†."ὑμῖν δὲ λέγω τοῖς λοιποῖς τοῖς ἐν Θυατείροις, ὅσοι οὐκ ἔχουσι τὴν διδαχὴν ταύτην, οἵτινες οὐκ ἔγνωσαν τὰ βαθέα τοῦ σατανᾶ, ὡς λέγουσιν· οὐ βάλλω ἐφ᾿ ὑμᾶς ἄλλο βάρος·" (Αποκ. 2,24) Σε 'σας τους υπολοίπους αποτείνομαι, λέγει ο Κύριος στην επιστολή του, προς τον Επίσκοπο τον Θυατείρων, όσοι από 'σας δεν πήρατε αυτήν την διδαχή, αυτής της γυναικός Ιεζάβελ και δεν γνωρίζετε εκείνα τα οποία διατείνονται αυτοί ότι γνωρίζουν, τα λεγόμενα βαθέα της σοφίας, αλλά δεν είναι παρά τα βαθέα του σατανά, όπως λένε.
Υπό το όνομα αγαπητοί μου Ιεζάβελ, πρέπει ακόμη να συμπεριλάβουμε και άλλη μία κατηγορία "πιστών", εκτός από τους "φωτισμένους" που είχαμε αναφέρει την περασμένη φορά, και που μένουν αυτοί μέσα στην Εκκλησία, εκκλησιάζονται, κοινωνούν, όμως δρούν από πλευράς πίστεως, διαφοροτρόπως από την πίστη της Εκκλησίας. Μή λησμονούμε ότι η γυναίκα Ιεζάβελ, της επιστολής προς τον Επίσκοπο των Θυατείρων, είναι γνωστικής χροιάς. Μή το ξεχνούμε αυτό. Γιατί λέγει ο Κύριος σ' αυτήν την επιστολή, "διδάσκει καὶ πλανᾷ τοὺς ἐμοὺς δούλους πορνεῦσαι καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα." (Αποκ. 2,20) Συνεπώς είναι γνωστικής χροιάς. Όπως είχαμε δεί και δια τους Νικολαΐτες οι οποίοι ήσαν γνωστικής χροιάς. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι αυτή η λεγόμενη "ψευδώνυμος γνώσις", όπως την ονομάζουν οι αρχαίοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, και ο άγιος Ειρηναίος, χαρακτηρίζεται εδώ από τον ίδιο τον Κύριο ως σατανική. Και στρέφεται ο Κύριος προς εκείνους που βρίσκονται περί τον επίσκοπο, και που έχουν παραμείνει πιστοί εις την υγειαίνουσα διδασκαλία, και δέν μυήθηκαν στις δήθεν βαθύτερες όπως θα ισχυρίζονταν οι αιρετικοί, γνώσεις και σοφίες, πράγματι όμως γνώσεις και σοφίες δαιμονικές, σατανικές. Οι αιρετικοί μιλούσαν πράγματι περί των βαθέων της σοφίας των, ως απορρήτου σοφίας, απορρήτου γνώσεως και απλησιάστου, απροσήτου είς τους βεβήλους και τους αμυήτους. Και επειδή το μυστήριο της ανομίας, κατά τον απόστολο Παύλο, συνεχώς ενεργείται, γι' αυτό σήμερα, γνωστική αίρεσις είναι ο Μασωνισμός. Εξ' άλλου ο ίδιος ο Μασωνισμός εμάς όλους μας αποκαλεί βεβήλους. Αυτοί έχουν τον φωτισμό, τον φωτισμό και την μύηση της βαθιάς γνώσεως, της βαθιάς σοφίας, της βαθιάς φιλοσοφίας, την οποία εμείς αγνοούμε, κατά τον ισχυρισμό των. Ώστε λοιπόν ο Μασωνισμός, δεν είναι παρά, φυσικός απόγονος του αρχαίου Γνωστικισμού. Ή αν θέλετε ένας νεογνωστικισμός, ο Μασωνισμός.
Ίσως πολλές φορές έχω αναφερθεί στον Μασονισμό και μπορώ να χαρακτηριστώ, ότι έχω πάθει μία ψύχωση με το Μασονισμό. Αγαπητοί μου δεν είναι το θέμα εκεί. Ο Μασωνισμός είναι μία σύγχρονη πραγματικότητα, η οποία επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα στην εποχή μας. Είναι δέ κακή τακτική να υποτιμούμε την αξία του εχθρού. Για να μπορέσουμε να πολεμήσουμε τον εχθρό δεν πρέπει ποτέ να υποτιμήσουμε την δύναμή του. Και ο Μασωνισμός έχει δύναμη. Είναι η δύναμις του σατανά. Και γι' αυτό πολεμούμε πάντοτε και θα πολεμούμε όσο ζούμε, και οφείλουμε πάντα να πολεμούμε τον Μασονισμό. Μή κοιτάτε που δεν έχει δημόσιο βίο. Μήν κοιτάτε που δέν βγαίνει ποτέ επ' ακροατηρίω, σε δίκες και λοιπά. Μήν κοιτάτε που ποτέ δεν δίνει στ' όνομά του διαλέξεις. Μήν κοιτάτε που τίποτα δεν βλέπουμε, κανένα δημοσίευμα που να φέρει την ονομασία του. Μήν το κοιτάτε αυτό. Δρα ύπουλα, υπογείως. Ο Μασωνισμός είναι Γνωστικισμός. Και μάλιστα αν θέλετε αυτό θα το δείξουμε σήμερα. Με τη βοήθεια του Θεού. Θα αποδείξουμε ότι ο Μασωνισμός είναι γνωστικής διαστάσεως. Και θα το δούμε αυτό από τα επίσημα έγγραφα του ιδίου του Μασονισμος. Τότε η περίπτωσίς του υπάγεται εις την εν λόγω επιστολή του Κυρίου προς τον Επίσκοπο των Θυατείρων, που καταδικάζει την γυναίκα Ιεζάβελ, με αυτήν την αλλοτρία διδαχή, που έρχεται να πλανήσῃ και να παρασύρει τους δούλους του Χριστού. Και αφού την καταδικάζει ο Χριστός, σημαίνει σαφώς, σαφέστατα, καταδικάζει και τον Μασονισμό. Αφού το αποδείξουμε αυτό. Και αυτό θα παρακαλέσω αγαπητοί μου να προσέξετε, να δούμε από τα ίδια επίσημα κείμενά του, πώς ο ίδιος ο Μασονισμός χαρακτηρίζει τον εαυτό του. Εάν, ξαναλέω, όχι κατ' έμμεσον τρόπον, άστε ότι είναι ολοφάνερο, αλλά κατ' άμεσον τρόπον, αποδειχθεί, επαναλαμβάνω, ότι ο Μασονισμός είναι Γνωστικισμός, το πράγμα τελείωσε. Καταδικάζεται από την Εκκλησία πέρα για πέρα διότι και αυτή η Αγία Γραφή έχει μιλήσει εναντίον του γνωστικισμού, και ο Απ. Παύλος στον Τιμόθεο, και ο Απ. Πέτρος στις καθολικές επιστολές γράφει εναντίον του Γνωστικισμού, αλλά και οι Πατέρες πολέμησαν τον Γνωστικισμό λυσσωδώς. Γιατί αυτός λυσσωδώς πολέμησε την Εκκλησία. Αλλά επειδή ο Γνωστικισμός σε πολλούς δεν είναι γνωστός, χωρίς να αναφερθώ, γιατί πολλάκις έχω αναφερθεί σ' αυτόν, με δυο λόγια θα σας έλεγα το εξής : Στην πραγματικότητα ο Γνωστικισμός είναι μία θρησκευτική φιλοσοφία, δέχεται έναν Θεό, δέχεται έναν κόσμο δέχεται έναν άνθρωπο. Δέχεται κάποιες σχέσεις ανάμεσα στο Θεό, στον κόσμο και στον άνθρωπο. Τον κόσμο τον βλέπει με διπλά μάτια. Τον βλέπει και καλό και κακό. Μέσ' τον κόσμο βλέπει το καλό και το κακό. Και λέγει : Πρέπει το τμήμα του καλού να το 'κανε ένας αγαθός Θεός. Το τμήμα του κακού να το 'κανε ένας κακός Θεός. Συνεπώς αυτός ο Θεός δεν είναι ένας, είναι δισυπόστατος. Έχει δύο πρόσωπα. Ή δύο Θεοί.
