Οἱ Χριστιανικές Ἑορτές.

†. Στην αποστολική περικοπή, αγαπητοί μου, που αναφέρεται εις τις «Πράξεις των Αποστόλων», και που προ ολίγου ακούσαμε, διαβάζομε: «Ἒκρινε γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν ῎Εφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς ῾Ιεροσόλυμα».

   Εδώ μας αναφέρει ο ιερός Λουκάς εις τις Πράξεις μία πάρα πολύ χρήσιμη πληροφορία. Ότι έκρινε ο Παύλος, λέγει, να παραπλεύσει την Έφεσον, δηλαδή έρχεται από πάνω, βόρεια, κατά μήκος των μικρασιατικών ακτών, να μη σταθμεύσει εκεί εις την Έφεσον, αλλά η συνάντηση έγινε με τους πρεσβυτέρους της Εφέσου εις την Μίλητον, για να μη χρονοτριβήσει εις την Ασίαν, την Μικράν Ασίαν. «Διότι έσπευδε», λέγει ο Λουκάς, «εάν ήταν δυνατόν εις αυτόν, την ημέραν της Πεντηκοστής να ευρίσκεται εις τα Ιεροσόλυμα».

   Σας είπα ότι η πληροφορία αυτή μας είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Ο Ιερός Χρυσόστομος αναρωτιέται αν τελικά έφθασε προ της Πεντηκοστής ο Παύλος στην Ιερουσαλήμ. Αν πρόλαβε. Και προς τούτο, κάνει λογαριασμούς. Πάντοτε με βάση το βιβλίο των Πράξεων, ότι εκεί έμεινε τόσες μέρες, εκεί έμεινε τόσες μέρες, το ταξίδι ήταν τόσο, τα χιλιόμετρα ήταν τόσα και βρίσκει τελικά ο Ιερός Χρυσόστομος ότι ο Παύλος πρέπει να πρόλαβε και να ήταν την Πεντηκοστή εκεί, εις τα Ιεροσόλυμα.

   Αλλά γιατί όλα αυτά; Γιατί ο Παύλος βιαζόταν να φθάσει προ της Πεντηκοστής στα Ιεροσόλυμα; Λέγει πάλι ο Ιερός Χρυσόστομος: «Τίς ἡ ἔπειξις αὕτη; (:Ποια η σπουδή;) Οὐ διὰ τὴν ἑορτὴν, ἀλλὰ διὰ τὸ πλῆθος (:Δεν ήταν για να προλάβει την εορτήν. Αλλά ήταν για να προλάβει στην εορτή το πλήθος του κόσμου -Που ήρχοντο οι Ιουδαίοι κι απ’ όλα τα μέρη της Γης ήρχοντο, όπου ήσαν στη διασπορά, και οι ντόπιοι φυσικά, για να γιορτάσουν την ημέραν της Πεντηκοστής. Ήθελε το πλήθος-). Ἅμα καὶ τοῦτο Ἰουδαίους ἐπείγετο ὡς δὴ τιμῶν τὰς ἑορτάς (:Αλλά και επιπλέον να δείξει στους Ιουδαίους ότι ο Παύλος δεν είναι εξωμότης, όπως τον έλεγαν, αλλά είναι εκείνος ο οποίος τιμά τις εορτές που ετέθησαν εις το ενιαύσιον εορτολόγιον)».

   Αυτή η μικρή τεχνική, θα λέγαμε, παρατήρησις του ευαγγελιστού Λουκά, ότι ο Παύλος βιαζόταν να βρεθεί εις τα Ιεροσόλυμα, έρχεται να μας δώσει, αγαπητοί μου, από αγιογραφικής πλευράς, την σημασίαν των εορτών.

   Τι είναι «εορτή»; Λέγει ένας εκκλησιαστικός συγγραφεύς: «Πᾶσα ἱλαρὰ ἡμέρα ἐν ᾗ προστέτακται ποιεῖν ἐξαίρετα, ἑορτὴ καλεῖται». Τι καλείται «εορτή»; «Όταν έχομε πάρει την εντολήν, την προσταγήν, να την λαμπρύνομε την ημέραν αυτήν, να ποιήσομε», λέει, «εξαίρετα πράγματα. Αυτό», λέγει, «είναι εορτή». Και ποιος είναι ο θεσμοθέτης των εορτών; Τουλάχιστον για τον λαό του Θεού είναι ο Θεός. Εκείνος, αγαπητοί μου, θεσμοθετεί τις γιορτές. Λέγει το βιβλίον της «Εξόδου»: «Τρεῖς καιροὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἑορτάσατέ μοί, ἔξω ἀπὸ τὰ Σάββατα (:Τρεις φορές – λέγει- θα με γιορτάσετε τον χρόνο. Θα με γιορτάσετε. Το επιμένω). Τὴν ἑορτήν των ἀζύμων -που είναι η εορτή του Πάσχα- καὶ ἑορτὴν θερισμοῦ -που είναι η Πεντηκοστή- καί ἑορτὴν συντελείας, ἐμοὶ ἐν τῇ συναγωγῇ τῶν ἔργων σου ἐκ τῶν τοῦ ἀγροῦ σου (:όταν θα έχεις μαζέψει τους καρπούς σου, και πάλι τότε θα με ξαναγιορτάσεις)». Είδατε; Την Πεντηκοστή οι πρώτοι καρποί, στο τέλος του καλοκαιριού η συλλογή όλων των καρπών. Και είναι η εορτή της σκηνοπηγίας. Συνδέετο και με άλλο γεγονός, να μην αργούμε, δεν σας το λέγω.

   Αλλά και αυτός ο ίδιος ο Κύριος, αγαπητοί μου, ανέρχεται στα Ιεροσόλυμα να εορτάσει τις εορτές του ενιαυτού. Και τις τρεις εορτές. Το βλέπομε μέσα στα Ευαγγέλια. Ανέβη, λέει, ο Ιησούς στην εορτή του Πάσχα κ.λπ. κ.λπ. Μάλιστα ο Ίδιος είπε εις τους μαθητάς Του, το τελευταίο, εκείνο, Πάσχα επί της γης τούτο: «Ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ πάσχα φαγεῖν μεθ᾿ ὑμῶν πρὸ τοῦ με παθεῖν». «Ἐπιθυμίᾳ», λέει, «ἐπεθύμησα». «Με επιθυμία επεθύμησα, να γιορτάσω το Πάσχα μαζί σας αυτό· πριν πάθω, προ των παθών μου». Η εορτή, λοιπόν, έχει εδώ μια πάρα πολύ μεγάλη σημασία και πολλή αξία. Όταν όχι μόνον στην Παλαιά Διαθήκη εξαίρεται, προβάλλεται και απαιτείται, αλλά και στην Καινή Διαθήκη το βρίσκομε αυτό και μάλιστα από τον ίδιο τον Κύριό μας Ιησούν Χριστόν.

   Τι είναι; Είναι η μνήμη του Θεού μια γιορτή. Είναι η μνήμη των έργων Του των θαυμαστών. Φερειπείν στους αρχαίους Εβραίους το Πάσχα ήταν η εορτή μνήμης που πέρασαν οι Εβραίοι την Ερυθράν Θάλασσαν «ἀβρόχοις ποσίν», χωρίς να βρέξουν καν τα πόδια τους. Και σώθηκαν από τους Αιγυπτίους. Σε μας σήμερα το Πάσχα είναι η διάβασις από την χώρα του θανάτου, τύπος η Αίγυπτος, εις την χώραν της ζωής και της επαγγελίας. Βλέπετε, λοιπόν, ότι είναι και μνήμη των έργων, των θαυμαστών έργων του Θεού. Που είναι και στους Εβραίους και σε μας, είναι σταθμοί της σωτηρίας μας, που περιέχονται, βέβαια, στην Ενανθρώπηση του Υιού του Θεού. Γιατί ο Χριστός ανεστήθη; Και είδατε πόσο λαμπρά γιορτάζομε. Γιατί θα αναστηθούμε κι εμείς. Γιατί ο Χριστός ανελήφθη; Γιατί θα αναληφθούμε κι εμείς. Το λέει στους Θεσσαλονικείς ο απόστολος Παύλος. Γιατί γιορτάζομε την Πεντηκοστή; Γιατί παίρνομε το Πνεύμα το Άγιον, να πραγματώσομε, να αξιοποιήσομε εκείνα τα οποία μας έδωσε ο Χριστός, σαν μεγάλοι σταθμοί της σωτηρίας μας.

   Βέβαια, γενικά κάθε εορτή, γενικά, κάθε εορτή, εθνική, λέμε, π.χ. 28η Οκτωβρίου, 25η Μαρτίου, έξω από το θέμα του Ευαγγελισμού, επί γεγονότων, επί προσώπων, επί νίκης εχθρών, επί σωτηρία από εχθρούς, επί σωτηρία από λοιμόν, πείνα και αρρώστια, λιμόν και άλλα κακά που μπορούν να μας βρουν και ευχαριστούμε τον Κύριον, είδατε πώς ευχαριστούμε την 28ην Οκτωβρίου τον Κύριον, είναι πάντοτε οροθέσιον μνήμης, που ανανεώνεται κάθε χρόνο, για να γίνεται αφετηρία νέων εξορμήσεων και θάρρους και προς μίμησιν και προς ανανέωσιν ελπίδων κ.λπ. κ.λπ.

   Ένας λαός που δεν εορτάζει, δεν μπορεί ποτέ να διατηρήσει τη μνήμη της Παραδόσεώς του, δηλαδή της ζωής του. Και είναι καταδικασμένος ο λαός αυτός να πεθάνει.

