Οἱ Ἅγιοι Πάντες (β΄ ἔκδοσις)

†.Η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, την περασμένη Κυριακή, εόρτασε την Αγίαν Πεντηκοστήν. Δηλαδή την κάθοδον του Αγίου Πνεύματος και την παραμονή Του εις την Εκκλησίαν. Την σημερινή Κυριακή, η Εκκλησία μας γιορτάζει την μνήμη πάντων των αγίων. Αυτό σημαίνει την φανέρωση της Πεντηκοστής μέσα εις τον κόσμον δια των αγίων. Οι άγιοι είναι η απόδειξις της Πεντηκοστής· διότι με τον τρόπον αυτόν, δεχθέντες το Πνεύμα το Άγιον, γίνονται άγιοι. Οι άγιοι, λοιπόν, είναι ο καρπός του Αγίου Πνεύματος μέσα εις την Ιστορίαν. Η παρουσία του αγίου ανθρώπου είναι το πιο καινούριο πράγμα που γνωρίζει ο παλαιωμένος μας κόσμος. Όταν ο Πλάτων κάνει χρήση του όρου «ἅγιος», θα ενθυμείσθε, εκεί που αναφέρεται εις τα «ὅσια καί προσφιλῆ» και πάει για να συγκρίνει εκεί την αξία της πατρίδος- απ’ το σχολείο το ξέρομε αυτό- δεν έχει ο όρος «ἅγιος» στον Πλάτωνα, δεν έχει καμία σχέση με ό,τι εννοεί η Αγία Γραφή.

    Ο άγιος είναι ο καινός άνθρωπος -το «και-» με αι-, ο καινούριος άνθρωπος, είναι η καινή κτίσις. Που γίνεται καινούρια από τη δημιουργική πνοή του Αγίου Πνεύματος. Ο άγιος έχει μέσα στην ύπαρξή του το στοιχείον της αφθαρσίας και της αθανασίας. Επειδή η ύπαρξις, ολόκληρη η ύπαρξίς του, ψυχή και σώμα, διεποτίσθη από το Άγιον Πνεύμα. Υπογραμμίζω, ψυχή και σώμα. Όχι μόνον ψυχή.

    Ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Κολοσσαείς: «Ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ». Εδώ υπάρχει μία μεγάλη αλήθεια, η οποία δεν μπορεί να γίνει κατανοητή· παρά μόνον εκείνος που ζει μέσα στη ζωή του Αγίου Πνεύματος, να την κατανοήσει αυτήν. Ότι η ζωή μας, λέγει, είναι κρυμμένη μέσα εις τον Χριστό ἐν τῷ Θεῷ. Πώς είναι κρυμμένη; Πώς είναι κρυμμένη. Δεν φαίνεται. Αυτό θα πει «κρυμμένη». Η ζωή μας είναι ήδη αθανατισμένη και αφθαρτισμένη. Και είναι τοποθετημένη μέσα εις τον Ιησούν Χριστόν, γι’ αυτό δεν φαίνεται. Ο Χριστός δεν φαίνεται. Δεν Τον βλέπομε με τα μάτια μας στον παρόντα κόσμο. Όμως η ζωή των πιστών είναι εκεί. Πού; Μέσα εις την Θεανθρωπίνη φύση του Χριστού. Ώστε «όταν θα έρθει ο Χριστός», που λέγει ο Παύλος, «ἡ ζωή ἡμῶν», «που είναι η ζωή μας, τότε και η δική μας η ζωή θα φανερωθεί». Ότι δηλαδή θα αφθαρτισθούμε και θα αθανατισθούμε, κατάλληλοι πλέον δια την Βασιλείαν του Θεού.

    Οι άγιοι συνιστούν την βάσιν της Εκκλησίας και την απόδειξη της παρουσίας της μέσα εις τον κόσμον. Διότι άγιοι αποκαλύπτουν την Εκκλησία μέσα εις τον κόσμο. Οι άγιοι είναι η τελείωσις του Ευαγγελίου, η ολοκλήρωσις του Ευαγγελίου πάνω στην πράξη. Διότι επραγμάτωσαν τους λόγους του Χριστού που είναι στο Ευαγγέλιον. Οι άγιοι κλείνουν και φιμώνουν τις πύλες του Άδου και των εχθρών, όταν αυτές ανοίγουν, για να στραφούν εναντίον της Εκκλησίας. Έτσι έχομε την περίπτωσιν του μαρτυρίου. Το μαρτύριο είναι η απάντησις εις τις κραυγαλέες φωνές του Άδου, για να καταπιεί την Εκκλησίαν. Γι΄αυτό είπε ο Χριστός: «Καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Δηλαδή της Εκκλησίας. Γιατί; Γιατί εμπροσθοφυλακή είναι οι άγιοι.

    Το καινούριο στοιχείο που εισάγουν στον κόσμον είναι η πίστις. Είπα καινούριο στοιχείον. Γι' αυτό, στη σημερινή εορτή των Αγίων Πάντων, η Εκκλησία μας χρησιμοποιεί την περικοπή που αναφέρεται εις τον ύμνον της πίστεως. Χωρίς να εξηγήσω· Εβρ.11,33: «Οἳ (:οι οποίοι) διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν -δηλαδή πριονίστηκαν- , ἐπειράσθησαν, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς - ζήσαν στις ερημιές με προβιές προβάτων, γιατί δεν είχαν ιματισμόν-, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς». Βλέπει κανείς την κακουχία των αγίων. Κι εκείνο που τους έκανε να υπομείνουν τις κακουχίες ήτο η πίστις. Είναι μία εικόνα, που την παίρνει ο συγγραφεύς, ο Απόστολος Παύλος, και την καταχωρεί εις την προς Εβραίους επιστολή του, από την Παλαιά Διαθήκη. Προσέξτε, αυτή η εικόνα είναι περισσότερον έκτυπος εις την Καινήν Διαθήκην. Οι πρώτοι μάρτυρες, των 300 πρώτων ετών δηλαδή που απαριθμούνται σε ένδεκα εκατομμύρια γνωστών, υπολογίζεται ότι μέχρι σήμερα έχομε 40 εκατομμύρια μάρτυρες και ότι θα συνεχίσουν να υπάρχουν μάρτυρες και οι οποίοι μάρτυρες θα σταθούν σε εντονοτέρα κατάσταση προς τα έσχατα, στις ημέρες του Αντιχρίστου, πολύ περισσότερον απ΄ ό,τι μας περιγράφει εδώ η προς Εβραίους επιστολή. Δεν έχει τελειώσει αυτή η εικόνα. Πραγματοποιείται, πραγματώνεται συνεχώς με πύκνωσιν εις τα έσχατα της Ιστορίας. Να το έχομε υπόψιν μας αυτό.

    Η πίστις είναι εκείνη που συντηρεί τον άνθρωπο. Και πίστις είναι η επαναστροφή στον Θεό. Διότι οι πρωτόπλαστοι κλήθηκαν να πιστεύσουν εις τον λόγον του Κυρίου, ημάρτησαν, έχασαν από τον οπτικό των ορίζοντα τον αληθινό Θεό, ελάτρευσαν την κτίσιν παρά τον Κτίσαντα, με αποτέλεσμα, παρακαλώ, η πίστις να έχει εξαφανιστεί. Συνεπώς είναι μία πορεία η πίστις αντίθετη από την πορεία του Αδάμ. Τι είναι εδώ  η πίστις; Μία μορφή της. Η υπακοή στον Θεό. Μία μορφή της πίστεως. Η υπακοή στον Θεό. Είναι η εμπιστοσύνη στα λόγια Του, στην δύναμή Του, στην αγαθότητά Του, στη σοφία Του, στην πρόνοιά Του. Γι' αυτό ακριβώς λέγει στην προς Εβραίους ο Απόστολος: «Χωρὶς πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι». «Χωρίς την πίστιν», λέγει, «είναι αδύνατον να σταθεί κανείς ευάρεστος εις τον Θεόν».

    Αυτά που είπα προηγουμένως, επιτρέψατέ μου, «πίστις στη σοφία του Θεού, στην πρόνοια του Θεού». Τι θα πει αυτό; Αυτό που λέει ο λαός μας, αλλά δεν το προσέχει. Εκείνο το «Έχει ο Θεός». Εμπιστεύομαι στα χέρια του Θεού. Δεν έχω εργασία. Δεν έχω υγεία. Δεν έχω ξέρω ‘γω εκείνο που θα χρειαζόμουνα. Έχει ο Θεός. Είναι η πίστις στην πρόνοια του Θεού, στην σοφία του Θεού, στην αγάπη του Θεού, όχι μόνον εις την ύπαρξιν του Θεού. Δεν είναι επαρκές αυτό, να λέμε ότι πιστεύω στον Θεό. Δεν είναι επαρκές. Το ξανατονίζω αυτό. Και σημειώνει πιο κάτω ο Απόστολος Παύλος: «Πιστεῦσαι γάρ δεῖ τόν προσερχόμενον τῷ Θεῷ ὅτι ἔστι καί τοῖς ἐκζητοῦσιν αὐτόν μισθαποδότης γίνεται». «Και τι είναι», λέγει, «αυτό που θα ευαρεστήσουμε στον Θεόν; Καταρχάς εκείνος που προσέρχεται εις την πίστιν, να πιστεύσει ότι υπάρχει ο Θεός. Είναι το πρώτο βήμα. Και ύστερα ότι εκείνοι που Τον εκζητούν, πιστεύοντες εις την πρόνοιά Του κ.τ.λ. γίνεται μισθαποδότης». Τους δίδει εκείνο το οποίο θέλουν.