Σημειώσατε δέ ότι στην γνωστική φιλολογία υπάρχει μεγάλη ποικιλία, πολύ μεγάλη. Έχει δηλαδή διαφορές. Ο Γνωστικισμός του Μαρκίωνος, ο Γνωστικισμός του Βασιλείδου και πολλών άλλων, είναι πάντα με κάποιες αποχρώσεις. Θεμελιώδης βάση σε όλα αυτά τα συστήματα του Γνωστικισμού είναι η διαρχία. Ότι υπάρχουν δύο Θεοί. Ο Θεός ο κακός και ο Θεός ο καλός. Ο Θεός που δημιουργεί το κακό, ο Θεός που δημιουργεί το αγαθό. Αυτοί μαλώνουν και παλεύουν πάντοτε. Με θύμα πάντα τον άνθρωπο. Ο οποίος επιθυμεί κάποτε να απαλλαγεί από τον κάκο Θεό. Τελικά ο άνθρωπος ελπίζει πάντοτε από μία τέτοια απαλλαγή, ζεί μέσα στη φύση, κατά κάποιο τρόπο δεν έχει υπερβατικό Θεό, αν και τον θεωρεί αόρατο τον Θεό, αληθινά όμως δεν είναι υπερβατικός ο Θεός στον Γνωστικισμό, και επειδή ο Γνωστικισμός θέλει να πάρει πολλά στοιχεία απ' έξω, ο ίδιος είναι γυμνός, δεν έχει τίποτα. Παίρνει ό,τι η φιλοσοφία η ανθρωπίνη μέχρι σήμερα έχει προσφέρει. Ό,τι οι μυστηριακές θρησκείες έχουν προσφέρει, ο Ορφισμός τα Ελευσίνια μυστήρια, ο τρισμέγιστος Ερμής, ο ερμητισμός, τα μυστήρια της Ανατολής, της Κυβέλης, τα μυστήρια του Όσιρι και της Ίσιδος, έχει πάρει απ' αυτά. Έχει πάρει από τον Ιουδαϊσμό. Έχει πάρει από το Χριστιανισμό, τα έχει κάνει ένα χαρμάνι και τα παρουσιάζει. Ο κίνδυνος του Γνωστικισμού είναι ότι, δέν σου αρνείται τον Χριστιανισμό επισήμως. Εδώ είναι ο κίνδυνος. Το να μου πεί ο άλλος, σε αρνούμαι· είσαι απέναντί μου εχθρός. Όταν κρύβεσαι όμως και δεν δείχνεις ότι αρνείσαι, κινείσαι, υποβόσκεις, υπάρχεις, αναπνέεις, έρπεις μέσα στην Εκκλησία, κοινωνείς, εκκλησιάζεσαι, άλλα είσαι αλλότριος. Εδώ είναι ο κίνδυνος. Εδώ είναι ο κίνδυνος. Όπως θα δούμε και τους μασόνους να κοινωνούν, να εκκλησιάζονται, θέλετε; Το 'χουν και επιχείρημα τους αυτό. Μά, εγώ εκκλησιάζομαι, σου λέει. Μά εγώ είμαι καλός Χριστιανός, μα εγώ κοινωνώ. Αυτό είναι το δυστύχημα, όχι το επιχείρημα. Το δυστύχημα. Γι' αυτό το λόγο, είδατε η Ιεζάβελ αυτή; Δρούσε μέσα στην Εκκλησία των Θυατείρων. Είδατε πως εκινείτο; Τά αναλύσαμε και την περασμένη φορά. Είναι συνεπώς τύπος, των συγχρόνων γνωστικών, των μασόνων, όπως ήτανε και των αρχαίων γνωστικών. Όπως σας είπα όμως θα καταφύγουμε στα συγγράμματά τους. Και παρατηρούμε, βλέπουμε στα συγγράμματά τους τα εξής : Σε περίβλεπτη θέση μέσα στην στοά τους έχουν το γράμμα Γ ή G το οποίο είναι τοποθετημένο μέσα σε έναν ακτινοβόλο αστέρα. Ένα αστέρι με ακτίνες, στο κέντρο είναι το γράμμα Γ καθ' ημάς τους Έλληνες που έχουμε το δικό μας το αλφάβητο, και οι λατινογενείς γλώσσες έχουν το γράμμα G. Καθ' ημάς είναι το τρίτο γράμμα του αλφαβήτου, κατά το Λατινικό αλφάβητο είναι το έβδομο γράμμα του αλφαβήτου. Αυτο ενίοτε είναι μέσα σε ακτινοβόλο αστέρα, αλλ' είναι στο σύμπλεγμα γνώμονος και διαβήτου. Είναι ο διαβήτης κάθετος, ο γνώμων είναι από πάνω, και στο σύμπλεγμα γνώμονος και διαβήτου, - ο γνώμων είναι ορθή γωνία - υπάρχει το γράμμα Γ ή G χωρίς τον ακτινοβόλο αστέρα, όταν είναι στο σύμπλεγμα αυτό. Επειδή όμως ο γνώμων και ο διαβήτης είναι το κύριο σύμβολο των μασόνων με δυο λόγια θα σας έλεγα το εξής : Έχει πλούσιο και πολύπλευρο συμβολισμό. Θα σας πώ τον κυριότερο. Νομίζω. Από κάτω ο γνώμων με την ορθή γωνία, είναι το σύμβολο της ύλης. Από πάνω έχουμε τον διαβήτη, ο οποίος είναι ανοιγμένος στις 45°, κατά τα κείμενα πάντα των μασόνων αυτά που σας λέγω, είναι ανοιγμένος ο διαβήτης στις 45° και δείχνει.. είναι το σύμβολο του πνεύματος. Το πνεύμα επί της ύλης, είναι όλος ο συμβολισμός. Το πνεύμα επί της ύλης. Διαρχία. Πώς θα επιβληθεί το πνεύμα επί της ύλης. Σημειώσατε αγαπητοί μου ότι στον Χριστιανισμό δέν υπάρχει διαρχία. Δέν υπάρχουν δύο Θεοί. Ο Θεός εποίησεν τον ουρανόν και την γήν. Και τα εν αυτή. Τη γή. Δέν υπάρχει τίποτε που δεν έγινε από τον Θεό τον Έναν. Και αφού δεν υπάρχει τίποτε που δεν έγινε απο τον Θεό τον Έναν, "καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν" (Ιω 1,3) χωρίς του Θεού Λόγου, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει αντίφαση στα λόγια του Θεού; Πώς είναι δυνατόν ποτέ να υπάρχει το καλό και το κακό και να 'ρχοται σε αντίθεση καθ' εαυτά τα αντικείμενα, τα κτίσματα, κάνοντάς τα έτσι ο Θεός; Άν υπάρχει το κακό στον κόσμο δεν οφείλεται αγαπητοί μου σε μία διαρχία. Οφείλεται στην παρεμβολή κατόπιν ελευθέρας προαιρέσεως λογικών όντων, που είναι ο διάβολος πρώτος. Και μετά οι άνθρωποι. Είναι η παρεμβολή του κακού κατόπιν ελευθέρας προελεύσεως λογικών όντων. Έτσι εισήχθη το κακό. Και υπήρξε διασάλευσις της κτίσεως. Έτσι εξηγείται από την πίστη μας το κακό. Και όχι ότι είναι δημιούργημα κάποιου άλλου Θεού. Ή του ενός σε μία αντιφατική κατάσταση. Δέν υπάρχει λοιπόν αντίφαση μεταξύ πνεύματος και ύλης. Γιατί το Άπειρον Πνεύμα, ο Θεός, το Αιώνιον Πνεύμα δημιουργεί τον υλικό κόσμο. Θα 'ταν αντίθετο ποτέ αυτό στην ύπαρξη του Θεού; Άν είναι δυνατόν! "Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ," (Ψαλ.18, 2) πώς είναι δυνατόν οι ουρανοί, οι ουρανοί να στρέφονται εναντίον του Θεού. Ποτέ. Η ψυχή με το σώμα, θα αναστηθεί το σώμα και θα σωθεί. Η ύλη θα σωθεί. Αυτό για τους γνωστικούς είναι αδιανόητο, είναι αδιανόητο. Η ύλη είναι κακό πράγμα. Συνεπώς ο διαβήτης επιβάλλεται επί γνώμονος, επί της ύλης. Αλλά ενώ η ύλη είναι 90°, στην τελεία της έκφραση, ο διαβήτης είναι 45°, όχι 90°, διότι ακόμη δεν επεβλήθη το ανθρώπινο πνεύμα επί της ύλης, αλλά αγωνίζεται να επιβληθεί. Και μέσα εις αυτό το σύμπλεγμα υπάρχει το γράμμα Γ ή το G όπως σας είπα. Μάλιστα λυπούνται οι μασόνοι που δέν έχουν ένα γράμμα, που θα μπορούσε να ανταποκρίνεται σε όλες τις γλώσσες και φυλές της γής, για να μπορούν όλοι οι μασόνοι όλου του κόσμου να το καταλαβαίνουν. Τί σημαίνει αυτό; Θ' ακολουθήσουμε το Λατινικό. Πολλές λέξεις εξ' άλλου έχουν την καταγωγή τους στις λατινογενείς γλώσσες, από την Ελληνική γλώσσα, θα το δείτε στην συνέχεια.
Με το γράμμα G έχουμε το όνομα GOD που θα πεί Θεός. Ώστε λοιπόν αυτό το G σημαίνει Θεός. Υπογραμμίσατέ το, Θεός Αυτό σημαίνει εις τον ελευθεροτεκτονισμό. Ελευθεροτεκτονισμός είναι ο Μασωνισμός. Ακόμα ο Άγγλος τέκτων ποιητής Μπάρνς, γράφει το εξής : "Η ιερογλυφική αυτή λαμπηδών, την οποίαν ουδείς άλλος πλήν των αδελφών βλέπει". Την λέει λαμπηδόνα. Το γράμμα G το λέει λαμπηδόνα. Ένα φως που μόνον, λέει, οι πιστοί, μόνο οι αδελφοί μπορούν να ξέρουν την σημασία αυτού του G. Κατά τον Πλαντασένετ, αυτό το G είναι ερμητικής προελεύσεως. Προέρχεται από την λεγομένη Ερμητική φιλοσοφία, που έχει μέσα μαγεία. Ο Ντάλκο - αυτοί είναι τέκνονες - σε μία του ομιλία είχε πεί το εξής : Το γράμμα G, όπερ κοσμεί την στοά δεν εκφράζει μόνο το όνομα του ΜΑΤΣ, του Μεγάλου Αρχιτέκτονος Του Σύμπαντος. ΜΑΤΣ, δηλαδή του Θεού, αλλά σημαίνει ταυτοχρόνως και την επιστήμη της Γεωμετρίας. Το δικό μας Γ λοιπόν που έχουμε, Γεωμετρία. Ή GEOMETRY. Κατά τους Λένχοφ και Πόσνερ οι σημασίες του GOD, του G, είναι GOD - Θεός, και GEOMETRY - Γεωμετρία, GENERATION - Γένεσις και Γνώσις. Η γνώσις δεν γράφεται, δέν λέγεται αυτό που λέμε Αγγλικά KNOWLEDGE, αλλά μεταφράζεται και μένει η ίδια λέξις, GNOSIS. Γνώσις, Ελληνική λέξις, από τους γνωστικούς. Και μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες του κόσμου με την ονομασία GNOSIS. Συνεπώς το G μπροστά. Γι' αυτό θέλουμε να μείνουμε στο θέμα γνώσις, γνωστικός. Σε πολλές τεκτονικές δυνάμεις, γράφει το μασονικό λεξικό, εμφανίζεται το G, όχι μόνον εις τον ακτινοβόλο αστέρα, αλλά και μεταξύ των σκελών του συμπλέγματος διαβήτου και γνώμονος, όπως σας εξήγησα, όπως συνηθίζεται και παρ' ημίν, σ' εμάς τους Έλληνες. Αλλά αφού είδαμε αυτό το G το Γ, που αναφέρεται στο θέμα γνώσις, το αρχικό γράμμα δηλαδή, προχωρούμε εις τον 12ο βαθμό μυήσεως, είς την Μασονία, για να δούμε αυτό το Γ τι έννοια έχει.