   Η αξία των εορτών, σε όποιο τομέα κι αν είναι αυτές, επί εθνικού επιπέδου κ.τ.λ. είναι πολύ μεγάλη. Ιδιαίτερα, όμως, εις τον τομέα της θρησκείας. Και φαίνεται αυτό από το τι λέγουν οι εχθροί του Θεού. Είναι, παρακαλώ, γραμμένο εις τον 73ον Ψαλμόν. Λέγουν οι εχθροί του Θεού: «Εἶπαν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν · δεῦτε καὶ καταπαύσωμεν πάσας τὰς ἑορτὰς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τῆς γῆς». «Σκέφτηκαν και είπαν: ‘’Ελάτε να καταργήσομε όλες τις γιορτές του Θεού, που είναι επάνω στη γη’’». Μήπως και οι εχθροί της πατρίδος, όταν έσωθεν ζουν, μες στην πατρίδα, ένδον των τειχών, μήπως και αυτοί δεν σκέπτονται την κατάργηση, τουλάχιστον την μείωση της λαμπρότητος μιας εθνικής γιορτής; Το ίδιο δεν λέγουν; Και το φαινόμενο της καταργήσεως των εορτών είναι μέχρι των ημερών μας.

   Σε χώρες που διώκεται η Εκκλησία, ή που εδιώχθη η Εκκλησία, έχουν καταργηθεί οι εορτές. Ας πούμε, κατάργηση της εορτής των Χριστουγέννων. Ο νοών νοείτω. Κατάργηση της εορτής του Πάσχα. Ο νοών νοείτω. Η εορτή είναι ό,τι και ένα μνημείον, ή ένα άγαλμα, ή ένα ηρώον ή ένας ανδριάς. Το ένα ανήκει στον χρόνο· η γιορτή. Και το άλλο, το μνημείον, ανήκει στον χώρο. Και τα δυο μαζί συντηρούν την Παράδοση, συντηρούν τις ρίζες, το παρελθόν, την Ιστορία.

   Η εορτή έχει και ποιμαντικόν χαρακτήρα. Ο απόστολος Παύλος, όταν επείγετο να φθάσει εις την Ιερουσαλήμ την ημέραν της Πεντηκοστής, επείγετο, μας λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος «οὐ διὰ τὴν ἑορτήν, ἀλλὰ διὰ τὸ πλῆθος». Όχι τόσο για την ίδια την εορτή, όσο γιατί εκείνη την ημέρα θα συνεκεντρούτο πλήθος πλήθος ανθρώπων, Ιουδαίων κ.λπ., ώστε εκεί να τους κηρύξει το Ευαγγέλιον. Να ο ποιμαντικός χαρακτήρας μιας γιορτής. Ένας δε εκκλησιαστικός συγγραφεύς μας λέγει: «Οὐ πᾶσα ἑορτὴ πανήγυρις (:Κάθε εορτή δεν είναι και πανήγυρις), ἀλλὰ ὅτε ἐπὶ τὸ αὐτὸ συναθροίζωνται οἱ πανταχόθεν Ἑβραῖοι». Είναι κυρίως το πλήθος των ανθρώπων που θα μαζευτεί, για να γιορτάσει. Αυτό λέγεται πανήγυρις. Η διαφορά ανάμεσα στο «εορτή» και «πανήγυρις».

   Ας θυμηθούμε την πρώτην Πεντηκοστή· που εξυπηρέτησε στη συγκέντρωση του λαού ιεραποστολικούς σκοπούς. Μόλις επεσυνέβη η Πεντηκοστή, κατήλθε το Πνεύμα το Άγιον κ.λπ. εκεί, βγήκαν οι Απόστολοι, ξεχύθηκαν, ο Απόστολος Πέτρος και κήρυξε στο πλήθος. Το δε πλήθος είχε συγκεντρωθεί στον χώρο εκείνον, από εκείνη την βοή που ακούστηκε μέσα στην πόλη -θα λέγαμε, ένας ντελάλης, να το πούμε έτσι- βγήκαν κήρυκες να φωνάξουν τι θα γίνει. Αυτή ήταν η βιαία ορμή του ανέμου. Δεν υπήρχε άνεμος. Δεν φυσούσε φύλλο. Τι είναι αυτό, τι είναι αυτό, τι είναι αυτό, ενετόπισαν οι άνθρωποι ότι από εκεί βγαίνει αυτή η ορμή, αυτή η βοή, μαζεύτηκαν και τότε βγήκε ο Απόστολος Πέτρος στον εξώστη για να κηρύξει το ευαγγέλιο, τον Ιησούν Χριστόν. Βλέπετε, λοιπόν, η ποιμαντική διάσταση μιας γιορτής;

   Η Εκκλησία μας έχει πολλές γιορτές, που είναι και πανηγύρεις, δηλαδή και συγκεντρώσεις πιστών. Και όμως, και όμως, εδώ ένα θλιβερό σημείο. Δικό μας θλιβερό σημείο. Παρότι σε μια γιορτή μαζεύεται πολύς κόσμος και το ξέρομε αυτό, δυστυχώς δεν αξιοποιεί ο κλήρος μας, δεν αξιοποιεί την παρουσία του λαού, για να κηρύξει τον λόγον του Θεού. Στις πανηγύρεις ή δεν εκφωνείται καθόλου λόγος Θεού, γιατί δεν περισσεύει χρόνος. Είναι τόσα άλλα να πούμε, να λέμε και να κάνομε. Ή εκφωνείται λόγος, αλλά είναι πλήρης βερμπαλισμού. Λόγια διακοσμητικά, που αν τα στύψεις, δεν βγάζεις τίποτα. Και όλα αυτά εν ονόματι του εορτασμού. Κάποτε δε και για να γίνουν αλληλολιβανίσματα. Μεταξύ μας. Ο ομιλητής να λιβανίσει τον ή τους επισκόπους και κάτι τέτοια πράγματα και όλα αυτά εν ονόματι του εορτασμού, χωρίς ουσία, χωρίς να τονισθεί η εορτή και ο λαός να ωφεληθεί και να κατηχηθεί. 

   Ο λαός μας είναι ακατήχητος. Πότε θα τον βρούμε να τον κατηχήσομε; Πότε; Σ’ ένα πανηγύρι. Τι θα πούμε; Τόσα πράγματα έχομε να πούμε. Εξάλλου, ο σκοπός των εορτών είναι να αποδίδεται τιμή εις τον Κύριον, την Θεοτόκον, τους εορταζομένους αγίους, να προβάλλονται οι ευεργεσίες του Θεού, προς δοξολογίαν, και ακόμη να μιμούμεθα τον βίον των αγίων. Πώς έζησε αυτός ο άγιος; Να τον μιμηθούμε. Τι σημαίνει για μας «Πάσχα», τι σημαίνει για μας «Χριστούγεννα»; Τι σημαίνει τούτο ή εκείνο, μια δεσποτική, ας πούμε, εορτή· που είναι στοιχεία της δικής μας της σωτηρίας. Των Θεοφανείων: είχα κάνει εγώ μια ομιλία σχετικά, ποια είναι η θέσις του Ιορδάνου στην σωτηρία. Συνετέλεσε ο Ιορδάνης στη σωτηρία μας; Ναι. Και όχι μόνο γιατί εκεί εβαπτίσθη ο Χριστός, αλλά και γιατί ο λαός των Εβραίων πέρασε από τον Ιορδάνη, για να ‘ρθει στη Γη της Επαγγελίας με τον ίδιο τρόπο που πέρασε από την Ερυθρά Θάλασσα. Και το γεγονός εκείνο που τα νερά στάθηκαν και πέρασε ο λαός, λέμε το τροπάριο τώρα των Θεοφανείων, είναι ετεροχρονισμένο όταν λέμε: «Εἴδοσάν σε ὕδατα», «Σε είδαν, Κύριε, τα ύδατα και φοβήθηκαν». Αυτό είναι ετεροχρονισμένο. Αυτό έγινε τότε· που πέρασε ο Ιησούς του Ναυή. Το μεταφέρομε, όμως, τώρα που ο Χριστός βαπτίζεται. Και βέβαια στον Ιορδάνη τώρα δεν υπάρχει τέτοιο φαινόμενο. Όλα αυτά έχουν πολλά πράγματα να πουν για μας, για τη σωτηρία μας.

   Εάν η χριστιανική εορτή δεν πληροί τους όρους που θέτει ο Θεός και η Εκκλησία, τότε είναι προτιμότερον να μην τελούνται, γιατί επιφέρουν βλάβη. Δεν το λέγω εγώ. Το λέγει ο ίδιος ο Κύριος. Για τις γιορτές της Παλαιάς Διαθήκης, ακούστε τι ειδοποιεί δια του προφήτου Ησαΐου: «Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; (:Ω προς τι –λέει- μου προσφέρετε πλήθος από θυσίες;) λέγει Κύριος· πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων κριῶν, καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι(:δεν θέλω), οὐδὲ ἂν ἔρχησθε ὀφθῆναι μοι (:ούτε να ‘ρχεσθε εδώ).Τίς γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν; (:Ποιος τα ζήτησε από τα χέρια σας όλα αυτά;). Πατεῖν τὴν αὐλήν μου οὐ προσθήσεσθαι (:Δεν θέλω να ‘ρθείτε· να μη σας βλέπω να πατάτε την αυλή μου. Δεν θέλω να σας βλέπω! Περίεργο, ε; Και ακόμη συνεχίζει:). Ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον (:Εάν μου φέρετε για θυσία το σιμιγδάλι, μάταιον)· θυμίαμα, βδέλυγμά μοί ἐστι (:Θυμίαμα; Μου είναι σίχαμα) τὰς νουμηνίας ὑμῶν -πρωτομηνιές- καὶ τὰ σάββατα καὶ ἡμέραν μεγάλην -Ποια είναι η «μεγάλη ἡμέρα»; Αυτές οι τρεις μεγάλες γιορτές που σας είπα- οὐκ ἀνέχομαι (:δεν ανέχομαι)· νηστείαν καὶ ἀργίαν καὶ τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου-λέει ο Θεός)· ἐγενήθητέ μοι εἰς πλησμονήν(:Μου γινήκατε μπούχτισμα, σας μπούχτισα!)· οὐκέτι ἀνήσω τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν (:δεν θα σας συγχωρήσω). Πῶς ἐγένετο - θα πει ακόμα ο Θεός- πόρνη πόλις πιστὴ Σιών -Είναι η Ιερουσαλήμ- (:Πώς μετεβλήθη από τις αμαρτίες της σε Σόδομα και Γόμορρα; Γιατί όλα αυτά; Γιατί ζείτε αμαρτωλά)». Αμαρτωλά. 

