25 Σεπτεμβρίου 2021

Ἡ ἱστορική γραμμή τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας καί ἡ γραμμή τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας.

 

†.Βρισκόμαστε στο 13ο Κεφάλαιο της Αποκάλυψης, όπου αναφέρεται η περιγραφή τού αντίχριστου από τον ιερό Ευαγγελιστή Ιωάννη.

   Είδε θηρίο αναδυόμενο από τη θάλασσα “ […] καὶ τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ἄρκου καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος. Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην.” Δηλαδή “και το θηρίο που είδα έμοιαζε με πάρδαλη, τα πόδια του ήταν σαν πόδια αρκούδας, το στόμα του ήταν σαν στόμα λιονταριού κ ο δράκος έδωσε στο θηρίο τη δική του τη δύναμη κ τον θρόνο του κ μεγάλη εξουσία”. Είναι, πράγματι, μια φοβερή περιγραφή, όπως μάς τα λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Το θηρίο που βλέπει ο ιερός Ευαγγελιστής είναι μία επιτομή των τεσσάρων θηρίων που ανεβαίνουν από τη μεγάλη, τη Μεσόγειο Θάλασσα, που είδε σε όραμα ο Δανιήλ κ που μας περιγράφει στο 7ο Κεφάλαιο του βιβλίου του.

   Πάντα κατά το όραμα του Δανιήλ, το πρώτο θηρίο ήταν λέαινα κ αντιπροσώπευε τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία. Το δεύτερο θηρίο ήταν άρκτος, αρκούδα, κ αντιπροσώπευε την Ινδοπερσική Δυναστεία (Αυτοκρατορία). Το τρίτο θηρίο ήταν πάρδαλη κ αντιπροσώπευε τη Μακεδονική Ελληνική Αυτοκρατορία τού Μεγάλου Αλέξανδρου. Το τέταρτο θηρίο δεν ονοματίζεται, γιατί είναι αλλόκοτο, δυσπερίγραπτο κ τερατώδες. Κ αντιπροσωπεύει τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

   Το τέταρτο θηρίο, όπως βλέπει ο Δανιήλ (κ μας περιγράφει στο 7ο Κεφάλαιο του βιβλίου του) είχε δέκα κέρατα. Σε μια στιγμή βλέπει ο Δανιήλ να ξεφυτρώνει ένα φοβερό μικρό κέρατο ανάμεσα στα δέκα, που, με την παρουσία του ξεριζώθηκαν τρία κέρατα. Και σημειώνει ο Δανιήλ: “ […] και ιδού οφθαλμοί ωσεί οφθαλμοί ανθρώπου εν τω κέρατι τούτω και στόμα λαλούν μεγάλα. […] Εθεώρουν και το κέρας εκείνον εποίει πόλεμον μετά των Αγίων και ίσχυσε προς αυτούς” . Να, λέει, μάτια σαν ανθρώπινα σ’ εκείνο το μικρό κέρατο, που είχε στόμα κ λαλούσε μεγάλα πράγματα. Αυτά έβλεπα. Κ το κέρατο εκείνο έκανε πόλεμο με τους Αγίους, τους οποίους κ νίκησε! Κ, όπως ερμηνεύει, Άγγελος, εκεί, στον Δανιήλ, ότι το κέρατο εκείνο είναι βασιλεύς, που, σημειώνει, τώρα, στο κείμενο, “λόγους προς τον Ύψιστον λαλήσει και τους Αγίους Υψίστου παλαιώσει και υπονοήσει τού αλλοιώσαι καιρούς και νόμον και δοθήσεται εν χειρί αυτού έως καιρού”, κατά την ερμηνεία τού Αγγέλου. Αυτός, λέει, ο “βασιλεύς”, αυτό το κέρατο το περίεργο, που ξεφύτρωσε, αυτός, (δηλαδή) ο “βασιλεύς”, θα λαλήσει, θα βγάλει απ’ το στόμα του υβριστικούς λόγους εναντίον τού Θεού. Και τους Αγίους τού Θεού θα τους παλαιώσει, δλδ θα του καταρρακώσει, θα τους εξουθενώσει! Θα τους παραμερίσει, θα τους διώξει! Κ θα σκεφτεί αυτός ο “βασιλεύς” να αλλοιώσει τη φύση και τον Νόμο τού Θεού! Δλδ να αλλοιωθεί όχι μόνον ο ηθικός, ο εξ αποκαλύψεως νόμος αλλά κ ο φυσικός νόμος. Φυσικός νόμος είναι, πχ, η μάνα να μη σκοτώνει το παιδί της. Φυσικός, βιολογικός νόμος στα αισθήματα κ των ζώων. Είδατε ποτέ καμιά μάνα ζώο να πνίγει το ζωάκι της; Όχι! Είναι φυσικό πράγμα!

   Αυτός θα υπονοήσει να αλλοιώσει, ν’ αλλάξει, και την φυσική ηθική κ την εξ αποκαλύψεως ηθική. Όπως, για παράδειγμα, η ομοφυλοφιλία, που δεν χρειάζεται να έχουμε εξ αποκαλύψεως νόμο, ο φυσικός νόμος κ η φυσική ηθική το υπαγορεύει αυτό. Όπως κ το θέμα τής μοιχείας. Υπάρχουν ζώα που είναι με έναν σύζυγο. Τα χελιδόνια, τα περιστέρια, οι πελαργοί κ τόσα άλλα! Έχουν έναν σύζυγο! Έναν! “Και δοθήσεται εν χειρί αυτού” θα του δοθεί η εξουσία να τα κάνει αυτά όλα 3,5 χρόνια.

   Η περιγραφή αυτή τού Δανιήλ συμπίπτει με την περιγραφή που μας κάνει ο ιερός Ευαγγελιστής κ πρόκειται για τον αντίχριστο. Ώστε, για τον αντίχριστο, σαφέστατα, μιλά κ ο Δανιήλ. Το ότι τοποθετεί ο Δανιήλ τον αντίχριστο στην 4η Ρωμαϊκή Δυναστεία αυτό (το κάνει) πολύ σωστά, γιατί οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες ήταν διώκτες των Χριστιανών κ, συνεπώς, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ενεργεί ως αντίθεος δύναμη. Όμως, η περιγραφή δεν εξαντλείται στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά επεκτείνεται στον τελικό των εσχάτων αντίχριστο, τύπος τού οποίου είναι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με την καισαρολατρία της. Το υπογραμμίζω αυτό.

   Το μυστήριο της ανομίας, που είναι ο ερχομός του αντίχριστου, ήδη ενεργείται στην Παλαιά Διαθήκη. Το βλέπουμε στον Δανιήλ. Αλλά αυτό συμβαίνει διότι ενεργούσε στην Παλαιά Διαθήκη κ η Άκτιστη Ενέργεια του Τίμιου Σταυρού. Όταν πέρασαν οι Ισραηλίτες από την Ερυθρά Θάλασσα, πέρασαν με την Άκτιστη Ενέργεια κ Δύναμη του Τίμιου Σταυρού, του Οποίου η Άκτιστη Ενέργεια είναι άναρχη -όλες οι Ενέργειες του Θεού είναι άναρχες, δηλαδή αιώνιες- και προηγείται τού ιστορικού Σταυρού. Όπως χτύπησε το ραβδί του, πρώτα για να κοπεί στη μέση η θάλασσα κ μετά για να ενωθεί η θάλασσα, αποτέλεσε, με την κίνηση αυτήν, ο Μωϋσής, με το ραβδί του, το σημείο τού Τίμιου Σταυρού. Ή στην έρημο με τα φίδια, που ύψωσε τον όφιν επί σταυρού κ.τ.λ. .

   Αλλά τα δύο αυτά μυστήρια -της ευσέβειας κ ανομίας- ξεκινούν κ ενεργούν από τους πρώτους απογόνους τού Αδάμ. Αυτά τα μυστήρια της ευσέβειας κ της ανομίας ήδη περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη. Το Μυστήριο της ευσέβειας είναι η ΠΙΣΤΗ. Αλλά το μυστήριο της ευσέβειας είναι και η ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Ακούστε πώς το λέει ο Απόστολος Παύλος (Α’ Τιμόθεος, 3,9) : “έχοντες το μυστήριον της πίστεως εν καθαρά συνειδήσει”. Η πίστη δεν είν’ απλώς ένα φαινόμενο “πιστεύω στον Θεό”. Είναι ένα μυστήριο, που ενεργείται μέσα στον κόσμο κ με την Ενέργεια την Άκτιστη του Τίμιου Σταυρού. Θα ήταν αδιανόητο να πιστέψουν οι άνθρωποι στον Θεό, αν δεν ενεργούσε η Δύναμη του Τίμιου Σταυρού. Κ στην Παλαιά κ στην Καινή Διαθήκη, σ’ όλο το μήκος τής Ιστορίας.

