†. Είδαμε την ανάλυση αγαπητοί μου της 5ης σφραγίδος, όταν ελύθη η 5η σφραγίδα, τί ο ιερός Ευαγγελιστής είδε. Δηλ. μ' άλλα λόγια, «ὅτε ἤνοιξε τὴν πέμπτην σφραγῖδα, εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἣν εἶχον· καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς; καὶ ἐδόθη αὐτοῖς ἑκάστῳ στολὴ λευκή, καὶ ἐῤῥέθη αὐτοῖς ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν, ἕως πληρώσωσι καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καὶ αὐτοί.» Αποκ. 6, 9 - 11 Αυτή ήταν η εικόνα της 5ης σφραγίδος. Και είχαμε πή την περασμένη φορά ότι πρόκειται περί του χριστιανικού μαρτυρίου. Και ότι δεν νοείται το Ευαγγέλιον χωρίς το μαρτύριο. Ότι Ευαγγέλιο και μαρτύριο είναι το ίδιο πράγμα. Ευαγγέλιο το οποίο δεν διώκεται πρέπει να αμφιβάλλουμε για την ποιότητά του, διά τήν προσφοράν του, κάτι συμβαίνει, έτυχε κάποιας νοθείας, που εξυπηρετεί τον διάβολο, διότι ο διάβολος θα επιθυμούσε να υπάρχει ένα νοθευμένο Ευαγγέλιο, Ευαγγέλιο όμως που διώκεται, δηλ. λόγος Θεού που διώκεται, μαρτυρία Χριστου που διώκεται, σημαίνει ότι εκεί υπάρχει γνησιότης και συνεπώς είναι συνυφασμένο το μαρτύριο με το Ευαγγέλιο.
Αυτά αγαπητοί μου λέγαμε την περασμένη φορά, και μάλιστα λέγει ο Άγιος Κύριλλος, μ' αυτό είχαμε κλείσει, ότι, ποιός είναι εκείνος ο μακάριος, πού μετ' ευλαβείας υπέρ Χριστού μαρτυρών τότε, πότε; την εποχή του Αντιχρίστου, "υπέρ γαρ πάντας μάρτυρας εγώ φημί είναι τους τότε μάρτυρας, οι μεν γαρ πρό τούτου μόνοις ανθρώπους επάλαισαν, οι δε επί του Αντιχρίστου, αυτώ τώ σατανά αυτοπροσώπως πολεμήσωμεν." Διότι ισχυρίζομαι, λέγω, ότι οι τότε μάρτυρες θα είναι κάτι πολύ λίγο μπροστά σε κείνους, οι τότε, οι παλαιοί, μπροστά σε κείνους που θα είναι τις ημέρες του Αντιχρίστου, διότι οι μάρτυρες, τις ημέρες των μεγάλων διωγμών, στην ανατολή του Χριστιανισμού, είχαν να παλαίσουν με τα όργανα του σατανά, αλλά στις ημέρες του Αντιχρίστου με αυτόν τον ίδιον αυτοπροσώπως τόν σατανά. Όχι βεβαίως ότι ο σατανάς θα ενανθρωπήση. Αλλά θα έχει εισέλθει σ' έναν άνθρωπο, ο οποίος ονομάζεται από τον λόγο του Θεού Αντίχριστος, καί θά εκφράση πλήρως το θέλημα του σατανά. Πλήρως άνευ δισταγμού, θα είναι δηλ. κάτι που μέχρι τότε η ανθρωπότητα, σε ποιότητα καί μέγεθος δεν θα έχει το προηγούμενό της
Αλλά άς παρακολουθήσαμε αγαπητοί μου αυτό το ιερό κείμενο στις λεπτομέρειές του. Κατά το άνοιγμα της 5ης σφραγίδος εμφανίζεται το ουράνιο θυσιαστήριο. Είδα, λέγει, κάτω από το θυσιαστήριο. Α, ώστε λοιπόν νέο στοιχείο στην περιγραφομένη εικόνα του ουρανού, όταν εἰς τὸ 4ο Κεφ. ενθυμείσθε, είδε να ανοίγη μία θύρα εις τον ουρανόν, και συνεχώς βλέπομε καί θά τό βλέπομε, ο ιερός Ευαγγελιστής να πλουτίζη αυτήν την εικόνα του ουρανού, η οποία όχι μόνο δεν έχει τα στοιχεία εκείνα τα οποία είπε τότε, αλλά διαρκώς πλουτίζονται, αλλά και επιπλέον βλέπομε μίαν δυναμικότητα μέσα εις εκείνες τις σκηνές του ουρανού, όχι μία στατικότητα. Αλλά, ουράνιον θυσιαστήριον βεβαίως. Εφ' όσον η όλη σκηνή στον ουρανό εμφανίζει ναόν, ο θρόνος του Θεού κλπ, τότε πάντοτε πρό του Θεού υπάρχει θυσιαστήριον, ἐξ' άλλου με βάση το πρότυπον αυτό του ουρανού δημιουργείται το δικό μας επί της γής θυσιαστήριο. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι όταν ο Μωυσής εκλήθη εις το Σινά να πάρη τόν Νόμο, εκεί ο Θεός του έδωκε αντίτυπα του ουρανού. Προσέξτε αυτό το σημείο. Είναι στο Έξοδος 25, 8-9 και 40 και λέγει: «καὶ ποιήσεις μοι (θὰ κάνης σε μένα, λέγει ο Θεός) κατὰ πάντα ὅσα σοι δεικνύω ἐν τῷ ὄρει, (όσα σου δείχνω επάνω εις το βουνό, αυτά θὰ κάνης) τὸ παράδειγμα τῆς σκηνῆς καὶ τὸ παράδειγμα πάντων τῶν σκευῶν αὐτῆς· οὕτω ποιήσεις. Η Δηλ. η σκηνή του μαρτυρίου θα είναι έτσι, η Κιβωτός θα έχει αυτές τις διαστάσεις τόσο μήκος, τόσο πλάτος, τόσο ύψος, θα είναι από αυτό το ξύλο φτιαγμένη και θα είναι επενδεδυμένη με χρυσόν. Ακόμη τα σκεύη θα είναι έτσι και έτσι και έτσι. Δεν επαφύεται εἰς τήν πρωτοβουλίαν του Μωσέως, ή τών τεχνιτών να κατασκευάσουν τα σκεύη, απλούστατα διότι πρόκειται περί υποδειγμάτων, άντιτύπων ουρανίων πραγματικοτήτων. Αυτό είναι καταπληκτικόν. «ὅρα, λέγει, πρόσεξε, ποιήσεις κατὰ τὸν τύπον τὸν δεδειγμένον σοι ἐν τῷ ὄρει.» Πρόσεχε, θά κάνης ό,τι θά κάνης σύμφωνα μ' εκείνο το οποίο σου έχει υποδειχθεί. Και ο Απ. Παύλος γράφει στην πρός Εβραίους 8, 5 «οἵτινες ὑποδείγματι καὶ σκιᾷ λατρεύουσι τῶν ἐπουρανίων, καθὼς κεχρημάτισται Μωϋσῆς μέλλων ἐπιτελεῖν τὴν σκηνήν· ὅρα γάρ φησι, ποιήσεις πάντα κατὰ τὸν τύπον τὸν δειχθέντα σοι ἐν τῷ ὄρει·» ότι οι ιερείς υποδείγματι και σκιά (δοτική τό σκιά) λατρεύουσι τών επουρανίων, καθώς κεχριμάτισται Μωυσής μέλλων επιτελείν τήν σκήνήν." όπως εχρηματίσθη, πήρε την πληροφορία ο Μωυσής, όταν επρόκειτο να κατασκευάση τήν σκηνήν του μαρτυρίου.
