Ευρισκόμεθα αγαπητοί μου εις τό 8ον Κεφ. της Αποκ. όταν οι άγγελοι σαλπίζουν ευρισκόμεθα εις τό σάλπισμα του δευτέρου αγγέλου, όπως θα ενθυμείσθε. Μέ τό σάλπισμα του 2ου αγγέλου βλέπομε ότι έπεσε εις τήν θάλασσαν ένα αντικείμενον. Λέγει, εσάλπισε ο άγγελος καί έπεσε ως όρος, σαν βουνό, όχι βουνό, αλλά σαν βουνό. Μέγα Το οποίον εκαίετο με φωτιά, δηλ. ήτανε πυρακτωμένο και έπεσε εις τήν θάλασσαν, καί μέ τήν πτώσιν αυτήν εις τήν θάλασσαν το τρίτον τής θαλάσσης τής γής μετεβλήθη σε αίμα, δηλ. κοκκίνισε και απέθανε τό τρίτον από τα ζώα που ήσαν μέσα εις τήν θάλασσαν, αλλά και όσα πλοία ευρέθησαν το τρίτον των πλοίων διεφθάρη, κατεστράφη. Με το σάλπισμα λοιπόν βλέπομε αυτό, ότι έπεσε εις τήν θάλασσαν ένα αντικείμενο πολύ μεγάλο που θα μπορούσε βεβαίως να συγκριθή μέ ένα βουνό, όπως θα δούμε και στη συνέχεια, και το οποίο ήταν πυρακτωμένο, πυρύφλεκτο.
Μία φοβερή πληγή, πραγματικά έχομε εδώ, αλλά εν τούτοις είναι συγκρατημένη. Διότι αναφέρεται εις τό τρίτον τής θαλάσσης, εις τό τρίτον τής εναλίου ζωής, δηλ. τής ζωής που υπάρχει μέσα εις τήν θάλασσαν, καί εις τό τρίτον τών πλοίων. Φοβερή μέν πληγή, αλλά συγκρατημένη όπως σας είπα.
Εδώ θάθελα να προσέξετε λιγάκι. Πολλοί ερμηνευταί παλαιοί, όπως είναι ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας, τον οποίον βεβαίως ακολουθούμε, όπως είχα πή ήδη από πέρυσι, καί είναι οδηγοί μας, ο Αρέθας, οποίος ακολουθεί κι αυτός με την σειρά του τόν άγιο Ανδρέα, μή έχοντες τα σημερινά δεδομένα, το αδύνατον να ερμηνεύσουν ρεαλιστικώς το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Γι'αυτό θα δήτε ότι ερμηνεύουν, προσπαθούν να ερμηνεύσουν πνευματικώς, αλληγορικώς. Όμως όταν συναντάται μία ερμηνεία, η οποία είναι αλληγορική και η ιδία έρχεται να σάς φωνάξη ότι δεν σηκώνει αλληγορική ερμηνεία, τί θα εκάνατε; Ύστερα αυτός ο Αρέθας σημειώνει το εξής: "ούτως εκδέχεσθαι δεί σύμβολα πράγματος ουκ ενέργειαν τής προκειμένης αποκαλύψεως παριστώσης." λέγει ότι έτσι πρέπει να τα δεχθούμε τα πράγματα, ότι είναι σύμβολα. Και ότι δεν μπορεί να έχουν αυτά πραγματικά μίαν ενέργειαν. Διότι ευρίσκοντο εις μίαν εποχήν που ήταν αδιανόητη η δυνατότητα πραγματώσεως τών λεγομένων και αποκαλυπτομένων από το βιβλίο της Αποκαλύψεως.
θά σάς πώ ένα μικρό παράδειγμα, μού φαίνεται σάς τόχω ξαναπή, είναι το εξής: θά τό δούμε λίγο πιο κάτω αυτό, δέν είναι μακρυά, είναι λίγο πιό κάτω, ότι εις τόν χώρον τής Μεσσοποταμίας, λέγει εις τόν χώρον του Τίγρητος και του Ευφράτου, σαφώς. Όπως σαφής είναι και η περίπτωσις ότι εις τήν Μεσσοποταμίαν, –Μεσσοποταμίαν θα πή μεταξύ δύο ποταμών– ετέθηκε ο παράδεισος. Τών πρωτοπλάστων. Δεν σηκώνει καμμιά αλληγορία. Λέγει ο Μ. Βασίλειος στο βιβλίο του στην "Εξαήμερο." Ξέρομε πολύ καλά τήν μέθοδο της αλληγορίας αλλά δεν σηκώνει αλληγορία. Είναι ιστορία, είναι ιστορία. Όχι αλληγορία. Μην ξεχνάτε δέ ότι η Αλεξανδρινή σχολή, μάλιστα κυριώτατος εκπρόσωπός της είναι ο Ωριγένης, έπεσε έξω, ακριβώς σε μια υπερβολή της αλληγορίας. Ότι μπορούμε να αλληγορίσουμε κάτι σε κάποιο σημείο, αυτό είναι αληθές. Αλλά δεν μπορούμε να αλληγορούμε τα πάντα, ό,τι βρίσκομε μπροστά μας, μόνο και μόνο επειδή δεν καταλαβαίνομε. Μπορούμε να τ' αφήσουμε ανοιχτό. Έτσι δεν μπορούμε να αλληγορίσουμε τα πάντα στο βιβλίο της Αποκαλύψεως.
Καί νά ένα παράδειγμα που σας είπα προηγουμένως. Μας λέγει, εκεί στην Μεσσοποταμία θα γίνη ένας φοβερός πόλεμος, θα συγκεντρωθούν τρείς στρατοί. Ιππικόν, αλλά όμως τό ιππικόν δεν είναι άλογα. Είναι μία εικόνα. Πού θα αποτελούνται οι στρατιώται μόνο σε 20 μυριάδες. Είναι γνωστό ότι η μυριάς είναι 10.000. Συνεπώς έχομε 200 εκατομύρια στρατό. Πώς θάταν δυνατόν ποτέ, θα έλεγε ένας παλαιός ερμηνευτής, και μάλιστα πολύ παραπάνω τότε που εγράφη το βιβλίο της Αποκαλύψεως, μην ξεχνάτε ότι κάπου τον 6ον αιώνα είναι ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας, κάπου τόν 7ον, 8ον αιώνα, ή έστω τον 9ον είναι ο Αρέθας Πώς θάταν δυνατόν να εξηγήση αυτήν την περικοπή ένας παλαιός ερμηνευτής; Όλοι οι κάτοικοι της γής δεν ήσαν 200 εκατομμύρια. Πώς λοιπόν θα έλεγε, α, 200 εκατομμύρια κάποια αλληγορία πρέπει να υπάρχει εδώ. Δηλ. σε σπρώχνει το κείμενο να χρησιμοποιήσης αλληγορία. Αντίστροφα σήμερα. Μας σπρώχνει το κείμενο να μην χρησιμοποιήσουμε αλληγορία. Διότι μόνο η Κίνα που συνορεύει με αυτόν τον χώρο της Μεσσοποταμίας, μόνη η Κίνα, μόνη, διαθέτει 200 εκατομμύρια στρατό. Μόνη η Κίνα. Κι όμως, λέγει ότι τα 200 εκατομμύρια θα είναι από τρείς στρατούς, τρία έθνη. Αρα, τί βλέπομε; Ότι οι παλαιοί ερμηνευταί ήτο αδύνατο να φανταστούν την πραγματικότητα των εσχάτων. Γι αυτό πολύ σοφά συμπληρώνει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας τα εξής: "Ο χρόνος(αυτό μάλιστα το σημείο να μην το ξεχάσετε ποτέ, είναι ένα πολύ σοβαρό και σπουδαίο σημείο, που αποτελεί κλειδί τρόπον τινά στην επιχείρηση της ερμηνείας)αποκαλύψει και η πείρα τοίς νήφουσιν". Δηλ. όσο περνάει ο καιρός, ο χρόνος και η πείρα, εκείνοι που έχουν καθαρή καρδιά τοῖς νήφουσι, αυτοί που ζούν μια νηπτική ζωή, η πείρα και ο χρόνος σε κείνους που έχουν καθαρή καρδιά θα αποκαλύψουν, θα αποκαλύπτεται η αλήθεια.
Συνέππως μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα κλειδί μέ τό οι ποιο δυνάμεθα να προχωρούμε στην ερμηνεία αυτού του δυσκολωτάτου, μυστηριωδεστάτου βιβλίου της Αποκαλύψεως. Γιατί ειλικρινά πολλές φορές βρίσκομαι σε μια δυσκολία να σταθώ μπροστά στο κείμενο, και λέγω, τώρα εδώ τί; Κι όπως παρατηρώ τους αρχαίους ερμηνευτάς, το αφήνουν κενό. Αδειο. Δηλ; Δεν απαντούν. Ε, ή απαντούν αλληγορικά. Γι' αυτό μην σας κάνει εκτύπωση αν κάποτε δήτε να αφήνωμε κενά, δηλ. αναπάντητα κάτι. Κάποια σημεία αναπάντητα. Δεν μπορούμε να τα ερμηνεύσωμε. Δεν ήρθε γι' αυτά η ώρα. Για κείνα που ήρθε η ώρα μπορούμε να απαντήσωμε. Έτσι, να μην ξεχνάμε ότι όταν θα γίνεται η πλήρωσις, τότε θα γίνεται μια έκπληκτη κατανόηση θα μένωμε με το στόμα ανοιχτό και θα λέμε, κοίταξε να δής, αυτό είναι γραμμένο. Κι αυτό βεβαίως έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία.
Η πληγή αυτή του 2ου σαλπίσματος, υπενθυμίζει την πρώτη πληγή, ομοίως την πρώτη πληγή του Φαραώ. Πού είναι ο μολυσμός των υδάτων. Το "όρος". κατά τον Αρέθα είναι η οργή του Θεού. Είδατε; Αλληγορία Τι είναι το όρος; Η οργή του Θεού. Πού πέφτει πάνω στην γη κατά των ασεβών. Αλλά δύναται να είναι όμως και ένα αντικείμενο. Πού πέφτει επί της γής, και πού εκφράζει αυτή του αντικειμένου την οργή του Θεού, επιφέροντας το αντικείμενο καταστροφή επί της γής. Βλέπετε, δεν απομακρυνόμεθα. Ακόμη κι αν την αλληγορία χρησιμοποιήσομε όπως εδώ ο Αρέθας, όμως πάλι μπορούμε να το δούμε το σημείο αυτό, πάλι ως οργή Θεού, όχι όμως κατά ακαδημαϊκόν τρόπον, αλλά με το μέσον ενός αντικειμένου. Πού το λέγει ο ιερός Ευαγγελιστής ότι το είδα σαν ένα μεγάλο βουνό πυρίφλεκτον να πέφτη επάνω στην γή.
Αυτό το αντικείμενο, προφανώς κατά τήν περιγραφή, πίπτοντας εις τα νερά της θαλάσσης, θα μολύνη την θάλασσαν. Βέβαια σε περιορισμένη έκταση, διότι λέει το τρίτον της θαλάσσης. Αν υποτεθή ότι έχομε τρείς μεγάλους ωκεανούς, άς πούμε τον Ειρηνικόν ωκεανόν, πού, –χοντρικά μιλάω τώρα–, τον Ειρηνικόν ωκεανόν, τον Ατλαντικόν ωκεανόν, ας πούμε και τον Ινδικόν ωκεανόν· όλος εκείνος ο χώρος της θαλάσσης που είναι μεταξύ της ανατολικής Αφρικής, νοτίως των Ινδιών και της Αυστραλίας, ας πάρωμε όλον αυτόν τον χώρον τρείς μεγάλοι, χοντρικά-χοντρικά ωκεανοί, θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα προσεβάλετο ένας ωκεανός. Το 1/3 της γῆς. Δηλ. περιορισμένη αυτή η καταστροφή. Εντελώς περιορισμένη. Πώς μπορεί να μολυνθή σήμερα μία θάλασσα; Ενώ σε μια περασμένη εποχή, μόλις πριν 20-30 χρόνια ήταν αδιανόητο. Σήμερα είναι τόσο διανοητό, ώστε να τρομάζωμε με πόση μεγάλη ευκολία μπορεί να μολυνθή ένας ωκεανός. Και βεβαίως όχι με έναν μηχανικόν τρόπο, όπως είναι η περίπτωση να χυθή πετρέλαιο πάνω στην θάλασσα, αλλά μόνον αγαπητοί μου μία βόμβα να πέση, ή ένα μηχάνημα να πέση το οποίον να είναι ραδιενεργόν, αυτό αμέσως θα μολύνη τά νερά. Δηλ σήμερα είναι, ευκολωτάτη η μόλυνσις του νερού, ευκολωτάτη. Αλλά και η συνέπεια του πράγματος είναι ότι έχομε και θάνατον τής εναλίου ζωής. Είναι πολύ φυσικό. Όταν έχομε ραδιενέργεια αυξημένη, όταν έχομε μόλυνση των υδάτων, τα ψάρια τί κάνουν ψοφούν. Αλλά ακόμη και τα καράβια που θα ευρίσκονται εις τόν χώρον εκείνον που θα εβάλετο, τα καράβια αυτά ομοίως θα καταστρέφοντο. Πάντως θα επανέλθω καί θά σάς πώ, ξαναλέγω ότι η καταστροφή αυτη είναι εντελώς περιορισμένη, όπως και η επομένη της επομένης πληγής, όπως και η προηγούμενη, η πρώτη πληγή, κι εκείνη ανεφέρετο εις το 1/3. Έτσι η πρώτη πληγή ανεφέρετο εις τα φυτά, εις την ξηρά. Η δευτέρα πληγή ανεφέρετο εις τήν θάλασσαν, πάντα το 1/3. Βέβαια όταν λέμε το 1/3 δεν σημαίνει μετά μαθηματικής ακριβείας το 1/3. Σημαίνει ένα τμήμα. Απλώς περιορισμένο, λιγότερο από το μισό χοντρικά. Η τρίτη πληγή αναφέρεται σε κάτι άλλο. Στα γλυκά νερά. Τα θαλασσινά νερά εβλήθησαν, τώρα τα γλυκά νερά θα βληθούν. Και έρχομαι αγαπητοί μου εἰς τήν τρίτην πληγήν. θα επανέλθω στην δευτέρα διότι θα συνδεθώ μέ τήν τρίτην.
Έτσι βλέπομε καθαρά ότι πλήτονται τα γλυκά νερά, αφού σαλπίζει ο τρίτος άγγελος, πίπτει, λέγει, πίπτει ένα αστέρι μεγάλο από τον ουρανό, όχι από αστέρια που είναι στον ουρανό, θα δούμε τι μπορεί να είναι, καιόμενον, πυρπολούμεμον, ως λαμπάδα ως βολίδα, εξ άλλου η λέξις "βολίς" είναι και αστρονομικός όρος,αναφέρεται ακριβώς εις αυτά τα οποία πέφτουν επάνω στην γή, και λέγονται βολίδες ή μετεωρίτες, είναι άλλο η βολίς, άλλο ο μετεωρίτης, θα το δούμε, και ακόμη πέφτει και καταστρέφει τα νερά της γής, αλλά κατά το 1/3. Όχι όλα τα νερά τῆς γῆς. Καί πολλοί άνθρωποι που ήπιαν από κεί έπαθαν δηλητηρίαση. Δηλ. πέθαναν το όνομά του ήταν Αψινθος, πού θά πή πικρός. Θα το δούμε παρακάτω. Δεν φαίνεται πιθανώς να πρόκειται περί αλληγορικής πληγής. Όπως λέγαμε και στην πρώτη περίπτωση. Όπως θεωρείται ότι αστήρ είναι ο διάβολος, κατά τον Ανδρέα Καισαρείας, ο αστήρ είναι ο διάβολος, ο οποίος πίπτει, είδατε εδώ την αλληγορική ερμηνεία, "και ανατροπήν θαλεράν και πικράν δι' ηδονής ποτίζων τους ανθρώπους και δια ταύτην συγχωρούμενος τάς τιμωρητικάς αυτοίς επάγειν ενταύθα μάστιγας". Του επετράπη, πέφτει ο διάβολος στη γή, του επετράπη να επιφέρη πληγές επάνω στην γή. Η κατά τον ίδιον ερμηνευτήν, τον άγιο Ανδρέα, γιατί προσέξτε ο ίδιος ερμηνευτής μπορεί να κάνη 2 και 3 ερμηνείες· να πή, πιθανώς αυτό είναι, πιθανώς αυτό, ή πιθανώς εκείνο. Και ένα τρίτο: "Η (λέγει ο ίδιος) τόν αστέρα δηλούν τα κατά τόν δηλωθέντα καιρόν αλγεινά σημαίνεσθαι, (πού έρχεται περισσότερο στην πραγματικότητα και φεύγει από την αλληγορίαν)ουρανόθεν τοῖς ἀνθρώποις επέρχεσθαι (Αναφέρεται στα δεινά που πρόκειται να έρθουν στην γή)Ότι γάρ πικρά συμβήσεται τοῖς πρό τῆς συντελείας ευρισκομένοις(θα συμβούν θλιβερά, πικρά πράγματα λίγο πρό της συντελείας στους ανθρώπους)ὧν τα ορώμενα πρόδρομα, μάλλον δε προΐμια, προλαβών ο Κύριος επιστώσατο,Εκείνα τα οποία βλέπουν και θα είναι προδρομικά, μάλλον λέγει προΐμιακά, όπως ο Κύριος επρόλαβε, πριν από 2.000 χρόνια, ο Ιησούς Χριστός, καί μάς έδωσε την πίστωση αυτών των πραγμάτων.
Ίσως λοιπόν αγαπητοί μου, χωρίς να αποκλείεται και αυτή η πνευματική ερμηνεία της πληγής, που μάλλον αποτελεί την μια πλευρά, να πρόκειται περί μιας αισθητής πληγής, σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα. Και πάντα θα πρέπει, όταν βρίσκομε στην Αγια Γραφή και φιλοσοφούμε ή θεολογούμε επί της Ιστορίας, πάντοτε το κριτήριό μας θα είναι τούτο: ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ = ΤΙΜΩΡΙΑ. ΑΝ θέλετε να κάνετε μία πολύ καλή πρόβλεψη, τί μπορεί να συμβή σ' έναν λαό, δεν υπάρχει ασφαλεστέρα πρόβλεψις, άλλο ότι μπορεί αυτό να είναι πολύ γρήγορα ή πολύ αργά. Αλλά είναι ασφαλεστάτη πρόβλεψις τούτο: ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ = ΤΙΜΩΡΙΑ. Επιμονή στην αποστασία= καταστροφή. Επιμονή ακόμη στην αποστασία, εξαφάνιση από την Ιστορία.
Αν διαβάσετε στην Π.Δ. θα δήτε ακριβώς αυτό το σχήμα να υπάρχη εκεί. Αποστατεί ο λαός, τιμωρείται από τον Θεόν. Μετανοεί, επανέρχεται, θεραπεύεται, πάλι αποστατεί από τον Θεόν και πάλι τιμωρείται κ.ο.κ. Ο Ισραήλ δεν χάθηκε γιατί ο Θεός έχει κάποιο σχέδιο. Άλλοι λαοί χάθηκαν όμως. Έτσι αν θέλομε να προβλέψωμε μια καταστροφή για έναν λαό, θα δούμε τον τρόπο της ζωής του και θα βγάλωμε συμπεράσματα.
