†. Ευρισκόμεθα αγαπητοί μου είς το 31ον κεφάλαιο της Γενέσεως.
Οπως θα ενθυμείσθαι, ο Ιακώβ είχε πολύ πλουτίσει, επειδή ακριβώς ο Θεός τον ευνόησε και τον βοήθησε, επειδή αδικούνταν από τον πεθερό του το Λάβαν. Και παρατήρησε ότι τα παιδιά του Λάβαν, τα αγόρια, άρχισαν να μεμψιμοιρούν με τον πλουτισμό αυτόν του Ιακώβ, του γαμπρού τους, διότι είχαν φθονίσει. Έλεγαν δηλαδή: «εἴληφεν Ἰακὼβ πάντα τὰ τοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ ἐκ τῶν τοῦ πατρὸς ἡμῶν πεποίηκε πᾶσαν τὴν δόξαν ταύτην.»(Γεν. 31,1) πήρε, λέγει, από τον πατέρα μας, πήρε ό,τι πήρε, και με τα πράγματα και την περιουσία του πατέρα μας, έχει ο Ιακώβ πλουτίσει. Αυτό, βεβαίως, ήταν αποτέλεσμα ενός φθόνου. Διότι, απλούστατα, ο Ιακώβ εργαζόταν, και αφού εργαζόταν, μέρα-νύχτα εργαζόταν, ήταν επόμενο να έχει μία προκοπή. Αλλά το σπουδαίο, δεν ήταν ότι εργάζονταν ο Ιακώβ πολύ, το σπουδαίο ήταν ότι είχε την ευλογία του Θεού, και όταν κάνεις έχει την ευλογία του Θεού, τότε, αντιλαμβάνεστε, μπορεί να έχει μία πάρα πολύ προκοπή. Αλλά και επιπλέον, ο Ιακώβ παρατήρησε ότι, το πρόσωπο του πεθερού του του Λάβαν, δεν ήταν όπως εχθές, και την τρίτη ημέρα, όπως λέει εδώ. Δηλαδή, το πρόσωπο του πεθερού του ήταν άσχημο, ήταν κατσούφικο. Αρχισε πλέον να φέρεται προς τον γαμπρό του άσχημα. Δηλαδή μουτρωμένο. Εκανε μούτρα, όπως λένε στην κοινή γλώσσα. Αλλά, ακριβώς πάνω σε αυτήν την κατάσταση, μιας δυσαρέσκειας εκ μέρους του σπιτιού του Λάβαν, έρχεται ο Θεός και λέγει στον Ιακώβ: «ἀποστρέφου εἰς τὴν γῆν τοῦ πατρός σου καὶ εἰς τὴν γενεάν σου, καὶ ἔσομαι μετὰ σοῦ.» (Γεν. 31,3) Άντε, του λέγει, σήκω φύγε και πήγαινε στην πατρίδα σου, και εγώ θα είμαι μαζί σου. Βλέπετε ότι ο Θεός αφήνει τον Ιακώβ 20 χρόνια εκεί. Πότε βρίσκει την ευκαιρία ο Θεός να πει αυτό που λέει; Όταν μέσα στην ψυχή του Ιακώβ, θα έχει ωριμάσει αυτή η επιθυμία της επιστροφής. Βλέπετε πως ο Θεός, χρησιμοποιεί τα ανθρώπινα στοιχεία, για να επέμβει στη ζωή του ανθρώπου; Ποτέ ο Θεός δεν επεμβαίνει, κατά αφύσικο τρόπο, στην ιστορία, στη ζωή ενός ανθρώπου, ποτέ. Αφήνει λοιπόν να ωριμάσει, μέσα στον Ιακώβ, η επιθυμία, ο πόθος της επιστροφής. Αλλά σε τούτο, θα συντελέσει και το όχι ευχάριστο περιβάλλον· και αυτό το εκμεταλλεύεται ο Θεός. Διότι, ζώντας σε ένα περιβάλλον, που αρχίζει να δείχνει τα μούτρα του, τότε επεμβαίνει ο Θεός και λέει στον Ιακώβ, σήκω φύγε. Επρεπε να φύγει, αλλά σας είπα, ότι η περίπτωση ενός που είναι σώγαμπρος, παρουσιάζει πάντοτε κάποιες δυσκολίες. Πώς να φύγει; Γι' αυτό το λόγο, σκέφτηκε να ενεργήσει κρυφά. Ητανε στα πρόβατά του, στα δικά του τα πρόβατα, τα οποία απείχαν τρεις μέρες δρόμο, από τα ποίμνια του πεθερού του του Λάβαν. Και κάλεσε, εκεί ευρισκόμενος, τις δύο του γυναίκες, κατά μυστικό τρόπο όμως. Τη Λία και τη Ραχήλ. Και όταν ήρθαν λέει σε αυτές: «ὁρῶ ἐγὼ τὸ πρόσωπον τοῦ πατρὸς ὑμῶν, ὅτι οὐκ ἔστι πρὸς ἐμοῦ ὡς ἐχθὲς καὶ τρίτην ἡμέραν· ὁ δὲ Θεὸς τοῦ πατρός μου ἦν μετ᾿ ἐμοῦ.» (Γεν. 31,5) Παρατηρώ ότι, οι διαθέσεις του πατέρα σας δεν είναι εκείνες, που ήταν παλιότερα, είναι διαφορετικές, δείχνει απέναντί μου μία δυσαρέσκεια. Είναι αυτό που λέμε "δε μου μιλάει". Συνηθισμένη κατάσταση μέσα στα σπίτια μας. Και αρχίζει να λέει στις γυναίκες του οτι, εν προκειμένου δεν έχει δίκιο ο πατέρας τους. Διότι, ο Ιακώβ στάθηκε πολύ εντάξει, απέναντι στον πεθερό του. Λέγει ακόμη ότι, εγώ έχω δουλέψει με όλη μου την δύναμη στον πατέρα σας, «ἐν πάσῃ τῇ ἰσχύϊ μου δεδούλευκα τῷ πατρὶ ὑμῶν.» (Γεν. 31,6), δηλαδή κατασπαταλήθηκα, εξαντλήθηκα, υπηρετώντας στην υπηρεσία του πατέρα σας. Εχει κάποιο παράπονο μαζί μου; Και όχι μόνον αυτό, αλλά ο πατέρας σας με αδικούσε. «ὁ δὲ πατὴρ ὑμῶν παρεκρούσατό με καὶ ἤλλαξε τὸν μισθόν μου τῶν δέκα ἀμνῶν, καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ Θεὸς κακοποιῆσαί με.» (Γεν. 31,7) με εξαπατούσε κατ επανάληψη, και άλλαξε τον μισθό μου. Διότι πράγματι, όπως θα το πει λίγο πιο κάτω, πρόκειται περί το εξής. Θυμάστε τον όρο μισθού; Τι είχε πει ο Ιακώβ στον Λάβαν; Όταν τα πρόβατα τα λευκά, γεννήσουν διάστικτα, μαύρα, σκούρα, αυτά θα είναι δικά μου. Και όταν οι γίδες οι σκούρες, γεννήσουν άσπρα κατσίκια, αυτά θα είναι δικά μου. Και είχε συμφωνήσει πάρα πολύ ο Λάβαν, διότι, ένα ποίμνιο με κριάρια και με πρόβατα άσπρα, υπήρχε πιθανότητα να γεννηθούν, σκούρα προβατάκια; Όχι. Αυτό, το ξέρουνε πάρα πολύ καλά, οι τσοπάνηδες. Σπάνια να γεννηθεί κανένα σκούρο. Και είχε αποδεχθεί την πρόταση, γιατί την έβρισκε πολύ συμφέρουσα. Που όπως σας έλεγα, θα έπρεπε να πει στον γαμπρό του: "όχι παιδί μου, αυτό που ζητάς είναι πολύ λίγο, και αδικείς τον εαυτό σου, δεν είναι σωστό. Διότι, το να πάρεις από ένα κοπάδι που είναι όλα άσπρα, να πάρεις εσύ τα σκούρα;" ο Θεός όμως τι έκανε; Επειδή ακριβώς έβλεπε τη δικαιοσύνη, και έπρεπε να αποδώσει τη δικαιοσύνη, γέννησε το άσπρο κοπάδι, σκούρα πρόβατα. Οπότε, αμέσως έγινε αρκετός ο μισθός του Ιακώβ. Βλέποντας αυτό, ο Λάβαν, αισθάνθηκε άσχημα. Και επειδή τα πρόβατα γεννούσανε δύο φορές τον χρόνο, λέει, κοίταξε, στην άλλη δόση, στην άλλη φουρνιά, τα πρόβατα τα άσπρα θα είναι δικά σου. Εντάξει λέει ο Ιακώβ, όπως το είπες πατέρα. Οταν γεννούσαν την προσεχή φορά, τα πρόβατα ήταν άσπρα. Οταν έβλεπε ότι πάλι ήτανε τα πολλά εκείνα που έπαιρνε ο Ιακώβ, κοίταξε του έλεγε, την άλλη φορά θα είναι τα σκούρα που θα πάρεις εσύ. Γι' αυτό λέει εδώ «καὶ ἤλλαξε τὸν μισθόν μου τῶν δέκα ἀμνῶν, καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ Θεὸς κακοποιῆσαί με». Δεν είναι πολύ σαφές το κείμενο των εβδομήκοντα, το κείμενο το εβραϊκό είναι σαφέστερο. Γι' αυτό σας είπα αυτή την ιστορία. Εδώ, όταν το μεταφράσουμε ακριβώς, δεν το βγάζουμε, ενώ στο εβραϊκό κείμενο, δείχνει αυτήν την παλινδρόμηση της συμφωνίας, που έκανε ο Λαβάν με τον γαμπρό του τον Ιακώβ, και είναι πολύ άσχημο πράγμα, δείχνει εδώ μία συμφεροντολογία. Βλέπετε, παίρνετε έναν μάστορα, και του λέτε, πόσο θες να μου φτιάξεις αυτό; Σου λέει τόσο. Δεν του λες τίποτα, ούτε του κόβεις τίποτα. Εντάξει. Ερχεται, αρχίζει να δουλεύει, και εκεί αρχίζει να μεμψιμοιρή. Γιατί; θέλει πιο πολλά. Και τον βλέπεις και δεν δουλεύει με την καρδιά του. Και του λες τι συμβαίνει; Και σου λέει, μά ... ξέρεις, δεν βγαίνω, δεν κάνω, δεν δείχνω ... Μα εγώ σου είπα τίποτα; Εγώ σε ρώτησα πόσο θέλεις, και μου είπες τόσα. Ούτε σου έκοψα, ούτε τίποτα. Τώρα γιατί μεμψιμοιρής, γιατί; Είναι η πλεονεξία. Ειλικρινά, είναι φοβερό πράγμα. Είναι κάτι που το συναντάμε, όχι μόνο στις συγγενικές σχέσεις, αλλά και γενικά στις σχέσεις των ανθρώπων, όταν έχουν δοσοληψίες. Αγαπητοί μου άς το προσέχουμε το σημείο αυτό. Λίγο-πολύ εργαζόμενοι άνθρωποι είσαστε ... όλοι μας έχουμε κάποιες δοσοληψίες. Εγώ θα πάρω μάστορα, εσένα θα σε πάρουνε σαν μάστορα, κ.ο.κ. Εκείνο που συμφωνάμε να είναι αυτό. Mα εάν δούμε ότι πέφτουμε έξω, να πούμε με απλότητα, να με συγχωρέσεις πάρα πολύ, στο λογαριασμό μου έπεσα έξω, να, το βλέπεις και μόνος σου. Λοιπόν θα σε παρακαλέσω πολύ, είναι δυνατόν -επειδή έγινε συμφωνία- είναι δυνατόν να μου δώσεις, κάτι παραπάνω; το βλέπεις... Θα δουλεύω με την ψυχή μου όμως! Κι αν εκείνος το δει πραγματικά και είναι και δίκαιος άνθρωπος, θα πει, δεν έχω αντίρρηση, το βλέπω και εγώ, εντάξει, θα σου δώσω παραπάνω. Αν όμως είναι, όχι σωστός, και μας πει,α, αυτό συμφωνήσαμε, ή επιτέλους, είναι μία υπηρεσία, και δεν μπορεί να δώσει παραπάνω, έτσι έγινε, έκλεισε ο διαγωνισμός, τότε, θα υποστούμε τη ζημία, και θα είμαστε προσεκτικότεροι, σε άλλη προσφορά μας, κ.ο.κ. Για να μην έχουμε αυτές τις παλινδρομήσεις, γιατί σας είπα δεν είναι καλό. Τώρα ο Ιακώβ, σας είπα, παραπονιέται στις γυναίκες του εναντίον του πεθερού του. Και λέει ακόμη ότι, εγώ δεν αδίκησα σε τίποτα τον πατέρα σας, εγώ ήμουν εντάξει απέναντί του, γι' αυτό και ο Θεός με ευόδωσε, με βοήθησε, επειδή ακριβώς εγώ δεν ήθελα να αδικήσω τον πατέρα σας. Συν τοις άλλοις, διηγείται στις γυναίκες του ότι, όφθει ο Θεός, μου είπε, λέει, «ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς ὁ ὀφθείς σοι ἐν τόπῳ Θεοῦ, οὗ ἤλειψάς μοι ἐκεῖ στήλην καὶ ηὔξω μοι ἐκεῖ εὐχήν· νῦν οὖν ἀνάστηθι καὶ ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς ταύτης καὶ ἄπελθε εἰς τὴν γῆν τῆς γενέσεώς σου, καὶ ἔσομαι μετὰ σοῦ.» (Γεν. 31,13) Εγώ είμαι εκείνος ο οποίος παρουσιάστηκα είς τόπον Θεού, εκεί, όταν ερχόσουνα πρό εικοσαετίας εδώ στην γη Χαρράν, και εγώ είμαι εκείνος ο οποίος, παρουσιάστηκα στον ύπνο σου και είδες εκείνο το όνειρο με την κλίμακα, τη γνωστή που έχουμε στο παρελθόν αναλύσει. Εσύ ευχήθηκες εκεί, αλείφοντας μία πέτρα ότι, εάν εγώ σε προστατέψω, τότε εκεί θα μου προσφέρεις θυσία. Λοιπόν εγώ σε προστάτεψα, και θα σε προστατέψω πάλι, και πάντα θα σε προστατεύω. Σήκω φύγε, πάρε τα πρόβατά σου, και τα υπάρχοντά σου, και πήγαινε εις τον τόπο σου και εις την γενεά σου. Συνεπώς, αυτά μου είπε ο Θεός και πρέπει να φύγουμε.
Τι έπρεπε τώρα να απαντήσουν οι γυναίκες του Ιακώβ; ή μάλλον τι απάντησαν; Εδώ ειπώθηκε ένα κατηγορητήριο, βεβαίως βασισμένο πάνω σε μία δικαιοσύνη, εναντίον του πατέρα τους.
Και εδώ, κάποτε ξέρετε μία γυναίκα έχουμε και κατηγορούμε τον πατέρα της και γίνεται θηρίο, εδώ, ο Ιακώβ είχε δύο γυναίκες, που είχαν τον ίδιο πατέρα. Αντιλαμβάνεστε τι θα μπορούσε να γίνει... Το ευτύχημα είναι το εξής, ότι η Ραχήλ και η Λία μ' ένα στόμα είπαν: «μή ἐστιν ἡμῖν ἔτι μερὶς ἢ κληρονομία ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς ἡμῶν;» (Γεν. 31,14) Μήπως έχουμε τίποτε άλλο να παίρνουμε από τον πατέρα μας; Δεν μας συνδέει πλέον τίποτα με τον πατέρα μας· και όχι μόνο δεν μας συνδέει τίποτα με τον πατέρα μας, αλλά μας εκμεταλλεύτηκε ο πατέρας μας, και μας θεώρησε σαν ξένες, ότι δεν είμαστε παιδιά του. Ακούστε εδώ τώρα τα παράπονα των γυναικών «οὐχ ὡς αἱ ἀλλότριαι λελογίσμεθα αὐτῷ; πέπρακε γὰρ ἡμᾶς καὶ καταβρώσει κατέφαγε τὸ ἀργύριον ἡμῶν.» (Γεν. 31,15) Δε λογαριαστήκαμε εκ μέρους του πατέρα μας σαν ξένες; Μας πούλησε! Που το στηρίζουν αυτό και το λέγουν οι γυναίκες, ότι μας πούλησε; Δεν ήταν έθιμο η περίπτωση, να πληρώνει ο υποψήφιος γαμπρός τον πεθερό του, να πάρει μία κοπέλα; Ηταν έθιμο. Πού βρίσκεται αυτή η θέση ότι μας πούλησε ο πατέρας μας, "πέπρακε γὰρ ἡμᾶς", σε τούτο, ότι έκανε εκμετάλλευση άγρια ο Λάβαν, εις βάρος του γαμπρού του. Συνεπώς αυτό αντιστοιχούσε, ώς να πούλησε τελικά τις κόρες του. Γιατί βρήκε τη ράχη του Ιακώβ να εκμεταλλευτεί όσο περισσότερο μπορούσε ο Λαβάν. Γι' αυτό λένε οι γυναίκες ότι, μας πούλησε ο πατέρας μας. Αλλά πάλι καλά που είπαν αυτό, οι γυναίκες του Ιακώβ. Διότι, λέγουν ακόμα ότι, ο πλούτος τον οποίο έχουμε, ο Θεός τον πήρε από τον πατέρα μας και τον έδωσε σ' εσένανε, διότι ήτανε πάρα πολύ δίκαιο. Συμφωνούν με τον Ιακώβ. Αλλά ας δούμε το θέμα από κάπως πιο κοντά. Ο Ιακώβ ζήτησε να κάνει ένα οικογενειακό συμβούλιο. Κάλεσε τις γυναίκες του μυστικά, να κουβεντιάσει μαζί, να τις πει πως έχει η κατάσταση, και ότι έπρεπε να πάρουν την απόφαση να αναχωρήσουν πλέον από το σπίτι του πατέρα των, και να πάνε εις την γη Χαναάν.
