†.Εις το δοξαστικόν αγαπητοί μου του όρθρου, αναφέρθησαν οι εξής θέσεις, που εκφράζουν το νόημα της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
«... Ἐψεύσθη πάλαι Ἀδάμ καί Θεός ἐπιθυμήσας οὐ γέγονεν∙ ἄνθρωπος γίνεται Θεός ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ καί Θεός ἐπιθυμήσας οὐ γέγονεν∙ ἄνθρωπος γίνεται Θεός ἵνα Θεόν τόν Άδάμ ἀπεργάσηται.» Είς αυτόν τον στίχον, που είναι μέρος του δοξαστικού, εκφράζεται όλο το νόημα και ο σκοπός της εορτής, όπως σας είπα του Ευαγγελισμού.
Αναφέρεται σε μια παλιά ιστορία. Κι αυτή η παλιά ιστορία δίνει την ερμηνεία του γιατί ακριβώς ενηνθρώπησε ο Λόγος του Θεού. Ο διάβολος υπέβαλε εις τους πρωτοπλάστους την ιδέαν της αυτοθεώσεως. Ήτο ψεύτης. Αλλά ήτο όμως και μία αλήθεια πέρα από το ψεύδος. Ότι πράγματι οι πρωτόπλαστοι ήταν στο σχέδιο του Θεού να θεωθούν, να γίνουν Θεοί. Διότι ο σκοπός της δημιουργίας των πρωτοπλάστων ήτο η κοινωνία μετά του Θεού, η πρόσκτησις θείας δόξης και συνεπώς η θέωσις. Διότι όταν οι άνθρωποι ζούσαν μέσα εις την μακαριότητα του Θεού και απελάμβαναν όλον τον πλούτον της Θείας δόξης του ακτίστου φωτός, αναμφισβήτητα θα ήσαν θεοί. Δηλ. θεωμένοι.
Όμως το ψεύδος, στο εξής σημείο ευρίσκετο. Έρχεται ο διάβολος και υποβάλλει ότι αυτό δεν θα σας το δώση ο Θεός κατόπιν υπακοής εις την εντολήν Του αλλά θα το αποκτήσετε εσείς, όπως κρίνετε, όπως θέλετε. Ανεξάρτητα από τον Θεόν. Συνεπώς το αμάρτημα δεν ήτο εις την θέωσιν αλλά εις την αυτοθέωσιν. Ήτο εις τον αρπαγμόν της θεώσεως. Δηλ. εις την αυτονομίαν της θεώσεως. Εδώ είναι ο πυρήνας του προπατορικού αμαρτήματος, ο οποίος κατά δυστυχίαν επαναλαμβάνεται μέχρι σήμερα με ποικίλους τρόπους, με τους ποικίλους Ουμανισμούς της κάθε εποχής και με τους τρόπους εκείνους που ο άνθρωπος θέλει να επιτύχη την ανεξαρτησία του από τον Θεό, δια της αποστασίας και αρνήσεως του Θεού, να επιτύχη αυτό, να γίνη ένας Θεός.
Ώστε λοιπόν «ἐψεύσθη πάλαι Ἀδάμ καί Θεός ἐπιθυμήσας οὐ γέγονεν∙» Το δυστύχημα είναι, ότι αναζητώντας την θέωση ο Αδάμ, παρ’ ότι ήτο μέσα εις το σχέδιο του Θεού, τελικά απώλεσε ο άνθρωπος αυτόν τον σκοπόν. Και αντί να επιτύχη θέωσιν μέσα βεβαίως στην αιώνια ζωή, επέτυχε το αντίθετον. Τον θάνατον και τον χωρισμόν από την μακαριότητα του Θεού.