   «Εὐχῶν ὁ καιρός», λέει ο Ιερός Χρυσόστομος- (:Τι είναι σε μια γιορτή ευκαιρία; Οι ευχές), οὐ μέθης(:Όχι ο καιρός και η ευκαιρία να μπεκρολογήσομε). Ἀεὶ μὲν, μάλιστα δὲ ἐν ἑορτῇ (:Πάντοτε βέβαια μπεκρολογούμε, ιδιαιτέρως δε στις γιορτές). Ἑορτὴ γὰρ γίνεται οὐχ ἵνα αἰσχημονῶμεν (:Η γιορτή δεν γίνεται για να ασχημονούμε), οὐχ ἵνα ἁμαρτήματα συνάγωμεν (:κι ούτε να μαζεύουμε αμαρτήματα), ἀλλ’ ἵνα καὶ τὰ ὄντα ἀνέλωμεν (: αλλά κι εκείνα που υπάρχουν να τα αφαιρέσομε σε μία γιορτή)». Έτσι βλέπετε, μετά από το πανηγύρι, ιδίως στα χωριά, θα πάμε εκεί στα κέντρα διασκεδάσεως παρά την πλατείαν, εκεί θα εμφανισθούν ντιζέζ και γυναικάρια, καλύτερα να το πω έτσι, τραγούδια και παιγνίδια και δεν ξέρω τι άλλα πράγματα, εκεί οι περίπατοι που γαμπρίζουν οι νέοι και οι νέες περπατώντας κ.τ.λ. και οι μεν πειράζουν τους δε… αυτό είναι το πανηγύρι; Αυτή είναι η πνευματική ωφέλεια; Γι'αυτό καλύτερα να μην γίνεται πανηγύρι. Και δεν το λέω εγώ, το λέγει ο Θεός: «Σας μπούχτισα, δεν σας θέλω!».

   Όταν χάσομε το νόημα της θρησκευτικής, αγαπητοί μου, εορτής, τότε ανοίγομε τον δρόμο προς την εκτροπή. Αν μου πείτε, αλήθεια, γιατί όλα αυτά γίνονται; Αυτές οι εκτροπές; Γιατί χάσαμε το νόημα μιας γιορτής. Ο Θεός θέλει καθαρές γιορτές. Θέλει σεμνές, με πνευματικά οφέλη. Σήμερα όμως; Οι θρησκευτικές μας γιορτές πήραν πολιτιστικό χρώμα. Και διαφημίζονται από τα μέσα ενημέρωσης, από τα ραδιόφωνα. Ιδίως τις Απόκριες, γιατί σε εκείνη την πόλη θα γίνουν καρνάβαλοι, στην άλλη πόλη θα γίνουν μασκαράδες και δεν ξέρω τι. Έγιναν, δηλαδή, οι γιορτές πλέον φεστιβάλ. Έγιναν αφορμή διακοπών από την εργασία, ευκαιρία για εκδρομές. Δεν πάμε στην Εκκλησία. Πάμε εκδρομές. Ιδίως Σαββατοκύριακα. Γιατί τι είναι η Κυριακή, παρακαλώ; Μια γιορτή. Ώστε να αδειάζουν οι ναοί και να γεμίζει η ύπαιθρος, που μετεβλήθησαν οι τόποι όλοι σε ευκαιρίες ερωτισμού, διασκεδάσεων, μέθης, χαρτοπαιξίας, ποικίλης ασωτίας, ακόμη και φόνων, αλλά και δυστυχημάτων και βλασφημιών και ποικίλων απρεπειών. Αυτές είναι οι γιορτές; Κάτω από τέτοιες συνθήκες, πώς είναι δυνατόν ποτέ, αγαπητοί μου, να γίνουν δεκτές από τον Θεό οι γιορτές μας; Ο Κύριος τις ξερνά. Ακούσατε την λέξη; «Ξερνά». Εξάλλου το ρήμα «ξερνώ», «θα σε ἐμέσω» λέγεται στην Καινή Διαθήκη.

   Πώς πρέπει να γιορτάζομε; Κάθε γιορτή δίδει την ευκαιρία να τελεσθεί πρώτα πρώτα το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, η Θεία Λειτουργία. Και σ’ αυτό πρέπει να μετέχουν οι πιστοί και να κοινωνήσουν. Γιατί πρέπει οι πιστοί, εφόσον τηρούν τις προϋποθέσεις, να κοινωνούν συχνά. Και ποιες είναι οι προϋποθέσεις; Να μην αμαρτάνουν. Και να κοινωνούν συχνά. Μάλιστα εκείνοι που γιορτάζουν. Σήμερα, τι πανηγύρι είναι, ποιος γιορτάζει σήμερα, αυτοί πρέπει να κοινωνήσουν. Ας πούμε το όνομα Καλλιόπη, που είπαμε προηγουμένως, να γιορτάσει εκείνη που φέρει το όνομα αυτό.

   Πρέπει να γιορτάζομε σεμνοπρεπώς. Έστω κι αν παραθέσομε τράπεζα αγαλλιάσεως. Θα βάλομε καλό φαΐ στο τραπέζι μας. Δεν θα βάλομε φασόλια. Δεν θα νηστεύσομε. Θα φάμε ό,τι καλύτερο έχομε στο σπίτι μας. Μάλιστα λέγουν οι Αποστολικές Διαταγές εις το 5ο βιβλίο τα εξής: «Ἔνοχος ἁμαρτίας ἡμέραν ἑορτῆς Κυρίου κατηφῶν». «Είναι», λέει, «ένοχος αμαρτίας, όταν υπάρχει εορτή Κυρίου, και είναι κατηφής». Δηλαδή μουτρωμένος, κατηφής. Γι'αυτό δεν πρέπει να νηστεύσομε. Γι'αυτό δεν νηστεύομε Σάββατο και Κυριακή. Μερικοί λένε: «Α, όχι, θα νηστέψω». Δηλαδή πηγαίνεις αντίθετα στο θέλημα του Θεού; Ο Θεός σού λέει: «Θα φας Σάββατο και Κυριακή λάδι». Αν είναι νηστεία. Αν δεν είναι, βεβαίως θα φας ό,τι θέλεις. «Όχι, όχι, εγώ δεν θα φάω»... Έχομε τον δικό μας κώδικα. Δυστυχώς, απολυτοποιούμε μερικά πράγματα.

   Πρέπει ακόμα η αργία της εορτής, να γίνει και ευκαιρία ακροάσεως του θείου λόγου. Να πάμε να ακούσομε κήρυγμα. Γι'αυτό οι «Αποστολικές Διαταγές» εντέλλονται πενθήμερη εργασία. Δεν είναι η πολιτεία στις μέρες μας που έκανε την πενθήμερη εργασία και δύο μέρες αργία. Είναι παμπάλαιο θέμα αυτό. Είναι γραμμένο στις «Αποστολικές Διαταγές», παρακαλώ. Γιατί; «Διά τήν διδασκαλίαν», λέει, «τῆς εὐσεβείας». Για να πάνε και οι δούλοι, οι πάντες. Δεν θα πάνε στα χωράφια. Για να ακούσουν, λέγει, την Θεία Λειτουργία και το κήρυγμα. Είναι στο 8ο βιβλίο των «Αποστολικών Διαταγών».

   Ακόμη είναι ευκαιρία περισσοτέρας μελέτης, αγιογραφικής και πατερικής, στο σπίτι μας. Ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει ότι κέρδος υπάρχει και εις την επικοινωνία των πιστών, μεταξύ μας, θα δούμε τους ανθρώπους μας. Αυτή η επικοινωνία, πόσο σπουδαίο πράγμα είναι! Αυτή η επικοινωνία.

   Κέρδος ακόμη είναι και η σωματική ανάπαυσις. Να ξεκουραστώ. Από τον φόρτον της εργασίας των πέντε ημερών. Λέγουν οι Πατέρες: «Βίος ἀνεόρταστος ὁδὸς ἀπανδόχευτος». Όταν δεν γιορτάζεις, είναι σαν να περπατάς σε ένα δρόμο που κατά διαστήματα δεν υπάρχουν πανδοχεία. Δηλαδή να σταθείς να πιεις ένα ποτήρι νερό, να φας κάτι κ.ο.κ.

   Και ο Μέγας Αθανάσιος λέγει, σε μια του εγκύκλιο, ότι «Τύπος τῆς ὡς ἄνω χαρᾶς καὶ ἡ νῦν ἐστὶ ἑορτή». Τι είναι η εορτή που γιορτάζομε; Και χαιρόμαστε; Είναι ένας τύπος, μια εικόνα της χαράς, που θα βρούμε εις την Βασιλείαν του Θεού.

   Αγαπητοί, γράφει ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος: «Τὰς ἑορτὰς μὴ ἀτιμάζετε», λέει στην προς Φιλιππησίους επιστολή του. «Μην ατιμάζετε -με όλα εκείνα που περιγράψαμε- τις γιορτές». Και θέλει να τονίσει τον σωστόν εορτασμό των εορτών. Όπως θέλει ο Θεός. Από τον Οποίον θα αποσπάσομε και την ευλογία. Γιατί αν κάνομε ασχημίες, μόνον την ευλογία του Θεού δεν θα έχομε. Μάλλον θα έχομε την οργήν του Θεού. 