Αυτό το οικογενειακό συμβούλιο, ήταν αυστηρά μεταξύ του Ιακώβ και των γυναικών του. Αλλα πρόσωπα, δεν υπάρχουν στη μέση. Οταν εμείς τυχαίνει, να έχουμε κάποιο σπουδαίο θέμα που μας απασχολεί, κάνουμε οικογενειακό συμβούλιο; Κάνουμε, αλλά είναι παρατηρημένο ότι, πολλές φορές όταν μία οικογένεια κάνει ένα οικογενειακό συμβούλιο, καλεί και άλλους συγγενείς. Καλεί ξαδέρφια, θειούς, θειές ...κ.λ.π, κάποτε και φίλους, οικογενειακούς φίλους καλεί, προκειμένου να ληφθεί μία απόφαση. Είναι καλός αυτός ο τρόπος; Αγαπητοί μου έρχομαι να σας πω ότι, εκ των αποτελεσμάτων κρινόμενος ο τρόπος αυτός, δεν είναι καλός. Διότι ο κάθε ένας θα πει μία γνώμη, και το χειρότερο απ' όλα ότι, ο κάθε ένας θα επιμείνει να πραγματοποιηθεί η δική του η γνώμη. Και παρατηρείται εκεί ένα κομφούζιο. Μία σύγχυση άνευ προηγουμένου. Και το χειρότερο ακόμη ότι, όταν δεν γίνει η γνώμη κάποιου, κάποιων, που επέμεναν μέσα στο οικογενειακό συμβούλιο, αυτός βγαίνει έξω και μας κατηγορεί. Γίνεται εχθρός μας, δεν μας μιλάει, πάντα με το επιχείρημα ότι δεν ακούσαμε την γνώμη του. Δε συμβαίνουν αυτά; Συμβαίνουν αυτά. Και θα πάρω μία τυπική περίπτωση, την οποία όλοι γνωρίζετε.
Οταν επί παραδείγματι, γίνεται ένα συνοικέσιο σε ένα κορίτσι. Υποτίθεται ότι οι γονείς, πρέπει να μην αρκεστούν στον εαυτό τους, στο περιβάλλον του στενού τους οίκου, αλλά θα πρέπει να ρωτήσουν και το ευρύτερο περιβάλλον, δηλαδή το ευρύτερο συγγενολόι. Και τότε καλούν και ρωτούν: "Τι γνώμη έχετε; Μας έκαναν πρόταση για το κορίτσι για αυτό το παιδί, τι γνώμη έχετε;" Τι γνώμη μπορεί να έχουν; ο ένας θα έχει το μακρύ του, και ο άλλος το κοντό του! Ο άλλος θα πει ναι και ο άλλος θα πει όχι, είναι πολύ φυσικό, διότι υπάρχουν ποικίλες γνώμες. Ε, λοιπόν αγαπητοί, αν υποτεθεί τώρα οτι θα ακολουθήσουμε τη γνώμη κάποιου, βεβαίως, δεν θα ακολουθήσουμε την γνώμη την αντίθετη κάποιου άλλου. Θα θυμώσει ο άλλος. Θέλετε ακόμη κάτι άλλο; Εάν δεν καλέσουμε το συγγενολόι μας να τον ρωτήσουμε, το συγγενολόι θυμώνει· και λέγουν "Γιατί δεν μας ρώτησαν όταν παντρεύουν την κόρη τους; Όταν γίνονταν το συνοικέσιο;" Μα αγαπητέ μου, γιατί να σε ρωτήσει; Τι είσαι εσύ; Είσαι ο προστάτης της κοπέλας; Μα, είμαστε λέει συγγενείς ... . Αλίμονο αν καθόμαστε να ρωτάμε το συγγενολόι μας. Το λέω, γιατί υπάρχει αυτή η συνήθεια, όχι βέβαια σε όλους, αλλά υπάρχει σε κάποιες οικογένειες αυτή η συνήθεια, να ρωτούν το ευρύ συγγενολόι για ένα θέμα. Αν νομίζετε, εγώ έτσι το κρίνω, και το βλέπουμε και από εδώ, ότι δεν χρειαζόμαστε τους συγγενείς μας. Μόνο εάν κάποτε είναι κάτι το εντελώς έκτακτο, δεν ξέρω τι, μεταξύ ζωής και θανάτου, για μία στιγμή μπορούμε να ρωτήσουμε και όταν θα ρωτήσουμε τους συγγενείς μας ή φίλους μας, αυτό, θα είναι και θα έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα και όχι παρεμβατικό. Οταν θα ρωτήσω τον ξάδερφό μου και τον θειό μου, δεν θα τον ρωτήσω με την έννοια ότι αυτός θα παρέμβει στην υπόθεση μου, αλλά απλώς θα με συμβουλέψει. Εάν αντιληφθώ ότι παρεμβαίνει και το ξέρω ότι μπορεί να παρεμβαίνει, δεν θα πάω καθόλου, ή εάν δω ότι κάνει κατάχρηση τότε θα τον αποκλείσω, δεν θα τον αφήσω παρακάτω να μπει στην υπόθεση μου. Εγώ έτσι το νομίζω και όπως το βλέπετε εδώ αυτό έκανε και ο Ιακώβ.
Αλλά είναι ακόμη και μία άλλη πλευρά στο θέμα, την οποία πρέπει να προσέξουμε. Οταν πρέπει να ληφθούν κάποιες αποφάσεις στο εντελώς στενό περιβάλλον του σπιτιού, και εν προκειμένω ποιο είναι το στενό περιβάλλον του σπιτιού; Είναι ο σύζυγος και η σύζυγος, είναι το πρώτο στενό περιβάλλον. Εάν τώρα τα παιδιά μας είναι μεγάλα και πρόκειται για μία υπόθεση εξαιρετική, βεβαίως, τότε μπορούμε να ρωτήσουμε και τα παιδιά μας. Μπορούμε να πούμε "παιδιά ξέρετε, να, έχουμε μία κόρη, έχουνε μεγάλα παλικάρια, τι γνώμη έχετε; Πώς βλέπετε την υπόθεση;" Είναι πολύ φυσικό. Αλλά όμως κάποτε υπάρχει η εξής κατάσταση, είπα κάποτε, είναι συχνοτάτη δυστυχώς. Το ζεύγος να μην μπόρεσε ποτέ να ενωθεί ψυχικά και να είναι διασπασμένο, από τον καιρό που παντρεύτηκε. Και έτσι να υπάρχει μία προσκόλληση εκ μέρους της γυναικός προς το σπίτι το πατρικό της, ή εκ μέρους του ανδρός προς το πατρικό του σπίτι. Και όταν πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις, να μην συζητάει το ζεύγος μεταξύ του το θέμα, αλλά η γυναίκα να καταφεύγει στον πατέρα της και τη μάνα της εκείνους να ρωτήσει, ή ο άντρας να πηγαίνει να ρωτάει τον πατέρα του και τη μάνα του, και αυτό που θα πει η μάνα του θα κάνει, και αυτό που θα πει ο πατέρας του θα κάνει, και όχι αυτό που θα κουβεντιάσει με τη γυναίκα του. Αν θέλετε δε κουβεντιάζει καθόλου με τη γυναίκα του. Είναι ένα παράπονο πολλών γυναικών και θα παρακαλέσω ας το προσέξουμε αγαπητοί μου το σημείο αυτό. Πολλών γυναικών ότι, ο άντρας μου δεν κουβεντιάζει μαζί μου τίποτα, πάει στη μάνα του και εκεί κουβεντιάζει και παίρνει αποφάσεις μαζί με τη μάνα του, εμένα με παραθεωρεί. Τι κακό πράγμα είναι αυτό αγαπητοί μου. Θα πω άλλη μία φορά εκείνο που σας έχω πει, η γραφή λέγει, ο λόγος του Θεού, το πνεύμα του Θεού, δια στόματος Αδάμ, για να δείτε πόσο παλιό είναι και ανανεώνεται από τον Ιησού Χριστό στην Καινή Διαθήκη: «ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.» (Γεν. 2,24)/(Ματθ. 19,5) Βλέπετε παρακαλώ; Εκείνο το «καταλείψει».