   Αλλά κ στην Πρώτη προς Τιμόθεον Επιστολή ο Απόστολος Παύλος (3,16) μάς λέει: “και ομολογουμένως μέγα εστί το τής ευσεβείας μυστήριον”. Ποιο είναι το μυστήριο της ευσέβειας; Δείτε το σε μια θαυμαστή περιληπτικότητα! “Θεός εφανερώθη εν Σαρκί, εδικαιώθη εν, Πνεύματι” (δικαιώθηκε ο Θεός που σαρκώθηκε από το Άγιο Πνεύμα, με τα έργα τού Ιησού Χριστού, τα θαύματα κ.τ.λ.) ” -για πρώτη φορά στην ιστορία των Αγγέλων έγινε ορατός ο Θεός εν την ενανθρωπίσει- “εκηρύχθη το άπλωμα του Χριστιανισμού σ’ όλον τον κόσμο κ της εκκλησίας, έγινε πιστευτός στον κόσμο κ “ανελήφθη εν δόξη” . Έφυγε πάλι. “Εφανερώθη εν σαρκί, ανελήφθη εν δόξη.” Μπήκε στην Ιστορία, βγήκε από την Ιστορία. Αυτό είναι το μυστήριο της ευσέβειας.

   Αν έπρεπε αυτήν τη θαυμαστή περίληψη του Απόστολου Παύλου να την κάνουμε ακόμη περιληπτικότερη, θα λέγαμε ότι το μυστήριο της ευσέβειας είναι “Θεός εφανερώθη εν σαρκί”, δλδ η ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ τού Υιού τού Θεού, δλδ ο Ιησούς Χριστός. Αυτό είναι το μυστήριο της ευσέβειας. Αυτό που πιστεύουμε. Αυτό που είμαστε, που λέμε “Χριστιανισμός”. Αυτό ενεργεί από την εποχή τού Αδάμ κ της Εύας. Και τα δύο μυστήρια.

   Μέσα στον Παράδεισο έρχεται ο διάβολος να πειράξει τους Πρωτόπλαστους. Την ίδιαν ώρα έρχεται ο Θεός κ λέει στους Πρωτόπλαστους: “αμαρτήσατε, θα τιμωρηθείτε”. Εισάγεται ο θάνατος. “Αλλά από σένα, τη γυναίκα, θα έρθει Εκείνος που θα συντρίψει το κεφάλι τού όφεως”. Αυτός δε, ο όφις, θα πληγώσει μόνο την Πτέρνα Του. Δηλαδή τίποτα, κάτι ελάχιστο. Αυτό το τελευταίο τι είναι; Είναι το μυστήριο της ευσέβειας. Δλδ ότι θα ενανθρωπίσει ο Υιός τού Θεού, θα έρθει από τη γυναίκα, από την Υπεραγία Θεοτόκο.

   Είδατε πού κατατέθηκε ο θεμέλιος της ενανθρώπισης; Μέσα στο Παράδεισο! Συνεπώς, από τότε, επειδή πάντα στη Γη υπήρχαν δίκαιοι, ήδη ενεργεί το μυστήριο της ευσέβειας, που θα φανερωθεί για πρώτη φορά σε μια μεγάλη έκταση με την ενανθρώπιση του Υιού τού Θεού, 2000 χρόνια πίσω, κ που θα ξαναφανερωθεί με τη Δεύτερη του Χριστού Παρουσία, που θα είναι η Οριστική κ Τελευταία Παρουσία τού Υιού τού Θεού μέσα στην Ιστορία, του μυστηρίου τής ευσέβειας. Ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί.

   Από την άλλη μεριά, τώρα, έχουμε το μυστήριο της ανομίας. Την ίδιαν ώρα ο διάβολος ακούει ότι απόγονος της Εύας θα είναι Εκείνος που θα του συντρίψει την κεφαλή κ έχει τον νου του κ προσέχει κ ερευνά. Ερευνούσε τις παρθένους, για να δει Ποιος είν’ Εκείνος που θα γεννηθεί. Και “η μεν Παρθενία τής Θεοτόκου έλαθεν”, δηλαδή τού ξέφυγε. Αλλά δεν του ξέφυγε, όμως, η Αγιότης τού Ιησού Χριστού. Του Οποίου τη Θεότητα δεν Τη βλέπει, διότι ο Θεός είναι αόρατος. Βλέπει μόνο την ανθρώπινη φύση Του, δλδ το Σώμα Του κ την Ψυχή Του. Τίποτα. Κ τώρα βλέπουμε το μυστήριο της ανομίας ξεκινά από τον Παράδεισο.

   Το μυστήριο της ανομίας αναφέρεται πάλι στην Αγία Γραφή. Μας το λέει ο Απόστολος Παύλος στην Δεύτερη Θεσσαλονικείς (2,7) “το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται τής ανομίας”. Ήδη ενεργείται, γίνεται, υπάρχει. Για να δούμε, λοιπόν, τη σειρά:

   Το μυστήριο της ευσέβειας το διασώζει ο Άβελ. Κ το μυστήριο της ανομίας το διασώζει ο Κάϊν. Βλέποντας ο διάβολος ότι ο Άβελ θα γίνει, λόγω τής αρετής του, ο φορέας τού μυστηρίου τής ευσέβειας, εμπνέει στον Κάϊν να τον φονεύσει. Κ φονεύει τον Άβελ. Στη θέση τού Άβελ, που δείχνει ότι πάει να ματαιωθεί το μυστήριο της ευσέβειας, γεννιέται ο Σηθ. Αλλά κάνει εντύπωση ότι έκαναν μόνο τρία παιδιά ο Αδάμ κ η Εύα. Απόδειξη ότι έτσι είναι τα πράγματα κ ότι ο Σηθ θα κρατήσει τη σειρά τού Μεσσία είναι αυτό: ο Αδάμ κ η Εύα έκαναν πολλά παιδιά, αγόρια κ κορίτσια, αλλά προβάλλεται ο Σηθ. Κ, μάλιστα, προβάλλεται ως αντικαταστάτης τού Άβελ. Κ ξεκινούν δύο γενιές. Η μία γενιά είναι τού Σηθ, που είναι προσηλωμένη στον Θεό κ ζει κάτω από το Θέλημα κ τη Γνώση τού Θεού τού Αληθινού. Αντίθετα, από τον Κάϊν ξεκινά μια γενιά αποστατημένη από τον Θεό, χειραφετημένη, κ δημιουργεί πολιτισμό (μην ξεχνάτε ότι ο πολιτισμός είναι γέννημα της γενιάς τού Κάϊν) κ, τέλος, φτάνει σε μιαν αμαρτωλή κατάσταση τέτοια, που λέει ο Θεός “η γενιά τού Σηθ δεν θα αναμειχθεί με τη γενιά τού Κάϊν, θα είναι χωριστά”. Ξεκινούν, λοιπόν, δύο αφετηρίες, δυο γραμμές, που πρέπει να φτάσουν στα έσχατα της Ιστορίας.

   Ο διάβολος μπαίνει να ματαιώσει ανά πάσα στιγμή το έργο τής σωτηρίας. Κ επιφέρει μείξη των γενεών κ αμαρτάνουν όλοι εκτός από τον Νώε. Κ ο Θεός επιφέρει τον Κατακλυσμό. Σώθηκε ο Νώε με τα τρία του παιδιά, τον Σημ, τον Χαμ κ τον Ιάφεθ. Απ’ τα τρία παιδιά τού Νώε εκείνος που φέρει, τώρα, την ευθεία γραμμή από τον Σηθ είναι ο Σημ, ο πρώτος.

   Ξεχωρίζει διαρκώς ο Θεός τούς απογόνους τού Σηθ κ φτάνει στον Αβραάμ. Συνήθης ο  Αβραάμ. Τον Αβραάμ τον παίρνει ο Θεός κ φτιάχνει έναν λαό, τους Ισραηλίτες. Κ ο λαός αυτός φέρνει ένα Πρόσωπο, την Θεοτόκο. Η Θεοτόκος, τέλος, έφερε τον Μεσσία στον κόσμο. Κοιτάξτε την περιπέτεια της ευθείας γραμμής. Από την άλλη μεριά, όλος ο άλλος κόσμος κρατά τη σειρά τού αντίχριστου, του διαβόλου, για να φέρει τον αντίχριστο όλος ο άλλος κόσμος. Δημιουργείται η Εκκλησία επάνω στη Γη. Με την Παρουσία τού Χριστού έχουμε τη Δημιουργία κ τη φανέρωση της Εκκλησίας μέσα στην Ιστορία.

   Ένας σταθμός που πάει να ματαιώσει το Έργο τού Μεσσία, από την εποχή τού Μεσσία, είναι ο Ιούδας. Ο Ιούδας είναι ό,τι ο Κάιν, που πάει να φονεύσει τον Άβελ. Σαφώς το λέει ο ιερός Ευαγγελιστής : “εισήλθε ο σατανάς εις τον Ιούδα, για να προδώσει τον Κύριο κ να ματαιώσει το Έργο τού Κυρίου”. Ο Ιούδας, λοιπόν, είναι πνευματικός απόγονος του Κάιν.