Θα σας διαβάσω αγαπητοί μου μόνο κείμενο. Κείμενα δικά τους. Από τους βαθμούς μυήσεως που έχουν αυτοί. Μετάφραση κατ' ευθείαν. Μόνο θα σταματώ και θα σχολιάζω. « Ο τελετάρχης, γράφουν, αφαιρεί την καλύπτρα του υποψηφίου και απλώνουν επί του πατώματος οθόνην, επί της οποίας είναι ζωγραφισμένος μέγας αστήρ με 5 ακτίνας, φέρων εις το μέσον το γράμμα Γ. (Περί του οποίου σας μίλησα) Ο μέγας διδάσκαλος, στρέφεται προς τον υποψήφιο που πρόκειται να μυηθεί εις τον 12ον βαθμό. (του 'χουν δώσει δέ ένα συμβολικό όνομα του υποψηφίου και τον αποκαλούν Μωαβόν. Όχι πως το όνομα αυτό το κρατάει, είναι απλώς συμβολικό. Είναι θα λέγαμε εις το τυπικόν της μυήσεως το όνομα αυτό.) Μωαβόν, δια να μας αποδείξετε ότι εννοήσατε καλώς τας διδασκαλίας μας ειπέτε μας τι σημαίνει το μυστηριώδες γράμμα; (Δηλαδή αυτό το Γ τί σημαίνει;) Ο υποψήφιος : Γεωμετρία, γονιμότης. Ο μέγας διδάσκαλος : Πολύ ορθόν, μάθετε λοιπόν οτι σημαίνει προς τούτοις γνώσις. Καλά τα είπατε, τώρα σας λέω και τούτο, συμπληρωματικά σημαίνει και γνώσις. (Ενταύθα, γράφει το τυπικό, μακρά και πλήρης επαίνων εξήγησις της διδασκαλίας των γνωστικών. Εδώ ο διδάσκαλος λέει εις τον μυούμενον, επεξηγεί τί είναι αυτή η γνώσις. Παίρνουμε μερικά αποσπάσματα από εκείνα τα οποία λέγει ο διδάσκαλος εις τον μυούμενο. Σας διαβάζω.) Ανάγνωσις: Ο Γνωστικισμός (είδατε, και η ίδια η ονομασία, έ,) ο γνωστικισμόςΤ μεγάλε και αγαπητέ αδελφέ είναι σύνολον μερικών διδασκαλιών αίτινες κατέχουν σπουδαίαν θέσιν, είς την πνευματικήν και ηθικήν ιστορίαν της ανθρωπότητος. Η λέξις "Γνώσις", λέξις Ελληνική, πρέπει να εννοηθεί ως το αντίθετον του "Πίστις". (προσέξτε εδώ) Κατά τους πρώτους αιώνας της ανθρώπινης αμαθίας ανεφάνησαν οι γνωστικοί. Άξιοι σκαπανείς της προόδου. Η πίστις είχε ως αντικείμενο το εξ' αποκαλύψεως δόγμα, ως και τινα γεγονότα θεωρούμενα δήθεν ιστορικά. Απετέλει εν μιά λέξη τας εσφαλμένας γνώσεις του όχλου των χριστιανών. Η γνώσις εξ' εναντίας ήτο διά μικρόν αριθμόν εκλεκτών. Σκοπός αυτής ήτο η έρευνα και η εξέτασις των επικρατουσών ιδεών, μέχρι τις πρώτης αυτών αρχής και σύστασις νέας φιλοσοφίας. (Εδώ έχουμε αγαπητοί μου το εξής σημείο. Ένα σχόλιο θα κάνω. Η γνώσις λέγει, έρχεται να στραφεί εναντίον της λεγομένης εξ' αποκαλύψεως πίστεως, δήθεν ιστορικών θεμάτων. Ξέρετε ποια είναι αυτά τα δήθεν ιστορικά θέματα; Είναι η Ενανθρώπησις, η Σταύρωσις, η Ανάστασις του Χριστού. Τα λέει, δήθεν ιστορικά. Και ότι με την Καινή Διαθήκη, πρώτα με την Παλαιά όπως έχουμε την αποκάλυψη του Θεού στο Σινά ή στους προφήτες, δήθεν με την Παλαιά δήθεν με την Καινή Διαθήκη, έχουμε την αποκάλυψη πραγμάτων, τα οποία διά να γίνουν γνωστά, πρέπει να γίνουν δια της πίστεως. Λέγει λοιπόν εδώ : Αυτό εμείς το πολεμούμε. Εμείς δέν θέλουμε τον παράγοντα "Πίστη" εμείς θέλουμε τον παράγοντα "Γνώση". Όσοι μπορείτε να καταλαβαίνετε, πριν προχωρήσω, αντιλαμβάνεστε εδώ τί δαιμονισμό έχουμε. Είναι εκείνο το οποίο είχε πει ο όφις ο αρχαίος, ο διάβολος. Ο τρισκατάρατος διάβολος. Είχε πει εις τους πρωτοπλάστους : "ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν." (Γεν. 3,5) Θα ανοιχθούν τα μάτια σας και θα γνωρίσετε. Μέχρι τότε οι πρωτόπλαστοι που στηρίζονταν; Στην πίστη. Δηλαδή; Αυτό που τους είπε ο Θεός. Δέν θα φάτε από τον καρπό, τελείωσε. Πίστεψαν και τελείωσε το θέμα. Έρχεται ο διάβολος να προβάλει, να απορρίψει την πίστη, λέγοντας το συκοφαντικό : Σας το είπε ο Θεός γιατί σας ζηλεύει. Γιατί δέν θέλει να γίνετε Θεοί. Και όταν θα δοκιμάσετε από τον καρπό, τότε δεν έχετε ανάγκη από την πίστη. Τότε θα έχετε την "Γνώση". θα ανοίξουν τα μάτια σας. Δεν λέει εκεί το ιερό κείμενο; Θα ανοίξουν τα μάτια σας και θα γνωρίσετε το καλό και το κακό. Βλέπετε ποιός είναι ο απορρίπτων την πίστη, και ο εισηγητής αυτής της γνώσεως; Ο διάβολος. Καθαρά καθαρώτατα. Αυτό στους μετέπειτα αιώνες, αν το θέλετε από τον Μεσαίωνα και εδώ, άν και πάντα υπήρχε, αλλά μιλάω ας πούμε για την εποχή μας, ονομάστηκε ορθολογισμός. Ότι δέν παραδέχομαι κάτι εάν το μυαλό μου δεν το καταλάβει. RATIONALISMUS. Ορθολογισμός. Αυτό είναι. Πίστη; Δέν τη χρειάζομαι. Μόνο γνώση. Αυτό που θα διαπιστώσω με την ίδια μου την παρατήρηση και με το ίδιο μου το μυαλό θα καταλάβω. Αλλά αν είναι δυνατόν να δεχθώ πάν ό,τι υπάρχει και μόνον γιατί θα το καταλάβω. Υπάρχουν τόσα πράγματα που δεν τα καταλαβαίνουμε αγαπητοί μου. Πολύ παραπάνω δέ, μιλάω για φυσικά, πολύ παραπάνω για μεταφυσικά, για πνευματικά πράγματα τα οποία δεν είναι δυνατόν ποτέ να κατανοήσει το μικρό μυαλό του ανθρώπου. Και συνεχίζω. Και ότι ο Γνωστικισμός, λέγει, σκοπός αυτής της γνώσεως ήτο η έρευνα και η εξέτασις των επικρατουσών ιδεών μέχρι της πρώτης αυτών αρχής και σύστασις νέας φιλοσοφίας. Επειδή όπως θα γνωρίζετε ο Χριστιανισμός βρήκε τον Γνωστικισμό, είχε προηγηθεί. Μάλιστα είχε ξεκινήσει ο Γνωστικισμός τρείς αιώνες πρό Χριστού. Στήν μεγίστη του έξαρση, στάθηκε άλλους τρείς αιώνες μετά Χριστόν. Τα τελευταία του λείψανα έμειναν μέχρι τον 6ο αιώνα. Αλλά ο Γνωστικισμός στην πραγματικότητα ζεί. Ιδού, ο Μασονισμός, ζεί. Αλλά, ισχυρίζονταν και έλεγαν οι γνωστικοί, ότι έχουν την νέα φιλοσοφία. Αυτή την φιλοσοφία την οποία έλεγαν και πρόβαλαν, την παίρνει ο απόστολος Παύλος και τους δίνει την απάντηση. Ακούστε πώς την δίνει την απάντηση ο απόστολος Παύλος. Ο απόστολος Παύλος, εις την επιστολή του προς Κολοσσαείς. Ακούστε τι λέγει. Ίσως τώρα, αν θα ακούσετε το κείμενο θα καταλάβετε την έννοια του χωρίου. "Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν·"(Κολ. 2,8) Είδατε; Προσέχετε, λέγει, μην υπάρξει κανένας που να σας παρασύρει διά της φιλοσοφίας. Ποιά είναι αυτή η φιλοσοφία; Είναι ο Γνωστικισμός. Πώς την αποκαλεί την φιλοσοφία αυτή, τον γνωστικισμό; Κενή απάτη. Κούφια απάτη. Και πραγματικά. Και ο Μασονισμός αγαπητοί μου είναι μία μεγαλομανία κούφια, μέχρι το μεδούλι του κούφια. Και.. "κατά την παράδοση των ανθρώπων". Άν διαβάσετε λίγο από τις μυήσεις και τα λοιπά, την θεωρία του μασονισμού, θα δείτε αγαπητοί μου, ότι είναι όλα κατ' επίνειαν ανθρωπίνη. Με το μυαλό τους τα σκέφτηκαν, τα τοποθέτησαν και φτιάξαν αυτό το ανθρώπινο, βλακωδέστατο δέ, κατασκεύασμα. Όταν λέει" κατά τα στοιχεία του κόσμου", επειδή μιλούσαν περί στοιχείων οι γνωστικοί, χρησιμοποιεί την λέξη την δική τους απόστολος Παύλος. Κατά τα στοιχεία του κόσμου. Και "ού κατά Χριστόν", και όχι κατά Χριστόν. "ὅτι ἐν αὐτῷ (τω Χριστώ) κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα" (Κολ. 2,9). Πλήρωμα, πρέπει να σας πώ, ότι είναι γνωστικός όρος, τον χρησιμοποιούσαν οι γνωστικοί την εποχή εκείνη και εννοούσαν εκείνο που γεμίζει τον χώρο μεταξύ του Θεού του αγαθού και του Θεού του κακού και της ύλης, και βάζαν 30 θεότητες• μεταξύ του πρώτου μεγάλου αγαθού Θεού και του τελευταίου Θεού, του δημιουργού της ύλης, ενώ ο πρώτος είναι ο Θεός των πνευμάτων. Αυτό το 'λέγαν πλήρωμα. Και παίρνει ο απόστολος Παύλος τις ίδιες τους τις λέξεις και τους δίνει νόημα χριστιανικό. Ότι εν αυτώ τω Χριστώ, κατοικεί πάν το πλήρωμα. Δέν υπάρχουν θεότητες μεταξύ ενός αγαθού και ενός κακού Θεού. Ο Χριστός είναι το πάν. Το πλήρωμα είναι ο Χριστός λέγει ο Απόστολος Παύλος. Πάν το πλήρωμα της θεότητος. Δέν υπάρχουν άλλοι θεοί. Σωματικώς, που έγινε άνθρωπος. "καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, (και εσείς έχετε μπει μέσα στην ζωή του Χριστού,) ὅς ἐστιν (ο οποίος είναι) ἡ κεφαλὴ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας," (Κολ. 2,10) Σημειώσατε ότι οι λέξεις αρχή και εξουσία είναι από το γνωστικό λεξιλόγιο. Όλα αυτά δείχνουν αγαπητοί μου πως απαντάει ο απόστολος Παύλος. Είδατε πως απαντάει; Άν σήμερα τον είχαμε τον Απόστολο Παύλο, αλλά γιατί να τον είχαμε; Με τα ίδια λόγια θα απαντούσε και το φαινόμενο του Μασονισμού. Και θα λυπόταν γιατί παρασύρονται οι χριστιανοί εις τον Μασονισμό.