Αν με ρωτήσετε, χωρίς βέβαια να διεκδικώ φυσικά προφητικόν χάρισμα, αλλ' είναι κάτι που κάθε πιστός μπορεί να τό δή, αν θάπρεπε να με ρωτήσετε, πώς τα βλέπομε τα πράγματα στην σύγχρονη ζωή μας εδώ στην Ελλάδα, αν όχι σε μια παγκόσμια κλίμακα, θα σας έλεγα: ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ. ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ. Εγώ ξημερώνομαι και βραδυάζομαι σαν κάτι να περιμένω. Είναι παλιό, είναι τα τελευταία χρόνια που σάν κάτι περιμένω.. Ε, τί να σας πώ πιο πολύ; Κάτω περιμένω. Διότι δεν πάμε καλά ως λαός. Έχομε τόσο ξεφρενιάσει, έχομε βγάλει στην δημοσιότητα πιά το βρώμικο υποσυνείδητό μας και κινούμενα με τέτοιο βαθμό καλπάζοντα αποστασίας, ώστε δεν μένει παρά μόνο πλέον να έρθη, να εξαντληθή θα λέγαμε η μακροθυμία του Θεού και νάρθη η τιμωρία. Έτσι το αισθάνομαι. Νομίζω ότι είναι κάτι πού πάρα πολλοί θα πρέπει κάπως έτσι να το αισθάνονται.
Λοιπόν. Ίσως πρόκειται και εδώ περί μολύνσεως τού περιβάλλοντος. Διότι λέγει ότι θα βληθούν τα γλυκά νερά. Αυτά που πίνωμε φυσικά. Τα ποτάμια, σημειώσατε ότι πολλές πόλεις, όπως η δική μας πόλη εδώ υδρεύεται από έναν ποταμό. Δεν έχουμε πηγές, δέν έχουμε πηγάδια, Υδρευόμεθα από έναν ποταμό. Εάν λοιπόν ο ποταμός αυτός βληθή, μολυνθή, τότε τί θα πιή η πόλις; Το σκεφτήκατε αυτό αγαπητοί μου, έχει τεθη και άλλοτε αυτό το θέμα υπόψιν και οι αρμόδιοι το ξέρουν αυτό. Έχετε υπόψιν σας ότι μπορεί να βληθή σε μια δεδομένη στιγμή το ποτάμι, ο Πηνειός, καί νά μήν έχουμε νερό να πιούμε; Τι θα έκανε η Λάρισα, που θα πήγαινε νερό να πιή; Το σκεφτήκατε αυτό;
Αλλά πώς μπορούσε να προσβληθή το περιβάλλον; Από μία πάλι πτώση κάποιας βόμβας, δέν λέω πιά ατομικής ή νετρονίου ή υδρογονοβόμβα, τί να πώ, κάθε φορά έχομε καί κάτι καινούριο. Απλώς ένα μηχάνημα που εκρηγνύμενο να δημιουργήση ραδιενέργεια. Κι έτσι γενικεύω κάθε παλιό ή σύγχρονο ή μελλοντικό μηχάνημα που μπορεί να προκαλέση μια ραδιενέργεια. Έτσι τα νερά να μολυνθούν και οι άνθρωποι να πεθαίνουν από την ραδιενέργεια αυτή. Ακόμη μπορεί να ἔχομε, καί ἔχομε, αυτό τουλάχιστον συμβαίνει στην εποχή μας σ' ένα βαθμό τρομερά ανησυχητικό, όπως είναι τα λείμματα των εργοστασίων, πού πέφτουν στην θάλασσα και στα ποτάμια. Ο Πηνειός είναι ίσως περίπου άχρηστος. Η αρχίζει να είναι άχρηστος. Η Μεσόγειος θάλασσα είναι η πιο μολυσμένη θάλασσα του κόσμου. Τα διαβάζετε αυτά καί τά γνωρίζετε. Η πιό μολυσμένη θάλασσα. Αυτή η κλειστή θάλασσα. Τό Αιγαίον πέλαγος, δέν είναι πιά το ωραίον Αιγαίον πέλαγος. Ο Σαρωνικός, μήν κάνετε κουβέντα γι' αυτόν. Ο θερμαϊκός, από τον οποίον και εφοδιαζόμεθα ψάρια, ω, μην κάνετε κουβέντα πιά γι' αυτόν. Έχω ένα απόκομμα εφημερίδος, καρκινογόνα μύδια, λέγει στον Θερμαϊκό. Αυτό κατ' επανάληψη έχει γίνει. Μολυσμένα τα ψάρια. Έχουν σε πολύ σοβαρό βαθμό μόλυνση τα ψάρια, διότι πέφτουν τα λείμματα των εργοστασίων μέσα στα νερά του θερμαϊκού. Έχω αυτό το απόκομμα, οπότε λέει εδώ πολλά, νὰ μὴν σάς τό διαβάζω φυσικά καί βλέπομε ότι οι θάλασσές μας διαρκώς μολύνονται. Σημειώσατε δέ, ότι όταν μολυνθούν οι θάλασσές μας, με όλα αυτά τα στοιχεία, δεν είναι δυνατόν να επανέλθη, να καθαρισθή τό νερό. Δεν υπάρχει περίπτωση να καθαρισθή τό νερό.
Διά να μην πώ διά τα φυτοφάρμακα τα οποία πέφτουν στην γή με αυτήν την αλόγιστη χρήση που γίνεται, γιά νάχουμε ωραία φρούτα, νάχουμε πολλά, νάχουμε αυτήν την ευδαιμονία. Έχομε καταστρέψει τήν γή με την χρήση των φυτοφαρμάκων ανεπανορθότως. Μέχρι που ίσως να τελειώση η Ιστορία τής γής, η γή μας θα είναι μολυσμένη. Έτσι λέγουν οι ειδικοί. Το "ντί-ντί-ντι" που κάποτε ερρίπτετο, μένει και θα μένη μέσα εις τήν γή.
Ακόμη αγαπητοί μου στο αίμα μας κυκλοφορεί, τί λέτε κυκλοφορεί; Εξω από τα πολλά δηλητήρια που κυκλοφορούν. Κυκλοφορεί και νάυλον. Πώς κυκλοφορεί το νάυλον; Όταν βάζομε το φαί μας μέσα σε νάυλον κουτιά, νάυλον σακκούλες κτλ παίρνουν οι τροφές από τό νάυλον, θεωρείται δέ τό νάυλον πολύ επικίνδυνο, αλλά πολλές βιομηχανίες είναι εκείνες που θα κλείσουν ἄν ἔπρεπε να το καταργήσουμε, καί τί αλλοιώτικα θα κάνουμε, να γυρίσουμε στα πήλινα; Και στα γυάλινα; Τα οποία βεβαίως είναι υγιεινά καί είναι τελείως αβλαβή για τον άνθρωπο; Έτσι βεβαίως μέσα στο αίμα μας κυκλοφορεί νάυλον. Κι άν ανεβή σε κάποια στάθμη αρχίζουνε οι αρρώστειες. Οι καρκίνοι, οι λευχαιμίες, οι ποικίλες αρρώστειες, αυτές που τόσο πλούσιες στην εποχή μας έχομε. Βλέπετε λοιπόν ότι έχομε μια μόλυνση του περιβάλλοντος.
Αυτή η ονομασία, άψινθος, είναι εκ τού φαρμακευτικού φυτού "αρτεμισία ή αψίνθιος." Υπάρχει και στην Ελλάδα. Είναι φυτό αρωματώδες, πικρό στήν γεύση, στους Εβραίους υπήρχε η αντίληψις, και μ' αυτήν τήν έννοια γράφεται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, ότι ήτο δηλητηριώδες. Βεβαίως δεν είναι δηλητηριώδες φυττό, αλλά σε μιά μεγάλη δόση, τό απόσταγμά του, σε μια μεγάλη δόση προκαλεί τοξικότητα. Σάς είπα όμως κατά την Εβραϊκή φιλολογία θεωρείται ότι είναι δηλητηριώδες. Καί μ' αυτήν τήν έννοια γράφεται αλληγορικώς πιά στην Αγία Γραφή. Ακόμη, λέγει, ο άψινθος, σε εκφορά αρσενικού γένους, νά σάς πώ κι αυτό το σημείο, διότι γίνεται κατά προσαρμογήν πρός τό γένος τής λέξεως "ο αστήρ". Ο αστήρ του λέγεται άψινθος. Ενώ είναι η άψινθος. Γιά νά κάνη λοιπόν, να ταιριάζει τήν αψινθο,μέ τό αρσενικού γένους "αστήρ", λέει ο αψινθος. Μην ξεχνάτε δέ ότι κατά την Εβραϊκήν αντίληψιν, έκφρασιν, τά ονόματα των αντικειμένων τῶν προσώπων ή τών τόπων, λαμβάνονται από μια ιδιότητα ή από ένα περιστατικό. Ενθυμείσθε το φυτό εκείνο στού οποίου τα κλαδιά ήταν μπερδεμένος ένας κριός, όταν ο Αβραάμ πήγε να θυσιάση τόν Ισαάκ; Πώς είναι το όνομα εκείνου του φυτού; "Σαβώκ." Τί θά πή αυτό; Σε κανένα λεξικό δεν βρίσκομε τήν ονομασία αυτή. Απλούστατα διότι η λέξις αυτή θα πή "άφεσις." Γιατί λέγεται άφεσις; Διότι μέ τόν τρόπον αυτόν, αφέθηκε η θυσία του Ισαάκ και αντ' αυτού έγινε η θυσία του κριού. Συνεπώς η ονομασία του φυτού δέν είναι στο φυτό, σαν φυτό που έχει κάποιο όνομα. Αλλά παίρνει ένα όνομα επιπλέον, ένεκα της ιδιότητος που δημιουργήθηκε. Δηλ. τό ότι πάνω σ' αυτό μπλέχτηκαν τα κέρατα του κριού και έτσι δεν θυσιάστηκε ο Ισαάκ.
Έτσι κι εδώ πέρα αγαπητοί μου, άψινθος, ο αστήρ λέγεται άψινθος, τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι θα επιφέρη πικρίαν. 'Αρα ονομάζεται άψινθος. Γιατί ο άψινθος ή η άψινθος είναι πικρά. Είναι κάτι που συχνά το βρίσκομε αυτο στην Αγία Γραφή καί άς τό γνωρίζετε, εφ' όσον βέβαια μελετάτε την Αγία Γραφή. Έτσι κινδυνεύομε στην εποχή μας, όπως βλέπετε να μολύνομε τα πάντα. Τα πάντα μολύνομε. Τρώμε καί μάς τρώνε τα φαγητά. Ούτε ελεύθερα μπορούμε να πιούμε νερό, οπουδήποτε, ούτε ελεύθερα μπορούμε να φάμε κάτι· να πούμε το ψωμί; Κι εκείνο έχει μέσα, πόσα έχει μέσα; Μέ τήν γενική ονομασία "βελτιωτικά". Ούτε τρόφιμα, κονσέρβες; Μην μιλάτε για κονσέρβες, κατεψυγμένα, ή να πούμε για τα νωπά, πού βάζουνε ορμόνες, τούτα ή εκείνα... Ούτε αυτόν τον αέρα ελευθέρως δεν μπορούμε να αναπνεύσωμε, να απολαύσωμε. Παραβάλατε τήν περίπτωσιν τού νέφους της Αττικής. Να πάς στην Αττική και να αναπνεύσης με τη καρδιά σου τί; Το ωραίο θυμαρίσιο αεράκι της κάποτε... το κάποτε ωραίο θυμαρίσιο αεράκι του Υμητού; Η της Πεντέλης; Πάει αυτό: Πέθανε. Οριστικά ίσως.
Δεν αποκλείεται, εξ' άλλου μελετάται και ένας χημικός πόλεμος. Εάν υποτεθή ότι πέφτει μία ειδική βόμβα που μπορεί να έχη μέσα ειδικά αέρια, ειδικές ουσίες ή μικρόβια. Υπάρχουν μικρόβια πού η ποσότητά τους λέει είναι όσο μια δακτυλήθρα καί πού τά μικρόβια αυτά μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρη την ζωή επάνω εις τήν γήν. Εάν λοιπόν, πέφτει μία βόμβα, ένας φλεγόμενος αστήρ, ο άψινθος, πικρός, και πέφτει επάνω στα νερά δηλ. το βλέπει κανείς, σε προκαλεί πια αυτήν η ερμηνεία, η ρεαλιστική, η κατά γράμμα, σε προκαλεί γιατί έχομε τα δεδομένα πιά αυτά στην εποχή μας, που είναι χημική αυτή η βόμβα, και έτσι να πέση καί νά μολύνη τα νερά. Ποιός θα μπορούσε πλέον να πιή; Από πού; Καί πίνοντας οι άνθρωποι σκάζοντας από την δίψα θα πεθαίνουν.
Δεν αποκλείεται όμως αγαπητοί μου, αυτή η πτώση του αστέρος να είναι και ένας μετεωρίτης. Να είναι πράγματι κάτι που έρχεται από άλλην γήν. Από άλλον χώρον. Βεβαίως οι μετεωρίτες δέν είναι παρά πέτρες, μεγέθους από το κεφαλάκι της καρφίτσας και πιο μικρό ακόμη, μέχρι τόνοι ολόκληροι, χιλιάδες τόννοι πέτρες, διαλυμένοι από την διάλυση ίσως κάποιων πλανητών, κι αυτές οι πέτρες είναι αδέσποτες, γυρίζουν, όχι ακριβώς αδέσποτες, γιατί ο Θεός δεν έχει κάνει τίποτα αδέσποτον, γιά μάς είναι αδέσποτες, είναι ένας γενικός χαρακτηρισμός, στρέφονται σε μιά τροχιά, συμπίπτει πολλές φορές η τροχιά της γής με την τροχιά αυτών, μπαίνουν στην ατμόσφαιρα και είναι αυτά που βλέπουμε σαν αστέρια που πέφτουν, ξαφνικά ξεκολλάει ένα αστέρι από τον ουρανό, παρουσιάζει μια γραμμή φωτεινή και πέφτει. Αυτό το ξέρετε ότι μπορεί να είναι ένας διάτων αστήρ, έχομε τους διάτοντες αστέρες, έχομε τις βολίδες και τούς μετεωρίτες. Είναι τρείς κατηγορίες. Διάτων αστήρ πού να είναι όσο το κεφαλάκι της καρφίτσας. Τόσο μικρό. Μπήκε στην ατμόσφαιρα και παρήγαγε αυτήν την τρομακτικήν ενέργειαν σε φώς, που είναι σε πολύ μεγάλο ύψος βέβαια και το βλέπομε όπως το βλέπομε, σάν ἕνα αστρέρι να πέφτει. Αν είναι βολίς είναι λίγο πιό μεγάλο το υλικό, κάνει κρότο πολλές φορές όταν μπαίνει μέσα στην ατμόσφαιρα, κι όταν είναι μετεωρίτης δηλ. μεγάλος βράχος πιά, από μερικά κιλά έως μερικούς τόννους ή χιλιάδες τόννους που θα πέσουν επάνω στην γη, τότε προκαλούν κάτι αληθινά φοβερό. Θα σας αναφέρω μόνο δύο περιστατικά γιατί στον αιώνα μας έχουνε πέσει πολλοί μετεωρίτες, σ' όλους τους αιώνες έχουνε πέσει, θά σάς αναφέρω ένα παλιό καί ένα σύγχρονο. Διότι όπως λέγει εδώ έχομε, «ὡς ὄρος μέγα πυρὶ καιόμενον». Δέν μοιάζει ότι μπορεί να είναι ένας μετεωρίτης; «καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστὴρ μέγας καιόμενος ὡς λαμπάς». Αναφέρεται καί εις τήν δευτέραν πληγήν καί εἰς τήν τρίτην πληγήν. Η περιγραφή δεν μοιάζει να είναι, σαν να είναι ένας μετεωρίτης; Αφού πέφτει καιόμενος μέσα στην ατμόσφαιρα; Καί πέφτει επί τῆς γῆς. Λοιπόν, βρέθηκε ένας λάκκος εις τήν Αριζόνα, εις το μέσον της ερήμου της Αριζόνας, ένας λάκκος τεράστιος. Αυτό δημιουργήθηκε από την πτώση ενός μετεωρίτου. Σε μία όχι πολύ παλιά αστρονομία βρήκα ότι έπεσε πρό 5.000 ετών, σε μια νεώτερη όμως αστρονομία μετρήθηκαν πάλι τα πράγματα, ότι έπεσε πρό 22.000 ετών. Αυτές οι μετρήσεις μια μικρή παρένθεση όταν μάλιστα χρήσιμοποιούνται για να μετρήσουν παλαιοντολογικά ευρήματα ξέρετε πόσο νερό χωράνε; Το λέω σε κείνους πού θάθελαν να υποστηρίξουν ότι καταγόμαστε από τήν μαϊμού. Νά, χοντρικά σάς τό λέω τώρα, πόσο νερό χωράνε, αυτές οι μετρήσεις που γίνονται. Οι ίδιοι επιστήμονες τί λένε; 5.000, μετά 22.000 χρόνια. Ανέβηκε η τιμή. Ας είναι. Προκάλεσε λοιπόν αυτή η πτώση του μετεωρίτου έναν κρατήρα διαμέτρου 1.800 μέτρων. Με βάθος 200 μέτρα και 40 μέτρα πάνω από το έδαφος της ερήμου. Δύναται αυτός ο κρατήρας να περιλάβη 20 ποδοσφαιρικά γήπεδα, με 2,5 εκατομμύρια θεατάς. Τόσο μεγάλος λάκκος ανοίχτηκε. Το βάρος που έπεσε, του μετεωρίτου, από τό άνοιγμα πού έκανε, υπολογίζεται σε 12 εκατομμύρια τόννους.
