Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Τό γεγονός τῆς Ἑορτῆς καί τά ἐξ αὐτοῦ συμπεράσματα.

†.Την θεόπαιδα Παρθένον καί Θεοτόκον ἐν ναῷ Κυρίου προσαγομένην εὐσεβῶς ἀνευφημήσωμεν…

Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας γιορτάζει την Είσοδον της Υπεραγίας Θεοτόκου εις τον ναόν του Σολομώντος, εις τα Άγια των Αγίων. Είναι γνωστό ότι οι γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, Ιωακείμ και Άννα, ήσαν στείροι. Δηλαδή δεν έκαναν παιδιά. Και είχαν φθάσει σε μία προχωρημένη ηλικία, και παιδί δεν είχαν. Επειδή δε εθεωρείτο όνειδος, κυρίως εις την γυναίκα που δεν έκανε παιδιά, γι’ αυτό τον λόγο νυχθημερόν παρακαλούσαν τον Κύριο να τους δώσει ένα παιδί. Και ο Κύριος εισήκουσε την προσευχή τους. Και τους έδωκε ένα κορίτσι. Την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Και στις προσευχές τους μέσα, είχαν τάξει εις τον Θεόν να προσφέρουν το παιδί εις τον ναόν. Ό,τι δηλαδή είχε κάνει παλιότερα η Άννα, η γυναίκα του Ελκανά, η δεύτερη γυναίκα του Ελκανά, που δεν είχε παιδιά, κι εκεί παρακαλούσε τον Θεό, στον ναό να της δώσει παιδί. Διότι η άλλη γυναίκα είχε πολλά παιδιά, και ησθάνετο πολύ δύσκολα, ησθάνετο όνειδος, όπως σας είπα, ντροπή· γι’ αυτόν τον λόγο, παρακαλούσε θερμά τον Θεό, και είπε: «Θεέ μου, δώσε μου ένα παιδί, και θα Σου το αφιερώσω». Και πράγματι, έκανε τον Σαμουήλ. Και τριών ετών τον έφερε εις τον ναόν και τον αφιέρωσε τότε επί αρχιερέως Ηλί. Και έμενε εις τον ναόν. Εκεί εκοιμάτο, εκεί έτρωγε, εκεί έμενε ο Σαμουήλ.

Έτσι, το ίδιο συνέβη και με την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Οι γονείς της, ο Ιωακείμ και η Άννα, θερμά παρεκάλεσαν να τους δώσει παιδί, και αν τους έδινε, θα το αφιέρωναν στον Θεό. Και πράγματι, όταν εγεννήθη το παιδί τους, η Μαρία, την απεγαλάκτισαν, διότι έτσι εσυνηθίζετο τότε, εις ηλικίαν τριών ετών. Και μόλις απεγαλακτίσθη, δηλαδή έκοψαν το γάλα το μητρικό, προσέφεραν το μικρό παιδάκι εις τον ναόν. Και οι ιερείς οδήγησαν το κοριτσάκι αυτό, των τριών ετών, την τριετίζουσα Μαρία, εις τα Άγια των Αγίων. Εκεί ουδείς εισήρχετο, ούτε ιερεύς, παρά μόνον ο αρχιερεύς, και αυτός μόνο μία φορά τον χρόνο! Και συνεπώς η παρουσία της Υπεραγίας Θεοτόκου ήτο κατ’ έμπνευση του Θεού να βρίσκεται εκεί, εις τα Άγια των Αγίων.

Το γεγονός αυτό που γιορτάζομε σήμερα, προβάλλεται και σε μας, αγαπητοί μου, με έναν έκτυπον τρόπον, που έρχεται να μας πει πολλά πράγματα. Ας δούμε μερικά σημεία απ’ αυτό το γεγονός που γιορτάζομε σήμερα, τι έχει σε μας να πει.

Προσέξτε ένα σημείο, ένα πρώτο σημείο. Ότι οι γονείς της Θεοτόκου, δεν έκαναν παιδιά, και προσηύχοντο διαρκώς εις τον Θεόν να τους δώσει παιδί. Συνεπώς η Υπεραγία Θεοτόκος ήτο καρπός των προσευχών των. Τίθεται το ερώτημα: Όταν παντρεύονται δύο άνθρωποι, κι αποφασίζουν να κάνουν παιδιά, τα παιδιά είναι καρπός επιθυμίας ή καρπός αγίου πόθου; Τι είναι από τα δυο; Είναι καρπός προσευχών, ή καρπός, ξαναλέγω, σαρκός; Όταν είπα «καρπός επιθυμίας», δεν εννοώ απλώς και μόνον, ασφαλώς και αυτό, το στοιχείον της σαρκικής επιθυμίας, αλλά εννοώ το εξής: γενικά της επιθυμίας των ανθρώπων, από κίνητρο και ελατήριο το «εγώ» των. Δηλαδή επιθυμώ να έχω παιδιά, γιατί θέλω να έχω παιδιά; Να δημιουργήσω απογόνους; Να δημιουργήσω μίαν προέκτασιν της υπάρξεώς μου, ώστε αν εγώ πεθάνω, να υπάρχω στο παιδί μου και στον εγγονό μου; Αυτό δε, το βλέπομε πολλάκις στο όνομα, όταν οι άνθρωποι διαπληκτίζονται, χαλούν τις καρδιές των, να βγάλουν οπωσδήποτε το δικό τους όνομα, και, βάζοντας το δικό τους όνομα, να θέλουν να απαθανατισθούν στο πρόσωπο του παιδιού των ,του εγγονού των, κ.ο.κ. Αυτό είναι φανερό, ότι το ελατήριο της επιθυμίας της δημιουργίας των παιδιών, είναι εγωιστικό. Μ΄αυτήν λοιπόν, την γενικήν έννοια, λέγω, τι είναι ένα παιδί, καρπός των προσευχών μας, καρπός αγίου πόθου ή καρπός μιας σαρκικής -γιατί όλα αυτά με μία λέξη, έτσι χαρακτηρίζονται- επιθυμίας;

Πάντως είναι παρατηρημένο και η Ιστορία αυτό το διδάσκει, η Ιστορία του Θεού, ότι γονείς που έκαναν παιδιά κατόπιν προσευχών, έκαναν άγια παιδιά. Έτσι κι ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, ήτο καρπός προσευχών. Γι’ αυτό αγαπητοί μου, όταν θα κάνουμε παιδιά, όταν θέλουμε να κάνουμε παιδιά, ιδίως το λέγω πιο πολύ στους νέους ανθρώπους, που θα ήθελαν να δημιουργήσουν και να φτιάξουν οικογένεια, δεν θα κάνουν την οικογένεια μόνο για να έχουν μία δική τους ψυχολογική άνεση ή και περαιτέρω άλλης φύσεως ανέσεις ή απλώς γιατί όπως λένε κατά τη συνήθη έκφραση «παντρευόμενος να μπει κανείς στο δρόμο του». Ποιο δρόμο; Ας το πούμε, τον κοινωνικόν δρόμον. Δηλαδή; Να, αυτό που κάνουν όλοι, θα το κάνουμε κι εμείς. Να μην διαφέρουμε από εκείνο που κάνουν οι άλλοι.

Στην πραγματικότητα την έννοια των πραγμάτων την χάνουμε. Θα πρέπει να αισθανόμαστε ότι είμεθα οικονόμοι μυστηρίων Θεού, όπως και οι ιερείς· και εδώ έχουμε το μυστήριο των παιδιών, τις αθάνατες ψυχές, που πρέπει να μυσταγωγήσουμε στον Θεό. Έτσι λοιπόν πρέπει να βλέπουμε το θέμα του γάμου και τη γέννηση των παιδιών. Το στριφογυρίζω πολλή ώρα στο μυαλό μου αν πρέπει να σας το πω, αλλά θα σας το πω, γιατί «οὐ βούλομαι σεμνότητι λόγων καλλωπίζεσθαι, ἀλλά σεμνούς ποιῆσαι τούς ἀκούοντας», όπως λέγει ο Μέγας Βασίλειος. Δηλαδή εκείνη η αχαρακτήριστος έκφρασις: «Το παιδί αυτό γεννήθηκε γιατί ξέφυγε!». Ε, όχι δα..! Όχι δα…Που δείχνει ότι όλα τα ελατήρια, όλα τα κίνητρα της δημιουργίας παιδιών, δεν είναι παρά μόνον οι ηδονές μας και τίποτε άλλο. Μα, αν είναι δυνατόν ποτέ, κάτω από τέτοιες καταστάσεις, να έχει ευλογία αυτό το παιδί που θα γεννηθεί.

Γι’ αυτό λέγει ο Κύριος, το σημειώνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης είναι εκείνοι οι οποίοι «οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς, ἀλλ᾽ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν». Αναμφισβήτητα μεσολαβεί η σαρκική επιθυμία· αλλά είναι αγιασμένη. Είναι κάτω από το θέλημα του Θεού. Όταν είναι κάτι κάτω από το θέλημα του Θεού, δεν είναι αυτό το πρωταρχικόν ελατήριον, αλλ΄είναι απλώς κάτι που ακολουθεί, τότε βεβαίως κι αυτό που είναι και μοιάζει για σαρκικό, δεν είναι σαρκικό αλλά είναι πνευματικό. Αυτή η σάρκα η ίδια που φορώ αυτή τη στιγμή και που με τα μάτια αυτά σας βλέπω και με την γλώσσα αυτή σας ομιλώ, δεν είναι σάρκα με την έννοια ότι είναι κάτι απόβλητο και κάτι που δεν θα μπορεί να σταθεί στην αιωνιότητα. Θα αναστηθεί η σάρκα μου. Έχει την σφραγίδα της αιωνιότητος. Γιατί; Διότι η σάρκα μου είναι θέλημα του Θεού. Άλλο πράγμα θα πει σάρκα, κι άλλο πράγμα θα πει ζω σαρκικά. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Έτσι λοιπόν ασφαλώς μπαίνει ο γάμος, με όλα τα συμπαρομαρτούντα του. Αλλά πρέπει να φέρει ο γάμος τη σφραγίδα του Θεού, του θελήματος του Θεού. Και τότε μπορώ να λέγω ότι μπορούμε να έχουμε παιδιά αγιασμένα. Έχουμε δηλαδή άγιες καταβολές. Αυτές είναι οι καταβολές, τα θεμέλια. Πολλές φορές λέμε για τα παιδιά ποιες είναι οι καταβολές των. Και συνήθως ανατρέχουμε στους προγόνους, στις λεγόμενες βιολογικές καταβολές. Μας διαφεύγει όμως ότι η μεγίστη καταβολή είναι η ευλογία του Θεού.

Έτσι, τι βλέπουμε εις αυτό το ζεύγος το αγιασμένο, τον Ιωακείμ και την Άννα; Όταν το παιδάκι τους γίνεται τριών ετών, το έταξαν και το οδήγησαν στον ναό. Εκείνο το «έταξαν» είναι μεγάλο πράγμα. Διότι δεν έταξαν απλώς να του βάλουν μαύρα, όπως μερικοί τάζουν να βάλουν μαύρα στο παιδί τους και βάζουν όταν το παιδί γεννηθεί ή ζήσει. Είναι ίσως και λίγο ανόητο το πράγμα αυτό… Ή άλλα πράγματα. Να ανάψουνε μια λαμπάδα ή ό, τι άλλο. Αφιερώνουν ολόκληρο το παιδί τους, και φεύγει από τη δικαιοδοσία τους, το αφιερώνουν στον Θεό. Και είχανε μόνο ένα· κι αυτό καρπός των γερατειών των και των προσευχών των. Εδώ κάνουν τόσα παιδιά οι άνθρωποι, και αν υποτεθεί ένα παιδί τους, όχι αυτοί να το αφιερώσουν, αλλά το παιδί να θέλει να αφιερωθεί, να γίνει υπηρέτης του Θεού, να γίνει μοναχός, να γίνει κληρικός, τότε ξεσηκώνουν τον κόσμον, γιατί δεν θα ήθελαν το παιδί τους να αφιερωθεί εις τον Θεόν. Τους ελέγχει το γεγονός της σημερινής γιορτής.

Αλλά αφιερώνουν αυτοί οι δύο ευλογημένοι γονείς το παιδί τους στον ναό. Πολλά έχει να μας πει αυτό. Σημειώσατε ότι αφιέρωσαν το παιδί τους στον ναό του Θεού. Αυτό για κάθε οικογένεια σημαίνει ότι οφείλουν να οδηγούν τα παιδιά τους εις τον ναόν. Έκφρασις είναι ο Εκκλησιασμός. Πρέπει τα παιδιά μας να τα εκκλησιάζουμε. Από νήπια, από βρέφη. Διότι τριών ετών το παιδάκι-ήταν βρέφος- σημειώσατε ότι αφιερώθηκε ολοτελώς. Δεν σήμαινε ότι πιο μπροστά δεν πήγαιναν οι γονείς του να προσφέρουν τις θυσίες τους κλπ. μαζί με το νήπιό τους.

Έτσι κι εμείς οι Χριστιανοί γονείς οφείλομε, αγαπητοί μου, να οδηγούμε τα παιδιά μας τακτικώς και εγκαίρως εις τον ναόν του Θεού. Όχι Κυριακή παρά Κυριακή. Όχι Χριστούγεννα και Πάσχα. Κάθε Κυριακή και μεγάλη γιορτή. Προσέξτε, δεν θα στέλνομε το παιδί μας στην Εκκλησία· αλλά θα πηγαίνουμε με τα παιδιά μας στην Εκκλησία. Μην ξεχνάτε ότι το παράδειγμα είναι το Α και το Ω. Διότι δεν είναι επαρκές να στείλω το παιδί μου στην Εκκλησία. Πόσοι το λέγουν αυτό γονείς! «Στέλνω», λέγει , «το παιδί μου». Τρώει το παιδί σου για σένα αδελφέ μου; Κοιμάται το παιδί σου για σένα αδελφέ μου; Ο καθένας έχει το πρόσωπό του, έχει την ατομικότητά του. Το παιδί σου για το παιδί σου και σένα για σένα. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Λοιπόν· δεν θα στείλουμε το παιδί μας στην Εκκλησία, αλλά θα πάμε με το παιδί μας στην Εκκλησία. Ώστε το παιδί μας να λατρεύσει μαζί με μας τον Θεό, αλλά και να αντιληφθεί ότι πρέπει να μιμηθεί-μιμητικός είναι ο άνθρωπος- εκείνο που κάνουν οι γονείς του. Να βαδίσει πάνω στα χνάρια των γονιών του. Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο.

Ακόμη εις τον ναόν η Υπεραγία Θεοτόκος τι έκανε; Έμεινε, ξέρετε, 11-12 χρόνια. Δηλαδή έως 15 ετών. Από εκεί παρελήφθη και οδηγήθηκε εις τα χέρια του Ιωσήφ, δια να μνηστευθεί. Από τον ναόν παρελήφθη. Προσέξτε κάτι. Η Υπεραγία Θεοτόκος προσηύχετο, μελετούσε και έκανε δουλειές στον ναό του Θεού. Δηλαδή διακονούσε τον ναό του Θεού. Αυτό το «προσηύχετο και μελετούσε» προδίδεται από την ωδή της. Βλέπομε την ωδή της, αυτήν την οποία είπε, ότι «από ΄δω και μπρος θα με μακαρίζουν οι γενεές» κλπ. κλπ. Αυτήν την ωδή την οποία είπε όταν είδε τη συγγενή της την Ελισάβετ, η οποία εγκυμονούσε τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, και είναι ωδή εφάμιλλος από πλευράς ποιητικής και προφητικής, με τις άλλες ωδές της Παλαιάς Διαθήκης, όπως του Μωυσέως, του Αββακούμ, του Ησαΐου, δεν είναι παρά καρπός παρά μιας διαρκούς μελέτης· διότι έχει στοιχεία πολλά από την ωδή της Άννης, που έζησε 1200 χρόνια πριν από την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Και μελετούσε εκεί εις τον ναόν. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι το παιδί μας πολύ νωρίς θα αρχίσουμε να το κατηχούμε.

