Γίνεσθε οἰκτίρμονες.

†.Η ευαγγελική διδασκαλία του πνευματικού βίου, αγαπητοί μου, είναι ανύποπτα ανωτέρα από κάθε άλλη ανθρώπινη διδασκαλία, κυρίως φιλοσοφική διδασκαλία, που θέλει να διορθώσει τον πνευματικό βίο του ανθρώπου.Έτσι, ο Χριστός, ο Κύριός μας, για να μας υπενθυμίσει το «κατ’εἰκόνα» και να ανορθώσει το «καθ’ ὁμοίωσιν», μας έδωσε και την ηθικήν διδασκαλίαν. Διακρίνομε δηλαδή τόσο την δογματικήν διδασκαλίαν, όσο και την ηθικήν διδασκαλίαν. Γιατί αυτό συνιστά τον σκοπό της ανθρωπίνης υπάρξεως· η ηθική διδασκαλία. Είναι ο δρόμος. Δεν είναι το τέρμα. Είναι ο δρόμος που θα μας οδηγήσει εις το να δεχθούμε, ό,τι ο Θεός έχει ετοιμάσει για μας. Και κυρίως είναι η θέωσις.

       Έτσι ο Κύριος εισάγει την έννοια της φιλανθρωπίας, με την κυριολεκτική, θα λέγαμε, σημασία και μας προτρέπει: «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες».

   Αυτά ακούσαμε, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου. Αδιάφορον της ηθικής στάθμης του άλλου, όποιος και να είναι αυτός, οφείλεις συ να τον αγαπάς και να τον φροντίζεις με κάθε τρόπο. Αυτές οι ηθικές θέσεις ήταν άγνωστες, αγαπητοί, εις τον αρχαίον κόσμον, που στο βάθος ήταν άσπλαχνος και σκληρός. Κανένα φιλανθρωπικόν ίδρυμα δεν υπήρχε στην αρχαιότητα. Αυτό που σήμερα λέμε Γηροκομείον, Βρεφοκομείον, Νοσοκομείον… Δεν υπήρχε τίποτα από όλα αυτά. Όλα αυτά είναι έργα του Χριστιανισμού. Ρίξτε μια ματιά σε καμία αρχαία πόλη, εννοείται προ Χριστού, είτε ελληνική και λεγομένη «πολιτισμένη», είτε βάρβαρη πόλη, δεν θα βρείτε πουθενά τέτοια ιδρύματα να υπάρχουν. Η πρόνοια η κοινωνική ήταν ανύπαρκτη, τελείως ανύπαρκτη. Η φιλανθρωπία ήταν άγνωστη. Και το σπουδαίον είναι ότι αυτός ο πνευματικός βίος, δεν έχει φιλοσοφικήν προέλευσιν ή εξάρτησιν. Παρ’ ότι φιλοτίμως βέβαια προ Χριστού, δικαιολογημένα, μπορούσαν οι φιλόσοφοι να λέγουν ηθικούς κανόνες, για να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων. Όπως λέει κάποιος ξένος ότι ο Σωκράτης δεν κατάφερε να διορθώσει ούτε τους ανθρώπους της γειτονιάς του. Βέβαια σπουδαία ήταν αυτά τα οποία έλεγαν, αλλά όλα αυτά δεν είχαν γνώμονα τον Θεόν. Ούτε εκ του Θεού εξηρτώντο. Συνεπώς ήτανε, θα λέγαμε, μία φιλοσοφία ανθρωπιστική, που ξεκινούσε από τον άνθρωπο, και προ Χριστού δικαιολογημένα, γιατί δεν υπήρχε η Αποκάλυψις, και φιλότιμη μάλιστα, αλλά ξεκινούσε από τον άνθρωπο για να φθάσει εις τον άνθρωπο και με τον τρόπο αυτόν δεν υπήρχε εξάρτηση από τον Θεό, εις τρόπον ώστε οι άνθρωποι να έχουν αυθεντία εις τον τρόπο του βιώματός των. Γιατί ο Θεός είναι βεβαίως Αυθεντία, έχει το κύρος.

      Έτσι ο Κύριος είπε, συμπερασματικά απ’ όλα εκείνα τα οποία προηγουμένως ανέφερε, δηλαδή «Δανείζετε», λέει, «μηδέν ἀπελπίζοντες»· είναι και στην Παλαιά Διαθήκη αυτό, το «να δανείζετε». «Ἀπελπίζω» θα πει: «ελπίζω από». Δεν έχει την έννοια του «απελπίζουμε» στη σύγχρονη έννοια του όρου, αλλά «ελπίζω από». Δηλαδή δεν θα πάρετε τόκον. Δεν θα έχετε ελπίδα ότι θα δώσω μεν αυτά αλλά θα πάρω τον τόκο, θα πάρω περισσότερα από το κεφάλαιον το οποίον εδάνεισα. Και όταν λέμε «δανείζω», σημαίνει, προϋποθέτει το ρήμα ότι θα πάρω πίσω το κεφάλαιο. Βέβαια εκείνος που δανείζει, ας το ξέρομε, να είναι έτοιμος κάποτε να μην του επιστραφεί ούτε το κεφάλαιον. Να είμεθα έτοιμοι γι΄αυτό, σας το είπα. Θα δώσομε όμως χρήματα, ό,τι χρειαστεί ο άλλος. Δεν πειράζει αν δεν είναι σε θέση να μας επιστρέψει. Εξάλλου δεν θα δώσουμε καμία ολόκληρη περιουσία. Ούτε ακόμη- έμεινα σ’ αυτό το «δανείζω»- ούτε ακόμη θα δανείζουμε εις τρόπον ώστε ο άλλος να κάνει βιομηχανίες, εταιρείες…όχι. Όχι. Ας πάει να βρει απ’ όπου θέλει χρήματα, αυτός που θέλει να κάνει περιουσία και να αυξήσει τα αγαθά του. Όχι. Θα δανείσομε σε εκείνον ο οποίος έχει ανάγκη. Και που δεν μπορεί να πάρει ίσως-ίσως ούτε το ψωμί του. «Μηδέν ἀπελπίζοντες».

     Και μάλιστα η Παλαιά Διαθήκη λέγει το εξής: «Αν σου αφήσει ενέχυρον», λέει, «το παλτό του», δηλαδή το ιμάτιό του, το οποίο ήταν, θα λέγαμε, δίκην παλτού το ιμάτιον, το εξωτερικό αυτό κάλυμμα που είχε ο άνθρωπος, «πρόσεξε» –επειδή χρησιμοποιείτο αυτό και σαν κουβέρτα τη νύχτα σε πολλούς ανθρώπους, φτωχούς ανθρώπους, το ιμάτιον, «πρόσεξε, θα το κρατήσεις ενέχυρο μέχρι το βράδυ. Μετά θα το επιστρέψεις. Γιατί όταν ο άνθρωπος δεν έχει να σκεπαστεί και γογγύσει, αυτό δεν θα είναι εις βάρος σου;». Είδατε φιλανθρωπία; Από τον Θεό πάντοτε.

     Ωστόσο, το συμπέρασμα σε όλα αυτά που είπε, να αγαπάμε τους εχθρούς μας, τούτο ή εκείνο, το συμπέρασμα: «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί». «Τοῦτο ἐστίν ὃ λέγει, ἐξισοῦται πῶς δυνάμεθα τῷ Θεῷ», λέγει εδώ ο Ιερός Χρυσόστομος, «τό ἐλεεῖν καί οἰκτίρειν. Οὐκ εἶπεν, ἐάν νηστεύσητε, ὃμοιοι ἐστέ τῷ Πατρί ὑμῶν, οὐκ εἶπεν ἐάν παρθενεύσητε, οὐδέ εἶπεν ἐάν εὒχησθε, ὃμοιοι ἐστέ τῷ Πατρί ὑμῶν» . Αλλά τι; «Γίνεσθε οἰκτίρμονες». «Δεν θα ομοιάσεις», λέει, «του Θεού, εάν παρθενεύσεις, εάν νηστεύσεις, εάν, τέλος πάντων, αλλάξει η διαγωγή σου απέναντι στον Θεό. Αλλά τι είπε;», λέει ο Ιερός Χρυσόστομος· «Αυτό που θα σε κάνει ίσον με τον Πατέρα, εννοείται στην ποιότητα. Τι; Γίνεσθε οικτίρμονες». Εάν γίνομε οικτίρμονες προς πάντας, άνευ διακρίσεως, όπως σας είπα στην αρχή, τότε εξισούμεθα κατά κάποιον τρόπο με τον Θεόν, γιατί Εκείνος είναι οικτίρμων, προς τους ανθρώπους και μάλιστα προς τους αχαρίστους ακόμη. Μπορεί να βρέξει ο Θεός και να μην πούμε ένα ευχαριστώ εις τον Θεόν. «Α», λέμε, «α, έβρεξε, α…ωραία, το χωράφι μου, α, καλά». Άνθρωπε, σήκωσε το κεφάλι σου προς τον ουρανό και πες εις τον Θεόν ένα ευχαριστώ. «Γιατί λέει ο Θεός», λέει ο Κύριος, «ανατέλλει τον ήλιόν Του και βρέχει και για τα χωράφια των πονηρών ανθρώπων και για τα χωράφια των ευχαρίστων ανθρώπων, των ανθρώπων που είναι ευχάριστοι, δηλαδή δεν είναι αχάριστοι».

      Αλλά τι θα πει οικτίρμων; Αυτός που έχει αισθήματα οίκτου ή συμπαθείας ή ελέους ή λύπης προς τον άλλον άνθρωπο, ξαναλέγω δια τρίτην φοράν, ανεξάρτητα από κάθε ιδιοτέλεια προς τον άλλον άνθρωπον. Αυτόν τον συμπαθώ, τον βοηθώ· τον άλλον δεν τον συμπαθώ, δεν τον βοηθώ. Δηλαδή σε όποια ηθική κατάσταση και ποιότητα μπορεί να βρίσκεται ο άλλος άνθρωπος. Έτσι, «οἰκτίρμων», λέει ο Απόστολος Παύλος, «σπλάχνα οἰκτιρμῶν». Διότι εθεωρείτο ότι εδώ εις τα σπλάχνα του ανθρώπου, όπου είναι η καρδιά, όπου είναι τα ευγενή, θα λέγαμε, όργανα, μέσ’ τον άνθρωπο, είναι εκείνα τα οποία, πραγματικά στρέφονται προς τον άλλον άνθρωπο. Κι εκεί φωλιάζει το να είσαι οικτίρμων άνθρωπος.

     Έτσι οικτίρμων είναι ο Θεός ως ελεήμων, και ως πλήρους ελέους προς τα δημιουργήματά Του· και που αποτελεί για τους ανθρώπους ένα αρχέτυπον μιμήσεως. Διότι αν πούμε αυτός ο άνθρωπος για μένα είναι αρχέτυπον, άνθρωπος είναι. Θα υστερεί. Μπορώ βέβαια να πάρω παραδείγματα κι από ανθρώπους που έχουνε σπλάχνα οικτιρμών. Αλλά κυρίως θα πάρω από τον Θεόν. Γιατί, ξαναλέγω, οι άνθρωποι είναι άνθρωποι και κάπου μπορούν να υστερούν· ενώ ο Θεός βεβαίως δεν υστερεί.

     Για να εκτιμήσομε και για να συνειδητοποιήσομε τι σημαίνει ότι ο Θεός είναι οικτίρμων, ώστε να Τον μιμηθούμε, κατά την προτροπήν του Κυρίου μας, «όπως», λέει, «ο Πατήρ σας είναι οικτίρμων», θα αναλύσομε κάποιες θέσεις από τον 102^ον Ψαλμόν, που εμφανίζει τον Θεόν πράγματι οικτίρμονα. Θα δούμε τον Ψαλμόν αυτόν. Μερικές μόνο θέσεις θα πάρομε.

    «Οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος», λέγει ο Ψαλμός, «μακρόθυμος καὶ πολυέλεος». Ότι ο Κύριος είναι ἐλεήμων, οἰκτίρμων, λυπάται τον άνθρωπο που είναι δυστυχής. Και είναι και μακρόθυμος. Δηλαδή αναβάλλει την οργή Του. Γιατί βέβαια μην ξεχνάμε μία θέση βασικοτάτη, βασικοτάτη. Είναι η εξής: Ο Θεός είναι και αγάπη, αλλά είναι και τιμωρός. Είναι δίκαιος. Έχει αγάπη, αλλά είναι και δίκαιος. Και η μία ιδιότητά Του δεν αναιρεί την άλλη ιδιότητά Του. Αλλά αναβάλλει όμως να τιμωρήσει, για να έρθουν σε συναίσθηση οι άνθρωποι και να μετανοήσουν. Αυτό θα πει «μακρόθυμος». «Αναβάλλω την τιμωρία εις τον άνθρωπο, μήπως μετανοήσει ο άνθρωπος αυτός». Και πολυέλεος. Δηλαδή έχει μέσα Του σε έναν μεγάλο αριθμό, σε ένα πλήθος και ποιότητα και αριθμό, το έλεός Του, το οποίον δίδει στους ανθρώπους.

     Ανάλυσις λοιπόν του «οἰκτίρμων» είναι αυτός ο στίχος του 102^ου ψαλμού. Και είναι, όπως σας είπα, οι χαρακτηρισμοί, αν αναλύσομε, εννοείται, «ἐλεήμων», «μακρόθυμος», «πολυέλεος». Αυτά είναι επιμέρους αναλυόμενα στοιχεία των οικτιρμών. Και αυτά γράφονται στην Παλαιά Διαθήκη, σημειώσατέ το· που είναι παιδαγωγός εις Χριστόν η Παλαιά Διαθήκη. Διότι η διάστασις του πολυελέου του Θεού είναι η Ενανθρώπησις. Το μέγα έλεός Του, το κορυφαίον, είναι η Ενανθρώπησις. Να πώς το λέγει αυτό και το γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον -τόσο, λέει, πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμον-, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον». Όλα τα άλλα, να βρέξει ο Θεός, να βγάλει τον ήλιο Του, να σου δώσει να φας, είναι μικρά και επιμέρους στοιχεία του ότι είναι πολυέλεος. Αλλά το κορυφαίο, ποιο είναι; Ότι έστειλε τον Υιόν Του να σώσει τον κόσμο.

    Ποίες είναι οι πτυχές των οικτιρμών του Κυρίου; Ακούστε. Συνέχεια: «Οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται, οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ». Τι θα πει αυτό; Ο Θεός μπορεί να εξοργιστεί μαζί μας. Και να προβεί και σε τιμωρία. Αλλά δεν θα το κρατήσει έως το τέλος αυτό. Δηλαδή θα είναι πάντοτε εκείνο που σας είπα προηγουμένως· ότι θα είναι μακρόθυμος. Θα περιμένει. Μήπως επιστρέψει ο αμαρτωλός. Και δεν μας συμφέρει, αγαπητοί μου, να υποβάλομε την μακροθυμίαν του Θεού, ας το πούμε, ας το πούμε, πώς να το πούμε, σε πειρασμό. Να εξαντλήσομε, δηλαδή, τη μακροθυμία του Θεού. Να το προσέξομε. Μη λέμε «Α, ο Θεός είναι αγαθός κι εγώ μπορώ να αμαρτάνω και να αναβάλω διαρκώς τη διόρθωσή μου». Όχι.

       «Οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ». Τι θα πει αυτό; Θα πει ότι δεν θα μείνει με μῆνιν, δηλαδή με οργή ως το τέλος. Όχι. Είναι φιλάνθρωπος ο Κύριος. Και θα μας λυπηθεί. Έτσι αναβάλλει διαρκώς, θα λέγαμε, την οργή Του. Κι όπως λέγει ο Μέγας Αθανάσιος ότι έστειλε τον μονογενή Υιόν Του δια να αθετήσει την φθοράν. Όταν ο Χριστός λέει «Δεν ήρθα να κρίνω τον κόσμον, αλλά ίνα σώσω τον κόσμον», κι όμως ο Ίδιος είπε ότι «θα έρθω να κρίνω τον κόσμον». Πότε; Εις το τέλος. Εις το τέλος. Ας το προσέξομε αυτό. Μακροθυμεί, είπαμε ο Κύριος. Ούτε εις τον αιώνα· ούτε στον παρόντα, εννοείται, αιώνα. Ο παρών· γιατί εδώ είναι το προσκήνιον κάθε δοκιμασίας μας. Μηνιεῖ. Θα μείνει με μῆνιν, με οργήν εναντίον μας. Αλλά μας συγχωρεί. Τούτο μόνο να θυμηθούμε, αγαπητοί. Ό,τι να έχομε διαπράξει, όταν προσέλθομε εις τον πνευματικόν και ζητήσομε συγχώρεση από τον Θεό, διά του πνευματικού, δεν συγχωρεί ο Θεός; Αρκεί να έχομε πράγματι μετάνοια. Αρκεί να μην κρυβόμαστε, να μην ψευδόμεθα. Θα μου πείτε «Είναι δυνατόν στην εξομολόγηση να ψευδόμεθα;». Πολλές φορές, για να δημιουργήσουμε μίαν καλήν εντύπωσιν εις τον πνευματικόν, μπορούμε κι αυτό να το μετέλθουμε. «Αλλά άνθρωποι, άνθρωποι», θα λέγαμε, «ο πνευματικός είναι άνθρωπος. Μπορεί να ξέρει το εσωτερικό σου; Το βλέπει μόνον ο Θεός. Κι αν έχεις ειλικρίνειαν, ποτέ δεν θα φθάσεις να θέλεις να δικαιολογείσαι ή να ψεύδεσαι και εις αυτήν την Εξομολόγησιν. Αλίμονό σου. Καλύτερα να μην εξομολογηθείς, παρά να θέλεις να ψευσθείς εις τον Θεόν». «Θεός», λέγει η Αγία Γραφή, «οὐ μυκτηρίζεται». Μυκτηρίζω θα πει εμπαίζω. Ήταν ένας τρόπος κοροϊδίας των αρχαίων Εβραίων να πιάνουν τα ρουθούνια τους. Τα δικά μας τα παιδιά βγάζουν τη γλώσσα τους. Και κοροϊδεύουν. Εδώ να πιάνεις τα ρουθούνια σου και να μιλάς, να μονολογείς και ακόμη να κάνεις φσου, φσου, απ’ τη μύτη σου. Αυτό θα πει μυκτηρίζω. «Ο Θεός», λέγει, «δεν μυκτηρίζεται, δεν εμπαίζεται ο Θεός». Έχεις πολύ λανθασμένη, αδελφέ μου, αντίληψη περί του Θεού.

      Και συνεχίζει ο Ψαλμός: « Οὐ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν, οὐδὲ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν, ὅτι κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆς γῆς ἐκραταίωσε Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν· καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν».

    Παίρνει δύο μέτρα, δύο αποστάσεις. Ο Θεός, λέει, είναι τόσο οικτίρμων, μας συγχωρεί, όσο απέχει η ανατολή από τη δύση. Μία εικόνα. Δεύτερη εικόνα: Όσο απέχει η γη από τον ουρανό. Είναι εκείνο το χαριτωμένο χαριτωμένο που λέμε σε ένα μικρό παιδάκι: «Με αγαπάς;(πολύ μικρό παιδάκι). Με αγαπάς;». «Σε αγαπώ». «Πόσο;». Και ανοίγει τα χέρια του και λέει: «Τόσο σε αγαπάω». Ε, αυτό το «τόσο» εις τον Θεόν είναι η ανατολή με την δύση, η γη με τον ουρανόν.

     Έτσι ο Κύριος, δεν μετρά τα ελέη Του με το βάρος των αμαρτιών μας. Εννοείται, εάν μετανοήσουμε. Βέβαια να σας πω εδώ τι έκανε ο αρχαίος κόσμος για να εξιλεωθεί έναντι, αν το θέλετε, ψευδών θεών; Έκανε θυσίες. Έκανε ακόμη και ανθρωποθυσίες. Ναι, ναι. Θυμηθείτε την Ιφιγένεια. Για να πάει καλός καιρός, να ταξιδέψουν εις την Τροία κ.λπ. Ακόμη, έκανε εκατόμβες. Τι ήταν η εκατόμβη; Άνοιγαν ένα μεγάλο τετράγωνο λάκκο, έβαζαν επάνω δοκάρια κι επάνω εκεί στα δοκάρια έσφαζαν εκατό βόδια! Εκατό βόδια; Ολόκληρη περιουσία. Κι εκείνος που ήθελε να εξιλεωθεί ήταν κάτω από τα δοκάρια και το αίμα των βοών, των βοδιών έπεφτε επάνω στην κεφαλή του. Ακούτε; Λέει ο Απόστολος Παύλος: «Ούτε το αίμα τράγων και βοών κ.λπ. ωφελεί τίποτα». Ήταν τύπος της θυσίας του Χριστού. Πολύ απλά, έχυσε ο Κύριος το αίμα Του. Μετενόησες; Εξομολογήθηκες; Θα πας να κοινωνήσεις. Τι ωραίο! Ούτε εκατόμβες, ούτε ανθρωποθυσίες, ούτε απολύτως τίποτε.

     Σημειώσατε, όποτε εξέκλιναν σε ειδωλολατρία οι Εβραίοι, θυσίαζαν ακόμη και τα παιδιά τους! Ακούσατε;Τα παιδιά τους. Τι ήταν, παρακαλώ, ο Βάαλ; Ήταν ένα τενεκεδένιο άγαλμα, τενεκεδένιο, σιδηρούν, και είχε σαν καμινάδα ήτανε κι έβγαινε ο καπνός από πάνω, από κάτω η φωτιά, είχε τις αγκάλες του ανοιχτές ο Βάαλ, κι εκεί έριχναν τα μικρά παιδιά τους, τα οποία όταν έβλεπαν τι γίνεται, το ένα παιδί με το άλλο, ξέρετε, συνεννοείται, επικοινωνεί, τσίριζαν, κυριολεκτικά τσίριζαν τα παιδιά... Και ρίχναν τα μικρά παιδιά στην αγκαλιά του αγάλματος του σιδερένιου, του πυρακτωμένου, για να καούν. Σου ζητάει ο Θεός τέτοια πράγματα; Ο ίδιος ο Θεός δεν είναι Εκείνος ο Οποίος εστηλίτευσε αυτήν την κατάσταση; Τι; Θα μετανοήσεις και θα αλλάξει η ζωή σου. Αυτό είναι όλο.

     Ακόμα, λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, λέει το εξής: «Εάν οι αμαρτίες σου είναι πολλές- έρχονται πολλοί και λένε: ‘’Έχω πάρα πολλές αμαρτίες’’- ξέρεις πώς μοιάζει το έλεος του Θεού; Με έναν ωκεανόν. Ξέρεις πώς μοιάζουν οι αμαρτίες σου; Μοιάζουν με μερικές σπίθες φωτιάς. Τι λες, αν πέσουν οι σπίθες μέσα στον ωκεανό, δεν θα σβήσει αυτή η φωτιά;». Και λέει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Τι λέγω, ωκεανός; Ο ωκεανός έχει όρια». Πάρτε από την Ευρώπη, φερ’ ειπείν, τον Ατλαντικό ωκεανό. Πού τερματίζει; Τερματίζει στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Ο ωκεανός», λέει, «έχει όρια. Το έλεος του Θεού δεν έχει όρια». Αυτά μας λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, αγαπητοί. Έτσι, θα πρέπει να προσέξομε πολύ.

     Λέει ακόμα ένα σημείο: «Τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν σου». Ναι. Από τη φθοράν του σώματος και την φθοράν της ψυχής. Όπως είναι τα δυστυχήματα. Όπως είναι οι συντυχούσες αμαρτίες. Όπως είναι, όπως είναι η εμπερίστατος αμαρτία· η οποία πραγματικά φθείρει, λιώνει τον άνθρωπο και στην ψυχή και στο σώμα. «Τὸν στεφανοῦντά σε», λέει άλλο σημείο, «ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς». Είναι ο στέφανος της Βασιλείας του Θεού. Αφού προηγουμένως εδώ στη Γη στεφανώθηκες με την προαίρεσή σου την αγαθή. Και θα ‘ρθει η ώρα που ο Θεός θα σου δώσει τη Βασιλεία Του. Και τι μπορεί να συγκριθεί με τη Βασιλεία του Θεού;

    Τέλος, αν υπάρχει τέλος, «τὸν ἐμπιπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν σου». «Αυτός», λέει, «ο Οποίος χορηγεί, χορταίνει, γεμίζει με αγαθά εκείνο που επιθυμείς». Και «ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου». Αυτό που το λέει τόσο ωραία ο Δαβίδ. «Θα γίνεις καινούριος σαν τον αετό». «Ο αετός», λέγει, «ανακαινίζεται, ανανεώνεται ο αετός, έτσι η νεότητά σου θα ανακαινισθεί, θα γίνει καινούρια και καινούρια». Και μάλιστα, επιτραπείτω μοι να σας πω και τούτο, γιατί μερικοί, όταν είναι νέοι άνθρωποι, νομίζουν ότι θα κερδίσουνε τον κόσμον αυτόν, αν τον απολαύσουν. «Τώρα», λέει, «που είμαι νέος. Άμα γεράσω, πάει πια». Ξέρετε τι λέει ο Δαβίδ πάνω σ’αυτό; Λέει: «Τόν εὐφραίνοντά μου τήν νεότητα». «Αυτός που ευφραίνει τη νεότητά μου». Παλικάρι μου, κοπέλα μου, μην πας σ’ αυτά τα βαλτονέρια για να βρεις την ευχαρίστηση και τη χαρά. Εκείνος που ευφραίνει τη νεότητά σου, είσαι έφηβος, είσαι νέος, είναι μόνον ο Θεός. Τίποτε άλλο. Μόνον ο Θεός. Όλα τ’ άλλα είναι πραγματικά μία απάτη.

    Αγαπητοί, «οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος». Γι΄αυτό θέλει τα γνήσια παιδιά Του να είναι κι αυτοί οικτίρμονες στους συνανθρώπους των. Ν’ αγαπούν  τους συνανθρώπους των, όπως και να είναι. Ο Κύριος μάς είπε: «Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν». Και αυτή η τελειότης βεβαίως είναι στα μέτρα του ανθρώπου, όσο τούτο είναι δυνατόν. Άλλο είναι η τελειότητα του Θεού και άλλο η τελειότητα του ανθρώπου. Οφείλει όμως, οφείλει να αντιγράφει τον Θεόν ως Πατέρα Του, να είναι τέλειος και οικτίρμων. Τι είναι λοιπόν τελειότης, που μας καλεί ο Κύριος να επιτύχομε; Τι είναι η τελειότης; Να γίνομε οικτίρμονες. Είναι η αγάπη που θα έχει κάνει καινούρια, ολόκληρη τη ζωή μας. Αμήν.

851η ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας " Ομιλίες Κυριακών " 🔻
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἱστορική γραμμή τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας καί ἡ γραμμή τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας.

 

†.Βρισκόμαστε στο 13ο Κεφάλαιο της Αποκάλυψης, όπου αναφέρεται η περιγραφή τού αντίχριστου από τον ιερό Ευαγγελιστή Ιωάννη.

   Είδε θηρίο αναδυόμενο από τη θάλασσα “ […] καὶ τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ἄρκου καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος. Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην.” Δηλαδή “και το θηρίο που είδα έμοιαζε με πάρδαλη, τα πόδια του ήταν σαν πόδια αρκούδας, το στόμα του ήταν σαν στόμα λιονταριού κ ο δράκος έδωσε στο θηρίο τη δική του τη δύναμη κ τον θρόνο του κ μεγάλη εξουσία”. Είναι, πράγματι, μια φοβερή περιγραφή, όπως μάς τα λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Το θηρίο που βλέπει ο ιερός Ευαγγελιστής είναι μία επιτομή των τεσσάρων θηρίων που ανεβαίνουν από τη μεγάλη, τη Μεσόγειο Θάλασσα, που είδε σε όραμα ο Δανιήλ κ που μας περιγράφει στο 7ο Κεφάλαιο του βιβλίου του.

   Πάντα κατά το όραμα του Δανιήλ, το πρώτο θηρίο ήταν λέαινα κ αντιπροσώπευε τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία. Το δεύτερο θηρίο ήταν άρκτος, αρκούδα, κ αντιπροσώπευε την Ινδοπερσική Δυναστεία (Αυτοκρατορία). Το τρίτο θηρίο ήταν πάρδαλη κ αντιπροσώπευε τη Μακεδονική Ελληνική Αυτοκρατορία τού Μεγάλου Αλέξανδρου. Το τέταρτο θηρίο δεν ονοματίζεται, γιατί είναι αλλόκοτο, δυσπερίγραπτο κ τερατώδες. Κ αντιπροσωπεύει τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

   Το τέταρτο θηρίο, όπως βλέπει ο Δανιήλ (κ μας περιγράφει στο 7ο Κεφάλαιο του βιβλίου του) είχε δέκα κέρατα. Σε μια στιγμή βλέπει ο Δανιήλ να ξεφυτρώνει ένα φοβερό μικρό κέρατο ανάμεσα στα δέκα, που, με την παρουσία του ξεριζώθηκαν τρία κέρατα. Και σημειώνει ο Δανιήλ: “ […] και ιδού οφθαλμοί ωσεί οφθαλμοί ανθρώπου εν τω κέρατι τούτω και στόμα λαλούν μεγάλα. […] Εθεώρουν και το κέρας εκείνον εποίει πόλεμον μετά των Αγίων και ίσχυσε προς αυτούς” . Να, λέει, μάτια σαν ανθρώπινα σ’ εκείνο το μικρό κέρατο, που είχε στόμα κ λαλούσε μεγάλα πράγματα. Αυτά έβλεπα. Κ το κέρατο εκείνο έκανε πόλεμο με τους Αγίους, τους οποίους κ νίκησε! Κ, όπως ερμηνεύει, Άγγελος, εκεί, στον Δανιήλ, ότι το κέρατο εκείνο είναι βασιλεύς, που, σημειώνει, τώρα, στο κείμενο, “λόγους προς τον Ύψιστον λαλήσει και τους Αγίους Υψίστου παλαιώσει και υπονοήσει τού αλλοιώσαι καιρούς και νόμον και δοθήσεται εν χειρί αυτού έως καιρού”, κατά την ερμηνεία τού Αγγέλου. Αυτός, λέει, ο “βασιλεύς”, αυτό το κέρατο το περίεργο, που ξεφύτρωσε, αυτός, (δηλαδή) ο “βασιλεύς”, θα λαλήσει, θα βγάλει απ’ το στόμα του υβριστικούς λόγους εναντίον τού Θεού. Και τους Αγίους τού Θεού θα τους παλαιώσει, δλδ θα του καταρρακώσει, θα τους εξουθενώσει! Θα τους παραμερίσει, θα τους διώξει! Κ θα σκεφτεί αυτός ο “βασιλεύς” να αλλοιώσει τη φύση και τον Νόμο τού Θεού! Δλδ να αλλοιωθεί όχι μόνον ο ηθικός, ο εξ αποκαλύψεως νόμος αλλά κ ο φυσικός νόμος. Φυσικός νόμος είναι, πχ, η μάνα να μη σκοτώνει το παιδί της. Φυσικός, βιολογικός νόμος στα αισθήματα κ των ζώων. Είδατε ποτέ καμιά μάνα ζώο να πνίγει το ζωάκι της; Όχι! Είναι φυσικό πράγμα!

   Αυτός θα υπονοήσει να αλλοιώσει, ν’ αλλάξει, και την φυσική ηθική κ την εξ αποκαλύψεως ηθική. Όπως, για παράδειγμα, η ομοφυλοφιλία, που δεν χρειάζεται να έχουμε εξ αποκαλύψεως νόμο, ο φυσικός νόμος κ η φυσική ηθική το υπαγορεύει αυτό. Όπως κ το θέμα τής μοιχείας. Υπάρχουν ζώα που είναι με έναν σύζυγο. Τα χελιδόνια, τα περιστέρια, οι πελαργοί κ τόσα άλλα! Έχουν έναν σύζυγο! Έναν! “Και δοθήσεται εν χειρί αυτού” θα του δοθεί η εξουσία να τα κάνει αυτά όλα 3,5 χρόνια.

   Η περιγραφή αυτή τού Δανιήλ συμπίπτει με την περιγραφή που μας κάνει ο ιερός Ευαγγελιστής κ πρόκειται για τον αντίχριστο. Ώστε, για τον αντίχριστο, σαφέστατα, μιλά κ ο Δανιήλ. Το ότι τοποθετεί ο Δανιήλ τον αντίχριστο στην 4η Ρωμαϊκή Δυναστεία αυτό (το κάνει) πολύ σωστά, γιατί οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες ήταν διώκτες των Χριστιανών κ, συνεπώς, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ενεργεί ως αντίθεος δύναμη. Όμως, η περιγραφή δεν εξαντλείται στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά επεκτείνεται στον τελικό των εσχάτων αντίχριστο, τύπος τού οποίου είναι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με την καισαρολατρία της. Το υπογραμμίζω αυτό.

   Το μυστήριο της ανομίας, που είναι ο ερχομός του αντίχριστου, ήδη ενεργείται στην Παλαιά Διαθήκη. Το βλέπουμε στον Δανιήλ. Αλλά αυτό συμβαίνει διότι ενεργούσε στην Παλαιά Διαθήκη κ η Άκτιστη Ενέργεια του Τίμιου Σταυρού. Όταν πέρασαν οι Ισραηλίτες από την Ερυθρά Θάλασσα, πέρασαν με την Άκτιστη Ενέργεια κ Δύναμη του Τίμιου Σταυρού, του Οποίου η Άκτιστη Ενέργεια είναι άναρχη -όλες οι Ενέργειες του Θεού είναι άναρχες, δηλαδή αιώνιες- και προηγείται τού ιστορικού Σταυρού. Όπως χτύπησε το ραβδί του, πρώτα για να κοπεί στη μέση η θάλασσα κ μετά για να ενωθεί η θάλασσα, αποτέλεσε, με την κίνηση αυτήν, ο Μωϋσής, με το ραβδί του, το σημείο τού Τίμιου Σταυρού. Ή στην έρημο με τα φίδια, που ύψωσε τον όφιν επί σταυρού κ.τ.λ. .

