†. Βεβαίως τελειώσαμε το πρώτο διάψαλμα κατά το άνοιγμα της έκτης σφραγίδος, και εισερχόμεθα εις τό δεύτερον διάψαλμα, πάλιν κατά τήν λύσιν της 6ης σφραγίδος.
Αλλά θα κάνω μίαν μικρήν αναστολήν του θέματος, γιά νά σάς πώ κάτι έκτακτο, πού αναφέρεται εις το βιβλίο της Αποκαλύψεως καί πού μόλις προχθές τό επληροφορήθην, καί δέν θα ήθελα να περιμένω τόν καιρόν εκείνον που θα φθάναμε εις το οικείον σημείον, γιά να κάνω τήν ανάλυση των όσων έμαθα, διότι αυτό το κάτι που έμαθα ανήκει εις το 13ου Κεφ. στιχ. 16-18. Επειδή ακόμη ευρισκόμεθα εις τό 7ον Κεφ., αντιλαμβάνεσθε ότι, μήπως και του χρόνου κάνομε το Κεφ. τό 13ον, εάν ζήσουμε. Και επειδή με συνέχει καί θέλω να σάς τό πώ, γι' αυτό κάνω μίαν μικρήν αναστολήν του θέματός μου σήμερα, ώστε νά σάς το αναφέρω. Διότι έχει σχέση και μ' ένα προηγούμενο θέμα που κάναμε σχετικά με την σφράγισιν τών πιστών, των 144.000, πού θα σφραγισθούν από τόν Θεόν, από τον άγγελον, κατ' εντολήν του Θεού, δεν θα είναι τι άλλο παρά η μυστική σφραγίς του Τιμίου Σταυρού, πού θα μείνουν όρθιοι εκείνοι οι οποίοι πραγματικά θα δεχθούν τήν άκτιστον ενέργειαν του Τιμίου Σταυρού, πού και θα χαρούν όταν θα ίδουν, όπως λέγει στο Α΄ Κεφ. τής Αποκ. όταν θα ίδουν το σημείο του Υιού του Ανθρώπου, πού είναι ο Τίμιος Σταυρός, εις τόν ουραμόν, ενώ θα φρίξουν πραγματικά εκείνοι οι οποίοι στάθηκαν διώκται του Χριστού, και τότε «ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν» Ιω. 19, 37 θα ίδουν εκείνον τόν οποίον ελόγχισαν. Καί θά φρίξουν, διότι τότε πια γι' αυτούς θα έχει φανεί ολοκάθαρα, θάχει φύγει το θέμα της πίστεως από την μέση, θα υπάρχει πλέον η γνώση ότι εκείνον τον οποίον εις τούς αιώνες ελόγχιζαν καί εσταύρωναν, ανασταυρώνοντες διαρκώς τον Υιόν του Θεού, αυτός ήτο πράγματι ο Υιός του Θεού, ο Υιός καί Λόγος του Θεού.
Θα σφραγίση και ο διάβολος όμως αγαπητοί μου, καλύτερα ο Αντίχριστος θα σφραγίση κι εκείνος τους δικούς του. Η σφράγισις πού θά γίνη από τον Αντίχριστον, θά γίνη φυσικά όταν θα έλθη ο Αντίχριστος, θα την κάνη διά λογαριασμόν του Αντιχρίστου, που λέγεται το πρώτον θηρίον, θα την κάνη τό δεύτερον θηρίον, που θα είναι ένα είδος αγγελιοφόρου και προδρόμου του πρώτου θηρίου πού θα είναι ο Αντίχριστος τότε.
Σημειώσατε όμως ότι αυτή η σφράγισις δέν θάχει τι άλλο παρά τήν προσπάθεια του Αντιχρίστου να αποκλείση από τήν ζωήν τούς πιστούς ανθρώπους. Τους οποίους απηνώς θα διώκη. Καί ένας τρόπος να το επιτύχη θα είναι να επιφέρη οικονομικόν αποκλεισμόν. Πώς θα γνωρίζει όμως ο Αντίχριστος αγαπητοί μου ότι ένας είναι πιστός και ένας δεν είναι πιστός; Αυτό μας τό λέγει τό βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 13 Κεφ. Λέγει το εξής: Το δεύτερον τό θηρίον, ο πρόδρομος του πρώτου που είναι ο Αντίχριστος,« ποιεῖ τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ κατοικοῦντας ἵνα προσκυνήσωσι τὸ θηρίον τὸ πρῶτον, οὗ ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ... κλπ. καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς(συνεπώς μικροί, μεγάλοι, πλούσιοι, πτωχοί, ελεύθεροι, δούλοι, άρχοντες, υπήκοοι, ό,τι είναι, θα δώσουν το δεξί τους χέρι να τους σφραγίση εδώ ο Αντίχριστος. Στο δεξί τους χέρι θα γίνη η σφράγισις.) ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν,(ή επάνω εις τα μέτωπά τους. Προσέξτε αυτό το διαζευτικό ή)καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ». Καί τούτο γιά νά μήν μπορεί κανείς ν' αγοράση και να πουλήση, να έχει δηλ. οικονομικήν δοσοληψίαν, παρά μόνον εκείνος ο οποίος θα έχη τό χάραγμα του ονόματος του θηρίου, του Αντιχρίστου, ή τόν αριθμόν που αντιστοιχεί εις τό όνομά του. Και αυτό εναποτεθημένο πάνω εις τό χέρι του. Η εις το μέτωπό του. Το σημειώνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν·(εδώ είναι η σοφία)ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου·(Αυτός που έχει σοφόν νούν, άς βγάλη από το νούμερο, να αποκρυπτογραφήση δηλ. τόν αριθμόν του θηρίου. Δηλ τού Αντιχρίστου. Καί εξ αυτού να μάθη τό όνομά του. Αδύνατον όμως αυτό να γίνη τώρα. Γιατί ακόμη δέν ήρθε ο Αντίχριστος. Είναι αδύνατον. Αυτό θα γίνη τότε πού θα έρθη, κι όταν θα σημειώνη αυτές τις ενέργειες, πού τότε οι άνθρωποι με έκπληξη, οι πιστοί εννοείται, θα δούν ότι το όνομα του Αντιχρίστου, θα είναι ο αριθμός πού ήδη μάς παραδίδεται από το βιβλίο της Αποκ.)ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί·(Δηλ. είναι όνομα ανθρώπου)καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς.(Δηλ. 666)».
Για να καταλάβετε. Θα τα ξαναπούμε βεβαίως αυτά όταν θα έλθωμε εις την οικείαν θέση, αλλά τώρα ένεκα του περιστατικού που σάς ανέφερα.
Αριθμός, Αθανάσιος. Γράφεται: Α=1, Θ=9, πάλι Α=1, Ν=50, πάλι Α=1, Σ=200, Ι=10, 0=70, Σ=200. Οπότε αν προσθέσω αυτά, βγάζω το όνομα ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ. Αν τα προσθέσω. Συνεπώς το όνομά μου αντιστοιχεί μέ έναν αριθμό.Ο αριθμός αυτός. Εδώ μάς παραδίδεται ο αριθμός αλλά δέν γνωρίζουμε το όνομα. Τό όνομα θα φανερωθή τότε. Όταν θα έλθη ο Αντίχριστος, όπως σαφώς λέγει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας, και οι πιστοί θα εφαρμόσουν στο όνομά του τον αριθμόν καί θά δοῦν νά βγαίνει.
Ποιός είναι ο αριθμός; 666. Λοιπόν. Αυτά μάς λέγει αγαπητοί μου ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής. Ότι θα ασκήση οικονομικόν αποκλεισμόν. Κάτι δηλ. πού αφορά την τσέπην. Αφορά την κοιλιά. Τό στομάχι. Το φαΐ. Όχι ότι δεν μπορεί κάποιος να φάη. Αλλά δεν μπορεί να πουλήση και ν' αγοράση. Μπορεί βέβαια να φάη κάτι θα πηγαίνη στον μπακάλη καί θά πηγαίνη στην τράπεζα, σημειώσατε αυτό και υπογραμμίζω, θα πηγαίνη στην Τράπεζα καί δέν θά μπορή να σηκώση χρήματα, να πάρη, νά δώση, τίποτα, θά τού πούν ούτε θέλομε καταθέσεις, ούτε δύνασαι να πάρης από δώ χρήματα. Τίποτα. Μοιάζει περίεργο. Προσέξτε. Είχε πάει ο κ. Σωτηρόπουλος, ο θεολόγος, πού επιμελείται του περιοδικού "Ο ΣΤΑΥΡΟΣ", είχε πάει στον Καναδά και στις Η.Π.Α. για μια μικρή περιοδεία που έκανε μερικές ομιλίες εκεί. Ένας πολύ ευλαβής ιερομόναχος Έλληνας, π. Νεκτάριος που είναι στην Αστόρια της Ν. Υόρκης και έχουν ένα μικρό μοναστήρι εκεί, οι άνθρωποι αυτοί φορούν καί τά ράσα τους, γιατί είναι γνωστό ότι στην Αμερική οι Έλληνες Ορθόδοξοι δέν φορούν τα ράσα τους, ενώ δυστυχώς, γιά μάς δηλ. ευτυχώς όμως για τους Ρώσους, οι Ρώσσοι οι Ορθόδοξοι φορούν τα ράσα τους στην Αμερική. Εμείς τάχουμε βγάλει. Του είπε το εξής. Έχετε υπ' όψιν σας ότι καί εδώ στην Ελλάδα που κυκλοφόρησαν πρότινος οι λεγόμενες "Εθνοκάρτες". Δέν είναι παρά κάποιες κάρτες, πού πηγαίνεις και ψωνίζεις καί νά μήν κουβαλάς μαζί σου χρήματα, ψωνίζεις μ' αυτές. Μελετούν ήδη από το 196... τόσο να εκδώσουν κάποιες κάρτες στην Αμερική οι Τράπεζες. Οι κάρτες αυτές δεν θα είναι βεβαίως πιά ένα χαρτί. Αλλά όπως ακριβώς μέσα στα χαρτονομίσματα έχομε τήν λεγομένην "υδατογραφίαν", αν θά δήτε στο φώς τό χαρτονόμισμα, θά δήτε μέσα να υπάρχη η κεφαλή του Ερμού ή κάποιου άλλου, σχέδιο τέλος πάντων, πάντως αυτό δεν φαίνεται άν δέν τό βάλομε στο φώς. Αυτό λέγεται υδατογραφία. Κατά παρόμοιο τρόπο σχεδιάζουν να υπάρξη μία ανάλογη ταυτότητα ανεξήτηλη στον κάθε άνθρωπο, η οποία θα επιτυγχάνεται με τις ακτίνες λέιζερ. Οι ακτίνες Λέϊζερ είναι μία επινόησσις, δηλ. ανακάλυψαν αυτές τις ακτίνες, καί τίς έχουν βάλει σε εφαρμογή και διά πολεμικούς σκοπούς, αλλά καί διά ειρηνικούς σκοπούς. Έτσι θα βάζει ο κάθε άνθρωπος το χέρι του σ' ένα μηχάνημα ειδικό, πού θα εκπέμπει ακτίνες Λέϊζερ, και σαν υδατογραφία θα γράφεται εδώ στο χέρι ένας αριθμός μητρώου. Οι αριθμοί θα είναι δύο. Ο ένας θα είναι γενικός αριθμός και ο άλλος θα είναι ατομικός αριθμός. Όπως ακριβώς λέμε: ΤΖ είναι τα αυτοκίνητα της Λαρίσης. Αμα δή κάποιος λέγει: Αυτό το αυτοκίνητο ανήκει στην Λάρισα. Καί μετά το ΤΖ πού είναι ο γενικός χαρακτηρισμός έρχεται ο ειδικός, πού είναι ο αριθμός του αυτοκινήτου. Κατά παρόμοιο τρόπο λοιπόν κι εδώ θα μπή ο γενικός αριθμός και ο ειδικός αριθμός. Ο γενικός ξέρετε ποιός θα είναι; Ο 666. Γι' αυτό σάς τόπα. Με κατέπληξε.Ο δέ ατομικός θα είναι ο αριθμός μητρώου κάθε ανθρώπου. Τό σύστημα το εισηγούνται οι Τράπεζες. Θα πηγαίνεις λοιπόν στην Τράπεζα, πού είσαι πελάτης της, έχεις μετοχές, δοσοληψίες, τέλος πάντων, θέλεις να σηκώσης χρήματα, να εμπορευθής, ό,τι είναι, δεν έχεις ανάγκη πλέον να δείχνης τήν ταυτότητά σου. θα βάλης τό χέρι σου πάλι σ' ένα ειδικό μηχάνημα, και θα αποκρυπτογραφεί το μηχάνημα, σ' ένα, όπως είναι η τηλεόραση, μέσα σ' ένα κατράν, θα αποκρυπτογραφή τον αριθμόν μητρώου σου. Οπότε δέν υπάρχει περίπτωση εκεί νά γίνη πλαστογραφία κτλ. Με τον τρόπον αυτόν θά συναλλάσσονται οι άνθρωποι, Σάς κάνει εντύπωση αγαπητοί μου ότι θα μπή στό δεξί χέρι ο αριθμός 666; Πού μάς λέγει εδώ τό βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι ο Αντίχριστος διά οικονομικούς λόγους, –οι Τράπεζες θα εισηγηθούν το θέμα–, διά οικονομικούς λόγους θα υπάρχει αυτό το χάραγμα στο δεξι χέρι;
Λέει όμως εδώ, ή επί των μετώπων αυτών. Θά είναι επί τού χεριού, αλλά αν υποτεθή ότι το χέρι θα έχη κάποια βλάβη, κάποιο λόγο, τότε θα γίνεται το χάραγμα εις τό μέτωπο. Όπως ακριβώς τό λέγει το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Σάς καταπλήσσει αυτό; Είναι πραγματικά καταπληκτικό.
Εάν ερωτήσετε, καλά, ο αριθμός 666 ξέρομε όλοι ότι είναι ο αριθμός του Αντιχρίστου, του ονόματος του Αντιχρίστου. Αυτοί οι άνθρωποι επιτέλους δέν αντιλαμβάνονται μερικά πράγματα; Νά πάη κάποιος νά τούς πή ότι αυτός ο αριθμός είναι του Αντιχρίστου. Κι αν ακόμα δεν πιστεύετε εις τόν Χριστόν όμως θα υπηρετήσετε ένα σχέδιο που γιά σάς δεν συμφέρει. θάχετε πολύ την απορίαν αυτήν ἐ; Την είχα κι εγώ αλλά, ακούστε, θα λυθή νομίζω ως εξής: Σάς είχα πεί πέρυσι, στα θέματα πάλι στην ερμηνεία της Αποκ. γιά τόν Μάσσωνισμόν, πώς ακριβώς φθάνουν οι τελευταίες βαθμίδες μυήσεως τού Μασσωνισμού να λατρεύουν τον διάβολο. Τόν Μπαφομέτ τόν σατανά. Έχουν το άγαλμά του, είναι όπως ακριβώς παριστάνεται από την αρχαία μυθολογία ο θεός ΠΑΝ, είναι άνθρωπος μέ τραγίσιο κεφάλι, με κέρατα, μέ πόδια τραγίσια, μέ χέρια ανθρωπινά. Μια μικρή παρένθεση. Αν μου πήτε, γιατί παρουσιάζουν πολλά αρχαία αγάλματα, ιδίως, ιδίως θεοτήτων της Ανατολής, πολύ πρό του 1.000 π.Χ. Αν θα ανοίξετε ένα βιβλίο αρχαιολογικό θά βρήτε πολλά τέτοια. Συμπτωματικά είχα ανοίξει χθές την εγκυκλοπαίδεια και είχα δεί εκεί πολλά τέτοια ειδώλια, δηλ. μικρά είδωλα, πού ήταν με κέρατα κλπ. Διότι ο διάβολος έτσι ενεφανίζετο εις τούς ανθρώπους. Γι' αυτό τον αποτύπωσαν έτσι. Διότι ο διάβολος και μέχρι σήμερα εμφανίζεται με αυτόν τόν τρόπον. Με τραγίσια μουτσούνα, πρόσωπο και κέρατα κλπ. γι αυτό έτσι τόν ἔβλεπαν κι έτσι τον απετύπωσαν. Κλείνω όμως την παρένθεση.
Και φτάνουν οι άνθρωποι να λατρεύουν τον Μπαφομέτ. Τόν διάβολον. Στην απορία σας γιατί; Ενθυμείσθε που σας διάβασα πέρυσι ότι μισούν τόν Θεόν, τον Γιαχβέ, τόν Κύριον, επειδή δεν είναι ο εισηγητής του πολιτισμού, αλλά ο προστάτης τού Σήθ; Ενώ τον Κάϊν τόν είχε καταρασθή ο Θεός; Ενώ ο Κάϊν είναι ο εισηγητής του πολιτισμού. Και πράγματι, τό βιβλίον της Γενέσεως μάς λέγει ότι όλες οι επινοήσεις είναι από τήν γενεά του Κάιν και όχι από τού Σήθ. 'Ετσι λοιπόν, διαβάζοντας αυτήν την γραφήν, βλέπουν ότι εφόσον θέλουν να θεραπεύουν την επιστήμη, έτσι λέγουν, έτσι διατείνονται, δέν τούς χρειάζεται ο Γιαχβέ, ο Κύριος, τον οποίον καταδικάζουν. Αλλο τώρα ότι ο Θεός δεν θα ήθελε να αναπτυχθή ένας ευρύς πολιτισμός πάνω στην γή, διότι «οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Εβρ. 13, 14
Ύστερα,τά αποτελέσματα του πολιτισμού τά είδατε. Μέσα στον πυρήνα του πολιτισμού υπάρχει πράγματι ο δαιμονισμός. Η αλληλοκαταστροφή. Η καλύτερα η αυτοκαταστροφή, θα ήταν δυνατόν ποτέ, να προέρχεται κάτι από τόν Θεόν και να υπάρχη μέσα στον πυρήνα του η αυτοκαταστροφή; Στον πολιτισμόν υπάρχει η αυτοκαταστροφή. Δεν θέλει πολύ φιλοσοφία και εξήγηση γι' αυτό το πράγμα. Το βλέπομε ολοκάθαρα αυτό. Τό ζούμε, τί το βλέπομε. Το ζούμε. Είμεθα μέσα στον πολιτισμόν, δέν μπορούμε να βγούμε από αυτόν και αυτοκαταστρεφόμεθα. Καθημερινά αυτοκαταστρεφόμεθα. Και η ατμόσφαιρα και οι τροφές μας και τα πάντα. Τα πάντα. Και οι πόλεμοι που οργανώνουμε μέ τόν τρόπο πού πάμε να αλληλοεξοντωθούμε. Έτσι υπηρετεί τον πολιτισμόν η γενεά τοῦ Κάϊν. Η οποία έτυχε αποπομπής από τόν Θεόν. Γι'αυτό, ενθυμείσθε πέρυσι που σας είχα διαβάσει κάτι βαρειές εκφράσεις εναντίον του Θεού; Εναντίον του Κυρίου; Του Γιαχβέ, του Κυρίου. Ε, λοιπόν αγαπητοί μου στρέφομε πρός τόν διάβολον. Αν λοιπόν η Γραφή η ίδια τους πληροφορεί ότι ο Αντίχριστος, συνεπώς όχι ο Χριστός, τον οποίον μισούν θανασίμως, από αντίδραση θέλουν να λατρεύσουν ακριβώς εκείνο το πρόσωπο πού θα στραφή εναντίον του Χριστού. Και αυτός είναι ο Αντίχριστος. Έτσι παίρνουν τον αριθμόν 666. Γνωρίζουν πολύ καλά τί κάνουν. Αλλά αυτό θέλουν. Καί ταυτοχρόνως υπηρετούν τα σχέδια της προφητείας. Η καλύτερα, εκφράζουν εκείνα τα οποία ήδη η προφητεία μας ειδοποιεί, τί θά γίνη. Κάθε μέρα, σάς τό λέγω αλήθεια, περισσότερο και περισσότερο βεβαιώνομαι ότι το βιβλίο της Αποκαλύψεως δέν μπορεί πια να ερμηνεύεται όπως παλαιότερα, αλληγορικά, πνευματικά κτλ. αναγωγικά. Αγαπητοί μου, τό μεγαλύτερο μέρος, έτσι το υποψιάζομαι, τό βλέπω, το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου της Αποκαλυψεως μού φαίνεται ότι πιά θά τό αρχίσουμε να το καταλαβαίνουμε κατά γράμμα. Κατά γράμμα πλέον. Διότι αυτή η περιγραφή όπως σάς τήν διάβασα, μέ εκείνο το οποίο ήδη ξεκινάει νά γίνη στην Αμερική, είναι κατά γράμμα. Ε, πέστε μου λοιπόν, μπαίνει κανείς σ' αυτόν τον πειρασμό τρόπον τινά, σ' αυτήν την πρόκληση, να αντιληφθή και να πή, "τί γίνεται εδώ, τί γίνεται εδώ;" Σάς το είπα σαν μια μικρή σφήνα στο θέμα μας, δεν πειράζει όμως διότι, έχει και λίγο σχέση μέ τό θέμα, αφού σας είπα την περασμένη φορά γιά τήν σφράγιση των πιστών, θ' αργήση βεβαίως να πούμε, την σφράγιση των ασεβών, αλλά επειδή το είχα πρόσφατο αυτό, καί ειλικρινά με συνέχει, γι' αυτό καί σάς τό ανέφερα. Μέχρι του χρόνου, δέν ξέρομε τι γίνεται. Λέει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων : "Έχεις φίλους; έχεις πνευματικά παιδιά; έχεις γνωστούς; Ασφάλισέ τους ειδοποιόντας για τον Αντίχριστο."
