†.“πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ.” (Λουκ. 16,24)
Αγαπητοί μου, δεν ζήτησε τίποτα μεγάλο κ σπουδαίο ο πλούσιος τής παραβολής στον Άδη από τον Αβραάμ. Του ζήτησε κάτι, που ούτε και στη Γη αυτήν δεν θα το ζητούσαμε, σαν τόσο μικρό! Πάτερ Αβραάμ, του λέει, σε παρακαλώ πολύ στείλε τον Λάζαρο, αφού θα ‘χει βάλει το
δάχτυλό του μέσα στο ποτήρι το νερό (πόσο μπορεί να κρατήσει το δάχτυλό μας νερό; Μία σταγόνα;) Και να έλθει να το βάλει στα χείλη μου, να με καταψύξει, να με δροσίσει! Γιατί “οδυνώμαι”, υποφέρω! Στο καμίνι αυτό τής κόλασης, του Άδη. Και, όμως, αγαπητοί, αυτό, ακριβώς, δεν του δόθηκε αυτού τού πλούσιου στον Άδη. Τόσο μικρό πράγμα ζήτησε και δεν τού δόθηκε, Γιατί; Γιατί κι ο ίδιος δεν φρόντισε στη ζωή του να προσέξει να τηρεί ακριβώς αυτές τις μικρές πράξεις που συνθέτουν τη ζωή μας. Πολλές φορές νομίζουμε, αγαπητοί, ότι η ζωή μας πρέπει να είναι γεμάτη από μεγάλα έργα, που να θαμπώσουν τον Θεό και να θαμπώσουν και τους ανθρώπους. Και δεν καταλαβαίνουμε ότι δεν χρειάζεται να κάνει κανείς μεγάλα έργα αλλά αυτά τα καθημερινά έργα, τα οποία μάς προβάλλονται μέσα στη μέρα τής κάθε μέρας τής ζωής μας! Αλλά έχουμε ένα είδος πρεσβυωπίας, αν επιτρέπεται να το πω έτσι! Εν βλέπουμε τα κοντινά αλλά τα μακρινά! Κι πάντα τα μακρινά είναι τα άπιαστα! Είν’ εκείνα, που για μας μπορεί να είναι μία ουτοπία. Και, όμως, τα κοντινά είν’ εκείνα, που μας δίνουν την αφορμή αλλά και την ευκαιρία ν’ ασκήσουμε την αρετή και το θέλημα του Θεού στην ημέρα τη σημερινή. Είν’ ένα λάθος που το παθαίνουμε όλοι. Όπως μεταθέτουμε την ευτυχία στο μέλλον και λέμε “σήμερα η ευτυχία”, σ’ οποιανδήποτε κατάσταση και αν βρισκόμαστε, έτσι μεταθέτουμε και την αρετή και την εφαρμογή του Νόμου τού Θεού και τα πάντα στο μέλλον, σε μακρινές αποστάσεις και σε μεγάλο σχήμα. Είδατε, όμως, εδώ, στην παραβολή τού πλουσίου και τού Λαζάρου, ότι ζητά μια μικρή πράξη ο πλούσιος της παραβολής και δεν την βρίσκει, ακριβώς, διότι είχε περιφρονήσει αυτές τις καθημερινές, μικρές πράξεις, που έπρεπε ν’ αγιάζει την ημέρα του; Κι όμως, αγαπητοί, ας το πούμε. Το μεγαλύτερο μέρος τής ζωής μας είναι αυτές, οι μικρές πράξεις, Η μικρή υπομονή, που πρέπει να δείξουμε, περιμένοντας το λεωφορείο, χωρίς ν’ αρχίσουμε να φωνάζουμε. Η μικρή διάκριση, που πρέπει να δείξουμε στο περιβάλλον μας, χωρίς να ενοχλήσουμε τους άλλους. Η μικρή αλήθεια που θα πούμε για κάτι το τιποτένιο. Όλ’ αυτά τα πράγματα συνθέτουν τη ζωή μας την κάθε μέρα και ολόκληρη η ζωή μας