Ομοίως έχομε και μίαν άλλην πτώσιν ενός αντικειμένου, κανείς δέν τό είδε, κανείς δεν το ξέρει, παρ' ότι έγινε στον αιώνα μας και αισθάνθηκε τρομακτικό. Ξέρω ότι πολλοί από σας μπορεί να γνωρίζετε το περιστατικό. Μόνο με δυό λόγια θά σάς τό πώ. Έπεσε στις 30 Ιουνίου του 1908. Συνεπώς είναι εἰς τόν αιώνα μας, εις τήν Σιβηρίαν. Καί προκάλεσε εκρήξεις. Όχι μία, πολλές, πού ακούστηκαν σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων. Δηλ. σάν νά συνέβη κάτι εις τα σύνορα, και ο κρότος να ακούστηκε στην Κρήτη, Χοντρικά: Τί κρότος πρέπει να ήταν αυτός; Προκάλεσε σεισμό που όλοι οι σεισμογράφοι του κόσμου κατέγραψαν αυτήν την κίνηση των κυμμάτων. Πού τα κύμματα πολλές φορές έκαναν τον γύρο τής γής. Η περιγραφή είναι τρομακτική. Εθεάθησαν φλόγες 20.000 μέτρων Εις απόστασιν 400.000. Αφού έφτασε η όραση αυτών τών πραγμάτων έως την Μαύρη θάλασσα, ενώ συνέβη στην Σιβηρία. Σε μία πραγματικά απρόσιτη περιοχή, διότι κανείς δέν μπόρεσε να πάη εκεί, παρά η πρώτη αποστολή που οργανώθηκε, έγινε το 1927, 20 περίπου χρόνια μετά από την πτώση καί μόνο με αεροπλάνο. Τί παρετηρήθη λοιπόν; Παρετηρήθη ότι –δάσος ήταν– τα δέντρα είχαν κοπεί, είχαν όλα κοπεί, και όλα έδειχναν σε μία έκταση και μία ακτίνα από το κέντρο της πτώσης, 60 χιλιομέτρων, όλα να είναι κάτω τα δέντρα, οι κορμοί, όλα κάτω και να είναι ακτινωτά. Δηλ. νά έχουνε πέσει σε μίαν ακτινωτήν θα λέγαμε κατεύθυνση από το κέντρο της πτώσεως αυτού του περιέργου αντικειμένου. Υπολογίζεται το βάρος του να ήταν 100.000 τόννοι, αυτό που έπεσε. Τί ήταν; Κανείς μέχρι σήμερα δεν ξέρει τί ήταν. Διατυπώθησαν διάφορες θεωρίες. Μία από αυτές η οποία δεν θεωρήθηκε όμως επαρκής, θά σάς τήν πώ, ωστόσο γιατί το θέμα μέχρι σήμερα, το βιβλίο που διάβασα είναι του 1977, η αστρονομία, συνεπώς είναι σχετικά πολύ νέα, μέχρι σήμερα δεν δόθηκε καμμία απάντηση, ότι πιθανώς, σάς είπα όμως ότι αυτή η θεωρία δεν θεωρείται επαρκής, πιθανώς να ήτο αντιύλη, δηλ. ένα κομμάτι ύλης που ήρθε από το στερέωμα, από τον ουρανό, η συμπεριφορά αυτής της ύλης να είναι αντίστροφη σε σχέση μέ τήν συμπεριφορά της ύλης που έχομε εδώ εις τήν γήν, όπως για να καταλάβετε, λέμε ότι ένα άτομο ύλης, έχομε τον πυρήνα καί ἔχομε και το ηλεκτρόνιο. Ο πυρήν είναι θετικός τό ηλεκτρόνιο είναι θετικό από πλευράς φορτίου ηλεκτρικού. Λέμε το αντίστροφο, ο πυρήνας να είναι αρνητικός και το ηλεκτρόνιο να είναι θετικόν. Τί γίνεται; Είναι κάτι που έχει γίνει στα εργαστήρια και γίνεται στα εργαστήρια. Μπορεί να κάνομε μία τεχνική αντιύλη, θα λέγαμε. Όταν ενωθή η ύλη με την αντιύλη, αμέσως έχομε εξαέρωση, εξαύλωση καλύτερα, απόδοση δηλ. ενεργείας, δέν μένει τίποτε υπόλοιπο, γιατί δεν βρέθηκε τίποτε υπόλοιπο από όλα αυτά τα πράγματα. Και ακόμα δημιουργεί έκληση ενεργείας φοβερή. Γι' αυτό το λόγο έγινε αυτή η τρομακτική έκρηξη. Σημειώσατε δέ όπως λέγεται, ότι εάν έπεφτε 4 ώρες και κάτι λεπτά ενωρίτερα, θα είχε πέσει επάνω εις τό Στάλιγραντ, καί όλη η πόλις θα είχε καταστραφεί. Έπεσε όμως στην έρημο της Σιβηρίας και κανείς δέν έπαθε απολύτως τίποτε. Πολύ μακρυά από κατοικημένες περιοχές. Το 1908. Ο Θεός ο οποίος χρησιμοποιεί υλικά στοιχεία και νόμους φυσικούς, όταν έρχεται να πλήξη, γιατί θα❓ απεκλείετο να είναι ένας ασυνήθης μετεωρίτης; Σημειώσατε ότι όταν ο Θεός έκανε το θαύμα να χωρίση η Ερυθρά θάλασσα καί νά γίνη ξηρά, καί νά περάσουν από εκεί οι Εβραίοι, μην ξεχνάτε ότι φυσικά μέσα χρησιμοποίησε ο Θεός. Όλη νύχτα, λέει το ιερό κείμενο, έπνεε νότιος. Νότιος άνεμος, σφοδρός. Καί μέ τήν πίεσή του διεχώρισε τα νερά και έμεινε αυτή η λωρίδα, εις τρόπον ώστε να μπορούν να περάσουν από εκεί οι Εβραίοι. Το θαύμα που βρίσκεται; Το θαύμα βρίσκεται ότι αυτό έγινε, κάτι που είναι πολύ σπάνιο, αν μπορεί να επαναληφθή, ένας φίλος μου μου έλεγε, συμμαθητής μου πού μένει στην Αγγλία, ότι έγινε, τό είδε αυτό, σε ένα ποτάμι της Β. Αγγλίας. Τό είδε αυτό. Ο αέρας, λέει, είχε σταματήσει το νερό του ποταμού και δέν έρρεε. Είχε, ενώ έτρεχε, είχε σταματήσει εκεί, σάν τοίχος, κάποιο άλλο νερό έφυγε, εκείνο στάθηκε εκεί, πώς έγινε τώρα ακριβώς, δεν ξέρω, το θέμα είναι ότι μπορεί να επαναληφθή κάτι. Τό θαύμα πού βρίσκεται; Τό θαύμα βρίσκεται ότι έγινε την στιγμή που ο Θεός τό χρειάστηκε, τό χρειάζεται. Εκεί είναι το θαύμα. Ο Θεός όμως χρησιμοποιεί φυσικά μέσα γιά νά κάνη τό θαύμα, μήν τό ξεχνάτε αυτό. Έτσι πάλι η Αγία Γραφή, μάς βοηθάει να αντιληφθούμε για να καταλάβωμε αυτά που γράφονται τώρα στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Δέν θά είναι κάτι υπερφυσικό, δέν θάναι πνευματικό θέμα, θα είναι πάλι υλικά πράγματα, υλικά στοιχεία τα οποία όμως θα στραφούν εναντίον τής γής μας.
Τί έχομε εδώ; Έχομε πλήξη τώρα της ατμοσφαίρας. Η ξηρά πρώτα, η θάλασσα μετά, τα γλυκά νερά μετά, τώρα είναι η ατμόσφαιρα. Και πλήττεται η ατμόσφαιρα με συνέπειες επάνω στον ήλιο, στην σελήνη και στ' αστέρια. Προσέξτε τί θα πή με συνέπειες. Δεν φτάνει βέβαια τίποτε στ' αστέρια. Αλλά, σε σχέση μέ τή γή. Σας διαβάζω μια μετάφραση από την σύντομη μετάφραση του αειμνήστου Παναγιώτη Τρεμπέλα. "Καὶ ὁ τέταρτος ἄγγελος ἐσάλπισε καὶ ἐσήμανε τὴν θεομηνίαν κατὰ τῶν οὐρανίων σωμάτων καὶ τῆς ἀτμοσφαίρας. Καὶ ἐκτυπήθη τὸ ἓν τρίτον τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ζωογόνου θερμότητος τοῦ ἡλίου καὶ τὸ ἓν τρίτον τῆς σελήνης καὶ τὸ ἓν τρίτον τῶν ἀστέρων, διὰ νὰ σκοτισθῇ τὸ ἓν τρίτον τοῦ φωτὸς τῶν οὐρανίων αὐτῶν φωστήρων καὶ προκληθοῦν μετεωρολογικαὶ ἀνωμαλίαι καὶ ἀναστατώσεις καὶ διὰ νὰ μὴ φανῇ τὸ ἓν τρίτον τοῦ φωτὸς τῆς ἡμέρας, καὶ τῆς νυκτὸς ὁμοίως τὸ ἓν τρίτον τῆς ἀστροφεγγιᾶς καὶ τοῦ σεληνόφωτος".
Ώστε λοιπόν τί έχομε εδώ; 'Εχομε μία φωτιστική ανωμαλία των ουρανίων σωμάτων σε σχέση μέ τήν γή. Δεν πρόκειται περί αλλοιώσεως των ουρανίων σωμάτων, όπως λέγαμε εις τό άνοιγμα των σφραγίδων, που θα είναι κάτι πρὸς τὸ τέλος και όταν η κτίση θα ετοιμάζεται να αλλάξη. Δεν πρόκειται περί αλλοιώσεως των ουρανίων σωμάτων, αλλά σε σχέση μέ τήν γή, στήν φωτιστική τους προσφορά. Δηλ. με άλλα λόγια, θα υπάρχη ένα μετεωρολογικό φαινόμενο, το οποίο θα κρύπτη το 1/3 του φωτός των ουρανίων σωμάτων. Όπως θα λέγαμε, έχομε μια συννεφιά που δεν είναι από σύννεφο, τό γνωστό μας σύννεφο, που είναι σταγονίδια νερού, πού θά πέση σε λίγο, θά γίνη χιόνι, θά γίνη χαλάζι, θά γίνη βροχή, θά τό πάρη ο άνεμος θα φύγη, αλλά κάτι που δεν θα μπορούμε νά τό διώξουμε, και πού θα είναι ψηλά και που θα εμποδίζη στο νά δεχόμεθα τήν φωτιστικότητα των ουρανίων σωμάτων. Το φαινόμενο θα είναι μετεωρολογικό.
Γιά νά τό καταλάβωμε θά σάς έλεγα τούτο: Ότι η πληγή αυτή είναι αντίστοιχος μέ τήν 9η πληγή του Φαραώ Έξοδος 10, 21. Ακούστε την πληγή του Φαραώ και θα μάς δώση πολλά στοιχεία να καταλάβωμε αυτήν την πληγή των εσχάτων.
«Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ γενηθήτω σκότος ἐπὶ γῆς Αἰγύπτου, ψηλαφητὸν σκότος.(Κάνει επανάληψη. Άπλωσε το χέρι σου λέγει στον ουρανό καί θά γίνη σκοτάδι. Σκοτάδι ψηλαφητό. Όπως θα λέγαμε να ψάχνη κανείς γιά νά βρή κάτι, όπως μέσα σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο, πού δέν έχει φώς, ψαχουλεύοντας, προσπαθεί να βρή κάτι.)ἐξέτεινε δὲ Μωυσῆς τὴν χεῖρα εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ἐγένετο σκότος γνόφος, θύελλα ἐπὶ πᾶσαν γῆν Αἰγύπτου τρεῖς ἡμέρας,καὶ οὐκ εἶδεν οὐδεὶς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τρεῖς ἡμέρας, καὶ οὐκ ἐξανέστη οὐδεὶς ἐκ τῆς κοίτης αὐτοῦ(δεν βγήκε από το σπίτι του ούτε σηκώθηκε από το κρεββάτι του)τρεῖς ἡμέρας· πᾶσι δὲ τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ φῶς ἦν ἐν πᾶσιν, οἷς κατεγίνοντο. (Στην περιοχή Γεσέμ που ήταν οι Εβραίοι, εκεί δεν υπήρχε τόποτα, σκοτάδι, κανονικά)». Ανέτειλε και έδυε ο ήλιος καί υπήρχε όλη θα λέγαμε η φωτεινότης του ηλίου, της σελήνης καί τών αστέρων. Αυτή η πληγή λοιπόν όπως σας είπα του Φαραώ, έρχεται να μας βοηθήση, στο να κατανοήσουμε αυτήν την 4η πληγή της Αποκαλύψεως. Πάντως είναι αξιοπαρατήρητο ότι η πληγή του Φαραώ ήταν σκότος ψηλαφητόν. Ενώ εδώ δεν θα έχωμε σκότος ψηλαφητόν, αλλά απλώς θά έχομε μόνο μείωση της ηλιοφάνειας, δηλ. τού φωτός του ηλίου ή τής σελήνης, μόνο μείωση κατά το 1/3.
Ό,τι ακούσατε μέχρι τώρα σάν 4η πληγή απ' την πρώτη μέχρι τήν τετάρτη, αντιλαμβάνεσθε περί τίνος πρόκειται; Ότι όλα αυτά αναφέρονται εις τό περιβάλλον του ανθρώπου. Ξαναλέγω. Στην ξηρά, στην θάλασσα, στα ποτάμια και τώρα στην ατμόσφαιρα. Τί θα είναι αυτό το κάτι; Ώστε θα έχομε το νέφος της Αττικής; Αυτό το διαβόητο, τέλος πάντων, που αφαιρεί –οπωσδήποτε–, δεν αφαιρεί από την ηλιοφάνεια; Όταν υπάρχει μία αχλίς, διότι εδώ λέγει η πληγή, σκότος, γνόφος, θύελλα. Είναι λοιπόν μετεωρολογικό, είναι καθαρά, είναι φανερόν. Όλα αυτά τί φανερώνουν; Φανερώνουν ότι έχομε μία πληγή του περιβάλλοντος του ανθρώπου. Θυμίζει έναν πάρα πολύ σύγχρονο όρο, που έχω ακούσει στο δελτίο ειδήσεων κτλ. "περιβαλοντολογία." Είναι καινούριος όρος αυτός. Περιβαλοντολογία. Δηλ. πάν ότι αφορά τό περιβάλλον. Δηλ. πώς θα φροντίσουμε να μήν ρυπαίνεται το περιβάλλον μας. Η να φροντίσουμε να καθαρίσουμε από την ρύπανση τό περιβάλλον μας. Δηλ. περιβαντολογία. Σας κάνει εντύπωση ότι σε καμμιά άλλη εποχή, μά καμμιά άλλη εποχή ποτέ δεν παρετηρήθη κάτι τέτοιο; Πότε ο άνθρωπος εφρόντισε να διορθώση το περιβάλλον του; Οι νυκοκυρές σκουπίζαν τήν αυλή τους, τί άλλο; Ε, αν περνούσε καμμιά φορά και κανένα κάρρο και το ζώο εκεί κόπριζε στον δρόμο, ή κάποια αυτοκίνητα που λέγαν, ουφ, καυσαέρια, για μια στιγμή, όλα περνούσανε, όλα περνούσανε. Σήμερα έχομε μια μόνιμη κατάσταση μόλυνσης του περιβάλλοντος. Έτσι παρατηρούμε ότι οι 4 αυτές πληγές, αναφέρονται σ' αυτήν την μόλυνση του περιβάλλοντος. Σάς κάνει εντύπωση;
Αλλά όμως, είναι αυτά που ζούμε αυτήν την στιγμή, είναι οπωσδήποτε προϊμιακά. Διότι φαίνεται ότι θα ζήσουμε πολύ άσχημες καταστάσεις, διότι θα φτάνωμε στο σημείο να γίνωμε Μίδαι. Ο Μίδας, λέγει, ότι έπιανε γινόταν χρυσάφι. Πήγαινε να φάη, χρυσάφι. Πού νά τό φάη. Ότι πήγαινε να πιάση, χρυσάφι. Ε, θα είμεθα πλούσιοι, αλλά δεν θα μπορούμε τίποτα να φάμε πιά. Θα βλέπουμε την ωραία θάλασσα, αλλά τίποτα δεν θα μπορούμε να πάρωμε. Τα ψάρια, τίποτα δέν θά μπορούμε να φάμε. Τό κρέας, τό γάλα, τίποτα. Μάλιστα είναι γνωστό ότι, όταν γίνεται μια έκρηξη μιας βόμβας, η ραδιενέργεια απορροφάται πολύ εύκολα από το χορτάρι, και οι αγελάδες τρώγοντας το χορτάρι παρουσιάζουν στο γάλα τους ραδιενέργεια. Θα βλέπομε λοιπόν το γάλα, θα λέμε: Ραδιενεργόν. Το κρέας, ραδιενεργόν. Το παρακάτω ραδιενεργόν. Θα τα βλέπωμε και δεν θα μπορούμε τίποτα να κάνωμε. Δηλ. μέ άλλα λόγια, θα βλέπετε εδώ να υπάρχη μία κατάσταση πολύ άσχημη, κι έχει αρχίσει αυτή, έχει αρχίσει, εις αυτό το περιβάλλον μας.
Αλλά προσέξτε. Μένουν ακόμα τρείς υπόλοιπες πληγές. Επτά είναι όλες. Οι τέσσερις αναφέρονται στο περιβάλλον. Οι τρείς αναφέρονται στον άνθρωπο. Εδώ όμως η αγάπη του Θεού κάνει το εξής: Προσβάλει το περιβάλλον για να δημιουργήση μετάνοια στον άνθρωπο και να επιστρέψη εις τόν Θεόν. Πριν πειράξη τόν άνθρωπο. Εάν δεν μετανοήση ο άνθρωπος, τότε θα επέλθουν και οι τρείς άλλες πληγές πού θά τόν πλήξουν κατ' ευθείαν. Πρίν λοιπόν επέλθουν αυτές οι 3 πληγές που αναφέρονται εις τόν άνθρωπο, γίνεται μια μικρή διακοπή. Μία παρένθεση. Γίνεται ένα κάτι, μία μικρή διακοπή. Ακούσατέ την:
Είδα λέγει και ήκουσα έναν αετό που μεσουρανούσε πετώντας και έλεγε με ανθρώπινη φωνή, αλλοίμονο, αλλοίμονο, αλλοίμονο, στους ανθρώπους που κατοικούν πάνω στην γή, από τις λοιπές φωνές, σαλπίσματα, των τριών σαλπίγγων πού έρχονται να δώσουν τις υπόλοιπες τρείς πληγές στους ανθρώπους.
