†.«Καί τότε λαβόντα τό ἥμισυ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ πορεύεσθαι μεθ’ ὑγιείας πρός τόν πατέρα˙ καί τά λοιπά, ὅταν ἀποθάνω καί ἡ γυνή μου» (Τωβ. 8, 21)
Γιά νά μείνωμε λίγο ἐδῶ εἰς τό σημεῖο αὐτό. Εἶναι ἕνα πάρα πάρα πολύ ἐνδιαφέρον σημεῖο. Ἀπ’ ὅ,τι εἴδαμε σ’ ὅλη τήν περικοπή δέν ἀντιληφθήκαμε πουθενά ὁ Τωβίας νά ζητήση προῖκα· πουθενά! Βλέπομε ὅμως ἐδῶ τόν Ραγουήλ ἀπό μόνος του νά δίδη τά μισά ὑπάρχοντά του. Φυσικά δέν εἶχε ἄλλα παιδιά, εἶχε μόνο τήν Σάρρα˙ καί συνεπῶς, ἀφοῦ εἶχε μόνο τήν Σάρρα, ὅλη ἡ διανομή δέν ἤτανε παρά ὅ,τι θά ἀφοροῦσε μόνο τήν κόρη του.
Ἐδῶ παρατηροῦμε ὅτι αὐτό τό φαινόμενο τῆς προικοθηρίας εἶναι ἕνα φαινόμενο πού τά παλαιότερα χρόνια ἀπασχολοῦσε βεβαίως περισσότερο. Δυστυχῶς ὅμως καί στήν ἐποχή μας δέν ἔχει μειωθεῖ πολύ ἡ ἔντασίς του. Ὅταν ὁ γαμπρός ζητάη προῖκα καί ζητάη μάλιστα κάποτε πολλή μεγάλη προῖκα, ὅταν ἀντιληφθῆ ὅτι ὁ πεθερός δύναται νά δώση. Κι ἔτσι δίνει τήν ἐντύπωσι ὅτι δέν ἐνδιαφέρεται διά τήν κοπέλα, ἐνδιαφέρεται ὅμως γιά τά χρήματά της, αὐτό πληγώνει τήν κοπέλα. Ἒχω ἀκούσει πολλές φορές αὐτή τήν ἱστορία. Πολλές φορές! Καί βλέπετε νά σοῦ λέγη ἡ κοπέλα ὅτι -ὅταν μάλιστα παντρευτοῦν καί προχωρήσει ὁ γάμος των καί ἡ ζωή των καί ὑπάρχει κανένα συννεφάκι στόν ὁρίζοντα τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, τότε ἡ γυναῖκα ἀναθυμᾶται τό -ὅτι ὁ σύζυγός της δέν τήν πῆρε αὐτήν γιατί τήν ἀγαποῦσε, ἄλλα διότι ἀπέβλεπε εἰς τά χρήματά της. Εἶναι… εἶναι φοβερό! εἶναι φοβερό! Διότι μιά κοπέλα αἰσθάνεται ὑποτιμητικά, αἰσθάνεται ὅτι αὐτή ἡ ἰδία δέν βρῆκε θέσι μέσα στήν καρδιά τοῦ συζύγου της, ἄλλα τά χρήματά της βρῆκαν θέσι στήν καρδιά τοῦ συζύγου. Ὑποτιμᾶται καί πληγώνεται· καί πολύ δικαιολογημένα.