αποτελείται, ακριβώς, απ’ αυτά τα μικρά πετράδια, τις μικρές περιπτώσεις, που, όλες μαζί, θα φανούν σπουδαίες και μεγάλες στα μάτια τού Θεού. Εξάλλου, αν ρωτήσουμε “η Υπεραγία Θεοτόκος τι μεγάλα έργα έκανε; Έτρεχε σε νοσοκομεία, έτρεχε και περιέτρεχε την Υφήλιο, για να βοηθήσει από ‘δω και από ‘κεί; Τι έκανε η Υπεραγία Θεοτόκος;” Ήταν στη Ναζαρέτ, στη σιωπή τής αρετής μέσα στις καθημερινές, μικρές πράξεις. Δεν έκανε τίποτα που να φαντάζει και να δημιουργεί έκπληξη, αλλά ζούσε στην καθημερινότητα, αυτήν, που τη λέμε, δυστυχώς, “πεζότητα”. Διότι, πράγματι, αν δούμε ότι η κάθε μέρα έχει αξία και περιεχόμενο σ’ εκείνα που μας προσφέρει, αυτομάτως νικήσαμε έναν φοβερό πειρασμό: την πεζότητα και τη συνήθεια, τη ρουτίνα! Για μας δεν θα υπάρχει, πλέον, ούτε η πεζότητα ούτε η ρουτίνα, που να (μας κάνει να) πούμε “πάλι τα ίδια;”. Αυτή η καθημερινότητα είναι η τριβή η καθημερινή. Η κάθε μέρα μάς παρουσιάζεται καινούργια, με ενδιαφέροντα, που καλούμαστε να αντιμετωπίζουμε και να την βγάλουμε εις πέρας όπως, ακριβώς, ο Θεός θέλει. Έτσι, η Υπεραγία Θεοτόκος δεν έκανε μεγάλα πράγματα, που να φαντάζουν ! Και, όμως! Είναι η τιμιωτέρα των Ουρανών! Και των Αρχαγγέλων! Και των Αγγέλων! Ακόμη, αν θέλετε, πόσοι και πόσοι Άγιοι κέρδισαν τη Βασιλεία τού Θεού, επειδή έκαναν αυτό το καθημερινό. Ξέρουμε τι έκαναν; Διαβάζουμε έναν βίο Αγίου. Και βλέπουμε ότι ζεί απλά την καθημερινή ζωή, απλά πράγματα. Ώστε να μας κάνει να εκπλησσόμαστε, αγαπητοί μου, όταν δούμε ότι αυτός στάθηκε Άγιος! Επί παραδείγματι, ο Άγιος Μωϋσής ο Αιθίοπας. Τι έκανε κάθε μέρα, ξέρετε; Έμενε στην έρημο! Όχι σε έρημο, έρημη από ανθρώπους, απλώς! Αλλά έρημο από νερό και από δέντρα, τόσο, που, όταν οι διαβάτες εκεί, στην ερημιά, περνούσαν, ταξιδιώτες, υπέφεραν από τη δίψα, εκεί, στην Αφρική! Και τι έκανε ο Άγιος Μωϋσής ο Αιθίοπας; Κάθε μέρα πήγαινε σ’ ένα σημείο, που περνούσαν οι ταξιδιώτες και τους προσέφερε νερό! Τίποτ’ άλλο δεν έκανε! Κάθε μέρα προσέφερε νερό! Τι έκανε ο Άγιος Χριστόφορος; Στεκόταν στο ποτάμι δίπλα και μετέφερε τους ανθρώπους που δεν μπορούσαν να περάσουν το ποτάμι, επειδή ήταν δυνατός και ψηλός, τους μετέφερε από την μία όχθη στην άλλη! Βλέπετε, μικρά πράγματα! Κ έγιναν Άγιοι! Γιατί, ακριβώς, αυτές οι μικρές πράξεις δεν πέρασαν στο περιθώριο της παρατήρησής τους και της εφαρμογής του στον Νόμο τού Θεού. Αλλά, ακόμη, ο ίδιος ο Κύριος μας απάντησε πάνω σ’ αυτό, ότι “ός εάν ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον ψυχρού ύδατος, εις