστε, γιατί το λέει κάπου ο Απόστολος Παύλος, τί άλλο, λέει, θα θέλατε να είμαστε; Παρά να είμαστε πιστοί οικονόμοι μυστηρίων Θεού. Διότι το ζητάει από τον λαό, να βρεθούν -οι Απόστολοι έ- να βρεθούν πιστοί οικονόμοι μυστηρίων Θεού.
Είναι όμως και η άλλη όψη στο θέμα άπιστος. Είναι οι κοινοί απιστοι. Είναι εκείνοι οι οποίοι απιστούν στο Θεανθρώπινο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Γιατί αν το θέλετε, βλέπετε μένω συνεχώς τον Ιησού Χριστό, διότι τον Θεό πολλοί δέν τον αρνούνται. Άλλο ότι κατασκευάζουν ένα Θεό στα μέτρα τους. Όπως τον κρίνουν. Έναν Θεό μάλιστα, έναντι του οποίου, σαν να μήν αισθανόμαστε καμία ευθύνη, δέν μας βλέπει, ζούν σ' έναν δεϊσμό, δηλαδή έναν δεϊστικό Θεό. Δέν εξηγώ πιο πολύ. Ένας Θεός ο οποίος δεν έχει σχέση με τη δημιουργία του, ούτε με τους ανθρώπους. Δέν ασχολείται. Κάθεται σε μία
μακαριότητά του ο Θεός και δεν έχει καμία σχέση με τη δημιουργία του. Οι άνθρωποι μπορούν να τον σκέφτονται και τίποτε άλλο. Ουδεμία ευθύνη έναντι ενός τέτοιου δεϊστικού Θεού. Καμία ευθύνη.
Λοιπόν έναντι του Θεού υπάρχει μία στάσις και μία πίστις. Δέν είναι αυτό. Δέν είναι αυτό. Το κριτήριο της πίστεως είναι το Θεανθρώπινο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Το ακούσατε; Αυτό είναι το κριτήριο της αληθούς πίστεως. Αυτοί λοιπόν απιστούν. Και το φάσμα αυτής της απιστίας ξεκινάει, -φάσμα ευρύ φάσμα- ξεκινάει από την αθέτηση κάποιων σημείων από τα λόγια του Ιησού Χριστού έως την πλήρη αθεΐα. Όταν σου πεί κάποιος: Αυτό στην Αγία Γραφή δέν το δέχομαι. Αυτό είναι υπερβολικό. Αυτό δέν είναι γραμμένο για μένα, είναι για τους μοναχούς επί παραδείγματι, είναι για τους κληρικούς. Δέν είναι για μένα. Όταν έχει αυτές τις αντιρρήσεις σημαίνει ότι αυτός δεν πιστεύει. Ε, απ' σημείο της αμφισβητήσεως κάποιων σημείων του λόγου του Θεού, μέχρι την πλήρη αθεΐα, σ' όλο αυτό το φάσμα, σ' όποιο σημείο κι αν βρίσκεται αυτός ο άνθρωπος είναι άπιστος. Και θα κριθεί συνεπώς.
Τρίτον. «τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις».
(Αποκ. 21,8)
Ποιοι είναι αυτοί οι εβδελυγμένοι; Κατά λέξη θα πεί, οι σιχαμένοι. Προσέξτε με εδώ. Σας παρακαλώ αυτό το σημείο, δηλαδή αυτή την περίπτωση ανθρώπων να την προσέξουμε. Ο εβδελυγμένος είναι αυτός που έχει επάνω του βδέλυγμα, σίχαμα. Αυτό που λέμε, τον σιχαίνομαι αυτόν τον άνθρωπο, τον σιχαίνομαι. Δηλαδή θα το μεταφράσουμε έτσι: Οι σιχαμένοι. Ποιοι είναι αυτοί αυτοί οι σιχαμένοι; Τον χαρακτηρισμό τον δίνει ο Θεός. Δέν μπορώ εγώ να πώ τον άλλον ότι είναι σιχαμένος. Τον χαρακτηρισμό το δίνει ο Θεός. Ποιος είναι ο σιχαμένος; Είναι εκείνος ο οποίος έχει βρώμικα ρούχα, είναι άπλυτος. Ποιός είναι αυτός ο σιχαμένος;
Ακούστε αγαπητοί μου. Υπάρχουν οι εξής έννοιες εβδελυγμένου ανθρώπου, σιχαμένου.
Η πρώτη. Είναι όταν ο πιστός άνθρωπος, ο βαπτισμένος καταφρονήσει τον Θεό και έρθει σε επαφή με την ειδωλολατρία ή τα ειδωλολατρικά έθιμα. Αυτός είναι σιχαμένος. Διότι η ειδωλολατρία είναι βδέλυγμα, είναι σίχαμα. Ο Θεός απεχθάνεται, σιχαίνεται την ειδωλολατρία. Συνεπώς ο μετερχόμενος ειδωλολατρία είναι εβδελυγμένος είναι σιχαμένος.
Αλλά για να το προσέξουμε. Εάν κάνεις βαπτίστηκε Χριστιανός Ορθόδοξος και γίνεται Μασόνος, εφόσον η Μασονία είναι άλλη θρησκεία και δή ειδωλολατρική, διότι μετέρχεται μυστήρια ειδωλολατρικά. Όπως είναι τα μυστήρια τα Ελευσίνια, τα Ορφικά, τα μυστήρια της Ίσιδος και ό,τι άλλα μυστήρια, διότι το λέγουν αυτοί οι άνθρωποι, ότι έχουν δανειστεί απ' όλα αυτά τα μυστήρια, στοιχεία και τα οποία χρησιμοποιούν, αποκαλύπτουν δέ προοδευτικά στην ανάβαση του μυουμένου από βαθμό σε βαθμό. Όλοι δέ οι βαθμοί μυήσεως, το ξέρετε, είναι 33. Μπορεί ίσως του πρώτου βαθμού να μην καταλαβαίνει πολλά πράγματα, αλλά όσο προχωρεί η μύηση τόσο περισσότερο είναι κατανοητή αυτή η μύηση πιά μέσα στα μυστήρια τα ειδωλολατρικά. Έτσι, αν κάποιος Χριστιανός Ορθόδοξος γίνει Μασόνος είναι εβδελυγμένος.
Το αστείο, είναι, ότι θεωρούν οι Μασόνοι τους μή Μασόνους ακαθάρτους και εβδελυγμένους. Το αστείο του πράγματος. Άν είναι αστείο. Άν είναι αστείο.
Έχετε πάει ποτέ σε καρνάβαλο αγαπητοί μου; Ή σε καρναβαλικά πανηγύρια; Ο άνθρωπος που πηγαίνει είναι εβδελυγμένος.
Ακόμη ό,τι άλλο, όπως είναι οι αναστενάρηδες. Πηγαίνουμε να δούμε τους αναστενάρηδες. Είμαστε εβδελυγμένοι. Διότι εκεί έχουμε ένα κατάλοιπο των Ορφικών μυστηρίων. Και γενικά είδατε πόση διαφήμιση γίνεται, όταν κάνουμε, δήθεν τάχα για την παράδοση, αναβίωση παλιών ειδωλολατρικών εθίμων; Εάν μετέχουμε σ' αυτά τα έθιμα, τα ειδωλολατρικά, αναμφισβήτητα είμαστε εβδελυγμένοι. Δέν θέλει πιό πολύ φιλοσοφία για να το καταλάβουμε. Θυμηθείτε όταν οι Εβραίοι επιστρέφουν στην γή της επαγγελίας, πως πλανήθηκαν και πήγαν και έφαγαν σε γειτονικό τους λαό, στους Μαδιανίτες, που τους παρέσυραν, έφαγαν θυσίες που προσφέρονταν εις τον Βεελφεγώρ και έπεσαν στην πορνεία. Έπεσαν δηλαδή σε τελετές ειδωλολατρικές και ο Θεός τους τιμώρησε σκληρά. Κάτι ανάλογο λέει ο Θεός δια του προφήτου Ώσηε. Λέγει: «αὐτοὶ εἰσῆλθον πρὸς τὸν Βεελφεγὼρ καὶ ἀπηλλοτριώθησαν εἰς αἰσχύνην» (Ωσ. 9,10)
Αποξενώθηκαν σε πράγματα που είναι άξια ντροπής. Έμ, βέβαια, όταν, τί να σας πώ, ντρέπομαι τ' αυτιά σας, ντρέπομαι αυτά που γίνονται σε κάποια πανηγύρια για να δείξουν τα όργανα της γονιμότητας της φύσεως και τα περιφέρουν τα όργανα αυτά, αϊδοία και τα λοιπά για να δείξουν την γονιμότητα. Φρίκη! Φρίκη! Γι' Αυτό τα λέει ο Θεός. «εἰσῆλθον πρὸς τὸν Βεελφεγὼρ» που είναι ο θεός της γονιμότητος, και απαλλοτριώθηκαν σε αισχύνη. Αποξενώθηκαν από 'μένα και έπεσαν σε πράγματα τα οποία είναι άξια ντροπής. Και έγιναν οι εβδελυγμένοι ώς οι αγαπημένοι. Δηλαδή έγιναν οι εβδελυγμένοι αυτοί που πρώτα για μένα ήσαν οι αγαπημένοι. Βλέπετε;
Δεύτερον. Εβδελυγμένοι είναι όσοι μετέρχονται παρά φύσιν πράξεις. Γενετήσιες κυρίως. Και με τον τρόπον αυτόν κακοποιούν και προσβάλλουν την ίδια την φύση. Όχι κακοποιούν και προσβάλλουν τον νόμο του Θεού, αλλά προσβάλλουν και κακοποιούν την ίδια τη φύση. Σήμερα οι παρά φύσιν πράξεις έχουν φτάσει σε τέτοια έκταση και σε τέτοια αναισχυντία πού μπορούμε να πούμε, αποτελούν όλα αυτά ένα σημάδι των εσχάτων. Το λέει αυτό ο άγιος Ιερώνυμος και στηρίζεται πάνω ακριβώς στους λόγους του Κυρίου. Ο ίδιος ο Κύριος είπε εκεί «ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ·»
τότε στα Σόδομα και τα Γόμορα, «κατὰ τὰ αὐτὰ ἔσται» τα ίδια θα γίνουν, «ᾗ ἡμέρᾳ» κατά την οποία, «ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτεται» όταν θα έλθει ο υιός του ανθρώπου, θα έλθει ο Χριστός, τα ίδια πράγματα θα γίνονται.
(Λουκ. 17, 28/30)
Βέβαια εκεί έχει ευρύτερο χαρακτήρα. Εκείνη την ξενοιασιά των Σοδομιτών. Φύτευαν, οικοδομούσαν, εμπορεύοντουσαν, αλλά και ζούσαν και τις αμαρτίες τους. Δηλαδή μ' άλλα λόγια, ευδαιμονισμός, -αυτό που έχει τόσο πολύ η εποχή μας- ευδαιμονισμός και σαρκολατρεία σε βαθμό διατροφής. Φοβερό, φοβερό. Όταν, -λέει ο άγιος Ιερώνυμος- όταν θα γίνει το αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας πολύ πάνω στη γή, τότε θα έλθει ο Χριστός είς τον κόσμο. Και το αμάρτημα αυτό μπολιάζεται διαρκώς και επεκτείνεται σε ευρείες μάζες. Προσέξτε αγαπητοί μου, πρόσεξε αγαπητοί μου, να μας φυλάει ο Θεός. Αναμφισβήτητα αυτοί που ακούνε λόγο Θεού είναι απαλλαγμένοι πιστεύω από αυτά τα αμαρτήματα. Αλλά να μας φυλάξει ο Θεός. Να φυλάξει ο Θεός και τα παιδιά σας. Ωστόσο όλοι αυτοί θεωρούνται εβδελυγμένοι.