     Ένα θαυμάσιο παράδειγμα από την προς Εβραίους επιστολή που ακούσαμε σήμερα. «Πίστει χρηματισθεὶς Νῶε περὶ τῶν μηδέπω βλεπομένων, εὐλαβηθεὶς κατεσκεύασε κιβωτὸν εἰς σωτηρίαν τοῦ οἴκου αὐτοῦ, δι᾿ ἧς κατέκρινε τὸν κόσμον, καὶ τῆς κατά πίστιν δικαιοσύνης ἐγένετο κληρονόμος». Δηλαδή ότι με την πίστη, αφού εχρηματίσθη ο Νώε περί του κατακλυσμού, του είπε ο Θεός: «Θα γίνει κατακλυσμός…». Αγαπητοί μου, ξέρετε τι έγινε; Μετά την αναγγελία, Ύστερα από 120 χρόνια! Αλλά εκείνος είπε: «Πιστεύω εις τον Θεόν». «Πιστός ὁ λόγος», που λέγει ο Απόστολος Παύλος, «καί πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος». «Είναι αξιόπιστος ο λόγος του Θεού». Το πότε, Εκείνος το ξέρει. Εκείνο που είπε, δεν το αλλάζει. Δεν μετανοεί εκείνο που ο Θεός εξαγγέλλει. Αυτή είναι δυνατή πίστις πραγματικά. Και μάλιστα περί των μηδέπω βλεπομένων· που ακόμη δεν τα είχε δει. Δεν είδε τον κατακλυσμό. Σας είπα, 120 χρόνια μετά έγινε ο κατακλυσμός. «Εὐλαβηθείς», στάθηκε με ευλαβή ψυχή, ότι είναι λόγος Θεού, κατασκεύασε την Κιβωτό για να σωθεί ο οίκος του, η οικογένειά του. Και κατέκρινε τον κόσμον, γιατί άλλοι δεν πίστευσαν. «Νώε, τι κάνεις;». «Κατασκευάζω μία κιβωτό». «Γιατί;». «Γιατί ο Θεός θα καταστρέψει τον κόσμον με κατακλυσμόν». Και γελούσαν. Και κατέκρινε, λέει, τον κόσμον με την πράξη του αυτή, «καί τῆς κατά πίστιν δικαιοσύνης ἐγένετο κληρονόμος». Αυτό το τελευταίο ημιστίχιον είναι πάρα πολύ σπουδαίον· που σημαίνει ότι έγινε κληρονόμος των αιωνίων αγαθών, της Βασιλείας του Θεού, της κατά πίστιν δικαιοσύνης. «Δικαιοσύνη» εδώ θα πει αγιότης. Η αγιότητα που εξησφαλίσθη από την πίστιν.

    Αγαπητοί μου, είναι πάρα πολύ σπουδαίο. Πρέπει να σας το πω αυτό το πράγμα, ότι όλοι οι άγιοι, και της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης εκινήθησαν εις τον χώρον της διαθήκης της πίστεως· διότι έχομε κι άλλην διαθήκην. Είναι η διαθήκη του Νόμου. Η διαθήκη του Νόμου, που έδωσε ο Θεός εις το Σινά. Αλλά δεν ήτο επαρκής η διαθήκη του Νόμου. Ο Μωυσής, ούτε αυτός ο Μωυσής δεν δικαιώθηκε από τη διαθήκη του Νόμου. Και ξέρετε από τι; Διότι έπρεπε να είναι κανείς τελείως, τελείως, τελείως άμεμπτος. Γιατί; Γιατί «πᾶσα παράβασις καί παρακοή ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν». Τιμωρήθηκε. Από τι λέτε, ο Μωυσής; Του είπε ο Θεός: «Θα χτυπήσεις τον βράχο και θα βγει νερό». Αγανακτισμένος όμως από τη συμπεριφορά των Εβραίων, εχτύπησε δύο φορές, με την εξής αγανακτισμένη φωνή: «Επιτέλους, τι θέλετε, να σας  βγάλω νερό από τον βράχο;». Ταπ, ταπ. Δύο φορές χτύπησε. Γι' αυτό του το αμάρτημα δεν μπήκε στη γη Χαναάν! Του το είπε ο Θεός σαφώς. Γι΄αυτό του το αμάρτημα. Τότε ποιος μπορεί να σωθεί; Κανένας. Ο Μωυσής μπήκε εις την Βασιλείαν του Θεού, τον βλέπομε στα δεξιά του Χριστού στη Μεταμόρφωση, από τη διαθήκη της πίστεως. Όχι τη διαθήκη του Νόμου. Νομίζω ότι είμαι σαφής. Ο Νώε επίστεψε και σώθηκε. Διαθήκη πίστεως. Οι πρωτόπλαστοι δεν ετήρησαν την διαθήκη της πίστεως. Γιατί δεν πίστεψαν στα λόγια του Θεού. Και άκουσαν τον διάβολον. Και έχασαν. Παρέβησαν την διαθήκη της πίστεως.

   Προσέξτε λοιπόν τώρα. Και στην Παλαιά Διαθήκη -κατά κανόνα- και εις την Καινή Διαθήκη -υπέρ κατά κανόνα- δεν σώζεται κανείς, εάν δεν δεχθεί την διαθήκη της πίστεως. Ναι. Θα τηρήσω τον Νόμο, αλλά δεν μπορώ τέλεια. Είμαι άνθρωπος. Εκεί όμως που θα σωθώ θα είναι η πίστις. Πέστε μου, ποιον νόμο ετήρησε ο ληστής επί του σταυρού, που σώθηκε; Ποιον νόμο; Μήπως την εντολή «Οὐ φονεύσεις»; Φονιάς ήταν, ληστής ήταν. «Οὐ κλέψεις»; Ληστής ήταν. Πώς σώθηκε; Από την διαθήκη της πίστεως. «Είσαι», λέει, «Υιός του Θεού Συ. Θυμήσου με όταν θα’ ρθεις στην Βασιλεία Σου». Αυτή είναι η διαθήκη της πίστεως· η οποία βεβαίως προϋποθέτει, προϋποθέτει την τήρησιν των εντολών του Θεού, αναμφισβήτητα. Αλλά δεν σώζομαι με την τήρηση των εντολών, εάν δεν υπάρχει η πίστις. Γι΄αυτό λέει ο Παύλος, επαναλαμβάνω, «είναι αδύνατον να ευαρεστήσομε εις τον Θεόν χωρίς την πίστιν».

    Όλοι, λοιπόν, οι άγιοι είναι μνημεία πίστεως και αγάπης προς τον Θεόν. Γι΄αυτό σημειώνει η Γραφή: «Ἔτι γάρ μικρόν ὅσον, ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἤξει καί οὐ χρονιεῖ» (:Να, να, έρχεται ο Κύριος, δεν θα χρονίσει. Ήξει. Θα έρθει). Ὁ δέ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται». Αυτό είναι παρμένο από την Παλαιά Διαθήκη και αναφέρεται εις το πρόσωπον του Αβραάμ. Και το ξαναχρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος εις την προς Εβραίους επιστολήν του. Και λέγει ότι «ὁ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται». Όπως ο Αβραάμ.

    Αγαπητοί, αν σας αναφέρω μερικά πραγματάκια, που ήτανε σύμφωνα με την νομοθεσία του Χαμουραμπί, γιατί ο Αβραάμ κατήγετο από τη Μεσοποταμία και ήταν κάτω από τον νόμο του Χαμουραμπί. Αν σας πω μερικά πράγματα, θα τρομάξετε. Σήμερα δεν αντέχουνε. Σήμερα δεν αντέχουνε. Καταρχάς είχε παλλακές. Δεν αντέχουν. Αλλά ήταν ο άνθρωπος της πίστεως. Όταν του λέει ο Θεός: «Σήκω, φύγε. Θα πας εκεί που θα σου δείξω». Έφυγε ο Αβραάμ. «Φύγε», λέει, «από την συγγένειά σου, από τα κτήματά σου, από την περιουσία σου, κι έλα να μείνεις εκεί που θα σου δείξω». Γι΄αυτό λοιπόν «ὁ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται». Θα ζήσει ο δίκαιος, ο άγιος από την πίστη. Προσέξατέ το. Όχι βεβαίως μία πίστη γυμνή. Αλλά ο Αβραάμ δεν έζησε μία πίστη «ψιλή», γυμνή. Αλλά πραγμάτωσε την πίστη. Γιατί; Σηκώθηκε κι έφυγε από την πατρίδα του. Αυτό δεν είναι πράξις; «Καί ἄν ὑποστείλητε -συνεχίζει ο Απόστολος… Είναι γραμμένα και στον Ησαΐα αυτά, 26,30-  οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μοῦ ἐν αὐτῷ». Δηλαδή, «ἐάν ὑποστείλητε …»· ὑποστέλλω την σημαία. Κατεβάζω τη σημαία. Δηλαδή υποστέλλω αυτά τα οποία μου λέει ο Θεός. Δεν τα τηρώ. Μα κουράστηκα, μα δεν μπορώ. Δεν τα τηρώ. Σ’ αυτό το πράγμα η ψυχή μου, λέει ο Θεός, δεν ευαρεστεί.

    Ο άγιος με την πίστη «σπάει» την αυτονομία. Γιατί; Γιατί ο Αδάμ έδειξε αυτονομία. «Μπορώ να ζήσω και χωρίς τον Θεό. Να γίνω Θεός χωρίς τον Θεό». Ο άγιος που είναι κάτω από την τήρησιν των εντολών του Θεού, αυτός σπάζει την αυτονομία και αποδοκιμάζει με τον τρόπον αυτόν το προπατορικόν αμάρτημα.

    Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, αγαπητοί, σε μία του προσευχή εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, γράφει τα εξής: «Ἰησοῦ, ὁ Θεός τῶν θεῶν, ὁ Κύριος τῶν κυρίων, ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλέων, ὁ Ἅγιος τῶν ἁγίων, τί ἀνταποδώσω σοί περί πάντων ὧν ἐμοί ἀνταπέδωκας;». Εδώ οι χαρακτηρισμοί «θεοί», «κύριοι», «βασιλεῖς», «ἅγιοι» αναφέρονται εις τους πιστούς. Όχι στους βασιλείς της Γης. Εις τους πιστούς. Γιατί οι άγιοι είναι θεωμένοι. Και αφού είναι θεωμένοι, ονομάζονται θεοί, κατά χάριν θεοί -με μικρό θήτα. Οι άγιοι είναι κύριοι, με μικρό κάπα·  κατά το κυριαρχικόν πρωτίστως αξίωμα, που έδωσε ο Θεός εις τον άνθρωπο, να κυριαρχεί σε όλην την κτίσιν αλλά και το κυριαρχικόν επί των παθών. Να είσαι κύριος των παθών σου. Αν είσαι μέθυσος, δεν είσαι κύριος των παθών σου. Αν είσαι βλάσφημος, δεν είσαι κύριος των παθών σου. Οι άγιοι είναι βασιλείς. Ναι. Κατά το βασιλικόν αξίωμα του Χριστού. Σαφώς το λέγει αυτό στο πρώτο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Ότι μας καθιστά βασιλείς. Και ιερείς, προσθέτει εκεί. Γι΄αυτό λέγεται κατά τον Απόστολο Πέτρο, είναι δε και στην Παλαιά Διαθήκη, «βασίλειον ἰεράτευμα». Και αυτοί θα συμβασιλεύσουν με τον Χριστόν. Και θα ιερατεύσουν άπαντες εις την Βασιλείαν του Θεού, με τον αρχιερέα Χριστόν. Οι άγιοι εξεπλήρωσαν την εντολή «ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγώ Ἅγιος εἰμί». «Να γίνεσθε άγιοι, γιατί Εγώ είμαι Άγιος», λέγει ο Θεός.

      Αγαπητοί, όσον ποτέ άλλοτε ο κόσμος, έχει ανάγκη από τους αγίους, αν και τους περιφρονεί, τους κοροϊδεύει, τους γελάει τους αγίους. Και όμως ποτέ άλλοτε δεν έχει ανάγκη από αγίους. Η εντιμότητα είναι ένα στοιχείο της αγιότητος. Βλέπετε οι άνθρωποι σήμερα κατά πόσον έχουν εντιμότητα; Από τον πιο πάνω-πάνω έως τον πιο κάτω- κάτω μέσα σε ένα κράτος. Καταχρήσεις επί καταχρήσεων. Εξέλιπε η εντιμότης.

    Εντούτοις, ενώ όλοι σκανδαλιζόμαστε δια την απουσία της εντιμότητος, εντούτοις είμεθα έτοιμοι να κοροϊδέψουμε τους αγίους, οι οποίοι τηρούν την εντιμότητα. Οι άγιοι συνέχουν, δηλαδή κρατούν τον κόσμον. Και ο κόσμος υπάρχει ένεκα των αγίων. Ναι. Μας το λέγουν οι πρώτοι συγγραφείς των πρώτων χρόνων συγγραφείς Χριστιανοί. Δεν θα είχε ο κόσμος λόγον υπάρξεως, εάν δεν υπήρχαν οι Χριστιανοί μέσα εις τον κόσμον. Αυτοί λοιπόν συνέχουν τον κόσμον. «Οι άγιοι ζουν στη Γη», όπως λέγει εκείνη η θαυμάσια επιστολή προς Διόγνητον,  «και πολιτεύονται στον ουρανό. Ζουν στη Γη και πολιτεύονται στον ουρανό. Δείχνουν στον κόσμο τον αληθινό τύπο ανθρώπου». Αυτόν τον τύπο που ο κόσμος ψάχνει να δημιουργήσει, αλλά δεν το πετυχαίνει,  γιατί δεν έχει το Πνεύμα το Άγιον. Είναι μία περικοπή θαυμασία. Δεν έχω χρόνο να σας την πω ολόκληρη.

     Ένα από τα ονόματα των χριστιανών είναι «ἅγιοι». Αυτό σημαίνει ότι η αγιότης είναι το κύριο μέλημά μας. Γι΄αυτό λέγει ο Παύλος -στην προς Εβραίους πάντα- «διώκετε τόν ἁγιασμόν -να επιδιώκετε τον αγιασμόν- οὐ χωρίς -χωρίς τον οποίον- οὐδείς ὄψεται τόν Κύριον». Κανείς δεν θα ίδει τον Κύριον.

     Ο σατανάς κατάφερε, αγαπητοί, στην εποχή μας, να γελοιοποιήσει την έννοια του αγίου. Γι΄αυτό χρειάζεται πολλή ανδρεία για να υπερνικηθεί μέσα μας το εμπόδιον της γελοιότητος. Μην ξεχνάτε δε ότι τον Νώε οι σύγχρονοί του… ο Νώε σώθηκε, ε; Είπα «Νώε», με συγχωρείτε, ο Λωτ, σώθηκε, γιατί νόμιζαν οι γαμπροί του, οι υποψήφιοι άνδρες των θυγατέρων του ότι γελοιάζει. Αλλά και τον Νώε τον κορόιδευαν ως γελοίον, γιατί, λέει, «μεγάλος ήταν», ήταν 500 ετών τότε, «κι έχασε το μυαλό του». Αυτή είναι η μοίρα των αγίων μέσα εις τον κόσμον.

     Ο αγιασμός είναι η οδός προς την θεωρία του προσώπου του Χριστού. Οι  Άγιοι Πάντες είναι τα μνημεία που παρακινούν τον αγιασμό. Είναι οι οδοδείκτες της κάθε πλανεμένης εποχής. Είναι τα αγαπημένα πρόσωπα, οι φίλοι του Θεού, οι φίλοι των ανθρώπων. Η φιλία μόνον ανάμεσα σε αγίους μπορεί να αναπτυχθεί. Ο χώρος τους αποπνέει, ο χώρος ο δικός τους αποπνέει ευωδία Χριστού, μύρον Αγίου Πνεύματος. Και όλοι αυτοί είναι οι άγιοι άγγελοι, οι δίκαιοι, οι προφήται, οι Απόστολοι, οι Ευαγγελισταί, οι μάρτυρες, οι ομολογηταί, οι όσιοι ασκηταί, οι αγωνισταί, άνδρες και γυναίκες, όλων των αιώνων και όλων των εποχών.

    Αγαπητοί, ας ακούσομε άλλη μία φορά την φωνή του Θεού: «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι Ἐγώ Ἅγιος εἰμί».

681η ομιλία στην κατηγορία
« Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἰωάννης ὁ Θεόλογος μπροστά στά μυστήρια τῆς ἱστορίας (β΄ ἔκδοσις)

†.Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, τιμά την Μετάσταση του θαυμαστού και μεγάλου αποστόλου του Χριστού, του μαθητού της αγάπης και ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου. Η μνήμη του συμπίπτει περίπου 1906 –από σήμερα- 1906 χρόνια από της συγγραφής του περιφήμου προφητικού του βιβλίου, του τελευταίου της Καινής Διαθήκης, της Αποκαλύψεως. Γιατί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, εξόριστος στην Πάτμο, συνέγραψε το βιβλίο αυτό το 95 μ.Χ. ύστερα από μια σειρά αποκαλύψεων που είχε σε ένα σπήλαιο του νησιού εν ημέρα Κυριακή, όπως ο ίδιος μάλιστα το καταγράφει. Και ξέρετε πρώτα εγράφη η Αποκάλυψις και μετά εγράφη το Ευαγγέλιον, αν το γνωρίζετε. Είναι λοιπόν το πρώτο βιβλίο που έγραψε. Και μετά δε και οι επιστολές. Όταν επανέκαμψε από την εξορία στην Έφεσο, εκεί έγραψε το ομώνυμον Ευαγγέλιον, όπως σας είπα, και τις επιστολές.

       Βέβαια, όταν γιορτάστηκαν τα 1900 χρόνια, κυρίως πήραν ως αφορμή – δεν ξέρω γιατί- που ήταν μία επίσημος ημέρα, να δουν το βιβλίο της Αποκαλύψεως ως ένα βιβλίο οικολογικής, οικολογικής σπουδαιότητος… Επειδή αναφέρεται το βιβλίο αυτό σε πολλές καταστροφές κ.λπ. κ.λπ. και περίεργα φαινόμενα μες στη φύση, αυτό το στοιχείο εκλέχθηκε για να χρησιμοποιηθεί για να τονιστεί το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Λυπάμαι βέβαια, αλλά πολύ περισσότερο και πολύ βαθύτερα το βιβλίο της Αποκαλύψεως αναφέρεται σε εσχατολογικές αναστατώσεις και αυτό είναι εκείνο που μας ενδιαφέρει και αυτό θα είναι που θα μας απασχολήσει, εν συντομία βεβαίως, στο σημερινό μας θέμα.