Τί είναι αυτό; Είναι ένα προσκλητήριον μετανοίας. Είναι ένα κήρυγμα μετανοίας. Αλλά ένας αετός –εδώ προσέξτε είναι μια παραδοξολογία– ένας αετός θὰ κάνη τό κήρυγμα της μετανοίας; Λοιπόν αγαπητοί μου, μέχρι τώρα άνθρωποι έκαναν το κήρυγμα της μετανοίας. Και ο Νώε κήρυγμα μετανοίας έκανε στους συγχρόνους του. Και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, κήρυγμα μετανοίας έκανε. Και μέχρι σήμερα κήρυγμα μετανοίας ακούγεται. Πόσοι το ακούν το κηρυγμα της μετανοίας; Όταν ο Θεός δή ότι δεν μπορεί να ακουστεί το κήρυγμα της μετανοίας από τους κήρυκες που κηρύσσουν την μετάνοια, τότε μετέρχεται μια παραδοξολογία. Ένα παράδοξο φαινόμενο. Βάζει έναν αετό να φωνάζη τό ουαί, ουαί, ουαί, πολύ ψηλά, να το ακούν με ανθρώπινη φωνή οι άνθρωποι θα μου πήτε, παραμύθι. Περιμένετε παρακαλώ. Λέγει ο άγιος Ανδρέας: "Ουαί, ουαί, ουαί τους κατοικούντας επί τής γής εκ τών λοιπών φωνών τής σάλπιγγος καί τών τριών αγγέλων τῶν μελλόντων σαλπίζει", δηλ. οι άνθρωποι θα λέγουν: Ενας αετός ομιλεί. Περίεργο πράγμα, ένας αετός ομιλεί. Τί λέγει αυτός ο αετός; Λέγει: Αλλοίμονο στους ανθρώπους που δεν μετενόησαν για κείνα που πρόκειται να έλθουν παρακάτω. Και βάζει ο Θεός τόν αετό να φωνάζη, όπως κάποτε έβαλε τόν γάϊδαρο του Βαλαάμ, του μάγου, νά τόν εμποδίση, νά μήν πάη στην χώρα Μωάβ, νά καταραστή και να μαγέψη τους Εβραίους. Τι έκανε; Ο άνθρωπος αυτός παρ' ότι του είπε ο Θεός να μην πάη, επήγε. Έδεσε τον γάϊδαρό του και πήγε. "Η όνος του Βαλαάμ." Η διαβόητος. όνος του Βαλαάμ. Όπως προχωρούσε λοιπόν το γαϊδουράκι, πήγαινε καί τόν κολλούσε επάνω στις μάνδρες των τοίχων. Είναι δε συνήθεια των υποζυγίων αυτό νά τό κάνουν. Οσοι είναι χωρικοί τό ξέρουν. Αμα ανεβής επάνω σ' ένα τέτοιο υποζύγιο, θά σού φάη τά γόνατα, θα σου φάη τα πόδια να σε πηγαίνει στις μάνδρες. Αυτός χτυπούσε το ζώο να πηγαίνη καλά στον δρόμο. Αυτό πήγαινε εκεί. Μετά, για μια στιγμή σταμάτησε καί δέν προχωρούσε. «καὶ ἰδοῦσα ἡ ὄνος τὸν ἄγγελον τοῦ Θεοῦ συνεκάθισεν ὑποκάτω Βαλαάμ· καὶ ἐθυμώθη Βαλαὰμ καὶ ἔτυπτε τὴν ὄνον τῇ ῥάβδῳ.» Θύμωσε ο Βαλαάμ, άρχισε να χτυπάη τό ζώο. Να το χτυπάτε ανελέητα. Τότε γυρίζει το κεφάλι του το ζώο και λέι, τό υποζύγιο: «καὶ ἤνοιξεν ὁ Θεὸς τὸ στόμα τῆς ὄνου, καὶ λέγει τῷ Βαλαάμ· τί ἐποίησά σοι ὅτι πέπαικάς με τρίτον τοῦτο;» Τί μέ χτυπάς; Με ανθρώπινη φωνή. Τί με χτυπάς. Την ώρα που είπε τό ζώο "τί με χτυπάς", βλέπει μπροστά του έναν άγγελο.«ἀπεκάλυψε δὲ ὁ Θεὸς τοὺς ὀφθαλμοὺς Βαλαάμ, καὶ ὁρᾷ τὸν ἄγγελον Κυρίου» Ο οποίος ημπόδιζε τό ζώο να προσχωρήση. Ο άγγελος ἡμπόδιζε το ζώο να προχωρήση. Καί του λέγει ο άγγελος: "Πού πηγαίνεις;" " Στην Ιωάβ." " Δέν σου είπα να μήν πάς; Αλλά εν τοιαύτη περιπτώσει πήγαινε αλλά θα πής αυτά που θα σου βάλω στο στόμα." «καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ πρὸς Βαλαάμ· συμπορεύθητι μετὰ τῶν ἀνθρώπων· πλὴν τὸ ῥῆμα, ὃ ἐὰν εἴπω πρὸς σε, τοῦτο φυλάξῃ λαλῆσαι». Ώστε μίλησε λοιπόν η όνος του Βαλαάμ. Είναι αγαπητοί μου στο βιβλίο "Αριθμοί" της Π.Δ. Κεφ. 22. 21 - 35.
Αλλά τι ήταν όμως τότε αυτός ο αετός; Όπως ερμηνεύουν, ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας, ήταν άγγελος, Άγγελος με μορφή αετού. Οι άγγελοι δύνανται τα πάντα να γίνουν. Και ο άγγελος φωνάζει. Θέλετε να δήτε ένα ανάλογο στην Αγία Γραφή; Ακούσατέ το. Είναι το αστέρι της γεννήσεως. Τό αστέρι της γεννήσεως, που μου ρίχτηκε μία απορία από τις κοπέλλες, αλλά θα απαντήσω προσεχώς. Τό αστέρι της γεννήσεως τί ήταν; Φυσικό αστέρι; Δεν ήταν φυσικό αστέρι. Διότι παρουσίαζε στοιχεία, τα οποία δεν είχε συμπεριφορά φυσικού αστέρος. Τα αστέρια είναι στον ουρανό. Δύουν, ανατέλουν καί βασιλεύουν, καί τίποτα άλλο. Το αστέρι της γεννήσεως, λέει, ανέτειλε, ανέτειλε, ως εξής: Εν τή ανατολή, δέν σημαίνει σημείον του ορίζοντος. Σημαίνει ότι ανέτειλε πάνω. Είναι πολύ λαμπρό. Τό αστέρι αυτό οδηγεί τους μάγους μέχρι τα Ιεροσόλυμα. Εκεί τους οδηγεί καί χάνεται. Όταν χάθηκε το αστέρι, επανεμφανίζεται όταν βγήκαν από τα Ιεροσόλυμα. Κι όταν έφθασαν εις τήν Βηθλεέμ, αφού τούς οδηγεί ανά πάσα στιγμή, εστάθηκε πάνω από το σπίτι που ήταν το νήπιο Ιησούς. Ένα φυσικό αστέρι κινείται μ' αυτόν τόν τρόπον; Τί ήταν λοιπόν; Όλοι οι Πατέρες συμφωνούν ότι ήταν άγγελος με μορφή αστέρος.
Και ο αετός που φωνάζει είναι άγγελος με μορφή αετού, γιά να δημιουργήση αυτήν τήν παραδοξολογίαν. Για να δημιουργήση αίσθημα στους ανθρώπους. Σεισμό στους ανθρώπους. Να μετανοήσουν. Να μετανοήσουν. Αλλά θα μετανοήσουν; Καί φαίνεται, δεν θα μετανοήσουν. Και θα ακολουθήσουν οι υπόλοιπες τρείς φοβερές πληγές, για τις οποίες αγαπητοί μου θα μιλήσουμε πρώτα ο Θεός την ερχομένη Κυριακή.
38η ομιλία στην κατηγορία « Ἱερά Ἀποκάλυψις ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
Ο θρόνος, οι 7 άγγελοι μπροστά. Βέβαια το σκηνικό το γνωρίζετε. Είναι όλο εκείνο πού μέχρι τώρα έχει συμπληρωθεί. Ένας άλλος άγγελος, όγδοος άγγελος, έξω τού αριθμού των 7 ήλθε και στάθηκε μπροστά από τό θυσιαστήριον, τό χρυσούν. Καί πήρε λιβανωτόν, το λιβανωτόν είναι το λιβάνι, αλλά κατά συνεκδοχήν αναφέρεται καί εις τό θυμιατήριον, που λέγεται εις την Π.Δ. Τό θυμιατήριον, πυρείον, έτσι λέγεται, πυρείον, από την πυρά, είχε μέσα αναμμένα κάρβουνα, ελέγετο πυρείον, κατά συνεκδοχήν λοιπόν λέγεται λιβανωτόν τό πυρείον, Συνεπώς, επήρε θυμιατό και ήλθε στο θυσιαστήριο το χρυσούν. Τού δόθηκαν πολλά θυμιάματα. Του δόθηκαν· συνεπώς από κάπου του δόθηκαν. Καί τούτο γιά νά τά δώση υπερ τών προσευχών τών αγίων, όλων των αγίων μπροστά στο θυσιαστήριο το χρυσό που ήταν ενώπιον του θρόνου. Τί σημαίνει αυτό; Τί είναι αυτά τα θυμιάματα; Είναι οι προσευχές των αγίων. Το ξανασυναντήσαμε αυτό στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Γιά νά τής προσφέρει ο άγγελος ως θυμίαμα ενώπιον του Θεού. Όλες οι προσευχές των αγίων. Οι προσευχές αυτές είναι, –ως περιεχόμενο– η αίτηση ελεύσεως τῆς βασιλείας τού Θεού, η στήριξη των πιστών, καί η τιμωρία του κακού. Εξ άλλου οι πληγές πού θα επακολουθήσουν και είναι αυτό το προίμιον των όσων λέμε, δέν είναι τι άλλο παρά μία απάντηση, οι πληγές οι 7, η απάντηση εις τίς προσευχές των αγίων που προσφέρει ο άγγελος εις τόν Θεόν.
Εδώ βλέπομε ότι η προσευχή των αγίων παρομοιάζεται με θυμίαμα ή καπνό θυμιάματος, που ανέρχεται εις τόν ουρανόν. Διότι πέρνει τα θυμιάματα τα ρίπτει στο θυσιαστήριο διά νά ανέβη ο καπνός. Πράγματι ενθυμείσθε πού το λέμε αυτό στόν 140 Ψαλμό«κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου». Άς κατευθυνθή η προσευχή μου σαν θυμίαμα μπροστά σου. Αλλά και οι προσευχές των αγίων, παρατηρήστε ότι προσφέρονται υπό των αγίων αγγέλων πρός τόν Θεόν. Τούτο φαίνεται υπό τον αρχάγγελον Ραφαήλ, που σας είπα προηγουμένως, που λέγει εις τόν Τωβίτ καί Τωβία τα εξής: «ἐγώ εἰμι Ῥαφαήλ, εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ ἁγίων ἀγγέλων, οἳ προσαναφέρουσι τὰς προσευχὰς τῶν ἁγίων, καὶ εἰσπορεύονται ἐνώπιον τῆς δόξης τοῦ ἁγίου». Ενώπιον του Θεού δηλ. του Αγίου Θεού. Εγώ λέγει πήρα την προσευχή σας καί τήν έφερα ενώπιον του Θεού. Στην ερώτησή σας, η προσευχή δεν απευθύνεται κατ' ευθείαν εις τόν Θεόν; Μεσολαβούν άγγελοι; Ο Θεός δέν είναι πανταχού παρών; Δεν γνωρίζει ο Θεός τήν προσευχή μου; Δεν γνωρίζει ο Θεός τα κρύφια τής ψυχής μου; Αγαπητοί μου ο Θεός είναι πανταχού παρών και τα πάντα γνωρίζει. Αλλά θέλει όμως να υπηρετείται τό θέλημά του από όλες αυτές τις υπάρξεις, ώστε μέσα σ' αυτήν τήν διακονίαν, να γεύονται τήν δόξαν καί τήν μακαριότητα την δική του. Αυτό είναι όλο. Έτσι λοιπόν άγγελοι μεταφέρουν τις προσευχές μας εἰς τόν Θεόν. Όχι ότι ο Θεός δεν γνωρίζει τις προσευχές μας. Τίς γνωρίζει ο Θεός. Αλλά οι άγγελοι μεταφέρουν τις προσευχές γιά τόν λόγο που σας εξήγησα. Καί τών αγίων τίς προσευχές οι άγγελοι μεταφέρουν. Αλλά φανερόν εδώ ότι οι προσευχές αναφέρονται εἰς τόν Θεόν, δηλ. ανεβαίνουν πρός τόν Θεόν, όλων των αγίων διά των αγγέλων. Λέμε πολλές φορές, πώς μπορεί να γνωρίζει ένας άγιος τήν προσευχή; Επικαλούμαι τον άγιο Γεώργιο. Πώς μπορεί ο άγιος Γεώργιος να γνωρίζει; Είναι παρών; ο άγιος Γεώργιος δεν είναι παρών. Ο άγιος Γεώργιος είναι εις τόν παράδεισον. Τότε πώς μπορεί να γνωρίζει; Παρόντες είναι οι άγγελοι. Οι οποίοι εξ ονόματος του αγίου Γεωργίου προσάγουν, δηλ. εξ ονόματος, εμείς προσευχόμαστε στον άγιο Γεώργιο· παίρνουν τήν προσευχή οι άγγελοι, τήν οδηγούν εἰς τόν Θεόν εξ ονόματος του αγίου Γεωργίου, διά νά τιμήση ο Θεός τόν άγιον Γεώργιον, νά κάνη θαύμα ακόμη, διότι το είπε ο ίδιος. Εγώ θα τιμήσω εκείνους που με τιμούν. Κι επειδή οι μάρτυρες και οι άγιοι ετίμησαν τόν Θεόν, γι' αυτό ακριβώς και ο Θεός εξ ονόματός των δίδει εκείνα τα οποία οι πιστοί ζητούν. Λέγει λοιπόν ο άγγελος πάλι, άγγελος στον Κορνήλιο πού τόν επισκέπτεται τον εκατόνταρχο, ενθυμείσθε, είναι στις Πράξεις 10 Κεφ. στιχ. 4.«αἱ προσευχαί σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.» Ανεβαίνουν λοιπόμ οι προσευχές μας εις τόν ουρανό. Αρκεί μόνο να είναι προσευχή σωστή καί γνησία. Να μην υπάρχει στον άνθρωπο η μνησικακία, να μην υπάρχει η απουσία της αγάπης, να μην υπάρχει η φιλαργυρία, όταν είναι καθαρή καρδιά τότε η προσευχή ανεβαίνει στον Θεό.
«καὶ ἀνέβη ὁ καπνὸς τῶν θυμιαμάτων ταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων ἐκ χειρὸς τοῦ ἀγγέλου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ». Λέγει τό ιερόν κείμενον τής Αποκαλύψεως. Ανέβηκε, λέγει, όταν έριξε τα θυμιάματα μέσα στο θυσιαστήριο, ανέβηκε ο καπνός τών θυμιαμάτων, που ήταν οι προσευχές των αγίων, από το χέρι του αγγέλου ενώπιον του Θεού. Έτσι, όπως είπαμε αγαπητοί μου, γίνονται δεκτές οι προσευχές των αγίων. Εδώ έχομε σαφώς τήν μεσιτείαν των αγίων, αλλά και των αγίων αγγέλων. Ο Θεός έτσι το θέλει. Έτσι το θέλει. Θέλει να μεσιτεύουν άγιοι υπέρ άλλων. Άνθρωποι ή άγγελοι υπέρ άλλων όντων. Όντα υπέρ άλλων όντων. Έτσι το θέλει ο Θεός. Γιατί τό θέλει ο Θεός; Οι βουλές του δέν είναι όλες βέβαια γνωστές. Θα μπορούσαμε όμως να υπονοήσουμε το εξής: Ότι ο Θεός θέλει νά κάνη όλα τα όντα του κοινωνά της αγάπης. Διότι όταν εσείς μου πήτε να προσευχηθώ γιά σάς, αυτό είναι ένα δείγμα αγάπης, κοινωνίας αγάπης. Κι όταν εγώ ζητήσω από σάς να προσευχηθήτε είναι μία κοινωνία αγάπης. Έτσι λοιπόν ο Θεός δεν κάνει αυτάρκη και αυτόνομα τά όντα. Αλλά τα κάνει να έχουν ένα σύνδεσμο μεταξύ των. Καί αυτός ο σύνδεσμος είναι ο σύνδεσμος της αγάπης.
Απόσπασμα από την 37η ομιλία στην κατηγορία « Ἱερά Ἀποκάλυψις ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
†. Ηδη αγαπητοί μου συνεπληρώθη η λύσις της 6ης σφραγίδος, με το περιεχόμενο των 2 διαψαλμάτων, όπως θα ενθυμείσθε προ των εορτών. Απομένει η 7η σφραγίς, με την οποία ολοκληρούται και η αποσφράγισις του βιβλίου των βουλών τού Θεού, πού αποκαλύπτει μία πρός μία τό εσφαγμένον αρνίον, ενθυμείσθε αυτήν τήν ουρανία εικόνα, τό εσφαγμένον αρνίον, πού είναι ο Ιησούς Χριστός.
Με το άνοιγμα της 7ης σφραγίδος ξεδιπλώνεται μία νέα επτάδα οπτασιών η οποία έχει ως χαρακτηριστικό της τίς σάλπιγγες. Η πρώτη επτάδα είχε τίς σφραγίδες. Η δευτέρα επτάδα έχει τις σάλπιγγες. Σαλπίζει η πρώτη σάλπιγξ και αποκαλύπτεται μια οπτασία. Κατόπον σαλπίζει η δευτέρα σάλπιγξ και αποκαλύπτεται άλλη οπτασία και ο.κ.
Η έκτασις –εδώ θέλω λίγο να επιτείνετε την προσοχή σας, είναι ένα λεπτό σημείον– η έκτασις αυτών των νέων οραμάτων καλύπτει την περιοχή από το 8ο Κεφ. έως το 11ο Κεφ. Πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν πρόκειται περί μιας επιπροσθέτου, χρονικής ακολουθίας από αυτήν τήν δευτέρα ομάδα, επτάδα, σε σχέση μέ τήν πρώτη επτάδα. Δεν πρόκειται. Αλλά τί είναι; Η πρώτη επτάδα οι 7 σφραγίδες, που μέχρι τώρα έχομε αναλύσει, μένει η τελευταία που θα δούμε σήμερα, καλύπτει το χρονικό διάστημα, από της εποχής που εγράφη εις τό βιβλίον της Αποκαλύψεως ή αν θέλετε από της εποχής της πρώτης παρουσίας του Χριστού, έως της εποχής της δευτέρας παρουσίας του Χριστού. Ώστε οι 7 σφραγίδες μέ τίς 7 αποκαλύψεις, τίς 7 οράσεις, καλύπτει όλη αυτή την περιοχή που υπάρχει μεταξύ Α και Β παρουσίας του Χριστού. Αυτή η πλήρωσις τής δευτέρας επτάδος που θα αναλύσωμε στην συνέχεια, κι έχομε μία σάλπιγγα –όχι τώρα πιά σφραγίδα– σαλπίζει ένας άγγελος και ανοίγει ένα όραμα, σαλπίζει δεύτερος άγγελος ανοίγει δεύτερο όραμα, παρακάτω θάχουμε μια τρίτη επτάδα, πού είναι οι φιάλες, –αλλά θα φθάσουμε εκεί και θα δούμε περισσότερα–, αυτή η όλη Αποκάλυψις δεν καταλαμβάνει κάποιο καινούριο χρόνο, δηλ. δέν είναι κάτι που τελειώνουν οι 7 σφραγίδες, κι από κεί και πέρα αρχίζουν οι 7 σάλπιγγες. Όχι. Δεν έχουμε άλλον χρόνον. Συνεπώς τί είναι αυτές οι 7 σάλπιγγες, τά 7 οράματα; Είναι συμπλήρωσις των πρώτων 7 οραμάτων που αναφέρονται με το άνοιγμα, τήν λύσιν των 7 σφραγίδων,
Ώστε λοιπόν, οι πρώτες σφραγίδες, οι 7 σφραγίδες, δίδουν ένα αδρό γενικό διάγραμμα της ιστορίας που υπάρχει μεταξύ της πρώτης και δευτέρας παρουσίας του Χριστού. Η δευτέρα επτάδα συμπληρώνει λεπτομέρειες. Και η τρίτη επτάδα με τις φιάλες, ομοίως συμπληρώνει λεπτομέρειες. Δεν πρόκειται λοιπόν περί άλλου χρόνου, αλλά περί γεμίσματος θα λέγαμε του γενικού διαγράμματος, που δόθηκε μέ τήν λύσιν τῶν 7 σφραγίδων. Εκείνο πάντως πού διακρίνει την 2α επτάδα, όπως καί τήν 3η όπως θα δήτε, δέν είναι τί άλλο παρά μια λεπτομερειακότης των οραμάτων, μία περιπλοκότης, μία δυσληπτότης, κάτι πολύ δύσκολο· οι ερμηνευταί έχουν πάρα πολύ συσκολευτή να αναλύσουν αυτές τις εικόνες, κι ακόμη μία φοβερότης. Μία δραματικότης. Όλα αυτά εκτυλίσσονται στην ανάλυση των 7 σαλπίγγων, τών 7 οραμάτων που αντιστοιχούν στα 7 σαλπίσματα των 7 σαλπίγγων, καί όπως σάς εξήγησα είναι πτυχές της λύσεως τών 7 σφραγίδων.