όνομα Μαθητού, αμήν λέγω υμίν, ου μη απολέση τον μισθόν αυτού”. Σας βεβαιώνω, λέει, ότι εκείνος που θα ποτίσει, θα δώσει ένα ποτήρι δροσερό και ψυχρό νερό σε όνομα Μαθητού, δηλαδή ότι “αυτό το δίνω σε αυτόν τον άνθρωπο, επειδή είναι άνθρωπος του Θεού κ μαθητής τού Χριστού, Ιεραπόστολος, η Εικόνα τού Θεού”, σας βεβαιώνω, λέει, δεν θα χάσει τον μισθό του. “Εις όνομα Προφήτου, μισθόν Προφήτου λήψεται.” “Εις όνομα Μαθητού, μισθόν Μαθητού λήψεται”. Δηλαδή, αν βλέπεις τον άλλον ότι είναι Προφήτης στο Όνομα τού Θεού κ του δώσεις ένα ποτήρι νερό, θα πάρεις τον μισθό, σαν να ήσουν εσύ Προφήτης! Βλέπεις τον άλλον ως Μαθητή του Χριστού Θα πάρεις τον μισθό, σαν να ήσουν εσύ ο Μαθητής τού Χριστού! Μας το βεβαίωσε αυτό ο Κύριος, ότι και ένα ποτήρι νερό να δώσεις, αυτό δεν πάει χαμένο! Κ, όμως, αγαπητοί, τι είν’ ένα ποτήρι νερό; E, λοιπόν, ο Κύριος παίρνει αυτή τη μικρή πράξη, για να μας δείξει ότι δεν πρέπει να υποτιμούμε τις μικρές, καθημερινές πράξεις στη ζωή μας! Εκείνη η γυναίκα που άλειψε με μύρο τον Κύριο, θυμάστε; τι έκανε; Μία πράξη, έκανε, μικρή, αν συγκριθεί με όλες τις άλλες πράξεις που μπορούσε να κάνει στη ζωή της αι ήταν η εξής: αγόρασε μύρο και ήρθε να αλείψει τα Πόδια τού Κυρίου! Και τι είπε ο Κύριος; “Σας βεβαιώνω, όπου κηρυχθεί το Ευαγγέλιο, η πράξη αυτή τής γυναίκας θα μνημονεύεται!” Και, πράγματι, εκατομμύρια άνθρωποι σε 2000 χιλιάδες χρόνια που διαβάζουν την Αγία Γραφή σ’ όλον τον κόσμο διαβάζουν την πράξη, αυτήν την μικρή πράξη, αυτής της γυναίκας! Ακόμα, αν θέλετε, εκείνη η γυναίκα η οποία ήταν στο Ιερό κι έρριξε δύο λεπτά στο Ταμείο τού ναού ο Κύριος την παρατήρησε και της είπε ότι πιο πολύ απ’ όλους έρριξε! Και, αν θέλετε, δεν μιλά μόνο για το θέμα τού ποσού αλλά και για το γεγονός ότι έρριξε στο ταμείο τού ναού! Διότι ο Κύριος παρατηρούσε. Εάν ρίχνουν στον ναό χρήματα και πώς τα ρίχνουν και τι ρίχνουν. Ο ίδιος λέει ότι “δεν θα παρουσιαστείς στον ναόν Μου, με χέρια άδεια!” Μας κάνει εντύπωση, λέει σαφώς ο Ιερός Ευαγγελιστής, ότι “ήτο παρατηρών” ο Κύριος. Παρατηρούσε, πήγε στην απέναντι μεριά απ’ το ταμείο και εκεί στάθηκε και κοιτούσε “πώς έβαλλον χαλκόν” , δλδ πώς έδιναν χρήματα μέσα στο ταμείο τού ναού. Όλα, λοιπόν, τα βλέπει ο Θεός. Και τις μικρές πράξεις. Κι αυτό που έρριξες στο κουτί να πάρεις το κερί σου. Τι έρριξες; Πώς το ‘ριξες; Τι έρριξες; Τα βλέπει όλα ο Θεός. Είναι καταπληκτικό. Δεν το λέω εγώ! Ο ιερός Ευαγγελιστής μάς το καταγράφει αυτό. Γι’ αυτόν τον λόγο, θα έλεγα, όλ’ αυτά τα