Εβδελυγμένοι τρίτον είναι και όσοι τίθονται στην υπηρεσία του θηρίου ή του Αντιχρίστου ή του Ψευδοπροφήτου. Όπως είναι, η συνύπαρξη χριστιανικής και μαρξιστικής ιδιότητος. Όποιος θα 'θελε να είναι μαρξιστής κατά συνείδηση και χριστιανός κατά συνείδηση, είναι αδιανόητο πράγμα αυτό, είναι αδιανόητο πράγμα αυτό, το ένα είναι υλισμός και αθεΐα και το άλλο είναι ό,τι είναι ο Χριστιανισμός. Αυτά τα δύο πράγματα όποιος θα ήθελε να τα συμβιβάσει μέσα του και να τα ζήσει, αυτός μπαίνει στην υπηρεσία του Αντιχρίστου. Του θηρίου. Ή του Ψευδοπροφήτου.
Και συνεπώς είναι κι' αυτός εβδελυγμένος.
Τέταρτον. Οι φονείς. Ποιοί είναι οι φονείς τώρα. «τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι»
(Αποκ. 21,8). Είναι οι πάσης φύσεως και μορφής φονιάδες. Πρώτα-πρώτα είναι οι κοινοί δολοφόνοι. Είναι αυτοί που σκοτώνουνε. Σκοτώνουν τον άλλον άνθρωπο. Οι κοινοί δολοφόνοι. Οι κοινοί εγκληματίες. Δεύτερον, είναι όλοι εκείνοι οι λυμεώνες, οι καταστροφείς της ειρήνης, και δημιουργούν εμπόλεμες καταστάσεις. Τρίτον, είναι εκείνοι που σκοτώνουν τον εαυτό τους. Οι αυτοκτονούντες. Τέταρτον, είναι αυτοί που καταστρέφουν την υγεία των ανθρώπων και συνεπώς πεθαίνουν οι άνθρωποι γρήγορα, είτε έμμεσα είτε άμεσα για να κερδίζουν χρήματα. Έχουν δηλαδή μπροστά στα μάτια τους το κέρδος. Και δέ λογαριάζουν την υγεία των άλλων ανθρώπων. Και συντομεύεται η ζωή του άλλου ανθρώπου, των άλλων ανθρώπων, μόνο και μόνο για να βάλουν αυτοί στην τσέπη τους χρήματα. Και πέμπτον, όλοι εκείνοι που προβαίνουν στις εκτρώσεις των εμβρύων.
Βέβαια όλα αυτά που σας είπα τώρα, θα μου πείτε, και οι κοινοί δολοφόνοι; Και αυτοί αφού εκθιάζουμε σήμερα τους δράκους και λέμε ζήτω ο δράκος, γιατί όχι; Όλοι αυτοί, έχουν τους λόγους τους και τις δικαιολογίες τους και τις θέσεις τους. Ιδίως η τελευταία περίπτωση, ότι, γιατί είναι φόνος μία έκτρωση; Γιατί είναι φόνος μία έκτρωση απλούστατα. Διότι Άμα συλλήψει, άμα άνθρωπος. Πώς θέλεις να δείς τον άνθρωπο; Να τον δείς έτοιμο, ολόκληρο, να σου πεί "καλημέρα μαμά καλημέρα μπαμπά;" Και τότε θα είναι άνθρωπος; Όταν ήδη φτιάχνεται, κτίζεται, δομείται μέσα στα σπλάχνα της μάνας του ο μέλλον άνθρωπος, αυτός δέν είναι άνθρωπος; Είναι ολόκληρος άνθρωπος. Είναι πλήρης άνθρωπος. Πλήρης, με τη διαφορά, πως η πληρότητά του δέν φαίνεται ακόμη. Αλλά είναι πλήρης άνθρωπος. Ό,τι θα πάρει, θα πάρει μόνο τροφή για να ξεδιπλωθεί. Κατά τ' άλλα είναι δυνάμει πλήρης, πλήρης, πλήρης άνθρωπος. Γι' αυτό λέμε, άμα συλλήψει άμα άνθρωπος. Την στιγμή που συλλαμβάνεται στα σπλάχνα μιας γυναικός ένας άνθρωπος, είναι άνθρωπος. Από την στιγμή εκείνη. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε αγαπητοί μου ότι και οι εκτρώσεις είναι φόνος.
Πέμπτη κατηγορία αμαρτωλών. «τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις». Είναι οι ανήθικοι. Είναι οι μετερχόμενοι πάσης φύσεως ανηθικότητα. Πρώτον, την πορνεία. Και πορνεία λέγεται η ανηθικότητα η πρό του γάμου• επιχειρήματα υπέρ αυτής; Άφθονα! Σας το είπα και προηγουμένως.
Μην τρελαθώ. Μήν πάθω ψυχοπάθεια εγώ ή το παιδί μου, ή ό,τι άλλα. Όχι αγαπητοί. Εγκράτεια μέχρι την στιγμή του γάμου. Εγκράτεια μέχρι τη στιγμή του γάμου. Αυτό λέει ο λόγος του Θεού. Πάσα πράξις έξω από τον γάμο και πριν από τον γάμο, λογίζεται, λογαριάζεται πορνεία. Είναι η μοιχεία. Είναι η αμαρτία που γίνεται με ένα τρίτο πρόσωπο. Που σημαίνει, ότι υπάρχει ο γάμος και γίνεται η αμαρτία μ' ένα τρίτο πρόσωπο. Το ένα φυσικά βαρύτερο του άλλου. Φαίνεται ότι στην εποχή μας η μοιχεία, έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις. Έτσι, χάριν γούστου, χάριν ποικιλίας και από τις δύο πλευρές. Και από την πλευρά του ανδρός που προηγείται ιστορικά και από την πλευρά της γυναικός, διότι και σ' αυτόν τον τομέα, θέλει από φεμινιστικά κίνητρα και ελατήρια να εξισωθεί με τον άνδρα. Τρίτον, είναι η ομοφυλοφιλία, αλλά και κάθε μορφής και φύσεως γενετησία διαστροφή. Όλοι αυτοί, υπάγονται μέσα στο θέμα «τοῖς δὲ.. πόρνοις, τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος».
Έκτη περίπτωση. Είναι οι φαρμακοί. «τοῖς δὲ.. φαρμακοῖς». Κατά κυριολεξία είναι οι δηλητηριαστές. Αυτοί οι οποίοι δηλητηριάζουν. Κατά μεταφορά είναι οι μάγοι και οι γόητες. Ο γόης είναι ο μάγος. Στην Καινή Διαθήκη, αναφέρεται η λέξη γόης. Γι' αυτό και λέγεται γοητεύω, δηλαδή μαγεύω, και σιγά-σιγά η λέξη ξέπεσε να λέγεται γοητεία, γητεία, γητιά. Όταν λέμε, να σε γητέψω. Ή, ξέρει μία γητιά η γειτόνισσα, σημαίνει αυτό. Είναι από τη λέξη γόης, γοητεία, γοητεύω, δηλαδή μαγεύω. Μετέρχομαι μαγεία.
Πάντως ο κατάλογος των ασχολουμένων με τη μαγεία και τον κύκλο της μαγείας, είναι μακρύς. Είναι πολλές οι πλευρές. Από το απλό ξεμάτιασμα με νερό και λάδι, ή με κάρβουνα, ή με αλάτι, μέχρι τον πνευματισμό, τα μέντιουμ, μέχρι το λύσιμο δήθεν μαγειών και μέχρι την μαύρη μαγεία, εκεί που θα πάμε κάνουμε μάγεια για να καταστρέψουμε έναν άνθρωπο, όλα αυτά, είναι μία κατηγορία η οποία δέν είναι ανεκτή στον Θεό, αποτελεί λατρεία και τέχνη του διαβόλου και καταδικάζεται από τον Θεό. Από δέ τον άγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων, όλος αυτός ο κύκλος ονομάζεται "κακοτεχνία" τις κακοτεχνίες, λέει, φεύγετε, μακριά από κακοτεχνίες. Κακοτεχνία, κάθε τί που είναι μαγικό. Όλα αυτά αγαπητοί μου η Αγία Γραφή τα σημειώνει ως εξής, θα σας πάρω δύο - τρεις περιπτώσεις από την Αγία Γραφή. Δύο από την Παλαιά και μία από την Καινή Διαθήκη.
Δευτερονόμιο 18, 10 - 12. «οὐχ εὑρεθήσεται ἐν σοὶ..μαντευόμενος μαντείαν..φαρμακὸς.. ἐπερωτῶν τοὺς νεκρούς.ἔστι γὰρ βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα·» Δέν θα βρεθεί λέγει ανάμεσά σας, στον λαό τον δικό μου, λέει ο Θεός, και ο λαός του Θεού είναι η Εκκλησία. Δηλαδή δέν μπορεί να είσαι χριστιανός και να είσαι μαντευόμενος. Να μετέρχεσαι μαντεία. Και ξέρετε μαντεία; Μαντεία μέχρι, μέχρι, που άν ανεβαίνω στο σκαλοπάτι, πήγε το αριστερό μου ή το δεξί μου πόδι.. Μαντεύομαι εκεί. Άν ανεβαίνω κάποια σκάλα και έφθασε το αριστερό μου ν' ανεβεί, ά, λέω, δέν θα πάω καλά. Ή, πήγε το δεξί μου πόδι στο πρώτο σκαλοπάτι, θα πάω καλά. Απ' αυτά, τα καθημερινά που ζούμε συνεχώς, μέχρι να τρέχω να γυρεύω αποκαλύψεις μέσα στα πνευματιστικά τραπεζάκια και στα μέντιουμ. Φαρμακός. Δέν πρέπει να υπάρχει ανάμεσά σας φαρμακός, δηλαδή μάγος. «ἐπερωτῶν τοὺς νεκρούς».
Είναι ο πνευματιστής. Διότι τους νεκρούς, τα πνεύματα τάχα καλούμε. «ἔστι γὰρ βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα·»
(Δευτ. 18,12)
Γιατί όλα αυτά είναι -είδατε- το βδέλυγμα, είναι, λέει, σίχαμα. Στον Θεό αυτά
είναι σίχαμα.
Το δέ βιβλίο της "Εξόδου" σημειώνει: «φαρμακοὺς οὐ περιποιήσετε». (Εξ. 22,18)
Δηλαδή, τους μάγους, δέν θα τους αφήσουμε να ζήσουν. Θα τους εξολοθρεύσετε.
Η δέ Καινή Διαθήκη σημειώνει: «πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες (διότι οι μάγοι πονηροί άνθρωποι είναι) προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι».
(Β Τιμ. 3,13)
Η προκοπή τους θα είναι απ' το κακό στο χειρότερο. Αυτοί που πλανούν τους άλλους και πλανώνται και οι ίδιοι.
