Ακούστε την ομιλία και απο εδώ 🔻
⏩ https://youtu.be/05A8DP0BHZY ⏪
†.«Καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες, δέκα βασιλεῖς εἰσιν, οἵτινες βασιλείαν οὔπω ἔλαβον, ἀλλ᾿ ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου. Οὗτοι μίαν γνώμην ἔχουσι, καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ διδόασιν. Οὗτοι μετὰ τοῦ ἀρνίου πολεμήσουσι, καὶ τὸ ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι κύριος κυρίων ἐστὶ καὶ βασιλεὺς βασιλέων, καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοί».
Λέγαμε, αγαπητοί μου, την περασμένη φορά ότι θα στραφεί ο Αντίχριστος, το θηρίον, με τους δέκα βασιλείς - σχηματικός αριθμός- και θα πολεμήσει εναντίον του Αρνίου, με τη διαφορά μόνο πως τώρα αυτός ο πόλεμος δεν θα είναι υπέρ του Αντιχρίστου, δηλαδή εις την πρώτην περιγραφή του θηρίου στο 13ο κεφάλαιο γράφει: «Καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς». «Δόθηκε», λέγει, «του παρεχωρήθη δηλαδή του θηρίου από τον Θεόν -είναι το κατά παραχώρησιν θέλημα- να δημιουργήσει διωγμόν εναντίον των αγίων -των πιστών- και να τους νικήσει τους πιστούς». Τώρα τα πράγματα αλλάζουν. Η νίκη του Αντιχρίστου κατά των αγίων του Θεού ήτο τότε μία παραχώρησις, και η νίκη των αγίων δεν ήτο βεβαίως μία προσκύνησις του Αντιχρίστου, αλλά υποβολή των σε διωγμούς και μαρτύρια, μην το ξεχνούμε· όταν λέγει «θα νικήσει το θηρίον». Τώρα όμως το Αρνίον, ο Ιησούς Χριστός, νικά τον Αντίχριστον και τις αντίθεες δυνάμεις, και η νίκη αυτή, όπως μας λέγει ο Ιερός Ευαγγελιστής, μοιράζεται με τους πιστούς. Πρόκειται περί της εσχατολογικής νίκης του Χριστού και των αγίων Του.
Ο δεύτερος ψαλμός περιγράφει άριστα αυτήν την ιστορική νίκη και εσχατολογική ταυτοχρόνως, βεβαίως, πραγματικότητα. Θα άξιζε πολύ ο κόπος να κάνομε μία ανάλυση αυτού του 2ου ψαλμού. Παρακαλώ παρακολουθήσατε, εφόσον μάλιστα το Ψαλτήρι το διαβάζουμε, ώστε να συνειδητοποιούμε εκείνα τα οποία διαβάζουμε εις το Ψαλτήρι.
Ο 2ος ψαλμός: «Ἱνατί ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;». «Ως προς τι «ἐφρύαξαν» τα «ἔθνη» και οι λαοί εσκέφθηκαν μάταια και κουτά και άδεια πράγματα;» Από τον πρώτο στίχο μάς εισάγει, αγαπητοί μου, στον πυρήνα του βιβλίου της Αποκαλύψεως· που είναι ο πόλεμος των αντίθεων δυνάμεων κατά του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας Του. Και αναφέρεται εις τα έθνη· ως προς τι, λέγει, «ἐφρύαξαν» τα «ἔθνη»· ως προς τι, τι έχουν να βγάλουν, αφού η εσχατολογία ανήκει ως νίκη εις το Αρνίον. Εις τον Ιησούν Χριστόν. Εις τον Χριστιανισμόν, εις την Εκκλησίαν. Τι έχουν να βγάλουν με διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων, εφόσον τελικά θα νικηθούν;
«Παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ». «Παρέστησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες μαζεύτηκαν επί το αυτό, στην ίδια γνώμη - τρόπον τινά και στον ίδιο τόπο- εναντίον του Κυρίου και εναντίον του Χριστού Αυτού». Προσέξτε εδώ διάκριση: «εναντίον του Θεού και εναντίον του Χριστού»· που δείχνει ότι, πολλοί λένε, πολλοί λένε: «Πιστεύω εις τον Θεό, αλλά δεν δέχομαι τον Ιησού Χριστόν». Ο Χριστός είπε: «Εκείνος που δεν έχει τον Υιόν, δεν έχει και τον Πατέρα». Ας είναι· αυτή η διάκρισις, βλέπετε -10ος αιών περίπου προ Χριστού- διάκρισις μεταξύ Θεού και Χριστού. Όχι ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός, αλλά αναφέρεται εις τον ενανθρωπήσαντα Υιόν του Θεού με τον τίτλον Μεσσίας. Χριστός.
Εδώ βλέπομε μία συμμαχία. Όπως διαβάσαμε εις την Αποκάλυψη, οι βασιλείς με το θηρίον, μαζεύονται, έχουν μίαν γνώμην εναντίον του Ιησού Χριστού, εναντίον του Αρνίου. Εδώ έχομε μίαν συμμαχίαν με κακόν σκοπόν. Τι είπαν αυτοί; «Διαῤῥήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀποῤῥίψωμεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν».Αυτό το «αὐτῶν» είναι του Κυρίου και του Χριστού Του. Ποιοι είναι οι δεσμοί του; Είναι οι νόμοι του Ευαγγελίου. Συνεπώς, όταν λέγει: «Ελάτε να διαρρήξομε», σημαίνει «να αποχριστιανιστούμε». Είναι όλες εκείνες οι διαβουλεύσεις των λαών, των χριστιανικών λαών, για να επέλθει αποχριστιάνισις.
Είναι κάτι που το βλέπουμε ιδιαιτέρως στην εποχή μας. Σε καμία άλλη εποχή, αγαπητοί μου, δεν σημειώθηκε ιστορικά, προσπάθεια αποχριστιανίσεως ενός χριστιανικού λαού. Μπορεί ένας λαός να πήρε αιρετική φόρμα, αλλά να αποτινάξει τον Χριστιανισμόν, όχι. Φυσικά όταν λέω στην εποχή μας, σημειώσατε ότι στην Ευρώπη τουλάχιστον, συνέβη, όχι με τη διαμαρτύρηση, διότι η διαμαρτύρησις δεν είναι αποτίναξις του Χριστιανισμού, αλλά αποτίναξις της διοικήσεως της Ρώμης, αλλά με την Αναγέννηση. Την ευρωπαϊκήν Αναγέννησιν. Έχομε μία προσπάθεια, εκεί είναι το ξεκίνημα της αποτινάξεως δήθεν του ζυγού του Χριστιανισμού. Ότι βεβαίως η Δύσις έκανε πολλά λάθη, η διοίκησις, η εκκλησιαστική διοίκησις έκανε πολλά λάθη, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Δεν τίθεται θέμα. Αλλά δεν σημαίνει κατά τη λαϊκή παροιμία: «Πονάει μάτι, βγάζει μάτι και πονάει δόντι, κόβει κεφάλι». Δεν σημαίνει δηλαδή ότι επειδή η διοίκηση είναι διεφθαρμένη, ότι θα αποτινάξομε τον Χριστιανισμόν. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Εν τοιαύτη περιπτώσει, βλέπει κανείς εδώ πώς σκέπτονται να διαρρήξουν τους δεσμούς των από τον Χριστόν και τον Θεόν, και να τον απορρίψουν τον ζυγόν· δηλαδή τον Χριστιανισμόν.
«Ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς». «Αυτός που κατοικεί στους ουρανούς θα τους εκγελάσει». Είναι, θα λέγαμε, αυτός ο ειρωνικός τρόπος, ότι «Άνθρωποι, τι επιχειρείτε, είναι πολύ κουτό». Και ο Κύριος θα τους μυκτηρίσει. «Μυκτηρίζω» θα πει «πιάνω τη μύτη μου» και ήταν ένας τρόπος αποδοκιμασίας, τον οποίον χρησιμοποιούσαν οι Εβραίοι. Και λέγεται «μυκτηρίζω». Πιάνω τους μυκτήρες. Τα ρουθούνια. Και ήταν τρόπος, σας είπα, αποδοκιμασίας. Τι σημαίνει εδώ; Ότι «είσαστε τόσο ανόητοι που τα βάζετε με τον ουρανόν», δηλαδή με άλλα λόγια «είσαστε καταγέλαστοι. Καταγέλαστοι!».
«Τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς». Ποιος; Ο Θεός. Που σημαίνει, έχομε μίαν προαπαρασκευή της Κρίσεως. Όταν «ἐν ὀργῇ» λέει θα στραφεί εναντίον των και με θυμό και «ταράξει αὐτούς». «Ταρακουνήσει». Αυτό ξέρετε τι σημαίνει; Τι κλείνει αυτή η φράσις; Τις τρεις επτάδες των πληγών. Με σκοπό να συνέλθουν οι άνθρωποι αυτοί και να επιστρέψουν και να μετανοήσουν. Θα το δούμε και λίγο πιο κάτω.
«Ἐγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ». Ποιος «Ἐγὼ»; «Εγώ ο Χριστός. Εγώ ο Χριστός». Διότι λέγει: «κατεστάθην ὑπ᾿ αὐτοῦ» του Θεού. Του Θεού Πατρός. «Βασιλεύς εις την Σιών». Θυμόσαστε εκείνο το όραμα, το Αρνίον επί της Σιών με τις 144.000; Δηλαδή «παρά την λύσσαν και τον φρυαγμόν των εθνών Εγώ επικρατώ». Και πράγματι βλέπομε ότι παρά τους διωγμούς εναντίον της Εκκλησίας, εναντίον του Χριστού, παρά την δυσφήμησιν εναντίον του Χριστού, του τι λέγουν εναντίον του Χριστού, επικρατεί και βασιλεύει ο Χριστός στις καρδιές πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων.
«διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα Κυρίου. Κύριος εἶπε πρός με· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε». «Τι κάνω αφού κατεστάθην βασιλεύς εις το όρος Σιών; Διαγγέλλω το πρόσταγμα του Κυρίου». Και ποιο είναι το πρόσταγμα του Κυρίου; Το κήρυγμα θα είναι ότι εκείνος που διακηρύσσει ό,τι διακηρύσσει είναι Θεάνθρωπος, συνεπώς διακηρύσσει τη θεανθρωπίνη Του φύση και επιπλέον το Τριαδικόν του Θεού. Το τριαδικόν της Θεότητος. Διότι το κήρυγμα είναι: «Κύριος είπε πρός με-Υἱὸς μου εἶ σύ», Εγώ σήμερα σε έχω γεννήσει»· που σημαίνει ότι είσαι Θεάνθρωπος. Αναφέρεται στην ανθρωπίνη φύση του Χριστού. Για να μην πολυπραγμονώ. Που δείχνει ότι το κήρυγμα είναι τα δύο αυτά δόγματα. Το Τριαδικόν του Θεού, διότι πώς ο Πατήρ λέγει εις τον Υιόν, πώς ο Υιός αποτείνεται στον Πατέρα; Και είναι όμως Ένας ο Θεός. «Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου - με τον 109 Ψαλμό-· κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου». Και ερμηνεύοντας ο Κύριος τον Ψαλμόν λέει στους Φαρισαίους και τους άρχοντας κ.τ.λ. και τους νομικούς: «Εάν είναι υιός Δαβίδ ο Χριστός όπως λέτε, πώς τότε ο Δαβίδ εν πνεύματι αγίω αποκαλεί τον απόγονό του ‘’Κύριον’’;». Είναι δυνατόν ο απόγονος να είναι Κύριος; Και να λέγει ο Κύριος εις τον Κύριό μου: «Ο Κύριος, ο απόγονός μου, που είναι Κύριος, εις τον Κύριό μου, ο Οποίος είναι εις τον ουρανό και τον Οποίον Εγώ προσκυνώ. Είπε Κύριος εις τον Κύριόν μου: ”Κάθου ἐκ δεξιῶν μου…’’» κ.ο.κ. Εσιώπησαν οι άρχοντες, οι νομικοί. Που δείχνει εδώ τι; Δείχνει τη θεανθρωπίνη φύση του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι το κήρυγμα, αγαπητοί μου. Είναι η σάρκωση του Λόγου και το Τριαδικόν του Θεού. Αυτό είναι ο μυελός του Χριστιανισμού. Αυτό είναι. Όλα τα άλλα είναι επακόλουθα, είναι συνέπειες.
«Αἴτησαι παρ᾿ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς», λέγει ο Πατήρ στον Υιόν· ως και άνθρωπον. «Ζήτησε από μένα και θα δώσω σαν κληρονομιά σου τα έθνη και κατοχή σου –«κατάσχεσις»- τα πέρατα της γης». Δηλαδή αυτό που διαβάσαμε προηγουμένως. «Κύριος κυρίων καὶ βασιλεὺς βασιλέων». Πραγματικά, αληθώς, είναι μόνον ο Χριστός. Παρά τον πόλεμον που τον κάνει ο Αντίχριστος.
«Ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς». «Θα τους ποιμάνεις με σιδερένια ράβδο, και αν υποτεθεί ότι αντιστέκονται σε σένα, δύνασαι να τους συντρίψεις, όπως ακριβώς ο κεραμεύς τα σκεύη τα κεραμικά». Δηλαδή η παντοδύναμος εξουσία του Χριστού και ιστορικά και εσχατολογικά. «Καὶ νῦν»· προσκλητήριο τώρα· προσκλητήριο που το κάνει ο Δαβίδ, το κάνει ο Θεός δια του Δαβίδ του προφήτου. «Καὶ νῦν, βασιλεῖς, σύνετε, παιδεύθητε, πάντες οἱ κρίνοντες τὴν γῆν». «Και τώρα, βασιλείς, βάλετε μυαλό, βάλετε σύνεση, παιδαγωγηθείτε, σεις που κυβερνάτε τη γη». Με άλλα λόγια, ένα προσκλητήριον επιστροφής εις τον Χριστόν, που γίνεται εις τους άρχοντας.
«Δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ». «Γίνετε», μ’ άλλα λόγια, «όργανα του Χριστού και της Βασιλείας Του επάνω στη γη».
«Δράξασθε παιδείας» (δράττομαι· δράξ=χούφτα). «Χουφτιάσατε την παιδαγωγία του Θεού». «Μην αφήνετε», μ’ άλλα λόγια, «ευκαιρίες μη παιδαγωγήσεώς σας από εκείνες τις παιδαγωγίες που σας δίνει ο Θεός»· «μήποτε ὀργισθῇ Κύριος καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας». «Μήπως έρθει η τελική οργή του Θεού και χαθείτε πια, καταστραφείτε». Δηλαδή ποια είναι αυτή η παιδεία; Η παιδεία είναι οι πληγές της Αποκαλύψεως. Ενθυμείσθε; Τους έδωκε, λέγει, εκείνη την πληγή και δεν μετενόησαν. Τους έδωσε εκείνη την άλλη πληγή και εβλασφήμησαν από τον πόνον· αλλά δεν μετενόησαν… Αυτό είναι το κήρυγμα της επιστροφής, το «δράξασθε παιδείας, μήποτε ὀργισθῇ Κύριος» «και χαθείτε από την οδό την δικαία».
«ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ». «Όταν φθάσει πλέον να μην υπάρχει καμία μετάνοια σε σας πια, και έλθει σε σας η κρίση η τελική», που σημαίνει ότι οι ασεβείς θα κριθούν από τον Θεό· «ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ». Και οι ευσεβείς; «Μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ». Δηλαδή η τελική αμετάκλητος κρίσις και τιμωρία των ασεβών, η ευτυχία των ευσεβών εις την Βασιλείαν του Θεού.
Αυτός, αγαπητοί μου, είναι ο 2ος ψαλμός. Σας τον ανέλυσα σύντομα διότι είναι μία συντομοτάτη επιτομή ολοκλήρου του βιβλίου της Αποκαλύψεως. Ώστε όταν διαβάζουμε τον Ψαλμόν αυτόν, να ενθυμούμεθα ολόκληρον το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Είναι χρήσιμο. Είναι πολύ χρήσιμο. Και τούτο σαν μία προφητεία προφητείας. Δηλαδή αναφέρεται προφητικότατα ο 2ος ψαλμός στο προφητικότατο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Κι αν ληφθεί
υπόψιν ότι ο 1ος Ψαλμός είναι εισαγωγικός στο όλο Ψαλτήρι, είναι μία εισαγωγή ο 1ος Ψαλμός. Συνεπώς, ο 2ος ουσιαστικά είναι ο 1ος Ψαλμός του Ψαλτηρίου. Κι αυτό είναι ασυλλήπτου αξίας και μεγαλοπρεπείας, που με τον τρόπον αυτόν ανοίγει αυτό το προφητικότατον και το ποικιλότατον βιβλίον που λέγεται Ψαλτήρι.
Κλείνοντες, αγαπητοί μου, το 14ο χωρίο, αυτό που αναλύσαμε, παρατηρούμε ότι ο παλαιοδιαθηκικός τίτλος του Θεού «Κύριος κυρίων καί βασιλεύς βασιλέων», αυτό να το προσέξετε, αποδίδεται εις τον Γιαχβέ, στην Παλαιά Διαθήκη. «Κύριος κυρίων καί βασιλεύς βασιλέων». Στον Γιαχβέ, στον Κύριον της Παλαιάς Διαθήκης. Εδώ που αναλύομε τώρα αποδίδεται εις το Αρνίον. Δηλαδή εις τον Ιησούν Χριστόν· που σημαίνει: Είναι ο Γιαχβέ ο Ιησούς Χριστός· που σημαίνει: είναι ο Κύριος· που σημαίνει: είναι ο Θεός. Εάν στους Χιλιαστάς καταφέρομε να πούμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιαχβέ, ο Κύριος, της Παλαιάς Διαθήκης, τότε δεν έχουν πουθενά πια να σταθούν. Διότι όλο το θεμέλιον της αιρέσεώς των, στο σημείο αυτό βρίσκεται: να πουν ότι ο Γιαχβέ είναι ο Θεός, ο Ένας, ένα πρόσωπο, δεν υπάρχουν τρία, και ότι ο Ιησούς είναι ο αρχιδούλος, κτίσμα. Φοβερή βλασφημία! Αλλά εάν όμως ο Υιός, ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιαχβέ, και αυτό φαίνεται μέσα από την ιδίαν την Αγίαν Γραφήν, τότε τι θα είχαν να πουν; Γι΄αυτό σας το ανέφερα. Είναι ένα απολογητικό στοιχείο, να το γνωρίζετε.
Φυσικά δεν είναι το μοναδικό. Υπάρχουνε πλήθος χωρία μέσα στην Καινή Διαθήκη που αναφέρονται στην Παλαιά και στην Παλαιά που αναφέρονται στην Καινή. Είναι, ναι, ναι, το ένα κρυμμένο μέσα στο άλλο, η Καινή Διαθήκη είναι κρυμμένη μέσα στην Παλαιά Διαθήκη και η Παλαιά Διαθήκη αποκαλύπτεται μέσα στην Καινή Διαθήκη. Και βλέπομε το τριαδικόν δόγμα κρυμμένο μέσα στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά και η Καινή Διαθήκη να αποκαλύπτει το τριαδικόν του Θεού και να φανερώνει ότι ο Υιός, ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης. Τότε για μας είναι πλέον η αλήθεια ότι ο Θεός είναι Ένας και Τριαδικός. Μία ουσία, τρία πρόσωπα. Και ότι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος εσαρκώθη. Ενηνθρώπησε. Αυτό είναι το Α και το Ω της πίστεώς μας και της θρησκείας μας, αγαπητοί μου. Αυτό είναι, το καταλάβατε; Αυτό είναι: Ότι ο Θεός είναι Ένας, Τριαδικός, να το πω άλλη μία φορά, και ότι ο Υιός, το δεύτερον πρόσωπον εσαρκώθη. Και παραμένει σαρκωμένο· διότι δεν απέβαλε. Γιατί κι αυτό το αιρετικό λένε οι Χιλιασταί. Και παραμένει σαρκωμένο και θα παραμένει εις τους αιώνας των αιώνων, διότι έχομε την υποστατική ένωση θείας και ανθρωπίνης φύσεως, ένα πρόσωπο είναι. Δεν είναι δύο πρόσωπα. Και αυτή η ανθρωπίνη φύση είναι η μεγάλη προσέγγιση να πλησιάσει η κτίσις Αυτόν τον Θεό και μάλιστα ο άνθρωπος για να θεωθεί.
