†. Βεβαίως τελειώσαμε το πρώτο διάψαλμα κατά το άνοιγμα της έκτης σφραγίδος, και εισερχόμεθα εις τό δεύτερον διάψαλμα, πάλιν κατά τήν λύσιν της 6ης σφραγίδος.
Αλλά θα κάνω μίαν μικρήν αναστολήν του θέματος, γιά νά σάς πώ κάτι έκτακτο, πού αναφέρεται εις το βιβλίο της Αποκαλύψεως καί πού μόλις προχθές τό επληροφορήθην, καί δέν θα ήθελα να περιμένω τόν καιρόν εκείνον που θα φθάναμε εις το οικείον σημείον, γιά να κάνω τήν ανάλυση των όσων έμαθα, διότι αυτό το κάτι που έμαθα ανήκει εις το 13ου Κεφ. στιχ. 16-18. Επειδή ακόμη ευρισκόμεθα εις τό 7ον Κεφ., αντιλαμβάνεσθε ότι, μήπως και του χρόνου κάνομε το Κεφ. τό 13ον, εάν ζήσουμε. Και επειδή με συνέχει καί θέλω να σάς τό πώ, γι' αυτό κάνω μίαν μικρήν αναστολήν του θέματός μου σήμερα, ώστε νά σάς το αναφέρω. Διότι έχει σχέση και μ' ένα προηγούμενο θέμα που κάναμε σχετικά με την σφράγισιν τών πιστών, των 144.000, πού θα σφραγισθούν από τόν Θεόν, από τον άγγελον, κατ' εντολήν του Θεού, δεν θα είναι τι άλλο παρά η μυστική σφραγίς του Τιμίου Σταυρού, πού θα μείνουν όρθιοι εκείνοι οι οποίοι πραγματικά θα δεχθούν τήν άκτιστον ενέργειαν του Τιμίου Σταυρού, πού και θα χαρούν όταν θα ίδουν, όπως λέγει στο Α΄ Κεφ. τής Αποκ. όταν θα ίδουν το σημείο του Υιού του Ανθρώπου, πού είναι ο Τίμιος Σταυρός, εις τόν ουραμόν, ενώ θα φρίξουν πραγματικά εκείνοι οι οποίοι στάθηκαν διώκται του Χριστού, και τότε «ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν» Ιω. 19, 37 θα ίδουν εκείνον τόν οποίον ελόγχισαν. Καί θά φρίξουν, διότι τότε πια γι' αυτούς θα έχει φανεί ολοκάθαρα, θάχει φύγει το θέμα της πίστεως από την μέση, θα υπάρχει πλέον η γνώση ότι εκείνον τον οποίον εις τούς αιώνες ελόγχιζαν καί εσταύρωναν, ανασταυρώνοντες διαρκώς τον Υιόν του Θεού, αυτός ήτο πράγματι ο Υιός του Θεού, ο Υιός καί Λόγος του Θεού.
Θα σφραγίση και ο διάβολος όμως αγαπητοί μου, καλύτερα ο Αντίχριστος θα σφραγίση κι εκείνος τους δικούς του. Η σφράγισις πού θά γίνη από τον Αντίχριστον, θά γίνη φυσικά όταν θα έλθη ο Αντίχριστος, θα την κάνη διά λογαριασμόν του Αντιχρίστου, που λέγεται το πρώτον θηρίον, θα την κάνη τό δεύτερον θηρίον, που θα είναι ένα είδος αγγελιοφόρου και προδρόμου του πρώτου θηρίου πού θα είναι ο Αντίχριστος τότε.
Σημειώσατε όμως ότι αυτή η σφράγισις δέν θάχει τι άλλο παρά τήν προσπάθεια του Αντιχρίστου να αποκλείση από τήν ζωήν τούς πιστούς ανθρώπους. Τους οποίους απηνώς θα διώκη. Καί ένας τρόπος να το επιτύχη θα είναι να επιφέρη οικονομικόν αποκλεισμόν. Πώς θα γνωρίζει όμως ο Αντίχριστος αγαπητοί μου ότι ένας είναι πιστός και ένας δεν είναι πιστός; Αυτό μας τό λέγει τό βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 13 Κεφ. Λέγει το εξής: Το δεύτερον τό θηρίον, ο πρόδρομος του πρώτου που είναι ο Αντίχριστος,« ποιεῖ τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ κατοικοῦντας ἵνα προσκυνήσωσι τὸ θηρίον τὸ πρῶτον, οὗ ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ... κλπ. καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς(συνεπώς μικροί, μεγάλοι, πλούσιοι, πτωχοί, ελεύθεροι, δούλοι, άρχοντες, υπήκοοι, ό,τι είναι, θα δώσουν το δεξί τους χέρι να τους σφραγίση εδώ ο Αντίχριστος. Στο δεξί τους χέρι θα γίνη η σφράγισις.) ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν,(ή επάνω εις τα μέτωπά τους. Προσέξτε αυτό το διαζευτικό ή)καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ». Καί τούτο γιά νά μήν μπορεί κανείς ν' αγοράση και να πουλήση, να έχει δηλ. οικονομικήν δοσοληψίαν, παρά μόνον εκείνος ο οποίος θα έχη τό χάραγμα του ονόματος του θηρίου, του Αντιχρίστου, ή τόν αριθμόν που αντιστοιχεί εις τό όνομά του. Και αυτό εναποτεθημένο πάνω εις τό χέρι του. Η εις το μέτωπό του. Το σημειώνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν·(εδώ είναι η σοφία)ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου·(Αυτός που έχει σοφόν νούν, άς βγάλη από το νούμερο, να αποκρυπτογραφήση δηλ. τόν αριθμόν του θηρίου. Δηλ τού Αντιχρίστου. Καί εξ αυτού να μάθη τό όνομά του. Αδύνατον όμως αυτό να γίνη τώρα. Γιατί ακόμη δέν ήρθε ο Αντίχριστος. Είναι αδύνατον. Αυτό θα γίνη τότε πού θα έρθη, κι όταν θα σημειώνη αυτές τις ενέργειες, πού τότε οι άνθρωποι με έκπληξη, οι πιστοί εννοείται, θα δούν ότι το όνομα του Αντιχρίστου, θα είναι ο αριθμός πού ήδη μάς παραδίδεται από το βιβλίο της Αποκ.)ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί·(Δηλ. είναι όνομα ανθρώπου)καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς.(Δηλ. 666)».
Για να καταλάβετε. Θα τα ξαναπούμε βεβαίως αυτά όταν θα έλθωμε εις την οικείαν θέση, αλλά τώρα ένεκα του περιστατικού που σάς ανέφερα.
Αριθμός, Αθανάσιος. Γράφεται: Α=1, Θ=9, πάλι Α=1, Ν=50, πάλι Α=1, Σ=200, Ι=10, 0=70, Σ=200. Οπότε αν προσθέσω αυτά, βγάζω το όνομα ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ. Αν τα προσθέσω. Συνεπώς το όνομά μου αντιστοιχεί μέ έναν αριθμό.Ο αριθμός αυτός. Εδώ μάς παραδίδεται ο αριθμός αλλά δέν γνωρίζουμε το όνομα. Τό όνομα θα φανερωθή τότε. Όταν θα έλθη ο Αντίχριστος, όπως σαφώς λέγει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας, και οι πιστοί θα εφαρμόσουν στο όνομά του τον αριθμόν καί θά δοῦν νά βγαίνει.
Ποιός είναι ο αριθμός; 666. Λοιπόν. Αυτά μάς λέγει αγαπητοί μου ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής. Ότι θα ασκήση οικονομικόν αποκλεισμόν. Κάτι δηλ. πού αφορά την τσέπην. Αφορά την κοιλιά. Τό στομάχι. Το φαΐ. Όχι ότι δεν μπορεί κάποιος να φάη. Αλλά δεν μπορεί να πουλήση και ν' αγοράση. Μπορεί βέβαια να φάη κάτι θα πηγαίνη στον μπακάλη καί θά πηγαίνη στην τράπεζα, σημειώσατε αυτό και υπογραμμίζω, θα πηγαίνη στην Τράπεζα καί δέν θά μπορή να σηκώση χρήματα, να πάρη, νά δώση, τίποτα, θά τού πούν ούτε θέλομε καταθέσεις, ούτε δύνασαι να πάρης από δώ χρήματα. Τίποτα. Μοιάζει περίεργο. Προσέξτε. Είχε πάει ο κ. Σωτηρόπουλος, ο θεολόγος, πού επιμελείται του περιοδικού "Ο ΣΤΑΥΡΟΣ", είχε πάει στον Καναδά και στις Η.Π.Α. για μια μικρή περιοδεία που έκανε μερικές ομιλίες εκεί. Ένας πολύ ευλαβής ιερομόναχος Έλληνας, π. Νεκτάριος που είναι στην Αστόρια της Ν. Υόρκης και έχουν ένα μικρό μοναστήρι εκεί, οι άνθρωποι αυτοί φορούν καί τά ράσα τους, γιατί είναι γνωστό ότι στην Αμερική οι Έλληνες Ορθόδοξοι δέν φορούν τα ράσα τους, ενώ δυστυχώς, γιά μάς δηλ. ευτυχώς όμως για τους Ρώσους, οι Ρώσσοι οι Ορθόδοξοι φορούν τα ράσα τους στην Αμερική. Εμείς τάχουμε βγάλει. Του είπε το εξής. Έχετε υπ' όψιν σας ότι καί εδώ στην Ελλάδα που κυκλοφόρησαν πρότινος οι λεγόμενες "Εθνοκάρτες". Δέν είναι παρά κάποιες κάρτες, πού πηγαίνεις και ψωνίζεις καί νά μήν κουβαλάς μαζί σου χρήματα, ψωνίζεις μ' αυτές. Μελετούν ήδη από το 196... τόσο να εκδώσουν κάποιες κάρτες στην Αμερική οι Τράπεζες. Οι κάρτες αυτές δεν θα είναι βεβαίως πιά ένα χαρτί. Αλλά όπως ακριβώς μέσα στα χαρτονομίσματα έχομε τήν λεγομένην "υδατογραφίαν", αν θά δήτε στο φώς τό χαρτονόμισμα, θά δήτε μέσα να υπάρχη η κεφαλή του Ερμού ή κάποιου άλλου, σχέδιο τέλος πάντων, πάντως αυτό δεν φαίνεται άν δέν τό βάλομε στο φώς. Αυτό λέγεται υδατογραφία. Κατά παρόμοιο τρόπο σχεδιάζουν να υπάρξη μία ανάλογη ταυτότητα ανεξήτηλη στον κάθε άνθρωπο, η οποία θα επιτυγχάνεται με τις ακτίνες λέιζερ. Οι ακτίνες Λέϊζερ είναι μία επινόησσις, δηλ. ανακάλυψαν αυτές τις ακτίνες, καί τίς έχουν βάλει σε εφαρμογή και διά πολεμικούς σκοπούς, αλλά καί διά ειρηνικούς σκοπούς. Έτσι θα βάζει ο κάθε άνθρωπος το χέρι του σ' ένα μηχάνημα ειδικό, πού θα εκπέμπει ακτίνες Λέϊζερ, και σαν υδατογραφία θα γράφεται εδώ στο χέρι ένας αριθμός μητρώου. Οι αριθμοί θα είναι δύο. Ο ένας θα είναι γενικός αριθμός και ο άλλος θα είναι ατομικός αριθμός. Όπως ακριβώς λέμε: ΤΖ είναι τα αυτοκίνητα της Λαρίσης. Αμα δή κάποιος λέγει: Αυτό το αυτοκίνητο ανήκει στην Λάρισα. Καί μετά το ΤΖ πού είναι ο γενικός χαρακτηρισμός έρχεται ο ειδικός, πού είναι ο αριθμός του αυτοκινήτου. Κατά παρόμοιο τρόπο λοιπόν κι εδώ θα μπή ο γενικός αριθμός και ο ειδικός αριθμός. Ο γενικός ξέρετε ποιός θα είναι; Ο 666. Γι' αυτό σάς τόπα. Με κατέπληξε.Ο δέ ατομικός θα είναι ο αριθμός μητρώου κάθε ανθρώπου. Τό σύστημα το εισηγούνται οι Τράπεζες. Θα πηγαίνεις λοιπόν στην Τράπεζα, πού είσαι πελάτης της, έχεις μετοχές, δοσοληψίες, τέλος πάντων, θέλεις να σηκώσης χρήματα, να εμπορευθής, ό,τι είναι, δεν έχεις ανάγκη πλέον να δείχνης τήν ταυτότητά σου. θα βάλης τό χέρι σου πάλι σ' ένα ειδικό μηχάνημα, και θα αποκρυπτογραφεί το μηχάνημα, σ' ένα, όπως είναι η τηλεόραση, μέσα σ' ένα κατράν, θα αποκρυπτογραφή τον αριθμόν μητρώου σου. Οπότε δέν υπάρχει περίπτωση εκεί νά γίνη πλαστογραφία κτλ. Με τον τρόπον αυτόν θά συναλλάσσονται οι άνθρωποι, Σάς κάνει εντύπωση αγαπητοί μου ότι θα μπή στό δεξί χέρι ο αριθμός 666; Πού μάς λέγει εδώ τό βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι ο Αντίχριστος διά οικονομικούς λόγους, –οι Τράπεζες θα εισηγηθούν το θέμα–, διά οικονομικούς λόγους θα υπάρχει αυτό το χάραγμα στο δεξι χέρι;
Λέει όμως εδώ, ή επί των μετώπων αυτών. Θά είναι επί τού χεριού, αλλά αν υποτεθή ότι το χέρι θα έχη κάποια βλάβη, κάποιο λόγο, τότε θα γίνεται το χάραγμα εις τό μέτωπο. Όπως ακριβώς τό λέγει το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Σάς καταπλήσσει αυτό; Είναι πραγματικά καταπληκτικό.
Εάν ερωτήσετε, καλά, ο αριθμός 666 ξέρομε όλοι ότι είναι ο αριθμός του Αντιχρίστου, του ονόματος του Αντιχρίστου. Αυτοί οι άνθρωποι επιτέλους δέν αντιλαμβάνονται μερικά πράγματα; Νά πάη κάποιος νά τούς πή ότι αυτός ο αριθμός είναι του Αντιχρίστου. Κι αν ακόμα δεν πιστεύετε εις τόν Χριστόν όμως θα υπηρετήσετε ένα σχέδιο που γιά σάς δεν συμφέρει. θάχετε πολύ την απορίαν αυτήν ἐ; Την είχα κι εγώ αλλά, ακούστε, θα λυθή νομίζω ως εξής: Σάς είχα πεί πέρυσι, στα θέματα πάλι στην ερμηνεία της Αποκ. γιά τόν Μάσσωνισμόν, πώς ακριβώς φθάνουν οι τελευταίες βαθμίδες μυήσεως τού Μασσωνισμού να λατρεύουν τον διάβολο. Τόν Μπαφομέτ τόν σατανά. Έχουν το άγαλμά του, είναι όπως ακριβώς παριστάνεται από την αρχαία μυθολογία ο θεός ΠΑΝ, είναι άνθρωπος μέ τραγίσιο κεφάλι, με κέρατα, μέ πόδια τραγίσια, μέ χέρια ανθρωπινά. Μια μικρή παρένθεση. Αν μου πήτε, γιατί παρουσιάζουν πολλά αρχαία αγάλματα, ιδίως, ιδίως θεοτήτων της Ανατολής, πολύ πρό του 1.000 π.Χ. Αν θα ανοίξετε ένα βιβλίο αρχαιολογικό θά βρήτε πολλά τέτοια. Συμπτωματικά είχα ανοίξει χθές την εγκυκλοπαίδεια και είχα δεί εκεί πολλά τέτοια ειδώλια, δηλ. μικρά είδωλα, πού ήταν με κέρατα κλπ. Διότι ο διάβολος έτσι ενεφανίζετο εις τούς ανθρώπους. Γι' αυτό τον αποτύπωσαν έτσι. Διότι ο διάβολος και μέχρι σήμερα εμφανίζεται με αυτόν τόν τρόπον. Με τραγίσια μουτσούνα, πρόσωπο και κέρατα κλπ. γι αυτό έτσι τόν ἔβλεπαν κι έτσι τον απετύπωσαν. Κλείνω όμως την παρένθεση.
