†. «κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι·» (Ψαλ. 11,9)
Όταν το είδα το χωρίο αυτό τρόμαξα, στην δύναμη της διατυπώσεώς του. Ακούστε το. Είναι πολύ χαρακτηριστική αυτή η φράσις, ότι οι ανόσιοι και οι ασεβείς κινούνται κυκλοτεράν. Πού κυκλοτεράν; Κυκλώνουν τους ευσεβείς. Τους κάνουν κύκλο, δηλαδή τους εγκλωβίζουν. Προσπαθούν να εγκλωβίζουν τους ευσεβείς. Και αυτός ο εγκλωβισμός των ευσεβών πολλές φορές έχει πολλές μορφές μέσα στην Ιστορία. Πρώτα - πρώτα εγκλωβίζουν τους πιστούς στις κατακόμβες. Πήγαιναν οι πιστοί να λατρεύσουν τον Θεό. Εκεί πήγαιναν, κύκλωναν την κατακόμβη και τους έβαζαν φωτιά και τους έκαιγαν, ή τους έπιαναν τους έβγαζαν έξω για να τους ρίξουν στα θηρία.
Εγκλωβίζουν ακόμη τους πιστούς με τους ανοσίους νόμους. Ψηφίζουν νόμους οι οποίοι είναι ανόσιοι, είναι ασεβείς. Και ο ευσεβής δεν ξέρει τώρα τι να κάνει με τους νόμους αυτούς. Σας θυμίζω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Οι μασόνοι, οι τέκτονες έχουν ένα σχήμα εγκλωβισμού του Τιμίου Σταυρού. Είναι το μασονικόν τρίγωνον που έχει την μύτη προς τα κάτω. Είναι σύμβολο μασονικό. Δεν μου μένει χρόνος να σας πω πιο πολλά γι αυτό το τρίγωνο. Και στη μέση βάζουν έναν Σταυρό. Αυτό είναι το σήμα της ΧΑΝ και της ΧΕΝ. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει αιχμάλωτος Σταυρός. Σημαίνει εγκλωβισμένος Σταυρός. Είναι αυτό που λέγει κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι. Κυκλώνουν. Εγκλωβίζουν για να εξουδετερώσουν τρόπον τινά με το σύμβολον, να εξουδετερώσουν την δύναμη του Τιμίου Σταυρού.
Βλέπομε ότι ο Αντίχριστος ακόμη αγαπητοί μου θα εγκλωβίσει τους πιστούς με οικονομικόν αποκλεισμόν. Ακούστε τι γράφει στο βιβλίο της Αποκαλύψεως 13 Κεφάλαιον: «καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν,/καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.» (Αποκ. 13, 16 - 17) Θα πάρεις το χάραγμα στο μέτωπο ή στο χέρι ώστε να μπορείς να αγοράσεις και να πουλήσεις. Δεν θα μπορείς να συναλλάσσεσαι οικονομικά εάν δεν υποχωρήσεις. Αυτό τι είναι; Εγκλωβισμός. Σου λέει: Διάλεξε. Η θα πεθάνεις από την πείνα ή θα υποχωρήσεις.
Προσέξτε μια φρασούλα που χθές, εν όψει να σας κάνω αυτήν την ομιλία την πρόσεξα: «καὶ ποιεῖ πάντας... ἵνα δώσωσιν». Κατά λέξη, μεταφράζω, «και κάνει όλους... για να δώσουν» το χέρι τους, το μέτωπό τους να χαραχθεί. Αυτό το «ποιεῖ πάντας» θυμίζει, προσέξτε παρακαλώ, θυμίζει μεθόδευση, μεθόδευση που θα κάνει ο Ψευδοπροφήτης για λογαριασμό του Αντιχρίστου. Θα σε φέρει γύρω βόλτα. Ξεκινάμε τώρα με τα 666 από εδώ κι από εκεί, σιγά σιγά, αυτή λέγεται μεθόδευση. Πιστεύω ότι η φρασούλα «καὶ ποιεῖ πάντας... ἵνα δώσωσιν» είναι ταυτόσημη με το «κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι·» που λέει ο Ψαλμωδός που σε φέρνει γύρω βόλτα, σου μεθοδεύει το πως να σε εγκλωβίσει.
Απόσπασμα από την ερμηνεία του 11ου Ψαλμού. 8η ομιλία στην κατηγορία « Ἀνάλυσις Ψαλμῶν ». Βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης.