   Αλλά τα δύο αυτά μυστήρια -της ευσέβειας κ ανομίας- ξεκινούν κ ενεργούν από τους πρώτους απογόνους τού Αδάμ. Αυτά τα μυστήρια της ευσέβειας κ της ανομίας ήδη περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη. Το Μυστήριο της ευσέβειας είναι η ΠΙΣΤΗ. Αλλά το μυστήριο της ευσέβειας είναι και η ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Ακούστε πώς το λέει ο Απόστολος Παύλος (Α’ Τιμόθεος, 3,9) : “έχοντες το μυστήριον της πίστεως εν καθαρά συνειδήσει”. Η πίστη δεν είν’ απλώς ένα φαινόμενο “πιστεύω στον Θεό”. Είναι ένα μυστήριο, που ενεργείται μέσα στον κόσμο κ με την Ενέργεια την Άκτιστη του Τίμιου Σταυρού. Θα ήταν αδιανόητο να πιστέψουν οι άνθρωποι στον Θεό, αν δεν ενεργούσε η Δύναμη του Τίμιου Σταυρού. Κ στην Παλαιά κ στην Καινή Διαθήκη, σ’ όλο το μήκος τής Ιστορίας.

   Αλλά κ στην Πρώτη προς Τιμόθεον Επιστολή ο Απόστολος Παύλος (3,16) μάς λέει: “και ομολογουμένως μέγα εστί το τής ευσεβείας μυστήριον”. Ποιο είναι το μυστήριο της ευσέβειας; Δείτε το σε μια θαυμαστή περιληπτικότητα! “Θεός εφανερώθη εν Σαρκί, εδικαιώθη εν, Πνεύματι” (δικαιώθηκε ο Θεός που σαρκώθηκε από το Άγιο Πνεύμα, με τα έργα τού Ιησού Χριστού, τα θαύματα κ.τ.λ.) ” -για πρώτη φορά στην ιστορία των Αγγέλων έγινε ορατός ο Θεός εν την ενανθρωπίσει- “εκηρύχθη το άπλωμα του Χριστιανισμού σ’ όλον τον κόσμο κ της εκκλησίας, έγινε πιστευτός στον κόσμο κ “ανελήφθη εν δόξη” . Έφυγε πάλι. “Εφανερώθη εν σαρκί, ανελήφθη εν δόξη.” Μπήκε στην Ιστορία, βγήκε από την Ιστορία. Αυτό είναι το μυστήριο της ευσέβειας.

   Αν έπρεπε αυτήν τη θαυμαστή περίληψη του Απόστολου Παύλου να την κάνουμε ακόμη περιληπτικότερη, θα λέγαμε ότι το μυστήριο της ευσέβειας είναι “Θεός εφανερώθη εν σαρκί”, δλδ η ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ τού Υιού τού Θεού, δλδ ο Ιησούς Χριστός. Αυτό είναι το μυστήριο της ευσέβειας. Αυτό που πιστεύουμε. Αυτό που είμαστε, που λέμε “Χριστιανισμός”. Αυτό ενεργεί από την εποχή τού Αδάμ κ της Εύας. Και τα δύο μυστήρια.

   Μέσα στον Παράδεισο έρχεται ο διάβολος να πειράξει τους Πρωτόπλαστους. Την ίδιαν ώρα έρχεται ο Θεός κ λέει στους Πρωτόπλαστους: “αμαρτήσατε, θα τιμωρηθείτε”. Εισάγεται ο θάνατος. “Αλλά από σένα, τη γυναίκα, θα έρθει Εκείνος που θα συντρίψει το κεφάλι τού όφεως”. Αυτός δε, ο όφις, θα πληγώσει μόνο την Πτέρνα Του. Δηλαδή τίποτα, κάτι ελάχιστο. Αυτό το τελευταίο τι είναι; Είναι το μυστήριο της ευσέβειας. Δλδ ότι θα ενανθρωπίσει ο Υιός τού Θεού, θα έρθει από τη γυναίκα, από την Υπεραγία Θεοτόκο.

   Είδατε πού κατατέθηκε ο θεμέλιος της ενανθρώπισης; Μέσα στο Παράδεισο! Συνεπώς, από τότε, επειδή πάντα στη Γη υπήρχαν δίκαιοι, ήδη ενεργεί το μυστήριο της ευσέβειας, που θα φανερωθεί για πρώτη φορά σε μια μεγάλη έκταση με την ενανθρώπιση του Υιού τού Θεού, 2000 χρόνια πίσω, κ που θα ξαναφανερωθεί με τη Δεύτερη του Χριστού Παρουσία, που θα είναι η Οριστική κ Τελευταία Παρουσία τού Υιού τού Θεού μέσα στην Ιστορία, του μυστηρίου τής ευσέβειας. Ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί.

   Από την άλλη μεριά, τώρα, έχουμε το μυστήριο της ανομίας. Την ίδιαν ώρα ο διάβολος ακούει ότι απόγονος της Εύας θα είναι Εκείνος που θα του συντρίψει την κεφαλή κ έχει τον νου του κ προσέχει κ ερευνά. Ερευνούσε τις παρθένους, για να δει Ποιος είν’ Εκείνος που θα γεννηθεί. Και “η μεν Παρθενία τής Θεοτόκου έλαθεν”, δηλαδή τού ξέφυγε. Αλλά δεν του ξέφυγε, όμως, η Αγιότης τού Ιησού Χριστού. Του Οποίου τη Θεότητα δεν Τη βλέπει, διότι ο Θεός είναι αόρατος. Βλέπει μόνο την ανθρώπινη φύση Του, δλδ το Σώμα Του κ την Ψυχή Του. Τίποτα. Κ τώρα βλέπουμε το μυστήριο της ανομίας ξεκινά από τον Παράδεισο.

   Το μυστήριο της ανομίας αναφέρεται πάλι στην Αγία Γραφή. Μας το λέει ο Απόστολος Παύλος στην Δεύτερη Θεσσαλονικείς (2,7) “το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται τής ανομίας”. Ήδη ενεργείται, γίνεται, υπάρχει. Για να δούμε, λοιπόν, τη σειρά:

   Το μυστήριο της ευσέβειας το διασώζει ο Άβελ. Κ το μυστήριο της ανομίας το διασώζει ο Κάϊν. Βλέποντας ο διάβολος ότι ο Άβελ θα γίνει, λόγω τής αρετής του, ο φορέας τού μυστηρίου τής ευσέβειας, εμπνέει στον Κάϊν να τον φονεύσει. Κ φονεύει τον Άβελ. Στη θέση τού Άβελ, που δείχνει ότι πάει να ματαιωθεί το μυστήριο της ευσέβειας, γεννιέται ο Σηθ. Αλλά κάνει εντύπωση ότι έκαναν μόνο τρία παιδιά ο Αδάμ κ η Εύα. Απόδειξη ότι έτσι είναι τα πράγματα κ ότι ο Σηθ θα κρατήσει τη σειρά τού Μεσσία είναι αυτό: ο Αδάμ κ η Εύα έκαναν πολλά παιδιά, αγόρια κ κορίτσια, αλλά προβάλλεται ο Σηθ. Κ, μάλιστα, προβάλλεται ως αντικαταστάτης τού Άβελ. Κ ξεκινούν δύο γενιές. Η μία γενιά είναι τού Σηθ, που είναι προσηλωμένη στον Θεό κ ζει κάτω από το Θέλημα κ τη Γνώση τού Θεού τού Αληθινού. Αντίθετα, από τον Κάϊν ξεκινά μια γενιά αποστατημένη από τον Θεό, χειραφετημένη, κ δημιουργεί πολιτισμό (μην ξεχνάτε ότι ο πολιτισμός είναι γέννημα της γενιάς τού Κάϊν) κ, τέλος, φτάνει σε μιαν αμαρτωλή κατάσταση τέτοια, που λέει ο Θεός “η γενιά τού Σηθ δεν θα αναμειχθεί με τη γενιά τού Κάϊν, θα είναι χωριστά”. Ξεκινούν, λοιπόν, δύο αφετηρίες, δυο γραμμές, που πρέπει να φτάσουν στα έσχατα της Ιστορίας.

   Ο διάβολος μπαίνει να ματαιώσει ανά πάσα στιγμή το έργο τής σωτηρίας. Κ επιφέρει μείξη των γενεών κ αμαρτάνουν όλοι εκτός από τον Νώε. Κ ο Θεός επιφέρει τον Κατακλυσμό. Σώθηκε ο Νώε με τα τρία του παιδιά, τον Σημ, τον Χαμ κ τον Ιάφεθ. Απ’ τα τρία παιδιά τού Νώε εκείνος που φέρει, τώρα, την ευθεία γραμμή από τον Σηθ είναι ο Σημ, ο πρώτος.

   Ξεχωρίζει διαρκώς ο Θεός τούς απογόνους τού Σηθ κ φτάνει στον Αβραάμ. Συνήθης ο  Αβραάμ. Τον Αβραάμ τον παίρνει ο Θεός κ φτιάχνει έναν λαό, τους Ισραηλίτες. Κ ο λαός αυτός φέρνει ένα Πρόσωπο, την Θεοτόκο. Η Θεοτόκος, τέλος, έφερε τον Μεσσία στον κόσμο. Κοιτάξτε την περιπέτεια της ευθείας γραμμής. Από την άλλη μεριά, όλος ο άλλος κόσμος κρατά τη σειρά τού αντίχριστου, του διαβόλου, για να φέρει τον αντίχριστο όλος ο άλλος κόσμος. Δημιουργείται η Εκκλησία επάνω στη Γη. Με την Παρουσία τού Χριστού έχουμε τη Δημιουργία κ τη φανέρωση της Εκκλησίας μέσα στην Ιστορία.

   Ένας σταθμός που πάει να ματαιώσει το Έργο τού Μεσσία, από την εποχή τού Μεσσία, είναι ο Ιούδας. Ο Ιούδας είναι ό,τι ο Κάιν, που πάει να φονεύσει τον Άβελ. Σαφώς το λέει ο ιερός Ευαγγελιστής : “εισήλθε ο σατανάς εις τον Ιούδα, για να προδώσει τον Κύριο κ να ματαιώσει το Έργο τού Κυρίου”. Ο Ιούδας, λοιπόν, είναι πνευματικός απόγονος του Κάιν.

   Μετά από τον Ιούδα, γίνεται η μεγάλη σύγκρουση, η πρώτη ιστορική σύγκρουση Χριστού κ διαβόλου πάνω στον Σταυρό. Η πρώτη μεγάλη ιστορική σύγκρουση. Εκεί, όμως ο διάβολος έχασε τη μάχη, γιατί ο Χριστός φάνηκε δίκαιος πάνω στον Σταυρό κ αναστήθηκε.

   Η μάχη συνεχίζεται. Ο διάβολος κυνηγά τη γυναίκα (δλδ. την Εκκλησία), η οποία καταφεύγει στην έρημο. Η Εκκλησία συνεχίζει την πορεία της, πάμε για τα έσχατα, ταξιδεύουμε για τα έσχατα σε δυο παράλληλες πλεύσεις. Από την μια είναι ο Χριστός, από την άλλη ο αντίχριστος, όργανο του διαβόλου.

   Έρχεται ο Άρειος. Η παρατήρηση δεν είναι δική μου, είναι τού πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς. Κ λέει ότι έρχεται ο Άρειος να ματαιώσει το Έργο τού Χριστού, με το να διακηρύξει ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός κ, έτσι, να ματαιώσει το έργο τής σωτηρίας μέσα στην Εκκλησία κ να ξεφτιλίσει την Εκκλησία. Τον νικά η Εκκλησία τον Άρειο.

   Κ προχωρούμε, πολύ λυπηρό να το λέμε, στη χριστιανική Δύση. Εξάλλου κ ο Άρειος τι ήταν; Ιεράρχης ήταν. Κ, μάλιστα, ασκητικότατος. Αλλά ήταν αιρετικότατος. Φτάνουμε στη χριστιανική Δύση, που αντιπροσωπεύεται από τους εκάστοτε πάπες, από τον πάπα. Κ η χριστιανική Δύση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κοσμικοποίηση της Εκκλησίας. Το κοσμικό φρόνημα μέσα στην Εκκλησία, σε βαθμό που λέει ο Πατήρ Αυγουστίνος Πόποβιτς ότι η σειρά είναι: Ιούδας ---> Άρειος ---> πάπας ---> αντίχριστος.

   Κ επικαλούμαι, ακόμη, τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε “να καταράστε τον πάπα!!”. Γιατί; Ο Χριστός μάς είπε να μην καταριόμαστε κανέναν άνθρωπο. Άρα γιατί να καταριόμαστε τον πάπα; Δεν εννοεί να τον καταριόμαστε σαν πρόσωπο αλλά σαν σημείο που αντιπροσωπεύει μια εκκοσμικευμένη Εκκλησία. Μ’ αυτήν την έννοια να τον καταριέστε. Να καταριέστε τον πάπα, διότι η νοθεία που η Δύση μπορεί να επιφέρει στην Ορθοδοξία είναι φοβερή κ θανάσιμη. Ματαίωση της σωτηρίας. Αυτή η μάχη γίνεται λυσσαλέα μεταξύ δυτικής σκέψης και βιώματος με την ανατολική σκέψη κ βίωμα. Αμείλικτος αγώνας κ πόλεμος σε όλους τούς αιώνες. Κ, στο τέλος, θα έλθει ο αντίχριστος, θα τον φέρει ο διάβολος κ, από την άλλη πλευρά, θα έρθει ο Χριστός, κατά τη Δεύτερή Του Παρουσία κ εκεί τελειώνει όλη αυτή η διαδρομή.

   Είδατε, λοιπόν, από πού ξεκινά αυτός ο αγώνας κ ο πόλεμος; Ξεκινάει από τον Παράδεισο των πρωτόπλαστων έως τα έσχατα. Όλ’ αυτά που είπατε τα πιο πολλά έχουν γίνει. Είμαστε στο τέλος. Είμαστε κοντά στο αντίχριστο. Δεν μένει παρά να έρθει μόνο ο αντίχριστος. Όλοι οι άλλοι έχουν έλθει.

   Έτσι, έχουμε αυτήν την ιστορική πορεία τού μυστηρίου τής ευσέβειας κ την ιστορική πορεία τού μυστηρίου τής ανομίας. Συμβαδίζουν κ η τελική σύγκρουση ιστορική θα γίνει στα έσχατα, “Χριστού εμφανισθέντος ξανά και αντιχρίστου”. Το λέει σαφώς ο Απόστολος Παύλος ότι ο Χριστός θα αναλώσει τον αντίχριστο. Θα είναι η τελευταία, η οριστική σύγκρουση κ η νίκη του Χριστού. Ορίστε πώς μάς το λέει ο Δανιήλ, στο 7ο Κεφάλαιό του είναι πολύ σπουδαίο. Ό,τι είναι το 13ο στην Αποκάλυψη είναι το 7ο στον Δανιήλ. Λέει: “έως ου ήλθεν ο παλαιός ημερών”. “Έως ου ήλθεν” είναι η Δευτέρα τού Χριστού Παρουσία. “Και το κρίμα έδωκεν αγίοις Υψίστου και ο καιρός έφθασε και την Βασιλείαν κατέσχον οι άγιοι.” Δηλαδή έφθασε ο καιρός, τέλειωσε, έγινε κ Κρίση κ τη Βασιλεία την πήραν οι Άγιοι. Τελείωσε. Ο διάβολος, ο αντίχριστος, ο ψευδοπροφήτης βυθίστηκαν στην γέεννα του πυρός. Αυτή είναι η πορεία Χριστού κ αντίχριστου μέσα στην Ιστορία προ Χριστού κ μετά Χριστόν.

   Κ συνεχίζει ο ιερός Ευαγγελιστής: “καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην”. Στον αντίχριστο ο διάβολος έδωσε τη δύναμη τη δική του,.τον θρόνο τον δικό του κ μεγάλη εξουσία.