Ο καθηγητής Μπρατσιώτης, σημειώνει στο βιβλίο του υπομνήματός του στην Αποκάλυψη: "Διατί δέ όχι και οι παντί γόητες, οι επί βλάβη του πλησίον μας ασκούντες το γόητρον αυτών, του λόγου, της τέχνης, της γραφίδος, της σωματικής χάριτος και λοιπά;" Γιατί τάχα, λέει, δεν μπορούν να θεωρηθούν μάγοι και εκείνοι οι οποίοι μετέρχονται τον λόγο, την τέχνη, την γραφίδα, την συγγραφή και την ομορφιά την σωματική; Ναι, αγαπητοί, πρέπει να σας πώ αυτό. Του λόγου οι μάγοι είναι οι διάφοροι δημαγωγοί, οι καθοδηγητές οι ποικίλοι, που παρασύρουν άκακες ψυχές στην διαφθορά. Μάγοι του λόγου είναι. Της τέχνης η μαγεία, είναι ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, το θέατρο, ο χορός, η μουσική, η ζωγραφική, όταν αυτά παρασύρουν τους ανθρώπους στην αμαρτία. Και αυτό είναι γοητεία, δηλαδή μαγεία.
Της γραφίδος; Είναι η λογοτεχνία. Είναι η φιλοσοφία. Είναι η πορνογραφία. Πόσα τέτοια γράφονται και πουλιούνται σαν συγγράμματα, βιβλία, και τα λοιπά, που παρασύρουν τους ανθρώπους και τους απομακρύνουν από την εν Χριστώ απλότητα. Και αυτοί μάγοι της γραφίδος είναι. Και αυτοί έχουν την ίδια κατηγορία εκεί στους φαρμακούς.
Και ώς προς τη σωματική χάρη. Το ξέρετε. Είναι η μόδα, όλοι αυτοί οι οίκοι μόδας που δείχνουν την μόδα, πλασάρουν την μόδα στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι θέλουν να ζουν την μόδα και με τον τρόπον αυτόν δελεάζονται οι ψυχές και τα σώματα. Και πέφτουν στην αμαρτία. Τα καλλιστεία. Τί είναι τα καλλιστεία παρακαλώ; Μιά μαγεία είναι. Τί είναι ο γυμνισμός παρακαλώ; Όλα αυτά είναι μαγείες, που οδηγούν τους ανθρώπους μακριά από τον Θεό.
Και τέλος έβδομο αγαπητοί, τελευταία κατηγορία αμαρτωλών, είναι οι ειδωλολάτρες. "τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ"
Ποιοί είναι οι ειδωλολάτρες; Είναι όλοι εκείνοι, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος: «ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα. Και μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει» (Ρωμ.1, 25) Είναι εκείνοι που σεβάστηκαν και λάτρεψαν την κτίση παρά τον Θεό δημιουργό. Και ακούστε, αυτό το "μετήλλαξαν" την αλήθεια του Θεού με το ψεύδος. Δηλαδή το φάσμα της ειδωλολατρίας είναι πάρα πολύ ευρύ. Τόσο στη θεωρητική θεώρηση όσο και στην πρακτική θεώρηση. Δηλαδή ποιά είναι αυτή η θεωρητική θεώρηση; Είναι η άρνηση του αληθινού Θεού, είναι η θεοποίηση των υλικών αγαθών, των ιδεών, του γάμου, του σκοπού της ζωής, αυτά δέ αποτελούν στη συνέχεια, θα λέγαμε, και την πρακτική θεώρηση της ειδωλολατρίας.
θα 'θελα να σας έλεγα ένα σημείο. Μόνο ένα σημείο. Γιατί μπορεί να σας παραξένεψε. Δηλαδή ο γάμος.. ναί, ναί. Όταν κανείς κάνει τον γάμο σκοπό, και όλα τ' άλλα τα βάλει μέσα, που θα εξυπηρετήσουν αυτόν τον σκοπό. Ένα μικρό παράδειγμα και Θα πέσετε από τα σύννεφα. Όταν επί παραδείγματι, κλέβω για να συντηρήσω την οικογένειά μου, -το παράδειγμα μάλιστα δεν είναι δικό μου. Είναι ενός ορθοδόξου ξένου- κλέβω για να συντηρήσω την οικογένειά μου. Όταν με πιάσουν και μου πούν γιατί έκλεψες; εγώ απλά, και με πεποίθηση για το επιχείρημά μου, λέγω: "Διότι ήθελα να ζήσω την οικογένειά μου." Ο άνθρωπος που κλέβει για να ζήσει την οικογένειά του, έκανε είδωλο την οικογένειά του. Διότι έκανε σκοπό της ζωής του την οικογένειά του. Όταν μία χήρα γυναίκα, δέν έχει χρήματα να ζήσει τα παιδιά της και εκδίδεται. Κι' άμα τη ρωτήσετε γιατί το κάνεις αυτό; είναι φοβερό. "Τί να έκανα πάτερ μου; Πώς να ζήσω τα παιδιά μου;" Βλέπετε; Αυτή έκανε ειδωλολατρία τα παιδιά της. Μή σας κάνει εντύπωση. Αυτές οι θέσεις υπάρχουν διάχυτες. Σας τις αποκαλύπτω για να βγούμε από μιά ανύποπτη κατάσταση ότι τυχόν δέν είμαστε ειδωλολάτρες. Να βγούμε. Ν' αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τί θα πεί είμαι τηρητής του νόμου του Θεού, και δέν είμαι ειδωλολάτρης.
Σας είπα ότι είναι αξιοπρόσεκτο εκείνο το «μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει.» Ξέρετε τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει, η ψευδής αντίληψη για τον Θεό. Από την άρνηση μέχρι την παραποίηση της γνώσεως του Θεού. Αυτό θα πει μεταλλάσω. Αλλάζω. Αφού θα προσθέσουμε ξένα στοιχεία στις ιδιότητες του Θεού ή θα αφαιρέσουμε ή θα προσθέσουμε. Και θα πούμε, δέν είναι ο Θεός έτσι, είναι έτσι. Άν πούμε δέν είναι έτσι, αλλά είναι έτσι και τα λοιπά, κι' αυτό είναι μία μεταλλαγή της αληθείας περί του Θεού. Θα ξαναπώ την φράση «μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει». Οι άνθρωποι αυτοί δέχονται την τύχη. Α, δηλαδή αν παίρνω λαχεία, παίζω προ-πο είμαι ειδωλολάτρης; Ναί, ναί, ναί. Λέγανε οι αρχαίοι Έλληνες, δέν έχει πάρα πολύ σχέση με αυτό, αλλά έχει μιά λέξη που είναι χρήσιμη. "Άνθρωποι τύχης είδωλον επλάσαντο, πρόφασιν ιδίης αβουλίης".
Α, ώστε λοιπόν έπλασαν το είδωλο της τύχης; Ναί, είδωλο είναι. Διότι άμα πιστεύω στην τύχη δέν πιστεύω στο Θεό. Μα μπορώ να πιστεύω στον Θεό και στην τύχη; Ή θα πιστεύεις στον Θεό και στην πρόνοιά του, ότι τα βλέπει όλα ή θα πιστεύεις την τύχη. Τύχη θα πεί μία περιοχή του σύμπαντος που δεν επικρατεί εκεί ούτε η γνώση ούτε η παρουσία του Θεού. Αυτό θα πεί τύχη. Το δέχεσαι αυτό; Τότε σημαίνει μειώνεις τον Θεό. Τότε σημαίνει μεταλλάσσεις την αλήθεια του Θεού στο ψεύδος. Την αυτόματο γένεση, άμα λέει κανείς ότι ο κόσμος έγινε μόνος του, οι άνθρωποι έγιναν μόνοι τους. Η αυτόματος γένεσις των ζώντων. Των ζώντων όντων, δηλαδή του ανθρώπου και των ζώων. Την αιωνιότητα της ύλης, που λέει ο υλισμός, ότι η ύλη υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει μιά αιώνια φωτιά, την παντοδυναμία του ανθρώπου, το μεγαλείο των έργων του ανθρώπου, όλα αυτά αποτελούν ειδωλολατρία. Όλα αυτά αποτελούν μεταλλαγή της αληθείας του Θεού στο ψεύδος. Και συνεπώς την λατρεία του ειδώλου του Θεού, που είναι η κτίσις. Ακούστε τι είπα: Το είδωλο του Θεού είναι η κτίσις. Γιατί; Το λέει ο Απ. Παύλος. ότι «ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ» η αϊδιότητά του, η σοφία του, όλα αυτά καθρεφτίζονται μέσα στη δημιουργία, θα πρέπει να τα δείς αυτά και ν' ανεβάσεις τα μάτια σου προς τον Θεό. Όταν πείς ότι η σοφία του Θεού δέν είναι ο Θεός αλλά η φύσις είναι η σοφία, τότε σημαίνει το είδωλο του Θεού, η κτίσις που δείχνει τη σοφία του Θεού, δείχνει την δύναμη του Θεού, τότε σημαίνει λατρεύεις το είδωλό του Θεού που είναι η κτίση.
Δεν είναι τυχαίο αγαπητοί μου και το ότι κατακλείει ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής την θεολογικωτάτη του επιστολή, την πρώτη του επιστολή, με τούτη την φράση: «Τεκνία, φυλάξατε ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων·».
(Α Ιω. 5,21) Παιδάκια, λέει ο άγιος Ιωάννης, φυλάξατε τον εαυτό σας από τα είδωλα.
«καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι». Αυτό το «καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι» αγαπητοί μου, είναι, γενικός χαρακτηρισμός για τα επτά προηγούμενα αμαρτήματα, τις επτά μεγάλες κατηγορίες αμαρτωλών. Αυτές οι επτά κατηγορίες εκεί υπάγονται.
Καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι. Σ' όλους τους ψευδείς. Τί θα πεί αυτό; Μονολεκτικά. Σ' όλους τους ψευδείς. Ψευδείς λέγονται διότι μετήλθαν και διέπραξαν και εβίωσαν το μή όν. Το μή υπάρχων. Την μή αλήθεια. Εκείνο που δέν ήταν αλήθεια. Εκείνο που είναι ψεύδος. Εν ευρεία εννοία. Η αμαρτία γενικά χαρακτηρίζεται ψεύδος. Επειδή αντίκειται στην αλήθεια πού είναι η αρετή, το αγαθό και ο Χριστός.
Είναι αξιοπρόσεκτο ότι τόσο το ψεύδος όσο και η αλήθεια, από τον ιερό Ευαγγελιστή Ιωάννη δέν γράφονται εν εννοία νοησιαρχική, όπως στους Έλληνες, που λέμε "λέγω ψέματα", αλλά με την έννοια την βιωματική που θα πεί "κάνω ψέματα" ή κάνω αλήθεια. Λέει στην Αποκάλυψη «καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος».
(Αποκ. 22,15)
Αυτός που αγαπάει και κάνει το ψεύδος. Στο Ευαγγέλιό του «ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς».
(Ιω. 3,21) Ποιεί την αλήθεια. Κάνει την αλήθεια.