Εδώ θα έκανα μία πολύ μικρή παρένθεση, την οποία γρήγορα θα κλείσω, και ίσως κάποιος να υπενόει ότι η θεωρία του Πλάτωνος περί τών "ιδεών", ότι δηλ. τά μοντέλα, τα πρότυπα, οι ιδέες γηίνων πραγματικοτήτων, είναι αθάνατα πράγματα και απόκεινται εις τον ουρανόν. "Οτι θα είχε δίκιο. Βέβαια εδώ που τα λέμε, ο Πλάτων πριν εγκατασταθή μονίμως εις την Αθήνα, ξέρετε ότι έκανε μία μεγάλη περιοδία, επήγε και εις τήν Παλαιστίνη, επήγε εις την Αίγυπτον. Ο Ιουστίνος, ο μάρτυς καί φιλόσοφος τον κατηγορεί ως κλέπτην. Όπως ακόμη και οι πρώτοι απολογηταί τόν κρίνουν καί τόν κατηγορούν, τόν Πλάτωνα ως κλέπτη. Ότι πήρε ιδέες από την Π.Δ. καί κατεσκεύασε το ομώνυμο φιλοσοφικό του σύστημα. Δεν ξέρω αγαπητοί μου αν ο Πλάτων είναι κλέπτης ή όχι, άν τίποτε εδανείσθη κλπ., ένα είναι, ότι μπορεί μέν να μοιάζη εξωτερικώς τό πράγμα έτσι, αλλά δέν είναι όμως έτσι. Διότι υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ της Πλατωνικής φιλοσοφίας περί τών ιδεών και των όσων εδώ έχομε. Υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη διαφορά. Αλλά δεν είναι της ώρας να σάς το αναλύσω, γιατί σάς είπα θάναι πάρα πολύ σύντομη η παρένθεση που άνοιξα.
Το γεγονός είναι ότι εδώ έχομε κάποια πρότυπα εις τον ουρανόν, μήν ξεχνάτε ότι ολόκληρη η δημιουργία είναι μία εικών και ένα αντανάπλασμα θείων πραγματικοτήτων θείων ενεργειών. Λάβετε υπ' όψιν σας ότι ολόκληρο το σύμπαν κατά τα δεδομένα της συγχρόνου Φυσικής, παρήχθη από το φως. Και πράγματι τό φώς είναι το πρώτο στοιχείο που έγινε εις τήν δημιουργίαν. «καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς.» Γεν. 1, 3 Το πρώτο πράγμα. Αυτό το πρώτο πράγμα, το θαυμάσιο, που λέγεται "φώς" είναι ύλη, αν επιτρέπεται να τό πώ έτσι, είναι η ενέργεια από την οποία παρήχθη ύλη, ο υλικός κόσμος. Από το φώς. Αυτό είναι η τελευταία λέξη πάνω στο θέμα περί της κατασκευής του σύμπαντος. Έχομε τήν ύλη και την ενέργεια και ξεκινάμε όχι εκ τής ύλης πρός τήν ενέργεια, αλλ' εκ της ενεργείας πρός την ύλην. Έτσι λοιπόν το σύμπαν κατασκευάστηκε με βάση το δεδομένον του φωτός. Αλλά τό φώς, δέν είναι παρά μία εικόνα θείας ενεργείας. Είναι εικόνα του ακτίστου φωτός. Τής θείας δόξης. Όχι του Θεού αλλά τών ενεργειών Του. Ο άνθρωπος είναι εικόνα τού Θεού. Και όπως λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων είναι το μόνο κτίσμα πού είναι εικόνα του Θεού. Και μάλιστα σε κάποια φόρμα καταπληκτική όταν ολόκληρος ο άνθρωπος, μέ τό σώμα του μαζί, αποτελεί εικόνα του Θεού. Μέ τό σώμα του, το υπογραμμίζω. Είμεθα εικόνα του Χριστού. Έστω κι αν προηγείται ο Αδάμ ιστορικά του Ιησού Χριστού. Το πρότυπό μας είναι ο Ιησούς Χριστός. Διότι βάσει του τί θα εγίνετο ή ήθελε να γίνη ο Χριστός ως άνθρωπος κατεσκεύασε τον Αδάμ. Είναι το πρό καταβολής κόσμου εσφαγμένον Αρνίον. Βλέπετε το μοντέλο εδώ; Βάσει αυτού του μοντέλου γίνεται ο Αδάμ. Αλλά και ολόκληρη η δημιουργία δεν είναι τι άλλο παρά αντίτυπο θείων ενεργειών. Η κυριοτάτη δε ενέργεια είναι το φώς. Αυτό το κτιστό φώς, είναι εικόνα ούτως ειπείν θείου φωτός, ακτίστου φωτός, ακτίστου ενεργείας, ακτίστου θείας δόξης.
Έτσι βλέπει κανείς πράγματι ότι, ό,τι δημιουγρείται αντανακλά αντιτύπως το πρωτότυπον. Είναι μεγαλειώδες. Γι' αυτό του λέγει του Μωυσέως ο Θεός, "πρόσεξε θα κάνης και θα εκτελέσης αυτά που σου είπα, σύμφωνα με τα μοντέλα που είδες επάνω εις το όρος." Πρέπει λοιπόν ο θεός νά τού έδειξε του Μωυσέως μοντέλα. Νά του είπε: Αυτό το κύπελο θα γίνη έτσι. Ο ναός είχε μερικές εκατοντάδες, καί σέ κάποια δόξα του, στην εποχή του Σολομώντος κτλ, μερικές χιλιάδες σκεύη αργυρά και χρυσά καί χάλκινα. Όλα αυτά δεν ήσαν κατά την έμπνευση των τεχνιτών. Όχι. Αλλά κατά τά μοντέλα που έδωσε ο Θεός. Έτσι καί τό επίγειο θυσιαστήριό μας αυτό που έχομε επί τής γής στους ναούς μας, είναι κατά το υπόδειγμα ουρανίου θυσιαστηρίου. Αυτό έχει πολλά να πή. Κάτω λοιπόν από αυτό το ουράνιο θυσιαστήριο είδε ο ιερός Ευαγγελιστής τίς ψυχές τῶν μαρτύρων. Εδώ ο όρος "ψυχή" έχει την έννοια του πνεύματος. Αλλού έχει την έννοια της ζωής. Αλλού έχει την έννοια της ηθικής υποστάσεως. Ζημιώνω την ψυχή μου, δηλ. την ηθική μου υπόσταση. Αγαπώ την ψυχή μου, σημαίνει αγαπώ τήν ζωή μου. Εδώ τώρα ο όρος "ψυχή" έχει την έννοια του πνεύματος. Που σημαίνει ότι εδώ είναι τα πνεύματα εκείνων πού εμαρτύρησαν γιά τόν Χριστό.
Ωστε βλέπομε ότι όσοι αποθνήσκουν εις τόν παρόντα κόσμο ζούν ως ψυχές εις οικείον τόπον. Εκεί. Εάν μάλιστα είναι σεσωσμένοι κάτω από τον θρόνον του Χριστού, του καθημένου, που είναι το θυσιαστήριο. Αυτό είναι ένα ισχυρό χωρίο υπέρ ζωής των ψυχών. Πολύ ισχυρό χωρίο. Ότι δηλ. ο άνθρωπος όταν πεθαίνει δεν γίνεται μηδέν, δέν εξαφανίζεται, αλλά η ψυχή του πηγαίνει εις τόν οικείον τόπον.