Ακόμη, όπως είδαμε στο χωρίον, οι άγιοι θα πολεμήσουν μετά του Αρνίου εμμένοντες εις την πίστη και την ευαγγελικήν αρετήν. Χαρακτηρίζονται «κλητοί, εκλεκτοί και πιστοί». Ως προς το «κλητός και εκλεκτό» είναι εκείνο το οποίο ο Κύριος είπε «Πολλοί είναι οι κλητοί, αλλά ολίγοι είναι οι εκλεκτοί». Κλητός είναι ο καλεσμένος. Εκλεκτός είναι εκείνος ο οποίος θα ανταποκριθεί εις το κάλεσμα του Θεού και θα αξιοποιήσει το κάλεσμα του Θεού. Και λέγονται ακόμη και «πιστοί»· κοιτάξτε, κλιμακωτά, κλητοί, εκλεκτοί και πιστοί. Εδώ πιστός δεν σημαίνει ότι πιστεύει αλλά σημαίνει αξιόπιστος. Είναι εκείνο το οποίο λέγει ο Κύριος: «Εὖ δοῦλε ἀγαθέ, καὶ πιστὲ»· δηλαδή «μπράβο δούλε αγαθέ και αξιόπιστε». «Ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω». Συνεπώς αυτά τα τρία χαρακτηριστικά έχομε στους αγίους, ότι είναι «κλητοί, εκλεκτοί και πιστοί». Αυτοί θα πολεμήσουν μετά του Αρνίου, θα νικήσει το Αρνίον, και μαζί με εκείνο θα νικήσουν και αυτοί. Και η νίκη είναι να μείνουν όρθιοι, γιατί πραγματικά εάν η αγάπη του Χριστού μας καθιστά «κλητούς», τότε εμείς με τη βοήθεια τη δική Του πρέπει να αποδειχθούμε «εκλεκτοί και πιστοί». Αξιόπιστοι. Και τότε θα έχομε ήδη νικήσει στην κάθε εποχή· μη νομίζετε, σας το ΄χω πει πολλές φορές, κάθε εποχή είναι εσχατολογική, χωρίς αυτό να αποκλείεται ότι έχομε όντως έσχατα. Έχομε όντως έσχατα. Αλλά η κάθε στιγμή αποτελεί στιγμή εσχατολογική. Και ο καθένας δένει τη μαρτυρία του, δίνει τη μάχη του, δίνει το παρόν του ως κλητός ως εκλεκτός και ως πιστός.
«Καὶ λέγει μοι· τὰ ὕδατα ἃ εἶδες, οὗ ἡ πόρνη κάθηται, λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶ καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι». «Και μου λέγει: ‘’Τα νερά που είδες -συνεχίζει ο άγγελος να περιγράφει- που η πόρνη κάθεται είναι λαοί, όχλοι, έθνη, γλώσσες’’». Στίχος 15 του 17 κεφαλαίου.
Μετά την περιγραφή του θηρίου έρχεται η περιγραφή της πόρνης γυναικός. Είναι αξιολογοτάτη, όπως θα δείτε στη συνέχεια, και έχει να μας αποκαλύψει σπουδαίες πτυχές που μας ενδιαφέρουν άμεσα. Και ιστορικώς η αρχαία Βαβυλώνα, που είναι η Βαβυλώνα-Ρώμη, παίρνομε μόνο τη Βαβυλώνα και ιστορικά η Βαβυλώνα ήτο κτισμένη παρά τον Ευφράτην και εκυκλούτο από πολλές διώρυγες. Συνεπώς ιστορικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Βαβυλώνα ήτο επί των υδάτων. Κατά την ερμηνεία του αγγέλου, όπως είδατε, τα νερά, τα ύδατα επί των οποίων κάθεται αυτή η πόρνη Βαβυλώνα-Ρώμη είναι «λαοὶ, ὄχλοι, ἔθνη, γλῶσσαι». Κατά τη συνήθεια του προφήτου, του ιερού Ευαγγελιστού να αναφέρει περιγραφικώς τους λαούς. Είναι τα έθνη που κατεκτήθησαν υπό της Ρώμης και αποτελούν τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Προφανώς όμως αυτοί που είναι κάτω από τη ρωμαϊκή κατοχή λαοί, δέχονται την φθοροποιόν ενέργεια της Ρώμης, που είναι η ειδωλολατρία και η ηθική εξαχρείωσις. Γι'αυτό συνεχίζει ο άγγελος.
«Καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες καὶ τὸ θηρίον, οὗτοι μισήσουσι τὴν πόρνην καὶ ἠρημωμένην ποιήσουσιν αὐτὴν καὶ γυμνήν, καὶ τὰς σάρκας αὐτῆς φάγονται, καὶ αὐτὴν κατακαύσουσιν ἐν πυρί»
Περίεργη συμπεριφορά… Τα «δέκα κέρατα», όπως είδαμε προηγουμένως, είναι δέκα βασιλείς. Δηλαδή αριθμός συμβατικός, σχετικός, που δείχνει τους υποτελείς βασιλείς της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το θηρίον είναι ο σατανάς. Εναλλάσσεται, άλλοτε ο Αντίχριστος και άλλοτε ο σατανάς. Διότι, όπως ήδη είδαμε στην ερμηνεία επισήμως από τον άγγελο, όπως ο αριθμός επτά, επτά κεφάλια, να είναι άλλοτε τα όρη της πόλεως επί της οποίας κείται, συγνώμη, η πόλις η οποία κείται επί των ορέων, των επτά, η επτάλοφος Ρώμη, και άλλοτε να είναι επτά βασιλείς. Δηλαδή με τον ίδιο αριθμό εξυπηρετούνται δύο ερμηνείες. Από τον άγγελο, επίσημη ερμηνεία· που είναι κατατεθειμένη μέσα στο ίδιο κείμενο. Έτσι κι εδώ· άλλοτε είναι το θηρίον, ο Αντίχριστος, κι άλλοτε είναι ο σατανάς· ο οποίος ενεργεί διά του Αντιχρίστου. Όλοι αυτοί, δηλαδή το θηρίο, ο σατανάς, και οι δέκα βασιλείς, θα μισήσουν την πόρνην. Δηλαδή τη Ρώμη. Περίεργη και απροσδόκητη συμπεριφορά.