      Έτσι, το μήνυμα του ευαγγελιστού Ιωάννου δεν είναι η οικολογία, το ξαναλέω, του πλανήτου μας, αλλά το τέλος της Ιστορίας. Το τέλος του σύμπαντος κόσμου, ο διωγμός της Εκκλησίας, η παρουσία του Αντιχρίστου, ο ένδοξος ερχομός του Χριστού ως Κριτού της Ιστορίας και η ανάστασις των νεκρών· και η αρχή της αιωνίου Βασιλείας· αλλά και η αρχή της αιωνίου κολάσεως. Αυτά μας ενδιαφέρουν. Αλλά και η παλιγγενεσία της Δημιουργίας, αν θέλετε, κατά την βεβαίωση του ιδίου του Χριστού με τους καινούριους ουρανούς και την καινούρια γη· κατά την βεβαίωση του ευαγγελιστού Ιωάννου που είναι μέσα στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, «Είδα», λέει, «καινούριους ουρανούς και καινούρια γη»· «όπου δικαιοσύνη κατοικεί», αναφέρει ο απόστολος Πέτρος. Δικαιοσύνη κατοικεί, δηλαδή αγιότητα· δεν υπάρχει πια εκείνο που υπάρχει μέσα εις την ιστορία, αυτά που μας κάνουν πολλές φορές να λέμε: «Πότε θα εξέλθω από την Ιστορία για να ησυχάσουν τα μάτια μου και τα αυτιά μου από εκείνα που βλέπω και ακούω;».

     Αυτό είναι το μήνυμα της Αποκαλύψεως. Γι΄αυτό, για να δεις το περιεχόμενο ενός προφητικού βιβλίου, πρέπει να έχεις το Πνεύμα το Άγιον. Αλλιώτικα δεν μπορείς να εννοήσεις τίποτα. Και το χειρότερο; Ούτε τα πρωτεύοντα στοιχεία του βιβλίου αυτού, και αυτά τα εκμηδενίζεις, γιατί δεν έχεις το Πνεύμα του Θεού για να μπορείς να δεις το βιβλίο αυτό. Γι'αυτό λέει ο Απόστολος Πέτρος στην δευτέρα του επιστολή: «Πᾶσα προφητεία γραφῆς ἰδίας ἐπιλύσεως οὐ γίνεται». Η «ἰδία ἐπίλυσις» είναι η ερμηνεία. Δεν μπορεί να κάνεις ερμηνεία πάσης προφητείας εάν δεν έχεις το Πνεύμα το Άγιον.

    Ωστόσο, το βιβλίο της Αποκαλύψεως μάς φανερώνει εκείνο που πραγματικά μας ενδιαφέρει, την πορεία της Εκκλησίας μέσα εις την Ιστορία. Δεν λέω τα μετά την Ιστορία. Τα μετά την Ιστορίαν είναι η Βασιλεία του Θεού. Δεν υπάρχει θέμα εκεί. Ούτε δυνάμεθα να κάνουμε περιγραφές σε εκείνα τα οποία είναι μετά το τέλος της Ιστορίας. Έτσι λοιπόν μας ενδιαφέρει η πορεία της Εκκλησίας μέσα εις αυτήν την Ιστορίαν· στην οποία και ζούμε. Ξέρετε οι Οικολόγοι, μια που έκανα κουβέντα γι’ αυτούς, δεν πιστεύουν σε έσχατα· πιστεύουν στην υλιστική αρχή ότι η Δημιουργία πάντοτε υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος και χωρίς Θεό Δημιουργό. Ανοίξτε ένα βιβλίο, φερειπείν του Ρόζενταλ, το Μικρό Φιλοσοφικό Λεξικό, να δείτε εκεί –υλιστικό είναι- να δείτε εκεί πώς μιλάνε για το θέμα αυτό. Έτσι τρομάζουν και αιφνιδιάζονται για κάθε καταστροφή που συμβαίνει μέσα στην Δημιουργία. Δεν εννοούν ότι η καταστροφή είναι καρπός της αποστασίας. Αυτό δεν το καταλαβαίνουν, ότι ο άνθρωπος έχει φύγει μακριά από τον Θεό- αφού δεν πιστεύουν εις τον Θεόν…

      Ωστόσο ο Ιωάννης στέκεται μπροστά στα μυστήρια της Ιστορίας και ζητά να τα αποκρυπτογραφήσει. Τον ενδιαφέρει αποκλειστικά η πορεία της Εκκλησίας και γι' αυτήν μόνον αγωνιά. Και όταν λέγει Εκκλησία, δεν λέει τον κόσμο, αλλά λέει την Εκκλησία. Δηλαδή οι πιστοί που αποτελούν την Εκκλησία. Ο κόσμος δεν τον ενδιαφέρει τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, δεν τον ενδιαφέρει. Μάλιστα, να πάρουμε εκείνο που είπε ο Χριστός στην αρχιερατική Του προσευχή: «Οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ», λέει προς τον Πατέρα, «Δεν Σε παρακαλώ για τον κόσμον» - ακούσατε;- «Δεν Σε παρακαλώ για τον κόσμο, αλλά για εκείνους τους οποίους μου έδωσες και τους οποίους αγαπώ». Δηλαδή; Η Εκκλησία. Έτσι δεν είναι, παρακαλώ, στον οπτικό ορίζοντα, στον οπτικό ορίζοντα του Ιωάννου ο κόσμος, αλλά είναι μόνον η Εκκλησία. Και αυτή η αποκάλυψη του μέλλοντος της Εκκλησίας περιέχεται στο γνωστό μας βιβλίο της Αποκαλύψεως.

    Αλλά ποιος θα αποκρυπτογραφήσει το μέλλον; Μόνον ο Χριστός. «Ἐν ᾧ εἰσι», λέγει ο Απόστολος Παύλος εις την προς Κολοσσαείς επιστολή του, «ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι». «Εκεί, εις τον Χριστόν, είναι όλοι οι θησαυροί της σοφίας κρυμμένοι και της γνώσεως». Εκεί. Πού; Εις τον Ιησούν Χριστόν. Έτσι διαβάζουμε, στα κεφάλαια τέταρτον και πέμπτον της Αποκαλύψεως, μετά την θύρα που είδε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στον ουρανό, «ἀνεῳγμένην», λέγει, «ἐν τῷ οὐρανῷ», ανοιγμένη στον ουρανό, ότι άκουσε την παραγγελία «Ἀνάβα ὧδε(:Ανέβα εδώ) καὶ δείξω σοι ἃ δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα(:και θα σου δείξω εκείνα τα οποία πρόκειται να γίνουν μετὰ ταῦτα)». Ανέβα. Αλλά πού θα ανήρχετο ο Ιωάννης; Το λέει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας: «Τό τῶν γηίνων τελείως ἀποστῆναι καί ἐν οὐρανῷ γενέσθαι τήν διάνοιαν τοῦ ἀκούοντος». «Η διάνοια», λέει, «του ακούοντος έπρεπε να ανεβεί εις τον ουρανό, αφού τελείως αποχωριστεί από όλα τα γήινα». Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχεις, όπως τονίσαμε και ξανατονίσαμε, το Πνεύμα το Άγιον, για να κατανοήσεις τα κεκρυμμένα του ουρανού, τα μυστήρια του μέλλοντος, την πορεία της Εκκλησίας.

     Πολλοί, ξέρετε, ίσως και σε σας, μου λένε: «Αυτά που γίνονται τώρα είναι γραμμένα στην Αποκάλυψη;» - άνθρωποι άσχετοι, άνθρωποι που δεν έχουνε Πνεύμα Θεού. Τι να εξηγήσω; Τι να πω εις αυτούς τους ανθρώπους; Έτσι λοιπόν αυτά είναι μόνο για την Εκκλησίαν και τα μέλη της. Και τι λέγει; «Καὶ δείξω σοι ἃ δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα». «Και θα σου δείξω εκείνα τα οποία θα γίνουν μετὰ ταῦτα». «Μετὰ ταῦτα»· πότε; Όχι μετά το τέλος της Ιστορίας, αλλά μετά από σένα όταν θα ξαναβρεθείς στην πραγματικότητα της Γης.

   Πρέπει ακόμη κάτι να πούμε, αυτό που είπε εδώ, εκείνο το «δεῖ», «προσέξατε ότι πρέπει», λέει, «έτσι να γίνουν». Εδώ πρέπει να γίνουν όλα αυτά που προαναγγέλλονται; Ναι. Όχι γιατί είναι στο πρόγραμμα του Θεού έτσι να γίνουν, αλλά γιατί έτσι θα ενεργούσαν οι άνθρωποι με την βούλησή τους και τα χέρια τους. Αυτό το «δεῖ» ξέρετε πολλές φορές που υπάρχει στις προφητείες, αλλά και στην Καινή Διαθήκη, το λέει και ο Χριστός- πολλές φορές μας μπερδεύει· «δεῖ τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου», φερειπείν, «πρέπει ο υιός του ανθρώπου να παραδοθεί, να κρεμαστεί, να…, να…», «δεῖ», «δεῖ»   κ.τ.λ.- αγαπητοί μου, αυτό το «δεῖ» είναι κάθε φορά με την ερμηνεία του· σε κάθε περίπτωση δεν είναι πάντα το ίδιο. «Δεῖ»  θα πει πρέπει. Αλλά γιατί πρέπει; Όχι επειδή προγραμμάτισε – θα επαναλάβω αυτό που τώρα είναι το ενδιαφέρον- όχι γιατί ο Θεός προγραμμάτισε τα πράγματα όπως περιγράφονται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, αλλά γιατί έτσι προγραμμάτισαν οι άνθρωποι με την αποστασία τους. Και τα αναφέρει αυτά εις το βιβλίον της Αποκαλύψεως. Γι'αυτό ο Κύριος είπε: «Ἀνένδεκτόν ἐστι τοῦ μὴ ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα». «Είναι», λέει, «αδύνατον να μην έρθουν τα σκάνδαλα». Το μεγαλύτερο δε σκάνδαλο; Η αποστασία. Δηλαδή η επέμβασις των ανθρώπων επί των γεγονότων της ιστορίας κατά τρόπον αρνητικόν, που ο Θεός θα παραχωρήσει έτσι να γίνουν. Άρα λοιπόν αυτό το «δεῖ» αναφέρεται κυρίως εις την ενέργεια των ανθρώπων εις την Ιστορίαν.