Τι σημειώνει ο Απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο; Του λέει ότι «από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα». Και ποιοι ήσαν που οδηγούσαν το παιδί από βρέφους εις τα ιερά γράμματα; «Η μάμμη σου», λέει, «η Λωίδα και η μητέρα σου η Ευνίκη».Το Πνεύμα του Θεού καταξίωσε να γραφούν τα ονόματα αυτών των δύο σπουδαίων γυναικών στην Αγία Γραφή. Και να ακούγονται και να μνημονεύονται παντού και πάντοτε. Δεν σημειώνεται γι’ αυτές ότι ήσαν μορφωμένες ή εργάζονταν σε γραφεία. Ή ότι ήσαν επιστήμονες. Ήξεραν την μεγίστην επιστήμην. Την πρώτην και μεγάλην και μοναδική επιστήμη. Την επιστήμη να μεγαλώνουν παιδιά! Να μεγαλώνουν και να ανατρέφουν παιδιά. Και το παιδί τους αυτό, ένα και μοναδικό, γιατί δεν είχε πατέρα, πέθανε- Έλληνας ήτο ο πατέρας του Τιμοθέου- Εβραίες αυτές· και μεγάλωσε ο Τιμόθεος όχι προσκολλημένος στην γιαγιά και στην μαμά. Δεν ήταν ένα μαμόθρεφτο παιδάκι, αλλά ήταν ένα παιδί που το πρόσεχαν να καταρτίζεται πνευματικά και να γίνει εκείνος που έγινε. Ο μεγάλος συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου και ο πρώτος επίσκοπος Εφέσου.Αυτής της πρωτευούσης της Μικράς Ασίας, της Εφέσου.

Ναι, αγαπητοί. Έτσι πρέπει να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, με κατήχηση. Να μάθουμε τα παιδιά μας, γι’ αυτό πάνε σχολείο, να μάθουν γράμματα, να διαβάζουν την Αγία Γραφή. Γι’ αυτό είναι δυστύχημα σήμερα που κόψαμε τα Αρχαία Ελληνικά και δεν θα μπορούν τα παιδιά μας να καταλαβαίνουν τα κείμενα. Είναι κι άλλες απόψεις, εθνικές, αλλά από την άποψη τη θρησκευτική, είναι ένα αυτόχρημα δυστύχημα. Ωστόσο όμως θα σας έλεγα βοηθήστε τα παιδιά σας να προσοικειωθούν με το βιβλίο του Λόγου του Θεού. Σιγά σιγά θα γίνεται μια μύησις διαρκής. Μετά στο Κατηχητικό Σχολείο, στην Κατήχηση. Να αγαπούν την κατήχηση, το κήρυγμα, να αγαπούν πολύ τον λόγο του Θεού. Και διαρκώς να καταρτίζονται. Να αγαπούν την Εκκλησία. Ο Κύριος πού ευρέθηκε δωδεκαετής; Στον ναό. Και τι είπε όταν η Θεοτόκος τον ζητούσε; «Οὐκ οἲδατε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ Πατρός μου δεῖ εἶναι με;». Ότι έπρεπε να βρίσκομαι εις τα σκηνώματα του Πατρός μου; Το κάθε παιδί πρέπει να αισθάνεται ότι ο οίκος του Θεού είναι οίκος δικός του. Γιατί είναι ο οίκος του Πατρός Του. Να αισθάνεται όμορφα μέσα εις τον ναό του Θεού. Γι’ αυτό, όπως στολίζουμε τα σπίτια μας, να είναι ευχάριστη η διαμονή μας, έτσι στολίζομε και τον ναό του Θεού, όχι μόνο προς τιμήν του Θεού, αλλά και δια την ευχάριστη διαμονή. Δεν είναι πολυτέλεια. Δια την ευχάριστη διαμονήν εκείνων οι οποίοι ευρίσκονται για να λατρεύσουν τον Θεό. Να μην κρυώνουν, να μην κουραστούν αλλά να έχουν όλην την άνεση και δυνατότητα να λατρεύσουν τον Θεό. Να είναι όλα πολύ ωραία. Γιατί και ο Θεός τα έκανε όλα πολύ ωραία.

Και κάτι ακόμα. Η Υπεραγία Θεοτόκος με τι ετρέφετο; Λέγει η Παράδοσις ότι άγγελοι την έτρεφαν. Αλλά ετρέφετο και με τον λόγο του Θεού. Άραγε είχε συλλάβει ότι εκείνη η Κιβωτός, μέσα εις τα Άγια των Αγίων, ήταν η ιδία; Και ότι δεν έπαιρνε τιμή η Υπεραγία Θεοτόκος, όπως λέγει ο Καβάσιλας, επειδή ευρίσκετο εις τα Άγια των Αγίων. Αλλά έδιδε τιμή εις τα Άγια των Αγίων! Διότι η Υπεραγία Θεοτόκος ήτο ανωτέρα από τα Άγια των Αγίων, που ήταν υλικά, κτίσματα ήσαν, και η Υπεραγία Θεοτόκος ήτο ανωτέρα από την Κιβωτόν την οποία έβλεπε απέναντί της· και η Κιβωτός δεν ήταν παρά ο τύπος ο δικός της. Διότι εκείνη η Κιβωτός είχε τις πλάκες του Νόμου, τις πέτρινες, τις πλάκες του Λόγου του Θεού. Αλλά αυτός ο Λόγος όχι πια τυπωμένος επάνω σε πέτρες, χαραγμένος, αλλά αυτός ο Λόγος ζωντανός πια θα ενοικούσε σε μια άλλη Κιβωτό. Στην Κιβωτό των σπλάχνων της Υπεραγίας Θεοτόκου… Και θα εγίνετο η Υπεραγία Θεοτόκος, η ζωντανή, η ζώσα Κιβωτός. Και εκείνη η παλαιά Κιβωτός χάθηκε. Από τις αλλεπάλληλες συμφορές των Εβραίων χάθηκε. Και ο ναός κατεστράφη. Αλλά ο αληθής ναός του Θεού Λόγου, η Υπεραγία Θεοτόκος, είναι στον ουρανό. Και τιμάται από όλους τους αγγέλους του ουρανού κι από όλες τις γενεές των γενεών. Έτσι η Υπεραγία Θεοτόκος ετρέφετο μέσα εις τον ναό.

Αγαπητοί μου. Πώς θα οδηγήσουμε τα παιδιά μας να τραφούν; Μόνο με τον λόγο του Θεού και με την κατήχηση; Όχι. Και με τα μυστήρια του Θεού. Θα κοινωνούμε τα παιδιά μας. Δεν θα λέμε στα παιδιά μας ότι πίνουν «κρασάκι και ψωμάκι». Αλλά θα τους λέμε με όλην τη σοβαρότητα ότι κοινωνούν το σώμα και το αίμα του Χριστού. Το παιδί, ξέρετε, ηρωοποιεί και με τη φαντασία του δίδει άλλες εικόνες στον ρεαλισμό που έχει μπροστά του. Θα πρέπει όμως σιγά-σιγά να του πούμε ότι κάτω από το ψωμί και το κρασί, είναι αυτός ο Χριστός ο ίδιος. Ότι αυτό που παίρνει είναι ο Χριστός. Δεν είναι κάτι άλλο. Δεν είναι σύμβολο, αλλά είναι αυτός ο ίδιος ο Χριστός. Τον Οποίον δεν βλέπουμε. Αλλά είναι ο Ίδιος. Και συνεπώς έτσι το παιδί σιγά-σιγά θα τρέφεται. Με τον εκκλησιασμό, με τη λατρεία, με το κήρυγμα, με την κατήχηση, με τα μυστήρια της Εκκλησίας. Έτσι θα γίνει καλός άνθρωπος. Έτσι θα γίνει καλός Χριστιανός.

Και μάλιστα στην εποχή που περνάμε την πολύ δύσκολη, θα αρχίσει να αποκτά με τον τρόπον αυτόν, κι εκεί πρέπει να αποβλέπουν όλα αυτά, να αποκτηθεί εκκλησιαστικό φρόνημα, εκκλησιαστική συνείδηση. Τι είναι αυτό το εκκλησιαστικό φρόνημα; Να φρονώ εκκλησιαστικά. Να βλέπω τα πάντα μέσα στη Δημιουργία από το πρίσμα της Εκκλησίας. Διότι τα πάντα είναι Εκκλησία. Το ξέρετε ότι όλα καλούνται να γίνουν Εκκλησία; Όλη η κτιστή φύσις, ό,τι κτιστό επί της γης, αυτή αύτη η γη, όλοι οι άνθρωποι… οι άνθρωποι βέβαια δυστυχώς δεν εκκλησιοποιούνται, γιατί δεν θέλουν, αυτός ο ουρανός, με τα απειράριθμα αστέρια του, το ξέρετε ότι καλούνται να εκκλησιαστικοποιηθούν; Δηλαδή να γίνουν Εκκλησία. Να μπουν στον χώρο της αφθαρσίας και της αθανασίας, μέσα στην οποία θα βασιλεύει η δικαιοσύνη και η αγάπη και η παρουσία του Θεού; Το γνωρίζετε αυτό; Κι όλα αυτά δυνάμει αυτού του σαρκωθέντος Θεού Λόγου και αναστηθέντος; Και αφθαρτισθέντος Θεού Λόγου ως προς την ανθρώπινη φύση; Προσέξτε. Αυτό θα πει έχω εκκλησιαστικό φρόνημα. Είναι μεγάλο πράγμα αυτό.

Γι’ αυτό, αγαπητοί μου, οδηγείτε τα παιδιά σας σε αυτό το φρόνημα το εκκλησιαστικό. Θα τα στείλετε να φιλήσουν το χέρι των ιερέων. Να σηκώνονται όταν βλέπουν ιερέα. Να προσέχουν πολύ. Έχουμε κι εμείς αμαρτίες. Οι ιερείς έχουμε. Γιατί ο λαός δίνει τους ανθρώπους να γίνουν ιερείς και κατά τον λαό και οι ιερείς και κατά τους ιερείς και ο λαός. Το ίδιο πράγμα είμαστε. Αλλά παρά ταύτα πρέπει να διασώσουμε μερικά πράγματα. Για να παιδαγωγήσουμε ορθά τα παιδιά μας. Και να βγούμε από αυτήν την κατάσταση την άσχημη, την τρομακτική, τη φοβερή. Να δημιουργήσουμε μια καινούρια γενεά. Μια γενεά αναγεννημένη και που θα ευλαβείται τον Θεό, θα έχει εκκλησιαστικό φρόνημα, μια γενεά που θα αγιάζεται και μια γενεά που θα αγαπάει και τους ανθρώπους και την πατρίδα και ό,τι έχει αξία στον κόσμον αυτόν. Γιατί όλες οι αξίες σήμερα έχουν ανατραπεί. Ας δημιουργήσουμε λοιπόν τέτοια εκκλησιαστική αγωγή στα παιδιά μας. Και τότε πραγματικά θα βλέπουμε ευτυχισμένη γενεά. Θέλετε; Η γιορτή η σημερινή, τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου, οι γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο Ιωακείμ και η Άννα, αυτό το γεγονός της Εισόδου της Θεοτόκου εις τον ναόν, όλα αυτά δείχνουν τον δρόμο. Στέκονται ένα οροθέσιο.

20η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

Πηγές :
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια :
Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ Θεοτόκος καί ἡ Πατρίδα μας.

†.Ἡ Θεοτόκος καί ἡ πατρίδα μας. Κι ἄν τά ὄπλα εἶναι ἐκεῖνα πού ὑπερασπίζονται τήν πατρίδα μας, πάνω ἀπ’ αὐτά, ἡ Ἑλληνική ψυχή βάζει τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.  Ἔτσι ἡ Παναγία μας συνεδέθη μέ τήν ζωή τοῦ Ἔθνους μας, ὅπως ἀκόμα καί μέ τή ζωή τοῦ κάθε Ἕλληνος Χριστιανοῦ, σ’ αὐτήν ἀκόμα τήν καθημερινότητά του. Βλέπετε; Λέμε, ‘’Παναγία μου! Σῶσε με Παναγία μου.’’ 

   Αὐτό κατ’ ἀρχάς φαίνεται στήν χιλιόχρονη ζωή τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Δεσπόζει ἡ Θεοτόκος. Ὁ κυρίως ναός βεβαίως, δηλαδή ἡ Ἁγιά Σοφιά, ὅπως ὁ λαός τήν λέει, ὁ ναός αὐτός, ὁ πρῶτος τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας καί σύμβολο ταυτοχρόνως, εἶναι ἀφιερωμένος στήν τοῦ Θεοῦ Σοφίαν. Δηλαδή στό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν, τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Υἱόν τῆς Θεοτόκου. Καί κατόπιν καθιερώνονται πλεῖστοι ὅσοι ναοί, πρός τιμήν τῆς Υπεραγίας Θεοτόκου. Σᾶς ὑπενθυμίζω, ὅταν ἡ Ἁγία Ἑλένη πήγαινε γιά τούς ἁγίους τόπους νά εὔρη τόν Τίμιον Σταυρόν, σέ μιά θαλασσοταραχή πηγαίνοντας, προσσήγισε τήν Πάρο. Καί ἔταξε πρός τήν Θεοτόκο καί εἶπε: ’’Παναγία μου, ἄν μᾶς βοηθήσεις ἐπιστρέφοντας, θά σοῦ κτίσω ναό.’’ Βεβαίως ἡ ἴδια δέν ἔκτισε ναό, γιατί δέν πρόλαβε.  Ὁ ναός ὅμως ἐκτίσθη.  Ὁ γνωστός τῆς Ἑκατονταπυλιανῆς. Ἔτσι ἡ Παναγία μας προβάλλεται ὡς Ὑπέρμαχος Στρατηγός τοῦ Βυζαντινοῦ κράτους.

    Ὅλα τά ὄπλα καί οἱ πολιτικοί καί τά πάντα εἶναι κάτω ἀπ’ αὐτήν. Στήν κορυφή πάντοτε εἶναι τό πανάγιο πρόσωπό της. Κι ὅταν τό κράτος κινδυνεύει τότε τῆς ἀφιερώνει τόν Ἀκάθιστο Ὕμνο. Εἶναι πασίγνωστος ὁ ὕμνος πού λέμε σέ κάθε εὐκαιρία καί μάλιστα στούς Χαιρετισμούς τήν Μ. Τεσσαρακοστή. “’Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε· ἀλλ' ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοί· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.’’ Δηλαδή σέ σένα ὦ Θεοτόκε, τήν  Ὑπέρμαχον Στρατηγόν, ἀποδίδω μέ εὐγνωμοσύνη, τήν ἔνδοξον νίκην, ἐγώ ἡ Πόλις σου, ἐπειδή μέ τήν δική σου βοήθεια ἀπηλλάγην ἀπό τίς φοβερές συμφορές, πού ἤρχοντο ἐναντίον μου. Σύ δέ, πού ἡ δύναμίς σου εἶναι ἀκατανίκητος, ἐλευθέρωσέ με ἀπό παντοειδεῖς κινδύνους, ὥστε νά ἀναφωνῶ πρός Ἐσένα· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε. 