Και ερχόμεθα αγαπητοί μου να δούμε το κείμενο βήμα προς βήμα. "Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν ἑβδόμην". Ποιός ήνοιξε; Τό εσφαγμένον αρνίον. Εκείνο που στέκεται μπροστά στο βιβλίο των βουλών του Θεού, και πού ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ερωτάται από έναν πρεσβύτερο, ποιός θα λύση τις σφραγίδες; Ακούστηκε φωνή ότι δεν υπάρχει κανείς που να λύση· όχι, λέει, υπάρχει κάποιος. Είναι το εσφαγμένον αρνίον. Ενθυμείσθε είναι παλιό θέμα, έκλαιγα πολύ, δεν θα γνωρίσουμε τις βουλές του Θεού; Όχι, υπάρχει. Είναι το εσφαγμένον αρνίον. Αυτό λύνει μία-μία σφραγίδα. Δηλ. αποκαλύπτει προοδευτικά την πορεία της Εκκλησίας μέσα στον χρόνο. Και δείχνει τί θά γίνη καί ποιές είναι οι βουλές του Θεού. Ώστε λοιπόν το βιβλίο είναι το σύμβολον τών βουλών του Θεού όπως παλιά λέγαμε.
Καί φθάνομε τώρα εις τήν 7ην σφραγίδα. "Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν ἑβδόμην, ἐγένετο σιγὴ ἐν τῷ οὐρανῷ ὡς ἡμιώριον" Όταν ανοίχθηκε από το Αρνίον,τόν Ιησούν Χριστόν, η 7η σφραγίδα, έγινε ησυχία στον ουρανό, κάπου μισή ώρα. Η 7η σφραγίς αγαπητοί μου κατά το άνοιγμά της περιέχει δύο πλευρές. Η μία αναφέρεται εις αυτήν ταύτην τήν 7ην σφραγίδα. Και η δευτέρα αναφέρεται εις τήν απαρχήν τής νέας επτάδος πληγών, από τις 7 σάλπιγγες πού αντιπροσωπεύεται απο τις 7 σάλπιγγες που σαλπίζουν αντίστοιχοι 7 άγγελοι.
Ως πρός τήν πρώτην πλευρά, αυτή που αναφέρεται εις αυτήν ταύτην την σφραγίδα, θα είχαμε να παρατηρήσουμε τούτο: Γίνεται σιγή στον ουρανό για να δείξη ότι εις τό τέλος των πληγών τής ιστορίας θα επέλθη κατάπαυσις τών πάντων. Σιγή! Τού κακού και παραμέρηση των ασεβών. Και όλων των παθών, σιγή. Όλα θα κατασιγάσουν. Καταστροφή, σεισμός, θύελλες, τα ουράνια σώματα έχουν σαλευτή, όλα αυτά κάποια στιγμή έρχεται ένα τέλος. Καί γίνεται μία σιγή. Όλα τελείωσαν. Διότι η 7η σφραγίς είναι η τελευταία. Και βλέπομε, όπως λέγει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας, "συχνά ο αριθμός των 7 παραλαμβάνεται ως τω αιώνι τούτω και σαββατισμό καί τή αναπαύσει των αγίων σύστοιχος." Όπως θα δούμε στην συνέχεια. Δηλ. όλα θα έχουν σταματήσει. Αυτό θα πή σαββατισμός. Αλλά θα το δούμε στην συνέχεια. Πράγματι η 7η σφραγίδα, ως 7η σφραγίδα, σημειούται σιγή κατά το άνοιγμά της, γιατί υπενθυμίζει τον σαββατισμόν τής εβδομάδος και το σαββατισμόν τής Ιστορίας. Τί θα πή "σαββατισμός;" θά πή ανάπαυσις θά πή σιγή. Θα πή αργία θά πή απραξία. Δέν υπάρχει πράξις πιά. Πράγματι η Ιστορία τελείωσε. Τί θά πή πράξη; Ιστορία, συμβεβηκότα. Δηλ. γεγονότα. Όταν αυτά τελειώσουν τότε επέρχεται ο σαββατισμός. Έρχεται η σιγή. Αλλά σημειώσατε ότι αυτή η σιγή θα επέλθη επάνω στην κτίση γιατί θάχουν τελειώσει όλα. Πολύ συχνά οι Πατέρες ομιλούν γι' αυτόν τον Σαββατισμόν και τόν Σαββατισμόν αυτόν τόν έχει ο κάθε άνθρωπος. Βέβαια είναι η 7η ημέρα του Σαββάτου, τής αργίας, σταματά κάθε εργασία, αποδίδεται λατρεία εις τόν Θεόν. θα καθήσης, λέει, την 7η ημέρα, «σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου», Δευτ. 5, 14 αργία, για να προσφέρης λατρεία εις τόν Θεόν. Αλλά ομοίως ο βίος του ανθρώπου μοιάζει μέ μία εβδομάδα. Τίς 6 ημέρες εργάζεται, και οι 6 ημέρες είναι όλη η ζωή του ανθρώπου, την 7η ημέρα αναπαύεται. Είναι ο θάνατος. Διότι δεν έχει το σώμα του να εργασθή. Είναι εις τόν τάφον τό σώμα. Και τότε αν είναι ευσεβής, εί και εις τόν παράδεισον, τότε εκεί σαββατίζει. Τί περιμένει; Την ανάσταση των νεκρών. Για να φύγη από την 7η ημέρα να περάση εις τήν 8η ημέρα. Η 8η ημέρα είναι η Μία των Σαββάτων. Εκείνη κατά την οποία ο Κύριος ανεστήθη. Και είναι η ανάσταση των νεκρών. Τήν 7η ημέρα υπάρχει σιγή. Την 1η ημέρα όμως δέν υπάρχει πιά σιγή, θά γίνη η ανάσταση των νεκρών, θα πάρουν οι άνθρωποι πίσω τα χαμένα τους σώματα καί τότε η κτίση θάχει γίνει καινούρια, και τότε θα υπάρχει εις τούς αιώνας των αιώνων, μέσα στην καινή αυτή, στην καινούρια αυτή κτίση η αιωνία δοξολογία του Θεού. Δεν θα υπάρχει λοιπόν πιά η σιγή.
Ωστε η σιγή είναι αυτή πού είναι μετά από τις πληγές, λίγο πριν από τήν δευτέρα του Χριστού παρουσία. Όταν όλα –τώρα σχηματικά το λέω αυτό γιατί δεν μπορούμε να τα μετρήσουμε αυτά τα πράγματα– είναι ο χρόνος εκείνος πού θάχουν τελειώσει τα πάντα καί θά αναμένεται η ανάσταση των νεκρών. Εις αυτό το σημείο, τό ότι έχομε τήν σιγήν ως ημίωρον εις τόν ουρανό, τερματίζεται το άνοιγμα των 7 σφραγίδων, που όπως σας είπα από την αρχή, δείχνει μέ αδρές γραμμές τήν πορεία τής Ιστορίας.
Τί σημαίνει ότι ήτο "ὡς ἡμιώριον", ή"ημίωρον", άλλη γραφή. Η σιγή αυτή, δηλ. μία σιγή που κράτησε μόνο μισή ώρα, γι αυτό γράφει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας "τό του καιρού εμφαίνει βραχύ εν ώ τών πληγών επαγομένων, και τών επί γής συντελουμένων, η τού Χριστού βασιλεία φανήσεται." Είναι αυτός ο πολύ μικρός χρόνος, πού θάχουν τελειώσει οι πληγές και θα αναμένεται η δευτέρα του Χριστού παρουσία. Γι' αυτό βάζει ημίωρον. Είναι μια συμβολική θέσις για να δείξη ότι δεν είναι ολόκληρος ο χρόνος, όπως και η παρουσία του Αντιχρίστου, δέν θά είναι παρά τρισήμισι (3½) χρόνια. Και βάζει αυτό το μισό, όχι μόνο γιατί είναι πραγματικά τρισήμισι χρόνια, αλλά και για να δείξη ότι είναι πολύ μικρός ο καιρός. Όταν βάζει η Αγία Γραφή "μισή ώρα", δείχνει πάντοτε τό γρήγορον, τό βραχύ του χρόνου.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά τώρα της 7ης σφραγίδος. Όταν λύεται. Προηγείται μία σιγή, είναι το ίδιο πράγμα, τώρα είναι το κλείσιμο των 7 σφραγίδων, να μην μπερδευτήτε, καί ταυτοχρόνως είναι το άνοιγμα των 7 σαλπίγγων. Συμπίπτουν στην 7η σφραγίδα. Είναι λεπτό το σημείο, προσέξτε. Εχουμε λοιπόν στην ίδια σφραγίδα, την 7η, τήν δευτέρα πλευρά τώρα. Η οποία είναι η έναρξη των 7 σαλπίγγων. Τί δείχνει αυτό; Δείχνει ότι αυτή η σιγή που να υπάρχει, ότι θα επακολουθήση κάτι φοβερό. Προσέξτε μην μπερδέψετε τα προηγούμενα που σας είπα. Είπαμε, τό ένα κλείνει, το άλλο ανοίγει κάτι άλλο. Θά γίνη κάτι φοβερό. Ενώπιον αυτού του φοβερού που θα γίνη, τί είναι; Τό ξετύλιγμα των 7 σαλπίγγων τών 7 οραμάτων, των 7 σαλπισμάτων εκ τών 7 σαλπίγγων. που δείχνει τήν έκπληξιν των αγγέλων ενώπιον του τί πρόκειται να γίνη. Μένουν ενεοί (άλλαλοι, άφωνοι) και περιμένουν τώρα τί θὰ γίνη. Λέει ο Δοσίθεος Ιεροσολύμων "η γαρ έκπληξις σιγήν κατεργάζεται." Δηλ. όταν κανείς εκπλήσσεται δεν ομιλεί. Γι' αυτό λέγει ότι η σιγή έγινε εις τόν ουρανόν. Και τώρα όλοι οι άγγελοι βλέπουν τί θά γίνη. Αλλά αυτό τό τί θά γίνη, για να μην μπερδευτήτε στην πραγματικότητα είναι πάλι από την αρχή, είναι οι λεπτομέρειες των 7 σφραγίδων. Συνεπώς ακόμα από την αρχή του χρόνου. Σάς είπα, δεν προστίθενται οι χρόνοι. Δέν πάμε στο τέλος των 7 σφραγίδων χρονικά στην αρχή των 7 σαλπίγγων. Όχι. Ένας είναι ο χρόνος. Από την πρώτη ως τήν δευτέρα παρουσία του Χριστού. Δεν έχουμε άλλον χρόνον. Τό είπα 2-3 φορές. Πάλι λέγω, γιά νά τά κάνω σαφή, όσο μπορώ.
Αυτή λοιπόν η δευτέρα πλευρά της λύσεως της 7ης σφραγίδος, όπως σάς είπα, δείχνει αυτήν τήν έκτασιν τής πληρώσεως των 7 σφραγίδων. Πριν όμως εκδιπλωθούν αυτά τα γεγονότα των 7 σαλπισμάτων, γίνεται μία προπαρασκευή, αυτών των οπτασιών, η οποία έχει ως εξής: "Καὶ εἶδον τοὺς ἑπτὰ ἀγγέλους οἳ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἑστήκασι, καὶ ἐδόθησαν αὐτοῖς ἑπτὰ σάλπιγγες." Υποθέσατε, πώς να το πάρω τώρα, όπως είναι ένα στράτευμα που ο διοικητής παίρνει αναφορά, τρόπον τινά, πώς νά τό πώ. Καί είναι μπροστά οι αρχηγοί τών λόχων. Είναι μπροστά από τόν διοικητή, δόθηκαν σάλπιγγες σ' αυτούς για να κάνουν μια αποστολή. Κάπως έτσι νά τό φανταστούμε σ' αυτήν την εικόνα. Του ότι είναι έτοιμοι να δεχθούν κάποια αποστολή, παίρνοντας ο καθένας μία σάλπιγγα, πού θά γίνη, πού θά γίνη, εκείνος που θ' ανοίγει τό κάθε όραμα· καί συνεπώς την κάθε πληγή, θάχαμε να πούμε αυτό που γράφει το βιβλίο του Τωβίτ, ότι οι άγγελοι πράγματι υπηρετούν τις βουλές του Θεού. Λέει επί παραδείγματι εκεί στο 12ο κεφ. στιχ. 15, στούς δύο εκπλήκτους Τωβίτ & Τωβία, πατέρα και υιόν: " «ἐγώ εἰμι Ῥαφαήλ, εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ ἁγίων ἀγγέλων, οἳ προσαναφέρουσι τὰς προσευχὰς τῶν ἁγίων, καὶ εἰσπορεύονται ἐνώπιον τῆς δόξης τοῦ ἁγίου.» Εγώ λέγομαι Ραφαήλ, είμαι ένας από τους 7 αγγέλους, πού είναι μπροστά στον θρόνο του Θεού, που προσφέρουμε τις προσευχές των πιστών, ενώπιον του Θεού, ενώπιον της δόξης τού Θεού. Κρατείστε αυτό. Ότι άγγελοι προσφέρουν τις προσευχές των πιστών. Είναι αγαπητοί μου τα λειτουργικά πνεύματα, οι άγγελοι, πού μετ' ευλαβίας στέκονται μπροστά στην θεία δόξα, καί πού είναι έτοιμα τα λειτουργικά αυτά πνεύματα, να αποσταλούν προς κάθε διακονία.
Ακόμη, η σάλπιγγα είναι γνωστό, ότι χρησιμοποιείται στην Αγίαν Γραφή διά τήν σήμανση ενάρξεως σπουδαίων καιρών ή εορτών. Όπως εμείς έχουμε το κανόνι, πού πέφτει για να δηλώση την αρχή ή το τέλος μιας γιορτής ή του νέου έτους, ή ενός γεγονότος, ένα μεγάλο γεγονός, πέφτει το κανόνι, έτσι είχαν οι Εβραίοι, ή τουλάχιστον γράφει στην Αγία Γραφή, τήν σάλπιγγα. Εσάλπιζαν οι σάλπιγγες, γιά να δηλώσουν την αρχή καί τό τέλος ενός γεγονότος. Αλλά ακόμα η σάλπιγγα χρησιμοποιείται διά τήν σήμανσιν εσχατολογικών γεγονότων. Εκείνα που πρόκειται να γίνουν εις τό τέλος του κόσμου, τής Ιστορίας. Και μάλιστα κατά την ημέρα της κρίσεως καί τής Αναστάσεως των νεκρών. Γράφει επί παραδείγματι ο Απ. Παύλος, Α΄Θεσ.4, 16 τα εξής: «ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, (μέ εντολή) ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ᾿ οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον» Η όπως λέγει ο Κύριος εις τό κατά Ματθ. 24, 31 «καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι(θα μαζέψουν)τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾿ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν». Δηλ. θά μαζέψουν όλους τους πιστούς.
"καὶ ἄλλος ἄγγελος ἦλθε καὶ ἐστάθη ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου ἔχων λιβανωτὸν χρυσοῦν, καὶ ἐδόθη αὐτῷ θυμιάματα πολλά, ἵνα δώσῃ ταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων πάντων ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσοῦν τὸ ἐνώπιον τοῦ θρόνου". Ο θρόνος, οι 7 άγγελοι μπροστά. Βέβαια το σκηνικό το γνωρίζετε. Είναι όλο εκείνο πού μέχρι τώρα έχει συμπληρωθεί. Ένας άλλος άγγελος, όγδοος άγγελος, έξω τού αριθμού των 7 ήλθε και στάθηκε μπροστά από τό θυσιαστήριον, τό χρυσούν. Καί πήρε λιβανωτόν, το λιβανωτόν είναι το λιβάνι, αλλά κατά συνεκδοχήν αναφέρεται καί εις τό θυμιατήριον, που λέγεται εις την Π.Δ. Τό θυμιατήριον, πυρείον, έτσι λέγεται, πυρείον, από την πυρά, είχε μέσα αναμμένα κάρβουνα, ελέγετο πυρείον, κατά συνεκδοχήν λοιπόν λέγεται λιβανωτόν τό πυρείον, Συνεπώς, επήρε θυμιατό και ήλθε στο θυσιαστήριο το χρυσούν. Τού δόθηκαν πολλά θυμιάματα. Του δόθηκαν· συνεπώς από κάπου του δόθηκαν. Καί τούτο γιά νά τά δώση υπερ τών προσευχών τών αγίων, όλων των αγίων μπροστά στο θυσιαστήριο το χρυσό που ήταν ενώπιον του θρόνου. Τί σημαίνει αυτό; Τί είναι αυτά τα θυμιάματα; Είναι οι προσευχές των αγίων. Το ξανασυναντήσαμε αυτό στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Γιά νά τής προσφέρει ο άγγελος ως θυμίαμα ενώπιον του Θεού. Όλες οι προσευχές των αγίων. Οι προσευχές αυτές είναι, –ως περιεχόμενο– η αίτηση ελεύσεως τῆς βασιλείας τού Θεού, η στήριξη των πιστών, καί η τιμωρία του κακού. Εξ άλλου οι πληγές πού θα επακολουθήσουν και είναι αυτό το προίμιον των όσων λέμε, δέν είναι τι άλλο παρά μία απάντηση, οι πληγές οι 7, η απάντηση εις τίς προσευχές των αγίων που προσφέρει ο άγγελος εις τόν Θεόν.
