Περί Ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως.

†.Εάν έπρεπε, αγαπητοί μου, να ερωτήσουμε τι είναι το Ευαγγέλιον, θα μπορούσαμε με συντομία να απαντήσουμε: «Η παράδοσις της αληθείας». Αλλά τι είναι αλήθεια; Η αλήθεια είναι ο Χριστός και ο λόγος Του. Όχι ο λόγος Του, αλλά και ο λόγος Του. Διότι ο ίδιος είπε: «Ἐγώ εἰμί ἡ ἀλήθεια». Συνεπώς η αλήθεια είναι τα λόγια Του. Αλλά η πηγή των λόγων Του είναι ο Ίδιος. Συνεπώς η πηγή της αληθείας είναι το πρόσωπό Του.

Επανερχόμενοι λοιπόν εις την ερώτηση, εάν θα πρέπει να ρωτήσουμε τι είναι Ευαγγέλιον, θα απαντούσαμε: «Η Αλήθεια, η Παράδοσις της αληθείας». Δηλαδή ο Χριστός και ο λόγος Του. Αλλ’ όμως πολλές φορές, αγαπητοί μου, ξεχνάμε αυτήν την Παράδοσιν της αληθείας, που είναι το Ευαγγέλιον. Ο Απόστολος Παύλος θα βρεθεί σε μία πολύ δύσκολη θέση, δυσάρεστη, όταν θα γράψει την πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του εις την εκκλησία της Κορίνθου και θα τους πει: «Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον ὃ εὐηγγελισάμην ὑμῖν, ὃ καὶ παρελάβετε, ἐν ᾧ καὶ ἑστήκατε, δι᾿ οὗ καὶ σῴζεσθε, τίνι λόγῳ εὐηγγελισάμην ὑμῖν εἰ κατέχετε, ἐκτὸς εἰ μὴ εἰκῆ ἐπιστεύσατε. Παρέδωκα γὰρ ὑμῖν ἐν πρώτοις ὃ καὶ παρέλαβον, ὅτι Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν κατὰ τὰς γραφάς, καὶ ὅτι ἐτάφη, καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς γραφάς» κ.λπ. Δηλαδή μερικοί Κορίνθιοι αμφισβητούσαν την ανάστασιν των νεκρών.

Και φυσικά, όπως λέγει ευστοχότατα κάποιος Πατήρ ότι «εάν αμφισβητείς την ανάστασιν των νεκρών, τότε μην μιλάς πια για το Ευαγγέλιο, δεν έχεις τίποτα». Και συνεπώς ο Απόστολος Παύλος βλέποντας πόσο ακριβώς μεγάλο είναι το θέμα αυτό, αφιερώνει ένα ολόκληρο και μακρότατο κεφάλαιον υπέρ της αναστάσεως των νεκρών, αφού βεβαίως η κατοχύρωσις θα γίνει επάνω στην Ανάσταση του Χριστού. Και θα τους πει: «Γνωρίζω δέ ὑμῖν ἀδελφοί», δηλαδή το «γνωρίζω» εδώ έχει την έννοια «Σας υπενθυμίζω. Γιατί το ξέρετε. Αλλά, το ξεχάσατε;». Δεν τους θίγει. Να τους πει: «Το αμφισβητήσατε; Σας υπενθυμίζω, λοιπόν, αδελφοί, το Ευαγγέλιον. Εκείνο που εγώ ευαγγελίστηκα σε σας. Εκείνο το οποίον εσείς παραλάβατε και επάνω στο οποίο σεις σταθήκατε, δια του οποίου Ευαγγελίου σεις σώζεσθε, εἰ κατέχετε, εάν βεβαίως το κρατάτε».

Εδώ βλέπομε, σ’ αυτήν την έκφρασή του, αγαπητοί μου, όλη εκείνη την διαδικασία της παραδόσεως της αληθείας. Γιατί είναι μεγάλο θέμα η παράδοσις της αληθείας. Είναι αυτό που πήρα εγώ, να το δώσω στον άλλον. Αλλά αυτό που θα δώσω στον άλλον, πώς θα το δώσω; Και αυτός που θα το πάρει από μένα και θα το δώσει στην επόμενη γενεά, πώς θα το δώσει; Θα το δώσει ακέραιο, σωστό, όπως ακριβώς βγήκε από την πηγήν; Ή θα είναι διαφορετικό; Έτσι προκύπτει, αγαπητοί μου, ένα πρόβλημα. Φυσικά αυτό που λέγει εδώ ο Απόστολος ότι «εγώ σας έδωκα το Ευαγγέλιον -εὐηγγελισάμην ὑμῖν τό Εὐαγγέλιον- το οποίον εσείς πήρατε και επάνω στο οποίο σταθήκατε», θέμα δεν ετίθετο τόσο τότε εις τον Απόστολον και την γενεά στην οποία υπάρχει, διότι είναι ο ίδιος εκείνος ο οποίος πήρε απευθείας από την πηγήν τον λόγο του Θεού, όπως και οι άγιοι Απόστολοι. Μάλιστα θα πει λίγο πιο κάτω, που ακούσαμε την αποστολικήν περικοπήν, ότι «εἴτε ἐγώ εἴτε ἐκεῖνοι, οὕτῳ κηρύσσομεν καί οὕτως ἐπιστεύσατε». «Έτσι κηρύσσομε και έτσι πιστεύετε. Αλλά το θέμα είναι ότι εκείνο που εγώ σας έδωκα, εσείς πώς το παραλάβατε; Και ακόμη, όταν εσείς θα το δώσετε λίγο πιο κάτω, οι άλλοι οι επιγενέστεροι, πώς θα το παραλάβουν;».

Όταν λέμε, αγαπητοί μου, «Παράδοση», τι ακριβώς εννοούμε; Είναι ό,τι λέγει η λέξις σε μία πρώτη διάσταση. Δηλαδή αυτό το οποίο παίρνω και δίδω. «Ὃ παρέλαβον -λέγει ο Απόστολος- ὃ καί παρέδωκα ὑμῖν». Τι; Ότι ο Χριστός απέθανε και την τρίτη ημέρα ανέστη. Αυτό πήρα, αυτό σας έδωκα. Αυτό βασικά είναι Παράδοσις. Αλλά το θέμα είναι όταν γραφτεί αυτή η Παράδοσις, κι αυτή η Παράδοσις εγράφη, είναι το Ευαγγέλιον – φερ’ ειπείν, αυτά που γράφει στους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος, αυτά αγαπητοί είναι κατατεθειμένα, έγιναν βιβλίο. Έτσι λοιπόν τίθεται το ερώτημα: Οι επόμενες γενεές, όταν θα διαβάσουν αυτό, πώς θα το καταλάβουν; Δηλαδή πώς θα το ερμηνεύσουν το Ευαγγέλιο; Διότι αν δεν υπήρχε πρόβλημα ερμηνείας, τότε δεν υπήρχε θέμα παραδόσεως. Εάν υπήρχε ένας τρόπος που όλες οι γενεές να καταλαβαίνουν το Ευαγγέλιο σωστά, όπως ακριβώς παρεδόθη από τον Κύριον στους μαθητάς Του, επαναλαμβάνω, δεν θα υπήρχε ανάγκη παραδόσεως.

Η Παράδοσις λοιπόν δεν είναι τίποτε άλλο παρά το φρόνημα της Εκκλησίας, πώς ακριβώς βλέπει τις Γραφές. Πώς η Εκκλησία, πάντοτε η Εκκλησία, από την εποχή των Αποστόλων, από την Αποστολικήν Εκκλησίαν μέχρι σήμερα, πώς η Εκκλησία βλέπει τις Γραφές και τι φρονεί γι’ αυτές. Δηλαδή, πώς ερμηνεύει τις γραφές. Και έτσι το κλειδί της ερμηνείας βρίσκεται μέσα εις αυτό το φρόνημα της Εκκλησίας, δηλαδή μέσα εις αυτήν την Παράδοση της Εκκλησίας. Είναι γνωστό ότι είναι θεμελιωδέστατο αυτό, από τα πιο θεμελιώδη. Γιατί αν αυτό δεν το κρατώ στα χέρια μου, τότε πώς θα καταλάβω την Γραφή; Και μην νομίσετε ότι αυτό είναι μια κουβέντα με την οποία μπορούμε τώρα να απασχολούμεθα και ανήκει σε κάποιους άλλους κύκλους θεωρητικούς. Όχι, δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Το πείραμα έγινε. Έγινε στους Προτεστάντες. Επήραν την Γραφή και άρχισαν να την μελετούν. Και επειδή ήθελαν να αντιδράσουν εις την ρωμαϊκήν Εκκλησίαν, την Δυτικήν, την Εκκλησίαν της Ρώμης, γι΄αυτό τον λόγο άρχισαν να λέγουν ότι… «Μελετάτε την Γραφήν κι όπως την καταλαβαίνετε». Κι έτσι ο κάθε ένας μελετητής έγινε μία αυθεντία ερμηνείας. Το αποτέλεσμα; Επειδή δεν δέχτηκαν την Παράδοσιν, το φρόνημα της Εκκλησίας, πώς ερμηνεύει η Εκκλησία, το αποτέλεσμα είναι να διασπαστούν σε χίλια κομμάτια. Και η πίστις να διασπαστεί και να εισαχθούν πλήθος αναρίθμητο αιρέσεων. Επόμενο ήταν. Διότι όταν ο καθένας ερμηνεύει όπως θέλει, δεν θα εισαχθούν αιρέσεις;

Κατηγορούν την Εκκλησία μας ότι κρατούμε την Παράδοση. Προσέξτε. Όχι τας Παραδόσεις· την Παράδοσιν. Προσέξτε. Όχι τας Παραδόσεις· την Παράδοσιν(Το Π με κεφαλαίο και ενάρθρως). Την Παράδοσιν. Όχι «Παράδοσιν», την Παράδοσιν. Συγκεκριμένο στοιχείο. Την Παράδοσιν. Μας κατηγορούν. Ή ακόμη αν θέλετε και η εποχή μας είναι τέτοια, που εμείς οι ίδιοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να στεκόμεθα εναντίον της Παραδόσεως και να λέμε: «Και πού τα βρήκες αυτά; Και τι είναι αυτά;». Και πολλοί που θα’ θελαν ίσως να ζήσουν μία πνευματική ζωή, έξω όμως από την Εκκλησία, έξω από την Παράδοση της Εκκλησίας, όπως πολλές φορές έχομε λογίους ανθρώπους, που παίρνουν την Γραφή την μελετούν, την θαυμάζουν αλλά την καταλαβαίνουν όπως θέλουν αυτοί. Τότε αυτό δεν έχει καμία αξία. Γιατί απλούστατα η Γραφή κατανοείται μόνο μέσα εις την Εκκλησίαν. Μόνον. Δεν μπορώ ποτέ να βρω τον Χριστό, εάν δεν μελετήσω την Γραφή μες την Εκκλησία· που θα πει μέσα στο φρόνημα, με το φρόνημα της Εκκλησίας. Αυτή όμως η Παράδοσις είναι μέσα εις αυτήν την ουσίαν του Χριστιανισμού.

Θα μπορούσαμε να απαντήσομε λοιπόν το εξής: Όταν ο Χριστός παρέδωκε στους Αποστόλους την αλήθειαν, τι είπε; Είπε το εξής: «Εγώ δεν ελάλησα τίποτε απ’ ό,τι ήκουσα από τον Πατέρα. Τίποτα δεν ελάλησα παραπάνω ή παρακάτω απ’ ό,τι ήκουσα από τον Πατέρα. Κι εκείνο που ήκουσα από τον Πατέρα, τούτο λαλώ». Αλλά αυτό που ο Χριστός λαλεί επιβεβαιούται από το Πνεύμα το Άγιον την ημέρα της Πεντηκοστής. Συνεπώς παρατηρούμε ότι μέσα εις τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος να υπάρχει μία ιδιότυπος παράδοσις. Λέγω «ιδιότυπος» διότι ο Θεός είναι εις. Η ουσία του Θεού είναι μία. Παρά ταύτα, επειδή «ο Χριστιανισμός είναι μίμησις της Αγίας Τριάδος», όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, γι΄αυτό και εις το σημείο αυτό η Εκκλησία μιμείται την Αγία Τριάδα. Σε τι; Στην Παράδοση. Αφού ο Υιός τίποτα δεν λέγει απ’ ό,τι δεν ήκουσε από τον Πατέρα και το Πνεύμα το Άγιον επιβεβαιοί παν ό,τι ο Υιός είπε την ημέρα της Πεντηκοστής, διότι τότε κατενοήθη, αλλά και το σπουδαίον είναι ότι δεν θα ήρχετο ποτέ η Πεντηκοστή εάν ο άνθρωπος Ιησούς, όπως τον έβλεπαν οι άνθρωποι, δεν ήτο αληθής. Συνεπώς το Πνεύμα το Άγιον απέδειξε την ημέρα της Πεντηκοστής ότι ο Ιησούς είναι αληθής, συνεπώς είναι Θεάνθρωπος. Ώστε αυτή η Παράδοσις μέσα στη ζωή της Αγίας Τριάδος, που δείχνει μια πειθαρχία, η οποία μας καταπλήσσει, γίνεται μοντέλο, γίνεται πρότυπον για μας μες την Εκκλησία.

Έτσι τώρα πηγή είναι ο Ιησούς Χριστός. Διδάσκει. Οι μαθηταί ακούν. Κατόπιν εκείνοι παίρνουν την εντολή ότι «Πορευθέντες εἰς πάντα τά ἔθνη, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν». «Αφού τους διδάξετε να τηρούν όσα εγώ σας παρήγγειλα». Προσέξτε: Πάντα. Ούτε παραπάνω ούτε παρακάτω. Και η αξία, αγαπητοί μου, του Αποστόλου είναι η πιστότητα. Ο Απόστολος δεν πρωτοτυπεί. Η αξία του δεν είναι στην πρωτοτυπίαν. Η αξία του είναι εις την πιστότητα. Εάν παρέδωκε επακριβώς εκείνο το οποίον έχει πάρει.

Και κατόπιν, η Παράδοση αυτή περνάει στους αγίους της Εκκλησίας μας, στους Πατέρες. Και συνεπώς η Αποστολική Παράδοσις γίνεται Πατερική Παράδοσις. Και είναι το φρόνημα της Εκκλησίας. Είναι το κλειδί της ερμηνείας της Αγίας Γραφής. Λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης χαρακτηριστικότατα εις την Α΄ του επιστολή. Δια πολλών, εγώ σας λέω μόνον τρεις λέξεις. Το λέγει κατ’ επανάληψιν συνωνύμους λέξεις: «Ὃ ἑωράκαμεν, ὃ ἀκηκόαμεν ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν». «Εκείνο που είδαμε και εκείνο που ακούσαμε, αυτό σας λέμε. Τίποτα παραπάνω από εκείνο που είδαμε και ακούσαμε και τα χέρια μας», λέγει παρακάτω, «εψηλάφησαν περί του λόγου της ζωής. Και σας τα λέμε όχι για να κάνομε τον έξυπνο, αλλά για να έχετε κι εσείς την ζωή, όπως την έχομε και εμείς». Είναι καταπληκτικό, αγαπητοί μου. Αυτή ακριβώς η πιστότης. Θα μας πει δε αργότερα ο Μέγας Αθανάσιος το εξής θαυμάσιον: «Εἴδομεν καί αὐτήν τήν ἐξ ἀρχῆς Παράδοσιν καί διδασκαλίαν καί πίστιν τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἥν (:την οποίαν) ὁ μέν Κύριος ἔδωκεν, οἱ δέ Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν καί οἱ Πατέρες ἐφύλαξαν». «Καί οἱ Πατέρες ἐφύλαξαν». Συνεπώς το ταμείον της αληθείας είναι σ’ αυτό που εφύλαξαν οι Πατέρες, που επήραν από κείνο που εδίδαξαν οι Απόστολοι, οι οποίοι ήκουσαν από το στόμα του Χριστού. «Ἐν ταύτῃ γάρ τῇ παραδόσει ἡ Ἐκκλησία τεθεμελίωται». «Εδώ είναι», λέγει, «θεμελιωμένη, έχει θεμελιωθεί η Εκκλησία. Επάνω εις αυτήν την Παράδοσιν».

Έτσι, αγαπητοί, βλέπομε ότι δεν μπορούμε να λέμε ότι θα παίρνομε την Γραφή να την διαβάζομε, για να παίρνομε συνθήματα ζωής και να την εξηγούμε όπως εμείς την θέλομε και μας συμφέρει. Ή ακόμη να βλέπομε κάποια που να νομίζομε ότι μας αρέσουν και κάποια άλλα να τα βάζομε στην άκρη. Η Γραφή ολόκληρη είναι η αλήθεια.

