Ἡ ἐναρκτήριος προσευχή «Βασιλεῦ Οὐράνιε».

†. Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

     Σήμερα, αγαπητοί μου, δευτέρα ημέρα από της Κυριακής της Αγίας Πεντηκοστής, έχομε σύναξη των πιστών για να τιμήσομε το τρίτο πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, το Πνεύμα το Άγιον. Είναι Αυτό που υπούργησε το γεγονός της Πεντηκοστής και καθ’ όλη την εβδομάδα, έχομε την Διακαινήσιμον της Οικονομίας του Αγίου Πνεύματος, όπως και την Διακαινήσιμον του Πάσχα είχαμε την Οικονομίαν του Υιού. Ο Πατήρ στέλνει τον Θεόν Λόγον εις τον κόσμον, που με την Ενανθρώπησή Του ο κόσμος σώζεται. Στέλνει και το Πνεύμα το Άγιον ο Πατήρ, για να συμπληρωθεί η σωτηρία των ανθρώπων. Κι όπως λέγεται, ο Υιός και το Πνεύμα, λέγει ένας πατήρ της Εκκλησίας μας, «ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον είναι τα δύο χέρια του Πατρός με τα οποία σώζεται ο κόσμος». Και συνεπώς, όπου ο Υιός, εκεί και το Πνεύμα το Άγιον.

     Μια εικόνα των όσων είπαμε μέχρι αυτή τη στιγμή, ότι δηλαδή ο Πατήρ στέλνει τον Υιόν, αλλά στέλνει και το Πνεύμα το Άγιον εις τον κόσμον για να σωθεί ο κόσμος, ή να καταστραφεί ο κόσμος -έχομε και την αρνητική πλευρά, αυτήν την εικόνα που θα σας πω είναι η αρνητική πλευρά. Στέλνει και τα δύο πρόσωπα εις τον κόσμον, τον Υιόν και το Πνεύμα το Άγιον, και το βλέπουμε αυτό εις την εικόνα της φιλοξενίας του Αβραάμ. Όλοι θα γνωρίζετε ότι τρία πρόσωπα, τρεις άγγελοι –όταν λέμε «άγγελοι» μην πηγαίνει το μυαλό σας ότι εμφανίστηκαν εις τον Αβραάμ με φτερά κ.λπ. κ.λπ. αυτό είναι μία εύρεσις ζωγραφική. Τρεις άνδρες, τους οποίους φιλοξενεί, διστάζει όμως ο Αβραάμ,  ότι δεν ήσαν συνήθη πρόσωπα. Γι'αυτό και σπεύδει να φιλοξενήσει με όλη του την καρδιά. Τελείωσε το γεύμα, εκεί σηκώθηκαν για να φύγουν. Εκεί διαμείβεται ένας διάλογος και μεταξύ των τριών προσώπων, αλλά και μεταξύ των τριών προσώπων και του Αβραάμ. Και τότε τελικά, για να μη λέγω πολλά, ο ένας εκ των τριών, ο εις εκ των τριών, έμεινε με τον Αβραάμ και οι δύο απεστάλησαν εις τα Σόδομα. Η περιοχή που έμενε ο Αβραάμ ήταν ορεινή. Τα Σόδομα ήταν στο νότιο άκρον της Νεκράς Θαλάσσης, που δεν ήταν ακόμη τότε «νεκρά θάλασσα» και της οποίας η στάθμη είναι κάπου 700-800 μέτρα πιο κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου Θαλάσσης.

        Και λέει ο εἷς που έμεινε με τον Αβραάμ: «Πάω να δω ότι κάνουν οι άνθρωποι αυτοί μία φοβερή αμαρτία –ομοφυλοφιλία-, πάω να δω, έτσι είναι τα πράγματα;». Δηλαδή ο Θεός δεν πιστεύει στα αυτιά Του- πάντοτε βεβαίως ανθρωποπαθώς- δεν πιστεύει στα αυτιά Του ότι είναι δυνατόν οι άνθρωποι να κάνουν τέτοια πράγματα. Γι’ αυτόν τον λόγο βλέπομε αυτήν την κίνησιν. Αλλά τα Σόδομα ήτανε σύμβολον του κόσμου, του αμαρτωλού κόσμου. Και στέλλονται οι δύο- ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον- δια να δουν τι γίνεται κάτω στη γη. Βεβαίως στέλλονται για να σώσουν, απ’ τον Πατέρα στέλλονται για να σώσουν, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, στέλλονται για να καταστρέψουν. Πάντως, όντως, όπως λέγει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, είναι τα δύο χέρια του Πατρός, ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον. Έτσι το Πνεύμα το Άγιον μένει αχώριστον εις τις ενέργειες του Υιού και ακριβέστερα ενεργεί πάντοτε ο Άγιος Τριαδικός Θεός. Δηλαδή και τα τρία πρόσωπα. Ενεργεί «ὁ Πατὴρ διὰ τοῦ Υἱοῦ ἐν ἁγίῳ Πνεύματι». Αυτή είναι η δογματική διατύπωσις του πράγματος. «Ὁ εἷς Θεὸς ἐν τρισὶν προσώποις». Όχι ότι έχουμε εναλλαγή του ενός Θεού σε τρία πρόσωπα, είναι τρία μόνιμα πρόσωπα, μία ουσία.

      Σχεδόν σε όλες τις ακολουθίες του εικοσιτετραώρου αρχίζομε με προσευχή στο Άγιον Πνεύμα. Αυτό μας ανοίγει τον δρόμο να προσεγγίσομε τον Άγιον Τριαδικόν Θεόν. Πολλά θα ήθελα να πω, πώς, δηλαδή, ο Πατήρ ελκύει τους ανθρώπους προς τον Υιόν ή το Πνεύμα το Άγιον πώς ελκύει προς τον Υιόν και πώς οι άνθρωποι γνωρίζουν τον Πατέρα δια του Υιού, αυτή η ποικίλη σχέσις, αλλά τα αντιπαρέρχομαι.

       Είναι γνωστόν ότι αυτή η προσευχή, η οποία είναι προοιμιακή της όλης προσευχής μας, είναι το γνωστότατον «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας …». Είναι ανάγκη για μια σύντομη ανάλυση αυτής της προσευχής, αφού θα την πούμε τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα, το πρωί και το βράδυ- και προσέξτε, αγαπητοί μου, πρέπει να κάνουμε προσευχή και το πρωί και το βράδυ. Ούτε μόνο το πρωί ούτε μόνο το βράδυ. Και πολύ χειρότερα, να μην κάνουμε καθόλου προσευχή. Πρέπει να κάνουμε και το πρωί και το βράδυ. Ωστόσο, αυτή η σύντομη ανάλυσις θα μας δώσει την ευκαιρία για μία προσέγγιση σ’ αυτήν την προσευχήν, την τόσο σπουδαία και αναγκαία.

     Σ’ αυτήν την προσευχή το μεγαλύτερο μέρος καταλαμβάνει το προοίμιον. Είναι σύνηθες αυτό σε πολλές προσευχές της Εκκλησίας μας. Αν έχουμε δέκα στίχους- για παράδειγμα σας το λέγω, είναι η τεχνική του πράγματος-  οι εφτά στίχοι, οι οκτώ στίχοι να είναι προοίμιον. Κάτι που βέβαια, αν θα γράφαμε μία έκθεση ιδεών, δεν θα βάζαμε τόσους στίχους για ένα προοίμιον. Και το προοίμιον αυτό περιέχει χαρακτηριστικά στοιχεία που αναφέρονται εις το Πρόσωπον που προσευχόμεθα. Και οι άλλοι δύο στίχοι- αφού πήραμε μονάδα δέκα- είναι το κύριο θέμα. Ας δούμε. Μάλιστα αυτό το υπόλοιπον δεν είναι παρά η αίτησις, που θα ζητήσουμε από το Πνεύμα το Άγιον, αφού θα πούμε πολλά χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν εις το Πνεύμα το Άγιον και δεν είναι παρά τρία επιμέρους αιτήματα συντομότατα.

       Και προχωρώ: «Βασιλεῦ οὐράνιε». Εδώ, αποκαλούμε το τρίτον Πρόσωπον «ουράνιον Βασιλέα». Όπως ομοίως αποκαλούμε και τον Πατέρα και τον Υιόν «ουρανίους βασιλείς». «Ουράνιον βασιλέα» τον καθένα. Και το Πνεύμα το Άγιον λοιπόν, το αποκαλούμε «ουράνιον Βασιλέα». Τι δείχνει αυτό; Ότι έχομε εδώ μία ισοτιμία των Προσώπων. Θυμάμαι- μικρά παιδιά ήμασταν και μας το δίδασκαν αυτό- ότι πώς πρέπει να κάνουμε τον σταυρό μας, και ότι δεν πρέπει να είναι έτσι, ή όπως κάνουν οι ρωμαιοκαθολικοί έτσι, αλλά έτσι, και τα δάχτυλα να είναι ίσα. Ίσα. Για να δείξουμε, να εκφράσουμε ότι ο Πατήρ και ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον είναι ισότιμα. Είναι πολύ σημαντικό. Πολλοί δεν κάνουν καλά τον σταυρό τους και πρέπει να σας πω ότι κάνοντας τον σταυρό μας ομολογούμε πάρα πολλά πράγματα. Γι'αυτό πρέπει να γίνεται ο σταυρός κα-νο-νι-κά.

     Έτσι, βλέπομε σ’ αυτήν την ισοτιμίαν, ο Πατήρ γεννά τον Υιόν και το Πνεύμα το Άγιον εκπορεύεται εκ του Πατρός. Αποστέλλεται όμως από τον Πατέρα, αποστέλλεται και από τον Υιόν. Άλλο «εκπορεύομαι» και άλλο «αποστέλλω»· ή «αποστέλλομαι». Αλλά εμείς οι άνθρωποι, αγαπητοί μου, δεν καταλαβαίνουμε τίποτε απ΄όλα αυτά. Τα λέμε, αποτελούν δόξα του Θεού, αλλά δεν καταλαβαίνομε τίποτα. Διότι ούτε η γέννησις – ο Πατήρ, λέει, γεννά προαιωνίως τον Υιόν -όχι η γέννησις εκ της Παρθένου, αυτό είναι στην Ενανθρώπηση, αλλά γέννησις εκ της ουσίας του Πατρός. Τι σημαίνει αυτό; Λένε οι Πατέρες: «Μη σκεφθείτε ότι μπορεί να είναι όλη εκείνη η διαδικασία μιας γεννήσεως, κύησης κ.τ.λ. Όχι». Και ακόμη δεν καταλαβαίνουμε και πώς το Πνεύμα το Άγιον εκπορεύεται εκ του Πατρός. Το θέμα είναι ότι τα λέμε, το ξαναλέγω ότι αποτελούν αυτά δόξα γιατί είναι στοιχεία της θεότητος, αλλά δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Μόνο καταλαβαίνουμε ότι είναι ομοούσια. Τίποτε άλλο. Αυτό θα πει «γεννάται», είναι ομοούσιος με τον Πατέρα ο Υιός κ.λπ. Τίποτα περισσότερο δεν καταλαβαίνουμε.

     Και προχωρώ. «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε». Είναι μια ονομασία –Παράκλητος- που αποδίδεται και εις τον Υιόν. Λέγει ο ίδιος ο Κύριος στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο τα εξής: «Καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα –δηλαδή θα παρακαλέσω τον Πατέρα- καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν(:να σας δώσει άλλον Παράκλητον. Εγώ έμεινα μαζί σας ως Παράκλητος πρώτος. Τώρα θα παρακαλέσω τον Πατέρα να στείλει άλλον Παράκλητον, δεύτερον Παράκλητον)». –Όχι ποιοτικώς πρώτος, δεύτερος, απλώς που να πάρουν κάποια θέση οι παράκλητοι αυτοί χρονικώς μέσα στην ζωή των ανθρώπων- «ἵνα μένῃ μεθ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα (: για να μένει μαζί σας εις τον αιώνα. Αιωνίως, μέσα στην Εκκλησία), «τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ (:το οποίο) ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν(:δεν μπορεί να το λάβει), ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό (:ούτε το βλέπει, ούτε το γνωρίζει)».

     Παράκλητος, λοιπόν, ο Υιός, Παράκλητος και το Πνεύμα το Άγιον. Αλλά τι σημαίνει Παράκλητος; Είναι η ελληνική λέξις Παράκλητος, η ελληνική λέξη. Τι προνόμια έχομε εμείς οι Έλληνες και δεν τα καταλαβαίνομε! Μόνον εις τον χώρον της Αγίας Γραφής ότι εγράφη ελληνικά και ότι μεταφράζεται η Αγία Γραφή εκ της ελληνικής και μόνο αυτό μας δίνει το προβάδισμα. Αλλά…, σερνόμαστε σαν φτωχοσυγγενείς πίσω από εκείνους οι οποίοι…- και να μη μιλήσω περισσότερο.

      «Παράκλητος» σημαίνει «παρήγορος». Μάλιστα ο Βαρνάβας, αυτός που προσεκολλήθη με τους Αποστόλους, είναι από τους πρώτους, όχι εκ των δώδεκα- ελέγετο Βαρνάβας, εβραϊκό όνομα βέβαια, βαρ-νάβας, ελληνικά μεταφράζεται: «υιός παρακλήσεως». Γιατί ελέγετο «υιός παρακλήσεως»; Είχε ένα χάρισμα. Ένα χάρισμα πολύ εξαιρετικό από το Πνεύμα το Άγιον. Είχε την δυνατότητα να παρηγορεί τους ανθρώπους. Ξέρετε δεν έχουν όλοι το χάρισμα αυτό. Μπορεί να έρθει κάποιος που πενθείτε στο σπίτι σας να σας παρηγορήσει, και αντί να σας παρηγορήσει, να σας κάνει έξω φρενών με εκείνα τα οποία θα πει. Έτσι λοιπόν, υιός παρακλήσεως ο Βαρνάβας. Εδώ Παράκλητος εκείνος ο οποίος δίδει την παρηγορίαν. Δεν υπάρχει όντως, αγαπητοί μου, μεγαλύτερος Παράκλητος, πέρα και πάνω απ’ όλα τα πράγματα, από τον Υιόν και το Πνεύμα το Άγιον. Παράκλητος ο ένας, Παράκλητος και ο άλλος. Η μεγάλη μας παρηγορία είναι τα δύο αυτά πρόσωπα· που έρχονται εις τον κόσμον. Και το Πνεύμα το Άγιον μένει μέσα εις την Εκκλησίαν· και τελεί τα μυστήρια κ.ο.κ.

      Και συνεχίζω: «τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας», λέγει η προσευχή στη συνέχεια. Ήδη ο Κύριος, σας το διάβασα μόλις τώρα, ονόμασε το Άγιο Πνεύμα: «τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας». Έτσι το ονόμασε ο Χριστός. Όταν ο απόστολος Πέτρος επέπληξε τον Ανανία, που πήγε κάποια χρήματα υπέρ των πτωχών της Εκκλησίας, αλλά είχε κρατήσει όμως κάποια, και είπε ότι τόσο πούλησε το χωράφι του –το ξέρετε, εξιστορείται εις το βιβλίον των Πράξεων- και του λέει: «Πόσο το πούλησες το χωράφι σου;». Λέει «Τόσο». «Ἀνανία», του λέει ο απόστολος Πέτρος, «διατί ἐπλήρωσεν ὁ σατανᾶς τὴν καρδίαν σου, ψεύσασθαί σε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον;». «Ανανία, γιατί μπήκε ο διάβολος μες στην καρδιά σου και σε έκανε να πεις ψέματα, πού; Εις το Πνεύμα το Άγιον… Γιατί; Γιατί το Πνεύμα το Άγιον είναι το Πνεύμα της αληθείας. Και τούτο διότι ο Θεός είναι πάντοτε αληθής. Είναι πάντοτε αληθής. Πλήττει δε πάντοτε το ψεύδος, που παράγεται, κατά κανόνα, από τον διάβολον. Βέβαια και ο άνθρωπος λέει ψέματα, διότι και αυτός έχει ελευθέραν προαίρεσιν και λέει ψέματα. Πολλοί λένε: «Και ποιον έβλαψα με αυτό το ψέμα που είπα;». Το θέμα δεν είναι ότι έβλαψες ή δεν έβλαψες. Το θέμα είναι ότι προσέβαλες το Πνεύμα της αληθείας.

