†. Επειδή αγαπητοί μου προηγήθηκε η διακοπή των εορτών του Πάσχα, γι' αυτό σας υπενθυμίζω, ότι πρό των διακοπών, ευρισκόμεθα εις τό 12ο Κεφ. της Αποκαλύψεως, πού εκεί ο ιερός Ευαγγελιστής βλέπει δύο σημεία εἰς τόν ουρανόν. Το πρώτον σημείον, μέγα χαρακτηριζόμενον «γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον, καὶ ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα καὶ ἐν γαστρὶ ἔχουσα (εγκυμονούσε) ἔκραζεν ὠδίνουσα καὶ βασανιζομένη τεκεῖν έκραζε από τους πόνους της εγκυμοσύνης καί εβασανίζετο για να γεννήση. Ενεφανίσθη όμως καί άλλο σημείο εις τόν ουρανόν, δράκων κόκκινος πυῤῥὸς μέγας, ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ἑπτὰ διαδήματα δράκων κόκκινος, πυρρός, μέγας έχοντας 7 κεφάλια καί κέρατα 10,καί επάνω στα 7 κεφάλια, διαδήματα. 7 στέμματα καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν. καὶ ὁ δράκων ἕστηκεν ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούσης τεκεῖν, ἵνα, ὅταν τέκῃ, τὸ τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ».
Ευρισκόμεθα λοιπόν τώρα εις το σημείον, και συνεχίζομε, ότι ο δράκων εσήκωσε την ουράν του εις τόν ουρανόν, καί από κεί σύρει το τρίτον των αστέρων του ουρανού, ρίπτοντας με την ουρά του κάτω τα αστέρια αυτά τα οποία περιέβαλε εις την ακτίνα δράσεως η ουρά του.
Γράφει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας πάνω στο σημείον αυτό:
"Διά τούτου, δύο τινά δηλούσθαι νομίζομεν· ή τήν προτέραν αυτού εξ ουρανού πτώσιν, τήν τούς σύν αυτώ αποστάτας αγγέλους διά τού εσχάτου κινήματος του φθόνου πρός τήν γήν κατασύρασαν ή τήν μετά τό θλασθήναι την κεφαλήν αυτού. Ουραίαν κίνησιν, τούς αστηρίκτους κατενεγκούσαν εκ τού ουρανίου φρονήματος".
Πριν προχωρήσω θάθελα νά σάς έλεγα, ότι πολλές φορές σας διαβάζω τίς περικοπές, είναι στην αρχαία Ελληνική, η γλώσσα δεν είναι πάρα πολύ δύσκολη φυσικά, καί τό κάνω παρ' ότι γνωρίζω ότι η ανάγνωση μιάς περικοπής, ιδίως στην αρχαία Ελληνική είναι δυσάρεστος, κουράζει, κουραστική. Την αναλύομε βεβαίως. Το κάνω όμως αγαπητοί μου επίτηδες. Διά να έχετε την κατοχύρωσιν. Ότι εκείνα τα οποία ερμηνεύομε, επειδή ο χώρος είναι ολισθηρός, της Αποκαλύψεως ότι χρησιμοποιούμε τις γνώμες της Εκκλησίας, καί ότι δεν προχωρούμε να ερμηνεύσωμε με δική μας πρωτοβουλία. Γι' αυτό θα παρακαλέσω, να υπομένετε λίγο την ανάγνωση των περικοπών αυτών, διά τόν λόγον που σας εξήγησα.
Λέγει λοιπόν ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας, ότι, νομίζομεν, για δύο λόγους αναφέρεται αυτό. Ή ότι ο διάβολος κατά την πρώτην του πτώσιν από τόν ουρανό έσυρε μαζί του τους αγγέλους εκείνους, οι οποίοι εδέχθησαν τήν υπερήφανον άποψή του, τό να αυτοθεοθούν, και έτσι έπεσαν εις τήν γήν ως σκοτεινοί πλέον άγγελοι, δαίμονες, ή ότι σύρει μέ τήν ουρά του τό τρίτον τών αστέρων του ουρανού, διότι είναι οι Χριστιανοί οι αστήρικτοι, διότι χριστιανός σημαίνει είμαι ένας αστήρ, και είμαι στο στερέωμα της Εκκλησίας, όταν όμως είμαι αστήρικτος, όταν ο διάβολος απλώση την ουρά του, τότε θα με ρίψη κάτω. Αυτό το τελευταίο, πρέπει αγαπητοί μου μέ λύπη να το αναφέρωμε. Ότι δυστυχώς ο διάβολος πολλούς παρασύρει, κι αν λάβωμε υπ' όψιν, παρ' ότι είναι αριθμός σχηματικός τό τρίτον των αστέρων του ουρανού, όμως ένας αριθμός σημαντικός, που δείχνει ότι πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι πίπτουν, πίπτουν από την επίδραση του σατανά. Έτσι άν τά έχωμε αυτά τα πράγματα υπ' όψιν μας, ότι ο διάβολος πλανά την οικουμένην καί ρίχνει από το στερέωμα της Εκκλησίας τους πιστούς, θα πρέπει να προσέχουμε. "
«καὶ ὁ δράκων ἕστηκεν ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούσης τεκεῖν, ἵνα, ὅταν τέκῃ, τὸ τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ». Και ο δράκων στάθηκε μπροστά στην γυναίκα πού επρόκειτο να γεννήση, ώστε όταν θα γεννούσε, να αρπάξη τό παιδί της καί νά τό φάγη. Όλος αυτός ο στίχος της Αποκαλύψεως εκφράζει τό έτοιμον τού διαβόλου να κατασπαράξη κάθε τι πού θά τού ήρπαζε την εξουσίαν επάνω εἰς τήν γήν.
Αυτό το «μελλούσης τεκεῖν» εκείνη η οποία επρόκειτο να γεννήση, δείχνει, εφ' όσον η γυναίκα είναι η Θεοτόκος, στην μίαν όψιν, διότι στην άλλη είναι η Εκκλησία, δείχνει ότι< ο διάβολος ενεθυμείτο πάντοτε αυτό πού είπε ο Θεός μέσα εις τόν Παράδεισον, εις τούς πρωτοπλάστους, ότι απόγονος της Εύας έμελλε νά τού συντρίψη τήν κεφαλήν. Έκτοτε ο διάβολος παρατηρούσε την γέννηση κάθε άρρενος παιδιού. Κι ἂν τό παιδί αυτό είχε τα σημάδια εκείνα με τα οποία επρόκειτο να σταθή ο μέλλον αντίπαλός του.