Θα΄θελα όμως ακόμη να σας τονίσω και κάτι άλλο. Πολλές φορές, όταν μελετούμε την Γραφή, νομίζομε ότι είναι ένα γράμμα η Γραφή. Όπως ακριβώς θα ήταν ένας που μας στέλνει ένα γράμμα, μια επιστολή, και ξεχνάμε για μια στιγμή τον αποστολέα και μένομε μόνο στο γράμμα. Έτσι θέλομε πολλές φορές να μείνομε σε ένα ρητό, το οποίο θα θέλαμε να το εφαρμόσομε. Σωστό. Δεν αντιλέγει κανείς. Ξεχνάμε όμως κάτι που είναι πολύ ουσιώδες. Ότι δεν είναι αρκετό να πεις «Θα βάλω μπροστά να εφαρμόσω το Ευαγγέλιον, με άσκηση φυσικά». Δεν πρέπει να ξεχνώ ότι πίσω από εκείνο που διαβάζω, πίσω από εκείνο το οποίον με πάσαν προσπάθειαν προσπαθώ να το οικειωθώ, είναι ένα πρόσωπο. Δεν είναι ένας λόγος. Είναι ένα πρόσωπο. Και το πρόσωπο αυτό είναι ο Ιησούς Χριστός. Γι΄αυτό η Παράδοσις δεν είναι ένα γράμμα. Είναι μία ζωντανή πραγματικότης. Και η τελειοτάτη έκφρασις αυτής της Παραδόσεως, όχι σαν γράμμα, αλλά σαν ζωή, είναι η Θεία Λειτουργία. Την νύχτα που παρεδίδετο ο Υιός Σου, ω Πάτερ, πήρε στα χέρια Του το ψωμί και το κρασί και είπε: «Αυτό είναι το Σώμα μου και αυτό είναι το Αίμα μου· γιατί είμαι Εγώ σ’ αυτό που τώρα Εγώ σας παραδίδω». Και η Εκκλησία εκράτησε την υψίστην Παράδοσιν, την Θεία Λειτουργία. Τον ανεκτίμητον αυτόν θησαυρόν. Και δεν έχομε πια μια παράδοση γράμματος, αλλά μια Παράδοση προσώπου. Αυτόν τον Ίδιον τον Χριστό· ο Οποίος είναι… το Σώμα Του, η Εκκλησία. Έτσι, ο Χριστός και η Εκκλησία είναι Ένα. Ό,τι η κεφαλή με το σώμα. «Και το σώμα του Χριστού», λέει ο Απόστολος Παύλος, «είναι η Εκκλησία». Όταν κοινωνούμε σωστά, όπως πρέπει, το σώμα και το αίμα του Χριστού, κρατάμε την Παράδοση, την ζώσα Παράδοση. Γι’ αυτόν τον λόγο λέγει ο Απόστολος Παύλος ότι θα τελείται το μυστήριον αυτό ἄχρις οὗ ἄν ἔλθῃ, έως ότου έλθει ο Χριστός. Δεν έχει σημασία, αγαπητοί μου, αν λίγοι άνθρωποι τηρούν αυτό. Έστω κι αν αποτελεστεί ένα λείμμα. Πάντα δε, θα είναι η Ορθοδοξία.

Μην το ταυτίζομε, θέλω να ξυπνήσομε λίγο, να ξυπνήσομε. Μην το ταυτίζομε, «ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ». Κάποτε θα δραπετεύσει η Ορθοδοξία από την Ελλάδα. Θα δραπετεύσει. Δεν ξέρω πού θα πάει. Στην Κίνα θα πάει; Στην Ουγκάντα θα πάει; Στον Βόρειο Πόλο θα πάει; Δεν ξέρω. Στους Εσκιμώους; Δεν ξέρω. Ένα μόνο. Η Ορθοδοξία θα μείνει ἄχρις οὗ ἄν ἔλθῃ ο Χριστός. Μας το είπε ο Απόστολος Παύλος. Βεβαίως, εάν δεν μείνει η Ορθοδοξία στην Ελλάδα, εδώ που κηρύχτηκε κι από δω που ξεκίνησαν οι ιεραπόστολοι, πραγματικά θα ήταν κάτι πολύ λυπηρό για μας. Πάρα πολύ λυπηρό για μας. Αλλά, όπως πηγαίνομε και όπως σκεφτόμαστε και όπως κινούμεθα εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, φοβάμαι ότι γρήγορα θα χάσομε αυτήν μας την μεγάλη δόξα και τιμή. Όπως την έχασαν και οι Εβραίοι· την τιμή να γνωρίσουν τον Χριστό. Μην νομίζετε, ο Θεός δεν μεροληπτεί. Ο Θεός δεν περιορίζεται από συναισθηματισμούς. Όχι. «Τήρησες; Θα σε ανεβάσω και θα σε δοξάσω. Δεν ετήρησες; Θα σε απορρίψω»… Δεν εδίστασε, λέει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, «να απορρίψει τον Ισραήλ. Εσύ ποιος είσαι; Εσύ είσαι αγριέλαιος. Θα σε απορρίψει. Εάν λέει την φύσει καλλιέλαιον απέρριψε, εσύ που είσαι αγριέλαιος και σε εκέντρισε δηλαδή σε μπόλιασε, πολύ παραπάνω θα σε απορρίψει».

Γι’ αυτόν τον λόγο αν αγαπάμε και την πατρίδα μας, την Ελλάδα, ας προσέξομε. Η Ελλάς υπάρχει γιατί υπάρχει Ορθοδοξία. Ή καλύτερα, η δόξα της Ελλάδος είναι η Ορθοδοξία. Και η Ορθοδοξία είναι η Παράδοση της Εκκλησίας, είναι η Παράδοση των Αποστόλων, είναι η Παράδοση των Πατέρων. Και εμείς είμεθα η ζώσα παρακαταθήκη. Αλλά ακόμη κάτι να μην ξεχνάμε. Οι Πατέρες, όπως και ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης και ο Θαλής ο Μιλήσιος και ο Σωκράτης και ει τις έτερος σοφός και σπουδαίος, όπως και οι μεγάλοι καλλιτέχνες, δεν ανήκουν στην Ελλάδα αλλά σε όλον τον κόσμο. Είναι κληρονομιά όλου του κόσμου. Βεβαίως οι Πατέρες είναι Έλληνες, αλλά δεν ανήκουν παρά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μην, λοιπόν, εμείς καυχόμαστε και λέμε ότι οι Πατέρες ήσαν Έλληνες. Είδατε τι σας διάβασα; Την γνώμη του Μεγάλου Αθανασίου. Και όμως οι Πατέρες θα πουν: «Ανήκομε σ’ όλο τον κόσμο. Όπου υπάρχει Ορθοδοξία. Και σας σάς αγνοούμε». Μη μείνομε, δηλαδή, μόνο με το όνομα. Με ψιλό όνομα ότι οι Πατέρες είναι Έλληνες. Αλλά να κρατήσομε την πίστιν μας. Λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Κρατάτε τάς παραδόσεις». Να κρατάτε τις παραδόσεις που εγώ σας παρέδωσα. Θα πει να κρατούμε ,να φυλάττουμε. Και τι λέγει ο Κύριος στην Αποκάλυψη σε μια Του επιστολή σε μία Του Εκκλησία. «Κράτει ὃ ἔχεις ἕως οὗ ἄν ἔλθω». «Κράτησε αυτό που έχεις, έως ότου έλθω». Και θέλετε; Αυτή η Εκκλησία της Μικράς Ασίας… -αν και οι επτά Εκκλησίες της Μικράς Ασίας είναι τύπος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας με επτά πτυχές, με επτά πλευρές, μία η Εκκλησία. Αυτές οι τοπικές Εκκλησίες αποτελούν τύπον. Αυτή η Εκκλησία που πήρε την εντολή να κρατήσει εκείνο που έχει έως ότου έλθει ο Χριστός, δεν το κράτησε. Η λυχνία της έσβησε. Οριστικά το 1922. Έσβησε. Πάει. Βλέπετε δεν εκράτησε την λυχνίαν έως ότου έλθει ο Χριστός. Τι δυστύχημα… Λοιπόν η φωνή του Χριστού μάς ειδοποιεί: «Κράτει ὃ ἔχεις ἕως οὗ ἄν ἔλθω».

69η ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας " Ομιλίες Κυριακών " 🔻
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ Ἀποστολική Παράδοσις (β΄ ἔκδοσις)

†.Σήμερα, ἀγαπητοί μου, μᾶς διηγήθηκε ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος τὸ θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων. Ἕνα θαῦμα πού μᾶς τὸ διηγοῦνται καὶ οἱ τέσσερις Εὐαγγελισταί.

Ἄς δοῦμε ὅμως πῶς ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος μᾶς τὸ καταγράφει, σὲ μία ἀπόδοση. «Ἐκεῖνον τὸν καιρό, ἀνεχώρησε ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ ἐκεῖ μὲ πλοῖο σὲ ἕναν ἔρημο τόπο, μόνος μαζὶ μὲ τοὺς δώδεκα μαθητάς Του. Ὅταν τὸ πληροφορήθῃ τὸ πλῆθος τοῦ κόσμου, τὸν ἠκολούθησαν πεζοπορῶντες ἀπὸ διάφορες πόλεις. Τότε ὁ Ἰησοῦς, ἐβγῆκε ἀπὸ τὸ ἔρημο καταφύγιό Του καὶ εἶδε πολὺ κόσμο. Τοὺς λυπήθηκε καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους των. Ὅταν ἄρχισε νὰ σουρουπώνει Τὸν πλησιάζουν οἱ μαθηταὶ καὶ Τοῦ λέγουν: ''Ὁ τόπος εἶναι ἐρημικὸς καὶ ἡ ὥρα περασμένη. Ἀπόλυσε τὸν κόσμο, γιὰ νὰ πᾶνε στὰ γύρω χωριὰ καὶ νὰ ἀγοράσουν κάτι γιὰ νὰ φᾶνε''. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τοὺς εἶπε: ''Δὲν ἔχουν ἀνάγκη νὰ πᾶνε πουθενά. Δώσατέ τους ἐσεῖς νὰ φᾶνε''. Κι ἐκεῖνοι Τοῦ ἀπαντοῦν: ''Δὲν ἔχομε μαζί μας παρὰ μόνον πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια''. Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς λέγει: ''Φέρτε τά μου ἐδῶ''. Καὶ ἀφοῦ ἔδωσε ἐντολὴ στὸν κόσμο νὰ καθίσουν γιὰ φαγητὸ πάνω στὸ χορτάρι, ἐπῆρε τὰ πέντε ψωμιὰ καὶ τὰ δύο ψάρια, ἔστρεψε τὰ μάτια Του στὸν οὐρανό, τὰ εὐλόγησε, ἔκοψε τὰ ψωμιὰ σὲ κομμάτια καὶ τὰ ἔδωσε στοὺς μαθητάς Του καὶ ἐκεῖνοι στὸ πλῆθος. Καὶ ἔφαγαν ὅλοι καὶ χόρτασαν. Καὶ ἐσήκωσαν τὰ περισσεύματα ἀπὸ τὰ κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμᾶτα. Καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔφαγαν, ἦσαν περίπου πέντε χιλιάδες ἄνδρες, χωρὶς τίς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά».

Ἡ ὅλη περικοπή, ἀγαπητοί, εἶναι σπουδαιοτάτη. Καὶ εἶναι γεμάτη ἀπὸ θεολογικὲς θέσεις. Θὰ μείνομε, ὅμως, μόνο σὲ μία. Στὸ σημεῖο ποὺ λέγει: «Ἒδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις». Δηλαδὴ ἀφοῦ εὐλόγησε, ἔδωσε κομμένα ψωμιά, τοὺς πέντε ἄρτους ποὺ εἶχαν, εἰς τοὺς μαθητάς Του καὶ οἱ μαθηταὶ μὲ τὴν σειρὰ τοὺς εἰς τοὺς ὄχλους. Σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο θὰ μείνομε.

Παρατηροῦμε μία παράδοση τῆς τροφῆς. Ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Χριστοῦ στὰ χέρια τῶν μαθητῶν. Καὶ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν μαθητῶν στὰ χέρια τοῦ πλήθους. Δηλαδὴ μεσολαβοῦν μεταξὺ τοῦ πλήθους καὶ τοῦ Ἰησοῦ, μεσολαβοῦν οἱ μαθηταί. Ἐδῶ βλέπει κανεὶς μίαν κατὰ κυριολεξίαν παράδοσιν. Παραδίδω, σὺ παραδίδεις παρακάτω. Μίαν παράδοσιν. Αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ θέμα μας σήμερα καὶ θὰ παρακαλέσω πολὺ νὰ τὸ προσέξομε.

Αὐτὴ ἡ παράδοσις στὸ σκηνικό τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων, ἦταν μία μικρογραφία τῆς ὅλης ἀποστολικῆς παραδόσεως, ποὺ θὰ ἐγίνετο καὶ τὸ θεμέλιον τῆς Ἐκκλησίας. Λέμε στὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως: « ... Πιστεύω εἰς Μίαν, ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν». Δηλαδὴ μίαν Ἐκκλησίαν ποὺ ἱδρύθηκε στοὺς δώδεκα Ἀποστόλους ἢ ποὺ ἔχει θεμέλιό της ἡ Ἐκκλησία τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους. Ἡ ἀποστολικότητα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ σημαίνει ὅτι στηρίζεται στὴν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων ποὺ παρέλαβαν ζωντανὰ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό. Ὁ Κύριος δὲν ἔγραψε, εἶναι γνωστό, τίποτα. Οἱ Ἀπόστολοι ἔγραψαν. Ἐδίδαξε μόνον ὁ Κύριος καὶ οἱ μαθηταὶ παρέλαβαν τὴν διδασκαλία Του, τὴν ὁποίαν καὶ κατεχώρησαν, ὅπως εἶναι τὰ λεγόμενα τέσσερα ὑπομνήματα. Ἔτσι λέγονται. Δηλαδὴ τοὺς τέσσερις Εὐαγγελιστάς. Ὅπως εἶναι καὶ οἱ ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου καὶ τῶν λοιπῶν ἐπιστολῶν.

Οἱ μαθηταὶ κατοπινὰ διδάσκουν ὅ,τι ἐδιδάχθησαν. Μὲ βάση αὐτὰ ποὺ ἔγραψαν. Αὐτὴ ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, σᾶς εἶπα, εἶναι θεμελιώδους σημασίας. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη διατυποῦται ὡς ἑξῆς αὐτὴ ἡ παράδοσις. Καὶ πολὺ συχνὰ μάλιστα ἀναφέρεται αὐτὴ ἡ φράση ποὺ θὰ σᾶς πῶ: «Ἐπερώτησον τὸν πατέρα σου καὶ ἀναγγελεῖ σοι, τοὺς πρεσβυτέρους σου καὶ ἐροῦσι σοι». Δηλαδὴ νὰ ρωτήσεις τὸν πατέρα σου καὶ θὰ σοῦ πεῖ. Νὰ ρωτήσεις τοὺς ἡλικιωμένους καὶ θὰ σοῦ ἀπαντήσουν.

Μάλιστα, γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, φυσικὰ ἐκεῖνοι ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ Θάλασσα, ἦσαν οἱ μάρτυρες. Λέει, λοιπόν, γράφει ἐκεῖ ὁ Μωυσῆς: «Ὅταν σὲ ρωτήσει τὸ παιδί σου». Γιατί γιόρταζαν κάθε χρόνο τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, λέει, τὴν διάβαση τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης. Πέρασαν πάρα πολλὰ χρόνια. Μάλιστα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μωυσέως ὡς τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ, πέρασαν 1500 χρόνια. Λοιπὸν λέγει: «Ἐὰν σὲ ρωτήσει τὸ παιδί σου· πατέρα, γιατί τρῶμε πικρὰ χόρτα; Πατέρα, γιατί τρῶμε ἄζυμο ψωμί; Ἐσὺ θὰ ἐξηγήσεις». Συνεπῶς πῶς διετηρήθῃ αὐτὴ ἡ παράδοσις τοῦ Πάσχα τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης; Ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά. Ἀπὸ πατέρα σὲ παιδί. Γι᾿ αὐτὸ λέγει: «Ἐπερώτησον τὸν πατέρα σου καὶ ἀναγγελεῖ σοι, τοὺς πρεσβυτέρους σου καὶ ἐροῦσι σοι». «Καὶ θὰ σοῦ ποῦν οἱ πρεσβύτεροι».

Θὰ μποροῦσε ὁ Θεὸς βέβαια νὰ ἀποκαλύπτεται σὲ κάθε γενεά. Μιὰ γενεὰ λογαριάζεται σὲ 30 χρόνια. Θὰ μποροῦσε, δηλαδή, ὁ Θεὸς νὰ ἀποκαλύπτεται κάθε τριάντα χρόνια. Καὶ νὰ μὴν ὑπάρχει αὐτὴ ἡ παράδοσις. Ὅμως ὁ Θεὸς θέλει νὰ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ παράδοσις. Ἄν ἐρωτήσετε, γιατί; Διότι στὴν Παράδοσιν διατηρεῖται ἕνα θεμελιωδέστατον στοιχεῖον· ποὺ λέγεται πίστις. Δηλαδὴ διατηρεῖται ἡ πίστις. Θὰ πιστέψεις. Ἐμεῖς δὲν βλέπομε στὴν ζωή μας τίποτα θαύματα ἢ ὅλα αὐτὰ ποὺ περιγράφονται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη κ.λπ. κ.λπ. Τίποτα. Ἀλλὰ τί κάνομε; Ἀφοῦ μᾶς παρεδόθησαν, τὰ πιστεύομε. Ἔτσι διατηρεῖται, ἐπιπλέον, ὅπως σᾶς εἶπα, ἀναδεικνύεται αὐτὸ ποὺ λέγεται πίστις.

Ἐκεῖνο τὸ «Ἐπερώτησον τὸν πατέρα σου», νὰ ρωτήσεις τὸν πατέρα σου, εἶναι τὸ θεμέλιον -προσέξτε- τῆς πατερικῆς παραδόσεως. Ὄχι τῆς ἀποστολικῆς. Ἀλλὰ τῆς πατερικῆς παραδόσεως. Γι᾿ αὐτὸ καὶ στὴν ἑορτὴ τῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων ποὺ ἔχομε κάποιες φορὲς μέσα στὸν χρόνο, χρησιμοποιεῖται ὡς ἀνάγνωσμα ἀποβραδὶς στὸν Ἑσπερινὸ ἐκεῖνο ποὺ λέγει ὅ,τι ἀφορᾷ σὲ αὐτό: «Ἐπερώτησον τὸν πατέρα σου».

Βέβαια ἡ ἀποστολικὴ παράδοσις διαφέρει ἀπὸ τὴν πατερικὴ παράδοση. Πρέπει αὐτὰ νὰ τὰ διακρίνομε. Ἡ ἀποστολικὴ παράδοσις εἶναι οἱ Ἀπόστολοι σὰν αὐτόπται καὶ σὰν αὐτήκοοι· εἶδαν μὲ τὰ μάτια τους, ἄκουσαν μὲ τ᾿ αὐτιά τους καὶ τώρα παραδίδουν ὅ,τι εἶδαν καὶ ὅ,τι ἄκουσαν. Αὐτὸ λέγεται ἀποστολικὴ παράδοσις.