       Ομοίως το Πνεύμα το Άγιον είναι γνωστό ότι ενέπνεε πάντοτε τους προφήτας. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Γι'αυτό μία προφητεία είναι θεόπνευστος και αληθής. Γράφει ο απόστολος Πέτρος: «Πᾶσα προφητεία γραφῆς ἰδίας ἐπιλύσεως οὐ γίνεται. Οὐ γὰρ θελήματι ἀνθρώπου ἠνέχθη ποτὲ προφητεία, ἀλλ᾿ ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι». «Άγιοι Θεού άνθρωποι, φερόμενοι από το Πνεύμα το Άγιον, ελάλησαν. Και είπαν την προφητεία». Αγαπητοί, ξέρετε τι σημαίνει αυτό για μας; Σημαίνει ότι όταν διαβάζομε μια προφητεία, εάν μεν πραγματοποιήθηκε η προφητεία αυτή, επαληθεύομε την προφητεία. Εάν, ακόμη, δεν ήρθε η ώρα να επαληθευτεί αυτή η προφητεία, να πραγματοποιηθεί αυτή η προφητεία, αυτό για μας, εάν πιστεύομε εις το Πνεύμα το Άγιον, που είναι το «τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας», έχουμε μεγίστην ασφάλειαν και ελπίδα ότι τα πράγματα έτσι θα είναι. Πάμπολλες προφητείες, θα λέγαμε οι περισσότερες των χριστολογικών λεγομένων προφητειών, έχουν εκπληρωθεί. Όχι όμως ακόμη όλες. Δεν εκπληρώθηκε η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία. Δεν εκπληρώθηκε η Κρίσις. Αλλά είτε διότι κατέχομε το μεγαλύτερο μέρος των εκπληρωθέντων και έχομε την βεβαιότητα ότι θα εκπληρωθούν και οι υπόλοιπες- είτε, το σημαντικότερον, ότι απλούστατα δεν ψεύδεται το Πνεύμα το Άγιον. Όταν έχομε λοιπόν προφητείες ποικίλες που αναφέρονται- μες στην Εκκλησία- για την σωτηρία μας, αυτές όλες θα επαληθεύσουν. Κι αυτό είναι πολύ μεγάλο πράγμα για μας.

       «Ὁ πανταχοῦ παρών»- συνεχίζομε την προσευχή. Ξέρετε ότι οι άγιοι άγγελοι δεν είναι πανταχού παρόντες, αυτό είναι γνωστό. Εάν ένας άγιος άγγελος είναι εδώ, δεν είναι εκεί. Κι ας είναι πνεύματα. Μπορεί να κινούνται, αλλά δεν είναι πανταχού παρόντες. Και οι άγιοι άγγελοι, όπως και οι άνθρωποι, είμεθα πε-ρι-γε-γραμ-μέ-νοι. Έχουμε όρια. Περιγεγραμμένοι. Έτσι λοιπόν, δεν είναι οι άγιοι άγγελοι πανταχού παρόντες. Το Πνεύμα το Άγιον όμως είναι πανταχού παρόν. Τι σημαίνει αυτό; Ότι επειδή ακριβώς είναι Θεός, γι'αυτό ακριβώς είναι και πανταχού παρών.

     «Καὶ τὰ πάντα πληρῶν», συνεχίζει η προσευχή. Αυτό, για να το καταλάβουμε, είναι κάτι πάρα πολύ σπουδαίο. Αυτό συμβαίνει μόνο εις τον Θεόν. Ότι τα πάντα πληροί. Δεν είναι κάπου ο Θεός- προσέξατέ το- και βλέπει κάτι που είναι απέναντί Του. Εγώ αυτή την στιγμή είμαι απέναντί σας. Σας βλέπω και με βλέπετε. Δεν είναι αυτή η θέσις του Θεού. Ο Θεός δεν είναι κάπου και βλέπει τους ανθρώπους, δεν είναι κάπου και βλέπει το σύμπαν, αλλά είναι σε κάθε σημείο του Σύμπαντος, σε κάθε άνθρωπο. Είναι ακριβώς αυτό που λέγει η έκφρασις: «τὰ πάντα πληρῶν». Πληροί τα πάντα. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι ακόμη, όπως λέει και ένας Ψαλμός, ότι και στα έγκατα της θαλάσσης είναι, και στα βοτσαλάκια είναι, δηλαδή σε ένα βότσαλο μέσα είναι, λέει ο Ψαλμωδός: «Πού να πάω; Όπου να πάω, είσαι Εσύ εκεί». Το «είσαι Εσύ εκεί», όχι με την επισκοπή Σου, όχι με την επιτήρησή Σου, αλλά με ολόκληρη την παρουσία Σου. Αυτό το πράγμα λέει τίποτα για μας εάν το μάθομε; Αγαπητοί μου είναι πάρα πολύ σπουδαίο πράγμα, ο Θεός μάς βλέπει, μας ακούει, είναι μέσα μας, είναι μέσα σε ολόκληρη την Δημιουργία- όχι όμως βεβαίως κατά πανθεϊστικόν τρόπον, να φυλάξει ο Θεός…

      «Ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν», συνεχίζει η προσευχή. Όπως και ο Υιός είναι ο θησαυρός των αγαθών. Αφού και ο Πατήρ είναι θησαυρός των αγαθών, και ο Υιός είναι θησαυρός των αγαθών και το Πνεύμα το Άγιον είναι θησαυρός των αγαθών, αφού είναι Ένας ο Θεός.Τι λέγει ο Απόστολος Παύλος στους Κολοσσαείς; «ἐν ᾧ(:ἐν τῷ ὁποίῳ Χριστῷ) εἰσι πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι». Ναι. Όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως, όλοι οι θησαυροί των μυστηρίων, τα πάντα είναι απόκρυφα εις τον Ιησούν Χριστόν· αλλά και εις το Πνεύμα το Άγιον. Το Πνεύμα το Άγιον είναι όντως ο θησαυρός των αγαθών· διότι ό,τι εδόθη εις τους ανθρώπους, εκ του θησαυρού του Υιού και εκ του θησαυρού του Αγίου Πνεύματος εδόθη. Τα πάντα. Το Πνεύμα το Άγιον είναι η αληθής και αναφαίρετος προίκα, προίκα του κάθε ανθρώπου που  βαπτίζεται. Ευθύς μετά το βάπτισμα παίρνομε- τι παίρνομε;- το μυστήριον του Χρίσματος. Ξέρετε το μυστήριον του Χρίσματος που χρίει ο ιερεύς τον βαπτιζόμενον μετά από την βάπτισή του. Αυτό είναι το υλικόν σημείον παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, λοιπόν, παίρνουμε την προίκα μας. Κι είναι πολύ σημαντικό αυτό.

     «Καὶ ζωῆς χορηγός», λέει στη συνέχεια. Ναι. Πρώτιστα είναι χορηγός το Άγιο Πνεύμα της πνευματικής ζωής. Αλλά και χορηγός και της βιολογικής ζωής. Μην ξεχνάμε, ο Θεός, λέει, «ἐμφυσήσας εἰς τοὺς μυκτήρας», τα ρουθούνια του Αδάμ, λέγει, του έδωσε ζωή. Εκείνο το «ἐμφυσήσας» τι είναι; Όπως και το ως πνοή ανέμου ήρθε την ημέρα της Πεντηκοστής το Πνεύμα το Άγιον. Και έδωσε το Πνεύμα το Άγιον και του έδωσε ζωή. Αυτό σημαίνει.

     Αλλά και κάτι ακόμα. Όταν θα φύγουμε από τον κόσμον αυτόν, και θα πεθάνουμε δηλαδή και θα αναστηθούμε –προσέξατέ το, σωματικώς θα αναστηθούμε, μην το ξεχνάτε αυτό· μην προσκρούει στον ορθολογισμό μας αυτό που σας λέω, κατά το «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν», τι; Τότε θα τρώμε; Θα πίνομε; Θα παντρευόμαστε; Σωστά το είπε ο Χριστός, στην Βασιλεία του Θεού δεν υπάρχει γάμος. Γάμος υπάρχει όπου υπάρχει ο θάνατος. Αλλά τότε τι; Πώς θα ζούμε; Θα ‘ χουμε, λέει, πνευματικό σώμα. Όταν λέει πνευματικό σώμα δεν σημαίνει άυλον, αλλά σημαίνει: θα τρέφεται η ύπαρξίς μας από το Πνεύμα το Άγιον. Δεν θα τρέφεται πια από τις τροφές. «Ὁ Θεός», λέγει ο απόστολος Παύλος, «καί ταύτην» –Ποια; Την κοιλίαν, το πεπτικό σύστημα- «καί ταῦτα» - ποια; Τα βρώματα- «ο Θεός», λέγει, «θα καταργήσει».

      Και αφού όλα αυτά αποτελούν το προοίμιον που είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Αγίου Πνεύματος, ερχόμεθα τώρα, αγαπητοί μου, να δούμε και το αίτημα. Είναι τρία τα σημεία του αιτήματος: «Ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν», «καὶ καθάρισον ἡμᾶς», «καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν». Είδατε πόσο μικρότερος είναι ο χώρος του αιτήματος; Τι άλλο πρώτα θα ζητούσαμε από το να έλθει, να σκηνώσει, να κατοικήσει στην ύπαρξή μας το Πνεύμα το Άγιον; Ναι, είμεθα ναός του Αγίου Πνεύματος, λέει ο Απόστολος Παύλος. Ακόμη, «καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος»- και η κάθε κηλίδα είναι η αμαρτία. Ας θυμηθούμε πρώτιστα το βάπτισμα, που καθαριζόμαστε. Ύστερα το μυστήριον της Ιεράς Εξομολογήσεως, αλλά και γιατί όχι και του Ευχελαίου, που μας καθαρίζει το Πνεύμα το Άγιον. «Καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν». «Ω Αγαθέ- αγαθός είναι μόνος ο Θεός· ο ίδιος ο Χριστός το είπε σε εκείνον τον νεανίσκο- έλα να μας σώσεις».

      Αγαπητοί, ο Κύριος μάς είπε: «Ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν». Ποιοι θα ενοικήσουν στον ευσεβή άνθρωπο; Και ο Πατήρ και ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον. Αγαπητοί, να αγαπήσομε το Πνεύμα το Άγιον, αυτόν τον άγνωστον. Βέβαια, αποτεινόμενοι σε ένα Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, στον Πατέρα, αυτόματα αποτεινόμαστε και στα άλλα δύο Πρόσωπα. Αυτόματα. Δεν αδικούμε κανένα Πρόσωπο. Εντούτοις, μια προσευχή εις το Άγιο Πνεύμα έχει μία ξεχωριστή χάρη. Ας θυμηθούμε την προσευχή στο Άγιο Πνεύμα του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, αυτή η περίφημη, περίφημη προσευχή, για να νιώσομε όλη την χάρη και όλο το άρωμα αυτής της θαυμασίας προσευχής. Αμήν.

10η ομιλία στην κατηγορία : " Μνήμη Ἁγίων ".
► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Μνήμη Ἁγίων " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_19.html?m=1

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://drive.google.com/file/d/1X7GIQVC2zCc3Lr7tGV-Aoyp5XbofXJU3/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40o9I2jFsY8IjMSH_yrMTqC1

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Μνήμη Ἁγίων».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%9C%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD.?m=1

🔸Απομαγνητοφώνηση και επιμέλεια : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†. Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Πότε εἶναι εὐάρεστη ἡ Προσευχή μας;

†. Πῶς μπορεῖ ἡ προσευχή μας νὰ εἶναι εὐάρεστη στὸν Θεόν; Πῶς μποροῦμε νὰ αἰσθανθοῦμε αὐτὸ ποὺ διαβάζουμε συχνά (ἀληθινὰ μὲ ἐκπλήσσει) ὅτι ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν προσευχὴ ὁμιλεῖ στὸν Θεόν; Ἡ προσευχὴ εἶναι τροφὸς τῆς ψυχῆς; στις δύσκολες στιγμές καταλαβαίνω τὴν ἀνάγκη αὐτῆς τῆς προσευχῆς καὶ τὴν μεγάλη της δύναμι. Καθημερινὰ ὅμως πῶς θὰ τὰ καταφέρουμε ἡ ψυχή μας νὰ ζωογονεῖται ἀπὸ τὴν προσευχή;

   Κεντρικό σημεῖο τῆς ἐρωτήσεως εἶναι τό «Πῶς θὰ εἶναι ἡ προσευχή μας εὐάρεστη στὸν Θεό». Ἂν θέλουμε να παρουσιάσουμε την προσευχή, ἡ ὁποία μὲ μία εἰκόνα ἀνεβαίνει πρὸς τὸν Θεόν, δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ θυμηθοῦμε τὴν θυσία τῶν δύο ἀδελφῶν, Κάιν καὶ Ἄβελ. Μάλιστα, εἰκονικῶς, ἡ θυσία τοῦ Ἄβελ πηγαίνει μία εὐθεία πρὸς τὸν οὐρανόν, ἐνῶ ὁ καπνὸς τῆς θυσίας τοῦ Κάιν δὲν ἀνεβαίνει, ἀλλὰ ὡς νὰ φυσάει ὁ ἀέρας ὁ καπνὸς πηγαίνει πλαγίως. Δηλαδὴ ἕνα εἶδος ἀποστροφῆς, σὰν νὰ μὴν δέχεται ὁ Θεὸς τὴν θυσία τοῦ Κάιν. Πράγματι, ἔτσι ἦταν.

   Ἡ προσευχὴ εἶναι μία θυσία, ἀνωτάτης μορφῆς· τί εἶναι λοιπὸν ἐκεῖνο ποὺ τὴν κάνει σωστή; Οἱ ἀρχαῖοι προσέφεραν πάντοτε την προσευχή τους μὲ θυσία, καὶ ὁ Χριστιανὸς θὰ λέγαμε ὅτι μπορεῖ νὰ προσφέρει τὴν προσευχή του μὲ μερικὰ ἐξωτερικὰ στοιχεῖα, ποὺ ἔχουν τὴν μορφὴ θυσίας. Ἂν ἐπὶ παραδείγματι ἀνάψουμε τὸ κανδήλι μας, ὅταν κάνουμε την προσευχή μας, εἶναι μορφὴ θυσίας. Ἂν ἀνάψουμε ἕνα κεράκι, τὸ θυμιατό μας... εἶναι τὸ ἴδιο, μία θυσία, μία προσφορά. Γι' αὐτὸ ὅταν πηγαίνουμε στὴν Ἐκκλησία, ἀνάβουμε τὸ κερί μας. Στὴν Καινὴ Διαθήκη δὲν ἐπιτρέπεται αἱματηρὰ θυσία· αὐτὴ ἅπαξ προσεφέρθη καὶ εἶναι ἡ θυσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι βλέπουμε καὶ ἕνα ἐξωτερικὸ στοιχεῖο μιᾶς θυσίας. θυσία;

   Ἀλλά, ὅταν ἀνάβουμε ἕνα κερί, εἶναι εὐπρόσδεκτη ἀνάβουμε κερὶ μπορεῖ νὰ λέγουμε μία ευχή, ἢ στὴν Ἐκκλησία, ἢ στὸ σπίτι. Στὴν Ἐκκλησία: «Κύριε δός μου φωτισμόν», ἢ «ὅπως τὸ κερὶ αὐτὸ ἀνάβει, ἔτσι δός μου νὰ γίνω καὶ ἐγὼ ἕνα φῶς, διότι ἐσὺ ἔτσι τὸ εἶπες· «ὑμεῖς ἐστὲ τὸ φῶς τοῦ κόσμου» νὰ γίνω ἕνα φῶς καὶ νὰ μὴν εἶμαι σκοτάδι». Η, «ὅλη ἡ ζωή μου νὰ εἶναι μία προσφορὰ σὲ 'σένα, στὴν ἀγάπη σου· ὅπως τὸ κερὶ αὐτὸ λειώνει, ἔτσι νὰ λειώσει τὴν ὕπαρξί μου ἡ ἀγάπη σου» ἤ, θὰ μποροῦσα, ἀνάβοντας τὸ κερί μου νὰ ζητῶ χρήματα, ἢ νὰ πετύχω ἀνόμους έρωτες. Παρὰ πολλοὶ ἀνάβουν κερὶ παρακαλῶντας γιὰ τὴν ἐπιτυχία ἀνόμων ἐρώτων! -Τί θὰ ἀκούσει λοιπὸν ὁ Θεός;

   Βλέπετε, πῶς διαφοροποιεῖται ἡ προσευχὴ καὶ ἡ θυσία; Πῶς λοιπὸν θὰ γνωρίσω ὅτι ἡ προσευχή μου εἶναι εὐάρεστος στὸν Θεόν;

   Τὸ πρῶτον: Ὅποιος ἐμφανισθεί προσευχόμενος, πρέπει νὰ ἔχει πνεῦμα ταπεινόν, νὰ εἶναι ταπεινόφρων. Θυμηθεῖτε την παραβολὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου· ὁ Θεὸς ἀπωθεῖ τὴν προσευχὴ τοῦ φαρισαίου ἐπειδὴ δὲν ἦταν ταπεινός. Ποιός εἰσακούσθη; ὁ τελώνης; ὁ φαρισαῖος; ποιός; Ὅταν λέγει ὅτι ὁ τελώνης κατέβη δικαιωμένος, σημαίνει ὅτι ἀκούσθηκε ἡ προσευχή του, ὅτι τοῦ φαρισαίου ἡ προσευχὴ δὲν ἀκούσθηκε, ἄρα δὲν κατῆλθε ἀπὸ τὸ ἱερὸ δικαιωμένος. Τί σημαίνει ταπείνωσις; Εἶναι περίεργον νὰ ὑπερηφανεύεται κανεὶς μπροστὰ στὸν Θεόν! Μὴ σᾶς φαίνεται περίεργον.