   Ώστε, λοιπόν, η αόρατη πηγή τής εξουσίας κ της δύναμης του αντίχριστου, ο οποίος πάντα θα είναι ένας άνθρωπος, θα είναι ο δράκων σατανάς. Είναι αυτό που γράφει ο Απόστολος Παύλος, ότι ο άνθρωπος της ανομίας θα κινείται κατ’ ενέργεια του σατανά (Β’ Θεσ/νικείς, 3,9). Εξάλλου, φαίνεται ότι ο δράκων εμφανίζεται με 10 κέρατα, 7 κεφαλές κ 10 διαβήματα. Όπως, ακριβώς, κ το θηρίο αντίχριστος, με 10 κέρατα, 7 κεφαλές κ 10 διαβήματα. Η ταυτότητα αυτών, δράκοντος κ θηρίου, αποδεικνύει ότι έχει δώσει την εξουσία κ τη βασιλεία στον αντίχριστο ο διάβολος. Δεν πρόκειται για ενανθρώπιση του σατανά αλλά κατ’ ενέργεια του σατανά. Δεν θα γίνει ο διάβολος άνθρωπος, όπως έγινε Άνθρωπος ο Θεός, αλλά κατ’ ενέργεια του σατανά θα γίνει αυτό, που σημαίνει ότι ο διάβολος θα μπει μέσα σ’ έναν άνθρωπο. Κ κοιτάξτε την πονηριά τού διαβόλου, πόσες φορές κινήθηκε να ματαιώσει την Εκκλησία! Επτά Οικουμενικές Σύνοδοι κ Τοπικές Σύνοδοι ήταν η προσπάθεια να ματαιωθεί το έργο τού σατανά, ο οποίος πήγαινε να ματαιώσει το έργο τής Εκκλησίας! Κ ο διάβολος είχε εμπνεύσει ότι δεν έγινε ο Θεός Άνθρωπος αλλά ότι μπήκε μέσα σ’ έναν Άνθρωπο!! Η Θεοτόκος, λέει, δεν είναι Θεότοκος αλλά είναι Χριστοτόκος! Το αντιμετώπισε ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, ότι δεν γέννησε η Παναγία τον Θεό, δλδ που ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση στα Σπλάγχνα τής Θεοτόκου η Θεία Φύση. Όχι! Ότι, δηλαδή, γέννησε έναν Άνθρωπο (Χριστοτόκος) και μετά εισήλθε ο Θεός! Και ενοίκησε, κατοίκησε μέσα σε αυτόν τον Άνθρωπο, που γέννησε η Θεοτόκος! Αυτό είναι φοβερό! Είναι φοβερό! Η Παναγία ΔΕΝ είναι Χριστοτόκος! Είναι ΘΕΟΤΌΚΟΣ!!! Αυτό, δηλαδή, που θα κάνει ο ίδιος ο διάβολος το ενέπνευσε στους Χριστιανούς να το υποστηρίξουν, για να τορπιλίσει την Εκκλησία κ τη σωτηρία!

   Έτσι, ο Χριστός, ο Ιησούς, γίνεται πραγματικά Άνθρωπος κ παραμένει με την Ανθρώπινη Φύση Του στον Ουρανό κ θα παραμείνει εις τους αιώνας των αιώνων! Ο διάβολος δεν γίνεται άνθρωπος, αλλά ενεργεί σε έναν άνθρωπο, ο οποίος θα γεννηθεί από τη μάνα του κ τον πατέρα του φυσιολογικά κ θα είναι κατ’ ενέργεια του σατανά. Δλδ κατά την ενέργεια του σατανά θα κινείται ο άνθρωπος αυτός. Θα ‘ναι άλλο πρόσωπο. Άλλο ο διάβολος, άλλο αυτός. Ενώ στον Ιησού Χριστό ΔΕΝ έχουμε δύο πρόσωπα ~ έχουμε δύο Φύσεις, την Ανθρώπινη κ τη Θεία ~ αλλά έχουμε Ένα Πρόσωπο. Μία Υπόσταση.

   Ακόμα, ο Ιερός Αυγουστίνος αποκαλεί τον αντίχριστο “πίθηκο του Χριστού”. Ο πίθηκος, όπως ξέρετε, μιμείται ό,τι βλέπει. Κ ο αντίχριστος θα κάνει μια προσπάθεια να μιμηθεί ό,τι συνέβη στη ζωή τού Χριστού. Η πρώτη περίπτωση μίμησης είναι αυτή, ότι ενανθρώπισε ο διάβολος, αλλά δεν θα φαίνεται, φυσικά, ως διάβολος, δεν θα είναι παρά ένα κακέκτυπο μίμησης. Να θυμάστε ότι το “πίθηκος Χριστού” είναι ο αντίχριστος. Κ όποια σχέση έχει ο Θεός με τον Χριστό τέτοια σχέση έχει ο διάβολος με τον αντίχριστο. Αλλά, επαναλαμβάνω, χωρίς την ενανθρώπιση, αλλά από μία μίμηση κ, μάλιστα, κακεκτύπως. Απ’ όλ’ αυτά αντιλαμβανόμαστε ότι οι καιροί τού αντίχριστου είναι χαλεποί, δύσκολοι πολύ.

   “Καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆ ὀπίσω τοῦ θηρίου.” Συνεχίζει κ μας λέει ο ιερός Ευαγγελιστής ότι ένα από τα 7 κεφάλια τού αντίχριστου ήταν σαν σφαγμένη. Κ, συνεπώς, πεσμένη προς τα κάτω. Η πληγή, όμως, αυτή τού θανάτου θεραπεύτηκε. Κ, όταν θεραπεύτηκε αυτή η πληγή σ’ ένα από τα κεφάλια τού αντίχριστου, τότε όλη η Γη θαύμασε το γεγονός. Τι, άραγε, να θέλει να μας πει ο ιερός Ευαγγελιστής, πίσω απ’ αυτήν τη λεπτομέρεια της εικόνας;

   O αντίχριστος, είπαμε, είναι ο “πίθηκος του Χριστού’. Έτσι, λοιπόν, ή ο ίδιος ή κάποιοι που υπηρετούν τις βουλές κ τα θελήματά του (μία εκ των κεφαλών αυτού, κ, όπως λέει ο Άγιος Ανδρέας Καισαρείας, ένας εκ των υπασπιστών του) θα θανατωθεί. Άγνωστο το από τι θα θανατωθεί. Και, στη συνέχεια, σατανική ενεργεία, θα ζωογονηθεί κ θα σταθεί μία -κακέκτυπη, φυσικά- απομίμηση του θανατωθέντα κ αναστηθέντα Ιησού Χριστού! Ο αντίχριστος θα μιμηθεί τον θάνατο κ την Ανάσταση του Χριστού! Θα φθάσει μέχρι το σημείο αυτό!! Να μιμηθεί τον θάνατο κ την Ανάσταση του Χριστού! Ναι! Με την εξής, όμως, διαφορά. Διότι τι άλλο θέλει να κάνει; Θέλει να μιμηθεί τον Χριστό που αναστήθηκε. Το “Εσφαγμένον -αλλά Εστηκός- Αρνίον”!! Αλλά η διαφορά, όμως, είναι πολύ σπουδαία. Προσέξτε την: το Αρνίον, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, όταν θανατώθηκε, ζωογονήθηκε διά παντός. Κ, μάλιστα, με οριστική νίκη κατά τού θανάτου. Ενώ η αναζωογόνηση του αντίχριστου θα είναι παροδική.

   Είναι, ακόμη, αξιοσημείωτο το ρήμα που βάζει ο ιερός Ευαγγελιστής, ότι η πληγή θεραπεύθηκε! Οι Πληγές τού Χριστού, μετά από την καθήλωση στον Σταυρό και μετά απ’ την Ανάσταση, έμειναν (είναι Αυτές που ψηλάφησαν οι Μαθητές κ ο Θωμάς) και μένουν -κ θα μένουν στον αιώνα- προς πίστωση της αληθινής Ανάστασης αλλά κ του αληθινού Προσώπου τού Ιησού Χριστού. Δηλαδή ότι είναι ο Ίδιος, Αυτός που σταυρώθηκε κ αναστήθηκε, όπως μάς λέει κ στο πρώτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης ο άγιος Ευαγγελιστής, που λέει ότι ”όψονται εις Ον εξεκέντησαν”. “Και κόψονται”, δλδ θα θρηνήσουν οι φυλές τής Γης κ οι λαοί κ οι γλώσσες. Γιατί θα δουν Εκείνον, τον Οποίον έχουν σταυρώσει μέσα στους αιώνες, “ανασταυρούντες”, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, “τον Υιον τού Θεού”, με τις αμαρτίες τους κ τις απιστίες τους.

   Αλλά ο Κύριος, όμως, όταν εμφανίσθηκε στους Μαθητές Του, δεν τους εμφανίσθηκε σαν θεραπευμένος, όπως ακριβώς βγαίνει κάποιος από ένα νοσοκομείο, αλλά ως Αναστημένος από τους νεκρούς. Είναι, λοιπόν, σαφής η διάκριση! Η πληγή τού αντίχριστου θα θεραπευθεί, αλλά ο Χριστός αναστάθηκε πραγματικά!

   Συνεπώς, πρόκειται περί απάτης κ η ομοιότητα Χριστού κ αντίχριστου, από την οποίαν θα πλανηθούν πολλοί, θα είναι φαινομενική ( απατηλή, ψεύτικη ). Φαίνεται δε αυτό και από τούς επόμενους στίχους, θα μας το πει λίγο πιο κάτω ο ιερός Ευαγγελιστής, ότι επρόκειτο περί ψευδοθαύματος (μας το λέει κ ο Απόστολος Παύλος αυτό), ότι θα κάνει τέρατα κ σημεία ο διάβολος κ το μεγαλύτερο σημείο που θα κάνει θα είναι η θεραπεία αυτής τής πληγής τής “ως θανατωθείσης κεφαλής”, απομίμηση θανάτου κ Ανάστασης! Το μεγαλύτερο θαύμα που θα κάνει ο αντίχριστος με την ενέργεια του διαβόλου.

   Προσέξτε, όμως, και μία παρατήρηση. Ο ιερός Ευαγγελιστής σημειώνει “ως εσφαγμένη εις θάνατον”. Δλδ ΣΑΝ σφαγμένη για να πάει να πεθάνει. Όπως λέμε ότι “η ψυχή μου είναι έτοιμη προς θάνατο”. Το “εις” κ το “προς” δείχνουν κατεύθυνση. Δεν δείχνουν κατάσταση οριστική αλλά κατεύθυνση, Λέω “πηγαίνω προς την πλατεία”. Δεν είμαι στην πλατεία. Όταν, λοιπόν, λέει “εις θάνατον”, δεν λέει “θάνατον” αλλά “προς τον θάνατο”, όπως ένας, ο οποίος ετοιμάζεται να πεθάνει. Κατ’ αρχάς, λοιπόν, αυτό το “εις θάνατον” κ το “ως εσφαγμένη”, που θα πει “σαν πεθαμένη, πληγωμένη”, αυτό σημαίνει ότι θα εμφανιστεί ή ο αντίχριστος ή κάποιος από τους υπασπιστές του ΣΑΝ νεκρός, αλλά ΌΧΙ νεκρός. Κ, συνεπώς, θα πρόκειται για απάτη! Δεν θα είναι αληθινή ανάσταση αλλά απάτη !!

   Ο Κύριος ειδοποιεί (Ματθαίος 24,24) : “ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα καὶ τέρατα (τέρας είναι το μεγάλο θαύμα, το τεράστιο θαύμα) πρὸς τὸ ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. […] Ιδοὺ προείρηκα ὑμῖν (να, σας ειδοποιώ, σας το προείπα)”. Ώστε να πλανηθούν, ει δυνατόν, κ οι εκλεκτοί!

   Ο δε Απόστολος Παύλος μάς γράφει (Β’ Θεσ/κείς, 2, 9-11) : “ου ( του αντίχριστου ) η παρουσία κατ’ ενέργειαν του σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους”. Α! Λοιπόν, εδώ είναι! “Σημεία” θα πει θαύματα. “Τέρατα” θα πει μεγάλα θαύματα! Αλλά ψεύδους, δηλαδή απάτης! Είδατε πώς συμφωνούν; Είδατε τι λέει ο Ευαγγελιστής; “Ως εσφαγμένη”, “εις θάνατον”. Απάτη, όμως, αυτό.

   Κ συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος “ […] καὶ τέρασι ψεύδους καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ( γι’ αυτούς που θα χαθούν ) ἀνθ' ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο”. Ποιοι θα είν’ αυτοί οι χαμένοι, που γύρισαν την πλάτη στην Αλήθεια του Χριστού; Κ συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος: “ […] εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς· καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει ( γι’ αυτόν τον λόγο θα επιτρέψει ο Θεός να έρθει πνεύμα πλάνης, να πιστέψουν στο ψεύδος κ να χαθούν )” .

   Η μαγεία κ ο πνευματισμός πόσα θα είχαν να μας πουν εν προκειμένω; Μέγας μάγος κ μέγας πνευματιστής ο αντίχριστος, γιατί η μαγεία κ ο πνευματισμός είναι έργα κ ημέρες τού διαβόλου!

   Μην πηγαίνουμε ποτέ σε πόρτες φλυτζανούδων, καφετζούδων, μάγων κ.τ.λ., να λύσουν κ να δέσουν μάγια! Προς Θεού! Υπηρετούν τα σχέδια του διαβόλου!

   Για να δώσουμε, όμως, ένα μέτρο αυτής τής απάτης, γιατί πρέπει να λέτε “μα πώς θα είναι αυτά;” , έχετε πάει ποτέ σε καμιά πνευματιστική συνεδρίαση; Εγώ δεν έχω πάει κ ούτε θέλω να πάω κ μού απαγορεύεται να πάω. Κ σ’ εσάς απαγορεύεται να πάτε. Μας το απαγορεύει ο Λόγος τού Θεού κ οι Κανόνες τής Εκκλησίας μας. Μην πάτε ποτέ. Αλλά, αν διαβάσουμε τι.γίνεται σ’ αυτές τις λεγόμενες πνευματιστικές συνεδριάσεις, τέρατα κ σημεία γίνονται! Όλ’ αυτά δείχνουν το ψεύδος κ την απάτη τού σατανά.

   Θα σας πω μιαν ιστορία, για να πάρετε ένα μέτρο αυτής τής απάτης για το πώς θα επιτελεί ο αντίχριστος σημεία, τα οποία, όμως θα είναι ψεύδη! Θα λένε οι άνθρωποι: “μα δεν βλέπεις ότι αυτός αναστήθηκε, ότι άνοιξε τα μάτια του;” Ψεύδος θα είναι! Πώς θα είναι ψεύδος; Θα σας πω μιαν ιστορία:

   ~ Κάποτε, στο Άγιον Όρος, ήταν ένας μοναχός, ασκητής, μόνος του κ ασκούνταν. Πολύ ευσεβής άνθρωπος. Φαίνεται, όμως, ότι είχε αποκτήσει λίγη υπερηφάνεια από την πολλή του άσκηση. Κ ο διάβολος ήθελε να τον πειράξει κ, μάλιστα, να τον εξαφανίσει. Εμφανίζεται ο διάβολος ως μια συνοδεία που ήρθε δήθεν από την Κωνσταντινούπολη, πολυμελής συνοδεία -δαίμονες ήταν- να πουν στον ασκητή ότι η αρετή του έφθασε μέχρι την Κων/πολη κ, επειδή είχε χηρεύσει ο θρόνος, ήρθαν οι Κων/πολίτες να τον πάρουν για να τον αναδείξουν Πατριάρχη. Βέβαια, αυτός δεν ήθελε. Επειδή, όμως, επέμενε πολύ αυτή η δήθεν αντιπροσωπεία (ήταν δαίμονες), δέχθηκε κ είπε “ας γίνει το Θέλημα του Θεού · αφού τόσο πολύ το θέλει ο Θεός, ας το δεχθώ”. Ετοιμάστηκε, πήρε τα πράγματά του κ κατέβηκε στην παραλία, που ήταν ένα μεγάλο πλοίο, με πολύ κόσμο, που τον περίμενε τιμητικά να τον παραλάβει κ να τον πάει στην Κων/πολη. Κατά τη συνήθειά του, όταν ήθελε να ταξιδέψει, έκανε τον Σταυρό του. Όταν στάθηκε, λοιπόν,.μπροστά στην προκυμαία, έκανε τον Σταυρό τους άνθρωπος αυτός. Κ, μόλις έκανε τον Σταυρό του, χάθηκαν όλα από μπροστά του. Και πλοία κ τιμητικές συνοδείες, όλα! Πάνε! Τι ήταν αυτό; Φαντασία τού διαβόλου ήταν! Κ τι επεδίωκε ο διάβολος; Να τον πάνε ν’ ανεβεί στο πλοίο κ να πέσει μέσα στη θάλασσα κ να πνιγεί! ~ Αυτά λέγονται θαύματα κατά φαντασία, που θα βλέπουν οι άνθρωποι κ θα τα νομίζουν αληθινά!

   Υπάρχει κ άλλο ένα “θαύμα”, σε εισαγωγικά η λέξη “θαύμα”, στην Κρήτη, μας το διηγείται ο Σωζόμενος κ ο Σωκράτης, οι ιστορικοί. Όμως δεν θα σας το διηγηθώ τώρα. Αυτό που σας είπα τώρα είν’ αρκετό να καταλάβετε κ να πάρετε ένα μέτρο αυτής τής απάτης. Για να καταλάβετε αυτό που γράφει ο ιερός Ευαγγελιστής “και εθαύμασεν όλη η Γη οπίσω τού θηρίου”. Θα γράψουν οι εφημερίδες κ θα διανεμηθεί στη διαπασών ότι έγινε θαύμα ή έγιναν θαύματα πολλά εκ μέρους τού αντίχριστου κ ο κόσμος θα θαυμάσει.