Και φτάνουν οι άνθρωποι να λατρεύουν τον Μπαφομέτ. Τόν διάβολον. Στην απορία σας γιατί; Ενθυμείσθε που σας διάβασα πέρυσι ότι μισούν τόν Θεόν, τον Γιαχβέ, τόν Κύριον, επειδή δεν είναι ο εισηγητής του πολιτισμού, αλλά ο προστάτης τού Σήθ; Ενώ τον Κάϊν τόν είχε καταρασθή ο Θεός; Ενώ ο Κάϊν είναι ο εισηγητής του πολιτισμού. Και πράγματι, τό βιβλίον της Γενέσεως μάς λέγει ότι όλες οι επινοήσεις είναι από τήν γενεά του Κάιν και όχι από τού Σήθ. 'Ετσι λοιπόν, διαβάζοντας αυτήν την γραφήν, βλέπουν ότι εφόσον θέλουν να θεραπεύουν την επιστήμη, έτσι λέγουν, έτσι διατείνονται, δέν τούς χρειάζεται ο Γιαχβέ, ο Κύριος, τον οποίον καταδικάζουν. Αλλο τώρα ότι ο Θεός δεν θα ήθελε να αναπτυχθή ένας ευρύς πολιτισμός πάνω στην γή, διότι «οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Εβρ. 13, 14
Ύστερα,τά αποτελέσματα του πολιτισμού τά είδατε. Μέσα στον πυρήνα του πολιτισμού υπάρχει πράγματι ο δαιμονισμός. Η αλληλοκαταστροφή. Η καλύτερα η αυτοκαταστροφή, θα ήταν δυνατόν ποτέ, να προέρχεται κάτι από τόν Θεόν και να υπάρχη μέσα στον πυρήνα του η αυτοκαταστροφή; Στον πολιτισμόν υπάρχει η αυτοκαταστροφή. Δεν θέλει πολύ φιλοσοφία και εξήγηση γι' αυτό το πράγμα. Το βλέπομε ολοκάθαρα αυτό. Τό ζούμε, τί το βλέπομε. Το ζούμε. Είμεθα μέσα στον πολιτισμόν, δέν μπορούμε να βγούμε από αυτόν και αυτοκαταστρεφόμεθα. Καθημερινά αυτοκαταστρεφόμεθα. Και η ατμόσφαιρα και οι τροφές μας και τα πάντα. Τα πάντα. Και οι πόλεμοι που οργανώνουμε μέ τόν τρόπο πού πάμε να αλληλοεξοντωθούμε. Έτσι υπηρετεί τον πολιτισμόν η γενεά τοῦ Κάϊν. Η οποία έτυχε αποπομπής από τόν Θεόν. Γι'αυτό, ενθυμείσθε πέρυσι που σας είχα διαβάσει κάτι βαρειές εκφράσεις εναντίον του Θεού; Εναντίον του Κυρίου; Του Γιαχβέ, του Κυρίου. Ε, λοιπόν αγαπητοί μου στρέφομε πρός τόν διάβολον. Αν λοιπόν η Γραφή η ίδια τους πληροφορεί ότι ο Αντίχριστος, συνεπώς όχι ο Χριστός, τον οποίον μισούν θανασίμως, από αντίδραση θέλουν να λατρεύσουν ακριβώς εκείνο το πρόσωπο πού θα στραφή εναντίον του Χριστού. Και αυτός είναι ο Αντίχριστος. Έτσι παίρνουν τον αριθμόν 666. Γνωρίζουν πολύ καλά τί κάνουν. Αλλά αυτό θέλουν. Καί ταυτοχρόνως υπηρετούν τα σχέδια της προφητείας. Η καλύτερα, εκφράζουν εκείνα τα οποία ήδη η προφητεία μας ειδοποιεί, τί θά γίνη. Κάθε μέρα, σάς τό λέγω αλήθεια, περισσότερο και περισσότερο βεβαιώνομαι ότι το βιβλίο της Αποκαλύψεως δέν μπορεί πια να ερμηνεύεται όπως παλαιότερα, αλληγορικά, πνευματικά κτλ. αναγωγικά. Αγαπητοί μου, τό μεγαλύτερο μέρος, έτσι το υποψιάζομαι, τό βλέπω, το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου της Αποκαλυψεως μού φαίνεται ότι πιά θά τό αρχίσουμε να το καταλαβαίνουμε κατά γράμμα. Κατά γράμμα πλέον. Διότι αυτή η περιγραφή όπως σάς τήν διάβασα, μέ εκείνο το οποίο ήδη ξεκινάει νά γίνη στην Αμερική, είναι κατά γράμμα. Ε, πέστε μου λοιπόν, μπαίνει κανείς σ' αυτόν τον πειρασμό τρόπον τινά, σ' αυτήν την πρόκληση, να αντιληφθή και να πή, "τί γίνεται εδώ, τί γίνεται εδώ;" Σάς το είπα σαν μια μικρή σφήνα στο θέμα μας, δεν πειράζει όμως διότι, έχει και λίγο σχέση μέ τό θέμα, αφού σας είπα την περασμένη φορά γιά τήν σφράγιση των πιστών, θ' αργήση βεβαίως να πούμε, την σφράγιση των ασεβών, αλλά επειδή το είχα πρόσφατο αυτό, καί ειλικρινά με συνέχει, γι' αυτό καί σάς τό ανέφερα. Μέχρι του χρόνου, δέν ξέρομε τι γίνεται. Λέει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων : "Έχεις φίλους; έχεις πνευματικά παιδιά; έχεις γνωστούς; Ασφάλισέ τους ειδοποιόντας για τον Αντίχριστο."
Και τώρα αγαπητοί μου, ερχόμεθα εις το κύριό μας θέμα, εις την ανάλυση του 2ου διαψάλματος, κατά τήν λύσιν όπως σας είπα της 6ης σφραγίδος. Στο πρώτο διάψαλμα εφάνη η κατάστασις της στρατευομένης Εκκλησίας, μέ τήν κατασφράγιση των 144.000 πιστών. Καί εξηγήσαμε τί είναι αυτό. Τώρα εις το 2ο διάψαλμα, πού είναι το ένα πλάϊ στο άλλο και συνδέονται με την φρασούλα "μετά ταύτα είδον", βλέπομε να φαίνεται η λειτουργία της θριαμβευούσης Εκκλησίας.
Είναι μια σκηνή το 2ο διάψαλμα, που δείχνει ποιό είναι το μέλλον τών πιστών που θα σφραγισθούν επί τής γής, μέ τήν σφραγίδα του Τιμίου Σταυρού, και θα αντέξουν εις τήν πλάνην του Αντιχρίστου και εις την μεγάλην θλίψιν των εσχάτων. Τό διάψαλμα αυτό αποτελεί μία από τις ωραιότερες σελίδες της Αγίας Γραφής, όπως θά τό δήτε, καί είναι το αποκορύφωμα του βιβλίου της Αποκαλύψεως. Δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται περί ουρανίου λειτουργίας υφ' όλης της Εκκλησίας, αγγέλων καί ανθρώπων. Καί διαβάζω τό ιερόν κείμενον:
Αυτό είναι το κείμενο αγαπητοί μου του 2ου διαψάλματος, πού είναι μία ουρανία εικόνα. Ποιός είναι αυτός ο αναρίθμητος όχλος, που δεν μπορεί κανείς να τον αριθμήση; Είναι άπασα η θριαμβεύουσα Εκκλησία του Ισραήλ, αλλά και ὅλων τῶν λαών καί τών εθνών καί τών γλωσσών, όλων των αιώνων και όλων των εποχών.
Αυτό το αναρίθμητο πλήθος ομοιάζει εν αντιθέσει πρός τόν συγκεκριμένον αριθμόν τών πιστών, της πρώτης οπτασίας, τών 144.000. Δεν πρόκειται περί αντιφάσεως. Ούτε περί λάθους. Αλλά, όπως λέγει κάποιος, τό "αναρίθμητον" λέγεται από πλευράς ανθρωπίνης. Ο ορισμένος αριθμός 144.000 από πλευράς θείας. Δηλ. πόσοι είναι αυτοί πού θα σωθούν; Ο Θεός τούς ξέρει. Ένας άνθρωπος πώς θά τούς δή αυτούς; Αναρίθμητο πλήθος!
Αλλά, εδώ έρχομαι να σημάνω κάτι που το είπα την περασμένη φορά. Ωστε, οι Χιλιασταί λέγουν, ότι οι 144.000 είναι αυτοί πού δέν θα πάρουν ανθρωπίνη σάρκα, θα είναι μόνο ως ψυχές, καί θά είναι στον ουρανό. Αλλοίμονό τους. Εδώ βλέπει κανείς, αρνούνται καί τήν Ανάσταση. Εδώ βλέπει κανείς ότι το πλήθος είναι εις τον ουρανό αναρίθμητον. Ώστε ο αριθμός 144.000 δέν έχει τήν σημασία του συγκεκριμένου αριθμού, όπως ήδη αναλύσαμε την περασμένη φορά. Όλοι αυτοί, το πλήθος αυτό το αναρίθμητον, ήσαν όπως λέγει τό ιερό κείμενο, ήσαν εστώτες ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του αρνίου. Είναι χαρακτηριστική αυτή η ορθία στάση των αγίων. Τούτο τιμής ένεκεν καί σεβασμού. Στέκονται όρθιοι, δεν κάθονται. Απ' αυτήν τήν ουρανία εικόνα, τήν ουρανία λειτουργικήν εικόνα ενεπνεύσθη η Εκκλησία μας, ώστε στην εκκλησία μας μέσα νά μήν καθόμαστε, παρ' ότι τα καθίσματα δέν είναι απηγορευμένα, και πάντοτε εις την αρχαίαν εκκλησίαν υπήρχαν καθίσματα, πάντοτε, πάντοτε, τα έδρανα, βλέπομε ακόμη και αυτός ο τόπος, ο τύπος, η δομή της θείας Λειτουργίας προϋποθέτει τα καθίσματα. Όταν λέγει "Σοφία." Εκεί, σοφία, βάζομε τελεία, ή άνω τελεία. "Ορθοί." Πού θα πή "όρθοι". Τό Ευαγγέλιον είναι η σοφία, στο τέλος ώσπου να κοινωνήσουν όλοι οι πιστοί, εκάθηντο εκείνοι που θα ήρχετο η σειρά τους, κι εκείνοι που κοινώνησαν, εκάθηντο να περιμένουν τους υπολοίπους να τελειώσουν. Έτσι λοιπόν όταν τελείωναν όλοι, ο διάκονος εκφωνούσε: "Ορθοί. Μεταλαβόντες..." Όχι: Ορθοί μεταλαβόντες.., που το λέμε εμείς τώρα συνέχεια, σβάρνα. Όχι σβάρνα. Ορθοί. Τελεία. Δηλ όρθιοι. Παράγγελμα. Είναι τεχνικόν παράγγελμα. Όρθιοι, όρθιοι. "Μεταλαβόντες τῶν θείων αγίων αχράντων, αθανάτων επουρανίων και ζωοποιών Χριστού μυστηρίων..." Αφού κοινωνήσαμε κτλ. Ωστε και αυτή η δομή της θείας Λειτουργίας προϋποθέτει καθίσματα. Όμως στην λατρεία μας σηκωνόμαστε σε κάποια σημεία. Καί πρέπει να σηκωνόμαστε αγαπητοί μου, το βλέπω πολλές φορές, βγαίνει ο ιερεύς να πή ένα "ειρήνη πάσι", που δέχεσαι την ευλογία αδελφέ μου, καί κάθεσαι στο κάθισμά σου. Καί τόν βλέπεις τον ιερέα, κι εκείνος σου λέει το "ειρήνη πάσι" κι εσύ κάθεσαι. Είναι άσχημο. Είναι απρεπές.
Ακόμη όταν λέμε οποιδήποτε ευχή μέσ' την θεία Λειτουργία, πάντα κατά κανόνα σηκωνόμαστε. Κατά κανόνα. Κι επειδή τίς ευχές δέν τίς ακούμε, αλλοίμόνο, δυστυχώς, αλλά το ακροτελεύτιον τών ευχών, ήτοι τις εκφωνήσεις, θα σηκωθούμε στις εκφωνήσεις. Όπως είναι." Ότι πρέπει Σοι πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις", "ότι σόν τό κράτος" κ.ο.κ. Αυτές είναι εκφωνήσεις, ακροτελεύτιες των ευχών, θα σηκωθούμε, θα κάνωμε τόν σταυρό μας, εκεί που ακούγεται καί τό όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού.
Ώστε λοιπόν βλέπομε αυτό το πλήθος, οι άνθρωποι, οι πιστοί, άγιοι είναι, στέκονται, στέκονται όρθιοι ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του αρνίου. Το ότι στέκονται και ενώπιον του θρόνου καί ενώπιον του αρνίου, αυτό δείχνει μια ισοτιμία μεταξύ Πατρός καί Ιησού Χριστού. Πού σημαίνει ότι ενώπιον καί τοῦ Πατρός καί τού Ιησού Χριστού οι άγιοι στέκονται, στέκονται λατρευτικά. Όχι απλώς στέκονται. Αλλά στέκονται λατρευτικά. Σε στάση λατρείας. Στήν θεία Λειτουργία δέν στεκόμαστε απλώς. Είναι Λατρεία. Μὴν τό ξεχνάτε. Είναι το μοναδικό προνόμιο που έχομε από τόν Θεόν, νά τόν λατρεύουμε κατά τήν θεία Λειτουργία. Ο Εσπερινός δέν είναι θεία λατρεία. Ούτε ο Όρθρος. Ούτε τό Απόδειπνο. Η θεία Λειτουργία είναι Λατρεία, γιατί είναι θυσία. Όλες οι άλλες ακολουθίες δύνανται να ειπωθούν "προσευχή". "Αλλά η θεία Λειτουργία είναι κάτι πολύ πέρα από προσευχή. Είναι Λατρεία.
Η λευκή στολή τήν οποίαν φορούν, τό αναρίθμητον αυτό πλήθος, είναι το ένδυμα των μαρτύρων. Όλων εκείνων που ηγωνίσθησαν νικηφόρως, κατά της αμαρτίας, και συνεπώς είναι το σύμβολον τής καθαράς και ανακαινισμένης ζωής των. Όλοι οι άγιοι είναι μάρτυρες είτε αίματος είτε συνειδήσεως. Αλλά το σπουδαίο είναι ότι είναι μάρτυρες τού ασκητικού πνεύματος του Ευαγγελίου, διότι αυτό το ασκητικό πνεύμα αγαπητοί μου είναι εκείνο που διακατέχει ολόκληρον το Ευαγγέλιον. Ολόκληρον. Ὅποιος δέν θά τού ήρεσε ν' ακούση αυτό το ασκητικό πνεύμα, μέ τήν έννοια του " ασκούμαι",τότε αυτός είναι έξω πραγματικά από το πνεύμα του Ευαγγελίου. Από το νόημα του Σταυρού.