Και συνεχίζει και λέγει τώρα θαυμάσια το δοξαστικόν: «ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται.» Ο σκοπός της Ενανθρωπήσεως είναι, λέγει, αυτός∙ εκεί που απέτυχε ο Αδάμ, έρχεται αυτός ο ίδιος ο Θεός γενόμενος άνθρωπος, δια να πάρη το μέρος του Αδάμ, και να δώση στο τέλος εκείνο στο οποίο ο Αδάμ είχε αστοχήσει. Δηλ. την θέωση. Πυκνότατος στίχος: «ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεόν τον Ἀδάμ ἀπεργάσηται.»
Βλέπετε λοιπόν, σ’ αυτά τα δύο ημιστίχια κρύπτεται όλο το δράμα αλλά και όλη θα λέγαμε η απελευθέρωση του ανθρώπου από το δράμα του. Το δράμα δεν καταλήγει σε τραγικότητα. Δηλ. σ’ ένα αδιέξοδο. Αλλά έχει την λύση του έχει, την κάθαρσή του, να το πω, έτσι, με μια αρχαιοελληνική έκφραση, διότι τελικά ο άνθρωπος βγαίνει από το αδιέξοδο του θανάτου και της αμαρτίας, ζη αιωνίως, θεούται, χάρις εις την Ενανθρώπιση του Υιού του Θεού.
Έτσι αγαπητοί σήμερα γιορτάζομε το μήνυμα αυτό του ουρανού, ότι ήλθε να πραγματωθεί το αιώνιο σχέδιο του Θεού, της σωτηρίας του ανθρώπου.
Μία ωραιοτάτη εικόνα των όσων σας είπα, είναι μια προτύπωση εις την Π.Δ., η οποία και από μόνη της είναι υπέροχη αλλά πολύ δε παραπάνω, όπως ήδη τυπολογεί το μεγάλο αυτό γεγονός της αμαρτίας των ανθρώπων και της αναστάσεως των από την αγάπη του Θεού. Είναι το όραμα του Ιακώβ. Είναι γνωστό ότι ο Ιακώβ φεύγοντας από προσώπου του αδελφού του Ησαύ, ύστερα από εκείνη την απάτη που είχε συμβεί να λάβη την πρώτην και μοναδικήν ευλογίαν από τον πατέρα του τον Ισαάκ, και φοβουμένη η Ρεβέκκα μη τα δύο της παιδιά αλληλοεξοντωθούν εξ αιτίας ακριβώς αυτής της απάτης, της οποίας εφευρέτης ήτο αυτή η ίδια η Ρεβέκκα, διότι δεν είχε σκεφθεί και φαντασθεί αυτήν την απάτην ο Ιακώβ, αλλά μία απάτη η οποία –μη σας κάνει εντύπωση- έγινε αποδεκτή από τον Θεόν, γιατί απλούστατα ο Θεός είχε ήδη αποδοκιμάσει τον Ησαύ, που ήτο ο πρωτότοκος, ως πόρνος∙ το λέει η ιδία η Αγία Γραφή. «Τόν Ἰακώβ ἠγάπησα, τόν δέ Ἠσαῦ ἐμίσησα.» Και όπως λέγει η Κ.Δ. «μήν εἴσαστε ὅπως ὁ Ἠσαῦ, πού ἦταν πόρνος.» Πού πόρνος; Ὀχι ότι ήτο πόρνος. Αλλ’ ήτο εκείνος που εφαύλισε τα πρωτοτόκιά του, δηλ. εκείνος ο οποίος είπε «δέν βαρυέσαι τώρα∙ ἐγώ πεθαίνω, θέλω νά φάω, δέν μ’ ἐνδιαφέρει τίποτε, καί μοῦ μιλᾶς ἐσύ γιά πρωτοτόκια.» Τα δε πρωτοτόκια δεν ήτο τίποτε άλλο παρά η εκπλήρωση αυτής της μεγάλης βουλής του Θεού να έλθη ο Μεσσίας εις τον κόσμον. Δηλ. η Θεοτόκος θα είχε πρόγονον τον Ησαύ. Αυτό ο Ησαύ το φαυλίζει. Το αποδοκιμάζει και έτσι αντιλαμβάνεσθε ότι ο Ησαύ στέκεται εν πνευματική εννοία, πόρνος. Δηλ. ο άνθρωπος που δεν πίστεψε σε κείνο που ήδη είχε πιστέψει ο παππούς του ο Αβραάμ και ο πατέρας του ο Ισαάκ.