   Ἡ ἐξομολόγησις εἶναι μυστήριον· ὁ ἱερεὺς ἔχει τὴν ἱερωσύνη καὶ τὸ ἐπιτραχήλιον· εἶναι ἐπίσημος ἡ ὥρα. Ὅταν ἐμφανίζεται ὁ ἐξομολογούμενος, ἐμφανίζεται ἐκ προσώπου Θεοῦ. Ὅταν λέγουν οἱ ἐξομολογούμενοι· Ἐγὼ εἶμαι καλὸς ἄνθρωπος, δὲν ἔκανα κακὸ σὲ κανέναν ἄνθρωπο· εἶμαι πάντα δίκαιος, με ἀρέσει τὸ δίκαιον! αὐτὸ τὸ ἀκοῦμε κατὰ πλησμονήν αὐτὸ δείχνει ἔλλειψι αὐτογνωσίας, καὶ παρουσία ὑπερηφανείας. Ὁ φαρισαῖος τῆς παραβολῆς ἔλεγε· εἶμαι καλὸς ἄνθρωπος, προσφέρω ἐλεημοσύνες, δὲν ἀδικῶ, καὶ δὲν εἶμαι σαν ἐκεῖνο τὸν ἀναποδιασμένο, τὸν κακορίζικο, τὸν τελώνη, τὸν ἁμαρτωλόν. Ἀκοῦμε πολλὲς φορές· Δὲν εἶμαι σὰν τοὺς ἄλλους ἐγώ!

   -Ἐμένα μοῦ τὸ λὲς αὐτό; Δὲν ἔχω καμμία ὄρεξι να μάθω ποιός εἶσαι! ἦρθες ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐξομολόγησίς σου θὰ εἶναι εὐάρεστη; - Ὄχι.

   Ε, αὐτὸ γίνεται καὶ στὴν προσευχή. Κατὰ δυστυχίαν πολλοὶ ἄνθρωποι προσεύχονται ἔτσι. Πόσο ρεαλιστικὴ εἶναι ἡ παραβολὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου! Πόσο καθρεπτίζει την πραγματικότητα! Πρῶτος λοιπὸν ὅρος εἶναι ἡ ταπείνωσις νὰ ἐμφανισθῶ ταπεινά, μὲ αὐτογνωσία τῆς ἁμαρτωλότητος.

   Δεύτερον· ὅταν ἔχω συγχωρήσει τὸν ἐχθρόν μου. Δὲν μπορῶ νὰ ἐμφανισθῶ στὴν προσευχὴ καὶ νὰ ζητῶ ὅ,τι ζητήσω, ἐμφανιζόμενος μὲ κακία γιὰ κάποιον ἄνθρωπο. Βεβαίως καὶ ὁ Χριστὸς εἶχε ἐχθρούς, καὶ οἱ Ἅγιοι εἶχαν καὶ ἔχουν ἐχθρούς! ἐννοεῖται ὅτι οἱ ἄλλοι ἐχθρεύονται τοὺς πνευματικοὺς ἀνθρώπους. Τὸ θέμα ὅμως εἶναι ἂν ἐσὺ ἐχθρεύεσαι κάποιους ἀνθρώπους. Λέγει ὁ Χριστός: «Ἂν προσφέρεις τὸ δῶρον σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ, ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρον σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ εἶτα ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρον σου», ἂν προσφέρεις τὸ δῶρο σου καὶ ἐκεῖ θυμηθεῖς ὅτι τὰ ἔχεις χαλασμένα μὲ τὸν ἀδελφόν σου (κυρίως, κυριώτατα ὅτι ἐσὺ εἶσαι ἡ αἰτία), μὴ τὸ προσφέρεις τὸ δῶρο σου· ἄφησε το κάτω, πήγαινε φιλιώσου μὲ τὸν ἀδελφό σου καὶ τότε γύρισε νὰ προσφέρεις τὸ δῶρο σου. Δηλαδὴ δὲν θὰ γίνει δεκτὴ ἡ προσφορὰ τῆς προσευχῆς σου, ἂν ἔχεις ἐχθρὸν ποὺ δὲν τὸν συγχωρεῖς.

   Νὰ πῶ ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ λέγουν ὅτι μέχρι τὸν ᾅδη, τὸν θάνατον, δὲν θὰ συγχωρήσω. Φοβερόν! Είμαστε ἄνθρωποι, ἔχουμε προστριβές, ζοῦμε σ' ἕνα κόσμον ποὺ ἔχει σκάνδαλα. Ὅμως θὰ πρέπει μέσα σ' αὐτὸν τὸν τριβόμενον κόσμον, γιὰ ὅ,τι συμβαίνει νὰ ζητοῦμε συγνώμη. Ἐμεῖς νὰ μὴν ἔχουμε ἐχθρούς· ἂν δὲν μᾶς χωνεύουν μερικοὶ ἄνθρωποι, αὐτὸ ἀφορᾶ ἐκείνους. Ἐμεῖς νὰ μὴν αἰσθανόμαστε ὅτι δὲν συγχωρούμε μερικοὺς ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς ἔχουν πειράξει, ἀδικήσει.

   Τρίτον· ἡ προσευχὴ εἶναι εὐπρόσδεκτη ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεήμων, ὅταν ἡ προσευχὴ συνοδεύεται ἀπὸ ἐλεημοσύνες. Σας θυμίζω τὸν ἑκατόνταρχον Κορνήλιον· ἐνεφανίσθη ὁ ἄγγελος καὶ τοῦ λέγει· Κορνήλιε, οἱ ἐλεημοσύνες σου καὶ οἱ προσευχές σου ἀνέβησαν στὸν Θεόν. «Ἀνέβησαν»: εἶναι ἡ προσευχὴ τοῦ Ἄβελ, πηγαίνει πρὸς τὰ πάνω· εἶναι κάθετη μὲ τὴν γῆ μας, ὄχι παράλληλη, πηγαίνει στὸν οὐρανό. Πολὺ σπουδαῖο στοιχεῖο αὐτό.

   Τέταρτον· ὅταν ἡ προσευχή συνοδεύεται μὲ νηστεία. Βεβαίως δὲν νηστεύουμε πάντοτε, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι ὅταν δὲν νηστεύουμε δὲν μποροῦμε νὰ προσευχόμαστε. Π.χ. τὸ Πάσχα, τὴν Διακαινήσιμον. Ἔχουμε ὅμως περιόδους ποὺ νηστεύουμε, ὅπως ἡ Τετάρτη, ἡ Παρασκευή, οἱ Τεσσαρακοστές. Ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι γιὰ νὰ σχολάζομε στην νηστεία καὶ στὴν προσευχή. Ὅπως λέγουν καὶ οἱ Πατέρες· Ἡ νηστεία κάνει κούφα τὰ φτερὰ τῆς προσευχῆς, δηλαδὴ ἐλαφρά. Δίνει φτερὰ στὴν προσευχὴ ἡ νηστεία. Ὅταν τρῶμε πολύ, ἤπιαμε καὶ κρασί, δὲν ἔχουμε ὄρεξι νὰ προσευχηθοῦμε. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι τρώνε μέρα και νύκτα, ὅλο τὸν χρόνον! Δὲν μποροῦν νὰ προσευχηθοῦν!

   Ὅταν λέμε νηστεία δὲν ἐννοοῦμε μόνον τὴν ἀλλαγὴ τῆς τροφῆς, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπουσία τῆς τροφῆς. Ἂν ρωτήσετε· Γιατί τὴν Κυριακή πρωί, ἂν καὶ δὲν θὰ κοινωνήσουμε, πηγαίνουμε νηστικοὶ στὴν Ἐκκλησία, ὁ λόγος εἶναι αὐτός! ἐκτὸς ἂν εἶναι κάποιος ποὺ λιποθυμᾶ. Προσέξτε γιατὶ τὸ κάνει καὶ ὁ διάβολος καμμιὰ φορά! Τὸ ἐξακριβώνουμε. Ἔτσι νηστεύουμε ὅταν προσευχόμαστε. Αὐτὸ τὸ βρίσκουμε καὶ στὴν Καινή, καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Ἡ Ἐκκλησία ποτὲ δὲν ἀνέλαβε μία ἀποστολή, ἕνα ἔργον, χωρὶς νηστεία. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μὲ τὸν Βαρνάβα ἐπρόκειτο νὰ πᾶνε στὴν Κύπρο, στην πρώτη ἱεραποστολή τους, καὶ ἐνήστευσαν, καὶ ἡ Ἐκκλησία μαζί τους ἐπίσης.

    Ἕνα βιβλίο, «Διδαχὴ τῶν Ἀποστόλων», πανάρχαιο βιβλίο, μιλᾶ γιὰ νηστεία στὸ μυστήριον τοῦ βαπτίσματος. Σὲ κάθε μας ἐνέργεια, ἀλλὰ ἰδιαιτέρως στην προσευχή, ἡ νηστεία εἶναι ἀπαραίτητος.

   Πέμπτον· ὅταν δὲν ζητοῦμε ὑλικὰ πράγματα, ἀλλὰ πνευματικά. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε· «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα», τὰ ὑλικά, «προστεθήσεται ὑμῖν», θὰ σᾶς προστεθοῦν. Νὰ γυρεύουμε τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τὴν πνευματικὴ ζωή, καὶ ὅλα τὰ ἄλλα θὰ ἔρθουν. Ὄχι· -Θεέ μου δός μου χρήματα, δός μου γλυκό, δός μου ψωμί... Δὲν πάει! Ἂν γυρεύουμε την δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀρετὴ τοῦ Θεοῦ, τὴν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τότε ὅλα τὰ ἄλλα μᾶς τὰ δίνει ὁ Θεός, γιατὶ εἶναι πατέρας μας καὶ ξέρει τί ἔχουμε ἀνάγκη.

  Ἕκτον· ὅταν προσευχόμαστε γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ ἄλλου. Νὰ ξέρουμε, ὑλικὲς ἀνάγκες μποροῦμε νὰ ζητήσουμε, ἀλλὰ γιὰ τὸν ἄλλον. Λέγει κάτι περίφημο ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ σῦρος· «γίνου κοινωνὸς μετὰ τῶν τῇ καρδίᾳ λελυπημένων ἐν τῷ πόνῳ τῆς προσευχῆς καὶ τῇ συνοχῇ τῆς καρδίας σου, καὶ ἀνοίγεται ἔμπροσθεν τῶν αἰτημάτων σου πηγὴ ἐλέους». Εἴτε πεινᾶ ὁ πλησίον σου, εἴτε πονᾶ, εἴτε πενθεῖ, εἴτε ἔχει μία ἀποτυχία... ὅταν στὴν προσευχή σου πάρεις τὸ ζήτημά του, τότε θὰ δεῖς νὰ ἀνοίγεται πηγὴ ἐλέους· θὰ δίδει ὁ Θεὸς σ᾿ ἐκεῖνον αὐτὸ ποὺ ζητᾶς. Λέμε πολλὲς φορές· -Ἡ προσευχὴ κάνει θαύματα; -Βεβαίως, γιατὶ οἱ Ἅγιοι προσευχόμενοι ἔκαναν τὰ θαύματα.

   -Θέλετε στην ζωή σας να κάνετε θαύματα; (ὄχι βεβαίως ἀπὸ μία κενοδοξία!) -Σταθεῖτε μὲ ταπείνωσι καὶ ζητᾶτε γιὰ τοὺς ἄλλους ἀγαθά· εἴτε ὑλικά, εἴτε πνευματικά.

  «Κύριε, ὁ συμμαθητής μου δὲν ἔχει ευστροφία στο μυαλό του προσπαθεῖ ἀλλὰ δὲν μπορεῖ! Δός του φωτισμὸ νὰ καταλαβαίνει τὰ μαθήματα». Ἤ, «Ὁ πατέρας τοῦ συμμαθητοῦ μου εἶναι ἀπρόσεκτος στὴν ζωήν του· σὲ παρακαλῶ, δός του τὸ ἔλεός σου, αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος νὰ μετανοήσει καὶ νὰ μπεῖ στὸν δρόμο τὸν δικό σου». Θὰ δεῖτε, ἂν προσεύχεσθε γιὰ τὰ ξένα αἰτήματα, μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον, θὰ δεῖτε νὰ ἐπιτελοῦνται μπροστά σας, θαύματα. Τὸ βεβαιώνει ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ σῦρος καὶ ἡ πεῖρα τῶν Ἁγίων.

   Πρέπει ὅμως νὰ προσευχόμαστε καὶ γιὰ τοὺς ἐχθρούς μας. Λέγει ὁ Κύριος «προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν διωκόντων ὑμᾶς», γιὰ 'κείνους ποὺ σᾶς διώκουν, σᾶς ἐπηρεάζουν, δηλαδὴ δημιουργοῦν δυσμενεῖς καταστάσεις σὲ σᾶς. Τότε ἡ προσευχή σας εἶναι πολὺ ὡραία στὸν Θεὸν καὶ εἰσακούεται.

  Ἕβδομον· ὅταν ἔχουμε πίστι καὶ ἀγάπη στὸν Θεόν. Ὅταν συναντήσουν τὰ ἀγόρια τοὺς φίλους τους, καὶ τὰ κορίτσια τις φίλες τους, καὶ ἔχετε μία καθαρά ἀγάπη, πῶς μιλᾶτε μεταξύ σας; -Μιλᾶτε ἄσχημα; Βεβαίως ποτὲ δὲν λέμε στὸν ἄλλον· «Ξέρεις σ᾿ ἀγαπῶ»! δὲν τὸ λέμε ποτέ! Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον κινούμαστε καὶ ὁμιλοῦμε, εἶναι τρόπος ἀγάπης. Ἔχουμε εὐγένεια, εἴμαστε εὐχάριστοι, γιατὶ ἀγαποῦμε. Ἔτσι καὶ στὴν προσευχή μας, ὅταν ἀγαποῦμε τὸν Θεὸν ἔχουμε μια ξεχωριστή στάσι ἀπέναντι στην δική του ἀγάπη. Δὲν ἔχουμε σκληρότητα. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἀγαπᾶ ἔχει μία σκληρότητα. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ ἔχει κάτι τὸ μαλακό, τὸ εὐχάριστο, τὸ ὡραῖο· ἀφήνει κανεὶς νὰ ξεχύνεται ἡ καρδιά του ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεόν.

  Ὄγδοον· ὅταν ὀρθοδοξοῦμε. Ἡ προσευχὴ τοῦ αἱρετικοῦ δὲν εἶναι εὐπρόσδεκτη στὸν Θεόν. Γι' αὐτὸ ὁ Κύριος εἶπε· «Ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν». Ἐκεῖνο τό «ἀληθείᾳ», σημαίνει μὲ ἀλήθεια, μὲ ὀρθοδοξότητα.

  Ἔνατον· ὅταν ἐπιμένουμε στις προσευχές μας. Ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ νὰ μὴν δίνει ἀμέσως αὐτὸ ποὺ τοῦ ζητοῦμε, γιὰ νὰ νοιώσουμε τὴν χαρὰ τοῦ δώρου ὅταν μᾶς τὸ δώσει. Γιὰ νὰ μᾶς τὸ πεῖ αὐτό· «Μὴ ἐκκακεῖν ἐν ταῖς προσευχαῖς», μὴν ἀποκάμουμε στις προσευχές, μᾶς εἶπε καὶ μία παραβολή, τοῦ Ἀδίκου Κριτοῦ ἦταν μια χήρα καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ ἀναλάβει τὴν ὑπόθεσί της, νὰ τὴν ἐκδικάσει μὲ τὸν ἀντίδικόν της ποὺ τὴν ἀδικεῖ. Ἐπειδὴ ὅμως αὐτὸς ἦταν πονηρὸς ἄνθρωπος, καὶ δὲν ἤθελε, εἶπε ἀπὸ μόνος του «Τὸν Θεὸν δὲν τὸν φοβοῦμαι, τοὺς ἀνθρώπους δὲν τοὺς ντρέπομαι», δηλαδὴ κατάντημα ἀνθρώπου. Ἂν φθάνει κανεὶς νὰ λέγει αὐτά, εἶναι τέτοιος ἄνθρωπος. «Ἀλλὰ ἐπειδὴ τὴν βαρέθηκα αὐτὴν τὴν γυναῖκα νὰ ἔρχεται κάθε ἡμέρα νὰ μὲ ἐνοχλεῖ, θὰ τὴν ἀναλάβω γιὰ νὰ τελειώνω ἀπὸ δαύτην»! Καὶ λέγει ὁ Χριστός - Είδατε πῶς σκέφθηκε αὐτός; Διεκπεραιώνει τὴν ὑπόθεσιν τῆς γυναικός, ἂν καὶ εἶναι καταντημένος ἄνθρωπος, μόνον καὶ μόνον ἐπειδὴ κουράστηκε νὰ τὴν ἀκούει. - Ὁ Θεὸς λοιπὸν ποὺ εἶναι πατέρας καὶ ἀγαθός, δὲν θὰ ἀκούσει τὰ παιδιά του ὅταν προσεύχονται;

   Δέκατον· -Τί ζητοῦμε στὴν προσευχή μας; Τὸ κορυφαῖον ποὺ πρέπει νὰ ζητοῦμε, ποιό εἶναι; Ἦρθε κάποιος σήμερα στο Μοναστήρι (ὑψηλὸ πρόσωπο), καὶ φεύγοντας γιὰ Λάρισα μοῦ λέγει· Πέστε μου ἕνα λόγο, μία συμβουλή. Τοῦ λέγω· Σᾶς εὔχομαι να καταλάβετε ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ αὐτὸ νὰ ζητᾶτε. Εὐχαριστῶ, τί ἄλλο; -Δὲν ἔχω τίποτε ἄλλο, γιατὶ ἂν ἔχουμε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, τὰ ἔχουμε ὅλα. Τὸ κορυφαῖον ποὺ πρέπει νὰ ζητοῦμε εἶναι αὐτό, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. «Κύριες, δῶσε μου τὸ Πνεῦμα σου τὸ Ἅγιον».

   Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι Θεός· εἶναι Πρόσωπον. Λέμε «Πατέρα μας ἐπουράνιε, δῶσε μας τὸ Πνεῦμα σου τὸ Ἅγιον», διότι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται «ἐκ τοῦ Πατρός». Λέμε «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ δῶσε μου τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον», γιατὶ ἀποστέλλεται ἀπὸ τὸν Υἱόν (δὲν ἐκπορεύεται). Λέμε «Πνεῦμα Ἅγιον, ἔλα σε μένα», γιατὶ εἶναι Θεός. Ἔτσι, καὶ στὸν Πατέρα ἀποτινόμεθα, καὶ στὸν Υἱόν, καὶ στὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ τὸ ζητοῦμε.

   Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος· «ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενίαις ἡμῶν· τὸ γὰρ τί προσευξόμεθα καθ᾿ ὃ δεῖ», τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔρχεται νὰ ἀντιληφθεῖ τί ἔχουμε ἀνάγκη· ποῦ βρισκόμαστε, σὲ κινδύνους, σὲ δυσκολίες, διότι, τὸ τί θὰ προσευχηθοῦμε, ὅπως πρέπει, δὲν τὸ ξέρουμε «ἀλλὰ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις», αὐτὸ ὑπὲρ προσεύχεται γιὰ μᾶς μὲ ἀλαλήτους στεναγμούς· τὸ ἔχουμε ἀνάγκη στην προσευχή μας, ἀλλὰ καὶ στὴν ζωή μας ὁλόκληρη. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι ἀναντικατάστατον.

   Ενδέκατον· ὅταν στην προσευχή μας κλαίμε. Βεβαίως κλαῖνε στην προσευχή! «Οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν, ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσιν», αὐτοὶ ποὺ σπέρνουν μὲ δάκρυα, μὲ ἀγαλλίασι θερίζουν. Τὰ δάκρυα εἶναι ὅ,τι ἡ βροχὴ στὸ χωράφι. Δὲν θὰ βγεῖ ὁ σπόρος στο χωράφι, ἂν δὲν βγεῖ ἡ βροχή. Μὲ τὴν ἑξῆς ὅμως διαφορά· δὲν πρέπει νὰ μεταβάλλουμε τὰ δάκρυα σὲ σκοπό. Μερικοί χαίρονται καὶ εὐχαριστοῦνται μὲ τὰ δάκρυα, καὶ προσπαθοῦν νὰ κλαῖνε γιὰ νὰ νιώσουν μία εὐχαρίστησι. Αὐτὸ δὲν εἶναι σωστό. Λέγει ὁ Ἅγιος Νείλος ὁ Σιναΐτης· «Κέχρησο τοῖς δάκρυσι», νὰ κάνεις χρῆσι τῶν δακρύων «πρὸς παντὸς αἰτήματος κατόρθωσιν», γιὰ νὰ κατορθώσεις ὅ,τι θέλεις «Λίαν γὰρ χαίρει ὁ Δεσπότης ἐν δάκρυσιν προσευχομένου», γιατὶ χαίρεται ὁ Κύριός σου νὰ σὲ βλέπει νὰ προσεύχεσαι μὲ δάκρυα· «μὴ οὖν εἰς πάθος τρέψεις τὸ τῶν παθῶν ἀλέξημα, ἵνα μὴ πλέον παροργίσῃς τὸν δεδωκότα τὴν χάριν», ὅμως πρόσεξε μὴν μετατρέψεις ἐκεῖνο ποὺ ἀπομακρύνει τὰ πάθη, σὲ πάθος, γιατὶ τότε θὰ παροργίσεις τὸν Θεόν, ἐκεῖνον ποὺ σοῦ δίνει τὴν Χάριν. Μὴν κάνεις τὰ δάκρυα σκοπόν· ἁπλῶς εἶναι ἕνα μέσον γιὰ νὰ προσεγγίσουμε τὸν Θεόν.

   Τέλος λέγει ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Σιναΐτης· Ποιά προσευχὴ εἶναι εὐάρεστος στὸν Θεόν; -Ὅταν ἀποκτήσουμε το χάρισμα τῆς προσευχῆς. Ναί, ὑπάρχει χάρισμα τῆς προσευχῆς. Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέμε· «Αὐτὸς εἶναι ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς». Νὰ ἀγαπᾶ κανεὶς νὰ ἔχει ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ τὴν ἀναφορά του στον Θεόν, τὸ ὁποῖο δὲν ἔχουν παρὰ μόνον λίγοι ἄνθρωποι. Γι' αὐτὸ πρέπει νὰ ζητοῦμε στὴν προσευχή μας νὰ μᾶς δίνει ὁ Θεὸς αὐτὸ τὸ χάρισμα· νὰ γίνουμε ἄνθρωποι προσευχόμενοι. Νὰ μὴν κάνουμε τίποτε χωρίς προσευχή, καὶ αὐτὸ ὅλην τὴν ἡμέραν. Ὄχι μόνον ἡ προσευχὴ τὸ πρωί καὶ τὸ βράδυ, ὄχι μόνον ἡ προσευχή «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με», ἀλλὰ πρέπει νὰ εἴμαστε προσευχόμενοι «ἐν παντὶ τόπῳ καὶ χρόνῳ». Μπαίνεις στὸ λεωφορείο, βγαίνεις ἀπὸ τὸ αὐτοκίνητο, πηγαίνεις σ᾿ ἕνα κατάστημα, σηκώνεσαι γιὰ μάθημα στὸ σχολεῖον, περπατᾶς στον δρόμο... μία διαρκὴς μνήμη τοῦ Θεοῦ. Στοιχεῖο βασικό τῆς προσευχῆς εἶναι αὐτὴ ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν ὁποίαν λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅτι εἶναι περισσότερον ἀναγκαῖον νὰ θυμόμαστε τὸν Θεὸν παρὰ νὰ ἀναπνέουμε. Αὐτὴ ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ μᾶς δίνει τὴν καλὴν προσευχή.

99η ομιλία στην κατηγορία " Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ". (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας : " Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου) " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/pantiseis-pori-n-katixitiko
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/321.html?m=1

Απομαγνητοφώνηση : Ἱερὰ Μονὴ Ξενοφῶντος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)».🔻
https://drive.google.com/file/d/1bnD4KlS2bRvJrfYXaOewN02780y5Z9Sg/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pM8I69EWsOE4l3gd0pOg7b

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BC%88%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%E1%BC%80%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%E1%BF%B6%CE%BD%20%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%87%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%E1%BF%A6.%0A%28%E1%BC%88%CE%BD%CF%89%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%87%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%E1%BF%A6%20%CE%A3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85%29?m=1

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Δοκιμάζεται ὁ Θεός; Τό ἐργόχειρο σέ ἡμέρες ἀργίας

†. Πῶς θὰ ξέρουμε ὅτι οἱ ἐπιθυμίες μας ποὺ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριον στὴν προσευχή μας, δὲν τὸν βάζουν σὲ δοκιμασία;

   Εἶναι λίγο ἀστεία ἡ περίπτωσις· δηλαδὴ τί λέτε; Βάζουμε σὲ δοκιμασία τόν Θεόν; Μπαίνει σὲ δοκιμασία ὁ Θεός; Ὅταν μᾶς ρωτήσουν κάτι καὶ δὲν θέλουμε νὰ ἀπαντήσουμε, μπαίνουμε σὲ δοκιμασία· ὁ Θεὸς μπαίνει;

   Ὁ Θεὸς οὔτε πηγὴ πειρασμοῦ εἶναι, οὔτε ὑποκείμενον δοκιμασίας εἶναι. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀληθινὰ ἐλεύθερος! Ὅπως εἶναι ὁ «μόνος ἔχων ἀθανασίαν», ἔτσι εἶναι ὁ ἀπολύτως ἐλεύθερος. Ενεργεῖ ὅπως ἐκεῖνος κρίνει καὶ θέλει, μὲ τὴν ἀπόλυτη σοφία ποὺ τὸν διακρίνει.

89η ομιλία στην κατηγορία " Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ". (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας : " Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου) " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/pantiseis-pori-n-katixitiko
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/321.html?m=1

Απομαγνητοφώνηση : Ἱερὰ Μονὴ Ξενοφῶντος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)».🔻
https://drive.google.com/file/d/1bnD4KlS2bRvJrfYXaOewN02780y5Z9Sg/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pM8I69EWsOE4l3gd0pOg7b

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BC%88%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%E1%BC%80%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%E1%BF%B6%CE%BD%20%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%87%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%E1%BF%A6.%0A%28%E1%BC%88%CE%BD%CF%89%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%87%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%E1%BF%A6%20%CE%A3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85%29?m=1

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ πρωϊνή προσευχή

†. Εἶναι ἀπαραίτητη η πρωινή προσευχή, ἢ ἀρκεῖ μόνον ἡ βραδυνή;

   Εἶναι ἕνα θέμα, τὸ ὁποῖο σᾶς βεβαιῶ, μὲ ἔχει κουράσει ὅσα χρόνια βρίσκομαι στὴν Θεσσαλία. Κάθε φορὰ λέγω σὲ μικροὺς καὶ μεγάλους στερεοτύπως -Κάνεις τὸ πρωὶ προσευχή; - Ὄχι, μόνον τὸ βράδυ. Τὸ πρωί γιατί; -... Δὲν ὑπάρχει ἀπάντησις!

   Εἶναι θέμα ἀγωγῆς· ἐσεῖς ὅταν γίνετε γονεῖς, ἐπειδὴ δὲν μάθατε νὰ κάνετε τὸ πρωὶ προσευχή, δὲν θὰ μάθετε καὶ τὰ παιδιά σας νὰ κάνουν καὶ τὸ πρωὶ προσευχή! Αὐτὸ εἶναι ὅλο. Ὅπως μαθαίνουμε νὰ πλένουμε τὰ δόντια μας πρωὶ καὶ βράδυ, ἔτσι μαθαίνουμε νὰ κάνουμε την προσευχή μας πρωὶ καὶ βράδυ. Εἶναι ὄχι μόνον μιὰ ἀνάγκη ἀλλὰ καὶ μιὰ συνήθεια. Ἡ συνήθεια πρέπει να ἀρχίσει κάποτε, καὶ ὅταν συνειδητοποιήσει κανεὶς αὐτὸ ποὺ κάνει ὡς συνήθεια, μετὰ καλύπτει μία ἀνάγκη.

   Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καθορίζει ὅτι πρέπει νὰ κάνουμε προσευχὴ πρωὶ καὶ βράδυ. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, ἡ προσευχή πρέπει να γίνεται ἀδιαλείπτως. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει· «Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε», ἀνὰ πᾶσα στιγμή, χωρὶς διάλειμμα, πρέπει νὰ προσεύχεσθε. Εἶναι γνωστὴ ἡ εὐχὴ ποὺ μποροῦμε νὰ λέμε, ἔστω καὶ ἂν τὴν τροποποιοῦμε· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με», «Κύριε, συγχώρεσέ με, Κύριε φώτισέ με». «Κύριε φύλαξέ με», «Κύριε, λυπήσου μας», ἢ βλέπει τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἁμαρτάνουν στον δρόμο και λέγει· «Κύριε, συγχώρεσε». Ακούει κάποιον ποὺ βλασφημεῖ καὶ λέγει· «Κύριε, ελέησέ τον».

   Ὁ πιστὸς προσεύχεται διαρκῶς· δὲν τὸν ἐμποδίζει νὰ συναλλάσσεται, νὰ ὁμιλεῖ, νὰ κινεῖται. Ἐπειδὴ ὅμως αὐτὸ τὸ «ἀδιαλείπτως» μπορεῖ νὰ ἀτονεῖ, ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει καθορίσει νὰ γίνεται ἡ προσευχὴ διὰ τοὺς πιστούς, πρωὶ καὶ βράδυ. Δὲν σημαίνει βεβαίως ὅτι ἐπειδὴ κάνω διαρκῶς προσευχή, δεν πρέπει νὰ κάνω τὸ πρωὶ καὶ τὸ βράδυ. Τὸ πρωὶ καὶ τὸ βράδυ εἶναι δύο ὁροθέσια μέσα στὸν χρόνο τοῦ 24ώρου μέσα στὰ ὁποῖα ὁ πιστὸς πρέπει νὰ κινεῖται.

   Ὅταν πρόκειται νὰ κοιμηθῶ, θὰ κάνω προσευχή, νὰ μὲ φυλάξει ὁ Θεὸς τὴν νύκτα αὐτήν. Ὅταν θὰ ξημερωθῶ, θὰ τὸν εὐχαριστήσω γιατὶ μὲ ξημέρωσε, καὶ θὰ τὸν παρακαλέσω γιὰ νὰ μὲ βοηθήσει μέσα στὴν ἡμέρα. Ἔχουμε πολλὰ αἰτήματα γιὰ τὴν ἡμέρα. Συνεπῶς, πρέπει ὁ πιστὸς νὰ εὐχαριστεῖ, νὰ δοξάζει καὶ νὰ παρακαλεῖ τὸν Θεόν, καὶ τὸ πρωὶ καὶ τὸ βράδυ.

   Ἡ Σοφία Σολομῶντος λέγει τὸ ἑξῆς χαρακτηριστικόν (ιστ' κεφ.)· «Τὸ γὰρ ὑπὸ πυρὸς μὴ φθειρόμενον ἀλλ' ὡς ὑπὸ βραχείας ακτίνας τοῦ ἡλίου θερμαινόμενον ἐτήκετο, ὅπως γνωστὸν ᾗ ὅτι δεῖ φθάνειν τὸν ἥλιον ἐπ' εὐχαριστίας σου, καὶ πρὸς ἀνατολὴν φωτὸς ἐντυγχάνειν σοι· ἀχαρίστου γὰρ ἐλπὶς ὡς χειμέριος πάχνη τακήσεται, καὶ ῥυήσεται ὡς ὕδωρ ἄχρηστον» ἀναφέρεται στὸ μάννα, τότε ποὺ ἔπεφτε στὴν ἔρημο. Ὅπως ἐκεῖνο τὸ μάνα τὸ μάζευαν οἱ ἑβραῖοι, καὶ ἐνῶ τὸ ἔψηναν δὲν κατεστρέφετο ἀπὸ τὴν φωτιά, ὅμως λίγο νὰ τὸ ἔβλεπε μία ἡλιακὴ ἀκτίνα, ἔλειωνε. Στὴν φωτιὰ δὲν ἔλειωνε· ἦταν σὰν τηγανίτες. Ἔλειωνε λοιπὸν μὲ τὸν ἥλιον ὅπως τὸ χιόνι λειώνει καὶ χύνεται στην γῆ. «Ὅπως γνωστὸν ᾖ», γιὰ νὰ γίνει γνωστόν· ὅτι «δεῖ φθάνειν τὸν ἥλιον ἐπ' εὐχαριστίας σου», γιὰ νὰ γίνει γνωστὸ στὰ παιδιά σου τοὺς Ἰσραηλίτες, ὅτι πρὶν ὁ ἥλιος βγεῖ, πρέπει νὰ σὲ εὐχαριστήσουν καὶ δοξολογήσουν.

  «Καὶ πρὸς ἀνατολὴν φωτὸς ἐντυγχάνειν σοι», ἐντυγχάνω σημαίνει συναντῶ· δηλαδὴ νὰ σὲ συναντήσουν μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου, δηλαδὴ νὰ προσευχηθοῦν. Ἔτσι πρέπει νὰ μάθουν τὰ παιδιά σου. Όπως τότε τὸ μάννα ἔλειωνε ὅταν τὸ ἔβλεπε ὁ ἥλιος, ἔτσι λειώνουν τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων που γίνονται χωρὶς πρωινὴ προσευχή.

  -Θέλετε νὰ λειώνουν τὰ ἔργα σας, νὰ εἶναι ἀτέλεστα, ἡμιτελῆ καὶ νὰ μὴν βγαίνουν σὲ σκοπό; -Μην κάνετε προσευχή! Θέλετε νὰ μένουν τὰ ἔργα; -Τὸ πρωὶ πρέπει νὰ κάνουμε προσευχή.

  «Ἀχαρίστου γὰρ ἐλπίς», γιατὶ ἡ ἐλπίδα τοῦ ἀχαρίστου (=αὐτὸς ποὺ δὲν κάνει τὸ πρωὶ προσευχή· δὲν δοξάζει τὸν Θεὸν γιὰ τὸ ὅτι ξημερώθηκε!)· «ως χειμέριος πάχνη» ἡ ζωή του καὶ τὰ ἔργα του μοιάζουν σὰν τὴν χειμωνιάτικη πάχνη, ἐκεῖνο τὸ πάγωμα ποὺ εἶναι πάνω ἀπὸ τὰ φυτά. Ὅταν βγεῖ λοιπὸν ὁ ἥλιος, λειώνει ἐκείνη τὴν πάχνη, τὸν πάγο πάνω στὰ φυτά, καὶ εἶναι ἄχρηστο ἐκεῖνο τὸ νερό. Ἔτσι εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν κάνει προσευχὴ τὸ πρωί.

   Σαφὴς καὶ κατηγορηματικὸς εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι λοιπὸν θέμα συνηθείας ἡ προσευχή. Ἂν κανεὶς τὴν μάθει, αὐτὴ ἡ συνήθεια τελικῶς τὸν σώζει.