Κάποτε μου φαίνεται σας έχω πει οτι, είχα μία συζήτηση με έναν αξιωματικό, είχε έρθει στο μοναστήρι, και ο όποιος πάντα ερχόταν χωρίς να φέρνει τη γυναίκα του, και τον ρώτησα αν είναι παντρεμένος, και μου είπε βέβαια. Λέω "δεν σας είδα ποτέ να φέρετε και τη γυναίκα σας;" Ερχόταν όμως πάντα με τη μάνα του, περίεργο, πήγαινε κυνήγι. Περνούσε από το μοναστήρι και πάντα είχε μαζί του τη μάνα του, και μέσα στο αυτοκίνητο την άφηνε την καημένη τη μάνα, να περιμένει αυτή πότε θα τελείωνε το κυνήγι ο γιός της, για να φύγουν. Παράξενο σχήμα, πολύ παράξενο σχήμα. Κάποτε λοιπόν του είπα γιατί δεν παίρνει τη γυναίκα του; Και άρχισε εκεί κάτι θεολογικά να μου λέει ... Τα 'χε βάλει με τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος, -ο Απόστολος Παύλος- χρησιμοποιούσε αυτό: «ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα»κ.λ.π το χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος, και τα είχε με τον Απόστολο Παύλο. Γιατί ήταν φανερό ότι δεν είχε αγαθές σχέσεις με τη γυναίκα του, είχε με τη μάνα του. Και αφού έπαιρνε πάντα τη μάνα του, ηταν πολύ φυσικό να υπάρχει αυτή η κατάσταση. Και του εξηγούσα ότι αυτό το «καταλείψει», δεν σημαίνει ότι, θα εγκαταλείψει τη μάνα και τον πατέρα από ηθικής πλευράς, διότι θα προσέκρουε στην εντολή τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, αλλά το καταλείψει αναφέρεται απο ψυχολογικής πλευράς. Πλέον παντρεύτηκες την γυναίκα σου, παντρεύτηκε η γυναίκα σου εσένα, αποτελείτε άλλο κύτταρο πλέον. Κάθε τι θα γίνεται μεταξύ σας. Θα συνεννοείστε πάντοτε μεταξύ σας. Δεν μπορείτε να έχετε προσκολλήσεις ψυχολογικές στον πατέρα σας και στη μάνα σας. Θα ρωτήσετε βεβαίως τους γονείς σας ως εμπειροτέρους, αλλά δεν θα τους επιτρέψετε να παρέμβουν μέσα στη ζωή σας και μέσα στις αποφάσεις σας. Αυτό το πράγμα δεν μπορούσε ο άνθρωπος αυτός να το καταλάβει, και είχε θυμώσει, και λοιπά ..., ας είναι όμως, πέρασε, είναι πολλά χρόνια αυτή η δουλειά.
Εν συνεχεία, βλέπουμε ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι καλή και υπάρχει σας είπα αυτό το λάθος. Με την ευκαιρία θα σας πω και κάτι ακόμα, είναι λίγο έξω από το θέμα μου, αλλά είναι μία ευκαιρία να σας το πω. Οταν κάποια παιδιά αφήνουν τους γονείς τους για να πάνε να αφιερωθούν στο Θεό, με την μοναχική ιδιότητα κ.λ.π, ή αγόρι, ή κορίτσι. Οι γονείς ξέρετε τι επικαλούνται; Επικαλούνται την εντολή "Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου". Δεν αντιλαμβάνονται ότι, όπως στο γάμο υπάρχει ο λόγος «ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα»(Ματθ. 19,5) έτσι και στην αφιέρωση υπάρχει κάτι άλλο, που λέει «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος·» (Ματθ. 10,37) Εκείνος που αγαπάει τη μητέρα του και τον πατέρα του πιο πάνω από εμένα τον Θεό, δε μου είναι άξιος λέει ο Χριστός. Αυτό το πράγμα δεν μπορούν να το καταλάβουν οι άνθρωποι. Και δε σημαίνει, ένας που πηγαίνει να αφιερωθεί ότι υποτιμά τους γονείς του, ότι δεν τους αγαπά. Εγώ θα έλεγα ότι αν κάποιος από τα παιδιά, θα μπορούσε να εύχεται για τους γονείς του μέρα-νύχτα, θα ήταν ακριβώς εκείνος που θα πήγαινε να αφιερωθεί στο Θεό, και όχι εκείνος στον οποίο θα δίναμε πολύ περιουσία, χωράφια και σπίτια και λεφτά, και όποιος στο τέλος-τέλος μπορεί να μας αφήσει να πεθάνουμε και στο δρόμο, να μας δώσει και μία κλωτσιά. Δεν μπορούν οι γονείς αυτό να το καταλάβουν· ότι άλλο είναι η εντολή της τιμής προς τους γονείς, κι' άλλο είναι η ψυχολογική αποκόλληση. Και αυτή η προσκόλληση, δημιουργεί τόσα προβλήματα, διότι μπορώ να σας πω, ένα μέρος από τα διαζύγια την αιτία την έχουν εδώ, το ότι υπάρχει αυτή η προσκόλληση, ή της γυναικός ή του ανδρός, προς το πατρικό σπίτι. Θα παρακαλούσα λοιπόν ας το προσέχουμε το σημείο αυτό. Εσείς μεν σαν σύζυγοι, αλλά και στα παιδιά σας, προσέξτε όταν θα μεγαλώσουν, βέβαια, η αγωγή που θα τους δώσετε θα είναι τέτοια που θα σας αγαπούν. Δεν θα τους πείτε να σας αγαπούν, θα ήτανε πολύ αστείο να λέγατε στα παιδιά σας να σας αγαπούν. Η αγωγή που θα τους δώσετε θα τους κάνετε να σας αγαπούν. Οταν δείτε όμως μία προσκόλληση στα παιδιά σας, που είναι μία αδυναμία αυτό, τότε θα φροντίσετε να τις σπάσετε την προσκόλληση αυτή, και θα σεβαστείτε την ελευθερία τους ότι πια θα φτιάξουν το δικό τους το σπιτικό και δεν έχετε να επεμβαίνετε στο σπιτικό το δικό τους. Θα συμβουλέψετε, θα πείτε ό,τι σωστό, αλλά έως εκεί και τίποτα περισσότερο.