Και τώρα αγαπητοί μου, ερχόμεθα εις το κύριό μας θέμα, εις την ανάλυση του 2ου διαψάλματος, κατά τήν λύσιν όπως σας είπα της 6ης σφραγίδος. Στο πρώτο διάψαλμα εφάνη η κατάστασις της στρατευομένης Εκκλησίας, μέ τήν κατασφράγιση των 144.000 πιστών. Καί εξηγήσαμε τί είναι αυτό. Τώρα εις το 2ο διάψαλμα, πού είναι το ένα πλάϊ στο άλλο και συνδέονται με την φρασούλα "μετά ταύτα είδον", βλέπομε να φαίνεται η λειτουργία της θριαμβευούσης Εκκλησίας.
Είναι μια σκηνή το 2ο διάψαλμα, που δείχνει ποιό είναι το μέλλον τών πιστών που θα σφραγισθούν επί τής γής, μέ τήν σφραγίδα του Τιμίου Σταυρού, και θα αντέξουν εις τήν πλάνην του Αντιχρίστου και εις την μεγάλην θλίψιν των εσχάτων. Τό διάψαλμα αυτό αποτελεί μία από τις ωραιότερες σελίδες της Αγίας Γραφής, όπως θά τό δήτε, καί είναι το αποκορύφωμα του βιβλίου της Αποκαλύψεως. Δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται περί ουρανίου λειτουργίας υφ' όλης της Εκκλησίας, αγγέλων καί ανθρώπων. Καί διαβάζω τό ιερόν κείμενον:
Αυτό είναι το κείμενο αγαπητοί μου του 2ου διαψάλματος, πού είναι μία ουρανία εικόνα. Ποιός είναι αυτός ο αναρίθμητος όχλος, που δεν μπορεί κανείς να τον αριθμήση; Είναι άπασα η θριαμβεύουσα Εκκλησία του Ισραήλ, αλλά και ὅλων τῶν λαών καί τών εθνών καί τών γλωσσών, όλων των αιώνων και όλων των εποχών.
Αυτό το αναρίθμητο πλήθος ομοιάζει εν αντιθέσει πρός τόν συγκεκριμένον αριθμόν τών πιστών, της πρώτης οπτασίας, τών 144.000. Δεν πρόκειται περί αντιφάσεως. Ούτε περί λάθους. Αλλά, όπως λέγει κάποιος, τό "αναρίθμητον" λέγεται από πλευράς ανθρωπίνης. Ο ορισμένος αριθμός 144.000 από πλευράς θείας. Δηλ. πόσοι είναι αυτοί πού θα σωθούν; Ο Θεός τούς ξέρει. Ένας άνθρωπος πώς θά τούς δή αυτούς; Αναρίθμητο πλήθος!
Αλλά, εδώ έρχομαι να σημάνω κάτι που το είπα την περασμένη φορά. Ωστε, οι Χιλιασταί λέγουν, ότι οι 144.000 είναι αυτοί πού δέν θα πάρουν ανθρωπίνη σάρκα, θα είναι μόνο ως ψυχές, καί θά είναι στον ουρανό. Αλλοίμονό τους. Εδώ βλέπει κανείς, αρνούνται καί τήν Ανάσταση. Εδώ βλέπει κανείς ότι το πλήθος είναι εις τον ουρανό αναρίθμητον. Ώστε ο αριθμός 144.000 δέν έχει τήν σημασία του συγκεκριμένου αριθμού, όπως ήδη αναλύσαμε την περασμένη φορά. Όλοι αυτοί, το πλήθος αυτό το αναρίθμητον, ήσαν όπως λέγει τό ιερό κείμενο, ήσαν εστώτες ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του αρνίου. Είναι χαρακτηριστική αυτή η ορθία στάση των αγίων. Τούτο τιμής ένεκεν καί σεβασμού. Στέκονται όρθιοι, δεν κάθονται. Απ' αυτήν τήν ουρανία εικόνα, τήν ουρανία λειτουργικήν εικόνα ενεπνεύσθη η Εκκλησία μας, ώστε στην εκκλησία μας μέσα νά μήν καθόμαστε, παρ' ότι τα καθίσματα δέν είναι απηγορευμένα, και πάντοτε εις την αρχαίαν εκκλησίαν υπήρχαν καθίσματα, πάντοτε, πάντοτε, τα έδρανα, βλέπομε ακόμη και αυτός ο τόπος, ο τύπος, η δομή της θείας Λειτουργίας προϋποθέτει τα καθίσματα. Όταν λέγει "Σοφία." Εκεί, σοφία, βάζομε τελεία, ή άνω τελεία. "Ορθοί." Πού θα πή "όρθοι". Τό Ευαγγέλιον είναι η σοφία, στο τέλος ώσπου να κοινωνήσουν όλοι οι πιστοί, εκάθηντο εκείνοι που θα ήρχετο η σειρά τους, κι εκείνοι που κοινώνησαν, εκάθηντο να περιμένουν τους υπολοίπους να τελειώσουν. Έτσι λοιπόν όταν τελείωναν όλοι, ο διάκονος εκφωνούσε: "Ορθοί. Μεταλαβόντες..." Όχι: Ορθοί μεταλαβόντες.., που το λέμε εμείς τώρα συνέχεια, σβάρνα. Όχι σβάρνα. Ορθοί. Τελεία. Δηλ όρθιοι. Παράγγελμα. Είναι τεχνικόν παράγγελμα. Όρθιοι, όρθιοι. "Μεταλαβόντες τῶν θείων αγίων αχράντων, αθανάτων επουρανίων και ζωοποιών Χριστού μυστηρίων..." Αφού κοινωνήσαμε κτλ. Ωστε και αυτή η δομή της θείας Λειτουργίας προϋποθέτει καθίσματα. Όμως στην λατρεία μας σηκωνόμαστε σε κάποια σημεία. Καί πρέπει να σηκωνόμαστε αγαπητοί μου, το βλέπω πολλές φορές, βγαίνει ο ιερεύς να πή ένα "ειρήνη πάσι", που δέχεσαι την ευλογία αδελφέ μου, καί κάθεσαι στο κάθισμά σου. Καί τόν βλέπεις τον ιερέα, κι εκείνος σου λέει το "ειρήνη πάσι" κι εσύ κάθεσαι. Είναι άσχημο. Είναι απρεπές.
Ακόμη όταν λέμε οποιδήποτε ευχή μέσ' την θεία Λειτουργία, πάντα κατά κανόνα σηκωνόμαστε. Κατά κανόνα. Κι επειδή τίς ευχές δέν τίς ακούμε, αλλοίμόνο, δυστυχώς, αλλά το ακροτελεύτιον τών ευχών, ήτοι τις εκφωνήσεις, θα σηκωθούμε στις εκφωνήσεις. Όπως είναι." Ότι πρέπει Σοι πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις", "ότι σόν τό κράτος" κ.ο.κ. Αυτές είναι εκφωνήσεις, ακροτελεύτιες των ευχών, θα σηκωθούμε, θα κάνωμε τόν σταυρό μας, εκεί που ακούγεται καί τό όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού.
Ώστε λοιπόν βλέπομε αυτό το πλήθος, οι άνθρωποι, οι πιστοί, άγιοι είναι, στέκονται, στέκονται όρθιοι ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του αρνίου. Το ότι στέκονται και ενώπιον του θρόνου καί ενώπιον του αρνίου, αυτό δείχνει μια ισοτιμία μεταξύ Πατρός καί Ιησού Χριστού. Πού σημαίνει ότι ενώπιον καί τοῦ Πατρός καί τού Ιησού Χριστού οι άγιοι στέκονται, στέκονται λατρευτικά. Όχι απλώς στέκονται. Αλλά στέκονται λατρευτικά. Σε στάση λατρείας. Στήν θεία Λειτουργία δέν στεκόμαστε απλώς. Είναι Λατρεία. Μὴν τό ξεχνάτε. Είναι το μοναδικό προνόμιο που έχομε από τόν Θεόν, νά τόν λατρεύουμε κατά τήν θεία Λειτουργία. Ο Εσπερινός δέν είναι θεία λατρεία. Ούτε ο Όρθρος. Ούτε τό Απόδειπνο. Η θεία Λειτουργία είναι Λατρεία, γιατί είναι θυσία. Όλες οι άλλες ακολουθίες δύνανται να ειπωθούν "προσευχή". "Αλλά η θεία Λειτουργία είναι κάτι πολύ πέρα από προσευχή. Είναι Λατρεία.
Η λευκή στολή τήν οποίαν φορούν, τό αναρίθμητον αυτό πλήθος, είναι το ένδυμα των μαρτύρων. Όλων εκείνων που ηγωνίσθησαν νικηφόρως, κατά της αμαρτίας, και συνεπώς είναι το σύμβολον τής καθαράς και ανακαινισμένης ζωής των. Όλοι οι άγιοι είναι μάρτυρες είτε αίματος είτε συνειδήσεως. Αλλά το σπουδαίο είναι ότι είναι μάρτυρες τού ασκητικού πνεύματος του Ευαγγελίου, διότι αυτό το ασκητικό πνεύμα αγαπητοί μου είναι εκείνο που διακατέχει ολόκληρον το Ευαγγέλιον. Ολόκληρον. Ὅποιος δέν θά τού ήρεσε ν' ακούση αυτό το ασκητικό πνεύμα, μέ τήν έννοια του " ασκούμαι",τότε αυτός είναι έξω πραγματικά από το πνεύμα του Ευαγγελίου. Από το νόημα του Σταυρού.
Ο φοίνικας είναι τό σύμβολον τής νίκης κατά παντός πειρασμού και κατά του παλαιού ανθρώπου, κατά του κόσμου,του κοσμικού φρονήματος, αλλά καί κατά του σατανά. Το πλήθος των αγίων κράζει πρός τόν καθήμενον επί του θρόνου καί πρός τό αρνίον, μετά μεγάλης και ισχυράς φωνής. Αυτή η μεγαλόφωνη κραυγή είναι ενδεικτική, τής χαράς καί τής αγαλλιάσεως που έχουν οι άγιοι για την σωτηρία των. Αν υπάρχει αγαπητοί μου μια μεγάλη χαρά, αυτή είναι η χαρά της σωτηρίας, θά τό πώ άλλη μια φορά. Αν υπάρχει μια μεγάλη χαρά, αυτή είναι η χαρά της σωτηρίας. Πολλές χαρές έχομε στον κόσμο αυτόν, καμμία όμως δεν δύναται να συγκριθή μέ τήν χαρά της σωτηρίας. Αν ξέρω ότι εγώ είμαι σεσωσμένος, δέν υπάρχει πιο μεγάλη χαρά. Αν έχω την βεβαιότητα ότι είμαι σεσωσμένος, ἄν δώ... τήν ύπαρξή μου μέσα στο χώρο της Βασιλείας του Θεού, τί άλλο θα ήθελα; Τί άλλο θα ήθελα; Ακόμη αν υπάρχει μία μεγάλη ευγνωμοσύνη ενός σεσωσμένου, είναι αυτήν τήν οποίαν αισθάνεται ο πιστός, ο σωσμένος άνθρωπος πρός τόν Θεόν πού τού τήν εχορήγησε. Γι' αυτό οι άγιοι κράζουν πρός τόν Θεόν: «ἡ σωτηρία τῷ Θεῷ ἡμῶν τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ τῷ ἀρνίῳ.» Η σωτηρία μας ανήκει εις τόν Θεόν που κάθεται εἰς τόν θρόνον και εις τό Αρνίον.
Εδώ βλέπομε ότι ο Πατήρ αποστέλλει τον Υιόν εις τόν κόσμον διά να σωθή ο κόσμος. Η μεγαλυτέρα δοξολογία του Θεού είναι η απόδοσις ακριβώς εἰς τόν Θεόν τής σωτηρίας του κόσμου. Ο κόσμος σώθηκε γιατί ο Θεός θέλησε. Ο Πατήρ έστειλε τον Υιόν και το Πνεύμα το Αγιον εἰς τόν κόσμον, για να σωθή ο κόσμος. Αν αυτό τού τό πούμε του Θεού, τού το πούμε, ότι Κύριε είσαι ο σωτήρας μας, τότε αποδίδομε τήν μεγαλυτέραν καί μεγαλοπρεπεστέραν δοξολογία πρός τόν Θεόν.
«καὶ πάντες οἱ ἄγγελοι... λέγοντες». Εδώ έχομε μία σαφή διάκριση των αγίων και των πρεσβυτέρων από τους αγγέλους καί τά τέσσερα ζώα, που πάλι είναι άγγελοι. Ίσως εδώ οι πρεσβύτεροι, όπως αναφέρονται να είναι διακεκριμένοι άγιοι. Όπως και τα τέσσερα ζώα είναι διακεκριμένες ουράνιες υπάρξεις. Τα Χερουβείμ. Γράφει ο άγιος Ανδρέας τα εξής, βλέποντας την εικόνα αυτή αγγέλων και ανθρώπων, λέγει: "Ιδού μία εκκλησία αγγέλων και ανθρώπων, κύκλω εστώτες εμφαίνουσι διά της στάσεως τό τιμής μέγεθος." Οπως είναι κύκλω από τον θρόνον του καθημένου και του αρνίου, δείχνουν με την στάση τους αυτή τό μέγεθος της τιμής. Ώστε μία Εκκλησία. Τί είναι η Εκκλησία; Είναι η παρουσία του Θεού καί όλης της κτιστής δημιουργίας του. Των αγγέλων, τών ανθρώπων, αλλά και αυτής της αλόγου δημιουργίας, της αλόγου κτιστής δημιουργίας. Ολοκλήρου του σύμπαντος, θά τό ξαναπώ. Τών αγγέλων, των ανθρώπων και όλου του υλικού κόσμου. Όλα αυτά αποτελούν την Εκκλησίαν. Η Εκκλησία λοιπόν είναι σπουδαίο πράγμα. Ω, αγαπητοί μου, η Εκκλησία δέν είναι η μητρόπολις, ούτε η ενορία, ούτε ο παπάς, ούτε ο αρχιεπίσκοπος, ούτε ο μοναχός. Αν αμαρτήσουν αυτοί, δεν μπορούμε να ταυτήσουμε το πρόσωπό τους με την Εκκλησία. Υπάρχει πολύ πτωχή αντίληψη όταν μερικοί λέγουν, "είδες τι κάνει η Εκκλησία;" Ποιά Εκκλησία; Κάποιοι εκπρόσωποι; Αν εγώ είμαι παληάνθρωπος, εγώ, εγώ, εγώ, εγώ ο π. Αθανάσιος, είμαι παληάνθρωπος, τι φταίει η Εκκλησία; Όταν εγώ μέ τήν ζωή μου τήν δυσφημίζω την εκκλησία, τί φταίει η Εκκλησία; Αγαπητοί μου, άς μάθωμε κάποτε να κάνομε τήν διάκριση. Η Εκκλησία είναι η κοινωνία του Θεού μετά τών κτισμάτων του. Μέσα στην μακαριότητα τής βασιλείας Του. Αυτό είναι η Εκκλησία. Και όχι ο παπάς της ενορίας μας ή ο επίσκοπος της επισκοπής μας, ταυτίζοντες το πρόσωπό τους μέ τήν Εκκλησία. Ότι και αυτός ο ιερεύς είναι μέλος της Εκκλησίας ναί. Αλλά εάν υπάρχουν ανάξια μέλη της Εκκλησίας, τί θα πρέπει να γίνη, θα πρέπει να καταδικάσουμε την Εκκλησία, επειδή υπάρχουν αυτά τα ανάξια μέλη; Δηλ. κατά την παλαιάν εκείνην συνταγήν πονάει μάτι, πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι; Ε, όχι!
Αυτό το "πάντες οι άγγελοι", πόσοι είναι οι άγγελοι; Σάς τόχα πή και άλλοτε, τό ξέρετε. Όσοι ο αριθμός, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Όσοι ο αριθμός. Βάζετε μια μονάδα καί βάλετε από πίσω μηδενικά και τραβάτε τα μηδενικά, γράφετε, γράφετε, γράφετε, γράφετε,... τόσοι είναι οι άγγελοι Βαβέ! Νὰ τό πώ έτσι στην αρχαία γλώσσα. Πώ, πώ, φοβερό. Μπορείτε να δήτε λοιπόν όλους αυτούς τους αγγέλους σε τί μεγαλοπρέπεια κινούνται; Είναι πραγματικά μία εικόνα που προκαλεί ίλιγγον θεωρίας. Είναι αξιοπρόσεκτον ότι και οι άγγελοι ίστανται. Όπως και οι άγιοι. Τιμής και σεβασμού ένεκεν.
Αλλά ακόμη είναι αξιοπρόσεκτον ότι οι άγιοι είναι ενώπιον του καθημένου επί του θρόνου και ενώπιον του αρνίου. Ενώπιον, μπροστά. Ενώ οι άγγελοι είναι κύκλω. Είναι κύκλω. Όπως μάς λέγει η πρός Εβραίους Επιστολή, 1, 14«λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα» ότι οι άγγελοι είναι υπηρετικά, λειτουργικά πνεύματα, εις διακονίαν αποστελλόμενα, ενώ ο άνθρωπος δεν είναι λειτουργικόν πρόσωπον, εις διακονίαν αποστελλόμενον, γι αυτό οι άνθρωποι είναι κατ' έναντι του Θεού· οι άγγελοι είναι γύρω από τον θρόνον τού Θεού.
Η προσκύνησις των αγίων αγγέλων είναι πολύ συγκινητική. Πίπτουν κατά πρόσωπον και προσκυνούν τόν Θεόν, ενώ ταυτοχρόνως αποδίδουν εις τόν Θεόν δοξολογίαν. Κατ' αρχάς λέγουν το "αμήν." Αυτό το "αμήν" είναι εις τήν ευχαριστίαν τών αγίων. Όπως ακριβώς ο ιερεύς λέγει την ευχήν και ο ψάλτης λέει αμήν. Όταν τελείωσαν λοιπόν τήν δοξολογία τους οι άγιοι, ότι εις τόν Θεόν ανήκει η σωτηρία μας, οι άγγελοι λέγουν, "αμήν". Προσέξτε νά δήτε τί αρμονία εδώ. Δηλ. υπάρχει μία απόλυτος συμφωνία δοξολογιών και των αγίων και των αγγέλων. Όπως θα δήτε.