Πριν όμως ερμηνεύσουμε, αγαπητοί μου, τα πράγματα αυτής της περιέργου συμπεριφοράς, ας δούμε την περιγραφή του ξεπεσμού· του ξεπεσμού της πόρνης. Τα υποτελή έθνη, που χωρίς να παύσουν να αποτελούν αντίθεες δυνάμεις, στρέφονται δι’ επαναστάσεων εναντίον της Ρώμης και την ερημώνουν από το αυτοκρατορικό της σκήπτρο. Ιστορικά ομιλώ. Ο Αλάριχος, ο Ούλριχ, πρώην σύμμαχος των Ρωμαίων, φοβερός στρατοκράτης, περιέργως Χριστιανός, αλλά δεν καταλάβαινε τίποτα από Χριστιανισμό -βρισκόμεθα στα τέλη του 4ου αιώνος και αρχάς του 5ου αιώνος- ηγέτης των Βησιγότθων, επιτίθεται για δεύτερη φορά εναντίον της Ρώμης το 410μ.Χ. Και κυριολεκτικά την απεγύμνωσε από τον τεράστιο πλούτο της. Μία μικρή παρένθεσις. Εζήτησε λίτρα, τα οποία του δώσανε. Ζήτησε πολύν χρυσόν. Και πολύν άργυρον. Και αναγκάστηκαν οι Ρωμαίοι, κυκλωμένοι μέσα στα τείχη, η ένδοξη Ρώμη, αν διαβάσετε τι κτίσματα υπήρχαν την εποχή εκείνη, άλλο πράγμα. Μέσα στη Ρώμη. Άλλο πράγμα! Και εκείνο που λυπήθηκαν, λέγει, ήταν ένα χρυσούν άγαλμα, το οποίο λιώσανε για να το προσφέρουν εις τον Αλάριχον, ήταν η θεά Αξία. Το λυπήθηκαν, γιατί ήταν αληθινά έργο τέχνης. Ο Αλάριχος ήρθε και στην
Ελλάδα. Κατέκτησε και την Ελλάδα. Δηλαδή πώς την κατέκτησε; Στρατοκράτης ήταν σας είπα, επιδρομεύς ήταν, πρώην σύμμαχος των Ρωμαίων, κουβαλούσε και τα γυναικόπαιδα μαζί, και κατέβαινε αργά αργά, πήγε στην Αθήνα, την ρήμαξε, πήγε στην Κόρινθο, την ρήμαξε. Ό,τι αρχαίο έβρισκε, προπαντός στην Κόρινθο, όχι τόσο στην Αθήνα, όχι τόσο την Αθήνα, τη σεβάστηκε την Αθήνα. Προπαντός την Κόρινθο. Όπου έβλεπε αρχαίο ειδωλολατρικό ναό τον γκρέμιζε. Ο ίδιος είχε τη συνείδηση ότι είναι το οργισμένο χέρι του Θεού. Έτσι έλεγε ο ίδιος για τον εαυτόν του. Ήταν μία μάστιγα, πραγματικά. Αυτός εξάλλου και τον Αττίλα καλλιέργησε, ας μην προχωρώ όμως περισσότερο.
Το θέμα είναι ότι τις εκφράσεις που χρησιμοποιεί η Αποκάλυψη για να φανερώσει την καταστροφή της, όπως «ἠρημωμένη», «γυμνή», «φάγονται τάς σάρκας αὐτῆς», «καί αὐτήν κατακαύσουσιν ἐν πυρί», όλα αυτά δείχνουν ότι η Ρώμη έπεσε. Και εξεπληρώθη ιστορικά κατά γράμμα, ό,τι ανεφέρθη από το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Μας καταπλήσσει η ακρίβεια της εκπληρώσεως της προφητείας. Φυσικά, αυτή η καταστροφή της Βαβυλώνος-Ρώμης, αποτελεί ένα πρότυπο. Ένα πρότυπο που είναι για κάθε Βαβυλώνα-Ρώμη κατά τη διαδρομή της Ιστορίας, έως τα έσχατα.
Κάνει εντύπωση, αυτό είναι τώρα το περίεργον, πώς το θηρίον, σημειώσατε δε ότι με λεπτότητα αποφεύγει ο ιερός Ευαγγελιστής να κάνει περιγραφή του ρημάγματος της Ρώμης. Αποφεύγει! Εκείνο που είναι περίεργο είναι ότι η Ρώμη, ενώ ήτο θεμελιωμένη επί του σατανά, η πόρνη που κάθεται επάνω στο θηρίον, η πόλις αυτή, που τα φονικά σχέδια του σατανά εναντίον των Χριστιανών πιστά υπηρέτησε, η πόλις αυτή τώρα δέχεται την επίθεση των συμμάχων της και την επίθεση του διαβόλου. Η ιδία η Ρώμη, την επίθεση του διαβόλου! Του θηρίου. Γιατί αυτό; Φαίνεται πολύ περίεργο. Πάρα πολύ περίεργο, αγαπητοί μου. Το θηρίον στρέφεται εναντίον της Ρώμης; Πώς να σας το πω; Να το παραστήσομε έτσι: Η Ρώμη, η πόρνη γυναίκα, κάθεται επάνω στη ράχη του θηρίου. Να το ζωγραφίσουμε. Για μία στιγμή τα επτά κεφάλια του θηρίου με τα δέκα κέρατα, γυρίζουν και δαγκώνουν τον αναβάτη. Την πόρνη γυναίκα. Την κατασπαράσσουν. Περίεργο. Ο διάβολος; Αγαπητοί μου, αυτός είναι ο διάβολος… Δηλαδή για εκείνους που γνωρίζουν τις μεθοδείες του διαβόλου, δεν εκπλήσσονται καθόλου. Ο ίδιος ο Κύριος μας είπε ότι ο διάβολος είναι απ’ αρχής ανθρωποκτόνος· που σημαίνει ότι ο διάβολος σε χρησιμοποιεί στα κακοποιά σχέδιά του, υπόσχεται πολλά, αλλά κατόπιν σε ρίπτει στην καταστροφή. Είναι εκείνο που με μία φράση ο Κύριος είπε: «Ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει». Μία, θα λέγαμε, εννοιολογική παρήχηση αυτού του λόγου του Κυρίου είναι : «Διαβολομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα». Ή, αν θέλετε, «ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα». Το δεύτερο είναι καλύτερο. «Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα». Πώς τα σκορπάει ο διάβολος; Πώς ο Κύριος είπε ««Ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει»;. Δηλαδή «Αν δεν μαζέψεις μαζί μου», λέει ο Κύριος, «στην πραγματικότητα σκορπίζεις». Δηλαδή «μέσα στα έργα σου υπάρχει το στοιχείο της αυτοκαταστροφής, της αυτοφθοράς. Γιατί; Γιατί ο διάβολος αυτό κάνει. Σε βάζει να απομακρυνθείς από τον Χριστό. Και μετά να σε αφήσει να καταστραφείς πραγματικά». Αυτή είναι η συμπεριφορά του διαβόλου.