   Μετά από τον Ιούδα, γίνεται η μεγάλη σύγκρουση, η πρώτη ιστορική σύγκρουση Χριστού κ διαβόλου πάνω στον Σταυρό. Η πρώτη μεγάλη ιστορική σύγκρουση. Εκεί, όμως ο διάβολος έχασε τη μάχη, γιατί ο Χριστός φάνηκε δίκαιος πάνω στον Σταυρό κ αναστήθηκε.

   Η μάχη συνεχίζεται. Ο διάβολος κυνηγά τη γυναίκα (δλδ. την Εκκλησία), η οποία καταφεύγει στην έρημο. Η Εκκλησία συνεχίζει την πορεία της, πάμε για τα έσχατα, ταξιδεύουμε για τα έσχατα σε δυο παράλληλες πλεύσεις. Από την μια είναι ο Χριστός, από την άλλη ο αντίχριστος, όργανο του διαβόλου.

   Έρχεται ο Άρειος. Η παρατήρηση δεν είναι δική μου, είναι τού πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς. Κ λέει ότι έρχεται ο Άρειος να ματαιώσει το Έργο τού Χριστού, με το να διακηρύξει ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός κ, έτσι, να ματαιώσει το έργο τής σωτηρίας μέσα στην Εκκλησία κ να ξεφτιλίσει την Εκκλησία. Τον νικά η Εκκλησία τον Άρειο.

   Κ προχωρούμε, πολύ λυπηρό να το λέμε, στη χριστιανική Δύση. Εξάλλου κ ο Άρειος τι ήταν; Ιεράρχης ήταν. Κ, μάλιστα, ασκητικότατος. Αλλά ήταν αιρετικότατος. Φτάνουμε στη χριστιανική Δύση, που αντιπροσωπεύεται από τους εκάστοτε πάπες, από τον πάπα. Κ η χριστιανική Δύση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κοσμικοποίηση της Εκκλησίας. Το κοσμικό φρόνημα μέσα στην Εκκλησία, σε βαθμό που λέει ο Πατήρ Αυγουστίνος Πόποβιτς ότι η σειρά είναι: Ιούδας ---> Άρειος ---> πάπας ---> αντίχριστος.

   Κ επικαλούμαι, ακόμη, τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε “να καταράστε τον πάπα!!”. Γιατί; Ο Χριστός μάς είπε να μην καταριόμαστε κανέναν άνθρωπο. Άρα γιατί να καταριόμαστε τον πάπα; Δεν εννοεί να τον καταριόμαστε σαν πρόσωπο αλλά σαν σημείο που αντιπροσωπεύει μια εκκοσμικευμένη Εκκλησία. Μ’ αυτήν την έννοια να τον καταριέστε. Να καταριέστε τον πάπα, διότι η νοθεία που η Δύση μπορεί να επιφέρει στην Ορθοδοξία είναι φοβερή κ θανάσιμη. Ματαίωση της σωτηρίας. Αυτή η μάχη γίνεται λυσσαλέα μεταξύ δυτικής σκέψης και βιώματος με την ανατολική σκέψη κ βίωμα. Αμείλικτος αγώνας κ πόλεμος σε όλους τούς αιώνες. Κ, στο τέλος, θα έλθει ο αντίχριστος, θα τον φέρει ο διάβολος κ, από την άλλη πλευρά, θα έρθει ο Χριστός, κατά τη Δεύτερή Του Παρουσία κ εκεί τελειώνει όλη αυτή η διαδρομή.

   Είδατε, λοιπόν, από πού ξεκινά αυτός ο αγώνας κ ο πόλεμος; Ξεκινάει από τον Παράδεισο των πρωτόπλαστων έως τα έσχατα. Όλ’ αυτά που είπατε τα πιο πολλά έχουν γίνει. Είμαστε στο τέλος. Είμαστε κοντά στο αντίχριστο. Δεν μένει παρά να έρθει μόνο ο αντίχριστος. Όλοι οι άλλοι έχουν έλθει.

   Έτσι, έχουμε αυτήν την ιστορική πορεία τού μυστηρίου τής ευσέβειας κ την ιστορική πορεία τού μυστηρίου τής ανομίας. Συμβαδίζουν κ η τελική σύγκρουση ιστορική θα γίνει στα έσχατα, “Χριστού εμφανισθέντος ξανά και αντιχρίστου”. Το λέει σαφώς ο Απόστολος Παύλος ότι ο Χριστός θα αναλώσει τον αντίχριστο. Θα είναι η τελευταία, η οριστική σύγκρουση κ η νίκη του Χριστού. Ορίστε πώς μάς το λέει ο Δανιήλ, στο 7ο Κεφάλαιό του είναι πολύ σπουδαίο. Ό,τι είναι το 13ο στην Αποκάλυψη είναι το 7ο στον Δανιήλ. Λέει: “έως ου ήλθεν ο παλαιός ημερών”. “Έως ου ήλθεν” είναι η Δευτέρα τού Χριστού Παρουσία. “Και το κρίμα έδωκεν αγίοις Υψίστου και ο καιρός έφθασε και την Βασιλείαν κατέσχον οι άγιοι.” Δηλαδή έφθασε ο καιρός, τέλειωσε, έγινε κ Κρίση κ τη Βασιλεία την πήραν οι Άγιοι. Τελείωσε. Ο διάβολος, ο αντίχριστος, ο ψευδοπροφήτης βυθίστηκαν στην γέεννα του πυρός. Αυτή είναι η πορεία Χριστού κ αντίχριστου μέσα στην Ιστορία προ Χριστού κ μετά Χριστόν.

   Κ συνεχίζει ο ιερός Ευαγγελιστής: “καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην”. Στον αντίχριστο ο διάβολος έδωσε τη δύναμη τη δική του,.τον θρόνο τον δικό του κ μεγάλη εξουσία.

   Ώστε, λοιπόν, η αόρατη πηγή τής εξουσίας κ της δύναμης του αντίχριστου, ο οποίος πάντα θα είναι ένας άνθρωπος, θα είναι ο δράκων σατανάς. Είναι αυτό που γράφει ο Απόστολος Παύλος, ότι ο άνθρωπος της ανομίας θα κινείται κατ’ ενέργεια του σατανά (Β’ Θεσ/νικείς, 3,9). Εξάλλου, φαίνεται ότι ο δράκων εμφανίζεται με 10 κέρατα, 7 κεφαλές κ 10 διαβήματα. Όπως, ακριβώς, κ το θηρίο αντίχριστος, με 10 κέρατα, 7 κεφαλές κ 10 διαβήματα. Η ταυτότητα αυτών, δράκοντος κ θηρίου, αποδεικνύει ότι έχει δώσει την εξουσία κ τη βασιλεία στον αντίχριστο ο διάβολος. Δεν πρόκειται για ενανθρώπιση του σατανά αλλά κατ’ ενέργεια του σατανά. Δεν θα γίνει ο διάβολος άνθρωπος, όπως έγινε Άνθρωπος ο Θεός, αλλά κατ’ ενέργεια του σατανά θα γίνει αυτό, που σημαίνει ότι ο διάβολος θα μπει μέσα σ’ έναν άνθρωπο. Κ κοιτάξτε την πονηριά τού διαβόλου, πόσες φορές κινήθηκε να ματαιώσει την Εκκλησία! Επτά Οικουμενικές Σύνοδοι κ Τοπικές Σύνοδοι ήταν η προσπάθεια να ματαιωθεί το έργο τού σατανά, ο οποίος πήγαινε να ματαιώσει το έργο τής Εκκλησίας! Κ ο διάβολος είχε εμπνεύσει ότι δεν έγινε ο Θεός Άνθρωπος αλλά ότι μπήκε μέσα σ’ έναν Άνθρωπο!! Η Θεοτόκος, λέει, δεν είναι Θεότοκος αλλά είναι Χριστοτόκος! Το αντιμετώπισε ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, ότι δεν γέννησε η Παναγία τον Θεό, δλδ που ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση στα Σπλάγχνα τής Θεοτόκου η Θεία Φύση. Όχι! Ότι, δηλαδή, γέννησε έναν Άνθρωπο (Χριστοτόκος) και μετά εισήλθε ο Θεός! Και ενοίκησε, κατοίκησε μέσα σε αυτόν τον Άνθρωπο, που γέννησε η Θεοτόκος! Αυτό είναι φοβερό! Είναι φοβερό! Η Παναγία ΔΕΝ είναι Χριστοτόκος! Είναι ΘΕΟΤΌΚΟΣ!!! Αυτό, δηλαδή, που θα κάνει ο ίδιος ο διάβολος το ενέπνευσε στους Χριστιανούς να το υποστηρίξουν, για να τορπιλίσει την Εκκλησία κ τη σωτηρία!