      Και συνεχίζει ο ιερός Ευαγγελιστής στο πέμπτο κεφάλαιο και λέγει- της Αποκαλύψεως πάντοτε: «Καὶ εἶδον ἐπὶ τὴν δεξιὰν τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου βιβλίον γεγραμμένον ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν, κατεσφραγισμένον σφραγῖσιν ἑπτά». «Είδα», λέει, «στα δεξιά εκείνου που εκάθητο εις τον θρόνον, ένα βιβλίο γραμμένο και από μέσα και από έξω, αλλά ήτανε κλειστό, ήτανε σφραγισμένο με επτά σφραγίδες». Τι σημαίνει αυτό; Το κατασφραγισμένο βιβλίο εις το χέρι του Θεού την πάνσοφο μνήμη και γνώση του Θεού για εκείνα τα οποία πρόκειται να συμβούν- σαν προφητεία. Γι'αυτό ακριβώς ο Θεός εξαγγέλλει αυτά που ο Ιωάννης γράφει εις το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Και όλα αυτά είναι σφραγισμένα με επτά σφραγίδες, που σημαίνει το αδύνατον της αναγνώσεως του βιβλίου, δηλαδή το αδύνατον της γνώσεως του περιεχομένου. Και το άγνωστον περιεχόμενον καλύπτει όλο το βιβλίο της Αποκαλύψεως του οποίου η αποκρυπτογράφησις θα γίνεται μόνον από τον Ιησούν Χριστόν, καθώς θα εκδιπλώνονται τα γεγονότα, θα ξεκινούν και θα εκδιπλώνονται τα γεγονότα- και τούτο γιατί «ὁ πατὴρ φιλεῖ τὸν υἱὸν καὶ πάντα δείκνυσιν αὐτῷ ἃ αὐτὸς ποιεῖ». «Γιατί», λέει, «ο Πατήρ αγαπά τον Υιό και δείχνει στον Υιό όλα εκείνα τα οποία θα συμβούν».

    Και ο Ιωάννης ακούει φωνή, φωνή αγγέλου, δυνατή φωνή, να λέγει: «Τίς ἄξιός ἐστιν ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον καὶ λῦσαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ;». «Ποιος είναι άξιος», λέγει, «να ανοίξει το βιβλίο και να βγάλει τις σφραγίδες και να πληροφορηθεί το περιεχόμενον του βιβλίου;». Και σημειώνει ο Ευαγγελιστής: «Καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο ἐν τῷ οὐρανῷ οὔτε ἐπὶ τῆς γῆς οὔτε ὑποκάτω τῆς γῆς ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον οὔτε βλέπειν αὐτό». «Κανείς δεν βρέθηκε, ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος, ούτε κάτω από τη γη, λέει στον Άδη, κανείς δεν εβρέθηκε όχι μόνον, αλλά ούτε και να το δουν το βιβλίον δεν μπορούσαν». Αυτό σημαίνει πόσο απόρρητα είναι αυτά που αφορούν εις την πορείαν της Εκκλησίας και που μόνον ο Θεός γνωρίζει.

     Και βεβαιώνει κάτι προσωπικό ο Ιωάννης και λέει: «Καὶ ἐγὼ ἔκλαιον πολύ, ὅτι οὐδεὶς ἄξιος εὑρέθη ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον οὔτε βλέπειν αὐτό». «Έκλαιγα», λέγει. «Κανείς δεν βρέθηκε να το ανοίξει· ούτε καν να το βλέπει». Αυτός ο παρατατικός «ἔκλαιον» δείχνει ότι ανεζητείτο γενική ύπαρξις, λογική ύπαρξις, μέσα στην κτιστή δημιουργία που θα μπορούσε να αποκρυπτογραφήσει τις βουλές του Θεού. Κανείς όμως δεν υπήρχε. Και τότε ο Ιωάννης πληροφορείται ότι «Ἰδοὺ ἐνίκησεν ὁ λέων ὁ ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα, ἡ ῥίζα Δαυΐδ, ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον καὶ τὰς ἑπτὰ σφραγῖδας αὐτοῦ». «Να, βρέθηκε», λέει, «βρέθηκε». Ποιος είναι; Αυτός που ενίκησε, Αυτός που είναι από την φυλή του Ιούδα, από την ρίζα του Δαβίδ, Αυτός ο Οποίος θα ανοίξει και τις σφραγίδες του βιβλίου. Δηλαδή; Ο Μεσσίας Ιησούς. Ο ιστορικός Ιησούς. Ο Ιησούς Χριστός· που ενίκησε και υπερίσχυσε δια του απολυτρωτικού Του έργου να ανοίξει το βιβλίον. Αυτός μόνον.

     Και στη συνέχεια βλέπει ο Ιωάννης «ἀρνίον ἑστηκὸς ὡς ἐσφαγμένον· καὶ ἦλθε καὶ εἴληφεν ἐκ τῆς δεξιᾶς τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου». Αυτό δε το περίεργο σχήμα, ότι είδε, λέει, «ἀρνίον ἑστηκὸς καί ἐσφαγμένον»· μα, αν ήτο εσφαγμένον θα ΄τανε κάτω πεσμένο. Εδώ είναι και εσφαγμένον, αλλά και στέκεται. Δείχνει δύο πράγματα· την Σταύρωση του Χριστού, αλλά και την Ανάστασή Του. Το «ἀρνίον τό ἐσφαγμένον καί ἑστηκὸς».  «Εκείνος», λέει, «πήρε το βιβλίο και τότε όλος ο ουράνιος κόσμος υμνεί, ο αγγελικός κόσμος» : «Ἂξιόν ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον λαβεῖν τὴν δύναμιν καὶ τὸν πλοῦτον καὶ σοφίαν καὶ ἰσχὺν καὶ τιμὴν καὶ δόξαν καὶ εὐλογίαν». «Άξιον το αρνίον», δηλαδή ο Ιησούς Χριστός. Και ευθύς μετά ανοίγεται το βιβλίο και ξεδιπλώνονται «ἅ δεῖ γενέσθαι μετά ταῦτα». Όλα ξεδιπλώνονται μετά, εκείνα τα οποία θα έπρεπε μετά ταῦτα να γίνουν.

     Αγαπητοί. Το βιβλίο των βουλών του Θεού μένει διαρκώς εσφραγισμένον στους ανθρώπους και εις τους αγγέλους· που δεν ανήκουν μάλιστα, ιδίως για τους ανθρώπους, προπαντός, που δεν ανήκουν εις την ζώσαν Εκκλησία του Χριστού, που δεν πιστεύουν στον Χριστό και δεν έχουν το Πνεύμα το Άγιον. Ξέρετε πόσο περίεργος είναι ο άνθρωπος να μάθει το μέλλον; Είτε το εγγύς και προσωπικόν, είτε το απόμακρο μέλλον. Και γενικότερα. «Τι θα γίνει αύριο;». Να, τώρα βλέπετε αυτά τα γεγονότα που έχουμε με την Αμερική, ε; «Τι γίνεται; Τι γίνεται με όλη αυτήν την κατάσταση; Αύριο τι θα γίνει;». Παγκοσμίως δεν είναι έτσι; Όλοι οι άνθρωποι κάπως έτσι δεν ερωτούν; «Τι θα γίνει αύριο;». Κανείς δεν το ξέρει. Κανείς δεν το ξέρει· πραγματικά, κανείς. Αλλά αυτό όμως το προαναγγέλλει ο Θεός. Γι'αυτό οι άνθρωποι κινούνται με πιθανολογίες, κινούνται με περιφερειακές γνώμες, εικασίες κ.τ.λ. Μόνο οι πιστοί, οι ζωντανοί Χριστοί, ως πνευματοφόροι πιστοί ξεπερνούν τα γεγονότα αυτά τα σύγχρονα, γιατί αντιλαμβάνονται το νόημα του βιβλίου της Αποκαλύψεως και μπορούν να σου πουν τι θα γίνει παρακάτω και ποιο είναι το τέρμα. Και η παρηγορία τους είναι ο Ιησούς Χριστός, ο μόνος Σωτήρας, ο γνώστης των μυστηρίων του μέλλοντος, αυτός που είναι «ὁ ὧν καί ὁ ἦν καί ὁ ἐρχόμενος». Ο νικητής της ιστορίας και του θανάτου. Μόνον ο Χριστός. Ο Κριτής της οικουμένης, συμπάσης της οικουμένης, ο Κύριος της Βασιλείας του Θεού. Γι'αυτό θα πρέπει να ‘χουμε το Πνεύμα του Θεού και ανά χείρας τον λόγο του Θεού.

     Σημειώσατε δε, κάτι που το είχα τότε αντιληφθεί και μου ήταν εξαιρετικά χρήσιμο, που κάναμε την ερμηνεία της Αποκαλύψεως: Δεν θα δεις το βιβλίο της Αποκαλύψεως χωρισμένο από την λοιπή Καινή Διαθήκη, αλλά ούτε και από την Παλαιά Διαθήκη. Πρέπει να έχεις μπροστά σου κατά εποπτικόν τρόπον, αν θέλεις να καταλάβεις το βιβλίο της Αποκαλύψεως, και την Καινή Διαθήκη και την Παλαιά Διαθήκη και να διαθέτεις Πνεύμα Θεού. Μόνον τότε μπορείς πραγματικά να καταλάβεις. Όπως Τον αποκαλύπτει ο Ιωάννης τον Κύριο στην Αποκάλυψή του· ότι είναι ο Κύριος, ο Κριτής της οικουμένης απάσης.