Ο φοίνικας είναι τό σύμβολον τής νίκης κατά παντός πειρασμού και κατά του παλαιού ανθρώπου, κατά του κόσμου,του κοσμικού φρονήματος, αλλά καί κατά του σατανά. Το πλήθος των αγίων κράζει πρός τόν καθήμενον επί του θρόνου καί πρός τό αρνίον, μετά μεγάλης και ισχυράς φωνής. Αυτή η μεγαλόφωνη κραυγή είναι ενδεικτική, τής χαράς καί τής αγαλλιάσεως που έχουν οι άγιοι για την σωτηρία των. Αν υπάρχει αγαπητοί μου μια μεγάλη χαρά, αυτή είναι η χαρά της σωτηρίας, θά τό πώ άλλη μια φορά. Αν υπάρχει μια μεγάλη χαρά, αυτή είναι η χαρά της σωτηρίας. Πολλές χαρές έχομε στον κόσμο αυτόν, καμμία όμως δεν δύναται να συγκριθή μέ τήν χαρά της σωτηρίας. Αν ξέρω ότι εγώ είμαι σεσωσμένος, δέν υπάρχει πιο μεγάλη χαρά. Αν έχω την βεβαιότητα ότι είμαι σεσωσμένος, ἄν δώ... τήν ύπαρξή μου μέσα στο χώρο της Βασιλείας του Θεού, τί άλλο θα ήθελα; Τί άλλο θα ήθελα; Ακόμη αν υπάρχει μία μεγάλη ευγνωμοσύνη ενός σεσωσμένου, είναι αυτήν τήν οποίαν αισθάνεται ο πιστός, ο σωσμένος άνθρωπος πρός τόν Θεόν πού τού τήν εχορήγησε. Γι' αυτό οι άγιοι κράζουν πρός τόν Θεόν: «ἡ σωτηρία τῷ Θεῷ ἡμῶν τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ τῷ ἀρνίῳ.» Η σωτηρία μας ανήκει εις τόν Θεόν που κάθεται εἰς τόν θρόνον και εις τό Αρνίον.
Εδώ βλέπομε ότι ο Πατήρ αποστέλλει τον Υιόν εις τόν κόσμον διά να σωθή ο κόσμος. Η μεγαλυτέρα δοξολογία του Θεού είναι η απόδοσις ακριβώς εἰς τόν Θεόν τής σωτηρίας του κόσμου. Ο κόσμος σώθηκε γιατί ο Θεός θέλησε. Ο Πατήρ έστειλε τον Υιόν και το Πνεύμα το Αγιον εἰς τόν κόσμον, για να σωθή ο κόσμος. Αν αυτό τού τό πούμε του Θεού, τού το πούμε, ότι Κύριε είσαι ο σωτήρας μας, τότε αποδίδομε τήν μεγαλυτέραν καί μεγαλοπρεπεστέραν δοξολογία πρός τόν Θεόν.
«καὶ πάντες οἱ ἄγγελοι... λέγοντες». Εδώ έχομε μία σαφή διάκριση των αγίων και των πρεσβυτέρων από τους αγγέλους καί τά τέσσερα ζώα, που πάλι είναι άγγελοι. Ίσως εδώ οι πρεσβύτεροι, όπως αναφέρονται να είναι διακεκριμένοι άγιοι. Όπως και τα τέσσερα ζώα είναι διακεκριμένες ουράνιες υπάρξεις. Τα Χερουβείμ. Γράφει ο άγιος Ανδρέας τα εξής, βλέποντας την εικόνα αυτή αγγέλων και ανθρώπων, λέγει: "Ιδού μία εκκλησία αγγέλων και ανθρώπων, κύκλω εστώτες εμφαίνουσι διά της στάσεως τό τιμής μέγεθος." Οπως είναι κύκλω από τον θρόνον του καθημένου και του αρνίου, δείχνουν με την στάση τους αυτή τό μέγεθος της τιμής. Ώστε μία Εκκλησία. Τί είναι η Εκκλησία; Είναι η παρουσία του Θεού καί όλης της κτιστής δημιουργίας του. Των αγγέλων, τών ανθρώπων, αλλά και αυτής της αλόγου δημιουργίας, της αλόγου κτιστής δημιουργίας. Ολοκλήρου του σύμπαντος, θά τό ξαναπώ. Τών αγγέλων, των ανθρώπων και όλου του υλικού κόσμου. Όλα αυτά αποτελούν την Εκκλησίαν. Η Εκκλησία λοιπόν είναι σπουδαίο πράγμα. Ω, αγαπητοί μου, η Εκκλησία δέν είναι η μητρόπολις, ούτε η ενορία, ούτε ο παπάς, ούτε ο αρχιεπίσκοπος, ούτε ο μοναχός. Αν αμαρτήσουν αυτοί, δεν μπορούμε να ταυτήσουμε το πρόσωπό τους με την Εκκλησία. Υπάρχει πολύ πτωχή αντίληψη όταν μερικοί λέγουν, "είδες τι κάνει η Εκκλησία;" Ποιά Εκκλησία; Κάποιοι εκπρόσωποι; Αν εγώ είμαι παληάνθρωπος, εγώ, εγώ, εγώ, εγώ ο π. Αθανάσιος, είμαι παληάνθρωπος, τι φταίει η Εκκλησία; Όταν εγώ μέ τήν ζωή μου τήν δυσφημίζω την εκκλησία, τί φταίει η Εκκλησία; Αγαπητοί μου, άς μάθωμε κάποτε να κάνομε τήν διάκριση. Η Εκκλησία είναι η κοινωνία του Θεού μετά τών κτισμάτων του. Μέσα στην μακαριότητα τής βασιλείας Του. Αυτό είναι η Εκκλησία. Και όχι ο παπάς της ενορίας μας ή ο επίσκοπος της επισκοπής μας, ταυτίζοντες το πρόσωπό τους μέ τήν Εκκλησία. Ότι και αυτός ο ιερεύς είναι μέλος της Εκκλησίας ναί. Αλλά εάν υπάρχουν ανάξια μέλη της Εκκλησίας, τί θα πρέπει να γίνη, θα πρέπει να καταδικάσουμε την Εκκλησία, επειδή υπάρχουν αυτά τα ανάξια μέλη; Δηλ. κατά την παλαιάν εκείνην συνταγήν πονάει μάτι, πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι; Ε, όχι!
Αυτό το "πάντες οι άγγελοι", πόσοι είναι οι άγγελοι; Σάς τόχα πή και άλλοτε, τό ξέρετε. Όσοι ο αριθμός, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Όσοι ο αριθμός. Βάζετε μια μονάδα καί βάλετε από πίσω μηδενικά και τραβάτε τα μηδενικά, γράφετε, γράφετε, γράφετε, γράφετε,... τόσοι είναι οι άγγελοι Βαβέ! Νὰ τό πώ έτσι στην αρχαία γλώσσα. Πώ, πώ, φοβερό. Μπορείτε να δήτε λοιπόν όλους αυτούς τους αγγέλους σε τί μεγαλοπρέπεια κινούνται; Είναι πραγματικά μία εικόνα που προκαλεί ίλιγγον θεωρίας. Είναι αξιοπρόσεκτον ότι και οι άγγελοι ίστανται. Όπως και οι άγιοι. Τιμής και σεβασμού ένεκεν.
Αλλά ακόμη είναι αξιοπρόσεκτον ότι οι άγιοι είναι ενώπιον του καθημένου επί του θρόνου και ενώπιον του αρνίου. Ενώπιον, μπροστά. Ενώ οι άγγελοι είναι κύκλω. Είναι κύκλω. Όπως μάς λέγει η πρός Εβραίους Επιστολή, 1, 14«λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα» ότι οι άγγελοι είναι υπηρετικά, λειτουργικά πνεύματα, εις διακονίαν αποστελλόμενα, ενώ ο άνθρωπος δεν είναι λειτουργικόν πρόσωπον, εις διακονίαν αποστελλόμενον, γι αυτό οι άνθρωποι είναι κατ' έναντι του Θεού· οι άγγελοι είναι γύρω από τον θρόνον τού Θεού.
Η προσκύνησις των αγίων αγγέλων είναι πολύ συγκινητική. Πίπτουν κατά πρόσωπον και προσκυνούν τόν Θεόν, ενώ ταυτοχρόνως αποδίδουν εις τόν Θεόν δοξολογίαν. Κατ' αρχάς λέγουν το "αμήν." Αυτό το "αμήν" είναι εις τήν ευχαριστίαν τών αγίων. Όπως ακριβώς ο ιερεύς λέγει την ευχήν και ο ψάλτης λέει αμήν. Όταν τελείωσαν λοιπόν τήν δοξολογία τους οι άγιοι, ότι εις τόν Θεόν ανήκει η σωτηρία μας, οι άγγελοι λέγουν, "αμήν". Προσέξτε νά δήτε τί αρμονία εδώ. Δηλ. υπάρχει μία απόλυτος συμφωνία δοξολογιών και των αγίων και των αγγέλων. Όπως θα δήτε.
Και ποιά είναι η δοξολογία των αγγέλων; «ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.» Εδώ πρόκειται περί μιάς επταπλής δοξολογίας, στην οποία τίθενται τα ουσιαστικά της ενάρθρως. Δηλ. μέ άρθρα. Όπως η δόξα, η σοφία, η ευχαριστία, η τιμή, η δύναμη, όλα αυτά θέλουν να δείξουν ότι κατ' αποκλειστικότητα ανήκει η σοφία εις τόν Θεόν, κατ' αποκλειστικότητα ανήκει η δύναμις εις τόν Θεόν, κατ' αποκλειστικότητα ανήκει η τιμή εις τόν Θεόν, θέλει να δείξη δηλ. ότι εδώ έχομε μία απολυτότητα. Είναι εκείνο που λέγει ο Απ. Παύλος γιά τόν Θεόν, «ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης» Α' Τιμ. 6, 15- 16 ή «ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν», «φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον», κ.ο.κ. ώστε πραγματικά συναντούμε αυτήν την δεινήν κατ' απόλυτον έννοιαν μόνον εις τόν Θεόν. Πάντα δέ αυτά τα αποδιδόμενα, η τιμή, η σοφία, η ισχύς κτλ, αυτά όλα εις τούς αιώνας των αιώνων, όχι εις τους αιώνας, εις τούς αιώνας των αιώνων. Καί ἄλλοτε σάς έχω πεί, η έκφρασις "εις τόν αιώνα"φανερώνει κάτι που είναι μέσ' τόν χρόνο και θα τελειώση. Φερ' ειπείν: "Η γή, λέγει, μένει εις τόν αιώνα." Οι ταλαίπωροι Χιλιασταί. Είδατε λέει; λέγουν αυτοί. Ο Θεός εθεμελίωσε τήν γή και μένει εις τόν αιώνα. Ναί, αλλά διακρίνει η Γραφή όταν λέει εις τόν αιώνα. Εννοεί εις τόν αιώνα της Ιστορίας. Ενώ η αιωνιότητα εκφράζεται μέ τήν εξής διατύπωση "εις τούς αιώνας των αιώνων". Συνεπώς και η γή μένει εις τόν αιώνα μέ τήν έννοια, θα μείνη μέχρι πού να τελειώση η Ιστορία, θα σαλευθή όμως μετά. Καί θά γίνη καινούρια. Βλέπετε πώς το ερμηνεύουν οι Χιλιασταί; Η κυρία αιτία της δοξολογίας των αγγέλων ποιά είναι λέτε; Όταν εκείνοι υμνούν μετά από τόν ὑμνον καί τήν δοξολογίαν τών αγίων. Του οποίου ύμνου των αγίων, ακροτελευτίως βάζουν το "αμήν." τί θά πή "αμήν;" Έτσι να είναι. Έτσι είναι, έτσι συμφωνούμε. Δηλ; Ότι η σωτηρία ανήκει εις τόν Θεόν. Μά και οι άγγελοι αγαπητοί μου έχουν σωθεί. Μην το ξεχνάτε. Και η σωτηρία των αγγέλων ξέρετε που οφείλεται; Η σωτηρία των αγγέλων οφείλεται πάλι εις τήν ενανθρώπιση. Πού εκεί σταθεροποιείται πλέον και παγιώνεται η αρετή των, η αγιότητά των και πλέον δέν θέλουν να αμαρτήσουν. Δέν υπάρχει πιά η μεταβολή. Ότι μπορούσαν και μπορούν πάντοτε, είναι αληθές. Αλλά ουδέποτε πλέον θέλουν να αμαρτήσουν και παγιώνεται η αρετή τους. Η αγιότητά τους. Συνεπώς μέ τήν ενανθρώπιση του Υιού του Θεού έχομε τήν παγίωση της αγιότητός των.
Αλλά η σωτηρία τώρα εδώ δέν είναι μόνο δική τους, αλλά και των ανθρώπων. Είναι και ολοκλήρου της κτιστής δημιουργίας. Συμπέρασμα: Οι άγιοι άγγελοι αγαπούν τους ανθρώπους. Καί δοξολογούν τόν Θεόν για την σωτηρία των ανθρώπων. Μα βέβαια. Εφ' όσον άγγελοι στέλλονται διά τήν διακονίαν μας, και η υψίστη διακονία μας δέν είναι μόνο να μάς φυλάξουν από ένα δυστύχημα. Και αυτό το κάνουν οι άγγελοι. Καί αυτό το κάνουν.
—Είδατε; λέει η 'Αγαρ. Τί θα γίνη τό παιδί μου πού δέν έχει νερό και θά πεθάνη από την δίψα; ο Ισμαήλ, που διψάει. Και τότε εμφανίζεται άγγελος και τους λέει: —Να, εκεί πιο πέρα είναι νερό. Είναι ένα πηγάδι, μιά πηγή. Πήγαινε να πιής. Κι εσύ και το παιδί σου. Βεβαίως οι άγγελοι ενδιαφέρονται διά τήν ζωήν μας την καθημερινή. Εκεί πού εμείς δεν θα μπορούσαμε ίσως να ασχοληθούμε. Αλλά το κύριον έργον των αγαπητοί μου είναι η σωτηρία μας. Αποστέλλονται οι άγγελοι διά τήν σωτήρίαν μας, νά μάς καθοδηγήσουν εις τήν σωτηρία μας. Γι αυτό το λόγο όταν σωθούμε χαίρουν. Καί υμνούν τόν Θεόν. Καί τόν δοξάζουν τόν Θεόν, όταν εμείς οι άνθρωποι σωθούμε.
Εφ' εξής, στην οπτασία, στο διάψαλμα, εφ' εξής επεξηγείται διαλογικά το νόημα του θεάματος, αυτού του αναριθμήτου όπλου των δικαίων. Ας παρακολουθήσουμε. «Καὶ ἀπεκρίθη εἷς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων λέγων μοι· οὗτοι οἱ περιβεβλημένοι τὰς στολὰς τὰς λευκὰς τίνες εἰσὶ καὶ πόθεν ἦλθον;» Αυτοί οι οποίοι περιεβλήθηκαν, ντύθηκαν αυτές τις λευκές στολές ποιοί είναι; Και από πού ήλθαν; Είναι αξιοσημείωτον ότι εις αυτήν τήν οπτασίαν πού είναι μία εικόνα της Βασιλείας τού Θεού, ο ιερός Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οπτασιαστής δεν μένει ένας απλός θεατής. Αλλά μετέχει τής ζωής τής οπτασίας. Μετέχει ζωντανά. Είναι ένα ενεργόν μέλος. Είναι κάπου στην άκρη, αλλά μετέχει αυτής της οπτασίας. Έτσι λοιπόν τίθεται μία διπλή ερώτηση. Από έναν πρεσβύτερο πρός τόν Ιωάννην, περί τής ταυτότητος τών περιβεβλημένων, ποιοί είναι αυτοί και από πού προέρχονται.
