OMIΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 24-3-1997

†.Αύριο έχουμε του Ευαγγελισμού. Πότε συνελήφθη ο Χριστός; Εις τα σπλάχνα της Παναγίας μας; Συνελήφθη μόλις πήρε ο άγγελος την απάντησιν της Θεοτόκου ότι είναι δεκτική εις την πρόταση του Θεού. «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου». Να, εγώ προσφέρομαι. Είμαι δούλη του Κυρίου και ας γίνει όπως το είπες. Από την στιγμή, λοιπόν που αποδέχεται η Θεοτόκος το μήνυμα αυτό του Θεού, διά του αγγέλου, έγινε η σύλληψις εις τα σπλάχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου! Δηλ. ο Θεός Λόγος πήρε την ανθρώπινη φύση. Την πήρε απ’ ό,τι εκλεκτότερο και αντιπροσωπευτικότερο από τους ανθρώπους, από την ανθρωπίνη φύση. Και αυτή ήτο η Θεοτόκος. Δεν μπορούμε να συλλάβωμε, αγαπητοί, το μέγεθος, το βάθος και το ύψος της αγιότητος της Θεοτόκου. Δεν μπορούμε να το συλλάβωμε. Όση προσπάθεια κι αν κάνομε, δεν μπορούμε. Γι’ αυτό ακριβώς δεν είναι ένας λεκτισμός, ένας τριτονισμός, όταν λέμε ότι η Θεοτόκος είναι πλατυτέρα των ουρανών, υψηλοτέρα, καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών, Χερουβείμ και Σεραφείμ. Δεν είναι ρητορισμοί. Δεν είναι φιλολογικά άνθη. Είναι μια πραγματικότητα. Κι αυτό δεν μπορούμε να το συλλάβωμε. Δεν μπορούμε.

     Κι όμως η Θεοτόκος ήτο φοβερά ρεαλίστρια. Ζούσε στην εποχή της κατά ρεαλιστικότατον τρόπον. Είχε το σπίτι της, είχε το νοικοκυριό της. Μάλιστα υπάρχουν και κάποιες εικόνες, που την παρουσιάζουν, όταν έρχεται ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, να κρατάη τη ρόκα της! Θα το έχετε δει αυτό. Ήτο νοικοκυρά. Και όταν επεσκέφθη την συγγενή της, πιθανότατα εξαδέλφη της, αλλά πολύ μεγαλυτέρα στην ηλικία, την Ελισσάβετ, για να της πη τα «κατ’ αυτήν», και εκείνη τα «κατ’ αυτήν», και έμεινε κάπου τρεις μήνες μαζί της, η Θεοτόκος έφυγε, όπως μας λέγει ο Λουκάς, και εγύρισε εις το σπίτι της. Είναι ένας ρεαλισμός πέρα για πέρα. Δεν ήτο ένα πλάσμα η Θεοτόκος που αιωρείτο, που δεν έτρωγε. Τίποτε. Πέρα για πέρα ένας ρεαλισμός. αυτό είναι εκείνο που μας τρομάζει. Κυριολεκτικά μας τρομάζει. Πώς, αυτό το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, που ζη μέσα σ’ αυτόν τον ρεαλισμόν της εποχής της, κατοικεί στην Ναζαρέτ η Ναζαρέτ είναι μια …κωμόπολις ήταν την εποχή εκείνη, εξαιρετικά διεφθαρμένη. Εξαιρετικά. Όπως μάλιστα λέγει ο Ναθαναήλ στον Φίλιππο «βγήκε τίποτα καλό από την Ναζαρέτ;»

    Δεν ξέρω ποια πόλη έχομε, ποιο χωριό, αγαπητοί μου, που να μας δείχνει εδώ στην Ελλάδα, αλλά και να ξέρομε, δεν λέμε τώρα, που να μας δείχνει  την κακότητα των κατοίκων της. Αλλά εάν στο μυαλό σας τρέχει κάποια περιοχή με κακότητα των ανθρώπων, ε, τέτοια ήταν στην Παλαιστίνη, τι ήταν; Ήταν παρακαλώ η Ναζαρέτ. Και ζούσε σ’ αυτό το περιβάλλον. Το κακοποιόν. Και διεφθαρμένο. Θυμηθήτε, αργότερα, όταν ο Κύριος μίλησε εις την Ναζαρέτ, τον έπιασαν, τον συνέλαβαν δηλαδή και πήγαν να τον γκρεμίσουν από μίαν οφρύν, από ένα βράχο που εξείχε εκεί, κάτω στο βάραθρο. Σ’ αυτή την εποχή και εις αυτή την πόλη μεγάλωσε η Θεοτόκος. Σας κάνει εντύπωση; Γιατί; Γιατί απλούστατα δείχνει σαφώς ότι μπορεί κανείς να ζήση την πραγματική ζωή.

           Βέβαια σας είπα, η ζωή της ήταν ακατανόητη, ασύλληπτη. Όμως ρεαλιστική. Μη νομισθή ότι το Πνεύμα το Άγιον, ότι ο Θεός ο ίδιος την προστατεύει και δεν μπορεί να εκτίθεται σε τυχόν κινδύνους. Αν έπρεπε να αναλύσωμε την περικοπή του Λουκά, θα λέγαμε πολλά πράγματα. Μάλιστα ένα τροπάριο εκφράζει το εξής: Ότι η Θεοτόκος, όταν εδέχθη την επίσκεψη του Γαβριήλ, ο ποιητής βάζει στο στόμα της, «μη με ξεγελάσεις όπως ο διάβολος ξεγέλασε την Εύα, μ’ αυτά που μου λες. Μη με ξεγελάσεις.» Θα το έχετε συναντήσει αυτό το τροπάριο, λυπάμαι που δεν το θυμάμαι στο πρωτότυπο, σας το λέγω έτσι περιφραστικά τώρα, απλά.

              Συνεπώς η Θεοτόκος ζούσε στην εποχή της. Όπως ήταν η εποχή της. Έτσι πολλές φορές λέμε στις κοπέλλες, που ντύνονται περίεργα και παράξενα, κοπέλλα μου λες ότι ευλαβείσαι την Παναγία η Παναγία θα ντυνότανε όπως ντύνεσαι εσύ; Η Παναγία θα πήγαινε στο πάρτυ, όπως πηγαίνεις εσύ; Η Παναγία θα είχε φίλο, όπως έχεις εσύ; κ.ο.κ. Γι’ αυτό λοιπόν αγαπητοί μου, ας συλλάβωμε τα πράγματα, όσο μπορούν να συλληφθούν είναι ασύλληπτα στο ανθρώπινο μυαλό.

            Κι ένα ακόμη να σας πω, που το είπα σ’ αυτήν την κυρία, ότι, όταν συνελήφθη ο Θεός Λόγος ως άνθρωπος, στην ανθρωπίνη φύση, εδώ δε έχομε πλήθος, πλήθος, πλήθος, θα λέγαμε θέσεων ακατανοήτων. Φερ’ ειπείν, πώς χωρά ο αχώρητος; Τέτοιες θέσεις βρίσκομε πολλές στην ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου. Ο αχώρητος! Και εκείνο που λέγει ο Παύλος και η ακολουθία του Ακαθίστου «όλος ην εν τοις κάτω, και τοις άνω ουδόλως απήν». Η θεία φύσις ήτο όλη κάτω. Δεν είναι κανένα κομματάκι του Θεού Λόγου. Αλλά όλος ο Θεός Λόγος. Και ταυτόχρονα ο Θεός Λόγος είναι ηνωμένος με τον Πατέρα και το Πνεύμα το Άγιον! Μυστήρια. Ασύλληπτα μυστήρια. κ. ο. κ.

           Λοιπόν, αυτή η ανθρώπινη φύσις, που συνελήφθη στα σπλάχνα της Θεοτόκου, την ιδίαν στιγμήν με την σύλληψιν έτυχε και θεώσεως. Η ανθρωπίνη φύσις ήτο θεωμένη άμα συλλήψει. Θα το ξαναπώ: ήταν θεωμένη άμα συλλήψει. Η ανθρωπίνη λοιπόν φύσις του Χριστού, καθ’ όλο το μήκος της ζωής Του, τριάκοντα τριών ετών επάνω εις την γην, ήτο πάντοτε η φύσις αυτή, ήτο θεωμένη.

               Θέλετε ακόμη μια προέκταση; Και η Θεοτόκος ήτο θεωμένη. Πότε θεώθηκε; Την ώρα που κάνει την πρόταση ο αρχάγγελος κι εκείνη λέει το «ιδού η δούλη Κυρίου». Θεωμένη. Δηλ. τι; Το Πνεύμα του Θεού θεώνει την ανθρωπίνη φύση και της Θεοτόκου! Όπως ακριβώς η μητέρα του Ιωάννου, η Ελισσάβετ, μετέχει του προφητικού χαρίσματος του υιού της του Ιωάννου, τον οποίον κυοφορεί, και λέγει εκείνο το φοβερό, ασύλληπτο  ασύλληπτο δηλ. με την έννοια αν δεν είχε προφητικό πνεύμα πώς θα το έλεγε αυτό, «πώς ήταν, λέει στην συγγενή της την Θεοτόκο, να με επισκεφθεί η μητέρα του Κυρίου μου;!» Πού ήταν ο Κύριός της; Στα σπλάχνα της Παναγίας. Είδατε πώς αποκαλεί το έμβρυο της Θεοτόκου η Ελισσάβετ; Κύριον! Και εξηγεί: «Διότι μόλις άκουσα τον χαιρετισμό σου, τότε, το βρέφος που έχω μέσα μου, στην κοιλιά μου, ο Ιωάννης χοροπήδησε. Για να υποδεχθεί τον Κύριο που έχεις εσύ, εις τα σπλάχνα σου.» Καταπληκτικό. Και όπως λέγουν οι Πατέρες, ερμηνευταί κ.λ.π., πήρε, μετείχε του προφητικού χαρίσματος του Ιωάννου, που το είχε από τα σπλάχνα της Ελισσάβετ, της μητέρας του, μετείχε και η ίδια, η Ελισσάβετ.

               Έτσι λοιπόν, αυτό βέβαια είναι κατώτερο της θεώσεως, και η Παναγία μετείχε της θεώσεως του εμβρύου, δηλ. της θεωμένης σαρκός. Ό,τι λοιπόν παρακάτω ο Χριστός θα κάνη εις την ζωή του, πάντοτε είναι θεωμένη η ανθρωπίνη του φύσις. Δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή, να μην είναι θεωμένη η ανθρωπίνη του φύσις. Η ανθρωπίνη, δεν πρόκειται περί του Θεού. Της θείας φύσεως, αλλά της ανθρωπίνης φύσεως. Πού είναι εκείνα, και μάλιστα κάποιος αρχιεπίσκοπος το είπε αυτό, δεν λέω το όνομα, όσοι διαβάζετε θα καταλάβετε, όχι ο δικός μας αρχιεπίσκοπος, ότι, αρχαία αίρεσις είναι αυτή, δεν είναι καινούρια, ότι ο Χριστός έγινε θεωμένος κατά προκοπήν. Δηλ. έδειξε προκοπήν και εθεώθηκε. Ο Θεός να φυλάξη. Ότι θεώθηκε η ανθρωπίνη του φύσις κατά προκοπήν. Εν τούτοις εκείνο το «εκένωσεν» που λέγει ο Απόστολος Παύλος, δείχνει ότι και ο θάνατος ακόμα του Χριστού ήταν πραγματικός, αλλά κατά παραχώρησιν. Γιατί θα λέγαμε, κάτι το θεωμένο πέρα για πέρα, πώς θα μπορούσε να υποστή ό,τι θα υφίστατο; Και όμως γίνεται αυτή η παραχώρησις, παίρνοντας την δική μας τη φύση, κ.λ.π., κ.λ.π.

                 Κι άλλοτε σας είπα, μάλιστα προ τινός, δεν είναι πολύς καιρός, ότι κάποιοι πατέρες, όχι λίγοι, έχουνε γράψει για την Θεοτόκον λόγους, ομιλίες, λόγους που δεν είναι λίγοι αυτοί οι λόγοι, που αναφέρονται σε πλήθος τέτοια θέματα, σε σχέση με την Θεοτόκον και την σύλληψη και την κύηση και την γέννηση κ.τ.λ. Πάρα πολλοί λόγοι έχουν θεολογικό βάθος δυσθεώρητον. Αν έπρεπε να μαζέψει κανείς όλες αυτές τις ομιλίες και να τις διαβάση, να τις μελετήση θα είχε να κάνη αγαπητοί μου, πάμπολλες, πάμπολλες ομιλίες. Ναι. Το λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και ο Νικόλαος Καβάσιλας, και εκείνος, και εκείνος, πάρα πολλοί.

                Έτσι η Παναγία μας είναι ένα πρόσωπον πάρα πολύ μεγάλο. Κι όπως λέγει ένα τροπάριον, κατέχει τα «δευτερεία» της Τριάδος. Υπήρχε μια εικόνα στον παλιό Άγιο Αχίλλειο, δεν την ξαναείδα την εικόνα αυτή, μπαίνοντας, ήταν αριστερά η εικόνα, ήταν η κοίμησις νομίζω, αλλά πάνω ψηλά ήτανε η Αγία Τριάς και ακριβώς από κάτω ήτο η Θεοτόκος. Που έδειχνε αυτό που σας είπα. Ότι κατέχει η Παναγία τα δευτερεία της Τριάδος. Δηλ. είναι το πρόσωπον μετά την Αγία Τριάδα.

   «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» Η Υπεραγία Θεοτόκος σώζει;

               Φθάνομε ακόμη να πούμε, είναι μερικοί που δεν το καταλαβαίνουν αυτό, ορθόδοξοι δεν το καταλαβαίνουν, λέμε, στο «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», λέμε εναλλάσσουμε όταν κάνομε κομποσχοίνι, λέμε «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς». Αυτό το   «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» πώς μπορούμε να το καταλάβωμε; Η Υπεραγία Θεοτόκος σώζει; Αυτό είναι το ερώτημα πολλών. Δεν είναι εκείνη που πρεσβεύει υπέρ ημών; Όπως και οι Άγιοι; Όχι. Όχι. Και το δείχνει αυτό η πράξη. Διότι αν δεν ήτανε σωστή αυτή η θέσις «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς», που την λέγουν μάλιστα οι θεολόγοι μοναχοί, ποιοι θεολόγοι μοναχοί; Οι θεολογήσαντες μοναχοί μέσα στους αιώνες. Δεν θα το διόρθωναν αυτό; Θα ήταν τεράστιο λάθος. Η Υπεραγία Θεοτόκος σώζει; Σώζει! Και πώς σώζει; Σώζει όχι δια πρεσβειών, όπως οι Άγιοι, όπως λέμε «Άγιε του Θεού, Άγιε Γεώργιε, Άγιε Δημήτριε, πρέσβευε υπέρ ημών» ακούστε: πρέσβευε υπέρ ημών. Εδώ λέμε «σώσον» στην Παναγία. Η σωτηρία που η Παναγία μας δίνει, όσο κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως σκανδαλώδες και μάλιστα στους αιρετικούς, και μάλιστα σ’ εκείνους που δεν πολυγνωρίζουν την Ορθοδοξία, λυπούμαι, είναι οντολογική! Τι θα πει οντολογική; Δεν είναι πρεσβεία λόγων. Αλλά πρεσβεία προσώπου και παρουσίας. Δηλ. εφόσον το πρόσωπο αυτό ,η Μαρία, έδωσε την ανθρωπίνη φύση εις τον Θεόν Λόγον, και η ανθρωπίνη φύσις του Χριστού είναι εκείνη η οποία στέκεται οντολογική πρεσβεία, δηλ. ως άνθρωπος ο Θεός Λόγος πρεσβεύει στον Άγιον Τριαδικόν Θεόν, δεν είπα στον πατέρα και το Πνεύμα το Άγιον, είπα στον Άγιον Τριαδικόν Θεόν, προσέξατέ το, η ανθρωπίνη φύσις βρίσκεται και πρεσβεύει, δηλ. ο Πατήρ βλέπει την ανθρωπίνη φύση του Υιού και χαρίζεται εις τους ανθρώπους. Γι’ αυτό ο Χριστός είπε, «σας συμφέρει εγώ να φύγω». Τι εννοεί «σας συμφέρει εγώ να φύγω;» Πρέπει να ανεβή η ανθρωπίνη φύση παρά τω Πατρί. Ώστε ο Πατήρ, που ο Υιός κάθεται στα δεξιά του Θεού Πατρός-αυτό το «δεξιά»… αλλά πάμε πολύ μακριά- θα δει την δική μου ανθρωπίνη φύση, και βλέποντας εμένα, θα στείλει το Πνεύμα το Άγιον εις τον κόσμον κ.λ.π., κ.λ.π. Γι’ αυτό λέγει ότι «σας συμφέρει εγώ να φύγω», γιατί αν εγώ δεν φύγω, δεν θα έλθει ο Παράκλητος, ο άλλος Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον. Εδώ κανείς έχει μια απορία. Γιατί έπρεπε ν’ ανεβή ο Υιός για να κατέβη το Πνεύμα το Άγιον; Τι εμπόδιζε; Αυτό είναι. Τούτο εμπόδιζε. Εμπόδιζε το ότι η ανθρωπίνη φύσις ήτο κατάδικος. Όταν λοιπόν ο Υιός την ανεβάζει έως τον Πατέρα, την ανθρωπίνη φύση, τότε δικαιώνει ο Πατήρ τους ανθρώπους, βλέποντας την ανθρωπίνη φύση του Υιού Του, τον οποίον αγαπά. Το καταλάβαμε;