   Ας έχομε, λοιπόν, αγαθήν συνείδησιν. Και τότε και τις εορτές σωστά θα γιορτάσομε και παντοτινό πανηγύρι θα έχει η ψυχή μας.

719η ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_25.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ ὀρθή ἔννοια τῆς ἀργίας.

†. Το θαύμα της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού, που ακούσαμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου, είχε εκπλήξει τους άρχοντας της Ιερουσαλήμ. Δεν εγνώριζαν τι εξήγηση να δώσουν. Ρωτούσαν τον ίδιον τον τυφλόν, ρωτούσαν τους γονείς του και ξαναρωτούσαν και επανήρχοντο. Αλλά το θαύμα έμενε θαύμα. Φθονούσαν οι άρχοντες τον Ιησούν. Γι'αυτό ακριβώς και πολυπραγμονούσαν περί την θεραπεία του, γιατί δεν ηνείχοντο να ακούν κάτι μεγάλο γι’ Αυτόν. Εξάλλου ο φθόνος των οδήγησε τον Ιησούν εις τον Σταυρόν. Γι'αυτό προσπαθούν τώρα να βρουν, όπως πάντοτε το έκαναν, κάτι δήθεν κατηγορήσιμο για να ψέξουν, να κατηγορήσουν τον Ιησούν και να δείξουν ότι είναι αμαρτωλός και συνεπώς δεν είναι ο Μεσσίας. Όλο το θέμα εκεί ήτο. «Και συνεπώς, δεν είναι ο Μεσσίας».

   Και το βρήκαν: Το θαύμα έγινε ημέρα Σάββατο. Ο Ιησούς έκανε πηλό εν ημέρα Σαββάτου. Να η κατηγορία. Αυτό ήταν μία απόδειξις, ατράνταχτη γι’ αυτούς βέβαια, ότι ο Ιησούς παραβαίνει τον νόμο κι έτσι είναι αμαρτωλός. Είδατε με πόσην ευκολίαν εξυφαίνεται η κατηγορία; Γι'αυτό ακριβώς ο Ιωάννης τονίζει στη σημερινή του ευαγγελική περικοπή: «Ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς». «Ήταν Σάββατο όταν έκανε τον πηλόν ο Ιησούς και άνοιξε τα μάτια του τυφλού». Πώς έκανε τον πηλόν; Έφτυσε χάμω. Πόσο είναι το φτύσμα; Και με αυτό, έκανε λίγο λάσπη. «Παραβαίνει την αργία του Σαββάτου ο Ιησούς!». Και έχρισε τα μάτια του τυφλού και του είπε: «Πήγαινε εις την κολυμβήθρα του Σιλωάμ και να νιφτείς». Και νιβόμενος απέκτησε την όρασή του. Δεδομένου ότι ήταν τυφλός εκ γενετής, δηλαδή δεν είχε απλώς μία βλάβη στην όραση. Δεν υπήρχαν καν τα μάτια! Δεν υπήρχαν βολβοί! Αυτό είναι το σημαντικότατο.

   Έτσι, έλεγαν κάποιοι Φαρισαίοι: «Οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ». «Αυτός ο άνθρωπος», λέγει, «δεν είναι από τον Θεό, δεν είναι δυνατόν να είναι από τον Θεό, επειδή δεν φυλάττει την εντολή της αργίας του Σαββάτου».

   Το ίδιο βεβαίως είχε συμβεί και με τον παραλυτικόν που είχαμε δει την παρελθούσα Κυριακή στην ευαγγελική περικοπή, που του είπε ο Κύριος να σηκώσει το κρεβάτι του και να πάει στο σπίτι του. Του λένε οι άλλοι: «Σάββατο είναι· σηκώνεις το κρεβάτι σου;». Στη ραβινική διδασκαλία, στην ερμηνεία των εντολών, ίσως θα τρομάξετε άμα το ακούσετε, εάν, λέγει, έπαιρνες ένα αντικείμενο και το μετέφερες κάπου αλλού, καταδικαζόσουν σε θάνατο με λιθοβολισμό! Το ακούσατε; Το ίδιο πράγμα είχε συμβεί και με εκείνη τη συγκύπτουσα γυναίκα, που ο Κύριος εκεί στη συναγωγή την είδε και της είπε: «Λύνεσαι από την ασθένειά σου αυτήν». Κι εκεί ο αρχισυνάγωγος άρχισε να μουρμουρίζει και να λέγει: «Έρχεστε εδώ, την ημέρα του Σαββάτου, να θεραπευτείτε και δεν έρχεστε κάποια άλλη μέρα». Γιατί κι αυτό… εάν κανείς εθεραπεύετο την ημέρα του Σαββάτου, εθεωρείτο εργασία και συνεπώς ήτο κατηγορήσιμη η περίπτωση...

   Αλλά εδώ βλέπομε κάτι κατ’ επανάληψη που έκανε ο Κύριος, σαν να το έκανε επίτηδες. Ο Κύριος, ημέρα Σαββάτου, να αγαθοεργεί. Γιατί ήθελε απλούστατα, όπως αντιλαμβανόμεθα από τα τέσσερα ευαγγέλια, όπως μας διηγούνται οι ιεροί Ευαγγελισταί τα καθέκαστα, ήθελε να διορθώσει την εσφαλμένη αντίληψη που είχαν οι Εβραίοι, οι Ραββίνοι, για την αργία του Σαββάτου.

   Αλλά ας δούμε τα πράγματα από πιο κοντά, γιατί, όπως θα δείτε, μας ενδιαφέρει κι εμάς πολύ. Δεν είναι δηλαδή ένα περιστατικό που ανήκει στο παρελθόν και είναι απλώς ιστορικής, μουσειακής αξίας. Είναι κάτι, θα δείτε, ότι μπαίνει ολότελα μέσα στη ζωή μας.

   Ποιος ήταν ο Νομοθέτης στο Σινά, που έδωσε τον Δεκάλογο στον Μωυσέα; Βέβαια ο Θεός. Αλλά και από την ίδια την Παλαιά Διαθήκη και υπό το φως της Καινής Διαθήκης μαθαίνομε ότι εκεί ήταν το δεύτερο πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, ο Θεός Λόγος. Αυτός έδωσε τον Δεκάλογον. Ο μετέπειτα Ενανθρωπήσας Ιησούς Χριστός. Τώρα λοιπόν, πώς ο Ιησούς Χριστός δήθεν τάχα καταργεί την εντολήν την τετάρτην περί της αργίας του Σαββάτου; Αυτό δεν θα ήταν αντιφατικό για τον Θεό, να νομοθετεί και κατοπινά να συλλαμβάνεται παραβάτης του ιδίου νόμου;

   Τι άλλη απάντηση να δοθεί σ’ αυτό το θέμα, όταν μάλιστα επιδιώκει ο Κύριος, επαναλαμβάνομε, να θαυματουργεί την ημέρα του Σαββάτου; Τι άλλη απάντηση μπορούμε να δώσουμε; Ότι, δηλαδή, απλούστατα κακώς οι Ιουδαίοι είχαν αντιληφθεί την αργίαν του Σαββάτου. Δεν υπάρχει άλλη απάντησις.

   Η εντολή της αργίας του Σαββάτου, αγαπητοί μου, που είναι η 4η, κατά σειρά, εντολή, μαζί με τις τρεις πρώτες άλλες εντολές, είναι σε ό,τι αφορά στην σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Συνεπώς η παράβασις των τεσσάρων πρώτων εντολών, ήτο ασέβεια. Η παράβασις των έξι τελευταίων εντολών, «Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου», που είναι η 5η εντολή και έως την 10ην εντολήν, η παράβασις ήτο αμάρτημα. Υπάρχει δε πολλή διαφορά ανάμεσα εις την ασέβεια και εις την αμαρτία. Η ασέβεια είναι κάτι πολύ βαρύτερο από την αμαρτία. Δεν είναι το ίδιο πράγμα, να υβρίσω τον Θεόν ή να ειδωλολατρήσω, με το να δείρω τον συνάνθρωπό μου ή να κάνω μία αμαρτία επάνω του. Δεν είναι το ίδιο πράγμα. Άλλο τώρα ότι η παράβασις των έξι εντολών των τελευταίων, τελικά διαβαίνει εις την προσβολή του προσώπου του Θεού. Εάν κάνω το κακό στον πλαϊνό μου, στον συνάνθρωπό μου, αυτή η αμαρτία μου διαβαίνει και πηγαίνει στον Θεό. Εκεί καταλήγει η όλη αυτή προσβολή. Ενώ όταν παραβώ τις 4 πρώτες εντολές, δεν μεσολαβεί άνθρωπος· απευθείας στρέφομαι προς τον Θεόν και αυτό βεβαίως είναι, όπως σας είπα, και λέγεται ασέβεια.