Ευτυχώς εδώ λοιπόν που οι γυναίκες του Ιακώβ, συμφώνησαν με το σύζυγο, ενώ θα μπορούσαν να είχαν διαφωνήσει και τότε καταλαβαίνετε, το πράγμα θα ήτανε πολύ οδυνηρό για τον Ιακώβ. Αφού έγινε αυτό τότε λήφθηκε και η απόφαση και η αναχώρηση. Ετοίμασαν τις αποσκευές τους, όλα γίνονται κρυφά, φορτώνουν και αναχωρούν. Όσο γι' αυτή την κρυφή αποχώρηση, η οποία δεν ήταν άλλο παρά, μία δραπέτευση, είναι κάτι σωστό; Να σας εξηγήσω. Θα το επικαλεστεί αυτό το επιχείρημα ο Λάβαν, ύστερα από λίγο όταν θα τους συναντήσει στο δρόμο, με σκοπό να τους κακοποιήσει και να τους γυρίσει πίσω. Αυτό θα πει ο Λάβαν ότι, γιατί δραπέτευσες; Μα είναι φυσικό. Την στιγμή που δημιούργησες κύριε πεθερέ, τέτοιες προϋποθέσεις μέσα στο σπίτι σου και ο γαμπρός σου ήτανε δέσμιός σου, και ουσιαστικά ψυχολογικά αιχμάλωτός σου, ήταν πολύ φυσικό, ο άνθρωπος, θέλοντας ακριβώς να προβάλει την ωριμότητα της προσωπικότητάς του, να κάνει αυτό, να δραπετεύσει. Θα μου πείτε το εγκρίνει η γραφή αυτό; Διότι η γραφή παρα πολλές φορές αναφέρει πράγματα τα οποία, απλώς τα αναφέρει για την ιστορία, δεν σημαίνει αυτό οτι και το εγκρίνει. Αν επί παραδείγματι είπε η Σάρα ένα ψέμα, δεν σημαίνει πως ο Θεός το εγκρίνει το ψέμα, ή ο Αβραάμ στην Αίγυπτο θα πει ένα ψέμα, δεν το εγκρίνει ο Θεός, απλώς το γράφει η γραφή γιατί έγινε, σαν γεγονός. Ο Θεός όμως, εγκρίνει τη δραπέτευση του Ιακώβ; Την εγκρίνει αγαπητοί μου ο Θεός. Διότι, ποιος είπε σε αυτήν την κατάλληλη ψυχολογική στιγμή, ποιος είπε, που είναι μουτρωμένος Λάβαν και οι γιοι του, ποιος είπε παρακαλώ να φύγει ο Ιακώβ; Το είπε ο Θεός. Και όχι μόνον αυτό [...]
Εδώ μπορούμε να αγγίξουμε την ερμηνεία εκείνου του χωρίου του Αποστόλου Παύλου που λέει το εξής «οἱ πατέρες μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν,» (Εφ. 6,4) Οι γονείς, λέει, μη παροργίζετε τα τέκνα σας. Ποιος είναι αυτός ο παροργισμός; Υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις που τα παιδιά θα θυμώσουν με τους γονείς, όταν δεχτούν μία κακοποίηση. Αυτή όμως η κακοποίηση να έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα. Αυτό εννοεί ο λόγος του Θεού; Μήπως δεν υπάρχει περίπτωση ο Θεός να δίνει μάστιγα και οι άνθρωποι να βλασφημούν; Ο Θεός εδώ τώρα παροργίζει τους ανθρώπους; Άπαγε! Άπαγε! Κάποτε, θυμάμαι ο πατέρας μου με είχε δείρει, κάτι είχα κάνει και με είχε δείρει, και από μέσα μου είπα "ααα, τι θα σου κάνω ..." Τι θα μπορούσαμε να πούμε εδώ πέρα; Οτι ο πατέρας μου δημιούργησε παροργισμό, και εδώ πέρα, βρίσκεται στην απαγόρευση του λόγου του Θεού που λέει, οι γονείς να μην παροργίζουν τα παιδιά τους; Δεν είναι αυτό αγαπητοί μου. Αλλά είναι μία τακτική που μπορούν να έχουν οι γονείς, έναντι των παιδιών τους, η οποία να οδηγεί τα παιδιά σ' έναν παροργισμό. Αυτό είναι. Να σας πω παραδείγματα.
Καταρχάς το προκείμενο παράδειγμα, όταν αυτός ο άνθρωπος, ο Λάβαν, φτάνει στο σημείο να έχει μία τέτοια σκληρή συμπεριφορά, αλλά σκεπασμένη με πολλή υποκρισία και με ευγένεια, σκληρή στην πραγματικότητα και συμφεροντολογική, ε, κάνει τον γαμπρό του να αγανακτήσει, αυτό θα πει παροργισμός, αγανάκτησε ο άνθρωπος, αγανάκτησαν και οι κόρες του, είπαν, επιτέλους, φτάνει! Είδατε τι είπαν εδώ; «πέπρακε γὰρ ἡμᾶς» και ακόμη «καταβρώσει κατέφαγε τὸ ἀργύριον ἡμῶν», μας κατέφαγε, μας καταβρόχθισε ο πατέρας μας.
Αλλη περίπτωση.
Οταν έρχεται ο πατέρας κάθε μέρα μεθυσμένος και δέρνει τη γυναίκα του, τα παιδιά αυτά θα φτάσουν στον παροργισμό· να σιχαθούν και να μισήσουν τον πατέρα τους.
Οταν ο πατέρας βλάσφημα μέσα στο σπίτι, οδηγεί τα παιδιά του σε παροργισμό.
Οταν ο πατέρας γυρίζει από 'δω και από κει με τη μία και με την άλλη, φτάνει να παροργίσει τα παιδιά του. Οταν ο πατέρας είναι σπάταλος ή τεμπέλης, και δεν βάζει μία οικονομία στην άκρη, έχοντας κορίτσια να παντρέψει, παιδιά να μορφώσει, και αφήνει τα παιδιά του όπως λάχει, σου λέει, δε βαριέσαι ... . Υπάρχουν γονείς, παράξενο πράγμα, άντρες υπάρχουν, οι οποίοι κοιτάζουνε να πάνε να τρώνε έξω, να καλοπερνάνε και στο σπίτι δε δίνουν τίποτα· οσο για να αφήσουν μία δραχμή για τα κορίτσια να παντρευτούν, ούτε κουβέντα γι' αυτό το πράγμα, ούτε κουβέντα! Πέστε μου λοιπόν, όταν τέτοια παιδιά έχουν τέτοιο πατέρα που θα φτάσουν; στον παροργισμό. Οταν μία κοπέλα βλέπει ότι δεν παντρεύεται επειδή ο πατέρας της και η μάνα της δεν φρόντισαν, με ποια έννοια δεν φρόντισαν, με αυτή που λέμε τώρα, γιατί είναι πολύ φυσικό κάποια παιδιά να μην παντρευτούν, κάποια κορίτσια να μην παντρευτούν, είναι πολύ φυσικό, χωρίς να φταίνε όμως σε αυτό οι γονείς, να μην πει το παιδί δεν φρόντισες πατέρα μου. Οταν όμως φτάνει το κορίτσι να λέει, δεν φρόντισες πατέρα μου και ήσουνα ο άνθρωπος ο σπάταλος και τα λοιπά .... και δεν έβαλες μία δραχμή στην άκρη και έρχονται άνθρωποι και δεν με παίρνουν γιατί δεν έχουμε τίποτα να δώσουμε, ε, η κοπέλα αυτή δε φτάνει σε παροργισμό;
Αυτό νομίζω εννοεί εδώ ο λόγος του Θεού όταν όταν λέει "οἱ πατέρες (γονείς) μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν". Δεν εννοεί το να δώσεις κάποτε ένα ξύλο στο παιδί σου, ή να το βάλεις μια τιμωρία για λόγους παιδαγωγικούς· είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Βέβαια δεν θέλω να πω ότι πρέπει να δέρνουμε το παιδί μας από το πρωί ως το βράδυ, γιατί και τότε θα πέσουμε στον παροργισμό, δε τίθεται θέμα· γιατί πια εδώ δεν έχουμε αυστηρότητα, δεν έχουμε παιδαγωγία, εδώ πια έχουμε μία σκληρότητα και αυτό, ομοίως αποδοκιμάζεται.
Αφού λοιπόν ετοιμάστηκαν, «Ἀναστὰς δὲ Ἰακὼβ ἔλαβε τὰς γυναῖκας αὐτοῦ καὶ τὰ παιδία αὐτοῦ ἐπὶ τὰς καμήλους. καὶ ἀπήγαγε πάντα τὰ ὑπάρχοντα αὐτῷ, καὶ πᾶσαν τὴν ἀποσκευὴν αὐτοῦ » (Γεν. 31, 17 - 18) Όλη την κινητή περιουσία και το κοπάδι, όλα μαζί, είχε και αρκετούς υπηρέτες και αναχωρεί από τον τόπο του πεθερού του. Κατά την αναχώρηση η Ραχήλ, έκλεψε κάποια αγαλματάκια του πατέρα της, αυτά έχουνε μία σημασία, προσέξτε τα. «Λάβαν δὲ ᾤχετο κεῖραι τὰ πρόβατα αὐτοῦ» (Γεν. 31,19) Πώς βρήκε την ευκαιρία η Ραχήλ να το κάνει αυτό, και επιπλέον χωρίς να τους πάρει είδηση ο πατέρας;
Βρήκαν την εξής ευκαιρία. Είχε πάει ο Λάβαν να κουρέψει τα πρόβατα του, και επειδή απείχε τριών ημερών δρόμο το ποίμνιό του, βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία σε αυτές τις τρεις μέρες, στα γρήγορα να ετοιμαστούν και να φύγουν. Επειδή δε απουσίαζε ο πατέρας της από το σπίτι, αυτή έκλεψε τα είδωλα του πατέρα της. «ἔκλεψε δὲ Ῥαχὴλ τὰ εἴδωλα τοῦ πατρὸς αὐτῆς.» (31, 19)
Τι ήταν αυτά τα είδωλα; Ήτανε αγαλματάκια με ανθρώπινη μορφή φυσικά, ανδρός ή γυναικός, όπως είναι η θεά Αστάρτη, ή ο Βάαλ θα λέγαμε, λέω αυτές τις θεότητες οι οποίες είναι γνωστές μετέπειτα.