Δέν θά ἤθελα ποτέ νά πῶ νά ὑπάρχη ἤ νά μή ὑπάρχη ἡ προῖκα· αὐτό εἶναι ἕνα ἄλλο θέμα. Ἀλλά ἄν θά ἔπρεπε κάτι νά ποῦμε, θά λέγαμε ὅτι -χωρίς κανείς νά πῆ νά καταργηθῆ ὁλότελα ἡ προῖκα- δέν πρέπει ὅμως αὐτή νά ἀποτελῆ τό πρῶτο στοιχεῖο καί τό κριτήριο ἑνός γάμου· δέν πρέπει. Ἁπλούστατα ὅταν ἕνας νέος ἐνδιαφέρεται γιά μία κοπέλα, ἁπλῶς θέλει τήν κοπέλα. Τώρα κατά δικαιοσύνη ὁ πατέρας τί θά δώση εἰς τήν κοπέλα, σάν παιδί του πού εἶναι, αὐτό εἶναι ἕνα ἄλλο θέμα˙ καί βεβαίως ἐπειδή εἶναι παιδί του καί κοντά στό παιδί του ἀποκτᾶ κι ἄλλο ἕνα παιδί, τόν γαμπρόν, θά δώση φυσικά κατά δικαιοσύνη ἐκεῖνα πού θά ἀνήκουν στό παιδί του. Βεβαίως ἐάν ὁ γαμπρός ἔτσι πρέπει νά κινηθῆ, μέ μία ἀνωτερότητα θά πρέπη καί ὁ πεθερός νά κινηθῆ κατά μία ἀνωτερότητα καί δέν θά ἐκμεταλευτῆ τόν χαρακτῆρα τοῦ γαμπροῦ νά πῆ: «ἄ! αὐτός δέν ζήτησε, δέν βαριέσαι, ἄσε»· κι ἄν ἔχη κι ἄλλα παιδιά, νά φυλάξη τήν περιουσία μήπως οἱ ὑπόλοιποι γαμπροί ζητήσουν. Ὁπότε αὐτός θά εἶναι ἕνα θῦμα οὕτως εἰπεῖν, θά ἀδικηθῆ˙ αὐτό δέν εἶναι τίμιο.
Ἕνας σωστός πατέρας πρέπει νά κρίνη σωστά καί πρέπει μᾶλλον νά ἐκτιμηθῆ ἡ συμπεριφορά ἑνός τέτοιου γαμπροῦ. Καί πρέπει ἀπό φιλοτιμία ἀκόμη ἔτσι τό πρᾶγμα νά γίνη· καί κατά δικαιοσύνη παιδιά, ἔτσι πρέπει.
Γι’ αὐτό καί λέγει μόνος του ἐδῶ ὁ Ραγουήλ εἰς τόν Τωβία ὅτι θά σοῦ δώσω τά μισά ὑπάρχοντά μου, τή μισή μου περιουσία. Κάνει ἐντύπωσι πού λέγει τό ἤμισι τῶν ὑπαρχόντων; γιατί; Ἐδῶ ὑπάρχει φρόνησι. Διότι πρῶτα πρῶτα θά ἔφευγαν, δέν θά ἔμενε μαζί τους ἄν καί λίγο πιό κάτω βλέπομε ὅτι ἐκεῖνος, ὁ Ραγουήλ ὁ πεθερός του, ἤθελε νά μείνη, ἄλλα ἐπιμένει ὅμως ὁ Τωβίας νά φύγη. Καλῶς ἔπραξε. Ἦταν λόγοι συναισθηματικοί πού ἔπρεπε νά πάη στόν πατέρά του, ἄλλα καί διότι δέν ἔπρεπε νά μείνη ἐκεῖ μέ τόν πεθερό.
Σᾶς εἶπα, ὑπάρχει πάντα ἕνας κίνδυνος, ὅταν ὁ γαμπρός μπαίνη μέσα στό σπίτι, ἐάν εἶναι βουλητικοί οἱ γονεῖς, εἶναι βουλητικοί ἄνθρωποι, ἔχουνε δηλαδή μεγάλην βουλητικότητα, τότε κυβερνοῦν οἱ γονεῖς τό σπίτι καί ὁ γαμπρός εἶναι τίποτα, δηλαδή εἶναι σάν νά μήν ὑπάρχη μέσα, δέν κυβερνάει ὁ γαμπρός. Τό νά μείνη ὁ γαμπρός μέσα στό σπίτι τῆς νύφης, ἄλλα οἱ γονεῖς νά μήν κυβερνοῦν τό σπίτι, νά εἶναι οἱ γονεῖς, ἁπλῶς οἱ γονεῖς πού θά ἔχουνε τήν πολυθρόνα τους καί τή γωνιά τους, αὐτό εἶναι πάρα πολύ σπουδαῖο καί δίκαιο καί σωστό. Δέν θά πεταχτοῦν φυσικά οἱ γονεῖς, ἄλλα νά μή κυβερνοῦν οἱ γονεῖς.