  Θά μπορούσαμε ἀγαπητοί μου νά ποῦμε ὅτι ὁ ὕμνος αὐτός πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, εἶναι ἕνας - οὕτως εἰπεῖν - δεύτερος Ἐθνικός ὕμνος τῶν Βυζαντινῶν, μετά τό «Σῶσον Κύριε τόν λαόν Σου». Τόση ἦταν ἡ ἀγάπη τῶν Βυζαντινῶν πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

   Κατά τήν παράδοση, ἐνῶ ἡ  αὐτοκρατορία εἶχε πράξει πλῆθος ἁμαρτιῶν, κι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἤθελε νά τήν τιμωρήσει καταστρέφοντάς την, ἡ  Ὑπεραγία Θεοτόκος μεσίτευσε στόν Υἱό της, νά ἀναβάλλει τήν τιμωρία τῆς πόλεως. Οπως κάποτε ἔκανε ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ γιά τήν Ἱερουσαλήμ.  Ἐκεῖνα τά φοβερά λόγια τοῦ Θεοῦ - τοῦ Θεοῦ Λόγου πάλι καί στήν Παλαιά Διαθήκη -  πού ἀπάντάει στόν προφήτη : πέρας ἥκει, (τό τέλος ἔρχεται) τὸ πέρας ἥκει ἐπὶ τὰς τέσσαρας πτέρυγας τῆς γῆς. (τό τέλος ἦλθε στά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, κατά τήν μεταφοράν, τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας ) ἥκει τὸ πέρας ἐπὶ σὲ τὸν κατοικοῦντα τὴν γῆν, ἥκει ὁ καιρός, (ἔρχεται ὁ καιρός) ἤγγικεν ἡ ἡμέρα, (πλησίασεἡ ἡμέρα) νῦν ἐγγύθεν ἐκχεῶ τὴν ὀργήν μου ἐπὶ σὲ καὶ συντελέσω τὸν θυμόν μου ἐν σοὶ καὶ κρινῶσε (θά σέ κρίνω) ἐν ταῖς ὁδοῖς σου (στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἔζησες) καὶ δώσω ἐπὶ σὲ πάντα τὰ βδελύγματά σου· οὐ φείσεται  ὁ ὀφθαλμός μου, οὐδὲ μὴ ἐλεήσω. Ὁ προφήτης τότε ἐσίγησε διά τόν παλαιόν Ἰσραήλ. Καί ἡ Παναγία, κατά τήν Παράδοσιν, ἐσίγησε. Δέν εἶχε πλέον τίποτε νά πεῖ. Διότι ξεχείλισε τό ποτήρι, θά λέγαμε, τῶν ἁμαρτιῶν τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, γιά νά ἔλθει πάλι νά ξεχειλίσει τώρα τό ποτήριτῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ.

    Ἔτσι, ἐνῶ ἡ Πόλις ἀπήλαυσε τήν εὔνοια τῆς Θεοτόκου καί τήν προστασία της, τώρα ἔπρεπε νά τιμωρηθεί. Ἐπηκολούθησε ἡ Τουρκική κατοχή. Τετρακόσια ὁλόκληρη χρόνια. Καί ἡ Θεοτόκος δέν ἔφησε τόν Ἑλληνικό λαό. Διότι ἡ τιμωρία τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, δέν ἦταν τιμωρία καταδικαστική. Ἀλλά ἦταν τιμωρία πρός  ἐπανόρθωσιν. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς βρήκαμε πάλι πίσω τήν ἐλευθερία μας. Γιά νά δεῖτε τί σημαίνει τιμωρία καταδικαστική ἑνός λαοῦ, σας θυμίζω τήν αὐτοκρατορία τῆς Βαβυλῶνος· πού ὁ Θεός ἤδη προαναγγέλλει ὅτι θά τιμωρηθεῖ ἡ Βαβυλών καταδικαστικά. Καί πράγματι μέσα στήν Ἱστορία ἡ Βαβυλών  ὡς ταυτότητα ἐξηφανίσθη. Ὄχι ὅμως καί ἡ Ἐλλάς.  Ἡ Ἑλλάς ἐτιμωρήθη. Ἡ Βυζαντινή Ατοκρατορία ἐξηφανίσθη, ἀλλά ὄχι καταδικαστικά. Βλέπετε τά χρόνια πολύ πρίν τό 1453, ἤδη κανα δυό δεκαετίες πιό μπροστά, ὑπεδουλώθη ἡ Θεσσαλία καί ἡ Ἑλλάς. Ἡ Μ. Ἀσία πρό πολλῶν δεκαετιῶν πίσω εἶχε ὑποδουλωθεῖστους Τούρκους. Καί διαρκῶς ἐσυρρικνοῦτο ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία, ὥστε ἔφθασε νά μείνει ὡς αὐτοκρατορία μόνο μία πόλις, ἡ Κωνσταντινούπολις. Κι αὐτή ἔπεσε τό 1453.  Ἔτσι ἐπηκολούθησαν 400 χρόνια Τουρκικῆς κατοχῆς.

    Ἀλλά ἡ Θεοτόκος δέν ἄφησε τόν  Ἑλληνικό λαό της. Κι ἐνῶ στά 1821 ξεσηκώνεται ὁ Ἑλληνισμός, στά 1822, ἕνα χρόνο μετά, κατόπιν ὑποδείξεως τῆς ἰδίας τῆς Θεοτόκου, βρίσκεται θαμμένη ἡ σεπτή της εἰκόνα στήν νῆσο Τῆνο. Γιά νά γίνει ἡ σεπτή της εἰκόνα, τό πανελλήνιο σύμβολο ὅλων τῶν Ἑλλήνων, πρός αὐτό τό πανάγιο πρόσωπό της. Καί εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἡ εἰκόνα αὐτή, εἶναι πολύ μικρή στό μέγεθος, εἰκονίζει τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου. Δέν εἶναι τυχαῖο. Θεωρήθηκε τό χαρούμενο μήνυμα τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς Ἑλλάδος. Γι’ αὐτό γιορτάζουμε τήν 25η Μαρτίου καί τόν Εὐαγγελισμό τό δικό της γιά τήν ἀνθρωπότητα, ὅτι θά ἔλθει νά Ἐνανθρωπήσει ἀνάμεσά μας ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλληνικῆς μας πατρίδος.Ἔτσι ἡ Παναγία μας ἀγαπητοί, ἐβοήθησε καί ξαναγινήκαμε κράτος.

Απόσπασμα από την 70η ομιλία στην κατηγορία
« Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τό ἡρωικόν ΟΧΙ. Ἐπέτειος 28ης Ὀκτωβρίου 1940.

†.Όσο περισσότερο ο χρόνος απομακρύνει τα γεγονότα, αγαπητοί μου, τόσο περισσότερο σφαιρικά φαντάζουν στα μάτια μας. Έτσι, από την απόσταση 61 ολοκλήρων χρόνων, δηλαδή δύο τριακονταετίες, βλέπουμε τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 καλύτερα. Αλήθεια, πέρασαν έξι δεκαετίες… Πόσο γρήγορα πέρασαν… Για ‘κείνους μάλιστα που τότε έζησαν τα γεγονότα και σήμερα έχουν κάποια ηλικία.

28η Οκτωβρίου 1940… Μια χρονολογία που τη χαρακτηρίζει ένα ηρωικό ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ στο τελεσίγραφο του εχθρού για παράδοση. Είναι στο αίμα του Έλληνος να μη θέλει να παραδοθεί στον εχθρό. Σε όποιας μορφής εχθρό. Και το βλέπει κανείς αυτό ιστορικά. Και οι πρόγονοί μας είπαν εκείνο το περίφημο «Μολών λαβέ». Δηλαδή, «αφού έρθεις, πάρε τα αυτά που ζητάς. Εμείς δεν σου τα δίνουμε»· όταν ο τελευταίος αυτοκράτωρ, μαχόμενος, έπεσε στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, λέγοντας ότι του ήταν αδύνατον να παραδώσει την πόλη στον εχθρό, γιατί δεν του ανήκε· όταν το ’40 μας ζήτησαν οι εχθροί να παραδώσουμε την πατρίδα μας στα χέρια τους, εμείς τους είπαμε ΟΧΙ!

Όλες αυτές οι απαντήσεις είναι ταυτόσημες έννοιες. Είναι η αντίσταση στην ψυχή του Έλληνα όταν βλέπει να κινδυνεύει η ελευθερία του, η πατρίδα του, η ψυχή του… Το αίσθημα της αντιστάσεως βρίσκεται βαθιά μέσα στην ψυχή, όπως και το αίσθημα της προδοσίας πάλι κι αυτό βαθιά βρίσκεται μέσα στην ψυχή… Ο Αδάμ πρώτα έχασε τον εαυτό του και κατοπινά τον Παράδεισο. Σε κάθε αγώνα η ψυχή έχει την πρωτεύουσα θέση. Αυτή νικά, αυτή προδίδει. Γι΄αυτό μαζί με τους εξοπλισμούς πρέπει πρώτιστα να εξοπλίζεται η ψυχή εκείνων που θα πολεμήσουν. Στην εποχή μας, δεν ξέρω τι γίνεται με τους εξοπλισμούς της πατρίδος μας, αλλά εκείνο που βλέπω και ξέρω, όπως και εσείς βλέπετε και ξέρετε, είναι ότι η ψυχή του συγχρόνου Έλληνα πολίτη δεν εξοπλίζεται. Κι όχι μόνο δεν εξοπλίζεται, αλλά και αφοπλίζεται από ό,τι έχει.

Και τι αφοπλίζει τη σύγχρονη ελληνική ψυχή; Οι ιδέες και οι ηδονές. Οι ιδέες, οι λεγόμενες «διακινούμενες ιδέες» κυριολεκτικά καταλύουν τη δύναμη της ψυχής. Όταν προσβάλλεται η έννοια της πίστεως στον Θεό με τα κηρύγματα του υλισμού και της αθεΐας, όταν η έννοια της πατρίδος προσβάλλεται με το σύνθημα «Κάτω τα σύνορα», όταν καλλιεργείται ένας αμοραλιστικός διεθνισμός με συνθήματα ότι η αγάπη στην πατρίδα είναι «σοβινισμός», «κακοποιός εθνικισμός», «επικίνδυνος ρατσισμός»- τέτοιες ιδέες κυκλοφορούν, είσαστε μάρτυρες, τα ξέρετε-, όταν ο Θεός πλέον δεν έχει θέση στη ζωή μας και επιβάλλουμε στα σχολεία μας μελέτες και αναλύσεις έργων του αθέου και βλασφήμου Καζαντζάκη και ή τινός ετέρου, όταν το μάθημα των Θρησκευτικών διαρκώς ελαττούται και πολλάκις θεολόγοι διακωμωδούν την πίστη, όταν η οικογένεια προσβάλλεται με περίεργες ιδέες, όπως η παρουσία ενός ή δύο παιδιών – Βλέπετε τι γίνεται, πού μπορούμε να φτάσουμε; Σε λίγο θα είμεθα μειονότητα στη χώρα τη δική μας…- όταν η αυθεντία του πατέρα διαρκώς λιγοστεύει μέχρις εκμηδενισμού, όταν η απειθαρχία γίνεται σύνθημα ζωής, αλλά και η τρομοκρατία, όταν θεωρίες ληστρικές, όπως του Δαρβίνου, και του Φρόυντ, επικρατούν και δημιουργούν μια κοινωνία ερωτισμού με ολέθριες συνέπειες, όταν, όταν, όταν… όλα αυτά είναι οι διακινούμενες ιδέες με το προκάλυμμα της ελευθερίας και της δημοκρατίας… Θα το ξαναπώ: Με το προκάλυμμα της ελευθερίας και της δημοκρατίας… Σάμπως το να είμαι δούλος του Κυρίου Ιησού Χριστού, να είμαι ανελεύθερος, ενώ τότε ελευθερώνει ο Κύριος, και όπως εγράφη από τον απόστολο Πέτρο που λέγει: «αλίμονο σ’ αυτούς που δελεάζουν τις νεανικές ψυχές» και γράφει: «ἐλευθερίαν ἐπαγγελόμενοι, αὐτοὶ δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς», υπόσχονται ελευθερία, αλλά οι ίδιοι είναι δούλοι της φθοράς· «ᾧ γάρ τις ἥττηται, τούτῳ καὶ δεδούλωται», εκεί που κανείς νικήθηκε, εκεί και έχει δουλωθεί.

Αλλά δεν είναι μόνο οι ιδέες που ατονούν την ψυχή. Είναι, αγαπητοί μου, και οι ηδονές του βίου. Αχ αυτές οι ηδονές του βίου… Είναι η ντόλτσε βίτα, η γλυκιά ζωή. Η αγάπη στις ηδονές αποτελειώνει τη δύναμη της ψυχής, την κατακερματίζουν κυριολεκτικά την ψυχή. Οι γενετήσιες ηδονές έχουν κυριολεκτικά αλώσει σήμερα τη νεολαία μας, με αποκορύφωμα το οινόπνευμα και τα ναρκωτικά. Οι Γάλλοι, βουτηγμένοι στις ηδονές, μπορούσαν να προβάλλουν τότε, το 1940, εκείνο το διαβόητο «Pourquoi?», δηλαδή «δεν υπάρχει λόγος να πολεμήσουμε». «Pourquoi? Γιατί να πολεμήσουμε;». Και το γνωρίζετε πολύ καλά· όταν οι Ιταλοί θα ανακηρύξουν τον πόλεμο στη Νότια Γαλλία, από το πάνω μέρος βόρεια ήταν η Γερμανία, αφού ξεκίνησαν βέβαια οι Γερμανοί από πάνω, η Γαλλία έπεσε σε έξι ημέρες! Με αυτό της το Pourquoi?… Όταν οι Έλληνες κράτησαν το μέτωπο εναντίον των κρατών του Άξονος, έξι μήνες… Να, η διαφορά. Ιστορικά πράγματα.

Η υγεία της ψυχής και η αντίστασις, αγαπητοί μου, βρίσκονται μέσα βαθιά στον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος έχει εκπαιδευτεί να λέει το «ΟΧΙ», το ΟΧΙ αυτό είναι ηρωικό. Είναι το ανδρείον φρόνημα που υπάρχει μέσα εις την υγιά ψυχή. Όταν ο άνθρωπος είναι πιστός στον Θεό, όταν λέει το ηρωικό όχι πρώτα, πρώτα, πρώτα, πρώτα στην αμαρτία και στις άθεες ιδέες, όσο κι αν είναι της μόδας, και στη διεφθαρμένη ανήθικη ζωή. 

Και τίθεται το ερώτημα: Αν σήμερα μας επιτεθούν εχθροί, τι θα κάνουμε; Τα σύνορα δεν είναι αυτονόητος υπόθεσις, ούτε μπορούμε να επικαλούμεθα ιστορικότητα και αρχαιότητα και γλώσσα και πολιτισμό…. Να πούμε: «Ξέρετε; Αυτός ο χώρος είναι δικός μας. Γιατί- ξέρετε;- μας τον κληροδότησαν οι πρόγονοί μας…». Δεν σηκώνονται αυτά, δεν χωράνε πλέον αυτά… Και μάλιστα σήμερα όταν απειλούνται, πράγματι απειλούνται από τους γύρω εχθρούς τα σύνορά μας.

Ζούμε μια πραγματικότητα και δεν πρέπει να στρουθοκαμηλίζουμε. Θα μπορούμε να ορθώσουμε ένα ηρωικόν ΟΧΙ, αλλά για να διατηρήσουμε τα σύνορά μας, πρέπει να μάθουμε τα όρια των αναζητήσεών μας. Πρέπει να βάλομε φραγμό στις ολέθριες ιδέες. Πρέπει να οριοθετήσομε την αναζήτηση των ηδονών. Πρέπει η ψυχή μας να είναι διαποτισμένη από την πίστη και την αγάπη του Χριστού. Οι καλύτεροι πολεμιστές στον ρωμαϊκό στρατό ήσαν οι Χριστιανοί, το ξέρετε αυτό; Ας θυμηθούμε εκείνο το «ἐν τούτῳ νίκα» του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Οι Χριστιανοί στρατιώτες ενίκησαν ενταγμένοι στον ρωμαϊκό στρατό, ναι· οι άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες και πλήθος άλλων πολεμιστών -οι άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες ανήκαν στον ρωμαϊκό στρατό- όλοι αυτοί ήσαν Χριστιανοί.