Θα τεθή όμως το ερώτημα. Γιατί οι ψυχές των μαρτύρων είναι κάτω από το θυσιαστήριο; Κατ' αρχάς το θυσιαστήριο προσιδιάζει εις τήν σφαγήν των. Επειδή εσφάγησαν ως μάρτυρες, έτσι θυσιαστήριο και σφαγή μαρτύρων είναι κάτι που προσιδιάζει, που μοιάζει, έρχεται κοντά. Ακόμη στα επίγεια θυσιαστήρια όταν εσφάζοντο σφάγια, τό αίμα έτρεχε στην βάση· πάντα τό αίμα, είχε αυλάκι και, έτρεχε στην βάση του θυσιαστηρίου. Αλλά το αίμα είναι ο φορέας τής ζωής. Και η ψυχή που λέγεται καί ζωή, είναι ο φορέας της ζωής, και συνεπώς αφού το αίμα ήτανε στο βάθρο κάτω-κάτω στο θυσιαστήριο, γι' αυτό οι ψυχές είναι κάτω από το θυσιαστήριο. Χαμηλά. Είναι μιά πολύ, πραγματικά, ωραία και ακριβής εικόνα. Εξ' άλλου η ιδέα ότι πάς πιστός είναι ένα σφάγιο και συνεπώς είναι ένα αντικείμενο θυσίας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα δώσω το αίμα μου κατά κυριολεξία στο μαρτύριο, από την στιγμή που γίνεται ένας άνθρωπος πιστός, από, την στιγμή εκείνη μεταβάλλεται σ' ένα θύμα, σ' ένα σφάγιο. Μην το ξεχνάτε, γι αυτό σάς έχω πεί πολλές φορές ότι η "ηθική" αν μου επιτρέπεται να πώ τήν λέξη έτσι του Ευαγγελίου, είναι ασκητική. Η πνευματικότητα του Ευαγγελίου είναι η ασκητική.
Να πώς το λέγει αυτό ο Απ. Παύλος εις τήν πρός Ρωμαίους 12, 1: «παραστῆσαι (ο όρος μάλιστα παραστήσαι είναι από τους όρους που χρησιμοποιούνται στις θυσίες) τὰ σώματα ὑμῶν (παραστήσαι στον Θεό εννοείται, τά σώματα. Ακούσατε; Δεν λέει τίς ψυχές.) θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ, τὴν λογικὴν (λογική θά πή πνευματική) λατρείαν ὑμῶν.» Βλέπετε; Βλέπετε ότι από την στιγμή που θα δεχθώ τόν ἅγιον τριαδικόν Θεόν γίνομαι "ιερείον". Ιερείον θα πή θύμα, σφάγιον. Ιερείον λέγεται. Γίνομαι ιερείον. Καί τοποθετούμαι επάνω εις αυτό τό νοερόν και επουράνιον θυσιαστήριον, ως προσφορά ευάρεστος εις τόν Θεόν. Εάν αυτό το πράγμα αγαπητοί μου δεν το κάνουμε τότε δεν θυσιάσαμε τίποτα από τον εαυτόν μας. Να το γνωρίζουμε. Δηλ. τότε δέν είμεθα χριστιανοί. Τότε δέν θα βρεθούμε κάτω από το θυσιαστήριο όπως οι άλλοι μάρτυρες..
Αλλά ακόμη και κάτι άλλο, το οποίο το βλέπουμε στην πράξη. Έχετε αντιληφθή, αν γνωρίζετε, ότι όταν κάνουμε εγκαινιασμόν ναού, εις τόν στύλον πού θα βάλωμε την πλάκα του θυσιαστηρίου, που είναι η αγία Τράπεζα, η καθ' ημάς αγία Τράπεζα είναι το θυσιαστήριο. Διότι εκεί τελείται το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, η υψίστη θυσία του Χριστού. Όπως στηρίζεται η πλάκα επάνω σε μία κολόνα, συνήθως μία, κάποτε είναι τρείς,κάποτε είναι τέσσερις, συνήθως μία. Καί λέγεται και κάλαμος. Εκεί μέσα εις τήν κολόνα έχει τοποθετηθεί ένα μικρό κιβωτίδιο, αργυρούν συνήθως, με λείψανα αγίων. Κατά κανόνα αυτό γίνεται εις τόν εγκαινιασμόν. Όταν κάνωμε τον κύκλο γύρω-γύρω από τον ναό τρείς φορές, κάτι πού θά τό έχετε δή, ενθυμείσθε ότι ο αρχιερεύς κρατεί ένα άγιο δισκάριο τυλιγμένο, καλυμμένο; Ένα άγιο δισκάριο όπως βγαίνουμε, το ίδιο άγιο δισκάριο όταν βγαίνουμε στην μεγάλη είσοδο. Αυτό το άγιο δισκάριο τί έχει μέσα; Έχει το κιβωτίδιο το αργυρούν τά άγια λείψανα. Και κάνομε τήν περιφορά για να καθορίσουμε τον χώρο που θα καθαγιασθή. Τρόπον τινά μια νοητή μάνδρα ότι αυτός ο ένδον χώρος, ο εντός της περιφερείας πού χαράσσομε, νοητός διά τής τριπλής περιφοράς, αγιάζεται και προσφέρεται εἰς τόν Θεόν. Ο χώρος ο πέραν των ορίων είναι βέβηλος χώρος. Ο εντός των ορίων είναι ο αγιασμένος χώρος. Καί είναι τα άγια λείψανα να κεντρικό σημείο τής όλης τελετής και θα τοποθετηθεί εις τον κάλαμον, δηλ. εις το κολονάκι πού θα τεθή απάνω η πλάκα τού θυσιαστηρίου. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι τήν βάση πάντα του θυσιαστηρίου κατ' απομίμηση του ουρανίου θυσιαστηρίου τήν κατέχουν οι μάρτυρες. Δεν έχουμε τάς ψυχάς των εδώ, έχομε όμως τα οστά των τά λείψανά των. Εξ άλλου εδώ είναι το αντίτυπον του ουρανίου θυσιαστηρίου. Ύστερα κάτι άλλο. Ότι ο Θεός επαναπαύεται επί των αγίων." ὁ ἐν τοῖς ἁγίοις ἁναπαυόμενος.". Όταν λοιπόν θα γίνεται η θυσία του καί τελείται το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, αναπαύεται επί τών αγίων, επί τών λειψάνων δηλ. τών αγίων. Είναι τόσο έκτυπο καί βλέπει κανένας ότι το βιβλίο της Αποκαλύψεως μάς έχει δώσει, –απλώς τώρα ένα σημείο σας είπα, πλήθος σημεία υπάρχουν–, μάς έχει δώσει την εικόνα τής ορθοδόξου λατρείας. Ας μην λέγουν οι αιρετικοί ότι αυθεραίτως κινηθήκαμε.