             Τώρα αυτή η ανθρωπίνη φύσις του Χριστού, πούθε; Από την Παναγία! Συνεπώς αν η ανθρωπίνη φύσις του Χριστού είναι μεσιτεία, το λέμε αυτό, μεσιτεύει ο Υιός στον ουρανό για μας, τι μεσιτεύει με λόγια; Λεκτικώς; Δεν είναι αυτό. Αυτό δε θα’ χε πάρα πολύ σημασία. Σημασία έχει αυτή αύτη η ανθρωπίνη φύσις του Υιού. Εάν λοιπόν η ανθρωπίνη φύσις του Υιού είναι πρεσβευτική, όχι λεκτικά-το είπα τρεις φορές-αλλά η παρουσία της ανθρωπίνης φύσεως, την οποία παίρνει από την  Θεοτόκον, έτσι και η ανθρωπίνη φύσις της Παναγίας μας, που πιστεύει η εκκλησία, δέχεται την μετάστασή της, είναι πρεσβεία οντολογική. Δεν είναι λεκτική. Μπορεί να υπάρχει στην Παναγία μας και υπάρχει, έχομε πολλές μαρτυρίες, και η λεκτική πρεσβεία, αλλά είναι κυριότατα αυτή η ανθρωπίνη φύσις, που θεώθηκε από τον παρόντα κόσμον και είναι η φύση που έδωσε εις τον Θεόν Λόγον και έγινε άνθρωπος. Γι’ αυτό λέμε λοιπόν, εάν ο Υιός σώζει, και η Παναγία σώζει! Και ασφαλέστατα θα λέγαμε η ευαισθησία, η θεολογική ευαισθησία της Ορθοδόξου Εκκλησίας λέγει «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς!». Είναι σπουδαία πράγματα, παρακαλώ, αυτά.

              Αυτά που σας είπα, τα λίγα, εξ αφορμής της απορίας, θα έλεγα, ας είναι μια μικρή συμβολή, ένα λουλουδάκι του αγρού, στην εορτή του Ευαγγελισμού, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου.

?η ομιλία στην κατηγορία
« Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

ΑΚΡΙΒΗΣ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΚΑΡΑΜΙΝΤΖΑ.

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

🇷🇺 ОБРАЗ ПРЕСВЯТОЙ БОГОРОДИЦЫ В 44-М ПСАЛМЕ.

Праздник Успения Пресвятой Богородицы, дорогие мои, дает нам повод увидеть Ее святейший образ, запечатленный в Священном Писании, и Ее небесное величие.

Можно сказать, что 44-й псалом — это чудесная поэма, в которой говорится о Мессии и Владычице Богородице. В первой половине этой поэмы прославляется Сын Божий со всеми Его богочеловеческими качествами, а во второй половине воспевается Церковь, олицетворением которой является Пресвятая Богородица. Со всеми прекраснейшими чертами, присущими Ей как Божьему творению.

44-й псалом вот о чем — я прочитаю вам только текст:

«Отрыгну сердце мое слово благо, глаголю аз дела моя Цареви: язык мой трость книжника скорописца. Красен добротою паче сынов человеческих, излияся благодать во устнах Твоих, сего ради благослови тя Бог во век. Препояши меч Твой по бедре Твоей, Сильне. Красотою Твоею и добротою Твоею, и наляцы, и успевай, и царствуй истины ради и кротости, и правды, и наставит Тя дивно десница Твоя. Стрелы Твоя изощрены, сильне, людие под Тобою падут в сердцы враг царевых. Престол Твой, Боже, в век века: жезл правости, жезл Царствия Твоего. Возлюбил еси правду и возненавидел еси беззаконие, сего ради помаза Тя, Боже, Бог Твой елеем радости, паче причастник Твоих. Смирна и стакти и кассиа от риз Твоих, от тяжестей слоновых, из нихже возвеселиша Тя.

Дщери царей в чести Твоей, предста Царица одесную Тебе, в ризах позлащенных одеяна преиспещрена. Слыши, Дщи, и виждь, и приклони ухо Твое, и забуди люди Твоя, и дом отца Твоего. И возжелает Царь доброты Твоея: зане Той есть Господь Твой и поклонишися Ему. И дщи Тирова с дары, лицу Твоему помолятся богатии людстии. Вся слава Дщере Царевы внутрь, рясны златыми одеяна и преиспещрена. Приведутся Царю девы в след Ея, искренния ея приведутся Тебе. Приведутся в веселии и радовании, введутся в храм Царев. Вместо отец твоих быша сынове твои: поставиши я князи по всей земли. Помяну имя Твое во всяком роде и роде. Сего ради людие исповедятся Тебе в век и во век века».

Святой составитель этого чудесного псалма, дорогие мои, замечает в своем кратком вступлении, состоящем всего лишь из одного стиха:

«Отрыгну сердце мое слово благо, глаголю аз дела моя Цареви: язык мой трость книжника скорописца». В переводе: «Излилось из сердца моего слово благое; я говорю: песнь моя о Царе; язык мой — трость скорописца».

И как говорят Святые Отцы, этот Скорописец есть не кто иной, как Святой Дух, Который быстро водит рукой святого царя и псалмопевца Давида, чтобы он записал на бумаге то, что должно быть запечатлено. В этой возвышенной и богодухновенной поэме мы находим все черты Христа. И Богородицы. В первых девяти стихах мы видим описание Христа. А в остальных стихах, до 18-го, дается образ Церкви и Пресвятой Девы Марии.

Давайте посмотрим, чем примечательна первая часть, представляющая нам Вочеловечившегося Бога Слова (очень кратко, потому что не представляется возможным проанализировать её в данный момент полностью).

«Красен добротою паче сынов человеческих». Он прекрасен, очень красив; Он превосходит красотой всякого человека, обратите на это внимание. Благодать изливается из уст Его. Вспомните, что однажды сказали те, что были посланы книжниками и фарисеями схватить Его: «Никогда человек не говорил так, как Этот Человек». Уста Христовы источали мед небесной благодати. Его человеческая природа приняла всё благословение Отца. Также Он появляется как грозный воин против Своих врагов — демонов и людей. И Он царствует, как говорится в псалме, ради истины, кротости и правды, которые выражают духовный характер Его войны и Его победы. Он становится всемирным духовным завоевателем. У Его ног, говорит псалмопевец, будут все племена и все народы.

«Престол Твой, Боже, в век века: жезл правости, жезл Царствия Твоего». Престол указывает на вечное царское достоинство Христа, а жезл означает достоинство Судии всего сущего. «Возлюбил еси правду и возненавидел еси беззаконие, сего ради помаза Тя, Боже, Бог Твой елеем радости, паче причастник Твоих».

Бесспорно, мы видим в первой части псалма, о которой я вкратце рассказал вам, этот дивный Лик. В нем мы узнаём (и узнали бы гораздо лучше, если бы провели подробный анализ) – Вочеловечившегося Сына Божия. Как чудесно апостол Павел в 1 главе своего Послания к Евреям использует этот стих: «Помаза Тя, Боже, Бог Твой елеем радости», и богодухновенно применяет его к Богочеловеку Иисусу Христу.

Но пришло время увидеть, как образ этого таинственного Царя Христа дополняется Его браком с некоей таинственной Невестой, чья необыкновенная красота описана в остальных стихах псалма. Это Церковь. Но поскольку, как я говорил вам, вершиной всех верующих Церкви является Богородица, то все славословия Церкви могут быть в полной мере отнесены и к Пресвятой Богородице.

Не будем забывать о видении святого Апостола и Евангелиста Иоанна в 12-й главе Откровения, где сказано:

«И явилось на небе великое знамение: жена, облеченная в солнце; под ногами ее луна, и на главе ее венец из двенадцати звезд. Она имела во чреве … И родила она младенца мужеского пола, которому надлежит пасти все народы жезлом железным», — несомненно, это Иисус Христос, как упоминает Его и 2-й псалом Давида.

Диавол, дракон, о котором дальше говорит святой Евангелист, готов схватить Младенца, пожрать Его, — он желает Его убить, и он убивает Его на Кресте, но Господь воскресает. Так, в одном стихе святой Евангелист помещает всю человеческую жизнь Христа.

«И восхищено было Дитя Ее к Богу и престолу Его». Завершается эта глава Его Вознесением. Вы видите: в одном предложении — вся жизнь Христа.

Итак, речь идет о Христе. И о Богородице, которая привела Христа в этот мир. Все предельно ясно

Далее говорится: «А жена убежала в пустыню...». Ушла ли Богородица в пустыню? Нет. Кто же тогда ушел в пустыню? Церковь. Совершенно очевидно, что здесь у Евангелиста Иоанна слова о Церкви и о Богородице тесно переплетаются, точно так же, как и в 44-м псалме.

Например, в 44-м псалме Ее иногда называют «Царицей», а иногда — «Дщерью» (дочерью). Как может быть один и тот же человек и Царицей, и дочерью? Почему здесь так написано? Просто здесь можно увидеть чередование личности Богородицы и Церкви, ибо, повторю, Пресвятая Богородица символизирует, отображает в Себе всю Церковь.

Следовательно, все, что в этом псалме относится к Церкви, относится также и к Богородице. И все, что утверждается о Христе, приличествует и Богородице тоже. Потому что обоженное Тело Христово есть тело Богородицы, и есть Церковь. Это ясно видно.

Давайте выборочно рассмотрим некоторые стихи из псалма:

«Πредста Царица одесную Тебе», — говорится в 10-м стихе. «Стала царица одесную Тебя». Дева Мария, как известно, после Своего Успения, Воскресения и Вознесения на небо, предстала одесную своего царственного Сына и Господа Иисуса Христа. Стала по правую руку от Него. Господь воссел одесную Бога Отца. А Богородица предстала (стала). В чем разница? Господь воссел как единосущный с Отцом. А Богородица предстала (стала), как творение. Потому что Богородица — творение Божие. Она имеет такую же плоть, как и мы. Но несмотря на это, здесь видно, что Пресвятой Богородице дается огромнейшая честь и огромнейшая слава — находиться на небесах одесную Своего Сына, который седит одесную Бога Отца. Поэтому и в литургическом отношении Богородица всегда находится справа от Своего Сына; и на святом дискосе, во время совершения проскомидии, мы всегда кладем справа от Агнца богородичную частицу, произнося при этом те же слова, что и в 44-м Псалме. То есть «предста Царица одесную Тебе» и другие.

Что значит «в ризах позлащенных одеяна преиспещрена»? Что это означает? Эти позлащенные ризы (златотканая одежда) напоминают нам то, о чем говорилось в Откровении: та Жена, которую видел Иоанн, была облачена в солнце. Что означает этот образ солнечного света и золота? Он хочет показать обоженную Богородицу, как душой, так и телом. И эти разноцветные ее ризы, как говорит Афанасий Великий, есть не что иное, как вера-надежда-любовь. Это три великие богословские добродетели, которыми в высшей степени обладала Пресвятая Богородица. И все это, дорогие мои, потому что Мария «благословенна в женах», как сказано в Евангелии от Луки. Она — та, которая добровольно угодила Богу и оказала Ему послушание, как оказал послушание Богу Отцу и Ее Сын, Иисус Христос. Именно потому, что Она была «благословенной в женах», Она стала Царицей, представшей одесную своего Сына. А стала Она царицей, потому что удостоилась быть Богородицей! А это произошло благодаря тому, что Она была верна и послушна Богу.

Следующий стих, 11-й, гласит: «Слыши, Дщи, и виждь, и приклони ухо Твое». Св. Василий Великий говорит, что эта «Дщерь» (дочь) принадлежит роду Давида, который таинственно обращается к своему далекому потомку, то есть Деве Марии, за тысячу лет до Её прихода в мир. Итак, смотри, имей ум, преобученный к созерцанию! Это «виждь» (смотри) означает «умей созерцать», чтобы Ты, имея духовное видение, смогла принять предложение, которое сделает Тебе архангел Гавриил, когда настанет время совершиться тому великому делу, которое Бог обещал мне. Что придет Мессия.

Также и св. Афанасий Великий пишет, что это «слыши» относится опять же к Богородице, и опять же Давид таинственно советует своему далекому потомку быть послушной воле Отца, чтобы стать Матерью Бога Слова, по человеческому естеству. «Будь внимательна, дитя мое, смотри, живи учением Божиим и будь послушна Богу, ибо увы мне, увы нам; если не внемлешь, Мессия не придет». Весь мир, вся история, и жизнь Адама и Евы, всех их потомков зависели от Марии! Если бы мы могли каким-то образом это увидеть, то нам бы открылось, как все человечество, затаив дыхание, сосредоточилось на одном человеке. Будет ли этот человек достоин?

Мы не были достойны. Ни Адам, ни Ева, ни Давид, никто. Никто! Кто будет тем человеком, который окажется достойным привести Мессию в наш мир? Поэтому мы видим тревогу Давида, да и всего человечества в этом вопросе. «Виждь, дщи, слыши, дщи» (смотри, мы от тебя зависим).

У Богородицы, мои дорогие, были ступени восхождения к Богу. Почему? Откуда мы это знаем? Лествица от земли до неба, которую видел Иаков в сонном видении, символизирует Богородицу. Значит, у Девы Марии были восхождения. И эта лестница была поставлена ​​на землю и восходила на небо, чтобы Дочь, о которой идет речь и которой даются советы, смогла низвести Бога Слова на землю.

И Она оказала послушание Небесному Отцу, сказав: «Се, Раба Господня; да будет Мне по слову твоему».

«И возжелает, — говорится в 12-м стихе, — Царь доброты Твоея: зане Той есть Господь Твой». Эта доброта, красота Богородицы, мои дорогие, выражена словами «Радуйся, Благодатная» архангела Гавриила. В них говорится о внутренней красоте сердца, которую видит только Бог. И это «возжелает» показывает опять же то, что архангел говорит Богородице: «ибо Ты обрела благодать у Бога». У этого «возжелает» есть глубина, дорогие мои, которая выражается как сила любви в «Песне Песней». Бог есть любовь, и Он отвечает любовью на все, что обращено к Нему. Об этом стремлении Бога к творению очень хорошо говорится в 8-й главе Книги Притчей. У нас не хватит времени говорить об этом. Оно неизмеримо, оно непостижимо, оно тайно.

«Зане Той есть Господь Твой». Св. Афанасий Великий говорит, что эти слова подобны архангельскому приветствию «радуйся, Благодатная, Господь с тобою», которое является не только благословением Марии, но и выражает приближение Бога. Онтологическое приближение. Непостижимое приближение, когда сей Господь, сей Яхве, Господь Израилев, Бог Слово приходит вселиться во утробу Пресвятой Богородицы. Таким образом, Матерь Божия является единственным творением, которое может сказать Богу: «Господь Мой и Сын Мой».

«И поклонишися ему». И Богородица, и Апостолы поклоняются Ему во время Вознесения. Все Отцы утверждают, что воскресший Господь прежде всего явился Своей Пречистой Матери, Богородице, Которая, конечно, поклонилась Ему. Но и на небесах, после своего воскресения и вознесения, Она поклонилась Своему Сыну и Господу.

«Лицу Твоему помолятся богатии людстии», — говорится в 13-м стихе. Кто эти богатые люди? Это верующие со всей земли, обладающие богатством веры. Они будут возносить прошения и молитвы о Твоем благоволении и Твоем ходатайстве, взывать к Богородице. И вы видите, что так и происходит. Молитвы, молебные каноны к Богородице, богатейшая гимнография и гимнология — все свидетельствует об этом. «Что значит «помолятся богатии людстии»? — говорит святитель Златоуст. — Почтут, прославят те, которые теперь велики и высоки». И Сама Богородица сказала об этом, дорогие мои, и можно увидеть исполнение этого пророчества в истории: «Се бо отныне ублажат Мя вси роди».