   Οι Εβραίοι όμως είχαν, για να επανέλθουμε στο θέμα, είχαν απολυτοποιήσει την αργία του Σαββάτου. Και αυτό το έκαναν και σε άλλες εντολές. Όπως επί παραδείγματι την εντολήν περί της τιμής των γονέων, κ.λπ. Αλλά αυτή η απολυτοποίησις είναι αμάρτημα. Όταν ο άνθρωπος φθάνει να θέτει την εντολή που ορίζει ο Θεός πιο πάνω από τον Νομοθέτη. Ένα μικρό παράδειγμα. Δίνει εντολή ο Θεός εις τον Μωυσέα κι εκείνος εις τον απόγονό του, τον διάδοχό του, τον Ιησού του Ναυή κι εκείνος παρακάτω… και φθάνομε εις τον Σαούλ τον βασιλέα, που δίνει εντολή ο Θεός: «Όταν θα φθάσετε εις την γην της Επαγγελίας, τότε θα εξολοθρεύσετε τους Αμαληκίτας, γιατί αυτοί ετόλμησαν να κάνουν πόλεμο εναντίον σας, μόλις βγήκατε από τη γη της Αιγύπτου και είσαστε ανήμποροι, ανίσχυροι και ανοργάνωτοι. Αυτούς θα τους τιμωρήσετε. Δεν θα μείνει –ακούστε, ακούστε, ακούστε- ρουθούνι που να αναπνέει!». «Πωωω… Φοβερόν πράγμα! Ο Θεός δεν μας είπε», θα έλεγαν οι Εβραίοι, «δεν μας είπε ‘’Οὐ φονεύσεις;’’». Εάν, λοιπόν, πω εις τον Θεόν: «Μα Συ είπες να μη φονεύσομε, πώς Συ μας λέγεις να καταστρέψομε, να φονεύσομε τους Αμαληκίτας;». Αυτό λέγεται απολυτοποίησις μιας εντολής. Γιατί την βάζω πιο πάνω από τον Νομοθέτη. Ο Θεός, αγαπητοί μου, είναι ελεύθερος. Όταν νομοθετεί, νόμος είναι αυτό που θέλει. Κι εδώ τώρα νόμος είναι να εξαλειφθούν από προσώπου γης οι Αμαληκίται. Γι'αυτό και τιμωρεί ο Θεός τον Σαούλ, με θάνατο, εφονεύθη ο Σαούλ, επειδή ακριβώς παρέβη την εντολήν αυτή του Θεού, να εξολοθρεύσει τους Αμαληκίτας. 

   Καταλάβατε, λοιπόν, τι θα πει απολυτοποίησις ενός πράγματος, μιας υποθέσεως, ενός νόμου. Είναι σοβαρό, είναι πάρα πολύ σοβαρό. Και το σπουδαίον είναι ότι το αμάρτημα των Εβραίων ήταν ότι απολυτοποιούσαν κάτι που ήταν σχετικό και σχετικοποιούσαν κάτι που ήταν απόλυτο. Αυτό ήταν το βαρύ τους αμάρτημα. Γι’ αυτό οι διατάξεις, τα εντάλματα των ραββίνων -εντάλματα, από εντολή, αλλά των ραββίνων, που έκαναν την ερμηνεία του νόμου, έφθαναν εις τον αριθμόν τέσσερις χιλιάδες(4.000). Το ακούτε; Τέσσερις χιλιάδες εντάλματα, εντολές, διαταγές. Και ήσαν γεμάτες αυτές οι εντολές των Εβραίων από θέσεις που τελικά καταργούσαν, έφθαναν να καταργήσουν τις εντολές του Θεού. Περίεργο.

   Γι'αυτό ο Κύριος τούς είπε: «Ἀφέντες τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, κρατεῖτε τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων». Εκείνα τα οποία διδάσκουν οι άνθρωποι. Να σας πω μία δική μας, τρέχουσα, τώρα την θυμήθηκα, να σας το πω. Ο Θεός λέει να πηγαίνομε στην Εκκλησία κάθε Κυριακή. Εσύ πενθείς και δεν πηγαίνεις την Κυριακή στην Εκκλησία, ένα χρόνο, τρία χρόνια, επτά χρόνια…· γιατί πενθείς. Δηλαδή τι κάνεις; Εκδικείσαι τον Θεόν που πήρε ένα σου πρόσωπο αγαπημένο από την οικογένεια; Γι’ αυτό δεν πηγαίνεις στην Εκκλησία; Τι κάνεις εδώ; Απολυτοποιείς τα πράγματα.

   Έτσι τώρα, αγαπητοί μου, και με την αργία του Σαββάτου. Την απολυτοποιούν και την θέτουν, όπως σας είπα, πιο πάνω από τον άνθρωπο και μάλιστα πιο πάνω από τον Θεάνθρωπον, τον Ιησούν Χριστόν. «Μπα! Είναι πονηρός», λέει, «άνθρωπος, είναι αμαρτωλός! Διότι δεν τηρεί, δεν φυλάττει την εντολή της αργίας». Έτσι απαντάει ο Κύριος κάτι που είναι καταπληκτικό: «Τὸ Σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διά τό Σάββατον». Δεν μπορείς να πάρεις κριτήριο την εντολήν. Κριτήριο θα πάρεις τον άνθρωπο και την σωτηρία του. Και λέγει εδώ ότι το Σάββατον έγινε δια τον άνθρωπον· να υπηρετήσει τον άνθρωπον. Και δεν έγινε ο άνθρωπος για την εντολή, για την αργία του Σαββάτου. Αυτό είναι μεγάλο πράγμα. Αυτό απλώνεται πολύ.

   Παράδειγμα: Δεν έγινε ο άνθρωπος για την τέχνη, τις καλές τέχνες, αλλά έγινε η τέχνη δια τον άνθρωπον. Δεν έγινε ο άνθρωπος δια τον πολιτισμόν. Αλλά ο πολιτισμός έγινε δια τον άνθρωπον. Υπηρετεί τον άνθρωπον; Καλώς. Δεν τον υπηρετεί; Μην απολυτοποιείς την επιστήμην. Μην απολυτοποιείς τον πολιτισμόν. Μην απολυτοποιείς την τέχνην και λες : «Α, η τέχνη… Οφείλεις να σεβαστείς εσύ ο άνθρωπος, να γίνεις υπηρέτης της, δούλος της». Αυτό λέγεται απολυτοποίησις. Είναι πολύ κακό πράγμα. 

   Γι΄αυτό ο Κύριος που είπε αυτόν τον θαυμάσιον (λόγον) «Τὸ Σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διά τό Σάββατον». Και βγάζει το συμπέρασμα ο Κύριος και λέγει: «Ὥστε Κύριος ἐστὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ Σαββάτου». Συνεπώς, «αφού εγώ ο άνθρωπος, Εγώ ο Θεάνθρωπος νομοθετώ, είμαι Κύριος και του Σαββάτου. Μπορώ να το τροποποιήσω όπως κρίνω, όπως θέλω». Είναι καταπληκτικό, αγαπητοί μου.

   Κάποτε ρώτησαν τον Κύριον- ποιοι άλλοι; Οι γνωστοί μας κριτικάρηδες Φαρισαίοι· που ήσαν έτοιμοι πάντα να κατηγορήσουν, «Εἰ ἔξεστι τοῖς Σάββασιν θεραπεύειν;». Εάν μπορεί κανείς, εάν επιτρέπεται, να θεραπεύει την ημέρα του Σαββάτου. Και ο Κύριος απάντησε: «Αν ένα πρόβατό σας πέσει», λέγει, «μέσα σε ένα λάκκο, πέσει στο πηγάδι, δεν θα πάτε να το βγάλετε από τον λάκκο, από το πηγάδι και να το σώσετε το πρόβατο; Πόσο περισσότερο θα πρέπει να αγαθοεργήσομε για έναν άνθρωπο την ημέρα του Σαββάτου;». Δηλαδή την ημέρα της αργίας. «Ὥστε», λέει ο Κύριος, «ἔξεστι τοῖς Σάββασιν καλῶς ποιεῖν». «Ώστε, λοιπόν, επιτρέπεται», λέει, «την ημέρα της αργίας καλώς να πράξομε, να αγαθοεργήσομε». 

   Πώς, λοιπόν, τίθεται το ερώτημα, νοείται η αργία του Σαββάτου, δηλαδή η αργία της εβδόμης ημέρας, κατά την Καινήν Διαθήκην; Πώς νοείται; Αυτό μας ενδιαφέρει τώρα εμάς πάρα πολύ. Είδαμε το ιστορικόν μέρος. Θα δούμε τώρα πώς θα δούμε αυτήν την εντολήν. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι, σου λέει, κάποτε ένας μακαρίτης μου ΄λεγε, ήταν επαγγελματίας, χειρώνακτας, του λέω «Μη δουλεύετε την Κυριακή, να πάτε στην Εκκλησία». «Α! –έτσι έκανε το χέρι- Α! Η εργασία είναι ιερόν πράγμα». Κι αυτός απολυτοποιούσε την εργασία. Και δεν πήγαινε στην Εκκλησία. Μας ενδιαφέρει, αγαπητοί. Μας ενδιαφέρει πολύ, για να δούμε πώς θα χρησιμοποιήσομε μίαν αργία και ειδικότερα την αργία της εβδόμης ημέρας. 

   Απαντούν οι Πατέρες: Είναι από τις Αποστολικές Διαταγές αυτό που σας λέω, από το δεύτερο βιβλίο: «Γίνωσκε δημιουργίαν Θεοῦ διάφορον, ἀρχὴν λαβοῦσα διὰ Χριστοῦ (:Η αρχή της Δημιουργίας έγινε με τον Χριστόν, τον Θεόν Λόγον, την Ενυπόστατον Σοφίαν) καὶ σαββατιεῖς διά τον παυσάμενον μὲν τοῦ ποιεῖν, οὐ παυσάμενον δὲ τοῦ προνοεῖν» -σαββατιῶ, «σαββατίζω» θα πει «αναπαύομαι», «καταπαύω, δεν κάνω εργασίαν». «Για Εκείνον ο Οποίος έπαυσε να δημιουργεί». «Καὶ ὁ Θεός», λέει, «ἀνεπαύθη, ἐσαββάτισε τὴν ἑβδόμην ἡμέραν, μηδὲν ποιῶν». «Δεν έκανε τίποτε άλλο». «Ἀλλὰ οὐ παυσάμενον δὲ τοῦ προνοεῖν». «Δεν έπαυσε όμως ο Θεός από του να προνοεί δια την Δημιουργία Του».