44η ομιλία στην κατηγορία " Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ". (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας : " Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου) " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/pantiseis-pori-n-katixitiko
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/321.html?m=1

Απομαγνητοφώνηση : Ἱερὰ Μονὴ Ξενοφῶντος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)».🔻
https://drive.google.com/file/d/1bnD4KlS2bRvJrfYXaOewN02780y5Z9Sg/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pM8I69EWsOE4l3gd0pOg7b

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BC%88%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%E1%BC%80%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%E1%BF%B6%CE%BD%20%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%87%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%E1%BF%A6.%0A%28%E1%BC%88%CE%BD%CF%89%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%87%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%E1%BF%A6%20%CE%A3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85%29?m=1

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«Ἡ Προσευχή».

†. Στό περασμένο θέμα εἴδαμε ὅτι εἶπε ὁ Τωβίτ στόν Τωβία νά δοξολογεῖ τόν Θεό ἐν παντί καιρῷ. Τώρα θά τόν συμβουλεύσει νά καταθέτει ὁ γιός του, ὅλα τά αἰτήματά του διά τῆς προσευχῆς στόν Θεό.

     Τοῦ λέγει: «Καὶ ἐν παντὶ καιρῷ εὐλόγει Κύριον τὸν Θεὸν (:πάντοτε νά δοξολογεῖς τό Θεό) καὶ παρ᾿ αὐτοῦ αἴτησον, ὅπως αἱ ὁδοί σου εὐθεῖαι γένωνται, καὶ πᾶσαι αἱ τρίβοι καὶ βουλαί σου εὐοδωθῶσι· διότι πᾶν ἔθνος οὐκ ἔχει βουλήν, ἀλλ᾿ αὐτὸς ὁ Κύριος δίδωσι πάντα τὰ ἀγαθὰ καὶ ὃν ἐὰν θέλῃ, ταπεινοῖ, καθὼς βούλεται. Δηλαδή, «κάθε στιγμή δόξαζε Κύριον τόν Θεόν, καί ζήτησέ Του μέ τήν προσευχή σου, ὅπως οἱ δρόμοι τῆς ζωῆς σου γίνονται ἴσιοι, καί ὅλα τά μονοπάτια τῶν ἐπιθυμιῶν σου εὐοδωθοῦν· γιατί οἱ εἰδωλολάτρες δέν ἔχουν σωστή σκέψη, μόνον ὁ Κύριος ὁ ἀληθινός Θεός δίδει ὅλα τά ὑλικά καί πνευματικά ἀγαθά, κι ὅποιον θέλει τόν ταπεινώνει (δηλαδή τόν κατεβάζει) κατά τήν θέλησή Του».

     Ἐδῶ, ὅπως ἀντιλαμβάνεστε κεντρικό σημεῖο εἶναι ἡ προσευχή. Τό θέμα τῆς προσευχῆς. Ἡ κατάθεσις τῶν αἰτημάτων πού ἔχει ὁ κάθε ἄνθρωπος… αἴτημα θά πεῖ αὐτό πού ζητάει, αὐτό πού αἰτῶ, αὐτό πού ζητῶ. Θά κατατίθεται στόν Θεό διά τῆς προσευχῆς. Τό ἀντικείμενο τῆς προσευχῆς ὅπως βλέπουμε ἐδῶ, κατά τόν Τωβίτ, εἶναι ἡ ὀρθότητα τοῦ βίου καί ἡ εὐόδωσις τῶν προοπτικῶν. «Νά εὐοδωθοῦν», λέγει, «οἱ ὁδοί σου, οἱ δρόμοι τῆς ζωῆς σου καί οἱ ἐπιθυμίες σου». Αὐτό βλέπουμε. Ἐξάλλου ὅλα τά ἀγαθά καί τά ὑλικά καί τά πνευματικά ἐξαρτῶνται ἀπό τόν Θεό καί συνεπῶς δίδονται ὅταν ὁ ἄνθρωπος εὐσεβεῖ ἔναντι τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ἡ προσευχή γίνεται μία ἀπόλυτη ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου ἀφοῦ ἐξαρτᾶται ἀπό τόν Θεό ὁ ἄνθρωπος -εἴτε τό θέλει εἴτε δέν τό θέλει, ἐξαρτᾶται ἀπό τόν Θεό- γι’ αὐτό, ὅταν θά ἤθελε νά εἶναι ἀνεξάρτητος ἀπό τόν Θεό, αὐτό στήν πραγματικότητα εἶναι οὐτοπιστικό. Ἄν ὁ ἄνθρωπος τό κάνει, νά λέγει «δέν ἐξαρτῶμαι ἀπό τόν Θεό», ζεῖ τήν χειρότερη σκλαβιά πού θά μποροῦσε νά ζήσει. Δέν εἶναι ὅμως τώρα τῆς ὥρας νά τό δοῦμε αὐτό, παρά μόνο ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐξαρτᾶται ἀπό τόν Θεό, γιατί ὁ Θεός εἶναι Ἐκεῖνος πού μᾶς δίδει τά πάντα. Γι’ αὐτό ἄς δοῦμε μερικά στοιχεῖα στό θέμα τῆς προσευχῆς. Δέν θά μείνω ἄλλο σέ ἐκεῖνα τά ὁποῖα λέγει ὁ Τωβίτ, εἶναι πολύ στοιχειώδη… «ὅπως εὐοδωθοῦν», λέγει, «οἱ δρόμοι τῆς ζωῆς σου, ὁ τρόπος πού θά ζεῖς, καί ἀκόμη νά ἐπιτύχεις τίς προοπτικές σου». Δέν θά μείνω γιατί ἐδῶ εἶναι κάτι τό πολύ-πολύ μερικόν (θά λέγαμε κάτι περισσότερο), γιά νά δοῦμε τό μεγάλο θέμα τῆς προσευχῆς.

    Ἡ προσευχή, παιδιά, γίνεται ἕνα ἀληθινό προνόμιο τοῦ ἀνθρώπου. Μόνον ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἔχει αὐτό τό προνόμιο καί δυστυχῶς δέν τό χρησιμοποιεῖ. Εἶναι κάτι μεγάλο πού δέν ξέρει, δέν καταλαβαίνει ὁ ἄνθρωπος τήν ἀξία του. Βέβαια μόνο ὁ πιστός ἔχει αὐτήν τήν γνώση καί ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀνήκει στόν Θεό γνωρίζει τί θά πεῖ προσευχή. Μεγάλο ὅπλο, μεγάλο προνόμιο. Ὡστόσο, θά δοῦμε ὅτι ἡ προσευχή δημιουργεῖ μιά κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, ἀλλά καί ὁ ἄνθρωπος δέν αἰσθάνεται ποτέ νά εἶναι μόνος. Ὁ ἄνθρωπος πού δέν προσεύχεται αἰσθάνεται μιά ἀπέραντη μοναξιά, καί ἄς τόν τριγυρίζουν πάρα πολλοί ἄνθρωποι. Σήμερα, ὅπως γνωρίζετε, ζοῦμε -δέν τό λέγω ἐγώ, ἔχει εἰπωθεῖ μυριάκις αὐτό, ἁπλῶς τό ἐπαναλαμβάνω- εἰς τάς ἐρήμους τῶν συγχρόνων πόλεων ἤ στήν ἔρημο τῶν συγχρόνων πόλεων. Ἄν θέλετε νά εἰδικεύσω περισσότερο, ζοῦμε στήν ἔρημο τῆς πολυκατοικίας. Μιά πολυκατοικία μπορεῖ νά ἔχει 10-20-50 ἐνοίκους. Πενήντα οἰκογένειες(!), κι ὅμως αὐτοί νά μήν γνωρίζονται μεταξύ των, κι ἀκόμη -ἀκόμη, ἄν θέλετε, τ’ ἀκούω πάρα πολλές φορές νά τό λέτε ἐσεῖς- οὔτε καλημέρα δέν λένε. Δέν εἶναι, λοιπόν, παρά σήμερα μιά πολυκατοικία, μία σύγχρονη ἔρημος. Δέν ἤτανε παλιά ἔτσι. Σ’ ἕνα χωριό -ὅπως καί μέχρι σήμερα ἄν θέλετε, ὅσο διατηροῦνται τά χωριά, αὐτό τό ὑπέροχον σχῆμα πού λέγεται «χωριό», μέ τίς μονοκατοικίες του, πού κάθε μονοκατοικία ἔχει καί μιά αὐλή, ἔχει κι ἕναν κῆπο, ἀκοῦτε; Αὐτό τό ὑπέροχο σχῆμα πού λέγεται «χωριό», ποιός δέν ξέρει τόν ἄλλον; Καί δέν μπορεῖς νά μήν πεῖς καλημέρα στόν ἄλλον. Ὅλα εἶναι γνωστά μέσα σ’ ἕνα χωριό. Γιατί; Ὑπάρχει μιά κοινωνία. 

     Αὐτή ἡ κοινωνία στίς πόλεις σᾶς εἶπα, ἔχει πεθάνει, καί στίς πολυκατοικίες… ἔ λοιπόν, κάτι παρόμοιο, ἐάν ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος πού ζεῖ σ’ αὐτές τίς ἐρήμους, καί δέν ἔχει καί κοινωνία μέ τόν Θεό διά τῆς προσευχῆς, αἰσθάνεται αὐτήν τήν ἀπέραντη μοναξιά. Αἰσθάνεται μετέωρος, ἀνασφάλιστος, μέ πιέζοντα τά προβλήματα τῆς καθημερινότητος, χωρίς βέβαια σύμμαχον, χωρίς στήριγμα, χωρίς πίστη καί χωρίς ἐλπίδα. Στήν ἐποχή μας ἐπειδή λιγόστεψε ἡ προσευχή, γι’ αὐτό αὐξήθηκαν τά ψυχικά νοσήματα. Θά γνωρίζετε ὅτι σέ μιά σωστή κοινωνία, κι ὅταν εἶσαι ἕνας σωστός κοινωνικός παράγων, εὔκολα δέν παθαίνεις ἕνα ψυχικό νόσημα. Σήμερα, ὅμως, τά πράγματα ἔχουν ἀλλάξει. Ὑπάρχει ὁ φόβος σήμερα ὅπως ζεῖς. Δέν μιλάω γιά τά «περιβαλλοντικά» λεγόμενα ἤ «οἰκολογικά» λεγόμενα τέρατα καί σημεῖα τῆς ἐποχῆς μας… ποιό εἶναι νερό πού πίνουμε, ποιά εἶναι ἡ ἀτμόσφαιρα πού ἀναπνέουμε, δέν μιλῶ γι’ αὐτό, ἀλλά μιλάω γιά τήν κοινωνικότητα πού ἔχουμε. Λέμε: «Ἂν τό βράδυ πού κοιμᾶμαι μοῦ σπάσουν τήν πόρτα καί μποῦνε μέσα…»- ἰδίως ἄτομα καί μάλιστα γυναῖκες, δέν μποροῦν νά μείνουν μόνες, μέσα στό διαμέρισμα, στό σπίτι τους, φοβῶνται… γιατί; Διότι αὐξήθηκε ἡ ἐγκληματικότητα… κι ἄλλα πολλά. Μένει ὁ ἄνθρωπος μέ τό αἴσθημα τῆς ἀνασφαλείας. Αὐτό δέν δημιουργεῖ, ὅμως, κάποια μέρα ὅταν χρονίσει, ψυχικό νόσημα; Ὃταν φοβᾶσαι; Ὃταν τρέμεις; Χτυπάει τά μεσάνυχτα ἡ πόρτα καί λές: «Ποιός μπορεῖ νά εἶναι αὐτός πού μοῦ χτυπάει τήν πόρτα;»… κ.ο.κ. Ἔτσι, λοιπόν, ἐπειδή στήν ἐποχή μας λιγόστεψε ἡ προσευχή, γι’ αὐτό αὐξήθηκαν τά ψυχικά νοσήματα. Καί δέν εἶναι μόνο βέβαια αὐτό· εἶναι τό θέμα τῆς προνοίας, ἀκουμπᾶς πάνω στόν Θεό, ἔχεις τήν ἐλπίδα σου στόν Θεό, δέν φοβᾶσαι πιά τίποτε. Ὅπως τό λέγει ὁ ψαλμωδός αὐτό: « Ὁ Κύριος εἶναι ὁ βοηθός μου, τί ἔχω νά φοβηθῶ;».

     Ἡ προσευχή, λοιπόν, σοῦ δίνει ἕναν Θεόν Πατέρα -λέμε «Πάτερ ἡμῶν», «Πατέρα μας», ὁ Θεός εἶναι Πατέρας μας- ἕναν Πατέρα Παντεπόπτη (:τά βλέπει ὅλα) καί Παντοδύναμο. Δέν εἶναι κάτι πού μπορεῖ νά εἶναι πιό πάνω ἀπό τήν δική Του τήν δύναμη, ὥστε νά ἔχεις αὐξημένη αὐτήν τήν αἴσθηση τῆς σιγουριᾶς. Ὁ Θεός μέ βλέπει, ὁ Θεός μέ ἀκούει, ὁ Θεός μέ προστατεύει. Τί ἔχω νά φοβηθῶ; Ἡ προσευχή θά ἤθελα νά σᾶς ἔλεγα ὅτι δέν εἶναι ἕνα κυκλικό φαινόμενο. Αὐτό θά ‘θελα νά τό προσέξετε ἰδίως μέ τήν εἰσβολήν, κυριολεκτικά εἰσβολή, τῶν ξένων θρησκειῶν, τῶν ἀπό Ἀνατολῆς, Βουδισμοῦ… κ.λπ. πού τήν προσευχή ἤ ὅ,τι ἄλλο τήν θεωροῦν πάντοτε στοιχεῖο κυκλικό. Τί θά πεῖ αὐτό; Θά πεῖ ὅτι ξεκινάει, ὅτι ξεκινάει ἀπό μένα καί φθάνει σέ μένα. Μήπως, λοιπόν, ἡ προσευχή εἶναι κάτι πού ξεκινάει ἀπό μένα καί φτάνει σέ μένα; Διότι, ἐγώ στέκομαι ἐμπρός στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ποιός μέ βλέπει; Ποιός μέ ἀκούει; Ἐγώ μιλῶ. Ποιός ἀκούει; Τά δικά μου τ’ αὐτιά. Ὥστε, λοιπόν, ἐγώ προσεύχομαι καί φτάνει ἡ προσευχή ἀπό μένα σέ μένα. Αὐτό λέγεται κυκλικό φαινόμενο τῆς προσευχῆς. Μήπως, λοιπόν, εἶναι κάπως ἔτσι, ὅπως τό διδάσκει ὁ Βουδισμός, καί οἱ ἀνατολικές θρησκεῖες; Διότι στίς ἀνατολικές θρησκεῖες ὁ ἄνθρωπος ὅταν μιλάει γιά ἕναν μυστικισμό, ὅταν μιλάει γιά μιά ἕνωση μέ τόν Θεό, δέν εἶναι τοῦ τύπου πού γνωρίζουμε ἐμεῖς ὡς Χριστιανοί, ἀλλά εἶναι τό βύθισμα τοῦ ἀνθρώπου μέσα στή φύση-στήν κτίση, ἐφόσον ἡ κτίσις εἶναι ὁ Θεός. Δηλαδή ὅλα τά συστήματα τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν εἶναι πανθεϊστικά. Κι αὐτός ὁ Θεός -ὅπως πιστεύεται στήν Ἀνατολή- δέν εἶναι παρά ἕνας Θεός, ὁ ὁποῖος δέν ἔχει συνείδηση τοῦ ἑαυτοῦ του. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος μπερδεύεται, χωνεύεται, ἀναλαμβάνεται ἀπό τόν Θεό καί πέφτει σ’ ἕνα «νιρβάνα». Τί εἶναι τό «νιρβάνα»; Σέ μία ἀταραξία καί σέ μία ὑπαρκτή -προσέξτε!- ἀνυπαρξία! Διότι χάνομαι μέσα στήν κτίση, ἀλλά ἔχω χάσει τό ἐγώ μου, κι ὅταν χάνω τό ἐγώ μου δέν ἔχω δυστυχία, ἀλλά δέν ἔχω καί εὐτυχία. Διότι δέν ἔχω πιά συνείδηση. Ἡ δική μου συνείδηση χωνεύτηκε ἀπό τήν παγκοσμία συνείδηση τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τῆς κτίσεως, δηλαδή τῆς δημιουργίας. Αὐτός εἶναι ὁ Πανθεϊσμός. Αὐτός εἶναι ὁ Πανθεϊσμός! Ὡστόσο ἐκεῖ μπορῶ νά μιλάω γιά μία κυκλική μορφή τῆς προσευχῆς. 