14-й стих: «Вся слава Дщере Царевы внутрь, рясны златыми одеяна и преиспещрена». Все богатство, говорит псалмопевец, — внутреннее. Это богатство сердца, это то, что делает ее Пре-святой. «Рясны (бахрома)» — многообразные ее добродетели, говорят Святые Отцы, множество добродетелей. Только «та слава, что внутрь» — благочестие — пребывает и сохраняется пред Богом. Внешняя слава — это форма, и она преходяща.

«Приведутся Царю девы в след Ея, искренния Ея приведутся Тебе», — говорится в 15-м стихе. Приведутся к Царю Христу те души, которые следуют за Ней, Богородицей. Следовательно, Богородица является вечным образцом для подражания и для мужчин, и для женщин. И когда говорится о том, что «Она приведет», это означает, что Она является Одигитрией, Путеводительницей душ ко Христу. Есть у нас и иконографический образ Богородицы Одигитрии.

«Приведутся в веселии и радовании» (16-й стих): радость заключается в том, что души обрели Богородицу, Которая ведет их ко Христу. Невозможно сосчитать и перечислить те сочинения и песнопения, которые постоянно с благодарностью возносят Пресвятой Богородице люди.

Дорогие мои, на нашем сегодняшнем бдении, которое совершается в честь Пресвятой Богородицы, читается богодухновенный 44-й псалом. Что мы должны были бы сказать, чувствуя, как Она оказывает нам Свое державное покровительство, заботится о нас, утешает нас, поддерживает нас небесной «манной» своего Сына? Мы чувствуем Ее присутствие рядом с нами. Она обнимает нас своей любовью и, как единственная Путеводительница, ведет нас на вечные пажити Сына Своего. Пресвятая Богородица — преблагословенна. Да будет Она воистину благословляема непрестанно​​, каждой душой и всеми устами, ныне и присно и во веки веков. Аминь.

63η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

Расшифровка магнитозаписи беседы :
http://myrophoros.blogspot.com/?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ Θεοτόκος Μαρία, ὁ ἀληθής ἄνθρωπος.

†.Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας γιορτάζει το Γενέθλιον της Θεοτόκου. Είναι γνωστόν ότι γενέθλιος ημέρα θεωρείται η ημέρα στην αυγή της με το Άγιον Βάπτισμα, στην δύση της με το άγιον τέλος, κατόπιν αγώνων του βίου τούτου. Η βιολογική γέννησις δεν έχει βεβαίως καμία σημασία δια την Βασιλεία του Θεού. Έτσι εις τους αγίους έχομε γενέθλιον ημέραν την ημέραν του θανάτου των που είναι και η τελείωσίς των. «Τελείωσις» θα πει ολοκλήρωσις · που πέραν του χρόνου τούτου του θανάτου, δεν υπάρχει άλλος χρόνος γι’ αυτήν την τελείωσιν.

Αυτό, όμως, δεν συμβαίνει εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Εκείνη αποτελεί εξαίρεσιν. Όχι γιατί είχε κάποια ξεχωριστή πρόνοια από τον Θεόν. Αλλά γιατί μόνη της έφθασε εις τα μέτρα του προπτωτικού ανθρώπου και φανέρωσε τον αληθή άνθρωπον. Φανέρωσε στο πρόσωπό της, μες στην Ιστορία, τον αληθή άνθρωπον, τον γνήσιο άνθρωπο. Και όπως αναφέρεται από την Αγία Γραφή, η βιολογική δημιουργία του Αδάμ, έτσι αναφέρεται και η βιολογική γέννησις της Θεοτόκου, σαν παγκοσμίου χαράς προοίμιον. «Επήρε», λέει, «ο Θεός πηλόν και έκανε τον άνθρωπον…». Δείχνει όλη την δημιουργία του ανθρώπου. Και το τέλος του Αδάμ. «Και ο Αδάμ έζησε… τόσα χρόνια, 930! Και απέθανεν». Έτσι λοιπόν και εις την Θεοτόκον αναφέρεται η αρχή της και το τέλος της. Για να μην πω και η προϊστορία της!

Όταν ήλθε ο καιρός να λυτρωθεί η οικουμένη από την τυραννία των δαιμόνων και να εισαχθεί στη ζωή των θνητών η αθανασία, ακόμη να φυτευθεί στις ψυχές των ανθρώπων η αγγελική ζωή και γενικά να ενωθεί ο ουρανός με την γη, ο Θεός προετοίμασε το επίγειον κατάλυμά Του, που είναι η Θεοτόκος. Γράφει το βιβλίο των «Παροιμιών» εις το 9ο κεφάλαιο: «Ἡ σοφία ᾠκοδόμησεν ἑαυτῇ οἶκον καὶ ὑπήρεισε στύλους ἑπτά». Ποια είναι η Σοφία; -Παλαιά Διαθήκη, προσέξατέ το. Είναι η Ενυπόστατος Σοφία. Ενυπόστατος θα πει προσωπική. Δηλαδή αυτή που είναι πρόσωπο. Οι Έλληνες έχουν την σοφία βέβαια σαν κάτι το απρόσωπο, μία ιδέα, ένα θέμα, ένα στοιχείο, μία αξία. Αλλά δεν έχουν, όμως, ως πρόσωπο. Φυσικά την θεοποιούν.Στο πρόσωπο της θεάς Αθηνάς, την σοφία, αλλά δεν είναι, γιατί δεν υπάρχει Αθηνά. Για τους Έλληνες η σοφία δεν είναι πρόσωπο. Αλλά για τον λαό του Θεού η Σοφία είναι πρόσωπον. Και λέγεται Ενυπόστατος Σοφία. Είναι ο Θεός Λόγος· που λέγει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος» ,Οικοδομεί Αυτός ο Θεός Λόγος, η Ενυπόστατος Σοφία, οικοδομεί τον οίκον Του, ή τον οίκον της, αν πάρομε την λέξη σοφία. Δηλαδή ο Θεός Λόγος οικοδομεί την Ενανθρώπησή Του και προετοιμάζει τα… ούτως ειπείν, τα «υλικά» με τα οποία θα περιβληθεί –«υλικά», τη λέξη την βάζω εντός εισαγωγικών- την ανθρωπίνη φύση. Κι αυτά τα υλικά που θα περιβληθεί είναι η Θεοτόκος.

Προς τούτο ετοιμάζονται και οι γονείς της Θεοτόκου, όπως είναι ο Ιωακείμ και η Άννα. Σημειώσατε εκείνο που ήδη σας είπα, ότι η Θεοτόκος έχει προϊστορία. Η προϊστορία της Θεοτόκου είναι η ρίζα του Ιεσσαί. Απ’ όπου ο Δαβίδ, απ’ όπου ο Χριστός. Συνεπώς η Θεοτόκος, που θα φέρει τον Χριστόν, έχει ως προϊστορία την ρίζα του Ιεσσαί. Και οι δίκαιοι αυτοί άνθρωποι, ο Ιωακείμ και η Άννα, ετήρησαν τον νόμον. Και ήσαν δίκαιοι περισσότερο από όλους τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης. Και από τον Νώε και από τον Αβραάμ και από τον Μωυσή. Και τούτο φαίνεται από την υψίστη τιμή, να φέρουν εις τον κόσμον την Θεοτόκον. Βέβαια πολλά γράφει η Γραφή δια τον Νώε. Πιο πολλά για τον Αβραάμ. Και περισσότερα για τον Μωυσή. Αλλά οι γονείς της Θεοτόκου είναι δικαιότεροι, δηλαδή αγιότεροι, εν ησυχία! Δεν δημοσιεύεται η δικαιοσύνη τους, δηλαδή η αγιότητά τους. Όπως κι Εκείνη, ο καρπός ο δικός των, η Θεοτόκος, θα έλθει εις τον κόσμον εν ησυχία, ἐν σιγῇ.

Το ιερόν ζεύγος, Ιωακείμ και Άννα, δεν ήτο όργανον του Θεού, αλλά ήσαν συνεργοί του Θεού. Όπως και οι κάθε γονείς δεν είναι όργανον του Θεού, για να φέρουν εις τον κόσμον παιδί- παιδιά, αλλά είναι συνεργοί του Θεού· μην το ξεχνούμε αυτό εις τον γάμον. Γι΄αυτό μπορεί οι γονείς να πουν το όχι εις τον Θεόν, αλλά αν ήσαν όργανα του Θεού, δεν θα μπορούσαν να που το όχι εις την τεκνογονίαν. Δεν είναι λοιπόν όργανον του Θεού το ζεύγος το ιερόν, αλλά είναι συνεργοί του Θεού· που δείχνει την προσωπική συμμετοχή τους στο έργο του Θεού. Γι΄αυτό και ο Ιερός Δαμασκηνός υμνεί το ιερό ζεύγος και λέει: «Ὦ μακαρία συνωρίς (:Ω ευτυχισμένο ζεύγος) Ἰωακεὶμ καὶ Ἂννα, ὑπόχρεως ὑμῖν ἐστι πᾶσα ἡ κτίσις». «Είναι υποχρεωμένη όλη η δημιουργία, και των αγγέλων η δημιουργία, αγαπητοί, όλη η δημιουργία η κτιστή, έλλογος και άλογος, όλη η δημιουργία, είναι υπόχρεος σε σας». Το ιερόν ζεύγος! Σε σας την μακαρία «συνωρίδα» ή «ξυνωρίδα».

Πρέπει να τονισθεί αυτή η ιδιαιτέρα αξία της αγίας ζωής των γονέων. Πρέπει να τονισθεί, προκειμένου να φέρουν παιδιά εις τον κόσμον. Εμείς όμως σήμερα πώς εννοούμε την προετοιμασία των νέων μας για τον γάμον; Βέβαια δεν θα γίνει καμία σπασμωδική προετοιμασία, όταν κάπου αρχίσει να αναφαίνεται κάποιο πρόσωπο για το παιδί μας, γαμπρός ή νύφη. Θα ήταν αδιανόητο πράγμα αυτό. Η προετοιμασία αρχίζει από πολύ ενωρίς, πάρα πολύ ενωρίς. Εντούτοις μένομε στην έννοια της προετοιμασίας που λέγεται προίκα. Ακόμα, στην μόρφωση. Ακόμα, στο επάγγελμα. Φυσικά δεν αντιλέγομε ότι αυτά αποτελούν οπωσδήποτε μία προετοιμασία. Αλλά παθαίνομε κάτι. Δεν προετοιμάζομε το παιδί μας ή τα παιδιά μας σε ένα άλλο σπουδαίο στοιχείον, που είναι η αγιότητα, που είναι η αρετή. Λέγει μάλιστα ο Ιερός Χρυσόστομος επάνω σ’ αυτό: «Σκοτώνεσαι, άνθρωπε, να αφήσεις περιουσία στα παιδιά σου· για να σε κλωτσήσουν αύριο, κι όταν αυτά μαλώνουν αύριο πώς θα μοιράσουν την περιουσία, θα σε καταρώνται!». Και το βλέπομε αυτό, καταρώνται τον γέρο πατέρα τους, ζωντανός ή πεθαμένος, γιατί δεν μπορούν να χωρίσουν την περιουσία, επειδή ο καθένας απ’ αυτούς είναι ένας πλεονέκτης. «Κάνε τα παιδιά σου άγια και όταν γίνουν άγια τα παιδιά σου», λέγει, «τότε και μόνα τους θα αποκτήσουν περιουσία».

Δεν παραθεωρούμε αυτά που ανέφερα. Και την μόρφωση –ξαναλέγω- και την προίκα και το επάγγελμα. Δεν είναι όμως πρώτα. Είναι δεύτερα και τρίτα. Βλέπετε τι αγώνα έχουν οι γονείς για τα παιδιά τους και για την αποκατάστασή τους; Τι αγώνα όμως έχουν για την αγιότητά τους; Πρέπει, λοιπόν, τα παιδιά μας να ασκηθούν από νήπια· για να μην πω εκείνο που είπε ένας σύγχρονος παιδαγωγός, ότι η αγωγή αρχίζει πριν από εκατό χρόνια! Δηλαδή από τους προγόνους, από τους προπαππούδες αρχίζει η αγωγή. Είναι εκείνο που λέγει ένας σύγχρονος παιδαγωγός: «Παιδί μου, αν μείνεις εγκρατής, η εγκράτεια για τα παιδιά σου θα είναι ευκολότερη. Αν είσαι ηδονιστικός τύπος, τότε θα είναι δυσκολότερη η εγκράτεια για τα παιδιά σου».

Έτσι, λοιπόν, πρέπει τα παιδιά μας να ασκηθούν στην αγάπη, στην υπακοή, στην υπομονή, στην δικαιοσύνη με την ευρεία έννοια, στην αγιότητα, στην περιεκτική εγκράτεια, που λέγει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, δηλαδή σε όλο της το φάσμα η εγκράτεια· από το φαΐ μέχρι όλα τα άλλα στην ζωή. Στην βαθιά πίστη στον Θεό. Αλλά και στην βαθιά πίστη στη συζυγία. «Γιατί ο Θεός έκανε την φύση;» λέγει ο Μέγας Βασίλειος. «Για να μας διδάσκει. Έλα δω, παιδάκι μου, έλα να δεις την ζωή και την πολιτεία των πελαργών. Είναι μονόγαμα πτηνά. Τα βλέπεις; Σημαίνει ότι δεν προδίδουν την συζυγική τους πίστη». Στην εποχή μας, ίσως προβάλλεται ακόμα και το αρνητικό περιβάλλον, που είναι έξω από το σπίτι. Δηλαδή: «Δεν βλέπεις τι κάνει σήμερα η κοινωνία; Τι να σου κάνουν τα παιδιά;». Δεν έχω αντίρρηση, τις βαθιές επιδράσεις που μπορεί να έχει το εξωτερικό περιβάλλον· αρνητικές βαθιές επιδράσεις στα παιδιά μας. Αλλά θα ήθελα όμως να σας θυμίσω και το περιβάλλον της Ναζαρέτ, που εμεγάλωσε η Θεοτόκος. Και δεν είχε το περιβάλλον της Ναζαρέτ καθόλου καλή φήμη. Μάλιστα το έχομε σαν παροιμία: «Δύναται να βγει τίποτα καλό από την Ναζαρέτ; Κι εσύ μου λες ότι ο Μεσσίας κατάγεται από την Ναζαρέτ;», λέγει ο Ναθαναήλ στον Φίλιππο. «Βγαίνει τίποτε καλό από την Ναζαρέτ;».

Και η αρετή των Θεοπατόρων, αγαπητοί, εξεδηλώθη σαν απόλυτη υπακοή εις τον Θεό. Γιατί; Όπως ο Απόστολος Πέτρος έριξε τα δίχτυα πρωί, 10, 11 η ώρα, για να πιάσει ψάρια, χωρίς προσδοκία –ψαρεύουν εκείνη την ώρα;-, αλλά γιατί το είπε ο Χριστός, έδειξε υπακοή, έτσι και οι γέροντες Ιωακείμ και Άννα, συνήλθαν εις τον γάμον τους, χωρίς καμία σαρκική έλξη· ήσαν γέροντες. Ήσανε πολύ γέροντες. Όπως ο Αβραάμ, ήταν, ξέρετε, εκατό χρονών και η Σάρα ενενήντα. Μάλιστα λέει η Γραφή εκεί δια την Σάρα, εξέλειπαν τα γυναικεία της Σάρας. Εκείνα τα στοιχεία δηλαδή που συνιστούν την γονιμότητα της γυναικός. Έτσι λοιπόν δεν υπήρξε καμία έλξη ιδιαιτέρα. Υπήρξε μόνο υπακοή στον Θεό. Το είπε ο Θεός. Γι΄αυτό θα γίνει. Έτσι και η Θεοτόκος είναι καρπός της υπακοής και της σωφροσύνης. Και σαν τέλειος καρπός, και η ιδία η Θεοτόκος ξεπέρασε τα μέτρα αγιότητος κάθε ανθρώπου, προγενεστέρου της, συγχρόνου της και μεταγενεστέρου της.

Και πράγματι, λέγει ο Θεός δια του Ησαΐου: «Αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν διιστῶσιν ἀναμέσον ἐμοῦ καί ὑμῶν». «Οι αμαρτίες σας», λέει, «είναι εκείνες που μας χωρίζουν· εσάς κι Εμένα», λέγει ο Θεός δια του Προφήτου. Αλλά η Θεοτόκος δεν εχωρίσθη από τον Θεόν. Κατά μίαν απόλυτον εκτίμησιν. Άρα λοιπόν η Θεοτόκος, προς την οποία ήλθε και ενοίκησε ο Θεός Λόγος, ήτο χωρίς προσωπική αμαρτία!! Αγαπητοί, χωρίς προσωπική αμαρτία! Αληθινό, όντως, θαύμα. Ακατανόητο για την ανθρωπίνη διάνοια.