Τότε, το ’40, πολέμησαν όχι μόνο οι στρατιώτες στο μέτωπο, αλλά ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Πολέμησαν και τα μετόπισθεν, όπως η αεράμυνα. Ήμουν κι εγώ τότε, ήμουν μόλις δεκατριών ετών, και θυμάμαι μια νύχτα ξενυχτήσαμε κάπου, μήπως εγίνετο κάποιος βομβαρδισμός, κάπου εγίνετο κάποια πυρκαγιά να τρέξουμε να τη σβήσουμε. Και ξενυχτούσαμε… Ναι, ξενυχτούσαμε… Ήταν και οι εθελόντριες νοσοκόμες… Ήσαν και οι γυναίκες που έπλεκαν τη φανέλα του στρατιώτου με τα ατέλειωτα νυκτέρια τους… Πολέμησαν και οι λιπόσαρκες, αλλά νευρώδεις γυναίκες της Πίνδου, με τη μεταφορά πολεμοφοδίων και εκεί επάνω στα φοβερά βουνά, τα χιονισμένα. Πολέμησε και η Εκκλησία με τις προσευχές της. Όλος ο λαός της Ελλάδος πολέμησε. Και νικήσαμε. Γιατί όλοι είχαμε κοινό όραμα, τη διαφύλαξη της πίστεως και της ελευθερίας.

Με σκέπη την Υπεραγία Θεοτόκο – ω, πόσο συγκινεί αυτό…- σήμερα όλη η ακολουθία ήταν της Υπεραγίας Θεοτόκου για να την τιμήσουμε, για να την δοξάσουμε, αν το προσέξατε, εις τον Όρθρον… Το ΟΧΙ που ελέχθη εξέφραζε τη θέληση του λαού να αντισταθεί σε έναν υπέρ βωμών και εστιών αγώνα. Τότε ακόμη υπήρχε το στοιχείο της υγείας της ψυχής. Σήμερα όμως;;;

Αγαπητοί. Πριν από το θαύμα του ’40, οι Ιταλοί προπαγάνδιζαν στους Έλληνες τούτη τη θέση: «Να πάψουν οι Έλληνες να αναπολούν τις Θερμοπύλες. Οι πόλεμοι σήμερα κερδίζονται με άρματα μάχης και αεροπλάνα και όχι με ακόντια». Αυτό προπαγάνδιζαν οι Ιταλοί στην Ελλάδα. Έλεγαν ότι διαθέτουν οκτώ εκατομμύρια λόγχες- το ενθυμείσθε; Όταν τότε όλος ο πληθυσμός της Ελλάδας, τότε, το ’40, ήταν μόλις επτά εκατομμύρια άνθρωποι… Μία λόγχη, και κάτι, ανήκε εναντίον του κάθε Έλληνος. Δηλαδή ανήκε… να σουβλιστεί… Ζητούσαν να εκφοβίσουν τους Έλληνες και ήθελαν να κάμψουν το νεύρο της ψυχής.

Αλλά οι Έλληνες είχαν ψυχή. Η ψυχή νικά. Ούτε τα τανκς, ούτε τα πυροβόλα, ούτε, ούτε… βόμβες- η ψυχή νικά. Και η ψυχή τους δυνάμωνε με την πίστη στον Θεό και την πατρίδα. Κι αυτό φάνηκε. Και τότε είχαμε τις θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όλοι το έλεγαν που πήγαν να πολεμήσουν στο μέτωπο ότι η Παναγία τους εσκέπασε. Και η ψυχή του Έλληνος, είτε στο μέτωπο, είτε στα μετόπισθεν, ήταν γεμάτη πίστη και ζωή.

Αγαπητοί… Αν θέλομε να αντισταθούμε σε κάθε προσβολή του εχθρού, πρέπει να έχουμε προηγούμενα νικήσει τον έσω εχθρόν: την αμαρτία. Αυτό θέλει ο Θεός. Να λέμε πάντοτε ένα ηρωικό ΟΧΙ στην αμαρτία, μια αντίσταση στον εχθρό διάβολο, και τότε, ω τότε… Εἰ ὁ Θεός ὑπέρ ἡμῶν, τίς καθ’ ἡμῶν; Αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος μπορεί να σταθεί εναντίον μας; Τότε η νίκη θα είναι πάντοτε δική μας. Αμήν.

39η ομιλία στην κατηγορία
« Μνήμη Αγίων ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qFnx_UZ0gQ-sphclbJ6E6y

Απομαγνητοφώνηση και ηλεκτρονική επιμέλεια κειμένου:Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Στον Οικουμενισμό μέσα.. δέν υπάρχει σωτηρία!

†.Εις τον κόσμον αυτόν, λέει, το γνήσιο, έρπει το νόθο. Και η εξήγησις είναι ότι πλάι στον Χριστόν σέρνεται ο Διάβολος. Μάλιστα, ο Μονοφυσιτισμός, ο οποίος ποτέ δεν έλειψε, είναι η άρνησις της ανθρωπίνης φύσεως του Χριστού.

Έτσι, αν οι Πρωτόπλαστοι δεν είχαν αμαρτήσει, ο Διάβολος δε θα είχε τόπον εις τον Παράδεισον. Τώρα, τον τόπον αυτόν τον έδωσαν οι Πρωτόπλαστοι -αλλά και όλοι οι απόγονοί των- με τον τρόπο που ζουν.
Έτσι, ο Χριστός έρχεται μέσα σ’ έναν κόσμο, που οι άνθρωποι θέλουν να κρατούν τον Διάβολον.
Θα επαναλάβω αυτή τη φρασούλα: θέλουν να κρατούν, δυστυχώς, τον Διάβολον εις την ζωή των και, έτσι, ο Διάβολος βρίσκει τόπο εις τη ζωήν των ανθρώπων.
Έρχεται και καλεί ελευθέρως τις ανθρώπινες προαιρέσεις, ο Διάβολος, όμως, πολεμά τον Χριστό. Και, επειδή είναι ο νικημένος από τον Σταυρόν τού Χριστού, μετέρχεται την παραχάραξιν, τη νοθείαν τής αληθείας! Είτε παραχάραξις είτε νοθεία αυτά είναι, όλα, με μία λέξη: ψεύδος, πλάνη! Έτσι, αν ο άνθρωπος πλανηθεί και μείνει στο παραχαραγμένο, βέβαια, χάνει τη σωτηρία. Κι αυτό το ξέρει πολύ καλά ο Διάβολος.
Στο παραχαραγμένο, στο νόθο δεν υπάρχει η σωτηρία. Εξάλλου, αν το θέλετε, αυτό σημαίνει “είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός”: ότι έχω αποδεχθεί ό,τι η Εκκλησία ορθώς ερμήνευσε. Ενώ, αν βγω από την ορθήν ερμηνείαν τού Λόγου τού Θεού, που μου παρέχει η Εκκλησία, τότε δεν μπορώ να σωθώ, διότι - και ποια είναι η αξία, παρακαλώ, της Ορθοδοξίας; Συνεπώς, το πνεύμα τής πλάνης στον κόσμο είναι θέμα ζωής ή θανάτου. Γι αυτό αρχίζει και υπάρχει η προειδοποίηση εκ μέρους τού Ευαγγελιστού Ιωάννου ότι είναι δείγμα υπερτάτης αγάπης προς τον άνθρωπο να τον βοηθήσει να γνωρίσει την αλήθεια. Και, επειδή, λίγο πιο πάνω, μίλησε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης για την αγάπη στην πλησίον, στο κείμενο, εννοείται, πιο πάνω, για να μη νομισθεί ότι θα πρέπει να αγκαλιάζουμε οποιονδήποτε, κάνει εδώ τη διάκριση, παρ’ ότι ήδη ετέθη το θέμα, όταν έγραψε:
“ Τεκνία μου, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ τῇ γλώσσῃ, ἀλλ᾿ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ.”.
(Α'Ιω. 3,18)
Γιατί, ξέρετε, υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι -μάλιστα, έχουν εφεύρει και τη ρετσινιά τού ρατσιστή, έτσι, σού λένε, είσαι ρατσιστής, αν δεν αγαπάς αυτόν ή εκείνον ή δεν κάθεσαι μαζί του! “Γιατί να μην καθίζεις με τον χιλιαστή, με τον αιρετικό, τον άθεο; Να τα πεις, να γίνετε φίλοι, γιατί, αλλιώτικα, είσαι ρατσιστής! “ - εφηύραν, σας είπα, αυτόν τον ανόητον τίτλον τού ρατσιστού, αν αυτά τα πράγματα μπορούν να χαρακτηριστούν σαν ρατσισμός! Γι’ αυτό, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μάς βοηθάει να ξεχωρίσουμε. Δεν μπορείς με όποιον - όποιον να κάνεις παρέα. Μ’ όποιον - όποιον να κοινωνείς. Επί παραδείγματι, όταν   φέρνετε το πρόσφορό σας, και, καμιά φορά, βλέπουμε κάποιο όνομα ξένο, επειδή, κατά τεκμήριον, είμεθα όλοι ορθόδοξοι, δηλαδή το 98%, όπως λέγεται -διότι ο άπιστος, ο άθεος δε θα πάει πρόσφορο στην εκκλησία- και, καμιά φορά, βλέπουμε κανένα ξενικό όνομα, ρωτούμε: “είναι βαπτισμένος ο άνθρωπος αυτός;”. Διότι, στην πράξη, τώρα, και είναι πολύ χαρακτηριστικό, στο Άγιο Δισκάριο, που είναι ο Αμνός, η Θεοτόκος, και είναι τα τάγματα των Αγίων, Αγγέλων κτλ, βάζουμε τις μερίδες των πιστών. Εκεί δεν μπορεί να μπει μερίδα ενός απίστου! Απαγορεύεται ρητώς, ρητότατα, να μνημονεύσουμε άνθρωπον, ο οποίος δεν είναι βαπτισμένος, δεν είναι ορθόδοξος. Είναι εκτός εκκλησίας. Να  βαπτιστεί και τότε δεν έχουμε αντίρρηση. Εάν αυτό, βέβαια, το ξέρανε οι άνθρωποι, θέλω εσείς να το ξέρετε, όμως, τότε θα μας λέγανε ότι είμαστε, κατά κυριολεξίαν, ρατσισταί. Βλέπετε! Τι πλάνη! Λέει, λοιπόν, ο Ηγουμένιος τα εξής: “νυν επιφέρει (δηλαδή ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής) την διάκρισιν των, όντως, αδελφών και των παραπλησίων, ίνα, ταύτην έχοντες, μη δια την εντολήν, την περί τής αγάπης, περιπίπτωμεν τοις ψευδαδέλφοις και ψευδαποστόλοις και ψευδοπροφήταις, μεγίστην εαυτοίς βλάβην εκ τούτου πορίζοντες”. Διότι, αν δεν έχουμε τη διάκριση πώς θα αγαπούμε, πού θα αγαπούμε, τότε θα περιπέσουμε σ’ αυτούς τους ψευδαδέλφους, ψευδαποστόλους, ψευδοπροφήτας, αιρετικούς κτλ. κι αυτό θα μας προκαλέσει μεγίστην βλάβην. Γι’ αυτό κι ο Οικουμενισμός, αυτή η σύγχρονη επινόησις, που είναι μία παναίρεσις, έχει συλλέξει όλες τις αιρέσεις. Πώς, δε, τις συνέλεξε; Απλώς, αγκαλιάζει όλους με το εξής επιχείρημα: ένας, λέει, είν’ ο Θεός και δεν έχει σημασία αν τον λέμε “Αλλάχ” ή αν τον λέμε, δηλαδή τον Θεόν, ή ό,τι άλλον. Αυτό είναι φοβερή πλάνη! Είναι το αποκορύφωμα πάσης πλάνης. Και, ξέρετε, ο Οικουμενισμός δεν μας χτυπάει την πόρτα! Είναι μέσα! Το ακούτε; Και, πολλές φορές, ναι ναι, στο πρόσωπο επισκόπων, πρεσβυτέρων, θεολόγων είναι μέσα! Ίσως, πριν κάποια χρόνια, να σας έλεγα ότι χτυπάει την πόρτα. Τώρα, όμως, είναι μες στην Εκκλησία! Και προσπαθούν  να εκθεμελιώσουν την Εκκλησία. Από μίαν ανθρωπαρέσκεια, να δείξουν ότι, ξαναλέγω -τρίτη φορά- ότι δεν είμαστε ρατσιστές κι ότι πρέπει όλους να τους αγαπάμε! “Σ’ αγαπώ, αδελφέ μου” , όπως και στην παραβολή τού Καλού Σαμαρείτου, “άμα σε δω στον δρόμο κ είσαι πεσμένος, θα σε σηκώσω”. Αν η Αγία Γραφή, η Παλαιά Διαθήκη, λέει: “αν δεις το ζώο”, λέει, “του συνανθρώπου σου νά ‘χει πέσει χάμω, φορτωμένο, σ’ έναν λάκκο, να το βγάλεις, να το σηκώσεις το ζώο”. Πόσω περισσότερο έναν άνθρωπο. Αλλά κοινωνία δεν μπορούμε να έχουμε. Έτσι, λοιπόν, ο Οικουμενισμός είναι η συνισταμένη όλων των αιρέσεων. Και, όμως, είναι για πολλούς δυσδιάκριτο σημείον, πράγμα που φανερώνει ότι χρήζει προσοχής και καταρτίσεως σχετικής εκ μέρους των πιστών. Πρέπει να ξέρουμε τι διδάσκει ο Χιλιασμός, πρέπει να ξέρουμε τι διδάσκει η Α' ή η Β' αίρεσις και να είμεθα μακριά και προσεκτικοί και πρέπει να πούμε ότι η προτροπή αυτή τού Ευαγγελιστού Ιωάννου δεν αποτείνεται στους χαρισματούχους, που έχουν το χάρισμα της διακρίσεως των πνευμάτων  - και λέει “άλλω δε”, λέει ο Παύλος, “διακρίσεις πνευμάτων”, λέει στους Κορινθίους, αλλά προς κάθε πιστόν.
Και, αν δεν μπορεί κάποιος -απλοϊκός άνθρωπος- να διακρίνει; Να πάει να ρωτήσει τους αρμοδίους.

Απόσπασμα από την 14η ομιλία στην κατηγορία
« Μνήμη Αγίων ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/mnhmh-agivn↕️https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qFnx_UZ0gQ-sphclbJ6E6y

Απομαγνητοφώνηση : Μαρία Δερμιτζάκη:
https://youtube.com/@orthodoxaskirtimata

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Συνηθίσετε να λέτε ο Άγιος Τριαδικός Θεός.