Τί λάτρευαν εκεί στη γη Χαρράν, στη Μεσοποταμία, δεν μπορώ να σας πω αυτή τη στιγμή, δεν ξέρω, και ήταν εφέστιοι θεοί, δηλαδή ήταν θεοί οικογενείας. Και λατρευόταν από την οικογένεια και θεωρούνταν ιερά σύμβολα, η παρουσία των οποίων εξασφάλιζε την προστασία και την ευλογία του σπιτιού. Αυτή τη συνήθεια, την είχαν όλοι οι ειδωλολάτρες, και οι αρχαίοι Έλληνες την είχαν, είχανε και οι αρχαίοι Έλληνες τους εφεστίους θεούς, και μέχρι σήμερα έχει διατηρηθεί σε μερικά σύμβολα μέσα στο σπίτι μας. Βλέπετε είμαστε χριστιανοί, αλλά έχουν περάσει αυτά και στην χριστιανική μας ζωή. Οπως η Ραχήλ έχει άντρα ο οποίος πιστεύει στον αληθινό Θεό, εντούτοις κλέβει αυτά τα αγαλματάκια. Γιατί τα έκλεψε; Θα σας πω αυτήν τη στιγμή μόνο τον έναν λόγο, υπάρχει και ένας ακόμη λόγος, θα τον πούμε λίγο πιο κάτω. Διότι απλούστατα ήταν ειδωλολάτρης η Ραχήλ.
Ισως θα διαμαρτυρηθείτε και θα πείτε "ειδωλολάτρης η Ραχήλ; Που ο σύζυγός της ήταν ...", εδώ είναι το δυστύχημα. Το δυστύχημα είναι όταν η γυναίκα δεν πιστεύει όπως πιστεύει ο άντρας, ή το αντίστροφο. Είναι πραγματικά ένα δυστύχημα μέσα στο σπίτι οταν δεν υπάρχει συμφωνία πίστεως. Είναι φοβερό, είναι δυστύχημα! Αλλά ας μην το αναλύσω περισσότερο το σημείο αυτό, παρά θα μείνω μόνο σε ένα άλλο. Οταν η γυναίκα ή ο άνδρας, κυρίως οι γυναίκες, μπερδεύουν την πίστη στο Θεό με μαγικά σύμβολα, με πράγματα αλλότρια, με πράγματα ειδωλολατρικά τα οποία, ό,τι να τους πείτε, ό,τι να τους κάνετε, δεν μπορούν να αποβάλλουν. 2.000 χρόνια Χριστιανισμό, στον ελληνικό χώρο, δε μιλάω για παραπέρα, δεν μπόρεσαν ακόμη να ξεριζώσουν αυτές τις παγανιστικές συνήθειες και αυτές τις παγανιστικές - ειδωλολατρικές προσκολλήσεις. Έχουμε δε στην εποχή μας, και λόγους αναβιώσεως αυτών των καταστάσεων. Μεγάλοι πατέρες όπως ο ιερός Χρυσόστομος, διαβάστε στις ομιλίες του θα δείτε ότι, συνεχώς στρέφεται εναντίον αυτών των συνηθειών, και οδύρεται. Όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας οδύρονται, για ένα ποίμνιο χριστιανικό το οποίο, ακόμη δεν έχει τελείως εκχριστιανιστεί. Στην εποχή μας, αυτό το λεγόμενο "έτος παραδόσεως", το διαβόητο "έτος παραδόσεως" το οποίο είναι αφάνταστα ελλιπές, δε γίνεται τίποτε άλλο παρά, μία προσπάθεια (αναδείξεως) πραγμάτων, που πραγματικά θα έπρεπε να είχαν πεθάνει. Σας λέω μόνο ένα χαρακτηριστικό, τα "Αναστενάρια", για να μη προχωρήσω σε πολλά άλλα, πλήθος άλλα, τα οποία και χρηματοδοτούνται από την Πολιτεία. Τα "Αναστενάρια" είναι ένα απομεινάρι ειδωλολατρικό πέρα για πέρα και όμως χρηματοδοτείται για να υπάρχει. Μια άλλη συνήθεια, στην Κοζάνη - Βέροια κάπου εκεί, έγινε τώρα τα φώτα, πού είναι η καθαρά ειδωλολατρικό, ενα είδος καρναβαλιού. Ολα αυτά τα πράγματα που χρηματοδοτούνται, θεωρούνται Παράδοση. Αγαπητοι μου, πολλά πράγματα θα μπορούσαν να θεωρηθούν Παράδοση, αλλά εκείνο το παλιό ωραίο τραγουδάκι που λέει: "κάθε σάπια θε να κάψει και κακή κληρονομιά", που έλεγε ένα παλιό τραγούδι του κατηχητικού σχολείου, αυτή είναι η κακή κληρονομία την οποία οπωσδήποτε πρέπει να εξαφανίσουμε.
Μπορεί να υπάρχει στην ιστορία μας, μπορεί να υπάρχει στα μουσεία μας, όπως στα μουσεία μας υπάρχουν και οι θεοί που λάτρευαν οι πρόγονοί μας, δεν διανοήθηκε κανείς να πάει βεβαίως να καταστρέψει αντικείμενα ενός μουσείου μόνο και μόνο γιατί αυτά κάποτε ήταν αντικείμενα λατρείας, όχι, σήμερα για μας δεν είναι αντικείμενα λατρείας, δύνανται να είναι αντικείμενα τέχνης, αντικείμενα ιστορίας, έτερον εκάτερον, δεν υπάρχει σήμερα αυτός ο κίνδυνος, παραταύτα, τον προκαλούμε να υπάρξει αυτός ο κίνδυνος, τον προκαλούμε και τον φέρνουμε στην επιφάνεια. Πρόκειται περί μιας κακώς νοουμένης Παραδόσεως.
Κάτι που μας γυρίζει πίσω στην αμαρτία, την ειδωλολατρεία, είναι από πλευράς χριστιανικής, απαράδεκτη Παράδοση.
Ετσι, η Ραχήλ κλέβει τα είδωλα του πατέρα της, αλλά δεν το είπε στον άντρα της, το έκρυψε. Γιατί το έκρυψε; Για ευνόητους λόγους. Ο άνθρωπος δεν ήταν ειδωλολάτρης και για δυο λόγους, θα της απαγόρευε να το κάνει αυτό. Πρώτον, διότι δεν ήταν ειδωλολάτρης. Δεύτερον, ήταν κλοπή. Θα έλεγε στη γυναίκα του "κλέβεις τον πατέρα σου;" Βλέπετε εδώ παρακαλώ τιμιότητα! Μία τιμιότητα την οποία θα προβάλλει στον Λάβαν παρακάτω, όταν ο Λάβαν θα του κάνει παρατηρήσεις, και θα αγνοεί τελείως ο Ιακώβ την κλοπή της γυναίκας του.