Ὁ Κύριος εἶπε στοὺς μαθητὰς Του: «Καὶ ἔσεσθὲ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». «Νὰ σταθεῖτε», λέει, «μάρτυρές μου, στὴν Ἰουδαία, στὴν Σαμάρεια, σὲ ὅλη τὴν Γῆ». Ὅπου βγεῖτε, θὰ πεῖτε: «Ἐμεῖς Τὸν εἴδαμε, ἐμεῖς Τὸν ἀκούσαμε τὸν Ἰησοῦν». Θὰ γράψει δὲ ἀκόμη κάτι περισσότερο ὁ ἀπόστολος Πέτρος: «Φάγαμε καὶ ἤπιαμε μαζί Του». Κι ἂν τὸ θέλετε, ἡ αἰτία ποὺ ἐξελέγῃ ὁ δωδέκατος μαθητής, παρότι δὲν κατέλαβε βέβαια ὁ Παῦλος τὴν θέση τοῦ δωδεκάτου   μαθητοῦ, ἁπλῶς εἶναι ὁ δέκατος τρίτος μαθητής, κι αὐτὸς εἶναι αὐτήκοος καὶ αὐτόπτης, θά σᾶς τὸ πῶ μετά, διότι ἔπρεπε... τὸ λέει ἐκεῖ, εἰς τὸ πρῶτο κεφάλαιο τῶν Πράξεων: «γιὰ νὰ γίνει ἕνας μὲ μᾶς τοὺς ἕνδεκα μάρτυρας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ».  «Ἐγὼ τὸν εἶδα τὸν Ἰησοῦν, τὸν ἀναστημένον Ἰησοῦν». Βλέπετε λοιπὸν ὅτι ἔχομε ἐδῶ τὴν αὐτοψία, ἔχομε τὴν αὐτηκοΐα. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει κάπου, παρότι εἶναι μεταγενέστερος, εἶναι ὅμως ἴσος μὲ τοὺς Ἀποστόλους. Τελείως ἴσος. Τὸ λέει ὁ ἴδιος. Καὶ ἔτσι εἶναι. Ἄν δὲν ἤτανε, τότε τὰ συγγράμματά του, οἱ ἐπιστολές του, δὲν θὰ ἦσαν μέσα στὴν Ἁγία Γραφή. Καὶ θὰ ἦταν συγγράμματα δευτέρας σειρᾶς.,σειράς. Καὶ θὰ ἦταν ὁ ἴδιος ἀπόστολος δευτέρας σειρᾶς. Ὄχι αὐτήκοος καὶ αὐτόπτης. Ἀλλὰ τί λέει; «Οὐχὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν ἑώρακα;». «Ἐγὼ δὲν εἶδα», λέει, «τὸν Κύριον Ἰησοῦν;» Ποῦ τὸν εἶδε; Πρὸς Δαμασκὸν ποὺ πήγαινε. Μέσα σὲ ἐκείνη τὴ φοβερὴ λάμψη. Καὶ Τὸν εἶδε καὶ Τὸν ἄκουσε. Εἶναι λοιπὸν ἴσος, ἰσότιμος μὲ τοὺς ἄλλους μαθητάς.

Καὶ εἶναι ἡ τελευταία παραγγελία ποὺ ἔδωσε ὁ Χριστός: «Πηγαίνετε, πεῖτε ὅ,τι ἀκούσατε καὶ εἴδατε ἀπὸ μένα». «Καὶ ταῦτα εἰπὼν» -λέγει- «ἐπήρθη». Καὶ ἀφοῦ εἶπε αὐτά, μᾶς γράφει τὸ Βιβλίο τῶν Πράξεων, «ἐπήρθη», ἀνελήφθῃ. Ἦταν ἡ τελευταία παραγγελία. Ἐκεῖνο τὸ «ἔσεσθὲ μοι μάρτυρες» περικλείει ὅλο τὸ πνεῦμα τῆς ἀποστολικῆς παραδόσεως. Γιὰ νὰ λέμε «εἰς Μίαν, ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν». Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος γράφει: «Πορευθέντες- ποὺ τοὺς εἶπε ὁ Κύριος-  μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν». Ὥστε παράδοσις ἀποστολικὴ σημαίνει ἡ παράδοση- βλέπετε, ἐπιμένω νὰ τὸ ξαναλέω, ἔ;- ἡ παράδοση τῶν Ἀποστόλων, ὅ,τι εἶδαν καὶ ἄκουσαν ἀπὸ τὸν Κύριον.

Ἀντίθετα, ἡ πατερικὴ παράδοσις, ἡ παράδοσις τῶν Πατέρων, ὄχι τῶν ἀποστόλων, ὅπως τὴν σημειώνει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη, εἶναι ἡ ἑρμηνεία σὰν γράμμα καὶ σὰν ζωὴ τοῦ Εὐαγγελίου ἀπὸ τοὺς Πατέρες καὶ τοὺς ἁγίους. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος εἶναι Πατὴρ καὶ συνεπῶς μᾶς διατηρεῖ τὴν πατερικὴν παράδοσιν. Εἶναι 3-4 αἰῶνες μετὰ Χριστόν. κ.ο.κ. Καὶ οἱ ἅγιοι. Οἱ πατέρες καὶ οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διατηροῦν τὴν λεγομένην πατερικὴν παράδοσιν. Πῶς τὴν διατηροῦν; Τί ἀκριβῶς διατηροῦν; Προσέξτε, τὴν ὀρθὴν ἑρμηνείαν τοῦ κειμένου του Εὐαγγελίου. Τὴν ὀρθὴν ἑρμηνείαν· τὴν ὁποίαν ὀρθὴν ἑρμηνείαν διατηροῦν ὄχι μὲ τὸ στόμα, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ζωή τους· διότι ἡ ζωή τους εἶναι ἔκφρασις αὐτῆς τῆς ὀρθῆς ἑρμηνείας τοῦ γράμματος τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἔχομε λοιπὸν δύο παραδόσεις. Τὴν ἀποστολικὴν καὶ τὴν πατερικήν. Φυσικὰ ἡ πατερικὴ εἶναι ἀπολύτως ἀπολύτως σύμφωνη, ταυτίζεται, οὕτως εἰπεῖν, μὲ τὴν ἀποστολικὴν παράδοσιν. Ἡ πατερικὴ παράδοσις εἶναι γνησία ἑρμηνεία τοῦ παραδοθέντος ἀποστολικοῦ ὑλικοῦ. Ἡ πατερικὴ παράδοσις εἶναι σημαντικὴ ὅσο καὶ ἡ ἀποστολικὴ παράδοσις, ὅπως σᾶς εἶπα. Καὶ τοῦτο φαίνεται ἀπὸ τὸ φαινόμενο τοῦ Προτεσταντισμοῦ. Οἱ Προτεστάνται πέταξαν τὴν πατερικὴν παράδοσιν, εἶπαν «δὲν ἔχει ἀξία καὶ σημασία» κι ἔγιναν κάπου 400-500 κομμάτια! Κάθε παραφυάδα διατηρεῖ μιὰ δική της παράδοση. Ἐπειδὴ πέταξαν τὴν παράδοση τῶν Πατέρων καὶ τῶν Ἁγίων. Νὰ τὸ ἀποτέλεσμα. Εἶναι πολὺ μεγάλης σημασίας, τεραστίας σημασίας.

Ὅταν ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης βλέπει τὴν Ἄνω Ἱερουσαλὴμ στὸ ὅραμά του ἐκεῖ στὴν Ἀποκάλυψη, νὰ κατέρχεται, λέγει, ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἦτο, λέγει, τετράγωνο τὸ τεῖχος αὐτῆς καὶ ἄλλα πολλά, μεταξὺ τῶν ἄλλων ποὺ περιγράφει ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικά της, λέει καὶ τοῦτο: «Καὶ τὸ τεῖχος τῆς πόλεως ἔχον θεμελίους δώδεκα», -εἶχε, λέει, δώδεκα θεμέλια τὸ τεῖχος της- (σημειώσατε δὲ ὅτι ἡ Ἄνω Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἡ Ἐκκλησία) καὶ ἐπ᾿ αὐτῶν δώδεκα -ποίων; Τῶν δώδεκα θεμελίων- δώδεκα ὀνόματα τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῦ ἀρνίου». Σαφέστατα.

Ἀποστολικὴ παράδοσις εἶναι ἀκόμη καὶ κάτι ἄλλο, ἀγαπητοί μου. Εἶναι ἡ παράδοσις -κι αὐτὸ νὰ τὸ προσέξομε- αὐτῆς καθ᾿ ἑαυτήν τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή; Δηλαδὴ ὅταν ὁ Κύριος ἐνεχειρίζετο τοὺς ἄρτους στοὺς μαθητάς Του, στὸ θαῦμα τῶν πεντακισχιλίων, ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, ἐνεχείριζε τὸ σῶμα Του, ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Διότι... προσέξτε, τὸ ὅλο θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ εἶναι μία σκιαγραφία, ἀλλὰ καὶ μία πρώτη προσέγγισις καὶ βίωσις τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Εἶναι φανερό, ἀπὸ τὴν περιγραφὴ ποὺ μᾶς κάνει ὁ Ἰωάννης, εὐθὺς τὴν ἑπομένη, ποὺ ἀναζητοῦν τὸν Χριστὸν οἱ Καπερναΐται, καὶ τοὺς λέει ὁ Χριστός: «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ζητεῖτέ με (:μὲ ζητᾶτε), οὐχ ὅτι εἴδετε σημεῖα (:ὄχι γιατί εἴδατε κάποιο θαῦμα), ἀλλ᾿ ὅτι ἐφάγετε ἐκ τῶν ἄρτων καὶ ἐχορτάσθητε (:φάγατε ψωμὶ καὶ χορτάσατε)». «Καλὸς εἶναι Αὐτός». Νὰ τὸ ποῦμε ἔτσι; «Νὰ τὸν κάνουμε καὶ βασιλιᾶ». Ἐκεῖ στὴν ἔρημο μάλιστα ἤθελαν νὰ τὸν ἀνακηρύξουν βασιλιᾶ, γι᾿ αὐτό - ἀκοῦστε μία λεξούλα πού μᾶς τὴν ἐξηγεῖ ὁ Ἰωάννης σήμερα εἴπαμε τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον- ὁ Χριστός, λέει, «ἠνάγκασε» τοὺς μαθητὰς νὰ μποῦν στὸ πλοῖο. Τὸ «ἀναγκάζω» θὰ πεῖ μὲ τὸ ζόρι. Τοὺς ζόρισε. «Μπεῖτε μὲς τὸ καΐκι. Καὶ πηγαίνετε ἀπέναντι νὰ μὲ περιμένετε». Γιατί τοὺς ἠνάγκασε; Γιατί κυκλοφοροῦσε στὴν ἔρημο, πού ᾿φαγαν μόνον οἱ ἄνδρες 5000: «Νὰ τὸν ἁρπάξομε καὶ νὰ τὸν κάνομε βασιλιᾶ». Καὶ συνεπῶς καὶ τοὺς μαθητὰς ὑπουργούς. Ἄρεσε στοὺς μαθητάς. Ἄρεσε στοὺς μαθητάς. Καὶ τοὺς ἔπιασε -ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ ἡ ἔκφρασις- ἀπὸ τὸ αὐτὶ ὁ Χριστός, ἠνάγκασε. «Μπεῖτε στὸ πλοῖο, πηγαίνετε ἀπέναντι». Κι ὁ Κύριος πέρασε πρωινὴ ὥρα, περπατῶντας πάνω στὴ θάλασσα. Ἐκεῖνο τὸ γνωστό. Τὸ γνωστὸ θαῦμα.

Λοιπόν, εἴδατε; Εἴδατε; Ὄχι λοιπὸν γιατί εἴδατε κάποιο σημεῖο ἀλλὰ γιατί φάγατε καὶ χορτάσατε. Καὶ λέει τώρα ὁ Χριστός: «Ἐργάζεσθε μὴ τὴν βρῶσιν τὴν ἀπολλυμένην (:μὴν ἐργάζεσθε τὸ φαγητὸ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο... ξαναπεινᾶμε πάλι καὶ ξανατρῶμε), ἀλλὰ τὴν βρῶσιν τὴν μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον (:ἀλλὰ τὸ φαγητὸ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο θὰ σᾶς κάνει ἀθανάτους)». Καὶ συμπληρώνει: «Ἐγὼ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς». Εἴδατε; «Ἐγώ», λέει, «εἶμαι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς». Ὄχι μεταφορικά. «καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω (:καὶ τὸ ψωμὶ ποὺ ἐγὼ θὰ δώσω), ἡ σὰρξ μου ἐστιν». «Εἶναι ἡ σάρκα μου». Τὸ μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Μάλιστα οἱ Καπερναΐται ποὺ ἦρθαν νά του τὰ ποῦν αὐτὰ ὅλα, ἀηδίασαν! Δοξάζομε τὸν Θεό, ποὺ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπέτρεψε νὰ καταχωρηθεῖ αὐτὴ ἡ ἀηδία τους, ἡ ἀηδία τους. Ξέρετε γιατί; «Μπά», λέει, «θὰ μᾶς δώσει νὰ φᾶμε τὴν σάρκα Του, τὸ σῶμα Του! Τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν; (:Ποιός ἀντέχει νὰ ἀκούει τέτοια λόγια;)». Καὶ τὸν ἄφησαν κι ἔφυγαν. Ὁ Χριστὸς ἐπιμένει. «Ἐὰν δὲν φᾶτε τὴν Σάρκα μου καὶ δὲν πιεῖτε τὸ Αἷμα μου, δὲν ἔχετε ζωὴν αἰώνιον». Ἔφθασε νὰ πεῖ στοὺς μαθητάς Του: «Ἄν σκανδαλιστήκατε, πηγαίνετε κι ἐσεῖς μαζὶ μὲ τοὺς Καπερναΐτες. Ἐγὼ ἐπιμένω σὲ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο σᾶς λέγω». Δηλαδὴ ἤτανε μία εἰκόνα, ἕνα σκιαγράφημα τὸ θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων, τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Καὶ ὅταν ἔδωσε ὁ Χριστὸς τὰ κομμάτια τὰ ψωμιά, ἀργότερα θὰ τοὺς δώσει τὴν σάρκα Του. Δηλαδή, τί θὰ πεῖ αὐτό; Θὰ τοὺς δώσει τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Προσέξτε, ἀκόμη τίς εὐχαριστιακὲς λέξεις στὸ θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ. Ποὺ διατηρεῖται αὐτὸ πῶς; Ξέρετε; Μὲ τὴν ἱερωσύνη. Ἀκοῦστε τί λένε οἱ εὐχαριστιακὲς λέξεις: «Λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν καὶ κλάσας (:ἔκοψε κομμάτια)  ἔδωκεν τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ». Ἀκοῦστε τί μᾶς λέει τώρα ὁ Ματθαῖος· στὴν Θεία Εὐχαριστία, στὸ μυστήριον: «Λαβὼν ὁ Ἰησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτο ἐστι τὸ σῶμα μου». Αὐταῖς λέξεσι, μὲ τίς ἴδιες λέξεις. Σᾶς κάνει ἐντύπωση αὐτό;

Ὥστε παράδοσις ἀποστολικὴ δὲν εἶναι μόνον ὅ,τι εἶδαν καὶ ἄκουσαν οἱ μαθηταί, ἀλλὰ καὶ ἡ παραλαβὴ τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἄν θέλετε, κι ἄλλοι μποροῦσαν νὰ διατηρήσουν ὅ,τι εἶδαν καὶ ἄκουσαν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν. Ἀλλὰ δὲν παρέλαβον τὴν Ἐκκλησίαν. Ἡ παραλαβὴ τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι ταυτόσημη μὲ τὴν παραλαβὴ τῆς ἱερωσύνης! Καὶ συνεπῶς ταυτόσημη μὲ τὴν Ἐκκλησία. Μέγα θέμα!