Αυτός είναι ο στίχος 15. Αλλά ας μου επιτραπεί να γυρίσω λίγο πίσω, στον στίχο 13, που λέει: «ὅτι σὺ ἐκτήσω τοὺς νεφρούς μου, Κύριε, ἀντελάβου μου ἐκ γαστρὸς μητρός μου». Όμως το Εβραϊκό, αντί του «αντελάβου» των Εβδομήκοντα, έχει το «με έπλεξες όπως ο καλαθοποιός, με ύφανες μέσα στα σπλάχνα της μάνας μου». Με ύφανες, με έπλεξες! Είναι πάρα-πάρα πολύ ωραία εικόνα, ποιητικότατη, κατά μεταφοράν φυσικά. Φεύγοντας από το καλάθι του καλαθοποιού κι από τον αργαλειό της γυναίκας, μεταφέρεται στην δημιουργία του εμβρύου κατά έναν τρόπο υφαντικό. «Με έπλεξες, με ύφανες μέσα στα σπλάχνα της μάνας μου»! Γιατί γύρισα στον στίχο 13; Διότι ο στίχος 15 τώρα θα κατεβεί στο μυστήριο της κυήσεως, και θα πει: «ουκ εκρύβη το οστούν μου από σου, ο εποίησας εν κρυφή»· δεν στάθηκε κρυφό από Σένα το κόκκαλό μου, η σπονδυλική μου στήλη, δηλαδή η κατασκευή μου, που αποτελεί το θεμέλιο της. Όπως θα ξέρετε, η σπονδυλική στήλη αποτελεί το θεμέλιο της σωματικής μας κατασκευής. Όπως βάζουμε κάποια αγκωνάρια μέσα στα θεμέλια, σίδερα, τσιμέντα και λοιπά, που δεν φαίνονται, αλλά επάνω τους στηρίζεται μετά η οικοδομή, έτσι στηρίζονται και όλα αυτά, οι σάρκες, τα πάντα, όλα, επάνω σε κάποια «θεμέλια». Για να κινώ τα χέρια μου, την γλώσσα μου, τα μάτια μου, όλα τα μέλη μου, σημαίνει ότι είναι από μέσα τα θεμέλια. Τα «θεμέλια» αυτά είναι τα κόκκαλα, είναι ο σκελετός. Αυτό είναι γνωστό. Ώραία λοιπόν έκφραση αυτή, ότι το «οστούν μου», δηλαδή ο θεμέλιος της υπάρξεως μου -η σπονδυλική μου στήλη - δεν Σου είναι κρυφός -πότε;- όταν τον κατέθετες εκεί, στα σπλάχνα της μητέρας μου, για ν' αρχίσω την ύπαρξή μου· όπως και ένα σπίτι ξεκινάει καταθέτοντας τον θεμέλιο λίθο του.
Αυτό «το οστούν», δηλαδή την σπονδυλική μου στήλη, «εποίησας εν κρυφή», την έφτιαξες «εν κρυφή», σημαίνει: πρώτον, κρυφά, και δεύτερον, σε τόπο κρυφό, σε τόπο αφανή. Μόλις ξεκινάει η ζωή του εμβρύου μέσα στην κοιλιά της μητέρας, υπάρχει τίποτε το φανερό; φαίνεται τίποτε; τόσο ο τρόπος, όσο και ο τόπος, είναι «εν κρυφή». Και ο τόπος και ο τρόπος. Εισέρχεται το σπέρμα, συναντάει το ωάριο, και αρχίζει η σύλληψη. Άμα σύλληψις, άμα άνθρωπος. Κι εκεί, παρακαλώ, αρχίζει τη ζωή του το έμβρυο· εκεί λοιπόν, όπου κατατέθηκε ο θεμέλιος λίθος του. Η κατάθεση του θεμελίου λίθου γίνεται ευθύς μετά τη συνάντηση ωαρίου και σπερματοζωαρίου. Για την ακρίβεια, όχι ευθύς μετά, αλλά θα 'λεγα καλύτερα άμα· άμα τη συναντήσει, ταυτόχρονα, ωαρίου-σπερματοζωαρίου. Καταπληκτικό! «Εν κρυφή» και ο τρόπος και ο τόπος. Εκεί μέσα, λοιπόν, όταν ξεκίνησα εγώ την ύπαρξή μου, Εσύ με έβλεπες! Αυτό και οι άγγελοι μπορεί να το δουν, διότι είναι υλική υπόσταση, και έχουν αυτή την δυνατότητα να βλέπουν την υλική φύση. Γι' αυτό, όταν «Άγγελος πρωτοστάτης επέμφθη ειπείν τη Θεοτόκω το χαίρε», δηλαδή ο αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφθηκε την Θεοτόκο και της ανάγγειλε ότι θα γεννήσει υιόν, και μόλις η Θεοτόκος είπε «γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» (Λουκ. 1, 38), τότε «σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ,», ενώ δηλαδή ο ασώματος έλεγε με την ασώματη φωνή του το μήνυμα στην Θεοτόκο, «σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε, ἐξίστατο καὶ ἵστατο» (Ωρολόγιον, Ακάθιστος Ύμνος, α'οίκος), ενώ στεκόταν, εξεπλήττετο αντικρύζοντας τον Κύριο, βλέποντας έτσι να πραγματοποιείται στα σπλάχνα της Θεοτόκου αυτό το μήνυμα που μόλις της ανάγγειλε, δηλαδή να σωματοποιείται ο ασώματος Λόγος. Καταλάβατε;
«καὶ ἡ ὑπόστασίς μου», η ύπαρξή μου, «ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς·» (Ψαλμ. 138, 15). Εδώ παρομοιάζεται η κοιλία της μητέρας με τα «κατώτατα της γης»· δηλαδή όπως όταν σκάβουμε τη γη και μπαίνουμε σ' αυτή είναι πολύ σκοτεινή, έτσι και η κοιλία της μητέρας είναι σκοτεινή. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και με το σιτάρι, άμα το σπέρνουμε και πέφτει στα «κατώτατα της γης». Βεβαίως, όταν λέμε «κατώτατα της γης», μην πηγαίνει το μυαλό σας στο κέντρο της γης! Ε, λίγο πιο κάτω από την επιφάνεια· αυτό εννοεί με το «κατώτατα»· έτσι; Όπως και ο τάφος, που βάζουμε τον άνθρωπο, είναι τα «κατώτατα τῆς γῆς·» (Βλ. Ψαλμ. 62, 10). Λέμε ότι ο Χριστός κατέβηκε στα «κατώτατα τῆς γῆς·» (Βλ. ειρμόν ς' ωδής του Κανόνος του Πάσχα). Δεν κατέβηκε στον πυρήνα της γης! Μέσα στον τάφο κατέβηκε· αυτό εννοεί. Μέσα σ' εκείνο το σκοτάδι, κάτω από την επιφάνεια του χώματος, βλέπουμε να αναπτύσσεται το σιτάρι, και όλα τ' άλλα σπέρματα. Λοιπόν, έτσι κι εγώ κατέβηκα σαν σε άλλη γη, σκοτεινή, στα σπλάχνα της μητέρας μου. Είναι ωραιότατο! Ωραιότατο!
