†.Σήμερα αγαπητοί μου η Εκκλησία μας εορτάζει το Γενέθλιον της Θεοτόκου. Είναι γνωστόν ότι γενέθλιος ημέρα δεν είναι η ημέρα που γεννάται κανείς, αλλά γενέθλιος ημέρα είναι η ημέρα που αναγεννάται κανείς. Γι’ αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι η γενέθλιος ημέρα του κάθε ανθρώπου είναι η ημέρα που εβαπτίσθη. Διότι εκεί εις την κολυμβήθρα ανεγεννήθη. Η τελείωσις δε αυτής της γενεθλίου ημέρας, θεωρουμένου του βίου ως μία ημέρα, είναι
η ημέρα κατά την οποία ο άνθρωπος εξέρχεται από τον παρόντα βίο. Γι’ αυτό ως γενέθλιος ημέρα πάντων των αγίων, δεν θεωρείται ούτε η ημέρα που εγεννήθησαν, πολύ περισσότερο, ούτε η ημέρα του βαπτίσματος αλλά η ημέρα της εξόδου των από την παρούσα ζωή, όταν δηλ. φεύγουν από τον παρόντα κόσμον. Αυτή λέγεται γενέθλιος ημέρα, διότι ουσιαστικά αναγεννάται ο άνθρωπος δια την καθ’ αυτό ζωήν που είναι η αιώνιος ζωή. Φυσικά η ημέρα του βαπτίσματος και η ημέρα του θανάτου του ανθρώπου, που είναι η
τελείωσής του δηλ. η ολοκλήρωσής του εκεί που έφθασε όπου έφθασε, ταυτίζονται. Έχομε μία σύμπτωση αυτών των δύο οροθεσίων. Κατ’ ουδένα λόγο όμως γενέθλιος ημέρα είναι η ημέρα που γεννάται ο άνθρωπος. Γι’ αυτό ο αρχαίος κόσμος εγιόρταζε πάντοτε την γενέθλιον ημέραν, δηλ. την ημέρα που βιολογικά εγεννήθηκε. Γι’ αυτό εις τον χριστιανικόν κόσμον, δεν επιτρέπεται, είναι ημαρτημένον, να γιορτάζη κανείς, να το πω απλά, τα γενέθλιά του! Και τείνει να καθιερωθεί αυτο το ξενόφερτο πράγμα, άγνωστο στα δικά μας χώματα, στο δικό μας χώρο, να γιορτάζωμε τα γενέθλια. Είναι και ξένο και αντιχριστιανικόν.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Και τούτο διότι η Υπεραγία Θεοτόκος ήτο ήδη αγία από προγόνων. Και προ παντός η Υπεραγία Θεοτόκος. Προεφητεύθη και προπαρασκευάστηκε από αυτόν τον ίδιον τον Θεόν, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνη ότι ο Θεός καθοδήγησε την προαίρεσή της έτσι ώστε η Θεοτόκος να είναι Παν-αγία, κατά έναν παρασκευασμένον τρόπον. Ποτέ. Η Υπεραγία Θεοτόκος ηργάσθη στον εαυτό της για να γίνη η Παναγία. Αλλά παρεσκεύασε όμως ο Θεός την Υπεραγίαν Θεοτόκον από προγόνων, από πλευράς χώρου, μέσα εις τον οποίον χώρον η Υπεραγία Θεοτόκος θα εγεννάτο, θα εκυοφορείτο και θα εγεννάτο. Γι’ αυτό άρχισαν οι πρόγονοι από πού λέτε; Παραπάνω από χίλια χρόνια πιο μπροστά. Γι’ αυτό η Θεοτόκος λέγεται ότι είναι το άνθος που εξήνθησεν εκ της ρίζης Ιεσσαί. Αλλά ο Ιεσσαί ήταν ο πατέρας του Δαβίδ. Ο οποίος είχε ζήσει παραπάνω από χίλια χρόνια από τότε που η Θεοτόκος εγεννήθηκε. Και η Θεοτόκος είναι από την βασιλικήν γενεάν του Δαβίδ. Οι δε γονείς της ήταν δίκαιοι. Και δίκαιοι υπέρ πάντα άλλον δίκαιον της Π.