   Αλλά βλέπει κανείς, όμως, μιαν επιπολαιότητα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, του άπιστους. Αυτοί που είναι άπιστοι, που καυχώνται για τον ορθολογισμό τους κ την απιστία τους, αυτοί οι ίδιοι θα σταθούν θύματα αυτής τής ίδιας της απιστίας τους, όπως σάς διάβασα στον Απόστολο Παύλο, κατά παραχώρηση του Θεού, γι’ αυτήν τους, ακριβώς, την απιστία. Κ θα θαυμάσουν για το θαύμα, δήθεν, αυτής τής ψευδονεκρανάστασης, όπως μάς το λέει ο Άγιος Ανδρέας Καισαρείας. Δείτε το: “Το εις τον Αντίχριστον φαινόμενον εν πλάνη θαύμα, εις τον ενεργούντα εν αυτώ Διάβολον την αναφοράν έξει”. Την αναφορά για το “θαύμα” την έχει στον διάβολο. Ο διάβολος θα κάνει τα “θαύματα”. “Δι’ εκείνου γαρ ο δράκων προσκυνηθήσεται.” Δι’ εκείνου, του αντίχριστου, θα προσκυνηθεί ο διάβολος.

   Αυτό το “οπίσω τού θηρίου”, που μας σημειώνει ο ιερός Ευαγγελιστής εκφράζει την ευκολία με την οποίαν οι άπιστοι κ θαυμαστές του θα γίνουν θιασώτες κ οπαδοί του.

   Κ κάτι ακόμη: όλη η Γη θα τον έχει θαυμάσει. Σας ξαναδιαβάζω τον στίχο: “και εθαύμαζε όλη η Γη οπίσω τού θηρίου” . Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι κ η τηλεόραση, πάλι, θα έχει εδώ τον λόγο κ θα είναι στην υπηρεσία τού αντίχριστου · μήπως κ σήμερα δεν είναι η τηλεόραση στην υπηρεσία του;

   Θα σας το πω πάλι, προσέχετε την τηλεόραση! Αν δεν έχετε τηλεόραση, μη βάλετε. Αν έχετε, διώξτε την απ’ το σπίτι σας. Πολύ παραπάνω, αν έχετε παιδιά, Η αγωγή των παιδιών σας θα γίνει πολύ δύσκολη αν δεν το προσέξετε. Η τηλεόραση είναι υπηρέτρια του αντίχριστου. Έχουμε καιρούς έσχατους, καιρούς αντίχριστους, το ζούμε αυτό καθημερινά.

   “Καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;” Και τότε οι άνθρωποι θα προσκυνήσουν τον διάβολο, που θα έχει δώσει την εξουσία στον αντίχριστο κ θα προσκυνήσουν το θηρίο κ θα πουν: “ποιος είναι όμοιος με το θηρίο, με τον αντίχριστο; Ποιος μπορεί να κάνει πόλεμο κ να νικήσει το θηρίο;” . Έτσι θα λένε οι άνθρωποι της Γης.

   Προσέξτε, πίσω απ’ αυτές τις απλοϊκές λέξεις κρύβεται όλο το νόημα στη συμπεριφορά τής Ιστορίας. Προσέξτε το αυτό. Αποτέλεσμα του θάμπους κ του θαυμασμού που θα καταλάβει όλους τούς κατοίκους τής Γης από τη θεραπεία κ την αναζωογόνηση της “ως εσφαγμένης εις θάνατον κεφαλής”, που λέγαμε, θα είναι αυτή η λατρευτική τιμή τού δράκοντα-διαβόλου κ του θηρίου-αντίχριστου. Θα αποδοθεί τιμή λατρείας. Αυτή η λατρεία μόνο στον Θεό απονέμεται. Αυτή η τιμή, λοιπόν, σημαίνει “απονομή θείας τιμής”. Θα θεοποιήσουν τον αντίχριστο, θα θεοποιήσουν κ τον διάβολο. Έτσι, θα έχει πληρωθεί στο άκρον άωτον η αρχαία επιθυμία κ το παλιό πάθος του διαβόλου κ η υπερηφάνεια του να προσκυνηθεί.

   Βέβαια, κάθε ειδωλολατρική θέση είναι μια λατρεία τού σατανά, πράγμα που συνέβαινε κ συμβαίνει μέσα στους αιώνες. Τότε, όμως, στα έσχατα, πρόκειται περί άμεσης κ αμιγούς σατανολατρίας. Είναι το φαινόμενο που παρατηρείται στις μέρες μας με φρίκη κ, μάλιστα, στην πολιτισμένη κ χριστιανική Αμερική από ομάδες ανθρώπων, που λατρεύουν άμεσα τον σατανά, με την επίκληση του ονόματός του ως … θεού!!!

   Στην παλιά ειδωλολατρία, προσκυνούσαν οι άνθρωποι τον σατανά ανύποπτα. Αλλά τώρα τον προσκυνούν όχι ανύποπτα αλλά πεισματικά. Λένε “λατρεύουμε τον σατανά”.

   Το ίδιο πράγμα συμβαίνει κ στη μασονία. Μάλιστα, στους ανώτερους βαθμούς μύησης, όπου λατρεύεται με πάθος ο σατανάς, ως “μπαθομέτ”, με αυτό το όνομα. Είναι ένα άγαλμα τραγοπόδη κ κερασφόρου θεού. Φέρει κέρατα, τραγοπόδαρα κ κάθεται σταυροπόδι. Αυτή είν’ η μορφή του αγάλματός του. Γιατί, όμως, παρουσιάζεται σαν τραγοπόδης κ κερασφόρος ο διάβολος; Διότι, κατά θεία παραχώρηση, όσες φορές οι άνθρωποι έβλεπαν τον σατανά, τον έβλεπαν με τον τρόπο αυτόν, σαν τραγί τον έβλεπαν. Ο Θεός το επέτρεπε έτσι. Γι’ αυτόν τον λόγο, αυτό το σχήμα το συναντούμε σε πάρα πολλές θεότητες όλων των λαών κ όλων των εποχών. Γιατί σε όλους τούς λαούς ο Θεός επέτρεπε να φέρεται ο διάβολος σαν τραγί. Γι αυτό λατρεύεται το τραγί ή οι θεότητες με ποικίλα ονόματα κ με τραγίσια όψη. Τότε, όμως, στα έσχατα, θα λατρευτεί ο διάβολος, όπως σας είπα, ευθέως κ άμεσα. Κ ο αντίχριστος κ ο διάβολος. Που θα του έχει δοθεί τού αντίχριστου κάθε εξουσία από τον σατανά. Τύπος, όμως, τής προσκύνησης του αντίχριστου είναι η καισαρολατρία, που σας είπα προηγουμένως, με το τέταρτο θηρίο τού Δανιήλ, που είναι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που προσκυνήθηκαν οι Αυτοκράτορες. Τύπος αυτής τής προσκύνησης, λοιπόν, του αντίχριστου, είναι η καισαρολατρία. Όλων των αιώνων, από την εποχή τού Ναβουχοδονόσορα, που ζήτησε να προσκυνηθεί από τους τρεις παίδες, που αρνήθηκαν, κ οι οποίοι είναι τύπος των πιστών των εσχάτων όλων των αιώνων κ των εσχάτων, μέχρι των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων αλλά κ επέκεινα, μέχρι τα έσχατα.

   Η καισαρολατρία στους χριστιανικούς χώρους σήμερα, δυστυχώς, κ στον αιώνα μας, είναι μία πραγματικότητα. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα με κάθε τρόπο επεδίωξαν αυτήν την καισαρολατρία.

52α ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες του βιβλίου 
« Αποκάλυψις » εδώ ↓.
http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τά προσωνύμια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.

 

†.Σήμερα η εκκλησία μας, αγαπητοί μου, τιμά την μνήμην του αγίου ενδόξου αποστόλου και ευαγγελιστού Ιωάννου. Και εφόσον η Ιερά μας Μονή έχει το προνόμιον να θεωρεί σαν προστάτη της τον ηγαπημένον μαθητήν, μετά από την Υπεραγίαν Θεοτόκον και τον μεγαλομάρτυρα Δημήτριον, οφείλομε να εγκωμιάσομε τον μεγάλον Απόστολο του Χριστού. Αλλά πώς να εγκωμιάσει κανείς έναν άγιον; Πρέπει να είναι στο παραπλήσιον ύψος του, για να τιμήσει δεόντως έναν άγιον. Ύστερα, όπως λέει η Γραφή: «Οὐχ ὡραῖος αἶνος ἐν στόματι ἁμαρτωλοῦ». «Δεν είναι ωραίος ο αίνος, η δοξολογία, εις το στόμα ενός αμαρτωλού ανθρώπου». Αλλά για την αγάπη του λαού του Θεού και για την αγάπη προς τον μεγάλον Απόστολον, θα επιχειρηθούν λίγα απλά λόγια, σαν αγριολούλουδα του βουνού μας, που τα συλλέξαμε για να του τα προσφέρουμε.

     Ο άγιος Ιωάννης ζούσε εις την Βησθαϊδά της Γαλιλαίας. Ήταν παιδί του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης και μικρότερος αδερφός του Ιακώβου, ο οποίος και αυτός έγινε Απόστολος και διακρίνεται από τον Ιάκωβο, τον επίσκοπο Ιεροσολύμων, τον λεγόμενον «αδερφό του Κυρίου» και ο πρώτος, ο Απόστολος, λέγεται Ιάκωβος ο Μεγάλος και ο δεύτερος, ο πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων, λέγεται Ιάκωβος ο Μικρός, για διάκριση.

    Μαθήτευσε ο μέγας απόστολος Ιωάννης στον κύκλο των μαθητών πρώτα πρώτα του Τιμίου Προδρόμου μαζί με τον αδελφό του Πέτρου, τον Ανδρέα. Και κάποτε όταν ο Κύριος ενεφανίσθη εις τον ορίζοντα και είπε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής: «Να, ο αμνός του Θεού», άφησαν τον Ιωάννην τον Πρόδρομον, ο Ανδρέας και ο Ιωάννης ο Θεολόγος και ακολούθησαν τον Κύριον. Και μάλιστα, λέγει εκεί, ότι γύρισε ο Ιησούς να δει ποιος Τον ακολουθεί. Δεν τολμούσαν τίποτε άλλο να κάνουν παρά όταν ο Κύριος είπε: «Ποιον ζητάτε;», απήντησαν οι δύο, σε αμηχανία ευρισκόμενοι: «Κύριε, πού μένεις;». «Ελάτε και θα δείτε», τους είπε ο Κύριος, βγάζοντάς τους από αυτήν την αμηχανία. Κι έμειναν, λέγει, εκείνη την ημέρα, ακούγοντας τα λόγια Του. Μάλιστα ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος αγαπάει όπου είναι αυτόπτης μάρτυς, αυτό να το καταθέτει και να λέει λεπτομέρειες οι οποίες προδίδουν ακριβώς ότι ήταν αυτόπτης. «Ήταν», λέει, «κάπου 4 το απόγευμα»- σας το λέγω με τη συνήθη γλώσσα που έχομε στην ώρα· γιατί η ώρα, και εις τους αρχαίους Έλληνες και εις τους Εβραίους άρχιζε από τις 6 το πρωί. 6 και 4 μετά το μεσημέρι, είναι 10. Σημειώνει έτσι, λοιπόν, ο Ιωάννης: «Ήταν ωσεί ώρα δεκάτη», θυμάται και την ώρα! Είναι εμπειρίες οι οποίες δεν εξαλείφονται ποτέ από τη μνήμη…

    Μαθήτευσε ο Ιωάννης, αφού εκλήθη από τον Κύριον και εις τον κύκλον των δώδεκα μαθητών και ίσως ήτο ο Ιωάννης ο νεότερος από όλους τους μαθητάς, άγαμος, ενώ ο Πέτρος ήτο έγγαμος. Είχε ορμητικό χαρακτήρα ο Ιωάννης, με την καλή σημασία της λέξεως «ορμητικό χαρακτήρα», αλλά και βαθιά και τρυφερά αισθήματα. Από τα ονόματα και τους χαρακτηρισμούς που έλαβε από Αυτόν τον Κύριον, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήτο μία αγία ψυχή υψιπετής έως τα κράσπεδα της Θεότητος, που παρά ταύτα εγεννήθη και μεγάλωσε σε μία εποχή παρακμής του λαού του, εκπεσμού δε του θρησκευτικού συναισθήματος των Εβραίων και της πολλής πλεοναζούσης αμαρτίας. Ναι. Σε μία τέτοια εποχή γεννήθηκε ο Ιωάννης ο Θεολόγος. Ήτο λοιπόν ως κρίνον, όπως λέγει το βιβλίο του Άσματος, «ὡς κρίνον ἐν μέσῳ ἀκανθῶν». Δεν τον εμπόδισε όμως να αναπτύξει την προσωπικότητά του εκείνη η οποία ανεδείχθη. Το λέω για να το γνωρίζουμε, γιατί πολλές φορές λέμε, δικαιολογώντας την ακηδία μας, την αφροντισιά μας, ότι «Μα ξέρετε σε τι εποχή ζούμε;». Ξέρω σε τι εποχή ζούμε. Όλοι οι άγιοι δεν έζησαν σε εποχές ωραίες, ανθόσπαρτες, εύκολες, ευνοϊκές, όχι! Ο καθένας στην εποχή του έζησε αυτό που έζησε. Έτσι λοιπόν ο Ιωάννης βρέθηκε ανάμεσα σε μία εποχή, σε έναν κόσμο πάρα πολύ διεφθαρμένον. Είχε διαφθορά και η ηγεσία και ο λαός. Έτσι λοιπόν κρίνεται «ὡς κρίνον ἐν μέσῳ ἀκανθῶν». Και όπως λέει στη συνέχεια το   «ᾎσμα ᾀσμάτων», ότι «ήλθε εκείνος ο οποίος ποιμαίνει εις τα κρίνα, να τον συλλέξει»· δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, ο ποιμήν των κρίνων.

     Ας δούμε όμως τη θέση του κοντά εις τον Κύριον και τα ονόματα ή τους χαρακτηρισμούς που Αυτός ο Κύριος του έδωσε. Και πρώτα. Εκλέγεται μεταξύ των Δώδεκα που είναι οι πιο εκλεκτοί κάτω από τον ουρανό- δεν έχει σημασία αν εξελέγη και ο Ιούδας· ο Χριστός δεν εξέλεξε τον προδότη Του, ο Χριστός εξέλεξε τον Ιούδα ως μαθητή Του. Ξέρετε ότι απεστάλη με τους δώδεκα, ανά δύο, ανά τρεις, σε χωριά και πόλεις, στην Ιουδαία και εις την Γαλιλαία, για να πουν: «Η Βασιλεία του Θεού εγγίζει»; Ξέρετε ότι ο Ιούδας επήρε στα χέρια του και την εξουσία να κάνει θαύματα; Έτσι, δεν εξέλεξε ο Κύριος τον προδότη Του, όχι! Εξέλεξε έναν μαθητήν. Έγινε προδότης. Όχι ότι αυτό το αγνοούσε ο Κύριος, ο Ίδιος μας το λέει: «Εγώ σας εξέλεξα, ξέρω ο καθένας ποιος είναι». Έγινε προδότης ο Ιούδας. Απώλεσε την χάριν και μάλιστα το μέγα προνόμιον να καλείται μαθητής εκ των Δώδεκα. Και μάλιστα όταν ο Κύριος είπε, υπάρχοντος του Ιούδα, ότι «Θα καθίσετε σε δώδεκα θρόνους, κρίνοντας τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ»· «δώδεκα φυλές του Ισραήλ» δεν είναι καθαυτό οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ -σημειώσατέ το-αλλά είναι μεταφορικώς όλος ο κόσμος. Όλη η υφήλιος βρίσκεται μοιρασμένη σε δώδεκα φυλές, κατά τα πρότυπα των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Δηλαδή, έκφρασις είναι για να γίνει φανερή η κρίση των αποστόλων εφ’ όλης της γης. Εφ’ όλου του κόσμου!