†.Μεγάλη η εορτή των Θεοφανίων, αγαπητοί μου! Και τούτο, γιατί, παράλληλα με την ανάπλαση του πεπτωκότος ανθρώπου, έχουμε και την πλήρη φανέρωση του Αγίου, Τριαδικού Θεού.
   Εδώ θα ήθελα να προσέθετα ότι, πολύ συχνά, μεταξύ σας, ο καθένας μόνος του να ομιλεί περί του Αγίου Τριαδικού Θεού. Διότι ο Οικουμενισμός παρασκευάζει (γιατί αλλιώτικα δε θα μπορούσανε να καταργήσουνε τη θρησκεία), παρασκευάζει μίαν θρησκείαν, κάνοντας έναν Θεό. Τώρα, ποιος θα είν’ αυτός ο Θεός; Των Χριστιανών; Των Βουδιστών; Σε ποιον θ’ ανήκει αυτός ο Θεός; Γι’ αυτόν τον λόγο, επειδή αυτά είναι επί θύραις, είναι πολύ κοντά μας, να συνηθίσουμε να λέμε “ο Άγιος, Τριαδικός Θεός” !! Ώστε να μπορούμε ν’ αντέξουμε αυτήν την προσβολή που θα γίνει.
   Ήδη έχει αρχίσει: όταν λένε: “ε, ένας είναι ο Θεός! Τι θα πει ‘Αλλάχ’; Τι θα πει ‘Χριστός’; Τι θα πει ‘...’ ” . Το βλέπετε, παρακαλώ; Λοιπόν, επειδή εμείς λέμε: “είμεθα Ορθόδοξοι” και, συνεπώς, διατηρούμε την ορθήν ερμηνείαν τού Λόγου τού Θεού, κι εδώ έχουμε τη φανέρωση του Αγίου, Τριαδικού Θεού, βεβαίως, γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει να κρατήσουμε ως κόρην οφθαλμού το θέμα “ποιος θα είναι αυτός ο Θεός, τον οποίον θα λατρεύουμε;” . Διότι “ο Υιός, ενανθρωπήσας, βαπτίζεται κάτω, εις τον Ιορδάνην. Το δε Πνεύμα, ως Περιστεράν, κατεβαίνον επ’ Αυτόν” μάς γράφει και ο Ευαγγελιστής Λουκάς και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Και η φωνή τού Πατρός να δίνει τη μαρτυρία: “Συ ει ο Υιός μου ο αγαπητός, εν Σοι ηυδόκησα” .
   Αγαπητοί μου, μέχρι τον ουρανόν κι αν έχω ηθικήν τελειότητα, εάν δεν έχω αληθινή λατρεία στον Αληθινό Θεό, δε σώζομαι! Σας το υπογραμμίζω αυτό!

Απόσπασμα από την 5η ομιλία στην κατηγορία
« Μνήμη Αγίων ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/mnhmh-agivn↕️https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qFnx_UZ0gQ-sphclbJ6E6y

Απομαγνητοφώνηση : Μαρία Δερμιτζάκη:
https://youtube.com/@orthodoxaskirtimata

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Το Άγιον Πνεύμα δικαιώνει τον Ιησού Χριστό.

†."περὶ δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρὸς τὸν πατέρα μου ὑπάγω καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με·" (Ιω. 16,10')

Να σας το αποδώσω. Ώς προς δέ τη δικαιοσύνη που θα μου αποδώσει εμένα, του Ιησού, το Πνεύμα το Άγιον, ότι πηγαίνω στον Πατέρα μου και δεν με βλέπετε πιά. Τι σημαίνει αυτό; Αυτός ο δεύτερος λόγος που το πνεύμα το Άγιο θα ασκήσει  έλεγχο, λέγει ο Θεοφύλακτος  "δείξει αυτοίς ότι δικαίως ών" θα δείξει, κυρίως στους Εβραίους, ότι ενώ ήτο δίκαιος, ο Ιησούς, "και άλυμπτον παρασχόμενος βίον , αδίκως υπ αυτών ανηρέθη" τον εφόνευσαν, αδίκως! Εδώ έχουμε μία αδικία, και θα τη δείξει αυτήν την αδικία βεβαίως, το Πνεύμα το Άγιον.

   Οι Ιουδαίοι, κατηγόρησαν τον Ιησούν, πλάνο και βλάσφημο. Την μεγάλη Παρασκευή, η ημέρα της σταυρώσεως, εφαίνετο ότι είχε αποδώσει, είς μέν τον Ιησούν την αμαρτίαν, οτι έλεγε, είμαι ίσος με τον Πατέρα, είμαι Θεός, αλλά αυτό, οδήγησε τους δικαστάς του εις την δικαιοσύνη, να τον φονεύσουν. Τί είπαν, είς τον Πιλάτο; "Έκανε τον εαυτό του Θεό και πρέπει κατά τον νόμο μας να πεθάνει." Εσφετερίσθη θεϊκά δικαιώματα. Εδώ τώρα όμως έρχεται η Πεντηκοστή, να ανατρέψει αυτήν την απόφαση. Η Πεντηκοστή, πάντα το Πνεύμα το Άγιον, θα αποδώσει δικαιοσύνη στον κατάδικο του Γολγοθά, αφού ανεστήθη και ανελήφθη, και την αμαρτία, θα την αποδώσει είς τους δικαστάς του, τους Εβραίους, που κατεδίκασαν τον Ιησούν. Θα αποδείξει ο Παράκλητος εις τον κόσμον, ότι, ο Ιησούς, υπήρξε, - όπως λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην πρώτη του επιστολή - ο Χριστός ο Δίκαιος. Γι' αυτό οι Ιουδαίοι, μέσα στην Ιστορία, ενοχλούνται, όταν ο Ιησούς αποδεικνύεται δίκαιος και αυτοί βέβαια ένοχοι. Και αυτό το έργο το κάνει το Πνεύμα το Άγιον.

   Προσέξατε. Εδώ και μερικά χρόνια έγινε αυτό, αλλά, το δυστύχημα είναι ότι, κάτι που γίνεται, επανέρχεται, και επανέρχεται. Έγινε μία προσπάθεια αφαιρέσεως, όλων εκείνων των τροπαρίων, της Μεγάλης Εβδομάδος  που στρέφονται κατά της ενοχής των Ιουδαίων, αυτό δείχνει έργο αντίθετον, είς το έργον του Αγίου Πνεύματος. Τί πάτε να κάνετε, τή υποβολή των Εβραίων; Εζήτησαν για να μήν δυσφημίζονται, να αφαιρεθούν τα τροπάρια αυτά. Δόξα τω Θεώ, δεν αφηρέθησαν. Μπορούμε όμως να πούμε, ότι αφηρέθησαν πολλά από τέτοια, είς την Δυτικήν εκκλησίαν την Ρωμαϊκή, γιατί; Γιατὶ απλούστατα, σας είπα είναι ξεφτισμένοι άνθρωποι. Έχουνε εκκοσμικευθεί και κάνουνε, όχι Θεολογία, αλλά κάνουν πολιτική, το βλέπετε εξάλλου, ο Πάπας είναι και αρχηγός κράτους. 

   Ενώ ο εκατόνταρχος τί είπε; "ὄντως ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν." (Λουκ.23,47) πράγματι ήτο δίκαιος. Και ενώ οι εχθροί του, τον χαρακτηρίζουν με τον χειρότερο τρόπο, όμως αυτός, - όπως γράφει στην προς τιμόθεον επιστολή του ο Απόστολος Παύλος - " ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι " εδικαιώθηκε από το Πνεύμα το Άγιον. Και μάλιστα, να σας διαβάσω ολόκληρο το χωρίον το οποίο είναι κα-τα-πλη-κτι-κόν! "καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, (δικαιώθηκε απο το Πνεύμα το Άγιον. Ποιός; Θεός εφανερώθει. Ποιός; Ο Θεός Λόγος, ) ὤφθη ἀγγέλοις, (έγινε ορατός είς τους Αγγέλους) ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, (κηρύχθηκε στον κόσμον όλον) ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, (έγινε πιστευτός είς τον κόσμον) ἀνελήφθη ἐν δόξῃ" (Α'.Τιμ. 3,16'). Όταν ο Χριστός είπε  "πρὸς τὸν πατέρα μου ὑπάγω" (Ιω. 16,10'). Αυτό είναι απόδειξης, της δικαιοσύνης και αγιότητος του Χριστού.

   Λέγει ο Ζιγαβηνός "Δικαίου γαρ γνώρισμα , το πορεύεσθαι προς τον Θεόν και συνείναι αυτώ" και να υπάρχει με αυτόν. Γνώρισμα, τί; Δικαιώσεως, δικαίου ανθρώπου. Εκείνος πάει στον ουρανό, εκείνος που δικαιώνεται. Τούτο γαρ δηλοί, τό "καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με". Διότι, άν ο Χριστός ήτο βλάσφημος, και πλάνος, και καταχραστής θείων ιδιοτήτων, τότε, πώς επορευθει  προς τον Θεόν; Ενώ θα τον περίμενε ο Άδης. Και η επιβεβαίωσης ότι ο Ιησούς ανήλθε προς τον Πατέρα, εκτός από το γεγονός της Αναλήψεως είναι και το γεγονός της Πεντηκοστής. Και όλα τα θαύματα γίνονται, είς το όνομα του Χριστού, και οι Δαίμονες τρέπονται είς φυγήν. Και την αθωότητά του Ιησού, αποδεικνύει το Πνεύμα το Άγιον με τη δική του παρουσία, στην Εκκλησία. Εκείνο επιτελεί θαύματα. Εκείνο αγιάζει τους πιστούς. Πάντοτε εν ονόματι του Ιησού Χριστού.

Απόσπασμα από την 29η ομιλία στην κατηγορία 
« Μνήμη Αγίων ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qFnx_UZ0gQ-sphclbJ6E6y

Απομαγνητοφώνηση: Αθανάσιος Άμβωνας.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Η προσωπικότητα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

†. Ο Μέγας Βασίλειος γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια το 330. Ανήκε σε μια αγιασμένη οικογένεια, και κοσμικά εξέχουσα. Ο πατέρας του, ονόματι και αυτός Βασίλειος- ήταν συνήθεια, πολλές φορές, ο πατέρας να δίνει το δικό του όνομα στο παιδί του-, ήταν διδάσκαλος εγκυκλίων μαθημάτων, αλλά και της ρητορικής. Η γιαγιά του, από τον πατέρα του, ονόματι Μακρίνα, ήταν ενάρετη γυναίκα, και χρημάτισε μαθήτρια του μεγάλου ιεραποστόλου, Γρηγορίου του Θαυματουργού. Είναι αξιοσημείωτο ότι όταν ξέσπασε διωγμός από τον Μαξιμίνο, αυτή, η Μακρίνα δηλαδή με το σύζυγό της, έμειναν αρκετά χρόνια στα δάση του Πόντου και τρέφονταν με το κυνήγι ελαφών, όπως  μας πληροφορεί ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στον Επιτάφιο του Μεγάλου Βασιλείου.

    Η μητέρα του Μεγάλου Βασιλείου, η Εμμέλεια, καταγόταν και αυτή από επιφανή οικογένεια της Καισαρείας. Αρκεί να σημειωθεί ότι ο πατέρας της ανεδείχθη σε μάρτυρα κατά τους τελευταίους διωγμούς κατά των Χριστιανών. Ο δε αδελφός της, Γρηγόριος, ανεδείχθη επίσκοπος σε κάποια πόλη της Καππαδοκίας. Από τα αγόρια της οικογένειας, ο Βασίλειος, ο Γρηγόριος και ο Πέτρος διηκόνησαν την εκκλησία ως Επίσκοποι. Ο δε Ναυκράτιος έγινε μοναχός.Από τα πέντε κορίτσια, η πρώτη,η Μακρίνα, τιμάται ως αγία. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι το στενό και το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον του Μεγάλου Βασιλείου υπήρξε σημαντικό και αγιασμένο.

    Η ανατροφή και η παιδεία του Μεγάλου Βασιλείου υπήρξε πολύ, πάρα πολύ επιμελημένη-και το βλέπουμε από τους λόγους του, τα έργα του, τις συγγραφές του. Την πρώτη του γραμματική παιδεία έλαβε από τον πατέρα του, τον Βασίλειο· κατόπιν μαθήτευσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Εκεί γνωρίστηκε με τον Γρηγόριο τον από Αριανζού και μετέπειτα άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο-αυτό συνέβη στην Αθήνα· αλλά επίσης γνωρίστηκε και με τον νεαρό εξάδελφο των αυτοκρατόρων, τον Ιουλιανό- στην Αθήνα κι αυτό-, τον μετέπειτα διώκτη. Ο Μέγας Βασίλειος διψούσε για μάθηση. Ήρθε στην Κωνσταντινούπολη και μαθήτευσε κοντά στον Λιβάνιο, που ήταν περίφημος τότε και διάσημος ρητοροδιδάσκαλος. Κατόπιν πήγε στην Αθήνα, όπου εκεί συνάντησε τον Γρηγόριο από την Αριανζό. Οι δύο νέοι, κατά τη μαθητεία τους στην Αθήνα, έμειναν αγαπημένοι και ενωμένοι. Έμεναν στο ίδιο σπίτι, έτρωγαν μαζί και είχαν το ίδιο φρόνημα· και όπως αργότερα θα γράψει ο Γρηγόριος: «τά πάντα δή κοινά καί ψυχή μία δι’ ἥν δέουσα σωμάτων διάστασιν»· δηλαδή ήταν μια ψυχή σε δύο σώματα. Ο Βασίλειος παρακολούθησε πολλές σχολές όταν έφτασε στην Αθήνα, όπως Φιλολογία, Ρητορική, Φιλοσοφία, ακόμη και Μαθηματικά και Ιατρική· ήταν η ψυχή της Βασιλειάδας που αργότερα ίδρυσε, στο θέμα της νοσηλείας, ανθρώπων που φτωχοί, ανάπηροι άνθρωποι, γέροι είχαν μαζευτεί.

   Ήταν, όπως  ελέχθη, ένα φορητό πανεπιστήμιο, ο Μέγας Βασίλειος. Οι μαθητές των σχολών αυτών, ειδωλολάτρες όντες, έτρεχαν σε ποικίλες ψυχαγωγίες και εκδηλώσεις, τότε που ήταν στην Αθήνα. Όμως, όπως γράφει ο Γρηγόριος, οι δυο τους μόνο δύο δρόμους γνώριζαν-το λέει στον Επιτάφιο του Μεγάλου Βασιλείου- τον δρόμο της σχολής τους και τον δρόμο της χριστιανικής εκκλησίας. Στάθηκαν και οι δύο, υποδείγματα χριστιανών φοιτητών· αλλά κοντά σ’ αυτούς προσεχώρησαν και άλλοι σώφρονες νέοι και αποτέλεσαν τον πρώτο στην ιστορία χριστιανικό φοιτητικό σύλλογο. Το θέρος του 355 έφτασε στην Αθήνα ο Ιουλιανός, ο μετέπειτα αυτοκράτωρ, εκείνος που πήρε την επωνυμία Παραβάτης και διώκτης των Χριστιανών, ο γνωστός μας Ιουλιανός… Αλλά πόσο διαφορετικούς δρόμους περπάτησαν ο Μέγας Βασίλειος και ο Ιουλιανός; Αλήθεια, πόσο διαφορετικούς δρόμους;

   Κατόπιν ο Μέγας Βασίλειος επέστρεψε στον Πόντο, όπου εκεί ασκήτευε η μητέρα του η Εμμελεία και η αδελφή του η Μακρίνα. Εκεί επιδόθηκε στη μελέτη της Αγίας Γραφής και όλων των συγγραμμάτων των εκκλησιαστικών πατέρων, εκείνων που υπήρξαν προ αυτού  . Ασχολήθηκε και με τον μοναχισμό και έγραψε μάλιστα και συγγράμματα περί του μοναχισμού, όπως διάφοροι λόγοι- το σύγγραμμα δε «Ὃροι κατά πλάτος» και το επίσης σύγγραμμα «Ὃροι κατ’ἐπιτομήν καί λοιπές ασκητικές διατάξεις» είναι δικά του. Μοίρασε την περιουσία του σε φτωχούς και ίδρυσε την περίφημη Βασιλειάδα του, ένα δηλαδή συγκρότημα κτιρίων, που εκεί έβρισκαν οι φτωχοί και οι ανήμποροι και οι άρρωστοι γενικά έβρισκαν ένα καταφύγιο.