Δ. Αλλά η Υπεραγία Θεοτόκος αγαπητοί μου, είναι Εκείνη δια την οποίαν λέγει το βιβλίο των «Παροιμιῶν» εις το 9ο κεφ. ότι «ἡ Σοφία ὠκοδόμησεν ἑαυτῇ οἶκον.» Ποια είναι αυτή η Σοφία; Η Σοφία είναι η Ενυπόστατος Σοφία Είναι ο Θεός Λόγος, πριν ενανθρωπήση. Η Ενυπόστατος Σοφία, ο Θεός Λόγος, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, λέγει ότι ωκοδόμησεν, έκτισε για τον εαυτόν της το σπίτι του. Και ποιό είναι αυτό το σπίτι; Αυτό το σπίτι που έκτισε ο Θεός Λόγος για να κατοικήση, είναι η Θεοτόκοος. Διότι εις αυτό το σπίτι, εις αυτήν την ανθρωπίνη φύση ήλθε και εσκήνωσε, δηλ. έστησε την σκηνή του ο Θεός Λόγος. Και αυτή η είναι η Υπεραγία Θεοτόκος. Συνεπώς εφόσον η Κυρία Θεοτόκος θα έφερε τον Θεόν Λόγον εις τον κόσμον, η γέννησίς της, η βιολογική της γέννηση ήταν υπόθεση χαράς και μεγάλης ευλογίας για τον κόσμον ολόκληρον. Άρα είναι το μόνο πρόσωπο, αν το θέλετε, κι ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, δεν έχω χρόνο να σας μιλήσω για εκείνον, που γιορτάζεται η βιολογική τους γέννηση. Είναι τα μόνα πρόσωπα.
Είναι γνωστό ότι το όνομα εδίδετο εις τα παιδιά, ιδίως τα αγόρια, κατά την ημέρα της περιτομής, την ογδόη ημέρα. Εις την Θεοτόκο εδόθη το όνομα Μαρία. Το όνομα αυτό, Μαρία, έχει πολλά να πη. Έξω από την ετυμολογία της λέξεως, που δεν θα μείνω, θα ήθελα να σας πω μόνο ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, παίρνουν το Ελληνικό όνομα «Μαρία» και απομονώνουν τα γράμματά του, δηλ. κάνουν, θα λέγαμε μια ακροστιχίδα. Ακροστιχίς θα πη, παίρνω το όνομα κάθετα, και παίρνω το κάθε γράμμα και βγάζω ένα περιεχόμενο. Μαρία. Τα πέντε αυτά γράμματα εκφράζουν πέντε γυναικεία ονόματα, σπουδαία εις την Π.Δ. των οποίων οι αρετές και τα χαρίσματα συγκεντρώνονται εις το πρόσωπο της Θεοτόκου και συνεπώς το όνομα «Μαρία» είναι ένα όνομα περιεκτικόν όλων εκείνων των ονομάτων τη Π.Δ., των γυναικείων ονομάτων, με τις χάριτες και τις δωρεές που είχαν πάρει από τον Θεό.
«ΜΑΡΙΑ.» Το «Μ» θυμίζει την Μαριάμ, την αδελφή του Μωυσέως και του Ααρών. Το «Α» είναι η Αβιγαία, η σύζυγος του Δαβίδ. Το «Ρ», είναι η Ραχήλ, η σύζυγος του Ιακώβ. Το «Ι» είναι η Ιουδήθ. Και το τελευταίο «Α», είναι η Άννα, η μητέρα του Σαμουήλ, η γυναίκα του Ελκανά.