Αγαπητοί μου, αν έπρεπε να υπομνηματίσωμε το βιβλίο τής Αποκαλύψεως σε σχέση με την λατρεία μας, θα βλέπατε μία ταυτότητα. Κάτι που καταπλήσει. Δέν υπάρχει αυθαιρεσία. Αλλά ας προσέξουμε κάτι. Κάτω από το θυσιαστήριο είναι οι ψυχές των μαρτύρων. Καί όχι ως πλήρεις άνθρωποι. Δηλ. ψυχές που στερούνται του σώματός των. Δηλ. τό σώμα των έμεινε στην γή. Έφυγε η ψυχή. Και μάλιστα τάς ψυχάς των αγίων που σήμερα γιορτάζουμε, έχομε τήν σύναξη των αγίων ασωμάτων των αγγέλων και αρχαγγέλων. Άγγελοι συνοδεύουν τάς ψυχάς των αγίων. Το βλέπουμε από τήν παραβολή του πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου. Πού τήν ψυχή του Λαζάρου τήν πήραν άγγελοι καί τήν μετέφεραν στον ουρανό. Έτσι εκεί είναι μόνο οι ψυχές. Αλλά τα σώματά των έμειναν εδώ στην γή. Τούτο σημαίνει ότι δεν βρίσκονται οι μάρτυρες επί της ουρανίου σκηνής, αλλά κάτω από την ουράνιον σκηνήν. Προσέξτε παρακαλώ αυτό το σημείο. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης βλέπει τήν ουρανία σκηνή. Αλλά τούς μάρτυρες δέν τούς βλέπει επί της ουρανίου σκηνής. Αλλά τούς βλέπει από κάτω από την ουράνια σκηνή. Κάτω από το θυσιαστήριο. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι οι μάρτυρες δεν είναι στην βασιλεία του Θεού. Αλλά είναι εις τόν Παράδεισον. Αυτό σημαίνει.
Αντιδιαστέλλεται βεβαίως η βασιλεία τού Θεού από τον Παράδεισον. Ο Παράδεισος είναι ο τόπος των ψυχών. Η βασιλεία του Θεού είναι ο τόπος των πλήρων ανθρώπων. Όταν θα γίνη η ανάστασις τών νεκρών και θα επαναπροσλάβουν τα σώματά των οι ψυχές μέ τήν ανάσταση των νεκρών και τότε θα είναι στην βασιλεία τού Θεού. θα είναι επί τής σκηνής όχι κάτω από την σκηνή. Σας το λέγω νά τό γνωρίζετε ότι έχομε αυτήν την διάκριση μεταξύ βασιλείας Θεού καί Παραδείσου. Βέβαια αυτά που σάς λέγω πολλές φορές σάς τάχω πή, αλλά επειδή εδώ δεν κάνομε διάλεξη, αλλά μάθημα, και επειδή έχομε και νέους αδελφούς ή παλαιούς που πρέπει να εδραιώσουν αυτά τα πράγματα, δεν πειράζει αν τα ακούτε καί πέντε καί δέκα φορές. Σάς τάχω πή. Μήν παρακαλώ, έτσι δυσφορήση κανείς αν τα ακούει ξανά και ξανά. Και ποιά είναι η αιτία της σφαγής των μαρτύρων; Τό λέγει σαφώς τό ιερό κείμενον. Διά τόν λόγον του Θεού καί τήν μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού. Έρχονται δηλ. οι άγιοι να μαρτυρήσουν ότι ο επί τού Σταυρού αποθανών αναστάς εκ νεκρών είναι ο αιώνιος ενανθρωπήσας Υιός του Θεού. Αυτή είναι η μαρτυρία. Αυτήν η μαρτυρία είναι αγαπητοί μου που κοστίζει στον διάβολο. Ότι ο σταυρωθείς επί τού Σταυρού και αναστάς εκ νεκρών είναι ο αιώνιος ενανθρωπήσας Θεός. Διότι αυτό είναι η καταφορά επάνω εις τήν κεφαλήν τοῦ διαβόλου. Το κρέμασμα του Χριστού επί του Σταυρού και η Ανάστασή του. Αυτό κόστισε εις τον διάβολο. Ούτε τά θαύματα του Χριστού εκόστισαν, ούτε ο χορτασμός των πεντακισχιλίων, τίποτε. Αυτό του κόστισε. Τό χτύπημα στο κεφάλι του, πού συνέτριψε τον όφιν τον αρχαίον στην κεφαλήν καί τόν επάτησε πραγματικά ο Σταυρός και η Ανάστασις. Αυτήν η μαρτυρία λοιπόν κοστίζει στον διάβολο. Γι' αυτό όταν δίνωμε αυτήν τήν μαρτυρία τότε ο διάβολος μας πολεμά. Όταν πούμε ότι ο Χριστός υπήρξε ένας φιλόσοφος, ένας ανακαινιστής, κοινωνιολόγος ή ότι άλλο θέλετε, κουταμάρες και βλακείες, δαιμονικές ρήσεις αυτές. Δαιμονικά εφευρήματα. Ο διάβολος αυτά λέγει γιατί αυτά θέλει να λέγονται. Γιά πές ότι κηρύσσομεν Ιησούν Χριστον Εσταυρωμένον καί Αναστάντα εκ νεκρών, νὰ δής πώς θα εκμανή ο διάβολος.
Έτσι έδωσαν το αίματους αγαπητοί μου, το αίμα τους οι άνθρωποι αυτοί διά τόν λόγον του Θεού καί διά τήν μαρτυρίαν τού Ιησού Χριστού.
«καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· (οι μάρτυρες, κάτω από τό θυσιαστήριο) ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς;»
Πότε, λέγει Κύριε, ω Κύριε, Δέσποτα Θεέ, άγιε αληθινέ, πότε θα έλθη η ώρα να κρίνης και να εκδικηθής το αίμα μας πάνω στην γή;
Ώστε οι ψυχές όταν φύγουν από τόν κόσμον αυτόν καί ευρισκόμενες εἰς τόν οικείον τόπον, οι ψυχές των κεκοιμημένων έχουν πλήρη συνείδηση. Βεβαίως. Το βλέπομε αυτό και από την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Δηλ. δέν υπνώτουν, όπως λέγουν οι χιλιασταί καί άλλοι αιρετικοί. Ότι οι ψυχές πέφτουν σ' ένα λήθαργο. Και ότι ναι, θα αναστηθούν οι ψυχές, έτσι λέγουν οι αιρετικοί. Οι ψυχές θα αναστηθούν. Τα σώματα θα αναστηθούν. Οι ψυχές δεν υπνώνουν, δεν κοιμώνται. Δεν βρίσκονται σε μια κατάσταση αδρανείας. Έχουνε πλήρη συνείδηση. Όταν λέγει ο Αβραάμ εις τόν πλούσιον τῆς παραβολής «τέκνον, μνήσθητι ὅτι ...» Λουκ. 16, 25 μνήσθητι, θυμήσου. Έχει πλήρη συνείδηση και ο Αβραάμ έχει πλήρη συνείδηση και ο πλούσιος της
παραβολής, των πεπραγμένων του επί της γής.