Και συνεχίζει: «τὸ ἀκατέργαστόν μου εἶδον οἱ ὀφθαλμοί σου, καὶ ἐπὶ τὸ βιβλίον σου πάντες γραφήσονται·» (Ψαλμ. 138, 16). «Το ακατέργαστόν μου». Εδώ έχουμε μία ωραία έκφραση για το έμβρυο. Επειδή ο άνθρωπος ακόμη δεν έχει σχηματοποιηθεί σε τέλειο βαθμό, αποκαλεί το έμβρυο ακατέργαστη ύπαρξη, που τυχαίνει κατεργασίας. Τι ωραία έκφραση! ε;... «το ακατέργαστόν μου», δηλαδή την εμβρυώδη μου κατάσταση, «είδον οι οφθαλμοί σου», την έχουν δει τα μάτια Σου.
Και ο επόμενος στίχος: «και επί το βιβλίον σου πάντες γραφήσονται». Εδώ τώρα θέλω να προσέξετε. Ανοίξτε καλά τα αυτιά σας, και του σώματος και της ψυχής, και να το έχετε και επιχείρημα αυτό. Σας παρακαλώ όλοι προσέξτε εδώ. «Και στο βιβλίο Σου όλοι θα γραφούν». Ποιο «βιβλίο»; Των υπάρξεων! Στο μητρώο των υπάρξεων! Αυτό σημαίνει ότι το έμβρυο ήδη γράφεται στο μητρώο των υπάρξεων. Άρα το έμβρυο έχει ύπαρξη και είναι άνθρωπος!
Κάποιος από σας -δεν ξέρω αν πρέπει να πω τ' όνομα του· μερικοί το ξέρετε· αλλά ας μην το πω όμως- κάποιος από εσάς μου έφερε σ' ένα φιαλλίδιο ένα έμβρυο ενός μηνός, πλήρες, τόσο δα, σ' ένα μπουκαλάκι των πενήντα γραμμαρίων. Τόσο δα ήταν το έμβρυο, τόσο δα· πλήρης σχηματισμός χεριών, ποδιών, κεφαλιού! Τα χέρια με όλα τα δάκτυλα, θα έλεγα και τα νύχια ακόμα. Τα χεράκια τα είχε έτσι· σ' αυτό το στυλ. Τα πόδια, κι αυτά εκεί. Ήτανε αγόρι· φαίνονται και τα γεννητικά όργανα. Απ' ο,τι φαίνεται, στην προσπάθεια να μπει στο μπουκάλι, αποκεφαλίστηκε, και το κεφάλι ήτανε ριγμένο δίπλα, με δύο μαύρα στίγματα, τα μάτια. Πλήρης άνθρωπος! Και ισχυρίζονται μετά οι γιατροί και πιστεύουν οι γυναίκες, και οι άνδρες, όταν κάνουν έκτρωση, ότι δεν είναι άνθρωπος, προβάλλοντας και την δικαιολογία: «Μα ήταν ενός μηνός, πάτερ. Πολύ μικρό· ενός μηνός»! Όχι ενός μηνός, αλλά ενός δευτερολέπτου μετά την σύλληψη, ευθύς μετά, εάν προκαλέσεις αποβολή, τεχνητή αποβολή εννοείται, έκτρωση μ' άλλα λόγια, τότε έκανες φόνο. Η έκτρωση είναι φόνος! Αυτό το έμβρυο μες στο μπουκαλάκι θα αναστηθεί κατά την ημέρα της Κρίσεως! Θα αναστηθεί! Είναι άνθρωπος! Κι εδώ σ' αυτόν τον Ψαλμό το βλέπουμε καθαρά· «όλοι, λέει, θα γραφούν στο βιβλίο Σου», και μιλάει για την εμβρυακή κατάσταση. Αυτό είναι ένα θαυμάσιο χωρίο, που έρχεται να επικυρώσει και να αποδείξει ότι το έμβρυο είναι πλήρης άνθρωπος, και συνεπώς η έκτρωσή του είναι φόνος, και ότι το έμβρυο ήδη καταγράφηκε ως ανθρώπινη ύπαρξη στην μνήμη του Θεού, που σημαίνει ότι κι αυτό θα αναστηθεί. Είναι φοβερό!
Αγαπητοί μου, να σας φυλάξει ο Θεός μη τυχόν σκεφθείτε να κάνετε κάποια έκτρωση στη ζωή σας. Συνένοχοι φυσικά είναι και ο άνδρας και η γυναίκα. Συνένοχοι· μην το ξεχνάτε αυτό. Ακόμη, αν ποτέ έχετε κάνει έκτρωση, να μετανοήσετε· ή μάλλον όχι να μετανοήσετε και να κλάψετε και να εξομολογηθείτε, αλλά να μετανοείτε! Μέχρι που να πεθάνετε, πάντα να μετανοείτε! Πάντα να λέτε με αναστεναγμό: «Θεέ μου, συγχώρεσε με!». Ναι, μήπως ο Θεός δώσει έλεος!