   Έτσι, ο Χριστός, ο Ιησούς, γίνεται πραγματικά Άνθρωπος κ παραμένει με την Ανθρώπινη Φύση Του στον Ουρανό κ θα παραμείνει εις τους αιώνας των αιώνων! Ο διάβολος δεν γίνεται άνθρωπος, αλλά ενεργεί σε έναν άνθρωπο, ο οποίος θα γεννηθεί από τη μάνα του κ τον πατέρα του φυσιολογικά κ θα είναι κατ’ ενέργεια του σατανά. Δλδ κατά την ενέργεια του σατανά θα κινείται ο άνθρωπος αυτός. Θα ‘ναι άλλο πρόσωπο. Άλλο ο διάβολος, άλλο αυτός. Ενώ στον Ιησού Χριστό ΔΕΝ έχουμε δύο πρόσωπα ~ έχουμε δύο Φύσεις, την Ανθρώπινη κ τη Θεία ~ αλλά έχουμε Ένα Πρόσωπο. Μία Υπόσταση.

   Ακόμα, ο Ιερός Αυγουστίνος αποκαλεί τον αντίχριστο “πίθηκο του Χριστού”. Ο πίθηκος, όπως ξέρετε, μιμείται ό,τι βλέπει. Κ ο αντίχριστος θα κάνει μια προσπάθεια να μιμηθεί ό,τι συνέβη στη ζωή τού Χριστού. Η πρώτη περίπτωση μίμησης είναι αυτή, ότι ενανθρώπισε ο διάβολος, αλλά δεν θα φαίνεται, φυσικά, ως διάβολος, δεν θα είναι παρά ένα κακέκτυπο μίμησης. Να θυμάστε ότι το “πίθηκος Χριστού” είναι ο αντίχριστος. Κ όποια σχέση έχει ο Θεός με τον Χριστό τέτοια σχέση έχει ο διάβολος με τον αντίχριστο. Αλλά, επαναλαμβάνω, χωρίς την ενανθρώπιση, αλλά από μία μίμηση κ, μάλιστα, κακεκτύπως. Απ’ όλ’ αυτά αντιλαμβανόμαστε ότι οι καιροί τού αντίχριστου είναι χαλεποί, δύσκολοι πολύ.

   “Καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆ ὀπίσω τοῦ θηρίου.” Συνεχίζει κ μας λέει ο ιερός Ευαγγελιστής ότι ένα από τα 7 κεφάλια τού αντίχριστου ήταν σαν σφαγμένη. Κ, συνεπώς, πεσμένη προς τα κάτω. Η πληγή, όμως, αυτή τού θανάτου θεραπεύτηκε. Κ, όταν θεραπεύτηκε αυτή η πληγή σ’ ένα από τα κεφάλια τού αντίχριστου, τότε όλη η Γη θαύμασε το γεγονός. Τι, άραγε, να θέλει να μας πει ο ιερός Ευαγγελιστής, πίσω απ’ αυτήν τη λεπτομέρεια της εικόνας;

   O αντίχριστος, είπαμε, είναι ο “πίθηκος του Χριστού’. Έτσι, λοιπόν, ή ο ίδιος ή κάποιοι που υπηρετούν τις βουλές κ τα θελήματά του (μία εκ των κεφαλών αυτού, κ, όπως λέει ο Άγιος Ανδρέας Καισαρείας, ένας εκ των υπασπιστών του) θα θανατωθεί. Άγνωστο το από τι θα θανατωθεί. Και, στη συνέχεια, σατανική ενεργεία, θα ζωογονηθεί κ θα σταθεί μία -κακέκτυπη, φυσικά- απομίμηση του θανατωθέντα κ αναστηθέντα Ιησού Χριστού! Ο αντίχριστος θα μιμηθεί τον θάνατο κ την Ανάσταση του Χριστού! Θα φθάσει μέχρι το σημείο αυτό!! Να μιμηθεί τον θάνατο κ την Ανάσταση του Χριστού! Ναι! Με την εξής, όμως, διαφορά. Διότι τι άλλο θέλει να κάνει; Θέλει να μιμηθεί τον Χριστό που αναστήθηκε. Το “Εσφαγμένον -αλλά Εστηκός- Αρνίον”!! Αλλά η διαφορά, όμως, είναι πολύ σπουδαία. Προσέξτε την: το Αρνίον, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, όταν θανατώθηκε, ζωογονήθηκε διά παντός. Κ, μάλιστα, με οριστική νίκη κατά τού θανάτου. Ενώ η αναζωογόνηση του αντίχριστου θα είναι παροδική.

   Είναι, ακόμη, αξιοσημείωτο το ρήμα που βάζει ο ιερός Ευαγγελιστής, ότι η πληγή θεραπεύθηκε! Οι Πληγές τού Χριστού, μετά από την καθήλωση στον Σταυρό και μετά απ’ την Ανάσταση, έμειναν (είναι Αυτές που ψηλάφησαν οι Μαθητές κ ο Θωμάς) και μένουν -κ θα μένουν στον αιώνα- προς πίστωση της αληθινής Ανάστασης αλλά κ του αληθινού Προσώπου τού Ιησού Χριστού. Δηλαδή ότι είναι ο Ίδιος, Αυτός που σταυρώθηκε κ αναστήθηκε, όπως μάς λέει κ στο πρώτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης ο άγιος Ευαγγελιστής, που λέει ότι ”όψονται εις Ον εξεκέντησαν”. “Και κόψονται”, δλδ θα θρηνήσουν οι φυλές τής Γης κ οι λαοί κ οι γλώσσες. Γιατί θα δουν Εκείνον, τον Οποίον έχουν σταυρώσει μέσα στους αιώνες, “ανασταυρούντες”, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, “τον Υιον τού Θεού”, με τις αμαρτίες τους κ τις απιστίες τους.

   Αλλά ο Κύριος, όμως, όταν εμφανίσθηκε στους Μαθητές Του, δεν τους εμφανίσθηκε σαν θεραπευμένος, όπως ακριβώς βγαίνει κάποιος από ένα νοσοκομείο, αλλά ως Αναστημένος από τους νεκρούς. Είναι, λοιπόν, σαφής η διάκριση! Η πληγή τού αντίχριστου θα θεραπευθεί, αλλά ο Χριστός αναστάθηκε πραγματικά!

   Συνεπώς, πρόκειται περί απάτης κ η ομοιότητα Χριστού κ αντίχριστου, από την οποίαν θα πλανηθούν πολλοί, θα είναι φαινομενική ( απατηλή, ψεύτικη ). Φαίνεται δε αυτό και από τούς επόμενους στίχους, θα μας το πει λίγο πιο κάτω ο ιερός Ευαγγελιστής, ότι επρόκειτο περί ψευδοθαύματος (μας το λέει κ ο Απόστολος Παύλος αυτό), ότι θα κάνει τέρατα κ σημεία ο διάβολος κ το μεγαλύτερο σημείο που θα κάνει θα είναι η θεραπεία αυτής τής πληγής τής “ως θανατωθείσης κεφαλής”, απομίμηση θανάτου κ Ανάστασης! Το μεγαλύτερο θαύμα που θα κάνει ο αντίχριστος με την ενέργεια του διαβόλου.

   Προσέξτε, όμως, και μία παρατήρηση. Ο ιερός Ευαγγελιστής σημειώνει “ως εσφαγμένη εις θάνατον”. Δλδ ΣΑΝ σφαγμένη για να πάει να πεθάνει. Όπως λέμε ότι “η ψυχή μου είναι έτοιμη προς θάνατο”. Το “εις” κ το “προς” δείχνουν κατεύθυνση. Δεν δείχνουν κατάσταση οριστική αλλά κατεύθυνση, Λέω “πηγαίνω προς την πλατεία”. Δεν είμαι στην πλατεία. Όταν, λοιπόν, λέει “εις θάνατον”, δεν λέει “θάνατον” αλλά “προς τον θάνατο”, όπως ένας, ο οποίος ετοιμάζεται να πεθάνει. Κατ’ αρχάς, λοιπόν, αυτό το “εις θάνατον” κ το “ως εσφαγμένη”, που θα πει “σαν πεθαμένη, πληγωμένη”, αυτό σημαίνει ότι θα εμφανιστεί ή ο αντίχριστος ή κάποιος από τους υπασπιστές του ΣΑΝ νεκρός, αλλά ΌΧΙ νεκρός. Κ, συνεπώς, θα πρόκειται για απάτη! Δεν θα είναι αληθινή ανάσταση αλλά απάτη !!

   Ο Κύριος ειδοποιεί (Ματθαίος 24,24) : “ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα καὶ τέρατα (τέρας είναι το μεγάλο θαύμα, το τεράστιο θαύμα) πρὸς τὸ ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. […] Ιδοὺ προείρηκα ὑμῖν (να, σας ειδοποιώ, σας το προείπα)”. Ώστε να πλανηθούν, ει δυνατόν, κ οι εκλεκτοί!

   Ο δε Απόστολος Παύλος μάς γράφει (Β’ Θεσ/κείς, 2, 9-11) : “ου ( του αντίχριστου ) η παρουσία κατ’ ενέργειαν του σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους”. Α! Λοιπόν, εδώ είναι! “Σημεία” θα πει θαύματα. “Τέρατα” θα πει μεγάλα θαύματα! Αλλά ψεύδους, δηλαδή απάτης! Είδατε πώς συμφωνούν; Είδατε τι λέει ο Ευαγγελιστής; “Ως εσφαγμένη”, “εις θάνατον”. Απάτη, όμως, αυτό.

