Θά σᾶς θυμίσω ὅ,τι σᾶς εἶπα τήν περασμένη φορά. Λέει… ὁ Χότζας ἔδερνε τήν κόρη του πρίν πάει νά φέρει τό νερό μέ τήν στάμνα. Καί ἐκείνη διαμαρτύρεται…: «Γιατί, πατέρα, μέ δέρνεις; Καί ἐκεῖνος εἶπε: «Ἒ, γιά νά μήν σπάσεις τήν στάμνα!». «Μά δέν τήν ἔσπασα!». «Μά ἅμα τήν σπάσεις, θά εἶναι ἀργά!». Ἔτσι, ἄν μέσα σας ἀπό τά καθίσματα τοῦ Κατηχητικοῦ σχολείου, δέν συνειδητοποιήσετε ὅλες αὐτές τίς μορφές τῆς ἀνηθικότητος τότε πότε; Ὃταν θά μεγαλώσετε; Ὃταν θά φύγετε ἀπό δῶ, τότε θά μάθετε ὅτι ἐτούτη ἤ ἐκείνη ἡ μορφή εἶναι ἁμαρτία (τῆς ἀνηθικότητος ἐννοῶ μορφές); Ἐδῶ θά τά μάθετε, ἐδῶ! Κι ὅπως λέει ἕνας σύγχρονος συγγραφεύς, ὁ Tihamer Toth: «Παιδί μου», λέγει, «ἐγώ θά σοῦ τά πῶ. Δέν θέλω νά τ’ ἀκούσεις ἀπό τό πεζοδρόμιο. Ἐγώ θά σοῦ τά πῶ». Διότι ὑπάρχει ἡ βαρύτης καί ἡ συναίσθηση ὅτι ἐκεῖνα τά ὁποῖα θά ποῦμε εἶναι σωστά. Γι’ αὐτό, λοιπόν, δικαιολογῶ τό γιατί παίρνω ὅλα αὐτά, καί σᾶς τά ἀναλύω τώρα, παρότι μοιάζουν ὅτι εἶναι περίεργα ὡς προσφορά γιά ἕνα Κατηχητικό Σχολεῖο. Ἐγώ δέν τό λέγω Κατηχητικό Σχολεῖο, τό λέγω ὅτι ἐδῶ μαζευόμαστε καί ἔχουμε τά κατηχητικά μας μαθήματα. Ἁπλῶς, κατηχητικά μαθήματα. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς καί ἔχουμε μία ποικιλία ἀκροατηρίου.
Συνεχίζουμε, λοιπόν, νά δοῦμε γιά τήν μοιχεία, καί σᾶς ἔλεγα τήν περασμένη φορά ὅτι δέν εἶναι τι ἄλλο παρά ἡ παρουσία ἑνός τρίτου ἀνθρώπου μέσα εἰς τόν γάμο. Καί ἐάν ὁ γάμος εἶναι μυστήριο, αὐτό μυστήριο προσβάλλεται, ἀλλά καί ταυτοχρόνως προσβάλλεται καί ἕνα ἄλλο μυστήριο -τό μέγα μυστήριο κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο- πού εἶναι ἡ ἕνωσις Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας. Αὐτά λέγαμε τήν περασμένη φορά. Καί αὐτά ἐξάλλου πού λέγαμε ἀποτελοῦν καί τήν θεολογικήν θεμελίωση τοῦ γάμου. Μήν ξεχνᾶμε ὅτι τό ἦθος, δηλαδή ἡ πνευματικότητα ἡ εὐαγγελική πάντοτε ἔχει θεολογικήν θεμελίωσιν. Ἀκόμη καί τό ψέμα. Δέν λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Μή ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους»; Γιατί; Διότι «ἀλλήλων μέλη ἐσμέν». «Διότι ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλον, εἴμεθα μέλη τοῦ ἑνός σώματος». Βλέπετε, λοιπόν, ὅτι τό ἦθος πρέπει νά εἶναι θεολογικά θεμελιωμένο. Καί ἔτσι ἀφοῦ προσβάλλει ἡ μοιχεία, τό μέγα μυστήριο (κι αὐτή ὡς μυστήριο) τότε ἀντιλαμβάνεστε, ὅπως σᾶς εἶπα, ὅτι εἶναι ἕνα βαρύτατο ἁμάρτημα. Ἀκόμα ἡ μοιχεία εἶναι