Έτσι ο Ιακώβ φεύγει από προσώπου του αδελφού του, από την μήνιν του αδελφού του και πηγαίνει στην παλιά του πατρίδα, την Ούρ, εκεί απ’ όπου κατήγετο ο παππούς του αλλά και η μητέρα του η Ρεβέκκα. Φεύγει μόνος του. Να σας κάνω και μία τοποθέτηση γεωγραφική. Ήδη ο Ισαάκ με τα παιδιά του κατοικούν κάπως νοτιότερα της Ιερουσαλήμ. Ο Ιακώβ φεύγει πεζός. Δεν έχει κανέναν συνοδόν, ούτε καν ζώο. Με λίγα εφόδια, τροφές, ξεκινάει, περνάει την Ιερουσαλήμ, σ’ ένα ταξίδι τεσσάρων ημερών, και 15 χιλιόμετρα βορείως της Ιερουσαλήμ, την Τετάρτη ημέρα, κουρασμένος, έπεσε να κοιμηθή. Ήταν στο ύπαιθρο. Δεν πήγε σε
κανένα σπίτι να κοιμηθή. Ήταν στο ύπαιθρο. Δεν πήγε σε κανένα σπίτι να κοιμηθή. Επήρε μία πέτρα, την έκανε προσκέφαλο και εκοιμήθη. Και είδε το εξής όνειρο: Είδε μία κλίμακα να στηρίζεται στη γη και να φθάνη στον ουρανό. Άγγελοι δε Θεού ανέβαιναν και κατέβαιναν της σκάλας, στον ουρανό, και λέγει εις τον Ιακώβ τα εξής: «Ἐγώ εἰμί ὁ Θεός Ἀβραάμ τοῦ πατρός σου καί ὁ Θεός Ἰσαάκ, μη φοβοῦ, ἡ γῆ, ἐφ’ἧς σύ καθεύδεις ἐπ’ αὐτῆς, σοί δώσω αὐτήν καί τῷ σπέρματί σου. Καί ἔσται τό σπέρμα σου ὡς ἡ ἄμμος τῆς γῆς και πλατυνθήσεται ἐπί θάλασσαν καί ἐπί λίβα καί ἐπί βορράν, καί ἐπ’ἀνατολάς καί ἐν εὐλογηθήσονται ἐν σοί πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς καί ἐν τῷ ὁδῷ πάσῃ οὗ ἄν πορευθῆς, και ἀποστρέψω σε εἰς τήν γῆν ταύτην, ὅτι οὐ μή σέ ἐγκαταλίπω, ἕως τοῦ ποιῆσας μέ πάντα ὅσα ἐλάλησά σοι.»