Και ποιά είναι η δοξολογία των αγγέλων; «ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.» Εδώ πρόκειται περί μιάς επταπλής δοξολογίας, στην οποία τίθενται τα ουσιαστικά της ενάρθρως. Δηλ. μέ άρθρα. Όπως η δόξα, η σοφία, η ευχαριστία, η τιμή, η δύναμη, όλα αυτά θέλουν να δείξουν ότι κατ' αποκλειστικότητα ανήκει η σοφία εις τόν Θεόν, κατ' αποκλειστικότητα ανήκει η δύναμις εις τόν Θεόν, κατ' αποκλειστικότητα ανήκει η τιμή εις τόν Θεόν, θέλει να δείξη δηλ. ότι εδώ έχομε μία απολυτότητα. Είναι εκείνο που λέγει ο Απ. Παύλος γιά τόν Θεόν, «ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης» Α' Τιμ. 6, 15- 16 ή «ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν», «φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον», κ.ο.κ. ώστε πραγματικά συναντούμε αυτήν την δεινήν κατ' απόλυτον έννοιαν μόνον εις τόν Θεόν. Πάντα δέ αυτά τα αποδιδόμενα, η τιμή, η σοφία, η ισχύς κτλ, αυτά όλα εις τούς αιώνας των αιώνων, όχι εις τους αιώνας, εις τούς αιώνας των αιώνων. Καί ἄλλοτε σάς έχω πεί, η έκφρασις "εις τόν αιώνα"φανερώνει κάτι που είναι μέσ' τόν χρόνο και θα τελειώση. Φερ' ειπείν: "Η γή, λέγει, μένει εις τόν αιώνα." Οι ταλαίπωροι Χιλιασταί. Είδατε λέει; λέγουν αυτοί. Ο Θεός εθεμελίωσε τήν γή και μένει εις τόν αιώνα. Ναί, αλλά διακρίνει η Γραφή όταν λέει εις τόν αιώνα. Εννοεί εις τόν αιώνα της Ιστορίας. Ενώ η αιωνιότητα εκφράζεται μέ τήν εξής διατύπωση "εις τούς αιώνας των αιώνων". Συνεπώς και η γή μένει εις τόν αιώνα μέ τήν έννοια, θα μείνη μέχρι πού να τελειώση η Ιστορία, θα σαλευθή όμως μετά. Καί θά γίνη καινούρια. Βλέπετε πώς το ερμηνεύουν οι Χιλιασταί; Η κυρία αιτία της δοξολογίας των αγγέλων ποιά είναι λέτε; Όταν εκείνοι υμνούν μετά από τόν ὑμνον καί τήν δοξολογίαν τών αγίων. Του οποίου ύμνου των αγίων, ακροτελευτίως βάζουν το "αμήν." τί θά πή "αμήν;" Έτσι να είναι. Έτσι είναι, έτσι συμφωνούμε. Δηλ; Ότι η σωτηρία ανήκει εις τόν Θεόν. Μά και οι άγγελοι αγαπητοί μου έχουν σωθεί. Μην το ξεχνάτε. Και η σωτηρία των αγγέλων ξέρετε που οφείλεται; Η σωτηρία των αγγέλων οφείλεται πάλι εις τήν ενανθρώπιση. Πού εκεί σταθεροποιείται πλέον και παγιώνεται η αρετή των, η αγιότητά των και πλέον δέν θέλουν να αμαρτήσουν. Δέν υπάρχει πιά η μεταβολή. Ότι μπορούσαν και μπορούν πάντοτε, είναι αληθές. Αλλά ουδέποτε πλέον θέλουν να αμαρτήσουν και παγιώνεται η αρετή τους. Η αγιότητά τους. Συνεπώς μέ τήν ενανθρώπιση του Υιού του Θεού έχομε τήν παγίωση της αγιότητός των.
Αλλά η σωτηρία τώρα εδώ δέν είναι μόνο δική τους, αλλά και των ανθρώπων. Είναι και ολοκλήρου της κτιστής δημιουργίας. Συμπέρασμα: Οι άγιοι άγγελοι αγαπούν τους ανθρώπους. Καί δοξολογούν τόν Θεόν για την σωτηρία των ανθρώπων. Μα βέβαια. Εφ' όσον άγγελοι στέλλονται διά τήν διακονίαν μας, και η υψίστη διακονία μας δέν είναι μόνο να μάς φυλάξουν από ένα δυστύχημα. Και αυτό το κάνουν οι άγγελοι. Καί αυτό το κάνουν.
—Είδατε; λέει η 'Αγαρ. Τί θα γίνη τό παιδί μου πού δέν έχει νερό και θά πεθάνη από την δίψα; ο Ισμαήλ, που διψάει. Και τότε εμφανίζεται άγγελος και τους λέει: —Να, εκεί πιο πέρα είναι νερό. Είναι ένα πηγάδι, μιά πηγή. Πήγαινε να πιής. Κι εσύ και το παιδί σου. Βεβαίως οι άγγελοι ενδιαφέρονται διά τήν ζωήν μας την καθημερινή. Εκεί πού εμείς δεν θα μπορούσαμε ίσως να ασχοληθούμε. Αλλά το κύριον έργον των αγαπητοί μου είναι η σωτηρία μας. Αποστέλλονται οι άγγελοι διά τήν σωτήρίαν μας, νά μάς καθοδηγήσουν εις τήν σωτηρία μας. Γι αυτό το λόγο όταν σωθούμε χαίρουν. Καί υμνούν τόν Θεόν. Καί τόν δοξάζουν τόν Θεόν, όταν εμείς οι άνθρωποι σωθούμε.
Εφ' εξής, στην οπτασία, στο διάψαλμα, εφ' εξής επεξηγείται διαλογικά το νόημα του θεάματος, αυτού του αναριθμήτου όπλου των δικαίων. Ας παρακολουθήσουμε. «Καὶ ἀπεκρίθη εἷς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων λέγων μοι· οὗτοι οἱ περιβεβλημένοι τὰς στολὰς τὰς λευκὰς τίνες εἰσὶ καὶ πόθεν ἦλθον;» Αυτοί οι οποίοι περιεβλήθηκαν, ντύθηκαν αυτές τις λευκές στολές ποιοί είναι; Και από πού ήλθαν; Είναι αξιοσημείωτον ότι εις αυτήν τήν οπτασίαν πού είναι μία εικόνα της Βασιλείας τού Θεού, ο ιερός Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οπτασιαστής δεν μένει ένας απλός θεατής. Αλλά μετέχει τής ζωής τής οπτασίας. Μετέχει ζωντανά. Είναι ένα ενεργόν μέλος. Είναι κάπου στην άκρη, αλλά μετέχει αυτής της οπτασίας. Έτσι λοιπόν τίθεται μία διπλή ερώτηση. Από έναν πρεσβύτερο πρός τόν Ιωάννην, περί τής ταυτότητος τών περιβεβλημένων, ποιοί είναι αυτοί και από πού προέρχονται.
Είναι μια χαριτωμένη απόκριση του Ιωάννου πρός τόν πρεσβύτερον, όταν του λέγει: «καὶ εἴρηκα αὐτῷ· κύριέ μου, σὺ οἶδας» Και του είπα, του έχω πεί· κατά λέξη, του είπα: "Κύριέ μου σύ γνωρίζεις." Είναι πραγματικά χαριτωμένη απάντηση του αγίου Ιωάννου, διότι προκαλεί με την ερώτηση τον άγιον Ιωάννη ο πρεσβύτερος, αλλά τόν προκαλεί γιατί ίσως βλέπει την απορία εις το πρόσωπο τού Ιωάννου, ο οποίος Ιωάννης θέλει να ερωτήση, δέν ερωτά. Καί επεμβαίνει ο πρεσβύτερος.
Μ' αυτό το «κύριέ μου, σὺ οἶδας» καί μ' όλη αυτή τη στάση, δείχνει έναν πάρα πολύ σεβασμό ο άγιος Ιωάννης προς αυτόν τόν πρεσβύτερον, ο οποίος είναι ο τελειωθείς πρεσβύτερος. Είναι ουρανία πλέον ύπαρξη, ενώ ο Ιωάννης είναι ο εν σαρκί ευρισκόμενος καί τώ κόσμω οικών. Αυτός που κατοικεί μέσα στον κόσμον.
Αυτή η προσφώνησις "Κύριε", είναι σχετική. Όπως λέμε "η κυρία Θεοτόκος". Καί δεν αναφέρεται εις τόν Θεόν· είναι εντελώς σχετική. Η προσθήκη του "μου", "κύριέ μου,"δείχνει εδώ μίαν οικειότητα τήν οποίαν έχει ο άγιος Ιωάννης, και έχει ήδη προσαρμοσθεί με τους κατοίκους του ουρανού. Βλέπετε ότι οι άγιοι, είτε εδώ είναι, είτε εκεί είναι, όπου είναι, έχουν την προσαρμογή τους. Είναι στο οικείον κλίμα. Είναι στην θέση τήν δική τους, εκεί που αισθάνονται ότι είναι. Η απάντησις η οποία θα δοθή από τόν πρεσβύτερον πρός τόν ἅγιον Ιωάννην, αποτελεί –και προσέξατε το αυτό–, ένα ερμηνευτικό κλειδί, πού θά μάς χρησιμεύση πάρα πολύ, διά τήν κατανόησιν όχι μόνο τούτου του οράματος, αλλά και πολλών άλλων σημείων της Αγίας Γραφής. Τέτοια ερμηνευτικά κλειδιά έχομε πολλά. Όταν ο Κύριος φερ' ειπείν λέει τήν παραβολή του σπορέως και την ερμηνεύει, μάς δίνει το κλειδί της ερμηνείας μιάς παραβολής. Και αυτό δεν είναι μικρής σημασίας. Είναι πάρα πολύ σπουδαίο πράγμα αυτό.
«καὶ εἶπέ μοι· (και μου είπε) οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης, καὶ ἔπλυναν τὰς στολὰς αὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν αὐτὰς ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου.» Αυτοί είναι, αυτό το αναρίθμητον πλήθος, αυτοί οι οποίοι ήρθαν και προέρχονται από τήν θλίψη τήν μεγάλη. Πού έπλυναν τις στολές τους άσπρες λευκές, μέσα στο αίμα του Αρνίου. Περίεργο! Παράξενο. Να πλύνης μία στολή στο αίμα του αρνίου και να είναι λευκή. Πρόκειται λοιπόν περί μαρτύρων. Αλλά είναι αξιοσημείωτος ο ενεστώς που λέγει «οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι» αυτοί που έρχονται, πού δείχνει μια διαρκή πλήρωση αυτής της ουρανίου σκηνής μέ νέους αγίους. Δηλ. βλέπει τη σκηνή αυτή νά μήν είναι μόνο στατική από πλευράς κινήσεως των αγίων, αλλά και να μεγαλώνη ο αριθμός.
Στην θεία Λειτουργία σήμερα το πρωί που λειτουργούσα, γι' αυτό καί τό σημείωσα νά σάς τό πώ, μόλις τελειώσει το μυστήριον της θείας Ευχαριστίας, δηλ. η σφράγιση του μυστηρίου, λένε εκεί, λέει ο ιερεύς, αφού είπε τό "Καὶ ποίησον τὸν μὲν Ἄρτον τοῦτον, τίμιον Σῶμα τοῦ Χριστοῦ σου" κλπ ώστε αφού ετελείωσε το μυστήριον καί ἔχομε τόν Χριστόν ανακείμενον επί τής αγίας τραπέζης, λέγει ο ιερεύς πρός τόν Θεόν πρός τόν Θεόν Πατέρα αποτείνεται: "Ὥστε γενέσθαι τοῖς μεταλαμβάνουσιν (ὥστε νά γίνη το σώμα και το αίμα του Χριστού σου, σ' εκείνους οι οποίοι θα μεταλάβουν) εἰς νῆψιν ψυχῆς (σε καθαρότητα της καρδιάς, της ψυχής των) εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, εἰς κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου σου Πνεύματος." Όλα αυτά αποτελούν σκοπούς επί μέρους του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας για κείνους οι οποίοι μεταλαμβάνουν. Καί συνεχίζει: "Πρός βασιλείας ουρανών πλήρωμα κλπ." Κοινωνούν οι πιστοί για ν' αποτελέσουν πλήρωμα. Πλήρωμα θα πή συμπλήρωμα. Γέμισμα της βασιλείας Σου. Δηλ. νά επανδρωθή η βασιλεία Σου.
Συνεπώς πολύ σωστά, ακριβέστατα ο άγιος Ιωάννης σημειώνει και λέγει: "οἱ ἐρχόμενοι.." Όχι αυτοί που ήρθαν, αυτοί που διαρκώς έρχονται. Συνεπώς αγαπητοί μου, όπως ο Ιωάννης είναι στην μιά γωνιά του οράματος και βλέπει την μεγαλοπρέπειά του κι εμείς είμαστε μέσα στον χώρον αυτόν. Κι από δώ καλούμεθα άγιοι να γίνωμε, να βρεθούμε στον χορό των αγίων καί τών μαρτύρων. Αν μου πήτε, "σάν πολύ δέν μάς πάει;" Θά σάς έλεγα: Τότε γιατί τα λέμε; Κι εγώ να κουράζομαι κι εσείς να κουράζεσθε να με ακούτε. Για ποιό λόγο; Γι' αυτό τα λέμε εδώ. Γιά νά βρεθούμε εἰς εκείνον τόν κόσμον. Σ' εκείνον τόν χορόν τών αγίων. Ναί αγαπητοί μου.
Αρα ο αριθμός μεγαλώνει. Είναι οι διαρκώς ερχόμενοι. Καί πώς έφθασαν εκεί; Εκ της θλίψεως της μεγάλης. Μεγάλη θλίψις. Ο Δανιήλ ομιλεί γι' αυτήν την μεγάλη θλίψη και λέγει: «καὶ ἔσται καιρὸς θλίψεως, θλῖψις οἵα οὐ γέγονεν ἀφ᾿ οὗ γεγένηται ἔθνος ἐν τῇ γῇ ἕως τοῦ καιροῦ ἐκείνου·(ούτε έγινε ούτε θα ξαναγίνη)»Δανιήλ 12, 1
Αλλά και ο Κύριος βεβαιώνει καί λέγει ότι «ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται.» Μάτθ. 24, 21 Ούτε έγινε, ούτε θα γίνη. Αλλά σαφώς είναι η θλίψις των εσχάτων, από τον μεγάλον πειρασμόν τής παρουσίας του Αντιχρίστου. Είναι φανερόν.
Αλλά ακόμα αγαπητοί μου θλίψις θα είναι καί είναι ποικίλες· οικονομικές, διαμονή μακράν των πόλεων, οι άνθρωποι όταν θα έρθη ο Αντίχριστος, γιατί όχι και σήμερα καί πάντα, θυμηθήτε μέχρι τους 3 αιώνας μ.Χ Τι έκαναν οι άνθρωποι; Οι Χριστιανοί; Ετρέποντο πρός τήν έρημον. Τό λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Η γυναίκα με το παιδίον επήγε εις τήν έρημον. Είναι η Εκκλησία. Η Εκκλησία θα καταφύγη εις τήν έρημον. Εις τά βουνά θα καταφύγη. Εις τίς τρύπες τής γής θα καταφύγη. Η Εκκλησία. Καί καταφεύγει. Δεν καυαφεύγει; Μέσ' τούς αιώνες διαρκώς καταφεύγει. Πού τελείται σήμερα θεία Λειτουργία σε χώρες και περιοχές πού δέν επιτρέπεται να λειτουργήσουν; Στά δάση, σε σπίτια, σε υπόγεια, στις τρύπες τής γής. Είναι λοιπόν ποικόλες αυτές οι θλίψεις,καί οικονομικές. Είναι μακρυά από τις πόλεις στα βουνά, είναι οι φυλακίσεις, είναι τα βασανιστήρια. Αλλά βασανιστήρια πού ἴσως δεν μπορούμε να συλλάβουμε την ποιότητά τους. Αν διαβάσετε βέβαια ένα μαρτυρολόγιο, θά δήτε, γίνεται μια περιγραφή ενός βασανιστηρίου. Σήμερα, έχουμε συγχρόνους μεθόδους βασανιστηρίων. Πρέπει νά σάς πώ τό εξής. Την εποχή εκείνη που εβασανίζοντο οι άγιοι, τους πρώτους αιώνας, ή μέχρι τώρα, μέχρι πρότινος, ο βασανισμός ανεφέρετο εις το σώμα. Τώρα έχουμε και ψυχολογικά βασανιστήρια. Έχομε βασανιστήρια τα οποία καταρρακώννουν την προσωπικότητα. Μπορούσε τότε, να σου βγαίνει η ψυχή και νάχεις αυτοσυνείδηση. Σήμερα αγαπητοί μου, όταν σε υποβάλουν σε φαρμακευτική αγωγή μέσα σε ειδικά ψυχιατρεία καί σέ κάνουν τρελλό, χάνεις τήν προσωπικότητά σου. Τί θά κάνης πιά; Όταν δεν διατηρείς ίδιον εγώ, είναι γνωστά όλα αυτά, γνωστοί οι μέθοδοι. Γνωσταί. Τί πρέπει λοιπόν να πούμε; Πραγματι και σήμερα τα βασανιστήρια είναι καί σωματικά είναι και ψυχολογικά. Με απότερο σκοπό τήν καταρράκωση της ανθρωπίνης προσωπικότητας.
Πάντως αυτή η θλίψις ισοδυναμεί μ' εκείνην που αναφέρει αυτός ο Κύριος εις τόν επίσκοπο της Φιλαδελφείας στο βιβλίο της Αποκαλύψεως και του λέγει: «ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω (σε φυλάξω δηλ.) ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς.» Δηλ. όταν ο Θεός δή να έχωμε αγάπη στις εντολές του και στο πρόσωπό του, θά μάς φυλάξη από αυτόν τόν μεγάλο πειρασμό.
Και πώς εστάθησαν οι άγιοι πού είναι στον ουρανό έναντι αυτών των πειρασμών; Να πώς εστάθησαν: «ἔπλυναν τὰς στολὰς αὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν αὐτὰς ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου.» Έπλυναν τις στολές τους καί τίςελεύκαναν στο αίμα τού Χριστού. Σας είπα, περίεργο είναι. Το αίμα του Χριστού ασφαλώς αγαπητοί μου, στέκεται πάντοτε το ιλαστήριον αίμα υπέρ πάντων ανθρώπων. Αλλά όταν λέγει ότι οι άγιοι ελεύκαναν καί έπλυναν, αυτά τα δύο ενεργητικά ρήματα, έπλυναν και ελεύκαναν, σημαίνει ότι το αίμα στέκεται κάπου εκεί, καί πάω εγώ καί βάζω τόν χιτώνα μου καί τόν πλένω μέσα εκεί. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι το αίμα του Χριστού είναι κατατεθιμένο, εγώ πρέπει, ενεργητικά, να ενεργήσω, για να οικειωθώ την σωτηρία. Η σωτηρία δεν έρχεται κατά μαγικόν τρόπον. Πρέπει εγώ να οικειωθώ την σωτηρίαν.
Και τώρα έρχεται ο μισθός: «διὰ τοῦτό εἰσιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ» γι' αυτό το λόγο, λέγει, είναι μπροστά στον θρόνο του Θεού. Διενοήθη ποτέ ο άνθρωπος αγαπητοί μου, ότι μπορεί ποτέ να βρεθή ενώπιον του θρόνου του Θεού; Και όμως αυτά είναι τα αγαθά που ετοίμασε ο Θεός για κείνους πού τόν αγαπούν. Πού «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη» Α' Κορ. 2, 9
ανθρώπινο μάτι δέν είδε, ανθρώπινο αυτί δεν άκουσε, και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη όπως λέγει ο Απ. Παύλος.