Συνεχίζει το τυπικό : Η πάλη μεταξύ των απλών χριστιανών και των γνωστικών , λέγει ο διδάσκαλος εις τον μυούμενο, ήρξατο ευθύς εξ' αρχής. (η πάλη) Οι γνωστικοί ήσαν ισχυροί ως εκ της πραγματικής υπεροχής των. (Είχαν πάντα το αίσθημα της υπέροχης. Όπως θα ξέρετε μας θεωρούν εμάς οι μασόνοι , μας θεωρούν βεβήλους. Βεβήλους. Όταν όμως μιλούν περί μιας πνευματικής υπεροχής, είναι τα λεγόμενα "βαθέα" των. Αυτά είναι τα βαθέα των. Που αποκαλύπτει ο Κύριος ως σατανικά.) Αλλ' οπωσδήποτε, συνεχίζει η μύησις, έπρεπε να πέσουν θύματα υπό τον πέλεκυν θρησκείας μισαλοδόξου (και εννοεί τον Χριστιανισμό. Ώστε ο Χριστιανισμός είναι μισαλλόδοξος θρησκεία, εχθρά της ερεύνης της ελευθέρας. Γιατί είναι οι άνθρωποι της γνώσεως. Ύστερα μη ξεχνάτε ότι οι Στοές των λέγονται εργαστήρια. Εις τα οποία γίνονται οι έρευνες. Οι φιλοσοφικές έρευνες. Μή πάει το μυαλό σας ότι έχουμε τίποτα εκεί καρφιά, και πένσες και τανάλιες.) Ο εξέχων χαρακτήρ - εδώ προσέξτε - του γνωστικισμού, συνεχίζει η μύησις του διδασκάλου, είναι το δισυπόστατον της θεότητος. (Ποιός είναι δηλαδή ο χαρακτήρ, που είναι θα λέγαμε το ακραίον σημείον του γνωστικισμού; Ότι η θεότητα έχει δύο πρόσωπα. Είναι δισυπόστατος.) Η γνώσις έχει υπ' όψη τας δύο αρχάς. Το καλόν και το κακόν. Ή κάλλιον, το πνεύμα και την ύλην. Ετέραν έκφρασιν υφ' ήν (υπό την οποίαν) αι δύο αρχαί εκδηλούνται. (Ώστε λοιπόν η θεότητα έχει δύο όψεις. Θα κάναμε ένα σώμα με δύο πρόσωπα. Απο 'δώ είναι το καλό και απο 'κεί είναι το κακό. Η δύο θεοί.) Κατά τους γνωστικούς, λέγει ο διδάσκαλος, λοιπόν, ο Θεός είναι όν υπερφυσικόν και αόρατον και εκδηλούται υπό δύο εντελώς αντιθέτους ιδιότητας. Η μία των ιδιοτήτων αυτών, ο δημιουργός, ήτοι, αρχιτέκτων του σύμπαντος, εδημιούργησε την γήν και έπλασε τον άνθρωπο. Δυστυχώς εν τη δημιουργία του κόσμου, συνέπραξε και η ετέρα ιδιότης της θεότητος, εχθρά αυτή προς την αρχήν του καλού. Διατί; Ο Γνωστικισμός ουδεμία μας παρέχει εξήγηση εις την ερώτησιν ταύτην. Περιορίζεται μόνον να βεβαιώσει έν γεγονός αναμφισβήτητον. Τουτέστιν, δηλαδή, ότι το καλόν και το κακόν συνυπάρχουν εις την φύσιν και ότι επομένως η δευτέρα συμμετέχει της δημιουργίας του κόσμου. (Πράγματι αγαπητοί μου ο Γνωστικισμός δεν κατάφερε να λύσει το πρόβλημα της πηγής του κακού και του καλού. Αυτό είναι αληθές. Δέν κατάφερε να λύσει. Είδατε; Δέν απαντάμε, δέν ξέρουμε. Πράγματι γι' αυτό έχουν πλάσει αυτούς τους μύθους, για να προσπαθήσουν να δώσουν μιά εξήγηση.) Αλλ' οι γνωστικοί, συνεχίζει ο διδάσκαλος στην μύησίν του, ήλπιζον και μετ' αυτούς οι ελεύθεροι τέκτονες επίσης ελπίζουν (ώστε λοιπόν οι ελεύθεροι τέκτονες είναι οι φυσικοί διάδοχοι των αρχαίων γνωστικών. Το βλέπει κανείς πάρα πολύ καθαρά. Νομίζω δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.) Επίσης ελπίζουν, οι ελεύθεροι τέκτονες ότι πνεύμα τί (κάποιο πνεύμα) υπέρτερον θέλει ελευθερώσει μίαν ημέραν την ανθρωπότητα εκ του ζυγού της ύλης. (Άρα δεν πιστεύουν εἰς τον Χριστόν ότι είναι ο ελευθερωτής, αλλ' ο Χριστός δεν ήλθε να μας απαλλάξει από την ύλην, διότι - το βαρύ πυροβολικό - μά ο Θεός, το Πνεύμα το Αιώνιο , έγινε ύλη. Έγινε άνθρωπος. Επήρε ανθρώπινο σώμα. Και ήλθε να λυτρώσει την ύλη. Όχι να μας απαλλάξει από την ύλη. Καταλαβαίνετε αγαπητοί μου τις αιρετικές αυτές φοβερές θέσεις; Χθές άκουσα μία εκπομπή θρησκευτική στο ραδιόφωνο 7:00 με 7:30 και για μία στιγμή, μόνο 5 λεφτά, άκουσα, γιατί στο τέλος κάτι εκεί άκουσα, μιλούσαν κάποιοι, δυό-τρείς εκεί, για τις ψυχές, μιλούσαν για τις κηδείες, για την ακολουθία της κηδείας και τα λοιπά. Οι ψυχές πηγαίνουν εις τόπον που ήσαν πρώτα. Ποιά πρώτα; Ποιόν τόπο πρώτα; Αυτό είναι ελληνική πλάνη. Είναι πλατωνική πλάνη. Δέν προϋπήρχαν οι ψυχές. Αλλά τί να πεί κανένας; Μέσα σ' αυτόν τον κόσμο της πλάνη, της φοβεράς πλάνης.) Η ελπίς αυτή είναι απλή ελπίς ή προαίσθημα τί της προόδου; Το μέλλον θα απαντήσει εις την ερώτησιν ταύτην. (Δηλαδή ελπίζουμε κάτι θα γίνει, θα γίνει τίποτε; Το μέλλον θα απαντήσει. Άν θ' απαντήσει..) Αλλ' η πρόοδος ή η βραδεία επίδραση του πνεύματος που θα σώσει την ανθρωπότητα, πρέπει να βοηθηθεί υπό των προσπαθειών του ανθρώπου. (Και εν προκειμένω υπό των τεκτόνων, υπό των μασόνων. Ότι κι αν λέγουν οι Πάπαι, δηλαδή ο κάθε Πάπας που είναι στην Ρώμη, γιατί έχουν την Ρώμη υπ' όψιν τους πάντοτε οι μασόνοι, όλα αυτά γράφονται στην Δύση.) Η γνώσις δέν υπήρξε καθόλου αίρεσις, αλλ' η φιλοσοφία αυτού τούτου του Χριστιανισμού. (Αυτό είναι το φοβερό. Είδατε; Η φιλοσοφία αυτού τούτου του Χριστιανισμού.) Εάν δέν επέζησε - η γνώσις - τουλάχιστον εχρησίμευσε εις την καταστροφή των θρησκειών, είς τα ερείπια των οποίων ο Χριστιανισμός εθεμελίωσε την κυριαρχία του. (Και τώρα, αυτοί που είναι νεογνωστικοί, ασφαλώς ελπίζουν στην καταστροφή των θρησκειών και προπαντός του Χριστιανισμού. Και ιδιαίτατα της Ορθοδοξίας.) Ήλθεν η γνώσις, συνεχίζει η μύησις του διδασκάλου, εις εποχήν παγκοσμίου καταρρεύσεως πεποιθήσεων και ιδεών. (Αυτό είναι αληθές.) Ηδυνήθη να είπη εις τούς πολυθεϊστάς, (στους ειδωλολάτρας.) Δέν έχετε πλέον ούτε θρησκεία ούτε φιλοσοφία. Δέν σας μένει ει μη μόνον μυθολογία και σκεπτικισμός. Πρός τους Ιουδαίους η γνώσις είπεν : Η αποκάλυψή σας (εδω θέλω να προσέξετε) είναι ατελής. Καθ' όσον απορρέει έκ της μιάς μόνης υποστάσεως του θείου. Έργον ούσα μιάς μοναδικής αρχής. Δέν γνωρίζετε λοιπόν το ανώτατο όν και δεν ηξεύρετε να ερμηνεύσετε τον νόμο του. Απόδειξις τούτου είναι ότι αναμένετε έναν Μεσσία, ο οποίος μέλλει να σας ελευθερώσει εκ του ζυγού του ετεροφυούς και καταπεπτωκότος πολιτισμού σας. (Μ' άλλα λόγια, αφού μιλάτε για έναν αγαθόν Θεόν είναι ατελής η αποκάλυψή σας. Γιατί Θεός είναι και ο κακός Θεός. Απόδείξις ότι υπάρχει και ο Θεός ο κακός, περιμένετε έναν λυτρωτή να σας λυτρώσει από το κακό. Ποιό κακό; Στήν φύση. Είδατε πώς τοποθετούνται;) Πρός αυτούς ακόμη τους χριστιανούς η γνώσις έλεγε : Ο αρχηγός σας ήτο υψίστη εκδήλωσις της μεγαλοφυΐας. (Αυτό είναι αληθές) Αλλ' οι Απόστολοί του δεν εννόησαν την διδασκαλία του, οι δέ μαθηταί των ηλλοίωσαν τα κείμενα τα οποία εκείνοι τους αφήκαν. (Συνεπώς άχρηστος ο Χριστιανισμός διότι δέν είναι εκείνο που ο Χριστός είπε. Ο Χριστός ήταν κατ' αυτούς σπουδαίος γνωστικός και μάλιστα μασόνος.) Διά τούτο ο ελευθεροτεκτονισμός (ακούστε αυτό) η μόνη αληθής θρησκεία (παραθρησκεία λοιπόν) αναλαβών το έργο του Γνωστικισμού (επήρε το έργο του Γνωστικισμού, σαφέστατα, άρα κύριοι μασόνοι θα σας πολεμήσουμε, αφού είσατε γνωστικοί, το καταλαβαίνετε, είσαστε υπό το όνομα Ιεζάβελ, θα σας πολεμήσουμε) θα κατορθώσει να καταστρέψει τας ψευδείς θρησκείας, αρχόμενος από της Ρωμαϊκής αιρέσεως (δηλαδή από την εκκλησία της Ρώμης, την οποία αυτοί βλέπουν, διότι σας είπα ποτέ δέν λογάριασαν την Ορθοδοξία, τώρα την λογαριάζουν όμως) η οποία πάρα πολύ διήρκησε) κράτησε πολύ, κράτησε 2,000 χρόνια, ε, τώρα ήρθε η σειρά της να την καταστρέψουμε, να καταστρέψουμε τον Χριστιανισμό.
Αυτά γράφουν αγαπητοί μου και είδατε σαφέστατα ότι πρόκειται περί γνωστικής προελεύσεως. Ο Μασονισμός είναι Γνωστικισμός. Σας το 'χω πει πολλές φορές αυτό. Σας το τονίζω τώρα ιδιαιτέρως με την αφορμή του κηρύγματος του κειμένου, από το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Ακόμη σημειώνονται τα εξής. Ούτως (γράφει ο Λέο Ταξίλ) οι γνωστικοί ελάτρευον τον Κάϊν. Πράγματι. είναι οι Καϊνίται. Τον Χαναάν. Ο Χαναάν είναι εκείνος ο οποίος πήρε κατάρα από τον πατέρα του τον Νώε. Τόν Ησάυ. Είναι αυτός που δέν πήρε την ευλογία από τον Ισαάκ. Τον Κορέ. Ο Κορέ είναι ο αντιμιλήσας εις τον Μωυσέα. Τον Δαθάν και τον Αβειρών. Είναι οι αντιμιλήσαντες εις τον Μωυσέα, που άνοιξε η γή και τους κατάπιε, αν θυμόσαστε από την Παλαιά Διαθήκη. Αυτούς τιμούν. Ξέρετε γιατί; Ή μάλλον να προχωρήσω. Εκ των Αποστόλων ετίμων τον Ιούδα, του οποίου η προδοσία, κατά το λέγειν των, ήτο πράξις φιλοσοφικής αρετής. Γιατί; Διότι απλούστατα. Οι άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης, ήσαν οι άνθρωποι του Γιαχβέ, του Κυρίου. Αλλ' αυτοί ήσαν οπαδοί ενός κακού Θεού. Γιατί δημιούργησε την ύλη, έκανε τον κόσμο και συνεπώς είναι κακός Θεός. Ενώ εκείνοι που στάθηκαν εναντίον των ανθρώπων του Θεού, όπως σας είπα είναι ο Κάϊν, είναι ο Χαναάν, ο Ησαύ, είναι ο Κορέ, αυτούς που σας είπα και όποιος άλλος. Αυτοί είναι σπουδαίοι για τους γνωστικούς, διότι ήρθαν να αντιμετωπίσουν τους ανθρώπους του Θεού που λάτρευαν τον κάκο Θεό, τον Θεό της ύλης. Που έκανε τον κόσμο. Αλλά προσέξτε κάτι. Θυμόσαστε, ο Κάϊν είναι ο εισηγητής του πολιτισμού από την Παλαιά Διαθήκη. Το έχουνε καύχημά τους οι γνωστικοί και λέγουν οι μασόνοι, εμείς αγαπάμε τον Κάϊν γιατί είναι ο άνθρωπος που άνοιξε την έρευνα και τη γνώση. Τον πολιτισμό. Ενώ ο Αβελ και ο Σήθ είναι οι "χαλβάδες". Δέν τους θέλουμε, είναι οι άνθρωποι της πίστεως. Δέν τους θέλουμε. Το καταλάβατε τώρα, τι θα πεί η γνώση στρέφεται εναντίον της πίστεως; Αλλά και ο Ιούδας, επειδή ο Χριστός εισήγαγε την πίστη, ο Ιούδας με την προδοσία του, ήθελε να σκοτώσει το φαινόμενο της πίστεως. Για να προαχθεί η γνώσις. Την οποίαν είχαν οι γνωστικοί. Γι' αυτό τιμούν τον Ιούδα.