Αγαπητοί, μεγαλειώδες το όνειρο, μεγαλειώδες το θέαμα αλλά πιο μεγαλειώδης η ερμηνεία. Όταν ο Ιακώβ εξηγέρθη, λέγει, είπε ότι… δέν τό ἐγνώριζα ὅτι ἐστι Κύριος ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ, ὅτι αὐτός εἶναι τόποος ἅγιος, εἶναι οἶκος Θεοῦ, καί αὕτη ἡ πύλη τοῦ Οὐρανοῦ.» Πώς είναι εκεί η πύλη του Ουρανού; Πώς θα μπορούσε να είναι εκεί η πύλη του Ουρανού; Σε όποιο σημείο να πάη κανείς της γης, ουρανό βλέπει. Πώς μπορούσε να λέμε λοιπόν έναν τόπο μόνο ότι είναι η πύλη του Οὐρανοῦ;
Αγαπητοί η πύλη του Ουρανού ήταν ο τόπος εκείνος που επεστηρίζετο η κλίμακα. Διότι από εκεί θα ανέβαινε κανείς για να πάη στον Ουρανό. Συνεπώς εκεί ήτο η πύλη του Ουρανού. Ποιό είναι το κλειδί της ερμηνείας; Βεβαίως σ’ ένα πρώτο πλάνο, σ’ ένα πρώτο επίπεδο, η ερμηνεία αφορά εις τον ίδιον τον Ιακώβ. Αλλά όπως αντιλαμβάνεσθε, από τα ίδια τα λόγια του Θεού και από τους χαρακτηρισμούς που δίδει ο Ιακώβ, πολύ περισσότερο ξεπερνά την υπόθεση του Ιακώβ αυτό το όραμα. Και ποιο είναι εκείνο το οποίο ξεπερνά, το δεύτερο, θα λέγαμε, πλάνο, το δεύτερο επίπεδο, πέραν από την ερμηνεία που αποδίδεται στο πρόσωπο του Ιακώβ και την προσωπική του ιστορία. Είναι η Θεοτόκος! Και το μυστήριον της θείας Οικονομίας! Δηλ. το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού.
Ας δούμε όμως κάπως πιο προσεκτικά το ιερόν κείμενον. Είδε λέγει μία κλίμακα. Τί ήτο αυτή η κλίμαξ; «Καί ἐνυπνιάσθη, καί ἰδού κλίμαξ ἐστηριγμένη ἐν τῇ γῇ.» Κλίμαξ. Είναι γνωστό ότι η κλίμακα, η σκάλα, συνδέει δύο σημεία. Ένα υψηλόν και ένα χαμηλόν σημείον. Όχι επίπεδα σημεία, επί του αυτού επιπέδου, αλλά επί διαφορετικού ύψους. Μία έκφραση ότι ο Θεός και ο άνθρωπος είναι σε σημεία που δεν φτάνει ο δεύτερος τον πρώτον. Είναι… όπως να είναι κανείς σε μια πολυκατοικία με… έκατό ορόφους, και κάτω στον δρόμο να είναι κάποιος. Αλλά να μην υπάρχει σκάλα. Πώς θα φθάση αυτός που είναι κάτω επάνω; Δεν υπάρχει παρά μόνον μία λύση. Να ριχθή μία σκάλα. Είναι πολύ απλό. Αυτή η σκάλα λοιπόν δεν είναι παρά το προοίμιον της συνδέσεως Ουρανού και γης. Γιατί ; Διότι όταν οι πρωτόπλαστοι αμάρτησαν μέσα στον Παράδεισο, ενώ είχαν κοινωνία μετά του Θεού, και είχαν μία κάποια θεώση, διότι θα προσετίθετο και θα προσετίθετο αυτή η θέωση, αγαπητοί ήρθη η Χάρις του Θεού, η παρουσία του Θεού, δηλ. εσηκώθηκε η σκάλα. Να σας το πω μ’ ένα πάλι παράδειγμα. Τα παλιά τα κάστρα συνέδεαν την περιοχή τους, αφού περιεβάλλοντο με μία τάφρον από νερό, με τον υπόλοιπο άλλον κόσμον. Σηκώθηκε η σκάλα, δεν μπόρεί πια κανείς να περάση μέσα στο οχυρό. Κι’αυτό το οχυρό ήταν ο ουρανός. Ποιός μπορούσε ποτέ να μπη στο οχυρό «οὐρανός», κουβαλώντας μαζί του τρία πράγματα, τον θάνατο, την υλικότητα και την αμαρτωλότητα; Ήτο οχυρό. Δεν μπορούσε να μείνη ο άνθξρωπος εκεί. Αλλά να τώρα ανέλπιστα αγαπητοί μου, κατεβαίνει μία σκάλα. Και σαν να λέει «ἄνθρωπε ἀνέβα∙ Ιακώβ ἀνέβα.»