Είναι μια χαριτωμένη απόκριση του Ιωάννου πρός τόν πρεσβύτερον, όταν του λέγει: «καὶ εἴρηκα αὐτῷ· κύριέ μου, σὺ οἶδας» Και του είπα, του έχω πεί· κατά λέξη, του είπα: "Κύριέ μου σύ γνωρίζεις." Είναι πραγματικά χαριτωμένη απάντηση του αγίου Ιωάννου, διότι προκαλεί με την ερώτηση τον άγιον Ιωάννη ο πρεσβύτερος, αλλά τόν προκαλεί γιατί ίσως βλέπει την απορία εις το πρόσωπο τού Ιωάννου, ο οποίος Ιωάννης θέλει να ερωτήση, δέν ερωτά. Καί επεμβαίνει ο πρεσβύτερος.
Μ' αυτό το «κύριέ μου, σὺ οἶδας» καί μ' όλη αυτή τη στάση, δείχνει έναν πάρα πολύ σεβασμό ο άγιος Ιωάννης προς αυτόν τόν πρεσβύτερον, ο οποίος είναι ο τελειωθείς πρεσβύτερος. Είναι ουρανία πλέον ύπαρξη, ενώ ο Ιωάννης είναι ο εν σαρκί ευρισκόμενος καί τώ κόσμω οικών. Αυτός που κατοικεί μέσα στον κόσμον.
Αυτή η προσφώνησις "Κύριε", είναι σχετική. Όπως λέμε "η κυρία Θεοτόκος". Καί δεν αναφέρεται εις τόν Θεόν· είναι εντελώς σχετική. Η προσθήκη του "μου", "κύριέ μου,"δείχνει εδώ μίαν οικειότητα τήν οποίαν έχει ο άγιος Ιωάννης, και έχει ήδη προσαρμοσθεί με τους κατοίκους του ουρανού. Βλέπετε ότι οι άγιοι, είτε εδώ είναι, είτε εκεί είναι, όπου είναι, έχουν την προσαρμογή τους. Είναι στο οικείον κλίμα. Είναι στην θέση τήν δική τους, εκεί που αισθάνονται ότι είναι. Η απάντησις η οποία θα δοθή από τόν πρεσβύτερον πρός τόν ἅγιον Ιωάννην, αποτελεί –και προσέξατε το αυτό–, ένα ερμηνευτικό κλειδί, πού θά μάς χρησιμεύση πάρα πολύ, διά τήν κατανόησιν όχι μόνο τούτου του οράματος, αλλά και πολλών άλλων σημείων της Αγίας Γραφής. Τέτοια ερμηνευτικά κλειδιά έχομε πολλά. Όταν ο Κύριος φερ' ειπείν λέει τήν παραβολή του σπορέως και την ερμηνεύει, μάς δίνει το κλειδί της ερμηνείας μιάς παραβολής. Και αυτό δεν είναι μικρής σημασίας. Είναι πάρα πολύ σπουδαίο πράγμα αυτό.
«καὶ εἶπέ μοι· (και μου είπε) οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης, καὶ ἔπλυναν τὰς στολὰς αὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν αὐτὰς ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου.» Αυτοί είναι, αυτό το αναρίθμητον πλήθος, αυτοί οι οποίοι ήρθαν και προέρχονται από τήν θλίψη τήν μεγάλη. Πού έπλυναν τις στολές τους άσπρες λευκές, μέσα στο αίμα του Αρνίου. Περίεργο! Παράξενο. Να πλύνης μία στολή στο αίμα του αρνίου και να είναι λευκή. Πρόκειται λοιπόν περί μαρτύρων. Αλλά είναι αξιοσημείωτος ο ενεστώς που λέγει «οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι» αυτοί που έρχονται, πού δείχνει μια διαρκή πλήρωση αυτής της ουρανίου σκηνής μέ νέους αγίους. Δηλ. βλέπει τη σκηνή αυτή νά μήν είναι μόνο στατική από πλευράς κινήσεως των αγίων, αλλά και να μεγαλώνη ο αριθμός.
Στην θεία Λειτουργία σήμερα το πρωί που λειτουργούσα, γι' αυτό καί τό σημείωσα νά σάς τό πώ, μόλις τελειώσει το μυστήριον της θείας Ευχαριστίας, δηλ. η σφράγιση του μυστηρίου, λένε εκεί, λέει ο ιερεύς, αφού είπε τό "Καὶ ποίησον τὸν μὲν Ἄρτον τοῦτον, τίμιον Σῶμα τοῦ Χριστοῦ σου" κλπ ώστε αφού ετελείωσε το μυστήριον καί ἔχομε τόν Χριστόν ανακείμενον επί τής αγίας τραπέζης, λέγει ο ιερεύς πρός τόν Θεόν πρός τόν Θεόν Πατέρα αποτείνεται: "Ὥστε γενέσθαι τοῖς μεταλαμβάνουσιν (ὥστε νά γίνη το σώμα και το αίμα του Χριστού σου, σ' εκείνους οι οποίοι θα μεταλάβουν) εἰς νῆψιν ψυχῆς (σε καθαρότητα της καρδιάς, της ψυχής των) εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, εἰς κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου σου Πνεύματος." Όλα αυτά αποτελούν σκοπούς επί μέρους του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας για κείνους οι οποίοι μεταλαμβάνουν. Καί συνεχίζει: "Πρός βασιλείας ουρανών πλήρωμα κλπ." Κοινωνούν οι πιστοί για ν' αποτελέσουν πλήρωμα. Πλήρωμα θα πή συμπλήρωμα. Γέμισμα της βασιλείας Σου. Δηλ. νά επανδρωθή η βασιλεία Σου.
Συνεπώς πολύ σωστά, ακριβέστατα ο άγιος Ιωάννης σημειώνει και λέγει: "οἱ ἐρχόμενοι.." Όχι αυτοί που ήρθαν, αυτοί που διαρκώς έρχονται. Συνεπώς αγαπητοί μου, όπως ο Ιωάννης είναι στην μιά γωνιά του οράματος και βλέπει την μεγαλοπρέπειά του κι εμείς είμαστε μέσα στον χώρον αυτόν. Κι από δώ καλούμεθα άγιοι να γίνωμε, να βρεθούμε στον χορό των αγίων καί τών μαρτύρων. Αν μου πήτε, "σάν πολύ δέν μάς πάει;" Θά σάς έλεγα: Τότε γιατί τα λέμε; Κι εγώ να κουράζομαι κι εσείς να κουράζεσθε να με ακούτε. Για ποιό λόγο; Γι' αυτό τα λέμε εδώ. Γιά νά βρεθούμε εἰς εκείνον τόν κόσμον. Σ' εκείνον τόν χορόν τών αγίων. Ναί αγαπητοί μου.
Αρα ο αριθμός μεγαλώνει. Είναι οι διαρκώς ερχόμενοι. Καί πώς έφθασαν εκεί; Εκ της θλίψεως της μεγάλης. Μεγάλη θλίψις. Ο Δανιήλ ομιλεί γι' αυτήν την μεγάλη θλίψη και λέγει: «καὶ ἔσται καιρὸς θλίψεως, θλῖψις οἵα οὐ γέγονεν ἀφ᾿ οὗ γεγένηται ἔθνος ἐν τῇ γῇ ἕως τοῦ καιροῦ ἐκείνου·(ούτε έγινε ούτε θα ξαναγίνη)»Δανιήλ 12, 1
Αλλά και ο Κύριος βεβαιώνει καί λέγει ότι «ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται.» Μάτθ. 24, 21 Ούτε έγινε, ούτε θα γίνη. Αλλά σαφώς είναι η θλίψις των εσχάτων, από τον μεγάλον πειρασμόν τής παρουσίας του Αντιχρίστου. Είναι φανερόν.
Αλλά ακόμα αγαπητοί μου θλίψις θα είναι καί είναι ποικίλες· οικονομικές, διαμονή μακράν των πόλεων, οι άνθρωποι όταν θα έρθη ο Αντίχριστος, γιατί όχι και σήμερα καί πάντα, θυμηθήτε μέχρι τους 3 αιώνας μ.Χ Τι έκαναν οι άνθρωποι; Οι Χριστιανοί; Ετρέποντο πρός τήν έρημον. Τό λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Η γυναίκα με το παιδίον επήγε εις τήν έρημον. Είναι η Εκκλησία. Η Εκκλησία θα καταφύγη εις τήν έρημον. Εις τά βουνά θα καταφύγη. Εις τίς τρύπες τής γής θα καταφύγη. Η Εκκλησία. Καί καταφεύγει. Δεν καυαφεύγει; Μέσ' τούς αιώνες διαρκώς καταφεύγει. Πού τελείται σήμερα θεία Λειτουργία σε χώρες και περιοχές πού δέν επιτρέπεται να λειτουργήσουν; Στά δάση, σε σπίτια, σε υπόγεια, στις τρύπες τής γής. Είναι λοιπόν ποικόλες αυτές οι θλίψεις,καί οικονομικές. Είναι μακρυά από τις πόλεις στα βουνά, είναι οι φυλακίσεις, είναι τα βασανιστήρια. Αλλά βασανιστήρια πού ἴσως δεν μπορούμε να συλλάβουμε την ποιότητά τους. Αν διαβάσετε βέβαια ένα μαρτυρολόγιο, θά δήτε, γίνεται μια περιγραφή ενός βασανιστηρίου. Σήμερα, έχουμε συγχρόνους μεθόδους βασανιστηρίων. Πρέπει νά σάς πώ τό εξής. Την εποχή εκείνη που εβασανίζοντο οι άγιοι, τους πρώτους αιώνας, ή μέχρι τώρα, μέχρι πρότινος, ο βασανισμός ανεφέρετο εις το σώμα. Τώρα έχουμε και ψυχολογικά βασανιστήρια. Έχομε βασανιστήρια τα οποία καταρρακώννουν την προσωπικότητα. Μπορούσε τότε, να σου βγαίνει η ψυχή και νάχεις αυτοσυνείδηση. Σήμερα αγαπητοί μου, όταν σε υποβάλουν σε φαρμακευτική αγωγή μέσα σε ειδικά ψυχιατρεία καί σέ κάνουν τρελλό, χάνεις τήν προσωπικότητά σου. Τί θά κάνης πιά; Όταν δεν διατηρείς ίδιον εγώ, είναι γνωστά όλα αυτά, γνωστοί οι μέθοδοι. Γνωσταί. Τί πρέπει λοιπόν να πούμε; Πραγματι και σήμερα τα βασανιστήρια είναι καί σωματικά είναι και ψυχολογικά. Με απότερο σκοπό τήν καταρράκωση της ανθρωπίνης προσωπικότητας.
Πάντως αυτή η θλίψις ισοδυναμεί μ' εκείνην που αναφέρει αυτός ο Κύριος εις τόν επίσκοπο της Φιλαδελφείας στο βιβλίο της Αποκαλύψεως και του λέγει: «ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω (σε φυλάξω δηλ.) ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς.» Δηλ. όταν ο Θεός δή να έχωμε αγάπη στις εντολές του και στο πρόσωπό του, θά μάς φυλάξη από αυτόν τόν μεγάλο πειρασμό.
Και πώς εστάθησαν οι άγιοι πού είναι στον ουρανό έναντι αυτών των πειρασμών; Να πώς εστάθησαν: «ἔπλυναν τὰς στολὰς αὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν αὐτὰς ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου.» Έπλυναν τις στολές τους καί τίςελεύκαναν στο αίμα τού Χριστού. Σας είπα, περίεργο είναι. Το αίμα του Χριστού ασφαλώς αγαπητοί μου, στέκεται πάντοτε το ιλαστήριον αίμα υπέρ πάντων ανθρώπων. Αλλά όταν λέγει ότι οι άγιοι ελεύκαναν καί έπλυναν, αυτά τα δύο ενεργητικά ρήματα, έπλυναν και ελεύκαναν, σημαίνει ότι το αίμα στέκεται κάπου εκεί, καί πάω εγώ καί βάζω τόν χιτώνα μου καί τόν πλένω μέσα εκεί. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι το αίμα του Χριστού είναι κατατεθιμένο, εγώ πρέπει, ενεργητικά, να ενεργήσω, για να οικειωθώ την σωτηρία. Η σωτηρία δεν έρχεται κατά μαγικόν τρόπον. Πρέπει εγώ να οικειωθώ την σωτηρίαν.
Και τώρα έρχεται ο μισθός: «διὰ τοῦτό εἰσιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ» γι' αυτό το λόγο, λέγει, είναι μπροστά στον θρόνο του Θεού. Διενοήθη ποτέ ο άνθρωπος αγαπητοί μου, ότι μπορεί ποτέ να βρεθή ενώπιον του θρόνου του Θεού; Και όμως αυτά είναι τα αγαθά που ετοίμασε ο Θεός για κείνους πού τόν αγαπούν. Πού «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη» Α' Κορ. 2, 9
ανθρώπινο μάτι δέν είδε, ανθρώπινο αυτί δεν άκουσε, και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη όπως λέγει ο Απ. Παύλος.
Καί εκεί άγιοι «λατρεύουσιν αὐτῷ ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ.» Τον λατρεύουν τόν Θεόν μέρα νύκτα. Τί σημαίνει αυτό μέρα νύκτα; Είναι η αιωνία λατρεία του Θεού ως ιερέων πιά. Είναι το βασίλειον ιεράτευμα. Αυτή η έκφραση «ἡμέρας καὶ νυκτὸς», δείχνει αυτό το διηνεκές, αυτό το αιώνιον. Όλος ο ουρανός, ή καλύτερα ολόκληρη η κτιστή δημιουργία είναι καί θά γίνη ναός του Θεού. Είναι ο χώρος τής βασιλείας τού Θεού, είναι αυτός ο ναός του Θεού, όπως γράφει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας: "ναός δέ πάσαν μέν (ακούστε) η ανακαινιζομένη κτίσις," εκείνη που θα είναι, ο ήλιος και η σελήνη· καί θά γίνη καινούρια η κτίσις· "διά τού πνεύματος, μάλιστα δέ οι τόν αρραβώνα του πνεύματος σώον καί άσβεστον φυλάξαντες εις ενοικήσειν και εμπεριπατήσειν επήγγελται." Πού έχει υποσχεθεί ο Θεός να ενοικήσει και να εμπεριπατήση. Εις αυτόν τόν ναόν ο Θεός,τόν ναόν του, δέν μένει μόνο καθήμενος αλλά και περιπατών. Αυτό δείχνει αυτήν τήν δυναμική θέση του Θεού έναντι της κτίσεως του, καί ιδιαιτέρως έναντι των ανθρώπων. Γι αυτό σημειώνει ο ιερός Ευαγγελιστής καί λέγει: «καὶ ὁ καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου σκηνώσει ἐπ᾿ αὐτούς.» Αυτός πού κάθεται επάνω στον θρόνο θα κατασκηνώση ανάνεσά τους. Είναι υπόσχεσις πού εδόθη από αυτόν τόν ίδιον τόν Θεόν. Λέει Β΄ Κορινθ. 6, 16. «ὑμεῖς (λέει ο Απ. Παύλος) γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος (είσαστε ναός του Θεού τού ζωντανού) καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός." Είναι αυτή αγαπητοί μου η υψίστη κοινωνία τού Θεού καί τών ανθρώπων μέσα εις τήν βασιλεία Του.