Ἐκκλησία ὑπάρχει ὅπου ὑπάρχει διαδοχὴ ἱερωσύνης. Οἱ Προτεστάνται δὲν ἔχουν Ἐκκλησία. Εἶναι ἁπλῶς -προσέξτε- θρησκευτικὲς κοινότητες. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία. Γιατί δὲν ἔχουν; Γιατί κατήργησαν, πέταξαν τὸ μυστήριον τῆς ἱερωσύνης. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅταν τελοῦν τὴν Θεία Εὐχαριστία, ξέρετε πῶς τὴν τελοῦν; Χμ, πῶς τὴν τελοῦν! Πιστεύουν πὼς εἶναι μία ἀνάμνησις καὶ ὅτι εἶναι μία ὑπενθύμησις καὶ ἕνα σύμβολον. Ἀφοῦ θὰ κοινωνήσουν οἱ πιστοί, ὅ,τι περισσέψει, τὸ χύνουν στὸν νεροχύτη! Καὶ καλὰ κάνουν ποὺ τὸ χύνουν στὸν νεροχύτη, γιατί δὲν εἶναι οὔτε σῶμα, οὔτε αἷμα Χριστοῦ. Τὸ ἀκοῦτε παρακαλῶ; Γιὰ νὰ μὴν παρασυρθοῦμε καμιὰ φορὰ ἀπὸ κάτι Προτεστάντες, Εὐαγγελικούς, Πεντηκοστιανοὺς κλπ. κλπ.  Συνεπῶς Ἐκκλησία ὑπάρχει ὅπου ὑπάρχει διαδοχὴ ἱερωσύνης. Ἱερωσύνη, μυστήριον Θείας Εὐχαριστίας καὶ Ἐκκλησία εἶναι ταυτόσημα. Αὐτὰ τὰ τρία. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ μυστήριον τῆς ἱερωσύνης τελεῖται κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ μυστήριου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Αὐτὰ τὰ τρία διατηροῦν τὴν ὄντως παράδοση, ποὺ σώζει, ἀναγεννᾷ, εἰσάγει εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει στοὺς Κορινθίους· προσέξτε: «Ἐγὼ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου». «Διότι ἐγὼ παρέλαβα ἀπὸ τὸν Κύριον», δηλαδὴ ἀπευθείας. Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς εἰς τὸν μαθητὴν Ἀνανία. «Ἐσύ», λέει, «μόνον θὰ βαφτίσεις τὸν Παῦλον· δὲν θὰ τοῦ κάνεις κήρυγμα. Δὲν θὰ τοῦ κάνεις κατήχηση. Αὐτὸ εἶναι δικό μου ἔργον», λέει ὁ Χριστός. Βλέπετε; Νὰ κι ἕνα ἄλλο σημεῖο ποὺ ὁ Χριστὸς διδάσκει ἀπευθείας τὸν Παῦλον. Πῶς; Μὴν ξεχνᾶτε ὅτι ὁ Παῦλος ἀπεσύρθῃ τρία χρόνια εἰς τὴν ἔρημον τῆς Ἀραβίας. Κι ἐκεῖ εἶχε ἀποκαλύψεις. Καὶ μετὰ ἦλθε ἔξω εἰς τὸν κόσμον. Λοιπὸν γράφει: «Ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου -ἀπευθείας ἐννοεῖται-, ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν (:Eκείνο ποὺ καὶ σᾶς παρέδωσα) -νὰ ἡ παράδοσις- ὅτι ὁ Κύριος ᾿Ιησοῦς ἐν τῇ υκτί ᾗ παρεδίδοτο, ἔλαβεν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον». Τὸ μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Δηλαδή, «μοῦ παρέδωσε τὴν Ἐκκλησίαν. Κι ἐγὼ σᾶς τὴν παραδίδω».  Δηλαδὴ παράδοσις εἶναι ἐδῶ ἐπιπλέον καὶ τὸ σημαντικότατον, τὸ μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Ἀγαπητοί, γιατί τὰ εἴπαμε αὐτὰ ὅλα; Ὄχι βέβαια γιὰ νὰ σᾶς κουράσομε. Γιατί ἀποτελοῦν τὸ θεμέλιον τῆς σωτηρίας μας. Γράφει πάλι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στοὺς Κορινθίους: Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον (:Σᾶς κάνω γνωστὸ τὸ εὐαγγέλιον - δηλαδὴ ὅ,τι εἶπε ὁ Χριστὸς καὶ ἔπραξε. Αὐτὸ εἶναι τὸ Εὐαγγέλιον) ὃ εὐηγγελισάμην ὑμῖν (:ποὺ ἐγώ σᾶς τὸ μετέδωσα), ὃ καὶ παρελάβετε (:τὸ ὁποῖον καὶ παραλάβατε), ἐν ᾧ καὶ ἑστήκατε (:ἐπὶ τοῦ ὁποίου καὶ στηρίζεστε), δι᾿ οὗ καὶ σῴζεσθε (:καὶ μὲ τὸ ὁποῖο σώζεστε)».  Εἴδατε; «Σᾶς παρέδωσα, σεῖς παραλάβατε, δεχθήκατε διὰ τῆς πίστεως τὸ περιεχόμενον τοῦ Εὐαγγελίου, τὸ ἐφαρμόσατε καὶ τώρα σωθήκατε».

Ὥστε πράγματι ἡ παράδοσις εἶναι τὸ θεμέλιον τῆς σωτηρίας μας. Εἶναι μία παράδοσις ζῶσα. Ἄν θέλετε, Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ Παράδοσις. Γιατί παραδίδεται ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά. Μὲ τὸ μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ὅταν ὁ Κύριος παρέδιδε τὸν ἄρτον καὶ τὰ ψάρια, ἐκεῖ, στὸ θαῦμα τῶν πεντακισχιλίων, στὰ χέρια τῶν μαθητῶν Του παρέδιδε, τὸν Ἑαυτὸν Του παρέδιδε, γιατί Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀληθινὸς Ἄρτος, ποὺ θὰ τὸ ἔλεγε τὴν ἑπομένη, ποὺ ἦταν οἱ Καπερναΐται μαζί Του, ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, καὶ ἦταν ἀκόμη καὶ ὁ μυστικὸς Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. Διότι ἡ ἀκροστιχίδα τῆς ἑλληνικῆς λέξεως -κι αὐτὸ πρὸς τιμὴν τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης- Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. Θὰ πεῖ: Ἰησοῦς Χριστὸς Θεοῦ Υἱὸς Σωτὴρ (Ι.Χ.Θ.Υ.Σ).

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ γραφίδος Ἀποστόλου Παύλου μᾶς παραγγέλλει: «Ἀδελφοί, στήκετε καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι᾽ ἐπιστολῆς ἡμῶν». Εἴτε μὲ τὴν ἐπιστολή μας. «Στήκετε καὶ κρατεῖτε». Σημαίνει νὰ ζεῖτε καὶ νὰ βιώνετε. Τί; «Τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε». Ὅποιος δέχεται τὴν ἀποστολικὴ καὶ πατερικὴ παράδοση, παίρνει στὰ χέρια του τὸν Ἀληθινὸν Ἄρτον καὶ τὸν Μυστικὸν Ι.Χ.Θ.Υ.Ν. Ἀμήν.

768η ομιλία στην κατηγορία
« Ομιλίες Κυριακών ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας " Ομιλίες Κυριακών " 🔻
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ συμπεριφορά μας εἰς τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ. «Πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι;» (Λουκ. 13, 10-17)

†.Σήμερα, αγαπητοί μου, ο Ευαγγελιστής Λουκάς μάς περιγράφει ένα περιστατικό που έλαβε χώρα μέσα σε μία Συναγωγή. Επήγε ο Κύριος να διδάξει και ήταν ημέρα Σάββατο. Εκεί ευρίσκετο μία γυναίκα συγκύπτουσα. Δηλαδή, είχε καμπούρα. Συγκύπτουσα· επί δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, που δεν μπορούσε τελείως να ανορθωθεί. Όταν ο Ιησούς την είδε, της είπε: «Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Δηλαδή: «Ελευθερώνεσαι από την ασθένειά σου». Και έθεσε τα χέρια Του επάνω της. Και αμέσως η γυναίκα αυτή ανορθώθηκε. Και εδόξαζε βέβαια τον Θεόν.

    Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με τον αρχισυνάγωγο, που αμέσως εφθόνησε. Έκρυψε όμως τον φθόνο του με μια δήθεν αγανάκτηση, ότι ο Ιησούς εθεράπευσε σε ημέρα Σαββάτου. Και στρεφόμενος στα πλήθη, τους έλεγε ότι να αποφεύγουν θεραπείες τους και τέτοια την ημέρα του Σαββάτου, γιατί ήταν αργία. Γιατί εφθόνησε; Ω αγαπητοί μου! Γιατί αυτός, ως αρχισυνάγωγος, κατά κάποιο τρόπο εσκιάζετο από την παρουσία του Ιησού… Αλλά ο Κύριος τον αποκαλύπτει. Πράγματι ήταν φθονερός. Και του λέει ο Κύριος: «Ὑποκριτά –αποκάλυψις· πλήρης!-· ἕκαστος ὑμῶν τῷ Σαββάτῳ οὐ λύει τόν βοῦν αὐτοῦ ἤ τόν ὄνον ἀπό τῆς φάτνης καί ἀπαγαγών ποτίζει; - «Το Σάββατο», λέει, «δεν παίρνει το υποζύγιό του να το πάει στο πηγάδι, στη βρύση να πιει νερό;»- ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραάμ οὖσαν –«Αυτή δε υπάρχουσα θυγατέρα του Αβραάμ» –όχι του Αδάμ· αλλά του Αβραάμ-, ἥν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδού δέκα καί ὀκτώ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπό τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Σαββάτου; -Δεν έπρεπε λοιπόν αυτή να θεραπευτεί την ημέρα του Σαββάτου;». Και ενώ έλεγε αυτά, αυτοί που αντετίθεντο, για φανταστείτε, εις τον Ιησούν και το έργον Του, γιατί, φαίνεται, ήσαν αρκετοί, πίσω από τον αρχισυνάγωγο, ντροπιάστηκαν. Όχι όμως και ο λαός, που χαιρόταν και εδόξαζε τον Θεόν.

    Στον χώρο της συναγωγής παρατηρούμε, αγαπητοί, ότι τα πρόσωπα είχαν διαφορετική συμπεριφορά. Ο Κύριος διδάσκει, θεραπεύει, τοποθετεί σωστά την έννοια της αργίας του Σαββάτου. Η θεραπευθείσα γυναίκα, σιωπηλή, ακούει τη διδασκαλία του  Κυρίου, χαίρεται, και βέβαια καθόλου δεν υποπτεύεται τη μεγάλη ευεργεσία που σε λίγη ώρα θα εδέχετο. Δηλαδή, να θεραπευθεί. Το εκκλησίασμα ακούει, χαίρεται, αλλά όχι όλοι. Ο αρχισυνάγωγος αισθάνεται, όπως είπαμε, φθόνο, γιατί επεσκιάζετο η παρουσία του από την παρουσία του Ιησού Χριστού. Δεν μπορεί όμως να κρύψει τον φθόνο του. Και με προσωπείο δήθεν αγανακτήσεως, περί της μη τηρήσεως της αργίας του Σαββάτου, εκφράζει την πικρία του. Εδώ είναι… Πόσες φορές υποκριτικότατα οι άνθρωποι καλύπτουν τάχα σαν θρησκευτικοί που είναι, μια παράβαση δήθεν κ.λπ.! Είναι και κάποιοι άλλοι που έχουν διεφθαρμένο βίο. Και συμφωνούν βεβαίως με τη στάση του αρχισυναγώγου και αντιτίθενται και αυτοί στον Κύριον· γιατί δεν θέλουν να μη συνεχίσουν τη ζωή τη διεφθαρμένη που κάνουν. Είναι και ο λαός. Ο εκκλησιαζόμενος λαός· που διετήρει μία αγαθή προαίρεση και χαίρεται για ό,τι συνέβη μέσα εις την συναγωγή. Στερεότυπη αυτή η εικόνα. Όπου ο Κύριος επήγαινε, στερεότυπη σας είπα. Έχομε τον καταμερισμό του όχλου, της ομάδος των ανθρώπων, πώς οι μεν από τους δε κινούνται, αισθάνονται, διαφέρουν.

    Όλοι αυτοί ήσαν στον χώρο της συναγωγής. Και πήγαν, βέβαια, να προσευχηθούν· διότι κάθε Σάββατο εγίνετο προσευχή εις την όχι λατρεία, αλλά προσευχή. Η λατρεία εγίνετο μόνο εις τον ναόν που ήταν εις τα Ιεροσόλυμα· διότι είναι γνωστό ότι ποτέ δεν επετρέπετο μία θυσία να γίνει στον χώρο της συναγωγής. Και η θυσία είναι πάντοτε λατρεία. Συνεπώς δεν έχομε τη λατρεία εις την συναγωγή, παρά μόνο προσευχή.

     Αυτή η ποικίλη και διαφορετική συμπεριφορά, μας θέτει ένα ερώτημα, σε μας. Εμείς, στον χριστιανικό μας ναό, πώς κινούμεθα; Πώς αισθανόμεθα; Πώς συμπεριφερόμεθα; Είσαστε κάποιοι άνθρωποι εδώ. Ο ένας για τον άλλον, πώς αισθάνεσθε; Ο καθένας πώς κινείται εις τον χώρον του ναού; Ο Απόστολος Παύλος, γράφοντας την πρώτη του επιστολή στον επίσκοπο της Εφέσου, τον Τιμόθεο, σημειώνει: «Ταῦτά σοι γράφω(:αυτά σου γράφω), ἵνα εἰδῇς(:για να μάθεις, να γνωρίσεις) πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι(:πώς πρέπει κανείς μέσα εις τον οίκον του Θεού, εις τον χώρον αυτόν· που εμείς δεν έχομε μόνο προσευχή, έχομε και λατρεία. Και μάλιστα το κατεξοχήν μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Έχομε λατρεία), ἥτις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος». Δηλαδή πρέπει να μάθει ο καθένας πώς κινείται εις τον χώρον του ναού, που…- θα το επαναλάβω- προπαντός και κυρίως, τελείται όχι η προσευχή μόνον, αλλά και η λατρεία. Δηλαδή θέτει το θέμα της συμπεριφοράς των Χριστιανών, μέσα εις τον χώρον του ναού. Και αυτό το θέμα, λίγο ας μας απασχολήσει.

    Αλήθεια, ποια είναι η συμπεριφορά μας; Πρέπει να πούμε ότι δεν είναι καθόλου καλή. Ἡμῶν, των Χριστιανών... Στερούμεθα μιας λειτουργικής αγωγής. Όλα τα πράγματα, μέσα εις τον χώρον της ζωής μας, χρήζουν μιας αγωγής. Φερειπείν, δεν πρέπει να έχω μία αγωγή τηλεφώνου; Έτσι, για παράδειγμα, σας το είπα. Και μάλιστα από τα ελάχιστα. Τα ελάχιστα… Ότι… πώς θα τηλεφωνήσω; Θα περιμένω να μου πει ο άλλος το όνομά του ή θα πω πρώτος εγώ το όνομά μου; Έχετε προσέξει πόσος χρόνος «τρώγεται» προκειμένου να διασαφησθεί τέλος πάντων ποιος είναι αυτός που τηλεφωνεί; Αυτό παθαίνομε όλοι. Ποιος είναι αυτός που τηλεφωνεί; Γιατί δεν έμαθε να λέει πρώτα το όνομά του. Στο λεωφορείο…· γιατί του αρέσει του αλλουνού να καπνίζει, και βγάζει να καπνίσει. Μα ενοχλείται ο άλλος. Ή θέλει να ανοίξει το παράθυρο γιατί ζεστάθηκε. Ή γιατί θέλει να κλείσει το παράθυρο, γιατί κρυώνει. Δηλαδή καταλαβαίνετε, σε όλους τους τομείς της ζωής μας πρέπει να έχομε μία ανάλογη συμπεριφορά. Όταν δεν είμαστε μόνοι μας· είναι μαζί μας και άλλοι άνθρωποι.

      Έτσι, πρέπει να έχομε, αγαπητοί μου, μίαν αγωγήν. Από το σπίτι μας θα πάρομε αυτήν για τον ναό, από το σχολείο μας, αλλά και από αυτήν την ίδια την Εκκλησία. Φερειπείν αυτά τα οποία λέμε σήμερα. Ο καθένας πρέπει να συμμορφωθεί, να μάθει ποια πρέπει να είναι η αγωγή του μέσα εις τον χώρο του ναού. Αν στον χώρο του ναού δεν προσέχομε, αυτό σημαίνει ότι έχομε χάσει το νόημα της λατρείας, αλλά και της φοβερότητος του χώρου του ναού, που τελείται το μυστήριον –κατεξοχήν- της Θείας Ευχαριστίας. Έχετε προσέξει πόσες φορές οι ιερείς κάνουν παρατήρηση όταν γίνεται ένας γάμος, μια βάπτιση· προπαντός ένας γάμος. Πόσες φορές ο ιερεύς να λέγει: «Παρακαλώ ησυχία, παρακαλώ μη γελάτε»· «παρακαλώ τούτο», «παρακαλώ εκείνο». Και να θέλει να επαναφέρει εις την τάξιν τους καλεσμένους που είναι παρόντες εις το μυστήριον του γάμου. Γιατί όλα αυτά κάθε φορά; Γιατί μας λείπει αυτή η αγωγή που πρέπει να έχομε μέσα εις τον ναόν του Θεού. Αν ο Μωυσής, αγαπητοί, διετάχθη να αποβάλει τα υποδήματά του -του ειπώθηκε όταν είδε εκείνη την βάτον να καίεται χωρίς να κατακαίεται… - «Μπα,  πάω να δω τι συμβαίνει». Και αμέσως ακούει μίαν φωνήν. «Βγάλε τα υποδήματά σου. Ο χώρος είναι ιερός». Πόσο περισσότερο, αγαπητοί μου, εμείς, που δεν είμεθα προ μιας καιομένης βάτου, αλλά είμεθα εις τον χώρον του ναού, που τελείται το μυστήριον, κατεξοχήν το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας; Πόσο περισσότερο;

      Έτσι, στερούμενοι μιας λειτουργικής αγωγής και συναισθήσεως της παρουσίας του φοβερού Θεού, συζητούμε, γελάμε, κατακρίνομε τον πλαϊνό μας, έτοιμοι να κάνομε κριτική προς όλους, ακόμα και στον ιερέα και να το πούμε και εις τον πλαϊνό μας. Δεν έχομε ευλαβή στάση. Αναιδώς κινούμεθα. Πολλές φορές μπαίνομε στον ναό με τα χέρια στις τσέπες. Ναι, ναι, Και προκλητικώς. Όταν μπαίνει μία γυναίκα, ας πούμε, με ανδρική αμφίεση –παντελόνια- δεν είναι μία πρόκληση; Και όταν φθάνουν προ της πύλης του μοναστηριού και σου λέει: «Έχετε καμία φούστα να μου δώσετε;». Εμείς θα δώσουμε φούστα, να βάλεις εσύ, όταν έφυγες από το σπίτι σου, και ήξερες πως θα πας να επισκεφθείς ένα μοναστήρι, θα σου δώσω εγώ φούστα, γιατί φοράς παντελόνια; Ορίστε, παρακαλώ. Τόσο συναίσθηση, παρακαλώ, έχουν εκείνοι που καταστρατηγούν τον χώρον του ναού με τον τρόπο που κινούνται. Έτσι σκανδαλίζουν, σκανδαλίζονται, ενοχλούν τους πάντας, τα πάντα. Έχομε την αίσθηση ότι ο χώρος του ναού είναι αγορά, είναι πεζοδρόμιο. Βγήκαμε στα καταστήματα για να πάμε να ψωνίσουμε… Έτσι κάπως αισθανόμεθα ότι είναι ο ναός του Θεού. Όλα αυτά όμως χαρακτηρίζουν μίαν ασεβή, ασεβή διάθεση. Και όμως. Η βαθεία συναίσθηση το φοβερού χώρου πρέπει να μας κάνει να είμεθα ευλαβέστατοι. Να λέμε μέσα μας: «Κύριε, σε φοβάμαι. Μπαίνω στον ναό Σου». Θα κάνομε τον σταυρό μας, θα προσκυνήσομε στο προσκυνητάρι. Η αμφίεσή μας θα είναι σωστή· κ.λπ.