Εδώ βλέπομε ότι η προσευχή των αγίων παρομοιάζεται με θυμίαμα ή καπνό θυμιάματος, που ανέρχεται εις τόν ουρανόν. Διότι πέρνει τα θυμιάματα τα ρίπτει στο θυσιαστήριο διά νά ανέβη ο καπνός. Πράγματι ενθυμείσθε πού το λέμε αυτό στόν 140 Ψαλμό«κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου». Άς κατευθυνθή η προσευχή μου σαν θυμίαμα μπροστά σου. Αλλά και οι προσευχές των αγίων, παρατηρήστε ότι προσφέρονται υπό των αγίων αγγέλων πρός τόν Θεόν. Τούτο φαίνεται υπό τον αρχάγγελον Ραφαήλ, που σας είπα προηγουμένως, που λέγει εις τόν Τωβίτ καί Τωβία τα εξής: "ἐγώ εἰμι Ῥαφαήλ, εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ ἁγίων ἀγγέλων, οἳ προσαναφέρουσι τὰς προσευχὰς τῶν ἁγίων, καὶ εἰσπορεύονται ἐνώπιον τῆς δόξης τοῦ ἁγίου. Ενώπιον του Θεού δηλ. του Αγίου Θεού. Εγώ λέγει πήρα την προσευχή σας καί τήν έφερα ενώπιον του Θεού. Στην ερώτησή σας, η προσευχή δεν απευθύνεται κατ' ευθείαν εις τόν Θεόν; Μεσολαβούν άγγελοι; Ο Θεός δέν είναι πανταχού παρών; Δεν γνωρίζει ο Θεός τήν προσευχή μου; Δεν γνωρίζει ο Θεός τα κρύφια τής ψυχής μου; Αγαπητοί μου ο Θεός είναι πανταχού παρών και τα πάντα γνωρίζει. Αλλά θέλει όμως να υπηρετείται τό θέλημά του από όλες αυτές τις υπάρξεις, ώστε μέσα σ' αυτήν τήν διακονίαν, να γεύονται τήν δόξαν καί τήν μακαριότητα την δική του. Αυτό είναι όλο. Έτσι λοιπόν άγγελοι μεταφέρουν τις προσευχές μας εἰς τόν Θεόν. Όχι ότι ο Θεός δεν γνωρίζει τις προσευχές μας. Τίς γνωρίζει ο Θεός. Αλλά οι άγγελοι μεταφέρουν τις προσευχές γιά τόν λόγο που σας εξήγησα. Καί τών αγίων τίς προσευχές οι άγγελοι μεταφέρουν. Αλλά φανερόν εδώ ότι οι προσευχές αναφέρονται εἰς τόν Θεόν, δηλ. ανεβαίνουν πρός τόν Θεόν, όλων των αγίων διά των αγγέλων. Λέμε πολλές φορές, πώς μπορεί να γνωρίζει ένας άγιος τήν προσευχή; Επικαλούμαι τον άγιο Γεώργιο. Πώς μπορεί ο άγιος Γεώργιος να γνωρίζει; Είναι παρών; ο άγιος Γεώργιος δεν είναι παρών. Ο άγιος Γεώργιος είναι εις τόν παράδεισον. Τότε πώς μπορεί να γνωρίζει; Παρόντες είναι οι άγγελοι. Οι οποίοι εξ ονόματος του αγίου Γεωργίου προσάγουν, δηλ. εξ ονόματος, εμείς προσευχόμαστε στον άγιο Γεώργιο· παίρνουν τήν προσευχή οι άγγελοι, τήν οδηγούν εἰς τόν Θεόν εξ ονόματος του αγίου Γεωργίου, διά νά τιμήση ο Θεός τόν άγιον Γεώργιον, νά κάνη θαύμα ακόμη, διότι το είπε ο ίδιος. Εγώ θα τιμήσω εκείνους που με τιμούν. Κι επειδή οι μάρτυρες και οι άγιοι ετίμησαν τόν Θεόν, γι' αυτό ακριβώς και ο Θεός εξ ονόματός των δίδει εκείνα τα οποία οι πιστοί ζητούν. Λέγει λοιπόν ο άγγελος πάλι, άγγελος στον Κορνήλιο πού τόν επισκέπτεται τον εκατόνταρχο, ενθυμείσθε, είναι στις Πράξεις 10 Κεφ. στιχ. 4.«αἱ προσευχαί σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.» Ανεβαίνουν λοιπόμ οι προσευχές μας εις τόν ουρανό. Αρκεί μόνο να είναι προσευχή σωστή καί γνησία. Να μην υπάρχει στον άνθρωπο η μνησικακία, να μην υπάρχει η απουσία της αγάπης, να μην υπάρχει η φιλαργυρία, όταν είναι καθαρή καρδιά τότε η προσευχή ανεβαίνει στον Θεό.
«καὶ ἀνέβη ὁ καπνὸς τῶν θυμιαμάτων ταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων ἐκ χειρὸς τοῦ ἀγγέλου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.» Λέγει τό ιερόν κείμενον τής Αποκαλύψεως. Ανέβηκε, λέγει, όταν έριξε τα θυμιάματα μέσα στο θυσιαστήριο, ανέβηκε ο καπνός τών θυμιαμάτων, που ήταν οι προσευχές των αγίων, από το χέρι του αγγέλου ενώπιον του Θεού. Έτσι, όπως είπαμε αγαπητοί μου, γίνονται δεκτές οι προσευχές των αγίων. Εδώ έχομε σαφώς τήν μεσιτείαν των αγίων, αλλά και των αγίων αγγέλων. Ο Θεός έτσι το θέλει. Έτσι το θέλει. Θέλει να μεσιτεύουν άγιοι υπέρ άλλων. Άνθρωποι ή άγγελοι υπέρ άλλων όντων. Όντα υπέρ άλλων όντων. Έτσι το θέλει ο Θεός. Γιατί τό θέλει ο Θεός; Οι βουλές του δέν είναι όλες βέβαια γνωστές. Θα μπορούσαμε όμως να υπονοήσουμε το εξής: Ότι ο Θεός θέλει νά κάνη όλα τα όντα του κοινωνά της αγάπης. Διότι όταν εσείς μου πήτε να προσευχηθώ γιά σάς, αυτό είναι ένα δείγμα αγάπης, κοινωνίας αγάπης. Κι όταν εγώ ζητήσω από σάς να προσευχηθήτε είναι μία κοινωνία αγάπης. Έτσι ο Θεός δεν κάνει αυτάρκη και αυτόνομα τά όντα. Αλλά τα κάνει να έχουν ένα σύνδεσμο μεταξύ των. Καί αυτός ο σύνδεσμος είναι ο σύνδεσμος της αγάπης.
Το χρυσούν θυσιαστήριον που αναφέραμε τί σημαίνει; Σημαίνει τόν ἴδιον τόν Χριστόν. Γράφει ο άγιος Ανδρέας: "Θυσιαστήριον δέ χρυσούν ο Χριστός εστιν εν ώ (εν τώ θυσιαστηρίω) πάσα λειτουργική και αγία συνέστηκε δύναμις, και αι μαρτυρικαί θυσίαι προσκομίζονται·". Πράγματι κάθε προσευχή γίνεται δεκτή διά του θυσιαστηρίου που λέγεται Χριστός. Επειδή ακριβώς ο Χριστός προσέφερε την ζωήν του, ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού προσέφερε τήν ζωήν Του ως ιλαστήριο θυσία, ως ιλαστήριο θυσία. Που σημαίνει ότι τότε θ' ανεβούν οι προσευχές μου εις τόν Θεόν μόνο δυνάμει της θυσίας του Χριστού. Δέν οδηγείται η προσευχή μου εις τόν Θεόν εάν δέν πέση εις το θυσιαστήριον που λέγεται "Χριστός." Ιλαστήριος θυσία Του. Δεν ανεβαίνει η προσευχή μου. Να το γνωρίζετε. Οποιαδήποτε προσευχή γίνη, οποιαδήποτε θυσία γίνη, οποιαδήποτε προσπάθεια γίνη, έξω από την αναγνώριση της θυσίας του Χριστού, ως ιλαστηρίου θυσίας, αυτή είναι απόβλητη και απαράδεκτη και μία ματαιοπονία. Αυτό να το γνωρίζουμε αγαπητοί μου. Να ξέρωμε λοιπόν ότι κάθε τι που θα προσφέρουμε να είναι εν ονόματι του Ιησού Χριστού, πιστεύοντες εις την δύναμη του θανάτου Του. Είναι πολύ χαρακτηριστική η περίπτωσις αυτή, ότι προσφέρονται τα πάντα εἰς τό θυσιαστήριον, πού είναι ο Ιησούς Χριστός.
«καὶ εἴληφεν ὁ ἄγγελος τὸν λιβανωτὸν καὶ ἐγέμισεν αὐτὸν ἐκ τοῦ πυρὸς τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ἔβαλεν εἰς τὴν γῆν. καὶ ἐγένοντο βρονταὶ καὶ φωναὶ καὶ ἀστραπαὶ καὶ σεισμός». Επήρε ο άγγελος τόν λιβανωτόν και εγέμισεν αυτόν, δηλ. τόν λιβανωτόν, τό πυρείον, κατά συνεκδοχήν, σάς είπα, καί τό εγέμισε από την φωτιά του θυσιαστηρίου και το έριξε στην γή. Η εικόνα, η σκηνή είναι στον ουρανό. Καί ρίπτει τώρα τα κάρβουνα του θυσιαστηρίου κάτω στην γή. Καί όταν έπεσαν τα κάρβουνα κάτω στην γή, αναμμένα από 16 θυσιαστήριον, τότε έγιναν βροντές και φωνές και αστραπές και σεισμός. Είναι το συμβολικόν προανάκρουσμα των όσων πρόκειται ευθύς μετά να συμβούν, καί κατά τρόπον τινά, λύεται αυτή η προηγηθείσα σιγή, για ό,τι έρχεται.
Τό πύρ τί είναι; Τό πύρ τού θυσιαστηρίου. Είναι η οργή του Αρνίου η οποία πίπτει επί τής γής και έχει παιδαγωγικόν χαρακτήρα, αλλά και τιμωρητικόν χαρακτήρα. Παιδαγωγικόν για κείνους οι οποίοι θα είχαν την δυνατότητα να μετανοήσουν. Τιμωρητικόν για κείνους οι οποίοι δεν θα ήθελαν να μετανοήσουν.
Οι βροντές, φωνές, σεισμός κτλ. όλα αυτά τί είναι; Είναι τά φόβητρα του Κυρίου. Είναι εκείνα που είπε ο Κύριος ότι θα γίνουν φόβητρα. Τί είναι τα φόβητρα; Πάν ότι μπορεί να προκαλέση φόβον εις τόν άνθρωπον. Αυτό λέγεται φόβητρον. Λέγει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας: "Διά τούτων πάντων τα πρό τής συντελείας χαρακτηρίζονται φόβητρα, πάντας καταπλήττοντα, καί πρός επιστροφήν τούς ευγνωμονεστέρους ενάγοντα." Και οδηγεί, φτιάχνει, κάνει να γυρίσουν πίσω, εκείνοι που έχουν μία καλή διάθεση. Και να μετανοήσουν. Η αποκορύφωση δέ αυτών των φοβερών σκηνών, όπως θα δήτε στην συνέχεια, πού πρόκειται να επακπλουθήσουν, θα το ιδήτε, εμφανίζονται με αυτήν την προπαρασκευαστικήν εικόνα που λέγει: «Καὶ οἱ ἑπτὰ ἄγγελοι οἱ ἔχοντες τὰς ἑπτὰ σάλπιγγας ἡτοίμασαν ἑαυτοὺς ἵνα σαλπίσωσι.» Ώστε ο ένας άγγελος, μέ ὅτι ρίπτει πάνω στη γή είναι μια προπαρασκευή. Το αποκορύφωμα αυτής της προπαρασκευής είναι ότι οι 7 άγγελοι μπροστά εις τόν θρόνον τῆς θείας δόξης στέκονται έτοιμοι να σαλπίσουν. Δηλ. ν' αρχίσουν οι πληγές. Καί αρχίζουμε συν Θεώ.
Νά σάς τό ερμηνεύσω. Με δυό λόγια. Σαλπίζει ο πρώτος άγγελος. Καί τότε εγένετο χαλάζι φοβερό. Πού ήταν ανακατεμμένο με φωτιά καί αίμα. Καί έπεσε στην γή. Από αυτήν την πτώση αυτού του περίεργου χαλαζιού, το τρίτον τής γῆς, τό τρίτον, κατεστράφη. Καί τό τρίτον από τα φυτά, τά δένδρα, το ίδιο και το τρίτον από το χορτάρι γενικά του φυτικού βασιλείου, το τρίτον. Τί σημαίνει αυτό; Βλέπομε ότι το πρώτο σάλπισμα έχει έναν αρκετά παιδαγωγικό χαρακτήρα, καί τούτο φαίνεται ότι το τρίτον μόνο πλήττεται. Πού σημαίνει ότι δεν είναι ολοκληρωτική η καταστροφή, αλλά είναι παιδαγωγική και προειδοποιητική. Αφού μόνον τό τρίτον καταστρέφεται. Η πληγή αυτή υπενθυμίζει –εδώ τώρα θέλω να προσέξετε λιγάκι– τήν πρώτην και εβδόμην πληγήν του φαραώ εις την Αίγυπτον. Θά σάς τήν θυμίσω γιατί είναι πολύ αξιόλογη, όπως θα την δεούμε.
Ακόμη πρέπει νά σάς πώ ότι οι 7 πληγές, πού προέρχονται από τα 7 σαλπίσματα, απηχούν τις 10 πληγές του Φαραώ εις τήν Αίγυπτον. Γιά νά δούμε την πρώτην καί τήν εβδόμην πληγήν, που απηχούνται από το πρώτο σάλπισμα του αγγέλου. Καί μήν ξεχνάτε, θα επανέλθω εις τό σημείο αυτό, ότι οι πληγές του Φαραώ είναι ιστορικές. Μην το ξεχνάτε αυτό, έχει κάτι πολύ να πή αυτό που λέμε. Μετράει πάρα πολύ. Είναι το κλειδί της ερμηνείας. Προσέξατε αυτό το σημείο. Ακούστε λοιπόν τήν πρώτην καί τήν εβδόμην πληγή. Παίρνω τα κυριότερα σημεία, γιατί εκεί φυσικά στο ιερό κείμενο είναι πολύ. Είναι από το βιβλίο της "Εξόδου" στο 7ο Κεφ. για την πρώτη πληγή και στο 9ο Κεφ. γιά τήν εβδόμη πληγή. Ενθυμείσθε ότι ο Μωυσής εξ ονόματος του Θεού, μέ βοηθόν του τόν Ααρών, τόν αδελφόν του, κατά τρία χρόνια μεγαλύτερό του, εμφανίζονται ενώπιον του Φαραώ καί τοῦ λέγουν να αφήση τόν λαόν τῶν δύο εκατομμυρίων Εβραίων, να πάη απέναντι στην έρημο να λατρεύση τόν Θεόν. Φυσικά υπονοεί ο Φαραώ ότι άν ο λαός αυτός μετακινηθεί να πάη στην έρημο, από κεί θα φύγη. Στην έρημα του Σινά. Ότι από κεί θα φύγη. Καί δέν τόν συμφέρει τόν Φαραώ να φύγη τόσος λαός, πού ήσαν εργατικά χέρια και έκανε τόσα έργα εκεί. Γι' αυτό τον λόγο δεν πείθεται.Ο Θεός έχει ήδη ειδοποιήσει τον Μωυσέα, ότι μήν φοβηθή αν βρή την αντίσταση του Φαραώ. Κι ότι θά τόν εξουσιοδοτήση τροπον τινά, μέ πληγές στα χέρια του Μωυσέως, νά τίς επιφέρη στον Φαραώ καί τόν λαόν του, που στο τέλος θα αναγκαστή, υπό την πίεση των πληγών να αφήση τούς Εβραίους να φύγουν. Έτσι λοιπόν εμφανίζεται ο Μωυσής και ο Ααρών ενώπιον του Φαραώ, καί τόν ειδοποιούν. Εκείνος όμως αρνείται καί τότε του προλέγουν τήν πρώτην πληγήν. Εκείνος πάλι αρνείται και επέρχεται η πρώτη πληγή.
«καὶ ἐποίησαν οὕτως Μωυσῆς καὶ Ἀαρών, καθάπερ ἐνετείλατο αὐτοῖς Κύριος· καὶ ἐπάρας τῇ ῥάβδῳ αὐτοῦ(ο Ααρών επάρας τήν ράβδον)ἐπάταξε τὸ ὕδωρ τὸ ἐν τῷ ποταμῷ (πού είναι ο Νείλος ποταμός και από τον οποίον ποταμό οι Αιγύπτιοι πολλά ανέμενον· υδρεύοντο, επότιζαν τα χωράφια τους, ο Νείλος είναι γνωστόν πόσο εύφορος είναι, δηλ. η πεδιάδα του Νείλου πόσο εύφορος είναι και πόσο σπουδαίος είναι ο Νείλος για την ζωή τής Αιγύπτου, αν η Αίγυπτος δέν είχε τόν Νείλο, Αίγυπτος δεν θα υπήρχε· έφθασαν στο σημείο να θεοποιήσουν τον Νείλο, γιατί ακριβώς έκριναν πάντοτε εκεί ότι ήταν αυτός η αιτία πού είναι η χώρα τους τόσο γόνιμή)ἐναντίον Φαραὼκαὶ ἐναντίον τῶν θεραπόντωναὐτοῦ(Δηλ. μπροστά στον Φαραώ. Εκτύπησε με το ραβδί του ο Ααρών, είναι και οι δυό μαζί, ο Ααρών όμως το κάνει αυτό τώρα, χτυπάει το ποτάμι, τό νερό, μπροστά εις τόν Φαραώ καί τούς θεράποντές του, τούς υπηρέτας του.) καὶ μετέβαλε πᾶν τὸ ὕδωρ τὸ ἐν τῷ ποταμῷ εἰς αἷμα.
(τό νερό έγινε κόκκινο σαν αίμα)καὶ οἱ ἰχθύες οἱ ἐν τῷ ποταμῷ ἐτελεύτησαν(Τα ψάρια μέσ' το ποτάμι εψόφησαν)καὶ ἐπώζεσεν ὁ ποταμός(και βρώμησε ο ποταμός)καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ Αἰγύπτιοι πιεῖν ὕδωρ ἐκ τοῦ ποταμοῦ, καὶ ἦν τὸ αἷμα ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου (Δέν μποροπύσαν πιά να πιούν νερό από το ποτάμι. Αλλά ούτε από τα πηγάδια, ούτε από τις λίμνες, ούτε από νερό που τυχόν είχαν φυλάξει σε -όπως λέγει σαφώς εκεί το κείμενο- σε ξύλινα ή πετρινα δοχεία. Παντού όπου υπήρχε νερό έγινε τό ίδιο. Κόκκινο σαν αίμα)».