Κράζουν λοιπόν μέ μεγάλη φωνή εκφράζοντες τον ζωηρότατον πόθον των προς αποκατάστασίν ... αυτής της ηθικής τάξεως. Με την απόδοσιν τῆς δικαιοσύνης. Καί τόν θρίαμβο του αγαθού που θα έρθη με την 2α του Χριστού Παρουσία. Κύριε πότε θα έλθης;
Αλλά εδώ πρέπει να πούμε τούτο : Δεν πρόκειται περί αιτήματος εκδικήσεως. Εκείνο το "έως πότε εκδικείς;" Δέν είναι εκδίκηση που ζητούν οι μάρτυρες διά τούς ευρισκομένους εις τόν κόσμον, θάτανε πολύ περίεργο, οι άνθρωποι ζώντες ήδη, οι μάρτυρες με το σώμα τους, και υφιστάμενοι το μαρτύριον το φοβερόν, μέ τό γδάρσιμο του δέρματός των, τήν εξώριξιν των οφθαλμών των, την κοπή των μελών των, τό τηγάνισμά τους κτλ δέν έβριζαν εναντίον των φονευτών. Δεν εξέφεραν κατάρες, δέν αγανακτούσαν, δεν θύμωναν. Πώς είναι δυνατόν τώρα, οι άνθρωποι αυτοί, αφού εδικαιώθησαν και είναι εἰς τόν Παράδεισον να ζητούν την εκδίκηση; Είναι δυνατόν ποτέ; Κάτι άλλο λοιπόν πρέπει να συμβαίνει. Είναι η κραυγή του ψαλμωδού, «ἕως πότε, Κύριε, ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος;» Κύριε έως πότε θα με έχης ξεχασμένον; Αυτό εννοεί, πότε θα εκδικηθής το αίμα μας πού χύθηκε στην γή. Δεν είναι αναζήτησις εκδικήσεως, αλλά υπάρχει εδώ ένας πόθος πρός εκπλήρωσιν, όπως θα δούμε στην συνέχεια. Κύριε μας ξέχασες; Η απάντηση που δόθηκε κάποτε από τον Κύριον, Λουκ. 18, 7 « ὁ δὲ Θεὸς οὐ μὴ ποιήσῃ τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτὸν ἡμέρας καὶ νυκτός, καὶ μακροθυμῶν ἐπ᾿ αὐτοῖς;» Αυτό εννοεί εκδίκηση. “Όχι ότι ο θεός θα εκδικηθή το μαρτύριο των μαρτύρων. Όχι. Εις τό βάθος της επικλήσεως, ακούσατέ το, είναι ο πόθος τής Αναστάσεως τών νεκρών και η επαναπρόσληψις του χαμένου σώματος. Η ψυχή αισθάνεται ότι λείπει το ένδυμά της, η κατοικία της· καί τό σπίτι της· καί ο ναός της. Τό σώμα. Αυτό το σώμα. Το οποίον αποτελεί την όλην ανθρωπίνην ύπαρξιν. Μήν τό ξεχνάμε αυτό. Η ψυχή ποτέ δεν αισθάνεται καλά όταν της λείπει το σώμα· θέλει το άλλο ήμισύ της. Θέλει το σώμα της. Θά τό εκφράση αυτό κατά έναν θαυμάσιον τρόπον ο Απ. Παύλος στήν 2α προς Κοριν. επιστολή του 5, 4 πού θα δήτε θαυμαστά πόσο έρχεται σε αντίθεση με την Πλατωνική φιλοσοφία, πού δέν είχα καιρό προηγουμένως γιατί ήταν μια μικρή παρένθεση να σάς πώ, πόσο μακρυά είναι ο Πλάτων. Ο Πλάτων θεωρεί το σώμα φυλακή, καί τή ψυχή απελεύθερη. Ότι η ψυχή μοιάζει του Θεού και όχι το σώμα. Χωρίς με αυτό να σημαίνει ότι έχομε ανθρωπομορφικές εκφράσεις. Αφού ο Θεός έγινε άνθρωπος. Και είμεθα εικόνα του Χριστού.
Ακούστε λοιπόν τί λέγει ο Απ. Παύλος: «καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τῷ σκήνει στενάζομεν, (εμείς λέγει πού βρισκόμεθα εις αυτό το σκήνος, το σώμα μας, στενάζομε) βαρούμενοι ἐφ᾿ ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι,
(είναι οι θλίψεις, είναι οι αρρώστειες, είναι τα γηρατιά, όλα αυτά βαραίνουν τον άνθρωπο, για όλα αυτά στενάζομε αλλά δεν θέλομε να γδύσωμε το σώμα μας, δέν εί και πουκάμισο το σώμα να το βγάζω και να μένω χωρίς αυτό το πουκάμισο) (οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι, ακούστε το ρήμα βάζει,) ἀλλ᾿ ἐπενδύσασθαι, (δέν θέλω να γδυθώ και να απαλλαγή η ψυχή μου και να βρεθή εις τον ουρανόν, θέλω να ντυθώ) ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς.» Πώς; Μέ τό νά ξανα πάρω, τό σώμα πίσω άφθαρτον και αθάνατον. Και θέλω λοιπόν ξανά πίσω το σώμα μου. Αλλά ένα σώμα στο οποίον το θνητόν θά ἔχη, θά τόχει καταπιή, καταποθή, θά τόχει καταπιή αυτή η ίδια η ζωή.
Να λοιπόν τί ζητούν τώρα οι μάρτυρες. Την ανάστασή τους. Αυτό είναι. Όχι την εκδίκηση του κόσμου. Λυπώνται γι' αυτούς. Οδύρονται γι' αυτούς. Και προσεύχονται γι' αυτούς, θέλουν την ανάστασή τους. Κύριε, σαν να λέγουν με άλλα λόγια, πότε θ' αναστηθούμε; Αλλά ο Κύριος υπεσχέθη ότι οπωσδήποτε θ' αναστηθήτε, ω άνθρωποι. Εγώ αναστήθηκα για να σας ανοίξω τον δρόμο. Και δέν ανεστήθη για να μάς βεβαιώση περί της Αναστάσεως, αλλά και κυρίως να μας ανοίξη τον δρόμο, να μάς αποδείξη είναι δευτερεύον, ν' ανοίξη το δρόμο είναι τό πρωτεύον.
Και ιδού. Ακούστε παρακαλώ. Λουκ. 21, 17-18. «καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν (παρήγγειλε ο Κύριος) καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται·» Περίεργο. Αντιφατικώτατο. Εδώ μάς λέγεις Κύριε ότι θα μάς θανατώσουν οι άνθρωποι και λέγεις ότι μία τρίχα από το κεφάλι μας δεν θα χαθή. Εδώ χάνω το κεφάλι μου και μου λές ότι δεν θα χάσω μιά τρίχα τής κεφαλής μου; Τί εννοεί εδώ; Ότι θα πάρω καί τήν τελευταία τρίχα της κεφαλής μου. Ομιλεί για την ανάσταση του σώματος αγαπητοί μου. Αλλοιώτικα θα ήταν αντιφατικώτατο και συνεπώς απορριπτέο. Να με συγχωρέση ο Κύριος, αυτό θα ήταν ανοησία πιά. Αλλά ποτέ δέν εξελήφθη ανοησία. Γιατί; Γιατί εκλαμβάνεται ως η ανάστασις του σώματος. Όταν εμαρτύρει ο τρίτος υιός τής Σολομονής στην εποχή του Αντιόχου του Επιφανούς, από τους επιγόνους του Μ. Αλεξάνδρου, όχι άμεσος επίγονος, πολύ μεταγενέστερος, είμεθα ήδη στον 2ου αιώνα π.Χ. στο 2ο ήμισυ του 2ου αιώνος π.Χ. Όταν μαρτυρούν τα επτά παιδιά της Σολομονής που είναι στο Μακαβαίων Β' τό μαρτύριό τους εκεί, αυτό πού θά σάς πώ τώρα είναι στο Κεφ. 7 στιχ. έντεκα. Ο τρίτος υφός της Σολομονής λέγει πριν θανατωθή από τον διώκτην τό εξής: Ακούστε: «ἐξ οὐρανοῦ ταῦτα κέκτημαι (ποιά ταύτα; τά μέλη μου χέρια πόδια. Τάχω πάρει δηλ. από τον Θεό. Μήν τό πάρει κανείς, μήν το εκλάβη κανείς Πλατωνικά ότι έχομε τίποτα από τον ουρανό. Όταν λέγει ουρανό εδώ εννοεί τόν Θεό. Από τον Θεό τάχω τά μέλη μου, δηλ. με άλλα λόγια είμαι δημιουργημένος από τον Θεό.) καὶ διὰ τοὺς αὐτοῦ νόμους ὑπερορῶ ταῦτα (καί χάριν των νόμων του Θεού, υπερορώ, αντιπαρέρχομαι, τα περιφρονώ τα μέλη μου) καὶ παρ᾿ αὐτοῦ ταῦτα πάλιν ἐλπίζω κομίσασθαι· (Αυτά τα ίδια μου τα μέλη ελπίζω ότι από τόν Θεό θά τά ξαναπάρω.) Τι ωραίο αυτό το μαρτύριο των Μακαβαίων, αποτελεί αγαπητοί μου υπόδειγμα των μαρτύρων όλων των αιώνων και όλων των εποχών. Σημειώσατε δέ ότι το μαρτύριον των Μακαβαίων είναι το μοναδικό μαρτύριο στην Π.Δ. που έχει όλα τα γνωρίσματα της Κ.Δ. Γι' αυτό και γιορτάζου με την μνήμη των 7 Μακαβαίων, της μητέρας των Σολομονής και του δίδασκάλου των Ελεαζάρου την 1ην Αυγούστου. Τούς γιορτάζουμε ως μάρτυρες της Καινής ούτως ειπείν Διαθήκης. Γιατί το μαρτύριό των όπως σας είπα έχει όλα τα γνωρίσματα του χριστιανικού μαρτυρίου. Ψάξτε ολόκληρη τήν Π.Δ., δεν θα βρήτε πουθενά μαρτύριο ως το μαρτύριο των Μακαβαίων.