Επίπτωση αυτής της σχέσεως, είναι θετικώς καί αρνητικώς ό,τι αναφέρεται σάν σε μια εικόνα από την γηίνη ζωή, κατά τήν διάρκεια της οποίας γηίνης ζωής, οι μάρτυρες εδεινοπάθησαν. Συγκεκριμένα: «οὐ πεινάσουσιν ἔτι οὐδὲ διψήσουσιν ἔτι, οὐδ᾿ οὐ μὴ πέσῃ ἐπ᾿ αὐτοὺς ὁ ἥλιος οὐδὲ πᾶν καῦμα,» Αυτό δείχνει ότι η ζωή επί της γής ήταν αυτή η λεγομένη φυσική, γεμάτη ταλαιπωρίες. Τώρα, ξαναζούν την ζωή του παραδείσου. Τώρα οι άγιοι αποκαθίστανται εἰς τόν παράδεισον ή αν θέλετε μετά ταύτα εἰς τήν βασιλείαν του Θεού, από την οποίαν βασιλείαν τού Θεού λείπουν οι λεγόμενες "φυσικές ανάγκες", αλλά λείπει καί κάθε δυστυχία που υπάρχει σ' αυτήν την παρούσα ζωή, όπως είναι οι θλίψεις, οι ασθένειες, ο θάνατος. Γι' αυτό συμπληρώνει: «καὶ ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.» θα εξαλέιψη ο Θεός από τα μάτια τους κάθε δάκρυ.
Και κάτι ακόμα σπουδαίο: «ὅτι τὸ ἀρνίον τὸ ἀνὰ μέσον τοῦ θρόνου ποιμανεῖ αὐτούς, καὶ ὁδηγήσει αὐτοὺς ἐπὶ ζωῆς πηγὰς ὑδάτων» Ωραία εικόνα, Αληθινά παραδείσια σκηνή. Το αρνίον φέρεται ως ποιμήν και ποιμαίνει τους πιστούς εις νομάς αναψυχής αιωνίου. Αυτό υπενθυμίζεται από τον Κύριο που λέγει: «ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός./ καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν,/ ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾿ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει.»Ιω. 10, 9 - 14 ο δέ ψαλμωδός λέγει: «Κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει. εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν, ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με,!» Ψαλμ. 20, 1 - 2 Αυτήν η γεύση αγαπητοί μου τῆς βασιλείας του Θεού, έκανε όλους τους αγίους να μείνουν πιστοί μέχρι του μαρτυρίου. Εάν ζήσωμε καθαρή, κεκαθαρμένη ζωή, τότε κι εμείς θα προγευτούμε αυτήν τήν μακαριότητα και συνεπώς θα μείνωμε πιστοί εις τόν Θεόν για όσα δεινά μάς χαλκεύει ο Αντίχριστος εναντίον μας.
36η ομιλία στην κατηγορία « Ἱερά Ἀποκάλυψις ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
†. Όπως θα ενθυμείσθε την περασμένη φορά είχαμε αναλύσει το 1ο διάψαλμα κατά το άνοιγμα της 6ης σφραγίδος. Καί είδαμε ότι εζητήθη να εσφραγισθούν εκείνοι οι οποίοι λατρεύουν τόν Θεόν, πιστεύουν σ' αυτόν, οι εκλεκτοί του. Οι όντες του Θεού. Ο λαός του Θεού. Καί είδαμε ποιό ήταν το νόημα της σφραγίσεως. Είναι η εναπόθεσις του Τιμίου Σταυρού. Αλλά αυτή η εναπόθεσις δέν έχει μηχανιστικόν χαρακτήρα, όπως λέγει εκεί, ότι ο άγγελος επήρε εντολή να σφραγίση τους πιστούς. Προηγουμένως οι ίδιοι οι πιστοί έβαλαν στην ζωή τους τον Τίμιον Σταυρόν. Δεν είναι δηλ. τό ξεχώρισμα που κάνει ο Θεός, η σφράγισις αυτή κάτι το μηχανιστικό. Είναι κάτι το ουσιαστικό, πού βγαίνει από την ελευθερία του προσώπου.
Αυτή η επανάληψις πιθανώς να κούρασε. Έχει όμως τόν σκοπόν της αγαπητοί μου. Ηκουσε λέγει ο Ευαγγελιστής τόν αριθμόν. Υποτίθεται ότι δεν βλέπει την πράξη της σφραγίσεως, αλλά ακούει μόνο μεταδιδόμενον τόν αριθμόν, εκείνων οι οποίοι είχαν σφραγισθεί. Και αυτός ο αριθμός πιθανώς να ακούσθηκε διά μέσου κάποιου αγγέλου. Ότι είναι αυτοί που θα σωθούν 144.000.
Ερχόμεθα εις τόν διαβόητον αριθμόν 144.000. Τόν είπα διαβόητον γιατί έχει γίνει αντικείμενον εκμεταλλεύσεως, αγρίας εκμεταλλεύσεως των αιρετικών, ιδίως των χιλιαστών, αλλά όχι λιγότερο καί τῶν Πεντηκοστιανών, και εί τινος άλλου αιρετικού. Τί είναι αυτός ο αριθμός 144.000; Είναι 12 Χ 12.000. Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο ανέφερε τις δώδεκα φυλές, όχι εις μάτην, όπως θα δήτε εις τήν συνέχεια, και δεν πρόκειται αγαπητοί μου περί ενός καταλόγου ανιαρού, πού παρατίθενται εκεί οι φυλές, διότι όπως θα δούμε, δέν έχουν την φυσική τους σειρά, κι αυτό δημιουργεί ερεθίσματα αιρετικά, όπως ακριβώς και ο κατάλογος που θα ακούσωμε την μεθεπομένην Κυριακή, στην Ευαγγελική περικοπή, στην Κυριακή των προπατόρων, πού είναι, Αββραάμ εγέννησε Ισαάκ, Ισαάκ εγέννησε Ιακώβ κ.ο.κ. δέν είναι ένας ανιαρός κατάλογος, αλλά ένας κατάλογος από τον οποίον βγαίνει πολύ θεολογία. Καί πολύ Ιστορία. Έτσι και εδώ όπως θά τό δήτε στην συνέχεια.
Ο αριθμός λοιπόν 144.000, είναι ο αριθμός 12, οι 12 φυλές επί του αριθμού 12.000 πού αποτελείται η κάθε φυλή, και συνεπώς 12 Χ 12.000 = 144.000. Ηκουσα, λέγει, ο, Ευαγγελιστής τον αριθμόν τών εσφραγισμένων να είναι αυτός. Και τώρα τίθεται το ερώτημα ο αριθμός αυτός όπως διατίνονται οι Χιλιαστα είναι ακριβής αριθμός; Δηλ. πρόκειται περί του αριθμού αυτού πράγματι; Ότι δηλ. εκείνοι οι οποίοι θα σωθούν είναι αυτός ο αριθμός; Καί δέν είναι ούτε ένας παραπάνω ούτε ένας παρακάτω; Προφανώς όχι αγαπητοί μου. Προφανώς όχι. Εδώ είναι ακριβώς και οι πλάνες των αιρετικών να νομίζουν ότι μόνο αυτοί οι 144.000, πού είναι οι εκλεκτοί, αυτοί καί θά σωθούμ. Ο αριθμός αυτός οι 144.000, τίθεται διά τό ισάριθμον του πράγματος. Γιά νά τό καταλάβετε σάς λέγω το εξής: Έχομε τήν παραβολή των 10 παρθένων. Η παραβολή των 10 παρθένων δομείται ως εξής: Οι πέντε παρθένοι είναι μωραί, οι πέντε παρθένοι είναι φρόνιμοι. Στο ερώτημα που ετέθη στον Κύριον, «Κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι;» Λουκ . 13, 23Εάν είναι πολλοί εκείνοι που θα σωθούν. Ο Κύριος απήντησε: «ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν». Δέν απήντησε αριθμόν. Αφού λοιπόν δεν απήντησε αριθμόν, ο αριθμός τών σεσωσμένων ανήκει στην γνώση τού Θεού μόνον. Καί δέν μπορεί να είναι ο αριθμός 144.000, διότι όπως εις τήν παραβολήν έβαλε 5 που σώζονται και 5 πού δέν σώζονται εκ τών παρθένων καί έβαλε το ισάριθμον, ακριβώς για να αποκλείση μίαν περιέργεια και εξ αυτής μία ερμηνεία για να βγούν ποσοστά εκείνων που θα σωθούν. Ότι δηλ. τό 70% θα σωθή ή το 30% θα σωθή ή κάπως έτσι. Αν ήταν επτά εκείνες πού θά εσώζοντο, πού θα έμπαιναν, εκ των παρθένων δηλ. οι τρείς θα έμεναν απ' έξω, ή αντίστροφα, τίποτε απ' αυτά. Η 9 στά 10, τίποτα. Πέντε και πέντε. Όπως λοιπόν στην παραβολή αυτή έβαλε το 5+5,το ισάριθμον, ακριβώς διά νά βγάλη τήν υπόνοιαν ότι δίδεται ακριβής αριθμός, έτσι και στον αριθμόν 144.000 που είναι 12 Χ 12, αφαιρείται η υπόνοια ότι πρόκειται περί πραγματικού αριθμού. Εξ' άλλου λίγο πιο κάτω, στο 2ο διάψαλμα, που δείχνει τήν εν ουρανοίς Εκκλησία, λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ότι είδε όχλον τόν οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση. Πώς λοιπόν εδώ αριθμείται ο όχλος; Εκεί δέ δέν αριθμείται; Θά τό δούμε όμως στην συνέχεια.
Αγαπητοί μου τρείς φορές συναντούμε την λέξιν εκατόν σαράντα τέσσαρες χιλιάδες, εις τό βιβλίον της Αποκαλύψεως. Η μία περίπτωση είναι αυτή. Εκείνοι οι οποίοι θα σφραγισθούν. Δηλ. αυτοί που θα σωθούν. Η δευτέρα περίπτωσις είναι πάλι 144.000, αλλά δεν αφήνει περιθώρια για 12 Χ 12 ενώ εδώ σαφώς ομιλεί 12 Χ 12, είναι εκείνοι οι οποίοι ζούν εν παρθενία, λέει, «οἳ (οι οποίοι) μετὰ γυναικῶν οὐκ ἐμολύνθησαν· (καί τό λέει όχι μόνον αρνητικώς, αλλά και θετικώς)παρθένοι γάρ εἰσιν. οἳ (οι οποίοι)ἀκολουθοῦντες τῷ ἀρνίῳ ὅπου ἂν ὑπάγῃ (ακολουθούν το αρνίον όπου αν υπάγη)» και φαίνεται ότι πρόκειται περί τών αφιερωμένων ανθρώπων καθ' ολοκληρίαν. Όπως είναι οι όσιοι και οι ασκηταί μέσα στην εκκλησιαστική μας ιστορία. Είναι ξαναλέγω άλλη μιά φορά οι αφιερωμένοι εἰς τόν Θεόν. Συνεπώς έχομε μια δευτέρα περίπτωση εκατόν σαραντατεσσάρων χιλιάδων. Έχομε δυό δηλ. καταλαβαίνετε, δυό 144.000. Η μία ανήκει στις 12 φυλές όπως το βλέπετε εδώ, οι άλλοι εις εκείνους οι οποίοι μένουν παρθένοι και αφιερώνονται εις τόν Θεόν.
Έχομε και μία τρίτη περίπτωση. Όταν μετράται η πόλις, η νέα Ιερουσαλήμ, η βασιλεία του Θεού, η οποία αισθητοποιείται μέ τό τείχος τής πόλεως, είναι τετράγωνον καί είναι πολύ υψηλόν, –δίδονται οι διαστάσεις–, που σημαίνει τετράγωνον, πρώτα ο Θεός θα φθάσωμε εκεί, ότι πρόκειται περί τελείου σχήματος, και όπως θα γνωρίζετε το τέλειον σχήμα είναι το τετράγωνον, δέν είναι ο κύκλος, το ξέρετε όλοι, ότι δέν είναι ο κύκλος τό τέλειον σχήμα· 3,14 βγάζει η σχέσις τής περιφερείας με την ακτίνα, 6,28 η ακτίνα μέ τήν περιφέρεια. 6,28 είναι αριθμός που συνεχίζει χωρίς να τελειώνει, άρα λοιπόν δεν τετραγωνίζεται ο κύκλος, το γνωστό πρόβλημα. Τέλειο σχήμα είναι μόνον τό τετράγωνο. Η πόλις λοιπόν τού Θεού είναι τετράγωνη. Διά να δείξη τήν τελειότητα. Τό δέ ύψος τής πόλεως αυτής είναι, καί εμέτρησε τό τείχος ο άγγελος, –ο Ιωάννης είναι μαζί– «καὶ ἡ πόλις τετράγωνος κεῖται, καὶ τὸ μῆκος αὐτῆς ὅσον καὶ τὸ πλάτος. καὶ ἐμέτρησε τὴν πόλιν ἐν τῷ καλάμῳ ἐπὶ σταδίους δώδεκα χιλιάδων· τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος καὶ τὸ ὕψος αὐτῆς ἴσα ἐστί. καὶ ἐμέτρησε τὸ τεῖχος αὐτῆς ἑκατὸν τεσσαράκοντα τεσσάρων πηχῶν» Αποκ. 21, 16-27 τό τείχος αυτής εκατών τεσσαράκοντα τεσσάρων πηχών. 144 πήχεις. Τώρα βέβαια περιτόν να πούμε ότι η πόλις δέν έχει τείχος, διότι δεν πρόκειται περί πόλεως όπως την νοούμε. Και γιατί να έχει τείχος; Δέν υπάρχουν κακοί πλέον θά είναι η βασιλεία του Θεού. Οι κακοί θα είναι στην κόλαση. Καί γιατί λοιπόν να έχει τείχος η πόλις; Όλα αυτά είναι σύμβολα. Καί ο αριθμός του ύψους του τείχους 144 δείχνει σαφέστατα ότι πρόκειται περί συμβολικού αριθμού, πού όταν θα φθάσωμε εκεί, πρώτα ο Θεός, θα δούμε, αυτά βρίσκονται εις το 21ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. Σάς είπα μόνο για την ιστορία ότι τρείς φορές συναντούμε αυτόν τον αριθμόν. Καί βλέπομε σαφώς ότι δεν πρόκειται περί πραγματικού αριθμού.
Αλλά λέγει εδώ το εξής: Ότι είναι πράγματι Εβραίοι αυτοί που θα σωθούν; Αναφέρει 12 φυλές. Τις 12 φυλές του Ισραήλ. Είναι πράγματι οι 12 φυλές του Ισραήλ που θα σωθούν; Δηλ. εκείνοι που επίστεψαν εις τόν Χριστόν αυτοί θα σωθούν; Εκ τών Εβραίων μόνον; Παρ' ότι αγαπητοί μου υπήρχαν μυριάδες στην Παλαιστίνη χριστιανών την εποχή των Αποστόλων, καί τό βλέπομε αυτό όταν ο Απ. Παύλος επεσκέφθη την Ιερουσαλήμ ο αδελφόθεος Ιάκωβος του λέγει, «θεωρεῖς, ἀδελφέ, πόσαι μυριάδες εἰσὶν Ἰουδαίων τῶν πεπιστευκότων»Πράξ, 21, 20. Παρά ταύτα δεν πρόκειται περί τών μυριάδων Ιουδαίων τής εποχής εκείνης των συγχρόνων με τους Αποστόλους. Αλλά πρόκειται περί του νέου Ισραήλ. Ο οποίος νέος Ισραήλ αποτελείται πλέον από Εθνικούς και Εβραίους και είναι όλοι εκείνοι που θα πιστεύσουν, πού πίστεψαν και θα πιστέψουν εις τόν Ιησούν Χριστόν, μέσα εις τούς αιώνες.