Μην σάς κάνει εντύπωση ότι ο διάβολος παρατηρούσε κάθε τοκετόν. Αυτο σήμερα το κάνουν οι Εβραίοι, θά σάς κάνη εντύπωση. Το έχω διαβάσει σε ένα δικό τους περιοδικό. Η επωνυμία του περιοδικού είναι "Χρονικά". Εβραϊκό περιοδικό. Εκδίδεται στην Αθήνα. Διάβασα εκεί ένα άρθρο, ότι οι Εβραίοι κοιτάζουν κάθε παιδί που θα γεννηθή, μήπως το παιδί αυτό θα είναι ο Μεσσίας. Καί κάθε μάνα χαίρεται όταν θα γεννήση ένα αγόρι, έχοντας πάντα μια κρυφή ελπίδα μήπως το παιδί αυτό θα είναι ο Μεσσίας. Αλλοίμονο όμως, εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τό παιδί αυτό πού γι' αυτούς θα είναι ο Μεσσίας, θα είναι ο Αντίχριστος. Όπως λοιπόν σήμερα οι Εβραίοι παρατηρούν, –μού έκανε κατάπληξη όταν το διάβασα αυτό στο δικό τους τό περιοδικό–, όπως λοιπόν οι Εβραίοι κοιτάζουν τό κάθε παιδί που γιεννιέται, τί χαρακτηριστικά έχει, είναι έξυπνο παιδί κλπ, έτσι ο διάβολος κοιτούσε κάθε αρσενικό παιδί. Γι' αυτό, όπως αναφέραμε την περασμένη φορά –να μήν σάς το ξαναλέγω– ο άγιος Ιγνάτιος αναφέρει ότι "έλαθε του άρχοντος τού αιώννος τούτου η παρθενία της Θεοτόκου και ο τοκετός αυτής". Έλαθε, του ξέφυγε. Δέν αντελήφθη ούτε την εγκυμοσύνη της Θεοτόκου, ούτε τόν τοκετό της. Αυτό κάνει εκ πρώτης όψεως εντύπωση. Φαίνεται ότι η Θεοτόκος πήρε εντολή να μήν τό ανακοινώση σε κανένα. Ο διάβολος ούτε πανταχού παρών είναι ούτε παντογνώστης. Φαίνεται ότι αυτή η απόλυτος μυστικότης της, έφθασε στο σημείο να μήν τό πή ούτε στον Ιωσήφ. Γι' αυτό τον λόγο ο Ιωσήφ υποπτεύετο τήν Θεοτόκο, ότι ήτο κλεψίγαμος. Κι ενώ την υποπτεύεται εκείνη σιωπά. Φαίνεται γι' αυτόν τόν λόγον. Πάντως ο διάβολος αντελήφθη την αγιότητα της Μαρίας, της Θεοτόκου. Τήν αντελήφθη. Η σκηνή αρχαγγέλου Γαβριήλ καί Θεοτόκου του έμεινε άγνωστη. Καί η σύλληψις στα σπλάχνα τῆς Θεοτόκου τού έμεινε άγνωστη, του διαβόλου. Ελαθεν. Δέν έλαθεν όμως της προσοχής του η αγιότητα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Κι όταν εκείνη εγκυμονούσε, βλέποντας ότι είχε μία ξεχωριστή αγιότητα, σάς υπενθυμίζω ότι είχε κινήσει τήν περιέργεια του διαβόλου η αγιότητα του Ιώβ, και ενθυμείσθε τι εισηγήθη εις τόν Θεόν διά τόν Ιώβ ο διάβολος. Έτσι όταν είδε να εγκυμονεί, χωρίς να ξέρει πιό πολλά ο διάβολος, βάζει την υποψία εις τόν Ιωσήφ, να την παραδειγματίση. Ήτοι, να αναφέρη εις τήν Κοινότητα του χωριού, ότι η μνηστή του, διότι ακόμα δεν είχε παντρευτή, τό λέγει σαφώς ο ιερός Ευαγγελιστής Ματθαίος, 1, 18 «πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς», άλλο ότι μετά ταύτα έμεινε πάντα παρθένος. Πάντα παρθένος. Διότι εχρηματίσθη ο Ιωσήφ περί του πράγματος και του έβαλε την υποψία, ότι πιθανώς η μνηστή του να είναι κλεψίγαμος. Είναι το πρώτον παραστατικόν.
«ἕστηκεν» του δράκοντος. Πού στέκεται ενώπιον της εγκυμονούσης παρθένου, πού δέν γνωρίζει ότι είναι παρθένος, δέν τό γνωρίζει ο διάβολος, πάντως στέκεται καί καιροφυλακτεί, παρατηρεί, δέν ξέρει ο διάβολος. Βλέπει μόνα τά πράγματα γι' αυτόν δεν πηγαίνουν καλά.
Καί τό πρώτον «ἕστηκεν» πού μάς λέγει εδώ τό βιβλίο της Αποκαλύψεως, στάθηκε απέναντι από την γυναίκα που εγκυμονεί, να της αρπάξη τό παιδί όταν γεννηθή, είναι το πρώτον.
Το δεύτερον «ἕστηκεν» είναι η επιβουλή τού Ηρώδου, που εζήτησε να θανατώση τον Ιησούν ως νήπιον. Είδε ο διάβολος τους αγγέλους να υμνούν τον Θεόν. Είδε τούς ποιμένας να κινούνται κατά τόν ίδιον τρόπο. Είδε τους μάγους, διότι, σημειώσατε ότι αυτό έγινε όταν ο Ιησούς ήτο περίπου ενός έτους, οι μάγοι είχαν τότε φθάσει, και ευθύς μετά την άφιξη και αναχώρησίν των ο Ηρώδης ξεκίνησε για να φονεύση τα νήπια της περιοχής. Ο διάβολος είναι πίσω από τον Ηρώδη. Όταν ο Ηρώδης επιβουλεύεται τήν ζωήν του νηπίου ο διάβολος είναι που στέκεται ν' αρπάξη το νήπιο. Όλα αυτά τα θαυμαστά πού είδε, έκρινε ότι πρόκειται περί προσώπου, περί νηπίου αξιολόγου.
Το τρίτον «ἕστηκεν» του διαβόλου είναι η επίθεση η προσωπική πλέον πού του κάνει του Ιησού εις τήν έρημον. Άκουσε εις τήν Βάπτισιν ότι «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» Ματθ. 3, 17 εσύ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός που έχω σε σένα ευδοκήσει· και εις τήν έρημο αφού τον παρατηρεί 40 ημέρες ο διάβολος, μάλιστα σαφώς μάς λέγει ο ιερός Ευαγγελιστής «ἀνήχθη εἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου» Ματθ. 4, 1 ότι οδηγήθηκε υπό του Αγίου Πνεύματος ο Ιησούς εις τήν έρημου, πειρασθήναι υπό του διαβόλου. Ο διάβολος παρατηρεί και δεν επεμβαίνει. Την 40ή ημέρα, όταν ο Ιησούς επείνασε τότε εμφανίζεται καί τού λέγει, «καὶ προσελθὼν αὐτῷ ὁ πειράζων εἶπεν· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, εἰπὲ ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται» πές οι πέτρες να γίνουν ψωμιά,οι γνωστοί παρακάτω πειρασμοί.
Το τέταρτον«ἕστηκεν» στάθηκε ο διάβολος ν' αρπάξη τό παιδί τής Μαρίας, είναι ο σταυρικός θάνατος. Όταν ο διάβολος ανέβασε τον Ιησούν επάνω εἰς τόν σταυρόν.
Καί τό πέμπτον «ἕστηκεν» του διαβόλου, είναι η κάθε επιβουλή του σατανά κατά τών πιστών, εφ' όσον η γυνή αυτής της οπτασίας του ιερού Ευαγγελίου είναι τόσον η Θεοτόκος όσον και η Εκκλησία.
Είναι πολύ χαρακτηριστική η φράση «ἵνα, τὸ τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ». Όχι φάγη, καταφάγη. Λογαριάστε τον δράκοντα στην μορφή του κροκοδείλου. Διότι ο δράκων κάπως έτσι είναι. Στην μορφή του κροκοδείλου. Να στέκεται στην άκρη τής όχθης του ποταμού, έτοιμος ανοίγοντας το πελώριο στόμα του να φάγη τό νεογέννητο. Όχι να φάγη, να καταφάγη. Να μην υπάρξη τίποτα πού να μείνη. Αυτό δείχνει την μανία του δράκοντος για ό,τι ανήκει στον Θεό.