Γι’αυτό, μέσω αυτής, της Θεοτόκου, ο άνθρωπος γνωρίζει αληθινά τον Δημιουργό του. Μόνος του δεν μπορεί να γνωρίσει τον δημιουργό του. Δια της Θεοτόκου γνωρίζει τον δημιουργό του. Ούτε ο νόμος, ούτε οι γλώσσες των προφητών, ούτε η τέχνη, η ομορφιά της φύσεως, ούτε οι άγγελοι μπόρεσαν να αποκαλύψουν σε ένα μέτρο ικανοποιητικό τον Θεό. Μόνον ο άνθρωπος, που φέρει την εικόνα του Θεού, όταν φανερωθεί αυθεντικά, όπως η Θεοτόκος, τότε αποκαλύπτει τον Θεό. Και τέτοιος άνθρωπος, σε ύψη δυσθεώρητα, ακόμη και σε μάτια αγγελικά, εστάθη η αγιότης εις μόνην την Θεοτόκον.

Έτσι για πρώτη φορά η γη, σήμερα, που γεννάται Εκείνη, η μητέρα του Θεού Ενανθρωπήσαντος Λόγου, έδωκε καθαρά τον καρπό της. Ενώ μέχρι τώρα έδινε αγκάθια και τριβόλια… Είπε ο Θεός στον Αδάμ: «Στα χέρια σου η γη να βγάζει αγκάθια και τριβόλια». «Στα χέρια σου», ξέρετε τι θα πει; «Όταν εσύ πας να την εργασθείς, Εγώ ο Θεός δεν καταρώμαι την γην. Αλλά όταν εσύ πας να δουλέψεις την γη, ἐν τῇ ἐργασίᾳ, θα είναι καταραμένη η γη. Όχι η γη καθ’ εαυτήν. Αλλά, ἐν τῷ ἔργῳ σου. Εις το έργο των χειρών σου». Ό,τι λοιπόν κάνει ο άνθρωπος, μπορεί να έχει κάποιες ευφορίες, μπορεί να έχει τι άλλο, έχει όμως και τόσες αφορίες επάνω εις την γην, τόσες ξηρασίες, τόσες άσχημες πλευρές. Για πρώτη φορά, αγαπητοί, για πρώτη φορά η γη αποδίδει καρπόν αντάξιον του κατ’ ευδοκίαν θελήματος του Θεού. Κι αυτός ο καρπός είναι η Θεοτόκος· που είναι μόνον η ευλογία· δεν υπάρχει καμία σκιά κατάρας. Μόνο η ευλογία.

Έτσι η Θεοτόκος ονομάζεται Μήτηρ της ζωής, όπως μας λέγει ένα τροπάριο των αποστίχων, της ημέρας: «Μήτηρ τῆς ζωῆς… Ἀδάμ ἀνάπλασις, Εὔας ἀνάκλησις -ανακαλείται η Εύα, διότι η Εύα ξέπεσε· και ανακαλείται από την πτώση της. Αλλά είναι και η ανάπλασις του Αδάμ. Ο Αδάμ έχασε την φύση εκείνη, όπως την έκανε ο Θεός. Έγινε αμαρτωλή φύση. Η Θεοτόκος αναπλάθει την ουσία, θα λέγαμε, την φύση του Αδάμ – ἀφθαρσίας πηγή, φθορᾶς ἀπαλλαγῆ, δι’ ἧς ἡμεῖς ἐθεώθημεν καί θανάτου ἐλυτρώθημεν -είναι η απαλλαγή από την φθορά· γιατί ο Χριστός θα μας αναστήσει, αθανάτους και αφθάρτους, όταν έρθει η ώρα της αναστάσεως των νεκρών. Και τούτο διότι η Παναγία έφερε Εκείνον που θα μας κάνει αφθάρτους. Δια της οποίας Θεοτόκου… Ορθώς. Δεν λέγει «δια του οποίου Χριστού» αλλά λέγει «δια της οποίας Θεοτόκου» και είναι πολύ σημαντικό, διότι η σωτηρία δεν έρχεται μόνον από τον Χριστόν, αλλά και από την Θεοτόκον. Γι΄αυτό λέμε: «Ὑπεραγία Θεοτόκε –στην μονόλογη εκείνη προσευχή- Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς». Μην αντείπετε. Μόνον οι αιρετικοί αντιλέγουν. Προτεστάντες κλπ. Κι έτσι, δια της οποίας εμείς θεωθήκαμε και λυτρωθήκαμε από τον θάνατον.

«… εὐλογίας ἀντίδοσις, κατάρας ἀναίρεσις -αναιρεί την κατάρα, που ο Θεός έδωσε στον Αδάμ και την Εύα. ‘’Με πόνους’’, λέει στην Εύα, ‘’θα γεννάς τα παιδιά σου· και η ζωή σου θα είναι θλιμμένη, και η κεφαλή σου θα είναι ο Αδάμ. Και αυτός’’ -ακούστε- ‘’σοῦ κυριεύσει’’. Πριν όμως την πτώση, ξέρετε τι είπε ο Θεός; «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε της γης». Κύριος της γης όχι μόνο ο Αδάμ· και η Εύα. Επειδή όμως η Εύα έγινε η αιτία να πέσει και ο Αδάμ, τώρα θα είναι υπό την κυριαρχία του Αδάμ. Δεν τα λέγω εγώ. Τα λέγει ο λόγος του Θεού. «Και αυτός σου κατακυριεύσει»· κατάντημα συνεπώς. «Και αυτός ο άνδρας θα σου κατακυριεύσει». Συνεπώς ο φεμινισμός έρχεται σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού. Γιατί; Διότι γίνεται μία προσπάθεια αποκαταστάσεως, άθεος όμως. Θα αποκατασταθεί η γυναίκα. Στο πρόσωπο της Θεοτόκου. Αλλά τώρα ο φεμινισμός κάνει μίαν προσπάθεια αποκαταστάσεως της γυναικός ερήμην του Θεού, άθεα. Συνεπώς είναι τόλμημα και ανταρσία κατά του Θεού. Δεν τα λέγω εγώ, τα λέγει η Γραφή. Κι όλα αυτά, γιατί; Γιατί υπήρξε Υπέρ-αγία. Και ηξιώθη να γίνει, όπως λέγει πάλι ένα δοξαστικό της ημέρας, των αποστίχων «ὁ βασιλικός θάλαμος -δηλαδή εκεί που πάει το ζεύγος, η κρεβατοκάμαρα- ἐν ᾧ (:θαλάμῳ) τό παράδοξον τῆς ἀπορρήτου ἑνώσεως τῶν συνελθουσῶν ἐπί Χριστοῦ φύσεων ἐτελεσιουργήθη μυστήριον». Ποιο είναι το μυστήριο που ετελεσιουργήθη; Εις αυτόν τον βασιλικόν θάλαμον; Οι δύο φύσεις του Χριστού. Αυτό που λένε – μια άσχημη έκφραση, δεν μ’ αρέσει- «Να παντρέψομε», λέει, «την τέχνη με την ζωή». Σύγχρονη έκφρασις. Δεν είναι ωραία. Τέλος πάντων. Εδώ τι έχομε; Την συνένωση των δύο φύσεων· μέσα από τον θάλαμο· τον γαμήλιο θάλαμο. Ο Θεός Λόγος παίρνει την ανθρωπίνη φύση από την Θεοτόκο, και την συζευγνύει, την ενώνει με την θεία Του φύση. Τι ωραίο είναι αυτό, όπως το λέγει το τροπάριο!

Αγαπητοί, η Θεοτόκος είναι το κοινόν αγαθόν, όπως λέγει ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, το κοινόν κτήμα ανθρώπων και αγγέλων και απάσης της κτίσεως. Διότι δι’ αυτής, της Θεοτόκου, άπασα η νοερά και αισθητή κτίσις, εγνώρισε τον Θεόν τελειότερα και ηνώθη μετ’ Αυτού, όπως λέγει κάποιος. Ενώθηκε η γη με τον ουρανό, ο άνθρωπος με τον Θεό.

Έτσι, η Γέννησις της Θεοτόκου είναι το προοίμιο της παγκοσμίου χαράς. Ότι θα έλθει ο Σωτήρ. Και ήλθε. Και εσκήνωσε ανάμεσά μας. Και εκείνη στάθηκε η οδός, η κλίμακα, η γέφυρα, η πύλη· όπως αυτά τα στοιχεία μάς τα αποκαλύπτει η Παλαιά Διαθήκη. Έτσι σήμερα, στα Γενέθλια της Υπεραγίας Θεοτόκου, ας την ευχαριστήσομε δεόντως. Ας την τιμήσομε μιμούμενοι την αγιότητά της. Και τότε η χάρη της θα μας ανοίγει νέους θεολογικούς ορίζοντες. Θεολογικούς ορίζοντες για να γνωρίσομε τον Άγιο Τριαδικό Θεό, την σοφία Του, την δύναμή Του και την αγάπη Του.

83η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τό Θεομητορικόν Θαῦμα καί τά θαύματα τῆς Θεοτόκου.

†.Καθώς, αγαπητοί μου, μελετούμε το θεολογικότατον προοίμιον της προς Εβραίους επιστολής, αναγκαζόμαστε να σταματήσομε σε μία μυστηριώδη φράση: «Ὃταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει». Ποιος εισαγάγει; Εισαγάγει ο Πατήρ. Ποιον εισαγάγει; Εισαγάγει τον Υιόν. Πού τον εισαγάγει; Εις την οικουμένην, εις τον κόσμον. Αλλά ο Υιός, ως πρωτότοκος του Πατρός, είναι και Θεός βεβαίως, είναι πανταχού παρών. Τι έννοια έχει αυτό το «εισαγάγει»; 

Ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης απαντά: «Τήν διά σαρκός Αὐτοῦ γένεσιν, εἴσοδον εἰς τήν οἰκουμένην ὀνομάζει ὁ Λόγος». Ότι δηλαδή «όταν ο Πατήρ», λέγει, «εισαγάγει τον Υιόν, Τον εισαγάγει με την έννοια της σαρκός, με την έννοια της Ενανθρωπήσεως». Ώστε λοιπόν η είσοδος του Θεού, του Θεού Λόγου, γίνεται εις τον κόσμον με την Ενανθρώπηση. Και το όργανον που υπηρέτησε αυτήν την είσοδον του πρωτοτόκου εις την Οικουμένην, είναι η Παρθένος Μαρία. Έτσι η Παρθένος Μαρία γίνεται η πύλη δια της οποίας ο Θεός Λόγος κοινωνεί κατά τρόπον αισθητόν και ρεαλιστικόν με τους ανθρώπους.

   Ο προφήτης Βαρούχ μας λέγει -Στο 3ο του κεφάλαιο. Είναι αξιομνημόνευτα-: «Ὁ ἀποστέλλων τὸ φῶς, καὶ πορεύεται- Ποιος είναι ο ἀποστέλλων τὸ φῶς; Είναι ο Θεός Λόγος. Ως δημιουργός του φωτός και των πάντων. Στέλνει το φως: «Πήγαινε». Και πηγαίνει-  ἐκάλεσεν αὐτό, καὶ ὑπήκουσεν αὐτῷ τρόμῳ (:το ανακαλεί· κι αυτό επιστρέφει τρέμοντας!)· οἱ δὲ ἀστέρες ἔλαμψαν ἐν ταῖς φυλακαῖς αὐτῶν καὶ εὐφράνθησαν- Τα δε αστέρια… ‘’ἐν ταῖς φυλακαῖς αὐτῶν’’ είναι κατά το φαινόμενον, όπως βλέπομε τ’ αστέρια να ανατέλλουν, κάποια ώρα μέσα στο 12ωρο της νύχτας· τουλάχιστον όπως βλέπομε, αυτό λέγεται φυλακή. Δηλαδή σκοπιά. Και αυτά λέει, έλαμψαν και χάρηκαν- ἐκάλεσεν αὐτοὺς -ποιους; Τους αστέρας. Ο Λόγος- καὶ εἶπον (:και Του απήντησαν) Πάρεσμεν (:Είμαστε παρόντες). Ἒλαμψαν μετ᾿ εὐφροσύνης τῷ ποιήσαντι αὐτούς (:Έλαμψαν με χαρά, μπροστά σε Εκείνον που τους κατασκεύασε). Μετά τοῦτο -ποιο «μετὰ τοῦτο»; Μετά που είπε στο φως να πηγαίνει…Αυτό είναι το  «μετὰ τοῦτο». Προσέξτε να δείτε τι θεολογία υπάρχει… «Μετά τοῦτο …»,μετά δηλαδή από την Δημιουργία του φωτός, που βλέπομε εις την Γένεσιν: « Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν… καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς» - Μετά τοῦτο - μετά δηλαδή από την δημιουργία του φωτός και του σύμπαντος- ἐπὶ γῆς ὤφθη -Ποιος ὤφθη; Ποιο είναι το υποκείμενο; Ο Θεός Λόγος. Ενεφανίσθη, ὤφθη, ὤφθη, ὤφθη του ὁράω-ῶ, έγινε φανερός στη γη) καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη (:και συνανεστράφη με τους ανθρώπους)». Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε· πιστεύω ναι. Είναι συγκλονιστικό πράγμα! Ότι Εκείνος που είπε «Γενηθήτω φῶς» ήρθε μαζί μας. Και δεν είναι άλλος από τον Ιησούν Χριστόν. Είναι εκπληκτικόν.

     Στο μυστήριο λοιπόν να ενωθεί ο Θεός Λόγος με τους ανθρώπους, υπηρέτησε η Παρθένος Μαρία. Αλλά και η Παρθένος Μαρία αποτελεί ένα βαθύτατο μυστήριον. Ένα μυστήριον θαύμα. Το περιώνυμον θεομητορικόν θαύμα. Και το θαύμα αυτό συνίσταται ως εξής. Χωρίς βέβαια να προσμετρηθεί το θεολογικόν βάθος που το αποτελεί το μυστήριον αυτό. Τι να προσμετρήσομε;

      Πρώτον· ο Θεός Λόγος είναι Υιός του Πατρός. Και συνεπώς έχομε την εσωτερικήν, αΐδιον γέννησιν του Υιού από τον Πατέρα. Προσέξατε αυτό. «Αΐδιος» θα πει χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Αυτή είναι η διαφορά της λέξεως «αΐδιος» από το «αιώνιος». Το «αιώνιος» μπορεί να μην έχει τέλος, έχει όμως αρχή. Λέμε: «Θα ζήσομε αιωνίως». Αλλά είχαμε αρχήν. Το «αΐδιος» θα πει: χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Γι΄αυτό καταχρηστικώς λέμε τον Θεό «αιώνιον». Θα έπρεπε να τον λέγαμε «αΐδιον» τον Θεόν. Χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Έτσι η γέννησις του Υιού είναι αΐδιος. Χωρίς αρχή, χωρίς τέλος. Και είναι εσωτερική. Είναι έτσι ο Υιός αμήτωρ, χωρίς μητέρα.

      Πώς όμως τώρα γίνεται και υιός ανθρώπου; Πώς ο αχώρητος γίνεται χωρητός μέσα στην μήτρα της Παρθένου; Ο αρχάγγελος Γαβριήλ, αγαπητοί μου, κατά τον Ακάθιστον Ύμνον, είδε σωματούμενον τον Κύριον. Τον Κύριον του Ισραήλ! Τον είδε να σωματούται. Δηλαδή να παίρνει ανθρωπίνη μορφή. Τον οποίον άλλοτε δεν είχε δει. Ούτε εγνώριζε. Ούτε άλλη αγγελική φύσις εγνώριζε τον Υιόν. Και ο αρχάγγελος «ἐξίστατο», όπως μας λέγει ο ύμνος. Και εις τα οποία μυστήρια, που συνιστούν το μυστήριο της Θείας Οικονομίας, δηλαδή της Ενανθρωπήσεως, όπως λέγει ο Απόστολος Πέτρος, «ἄγγελοι ἐπιθυμοῦσιν παρακύψαι». «Να σκύψουν, να γνωρίσουν, να προσεγγίσουν αυτό το μυστήριον». Έτσι ο Αρχάγγελος είδε τον Θεό να «μικραίνει» για να γίνει δεκτός μέσα εις την μήτραν της Παρθένου. Αλλά είδε και την μήτρα της Παρθένου να πλαταίνει, για να μπορεί να χωρέσει τον αχώρητον.