     Έτσι, αγαπητοί, ακούει και τούτο ο πιστός: «Ναί, ἔρχομαι ταχύ!»- μέσα στο βιβλίο της Αποκαλύψεως:. Ξέρετε από πότε αυτά άρχισαν να πραγματοποιούνται; Όταν άφησε τον κονδυλοφόρο του ο ευαγγελιστής Ιωάννης- επιτρέψατέ μου γιατί με κονδυλοφόρο έγραφε, με μελάνι· μάλιστα κάπου λέει ο ίδιος «Δεν θέλω να σας γράψω με χαρτί και μελάνι»· με χαρτί και μελάνι. Σε μια επιστολή του το λέει. «Αλλά θα τα πούμε στόμα με στόμα». Λοιπόν· έγραφε· άφησε τον κονδυλοφόρο κάπου. Είπε. Από την στιγμή εκείνη αρχίζει να πραγματώνεται κάθε προφητεία, εν εξελίξει πάντοτε, του βιβλίου της Αποκαλύψεως. Από εκείνη την ώρα. Αυτό θα πρέπει κανείς να το έχει πάντοτε υπόψη.

    Έτσι λοιπόν όταν γράφει ο ευαγγελιστής εκείνο που είπε ο Χριστός: «Ναί, ἔρχομαι ταχύ»,  έρχεται διαρκώς. Εξάλλου δεν είναι Εκείνος ο οποίος ήτο και είναι και έρχεται; Έρχεται, λοιπόν, ταχύ. Και τι απαντάει η Εκκλησία; Η οποία δεν μπορεί να ζήσει εις αυτόν τον απνευμάτιστον κόσμον; Δεν μπορεί να ζήσει. Ο πιστός δεν βολεύεται, δεν αισθάνεται καλά εις αυτόν τον κόσμον. Λέει: «Ναί, ἔρχου Κύριε Ἰησοῦ». «Ναι! Έλα Κύριε Ιησού!». Και έρχεται διαρκώς ο Κύριος μέσα εις την Ιστορία. Έρχεται διαρκώς. Άλλοτε κατά εμφανή τρόπο και άλλοτε κατά αφανή τρόπο. Μόνο αν έτσι μπορούμε να δούμε τα πράγματα, μπορούμε κάτι να καταλάβουμε.

     Το σχήμα του κόσμου παρέρχεται και η επιθυμία του. Καλό λοιπόν θα ήταν να διατηρούσαμε την γη μας, αυτό το θαυμάσιο κτίσμα του Θεού, σε καλή  κατάσταση. Βεβαίως. Δεν υπάρχει αντίρρησις. Διότι είναι φυσικό κατασκεύασμα. Ο Θεός το έκανε· το κτίσμα αυτό που λέγεται Γη και είναι τόσο ωραίο. Το ‘χουμε όμως τόσο πολύ ασχημίσει. Βάζουμε φωτιά στα δάση μας, τα ξεριζώνομε, βρωμίζουμε τις θάλασσές μας -αυτά που είπα στην αρχή για την Οικολογία- τα πάντα πώς να χαλάσομε, ξέρετε; Αυτό που είναι το σημερινό μας σπίτι. Σημερινό. Τι είναι η γη; Το σημερινό μας σπίτι. Δεν είναι το αυριανό μας σπίτι. Το αυριανό με την εσχατολογική σημασία. Γιατί για τους πιστούς είναι η Βασιλεία του Θεού. Για τους απίστους; Ε, είναι το σπίτι τους για πάντα. Ας το πάρουμε και έτσι. Όμως η αμαρτία έφθειρε δυστυχώς την γη και την φθείρει διαρκώς. Βλέπετε διάφορα συμφέροντα πώς υπάρχουν και καταστρέφουν διαρκώς και διαρκώς γη και ξηρά και θάλασσα. Πάντως οι πιστοί προσδοκούν «οὐρανούς καί γῆν καινήν, κατά τό ἐπάγγελμα» -«ἐπάγγελμα» θα πει υπόσχεση- «ἐν οἷς», εις τους οποίους ουρανούς και γη, «δικαιοσύνη κατοικεῖ», όπως προηγουμένως σας είπα, που λέγει ο απόστολος Πέτρος εις την δευτέρα του επιστολή.

      Και ο απόστολος της αγάπης, ο Ιωάννης, που σήμερα εορτάζομε την μετάστασή του, παραγγέλλει: «Ἀγαπητοί, νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν(:Τώρα είμεθα παιδιά του Θεού), καὶ οὔπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα». «Ακόμα δεν εφανερώθηκε τι θα γίνομε». «Το σώμα μας αυτό θα μετασχηματιστεί», το έλεγε ο απόστολος Παύλος, «από θνητό σε αθάνατο, από φθαρτό σε άφθαρτο». Γι'αυτό, ξέρετε, δυσκολεύονται να πιστέψουν οι άπιστοι. Σου λέει: «Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Τι θα πει ανάσταση νεκρών; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Εγώ μπροστά μου βλέπω αυτήν την πραγματικότητα, ο άνθρωπος όταν ταφεί γίνεται χώμα». Δεν μπορούν να πάνε πιο πέρα. Δεν γνωρίζουν την δύναμη του Θεού. Είναι αυτό που είπε στους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος, τι; Ότι «ἀγνωσίαν Θεοῦ τινές ἔχουσιν». Τι; «Πρός ἐντροπήν ὑμῖν ἐγώ λέγω». «Το λέω για ντροπή σας. Ότι μερικοί από σας έχουνε αγνωσία Θεού». Δεν γνωρίζουν, δηλαδή, την δύναμη του Θεού. Εδώ μας έκανε ἐκ τοῦ μηδενός και δεν θα μας κάνει ἐκ τοῦ εἶναι;

     Και συνεχίζει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Οἴδαμεν δὲ ὅτι (:Γνωρίζομε δε ότι) ἐὰν φανερωθῇ(:όταν θα φανερωθεί), ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα(:θα είμεθα όμοιοι με Αυτόν), ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστι(:«θα Τον δούμε όπως είναι». Όπως Τον είδαν και οι μαθηταί. Αλλά ένδοξον όμως). Καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ᾿ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν(:όποιος έχει αυτήν την ισχυρή πίστη που λέγεται ελπίδα αγνίζει τον εαυτό του, προσέχει, ρυθμίζει τον εαυτό του), καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι».

    Αυτά μας παραγγέλλει ο μαθητής της αγάπης και θεολόγος Ιωάννης ο ευαγγελιστής. Αμήν.

36η ομιλία στην κατηγορία
« Μνήμη Αγίων ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας
" Μνήμη Αγίων " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qFnx_UZ0gQ-sphclbJ6E6y

Απομαγνητοφώνηση και ηλεκτρονική επιμέλεια κειμένου:Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἡ θεολογία του καί ἡ σημασία αὐτῆς.

†. Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, δευτέρα Κυριακή των Νηστειών, εορτάζει τη μνήμη του μεγάλου πατρός και θεολόγου του 14^ου αιώνος, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.

    Εάν η Κυριακή της Ορθοδοξίας, που εορτάσαμε την περασμένην Κυριακήν, είναι η εορτή κατά την οποίαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, στην 7^η Οικουμενική Σύνοδο έδειξαν ότι ο Υιός του Θεού αληθινά έγινε άνθρωπος, για να θεωθεί ο άνθρωπος, αυτό με τη σημερινή Κυριακή και την προβολή του μεγάλου προσώπου και αγίου, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, που δεν είναι βεβαίως σήμερα η κανονική του μνήμη, αλλά η προβολή του, ως θεολόγου και μαχητού υπέρ της Ορθοδοξίας, με τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά έγινε αυτό πολύ σαφές. Διότι ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ηγωνίσθη ως μοναχός και ως επίσκοπος, ακριβώς να δείξει ότι είναι δυνατόν αυτό να γίνει. Ποιο; Αυτό που η 7^η Οικουμενική Σύνοδος ήδη είχε θεμελιώσει: ότι ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο ἵνα ἡ σάρξ γένηται λόγος.

Αυτό που όλοι οι Πατέρες της  Εκκλησίας μας, σε μια ολοσύμφωνη γραμμή ετήρησαν μέσα στη διαδρομή της Εκκλησίας:ότι ο Θεός ένγιε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Και δύο μεγάλες Οικουμενικές Σύνοδοι, που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη το 1341 και το 1351, κατοχύρωσαν αυτήν την μεγάλη αλήθεια. Είναι οι τελευταίες μεγάλες Σύνοδοι που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, που έγιναν στην Ανατολή, 100 χρόνια πριν πέσει η Κωνσταντινούπολις και η Ανατολή πια βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία αλλοθρήσκων. Αλλά όμως, θείω Πνεύματι, έγιναν αυτές οι δύο Σύνοδοι και ενεφανίσθη αυτός ο Άγιος μεγάλος πατήρ, ο οποίος και  προκάλεσε τας Συνόδους, σημειώσατέ το αυτό, εξ αφορμής της Δύσεως, η οποία υπεστήριζε τα εναντία, στο πρόσωπο του Βαρλαάμ, ότι δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να φθάσει στη θέωση,και θα δούμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό, ο άγιος αυτός πατήρ που τόσο ηγωνίσθη, με τας Συνόδους αυτάς έθεσαν το θεμέλιον της Ανατολής, της Ορθοδόξου Ανατολικής Θεολογίας,ώστε όταν θα ήρχοντο τα μεγάλα κύματα της Δύσεως να την καταποντίσουν, αυτή να είναι θεμελιωμένη.