Αλλά ποιός είναι αυτός ο νέος Ισραήλ; Ο νέος Ισραήλ είναι εκείνος πού εδέχθηκε, από τους 12 Αποστόλους τον σπόρον του θείου κηρύγματος. Γράφει ο άγιος Ανδρέας ο Καισαρείας τα εξής: "Η μέντοι ακρίβεια της εξ εκάστης φυλής ισότητος εμφαίνειν μοι δοκεί τόν πολυπλασιασμόν του αποστολικού σπόρου· δωδεκάκις δώδεκα πολυπλασιαζομένου επί τόν τέλειον τής χιλιάδος αριθμόν, και ούτω τάς ρηθείσας χιλιάδας αποτελούντος· μαθηταί γαρ ήσαν του κόκκου τού εις τήν γήν διά φιλανθρωπίαν πεσόντος, καί πολύφορον της παγκοσμίου σωτηρίας τον καρπόν βλαστήσαντος." Δηλ. ποιοί είναι αυτοί οι 12 φυλές; Είναι οι 12 Απόστολοι, αγαπητοί μου. Δεν είναι ο Ιούδας, ο Ρουβήν κλπ. Είναι οι 12 Απόστολοι. Γιατί αναφέρει τις 12 φυλές; θά τό δούμε λίγο πιο κάτω. Είναι όμως οι δώδεκα Απόστολοι. Οι οποίοι κηρύσουν το Ευαγγέλιο, ο σπόρος ο Ευαγγελικός πίπτει και έχομε, 12 οι Απόστολοι επί 12, καί μπαίνει ο αριθμός ο σχηματικός που δείχνει πολλαπλότητα, ο αριθμός 1.000 και βγάζει τον αριθμόν 144.000. Δηλ. Δώδεκα Απόστολοι αντιστοιχούν πρός τις 12 φυλές επί τό 1.000, πού είναι τέλειος αριθμός, καί δίδουν τον αριθμόν 144.000.
Και θα μου πήτε : Πώς μπορούμε να ξέρωμε εμείς ότι είναι οι 12 Απόστολοι; Μα το είπε ο Κύριος. Είπε ο Κύριος, Ματθαίος 19, 28 «καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ»εσείς οι μαθηταί μου οι 12, θά καθήσετε επί θρόνων καί θά κρίνετε τις 12 φυλές του Ισραήλ. Ωστε λοιπόν δέν είναι ο Ρουβήν και ο Ιούδας κλπ, αλλά είναι οι 12 Απόστολοι. Αλλά όταν οι 12 Απόστολοι κηρύσσουν σ' όλον τον κόσμον, τότε είναι όλοι οι άνθρωποι. Όλοι εκείνοι που θάχουν πιστέψει. Η θά πιστεύουν. Εβραίοι και Εθνικοί. Είμαστε κι εμείς εκεί. Ακούστε αγαπητοί μου : Είμαστε κι εμείς μέσα εις αυτούς. Όσοι πιστεύσαμε, είμεθα κι εμείς μέσα εις αυτούς. Ώστε λοιπόν είμεθα ο Ισραήλ τής χάριτος. Ο νέος λαός του Θεού. Γράφει ο Απ. Παύλος: Γαλ. 3, 28«οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα πλέον στον Ελληνα, τον Εθνικό καί τόν Εβραίον. «εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, (εάν σείς είστε του Χριστού) ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ᾿ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι». Ά, ώστε λοιπόν ποιό είναι το σπέρμα του Αβραάμ; Τό σπέρμα του Αβραάμ δεν είναι οι 12 Πατριάρχαι Ρουβήν κλπ; Οχι. Είναι ο νέος λαός της χάριτος. Είναι οι Χριστιανοί. Ο ίδιος ο Κύριος σάς είπα, νά σάς τό, πώ πάλι, όπως σάς ανέφερα προηγουμένως, διά τούς Αποστόλους Του : «ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ»(ποιά είναι αυτή η παλιγγενεσία: Παλιγγενεσία θα πή αυτό, πού πάλι ξαναγεννιέται. Ξαναγίνεται. Ενθυμείσθε πού είπαμε ότι ο κόσμος θα αλλάξη; Ο ήλιος η σελήνη, η γή, αυτές οι παγκόσμιες αναστατώσεις; Αυτά όλα λέγονται με μία λέξη από τον Κύριον, είναι Ματθ. 19, 28 με μία λέξη παλιγγενεσία)ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ».
Αυτήν λοιπόν η μνεία των 12 φυλών του Ισραήλ δείχνει σαφώς ότι πρόκειται περί του νέου Ισραήλ. τής Εκκλησίας του Χριστού. Αλλά ίσως θα πήτε : Γιατί μνημονεύονται οι 12 φυλές; Η μνημόνευση των 12 φυλών έχει να δώσει πολλά στοιχεία. Παρακαλώ, παρακολουθήσατε να δήτε, γιατί αναφέρει τις 12 φυλές. Σας διαβάζω λίγο από την αρχή:
Κεφ. Ζ 4. «Καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐσφραγισμένων· ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ πάσης φυλῆς υἱῶν Ἰσραήλ·» "Καί αρχίζει: «ἐκ φυλῆς Ἰούδα δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι,» Ώστε αρχίζει από την φυλή του Ιούδα. Γνωρίζουμε όμως ότι ο Ιούδας είναι τέταρτος υιός του Ιακώβ. Και ότι δέν είναι πρώτος· πρώτος είναι ο Ρουβήν. "Η Ρουβείμ. Όπως θέλετε. Ωστε λοιπόν δέν είναι ο Ιούδας. Γιατί όμως εδώ παραθέτει πρώτον τον Ιούδα; Αυτό βάζει σε μια ανησυχία. Δηλ. μάς κάνει να ερευνήσωμε το γιατί. Διότι καμμία ποτέ φυλή δεν θα άφηνε ο Ιωάννης –εξ άλλου είναι Εβραίος– καμμία φυλή δέν θα άφηνε ποτέ η άλλη νά τής πάρη τα δικαιώματά της. Αν δε λάβετε υπόψιν ότι πολλάκις ο Ρουβήν στην έρημο, όταν επανέκαμπτον από την έρημο, ηξίωσε και απήτησε τα πρωτεία. Πολλάκις ο Ρουβήν. Αλλά και εις τήν γήν τής επαγγελίας, πολλάκις όταν προέκυψε θέμα βασιλέων ο πρώτος δέ βασιλεύς είναι γνωστό, ο Σαούλ, κατήγετο από την φυλή του Βενιαμίν. Όταν δέ κατόπιν ήρθε ο Δαυίδ πού κατήγετο από την φυλή του Ιούδα, μέ πολύ κόπο αναγνωρίσθη από τις 12 φυλές. Επειδή δεν ήτο η πρώτη φυλή. Είχαν δημιουργήσει πράγματα. Δυσκολίες εις τον Δαβίδ. Επειδή σάς ξαναλέω ήταν η τετάρτη φυλή και όχι η πρώτη. Εδώ γιατί προηγείται ο Ιούδας καί δέν προηγείται ο Ρουβείμ; Απλούστατα, δεν ακολουθείται η τάξις των 12 φυλών. Η φυσική τάξις τών 12 φυλών δεν ακολουθείται. Αυτό, από την αρχή μάς βγάζει από την υποψία, ή μάλλον από τον ισχυρισμόν ότι πρόκειται περί τών 12 φυλών του Ισραήλ. Δεν πρόκειται Απλούστατα, ευθύς εξ αρχής μάς βγάζει από τήν θέσιν αυτήν.
Ακόμη, βάζει πρώτη τήν φυλή του Ιούδα, διότι εκ τής φυλής του Ιούδα κατάγεται ο Χριστός. 'Αρα πρόκειται περί νέου λαού. Τού λαού τής χάριτος. Καί δέν πρόκειται περί του παλαιού λαού των Εβραίων. Δηλ. γιά μάς τούς Χριστιανούς ο λόγος.
Δεύτερον, στις 12 φυλές δέν συγκαταλέγεται η φυλή του Δάν. Αντί δέ του Δάν, γιά να κλείση ο αριθμός 12, μπαίνει ο Μανασσής. Αλλά ο Μανασσής είναι παιδί τού Ιωσήφ, είχε δύο παιδιά ο Ιωσήφ, ήταν ο Μανασσής και ο Εφραίμ. Όταν ευλογήθηκαν από τον παππού τους τον Ιακώβ στην Αίγυπτο, έκανε το εξής: Έβαλε σταυροειδώς τα χέρια του, γιατί έβαλε από τα δεξιά τόν Μανασσή τόν μεγαλύτερο, από τ' αριστερά τόν Εφραίμ τόν μικρότερο, να ευλογήση ο Ιακώβ αντιστοίχως. Με το δεξί του χέρι από δώ τον Μανασσή, μέ τό αριστερό του χέρι τόν Εφραίμ. Έκανε όμως και κάτι άλλο ο Ιακώβ. Έβαλε το δεξί του χέρι εις τόν Εφραίμ καί τό αριστερό χέρι στον Μανασσή. Καί όπως έβαλε την ευλογία εσταύρωσε τα χέρια. Τό σημείον του Τιμίου Σταυρού.
— Όχι πατέρα, όχι πατέρα,λέγει ο Ιωσήφ. Ανησύχησε πολύ. Δέν είναι ο Εφραίμ ο πρώτος, είναι ο Μανασσής.
— Ξέρω παιδί μου, ήτανε τυφλός δέ ο Ιακώβ, σημειώσατε, ήταν τυφλός και δέν έβλεπε. Ξέρω παιδί μου, ξέρω τί κάνω! Διότι η ευλογία θα εδίδετο αντίστροφα. Στον μικρόν και όχι στον μεγάλο πρώτα. Και λέγει στον Ιωσήφ: Όταν θα πάτε, θα φθάσετε στην γή τής επαγγελίας, πού ο Θεός υπεσχέθη εις τον παππού μου τον Αβραάμ, εκεί θα πάρουν μερίδιο, εκτός σου του Ιωσήφ, θά πάρη και ο Εφραίμ, θά πάρη και ο Μανασσής. Έτσι λοιπόν τώρα ο Εφραίμ δεν αναφέρεται. Αναφέρεται ο Μανασσής. Κι εδώ μπαίνει ένα σκάνδαλο Μά, αφού ο Εφραίμ ετέθη από τον Ιακώβ, γιατί ν' αναφερθή ο Μανασσής; Και αυτό μάς βγάζει ακόμη από την θέση, ότι θα έπρεπε να προσέξουμε την φυσική σειρά που ετέθη στην Π.Δ. Διότι δεν είναι ο Μανασσής πρώτος στην ευλογία. Είναι πρώτος στην γεννιά αλλά δέν είναι πρώτος στην ευλογία. Άρα μάς βγάζει από την θέση ότι πρόκειται περί τών Εβραίων. Αντί λοιπόν του Δάν μπαίνει ο Μανασσής. Και ο Ιωσήφ. Ο Εφραίμ, επειδή γίνεται 13ος βγαίνει έξω. Δεν υπάρχει. Έτσι συμπληρούται ο αριθμός 12, για να μήν πώ κάτι άλλο. Ότι κλήρο δεν πήρε η φυλή του Λευί. Καί δέν έπρεπε να συγκαταριθμηθή. Αλλά συγκαταριθμείται όμως ως φυλή που δέχεται μία επαγγελία. Αλλά όχι κλήρον. Και αυτό μάς βγάζει ακόμη από την θέσιν ότι πρόκειται περί του παλαιού καταλόγου των φυλών.
Γιατί όμως, τρίτο σημείο, δεν περιλαμβάνεται η φυλή του Δάν; Δεν περιλαμβάνεται διότι εκ τής φυλής του Δάν πρόκειται να έλθη ο Αντίχριστος. Ενώ αντιθέτως, από την φυλή του Ιούδα, η οποία μπαίνει πρώτη προέρχεται ο Χριστός. Γράφει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας: "Επισημαντέον δέ τούτο ότι η φυλή του Δάν, ως εξ αυτής τικτομένου του Αντιχρίστου, ταίς λοιπαίς ου συντέτακται." Επειδή πρόκειται να προέλθη από την φυλήν του Δάν ο Αντίχριστος, γι' αυτό τον λόγο, ου συντέτακται, δέν μπαίνει στην σύνταξη του καταλόγου των 12 φυλών.
Ώστε από την φυλήν του Δάν θα προέλθη ο Αντίχριστος; Διά τον οποίον αγαπητοί μου, διά πολλών θα μιλήσουμε, όχι σ' αυτό το σημείο. Εδώ μόνον κάτι σύντομο θα πούμε. Τό κεφάλαιον "Αντίχριστος", είναι πολύ μεγάλο κεφάλαιο. Είναι πολύ μεγάλο κεφάλαιο. Τό οποίον θά δήτε τί ενδιαφέρον έχει και πόσο θα μάς συνέχει, όταν μάθωμε, ποιός είναι ο Αντίχριστος καί πώς θα κινηθή. Ωστόσο να δούμε την μαρτυρία της Αγίας Γραφής διά τόν Αντίχριστο, πώς ακριβώς αναφέρεται, ότι θα προέρχεται από την φυλή του Δάν. Ο Ιακώβ όταν ευλογούσε τα παιδιά του εις τήν Αίγυπτον, μέ τήν ευλογία λέγει και μια προφητεία διά τό μέλλον τής φυλής του κάθε παιδιού του. Όχι φυσικά για το παιδί του το προσωπικό. Αυτό που γέννησε άμεσα. Αλλά διά τό μέλλον της φυλής. Όταν ευλόγησε τον Ιούδα, η ευλογία του Ιούδα είναι ένας ύμνος, ἐνας ύμνος. Διότι ακριβώς θα προέλθη από κεί ο Χριστός. «καὶ αὐτὸς, λέγει ο Ιακώβ, και αυτός που θάναι απόγονός σου, προσδοκία ἐθνῶν» Δεν υπήρχε μεγαλύτερη προφητεία, αλλά καί πλέον χαρμόσυνος από αυτήν. Ότι από σενα θα έλθη εκείνος που είναι η προσδοκία. Είναι η λαχτάρα όχι του Ισραήλ, αλλ' όλων των Εθνών. Όλης της γής. Όλων των απογόνων του Αδάμ. Όταν, όταν εγώ ο Θεός, –κι εκεί δεν μιλάει παρά ο θεός Λόγος εις τόν παράδεισον– λέγω εἰς τήν Εύα, ότι θα έλθη εκείνος ο οποίος θα σε σώση, αυτός θα γεννηθή από τον Ιούδα. Καί θά ἔρθη. Ήταν προσδοκία όλων των λαών. Όλων των Εθνών. Όλων των εποχών. Αυτά λέγει εις τον Ιούδα τόν γυιό του ο Ιακώβ. Όταν ήρθε η σειρά του Δάν, τού λέγει τα εξής: «Δὰν κρινεῖ τὸ λαὸν αὐτοῦ, ὡσεὶ καὶ μία φυλὴ ἐν Ἰσραήλ. καὶ γενηθήτω Δὰν ὄφις ἐφ᾿ ὁδοῦ, ἐγκαθήμενος ἐπὶ τρίβου, δάκνων πτέρναν ἵππου, καὶ πεσεῖται ὁ ἱππεὺς εἰς τὰ ὀπίσω, τὴν σωτηρίαν περιμένων Κυρίου.»Γεν. 49, 16-18 Δάν θα κρίνη τόν λαόν σου. Σαν να είναι μια φυλή. Συνεπώς θα κρίνη τον Ισραήλ, σάν μια φυλή. Όλους τούς Ισραηλίτας. Πράγματι η φυλή του Δάν, έδωσε τον κριτήν Σαμψών. Ο οποίος Σαμψών, έκρινε, δηλ. διοίκησε κυβέρνησε όλους τους Ισραηλίτας σαν μια φυλή. Αυτό όμως είναι μερική ερμηνεία. Είναι μερική, προσέξατε, διότι μήν ξεχνάμε ότι οι προφητείες της Π.Δ. δέν εξαντλούνται. Δεν ξέρω αυτό το πράγμα αν το γνωρίζετε, σάς τόχω ξαναπεί, δέν εξαντλούνται. Πλήν ελαχίστων. Δεν εξαντλούνται. Αλλά επαναλαμβάνεται, μερικώς και μερικώς έως τά έσχατα τής Ιστορίας έχομε την πλήρωσι τῶν προφητειών της Π.Δ. Πάλι θα ξαναγίνη κριτής η φυλή του Δάν. Δηλ. ἐκ τῆς φυλής του Δέν θά βγή νέος κριτής. Δηλ. κυβερνήτης· κριτής θα πή κυβερνήτης. Αυτός αγαπητοί μου θα είναι ο Αντίχριστος. Ο οποίος δεν θα κυβερνήση μόνο τους Ισραηλίτας ως μία φυλή, αλλά ολόκληρο τον κόσμο, θά γίνη μία μόνη κυβέρνησις. Κι αυτός θα είναι Εβραίος που θα κυβερνήση. Πρόδρομοί του είναι ο Σιωνισμός και όλα τα παιδάκια του, Μασσωνισμός, Χιλιασμός κλπ.