Όλα αυτά τα περιγραφόμενα περιστατικά είναι θαυμάσια προπαρασκευαστικα τών πιστών για την μάχη που έχουν να κάνουν αγαπητοί μου, καί πού δίνουν τώρα την μάχη αυτή, αιώνες μέ τόν δράκοντα.
«καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἄῤῥενα, ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ ἡρπάσθη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ».
Η εγκυμονούσα και βασανιζομένη γυναίκα, σάς εξήγησα την περασμένη φορά ότι ο βασανισμός της δεν αναφέρεται εις τήν ιστορικήν Θεοτόκον αλλά εις τήν ιστορικήν Εκκλησίαν. Εγέννησε υιόν άρρενα Υιός άρρεν, πλεονασμός. Αρσενικό γιό. Ακούστε, υιός άρρεν. Αρσενικό γιό. Είναι Εβραϊσμός και τίθεται για να προσδιορίση έμφασιν ότι αυτό που γεννήθηκε ήταν υιός.
Η όλη ουρανία σκηνή την οποία βλέπει ο ιερός οπτασιαστής καί πού χαρακτηρίζεται σημείον μέγα, είς τούτο ακριβώς το σημείον απέβλεπε. Εις την γέννησιν αυτού του άρρενος τέκνου. Του αρσενικού παιδιού. Όλη η σκηνή αυτό είναι. Το κεντρικό σημείο της σκηνής, η γέννηση αυτού του αρσενικού παιδιού. Ποιά όμως είναι η ταυτότης αυτού του υιού; Μάς τό είπε. Σάς το διάβασα.
Πρώτον: «Μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη». Πρόκειται να ποιμάνη όλα τα έθνη.
Δεύτερον: «Μέλλει ποιμαίνειν ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ». Δηλ. μέ δύναμη θα ποιμάνη όλα τα έθνη. Οι δυό αυτές θέσεις, ότι θα ποιμάνη όλα τα έθνη καί θά τά ποιμάνη με χέρι στιβαρό, είναι παρμένες από τον 2ον ψαλμό και είναι σαφέστατα Χριστολογικές. Πρόκειται λοιπόν γιά τήν Ενανθρώπιση του Υιού του Θεού. Δηλ. πρόκειται γιά τήν ιστορική γέννηση του Ιησού Χριστού, του Μεσσίου.
Προσέξτε όμως. Μόλις εγέννησε η γυναίκα τό τέκνον, αμέσως τό παιδί της αρπάχθηκε. Αμέσως, λέγει, «ἡρπάσθη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ». Τι θα πή «ἡρπάσθη;» Το ρήμα "αρπάζω" δείχνει έναν βίαιον αποχωρισμόν από τα γήινα πράγματα. Πράγματι ανταποκρίνεται τό «ἡρπάσθη» εις εκείνο το «ἕστηκεν» του δράκοντος, πού είναι έτοιμος να καταφάγη τό τέκνον αυτής της γυναικός. Και αυτό το «ἡρπάσθη», αντιστοιχεί με την Ανάληψιν τού Σωτήρος, εις τόν ουρανόν πρός τόν Θεόν και τόν θρόνον του Θεού, δηλ. είς τήν εκ δεξιών καθέδρα του Θεού.
Βλέπομεν εις τον στίχον αυτόν, εις μόνον ένα στίχον, έχομε δύο μεγάλα γεγονότα. Της εισόδου γεννήσεως του Μεσσίου εις τήν Ιστορίαν και της εξόδου-Αναλήψεως του Μεσσίου από την Ιστορίαν. Δηλ. είναι δύο πόλοι, της δραματικής πάλης του Χριστού μέ τόν σατανά, που νίκησε θριαμβευτικά ο Χριστός, και με την νίκη του αυτή πάνω στην γή, προέκρινε καί τήν τελική νίκη της Εκκλησίας. Τά δύο αυτά γεγονότα, γέννησις και ανάληψις, συμπεριλαμβάνουν όλα τα άλλα γεγονότα της επιγείου ζωής του Κυρίου. Άρα εις τόν στίχον αυτόν έχομε –μόνο έναν στίχο–, την ιστορία του ιστορικού Μεσσίου και το έργο του. Καί του ότι ηρπάσθη εις τόν ουρανόν, δέν είναι μόνο η περίπτωσις, ότι ηρπάγη εις τόν ουρανόν διά να σωθή από τόν δράκοντα, αλλά διότι όφειλε να ανέβη για ν' ανοίξη τόν δρόμο σε μάς. Είναι εκείνο πού είπε στους μαθητάς του, όταν τούς εσημείωσε, όταν με την απουσία του, την οριστική του απουσία θα λυπηθούν. Αλλά σάς συμφέρει όμως αυτό, λέγει. Διότι αν εγώ δέν απέλθω ο Παράκλητος δέν θά έλθη. «συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς». Ιω. 16, 7 Πηγαίνω λοιπόν στον Πατέρα γιά νά σάς στείλω τόν Παράκλητο. Τί σημαίνει αυτό; Να ανοίξη τόν δρόμο. Αυτή η Πεντηκοστή, τώρα το Πεντηκοστάριο που διερχόμεθα αγαπητοί μου, ήταν η περίοδος πού έλεγε ο Κύριος τά λόγια αυτά. Συμφέρει να φύγω. Εγώ θα φύγω και θα ρθή ο Παράκλητος. Τί θά πή ανοίγει τόν δρόμο; Είναι ο παντοδύναμος Θεός. Τί έννοια έχει αυτό τό "ανοίγει τον δρόμο;" Ανοίγει τον δρόμο σημαίνει ανέβασε ανθρωπίνη σάρκα, ανθρωπίνη ύπαρξη καλύτερα, εις αυτά τα δεξιά τού Θεού Πατρός. Πού μέ τόν τρόπον αυτόν άνοιξε ο δρόμος, ήτοι στον ουρανό ανέβηκε άνθρωπος. Κι αφού ανέβηκε άνθρωπος στον ουρανό, τώρα μπορεί να κατέβη ο Θεός κάτω στην γή. Το Πνεύμα το Αγιον που θα μένη εις τούς αιώνες στην Εκκλησία. Γι' αυτό ηρπάγη είς τον ουρανό.
Προσέξτε όμως το ρήμα "ηρπάγη"· πού δείχνει ότι ο διάβολος υπέστη σειρά από ήττες, κι όταν ο Χριστός κατέβηκε εις τον Αδη, εκεί πλέον ο Άδης, ο διάβολος αντελήφθη ότι εκείνον που περιέλαβε, δέν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Γη, λέει, χώμα, περιέλαβε και απεδείχθη ουρανός. Απεδείχθη ότι ήταν Θεός. Όπως λέγει ο θαυμάσιος κατηχητικός λόγος του ιερού Χρυσοστόμου, πού ακούμε στην λειτουργία του Πάσχα την πρώτη μέρα.