Η θέσις όλων αυτών αγαπητοί, είναι «ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος». (Αποκ. 21,8)
Είναι μία εικόνα της κολάσεως και ταυτίζεται με εκείνο που ο Κύριος είπε για την γέενα του πυρός. Λίμνη συνεκδοχικά σημαίνει, συσσώρευση παντός υγρού. Και συνεπώς είναι ο περιορισμένος εκείνος χώρος μέσα στον οποίον κινείται το λιωμένο θειάφι. Είναι μία εικόνα η εικόνα της καιομένης λίμνης με το θειάφι, που λέει ο Ησαΐας: «ὁ θυμὸς Κυρίου ὡς φάραγξ (δηλ. σάν κοίλωμα, σάν λίμνη) ὑπὸ θείου καιομένη» (Ησ. 30,33).
Αλλά και από την τιμωρία των Σοδόμων όπου ο «Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμοῤῥα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ».
(Γεν.19,24) έχουμε τον ιστορικό τύπο της κολάσεως. Σημασία έχει ότι η κόλαση είναι ο θάνατος ο δεύτερος. Ο αιώνιος δηλαδή χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό. Η κόλαση αγαπητοί μου είναι μία πραγματικότητα. Κι' αν θέλουμε να μην πάμε, να ακολουθήσουμε αυτό που λέει ο άγιος Σιλουανός: "Έχε το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι."
89η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
†.Ποιοί είναι οι ειδωλολάτρες; Είναι όλοι εκείνοι, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος: «ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα. Και μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει» (Ρωμ.1, 25) Είναι εκείνοι που σεβάστηκαν και λάτρεψαν την κτίση παρά τον Θεό δημιουργό. Και ακούστε, αυτό το "μετήλλαξαν" την αλήθεια του Θεού με το ψεύδος. Δηλαδή το φάσμα της ειδωλολατρίας είναι πάρα πολύ ευρύ. Τόσο στη θεωρητική θεώρηση όσο και στην πρακτική θεώρηση. Δηλαδή ποιά είναι αυτή η θεωρητική θεώρηση; Είναι η άρνηση του αληθινού Θεού, είναι η θεοποίηση των υλικών αγαθών, των ιδεών, του γάμου, του σκοπού της ζωής, αυτά δέ αποτελούν στη συνέχεια, θα λέγαμε, και την πρακτική θεώρηση της ειδωλολατρίας.
θα 'θελα να σας έλεγα ένα σημείο. Μόνο ένα σημείο. Γιατί μπορεί να σας παραξένεψε. Δηλαδή ο γάμος.. ναί, ναί. Όταν κανείς κάνει τον γάμο σκοπό, και όλα τ' άλλα τα βάλει μέσα, που θα εξυπηρετήσουν αυτόν τον σκοπό. Ένα μικρό παράδειγμα και Θα πέσετε από τα σύννεφα. Όταν επί παραδείγματι, κλέβω για να συντηρήσω την οικογένειά μου, -το παράδειγμα μάλιστα δεν είναι δικό μου. Είναι ενός ορθοδόξου ξένου- κλέβω για να συντηρήσω την οικογένειά μου. Όταν με πιάσουν και μου πούν γιατί έκλεψες; εγώ απλά, και με πεποίθηση για το επιχείρημά μου, λέγω: "Διότι ήθελα να ζήσω την οικογένειά μου." Ο άνθρωπος που κλέβει για να ζήσει την οικογένειά του, έκανε είδωλο την οικογένειά του. Διότι έκανε σκοπό της ζωής του την οικογένειά του. Όταν μία χήρα γυναίκα, δέν έχει χρήματα να ζήσει τα παιδιά της και εκδίδεται. Κι' άμα τη ρωτήσετε γιατί το κάνεις αυτό; είναι φοβερό. "Τί να έκανα πάτερ μου; Πώς να ζήσω τα παιδιά μου;" Βλέπετε; Αυτή έκανε ειδωλολατρία τα παιδιά της. Μή σας κάνει εντύπωση. Αυτές οι θέσεις υπάρχουν διάχυτες. Σας τις αποκαλύπτω για να βγούμε από μιά ανύποπτη κατάσταση ότι τυχόν δέν είμαστε ειδωλολάτρες. Να βγούμε. Ν' αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τί θα πεί είμαι τηρητής του νόμου του Θεού, και δέν είμαι ειδωλολάτρης.
Σας είπα ότι είναι αξιοπρόσεκτο εκείνο το «μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει.» Ξέρετε τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει, η ψευδής αντίληψη για τον Θεό. Από την άρνηση μέχρι την παραποίηση της γνώσεως του Θεού. Αυτό θα πει μεταλλάσω. Αλλάζω. Αφού θα προσθέσουμε ξένα στοιχεία στις ιδιότητες του Θεού ή θα αφαιρέσουμε ή θα προσθέσουμε. Και θα πούμε, δέν είναι ο Θεός έτσι, είναι έτσι. Άν πούμε δέν είναι έτσι, αλλά είναι έτσι και τα λοιπά, κι' αυτό είναι μία μεταλλαγή της αληθείας περί του Θεού. Θα ξαναπώ την φράση «μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει». Οι άνθρωποι αυτοί δέχονται την τύχη. Α, δηλαδή αν παίρνω λαχεία, παίζω προ-πο είμαι ειδωλολάτρης; Ναί, ναί, ναί. Λέγανε οι αρχαίοι Έλληνες, δέν έχει πάρα πολύ σχέση με αυτό, αλλά έχει μιά λέξη που είναι χρήσιμη. "Άνθρωποι τύχης είδωλον επλάσαντο, πρόφασιν ιδίης αβουλίης".
Α, ώστε λοιπόν έπλασαν το είδωλο της τύχης; Ναί, είδωλο είναι. Διότι άμα πιστεύω στην τύχη δέν πιστεύω στο Θεό. Μα μπορώ να πιστεύω στον Θεό και στην τύχη; Ή θα πιστεύεις στον Θεό και στην πρόνοιά του, ότι τα βλέπει όλα ή θα πιστεύεις την τύχη. Τύχη θα πεί μία περιοχή του σύμπαντος που δεν επικρατεί εκεί ούτε η γνώση ούτε η παρουσία του Θεού. Αυτό θα πεί τύχη. Το δέχεσαι αυτό; Τότε σημαίνει μειώνεις τον Θεό. Τότε σημαίνει μεταλλάσσεις την αλήθεια του Θεού στο ψεύδος. Την αυτόματο γένεση, άμα λέει κανείς ότι ο κόσμος έγινε μόνος του, οι άνθρωποι έγιναν μόνοι τους. Η αυτόματος γένεσις των ζώντων. Των ζώντων όντων, δηλαδή του ανθρώπου και των ζώων. Την αιωνιότητα της ύλης, που λέει ο υλισμός, ότι η ύλη υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει μιά αιώνια φωτιά, την παντοδυναμία του ανθρώπου, το μεγαλείο των έργων του ανθρώπου, όλα αυτά αποτελούν ειδωλολατρία. Όλα αυτά αποτελούν μεταλλαγή της αληθείας του Θεού στο ψεύδος. Και συνεπώς την λατρεία του ειδώλου του Θεού, που είναι η κτίσις. Ακούστε τι είπα: Το είδωλο του Θεού είναι η κτίσις. Γιατί; Το λέει ο Απ. Παύλος. ότι «ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ» η αϊδιότητά του, η σοφία του, όλα αυτά καθρεφτίζονται μέσα στη δημιουργία, θα πρέπει να τα δείς αυτά και ν' ανεβάσεις τα μάτια σου προς τον Θεό. Όταν πείς ότι η σοφία του Θεού δέν είναι ο Θεός αλλά η φύσις είναι η σοφία, τότε σημαίνει το είδωλο του Θεού, η κτίσις που δείχνει τη σοφία του Θεού, δείχνει την δύναμη του Θεού, τότε σημαίνει λατρεύεις το είδωλό του Θεού που είναι η κτίση.
Δεν είναι τυχαίο αγαπητοί μου και το ότι κατακλείει ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής την θεολογικωτάτη του επιστολή, την πρώτη του επιστολή, με τούτη την φράση: «Τεκνία, φυλάξατε ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων·».
(Α Ιω. 5,21) Παιδάκια, λέει ο άγιος Ιωάννης, φυλάξατε τον εαυτό σας από τα είδωλα.
«καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι». Αυτό το «καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι» αγαπητοί μου, είναι, γενικός χαρακτηρισμός για τα επτά προηγούμενα αμαρτήματα, τις επτά μεγάλες κατηγορίες αμαρτωλών. Αυτές οι επτά κατηγορίες εκεί υπάγονται.
Καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι. Σ' όλους τους ψευδείς. Τί θα πεί αυτό; Μονολεκτικά. Σ' όλους τους ψευδείς. Ψευδείς λέγονται διότι μετήλθαν και διέπραξαν και εβίωσαν το μή όν. Το μή υπάρχων. Την μή αλήθεια. Εκείνο που δέν ήταν αλήθεια. Εκείνο που είναι ψεύδος. Εν ευρεία εννοία. Η αμαρτία γενικά χαρακτηρίζεται ψεύδος. Επειδή αντίκειται στην αλήθεια πού είναι η αρετή, το αγαθό και ο Χριστός.
Είναι αξιοπρόσεκτο ότι τόσο το ψεύδος όσο και η αλήθεια, από τον ιερό Ευαγγελιστή Ιωάννη δέν γράφονται εν εννοία νοησιαρχική, όπως στους Έλληνες, που λέμε "λέγω ψέματα", αλλά με την έννοια την βιωματική που θα πεί "κάνω ψέματα" ή κάνω αλήθεια. Λέει στην Αποκάλυψη «καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος».
(Αποκ. 22,15)
Αυτός που αγαπάει και κάνει το ψεύδος. Στο Ευαγγέλιό του «ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς».
(Ιω. 3,21) Ποιεί την αλήθεια. Κάνει την αλήθεια.
Η θέσις όλων αυτών αγαπητοί, είναι «ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος». (Αποκ. 21,8)
Είναι μία εικόνα της κολάσεως και ταυτίζεται με εκείνο που ο Κύριος είπε για την γέενα του πυρός. Λίμνη συνεκδοχικά σημαίνει, συσσώρευση παντός υγρού. Και συνεπώς είναι ο περιορισμένος εκείνος χώρος μέσα στον οποίον κινείται το λιωμένο θειάφι. Είναι μία εικόνα η εικόνα της καιομένης λίμνης με το θειάφι, που λέει ο Ησαΐας: «ὁ θυμὸς Κυρίου ὡς φάραγξ (δηλ. σάν κοίλωμα, σάν λίμνη) ὑπὸ θείου καιομένη» (Ησ. 30,33).
Αλλά και από την τιμωρία των Σοδόμων όπου ο «Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμοῤῥα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ».
(Γεν.19,24) έχουμε τον ιστορικό τύπο της κολάσεως. Σημασία έχει ότι η κόλαση είναι ο θάνατος ο δεύτερος. Ο αιώνιος δηλαδή χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό. Η κόλαση αγαπητοί μου είναι μία πραγματικότητα. Κι' αν θέλουμε να μην πάμε, να ακολουθήσουμε αυτό που λέει ο άγιος Σιλουανός: "Έχε το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι."