   Κ συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος “ […] καὶ τέρασι ψεύδους καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ( γι’ αυτούς που θα χαθούν ) ἀνθ' ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο”. Ποιοι θα είν’ αυτοί οι χαμένοι, που γύρισαν την πλάτη στην Αλήθεια του Χριστού; Κ συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος: “ […] εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς· καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει ( γι’ αυτόν τον λόγο θα επιτρέψει ο Θεός να έρθει πνεύμα πλάνης, να πιστέψουν στο ψεύδος κ να χαθούν )” .

   Η μαγεία κ ο πνευματισμός πόσα θα είχαν να μας πουν εν προκειμένω; Μέγας μάγος κ μέγας πνευματιστής ο αντίχριστος, γιατί η μαγεία κ ο πνευματισμός είναι έργα κ ημέρες τού διαβόλου!

   Μην πηγαίνουμε ποτέ σε πόρτες φλυτζανούδων, καφετζούδων, μάγων κ.τ.λ., να λύσουν κ να δέσουν μάγια! Προς Θεού! Υπηρετούν τα σχέδια του διαβόλου!

   Για να δώσουμε, όμως, ένα μέτρο αυτής τής απάτης, γιατί πρέπει να λέτε “μα πώς θα είναι αυτά;” , έχετε πάει ποτέ σε καμιά πνευματιστική συνεδρίαση; Εγώ δεν έχω πάει κ ούτε θέλω να πάω κ μού απαγορεύεται να πάω. Κ σ’ εσάς απαγορεύεται να πάτε. Μας το απαγορεύει ο Λόγος τού Θεού κ οι Κανόνες τής Εκκλησίας μας. Μην πάτε ποτέ. Αλλά, αν διαβάσουμε τι.γίνεται σ’ αυτές τις λεγόμενες πνευματιστικές συνεδριάσεις, τέρατα κ σημεία γίνονται! Όλ’ αυτά δείχνουν το ψεύδος κ την απάτη τού σατανά.

   Θα σας πω μιαν ιστορία, για να πάρετε ένα μέτρο αυτής τής απάτης για το πώς θα επιτελεί ο αντίχριστος σημεία, τα οποία, όμως θα είναι ψεύδη! Θα λένε οι άνθρωποι: “μα δεν βλέπεις ότι αυτός αναστήθηκε, ότι άνοιξε τα μάτια του;” Ψεύδος θα είναι! Πώς θα είναι ψεύδος; Θα σας πω μιαν ιστορία:

   ~ Κάποτε, στο Άγιον Όρος, ήταν ένας μοναχός, ασκητής, μόνος του κ ασκούνταν. Πολύ ευσεβής άνθρωπος. Φαίνεται, όμως, ότι είχε αποκτήσει λίγη υπερηφάνεια από την πολλή του άσκηση. Κ ο διάβολος ήθελε να τον πειράξει κ, μάλιστα, να τον εξαφανίσει. Εμφανίζεται ο διάβολος ως μια συνοδεία που ήρθε δήθεν από την Κωνσταντινούπολη, πολυμελής συνοδεία -δαίμονες ήταν- να πουν στον ασκητή ότι η αρετή του έφθασε μέχρι την Κων/πολη κ, επειδή είχε χηρεύσει ο θρόνος, ήρθαν οι Κων/πολίτες να τον πάρουν για να τον αναδείξουν Πατριάρχη. Βέβαια, αυτός δεν ήθελε. Επειδή, όμως, επέμενε πολύ αυτή η δήθεν αντιπροσωπεία (ήταν δαίμονες), δέχθηκε κ είπε “ας γίνει το Θέλημα του Θεού · αφού τόσο πολύ το θέλει ο Θεός, ας το δεχθώ”. Ετοιμάστηκε, πήρε τα πράγματά του κ κατέβηκε στην παραλία, που ήταν ένα μεγάλο πλοίο, με πολύ κόσμο, που τον περίμενε τιμητικά να τον παραλάβει κ να τον πάει στην Κων/πολη. Κατά τη συνήθειά του, όταν ήθελε να ταξιδέψει, έκανε τον Σταυρό του. Όταν στάθηκε, λοιπόν,.μπροστά στην προκυμαία, έκανε τον Σταυρό τους άνθρωπος αυτός. Κ, μόλις έκανε τον Σταυρό του, χάθηκαν όλα από μπροστά του. Και πλοία κ τιμητικές συνοδείες, όλα! Πάνε! Τι ήταν αυτό; Φαντασία τού διαβόλου ήταν! Κ τι επεδίωκε ο διάβολος; Να τον πάνε ν’ ανεβεί στο πλοίο κ να πέσει μέσα στη θάλασσα κ να πνιγεί! ~ Αυτά λέγονται θαύματα κατά φαντασία, που θα βλέπουν οι άνθρωποι κ θα τα νομίζουν αληθινά!

   Υπάρχει κ άλλο ένα “θαύμα”, σε εισαγωγικά η λέξη “θαύμα”, στην Κρήτη, μας το διηγείται ο Σωζόμενος κ ο Σωκράτης, οι ιστορικοί. Όμως δεν θα σας το διηγηθώ τώρα. Αυτό που σας είπα τώρα είν’ αρκετό να καταλάβετε κ να πάρετε ένα μέτρο αυτής τής απάτης. Για να καταλάβετε αυτό που γράφει ο ιερός Ευαγγελιστής “και εθαύμασεν όλη η Γη οπίσω τού θηρίου”. Θα γράψουν οι εφημερίδες κ θα διανεμηθεί στη διαπασών ότι έγινε θαύμα ή έγιναν θαύματα πολλά εκ μέρους τού αντίχριστου κ ο κόσμος θα θαυμάσει.

   Αλλά βλέπει κανείς, όμως, μιαν επιπολαιότητα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, του άπιστους. Αυτοί που είναι άπιστοι, που καυχώνται για τον ορθολογισμό τους κ την απιστία τους, αυτοί οι ίδιοι θα σταθούν θύματα αυτής τής ίδιας της απιστίας τους, όπως σάς διάβασα στον Απόστολο Παύλο, κατά παραχώρηση του Θεού, γι’ αυτήν τους, ακριβώς, την απιστία. Κ θα θαυμάσουν για το θαύμα, δήθεν, αυτής τής ψευδονεκρανάστασης, όπως μάς το λέει ο Άγιος Ανδρέας Καισαρείας. Δείτε το: “Το εις τον Αντίχριστον φαινόμενον εν πλάνη θαύμα, εις τον ενεργούντα εν αυτώ Διάβολον την αναφοράν έξει”. Την αναφορά για το “θαύμα” την έχει στον διάβολο. Ο διάβολος θα κάνει τα “θαύματα”. “Δι’ εκείνου γαρ ο δράκων προσκυνηθήσεται.” Δι’ εκείνου, του αντίχριστου, θα προσκυνηθεί ο διάβολος.

   Αυτό το “οπίσω τού θηρίου”, που μας σημειώνει ο ιερός Ευαγγελιστής εκφράζει την ευκολία με την οποίαν οι άπιστοι κ θαυμαστές του θα γίνουν θιασώτες κ οπαδοί του.

   Κ κάτι ακόμη: όλη η Γη θα τον έχει θαυμάσει. Σας ξαναδιαβάζω τον στίχο: “και εθαύμαζε όλη η Γη οπίσω τού θηρίου” . Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι κ η τηλεόραση, πάλι, θα έχει εδώ τον λόγο κ θα είναι στην υπηρεσία τού αντίχριστου · μήπως κ σήμερα δεν είναι η τηλεόραση στην υπηρεσία του;

   Θα σας το πω πάλι, προσέχετε την τηλεόραση! Αν δεν έχετε τηλεόραση, μη βάλετε. Αν έχετε, διώξτε την απ’ το σπίτι σας. Πολύ παραπάνω, αν έχετε παιδιά, Η αγωγή των παιδιών σας θα γίνει πολύ δύσκολη αν δεν το προσέξετε. Η τηλεόραση είναι υπηρέτρια του αντίχριστου. Έχουμε καιρούς έσχατους, καιρούς αντίχριστους, το ζούμε αυτό καθημερινά.

   “Καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;” Και τότε οι άνθρωποι θα προσκυνήσουν τον διάβολο, που θα έχει δώσει την εξουσία στον αντίχριστο κ θα προσκυνήσουν το θηρίο κ θα πουν: “ποιος είναι όμοιος με το θηρίο, με τον αντίχριστο; Ποιος μπορεί να κάνει πόλεμο κ να νικήσει το θηρίο;” . Έτσι θα λένε οι άνθρωποι της Γης.