Και κάτι άλλο ακόμη. Μην πείτε ποτέ με τον νου σας «Εγώ δεν θα κάνω ποτέ έκτρωση!». Μην το πείτε αυτό, διότι μπορεί η σύζυγός σας να βρεθεί σε μία τόσο δύσκολη περίπτωση, κι έτσι να βρεθείτε σε δίλημμα, όταν σας πει ο γιατρός «Ή σώζεις το παιδί σου ή τη γυναίκα σου». Κι εσείς τώρα τι θα αποφασίσετε; Θα προτιμήσετε τη γυναίκα σας να σωθεί ή το παιδί σας, το μελλοντικό παιδί; Και τότε μπορεί να αποφασισθεί μία έκτρωση. Μην πείτε λοιπόν ότι ποτέ δεν θα κάνετε έκτρωση, διότι θα είναι αλαζονεία· κι ο Θεός θα επιτρέψει να πάθει κανείς κακό εάν το σκεφθεί αυτό το πράγμα. Αλλά να λέτε: «Θεέ μου, "μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν". Εγώ ποτέ δεν θα επιθυμούσα τέτοιο αμάρτημα" φύλαξέ με όμως Εσύ να μην βρεθώ σε δύσκολη θέση, και να πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο αμάρτημα!». Πάντως εκείνο που θέλω ιδιαιτέρως να τονίσω είναι ότι εδώ έχουμε ένα θαυμάσιο αγιογραφικό χωρίο στο οποίο αναφέρεται η ύπαρξη του εμβρύου ως ανθρώπου, που αυτό καταγράφηκε στο «βιβλίο του Θεού», στα μητρώα του Θεού, ως ύπαρξη, και θα αναστηθεί κατά την ημέρα της Κρίσεως, την ημέρα της αναστάσεως των νεκρών. Βεβαίως! Αυτό που έχουμε στο μπουκαλάκι μέσα θα αναστηθεί! Είναι φρικώδες!
Απόσπασμα από την ερμηνεία του 138ου Ψαλμού. 12η ομιλία στην κατηγορία « Ἀνάλυσις Ψαλμῶν ». Βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης.
†« Μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ, λαός, ὃν ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτῷ.» Ευτυχισμένο το έθνος εκείνο, που έχει τον αληθινό Θεό.
Και που ο Θεός ο αληθινός διάλεξε, για λογαριασμό του το έθνος αυτό. να το πω απλοελληνικά : "ευτυχισμένος ο λαός εκείνος που έχει τον αληθινό Θεό". Δε μου λέτε σας παρακαλώ, ο Ισραήλ έλεγε αυτά διά τον εαυτόν του, εμείς μπορούμε να το πούμε αυτό..? Εμείς οι Έλληνες.. αυτήν τη στιγμή μάλιστα, τώρα - τώρα αυτή τη στιγμή, εν έτει 1977'. Μπορούμε να πούμε ευτυχισμένος ο λαός, « οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ »; Που είναι κύριος του ο Θεός! Εμείς δεν έχουμε πια κύριο τον Θεό! Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε πλέον κύριον τον Θεόν. Έχουμε άλλους κυρίους. Άλλους.. Έχουμε τη δύναμή μας! Δεν είναι πια κύριος του λαού μας ο Θεός. Αυτό είναι ένα θλιβερό κατάντημα, το οποίον Βεβαίως σιγά - σιγά εργασθήκαμε εμείς οι Έλληνες, ξέρετε από πότε? Από πότε λέτε? Κάτι, που δεν το διανοήθηκε ούτε το Βυζάντιο, ούτε η Τουρκοκρατία. Προσέξτε, ούτε η Τουρκοκρατία δεν το διανοήθηκε να μην είναι κύριος του λαού μας ο Θεός!
Αυτό άρχισε να χαλκεύεται από το 1821 και εντεύθεν. Και ήλθαν από την Ευρώπη οι λόγιοί μας και κουβάλησαν κι αυτήν την αρρώστια, ότι δεν μπορεί σε έναν λαό να είναι κύριος ο Θεός του, αλλά θα είναι κάποιος κυβερνήτης, θα είναι η Βουλή, θα είναι ο στρατός, θα είναι οι νόμοι... Αυτά θα είναι. Και ότι, αυτά τελικά δεν μπορούν να νικήσουν, αποδείχθηκε ιστορικά.
Όπως θα ξέρετε, το παράδειγμα που θα πω είναι ένα επιχείρημα και εναντίον του ιστορικού υλισμού. Όσοι έχετε διαβάσει ή όσοι καταλαβαίνετε..
Δε θα κάνω πιό πολύ ανάλυση· Είναι ένα επιχείρημα εναντίον του ιστορικού υλισμού.
Ο ιστορικός υλισμός λέει το εξής : "ανάλογα με τα υλικά δεδομένα κατακτάται και η Ιστορία."
Αυτό είναι θα λέγαμε, μία δογματική θέση του ιστορικού υλισμού. Έρχεται όμως η Ελληνική Επανάσταση του ’21 να απορρίψει αυτό το επιχείρημα, διότι δεν υπήρχαν υλικά δεδομένα για να νικήσουν οι Έλληνες μια Τουρκική Αυτοκρατορία!
Υπήρχε ένας άλλος παράγοντας, ο οποίος δεν προβλέπεται οπωσδήποτε από τον ιστορικό υλισμό, είναι ο παραγον πίστη είς τον Θεό· και αν θέλετε, είναι ότι κύριος του λαού αυτού ήταν ο Θεός! Και ένας καταπέλτης εναντίον του ιστορικού υλισμού είναι ο 143ος Ψαλμός.