Καί εκεί άγιοι «λατρεύουσιν αὐτῷ ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ.» Τον λατρεύουν τόν Θεόν μέρα νύκτα. Τί σημαίνει αυτό μέρα νύκτα; Είναι η αιωνία λατρεία του Θεού ως ιερέων πιά. Είναι το βασίλειον ιεράτευμα. Αυτή η έκφραση «ἡμέρας καὶ νυκτὸς», δείχνει αυτό το διηνεκές, αυτό το αιώνιον. Όλος ο ουρανός, ή καλύτερα ολόκληρη η κτιστή δημιουργία είναι καί θά γίνη ναός του Θεού. Είναι ο χώρος τής βασιλείας τού Θεού, είναι αυτός ο ναός του Θεού, όπως γράφει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας: "ναός δέ πάσαν μέν (ακούστε) η ανακαινιζομένη κτίσις," εκείνη που θα είναι, ο ήλιος και η σελήνη· καί θά γίνη καινούρια η κτίσις· "διά τού πνεύματος, μάλιστα δέ οι τόν αρραβώνα του πνεύματος σώον καί άσβεστον φυλάξαντες εις ενοικήσειν και εμπεριπατήσειν επήγγελται." Πού έχει υποσχεθεί ο Θεός να ενοικήσει και να εμπεριπατήση. Εις αυτόν τόν ναόν ο Θεός,τόν ναόν του, δέν μένει μόνο καθήμενος αλλά και περιπατών. Αυτό δείχνει αυτήν τήν δυναμική θέση του Θεού έναντι της κτίσεως του, καί ιδιαιτέρως έναντι των ανθρώπων. Γι αυτό σημειώνει ο ιερός Ευαγγελιστής καί λέγει: «καὶ ὁ καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου σκηνώσει ἐπ᾿ αὐτούς.» Αυτός πού κάθεται επάνω στον θρόνο θα κατασκηνώση ανάνεσά τους. Είναι υπόσχεσις πού εδόθη από αυτόν τόν ίδιον τόν Θεόν. Λέει Β΄ Κορινθ. 6, 16. «ὑμεῖς (λέει ο Απ. Παύλος) γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος (είσαστε ναός του Θεού τού ζωντανού) καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός." Είναι αυτή αγαπητοί μου η υψίστη κοινωνία τού Θεού καί τών ανθρώπων μέσα εις τήν βασιλεία Του.
Επίπτωση αυτής της σχέσεως, είναι θετικώς καί αρνητικώς ό,τι αναφέρεται σάν σε μια εικόνα από την γηίνη ζωή, κατά τήν διάρκεια της οποίας γηίνης ζωής, οι μάρτυρες εδεινοπάθησαν. Συγκεκριμένα: «οὐ πεινάσουσιν ἔτι οὐδὲ διψήσουσιν ἔτι, οὐδ᾿ οὐ μὴ πέσῃ ἐπ᾿ αὐτοὺς ὁ ἥλιος οὐδὲ πᾶν καῦμα,» Αυτό δείχνει ότι η ζωή επί της γής ήταν αυτή η λεγομένη φυσική, γεμάτη ταλαιπωρίες. Τώρα, ξαναζούν την ζωή του παραδείσου. Τώρα οι άγιοι αποκαθίστανται εἰς τόν παράδεισον ή αν θέλετε μετά ταύτα εἰς τήν βασιλείαν του Θεού, από την οποίαν βασιλείαν τού Θεού λείπουν οι λεγόμενες "φυσικές ανάγκες", αλλά λείπει καί κάθε δυστυχία που υπάρχει σ' αυτήν την παρούσα ζωή, όπως είναι οι θλίψεις, οι ασθένειες, ο θάνατος. Γι' αυτό συμπληρώνει: «καὶ ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.» θα εξαλέιψη ο Θεός από τα μάτια τους κάθε δάκρυ.
Και κάτι ακόμα σπουδαίο: «ὅτι τὸ ἀρνίον τὸ ἀνὰ μέσον τοῦ θρόνου ποιμανεῖ αὐτούς, καὶ ὁδηγήσει αὐτοὺς ἐπὶ ζωῆς πηγὰς ὑδάτων» Ωραία εικόνα, Αληθινά παραδείσια σκηνή. Το αρνίον φέρεται ως ποιμήν και ποιμαίνει τους πιστούς εις νομάς αναψυχής αιωνίου. Αυτό υπενθυμίζεται από τον Κύριο που λέγει: «ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός./ καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν,/ ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾿ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει.»Ιω. 10, 9 - 14 ο δέ ψαλμωδός λέγει: «Κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει. εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν, ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με,!» Ψαλμ. 20, 1 - 2 Αυτήν η γεύση αγαπητοί μου τῆς βασιλείας του Θεού, έκανε όλους τους αγίους να μείνουν πιστοί μέχρι του μαρτυρίου. Εάν ζήσωμε καθαρή, κεκαθαρμένη ζωή, τότε κι εμείς θα προγευτούμε αυτήν τήν μακαριότητα και συνεπώς θα μείνωμε πιστοί εις τόν Θεόν για όσα δεινά μάς χαλκεύει ο Αντίχριστος εναντίον μας.
36η ομιλία στην κατηγορία « Ἱερά Ἀποκάλυψις ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
Антихрист объявит, дорогие мои, о наступлении новой эры на земле, которая последует за христианской эрой и, возможно, создаст некий «третий завет». У нас есть Ветхий Завет и Новый Завет, а третий завет будет порождением антихриста.
Еретическое учение о третьем завете появилось очень давно, еще в древности, и его упоминает святитель Григорий Богослов. Но не ждите каких-то особых знамений и чудес: это не что иное, как то, что уже происходит в наше время.
Послушайте, о чем идет речь и в чем заключается этот третий завет.
Это широко распространенное в наши дни представление о том, что христианство якобы «устарело», которое поддерживается светским обществом, мірскими людьми и экуменическими кругами. Когда вам говорят, что христианство потеряло свою актуальность, стало ненужным, что ему больше нечего нам предложить и нечего нам сказать, что христианство больше не имеет силы, оно «вышло из моды» и мы должны создать нечто новое. Именно эта концепция и является тем самым третьим заветом. И он уже действительно существует.
Вспомните, что говорит пророк Даниил?
«И помыслит переменити времена и закон» (Дан. 7, 25).
Изменить закон. Он будет менять закон Божий. Именно в этом и состоит третий завет антихриста.
Отцы и другие святые нашей Церкви будут считаться устаревшими.
Я уже говорил вам с величайшей грустью в сердце: может ли антихрист восседать на престоле в христианском храме? Об этом, дорогие мои, упоминает святой Иоанн Златоуст, но в каком смысле? Не в том смысле, что в ту пору на престоле в храме воссядет сам антихрист лично. «Да не будет же того, — пишет св. Кирилл Иерусалимский, — чтобы разумелся сей храм, в котором мы!». Слово «антихрист» имеет здесь собирательное значение и подразумевает всех антихристовых слуг. Когда клирики являются экуменистами, еретиками, масонами или сторонниками масонства, православных становится не видно, они сокрыты от взоров других. Узнать антихристовых слуг можно по их еретическим высказываниям, при этом не важно, какое положение они занимают в Церкви, это могут быть даже патриархи или епископы, или архимандриты, пресвитеры, диаконы — сан не имеет значения. Кем бы они ни были в Церкви, вы узнаете их, если они говорят слова такого рода:
- Священные Каноны устарели.
- «Пидалион» св. Никодима Святогорца не имеет значения и ценности.
- Посты следует отменить.
- Воздержание больше не актуально.
- Сегодня мы живем в новое время, и мы должны смотреть на молодёжь другими глазами: они могут вступать во внебрачные отношения и т. д. и т. п.
Скажите мне, пожалуйста… Может быть в Православной Церкви уже восседают слуги антихриста?
Производит неизгладимое впечатление тот факт, что святые угодники Божии жили и продолжают жить во все исторические эпохи. Почему так устрояет Господь? Чтобы показать верующим, что понятие «святость» не устаревает никогда, и Православная Церковь никогда не оскудевает святыми. Бог промыслительно дарует Церкви множество новых святых в каждую без исключений историческую эпоху. В ХХ веке он даровал нам святого Нектария. И его очень правильно и точно называли «святым нашего века».
Обратите внимание. Почему эта несчастная Магдалина, игумения, изрекает хулу на святого Нектария? Может быть, это случайность? Вовсе нет. Источником нападок на святого является сатана, который действует через человека. Эта женщина одержима нечистыми духами. Я говорю об этом уверенно и свободно, потому что она уже осуждена и отлучена от Церкви. Антихристу будет невыносимо существование святых. Потому он и будет утверждать, что понятие «святость» устарело. А аргументировать это он будет тем, что якобы устарело и изжило себя Евангелие, и оно больше не помогает человеку достичь святости. Но Бог будет давать Церкви святых во все времена, чтобы ниспровергнуть пустые и лживые обвинения в «неактуальности» Евангелия.
И еще один признак антихристовой эпохи: что случится в то время с проповедью Евангелия?
Посмотрите, как проходит наша беседа. Вас очень много и вы пришли в большой, вместительный храм. Здесь прекрасное освещение, и всем вам удобно. Вы сидите и чувствуете себя в безопасности. На улице спокойно, и за дверью вас не ждут враждебно настроенные и угрожающие люди.
Но что должно наступить в ту эпоху? Именно тогда…
Что пишет святой Ефрем Сирин по этому поводу?
«Тогда все боголюбивые будут проливать слезы и с сильным желанием спрашивать: «Есть ли где на земле слово Божие?». И услышат в ответ: «Нигде».[1]
И тогда настанет последнее искушение. Именно это искушение, дорогие мои, предвидел Господь, когда сказал своим ученикам в Гефсиманском саду: «Бдите и молитеся, да не внидете в напасть» (Мф. 26, 40).
Хотите узнать, о чем здесь идет речь?
Что Он говорит ангелу (епископу) Филадельфийской Церкви? В Откровении (3, 10-11) написано:
«И как ты сохранил слово терпения Моего, то и Я сохраню тебя от годины искушения, которая придет на всю вселенную, чтобы испытать живущих на земле. Се, гряду скоро; держи, что имеешь, дабы кто не восхитил венца твоего».
Что это за искушение? Искушение антихриста. Но Господь говорит, что Он сохранит нас. И что Он придет быстро (Се, гряду скоро), только храни то, что у тебя есть.
Ты православный христианин? Значит СОХРАНЯЙ, ЧТО ИМЕЕШЬ: Священное Писание и Священное Предание Православной Церкви.
🔹🔹🔹
[1] Преподобный Ефрем Сирин. Слово на пришествие Господне, на скончание мира и на пришествие антихристово.
Απόσπασμα από την 57η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».
†.Μια άλλη απορία λέγει: Γιατί όσοι θα δεχθούν τον αριθμό του Αντιχρίστου δεν θα μπορούν να μετανοήσουν; Αλλά θα δαιμονιστούν; Ο αριθμός αυτός καθ΄ εαυτόν δαιμονίζει;
Ο αριθμός αυτός καθ’ εαυτόν, όπως τον έχουμε μέσα εις την απαρίθμηση των αριθμών, δεν έχει τίποτα, καμμία σημασία και αξία. Φερ’ ειπείν, λέμε 665, 666, 667… εκεί δεν κάνουμε κάποιο βήμα, κάποιο άλμα. Ναι, είναι κάτι περίεργο αυτό, το να μην λέει κανείς αυτόν τον αριθμό. Να κάνει ένα πήδημα και να πηγαίνει στον επόμενον αριθμόν γιατί αυτός θεωρείται παράξενος, και περίεργος, και δυσοίωνος, και δεν ξέρω τί, και αντίχριστος.
Είναι ένας αριθμός. Ο αριθμός αυτός μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε και δεν κάνει τί άλλο παρά δείχνει το όνομα. Σας έχω και άλλοτε πει τί σημαίνει αυτό. Ότι δηλαδή, όταν έχομε ένα όνομα, ας πούμε Αθανάσιος, γράφω το όνομα κατακόρυφα ένα ένα γράμμα, Α, θ και ούτω καθεξής και πλάι βάζω στο κάθε γράμμα τον αντίστοιχο αριθμό του. Λέω «Αθανάσιος». Το Α είναι το 1, =1. Το θ είναι το 9, =9. Πάλι α=1. Παρακάτω είναι ν=14… Αν προσθέσω τώρα αυτούς τους επιμέρους αριθμούς, φτιάχνω το όνομά μου. Τον αριθμό μου που αντιστοιχεί στο όνομά μου. Κατά τον ίδιο τρόπο είναι και το όνομα του Αντιχρίστου.
Δηλαδή, αν καταλαβαίνετε, είναι κρυπτογραφημένο το όνομα του Αντιχρίστου. Κρυπτογραφημένο, για πολλούς και ευνοήτους λόγους. Γι’ αυτό προσπαθούν μερικοί να το αποκρυπτογραφήσουν αλλά αστοχούν. Αλλάζουν την ορθογραφία ενός ονόματος και άλλα πολλά… Δεν είναι σωστό.
Όταν θα έλθει ο Αντίχριστος τότε αγαπητοί μου θα είναι φανερός πλέον και τότε ακόμη και οι δύο Προφήται θα υποδείξουν και θα πουν ότι αυτός είναι ο Αντίχριστος. Αλλά θα αποκαλύπτεται μόνο εις τους πιστούς και εις τους νήφοντας Χριστιανούς. Νήφοντας. Δηλαδή εκείνοι που έχουν καθαρότητα καρδίας και νου. Και θα λέγουν ότι τώρα αυτός είναι ο Αντίχριστος.
Κατά τα άλλα, το να λέμε ότι ο Γκορμπατσώφ είχε εδώ ένα σημάδι και θύμιζε το 666 και δεν ξέρω τί, αυτά είναι ένας βιασμός των πραγμάτων. Δεν είναι σωστά. Είναι παρακινδυνευμένο πράγματα.
Ωστόσο να έλθω στην κυρία ερώτηση που λέγει ότι δεν θα μπορούν να μετανοήσουν. Ναι. Εδώ έχουμε το εξής. Όχι να κοιμάμαι και να μου βάλουνε το 666 -προσέξτε- να με υπνώσουν και να μου βάλουν το 666. Αυτό είναι άκυρο. Όπως το να με ναρκώσουν και να με βαπτίσουν. Αυτό είναι άκυρο. Να με ναρκώσουν και να με παντρέψουν. Είναι γνωστό, όταν δεν υπάρχει η θέληση εκείνου που θα δεχθεί το μυστήριον αλλά και του ιερέως -και άλλοτε σας το έχω πει αυτό- που θα τελέσει το μυστήριον, το μυστήριο είναι άκυρο. Δηλαδή, αν βάλουν το περίστροφο στον κρόταφο ενός ιερέως να παντρέψει κάποιους, το μυστήριο αυτό, ο γάμος, είναι άκυρος.
Όχι λοιπόν υπό αυτές τις συνθήκες. Σημαίνει το θέλω να δεχθώ το χάραγμα του Αντιχρίστου. Το θέλω για πολλούς λόγους, φερ’ ειπείν να ΄χω την ασφάλειά μου, να μην με διώξουνε απ’ την πόλη μου, το σπίτι μου, να ‘χω να φάω και να πιώ, να μην τρέχω στις ερημιές, Είναι εκείνο που είχα ακούσει: για τα παιδιά μου, λένε μερικοί! Ακούτε: για τα παιδιά μου! Τι περίεργο; Τί να πω πάνω σ’ αυτό;
Λοιπόν. Σημαίνει το θέλω. Το θέλω. Έτσι, όταν δεχθώ το μυστήριον του εγχαράγματος… Μυστήριο είναι και αυτό! Το μυστήριο του Αντιχρίστου… Πώς το λέει αυτό ο Απόστολος Παύλος για το όνομα που λέγαμε προηγουμένως… λέει, το μυστήριον της ανομίας. Είναι στην δευτέρα προς Θεσσαλονικείς επιστολή. Το μυστήριο της ανομίας ήδη λέει ενεργείται.
Τότε, όταν το δεχθώ με όλη μου την καρδιά δεν μπορώ να μετανοήσω πλέον γιατί προσέβαλα το Βάπτισμά μου. Και δεν γίνομαι δεκτός, δεν μπορώ να μετανοήσω. Το βλέπουμε αυτό σε πάρα πολλά σημεία εις το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Και αντί λέει να μετανοήσουν εβλασφήμισαν και έκαναν και έδειξαν.
Η μετάνοια δεν είναι καρπός μόνο τις ιδίας θελήσεως αλλά καρπός της ιδίας θελήσεως μετά της Θείας Χάριτος. Προσέξατέ το. Ούτε και η Πίστις. Όλα αυτά είναι γνωρίσματα που έρχονται σαν ενέργειες από τον Θεό. Αν λοιπόν δεν μου στείλει ο Θεός την ενέργεια της πίστεως δεν μπορώ να είμαι πιστός, την ενέργεια της αγάπης δεν μπορώ να έχω αγάπη, και την ενέργεια της σωτηρίας δεν μπορώ να την έχω εάν δεν συμβάλει ο Θεός.
Συνεπώς. Δεν είναι δικό μου θέμα μόνον, αλλά ο Θεός την χάρη Του δεν θα την δώσει στους ανθρώπους που εδέχθηκαν το χάραγμα του Αντιχρίστου.
875η ομιλία στην κατηγορία
« Ἀπαντήσεις ἀποριῶν Κατηχητικοῦ ».
†.Εκείνοι που λένε ότι ο αντίχριστος γεννήθηκε, εφ’ όσον ο αντίχριστος, αγαπητοί μου, συνδέεται με το τέλος του κόσμου, πώς μπορεί να το λένε αυτό; Και, όπως θα δούμε ότι δεν θα έχει σημάδια ο αντίχριστος που να λέγει “εγώ είμαι ο αντίχριστος” , θα έχει, μάλιστα, τα αντίθετα από εκείνα τα οποία θα μπορούσε να φανταστεί κανένας, δηλαδή ότι θα είναι ένας θαυμάσιος άνθρωπος. Κυβερνήτης εξαίρετος. Ποιος θα το υποπτευθεί αυτό;
Πώς μπορούμε, λοιπόν, να λέμε ότι γεννήθηκε ο αντίχριστος; Το θεωρώ καθαρή φλυαρία. Κάτι χειρότερο, το να λέμε ότι ο αντίχριστος είναι τόσων χρόνων και ότι ήδη επιτέλεσε κάποια θαύματα στην Ιερουσαλήμ και ότι είναι εκεί. Αυτό, δυστυχώς, το χειρότερο, αποπροσανατολίζει τους πιστούς, διότι όταν αυτά θα διαψευστούν, θα πουν : “α, δεν βαριέσαι. Κι όλα τα άλλα που
λέει η Γραφή είναι λάθος. Και ο διάβολος αποπροσανατολίζει, αγαπητοί μου, για να πλανώνται οι άνθρωποι και να απορρίψουν, μαζί με το ψεύτικο σήμερα, να πουν : “δε βαριέσαι τίποτα δεν είναι”, αύριο να απορρίψουν και το γνήσιο. Δηλαδή να πουν : “δεν είναι ο αντίχριστος αυτός”, όταν εκείνος πράγματι θα είναι.
Εδώ είναι ο κίνδυνος. Αλλά έχει κάτι περίφημο, που θα το θεωρούσα επιγραμματικό, αυτό που λέει ο άγιος Κύριλλος: μην τολμήσεις, λέει, να αποφαίνεσαι. Μην τολμήσεις να αποφαίνεσαι πότε θα γίνουν αυτά. Μη λες : “να τούτο, να εκείνο”. Μην τολμήσεις! Και, από την άλλη μεριά, ούτε πάλι να ξαπλώσεις, να είσαι ύπτιος, ανάσκελα και να ροχαλίζεις και να λες: "ουυυ, έχουμε καιρό!" Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Νομίζω ότι είναι θαυμασία η απάντηση που δίνεται εδώ από τον Άγιο Κύριλλο. Αν μου πείτε : "πότε θα μιλήσουμε για τον αντίχριστο;", ε, αρχίζουμε. Βλέπετε, πάμε σιγά - σιγά. Μη βιάζεστε.