μία βαρυτάτη ἀδικία ἐκ τοῦ ἑνός πρός τό ἄλλο μέλος τοῦ ζεύγους. Δηλαδή ἐάν ἕνας ἄνδρας πέφτει στήν μοιχεία ἀδικεῖ τήν σύζυγό του. Καί ἀντιστρόφως. Λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω»… -μεγάλοι ἀπό σᾶς, μεγάλα παιδιά, μπορεῖτε νά βρεῖτε σ’ ἕνα ὑπόμνημα, τί θά πεῖ «τήν ὀφειλομένην εὔνοιαν». «Νά ἀποδίδει», λέει, «ὁ ἄνδρας εἰς τήν γυναῖκα, ὁμοίως δὲ καὶ ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί». Ὑπάρχει μία ἀμοιβαία, θά λέγαμε, ὀφειλή, ἐδῶ. Χρέος, ὀφειλή. «Ἡ γυνὴ -λέγει καί τό αἰτιολογεῖ- τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ᾿ ὁ ἀνήρ»· δηλαδή «Ἡ γυναῖκα δέν ἐξουσιάζει τό σῶμα της ἀλλά ὁ ἄνδρας, ὁ σύζυγος, ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ᾿ ἡ γυνή». Οὔτε ὁ ἄνδρας ἐξουσιάζει τό δικό του τό σῶμα, ἀλλά ἡ γυναῖκα του, ἡ σύζυγος. Ὥστε, θά λέγαμε, ἔχουμε μία χιαστί τοποθέτηση. Ἡ γυναῖκα ἐξουσιάζει τό σῶμα τοῦ ἀνδρός καί ὁ ἄνδρας ἐξουσιάζει τό σῶμα τῆς γυναικός. Ἄν, λοιπόν, ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, ἀντιλαμβάνεστε ὅτι διακρίνουμε ἐννοεῖται μέσα στά θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅτι το σῶμα τοῦ ἀνδρός ἐξ ὁλοκλήρου ἀνήκει στή γυναῖκα, τό σῶμα τῆς γυναικός ἐξ ὁλοκλήρου ἀνήκει στόν ἄνδρα. Καί συνεπῶς βλέπετε ὅτι ἄν τό σῶμα αὐτό ὑποκλαπεῖ καί δοθεῖ στό τρίτο πρόσωπο –εἴτε ἐκ μέρους τοῦ ἀνδρός εἴτε ἐκ μέρους τῆς γυναικός- ὑπάρχει μία βαρυτάτη ἀδικία σέ έκεῖνον πού ἀνήκει τό σῶμα, ἤ στόν ἄνδρα ἤ στήν γυναῖκα. Στήν ἐποχή μας ἡ μοιχεία μεταξύ Χριστιανῶν, δέν θεωρεῖται πλέον ἁμάρτημα(!) μέ τό ἐπιχείρημα τῆς ἀλλαγῆς καί τό σπάσιμο τῆς μονοτονίας. Σοῦ λέγει: «Μά, μ’ἕναν ἄνδρα πάντα θά εἶμαι;», λέει μία γυναῖκα. Ἤ: «Μέ μία γυναῖκα θά εἶμαι σ’ ὅλη μου τή ζωή;». Φοβερόν! Κι αὐτά ἀπό Χριστιανούς! Διότι ἐάν δέν εἴμεθα Χριστιανοί, δέν ξέρω...
Ἄ, νά σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα πού τό θυμήθηκα τώρα. Κάποτε ἐπεσκέφθη ἕναν ζωγράφο ὁ Σωκράτης. Τοῦ ἐπόζαρε μία πόρνη καί τήν ζωγράφιζε, ἄς ποῦμε. Τότε αὐτή τόν προκαλοῦσε τόν Σωκράτη, καί ἀπήντησε ὁ Σωκράτης… (τί ὡραῖα!)… ἀκοῦστε τί ἀπήντησε: «Εὐχαρίστως», λέγει, «θά ἐρχόμουνα μαζί σου, ἄν δέν εἶχα μιά καλύτερή σου νά μέ περιμένει στό σπίτι». Κι αὐτά ἀπήντησε ὁ εἰδωλολάτρης(!) Σωκράτης. Τί θά ἀπαντοῦσε ἕνας Χριστιανός πολύ περισσότερο; Ἀντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ὅτι σήμερα δυστυχῶς ἔχουμε αὐτό τό κατάντημα.