Όλα αυτά που σας είπα, ακούστε πώς τά λέγει ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας. Έχει πολύ αξιόλογες θέσεις: "Αεί ο αποστάτης αντικρύ της Εκκλησίας οπλίζεται, τούς αναγεννωμένους κατά καιρόν εξ αυτής, οικείον βρώμα ποιείσθαι ορεγόμενος". Πάντοτε ο αποστάτης διάβολος, στέκεται απέναντι, αντικρύ, απέναντι από την Εκκλησία και οπλίζεται, ώστε εκείνους πού η Εκκλησία αναγεννά διά του βαπτίσματος καί τῶν μυστηρίων, νά τούς καταφάγη.
Παραπονείσθε αγαπητοί μου και λέτε ότι από τον καιρό πού ξεκινήσατε τήν πνευματική σας ζωή δέχεσθε πολλούς πειρασμούς. Γιατί σάς παραξενεύει; Είναι πολύ φυσικό. Ο Κύριος μετά τήν βάπτισή του, επήγε, δεν περίμενε τόν διάβολο, επήγε νά τόν συναντήση τόν διάβολο. Προσέξτε αυτό. Όπως όταν έχουμε δύο λαούς που είναι αντίπαλοι, εκείνος που αισθάνεται ότι τα κότσια του είναι γερά, βγαίνει αυτός πρός συνάντηση του αντιπάλου. Ο Χριστός λοιπόν πήγε πρός συνάντηση του διαβόλου. Θέλετε ακόμη; Η έρημος των ασκητών δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνάντηση του διαβόλου. Επήγαιναν οι ασκηταί να συναντήσουν τον διάβολο. Ηρωισμός! Τέλος πάντων εμείς δεν ξεκινούμε να συναντήσουμε τον διάβολο. Έρχεται αυτός καί μάς συναντά, διότι είναι απέναντι από την Εκκλησία. Τό λέγω τό σχήμα έτσι γιατί η Εκκλησία βεβαίως δέν είναι ο ναός. Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού. Άλλο ότι συμπεριλαμβάνεται και ο ναός. Ολόκληρη η κτίσις θά γίνη Εκκλησία. Πάντως ο διάβολος στέκεται απέναντι. Από το απέναντι πεζοδρόμιο στέκεται. Και περιμένει και βλέπει ποιοί μπήκανε μέσα; Δηλ. ποιοί βαπτίστηκαν; Ποιοί κοινωνούν; Ποιοί ζούν πνευματική ζωή; Τρίζει τα δόντια του, τ' ακονίζει και περιμένει να κατασπαράξη. Γι αυτό όταν ξεκινάτε αγαπητοί μου αδελφοί πνευματική ζωή καί βλέπετε να πέφτουν όλοι οι δαίμονες απάνω σας και όλοι οι πειρασμοί, μή φοβόσαστε. Παίρνετε μόνο την πληροφορία ότι ξεκινάτε καλά. Οι πειρασμοί, η παρουσία των πειρασμών είναι μία απόδειξις γνησιότητος τού αγώνος σας.
Κάποτε ένας υποτακτικός έλεγε στον γέροντά του, ότι δεν ησθάνετο κανέναν πειρασμόν. Καί μάλιστα σαρκικόν πειρασμόν. Τίποτα. Παιδί μου, του λέγει, φαίνεται πώς σε ξέχασε ο διάβολος. Είναι από τα σπάνια, αν όχι τα αδύνατα, νά μήν δεχθή ο χαρισματικός άνθρωπος την επίσκεψη του διαβόλου.
"Διηνεκώς η Εκκλησία –συνεχίζει ο άγιος Ανδρέας– διά των βαπτιζομένων τόν Χριστόν γεννά, ως εν εκείνοις μορφούμενον άχρι τής συμπληρώσεως της πνευματικής ηλικίας, κατά τον Απόστολον". Βεβαίως. Διαρκώς η Εκκλησία γεννά τόν Χριστόν εις τό πρόσωπον τών βαπτιζομένων. Καί τώρα τί κάνει η Εκκλησία; Προσπαθεί να διαμορφώση τόν Χριστόν σ' εκείνους που βαπτίζονται. Τί λέγει ο Απ. Παύλος; Ακούστε εικόνα πάλι από την κατάσταση της εγκυμοσύνης. «τεκνία μου, οὓς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν!». Γαλ. 4, 19 Παιδάκια μου, περνάω τούς πόνους της επιτόκου γυναικός έως ότου σε σάς διαμορφωθή ο Χριστός. Βλέπετε λοιπόν ότι είναι ένας πνευματικός τοκετός, ένας πνευματικός πόνος. Η Εκκλησία διαμορφώνει τους πιστούς. Καί έτσι πάντα γίνεται έως ότου φθάσουν στο μέτρο ηλικίας, πού λέγει ο Απόστολος, τού πληρώματος του Χριστού. «μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ». Εφ. 4, 13 Ηλικία θά πή ανάστημα. Στο πνευματικό ανάστημα του Χριστού. Να γίνωμε, μην τρομάζετε, Χριστοειδείς.
Και συνεχίζει ο άγιος Ανδρέας: "Άρρην δέ υιός, ο τής Εκκλησίας λαός, καί ταίς ηδοναίς αθήλυντος". Τί ωραίο αυτό! Προσέξατε το σάς παρακαλώ. Ποιός είναι ο άρρεν υιός; Το αρσενικό παιδί; Είναι ο λαός της Εκκλησίας! Το αρσενικό παιδί είμαστε εμείς. Είναι ο ιστορικός Ιησούς, κατά την εικόνα η γυνή Θεοτόκος. Είμαστε ο λαός τής Εκκλησίας, ο λαός του Θεού κατά την εικόνα η γυνή Εκκλησία. Τό αντιλαμβάνεσθε. Τό εξηγήσαμε και την περασμένη φορά. Αυτός ο λαός τού Θεού, είναι ο "αθήλυντος εις τάς ηδονάς". Αθήλυντος, είναι με το στερητικό, το αντίθετο του θηλυμανούς. Του ανθρώπου που πέφτει μέ τά μούτρα σαν θηλυμανής ίππος στις ηδονές. Ο λαός λοιπόν της Εκκλησίας είναι ο αθήλυντος ηδοναίς. Είναι ο εγκρατής λαός. Είναι εκείνος ο οποίος γνωρίζει να κρατάει με εγκράτεια τον εαυτόν του ως πρός τις ηδονές του κόσμου τούτου. Ωραία αυτή η φράσις, νά σάς τήν ξανα διαβάσω άλλη μια φορά, "άρρην δέν υιός ο τής Εκκλησίας λαός καί ταίς ηδοναίς αθήλυντος." Καί συνεχίζει: "Αρπάζονται μέν γάρ κάν ταύτα εν πειρασμοίς οι άγιοι, ώστε μή καταπονηθήναι τοίς δυσχερέσι τοίς υπέρ δύναμιν' αρπαγήσονται δέ καί τότε εν νεφέλαις εις συνάντησιν του Κυρίου εις αέρας και σύν θεώ καί τῷ θρόνω αυτού, ήγουν ταίς υπερτάταις αγγελικαίς δυνάμεσι συνέσονται".