Ώστε, λοιπόν, προσέξτε. Ούτε θα πολυπραγμονούμε ούτε θα κοιμόμαστε ύπτιοι, ανάσκελα. Επάνω σ' αυτό να κάνω μία μικρή παρατήρηση. Ακούσατε ομιλητές ή διαβάζετε βιβλία, χωρίς να
κάνω αναφορά ούτε στους ομιλητές ούτε στα βιβλία που υπάρχουν, ότι ο αντίχριστος έρχεται και να, γεννήθηκε, και να. Και ότι το 666 δεν έχει καμία σημασία. Ακούτε; Το 666 δεν δεν έχει καμία σημασία. Ότι, ε, αρκεί να μην το βάλω μες στην καρδιά μου. Δεν έχει σημασία αν είναι κάτι εξωτερικό, ακόμη και να μου σφραγίσουν το χέρι. Αναμφισβήτητα, ο άνθρωπος θα πρέπει να καταλάβει ότι η όλη του πίστις είναι στην προαίρεσή του. Λέει, όμως, ή γραφή σαφώς ότι το 666 θα μπει στο χέρι με σφραγίδα. Το λέι με τρόπο ρεαλιστικό. Με τρόπο σαφή. Πολύ σαφή. Που
σημαίνει ότι δεν θα πω ούτε το ένα, ότι έχει το 666 το χαρτονόμισμα ή η ταυτότητα. και χάθηκα, ούτε το άλλο, ότι δεν έχει σημασία το 666. Οι μεν είπαν δεν έχει καμία σημασία το 666, απορρίψτε το. Οι άλλοι ... έχει μεγίστη σημασία και δεν πρέπει να μπει πουθενά. Είναι δύο
ακρότητες. Σύμφωνα με αυτό που λέει εδώ ο Άγιος Κύριλλος παραλλήλως - δεν λέει το ίδιο, αλλά το πνεύμα είναι το ίδιο. Προσέξτε, αγαπητοί μου, αν το χαρτονόμισμα, φερ’ ειπείν το
πεντοχίλιαρο, έχει το 666, (το ξέρετε ότι το έχει αυτό, ε, το ξέρετε πολύ καλά) , αυτό το
χαρτονόμισμα το έχω στο πορτοφόλι μου. Το χαρτονόμισμα είναι ένα δημόσιο έγγραφο, έχει μία υπογραφή. Θα πληρωθείς "άμα τη εμφανίσει" έλεγαν τα παλιά χαρτονομίσματα. Πληρωτέον. Δηλαδή πληρωτέα η τιμή άμα τη εμφανίσει. Δηλαδή, άμα εμφανίσεις την υπογραφή αυτήν, έχεις την αξία τού πράγματος. Άμα τη εμφανίσει. Τι είναι αυτό; Ένα δημόσιο έγγραφο είναι. Δεν το εκδίδω εγώ, ο ιδιώτης, το εκδίδει η Τράπεζα της Ελλάδος. Εκδοτική Τράπεζα. Είναι, λοιπόν, δημόσιο έγγραφο. Κάτι παρόμοιο θα είναι και η ταυτότητα, ενδεχομένως. Αν θα έχω το πεντοχίλιαρο στην τσέπη μου εδώ, στο πορτοφόλι μου, μπήκε μες στην καρδιά μου; Μπήκε στο χέρι μου; Όχι. Αν θα μπει στην ταυτότητα; Όχι. Άρα δεν έχει σημασία.
Εν τούτοις έχει σημασία. Εδώ τώρα δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Δεν έχει σημασία, δεν σημαίνει σφραγιστικά, μόνο όταν θα μου το βάλει στο χέρι θα πω το “όχι”. Γιατί το λέει σαφώς η Αγία Γραφή. Δεν έχει, λοιπόν, σημασία ούτε στην ταυτότητα ούτε στο χαρτονόμισμα ούτε στα
εμπορεύματα. Να, πάρτε ό,τι θέλετε, όλα τα τρόφιμα. Δεν έχουν επάνω εκείνον τον κώδικα barcode; Όλα το έχουν επάνω. Δεν θα φάω αυτό, δεν θα φάω εκείνο... θα ήταν ανόητο. Όπως θα λέγαμε, όταν είπαν στον Κύριο: "ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὔ;" Δλδ πρέπει να πληρώνουμε στον Καίσαρα φόρο ή όχι; Λέει "ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου. τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή;" Δείξτε μου ένα νόμισμα, τίνος η επιγραφή και η εικόνα; Του Καίσαρος είπαν οι παριστάμενοι. "ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ." Για προσέξτε αυτό το σημείο. Εδώ είναι ο Θεός και εδώ είναι ο Καίσαρας. Ο εκάστοτε Καίσαρας, ο άρχων μιας πολιτείας. Άλλο πράγμα το τι οφείλω στο Θεό και άλλο πράγμα το τι οφείλω εδώ, στην Πολιτεία. Στην Πολιτεία οφείλω την φορολογία. Αλλά εδώ, όμως, αυτή η χειρονομία τού Κυρίου, ίσως φυλάχθηκε για τις ημέρες μας. Ήταν μία απάντηση για την εποχή του, αλλά φυλάχθηκε για τις ημέρες μας, νομίζω, για τον εξής λόγο:
Όπως θα γνωρίζετε, όταν γράφτηκε η Αποκάλυψη, αντίχριστοι θεωρούνταν οι αυτοκράτορες της Ρώμης. Θα λέγαμε πρόδρομοι και προσωποποιήσεις του αντιχρίστου είναι ο εκάστοτε
αυτοκράτωρ τής Ρώμης. Σύμβολο δε αυτής τής πόλεως που καταστρέφει τους Αγίους είναι η
Βαβυλώνα. Αλλά η ιστορική Βαβυλώνα δεν υπήρχε. Είχε, προ πολλών αιώνων, καταστραφεί. Ποια είναι αυτή η Βαβυλώνα; Είναι η Ρώμη. Για ευνοήτους λόγους ο Ευαγγελιστής Ιωάννης δεν γράφει “Ρώμη”. Βάζει “Βαβυλώνα”, άλλα εννοεί την Ρώμη. Αλλά είναι η Ρώμη ως πόλη; Τότε ναι. Και, ταυτόχρονα, σύμβολο. Η Βαβυλώνα δεν είναι -και σε τούτο μάς βοηθάει το ότι, ενώ ονομάζει “Βαβυλώνα”, η παλαιά Βαβυλώνα έχει φύγει από το προσκήνιο της ιστορίας- Βαβυλώνα είναι ο δυτικός πολιτισμός που δημιούργησε την αποστασία από τον Θεό. Αυτό είναι η Βαβυλώνα. Ο δυτικός πολιτισμός, αυτός ο "αθώος" πολιτισμός, που δημιούργησε την αποστασία από τον Θεό. Με την φιλοσοφία του. Με την τεχνική του. Με την επιστήμη και με τον τρόπο τού “σκέπτεσθαι”. Αυτή είναι η Βαβυλών, η πόλις η μεγάλη, που εκπόρνευσε την
ανθρωπότητα.
Δυτικός δε πολιτισμός σήμερα δεν είναι πια μια υπόθεση γεωγραφική αλλά μία υπόθεση νοοτροπίας. Διότι δυτικός πολιτισμός σήμερα είναι ολόκληρη η Υφήλιος. Δυτικός πολιτισμός είναι και η Ιαπωνία. Βλέπετε; Αποδέχθηκε τον δυτικό πολιτισμό η Ιαπωνία, όλος ο κόσμος, ολόκληρη η Υφήλιος.
Άρα ποια είναι αυτή η μεγάλη πόρνη η Βαβυλώνα; Είναι η αποστασία. Είναι ο δυτικός πολιτισμός που δημιούργησε την αποστασία. Λοιπόν, οι εκάστοτε αυτοκράτορες της Ρώμης ήταν προσωποποιήσεις τού αντίχριστου. Δηλαδή, τάχα τα πράγματα τα δημιουργεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης με την Αποκάλυψή του και είναι άγνωστα στον Ιησού Χριστό; Περίεργο πράγμα. Όταν ο Χριστός είπε: "δείξατέ μοι το νόμισμα" και ρώτησε "τίνος η εικών και η επιγραφή;" και είπαν “του Καίσαρος, αν ήταν, πράγματι, ο αντίχριστος -που θα πρεπε να "τρομάξει" ο Χριστός ή να κάνει τους ανθρώπους να τρομάξουν- θα τους έλεγε: “αυτό το νόμισμα μην το ξαναπιάσετε πια στα χέρια σας, πετάξτε το”.
Δεν είπε τέτοιο πράγμα, αλλά είπε κάτι φοβερό. Ό,τι ανήκει στον Θεό να αποδώσεις και ό,τι ανήκει στον Καίσαρα να αποδώσεις. Και ό,τι άλλο δημόσιο έγγραφο, όπως είναι η ταυτότητα, ή ο,τι άλλο είναι στα προϊόντα τα χαρτονομίσματα κ.τ.λ. , αυτά ανήκουν στον Καίσαρα, δεν έχουν σε τίποτα να με βλάψουν. Τι θα με έβλαπτε, όμως; Αν μου πουν να το βάλω στο χέρι μου - σήμερα ξέρουμε ότι γράφεται με τις ακτίνες laser- δεν θα το δεχτώ. Γιατί; Διότι ακριβολογεί εδώ ο Λόγος τού Θεού και με ειδοποιεί: όχι στο χέρι μου!
Σας είπα, όμως, ότι δεν θα έβλαπτε να έμπαινε ή στην ταυτότητα ή στα χαρτονομίσματα. Να σας πω εδώ μία απέχθειά μου : τα πεντακοσάρικα, που εχουνε τον "ουροβόρο όφη", το φίδι που τρώει την ουρά του, και έχει 3-4 μασονικά σύμβολα, αν κάποτε στο πορτοφόλι μου έχω πεντακοσάρικα τέτοια, τα διώχνω, σας βεβαιώνω -όχι ότι είναι βεβήλωση μέσα στο πορτοφόλι μου, όχι, δεν είναι βεβήλωση, για όνομα του Θεού. Αισθάνομαι μία απέχθεια. Σαν να τα σιχαίνομαι αυτά τα χαρτονομίσματα, μία απέχθεια. Χωρίς, βέβαια, ούτε να τα πετάξω. Τίποτα, τα δίνω, να φύγουν από το πορτοφόλι μου.
Σας είπα όμως ότι, παρά ταύτα δεν πρέπει να βάλουμε στις ταυτότητες τον αριθμό 666. Ούτε σε άλλα πράγματα. Μα αφού δεν βλάπτει. Ναι μεν, αλλά. Ποιο είναι αυτό το “αλλά”; Αυτό θέλω να προσέξετε. Οπότε ούτε την μια ακρότητα θα χρησιμοποιήσουμε, που λένε: “δεν είναι τίποτα”, ούτε την άλλη ακρότητα, το να θεωρούν ότι οι ήδη σφραγίστηκες με το να πάρεις μία ταυτότητα με τον αριθμό 666. Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τι είναι; Ότι αν γίνει η αρχή, να βάλουμε το 666
στην ταυτότητά μας, θα συνηθίσουμε. Και πλέον δεν θα μας κάνει εντύπωση όταν πάμε στα παρακάτω βήματα. Ποια είναι τα παρακάτω βήματα; Δεν ξέρω πόσα μπορεί να είναι. Αλλά το
τελευταίο βήμα είναι το σφράγισμα στο χέρι.
Και εξηγούμαι. Παίρνουμε κανένα δολάριο καμιά φορά από την Αμερική.Και εσείς και όλος ο κόσμος. Και έχουμε συναλλαγή με τα χαρτονομίσματα, τα δολάρια, τα μάρκα. Πάρτε δολάρια.
Πέστε μου, σας παρακαλώ, όταν πάρουμε ένα δολάριο και λέμε σήμερα ότι έχουμε την αρρώστια του AIDS και ότι κολλάει, λένε, και με το σάλιο. Αν υποτεθεί, λοιπόν, ότι αυτός ο άνθρωπος που έχει το AIDS σάλιωσε το χαρτονόμισμα, πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν τη
συνήθεια να σαλιώνουν το χέρι τους και να μετράνε τα χαρτονομίσματα. Αυτό, αγαπητοί μου, μην το κάνουμε ποτέ. Είναι φοβερό. Είναι για κάθε αρρώστια, δεν είναι μόνο γι' αυτό. Και εμείς
θα μεταδώσουμε στους άλλους και θα πάρουμε και εμείς μικρόβια. Όχι. Θα μετρήσουμε τα χρήματα με τα χέρια μας και θα πάμε να πλυθούμε. Δεν θα βάζουμε το σάλιο μας. Και πάλι, ξανά, όταν αποσαλιωθεί το δάχτυλο από την τριβή επί των χαρτονομισμάτων, να το βάλω πάλι στο στόμα μου και πάλι δώστου. Είναι φοβερό, μην το κάνουμε αυτό. Επειδή, όμως, υπάρχει η συνήθεια, ας πούμε, λοιπόν, το δολάριο επάνω. Λέω για το δολάριο, γιατί υποτίθεται πως στην Αμερική αυτή την στιγμή είναι πιο πολύ το AIDS. Αύριο θα είναι στα ελληνικά χαρτονομίσματα. Και ποιος μας λέει ότι δεν θα είναι στα ελληνικά χαρτονομίσματα; Αφού και στην Ελλάδα ήρθε η αρρώστια. Και ότι θα αρχίσουμε να κινδυνεύουμε.
Κάποτε θα πουν: Βλέπετε; Δεν μπορούμε να πιάνουμε τα χαρτονομίσματα, είναι πολύ
επικίνδυνα να τα πιάνουμε. “Να”, θα πουν, “δεν μας χρειάζονται. Πρέπει να βρούμε έναν άλλο τρόπο που να μην χρησιμοποιούμε χαρτονομίσματα. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Θα βάλουμε εδώ πέρα το 666 θα βάλουμε και τον ατομικό αριθμό”. Διότι είναι δύο οι αριθμοί, μην το ξεχνάτε αυτό. Είναι ο γενικός και ο ατομικός. Ο γενικός είναι ο 666 και ο ατομικός είναι ο αριθμός
μητρώου. Πώς είναι ο αριθμός τής εφορίας; Κάπως έτσι. Και, επειδή ακόμη κλέβουν τα χαρτονομίσματα, και γι’ αυτόν τον λόγο, όχι μόνο για τις αρρώστιες, για το AIDS, για να τα
διασφαλίσουμε, κλέβουν, ανοίγουν... Τι δολοφονίες και κλοπές γίνονται! Πας να εισπράξεις της σύνταξή σου από την Τράπεζα και, μόλις πας να βγεις, σου την αρπάζει ο άλλος και φεύγει. Θα γίνουν πάρα πολλά και κάποτε θα πουν οι άνθρωποι : “για να τα εκμηδενίσουμε αυτά, δεν θα υπάρχουν χαρτονομίσματα, τέρμα, σφράγισμα” . Τότε όμως, όταν θα έχουμε μάθει να σφραγίζουμε την ταυτότητά μας, τώρα, με το 666, όταν θα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε παντού το 666, όταν θα έρθει η ώρα, κατά τρόπο πολύ μαλακό και φυσικό, δεν θα πούμε το “όχι” για το χέρι μας. Και τότε οι Χριστιανοί μας θα μαρκαριστούν, θα μπει η μάρκα εδώ. Ανεξίτηλη. Γι' αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να δεχτούμε το 666 επί των ταυτοτήτων: για τον λόγο ότι θα συνηθίσει, τουλάχιστον, ο ελληνικός μας λαός. Και θα πουν ότι δεν είναι τίποτα.
Ώστε το 666 δεν έχει τίποτα να μου κάνει εμένα. Είναι στο χαρτονόμισμα, είναι στην ταυτότητα, σας τα εξήγησα, δεν έχει τίποτα να μου κάνει. Έχει, όμως, να μου κάνει, θα με συνηθίσει να το αποδεχτώ. Ότι δεν είναι τίποτα. Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Παράλληλα, λοιπόν, θα λέγαμε και εμείς ότι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και το ένα θα μας ενδιαφέρει και το άλλο θα μας ενδιαφέρει. Για τους λόγους που τόσην ώρα σας εξηγώ. Γι' αυτό, αγαπητοί μου, ας προσέξουμε πάνω στο σημείο αυτό. Και δεν ξέρω, ο Θεός να ελεήσει. Όλ’ αυτά, βέβαια, δείχνουν όχι καλά σημάδια για την εποχή μας, ωστόσο, όμως, σημάδια είναι. Ας προσέχουμε. Τι θα γίνει παρακάτω; Ο Θεός να μας βοηθήσει.
Θα ‘θελα, ακόμη, να σας έλεγα πάνω σ' αυτό, μια που έγινε η συζήτηση. Γιατί κι αυτό ειπώθηκε, ότι “επιτέλους, και, αν ακόμα έχω εδώ τον αριθμό, την σφραγίδα, δεν μπορώ να κάνω
τον Σταυρό μου;” . Ωραιότατα, δεν αρνούμαι τον Ιησού Χριστό.
Κάνει εντύπωση, όταν διαβάζουμε στην Αποκάλυψη, ότι εκείνοι που έχουν σφραγισθεί δεν θα μπορούν να μετανοήσουν. Ή, καλύτερα, δεν θα σωθούν. Δηλαδή, αν σφραγιστώ, δεν θα σωθώ; Κάνει εντύπωση αυτό. Ανάμεσα στο “σφραγίζομαι” και το “δεν θα σωθώ” υπάρχει μία σειρά από πράγματα. Ακούστε ποια είναι αυτά. Διότι, εκ πρώτης όψεως, μπορεί να πει κάποιος “μα δεν ήξερα”. Δεν ξέρω, βέβαια, πώς ο Θεός θα κρίνει, αλλά, με βάση την Αγία Γραφή, αυτό έχουμε να πούμε: ότι εκείνος που σφραγίζεται δεν σώζεται. Ρητώς και κατηγορηματικώς. Και ότι θα είναι σφραγίδα επί της χειρός, της δεξιάς μάλιστα, και επί του μετώπου. Είναι ό,τι λέει ακριβώς το κείμενο. Ούτε μεταφορά ούτε αλληγορία. Είναι ό,τι λέει το κείμενο. Πάει, τελείωσε. Δεν χωράει τίποτε άλλο.
Τι γίνεται; Δεν μου λέτε, το Βάπτισμα τι είναι; Μία σφραγίδα. Πώς γίνεται αυτή η σφραγίδα; Βάζω τον άνθρωπο μέσα στην κολυμπήθρα τρεις φορές, κατάδυσις - ανάδυσις, και λέω “εις το Όνομα του Πατρός βαπτίζεται ο δούλος τού Θεού, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του
Αγίου Πνεύματος”. Τι έκανα εδώ; Έκανα μία σφραγίδα.
Ποια είναι αυτή η σφραγίδα; Έχει τον διπλόν χαρακτήρα. Του Ονόματος του Θεού, ότι είναι Τριαδικός ο Θεός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Και η άλλη όψις τής σφραγίδας, ο Σταυρός. Διότι η τριπλή κατάδυσις και ανάδυσις, που πάλι εκφράζει το Όνομα του Τριαδικού Θεού, ταυτόχρονα είναι και ο Σταυρός. Διότι, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, “όσοι βαπτιστήκαμε εις τον θάνατον του Χριστού βαπτιστήκαμε”. Τι είναι; Είναι ο τάφος. Γι’ αυτό η κατάδυσις κάτω από το νερό. Και η ανάδυσις είναι η Ανάστασις.
Τι ομολογούμε εδώ; Μπαίνουνε δύο σφραγίδες ή μία σφραγίδα με δύο χαρακτηριστικά. Η πίστις εις το δόγμα τής Αγίας Τριάδος, το πρώτο μέγιστο δόγμα τής πίστεώς μας και το δόγμα της ενανθρωπήσεως. Γιατί, όταν μιλάμε για Σταυρό, εννοούμε την ενανθρώπιση. Αυτά αποτελούν τη σφραγίδα τού πιστού, που την παίρνει την ώρα του Βαπτίσματος.