     Τι ακριβώς, αγαπητοί μου, εκυοφόρησε η Παρθένος; Λέγει ο Απόστολος Παύλος εις την προς Κολοσσαείς επιστολή του: «Ὃτι ἐν αὐτῷ -δηλαδή τῷ Χριστῷ- εὐδόκησε πᾶν τό πλήρωμα κατοικῆσαι -Ποιο πλήρωμα; Της θεότητος. Πλήρωμα θα πει γέμισμα. Κάτι που… δεν υπάρχει κάτι παραπέρα. Λέμε «ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν», λέμε για το Πνεύμα το Άγιον, χωρίς να έχει καμία σχέση το Πνεύμα το Άγιο με την δημιουργία ως ουσία, πληροί όμως ολόκληρη την δημιουργία. Έτσι και εδώ. Χωρίς να έχει σχέση ο Υιός με την ανθρωπίνη φύση που λαμβάνει, πληρούται η ανθρωπίνη φύσις από ολόκληρη την θεότητα. Είναι εκπληκτικό. Κι ακόμη σαφέστερα, λίγο πιο κάτω, στο δεύτερο κεφάλαιο, στην ίδια επιστολή, λέγει ο Απόστολος: «ὅτι ἐν αὐτῷ (:γιατί), λέει, (:εις Αυτόν, τον Χριστόν) κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς». Το καταλαβαίνομε; Είναι εκπληκτικόν. «Πᾶν τό πλήρωμα». Όλος ο Λόγος ήτο σωματικώς εις την ανθρωπίνη φύση του Ιησού!  Αυτόν που εγέννησε η Θεοτόκος.

     Ώστε λοιπόν τι ακριβώς εκυοφόρησε η Παρθένος; Η Παρθένος Μαρία κυοφορεί και γεννά αληθή Θεάνθρωπον. Έτσι η Παρθένος… δηλαδή η ανθρωπίνη φύσις, θα λέγαμε, που Εκείνη δίδει εις τον Θεόν Λόγον, να είναι θεωμένη, ἅμα συλλήψει. Και αυτή η φύσις η ανθρωπίνη, που δίδει η Θεοτόκος και προσλαμβάνει ο Λόγος, είναι ηνωμένα, ηνωμένες αυτές οι δύο φύσεις, θεία και ανθρωπίνη, ασύγχυτα και αδιαίρετα με μίαν υπόστασιν. Την υπόστασιν του Θεού Λόγου. Αυτό εκυοφόρησε η Παρθένος Μαρία. Και αυτό λέγεται Θεομητορικόν θαύμα.

     Ακόμη, η σύλληψις του Θεού Λόγου στην μήτρα της Παρθένου έγινε χωρίς ανδρικόν σπέρμα. Χωρίς πατέρα. Είναι αμήτωρ κατά την θεότητα, είναι απάτωρ, χωρίς πατέρα, κατά την ανθρωπότητα. Δηλαδή κατά το ανθρώπινον, ο Χριστός δεν έχει πατέρα. Κι όπως ο Αδάμ επλάσθη εκ της παρθένου γης, χωρίς προηγούμενον σπέρμα, έτσι και ο νέος Αδάμ, ο Χριστός προέρχεται εκ της Παρθένου, ώστε ο παλαιός Αδάμ να αποτελεί εικόνα του Ιησού Χριστού ως προς την γέννηση. Και η Παρθένος γεννά, συνεπώς, παρθενικά, και τέλος μένει παρθένος.  Είναι αυτή η θεολογική έκφρασις, ότι η Μαρία Θεοτόκος μένει Παρθένος, είναι Παρθένος προ του τόκου, είναι Παρθένος κατά τον τόκον και μένει Παρθένος μετά τον τόκον. Γι΄αυτό λέγεται Αειπάρθενος. Γι΄αυτό και εικονογραφικά έχει τρία αστέρια. Ένα στο μέτωπο και δύο στους ώμους. Κι αυτά τα τρία αστέρια εκφράζουν το αειπάρθενον της Θεοτόκου. Και είναι εκείνη που αποτελεί την κεκλεισμένην πύλην, δια της οποίας εισέρχεται και εξέρχεται ο Θεός, και μένει και παραμένει κεκλεισμένη.

     Όταν ο Κύριος υπόσχεται  τον ερχομό Εκείνου που θα έρθει να αποκαταστήσει τους πεσμένους ανθρώπους, εκείνο το λεγόμενον Πρωτευαγγέλιον που είναι μία ελπίδα μέσα στην ζοφερότητα εκείνου του δειλινού στον Παράδεισον, κάνει αναφορά στο σπέρμα της Εύας! Και όχι του Αδάμ. Τι λέγει εκεί ο Θεός; Ότι «εκ του σπέρματος αυτής θα έλθει Εκείνος ο οποίος θα σου συντρίψει την κεφαλήν», λέγει στον διάβολο. Δεν λέγει «ἐκ τοῦ σπέρματος τοῦ ἀνδρός». Το σπέρμα ανήκει στον άνδρα. Πώς λέγει εδώ «ἐκ τοῦ σπέρματος αὐτῆς»; Σημαίνει έναν σαφή υπαινιγμό, ότι Εκείνος που θα ήρχετο, θα εγεννάτο εκ Παρθένου.

      Μας καταπλήσσει, ωστόσο, ότι σε όλη την ανθρωπίνη Ιστορία, ανακαλύπτομε την παρουσία αυτού του θεομητορικού θαύματος. Από τον Αδάμ και την Εύα, μέχρι το ιστορικό πρόσωπό της, διαρκώς ανακαλύπτομε την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Μας εκπλήσσει! Ένα τροπάριο του Κανόνος, του Ακαθίστου Ύμνου, λέγει: «Ἐξέστη τά σύμπαντα (:τα σύμπαντα εξέστησαν) ἐπὶ τῇ θείᾳ δόξῃ σου -Γιατί εξέστησαν;- σύ γάρ, ἀπειρόγαμε Παρθένε(:Συ, ω Παρθένε, που είσαι άπειρος γάμου, δεν έχεις εμπειρία του γάμου, δηλαδή είσαι παρθένος) ἔσχες ἐν μήτρᾳ τὸν ἐπὶ πάντων Θεὸν (:γιατί εφιλοξένησες μέσα στη μήτρα σου τον Θεόν που είναι πέρα και πάνω απ’ όλα) καὶ τέτοκας ἄχρονον Υἱόν (:και έχεις γεννήσει Υιόν άχρονον, αΐδιον- που σας έλεγα στην αρχή) πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσι σε, σωτηρίαν βραβεύοντα».

     Αλλά εάν, αγαπητοί μου, εάν η Παρθένος Μαρία αποτελεί όντως ως πρόσωπον και ως ύπαρξις το θεομητορικόν θαύμα, τότε είναι πολύ φυσικόν και η ιδία να επιτελεί θαύματα. Είναι πολύ φυσικόν. Όταν εκλήθη η Θεοτόκος και ο Ιησούς εις τον γάμον της Κανά, και ο Ιησούς επετέλεσε το πρώτο Του θαύμα, όπως σαφώς μας το χαρακτηρίζει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ότι ήτο το πρώτον σημείον του Ιησού, το πρώτον σημείον, το πρώτο θαύμα, δηλαδή την μεταβολή του νερού σε κρασί, ταυτόχρονα αυτό το θαύμα, το πρώτο θαύμα, ήταν και θαύμα της Θεοτόκου! Πώς; Διότι Εκείνη εισηγείται το θαύμα: «Δεν έχουν κρασί». Και μετά λέγει εις τους υπηρέτες: «Ό,τι σας λέγει, να το κάνετε». Είναι λοιπόν σαφώς εισηγήτρια του θαύματος του Υιού της. Και συνεπώς ανήκει το θαύμα αυτό και εις Εκείνην. Είναι το θαύμα του Υιού, αλλά είναι και το θαύμα της μητρός. Αρχή θαυμάτων λοιπόν, δημοσίων θαυμάτων, και για την Θεοτόκο το θαύμα της Κανά.

    Έκτοτε, αυτό που εγράφη δια τον Ιησούν, στον Ευαγγελιστή Ιωάννη, στο τέλος του Ευαγγελίου του, ότι «Ἔστι δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὅσα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς (:υπάρχουν κι άλλα πολλά που έκανε ο Ιησούς) ἅτινα ἐὰν γράφηται καθ' ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία», «που όλα αυτά», λέει, «αν έπρεπε να γράφονται το καθένα ξεχωριστά, νομίζω ότι δεν θα χωρούσαν όλες οι βιβλιοθήκες του κόσμου εκείνα που ο Ιησούς επετέλεσε», αυτό θα μπορούσε να γραφεί και να ειπωθεί και δια την Θεοτόκον. Γιατί εις όλον τον χριστιανικόν κόσμον είναι γνωστά τα θαύματα της Παναγίας μας. Μεγάλα και μικρά. Αναρίθμητα, αναρίθμητα, αναρίθμητα! Και θαύματα ακόμη και αυτής της καθημερινότητος· που δεν γράφονται μεν αλλ’ είναι και ανήκουν στην προσωπική εμπειρία του κάθε πιστού.  Και τα θαύματα αυτά γίνονται από τον Χριστόν, τον Υιόν της, για να δοξάζεται η μητέρα Του. Όπως και στον γάμο της Κανά. Ήθελε εκεί να την δοξάσει. Γιατί όταν λέγει στους υπηρέτες: «Κάνετε ό,τι σας πει», θα πουν οι υπηρέται: «Και τότε ποια είναι αυτή η κυρία;». Ποια είναι…

      Πόσα θαύματα γίνονται, αγαπητοί μου, κάθε χρόνο στην μνήμη της… Πόσα θαύματα γίνονται σ’ όλον τον χριστιανικόν κόσμον… Όπου υπάρχει ναός της και προσκύνημά της. Η Τήνος, το νησί, η Τήνος, το νησί του Αιγαίου, το ελληνικό νησί η Τήνος, είναι το αποκορύφωμα των θαυμάτων της Υπεραγίας Θεοτόκου. Είναι παγκόσμιον προσκύνημα το νησί της Τήνου. Πόσα θαύματα γίνονται εκεί; Πόσοι χωλοί, κουτσοί, δηλαδή, εκεί περπάτησαν; Πόσοι κωφοί άκουσαν; Πόσοι μουγγοί μίλησαν; Θυμούμαι κάποτε έναν στρατιώτη στο 404 Νοσοκομείο της Λαρίσης, που μου το ομολογούσε αυτό μέσα στον θάλαμο, και μου είπε ότι έως 14 ετών δεν είχε μιλήσει! Και τον πήγε η μάνα του εις την Τήνο και εκεί ομίλησε! Πόσοι ακόμη παράλυτοι σηκώθηκαν εκεί εις την Τήνον; Πόσα θαύματα έγιναν, γίνονται και θα γίνονται;

      Αλλ’ όχι μόνον εις την Τήνον, αλλά και οπουδήποτε αλλού η Παναγία τιμάται και λατρεύεται. Έχομε ένα μικρό εκκλησάκι, πολύ παλιό, στην Κηφισιά. Το λέμε το εκκλησάκι αυτό «Η Παναγίτσα». Επειδή έχομε κι άλλο ένα πολύ πολύ μικρό εκκλησάκι· βυζαντινά πρέπει να ήταν αυτά· που λέγεται «η Παναγία η Ξυδού». Υπάρχει μια παράδοση γιατί λέγεται Ξυδού· έτσι για αντιδιαστέλλονται τα εκκλησάκια της Παναγίας, λέμε αυτό: «Η Παναγία, η Παναγίτσα». Αγαπητοί μου, ήμουν αυτόπτης μάρτυς σε ένα θαύμα που έγινε. Λίγο προ του 1940. Όταν βγήκε η εικόνα της Παναγίας… ή μάλλον την είχαν απέξω απ’ τον ναό και την σήκωσαν για να γίνει η περιφορά – το θυμούμαι σαν κι αυτήν την ώρα- πίσω από την εικόνα ακολούθησε μια κοπέλα. Ήτανε κουτσή η κοπέλα αυτή. Με τα δεκανίκια της. Είχε κάνει, όπως ελέγετο, επτά εγχειρήσεις για το πόδι της. Και παρέμενε κουτσή. Κάποια στιγμή, λίγα μέτρα μετά από την αναχώρηση της εικόνος της Παναγίας μας, πέταξε τα δεκανίκια και είπε: «Περπατώ!». Ήμουν αυτόπτης μάρτυς. Αυτή παντρεύτηκε μετά, έκανε παιδιά, πιθανότατα ζει ακόμα.

     Ακόμα η Υπεραγία Θεοτόκος εστάθη υπέρμαχος στρατηγός του Έθνους μας! Πού το προστατεύει, το φυλάττει. Αν επέτρεψε η σοφία της να βυθισθεί το 1940 στο λιμάνι της το αντιτορπιλικό «Έλλη», αυτό έγινε για να δοξάσει το ελληνικό έθνος, με τις νίκες που του έδωσε στα βουνά της Πίνδου. Για να δείξει- και το έδειξε- ποια ήταν η απάντησή της: «Εσείς κάνατε αυτό, στο λιμάνι το δικό μου. Να δείτε τι θα πάθετε». Ήττα τρομακτική…

     Αλλά και στην καθημερινότητα που ζούμε έχομε εμπειρία των δικών της ενεργειών και της δικής της, αγαπητοί μου, παρουσίας. Αυτήν την αγρυπνία εδώ που κάνομε, κάθε χρόνο σας το λέγω, την έχομε αφιερώσει σε Εκείνην, που το 1977 διέσωσε την Ιερά μας μονή από πυρκαγιά που είχε εκραγεί σε πολλά σημεία -εμπρησμός ήταν- σε πολλά σημεία της περιοχής του Στομίου. Και ήταν τότε μία φοβερή ξηρασία. Τι έγινε; Λίγο πριν φθάσει η φωτιά στην μονή, ξέσπασε μία δυνατή, σαν φθινοπωρινή, βροχή, έπεφτε πολύ το νερό και έβγαζε φουσκάλες-πώς πέφτουν οι σταγόνες, χοντρές σταγόνες, και είναι πολύ το νερό και σηκώνονται φουσκάλες- έτσι ήταν η βροχή όλη νύχτα, και έσβησε κάθε σημείο της φωτιάς εκείνης. Προσέξατε· μόνο εδώ είχε βρέξει. Απέναντι στον Όλυμπο, πιο πέρα στον Κίσσαβο, δεν είχε βρέξει. Μόνον εδώ είχε βρέξει!!!

      Εμείς εδώ, οι μοναχοί, στα δικά της σκηνώματα, που πέρασαν τόσοι αγιασμένοι μοναχοί, έχομε τόσο πλουσία, σαν εμπειρία, την αγαθή της παρουσία και την αγαθή της ενέργεια.

       Ο αρχάγγελος Ραφαήλ, είχε πει στους Τωβίτ και Τωβία: «Μυστήριον βασιλέως καλόν κρύψαι (:Καλόν είναι τα μυστικά του βασιλιά να τα κρύβομε), τὰ δὲ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἀνακαλύπτειν ἐνδόξως (:αλλά τα έργα του Θεού πρέπει να τα αποκαλύπτουμε. Για να δοξάζεται ο Θεός)». Θα μπορούσα πολλά να σας διηγηθώ, αλλά ο χρόνος δεν επαρκεί. Αυτή η ίδια η ανοικοδόμησις της ιεράς Μονής, της δικής της, τα δικά της σκηνώματα, χωρίς να υπάρχουν χρήματα, είναι ένα θαύμα δικό της, που έγινε. Εγώ προσωπικά δεν αγαπώ τις οικοδομές. Αλλά παρεκάλεσα τον Κύριον και την Θεοτόκο, και μου απήντησε όπως στον Μωυσή. Ότι θα έδιδε πνεύμα αρχιτεκτονικής εδώ για να φτιάξομε ό,τι θα φτιάχναμε. Και είπε: «Θα δώσω πνεύμα αρχιτεκτονικής εις τον Βεσελεήλ -είναι στο βιβλίο της Εξόδου στο 31ο κεφάλαιο, γιατί ο Μωυσής είπε: «Κύριε, τι θα φτιάξω απ’ όλα αυτά που μου λες; Θέματα υφαντουργίας, χρυσοχοΐας, αργυροχοΐας, ξυλουργικής… Τι θα φτιάξω από όλα αυτά; Εγώ δεν ξέρω τίποτα». «Εγώ», λέγει, «θα δώσω πνεύμα αρχιτεκτονικής κι όλα αυτά θα φτιαχτούν!». Ε, λοιπόν αυτό έγινε, αγαπητοί μου, εδώ. Κανείς δεν ήξερε τίποτα. Και δουλέψαμε και δουλεύομε, γιατί είναι δικό της το θαύμα. Αποδίδω συχνά στην Θεοτόκο την προσωνυμία: «η Φοβερά Προστασία». Πράγματι μας προστατεύει κατά τρόπον που προκαλεί φόβον. Δεν μπορώ να σας πω γιατί δεν έχω χρόνον. Άλλη φορά θα σας πω.