   Προσέξτε, πίσω απ’ αυτές τις απλοϊκές λέξεις κρύβεται όλο το νόημα στη συμπεριφορά τής Ιστορίας. Προσέξτε το αυτό. Αποτέλεσμα του θάμπους κ του θαυμασμού που θα καταλάβει όλους τούς κατοίκους τής Γης από τη θεραπεία κ την αναζωογόνηση της “ως εσφαγμένης εις θάνατον κεφαλής”, που λέγαμε, θα είναι αυτή η λατρευτική τιμή τού δράκοντα-διαβόλου κ του θηρίου-αντίχριστου. Θα αποδοθεί τιμή λατρείας. Αυτή η λατρεία μόνο στον Θεό απονέμεται. Αυτή η τιμή, λοιπόν, σημαίνει “απονομή θείας τιμής”. Θα θεοποιήσουν τον αντίχριστο, θα θεοποιήσουν κ τον διάβολο. Έτσι, θα έχει πληρωθεί στο άκρον άωτον η αρχαία επιθυμία κ το παλιό πάθος του διαβόλου κ η υπερηφάνεια του να προσκυνηθεί.

   Βέβαια, κάθε ειδωλολατρική θέση είναι μια λατρεία τού σατανά, πράγμα που συνέβαινε κ συμβαίνει μέσα στους αιώνες. Τότε, όμως, στα έσχατα, πρόκειται περί άμεσης κ αμιγούς σατανολατρίας. Είναι το φαινόμενο που παρατηρείται στις μέρες μας με φρίκη κ, μάλιστα, στην πολιτισμένη κ χριστιανική Αμερική από ομάδες ανθρώπων, που λατρεύουν άμεσα τον σατανά, με την επίκληση του ονόματός του ως … θεού!!!

   Στην παλιά ειδωλολατρία, προσκυνούσαν οι άνθρωποι τον σατανά ανύποπτα. Αλλά τώρα τον προσκυνούν όχι ανύποπτα αλλά πεισματικά. Λένε “λατρεύουμε τον σατανά”.

   Το ίδιο πράγμα συμβαίνει κ στη μασονία. Μάλιστα, στους ανώτερους βαθμούς μύησης, όπου λατρεύεται με πάθος ο σατανάς, ως “μπαθομέτ”, με αυτό το όνομα. Είναι ένα άγαλμα τραγοπόδη κ κερασφόρου θεού. Φέρει κέρατα, τραγοπόδαρα κ κάθεται σταυροπόδι. Αυτή είν’ η μορφή του αγάλματός του. Γιατί, όμως, παρουσιάζεται σαν τραγοπόδης κ κερασφόρος ο διάβολος; Διότι, κατά θεία παραχώρηση, όσες φορές οι άνθρωποι έβλεπαν τον σατανά, τον έβλεπαν με τον τρόπο αυτόν, σαν τραγί τον έβλεπαν. Ο Θεός το επέτρεπε έτσι. Γι’ αυτόν τον λόγο, αυτό το σχήμα το συναντούμε σε πάρα πολλές θεότητες όλων των λαών κ όλων των εποχών. Γιατί σε όλους τούς λαούς ο Θεός επέτρεπε να φέρεται ο διάβολος σαν τραγί. Γι αυτό λατρεύεται το τραγί ή οι θεότητες με ποικίλα ονόματα κ με τραγίσια όψη. Τότε, όμως, στα έσχατα, θα λατρευτεί ο διάβολος, όπως σας είπα, ευθέως κ άμεσα. Κ ο αντίχριστος κ ο διάβολος. Που θα του έχει δοθεί τού αντίχριστου κάθε εξουσία από τον σατανά. Τύπος, όμως, τής προσκύνησης του αντίχριστου είναι η καισαρολατρία, που σας είπα προηγουμένως, με το τέταρτο θηρίο τού Δανιήλ, που είναι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που προσκυνήθηκαν οι Αυτοκράτορες. Τύπος αυτής τής προσκύνησης, λοιπόν, του αντίχριστου, είναι η καισαρολατρία. Όλων των αιώνων, από την εποχή τού Ναβουχοδονόσορα, που ζήτησε να προσκυνηθεί από τους τρεις παίδες, που αρνήθηκαν, κ οι οποίοι είναι τύπος των πιστών των εσχάτων όλων των αιώνων κ των εσχάτων, μέχρι των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων αλλά κ επέκεινα, μέχρι τα έσχατα.

   Η καισαρολατρία στους χριστιανικούς χώρους σήμερα, δυστυχώς, κ στον αιώνα μας, είναι μία πραγματικότητα. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα με κάθε τρόπο επεδίωξαν αυτήν την καισαρολατρία.


52α ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης
« Ιερά Αποκάλυψις ».

Όλες οι ομιλίες του βιβλίου 
« Αποκάλυψις » εδώ ↓.
http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qa7vUvidbEX6OBGq3b9WeV

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τά προσωνύμια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.

 

†.Σήμερα η εκκλησία μας, αγαπητοί μου, τιμά την μνήμην του αγίου ενδόξου αποστόλου και ευαγγελιστού Ιωάννου. Και εφόσον η Ιερά μας Μονή έχει το προνόμιον να θεωρεί σαν προστάτη της τον ηγαπημένον μαθητήν, μετά από την Υπεραγίαν Θεοτόκον και τον μεγαλομάρτυρα Δημήτριον, οφείλομε να εγκωμιάσομε τον μεγάλον Απόστολο του Χριστού. Αλλά πώς να εγκωμιάσει κανείς έναν άγιον; Πρέπει να είναι στο παραπλήσιον ύψος του, για να τιμήσει δεόντως έναν άγιον. Ύστερα, όπως λέει η Γραφή: «Οὐχ ὡραῖος αἶνος ἐν στόματι ἁμαρτωλοῦ». «Δεν είναι ωραίος ο αίνος, η δοξολογία, εις το στόμα ενός αμαρτωλού ανθρώπου». Αλλά για την αγάπη του λαού του Θεού και για την αγάπη προς τον μεγάλον Απόστολον, θα επιχειρηθούν λίγα απλά λόγια, σαν αγριολούλουδα του βουνού μας, που τα συλλέξαμε για να του τα προσφέρουμε.

     Ο άγιος Ιωάννης ζούσε εις την Βησθαϊδά της Γαλιλαίας. Ήταν παιδί του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης και μικρότερος αδερφός του Ιακώβου, ο οποίος και αυτός έγινε Απόστολος και διακρίνεται από τον Ιάκωβο, τον επίσκοπο Ιεροσολύμων, τον λεγόμενον «αδερφό του Κυρίου» και ο πρώτος, ο Απόστολος, λέγεται Ιάκωβος ο Μεγάλος και ο δεύτερος, ο πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων, λέγεται Ιάκωβος ο Μικρός, για διάκριση.

    Μαθήτευσε ο μέγας απόστολος Ιωάννης στον κύκλο των μαθητών πρώτα πρώτα του Τιμίου Προδρόμου μαζί με τον αδελφό του Πέτρου, τον Ανδρέα. Και κάποτε όταν ο Κύριος ενεφανίσθη εις τον ορίζοντα και είπε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής: «Να, ο αμνός του Θεού», άφησαν τον Ιωάννην τον Πρόδρομον, ο Ανδρέας και ο Ιωάννης ο Θεολόγος και ακολούθησαν τον Κύριον. Και μάλιστα, λέγει εκεί, ότι γύρισε ο Ιησούς να δει ποιος Τον ακολουθεί. Δεν τολμούσαν τίποτε άλλο να κάνουν παρά όταν ο Κύριος είπε: «Ποιον ζητάτε;», απήντησαν οι δύο, σε αμηχανία ευρισκόμενοι: «Κύριε, πού μένεις;». «Ελάτε και θα δείτε», τους είπε ο Κύριος, βγάζοντάς τους από αυτήν την αμηχανία. Κι έμειναν, λέγει, εκείνη την ημέρα, ακούγοντας τα λόγια Του. Μάλιστα ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος αγαπάει όπου είναι αυτόπτης μάρτυς, αυτό να το καταθέτει και να λέει λεπτομέρειες οι οποίες προδίδουν ακριβώς ότι ήταν αυτόπτης. «Ήταν», λέει, «κάπου 4 το απόγευμα»- σας το λέγω με τη συνήθη γλώσσα που έχομε στην ώρα· γιατί η ώρα, και εις τους αρχαίους Έλληνες και εις τους Εβραίους άρχιζε από τις 6 το πρωί. 6 και 4 μετά το μεσημέρι, είναι 10. Σημειώνει έτσι, λοιπόν, ο Ιωάννης: «Ήταν ωσεί ώρα δεκάτη», θυμάται και την ώρα! Είναι εμπειρίες οι οποίες δεν εξαλείφονται ποτέ από τη μνήμη…