πράγματα δεν είν’ έξω από την πνευματική μας ζωή. Μικρά-μικρά κι, όμως, όλ’ αυτά είναι σπουδαία. Εκείνος ο λόγος, εκείνο το κάθισμα που θα καθίσουμε, εκείνο που θα ενεργήσουμε μες στην ημέρα, όλα έχουν πάρα πολλή σημασία κ αξία! Αλλά θα έλεγε κανείς : “γιατί ο Κύριος επιμένει σ’ αυτές τις μικρές, μικρές πράξεις τής ζωής μας;” Πρώτα πρώτα, γιατί, όπως σάς είπα, συνθέτουν τη ζωή μας. Και, δεύτερον, το είπε ο Ίδιος : ”ο πιστός εν ελαχίστω και εν πολλώ πιστός εστι· και ο εν ελαχίστω άδικος και εν πολλώ άδικος εστι”. Δηλαδή, εκείνος που είναι έμπιστος στο μικρό έμπιστος θα είναι και στο μεγάλο. Εκείνος που δεν είν’ έμπιστος δεν είναι έμπιστος ούτε και στο μεγάλο. Δηλαδή, τι θα πει αυτό; Από τα μικρά φαίνεσαι ποιος είσαι. Και, αν σε δει ο άλλος, πραγματικά, πώς κινείσαι, θα κρίνει και τα παρακάτω, τα μεγάλα. Μία τράπεζα προκήρυξε έναν διαγωνισμό πρόσληψης ενός υπαλλήλου και πολλοί υπάλληλοι πήγαιναν, παρουσιάζονταν στον διευθυντή, τους κοιτούσε, τους ρωτούσε κάποια πράγματα και τους έλεγε “καλά, αν είναι, θα σας ειδοποιήσω”. Ήταν και κάποιος, την ώρα που έμπαινε μέσα στο γραφείο, έσκυψε και πήρε κάτι. Του λέει ο διευθυντής : “με συγχωρείς, νέε μου, αυτό που έσκυψες και πήρες τι ήταν;” Και είπε : “μια καρφίτσα είδα κάτω και την πήρα”. “Και γιατί την πήρες;” “Ίσως χρειαστεί” είπε ο νέος αυτός. Και λέει ο Διευθυντής: “εσένα θα προσλάβω ως υπάλληλο”. Γιατί; Τι νομίζετε ότι κερδίζει η Τράπεζα δισεκατομμύρια; από τα ψηλά που μαζεύει! Από τις δεκάρες που μαζεύει -και είναι πολλές αυτές οι δεκάρες- γίνεται πλούσια. Δλδ, με άλλα λόγια, ο νέος αυτός σκεπτόταν οικονομολογικά, ακόμα και για μία καρφίτσα! Και ο Διευθυντής έκρινε ότι, αφού κρίνει ο νέος αυτός στο μικρό έτσι, πολύ παραπάνω θα κρίνει στο μεγάλο. Αυτό είναι το να μπορεί να δώσει κανείς τις εξετάσεις του στο μικρό. Αυτό που είπε ο Κύριος: “στο ελάχιστο εν είσαι πιστός, και στο πολύ θα είσαι πιστός”. Βλέπετε, στα μάτια τού Θεού δε γίνεται καμία υποτίμηση αλλά όλα έχουν τη σημασία κ την αξία τους. Ύστερα, κάτι άλλο: τι νομίζετε, είτε σταθούμε στην πνευματική ζωή είτε πέσουμε απο την πνευματική ζωή οφείλεται στα μικρά. Ο Δαβίδ ξέρετε πώς έπεσε και έμεινε περιώνυμος για το διπλό του αμάρτημα, που τού χάρισε άνευ προηγουμένου περιπέτεια στη ζωή του. Και παρά λίγο να χάσει και την επαγγελία τού Θεού ότι θα γινόταν προπάτωρ τού Μεσσία. Ξέρετε τι; Ήταν καλοκαίρι. Κοιμήθηκε και ανέβηκε πάνω στην ταράτσα το απογευματάκι με τη δροσιά να πάρει λίγο τον αέρα του. Και, όπως