Στήν «Πρός Διόγνητον» Ἐπιστολή, πού εἶναι ἕνα διαμάντι τῆς πρωτοχριστιανικῆς φιλολογίας, ἐκεῖ μεταξύ τῶν πολλῶν ἄλλων, γράφει καί τό ἐξῆς (εἶναι στήν 5η παράγραφο): «Οἱ Χριστιανοί τράπεζαν κοινήν παρατίθενται, ἀλλ οὐ κοίτην». «Βεβαίως παραθέτουν», λέγει, «οἱ Χριστιανοί κοινό τραπέζι, ἀλλά δέν παραθέτουν κοινό κρεβάτι». Τό ἀντιλαμβάνεστε παιδιά; Προσέξτε. Δυστυχῶς, σᾶς εἶπα, σήμερα οἱ Χριστιανοί μας ἔπαυσαν στήν πίστη καί στήν βιοτή νά εἶναι Χριστιανοί. Μόνο ψιλῷ ὀνόματι εἴμεθα χριστιανοί, καί ἔτσι τό ἁμάρτημα τῆς μοιχείας εἶναι εὐρύτατο. Ἐξάλλου δέν θά ἀπονοινικοποιεῖτο -ὅπως ἔγινε στίς ἡμέρες μας ἡ ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας- ἄν δέν ἦταν εὐρύτατα διαδεδομένη. Σήμερα τό μεσημέρι πού ἔχει ἀπό τήν 1:30 μ.μ. ἕως τίς 2:30 μ.μ. μία συζήτηση στρογγυλῆς τραπέζης τό πρῶτο πρόγραμμα, ἄκουσα κάτι λίγο γιατί εἶχα δουλειά βέβαια (κάτι πολύ λίγο), τό ἐξῆς. Ὅτι προκειμένου νά πᾶνε δημοσιογράφοι γυναῖκες εἰς τήν Τεχεράνη, τό ὑπουργεῖο τῶν Ἐξωτερικῶν τούς συνέστησε νά προμηθευτοῦν εἰδικά ροῦχα. Ἔπρεπε νά εἶναι μακρύ τό φουστάνι, καί νά φοροῦν εἰδικό κάλυμμα στό κεφάλι! Μέ ἐντυπωσίασε. Αὐτά ἐάν τά ζητοῦσε σήμερα τό Ἰσλάμ, γιατί οἱ Χριστιανοί νά μήν τά ἔχουν; Γιατί, βεβαίως, κοσμικοποιήθηκαν πλέον οἱ Χριστιανοί. Φυσικά κι αὐτοί τείνουν νά κοσμικοποιηθοῦν, ἀλλά τοῦτο μόνο σᾶς λέγω ὅτι εἶναι ντροπή μας καί ἔλεγχός μας γιά μᾶς τούς Χριστιανούς. Δέν θά ἤθελα νά πῶ αὐτό πού κάνει τό Ἰσλάμ νά ἐκτελεῖ τόν μοιχόν ἤ τήν μοιχαλίδα. Ὄχι. Ἀλλά βλέπετε ὅτι ἔχουν περισσοτέραν εὐαισθησίαν ἀπό μᾶς τούς Χριστιανούς πού ἔχουμε τό Εὐαγγέλιον, κι αὐτό εἶναι γιά ἔλεγχό μας καί γιά ντροπή μας.