Πέστε μου, σας παρακαλώ: δίπλα από τη κολυμπήθρα έχω καμιά σφραγίδα; Τίποτα,
πουθενά!! Αυτή η σφραγίδα υπάρχει; Βγαίνω από την κολυμπήθρα. Μου ‘βαλε και κάποιο λάδι ή ό,τι άλλο, δεν εννοώ το Χρίσμα, το λάδι. Υπάρχει. Είναι οντολογική αυτή η σφραγίδα. Δεν είναι σφραγίδα από εκείνες που τις βάζουμε και μπορούμε να τις σβήσουμε. Μπήκε μέσα στην ίδια την ύπαρξή μου τόσο ανεξίτηλη, ώστε αυτό το σώμα που θα το αφήσω στον τάφο δεν θα είναι ικανό, αφού θα γίνει χώμα το σώμα μου, να εξαλείψει την σφραγίδα. Διότι, βάσει αυτής τής σφραγίδας, θα με αναγνωρίσει ο Κύριος για να μπω στη Βασιλεία Του.
Παράλληλη, σφραγίδα είναι τού αντίχριστου. Διότι η πρώτη σφραγίδα τού Χριστού είναι η σφραγίδα πίστεως. Η δευτέρα σφραγίδα είναι η σφραγίδα του αντίχριστου και αυτή είναι σφραγίδα πίστεως ότι θα μας δώσει να φάμε, θα μας κάνει έναν καλύτερον κόσμον και θα τον
ομολογήσουν ότι είναι αυτός ο Μεσσίας!!
ΣΥΜΠΈΡΑΣΜΑ: Όπως παίρνει την Ενέργεια του Θεού ο βαπτιζόμενος, έτσι παίρνει την ενέργεια του Σατανά ο δεχόμενος το 666. Και, συνεπώς, δεν θα μπορεί να μετανοήσει. Ένα είδος εμποδίου. Δεν θα μπορεί να μετανοήσει, πρώτον, ή να είναι, θα λέγαμε, αποσφράγιση του αρχικού σφραγίσματος του Θεού και νέα σφράγιση, δαιμονική, που πλέον ο Θεός να μην δέχεται τίποτα, διότι είναι σημείον τέλους. Το τελευταίο σημείο τής πίστεως.
Τι έγινε με τη γυναίκα τού Λωτ, που μας είπε ο Κύριος : “μνημονεύετε της γυναικός Λωτ” ; Τι έγινε; Γύρισε να δει κι έγινε στήλη άλατος. Δεν πίστεψε κι έγινε στήλη αλατιού. Οι άλλοι πίστεψαν. Τι; Να μην γυρίσουν πίσω να κοιτάξουν. Μα εκείνο το πραγματάκι; Ναι, εκείνο το πραγματάκι! Θα είναι η τελευταία πράξη τής Ιστορίας. Το μνημείο τής πίστεως. Η Σφραγίδα τού
Θεού. Ο Τίμιος Σταυρός και η πίστις στον Τριαδικό Θεό και η σφραγίδα του Σατανά, στον
αντίχριστο πίστη, που θα είναι τα τελευταία μνημεία πίστεως και απιστίας. Τα τελευταία μνημεία τής Ιστορίας.
Απόσπασμα από την 102α ομιλία στην κατηγορία: «Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου».
†.Όπως θα ενθυμείσθε εις το τελευταίο μας θέμα προ των διακοπών του Πάσχα, εκάναμε περιγραφή της εικόνος του Χριστού Κριτού, που έρχεται να κρίνει την Ιστορία. Και βεβαίως δεν πρόκειται περί της τελικής κρίσεως, αλλά απλώς μιας κρίσεως μέσα στην Ιστορία. Εξάλλου μέχρι τώρα στο βιβλίον της Αποκαλύψεως, κατ’ επανάληψιν είδαμε να υπάρχει αυτή η επέμβασις του Χριστού Κριτού μέσα στην Ιστορία. Όταν, επί παραδείγματι, ο Θεός τιμωρεί με μία πολεμικήν σύρραξιν, με έναν λιμόν-πείνα-, με μια ξηρασίαν κ.ο.κ. βλέπομε να επεμβαίνει ο Χριστός Κριτής μέσ’ την ιστορία. Δεν είναι βεβαίως η τελική κρίσις που θα Τον δει όλη η ανθρωπότητα τον Χριστόν κριτήν. Μία λοιπόν απ’ αυτές τις κρίσεις μέσ’ την Ιστορία είναι και εκείνη που είχαμε πει στο περασμένο μας θέμα, που βλέπει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης να ανοίγει ο ουρανός και ο Χριστός κριτής να εμφανίζεται ως ιππέας· και του οποίου το όνομα είναι ο Λόγος του Θεού· και που το είχαμε αναλύσει.
Και συνεχίζεται η περιγραφή. Ευρισκόμεθα εις το 19ο κεφάλαιον, στίχος 14. «Καὶ τὰ στρατεύματα τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἠκολούθει αὐτῷ ἐπὶ ἵπποις λευκοῖς, ἐνδεδυμένοι βύσσινον λευκὸν καθαρόν». Εφόσον βέβαια η εικόνα του Κριτού Χριστού είναι πολεμική, δια την συμπλήρωση αυτής της πολεμικής εικόνος, γίνεται λόγος περί ουρανίων στρατευμάτων. Εν προκείμενω γράφει ο Αρέθας: «Ταῦτα δέ ἀνθρωπίνως διεσκεύασε ἐν τῇ Ἀποκαλύψει ὅτι μηδέ ἄλλως ἦν δηλωθῆναι ταῦτα». «Όλα αυτά ως εικόνα είναι κατασκευασμένα έτσι γιατί δεν μπορούσε κατ’ άλλον τρόπον να τα υποδηλώσει ο ιερός συγγραφεύς». Δηλαδή παρουσιάζει τον Χριστόν ιππέα πολεμιστή και να ακολουθείται από στράτευμα. Αλλά πρόκειται περί των ουρανίων δυνάμεων που υπηρετούν εις το έργον της κρίσεως. Και βεβαίως όπως σας είπα, ακόμη δεν έχομε την τελικήν κρίσιν, αλλά δεν πειράζει αν έχομε μίαν γεύσιν, το πώς θα εμφανιστεί αυτή η κρίσις. Γι΄αυτό γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος και λέγει. Είναι λόγια του ίδιου του Κυρίου: «Ἀποστελεῖ ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου τούς ἀγγέλους αὐτοῦ καί συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τά σκάνδαλα, καί τούς ποιοῦντας τήν ἀνομίαν». Ώστε λοιπόν θα στείλει τους αγγέλους Του ο Χριστός. Ναι, τις ουράνιες δυνάμεις. Τι θα κάνουν; «Θα συλλέξουν», λέει, «από τη βασιλεία Του όλα τα σκάνδαλα. Όλους τους ασεβείς ανθρώπους. Εκείνους οι οποίοι εκτελούν την ανομίαν». Α, ώστε βλέπουμε ότι εδώ οι ουράνιες δυνάμεις πραγματικά υπηρετούν εις το έργον της κρίσεως. Ο ίδιος ο Κύριος λέγει στον ίδιον Ευαγγελιστή: «Ὅταν δέ ἔλθῃ ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καί πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ'αὐτοῦ».Αυτό είναι λοιπόν το στράτευμα που ακολουθεί τον Χριστόν. Και επειδή, ξαναλέγω άλλη μία φορά, είναι πολεμική έννοια, πολεμική είναι και η εξάρτησή της. Γι΄αυτό ομιλεί περί στρατεύματος. Είναι οι άγγελοι. Είναι οι ουράνιες δυνάμεις.
Όταν λέγει «βύσσινον», «είναι ντυμένοι» λέγει, «οι άγγελοι, οι ουράνιες δυνάμεις, κάθονται επάνω σε λευκά άλογα και είναι ντυμένοι με βύσσινον λευκόν, καθαρόν». Τι είναι αυτό το βύσσινον το λευκό, το καθαρό; Είναι βύσσος, βύσσινο, δεν έχει καμία σχέση με το βυσσινί χρώμα, ούτε ακόμα με το βύσσινον. Αλλά «βύσσος» λέγεται ένα φυτό, λινάρι είναι από το οποίο κατασκευάζεται πολυτελές ύφασμα, και το ύφασμα αυτό από το φυτό λέγεται βύσσος. Ή βύσσινον. Ώστε λοιπόν είναι λινάρι, λινό ύφασμα· το οποίο στην φυσική του κατάσταση είναι υποκίτρινο. Και λέγει εδώ ότι είναι λευκό, καθαρό βύσσινο. Ύφασμα από βύσσο. Τα λευκά άλογα και οι λεπτές, αυτές, λευκές στολές δείχνουν την ευκινησία και την καθαρότητα και την αγιότητα των αγγελικών δυνάμεων που ακολουθούν τον Χριστόν Κριτήν.
Και συνεχίζει ο Ιερός Ευαγγελιστής 19,15: «Καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ-τίνος Αυτού; Του κριτού Χριστού, του ιππέως- ἐκπορεύεται ῥομφαία ὀξεῖα δίστομος (:βγαίνει μάχαιρα καλώς ακονισμένη και από τις δύο μεριές), ἵνα ἐν αὐτῇ πατάσσῃ τὰ ἔθνη(:ώστε με αυτήν την μάχαιρα που βγαίνει από το στόμα του, να χτυπήσει τα έθνη)· καὶ αὐτὸς ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ(:και Αυτός θα τους ποιμάνει με ραβδί σιδερένιο)· καὶ αὐτὸς πατεῖ τὴν ληνὸν τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος(:και Αυτός πατεί το πατητήρι με τα σταφύλια να βγει το κρασί της οργής του Θεού του Παντοκράτορος)».
Δηλαδή, όπως αντιλαμβάνεσθε, συνεχίζεται αυτή η περιγραφή της πολεμικής εξαρτήσεως του Χριστού Κριτού. Είναι χαρακτηριστική η εκπόρευσις της διστόμου και οξείας ρομφαίας -σπαθί, μαχαίρι- με την οποία ρομφαία πλήττει, κτυπάει τα αντιτιθέμενα έθνη. Προσέξτε αυτό. Τι είναι αυτή η ρομφαία που βγαίνει από το στόμα του Χριστού Κριτού; Είναι ο λόγος Του. Είναι ο λόγος Του. Γράφει ο Ησαΐας 11,4: «Καί πατάξει γῆν τῷ λόγῳ τοῦ στόματος αὐτοῦ». «Θα χτυπήσει τη γη με τον λόγο Του». Με τον ίδιο τρόπο θα πατάξει και τον Αντίχριστον. Με τον λόγο Του. Μας σημειώνει ο Απόστολος Παύλος στην 2α προς Θεσσαλονικείς 2,8: «Καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ». «Και τότε θα αποκαλυφθεί», λέγει, «ο Αντίχριστος, τον οποίον ο Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, θα τον καταστρέψει με τον αέρα του στόματός Του». Δηλαδή με τον λόγον Του. Αυτός ο ίδιος ο Λόγος θα γίνει και ο κριτής των ανθρώπων. Λέγει ο απόστολος Παύλος, Εβραίους 4,12: «Ζῶν γάρ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ(: Είναι ζωντανός ο Λόγος του Θεού) καί ἐνεργῆς(:δυναμικός) καί τομώτερος ὑπέρ πᾶσαν μάχαιραν(:και πιο κοφτερός από κάθε κοφτερό μαχαίρι), δίστομον -δίστομον μάχαιραν-, καί διικνούμενος(:φθάνει) ἄχρι μερισμοῦ τε ψυχῆς καί πνεύματος, ἁρμῶν τε καί μυελῶν, καί κριτικός ἐνθυμήσεων καί ἐννοιῶν καρδίας». Εδώ λέγει, «μέχρι που να μερίσει η ψυχή και πνεύμα»-σχήμα «ἕν διὰ δυοῖν», γιατί η ψυχή και το πνεύμα είναι το ίδιο πράγμα- «ἁρμῶν τε καί μυελῶν(:κλειδώσεις και μεδούλι των κοκκάλων)» - «ἕν διὰ δυοῖν» κι εδώ σχήμα, το ίδιο πράγμα με δύο λέξεις- «και είναι κριτικός, κρίνει τις ενθυμήσεις και τις έννοιες της καρδιάς». Αυτός είναι ο λόγος του Θεού. Και όπως λέγει ο ίδιος ο Χριστός: «Όταν θα ξανάρθω, Εγώ δεν θα κρίνω τον κόσμον, αλλά ο λόγος τον οποίον είπα, αυτός θα κρίνει τον κόσμον».
Αγαπητοί μου, ίσως εδώ μπερδευόμαστε καμιά φορά και λέμε ο λόγος θα κρίνει, δηλαδή; Τι είναι ακριβώς αυτό το πράγμα, ο λόγος; Είναι το ίδιο πράγμα που λέγει το βιβλίο της Γενέσεως: «Εἶπεν ὁ Θεός γενηθήτω φῶς καί ἐγένετο φῶς». Δηλαδή, «τῷ λόγῳ Κυρίου οἱ οὐρανοί ἐστερεώθησαν». «Με τον λόγο του Θεού εθεμελιώθηκαν οι ουρανοί». Είπεν ο Θεός να γίνει φως. Πώς έγινε το φως; Με τον λόγο Του. «Εἶπεν ὁ Θεός», αλλά αυτό το «εἶπεν» είναι αυτός ο ίδιος ο Λόγος του Θεού. Είναι το δεύτερον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος. Με άλλα λόγια, ο Ιησούς Χριστός ενεργεί όλα αυτά. Τι ενεργεί; Ενεργεί τη δημιουργία του κόσμου. Ενεργεί την πάταξιν των ασεβών. Θα κρίνει κάθε άνθρωπο και θα μεταλλάξει την κτίση και θα την κάνει καινούρια. Γιατί όπως θα δούμε λίγο πιο κάτω, στο μεθεπόμενο κεφάλαιο, στο τελευταίο κεφάλαιο, θα πει ο Χριστός: «Ἰδού καινά ποιῶ πάντα». «Όλα τα κάνω καινούρια». Εκείνος που είπε να γίνει το φως, Εκείνος τώρα δημιουργεί το καινούριο φως. Το άκτιστο φως. Την άκτιστον ενέργεια, η οποία φωτίζει, όχι ο ήλιος, αλλά η θεία δόξα, την παλιά δημιουργία η οποία θα είναι ανακαινισμένη.
Ο 2ος Ψαλμός, που είναι Ψαλμός Μεσσιανικότατος, μας πληροφορεί ακόμη ότι πραγματικά ποιμανεῖ. Λέει: «Ποιμανεῖς αὐτούς ἐν ράβδῳ σιδηρᾷ ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς». Όπως μας λέγει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εδώ, ότι και αυτός «ποιμανεῖ αὐτούς ἐν ράβδῳ σιδηρᾷ». «Θα ποιμάνει τα έθνη, θέλουν δεν θέλουν, με ραβδί σιδερένιο». Και ο Ψαλμός λέγει: «Όπως συντρίβει ο κεραμεύς με ένα σιδερένιο ραβδί ένα τσουκάλι, μία γλάστρα, ένα πήλινο δοχείο, το σπάζει με πολλήν ευκολίαν, με την ίδια ευκολία συντρίβει έναν λαό που αντιτίθεται εις το θέλημα του Θεού». Αυτή η εικόνα δείχνει την ευκολία με την οποία τιμωρεί ο Θεός τους αντιτιθεμένους. Και συνεπώς η επικράτηση του κακού δεν είναι αποτέλεσμα αδυναμίας του Χριστού, αλλά μακροθυμίας. Αυτό το θέμα της παρουσίας του κακού μέσα στην Ιστορία, που έχει δημιουργήσει τέτοιο πρόβλημα και οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να το λύσουν το πρόβλημα αυτό, τι είναι το κακό -το κακό, όπως και άλλοτε σας έλεγα, δεν είναι πρόσωπον, δεν είναι ουσία. Το κακό είναι στην προαίρεση. Αλλά το κακό αφού δεν είναι ούτε πρόσωπον ούτε ουσία δεν είναι δυνατόν να είναι αιώνιο, όπως είναι ο Θεός ο Οποίος είναι ουσία αγαθή. Γι΄αυτό τον λόγο θα συντρίψει το κακό ο Χριστός. Θα έρθει ημέρα που το κακό πλέον δεν θα υπάρχει. Προσέξτε, δεν θα υπάρχει πια το κακό. Οι πιστοί άνθρωποι ας χαρούνε γι΄αυτό. Δεν έχει σημασία ότι δεν θα γίνει όσο ζούμε. Γιατί αφού θα ζήσουμε μετά την ανάσταση των νεκρών, για σκεφθείτε αν το κακό συνεχίζετο; Το κακό δεν θα υπάρχει πια. Το κακό θα παταχθεί. Είναι αυτό που λέμε την Μεγάλη Πέμπτη, εγώ καθώς διαβάζω, ξέρετε, κάθε Ευαγγέλιο τη Μεγάλη Πέμπτη, με συνέχει αυτό, επειδή εγώ ο ίδιος τα διαβάζω, και βεβαίως και να τα ήκουα, θα ήταν το ίδιο, που βλέπει κανένας τους εχθρούς του Χριστού να στρέφονται εναντίον Του με τον πιο ελεεινό τρόπο, να Τον κολαφίζουν, να Τον φτύνουν, να Τον ραπίζουν, να Τον γελοιοποιούν και να Τον σταυρώνουν και ο Χριστός να μην ομιλεί, και λέμε ύστερα από κάθε ευαγγελική περικοπή: «Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ Σου, Κύριε».Το ‘χετε προσέξει; Γιατί εμείς οι αναγνώσται και οι ακροαταί των παθημάτων του Χριστού αγανακτούμε και λέμε: «Μα, Κύριε, δεν σήκωνες το χέρι Σου να τους πατάξεις;». Δεν το κάνει. Και τι κάνομε εμείς; Δοξολογούμεν τον Χριστόν και του λέμε: «Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ Σου, Κύριε». «Είσαι μακρόθυμος και μακροθυμείς επάνω σε εκείνους οι οποίοι σε πλήττουν μ΄ αυτόν τον τρόπο».
Αλλά τα πράγματα δεν είναι απεριόριστα. Οι ιδιότητες του Θεού συνυπάρχουν, άλλοτε μεν αφήνει ο Θεός αυτήν την ιδιότητα να φαίνεται περισσότερον, και άλλοτε εκείνη. Τώρα είναι περίοδος της αγάπης Του, της μακροθυμίας Του, της ανοχής Του, γιατί «ὁ Θεός πάντας θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Θα έρθει όμως και η ώρα της δικαιοσύνης. Γιατί ο Θεός είναι τέλειος στην αγάπη, αλλά είναι και τέλειος στη δικαιοσύνη. Και θα ‘ρθει η δικαιοσύνη του Θεού και τότε αλίμονον όποιον δράξει στα χέρια Του η δικαιοσύνη του Θεού.
Μένει ένα τρίτον σημείον ότι αυτός «πατεῖ τήν ληνόν τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος». Αλλά αυτό το σημείο το είχαμε αναλύσει προ των εορτών, στο περασμένο μας θέμα, και έτσι δεν έχω τίποτα να πω.
Αλλά εκείνο που είναι αξιοπρόσεκτο στην περικοπή που σας είπα, αν προσέξατε δηλαδή, είναι η επανάληψις του κειμένου: «καὶ αὐτὸς»· «καὶ αὐτὸς»· δηλαδή «καὶ αὐτὸς ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ αὐτὸς πατεῖ τὴν ληνὸν τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι τα πάντα αναφέρονται στον Ιησούν Χριστόν. Δηλαδή όλο το έργον της κρίσεως το επωμίζεται ο Ιησούς Χριστός. Ο Ίδιος είπε- και όλα αυτά που είπε δεν είναι αντιφάσεις ως προς εκείνα που σας είπα προηγουμένως, αλλά είναι συμπληρώσεις. Ο Πατήρ κανέναν δεν κρίνει. Όλη την κρίση την έδωκε εις τον Υιόν· που σημαίνει αυτό το «καὶ αὐτὸς καὶ αὐτὸς» ότι επωμίζεται ο Χριστός όλην την κρίσιν ολοκλήρου της δημιουργίας. Των ανθρώπων και των δαιμόνων. Και συνεπώς δεν υπάρχει άλλος, παρά μόνον Αυτός.