Ας δούμε αυτά τα πέντε γυναικεία πρόσωπα. Τι χαρακτηριστικόν είχε η αδελφή του Μωυσέως και του Ααρών η Μαριάμ; Όταν η Μαριάμ άκους τον αδελφό της να συνθέτη εκείνη την ωδή, μετά από το πέρασμά τους από την Ερυθρά Θάλασσα, και να δοξάζεται ο Θεός, τότε μαζεύει όλες τις γυναίκες, προεξάρχει χορού, και κατά αντιφωνίαν ψάλλει κι’ εκείνη την ωδή που έψαλλαν οι άνδρες με αρχηγό τον αδελφό της τον Μωυσή, επί τη σωτηρία των από τους Αιγυπτίους και το πέρασμα τους από την Ερυθρά Θάλασσα. Η Μαριάμ ήτο προφήτις Οι ωδές αυτές του Μωυσέως ήτο προφητικές. Και η Μαριάμ δεν έκανε παρά
επανάληψη της προφητείας του αδελφού της. Για να σας το θυμίσω αυτό, να το καταλάβετε λίγο καλύτερα, σας θυμίζω τον Συμεών τον Θεοδόχον, όταν είπε «νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου δέσποτα.» Τώρα Κύριε, να πεθάνω. Γιατί είδαν τα μάτια μου το σωτήριόν σου, είδαν τα μάτια μου τον σωτήρα του κόσμου. Ο οποίος είναι το φως εις αποκάλυψιν εθνών. Την ίδια ώρα, μία γυναίκα, η Άννα, λέγει «ναί, ναί, ναί, εἶναι αὐτό.» Και χαρακτηρίζεται προφήτις από την Αγίαν Γραφή. Ε, αυτό έκανε και η Μαριάμ. Επιβεβαιώνει τον αδελφό της. Είναι προφήτις. Και η ωδή αυτή του Μωυσέως είναι απ’ άκρου εις άκρον, μέχρι το τελευταίο σημείο προφητική. Ήτο δε και παρθένος. Δύο γνωρίσματα. Προφήτις και παρθένος. Η Θεοτόκος ήτο και προφήτις (δήτε την ωδήν της∙ «ἀπό τοῦ νῦν, λέει, μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί»∙η δε Ελισάβετ τι είπε; «Καί εἶναι μακάρια ἐκείνη (μίλησε εις τρίτο πρόσωπο) πού θά πιστέψη σέ ὅσα τῆς λαλήθηκαν ἀπό τόν Κύριον…» και παρθένος. Έχει λοιπόν τα δύο γνωρίσματα της παλαιάς Μαριάμ, της αδελφής του Μωυσέως.
Ποία ήτο η Αβιγαία; Η Αβιγαία ήτο μία θαυμασία γυναίκα. Η ιστορία της ήτο πολύ μεγάλη, λυπούμαι δεν μπορώ να σας την διηγηθώ. Ήταν παντρεμένη. Ο σύζυγός της ήταν περίεργος άνθρωπος, και δεν έδινε ψωμιά και τρόφιμα στον Δαβίδ, όταν πολεμούσε στα βουνά. Η Αβιγαία επίστεψε εις τον Δαβίδ και το έργο του. Και τούτο διότι ήτο πολύ ταπεινή γυναίκα. Ο άνδρας της έπαθε συγκοπή, και τελικά, έγινε γυναίκα του Δαβίδ. Θαυμασία γυναίκα. Είχε ένα γνώρισμα η Αβιγαία. Ήτο ταπεινή. Και η Θεοτόκος είχε εις υπερθετικόν βαθμόν την ταπείνωσιν.
Η Ραχήλ ήτο η δεύτερη γυναίκα του Ιακώβ. Την οποία εκτάκτως αγαπούσε ο Ιακώβ. Είχε κάλλος (ομορφιά) και ψυχικόν και σωματικόν. Η αδελφή της η Λεία δεν ήτο όμορφη και είχε πολύ μικρά ματάκια. Όλα αυτά είναι τύποι βεβαίως. Δεν κατηγορεί κανείς, να έχει κανείς ωραία ή άσχημα μάτια κ.λπ. Αυτά είναι απλώς τύποι. Προσέξτε τύποι. Και ο Ιακώβ είχε πάντα την καρδιά του εις την Ραχήλ. Είναι εκείνη που εγέννησε τα δύο παιδιά μόνον από τα δέκα. Τον Ιωσήφ και τον Βενιαμίν. Εις δε τον Βενιαμίν, η θαυμασία Ραχήλ απέθανε κατά τον τοκετόν. Και την έκλαψε πολύ ο Ιακώβ. Έτσι λοιπόν η Θεοτόκος έχει αυτά τα δύο χαρίσματα της Ραχήλ∙ αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το κάλλος, την ομορφιά, και του σώματος και του πνεύματος. Προ παντός της ψυχής.