Φέρ’ εἰπεῖν, τά χρήματα τοῦ ἀνδρός, κι ἄν δουλεύη καί ἡ γυναῖκα καί τῆς κόρης, τῆς γυναικός, νά τά εἰσπράττη ὅλα ὁ μπαμπάς, ὁ πεθερός ἤ ἡ μαμά, ἡ πεθερά καί αὐτοί νά κάνουν κουμάντο καί νά δίνουν: «πόσα θές νά πᾶς στήν Ἐκκλησία ἔ; πάρε ἕνα δεκάρικο». Τί πράγματα εἶναι αὐτά; τί πράγματα; Τό λέγω, νά τό ξέρετε αὐτό τό πρᾶγμα, διότι τά πεθερικά, οἱ γονεῖς κυβέρνησαν κάποτε τό σπίτι. Ἡ σειρά τους τελείωσε. Τώρα ἔρχεται ἡ σειρά κάποιων ἄλλων, τῶν παιδιῶν τους. Αὐτοί πρέπει νά κυβερνήσουν τώρα τό σπίτι τους· ὄχι πλέον αὐτοί οἱ γονεῖς· τέλειωσε ἐκεῖ πέρα. Δημιουργεῖ πάρα πολλά προβλήματα, μά πάρα πολλά, τά ὁποῖα σᾶς λέγω προβλήματα πολλάκις ἔχω ἀντιληφθεῖ, ἔχω ἀντιμετωπίσει καί βλέπω ὅτι εἶναι πολλάκις καί ἀκανθώδη. Δέν ὑποχωροῦν οἱ γονεῖς· δέν ὑποχωροῦν. Γι’ αὐτό βρισκόμεθα πολλές φορές στήν ἀνάγκη νά συμβουλέψωμε μακριά ἀπό τούς γονεῖς, διότι ἄν οἱ γονεῖς ἔφθαναν νά συμπεριφέρωνται ἔτσι, τότε… τότε δικαιολογημένα τά παιδιά θά σηκωθοῦν νά φύγουν.
Ἀφοῦ λοιπόν, θά ἔμεναν οἱ γονεῖς μόνοι, ὁ Ραγουήλ καί ἡ Ἔδνα, ἤτανε πολύ φυσικό νά κρατήσουνε μία περιουσία, νά μπορέσουνε νά ζήσουνε καί αὐτοί. Πῶς θά ζοῦσαν; Ἀλλά δέν εἶναι μόνον αὐτό. Καί δίπλα τους νά ἤτανε τά παιδιά τους -προσέξτε! καί νά συγκατοικοῦσαν μαζί, καί νά συγκατοικοῦσαν μαζί!- θά ἔπρεπε οἱ γονεῖς νά κρατήσουν ἕνα μέρος τῆς περιουσίας. Εἶναι ἀφροσύνη -ἀκούσατέ το καλά αὐτό!- εἶναι ἀφροσύνη οἱ γονεῖς νά δώσουν ὁλόκληρη τήν περιουσία τους στά παιδιά τους. Εἶναι τό ἄλλο ἄκρο τώρα αὐτό, ὄχι ὅταν πιά κυβερνοῦν οἱ γονεῖς, εἶναι τώρα τό ἄλλο ἄκρο· νά δώσουν ὁλόκληρη τή διαχείρισι, τά πάντα εἰς τό γαμπρό καί τήν κόρη καί τά λοιπά καί δέν ἔχουν αὐτοί τίποτα στά χεριά τους˙ ἤ εἰς τόν γιό καί τήν νύφη, ἄν ἔχουνε γιό, καί αὐτοί δέν ἔχουνε τίποτα. Τίποτα! Τίποτα! Τίποτα! Τότε, ἐπειδή δυστυχῶς πάρα πολλά παιδιά δέν βλέπουν τόν νόμο τοῦ Θεοῦ μπροστά τους «τίμα τόν πατέρα σου καί τή μητέρα σου», ἄλλα τά συμφέροντά τους, αἰσθάνονται πλέον ὅτι ἐκεῖνα πού πῆραν ἀπό τούς γονεῖς εἶναι κατάδικά τους καί συνεπῶς οἱ γονεῖς εἶναι ἕνα βάρος, τούς ὁποίους πετοῦν.