Κλέβουν οι γυναίκες χωρίς να ξέρει ο σύζυγος; Κλέβουν. Βέβαια λίγο ανοίγω το θέμα αλλα δε πειράζει, μέσα σ' αυτό βρίσκουμε πολλές ευκαιρίες να πούμε το εξής, το να κλέψει η γυναίκα από τον άντρα χρήματα, αυτό πρέπει να βάλει σε μία σκέψη τον σύζυγο, μήπως η στάση του μέσα στο σπίτι δεν είναι η ενδεδειγμένη. Μήπως δηλαδή φτάνει στο σημείο να αναγκάζει τη γυναίκα να κάνει αυτό. Θα παρακαλούσα εδώ μία αναθεώρηση της στάσεώς μας έναντι της συμπεριφοράς μας μέσα στο σπίτι. Θα μου πείτε "μα η γυναίκα μου είναι σπατάλη!", ίσως θα μου πείτε το επιχείρημα αυτό. Αλλά θα μπορούσαμε πάλι να πούμε "και ποιο είναι το κριτήριο που εσύ λες ότι η γυναίκα σου είναι σπάταλη;"
θα σας πω ένα μικρό παράδειγμα, εκ του φυσικού τα παραδείγματα. Λέει φερειπείν η γυναίκα "δως μου 200-300δρχ να πάω να πάρω καλύμματα να βάλω στις καρέκλες, στους καναπέδες να μη λερώνονται". Είναι τα γνωστά καλύμματα που βάζουν οι γυναίκες στα έπιπλα τους. Και λέει ο σύζυγος "δεν χρειάζεται!". Ε, μα, το κριτήριό σου τώρα, δεν χρειάζεται ..., δεν είναι σωστό. Για να σου λέει η γυναίκα σου κάτι που αφορά στο σπιτικό της ότι χρειάζεται, χρειάζεται. Δεύτερο επιχείρημα, σπατάλη. Ξοδεύεις τα λεφτά από εδώ και από εκεί!
Εγώ σας πληροφορώ, άντρας είμαι προς άντρες το λέω, δεν είναι σπατάλη. Να έχετε δε το εξής κριτήριο: Η γυναίκα, πάντοτε θέλει να έχει ένα όμορφο και νοικοκυρεμένο σπίτι. Είναι στη φύση της, είναι στο αίμα της. Τι θα θέλατε να μην έχει νοικοκυρεμένο σπίτι; Για να το κάνει όμως νοικοκυρεμένο το σπίτι, βεβαίως θα χρειαστεί και κάποια χρήματα, ένα μόνο, αν θα πρέπει να στέκεται με τα χρήματα στο χέρι πάντοτε, για να φτιάξει κάτι. Αυτό οπωσδήποτε δεν είναι σωστό. Γιατί πάρα πολλά πράγματα μπορούν να φτιαχτούν, χωρίς να κρατάμε χρήματα στο χέρι. Εκείνο που είχε πει ο Περικλής «Φιλοκαλούμεν μετ’ευτελείας». Οταν η γυναίκα έχει τον τρόπο, -να αγοράζει βεβαίως πρώτη ύλη-, να αγοράσει επί παραδείγματι ύφασμα, χαρτί, δεν ξέρω τι ..., και να φτιάξει από την πρώτη ύλη πράγματα που θα τα αγόραζε έξω περισσότερο ακριβά, αυτό είναι μία αληθινή ευλογία για το σπίτι, εκεί μη πείτε ότι πρόκειται περί σπατάλης.
Δηλαδή το κριτήριό μας κάποτε δεν είναι σωστό. Ας το προσέξουμε λοιπόν αυτό το σημείο.
Πολλές φορές όμως, για να μείνω στο θέμα της Ραχήλ που έκλεψε, μία γυναίκα μπορεί να κλέψει τον άντρα της για να κάνεις σπατάλη, να κάνει πράγματα που αυτή θέλει, ή για λούσα, αυτό είναι κυριολεκτικά απαράδεκτο. Η, αν κλέβει από άλλους τόπους, κι' αυτό βεβαίως είναι απαράδεκτο. Πάρα πολλές γυναίκες όταν βγαίνουν να ψωνίσουν στα καταστήματα κλέβουν, αυτό είναι πασίγνωστο. Γι' αυτό και τα καταστήματα λαβαίνουν τα μέτρα τους στο σημείο αυτό.
Πάρα πολλές φορές εγώ το έχω αντιληφθεί αυτό το θέμα, στο παζάρι που γίνεται επί παραδείγματι στη Λάρισα, ουυ, εκεί να ξέρετε τι γίνεται ..., τι κλέβεται ..., από άνδρες και γυναίκες, τι κλέβεται ...! Είναι φοβερό!
Η, άλλες συνήθειες, να πάμε σε ένα εστιατόριο να κλέψουμε ένα πιρούνι, ένα μαχαίρι, ένα τασάκι και να λέμε την δικαιολογία ότι "το παίρνουμε για σουβενίρ, για ενθύμιο". Αγαπητοί μου τέτοια συνήθειες ας τις βάλουμε στην άκρη. Αληθινοί χριστιανοί δεν σκέφτονται έτσι, είναι τίμιοι, είναι ανοξείδωτοι, όπου και να βρεθούν. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, είναι οι τίμιοι άνθρωποι και δεν επικαλούνται ούτε συνήθειες, ούτε σουβενίρ, ούτε έθιμα, ούτε παραδόσεις, ούτε τίποτα προκειμένου να ασκήσουν ολόκληρη και σωστή την πνευματική τους ζωή.
«ἔκρυψε δὲ Ἰακὼβ Λάβαν τὸν Σύρον τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι αὐτῷ, ὅτι ἀποδιδράσκει.» (Γεν. 31,20) Βλέπετε το ρήμα "ἀποδιδράσκει", δραπετεύει. Γιατί το έκρυψε; Το έκρυψε γιατί δεν θα τον άφηνε ο Λάβαν να φύγει, απλούστατα.
, έκανε δηλαδή ένα ηρωικό άλμα.
«καὶ ἀπέδρα αὐτὸς καὶ τὰ αὐτοῦ πάντα καὶ διέβη τὸν ποταμὸν καὶ ὥρμησεν εἰς τὸ ὄρος Γαλαάδ.» (Γεν. 31,21) Προχώρησε, έφυγε, και πέρασε τον Ευφράτη ποταμό και κατευθύνθηκε, όρμησε, εις το όρος Γαλαάδ. Εκεί αναγγέλθηκε στον Λάβαν, την τρίτη ημέρα από την αναχώρηση του Ιακώβ, ότι ο Ιακώβ έφυγε, «ἀνηγγέλη δὲ Λάβαν τῷ Σύρῳ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ, ὅτι ἀπέδρα Ἰακώβ,» (Γεν. 31,22) οτι ο Ιακώβ δραπέτευσε. Βλέπετε κατ επανάληψη βάζει το ρήμα αποδιδράσκω. Και τότε ο Λάβαν «παραλαβὼν τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ μεθ᾿ ἑαυτοῦ, ἐδίωξεν ὀπίσω αὐτοῦ ὁδὸν ἡμερῶν ἑπτὰ καὶ κατέλαβεν αὐτὸν ἐν τῷ ὄρει Γαλαάδ.» (Γεν. 31,23) Μόλις το έμαθε επιστρατεύει τα αδέρφια του, είναι τώρα το μεγάλο συγγενολόι που έρχεται εις επικουρία του θέματος του Λάβαν και τρέχουν ξοπίσω -ασφαλώς σε ζώα επάνω- να συλλάβουν, να κακοποιήσουν και να γυρίσουν πίσω τον Ιακώβ. Διότι τί άλλη έννοια είχε ότι, ο Λάβαν τρέχει από πίσω με ολόκληρη συνοδεία, συγγενολόι, για να βρει τον Ιακώβ, τι έννοια θα είχε; Προφανώς, όπως θα το δούμε στη συνέχεια, ήταν η κακοποίηση και η επιστροφή. Δηλαδή θα έδινε ένα γερό ξύλο στο γαμπρό του, ένα γερό ξύλο στις κόρες του γιατί έφυγαν.
Ιδού τα αποτελέσματα του εθίμου να υπάρχει σώγαμπρος. Θα μου πείτε "μπορεί να φάει ο γαμπρός ξύλο από τον πεθερό;" Ξέρω 'γω, έτσι φαίνεται, καμιά φορά ... . Θα μου πείτε "πάντα αυτό μπορεί να συμβαίνει;" Όχι βεβαίως! Αλλά να εδώ το βλέπετε, συμβαίνει. Ότι δηλαδή δεν έχει προσωπικότητα ο Ιακώβ, δεν μπορεί να κάνει εκείνο το οποίο θέλει, τελείωσε. Είναι φοβερό!
Αλλά εδώ η επικουρία τους συγγενολογιού έχει μία ιδιαίτερη σημασία.