Απόσπασμα από την 89η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
†. Έκτη περίπτωση. Είναι οι φαρμακοί. «τοῖς δὲ.. φαρμακοῖς». Κατά κυριολεξία είναι οι δηλητηριαστές. Αυτοί οι οποίοι δηλητηριάζουν. Κατά μεταφορά είναι οι μάγοι και οι γόητες. Ο γόης είναι ο μάγος. Στην Καινή Διαθήκη, αναφέρεται η λέξη γόης. Γι' αυτό και λέγεται γοητεύω, δηλαδή μαγεύω, και σιγά-σιγά η λέξη ξέπεσε να λέγεται γοητεία, γητεία, γητιά. Όταν λέμε, να σε γητέψω. Ή, ξέρει μία γητιά η γειτόνισσα, σημαίνει αυτό. Είναι από τη λέξη γόης, γοητεία, γοητεύω, δηλαδή μαγεύω. Μετέρχομαι μαγεία.
Πάντως ο κατάλογος των ασχολουμένων με τη μαγεία και τον κύκλο της μαγείας, είναι μακρύς. Είναι πολλές οι πλευρές. Από το απλό ξεμάτιασμα με νερό και λάδι, ή με κάρβουνα, ή με αλάτι, μέχρι τον πνευματισμό, τα μέντιουμ, μέχρι το λύσιμο δήθεν μαγειών και μέχρι την μαύρη μαγεία, εκεί που θα πάμε κάνουμε μάγεια για να καταστρέψουμε έναν άνθρωπο, όλα αυτά, είναι μία κατηγορία η οποία δέν είναι ανεκτή στον Θεό, αποτελεί λατρεία και τέχνη του διαβόλου και καταδικάζεται από τον Θεό. Από δέ τον άγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων, όλος αυτός ο κύκλος ονομάζεται "κακοτεχνία" τις κακοτεχνίες, λέει, φεύγετε, μακριά από κακοτεχνίες. Κακοτεχνία, κάθε τί που είναι μαγικό. Όλα αυτά αγαπητοί μου η Αγία Γραφή τα σημειώνει ως εξής, θα σας πάρω δύο - τρεις περιπτώσεις από την Αγία Γραφή. Δύο από την Παλαιά και μία από την Καινή Διαθήκη.
Δευτερονόμιο 18, 10 - 12. «οὐχ εὑρεθήσεται ἐν σοὶ..μαντευόμενος μαντείαν..φαρμακὸς.. ἐπερωτῶν τοὺς νεκρούς.ἔστι γὰρ βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα·» Δέν θα βρεθεί λέγει ανάμεσά σας, στον λαό τον δικό μου, λέει ο Θεός, και ο λαός του Θεού είναι η Εκκλησία. Δηλαδή δέν μπορεί να είσαι χριστιανός και να είσαι μαντευόμενος. Να μετέρχεσαι μαντεία. Και ξέρετε μαντεία; Μαντεία μέχρι, μέχρι, που άν ανεβαίνω στο σκαλοπάτι, πήγε το αριστερό μου ή το δεξί μου πόδι.. Μαντεύομαι εκεί. Άν ανεβαίνω κάποια σκάλα και έφθασε το αριστερό μου ν' ανεβεί, ά, λέω, δέν θα πάω καλά. Ή, πήγε το δεξί μου πόδι στο πρώτο σκαλοπάτι, θα πάω καλά. Απ' αυτά, τα καθημερινά που ζούμε συνεχώς, μέχρι να τρέχω να γυρεύω αποκαλύψεις μέσα στα πνευματιστικά τραπεζάκια και στα μέντιουμ. Φαρμακός. Δέν πρέπει να υπάρχει ανάμεσά σας φαρμακός, δηλαδή μάγος. «ἐπερωτῶν τοὺς νεκρούς».
Είναι ο πνευματιστής. Διότι τους νεκρούς, τα πνεύματα τάχα καλούμε. «ἔστι γὰρ βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα·» (Δευτ. 18,12)
Γιατί όλα αυτά είναι -είδατε- το βδέλυγμα, είναι, λέει, σίχαμα. Στον Θεό αυτά είναι σίχαμα.
Το δέ βιβλίο της "Εξόδου" σημειώνει: «φαρμακοὺς οὐ περιποιήσετε». (Εξ. 22,18)
Δηλαδή, τους μάγους, δέν θα τους αφήσουμε να ζήσουν. Θα τους εξολοθρεύσετε. Η δέ Καινή Διαθήκη σημειώνει: «πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες (διότι οι μάγοι πονηροί άνθρωποι είναι) προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». (Β Τιμ. 3,13) Η προκοπή τους θα είναι απ' το κακό στο χειρότερο. Αυτοί που πλανούν τους άλλους και πλανώνται και οι ίδιοι.
Ο καθηγητής Μπρατσιώτης, σημειώνει στο βιβλίο του υπομνήματός του στην Αποκάλυψη: "Διατί δέ όχι και οι παντί γόητες, οι επί βλάβη του πλησίον μας ασκούντες το γόητρον αυτών, του λόγου, της τέχνης, της γραφίδος, της σωματικής χάριτος και λοιπά;" Γιατί τάχα, λέει, δεν μπορούν να θεωρηθούν μάγοι και εκείνοι οι οποίοι μετέρχονται τον λόγο, την τέχνη, την γραφίδα, την συγγραφή και την ομορφιά την σωματική; Ναι, αγαπητοί, πρέπει να σας πώ αυτό. Του λόγου οι μάγοι είναι οι διάφοροι δημαγωγοί, οι καθοδηγητές οι ποικίλοι, που παρασύρουν άκακες ψυχές στην διαφθορά. Μάγοι του λόγου είναι. Της τέχνης η μαγεία, είναι ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, το θέατρο, ο χορός, η μουσική, η ζωγραφική, όταν αυτά παρασύρουν τους ανθρώπους στην αμαρτία. Και αυτό είναι γοητεία, δηλαδή μαγεία.
Της γραφίδος; Είναι η λογοτεχνία. Είναι η φιλοσοφία. Είναι η πορνογραφία. Πόσα τέτοια γράφονται και πουλιούνται σαν συγγράμματα, βιβλία, και τα λοιπά, που παρασύρουν τους ανθρώπους και τους απομακρύνουν από την εν Χριστώ απλότητα. Και αυτοί μάγοι της γραφίδος είναι. Και αυτοί έχουν την ίδια κατηγορία εκεί στους φαρμακούς.
Και ώς προς τη σωματική χάρη. Το ξέρετε. Είναι η μόδα, όλοι αυτοί οι οίκοι μόδας που δείχνουν την μόδα, πλασάρουν την μόδα στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι θέλουν να ζουν την μόδα και με τον τρόπον αυτόν δελεάζονται οι ψυχές και τα σώματα. Και πέφτουν στην αμαρτία. Τα καλλιστεία. Τί είναι τα καλλιστεία παρακαλώ; Μιά μαγεία είναι. Τί είναι ο γυμνισμός παρακαλώ; Όλα αυτά είναι μαγείες, που οδηγούν τους ανθρώπους μακριά από τον Θεό.
Απόσπασμα από την 89η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
†.Τέταρτον. Οι φονείς. Ποιοί είναι οι φονείς τώρα. «τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι»
(Αποκ. 21,8). Είναι οι πάσης φύσεως και μορφής φονιάδες. Πρώτα-πρώτα είναι οι κοινοί δολοφόνοι. Είναι αυτοί που σκοτώνουνε. Σκοτώνουν τον άλλον άνθρωπο. Οι κοινοί δολοφόνοι. Οι κοινοί εγκληματίες. Δεύτερον, είναι όλοι εκείνοι οι λυμεώνες, οι καταστροφείς της ειρήνης, και δημιουργούν εμπόλεμες καταστάσεις. Τρίτον, είναι εκείνοι που σκοτώνουν τον εαυτό τους. Οι αυτοκτονούντες. Τέταρτον, είναι αυτοί που καταστρέφουν την υγεία των ανθρώπων και συνεπώς πεθαίνουν οι άνθρωποι γρήγορα, είτε έμμεσα είτε άμεσα για να κερδίζουν χρήματα. Έχουν δηλαδή μπροστά στα μάτια τους το κέρδος. Και δέ λογαριάζουν την υγεία των άλλων ανθρώπων. Και συντομεύεται η ζωή του άλλου ανθρώπου, των άλλων ανθρώπων, μόνο και μόνο για να βάλουν αυτοί στην τσέπη τους χρήματα. Και πέμπτον, όλοι εκείνοι που προβαίνουν στις εκτρώσεις των εμβρύων.
Βέβαια όλα αυτά που σας είπα τώρα, θα μου πείτε, και οι κοινοί δολοφόνοι; Και αυτοί αφού εκθιάζουμε σήμερα τους δράκους και λέμε ζήτω ο δράκος, γιατί όχι; Όλοι αυτοί, έχουν τους λόγους τους και τις δικαιολογίες τους και τις θέσεις τους. Ιδίως η τελευταία περίπτωση, ότι, γιατί είναι φόνος μία έκτρωση; Γιατί είναι φόνος μία έκτρωση απλούστατα. Διότι Άμα συλλήψει, άμα άνθρωπος. Πώς θέλεις να δείς τον άνθρωπο; Να τον δείς έτοιμο, ολόκληρο, να σου πεί "καλημέρα μαμά καλημέρα μπαμπά;" Και τότε θα είναι άνθρωπος; Όταν ήδη φτιάχνεται, κτίζεται, δομείται μέσα στα σπλάχνα της μάνας του ο μέλλον άνθρωπος, αυτός δέν είναι άνθρωπος; Είναι ολόκληρος άνθρωπος. Είναι πλήρης άνθρωπος. Πλήρης, με τη διαφορά, πως η πληρότητά του δέν φαίνεται ακόμη. Αλλά είναι πλήρης άνθρωπος. Ό,τι θα πάρει, θα πάρει μόνο τροφή για να ξεδιπλωθεί. Κατά τ' άλλα είναι δυνάμει πλήρης, πλήρης, πλήρης άνθρωπος. Γι' αυτό λέμε, άμα συλλήψει άμα άνθρωπος. Την στιγμή που συλλαμβάνεται στα σπλάχνα μιας γυναικός ένας άνθρωπος, είναι άνθρωπος. Από την στιγμή εκείνη. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε αγαπητοί μου ότι και οι εκτρώσεις είναι φόνος.
Απόσπασμα από την 89η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».
†.«τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις».
(Αποκ. 21,8)
Ποιοι είναι αυτοί οι εβδελυγμένοι; Κατά λέξη θα πεί, οι σιχαμένοι. Προσέξτε με εδώ. Σας παρακαλώ αυτό το σημείο, δηλαδή αυτή την περίπτωση ανθρώπων να την προσέξουμε. Ο εβδελυγμένος είναι αυτός που έχει επάνω του βδέλυγμα, σίχαμα. Αυτό που λέμε, τον σιχαίνομαι αυτόν τον άνθρωπο, τον σιχαίνομαι. Δηλαδή θα το μεταφράσουμε έτσι: Οι σιχαμένοι. Ποιοι είναι αυτοί αυτοί οι σιχαμένοι; Τον χαρακτηρισμό τον δίνει ο Θεός. Δέν μπορώ εγώ να πώ τον άλλον ότι είναι σιχαμένος. Τον χαρακτηρισμό το δίνει ο Θεός. Ποιος είναι ο σιχαμένος; Είναι εκείνος ο οποίος έχει βρώμικα ρούχα, είναι άπλυτος. Ποιός είναι αυτός ο σιχαμένος;
Ακούστε αγαπητοί μου. Υπάρχουν οι εξής έννοιες εβδελυγμένου ανθρώπου, σιχαμένου.