ήταν έτσι χαλαρές οι δυνάμεις τής ψυχής από τον μεσημεριάτικο ύπνο και την καλοκαιρινή ζέστη, πρόσεξε ότι κάποια γυναίκα έκανε μπάνιο σ’ ενα χαμηλότερο σπίτι. Και δεν απέσυρε τα μάτια του αλλά κάθισε να κοιτάξει. Αυτό στάθηκε αιτία για την παρακάτω ιστορία, τη γεμάτη περιπέτειες, πολέμους και αίμα, που πλήρωσε και αυτός και η οικογένειά του -μάλιστα σε τραγικό βαθμό- και ο λαός τού Ισραήλ. Βλέπετε; Μικρό, πολύ μικρό πραγματάκι! Και, όμως, παρακαλώ, έχασε εκεί ο Δαβίδ. Ο Ιούδας τι; Μαθητής τού Χριστού εξελέγη. Δεν πρόσεξε, όμως, όταν τού ανατέθηκε το Ταμείο, να μην κολλά την καρδιά του σε λίγες πενταροδεκάρες (εκεί κολλούσε την καρδιά του). Έβαλε τη μια φορά μια πεντάρα μέσα στην τσέπη του και είπε “ε, αυτή ας είναι για μένα”. Και πολλές φορές εκείνοι που θέλουν έτσι να κινούνται, δικαιολογούνται. “Και τι θα είπε ο Ιούδας; Εγώ έχω και κάποιον κόπο, να κρατάω το ταμείο. Ε, για τον κόπο μου, λοιπόν, βάζω και μια πεντάρα στην τσέπη μου”. Μετά έγινε δεκάρα, η δεκάρα πενηνταράκι, το πενηνταράκι δραχμή. Και, σιγά σιγά, έφθασε στο σημείο να κυριευθεί η καρδιά του από τέτοια φιλαργυρία, ώστε να φθάσει να ξεπουλήσει και να προδώσει τον Διδάσκαλό του. Ό,τι θέλετε, αγαπητοί μου, πείτε. Αυτό που λέει η Γραφή (Σοφία Σειράχ, Κεφ. 19) : “ο εξουθενών τα ολίγα κατά μικρόν πεσείται”. Δηλαδή, αυτός που δεν προσέχει τα λίγα (λέγοντας ότι αυτό είναι μικρό, το άλλο μικρό και το άλλο μικρό) σιγά σιγά αυτός θα πέσει. Και, αντίστροφα. Εκείνος που προσέχει τα λίγα και τα μικρά και τα καθημερινά αυτός θα ορθωθεί και θα φθάσει σε ύψος αρετής, που οι άλλοι θα βλέπουν κ θα λένε “πώς αυτός έφθασε;”. Διότι φρόντιζε κάθε μέρα να αξιοποιεί τις μικρές, μικρές ευκαιρίες τής ζωής. Έτσι, αγαπητοί, ας κλείσουμε. Το γεγονός είναι ότι, όταν πέφτει μια βροχή και γεμίζουν τα ποτάμια και πλημμυρίζουν οι πεδιάδες, αυτή η βροχή αποτελείται από σταγόνες. Ποιος έδωσε σημασία στις σταγόνες τής βροχής; Και, όμως, η βροχή αποτελείται από σταγόνες Έτσι κι η ζωή μας ολόκληρη! Αποτελείται -μέσα στα 50, 80, 100 χρόνια που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος- αποτελείται ολόκληρη ή από κακίες ή από αρετές, αυτές που σημειώθηκαν στην καθημερινότητα της ζωής μας. Γι’ αυτόν τον λόγο, ας προσέξουμε. Όλα έχουν βαρύνουσα σημασία ή για τη Βασιλεία τού Θεού την αιώνια, ή για την Κόλαση την αιώνια . Στο χέρι μας είναι να δουν τα μάτια μας και να αξιοποιήσουμε δεόντως την καθημερινότητα της ζωής.
78η ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