Και η εβδόμη πληγή: «ἦν δὲ ἡ χάλαζα καὶ τὸ πῦρ φλογίζον ἐν τῇ χαλάζῃ·(ήταν δέ η χάλαζα καί τό πύρ που φλόγιζε μέσα στο χαλάζι)ἡ δὲ χάλαζα πολλὴ σφόδρα(ήταν υπερβολικά πολύ το χαλάζι) ἥτις τοιαύτη οὐ γέγονεν ἐν Αἰγύπτῳ, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας γεγένηται ἐπ᾿ αὐτῆς ἔθνος.Ποτέ δεν ενθυμούνται οι Αιγύπτιοι να έπεσε τέτοιο χαλάζι. Όπως λέμε καμμιά φορά, σαν καρύδι η και το χαλάζι. Φαίνεται ότι ήταν και μεγαλύτερο από καρύδι, γιά νά λέγουν ότι ουδέποτε έπεσε τέτοιο χαλάζι εις τήν γήν Αιγύπτου.ἐπάταξε δὲ ἡ χάλαζα ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτου ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους(Έπληξε το χαλάζι όλη την Αίγυπτο), περίεργο, εκτός από την περιοχή που έμειναν οι Εβραίοι. Όλες οι πληγές επιφέρονται εκτός από την περιοχή που μένουν οι Εβραίοι. Όπως καί τό σκότος που είναι η προτελευταία πληγή. Είχαν μέρα χαρά Θεού· τρείς μέρες οι Αιγύπτιοι είχαν σκότος ψηλαφητόν, όπως λέγει τό ιερόν κείμενον. Ψηλαφούσες για να βρής κάτι. Τέτοιο σκοτάδι. Έπληξε λοιπόν το χαλάζι από ανθρώπου έως κτήνους. καὶ πᾶσαν βοτάνην τὴν ἐν τῷ πεδίῳ ἐπάταξεν ἡ χάλαζα(εκτύπησε το χαλάζι και όλο το χορτάρι)καὶ πάντα τὰ ξύλα(όλα τα δένδρα)τὰ ἐν τοῖς πεδίοις(στις πεδιάδες)συνέτριψεν ἡ χάλαζα·(Τα ρήμαξε η χάλαζα)».
Εδώ πρέπει να σας πώ βέβαια, έτσι λίγο σύντομα, ότι αυτό τό πύρ, δέν είναι τί άλλο παρά, όπως και οι φωνές, λέγει πύρ, φωνές, είναι βροντές κατά τήν διάρκεια που πέφτει το χαλάζι, είναι βροντές και κεραυνοί. Βροντές, αστραπές και κεραυνοί. Όταν πέφτουν κεραυνοί, γίνεται θύελλα, είναι γνωστό ότι έχουμε έναν πάρα πολύ θόρυβο. Αυτό λέγεται στην Εβραϊκή γλώσσα, έτσι "φωνές". Ωστε τό πύρ δεν είναι τίποτε άλλο, δέν είναι φωτιά όπως θα εννοούσαμε πώς θα είναι αναμεμιγμένο τό πύρ μέ τό χαλάζι. Είναι οι κεραυνοί πού πέφτουν μαζί μέ τό χαλάζι.
Καί τί σημαίνει κόκκινο; Βεβαίως δέν είναι αίμα. Αλλά είναι κόκκινο σαν αίμα. Καί δέν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα κοκκίνισμα τό οποίον έχει επαναληφθεί, μήν τό ξεχνάτε δέ ότι ο Θεός, ό,τι χρησιμοποιεί σαν πληγές, δεν παίρνει στοιχεία ουράνια να τα κατεβάση στην γή. Αλλά παίρνει στοιχεία γήινα για να τα επιφέρη ως πληγές πάνω στην γή. Είναι πολύ φυσικό. Βλέπετε; Χαλάζι χρησιμοποιεί, κεραυνούς χρησιμοποιεί. Έτσι πολλές φορές έχουμε δεί επαναλαμβανόμενα τέτοια σημεία, όπως προ μερικών ετών, σημειώθηκε στις ακτές της Φλωρίδος, σημειώθηκε κάτι ανάλογο. Τί είναι; Προσέξτε να δήτε. Είναι κάποια "δεινομαστιγωτά." Αυτά τα δεινόμαστιγωτά είναι μια συνομοταξία κρυπτογάμων θαλοφύτων. Τα οποία αναπτύσσονται μέσα εις το νερό και είναι πολύ τοξικά. Ενθυμούμαι που γράφαν οι εφημερίδες, ότι είχε απηγορευθεί να περπατούν οι άνθρωποι κοντά στην παραλία, διότι όπως το κόμμα έσκαζε, καί μπορούσαν σταγονίδια να πεταχθούν επάνω στους περιηγητάς μπορούσαν να πάθουν κακό. Τόση τοξικότητα είχε τό νερό με την παρουσία αυτών των δεινομαστιγωτών. Το νερό ήταν κατακόκκινο σαν αίμα. Έτσι φαίνεται ότι το ποτάμι θα απέκτησε αυτό. Αλλά δεν τα απέκτησε όμως το ποτάμι του Νείλου, από κάτι το οποίο ήταν γνωστό στους Αιγυπτίους. Σημειώσατε ότι κάπου τον Απρίλιο και Μάϊο τό ποτάμι κατεβάζει πολλά σαπρόφυτα και είναι τό νερό του λίγο θολό και ελαφρώς κόκκινο. Δεν έχει όμως καμμιά σχέση με την πληγή, τό λέγω αυτό απολογητικά τώρα, δεν έχει καμμιά σχέση με την πληγή διότι: Αυτά είναι σαπρόφυτα απλώς, δεν είναι τοξικά, δέν είναι δηλητηριώδη, τα ψάρια δεν ψοφούν, καί τό νερό δεν είναι ακατάλληλο προς πόσιν, απλώς το αφήνουν, κατακαθίζει καί τό πίνουν. Ενώ εδώ έχομε τήν περίπτωση ότι είναι ακατάλληλο προς πόσιν και τα ψάρια εψόφησαν και το ποτάμι βρώμισε. Σ' αυτό έγκειται η πληγή και βλέπομε καθαρά ότι έχομε τήν περίπτωση που η φύση η ίδια βεβαίως χρησιμοποιείται, αλλά κατά έναν τρόπον που βλάπτει τόν άνθρωπον.
Αυτή η μεγάλη ομοιότης των εσχάτων πληγών, όπως είναι τώρα συγκεκριμένα η πρώτη πληγή του σαλπίσματος, μέ τίς πληγές του Φαραώ, μάς επιτρέπει αγαπητοί μου να σκεφτούμε, ότι οι πληγές τού Φαραώ αποτελούν ένα ιστορικό προηγούμενο. Η εάν θέλετε, έναν ιστορικό τύπο των εσχάτων πληγών. Έχομε κι άλλους τέτοιους τύπους ιστορικούς εσχάτων πληγών. Είναι όπως τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Αποτελούν τα Σόδομα καί τά Γόμορρα πού εκάησαν με πύρ και θείο από τον ουρανό, όταν λέμε ουρανό, όχι από τον ουρανό που είναι ο Θεός. Όταν πέφτει βροχή, λέμε, πέφτει βροχή από τον ουρανό, μ' αυτήν την έννοια. Όταν έπεσε το πύρ καί τό θείο, θειάφι, καί κατέκαυσε αυτές τις δύο πόλεις, ήταν υποδειγματική η τιμωρία τους, κανείς δεν σώθηκε παρά μόνον ο Λώτ, δυστυχώς όχι η γυναίκα του, και οι δυό του κόρες.
Ο Απ. Πέτρος μάς λέγει το εξής. Γιά νά μήν νομίσετε ότι εγώ έτσι σας τό λέγω, όχι, δεν λέω τίποτα που να μην είναι κατατεθιμένο εις τήν Αγίαν Γραφήν. Ή στους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Λέγει λοιπόν ο Απ. Πέτρος Β' 2, 6. «καὶ πόλεις Σοδόμων καὶ Γομόῤῥας τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν, ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικώς,» ο Θεός έθεσε υπόδειγμα, δηλ. τ ύ π ο, παράδειγμα, τύπο μελλόντων ασεβείν. Για κείνους που μελλοντικά πρόκειται να ασεβήσουν.
Ώστε λοιπόν, εδώ βλέπομε αγαπητοί μου ότι όπως τα Σόδομα καί τά Γόμορρα, έτσι και οι 10 πληγές του Φαραώ, είναι ένας ιστορικός τύπος των εσχάτων πληγών. Γι' αυτό δεν πρέπει να μάς διαφύγη ότι οι ασεβείς θά τιμωρηθούν, θά τιμωρηθούν οπωσδήποτε οι ασεβείς. Και κάτι πολύ αξιοπρόσεκτο. Προσέξατε. Οι πληγές του Φαραώ ήταν πραγματικές. Κατ' αρχάς μέν αποτελούν ιστορικόν τύπον. Ήταν λοιπόν πραγματικές πληγές. Οι οποίες έπεσαν επάνω σε ανθρώπους και σε ζώα. Επί των σωμάτων των ανθρώπων και επί τών ζώων και των φυτών. Και επέφεραν καταστροφή. Τί σημαίνει αυτό; Ότι οι πληγές των εσχάτων θα είναι πραγματικές. Δεν θα είναι δηλ. απλώς μεταφορικές. Σας εξήγησα, είπα δυό τρείς φορές. Ιστορικός τύπος: Τί σημαίνει αυτό; Ότι δεν μπορούμε να δούμε αγαπητοί μου τις πληγές της Αποκαλύψεως κατά μεταφορικόν τρόπον ή αλληγορικόν τρόπον, και να πούμε, μήπως πρόκειται, απλώς να, ξέρω γω, κάτι άλλο να είναι. Και ο ιερός Ευαγγελιστής να θέλη να παρουσιάση αυτό το κάτι άλλο με μια εικόνα. Κι αυτή η εικόνα να είναι το χαλάζι να είναι η φωτιά, να είναι τούτο, να είναι εκείνο. Εάν είναι εικόνα οι 10 πληγές του Φαραώ, άλλο τόσο είναι εικόνα αγαπητοί μου και οι πληγές των εσχάτων. Δέν είναι λοιπόν οι πληγές του Φαραώ εικόνα είναι πραγματικότητα. Και όπως σάς εξήγησα έγιναν στο παρελθόν εις ανύποπτο χρόνο. Πότε; Τον 15ον αιώνα π.Χ. Γιά να έρθουν εκείνες οι πληγές νά μάς πούν ότι, το ίδιο πράγμα, αλλά το ίδιο, ο Θεός ξέρει τί ένταση μπορεί να έχη ακόμη, θα συμβή και στα έσχατα της Ιστορίας, όταν οι άνθρωποι θα έχουν αποστατήσει από τόν Θεό, θα έχουν αμαρτήσει φοβερά, και η αποστασία τους που ήδη ενεργείται, τό μυστήριον αυτό της ανομίας, θα έχη φέρει τον Αντίχριστο.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν αγαπητοί μου, έχομε πραγματικότητες εδώ. Κι ο Θεός κατοχύρωσε τις αλήθειές του με προηγούμενες πράξεις του. Και οι προηγούμενες πράξεις του είναι ιστορικοί τύποι. Γι' αυτό μην κανείς λέγει, ά, δέν βαρυέσαι, παραμύθια είναι αυτά, όχι αγαπητοί μου δεν είναι παραμύθια. Είναι αλήθεια. Είναι φοβερή αλήθεια. Έχομε τα ιστορικά προηγούμενα. Γι αυτό το λόγο ο καθένας μας, όλοι μας άς προσπαθούμε να ρυθμίζωμε την ζωή μας σύμφωνα μέ τό θέλημα του Θεού, νά μήν βρεθούμε εις τήν τάξιν τών ανθρώπων, των αποστατών και παρανομούντων. Αλλά εις τήν τάξιν του λαού τού Θεού. Και ο Θεός ξέρει να σώζη τόν λαό Του. Όπως τότε οι Εβραίοι εις την Γεσέμ, μπορούσαν να είναι απηλλαγμένοι αυτών των πληγών που επεβλήθησαν εἰς τήν Αίγυπτον, έτσι ο Θεός θα ξέρη, θά έχη τόν τρόπον του, πώς μέσα σε αυτές τις πληγές να σώζη τους δικούς του, ανθρώπους. Είναι θέμα να πιστέψουμε μ' όλη τήν δύναμη της ψυχής μας και ν' αρχίσωμε να ζούμε την πνευματική ζωή.
Θα συνεχίσωμε πρώτα ο Θεός την ερχομένη Κυριακή.
37η ομιλία στην κατηγορία « Ἱερά Ἀποκάλυψις ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
†. Η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, μένει έκθαμβη μπροστά στο γεγονός της Αναλήψεως στον ουρανό του ιδρυτού της και Κυρίου της. Έζησε την Σάρκωσιν του Θεού Λόγου, Τον είδε να κηρύττει ως «ἐξουσίαν ἔχων», Τον θεώρησε επί του Σταυρού, διεπίστωσε την Ανάστασή Του και τώρα Τον βλέπει με δέος να ανέρχεται μετά σαρκός εις τον ουρανόν. Αυτός ο κύκλος, ή αυτή, αν θέλετε, η βύθισις του Θεού Λόγου μέσα στη δημιουργία Του και η εκ νέου ανάδυσή Του, αφού στάθηκε «σκυλευτής», λαφυραγωγός των ιδίων Του κτισμάτων, που ο διάβολος είχε ιδιοποιηθεί, άφησε εκπλήκτους τους ανθρώπους. Όλη αυτή την ιστορία –του εκτός ιστορίας Θεού, βέβαια- με λακωνικό τρόπο και ποιητικό ταυτόχρονα, εκφράζει ο απόστολος Παύλος στην πρώτη του επιστολή στον Τιμόθεο. Γράφει: «Καὶὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ». Είναι στο τρίτο κεφάλαιο της πρώτης προς Τιμόθεον επιστολής. Το κείμενο αυτό είναι μία συντομοτάτη περίληψις του Χριστιανισμού. Και μάλιστα, για λόγους αναδείξεως, αρχίζει με την Ενανθρώπηση και τελειώνει με την Ανάληψη.
Ας δούμε τώρα αυτό το ιερό κείμενο του Αποστόλου Παύλου να το αναλύσομε, να το προσεγγίσομε. «Καὶὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον». «Εὐσέβεια» εδώ ονομάζεται ο Χριστιανισμός. «Εὐσέβεια» λέγεται ο Χριστιανισμός, γιατί δείχνει, όπως λέγει ο Οικουμένιος, την κατ’ ευδοκίαν στάση του ανθρώπου έναντι του Θεού. Πράγματι είναι μυστήριον διότι ο άνθρωπος, αποκαλυπτόμενο το μυστήριο αυτό, έμεινε, μένει και θα μένει πάντοτε έκπληκτος. Λέγεται «μυστήριον» ακόμη σαν κάτι που εκρύπτετο και τώρα φανερούται. Γι’αυτό λέει ο Απόστολος Παύλος εις την προς Κολοσσαείς επιστολή του, «τὸ μυστήριον τὸἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶἀπὸ τῶν γενεῶν, νυνὶ δὲἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ,οἷς ἠθέλησεν ὁ Θεὸς γνωρίσαι τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὅς ἐστι Χριστὸς ἐν ὑμῖν, ἡἐλπὶς τῆς δόξης». Όλο το μυστήριο είναι ο Ιησούς Χριστός. Και θέλησε ο Θεός Πατήρ να αποκαλύψει σε μας αυτό το μυστήριον, ακριβώς στα έθνη, στους λαούς, ακριβώς για να μας δώσει το μέτρον της αγάπης Του. Και είναι το μοναδικό σε αξία. Γι’αυτό και είναι μέγα το μυστήριον αυτό.
Και αναλυόμενο είναι: «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί». Το «ἐφανερώθη» τι υπαινίσσεται; Υπαινίσσεται αποκάλυψη της προτέρας αΐδιου ζωής του Λόγου. Ότι ο Θεός Λόγος ήτο πάντοτε. Να κάνω μία διάκριση, την οποία πολλάκις την έχω κάνει, μεταξύ του «αιωνίου» και του «αΐδιου». «Αιώνιος» θα πει κάτι που αρχίζει, αλλά δεν τελειώνει. Εμείς, επί παραδείγματι, άπαξ και γεννηθήκαμε, ήρθαμε εις την ύπαρξη, είτε ευρισκόμενοι εις την Βασιλεία του Θεού, είτε ευρισκόμενοι εις τον Άδη και εις την Κόλαση, δεν θα έχομε τέλος. Έτσι ο άνθρωπος είναι «αιώνιος». Ο Θεός είναι «αΐδιος»· που σημαίνει ότι δεν έχει ούτε αρχή, ούτε τέλος. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ του «αιωνίου» και του «αΐδιου».
«Θεὸς ὤν καὶ Θεοῦ Υἱός», λέγει ο Θεοδώρητος, «καὶἀόρατον ἔχων τὴν φύσιν δῆλος ἄπασιν ἐνανθρωπήσας ἐγένετο». Σε όλους έγινε φανερός –«δῆλος»– έγινε φανερός. Σε όλους τους ανθρώπους. Η σοφία και η αγάπη του Θεού κατέστησε ορατόν τον Θεόν, δια σαρκός. Ο Θεός είναι αόρατος. Και εις αυτούς τους αγίους αγγέλους. Θα το πω και πιο κάτω ακόμη: Και εις αυτούς τους αγίους αγγέλους. Ήτανε πάντοτε γνωστός παρά μόνο εις τον εαυτόν Του: ο Πατήρ, ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον, αυτή η κοινωνία των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος, που και αποτελεί Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι, την βρίσκομε, και αυτή είναι αΐδιος η Εκκλησία· διότι συναντούμε την εκκλησίαν, δηλαδή την κοινωνία των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος. Εφόσον, λοιπόν, πάντοτε υπήρχε ο Θεός, πάντοτε υπήρχε και η κοινωνία των τριών προσώπων και συνεπώς πάντοτε και η Εκκλησία. Έτσι και η Εκκλησία είναι αΐδιος.
Μόνο που θέλησε ο Θεός, από την αγάπη Του, να κάνει μίαν εξωτερικήν προβολήν. Δηλαδή αυτήν την κοινωνία που είχε ο Θεός να την μεταδώσει, να την προωθήσει εις τους αγίους αγγέλους και εις τον άνθρωπο, εις τους ανθρώπους. Και έτσι, λοιπόν, η Εκκλησία φθάνει από τον Θεόν και αφού έγινε και εις τους αγίους αγγέλους, γίνεται τώρα και εις τους ανθρώπους. Αυτή είναι η Εκκλησία. Αυτή που τόσο υποτιμούμε. Διότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κοινωνία των προσώπων.