Αλλά πριν πάω στον 143ο Ψαλμό, πηγαίνετε στον στίχο 16 του 32ου Ψαλμού: «οὐ σῴζεται βασιλεὺς διὰ πολλὴν δύναμιν, καὶ γίγας οὐ σωθήσεται ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτοῦ». Ακούτε. Δεν σώζεται λέει ο βασιλιάς γιατί έχει δύναμη. Όταν λέει «βασιλιάς» εννοεί ο αρχηγός ενός κράτους. Δεν έχει σημασία τι είδους αρχηγός μπορεί να είναι αυτός, τι μορφή και τι σχήμα πολιτικό μπορεί να έχει.
Δεν σώζεται λέει ο αρχηγός ενός κράτους διά πολλήν δύναμη, ούτε ο γίγαντας αν έχει πολλήν ισχύν! Και εδώ δύο υπαινιγμοί γίνονται. Ο μέν βασιλεύς ο εν πολλή δυνάμη είναι ο Φαραώ. Ο Φαραώ είχε πολλή δύναμη τότε, όταν ξεκίνησε εναντίον των Εβραίων. Καταποντίσθηκε όμως. Κι όταν λεει για τον γίγαντα - εαν είναι Ψαλμός του Δαβίδ - τότε γίνεται υπαινιγμός είς τον Γολιάθ. Ο Γολιάθ, ο πολύς Γολιάθ, δεν κατάφερε τίποτα, δέν κατάφερε τίποτα στην πολύ του δύναμη..
Και θα πεί πιο κάτω, στον στίχο 17' : «ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν, ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται». Κατ αρχάς ο ίππος, είναι το ιππικόν.
Ιππικό ξέρετε τί είναι;
Είναι σι στρατιωτικαί δυνάμεις. Στη γλώσσα μας αυτό θα μπορούσε να μεταφερθεί ώς εξής, ο στρατιωτικός εξοπλισμός. Αν λάβετε υπ όψιν - για να το φέρω μαλακά μαλακά το πράγμα - ότι, κάποτε τα κάρα τα τραβούσαν τα άλογα και τα αμάξια και το μαγγανοπήγαδο το γύριζαν τα άλογα. Όταν εφευρέθηκε η ατμομηχανή, η οποία αντικατέστησε τα άλογα, προς τιμήν του αλόγου, που τόσες χιλιάδες χρόνια δούλεψε εκεί στο μαγγανοπήγαδο και στο καρότσι, προς τιμήν λοιπόν του αλόγου, ονομάστηκε η ισχύς «ίππος». Και λέμε : «Πόσοι ίπποι είναι αυτό το μοτέρ;» Ή «Αυτή η μηχανή πόσο τραβάει;» και τα λοιπά. Είναι μονάδες σε ίππους. Λοιπόν, βλέπετε το άλογο αντικαταστάθηκε από τις μηχανές. Συνεπώς, ωραιότατα και μαλακότατα σας είπα, όταν λέει εδώ «ίππος», δέν είναι παρά ο μηχανικός εξοπλισμός. Τα αεροπλάνα, τα τανκς, τα κανόνια, οι βόμβες, οι οβίδες, οι πύραυλοι, οι δορυφόροι.. και τα όμοιά τούτοις. Έ, Λοιπόν, «ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν»! Νομίζετε πως θα σωθείτε με τον εξοπλισμό; «ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται»! Ο λόγος του Θεού το λέει αυτό. Εάν δεν έχει ένας λαός την προστασία του Θεού, μη νομιστεί ποτέ, ότι ο λαός αυτός, με το πλήθος της ισχύος του και με την εξυπνάδα και τη στρατηγική των αρχόντων του, θα καταφέρει σπουδαία πράγματα. Τίποτα!
Γι' αυτό αυτή τη στιγμή, ας πούμε ότι έχουμε εξοπλισμό. Σας ρωτάω: Έχουμε όμως κύριό μας τον Θεόν;
Κάνουμε την αναφορά μας εἰς τον Θεόν; Λέμε "Κύριε, βοήθησέ μας;" Όσοι λόγοι λέγονται προεκλογικοί.. μετεκλογικοί.. στη Βουλή.. σε συνάξεις.. σε δοξολογίες.. σε επίσημες ώρες.. από τους ανθρώπους που κυβερνούν τον τόπο μας, όποιοι και να είναι αυτοί, κάνουν χρήση του ονόματος του Θεού?
Τα τελευταία χρόνια, αγαπητοί μου, λείπει σκανδαλωδώς το όνομα του Θεού! Κι αν το θέλετε, λείπει σκανδαλωδώς το όνομα - προσέξτε- του Θεού, όσον αφορά τον Χριστό! Διότι, μπορεί κάποιος να πει «ο Θεός» και να εννοεί τον Μ.Α.Τ.Σ. [Μέγας Αρχιτέκτων Του Σύμπαντος, ο θεός των Τεκτόνων].
Να εννοεί σαν Μασόνος τον Μ.Α.Τ.Σ.! Μπορεί να λέει «Θεός», και να εννοεί τη δημιουργία, να είναι ειδωλολάτρης.
Να λέει «Θεός», και να εννοεί τον Βούδα. Αλλά εκεί που θα ήταν σαφής και η πίστις του θα ήτανε αδαμαντίνη, αν έλεγε όταν μας βοηθήσει ο Ιησούς Χριστός. Ακούσατε κανένα πρόσωπο να πει «ο Ιησούς Χριστός»; Ούτε καν Θεός δε λένε· όχι Ιησούς Χριστός…
Άρα πρέπει να κλαίμε! Δεν έχουμε πια κύριό μας τον Θεό. Κι άμα δεν έχουμε κύριό μας τον Θεό, τότε είμαστε εκτεθειμένοι· δεν έχουμε προστασία! Μπορείτε να φανταστείτε όταν για μία στιγμή ο άνθρωπος ανακαλύψει ότι δεν έχει ασφάλεια και προστασία, πώς πρέπει να αισθάνεται; Είναι τρομερό!