Παιδιά μου, πολύ προσέξατε, σᾶς παρακαλῶ πολύ προσέξατε αὔριο στήν ἔγγαμη ζωή σας. Πολύ προσέξατε! Ἀκούσατε πῶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον θεσμοθετεῖ τόν γάμον ἀπό τήν «Πρός Ἐφεσίους» ἐπιστολή καί μάλιστα αὐτά τά ὁποῖα λέγονται καί εἰς τήν ἀκολουθία, εἰς τό μυστήριον τοῦ γάμου, καί πού κάποτε μιά Λαρισαία φεμινίστρια ὅταν ἔγινε ὁ πολιτικός γάμος εἶπε (δημοσιεύτηκε αὐτό): «Ἐπιτέλους δέν θά ἀκούγεται ὅτι ἡ γυνή νά ὑπακούει καί νά ὑποτάσσεται εἰς τόν ἄνδρα. Ἐπιτέλους!». Εἴδατε; Μά ὅταν δέν ὑποτάσσεται εἰς τόν ἄνδρα κι ὅταν τά πράγματα εἶναι ὅπως τά θέλει ὁ πολιτικός γάμος καί ἡ κοσμικότητα βεβαίως, τότε ἡ μοιχεία εἶναι στήν ἡμερησία διάταξη. Λοιπόν λέει στήν «πρός Ἐφεσίους», γράφει, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ, «οἱ γυναῖκες νά ὑποτάσσονται εἰς τούς ἄνδρες των, ὅπως εἰς τόν Κύριον», «ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας – βλέπετε, πηγαίνει ἀναλογικά…- ἀλλ' ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ», «ὅπως», λέει, «ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται στόν Χριστόν», «οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί», «νά ὑποτάσσσονται ἐν παντί στούς ἄνδρες των». Θά πεῖ κάποιος: «Μπά! (γιατί τό ἄκουσα κι αὐτό σάν παράπονο) ὅτι ὅλο τούς ἄνδρες», λέει, «τούς ἐπαινεῖτε, ὅλα τά ἀμνηστεύετε, ἐκτός ἀπό τίς γυναῖκες. Τίς γυναῖκες ὅλο καταδικάζετε, κατακεραυνώνετε». Ἐγώ; Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἔτσι μιλάει. Λοιπόν, γιά νά μή νομιστεῖ ὅτι κατεξουσιάζει ὁ ἄνδρας τη γυναῖκα, παρότι ὁ Θεός εἶπε εἰς τήν Εὔα μετά τήν πτώση τους, ὅτι «ὁ ἀνήρ σου θά σέ κυριεύσει», «θά γίνει κύριός σου». Μέχρι τότε δέν ὑπῆρχε αὐτό. Ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἦσαν κύριοι τῶν ζώων, τῶν θηρίων, ὅταν ὁ Θεός εἶπε ὅτι θά κατακυριεύσει ὁ Ἀδάμ τή γῆ καί τά ζῶα… κ.λπ…, τώρα ὅμως κατακυριεύεται καί ἡ γυναῖκα ἀπό τόν ἄνδρα, γιατί; Γιατί στάθηκε ἐπιπολαία και ἀνόητος καί παρέσυρε τόν ἄνδρα της εἰς τήν γνωστή πτώση. Ὅμως, δεῖτε, παρακαλῶ, τήν θέση τοῦ ἀνδρός μέσα στόν Χριστιανικόν γάμον, εἰς τήν χριστιανικήν οἰκογένεια καί, παρακαλῶ, θαυμάσατε. Συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος: «Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς». Πόσο μπορεῖ ἕνας ἄνδρας νά ἀγαπᾶ τήν γυναῖκα του; Ὅσο ὁ Χριστός ἀγαπᾶ τήν Ἐκκλησία. Κι ὁ Χριστός παρέδωκε τόν Ἑαυτό του ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καί ὁ ἄνδρας ὑπέρ τῆς συζύγου. Εἴδατε; Σπουδαία θέσις αὐτή! Παντοῦ στήνεται τό ὑποδειγμα. Παντοῦ προβάλλεται τό ὑπόδειγμα, Χριστός-Ἐκλλησία. «Οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα». «Ἔτσι», λέει, «ὀφείλουν