      Δεύτερον. Ο Ιωάννης εκλέγεται μεταξύ των τριών από τους δώδεκα αποστόλους σε εκείνον τον ιδιαίτερον και κορυφαίον χορόν, που ήταν ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Θυμηθείτε εις το Θαβώρ, αυτούς τους τρεις επήρε ο Κύριος-δεν είναι της ώρας να πούμε: «Άραγε γιατί;». Θυμηθείτε ακόμη ότι αυτούς τους τρεις πήρε προκειμένου να αναστήσει τη θυγατέρα του Ιαείρου. Οι άλλοι έμειναν απέξω. Όλοι εκλεκτοί, αυτοί όμως ήσαν οι εκλεκτοί των εκλεκτών. Και ήταν μέσα εις τον χορόν αυτόν των τριών, κι αυτός ο Ιωάννης. Θυμηθείτε ακόμη την υπερφυά εκείνη κατάσταση που βρέθηκε ο Κύριος επάνω εις το όρος Θαβώρ, οι τρεις αυτοί μόνο ήσαν, και μάλιστα, άκουσαν και την φωνήν του Ουρανίου Πατρός: «Αὐτοῦ ἀκούετε»· «Αυτόν να ακούτε». Είδαν, άκουσαν την φωνή του Ουρανίου Πατρός, οπότε ο Ιωάννης, μαζί με τους άλλους, δεν γίνεται μόνο μαθητής του Χριστού, αλλά και μαθητής του Πατρός, γιατί είπε «Αὐτοῦ ἀκούετε» η ουράνιος φωνή και υπακούουν, και μαθητεύουν στην ουρανία αυτήν φωνή. Είδαν ακόμα ένα φοβερό παρελθόν, τον Μωυσέα, που έζησε 1500 χρόνια προ Χριστού, και τον Ηλία, που έζησε 8 αιώνες προ Χριστού-ξέρετε τι θα πει να έχεις μία εποπτεία της Ιστορίας και του παρελθόντος και του παρόντος και, σε άλλες περιπτώσεις, που έχομε και του μέλλοντος αιώνος; Είναι καταπληκτικό! Είναι προνόμιο που ποιος μπορεί να έχει παρά μόνο κάποιες ψυχές απόλυτα απόλυτα εκλεκτές;

    Ακόμα, αγαπητοί, γίνεται συγγραφεύς του Ευαγγελίου και της Αποκαλύψεως και των τριών επιστολών του. Αν αφαιρέσομε την Αποκάλυψη- δεν την αφαιρώ παρά μόνο για να εκφράσω αυτό που θα σας πω τώρα· γιατί η Αποκάλυψη έχει τρομερές σκηνές- το Ευαγγέλιον και οι επιστολές έχουν μία υφήν τρυφερότητος, μεγαλείου, με εκείνους μάλιστα τους επαναλαμβανομένους Παρακειμένους, «ἑωράκαμεν» (είναι Παρακείμενος του ὁράω-ῶ), που είναι τόσο χαριτωμένο το ύφος του Ιωάννου εις το Ευαγγέλιό του και εις τις επιστολές του. Μα, τρισχαριτωμένο! Όχι ότι δεν είναι στην Αποκάλυψη, αλλά επειδή όπως σας είπα εκεί επικρατούν οι σκηνές των πληγών, εκεί κάπως περιορίζεται το ύφος αυτό της τρυφερότητος. Πώς θα γίνει;

    Ακόμη, είχε το προνόμιον, αφού στάθηκε ένας ευαγγελιστής, ο τέταρτος, όχι στην ποιότητα, αλλά θα λέγαμε εις την χρονολογικήν συγγραφήν. Είναι ο τελευταίος που συγγράφει το ευαγγέλιό του και όπως αναφέρει το βιβλίο των Αριθμών στην Παλαιά Διαθήκη, εκεί οι Εβραίοι είχαν μοιραστεί για λόγους διοικήσεως, για λόγους κυβερνήσεως σε τμήματα. Και κάθε τμήμα είχε τη σημαία του. Έχομε λοιπόν τέσσερις σημαίες που είναι τα σύμβολα που έχομε των τεσσάρων ευαγγελιστών. Ο βους, ο λέων-μάλιστα ο λέων ήτανε στη φυλή του Ιούδα-και πήρε παρακαλώ τη θέση ενός ζώου που ήταν ένα από τα τέσσερα που είχανε στις τέσσερις αυτές σημαίες του παλαιού Ισραήλ. Αυτό το ζωγραφίζουμε, το ξέρετε, επάνω εις τον τρούλον, που έχομε τον Παντοκράτορα. Επήρε και αυτό το προνόμιον, αν το θέλετε, και έτσι το ευαγγέλιό του είναι μεγαλοφωνότατον και απροσπέραστον σε ύψος θεολογίας, τίποτα δεν ξεπερνάει τη συγγραφή του ευαγγελίου του Ιωάννου.

      Για το βιβλίο της Αποκαλύψεως, σας είπα προηγουμένως, επάνω εις το Θαβώρ, έζησε το παρόν- το παρόν: ο Διδάσκαλος μεταμορφούται· είναι εκεί και ο Ιάκωβος, είναι και ο Πέτρος. Έχει την αίσθηση του παρόντος. Όταν όμως βλέπει, βλέπει, με τα μάτια του, βλέπει, τον Μωυσέα και τον Ηλία, ζει το παρελθόν. Ζει ακόμη ένα κομματάκι αιωνιότητος του αιωνίου Θεού που λέει «Αὐτοῦ ἀκούετε» αλλά ζει και κάτι άλλο. Εκείνο το οποίο σας είπα προηγουμένως, αλλού γράφεται, θα σας το πω: ό,τι ακριβώς αναφέρεται στην Αποκάλυψιν. Και τι λέγει παρακαλώ τώρα εδώ ο Ιησούς Χριστός που είναι πίσω και πάνω από τον Ιωάννην εις την Πάτμον, ότι «Γράψε», «ἃ εἰσὶν καὶ ἃ μέλλει γενέσθαι», αλλά για να γράψει εκείνα που υπάρχουν, «ἃ εἰσὶν καὶ ἃ μέλλει γενέσθαι», είναι το μέλλον! Να και το μέλλον! Το οποίο παρόν και το οποίο μέλλον βλέπει με το προφητικό του μάτι τώρα ο Ιωάννης. Δεν είναι καταπληκτικόν;

    Έζησε όλα τα γεγονότα της τριετίας του δημοσίου βίου του Κυρίου τόσο κοντά, όσο κανένας άλλος. Μόνο αυτός, από τους Αποστόλους, και όλους τους πριν και μετά από αυτόν, κατόρθωσε να καλείται Παρθένος. Σήμερα η παρθενία που τυχαίνει ειρωνείας και κοροϊδίας ασταμάτητης- ασταμάτητης!- και πολύ παραπάνω αν υποτεθεί ότι είναι αγόρι, πόσο τον κοροϊδεύουν οι άλλοι αν ανακαλύψουν ότι είναι εν παρθενία…-, δεν έτρεξε τους δρόμους και τα μονοπάτια και τα σκαλοπάτια δεν ανέβηκε της πορνείας, και αποκαλείται εδώ Παρθένος. Προσέξτε όμως τι λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς για την παρθενία του αγίου Αποστόλου: «Μόνος ὡς ἕοικεν, -μόνος όπως φαίνεται- ἀμφότερον ἐν παρθενίᾳ διά βίου φυλάξας, διά βίου ἐν παρθενίᾳ, καί ψυχήν καί σῶμα». Είναι εκείνο που έλεγε ο Μέγας Βασίλειος: «Καὶ γυναῖκα ἀγνοῶ, καὶ παρθένος οὐκ εἰμί». «Δεν είμαι παρθένος, παρότι», λέει, «δεν ήρθα σε επαφή με άλλο σώμα»-Γιατί; Γιατί έβλεπε ο Μέγας Βασίλειος την ψυχή του. Εδώ, λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ότι ήταν και στην ψυχή ο Ιωάννης παρθένος. Και λέγει: «Καί ψυχήν καί σῶμα · καί τόν νοῦν καί τήν αἲσθησιν· τήν μέν οὖν τοῦ σώματος παρθενίαν, ὀλίγοι μέν ἲσχυσαν· ἲσασιν δέ σχεδόν ἃπαντες ψυχῆς δέ ἀκριβῆς παρθενία ἡ πρός πᾶσαν κακίαν ἀσυνδύαστος γνώμη»· δηλαδή ασυμβίβαστη γνώμη. «ᾫστε διά τοῦ προσρήματος τούτου τό ἀναμάρτητον σχεδόν προσμαρτυρεῖται τῷ Ἰωάννῃ- κάπου περίπου να μπορούμε να τον πούμε ἀναμάρτητον- δι’ ὃ καί ἠγαπημένος γέγονεν τῷ ἐκ φύσεως ἀναμαρτήτω μόνῳ Χριστῷ- καί μόνος παρθένος ὁ Χριστός- καί τοῦτο μόνος ἁπάντων προσεκτήσατο τό ἐπώνυμον». Είδατε;

     Αγαπητοί μου ακόμη αποκαλείται ο Ιωάννης «υιός της Παρθένου». Ποιας Παρθένου; Της Θεοτόκου. Γιατί; Διότι απλούστατα όταν ο Κύριος είπε στον Ιωάννη: «Να η μητέρα σου» και στη μητέρα Του: «Να ο υιός σου», ο παρθένος παραλαμβάνει την Παρθένον εις τα ίδια, εις το σπίτι του. Εις μόνον τον παρθένον μαθητήν Του εμπιστεύεται τη μητέρα Του, την Παρθένον. Σας κάνει εντύπωση αυτό; Έτσι λοιπόν είναι και υιός της Παρθένου Μαρίας και αδερφός του Παρθένου Ιησού. Πωπω προνόμια…! Κατά συσσώρευσιν, αλήθεια…

     Λέει πάλι ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Υιός αγαπητός, Εκείνος, και αυτός- είναι μετάφραση- μαθητής αγαπητός· στον κόλπον του Πατρός Εκείνος, δηλαδή ο Ιησούς· και αυτός επιστήθιος στον Ιησούν. Παρθένος Εκείνος, και αυτός διά της χάριτος Εκείνου. Παρθένου Υιός Εκείνος, της ιδίας και αυτός-της ιδίας Παρθένου. Εβρόντησε εξ ουρανού ο Κύριος, όπως λέει ο 17^ος ψαλμός, και αυτός είναι βροντή-και τον αποκάλεσε «βροντή» αυτός ο ίδιος ο Χριστός: «βοανεργές», δηλαδή υιός βροντής. Γι΄αυτό και αποκαλείται βροντή περισσότερο από τους άλλους και βροντής υιός», συνεχίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, «και μάλιστα βροντή θεολογικοτάτη, που αντηχεί σε όλα τα πέρατα της γης, και θεολογεί τον Λόγον του Πατρός ότι ‘’ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος’’» κ.λπ. που είναι πραγματική βροντή θεολογική· «και προς τον Θεόν είναι και Θεός είναι και η αυτοζωή είναι και το φως το αληθινόν είναι, που φωτίζει κάθε άνθρωπον που έρχεται στον κόσμον και δια του Οποίου έγιναν στην αρχή τα πάντα». Αυτά σημειώνει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

      Αγαπητοί. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης ήτο «ὁ ἠγαπημένος μαθητής» · ήτο «ὁ ἐπιπεσῶν ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ» . Ξέρετε πόσες φορές το λέει αυτό; Πέντε φορές το λέει. Και δίνει την ταυτότητα του εαυτού του. Την ταυτότητα του εαυτού του. «Εκείνος», λέει, «ο μαθητής», «ὃν ἠγάπα ὁ ᾿Ιησοῦς», «εκείνος ο μαθητής επί το στήθος του Οποίου επέπεσεν ο μαθητής αυτός». Πέντε φορές το λέγει… Και έτσι θα μας πει ακόμα ότι «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί». Είναι αγάπη. Και μας εδίδαξε στις επιστολές και στο ευαγγέλιό του την ακροτάτην αρετήν της αγάπης. Μας δίδαξε ότι η ενέργεια της αγάπης είναι διπλή· και στον Θεό και στον πλησίον. Και όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος πάλι: «ἀμερίστως μερίζων»· διακρίνει τις δύο αγάπες, τις διακρίνει, αλλά τις διακρίνει αμέριστα, χωρίς να τις ξεχωρίζει. Τις ξεχωρίζει χωρίς να τις ξεχωρίζει. Πώς; Εκείνος λέει που αγαπάει τον Θεόν, αγαπάει και τον πλησίον. Εκείνος που αγαπάει τον πλησίον, αγαπάει και τον Θεόν. Δύο αγάπες, αλλά είναι αμέριστες, αξεχώριστες. Έτσι ο ευαγγελιστής Ιωάννης μάς έδειξε τα δύο πόδια της θεογνωσίας, που είναι η αγάπη σαν πράξις και η θεολογία σαν θεωρία. Με αυτά τα δύο πόδια πρέπει να κατευθυνόμεθα εμείς αγαπητοί μου, προς τον Θεόν και να Τον αναζητούμε. Με τα δύο αυτά πόδια, περπάτησε και ο μακαριστός επίσκοπός μας Θεολόγος, που σήμερα είχαμε το μνημόσυνό του. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Άλλος τρόπος είναι ουτοπία.

     Αγαπητοί. Ο άγιος Ιωάννης ο ευαγγελιστής, ο μαθητής ο ηγαπημένος, ο παρθένος, ο υιός της Παρθένου, ο υιός της βροντής και της θεολογίας και της αγάπης στέκεται οροθέσιον στα βήματά μας στον Θεό. Εμείς, όσο μπορούμε, το κατά δύναμιν, ας τον ακολουθήσομε.

8η ομιλία στην κατηγορία
« Μνήμη Αγίων ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας
" Μνήμη Αγίων " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qFnx_UZ0gQ-sphclbJ6E6y

Απομαγνητοφώνηση και ηλεκτρονική επιμέλεια κειμένου:Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ ζημία τῆς ψυχῆς.

 

 †.Σήμερα, αγαπητοί μου, έχομε την Κυριακή την μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Όπως βλέπομε, η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, πλαισιώνεται από δύο Κυριακές. Την προ της Υψώσεως και τη μετά τηνΎψωσιν. Αυτό δείχνει λειτουργικά τη σπουδαιότητα του Τιμίου Σταυρού εις την σωτηρία μας. Γι΄αυτό και ο Κύριος ετόνισε: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι». Εδώ ο Κύριος ζητά μία ταύτιση του σταυρού του πιστού με τον Σταυρό τον δικό Του. «Όποιος θέλει να είναι δικός μου μαθητής, όποιος με αποδέχεται, θα σηκώσει τον σταυρό του και θα με ακολουθήσει». Και όλα αυτά γιατί η αξία της σωτηρίας της ψυχής δεν έχει αντάλλαγμα.

     Είπε στη συνέχεια ο Κύριος όπως ακούσαμε σήμερα εις την ευαγγελική περικοπή: «Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ  τόν κόσμον ὄλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ; Ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;». Δηλαδή τι έχει να ωφεληθεί ο άνθρωπος εάν κερδίσει τον κόσμον, με την έννοια που ο διάβολος είπε κάποτε προς τον Χριστόν: «Προσκύνησέ με και θα σου δώσω όλες τις βασιλείες του κόσμου». Είτε με την έννοιαν του σύμπαντος κόσμου. Ό,τι και να πιάσετε, ό,τι και να πάρετε, η αξία της ψυχής είναι ανωτέρα ολοκλήρου του ορατού κτιστού κόσμου. Τι λοιπόν έχει να κερδίσει ο άνθρωπος, εάν το σύμπαν ολόκληρο κατακτήσει, κερδίσει, αλλά χάσει την ψυχή του; «Ζημιωθῇ» -προσέξτε το ρήμα- «ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ». Ή ακόμη, τι αντάλλαγμα μπορεί να δώσει ο άνθρωπος για την ψυχή του; Δεν υπάρχει αντάλλαγμα.

    Η αξία λοιπόν της ψυχής. Μεγάλο πράγμα! Τι είναι η ψυχή; Που έχει τόσο μεγάλη αξία; «Ὁμοίωμα Θεοῦ», λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης. «Ἐμφύσημα Θεοῦ», λέγει ο άγιος Ειρηναίος Λυώνος. «Ἡ ψυχή μας», ακόμη, λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, «ἐστίν –είναι- οὐσία νοερά, ἀσώματος, ἀπαθής, ἀθάνατος». Και είναι αθάνατος όχι εκ κατασκευής, αλλά είναι αθάνατος γιατί το θέλει ο Θεός. Όπως και οι άγιοι άγγελοι, δεν είναι αθάνατοι εκ κατασκευής, αλλά γιατί το θέλει ο Θεός να είναι αθάνατοι. Κατά τα άλλα, ο Θεός είναι ο μόνος, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, «ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν». Την αθανασία από μόνος Του την έχει ο Θεός. Εμείς την έχομε από τον Θεόν, γιατί αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Η αξία της πάντως, η αξία της ψυχής μπορεί να προσμετρηθεί και με το γεγονός της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Εάν φθάνει ο Θεός Λόγος να ενανθρωπήσει χάριν των ανθρώπων, αυτό είναι καταπληκτικό! Και ακόμη, να φθάσει μέχρι του θανάτου και δη, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, θανάτου σταυρικού.