    Το κύριο πρόβλημα που απησχόλησε τότε, κατά τον 14^ον αιώνα, ήταν το εξής:Ποιος είναι ο βασικός χαρακτήρ της Χριστιανικής υπάρξεως. Ποιες είναι οι δυνατότητες του ανθρώπου να φθάσει πού; Αυτό ήταν το πρόβλημα. Βεβαίως δεν ήταν πρόβλημα. Το θέμα αυτό ήδη είχε τεθεί από την πρώτη στιγμή που ιδρύθηκε και φανερώθηκε και κηρύχθηκε η Εκκλησία εις τον κόσμον. Όλοι οι αρχαίοι Πατέρες ήδη είχαν δώσει τη γραμμή πλεύσεως. Ποιες ακριβώς είναι οι δυνατότητες του ανθρώπου ως Χριστιανού, να φθάσει πού; Αλλά επειδή όμως προεκλήθη θέμα κατά τον 14^ο αιώνα, εξ αφορμής του εκ Καλαβρίας της Δύσεως Βαρλαάμ, ο οποίος Βαρλαάμ εξεπροσώπευε τη Δύση και η οποία Δύσις επίστευε ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει σε μεγάλα μέτρα, προεβλήθη το θέμα ως πρόβλημα. Το υπεστήριξε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και το επεκύρωσαν αυτές οι δύο τοπικές μεγάλες Σύνοδοι εις την Κωνσταντινούπολιν το 1341 και το 1351.

    Το θέμα λοιπόν ήταν οι δυνατότητες του ανθρώπου πού φθάνουν; Τι μπορεί να γίνει ο άνθρωπος; Και απάντησε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Να θεωθεί!». Είναι η θέωσις. Τι σημαίνει θέωσις; Σημαίνει την κοινωνία, την προσωπική κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Αυτό βέβαια επήρε διαστάσεις προβλήματος για τον εξής λόγο. «Θεώνομαι» που είναι μία λέξις καθαρά Ελληνική, και που δεν μπόρεσε να μεταφραστεί σε καμία γλώσσα, ούτε σε αυτήν την Λατινικήν, και μένει μία λέξις μοναδική στη γλώσσα μας και σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, αν έπρεπε να μιλήσει ο Λατίνος ή ο Γερμανός ή ο Κινέζος θα έλεγε τη λέξη Ελληνικά, «θέωσις», είναι η θεοποίησις του Μεγάλου Αθανασίου και του Μεγάλου Βασιλείου. Το να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Και να έχει ο άνθρωπος μια κοινωνία με τον Θεό κατά έναν μοναδικό τρόπο.

    Ετέθη όμως το εξής ερώτημα: Είναι δυνατόν αυτό; Εφόσον ο Θεός είναι ακατάληπτος και «φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον»(:που κατοικεί σε φως απρόσιτο)[Α’ Τιμ.στ΄16], πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να φθάσει μέσα στην περιοχή του Θεού και να θεωθεί; Οι ίδιοι πάλι Πατέρες υπεστήριξαν ότι ο Θεός είναι ακατάληπτος και απρόσιτος. Όμως, εδώ ήταν τώρα η μεγάλη προσφορά του αγίου πατρός, η οποία, σημειώσατε, ότι δεν είναι πρωτοφανής. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στηρίζεται σε δύο στερεά θεμέλια·και τα οποία τον καθιστούν ορθοδοξότατο. Και πάντα που θα ήθελε να θεολογήσει, εάν μείνει στα δύο αυτά θεμέλια, θα μείνει ορθόδοξος. Είναι η βιβλική Ιστορία και οι Πατέρες της Εκκλησίας ως ερμηνείς της βιβλικής Ιστορίας. Ο άγιος Γρηγόριος μένει στα γεγονότα της βιβλικής Ιστορίας. Μένει σ’ αυτήν την Ιστορία. Μένει σ’ αυτήν την Ενανθρώπηση. Μένει στην Σταύρωση του Χριστού, στην Ανάστασή Του, στην Ανάληψή Του, στη Μεταμόρφωσή Του. Παίρνει το γεγονός της Μεταμορφώσεως· υπογραμμίζω, παίρνει το γεγονός της Μεταμορφώσεως. Δεν αλληγορεί τίποτα. Παίρνει καθ’ αυτά τα γεγονότα. Και τα θεολογεί. Τα θεολογεί όμως με μια θεολογία Πατερική. Όπως οι Πατέρες κατενόησαν και προσωπικά έζησαν τη βιβλική Ιστορία. Αυτά είναι τα δυο θεμέλια της Ορθοδοξίας. Και όποιος μιλάει επάνω σ’ αυτά τα δύο θεμέλια και στηρίζεται, ποτέ δεν πέφτει έξω. Είναι δε ο άγιος Γρηγόριος ορθοδοξότατος.

    Έρχεται λοιπόν τώρα να μας πει η Δύσις· η οποία εκπροσωπεί αν θέλετε, τη λογική κατανόηση, τη φιλοσοφική τοποθέτηση, την αριστοτελική ειδικότερα: Πώς μπορεί ο άνθρωπος να φθάσει μέσα στο μυστήριο του Θεού, του ακατάληπτου, ακατανοήτου και απροσίτου και να θεωθεί; Και λέγει ο άγιος Γρηγόριος: Εάν υπάρξει μία διάκρισις της ουσίας του Θεού και των ενεργειών του Θεού· ο Θεός ως ουσία πράγματι είναι ακατανόητος, απερίγραπτος και απρόσιτος. Ποτέ η ουσία του Θεού δεν έρχεται σε επαφή  με τη Δημιουργία. Ο Θεός μόνον τον Υιό γεννά ως ουσία. Τον κόσμον τον δημιουργεί με τας ενεργείας Του. Αυτό ήτο η μεγάλη προσφορά του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

    Τώρα βέβαια σας φαίνονται δύσκολα αυτά, θα δείτε όμως τώρα τι θα βγει. Γι’ αυτό σας παρακαλώ μην κλείνετε τα μάτια σας, αλλά να ακούτε και να βλέπετε. Γιατί κάποτε πρέπει να μπαίνουμε στα βαθιά νερά και να μαθαίνουμε σε αυτά κολύμπι. Παρακαλώ, κοιτάξτε. Πώς ακριβώς γίνεται αυτή η διάκρισις; Γίνεται μια δίακρισις χωρίς μερισμό. Διακρίνουμε τις ενέργειες του Θεού από την ουσία του Θεού, χωρίς να χωρίσουμε όμως τις ενέργειες του Θεού από την ουσία του Θεού. Γιατί οι ενέργειες του Θεού είναι άκτιστες και συνεπώς είναι ο Θεός. Όπως ακριβώς είναι ο ήλιος με την ακτινοβολία του. Ο ήλιος, όπως τον βλέπουμε, είναι απρόσιτος. Ποιος μπόρεσε ποτέ να πάει στον ήλιο; Και να τον πιάσει; Είναι απρόσιτος. Είναι όμως προσιτός με την ακτινοβολία του, με την ενέργεια της ακτινοβολίας του. Ακούστε τι είπα: με την ενέργεια της ακτινοβολίας του. Τον ήλιο τον έχουμε εδώ, τον έχουμε στη γη. Μας φωτίζει, μας ζωογονεί, τον βλέπουμε, χωρίς όμως να μπορούμε να πάμε στον ήλιο. Κατά παρόμοιο τρόπο είναι η ουσία του Θεού με τις ενέργειές Του.

   Όταν λέμε λοιπόν ότι θα ζήσουμε ή θα δούμε τον Θεό από την παρούσα ζωή…ποιος μπορεί να δει τον Θεό; Λέγει η Γραφή: «Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε». Όταν όμως λέμε ότι μπορούμε να δούμε τον Θεό από την παρούσα ζωή αυτό σημαίνει ότι ο Θεός γίνεται φανερός με τις ενέργειές Του. Αλλά πώς γίνεται με τις ενέργειές Του; Έτσι είναι ένα λεκτικό πράγμα; Απλώς σαν κουβέντα; «Όχι»,απαντά ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, «είναι μια οντολογική παρουσία του Θεού, εις τας ενεργείας Του, όχι στην ουσία Του»·η οποία είναι πράγματι ακατάληπτος και απρόσιτος. Και συνεπώς μπορώ να δω τον Θεό. Τον Θεό να δεις; Μπορώ να δω τον Θεό πρόσωπον προς πρόσωπον. Και βλέποντας τον Θεό πρόσωπον προς πρόσωπον, από την παρούσα ζωή, θεώνομαι.

    Αυτό το «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» είναι η βάσις η ευαγγελική.Λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος- ακούστε επιχείρημα: «Ποιοι είναι οι καθαροί στην καρδιά; Εκείνοι που είναι, αυτοί θα δουν τον Θεό. Εσύ λες ότι θα δεις τον Θεό στην άλλη ζωή. Μα στην άλλη ζωή, δεν υπάρχει η δυνατότητα να καθαρίσεις την καρδιά σου, για να δεις τον Θεό». Είδατε επιχείρημα; Εδώ είναι η δυνατότητα να καθαρίσεις την καρδιά σου, για να δεις τον Θεό. Συνεπώς εδώ θα δεις τον Θεό· εδώ, στην παρούσα ζωή.