νά ἀγαπᾶν οἱ ἄνδρες τίς γυναῖκες των, ὅπως τά ἴδια τους τά σώματα». «Ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ (:«Ἄν ὁ σύζυγος ἀγάπάει τήν γυναῖκα, τότε ἀγαπάει στήν πραγματικότητα τόν ἑαυτόν του»). … πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ' ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα». Βλέπετε; Αὐτή εἶναι ἡ ὡραία θέσις μέσα στόν γάμο ἀνδρός καί γυναικός. Ποία θέσις; Ὑποτάσσεται μέν ἡ γυναῖκα, φοβεῖται τόν ἄνδρα ὡς τήν κεφαλήν. Φέρ’ εἰπεῖν ἐάν ὁ ἐγκέφαλός μου δέν διατάξει νά περπατήσω κάπου, τά πόδια διστάζουν νά περπατήσουν. Ὅταν πέσω στίς λάσπες, ἡ κεφαλή θά μοῦ πεῖ: «Ἒ! Ἀπρόσεκτε, τά πόδια σου ποῦ ἔπεσαν;». Μ’ αὐτήν τήν ἔννοια κυβερνᾶ τό σπίτι του ὁ ἄνδρας, ἀλλά ὅμως, ἄν προσέχετε σ’ αὐτά τά σημεῖα, αὐτές τίς γραμμές, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά μία ὡραία συνεργασία ἀνδρός καί γυναικός. Διότι ἡ γυναῖκα βγῆκε ἀπό τήν πλευρά τοῦ ἀνδρός, ὅπως καί ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν πλευρά τοῦ Χριστοῦ, καί συνεργάζονται. Οὔτε ἀπό τήν κεφαλή βγῆκε ἡ γυναῖκα, οὔτε ἀπό τά πόδια, οὔτε εἶναι ὑποπόδιον τῶν ποδῶν τοῦ ἀνδρός ἡ γυναῖκα ἀλλά οὔτε καί διαφεντεύει τοῦ ἀνδρός. Εἶναι ἀπό τήν πλευρά, πού σημαίνει συνεργασία. Αὐτά, παιδιά, ὡς πρός τό θέμα τοῦ γάμου καί τήν ἀποφυγή τῆς μοιχείας. Θά πῶ ἄλλη μία φορά καί παρακαλῶ νά σφηνωθεῖ μέσ’ στ’ αὐτιά σας καί μέσα τήν καρδιά: ὁ Θεός νά μᾶς φυλάξει ποτέ μήν συμβεῖ. Ὄχι μόνο πορνεία (πρό τοῦ γάμου) πού μιλήσαμε μέχρι τώρα, ἀλλά οὔτε καί μοιχεία μέσα εἰς τόν γάμον. Πρέπει νά τηρηθεῖ ἡ ἁγνότητα καί ἐκτός καί ἐντός τοῦ γάμου. Γι’ αὐτό λέγει ὁ Ἀπόστολος στήν «Πρός Ἑβραίους»: «Τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσιν, καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος». Εἴδατε; Ἡ κοίτη, τό κρεβάτι τό συζυγικό, ἀμίαντο, καθαρό. «Πόρνους δὲ καὶ μοιχοὺς κρινεῖ ὁ Θεός», «τούς πόρνους (ἐννοεῖται πρό τοῦ γάμου ἁμαρτάνοντας) καί τούς μοιχούς (ἐννοεῖται μέσ’ στόν γάμο ἁμαρτάνοντας) θά καταδικάσει ὁ Θεός».
Καί τώρα, παιδιά, γιατί ὁ χρόνος πιά δέν μᾶς παίρνει -ἀκόμα ἕνα μάθημα ἔχουμε- καί πρέπει νά ὁλοκληρώσουμε τό θέμα αὐτό νά μήν τό ἀφήσουμε γιά τόν Σεπτέμβριο, (νά μήν εἴμεθα μετεξεταστέοι…μειδιάματα…), ναί, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Μή πλανᾶσθε· … οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται... βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». Μπαίνει τώρα σ’ ἕνα ἄλλο κεφάλαιο, τό ὁποῖον στήν ἐποχή μας ὅσο ποτέ ἄλλοτε εἶναι ἐπίκαιρο καί ἐνδιαφέρον. Τί εἶπε; «Μή πλανᾶσθε, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι εἶναι ὁμοφυλόφιλοι, εἴτε κατά ἐνεργητικόν τρόπον (:«ἀρσενοκοῖται») εἴτε κατά παθητικόν τρόπον (:«μαλακοί») -αὐτοί εἶναι οἱ «μαλακοί»- βασιλεία Θεοῦ δέν θά κληρονομήσουν». Πρόκειται ἐδῶ, ὅπως ἀντιλαμβάνεστε, γιά τήν διαστροφή, προσέξτε ἡ διαστροφή αὐτή ὑπάρχει καί στίς ἄνδρες καί στίς γυναῖκες -προσέξτε!