     Αγαπητοί μου, όλοι μας ζούμε μέσα στην καθημερινότητα, την αγαθή και θαυμαστή παρουσία και ενέργεια της Υπεραγίας Θεοτόκου. Είναι η Μητέρα μας. Σ’ αυτήν προσφεύγομε κι Εκείνη μας αντιλαμβάνεται. Ας υμνούμε, λοιπόν, πάντοτε το άγιον όνομά της, για να έχομε πάντοτε την Φοβερή της Προστασία.

66η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://drive.google.com/file/d/16Yb2_qZgVX32iDOetdRsifuOIC0ZTA0B/view?usp=drivesdk

🎥 Βιντεοσκοπημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40ojFLuKMecGTVkBDEN_YP2E

🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%E1%BD%89%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%E1%BC%B0%CF%82%20%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD%20%E1%BD%99%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BD.?m=1

🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Εἰς τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Θεοτόκου.

†.Αύριο έχουμε του Ευαγγελισμού. Πότε συνελήφθη ο Χριστός; Εις τα σπλάχνα της Παναγίας μας; Συνελήφθη μόλις πήρε ο άγγελος την απάντησιν της Θεοτόκου ότι είναι δεκτική εις την πρόταση του Θεού. «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου». Να, εγώ προσφέρομαι. Είμαι δούλη του Κυρίου και ας γίνει όπως το είπες. Από την στιγμή, λοιπόν που αποδέχεται η Θεοτόκος το μήνυμα αυτό του Θεού, διά του αγγέλου, έγινε η σύλληψις εις τα σπλάχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου! Δηλ. ο Θεός Λόγος πήρε την ανθρώπινη φύση. Την πήρε απ’ ό,τι εκλεκτότερο και αντιπροσωπευτικότερο από τους ανθρώπους, από την ανθρωπίνη φύση. Και αυτή ήτο η Θεοτόκος. Δεν μπορούμε να συλλάβωμε, αγαπητοί, το μέγεθος, το βάθος και το ύψος της αγιότητος της Θεοτόκου. Δεν μπορούμε να το συλλάβωμε. Όση προσπάθεια κι αν κάνομε, δεν μπορούμε. Γι’ αυτό ακριβώς δεν είναι ένας λεκτισμός, ένας τριτονισμός, όταν λέμε ότι η Θεοτόκος είναι πλατυτέρα των ουρανών, υψηλοτέρα, καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών, Χερουβείμ και Σεραφείμ. Δεν είναι ρητορισμοί. Δεν είναι φιλολογικά άνθη. Είναι μια πραγματικότητα. Κι αυτό δεν μπορούμε να το συλλάβωμε. Δεν μπορούμε.

     Κι όμως η Θεοτόκος ήτο φοβερά ρεαλίστρια. Ζούσε στην εποχή της κατά ρεαλιστικότατον τρόπον. Είχε το σπίτι της, είχε το νοικοκυριό της. Μάλιστα υπάρχουν και κάποιες εικόνες, που την παρουσιάζουν, όταν έρχεται ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, να κρατάη τη ρόκα της! Θα το έχετε δει αυτό. Ήτο νοικοκυρά. Και όταν επεσκέφθη την συγγενή της, πιθανότατα εξαδέλφη της, αλλά πολύ μεγαλυτέρα στην ηλικία, την Ελισσάβετ, για να της πη τα «κατ’ αυτήν», και εκείνη τα «κατ’ αυτήν», και έμεινε κάπου τρεις μήνες μαζί της, η Θεοτόκος έφυγε, όπως μας λέγει ο Λουκάς, και εγύρισε εις το σπίτι της. Είναι ένας ρεαλισμός πέρα για πέρα. Δεν ήτο ένα πλάσμα η Θεοτόκος που αιωρείτο, που δεν έτρωγε. Τίποτε. Πέρα για πέρα ένας ρεαλισμός. αυτό είναι εκείνο που μας τρομάζει. Κυριολεκτικά μας τρομάζει. Πώς, αυτό το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, που ζη μέσα σ’ αυτόν τον ρεαλισμόν της εποχής της, κατοικεί στην Ναζαρέτ η Ναζαρέτ είναι μια …κωμόπολις ήταν την εποχή εκείνη, εξαιρετικά διεφθαρμένη. Εξαιρετικά. Όπως μάλιστα λέγει ο Ναθαναήλ στον Φίλιππο «βγήκε τίποτα καλό από την Ναζαρέτ;»

     Δεν ξέρω ποια πόλη έχομε, ποιο χωριό, αγαπητοί μου, που να μας δείχνει εδώ στην Ελλάδα, αλλά και να ξέρομε, δεν λέμε τώρα, που να μας δείχνει  την κακότητα των κατοίκων της. Αλλά εάν στο μυαλό σας τρέχει κάποια περιοχή με κακότητα των ανθρώπων, ε, τέτοια ήταν στην Παλαιστίνη, τι ήταν; Ήταν παρακαλώ η Ναζαρέτ. Και ζούσε σ’ αυτό το περιβάλλον. Το κακοποιόν. Και διεφθαρμένο. Θυμηθήτε, αργότερα, όταν ο Κύριος μίλησε εις την Ναζαρέτ, τον έπιασαν, τον συνέλαβαν δηλαδή και πήγαν να τον γκρεμίσουν από μίαν οφρύν, από ένα βράχο που εξείχε εκεί, κάτω στο βάραθρο. Σ’ αυτή την εποχή και εις αυτή την πόλη μεγάλωσε η Θεοτόκος. Σας κάνει εντύπωση; Γιατί; Γιατί απλούστατα δείχνει σαφώς ότι μπορεί κανείς να ζήση την πραγματική ζωή.

     Βέβαια σας είπα, η ζωή της ήταν ακατανόητη, ασύλληπτη. Όμως ρεαλιστική. Μη νομισθή ότι το Πνεύμα το Άγιον, ότι ο Θεός ο ίδιος την προστατεύει και δεν μπορεί να εκτίθεται σε τυχόν κινδύνους. Αν έπρεπε να αναλύσωμε την περικοπή του Λουκά, θα λέγαμε πολλά πράγματα. Μάλιστα ένα τροπάριο εκφράζει το εξής: Ότι η Θεοτόκος, όταν εδέχθη την επίσκεψη του Γαβριήλ, ο ποιητής βάζει στο στόμα της, «μη με ξεγελάσεις όπως ο διάβολος ξεγέλασε την Εύα, μ’ αυτά που μου λες. Μη με ξεγελάσεις.» Θα το έχετε συναντήσει αυτό το τροπάριο, λυπάμαι που δεν το θυμάμαι στο πρωτότυπο, σας το λέγω έτσι περιφραστικά τώρα, απλά.

     Συνεπώς η Θεοτόκος ζούσε στην εποχή της. Όπως ήταν η εποχή της. Έτσι πολλές φορές λέμε στις κοπέλλες, που ντύνονται περίεργα και παράξενα, κοπέλλα μου λες ότι ευλαβείσαι την Παναγία η Παναγία θα ντυνότανε όπως ντύνεσαι εσύ; Η Παναγία θα πήγαινε στο πάρτυ, όπως πηγαίνεις εσύ; Η Παναγία θα είχε φίλο, όπως έχεις εσύ; κ.ο.κ. Γι’ αυτό λοιπόν αγαπητοί μου, ας συλλάβωμε τα πράγματα, όσο μπορούν να συλληφθούν είναι ασύλληπτα στο ανθρώπινο μυαλό.

     Κι ένα ακόμη να σας πω, που το είπα σ’ αυτήν την κυρία, ότι, όταν συνελήφθη ο Θεός Λόγος ως άνθρωπος, στην ανθρωπίνη φύση, εδώ δε έχομε πλήθος, πλήθος, πλήθος, θα λέγαμε θέσεων ακατανοήτων. Φερ’ ειπείν, πώς χωρά ο αχώρητος; Τέτοιες θέσεις βρίσκομε πολλές στην ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου. Ο αχώρητος! Και εκείνο που λέγει ο Παύλος και η ακολουθία του Ακαθίστου «όλος ην εν τοις κάτω, και τοις άνω ουδόλως απήν». Η θεία φύσις ήτο όλη κάτω. Δεν είναι κανένα κομματάκι του Θεού Λόγου. Αλλά όλος ο Θεός Λόγος. Και ταυτόχρονα ο Θεός Λόγος είναι ηνωμένος με τον Πατέρα και το Πνεύμα το Άγιον! Μυστήρια. Ασύλληπτα μυστήρια. κ. ο. κ.

     Λοιπόν, αυτή η ανθρώπινη φύσις, που συνελήφθη στα σπλάχνα της Θεοτόκου, την ιδίαν στιγμήν με την σύλληψιν έτυχε και θεώσεως. Η ανθρωπίνη φύσις ήτο θεωμένη άμα συλλήψει. Θα το ξαναπώ: ήταν θεωμένη άμα συλλήψει. Η ανθρωπίνη λοιπόν φύσις του Χριστού, καθ’ όλο το μήκος της ζωής Του, τριάκοντα τριών ετών επάνω εις την γην, ήτο πάντοτε η φύσις αυτή, ήτο θεωμένη.

     Θέλετε ακόμη μια προέκταση; Και η Θεοτόκος ήτο θεωμένη. Πότε θεώθηκε; Την ώρα που κάνει την πρόταση ο αρχάγγελος κι εκείνη λέει το «ιδού η δούλη Κυρίου». Θεωμένη. Δηλ. τι; Το Πνεύμα του Θεού θεώνει την ανθρωπίνη φύση και της Θεοτόκου! Όπως ακριβώς η μητέρα του Ιωάννου, η Ελισσάβετ, μετέχει του προφητικού χαρίσματος του υιού της του Ιωάννου, τον οποίον κυοφορεί, και λέγει εκείνο το φοβερό, ασύλληπτο  ασύλληπτο δηλ. με την έννοια αν δεν είχε προφητικό πνεύμα πώς θα το έλεγε αυτό, «πώς ήταν, λέει στην συγγενή της την Θεοτόκο, να με επισκεφθεί η μητέρα του Κυρίου μου;!» Πού ήταν ο Κύριός της; Στα σπλάχνα της Παναγίας. Είδατε πώς αποκαλεί το έμβρυο της Θεοτόκου η Ελισσάβετ; Κύριον! Και εξηγεί: «Διότι μόλις άκουσα τον χαιρετισμό σου, τότε, το βρέφος που έχω μέσα μου, στην κοιλιά μου, ο Ιωάννης χοροπήδησε. Για να υποδεχθεί τον Κύριο που έχεις εσύ, εις τα σπλάχνα σου.» Καταπληκτικό. Και όπως λέγουν οι Πατέρες, ερμηνευταί κ.λ.π., πήρε, μετείχε του προφητικού χαρίσματος του Ιωάννου, που το είχε από τα σπλάχνα της Ελισσάβετ, της μητέρας του, μετείχε και η ίδια, η Ελισσάβετ.

     Έτσι λοιπόν, αυτό βέβαια είναι κατώτερο της θεώσεως, και η Παναγία μετείχε της θεώσεως του εμβρύου, δηλ. της θεωμένης σαρκός. Ό,τι λοιπόν παρακάτω ο Χριστός θα κάνη εις την ζωή του, πάντοτε είναι θεωμένη η ανθρωπίνη του φύσις. Δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή, να μην είναι θεωμένη η ανθρωπίνη του φύσις. Η ανθρωπίνη, δεν πρόκειται περί του Θεού. Της θείας φύσεως, αλλά της ανθρωπίνης φύσεως. Πού είναι εκείνα, και μάλιστα κάποιος αρχιεπίσκοπος το είπε αυτό, δεν λέω το όνομα, όσοι διαβάζετε θα καταλάβετε, όχι ο δικός μας αρχιεπίσκοπος, ότι, αρχαία αίρεσις είναι αυτή, δεν είναι καινούρια, ότι ο Χριστός έγινε θεωμένος κατά προκοπήν. Δηλ. έδειξε προκοπήν και εθεώθηκε. Ο Θεός να φυλάξη. Ότι θεώθηκε η ανθρωπίνη του φύσις κατά προκοπήν. Εν τούτοις εκείνο το «εκένωσεν» που λέγει ο Απόστολος Παύλος, δείχνει ότι και ο θάνατος ακόμα του Χριστού ήταν πραγματικός, αλλά κατά παραχώρησιν. Γιατί θα λέγαμε, κάτι το θεωμένο πέρα για πέρα, πώς θα μπορούσε να υποστή ό,τι θα υφίστατο; Και όμως γίνεται αυτή η παραχώρησις, παίρνοντας την δική μας τη φύση, κ.λ.π., κ.λ.π.

     Κι άλλοτε σας είπα, μάλιστα προ τινός, δεν είναι πολύς καιρός, ότι κάποιοι πατέρες, όχι λίγοι, έχουνε γράψει για την Θεοτόκον λόγους, ομιλίες, λόγους που δεν είναι λίγοι αυτοί οι λόγοι, που αναφέρονται σε πλήθος τέτοια θέματα, σε σχέση με την Θεοτόκον και την σύλληψη και την κύηση και την γέννηση κ.τ.λ. Πάρα πολλοί λόγοι έχουν θεολογικό βάθος δυσθεώρητον. Αν έπρεπε να μαζέψει κανείς όλες αυτές τις ομιλίες και να τις διαβάση, να τις μελετήση θα είχε να κάνη αγαπητοί μου, πάμπολλες, πάμπολλες ομιλίες. Ναι. Το λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και ο Νικόλαος Καβάσιλας, και εκείνος, και εκείνος, πάρα πολλοί.

     Έτσι η Παναγία μας είναι ένα πρόσωπον πάρα πολύ μεγάλο. Κι όπως λέγει ένα τροπάριον, κατέχει τα «δευτερεία» της Τριάδος. Υπήρχε μια εικόνα στον παλιό Άγιο Αχίλλειο, δεν την ξαναείδα την εικόνα αυτή, μπαίνοντας, ήταν αριστερά η εικόνα, ήταν η κοίμησις νομίζω, αλλά πάνω ψηλά ήτανε η Αγία Τριάς και ακριβώς από κάτω ήτο η Θεοτόκος. Που έδειχνε αυτό που σας είπα. Ότι κατέχει η Παναγία τα δευτερεία της Τριάδος. Δηλ. είναι το πρόσωπον μετά την Αγία Τριάδα.