Η πρώτη. Είναι όταν ο πιστός άνθρωπος, ο βαπτισμένος καταφρονήσει τον Θεό και έρθει σε επαφή με την ειδωλολατρία ή τα ειδωλολατρικά έθιμα. Αυτός είναι σιχαμένος. Διότι η ειδωλολατρία είναι βδέλυγμα, είναι σίχαμα. Ο Θεός απεχθάνεται, σιχαίνεται την ειδωλολατρία. Συνεπώς ο μετερχόμενος ειδωλολατρία είναι εβδελυγμένος είναι σιχαμένος.
Αλλά για να το προσέξουμε. Εάν κάνεις βαπτίστηκε Χριστιανός Ορθόδοξος και γίνεται Μασόνος, εφόσον η Μασονία είναι άλλη θρησκεία και δή ειδωλολατρική, διότι μετέρχεται μυστήρια ειδωλολατρικά. Όπως είναι τα μυστήρια τα Ελευσίνια, τα Ορφικά, τα μυστήρια της Ίσιδος και ό,τι άλλα μυστήρια, διότι το λέγουν αυτοί οι άνθρωποι, ότι έχουν δανειστεί απ' όλα αυτά τα μυστήρια, στοιχεία και τα οποία χρησιμοποιούν, αποκαλύπτουν δέ προοδευτικά στην ανάβαση του μυουμένου από βαθμό σε βαθμό. Όλοι δέ οι βαθμοί μυήσεως, το ξέρετε, είναι 33. Μπορεί ίσως του πρώτου βαθμού να μην καταλαβαίνει πολλά πράγματα, αλλά όσο προχωρεί η μύηση τόσο περισσότερο είναι κατανοητή αυτή η μύηση πιά μέσα στα μυστήρια τα ειδωλολατρικά. Έτσι, αν κάποιος Χριστιανός Ορθόδοξος γίνει Μασόνος είναι εβδελυγμένος.
Το αστείο, είναι, ότι θεωρούν οι Μασόνοι τους μή Μασόνους ακαθάρτους και εβδελυγμένους. Το αστείο του πράγματος. Άν είναι αστείο. Άν είναι αστείο.
Έχετε πάει ποτέ σε καρνάβαλο αγαπητοί μου; Ή σε καρναβαλικά πανηγύρια; Ο άνθρωπος που πηγαίνει είναι εβδελυγμένος.
Ακόμη ό,τι άλλο, όπως είναι οι αναστενάρηδες. Πηγαίνουμε να δούμε τους αναστενάρηδες. Είμαστε εβδελυγμένοι. Διότι εκεί έχουμε ένα κατάλοιπο των Ορφικών μυστηρίων. Και γενικά είδατε πόση διαφήμιση γίνεται, όταν κάνουμε, δήθεν τάχα για την παράδοση, αναβίωση παλιών ειδωλολατρικών εθίμων; Εάν μετέχουμε σ' αυτά τα έθιμα, τα ειδωλολατρικά, αναμφισβήτητα είμαστε εβδελυγμένοι. Δέν θέλει πιό πολύ φιλοσοφία για να το καταλάβουμε. Θυμηθείτε όταν οι Εβραίοι επιστρέφουν στην γή της επαγγελίας, πως πλανήθηκαν και πήγαν και έφαγαν σε γειτονικό τους λαό, στους Μαδιανίτες, που τους παρέσυραν, έφαγαν θυσίες που προσφέρονταν εις τον Βεελφεγώρ και έπεσαν στην πορνεία. Έπεσαν δηλαδή σε τελετές ειδωλολατρικές και ο Θεός τους τιμώρησε σκληρά. Κάτι ανάλογο λέει ο Θεός δια του προφήτου Ώσηε. Λέγει: «αὐτοὶ εἰσῆλθον πρὸς τὸν Βεελφεγὼρ καὶ ἀπηλλοτριώθησαν εἰς αἰσχύνην» (Ωσ. 9,10)
Αποξενώθηκαν σε πράγματα που είναι άξια ντροπής. Έμ, βέβαια, όταν, τί να σας πώ, ντρέπομαι τ' αυτιά σας, ντρέπομαι αυτά που γίνονται σε κάποια πανηγύρια για να δείξουν τα όργανα της γονιμότητας της φύσεως και τα περιφέρουν τα όργανα αυτά, αϊδοία και τα λοιπά για να δείξουν την γονιμότητα. Φρίκη! Φρίκη! Γι' Αυτό τα λέει ο Θεός. «εἰσῆλθον πρὸς τὸν Βεελφεγὼρ» που είναι ο θεός της γονιμότητος, και απαλλοτριώθηκαν σε αισχύνη. Αποξενώθηκαν από 'μένα και έπεσαν σε πράγματα τα οποία είναι άξια ντροπής. Και έγιναν οι εβδελυγμένοι ώς οι αγαπημένοι. Δηλαδή έγιναν οι εβδελυγμένοι αυτοί που πρώτα για μένα ήσαν οι αγαπημένοι. Βλέπετε;
Δεύτερον. Εβδελυγμένοι είναι όσοι μετέρχονται παρά φύσιν πράξεις. Γενετήσιες κυρίως. Και με τον τρόπον αυτόν κακοποιούν και προσβάλλουν την ίδια την φύση. Όχι κακοποιούν και προσβάλλουν τον νόμο του Θεού, αλλά προσβάλλουν και κακοποιούν την ίδια τη φύση. Σήμερα οι παρά φύσιν πράξεις έχουν φτάσει σε τέτοια έκταση και σε τέτοια αναισχυντία πού μπορούμε να πούμε, αποτελούν όλα αυτά ένα σημάδι των εσχάτων. Το λέει αυτό ο άγιος Ιερώνυμος και στηρίζεται πάνω ακριβώς στους λόγους του Κυρίου. Ο ίδιος ο Κύριος είπε εκεί «ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ·» τότε στα Σόδομα και τα Γόμορα, «κατὰ τὰ αὐτὰ ἔσται» τα ίδια θα γίνουν, «ᾗ ἡμέρᾳ» κατά την οποία, «ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτεται» όταν θα έλθει ο υιός του ανθρώπου, θα έλθει ο Χριστός, τα ίδια πράγματα θα γίνονται. (Λουκ. 17, 28/30)
Βέβαια εκεί έχει ευρύτερο χαρακτήρα. Εκείνη την ξενοιασιά των Σοδομιτών. Φύτευαν, οικοδομούσαν, εμπορεύοντουσαν, αλλά και ζούσαν και τις αμαρτίες τους. Δηλαδή μ' άλλα λόγια, ευδαιμονισμός, -αυτό που έχει τόσο πολύ η εποχή μας- ευδαιμονισμός και σαρκολατρεία σε βαθμό διατροφής. Φοβερό, φοβερό. Όταν, -λέει ο άγιος Ιερώνυμος- όταν θα γίνει το αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας πολύ πάνω στη γή, τότε θα έλθει ο Χριστός είς τον κόσμο. Και το αμάρτημα αυτό μπολιάζεται διαρκώς και επεκτείνεται σε ευρείες μάζες. Προσέξτε αγαπητοί μου, πρόσεξε αγαπητοί μου, να μας φυλάει ο Θεός. Αναμφισβήτητα αυτοί που ακούνε λόγο Θεού είναι απαλλαγμένοι πιστεύω από αυτά τα αμαρτήματα. Αλλά να μας φυλάξει ο Θεός. Να φυλάξει ο Θεός και τα παιδιά σας. Ωστόσο όλοι αυτοί θεωρούνται εβδελυγμένοι.
Εβδελυγμένοι τρίτον είναι και όσοι τίθονται στην υπηρεσία του θηρίου ή του Αντιχρίστου ή του Ψευδοπροφήτου. Όπως είναι, η συνύπαρξη χριστιανικής και μαρξιστικής ιδιότητος. Όποιος θα 'θελε να είναι μαρξιστής κατά συνείδηση και χριστιανός κατά συνείδηση, είναι αδιανόητο πράγμα αυτό, είναι αδιανόητο πράγμα αυτό, το ένα είναι υλισμός και αθεΐα και το άλλο είναι ό,τι είναι ο Χριστιανισμός. Αυτά τα δύο πράγματα όποιος θα ήθελε να τα συμβιβάσει μέσα του και να τα ζήσει, αυτός μπαίνει στην υπηρεσία του Αντιχρίστου. Του θηρίου. Ή του Ψευδοπροφήτου. Και συνεπώς είναι κι' αυτός εβδελυγμένος.
Απόσπασμα από την 89η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
†.«τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις». (Αποκ. 21,8)
Είναι οι άπιστοι. Όπως βλέπουμε εδώ το θέμα της πίστεως ή απιστίας έχει δύο όψεις. Η μια όψεις είναι οι αναξιόπιστοι στη θεία κλήση. Εκείνοι που εκλήθησαν από τον Χριστό κατά το «ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε» που λέει Εφεσίους 4,1 ο Απόστολος Παύλος, και να εκπίπτουν, να εκπίπτουν αγαπητοί μου αυτής της κλήσεως. Από τί; Από διαφόρους λόγους, και τελικά να φέρονται αναξιόπιστοι αυτής της κλήσεως. Το βάπτισμά μας όπως ξέρετε, είναι μία θεία κλήσις. Και όταν δέν ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του αγίου Βαπτίσματος, είναι μία αναξιοπιστία. Λέμε, δεν δίνω πίστη σ' αυτόν τον άνθρωπο. Δηλαδη είναι αναξιόπιστος. Από εμπορικής πλευράς το λέμε πολλές φορές. Βλέπετε ότι αυτή η αναξιοπιστία είναι ένα σημαντικό πράγμα.
Ακόμη αναξιοπιστία είναι όταν αναλάβουμε ευθύνες θείας οικονομίας. Δηλαδη όπως είναι η ιεροσύνη. Ή άλλα διακονήματα μέσα εις την Εκκλησία. Τι λέει εκεί ο Απόστολος Παύλος. Είμαστε διάκονοι, λέει, μυστηρίων Θεού. Είμαστε διαχειριστές, οικονόμοι, διαχειριστές μυστηρίων Θεού. Εάν λοιπόν κάποιος ανέλαβε να είναι ιερεύς, ομιλητής του λόγου του Θεού, λειτουργός του Θεού, κατηχητής, λαϊκός ακόμη, οποιοδήποτε διακόνημα.. και δέν φανεί, δέν φανεί σωστός απέναντι στη διακονία του, αυτός είναι άπιστος, δηλαδή αναξιόπιστος.
Ακούστε πώς το λέει αυτό σε μία παραβολή του ο Κύριος.
«τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς οἰκονόμος καὶ φρόνιμος, ὃν καταστήσει ὁ κύριος ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ;»
(Λουκ. 12,42)
Ποιος άραγε θα είναι εκείνος ο πιστός και φρόνιμος οικονόμος, δηλαδή ο αξιόπιστος τον οποίον θα καταστήσει ο κύριός του, επάνω στα υπάρχοντά του, επάνω στο "έχει" του, στο "είναι" του, που είναι η Εκκλησία; Που είναι η Εκκλησία, αυτή είναι η θεραπεία. Που είναι η Εκκλησία, και του κάνει του άλλου να είναι ο υπεύθυνος σ' ένα τομέα μέσα στην Εκκλησία. Εάν δέν φανεί αξιόπιστος; Τι λόγο θα δώσουμε αγαπητοί μου εμείς οι ιερείς έναντι του Θεού; Κατά πόσο ποιμάναμε θεοφιλώς ή όχι το ποίμνιό του. Εάν φανήκαμε αξιόπιστοι, εάν φανήκαμε φρόνιμοι οικονόμοι του, διαχειριστές του ή όχι.
Πολλές φορές το σκέφτομαι αυτό και λέγω, να μας ελεήσει ο Θεός. Να μας ελεήσει. Παραλείψεις; Παραβάσεις; Πλήθος! Πλήθος! Ο Κύριος να μας βοηθήσει, να μας ελεήσει, τουλάχιστον να καταλαβαίνουμε έστω, στοιχειωδώς, να μπορούμε να δείξουμε αξιοπιστία. Να σταθούμε πιστοί οικονόμοι όσο μας είναι τούτο δυνατόν. Και να εύχεστε κι εσείς για μας παρακαλώ. Να εύχεστε, γιατί το λέει κάπου ο Απόστολος Παύλος, τί άλλο, λέει, θα θέλατε να είμαστε; Παρά να είμαστε πιστοί οικονόμοι μυστηρίων Θεού. Διότι το ζητάει από τον λαό, να βρεθούν -οι Απόστολοι έ- να βρεθούν πιστοί οικονόμοι μυστηρίων Θεού.
Είναι όμως και η άλλη όψη στο θέμα άπιστος. Είναι οι κοινοί απιστοι. Είναι εκείνοι οι οποίοι απιστούν στο Θεανθρώπινο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Γιατί αν το θέλετε, βλέπετε μένω συνεχώς τον Ιησού Χριστό, διότι τον Θεό πολλοί δέν τον αρνούνται. Άλλο ότι κατασκευάζουν ένα Θεό στα μέτρα τους. Όπως τον κρίνουν. Έναν Θεό μάλιστα, έναντι του οποίου, σαν να μήν αισθανόμαστε καμία ευθύνη, δέν μας βλέπει, ζούν σ' έναν δεϊσμό, δηλαδή έναν δεϊστικό Θεό. Δέν εξηγώ πιο πολύ. Ένας Θεός ο οποίος δεν έχει σχέση με τη δημιουργία του, ούτε με τους ανθρώπους. Δέν ασχολείται. Κάθεται σε μία
μακαριότητά του ο Θεός και δεν έχει καμία σχέση με τη δημιουργία του. Οι άνθρωποι μπορούν να τον σκέφτονται και τίποτε άλλο. Ουδεμία ευθύνη έναντι ενός τέτοιου δεϊστικού Θεού. Καμία ευθύνη.
Λοιπόν έναντι του Θεού υπάρχει μία στάσις και μία πίστις. Δέν είναι αυτό. Δέν είναι αυτό. Το κριτήριο της πίστεως είναι το Θεανθρώπινο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Το ακούσατε; Αυτό είναι το κριτήριο της αληθούς πίστεως. Αυτοί λοιπόν απιστούν. Και το φάσμα αυτής της απιστίας ξεκινάει, -φάσμα ευρύ φάσμα- ξεκινάει από την αθέτηση κάποιων σημείων από τα λόγια του Ιησού Χριστού έως την πλήρη αθεΐα. Όταν σου πεί κάποιος: Αυτό στην Αγία Γραφή δέν το δέχομαι. Αυτό είναι υπερβολικό. Αυτό δέν είναι γραμμένο για μένα, είναι για τους μοναχούς επί παραδείγματι, είναι για τους κληρικούς. Δέν είναι για μένα. Όταν έχει αυτές τις αντιρρήσεις σημαίνει ότι αυτός δεν πιστεύει. Ε, απ' σημείο της αμφισβητήσεως κάποιων σημείων του λόγου του Θεού, μέχρι την πλήρη αθεΐα, σ' όλο αυτό το φάσμα, σ' όποιο σημείο κι αν βρίσκεται αυτός ο άνθρωπος είναι άπιστος. Και θα κριθεί συνεπώς.
Απόσπασμα από την 89η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
†.Και πρώτα-πρώτα είναι οι δειλοί. Τοῖς δὲ δειλοῖς... Σας κάνει εντύπωση αγαπητοί μου ότι προηγείται η δειλία όλων των άλλων αμαρτημάτων;
Και θα μπορούσατε να φανταστείτε ποτέ ότι η δειλία θα μπορούσε να αποτελεί βαρύ αμάρτημα και δή στην σειρά το πρώτο; Θα μπορούσατε αυτό να το φανταστείτε; Εάν τώρα το αναλύσουμε, πιστεύω να δικαιώσετε το γιατί η δειλία είναι βαρύ αμάρτημα.
Κατ' αρχάς πρέπει να πούμε ότι από την δειλία πάσχουν πολλοί πιστοί. Σας παρακαλώ αυτό το σημείο να το θυμόσαστε. Να το θυμάμαι κι' εγώ για τον εαυτό μου. Δέν ξέρω αύριο τι έρχεται. Δέν ξέρω αύριο τι θα υπάρχει. Δέν ξέρω πού θα βρίσκομαι και δέν ξέρω τι δειλία μπορεί να δείξω. Δέν το ξέρω. Δέν προεξοφλεί ποτέ κανείς το μέλλον σε τέτοια θέματα. Ποτέ. Εκείνος ο οποίος προεξοφλεί το μέλλον ότι θα είναι γενναίος, δέν ξέρει τίποτε. Μάλιστα χαρακτηριστικώς θα σας έλεγα αναφέρεται στο μαρτυρολόγιο του αγίου Πολυκάρπου Σμύρνης, μία ιστορία, είναι περιστατικό. Για κάποιον "Κόηντον " που είχε έρθει από το εσωτερικό της Μικράς Ασίας εις την Σμύρνη με καμία 12άρια πιστούς χριστιανούς, αποφασισμένοι όλοι να μαρτυρήσουν. Είναι εκείνο που λέει κάνεις "θα πάω να γίνω μάρτυρας." κάτσε καλά. Πας να γίνεις μάρτυρας...
Την ίδια εποχή, διότι ο συντάκτης αυτής της βιογραφίας του μαρτυρολογίου του αγίου Πολυκάρπου, γράφει βεβαίως το μαρτυρολόγιο του αγίου Πολυκάρπου, γράφει και την ιστορία του Κοήντου αυτού, την ίδια στιγμή να αναζητείται να συλληφθεί ο άγιος Πολύκαρπος και κρύπτεται. Κρύπτεται απο σπίτι σε σπίτι ο άγιος Πολύκαρπος. Μάλιστα σε αγροτικά σπίτια. Ήρθε κάποια στιγμή, από μία προδοσία, και συνελήφθη ο άγιος Πολύκαρπος. Κρυπτόμενος όμως. Διότι ακολούθησε την συμβουλή του Κυρίου, την εντολή του Κυρίου, ότι όταν θα σας διώχνουν, φεύγετε. «ὅταν δὲ διώκωσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, φεύγετε εἰς τὴν ἄλλην·» (Ματθ. 10,23)
Όταν σας κυνηγούν θα κρύβεστε Ήρθε η ώρα να συλληφθείτε άλλη παράγραφος. Αυτήν την εντολή του κυρίου μας ακολούθησε ο Άγιος Πολύκαρπος. Και όταν ήρθε η ώρα να συλληφθεί, συλληφθείς δεν αρνήθηκε τον Χριστό. Ο άλλος, ο Κόηντος, γι' αυτό και αναφέρει το περιστατικό αυτό ο βιογράφος, μ' αυτούς τους κάπου 12, που φτάνουν στην Σμύρνη με καύχηση, υπερηφάνεια, λέγοντες ότι θα μαρτυρήσουν για τον Χριστό. Πήγαν λοιπόν και λένε: "ξέρετε, είμαστε Χριστιανοί." Βεβαίως τους συνέλαβαν αμέσως, τους οδήγησαν στην φυλακή και ορίστηκε να ριχθούν στα θηρία. Όταν οδηγήθηκαν στο θέατρο για να ριφθούν στα θηρία, στο στάδιο, δειλίασαν αγαπητοί μου και θυσίασαν στα είδωλα. Και το αναφέρει το περιστατικό αυτό ο συγγραφέας, ο βιογράφος, για να δείξει πόσο απονενοημένο πράγμα είναι το να καυχάται κανείς ότι δεν είναι δειλός. Και να παρουσιάζει παλικαρισμούς και να λέει: εγώ; εγώ να δειλιάσω; Μή λέμε μεγάλη κουβέντα αγαπητοί μου. Δέν ξέρω τι θα κάνω, δέν ξέρετε τί θα γίνετε. Εκείνους που χαρακτηρίζουμε δειλούς, σε μία στιγμή μπορεί να γίνουν λεοντάρια. Κι' εκείνοι που μπορεί να εμφανίζονται λεοντάρια να φανούν δειλότατοι και να υποχωρήσουν.
Πάντως πρέπει να σας πώ ότι κρίνοντες έτσι γενικά τους Χριστιανούς μας, μας καταλαμβάνει δειλία όλους μας. Λίγο ή πολύ. Πρέπει να σας το πώ αυτό. Κάτι που έρχεται σαν σύννεφο και μας καλύπτει όλους τους πιστούς, είναι η δειλία. Και φαίνεται στην ίδια τη ζωή μας, όπως θα το δείτε, αναλυόμενο το θέμα. Ο δειλός τί είναι; Ο δειλός είναι ο αντιτιθέμενος εις τον αγωνιζόμενο. Και εις τον νικώντα. Προηγουμένως τί είπε; Ότι Εκείνος που διψά κι εκείνος που αγωνίζεται και νικά, να έρθει να του δώσω το νερό της ζωής. Ο δειλός τί είναι; Ο δειλός είναι εκείνος ο οποίος δεν αναλαμβάνει τον πνευματικό του αγώνα επειδή τον βρίσκει βαρύ, δυσκατόρθωτο, αλλά προπαντός να φοβείται τις αντίθεες δυνάμεις του κόσμου. Προπαντός αυτό. Δηλαδή για να καταλάβετε, ό,τι έρχεται σε αντίθεση από εκείνο που πιστεύει, φοβείται να το αντιμετωπίσει και τελικά προδίδει εκείνο που πιστεύει ένεκα της δειλίας του.
Ακόμα είναι η δειλία, όπως σας είπα της πίστεως, σε καιρό διωγμού. Ο διωγμός βέβαια παίρνει μία μεγάλη κλιμάκωση. Μή ξεχνάμε ότι το Ευαγγέλιο και στις πιο χρυσές εποχές του είχε τον διωγμό του. Διότι είναι στη φύση του μέσα να υπάρχει ο διωγμός. Ευαγγέλιο που δεν έχει διωγμό δεν είναι γνήσιο. Θα το πώ άλλη μία φορά. Είναι στη φύση του Ευαγγελίου να διώκεται. Αλλιώτικα θα έπρεπε να διαψευσθείε, ο ίδιος ο λόγος του Θεού. Λέει ο Απόστολος Παύλος ότι «καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται·» (Β Τιμ. 3,12) Απ' την στιγμή που παίρνεις την απόφαση να ζήσεις ευσεβή ζωή, θα υποστείς διωγμό. Είδατε τί λέγει; «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν διωχθήσονται».