    Μαθήτευσε ο Ιωάννης, αφού εκλήθη από τον Κύριον και εις τον κύκλον των δώδεκα μαθητών και ίσως ήτο ο Ιωάννης ο νεότερος από όλους τους μαθητάς, άγαμος, ενώ ο Πέτρος ήτο έγγαμος. Είχε ορμητικό χαρακτήρα ο Ιωάννης, με την καλή σημασία της λέξεως «ορμητικό χαρακτήρα», αλλά και βαθιά και τρυφερά αισθήματα. Από τα ονόματα και τους χαρακτηρισμούς που έλαβε από Αυτόν τον Κύριον, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήτο μία αγία ψυχή υψιπετής έως τα κράσπεδα της Θεότητος, που παρά ταύτα εγεννήθη και μεγάλωσε σε μία εποχή παρακμής του λαού του, εκπεσμού δε του θρησκευτικού συναισθήματος των Εβραίων και της πολλής πλεοναζούσης αμαρτίας. Ναι. Σε μία τέτοια εποχή γεννήθηκε ο Ιωάννης ο Θεολόγος. Ήτο λοιπόν ως κρίνον, όπως λέγει το βιβλίο του Άσματος, «ὡς κρίνον ἐν μέσῳ ἀκανθῶν». Δεν τον εμπόδισε όμως να αναπτύξει την προσωπικότητά του εκείνη η οποία ανεδείχθη. Το λέω για να το γνωρίζουμε, γιατί πολλές φορές λέμε, δικαιολογώντας την ακηδία μας, την αφροντισιά μας, ότι «Μα ξέρετε σε τι εποχή ζούμε;». Ξέρω σε τι εποχή ζούμε. Όλοι οι άγιοι δεν έζησαν σε εποχές ωραίες, ανθόσπαρτες, εύκολες, ευνοϊκές, όχι! Ο καθένας στην εποχή του έζησε αυτό που έζησε. Έτσι λοιπόν ο Ιωάννης βρέθηκε ανάμεσα σε μία εποχή, σε έναν κόσμο πάρα πολύ διεφθαρμένον. Είχε διαφθορά και η ηγεσία και ο λαός. Έτσι λοιπόν κρίνεται «ὡς κρίνον ἐν μέσῳ ἀκανθῶν». Και όπως λέει στη συνέχεια το   «ᾎσμα ᾀσμάτων», ότι «ήλθε εκείνος ο οποίος ποιμαίνει εις τα κρίνα, να τον συλλέξει»· δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, ο ποιμήν των κρίνων.

     Ας δούμε όμως τη θέση του κοντά εις τον Κύριον και τα ονόματα ή τους χαρακτηρισμούς που Αυτός ο Κύριος του έδωσε. Και πρώτα. Εκλέγεται μεταξύ των Δώδεκα που είναι οι πιο εκλεκτοί κάτω από τον ουρανό- δεν έχει σημασία αν εξελέγη και ο Ιούδας· ο Χριστός δεν εξέλεξε τον προδότη Του, ο Χριστός εξέλεξε τον Ιούδα ως μαθητή Του. Ξέρετε ότι απεστάλη με τους δώδεκα, ανά δύο, ανά τρεις, σε χωριά και πόλεις, στην Ιουδαία και εις την Γαλιλαία, για να πουν: «Η Βασιλεία του Θεού εγγίζει»; Ξέρετε ότι ο Ιούδας επήρε στα χέρια του και την εξουσία να κάνει θαύματα; Έτσι, δεν εξέλεξε ο Κύριος τον προδότη Του, όχι! Εξέλεξε έναν μαθητήν. Έγινε προδότης. Όχι ότι αυτό το αγνοούσε ο Κύριος, ο Ίδιος μας το λέει: «Εγώ σας εξέλεξα, ξέρω ο καθένας ποιος είναι». Έγινε προδότης ο Ιούδας. Απώλεσε την χάριν και μάλιστα το μέγα προνόμιον να καλείται μαθητής εκ των Δώδεκα. Και μάλιστα όταν ο Κύριος είπε, υπάρχοντος του Ιούδα, ότι «Θα καθίσετε σε δώδεκα θρόνους, κρίνοντας τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ»· «δώδεκα φυλές του Ισραήλ» δεν είναι καθαυτό οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ -σημειώσατέ το-αλλά είναι μεταφορικώς όλος ο κόσμος. Όλη η υφήλιος βρίσκεται μοιρασμένη σε δώδεκα φυλές, κατά τα πρότυπα των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Δηλαδή, έκφρασις είναι για να γίνει φανερή η κρίση των αποστόλων εφ’ όλης της γης. Εφ’ όλου του κόσμου!

      Δεύτερον. Ο Ιωάννης εκλέγεται μεταξύ των τριών από τους δώδεκα αποστόλους σε εκείνον τον ιδιαίτερον και κορυφαίον χορόν, που ήταν ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Θυμηθείτε εις το Θαβώρ, αυτούς τους τρεις επήρε ο Κύριος-δεν είναι της ώρας να πούμε: «Άραγε γιατί;». Θυμηθείτε ακόμη ότι αυτούς τους τρεις πήρε προκειμένου να αναστήσει τη θυγατέρα του Ιαείρου. Οι άλλοι έμειναν απέξω. Όλοι εκλεκτοί, αυτοί όμως ήσαν οι εκλεκτοί των εκλεκτών. Και ήταν μέσα εις τον χορόν αυτόν των τριών, κι αυτός ο Ιωάννης. Θυμηθείτε ακόμη την υπερφυά εκείνη κατάσταση που βρέθηκε ο Κύριος επάνω εις το όρος Θαβώρ, οι τρεις αυτοί μόνο ήσαν, και μάλιστα, άκουσαν και την φωνήν του Ουρανίου Πατρός: «Αὐτοῦ ἀκούετε»· «Αυτόν να ακούτε». Είδαν, άκουσαν την φωνή του Ουρανίου Πατρός, οπότε ο Ιωάννης, μαζί με τους άλλους, δεν γίνεται μόνο μαθητής του Χριστού, αλλά και μαθητής του Πατρός, γιατί είπε «Αὐτοῦ ἀκούετε» η ουράνιος φωνή και υπακούουν, και μαθητεύουν στην ουρανία αυτήν φωνή. Είδαν ακόμα ένα φοβερό παρελθόν, τον Μωυσέα, που έζησε 1500 χρόνια προ Χριστού, και τον Ηλία, που έζησε 8 αιώνες προ Χριστού-ξέρετε τι θα πει να έχεις μία εποπτεία της Ιστορίας και του παρελθόντος και του παρόντος και, σε άλλες περιπτώσεις, που έχομε και του μέλλοντος αιώνος; Είναι καταπληκτικό! Είναι προνόμιο που ποιος μπορεί να έχει παρά μόνο κάποιες ψυχές απόλυτα απόλυτα εκλεκτές;

    Ακόμα, αγαπητοί, γίνεται συγγραφεύς του Ευαγγελίου και της Αποκαλύψεως και των τριών επιστολών του. Αν αφαιρέσομε την Αποκάλυψη- δεν την αφαιρώ παρά μόνο για να εκφράσω αυτό που θα σας πω τώρα· γιατί η Αποκάλυψη έχει τρομερές σκηνές- το Ευαγγέλιον και οι επιστολές έχουν μία υφήν τρυφερότητος, μεγαλείου, με εκείνους μάλιστα τους επαναλαμβανομένους Παρακειμένους, «ἑωράκαμεν» (είναι Παρακείμενος του ὁράω-ῶ), που είναι τόσο χαριτωμένο το ύφος του Ιωάννου εις το Ευαγγέλιό του και εις τις επιστολές του. Μα, τρισχαριτωμένο! Όχι ότι δεν είναι στην Αποκάλυψη, αλλά επειδή όπως σας είπα εκεί επικρατούν οι σκηνές των πληγών, εκεί κάπως περιορίζεται το ύφος αυτό της τρυφερότητος. Πώς θα γίνει;

    Ακόμη, είχε το προνόμιον, αφού στάθηκε ένας ευαγγελιστής, ο τέταρτος, όχι στην ποιότητα, αλλά θα λέγαμε εις την χρονολογικήν συγγραφήν. Είναι ο τελευταίος που συγγράφει το ευαγγέλιό του και όπως αναφέρει το βιβλίο των Αριθμών στην Παλαιά Διαθήκη, εκεί οι Εβραίοι είχαν μοιραστεί για λόγους διοικήσεως, για λόγους κυβερνήσεως σε τμήματα. Και κάθε τμήμα είχε τη σημαία του. Έχομε λοιπόν τέσσερις σημαίες που είναι τα σύμβολα που έχομε των τεσσάρων ευαγγελιστών. Ο βους, ο λέων-μάλιστα ο λέων ήτανε στη φυλή του Ιούδα-και πήρε παρακαλώ τη θέση ενός ζώου που ήταν ένα από τα τέσσερα που είχανε στις τέσσερις αυτές σημαίες του παλαιού Ισραήλ. Αυτό το ζωγραφίζουμε, το ξέρετε, επάνω εις τον τρούλον, που έχομε τον Παντοκράτορα. Επήρε και αυτό το προνόμιον, αν το θέλετε, και έτσι το ευαγγέλιό του είναι μεγαλοφωνότατον και απροσπέραστον σε ύψος θεολογίας, τίποτα δεν ξεπερνάει τη συγγραφή του ευαγγελίου του Ιωάννου.