   «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» Η Υπεραγία Θεοτόκος σώζει;

     Φθάνομε ακόμη να πούμε, είναι μερικοί που δεν το καταλαβαίνουν αυτό, ορθόδοξοι δεν το καταλαβαίνουν, λέμε, στο «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», λέμε εναλλάσσουμε όταν κάνομε κομποσχοίνι, λέμε «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς». Αυτό το   «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» πώς μπορούμε να το καταλάβωμε; Η Υπεραγία Θεοτόκος σώζει; Αυτό είναι το ερώτημα πολλών. Δεν είναι εκείνη που πρεσβεύει υπέρ ημών; Όπως και οι Άγιοι; Όχι. Όχι. Και το δείχνει αυτό η πράξη. Διότι αν δεν ήτανε σωστή αυτή η θέσις «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς», που την λέγουν μάλιστα οι θεολόγοι μοναχοί, ποιοι θεολόγοι μοναχοί; Οι θεολογήσαντες μοναχοί μέσα στους αιώνες. Δεν θα το διόρθωναν αυτό; Θα ήταν τεράστιο λάθος. Η Υπεραγία Θεοτόκος σώζει; Σώζει! Και πώς σώζει; Σώζει όχι δια πρεσβειών, όπως οι Άγιοι, όπως λέμε «Άγιε του Θεού, Άγιε Γεώργιε, Άγιε Δημήτριε, πρέσβευε υπέρ ημών» ακούστε: πρέσβευε υπέρ ημών. Εδώ λέμε «σώσον» στην Παναγία. Η σωτηρία που η Παναγία μας δίνει, όσο κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως σκανδαλώδες και μάλιστα στους αιρετικούς, και μάλιστα σ’ εκείνους που δεν πολυγνωρίζουν την Ορθοδοξία, λυπούμαι, είναι οντολογική! Τι θα πει οντολογική; Δεν είναι πρεσβεία λόγων. Αλλά πρεσβεία προσώπου και παρουσίας. Δηλ. εφόσον το πρόσωπο αυτό ,η Μαρία, έδωσε την ανθρωπίνη φύση εις τον Θεόν Λόγον, και η ανθρωπίνη φύσις του Χριστού είναι εκείνη η οποία στέκεται οντολογική πρεσβεία, δηλ. ως άνθρωπος ο Θεός Λόγος πρεσβεύει στον Άγιον Τριαδικόν Θεόν, δεν είπα στον πατέρα και το Πνεύμα το Άγιον, είπα στον Άγιον Τριαδικόν Θεόν, προσέξατέ το, η ανθρωπίνη φύσις βρίσκεται και πρεσβεύει, δηλ. ο Πατήρ βλέπει την ανθρωπίνη φύση του Υιού και χαρίζεται εις τους ανθρώπους. Γι’ αυτό ο Χριστός είπε, «σας συμφέρει εγώ να φύγω». Τι εννοεί «σας συμφέρει εγώ να φύγω;» Πρέπει να ανεβή η ανθρωπίνη φύση παρά τω Πατρί. Ώστε ο Πατήρ, που ο Υιός κάθεται στα δεξιά του Θεού Πατρός-αυτό το «δεξιά»… αλλά πάμε πολύ μακριά- θα δει την δική μου ανθρωπίνη φύση, και βλέποντας εμένα, θα στείλει το Πνεύμα το Άγιον εις τον κόσμον κ.λ.π., κ.λ.π. Γι’ αυτό λέγει ότι «σας συμφέρει εγώ να φύγω», γιατί αν εγώ δεν φύγω, δεν θα έλθει ο Παράκλητος, ο άλλος Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον. Εδώ κανείς έχει μια απορία. Γιατί έπρεπε ν’ ανεβή ο Υιός για να κατέβη το Πνεύμα το Άγιον; Τι εμπόδιζε; Αυτό είναι. Τούτο εμπόδιζε. Εμπόδιζε το ότι η ανθρωπίνη φύσις ήτο κατάδικος. Όταν λοιπόν ο Υιός την ανεβάζει έως τον Πατέρα, την ανθρωπίνη φύση, τότε δικαιώνει ο Πατήρ τους ανθρώπους, βλέποντας την ανθρωπίνη φύση του Υιού Του, τον οποίον αγαπά. Το καταλάβαμε;

     Τώρα αυτή η ανθρωπίνη φύσις του Χριστού, πούθε; Από την Παναγία! Συνεπώς αν η ανθρωπίνη φύσις του Χριστού είναι μεσιτεία, το λέμε αυτό, μεσιτεύει ο Υιός στον ουρανό για μας, τι μεσιτεύει με λόγια; Λεκτικώς; Δεν είναι αυτό. Αυτό δε θα’ χε πάρα πολύ σημασία. Σημασία έχει αυτή αύτη η ανθρωπίνη φύσις του Υιού. Εάν λοιπόν η ανθρωπίνη φύσις του Υιού είναι πρεσβευτική, όχι λεκτικά-το είπα τρεις φορές-αλλά η παρουσία της ανθρωπίνης φύσεως, την οποία παίρνει από την  Θεοτόκον, έτσι και η ανθρωπίνη φύσις της Παναγίας μας, που πιστεύει η εκκλησία, δέχεται την μετάστασή της, είναι πρεσβεία οντολογική. Δεν είναι λεκτική. Μπορεί να υπάρχει στην Παναγία μας και υπάρχει, έχομε πολλές μαρτυρίες, και η λεκτική πρεσβεία, αλλά είναι κυριότατα αυτή η ανθρωπίνη φύσις, που θεώθηκε από τον παρόντα κόσμον και είναι η φύση που έδωσε εις τον Θεόν Λόγον και έγινε άνθρωπος. Γι’ αυτό λέμε λοιπόν, εάν ο Υιός σώζει, και η Παναγία σώζει! Και ασφαλέστατα θα λέγαμε η ευαισθησία, η θεολογική ευαισθησία της Ορθοδόξου Εκκλησίας λέγει «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς!». Είναι σπουδαία πράγματα, παρακαλώ, αυτά.

     Αυτά που σας είπα, τα λίγα, εξ αφορμής της απορίας, θα έλεγα, ας είναι μια μικρή συμβολή, ένα λουλουδάκι του αγρού, στην εορτή του Ευαγγελισμού, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου.

OMIΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΌΚΟΝ. ΔΕΥΤΕΡΑ 24-3-1997

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

Πηγές:
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

Μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Οἱ προσωνυμίες τῆς Θεοτόκου. Α'.

†.Σήμερα η Εκκλησία μας γιορτάζει την πανίερη Μνήμη τής Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Το γεγονός είναι παμμέγιστο, γιατί, μετά την Ανάσταση και Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έχουμε το γεγονός τής Αναστάσεως κ Αναλήψεως της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Είναι ο πρώτος Άνθρωπος, με όλες τις ανθρώπινες διαστάσεις Του, που εισέρχεται στη Βασιλεία τού Θεού πριν από την κοινή των πάντων Ανάσταση κ, συνεπώς, έρχεται να δώσει -όχι μόνον η Άνοδος του Κυρίου Ιησού στον Ουρανό αλλά η Κυρία Θεοτόκος, διότι έχει μόνον ανθρώπινες διαστάσεις- έρχεται να δώσει κ την εγγύηση κ της δικής μας εισόδου την δυνατότητα.
   Έτσι, την κεντρική θέση στη Βασιλεία τού Θεού κατέχει ο Κύριός μας, Ιησούς Χριστός, και, πλάι Του, η Κυρία Θεοτόκος. Γι’ αυτό λέει ο Ψαλμωδός προφητικότατα, στον 44ο Ψαλμό, “ [… ] παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών Σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη ”. Επόμενο, λοιπόν, είναι και στο Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας την κεντρική θέση, βεβαίως, να κατέχει ο Κύριός μας, Ιησούς Χριστός, αλλά και η Κυρία Θεοτόκος! Γύρω απ’ αυτούς κινούνται όλοι οι Άγιοι. Κ η Θεία Λειτουργία είναι, βέβαια, μία προσφορά προς τον Θεό, προς τους Αγίους Του, που, με τον τρόπον αυτόν τούς τιμούμε, αλλά κ ευχαριστούμε τον Θεό, γιατί μάς τούς έδωσε, μας τούς χάρισε, για να μεσιτεύουν για μας, αλλά, κυριότατα, για τη Θεοτόκο.
Λέμε στην Θεία Λειτουργία : “ […] έτι προσφέρομέν Σοι ”, μετά απ’ τον καθαγιασμό των τιμών Δώρων, ( ακόμα Σού προσφέρουμε ) “την λογικήν ταύτην λατρείαν” (δλδ την πνευματική, αυτήν, λατρεία) “υπέρ των εν πίστει αναπαυσαμένων Προπατόρων, Προφητών, Αποστόλων, κηρύκων, Ευαγγελιστών, Μαρτύρων, ομολογητών, εγκρατευτών και παντός πνεύματος δικαίου, εν πίστει τετελειωμένου” . Δλδ προσφέρουμε τη θυσία και υπέρ εκείνων, με την έννοια ότι “ευχαριστούμε Εσένα, Κύριε, που μας έδωσες τους Αγίους Σου, που πρεσβεύουν για μας, κ ευχαριστούμε και εκείνους. Εξαιρέτως τής Παναγίας Αχράντου, Υπερευλογημένης, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθενου Μαρίας” .
   Όλως εξαιρετικά, όλως ξεχωριστά, όλως ιδιαίτερα, σε σχέση με τους Αγίους τιμούμε την Υπεραγία Θεοτόκο, γιατί η θέση Της στον Ουρανό κ, συνεπώς, και στη Θεία Λειτουργία, καθρεπτίζει τον Ουρανό κ είναι όλως εξαιρετική, διότι παρέστη εις τα δεξιά τού Βασιλέως.
Και επιθέτει η Εκκλησία στο κύριό Της Όνομα, που είναι το “Μαρία”, επιθέτει επτά κοσμητικά επίθετα-προσηγορίες, που θα πει “ονόματα”. Μάλιστα, μοναδικά αποδιδόμενα σε άνθρωπο!
Αν θέλετε δε, αυτά τα ονόματα δορυφορούν το κύριό Της Όνομα, το “Μαρία”. Κ αυτό δεν λέγεται μόνο μία φορά κατά τη Θεία Λειτουργία, μετά από την τέλεση του Μυστηρίου, αλλά λέγεται σε κάθε εκφώνηση, τόσο στον Όρθρο όσο κ στη Θεία Λειτουργία, που λέμε “έτι και έτι τής Παναγίας Αχράντου Υπερευλογημένης” κ.τ.λ. . Βλέπετε, λοιπόν, ότι πολλές φορές αναφέρονται αυτά τα κοσμητικά επίθετα στην Υπεραγία Θεοτόκο αλλά, όλως ιδιαιτέρως κ επισήμως, μετά την τέλεση του Μυστηρίου, που λέμε “εξαιρέτως τής Παναγίας Αχράντου” κ.τ.λ. .
   Επτά, λοιπόν, προσηγορίες (ονόματα, επίθετα) , χωρίς αυτές, όμως, να είναι οι μόνες. Επειδή, όμως, αποτελούν τον ιερό αριθμό 7, που, εν προκειμένω, σημαίνουν “πλήθος” , όπως εκείνο που λέει στο βιβλίο τής Αποκαλύψεως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ότι αναφέρεται στα επτά Πνεύματα του Θεού, με τις επτά λαμπάδες πυρός, καιόμενες ενώπιον του Θρόνου · ή, ακόμη, όταν λέει, στο ίδιο βιβλίο, για τις επτά λυχνίες των Μικρασιατικών Εκκλησιών, που δεν ήταν επτά οι Εκκλησίες, ήταν περισσότερες · κ δείχνει, με αυτόν τον αριθμό, το πλήθος. Δλδ αυτές οι Εκκλησίες που αναφέρονται στην Μικρά Ασία είναι οι μοναδικές; Των Ιεροσολύμων, της Αντιόχειας; Οι οποίες είναι κ παλαιότερες; Θεσσαλονίκης, Φιλίππων; Σημαίνει. Λοιπόν, “πλήθος”. Ή, ακόμη, τους επτά αστέρες στο Χέρι του Χριστού, που είναι οι αντίστοιχοι Επίσκοποι στις επτά αναφερόμενες Εκκλησίες, που, σαν να λέμε, πάλι, σημαίνει πλήθος.
Συνεπώς, τα επτά, αυτά, ονόματα, οι επτά προσηγορίες προς την Υπεραγία Θεοτόκο, ΔΕΝ είναι παρά ένα πλήθος από ονόματα, που δορυφορούν το κύριό Της Όνομα “Μαρία”.
   Τι σημαίνει “Μαρία”; Όπως το όνομα “Άννα”, της μητρός τής Υπεραγίας Θεοτόκου, σημαίνει “χάρις”, έτσι κ το όνομα “Μαρία” είναι πολυσήμαντο κ σημαίνει “φως, ελπίδα, μύρο, Κυρία”. Αυτά σημαίνει το όνομα “Μαρία”. Είναι το πλουσιότερο όνομα στην εβραϊκή ονοματολογία. Κ είναι γνωστό ότι οι Εβραίοι προσδίδουν πάντα σημασία στα ονόματα προσώπων ή πραγμάτων ή τόπων ή γεγονότων ή ιδιοτήτων ή επί πραγμάτων μελλοντικού προορισμού. Όπως ο Μωϋσής είναι αυτός που σώθηκε από τα νερά, παρ’ ότι το όνομα είναι αιγυπτιακό · ή, ακόμη, “Ιησούς”, που σημαίνει “αυτός που σώζει”, ο Σωτήρ · ή, ακόμη, “Ύδωρ Αντιλογίας”, ο τόπος εκείνος ονομάστηκε “Ύδωρ Αντιλογίας” στην Παλαιά Διαθήκη, ή “Μνήματα Επιθυμιών”, γιατί πέθαναν οι άνθρωποι εκείνοι που έγιναν επιθυμητές κ ονομάστηκαν έτσι · ή το όνομα “Αβραάμ”, που τον είπε ο Θεός ο Ίδιος στην Παλαιά Διαθήκη · κ άλλες περιπτώσεις, που δείχνουν πάντοτε στην εβραϊκή γραμματεία ότι τα ονόματα έχουν σημασία! Κ πολλές φορές τα δίνει τα ονόματα αυτά ο Θεός. Αλλά κ στην Καινή Διαθήκη, ο Ίδιος ο Κύριος δεν ονόμασε τον Σίμωνα “Πέτρο”; “Εσύ”, λέει, “θα ονομαστείς Πέτρος”. Δεν ονόμασε τα δύο αδέλφια, Ιάκωβο κ Ιωάννη, “παιδιά τής βροντής”;
   Έτσι, λοιπόν, το όνομα “Μαρία” δεν ήταν τυχαίο, αφού Αυτή θα γινόταν ο λύχνος που θα κρατούσε το Φως.
   Γιατί “Μαρία” σημαίνει “Φως” . Αυτό το Φως, που είν’ ο Χριστός. Λύχνος Εκείνη, Φως ο Χριστός!
   Είναι, ακόμα, η ελπίδα. Γιατί “Μαρία” σημαίνει “ελπίδα”! Η ελπίδα ολόκληρης της ανθρωπότητας! Από τον Αδάμ μέχρι τον Δαβίδ · μέχρι όλες τις γενεές · σαν να λέει ο Δαβίδ, στον Ψαλμό 44, εκείνη η λαχτάρα του για τη σωτηρία του, “άκουσον, θύγατερ, και ίδε και κλίνον
το ους Σου …” . Χίλια χρόνια πιο μπροστά Την ειδοποιεί την μακρινή του Απόγονο! “Άκουσε, θυγατέρα μου, πρόσεξε, πρόσεξε, όταν θα Σου γίνει η πρόσκληση για τη σωτηρία μας, μην αρνηθείς, πρόσεξε τη ζωή Σου, πρόσεξε!”
   Είναι η μεγάλη ελπίδα τής σωτηρίας . Αυτή θα ήταν ακόμα κ το μυροδοχείο · διότι “Μαρία” σημαίνει “μύρο”, που θα κρατούσε το κατ’ εξοχήν κ θα περιέκλειε το κατ’ εξοχήν Μύρο, που είναι ο Χριστός, όπως αναφέρεται πάλι στον 44ο Ψαλμό κ στο Άσμα Ασμάτων, ότι Αυτός, ο Μέγας, είναι “το Μύρον το Αληθινόν”.
   Αλλά “Μαρία” θα πει κ Κυρία. Κατ’ εξοχήν Κυρία ανθρώπων κ Αγγέλων, όπως, εξάλλου, η ίδια η χριστιανική γραμματεία Τής απέδωσε. Και Την ονομάζει “Κυρία” ! “Η Κυρία Θεοτόκος.”
   Καιρός, όμως, να δούμε αυτές τις επτά προσηγορίες Της, αυτά τα επτά της επίθετα, που, τόσο πληθωρικά, αναφέρονται μέσα στη Θεία Λειτουργία κ που, γενικώς, τα χρησιμοποιούμε τα ονόματα αυτά, όταν αναφερόμαστε στην Υπεραγία Θεοτόκο κ που, ίσως, δεν έχουμε κατανοήσει το βάθος τους.