Αλλά θα πάρω μιαν άλλην όψην, είναι η εξής όψης, την οποία πάλι η πατρίδα μας έχει ακολουθήσει και πολλοί λαοί τη θέλουν και την επιδιώκουν. Η ευημερία· μία ευημερία χωρίς τον Θεό όμως. Όταν σε ένα λαό υπάρχει κύριος ο Θεός, δηλαδή αναγνωρίζεται, όπως και σε ένα σπίτι, σε μια οικογένεια, αναγνωρίζεται κύριος ο Θεός, δηλαδή αφεντικό, εκείνος που κατευθύνει το σπίτι αυτό είναι ο Θεός, το σπίτι αυτό θα πιστεύετε ότι θα είναι πλούσιο; Όχι· διότι να έχω κύριό μου τον Θεό δε σημαίνει ότι πρέπει να έχω και καλή υγεία και να έχω γεμάτες τις τσέπες μου. Θα ήταν αδιανόητο πράγμα αυτό. Προσέξτε, αδιανόητο! Εκείνο που θέλουμε σήμερα, δέν μας ενδιαφέρει τί άλλο, παρά να έχουμε μία ευημερία. Και τότε η επιτυχία μας, θα είναι απέναντι στον λαό ως υπόλογοι, αν έχουμε εξασφαλίσει στον λαό την ευημερία του. Χωρίς περιστροφές, σας το λέγω καθαρά, δεν είναι κριτήριο αυτό. Δέν είναι ορθό κριτήριο! Γιατί μπορεί ένας λαός να είναι φτωχός, αλλά να έχει εξασφαλίσει άλλες προϋποθέσεις. Και μια θεμελιώδης προϋπόθεσή του είναι, ότι η πτωχεία του να έχει πάντοτε κύριον τον Θεό. Πάντοτε! Και να είναι φτωχός, δεν πειράζει, δεν έχει σημασία αυτό. Μάλιστα βρισκόμαστε πλέον όχι έν Παλαιά Διαθήκη, αλλά εν Καινή Διαθήκη , που γνωρίζουμε ότι τα υλικά αγαθά δεν μπορούν να είναι κριτήριο της παρουσίας του Θεού.
Συνεπώς όταν σήμερα θέλουμε να έχουμε κριτήριο τα υλικά αγαθά, την ευδαιμονία, και στρεφόμαστε προς την Ευρώπη, προς τον Βόρειο Πόλο, προς τον Νότιο Πόλο, στρεφόμαστε προς τον Ειρηνικό Ωκεανό- καταλαβαίνετε τι θέλω να πω τώρα.. πάμε στα βαθιά και στα ρηχά- να έχουμε ευδαιμονία υλιστική, κατοχύρωση υλιστική, ασφάλεια υλιστική· άνοδο του βιοτικού επιπέδου.. Θα είμαστε τότε ευτυχείς; Για να μη λέτε πως τα λέω εγώ αυτά, ακούστε τώρα τον 143ο Ψαλμό: «ῥῦσαί με καὶ ἐξελοῦ με ἐκ χειρὸς υἱῶν ἀλλοτρίων,» Λέγει ο ψαλμωδός εκεί, απάλλαξέ με, γλύτωσέ με από τα χέρια ξένων. «ὧν τὸ στόμα ἐλάλησε ματαιότητα καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίας». Φύλαξέ με λέει από τους ανθρώπους αυτούς τους αλλοτρίους, που το στόμα τους λέει μεγάλα πράγμα και μάταια, μάταια ξέρετε ποιά είναι; Μάταιον στην Παλαιά Διαθήκη είναι η ειδωλολατρία. «καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίας.» Ό,τι κάνουν είναι άδικα πράγματα, οι μεγάλοι της γης είναι άδικοι. Έχει αποδειχθεί αυτό τρανά και επανειλημμένα. Οι μεγάλοι της γης, για τους μικρούς, είναι πάντοτε άδικοι. Μην ξεχνάτε ότι ποτέ, μα ποτέ, κανένας μεγάλος δεν αγάπησε την Ελλάδα. Αυτό να το ξέρετε πάντοτε. Και για μη νομισθεί πάλι ότι μιλάω εγώ, κάποτε ο Ησαΐας το είπε αυτό και τόνισε ιδιαιτέρως κάποτε, να μη συμμαχήσει ο Ισραήλ ούτε με τους Ασσυρίους, ούτε με τους Αιγυπτίους: «Θα μείνετε στις δικές σας δυνάμεις, γιατί εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας. [Ησ.31,1-3]». και στράφηκαν προς συμμαχίες και ο Θεός ελέγχει, και τελικά τους αφήνει, συμμαχούν με τους Αιγυπτίους και έρχονται οι Ασσύριοι και τους διαλύσανε. Είναι φοβερό! Σας έχω πει κι άλλη μία φορά ότι κάποτε ο Δαβίδ τί έκανε, που μέτρησε τον στρατό, έκανε δηλαδή απογραφή. Είναι κακό πράγμα να κάνει κανείς απογραφή;
Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε πολλές περιπτώσεις απογραφής.