Εις την μύησιν του 18ου βαθμού, που λέγεται τον Ροδοσταυριτών, εκεί το σύμβολο της μυήσεως αγαπητοί μου είναι ένας σταυρός συμπεπλεγμένος με τριαντάφυλλα. Με ρόδα. Ένας που θα δεί έναν σταυρό με τριαντάφυλλα, θα πεί τι ωραίος σταυρός, και μάλιστα καλλιτεχνικότατος. Υπάρχει επιγραφή επάνω εις τον σταυρό στα λατινικά γράμματα, με λατινικά στοιχεία, το (I), το (N), το (R), και (I) . Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum θα 'λέγε κανείς, ωραία. I. N. B. I. Ιησούς Ναζωραίος Βασιλιάς Ιουδαίων. Αμ δεν σημαίνει αυτό. Δεν σημαίνει αυτό. Ο αμύητος αυτό θα νόμιζε. Ο μυημένος, ακούστε. Διάβασε, λέγει, στον μυούμενο του 18ου βαθμού, διάβασέ το. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; λέει ο διδάσκαλος. Άκουσε : I-GNE, N-ATURA, R-ENOVATUR, I-NTEGRA. IGNIS είναι η φωτιά. NATURA είναι η φύση. RENOVATIO θα πεί ανανεώνω. INTEGRALE θα πεί ολοκλήρωμα ολοσχερώς. Η απόδοσις της προτάσεως : Δια του πυρός η φύσις ανανεούται ολόκληρος. Η φύση. Δέν έχει καμία σχέση Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων. Η φύσις δια του πυρός ανανεούται ολόκληρος. Αυτό δε δίδασκε η Στωική φιλοσοφία; Αυτό διδάσκει και ο Υλισμός. Ανοίξτε το μικρό φιλοσοφικό λεξικό του κομμουνισμού και θα δείτε αυτόν τον ορισμό. Πώς ανανεώνεται η κτίσις; Η κτίσις, λέει, ο κόσμος πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει μιά αιώνια φωτιά. Έτσι γράφει εκεί στο μικρό φιλοσοφικό λεξικό. Είναι Στωική φιλοσοφία. από τους στωικούς είναι παρμένο. Ώστε αυτό είναι ο σταυρός; Τί σημαίνει ακόμη ο σταυρός; Εκτός από την επιγραφή που είδαμε. "Ο σταυρός, - σας διαβάζω κατά λέξη - καταστάς αντικείμενο λατρείας δεν ήτο δια τους μεμυημένους η απλή εικών των ισημεριών ότε ο ήλιος εν τω ετησίω δρόμω καλύπτει διαδοχικώς τα δύο ταύτα σημεία." Ώστε ο σταυρός είναι το σύμβολο των ισημεριών. Πώ, πώ! Ακόμη, το ρόδον, διαβάζω : "Είναι το εξοχώτατον έμβλημα της γυναικός. Συμβολίζει την γυναίκα. Και ως ο σταυρός εικονίζει την ανδρότητα ή τον ήλιον. Ώστε ο σταυρός το σύμβολον της ανδρότητος ή του ηλίου, μάλιστα.
Ο σταυρός CRUZ ANSATA ο σταυρός ο Αιγυπτιακός, ο οποίος είναι αυτό το σχέδιο, προσέξτε : μία κάθετος γραμμή, μία παύλα από πάνω, κάναμε ένα Τ. Πάνω από το Τ βάζουμε έναν κύκλο. Είναι τα γεννητικά όργανα του ανδρός. Με συγχωρείτε.. Ο σταυρός λοιπόν είναι το σύμβολο της ανδρότητος, ή του ήλιου που γονιμοποιεί την Γή. Όσιρις - Ίσις. Ο Οσιρις ο (ήλιος) - Ίσις η (γή). Η Γή γονιμοποιείται από τον ήλιο και γεννάει τον Ώρον, τον άνθρωπο. Ειδωλολατρία δηλαδή, ειδωλολατρία. Αυτό είναι ο σταυρός. Και ακόμη εικονίζει την ανδρότητα ή τον ήλιον εν πάση αυτού τη ισχύ. Το σύνολο των δύο αυτών εμβλημάτων, σταυρού - ρόδου, παρουσιάζει μίαν επιπλέον έννοια και εκφράζει την ένωση των δύο φύλων, η οποία είναι το σύμβολο του παγκόσμιου αναγεννήσεως. Ενθυμείσθε εκεί που είπαμε, στο θέμα του G που θα πεί γέννεσις, γονιμότης; Ε, λοιπόν αυτό είναι τώρα. Η ένωση σταυρού και ρόδου, ανδρός -γυναικός, ηλίου - γής, είναι η αιωνία ανανέωσις και γονιμότης. Έχουν καμία σχέση με τον Σταυρό του Χριστού; Τίποτα. Ακόμη, ο σταυρός με τις τέσσερις κεραίες του είναι το σύμβολο των τεσσάρων σημείων του ορίζοντος, και το έμβλημα της ανθρωπίνης αθανασίας.
Αφού αγαπητοί μου ο Μασονισμός είναι Γνωστικισμός κατά σαφέστατο τρόπο, το είδαμε πολύ καθαρά, τότε καθόλου περίεργο, όπως οι αρχαίοι γνωστικοί ελάτρευαν τον Κάϊν, ελάτρευαν τον όφιν τον αρχαίον, να λατρεύουν και οι σύγχρονοι μασόνοι τον σατανά." Καθόλου παράξενο. Γι' αυτό και ο Χριστός αποκαλεί τα βαθέα των γνωστικών, τα βαθέα του σατανά. Άς έλθουν να μας διαψεύσουν οι μασόνοι. Λατρεύουν τον σατανά. Μας το αποκαλύπτει ο Χριστός. Ο Λέο Ταξίλ στο έργο του "ο Μασονισμός" σελίδα 238. "Οι γνωστικοί, όπως και οι της σήμερον ελεύθεροι τέκτονες ανεγνώριζον ως αρχήν μεν του καλού τον Εωσφόρο. Τον διάβολο. Ως αρχήν δε του κακού τον Σαβαώθ." Ώστε λοιπόν, ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο κακός Θεός. Ο εισηγητής του κακού, γιατί έκανε την ύλη. Ο διάβολος, ο Εωσφόρος, είναι το αγαθό πνεύμα, ο αγαθός θεός. Φρίξατε παρακαλώ! Κι' έτσι, να και μιά ακόλουθη προσευχή προς το διάβολο :
"Ελθέ, ω Εωσφόρε, ελθέ. Σύ, τον οποίον οι Ιερείς εσυκοφάντησαν! Σύ, τον οποίον οι Βασιλείς κατεδίκασαν! Ελθέ. Ελθέ να σ' εναγκαλισθούμε, να σε σφίξομε στις αγκάλες μας !... Προ πολλού σε γνωρίζομε, και προ πολλού μας γνωρίζεις επίσης. Προ των εσκοτισμένων οφθαλμών του χύδην όχλου τα έργα σου δεν φαίνονται πάντοτε ωραία, τα έργα σου δεν φαίνονται πάντοτε καλά, ω ευλογημένε της καρδίας μας! Αυτά και μόνα όμως δύνανται να δώσουν την εξήγηση στο σύμπαν. Άνευ των έργων σου, ω σατάν, (σατανάς θα πεί αντικείμενος) το σύμπαν θα ήταν παράλογο. Σύ μόνος ζωογονείς, συ μόνος γονοποιείς την εργασία, συ εξευγενίζεις τον χυδαίο πλούτο. Σύ επισφραγίζεις την αρετή. Σοί η αρχή. Σοί ο θρόνος.
(σέ εσένα δηλαδή η αρχή σε εσένα και ο θρόνος). Σύ δέ ω, Αδωνάϊ (έτσι ονομάζεται ο αληθινός Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, στρέφεται προς εκείνον) Θεέ άρπαξ, Θεέ άδικε, σε απαρνούμεθα. Μισείς την επιστήμη, άλλα ημείς αποκτήσαμε αυτήν σε πείσμα σου. Μισείς την ευτυχία, αλλ’ ημείς δια της επιστήμης θα την κερδίσομε σε πείσμα σου. Έκαστη των προόδων μας είναι θρίαμβος, υπό την οποίαν κατασυντρίβεται η θεότης σου. Πνεύμα ψεύδους καί απάτης, η βασιλεία σου ετελείωσε. Ζήτησον θύματα μεταξύ των ζώων. Ήδη εξεθρονίσθης καί κατασυνετρίβης. Το όνομά σου, το οποίο ήταν έως τώρα η τελευταία λέξη του σοφού, το κύρος του δικαστού (με τους όρκους), η ισχύς του ηγεμόνος, η ελπίς του πτωχού, το καταφύγιο του μετανοούντος ενόχου, έ, το όνομά σου αυτό το ανεκλάλητο, από τούδε καί εις το εξής θα φέρει την περιφρόνηση καί το ανάθεμα του ανθρώπου, θα σβεσθεί δε βαθμηδόν καί θα λησμονηθεί. Θα παραμείνει ως συνώνυμο της υποκρισίας, του ψεύδους, της δεισιδαιμονίας, της τυραννίας, της αθλιότητας. (Δέν μπορεί να μιλάει παρά ο διάβολος μόνον έτσι, ε;) Εφ’ όσον η ανθρωπότης θα εξακολουθεί κλίνουσα γόνυ προ των τερατωδών θεσμών σου, ώ Αδωνάϊ, η ανθρωπότης θα είναι δούλη των βασιλέων και των Ιερέων καί η ανθρωπότης θα πάσχει, και η ανθρωπότης θα φθίνει... (Γι 'αυτο το τρίπτυχο της ελευθερίας - ισότητος - αδελφότητος της Γαλλικής Επαναστάσεως, λέγεται ότι είναι των μασόνων). Εφ’ όσον ο άνθρωπος θα ορκίζεται στο μυσαρό όνομά σου, η επιορκία θα είναι το θεμέλιο της κοινωνίας. (Δηλαδή, αν οι άνθρωποι που ορκίστηκαν στον Θεό, αρνούνται τον Θεό, θα είναι το θεμέλιο μιας καινούργιας κοινωνίας) Χάθητε, (στρέφεται προς τον Θεό) ώ δήμιε του λογικού μας, το φάσμα της συνειδήσεως μας." Καί προσθέτει ο Leo Taxil, ότι οι τέκτονες του 32ου βαθμού : "Γονυπετούν ενώπιον του Μπαθομέτ (άγαλμα του σατανά) ο οποίος υπέρκειται του Βωμού". Και δεν είναι παρά ο Μέγας Αρχιτέκτων Του Σύμπαντος. Ώστε λοιπόν είναι ο ΜΑΤΣ; Ο ΜΑΤΣ είναι ο Μπαθομέτ είναι ο διάβολος. Εδώ προσέξτε. Όταν ο μυούμενος σιγά-σιγά, σιγά-σιγά, ανεβαίνει και φθάνει προ των πυλών του 33ου βαθμού, που είναι ο τελευταίος βαθμός, θα μάθει το λεγόμενο "μυστικό της μασονίας". Το τελευταίο μυστικό της Μασονίας. Ποιό είναι αυτό το διαβόητο μυστικό της Μασονίας; Ότι ο ΜΑΤΣ είναι ο διάβολος. Και ότι αυτόν πρέπει να λατρεύσει και όχι τον Θεό των χριστιανών. Τον οποίο πρέπει πάση θυσία να καταστρέψει. Αυτό αγαπητοί μου είναι το μυστικό της Μασονίας. Η λατρεία του διαβόλου και η περιφρόνηση και καταδίωξη του αληθινού Αγίου Τριαδικού Θεού. Και τώρα ας ερωτήσουμε : Είναι ή δέν είναι αληθές αυτό που αποκαλύπτει ο Κύριος εις την επιστολή του προς τον Επίσκοπο των Θυατείρων, ότι αυτή η διδαχή είναι τα βαθιά του σατανά; Πέστε μου, είναι ή δέν είναι αληθές; Νά γιατί αναφερθήκαμε στον Γνωστικισμό και στον Μασονισμό. Γι' αυτό. Επειδή οι μασόνοι κυκλοφορούν μέσα στην Εκκλησία μας, κυκλοφορούν.. Στην Αμερική γίνονται επίτροποι στην Εκκλησία, γίνονται και κληρικοί και.. ας μην πώ τίποτα παρακάτω.