    Ένα πρόχειρο σταχυολόγημα, θα έλεγα, από  τις διατάξεις της Θείας Λειτουργίας του αγίου Κλήμεντος Ρώμης, μία από τις αρχαιότερες Λειτουργίες, βλέπομε να διατυπούνται αυτές, ή αυτό το σταχυολόγημα που θα σας πω τώρα, σ’ αυτό το βιβλίο που λέγεται «Διαταγαί Ἀποστόλων». Και βρίσκονται εις το 8ον κεφάλαιον. Πολύ παλιό βιβλίο. Λέει: «Διάκονοι περιπατείτωσαν καί σκοπείτωσαν τούς ἄνδρας καί τάς γυναῖκας(:Να κινούνται οι διάκονοι -υπήρχαν πολλοί διάκονοι- να κινούνται μέσα στο πλήθος του λαού και να βλέπουν και να παρατηρούν και να εξετάζουν πώς κινούνται οι άντρες και οι γυναίκες) ὅπως μή θόρυβός τις γένηται (:να μη γίνει κανένας θόρυβος. Εδώ, πολλές φορές, αγαπητοί μου, δεν ξέρω πώς γίνεται με τον αέρα, δεν ξέρω… και, όπως μπαίνετε απ’ την πόρτα…’’μπαπ’’ χτυπάει η πόρτα...! Ξέρετε ότι οποιαδήποτε κίνησις, θόρυβος, κρότος που μπορεί ο εκκλησιαζόμενος να τρομάξει, προσβάλλει την ευλάβεια, προσβάλλει την συγκέντρωση που μπορεί ο καθένας να διαθέτει όταν προσεύχεται. Το ξέρετε αυτό; Και ακόμη λέγει:) καί μή τίς νεύσῃ ἤ ψιθυρίσῃ ἤ νυστάξῃ-Επιτηρούν ακόμη οι διάκονοι-«νεύω»-συνεννοούνται από μακριά με τα μάτια τους για κάτι. Όχι! Ή: «ψιθυρίσῃ». Όχι! Ή: «νυστάξῃ», τον παίρνει ο ύπνος στην καρέκλα επάνω. Όχι!) ὅπως μή τίς ἐξέλθοι μήτε ἀνοιχθείη ἡ θύρα(:ούτε να ανοίξει, να κλείσει η πόρτα, να γίνει θόρυβος), κἄν πιστός τίς ᾖ, κατά τόν καιρόν τῆς ἀναφορᾶς -Ο καιρός της αναφοράς είναι η Θεία Λειτουργία, η αγία αναφορά-. Ὀρθοί πρός Κύριον μετά φόβου καί τρόμου ἑστῶτες ὦμεν προσφέρειν». Όχι μετά φόβου, αλλά και τρόμου, που είναι η επίτασις του φόβου, πρέπει να στεκόμαστε στην τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

    Και συνεχίζει ο άγιος Κλήμης Ρώμης: «Τά παιδία προσλαμβάνεσθε, αἱ μητέρες». Τ’ ακούτε; «Να κρατάτε κοντά σας τα παιδάκια». Να μην τα ξαμολάτε-συγχωρήσατέ με για τη λέξη πώς την είπα-μέσα στην Εκκλησία και γυρίζουν από δω και από κει κι ενοχλούν, τρέχουν. Όχι... Το παιδάκι από μικρό θα μάθει πώς να στέκεται εις οίκον Κυρίου. Δεν μπορούμε να πιάσομε καρέκλα για το παιδάκι. Όχι. Θα έχομε από κείνα τα σκαμνάκια, τα πτυσσόμενα. Θα το παίρνομε πάντα μαζί μας, όταν έχομε τα παιδιά μας και πηγαίνομε στην Εκκλησία. Θα ανοίγομε το σκαμνάκι και το παιδί θα κάθεται μπροστά μας. Ούτε στασίδι, ούτε καρέκλα. Αυτά είναι για κάποιον μεγάλο.

    Σημειώσατε δε ότι, όπως και σήμερα, στην αρχαία Εκκλησία, σε κάποια σημεία της Θείας Λειτουργίας ο λαός εκάθητο. Γι΄αυτό έχομε και τα παραγγέλματα: «Ὀρθοί. -Τελεία-. Μεταλαβόντες τῶν θείων καί ἀχράντων Μυστηρίων…». Δηλαδή, «τώρα σηκωθείτε». Γιατί όσο να κοινωνήσουν όλοι, οι άλλοι περίμεναν. Και βέβαια μπορούσαν να καθίσουν. Και έτσι θα περνούσε πολλή ώρα. Εκάθηντο. Γύριζε ο καθένας στη θέση του και εκάθητο. Τώρα τελειώσαν όλοι. «Ὀρθοί - δηλαδή, «τώρα όρθιοι»-. Μεταλαβόντες…». Αλλά το λέμε εμείς: «Ὀρθοί μεταλαβόντες...». Και αλλάζομε το νόημα της φράσεως. Όρθιοι λοιπόν. Εκείνοι που μεταλάβανε να σηκωθούν, διότι θα συνεχίσομε ό,τι είχαμε προηγουμένως κατά τη Θεία Λειτουργία.

      Ώστε λοιπόν «τά παιδία προσλαμβάνεσθε αἱ μητέρες». Να τα κρατάτε κοντά σας τα παιδιά. «Καί μετά τοῦτο μεταλαμβανέτω ὁ ἐπίσκοπος, ἔπειτα οἱ πρεσβύτεροι – εδώ, σειρά πώς θα κοινωνήσει ο λαός, όλοι- καί οἱ διάκονοι καί οἱ ὑποδιάκονοι καί οἱ ἀναγνῶσται, καί οἱ ψάλται καί οἱ ἀσκηταί, καί ἐν ταῖς γυναιξίν, αἱ διάκονοι καί αἱ παρθένοι καί αἱ χῆραι - μια διαφοροποίηση της τάξεως των γυναικών-·  εἶτα τά παιδία- ύστερα τα παιδιά-, καί τότε πᾶς ὁ λαός κατά τάξιν μετά αἰδοῦς καί εὐλαβείας- να κοινωνήσουν όλοι με τάξη, με σεβασμό, με ντροπή, με ευλάβεια- ἄνευ θορύβου». Είδατε; Μάλιστα τέτοιες μέρες, δόξα τω Θεώ, δεν το έχομε εμείς εδώ, έχετε πάρει αρκετή αγωγή από δω, δόξα τω Θεώ, δείτε στους ναούς, όχι της Λαρίσης, κάθε πόλεως, μόλις πει το «Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως…» τρέχουν όλοι- μπουλούκι!- μπροστά εδώ στον σολέα για να κοινωνήσουν. Και ο ένας σπρώχνεται με τον άλλον. Ήμουνα λαϊκός, όταν κάποτε μία κυρία, όταν έκανε ο ιερεύς παρατήρηση να μην είναι μπουλούκι, ακούστε τι λέει μία κυρία σε μίαν άλλη κυρία δίπλα της: «Ο σιχαμένος -ο ιερεύς!-· ο σιχαμένος με σύγχυσε!». Επειδή είπε ο άνθρωπος να μην είναι μπουλούκια. Αλλά να είναι σε μία σειρά. Είδατε, παρακαλώ; Αποκαλεί τον ιερέα, απ’ το χέρι του οποίου θα κοινωνήσει, τον αποκαλεί «σιχαμένον». «Ταῦτα περί τῆς μυστικῆς λατρείας- συνεχίζει ο άγιος Κλήμης- διατασσόμεθα ἡμεῖς οἱ ἀπόστολοι».

    Όλα τα πιο πάνω εκφράζουν την αποστολική διαταγή, επιταγή που γράφει ο Απόστολος Παύλος και είναι: «Πάντα εὐσχημόνως καί κατά τάξιν γινέσθω». Όλα να γίνονται ευσχήμονα, όχι άσχημα, αλλά ευσχήμονα, δηλαδή να έχουν καλό σχήμα. Γιατί «άσχημο» τι θα πει; Δεν έχει καλό σχήμα. «Καί κατά τάξιν γινέσθω». «Και να γίνονται όλα με τάξη». «Οὐ γάρ ἐστίν ἀκαταστασίας ὁ Θεός, ἀλλά εἰρήνης», γράφει στην Α΄Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος στο 14ο κεφάλαιο. Ότι ο Θεός δεν είναι Θεός ακαταστασίας, αλλά ειρήνης. Και πρέπει να συμμορφωθούμε κι εμείς έτσι να κινούμεθα.

     Όμως δεν εξαντλείται η καλή μας αναστροφή εις τον χώρο του ναού με την ευλάβεια. Χρειάζεται και η ζωντανή μας συμμετοχή στη Θεία λατρεία. Ο ανελλιπής εκκλησιασμός μας. Αυτή η καημένη η γυναικούλα, η καμπουριασμένη, αν δεν πήγαινε εκείνο το Σάββατο, θα την έκανε καλά ο Κύριος; Πήγαινε όμως ανελλιπώς κάθε Σάββατο. Και κάποιο Σάββατο την ετίμησε ο Κύριος και την έκανε καλά. Αυτήν τη συγκύπτουσα γυναίκα. Και πρέπει να έχομε ανελλιπή εκκλησιασμό. Όχι μία Κυριακή να πηγαίνομε και μία Κυριακή να μην πηγαίνομε.Ανήκει δε ως καθήκον εις τα δικαιώματα του Θεού. Και τούτο γιατί ο σκοπός του εκκλησιασμού είναι η «θεραπεία τοῦ θείου», δηλαδή όταν λέμε «θεραπεία» εννοούμε λατρεία, δηλαδή, Θεία Λειτουργία. Γι΄αυτό γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Μή ἐγκαταλιπόντες τήν ἐπισυναγωγήν ἑαυτῶν- «ἐπισυναγωγή» είναι αυτή η συγκέντρωσις. Μην αφήνομε την συγκέντρωση αυτή- καθώς ἔθος τισίν – «όπως είναι συνήθεια», λέει, «σε μερικούς. Μια να πηγαίνουν και μια να μην πηγαίνουν»- ἀλλά παρακαλοῦντες καὶ τοσούτῳ μᾶλλον, ὅσῳ βλέπετε ἐγγίζουσαν τὴν ἡμέραν». Ποια «ἡμέρα»; Το τέλος της Ιστορίας. Πλησιάζει, ὁ Κύριος ἐγγύς. Πότε θα συνέλθομε; Η συγκύπτουσα, παρά τη σωματική της ταλαιπωρία, όπως είπαμε, δεν αμελούσε να φοιτά ανελλιπώς εις την συναγωγήν. Γι’ αυτό και την ετίμησε βέβαια ο Κύριος.

   Ακόμη η παρουσία μας στη λατρεία να είναι παρουσία αγαθής καρδίας, γεμάτη από πίστη και αγάπη προς τον Θεόν και τους γύρω μας εκκλησιαζομένους. Να μη λέμε ότι «με ενοχλεί ο άλλος». Γιατί; «Γιατί έτσι μ’ αρέσει εμένα. Να λέω ότι μ’ ενοχλεί ο άλλος». Όχι, αγαπητοί μου! «Ἒχοντες οὖν ἀδελφοί - λέει στην προς Εβραίους ο Απόστολος- ἱερέα μέγαν ἐπί τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ, προσερχώμεθα –ας προσερχόμεθα- μετά ἀληθινῆς καρδίας, ἐν πληροφορίᾳ πίστεως, ἐρραντισμένοι τὰς καρδίας ἀπὸ συνειδήσεως πονηρᾶς· καί κατανοῶμεν ἀλλήλους εἰς παροξυσμόν ἀγάπης καί καλῶν ἔργων». «Παροξυσμός;». Λέμε: «Αυτός έχει παροξυσμό πυρετού». Κάτι πολύ θερμό. Εδώ έχομε τον παροξυσμό της αγάπης. Κάτι πολύ ζεστό. Εκεί, στη θεία λατρεία. Αυτό και το σημαντικότατο: Προσφέρεται ο Αμνός του Θεού. Μόνον αυτό, μόνον αυτό, αν κατανοήσομε τι είναι αυτό που κοινωνούμε, τι είναι αυτό που τελεσιουργείται, θα πρέπει να είμεθα ιστάμενοι μετά φόβου και τρόμου μέσα εις τον ναόν του Θεού.

    «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς –λέει ο Απόστολος Παύλος-, ἀδελφοί δια τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ, παραστῆσαι τά σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν- τα σώματά σας. Σαν να μπαίνει το κάθε σώμα επάνω σε μία εσχάρα, προκειμένου να θυσιασθεί. Τα σώματα-ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ, τήν λογικήν λατρείαν ὑμῶν». Όταν ταυτόχρονα κι εγώ ο ίδιος προσφέρομαι, όπως προσφέρεται ο Χριστός, για τη σωτηρίαν του λαού Του. Δηλαδή μία συμμετοχή, μία πραγματική συμμετοχή. Αν μάθομε τι σημαίνει αυτό, ότι έχομε πραγματικά το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Όχι εικονικά, όχι μεταφορικά, όχι συμβολικά, αλλά πραγματικά, τότε όντως συγκλονιζόμαστε.

    Να ευχαριστούμε πάντα τον Άγιον Τριαδικόν Θεόν, πάντοτε, όταν κατανοούμε όλα αυτά τα πράγματα. Να ευχαριστούμε όταν κοινωνούμε, προσέξτε, και την Υπεραγίαν Θεοτόκον, η οποία έδωσε το σώμα της στον Υιόν της, το οποίο σώμα κοινωνούμε εμείς. Η Παναγία Του το έδωσε, Του το εδάνεισε. Ας μην εξηγήσω πιο πολύ, γιατί το εδάνεισε. Θα αργήσομε πολύ. Και πρέπει λοιπόν να ευχαριστήσομε και την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Γι΄αυτό και το μυστήριον της Θείας Κοινωνίας, λέγεται: «το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας».

     Αγαπητοί, η συναγωγή που ο Κύριος βρέθηκε, υπέστη μία βαθιά τομή. Εκείνοι που δέχτηκαν την ευεργεσία και χάρηκαν με την παρουσία του Κυρίου και εκείνοι που φθόνησαν και αντιστάθηκαν στην παρουσία του Κυρίου. Έτσι πάντα γίνεται. Δυστυχώς, έτσι πάντα γίνεται. Η παρουσία του Κυρίου δημιουργεί δύο στρατόπεδα. Των δικών Του ανθρώπων και των εχθρών Του. Και πολλές φορές συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο της λατρείας, μέσα στον ναό. Γι΄αυτό «ὁ καιρός -λέει ο Απόστολος Πέτρος στην Α΄του επιστολή- τοῦ ἄρξασθαι τό κρίμα ἀπό τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ· εἰ δέ πρῶτον ἀφ' ἡμῶν- εάν από μας αρχίζει-, τί τό τέλος τῶν ἀπειθούντων τῷ τοῦ Θεοῦ εὐαγγελίῳ; -Τι θα γίνουν εκείνοι οι οποίοι απειθούν στο Ευαγγέλιο του Θεού; Αν αρχίζει το κρίμα, η καταδίκη, από μας;».

     Έτσι, ας μάθομε, επαναλαμβάνω, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος, «πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι». Να μάθομε. Είδατε; Να μάθομε. Πώς πρέπει να συμπεριφερόμεθα μέσα εις τους χώρους της λατρείας του Θεού. Αμήν.

463η ομιλία στην κατηγορία 
« Ομιλίες Κυριακών ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας " Ομιλίες Κυριακών " 🔻
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omiliai-kyriakvn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40r0WAxMpRb0tx6ts1zsQWMh

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Η πρώτη η δεύτερη και η τρίτη Ρώμη... Όταν η εκκλησία εκκοσμικεύεται...

†.Στην αρχαία Ρώμη, αυτή η οποία ήταν διώκτρια των χριστιανών, ιδρύθη η Εκκλησία της Ρώμης, προς την οποία ο απόστολος με πολύ επαινετικούς λόγους στέλνει την ομώνυμη επιστολή του. Την προς Ρωμαίους επιστολή του. Όμως, σ' αυτή την μεγάλη πόλη που υπήρχε εκεί η Εκκλησία, η περιώνυμος Εκκλησία της Ρώμης, όμως η Εκκλησία της Ρώμης μέσα στην διαδρομή των αιώνων επρόδωσε την αποστολή της. Ελησμόνησε τις αποστολικές επιταγές. Αυτή η οποία μπορούσε να δασκαλεύει όλες τις άλλες Εκκλησίες, ακόμα και την Εκκλησία της Κορίνθου.

    Ο άγιος Κλήμης Ρώμης έστειλε δύο επιστολές προς τους χριστιανούς της Κορίνθου, του 2ου αιώνος είναι ο άγιος Κλήμης Ρώμης, επειδή συνέβαιναν στην Εκκλησία της Κορίνθου έριδες, και τους υπενθυμίζει την επίσκεψη του μεγάλου Παύλου που ίδρυσε την Εκκλησία της Ρώμης και πού στις επιστολές του σημειώνει το θέμα της αγάπης. «Ἐὰν»,λέγει, «ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ» «δεν έχω, είμαι τίποτα, είμαι τίποτα!». Και τους σημειώνει ο άγιος Κλήμης : «Ξεχάσατε την αγάπη που σας υπενθυμίζει ο απόστολος;». Έχουμε λοιπόν αυτές τις μακρότατες και ωραιότατες επιστολές του Αγίου Κλήμεντος Ρώμης προς την Εκκλησία της Κορίνθου. Η Εκκλησία της Ρώμης ήτανε περιώνυμος. Έβγαλε πολλούς αγίους. Έδωσε πολλούς μάρτυρες. Χιλιάδες, εκατομμύρια μάρτυρες έδωκε η Εκκλησία της Ρώμης. Σας είπα άλλη μία φορά, περιώνυμος. Η δε καλυτέρα επιστολή του Παύλου, που λέγεται «το κατά Παύλον Ευαγγέλιον», είναι η «προς Ρωμαίους επιστολή».