Και ποιά ήταν η απάντηση που δίδει αυτός ο Κύριος εις τούς μάρτυρας; Μάς λέγει τό ιερόν βιβλίον της Αποκαλύψεως Κεφ. 6, 11 «καὶ ἐδόθη αὐτοῖς ἑκάστῳ στολὴ λευκή, καὶ ἐῤῥέθη (ειπώθηκε) αὐτοῖς ἵνα ἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν, ἕως πληρώσωσι καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καὶ αὐτοί.»
Εδώ βλέπουμε ότι έγινε εισακουστή η προσευχή των μαρτύρων υπό του Χριστού. Έγινε εισακουστή. Διότι εκείνο που ζήτησαν εδόθηκε η απάντησις δητώς. Αφ' ενός μέν εμπράκτως, αφ' ετέρου δέ ρηματικά. Με λόγια. Η έμπρακτη απάντησις είναι ότι τους δόθηκε λευκή στολή. Τί σημαίνει αυτό; Είναι το σύμβολον του θριάμβου και της μακαριότητος. Τούς ελέχθη ακόμη ν' αναπαυθούν και να ησυχάσουν. Είναι το δεύτερον. Ο λόγος. Έτσι παίρνουν την λευκή στολή καί παίρνουν καί τήν παραγγελία να ησυχάσουν. Κοιτάξτε εδώ. "ἵνα ἀναπαύσωνται".
Ώστε λοιπόν ο παράδεισος είναι ανάπαυσις. Ίνα αναπαύσωνται. Αλλά είναι προαπόλαυσις τής τελείας αναπαύσεως, πού είναι στην Βασιλεία του Θεού. Πρό απόλαυσις. Όχι απόλαυσις. Αλλά και επί πλέον επειδή τους ειπώθηκε ίνα αναπαύσωνται εν υπομονή. Είναι μία προανάπαυσις, αλλά επειδή ανησυχούν για το σώμα τους και επιποθούν την ανάσταση πρέπει εις αυτήν έστω τήν προαπόλαυση να έχουνε μίαν υπομονήν, θα ξανατονίσω πάλι κάτι. Ο παράδεισος είναι πρόγευσις τής μακαριότητος. Η βασιλεία του Θεού είναι γεύσις τής μακαριότητος. Μην το ξεχνάτε.
Πόσο θα ανέμενον; Χρόνος έτι μικρός. Μικρό χρόνο. Χρόνος ακόμη μικρός. Είναι χρόνος που συγκρίνεται με την αιωνιότητα του θείου κριτού. Αλλ' αυτός ο χρόνος που συγκρίνεται είναι μικρός. Τί είναι τα 1000 χρόνια διά τόν Θεόν; ως μία ημέρα μάς λέγει ο Απ. Πέτρος. Αλλά απλώς συγκρινόμενος ή πράγματι είναι μικρός ο χρόνος; Είναι μικρός αγαπητοί μου ο χρόνος. Διότι όταν ήδη ζούμε και μιλάμε για έσχατα, καί πάντοτε ανά πάσα στιγμή μέ μίαν πύκνωση πρός τά έσχατα διαρκή, αυτό σημαίνει ότι ο χρόνος πράγματι είναι μικρός και όχι απλώς συγκρινόμενος μέ τήν αιωνιότητα του Θεού. Γιατί αν έπρεπε να συγκριθή με την αιωνιότητα του Θεού τότε και 10.000 ή 100.000 ή 100 εκατομ. χρόνια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας χρόνος μικρός σε σχέση με την αιωνιότητα του Θεού. Δεν πρόκειται τόσο γι' αυτό. Αλλά πράγματι είναι μικρός ο χρόνος. Κι άλλη φορά σάς τό είχα πή αυτό πού θά σάς πώ τώρα. Δεν πειράζει αν το ξανακούσετει.
Ότι, αν λάβωμε υπ' όψη ότι ο χρόνος από τον Αβραάμ ως τον Χριστόν είναι 2.100 χρόνια, στο διάστημα αυτό δέ, δεν υπάρχει καμμία βιασύνη να ρθή ο λυτρωτής, να ρθή η πρώτη Παρουσία του Χριστού, δεν υπάρχει καμμιά βιασύνη. Βλέπομε τους προφήτες να μιλούν για κάτι που θα είναι πολύ μελλοντικό. Όταν μάλιστα μιλάει ο Θεός στον Δανιήλ, είναι στο τελευταίο Κεφ. τού βιβλίου "Δανιήλ" και του λέγει ότι θ' αναστηθούν οι νεκροί και θα δώσουνε λόγο οι μέν τά φαύλα πράξαντες εἰς ὀνειδισμὸν καὶ εἰς αἰσχύνην αἰώνιον οι δέ τά αγαθά εἰς ζωὴν αἰώνιον και λέγει ότι «ἐν γῆς χώματι ἐξεγερθήσονται», έτσι λέει, μ' αυτήν τήν φράση εκεί, είναι όπως σας είπα στο τελευταίο Κεφ. 12, 2 καί όταν ακούει όλα αυτά καί τά καταγράφει βεβαίως ο Δανιήλ, του λέγει, τού παραγγέλει ο Θεός του Δανιήλ «καὶ σὺ δεῦρο καὶ ἀναπαύου· ἔτι γὰρ ἡμέραι καὶ ὧραι εἰς ἀναπλήρωσιν συντελείας, καὶ ἀναστήσῃ εἰς τὸν κλῆρόν σου, εἰς συντέλειαν ἡμερῶν.» αυτά σφράγισε τα, θ' αρχήσουν να γίνουν, εσύ τώρα θ' αναπαυτής από τους κόπους σου, δηλ. τώρα εσύ θα πεθάνης. Δεν θα γίνουν στις μέρες σου, προσέξτε, θ' αργήσουν να γίνουν. Αγαπητοί μου, βέβαια ομιλεί γιά τήν 2α του Χριστού Παρουσία εδώ αυτό, αλλά κι εκείνα που γράφει ο Δανιήλ γιά τήν 1η Παρουσία του Χριστού δεν άργησαν. Επέρασαν μόλις έξι αιώνες. Το ξέρετε; Μόλις, μόλις έξι αιώνες. Τί σημαίνει αυτός 'Αν γιά τήν 1η Παρουσία του Χριστού μέσ' τα 2.100 χρόνια δεν υπήρξε βιασύνη, μέσα στην Κ.Δ. βρίσκουμε διαρκώς τό "ο Κύριος εγγύς",τό "έρχομαι ταχύ." Μπορούμε να μιλάμε για χιλιάδες χρόνια; Εγώ δεν το καταλαβαίνω έτσι. Εσείς πώς τό καταλαβαίνετε; Θα πρέπει νάναι πράγματι ο Κύριος εγγύς. Όχι συγκρητικά με την αιωνιότητα. Αλλά συγκριτικά μέ τίς πρώτες τις προφητείες καί τήν πρώτη έλευση του Χριστού.