- ὅπως στίς γυναῖκες ὑπάρχει μέ τήν ὀνομασία «λεσβιασμός». Τό λέει, ἐξάλλου, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καθαρά-καθαρά, περιγραφικά μάλιστα, καί χοντρά-χοντρά (ἄν μοῦ ἐπιτρέπεται νά τό πῶ ἔτσι) εἰς τήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή. Λοιπόν, τί εἶναι; Πρόκειται γιά τήν διαστροφή τῆς γενετησίου ὁρμῆς. Διαστροφή. Μετά τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, ὃλες οἱ ἐνέργειες τοῦ ἀνθρώπου διαστράφησαν. Ὅλες οἱ ἐνέργειές του. Παντοῦ σέ ὅλους τούς τομεῖς. Ἡ πιό μεγάλη, ὅμως, καταστροφή πού ἔγινε ἦταν ἐπάνω στό γενετήσιο ἔνστικτο. Γι’ αὐτό ὁ Θεός, παιδιά, ἔντυσε τούς πρωτοπλάστους. Ἄν ρωτήσετε γιατί; Βέβαια θά κρύωναν… καλύτερα, θά ὑπέκειντο εἰς τίς κλιματολογικές συνθῆκες, πιά τό σῶμα ἔπρεπε νά ντυθεῖ. Ἀλλά αὐτό εἶναι δεύτερο. Τό πρῶτο εἶναι γιά νά μή γίνει εὔκολη ἡ πρόσβαση στήν γεννητική περιοχή καί ἐπέλθει καταστροφή. Δηλαδή κρύπτει ὁ ἄνθρωπος πλέον τήν γεννητική περιοχή. Ἀλλιώτικα δέν θά ἦταν τόσο ἔντονη περιγραφή ὅτι καί οἱ δύο (Ἀδάμ καί Εὔα) ἦταν γυμνοί καί μάλιστα σημειώνει «καί οὐκ ἠσχύνοντο», «δέν ἐντρέποντο». Γιατί; Δέν ὑπῆρχε πονηρία. Δέν ὑπῆρχε. Τώρα ὅμως αἰσχύνονται. Τί λέγει ὁ Ἀδάμ; «Κρύφτηκα…»· ἄσε ὅτι ὁ ἴδιος ἔκανε μία πρόχειρη ἐκεῖ ἐνδυμασία… πρόχειρη… νά κρύψει τί; Τήν γύμνωσή του, ντράπηκε τόν Θεό. «Ντράπηκα», λέγει, «ἄκουσα τήν φωνή σου καί ντράπηκα καί κρύφτηκα». «Γιατί, ποιός σοῦ εἶπε ὅτι ἤσουνα γυμνός;». Ἔφυγε ἡ ἀθωότης! Ὅπως ἕνα μικρό παιδί δέν ντρέπεται νά εἶναι γυμνό καί νά ἐπιδεικνύει τόν ἑαυτό του, δέν ντρέπεται, ἔχει μίαν ἀθωότητα. Μετά, ὅμως, τά πράγματα εἶναι διαφορετικά.
Ἀκόμη βλέπουμε ὅτι ὁ Θεός ντύνει τόν ἄνθρωπο, ὄχι μόνο νά καλυφθεῖ ἡ γύμνωσις τῆς γενετησίου περιοχῆς, ἀλλά καί γενικότερα τοῦ σώματος. Διότι καί τό σῶμα θά γίνεται αἰτία προκλήσεως. Κιν ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά ὁ Θεός ἔθεσε καί τήν αἰδώ (εἶναι ἡ ντροπή), τήν ὁποία ὁ Θεός βάζει ἔμφυτα μέσα στόν ἄνθρωπο ἀκριβῶς γιά νά προστατέψει τήν γενετησία ὁρμή. «Πῶς θά ξεντυθῶ;», θά πεῖ κάποιος, «θά βγάλω τά ροῦχα μου; Πῶς θά κάνω αὐτήν τήν ἁμαρτία;». Καί αὐτός ὁ ὁποῖος καταφέρνει νά ὑπερνικᾶ τήν ντροπή, νά τήν ποδοπατᾶ τήν ντροπή. Μοιάζει μ’ ἐκεῖνο τό γουρούνι (τόν χοῖρο) πού μπαίνει μέσα σ’ ἕναν ἀνθόκηπο καί μέ τήν μουτσούνα του, μέσα σέ λίγη ὥρα, τόν κῆπον αὐτόν τόν καταστρέφει. Ἔτσι μοιάζει ἐκεῖνος πού ποδοπατᾶ τήν ντροπή.