Έτσι αγαπητοί μου θα ξεπηδήση ο Αντίχριστος, που σας είπα θα κυβερνήση ὅλον τὸν κόσμον, καί θά είναι μία κυβέρνησις, θα είναι Εβραίος αυτός και θα έχη κάνει όλους τους ανθρώπους, όλους τους λαούς τής γής, έναν λαό. Είναι αξιοπαρατήρητο ότι εδώ αναφέρεται ο όφις.«καὶ γενηθήτω Δὰν ὄφις ἐφ᾿ ὁδοῦ». Επί τής οδού. Καί θά γίνη ο Δάν φίδι που θάναι στον δρόμο. Καί θά κάθεται στο μονοπάτι καί θά περιμένει. Εκείνον που θα περάση μέ τό άλογό του, να δαγκώση το άλογο καί τόν αναβάτη. «δάκνων πτέρναν ἵππου, καὶ πεσεῖται ὁ ἱππεὺς εἰς τὰ ὀπίσω» Όταν το άλογο δαγκωθή από τό φίδι τότε το άλογο θα τρομάξη, θά πεση νεκρό, και τότε ο ιππεύς θα πέση προς τα πίσω. Ανάσκελα. Και θα περιμένη τήν σωτηρία του από τον Κύριον. «τὴν σωτηρίαν περιμένων Κυρίου». Προσέξτε αυτήν την τελευταίαν φράσιν "τήν σωτηρίαν περιμένων Κυρίου." Εκεί στην μοναξιά δεν θα υπάρχη κάποιος πού, θα τον σώση αυτόν τόν αναβάτη, θά περιμένη μόνον από τόν Θεό τήν σωτηρίαν.
Λοιπόν, προσέξτε τώρα εδώ. Ποιός είναι αυτός ο αναβάτης; Είναι η Εκκλησία. Ποιός είναι ο όφις; Είναι ο διάβολος. Ο όφις ο αρχαίος. Θα δούμε παρακάτω στο βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι, όταν θα δή λέγει, την γυναίκα, πού είναι ταυτοχρόνως δυό πράγματα είναι η Υπεραγία Θεοτόκος και η Εκκλησία. Βλέπετε ότι ταυτίζεται η Υπεραγία Θεοτόκος και ταυτοχρόνως διακρίνεται η Υπεραγία Θεοτόκος με την Εκκλησία; Τότε θὰ πάρῃ τό παιδί της λέγει, αυτή όταν είδε ο δράκων να γίνεται, να γεννιέται αυτό τό παιδί, που είναι αντίπαλός του, είναι ο Ιησούς Χριστός, μάλιστα με έναν στίχο είναι ολόκληρη η ιστορία του Χριστού, έφυγε εις τήν έρημο η γυναίκα αυτή. Και τότε εξέρασε νερό ο δράκων, διά να καταστήση τη γυναίκα ποταμοφόρητον. Νά τήν πνίξη. Τό δέ παιδίον τής γυναικός ηρπάγη εις τόν ουρανόν. Γι' αυτό σας είπα, μέσα σε δυο λέξεις είναι όλη η ιστορία του Χριστού. Πού τελειώνει το "ηρπάγη" μέ τήν Ανάληψη του Χριστού. Μένει όμως ἡ γυναίκα στον κόσμον. Τό παιδίον της ηρπάχθη. Κυνηγήθηκε από τον διάβολο,τον δράκοντα. Εσταυρώθη! Ανεστήθη! Ανελήφθη! Μένει όμως η γυναίκα. Μένει η μητέρα. Είναι η Εκκλησία. Τώρα τήν καθιστά ο δράκων ποταμοφόρητον. Χύνει νερό από πίσω της να την πνίξη. Αυτή τρέχει εις τήν ἐρημο, διά νά σωθή. Εις τήν έρημο. Η έρημος σημαίνει δέν υπάρχει άλλος που να βοηθήση. Τί ωραία που έρχεται εδώ. Ο ιππεύς πού πέφτει εις τα οπίσω την σωτηρίαν περιμένων Κυρίου. Είναι η Εκκλησία που θα κυνηγηθή αποινώς μέσα στην Ιστορία, κατ' εξοχήν εις τά έσχατα από τον Αντίχριστον, καί δέν θα περιμένη η Εκκλησία από πουθενά τήν σωτηρίαν της, παρά μόνον από τον Θεόν. Από τον ουρανόν. Γι' αυτό λέγει ο Κύριος, όταν δήτε αυτά να γίνονται, τότε στρέψτε τα μάτια σας, έτσι λέγει, ανακάμψατε, ανεβάστε τα μάτια σας πρός τόν ουρανόν, πλησιάζει η σωτηρία σας. Πράγματι η σωτηρία της Εκκλησίας θα έρθη από τον ουρανόν. Να λοιπόν ότι εδώ ο Ιακώβ προφητεύει διά τόν Δάν, ότι θα προέλθη από αυτόν ο Αντίχριστος.
Ο άγιος Ιππόλυτος μάς λέγει το εξής, στο θέμα του "περί Αντιχρίστου" στο ΒΕΠΕΣ τόμος 6 σελ. 201 στίχ. 29. Όσοι από σας κρατάτε, έχετε βιβλιοθήκη. "Ωσπερ εκ της Ιούδα φυλής ο Χριστός γεγένηται ούτω καί εκ τής του Δάν φυλής ο Αντίχριστος γεγένηται." Όπως, λέγει ο Ιππόλυτος, όπως από τη φυλή του Ιούδα προέρχεται ο Χριστός, έτσι καί από τήν φυλή του Δάν θα γεννηθή ο Αντίχριστος. Τό ίδιο μάς λέγει και ο άγιος Ειρηναίος.
Αλλά ο Κύριός μας τό λέγει αυτό ως εξής: Ιω. 5, 43 «ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε». Εμένα δεν με δεχθήκατε. Όταν θα έλθη άλλος, αυτόν θα τον δεχθήτε. Και αυτός ο άλλος είναι ο Αντίχριστος.
Αλλά γιατί όμως αναφέρεται εις τήν φυλήν τού Δάν, καί νά δοῦμε τήν ιστορία της φυλής του Δάν με δυό λόγια. Η φυλή του Δάν, όταν εγκατεστάθηκαν όλες οι φυλές στήν γή τής Επαγγελίας, αισθάνθηκε αποστάτης από την εποχή των κριτών. Διότι αν θέλετε, για να μην μακρυγορήσουμε, διαβάστε εις το βιβλίον "Κριταί" στο 17 και 18 Κεφ. θά τό δήτε αυτό εκεί. Πώς ανεζήτησαν και τελικά επήραν ένα γλυπτόν τό οποίον εθεοποίησαν και δεν ανέβαιναν στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν, αλλά προσκυνούσαν αυτό το γλυπτό. Είναι η μόνη φυλή η οποία απεστάτησε με αυτόν τόν τρόπον. Καί δέν εδέχθη την πατρώαν θρησκείαν. Συνεπώς η φυλή του Δάν είναι σύμβολον τής αποστασίας. Ο Αντίχριστος είναι το πρόσωπον που θα σταθή εις τούς αντίποδας του Χριστού. Πάντως σίγουρο είναι τούτο: Ότι εκ τών Εβραίων θα προέλθη ο Αντίχριστος. Συνεπώς, αφού από την φυλή του Δάν θα προέλθη ο Αντίχριστος, είναι δυνατόν να συγκαταριθμηθή η φυλή αυτή με τις 12 φυλές του Ισραήλ; Πλέον του Ισραήλ τής χάριτος, πού θα είναι η Εκκλησία και ο λαός του Θεού; Είναι αδύνατον. Γι' αυτόν τον λόγο δεν συγκαταριθμείται. Ώστε λοιπον είναι το σύμβολον τής αποστασίας καί δέν μπαίνει στην συγκαταριθμηση των πιστών που θα σωθούν. Αυτό σημαίνει ότι όποιος αποστατεί από την Εκκλησία, καί έχομε τόσους αποστάτας, θα μείνουν στην φυλή του Δάν. Διότι στο τέλος, ξαναλέγω άλλη μιά φορά, η φυλή του Δάν είναι ένα σύμβολο. Αλλο οτι, θά τό πώ άλλη μιά φορά, από τους Εβραίους πραγματικά θα προέλθη ο Αντίχριστος.
Είναι γνωστό ακόμα, ότι εις τήν ονοματοθεσία προσώπων και τόπων οι Εβραίοι αγαπούν να δίδουν ονόματα με σημασία. Όλα τα ονόματα τών, τοπονυμικα ή προσωπικά έχουν κάποια σημασία. Δηλαδη δηλώνουν χαρακτηριστικά προφητείας ή γεγονότων ή ακόμα και συμπεριφοράς. Επί παραδείγματι, τί θά πει Ιακώβ; Παράδειγμα σάς τό λέγω. Ιακώβ θα πή πτερνιστής. Επειδή όταν εγεννάτο ο Ησαύ, ο πρώτος, ο Ιακώβ έβαλε το χέρι του, –δυό παιδιά εγέννησε η Ρεβέκκα–, έβαλε το χέρι του καί έπιασε την φτέρναν του πρώτου γεννηθέντος. Κι όταν κάποτε αργότερα ο Ησαύ έχασε τα πρωτοτόκιά του καί πήρε ο Ιακώβ τήν ευλογία, "καλά είπα εγώ ότι αυτός είναι πτερνιστής", δηλ. Ιακώβ, δηλ. μ' έριξε κάτω. Πήρε αυτός τα πρωτοτόκια. Είδατε πώς ονομάστηκε; Ιακώβ. Πτερνιστής. Ο Ησαύ; Ο Ησαύ θά πή δασύτριχος. Διότι ήταν φοβερά δασύτριχος. Ο Ησαύ. Επειδή δε είχε φάει την φακή, η οποία φακή στην περιοχή εκεί είναι κοκκινωπή, το πιάτο τής φακής,το πινάκιο που του πρόσφερε ο Ιακώβ, όταν μαγείρευσε και του επήρε τα πρωτοτόκια, ονομάστηκε Εδώμ. Εδωμίται οι απόγονοί του. Καί Εδώμ θα πή κόκκινος. Επειδή η φακή είναι κόκκινη. Σας είπα αυτά ενδεικτικά γιά νά σάς πώ ότι οι Εβραίοι αγαπούν πάντα να δίδουν ονόματα σε πρόσωπα ή τόπους από κάποια συμπεριφορά, από κάποιο γεγονός ή από κάποια προφητεία. Αν τα πράγματα έχουν έτσι, τότε λοιπόν καί τά παιδιά του Ιακώβ που εγεννήθησαν, τα 12, επήραν όχι τυχαίον όνομα. Οι τέσσερις μητέρες, οι δύο επίσημες και δύο παλακές που γέννησαν και έδωσαν τα 12 παιδιά του Ιακώβ, τά 12 αγόρια, γιατί είχε καί κορίτσια, αλλά αυτά όμως δεν αναφέροντα στον αριθμό, τά παιδιά αυτά πήραν ονόματα τα οποία είχαν σημασία. Καί τά ονόματα αυτά εδόθησαν από τις ίδιες τις μητέρες πού τά γέννησαν από τα διάφορα περιστατικά. Έτσι αγαπητοί μου έρχονται, έχοντας τα δώδεκα αυτά ονόματα των Πατριαρχών μπορούμε να πούμε ότι αναλύοντάς τα, μπορούμε να έχουμε στοιχεία του νέου Ισραήλ. Όπως κάνει μία ωραιοτάτη και θαυμαστή ανάλυση ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας.
Έτσι αναλύοντας τα 12 αυτά ονόματα θα βγάζωμε συμπεράσματα. Πού θα είναι τί άλλο παρά τα πνευματικά γνωρίσματα, τα πνευματικά γνωρίσματα, τῶν πιστῶν ὅλων των εποχών, ιδιαιτέρως όμως εις τά έσχατα, στην εποχή του Αντιχρίστου.
Καί αρχίζουμε :
Πρώτον. Ιούδας, θά πή "εξομολόγησις." Εξομολόγησις όμως θα πή δοξολογία, Εβραϊκά. Πράγματι, αυτοί που σώζονται διά πίστεως, δοξολογούν και υμνούν τον βλαστήσαντα από τον Ιούδα Ιησούν Χριστόν. Πού είναι το πρώτο. Είναι η πίστις και η δοξολογία του Ιησού Χριστού. Τό θεμελιώδες, το πρώτον.