Αγαπητοί μου πέρασε η ώρα, δύο λόγια για να κλείσουμε. Σήμερα εορτή της αγίας μας Ορθοδοξίας, πρέπει να αντιληφθούμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν φοβερό εχθρό, τον Μασονισμό. Φοβερό εχθρό, πάρτε το είδηση. Οι αρχαίοι Πατέρες της Εκκλησίας μας στράφηκαν κατά του Γνωστικισμού. Εμείς σήμερα πρέπει να στραφούμε κατά του Μασονισμού, αυτού του νεωτέρου Γνωστικισμού. Σε τούτο μας βοηθά αυτό το ιερό κείμενο της Αποκαλύψεως, και ο αποκαλυπτικός χαρακτηρισμός του Κυρίου, ότι πρόκειται περί των βαθέων του σατανά. Αγαπητοί μου φρίκη πρέπει να μας καταλαμβάνει προ τοιούτων πραγματικοτήτων.
Άν μεταξύ του λαού μας, - θα σας έλεγα ακόμη - υπάρχουν άνθρωποι πλανεμένοι, καλούμεθα να πληροφορήσουμε τόσο αυτούς όσο και εκείνους οι οποίοι θα μπορούσαν να πλανηθούν μελλοντικά, είς την πλάνη του Μασονισμού, ως υποψηφίους, ότι πρέπει να προσέξουν και να φύγουν γρήγορα από την στοά. Πρέπει να τους βοηθήσουμε με κάθε τρόπο. Αλλά ας προσέξουν οι πιστοί. Οι πιστοί ας μην πτοούνται, όταν αυτοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να επηρεάζουν πρόσωπα και πράγματα, ο Κύριος ως αποστολέας της προηγουμένης επιστολής προς τον Επίσκοπο της Περγάμου επισημαίνει : "Τάδε λέγει ὁ ἔχων τὴν ῥομφαίαν τὴν δίστομον, τὴν ὀξεῖαν·" (Αποκ. 2,12) Και επιλέγει για τους εχθρούς του τους σατανιστάς : "εἰ δὲ μή, ἔρχομαί σοι ταχὺ καὶ πολεμήσω μετ᾿ αὐτῶν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ στόματός μου." (Αποκ. 2,16) Είναι αυτά τα λόγια τα οποία γράφει ο απόστολος Παύλος δια τον ερχόμενο Αντίχριστο και τον άνομον.
Γιατί ο Μασονισμός είναι ο πρόδρομος του Αντιχρίστου. "ὃν (τον οποίον) ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ·" (Β Θεσ. 2,8)
Αγαπητοί, ο σατανάς είναι μία πραγματικότης και εργάζεται. Εργάζεται απιθάνως φρικιαστικά κατά της Εκκλησίας του Χριστού και ιδίως την Ορθόδοξον Εκκλησία. Μή λησμονούμε ότι ο σατανάς έχει την κατοικία του και τον θρόνο του επάνω στη γή. Μή λησμονούμε ότι ο σατανάς έχει τη συναγωγή του. Μή λησμονούμε ότι ο σατανάς έχει τα βαθέα της πονηρίας του. Γι' αυτό "στώμεν καλως". Άς νήφομεν και ας αγρυπνούμε.
17η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
†. Το τέλος, αγαπητοί μου, της επιγείου ζωής και δράσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι κοντά. Ήδη οι εχθροί Του έχουν δείξει φανερά πια τις διαθέσεις τους τις φονικές. Και ο Κύριος γνωρίζει πλέον ποια είναι η πορεία. Εξάλλου γι' αυτήν την πορεία ήλθε εις τον κόσμον αυτόν. Την πορείαν της θυσίας.
Ο Κύριος όμως, λίγο πριν το πάθος Του, που το γνωρίζει πολύ καλά, αποκαλύπτει τα πάντα εις τους μαθητάς Του, το τι επρόκειτο να συμβεί. Δηλαδή προφητεύει το άμεσο μέλλον, που αφορά στο πρόσωπό Του. Ας δούμε όμως το ιερόν κείμενο στην απόδοσή του· σε μία του απόδοση: «Ανηφόριζαν προς τα Ιεροσόλυμα και ο Ιησούς προχωρούσε μπροστά από τους μαθητάς Του, που ήσαν γεμάτοι από δέος. Τον ακολουθούσαν, αλλά είχαν φόβο, τόσο δια τον Ιησούν, όσο και δια τον εαυτόν τους, το τι τους περίμενε στην πόλη. Τότε, εκάλεσε κοντά Του τους δώδεκα και άρχισε να τους λέγει για όσα επρόκειτο να τους συμβούν. ‘’Δηλαδή, να, τους έλεγε, αναβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου, δηλαδή Εγώ ο Μεσσίας, θα παραδοθεί στους αρχιερείς και στους γραμματείς, που θα Τον καταδικάσουν σε θάνατον και θα Τον παραδώσουν στους ειδωλολάτρας. Θα Τον περιγελάσουν, θα Τον μαστιγώσουν, θα Τον φτύσουν και θα Τον θανατώσουν. Ύστερα όμως από τρεις ημέρες, θα αναστηθεί’’».
Τίθεται όμως εύλογο το ερώτημα: Γιατί ο Κύριος αποκαλύπτει αυτό το άμεσο μέλλον; Τόσο άμεσο, που ήταν θέμα ημερών· διότι ήτο η τρίτη πρόρρησις του Κυρίου αυτή. Είχαν προηγηθεί άλλες δύο προρρήσεις του Κυρίου, προφητείες, για το ίδιο θέμα. Αυτή λοιπόν είναι η τρίτη πρόρρησις. Και είναι επί θύραις του μαρτυρίου Του. Γιατί λοιπόν ο Κύριος αποκαλύπτει αυτό το άμεσο μέλλον; Δεν θα εθορυβούντο οι μαθηταί ακούγοντάς το εκ των προτέρων; Δηλαδή τι σκοπό θα μπορούσε να εξυπηρετήσει μία τέτοια προφητεία; Κι αν ακόμη αν θέλετε, και ποια είναι η αξία μιας τέτοιας προφητείας; Αυτό το θέμα θα δούμε, αγαπητοί μου.
Καταρχάς να δούμε ποιο είναι το πρόσωπον που προφητεύει. Εν προκειμένω, είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιησούς προεφητεύθη από όλους τους προφήτας της Παλαιάς Διαθήκης. Οι προφητείες όλων των προφητών συγκλίνουν μόνον σε ένα πρόσωπον. Το πρόσωπον το δικό Του. Όταν ο Κύριος προφητεύει, ουσιαστικά, αναγνωρίζει σε όλους τους παλαιούς προφήτας, τους επικυρώνει, τους επαληθεύει, τους ανανεώνει ό,τι εκείνοι είπαν, με τη βασική όμως θέση ότι αυτό το πρόσωπο, είναι το πρόσωπο το δικό Του. Εκείνοι ωμίλουν και έλεγαν για ένα πρόσωπο. Ο Κύριος τούς επικυρώνει, όπως σας είπα, λέγοντας τώρα ότι «το πρόσωπον αυτό είμαι Εγώ». Συνεπώς είναι προφήτης, όπως και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι προφήτης και μάλιστα ο μέγιστος των προφητών. Ξέρετε, δεν έγραψε τίποτα ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής. Μόνο μία κίνηση έκανε. Εμαρτύρησε περί του Ιησού. «Είναι Αυτός». Διότι, μεταξύ του να πεις για κάποιο πρόσωπο και να δείξεις αυτό το πρόσωπο, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη διαφορά. Και το να δείξεις το πρόσωπο, αν δεν είσαι αληθινός προφήτης, δεν μπορείς ποτέ αυτό να το κάνεις. Έτσι, ο Ιωάννης είναι ο μείζων των προφητών, σε αυτό το σημείο. Και ο Κύριος ταυτίζει τώρα το πρόσωπο του Μεσσίου των προφητών, με το πρόσωπό Του: «Ἐγώ εἰμί». Είμαι Εγώ.
Ας θυμηθούμε τον προφήτη Ησαΐα, με πόση παραστατικότητα περιγράφει το πάθος του Μεσσίου στο 53του κεφάλαιον. Όταν τώρα ο Κύριος προφητεύει το ίδιο Του το πάθος - θα δούμε εκεί με πόση ζωηρότητα το προφητεύει ο Ησαΐας- ο Κύριος, θα έλεγα με λιγότερη ζωηρότητα και τραγικότητα, ταυτίζει όμως το προφητικό πρόσωπο του Ησαΐου, θα επαναλάβω, με το δικό Του. Για να κατοχυρώσει πρώτα-πρώτα την αλήθεια που προφητεύει ο Ιησούς, τι πρόκειται τώρα να Του συμβεί στα Ιεροσόλυμα. Μην ξεχνάμε ακόμα ότι το θεμελιωδέστερο στοιχείο της αληθείας της Αγίας Γραφής, είναι η προφητεία. Θα ήθελα να σας έλεγα ότι δεν είναι το θαύμα. Το θαύμα μπορεί για μια στιγμή να σταθεί και ψεύτικο. Και το επιτελεί επιτέλους και ο σατανάς το θαύμα. Έστω και ψεύτικα. Έστω και κατ’ επίφασιν. Ο σατανάς όμως δεν γνωρίζει το μέλλον. Και συνεπώς ο σατανάς δεν μπορεί ποτέ να εκφέρει προφητεία. Και την προφητεία ακόμη, αν θέλετε, ο σατανάς δεν μπορεί ούτε καν -την υπάρχουσα προφητεία- ούτε καν να την ερμηνεύσει σωστά, διότι απαιτείται η παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Αλλά ο σατανάς δεν έχει το Πνεύμα το Άγιον. Και συνεπώς ούτε την ερμηνεία μπορεί να κάνει.