Παιδιά, τό ‘παμε-θά τό ξαναποῦμε, ἡ γενετησία περιοχή εἶναι τά «ἅγια τῶν ἁγίων» τῆς κτιστῆς ὁρατῆς δημιουργίας καί χριεάζεται ἰδαιτέρα εὐλάβεια καί προσοχή. Κι ὅπως τά ἅγια τῶν ἁγίων εἶναι κρυμμένα… να, βλέπετε τό τέμπλο ἐδῶ;… Εἶναι κρυμμένα, σκεπάζουμε τά ἅγια τῶν ἀγίων, ἔτσι σκεπάζουμε τά ἅγια τῶν ἁγίων τῆς βιολογίας! Δηλαδή τῆς λειτουργίας τῆς γενετησίου. Ὅμως, δυστυχῶς, ὁ ἄνθρωπος γρήγορα ἄρχισε νά διαστρέφει κι αὐτήν τήν περιοχή. Τί τόν ἔκανε νά τό κάνει αὐτό; Ἐδῶ προσέξτε. Παιδιά! Ἡ πλησμονή! Προσέξτε, μία λέξη: Ἡ πλησμονή. Εἶναι γνωστό ὅτι ἡ διαστροφή πάντοτε εἶναι προϊόν τῆς πλησμονῆς. Τί θά πεῖ «πλησμονή»; Τό νά τά ἔχεις πολλά. Ὠθούμενος ἀπό μία ἄπληστη (ἀχόρταστη) ἀναζήτηση τῆς ἡδονῆς, ζητᾶ ὁ ἄνθρωπος νέους τρόπους γιά νά αὐξήσει τήν ἡδονή καί νά τήν ἐπεκτείνει. Ἀλλά δέν εἶναι μόνο αὐτό, εἶναι καί κάτι ἄλλο, εἶναι καί ἡ πλησμονή τῶν ἀγαθῶν. Τρώγει καλά, πίνει καλά (ὁ ἄνθρωπος), κι ἀρχίζει νά ἀσωτεύει. Ὅταν πεινᾶ, δέν ἀσωτεύει. Συνεπῶς ἐδῶ ἡ πλησμονή δέν εἶναι μόνο στήν περίπτωση τῆς δυνατότητος τοῦ ἀνθρώπου νά αἰσθάνεται αὐτόν τόν κόρο, αὐτό τό «μπούχτισμα» καί ζητάει νέους τρόπους γιά νά ἱκανοποιηθεῖ, εἶναι καί ἡ πλησμονή τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Πολύ φαΐ, πολύ φαγητό, πολύ αὐτοκίνητο, ὅλα ἄνετα, ὅλα πολλά. Ἀπό τήν στιγμή, λοιπόν, πού θά ὑπάρξει πλησμονή τῶν ἀγαθῶν, ὑπάρχει καί ἡ διαστροφή. Αὐτά τά πράγματα πηγαίνουν τό ἕνα κοντά στ’ ἄλλο, γιατί τό ἕνα γεννᾶ τό ἄλλο. Γι’ αὐτό ἔρχεται κάποιος χαλινός πού εἶναι ἡ ἐγκράτεια εἰς τήν γενετησία ὁρμή. Σοῦ λέει: «Πρόσεξε, εἶσαι ἀνύπαντρος, δέν θά κάνεις τίποτα». Στόν γάμο; Κι ἐκεῖ ἔχουμε περιόδους νηστείας καί ἐγκρατείας ὅταν νηστεύουμε. Ἀλλά ὄχι μόνο ὅταν νηστεύουμε, ὅπως εἶναι μία Σαρακοστή ἤ Τετάρτη ἤ Παρασκευή, ἀλλά εἶναι καί οἱ αἰδέσιμες ἡμέρες, ὅπως εἶναι ὅλες οἱ Κυριακές κι ὅλες οἱ γιορτές οἱ μεγάλες, ὥστε ἀκριβῶς νά ἀποφευχθεῖ αὐτός ὁ κόρος, αὐτό τό μπούχτισμα, γιά νά μήν ἀναζητᾶ ὁ ἄνθρωπος πλέον τήν διαστροφή στήν ἡδονή. Ὅταν ἐμποδίζεται ἀπό τήν κατά φύσιν κατάσταση, τότε δέν ζητάει τήν παρά φύση κατάσταση.