Πράγματι ο Κύριος εγγύς. Αλλά ο χρόνος πόσος θάναι; Θά είναι τόσος όσος χρειάζεται για την πλήρωση του θείου σχεδίου. Αυτό το θείο σχέδιο έχει τα εξής τρία σημεία. Είναι η πλήρωση, όπως σαφώς μάς λέγει το ιερό κείμενο «ἕως πληρώσωσι (πληρών, γεμίζω) καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι (αυτοί πού πρόκειται να φονευθούν) ὡς καὶ αὐτοί.» Ως και αυτοί πού είναι τώρα ως ψυχές κάτω από το θυσιαστήριο. Λοιπόν κατ' αρχάς είναι η πλήρωσις τού χρόνου, η πλήρωσις του δρόμου καί η πλήρωσις τού αριθμού. Ως πρός τήν πλήρωση του χρόνου, είναι ο χρόνος της συντελείας, πού είναι μόνον γνωστός εις τόν Θεόν. Ο Θεός ξέρει πότε θα ξανάρθη. Εμείς δεν το ξέρουμε. Είναι γνωστός ο χρόνος της 2ας Παρουσίας μόνον εις τόν Θεόν. Πότε λοιπόν θά ἔρθη; Όταν πληρωθή ο χρόνος, θυμόσαστε τί λέγει ο Απ. Παύλος γιά τήν πρώτη παρουσία του Χριστού; «ὅτε δέ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου.» Γαλ. 4, 4 Έτσι, διά το οποίο πλήρωμα οι προφήται μίλησαν μετά καταπληκτικής ακριβείας. Είναι οι 70 εβδομήντα εβδομάδες του Δανιήλ. Οι 70 εβδομάδες. Η κάθε εβδομάς (επτά) 7 χρόνια, 7 Χ 7 = 490 χρόνια. Αλλά το ξεκίνημα των εβδομάδων, λέγει ο Δανιήλ, θα είναι από τον καιρό πού θα αρχίση να κτίζεται ο ναός κλπ,κλπ. Όχι από την στιγμή που εκφέρεται η προφητεία. Και ακριβέστατα αγαπητοί μου, εξεπληρώθη η προφητεία ως πρός τόν χρόνον. 'Αρα προφητεύτηκε ο χρόνος της 1ης παρουσίας. Καί γι' αυτό, ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου. Ο δεύτερος χρόνος δεν αποκαλύπτεται. Είναι μυστικόν. Μόνο ο θεός το ξέρει. Όταν λοιπόν έλθη το πλήρωμα του χρόνου τότε θα έλθη ο Χριστός.
Δεύτερον ως πρός τόν δρόμον. Είναι η ωριμότης εις τήν πνευματική τελειότητα των μαρτύρων. Χρειάζεται αυτή η ωριμότητα. Διότι ποτέ δέν φτάνομε στο μαρτύριο αν δεν υπάρξη ωριμότης.
Καί ως πρός τόν αριθμόν είναι όσων τα ονόματα πρό καταβολής κόσμου έχουν γραφεί εις τό βιβλίον τής ζωής. Όχι ότι υπάρχει μοίρα. Όχι ότι υπάρχει προκαταβολή και καθορισμός των ονομάτων. Όχι. Λέγει ο Απ. Παύλος εἰς τήν πρός Ρωμ, 8, 29 ότι οὓς προέγνω, καὶ προώρισε». Δεν προόρισε γιατί έτσι τόθελε. Εσύ θέλω να σωθής, εσύ δεν θέλω να σωθής. Αλλά προόρισε ούς προέγνω. Εκείνους πού προγνώρισε. Ο Θεός ξέρει ποιοί είναι εκείνοι πού θα σωθούν. Πριν γεννηθούν. Γιά μένα ο Θεός ξέρει αν θα σωθώ πριν γεννηθώ. Καί γιά σας. Πολύ πρίν. Πάντοτε, εις τούς αιώνας πάντοτε. Όσο υπάρχει ο Θεός γνωρίζει τα όντα που θα ρθούν στην ύπαρξη. Έτσι ξέρει τον αριθμό πού θέλει Εκείνος. Όταν θα πληρωθή και ο αριθμός, τότε θα γίνη η 2α τού Χριστού παρουσία.
Αυτά τα τρία όταν συμπέσουν, ο χρόνος που καθορίστηκε, η πλήρωσις τού αριθμού και η πνευματική τελειότητα των μαρτύρων, τότε αγαπητοί μου θα έρθη ο Χριστός. Γι' αυτό τούς είπε, αναμένετε λίγο περιμένετε λίγο. Γράφει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας : "τήν του κόσμου συντέλειαν αιτούμενοι φαίνονται οι άγιοι." Αυτό φαίνεται ότι ζητούν, τήν συντέλεια. Δηλ. την ανάσταση των νεκρών. "Διό καί μακροθυμείν άχρι τής των αδελφών τελειώσεως καλεύονται." Γι' αυτό και κελεύονται, διατάσσονται να μακροθυμούν έως ότου φθάσουν εις τήν τελείωσιν και οι λοιποί των αδελφοί. Αλλά είναι και κάτι βαθύτερο. Εδώ πρόκειται αγαπητοί μου περί μιάς αλληλεγγύης μεταξύ θριαμβευούσης και στρατευομένης Εκκλησίας. Είναι κάτι πού μάς κάνει εντύπωση, πραγματικά. Μπορείτε να φανταστείτε ότι οι επί γής άνθρωποι, οι πιστοί, επικοινωνούν με τους μάρτυρες στην θριαμβεύουσα εκκλησία; Μα αγαπητοί μου, η θεία λειτουργία τί άλλο είναι παρά μια επικοινωνία στρατευομένης και θριαμβευούσης εκκλησίας. Αυτό είναι, αυτό είναι κατ' εξοχήν. Εδώ πρέπει νά μάς περιμένουν εκείνοι. Δεν πρέπει να μπούν στην βασιλεία του Θεού χωρίς εμάς. Λέγει
ωραιότατα στην πρός Εβραίους ο Απ. Παύλος 11, 39-40 τα εξής: «Καὶ οὗτοι πάντες (ποιοί ούτοι πάντες; οι μάρτυρες.) μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν,
(δεν πήραν την υπόσχεση της αναστάσεως των νεκρών) τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, (επειδή ο Θεός για μας προέβλεψε κάτι καλύτερο. Κι εδώ αναφέρεται εἰς τούς μάρτυρας της Π.Δ. Δεν τους δικαιώνει ακόμα, δηλ. δέν τούς δίδει τήν ανάσταση. Καθείστε, περιμένετε, θαρθούν κι άλλοι. Κι άλλοι. Όχι, λέει χωρίς ημών.) ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. (μήν πάρουν τήν τελείωση, πού είναι η ανάσταση, χωρίς εμάς. Πρέπει νά μάς περιμένουν)» Έτσι λοιπόν, αφού πρέπει νά μάς περιμένουν, υπάρχει μία κοινωνία και μία αλληλεγγύη, στρατευομένης και θριαμβευούσης εκκλησίας. Τί ωραίο πράγμα: Όταν ο πιστός τα ζή αυτά, ζή πραγματικά μέσα σ' έναν κόσμον άλλον. Αρχίζει να αλλοτριώνεται από τον παρόντα κόσμο, άν καί είναι πολίτης τούτου του κόσμου, παντρεύεται, όπως λέγει η πρός Διόγνητον επιστολή, παντρεύεται, κτίζει το σπίτι του, κινείται πάει στην αγορά, έχει το επάγγελμά του, ψηφίζει, είναι ο πολίτης του παρόντος κόσμου και ταυτοχρόνως βλέπει εκεί. Εκεί είναι η πατρίδα. Εκεί είναι η πατρίδα.