    Αλλά αυτό τι συνέπιες έχει; Έχει τις εξής συνέπειες αγαπητοί μου. Απλώς τον 14^ο αιώνα αυτό διετυπώθη ως δόγμα. Ήταν πάντοτε γνωστό. Δεν ήταν κάτι καινούριο. Γιατί, σας είπα, ήταν η προσωπική εμπειρία των Πατέρων της Εκκλησίας και των αγίων της Εκκλησίας: ότι (εδώ προσέξτε) ότι η πνευματική ζωή δεν εξαντλείται στη μετάνοια,αλλά επεκτείνεται στην αναγέννηση. Πραγματικά πώς το λέμε αυτό; Να πώς το λέμε. Να δείτε πόσο σήμερα έχει βασική σημασία η προβολή του προσώπου του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και της Θεολογίας του. Σήμερα λέμε «να μετανοήσεις» και μόλις μετανοήσω και πάω και εξομολογηθώ, έχω την αίσθηση μιας αυτάρκειας, ότι τελείωσα. Αφού πήγα και εξομολογήθηκα, επισφραγίζω την εξομολόγησή μου και με τη Θεία Κοινωνία και τελείωσα. Τελείωσες; Εξαντλείται η πνευματική ζωή στο να μετανοήσεις μόνο; Η πνευματική ζωή πάει πέρα από τη μετάνοια. Είναι στην αναγέννηση. Γι’αυτό λέγει ο άγιος Νικόδημος πολύ σωστά..- ξέρετε ότι στην εμπειρία αυτή έχουμε πάντα τους αγίους, στον άγιο Νικόδημο, στον άγιο Νεκτάριο, που είναι της εποχής μας κι συγχρόνους αγίους, που ίσως ακόμη η Εκκλησία δεν τους ανεκήρυξε, ίσως ποτέ να μην τους ανακηρύξει, δεν έχει σημασία, άγνωστοι άνθρωποι, ζουν αυτήν την εμπειρία. Προσέξατε. Λέγει ο άγιος Νικόδημος: «Όταν κάποιος που πεθαίνει, μας φωνάξουν να τον εξομολογήσουμε και να τον κοινωνήσουμε, πηγαίνουμε εκ καθήκοντος, γιατί μας το ζήτησαν. Δεν ξέρουμε όμως αν αυτός ο άνθρωπος θα σωθεί. Απλούστατα γιατί αφήσαμε να περάσει η ζωή μας και νομίσαμε ότι προς το τέλος της ζωής μας… κι αυτό το λάθος κάνουμε, ότι θα αφήσουμε να μετανοήσουμε στο τέλος. Δεν είναι η μετάνοια που θα μας σώσει. Η αναγέννηση. Είναι η αναγέννηση. Άφησες τη μετάνοια αδελφέ μου να περάσει η ζωή σου και τότε να μετανοήσεις είπες. Είσαι σίγουρος ότι θα γεράσεις; Είσαι σίγουρος ότι δε θα έχεις αιφνίδιο θάνατο; Έστω. Αλλά πότε θα προλάβεις να αναγεννηθείς; Πότε θα προλάβεις;

   Γι’ αυτό τον λόγο πάμε και ερχόμαστε στην εξομολόγηση, πάμε και ερχόμαστε χρόνια ολόκληρα, νομίζοντες ότι δυνάμεθα να περιοριζόμεθα σε μια ανανέωση της μετάνοιας και όχι σε μία αναγέννηση. Αυτό για όλους μας είναι ένα δυστύχημα. Και πρέπει να σας πω ότι σήμερα ακριβώς αυτό κάνουμε. Γι’ αυτόν τον λόγο μας φαίνεται πολύ μακρινή η θεολογία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά σήμερα. Μέχρι σήμερα η Δύσις δεν τον έχει κατανοήσει τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Και επειδή σήμερα δυτικίζουμε και όλο δυτικίζουμε, όχι μόνο στον πολιτισμό αλλά και στο θρησκευτικόν αίσθημα και συνεχώς δυτικίζουμε, ολοένα απομακρυνόμαστε από την θεολογία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, δηλαδή από τη θεολογία της αναγεννήσεως, από τη θεολογία της θεώσεως. Να μπορούμε πραγματικά να φθάσουμε σε εκείνα τα μέτρα.

    Και σήμερα, ξέρετε τι αίσθημα έχουμε; Έχουμε το εξής αίσθημα. Και εγώ που σας ομιλώ αγαπητοί μου. Όλοι μας είμεθα παιδιά της εποχής μας και όλοι βρισκόμαστε κάτω από την ίδια νοοτροπία. Έχουμε το εξής αίσθημα: ότι αυτοί οι άγιοι με τη θεολογία τους, που δεν είναι παρά η ευαγγελική θεολογία, όπως την ερμηνεύουν οι Πατέρες και την κατανοούν και τη ζουν, σας είπα, προϊόν και της προσωπικής τους εμπειρίας, το υπογραμμίζω αυτό, ως να είναι αυτά στην κορυφή του Ολύμπου και εμείς να είμαστε στην πεδιάδα και να βλέπουμε και να λέμε «και πώς ανεβαίνει κανείς τώρα εκεί πάνω;. Απρόσιτες κορυφές». Αυτό όμως είναι ένα δυστύχημα. Είναι δυστύχημα γιατί αυτά τα πράγματα αφορούν σε αυτήν τη σωτηρία μας.

    Γι’αυτό τον λόγο, μου φαίνεται, ένα πρώτο βήμα, ένα πρώτο στάδιο που πρέπει να κινήσουμε, είναι να προβάλλουμε τα πράγματα, να προβάλλουμε τους αγίους, που τόσο πολύ αγωνίστηκαν, όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς· με τη θεολογία του-δεν είναι καινούρια θεολογία, το ξαναλέγω, είναι η βιβλική και η πατερική, αλλά απλώς την έκανε σαφή και την προέβαλε,επειδή υπήρξαν αφορμές. Πρέπει αυτά να προβάλλονται. Και η Εκκλησία μας προσπαθεί να το κάνει αυτό. Η Εκκλησία μας, βλέπετε, προβάλλει την Κυριακή την Α΄ των Νηστειών, την Ορθοδοξία. Και γιορτάζει τον εαυτόν της, την ορθοδοξότητά της. Προβάλλει την Β΄ Κυριακή τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, για να δείξει ότι εκείνο το οποίον τότε αγωνίστηκε, εκατόν-τόσα χρόνια εις την 7^η Οικουμενικήν Σύνοδο να διασώσει και την ανθρώπινη φύση του Θεού Λόγου, έρχεται τώρα ο άγιος Γρηγόριος να μας πει ότι αυτό είναι δυνατό: το ότι μπορεί τώρα ο άνθρωπος, αφού ο Θεός έγινε άνθρωπος, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει Θεός.

  Γι’ αυτό, αγαπητοί, κατακλείοντες, θα σας έλεγα, μη μένομε στα στενά όρια μιας ανεπαρκεστάτης και στοιχειωδεστάτης μετανοίας. Μια μετάνοια χωρίς δάκρυα πολλές φορές· χωρίς δάκρυα, χωρίς συναίσθηση, από μια συνήθεια πάμε να πούμε τις αμαρτίες μας και τίποτε άλλο. Να ήταν τουλάχιστον και της προκοπής η μετάνοιά μας! Να ήταν της προκοπής! Θα άξιζε ο κόπος. Ούτε αυτή δεν είναι της προκοπής. Γιατί; Γιατί απλούστατα δεν έχουμε μπροστά μας, στον οπτικό μας ορίζοντα, την αναγέννηση. Αν  έχουμε στον οπτικό μας ορίζοντα την αναγέννηση, τότε θα δούμε ότι η μετάνοια είναι ένα μεταβατικό στάδιο. Βέβαια πρέπει να μετανοούμε σε όλη μας τη ζωή, γιατί είμαστε άνθρωποι και πέφτουμε. Αλλά αν το θέλετε, στη ζωή των μεγάλων αγίων, δεν έχουμε πια μετάνοια. Παρά το ότι αυτοί έλεγαν «άστε με να μετανοήσω ακόμη», όπως έλεγε ο άγιος Σισώης. «Άστε με να μετανοήσω.» Και είχε λάμψει ολόκληρος. Όμως, όπως λέγει και ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος «αυτός που μπήκε στην αναγέννηση και στη θέωση, δεν έχει ανάγκη πλέον ούτε της μετανοίας, ούτε καν των δακρύων. Δεν είναι πλέον η περιοχή της μετανοίας, αλλά της θεολογίας». Είναι μεγάλο πράγμα αυτό. Ε, αυτή λοιπόν η προοπτική, αυτός ο οπτικός ορίζων, έχει χαθεί από τα μάτια μας. Κι έχει μείνει μπροστά μας μόνον η μετάνοια. Γιατί νομίζουμε ότι το παν είναι η μετάνοια. Την αφήνουμε κι αυτή και ατονεί, γιατί είναι ίδιον του ανθρώπου να μη θέλει να φθάνει στο τέλος. Αλλά λέει: «Δέκα είναι;». Να σας το πω με ένα μικρό παράδειγμα. Όλοι το παθαίνουμε. «Τι ώρα τελειώνει η Εκκλησία; Εννιά; Ε, θα πάω 8.30. Δέκα; Θα πάω 9.30. Τελειώνει δώδεκα; Θα πάω 11.30». Αυτό παθαίνουμε. Λέμε «η μετάνοια, ε, ας είναι και λιγάκι πιο εδώ, δεν πειράζει». Ας προβάλλουμε, ξαναλέω άλλη μια φορά, στον οπτικό μας ορίζοντα όλο το μέγεθος του μυστηρίου της σωτηρίας μας·που είναι η αναγέννησις του ανθρώπου, που προεβλήθη τόσο δυνατά από τον άγιο πατέρα, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και που η Εκκλησία μας προβάλλει κάθε δεύτερη Κυριακή των Νηστειών.

93η ομιλία στην κατηγορία « Ομιλίες Κυριακών ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: 
Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.