   Όμως, όπως σας είπα, μέσα στους αιώνες η Ρώμη, η Εκκλησία της Ρώμης, επρόδωσε την αποστολή της, ελησμόνησε, με τη σειρά της, τις αποστολικές επιταγές, δεν θα μείνω βέβαια σε ιστορικά σημεία, δεν μου χρειάζεται αυτή τη στιγμή, συνεπορεύθη με την ειδωλολατρική Ρώμη και εμφανίζει πράγματι, τυπικό παράδειγμα, τυπικό παράδειγμα, μάλιστα με την κατάληψη της Ρώμης υπό των Φράγκων, τυπικό παράδειγμα εκκοσμικευμένης Εκκλησίας. Υπογραμμίζω και ξαναλέγω: Τυπικό παράδειγμα εκκοσμικευμένης Εκκλησίας. Εκκλησίας που κοσμικοποιήθηκε. Ενώ δεν πρέπει η Εκκλησία να κοσμικοποιείται. Αλλά πρέπει ο κόσμος να εκκλησιαστικοποιείται. 

   Αυτή την ιδία πορεία μέσα σ' ένα πολύ σύντομο ιστορικό διάγραμμα, ακολούθησε και η Εκκλησία της νέας Ρώμης. Δηλαδή η Κωνσταντινούπολις. Πολλές φορές, αγαπητοί μου, και η Κωνσταντινούπολις, η Νέα Ρώμη, ερωτοτρόπησε με την κοσμικήν εξουσίαν και πολλές φορές, χάριν αυτής της κοσμικής εξουσίας, επρόδωσε την αποστολήν της. Έτσι πολλές φορές σπουδαίους και αγίους Πατριάρχας της, τους εξεδίωξε ή τους εξόρισε. Περιορίζομαι να αναφέρω μόνο δύο παραδείγματα, του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Μόνο δύο παραδείγματα· για να μην πω τόσες άλλες περιπτώσεις… Αφού φτάνει αυτός ο Αρέθας, του 9ου αιώνος, να συγκρίνει την νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, με την παλαιά Ρώμη, ως προς το θέμα της διαγωγής. Και να αναφέρει ότι και η νέα Ρώμη, δείχνει την ιδία διαγωγήν που έδειξε και η παλαιά Ρώμη, η ειδωλολατρική.

    Έτσι, η νέα Ρώμη, απεγυμνώθη από το ποίμνιό της, σιγά-σιγά, μέσα στους αιώνες, φτάνουμε στην εποχή μας, πλέον δεν έχει έδαφος, προσέξτε με, δεν έχει πλέον έδαφος να ποιμάνει Εκκλησίες -ήδη από τον 7ο αιώνα, αγαπητοί μου, έχασε, τις ανατολικές επαρχίες. Η Δαμασκός…, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, όταν είναι Χριστιανός πια και είναι σπουδαίος πατήρ, η περιοχή που ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, η Συρία δηλαδή, πλέον δεν είναι στην επικράτεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Είναι Άραβες.

   Έτσι, η Νέα Ρώμη, η Κωνσταντινούπολις, χάνει το έδαφός της, χάνει δηλαδή το ποίμνιό της, και ό,τι της έχει εναπομείνει μέχρι σήμερα, σήμερα πια, γίνεται χειραγωγός του Οικουμενισμού, αυτής της παναιρέσεως, και του εκκοσμικευμένου χριστιανισμού, γίνεται χειραγωγός, παρασύρουσα και τις άλλες Εκκλησίες τις ομόδοξες χριστιανικές. Αυτά η νέα Ρώμη, η Κωνσταντινούπολις… Όλα αυτά γίνονται στις ημέρες μας, όλα αυτά τα βλέπομε, είναι στις ημέρες μας! Δεν είναι πράγματα που θα πρέπει να τρέξουμε στα βιβλία για να τα βρούμε. Ήδη τελεσιουργούνται αυτά…

    Το ίδιο συνέβη και εις την τρίτην Ρώμην, την Μόσχα. Και εκείνη με την σειρά της, ενώ τον 10ον αιώνα εδέχθη τον Χριστιανισμόν και εκείνη με την σειρά της, έφτασε να διαδεχθεί την δευτέραν και την πρώτην Ρώμην, και να αποδειχθεί στη διαγωγή ό,τι ήτο η δευτέρα, αλλά προπαντός η πρώτη Ρώμη με τους διωγμούς των χριστιανών -στον αιώνα μας-, όταν επεκράτησεν ο Κομμουνισμός.

   Υπάρχει ένα μικρό σύγγραμμα του ρώσου επισκόπου Νοβογορόδ, Ιννοκεντίου. Της επαρχίας Νοβογορόδ. Αυτός ο Ιννοκέντιος, το έχω μαζί μου το βιβλιαράκι αυτό, κάποιος κύριος από σας προ μερικών ετών μου το έδωσε,το έγραψε ευθύς μετά την Ρωσικήν Επανάστασιν, και το μετέφρασε ένας δικός μας Αρχιμανδρίτης, ο Σωφρόνιος Δούκας, που ήταν εφημέριος στο Κίσνοβο της Ρουμανίας. Τυπώθηκε στην Ελλάδα το 1935· και γράφει αγαπητοί μου τα εξής. Βέβαια, προσπαθεί να ερμηνεύσει μερικά σημεία της Αποκαλύψεως, όχι ολόκληρη την Αποκάλυψη, μόνο μερικά σημεία, και θέλει να δείξει την πραγμάτωσιν των όσων το βιβλίο της Αποκαλύψεως αναφέρει, ως προς τα τελεσιουργούμενα εις την εποχήν μας και εις τον αιώνα μας, με τον διωγμόν της Εκκλησίας του Χριστού, από εκείνα τα οποία ως αντίθεες δυνάμεις υπάρχουν… Όχι, κάτι περισσότερο, μια σχέση ανάμεσα στο κόκκινο θηρίο και την πόρνη που ιππεύει το κόκκινο θηρίο. Και ποια μπορεί να είναι αυτή η πόρνη, η οποία ιππεύει το κόκκινο θηρίο… Αλλά, ακούσατε καλύτερα να σας διαβάσω και θα εκπλαγείτε.

    Σημειώνει λοιπόν, στην 96 σελίδα: ««Τι παριστά αυτή αύτη η καλλωπισμένη γυνή; Τούτο δεν είναι όφις, δεν είναι θηρίον ουδέν κοινόν έχον με ανθρώπους, δηλαδή δεν είναι οργάνωσις, η οποία δεν έχει ουδέν κοινόν με τον Χριστιανισμόν, αλλ’ είναι άνθρωπος… Και ο οποίος μάλιστα άνθρωπος, πολυτελή γυνή, εστολισμένη με πολυτελή στολήν, και με πολύτιμα κοσμήματα. Η γυνή αύτη σημαίνει χριστιανικήν οργάνωσιν, αλλ’ ουχί γυμνήν, άσχημον και παραμορφωμένην, όχι αιρετικήν εν γένει, όχι προτεσταντικήν, αλλά τουναντίον, ενδεδυμένην με πολυτελή ενδυμασίαν, έχουσαν ιδικούς θεσμούς, περίφημον λατρείαν και τύπους. Ναι, αύτη είναι η «ζώσα Εκκλησία», η πόρνη. Ναι, ναι, η «ζώσα Εκκλησία»! Τοιαύτη οργάνωσις ανεφάνη εσχάτως εν Ρωσία επί της κυριαρχίας εκεί του ερυθρού δράκοντος. Τι είναι αυτή η «ζώσα Εκκλησία»; Είναι η ένωσις του Χριστιανισμού μετά του κοκκίνου αθεϊσμού. Δυστυχώς! Ἒνωσις… Οι θεωρούντες εαυτούς αντιπροσώπους του Χριστιανισμού, λειτουργοί του Θεού, κληρικοί, εγένοντο υπηρέται του σατανά, καθ’ ον χρόνον προσποιητώς παραμένουσι λειτουργοί του Θεού…

   Πράγματι εδώ έχει τις να θαυμάσει. Η ζώσα Εκκλησία εσχηματίσθη ως εξής: Όταν οι άθεοι σοσιαλισταί εν Ρωσία εκήρυξαν πόλεμον κατά του Θεού και ήρχισαν να κλείουν τα μοναστήρια, τας Εκκλησίας, ήρχισαν να διώκουν, να βασανίζουν και να πυροβολούν επισκόπους και ιερείς, άνευ διακρίσεως δόγματος, τότε ιερείς τινες, της πρώην επικρατούσης Εκκλησίας –Ορθοδόξου- εν Ρωσία, απετάθησαν εις την ερυθράν εξουσίαν - εις τους μποσελβίκους- με την ερώτησιν: «Διατί διώκεται ο κλήρος;». Η ερυθρά εξουσία απήντησε: «Διότι ο κλήρος υπηρέτει την τσαρικήν εξουσίαν και παρουσιάζεται εχθρός της ερυθράς κομμουνιστικής εξουσίας και εχθρός του σοσιαλισμού».

    Οι παρουσιασθέντες ιερείς απήντησαν ότι ούτοι είναι σύμφωνοι να εξυπηρετούν και την Σοβιετικήν εξουσίαν, αρκεί μόνον να δώσωσιν εις αυτούς τα δικαιώματα εκείνα, τα οποία είχον και επί Τσάρων. Η σοβιετική εξουσία τότε απήντησε ότι συμφωνεί να δώσει εις αυτούς οποιαδήποτε δικαιώματα, αλλά με την συμφωνίαν να εργάζονται ούτοι εις ωφέλειαν της ερυθράς αθέου εξουσίας και προς βλάβην όλων των εχθρών της εξουσίας ταύτης και προς εξάλειψιν και εξαφανισμόν της χριστιανικήςθρησκείας … Οι ιερείς της πρώην επικρατούσης Εκκλησίας απήντησαν ότι εις όλα ταύτα συμφωνούσιν.. 

    Αμέσως λοιπόν μετά, μετά τούτο, εχωρίσθησαν από του Πατριάρχου Μόσχας Τύχωνος και απετέλεσαν αφ’ εαυτών σύλλογον, κοινωνίαν, την οποίαν ονόμασαν «ζώσαν Εκκλησίαν». Και δια της οδού ταύτης «ἡ ἐστολισμένη γυνὴ» απεδείχθη «πόρνη, καθημένη ἐπὶ τοῦ ἐρυθροῦ δράκοντος». Οι αντιπρόσωποι του Χριστού έκαμον συμμαχίαν με τους υπηρέτας του διαβόλου, προς εξαφάνισιν του Χριστιανισμού. Η «ζώσα Εκκλησία» εδημιούργησε Σύνοδον, η δε άθεος Σοβιετική εξουσία την επεκύρωσε εις την Ανωτέρα Διοίκησιν, νυν Γενικόν Πολιτικόν Γραφείον ή G.P.U., Τριάς, δηλαδή, επιτροπή εκ τριών αθέων δια να επικοινωνεί με την Σύνοδον, ήτις ήτο υποχρεωμένη να εκπληροί προθύμως, να εκτελεί όλα τα έγγραφα και τας επιθυμίας των ερυθρών αθέων, ήτοι της Σοβιετικής εξουσίας. Και το έργον της καταστροφής των χριστιανικών κειμηλίων και ιερών του Χριστιανισμού επήρεν τον κατήφορον, ως κοινώς λέγομεν.

   Η τριάς των αθέων π.χ. εκφράζει την επιθυμίαν, όπως όλα τα μοναστήρια κλείσωσιν. Η Σύνοδος της «ζώσης Εκκλησίας» παρακαλεί την Σοβιετικήν εξουσίαν να κλείσει όλα τα μοναστήρια! Η εξουσία αύτη αμέσως προβαίνει εις την εκτέλεσιν της αιτήσεως της Συνόδου. Άρχεται το κλείσιμο των μοναστηρίων, η απόλυσις των μοναζόντων και μοναζουσών· τας εκκλησίας τας μεταβάλλουν εις νοσοκομεία, λέσχας, θέατρα κ.λπ. Θρήνοι, και οδυρμοί, και δάκρυα, και γογγυσμοί, φωναί απελπισίας και κατάραι ακούονται εκ μέρους των πιστών. Η Ερυθρά εξουσία ησύχως απήντησεν. «Ἡμεῖς ἐδῶ δὲν πταίομεν, ἡ Σύνοδός σας ἀπαιτεῖ τοῦτο. Ἡμεῖς μόνο ἐκτελοῦμεν τὰς ἐπιθυμίας της». ``Δια της αυτής, λοιπόν, οδού έκλεισαν πολλάς εκκλησίας, εφυλάκισαν, εξόρισαν εις βαρείας εργασίας, επυροβόλησαν χιλιάδας επισκόπων, ιερέων και απλών χριστιανών. Η «ζώσα Εκκλησία» εισήγαγε πολλούς νεωτερισμούς: εγγάμους ιερείς προαγάγει εις επισκόπους, εις τους εν χηρεία ιερείς επιτρέπει δεύτερον γάμον, διατηρούντων μετά ταύτα τον βαθμόν της ιερωσύνης των. Έκαστος επίσκοπος και ιερεύς της «ζώσης Εκκλησίας» είναι και πράκτωρ και σπιούνος του εκτάκτου Συμβουλίου -G.P.U., Ανωτέρα Εξουσία- και αναφέρουσιν ότι γνωρίζουσι και καταγγγέλλουσι πάντα ιδικόν και ξένον, όστις ήθελεν ειπεί τι εναντίον της Σοβιετικής εξουσίας των αθέων κομμουνιστών. Κατά την επιθυμίαν της εξουσίας ταύτης και εναντίον των εκκλησιαστικών κανόνων, καθήρεσαν τον Πατριάρχην Τύχωνα και εστέρησαν αυτόν και αυτού του σχήματος του μοναχού. Και πόσους ούτοι παρέδωκαν εις τους όνυχας του ερυθρού δράκοντος, εις μαρτύριον και θάνατον αδύνατον αριθμήσαι. Όλας τας αιμοχαρείς πράξεις της Σοβιετικής εξουσίας η «ζώσα Εκκλησία» με παρεκκλίσεις επιδοκιμάζει και ευλογεί. Τους δε εχθρούς του ερυθρού όφεως καταράται.

   Αλλά δεν πρέπει να νομίζoμεν ότι η διεφθαρμένη γυνή, η καθημένη επί του ερυθρού θηρίου εικονίζει μόνον την «ζώσαν Εκκλησίαν» της Μόσχας και τα μέλη αυτής της Εκκλησίας. Όχι. Τούτο πρέπει να εννοώμεν πολύ ευρύτερον. Υπό την πόρνην αυτήν εννοούνται όλοι γενικώς οι χριστιανοί, οι οποίοι, όπου και αν είναι -αν και ούτοι παραμένουσι χριστιανοί-, εργάζονται διά την καταστροφήν του Χριστιανισμού και εις ωφέλειαν του ερυθρού θηρίου της αθεΐας είτε λαϊκοί, είτε ιερείς, είτε επίσκοποι και μητροπολίται και πατριάρχαι και πάπαι είναι ούτοι. Τοιούτοι ευρίσκονται και εν τη ιστορία και εις τας ημέρας ημών».

    Και άλλα πολλά…Τι να προσθέσουμε αγαπητοί μου σ’ αυτά; Τι να προσθέσουμε; Τα ακούσατε. Τα βλέπουμε και στις μέρες μας. Ένα μόνο: ότι κι εδώ στην Ελλάδα μας ήδη έχουμε κάμει αρχή. Και ο Θεός να ελεήσει. Τίποτ’ άλλο δεν λέγω. Ότι ημείς οι ίδιοι προδίδομε την Εκκλησία. Ότι η πόρνη αυτή γυναίκα γίνεται να είναι υψηλώ ονόματι λεγομένη Εκκλησία· δηλαδή ότι δύναται να είναι αυτό το βλέπομεν, αλλά και δύναται να κατοχυρωθεί με πολλά επιχειρήματα και να εξαχθεί από πολλά στοιχεία και αγιογραφικά και πατερικά, τα οποία εν συνεχεία σας αναφέρω.

   Ενθυμείστε εις το ενδέκατον κεφάλαιον της Αποκαλύψεως το εξής χωρίον; «Καὶ ἐδόθη μοι κάλαμος –λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης- ὅμοιος ῥάβδῳ, λέγων· ἔγειρε καὶ μέτρησον τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ τοὺς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ· καὶ τὴν αὐλὴν τὴν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ ἔκβαλε ἔξω καὶ μὴ αὐτὴν μετρήσῃς, ὅτι ἐδόθη τοῖς ἔθνεσι, καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν πατήσουσι μῆνας τεσσαράκοντα δύο». Το ενθυμείστε αυτό; Εκεί στον οικείον τόπον, ερμηνεύσαμε, ότι Εκκλησία κατά την ερμηνεία των Πατέρων είναι η αγία πόλις, η Ιερουσαλήμ. Πώς τώρα παίρνει ο ιερός Ευαγγελιστής την παραγγελία να μην μετρήσει την πόλιν; Διότι το μέτρημα, είχαμε δει τότε, δεν είναι παρά το σύμβολον της προστασίας κάτω από την οποία προστασία βρίσκεται μόνον ο ναός και το θυσιαστήριον· που ήταν εις την έσω αυλήν. Η λοιπή πόλις –Εκκλησία- δεν προστατεύεται. Λέει: «Μην την μετρήσεις την υπόλοιπη». Δεν προστατεύεται.Τί είναι αυτό; Είναι εκείνοι που εβαπτίσθησαν μεν, λαϊκοί και κληρικοί, λαϊκοί και κληρικοί το υπογραμμίζω, αλλά έμειναν εις μίαν εκκοσμικευμένην Εκκλησίαν. 