Μάλιστα όταν έφυγαν οι Εβραίοι από την Αίγυπτο και βρέθηκαν στην έρημο, ο Μωυσής έκανε απογραφή. Και μας λέει και τους αρθιμούς, περιέχονται οι αριθμοί στο βιβλίο «Αριθμοί» γι' αυτό και πήρε το βιβλίο το όνομα «Αριθμοί». Γιατί εδώ τώρα ο Θεός θυμώνει με τον Δαβίδ που κάνει απογραφή; Ξέρετε γιατί; Διότι ο Δαβίδ σκέφτηκε μέσα του "αν μπορώ να κατατροπώνω τους εχθρούς μου με τον στρατό που έχω" Ήτανε το λάθος του όμως αυτό. Δέν ήταν η αμαρτία ότι θα έκανε απογραφή, αλλά ότι στήριζε τις νίκες του στο πλήθος του στρατού. [βλ. Β’Βασ.24,1-10]. Το καταλάβατε; Έτσι λοιπόν σήμερα και εμείς αυτό έχουμε. Και νομίζουμε ότι τότε δεν θα μας πειράξουν οι μεγάλοι, όταν θα τρέξουμε να κάνουμε συμμαχίες μαζί τους και τα λοιπά.. Τι φοβερό είναι! Αλλά είναι αδύνατο να γίνει κάτι διαφορετικό· γι' αυτό τραβάμε τη μοίρα μας, τραβάμε την πορεία της μοίρας μας.
Τώρα ακούστε, κάνει μία ωραία περιγραφή αυτών των ξένων λαών ο Ψαλμωδός, ακούστε την περιγραφή. (Ψαλμός 143, 12-15):
«ὧν οἱ υἱοὶ -τον οποίων τα παλληκάρια - ὡς νεόφυτα ἱδρυμένα ἐν τῇ νεότητι αὐτῶν, -όπως βλέπεις εκείνα τα καινούργια βλαστάρια, πάρτε ένα περιβόλι που έχει νέα δένδρα, έτσι μοιάζουν τα παλληκάρια αυτών των λαών- αἱ θυγατέρες αὐτῶν κεκαλλωπισμέναι, περικεκοσμημέναι ὡς ὁμοίωμα ναοῦ, -ωραίες κοπέλες, στολισμένες όπως ένας ωραίος ναός- τὰ ταμιεῖα αὐτῶν πλήρη, -οι αποθήκες γεμάτες- ἐξερευγόμενα ἐκ τούτου εἰς τοῦτο, -δηλαδή που υπέρ-ξεχειλιζουν- τὰ πρόβατα αὐτῶν πολύτοκα, -γεννάνε τα πρόβατά τους.. και με τεχνητή γονιμοποίηση!- πληθύνοντα ἐν ταῖς ἐξόδοις αὐτῶν, οἱ βόες αὐτῶν παχεῖς, οὐκ ἔστι κατάπτωμα φραγμοῦ, -δέν υπάρχει κανένας τοίχος γκρεμισμένος, δηλαδή πόλεις ωραιότατα οικοδομημένες, δέν υπάρχουν χαλασματα και ερείπια.- οὐδὲ διέξοδος, -ρωγμή- οὐδὲ κραυγὴ ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῶν, -ούτε κλάματα και φωνές στις πλατείες των- ἐμακάρισαν τὸν λαόν, ᾧ ταῦτά ἐστι· -είπαν τί ευτυχισμένος λαός που είναι αυτός. Ταμεία, αποθήκες γεμάτα! Πρόβατα πολύτοκα! Παλικάρια λαμπρά! Κορίτσια ωραιότατα! Ανεπτυγμένη ιατρική! Ανεπτυγμένη τεχνική! Ανεπτυγμένη επιστήμη, όλα ωραιότατα! Μακάρισαν τόν λαόν αυτόν, όπως μακαρίζουμε σήμερα την Ευρώπη, την Αμερική, άλλους λαούς πλούσιους.. και λέμε θα 'ρθούμε εμείς μέσα στον συνασπισμό σας- μακάριος ὁ λαός, οὗ Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ». -μαρκαρισμένος ο λαός εκείνος που έχει κύριο τον Θεό του- Αυτός είναι ο μακάριος λαός· όχι αυτός που έχει πλησμονή, ευδαιμονία, αγαθά. Ευτυχισμένος αυτός που έχει κύριο και κυβερνήτη τον Θεό του. Και πάλι ξαναλέγω, αγαπητοί μου: "έχουμε σήμερα στην Ελλάδα κύριον τον Θεό μας; Δεν Τον έχουμε!
Θα κλείσω με ένα
— το είπατε, με προλάβατε!—
αλίμονό μας! Τίποτα άλλο δεν έχω να προσθέσω. Κι αν δεν έχω τίποτα να προσθέσω στο «αλίμονό μας», θα μου πείτε : "Τότε γιατί μας τα είπατε απόψε;". Πρώτα πρώτα γιατί είναι κατατεθειμένα στην Αγία Γραφή· και δεύτερον για να δοθεί μία μαρτυρία. Γιατί, μπορεί να μη δοθεί αυτή η μαρτυρία.. πρέπει να δοθεί η μαρτυρία. Και η μαρτυρία είναι για να επικυρωθεί - αλίμονο - για να επικυρωθεί το αλίμονο!
Τίποτα άλλο δεν έχω να σας πω, τα είπαμε για να επικυρωθεί το αλίμονο. Τίποτε άλλο δεν μπορούμε να κάνουμε· η πορεία μας είναι παρμένη.
Αλίμονό!
Τίποτα άλλο, τελειώσαμε.
Απόσπασμα από την ερμηνεία του 33ου Ψαλμού '.