Λέγει ο Απόστολος Πέτρος ότι καμία προφητεία δεν λύθηκε, δηλαδή δεν ερμηνεύτηκε, παρά μόνον άνδρες που έφεραν το Πνεύμα το Άγιον. Έτσι, για να γράψεις προφητεία, πρέπει να σου βάλει στο στόμα την προφητεία το Πνεύμα το Άγιον. Για να λύσεις προφητεία, δηλαδή να ερμηνεύσεις προφητεία, πρέπει πάλι το Πνεύμα το Άγιον να σου βάλει την λύσιν, την ερμηνείαν της προφητείας εις το στόμα σου το Πνεύμα το Άγιον. Θα επαναλάβω λοιπόν, ο σατανάς δεν έχει το Πνεύμα το Άγιον. Θαύματα κάνει. Προφητεία δεν μπορεί να κάνει. Γι΄αυτό, η σιγουριά της πίστεως της αληθείας του λόγου του Θεού και του προσώπου του Ιησού Χριστού, δεν βρίσκεται εις το θαύμα ή εις τα θαύματα. Αυτά συμπληρώνουν, αλλά δεν είναι το κύριον σημείον. Το κύριον σημείον είναι η προφητεία. Το λέγω γιατί μέσ’ την Ιστορία πολλοί πολλά θαύματα έκαναν. Βέβαια, δαιμονικά ενεργούμενοι. Ο Απολλώνιος ο Τυανεύς επί παραδείγματι, μάγος ήταν, στην αρχαιότητα. Μπορούσε να βλέπει μακριά, να κάνει θαύματα καταπληκτικά. Αλλά προφητεία δεν έκανε ποτέ κανένας. Και μάλιστα προφητεία που να είναι 500 χρόνια πριν, 1000, 2000 χρόνια ή, αν θέλετε, προφητεία από την εποχή του Αδάμ και της Εύας. Κανείς, μα κανείς!
Έτσι, θα λέγαμε, όλες οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ ήταν στην διάθεσή του -τίνος στην διάθεση; Του σατανά-, όμως ήταν σφραγισμένες. Δεν μπορούσε να τις ερμηνεύσει ο διάβολος. Δεν μπορούσε να καταλάβει. Διάβαζε. Μάλιστα, την ξέρει απέξω και ανακατωτά τη Γραφή. Όπως την ξέρουν και οι αιρετικοί. Άμα δεν έχεις το Πνεύμα του Θεού, δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Όχι το γράμμα. Το Πνεύμα. Και για να καταλάβεις το πνεύμα του Ευαγγελίου, πρέπει να έχεις το πνεύμα το Άγιον. Έτσι, δεν έγραφαν οι προφητείες ποιος είναι ο Ιησούς; Δεν άκουσε ο διάβολος: «Συ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον Οποίον Εγώ έχω ευδοκήσει», κατά την Βάπτισιν; Τ’ άκουσε όλα ο διάβολος. Εξάλλου, βάσει αυτού του τελευταίου δεν ήρθε να πειράξει τον Κύριον; «Εάν είσαι Υιός του Θεού- του λέγει εκεί στην έρημο- πες οι πέτρες να γίνουν ψωμιά» με τον τριπλόν εκείνον πειρασμόν. Τελικά αμφιβάλλει ο διάβολος ποιος είναι ο Ιησούς. Γιατί; Διότι… θα το πω άλλη μία φορά, δεν είχε το Πνεύμα το Άγιον. Και τότε εσταύρωσε τον Κύριον. Δηλαδή ο διάβολος εσταύρωσε τον Κύριον. Ναι. Διότι όργανά του στάθηκαν οι άρχοντες του λαού. Και στάθηκαν όργανα του σατανά, επειδή του έμοιαζαν, είχαν φθόνο. Και ο διάβολος έχει φθόνο και τους χρησιμοποίησε σαν όργανά του.
Έτσι βλέπει κανένας, αγαπητοί, ότι τελικά η προφητεία δεν μπορεί να γίνει κατανοητή, έξω από τον χώρον του Αγίου Πνεύματος. Μόνον όταν ο διάβολος έλαβε πείραν από την κάθοδο του Χριστού στον Άδη. Τότε αντελήφθη με Ποιον είχε να κάνει. Αλλά γι’ αυτόν ήταν πια πολύ αργά. Ήδη είχε καταβληθεί. Τον είχε ήδη νικήσει ο Κύριος.
Ποίοι όμως είναι οι αποδέκται μιας προφητείας; Τότε, στην Παλαιά Διαθήκη, ήταν όλος ο λαός του Θεού. Τώρα είναι οι Απόστολοι και η Εκκλησία. Μόνο μεσ’ την Εκκλησία υπάρχει η γνήσια προφητεία. Αν υπάρχουν εκτός της Εκκλησίας άνθρωποι που προφητεύουν και… -προσέξτε- βγαίνει η προφητεία τους, είναι εκτός Εκκλησίας. Είναι γνωστό, όπως αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη, ότι το επιτρέπει αυτό ο Θεός, ώστε εκείνοι που θα πιστέψουν σε αυτούς να αποκτήσουν το πνεύμα της πλάνης. Είναι η τιμωρία τους. Κι αυτό είναι το φοβερό. Αν θα πας να σου πει η χαρτορίχτρα, η καφετζού ή το μέντιουμ το μέλλον σου, που δύναται να θεωρηθεί για μία στιγμή ότι είναι μία προφητεία, αν θα βγει…, ξέρετε, δεν ξέρει τίποτε ο διάβολος, ε; Αν θα βγει, το επιτρέπει ο Θεός. Κι όταν εσύ λες: «Μα εμένα μου βγήκε», ναι, σημαίνει… ω αλίμονό σου, επέτρεψε ο Θεός να έρθει επάνω σου το πνεύμα της πλάνης. Και είναι φοβερό. Είναι, θα έλεγα, η έσχατη τιμωρία που μπορεί να δώσει ο Θεός εις τον υπερήφανον άνθρωπον.
Πάντως οι άπιστοι δεν μπορούν να δεχθούν την προφητεία. Διότι, θα επαναλάβω, δεν έχουν το Πνεύμα το Άγιον και την απωθούν. Και δεν την καταλαβαίνουν και την απωθούν. Γι΄αυτό γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Ἡ δὲ προφητεία οὐ τοῖς ἀπίστοις, ἀλλὰ τοῖς πιστεύουσιν σημεῖον ἐστίν», Α΄Κορ. 14,22. «Η δε προφητεία», λέγει, «δεν είναι για τους απίστους αλλά είναι για εκείνους που πιστεύουν σημάδι, θαύμα, σημείον». Για ποιους; Για κείνους που πιστεύουν. Έτσι, προηγείται η πίστις της Εκκλησίας και ακολουθεί η προφητεία, πάντοτε μέσα εις την Εκκλησίαν. Πιστεύεις στον Χριστό, μετά βλέπεις πόσο φοβερά πειστική είναι η προφητεία που αφορά στο πρόσωπο το Θεανθρώπινο του Χριστού. Αλλά πρώτα θα πιστέψεις. Και μετά θα δεις δια της προφητείας Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός. Έτσι έχουμε, αγαπητοί μου, πάντοτε μέσα εις την Εκκλησίαν, για τους άλλους απέξω δεν έχει καμία σημασία, έτσι έχουμε τις χριστολογικές προφητείες, δηλαδή εκείνες που αφορούν στο πρόσωπο του Χριστού, που κυριολεκτικά στηρίζουν στην πίστη. Αν πίστεψες, αδελφέ μου, στον Χριστό και τώρα ασχοληθείς με τις προφητείες, ειλικρινά θα αποκτήσεις την πιο σίγουρη πίστη για το θεανθρώπινον πρόσωπον του Χριστού. Ο δε σκοπός αυτής της χριστολογικής προφητείας είναι να κατοχυρωθεί πάντοτε και μεσ’ την Εκκλησία και στον κάθε πιστό η ταυτότητα του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτόν τον λόγο γράφουν οι ιεροί Ευαγγελισταί, παίρνουν, χρησιμοποιούν από την Παλαιά Διαθήκη προφητείες, γι΄αυτό τον σκοπό επισφραγίζουν την ταυτότητα του Ιησού Χριστού.
Υπάρχει όμως και η προφητεία που αναφέρεται στην Εκκλησία. Εκτός από τις χριστολογικές προφητείες. Λέγει ο Θεοφύλακτος: «Τίνος ἕνεκεν προλέγει τά μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν;(Για ποιο λόγο λέγει ο Κύριος αναφέρει στους μαθητάς Του εκείνα που θα Του συμβούν;) Διά τό προομαλεῖσαι τῶν μαθητῶν τήν διάνοιαν(να την προλειάνει τη διάνοιά τους)ὡσάν ἀκούσαντες εὐφορώτερον ἀνέγκωσι καί μή τῷ ἀθρόῳ καταπλαγῶσι(ώστε επειδή θα έχουν προακούσει, να μπορούν να φέρουν καλύτερα, ώστε να μην μείνουν έκπληκτοι από το ξαφνικόν, από το αθρόον, από το ξαφνικόν)».
Ώστε η προφητεία που αφορά στην Εκκλησία, προετοιμάζει τον κάθε πιστό, μα και την Εκκλησία, με μία προετοιμασία ψυχολογική. Κατά το «ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην». Ετοιμάστηκα, γι΄αυτό και δεν ταράχτηκα.
Ακόμη, ετοιμάζει η προφητεία ένα ενδεχόμενο μαρτύριον. Ώστε να γνωρίζει η Εκκλησία και ο πιστός πού ανήκει. Για να φανεί συνεπής στο βάπτισμά του. Μην πει: «Μα δεν ήξερα». Ακόμα, τον προετοιμάζει η προφητεία για την εμφάνιση ημερών πνευματικής παρακμής. Ώστε να μείνει όρθιος και να μην παρασυρθεί. Να μην πει: «Όλοι έτσι κάνουν». Όχι. Ειδοποιεί το Πνεύμα το Άγιον. Λέγει ο Απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο: «Τοῦτο δὲ γίνωσκε(οφείλεις να το γνωρίζεις), ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται (θα σταθούν) καιροὶ χαλεποί (δύσκολοι καιροί)· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι (Γιατί οι άνθρωποι θα είναι) φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς(Πάρτε το θέμα των παιδιών που αντιδρούν και αφήνουν τα σπίτια τους…), ἀχάριστοι(όσα θέλεις λεφτά δώσε στους ανθρώπους, θέλουν κι άλλα… Έχει μπει το μικρόβιο της αχαριστίας. Κανείς δεν φτάνει να πει: ‘’Φτάνει, είμαι ευχαριστημένος’’. Φοβερό!), ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι (χαρακτηριστικό του 20ού αιώνος είναι η φιληδονία. Είναι το σήμα κατατεθέν της), ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι(έχουν βέβαια ένα σχήμα ευσεβείας. Δηλαδή πρόκειται περί Χριστιανών. Όχι περί ανθρώπων μη χριστιανών. Αλλά την δύναμιν της πίστεως, την δύναμιν της πνευματικής ζωής δεν την έχουν)».