Διάβαζα τελευταῖα ὅτι ἕνα εἶδος ἱδρυμάτων πού ἀνθεῖ στήν ἐποχή μας εἶναι τά γηροκομεῖα. Ἐνῶ τά οἰκοτροφεῖα ἔχουνε μία παρακμή -παλαιότερα εἶχαν μεγάλη ἀκμή, φέρ’ εἰπεῖν κάθε Μητρόπολις ἔκανε ἕνα, δυό, τρία οἰκοτροφεῖα καί τά λοιπά- ἐνῶ τά οἰκοτροφεῖα τώρα εἶναι ἐν παρακμῇ, τά παιδιά προτιμοῦν νά μή πηγαίνουν σέ οἰκοτροφεῖο· βλέπετε οἱ μαθηταί πλέον δέν θέλουν νά ἔχουν ζυγόν πάνω ἀπό τόν σβέρκο τους καί πᾶνε καί νοικιάζουν δωμάτιο νά κινοῦνται ὅπως τούς ἀρέσει- ἐνῶ λοιπόν αὐτά τά ἱδρύματα εἶναι σέ παρακμή, τά γηροκομεῖα ἀντιθέτως εἶναι σέ ἀκμή. Καί πολλαπλασιάζονται τά γηροκομεῖα. Γιατί; ἐνῶ θά ’λεγε κανένας ὅτι σήμερα οἱ ἄνθρωποι εὐποροῦν λίγο πολύ. Οἱ πτωχοί εἶναι ἐλάχιστοι. Εἶναι ἐλάχιστοι. Καί ἴσως καί αὐτοί πού εἶναι πτωχοί, ἄν πρόσεχαν μερικά πράγματα, ἴσως δέν θά ἦσαν τοὐλάχιστον γιά γηροκομεῖο· ἔξω ἀπό μιά περίπτωσι πού κανείς, πέθαναν τά παιδιά του, δέν ξέρω πῶς ἦρθαν τά πράγματα ἔτσι στή ζωή, καί τελικά καταλήγει στό γηροκομεῖο. Ἄλλη παράγραφος αὐτό. Ἄλλα τό νά ἀνθῆ τό εἶδος εἶναι ἐνδεικτικόν ὅτι κάτι συμβαίνει. Ἁπλούστατα· ὑπάρχει ἡ σκληρότης σήμερα στά παιδιά.
Λέγει κάπου ὁ Ἄπ. Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους «θά ‘ρθη ἐποχή πού οἱ ἄνθρωποι θά εἶναι ἄστοργοι». Ἔ, αὐτή ἡ ἀστοργία ἐπικρατεῖ καί αὐξάνει καί τῶν παιδιῶν πρός τούς γονεῖς καί τῶν γονέων πρός τά παιδιά πολλάκις, ἄλλα προπαντός τῶν παιδιῶν πρός τούς γονεῖς. Γι’ αὐτό τό λόγο εἶναι θέμα φρονήσεως. Οἱ γονεῖς πρέπει νά κρατοῦν ἕνα μέρος τῆς περιουσίας. Καί τί θά ποῦν; Λοιπόν, θά ποῦν τό ἑξῆς: «Παιδιά, σᾶς μοιράσαμε τήν περιουσία, πήρατε ἐκεῖνο πού ἔχετε νά ζήσετε -ξέρω ’γώ τό ἀγόρι νά ἀνοίξη μία δουλεία, ἕνα μαγαζί, ἕνα κάτι· τό κορίτσι προῖκα καί τά λοιπά- ἐκεῖνα τά χωράφια ἤ δέν ξέρω τί, ἐκεῖνα τά χρήματα, αὐτά εἶναι δικά μου. Ὅταν θά πεθάνωμε καί οἱ δύο, εἶναι δικά σας, θά τά μοιράσετε».
Κοιτάξτε τί λέει: «ὅταν ἀποθάνω καί ἡ γυνή μου». Ὄχι, νά πεθάνη ὁ σύζυγος, ὁ πατέρας καί ἡ μάνα νά εἶναι στό ἔλεος τῶν παιδιῶν, νά τήν πετάξουνε στό δρόμο τή μάνα˙ ἄλλα πέθανε ὁ πατέρας, θά εἶναι διαχειρίστρια ἡ μητέρα σ’ αὐτό τό ὑπόλοιπο τῆς περιουσίας πού ἄφησε ὁ σύζυγος. Καί ὅταν πεθάνη καί ἡ μητέρα τότε τά παιδιά θά μοιράσουνε αὐτό τό ὑπόλοιπο πού ἔχουν, ὥστε καί οἱ γονεῖς νά ἔχουνε μέσα τους ἕνα αἴσθημα ὅτι τέλος πάντων δέν εἶναι κάτω ἀπό τήν κυριαρχία τῶν παιδιῶν των. Ξέρετε εἶναι πολύ ἄσχημο, εἶναι ὀδυνηρό αἴσθημα.