     Στόν Χριστιανισμό ἔχουμε αὐτό τό φαινόμενον; Ὄχι, ἡ προσευχή εἶναι εὐθύγραμμος. Τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει ὅτι ἡ προσευχή πηγαίνει ἀπό μένα τόν ἄνθρωπο στόν Θεό, ἀλλά κι ἀπό τόν Θεό ἔρχεται ὅ,τι θά ρθεῖ σέ μένα τόν ἄνθρωπο. Συνεπῶς ἐδῶ τί ἔχουμε; Ἕνα διάλογο. Διάλογο ἀνάμεσα στόν ἄνθρωπο καί τόν Θεό. Λέγει ὁ 93ος ψαλμός κάτι πού εἶναι ἐπιχείρημα θαυμάσιον: «Ὁ φυτεύσας τὸ οὖς οὐχὶ ἀκούει;». «Ἐκεῖνος πού ἔκανε τ’ αὐτιά, δέν ἀκούει;». Καί ξέρετε πόσα αὐτιά ὑπάρχουν. Ὄχι μόνο στούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί στά ζῶα. Πόσα αὐτιά ὑπάρχουν! «Αὐτός, λοιπόν, πού δίνει τό ὄργανο πού λέγεται «αὐτί», Αὐτός δέν ἀκούει;». Δέν ἔχει συνείδηση τοῦ ἑαυτοῦ του; Κατασκευάζει αὐτιά χωρίς Αὐτός ν’ ἀκούει; «Ἢ ὁ πλάσας τὸν ὀφθαλμὸν, οὐχὶ κατανοεῖ;». «Ἢ Ἐκεῖνος πού ἔκανε αὐτό τό ὄργανο πού λέγεται «μάτι», δέν βλέπει;». Καί τί θά πεῖ «μάτι»; Ὦ! Ρωτῆστε ἕναν ὀφθαμίατρο, διαβᾶστε ἕνα βιβλίο, σπουδᾶστε τήν ὀφθαλμιατρική, καί θά δεῖτε τί θά πεῖ «μάτι». Εἶναι κάτι τό ἐκπληκτικό! Αὐτός, λοιπόν, πού ἔκανε τόσα μάτια -ὄχι μόνο στούς ἀνθρώπους- αὐτό τό ὄργανον πού μπορεῖ νά προσβάλλεται ἀπό τό φῶς, καί συνεπῶς ἀπό τά ἀντικείμενα, καί νά σχηματίζεται μέσῳ τοῦ ὀπτικοῦ νεύρου στόν ἐγκέφαλο καί νά ‘χουμε μία παράσταση… καί δέν εἶναι -ξαναλέγω- μόνο στόν ἄνθρωπο, εἶναι καί στά ζῶα. Ξέρετε ὅτι τά ἔντομα ἔχουνε μάτια ἔ; Κι ὅτι μερικά ἔντομα, ὅπως εἶναι οἱ μέλισσες καί οἱ μῦγες, ἔχουνε πολλά μάτια. Ἔχουν σύνθετα μάτια. Ξέρετε ὅτι ἡ μέλισσα ἔχει σύνθετα μάτια, τά ὁποῖα αὐτά -δύο εἶναι τά μάτια της- πού τό καθένα ἀποτελεῖται ἀπό τρεῖς χιλιάδες μάτια! Εἶναι ἐκπληκτικό! Ἕνας λογοτέχνης μας -εἶναι παλιός, ὁ Μυριβήλης- λέει: « Ἂν ἤξερε ἡ μῦγα καί ἡ μέλισσα πῶς βλέπει ὁ ἄνθρωπος μέ τά δύο του μάτια, θά ’σκαζε στά γέλια!». Δηλαδή βλέπει πολύ πιό ἀνώτερα ἀπ’ ὅτι βλέπει ὁ ἄνθρωπος. Ἔ λοιπόν, Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔκανε τά μάτια, δέν βλέπει; Ἒκανε τ’ αὐτιά, δέν ἀκούει; Ἐπιχείρημα, λογικά ἀτράνταχτο.

     Τί εἶναι ἡ προσευχή; Λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Προσευχή ἔστιν ἀνάβασις νοῦ πρός Θεόν». Εἶναι τό ἀνέβασμα τοῦ νοῦ πρός τόν Θεό. Αὐτό λέγεται προσευχή. Καί λέγει καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: «Προσευχή ἔστι συνεύρεσις και ἕνωσις ἀνθρώπου και Θεοῦ». «Τό νά βρεθεῖς καί νά ἑνωθεῖς μέ τόν Θεό, αὐτό λέγεται προσευχή». Ὑπόδειγμα προσευχῆς στάθηκε αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, ὅπως καί μᾶς δίδαξε τό περιεχόμενο τῆς προσευχῆς, ἀλλά καί τόν τρόπο τῆς προσευχῆς. Ἔχουμε μάλιστα ὡς πρός τό περιεχόμενον τήν λεγομένην «Κυριακήν προσευχήν», το «Πάτερ ἡμῶν» πού οἱ μαθητές Τοῦ εἶπαν «Κύριε, δίδαξέ μας νά προσευχόμαστε». Καί τούς δίδαξε τήν λεγομένην Κυριακήν προσευχήν, «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς… κ.λπ», ἡ ὁποία προσευχή εἶναι τύπος (:ὑπόδειγμα) καί ταυτόχρονα εἶναι καί προσευχή αὐτή καθ’ ἑαυτήν. Ἔτσι μᾶς δίξαξε τήν ἀξία τῆς προσευχῆς, τό περιεχόμενό της, τόν σκοπό της, μᾶς δίδαξε τόν τρόπον τῆς προσευχῆς μᾶς δίδαξε τόν χρόνον τῆς προσευχῆς, ἀλλά καί τόν τόπο τῆς προσευχῆς. Γιά νά δοῦμε τό νόημα τῆς προσευχῆς.

     Ποιό εἶναι τό νόημα τῆς προσευχῆς; Νά ἔχουμε μία διαρκῆ κοινωνία μέ τόν Θεό. Τί εἶπε ἐδῶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος; «Συνεύρεσις και ἕνωσις ἀνθρώπου και Θεοῦ». Κοινωνία. Κοινωνία μέ τόν Θεό. Κι αὐτή ἡ κοινωνία εἶναι μία διαρκής κοινωνία, δέν εἶναι διαλειμματική, ἀλλά συνεχής. Κι αὐτή ἡ κοινωνία γίνεται μέ τήν διαρκή μνήμη τοῦ Θεοῦ. «Ἐμνήσθην τοῦ Θεοῦ -λέγει ὁ Ψαλμωδός- καί εὐφράνθην» (Ψαλ. 76, 4), «χάρηκα, ἔνοιωσα εὐφροσύνη μέσα μου, μόνο πού θυμήθηκα τόν Θεό». Αὐτό μή νομίσετε πώς εἶναι ἀπό τά ἄπιαστα πράγματα. Ἄ μπά! Καί μάλιστα εἶναι τό Α Β Γ τῆς προσευχῆς. Ἄν ἔχουμε διαρκῶς τήν μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τόν ἀγαπᾶμε τόν Θεό, μόνο πού θά Τόν θυμηθοῦμε, χαιρόμαστε. Ὅπως ἀκριβῶς χαιρόμαστε ὅταν θυμηθοῦμε ἕνα πρόσωπο πού ἀγαπᾶμε. Ἀκόμη, ἔχουμε αὐτήν τήν κοινωνία μέ τόν Θεό, μέ τήν διαρκῆ ἀναφορά μας στον Θεό. Δέν κάνω τίποτα χωρίς τή γνώμη τοῦ Θεοῦ. Δέν κάνω τίποτε ἐρήμην τοῦ Θεοῦ. Ἔχω διαρκῶς τήν ἀναφορά μου στόν Θεό. Τό θέλει ὁ Θεός; Τό κρίνει σωστό ὁ Θεός; Ἀλλά κι ἀκόμα ἀπό μιά διαρκῆ αἴσθηση τοῦ Θεοῦ, τῆς ἁπανταχοῦ παρουσίας Του, ἔχει ὁ ἄνθρωπος αἴσθηση. Ὅταν μείνει μέσα στόν χῶρο τοῦ Θεοῦ, αὐτή ἡ αἴσθησις εἶναι πάρα πολύ ἔντονη. Ἐπιτρέψατέ μου νά πῶ μέχρι δακρύων! Αἴσθησις μέχρι δακρύων! Βέβαια ὁ ἄθεος θά πεῖ: «Δέν καταλαβαίνω τίποτα!». Μά ἀφοῦ δέν πιστεύεις, πῶς θά καταλάβεις;

     Προσευχόμαστε ἀκόμα γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ναί, ὅλα πρέπει ν’ ἀρχίζουν μέ τόΝ Θεό καί νά τελειώνουν μέ τόν Θεό. Ὁ Χριστός εἶπε: « Ἐγώ εἶμαι τό Α καί τό Ω. Ἀπό μένα ὅλα ἀρχίζουν καί σέ μένα ὅλα τελειώνουν». Φυσικά ὁ Χριστός εἶναι ἔξω ἀπό τό Α καί τό Ω, γιατί τό Α καί τό Ω εἶναι κτιστά, ἀλλά ἡ ἀρχή καί ττό τέλος βρίσκονται στόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ δημιουργός καί τοῦ Α (τῆς ἀρχῆς) καί τοῦ Ω (τοῦ τέλους). Γι’ αὐτό ἀκριβῶς λέγει κι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀνεφερόμενος στόν Χριστόν, γιά ὅ,τι ἀκριβῶς ἔργα ἔχουμε, τοῦτο: «ἐξ οὗ καί δι᾿ οὗ καὶ εἰς αὐτὸν τὰ πάντα». «Ἀπό τόν Ὁποῖον (Α, ἔ;) μέ τόν Ὁποῖο (ὅλο τό ἀλφάβητο) καί εἰς Αὐτόν (Ω) τά πάντα». Εἶναι ἰδεῶδες αὐτό, ἰδεῶδες. Ἡ δοξολογία, παιδιά, εἶναι τό κατ’ ἐξοχήν ἔργον τῶν ἁγίων ἀγγέλων καί σ’ αὐτό τό ἔργον καλεῖται καί ὁ ἄνθρωπος νά μετέχει. Λέμε στήν Θεία Λειτουργία «Οἱ τά Χερουβίμ μυστικῶς εἰκονίζοντες», «ἐμεῖς πού μυστικά εἰκονίζομε τά Χερουβίμ, καί ψάλλουμε τόν τρισάγιον ὕμνον, ὅπως τόν ψάλλουν καί τά Χερουβίμ». Ἔτσι μιά εὐχή πού λέμε ὅταν πρόκειται νά κάνουμε τήν Εἴσοδο, τήν μικρά Εἴσοδο στήν Θεία Λειτουργία λέμε: «Εἴθε, Κύριε, νά γίνει, δῶσε νά γίνει ἡ εἴσοδός μας αὐτή, εἴσοδος ἀγίων ἀγγέλων». Πόσο σπουδαῖα πράγματα, ἀλήθεια, εἶναι αὐτά! Βέβαια δέν θά ἐξαντλήσουμε μέσα σέ μισή ὥρα (ἀδύνατον!), ἔπρεπε νά μιλᾶμε πολλά θέματα γιά νά δοῦμε τά περί προσευχῆς. Ὅπως ἐπί παραδείγματι, ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Σιναΐτης, ἔχει τά λεγόμενα 153 κεφάλαιά του «Περί προσευχῆς». Αὐτό εἶναι κάτι πολύ σημαντικό. Ἔχει ἄλλα πράγματα ἐκεῖ, δέν τελειώνει τό θέμα τῆς προσευχῆς. Ἐδῶ μέ σύντομες ἁδρές πινελιές δίνουμε ἕνα διάγραμμα, μία εἰκόνα περί προσευχῆς. 

     Ἡ οὐσία τῆς προσευχῆς καλύπτει τίς προσωπικές μας ἀνάγκες, καί τίς ὑλικές καί τίς πνευματικές. Λέμε: «Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον». Τί σημαίνει αὐτό; Ζητοῦμε νά μᾶς δώσει τόν ἄρτον μας. Ποιός εἶναι αὐτός ὁ ἄρτος; Στό πρῶτο πλᾶνο, εἶναι τό ψωμί. Στό βάθος, σ’ ἕνα δεύτερο πλᾶνο (ἐπίπεδο) εἶναι «ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς», εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τό μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας. «Διότι», λέει ὁ Χριστός, «αὐτός πού θά φάει τήν Σάρκα μου, καί θά πιεῖ τό Αἷμα μου, μένει στήν αἰωνιότητα, δέν πεθαίνει ποτέ». Ἔ λοιπόν, ὅταν ὁ ἄρτος αὐτός εἶναι ἐπιούσιος, αὐτός πού συντηρεῖ τήν οὐσία μας, ποιός μπορεῖ νά εἶναι ὁ ἄλλος; Τό ψωμί πού σπέρνουμε στά χωράφια;… πού λέει ὁ Κύριος: «αὐτός πού θά φάει τό ψωμί αὐτό, θά ξαναπεινάσει;». Εἶναι ὁ ἄρτος, τό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, βλέπετε, λοιπόν, ὅτι ἐδῶ γυρεύουμε νά καλύψουμε καί τίς σωματικές μας καί τίς πνευματικές μας ἀνάγκες. 

     Προσευχόμεθα ἀκόμη γιά νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό, γιά ὅ,τι μᾶς δίδει. Προσευχόμαστε γιά νά Τοῦ ζητήσουμε ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη. Προσέξετε, ποτέ μή μείνετε χωρίς προσευχή, χωρίς εὐχαριστία στόν Θεό. Ζητήσατε κάτι; Ἐάν σᾶς τό ‘δωσε, εὐχαριστήσατε. Ἐάν δέν σᾶς τό ‘δωσε, πάλι εὐχαριστήσατε. Γιατί; Γιατί ἔκρινε ὁ Θεός ὅτι δέν ἔπρεπε νά σᾶς δοθεῖ αὐτό. Προσευχόμαστε γιά νά ἐκφράσουμε ἀκόμα καί τήν μετάνοιά μας. Λέμε στήν προσευχή μας: «Κύριε, συγχώρεσέ με, ἔκανα αὐτή τήν ἁμαρτία, συγχώρεσέ με, μή μέ τιμωρήσεις, εἶσαι δίκαιος. Δεῖξε μου τήν ἀγαθότητά Σου, καί βοήθησέ με νά μήν ξαναδιαπράξω ἐκεῖνο τό ὁποῖον ἔκανα». Προσευχόμεθα ἀκόμη γιά τίς ποικίλες ἀνάγκες τοῦ πλησίον, ὄχι μόνο γιά τόν ἑαυτό μας, ἀλλά καί γιά τούς ἄλλους. Προσευχόμεθα γιά ζῶντας καί κεκοιμημένους. Πόσα προβλήματα μπορεῖ νά ἔχει ὁ ἄλλος. Ἀλλά καί γιά τούς κεκοιμημένους. Εἴτε οἱ γονεῖς μας, εἴτε κάποιοι ἄνθρωποί μας καί φίλοι μας, προσευχόμαστε γι’ αὐτούς, νά τούς ἀναπαύσει ὁ Θεός. Προσευχόμαστε γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ὁ λαός μιᾶς πατρίδος. Φέρ’ εἰπεῖν, εἶναι ὁ λαός ὁ ὀρθόδοξος, ὅπου βρίσκεται, εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης, ὅπου κι ἄν βρίσκεται. Ἀπό τήν περιοχή τῶν Ἐσκιμώων μέχρι τόν Νότιο Πόλο. Ὅπου κι ἄν βρίσκεται, εἶναι ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Ἀλλά σᾶς εἶπα, δέν συμπίπτει μέ τά ὅρια τῆς πατρίδος. Ἀλλά προσευχόμαστε ἀκόμη καί γιά τήν πατρίδα μας, μάλιστα αὐτές τίς μέρες τίς δύσκολες πού περνᾶμε. Ἔλεγε ὁ Σαμουήλ, ὁ τελευταῖος Κριτής: «Καὶ ἐμοὶ μηδαμῶς -ἐννοεῖται γένοιτο- τοῦ ἁμαρτεῖν τῷ Κυρίῳ ἀνιέναι τοῦ προσεύχεσθαι περὶ ὑμῶν» (Α΄ Βασ. 12, 23): «Ἐμένα μή γένοιτο νά ἁμαρτήσω ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, νά σᾶς ἀφήσω καί νά μήν προσεύχομαι γιά σᾶς». Βλέπετε; Καί ὁ ἀπολογητής Ἀριστείδης λέει: «Ἕνεκα τῆς δεήσεως τῶν Χριστιανῶν συνίσταται ὁ κόσμος». Γιατί ὑπάρχει ὁ κόσμος; Γιατί προσεύχονται οἱ Χριστιανοί.

     Ὁ τρόπος τῆς προσευχῆς μπορεῖ νά εἶναι ἀτομικός ἤ ὁμαδικός. Ἡ ἀτομική προσευχή ἔχει κάποια προσόντα, γιατί ἀφήνεται ἡ ἔκχυσις τῆς ψυχῆς στόν Θεό. Ἀλλά ἡ ὁμαδική προσευχή ἤ ἡ λεγομένη προσευχή τῆς Ἐκκλησίας, μοιάζει νά ἔχει πολλά χέρια γιά τήν ἐπιτέλεση κάπου ἔργου, καί ἔχει τρομακτική δύναμη ἡ ὁμαδική προσευχή, ὅταν ὅλοι μαζευτοῦμε νά προσευχηθοῦμε γιά ἕνα θέμα. Λύει τά πιό δύσκολα προβήματα, τά κατ’ ἄνθρωπον προβλήματα. Κι ὁ Θεός ἀγαπᾶ τήν ὁμαδική προσευχή, κι ἀπαντᾶ συνήθως πολύ γρήγορα. 