Έτσι, η σοφία και η αγάπη του Θεού κατέστησε ορατόν τον Θεόν δια σαρκός. Είναι εκείνο που θα σημειώσει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ο Θεολόγος, ο όντως Θεολόγος: «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο», «ο Λόγος έγινε σάρκα». Πολλές φορές έχω πει, αλλά δεν πειράζει αν επαναλαμβάνομε τα ίδια πράγματα, με ακούτε ίσως ξανά και ξανά σε κάποιες θέσεις, διότι ο σκοπός των ομιλιών μας δεν είναι παρά ό,τι είναι ένα μάθημα. Για να μάθουμε και να εδραιώσουμε το μάθημα αυτό, ότι μπορούσε, αν το μεταφράζαμε αυτό το «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο», κατά λέξη ξέρετε πώς θα το μεταφράζαμε; «Ο Λόγος έγινε κρέας». Άσχημη έκφρασις. Άσχημη, το ξαναλέγω. Αλλά γιατί όμως βάζει εδώ ότι ο Λόγος «σάρξ»– δεν λέει «Ὁ Λόγος ἄνθρωποςἐγένετο»; Δεν λέγει ότι «Ὁ Λόγος σῶμαἐγένετο», αλλά λέγει «σὰρξ ἐγένετο». Αυτό το χοντρό, αυτό το αποκρουστικό εκ πρώτης όψεως. Γιατί; Διότι ήθελε να τονίσει ο ευαγγελιστής Ιωάννης ότι πραγματικά ο Θεός Λόγος έγινε εκείνο που δεν ήταν. Δηλαδή πήρε την ανθρωπίνην φύσιν, αλλά κατά έναν τρόπον που δεν μπορούμε να καταλάβουμε και που ο τρόπος αυτός μας είναι μεν φανερός –έγινε άνθρωπος- χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε τίποτα περισσότερο. Και το έκανε αυτό ο Λόγος αφού έκλινεν ουρανούς και κατέβη. Χαμήλωσε τους ουρανούς και κατέβηκε στη γη. Είναι μία έκφρασις, είναι από τον Ψαλμόν τον 17ον που δείχνει πώς ο Θεός έρχεται. Κατεβαίνει. Θα το λέγαμε: «Συγκαταβαίνει».Αυτή η συγκατάβασις του Θεού στο επίπεδο της ανθρωπίνης φύσεως.
Και συνεχίζομε αυτήν την ανάλυση του Αποστόλου Παύλου- σας είπα ότι είναι μεγάλης σημασίας και αξίας- «ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι». Ότι «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο» και ότι «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι». Τι θα πει «ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι»; Ποιος θα έδιδε την μαρτυρία ότι ο άνθρωπος Ιησούς είναι ο ενανθρωπήσας Θεός Λόγος; Μόνο το Πνεύμα το Άγιον. Και η μαρτυρία αυτή δίδεται διαρκώς… Αναφέρω και να θυμίσω κατά την Βάπτισιν που κατήλθε το Πνεύμα το Άγιον και ηκούσθη εκείνο το «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον Οποίο έχει ευδοκήσει η καρδία μου»; Αλλά ακόμη, ο ίδιος ο Κύριος, σημειώνει το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, ότι τα θαύματα τα οποία επετέλει εις τον κόσμον αυτόν ήσαν «ἐν δακτύλῳ Θεοῦ». «Ἐν δακτύλῳ Θεοῦ». Δηλαδή ποιος είναι αυτός ο «δάκτυλος του Θεού»; Είναι το Πνεύμα το Άγιον. Όπως το Πνεύμα το Άγιον ως περιστερά έδωσε την μαρτυρίαν εις τον Ιησούν Χριστόν- τι ήτο η περιστερά κατά την Βάπτισιν; Ήταν ο δάκτυλος του Πατρός. Ώστε, λοιπόν, το Πνεύμα το Άγιον είναι ο δάκτυλος του Πατρός.
«Καὶὁ Παράκλητος», όπως λέγει ο ίδιος ο Χριστός, «μαρτυρήσει περὶἐμοῦ». «Εκείνος θα είναι ο μάρτυράς μου». Κυριότατα δε εις την ημέραν της Πεντηκοστής. Διότι, όπως οι Εβραίοι λέγαν ότι «ο Ιησούς ήτανε πλάνος, ήταν σφετεριστής θείων ιδιοτήτων, έλεγε, έλεγε –«έγκλημα καθοσιώσεως»- ότι ήτο ο Υιός του Θεού. Ε, λοιπόν, είναι άξιος θανάτου. Γιατί –έλεγαν στον Πιλάτο- έκανε τον εαυτόν του ίσον με τον Θεό». Τρόμαξε ο Πιλάτος… «Ίσο με τον Θεό; Δηλαδή ποιος είναι ο Ιησούς;». Λοιπόν προσέξτε: Θα έπρεπε τότε, πεθαίνοντας ο Ιησούς, όχι μόνο να μην είχε αναστηθεί, αλλά θα έπρεπε και να είχε κατοικήσει τον Άδη, εάν ήταν σφετεριστής θείων ιδιοτήτων. Όμως τον βλέπουμε τώρα να ανέρχεται εις τον ουρανό. Πώς, λοιπόν, είναι σφετεριστής θείων ιδιοτήτων;Άρα, λοιπόν, ο Ιησούς είναι όντως Υιός του Θεού, ομοούσιος με τον Πατέρα.
Και όχι μόνο είναι η Πεντηκοστή, που βλέπομε ότι ανήλθε ο Υιός και κατήλθε το Πνεύμα το Άγιον, αλλά είναι και ότι το Πνεύμα το Άγιον μένει εις την εκκλησίαν και δίδει διαρκώς την μαρτυρία Του περί του προσώπου του Ιησού Χριστού. Γι’αυτό είπε ο Απόστολος Παύλος ότι κανείς δεν λέγει τον Ιησούν Χριστόν «Κύριον», «εἰ μὴἐν πνεύματι ἁγίῳ». Δεν μπορείς να ομολογήσεις τον Ιησού Χριστόν ότι είναι Θεός, ότι είναι Κύριος, παρά μόνο αν έχεις το Πνεύμα το Άγιον. Άρα, το αντίθετο, εάν δεν ομολογείς τον Ιησούν ότι είναι Υιός του Θεού, ότι είναι Θεός, δεν έχεις το Πνεύμα το Άγιον. Θέλετε, λοιπόν, να κάνετε ένα τεστ; Μία δοκιμασία στον εαυτό σας; Ένα ερώτημα: «Έχω το Πνεύμα το Άγιον; Πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός;». Εάν πω: «Ναι!», τότε έχω το Πνεύμα το Άγιον. Εάν δεν το πω αυτό, τότε δεν έχω το Πνεύμα το Άγιον. Φυσικά, είναι, θα λέγαμε, μια πρώτη φάσις αυτό. Γιατί είναι και πολλά άλλα παρακάτω· που φανερώνουν ότι έχω το Πνεύμα το Άγιον.Έτσι, λοιπόν, βλέπομε ότι την μαρτυρία αυτό που είπε εδώ, γράφει ο απόστολος Παύλος, «ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι», δικαιώθηκε ότι είναι Θεός Ενανθρωπήσας από το Πνεύμα το Άγιον. Το βλέπει κανείς πολύ καθαρά.
Και συνεχίζει ο απόστολος Παύλος: «Ὤφθη ἀγγέλοις». Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ορατής και αοράτου Δημιουργίας που γίνεται ο Θεός ορατός. Είναι η πρώτη φορά. Ποτέ οι άγγελοι, οι άγιοι άγγελοι δεν είχαν δει τον Θεό. Ποτέ, μα ποτέ, μα ποτέ! Τον είδαν τώρα εις το πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Πώς εγνώριζαν, όμως, ότι μπορούσε να υπήρχε ο Θεός; Δια της πίστεως. Διότι η πίστις δεν είναι μόνο για τον άνθρωπο, είναι και για τους αγγέλους. Ωστόσο, λέει ο Οικουμένιος: «Μεθ’ ἡμῶν εἶδον οἱἄγγελοι τὸν Χριστόν».«Μαζί μας οι άγγελοι είδαν τον Χριστό».«Μεθ’ ἡμῶν», «μαζί μας».«Πρότερον αὐτὸν οὐχ ὁρῶντες». «Πιο μπροστά δεν Τον έβλεπαν». «Τὴν γὰρ ἀόρατον τῆς Θεότητος φύσιν, οὐδὲἐκεῖνοι ἑώρων». Διότι, λέει, την αόρατο φύση του Θεού ούτε οι άγιοι άγγελοι μπορούσαν να βλέπουν.«Σαρκωθέντα δὲἐθεάσαντο».«Όταν όμως σαρκώθηκε, Τον είδαν».
Ξέρετε ότι η σωτηρία με την σάρκωση του Θεού Λόγου δεν ήτανε μόνο δια τον άνθρωπον. Ήτανε και δια τους αγίους αγγέλους. Και ότι σταθεροποιήθηκε αφού πίστεψαν. Εκείνο το νήπιον της Βηθλεέμ είναι ο Θεός Λόγος. Αφού υπηρέτησε το μυστήριο αυτό- ποιος το υπηρέτησε; Ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Παγιώθηκε, σταθεροποιήθηκε η αγιότητα των αγγέλων και δεν κινδυνεύουν πλέον να πέσουν. Σημειώσατε ότι κάποιοι έπεσαν: είναι οι δαίμονες. Οι άγιοι άγγελοι, όμως, παγιώθηκαν με την Ενανθρώπηση του Θεού Λόγου και είναι ευγνώμονες οι άγιοι άγγελοι εις τον Θεόν Λόγον που Τον είδαν και παγιώθηκαν εις την αγιότητα, αλλά είναι και ευγνώμονες οι άγιοι άγγελοι και εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον· που έφερε τον Υιόν του Θεού εις τον κόσμον. Δεν ήρθε διαμέσου αγγέλων, αλλά διαμέσου ανθρώπου, της Υπεραγίας Θεοτόκου. Είναι λίγο δύσκολα αυτά που σας λέγω, να με συγχωρέσετε, αλλά είναι αναγκαία να τα μάθομε.
Έτσι, λοιπόν, πρώτος ο αρχάγγελος Γαβριήλ είδε, είδε, είδε την Σάρκωση του Λόγου. Ακούσατε τι γράφει το ιερό κείμενο. Όχι το ιερό κείμενο, αλλά αυτό που λέμε εις τους Χαιρετισμούς: «Ἄγγελος πρωτοστάτης –δηλαδή αρχάγγελος-, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε· καὶ σὺν τῇἀσωμάτῳ φωνῇ (:με την ασώματο φωνή του), σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε, ἐξίστατο». «Σε είδε να σωματώνεσαι, Κύριε». Όταν έλεγε στην Παναγία: «Χαῖρε!», ταυτοχρόνως έβλεπε, όταν η Παναγία ρώτησε: «Πώς θα μου γίνει αυτό;» κ.λπ. κι εκείνος είπε: «Με το Πνεύμα το Άγιον»– είδε τον Θεόν Λόγον να σωματούται, να παίρνει την ανθρωπίνη φύση. Πού; Εις τα σπλάχνα της Θεοτόκου. «Ἵστατο καὶἐξίστατο» -αφού το ποιητικό: «Ἵστατο καὶἐξίστατο» – «στεκόταν και ταυτόχρονα έμενε εκστατικός». Αλλά και καθ’ όλον τον επίγειον βίον του, οι άγγελοι, τον βίο του Χριστού μας, τον έβλεπαν και τον παρακολουθούσαν. Ναι. Και σ’ αυτούς ετέθη όπως σας είπα, το ξαναλέγω, η πίστις. Και πιστεύσαντες οι άγιοι άγγελοι εσώθηκαν οριστικώς, αμετατρέπτως και αμετακλήτως.
Πηγαίνουμε εις τον επόμενον στίχον του αποστόλου Παύλου: «Ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν». «Κηρύχτηκε», λέει, «στα έθνη». Ναι. «Σε ποιους;», λέει ο Ζιγαβηνός. «Ἐκηρύχθη τοῖς ἀλλοτρίοις τῆς θεογνωσίας». «Σε εκείνους οι οποίοι ήσαν αποξενωμένοι από την θεογνωσία». «Τοῖς ἀπεγνωσμένοις, τοῖς διαβεβλημένοις». Δηλαδή στους απελπισμένους, σ’ αυτούς εκηρύχθη, και σ’ αυτούς οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί σαν παιδιά του Θεού ως απόβλητοι. Σ’ αυτούς κηρύχτηκε ο Ιησούς Χριστός. Το ευαγγέλιο και η σωτηρία ηκολούθησε την οδόν του κηρύγματος, γιατί έπρεπε να διασωθεί η πίστις.
Λέγει ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του: «Πῶς οὖν ἐπικαλέσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν;(:Πώς θα επικαλεστούν Εκείνον τον Οποίον δεν επίστευσαν;).Πῶς δὲ πιστεύσουσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν;(:Πώς δε, θα πιστεύσουν εάν δεν άκουσαν;). Πῶς δὲἀκούσουσι χωρὶς κηρύσσοντος;(:Χωρίς να υπάρχει εκείνος ο οποίος θα κηρύξει, πώς θα ακούσουν;). Πῶς δὲ κηρύξουσιν ἐὰν μὴἀποσταλῶσι;(:Πώς θα κηρύξουνε εάν δεν αποσταλούν;)». Όπως ο Κύριος είπε: «Πηγαίνετε στα έθνη» κ.τ.λ. κ.τ.λ. «Ἂρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲἀκοὴ διὰῥήματος Θεοῦ», λέει στην προς Ρωμαίους όπως σας είπα, στο δέκατο κεφάλαιο. Ότι η πίστις είναι εξ ακοής, θα ακούσεις και θα πιστέψεις. Δεν θα δεις. Θα ακούσεις. Θα δεις μετά. «Ἡ δὲἀκοὴ διὰῥήματος Θεοῦ». «Και η ακοή είναι με τον λόγο του Θεού». Ξέρετε εκείνοι οι οποίοι υπηρετούν τον λόγο του Θεού, επειδή βλέπω τώρα κάποια πρόσωπα μπροστά μου, τα οποία πρόσωπα υπηρετούν τον λόγο του Θεού, αν μπορούσαν να συλλάβουν τι θα πει τι κάνουν, θα τρόμαζαν. Θα τρόμαζαν! Ότι φθάνουν δια του λόγου του Θεού, στα αυτιά των άλλων, για να γεννηθεί μέσα τους η πίστις. Και η πίστις εκείνη η οποία θα σώσει. Ας είναι.
Και συνεχίζει ο Απόστολος: «Ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ», «έγινε πιστευτός εις τον κόσμον» από το κήρυγμα ο Θεός Λόγος. Και επιστεύθη στον κόσμον, παρά τα φοβερά εμπόδια του διαβόλου, γιατί ήταν η γνησιότης της σωτηρίας. Γι’αυτό έγιναν τα εμπόδια. Το παν έκανε ο διάβολος να ματαιώσει την έλευση του Χριστού. Θέλετε- δυστυχώς δεν έχομε χρόνο- μια πάρα πολύ γρήγορη αναδρομή εις την ιστορία; Άκουσε ο διάβολος ότι θα τον συντρίψει εκείνος που θα γεννηθεί από την Εύα. Δεν μιλάει «από το σπέρμα του Αδάμ», αλλά λέει «από το σπέρμα της Εύας». Η Εύα δεν έχει σπέρμα. Η γυναίκα δεν έχει σπέρμα. Εδώ το άκουσε αυτό ο διάβολος· όταν καταδικάστηκε εκείνο το δειλινό εις τον Παράδεισον. Προσέξτε τώρα. Έψαχνε, όπως λέγουν οι Πατέρες, όλας τας παρθένους να βρει ποια είναι εκείνη η οποία θα φέρει, θα φέρει, θα φέρει Εκείνον που θα του συντρίψει την κεφαλή. Έκαναν παιδιά ο Αδάμ και η Εύα. Τότε είδε ότι ο Άβελ ήταν ένα ήμερο παιδί, ήμερο πρόσωπο, ο Κάιν είχε κακία- δεν ξέρω εκείνο το κάπα καμιά φορά, δεν ξέρω τι φανερώνει… Τέλος πάντων. Και έβαλε τον Κάιν να σκοτώσει τον Άβελ- ξέρετε γιατί; Να ματαιώσει τον ερχομόν του Μεσσίου. Απόδειξις; Απόδειξις ότι εις αντικατάστασιν του Άβελ γέννησαν ο Αδάμ και η Εύα τον Σηθ. Το όνομα Σηθ σημαίνει αντικατάστασις. Αλλά γιατί αφού έκαναν πάρα πολλά παιδιά να θεωρείται αντικατάστασις του Άβελ ο Σηθ; Αντικατάστασις στο γένος του ερχομού του Μεσσίου. Θέλετε; Πηγαίνετε σπίτι σας, ανοίξατε το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, που έχει την ανιούσα της γενεαλογίας του Χριστού και λέει ότι «ο Χριστός κατάγεται από τον Σηθ, τον Αδάμ, τον Θεόν». Ώστε, λοιπόν, τι εξεπροσώπει ο Κάιν; Εξεπροσώπει τον Αντίχριστον. Η ιστορία του Αντιχρίστου αρχίζει από κει. Αλλά, φαγώθηκε ο χρόνος.
Έτσι, λοιπόν, επιστεύθη εις τον κόσμον, παρά τα φοβερά εμπόδια του διαβόλου, όπως σας είπα, διότι το Πνεύμα το Άγιον εφώτισε τις αγαθές προαιρέσεις και επίστευσαν όλοι όσοι ήσαν γραμμένοι εις το βιβλίον της ζωής, ως διαθέτοντες αγαθήν προαίρεσιν. Η πίστις είναι πάντοτε παλαιά και η πάντοτε νέα οδός προσεγγίσεως του Θεού και της σωτηρίας. Γι’αυτό ο Υιός του Θεού περιεβλήθη την ανθρωπίνη φύση, για να τονίσει την αξία της πίστεως.
«Ἀνελήφθη ἐν δόξῃ», ο τελευταίος στίχος. Ο Υιός του Θεού εισήλθε στην κτίσιν γυμνός υλικότητος. Ως Θεός.Δεν έφερε τίποτα το υλικόν. Και έφυγε, όπως λέει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, «ἔμπλουτος χρηστότητος». Πήρε μαζί Του την ανθρωπίνη φύση, ήρθε πτωχός και έφυγε πλούσιος, συναποκομίζων την ανθρωπίνη φύσιν. Καταλάβατε; Δεν την απέβαλε την ανθρωπίνη φύση, γιατί αυτήν ακριβώς ήθελε να σώσει. Και έφυγε μαζί με την ανθρωπίνη φύση. Έφυγε επί νεφελών ως Κύριος, παντοδύναμος, λέγει ο Ζηγαβινός, ἀγγέλων διακονούντων. Ήταν η φυσική έξοδος του Θεού Λόγου, που με το μέγα μυστήριον της Σαρκώσεως ήνωσε τον ουρανόν και την γην, τα άκτιστα με τα κτιστά. Είναι ο μέγας Ανακεφαλαιωτής, γιατί ανακεφαλαίωσις θα πει σύναψις, θα πει ένωσις.
Αγαπητοί. Σήμερα γιορτάζουμε το γεγονός της Αναλήψεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και η Ανάληψίς Του δεν σημαίνει εγκατάλειψη του κόσμου, αλλά σωτηρία του κόσμου. Κι εμείς όλοι ζούμε τα γεγονότα, γιατί αυτά μας πρόλαβαν. Και η Εκκλησία υμνεί τον μέγαν αίτιον της σωτηρίας μας και λέγει: «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τῇἐπαγγελίᾳ τοῦἉγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἶὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου». Αμήν.