   Γι’ αυτό ο Χριστός είπε, όταν Τον κατηγόρησαν: «Ὁ Πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται «Ἓως ἄρτι». «Έως τώρα ο Πατέρας μου εργάζεται». Μα δεν έπαυσε; Δεν κάνει κάτι καινούριο. Από πού κάτι καινούριο; Είτε εκ του μηδενός, είτε εκ του είναι. Να διαμορφώσει κάτι. Αλλά φροντίζει ο Θεός, προνοεί ο Θεός για ολόκληρη την Δημιουργία Του. Κι αυτό βεβαίως είναι έργον. Συνεπώς· «ο Πατήρ μου έως τώρα εργάζεται. Εργάζεται την δική σας την σωτηρία. Εργάστηκε την δική μου την Ενανθρώπηση. Και ήρθε να σώσει εσάς τους ανθρώπους. Εργασία είναι. Ο Πατήρ μου λοιπόν έως άρτι εργάζεται, κἀγὼ ἐργάζομαι», λέει ο Χριστός, «κι Εγώ εργάζομαι». 

   Και βλέπομε στη συνέχεια, μας λένε οι Αποστολικές Διαταγές, «σαββατισμὸν μελέτης νόμων, οὐ χειρῶν ἀργίαν -Ω τι ωραίο που είναι αυτό! «Σαββατίζω», αναπαύομαι, σταματάω από τις δουλειές μου, για να μελετήσω τον νόμο του Θεού, τον λόγο του Θεού. «Μελέτης νόμων». Κι εδώ προσθέτει: «Οὐ χειρῶν ἀργίαν». Δεν σημαίνει ότι θα βάλω σε αργία τα χέρια μου, θα τα ‘χω ακίνητα. Μπορώ να μαγειρέψω, θα στρώσω το κρεβάτι μου. Οι νοικοκυρές πριν φύγουν από το σπίτι, αν υποτεθεί ότι θα δεχθούν επισκέψεις μετά την Εκκλησία, ε, μπορούν να κάνουν ένα γρήγορο σκούπισμα, δεν χάλασε ο κόσμος. Θα ράψω ένα κουμπί. Μπορεί να μην βάλω βέβαια μπουγάδα εκείνη την ημέρα, αναμφισβήτητα. Μπορεί βέβαια να μην ξεσηκώσω όλο το σπίτι να κάνω καθαριότητα. Κάτι, πρόχειρα. Αναμφισβήτητα. Εδώ δε, απηγορεύετο και να περπατήσουνε παραπάνω από τα δύο μίλια! Παραπάνω από τα δύο μίλια απηγορεύετο να περπατήσουν. Δεν μπορούσαν να πάνε πιο πέρα. Ήτανε πάρα πολλά εκείνα τα οποία αφορούσαν στην αργία.

   Και συνεχίζουν οι Αποστολικές Διαταγές: «Οὐ χειρῶν ἀργίαν». Είδατε; Πολύ σημαντικό. Δεν είναι η αργία των χειρών. Αρκεί να σας πω ότι πολλοί μου λένε εμένα: «Μπορώ την Κυριακή, δεν έχω τίποτε άλλο να κάνω, μπορώ να πλέξω;», μου λένε οι γυναίκες. «Μπορώ να κεντήσω;». Και λέω: «Ναι». Ένας γέροντας στην έρημο, είναι στο Γεροντικό αυτό γραμμένο, έβαζε λίγη εργασία στα χέρια των υποτακτικών του και του είπαν άλλοι: «Μα είναι Κυριακή». Κι εκείνος είπε: «Είναι προτιμότερο κάποια εργασία να κάνουν, αρκεί να μην είναι βιοποριστική, παρά να είναι αργοί και να βγαίνουν, να συζητούν και να κουτσομπολεύουν». Βλέπετε πώς κατανοείται η αργία της εβδόμης ημέρας ή μία αργία· «πᾶσαν ἔκνομον ἐπιθυμίαν ἀπῶσαι (:να απώσεις, να διώξεις κάθε παράνομη, ἔκνομον επιθυμία. Να κάνεις κάτι βρώμικο), πᾶσαν λύμην τὴν ἐπὶ διαφθορᾷ ἀνθρώπων (:Πρόσεξε, μην κάνεις κάτι που να καταστρέψει τον άλλον άνθρωπον), πᾶσαν ὀργήν (:Άπωσέ τα αυτά. Διώξ’ τα την ημέρα της αργίας)».

   Ακόμη μας λένε οι Αποστολικές Διαταγές στο έβδομο βιβλίο: «Νόμον αὐτοῖς ἐδωρήσω δέκα λογίων» -Εδώ είναι υπό τύπον προσευχής. Παίρνω ένα μικρό απόσπασμα: «Εσύ, Κύριε, έδωσες, εδώρησες… σε ποιον; Στον λαό Σου, εις τους Εβραίους, ‘’δέκα λογίων’’- δηλαδή οι 10 νόμοι- σαββατίζειν ἐνετείλω(:και παρήγγειλες να σαββατίζουν, να έχουν μίαν αργίαν. Είναι η τετάρτη, σας είπα, εντολή), οὐ πρόφασιν ἀργίας διδούς (:μη δίδοντας πρόφασιν αργίας. Και να λένε… «Τι μπορώ να κάνω; Και τίποτα δεν θα κάνω». Όχι πρόφασιν αργίας) ἀλλ’ ἀφορμὴν εὐσεβείας (:Είπες για την αργία, για να δώσεις την αφορμήν της ευσεβείας. Τι θα πει αυτό; Ποια είναι η αφορμή της ευσεβείας;) εἰς γνῶσιν τῆς σῆς δυνάμεως (:να γνωρίσουν την δική Σου δύναμη, το δικό Σου το μεγαλείον), εἰς κώλυσιν κακῶν (:να γνωρίσουν ότι πρέπει να εμποδίζονται από την διάπραξιν κάθε κακού πράγματος), διδασκαλίας χάριν(:ν’ ακούσουν λόγο Θεού. Εδώ σήμερα εσείς ήρθατε στην Εκκλησία να ακούσετε λόγο Θεού, ήρθατε να λειτουργηθείτε. Αυτό είναι εργασία. Δεν είναι χειρωνακτική, αλλά είναι εργασία). Τούτου χάριν πᾶν σάββατον ἐπέτρεψας ἀργεῖν (:γι’ αυτόν τον λόγο επέτρεψες να αργούν από δουλειές χειρωνακτικές, βιοποριστικές, για να μπορούν να επιδοθούν στη γνώση τη δική Σου, να ακούσουν τον λόγο τον δικό Σου). Σάββατον γὰρ ἐστὶν κατάπαυσις δημιουργίας (:διότι το Σάββατο είναι η κατάπαυσις, το σταμάτημα της Δημιουργίας),τελείωσις κόσμου(:η ολοκλήρωση του κόσμου) νόμων ζήτησις(:είναι η μελέτη του νόμου), αἶνος εἰς τὸν Θεὸν εὐχάριστος(:να δώσεις ευχαριστίαν, δοξολογία στον Θεό). Ὧν ἁπάντων ἡ Κυριακὴ προέχουσα -επειδή είμεθα εις την Καινή Διαθήκη που- πάνω απ’ όλα στέκεται η αργία της Κυριακής)».

   Εδώ μια μικρή παρένθεση να σας πω ότι η Εκκλησία μας είχε, αγαπητοί μου, καθιερώσει το πενθήμερον· και το Σάββατο και την Κυριακή, μόνο και μόνο για να ακούμε, λέγει, τον λόγο του Θεού, να λειτουργούνται κι εκείνοι που ηργάζοντο στα χωράφια, οι υπηρέται, δούλοι κ.λπ.

   Σκοπός, λοιπόν, γνώσεως, «οὐκ ἀργίας ἕνεκεν», εδόθη το Σάββατον. «Και ο Θεός», λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, «νομοθετεί την αργίαν του Σαββάτου, για να σταματήσει την μανία του εμπορικού κέρδους». «Να πάω να δουλέψω, για να βγάλω λεφτά». Και λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Τὸ Σάββατον ἐδόθη αὐτοῖς (:δόθηκε στους Ιουδαίους) τοῦ καταπαῦσαι τὴν φιλοχρήματον αὐτῶν ἐπιθυμίαν (:για να σταματήσει την φιλοχρήματό τους επιθυμία)».

   Πρέπει, ακόμη, το Σάββατο να υπάρχει αργία της πονηρίας. Να μην κάνομε κάτι κακό. Είναι η μέρα που θα προσευχηθούμε όλοι μαζί στον ναό· που θα τελέσομε την αναίμακτον λατρείαν· που θα δοξάσομε τον Θεό για όλες Του τις ευεργεσίες· που θα επισκεφθούμε τους ασθενείς· που θα ακούσομε τον λόγο του Θεού· που θα ευεργετήσομε· που θα αναπαυθούμε, ακόμη και από τα έργα της εβδομάδος να ξεκουραστούμε. Γιατί όχι;

   Γι'αυτό γράφει ο άγιος Ιγνάτιος στους Μαγνησιείς: «Μηκέτι σαββατίζομεν ἰουδαϊκῶς καὶ ἀργίας χαίροντες». «Μη σαββατίζομε όπως εσαββάτιζαν οι Ιουδαίοι». Αλλά χριστιανικά. Γιατί αλλιώτικα, μια αργία με πολλές αμαρτίες, ο Θεός δεν την θέλει. Γι'αυτό λέγει δια του Ησαΐου: «Τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰ σάββατα καὶ ἡμέραν μεγάλην οὐκ ἀνέχομαι (:Δεν ανέχομαι. -Ο Θεός νομοθετεί την αργία, ο Θεός λέγει: «Δεν ανέχομαι την αργία σας»). Γιατί; «Λούσασθε καί καθαροί γίνεσθε· μάθετε καλόν ποιεῖν(:Μάθετε να είσαστε αγαθοεργοί άνθρωποι, καθαροί. Τότε θα δεχθώ τις αργίες)». Σήμερα, το διήμερον, Σάββατο και Κυριακή που έχομε, αγαπητοί, το σπαταλούμε στην ποικίλη αμαρτία. Φεύγομε από το σπίτι μας χωρίς εκκλησιασμό, χωρίς ακρόαση του λόγου του Θεού, χωρίς μελέτη του λόγου του Θεού, χωρίς αγαθοεργίες. Θέλετε; Γι'αυτό και τα πολλά δυστυχήματα το σαββατοκύριακο. Ο Θεός δεν ευλογεί και συνεπώς δεν προστατεύει.