Οταν, πάλι θα έρθω στο θέμα, ένα παιδί, ένα αγόρι ενα κορίτσι, θέλει να αφιερωθεί στο Θεό και δεν το αφήνουν οι γονείς, αποδιδράσκει, δραπετεύει. Καλώς; Κακώς; Ε, μα είπαμε, να μην τα ξαναλέμε πάλι. Βεβαίως καλώς! Γιατί; Τα αναφέραμε προηγουμένως τα γιατί. Αποδιδράσκει λοιπόν, και τι κάνει τώρα ο πατέρας; Επιστρατεύει όλο το συγγενολόι, φίλους και γνωστούς, εναντίον τώρα του παιδιού που δραπέτευσε. Και γυρίζουν από δω και γυρίζουν από κει, κακοποιούν, δέρνουν, χτυπούν, απειλούν, φτάνουν στα δικαστήρια ..., μόνο και μόνο για να επιστρέψουν πίσω το παιδί τους, με χίλια επιχειρήματα και κεντρικό επιχείρημα ότι, το παιδί δεν σεβάστηκε το σπίτι του, ότι κ.τ.λ, κ.τ.λ, ότι δεν έχει την τιμή στο σπίτι, πάντα βέβαια εκείνο το "τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου". Πήγαινες, λέει να γίνεις μοναχός και παρέλειψες την εντολή αυτή ..., και πώς θα σε ευλογήσει ο Θεός ..., και άλλα πολλά ανόητα επιχειρήματα που δεν έχουν άκρη.
Αυτό λοιπόν κάνει τώρα και ο Λάβαν, επιστρατεύει το συγγενολόι να επιτεθεί.
Μία ημέρα πριν φτάσει στη συνάντηση του Ιακώβ, εμφανίζεται ο Θεός στο Λάβαν και του λέει: «ἦλθε δὲ ὁ Θεὸς πρὸς Λάβαν τὸν Σύρον καθ᾿ ὕπνον τὴν νύκτα καὶ εἶπεν αὐτῷ· φύλαξε σεαυτόν, μήποτε λαλήσῃς μετὰ Ἰακὼβ πονηρά.» (31,24) Πρόσεξε του λέει, μη πείς κουβέντα κακή στον Ιακώβ. Πρόσεξε! Εδώ βλέπουμε τον Θεό αγαπητοί μου, να έρχεται λίγο πριν συναντήσει ο Λάβαν τον Ιακώβ. Δεν θα μπορούσε ο Θεός να εμποδίσει τον Λάβαν, να μην φύγει καθόλου από την πατρίδα του; Δεν το κάνει αυτό. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος, "πως θα γνώριζε ο Ιακώβ και οι γυναίκες του ότι ο Θεός τους προστατεύει;" Με το να φτάσει ο Λάβαν μέχρι εκεί, να υποστούν την τρομάρα όλοι αυτοί βλέποντας τον Λάβαν με την συνοδεία του, γιατί υπέστησαν μία τρομάρα, και εκεί να ομολογήσει ο ίδιος ο Λάβαν ότι δεν μπορώ να σας κακοποιήσω, επειδή ο Θεός σου, λέει στον Ιακώβ, απόψε με εμπόδισε να σε κακοποιήσω. Αλλιώτικα, θα σου 'χα ρίξει ξύλο ..., και το είπε αυτό. Έδειξε το χέρι του και του λέει «καὶ νῦν ἰσχύει ἡ χείρ μου κακοποιῆσαί σε» (Γεν. 31,29) Μπορεί το χέρι μου να σου κάνει κακό, αλλά τι να σου κάνω ... «ὁ δὲ Θεὸς τοῦ πατρός σου ἐχθὲς εἶπε πρός με λέγων· φύλαξε σεαυτόν, μή ποτε λαλήσῃς μετὰ Ἰακὼβ πονηρά.» (Γεν. 31,29) Βλέπουμε λοιπόν αγαπητοί μου ο Θεός να επεμβαίνει ακριβώς εκεί, για να φανεί το θαύμα. Και φτάνει ο Λάβαν και λέει στον Ιακώβ:
«τί ἐποίησας;» απότομα, μόλις συναντήθηκαν. Βλέπετε όταν έχουμε τέτοιες συνθήκες, τέτοιες καταστάσεις, δεν υπάρχει ο χαιρετισμός. Χαίρετε παιδί μου, καλημέρα, τι κάνετε, πώς περνάτε ..., τίποτα, κατευθείαν στο θέμα, και πώς, έτσι σκληρά «τί ἐποίησας;»
«ἱνατί κρυφῇ ἀπέδρας καὶ ἐκλοποφόρησάς με καὶ ἀπήγαγες τὰς θυγατέρας μου ὡς αἰχμαλώτιδας μαχαίρᾳ;» (Γεν. 31,26) Τι είναι, λέει αυτό που έκανες, γιατί δραπετεύσεις κρυφά; Γιατί με έκλεψες; Και γιατί πήρε στις κόρες μου σαν αιχμάλωτες πολέμου; Ιδού οι κατηγορίες. Ο Θεός δεν είπε μην πεις κουβέντα πονηρή; Δε παρέβηκε το θέλημα του Θεού ο Λάβαν, διότι ο Θεός εννοούσε το εξής, αυτό που θα έκανε ο Λάβαν, το ξύλο, την κακοποίηση. Το λέει πιο κάτω, σας το είπα προηγουμένως, αλλά τα λόγια όμως τα είπε ο Λάβαν. Ωστε λοιπόν τον κατηγορεί τον Ιακώβ με δύο κατηγορίες. Πρώτον, ότι δραπετεύει χωρίς να του πει ότι φεύγει, και το δεύτερον, ότι τον έκλεψε ο Ιακώβ. Και συμπληρώνει τώρα ο Λάβαν, γιατί μη ξεχνάμε ότι σ' αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει το μείγμα της απειλής αλλά και το καλοπιάσματος, πάντοτε υπάρχει αυτό. Μας θυμίζει, τι να σας πω, εντελώς με ακρίβεια, αυτό που λέγεται όταν ένα παιδί φύγε από το σπίτι του και το βρούν, γιατί θέλει να αφιερωθεί στο Θεό, να αναμειγνύουν απειλές και πολλά κολακευτικά πράγματα. Ακούστε λοιπόν, ενώ του λέει «τί ἐποίησας; ἱνατί κρυφῇ ἀπέδρας καὶ ἐκλοποφόρησάς με καὶ ἀπήγαγες τὰς θυγατέρας μου ὡς αἰχμαλώτιδας μαχαίρᾳ;» (Γεν. 31,26)
με έκλεψες κ.λ.π, και αμέσως:
«καὶ εἰ ἀνήγγειλάς μοι, ἐξαπέστειλα ἄν σε μετ᾿ εὐφροσύνης καὶ μετὰ μουσικῶν καὶ τυμπάνων καὶ κιθάρας,» (Γεν. 31,27) Αν μου το 'λεγες, λέει, εγώ θα σε προέπεμπα να πας στο σπίτι του πατέρα σου με μουσικές και όργανα. Είδατε παρακαλώ. Τώρα το λες, ω Λάβαν, ότι θα εξαπέστελνες τον γαμπρό σου με μουσικές και όργανα;
Θυμάμαι κάποτε κάποια μάνα, που έλεγε στον γιο της, -αρκεί να τον ξεκολλήσει-, θα σε στείλω στην Ευρώπη, αρκεί να φύγεις απ' το μοναστήρι. Βέβαια περιττό να σας πω ότι, ούτε στην Ευρώπη τον έστειλε όταν έφυγε απ' το μοναστήρι, ούτε πουθενά. Είναι όλες εκείνες οι μεγάλες οι κουβέντες, μόνο και μόνο να πετύχουν το σκοπό τους. Οτι έκαναν και οι διώκτες εναντίον των χριστιανών. Αναμείγνυαν την απειλή με την κολακεία. Δε πιάνει η απειλή; θα πιάσει η κολακεία. Δε πιάνει η κολακεία; θα πιάσει η απειλή. Ευτυχισμένος ο χριστιανός που θα μπορεί να προσέχει και στην απειλή και στην κολακεία.
Αλλά Αγαπητοι μου η ώρα πέρασε, και πρώτα ο Θεός θα συνεχίσουμε την ερχομένη Δευτέρα.
36η ομιλία στο βιβλίο της Π. Διαθήκης " Γένεσις ".
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Γένεσις " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/genesis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40rClT2Mk7zJ5r_c115WmmRp
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Γένεσις».🔻
https://drive.google.com/file/d/167JrGkQ4SjNscguk3vvunUHa3rnAOkyI/view?usp=drivesdk
Απομαγνητοφώνηση: Αθανάσιος Άμβωνας.
🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Γένεσις».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%93%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%83%CE%B9%CF%82.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