    Γράφει ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς. Σέρβος, πολλά δεινοπαθήσας, μακαρίτης πλέον. Γράφει στο βιβλίο του «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος». Αντιγράφω: «Μόνον με την Θεανθρωπίνην του δύναμη ο Χριστιανισμός είναι το άλας της γης. Άλας, το οποίον διαφυλάττει τον άνθρωπον δια να μην διαφθαρεί εν τη αμαρτία και το κακό. Εάν όμως διαχυθεί ο Χριστιανισμός εις διαφόρους ουμανισμούς, τότε μωραίνεται, γίνεται άλας άναλον –ανάλατο-, το οποίον κατά τον παναληθή λόγον του Σωτήρος εις ουδέν ισχύει έτι, ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων. Πάσα προσπάθεια και απόπειρα να εξισωθεί ο Χριστιανισμός με το πνεύμα του αιώνος τούτου, με τας φευγαλέας κινήσεις κάποιων ιστορικών εποχών, και επιπλέον με τα πολιτικά κόμματα ή καθεστώτα να ταιριάξει και να συμμαχήσει, αφαιρεί από τον Χριστιανισμόν εκείνην την ειδοποιόν αξίαν, η οποία τον καθιστά μοναδικήν Θεανθρωπίνη θρησκεία εις τον κόσμον. Μεταβάλλεται σε αλάτι ανάλατο».

    Θα εσημειώναμε και εμείς με την σειρά μας ότι μια Εκκλησία που υπηρετεί ένα άθεο καθεστώς, υπηρετεί, όχι απλώς υπάρχει, γιατί και στην αρχαία Ρώμη υπήρχε η ειδωλολατρία και κάτω από την Ρώμη ήταν η Εκκλησία, η Εκκλησία των κατακομβών. Αλλά μία εκκλησία που υπηρετεί στους σκοπούς του ένα άθεο καθεστώς, δεν είναι δυνατόν να είναι εκ Θεού φυτεία. Και όπως λέγει ο ίδιος ο Κύριος: ‘’Πάσα φυτεία που δεν εφύτευσε ο Θεὸς ἐκριζωθήσεται» -Ματθ. 15, 13. 

   Αυτή η εντός εισαγωγικών «Εκκλησία» , και αυτοί οι εντός εισαγωγικών «πιστοί», είναι εκείνοι που καταπατούνται υπό των εθνών, που λέγει στην Αποκάλυψη. «Θα πατηθεί», λέγει, «μήνες σαράντα δύο -3,5 χρόνια-, θα καταπατηθεί υπό των εχθρών, μη την μετράς, δεν είναι κάτω από την προστασία μου», λέγει ο Θεός στην Αποκάλυψη, «μία τέτοια Εκκλησία, δεν είναι Εκκλησία». Δεν είναι Εκκλησία… Δηλαδή, η ευλογία και η προστασία του Θεού, εκεί δεν υπάρχει. Είναι Εκκλησία κατ’ επίφασιν.

   Θα πω τούτο: Πρώτον. Εάν ήτο αληθώς η Εκκλησία του Χριστού, στην Ρωσία, εν προκειμένω, τότε, διατί η αληθής Εκκλησία κρύπτεται εις τας κατακόμβας και διώκεται; Έχουμε την «πάνω» Εκκλησία και την «κάτω» Εκκλησία. Εάν η Εκκλησία πράγματι ήτο ελευθέρα, και δεν υπηρέτει τους σκοπούς του αθέου καθεστώτος, τότε γιατί υπάρχει και δεύτερη Εκκλησία κρυμμένη, για ποιο λόγο; Αυτή η παρουσία της κρυμμένης Εκκλησίας δείχνει ότι υπάρχει μία Εκκλησία που έχει προδώσει, έχει προδώσει την αποστολή της.

   Δεύτερον. Ο Κύριος είπε: «Καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν». Αντιληφθήκατε. Σας κατοχυρώνω, γιατί ο επίσκοπος Ιννοκέντιος χαρακτηρίζει ως «πόρνη ἐπὶ τοῦ κοκκίνου θηρίου», αυτὴν τὴν λεγομένην εντὸς εισαγωγικών «Ἐκκλησίαν». Ο Κύριος είπε, λοιπόν, «διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» ·Ματθαίος 24, 12. 

   Και μέσα σ’ αυτούς τους πολλούς –«τῶν πολλῶν», λέγει, «ἡ ἀγάπη»- θα είναι ασφαλώς και κληρικοί, οι οποίοι δεν θα εμπνέονται πλέον από την αγάπη του Χριστού, αλλά από το υλικόν συμφέρον. Όταν υπάρχει το υλικόν συμφέρον είμεθα έτοιμοι για όλα. Τίποτα πλέον δεν θα ημπόδιζε αυτούς να στέκονται προδόται και της Πίστεως και της Εκκλησίας. Αυτοί θα είναι οι πνευματικοί απόγονοι του Κάιν και του Ιούδα. Ο Απόστολος Παύλος σημειώνει: «Τοῦτο δὲ γίνωσκε —λέγει στον Τιμόθεον— ὅτι ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις-τις έσχατες μέρες- ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί-δύσκολοι καιροί θα σταθούν. Ἒσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, …ἀνόσιοι - δεν θα ‘χουνε ούτε όσιο, ούτε ιερό-, …διάβολοι, προδόται» ·Β΄ Τιμόθεον, 3, 1-4. Ο Κύριος την προδοσία την εννοούσε, όταν έλεγε στους μαθητάς Του: «Παραδώσει ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς»· Ματθαίος 10, 21. Αυτή είναι η προδοσία. «Προδόται» ομοίως εκαλούντο, τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους που υπήρχαν οι διωγμοί, εκείνοι που παρέδιδαν τις Άγιες Γραφές στα χέρια των διωκτών. Η προδοσία εις τον τομέα αυτόν είναι ό,τι πιο σιχαμερό, ό,τι πιο φοβερό… Οι άνθρωποι αυτοί, σας είπα, έχουν τον κλήρο ενός Ιούδα.

   Τρίτον. Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων σημειώνει στην 15η Κατήχησή του, που μιλά για τον Αντίχριστον: «Φοβεῖ με ἡ μισαδελφία τῶν ἀδελφῶν». «Με φοβίζει», λέγει, «η μισαδελφία αυτών των αδελφών». Και όταν λέει «αδελφούς», εννοούσε τόσο τους λαϊκούς χριστιανούς, όσο και τους κληρικούς, και μάλιστα τους επισκόπους… ·των οποίων ήτο θύμα… Ήτο θύμα… Διότι εκείνος που τον χειροτόνησε επίσκοπο Ιεροσολύμων, αυτός έγινε αρειανός και τον κατεδίωξε τον Άγιο Κύριλλο απηνώς, επειδή έμενε εις την Ορθοδοξία και λέγει: «Με φοβίζει η μισαδελφία των αδελφών». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ανάμεσα στους κληρικούς μας, όλων των βαθμών, θα έχομεν τους προδότας της Πίστεως, που θα αποτελούν αυτοί πάντοτε την «Εκκλησία»-πόρνη -να με συγχωρέσει ο Θεός που το λέγω αυτό, την «Εκκλησία», την βάζω εντός εισαγωγικών την λέξη «Εκκλησία», πόρνη- που συμπλέκεται αθεμίτως μετά του κοκκίνου θηρίου, που δεν είναι μόνο κάθε άθεον καθεστώς, αλλά και κάθε κοσμική κατάστασις. Οποιαδήποτε κοσμική κατάστασις· αυτή η συμπλοκή, η αθέμιτος συμπλοκή Εκκλησίας και κόσμου.

   Τέταρτον. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, στην υπ’ αριθμόν 56 προφητεία του -η αρίθμησις κατά τον Σεβασμιώτατον Άγιον Φλωρίνης Αυγουστίνον – η αρίθμησις από το βιβλίο του, λέγει το εξής: «Θα ‘ρθει καιρός που δεν θα υπάρχει αυτή η αρμονία που είναι σήμερα, μεταξύ λαού και κλήρου». Στην υπ’ αριθμόν 57 γράφει: «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων». Και στην υπ’ αριθμόν 108 σημειώνει: «Θα ’ρθει καιρός που οι Χριστιανοί θα ξεσηκωθούν ο ένας κατά του άλλου». Πότε θα γίνει αυτό; Οι χριστιανοί! Όχι με την έννοιαν των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών αντιθέσεων, με την έννοιαν ότι αυτός θα μένει πιστός και εκείνος θα έχει προδώσει, και προδότης χριστιανός θα καταδιώκει τον πιστόν χριστιανόν.

   Πέμπτον. Οι αρχαίοι Πατέρες έλεγαν ότι οι κληρικοί ρωτήθηκαν πολλές φορές: «Τι θα γίνει μετά ταύτα;». Έλεγαν ιδίως οι ασκηταί, έλεγαν ότι «οι κληρικοί θα είναι όπως και οι λαϊκοί». Δηλαδή, «πώς κινείται ένας λαϊκός, κοιτάει τα συμφέροντά του, ε, τίποτε άλλο…· έτσι θα είναι», λέει, «και οι κληρικοί».

   Έκτον. Αυτή την πραγματικότητα την διαβάζουμε, αγαπητοί μου, στην βιογραφίαν του πατρός Δημητρίου Γκαγκαστάθη, ενός ιερέως που ήταν εδώ στα Τρίκαλα. Αν διαβάσετε εκεί θα δείτε το εξής· ότι ο Μητροπολίτης Κοζάνης, αυτός που ήταν τότε.. - σύγχρονα πράγματα, στην εποχή μας… - συμπλέων με την κατάστασιν της εποχής, τον κατεδίωκε να τον φονεύσει! Ποιος; Ο επίσκοπος τον ιερέα! Κατεδίωκε να τον φονεύσει! Δεν σας λέγω πιο πολλά. Διαβάστε τον ογκώδη τόμο της βιογραφίας του πατρός Δημητρίου Γκαγκαστάθη, ο οποίος είχε φήμη Αγίου ανθρώπου και θα δείτε εκεί πολλά πράγματα..

   Τι σημαίνουν, αγαπητοί μου, όλα αυτά; Σημαίνουν ότι όλα αυτά δίδουν ύλη· πράγματι, πλάι στην ερμηνεία «πόρνη-Ρώμη» να τίθεται και η ερμηνεία ότι η πόρνη της Αποκαλύψεως να αντιπροσωπεύει την εκκοσμικευμένην Εκκλησίαν.

   Και το είπα αυτό, όχι επειδή μου έκανε πολλή εντύπωση όταν διάβασα αυτό το μικρό βιβλιαράκι με αυτά που γράφει, αλλά όσο και γιατί, πράγματι παρατηρούμε να τελεσιουργείται αυτό το μυστήριο της ανομίας, κληρικοί ορθόδοξοι χριστιανοί -δεν λέγω Ρωμαιοκαθολικοί, δεν λέγω προτεστάνται- να συμφωνούν και να συμμαχούν με άθεες κοσμικές καταστάσεις και δυνάμεις και καθεστώτα οποιαδήποτε.. Αν το θέλετε για την ακρίβεια αριστερά και δεξιά, αριστερά και δεξιά, κόκκινα και πράσινα και μαύρα και κίτρινα και άσπρα.. αριστερά και δεξιά, ό, τι είναι…· να συμπλέουν, να συμφωνούν και να προδίδουν την Εκκλησία. Σημείον των καιρών. Για τον άγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων σημείο των καιρών, ότι ο Αντίχριστος έρχεται, όταν φθάνουν οι κληρικοί να προδίδουν την ίδια την Εκκλησία. Αγαπητοί μου, ο Θεός να μας ελεήσει…

Απόσπασμα από την 71η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες του βιβλίου 
« Αποκάλυψις » εδώ ↓.
http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

«ζώσα εκκλησία» Η «εκκλησία» της Σοβιετικής ένωσης.

†.Σ' ένα μικρό σύγγραμμα του ρώσου επισκόπου Νοβογορόδ, Ιννοκεντίου. Της επαρχίας Νοβογορόδ. Αυτός ο Ιννοκέντιος, το έχω μαζί μου το βιβλιαράκι αυτό, κάποιος κύριος από σας προ μερικών ετών μου το έδωσε,το έγραψε ευθύς μετά την Ρωσικήν Επανάστασιν, και το μετέφρασε ένας δικός μας Αρχιμανδρίτης, ο Σωφρόνιος Δούκας, που ήταν εφημέριος στο Κίσνοβο της Ρουμανίας. Τυπώθηκε στην Ελλάδα το 1935· και γράφει αγαπητοί μου τα εξής. Βέβαια, προσπαθεί να ερμηνεύσει μερικά σημεία της Αποκαλύψεως, όχι ολόκληρη την Αποκάλυψη, μόνο μερικά σημεία, και θέλει να δείξει την πραγμάτωσιν των όσων το βιβλίο της Αποκαλύψεως αναφέρει, ως προς τα τελεσιουργούμενα εις την εποχήν μας και εις τον αιώνα μας, με τον διωγμόν της Εκκλησίας του Χριστού, από εκείνα τα οποία ως αντίθεες δυνάμεις υπάρχουν… Όχι, κάτι περισσότερο, μια σχέση ανάμεσα στο κόκκινο θηρίο και την πόρνη που ιππεύει το κόκκινο θηρίο. Και ποια μπορεί να είναι αυτή η πόρνη, η οποία ιππεύει το κόκκινο θηρίο… Αλλά, ακούσατε καλύτερα να σας διαβάσω και θα εκπλαγείτε.

    Σημειώνει λοιπόν, στην 96 σελίδα: ««Τι παριστά αυτή αύτη η καλλωπισμένη γυνή; Τούτο δεν είναι όφις, δεν είναι θηρίον ουδέν κοινόν έχον με ανθρώπους, δηλαδή δεν είναι οργάνωσις, η οποία δεν έχει ουδέν κοινόν με τον Χριστιανισμόν, αλλ’ είναι άνθρωπος… Και ο οποίος μάλιστα άνθρωπος, πολυτελή γυνή, εστολισμένη με πολυτελή στολήν, και με πολύτιμα κοσμήματα. Η γυνή αύτη σημαίνει χριστιανικήν οργάνωσιν, αλλ’ ουχί γυμνήν, άσχημον και παραμορφωμένην, όχι αιρετικήν εν γένει, όχι προτεσταντικήν, αλλά τουναντίον, ενδεδυμένην με πολυτελή ενδυμασίαν, έχουσαν ιδικούς θεσμούς, περίφημον λατρείαν και τύπους. Ναι, αύτη είναι η «ζώσα Εκκλησία», η πόρνη. Ναι, ναι, η «ζώσα Εκκλησία»! Τοιαύτη οργάνωσις ανεφάνη εσχάτως εν Ρωσία επί της κυριαρχίας εκεί του ερυθρού δράκοντος. Τι είναι αυτή η «ζώσα Εκκλησία»; Είναι η ένωσις του Χριστιανισμού μετά του κοκκίνου αθεϊσμού. Δυστυχώς! Ἒνωσις… Οι θεωρούντες εαυτούς αντιπροσώπους του Χριστιανισμού, λειτουργοί του Θεού, κληρικοί, εγένοντο υπηρέται του σατανά, καθ’ ον χρόνον προσποιητώς παραμένουσι λειτουργοί του Θεού…

   Πράγματι εδώ έχει τις να θαυμάσει. Η ζώσα Εκκλησία εσχηματίσθη ως εξής: Όταν οι άθεοι σοσιαλισταί εν Ρωσία εκήρυξαν πόλεμον κατά του Θεού και ήρχισαν να κλείουν τα μοναστήρια, τας Εκκλησίας, ήρχισαν να διώκουν, να βασανίζουν και να πυροβολούν επισκόπους και ιερείς, άνευ διακρίσεως δόγματος, τότε ιερείς τινες, της πρώην επικρατούσης Εκκλησίας –Ορθοδόξου- εν Ρωσία, απετάθησαν εις την ερυθράν εξουσίαν - εις τους μποσελβίκους- με την ερώτησιν: «Διατί διώκεται ο κλήρος;». Η ερυθρά εξουσία απήντησε: «Διότι ο κλήρος υπηρέτει την τσαρικήν εξουσίαν και παρουσιάζεται εχθρός της ερυθράς κομμουνιστικής εξουσίας και εχθρός του σοσιαλισμού».

    Οι παρουσιασθέντες ιερείς απήντησαν ότι ούτοι είναι σύμφωνοι να εξυπηρετούν και την Σοβιετικήν εξουσίαν, αρκεί μόνον να δώσωσιν εις αυτούς τα δικαιώματα εκείνα, τα οποία είχον και επί Τσάρων. Η σοβιετική εξουσία τότε απήντησε ότι συμφωνεί να δώσει εις αυτούς οποιαδήποτε δικαιώματα, αλλά με την συμφωνίαν να εργάζονται ούτοι εις ωφέλειαν της ερυθράς αθέου εξουσίας και προς βλάβην όλων των εχθρών της εξουσίας ταύτης και προς εξάλειψιν και εξαφανισμόν της χριστιανικής θρησκείας … Οι ιερείς της πρώην επικρατούσης Εκκλησίας απήντησαν ότι εις όλα ταύτα συμφωνούσιν.. 

    Αμέσως λοιπόν μετά, μετά τούτο, εχωρίσθησαν από του Πατριάρχου Μόσχας Τύχωνος και απετέλεσαν αφ’ εαυτών σύλλογον, κοινωνίαν, την οποίαν ονόμασαν «ζώσαν Εκκλησίαν». Και δια της οδού ταύτης «ἡ ἐστολισμένη γυνὴ» απεδείχθη «πόρνη, καθημένη ἐπὶ τοῦ ἐρυθροῦ δράκοντος». Οι αντιπρόσωποι του Χριστού έκαμον συμμαχίαν με τους υπηρέτας του διαβόλου, προς εξαφάνισιν του Χριστιανισμού. Η «ζώσα Εκκλησία» εδημιούργησε Σύνοδον, η δε άθεος Σοβιετική εξουσία την επεκύρωσε εις την Ανωτέρα Διοίκησιν, νυν Γενικόν Πολιτικόν Γραφείον ή G.P.U., Τριάς, δηλαδή, επιτροπή εκ τριών αθέων δια να επικοινωνεί με την Σύνοδον, ήτις ήτο υποχρεωμένη να εκπληροί προθύμως, να εκτελεί όλα τα έγγραφα και τας επιθυμίας των ερυθρών αθέων, ήτοι της Σοβιετικής εξουσίας. Και το έργον της καταστροφής των χριστιανικών κειμηλίων και ιερών του Χριστιανισμού επήρεν τον κατήφορον, ως κοινώς λέγομεν.