   Μας λέγει ο Ψαλμωδός, 120ός: «Ἀπὸ παντὸς κακοῦ, φυλάξει τὴν ψυχήν σου ὁ Κύριος. Κύριος φυλάξει τὴν εἴσοδόν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος (:Θα σε φυλάξει στο έμπα σου και το έβγα σου. Μπήκες βγήκες, θα σε φυλάξει)». Με έναν όρον όμως: «Μὴ δῴης εἰς σάλον τὸν πόδα σου, μηδὲ νυστάξῃ ὁ φυλάσσων σε». Δεν θα νυστάξει. Δηλαδή θα είναι ξυπνητός ο Κύριος να σε προστατέψει. Πότε; Όταν δεν δώσεις το πόδι σου στον σάλον. «Σάλος» τι είναι; Κάτι που γλυστράει. Και γλυστράει πάντοτε η αμαρτία. Τότε πράγματι θα σε φυλάξει ο Κύριος.

   Αγαπητοί, πρέπει να αλλάξομε αντίληψη για την αργία της εβδόμης ημέρας, που είναι η Κυριακή. Η καθ’ ημάς Κυριακή, ημέρα του Κυρίου. Λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος ότι η Κυριακή ως αργία είναι τύπος της Βασιλείας του Θεού. Στην Βασιλεία του Θεού δεν θα έχομε πλέον έργον, έξω από την δοξολόγηση του Χριστού, του Θεού. Ακόμη είναι τύπος της αιωνίου αναπαύσεως των αγίων· όπως λέγει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας. Τέλος, είναι τύπος της χριστιανικής ζωής, όπως λέγει ένας εκκλησιαστικός συγγραφεύς, που καταπαύομε από την αμαρτία και το κοσμικό φρόνημα. Και λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Ἡ τοῦ Σαββάτου προσηγορία κατάπαυσιν ἐβραϊκῶς σημαίνουσαν». Τι σημαίνει η ονομασία «Σάββατον»; Κατάπαυσις! Θα σταματήσουμε. Από τα μεν δια να επιδοθούμε στα δε· από τα υλικά να επιδοθούμε εις τα πνευματικά.

   Αυτή είναι η ορθή έννοια, αγαπητοί μου, της αργίας, όπως την θέλει ο Θεός και όπως την ευλογεί ο Θεός.

637η ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_25.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Οι εορτές και τα πανηγύρια που μισεί ο Θεός.

†.«...Πράγματι ἀγαπητοί μου σημειώνει ὁ Ἀμώς στό ὄγδοο κεφάλαιο τά ἐξῆς: καὶ μεταστρέψω (τά λέει ὁ Θεός διά τοῦ προφήτου) τὰς ἑορτὰς ὑμῶν εἰς πένθος καὶ πάσας τὰς ὠδὰς ὑμῶν εἰς θρῆνον (Αμ 8, 10) καί ὅλα τά τραγούδια σας σέ θρῆνο. Ἀλλά γιατί; γιατί τό κάνει αὐτό ὁ Θεός; Γιατί τά πανηγύρια καί οἱ γιορτές γίνονται πολλάκις ἀφορμή-αἰτία πολλῶν κακῶν. Καί ἐπειδή μιλᾶμε παράλληλα δηλαδή ἐκεῖνα τά ὁποῖα λέει ὁ Θεός γιά τό λαό του καί βλέπουμε ἐμεῖς παραλλήλως τόν ἑαυτόν μας ὡς Καινή πιά Διαθήκη, θά εἶχα νά σᾶς πῶ ὅτι τά πανηγύρια μας καί οἱ ἑορτές μας πράγματι γίνονται ἀφορμή πολλῶν-πολλῶν ἁμαρτιῶν. Τί θέλετε μεθύσια; πορνεῖες; ἁμαρτωλά φαγοπότια; Πᾶρτε μόνο, τί νά σᾶς πῶ, νά σᾶς πῶ γιά τό Πάσχα; Πόσο βεβηλώνουμε τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα; Μεθᾶμε … μή χειρότερα! … πορνεῖες κτλ. Νά σᾶς πῶ γιά τήν Καθαρή Δευτέρα, πού εἶναι ἡ πιό βρώμικη Δευτέρα τοῦ ἔτους; Πόσα πράγματα γίνονται αὐτήν τήν Καθαρή Δευτέρα! Ἀκόμη βλέπετε τόν καρνάβαλο νά συνεχίζει καί τήν Καθαρή Δευτέρα. Ὁπότε δέν πάει κανείς παρά νά διασκεδάσει νά γλεντήσει. Καί ὅμως ἡ ἡμέρα αὐτή εἶναι ἡ πρώτη μέρα μιᾶς περισυλλογῆς. Πιστεύω ὅτι ἔχετε βρεθεῖ ἐκκλησία Κυριακή ἀπόγευμα τῆς Τυρινῆς πού ν’ ἀκούσει κανείς ἐκεῖνα τά ὡραῖα τροπάρια τά κατανυκτικά πού ἔρχονται νά βοηθήσουν τόν ἄνθρωπο ἀκριβῶς ν’ ἀρχίσει νά μαζεύει τόν ἑαυτό του ὥστε νά βοηθηθεῖ γιά νά φτάσει σωστά ἕως τό Πάσχα. Καί ὅμως ἐκείνη τήν Κυριακή τῆς Τυρινῆς τί καρνάβαλοι γίνονται καί τί ἀσωτεῖες! Καί ἡ Καθαρά Δευτέρα εἶναι προέκτασις τῆς Κυριακῆς. Οἱ Κυριακές μετά. Ὅλες οἱ Κυριακές εἶναι βρώμικες. Διότι οἱ ἄνθρωποι δέν ἐργάζονται καί τότε ἐκδηλώνουν τόν ἁμαρτωλότερο ἑαυτό τους. Καί οἱ μεγάλες γιορτές τό ἴδιο. Χριστούγεννα, Πάσχα ὅπως σᾶς εἶπα, τῆς Παναγίας καί βέβαια γιορτές καί Ἁγίων. Πάλι μεθύσια, πάλι φαγοπότια, πάλι πολλές-πολλές ἁμαρτίες. 

   Γι’ αὐτό λέει ὁ Θεός στόν Ἀμώς : μεμίσηκα, ἀπῶσμαι ἑορτὰς ὑμῶν καὶ οὐ μὴ ὀσφρανθῶ θυσίας ἐν ταῖς πανηγύρεσιν ὑμῶν·(Αμ 5, 21)  Ἔχω μισήσει τίς ἑορτές σας, τίς ἀπωθῶ τίς ἑορτές σας, δέν τίς θέλω νά τίς βλέπω καί δέν θά ὀσφρανθῶ (μία ἀνθρωπομορφική εἰκόνα) τίς θυσίες σας. Ὑποτίθεται ὅταν θυσιάζουμε ὁ Θεός ὀσφραίνεται τή μυρωδιά τῆς θυσίας καί εὐφραίνεται. Δηλαδή ὅπως ὀσφράνθηκε τή θυσία τοῦ Ἄβελ ἀλλά ὄχι τοῦ Κάϊν. Τί θά πεῖ ὀσφραίνεται; ὁ Θεός δέν ὀσφραίνεται, δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν τσίκνα θά λέγαμε τῆς θυσίας ἀλλά ἁπλούστατα δείχνει ὅτι εἶναι δεκτή ἡ θυσία σου κι ὁ Θεός χαίρεται γι’ αὐτό. Ἔ, λέει λοιπόν ἐδῶ, δέν θά ὀσφρανθῶ τίς θυσίες σας στά πανηγύρια σας. Κι ὁ Ἡσαΐας λέει κάτι ἀνάλογο. 