Ώστε λοιπόν η κλίμαξ είναι η Θεοτόκος. Γιατί είναι η Θεοτόκος; Είναι αυτή που συνδέει τα δύο σημεία, ουρανού και γης. Θέλετε; «Δι’ἧς κατῆλθεν ὁ Θεός.» Δηλ. ενανθρώπησε. Η Θεοτόκος είναι η δίοδος, η σκάλα∙ είναι αυτό ακριβώς, που σήμερα έλαβε το μήνυμα η Θεοτόκος. Στην σημερινή γιορτή του Ευαγγελισμού, δηλ. του χαρούμενο μηνύματος. Και η Θεοτόκος τί είπε; «Γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου∙ ἰδοῦ ἡ δούλη Κυρίου.» Να, εγώ είμαι η δούλη Κυρίου, να γίνη όπως το θέλει ο Κύριος, όπως το λες εσύ και το θέλει ο Κύριος. Ώστε λοιπόν κλίμαξ αγαπητοί είναι η Θεοτόκος.
«Προσέξτε. Ἡ κλίμαξ αὐτή, λέγει ἦτο ἐστηριγμένη ἐν τῇ γῇ. Σημαίνει ὅτι ἐκείνη πού θά ἐγίνετο ἡ δίοδος καθόδου τοῦ Θεοῦ διά τῆς Ἐνανθρωπήσεως, ἦτο ἄνθρωπος! Ἦτο ἑκατό τοῖς ἑκατό ἄνθρωπος. Ἡ κλίμαξ στηριγμένη στή γῆ. Δηλ. ἡ Θεοτόκος εἶναι στή γῆ. δηλ. ἄνθρωπος. Καί ἀφικνεῖτο, λέγει, εἰς τόν οὐρανόν», έφθανε εις τον ουρανό η κλίμακα αυτή. Ω, να εδώ που βρίσκομε την μαρτυρία του ουρανού. Είναι το πνευματικόν, ηθικόν ύψος της Υπεραγίας Θεοτόκου. Της οφείλομε χάριτας επί χαρίτων. Διότι το ύψος το δικό της που έφθασε στον ουρανό, κατέβασε τον Θεό στην γη. Το ύψος το ιδικόν της.
Αν ερωτήσετε, πόσο αγία ήτο η Θεοτόκος; Αν βάλωμε εκείνο το Παν, Παναγία, δεν το προσμετράμε. Η υμνογραφία μας λέγει ότι η Θεοτόκος είναι τιμιωτέρα και ενδοξοτέρα και των Χερουβίμ και τον Σεραφίμ. Ενδοξοτέρα και τιμιωτέρα πόσο; Μήπως είναι ποιητική υπερβολή; Δεν είναι. Διότι ο ίδιος ο Θεός αποκαλύπτει την αγιότητα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ξεκινάει από την γη και φθάνει στον ουρανό. Όπως η αγιότητα του ανθρώπου οφείλει να ξεκινά από τη γη και να φθάνη στον ουρανό. Δεν ξεπέρασε η αγιότητα των πιο αγίων ούτε το μπόϊ του ανθρώπου. Κι όμως αγαπητοί, η αγιότητα της Παναγίας ξεπέρασε τον εαυτό της, θα λέγαμε, ανήλθε εις αυτόν τον Ουρανόν.
Και άγγελοι ανέβαιναν και κατέβαιναν επάνω σ’ αυτή την κλίμακα. Αλήθεια, σκεφθήκατε ότι άγγελοι υπηρετούν την Θεοτόκον; Τις προσευχές της άγγελοι πάνε στον ουρανό. Και τα μηνύματα του Θεού, άγγελοι τα κατεβάζουν στη γη. Ανέβαιναν και κατέβαιναν. Η Θεοτόκος ανεβάζει τις προσευχές της, οι άγγελοι, και άγγελοι κατεβάζουν το μήνυμα του Θεού, και τις χάριτες του Θεού. Έτσι, βλέπει κανείς εδώ ότι δεν είναι παρά οι προσευχές και οι ευλογίες, οι προσευχές της Θεοτόκου και οι ευλογίες του Θεού.