1. Κ, πρώτα πρώτα, είναι τ’ όνομα “Παναγία” (“εξαιρέτως τής Παναγίας αχράντου” κ.τ.λ.).
   Το “Παναγία” δεν είναι ουσιαστικό · είναι επίθετο. Δλδ η “Παναγία Μαρία”, που θα πει “Εκείνη, η Οποία είναι πολύ Αγία”. Αυτό θα πει “Παναγία”. Αυτό σημαίνει ότι υπερβάλλει σε αγιότητα από κάθε άλλο πρόσωπο που εκλήθη στην Ιστορία να αγιασθεί.
   Θυμηθείτε ότι ο σκοπός των Πρωτόπλαστων στον Παράδεισο ήταν ο αγιασμός, να αγιαστούν.
Ακόμη, θυμηθείτε, όταν ο Θεός καλεί τον Αβραάμ, επιθυμεί να δημιουργήσει έναν άγιο λαό, όπως αναφέρεται στο Πρώτο Κεφάλαιο Λουκά, στ. 30, ένα λαό άγιο, όπως σάς είπα, ο οποίος έπρεπε να ανήκει στον Θεό. Λέει στο βιβλίο τής Εξόδου, στο 19 Κεφάλαιο, κ στην Πρώτη Επιστολή τού Πέτρου στο Δεύτερο Κεφάλαιο: “έσεσθαί μοι”, λέει ο Θεός, “λαός περιούσιος από πάντων των εθνών. […] Υμείς δε εσθέ μοι βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον”.
   Θέλει έναν άγιο λαό, έναν λαό που θα είναι ξεχωρισμένος από όλους τούς άλλους λαούς τής Γης κ θα είναι μια ιδιαίτερη περιουσία. Αυτό θα πει “περιούσιος λαός”. Είναι η ιδιαίτερη περιουσία, η ιδιαίτερη κληρονομιά, το ιδιαίτερο σήμα τού Θεού. Περιούσιος Λαός.
   Αλλά η αγιότητα αυτή δεν ζητείται μόνον από έναν λαό, αλλά ζητείται από τον Θεό κ για πρόσωπα · επιμέρους πρόσωπα. Λέει ο Ίδιος ο Θεός, στο Λευιτικό (20,7) στην Πρώτη Επιστολή τού Πέτρου (1,16), “άγιοι γίνεσθε, ότι Εγώ Άγιος ειμί”. Είναι εντολή: να γίνετε άγιοι, γιατί Εγώ είμαι Άγιος. Να γίνετε άγιοι! Δεν νοείται εκείνος που ανήκει στον Θεό να μην είναι άγιος! Κ “άγιος” σημαίνει πολλά πράγματα, όπως θα δούμε. Στην Καινή Διαθήκη, ακόμη, επαναλαμβάνεται αυτή η ίδια εντολή που βλέπουμε κ λέει ο Ίδιος ο Κύριος στην επί τού Όρους ομιλία Του “έσεσθε υμείς τέλειοι, ώσπερ ο Πατήρ υμών ο Ουράνιος τέλειος εστίν”
(όπως ο Πατέρας σας στον ουρανό είναι τέλειος), δλδ είναι Άγιος, Ο αγιασμός μέσα στην Αγία Γραφή είναι μια βασική προϋπόθεση για τη σωτηρία μας. Λέει ο Απόστολος Παύλος στην Προς Εβραίους (Επιστολή) : “Διώκετε τον αγιασμόν, ού χωρίς, ουδείς όψεται τον Κύριον” , δλδ να επιδιώκετε τον αγιασμό, γιατί, χωρίς αυτόν, κανείς δεν θα μπορεί να δει τον Κύριο!
   Αλλ’ αυτός, ο αγιασμός, έχει δύο όψεις: την αρνητική κ τη θετική. Η αρνητική όψη είναι όπως εκφράζεται στην Παλαιά Διαθήκη · κ ο Απόστολος Παύλος, στην Δεύτερη προς Κορινθίους Επιστολή του, το ανανεώνει αυτό, που λέει ο Θεός : “εξέλθατε εκ μέσου αυτών” (ποιων “αυτών”; Των εθνών !! Ή των  αμαρτωλών.) “και αφορίσθητε” -“αφορίζω” θα πει ξεχωρίζω- “και ακαθάρτου μη άπτεσθε”. Ο αρνητικός, λοιπόν, χαρακτήρας τής αγιότητας είναι ν’ απέχω από καθετί που είναι ρυπαρό κ βρόμικο κ που ο Θεός δεν το θέλει. Είναι, όμως κ η θετική όψη, που είναι η κάθαρση της καρδιάς, κατά το “μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται”. Κ τότε λέει ο Θεός “ενοικήσω εν αυτοίς”, σημειώνει πάλι ο Απόστολος Παύλος (είναι, όμως, παρμένα από την Παλαιά Διαθήκη) “ […] και εμπεριπατήσω και έσομαι αυτών Θεός και έσονταί μοι λαός ”. Θα έρθω, δλδ, να περπατήσω, λέει, μέσα στις ψυχές, στα σώματα κ την
ύπαρξή τους. “Ενοικήσω και εμπεριπατήσω” λέει. Όχι μόνο “ενοικήσω” αλλά κ “εμπεριπατήσω”. Το οποίο δείχνει μια δυναμική κατάσταση της Παρουσίας τού Θεού μέσα στους ανθρώπους που έχουν τον αγιασμό. Κ αυτοί, λέει, θα είναι για Μένα λαός Μου κ Εγώ θα είμαι γι’ αυτούς Θεός τους.

   Σ’ αυτήν, όμως, την εντολή του αγιασμού, που έδωσε ο Ίδιος ο Θεός -κ προς πρόσωπα κ προς λαούς- πρέπει να πούμε, κανείς δεν ανταποκρίθηκε κατ’ απόλυτο τρόπο, παρά μόνον η Μαρία!!! Κανείς! Λίγο ή πολύ παρουσίασαν από ελαφρά μέχρι βαριά ψεγάδια. Γι’ αυτό, ακριβώς, επειδή Μόνη η Μαρία ανταποκρίθηκε σ’ αυτό το “άγιοι γίνεσθε” , γι’ αυτό, επειδή κατ’ απόλυτο τρόπο το πέτυχε, γι’ αυτό απεκλήθη “Παν-Αγία” !! Γιατί κ εμείς είμαστε άγιοι κ οι Άγιοι που απήλθαν από τον κόσμο αυτόν κ είναι στον Ουρανό κάθε Χριστιανός, κατά τεκμήριο, λέγεται άγιος, αλλά Εκείνη είναι, όμως, κατ’ εξοχήν Αγία, δλδ Παναγία!
   Βεβαίως, η Παναγία μας δεν γεννήθηκε άσπιλη. Όπως υπάρχει αυτό το νεωτερίζον δόγμα τής Δυτικής Εκκλησίας, ότι η Υπεραγία Θεοτόκος γεννήθηκε από τους γονείς Της χωρίς το προπατορικό αμάρτημα! ΌΧΙ! Γεννήθηκε ΜΕ το προπατορικό αμάρτημα! Και αυτό είναι που Την κάνει ακόμη περισσότερο μεγαλειώδη, παρά την παρουσία τού προπατορικού αμαρτήματος αλλά κ την ροπή της αμαρτίας (μην ξεχνάτε ότι το προπατορικό αμάρτημα έχει δύο στοιχεία · το ένα είναι η παρουσία του στην ύπαρξή μας, που μας καθιστά ενόχους έναντι του Θεού κ το άλλο είναι η ροπή , η κλίση προς το κακό).
    Έτσι, παρ’ ότι η Υπεραγία Θεοτόκος έφερε το προπατορικό αμάρτημα, όμως, στάθηκε Παναγία! Δηλαδή δεν αμάρτησε, παρά τη ροπή που υπήρχε προς την αμαρτία! Εξάλλου, αυτή η ανάγκη τής μετάνοιας που έχουμε όλοι μας δείχνει ότι κανείς μας δεν είναι -όχι πανάγιος- ούτε καν άγιος! Κ έχουμε την ανάγκη αυτής τής διαρκούς ανανεώσεως.
   Η Θεοτόκος, όμως, όπως σάς είπα, είναι το Μόνο Πρόσωπο που δεν αμάρτησε ποτέ. Γι’ αυτό κ δεν είχε ανάγκη μετάνοιας, γι’ αυτό κ ο Αρχάγγελος Γαβριήλ Τής είπε “εύρες χάριν παρά τω Θεώ”, δλδ “βρήκες χάρη από τον Θεό”. Κ η χάρις στην Παλαιά Διαθήκη είναι άγνωστη, αφού επιφυλάσσεται στην Καινή Διαθήκη η χάρις.
   Λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ότι ο Νόμος δόθηκε από το Μωϋσή, ενώ η χάρις δόθηκε από τον Ιησού Χριστό. Η χάρη ανθίζει πια μέσα στον χώρο τής Καινής Διαθήκης. Συνεπώς, χάρη, εδώ, σημαίνει κάτι περισσότερο από εύνοια · που, ομοίως, χάρη δόθηκε στον Νώε, όταν τού λέει ο Θεός ότι “βρήκες χάρη” · και στον Αβραάμ, όταν οι Τρεις Άνδρες (τύπος τής Αγίας Τριάδας) λένε μεταξύ Τους ότι ο Αβραάμ βρήκε χάρη από Μας κ, συνεπώς, δεν θα κρύψουμε τα Σχέδιά Μας.
   Αλλά τόσο στον Νώε όσο κ στον Αβραάμ ήταν, απλώς, μια έννοια. Όμως η χάρη σ’ όλο της το βάθος επιφυλάσσεται για την Καινή Διαθήκη · δόθηκε κ υπήρξε στην Παναγία μας πριν, ακόμα, αρχίσει η Καινή Διαθήκη. Κ η Καινή Διαθήκη δεν άρχισε με τον Χριστό. Η Καινή Διαθήκη αρχίζει με την Υπεραγία Θεοτόκο. Αν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής το ένα του πόδι το έχει στην Παλαιά Διαθήκη κ το άλλο του πόδι το έχει στην Καινή Διαθήκη, όμως, παρ’ όλο που ανήκει στον χώρο τής Παλαιάς Διαθήκης η Θεοτόκος κ παίρνει αυτήν την χάρη, όμως ολόκληρη, παρά ταύτα, ανήκει στην Καινή Διαθήκη.
   Εδώ στην Υπεραγία Θεοτόκο έχουμε κάτι πολύ παραπάνω από τον Αβραάμ, από τον Νώε. Ο Αβραάμ, απλώς, είχε μία “θεοφανία” . Ο Νώε σώθηκε από τον Κατακλυσμό. Αλλά Εκείνη, η Θεοτόκος, είναι η Οποία έφερε τον Θεό Λόγο κ στάθηκε ο Χώρος που ενανθρώπισε ο Θεός Λόγος, Υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στον παλιό Κατακλυσμό ή σε μια “θεοφανία” τού Αβραάμ με την ενανθρώπιση του Θεού Λόγου; Υπάρχει σύγκριση; Δεν υπάρχει!
   Γι’ αυτό κ η κυρία Θεοτόκος είναι “Γη Αγία”. Διότι Εκείνη έδειχνε το όραμα του Μωϋσή, όταν του είπε ο Θεός εκεί, στη γη Μαδιάμ, όπου έβοσκε τα πρόβατά του, “μη εγγίσεις ώδε”. Δλδ, “πρόσεξε, μην αγγίξεις εδώ”. “Λύσαι το υπόδημα εκ των ποδών σου, ο γαρ τόπος , εν ω συ  έστηκας, γη αγία εστί.” Είναι στο βιβλίο τής Εξόδου, Τρίτο Κεφάλαιο, στίχος 5. Πρόσεξε, μην αγγίζεις εδώ. Ποιος ομιλεί εκεί; “Ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος.” Οι πατέρες είναι σύμφωνοι. Αλλά “ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος” είναι ο Λόγος. Από πού ομιλεί; Από την Βάτο εκείνη την φλεγόμενη αλλά μη κατακαιόμενη. Ποια είναι η Βάτος; Η Βάτος είναι η Υπεραγία Θεοτόκος. Και τι λέει εκεί ο Θεός Λόγος, που εμποδίζει τον Μωϋσή; Λέει “πρόσεξε, ο τόπος εδώ είναι άγιος”. Ποιος τον καθιστά άγιο τον τόπο; Ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος, “Εγώ είμι Κύριος ο Θεός σου”, λέει, ο Θεός Αβραάμ, ο Θεός Ισαάκ, ο Θεός Ιακώβ, ο Γιαχβέ, ο Κύριος τής Παλαιάς Διαθήκης, ο Κύριος του Ισραήλ, ο Παντοκράτωρ, αλλά στον ίδιο τόπο είναι κ η Βάτος. “Όπου”, λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, “είναι ο καθήμενος, εκεί είναι κ ο θρόνος Του”. Όπου είναι ο Χριστός, εκεί είναι κ η Παναγία. Να γιατί ο τόπος αυτός είναι πανάγιος. Είναι κάτι που δεν μπορεί να προσεγγιστεί, είναι ένα μυστήριο. Η Παναγία μας είναι, όντως, Παναγία.
   Η Κυρία Θεοτόκος είν’ Εκείνη η Οποία στάθηκε, όντως, Γη Αγία. Έπρεπε, λοιπόν, η Θεοτόκος, Αυτή που αποτελεί “το Μεθόριον”, κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, δλδ το Σύνορο της κτιστής κ άκτιστης φύσης, έπρεπε Αυτή, αφού θα προσελάμβανε τον Άκτιστο Λόγο, αυτή η κτιστή Θεοτόκος έπρεπε, όντως, να είναι κάτι πολύ παραπάνω από αγία! Πανάγιος είναι ο Θεός! Αλλά κ η Θεοτόκος λέγεται Παναγία, γιατί βλέπουμε την ίδια, ακόμη, την αγιογραφική μαρτυρία, αφού Αυτός ο Ίδιος ο Θεός Την αποκαλεί Γη Αγία. Όλως εξόχως Αγία! Όχι, απλώς, Γη τής Επαγγελίας. Στη Γη τής Επαγγελίας μπήκαν οι Εβραίοι. Αλλά είναι η Γη Αγία, που είναι πέρα από την Γη τής Επαγγελίας. Μπορούμε να πούμε την Παναγία μας, βεβαίως, και “Γη
Επαγγελίας”, βεβαίως, αλλά είναι, όμως, κάτι παραπάνω: είναι ο Πανάγιος Τόπος!

2. Λέγεται, ακόμα, η Παναγία μας και “άχραντος”. Είναι η δεύτερη προσηγορία Της, το δεύτερό Της όνομα, το δεύτερό Της επίθετο. Τι θα πει “άχραντος”; Βγαίνει από το “χραίνω” κ από τουστερητικό “α” · “χραίνω” θα πει “μολύνω” · “Άχραντη” θα πει “αυτή που είναι Αμόλυντη”. Συνεπώς, είναι η αρνητική εκφορά τού ονόματος “Παναγία”. Είναι άχραντος, δλδ αμόλυντη, καθαρή, αγνή, άμεμπτη, ανεπίληπτη, άσπιλη, αψεγάδιαστη, για να χρησιμοποιήσω κ μια λέξη νεοελληνική. Κ η Θεοτόκος αφού είχε αυτή τη θετική εκφορά να είναι Παναγία, πολύ περισσότερο, λοιπόν, πολύ φυσικό, να είναι άχραντος.
   Είναι γνωστό ότι κανένα εκ κατασκευής πράγμα ή κανένα πρόσωπο που είναι δημιούργημα του Θεού δεν είναι οντολογικά ρυπαρό, Ακόμη, θα λέγαμε, κ η ίδια η ύλη, που τη θεωρούμε απορριπτέα, η κοπριά. Κανένα στοιχεία από τον υλικό κόσμο δεν είναι βρόμικο κ μολυσμένο, γιατί όλα είναι δημιουργήματα του Θεού. Ο μολυσμός είναι ηθικός ή νομικός · ποτέ οντολογικός. Η παράβαση του Νόμου ή τού Θελήματος του Θεού είναι εκείνο που καθιστά τον άνθρωπο μολυσμένο. Συνεπώς, η Θεοτόκος ήταν απολύτως κάτω από την εφαρμογή των Εντολών τού Θεού κ, έτσι, ήταν άχραντη!

   Ένα όνομα εκφράζει ένα Πρόσωπο κ το Πρόσωπο αυτό είναι η Παναγία μας, την Οποίαν οι άνθρωποι Την ονόμασαν Μαρία κ ο Θεός Την κατέστησε Θεοτόκο. Είναι το Πρόσωπο, για τοτΟποίο μπορεί η ανθρωπότητα να καυχηθεί στον Θεό κ να Την προβάλει. Είναι το Πρόσωπο που, ανεπιφύλακτα, τίθεται προς μίμηση, σαν ένα μνημείο τεράστιων διαστάσεων.
Όλοι μας προς Εκείνη πρέπει να προσβλέπουμε και Εκείνη πρέπει να έχουμε κριτήριο της ζωής μας. Να ερωτούμε : ”αυτό που κάνω θα το έκανε η Παναγία;”. Να ρωτούμε : “αυτό που σκέφτομαι θα το σκεπτόταν η Παναγία;” . Μόνον έτσι μπορούμε να μιλάμε για μια σοβαρή στάση μας απέναντι στη σωτηρία.

49η ομιλία στην κατηγορία « Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας " Ὁμιλίες εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον " εδώ ↓.
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/diafora-uemata/omilies-eis-thn-ueotokon
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40q2nQUztSMBV9bwJSxpjwda

Απομαγνητοφώνηση :
Μαρία Δερμιτζάκη:
https://youtube.com/@orthodoxaskirtimata

__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.