   Ζούσε ασκητικότατα. Ακόμη είχε γνωριστεί και με τον Μέγα Αθανάσιο. Έγραψε πολλές και ενδιαφέρουσες συγγραφές και μάλιστα την περίφημη ερμηνεία του στην Εξαήμερο του Μωυσέως. Αλληλογραφούσε με πολλούς, της εποχής του άντρες, και μας διεσώθη ιδιαίτερα πολύτιμη συλλογή από τις επιστολές του. Βέβαια πολύ αργότερα έγινε το σχίσμα με τη Ρώμη, αλλά άρχισε όμως να διαφαίνεται η υπερηφάνεια του επισκόπου της Ρώμης-ξέρετε πώς αποκάλεσε τον επίσκοπο Ρώμης, τον Πάπα Ρώμης ο Μέγας Βασίλειος; « Ἐπηρμένην ὀφρύν»· δηλαδή σηκωμένο φρύδι, δηλαδή υπερήφανο, και φτάσαμε-βέβαια, πολύ αργότερα φτάσαμε- στο Σχίσμα αυτό που έγινε ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση.

  Υπομνημάτισε διάφορα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Έγραψε λόγους αντιρρητικούς, δηλαδή λόγους που στρέφονταν κατά των αιρετικών. Έκανε επίσης και μια ανθολογία από το έργο του Ωριγένους, με τίτλο «Φιλοκαλία». Συνεπώς αυτή η «Φιλοκαλία» που μας δόθηκε είναι του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, είναι πάρα πολύ σύγχρονη, όμως η πρώτη Φιλοκαλία ήταν του Μεγάλου Βασιλείου και , όπως σας είπα, ανθολόγησε τα έργα του Ωριγένους.Δεδομένου ότι ο Ωριγένης είχε αρκετά πράγματα που δεν ήταν σωστά, αλλά πήρε σαν μέλισσα τίποτα άλλο από εκείνο που χρειαζόταν.

   Όταν πέθανε ο τότε Επίσκοπος Καισαρείας Ευσέβιος, οι ορθόδοξοι της Καισαρείας, και γενικά της Καππαδοκίας, πρότειναν ως Επίσκοπο τον Βασίλειο. Πραγματικά δηλαδή, άνθρωπος που κλήθηκε από τον λαό. Έτσι το έτος 370 χειροτονείται Επίσκοπος. Ασχολήθηκε με πολύπλευρο έργο αλλά και κατά των κρατικών επεμβάσεων στο εκκλησιαστικό του έργο. Είναι γνωστός εκείνος ο διάλογος με τον ύπαρχο Μόδεστο, ο οποίος του έκανε παρατηρήσεις του Μεγάλου Βασιλείου και στάθηκε σθεναρότατος και τότε ο Μόδεστος λέει: «Πρώτη φορά μου βλέπω επίσκοπο τέτοιο». Και λέει  ο Μέγας Βασίλειος: «Φαίνεται ότι πρώτη φορά σου συνάντησες Επίσκοπο...».

   Η κράση του Βασιλείου ήταν ασθενική, από παιδί. Τώρα, με όλα τα βάρη του επισκοπικού του αξιώματος, λύγισε. Ασθένησε βαριά και σε ηλικία 48-49 ετών απεβίωσε το 378. Το 333 εγεννήθη, το 378 απεβίωσε. Τελευταίος του λόγος ήταν: «Εἰς χείρας σου παραθήσομαι τό πνεύμα μου, Κύριε». Απέθανε στα τέλη Δεκεμβρίου και εκηδεύθη την 1^η Ιανουαρίου, όπου και καθιερώθηκε η μνήμη του. Ήταν τόσος ο κόσμος στην κηδεία του που πολλοί ποδοπατήθηκαν από το πλήθος, ναι κυριολεκτικά, για να βρεθούν στην κηδεία αυτού του μεγάλου ανδρός.

   Ενώ ακόμη ζούσε, πήρε τον επίζηλο τίτλο του οικουμενικού διδασκάλου και αποκαλείται «Μύστης του Δεσπότου» και «Ουρανοφάντορ». «Ουρανοφάντορ» θα πει, «αυτός που αποκαλύπτει τα ουράνια πράγματα».

    Αυτός, με πολύ αδρές, αγαπητοί μου, γραμμές στάθηκε ο μέγας πατήρ και οικουμενικός διδάσκαλος, ο Βασίλειος,ο Μέγας Βασίλειος.

      Όμως, ας κλείσουμε με ένα κείμενο σε απόδοση νεοελληνική από μια του ερμηνεία στον 1^ο Ψαλμό: « Δρόμος ονομάζεται ο βίος, γιατί καθένας που γεννιέται φτάνει στο τέλος της ζωής του. Όπως αυτοί που ενώ ταξιδεύουν και φτάνουν στο λιμάνι, χωρίς να το καταλάβουν, έτσι κι εμείς, ο χρόνος της ζωής μας περνάει απαρατήρητα. Κοιμάσαι, αλλά ο χρόνος σε προσπερνά. Είσαι ξύπνιος και η σκέψη σου κάπου τριγυρίζει, μα η ζωή ξοδεύεται,  ξεφεύγοντας από την προσοχή μας. Κάποιον δρόμο λοιπόν τρέχουμε όλοι· και βιαζόμαστε να φτάσουμε ο καθένας στο δικό του το τέρμα.  Γι' αυτό βρισκόμαστε σε δρόμο. Αρκεί να καταλάβεις τη σημασία του δρόμου. Οδοιπόρος φάνηκες σε τούτη τη ζωή. Όλα τα προσπερνάς, όλα γύρω σου τα αφήνεις. Είδες στο δρόμο σου λουλούδια, δροσερά, νερά ή άλλες ομορφιές. Ευχαριστήθηκες λιγάκι· έπειτα τα προσπέρασες. Πάλι συνάντησες πέτρες, φαράγγια, γκρεμούς, βράχια, παλούκια, θηρία, φίδια, αγκαθιές. Ευχαριστήθηκες για λίγο· όμως κι αυτά τα άφησες.

      Αυτή είναι η ζωή· ούτε τα ευχάριστα μόνιμα, ούτε τα δυσάρεστα χωρίς τελειωμό. Ο δρόμος δεν είναι δικός σου, ούτε τα τωρινά δικά σου. Στους οδοιπόρους μόλις ο πρώτος αφήσει τα χνάρια της πατημασιάς του, αμέσως πατάει ο δεύτερος και κατοπινά ο επόμενος. Σκέψου ακόμα, και τις περιστάσεις της ζωής. Σήμερα συ καλλιεργείς τη γη και αύριο άλλος. Και μετά απ’ αυτόν άλλος… Βλέπεις τούτα τα χωράφια και τα όμορφα σπίτια; Πόσους νοικοκυραίους δεν άλλαξαν μέχρι σήμερα… «Του τάδε» λεγόταν ότι είναι το σπίτι, το χωράφι. Έπειτα πήρε αλλουνού το όνομα. Και μετά πέρασε στα χέρια κάποιου άλλου. Έτσι λοιπόν σε ρωτώ: Η ζωή  μας δεν είναι ένας δρόμος που ο ένας ακολουθεί ξοπίσω του άλλου; Ευτυχισμένος εκείνος που δε βρέθηκε στον ίδιο δρόμο με τους αμαρτωλούς…».

        Αγαπητοί. Η προβολή μεγάλων ανδρών στο χριστιανικό στερέωμα είναι για μας ένας φωτεινός οδηγός πορείας προς τη Βασιλεία του Θεού. Όπως ο τιμώμενος σήμερα, Μέγας Βασίλειος, είναι πρόσωπο προς μίμηση. Είναι ένα εικονογραφημένο Ευαγγέλιο, που δείχνει το εφικτό της πνευματικής ζωής. Το Ευαγγέλιο δεν είναι ουτοπία, είναι δείκτης πορείας αλάνθαστος, γιατί Χριστός, χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰώνας.Έτσι αγαπητοί, σας ευχόμεθα Χρόνια πολλά, καλή χρονιά, ευλογημένη και υγιεινή και πάντοτε να είναι ο καιρός που ζούμε εν Κυρίω Ιησού Χριστώ, αμήν.

41η ομιλία στην κατηγορία
« Μνήμη Αγίων ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qFnx_UZ0gQ-sphclbJ6E6y

Απομαγνητοφώνηση και ηλεκτρονική επιμέλεια κειμένου:Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἰορδάνη ποταμέ, στῆθι ὑπόδεξαι σκιρτῶν, τοῦ βαπτισθῆναι ἐρχόμενον τὸν ∆εσπότην.

†.Ιορδάνη Ποταμέ, στήθι, υπόδεξαι σκιρτών, του βαπτισθήναι ερχόμενον τὸν Δεσπότην. Σας υπενθυμίζω τη μετάφραση: Ιορδάνη Ποταμέ, στάσου (υπογραμμίζω το “στάσου”), “υπόδειξαι σκιρτών”, να υποδεχθείς, σκιρτώντας από χαρά, τον Δεσπότην, που έρχεται για να βαπτισθεί! Ο υμνογράφος αναφέρει ότι ο Ιορδάνης έπρεπε να υποδεχθεί τον Κύριον Ιησούν με το “στήθι” και “σκιρτών”. “Στήθι” θα πει να σταθεί. Και “σκιρτών”. Προσέξτε: “στήθι” (προστακτική) σημαίνει ότι έπρεπε να σταματήσει (ο Ιορδάνης) τον υδάτινον ρουν του, όπως κυλούσε, που εκυλίετο (το ποτάμι), έρρεε το ποτάμι προς την Νεκράν Θάλασσαν, από Βορρά προς Νότον, προς τη Νεκράν Θάλασσαν. Ε, εδώ λέγει: “στάσου, Ιορδάνη”. Αυτό λέγεται επανειλημμένως (αυτό το “στάσου”), γιατί ο Ιορδάνης, όταν Σε είδε, λέγει η Γραφή, εστράφη εις τα οπίσω. Όχι μόνο στάθηκε αλλά και γύρισε προς τα πίσω!
   Παράξενα πράγματα! Αυτό, αγαπητοί μου, ήταν ένα ιστορικό γεγονός! Θα μου πείτε, όμως, ότι “πουθενά εμείς, μελετώντας την Αγίαν Γραφήν, την Καινή Διαθήκη, πουθενά δεν είδαμε, όταν ο Χριστός εβαπτίσθη, να μας αναφέρουν οι Ευαγγελισταί ότι το ποτάμι στάθηκε κι άρχισε να γυρίζει πίσω. Αυτό ήταν, όμως, ιστορικό γεγονός, σας είπα, ιστορικό γεγονός, που συνέβη, όταν ο Ισραήλ, ο λαός ολόκληρος, ερχόμενος από την Αίγυπτο, ήλθε ανατολικά τού Ιορδάνου Ποταμού, έπρεπε να περάσει το ποτάμι, τον Ιορδάνη, με αρχηγόν, βέβαια, τον Ιησούν τού Ναυή. Δεν ήταν βαθύ ποτάμι -και δεν είναι, μέχρι σήμερα- δεν είναι βαθύ ποτάμι, αλλά όχι, όμως, ότι μπορούσε κανείς και μέχρι σήμερα να περάσει, φερ’ ειπείν, τον Ιορδάνη Ποταμό. Εεε, παίρνω μόνο την περιοχή, για να μην πάω αλλού. Η “Λαρίσης”. Μπορείτε να περάσετε τον Πηνειό ποταμό; Δεν είναι βαθύ ποτάμι ο Πηνειός ποταμός αλλά δεν περνιέται. Έτσι κι ο Ιορδάνης. Δεν είναι βαθύ ποτάμι αλλά δεν περνιέται. Για να περασθεί, έπρεπε να σταματήσει τον ρουν, την ροήν των υδάτων του. Και, πράγματι, έτσι έγινε.
   Όταν στάθηκαν στην ανατολικήν όχθην, έδωσε εντολή ο Ιησούς τού Ναυή οι ιερείς να πάρουν την Κιβωτόν -το υπογραμμίζω, γιατί έχει πολλή σημασία- και ν’ αρχίσουν να μπαίνουν μες στο ποτάμι! Ν’ αρχίσουν να μπαίνουν, να πατούν μες στο νερό. Βεβαίως, το νερό εκάλυψε κάπως τα βήματα τους, τα πόδια τους. Αλλά τι έγινε; Όταν επροχώρησε η Κιβωτός, άρχισε το νερό να σταματάει. Και, μάλιστα, τελείως εσταμάτησε, σα να στάθηκε ένα τείχος εις το ποτάμι, και η Κιβωτός, που την κρατούσαν οι ιερείς, εστάθηκεν εις το μέσον τού Ιορδάνου Ποταμού και τότε πέρασε όλος ο λαός!
   Σας θυμίζει μία πράξη που κάναμε τη Μ. Παρασκευή; Όταν βγάζουμε τον Επιτάφιο, κάνουμε τη λιτάνευση και μετά, πριν μπούμε μέσα εις τον ναόν, εκείνοι που κρατούν τον Επιτάφιο τον σηκώνουν ψηλά και, βέβαια, αισθάνονται μεγάλη ευλογία και μεγάλη τιμή εκείνοι που θα κρατήσουν τον Επιτάφιον. Πολλοί από σας το κάνετε, σας ξέρω! Το βλέπουμε κάθε χρόνο. Και θα σηκώσουν ψηλά, προ της θύρας τού ναού, και όλος ο λαός θα περάσει από κάτω από τον Επιτάφιον. Σας κάνει εντύπωση αυτό;
   Κάποια πράγματα, αν τα ψάξουμε, αγαπητοί μου, θα δούμε πως έχουνε ρίζα! Κι αυτή η ρίζα είναι μέσα εις τον Λόγον τού Θεού, είναι μέσα στην Αγίαν Γραφήν! Γι’ αυτόν τον λόγο, τίποτε -εγώ, τουλάχιστον, έτσι έμαθα- να μην απορρίπτουμε. Γιατί, αν απορρίψουμε, κινδυνεύουμε! Πρέπει να ερευνήσουμε. Βεβαίως, βεβαίως, έχουμε και τούτο το σημείο (τό ‘χω δει τόσες φορές εις τη Λάρισα) και το άκουσα και πρόσφατα, σήμερα, μάλιστα, απ’ τις συνήθειες του Πόντου: πέφτουνε μέσα κολυμβηταί, πιάνουν τον Σταυρό και γίνεται καβγάς ολόκληρος μέσα στο νερό! Ποιος θα πιάσει το Σταυρό;;!! Και μετά θα πάρει ευλογία αυτός που έπιασε τον Σταυρό, θα γυρίσει όλη την πόλη, θα μαζέψει -επιτρέψατέ μου τη λέξη- “φράγκα” -όχι χρήματα αλλά “φράγκα”- και θα πάει με τους φίλους το το βράδυ στην ταβέρνα, να τα πιούνε! Αυτό δεν έχει καμία ρίζα πουθενά. Αυτό πρέπει να φύγει. Αυτό πρέπει να καταργηθεί! Δεν ξέρω αν είμαι σαφής.
   Λοιπόν, ότι, κατ’ επανάληψιν, λέγει η Αγία Γραφή ότι, “όταν Σε είδε, εστράφη εις τα οπίσω, (Σε, τον Κύριον,) ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω. Όπως σάς εξήγησα, είναι μία διάβασις παρομοία με τη διάβαση της Ερυθράς Θαλάσσης. Έχουμε δύο θαυμαστές διαβάσεις: της Ερυθράς Θαλάσσης, που είν’ εις τον Κόλπο τής Ερυθράς Θαλάσσης, είναι γνωστό, και εδώ, τώρα, του Ιορδάνου Ποταμού. Έτσι, ο εκατοστός δέκατος τρίτος Ψαλμός μάς λέγει “ η Θάλασσα είδε (ποια Θάλασσα; Η Ερυθρά Θάλασσα) είδε και έφυγεν. Ο Ιορδάνης (και εκεί έγινε το ίδιο: προσέξτε άνοιξε η θάλασσα! Αριστερά και δεξιά, αφού φύσηξε, λέει, νότιος άνεμος, και επήγε τη θάλασσα και τη σταμάτησε! Καταπληκτικό! Κι από ‘κεί, μετά, σταμάτησε η θάλασσα), ο Ιορδάνης, λέει στη συνέχεια ο ψαλμικός στίχος, ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω. Είναι, όπως σάς είπα, ο πέμπτος στίχος τού εικοστού δεκάτου τρίτου Ψαλμού.
   Αλλά, ομοίως, εις τον εβδομηκοστόν έκτος Ψαλμόν, εις τον δέκατον έβδομον στίχον, διαβάζουμε: “είδοσάν Σε ύδατα, ο Θεός”. Ω, Θεέ (είναι κλιτική τού ‘ο Θεός’), ω, Θεέ, Σε είδαν τα ύδατα! “Είδοσάν Σε”, επανάληψις, “ειδοσάν Σε ύδατα και εφοβήθησαν!” , Σε είδαν τα νερά (και της Ερυθράς Θαλάσσης και του Ιορδάνου Ποταμού) και Σε φοβήθηκαν! Γιατί αυτά εις τον Ιορδάνη -για να μείνουμε μόνο στον Ιορδάνη και να μη μείνουμε εις την Ερυθράν Θάλασσαν- ; Διότι εισήλθε στο ποτάμι η Κιβωτός, που ανεπαύετο ο Κύριος. Τι ήτανε; Ένα ξύλινο κατασκεύασμα, όπως κι οι εικόνες είναι ξύλινα κατασκευάσματα, όπως κι η Αγία Τράπεζα είν’ ένα ξύλινο κατασκεύασμα ή μαρμάρινο, με επένδυση αργύρου κτλ κτλ. . Αλλά ήταν το σύμβολον της αναπαύσεως του Θεού!
   Και, όταν, λοιπόν, προχώρησε η Κιβωτός μες στο ποτάμι, είναι ως να προχωρούσε Αυτός ο Κύριος! Εεε, λοιπόν, Σε είδαν τα ύδατα, σε είδαν τα κύματα και εστράφησαν εις τα οπίσω! Αυτό το ιστορικό, αγαπητοί μου, γεγονός, που είναι, ταυτόχρονα, και προφητεία, έρχεται να σημειωθεί, ύστερα από 1.500 χρόνια, εις την Βάπτιση του Ιησού Χριστού. Δηλαδή ένας τύπος ήταν. Αν ερωτήσετε “γιατί αυτό δε συνέβη στον Ιησούν άμεσα;” θα απαντούσαμε (προσέξτε την απάντησιν) ότι “τότε θα καταργείτο η πίστις!” . Ο Χριστός δεν έκανε τίποτα περισσότερο απ’ το να θεραπεύει αρρώστους και τα λοιπά. Θαυμαστή ήταν η Ανάστασίς Του. Όμως δεν είδε ο λαός τη Μεταμόρφωσή Του παρά μόνο οι Μαθηταί. Αλλιώτικα, θα καταργείτο η πίστις.
   Είδατε η γέννηση του Θεού Λόγου, ως ανθρώπου; Φυσιολογική!! Δηλαδή στα μάτια των ανθρώπων φυσιολογική! Διότι, αν ήταν κατ’ άλλον τρόπον, τι λέγαν οι Εβραίοι, ξέρετε; “εμείς, λέει, περιμέναμε τον Μεσσία νά ‘ρθει από τον ουρανό! Σαν με αλεξίπτωτο νά ‘ρθει, να πετάξει επάνω στη Γη!” - τίποτα απ’ όλ’ αυτά. Ξαναλέγω τρίτη φορά: θα κατηργείτο η πίστις. Έτσι, ο Ιορδάνης γίνεται ιερός Ποταμός, σκηνή θείων ενεργειών και θαυμάτων καταπληκτικών!