Και ο Κύριος αφιερώνει τον τελευταίο του μακαρισμό σε εκείνους οι οποίοι θα διωχθούν.
«μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ».(Ματθ. 5,11) Λέγει Μακάριοι είσαστε, ευτυχισμένοι είσαστε όταν σας διώξουν, όταν θα βγάλουν λόγια πονηρά για σας. Πονηρά ε; Ρήματα πονηρά. Θα πούν ότι αυτός είναι τέτοιος και τέτοιος και τέτοιος.. Μή φοβηθείτε. Τα ίδια έκαναν και είς τους προφήτες. Οι προφήτες παρακαλώ, δεν έζησαν κάποιες εποχές, όχι όλοι, καλές; Άλλοι σε πολύ δύσκολες εποχές. Στην Παλαιά Διαθήκη, πέστε μου, ποιός προφήτης δεν διώχθηκε; Ποιος προφήτης; Άν σας πώ, κι αυτός ο Μωυσής ακόμη κινδύνευσε να λυντσαρισθεί από τους Εβραίους που θέλησαν να γυρίσουν πίσω στην Αίγυπτο, και μόλις πρόλαβε, μόλις πρόλαβε ο Μωυσής, ο ηγέτης και προφήτης. Μόλις πρόλαβε μαζί με τον αδερφό του τον Ααρών που πήγανε στην σκηνή του μαρτυρίου να κρυφτούν. Από εκείνο το μαινόμενο πλήθος. Και εκεί κατέβηκε αμέσως η θεία δόξα και τους έκανε πέρα τους διώκοντας. Και λέγει ο Θεός "Ε, ήρθε η ώρα όλους αυτούς να τους σακατέψω". Δέν υπάρχει κανείς πού να θέλησε να ζήσει η ζωή Θεού, ζωή ευσεβείας, και να μην διώχθηκε. Να το ξέρετε δηλαδή αυτό. Ευαγγέλιο που δεν διώκεται δεν είναι γνήσιο.
Άρα, θα λέγαμε, ότι πάντα υπάρχει ο διωγμός του Ευαγγελίου. Που; Από πού; Από την ειρωνεία, την χλεύη, τις αντιθέσεις των οικείων μας, δέν διαψεύδεται η Αγία Γραφή όταν λέγει «καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ». (Ματθ. 10,36)
Ο Κύριος περιφραστικά επάνω σ' αυτό πόσα είπε: «ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς». (Ματθ. 10,35) θα στραφεί, λέει, η μάνα εναντίον σου, ο πατέρας σου, ο πατέρας εναντίον του γιου και ο γιος εναντίον του πατέρα. Όλα αυτά τι δείχνουν; Διωγμό μέχρι το σημείο του μαρτυρίου του αίματος. Όλη αυτή η κλιμάκωση είναι ένα μαρτύριο. Ε, λοιπόν αγαπητοί, η δειλία, σ' οποιοδήποτε σημεία αυτής της κλιμακώσεως βρίσκεται η εποχή σου, εάν δείξεις την δειλία, τότε ανήκεις στην κατηγορία που λέει: τοῖς δὲ δειλοῖς... τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος». (Αποκ. 21,8).
Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν ότι το θέμα της δειλίας είναι μεγάλο πράγμα. Βλέπετε το παιδί πάει στο σχολείο, και το κοροϊδεύουν οι συμμαθητές του επειδή κάνει το σταυρό του. Επειδή πηγαίνει στην Εκκλησία. Επειδή πηγαίνει στο κατηχητικό σχολείο. Και να γυρίσει σπίτι και να πεί, δέν ξαναπάω στην Εκκλησία, δέν κάνω τον σταυρό μου. Γιατί παιδάκι μου, να λέγουν οι γονείς. Διότι με κοροϊδεύουν τα παιδιά. Δειλία! Ακούσατε; Δειλία! Να μας φυλάξει ο Θεός.
Ακόμα, σε δύσκολες στιγμές είναι η δειλία προ ανθρωπίνων δικαστηρίων και βασανιστηρίων. Νομίζετε ότι όσοι ήχθησαν από τους χριστιανούς μπροστά σε βασιλείς και ηγεμόνες -το είπε ο Κύριος, και εκεί θα δώσετε λέγει λόγο, θα σας ζητήσουν απολογία- όσοι οδηγήθησαν μπροστά σε δικαστήρια και ηγεμόνες, όλοι αυτοί έδωσαν την καλήν ομολογία; Έτσι νομίζετε; Όχι δεν είναι έτσι αγαπητοί μου. Υπήρξαν και εκείνοι οι οποίοι εγκατέλειψαν τον αγώνα από δειλία. Θυσίασαν εις τα είδωλα. Είναι οι μελανές μορφές των Χριστιανών μας.
Γι' αυτό λέγει ο Απ. Παύλος πάνω σ' αυτό: «μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ». (Β Τιμ. 1,8)
Μήν λοιπόν ντραπείς το μαρτύριο του κυρίου μας Ιησού Χριστού. Δηλαδή την μαρτυρία.
Αλλά και τον σταυρό του. Λέγει ο άγιος Κύριλλος πάνω σ' αυτό. Γιατί ξέρετε, τώρα ο σταυρός, τέλος πάντων καθιερώθηκε, όπως και να το κάνουμε καθιερώθηκε. Υπήρξε εποχή που θεωρούταν αντικείμενον χλεύης. Λέγει ο άγιος Κύριλλος: Ντρέπεσαι να κάνεις τον σταυρό σου; Γιατί να ντραπείς; Επειδή εθεωρείτο όργανο επί του οποίου εθανατούντο οι εγκληματίες; Οι κακούργοι; Λοιπόν, άν ο Χριστός, λέγει, δέν είχε αναστηθεί, να ντραπώ να κάνω το σταυρό μου. Αφού ο Χριστός αναστήθηκε, θα κάνω τον σταυρό μου.
Γιατί, ναί, σταυρώθηκε ο Χριστός ανέστήθηκε όμως. Δέν ντρέπομαι να κάνω τον σταυρό μου. Αυτό είναι το μεγάλο πράγμα. Γι' αυτό, λέγει, μη φοβηθείς, μην ντραπείς να δώσεις την μαρτυρία σου για τον Κύριο Ιησού Χριστό, αλλά και τον σταυρό του. Αλλά και το μαρτύριο που θα σε καλέσει ο Χριστός να υποστείς, μή το ντραπείς. Διότι εκείνος που υφίσταται μαρτύριο εξευτελίζεται. Σας θυμίζω όχι μακρινούς χρόνους, μόλις αγαπητοί μου 150 χρόνια πίσω. Το μαρτύριο του αγίου Γεδεών. Του έν Τυρνάβω μαρτυρήσαντος. Ο οποίος μαρτύρησε, θα λέγαμε, περίπου 20 αιώνες μετά Χριστόν. Περίπου, ας το πούμε έτσι. Το μαρτύριο του πως ήταν; 30 Δεκεμβρίου εορτάζουμε. Τον έγδυσαν, του έβαλαν μία αντεριά από πρόβατο με τις κοιλιές επάνω στο κεφάλι του, γυμνός, και τον έβαλαν ανάποδα σε ένα γάιδαρο και τον περιέφεραν μέσα στον Τύρναβο, στους δρόμους για διαπόμπευση. Διότι εκείνος ο οποίος Θα υποστεί το μαρτύριο διαπομπεύεται. Γι' αυτό λέει εδώ ο Απόστολος «μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς» (Β Τιμ. 1,8)
Μήν ντραπείς. «μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ» Ούτε εμένα που είμαι τώρα φυλακισμένος στη Ρώμη για λογαριασμό του κυρίου μας Ιησού. Μήν με ντραπείς ούτε εμένα. «ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ» Κοιτάξτε τι βάζει. «Συγκακοπάθησον». Γιατί βάζει την πρόθεση σύν; Για να δείξει ότι το Ευαγγέλιο ήδη κακοπαθεί. Είναι αυτό που σας είπα. Ευαγγέλιον μαρτυρικό. Πρέπει λοιπόν, αφού το Ευαγγέλιο διαδιδόμενο υφίσταται μαρτύριο, κακοπάθεια, εσύ κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο φρόντισε να συγκακοπαθήσεις με το Ευαγγέλιο. Ωραίο αυτό έ; Να συγκακοπαθήσω με το Ευαγγέλιο! «κατὰ δύναμιν Θεοῦ». «οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ». (Β Τιμ. 1,7) Διότι ο Θεός δέν μας έχει δώσει πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα δυνάμεως, πνεύμα αγάπης, πνεύμα σωφρονισμού.
Τέλος θα λέγαμε είναι δειλία πρό του σταυρικού Ευαγγελίου, και η αγάπη προς την κοσμική ζωή. Το Ευαγγέλιο είναι σταυρικό. Δέν συμφωνείτε; Ανοίξατέ το να το δούμε. Λέει τόσα πράγματα που δείχνουν τη σταυρικότητά του, που δείχνουν την κακοπάθειά του. Φοβάσαι να το εφαρμόσεις αδελφέ μου; Γιατί φοβάσαι; Διότι θέλεις τις ηδονές του κόσμου. Τί είσαι λοιπόν; Είσαι δειλός. Είναι μία δειλία μπροστά στην πνευματική ζωή. Φοβάσαι την πνευματική ζωή.
Τέτοιους Χριστιανούς έχουμε πολλούς αγαπητοί, πρέπει να σας το πώ. Με λύπη σας το λέω αυτό. Πάνω σ' αυτό γράφει ο Αρέθας: « Δειλούς καλεί τους εκουσίω ασθενεία προς τα απολαυστικά του παρόντος αιώνος αποκλείναντας». Εκείνοι που θεληματικά παρουσιάζουν μία ασθενή βούληση και έτσι στρέφονται προς τα απολαυστικά και ηδονιστικά του αιώνος τούτου. Δειλία! Γιατί δέ μένεις εγκρατής αδελφέ μου; Γιατί τρέχεις την ανηθικότητα και δε μένεις εγκρατής; Φοβάσαι έ; Γιατί Φοβάσαι; Θα σας το πεί. Μήν αρρωστήσω, μή τρελαθώ, λέει. Ακούστε, μή τρελαθώ. Και οι γονείς σπρώχνουν τα παιδιά του στην ανηθικότητα μην τρελαθούν μένοντας εγκρατείς. Τα σπρώχνουν στην κοσμική ζωή μήν τυχόν γίνουν υποχόντρια. Μήπως γίνουν μελαγχολικά. Μήπως γίνουν ψυχοπαθή τα παιδιά τους αν δεν βγούν έξω να ξεσκάσουν. Να ξεσκάσουν, θα ξεσκάσουνε, αλλά να ξεσκάσουν στην κοσμική ζωή; Αυτό είναι δειλία αγαπητοί μου.
Απόσπασμα από την 89η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