      Για το βιβλίο της Αποκαλύψεως, σας είπα προηγουμένως, επάνω εις το Θαβώρ, έζησε το παρόν- το παρόν: ο Διδάσκαλος μεταμορφούται· είναι εκεί και ο Ιάκωβος, είναι και ο Πέτρος. Έχει την αίσθηση του παρόντος. Όταν όμως βλέπει, βλέπει, με τα μάτια του, βλέπει, τον Μωυσέα και τον Ηλία, ζει το παρελθόν. Ζει ακόμη ένα κομματάκι αιωνιότητος του αιωνίου Θεού που λέει «Αὐτοῦ ἀκούετε» αλλά ζει και κάτι άλλο. Εκείνο το οποίο σας είπα προηγουμένως, αλλού γράφεται, θα σας το πω: ό,τι ακριβώς αναφέρεται στην Αποκάλυψιν. Και τι λέγει παρακαλώ τώρα εδώ ο Ιησούς Χριστός που είναι πίσω και πάνω από τον Ιωάννην εις την Πάτμον, ότι «Γράψε», «ἃ εἰσὶν καὶ ἃ μέλλει γενέσθαι», αλλά για να γράψει εκείνα που υπάρχουν, «ἃ εἰσὶν καὶ ἃ μέλλει γενέσθαι», είναι το μέλλον! Να και το μέλλον! Το οποίο παρόν και το οποίο μέλλον βλέπει με το προφητικό του μάτι τώρα ο Ιωάννης. Δεν είναι καταπληκτικόν;

    Έζησε όλα τα γεγονότα της τριετίας του δημοσίου βίου του Κυρίου τόσο κοντά, όσο κανένας άλλος. Μόνο αυτός, από τους Αποστόλους, και όλους τους πριν και μετά από αυτόν, κατόρθωσε να καλείται Παρθένος. Σήμερα η παρθενία που τυχαίνει ειρωνείας και κοροϊδίας ασταμάτητης- ασταμάτητης!- και πολύ παραπάνω αν υποτεθεί ότι είναι αγόρι, πόσο τον κοροϊδεύουν οι άλλοι αν ανακαλύψουν ότι είναι εν παρθενία…-, δεν έτρεξε τους δρόμους και τα μονοπάτια και τα σκαλοπάτια δεν ανέβηκε της πορνείας, και αποκαλείται εδώ Παρθένος. Προσέξτε όμως τι λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς για την παρθενία του αγίου Αποστόλου: «Μόνος ὡς ἕοικεν, -μόνος όπως φαίνεται- ἀμφότερον ἐν παρθενίᾳ διά βίου φυλάξας, διά βίου ἐν παρθενίᾳ, καί ψυχήν καί σῶμα». Είναι εκείνο που έλεγε ο Μέγας Βασίλειος: «Καὶ γυναῖκα ἀγνοῶ, καὶ παρθένος οὐκ εἰμί». «Δεν είμαι παρθένος, παρότι», λέει, «δεν ήρθα σε επαφή με άλλο σώμα»-Γιατί; Γιατί έβλεπε ο Μέγας Βασίλειος την ψυχή του. Εδώ, λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ότι ήταν και στην ψυχή ο Ιωάννης παρθένος. Και λέγει: «Καί ψυχήν καί σῶμα · καί τόν νοῦν καί τήν αἲσθησιν· τήν μέν οὖν τοῦ σώματος παρθενίαν, ὀλίγοι μέν ἲσχυσαν· ἲσασιν δέ σχεδόν ἃπαντες ψυχῆς δέ ἀκριβῆς παρθενία ἡ πρός πᾶσαν κακίαν ἀσυνδύαστος γνώμη»· δηλαδή ασυμβίβαστη γνώμη. «ᾫστε διά τοῦ προσρήματος τούτου τό ἀναμάρτητον σχεδόν προσμαρτυρεῖται τῷ Ἰωάννῃ- κάπου περίπου να μπορούμε να τον πούμε ἀναμάρτητον- δι’ ὃ καί ἠγαπημένος γέγονεν τῷ ἐκ φύσεως ἀναμαρτήτω μόνῳ Χριστῷ- καί μόνος παρθένος ὁ Χριστός- καί τοῦτο μόνος ἁπάντων προσεκτήσατο τό ἐπώνυμον». Είδατε;

     Αγαπητοί μου ακόμη αποκαλείται ο Ιωάννης «υιός της Παρθένου». Ποιας Παρθένου; Της Θεοτόκου. Γιατί; Διότι απλούστατα όταν ο Κύριος είπε στον Ιωάννη: «Να η μητέρα σου» και στη μητέρα Του: «Να ο υιός σου», ο παρθένος παραλαμβάνει την Παρθένον εις τα ίδια, εις το σπίτι του. Εις μόνον τον παρθένον μαθητήν Του εμπιστεύεται τη μητέρα Του, την Παρθένον. Σας κάνει εντύπωση αυτό; Έτσι λοιπόν είναι και υιός της Παρθένου Μαρίας και αδερφός του Παρθένου Ιησού. Πωπω προνόμια…! Κατά συσσώρευσιν, αλήθεια…

     Λέει πάλι ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Υιός αγαπητός, Εκείνος, και αυτός- είναι μετάφραση- μαθητής αγαπητός· στον κόλπον του Πατρός Εκείνος, δηλαδή ο Ιησούς· και αυτός επιστήθιος στον Ιησούν. Παρθένος Εκείνος, και αυτός διά της χάριτος Εκείνου. Παρθένου Υιός Εκείνος, της ιδίας και αυτός-της ιδίας Παρθένου. Εβρόντησε εξ ουρανού ο Κύριος, όπως λέει ο 17ος ψαλμός, και αυτός είναι βροντή-και τον αποκάλεσε «βροντή» αυτός ο ίδιος ο Χριστός: «βοανεργές», δηλαδή υιός βροντής. Γι΄αυτό και αποκαλείται βροντή περισσότερο από τους άλλους και βροντής υιός», συνεχίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, «και μάλιστα βροντή θεολογικοτάτη, που αντηχεί σε όλα τα πέρατα της γης, και θεολογεί τον Λόγον του Πατρός ότι ‘’ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος’’» κ.λπ. που είναι πραγματική βροντή θεολογική· «και προς τον Θεόν είναι και Θεός είναι και η αυτοζωή είναι και το φως το αληθινόν είναι, που φωτίζει κάθε άνθρωπον που έρχεται στον κόσμον και δια του Οποίου έγιναν στην αρχή τα πάντα». Αυτά σημειώνει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

      Αγαπητοί. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης ήτο «ὁ ἠγαπημένος μαθητής» · ήτο «ὁ ἐπιπεσῶν ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ» . Ξέρετε πόσες φορές το λέει αυτό; Πέντε φορές το λέει. Και δίνει την ταυτότητα του εαυτού του. Την ταυτότητα του εαυτού του. «Εκείνος», λέει, «ο μαθητής», «ὃν ἠγάπα ὁ ᾿Ιησοῦς», «εκείνος ο μαθητής επί το στήθος του Οποίου επέπεσεν ο μαθητής αυτός». Πέντε φορές το λέγει… Και έτσι θα μας πει ακόμα ότι «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί». Είναι αγάπη. Και μας εδίδαξε στις επιστολές και στο ευαγγέλιό του την ακροτάτην αρετήν της αγάπης. Μας δίδαξε ότι η ενέργεια της αγάπης είναι διπλή· και στον Θεό και στον πλησίον. Και όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος πάλι: «ἀμερίστως μερίζων»· διακρίνει τις δύο αγάπες, τις διακρίνει, αλλά τις διακρίνει αμέριστα, χωρίς να τις ξεχωρίζει. Τις ξεχωρίζει χωρίς να τις ξεχωρίζει. Πώς; Εκείνος λέει που αγαπάει τον Θεόν, αγαπάει και τον πλησίον. Εκείνος που αγαπάει τον πλησίον, αγαπάει και τον Θεόν. Δύο αγάπες, αλλά είναι αμέριστες, αξεχώριστες. Έτσι ο ευαγγελιστής Ιωάννης μάς έδειξε τα δύο πόδια της θεογνωσίας, που είναι η αγάπη σαν πράξις και η θεολογία σαν θεωρία. Με αυτά τα δύο πόδια πρέπει να κατευθυνόμεθα εμείς αγαπητοί μου, προς τον Θεόν και να Τον αναζητούμε. Με τα δύο αυτά πόδια, περπάτησε και ο μακαριστός επίσκοπός μας Θεολόγος, που σήμερα είχαμε το μνημόσυνό του. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Άλλος τρόπος είναι ουτοπία.

     Αγαπητοί. Ο άγιος Ιωάννης ο ευαγγελιστής, ο μαθητής ο ηγαπημένος, ο παρθένος, ο υιός της Παρθένου, ο υιός της βροντής και της θεολογίας και της αγάπης στέκεται οροθέσιον στα βήματά μας στον Θεό. Εμείς, όσο μπορούμε, το κατά δύναμιν, ας τον ακολουθήσομε.


8η ομιλία στην κατηγορία
« Μνήμη Αγίων ».

Όλες οι ομιλίες της κατηγορίας
" Μνήμη Αγίων " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/mnhmh-agivn
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40qFnx_UZ0gQ-sphclbJ6E6y

Απομαγνητοφώνηση και ηλεκτρονική επιμέλεια κειμένου:Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.