     Ἀκόμη, ὁ τόπος τῆς προσευχῆς. Λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «ἐν παντί τόπῳ». Παρά ταῦτα ἔχουμε τό «ταμιεῖον» μας, ὅπως μᾶς εἶπε ὁ Κύριος. Δέν ἀποκλείει τό ἕνα τό ἄλλο. Καί τό «ταμιεῖον» μπορεῖ νά εἶναι ἕνα δωματιάκι, κάπου, ἥσυχο, ἀλλά κυριώτατα τό «ταμιεῖον» εἶναι ὁ ἔσω ἄνθρωπος. Μπορεῖ νά εἶσαι στό «ταμιεῖον» τῆς ψυχῆς σου καί νά ταξιδεύεις μέ τό τρένο. Καί μάλιστα ἐκεῖ μέσα -ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος- θά βρεῖς τήν κλίμακα τοῦ Ἰακώβ, γιά ν’ ἀνεβεῖς ἐπάνω εἰς τόν οὐρανόν, ἀρκεῖ βέβαια νά ἐξασφαλίζονται κάποιες προϋποθέσεις.

     Καί ὁ χρόνος τῆς προσευχῆς. Μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε», χωρίς σταματημό. Πρέπει, ὅμως, ὅλως ἰδιαίτερα, νά προσευχόμεθα τακτά, πρωΐ καί βράδυ. Λέγει ἡ «Σοφία Σολομῶντος» γιά τήν πρωϊνή προσευχή: «Ὃπως γνωστὸν ᾖ ὅτι δεῖ φθάνειν τὸν ἥλιον ἐπ᾿ εὐχαριστίαν σου καὶ πρὸς ἀνατολὴν φωτὸς ἐντυγχάνειν σοι» (Σοφ. Σολ. 26, 28). «Ὅταν βγαίνει ὁ ἥλιος, πρίν βγεῖ ὁ ἥλιος νά μᾶς προλάβει ἡ προσευχή μας νά δοξολογήσουμε τόν Θεό». Πρέπει ἀκόμα νά προσθέσουμε ὅτι πρέπει νά προσευχόμαστε καί εἰς τά γεύματα. Ὅπως ὁ Κύριος εὐλόγησε τούς πέντε ἄρτους. Λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ὅτι τραπέζι πού ἀρχίζει καί τελειώνει μέ προσευχή, ποτέ δέν θά μείνει ἀδειανό. «Εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε -λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος- εἴτε τι ποιεῖτε (:ὅ,τι κάνετε) πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε» (Α’ Κορ. 10,31). Ναί. Ὅταν ἀπουσιάζει ἡ προσευχή ἀπό τά γεύματα, μεταβάλλει τόν ἄνθρωπο σέ εἰδωλολάτρη. Γιατί; Ἐπιπίπτει στό φαγητό του, δηλαδή στήν κτίση, καί ἀγνοεῖ τόν κτίστην, καί γίνεται εἰδωλολάτρης. Ἡ καλή προσευχή πρέπει νά γίνεται μέ ταπείνωση, πρέπει νά γίνεται μέ προσοχή, μέ συνοχή καρδιᾶς, νά γίνεται «κατ’ αἴσθησιν», νά καταλαβαίνω ἐκεῖνα τά ὁποῖα λέω, μέ πένθος, μέ θερμότητα, μέ ἐπιμονή, μέ δάκρυα, μέ γονυκλισία. Αὐτή εἶναι ἡ καλή προσευχή, ἡ γόνιμη προσευχή. Ἡ προσευχή γενικά κάνει τόν ἄνθρωπο, ἄνθρωπο. Γιατί εἶναι τό μόνο ὄν πού μπορεῖ νά προσεύχεται. Τόν κάνει ὄχι ἁπλῶς ἄνθρωπο, ἀλλά καί κοινωνό τοῦ Θεοῦ. 

43η ομιλία στην κατηγορία "Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ".

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ. " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/palaia-diauhkh/h-pnevmatikh-diauhkh-toy-tvbit
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_7.html?m=1

Ἀπομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση: Ἠλίας Τσακνάκης.

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἡ Πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ».🔻
https://drive.google.com/file/d/1RZ1sYHVgLqBWiFNCBGi90Z__kjEnhr2H/view?usp=drivesdk

💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Θέσεις γονίμου προσευχῆς.

†.Μία από τις ωραιότερες και συγκινητικότερες περικοπές, αγαπητοί μου, της Καινής Διαθήκης, είναι η ιστορία της Χαναναίας γυναικός· που ζητούσε από τον Κύριο την θεραπεία της δαιμονιζομένης κόρης της. Και δεν ξέρει κανείς τι να πρωτοθαυμάσει μέσα εις αυτήν την ιστορία. Πάντως είναι μία ιστορία νίκης. Μια ιστορία νίκης της Χαναναίας γυναικός. Όχι μόνον γιατί ενίκησε το θέλημα του Χριστού με το να της πει: «Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις» και να θεραπευθεί βέβαια η θυγατέρα της, αλλά και να αποσπάσει μεγαλειώδη έπαινον από τον Χριστόν υπέρ του δικού της προσώπου, όταν ο Κύριος δημοσίως την επαινούσε κι έλεγε: «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις!».

     Και ο Κύριος, μαζί με την πίστη της Χαναναίας γυναικός, αλλά και την πίστη του Εκατοντάρχου, που δεν ήταν Εβραίος, ήταν Ρωμαίος και η Χαναναία γυναίκα δεν ήτο Εβραία, ήτο Συροφοινίκισσα, ήτο δηλαδή ειδωλολάτρης, που έφθασε να πει, για την μεγάλη πίστη που βρήκε στα δύο αυτά πρόσωπα, ώστε το εβεβαίωσε ο Χριστός, «Ούτε εις τον Ισραήλ», λέει, «δεν βρήκα τέτοια πίστη».

     Είναι γνωστή η ιστορία βέβαια της Χαναναίας, όπως την ακούσαμε σήμερα, αγαπητοί μου, εις την ευαγγελική περικοπή. Η γυναίκα αυτή, ενώ ήτο ειδωλολάτρης, έμαθε, στην πατρίδα της, βόρεια της Παλαιστίνης, ότι υπάρχει ένα πρόσωπο που λέγεται Ιησούς. Και είναι μεγάλο πρόσωπο αυτό· που είναι καταπληκτικό, κάνει θαύματα, έχει υπέροχη διδασκαλία… Έφθασε λοιπόν η μεγάλη φήμη του Χριστού έως και στην χώρα της και η γυναίκα αυτή σπεύδει.

     Πρώτος καρπός εδώ του ότι σπεύδει, είναι η πίστις της . Επίστευσε. Ότι όντως είναι σπουδαίο πρόσωπο ο Ιησούς. Και έρχεται, δεομένη τώρα στον Κύριον για την θυγατέρα της.

     Αν διαβάσετε ξανά στο σπίτι σας την περικοπή αυτή, αγαπητοί, που είναι στον Ματθαίο, στο 15^ο κεφάλαιο και μείνετε με προσοχή στις λεπτομέρειες, θα θαυμάσετε πραγματικά. Γιατί όσα είπε εις τον Κύριον, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία θαυμασία ζώσα προσευχή. Με όλες τις γόνιμες θέσεις που έχει μια καλή προσευχή.

     Τι έλεγε; Και ήταν μάλιστα και ο τρόπος της και το περιεχόμενον της προσευχής. «Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται». Είδατε; Προσευχή. «Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ. Γιατί η θυγατέρα μου έχει δαιμόνιον και υποφέρει φοβερό δαιμόνιο». Και είναι τελεία προσευχή και για τον τρόπο που σας είπα και για το περιεχόμενό της, όπως θα δούμε εις την συνέχειαν. Και τούτο έχει, θα λέγαμε, μια θεμελιώδη βάση, η προσευχή αυτή της γυναικός, θεολογική βάση έχει η προσευχή αυτής της γυναικός. Αποκαλεί τον Ιησούν «Κύριον». Δηλαδή Θεόν. Τον αποκαλεί ακόμα «υἱόν Δαυῒδ». Δηλαδή άνθρωπον. Δηλαδή Θεάνθρωπον. Όταν λέμε αυτήν την απλή προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Κύριε, Ιησού, Χριστέ, τρία πράγματα φανερώνομε. Με το «Κύριε» την θεότητά Του, με το «Ιησού» την ανθρωπότητά Του και με τον «Χριστέ» το έργον που είχε να επιτελέσει επάνω εδώ εις την Γη· την Μεσσιανικότητά Του.

     Είδατε πόσο σπουδαία είναι αυτή η προσευχή; Κι επειδή γίνεται ομολογία του προσώπου του Ιησού του Ποιος είναι, της ταυτότητός Του, γι' αυτό είναι παντοδύναμη προσευχή. «Κύριε Ιησού Χριστέ»: Όλη η θεολογία είναι εδώ. Και όπως είναι γνωστό, όλες οι προσευχές που η Εκκλησία μας έχει συντάξει, είτε στην Θεία Λειτουργία ή σε οποιαδήποτε περίπτωση, κάθε προσευχή, έχει δύο μέρη. Το πρώτο μέρος είναι θεολογικόν. Και αναφέρεται εις το πρόσωπον του Θεού ή της Υπεραγίας Θεοτόκου. Πάντως θεολογικόν. Και το δεύτερον μέρος είναι το πρακτικό. Αποτελεί το αίτημα. Εδώ λοιπόν «Κύριε Ιησού Χριστέ» είναι το θεολογικόν μέρος. «Ελέησόν με» είναι το πρακτικόν μέρος. Αν προσέξετε, θα δείτε ότι όλες οι ευχές έχουν αυτήν την μορφήν συντάξεως.

     Και θέτει αυτό το «Ελέησόν με» η γυναίκα αυτή, που δείχνει ότι ο Θεός γνωρίζει τι πρέπει να δώσει, για να ελεήσει τον άνθρωπο. Τι πρέπει να ζητήσουμε από τον Θεό; Δεν ξέρομε. Αν αυτό που θα ζητήσουμε, δεν μας βγει σε καλό; Δεν το ξέρουμε. Και βέβαια ο Θεός προλαβαίνει και δεν μας δίνει το κακό, εκείνο το οποίο ζητούμε και δεν το βλέπομε και δεν το καταλαβαίνομε. Αλλά τι; Μάλιστα λέμε «Θεέ μου, Κύριέ μου, κάνε με καλά». Μα εάν σε κάνει καλά, πιθανώς να ξαναπάς στην αμαρτία. Γιατί πιθανώς να αρρώστησες από την αμαρτία. Για θυμηθείτε την περίπτωση που είπε σε εκείνον τον παράλυτον, τον 38 χρόνια, «Πρόσεξε» -του λέγει, όταν τον συνήντησε μετά εις τον ναόν υγιή- μην ξαναμαρτήσεις, για να μην σου γίνει κάτι χειρότερο». Ώστε υπήρχε ο κίνδυνος, με το να έχει την υγεία του, να του γίνει κάτι χειρότερο; Ναι. Να χάσει την ψυχή του. Δεν μας το δίνει λοιπόν αυτό ο Θεός, όταν το ζητούμε. Τι απλούστερον; Τι φυσικότερον; «Κύριε, κάνε με καλά». Και δεν μας κάνει καλά ο Κύριος. Ξέρομε λοιπόν τι να ζητήσουμε; Δεν ξέρομε τι να ζητήσουμε. Ένα αίτημα όμως τα λέει όλα: «Ἐλέησόν με». Δηλαδή ζητούμε το έλεος του Θεού. Κι Εκείνος ξέρει τι θα μας δώσει. Αυτό είναι το πάρα πολύ σπουδαίο πράγμα.

      Έτσι λοιπόν, εδώ δείχνει ότι ο Θεός γνωρίζει τι πρέπει να δώσει, για να ελεήσει τον άνθρωπο. Και το «ελέησόν με» είναι γενικόν, είναι αίτημα γενικόν. Τώρα όμως η γυναίκα αυτή, προχωρεί, εάν θα ήθελε ο Κύριος, και εις το επιμέρους αίτημά της. Ποιο είναι το επιμέρους αίτημα της γυναικός; «Ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται». Κάποτε ένας τυφλός είπε στον Κύριο: «Δώσε μου Κύριε τα μάτια, την όραση, εάν θέλεις». Και τι είπε ο Κύριος; «Θέλω». Ένας λεπρός, κάποτε. «Κύριε, καθάρισέ με». «Θέλω. Καθαρίσθητι». Αχ, αυτό το θέλω του Θεού! Όταν ταυτίζεται ή, καλύτερα, το θέλημα του ανθρώπου όταν ταυτίζεται με το θέλημα του Θεού.

    Kaι ο Κύριος τώρα εδώ προσποιείται ότι δεν την ακούει. Φώναζε από πίσω, φώναζε εκείνη. Και ο Κύριος δεν έδινε καμία σημασία. Γιατί το κάνει αυτό ο Κύριος; Για να αναδείξει περισσότερο την πίστη αυτής της γυναικός. Ώστε να φθάσει να πει: «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις!». Διότι θα μπορούσε ακόμη, αν το θέλετε, και να θυμώσει. Και λίγο παρακάτω, όπως θα δούμε, όταν ο Κύριος τής αποδίδει μομφήν, δεν θυμώνει. Εάν βέβαια μας πουν σε εμάς…ο ίδιος ο Θεός μάς πει κάτι, θυμώνομε μαζί Του και τα βάζομε μαζί Του. Τι λέγει εδώ; «Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον». Καμία κουβέντα. Καμία απάντησις.

    Και επεμβαίνουν οι μαθηταί. «Κύριε», λέει, «μας κυνηγάει από πίσω. Κάνε της αυτό που σου ζητάει. Να την ξεφορτωθούμε. Μας ενοχλεί. Φωνάζει από πίσω μας». Προσέξτε εδώ. Είπα την λέξη «ξεφορτωθούμε». Ο Κύριος είπε μία παραβολή του αδίκου κριτού· που εκεί μία χήρα επέμενε και επέμενε. Και το είπε αυτό ο άδικος κριτής. «Θέλω να την ξεφορτωθώ. Θα της κάνω το θέλημά της, γιατί μ’ ενοχλεί». «Είδατε», λέγει, «πώς σκέπτεται ο άδικος κριτής;», είπε ο Κύριος. Και για να διδάξει «μή ἐκκακεῖν», να μην αποκάμνομε στις προσευχές μας. Εδώ οι μαθηταί αντιπροσωπεύουν τους αγίους που πρεσβεύουν εις τον Χριστόν. Τι θα έλεγε κανείς, οι άγιοι δεν μας χρειάζονται; Μας χρειάζονται. Δεν είναι επαρκής ο Χριστός να ακούσει; Όπως λένε οι Προτεστάνται; Ο Θεός θέλει να ικετεύουν πολλοί Αυτόν. Και συνεπώς δέχεται τις προσευχές και των αγίων ως προσευχές πρεσβείας. Είναι διάχυτος η Αγία Γραφή, διάχυτος με την θέσιν αυτήν. Μας χρειάζονται λοιπόν οι άγιοι.

    Και ο Κύριος εδώ δικαιολογείται ότι, επειδή δεν απαντούσε, λέει στους μαθητάς Του ότι : «Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ». Ότι Τον έστειλε ο Πατήρ μόνον για τους Εβραίους! «Για τα χαμένα πρόβατα», λέει, «του οίκου Ισραήλ». Δηλαδή του λαού του Ισραήλ. Όχι για τους λαούς. Όχι δια τα έθνη. Αλήθεια, Αυτός, Αυτός, ο Ιησούς Χριστός, που θα πει ευθύς μετά την Ανάστασή Του: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Δεν αδικεί κανέναν. Αυτό που κάνει ο Χριστός ήταν ένα σχήμα. Ήταν ένα σχήμα κατ’ αρχάς, κατά το φαινόμενον, για να μην τον κατηγορήσουν οι Εβραίοι, γιατί το θεωρούσαν μεγάλο κακό πράγμα να αποδίδει κανείς από τον λαό του Θεού, μία ευεργεσία εις τους εθνικούς, εις τους ειδωλολάτρας. Για να τους αφαιρέσει, λοιπόν, την δικαιολογίαν αυτήν, γι'αυτό δεν μιλάει στην γυναίκα τούτη. Θα έλθει η ώρα της. Ποια ώρα; Η ώρα των εθνών· που τότε θα στείλει τους μαθητάς Του και τότε θα δώσουν την σωτηρία στα έθνη. Για να μην πω ότι θα συνέβαινε, εξαιτίας της αρνήσεως του λαού του Θεού, το ακριβώς αντίθετο. Η σωτηρία να προχωρήσει στα έθνη και να μην την εγκολπωθούν οι Εβραίοι, ο λαός του Θεού.

     Πάντως η Χαναναία το άκουσε αυτό. Το άκουσε. Ότι δεν απεστάλη ο Ιησούς, παρά μόνον για τα παιδιά του Ισραήλ. Εκείνη όμως τι κάνει; Τον προσκυνάει! «Προσεκύνει αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι». «Κύριε, βοήθησέ με. Ναι. Δεν αξίζομε εμείς οι εθνικοί, αλλά βοήθησέ με». Και ακολούθησε ένας διάλογος μεταξύ του Κυρίου και της γυναικός, που τον παραλείπομε τουλάχιστον στην απόδοσή του, στην ερμηνεία του. Είναι γνωστό ότι ο Κύριος τής είπε: «Δεν είναι σωστό πράγμα να πάρει κανείς το ψωμί, δηλαδή τις ευεργεσίες που δίνει ο Θεός στον δικό Του λαό και να τις σπαταλήσει στα κυνάρια». Κοιτάξτε, ευγενώς «κυνάρια». Θα πει σκυλάκια. Για να μην πει σκυλιά· που πάει βαρύ. Και το λέει «κυνάρια», σκυλάκια. «Ναι», λέγει εκείνη εξυπνότατα, «και τα κυνάρια κάθονται και προσμένουν εκεί, όταν τα παιδιά τρώνε στο τραπέζι και πέφτουν τα ψιχουλάκια». Τα παιδιά είναι απρόσεκτα, όπως ξέρετε, και τους φεύγουν ψίχουλα, φεύγει φαΐ απ’ τα πιάτα τους, ξέρω ΄γω, απ’ τα χέρια τους και πέφτει κάτω. Και το σκυλάκι, όπως και η γάτα κ.τ.λ. πάνε και τρώνε. Τα σκυλάκια είναι γύρω γύρω απ’ το τραπέζι των αφεντικών, είναι πασίγνωστο. Και είναι ωραία εικόνα αυτή. Είναι πάρα πολύ ωραία εικόνα. «Ναι, Κύριε, κυνάριον είμαι, ναι, δεν το αρνούμαι. Σωστά μίλησες. Αλλά όμως κοίταξε και τα κυνάρια που τρέφονται με τα ψιχουλάκια από τα παιδιά, που πέφτουν από τα χέρια τους!».