Και ο Κύριος επεστήρικτο, λέγει. Είναι τόσο ωραίο αυτό, τόσο χαρακτηριστικό! Ο Κύριος. Ποιος; Ο Γιαχβέ. Ο Θεός Λόγος. Ακουμπούσε επάνω στη σκάλα. Όπως όταν είμαστε ψηλά και μιλάμε με κάποιον κάτω, ακουμπάμε στη σκάλα. Το φαντάζεσθε; Έρχεται τώρα εδώ ο Θεός Λόγος και επιστηρίζεται επί της Θεοτόκου! Ωραιοτάτη έκφραση πια μέσα στο μυστήριο της Θείας Οικονομίας, όταν ο Υιός και Λόγος του Θεού ενανθρωπήσας, νηπιάσας, είναι στην αγκαλιά της Υπεραγίας Θεοτόκου. Να το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως. Να η γέφυρα που κατεβάζει τον Θεό και ανεβάζει τον άνθρωπο. Η Υπεραγία Θεοτόκος. Να ο θαυμάσιος χαρακτηρισμός από τον Ιακώβ που λέγει «ὡς φοβερός ὁ τόπος οὗτος.» Σ’ αυτόν τον τόπο ήτο, λέγει, ο Θεός και δεν το γνώριζα. Ποιος είναι αυτός ο τόπος; Ποιά είναι αυτή η «χώρα;» Είναι η Θεοτόκος. Τι είναι η Θεοτόκος; Η χώρα του αχωρήτου. Είναι ο τόπος εκείνου που δεν πιάνει τόπο, που είναι έξω από κάθε τόπο. Και αυτός ο τόπος, αυτή η χώρα, τί είναι; Φοβερό. «Ὡς φοβερός, λέει ο Ιακώβ, ὁ τόπος οὗτος.» Είναι το φοβερόν του μυστηρίου της Ενανθρωπήσεως. Εκείνο που είδε ο Αββακούμ και όλοι οι προφήται. «Τρόμαξα, λέει, Κύριε, ὅταν εἶδα τό μυστήριό σου.» Τί; Ότι ο Θεός γίνεται άνθρωπος. Και δεν πυρπολείται η δημιουργία; Όπως λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος; Δεν πυρπολείται η δημιουργία. Από την αγάπη του Θεού. Αλλά μόνον εκείνος που θα μπορούσε να βαθύνη σ’ αυτό το μυστήριον, θα μπορούσε να νοιώση πόσο φόβο και τρόμο προκαλεί το μυστήριον αυτό.