Απόσπασμα από την 5η ομιλία στην κατηγορία
« Μνήμη Αγίων ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/mnhmh-agivn↕️https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qFnx_UZ0gQ-sphclbJ6E6y

Απομαγνητοφώνηση : Μαρία Δερμιτζάκη:
https://youtube.com/@orthodoxaskirtimata

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Μνήμη Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου. Χαρακτηρισμοί τοῦ Ἁγίου Πατρός.

†. Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας τιμά και γιορτάζει τη μνήμη του μεγάλου διδασκάλου της, του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ό,τι να πει κανείς ή να εγκωμιάσει, πάντα θα έμενε φτωχό μπροστά σε μία τόσο μεγάλη μορφή του λόγου της εκκλησιαστικής διακονίας και της αγιότητος που ήτο ο Ιερός Χρυσόστομος. Αλλ΄έστω και ελλιπώς, κάτι θα μπορούσαμε να πούμε.

    Η Εκκλησία μας τον χαρακτηρίζει με πολλά επίθετα, τα οποία και σας απαριθμώ:  «χρυσήλατον σάλπιγγα» -δηλαδή μία σάλπιγγα χρυσή-, «θεόπνευστον ὄργανον»,  «δογμάτων πέλαγος ἀνεξάντλητον», «Ἐκκλησίας  στήριγμα», «νοῦν οὐράνιον», «σοφίας βυθόν», «κρατῆρα πάγχρυσον», «ἀστέρα ἄδυτον», «μετανοίας κήρυκα», «πιστῶν ὑπογραμμόν», «μαρτύρων ἐφάμιλλον», «ἀγγέλων ἰσοστάσιον», «ἐνδιαίτημα Γραφῶν», και, τέλος, «Χρυσόστομον». Έτσι βλέπομε ότι ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αγαπητοί μου, στάθηκε μια πάρα πολύ μεγάλη μορφή.

   Ο άγιος Ιωάννης εγεννήθη στη Μεγάλη Αντιόχεια της Συρίας το 354 από γονείς επισήμους. Ο πατέρας του ήταν ανώτερος αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού, που όμως ενωρίτατα απέθανεν και άφησε τον μικρόν Ιωάννην, ορφανόν, στη φροντίδα της μητέρας του, Ανθούσης, που ήταν τότε μόλις είκοσι ετών, η μητέρα του, είκοσι ετών…Και οι δύο οι γονείς του ήσαν Χριστιανοί. Μεγάλη όμως φροντίδα μορφώσεως ανέλαβε η μητέρα του. Σε ηλικία 18 ετών ο Ιερός Χρυσόστομος, ο οποίος Ιωάννης ελέγετο, το «Χρυσόστομος» είναι επίθετο όπως ήδη σας είπα, εγκατέλειψε τις ρητορικές του σπουδές - δηλαδή θα λέγαμε ό,τι ακριβώς θα σπούδαζε κανείς για δικηγόρος- και άρχισε την παρακολούθηση θεολογικών μαθημάτων, όπου και εβαπτίσθη. Τότε εβαπτίζοντο σε μεγάλην ηλικίαν.

    Μετά από τρία χρόνια, κατέφυγε στην έρημο όπου έμεινε σε υποταγή γέροντος τέσσερα χρόνια, αλλά άλλα δύο χρόνια έμεινε μόνος του σε σπήλαιον ασκούμενος- γι΄αυτό και η υγεία του ήτο πάρα πάρα πολύ ευαίσθητη. Αφού επέστρεψε στην Αντιόχεια, εχειροτονήθη διάκονος και ύστερα από πέντε χρόνια εχειροτονήθη πρεσβύτερος. Τώρα η δράσις του στην Αντιόχεια είναι πολύ μεγάλη. Είναι άοκνος· δεν τεμπελιάζει σε τίποτα. Θέλει τα πάντα να προσφέρει. Εκτός βέβαια το φιλανθρωπικό έργο και το ποιμαντικό, εκήρυττε διαρκώς. Διαρκώς - διαρκώς. Ομίλει κάθε Κυριακή και κάθε Παρασκευή, αλλά και σε περιόδους όπως οι Σαρακοστές, η Διακαινήσιμος κλπ., ομίλει κάθε μέρα. Έστω και αν υποτεθεί- λέγεται  μάλιστα ένα περιστατικό ότι κάποτε ένας άνθρωπος μόνο ήταν και του έκανε κήρυγμα ο άγιος Ιωάννης. Και έτσι διαρκώς ομίλει, ευκαίρως-ακαίρως.

    Οι λόγοι του είναι τόσοι πολλοί, ώστε υπερβάλλουν όλους τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς.Όλους! Έχουν μαζευτεί όλα σε τόμους που εκεί βλέπουμε ότι πράγματι- η λεγομένη «Ελληνική Πατρολογία»- βλέπουμε πόσο υπερέβαλλε όλων των άλλων Πατέρων της Εκκλησίας μας εις τον λόγο του Θεού· διότι τον αγαπούσε πάρα πολύ τον λόγο του Θεού και έτσι είναι ο βαθύτερος ερμηνευτής που έχομεν εις την Αγίαν Γραφήν. Θα μπορούσε να συγκριθεί ίσως, μόνον, με τον Ωριγένη -όσοι έχετε μίαν παιδείαν του πράγματος, θα με καταλάβετε. Ίσως. Γιατί και ο Ωριγένης ήτο πλούσιος στον λόγο του Θεού. Πραγματικά.

    Ως Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως απέκτησε πολλούς θαυμαστάς. Αυτό που λέμε εμείς σήμερα εκκλησιαστικό πρόβλημα της περιοχής μας, ξέρετε ότι δημιουργήθηκε στην εποχή του αυτό το εκκλησιαστικό πρόβλημα όταν ήλεγξε την αυτοκράτειρα ο Ιερός Χρυσόστομος και τον έστειλε στην εξορία; Εκράτησε αυτή η ταραχή μέσα στην Κωνσταντινούπολη τριάντα ολόκληρα χρόνια· και δεν ησύχασε ο λαός της Κωνσταντινουπόλεως παρά μόνο πια όταν επανέφεραν - τι;- τα λείψανά του πίσω πια· διότι πρέπει να σας πω, δύο φορές φυσικά τον έστειλαν στην εξορία- ανεκλήθη η πρώτη περίπτωσις, αλλά στη δευτέρα περίπτωση έχουμε τρία ολόκληρα χρόνια που ο Ιερός Χρυσόστομος περπατάει, περπατάει, περπατάει τη γη της Μικράς Ασίας για να πάει, πού; Πουθενά. Δηλαδή από τόπου εις τόπον. Πήγαιναν άνθρωποι να τον συναντήσουν, τον έπαιρναν από κει οι στρατιώται και τον πήγαιναν πιο πέρα, πιο πέρα… Ώστε έφτασε στα Κόμανα της Μικράς Ασίας κατεξαντλημένος, τρία χρόνια περπατούσε… Χωρίς καμία άνεση σε τίποτα πουθενά.

     Και στις 14 Σεπτεμβρίου, αγαπητοί μου, αφού ελειτούργησε, παρέδωκε το πνεύμα εις τον Θεόν με τη φράση που έμεινε παροιμιώδης για μας: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν », δηλαδή «Δόξα τῷ Θεῷ για όλα». Αυτός υπήρξε ο Ιερός Χρυσόστομος που έχουμε σήμερα τη μνήμη του. Και σας είπα, εκοιμήθη στις 14 Σεπτεμβρίου. Ήταν η εορτή του Τιμίου Σταυρού. Θα μου πείτε: «Μα εμείς γιορτάζουμε σήμερα, 13 Νοεμβρίου». Ναι, διότι η Εκκλησία μας, που τιμά ιδιαιτέρως ιδιαιτέρως τον Ιερό Χρυσόστομο, και επειδή η εορτή του Τιμίου Σταυρού είναι πάρα πολύ μεγάλη, για να μην σκιάσει η μία εορτή την άλλην εορτήν, μετέθεσε την κοίμησιν του Ιερού Χρυσοστόμου στις 13 Νοεμβρίου. Για να μπορεί να τον τιμήσει λαμπρά, περίλαμπρα, εκτός από την γιορτή, βέβαια, της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Αυτός είναι ο λόγος της μεταθέσεως της ημερομηνίας που γιορτάζουμε τον Ιερόν Χρυσόστομον.

    Δεν ξέρω αν γνωρίζετε ότι η Θεία Λειτουργία, αυτή που τελέσαμε τώρα, λέγεται του Ιερού Χρυσοστόμου. Όπως ακριβώς λέμε «τη Μεγάλην Σαρακοστήν έχουμε τη Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου». Δηλαδή συνέθεσε τη Θεία Λειτουργία ο Ιερός Χρυσόστομος; Όχι, αγαπητοί μου. Προσέξτε. Η Θεία Λειτουργία ως τύπος, υπήρξε ως παράδοσις από την αρχαία Εκκλησία. Όμως υπήρχε μία συνήθεια τότε, η Θεία Λειτουργία να είναι ένας ανοιχτός χώρος, που μπορούσε ο εκάστοτε επίσκοπος- ή και πρεσβύτερος ενίοτε- να προσθέτει ή να αφαιρεί από την ακολουθία της Θείας Λειτουργίας κάποια στοιχεία. Να βάλει μία ευχή παραπάνω, μία ευχή παρακάτω, και είχαμε έτσι μία μεγάλη ποικιλία μορφής Θείας Λειτουργίας. Αυτό κράτησε πολύ καιρό, μερικούς αιώνες. Βέβαια, υπήρχε ένας κίνδυνος από τους αιρετικούς, που μπορούσαν να προσθέτουν και να αφαιρούν από τη Θεία Λειτουργία και έτσι με τον τρόπον αυτόν να εισαγάγουν τις αιρετικές των δοξασίες. Γι΄αυτό η Εκκλησία έκλεισε το θέμα της Θείας Λειτουργίας, το έκανε θέμα κλειστόν. Δεν μπορείς ούτε να προσθέσεις, ούτε να αφαιρέσεις. Για τον λόγο που σας εξήγησα.

    Ωστόσο, κάποιες μορφές έφτασαν μέχρι τον Μέγαν Βασίλειο- Θείας Λειτουργίας μορφές- μέχρι τον Ιερό Χρυσόστομο. Έτσι ο μεν Μέγας Βασίλειος φιλοτέχνησε τη Θεία Λειτουργία, δηλαδή την εστόλισε τόσο πολύ, την έκανε τόσο ωραία- ο Μέγας Βασίλειος ώστε την παρέδωσε στην Εκκλησία, αλλά ήτο λίγο μακρά. Είναι η γνωστή Θεία Λειτουργία που έχουμε τη Μεγάλη Σαρακοστή τις Κυριακές. Τη Μεγάλη Σαρακοστή. Ο Ιερός Χρυσόστομος πήρε τη Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και την έκανε, τη σμίκρυνε, τη συντόμευσε. Έτσι και εκείνος εστόλισε τη Θεία Λειτουργία- η γνωστή που επικράτησε πλέον να λέγεται «του Ιερού Χρυσοστόμου». Σημειώσατε ότι οπουδήποτε πάτε στον ορθόδοξο κόσμο θα βρείτε πάντα τη Λειτουργία του Ιερού Χρυσοστόμου, εκτός βέβαια από τη Μεγάλη Σαρακοστή, αν θέλετε, των Θεοφανείων, αν θέλετε στη γιορτή του Μεγάλου Βασιλείου κλπ. Δέκα φορές τον χρόνο λέγεται η Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, αλλά όλες τις άλλες φορές λέγεται η Λειτουργία του Ιερού Χρυσοστόμου. Έτσι λοιπόν ο τύπος, η μορφή της Θείας Λειτουργίας είναι έργο δικό του, του Ιερού Χρυσοστόμου.