Και έρχομαι να σας δείξω μερικά πράγματα. Όταν ο διάβολος υποσχόταν στον Κύριο στην έρημο ότι θα του δώσει όλες τις βασιλείες της γης, εάν πέσει και τον προσκυνήσει, ήτανε μία απάτη. Διότι ο ίδιος ο διάβολος ήθελε να τρικλοποδίσει τον Κύριο και να τον οδηγήσει στην καταστροφή. Διότι τι είδε στο πρόσωπό Του; Είδε τον αντίπαλο. Μην πάτε μακριά. Ο Αντίχριστος, τι θα είναι; Θα είναι εκείνος ο οποίος θα έχει αποδεχθεί να προσκυνήσει τον διάβολο, δια να πάρει τις βασιλείες της οικουμένης. Εκείνο δηλαδή που ο Χριστός είπε στους πειρασμούς Του: «Ὕπαγε ὀπίσω μου Σατανᾶ. Κύριον τόν Θεόν σου μόνον λατρεύσεις»., ο Αντίχριστος θα ’χει φθάσει σε αλαζονεία τέτοια που θα ήθελε και αυτός να θεοποιηθεί· και κατόπιν ο διάβολος τον εγκαταλείπει και καταστρέφεται ο Αντίχριστος.
Όταν ακόμα ο διάβολος βάζει τους μάγους, τους πνευματιστάς και τους σατανιστάς και τους έχει υποχείριά και όργανά του, για να στρέφονται εναντίον των ανθρώπων και να τους καταστρέφουν, τι νομίζετε, αυτοί που είναι οι εκλεκτοί του σατανά, τους περιποιείται; Και αυτούς τους οδηγεί στην καταστροφή. Θυμούμαι κάποτε έναν στρατιώτη, μας διηγείτο, ήτανε κι αυτός παρών θα λέγαμε σε μία δαιμονική, θα λέγαμε, επίκληση, που έκανε κάποιος, κάποιος γνωστός του και του είχε πάρει κι αυτόν μαζί του και οι δαίμονες είπαν σ’ αυτόν τον κάποιον: Μάγος ήτο. Μάγος ήτο. «Τι τον πήρες αυτόν παρέα;». Αυτός ο στρατιώτης μας τα διηγείτο μέσα στον θάλαμο του 404 στρατιωτικού νοσοκομείου. Και την άλλη μέρα το πρωί του ΄δωσαν πολύ ξύλο οι δαίμονες αυτουνού, και την άλλη μέρα το πρωί του έδειχνε του στρατιώτου. Του λέει: «Κοίταξε την πλάτη μου». Ήταν γεμάτη από πληγές που του έκαναν οι δαίμονες. Τον διάβολο, αδερφέ μου, πιάνεις φίλο; Πηγαίνεις στην πόρτα του διαβόλου να πάρεις πληροφορίες; Να σου πει τούτη ή εκείνη την υπόθεση; Αν θα παντρευτείς ή όχι, αν θα γίνεις καλά ή όχι κλπ. Στου διαβόλου την πόρτα; Ο διάβολος θέλει το καλό σου; Πιάνεται ο διάβολος φίλος; Είναι δυνατόν ποτέ;
Αλλά παραβάλατε ακόμα θα ΄λεγα και τη σύγχρονη σατανολατρία. Αυτούς τους σατανιστάς· που καταλήγουν οι ίδιοι –τα διαβάζουμε στις εφημερίδες- καταλήγουν στον θάνατο, στα ναρκωτικά, και όλα αυτά ύστερα από μία οργιαστική σατανολατρία. Είναι φρίκη, φρίκη, φρίκη, μία περιγραφή σατανολατρίας. Και πόσοι από αυτούς πεθαίνουν, σκοτώνονται μεταξύ τους κλπ. Ενώ λατρεύουν τον διάβολο! Ο διάβολος εκεί τους οδηγεί.
Θυμηθείτε ακόμη, σε μία μεγαλύτερη κλίμακα τα πράγματα, θυμηθείτε παρακαλώ τη συμμαχία του Χίτλερ και του Στάλιν. Προκειμένου να κατασπαράξουν στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο την Πολωνία. Προκειμένου να κατασπαράξουν την Πολωνία. Και τι έκανε μετά ο Χίτλερ ενώ είχε συμφωνία με τον Στάλιν για να φάνε την Πολωνία; Μετά ο Χίτλερ εστράφη εναντίον του Στάλιν. Δηλαδή τι βλέπει κανείς εδώ; Μία δαιμονική συμπεριφορά. Αυτό κάνουν οι δαίμονες και αυτό εμπνέουν και εις τους αρχηγούς των κρατών. Για ένα αλληλοφάγωμα, αλληλοφάγωμα. Για τον διάβολο δεν υπάρχει συμμαχία. Αν υπάρχει συμμαχία, θα κρατήσει τόσο, όσο για να προπαρασκευαστεί όσο το δυνατόν περισσότερο το αλληλοφάγωμα. Σας θυμίζω εκείνο το γνωστότατο ανέκδοτο που αναφέρεται στον διάβολο και είναι βέβαια κάτι που αφορά όλους εμάς τους πιστούς, που χρησιμοποιεί, λέγει, ο διάβολος τρία εργαλεία, για να πειράξει τον άνθρωπο. Είναι το σουβλί, το πάπλωμα και το κουδούνι. Με το σουβλί έρχεται και σε τριβιλίζει στο αυτί και σου λέγει: «Κάντο αυτό, πηγαίνετε εκεί, πράξε αυτήν την πράξη, κλέψε από εκεί, πόρνευσε παραπέρα, μη φοβάσαι, μη φοβάσαι, μη φοβάσαι, έχω ένα ωραίο πάπλωμα και θα σε σκεπάσω, αν εσύ καταχραστής από το Δημόσιο ή το ιδιωτικό ταμείον, μη φοβάσαι, παίρνε λεφτά κι εγώ θα σε σκεπάσω, μη φοβάσαι καθόλου». Πείθεται ο ταλαίπωρος άνθρωπος και μόλις κάνει την κακή την πράξη, την κατάχρηση και τα λοιπά, και τον σκεπάζει ο διάβολος, δεν τον βλέπει κανένας, ο ίδιος ο διάβολος παίρνει το κουδούνι και φωνάζει, χτυπάει και λέγει: «Ελάτε τον έχω εδώ κάτω από το πάπλωμα, πιάστε τον!». Αυτός είναι ο διάβολος, αγαπητοί μου.
Έτσι εξηγείται θαυμάσια αυτή η περιγραφή που μας κάνει ο ιερός Ευαγγελιστής, πώς το θηρίο συμμαχεί με τους δέκα βασιλείς δια να απογυμνώσουν και να καταστρέψουν και ερημώσουν και κατακαύσουν την πόρνη γυναίκα, η οποία εξυπηρέτησε όσο καμία άλλη τα φονικά σχέδια του σατανά.