Κι’ ακόμη έναν χαρακτηρισμό δίνει ο Ιακώβ. Ότι αυτός ο τόπος είναι οίκος Θεοῦ! Πού κατοικεί ο Θεός; Στη γη; Όχι βεβαίως. Ο ίδιος ο Θεός λέγει ότι… «τί μοῦ φτιάχνετε ναό;» Ο Θεός είπε να γίνη ο ναός, προσέξατέ το. Αλλά για να εκφράση όμως την υπέρβαση την δική Του από τα ανθρώπινα κατασκευάσματα και από τα δημιουργήματά Του γενικότερα, «τί μοῦ κατασκευάζετε ναόν», λέει στον Σολομώντα. «Ὁ οὐρανός εἶναι θρόνος μου καί ἡ γῆ τό ὑποπόδιον των ποδῶν μου.» Πώς τώρα λέγει εδώ ο Ιακώβ, ο προφήτης Ιακώβ ότι ο τόπος αυτός είναι οίκος Θεού; Οίκος Θεού είναι η Θεοτόκος! Διότι εκεί εφιλοξένησε τον Υιόν του Θεού, τον Θεόν Λόγον και έγινε η Θεοτόκος οίκος Θεού. Χάρις εις αυτήν, που έγινε πρώτη οίκος Θεού και όντως Θεοτόκος, γινόμεθα κι’ εμείς οίκος Θεού. Δεν γνωρίζετε, λέει ο Απόστολος Παύλος, ότι είσαστε ναός Θεού; Ναός του ζώντος Θεού; Πώς θα μπορούσαμε να γίνωμε εμείς ναός ζώντος Θεού, εάν αγαπητοί μου δεν είχε γίνει πρώτη. Αυτή η Κυρία Θεοτόκος, ναός, οίκος Αυτού του Θεού;
Και ο τελευταίος χαρακτηρισμός. «Ἐδῶ εἶναι ἡ πύλη τοῦ Οὐρανοῦ.» Ναι∙ εδώ είναι η πύλη του ουρανού. Δεν υπάρχει η σωτηρία. Δεν μπορείς να μπεις στην Βασιλέα του Θεού. Δεν μπορείς να γνωρίσης τον Θεό. Δεν μπορείς να γνωρίσης το μυστήριο της Αγίας Τριάδος. Δεν μπορείς να γνωρίσης τις βουλές του Θεού. Εκείνο που είπε ο Κύριος στους μαθητές Του, «σέ σᾶς δόθηκε νά γνωρίσετε τά μυστήρια τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν», δεν μπορούμε αυτά να τα γνωρίσωμε, παρά μόνο δια της Θεοτόκου! Η Θεοτόκος είναι η πύλη δια της οποίας η γνώσις. Η Θεοτόκος είναι η πύλη δια της οποίας η ζωή. Η Θεοτόκος αγαπητοί μου, εκείνη, που ανέβασε τον εαυτό της τόσο υψηλά, για να μας δώση τι; Ακούστε τι. Όπως λέγει ο Θεός, διότι ο ίδιος ο Θεός ομιλεί εις τον Ιακώβ και του λέγει ότι «σέ σένα θά ἐνευλογηθοῦν ὅλοι οἱ λαοί, πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς καί ἐν τῷ σπέρματί σου.» Ποιό είναι το σπέρμα του Ιακώβ; Για να μη νομίσετε ότι αυθαιρετώ, το ερμηνεύει ο Απ. Παύλος. Δεν λέγει «στά σπέρματά σου», αλλά «ἐν τῷ σπέρματί σου». Το λέγει σαφώς εις Ενικόν Αριθμόν. Όχι εις πληθυντικόν. Για να τονίση το κατ’ εξοχήν σπέρμα του Ιακώβ. Και το κατ’ εξοχήν σπέρμα του Ιακώβ θα ήτο η Θεοτόκος! Ακριβέστερα, ο Ιησούς Χριστός! Εκείνος που θα εδίδετο και θα απεδίδετο από την Υπεραγίαν Θεοτόκον, και θα ήτο αυτό το σπέρμα του Ιακώβ. Ο Χριστός. Ο Μεσσίας. Ο Λυτρωτής του κόσμου.
Αυτό αγαπητοί μου, σ’ ένα πρόχειρο, θα λέγαμε, σχεδίασμα, σχεδιαγράφημα, το μυστήριον της Ενανθρωπήσεως όπως το γιορτάζομε, κι όπως το ζούμε, ή οφείλομε να το ζούμε σήμερα. Και ο Ευαγγελισμός δεν είναι μια γιορτή που κάποτε έγινε και πέρασε. Σαν γεγονός ναι, αλλά μένει πάντοτε μέσα στον κόσμο. Για να ευαγγελίζεται η ανθρωπότητα το χαρούμενο μήνυμα του ουρανού, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνη ο άνθρωπος Θεός δια της Θεοτόκου.
43η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