Δεύτερον. Ρουβήμ. Είχε πή η μητέρα του: Είδε την ταπείνωσή μου, είδε ο Θεός τήν ταπείνωσή μου. Είδε, είδε, είδε. Συνεπώς Ρουβήμ θά πή "όρασις." Και όπως λέγει και ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας θα είναι "οι διά καθαρότητα καρδίας τήν πνευματικήν όρασιν κτησάμενοι." θα είναι εκείνοι που θάχουν καθαρή καρδιά καί θάχουν μάτια που θα βλέπουν. Πράγματι, η όρασις η πνευματική προσφέρεται, εξασφαλίζεται μόνον από την καθαρότητα της καρδίας. Ματθ. 5, 8«μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται.» https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2025/02/blog-post_12.html?m=1 θα ίδουν. Καί όταν λέγει θα ίδουν τόν Θεόν οι καθαροί τή καρδία, αυτοί οι μακαρισμοί του Χριστού δεν αναφέρονται εις τήν βασιλείαν τού Θεού. Προσέξατε το. Όλοι οι Πατέρες συμφωνούν στο σημείο αυτό, ότι δεν αναφέρονται εις τήν βασιλεία τού Θεού. Αλλά αναφέρονται εις αυτόν τόν κόσμον. Εις αυτόν τόν κόσμον. Καί συνεπώς η όρασις τού Θεού εκ του παρόντος κόσμου. Διά τούς έχοντας καθαρή καρδία. Επειδή δέ τά πράγματα είναι ποσά ευθέως ανάλογα, όσο περισσότερο είναι καθαρή η καρδία, τόσο περισσοτέρο είναι και η θεωρία του Χριστού, τού Θεού. Εάν κανείς έχει μία καθαρή καρδιά τόσο που να έχει μίαν εμπειρίαν από την παρουσία του Θεού, αυτό είναι μία όρασις. Εάν αγαπητοί μου έχομε μέσα μας μίαν εμπειρίαν από την παρουσίαν του Θεού, ποιά είναι αυτή η εμπειρία, όταν βλέπομε πώς επεμβαίνει ο Θεός μέσα στην Ιστορία και στην προσωπική μας και στην παγκοσμία Ιστορία, όταν βλέπομε τόν Θεόν πώς ενεργεί, όταν βλέπομε να έχωμε μίαν εσωτερικήν πληροφορίαν, εμπειρική, υπογραμμίζω, εμπειρική, τής παρουσίας του Θεού, πώς εγώ μπορώ να το καταλαβαίνω και ο άλλος νά μήν τό καταλαβαίνει; Σημαίνει ότι υπάρχει μία όρασις. Μία ανάπτυξις οράσεως. Ε, αυτό είναι η πρώτη όρασις. Το πρώτο ξεκίνημα οράσεως. Μέχρι τήν όραση να ίδη κανείς τήν άκτιστο ενέργεια της θείας δόξης. Τό φώς της Μεταμορφώσεως. Έχομε συνεπώς μία μεγάλη κλιμάκωση. Αυτή η κλιμάκωση θεωρίας Θεού εξαρτάται από την καθαρότητα της καρδίας.
Τρίτον. Γάδ. "Ευτύχη". Δηλ. είμαι ευτυχής. Είπε η μητέρα του Γάδ. Είναι αυτοί που θα έχουν την εσωτερική πληροφορία, ότι αποτελούν τό λήμμα που θα σωθή. Αυτοί δέ είναι καί οφείλουν να είναι ευτυχείς. Αν αγαπητοί μου αυτήν την στιγμή είχαμε μια βεβαιότητα, κι ο καθένας δύναται να αποκτήση τήν βεβαιότητα, ότι αποτελεί το λήμμα του Θεού που θα σωθή, δεν δύναται να είναι ευτυχής; Και να αισθάνεται ευτυχής παρά τάς ταλαιπωρίας καί τάς θλίψεις τάς οποίας δύναται να έχη;
Τέταρτον. Ασήρ. θά πή "μακάριος." Είναι αυτοί που θα δεχθούν τόν δεσποτικόν μακαρισμόν ότι θα σταθούν εἰς τά δεξιά του Χριστού. Δεύτε οι ευλογημένοι τοῦ Πατρός μου, μακάριοι.
Πέμπτον. Νεφθαλείμ. "Ηγωνίσθην και ενίκησα," θά πή. Ἡ συναντελάβετό μου ο Θεός. Δηλ. έγινε αντιλήπτωρ μου ο Θεός. Πού είναι η προσευχή. Κι όπως λέγει ο άγιος Ανδρέας, "οι διά προσευχής αδιαλείπτου τώ θεώ κολλώμενοι." Αυτοί που προσκολλώνται εις τόν Θεόν μέ τήν αδιάλειπτον προσευχήν. Δεν είναι η προσευχή αγαπητοί μου πρωί και βράδυ. Εγώ θα ήμουνα πάρα πολύ ευτυχής, πάρα πολύ ευτυχής αν άκουγα να μού λέτε ότι κάνετε προσευχή το πρωί και το βράδυ. Πολύ ευτυχής θα ήμουνα. Όμως σάς πληροφορώ το εξής: Δεν πρόκειται περί αυτής της προσευχής. Αλλά περί της αδιαλείπτου. Της οποίας μορφή είναι: "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με." Μπορεί βέβαια να μην είναι αυτός ακριβώς ο τύπος. Πάντοτε. Το όνομα του Ιησού Χριστού όμως είναι πάντα μέσα. Κι όταν μία ψυχή όπου κι αν βρεθή, όπως κι αν κινείται, προσεύχεται διαρκώς, έχει αυτήν την αδιάλειπτον προσευχήν. Συνεπώς αυτός είναι Νεφθαλείμ. Δηλ. προσευχή.Ο Κύριος συναντελάβετό μοι.
Έκτον, Μανασσής. "Επιλησμοσύνη." Ο Ιωσήφ όταν γέννησε το πρώτο του παιδί στην Αίγυπτο, ήτανε πικραμένος, σαν πουλημένος από τ' αδέλφια του στην Αίγυπτο, παρ' ότι πήρε μεγάλο τίτλο κι έγινε αντιβασιλεύς της Αιγύπτου. Παντρεύτηκε κι όταν έκανε το πρώτο του παιδί τ' ονόμασε Μανασσή. Δηλ. επιλησμοσύνη. Δηλ. ο Θεός μου έδωσε ένα παιδί να ξεχάσω την πίκρα της ξενητιάς. Να αποκτήσω δική μου οικογένεια και να ξεχάσω την πίκρα της ξενητιάς. Λέγει τώρα ο άγιος Ανδρέας. Τί θά πή αυτό. "οι τών όπισθεν σκανδαλόμενοι καί τῶν πατρώων οίκον διά τόν θείον έρωτα." Είναι εκείνοι που πιά δέν προσέχουν το σπίτι τους, μέ ποιά έννοια; Όταν το σπίτι αντιτίθεται.«Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος». Μάτθ. 10, 37 Είναι εκείνοι πού δέν προσέχουν πιά το σπίτι τους διά τόν θείον έρωτα. Γιά τήν αγάπη καί τήν αφιέρωση στον Θεό. Αυτός που αφήνει πιά τούς δικούς του καί πηγαίνει στο έργο καί τήν διακονία του Θεού. Είναι η περίπτωση των 144.000 πού ακολουθούν το αρνίον όπου αν υπάγη.
Έβδομον. Συμεών. Συμεών θά πή "μισούμαι." Είχε μισηθεί η μητέρα του Συμεών γι' αυτό είπε μισούμαι. Ήτανε δυο αδελφές και οι δύο παλακές υπήρχαν αντιζηλίες. Αλλά δέν θ' ανοιχθώ περισσότερο στο θέμα της παλιάς ιστορίας. Αυτό είναι γνώρισμα ότι ανήκει ο πιστός εις τό λείμμα· λείμμα θα πή το υπόλοιπο του λαού που θα μείνη πιστό εις τόν Θεό καί συνεπώς θά μισηθή από τον κόσμον. «Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν.»Ιω. 15, 18 Να ενθυμείσθε ότι πρώτα εμένα έχει μισήσει ο κόσμος και μετά εσάς.
Ωστε οι εκλεκτοί θα μισηθούν από τόν κόσμον. Παρακαλώ παρακολουθείτε, όπως παρακολουθείτε βεβαίως και προσέχετε αυτούς τους χαρακτηρισμούς, ώστε να μην αισθανόμεθα πύρρωσιν, όταν ο άλλος μάς περιφρονεί γιατί δεν γινήκαμε Ροταριανοί, γιατί δεν γινήκαμε Μασσώνοι, γιατί ό,τι άλλο, γιατί πάμε στην Εκκλησία, γιατί είμεθα οι πιστοί άνθρωποι θα μας πούν υποκριτάς, θα μας πούν πολλά πράγματα, θά μάς μισήσουν. Δεν θα μπούμε στα σαλόνια τους θα μείνωμε έξω από τα σαλόνια τους. Καί έξω από τούς κύκλους των. Θά μισηθούμε. Εκείνοι που ξέρουν νά, στέκωνται, εκείνοι που έχουν συνειδητοποιήσει σε ποιό λαό τού Θεού ανήκουν, αυτοί είναι έτοιμοι να μισηθούν.
Ογδοον. Λευί. θά πή "προσειλημμένος," αυτός που προσελήφθη. Κι όπως λέγει ο άγιος Ανδρέας "οι διά πολιτείας ιεροπρεπούς υπό Χριστού προσειλημμένοι." Αυτοί οι οποίοι προσελήφθησαν από τον Χριστόν ιεροπρεπώς.
Ένατον. Ισσάχαρ. Ισσάχαρ θα πή "μισθός." λέει η μητέρα του : Μού έδωσε μισθό ο Θεός, διότι, μία ιστορία παλιά. Μάλιστα. Ο πιστός αισθάνεται τόν μισθό του. Ο Χριστός του υπεσχέθη: «Ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ.» "Αποκ.22, 12
Δέκατον. Ζαβουλών, θά πή "Θεού δώρον καλόν." Κάτι περίπου Θεόδωρος μέ το ιδικόν μας, Ζαβουλών Θεόδωρος. Είναι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος πού λαμβάνουν οι πιστοί. Ο πιστός κοσμείται από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Πιστός και άμοιρος χαρισμάτων είναι αδιανόητο. Τό δέ πρώτιστο των χαρισμάτων είναι η αγάπη. Λέει ο Απ.Παύλος: «ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα. καὶ ἔτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι.» Α' Κορ. 13 Κεφ. Θά σάς πώ ποιά είναι από τα καλύτερα χαρίσματα να διώκετε. Τό κρείτον των χαρισμάτων η αγάπη. Καί εκεί πλέκει και αναφέρει τόν ύμνον τής αγάπης. Η αγάπη. Το νάχεις σωστή αγάπη είναι χάρισμα του Αγίου Πνεύματος αγαπητοί μου.
Ενδέκατον. Ιωσήφ. Θά πή "πρόσθεσις." Αυτό το οποίον προστίθεται. Έτσι ονόμασε η μητέρα του τον Ιωσήφ. «ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν».Ματθ. 6, 33 Αυτό γιά νά τό καταλάβη ο άνθρωπος αγαπητοί μου θέλει πολλή πίστι. Ιδίως εις τά έσχατα. Όταν βλέπεις ο Αντίχριστος θα σου ασκεί οικονομικόν αποκλεισμόν αγαπηττοί μου, τότε θα μπορείς να πής, εγώ ζητώ πρώτα την βασιλεία του Θεού. Όλα τ' άλλα θα μου τα προσθέση ο Χριστός. Γιατί το είπε ο ίδιος. "Καί ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν." Σάς είπα, γνωρίσματα αυτά όλα, ενός πιστού.
Δωδέκατον. Βενιαμίν. θά πή "υιός οδύνης." Όταν η Ραχήλ εγέννησε τον Ιωσήφ –είναι η δεύτερη γυναίκα του Ιακώβ– έκανε μόνο δυο παιδιά αυτή. Το πρώτο ήταν ο Ιωσήφ, το δεύτερο ήταν ο Βενιαμίν. Στήν γέννα πέθανε. Η Ραχήλ λοιπόν πριν πεθάνη –γεννήθηκε ο Βενιαμίν– έδωσε αμέσως το όνομα. Και μετά πέθανε. Καί ονόμασε το παιδί της "υιός οδύνης." Παιδί του πόνου. Καί πέθανε η Ραχήλ.
Ας πάρουμε την εικόνα, από την εικόνα των εσφραγισμένων, που σας είχα αναφέρει την περασμένη φορά, όταν λέγει εις τό Κεφ. 8 καί 9 τού Ιεζεκιήλ: Πρόσεξε, θα σφραγίσης εκείνους μέσ' την πόλη οι οποίοι οδυνώνται. Πονούν για ότι κακό βλέπουν μέσα εις τήν πόλη γιά τά άσχημα. Νά σάς τό διαβάσω: «δίελθε μέσην τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ δὸς τὸ σημεῖον ἐπὶ τὰ μέτωπα τῶν ἀνδρῶν τῶν καταστεναζόντων καὶ τῶν κατωδυνωμένων» Ιεζ. 9, 4 Αυτοί που πονούν και στενάζουν. «ἐπὶ πάσαις ταῖς ἀνομίαις ταῖς γινομέναις ἐν μέσῳ αὐτῆς.» Γιά όλες τις αμαρτίες και ανομίες που γίνονται μέσα εις τήν πόλιν. Οι πιστοί θα έχουν πόνο στην ψυχή θά βλέπουν το κακό. Τό κακό θά γίνεται πολύ, χείμαρος θα είναι το καλό, κι αυτοί δεν θα μπορούν τίποτα να κάνουν. μόνο θα πονούν. Όπως το βλέπουμε σήμερα. Πόσα παιδιά μας χάνονται. Πόσοι άνθρωποι χάνονται. Πόσοι πέφτουν στα δίχτια της ανηθικότητος. Τής απιστίας. Της αθεΐας. Των ναρκωτικών. Πόσα παιδιά χάνονται. Βγαίνει κανείς λίγο στην πόλη έξω και βλέπει τους νέους πώς φωνάζουν, πώς γελούν, πώς ζούν. Θεέ μου, λέγει, Θεέ μου. Άχ, αυτοί οι νέοι, αθάνατες ψυχές, χάνονται. Πονά. Βλέπει στα σχολεία μας τα παιδιά μας, βλέπει, βλέπει, βλέπει, βλέπει τους ανθρώπους πως σκέπτονται σήμερα. Καί πονά. Είναι η οδύνη που γιεννιέται από το κακό που συντελείται. Καί γι' αυτήν τήν οδύνη μιλά τώρα εδώ το όνομα Βενιαμίν. Μόνον οι πιστοί άνθρωποι πονούν. Οι άλλοι; Δέν πονούν. Ξέρετε τί λέγουν; "Περίφημα, έτσι πρέπει να είναι ο κόσμος. Να μην υπάρχει ουδείς φραγμός. Τα πάντα να είναι όπως τα θέλαμε. Κι όπως μας αρέσουν." Οι πιστοί πονούν.
Αλλά ακόμα και κάτι άλλο. Είναι αυτοί που έχουν τετριμμένη καρδία. Αυτοί που έχουν πληγωμένη καρδιά. Γιά τήν αγάπη του Ιησού Χριστού. Καί περιμένουν. Όπως τελειώνει το βιβλίο της Αποκαλύψεως καί λέγουν: «Κύριε, πότε θα ἔλθης; – ναὶ ἔρχομαι ταχύ. – ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ.» Αποκ. 22, 20Το Πνεύμα το Αγιον πού μένει εις τόν κόσμον, παρηγορεί τους πιστούς. Καί τό Πνεύμα και η Νύμφη. Ποιά είναι η Νύμφη; Είναι η Εκκλησία. Καί τό Άγιον Πνεύμα που μένει στην Εκκλησία, λέγουν: Ελθέ, έλα. – Ναί έρχομαι ταχύ.
Αγαπητοί μου, όλα αυτά τά γνωρίσματα του λείμματος που θα σφραγισθή, θα είναι εκείνα που θα ξεχωρίσουν τόν λαό τού Θεού από τον κόσμο που θα καταδικαστή. Ακόμη όλα αυτά τα γνωρίσματα χαρακτηρίζουν τόν πνευματικόν άνθρωπον. Γιά τήν επιτυχία του οποίου πρέπει με πολλή επιμέλεια και μέ πολύ φόβο Θεού να εργαζώμεθα.
35η ομιλία στην κατηγορία « Ἱερά Ἀποκάλυψις ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