    Bλέπομε λοιπόν ότι είναι όντως απροσμέτρητη η αξία της ανθρωπίνης ψυχής. Αν θέλετε, να ακριβολογήσω, η αξία της ανθρωπίνης υπάρξεως. Το σώμα ουσιαστικά δεν βγαίνει έξω από τη σωτηρία. Αφού μάλιστα θα τύχει αναστάσεως. Αλλά τώρα ας μιλήσουμε για την ψυχήν. Η ψυχή είναι δεμένη με το σώμα. Και το σώμα είναι δεμένο με την ψυχήν. Είναι ένα δέσιμο, μια ένωσις ακατανόητος…

    Ωστόσο, αυτήν την ατίμητην ψυχήν, έρχεται τώρα ο κάτοχός της άνθρωπος να την παίξει στα ζάρια των ηδονών του βίου τούτου. Ναι! Να την παίξει στα ζάρια. Αν είχαμε δύο ή περισσότερες ψυχές, αγαπητοί μου, ίσως θα μπορούσαμε τη μία να τη διακινδυνεύσουμε, να την παίξουμε κορώνα-γράμματα. Αλλά έχομε μόνον μία και μοναδική ψυχή. Δεν έχομε δεύτερη και τρίτη. Μπορούμε λοιπόν αυτήν την ατίμητη ψυχή που είδαμε μόνο με δύο λόγια, τι αξία έχει, μπορούμε να τη ζημιώσομε; Ο Κύριος χρησιμοποίησε αυτό το ρήμα: «Ποιος», λέγει, «θα έφθανε να ζημιώσει την ψυχή του, γιατί θα ήθελε πράγματα τα οποία θα είναι έξω από μένα;». Ο Κύριος είπε λοιπόν «καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;». Αυτό σημαίνει κατά τον λόγον του Χριστού, ότι η ψυχή είναι δεκτική και σωτηρίας και ζημίας.Και τα δύο αυτά, και η σωτηρία, το κέρδος δηλαδή, και η ζημία, εδώ είναι το καταπληκτικό, με αιώνιες διαστάσεις! Πρέπει λοιπόν να σκεφθούμε, πρέπει να σκεφθούμε, πρέπει να σκεφθούμε πάρα πολύ αυτό το «αιώνιες διαστάσεις»…

    Και τι ζημιώνει την ψυχήν; Καθετί που δεν ανήκει στην ευδοκία του Θεού. Και είναι  πρώτιστα η αμαρτία. Τι σημαίνει αμαρτία; Είναι η παράβαση των εντολών του Θεού. Οι εντολές του Θεού μάς φέρουν από το παρά φύσιν που ζούμε, μας φέρουν στο κατά φύσιν. Και εξ αυτού εις το υπέρ φύσιν. Ο Αδάμ εις τον Παράδεισον ζούσε τη ζωή κατά φύσιν, όπως ο Θεός εδημιούργησε τα πράγματα. Με την πτώση του όμως, πέρασε εις τον χώρον του παρά φύσιν. Έτσι, έρχεται παρακαλώ ο Χριστός να μας επαναφέρει από το παρά φύσιν εις το κατά φύσιν. Γι΄αυτό, λέγει ένας πατήρ εκκλησιαστικός ότι ο Χριστιανισμός… τι είναι ο Χριστιανισμός; Βέβαια πολλά πράγματα μπορούμε να πούμε τι είναι ο Χριστιανισμός, αλλά μία όψις: Η επαναφορά εις το κατά φύσιν του ανθρώπου. Αυτό είναι ο Χριστιανισμός. Για παράδειγμα, για να δείτε αυτό το παρά φύσιν και κατά φύσιν, η χρήσις του οίνου, του κρασιού, ο Θεός μάς έδωσε το κρασί. Και συνεπώς η χρήση του είναι κατά φύσιν. Μάλιστα, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο Κύριος Ιησούς επήρε το κρασί την ώρα του Μυστικού Δείπνου, το καθηγίασε και είπε ότι «Αυτό είναι το αίμα μου». Συνεπώς βλέπει κανείς εδώ μία υπερβατικότητα του κρασιού. Γίνεται Αίμα Χριστού. Έτσι, δηλαδή από το κατά φύσιν περνάει εις το υπέρ φύσιν. Έτσι, δεν είναι κάτι κακό το κρασί. Αναμφισβήτητα. Αν όμως μεθάς, με το κρασί, τότε βρίσκεσαι εις το παρά φύσιν. Και συνεπώς αμαρτάνεις. Ό,τι ανήκει στο παρά φύσιν είναι αμαρτία.

      Πάρτε ακόμη τον γάμο. Ο Θεός ευλόγησε τον γάμο. Είναι κατά φύσιν, να κάνεις τα παιδιά σου κ.λπ. Διότι αφού μπήκε ο θάνατος, βεβαίως μπαίνει ο γάμος. Διότι αν δεν υπήρχε ο θάνατος, δεν θα υπήρχε ο γάμος. Προσέξατέ το αυτό. Σχήμα είναι, σχήμα του παρόντος αιώνος. Ωστόσο τυχαίνει ευλογίας. Αφού η όλη κατασκευή του ανθρώπου, έστω έγινε a priori, έγινε εκ των προτέρων, για να έλθει στον γάμο, ο Θεός «προειδότος», λέγει ο άγιος Ειρηναίος, ότι θα έπεφτε ο άνθρωπος και συνεπώς αυτό το θαυμαστό δημιούργημά Του θα εχάνετο. Γι΄αυτό μπαίνει ο γάμος. Αν όμως ζεις στην πορνεία, δηλαδή μία ανευλόγητη κατάσταση, τότε είσαι έξω από τον νόμο του Θεού και αμαρτάνεις.

     Υπάρχουν αμαρτήματα όμως, αγαπητοί, που είναι και έξω από τη φύση και έξω από τον νόμο. Η πορνεία είναι στη φύση αλλά δεν είναι στον νόμο, είναι έξω από τον νόμο. Αλλά εκείνο το αμάρτημα που είναι και έξω από τη φύση και έξω από τον νόμο είναι η ομοφυλοφιλία· η οποία όσο πάει και πληθαίνει, πληθαίνει, πληθαίνει. Σε λίγο καιρό θα ακολουθήσουμε εκείνο που γράφει ο Ιονέσκο, ένα θεατρικό έργο, που λέγει ότι κάποτε μες την πόλη ένας έβγαλε ένα κέρατο. Δεν ήξερε πώς να το κρύψει. Ήρθε πυρετός, μία επιδημία και έβγαλε ένα κέρατο. Ιιιι…! Πώς να το κρύψει το κέρατο αυτό τώρα που έβγαλε; Σε λίγο όμως έπεσε ο πυρετός σε όλη την πόλη και έβγαλαν όλοι οι άνθρωποι από ένα κέρατο. Ένας δεν είχε βγάλει. Κι αυτός που δεν έβγαλε το κέρατο, μετά ντρεπόταν να εμφανιστεί! Σε όλους που είχαν βγάλει το κέρατο. Εδώ βρίσκει εφαρμογή το πράγμα.

     Κι όταν αυτή η κατάσταση αγαπητοί ποσοτικά γίνει πολλή και γίνεται, καθημερινά γίνεται, τότε είναι η εποχή του Αντιχρίστου! Το λέγει αυτό ο άγιος Ιερώνυμος. «Όταν στους χριστιανικούς λαούς γίνει, λέει, πολλή η ομοφυλοφιλία, είναι κοντά το τέλος της Ιστορίας». Έχομε δε, τώρα φεύγω λιγάκι από το θέμα, δεν πειράζει, έχομε δε ιστορικό προηγούμενο, τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Το πυρ που έκαυσε, πυρ και θείον που έκαυσε τα Σόδομα και τα Γόμορρα, με το πυρ και το θείον παριστάνεται και η κόλασις. Είναι λοιπόν ένα ιστορικό προηγούμενο η καταστροφή των Σοδόμων. Διότι θα έρθει ο Αντίχριστος και θα ευνοηθούν όλα αυτά τα πάθη. Διότι, λέει το βιβλίο του Δανιήλ στο 7^ο κεφάλαιο: «ὑπονοήσει -Ποιος θα υπονοήσει; Ο Αντίχριστος. Δηλαδή θα σκεφτεί- τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον». «Να αλλοιώσει καιρούς -εδώ θα πει φύσιν-Να αλλοιώσει την φύσιν, να αλλοιώσει και τον νόμο!». Αυτά λοιπόν θα γίνουν εν ημέραις Αντιχρίστου. Δηλαδή όταν θα έλθει αυτή η Νέα Τάξις των πραγμάτων. Γίνεται πάρα πολύς λόγος για τη νέα τάξη των πραγμάτων. Μεταξύ των οποίων είναι και αυτό. Η αλλοίωσις φύσεως και νόμου Θεού.

     Αυτό που λέει ο Ησαΐας, θα φθάσομε στο σημείο, σε σχέση με εκείνο που σας είπα με το θεατρικό έργο του Ιονέσκο, που λέγει…ένας έβγαλε ένα κέρατο κτλ. «Οὐαὶ -λέγει ο προφήτης Ησαΐας. «Αλίμονο»- οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν». Δηλαδή έχομε εδώ μία πλήρη διαστροφή του ορθού. Σήμερα να βγει ένα αγόρι να πει στους συμμαθητάς του, να πει στους συστρατιώτας του ότι «ζω εν παρθενία»; Ιιιιι! Πού να το πει! Πού να το πει; Όλα αυτά, θα έχουν χάσει βεβαίως όταν γίνουν, την έννοια της αμαρτίας. Σου λέει ο άλλος: «Γιατί; Είναι αμαρτία να έχω φιλενάδα; Να έχω φίλο; Τι τάχα; Είναι αμαρτία;». Χάθηκε η έννοια της αμαρτίας. Αυτή η κατάσταση βεβαιότατα ζημιώνει φοβερά την ψυχήν. Αν δεν φθάσει βεβαίως η ψυχή να μετανοήσει. Γιατί αντιληφθήκατε τι λέμε. Τι ζημιώνει την ψυχήν.

     Έχομε και ένα δεύτερο. Είναι εκείνο που βέβαια ζημιώνει την ψυχήν, η απιστία. Απιστία σημαίνει χωρισμό από τον Θεό, σημαίνει αποστασία. Και η εποχή μας είναι εποχή αποστασίας. Και δεν είναι απλώς εποχή αποστασίας, αλλά και στροφή κατά του Θεού, εναντίον του Θεού. Πόλεμο κατά του Θεού, με κάθε τρόπο και κάθε ύβριν. Η λέξις «ύβρις» με την αρχαιοελληνικήν έννοια του όρου. Και στην περίπτωση αυτή φοβούμαι ότι δεν υπάρχει, αγαπητοί μου, πλέον μετάνοια. Είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, που ο Κύριος μάς είπε ότι σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει μετάνοια. Όσο μετενόησε ο Καζαντζάκης, άλλο τόσο θα μετανοήσουν και αυτοί. Διότι ο Καζαντζάκης έπεσε εις την ύβριν κατά του Ιησού Χριστού. Το πώς έπεσε, όλοι το ξέρετε. Και για να δείτε ότι δεν υπάρχει εδώ μετάνοια, δηλαδή όχι δεν συγχωρεί ο Θεός, αλλά δεν μπορεί ο άνθρωπος που έφθασε εις την ύβριν, να μετανοήσει. Δεν μπορεί!

      Και για να σας το κατοχυρώσω, ακούστε δύο χωρία από την προς Εβραίους επιστολήν. Το ένα είναι στο 6^ο κεφάλαιο. Λέγει: «Ἀδύνατον γὰρ -Είδατε; Αδύνατον. Κρατήστε αυτή την λέξη, γιατί θα επακολουθήσει αρκετό κείμενο- τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος ῾Αγίου καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ρῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος, καὶ παραπεσόντας -Αυτοί γεύτηκαν τον Θεό, γεύτηκαν τον Χριστό, γεύτηκαν τη χάρη του Θεού και τώρα…-·«καὶ παραπεσόντας»· όχι η συνηθισμένη αμαρτία που κάνομε κάθε μέρα. Γι'αυτό η φιλανθρωπία του Θεού μας έδωσε το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, αλλά με τον τρόπο που σας εξήγησα προηγουμένως, με την έννοια της ύβρεως. Προσέξτε, ύβρις δεν είναι οι βλάσφημοι που βλασφημούν τα θεία. Όχι, όχι, όχι, όχι... Δεν είναι αυτό η ύβρις. Αλλά όταν στρέφεσαι κατά του Θεού, τον γελοιοποιείς τον Θεόν, τον Χριστόν τον γελοιοποιείς κ.λπ-, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν -δηλαδή παίρνομε το «αδύνατον» της αρχής του χωρίου. Είναι αδύνατον να ανακαινιστεί κανείς πάλι εις μετάνοια. Δεν μπορεί να μετανοήσει- ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ -Τον ξανασταυρώνουν τον Υιό του Θεού. Προσέξτε μία λεξούλα:  καὶ παραδειγματίζοντας». «Παραδειγματίζω» θα πει «θέτω εις ύβριν τον Υιόν του Θεού, Τον χλευάζω». Το ακούσατε; Τον χλευάζω. Στρέφομαι εναντίον Του.

    Ομοίως γράφει ο απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους στο 10^ο κεφάλαιο: «Ἑκουσίως γὰρ ἁμαρτανόντων ἡμῶν -θεληματικά· έτσι, γιατί το θέλω να αμαρτάνω- μετὰ τὸ λαβεῖν τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας -μετά το Βάπτισμα κλπ.-, οὐκέτι περὶ ἁμαρτιῶν ἀπολείπεται θυσία -Δεν μένει πια άλλη θυσία. Μία είναι η θυσία. Το Αίμα του Χριστού. Το έβρισες το Αίμα του Χριστού. Πώς θα σωθείς;-, φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεως καὶ πυρὸς ζῆλος -είναι το πυρ της κολάσεως- ἐσθίειν μέλλοντος τοὺς ὑπεναντίους-πρόκειται να φάει εκείνους οι οποίοι αντιτίθενται. Λέει για την Παλαιά Διαθήκη. Το παραλείπω για να μην πολυλογώ- πόσῳ μᾶλλον –λέγει, εκεί αναφέρεται το «πόσῳ μᾶλλον»- δοκεῖτε χείρονος ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὁ τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας -τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας!- καὶ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης κοινὸν ἡγησάμενος -και θεωρώντας το αίμα της διαθήκης, το αίμα του Χριστού ότιείναι ε,τι είναι; Όπως το αίμα όλων των ανθρώπων, των ζώων, τι είναι; Και δεν είναι του Θεανθρώπου το Αίμα), ἐν ᾧ ἡγιάσθη -με το οποίο αίμα του Χριστού αγιάστηκε-, καὶ τὸ Πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας; -Και το Πνεύμα της χάριτος αφού το έχει βρίσει;». Δεν υπάρχει μετάνοια. Αυτό, το πόσο ζημιώνει την ψυχήν; Μόλις και ανάγκη να το πούμε.

     Ο δε Ιωάννης, ο Ιωάννης, ο μαθητής της αγάπης, ακούστε παρακαλώ τι λέγει στην πρώτη του επιστολή: Έχει πολλά, σας παίρνω το κύριο σημείο: «Ἒστιν ἁμαρτία πρὸς θάνατον· οὐ περὶ ἐκείνης λέγω ἵνα ἐρωτήσῃ». Δηλαδή υπάρχει αμαρτία που συγχωρείται. Οι αμαρτίες που κάνομε κάθε μέρα. Συγχωρούνται. Υπάρχει όμως, λέει, αμαρτία, η οποία οδηγεί στον θάνατο. Γι’ αυτήν την αμαρτία, γι’ αυτόν τον αμαρτωλό με τέτοια αμαρτία, δεν μπορείς να παρακαλέσεις τον Θεό. Είδατε; «Οὐ περὶ ἐκείνης λέγω ἵνα ἐρωτήσῃ». «Ἐρωτῶ» θα πει «παρακαλώ». Δεν μπορεί να παρακαλέσει ούτε τον Θεό, τίποτα, τίποτα, τίποτα. Δεν μπορεί. Είναι η αμαρτία προς θάνατον. Ποια είναι αυτή η αμαρτία προς θάνατον; Είναι αυτά που σας διάβασα αναλυτικά από τον Απόστολο Παύλο στην προς Εβραίους επιστολή του. Είναι λοιπόν αντιληπτόν ότι εδώ έχομε μία τέτοια κατάσταση που είναι ανυπόφορα ζημιωτική της ψυχής. Και ανεπίστρεπτα. Εκεί η ψυχή ζει πια τον αιώνιο θάνατό της.

     Και ένα τρίτο σημείο. Εκείνο που τελεσίδικα βεβαίως πλέον ζημιώνει την ψυχή και δεν μπορεί κανείς από εκεί να βγει· η αιώνια κόλασις. Η απόληξις. Γίνεται ο άνθρωπος ο υιός της απωλείας. Όπως έγινε ο Ιούδας. Ο χαμένος άνθρωπος. Θα ξαναπώ: Αιωνία κόλαση. Προσέξατέ το. Από κει δεν υπάρχει ελπίδα διαφυγής. Και εκεί είναι ο αιώνιος βασανισμός. Σκότος εξώτερον, βρυγμός οδόντων, πυρ αφεγγές, φωτιά που δεν δίνει φως. Αλλά βεβαίως και απώλεια θεωρίας, βεβαίως, του προσώπου του Χριστού. Δεν μπορείς πια να βλέπεις το πρόσωπο του Χριστού. Που θα βλέπουν εκείνοι που θα είναι στη Βασιλεία του Θεού. Κι εκεί που οδύρεται ο Ιερός Χρυσόστομος για την κόλαση είναι τούτο. «Α», λέει, «δεν υπολογίζω τας βασάνους της κολάσεως, υπολογίζω ότι θα χάσω την θεωρία -από το «θεωρώ», το «βλέπω»- του γαληνού εκείνου προσώπου του Ιησού Χριστού».