Ἔχω καί ἡλικιωμένες κυρίες ἐδῶ ἀκροάτριες, θυμῶνται βέβαια ἴσως ὅτι κάποτε δέν πῆγαν στό κατηχητικό σχολεῖο γιατί στήν ἐποχή τους μπορεῖ νά μή ὑπῆρχε κατηχητικό σχολεῖο καί ἀναπληρώνουν τώρα τίς καρέκλες τοῦ κατηχητικοῦ σχολείου. Χρήσιμο καί αὐτό· πολύ χρήσιμο! Γι’ αὐτό θά μέ θυμηθοῦν καί θά μέ καταλάβουν οἱ ἡλικιωμένες κυρίες ὅτι εἶναι ὀδυνηρό νά αἰσθάνεσαι ὅτι δέν ἔχεις τίποτα καί ὑπάρχει μία, ἐπιτρέψατέ μου νά πῶ, εἶναι καλῆς ποιότητας ὑπερηφάνεια, μία ἀξιοπρέπεια εἶναι· ντρέπεται, ντρέπεται τόν γαμπρό, ντρέπεται ἀκόμη καί τήν κόρη ἤ τό γιό, ντρέπεται ἡ μητέρα ἤ ὁ πατέρας˙ νά πῆ «παιδί μου, ξέρεις δός μου δέκα δραχμές γιά νά πάω στήν Ἐκκλησία». Ἔ, ντρέπεται πῶς νά τό κάνωμε; Εἶναι ἑπόμενον. Ντρέπεται νά ἀνοίξη τό ψυγεῖο νά φάη κάτι. Πολλές φορές πρέπει νά κάνη δίαιτα -οἱ ἡλικιωμένοι ἄνθρωποι κάνουνε δίαιτα- καί δέν ἔχει τόν τρόπο νά ἀγοράση κάτι, διότι δέν κόβει στό μυαλό τῶν παιδιῶν ὅτι οἱ γέροντες πρέπει νά φᾶνε κάτι τό ἰδιαίτερο διότι κάνουν δίαιτα διότι ἔχουν μία ἀρρώστια καί πρέπει νά μποῦν κάτω ἀπό κάποιο διαιτολόγιο˙ καί ἀναγκάζονται οἱ ἄνθρωποι νά τρῶνε ὁ,τιδήποτε εἰς βάρος τῆς ὑγιείας των μόνον καί μόνον γιατί δέν ἔχουν αὐτόν τόν τρόπον νά ψωνίσουν κάτι μέ δικά τους χρήματα· ντρέπονται.
Βλέπετε πόσα πράγματα βγαίνουν καί ἄν τό θέλετε δέν εἶναι προσωπική μου γνώμη, ὁπωσδήποτε βγαίνουν ἀπό τήν πεῖρα˙ ἀλλά ὁδηγός μας ὅμως ἐδῶ πέρα ποιός εἶναι; Εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή. Τί λέει ὁ Ραγουήλ; Ὁ Ραγουήλ λέει: «Θά σοῦ δώσω τά ὑπόλοιπα ὅταν πεθάνω καί ἐγώ καί ἡ γυναῖκα μου». Ἰδού, παρακαλῶ, θεοπνεύστως… θεοπνεύστως πῶς τοποθετοῦνται τά πράγματα!
Απόσπασμα από την 14η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης « Τωβίτ ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
"Τωβίτ. (Ὁμιλίες βασισμένες στό βιβλίο τῆς Π. Διαθήκης Τωβίτ).
" εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/vivlion-tovit
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oED0GDYsRHnrDdY5_m61pt
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Καραμίντζα.
Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου δια χειρός του αξιοτίμου κ. Γεωργίου Μαλούση.
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