Ακόμη προετοιμάζει η προφητεία για την εμφάνισιν αιρετικών και αιρέσεων εις τον γύρω χώρον. Λέει στους πρεσβυτέρους της Μιλήτου ο Απόστολος Παύλος: «Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο(Αυτό ξέρω και αυτό σας λέγω. Προφητεία), ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς( οι λύκοι βαρεῖς είναι οι αιρετικοί) μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα(και από σας τους ίδιους, τους χριστιανούς δηλαδή, θα σηκωθούν άνθρωποι, άνδρες που μιλάνε διεστραμμένα. Δηλαδή έξω απ΄ την αλήθεια του Ευαγγελίου) τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. διὸ γρηγορεῖτε(ώστε να αποκτούν μαθητάς, να τους αποσπούν από τον Χριστόν και να τους κάνουν δικούς των. Μένετε ξυπνητοί)». Ώστε λοιπόν ο σκοπός της προφητείας, να μένω ξυπνητός, να ξέρω τι θα γίνει. Να μην καταληφθώ, σας είπα, από έναν αιφνιδιασμόν.
Προφητεύει ακόμα η Εκκλησία και τον Αντίχριστο. Και οι Πατέρες μάλιστα αναλύουν το θέμα για να βοηθήσουν τους πιστούς. Ο σκοπός όμως της προφητείας του Αντιχρίστου δεν είναι να τρομάξουν ή να θορυβηθούν οι πιστοί. Το υπογραμμίζω αυτό. Αλλά να οπλιστούν και να αναμένουν όχι παθητικά, αλλά ενεργητικά. Είδατε τελευταία πόσος θόρυβος έγινε γύρω από το θέμα αυτό. Έφθασαν να λένε γονείς σε εκπαιδευτικούς, σε ιερείς: «Μα τα παιδιά μας, οι άνθρωποί μας, δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ». Γιατί; Θα το δούμε παρακάτω. Θέλει λοιπόν μία χαρούμενη, θα λέγαμε, αγωνιστικότητα. «Έλα. Σε περιμένουμε. Θα αγωνιστούμε». Ό,τι δηλαδή έκαναν οι 300 του Λεωνίδα, αναμένοντας τους Πέρσες στα στενά των Θερμοπυλών. Όταν οι Πέρσες έστειλαν κάποιους κατασκόπους των να δουν τι κάνουν οι 300, γύρισαν και είπαν ότι «χτενίζονται, χορεύουν και ασκούνται!». Δηλαδή μία χαρούμενη αντιμετώπισις, μία χαρούμενη αγωνιστικότης. Έτσι ήσαν, αγαπητοί μου, και οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας· χαρούμενοι. Δεν κλαίγαν όταν πήγαιναν στο μαρτύριο. Είχαν χαρά. Γιατί λοιπόν πρέπει να θορυβηθούμε όταν ακούσουμε την προφητεία του Αντιχρίστου; Μήπως κάτι λείπει; Ναι. Μήπως δεν έχουμε το Πνεύμα του Θεού; Φοβάμαι…
Προετοιμάζει με όλα αυτά την ενατένισιν των εσχάτων. «Οὐ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Ακόμα, αυτοί οι πειρασμοί της Εκκλησίας, δεν είναι ατελείωτοι. «Ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι (Λέει ο Κύριος, όταν αρχίσουν οι πειρασμοί, οι μεγάλοι πειρασμοί) ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν(κοιτάξτε επάνω, στον ουρανό), διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν(γιατί πλησιάζει η απολύτρωσή σας)». Έτσι, υπάρχει η χαρά ότι όλοι οι πειρασμοί θα περάσουν και θα βρεθούμε στη Βασιλεία του Θεού.
Έχουμε και προφητείες, αγαπητοί μου, που αφορούν σε εντελώς συγκεκριμένα πρόσωπα ή σε τοπικές Εκκλησίες, όπως προφητεύει για τον Απόστολο Παύλο ο Κύριος, το Πνεύμα το Άγιον για τον Απόστολο Πέτρο, για τις επτά Μικρασιατικές Εκκλησίες κ.ο.κ. Έχομε όμως και προφητείες που δεν αναφέρονται μόνον στο μέλλον. Αλλά και εις το παρόν και εις το παρελθόν. Προσέξτε αυτό το σημείο. Στην Αποκάλυψη λέει ο Κύριος στον Ιωάννη: «Γράψον οὖν ἃ εἶδες (εκείνα τα οποία είδες), καὶ ἅ εἰσι(εκείνα που υπάρχουν) καὶ ἃ μέλλει γίνεσθαι μετὰ ταῦτα(και εκείνα που πρόκειται να γίνουν μετά ταύτα)». Δηλαδή τα παρόντα και τα μέλλοντα. Η προφητεία του παρόντος είναι η αποκάλυψις, ό,τι αφορά στο παρόν που είναι κρυμμένο. Κι αυτό το βλέπομε στη ζωή των αγίων, σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Να προφητεύουν το παρόν οι άγιοι.
Αλλά υπάρχει όμως και η προφητεία του παρελθόντος, αγαπητοί μου. Αυτό προσέξατε λιγάκι. Δυνάμει αυτής της προφητείας του παρελθόντος έγραψε ο προφήτης Μωυσής τη δημιουργία του κόσμου και τη δημιουργία του ανθρώπου. Όπως λέγει ένας πατήρ της Εκκλησίας μας: «Τό προφητικόν ἃπαν εἶδος τριχῇ τέμνεται· εἰς τε τό μέλλον, τό ἐνεστώς καί τό παρεληλυθός». Η προφητεία αναφέρεται σε κάτι που ανήκει στο μέλλον, στο παρόν και στο παρελθόν. Πού είναι η αξία του πράγματος; Ότι πάντα για τους πιστούς είναι η γνώσις του παρελθόντος ορθή και σωστή· που δεν επιτρέπει να παρασυρθεί ο πιστός από θεωρίες που υπάρχουν στην κάθε εποχή, που καθορίζουν το παρελθόν. Έτσι έχουμε την θεωρία περί της αιωνιότητος της ύλης. Υλισμός δηλαδή. Έχομε περί της αυτομάτου γενέσεως της ζωής. «Η ζωή, λέει, μόνη της έγινε»… Έχομε τη θεωρία του Δαρβίνου, την καταγωγή των ειδών. Ο πιστός θα πει: «Έχω προφητεία. Και η προφητεία μού λέγει ο Θεός έκανε τον κόσμον και τον άνθρωπον». Να η αξία. Βλέπετε ποια είναι η αξία της προφητείας μέσα στην Εκκλησία;
Αγαπητοί μου, η αξία της προφητείας διά την Εκκλησία είναι πολύ μεγάλη. Αλλά και στις ημέρες μας υπάρχει το προφητικόν χάρισμα· που ποτέ δεν θα λείψει, μέχρι τέλους της Ιστορίας. Μόνο προσοχή σε μερικούς που έχουν υπερήφανη ψυχή, πυρήνα περίεργον της ψυχής, που είναι σφετερισταί των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και δήθεν προφητεύουν, για να προσπορίζουν δόξαν στον εαυτό τους. Αυτοί δεν είναι λίγοι, σε κάθε εποχή. Και φαίνεται στην εποχή μας είναι αρκετοί. Πολλή προσοχή. «Αλίμονο σε εκείνον», λέγει η Παλαιά Διαθήκη, «που προφητεύει, χωρίς να του βάλει ο Θεός την προφητεία στο στόμα. Αυτός είναι ένας ψευδοπροφήτης». Το γνήσιον προφητικόν χάρισμα διαρκώς διαμαρτύρεται ότι έρχονται ημέρες μέσα εις την Εκκλησία, ότι έρχονται ημέρες δύσκολες διά την Εκκλησίαν. Και πρέπει να το ξέρομε. Όχι για να απογοητευτούμε. Αλλά για να οπλιστούμε με χαρά. Κι αυτή η χαρά είναι η χαρά του Χριστού που πήγαινε στα Ιεροσόλυμα για να σταυρωθεί! Και προλέγει το πάθος Του. Είναι η χαρά του Παύλου, είναι η χαρά των αγίων μαρτύρων. Δεν μας μένει παρά να έχομε μόνον το Πνεύμα το Άγιον για να τοποθετηθούμε σωστά έναντι της προφητείας και τότε θα ανακαλύψουμε την αξία της μέσα εις την Εκκλησία.
“ Το Ιστολόγιο αυτό περιέχει απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου. Δέν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα, τίθεται σε κίνηση από την εντολή της αγάπης και σκοπός του είναι η διάδοση της αληθείας.
Επιτρέπεται η λήψη και αναδημοσίευση ολοκλήρου ή μέρους του περιεχομένου του χώρου, εφόσον γίνεται χωρίς οικονομικό όφελος, δέν έχει γίνει καμία αλλοίωση και με μία απλή αναφορά της προελεύσεώς του και πρωτίστως στον ιστοχώρο http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou απ' όπου και αντλούμε τις ομιλίες του πατρός Αθανασίου.„
Σύντομη βιογραφία.
†.Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος γεννήθηκε τό 1927 στήν Κηφισιά. Ὁ πατέρας του Γεώργιος καταγόταν ἀπό τή Μυτιλήνη καί ἡ μητέρα του Εὐφροσύνη ἀπό τή Σάμο. Ἡ ἀδελφή του ὀνομαζόταν Γραμματική. Ἡ μητέρα του ἔζησε τή μικρασιατική καταστροφή, καθώς τήν ἐποχή ἐκείνη βρισκόταν στή Σμύρνη γιά ἐργασία, καί ἦρθε στήν Ἑλλάδα ὡς πρόσφυγας. Ὁ Ἀθανάσιος, ὡς μικρό παιδί ἄκουγε ἄπληστα τίς μικρασιάτικες ἱστορίες πού συχνά ἐκείνη διηγότταν.
Ὁ πόλεμος τοῦ 1940 τόν βρῆκε στό Ὀκτατάξιο Γυμνάσιο Ἀμαρουσίου, ἕνα σχολεῖο πού τοῦ προσέφερε πολλές γνώσεις γιά τήν ἐποχή του. Ἐπηρεάστηκε θετικά ἀπό τό φιλόλογο καθηγητή Εὐστράτιο Καλαντζῆ, τόν ὁποίο εὐκαίρως-ἀκαίρως τόν μνημονεύει στίς ὁμιλίες του. Μάθαινε ἀγγλικά μέσα στήν κατοχή ἀπό ἕναν Ρῶσο κόμη, ὀνόματι Πιγκότ, καθώς ἐπίσης καί βιολί ἀπό μία δασκάλα μέ εὐρύτατη παιδεία. Παράλληλα, ὁ πατέρας του τόν ἔβαλε νά ἐργάζεται σέ ἕνα φαρμακεῖο. Ἐπίσης γνώριζε καί ζωγραφική.
†.Λέγαμε παιδιά την περασμένη φορά ότι κατά τήν δημιουργία παρίστατο, ἦταν δηλαδή δημιουργός, ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός, δηλαδή ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Ὁ Πατήρ ἤθελε, ὁ Υἱός δημιουργοῦσε καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ζωοποιοῦσε.