«Καὶ ἔχει ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ ὄνομα γεγραμμένον, βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων»·19,16. «Στο ιμάτιό του», λέγει, «και εις τον μηρό του έχει όνομα γραμμένο: Βασιλιάς βασιλέων και Κύριος κυρίων. Αυτό, «ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν», είναι και εδώ σχήμα «ἕν διὰ δυοῖν». Είναι το ίδιο πράγμα με δύο εκφράσεις. Αυτό θα πει σχήμα «ἕν διὰ δυοῖν». Είναι ένα σχήμα το οποίο πάρα πολύ συχνά χρησιμοποιεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη, αλλά και γενικά η Αγία Γραφή, προπαντός η Παλαιά Διαθήκη. Προπαντός. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι εις το μέρος του μηρού, εδώ του ποδιού που είναι το ιμάτιο, επάνω εις το ιμάτιο είναι γραμμένο το όνομα «Βασιλεύς βασιλέων και κύριος κυρίων». Και φαίνεται ότι το επιγονάτιο, που είναι ένα μέρος των ιερατικών αμφίων και των πρεσβυτέρων και των επισκόπων, στην ορθόδοξο λατρεία μας, δεν είναι άσχετο με το χωρίον αυτό, όπου εκεί συνήθως τυπούται ο Χριστός ο Παντοκράτωρ. Επάνω εις το επιγονάτιον. Ιδίως τα παλαιά επιγονάτια, τώρα βάζομε ένα σταυρό, τα παλαιά επιγονάτια που μπορείτε να δείτε σε ένα εκκλησιαστικό μουσείο, μοναστηριακό μουσείο, θα το δείτε αυτό ότι εκεί είναι ζωγραφισμένο το πρόσωπο ή κεντημένο το πρόσωπο του Χριστού παντοκράτορος.
Τι είναι το όνομα; «Βασιλεύς βασιλέων καί Κύριος κυρίων». Είναι τίτλος που προσιδιάζει, αρμόζει και αποδίδεται εις τον Θεόν της Παλαιάς Διαθήκης. Δηλαδή εις τον Γιαχβέ. Γιαχβέ θα πει Κύριος. Αλλά βλέπομε εδώ ότι αποδίδεται ο τίτλος «Βασιλεύς Βασιλέων και Κύριος κυρίων» εις τον Ιησούν Χριστόν· που σημαίνει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιαχβέ. Δηλαδή ο Κύριος. Εδώ μία μικρή παρένθεση θα σας κάνω. Για να καταρτίζεσθε. Να μπορείτε να αντιμετωπίζετε τους Χιλιαστάς. Βέβαια οι Χιλιασταί είναι μωσαϊκό αιρέσεων. Αγαπητοί μου, εάν θα σας πουν εναντίον των εικόνων, εναντίον της Εκκλησίας, εναντίον των αμφίων, εναντίον των ιερέων, εναντίον, εναντίον, μην πιάσετε τίποτα απ’ αυτά. Είναι πελαγοδρόμησις. Δεν θα βρείτε άκρια. Το κύριο σημείο της αιρέσεως των Χιλιαστών είναι ότι αρνούνται τη θεότητα του Ιησού Χριστού. Και συνεπώς απορρίπτουν το τριαδικόν της Θεότητος. Λέγουν: «Ένας είναι ο Θεός και ένα είναι το πρόσωπον. Τελείωσε. Ο Ιησούς Χριστός είναι κτίσμα. Είναι δούλος. Είναι ο αρχάγγελος Μιχαήλ ο οποίος ενηνθρώπησε». Και άλλα πολλά βλάσφημα κτλ. Γι’ αυτά όλα θα μπορούσαμε να πούμε, για το τελευταίο φερειπείν, «ἄγγελος» στην προς Εβραίους στο 1ο κεφάλαιο, έτσι εν παρόδω, τι λέγει εκεί ο απόστολος Παύλος; «Σε ποιον από τους αγγέλους Του είπε, που είναι λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα: ‘’Σύ Υἱός μου εἶ εἰς τόν αἰῶνα, Ἐγώ σήμερα γεγένηκά σε; Σε ποίους εκ των αγγέλων το είπε αυτό;». Άρα δεν είναι άγγελος ο Ιησούς Χριστός με την έννοια του κτίσματος. Τέλος πάντων, το θέμα είναι το εξής: Το κύριο σημείο της αιρέσεως των Χιλιαστών είναι ότι αρνούνται τη θεότητα του Ιησού Χριστού. Και λέγουν: «Μόνο ο Θεός, ο Πατήρ δηλαδή, είναι Κύριος. Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι Κύριος». Και ονομάζεται Γιαχβέ, ο Κύριος, εβραϊκά, Γιαχβέ, Κύριος· αλλά εάν τους αποδείξουμε ότι και ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, δηλαδή Γιαχβέ, τότε το Α ισούται με το Α, όπως λέμε στα Μαθηματικά. Έχομε ταυτότητα· διότι ο Ιησούς Χριστός είναι Γιαχβέ. Είναι Κύριος. Και δεν είναι κτίσμα. Ε, αυτό λοιπόν σας λέω τόσην ώρα. Ο τίτλος «Βασιλεύς βασιλέων» αναφέρεται στον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης. Δηλαδή στον Γιαχβέ. Εδώ αναφέρεται ο ίδιος τίτλος στον Ιησούν Χριστόν. Άρα ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιαχβέ. Είναι ο Κύριος.
Τέτοια δε χωρία που αποδεικνύεται ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιαχβέ, υπάρχουν άφθονα μέσα στην Αγία Γραφή. Άφθονα. Αρκεί μόνο κανείς να τα προσέχει. Κι αν, αγαπητοί μου, αυτό το σημείο το καταλάβετε και μπορείτε με ευκολία να το διακρίνετε μέσα στην Αγία Γραφή, σας βεβαιώνω, κανένας Χιλιαστής μπροστά σας δεν θα μπορεί να σταθεί. Και θα ξαναπώ άλλη μία φορά. Και αν πιάνει να σας λέει: «Και τι έχετε τις εικόνες εκεί, και τι…». – «Άστα αυτά. Αυτά είναι λεπτομέρειες, δεν είναι σπουδαία. Σπουδαίο είναι, δέχεσαι τον Ιησούν Χριστόν ότι είναι Θεός; Εάν Τον δέχεσαι, τότε έλα να κουβεντιάσουμε και τ’ άλλα. Τα άλλα είναι η συνέπεια του εάν ο Χριστός είναι Θεός ή όχι. Διότι μου λες ότι η εικόνα είναι είδωλο. Εάν όμως ο Χριστός είναι κτίσμα, ε, τότε βεβαίως η εικόνα είναι είδωλο. Εάν όμως ο Χριστός είναι Θεός, τότε η εικόνα δεν είναι είδωλον. Γιατί προσκυνώντας την εικόνα η τιμή διαβαίνει, όπως λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, εις το πρωτότυπον. Εις τον Ιησούν Χριστόν που είναι Θεός. Ο Χριστός είναι προσκυνητός. Και είναι προσκυνητή η ανθρωπίνη Του φύσις. Είναι προσκυνητή η ανθρωπίνη Του φύσις, διότι έχομε μίαν υπόσταση. Ένα πρόσωπο. Δύο ουσίες. Η θεία και η ανθρωπίνη. Και εφόσον το πρόσωπο είναι ένα, ένα που ενώνει τις δύο αυτές ουσίες, άρα και η ανθρωπίνη φύση είναι προσκυνητή. Και συνεπώς η εικόνα δεν είναι είδωλον». Αλλά δεν θα πιάσουμε από την εικόνα, το θέμα. Θα πιάσουμε από τον Ιησούν Χριστόν που είναι ο Γιαχβέ. Γι΄αυτό σας είπα, αν αυτό το κατέχουμε, κατέχουμε το κλειδί της απαντήσεως. Πάντως, με το να αποκαλεί το βιβλίο της Αποκαλύψεως «Βασιλέα βασιλέων καί Κύριον κυρίων» δείχνει ότι ο Ιησούς Χριστός, δηλαδή ο Χριστός κριτής θα έχει για λογαριασμό Του την οριστική και τελείαν και θριαμβευτική νίκη επάνω στην Ιστορία. Και εις ολόκληρη τη Δημιουργία. Ορατή και αόρατον.
Και προχωρούμε παρακάτω. Προσέξτε. 19, 17-19 οι στίχοι που θα σας διαβάσω. «Καὶ εἶδον ἕνα ἄγγελον ἑστῶτα ἐν τῷ ἡλίῳ, καὶ ἔκραξεν ἐν φωνῇ μεγάλῃ λέγων πᾶσι τοῖς ὀρνέοις τοῖς πετομένοις ἐν μεσουρανήματι· δεῦτε, συνάχθητε εἰς τὸ δεῖπνον τὸ μέγα τοῦ Θεοῦ, ἵνα φάγητε σάρκας βασιλέων καὶ σάρκας χιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἵππων καὶ τῶν καθημένων ἐπ᾿ αὐτῶν, καὶ σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, καὶ μικρῶν τε καὶ μεγάλων. Καὶ εἶδον τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ». Να σας αποδώσω, αγαπητοί μου, αυτό το κείμενο που σας διάβασα με λίγα λόγια, με απλά λόγια: «Και είδα έναν άγγελο να στέκεται στον ήλιο. Και έκραξε με φωνή μεγάλη λέγοντας σε όλα τα όρνια που πετούσαν στον ουρανό, στον αέρα: ‘’Ελάτε, ελάτε, μαζευτείτε στον δείπνο τον μεγάλο του Θεού, να φάτε σάρκες βασιλέων, σάρκες χιλιάρχων και σάρκες ισχυρών και σάρκες αλόγων και των ιππέων και σάρκες όλων, ελευθέρων και δούλων, μικρών και μεγάλων’’. Και είδα το θηρίον και τους βασιλείς της γης και τα στρατεύματά τους, μαζεμένα να κάνουν πόλεμο εναντίον Εκείνου που εκάθηντο επάνω στο λευκό άλογο και εναντίον του στρατεύματός Του».
Εις όλην αυτήν την περικοπή, θα σας παρακαλέσω, πολύ εδώ να προσέξετε, να προσέξετε αυτά που θα πούμε και πέρα, όπως και εκείνα που θα πούμε την ερχόμενη φορά, προσέξτε με. Εις αυτήν την περικοπή που σας διάβασα, είναι μία δευτέρα αναφορά στον τελευταίο της Ιστορίας τρομερόν πόλεμο του Αρμαγεδώνος. Ο περίφημος, διαβόητος αυτός πόλεμος του Αρμαγεδώνος, τον οποίον Αρμαγεδώνα οι αιρετικοί εκμεταλλεύονται και τόσο συχνά μιλούνε γι’ αυτόν. Έχομε μία δευτέρα αναφορά. Η πρώτη αναφορά έγινε στο 16ον κεφάλαιον. Θα έχομε και μία τρίτη αναφορά, που θα είναι ευθύς στο επόμενο κεφάλαιο, στο 20όν. Τουλάχιστον τρεις -έχομε περισσότερες- τουλάχιστον τρεις κύριες αναφορές στο ίδιο θέμα. Γι΄αυτό σας είχα πει την περασμένη φορά ότι δεν πρέπει, δεν πρέπει να έχομε, να περιμένομε ιστορική αλληλουχία των περιγραφομένων γεγονότων. Δεν μπορούμε να τα πάρομε και να λέμε: Διαβάζομε την Αποκάλυψη και λέμε: «Τώρα μιλάει γι΄αυτό, άρα λοιπόν θα γίνει αυτό. Μετά μιλάει για κάτι παρακάτω. Ε, μετά από το πρώτο θα γίνει το δεύτερο». Όχι. Και σας είχα πει ένα παράδειγμα. Στην ίδια εικόνα όπως και στη βυζαντινή εικόνα, έχομε τον ίδιο χώρο στο ίδιο επίπεδο συμπίεση και του χώρου και του χρόνου. Έτσι και εδώ. Μέσα σε μία φιλολογική εικόνα, δηλαδή με λόγια εικόνα, έχομε συμπίεση του χώρου και του χρόνου, που δεν μπορείτε να βγάζετε καμία άκρια και να πείτε ότι «Αυτό είναι πρώτο, αυτό είναι δεύτερο». Όσοι είπαν «Αυτό πρώτο, αυτό δεύτερο», έπεσαν έξω. Και λίγο παρακάτω, την ερχομένη φορά, θα δούμε το διαβόητο εκείνο χωρίο, το οποίο δημιούργησε αιρέσεις επί αιρέσεων στην Ιστορία, περί της χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού. Δεν υπάρχει ιστορική αλληλουχία. Αλλά ο Ευαγγελιστής, θα το καταλάβατε πλέον, αναφέρεται για το ίδιο γεγονός, που δεν τον ενδιαφέρει η χρονολογική σειρά, και πρώτη και δεύτερη και τρίτη φορά- έχετε προσέξει στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο έχομε την επανάληψη των αυτών προτάσεων; Και προχωρεί και πάλι επανέρχεται στις πρώτες προτάσεις και πάλι παρακάτω και πάλι επανέρχεται, είναι συνήθεια του Ευαγγελιστού. Είναι ο τρόπος με τον οποίον γράφει. Έτσι δεν πρέπει να τα πάρομε με τη σειρά. Αλλά θα πρέπει να εξακριβώσουμε περί τίνος πρόκειται, για να δούμε αυτά στο σύνολό τους μαζί. Και όχι χωρισμένα, που θα ανήκουν σε κάποια χρονική ιστορική στιγμή.
Σας θυμίζω λοιπόν εκείνο που ήδη είχαμε αναλύσει στο 16ο κεφάλαιο. Σας το διαβάζω και θα το συνδέσουμε με αυτά τα οποία σας διάβασα τώρα. Είναι 16, 13-16 χωρία: «Καὶ εἶδον ἐκ τοῦ στόματος τοῦ δράκοντος καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ θηρίου καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ ψευδοπροφήτου πνεύματα τρία ἀκάθαρτα, ὡς βάτραχοι· εἰσὶ γὰρ πνεύματα δαιμονίων ποιοῦντα σημεῖα, ἃ -τα οποία- ἐκπορεύεται ἐπὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς οἰκουμένης ὅλης, συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον τῆς ἡμέρας ἐκείνης τῆς μεγάλης τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος. Καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον τὸν καλούμενον ῾Εβραϊστὶ ῾Αρμαγεδών».
Ε, λοιπόν, ό,τι λέει στο 16 κεφάλαιο και ό,τι λέει στο 19, τώρα, κεφάλαιο είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα. Το ίδιο ακριβώς πράγμα, αγαπητοί μου. Εξηγούμεθα. Ούτε εκεί, στο 16 κεφάλαιο, ούτε εδώ στο 19 κεφάλαιο, δεν γίνεται λεπτομερής μνεία αυτής της τελευταίας τρομερής μάχης, πολέμου, συρράξεως της Ιστορίας. Και τούτο, όπως σημειώνει ο Μπρατσιώτης, που υπομνημάτισε το βιβλίον της Αποκαλύψεως, μέσα στην Κατοχή, στη γερμανική Κατοχή, γράφει στον πρόλογό του ότι τότε έκαναν, τις σκοτεινές και φοβερές ημέρες, έκαναν ένα κύκλο και μελετούσαν το παρηγορητικότατο βιβλίον της Αποκαλύψεως, μάζεψε εκείνα τα οποία τότε σαν σημειώσεις είχε, και εξέδωκε το βιβλίο το οποίον έχομε. Είναι το Υπόμνημα στην Αποκάλυψη. Γράφει τα εξής ο Μπρατσιώτης επί λέξει: «Δεν αναφέρονται», λέγει, «λεπτομέρειες στη μάχη του Αρμαγεδώνος, ούτε στο 16 κεφάλαιο, ούτε στο 19, είτε χάριν της ευαισθησίας των αναγνωστών, είτε προς υποδήλωσιν της αστραπιαίας ταχύτητος αυτής, οπότε δεν μένουν περιθώρια περιγραφής». Δηλαδή, ακούστε, ακούστε. Λέγει: «Αν πει, κάνει περιγραφή της μάχης, οι αναγνώσται θα λιποψυχούσαν. Αλλά, είτε λέγει αυτό, είτε ο πόλεμος αυτός θα γίνει τόσο αστραπιαία, που δεν θα υπάρχουν περιθώρια περιγραφής». Όσο για το θέμα της ευαισθησίας, δεν πρέπει να’ ναι. Διότι ο ίδιος ο Μπρατσιώτης, κι όπως εδώ το βλέπομε και το σχολιάζει το βιβλίο της Αποκαλύψεως, μας ομιλεί δια την έκβασιν του πολέμου και μιλάει ρεαλιστικά και ωμά. «Ότι καλεί ο άγγελος», λέει, «τα όρνια τ’ ουρανού και τους λέγει: ‘’Ελάτε να φάτε σάρκες!’’». Δεν νομίζω να είναι και πολύ τρυφερή η εικόνα. Και δεν νομίζω να είναι μία εικόνα η οποία δεν θα προσέκρουε στην ευαισθησία των αναγνωστών.
Δεν είναι λοιπόν αυτό. Είναι το άλλο. Ότι η ταχύτητα που θα γίνει αυτός ο πόλεμος δεν έχει περιστατικά, αγαπητοί μου, δεν έχει περιστατικά να περιγραφούν. Να σας πω ένα παράδειγμα. Έχομε τον πόλεμο του ’40- ’41. Λέμε «Μας χτύπησαν οι Ιταλοί, γίνεται επιστράτευση, πηγαίνομε στην Αλβανία, τους βγάλαμε έξω από την Άρτα. Και τώρα παίρνομε μία μία πόλη. Οι πιο ηλικιωμένοι»- Εγώ το θυμάμαι, ήμουνα μικρό παιδί, το θυμούμαι, κάθε φορά που παίρναμε μία πόλη, την Κορυτσά, το Τεπελένι, τους Αγίους Τεσσαράκοντα, χτυπούσαν οι καμπάνες των Εκκλησιών πανηγυρικώς. Και βγαίναμε έξω και λέγαμε- γιατί με καμπάνες εγίνετο και ο συναγερμός, και λέγαμε: «Τι συμβαίνει, τι συμβαίνει;»- «Όχι συναγερμός, πήραμε το Τεπελένι!». «Πήραμε την Κορυτσά!». «Πήραμε τους Αγίους Τεσσαράκοντα!-το λιμάνι» κ.ο.κ. Και ο πόλεμος κράτησε από την 28η Οκτωβρίου μέχρι τον Απρίλιο που μπήκαν οι Γερμανοί, δηλαδή μήνες, γεγονότα, προσέξτε, που μπορούμε να τα περιγράψουμε.