Τό πρῶτο ἱστορικό φαινόμενο διαστροφῆς τῆς γενετησίου ὁρμῆς, καί μάλιστα κατά μαζικόν τρόπον, εἶναι ἡ ἁμαρτία τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας, γι’ αὐτό καί ἡ ὁμοφυλοφιλία λέγεται καί Σοδομισμός, ἀπό τά Σόδομα, γι’ αὐτό λέγεται Σοδομισμός. Εἶναι τόσο φοβερά αὐτή ἡ ἁμαρτία ὥστε νά ὑπάρχει αὐτό τό λεκτικόν σχῆμα τῆς Γραφῆς. Ἀλλά πρίν σᾶς τό πῶ, νά σᾶς πῶ μέ δυό λόγια τήν ἱστορία. Ὅταν ὁ Ἀβραάμ δέχθηκε τούς τρεῖς ἄνδρας, εἰς τύπον τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, καί τότε λέγει ὁ Θεός: «Κραυγή Σοδόμων καί Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με (:Φωνή ἀνέβηκε σέ μένα, καί πολύ δυνατή) καί αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα (:καί οἱ ἁμαρτίες τους εἶναι φοβερά μεγάλες). Καταβὰς οὖν ὄψομαι…- Ξέρετε ὅτι οἱ δύο ἄνδρες κατέβηκαν στά Σόδομα… οἱ δύο ἄνδρες, εἶναι ὁ τύπος τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τά Σόδομα εἶναι ὁ τύπος τοῦ κόσμου- καταβὰς οὖν (:ἀφοῦ, λοιπόν, κατεβῶ), ὄψομαι (:θά δῶ) εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ». Δηλαδή «θά κατέβω νά δῶ ἐκεῖ, ἄν πράγματι οἱ ἁμαρτίες των γίνονται ὅπως φτάνουν στ’ αὐτιά μου, θέλω νά μάθω ἀπό μία προσωπική ἀντίληψη». Δηλαδή τρόπον τινα -αὐτό εἶναι τό λεκτικόν σχῆμα- ὁ Θεός δέν πιστεύει… ὁ Θεός εἶναι πανταχοῦ παρών τά βλέπει ὅλα. Τρόπον τινά, δέν πιστεύει σ’ αὐτή τή φοβερή ἁμαρτία. «Μά ἔτσι γίνεται; Κατέβηκα νά δῶ, ἔτσι γίνεται;». Γιά νά δεῖτε, παιδιά, πόσο φοβερή εἶναι αὐτή ἡ ἁμαρτία. Κι ὅπως ξέρουμε, ἀπό τήν ἐξέλιξη πού εἶχε τό γεγονός τῆς φιλοξενίας τοῦ Λώτ, ἐπρόκειτο περί τῆς ὁμοφυλοφιλίας· πού ἄν θέλετε, πηγαίνετε στό 18ον καί πέρα κεφάλαιον τῆς Γενέσεως νά τά βρεῖτε αὐτά, καί ὅτι ὅπως εἴδαμε ἀπό τήν ἐξέλιξη, σᾶς εἶπα, ὅτι ἐπρόκειτο περί τῆς ὁμοφυλοφιλίας πού στή γλῶσσα τῆς τῆς Γραφῆς λέγεται «ἀρσενοκοιτία».
Οἱ ὁμοφυλόφιλοι, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, Βασιλείαν Θεοῦ δέν θά κληρονομήσουν. Καί ἡ ἐποχή μας γέμισε ἀπό τό πάθος αὐτό, ἐπειδή ἔχουμε πλησμονή ἀγαθῶν καί πλησμονή δυνατότητος σαρκικῶν ἁμαρτημάτων. Γι’ αὐτό. Οἱ λαοί πού ἔχουν λίγα ἀγαθά, ὅπως εἶναι κάποιες Ἀφρικανικές φυλές ἤ κάποιες Ἀσιατικές φυλές, τέτοια φαινόμενα διαστροφῆς δέν γνωρίζουν. Οὔτε στά ζῶα ὑπάρχουν τέτοιες διαστροφές. Καί μᾶς θυμίζει τόν στίχο τόν ψαλμικό (Ψαλμ. 48): «Ἂνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν (:ἐνῶ εἶναι τιμημένος) οὐ συνῆκε (:δέν τό ἀντελήφθη)· παρεσυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὠμοιώθη αὐτοῖς (:ἔμοιασε μέ τά ζῶα τά ἀνόητα καί συγκρίθηκε μαζί τους)». Τί; Ἀφοῦ τά ζῶα δέν κάνουν τέτοια ἁμαρτία. Ὁ ἄνθρωπος φθάνει νά γίνει χειρότερος ἀκόμη κι ἀπό τά ζῶα, παιδιά! Ἀλλά τό θέμα εἶναι πάρα πολύ ἐνδιαφέρον καί, πρῶτα ὁ Θεός, θά συνεχίσουμε τήν ἐρχομένη Κυριακή.
18η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1
Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.
Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk
💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