Εκείνο το "αρπάχθηκε το παιδί τής γυναικός" στον ιστορικό Ιησού είναι η Ανάληψις. Σε μάς τί είναι; Στον άρρενα λαό τής Εκκλησίας; Είναι όταν αρπάζει αγαπητοί μου ο ουρανός τούς πιστούς που αγωνίζονται εναντίον του διαβόλου καί φεύγουν από την παρούσα ζωή. Αν θέλετε νά τό δήτε πώς αρπάζονται και γιατί αρπάζονται, διαβάστε παρακαλώ τά κεφάλαια 2, 3, 4 του βιβλίου "Σοφία Σολομώντος"
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Sofia_Solomwntos/Sofia_Solomwntos_kef.1-9.htm#kef.2🔹https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Sofia_Solomwntos/Sofia_Solomwntos_kef.1-9.htm#kef.3A🔹https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Sofia_Solomwntos/Sofia_Solomwntos_kef.1-9.htm#kef.3B🔹https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Sofia_Solomwntos/Sofia_Solomwntos_kef.1-9.htm#kef.4 νά τό δήτε εκεί. Πώς ο πιστός γίνεται αντικείμενο γέλωτος, πειράγματος διωγμού, κακοποιήσεως εκ μέρους των αντιφρονούντων και των αντιθέων, εκείνος υπομένει, στο τέλος φεύγει από την παρούσα ζωή, φεύγει ίνα μην αλλάξη, λέει, κακίαν, σύνεσιν αυτού. Γιά νά μήν αλλάξη η κακία του κόσμου τήν σύνεσή του. Διότι ο άνθρωπος, προσέξτε με, κουράζεται. Σε διαρκείς πειρασμούς κουράζεται. Και έρχεται ο Θεός και στρατολογεί καί παίρνει από την στρατευομένη του Εκκλησία τους πιστούς. Τους αρπάζει. Τούς αρπάζει. Αλλους με την αρρώστεια άλλους μέ τό μαρτύριο, πάντως καθ' οιονδήποτε τρόπον ο Θεός αρπάζει τους εκλεκτούς του. Εχουν ωριμάσει. Είναι όπως ακριβώς πηγαίνει κάθε πρωί στον αμπελώνα του ο αμπελουργός μέ ένα καλάθι και βλέπει ποιά σταφύλια ωρίμασαν, ποιά σύκα ωρίμασαν; Τα μαζεύει. Την άλλη μέρα το πρωί ξαναπάει πάλι στο αμπέλι του, να δή ποιά πάλι σταφύλια και ποιά σύκα έχουν ωριμάσει. Έτσι λοιπόν ο αιώνιος και ουράνιος αμπελουργός μπαίνει μέσ' τον αμπελώνα του και τρυγά.
Αλλά και κάτι άλλο. Μάς λέγει μέ τό ρήμα "αρπάζω" και "αρπάζομαι" ο Απ. Παύλος ότι, όταν θα γίνη η κρίσις, οι δίκαιοι, οι άγιοι, θ' αρπαχθούν εν νεφέλαις. «ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι», λέει στην Α΄Θεσ. 4, 17 εμείς που έχουμε μείνει, οι περιλυπόμενοι, με εκείνους που έχουν ζήσει, καί δέν πεθάναμε, δέν δοκιμάσαμε τον θάνατον, όταν θάρθη ο Χριστός, κι εκείνοι που έχουν πεθάνει και θάχουν αναστηθεί οι δίκαιοι, όλοι μαζί, εμείς μαζί με αυτούς, ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα. Τί ωραία εικόνα αυτή, θ' αρπαχθούμε. Γιατί βάζει τό ρήμα εδώ «ἁρπαγησόμεθα;» θα αρπαχθούμε. Γιά νά δείξη ότι πιά οι άγιοι δέν έχουν καμμία σχέση μέ τά γήινα. Κάτω θα μείνουν εκείνοι που θα καταδικασθούν. Εμείς λέει θα αρπαχθούμε. Εν νεφέλαις. Όπως και ο Κύριος εν νεφέλη κούφη, πού είναι το σύμβολον του θείου, του ουρανίου οχήματος. Καί θά αρπαχθούμε όταν ο Κύριος κατέρχεται καί θά γίνη αυτή η συνάντηση. Εκείνο το «εἰς ἀέρα», ο Θεός ξέρει πού, πώς. Δέν πολυπραγμονούμε. Μόνο τούτο. Ότι και οι δίκαιοι θ' αρπαχθούν εις συνάντησιν του Κυρίου. Βλέπετε λοιπόν πόσο σύμφωνη είναι η Αγία Γραφή και με την Αποκάλυψη καί μέ τήν ερμηνεία που γίνεται; Αρπάζεται ο Χριστός μέ τήν Ανάληψη, θ' αρπαχθούν και οι πιστοί, πού είναι το "άρρεν τέκνον".
Ναί, το παιδί αρπάχθηκε, αλλά η γυναίκα όμως δεν αρπάχθηκε. Η γυναίκα γέννησε, καί τό παιδί της που ήταν έτοιμος ο δράκων να το αρπάξη, έφυγε. Εννοείται δηλ. είναι ο βίος του Χριστού επάνω στην γή. Ενώ ο διάβολος ετοιμάζεται να κατασπαράξη τον Ιησούν, τόν "κατασπαράσει" επί τού σταυρού, αλλά δέν έκανε τίποτα εκεί. Μάλλον ο ίδιος κατασπαράχθηκε. Μέ τόν θάνατό Του, ενίκησε τόν θάνατον καί τόν διάβολον. Διότι ο Χριστός ως άνθρωπος έδειξε την υπακοήν εις τόν Πατέρα, και έτσι εκείνο πού δέν έκανε ο Αδάμ, τό έκανε ο Χριστός. Η γυνή όμως; Η Θεοτόκος έμεινε εις τήν παρούσσα ζωή. Δέν έφυγε μέ τόν Χριστόν. Δεν ανελήφθη τότε. Αλλά και η Εκκλησία έμεινε εις τόν κόσμον. Καί μένει. Ναί, αλλά δέν θά γίνη τώρα αντικείμενο διωγμού από τόν δράκοντα; Μάλιστα.
«καὶ ἡ γυνὴ ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἐκεῖ τρέφωσιν αὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα».