     Θυμηθείτε τους λόγους του Χριστού: «Πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ». «Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον». Προσέξτε, στην κόλαση θα μπούμε με τα σώματά μας. Γιατί προ της κολάσεως θα γίνει η ανάστασις των νεκρών. Και στη Βασιλεία του Θεού θα μπούμε με τα σώματά μας. Όπως σας βλέπω και με βλέπετε· πού είναι εκείνοι που κοροϊδεύουν και κοροϊδεύουν και λένε: «Τι είναι η κόλασις; Καζάνια με φωτιά και τέτοια;». Ωωωω, να ήταν καζάνια με βραστό νερό και το πυρ να ήταν αυτό που βάζομε κάτω από τα καζάνια και βράζει το νερό…· καλά θα ήταν! Αυτό το πυρ, ξέρετε ποιο είναι; Το πυρ αυτό ξεκινάει από τον Θεόν. Είναι η άκτιστος ενέργεια του φωτός. Είπα να μη σας το πω, αλλά…, το λέγει ο Μέγας Βασίλειος αυτό. Προσέξτε. Κάπου διαχωρίζεται, διαχωρίζεται αυτό το άκτιστον φως. Και σαν φως, μένει στη Βασιλεία του Θεού· γι΄αυτό θα είναι φωτοφόροι οι σωσμένοι άνθρωποι. Σαν πυρ χωρίς φως, πηγαίνει εις τους κολασμένους. Γι'αυτό λοιπόν είναι πυρ που καίει και που δεν είναι φωτεινόν. Από τον Θεό ξεκινά. Άκτιστος ενέργεια είναι αυτό το πυρ της κολάσεως. Φρίκη! Φρίκη! Μία πικρή εικόνα να πάρετε από τους δαιμονισμένους ανθρώπους, όταν πάνε σε κάποιον άγιο, άγιο Νεκτάριο, άγιο Διονύσιο, άγιο Γεράσιμο, άγιο Σπυρίδωνα και ξέρετε τι φωνάζουν αυτοί. «Με καις, με καις, με καις!». Τι είναι αυτό που καίει; Οι δαίμονες φωνάζουν. «Με καις, με καις!». Γι΄αυτό και λένε τον καθένα απ΄αυτούς τους αγίους, τους λένε «καψάληδες». Καψάληδες. «Με καις, με καις!». Καίεται ο διάβολος, καίονται οι δαίμονες με το άκτιστον αυτό πυρ που έρχεται από τον Θεό. Και μην ξεχνάμε ο λόγος του Θεού είναι αψευδής, δεν ψεύδεται. Λέει ο απόστολος Παύλος: «Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος». Ο Χριστός το είπε. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη γίνει.

      Αγαπητοί, όλα τούτα που αναφέραμε, ζημιώνουν την ψυχήν. Η σωτηρία μας είναι «ἐν οὐ παικτοῖς». Δεν είναι αντικείμενο να παίζομε. Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά. Μία μόνο ψυχή έχομε. Κι αυτή δεν θα ξαναέρθει στον κόσμον αυτόν. Μη λοιπόν την παραδίδομε στην «κυβεία» -κύβους που παίζουν τα τυχερά παιγνίδια. «Στην κυβεία», λέει ο απόστολος Παύλος, «της πλάνης και της αμαρτίας». Αλλά και στην καθημερινότητα· με την τριβή των απροσεξιών μας, χάνομε την ειρήνη μας, την αγάπη μας, την χαρά μας. Και αυτό ομοίως ζημιώνει την ψυχήν. Γιατί να ζημιώνομε κάθε μέρα; Ας ακούσομε λοιπόν ακόμη μία φορά τον λόγο του Χριστού: «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;».

729η ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας " Ομιλίες Κυριακών " 🔻
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Η Εκκλησία γνωρίζει τα μέλη της ή τα αγνοεί; 💎

†.“Ονοματογραφία τέως υμίν γέγονε και στρατείας κλήσις. Νυμφαγωγίας λαμπάδες και Ουρανίου Πολιτείας επιθυμία. Και πρόθεσις αγαθή και ελπίς επακολουθούσα.” Καθένας απ’ τους χαρακτηρισμούς έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Θα ήθελα να μείνω, κυρίως, στο “ονοματογραφία τέως υμίν γέγονε”.

   Τι είναι αυτή η “ονοματογραφία” ; Είναι ονοματικός κατάλογος. Τέως υμίν γέγονε” σημαίνει ότι έχει γίνει, έχετε γραφτεί στον κατάλογο. Οι πιστοί γράφονται στα δίπτυχα της εκκλησίας κ
μνημονεύονται. Οι κατηχούμενοι γράφονται στον κατάλογο της εκκλησίας, για να εισαχθούν στην εκκλησία. Μετά από αυτό, γράφονται στα δίπτυχα της εκκλησίας. Εδώ έχουμε ένα πολύ
σπουδαίο φαινόμενο.

   Η εκκλησία γνωρίζει τα μέλη της; ή τα αγνοεί;
Όταν η εκκλησία κρατάει καταλόγους, αυτό σημαίνει ότι γνωρίζει τα μέλη της. Όταν δεν κρατά, σημαίνει ότι δεν τα γνωρίζει. Μην μου πείτε την περίπτωση ότι μία ενορία κρατά τα ονόματα των ενοριτών, για να μπορεί να βγάζει πιστοποιητικά για την πρόνοια! Για άλλους σκοπούς που χρειάζεται ο ενορίτης για να πάει στον Ιερέα κ να ζητήσει ένα πιστοποιητικό, για να πάει το παιδί του σ’ ένα πανεπιστημιακό οικοτροφείο, ποια είναι η οικογενειακή του κατάσταση. ΔΕΝ είναι αυτό. Εδώ είναι, απλώς, ότι μεταβλήθηκε το γραφείο τής ενορίας σ’ ένα γραφείο τής Πολιτείας. Κ βέβαια, τα παλιά χρόνια ήταν ακόμα χειρότερα τα πράγματα.

   Τώρα πολλά έχουν φύγει απ’ τα χέρια τού Ιερέα, καλώς ή κακώς. Πάντως σήμερα δεν έχει πολλά ο εφημέριος, γιατί έχουν δημιουργηθεί άλλα γραφεία, και καλώς έχει γίνει αυτό, από μίαν άποψη, διότι ανήκουν στην Πολιτεία. Χρησιμοποιούνταν οι ιερείς για θέματα τέτοια. Γι’ αυτούς τούς καταλόγους πρόκειται; Όχι! Αλλά για τι πρόκειται; Πρόκειται για καταλόγους στους οποίους καταχωρούνται τα ονόματα των πιστών, όχι με τη ληξιαρχική έννοια, αλλά για να ξέρουμε ποιοι είναι οι πιστοί μας. Διότι η εκκλησία, όχι κατά την περίοδο των διωγμών αλλά και μετά ταύτα, δλδ μέχρι πριν γίνει ο νηπιοβαπτισμός, η εκκλησία, στην πραγματικότητα, ήταν κλειστή.
   Εκείνο το “τας θύρας, τας θύρας”, που σήμερα είναι απολίθωμα μέσα στη Θεία Λειτουργία, κάποτε ήταν μία ουσία! Δεν ήταν πάντα ένα απολίθωμα. Κ σήμαινε -τεχνικός όρος- σήμαινε ότι έπρεπε να κλείσουν οι πόρτες για τους κατηχούμενους κ για τους ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση κ έπρεπε να μείνουν μόνον οι πιστοί μέσα στη λατρεία. Σημαίνει, λοιπόν, ότι υπήρχε έλεγχος στις πόρτες ποιος μπαίνει ή ποιος μένει μέσα στη Λειτουργία. Όταν έλεγαν “τας θύρας, τας θύρας”, δεν εννοούσαν μόνον ότι υπήρχε κάποιος θυρωρός ή κάποιο εντεταλμένο πρόσωπο που έπρεπε να κλείσει τις πόρτες για να γίνει το μυστήριο, όχι! Αλλά κ οι πιστοί κοιτούσαν μεταξύ τους μήπως κάποιος είναι άγνωστος. Δλδ οι πιστοί κοιτούσαν γύρω τους μήπως είδαν κάποιο άγνωστο πρόσωπο. Δεν μπορούσε να μείνει κανένας που δεν ήταν γνωστός, που δεν ήταν γραμμένος στους καταλόγους! Έπρεπε να βγει έξω. Άρα η εκκλησία ήταν κλειστή.
   Μετά, όμως, άνοιξαν οι πόρτες τής εκκλησίας κ έμεινα ανοικτά κοκαλωμένες. Τα τελευταία
χρόνια έχει τεθεί το ζήτημα αν θα πρέπει πάλι να ξανακλείσει η εκκλησία. Πριν από πολύ λίγα χρόνια είχε προκύψει ένα τέτοιο θέμα. Το είχε φέρει ο Άγιος Φλωρίνης. Κ είχε γράψει κάποιους καταλόγους των πιστών. Αυτό έγινε αντικείμενο ποικίλης επίθεσης. Δεν ήταν δίκαιο. Η εκκλησία πρέπει να ξαναγυρίσει στον παλιό τρόπο λειτουργίας κ οργάνωσής της, Πρέπει να ξέρει τους πιστούς της. Όχι να έρθει κάποιος να πει στον Ιερέα “παππούλη μου, πρόσεξε, αυτός που θα έρθει για βάπτιση είναι κουμπάρος κ θ’ απαγγείλει το Σύμβολο της Πίστεως τυπικά, είναι μασόνος κ, πρόσεξε, μην τον δεχθείς!”. Μασόνος!! Ξέρετε τι πάει να πει ο μασόνος, ο
ειδωλολάτρης, να γίνει ο κουμπάρος, ο ανάδοχος κ ν’ απαγγείλει, χωρίς να πιστεύει τίποτα, το Σύμβολο της Πίστεως; Είναι βεβήλωση, είναι αδιανόητο πράγμα! Όταν, όμως, η εκκλησία έχει τις πόρτες της κλειστές, γνωρίζει τα παιδιά της κ τα μέλη της κα τα καταρτίζει. Διότι αυτό το κλειστό κύκλωμα, η κλειστή εκκλησία, έχει πάρα πολλά πλεονεκτήματα.

   Θα το πω μ’ ένα παράδειγμα το οποίο δεν είναι δικό μου, είναι ενός ξένου θεολόγου. Λέει ότι με το να μην είναι οι πόρτες τής εκκλησίας κλειστές κ να μη γνωρίζει η εκκλησία τα μέλη της κ το να εισέρχονται στην εκκλησία χωρίς κατήχηση είναι όπως μια χύτρα, που έχει πολύ βραστό νερό, να πέσει μέσα κρύο, οπότε κόβεται το βράσιμο. Αυτό γίνεται. Η χύτρα τής εκκλησίας, μέχρι τον καιρό που είχαμε τις πόρτες της κλειστές κ είχαμε τους κατηχούμενους να
καταρτίζονται για να μπουν στην εκκλησία κ όχι να μπαίνουν με βρόμικα πόδια κ με τα τσαρούχια, αλλά θα έμπαιναν με προσοχή κ με κατάρτιση, από τον καιρό που άνοιξαν οι πόρτες κ έγινε ο νηπιοβαπτισμός, τότε κόπηκε ο βρασμός τής εκκλησίας, κόπηκε ο ενθουσιασμός, κόπηκε όλη εκείνη η λαχτάρα των μελών της να γίνουν άγιοι.
   Κ σήμερα φτάσαμε στο σημείο τα ίδια τα μέλη τής εκκλησίας να ειρωνεύονται εκείνους που είναι πιστοί κ να τους λένε “άγιοι θέλετε να γίνετε, να μας κάνετε τον έξυπνο ή να μας παραστήσετε τον άγιο;” . Πού φτάσαμε ! Φοβερό πράγμα, φοβερό!
   Αλλά η εκκλησία οπωσδήποτε θα αναγκαστεί, μια ημέρα, να ξανακλείσει τις πόρτες της οπωσδήποτε Κ θα ξέρει τα μέλη της κ θα τα γράψει σε καταλόγους. Θα έχει, δλδ, ονοματογραφία, δλδ καταλόγους ονομάτων, Κ θα το κάνει, ιδίως, στην περίπτωση του αντίχριστου, όταν θα διωχθεί η εκκλησία απ τον αντίχριστο, τότε η εκκλησία, οπωσδήποτε, θα ξέρει τους πιστούς της.

   Είναι πολύ μεγάλο θέμα αυτό κ μεγάλο πρόβλημα το αν πρέπει να γίνει ονοματογραφία, το πώς θα γίνει κ.τ.λ. . Έχει ακανθώδη σημεία. Αλλά έδωσα την αφορμή με τον λόγο μου αυτόν να
ειπωθούν αυτά, για να τα ξέρετε κ να προετοιμαζόμαστε για μια τέτοια περίπτωση ότι κάποτε είναι ανάγκη να γίνει. Γιατί ξέρετε τι είχαν κατηγορήσει τον Άγιο Φλωρίνης; Ότι κρατάει κ διατηρεί φακέλους των πιστών. Ό,τι θέλει, δλδ, μπορεί κανείς να πει! Για Όνομα του Θεού! Σημαίνει, δλδ, ότι φακελώνω τούς πιστούς μου, τους ενορίτες μου; Αν είναι δυνατόν! Πείτε μου ποιο σωματείο που έχει μέλη δεν κρατάει τα μέλη του γραμμένα σε έναν κατάλογο! Πείτε μου! Όταν γράφουν τα μέλη σε έναν κατάλογο, σημαίνει ότι είναι φακελωμένα τα μέλη (με την κακή σημασία τής λέξης); Αλλά, είπαμε, όταν θέλουμε να χτυπήσουμε την εκκλησία, βρίσκουμε τόσους τρόπους για να το κάνουμε!
   “Ονοματογραφία”, λοιπόν, “τέως υμίν γέγονε”. Ήδη η ονοματογραφία έχει γίνει. “Και στρατείας κλήσις”. Α, λοιπόν! Ώστε, λοιπόν, εκείνος που μπαίνει στον χώρο τού Χριστιανισμού μπαίνει σε χώρο στίβου και χώρο στρατείας! Ε, βέβαια! Τι λέει ο Απόστολος Παύλο στον Τιμόθεο; Του λέει “να αγωνιστείς, να κακοπαθήσεις ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού”. Είναι μία κλήση στράτευσης. Ο Χριστιανός είναι ένας στρατιώτης κ πρέπει ν’ αγωνιστεί.
   Τι κάνει ο στρατιώτης, αλήθεια; Ο καλός στρατιώτης, σε περίοδο ειρήνης κ πολέμου, μένει φρουρός κ φυλάει. Τι άλλο κάνει, σε περίπτωση πολέμου; Πολεμάει! Επειδή υπάρχει δε πόλεμος πάντοτε, χωρίς ποτέ ειρήνη, μεταξύ Χριστού κ διαβόλου, τότε οι πιστοί έχουν πάντα έναν πόλεμο.
   Πολύ χαρακτηριστικά, λοιπόν, εδώ λέει ότι “ήδη κληθήκατε σε μια στρατεία”. Πώς έλεγε ο Απόστολος Παύλος το θέμα τής στρατείας; “Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται ταις τού βίου πραγματείαις, ίνα τω Στρατολογήσαντι αρέση.” Κανείς, λέει, δεν μπαίνει σε πραμάτειες
κοσμικές, όταν στρατευθεί, για ν’ αρέσει σε Εκείνον που τον στρατολήγησε. Είδατε πώς λέγεται εδώ ο Χριστός; Λέγεται “Στρατολόγος” ! “Ίνα τω Στρατολογήσαντι αρέση” : ποιος είν’ Αυτός ο Στρατολογών; Είναι ο Χριστός! Ο Στρατολόγος. Κ εγώ τι είμαι: Είμαι ο στρατευόμενος, δλδ ο στρατιώτης, που πρέπει να αρέσω στον Κύριό μου. Αλλιώτικα, δεν πρέπει ν’ ανταποκριθώ, να μην είμαι Χριστιανός. Όλ’ αυτά αποτελούν την ουσία τής κλειστής πύλης τής εκκλησίας.
   Διότι η εκκλησία δεν είν’ απλώς για να κάνει καταλόγους κ να κλείσει τις πόρτες της. Αυτό είν’ ενα τεχνικό στοιχείο. Το θέμα είναι ν’ αποκτήσει συνειδητούς Χριστιανούς, που να είναι διατεθειμένοι για μια στρατεία (στράτευση), αλλιώς να μην μπαίνουν (οι Χριστιανοί που δεν είναι διατεθειμένοι) μέσα. Κ, αν δεν είναι εκείνοι που θα κρατούν πάντα τη σωστή στρατεία κ ν’ ανταποκρίνονται, τότε είναι εκπεσόντα μέλη, άνθρωποι που έχουν ξεπέσει, δεν μπορούν να σταθούν πλέον.
   Είναι, λοιπόν, ουσιώδη σημεία κ όχι, απλώς, μερικά πράγματα μηχανιστικά κ τεχνικά.
 

Απόσπασμα από την 1η ομιλία στο βιβλίο των "Κατηχησεων του Αγίου Κυρίλλου" Αρχιεπισκόπου ιεροσολύμων.

Απομαγνητοφώνηση :
Μαρία Δερμιτζάκη.

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου " εδώ ⬇️.
http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/katixhseis-agioy-kyrilloy
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pflatKwmt7YTFImD8-XbX0

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.