Αλλά ακόμα, υπάρχει και κάτι ακόμη. Ο Θεός αφήνει τα πράγματα να οδηγηθούν στο κακό. Διότι το κακό είναι κατά συγχώρηση που λέμε, κατά παραχώρηση του Θεού· διότι το κακό έχει μέσα του τα σπέρματα της αυτοκαταστροφής. Είδατε τι είπε εδώ ο ιερός Ευαγγελιστής; Ότι εστράφησαν εναντίον της πόρνης. Μάλιστα· τι γίνεται εδώ; Ο Θεός αφήνει τα πράγματα, διότι και τον διάβολο έκανε ελεύθερο και τον άνθρωπο έκανε ελεύθερο. Και ο καθένας παρασκευάζει εκείνο που νομίζει και θέλει. Όταν ο διάβολος ή ο άνθρωπος παρασκευάζει το κακό, τότε το παίρνει ο Θεός το κακό στα χέρια του και το κάνει εργαλείον τιμωρίας για τους ίδιους τους ανθρώπους. Ή για τον διάβολο. Αφήνει τον διάβολο να συμμαχήσει με τους δέκα βασιλείς, για να στραφεί εναντίον της Ρώμης. Δηλαδή επιτρέπει στον διάβολο να καταστρέψει τη Ρώμη. Το αφήνει ο Θεός. Αυτό δηλαδή δείχνει πώς ο Θεός κινείται. Χρησιμοποιώντας και το κακό δια να τιμωρήσει ή να παιδαγωγήσει. Δηλαδή η τιμωρία Του να είναι παιδαγωγική ή καταδικαστική. Και φυσικά, πρέπει να το τονίσουμε ότι ο Θεός δεν έχει ουδεμίαν μετοχή εις το κακόν, ούτε ο Θεός παρασκευάζει το κακό. Μην περάσει ποτέ από το μυαλό μας. «Πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων», που λέγει ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος. Από τον Θεό δεν υπάρχει κακό, δεν υπάρχει καν τροπής αποσκίασμα, δηλαδή μία μεταβολή σκιάς. Δεν υπάρχει τίποτα εις τον Θεόν, ο Θεός απλώς χρησιμοποιεί το υπάρχον κακό, το αφήνει, το παρασκευάζουν οι δαίμονες και οι άνθρωποι και το στρέφει εναντίον των για να τους τιμωρήσει. Να πώς το λέγει αυτό που σας είπα τώρα ο ιερός Ευαγγελιστής, κεφάλαιο 17, 17: «Ὁ γὰρ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν – ποίων αὐτῶν; Του θηρίου, του σατανά και των βασιλέων- ποιῆσαι τὴν γνώμην αὐτοῦ-Τι είναι η «γνώμη»; Είναι η βουλή του Θεού. Να εξυπηρετήσουν την βουλήν του Θεού. Δηλαδή το σχέδιο του Θεού-, καὶ ποιῆσαι μίαν γνώμην καὶ δοῦναι τὴν βασιλείαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ- «και να δώσουν οι βασιλείς την εξουσία τους στο θηρίο»· άρα, και αυτοί είναι αντίθεες δυνάμεις-, ἄχρι τελεσθῶσιν οἱ λόγοι τοῦ Θεοῦ».
Εδώ παρατηρούμε ότι κατά έναν σοφό πραγματικά και εκπληκτικό τρόπο, πώς ο Θεός χρησιμοποιεί το χαλκευόμενον υπό του διαβόλου και των ανθρώπων κακό. Ολόκληρη η ιστορία, αγαπητοί μου, του Ισραήλ είναι ακριβώς αυτό. Αμαρτάνει ο λαός, ο Θεός στέλνει αλλοφύλους, στέλνει φερειπείν τους αλλοφύλους Βαβυλωνίους. Και, λέει, «Θα σας στείλω αλλοφύλους από Βορρά. Τους Βαβυλωνίους. Και θα σας τιμωρήσω». Και τους τιμωρεί. Και λέει μετά ο Θεός: «Αλλά εσείς θα μετανοήσετε. Κι Εγώ μετά θα τιμωρήσω αυτούς που σας τιμώρησαν». Μα δεν έβαλε ο Θεός εκείνους να τους τιμωρήσουν. Διότι απλούστατα οι Βαβυλώνιοι είχαν αρπακτική διάθεση, επεκτατική, να φτιάξουν κοσμοκρατορία. Αφήνει ο Θεός αυτό το πράγμα, αφήνει να κυριευθούν οι Εβραίοι, διότι αμάρταναν απέναντι στον Θεό και εν συνεχεία συνέρχονται οι Εβραίοι, μετανοούν και τιμωρεί ο Θεός εν συνεχεία τους Βαβυλωνίους και τους καταστρέφει. Βλέπετε πώς ο Θεός κινείται; Ο Θεός απλώς το υπάρχον κακό το χρησιμοποιεί στα χέρια Του, όπως ο φαρμακοποιός χρησιμοποιεί τα δηλητήρια στα χέρια του, όχι βεβαίως με σκοπό να δηλητηριάσει, αλλά να θεραπεύσει.
Αυτό το «ἔδωκεν» του Θεού, «Ὁ γὰρ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν ποιῆσαι τὴν γνώμην αὐτοῦ», αυτό το «ἔδωκεν» του Θεού, σημαίνει αυτή την παραχώρηση όπως είδαμε και παρατηρούμε δύο στοιχεία. Το πώς φροντίζει ο Θεός διά τον κόσμον και πώς κυβερνά ο Θεός τον κόσμον. Πρόνοια και κυβέρνησις του κόσμου είναι ένα βαθύ μυστήριο αυτής της θείας σοφίας, που στις γενικές γραμμές έχει αποκαλυφθεί στους πιστούς. Το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Τι είναι το βιβλίο της Αποκαλύψεως; Αγαπητοί μου, το βιβλίο της Αποκαλύψεως είναι ένα παράθυρο να δούμε αυτό το μυστήριο. Αλλά εις τους πιστούς. Εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν και βλέπουν πώς ο Θεός κινείται μέσα στη Δημιουργία. Πώς κινείται μέσα στην Ιστορία. Σε ένα γενικό διάγραμμα. Θα αποκαλυφθεί όμως αυτό το σχέδιο του Θεού και στις λεπτομέρειές του, όταν θα τερματιστεί η Ιστορία και θα ζούμε μέσα εις την Βασιλείαν του Θεού. Δια τους απίστους; Δια τους απίστους υπάρχει άγνοια. Και μόνο γιατί δεν αντιλαμβάνονται ότι η Ιστορία έχει τέλος, και τη θεωρούν κυκλικήν την Ιστορίαν, ως επανερχόμενη, εκείνο το «οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους», αυτό έχει την αλήθειά του μέχρις ενός βαθμού. Αλλά αν δεχθώ ότι με αυτήν την θέση οι αιώνες είναι κυκλικοί, δηλαδή ξαναγυρίζουν στα ίδια πράγματα, τότε αναμφισβήτητα δεν δίδω τέλος στην Ιστορία. Αυτοί δεν βλέπουν τίποτε από το σχέδιο του Θεού μέσα στην Ιστορία.