     Εκεί ο Κύριος εθαύμασε! Εδώ είναι το καταπληκτικό. Δεν μένω πιο πολύ όμως, γιατί θα μπορούσαμε πάρα πολλά να πούμε πάνω στο σημείο αυτό. Τούτο μόνο είναι πάρα πολύ σημαντικό, ότι η γυναίκα αυτή έζησε και διεξήλθε τους καλύτερους όρους μιας καλής, γονίμου προσευχής.

      Και πρώτα πρώτα η προσευχή αυτής της γυναικός ήταν προσευχή γεμάτη από πίστη. Πιστεύει η γυναίκα αυτή, γι'αυτό ομολογεί και αποκαλύπτει την θεανθρωπίνη φύση του Χριστού. Δεν Τον ήξερε.  Άκουσε. Λέει ο Απόστολος Παύλος: «Ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς». Ξέρετε τι σημαίνει η «πίστις ἐξ ἀκοῆς»; Γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Κολοσσαείς και όπου αλλού: «Δεν είδατε στο πρόσωπο τον Ιησού Χριστόν. Ακούσατε μόνον. Και πιστέψατε». Μεγάλο πράγμα. Μόνο ακούσατε. Άκουσε κι αυτή στην πατρίδα της και επίστευσε. Αυτή η πίστις αποτελεί την βάση της προσευχής. Γιατί αλλιώτικα, αν δεν υπάρχει πίστις, πέφτει βέβαια η προσευχή στο κενό.

     Μια φορά, και δεν είναι η μοναδική, ήρθε κάποιος να εξομολογηθεί. Αλλά δεν πίστευε όμως εις τον Ιησούν Χριστόν. «Άνθρωπέ μου», του λέω, «δυνάμει της πίστεως στην θεανθρωπίνη φύση του Χριστού, τελείται το μυστήριον της Εξομολογήσεως. Εάν δεν πιστεύεις, τότε πέφτει στο κενό το μυστήριον της εξομολογήσεως». Αναμφισβήτητα. Να λοιπόν γιατί η βάσις όλων των μυστηρίων, όλης της πνευματικής ζωής και αυτής της προσευχής είναι βεβαίως η πίστις. Και μετά την πίστη στο θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού, έρχεται η πίστις συνδέσεως- προσέξτε αυτό το σημείο, πού χωλαίνομε- συνδέσεως προσώπου και λόγων Χριστού. Δηλαδή, το πρόσωπον του Χριστού κι αυτά που είπε ο Χριστός. Είναι οι λόγοι του Χριστού. Ο Χριστός είπε ότι: «Ὃ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, λήψεσθε». «Ό,τι ζητήσετε» –προσέξτε- «ἐν τῷ ὀνόματί μου, θα το πάρετε». «Εάν το ζητήσετε και δεν είναι στο όνομά μου, δεν θα το πάρετε. Ή θα πέσει στο κενό. Ή δεν ξέρω τι θα σας έρθει».

    Πάντως αίτημα και όνομα Χριστού, αυτά τα δύο είναι δεμένα. Θα μου πείτε… είναι αυτονόητο. Όχι, αγαπητοί μου, δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Διότι πάρα πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι δέχονται τα λόγια του Χριστού, αλλά όχι το πρόσωπό Του. Ναι. Μην σας κάνει εντύπωση. Στην ακμή της αθεΐας του σοβιετικού καθεστώτος στην Ρωσία, ήταν γραμμένο ένα λόγιον του Ευαγγελίου, του Αποστόλου Παύλου συγκεκριμένα, στη μετώπη του Κρεμλίνου. Κι έλεγε: «Ὁ μὴ ἐργαζόμενος μηδὲ ἐσθιέτω». Αυτός που δεν εργάζεται, ούτε να τρώει. Δηλαδή ο κομμουνισμός, ο υλισμός, χρησιμοποίησε …τι χρησιμοποίησε; Ένα χωρίον της Αγίας Γραφής. Γιατί; Μα είναι άθεος ο υλισμός. Μάλιστα. Διότι απλούστατα έγινε ο χωρισμός προσώπου Χριστού και λόγων του Ευαγγελίου. Είναι κάτι που… πάρα πολλοί Χριστιανοί μας δέχονται, επί παραδείγματι, τον λεγόμενον «Κοινωνικόν Χριστιανισμόν», αλλά δεν δέχονται το θεανθρώπινον πρόσωπον του Χριστού. Μπορεί να πουν: «Λυπούμεθα την ανθρωπότητα. Να φτιάξομε ιατρούς, χωρίς», λέει, «σύνορα. Να φτιάξομε…εκείνα κι εκείνα, εμβόλια κλπ.». Δεν πιστεύουν στον Χριστόν. Γίνεται ο διαχωρισμός αυτός, προσώπου Χριστού και λόγων Χριστού. Ας το προσέξομε. Πρόκειται για καμουφλαρισμένη αθεΐα.

    Πίστις ακόμη σημαίνει ότι ο Θεός σε ακούει, σε βλέπει, σε κρίνει, σε ζυγίζει, σου αποδίδει. Κι αυτό ακόμα είναι πίστις. Υπάρχει μία «λογική» θέσις· την λέξη «λογική» την βάζω μέσα σε εισαγωγικά, γιατί δεν θέλω να τονίσω τον ορθολογισμόν που πρέπει να διαθέτομε προκειμένου να δεχθούμε το Ευαγγέλιον, αλλά όμως την λογική την έχει κάνει ο Θεός. Και όταν μας καλεί δια του Ευαγγελίου, η πίστις δεν είναι παράλογος. Είναι λογική. Δεν είναι βέβαια ορθολογισμός, αλλά είναι λογική. Αποτείνεται και εις το συναίσθημα και εις την βούλησιν και εις την λογικήν. Δηλαδή εις τον όλον άνθρωπον, με άλλα λόγια. Γι'αυτό ακούστε τι λέγει εδώ μία βάσις η οποία είναι λογική: Απλώς λογική. Αναφέρεται ο Ψαλμωδός εις τον 93^ον Ψαλμόν και λέγει: «Ὁ φυτεύσας τὸ οὖς οὐχὶ ἀκούει; (:Αυτός που έκανε αυτιά, φύτεψε - ωραία έκφρασις- αυτός που φύτεψε τ΄αυτιά, δεν ακούει;) ἢ ὁ πλάσας τὸν ὀφθαλμὸν οὐχὶ κατανοεί; (:Εκείνος που έκανε τα μάτια, δεν βλέπει;)». Είναι τετράγωνη λογική, με πάσαν λογικήν συνέπειαν. Όλοι έχομε αυτιά. Και τα ζώα και τα κουνούπια και οι μύγες, όλοι έχομε αυτιά. Σας ερωτώ: Εκείνος που έκανε τα πάντα με αυτιά, δεν έχει αυτιά; Εκείνος που έκανε τα πάντα με μάτια, δεν υπάρχει κανένα ζώο που να μην έχει μάτια, δεν βλέπει; Αυτό, ξέρετε πόσο ισχυρόν, θα λέγαμε, επιχείρημα είναι, όχι για τους άλλους· για τον εαυτό μας. Όταν πάμε κάπου να απιστήσουμε, να πούμε: «Δεν βλέπει ο Θεός; Βλέπω εγώ, δεν βλέπει ο Θεός; Ακούω εγώ, δεν ακούει ο Θεός;». Για να φανεί ότι η Αγία Γραφή καλεί και τον ανθρώπινον νουν, την ανθρωπίνη λογική, για να πεισθεί ο άνθρωπος.

    Η προσευχή πρέπει ακόμα να γίνεται με ταπείνωση, αγαπητοί μου. Επροσέξατε την ταπείνωση της Χαναναίας γυναικός; Δεν ντράπηκε τίποτε, προκειμένου να ζητήσει αυτό που ζητούσε. Ο Κύριος την αποκαλεί ακόμα «κυνάριον», όπως είδαμε. Εκείνη ευφυέστατα έδωσε την απάντηση που κατέπληξε τον Κύριον και τον κέρδισε. Αλλιώτικα έχομε μια φαρισαϊκή προσευχή· που ο Κύριος δεν την προσέχει. Θα έχουμε ταπείνωση. Λέγει ο όσιος Νείλος, που έχει γράψει πάρα πολλά κεφάλαια· κεφάλαιον είναι μία πρότασις μόνον. Είναι στον Α΄ τόμο της Φιλοκαλίας: «Ναὶ μὴν ἐπιγινώσκων τὰ μέτρα σου, ἡδέως πενθήσεις (:Όταν νιώσεις, γνωρίσεις καλά τις δυνατότητές σου, τα μέτρα σου, γρήγορα και ευχάριστα θα πενθήσεις) ταλανίζων σεαυτόν(:θα ταλανίσεις τον εαυτόν σου) κατὰ τὸν Ἠσαΐαν (:που είπε ο Ησαΐας) πῶς ἀκάθαρτος ὤν καὶ ἐν μέσῳ λαοῦ τοιούτου ὑπάρχων, τοὐτέστιν ἐναντίων, τολμᾷς τῷ Κυρίω Σαβαὼθ παρεστάναι;».  «Εγώ ο Ησαΐας, πώς τολμώ, που είμαι ακάθαρτος και ζω σε ακάθαρτο λαό, να σταθώ μπροστά εις τον Κύριον, που είδε τον Κύριον επηρμένον, επί θρόνου επηρμένου δόξης». Δηλαδή; Χρειάζεται η τελωνική προσευχή.

     Η προσευχή πρέπει ακόμη να γίνεται με προσοχή. Όταν η Χαναναία έκραζε προς τον Κύριον, τίποτε άλλο δεν την απασχολούσε, παρά μόνον, αγαπητοί μου, η θεραπεία της θυγατρός της. Την προσοχή της δεν την διασπούσε, ούτε να ‘χει το μυαλό της στο σπίτι της, ούτε στη γειτονιά της, ούτε στον όχλο που περιστοίχιζε τον Κύριο, τίποτα. Ένα την ενδιέφερε:  η θεραπεία της θυγατρός της. Δηλαδή είχε συγκεντρωμένη την προσοχή της εις το αίτημά της. Στην προσευχή δεν πρέπει τίποτα άλλο να μας απασχολεί, αγαπητοί, τίποτε άλλο. Αλλιώτικα έχομε διάσπαση και του νου και της καρδιάς και είναι πολύ κακό πράγμα αυτό. Είναι περίεργο να λέμε στην προσευχή μας, όπως στον 69^ον Ψαλμό: «Ὁ Θεός, εἰς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες». «Πρόσχες» θα πει πρόσεξε. «Πρόσεξέ με». Κι εμείς να μην προσέχομε. Δεν είναι περίεργο; Ζητάμε απ΄τον Θεό να προσέχει εμάς, κι εμείς δεν προσέχομε καν εκείνα που λέμε. Αντίθετα, όπως λέγει ο 122^ος Ψαλμός: «Πρὸς σὲ ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου, τὸν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ (:Σήκωσα τα μάτια μου σε Σένα στον ουρανό, Κύριε). Ἰδοὺ ὡς ὀφθαλμοὶ δούλων εἰς χεῖρας τῶν κυρίων αὐτῶν, ὡς ὀφθαλμοὶ παιδίσκης εἰς χεῖρας τῆς κυρίας αὐτῆς, οὕτως οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, ἕως οὗ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς». «Όπως», λέει, «οι δούλοι κοιτάζουνε τ’ αφεντικό τους τι θα τους πει, τι δουλειά θα κάνουν σήμερα, όπως», λέει, «η δούλη την κυρία της, την προσέχει, έτσι», λέει, «κι εμείς με τα μάτια μας προσέχομε Εσένα για να μας λυπηθείς». Δηλαδή, προσοχή όπως πρέπει.

      Πρέπει να πούμε ότι το δυσκολότερο σημείο της προσευχής μας είναι η σύναξη της καρδιάς μας. Το δυσκολότερο σημείο. Γι'αυτό, προσέξτε, απαιτείται πολύς αγών. Ένα σημείο που ενισχύει την προσοχή είναι η προσευχή να γίνεται κατ’ αίσθησιν· ένα καινούριο, τώρα, στοιχείο. Τι θα πει κατ’ αίσθησιν; Λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος ότι «θα προσεύχεσαι κατ’ αίσθησιν». Και όπως λέγει ο άγιος Νείλος πάλι: «Εἰ μετὰ ἀδελφῶν, εἴτε κατὰ μόνας προσεύχῃ, ἀγώνισαι μὴ ἔθει (:όχι κατά συνήθεια να προσεύχεσαι) ἀλλὰ αἰσθήσει προσεύχεσθαι».  «Αλλά με αίσθηση», λέει, «να προσεύχεσαι, να καταλαβαίνεις». Μ’ άλλα λόγια, λέει πάλι ο άγιος Νείλος: «Αἴσθησις ἐστὶ προσευχῆς, σύννοια -δηλαδή βαθιά σκέψη, και στο γράμμα και στο πνεύμα μιας λέξεως. Γι’ αυτό είναι ευλογία Θεού να ξέρει κανείς και μερικά γράμματα- μετ΄ευλαβείας καὶ κατανύξεως καὶ ὀδύνης ψυχῆς ἐν ἐξαγορεύσει πταισμάτων, μετὰ στεναγμῶν ἀφανῶν» κ.λπ. Θα νιώθεις όταν κάνεις την προσευχή σου τι λες.

     Και τέλος, αν μπορούμε να μιλάμε για τέλος, είναι μία προσευχή με εγκαρτέρησιν· αληθινό γνώρισμα της προσευχής της Χαναναίας. Επέμενε: «Θα πάρω το αποτέλεσμα». Ήταν σίγουρη. Εκείνη είχε να αντιμετωπίσει τη σιωπή του Κυρίου. Ο  Κύριος μάς είπε· ακούστε: «Αἰτεῖτε, ζητεῖτε, κρούετε». Τρία ρήματα κατά κλιμακωτόν σχήμα. «Αἰτῶ» θα πει απλώς «ζητώ». «Ζητῶ» θα πει «μετ’ επιμονής». «Κρούω», «αρχίζω να χτυπάω το χέρι μου». Πάμε σε ένα γραφείο και λέμε με το στόμα μας κάτι. Αλλά δεν μας δίνει προσοχή εκεί ο διευθυντής του γραφείου, ξέρω΄γω. Τότε αρχίζω να ζητώ, να υψώνω φωνήν. Πάλι δεν μου δίνει σημασία. Και αρχίζω να χτυπάω το χέρι μου επάνω στο γραφείο. Κλιμακωτόν σχήμα. «Αἰτεῖτε, ζητεῖτε, κρούετε». «Και θα σας ανοιχθεί», λέει, «θα σας δοθεί», λέει ο Κύριος. Και πάλι λέει ο όσιος Νείλος: «Οὐκοῦν, μὴ ἐκκάκει τέως (:Μην αποκάμνεις), μηδὲ ἀθύμει, ὡς μὴ λαβών (:ούτε να αθυμείς ότι δεν έλαβες). Λήψῃ γὰρ ὕστερον. Εὐθύμει τοιγαροῦν προσκαρτερῶν ἐμπόνως τῇ ἁγίᾳ προσευχῇ». «Θα το πάρεις αργότερα. Μην αθυμείς».

     Αγαπητοί, όσοι θέλομε την επικοινωνία μας με τον ουρανό, αλλά πολλάκις αγνοούμε τον τρόπο, ας προσέξομε αυτούς τους τρόπους. Και τελικά η προσευχή μας γίνεται άγονη. Κρίμα δεν είναι; Ας μάθομε λοιπόν να προσευχόμεθα. Να προσευχόμεθα με πίστη, με ταπείνωση, με προσοχή, με αίσθηση, με εγκαρτέρηση. Και με άλλα πολλά στοιχεία, θα μπορούσαμε να πούμε, αλλά αρκετά αυτά για να πλαισιώσουν μία καλή και γόνιμη προσευχή. Και τότε θα γευθούμε το μεγάλο προνόμιο σε μας τους ανθρώπους που μας εδόθη, να προσευχόμεθα στον Θεό τον Ζώντα και Αληθινό.

743η ομιλία στην κατηγορία
« Ὁμιλίαι Κυριακῶν ».

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίαι Κυριακῶν " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://drive.google.com/file/d/1EiDp29JkRk7OQUNh2N_NVeJL2TTZ-FsY/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ru7w20Jp2hDAJjA7k7mq_z

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς
«Ὁμιλίαι Κυριακῶν».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CE%B9%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%E1%BF%B6%CE%BD.?m=1

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.