Η γυνή έφυγε. Μόλις γέννησε έφυγε. Πού πήγε; Στην έρημο. Εκεί έχει ετοιμασμένο τόπο από τον Θεό για τήν τρέφουν ἀγγελοι, υπονοείται. 1.260 ημέρες. Η γυνή που φεύγει στην έρημο αγαπητοί μου, κατ' αρχάς είναι η Θεοτόκος. Πώς έφυγε η Θεοτόκος εις τήν ἔρημον; Όταν καταδιώχθη από τον Ηρώδη. Καταφεύγει εἰς τήν έρημον από θεογνωσία Αίγυπτον. Γράφει πολύ ωραία ο Άνθιμος Ιεροσολύμων:
"Και Ησαΐας προφητεύων εναργέστατα είπεν: «Ἰδοὺ Κύριος κάθηται ἐπὶ νεφέλης κούφης καὶ ἥξει εἰς Αἴγυπτον, καὶ σεισθήσεται τὰ χειροποίητα Αἰγύπτου». Ησαΐας 19, 1. Νά, λέγει, ο Κύριος έρχεται καθισμένος επάνω εις μίαν κούφην- ελαφράν νεφέλη. Καί έρχεται στην Αίγυπτο. Κι εκεί στην Αίγυπτο, όταν τον είδαν τα χειροποίητα της Αιγύπτου, πού είναι τα είδωλα, σείσθηκαν και έπεσαν κάτω. Μία τέτοια θέσις αναφέρεται –παρ' ότι είναι από ψευδεπίγραφο– αναφέρεται εις τούς χαιρετισμούς. Αν ενθυμείσθε. Προσέξτε όμως. Ο Κύριος λέγει, πήγε στην Αίγυπτο, η προφητεία δε είναι ακατανόητη μέχρι πριν γίνη η Ενανθρώπισις. Τώρα είναι κατανοητή. Έρχεται καί πέφτουν τα είδωλα. Πώς όμως επί νεφέλης κούφης; Ποιά είναι αυτή η κούφη, ελαφρά νεφέλη; Είναι η αγκαλιά της Θεοτόκου. Πού κρατούσε τον Κύριο. Έτσι φεύγει λοιπόν η Θεοτόκος μπροστά από την μανία του Ηρώδου, πού τήν καταδιώκει ο δράκων πίσω από τον Ηρώδη. Είναι άξιο παρατηρήσεως ότι η μητέρα του Μεσσίου, του Χριστού, η Θεοτόκος ,παραμένει εις τήν γήν ως στρατευομένη Εκκλησία. Καί μετά την Ανάληψη του Χριστού, του Μεσσίου που ανήλθε εις τούς ουρανούς, η Θεοτόκος μένει στη γή, παρ' ότι είναι στον ουρανό, θά σάς τό εξηγήσω. Καί καταδιώκεται από τις αντίθεες δυνάμεις, όμως διατελεί κάτω από την θεία προστασία. Πώς η Θεοτόκος μένει; Ακούσατέ το πώς μένει. Έδωσε το σώμα της τήν σάρκα της στον Χριστό. Τήν οποίαν κοινωνούν οι πιστοί. Κι αφού κοινωνούν οι πιστοί τήν σάρκα του Χριστού, πού είναι η σάρκα η δική της, γι' αυτό το λόγο η Παναγία μένει στον κόσμο. Καί ταυτίζεται, –χωρίζεται καί ταυτίζεται δηλ. διακρίνεται καί ταυτίζεται– μέ τήν στρατευομένην Εκκλησία. Καί βλέπει κανείς το εξής: Πως η Εκκλησία μάς το παρουσιάζει αυτό. Όταν κάνωμε την αρτοκλασία, το τροπάριο που λέμε όταν θυμιάζωμε τούς 5 άρτους, είναι το "Θεοτόκε Παρθένε." Και γιατί αναφερόμεθα εις τήν Παναγίαν; Γιά τόν λόγο που σάς λέγω τόσην ώρα. Καί τό τροπάριό της πού είναι στην κοίμηση λέγει: "Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε". Δέν ἀφήσες, δεν εγκατέλειψες τόν κόσμο μέ την κοίμησή σου. Ίσως θα μού πήτε, ότι αυτή η μή εγκατάλειψις του κόσμου είναι ηθική. Ότι η Υπεραγία Θεοτόκος προστατεύει την Εκκλησία, προστατεύει τόν κόσμον κατά τρόπον ηθικόν, δηλ. τόν παραστέκεται. Όχι! Οντολογικόν! Καί ηθικόν καί οντολογικόν. Γιατί μέσ' τήν Εκκλησία ή η ίδια η Εκκλησία είναι το σώμα του Υιού της, το σώμα τό δικό της.
Αλλά εάν διώκεται η Θεοτόκος, διώκονται και οι πιστοί. Η πρώτη φυγή τῶν Χριστιανών δηλ. η πρώτη φυγή της Εκκλησίας, ήτο λίγο πρό της αλώσεως της Ιερουσαλήμ. Ο Ευσέβιος Καισαρείας μας περιγράφει τα εξής στην Εκκλησιαστική του Ιστορία στο 3ο βιβλίο 5η παράγραφος 5ο κεφάλαιο. Τό τρίτο βιβλίο είναι αξιόλογο, μάλιστα έχει εκδοθεί τελευταία, ένας τόμος της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Ευσεβίου, μπορείτε να το βρήτε εκεί, δέν έχω κρατήσει σελίδα μόνο, είναι το 3ο βιβλίο 5ο κεφ. Ακούστε σε μετάφραση:
Εξ άλλου ο λαός τής Εκκλησίας –ακούστε γιατί είναι πολύ σπουδαίο– εις τα Ιεροσόλυμα διετάχθη με χρησμόν δοθέντα δι' αποκαλύψεως εις τούς εκεί δοκίμους άνδρας πρό του πολέμου να απομακρυνθή από την πόλιν καί νά μεττοικήση εις πόλιν τής Περαίας ονομαζομένην Πέλλα. Εις αυτήν μετώκησαν από Ιερουσαλήμ οι πιστεύοντες εις τόν Χριστόν, αφού δέ οι άγιοι άνδρες εγκατέλειψαν τελείως τήν Ιουδαϊκήν βασιλικήν Μητρόπολιν, –τήν Ιερουσαλήμ–, και ολόκληρον τήν Ιουδαϊκήν χώραν.
Η Πέλλα έκειτο ανατολικά τού Ιορδάνου και ήταν εις τήν Περαίαν Αραβίαν. Προσέξτε τώρα. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο πού μάς γράφει ο Ευσέβιος Καισαρείας. Σας παρακαλώ, είναι πολύ σπουδαίο. Ανοίξτε τ' αυτιά σας να τα ακούσετε. Λίγο πρό του πολέμου. Ποίου πολέμου; Πού θα εξαπέλυαν οι Ρωμαίοι, ο Βεσπασιανός εναντίον τής Ιερουσαλήμ. Εν τω μεταξύ ανεκηρύχθη αυτοκράτωρ Ρώμης, καί άφησε τον υιό του Τίτο να τελειώση την πολιορκία, και κατέλαβε τήν πόλιν, καί ήταν η άλωσις τής Ιερουσαλήμ φρικώδης, φρικώδης, φρικώδης, όπως μάς τήν περιγράφει ο Ιώσηπος, καί που πολλά του αποσπάσματα μάς διασώζει και ο Ευσέβιος Καισαρείας. Φρικώδης, φάγαν τα παιδιά τους οι μάννες. Φρικώδης. Οι Χριστιανοί είχανε φύγει από την πόλη. Εδώ βέβαια θυμήθηκαν τους λόγους του Κυρίου. Πρώτο πλάνο. «ὅταν δὲ ἴδητε κυκλουμένην ὑπὸ στρατοπέδων τὴν Ἱερουσαλήμ, τότε γνῶτε ὅτι ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσις αὐτῆς. τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη. (όταν λέει όρη σημαίνει έρημος) καὶ οἱ ἐν μέσῳ αὐτῆς (αυτοί που είναι στη μέση τής πόλεως) ἐκχωρείτωσαν (να βγούν από μέσα)». Λουκ. 21, 20-21 Θυμήθηκαν οι Χριστιανοί τά λόγια του Κυρίου. Όταν είδαν τήν κίνησιν των στρατευμάτων εναντίον της Ιερουσαλήμ. Αλλά καί κάτι άλλο σπουδαίο, το οποίο θέλω καί σάς είπα να προσέξετε, θα σας ξαναδιαβάσω: "Ο λαός τής Εκκλησίας διετάχθη με χρησμόν -προφητεία- δοθέντα -ο χρησμός- δι' αποκαλύψεως εις τούς εκεί δοκίμους άνδρας πρό του πολέμου". Το προφητικόν χάρισμα δεν έλειψε ποτέ από την Εκκλησία. Λοιπόν. Το είπαμε και σ' ένα περασμένο θέμα μας. Στην απορία, όταν αυτά τα δεινά της Αποκαλύψεως θα γίνωνται, οι πιστοί δεν θα υποφέρουν; Λίγο θα υποφέρουν. Διότι ο Θεός θα τούς προστατεύει μέ τόν τρόπο που ξέρει. Ποιός είναι αυτός ο τρόπος; Όταν επί παραδείγματι πρόκειται να εξαπολυθή μία πληγή, μία τρομερή πληγή, οι πιστοί θα ειδοποιούνται με έναν τρόπο πού δέν τόν ξέρουν αυτήν την στιγμή, αλλά που τότε η Εκκλησία θα τον ξέρει τον τρόπον αυτόν, θα της αποκαλυφθή τότε. Όπως απεκαλύφθη τότε εις τους πιστούς προφητικά, από τους αγίους της Εκκλησίας, δηλ. από τους ιερείς ίσως κλπ, απεκαλύφθη ότι η πόλις θα πέση και πρέπει να φύγουν, θυμήθηκαν καί τά λόγια του Χριστού και έφυγαν καί σώθηκαν. Το σπουδαίο είναι ότι όλη η Παλαιστίνη ήλθε να μείνη μέσα στα Ιεροσόλυμα. Όλη η Ιουδαία, Μάς λέγει ο Ιώσηπος, τώρα αν ο αριθμός είναι ελεγμένος ή όχι δεν μπορώ να σάς τό πώ, ότι 3 εκατομμύρια Εβραίοι μπήκαν μέσα στην πόλη για να σωθούν. Σαν να εγίνετο το εξής: Τούς μάζευε ο Θεός όλους μέσα τους Εβραίους, όλους, πού δέν είχαν πιστέψει για να τους πελεκήσει. Τους δέ Χριστιανούς τούς έβγαλε έξω για να σωθούν.