«Ἂχρι τελεσθῶσιν οἱ λόγοι τοῦ Θεοῦ». «Όλα αυτά έως ότου», λέει, «ολοκληρωθούν, εκπληρωθούν οι λόγοι του Θεού», δηλαδή οι προφητείες του Θεού. Είναι εκείνο που είπε ο Ιησούς Χριστός: «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσεται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσιν». Ή: «Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ -άρα θα παρέλθει ο ουρανός και η γη-, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται». Θα γίνουν όλα. Πώς θα γίνουν όλα; Παραχωρεί ο Θεός, αφήνει ό,τι αφήνει, το κακό κ.λπ. έως ότου γίνουν όλα. Και όταν όλα εκπληρωθούν, τότε δίνει τέλος στην Ιστορία.
«Καὶ ἡ γυνὴ ἣν εἶδες ἔστιν ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἡ ἔχουσα βασιλείαν ἐπὶ τῶν βασιλέων τῆς γῆς». «Και η γυναίκα την οποία είδες είναι η πόλις η μεγάλη που έχει βασιλεία επάνω στους βασιλείς της γης». Με αυτόν, αγαπητοί μου, τον τελευταίο στίχο του 17ου κεφαλαίου και με την τελευταία ερμηνεία του αγγέλου, είναι η ακροτελεύτιος ερμηνεία του αγγέλου, γίνεται σαφές ότι η πόρνη που απησχόλησε ολόκληρο αυτό το κεφάλαιο είναι η Ρώμη. Η ιστορική Ρώμη. Σαφέστατα. Είναι αυτή, λέγει, που είναι βασίλισσα επί των βασιλέων. Και την εποχή εκείνη δεν υπήρχε καμία τέτοια πόλις, παρά η Ρώμη που ήτο πρωτεύουσα του απέραντου ρωμαϊκού κράτους. Αλλά φυσικά δεν περιοριζόμεθα μόνο εις την Ρώμην, είναι η κάθε, θα λέγαμε, μεγάλη πόλις, η οποία στέκεται αντίθεος και επιδρά επάνω εις τα έθνη, και μάλιστα εκείνη η οποία θα σταθεί κατεξοχήν η πόλις του Αντιχρίστου. Εκεί δηλαδή που θα κατοικήσει ο προσωπικός και ο έσχατος πλέον Αντίχριστος.
«Μετὰ ταῦτα εἶδον ἄλλον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἔχοντα ἐξουσίαν μεγάλην, καὶ ἡ γῆ ἐφωτίσθη ἐκ τῆς δόξης αὐτοῦ, καὶ ἔκραξεν ἐν ἰσχυρᾷ φωνῇ λέγων· ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, καὶ ἐγένετο κατοικητήριον δαιμονίων καὶ φυλακὴ παντὸς πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ φυλακὴ παντὸς ὀρνέου ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου».
Εισερχόμεθα εις το 18ον κεφάλαιον. Ετελείωσε συνεπώς με την φράσιν «μετὰ ταῦτα», ετελείωσε το προηγούμενον όραμα της πόρνης γυναικός, που κάθεται επάνω στο θηρίον, και έχομε αλλαγή της οπτασίας. Εμφανίζεται νέος άγγελος που έχει πολλήν εξουσίαν. Τούτο φανερώνει όχι μόνο τη δύναμή του, εάν υποτεθεί ότι αυτός ο άγγελος είναι συντελεστής της καταστροφής της Βαβυλώνος-Ρώμης για να διακηρύξει το «ἔπεσεν, ἔπεσεν ἡ Βαβυλὼν ἡ μεγάλη», αλλά δείχνει με αυτήν την λάμψιν του και την εξουσία του το κύρος του, το κύρος μάλλον και την αξιοπιστία δια την προφητεία της πτώσεως της Ρώμης. Διότι τη στιγμή που αυτά τα βλέπει ο ιερός Ευαγγελιστής, η Ρώμη μεσουρανεί, αγαπητοί μου. Ακούσατε; Η Ρώμη μεσουρανεί. Πράγματι, μέσα στον κολοφώνα θα λέγαμε, της δόξης και της ισχύος μιας αυτοκρατορίας, είναι πάρα πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς, ένας απλός άνθρωπος να φανταστεί την πτώση αυτής της αυτοκρατορίας. Θυμηθείτε οι παλιότεροι, όταν οι Γερμανοί κατακτούσαν τη μία χώρα μετά την άλλη στην Ευρώπη, ποιος ποτέ θα φανταζόταν ότι οι Γερμανοί θα έπεφταν. Κι όμως έπεσαν. Έτσι λοιπόν, που στο κάτω κάτω της γραφής, πόσο κράτησε η Γερμανική κατοχή στην Ευρώπη; Τέσσερα χρόνια. Βάλτε τώρα την ρωμαϊκή κατοχή που κράτησε μερικές εκατοντάδες χρόνια… Να πάρετε μία εικόνα. Ποιος μπορούσε λοιπόν να φανταστεί την πτώσιν αυτής της αυτοκρατορίας; Σε μια, λοιπόν, εποχή που είναι ο κολοφών της δόξης της, έρχεται να πει ο άγγελος: «Ἒπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη», που δείχνει κατά προφητικόν τρόπον -προφητικοί αόριστοι αυτοί- δείχνει ότι είναι σίγουρο ότι αυτή η αυτοκρατορία της Ρώμης θα πέσει. Είναι το προανάκρουσμα, το ήδη θα λέγαμε το προανάκρουσμα αυτής της πτώσης, το «ἔπεσεν, ἔπεσε». Το θυμόσαστε, ως προπαρασκευή δηλαδή της κρίσεως, το είχαμε δει στο 14ο κεφάλαιο και εκεί είδαμε το «ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη». Αλλά αυτή είναι η Ρώμη η οποία πέφτει. Πέφτει, γκρεμίζεται, όπως θα γκρεμίσει, αγαπητοί μου, και η αυτοκρατορία του Αντιχρίστου· που, θα λέγαμε, εικόνες αυτής της ισχύος του Αντιχρίστου είναι αυτά τα οποία θα λέγαμε ιστορικά.
Όμως επειδή η ώρα πέρασε, γι΄αυτό θα συνεχίσομε, πρώτα ο Θεός, την ερχομένη Κυριακή.
70η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
Όλες οι ομιλίες του βιβλίου
« Αποκάλυψις » εδώ ↓.
http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.
Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