Ποία ήτο η Ιουδήθ; Ήτο μία χήρα γυναίκα. Πανέμορφη, Εκπληκτικής ομορφιάς. Σωστή χήρα. Που πενθούσε τον άνδρα της. Κάποια φορά, έρχεται και κυριεύει την πόλη της, που είχε τείχη, ο Ολοφέρνης, στρατηγός της Βαβυλώνος. Κινδύνευε και η πόλη της και όλη η Ιουδαία και ο Ισραήλ. Το στρατόπεδο του Ολοφέρνους ήτο λίγο μακρύτερα από την πόλη. Διότι η πόλις ήτο κάπως σε ύψωμα και δεν μπορούσαν να σταθούν τα στρατεύματα του Ολοφέρνουις. Και της έρχεται μια έμπνευση. Βγάζει τα πένθιμά της ρούχα, ντύνεται με τα καλύτερά της ρούχα, βάζει τα καλύτερα της αρώματα, και λέει στους άρχοντες της πόλεως: «Ἀνοίξτε μου τήν πόρτα.» Παίρνει και μία υπηρέτριά της, μία δούλη της, και πηγαίνει εις το στρατόπεδο του Ολοφέρνους. Όταν την είδαν οι σκοποί, θαύμασαν την ομορφιά της. Έκανε όμως θερμοτάτη προσευχή να την φυλάξη ο Θεός να μην πάθη όχι μόνο κακό αλλά να μην χαλάση η εντιμότητά της∙ δηλ. να μην προσβληθή από τίποτε. Να μην σας τα πολυλογώ, μερικές μέρες έμεινε εκεί στο στρατόπεδο, λέγοντας στον Ολοφέρνη ότι θα μου επιτρέπης το βράδυ να βγαίνω έξω να προσεύχομαι. Αυτός νόμισε ότι πήγε να του πη μυστικά. Κάποια φορά, ύστερα από 3-4 βράδυα, όταν έμεινε μόνη αυτή με τον Ολοφέρνη, στη σκηνή του, κι’ αυτός ήταν σε κατάσταση κτηνώδη, διότι είχε το πάθος γι’ αυτήν, αλλά ο Θεός δεν τον άφηνε να την πειράξη, ήπιε πολύ κρασί. Και είναι οι δύο τους μόνο. Και τότε σύρει το ξίφος του, εκείνη, η Ιουδήθ, που ήταν κρεμασμένο επάνω από το κρεβάτι του, και του πήρε το κεφάλι πέρα για πέρα! Το έβαλε μεσ’ το καλαθάκι της, που πήγαινε, λέει, να μαζεύη και σύκα, και παίρνει την υπηρέτριά της που ήταν απ’ έξω, πέρασε μέσα απ’ τους σκοπούς, ανύποπτα, και πηγαίνει στα τείχη του τείχους και φωνάζει «Ἀνοίξτε μου» Και μπαίνει μέσα στην πόλη, βγάζει το κεφάλι από το καλάθι και τους το δείχνει: «Νά ὁ Ὀλοφέρνης!» Έμειναν έκπληκτοι. Την ανεκήρυξαν κριτήν. Σώθηκε η πόλις και η χώρα ολόκληρη. Η Θεοτόκος είναι εκείνη που εξόντωσε τον νοητόν Ολοφέρνην, τον δίαβολο. Τον κατεπάτησε κυριολεκτικώς.
Και το τελευταίο, είναι η Άννα, η γυναίκα του Ελκανά η δεύτερη. Στείρα αλλά θαυμάσια γυναίκα. Και κάνει προσευχή στο Θεό να της δώση ένα παιδί. Μέρα νύχτα κλαίει∙ να της δώση ένα παιδί. Και της έδωσε. Λέοντα της έδωσε. Της έδωσε τον περίφημον προφήτην και τελευταίον κριτήν, τον Σαμουήλ. Και τότε η στείρα η Άννα, δοξάζει τον Θεό και ανέπεμψε εις το Θεό ωδήν. Είναι μία από τις εννέα ωδές της Αγίας Γραφής. Τι ήτο η Άννα; Ήτο στείρα. Η στείρα γεννά; Όχι προφανώς. Αλλά εγέννησε. Η παρθένος γεννά; Ασφαλώς όχι. Αλλά η Θεοτόκος ως παρθένος εγέννησε. Και η στείρα πήρε την χάρη του Θεού για να γεννήση. Και η παρθένος πήρε τη χάρη του Θεού για να γεννήση. Όχι πια έναν Σαμουήλ αλλά αυτόν τον Λυτρωτήν του κόσμου και τον σωτήρα όλων. Ουρανού και γης. Και αγγέλων και ανθρώπων.
Αυτά εκφράζει το όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου, της οποίας το Γενέσιον γιορτάζομε σήμερα.
52α ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».
Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk
🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E
🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