   Ἀκοῦστε τί λέγει στό πρῶτο κεφάλαιο.… τὰς νουμηνίας ὑμῶν Νουμηνία εἶναι ἡ πρωτομηνιά. Τότε οἱ Ἑβραῖοι γιόρταζαν τήν πρωτομηνιά. Σέ μᾶς ἔχει μείνει ἕνα ὑπόλειμμα νά κάνουμε τήν πρώτη τοῦ μηνός ἁγιασμό. καὶ τὰ σάββατα θά λέγαμε καθ’ ἡμᾶς τίς Κυριακές καὶ ἡμέραν μεγάλην ὅπως εἶναι οἱ γιορτές οὐκ ἀνέχομαι· … ἀργίαν … καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου·(Ησ 1, 13 - 14)  τήν ἀργία σας καί τίς γιορτές σας αὐτά τά μισεῖ ἡ ψυχή μου, λέγει ὁ Θεός.ἐγενήθητέ μοι εἰς πλησμονήν, μοῦ γίνατε σέ πλησμονή, δηλαδή ὅπως ἀλλοῦ (προσώχθισεν ἡ ψυχή μου)(Σοφ. Σειρ. 50, 25) δηλαδή σᾶς μπούχτισα. Αὐτό θά πεῖ προσωχθίζω-μπουχτίζω. Σᾶς μπούχτισα, δέν θέλω νά σᾶς βλέπω. Πρέπει ἀκόμη ἀγαπητοί μου νά προσθέσουμε στά καθ’ ἡμᾶς πανηγύρια, τά θρησκευτικά μας πανηγύρια καί κάτι πολύ φοβερό. Ὅτι ἀνακατεύουμε τό θρησκευτικό μέρος ἑνός πανηγυριοῦ μέ εἰδωλολατρικές συνήθειες πού ἀκόμη φαίνεται δέν τίς ἔχουμε ξεχάσει. Μάλιστα θά λέγαμε τελευταῖα χρόνια θεωρήθηκε τουριστικό ἐνδιαφέρον ὅταν γίνεται μιά θρησκευτική γιορτή νά ἀναβιώνουν προχριστιανικά ἔθιμα, εἰδωλολατρικά ἔθιμα, τά ὁποῖα ἄν θέλετε προκειμένου νά ἀναβιώσουν χρηματοδοτοῦνται κι ἀπό τόν τουρισμό. Τί νά ἀναφέρω! Τί νά ἀναφέρω; Βλέπετε ἀναφέρονται πολλές φορές δηλαδή τίς ἀκούει κανείς σέ εἰδήσεις, σέ εἰδικές ὁμιλίες, σέ ἔντυπα ὅτι στό τάδε χωριό ἀναβίωσε ἐκεῖνο τό ἔθιμο, τό ὁποῖο νά εἶναι εἰδωλολατρικό κ.ο.κ. Μά ποῦ πᾶμε; Ἐδῶ τί κάνουμε; Ἀφοῦ θά λειτουργήσουμε τήν Κυριακή ἤ τή γιορτή στήν ἐκκλησία μετά θά μετέλθουμε καί τό εἰδωλολατρικό στοιχεῖο, τό ἔθιμο. Νά πρόχειρα νά σᾶς πῶ πάρετε 21 Μαΐου πού ἔχουμε τή γιορτή τῶν Ἁγίων Κων/νου καί Ἐλένης, γίνεται ἡ λειτουργία … ποῦ; στή Χαλκιδική, τό γνωρίζετε. Καί σ’ ἕναν ἄλλο τόπο γίνεται πάλι, στή Μακεδονία. Καί ἐκεῖ ἔχουμε τά ἀναστενάρια, τά ὁποῖα εἶναι εἰδωλολατρικά, εἶναι δαιμονικά. Ἄν ἔχουμε αὐτήν τήν ἀκαΐα (δέν καίονται τά πόδια) ὀφείλεται σέ καθαρά δαιμονική ἐνέργεια. Καί βλέπετε συνδυασμός τῆς Χριστιανικῆς γιορτῆς μέ πράγματα τά ὁποῖα εἶναι εἰδωλολατρικά. Λέμε … ὅτι ἀπειλεῖται ἡ Μακεδονία μας. Τό μας γιατί τό λένε καί τό λένε … μας. Ναί, ναί μας, δική μας, ναί. Δέ ρώτησε κανείς ἄραγε γιατί; Βλέπετε πώς ἀπειλεῖ ὁ Θεός. Γιατί ἐπιμένουμε, ἐνῶ ὁ οἰκεῖος ἐπίσκοπος ἔχει ἐπανειλημμένως τονίσει ὅτι εἶναι εἰδωλολατρικό αὐτό τό ἔθιμο καί δέν πρέπει νά ἀνακατεύεται μέ τήν ἑορτή τῶν Ἁγίων Κων/νου καί Ἐλένης ἀλλά βλέπετε τό λόγο τόν ἔχει καί ὁ τουρισμός, νά βγάλουμε λεφτά. Ὅλα τά ἔχουμε μετατρέψει σέ χρήματα. Καί τά ὅσια καί τά ἱερά. Ναί, ἀλλά κάποτε ὅμως ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. 
        Θυμηθεῖτε τόν καρνάβαλο πού ἔκανα ἤδη μνεία ὅταν γίνεται καί μάλιστα σᾶς εἶπα ξεκινάει ἡ Μεγάλη Σαρακοστή καί γίνεται. Ἐκεῖνοι πού μεταμφιέζονται ἀπόκριες… τί ἀντιφατικοί πού εἴμαστε τί σχιζοφρενικοί εἴμαστε; Λέμε ὄχι πιά κρέας γιατί αὐτό θά πεῖ Ἀπό-κρεω, ὄχι πιά κρέας κι ἀπ’ τήν ἄλλη μεριά βεβαίως τρῶμε κρέας, δέν σταματάει τό κρέας καί συνεχίζουμε νά κάνουμε ὅλες αὐτές τίς ἀσχημίες. Ἐκεῖνοι δέ πού μεταμφιέζονται -παντοῦ δέν εἶναι ἀνάγκη νά πᾶμε στήν Πάτρα καί δέν ξέρω ποῦ ἀλλοῦ νά πᾶμε πού κάνουνε καρνάβαλο, σέ κάθε πόλη καί σέ κάθε χωριό- ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ντύνονται μασκαράδες, αὐτοί οἱ ἄνθρωποι τί ἐκτοξεύουν; Ἐκεῖνα πού δέ μποροῦμε νά ποῦμε ὅταν ἔχουμε τό πρόσωπό μας … δέ μποροῦμε… αὐτά ὅλα τά λέμε ὅταν κρύψουμε τό πρόσωπό μας πίσω ἀπό μία μάσκα ἀπό ἕνα προσωπεῖο. Διότι δέν φοβᾶται τό πρόσωπό μας, φοράει τό προσωπεῖο του καί λέγονται ἀνήκουστα πράγματα, ἀνήκουστα! ὅλα αὐτά τά θέλει ὁ Θεός; 

     Ἀκόμη ἔχουμε ἀντικαταστήσει τίς χριστιανικές μας γιορτές (γιά ν’ ἀπαντήσω μ’ αὐτό καί σέ μία ἀπορία πού εἴχατε σημειώσει) μέ ἄλλες γιορτές. Ἔχουμε τή γιορτή τοῦ κερασιοῦ, τή γιορτή τοῦ καστάνου, τή γιορτή τῶν ἀνθέων, τή γιορτή τοῦ κρασιοῦ κ.ο.κ. Πάλι κι ἐδῶ μπαίνει τό θέμα τουρισμός. Νἄχουμε κίνηση. Δηλαδή τά ξεπουλᾶμε ὅλα μ’ ἄλλα λόγια. Ἀλλά ἐκεῖνοι πού καθιερώνουν ὅμως αὐτές τίς γιορτές ἔχουνε γνώση τοῦ πράγματος. Δέν γίνεται ἀσυνειδήτως! Ποῦ εἶναι αὐτή ἡ γνῶσις; Ἁπλούστατα, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί εἶναι πιό εἰδωλολάτρες, καί οἱ ἄνθρωποι αὐτοί παρακαλῶ θεσπίζουν αὐτές τίς γιορτές πολύ ἀθῶα ἐν ὀνόματι τοῦ τουρισμοῦ καί τῆς ἐμπορικότητας ἐνῶ στήν πραγματικότητα θέλουν νά ξηλώσουνε τίς γιορτές τοῦ χριστιανικοῦ ἑορτολογίου. Ἀλλά καί αὐτό ἔχει προφητευθεῖ ὅταν λέει ὁ ψαλμωδός (73ος) πού λένε οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου τούτου: δεῦτε καὶ καταπαύσωμεν πάσας τὰς ἑορτὰς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τῆς γῆς. Ἐλᾶτε λέγει νά σταματήσουμε ὅλες τίς γιορτές τοῦ Θεοῦ πού γίνονται πάνω στή γῆ. Εἴδατε; Ἐλᾶτε νά τίς σβήσουμε νά τίς ἐξαφανίσουμε νά μή γίνεται μνεία τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ.

  Θυμᾶμαι … μάλιστα μπορεῖ νά πεῖ κανείς ὅτι ὁ Θεός ἐπιτρέπει ὅταν ἔτσι σκεφτόμαστε νά μήν μποροῦμε νά γιορτάσουμε καί μία γιορτή κάτω ἀπό συνθῆκες δυσάρεστες. Τί εἶπε ἐδῶ ὁ Θεός; ἐξιλασμὸς ἥξει καὶ ζητήσει εἰρήνην, (ὁ λαός) καὶ οὐκ ἔσται. Δέν θά ὑπάρχει. Γιατί; Οὔτε ναός, οὔτε θυσιαστήριον. Θυμᾶμαι ἀγαπητοί μου ὅσο κρατοῦσε ἡ Γερμανική κατοχή, βέβαια τό Πάσχα τό γιορτάζαμε ὄχι τή νύχτα ἀλλά τό πρωΐ. Δέν μπορούσαμε τή νύχτα νά βγοῦμε ἔξω, ἀπηγορεύετο ἡ κυκλοφορία, ὅπως ἀπηγορεύετο καί ὁ φωτισμός. Δηλαδή εἴχαμε συσκότιση, θά τό ἐνθυμεῖσθε. Σέ κάποιο Πάσχα θυμᾶμαι ἕνα πρωΐ οἱ δικοί μου εἴχανε φύγει γιά τήν ἐκκλησία, ἐγώ εἶχα μείνει πίσω γιατί εἴχαμε κάποια ζῶα ἀπ’ τά ὁποῖα ζούσαμε καί μόλις πῆγα ν’ ἀνοίξω τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ γίνεται ἕνας βομβαρδισμός … ἀνελέητος! ἔτσι μόλις ἄνοιξα τήν πόρτα. Τήν ξανακλείνω τήν πόρτα … ποῦ νά βγεῖς ἔξω! Ποῦ νά βγεῖς ἔξω! Θά λέγαμε λοιπόν, οὔτε τή γιορτή τοῦ Πάσχα μπορούσαμε νά γιορτάσουμε...»

Απόσπασμα απο την 9η ομιλία στην κατηγορία: « Προφήτης Ἰεζεκιήλ ».

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας : " Προφήτης Ἰεζεκιήλ " εδώ ⬇️ http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/profhths-iezekihl
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40rYCvQAaEKgRm5S_8-ljYC9

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Προφήτης Ἰεζεκιήλ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1615nG0lxKte2lEnruH9hKxm3-42wJkak/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Προφήτης Ἰεζεκιήλ».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40o5aLmYdm0GcpIJaSKRqob5

🔸📜 Απομαγνητοφωνημενες ομιλίες της σειράς «Προφήτης Ἰεζεκιήλ».
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82%20%0A%20%E1%BC%B8%CE%B5%CE%B6%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%AE%CE%BB.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.