Ας πούμε ότι κηρύσσει τον πόλεμο η Ιταλία εναντίον της Ελλάδος. Το ίδιο περιστατικό. Τον ίδιο πόλεμο. 28 Οκτωβρίου 1940. Αλλά, αντί να στείλει τελεσίγραφο, αντί να… κ.τ.λ, να αποβιβάσει στρατεύματα στην Αλβανία κ.λπ. παίρνει μία βόμβα πολλών μεγατόνων, ατομική, και έρχεται και τη ρίχνει στην Λάρισα, που είναι το κέντρον της Ελλάδος, να πιάσει αν ήταν δυνατόν, μέχρι τα σύνορα και μέχρι την Κρήτη. Και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δεν υπάρχει τίποτα επάνω στον χώρο της Ελλάδος. Έχομε γεγονότα; Δεν έχομε. Γιατί; Η βόμβα δεν άφησε περιθώρια να δημιουργηθούν γεγονότα. Ακούσατε; Η ταχύτητα καταστροφής δεν άφησε περιθώρια για γεγονότα. Ε, λοιπόν, αυτά τα έγραψε ο Μπρατσιώτης, αγαπητοί μου, τότε μεν βεβαίως δεν μπορούσε να διακρίνει τη δυνατότητα- παρότι πέθανε πέρυσι πρόπερσι ο Μπρατσιώτης- δεν μπορούσε να διακρίνει τη δυνατότητα ενός τέτοιου γρήγορου πολέμου. Ε, λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε σήμερα ότι, ότι ένας πόλεμος που θα ξεκινούσε, παγκόσμιος, θα μπορούσε να κρατήσει από 24 ώρες, το πολύ μία εβδομάδα. Το πολύ. Πόσους νεκρούς μπορεί να αφήσει στα πεδία της μάχης, χωρίς να είναι πια η μάχη με τα παλιά αγχέμαχα όπλα κ.τ.λ., το 1/3 της γης. Μπορεί ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι να ξαπλώσουνε νεκροί πάνω στην επιφάνεια της γης. Μέσα, αγαπητοί μου, σε 24 ώρες. Δεν έχουνε παρά οι δυνάμεις να πατήσουν κάποια κουμπιά και η γη να γίνει απέραντο νεκροταφείο. Δεν υπάρχουν περιγραφές. Τι περιγραφές; Αλλά τι μπορούμε να περιγράψουμε; Το αποτέλεσμα. Πέστε μου, τι γεγονότα στη Χιροσίμα θα είχαμε να περιγράψουμε; Ότι οι άνθρωποι δέχθηκαν με φόβο τα αεροπλάνα και πάνε «Τώρα, να κάτι πέφτει» και μετά, αυτό άρχισε να πέφτε σιγά σιγά και μετά άρχισε να δημιουργεί, ξέρω ‘γω, παράλυση εκεί που έπεσε στους ανθρώπους, τίποτα, μια κι έξω. Μια κι έξω! Τα αποτελέσματα; Εκ των υστέρων.
Ε, λοιπόν, τώρα ο Ιερός Ευαγγελιστής όχι από ευαισθησία, αλλά υποδηλώνει την ταχύτητα του πολέμου αυτού, αλλά μας λέγει τα αποτελέσματα. Τι είναι τα αποτελέσματα; Η γη όλη θα είναι απλωμένη με πτώματα. Αυτή είναι η μάχη του Αρμαγεδώνος. Φοβερή! Στο παρακάτω κεφάλαιο, το 20ό, γιατί θα επανέλθουμε, ακόμα δεν το εξήντλησα αυτό, θα δείτε, λέγει, καινούριες λεπτομέρειες.
Ωστόσο, για να ιδούμε εδώ. Όταν λέγει ότι –αυτό το σημείο προσέξτε- «Και ελάτε να φάτε ‘’σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, καὶ μικρῶν τε καὶ μεγάλων’’», τι θα πει ότι στο πεδίο της μάχης είναι πεθαμένοι, σκοτωμένοι, και μικροί και μεγάλοι; Απλούστατα. Δεν είναι μόνο εκείνοι οι οποίοι μάχονται, αλλά είναι και ο άμαχος πληθυσμός· διότι όταν πέσουν τέτοιες βόμβες, αγαπητοί μου, δεν θα σκοτωθούν εκείνοι που είναι σε μέτωπα, αλλά θα σκοτωθούν οι πάντες. Βέβαια, επιτρέψατέ μου εδώ, τώρα το σκέφτηκα, όταν ακούτε για ειρήνη, και πορείες ειρήνης που κάνουνε, ακριβώς για να αποφευχθούν αυτά τα αποτελέσματα, θα σας απαντούσα- και αν θέλετε, πιστέψτε το-: δεν πρόκειται παρά περί φοβερής υποκρισίας. Κανείς δεν πιστεύει στην ειρήνη. Οι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν, αλλά εκείνοι που κινούν τα νήματα της Ιστορίας και των πολέμων, δεν πιστεύουν στην ειρήνη. Φωνάζουν για ειρήνη για να παρατείνουν τον καιρό των εξοπλισμών. Και τίποτε άλλο. Και κάποια ώρα θα αρχίσουν να χορεύουν αυτές οι βόμβες από πάνω από τα κεφάλια μας και τότε θα γίνει το μεγάλο μακελειό της ανθρωπότητος. Κανείς δεν πιστεύει στην ειρήνη. Οι μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες είναι αντίθεες δυνάμεις, δεν πιστεύουν στην ειρήνη. Ξαναλέγω άλλη μία φορά, είναι υποκρισία. Είναι υποκρισία και παρέλκουν τον καιρόν για να εξοπλίζονται περισσότερο. Και ο Χίτλερ αυτά έλεγε, αγαπητοί μου. Τι έλεγε ο Χίτλερ; «Εγώ πόλεμο;». Και ο Τσάμπερλεν ο πρωθυπουργός, δεν πολιτικολογώ, αλλά σας λέγω, ε, να μην ξεχνάμε την Ιστορία, τι έλεγε ο πρωθυπουργός της Αγγλίας; «Α… θα έχομε ειρήνη». Και παντού για ειρήνη μιλούσε κι εκείνος, και παρολίγο θα έχαναν τον πόλεμο οι Άγγλοι. Παραλίγο θα τον έχαναν τον πόλεμο. Γιατί; Οι μεν εξοπλίζονται, οι Γερμανοί, και δεν μιλούσαν, οι άλλοι δε, ε, έχαβαν το χάπι της δήθεν ειρήνης. Δεν πιστεύουνε στην ειρήνη οι άνθρωποι της γης. Δεν πιστεύουνε. Και δεν πιστεύουν γιατί δεν έχουν τον αρχηγό της ειρήνης, που είναι ο Ιησούς Χριστός. Μόνον εκείνος που πιστεύει στον Ιησούν Χριστόν, μπορεί να ομιλεί για πραγματική ειρήνη. Κι εκείνος που έχει πρώτα ειρήνη με τον Θεό. Και για να ‘χεις ειρήνη με τον Θεό δεν πρέπει να αμαρτάνεις. Και τότε μπορείς να μιλάς για ειρήνη και όχι όλα τα άλλα.
Πάντως, ο πόλεμος αυτός του Αρμαγεδώνος θα είναι ο καρπός της αποστασίας, βεβαίως, των ανθρώπων. Και τον οποίον βεβαίως θα επιτρέψει ο Θεός. Γι΄αυτό σημειώνει ο Ανδρέας Καισαρείας: «Τό μέν προηγούμενον τοῦ Θεοῦ θέλημα, ὃ καί εὐδοκία λέγεται καί δεῖπνον αὐτῷ περιπόθητον, τό πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι ἐστί καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν, καί ἐπιστρέψαι καί ζῆν αὐτούς. Τό δέ δεύτερον, τό κολασθῆναι τούς ἑαυτοῖς ἐπισπωμένους τήν κόλασιν».
«Υπάρχουν στον Θεό», λέγει ο Ανδρέας Καισαρείας, «δύο θελήματα. Είναι το προηγούμενον θέλημα», έτσι λέγεται: ‘’τό προηγούμενον’’, «το και κατ’ ευδοκίαν»· που σημαίνει, είναι το περιπόθητο εκείνο δείπνο που είχαμε αναλύσει μία προπερασμένη φορά, είναι το δείπνο του Αρνίου. Το δείπνο της Βασιλείας του Θεού· που λέγει: «Μακάριος εκείνος που θα καθίσει στο δείπνο της Βασιλείας του Θεού. Μακάριος… Ευτυχισμένος!». Και το άλλο, το δεύτερο θέλημα του Θεού, το λεγόμενον ἑπόμενον θέλημα ή το κατά παραχώρησιν θέλημα· ἑπόμενον, δεύτερον ή κατά παραχώρησιν θέλημα· τι είναι; «Τό κολασθῆναι τούς ἑαυτοῖς ἐπισπωμένους τήν κόλασιν». Δηλαδή «το να τιμωρηθούν εκείνοι που επισύρουν την κόλαση για τον εαυτόν τους». Δηλαδή, το επιτρέπει ο Θεός.
Ο πόλεμος λοιπόν αυτός θα είναι ο καρπός της αποστασίας των ανθρώπων. Εκείνο που κάνει εντύπωση είναι ότι έχομε αυτά τα δύο δείπνα· τα οποία αντιπαραβάλλονται. Το δείπνο του Θεού και το δείπνο των ορνέων. Τι θέλεις, αδερφέ μου; Να καθίσεις στο δείπνο της Βασιλείας του Θεού; Χμ… ή να σε φάνε τα κοράκια; Και θα είναι, τι θα’ ναι αυτό; Τα κοράκια μπορεί να φάνε και τους αγίους, αλλά είναι εικόνα που δείχνει πώς θα σε τρώνε τα κοράκια στην κόλαση. Δεν έχει κοράκια η κόλασις. Αλλά τι εννοούμε; Εκεί που θα κατατρώγεσαι χωρίς να καταναλώνεσαι. Και λέγεται «δεῖπνον μέγα τοῦ Θεοῦ», γιατί είναι το αποτέλεσμα της κρίσεως του Χριστού Κριτού επί των αντιθέων δυνάμεων. Πρέπει να σημειώσουμε ότι θα γίνει κι αυτή η τρίτη αναφορά στα της μάχης του Αρμαγεδώνος, αλλά… για να ιδούμε εδώ, πώς ακριβώς μας το λέει παρακάτω.
«Είδα», λέγει, «το θηρίον -ο Αντίχριστος- και τους βασιλείς της γης και τα στρατεύματά τους μαζεμένα να κάνουν πόλεμο εναντίον του ιππέως Χριστού Κριτού, και εναντίον του στρατεύματός Του, των αγγέλων, και πιάστηκε το θηρίο, συνελήφθη το θηρίο, μαζί και ο ψευδοπροφήτης, αυτός που έκανε τα σημεία και τα τέρατα για να πλανά τους ανθρώπους, αυτός που έβαλε το χάραγμα του θηρίου επάνω εις τους προσκυνούντας την εικόνα του θηρίου. Και ζωντανοί πετάχτηκαν στη λίμνη του πυρός που καίγεται με θειάφι. Οι υπόλοιποι; Εφονεύθησαν με τη ρομφαία που εξήρχετο από το στόμα του καθημένου επί του λευκού ίππου, του Χριστού».
Αγαπητοί μου, πώς πρέπει να εννοήσουμε αυτή τη μάχη; Αυτό είναι μία εικόνα. Είναι μία εικόνα αυτό που σας είπα. Πώς πρέπει να την εννοήσουμε; Διότι, αν έπρεπε να κάνομε μία ζωγραφική, έναν ζωγραφικό πίνακα, σαν κι αυτούς που υπάρχουν στο Άγιον Όρος, άφθονες εικόνες της Αποκαλύψεως σε τοιχογραφίες, πώς θα το παριστάναμε αυτό; Κάπως έτσι ψηλά στα σύννεφα, τον Χριστό ιππέα και τα στρατεύματά Του, οι άγγελοι, ιππείς. Και κάτω στη γη να είναι οι άνθρωποι. Κάπως έτσι θα είναι; Όχι, βεβαίως. Όχι, βεβαίως. Αυτό είναι μία εικόνα. Γι΄αυτό σας λέγω, πώς πρέπει να εννοήσουμε αυτή την μάχη; Μεταξύ των εθνών, που θα ηγείται ο Αντίχριστος και ο ψευδοπροφήτης εναντίον του ιππέως Χριστού. Πιθανώς το πράγμα είναι όπως το περιγράφει προφητικά ο προφήτης Ιεζεκιήλ στα περίφημα κεφάλαια 38 και 39. Εδώ προσέξτε, παρακαλώ.
Σημειώσατε δε ότι αυτά που γράφει ο Ιεζεκιήλ, κατά λέξη σχεδόν και τα ίδια ονόματα αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, στο επόμενο κεφάλαιο που είναι η τρίτη αναφορά της μάχης του Αρμαγεδώνος. Και αναφέρεται εις τον βασιλέα τον Γωγ. Και εις τον Μαγώγ. Μα-γώγ θα πει «η χώρα του Γωγ». Γωγ είναι το όνομα του βασιλέως και Μαγώγ είναι «η χώρα του βασιλέως Γωγ». Λοιπόν πρόκειται συνεπώς, αυτής της μάχης του Αρμαγεδώνος και τα όσα μας γράφει ο προφήτης Ιεζεκιήλ πρόκειται περί ταυτότητος. Είναι το ίδιο πράγμα. Και ναι μεν, εκεί γράφει, όπως θα σας το διαβάσω εδώ τώρα ότι σκέφτεται εναντίον του Ισραήλ. Και έγινε αυτό ιστορικά. Αλλά ο ιστορικός τύπος δεν εξαντλείται. Εις το βάθος του ιστορικού αυτού τύπου, σε σχέση με τα προφητευόμενα, υπάρχει ο έσχατος πόλεμος της Ιστορίας. Η μάχη του Αρμαγεδώνος. Ακούστε πώς το λέγει ο προφήτης Ιεζεκιήλ: «Τάδε λέγει Κύριος Κύριος τῷ Γώγ(:Αυτά λέγει ο Κύριος ο ένδοξος εις τον Γωγ)· καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ἐν ἡμέρᾳ, ᾗ ἂν ἔλθῃ Γὼγ ἐπὶ τὴν γῆν τοῦ ᾿Ισραήλ(:«και θα είναι την ημέρα εκείνη όταν θα κατέβει από βορράν ο Γωγ εις την περιοχήν του Ισραήλ». Ο Ισραήλ όμως τώρα…-τότε ήταν πραγματικά. Είχαμε την κάθοδο των Σκυθών. Θα μας μιλήσει λίγο πιο κάτω. Αλλά ο Ισραήλ τώρα είναι ο νέος Ισραήλ. Είναι η Εκκλησία. Και είναι η κάθοδος του Γωγ, που είναι εκπρόσωπος όλων των αντιθέων δυνάμεων του κόσμου εναντίον της Εκκλησίας), λέγει Κύριος Κύριος, ἀναβήσεται ὁ θυμός μου. Καὶ καλέσω ἐπ' αὐτὸν πᾶν φόβον, λέγει Κύριος(:Θα τον κάνω να τρομάξει)· μάχαιρα ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἔσται(:Θα υπάρξει μαχαίρι εναντίον, τι; -Ξαναδιαβάζω: «Μάχαιρα ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἔσται»… Εμφύλιος πόλεμος. Δηλαδή ο Γωγ, τα στρατεύματά του, θα πολεμήσουν μεταξύ τους. Εμφυλίως.
Αυτό συνέβη, αγαπητοί μου, όταν οι Σκύθαι- δεν υπήρξε Γωγ, είναι συμβολικό όνομα, δεν υπήρξε Γωγ βασιλεύς- οι Σκύθαι που κατοικούσαν, προσέξτε, λέγει ο προφήτης Ιεζεκιήλ τρία ονόματα. Το πρώτο όνομα είναι το όνομα Ρως, και όλοι οι ερμηνευταί, παλαιοί και νεότεροι, λέγουν είναι οι κάτοικοι περί τον Βόλγα ποταμόν. Αυτό που και σήμερα λέμε: Οι Ρώσοι. Δεν το λέγω εγώ. 38 και 39 κεφάλαια. Διαβάστε δε στην ερμηνεία του πατρός Ιωήλ Γιαννακοπούλου, στα σχόλια από κάτω, να το δείτε αυτό. Και έχει και άλλα δύο ονόματα, που είναι λαοί που κατοικούν περί τη Μαύρη Θάλασσα. Με τη γενική ονομασία Σκύθαι. Οι Σκύθαι, φοβεροί τοξόται, ήσαν ορδή πραγματική. Κατέβηκαν, απολίτιστοι άνθρωποι, κατέβηκαν τότε εναντίον του Ισραήλ. Εναντίον της Μικράς Ασίας, του Ισραήλ και της Αιγύπτου. Τον Ισραήλ τον κοσκίνισαν. Έφθασαν έξω από την Αίγυπτο- ιστορία τώρα σας λέγω, ε, ιστορία, όχι προφητεία, ιστορία- εκεί, εδόθησαν από τους Αιγυπτίους πολλά δώρα και πολύτιμα εις τους Σκύθας να μην μπουν στην Αίγυπτο. Επιστρέφουν αυτοί, και επιστρέφοντας έγινε μάχη εναντίον των, με αποτέλεσμα αυτοί να καταληφθούν από φόβον και στο τέλος να πάθουν τέτοιο πανικό, που να χάσουν τα νερά τους και να πολεμάει ο ένας τον άλλον χωρίς να ξέρουν αν είναι ο εχθρός ή αν είναι φίλοι τους. Πολεμούσαν μεταξύ τους. Και αλληλοεξοντώθησαν. Δια την διατήρησιν την ιστορική που πέρασε η ορδή των Σκυθών από τη χώρα του Ισραήλ, ονομάστηκε μια πόλις, Σκυθόπολις. Και είναι στην Παλαιστίνη. Ήταν τότε. Στην Παλαιστίνη. Η Σκυθόπολις Γι΄αυτό ονομάστηκε. Για να θυμίζει τον τρόμο των Ισραηλιτών από την κάθοδο των Σκυθών.
Εκεί δεν εξαντλείται η προφητεία. Η προφητεία έχει εσχατολογικόν βάθος. Και είναι η μάχη του Αρμαγεδώνος υπό το όνομα «Ρως». Ή: «τα στρατεύματα του Γωγ». Δεν είναι οι Ρώσοι. Ακριβώς οι Ρώσοι. Προσέξατε. Δεν είναι ακριβώς οι Ρώσοι. Είναι ο ιστορικός τύπος οι Ρώσοι. Αλλά δεν είναι οι Ρώσοι. Αλλά τι είναι; Να σας πω τι είναι. Όλες οι αντίθεες δυνάμεις Ανατολής και Δύσεως. Πώς μπορούν να πολεμήσουν μεταξύ τους στη μάχη του Αρμαγεδώνος και να αλληλοεξοντωθούν; Να σας πω. Είναι ο άθεος κομμουνισμός, όπου επικρατεί, της Ανατολής. Είναι ο άθεος υλισμός της Δύσεως. Και ο άθεος Σιωνισμός των Εβραίων. Συμπίπτουν τα συμφέροντά τους; Σ΄ένα σημείο συμπίπτουν τα συμφέροντά τους. Μόνο σε ένα σημείο: Να πολεμήσουν τον Χριστό και την Εκκλησία. Μόνο σ’ αυτό το σημείο. Γι΄αυτό βλέπετε και στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό. Προκειμένου να χτυπηθεί η Ελλάδα, συμμαχούν οι σκοτεινές δυνάμεις! Σε άλλα θέματα δεν συμφωνούν. Γιατί ο κάθε τομέας έχει τα συμφέροντά του. Άλλο είναι ο άθεος κομμουνισμός, άλλο είναι ο άθεος υλισμός της Δύσεως. Και έτσι, όπως ακριβώς θα λέγαμε, η Ανατολή με τη Δύση θα πατήσουνε τα κουμπιά να έρθουν οι βόμβες και οι πύραυλοι. Α, ώστε λοιπόν η Ανατολή με τη Δύση. Ακριβώς αυτό. Αυτός σημαίνει εμφύλιος πόλεμος. Εμφύλιος ως προς τις αντίθεες δυνάμεις που θα είναι ενωμένες αυτές. Αλλά δεν θα είναι ενωμένες. Είναι ενωμένες εναντίον του Χριστού. Αλλά τα συμφέροντά τους δεν είναι ενωμένα.
Αλλά, αγαπητοί μου, η ώρα πέρασε και θα συνεχίσομε πάνω σ’ αυτό το σημείο, πρώτα ο Θεός, την ερχομένη Κυριακή.
77η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».