   Η τριάς των αθέων π.χ. εκφράζει την επιθυμίαν, όπως όλα τα μοναστήρια κλείσωσιν. Η Σύνοδος της «ζώσης Εκκλησίας» παρακαλεί την Σοβιετικήν εξουσίαν να κλείσει όλα τα μοναστήρια! Η εξουσία αύτη αμέσως προβαίνει εις την εκτέλεσιν της αιτήσεως της Συνόδου. Άρχεται το κλείσιμο των μοναστηρίων, η απόλυσις των μοναζόντων και μοναζουσών· τας εκκλησίας τας μεταβάλλουν εις νοσοκομεία, λέσχας, θέατρα κ.λπ. Θρήνοι, και οδυρμοί, και δάκρυα, και γογγυσμοί, φωναί απελπισίας και κατάραι ακούονται εκ μέρους των πιστών. Η Ερυθρά εξουσία ησύχως απήντησεν. «Ἡμεῖς ἐδῶ δὲν πταίομεν, ἡ Σύνοδός σας ἀπαιτεῖ τοῦτο. Ἡμεῖς μόνο ἐκτελοῦμεν τὰς ἐπιθυμίας της». ``Δια της αυτής, λοιπόν, οδού έκλεισαν πολλάς εκκλησίας, εφυλάκισαν, εξόρισαν εις βαρείας εργασίας, επυροβόλησαν χιλιάδας επισκόπων, ιερέων και απλών χριστιανών. Η «ζώσα Εκκλησία» εισήγαγε πολλούς νεωτερισμούς: εγγάμους ιερείς προαγάγει εις επισκόπους, εις τους εν χηρεία ιερείς επιτρέπει δεύτερον γάμον, διατηρούντων μετά ταύτα τον βαθμόν της ιερωσύνης των. Έκαστος επίσκοπος και ιερεύς της «ζώσης Εκκλησίας» είναι και πράκτωρ και σπιούνος του εκτάκτου Συμβουλίου -G.P.U., Ανωτέρα Εξουσία- και αναφέρουσιν ότι γνωρίζουσι και καταγγγέλλουσι πάντα ιδικόν και ξένον, όστις ήθελεν ειπεί τι εναντίον της Σοβιετικής εξουσίας των αθέων κομμουνιστών. Κατά την επιθυμίαν της εξουσίας ταύτης και εναντίον των εκκλησιαστικών κανόνων, καθήρεσαν τον Πατριάρχην Τύχωνα και εστέρησαν αυτόν και αυτού του σχήματος του μοναχού. Και πόσους ούτοι παρέδωκαν εις τους όνυχας του ερυθρού δράκοντος, εις μαρτύριον και θάνατον αδύνατον αριθμήσαι. Όλας τας αιμοχαρείς πράξεις της Σοβιετικής εξουσίας η «ζώσα Εκκλησία» με παρεκκλίσεις επιδοκιμάζει και ευλογεί. Τους δε εχθρούς του ερυθρού όφεως καταράται.

   Αλλά δεν πρέπει να νομίζoμεν ότι η διεφθαρμένη γυνή, η καθημένη επί του ερυθρού θηρίου εικονίζει μόνον την «ζώσαν Εκκλησίαν» της Μόσχας και τα μέλη αυτής της Εκκλησίας. Όχι. Τούτο πρέπει να εννοώμεν πολύ ευρύτερον. Υπό την πόρνην αυτήν εννοούνται όλοι γενικώς οι χριστιανοί, οι οποίοι, όπου και αν είναι -αν και ούτοι παραμένουσι χριστιανοί-, εργάζονται διά την καταστροφήν του Χριστιανισμού και εις ωφέλειαν του ερυθρού θηρίου της αθεΐας είτε λαϊκοί, είτε ιερείς, είτε επίσκοποι και μητροπολίται και πατριάρχαι και πάπαι είναι ούτοι. Τοιούτοι ευρίσκονται και εν τη ιστορία και εις τας ημέρας ημών».

    Και άλλα πολλά…Τι να προσθέσουμε αγαπητοί μου σ’ αυτά; Τι να προσθέσουμε; Τα ακούσατε. Τα βλέπουμε και στις μέρες μας. Ένα μόνο: ότι κι εδώ στην Ελλάδα μας ήδη έχουμε κάμει αρχή. Και ο Θεός να ελεήσει. Τίποτ’ άλλο δεν λέγω.

Απόσπασμα από την 71η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες του βιβλίου 
« Αποκάλυψις » εδώ ↓.
http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Η Εκκλησία γνωρίζει τα μέλη της ή τα αγνοεί; 💎

†.“Ονοματογραφία τέως υμίν γέγονε και στρατείας κλήσις. Νυμφαγωγίας λαμπάδες και Ουρανίου Πολιτείας επιθυμία. Και πρόθεσις αγαθή και ελπίς επακολουθούσα.” Καθένας απ’ τους χαρακτηρισμούς έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Θα ήθελα να μείνω, κυρίως, στο “ονοματογραφία τέως υμίν γέγονε”.

   Τι είναι αυτή η “ονοματογραφία” ; Είναι ονοματικός κατάλογος. Τέως υμίν γέγονε” σημαίνει ότι έχει γίνει, έχετε γραφτεί στον κατάλογο. Οι πιστοί γράφονται στα δίπτυχα της εκκλησίας κ
μνημονεύονται. Οι κατηχούμενοι γράφονται στον κατάλογο της εκκλησίας, για να εισαχθούν στην εκκλησία. Μετά από αυτό, γράφονται στα δίπτυχα της εκκλησίας. Εδώ έχουμε ένα πολύ
σπουδαίο φαινόμενο.

   Η εκκλησία γνωρίζει τα μέλη της; ή τα αγνοεί;
Όταν η εκκλησία κρατάει καταλόγους, αυτό σημαίνει ότι γνωρίζει τα μέλη της. Όταν δεν κρατά, σημαίνει ότι δεν τα γνωρίζει. Μην μου πείτε την περίπτωση ότι μία ενορία κρατά τα ονόματα των ενοριτών, για να μπορεί να βγάζει πιστοποιητικά για την πρόνοια! Για άλλους σκοπούς που χρειάζεται ο ενορίτης για να πάει στον Ιερέα κ να ζητήσει ένα πιστοποιητικό, για να πάει το παιδί του σ’ ένα πανεπιστημιακό οικοτροφείο, ποια είναι η οικογενειακή του κατάσταση. ΔΕΝ είναι αυτό. Εδώ είναι, απλώς, ότι μεταβλήθηκε το γραφείο τής ενορίας σ’ ένα γραφείο τής Πολιτείας. Κ βέβαια, τα παλιά χρόνια ήταν ακόμα χειρότερα τα πράγματα.

   Τώρα πολλά έχουν φύγει απ’ τα χέρια τού Ιερέα, καλώς ή κακώς. Πάντως σήμερα δεν έχει πολλά ο εφημέριος, γιατί έχουν δημιουργηθεί άλλα γραφεία, και καλώς έχει γίνει αυτό, από μίαν άποψη, διότι ανήκουν στην Πολιτεία. Χρησιμοποιούνταν οι ιερείς για θέματα τέτοια. Γι’ αυτούς τούς καταλόγους πρόκειται; Όχι! Αλλά για τι πρόκειται; Πρόκειται για καταλόγους στους οποίους καταχωρούνται τα ονόματα των πιστών, όχι με τη ληξιαρχική έννοια, αλλά για να ξέρουμε ποιοι είναι οι πιστοί μας. Διότι η εκκλησία, όχι κατά την περίοδο των διωγμών αλλά και μετά ταύτα, δλδ μέχρι πριν γίνει ο νηπιοβαπτισμός, η εκκλησία, στην πραγματικότητα, ήταν κλειστή.
   Εκείνο το “τας θύρας, τας θύρας”, που σήμερα είναι απολίθωμα μέσα στη Θεία Λειτουργία, κάποτε ήταν μία ουσία! Δεν ήταν πάντα ένα απολίθωμα. Κ σήμαινε -τεχνικός όρος- σήμαινε ότι έπρεπε να κλείσουν οι πόρτες για τους κατηχούμενους κ για τους ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση κ έπρεπε να μείνουν μόνον οι πιστοί μέσα στη λατρεία. Σημαίνει, λοιπόν, ότι υπήρχε έλεγχος στις πόρτες ποιος μπαίνει ή ποιος μένει μέσα στη Λειτουργία. Όταν έλεγαν “τας θύρας, τας θύρας”, δεν εννοούσαν μόνον ότι υπήρχε κάποιος θυρωρός ή κάποιο εντεταλμένο πρόσωπο που έπρεπε να κλείσει τις πόρτες για να γίνει το μυστήριο, όχι! Αλλά κ οι πιστοί κοιτούσαν μεταξύ τους μήπως κάποιος είναι άγνωστος. Δλδ οι πιστοί κοιτούσαν γύρω τους μήπως είδαν κάποιο άγνωστο πρόσωπο. Δεν μπορούσε να μείνει κανένας που δεν ήταν γνωστός, που δεν ήταν γραμμένος στους καταλόγους! Έπρεπε να βγει έξω. Άρα η εκκλησία ήταν κλειστή.
   Μετά, όμως, άνοιξαν οι πόρτες τής εκκλησίας κ έμεινα ανοικτά κοκαλωμένες. Τα τελευταία
χρόνια έχει τεθεί το ζήτημα αν θα πρέπει πάλι να ξανακλείσει η εκκλησία. Πριν από πολύ λίγα χρόνια είχε προκύψει ένα τέτοιο θέμα. Το είχε φέρει ο Άγιος Φλωρίνης. Κ είχε γράψει κάποιους καταλόγους των πιστών. Αυτό έγινε αντικείμενο ποικίλης επίθεσης. Δεν ήταν δίκαιο. Η εκκλησία πρέπει να ξαναγυρίσει στον παλιό τρόπο λειτουργίας κ οργάνωσής της, Πρέπει να ξέρει τους πιστούς της. Όχι να έρθει κάποιος να πει στον Ιερέα “παππούλη μου, πρόσεξε, αυτός που θα έρθει για βάπτιση είναι κουμπάρος κ θ’ απαγγείλει το Σύμβολο της Πίστεως τυπικά, είναι μασόνος κ, πρόσεξε, μην τον δεχθείς!”. Μασόνος!! Ξέρετε τι πάει να πει ο μασόνος, ο
ειδωλολάτρης, να γίνει ο κουμπάρος, ο ανάδοχος κ ν’ απαγγείλει, χωρίς να πιστεύει τίποτα, το Σύμβολο της Πίστεως; Είναι βεβήλωση, είναι αδιανόητο πράγμα! Όταν, όμως, η εκκλησία έχει τις πόρτες της κλειστές, γνωρίζει τα παιδιά της κ τα μέλη της κα τα καταρτίζει. Διότι αυτό το κλειστό κύκλωμα, η κλειστή εκκλησία, έχει πάρα πολλά πλεονεκτήματα.

   Θα το πω μ’ ένα παράδειγμα το οποίο δεν είναι δικό μου, είναι ενός ξένου θεολόγου. Λέει ότι με το να μην είναι οι πόρτες τής εκκλησίας κλειστές κ να μη γνωρίζει η εκκλησία τα μέλη της κ το να εισέρχονται στην εκκλησία χωρίς κατήχηση είναι όπως μια χύτρα, που έχει πολύ βραστό νερό, να πέσει μέσα κρύο, οπότε κόβεται το βράσιμο. Αυτό γίνεται. Η χύτρα τής εκκλησίας, μέχρι τον καιρό που είχαμε τις πόρτες της κλειστές κ είχαμε τους κατηχούμενους να
καταρτίζονται για να μπουν στην εκκλησία κ όχι να μπαίνουν με βρόμικα πόδια κ με τα τσαρούχια, αλλά θα έμπαιναν με προσοχή κ με κατάρτιση, από τον καιρό που άνοιξαν οι πόρτες κ έγινε ο νηπιοβαπτισμός, τότε κόπηκε ο βρασμός τής εκκλησίας, κόπηκε ο ενθουσιασμός, κόπηκε όλη εκείνη η λαχτάρα των μελών της να γίνουν άγιοι.
   Κ σήμερα φτάσαμε στο σημείο τα ίδια τα μέλη τής εκκλησίας να ειρωνεύονται εκείνους που είναι πιστοί κ να τους λένε “άγιοι θέλετε να γίνετε, να μας κάνετε τον έξυπνο ή να μας παραστήσετε τον άγιο;” . Πού φτάσαμε ! Φοβερό πράγμα, φοβερό!
   Αλλά η εκκλησία οπωσδήποτε θα αναγκαστεί, μια ημέρα, να ξανακλείσει τις πόρτες της οπωσδήποτε Κ θα ξέρει τα μέλη της κ θα τα γράψει σε καταλόγους. Θα έχει, δλδ, ονοματογραφία, δλδ καταλόγους ονομάτων, Κ θα το κάνει, ιδίως, στην περίπτωση του αντίχριστου, όταν θα διωχθεί η εκκλησία απ τον αντίχριστο, τότε η εκκλησία, οπωσδήποτε, θα ξέρει τους πιστούς της.

   Είναι πολύ μεγάλο θέμα αυτό κ μεγάλο πρόβλημα το αν πρέπει να γίνει ονοματογραφία, το πώς θα γίνει κ.τ.λ. . Έχει ακανθώδη σημεία. Αλλά έδωσα την αφορμή με τον λόγο μου αυτόν να
ειπωθούν αυτά, για να τα ξέρετε κ να προετοιμαζόμαστε για μια τέτοια περίπτωση ότι κάποτε είναι ανάγκη να γίνει. Γιατί ξέρετε τι είχαν κατηγορήσει τον Άγιο Φλωρίνης; Ότι κρατάει κ διατηρεί φακέλους των πιστών. Ό,τι θέλει, δλδ, μπορεί κανείς να πει! Για Όνομα του Θεού! Σημαίνει, δλδ, ότι φακελώνω τούς πιστούς μου, τους ενορίτες μου; Αν είναι δυνατόν! Πείτε μου ποιο σωματείο που έχει μέλη δεν κρατάει τα μέλη του γραμμένα σε έναν κατάλογο! Πείτε μου! Όταν γράφουν τα μέλη σε έναν κατάλογο, σημαίνει ότι είναι φακελωμένα τα μέλη (με την κακή σημασία τής λέξης); Αλλά, είπαμε, όταν θέλουμε να χτυπήσουμε την εκκλησία, βρίσκουμε τόσους τρόπους για να το κάνουμε!
   “Ονοματογραφία”, λοιπόν, “τέως υμίν γέγονε”. Ήδη η ονοματογραφία έχει γίνει. “Και στρατείας κλήσις”. Α, λοιπόν! Ώστε, λοιπόν, εκείνος που μπαίνει στον χώρο τού Χριστιανισμού μπαίνει σε χώρο στίβου και χώρο στρατείας! Ε, βέβαια! Τι λέει ο Απόστολος Παύλο στον Τιμόθεο; Του λέει “να αγωνιστείς, να κακοπαθήσεις ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού”. Είναι μία κλήση στράτευσης. Ο Χριστιανός είναι ένας στρατιώτης κ πρέπει ν’ αγωνιστεί.
   Τι κάνει ο στρατιώτης, αλήθεια; Ο καλός στρατιώτης, σε περίοδο ειρήνης κ πολέμου, μένει φρουρός κ φυλάει. Τι άλλο κάνει, σε περίπτωση πολέμου; Πολεμάει! Επειδή υπάρχει δε πόλεμος πάντοτε, χωρίς ποτέ ειρήνη, μεταξύ Χριστού κ διαβόλου, τότε οι πιστοί έχουν πάντα έναν πόλεμο.
   Πολύ χαρακτηριστικά, λοιπόν, εδώ λέει ότι “ήδη κληθήκατε σε μια στρατεία”. Πώς έλεγε ο Απόστολος Παύλος το θέμα τής στρατείας; “Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται ταις τού βίου πραγματείαις, ίνα τω Στρατολογήσαντι αρέση.” Κανείς, λέει, δεν μπαίνει σε πραμάτειες
κοσμικές, όταν στρατευθεί, για ν’ αρέσει σε Εκείνον που τον στρατολήγησε. Είδατε πώς λέγεται εδώ ο Χριστός; Λέγεται “Στρατολόγος” ! “Ίνα τω Στρατολογήσαντι αρέση” : ποιος είν’ Αυτός ο Στρατολογών; Είναι ο Χριστός! Ο Στρατολόγος. Κ εγώ τι είμαι: Είμαι ο στρατευόμενος, δλδ ο στρατιώτης, που πρέπει να αρέσω στον Κύριό μου. Αλλιώτικα, δεν πρέπει ν’ ανταποκριθώ, να μην είμαι Χριστιανός. Όλ’ αυτά αποτελούν την ουσία τής κλειστής πύλης τής εκκλησίας.
   Διότι η εκκλησία δεν είν’ απλώς για να κάνει καταλόγους κ να κλείσει τις πόρτες της. Αυτό είν’ ενα τεχνικό στοιχείο. Το θέμα είναι ν’ αποκτήσει συνειδητούς Χριστιανούς, που να είναι διατεθειμένοι για μια στρατεία (στράτευση), αλλιώς να μην μπαίνουν (οι Χριστιανοί που δεν είναι διατεθειμένοι) μέσα. Κ, αν δεν είναι εκείνοι που θα κρατούν πάντα τη σωστή στρατεία κ ν’ ανταποκρίνονται, τότε είναι εκπεσόντα μέλη, άνθρωποι που έχουν ξεπέσει, δεν μπορούν να σταθούν πλέον.
   Είναι, λοιπόν, ουσιώδη σημεία κ όχι, απλώς, μερικά πράγματα μηχανιστικά κ τεχνικά.
 

Απόσπασμα από την 1η ομιλία στο βιβλίο των "Κατηχησεων του Αγίου Κυρίλλου" Αρχιεπισκόπου ιεροσολύμων.

Απομαγνητοφώνηση :
Μαρία Δερμιτζάκη.

► Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου " εδώ ⬇️.
http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/katixhseis-agioy-kyrilloy
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40pflatKwmt7YTFImD8-XbX0

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.