   Και τι δεν μας παρέδωσε ο Ιερός Χρυσόστομος; Πραγματικά… Ένα πράγμα μόνο θα είχα πάνω στο σημείο αυτό να πω. Δυστυχώς οι Χριστιανοί μας δεν καταλαβαίνουν τη Θεία Λειτουργία και δεν μπορούν να εκτιμήσουν την αξία της. Βέβαια, όχι με την έννοια της γλώσσης- διότι στην εποχή μας, επί παραδείγματι, επικρατούν κάποια εγκόλπια-που μπορεί ο πιστός να κρατάει ένα τέτοιο εγκόλπιο, βλέπει από δω το κείμενο της Θείας Λειτουργίας όπως λέγεται από τους ιερείς κλπ. τους ψάλτες, και από την άλλη, έχει μίαν μετάφρασιν ή, αν θέλετε, ακόμη και μίαν ερμηνείαν. Όμως δεν είναι αρκετό αυτό. Ο λαός μας δεν έχει κατηχηθεί εις τον χώρον της Θείας Λειτουργίας. Και έτσι δεν εκτιμά όσο θα έπρεπε τη Θεία Λειτουργία.

    Βέβαια, δεν έχουμε παράπονο, έχουνε περάσει 2000 χρόνια από Γεννήσεως Χριστού και πάλι έχουμε κάποιο κόσμο στη Θεία Λειτουργία, παρότι γνωρίζουμε ότι προϊόντος του χρόνου, φθάνοντας στα έσχατα της Ιστορίας, οι πιστοί θα γίνονται λιγότεροι και λιγότεροι… Μη μας τρομάζει αυτό· διότι θα αρχίσει να ενεργεί ο Αντίχριστος, η αθεΐα, ο Αντίχριστος θα επιτρέψει την αθεΐα κλπ. κλπ. και στο τέλος τη λατρεία του εαυτού του· κι έτσι, θα ‘χουμε μείωση των πιστών που θα προσέρχονται στη Θεία Λειτουργία ή που θα μένουν πιστοί, θα ‘χουμε μία μείωση. Σας το λέω να το ξέρετε για να μην παραξενευόμαστε διότι ευρισκόμεθα, αγαπητοί μου, σε ημέρες έσχατες, τελευταίες και πρέπει να το ξέρουμε αυτό, για να μην σκανδαλιζόμεθα. Δεν εξόφλησε ο Χριστιανισμός, εξόφλησαν οι πιστοί… Κι αυτό είναι η τραγική τους κατάσταση. Των Χριστιανών! Λοιπόν. Ας είναι.

    Πρέπει να βαθαίνουμε, συνεπώς, εις την Θεία Λειτουργία, να την γνωρίζουμε, τι είναι η Θεία Λειτουργία. Θα μείνω μόνο σε ένα σημείο, από έλλειψη χρόνου, που φυσικά, αν έπρεπε να ερμηνεύουμε τη Θεία Λειτουργία, θα θέλαμε πάρα πολύ καιρό. Προσέξτε… Όταν τελεστεί το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, βγαίνει ο διάκονος- αν υπάρχει- και λέγει: «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε». Όλοι το ξέρουμε αυτό, όλοι το έχουμε ακούσει. Και τώρα προ ολίγου το ακούσαμε.

     «Προσέλθετε». Αυτό θα ερμηνεύσω μόνο, τίποτε άλλο. Το «προσέλθετε» σημαίνει κάλεσμα, μία κλήση που θα πρέπει όλοι να προσέλθουν, για να γίνουν κοινωνοί του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Βέβαια, στην αρχαία Εκκλησία κοινωνούσαν όλοι. Μηδενός εξαιρουμένου! Σήμερα ελάχιστοι κοινωνούν και, αν καλώς αντιλήφθηκα, αν και ίσως θα είπατε μερικοί: «Πού να νηστέψουμε Κυριακή για να κοινωνήσουμε σήμερα, Δευτέρα;». Κανείς δεν κοινώνησε από σας… Αν καλώς αντιλήφθηκα…

     Στην αρχαία Εκκλησία κοινωνούσαν όλοι! Εάν κάποιος δεν κοινωνούσε- υπάρχουν κανόνες της Εκκλησίας μας πάνω σ’ αυτό- εάν κάποιος δεν κοινωνούσε, έπρεπε να δώσει εξήγηση, το γιατί δεν κοινώνησε, γιατί αλλιώτικα θα εθεωρείτο, επειδή δεν κοινώνησε, ότι προκάλεσε αταξίαν. Για σκεφθείτε, για σκεφθείτε… Προκάλεσε αταξίαν…

     Εν τοιαύτη περιπτώσει, καλούνται όλοι να κοινωνήσουν. «Προσέλθετε», λέει. «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε». Έπρεπε να προσέλθουν, με τρεις προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεσις, «μετά φόβου Θεοῦ»· η δευτέρα προϋπόθεσις, «μετά πίστεως» και η τρίτη προϋπόθεσις, «μετά ἀγάπης». Θα μου πείτε «Είναι πολύ απλά, τα καταλαβαίνουμε». Είναι κάτι βαθύτερο. Ας τα αναλύσουμε, λοιπόν.

    Ο πρώτος όρος: «Μετὰ φόβου Θεοῦ». Γιατί με φόβο Θεού; Όταν πηγαίνουμε στο πηγάδι, στην πηγή, στη βρύση να πάρουμε νερό, έχουμε φόβο Θεού; Ούτε έχουμε, ούτε δεν έχουμε. Εδώ γιατί λέγεται ότι για να λάβω κάτι, πρέπει να το λάβω αυτό με φόβο Θεού; Γιατί ο χώρος είναι του Θεού. Η Θεία Λειτουργία, ο χρόνος, είναι του Θεού. Πρέπει λοιπόν να προσέλθω εις τον Θεόν με φόβο. Και ως προς τον χώρον, που είναι ο ναός, και ως προς τον χρόνον, που είναι η διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Έτσι λοιπόν έχουμε τον ευχαριστιακόν χωροχρόνον, ευχαριστιακόν, επειδή τελέσαμε το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας· χωροχρόνον, χώρον και χρόνον, που βεβαίως τώρα δεν θα πάμε όπως πηγαίναμε για οποιοδήποτε άλλο θέμα μας που μας απασχολεί στην καθημερινότητα, αλλά θα πάμε με φόβο Θεού.

   Δεύτερος όρος. «Μετά πίστεως». Δηλαδή; Αυτό ίσως δεν το ξέρουμε. Όταν λέμε «μετά  πίστεως», δηλαδή να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός Λόγος, ο Ενανθρωπήσας κ.τ.λ. κ.τ.λ., εκείνα τα οποία μπορούμε να λέμε εις το Σύμβολον της Πίστεως; Που λέμε: «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν» κλπ. κλπ.; Βλέπετε το σύμβολον της Πίστεως λέγεται μέσα στη Θεία Λειτουργία· και ανανεώνεται αυτή η πίστις. Όταν λοιπόν λέμε «μετά πίστεως», αυτό εννοούμε; Όχι, αγαπητοί μου. Δεν εννοούμε αυτό· διότι, εάν δεν πιστεύαμε εις τον Ιησούν Χριστόν δεν θα προσερχόμεθα εις την Θείαν Λειτουργίαν. Οι άθεοι έρχονται στη Λειτουργία; Ποτέ. Τότε τι σημαίνει αυτό το «μετά πίστεως»; Αυτό θέλω να κρατήσετε, σας παρακαλώ θερμά. «Πιστεύω ότι αυτό που θα πάρω είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού». Αυτό είναι το καινούριο. Όχι λοιπόν γενικά περί πίστεως, αλλά ειδικά ότι αυτό που θα πάρω είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Και αυτό το πράγμα εκφράζεται, αγαπητοί μου, σε πολλά σημεία.

     Αν έχετε την καλή πρόθεση και όταν πρόκειται να κοινωνήσετε, μελετάτε την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως στο σπίτι σας, αυτό θα το έχετε συναντήσει. Και παρακαλώ, να μελετάτε, να λέτε την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως. Είναι χωρισμένη σε μερικά κομμάτια. Ένα τμήμα το λέμε αποβραδίς στο απόδειπνο. Ένα άλλο τμήμα το λέμε το πρωί πριν φύγουμε για την Εκκλησία. Ένα άλλο τμήμα - τρίτο τμήμα- το λέμε λίγο πριν κοινωνήσουμε, μέσα στην Εκκλησία. Και το τελευταίο- τέταρτο- τμήμα το λέμε αφού θα ‘ χουμε κοινωνήσει, γυρίζουμε στην καρέκλα μας πίσω και λέμε το υπόλοιπον της ακολουθίας.

      Ε, λοιπόν, δεν θα σας κουράσω πιο πολύ, δεν θα μείνω σε λεπτομέρειες, παρά μόνο σε ένα σημείον. Λίγο πριν κοινωνήσουμε και κρατάμε το εγκόλπιό μας, η πρώτη ευχή ξέρετε τι λέει; «Ἔτι πιστεύω ὅτι αὐτό τοῦτο ἐστι τὸ ἄχραντον Σῶμά σου καὶ αὐτό τοῦτο ἐστι τὸ τίμιον Αἷμά σου». «Ακόμη», λέει ο πιστός, «πιστεύω ότι αυτό που θα πάρω τώρα, σε λίγα λεπτά είναι το Τίμιον Σώμα Σου, το Τίμιον Αίμα Σου». Όταν λέει «αὐτό τοῦτο»- λίγα, λίγα ελληνικά να ξέρουμε, σχολείο να πήγαμε- «αὐτό τοῦτο» θα πει: «αὐτό τοῦτο»! Δηλαδή; «Αυτό που το στόμα μου, η γεύσις μου θα με πληροφορεί ότι είναι κρασί και ψωμί», αλλά δεν θα είναι, διότι μυστηριακά μετεβλήθη σε Σώμα και Αίμα του Χριστού. Αυτό, το ανανεώνω την τελευταία στιγμή, ότι είναι το Σώμα Σου και το Αίμα Σου. Πραγματικά!

     Φτάνει ο Απόστολος Παύλος να πει στους Κορινθίους ότι πολλοί που έρχονται να κοινωνήσουν – λέει στους Κορινθίους - όταν προσέρχονται, δεν πιστεύουν ότι είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, γι΄αυτό – ακούστε τη συνέπεια- «ανάμεσά μας υπάρχουνε άρρωστοι, αλλά και πεθαίνουν αρκετοί, επειδή δεν διακρίνουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού». Θα’ φτανα να σας πω, με βάση τον Απόστολο Παύλο, να σας πω το εξής: Αγαπητοί μου, αμαρτίες κάνουμε όλοι. Έχουμε μικρές αμαρτίες, έχουμε μεγάλες αμαρτίες. Δεν υπάρχει αντίρρησις. Αν μου λέγατε: «Ποια είναι η πιο μεγάλη αμαρτία;», θα σας έλεγα, αν το φανταζόσαστε…: «Όταν πηγαίνω να κοινωνήσω και δεν πιστεύω ότι είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού». Γι’ αυτό πολλές φορές εσείς οι μανάδες λέτε στα παιδάκια σας: «Έλα, θα σου δώσει ο παππούλης κρασάκι, ψωμάκι». Τι «κρασάκι»; Τι «ψωμάκι»; Είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Με καταλαβαίνετε, αγαπητοί μου; Προσοχή λοιπόν και επειδή αυτό με συνέχει εμένα, σας το λέγω αλήθεια, γι΄αυτό επέλεξα σήμερα στην αγάπη σας να πάρω σήμερα από τη Θεία Λειτουργία του Ιερού Χρυσοστόμου μόνον αυτό το σημείον και να σας το αναλύσω.

     Και επειδή περνάει ο χρόνος πολύ γρήγορα, να προχωρήσω και εις τον τρίτον όρον που με καλεί η Εκκλησία να κοινωνήσω: «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης». Ποια αγάπη;  Βέβαια, θα λέγαμε, την αγάπη προς τον πλησίον. Δεν υπάρχει αντίρρησις. Αλλά δεν είναι η αγάπη προς τον πλησίον. Βέβαια, λέει ο λόγος του Θεού, ο Χριστός μάς το είπε: «Εκεί που θα θυμηθείς -πας, λέει, το δώρο σου στον ναό, το πρόσφορό σου, κι εκεί θυμάσαι ότι…τσακώθηκες με τη γειτόνισσά σου. Άφησε το δώρο σου, πήγαινε να συμφιλιωθείς και μετά γυρίζεις να προσφέρεις το δώρο σου». Δεν υπάρχει αντίρρησις ότι είναι και αυτό.

   Αλλά εδώ ειδικά όταν λέγει «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε», αυτή η αγάπη δεν είναι προς τον πλησίον. Πάντα, πάντα και κατά κανόνα μιλάμε για την αγάπη προς τον πλησίον, αγάπη προς τον πλησίον, σε όλες τις νότες και τις…, όχι, αγαπητοί μου. Είναι η αγάπη προς τον Ιησούν Χριστόν. Τον αγαπάς; Σου προσφέρει το Αίμα Του. Σου προσφέρει το Σώμα Το. Τον αγαπάς τον Ιησούν Χριστόν; Είναι η αγάπη σου πολύ μεγάλη; Θα μπορούσε να φτάσει, μέχρι τον βαθμό του μαρτυρίου; Τι νομίζετε, όταν οι μάρτυρες, τα εκατομμύρια των μαρτύρων, έδωσαν τη ζωή τους, την έδωσαν για την πίστη στον Χριστό; Διορθώνω. Βεβαίως και για την πίστη στον Χριστό. Την έδωσαν τη ζωή τους, προσέξτε, για την αγάπη του Χριστού. Περί αυτής της αγάπης μας ομιλεί σήμερα αυτό το σημείο που λέμε στη Θεία Λειτουργία: «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε». Η αγάπη μου μπορεί να φτάσει εις το επίπεδον εις τον βαθμόν του μαρτυρίου; Τότε, μάλιστα, τότε μπορώ να κοινωνήσω.

     Αγαπητοί μου, αυτά τα λίγα είχα να σας πω. Τα πολύ λίγα, παίρνοντας ένα μικρό δείγμα από τη Λειτουργία του Ιερού Χρυσοστόμου για να σας βοηθήσω πώς να καταλάβουμε τη Θεία Λειτουργία, αλλά και ακόμα επειδή έχουμε ανάγκη κατηχήσεως, κι εμείς οι ιερείς φταίμε όταν δεν κατηχούμε τον λαό του Θεού. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, αναμφισβήτητα, για να τιμήσουμε και τον Ιερόν Χρυσόστομον, που σήμερα έχομεν την μνήμη του, αυτού του μεγάλου ανδρός, του μεγάλου προσώπου, του γνησίου τέκνου της Ορθοδοξίας μας και της Εκκλησίας μας, που τόσο πολύ, ομολογουμένως, αγαπάμε. Γιατί, αν αγαπάμε τον Χριστόν, αγαπάμε και τους φίλους του Χριστού. Έτσι λέει ο Ψαλμωδός Δαβίδ: «Για μένα», λέει, «οι φίλοι σου μου είναι πολύ αγαπητοί». Και ποιοι είναι οι φίλοι του Χριστού; Οι άγιοι. Όταν λοιπόν αγαπάμε και τους αγίους, αγαπάμε και τον Κύριον μας Ιησουν Χριστόν. Αμήν.

   Εύχομαι ο Ιερός Χρυσόστομος με τις πρεσβείες του να μας φωτίζει και να μας καθοδηγεί, για να κατανοούμε πώς πρέπει και εμείς να ζούμε και να αγαπάμε τον Κύριό μας Ιησούν Χριστόν. Αμήν.

18η ομιλία στην κατηγορία
« Μνήμη Αγίων ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/mnhmh-agivn↕️https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qFnx_UZ0gQ-sphclbJ6E6y

Απομαγνητοφώνηση και ηλεκτρονική επιμέλεια κειμένου:Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.