5η ομιλία στην κατηγορία
« Ἀνάλυσις Ψαλμῶν ». (Ὁμιλίες εἰς τό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν)
†. Ένα αριστουργηματικό διάγραμμα του αμώμου, αψόγου και αληθούς ανθρώπου, μάς δίδει ο 14ος Ψαλμός. Ολόκληρος. Μή ξεχνάτε ότι δέν είναι μόνο, και δέν πρέπει να είναι μόνο οι 144.000 εκείνοι οι οποίοι διέλαμψαν εν παρθενία και αφιερώσεις, αλλά πάς πιστός. Δέν μπορεί κανείς να πεί ότι εγώ επειδή δέν είμαι αφιερωμένος θα είμαι και λιγάκι στρεβλός στην ζωή μου. Όχι! Θα γίνουμαι ειλικρινείς και ευθείς άνθρωποι. Ακούστε λοιπόν ότι όλους μας ενδιαφέρει αυτός ο ψαλμός. Καί θα πρέπει εκεί να καθρεπτιζόμεθα, είς τον 14ον ψαλμόν. Θα κάνω πάρα πολύ σύντομη ανάλυση πολύ σύντομη. Γιατί η ώρα παρήλθε. "Κύριε, τίς παροικήσει ἐν τῷ σκηνώματί σου; ἢ τίς κατασκηνώσει ἐν ὄρει ἁγίῳ σου;" (Ψαλ. 14, 1) (Κύριε, λέγει, ποιός θα 'ρθει να παροικήσει στο σκήνωμά σου που είναι οι αυλές σου. Ακόμα τότε δέν είχε γίνει ο ναός του Σολομώντος. Εκεί που είναι η κιβωτός της Διαθήκης. Τα σκηνώματα τα ιερά και τα άγια. Ποιός θα' ρθει να παροικήσει; Ποιός θα 'ρθει να κατασκηνώση στο άγιον όρος σου; Το όρος Σιών;) "πορευόμενος ἄμωμος καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην, λαλῶν ἀλήθειαν ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ," (Ψαλ. 14, 2) (θα 'ρθεί να κατοικήσει εκεί, μόνον εκείνος ο οποίος περπατάει στην ζωή του χωρίς μώμον, χωρίς κατηγορίαν. Είναι εκείνος που εργάζεται την αρετήν, τήν καθ' όλου αρετήν, εργαζόμενος δικαιοσύνη. Είναι εκείνος ο οποίος λέγει πάντα την αλήθειαν. Καί κοιτάξτε ακρίβεια του πράγματος, ως προς το ποιώ την αλήθεια. Δέν λέγει λαλών αλήθειαν, αλλά λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού. Γιατί πολλές φορές μπορεί να πώ την αλήθεια με το στόμα μου, αλλά από μέσα μου να 'χω επεξεργαστή δολοπλοκίες και ψευτιές. Μπορεί να μην τις χρησιμοποιήσω. Το θέμα είναι ότι δέν πρέπει ούτε κάν από μέσα μου να σκεφθώ πονηρά.) "ὃς οὐκ ἐδόλωσεν ἐν γλώσσῃ αὐτοῦ" (εκείνος ο οποίος δέν εδημιούργησε δόλον είς τον πλησίον του με την γλώσσα του.) "οὐδὲ ἐποίησε τῷ πλησίον αὐτοῦ κακὸν καὶ ὀνειδισμὸν οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ τοῖς ἔγγιστα αὐτοῦ." (Ψαλ. 14, 3) (είναι εκεινος ο οποίος δέν έκανε ποτέ το κακό στον πλησίον του. Εκείνοι που λένε, δέν πάτησα μυρμηγκάκι• πολύ υποκρισία βρίσκει κανείς εκεί. Άς το προσέχουμε αγαπητοί μου. Είναι μεγάλη υπόθεση να πεί κανείς, δέν έβλαψα τον πλησίον μου. Καί δέν επέφερε ονειδισμόν, δυσφήμηση στον πλαϊνό του, σ' αυτούς που είναι γύρω του, κοντά του.) "ἐξουδένωται ἐνώπιον αὐτοῦ πονηρευόμενος," (δέν εκτιμά ποτέ τον πονηρό άνθρωπο ο άμωμος και ο άδολος άνθρωπος, δέν πιάνει να κάνει συνεταιρισμούς και νταλαβέρια και παρέες) "τοὺς δὲ φοβουμένους τὸν Κύριον δοξάζει·" (αντιθέτως τιμά εκείνους οι οποίοι φοβούνται τον Θεον, φοβούνται και τηρούν τις εντολές του Θεού) "ὁ ὀμνύων τῷ πλησίον αὐτοῦ καὶ οὐκ ἀθετῶν·" (Ψαλ. 14, 4) (εκείνος που παίρνει τούς όρκους του —στην Παλαιά Διαθήκη έπαιρναν όρκους, στην Καινή Διαθήκη απαγορεύεται— καί δέν τους αθετεί. Δέν είναι δηλ. ο άνθρωπος που αθετεί τις υποσχέσεις του) "τὸ ἀργύριον αὐτοῦ οὐκ ἔδωκεν ἐπὶ τόκῳ καὶ δῶρα ἐπ᾿ ἀθῴοις οὐκ ἔλαβεν." (τα χρήματά του δέν τα τοκίζει για να ζεί απο τους τόκους πίνοντας το αίμα των ανθρώπων που τους δανείζει. Καί δέν έλαβε δωροδοκίες, γιά να κατηγορηθεί καί να προσβληθεί καί να μπεί στην φυλακή ο αθώος.) "ὁ ποιῶν ταῦτα, οὐ σαλευθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα." (Ψαλ. 14, 5) (αυτός που τα κάνει αυτά θα μείνη στερεός, ακλόνητος καί είς την παρούσα ζωή και είς την μέλλουσαν) Αυτό είναι το διάγραμμα του αμώμου ανθρώπου.
Απόσπασμα από την 59η ομιλία στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης « Ιερά Αποκάλυψις ».