Νά σάς πώ ένα περιστατικό που το θυμήθηκα αυτήν τήν στιγμή. Όταν υπηρετούσα σμηνίτης στον Άραξο, βέβαια τότε οι άδειες πρίν ορκιστούμε δέν ήσαν δυνατές. Σήμερα ορκίζονται πολύ γρήγορα οι στρατιώται καί βγαίνουν έξω. Εμείς είμεθα μαντρωμένοι στον Άραξο καί δέν βλέπαμε άνθρωπο. Γιά μια στιγμή μπαίνει ο δεκανέας μέσα, προβάλει στην πόρτα του θαλάμου καί λέγει: –Ποιός θέλει να πάη για την Πάτρα; Όπως είμασταν ξαπλωμένοι, μεσημέρι ήταν αγαπητοί μου, πεταχτήκαμε όλοι επάνω, γιατί θέλαμε να πάμε στην Πάτρα. Βέβαια πώς θα πηγαίναμε; Όχι περίπατο. Υποτίθεται κάποιο φορτηγό θα πήγαινε να φορτώσουμε ψωμί, δεν ξέρω τί θα κάναμε αλλά να βγούμε λίγο πιό έξω από τον Άραξο που ήταν έρημος, ο Άραξος. Όλοι πεταχτήκαμε, εγώ, τό, κρεβάτι μου ήταν τέρμα στον θάλαμο. Καί βγήκα τελευταίος. Όλοι βγήκαν έξω. Μόλις πήγα να βγώ βάζει το χέρι του ο δεκανέας μπροστά στην πόρτα και δεν μ' αφήνει να περάσω. Καί τού λέγω αφελώς: –κι εγώ θελω να πάω στην Πάτρα! Μου λέγει, –πήγαινε στο κρεβάτι σου. –Και εγώ θέλω να πάω στην Πάτρα. –Ακούς, μού λέγει, πήγαινε στο κρεβάτι σου. Τούς άλλους τούς έστειλε στ' αποχωρητήρια. Ε, κάτι, μέ τό παράδειγμα αυτό το πολύ απλό, τώρα μούρθε στο μυαλό, θέλω νά σάς πώ τούτο. Ο Θεός ξέρει να διαλέγη τούς ανθρώπους του σε μια επικείμενη καταστροφή. Λοιπόν αγαπητοί μου. Να έχουμε το νού μας. Δέν ξέρομε ο Θεός πώς θα ομιλεί στην Εκκλησία που για να σώζονται οι πιστοί. Γι' αυτό σας είπα. Προσέξτε νάχετε πάντα τό νού σας, μόνο τούτο, μην αποκτήσουμε καμμιά φαντασιοπληξία σε τίποτα. Γιατί ο άνθρωπος ρέπει στην φαντασιοπληξία, καί αυτό βεβαίως το εκμεταλλεύεται ο διάβολος. Ο Θεός να φυλάξη. Αλλά θα είμεθα εν νηφαλιότητι και εν εγρηγόρσει. Ξυπνητοί καί θά προσέχουμε ανά πάσα στιγμή την φωνή της Εκκλησίας γιά ότι εις τό μέλλον πρόκειται να γίνη.
Η έρημος λοιπόν εφ' εξής θα είναι ο τόπος καταφυγής των Χριστιανών, πού δέχονται πάσης φύσεως βίαν, είτε πολιτικήν είπε πολιτιστικήν. Καί πολιτικήν μέν όπως θα είναι στις ημέρες του Αντιχρίστου. Πολιτιστικήν δέ όταν ο πολιτισμός θάχει φθάσει σε κάποια μέτρα τέτοιου ξεφτίσματος, ώστε πιά νά λέγη κανείς ότι δεν μπορώ να μείνω μέσα εις τόν κόσμον αυτόν. Έτσι εγεννήθη η έρημος των ασκητών. Στήν έρημο όμως αγαπητοί μου θα καταφύγη πάλι η Εκκλησία. Όχι μόνο τότε στους τρείς πρώτους αιώνες. Η Εκκλησία θα καταφύγη πάλι εις τήν έρημον. Εις τούς εσχάτους καιρούς. Στις ημέρες του Αντιχρίστου. Οι κατακόμβες χρησιμοποιήθηκαν, και θα ξαναχρησιμοποιηθούν πάλι. Νά μήν πώ τούτο. Ηδη χρησιμοποιούνται. Στην εποχή μας, στους ορθόδοξους χώρους. Σήμερα τελείται η θεία Λειτουργία (η ομιλία εκφωνήθηκετο 1982) όπως διαβάζομε στην Ρωσσία, όταν θέλουν να κάνουν μία σωστή λειτουργία, καί νά νοιώσουν όπως θα ήθελαν οι πιστοί, τελούν την θεία Λειτουργία μέσα στα δάση καί είς τάς ερήμους. Καί μιά θεία Λειτουργία μέσα στα δάση στην Ρωσία ξέρετε πόσο κρατάει; Έχουν τό τυπικό το Αγιορείτικο. Τρομάξτε: Δώδεκα με δεκα τρείς ώρες. Ορθρος και θ. Λειτουργία 12-13 ώρες. Στο δάσος με κρύο. Αυτό θα πή ηρωισμός. Η Εκκλησία έχει πάλι καταφύγει είς την έρημον. Αυτά που σάς λέγω γράφονται στα χαρτιά, στις εφημερίδες, στα περιοδικά γράφονται. Τα διαβάζομε. Από κεί τα διάβασα κι εγώ καί σάς τα λέω. Γι αυτό το λόγο να ετοιμαζόμαστε αγαπητοί μου για μια τέτοια ενδεχόμενη φυγή στην έρημο.
Ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας γράφει τα εξής: "Εικός δέ καί τήν αισθητήν ἔρημον σώζειν τούς εν όρεσι καί σπηλαίοις καί ταίς οπαίς τής γής, διά τήν του αποστάτου και ψευδοχριστοι επιβουλήν φεύγοντας, καθά και πρώην τούς μάρτυρας". Τί γινόταν με τους μάρτυρες; Έτσι θά γίνη καί μέ τόν Αντίχριστον. Καί Αντίχριστοι πολλοί γεγόνασι, είναι πολλοί αντίχριστοι μέσα στην Ιστορία.Ο τελικός καί τελευταίος στα έσχατα. Τί γίνεται; Πού κατέφευγαν οι παλαιοί; Όπως μάς τό λέγει και στην Π.Δ. ακόμη. Διότι κι εκεί ενεργούσε ο Αντίχριστος, προσέξτε, διότι εκεί ενεργούσε και ο Τίμιος Σταυρός. Σάς τόχω πή άλλοτε αυτό. Καί στήν Π.Δ. ενεργούσε η άκτιστος ενέργεια του Τιμίου Σταυρού. Καί συνεπώς και οι αντίθεες δυνάμεις, του διαβόλου, του σατανά.
Αλλά τί γράφει η πρός Εβραίους Επιστολή 11, 38 «ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς». Ότι οι άγιοι και πιστον πήγαν και τρύπωσαν στις σπηλιές και στις τρύπες τής γής για να σωθούν. «ὧν» των οποίων, δέν είναι άξιος ο κόσμος. Ακούσατε; Δεν είναι άξιος ο κόσμος. Το λέγω αυτό αγαπητοί μου γιατί, τί νά σάς πώ; Πως σάς τό πώ; Θα σάς τό πώ, κάποιος ψυχίατρος είπε σε κάποιον νέον: "μήν κοιτάς τί κάνουνε οι μοναχοί, αυτοί βόσκουνε γαϊδούρια, βόσκουνε γαϊδούρια". Ωραίο. Με συγχωρείτε για την έκφραση. Αυτό κάνουν οι μοναχοί. Βόσκουνε γαϊδούρια... Τέλος πάντων. Το λέω, γιατί λέει ο Απ. Παύλος, δέν είναι άξιος ο κόσμος, γιά εκείνους που καταφεύγουν στάς ερήμους, δια να σώσουν το ορθό των φρόνημα καί τήν πίστιν των εις τόν Ιησούν Χριστόν. Καί λέγει ότι: "Εικός δέ καί τήν αισθητήν ἔρημον σώζειν τούς εν όρεσι...
κλπ." Ακούσατε; Αισθητήν. Τί θα πή αισθητή; Όχι κατά πνευματικόν τρόπον, δέν ερμηνεύομε πνευματικά να πούμε έρημο, να πούμε το σπίτι μας είναι η έρημος. Πραγματικά έρημος.
Μια ομιλία που είχε κάνει ο κ. Σωτηρόπουλος πρότινος και σάς είχε μιλήσει πάνω σε τέτοια θέματα της Αποκαλύψεως νομίζω σάς τό είχε πή αυτό, γιατί κάτι μου έλεγε, ότι θα πάρουμε τα βουνά π. Αθανάσιε, θα πάρουμε τα βουνά. Καί τάς ερήμους. Ορθότατον. Όπως λέγει εδώ ο άγιος Ανδρέας, την αισθητήν δηλ. τήν πραγματικήν έρημον, ό,τι λέει η λέξις. Ο δέ Άνθιμος Ιεροσολύμων γράφει:
«τίς δώσει μοι πτέρυγας ὡσεὶ περιστερᾶς καὶ πετασθήσομαι καὶ καταπαύσω; ἰδοὺ ἐμάκρυνα φυγαδεύων καὶ ηὐλίσθην ἐν τῇ ἐρήμῳ.». Ψαλμ. 54, 7-8
Αυτός λέγει, ο ψαλμός, λέει ο Ανθιμος Ιεροσολύμων, προφητεύει την φυγήν καί τήν απαλλαγήν των δικαίων, από τις επιβουλές του διαβόλου και την μόνωσή τους, καί τήν απολύτρωσή τους καί τήν ερημία από τις κοσμικές μέριμνες, και εκεί θα τυχαίνουν τής θείας επικουρίας δηλ. τής θείας προστασίας. Θά ξαναπώ αυτήν τήν προφητεία, γιατι λέγει, γιά μάς είναι αυτήν. «τίς δώσει μοι πτέρυγας ὡσεὶ περιστερᾶς (ποιός θα μου δώση φτερούγες σάν τής περιστεράς) καὶ πετασθήσομαι (καί πετάξω) καὶ καταπαύσω; (και πάω να ησυχάσω σε μια άλλη μεριά). ἰδοὺ ἐμάκρυνα φυγαδεύων καὶ ηὐλίσθην ἐν τῇ ἐρήμῳ (νά έφυγα, εμάκρυνα, απομακρύνθηκα φεύγοντας και αυλίσθηκα, κούρνιασα στην έρημο)».
Όπως βλέπετε αγαπητοί μου, αυτή είναι η πορεία των πιστών μέσα στην Ιστορία. Σας αρέσει; Αν διαλέξαμε να είμαστε Χριστιανοί, να λέμε άγιος ο Θεός, διότι πέρα αγαπητοί μου απ' όλα αυτά τα δεινά, έρχεται ο Χριστός. Είπε ο Κύριος, ύστερα απ' όλα αυτά που σας είπα, «ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν, διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν (σηκώστε το κεφάλι σας πρός τόν ουρανό και περιμένετε από κεί την απολύτρωσή σας)». Λουκ. 21, 28 Ο κόσμος αγνοεί τό τέλος της Ιστορίας. Οι πιστοί το γνωρίζουν. Καί κάτι περισσότερο. Αισθάνονται, όπως γράφει ο Μπρατσιώτης στο υπόμνημά του πολύ ωραία, με καλπασμό να έρχεται τό τέλος. Κι όλα τα σημάδια της Ιστορίας δείχνουν ότι, πράγματι με καλπασμό έρχεται το τέλος. Όσοι πιστοί ας μπούμε στην πορεία αυτή την περιπετειώδη και σταυρική τής Εκκλησίας.
49η ομιλία στην κατηγορία « Ἱερά Ἀποκάλυψις ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
" Ἱερά Ἀποκάλυψις " εδώ ⬇️
https://arnion.gr/index.php/kainh-diauhkh/iera-apokalycis
↕️
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/blog-post_80.html?m=1
🔸Λίστα ομιλιών της σειράς
«Ἱερά Ἀποκάλυψις».🔻
https://drive.google.com/file/d/1A9Q7I5lLBiBm6AUhfYsXAdHckIBgYe7j/view?usp=drivesdk
🔸📜 Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες της σειράς «Ἱερά Ἀποκάλυψις».🔻
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%94%B9%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B9%CF%82.?m=1
🔹Επιμέλεια κειμένου : "Αθανάσιος Άμβωνας".
💠Πλήρης απομαγνητοφωνημένες σειρές ομιλιών (Βιβλία).
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/search/label/%F0%9F%92%A0%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%28%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29.?m=1
🔸Επεξηγηματικό βίντεο Ασπάλαθου.
https://youtu.be/8tNfAHRkTCk
__⬇️Playlist "Ασπάλαθου".⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
Όλες οι ομιλίες ~4.487~ του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://aspalathos21.blogspot.com/2024/12/4487.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=0
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