Τέλος οι μάρτυρες χαρακτηρίζονται σύνδουλοι ως πρός τόν Θεόν και αδελφοί ως πρός τάς μεταξύ των σχέσεις. Λέει "συνδούλους και αδελφούς." Βεβαίως ως πρός τόν Θεόν είμεθα σύνδουλοι, ως πρός μεταξύ μας είμεθα αδελφοί. Τί μεγάλη παρηγορία, αλλά και τί μεγάλος τίτλος τιμής, να ονοματιζόμεθα, αν υποτεθή ότι σηκώνουμε το στεφάνι του μαρτυρίου, σηκώνουμε μάλλον τόν σταυρό του μαρτυρίου, στεφάνι εννοώ το ακάνθινο, και να λεγόμεθα αδελφοί των μαρτύρων, αδελφοί των μαρτύρων. Υπάρχει μια τάξις πολύ συμπαθής. Είναι οι μάρτυρες. Πάς άγιος είναι μάρτυς. Είτε αίματος είτε συνειδήσεως. Αγαπητοί μου στην συνείδηση της Εκκλησίας ο μάρτυς είναι πολύ ψηλά. Σας κάνει εντύπωση ότι άγιοι πολύ σπουδαίοι με τα συγγράμματά των δέν εορτάζονται από τήν συνείδηση του λαού μας τόσο λαμπρά όσο οι μάρτυρες; Ο Απ. Παύλος, μπορεί νά πή κανείς, ἄν καί είναι και μάρτυς ο Απ. Παύλος, αλλά προβάλλεται με τα συγγράμματά του, δέν προβάλλεται τόσο όσο η αγία Βαρβάρα, η Αγία Παρασκευή, ο άγιος Παντελεήμων, ο άγιος Δημήτριος, ο άγιος Γεώργιος· ενώ άλλοι, ο άγιος Νικόδημος δεν προβάλλεται κλπ. Γιατί δεν προβάλλονται; Όλοι είναι άγιοι. Όλοι είναι σπουδαίοι, όλοι είναι, εκεί, οι ψυχές των κάτω από το θυσιαστήριο. Αλλά είναι αυτό ακριβώς που θέλει να τονισθή από την συνείδηση της στρατευομένης εκκλησίας. Το μαρτύριο. Το χριστιανικό μαρτύριο. Έχει μια άλλη λάμψη. Έχει κάτι άλλο. Κάτι εντελώς άλλο. Γι' αυτό λοιπόν οι μάρτυρες εδώ θα λέγαμε έχουνε μια εντελώς ξεχωριστή θέση.
Ωστόσο το διάψαλμα αυτό αγαπητοί μου τελειώνοντάς το τής 5ης σφραγίδος, είναι ένα θαυμάσιο διάψαλμα. Έρχεται να μάς ξεκουράση από τις αλλεπάληλες εκείνες πληγές, οι οποίες πάλι θα συνεχίσουν στην 6η λύση της σφραγίδος, κι εκεί μάλιστα, ω, Θεέ μου, μ' έναν φοβερόν σεισμόν. Όταν ανοίξη η έκτη σφραγίδα, αλλά έως ότου δούμε την 6η σφραγίδα, άς μείνωμε με το διάψαλμα αυτό πού ήρθε να μας ξεκουράση, νά μάς αναπαύση, να μας κάνη ν' αναπνεύσωμε και να χαρούμε την ζωή των μαρτύρων. Οι μάρτυρες όπως είδαμε, σαφώς συνεχίζονται μέσα στους αιώνες έως ότου προστεθούν κι άλλοι, λέει αδελφοί σας και σύνδουλοί σας. Δεν γνωρίζομε αγαπητοί μου τί τέξεται η επιούσα. Τί θα γεννήση η αυριανή μέρα; Εδώ όσοι ευρισκόμεθα, ποιοί από μάς μπορούν να αναδειχθούν μάρτυρες; Ο Θεός το ξέρει. Αλλά ένα μόνον. Ότι έχομε στράτευσιν. Διαρκή στράτευση μαρτύρων. Γιά τήν εκκλησία τήν επουράνιο. Γι' αυτό λοιπόν τόν λόγο άς καταρτιζόμεθα. Κατά τόν άγιον Κύριλλον Ιεροσολύμων το μαρτύριο είναι χάρισμα. Όπως έχεις τό χάρισμα να είσαι ελεήμων, ή έχεις το χάρισμα νά κάνης ιἄσεις, έτσι καί τό μαρτύριο είναι ένα χάρισμα. Καί τό Πνεύμα το Άγιον προπαρασκευάζει τούς μέλλοντες μάρτυρες. Αν θέλετε, χωρίς να υπάρχει προπαίτια, γιατί η προπαίτια είναι φοβερό πράγμα, να πή κανείς, άχ, να ήμουν ένας μάρτυς, τότε θα προδώση το μαρτύριο. Αλλά χωρίς προπαίτια, μέ πολύ ταπείνωση, να λέη κανείς μόνο αυτός "Κύριε σε αγαπώ, βοήθησε με να μείνω στην αγάπη σου. Κι αν πρέπει να μαρτυρήσω, δεν ξέρω, εγώ είμαι αδύνατος. Κατάρτισέ με. Ένα μόνο σου λέω, θέλω να σε αγαπώ. Δεν σε αγαπώ όσο πρέπει, θέλω να σε αγαπώ. Δώσε μου μία μαρτυρική αγάπη. Αν η αγάπησου αυτό το κρίνει." Και τότε το Πνεύμα του Θεού, αν μας κρίνει, άν μάς θέλει, τότε θα μας παρασκευάση για το μαρτύριο. Και τότε θα προστεθούμε εις τούς αδελφούς μας μάρτυρες.
31η ομιλία στην κατηγορία « Ἱερά Ἀποκάλυψις ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_80.html?m=1
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἱερά Ἀποκάλυψις».🔻
https://drive.google.com/file/d/1A9Q7I5lLBiBm6AUhfYsXAdHckIBgYe7j/view?usp=drivesdk
🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ἱερά Ἀποκάλυψις».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B9%CF%82.?m=1
🔹Επιμέλεια κειμένου : "Αθανάσιος Άμβωνας".
💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
